หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[Horizon]

เชียร์ด้วยอีกคน ความรักเป็นสิ่งดี
ทะเล...ทะเล...ทะเล
+1

[MoMoRin]

heha samakhom kan nor,,ha ha ha ..

[konnarak]

น้องภูน่ารัก  อะ

ผักบุ้ง หลุด  ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


 พีเฟียตเสร็จนังเป็ดเเเน่ๆๆ  ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เเหมๆๆ ตี๋ช่างกล้านะ จะไปกดพีเขต ฝันกลางวันหรอ  เเต่ รึว่าพีเขตเป้นรับ !!!


 
 

[mickeynut]

 

[dukdikdukdik]

น้องภูกินเก่งจริง ๆ เด็กกำลังโตก็เงี้ยปะเนี้ย

[BeeRY]

ขึ้นรถแล้วๆๆๆๆๆ ปีนขึ้นไปอยู่บนหลังคารถตามน้องภูไปเที่ยวทะเล

[som]

แกงค์นี้สนุกตลอดเลยพอได้ร่วมกลุ่ม  แต่ภูนี่จะเป็นคิวปิคเหรอ เห็นจับคู่ให้เพื่อนจัง

[khunstar]

คุนภูเจ้าแผนการนัก

[tumtok]

อยู่ในวัยกำลังกินกำลังนอนเนาะน้องภู

[boworange]

   น้องเป็ดสู้ๆนะคะ 

น้องภู น่ารักน่ากินจริงๆ 

[iota]

ให้เข้าบรรยากาศ ทะเล๊~ทะเล
โอ้...ทะเลแสนงาม
http://www.youtube.com/v/nBw5dZYjnTQ

อ่านจนได้กลิ่นข้าวเหนียวหมูทอดโชยมาติดจมูก
ใครมาจิ่มผมเดี๋ยวผมจิ่มคืน 2 ที ฉึก ฉึก

รัก.. >3<

[seaz]

ใกล้จะได้เล่นน้ำทะเลแล้ว เย้ๆ

[ladymoon_yy]

น้องภูน่ารัก ซนด้วย 

[Karn12]

อยากไปทะเลบ้าง

[ShadowHawk]

  น้องภูน่ารักมาก เหล่าบรรดาเพื่อนๆก็น่ารักทุกคน แต่เสียดายคู่น้องขิงยังไม่เปิดตัว นี่สรุปว่ากลุ่มน้องภูทั้งกลุ่มจะกลายเป็นสมาคมแม่บ้านเหรอนี่ 

[K.Pupoom]

ตอนที่.....54-1
 





"น้องภู น้องภู" พี่พีทเขย่าตัวผมเบาๆให้ตื่น

ผมค่อยๆลืมตามอง พี่พีทก็เห็นพี่พีทยิ้มให้แล้วก็ชี้ให้มองไปที่หน้าต่าง
"ทะเล" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เราถึงทะเลกันแล้ว รถวิ่งเลียบชายฝั่งไปเรื่อยๆ คนในรถทุกคนยังหลับอยู่
เว้นเสียแต่คนขับกับคุณย่า ผมแล้วก็พี่พีท ซึ่งตอนนี้ผมเผลอนั่งไปบนตักพี่พีท
แล้วก็ยื่นหน้าไปใกล้กระจกรถให้ได้มากที่สุด  อยากเปิดกระจกแล้วเอาหหัวออกไปจัง
ถ้าผมจะบอกว่านี้คือการมาหัวหินครั้งแรกของผมพวกคุณจะเชื่อไหม...?
"ทำเป็นไม่เคยเห็นทะเลไปได้"
"ภูเคยมาหัวหินครั้งแรกนิพี่พีท"
"แล้วชอบไหม"
"ชอบสิ"
"เดี๋ยวครั้งหน้าเรามากันสองคนนะ" พี่พีทกระซิบเบาๆที่ข้างหู ผมก็ยิ้มตอบ
"แล้วบ้านเราอยู่ตรงไหนอ่ะพี่พีท"
"พี่ก็จำไม่ค่อยได้อ่ะต้องถามคุณย่า"
"เดี๋ยวเลี้ยวซ้ายข้างหน้า แล้ววิ่งเลาะตามเส้นชายหาดไปก็จะถึงบ้านเราแล้ว"
"ติดชายหาดเลยหรอครับ"
"ใช้จ้ะ ไม่ค่อยวุ่นวายเหมือนแถวนี้หรอก"
"แล้วพี่พีทมาที่นี้ ครั้งสุดท้ายเมื่อไรอ่ะ"
"ตอนที่กลับมาเยี่ยมคุณย่า น่าจะอายุ20นะ"
"ก็ผ่านมาหลายสิบปีแล้วเนอะ"
"โป๊กกกก"  หัวโขกกระจกเลยฉัน " เจ็บนะ" Y^Y
"พี่พีทขอโทษมือไวไปหน่อย จะบอกว่ามันแค่สี่ห้าปีเท่าไหน" แล้วพี่พีทมันก็ดึงหวผมมาเป่า
แต่ว่าไอ้ที่โขกน่ะมันตรงหน้าผากนะไม่ใช่ตรงหัวเป่าผิดที่อ่ะเปล่า
"คุณย่าครับ แล้วเราจะไปซื้ออาหารทะเลที่ไหนอ่ะครับ"
"ย่าสั่งคนที่ดูแลบ้านให้เขาไปซื้อมาให้แล้ว สดๆจากทะเลเลยนะ"
"งั้นคืนนี้เราจัดปาร์ตี้ได้ไหมครับ ปิ้งๆย่างๆหน้าบ้าน"
"ได้แน่นอน ยาให้เขาเตรียมเตาไว้ให้แล้ว"
"สวดยอดมากเลยลวกเพี้ย" มันย่อมาจาก สุดยอดมากเลยลูกพี่
"ทะลึ่ง" มาว่าเขาทะลึ่งเฉยๆก็ได้ ทำไมต้องหอมแก้มด้วย อายคนขับนะ
แล้วหันไปอีกนิดไอ้พี่เฟียตมันก็นั่งมองตาเเป๋วเลย อัยย่ะ ตื่นตั้งแต่เมื่อไรว่ะเนี่ย
"ตื่นแล้วหรอพี่เฟียต เราถึงทะเลแล้วนะ"
"ครับ"
"พี่เฟียตเคยมาหัวหินไหม"
"เคยครับ"
"เคยพาแฟนมาป่ะ"
"พี่ไม่เคยมีแฟนจะพาใครมาล่ะ"
"แล้วมากับใครอ่ะ"
"ก็ครอบครัวครับ"
"นี่ก็เป็นครั้งแรกสิที่พี่เฟียตมากับเพื่อนๆ"
"ใช่ครับ"
"พี่เฟียตเบื่อหรือเปล่า"
"ไม่เลยครับ สนุกดี"
"สนุกตรงไหนอ่ะ น้องภูเห็นพี่เฟียตหน้านิ่งอยู่แบบเนี่ยตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว"
"ใครเขาจะหน้าระรื่นแบบแกได้ตลอดเวลาเล่าาาาาาา  เออออ อื้ม" เสียงไอ้ผักเน่า
ตื่นมาก็ปากไม่ดีเชียว แถมบิดขี้เกียจเสียงดังอีกต่างหาก ไอ้ไม่มีมารยาท
"ข้าวเหนียวยังเหลือนะผักบุ้งเอาไหมลูก" คุณย่าถาม
"สักกล่องก็ดีครับ" คุณย่าก็เลยยื่นให้มันไปกล่องหนึ่ง
"เอาอุดปากไว้ไง คุณย่าท่านไม่กล้าพูดแบบนั้น"
"พอกันทั้งพี่ทั้งน้องเลย เฟียตทานะไรหน่อยไหมลูก"
"เฟียตยังไม่หิวเลยครับคุณย่า ขอบคุณครับ"
"พี่พีท หิวไหม"
"หิว"
"น้องภูก็หิวเหมือนกัน" แต่อาหารตรงนี้หมดแล้ว เราก็เลยเปิดป๊อกกี้มาทานกัน
แต่ก็สงสารพี่พีทนะ ได้ทานไปนิดเดียวเอง น้องภูเลยจะมุดไปเอาข้างหลังให้
"เดี๋ยวน้องภูไปเอาให้นะ พี่เฟียตขอทางหน่อย"  พี่เฟียตก็ยกขาหลบ
น้องภูก็จัดการเอาข้าวเหนียวมาสองห่อแล้วก็หมูทอดไก่ทอดเเซนวิชเต็มพิกัด
ใส่ถุงมา ไอ้สี่ยอดกุมารยังหลับไม่รู้เรื่อง สงสัยใช้พลังงานในการสอดรู้สอดเห็นไปเยอะ
พี่ฝุ่นตื่นแล้ว แล้วก็มองมาทางผมแล้วก็ยิ้มให้ ผมก้มไปมองที่มือทั้งคู่ แล้วก็ยิ้มให้เช่นกัน
เขาสงสัยกันทั้งรถแล้วพี่ฝุ่นเอ๊ยยยยย   พี่ฝุ่นมันเหมือนจะไม่แคร์หรอก
ไอ้คนที่แคร์น่าจะเป็นไอ้แบงค์มากกว่า ยางอายมันเยอะ
"เพี๊ยะ" อุ้ยใครตีก้นน้องภูเนี่ย ไม่พี่เฟียตก็ต้องเป็นไอ้เป็ด พี่เฟียตส่ายหน้าเมื่อผมมอง
ผมก็เลยจัดการ ตบหัวไอ้เป็ดไปทีหนึ่งงามๆ ทำมาเนียนหลับ แสรดดดด
"โอ๊ย มึงรุนแรงนะ"
"ของสงวนห้ามจับ"
"ไว้ให้พี่พี.....ท "มันพูดได้แค่นี้แหละ เพราะเสียงถูกดูดไปซะก่อน มันคงพึ่งนึกได้
ถ้าให้ผมเดามันน่าจะพูดว่า ไว้ให้พี่พีทจับคนเดียวใช่ไหมล่ะ ประมาณนี้แน่นอน
ผมเอาหมูทอดออกมาให้พี่พีทแต่มันไม่ยอมทานเอง ผมเลยต้องป้อนทั้งตัวเองแล้วก็พี่พีท
"เอาหมูมั้งสิ ป้อนแต่ข้าวเหนียว" คำตัดพ้อของชายรูปหล่อข้างๆ
"จะไปรู้หรอ เห็นทานข้าวเหนียวเยอะเลยนึกว่าจะชอบ"
"ก็ป้อนอะไรมาก็ทานทั้งนั้นแหละ"
"ขี้บ่น" แล้วผมก็ป้อนพี่พีทกับผมต่อไป พี่เฟียตเหมือนจะเริ่มหิวที่เห็นผมสองคนทานใช่ม๊ะ อิอิ
มเลยยื่นให้พี่เฟียตกล่องหนึ่ง ฮี ก้รับไปทานอย่างว่าง่าย ดูภายนอกเหมือนจะดูหรูหรา
ไม่ต่างอะไรมากมายกับพี่พีท แต่เอาเข้าจริงๆเป็นคนสบายๆง่ายๆ แล้วก็ไม่ค่อยจะพูดจาเสียด้วยซ้ำ
แซวอะไรก็ได้แต่ยิ้ม นานๆทีจะหลุดหัวเราะหลุดขำออกมาซะที ถ้าให้คู่กับไอ้เป็ดก็น่าจะดี
เพราะไอ้นี้มันก็พูดมากใช่เล่น ไม่น่าจะเหมาะกับไอ้ตี๋ เพราะไอ้นี้มันชอบความร้อนแรง
ถ้าเอาไปจับคู่กับไอ้ขิง สงสัยมีลูกไม่ทันใช้แน่ ก็คงได้แต่นั่งเขินกันไปเขินกันมา
"อุ๊ยยยย งับมือไมเนี่ย"
"ก็เห็นยื่นมาแต่มือเปล่า นึกว่าให้ทานมือน่ะสิ"
"อ่าวหรอ" มัวแต่คิดเรื่องจับคู่ให้คนื่นเพลินๆ ลืมหยิบหมูกับข้าวเหนียวเลย แง่มๆ
คุณย่าก็ได้แต่มองแล้วส่ายหน้าพร้อมยิ้มเบาๆ ในความปัญญาอ่อนของเด็กโข่งพี่พีท
ตอนนี้ทกคนตื่นกันหมดแล้ว เริ่มได้ยินเสียงเปิดถุงขนมเปิดน้ำดื่มขึ้นมาอีกครา
เสีงฮือฮาเมื่อทุกคนเห็นชายฝั่งเริ่มดังขึ้น  จนรถเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านตึกสองชั้นหลังใหญ่
ที่มีบริเวณหน้าบ้านกว้างจนสามารเล่นฟุตบอลได้ ถัดจากหน้าบ้านก็เป็น หาดทรายเลย
ต้นไม้หน้าตาแปลกๆที่ไม่คุ้นตา ปลูกเรียงรายรอบขอบรั้ว ตัวบ้านสีขาวตัดกับต้นไม้สีเขียว
ดูแล้วน่าประทับใจยิ่งนัก............ชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งยืนรออยู่หน้านบ้าน
"ใครอ่ะพี่พีท"
"น่าจะเป็นลุงนวยกับป้าศรี คนที่เขาดูแลบ้านให้เราไง ใช่ไหมครับคุณย่า"
"ใช่จ้ะ"
รถจอดสนิทที่โรงรถข้างบ้าน ลุงนวยกับป้าศรีเดินเข้ามาเปิดประตู
"สวัสดีค่ะคุณท่าน คุณพีท" ผมกับพี่พีทยกมือไหว้คนทั้งสอง
"สวัสดีจ้ะ สวัสดี สบายดีนะ"
"สบายดีค่ะ" ป้าศรีเดินมากอดคุณย่า แล้วก็มีต้ำตาคลอนิดหน่อยคงจะคิดถึงมาก
"เด็กๆ ทักทายลุงนวยกับป้าศรีสิลูก" คุณย่าพูดขึ้น
"สวัสดีครับ ลุงนวย ป้าศรี" เหมือนตอนเรียนอนุบาลยังไงไม่รู้อ่ะ ท่านสองคนก็ยิ้มให้
พวกเราช่วยกันค้นกระเาลงมาจากรถ โดยมีลุงนวยป้าศรีช่วยอีกสองแรง
พวกเราไปนั่งพักกันที่โต๊ะหินหน้าบ้าน แล้วป้าศรีก็เอาน้ำใบเตยกับน้ำตะไคร์มาเสริฟ
เป็นเวลคั่มดริ๊งซ์  อิอิ  อร่อยจังอ่ะ ห๊อมหอมไม่หวานมากด้วยเหมือนที่คุณย่าท่านทำบ่อยๆเลย
"ชอบล่ะสิเรา" คุณย่าเดินมาขยี้หัวผมเบาๆ เพราะท่านรู้ว่าผมชอบน้ำใบเตยมาก
"ครับ" คุณย่าเดินไปสำรวจต้นไม้รอบๆบ้าน ผมถามว่าทำไมไม่ปลูกต้นไม้แบบที่บ้านเรา ท่านบอกว่า
บางต้นปลูกไได้เพราะมันทนลมทะเลไม่ไหว ปลูกได้แค่บางต้น บางชนิดเท่านั้น
ส่วนมากก็จะเป็นต้นไม่ท้องถิ่น คุณย่าบอกว่าลุงกับป้าแกดูแลที่นี้ดีมาก ที่นี้มีห้าห้องนอน
บ้านของลุงนวยกับป้าศรีอยู่ถัดไปทางด้านหลัง สามารถมองเห็นได้
"อยากลงทะเลจัง"
"เอาไวเย็นๆก่อนดีกว่าค่ะคุณหนู แดดร้อนแบบนี้เดี๋ยวไม่สบาย"
"เรียกน้องภูดีกว่าครับคุณป้า"
"ค่ะ"
"นี้หลานคนเล็กของฉันจ้ะศรี"
"ค่ะ ไม่เคยเห็นหน้าเลยนะคะ หน้าคล้ายๆคุณท่านเลย"
"ฮ่าๆๆ" ผมเดินสำรวจรอบบ้านกับคุณย่าแล้วก็ป้าศรี ทุกอย่างถูกดูแลอย่างดีจนน่าภูมิใจ
"ตานวยเลิกเหล้าหรือยังศรี"
"เลิกแล้วค่ะ ตั้งแต่คุณท่านดุตานวยไปครั้งนั้นแกก็ไม่ดื่มอีกเลยค่ะ"
"ดีแล้วจะได้เป็นผู้เป็นคนกับเขา เธอเองก็จะได้สบายซะที"
"ตั้งแต่มันเลิกเหล้าฉันสบายขึ้นมากเลยค่ะคุณท่าน มีกินมีเก็บเหมือนคนอื่นเขา"
"ดีๆๆ ต้นไม้นี้ใครดูแลน่ะ"
"ตานวยแหละค่ะ"
"ดีดีดี"
แลล้วผมกับคุณย่าก็มานั่งรวมกับคนที่เหลือที่กำลงนั่งโซ้ยกุ้งหวานที่ป้าศรีทำไว้
ให้ทานเพลินๆ เป็นกุ้งตัวกลางๆน่าจะเอาไปนึ่งนะ ทานกันเพลินเลยแหละ
"น้องๆครับ ด้านล่างมีสามห้องนอน นะคงต้องนอนห้องละสองคนนะ "
ชั้นบนจะมีสองห้องนอนใหญ่ เป็นของคุณย่าหนึ่งห้องแล้วก็พี่พีทกับผมอีกหนึ่งห้อง
แต่ด้านล่างมีเจ็ดคน นินา เอาไงดีว่ะ
"ผักบุ้งไปนอนกับย่า จะได้ไม่ต้องไปเบียดคนอื่นเขา"
"งั้นก็พี่ฝุ่นกับไอ้แบงค์ห้องโน้น ห้องนั้นเป็นไอ้ตี๋กับขิง แล้วห้องขวาสุดนั้นพี่เฟียตกับไอ้เป็ด"
"ว่าไงเด็กๆนั่งเงียบเลย"
"โอเคครับคุณย่า"
"งั้นก็เข้าไปดูห้องนอนของแต่ละคนนะ เอาของเก็บพักผ่อนตามสบายเลยลูก"
ทุกคนต่างแยกย้ายกันเข้าห้องของแต่ละคน ห้องชั้นล่างคุณย่าทำไว้รับแขกอยู่แล้ว
เป็นเตียงคู่ การตกแต่งไม่ต่างอะไรจากโรงแรมสี่ห้าดาวเลย ป้าศรีแกทำงานในโรงแรมมาก่อน
เรื่องการทำความสะอาดการดูแลจึงไม่มีที่ติ  เพราะเมื่อก่อนคุณย่าจะพาแขกมาพักบ่อยๆ
แต่พอหลังๆท่านเกษียนแล้วเลยไม่ค่อยได้มาเท่าไร ปีหนึ่งจะมาสักหนสองหน
ตอนแรกจะเอาพี่บุ้งมานอนห้องเดียวกับผมแต่พี่พีทมันไม่ยอมแล้วคุณย่าก็คงรู้ใจพี่พีท
เลยชวนพี่บุ้งไปนอนห้องคุณย่า คืนนี้สงสัยเราต้องงรับศึกหนักแน่ๆเชียว 

ตัดมาที่//ห้องนอนของ เป็ด+เฟียต
"พี่ผมให้พี่เลือกก่อนจะเอาเตียงไหน"
"เตียงไหนก็ได้ไม่ซีเรียสครับ"
"งั้นก็พี่นอนเตียงนั้นแล้วกัน"
"ครับ"
"พี่ๆ รู้จักกับไอ้ภูมันนานยังอ่ะ" เป็ดถามขึ้นในขณะที่เอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋า
"ตอนงานเดินแบบน่ะครับ"
"อ่ออออ ก็ยังไม่ค่อยสนิทกันเท่าไรสิ ถึงว่าพี่ไม่ค่อยพูดค่อยจา"
"ครับ"
"แล้วไม่ค่อยสนิทมาเที่ยวกับมันได้ไงอ่ะ"
"ก็ภูชวนมา พี่ก็อยากมาเที่ยวด้วยครับ"
"อื้มๆๆๆ พี่ยังเรียนอยู่ป่ะ"
"เรียนอยู่ครับ"
"ที่ไหนอ่ะ"
"ที่มหาวิทยาลัย บลาๆๆๆๆ"
"ที่เดียวกับพี่บุ้งอ่ะดิ"
"ครับ"
"แล้วรู้จักพี่บุ้งมันไหมอ่ะ"
"ไม่รู้ครับมารู้จักพร้อมน้องภูนี้แหละ"
"อืม"
แล้วทั้งคู่ก็เงียบไป ต่างคนต่างเอาเสื้อผ้าใส่ไม้เเขวน ใส่ตุ้
"เป็ด พี่ถามอะไรหน่อยสิ"
"ว่ามา"
"น้องภูกับพี่พีททท"
"พี่จะถามว่าเขาเป็นแฟนกันใช่ไหม ใช่ครับ อย่าที่พี่เห็นแหละเข้าใจถูกต้องแล้ว ถ้าคิดจะจีบไอ้ภูมันพี่เลิกล้มความคิดนั้นได้เลยครับ ชีวิตพี่กำลังอยู่ในความ

เสี่ยง"
"พี่แค่สงสัยเฉยๆไม่ได้คิดจะจีบ ตอนแรกนึกว่าเป็นพี่น้อง แต่วันนี้ดูๆไปมันน่าจะเกินพี่น้อง"
"เรื่องมันยาวน่ะพี่ เดี๋ยวคืนนี้ผมเล่าให้ฟัง"
"แล้วเป็ดล่ะมีแฟนหรือยัง"
"ยังครับ ถ้าพี่จะจีบผมก็ได้นะ" แล้วพี่เฟียตก็ยิ้มๆก้มหน้มก้มตาอยู่กับกระเป๋าไม่พูดอะไรอีก
"ฮันแหน่" แล้วตัวป่วนอย่าน้องภูก็เข้ามา
"ทำอะไรกันอยู่หรอ"
"อย่างที่เห็น"
"ว๊าาาา" แสดงอาการผิดหวังที่ไม่เห็นภาพระทึกขวัญแบบไอ้แบงค์
"เออ มึงมาก็ดีแล้วกูมีไรให้ดู"
"อะไรว่ะ" แล้วมันก้หยิบโทรศัพท์ ส่งให้ผม เป็นรูปสวีทของไอ้แบงค์กับพี่ฝุ่น
ผมนี้แทบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว ไอ้สามตัวนี้ขี้เสือกใช่เล่น
"มึงคงไม่คิดว่าสองคนนี้ละเมอแล้วก็จับมือกันหรอกนะ" ไอ้เป็ดพูดดักทาง
"ไม่รู้ โนคอมเม้นท์ว่ะ พี่เฟียตว่าไง"
"อะไรครับ"
"ดูจากภาพนี้พี่เฟียตว่าสองคนนี้ อะไรยังไง"
"ฝุ่นกับแบงค์น่ะหรอ เข้าเป็นแฟนกันนิจับมือกันก้ไม่เห็นแปลก"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" ผมสองคนกับไอ้เป้ดหลุดขำออกมาพี่เฟียตก็ทำหน้างงๆ
"มีอะไรหรอ"
"คือเขาสองคนยังปากแข็งว่าไม่ใช่แฟนไง อะไรประมาณเนี่ยพี่"
"อ่าวหรอ พี่เห็นครั้งแรกก็คิดว่าเป็นแฟนแล้ว"
"งั้น ต้อง ตามไปดู" ผมเดินออกมาจากห้องพร้อมพฃไอ้เป็ด พี่เฟียตความขี้เสือกยังเลเวลต่ำอยุ่
เลยไม่ตามออกมา ผมไปหยุดที่หน้าห้องไอ้แบงค์กับพี่ฝุ่น กะว่าจะเปิดเข้าไป เซอร์ไพรสสสสส
"ล็อคห้องว่ะ" คงไม่มีเหตุการณ์ซ้ำสองแน่ๆ แล้วไอ้เเบงค์มันก็เดินมาเปิดประตู
ไอ้เป็ดวิ่งกลับห้องไปแล้วไอ้เพื่อนชั่ว
"ไม่มีมารยาทอีกแล้วนะมึง"
"ลืม" ผมเดินเข้าไปก็เห็นพี่ฝุ่นนอนดูทีวีอยู่ สบายเชียว
"ทำอะไรกันอยู่หรอ" ผมถามด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
"เปล่า"
"เอ ทำไมเตียงนี้ไม่ยับ เตียงโน้นยับอยู่เตียงเดียวน๊า" พี่ฝุ่นก็ยิ้มออกมาเมื่อถูกผมล้อ
"ก็กูยังไม่ได้นอน มันจะยับได้ไง"
"ดันเตียงมาชิดกันก็ได้นะ หรืออีกเตียงจะไม่นอนก้ได้ โอ๊ะโอ"
"เรื่องของกู"
"พี่ฝุ่นคืนนี้ทำกี่ประตูดี?"
"ไอ้ทะลึ่งออกไปเลยป่ะ "
"กลางวันแสกๆเลยหรอว่ะ เห้ยระวังไอ้พวกนั้นมันมาแอบฟังเสียงซี๊ดๆซ๊าดๆนะโว้ย"
แล้วไอ้แบงค์มันก็เอาหมอนขวางผมอย่างแรง ไอ้คนชอบใช้กำลัง
"น้องภุ น้องภู"
"ออกไปเลยไป ผัวมึงเรียกแล้ว"
"คร๊าบบบบบบบ ไปก่อนนะ พี่ฝุ่น สู้ๆ"
ผมเดินอกไปหาพี่พีท ที่ทำหน้ามุ่ยอีกแล้ว เป็นอะไรคิ้วขมวดตลอด
"ทำหน้าแบบนี้อีกแล้ว"
แล้วพี่พีทมันก็คว้าข้อมือผมแล้วก็จูงขึ้นชั้นบนไป
"เป็นไรอ่ะลุง"
"ง่วงนอน"
"เอ้า ง่วงนอนก็นอนสิ"
"บนรถไม่ได้นอนเลยนะ"
"ก็นอนสิ มายืนทำหน้าหงิกอยู่ทำไม"
"นอนไม่หลับ"
"ง่วงแล้วนอนไม่หลับคืออะไร ยังไง"
"ไม่มีคนกอด"
"โอ๊ะโอ" แล้วพี่พีทมันก็ล้อคประตู ถอดเสื้อเหลือแต่เสื้กล้าม ถอดกาเกงออกเหลือแต่ชั้นใน
แล้วก้จับผมถอดเสื้อผ้าเหลือแต่ชั้นในเช่นเดียวกัน ไอ้ผมก็ว่าง่ายนะยืนให้เขาถอด
แล้วพี่พีทมันก็ลากผมไปนอนที่เตียง กอดผมไว้จนหลับไป  เหอๆๆๆๆๆ งงกะฮี

หลังจากที่พักผ่อนเอาแรง จนเย็นค่ำ น้องภูก็รู้สึกตัวตื่น พี่พีทมันนอนแผ่อ้าซ่า
น้องภูเลยลุกมาใส่เสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา ออกมาจากห้องน้ำ
พี่พีทก็ยังคงหลับสบาย ผมเลยเอาผ้ามาห่มให้ แล้วก็เอาหมอนข้างมาไว้ข้างๆตัว
เดี๋ยวเพื่อคว้าหาคนกอดไม่เจอได้กอดน้องหมอนข้างไว้แทน
ค่อยๆย่องเหมือนตัวเองทำอะไรผิดมาอย่างนั้นแหละ ออกมาจากห้องนอน
"ตื่นแล้วหรอลูก" อุยคุณรย่ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง
"ตื่นแล้วครับ"
"แล้วพี่เราล่ะ"
"หลับครับ"
"ถึงว่าย่องเป็นขโมยเชียว ป่ะๆ ไปในครัวกัน มีอาหารทะเลสดๆเพียบเลย"
"น้องภูหิวขึ้นมาทันทีเลยครับคุณย่า"
ลงมาก็เห็นป้าศรีแล้วก็พี่บุ้ง พี่ฝุ่น พี่เฟียตกำลังนั่งดูป้าแกอยู่
"ทำอะไรกันอยู่จ้ะ"
"ศรีกำลังทำแมงดาทะเลค่ะคุณท่าน เอาพิษมันออก"
"ของที่สั่งให้ซื้อได้ครบไหม"
"ครับค่ะ แช่อยู่ในลังค่ะ สดๆทั้งนั้นเลยค่ะ"
"ดีๆ ใครจะเป็นลูกมือย่าบ้างไหม"
"ผม ผม ผม ผม" ทุกคนต่างยกมือหมด แล้วไอ้สี่ยอดกุมารมันหายไปไหนกันเนี่ย
"แล้วใครเห็นเพื่อนๆภูบ้างครับเนี่ย"
"ริมหาดโน้นแหน่ะค่ะ เห็นไปซื้อว่าวมาเล่นกันน่ะคะ" ป้าศรีบอก
"ไปไม่ชวนเลยอ่ะ ไอ้พวกนี้"
"น้องภูของที่คุณย่าให้ซื้อเมื่อวานหนูได้ใช่ไหมลูก"
"ได้ครับ"
"อยู่ในตู้เย็นไปหยิบมาให้ย่าหน่อย"
"โอเจก๊าบ"
"เดี๋ยวเราทำอาหารสักสี่ห้าอย่างนะศรี แล้วก็ผัดข้าวผัดปู แล้วเดี๋ยวอาหารทะเลที่เหลือให้เด็กๆเขาปิ้งย่างกัน"
"ค่ะ"
"มาแล้วครับบบบ  โอ๊ยหนัก "
"เฟียตรับของที่น้องหน่อยลูก"
พี่เฟียตรับของจากผมไปวางตอนนี้เหมือนพ่อครัวจะเยอะเกิน ยืนกันเกะกะไปหมด
คุณย่าเลยมอบหน้าที่ให้แต่ละคนได้ทำกัน
"ผักบุ้งเดี๋ยวเป็นลูกมือย่านะ ส่วนเฟียตฝุ่นแล้วก็น้องภู เอากุ้งมาแกะ"
"รับทราบบบ" มีผมคนเดียวแหละที่ทะเล้นแบบนี้คนอื่นยังไม่กล้า  ฮ่าๆๆๆ
ผมเดินไปหยิบกุ้งมาให้สองคนนั้นช่วยกันแกะ แล้วตัวเองก็ป่วนคนโน้นทีคนนี้ที
โอ้วมายก๊อดดดด  ปูเป็นเต็มลังเลยอ่ะ ฉันขอโทษนะเย็นนี้ยงไงฉันก็ต้องหม่ำแก
คุณย่าให้ซื้อที่สดใหม่ก็จริง แต่ท่านให้ป้าศรีเลือกที่มันตายแล้ว
เวลามันขึ้นจากเรือมันจะมีที่ยังเป็นอยู่กับที่พึ่งจะตาย ก็จะเลือกอย่างหลังมากกว่า
คุณย่าท่านคงไม่อยากฆ่ามัน เหมือนผมแหละ
"ศรีเตรียมปูให้ฉันหนอย เดี๋ยวฉันจะผัดผงกระหรี่"
"ได้ค่ะ"
"เดี๋ยวน้องภูช่วยนะครับ" มีของเล่นใหม่แล้วคือปู อิอิ
ป้าศรีแกก็สอนให้ผมเอากระดองมันออก แล้วก็หักปลายขามันออก เดี๋ยวไปทิ่มคอเวลาทาน
ป้าศรีดูชำนาญมากๆเลยอ่ะ เก่งจัง ก็อย่างว่า ป้าแกอยู่แถวนี้
"ป้าศรี น่าอิจฉาจังนะครับ ได้ทานปูทุกวันเลย"
"ป้าทานจนเบื่อแล้วค่ะ แค่เห็นก็เบื่อแล้ว"
"แล้วป้าศรีทานอะไรล่ะครับ"
"ก็พวกน้ำพริกผักต้ม"
"เหมือนคุณย่าเลย อิอิ"
บรรยากาศในครัวดูครื้นเครงสนุกสนาน ไอ้สี่ตัวนั้นเล่นอยู่ริมหาดจนลืมผมแล้วมั้ง
คุณย่ามีความสุขกับการทำหาร พี่เฟียตก็ดูเป็นกันเองมากขึ้น มีพูดจาบ้างไม่ต้องให้ถาม
เข้ากับคนอื่นได้ดี พี่ฝุ่นไม่ต้องพูดถึงก็เข้ากับคนอื่นได้ดีมากๆ พี่บุ้งมันก็ทำอะไรของมันไปบ้าๆบอๆ
เหมือนมันจะมีความสุขทุกครั้งที่ได้เข้าครัว
"คุณย่า  มีอะไรพอประทังความหิวได้มั้งเนี่ยตอนนี้"
"เอ้า พ่อครัว หิวซะแล้วรึ"
"มีมะนาวกับพริกเนี่ย เอาไปผมแก้หิวก่อนไหม"
"อมเองเหอะ" ไอ้พี่บุ้งนี้กวนประสาทจริงๆเลย
"หมูทอดยังอยู่ไหมละลูก"
"หมดแล้วครับคุณย่า เฟียตพึ่งทานกล่องสุดท้ายไปเมื่อครู่นี้เอง"
"ฮ่าๆๆๆ  ทนหน่อยนะลูก ขนมห่อๆของเราหมดแล้วหรือยัง"
"ใช่เลย" ผมก็รีบวิ่งไปคุ้ยหาขนมถุง แล้วก็ได้เลย์มาประะทังชีวิต กับน้อแดงหนึ่งกระป๋อง
แล้วก็มานั่งดูทุกคนช่วยกันหั่นโน้นเตรียมนี้ แกะอันโน้นทุบอันนี้ เพลินดี
วันนี้เรามีปูผัดผงกระหรี่  ต้มยำทะเล ข้าวผัดปู ต้มจืดปลาหมึกยัดไส้ ทอดมันกุ้ง ยำทะเล
แล้วคุณย่าก็ยังเตรียมพวก ปลาสำลี ปลาซาบะ ห่อฟรอยไว้ให้พวกเราปิ้งกันอีก
แล้วก็พวก กุ้ง ปู ปลาหมึก หอยนานาชนิด แมงดาทะเลเดี๋ยวป้าศรีจะยำให้ทาน
โอย....แซ่บ  น้องภูไม่อยากนึกถึงอาหารที่เรียงรายเป็นภูเขาเต็มโต๊ะหน้าบ้านเลย
มันช่างวิเศษเสียเหลือเกินอยากจะเอายางมาหมัดปากถุงขนมแล้วยัดเข้าไปในซอกหลืบของตู้เย็น

"น้องภู"

เสียงกระชากวิญญาณ มาอีกแล้ว
"น้องภูพี่พีทเรียกแหน่ะ" พี่ฝุ่นสะกิดบอก อืมได้ยินแล้วแหละเดี๋ยวเขาก็เดินมาหาเองแหละ
"อื้ม"
"น้องภู" เสียงพี่พีทเริ่มดังขึ้น แล้วมันก็เดินออกนอกบ้านไป ทุกคนหันมามองผม
เหมือนว่าผมไปทำอะไรผิดมาอย่างนั้นแหละ
"น้องภูไม่ได้ทำอะไรผิดนะ ทำไมมองแบบนั้นอ่ะ"
"พี่เขาเรียกเราไม่ใช่รึ"
"ใช่ครับคุณย่า"
"แล้วทำไมไม่ขานรับล่ะ พี่เขามีเรื่องอะไรหรือเปล่า เดินไปไหนแล้วนั้นน่ะ หืม"
"ไปหาพี่พีทไป มานั่งอยู่ก็เกะกะ ไม่ได้ช่วยอะไรเลย" ผักบุ้งแกไล่ช้าน T T
"ไปก็ได้" ผมเดินไปที่หน้าบ้านก็เห็นพี่พีทเดินหน้าหงิกกลับเข้ามาในบ้าน
คงเดินไปถามไอ้พวกนั้นแหละว่าเห็นผมหรือเปล่า
"ไปไหนมา"
"อยู่ในครัว" อย่าทำหน้าโหดจิ เค้ากลัวนะ
"แล้วทำไมตื่นแล้วไม่ปลุกพี่" เหมือนผัวเมียเคลียร์กันไม่ลงตัวเลย
พี่พีทมันยืนดุผเสียงเบาๆได้ยินกันสองคน แต่ไอ้แปดตาที่ริหาดกำลังจ้องมองมา
"ก็น้องภูเห็นพี่พีทหลับนินา"
"ทีตัวเองยังให้เขาปลุก แล้วทำไมทีเขาตัวเองไม่ปลุก"
"ขอโทษ น้องภูไม่ได้ไปไหนไกลซะหน่อย แล้วก็ไม่นึกว่าโรคที่เป็นอยู่มันจะติดมาที่พี่พีทด้วย"
"ยังจะเถียง"
"น้องภูขอโทษ ถ้าปราถณาดีอยากให้พี่พีทหลับพักผ่อนมันทำความรู้สึกไม่ดีให้"
ทำหน้าสลดเข้าไว้ กับคนๆนี้อย่าไปเถียง ทำหน้าเศร้าไว้
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย" นั้นง่ะ วู้ววววววว
แล้วพี่พีทมันก็เดินไปหาลุงนวย แล้วก็เอากุญแจอะไรมาจากลุงนวยก็ไม่รู้
"ไปหาโรตีทานกัน"
"แต่กับข้าว ใน   ครัว  มัน  เอ่อ   น่า  ทาน" พี่พีทมันไม่ได้ฟังเสียงอะไรแล้ว
พาผมไปที่รถทันที  ฟีโน่  กรี๊ด  ไอเลิฟ ฟีโน่
"ขี่เป็นหรอ"
"ถ้าไม่เป็นแล้วจะขอยืมลุงเขามาทำไมล่ะ" พี่พีทขึ้นคร่อม ฟีโน่ "ไม่ไปหรอ"
"ไปๆๆ" ผมขึ้นคร่อมตามทันที
"กอดเอวสิ" พี่พีทมันหันมาสั่งก่อนจะกดสตาร์ทเครื่องแล้วก็บิดรถออกไป
ท่ามกลางสายตาที่ขี้อิจฉาของไอ้สี่คนนั้น ทีแกไปซื้อว่าวมาเล่นยังไม่ชวนฉันเลย
ระดันน้องภู ไม่เล่นแล้วจร้า ว่าวน่ะ ปล่อยพวกแกเล่นกันไปเถอะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
พี่พีทขับพาผมไปเรื่อยๆ ลมเย็นดีจัง ก็เลยเอาแก้มแนบไปกับแผ่นหลังกว้างๆ
เข้ามาในชุมชน คนค่อนข้างดูเยอะจนลายตา ชาวต่างชาติมากมาย
จนพี่พีทมาหยุดรถที่หน้าร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง
"ไหนบอกจะพามาซื้อโรตีไง"
"รอตรงนี้นะ พี่ไปซื้อโกแปปหนึ่ง เอาเปล่า"
"ไม่เอา" ผมมองไปรอบๆ เห็นคนมกันเป็นคู่เป็นกลุ่มดูสนุกสนานดี เห็นร้านขายพวก
สร้อยข้อมือก็เลยเดินเข้าไปดู แล้วพี่พีทก็เดินออกมาผมก็เลยต้องรีบเดินกลับไป
"ไหนโค้กอ่ะ"
"ไม่มี ไปทานโรติเถอะ อยากทานมานานแล้ว"
"ไม่มี" ร้านสะดวกซื้อใหญ่ขขนาดนี้อ่านะไม่มีโค้ก
แล้วเราก็เดินข้ามฝั่งถนนมาอีกนิดเป็นร้านโรตีรถเข็ญเป็นผู้หญิงวัยกลางคนขายอยู่
"น้องภูเอาแบบไหน"
"ใส่กล้วย"
"เอาใส่กล้วยอันหนึ่งนะครับ แล้วก็ใส่ไข่อันหนึ่ง ธรรมดาสองอัน"
"ซื้อไปฝากคนอื่นแค่นี้ไม่พออหรอก"
"ใครบอกพี่จะซื้อไปฝาก"
"เราสองคนทานสี่อันเนี่ยนะ น้องภูจะเก็บท้องไว้ร้องน้องปูน้องกุ้ง"
"แน่ใจ" พี่พีทมันก็ยิ้ม เหมือนกับว่าผมต้องแย่งมันทานแน่ๆ
ได้โรตีตามที่สั่ง พี่พีทมันก็ชวนผมไปนั่งห้อยขาทานที่ขอบถนนใต้ต้นสนหันหน้าไปทางทะเล
"รู้ไหมทำไมพี่ไม่ซื้อไปฝากคนอื่น"
"ทำไมอ่ะ" ผมก็จิ้มโรตีเข้าปาก ยั่มๆๆๆ
"ก็มันเป็นโรตีคู่รัก ต้องมาทานสองคนเท่านั้น"
"เวอร์ เห็นคนยืนซื้อเป็นสิบ"
"จริงนะ ใครก็ตามที่เป็นแฟนกันเขาให้ชวนกันมาทานโรตี"
"แล้วทานเสร็จต้องวิ่งจีบกันข้ามเขาหลบตามต้นไม้ด้วยเปล่าล่ะ"
พี่พีทหมดไปหนึ่งอัน กำลังจะปลอกเปลือกอันที่สอง ผมโรตีกับกล้วยยังไม่ไปไหนเลย
"พี่พีทว่าสองคนนั้นเป็นแฟนกันป่ะ?" ผชี้ให้พี่พีทมองดูผู้ชายสองคนที่นั่งเล่นน้ำกันอยู่ริมหาด
"เป็น"
"รู้ได้ไง"
"ก็ผู้ชายคนนั้นแอบมองก้นอีกคนหนึ่ง"
"บร้า"
"แล้วพี่พีทว่ากลุ่มนั้นกำลังมองมาที่เราไหม" ผมใช้สายตาชี้ไปทางซ้ายมือ
พราะมีกลุ่มหนึ่งกำลังจับจ้องมาที่ผมสองคน อย่างสนใจ
"มอง"
"มองทำไมอ่ะ"
"พี่หล่อ" โอเครไม่เถียง แกหล่อมากจ้ะ พี่พีท
"ก็คงจริง ลองทานกล้วยไหม"
"อยากทานแบบออริจิอ่าสิ ยกกล้วยให้พี่เนี่ย"
"เบื่อคนรู้ทันจริงๆ" พี่พีทมันก็รับโรตีกล้วยไปจิ้มทาน
ผมก็ปลอกเปลือกน้องโรตีออริจิคนงาม แล้วก็เอาใส่ปาก นั่งตรงนี้ก็เพลินดีอ่ะ ลมเย็นดี
ขอพิงหนอยนะ ก้เลยพิงไปที่ไหล่พี่พีท
"พี่พีทถ้าสมมุติวันหนึ่งน้องภูหายไปในทะเลพี่พีทจะทำไง"
"ก็ออกว่ายตามหาสิ เอาอวนไปลาก"
"ภูไม่ใช่ปลานะ"
"ก็คงหาจนเจอ ถ้าไม่เจอก็ไมเลิกหา"
"ถ้าสมมุติว่ามันหาไม่เจอจริงๆอ่ะ"
"ก็บอกแล้วไงว่าถ้าไม่เจอก็ไม่เลิกหา"
"ไม่เหนื่อยหรอ"
"ตราบใดที่พี่รู้ว่าน้องภูยังอยู่ในทะเลพี่ก็ไม่เหนื่อยหรอก"
"พระเอกเกินไปแล้ว"
"ก็คนมันรักนิ" แล้วพี่พีทมันก็หันมามองหน้าผม แล้วก็จ้องเข้ามาเรื่อยๆ
"มีอะไร"
"นมเปื้อนแก้ม" พูดแค่ไหนพี่พีทก็เอาริมฝีปากมาสัมผัสที่แก้ม เช็ดนมไปในตัว
บอกดีๆก็ได้เอาทิชชูเช็ดก้ได้ อายคนอื่นเขาอ่ะ  ตอนนี้ตัวมันร้อนวูบวาบไปหมด
ไม่ใช่ว่าไม่เคยจูบหรือว่าหอมกัน แต่การจูบแบบนี้มันทำให้เขินอย่าทำตัวไม่ถูก
ผมว่าคงมีหลายสิบตาที่มองพวกเราอยู่ แต่คนข้างๆผมคงไม่ได้สนใจ
"ทานให้หมดสิ จะได้กลับบ้านกัน"
"อืม" ผมก็รีบทานให้หมดด้วยอารมณืเขินอายอย่างที่สุด แล้วพี่พีทมันก็ฉุดให้ผมยืนขึ้น
เดินกลับไปที่รถ แล้วเราสองคนก็ขี่ฟีโน่กลับบ้านกัน

อบอุ่นอย่าบอกไม่ถูกเมื่อได้อยู่หลังคนๆนี้ มันทั้งรู้สึกปลอดภัย อิ่มใจ
เมื่อมีเขาข้างๆกายผมไม่เคยกลัวอะไรเลย เพราะผมมั่นใจว่า
ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ทั้งดีและร้าย คนๆนี้พร้อมจะอยู่เคียงข้างผมไปตลอด
ยิ่งนานวันความรักที่ผมมีให้เขา มันยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ "ขอบคุณที่รักกัน"..................................

ฟีโน่ขับเข้ามาถึงบ้าน ผมเห็นเพื่อนๆกำลังเตรียมสนามหน้าบ้านเป็นงานปาร์ตี้เล็กๆในค่ำคืนนี้
โต๊ะถูกนำมาตั้งวางเป็นจุดๆ  เต้าปิ้งกำลังถูกนำมาวาง โต๊ะที่มีเครื่องดื่มเรียงรายโดยการจัดเรียงของขิง
ทุกคนใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ  ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังจะลาขอบฟ้าไป
แสงสะท้อนสีส้มฉาบไปบนผิวท้องทะเล สวยงามยิ่งนัก หลายๆคนหยิบโทรศัพท์มาผลัดกันถ่ายรูป
พี่พีทเองก็เช่นกัน หยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปผมกับพี่พีท มีฉากหลังเป็นพระอาทิตย์ยามเย็น
สวยเวอร์ๆ.........................



สวัสดีครับทุกคน

ยามดึกอีกแล้วเนอะ  เผลอหลับไปด้วย แง่วๆๆๆๆ

ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมครับ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทุกกำลังใจ

 

รักนะ

ปล.มีกลอนด้านล่างด้วยนะอย่าลืมอ่าน

ลงไปอีกสองเม้นท์
v
v
v
v
v

[roseen]

 

[RoseBullet]

อ่านเรื่องนี้ทีไร รู้สึกเหมือนได้ศัพท์ใหม่ๆไปใช้ตลอดอ่ะ ฮะๆ
จบทริปนี้ เป็ดกับพี่เฟียตจะมีพัฒนาการมั้ยน้อ

[K.Pupoom]

ลืมกลอน ล้มตัวนอนแล้วพึ่งนึกได้  แง่วๆๆๆๆๆ

น้ำทะเล ซัดปราสาท ทรายของฉัน
ราบเรียบพลัน ใจหาย มิวายหา
เหมือนความรัก ที่ร่วม สร้างกันมา
คลื่นน้ำพา ปราสาทกลืน เป็นพื้นทราย

แต่ทว่า ปราสาททราย ก็คือทราย
คลื่นทลาย กี่รอบ ไม่เปลี่ยนผัน
เป็นเม็ดทราย เหมือนเดิม เริ่มสร้างกัน
รักวันนั้น ก็คือทราย ก่อนได้เจอ........

ความรักที่คนสองคนสร้างกันมา ประดุจ เราเอาเม็ดทรายมาสร้างเป็นปราสาท
สร้างดีมั่นคง ต่อให้ลมแรง คลื่นซัดกี่ครั้งก็ไม่พังทลาย
สร้างง่าย ไม่ได้คิด ประดิษฐ์ด้วยความสนุก เพียงเสน่หา คลื่นซัดไม่กี่คราก็พัง
จงทำรักของคุณให้ดุจปราสาททรายที่งดงามและแข็งแกร่ง
จะให้ลมพัดคลื่นแรง สักเพียงใด ปราสาททรายก็ยังคงสวยงาม

แต่.....ทุกอย่าง มีเกิด มีดับ
ต่อให้สร้างมันมั่นคงเพียงใด สุดท้ายกฏแห่งธรรมชาติก้ต้องพรากเราไปอยู่ดี
ขอให้สุขให้พอดี ทุกข์ให้พอดี จงรักอย่างมีสติ แล้วคุณจะมีความสุข.....K.pp



อิอิ  ฝันดี ราตรีสวัสดิ์

[nolirin]

หนีชาวแก๊งมาสวีมกันสองคนเนอะ
กินโรตีคู่รักด้วย

[Bowbonk]

 

[konnarak]

ยังกะมาฮันนีมูน  มาเป็นคู่ๆ 

หวานนนนนนนนนนนนนน

[PoMArmKuB]

จับแยกคู่ฮันนี้มูนเลยสิคับ

[•♀NoM!_KunG♀•]

โอ้ยยย..........อิจฉาน้องภู อยากมีบ้างๆ 5555

น่ารักกานจิงๆ ทุกคู่เลย ถ้าลงดีเทลคงจะ อิอิ

อย่าลืมมาต่ออีนะค๊าฟฟฟ

รอรอน้อ^^

[MoMoRin]

Sweet talord!!!!! Itcha maak maai khaa~~!!! o(>____<)o

[chochang99]

รักกันมากกกกกกกกกก น่ารักครับ

[เฉาก๊วย]

 

[tawan]

ต้องมีเรื่องราวของแต่ละคู่แน่เลย

 

[naiin]

อิจฉามาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก

[POPEA]

น้องภูพี่พีทสวีทกันตลอด~
น่ารักที่ซู๊ดดด!