^
^
^
^
มาแล้วจ้ะ
ตอนที่.....53 
โอ้ทะเลเเสนงามมม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ (เรือใบ๊เรือใบ) เเล่นอยู่ในทะเล
ในขณะที่กำลังร้องเพลงเล่นน้ำอยู่ในอ่างเพลินๆ
เพราะพรุ่งนี้จะได้ไปทะเลแล้ว ผู้ชายหน้าหงิกก็เดินเข้ามาในห้องน้ำ
"จะเล่นอีกนานไหม เดี๋ยวรถติด"
"รถติดก็ดีแล้วไง ดีกว่าไม่ติด ต้องนั่งแท็กซี่ไปน๊าาาาาาาา" แบร่
"หมายถึงการจราจรติดขัด"
"โอ๊ะโอ "
"รีบๆอาบเข้า กว่าจะมาแต่งตัวอีก"
"การจราจรติดขัดก็ดีนะ เราจะได้อยู่ด้วยกันสองคนนานๆง่ะ"
หงุดหงิดออะไรมาแต่เช้าล่ะพี่ชาย เดี๋ยวหน้าแก่นะ ผมก็ลุกออกจากอ่างน้ำมายืนอาบที่ใต้ฝักบัว
คนตรงหน้าดูเหมือนอารมณ์หงุดหงิดหน้าหงิกๆงอๆจะคลายลงบ้างแล้ว
แต่ก็ยังไม่มีรอยยิ้มให้เห็นเลยตั้งแต่ตื่นเช้ามา สงสัยมี ปจด.
ก็พยายามเร่งการอาบน้ำให้เร็วขึ้นหนึ่งเท่าตัว ก่อนที่ลุงคนนั้นจะเดินเข้ามางับหัว
เสร็จสิ้นภาระกิจในการอาบน้ำเช้านี้.............
"เสื้อผ้าเลือกไว้ให้แล้ว บนเตียง"
"โอ๊ะโอ" มามาดนิ่ง ไม่ไหวติง ทำอะไรผิดป่าวว่ะเราเนี่ย
หรือเป็นเพราะว่าวันนี้เล่นมากไปหน่อย เรื่องมันก็มีอยู่ว่า...
พี่พีทมันปลุกผมจากที่นอน หลายรอบ กว่าจะแซะออกจากเตียงได้
ก็เล่นเอาพี่พีทเหนื่อย ก็คนมันง่วงนินา เมื่อคืนกว่าจะได้นอน ไม่เป็นเค้าไม่รู้หรอก
ลากก็แล้ว ดึงก็แล้ว ทำให้เสียเวลาไปมาก แล้วก็ยังไล่ไอ้เสาไฟไปอาบน้ำคนเดียวอีกด้วย
น่าจะเป็นเรื่องปล่อยให้ฮีอาบน้ำคนเดียวเป็นแน่แท้......
"โอ๊ะโอ เช็ดผมไม่ถนัดเลย" ปฏิบัติการณ์อ้อนเข้าไว้เริ่มขึ้น
ปล. โอ๊ะโอ ทำเสียงให้เหมือน บีบี ด้วยนะ จะได้อรรถรสในการจินตนาการว่าน้องภูมันกวนทรีนขนาดไหน แฮ่ๆ
แล้วพี่พีทคนดีศรีน้องภู ก็เดินเข้ามาคว้าผ้าเช็ดตัวเอามาเช็ดหัวให้ เบาๆ
ผมก็เลยหันหน้าเข้าหาพุงพี่พีทแล้วก็ กัดพุงพี่พีทเบาๆ
"เล่นกับไอ้มดแดงมันมาก ติดเชื้อมันมาหรือไง" ยังคงหน้านิ่งอยู่
"โอ๊ะโอ แง่มๆ"
"นั่งดีดี เล่นอีกแล้ว เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวเจ็บตัว" แทบจะคราง หงิงๆๆๆๆๆๆ กลัวง่ะ
"โอ๊ะโอ"
"อะไร โอ๊ะโอๆ อยู่ได้ "
"ไม่น่ารักหรอ"
"ไม่เลย"
"จริงอ่ะ"
"อืม" คอแทบหัก ก้มหน้าให้พี่พีทเช็ดผมต่อไป แล้วพี่พีทมันก็เอาไดร์มาเป่าๆๆๆ
วันนี้ใส่กางเกงสีขาว แกจะเท่ห์ไปไหนพี่พีท อยากใส่บ้างนะเดฟสีขาวเนี่ย
แต่ก็สงสารเครื่องซักผ้ามันคงทำงานหนักหน้าดู
"พี่พีทเป็นไรอ่ะ หน้าหงิกแต่เช้าเชียว" ลืมเรื่องนี้ไปเลยมัวแต่โอ๊ะโอ
"ไม่ได้เป็นอะไร"
"โกหกไม่เนียนเลย มีอะไรก็พูดมาสิ เมื่อคืนก็ให้นะ ตื่นมาก็น่าจะสดชื่นสิ" นี้แกพูดอะไรย่ะน้องภู
"ฮ่าๆๆๆ" ผมก็พูดตามประสา หน้าตาซื่อๆไม่ได้คิดอะไร แต่พี่พีทก็หัวเราะได้
"นึกจะหัวเราะก็หัวเราะ บ้าหรือเปล่า" ผมเดินไปใส่เสื้อที่พี่พีทเลือกไว้ให้อ่ะ
แต่พอเห็นก็ นี้เราไม่ได้ไปทำงานนะ เป็นทางการไปหรือเปล่า ไม่เอาหรอกไม่น่ารักเลย
"พี่พีทตั้งใจเลือกป่ะเนี่ย ถามจริง"
"ตั้งใจสิ"
"หล่อไปป่ะ เสื้อเชิ๊ต กางเกงผ้าเนี่ยนะ ไม่เอาสูทแล้วก็ไทด์มาผูกด้วยล่ะ"
"ทำไมอ่ะ แต่งแบบพี่ไงก็หล่อดีออก"
"มันไม่สมวัย" ผมเดินไปเลือกเสื้อผ้าตัวใหม่ ช่วงนี้ใส่ขาสั้นโชว์ขาขาวๆดีกว่า
แล้วก็เสื้อยืดแขนยาวมีฮูทสีแดง ใส่รองเท้าคอนเวิดหุ้มข้อออนท็อป ชนะเลิศ
"เห็นนาฬิกาสีแดงน้องภูไหมอ่ะ"
"อยู่ในตู้ ใส่แล้วก็วางตรงโน้นทีตรงนี้ทีไม่เคยเก็บเป็นที่หรอก"
"บ่นเป็นคนแก่เชีย โอ๊ะโอ อยู่ตรงนี้เอง" แล้วก็เดินไปให้พี่พีทใส่ให้ซะหน่อย
กว่าจะแต่งตัวกันเสร็จก็ เรื่อยเปื่อย เอื่อยตลอด ฮ่าๆๆๆๆๆ
ลงมาด้านล่างคุณย่าก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์รออยู่ที่โต๊ะทานอาหารแล้ว
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"จ้ะ พีทเย็นนี้มีธุระอะไรหรือเปล่าลูก"
"ไม่มีครับ"
"ดีเลย เดี๋ยวเลิกงานเเล้วไปซื้อของให้ย่าหน่อยนะ"
"ได้ครับ"
"ซื้ออะไรหรอครับคุณย่า"
"ก็พวกของใช้ที่จะไปทะเลนั้นแหละ ไปซื้อที่โน้นเผื่อไม่มีอ่ะ"
"คุณย่าเตรียมชุดว่ายน้ำยังครับ"
"รุ่นย่า ไม่เล่นแล้วจ้ะน้ำทะเล แก่เเล้ว"
"ไม่เห็นเกี่ยวเลย สนุกนะครับ"
"ให้วัยรุ่นเขาเล่นกันดีกว่า ย่าจะเอาหนังสือไปอ่าน แล้วก็ทำอาหารให้พวกเราแค่นี้ก็สนุกแล้ว"
"ทานข้าวเถอะเราอ่ะ พี่เขาทานนำไปแล้วนะ"
"สงสัยจะโมโห หิว" แหน่ะๆๆๆ ยังมีเหลือบตามอง โอ้โห ร้ายใช่เล่น มาดนิ่งอีก
วันนี้คุณย่าหุงข้าวเหนียวใบเตย กับอันชัญสีม่วง สวยเชียว กับหมูทอด
ให้น้องภูลองเอาไปทานเพราะว่าพรุ่งนี้คุณย่าจะทำให้เอาไว้ทานกันในรถระหว่างเดินทาง
"น้องภูไปก่อนนะครับคุณย่า"
"จร้า ขับรถดีดีนะพีท"
"ครับ พีทอาจจะกลับช้าหน่อยนะครับคุณย่า ไม่ต้องรอนะครับ"
"จ้ะ"
แล้วเราสองคนก็ได้เวลาออกไปทำงานกันซะที วิ้ววิ้วววววว
พี่พีทก็นิ่งเงียบมาตลดทางเพราะรถติด ในใจคงโมโหผมมากแน่ๆ
แค่รถติดแค่เนี่ยทำไมต้องเครียดด้วยอ่ะ มันก็ติดของมันทุกวัน
งอล เรืองไม่เป็นเรื่อง พอถามก็บอกไม่ได้เป็นอะไร แต่สีหน้าสิ ขัดกับคำตอบสุดๆ
รถติดไฟแดงร้อยกว่า โอ้กล้วยทอด นานไปไหม ไม่รู้ทำไง ก็เลย.........
"ฟ๊อด" หอมแก้มคนขับไปทีหนึ่งจะได้ใจเย็นๆ แล้วมันก็ได้ผลซะด้วย
ยิ้มหน้าบานในทันที แล้วก็หอมกับคืนมาหนึ่งฟ๊อด
"โอ๊ะโอ" ก็เท่านี้แหละคนขับก็มีสีหน้าดีขึ้น กลับมาพูดเจรจาเป็นต่อยหอยเหมือนเดิม
อะไรของเขานะ เข้าใจยากเหลือเกิน วัยรุ่น งง ง๊ง งง
"เดี๋ยวเย็นนี้พี่จะพาไปซื้อกางเกงว่ายน้ำ"
"โอ๊ะโอ"
"แล้วก็เดี๋ยวจะพาไปซื้อพวกครีมกันแดดที่ใช้ไปทะเลด้วย จะได้ตัวไม่ดำนะ"
"ตัวดำแล้วทำไมอ่ะ จะไม่รักหรอ"
"ป่าว รักเหมือนเดิมแหละ แต่ชอบขาวๆแบบนี้มากกว่า"
"ทำไมอ่ะ"
"มันน่าลวนลามดี" แล้วพี่พีทมันก็เอามือมาลูบขาของผม
ไม่น่าคิดผิดไปหอมแก้มมันเร้ยยยย ให้ตายเถอะ ผมตีมือพี่พีทเบาๆ
"เออพี่พีท พี่บุ้งมันไม่ยอมไปปทะเลด้วยกันอ่ะ บังคับมันหน่อยดิ นะนะน๊าาา"
"จะไปบังคับเขาได้ไงอ่ะ ไปเที่ยวมันก็ต้องสมัครใจที่จะไปสิ"
"เอาพี่อ้นไปด้วยนะ น๊าาาาา"
"เกี่ยวอะไรกัน"
"ก็เขากิ๊กกันอยู่"
"พูดเรื่อยเปื่อย มีหลักฐานหรือเปล่า"
"ไม่มี แต่เชื่อในเซนส์ตัวเอง"
"ถ้าชวนอ้นไปพนักงานคนอื่นๆเขาจะคิดยังไง "
"อันโน้นก็ไม่ได้อันนี้ก็ไม่ได้ คืนนี้ไม่ต้องมานอนกอดน้องภูเลยนะ"
"เอ้า พาลอีก"
แล้วรถก็เลี้ยวเข้าบริษัท ผมก้ลงจากรถเเล้วก็เดินนำไปก่อนไม่ได้รอพี่พีทหรอก
ให้ช่วยอะไรแค่นี้ก็ช่วยไม่ได้ เชอะส์
"เร็วๆสิลุง ลิฟท์มาแล้ว"
"รีบก็ไปก่อนเลย" ไปจริงนะโว้ย อย่ามาท้านะ โด่ววววว
ผมขึ้นมาชั้นพี่พีท พนักงานก็ทำงานกันดูวุ่นวายดีพิลึก
"น้องภูพี่พีทล่ะคะ" พี่ก้อยเดินมาถามพร้อมส่งยิ้มให้
"ไม่รู้"
"เอ้า ไม่ได้มาด้วยกันหรอ"
"มา"
"กวนนะเราเนี่ย อ่าวพี่พีท มีเอกสารให้เซ็นต์ค่ะ ด่วน"
"เอามาสิ" แล้วพี่ก้อยก็รีบเดินไปเอาเอกสารมาให้พี่พีทเซ้นต์
"เด็กน้อยเป็นอะไรหรอค่ะ" พี่ก้อยกระซิบถามพี่พีทเบาๆ แต่ผมได้ยินนะ
"เอาแต่ใจไง"
"ฮ่าๆๆๆ" แล้วพี่ก้อยมันก็เดินมาตบไหล่ผมเบาๆ
"สู้ๆนะ"
"เดี๋ยวจับปล้ำเลยนิ"
"โหด" แล้วพี่ก้อยชีก็เดินไปทำงานในคอกของชี ผมเดินไปหาพี่บุ้ง
พี่พีทมันก้ไม่ได้สนใจอะไรเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง
"พี่บุ้ง"
"มีไรแต่เช้าเนี่ย จะไปเล่นที่ไหนก็ไปป่ะ"
"ไปทะเลกะเขานะ นะ นะ ได้โปรดดดดดด"
"ไม่ไปไม่ว่าง"
"ไม่ว่างอะไรเสาอาทิตย์ไม่ต้องทำงานซะหน่อย อย่ามาอ้าง"
"พี่ต้องไปมหาวิทยาลัย"
"มหาวิทยาลัยอะไรเปิดวันเสาร์อาทิตย์"
"มหาวิทยาลัยนะไม่ใช่โรงเรียนมันเปิดทุกวันแหละ"
"ตกลงจะไม่ไปใช่ม๊ะ"
"ก็เอออ่าสิ ที่พูดไปนี้ไม่เข้าใจหรอ หลบไป ขวางทางเกะกะ"
"ก็ได้ จำไว้เลยนะ"
"เอ่อ เดี๋ยวๆๆ"
"เปลี่ยนใจแล้วใช่ม๊า"
"เปล่า..จะบอกว่าไม่ต้องเอาคุณย่ามาอ้างด้วย พี่โทรบอกท่านแล้ว"
"ชิ"
แล้วก็เดินสะบัดก้นเข้าห้องพี่พีทไปในทันที หาวิธีใหม่ดีกว่า
"ไม่สำเร็จล่ะสิ" เข้ามาก็โดนคนตัดกำลังใจไปอีก เดี๋ยวก็กัดหูขาดซะเลยนิ
ก็มานั่งอารมณ์เสียอยู่สักพักที่โซฟา หยิบข้าวเหนียวใบเตยหมูทอดของคุณย่า
ขึ้นมาดับความเครียดซะหน่อย พี่พีทมันเห็นก็ได้แต่อมยิ้ม
เขาไม่สมัครใจจะไป เราเองก็ไปบังคับเขาไม่ได้ สงสัยต้องใช้ไม้นวม
"คิดแผนร้ายอะไรอีกล่ะ" แทบสำลักข้าวเหนียวเลยทีเดียวเชียว
"ยุ่ง"
"ฮึฮึ" แล้วไอ้พี่พีทมันก็หัวเราะในลำคอ
แล้วผมก็ลุกจะไปเอาน้ำดื่มมาดับกระหายแต่เหมือนว่าการกระทำทุกอย่างจะอยู่ในสายตาไอ้เสาไฟ
"จะไปไหน"
"ดื่มน้ำ"
"เอาโค้กมาเผื่อพี่กระป๋องหนึ่งด้วย"
"อื้ม"
"แล้วก็อย่าไปทำอะไรที่มันแผลงๆล่ะ"
"รู้แล้วน่ะ" ผมเดินอกไปหยิบน้ำส้มมาหนึ่งขวดพร้อมโค้กหนึ่งกระป๋อง
เดินผ่านพี่บุ้งมันก็มองแต่ผมไม่สนใจหรอก งอน เดินกลับเข้ามาอีกครั้ง
ก็เอาน้ำไปให้พี่พีทที่โต๊ะ
"เปิดด้วยสิครับ"
"เป็นง้อยหรอง่ะ" บ่นแต่ก็เปิดให้นะ บ่นไปงั้นแหละ
"เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนล่ะ" แล้วพี่พีทมันก็ดึงผมไปนั่งตัก แล้วก็กอดเอวไว้
"ไม่ต้องมากอดเลย"
"โอ๊ะโอ งอนอะไรจ้ะคนดี" ล้อเลียนเดี๋ยวเถอะ
"ไม่ได้งอน ปล่อยจะไปทานหมูต่อ"
"เดี๋ยวสิ" แล้วมันก็หอมแก้มผมฟ๊อดใหญ่
"มีไร" รำคาญจริงวุ้ย ชาติที่แล้เป็นปลาหมึกหรือตุ๊กแกเนี่ย เกาะหนึบเกาะหนึบ
"ไม่มีอะไรจะได้ดั่งใจเราเสมอหรอกนะ ถ้าเราได้ตามที่เราอยากได้ไปเสียทุกอย่าง เราจะเคยตัว ต้องรู้จักคำว่าผิดหวังให้มันเป็นภูมิคุ้มกันใจเสียบ้าง"
"พี่พีทจะว่าน้องภูเอาแต่ใจใช่ไหม"
"เปล่า พี่แค่อยากจะบอกว่า ภูต้องเคารพการตัดสินใจของคนอื่นบ้าง"
"แต่ภูอยากให้พี่บุ้งมันมีความสุขนะ"
"น้องภูไม่ชอบทานหนังเป็ดใช่ไหม"
"อื้ม" เกี่ยวไรกะหนังเป็ดว่ะ
"ถ้าพี่บอกให้น้องภูทาน มันอร่อยมากเลยนะ ยัดเข้าปากให้น้องภูทานน้องภูจะทำไง"
"ก็คายอ่ะสิ"
"เอ้า ของอร่อยนะ คายทำไม"
"ไม่เห็นจะอร่อยตรงไหนเลย"
"แต่พี่พีทว่าอร่อยนะ"
"ก็นั้นมันพี่พีทแต่นี้มันภู"
"หรอ"
"ก็เอออ่าสิ"
"พูดไม่เพราะอีกแล้วนะ ไม่น่ารักเลย"
"ก็ไม่ต้องรักสิ ปล่อยเลย ไม่น่ารักก็ไม่ต้องมากอด"
"งอแงแล้วไง"
"ก็จะงอแงอ่ะ มีไรไหมล่ะ "
"พี่เข้าใจนะว่าภูอยากให้บุ้งไปเที่ยวสนุกด้วยกัน แต่บางทีพี่บุ้งมันอาจจะไม่สนุกก็ได้ มันก็เหมือนหนังเป็ดที่พี่ว่าอร่อยแต่ภูว่าไม่อร่อยนั้นแหละ สิ่งที่ภูว่าสนุกแล้วภูรู้ได้ไงว่าพี่บุ้งมันจะสนุกกับภู ถ้าพี่เขามีงานจริงแล้วเขาไปเที่ยวทั้งๆที่งานยังไม่เสร็จเขาจะมีความสุขหรอ ลองคิดดีๆ ไหนบอกว่าโตแล้วเรื่องแค่นี้น่าจะคิดได้นะ" จ๋อยเลยเรา เถียงไม่เป็นเลยทีนี้ เป็นไงล่ะน้องภูผู้ไม่เคยจำนนต่อเหตุผล
"......................................." ก้มหน้าก้มตารับความผิด เดี๋ยวก็ร้องไห้เลยนิ
"ฟ๊อดดดด" มาหอมทำไม ตบหัวดังเพี้ย จะมาลูบหลังง่ายๆแบบนี้อ่ะนะ
"พี่ไม่ได้พูดแรงไปใช่ไหม"
"ไม่หรอก"
"แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้น"
"ขอโทษนะ ที่ทำตัวไม่น่ารัก แต่ห้ามไม่รักนะ"
"โอ๊ะโอ" ไอ้พี่พีทนิกวนประสาท แล้วมันก็หอมแก้มผมฝังจมูกไว้จนชื่นใจ
"ปล่อยได้แล้วน้องภูจะไปทานหมูทอดต่อ"
"เอามาให้พี่บ้างสิ เริ่มหิวแล้วนะ" ผมก็เดินไปหยิบหมูทอดมาวางที่โต๊ะแล้วก็ทานพร้อมพี่พีท
แต่มีอีกกล่องหนึ่งคุณย่าทมาให้พี่บุ้งด้วยกล่องใหญ่กว่าคนอื่นด้วยซ้ำ ชอไม่เอาไปให้หรอก
"แล้วกล่องใหญ่นั้นอะไรอ่ะ"
"คุณย่าฝากมาให้พี่บุ้ง"
"อ่าว แล้วทำไมไม่เอาไปให้พี่เขาล่ะ เดี๋ยวเขาก็ออกไปทานข้าวหรอก"
"พี่พีทเอาไปให้หน่อยสิ"
"ภูนั้นแหละ จะไปงอนอะไรพี่เขา พี่น้องกันมีกันอยู่แค่ไม่กี่คน"
"ไม่สนใจหรอก"
"ดื้ออีกแล้ว"
"พี่บุ้ง เข้ามาพบบอสหน่อย" ผมกดโทรศัพท์ไปที่โต๊ะพี่บุ้ง แปปเดียวมันก็เข้ามา
"พี่พีทมีอะไรหรอครับ"
"พี่ไม่มีหรอกน้องเราต่างหากที่มี" ไอ้พี่พีทนิ เดี๋ยวเถอะ
"มีไร"
"คุณย่าฝากหมูทอดมาให้" พี่พีทมันก็หยิบส่งให้พี่บุ้ง
"ทานด้วยกันก็ได้นะบุ้ง"
"เขาคงทานไม่อร่อยหรอกตรงนี้อ่ะ ทานข้างนอกได้เห็นหน้าใครบางคนคงจะมีความสุข"
"ป๊อก" ไอ้พี่บุ้งมันเอากล่องหมูมาเขกหัวผมดัง ป๊อก
"เจ็บนะเนี่ย"
"ก็ตั้งใจให้เจ็บ"
"ไอ้พี่บร้า โดนหักเงินเดือนแน่" แล้วพี่บุ้งมันก็เดินออกไปกำลังจะเปิดประตู
"พี่พีทเขาไม่ทำแบบนั้นหรอก" แล้วมันก็หันมต่อล้อต่อเถียงกับผมอีก
"มันก็ไม่แน่หรอก ไอ้พี่ผักเน่า คนนั่งคุยกับคนนอนคุยอ่ะมันต่างกันนะเว้ย"
"หักไปเถอะ เบิกล่วงหน้ามาหมดแล้ว" แล้วมันก็ออกไป
"มันเบิกล้วงหน้าไปทำไมอ่ะพี่พีท"
"เบิกที่ไหนล่ะ เขาก็แกล้งไปงั้นแหละ"
"จริงอ่ะ"
"จริงครับ ทานต่อครับ"
ผมทานอิ่มก็มานั่งเล่นที่โวฟา ถอดรองเท้าวางไว้ข้างโซฟา หยิบหมอนผ้าห่มเตรียมพร้อม
เกมส์เอาออกมานอนเล่น เดี๋ยวสักพักคงจะหลับไปในที่สุด อิ่มมมมมมมม
z z z z z Z Z Z Z
"น้องภู" แล้วอะไรไม่รู้เย็นๆก็มาสัมผัสที่แก้ม จนต้องสะดุ้ง ลืมตามองก็เห็นพี่พีท
กำลังถือกระป๋องน้ำอัดลม สงสัยไอ้นั้นแน่ที่ทำให้ผมสะดุ้งตื่นแบบนี้
"ทำไร"
"ป่ะ ได้เวลาเลิกงานแล้ว"
"ปลุกดีๆก็ได้"
"ก็เรียกตั้งนานแล้วนิ เก็บของเดี๋ยวพี่จะไปเข้าห้องน้ำนะ กลับมาต้องเสร็จนะ"
"อื้ม" ผมก็ค่อยๆลุกเก็บของใส่กระเป๋า แล้วก็นั่งใส่รองเท้า ใส่ยากถอดยากจริงๆ
ครั้งหน้ามาทำงานจะใส่รองเท้าแตะมาแล้ว จริงๆด้วย
นั่งปรับหมดในสมองให้เข้าสู่สภาวะปรกติได้สักพักพี่พีทก็กลับเข้ามา
"เรียบร้อยยัง"
"เรียบร้อยแล้ว"
"เข้าห้องน้ำไหม เดี๋ยวรถติดปวดฉี่ในรถอีกนะ"
"ไม่เข้า"
"แน่ใจนะ"
"อื้ม"
"งั้นก็ไป" เดินตามพี่พีทออกไป ทุกคนก็ต่างทักทายตามปรกติ
"กลับแล้วหรอจ้ะเด็กน้อย......." ก้มีพี่ก้อยคนเดียวแหละที่จะแซวเล่นแบบนี้
"ใครแซวหักเงินเดือน"
"แรง"
"เสาร์อาทิตย์พี่ไม่อยู่นะก้อย งานที่จะเกิดขึ้นเสาร์นี้ใครคุม"
"พี่เต็มค่ะ"
"อ่า งั้นทุกอย่างพี่เต็มรับผิดชอบนะ พี่สั่งพี่เต็มแล้วมีอะไรให้เขาตัดสินใจ"
"แล้ววันจันทร์พี่พีทจะเข้าหรือเปล่าค่ะ"
"ยังไม่แน่ใจนะ เดี๋ยวพี่ดูอีกที ไม่รู้จะกลับมาทันหรือเปล่า แต่คงทันแหละ"
"ค่ะ.......ไม่เจอกันหลายวันเลย คงคิดถึงแย่" แล้วพี่ก้อยก็หันมาแซวผม
"งั้นขอหอมทีสิ จะได้เอาเก็บไว้ตอนคิดถึง"
"บร้า ผุ้ชายบร้า" แล้วพี่แกก็วิ่งกลับโต๊ะไป โดยมีพี่พีทดึงผมให้รีบเข้าไปในลิฟท์เพราะลิฟท์มาแล้ว
"ไปขอหอมคนอื่นแบบนั้นได้ไง"
"ทำไมอ่ะ"
"พี่เขาเป็นผู้หญิง"
"ก็ใช่ไง ถึงได้ขอหอมไง"
"แล้วถ้าเขาให้หอมขึ้นมาจริงๆจะหอมไหม"
"หอมสิ พี่ก้อยน่ารักจะตาย"
"แล้วพี่ล่ะ"
"แล้วเกี่ยวไรกะพี่พีทล่ะน้องภูหอมพี่ก้อยนะ" ติ้งงง ลิฟท์เปิด เราก็ยังเดินเถียงกันไปเรื่อย
"ไม่คิดบ้างหรอพี่จะหวง"
"หวงทำไม ภูหอมพี่ก้อยไม่ใช่พี่ก้อยหอมภูซะหน่อย"
"เอ้า..แล้วถ้าไปหอมแก้มก้อยบ้างล่ะ"
"ตาย"
"ไม่แฟร์นิ"
"นี้ใคร? น้องภู ใช่ไหม? ถูกเสมอ แล้วนี่ใคร พี่พีท ผิดตลอด โอเคนะ เข้าใจนะ"
"อะไรอ่ะ"
"ยังๆๆ ยังไม่เข้าใจ ขึ้นรถได้ยังเนี่ย หืมม" แล้วพี่พีทก็กดรีโมทเปิดประตู
ขึ้นมานั่งในรถเรื่องนี้ก็ยังไม่จบพี่พีททำไมเข้าใจอะไรยากจังว่ะเนี่ย
"เอาเป็นว่า เราสองคนห้ามหอมแก้มใคร ยกเว้นหอมกันเอง"
"วกมาเรื่องนี้อีกแล้ว เดี๋ยวน้องภูก็ต้องเถียงว่าแล้ว คุณย่าล่ะ พี่พีทก็จะบอกว่ายกเว้น"
"ใช่"
"ก็ยกเว้นพี่ก้อยอีกคนจะเป็นไรไป แล้วอีกอย่างน้องภูก็ไม่ได้เสียหายอะไร"
"ไม่ได้"
"โอเคๆๆๆ ออกรถได้ยังครับบอส" แล้วพี่พีทก็ออกรถมุ่งตรงไปยังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ระหว่างทางก็ยังคงถกเถียงเรื่องเดิมๆ ผมก็เลยเอาข้าวเหนียวหมูทอดที่เหลือออกมาจัดการ
เราก็เลยได้สงบปากสงบคำกันบ้างอะไรบ้าง กว่าจะฝ่ารถติดตอนเย็นๆมาถึงห้างได้
ก็เล่นเอาเบื่อแล้วเบื่ออีก ยิ่งมาเจอคนแก่ขี้บ่นนั่งข้างๆด้วยแล้ว เห้ออออออ
"พี่พีท ส่งน้องภูตรงนี้ก่อนได้ไหม่ะ ปวดฉี่อ่ะ เดี๋ยวโทรหานะ"
"ว่าแล้ว ดูรถด้านหลังด้วย" แล้วผมมก็ลงข้างๆห้างเดินเข้าไปก่อน พี่พีทวนไปหาที่จอดรถ
ผมมุ่งตรงไปสูห้องน้ำทันที ได้ปลดปล่อยแล้วมันก็สบายสุดๆไปเร้ยยยยยยยยยยยย
งืดๆๆ งืดๆๆๆ รักนะไอ้ลิง รักนะไอ้ลิง
เสียงโทรศัพท์ใครว่ะ ป่วยชิปเป้ง กระเป๋ากางเกงสั่นๆ เห้ย ใครเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าเราว่ะ
"ฮ่าๆๆๆ ตกใจเสียงงเรียกเข้าอ่าดิ"
"มาก"
"อยู่ไหน"
"ห้องน้ำ"
"พี่รอร้านหนังสือที่เดิมนะ เดินมาเลยอย่าแวะ"
"คร๊าบบบบ"
ชอบดักทางตลอด มีหรอที่เราจะไม่แวะ อย่างน้อยไอศรีมสักถ้วยก็ยังดี
ซื้อกล้วยแขกดีกว่า กล้วยแขก มันทอด อร่อยดีนะเอ่อ ชั้นล่างอ่ะ
เดินผ่านคริสปรี้ครีมก็อยากทานเหมือนกันนะ แต่ทว่าขี้เกียจรอคิว
เดี๋ยวพี่พีทมันจะมาฟาดงวงฟาดงาใส่น้องภูอีก ที่แวะโน้นแวะนี้มาตลอดทาง
เดินมาถึงก็เห็นพี่พีทนั่งรออยู่ร้านหนังสือแล้ว
"บอกไม่ให้แวะไม่เคยเชื่อกันเลย"
"ก็มันอดใจไม่ไหวนินา เอาป่ะเดี๋ยวป้อน"
"ไม่เอา"
"โหเอ้ยยยย ขอโทษนะ แค่แวะแค่นี้ไม่เห็นเสียหายอะไรเลย"
"แล้วต่อไปคำพูดพี่จะมีความหมายหรอ"
"มีความหมายสิ" งอนอีกแล้วทำไมวันนี้มันเป็นวันงอนแห่งชาติหรอไงอ่ะ
งอนกันไปงอนกันมา เริ่มมากไปแล้วนะว่าม๊ะ
"พี่พีท จะนั่งอีกนานป่ะตรงเนี่ย เดี๋ยวน้องภูเอาขยะไปทิ้งก่อนนะ"
แล้วพี่พีทก็เดินตามผมมา
"พี่พีทหงุดหงิดหรอที่รอนานอ่ะ"
"เปล่า"
"แล้วหงุดหงิดเรื่องอะไร"
"ก็เรื่องที่ห้ามแล้วไม่ฟัง"
"ก็เหตุผลไม่เพียงพอนินา น้องภูรู้น่ะว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ"
"หรอ"
"พี่พีท ผู้ใหญ่งอนไม่น่ารักหรอก เชื่อภูสิ ให้ภูงอนพี่พีทนเดียวก็ปวดหัวมากพอแล้วนะ"
"ห๊า"
"จริงไหม แค่ภูงอนคนเดียวพี่พีทก็ปวดหัวจะแย่แล้ว แล้วถ้าพี่พีทมางอนอีกคน โหยไม่อยากจะพูด เลิกงอนเถอะนะ ไปซื้อของให้คุณย่ากันเถอะ"
ผมก็จูงมือลุงแก่ๆเดินลงบันไดเลื่อนมา
"จะลงไปไหน ไปซื้อกางเกงว่ายน้ำก่อน"
"อ่าวแล้วทำไมไม่บอกล่ะ" ก็เลยต้องวนขึ้นกันมาอีกรอบหนึ่งปวดหมองงงงงงงง
ถึงแล้วแผนกชุดว่ายน้ำชาย ผมก็มุ่งตรงไปที่กางเกงว่ายน้ำขาสั้นเลย
"แบบนี้ไม่ให้ใส่ครับ"
"ก็นี้มันกางเกงว่ายน้ำไม่ใช่หรอ"
"ใช่ครับ แต่พี่ไม่ให้ใส่"
"ทำไมอ่ะ"
"มันโป๊"
"โป๊" กางเกงว่ายน้ำมีขาเนี่ยนะมันโป๊ตรงไหนอ่ะ ไม่ได้ใส่บิกินี่หรือจีสตริงซะหน่อย
แล้วพี่พีทมันก็เดินพาผมไปหยุดตรงกางเกงขาสั้นแนวสปอร์ต อารมณ์ประมาณ
ริบเคิล ควิกซิลเวอร์ ที่เอาไว้เล่นวินเซิฟ เซิฟบอร์ดอะไรพวกนั้นอ่ะ ไม่เซ็กซี่เลย
"เลือกสิ ชอบสีไหนอ่ะ"
"ความจริงซื้อชุดดำน้ำเลยก็ได้นะ ได้ปิดคอหอยด้วย"
"แบบนี้แหละ สบายๆ" ขนาดว่ากระทบกระเทียบขนาดนียังไม่รู้ตัวอีก
"งั้นพี่พีทก็เลือกๆมาเถอะ"
"งั้นใส่เหมือนกันเเล้วกันนะ จะได้ดูเป็นคู่ฮันนีมูน" เอาอะไรคิดว่ะเนี่ย
ได้กันมาจนจะครบปีอยู่แล้วมั้ง พึ่งคิดได้หรอว่าจะพาไปฮันนีมูน
"ไปกันเป็นฝูงเนี่ยนะ ฮันนีมูน"
"ก็จริงนะ เอาไว้เดี๋ยวพี่ว่างจะพาไปฮันนีมูนกันสองคนโอเคไหม"
"ตามใจเถอะ"
"น้องภูตัวนี้โอเคไหม"
"อือๆ ๆ" ยกให้เขาไปเถอะเรื่องช้อปปิ้งอ่ะ ช้อปจนลืมเมียแหละบางที
พี่พีทได้กางเกงว่ายน้ำกี่ตัวผมไม่รู้หรอกไม่ได้สนใจ เดินไปจ่ายเงินก็เห็นหิ้วมาสามถุง
ซื้ออะไรเยอะแยะขนาดนั้นว่ะเนี่ย สงสัยต้องคุมเรื่องค่าใช้จ่ายซะแล้ว
ให้เงินไปใช้วันละสองร้อยแบบในละครดีไหมเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
"ป่ะ ไปซื้อครีมกันแดดกัน อยากได้อะไรหรือเปล่า อยากได้ก็บอก เรื่องนี้อย่าให้พี่พูดซ้ำบ่อยๆ"
พี่พีทมันรู้ว่าผมเกรงใจเพราะทุกวันนี้พี่พีทมันก็ดูแลทุกเรื่อง
มันก็มักจะพยายามพูดกับผมเสมอว่า ผมเป็นส่วนหนึ่งของพี่พีท
พี่พีทมีหน้าที่ดูแล เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ห้ามเอามาใส่ใจ
"ก็ไม่รู้จะซื้ออะไร ก็มีหมดแล้ว"
ลงไปซื้อครีมกันแดดกันก็เหมือนตอนมากับุณแม่ไม่มีผิด ผมเดินถือของให้คุณแม่เลือกของ
แล้วนี้ผมก็ยืนถือของให้พี่พีทเลือกครีมกันแดด แค่ครีมกันแดดจะเลือกอะไรนานขนาดนี้
"พี่พีทจะสามทุ่มแล้วนะยังไได้ของให้คุณย่าเลยเดี๋ยวซุปเปอร์ปิดนะ"
"โอเคๆเสร็จแล้ว"
"เดี๋ยวผมแถมตัวเทสเตอร์ไปให้ลองใช้ดูนะครับ" เทสเตอร์เขามีไว้แจกลูกค้าจ้ะหล่อน
ไม่ได้ให้ใช้คำว่าแถม ซื้อเยอะขนาดนี้แถมตัวเต็มยังบกพร่องเลย
เค้ารู้นะว่าตัวเองอ่ะ เอาเทสเตอร์เก็บไว้ขายให้พวกแม่ค้าตลอดนัด
ที่เมืองนอกเขาเอาไว้แจกกันเป็นว่าเล่นเถอะ
(อันนี้ไม่เกี่ยวกะน้องภูหรอก ความอัดอั้นของคนเขียนมัน)
"ท่าทางเขาอยากจะแถมมากกว่าเทสเตอร์นะ" ผมกระซิบเบาๆกับพี่พีท
"แถมอะไร"
"แถมตัวเองไง ตาจิกพี่พีทตลอดเวลา หมันไส้"
"ได้แล้วครับ " พนักงานยื่นถุงให้พร้อมกับส่งยิ้มหวาน
"ขอบคุณครับ"
"น้องชายหรอครับ น่ารักจัง"
"ไม่ใช่ครับ" ผมตอบแทนแล้วเราสองคนก็เดินมาจากบูทเครื่งสำอางค์นั้น แล้วก็ลงไปชั้นล่าง
เดินมาซื้อของตามที่คุณย่าสั่งจนเต็มรถเข็ญก็ได้เวลากลับบ้านกันซะที ยังไม่ได้เก็บกระเป๋าเลย
นัดไอ้พวกนั้นให้มาเจอกันที่บ้านผมตอนเจ็ดโมงเช้า ป่านนี้ยังไม่ได้อาบน้ำนอนเลย
กลับมาถึงบ้านก็หอบของที่คุณย่าฝากซื้อไปกองไว้บนโต๊ะ สี่ทุ่มกว่าแล้ว
"พี่พีทเราควรจะจัดกระเป๋านะ"
"หน้าที่ภูไม่ใช่หน้าที่พี่"
"แล้วภูจะรู้ได้ไงว่าพี่พีทจะใช้อะไรบ้างอ่ะ จัดของใครของมันสิ"
"แต่เราป็นคนๆเดียวกันแล้ว ไม่ควรแยกกระเป๋า" แล้วพี่พีทมันก็เดินไปหยิบกระเป๋า
มาวางลงตรงกลางห้อง แล้วก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า...
"ยืนนิ่งทำไมละครับที่รัก"
"แล้วจะให้ทำไรอ่ะ"
"มาช่วยกันสิ เอาพับผ้าใส่กระเป๋าซะ"แล้วพี่พีทมันก็โยนกางเกงในของผมและของพี่พีท
มาตรงหน้าผม ไม่โยนให้ครอบหัวเลยล่ะ แหม ตามมาด้วยเสื้อยืด กางเกงขาสั้น
บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก้โยนกระเป๋าใบเล็กมาให้ใส่พวกเครื่องสำอางค์ของใช้ บลาๆๆๆๆๆ
"เราไปแค่สองคืนไม่ใช่หรอ นี่มันอยู่ได้สามเดือนเลยมั้ง"
"เหลือดีกว่าขาด"
"หรอ" เชื่อพี่แก่เถอะ อย่าไปขัด ง่วงจะแย่แล้วเดี๋ยวต้องมาทะเลาะกันไม่ได้หลับได้นอนอีก
"ป่ะ อาบน้ำนอนได้แล้ว"
"อื้ม" สงสัยวันนี้ไม่โดนชัวร์รอด เพราะตอนอาบน้ำก็ไม่มีอะไร หอมแก้มตามปรกติ
สงสัยวันนี้จะเดินทั้งวันพี่แกเลยไหว แก่เเล้วก็แบบเนี่ยไม่ค่อยฟิต ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
อาบน้ำเสร็จก็รีบนอนอย่างไวเดี๋ยวตื่นมาหน้าไม่ใส่สู้คนอื่นไม่ได้
"กู๊ดไนท์นะพี่พีท" หอมแก้มไปทีหนึ่ง แต่หารู้เลยไม่ว่า นั้นแหละคือการกระตุ้นอย่างดี
นอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดได้สักพัก กำลังจะเคลิ้มหลับไป ก็มีมืมาลูบที่ต้นขาวนไปวนมา
เอาแล้ว งานจะเข้าแล้วววววว มือใหญ่ๆก็สอดไปใต้ขอบกางเกง แล้วก้ลูบไปมาที่ซาลาเปาลูกโต
"พี่พีทนอนเถอะนะ เดี๋ยวต้องตื่นเช้านะ" ผมหันไปบอกแต่เหมือนไอ้มือที่อยู่ใต้กางเกงผมมันจะไม่ฟังเสียงเอาซะเลย
คิดกันต่อแล้วกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น ส่งคำตอบมาได้ที่ 488 8888 ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
***************************************************************************สวัสดีครับทุกคน
วันนี้เลยยังไม่ได้ไปทะเลเลยอ่ะ
แต่พรุ่งนี้ล้อหมุนชัวร์ พอดี มัวให้พี่พีทกะน้องภูงอนกันไปงอนกันมา
เรื่องมันเลยยาวต้องตัดทอนมาแค่นี้ เดี๋ยวจะดึกเกินไป สงสารคนรอ
เดี๋ยวตาจะเป็นหมีแพนด้า จั๊ดๆ จั๊ด จาดีจ๊ด ๆๆๆ
ก็ต้องเอ่ยคำขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันเหมือนเดิม
"ขอบคุณครับ"
เมื่อมีเช้า ก็ย่อมมี พระอาทิตย์
คืนมืดมิด จันทร์ก็พราว ดาวก็ฉาย
ธรรมดา ของโลกเรา หมุนรอบกาย
รักเวียนว่าย สุขทุกข์ล้น ผ่านพ้นไป
จะมัวเมา จะมัวเศร้า จะมัวโศก
จนลืมโลก ของความจริง ไปไฉน
กลับมายืน หยัดสู้ เพื่อคู่ใจ
หาคนใหม่ ให้สุขกาย สบายอุรา
คนบนโลก มากมาย มีหลายแสน
ที่มีแฟน ก็เยอะอยู่ คู่วาสนา
ไอ้ที่โสด ก็เกลื่อนกลาด รอเวลา
รีบไขว่คว้า ก่อนใคร จะเอาไปชม
วัฏจักร เกิดดับ โปรดรับรู้
หนึ่งมีอยู่ ย่อมดับได้ ไม่ต่างฝัน
รักก็เหมือน ดั่งเฉก เช่นเดียวกัน
เกิดดับพลัน สลายลง จงทำใจ...........
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2838650 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก