15
ด้านของเหนือ
ผมชื่อเหนือครับ ผมเป็นผู้ชายปกติธรรมดาไม่ค่อยพูดค่อนไปทางเงียบและก็ยิ้มยาก จนคนอื่นมองผมว่าน่าหมั่นไส้เกิดเหตุชกต่อยก็เพราะหน้าตาของผมก็มีออกจะบ่อยไป
ชีวิตผมเรียบง่าย เรียนเสร็จก็เล่นกีฬาไม่ก็กินเหล้า แฟนก็มี ไม่ได้วิเศษวิโสอะไร
จนกระทั่งมีไอ้เหี้ยตัวหนึ่งมันเดินผ่านเข้ามา . .
“เฮ้ยยยยยยยยยย ถ้ารถสวยๆมันจะมาจอดหน้าตึกคณะเราบ่อยขนาดนี้นะ” ไอ้โจ๊กแหกปากลั่นเมื่อรถสวยคันที่เท่าไหร่ไม่รู้มาจอดหน้าคณะผมอีกแล้ว ผมกับเพื่อนนั่งที่ตรงนี้ประจำคอยแซวคนโน้นคนนี้ไปทั่ว แต่ผมเงียบนะ ไอ้พวกนี้มันแซวต่างหาก
“เจ้าของรถหน้าตาน่ารักสาดดดดด แต่เป็นเพลย์บอย เห็นว่าเรียนทันตะ” ไอ้นี่ชื่อยิมครับ มันเหมือนเด็ก แม้จะอยู่ปีสองหน้ากับการกระทำแม่งก็เด็กตลอดเว
แม่งงงงงงงง อดหมั่นไส้ไม่ได้ มึงจะมาคณะกูบ่อยทำไม ไม่ได้มีสาวๆเยอะซะหน่อย ถ้าอยากจะโชว์รถก็ไปโน่น บัญชี มนุษย์อะไรก็ว่าไปดิ
ผมแค่คิดในใจครับ ไม่ได้นึกจะสนใจอะไร
“แต่น่ารักจริงๆนะมึง กูโคตรงงเลยว่าหญิงกรี๊ดเข้าไปได้ยังไง ในเมื่อหน้าแม่งโคตรสวยโคตรน่ารักกว่าผู้หญิงอ่ะ”
ไอ้ยิมแม่งเว่อร์ครับ ถ้ามึงจะปลื้มไอ้บ้านั่นขนาดนี้ เอาตูดไปถวายให้แม่งมันเลยไป
“เฮ้ยๆๆ ลงจากรถมาแล้ว อ้าว คนนี้บาสมันชอบนี่หว่า คนเดียวกันซะงั้นอ่ะ” โจ๊กเกาหัว ขณะมองไอ้ทันตะแต่งตัวเนี้ยบลงมาจากรถครับ มันมองมาทางพวกผมแล้วหันไปทางอื่น
ไอ้บาสก็เหมือนผมที่ไม่ได้สนใจจะแซวคนอื่นเงยหน้าขึ้นมาจากซัมซุงกาแลกซี่แท็บ ชะเง้อคอไปดู หลังจากนั้นก็ยิ้มกริ่ม ไอ้หล่อหน้าหนวดนี่มันไม่โหดเหมือนหน้ามันหรอกครับ ติดจะเรียบร้อยกว่าคนอื่นเสียด้วยซ้ำไป
“น่ารักว่ะ” บาสถึงกับเพ้อ
“ไปดิ ไปขอเบอร์” ผมสะกิดสีข้างเพื่อน
“เฮ้ยยย บ้าน่า เค้าชอบผู้หญิง”
“ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงง กูเห็นผู้ชายแม่งก็ควง อย่าได้กลัว” ไอ้โจ๊กเริ่มช่วยอีกแรง
“ไม่เอาโว้ยยย วันนี้ไม่เอา ขอวันอื่นได้มั้ย”
“โหยยย ไอ้ขี้ป๊อด”
เพื่อนก่นด่าไอ้บาสกันยกใหญ่ แต่เจ้าตัวไม่ยักสนใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แอบมองเค้าต่อไป
ฮึ่ยยยย น่าเบื่อชิบ พวกขี้เพ้อ
ผมเลิกสนใจเพื่อนแล้วหันมาติดต่อกับแฟนตัวเอง ที่อ้างว่าไม่ว่างอีกแล้ว หงส์อ้างแบบนี้มากี่วันแล้ววะ?
แม่มมมมมม เซ็งชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมคบกับหงส์มานานแล้วครับ ถึงปียังวะ ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมเริ่มคิดๆแล้วว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ มันเริ่มจะเฉย เริ่มนิ่ง ไม่ได้มีอะไรมาให้ผมได้ตื่นเต้นอีกต่อไป ผมนอนกับเธอมานับครั้งไม่ถ้วน เธอคร่ำครวญบอกรักผมต่างๆนาๆ ผมทิ้งเธอไม่ลง ไม่ใช่เพราะผมยังรัก แต่ผมสงสาร ผมเลวมากใช่มั้ย
เวลาผ่านไปนานพอดู ไอ้รถสวยแม่งก็ขับมาโชว์ตลอดจนกลายเป็นความเคยชิน ผมคิดว่ามันอาจจะติดสาวคณะผมก็เป็นได้ แต่ที่ไหนได้ . .
แม่ง สอยแฟนผมไปนอนด้วยเฉยเลย
ผมรู้ข่าวเพราะไอ้โจ๊กมันเป็นคนเห็นครับ ผมไม่หึงเลย ไม่สักกะติ๊ด แต่ถ้ามึงจะนอนกับเค้า มึงก็ช่วยให้เค้ามาเลิกกับกูก่อนดิวะ!!!! รู้ถึงไหนอายถึงนั่น แม่ง เหมือนโดนหยามชิบหายเลย แฟนตัวเองไปนอนกกคนอื่นแบบเนี้ย
พอผมเห็นมันคุยโทรศัพท์งกๆเงิ่นๆอยู่หน้าร้านเหล้าผมก็จัดการทำให้มันเจ็บตัว ปกติผมไม่ค่อยหาเรื่องใครนะ. . แต่ครั้งนี้มันหยามหน้าผมเกินไป
วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมได้เห็นหน้ามันชัดๆ ตามันโตๆกลมๆขนตานี่โคตรจะยาวเลยไอ้ห่า ผิวแม่งก็อย่างขาวจนเกือบจะซีด ผมจำได้ดวงตานั่นได้ขึ้นใจ แม้จะเกลียดขี้หน้าแต่ก็อดเห็นด้วยกับเชี่ยยิมไม่ได้ว่าไอ้นี่มันน่ารักจริงอะไรจริง
เหอะ . . น่ารักแล้วไง
หลังจากนั้นไม่นานหงส์ก็มาขอผมคืนดี เหอะ ผมเฉยๆกับเธอไปแล้ว แต่ผมอึ้งยิ่งกว่าคือไอ้ทันตะที่มีรอยฟกช้ำบนใบหน้าฝีมือผมมายืนอยู่ตรงหน้า เป็นครั้งแรกรึเปล่าวะที่มึงลงมาจากรถแล้วมายืนอยู่ใต้ถุนตึกแบบนี้
แถมซ้ำยังพูดจากวนตีน ไซส์นมไซส์เนิมเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ อย่างน้อยก็น่าจะให้เกียรติผู้หญิงที่กูเคยชื่นเคยชมบ้างไรบ้าง
ผมเห็นหน้ามันแปลกๆเวลามองหงส์ มันชอบยัยหงส์รึเปล่าวะ คิดได้ดังนั้นผมจึงตกลงยอมคบกับหงส์ต่อ ทั้งๆที่ผมเฉยเมยกับเธอแบบสุดๆถึงที่สุดแล้ว เพื่อนด่าผมใหญ่ว่าโง่หรืออะไร แต่ผมไม่สนใจ ผมรอดูปฏิกิริยาไอ้เวรตากลมนั่นคนเดียว
วันต่อมาผมมีแข่งบาสกับพวกเกษตร คณะที่ไม่ถูกกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร บาสพวกเกษตรไม่เก่งอยู่แล้ว เล่นยังไงมันก็แพ้พวกผมอยู่ดี ผมไม่นึกสนใจอะไรกับเกมจนกระทั่งพวกเกษตรมันมาต่อยผมถึงห้องล็อคเกอร์ แถมยังบ่นว่าผมเอาตุ๊ดมาเป็นโล่ป้องกันตัว ตุ๊ดเหี้ยไหนวะ พวกมันบอกว่ามีป้ายชื่อชื่อคินตา ท่าทางเป็นคณะเด็กเรียน
ไอ้คิน คินตาเนี่ยนะ ?
งงสัดหมา มันจะมาช่วยผมทำไม วันนั้นจบลงได้การที่ผมอัดพวกเกษตรน็อคลงและจับพวกแม่งขังไว้ซะในห้องซะ
ในใจผมยังคิดอยู่เลย ว่าคินตามันจะทำไปทำไม
หลังจากนั้นก็เป็นช่วงสอบครับ ผมเลิกกับหงส์อย่างไร้ซึ่งเยื่อใย พอกันทีกับผู้หญิงขี้โกหกแบบเนี้ย และผมก็เครียดชิบหายเรื่องเรียน เพราะแม่งเรียนเท่าไหร่ก็ไม่เคยจะได้เอ ผมเป็นลูกชายคนเดียวครับพ่อกับแม่เป็นอาจารย์ทั้งคู่ ท่านเคร่งกับผมมากไปจริงๆเรื่องนี้ พอจะชวนเพื่อนมาแดกแต่ละคนแม่งก็อ้างโน่นอ้างนี่ กูแดกคนเดียวก็ได้วะ
รู้สึกตัวอีกที . . ผมก็นอนอยู่ในห้องไอ้ตากลมนั่นซะแล้ว
ซ้ำยังถูกจับถอดเสื้ออีก ไอ้น้องรหัสนี่เองมั้งที่ไปช่วยเก็บศพผมมาจากร้านเหล้า รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเครียดเรื่องเรียนถึงกับต้องแดกเหล้า เวรกรรมจริงๆ
“ไอ้ภีม” ผมส่งเสียงเรียกน้องรหัสที่โคตรสนิท แอบเห็นหลังไอ้คินตาไหวๆแม่งยังใส่ชุดนักศึกษาที่โคตรจะยับอยู่เลย
“พี่เหนือ ตื่นแล้วเหรอครับ ทานนี่ก่อนพี่ฝีมือแม่บ้านบ้านพี่คินตาเลยนะ!”
“ที่นี่ที่ไหนนะ” ผมแกล้งโง่
“บ้านพี่คินตาครับ นี่ไง ทันตะปีสองๆ”
ผมเห็นมันหันหน้ากลับมาช้าๆ ตากลมๆของมันหยีลงเพราะยิ้มแหยๆราวกับไม่ต้องการให้ผมรู้ว่ามันอยู่ตรงนี้
แม่ง ทำตัวน่าสงสัยว่ะ
“ขอกูคุยกับไอ้นี่ตามลำพังหน่อย”
“ทำไมต้องช่วยกู” ผมถามทันทีที่เห็นภีมออกไปจากห้อง เป็นคำถามที่ผมอยากรู้จริงๆ ไอ้พวกเกษตรกระจอกพวกนั้นผมจัดการได้อยู่เองอยู่แล้ว ใบหน้ามันยังมีรอยช้ำ เฮ้อออออ ทำเป็นเก่ง
มันหลบตาผมใหญ่เลย
“หวะ ว่าไงนะ”
“เด็กเกษตรมันบอกว่าคนที่ชื่อคินตามาขวางทางพวกมันก่อนจะมาหากู”
“ช่วยกูทำไม”
ไอ้ตากลมนิ่งไม่ตอบแฮะ ท่าทางมันลนลานยังไงชอบกล เอ๊ะ หรือมันจะคิดไม่ซื่อกับผม มันใช่อ่อวะ ? ผมเนี่ยนะ
ลองถามดูสักหน่อยจะเป็นไร
“มึงชอบกูรึไง”
“มึงจะบ้าเหรอ กะกูเนี่ยนะจะชอบมึง มึงบ้ารึเปล่า”
ผมจ้องหน้ามันเขม็ง จับผิดทุกกริยาและสีหน้า ถึงกับต้องพูดตะกุกตะกักเลย . . ลองหยอดดูอีกสักดอกดีมั้ย
“กูไม่ได้โง่”
ผมอาศัยความสุขุมเกินมนุษย์มนาของผมส่งสายตาให้มันเกรงกลัวกับคำพูดผม ปรากฏว่าได้ผลแฮะ ท่าทางมันต้องการจะปิดบังอะไรสักอย่างเสียมากมาย
น่าสนุก . .
“โธ่เว้ย ไอ้สัด ผู้ชายอย่างกูอ่ะนะ จะไปชอบผู้ชายอย่างมึง กูมีสาวในสตอกเพียบ และกูก็ไม่ได้ชอบผู้ชายอะไรอย่างนั้นด้วย คิดผิดคิดใหม่ซะนะ”
เป็นชุดเลย
“ก็ดี ถ้ามึงชอบกูจริงๆ กูก็จะขอบอกมึงไว้ตรงนี้”
เป็นอีกครั้งที่ผมลองพูดจาแบบนี้ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผมจะลองไปทำไม ในเมื่อบางครั้ง ไอ้ตากลมมันก็แสดงออกโคตรจะชัดเจน
หรือผมต้องการความแน่ใจอะไรบางอย่าง
“กูไม่มีวันชอบคนอย่างมึงแน่ๆ ไม่มีวัน”
พอผมพูดจบ ผมก็พบว่าตัวเองรู้สึกแปลกๆกับคำพูดนั้น . . ราวกับว่า ผมกำลังจะกลืนน้ำลายของตัวเอง มันสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีน่ะ
บ้าน่า ผมแมนร้อยเปอร์เซ็นต์นะ ก็แค่คิดว่าไอ้บ้านี่มันหน้าตาน่ารักดีก็แค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรเลยสักกะติ๊ดดดดดดดด
ผมมาลองนึกดูดีๆ ผมใจร้ายกับมันเกินไปป่ะวะ อันที่จริงผมเป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่งเลยนะครับ เพียงแต่ - - กับไอ้นี่ ไม่รู้ทำไมตั้งแต่เจอมันผมกลายเป็นคนที่ไม่ใช่ตัวเอง ต้องเย็นชา ต้องใจร้ายต่อหน้ามันอยู่ร่ำไป
อดคิดไม่ได้ว่ามันจะรู้สึกไม่ค่อยดี
เออ เลี้ยงข้าวมันสักมื้อ น่าจะโอ
บางทีอะไรที่ผมสงสัยในตัวมัน อาจจะชัดเจนขึ้นมาอีกนิดก็ได้
มันคิดอะไรกับผมมั้ยนะ ?
อยู่บนโต๊ะอาหารผมทำท่ามองไปทางอื่น ไม่ว่าจะมองไปทางไหน หางตาผมก็รับรู้ว่าไอ้ตากลมนี่มันจ้องผมชะมัด ผมเลยด่ามันไปตัดความรำคาญ แน่ะ ยังจะมาบอกอีกนะว่าไม่ได้มอง ไอ้อ่อนเอ๊ยยยยยยย
หงส์โทรมาง้อผม ผมก็ไม่นึกใส่ใจอะไร แต่ไอ้ตากลมแม่งอย่างจ้องว่าผมจะพูดอะไรกับหงส์บ้าง เหอะๆๆๆ หน้าตามันตลกดี เหมือนเด็กถูกจับได้ว่าแย่งขนมลูกคนข้างบ้านเค้ากิน
ชวนมันคุยหน่อยดีกว่า เอาเรื่องหงส์นี่แหละ ท่าทางมันจะรู้ดี
ก็คุยราบรื่นดี ถึงแม้ว่าผมจะแอบโม้ไปบ้างที่ต่อยมันเพราะมันน่าหมั่นไส้ อันที่จริงผมต่อยเพราะมันหยามผมต่างหาก คุยไปคุยมาดันนึกขึ้นได้ว่าไอ้บาสชอบไอ้เชี่ยนี่อยู่ ก็เลยเอ่ยเกริ่นๆเผื่อไอ้ตากลมมันจะสนใจ
ปรากฏว่ามันเหม่อแฮะ
นั่งไปสักพัก ไอ้หน้าหล่อคณะแพทย์ปีสามก็เดินมาหาไอ้คิน ผมมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างอึ้งๆนิดหน่อย ไม่คิดว่าไอ้คินตาฤทธิ์มันจะเยอะและก็มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวถึงขนาดหลอกผู้ชายได้
แต่เมื่อได้ยินๆมา มันกลับไม่ได้หลอกแค่คนเดียว
หลังสอบมิดเทอม ผมเห็นมันบ่อยแทบจะในทุกๆที่ที่นักศึกษาเข้าไปรวมตัว ผมด่ามันว่ามันเลวผมจำได้ แต่เมื่อผมเห็นมันเอ่ยขอโทษผู้หญิงผู้ชายคนแล้วคนเล่า เห็นมันซึมแล้วซึมอีก โดนเบียร์สาดหน้า โดนผู้หญิงตบ คือผมไม่ได้ตั้งใจจะมองนะ แต่มันเห็นเอง . .
บอกได้คำเดียวว่าโคตรอึ้ง
มันกำลังจะเลิก สิ่งที่มันเคยเป็น . .
แม่ม นับถือว่ะ
ผมไม่ได้เห็นมันอีกเลย ตอนปีใหม่ผมกลับบ้านไปให้พ่อกับแม่ที่เชียงใหม่ ผมเป็นคนเหนือครับ เลยเป็นคนใจเย็น(?)และก็เงียบๆไม่ค่อยพูด พอกลับมาก็ได้ข่าวว่าต้องกลายเป็นพระเอกละครเวทีของคณะ งานใหญ่มหาบิ๊กเบิ้ม ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเลือกผมเป็น ในเมื่อเดือนปีหนึ่งแม่งก็หล่อใสกว่าผมอีกนะ
มันชื่อว่าไอ้ปอนด์ไง
แต่พอรู้ว่าครอบครัวมันเป็นสปอนเซอร์ละครเรื่องนี้และเจ้าตัวก็เลือกที่จะรับบทตัวร้ายเองผมก็ไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด มันเจ๋งดีแฮะที่สามารถเป็นพระเอกได้(ด้วยการใช้เส้น) แต่แม่งเลือกที่จะไม่ทำ
รถผมก็เสือกจะเสียยยยยยยยยยยย เซ็งชิบหายยยยยย ผมขับไปเข้าอู่ในตอนเช้า
และผมได้พบได้เจอไอ้คินตาอีกครั้ง ในวันที่ไอ้ภีมลากมันมาดูพวกผมซ้อม
ยอมรับเลยว่าหน้าตามันดูดีขึ้น ไปทำเชี่ยไรมาวะ ตัดผมใหม่เหรอ ก็อาจจะมีส่วน ไม่รู้สิครับ ผมรู้สึกว่าราศีมันจับ แถมยังดึงดูดสายตาเพศผู้ที่เป็นนักแสดงร่วมกันกับผมจนสมาธิเสียหลายครั้งหลายครา ได้ข่าวว่าพวกมึงมีแฟนเป็นเพศแม่นะว้อย
พอพวกมันชวนกันคุยก็มีแต่ซุบซิบเรื่องไอ้ตากลมที่นั่งเท้าคางมองดูการซ้อม ท่าทางมันจะง่วง ไอ้ภีมลากแม่งมาทำไมวะ
เอ๊ะ หรือมันอยากมาเอง
ไม่เกี่ยวอะไรกับผมนี่นา . .
ผมเริ่มสงสัยว่าไอ้ภีมมันจะผลักมันจะดันพี่มันให้ผมไปถึงไหน ยิ่งมันทำหน้าเอ๋อผมก็ยิ่งเริ่มรู้ทีละนิดๆว่าแม่งมีความลับกับผมชัวร์ ผมพยายามที่จะไม่ให้มันไปส่งผม หนีมันสุดฤทธิ์(ลองดู) และแม่งก็เสือกอยากที่จะมารับมาส่งผมซะงั้น
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้กูอยากรู้นะ
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะสนใจไอ้ตากลมนี่ทำไม ผมสนใจว่ามันจะคิดอะไรกับผมมั้ยไปเพื่ออะไรกัน ผมพยายามหากิ๊กใหม่ที่เป็นผู้หญิงสวยระดับเกรดเอ ระดับดาวมาควงเล่นเพื่อที่จะได้ลืมๆไอ้ตากลมนี่บ้าง แต่ทำไม้ทำไมผมก็หนีมันไม่พ้น แถมยังลืมดวงตากลมๆบ้องแบ๊วนั่นไม่ลงอีกต่างหาก
มันไม่เหลือคราบเพลย์บอย ให้เห็นอีกแล้ว
เหมือนๆกันกับผม ที่กำลังจะกลืนน้ำลายของตัวเอง
ผมเครียดมากนะครับ ผมไม่เข้าใจตัวเอง ผมจะเดือดร้อนทำไมถ้าหากมันไม่ได้คิดอะไรกับผม ผมกำลังเห็นแก่ตัวอยากให้มันมาชอบผม ทั้งๆที่ผมไม่อยากจะชอบมัน . .
ผมลืมไอ้บาสไปเสียสนิท
ผมสัญญาเอาไว้ว่าผมจะช่วยมันจีบไอ้คิน อันที่จริง ผมพูดเองเออเองต่างหาก เหมารวมเอาเองเสร็จสรรพว่ามันต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้กับไอ้คิน
บอกตรงๆ ผมรู้สึกแปลกๆ
ตอนที่ผมติดฝนกับมันหลังจากที่ซ้อมละครเวทีเสร็จ ทั้งๆที่พร้อมอาสาจะไปส่งผมแท้ๆ แต่ใจผมกลับสั่งการให้ผมนั่งอยู่ข้างๆไอ้เชี่ยตากลม กับไอ้ด่าง และก็ขนมเอ็มแอนด์เอ็ม
“ไล่มึงไปวิธีไหน มึงก็คงไม่ไปสินะ”
ผมยั้งปากตัวเองไว้ไม่ทันจริงๆครับ . .
ผมอยากให้มันไปจากชีวิตผมจริงๆน่ะเหรอ
“เรื่องของกู”
ให้มันได้อย่างงี้ซี่ ผมแอบยิ้มเล็กๆ แต่ไม่ให้มันเห็นหรอกนะ
ในใจกู . . ก็ไม่ได้อยากให้มึงออกไปจากชีวิตกูสักเท่าไหร่หรอก
ในตอนเช้าผมกำลังรอไอ้คินตามารับอยู่ ขอย้ำ ผมรอมันครับ ให้ตายสิ รอมันทำไมฟะ ? โทรหาเพื่อนใครสักคนมารับก็ได้นี่หว่า ไม่เข้าใจตัวเองเลยวุ้ยยย
แต่รอนานแล้ว . . แม่งก็ยังไม่มาสักที
จนกระทั่งไอโฟนผมแผดเสียงดังลั่น พอเห็นเบอร์คนที่โทรมาเท่านั้นแหละ ผมถึงกับงง . .
Kinta <3
ไอ้เวรไหนมันมาเมมเบอร์ไอ้คินไว้ให้ผมฟะ ไอ้ภีม น้องรหัสผมแน่ๆเลย เอาไว้คิดบัญชีกับมันทีหลัง(เสือกจะทำเป็นรูปหัวใจไว้ให้ข้างหลังชื่อ กูเพลีย) รับสายแม่งก่อนละกัน
“ฮัลโหล”
มันเงียบไปนานเลยแฮะ
“อะ . . คือ กูเอง คินตา”
ไอ้เชี่ย เสียงน่ารักนี่หว่า เอ๊ยยยยย ไม่ใช่แฮะ จะน่ารักได้ไงมีลูกกระเดือกเหมือนผมนี่
“กูไปรับมึงไม่ได้นะวันนี้อ่ะ แค่กๆๆ”
ท่าทางมันจะไม่สบาย ผมรับคำไป แต่ก็อดนึกไม่ได้ว่ามันจะกินยากินข้าวรึยัง ถามไปก็เสียฟอร์มน่ะสิครับ ผมก็ได้แต่คิดเท่านั้นแหละ
ก็ไอ้ห่านี่มันรวย ตอนไปบ้านมันนะ แม่บ้านมีกันให้รึ่ม ผมว่าคนดูแลมันคงมีเป็นแสนอ่ะ !
แต่จำเป็นต้องรวมไอ้ปอนด์ด้วยป่ะ ?
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พวกแม่งแอบไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ ผมชักสีหน้า เริ่มแข่งบาสแบบไม่มีสมาธิตอนที่เห็นพวกมันนั่งใกล้กันจนไอ้คินตาแทบจะเอาตูดไปเกยขาไอ้เชี่ยปอนด์อยู่แล้ว
ผมเหลือบเห็นไอ้บาส . . กูขอทำเพื่อมึงละกันนะเพื่อน
แม้ผมจะรู้อยู่เต็มอก ว่าผมทำเพื่อตัวเองชัดๆ
หลังจากนั้นเหี้ยแม่งก็ไม่ยอมมารับผมอีกเลย โกรธอะไรกูป่าววะ แต่จะให้ผมไปง้อ มันก็ใช่เรื่อง เสียฟอร์ม เสียหมดทุกอย่างถ้าทำอย่างนั้น แต่เฮ้ยยยยย หายไปอย่างงี้กูเครียดนะ . . ช่างแม่งสิ ไปผับดีกว่า เห็นไอ้โจ๊กมันบ่นว่าอยากแดนซ์อยากสีสาว
แต่ผมอยากแดกเหล้ามากกว่า แค่มันหาย ผมถึงกับต้องแดกเหล้าเลยเหรอวะ
ไม่เข้าใจเลยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผับที่มีชื่อเสียงของจังหวัดในคืนวันศุกร์ พอมาถึงผมก็เดินดุ่มๆไปนั่งที่โต๊ะแล้วก็สั่งเหล้าทันที เสียงดนตรีเบาๆยังไม่ถึงเวลาแดนซ์กำลังเล่น ก็เพราะดี . .
แต่ใครจะหารู้ไม่ว่าเมื่อถึงเวลาแดนซ์ ผมจะโดนผู้หญิงลากเข้าไปที่กลางฟลอร์แบบนี้
กูไม่ได้จะมาเต้นนนนนนน กูมาแดกกกกกกกกกกกก โอ้ยยยยยยยยยยย
และสิ่งที่ผมไม่ได้เจอหน้ามาเกือบอาทิตย์ ก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้า
แถมยังเมายิ่งกว่าหมา สภาพดูไม่ได้ เห็นแล้วน่าอนาถ
“คินตา มึงเมาแล้ว” ผมพยายามเตือน แต่ไม่รู้ทำไมคำพูดผมกลับไปทำให้มันคึกมากยิ่งขึ้น
ไม่อยากจะเชื่อ ไอ้เชี่ยนี่ มัน มัน มันเต้นยั่วผมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ใครเคยเห็นหน้าผมนิ่งๆเย็นๆล่ะก็ มาดูหน้าผมตอนนี้ได้เลยว่าเหวอเอ๋อแดกขนาดไหน ให้ตายสิ ผมพยายามดึงตัวเองออกมาแต่ไอ้เชี่ยคินก็ใช้สองแขนโอบรอบคอผมไว้แล้วก็ส่ายเอวส่ายสะโพกไปมา เห็นแล้วแม่งน่าจับฟัดว่ะ !
เปล่านะ . . ผมไม่ได้ต้องการอย่างนั้น
ทุกคนแหวกออกให้ผมกับมันโดดเด่นเป็นสง่าอยู่กลางฟลอร์ เพื่อนมันก็ตามมาแต่เห็นว่าไอ้คินตาไม่ยอมง่ายๆจึงปล่อยเลยตามเลย
ตอนนี้ผมทำได้แค่กระพริบตาปริบๆ มองดูไอ้นี่เต้นยั่วอย่างไม่รู้จะทำอะไรต่อดี
อารมณ์อึ้ง . . มิหนำซ้ำยังมองมันเพลิน ขอยอมรับตรงๆ
และตอนนี้สองมือที่มันโอบรอบคอผม กำลังจะดึงผมโน้มลงไปหา ที่แย่ไปกว่านั้นคือมันเขย่งเท้าเตรียมจะ . .
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยย จูบเหรอออออออ
ตรงนี้เนี่ยนะ มึงจะบ้าเหรอออออออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!
โชคยังดีที่เพื่อนมันไม่ปล่อยให้เพื่อนอายมากกว่านี้ ผมยังอึ้งไม่หายตอนที่ไอ้ตากลมละออกจากผมไป กลิ่นโคโลญจน์อ่อนๆและกลิ่นแชมพูหอมๆของมัน ผมจำได้ดี
หรือบางที อาจจะจำได้ทุกรายละเอียด
ตั้งแต่นั้นผมก็สับสน พยายามไล่ไอ้ผู้ชายเพศเดียวกันคนนี้ออกไปจากหัวผมซะ มันน่ารัก มันนิสัยดี แม้จะเกรียนๆไปบ้าง แต่ทุกครั้งที่มันแสดงออกมาให้ผมเห็นทำให้ผมคิด ว่าไอ้เหี้ยนี่มันชอบผมมากๆ มากจนผมเองยังรู้สึกหวั่นไหว ผมติดต่อกับดาวอินเตอร์ ที่ผมเคยจีบและกำลังจะกลับมาจีบอีกครั้ง เพียงเพราะอยากจะลืมไอ้คินตา ผมนัดเธอไปที่ร้านกาแฟนอกเมือง เผื่อจะได้ลืมๆและสนิทกันมากยิ่งขึ้น
แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น
แค่เพียงผมเห็นไอ้ปอนด์มาแทนที่ที่ควรจะเป็นของผมผมก็ฟิวส์ขาดแล้ว ผมมากมายไป ผมรู้ . .
และวันนั้นแหละที่ทำให้ใจของผม . . ไปอยู่ที่มันแบบกู่ไม่กลับอีกเลย
ผมมันชั่วที่ปล่อยให้มันลงในทางที่โคตรจะเปลี่ยวแบบนั้น แค่ขับหนีมันออกมาไม่เกินห้านาทีผมก็ขับกลับไปที่เดิมเรียบร้อยแล้ว ใจผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อเห็นมอไซของพวกเด็กแว้นจอดเรียงรายกันและเสียงหัวเราะเฮๆฮาๆ ให้ตาย ผมทำอะไรลงไป
ผมอยากจะฆ่าตัวเองทิ้งตรงนั้นเมื่อเห็นน้ำตาใสๆของไอ้ตากลมที่ปกติจะส่งสายตาเป็นประกายมาให้ผมเสมอ โชคดีที่ผมมาทัน ผมซัดพวกมันไม่เลี้ยง ไร้ซึ่งความปราณี
กูขอโทษ T_T
“เรื่องมันผ่านมาแล้วนี่หว่า”
มันจะรู้บ้างมั้ยนะ ว่าคำพูดอ่อนแรงของมันคำนั้น ทำร้ายใจผมออกเป็นเสี่ยงๆ
พอแยกจากมันปุ๊บผมก็เลี้ยวรถเข้าร้านเหล้าปั๊บ แดกแรงๆแทนน้ำเปล่าเอาให้ผมตายได้เพราะเหล้าก็ยิ่งดี มันให้อภัยผมง่ายเกินไป ทั้งๆที่คนอย่างผมไม่สมควรจะให้อภัยเลยด้วยซ้ำ ผมทำเลวกับมันสารพัด แต่มันก็ยังให้อภัยผม ยิ้มให้ผม
ผมซึ้งใจ . .
แต่ให้ตายยังไงผมก็ไม่ให้อภัยตัวเอง ถึงแม้ว่าปากมันบอกว่าเรื่องผ่านมาแล้วก็เถอะ
กูเลวกับมึงมากไปกว่านี้อีกไม่ได้แล้ว เพราะถ้าทำงั้น . . ก็เหมือนกูทรยศหัวใจตัวเอง
“เหนืออออออ มาช่วยรุ้งหน่อยสิคะ รถเสียตรงถนน XXX อ่ะ เปลี่ยวด้วยแถวนี้ มาเหอะน้าๆๆๆๆ”
ผมแทบจะน้ำตาไหลพรากเมื่อได้ยินเสียงของรุ้งที่ผมไปคั่วเอาไว้(และกำลังจะสร้างปัญหาให้ผมแน่ๆ) ผมที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เพิ่งหายเมาหมาดๆเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วกำลังจะเลี้ยวรถไปรับไอ้ตากลม อยู่ปากซอยหน้าบ้านแล้ว โธ่!
“เอ่อ ก็ได้ครับ”
เหี้ยเอ๊ย กูจะต้องโดนอีกซักกระทง ถึงจะสาสมใจ . .
ผมอดรู้สึกดีใจไม่ได้ครับที่เจอไอ้ตากลมในร้านอาหาร รุ้งอาสาจะเลี้ยงข้าวผมเพราะผมไปช่วยเธอซ่อมรถเมื่อเช้า เห็นมันวางแผนอะไรกับเพื่อนไม่รู้ สักพักเหี้ยแม่งก็เดินไปหาสาวๆที่ขาโคตรยาวพอๆกับมัน
จะทำให้กูยั๊วะเหรอ
แม่ง โคตรจะได้ผล!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมพยายามยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับรุ้ง แต่ฟันนี่กัดกันแบบกดความอดทนเอาไว้ . . ปกติผมไม่ใช่คนขี้หึง แต่เพราะเป็นไอ้เนี่ย ไอ้ตากลม ที่ชอบผมมากๆ ผมถึงไม่อยากใครมาแทนที่ผมไง
. . ผมก็เลยตีตราจองแมร่งซะ บนรถบีเอ็มสุดหรูของมัน
มันไม่มีทางรู้หรอก ว่าผมใจเต้นแรง
และก็ดีใจแค่ไหนที่ได้ชิมอะไรที่หวานขนาดนั้นนนนนนนนนนนนนนนน
ถึงกับเรียนไม่รู้เรื่องเลยกู - -
วันนี้ผมจึงยอมมันทุกอย่าง พูดดีด้วย ไม่ตีหน้ายักษ์ ไม่ทำอะไรที่ทำให้มันรู้สึกโกรธ(มากไปกว่านี้) ให้ตายสิ ผมแคร์มันมากขนาดนั้นเชียวเหรอ ไม่รู้ว้อย รู้แค่ว่าถ้าไอ้เหี้ยนี่หน้าหงิก ผมก็อยากจะทำให้หน้ามันกลับมามีดวงตาเป็นประกายอีกครั้งเวลามองหน้าผม
ผมรู้สึกเหมือนตัวเอง . . กำลังอินเลิฟยังไงไม่รู้ว่ะ
“เฮ้ยยยย พี่เหนือ เร็วๆเข้า มีคนอยากถ่ายรูปกับพี่เต็มเลยยยย” ผมเดินเคียงข้างไปกับไอ้ตากลมที่ตลาดนัดมอ คนแม่งรุมถ่ายรูปนักแสดงกันอื้อ ไอ้ภีมครับโผล่หัวมาทักคนแรกเลย “อ้าว พี่คินนนน มาได้ไงเนี่ย นั่นแน่ะ”
“เหี้ยอะไรล่ะ กูโดนบังคับมา”
เออ กูบังคับมึงก็ได้ กูยอมรับบบบบบบบบบบบบ
“พี่คินนนนนนนนนนนนนน ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะคร้าบบบบ กอดทีน้า” ไอ้ปอนด์แน่นอน เสียงหลั่นล้าขนาดนี้
ผมเบรกมันเอาไว้ด้วยมือเพียงข้าง “ขายตั๋วเว้ย”
“อ่ะโด่ว ไว้ขายเสร็จแล้วค่อยคุยกันนะคร้าบบบบบบบบบ” มันยังไม่วายชักสีหน้าใส่ผมอีกนะไอ้ปอนด์ . . หึ ถ้าทันกูก็จะยอมให้มึงคุย
“มึงนั่งนี่ อย่าไปไหนนะ” ผมบอกไอ้ตากลม ที่นั่งอยู่ข้างหลังกับพวกทีมงาน
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งกูวะ” แน่ะ ไหนว่าอารมณ์ดีขึ้นแล้วไงวะ ไอ้สัด
ผมเอามือขยี้หัวหนาๆของมันอย่างหมั่นไส้
“เดี๋ยวก็รู้ ดูกันไปเรื่อยๆสิ”
ผมรอจนแน่ใจว่าไอ้เชี่ยคินมันหน้าแดงเป็นปื้น . . ก่อนที่จะส่งยิ้มจริงใจให้มันเขินไปอีกระลอก
ได้ผลเว้ยยยยยยยย มันโคตรจะอายเลยครับ นั่งอายม้วนต้วนอยู่อย่างนั้น
หึหึ . . หลงกูเข้าไปเยอะๆนี่แหละดี
ขอโทษที่กูเคยทำเลวกับมึง
มันจะไม่เกิดขึ้นอีก . . กูสัญญา
และมึงกับกูจะได้เห็นกัน ว่ารักของมึงกับรักของกู ใครมันจะเหนือกว่าใคร
ตอนนี้เพื่อคุณ NumPing นะค้า สู้ ๆ น้า เป็นไงบ้างคนอ่านนนน ชอบเหนือขึ้นมากันบ้างอ๊ะยัง 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
