-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
บทนำ
“น้องคินตา ทำไมวันนี้ดูไม่ค่อยทานเลยอ่ะครับ” ที่นั่งตรงกันข้ามกับผม คือเดือนมหาวิทยาลัยเมื่อสองปีที่แล้ว หน้าตาหล่อใสเท่ระเบิดระเบ้อจากคณะแพทยศาสตร์ปีสาม ผมมองพี่เก่งด้วยสายตากระวายกระวายนิดหน่อย เอิ่ม อารมณ์ประมาณว่ารีบนิดนึง ไม่รู้ว่าเค้าจะเข้าใจผมป่าว ?
“เหมือนผมจะไม่ค่อยสบายอ่ะพี่” โกหกแบบเบาๆ ผมเรียนทันตะอยู่ปีสอง แต่ไม่ค่อยเห็นพี่แกเท่าไหร่หรอก แม้ว่าคณะเราจะใกล้ๆกันก็เถอะ
“อ้าวเป็นไร ไหนพี่ดูหน่อย” ชิบหาย ดันลืมไปว่ามันเป็นหมอ ผมกลืนน้ำลายเอื้อก บิดตัวไปทางซ้ายหลบมือใหญ่ที่จะมาสัมผัสหน้าผาก
อย่าแหกกฏ !
ไม่มีผู้ชายคนไหนแตะตัวผมได้ นอกจากเพื่อนผมอีกสามตัวเท่านั้น !
. . แหม ทำตัวใหญ่มากจากไหนวะกู ?
แต่ถ้าเป็นผู้หญิงอ่ะนะ มากกว่าแตะก็ยอม ผมมองพวกเธอไม่มากไปกว่าคู่นอนและคู่เดทชั่วคราว ผมมันก็เป็นคนอย่างงี้อ่ะนะ มีเงิน รูปหล่อ รถสวย แค่เหวี่ยงกุญแจไปมาเดี๋ยวสาวๆก็แห่กันมาหาผมละ เรื่องจริงนะครับ
“หน้าซีดนะเรา เหงื่อแตกด้วย” พี่เก่งยังคงเซ้าซี้ผมต่อ
“ผมไม่ได้เป็นไรพี่” ผมพูดเสียงแข็งกึ่งตวาด หลังจากนั้นพี่แกก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรผมอีกเลย เรากินข้าวด้วยกันเงียบๆหลังจากนั้นผมก็ลุกพรวดขึ้นมากลางคัน
ไอโฟนผมสั่น หน้าจอโชว์เบอร์สาวสวยที่ผมจะเผด็จศึกในคืนนี้ . .
“ผมไปก่อนนะ ตอนเย็นมีรับน้องนิดหน่อย” ผมพูดปดอย่างเร็วก่อนที่จะพุ่งจู๊ดออกมาจากร้าน อีกสิบนาทีสี่โมงเย็นจะทันมั้ยวะเนี่ย
เมื่อถึงลานจอดรถผมก็กระโดดขึ้นรถเบนซ์สปอร์ตสีเงินในทันที วันนี้เอาเบนซ์มาเพราะเมื่อวานเอาบีเอ็มมาแล้ว โอเคครับผมรวย หล่อ เรียนเก่งครบสูตร สูงร้อยเจ็ดสิบห้า สถานะโสดไม่ค่อยจะสนิทเท่าไหร่เพราะจำจำนวนคนที่คั่วอยู่ได้ไม่หมด แปลกที่มีผู้ชายเข้ามาหาผมเยอะเหมือนกัน แต่ผมทำได้แค่ไปกินข้าวดูหนังกับพวกเขา เรียกง่ายๆคือให้ความหวัง ทำไงได้ล่ะครับ ผมมันเด็กขาดความอบอุ่น มีแต่แม่ที่วันๆเอาแต่วิ่งไปหาชายอายุสามสิบสามที่เขาไม่รับรัก ให้ตายเหอะ
แม่ผมอายุสามสิบห้า ตอนนี้ผมอายุสิบเก้า คิดดูละกันครับว่าผมจะได้รับความรักมากขนาดไหนถ้าเธอท้องผมเมื่อเธอยังเด็กขนาดนั้น ยายผมยิ่งแล้วใหญ่เธออายุแค่ห้าสิบห้า แต่ผมรักเธอมาก เธอดูแลผมได้ดีกว่าแม่
“คินถึงยังคะ เอมี่รออยู่หน้าตึกเภสัชนะ” เอมี่เธอเรียนเภสัช คนนี้ผมนอนด้วยบ่อยสุดแล้วนะ ผมโกหกเธอเยอะกว่าคนอื่นๆหน่อยและเธอก็คิดว่าเธอเป็นคู่รักของผม ช่างเหอะ อยากคิดไรก็คิด ผมไม่มีส่วนเสียมีแต่ได้กับได้ เห็นสวยๆเริ่ดๆอย่างนั้นลีลาเด็ดสัดหมาอ่ะ
“ครับๆ คินกำลังขับรถไป” แทนที่ผมจะขับตรงไปที่ตึกเภสัช แต่ผมกลับเลี้ยงซ้ายซะงั้น ตอนนี้สี่โมงเย็นเกือบสิบนาทีแล้ว ผมตรงไปที่ตึกวิศวะ ที่ไปอยู่ทุกๆวัน
จอดกึกทันทีที่อยู่หน้าตึกที่เด็กวิศวะเขาเรียนเลคเชอร์รวมกัน พวกนักศึกษาชายเถื่อนๆใส่เสื้อช้อปสีน้ำเงินเดินกันให้ว่อน ทั้งไล่เตะทั้งตั้งซุ้มไปสามแยกปากหมาโห่แซวสาวไปเรื่อย ผมมองภาพนี้ด้วยความเคยชิน
มันจะมีเวลาว่างหนึ่งชั่วโมง จากนั้นมันก็จะมีเรียนตอนห้าโมงเย็นและเสร็จอีกทีตอนหนึ่งทุ่ม
ว่าแต่มันอยู่ไหน . . ผมสอดส่องมองหามันไปเรื่อย
“เมื่อไหร่จะมาอ่ะคิน” นี่คือข้อเสียข้อเดียวของเอมี่ ซึ่งผู้หญิงทุกคนเป็นกันหมด นั่นก็คือเอาแต่ใจ ผมกลอกตาอย่างเบื่อๆแต่ก็ต้องจำใจโกหกเธอไป
“รถติดอ่ะครับ” ผมพูดใส่ไอโฟนสีขาวของผม แม้จะเปลี่ยนคู่ควงบ่อยๆแต่โทรศัพท์กับรถนี่ผมก็โคตรหวงอ่ะ แมคบุ๊คโปร ไอแพดนั่นก็ด้วย ผมนี่สาวกแอปเปิ้ลตัวยงเลยนะ
“รถติดหรือไปหายัยมนุษย์อิ๊งนั่นอ่ะคะ” น้ำเสียงเอมี่กระแทกกระทั้น แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาสนใจ ผมเห็นมัน เดินหน้านิ่งมากับเพื่อนของมันอีกสี่ห้าคน เห้ยยยยย!! ไม่คิดว่ามันจะมาใกล้ขนาดนี้นี่หว่า
ผมถือมือถือค้างไว้อย่างนั้นแบบอึ้งๆ เอมี่ยังคงโวยวายใส่ผม ผมไม่สนใจมองหรอก เพราะตอนนี้เพื่อนมันคนหนึ่งกำลังชี้ชวนให้มันดูรถผม ชิบหายแล้ว วันนี้มึงเอารถเบนซ์มามึงก็เด่นสิวะไอ้คิน! เวรแล้วไง มันเห็นกูมั้ยล่ะนั่น!
เป็นโชคดีของผมที่รถผมติดฟิล์มสีดำโคตรมืด ถอนหายใจอย่างโล่งๆขณะตัดสายเอมี่
เป็นอีกครั้งที่ผมมองเห็นมันได้ชัดเจนโดยที่มันมองไม่เห็นผมสักนิด ผมประทับใจมันตั้งแต่วันปฐมเทศตอนปีหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็ปีสองเข้าไปแล้วมันยังไม่รู้จักผมเลย แต่ผมนี่สิรู้จักมันดี
น้องรหัสมันเป็นเด็กทุนที่ผมอุปถัมภ์ . . อันที่จริงคือใช้ชื่อยาย ยายมีมูลนิธิไรก็ไม่รู้ชื่อยาวมากเกี่ยวกับทุนการศึกษานั่นแหละ ผมให้เงินไอ้ภีมมากกว่าใคร ส่งมันจนเรียนถึงปริญญาเอกได้เลย ถ้ามันบอกสิ่งที่มันรู้เกี่ยวกับมันมาให้ ภีมก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องไม่เสียหาย มันจึงบอกผมทุกอย่าง ไอ้เชี่ยภีมปีหนึ่งสนิทกับพี่ปีสองคนนี้ของมันมาก . .
มันเป็นเหตุผลเดียวที่ผมไม่ยอมให้ผู้ชายคนอื่นมาแตะต้องตัว แม้ว่าผมจะไปกับคนนั้นคนนี้มั่วไปหมดก็ตาม
ไอ้เหนือ . .
-
1
หลังจากล่อเอมี่ไปจนถึงสี่ทุ่ม ไอโฟนผมก็สั่นครืดคราดอีกระลอก เวลานี้นอกจากพวกหญิงแล้วคงหนีไม่พ้นเพื่อนผม ผมแกะเอมี่ที่หุ่นดีอย่างกับนางแบบออกไปจากตัว เธอมีคิสมาร์กหลายรอยที่ผมฝากไว้ ไม่รู้ว่าไปคั่วกับคนอื่นมารึเปล่าแฮะ ช่างเหอะ - -
“ว่าไงวะเชี่ยฟิล์ม” ผมกรอกเสียง
“ไอ้สาดดดดดดดดคิน มึงอยู่ไหนวะเนี่ยครับจวย เพื่อนมาครบองค์แล้วนะเว้ยที่ร้านเดิมอ่ะ”
“อ้าว พวกมึงกินกันเหรอวะเนี่ย นึกว่าจมอยู่กับตำราซะอีก”
อีกสองอาทิตย์มิดเทอมครับและทุกวันก็สอบแลปเหี้ยไรก็ไม่รู้เยอะชิบหาย กลุ่มผมเป็นกลุ่มเด็กทันตะปีสองที่ค่อนข้างจะทำตัวท้ายแถวคือเสเพลไม่ค่อยชอบช่วยงานกิจกรรมเพื่อน แต่ผลการเรียนค่อนข้างอยู่ระดับหัวแถว
“แหมนะ ช่วงนี้เครียดๆอยากปลดปล่อย พอดีไอ้เชี่ยภัทรมันอกหักด้วยเนี่ย สมน้ำหน้ามันดีมะ”
“กับคนไหน กับเจ๊เอิญอ่ะนะ”
“ก็เห็นมันคั่วอยู่กับคนเดียว ไม่เหมือนมึง”
“ไอ้สัด กัดกูเพื่อ”
“อยู่กับเด็กอีกล่ะสิใช่มั้ย วันนี้คณะไหน แซ่บปะ”
“เอมี่อ่ะ” เรื่องนี้ผมไม่เคยปิดเพื่อน พวกเราไม่ทับลายซึ่งกันละกัน เด็กใครเด็กมัน เดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องทีหลัง
“อ๋ออออ เภสัชอ่ะนะ เอกซ์ๆ โนตมๆ” หื่นชิบหายไอ้เวรฟิล์ม
“อย่าเปลี่ยนเรื่องดิ ภัทรมันเป็นไงบ้าง”
“ก็ซึมๆแดกแต่เพียว ไอ้เชี่ยมิกปลอบมันจนไม่รู้จะปลอบยังไงละ”
“คิดมากไมวะ ผู้หญิงแค่คนเดียวหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้นี่หว่า” ผมลอบมองไปที่เอมี่ที่นอนเปลือยหลับปุ๋ย อย่าให้เธอได้ยินเชียว ขี้เกียจหาเรื่องมาแถอ่ะ
“มึงมาพูดกับมันเองละกันเว้ย เร็วๆล่ะ”
“ครับๆ อย่าเพิ่งเมาก่อนกูละกัน”
ผมกดวางสาย เดินไปหาเสื้อมาหยิบใส่ ผมซื้อบ้านอยู่ใกล้ๆมอประมาณห้ากิโลเมตร บ้านหลังโคตรใหญ่มีแม่บ้าน แม่ครัว มียามและคนสวน ยายจัดการให้ทั้งหมด ท่าทางเธอเองก็เบื่อๆลูกสาวตัวเองเหมือนกัน
ผมไม่ได้สนใจเอมี่ เดินผิวปากมายังลานจอดรถบอกคนของบ้านเอาไว้ว่าถ้าเอมี่ตื่นก็ไปส่งเธอที่หอหน่อย ผู้หญิงพวกนี้ชอบความสะดวกสบายเกินตัวกันเสียจริง พวกเธอดีใจที่มีคนขับรถให้และได้นั่งรถฝรั่งสีดำของบ้านผม
ยายกับแม่รวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มากเสียจนไม่ต้องกังวลว่าผมจะใช้เงินสิ้นเปลืองหรือเปล่า โชคยังดีที่ยายพอจะมีลูกชายคนเล็กท่าทางเอาอ่าวมาช่วยบริหารงาน น้าชายของผมนั่นเอง ส่วนแม่ ไม่ต้องพูดถึง เธอชอบไปเป็นลูกค้ามากกว่าเป็นเจ้าของ โรงแรมทั่วประเทศแม่ผมก็ไปท่องเที่ยวมาจนหมดละ อันที่จริงชายอายุสามสิบสามนั่นต้องเดินทางเสียบ่อยน่ะ เธอก็เลยตามเขาไปทั่วอย่างกับคนโรคจิต
เดือนนี้ทั้งเดือนผมยังไม่ได้ยินเสียงแม่ตัวเองแม้แต่คำเดียว
วันนี้ผมขับแจ๊สไปจะได้ไม่เด่นมาก เผื่อเจอไอ้เหนืออีกไม่อยากเป็นจุดเด่นให้มันสนใจ เรื่องนี้ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกครับ ก็มีแค่เพื่อนผมสามคนและก็ไอ้ภีมน้องรหัสไอ้เหนือ มันเชียร์ผมเหลือเกิน แต่ผมกำชับว่าห้ามบอกพี่รหัสมันไม่งั้นผมจะตัดทุนของมันแน่ๆ ภีมมันเงียบสนิทอย่างกับเป่าสากเลยทีเดียว มันฉลาดเกินใครและเนียนซะไม่มี ไอ้เหนือไม่มีวันสงสัย
“มาแล้วเหรอวะครับคุณคินตา” เสียงกวนเกิบแบบนี้มีแต่ไอ้ฟิล์มเท่านั้น
ผมเห็นหน้าหมาไม่แดกของไอ้ภัทรเป็นคนแรก แดกเอาๆอย่างกับน้ำเปล่า ไอ้มิกส่ายหน้าเอือมๆหันไปมองตูดสาวคนอื่นแทน ส่วนไอ้ฟิล์มหันหน้ามาชงเหล้าให้และก็เสวนากับผม
“แก้วแรกเบาๆละกันเว้ยคิน”
“สัดภัทร หน้าแบบนี้ไม่ใช่มึงเลยว่ะ” ผมรับแก้วจากฟิล์มแล้วหันมาพูดกับเชี่ยภัทรตรงๆ กลุ่มผมเป็นกลุ่มหน้าตาดีเรียนเก่ง ดังพอตัว แต่โชคดีที่พวกวิศวะมันไม่สนใจผู้ชายด้วยกัน . . นี่ผมอายไอ้เหนือขนาดนั้นเลยหรือไง ใช่ ผมอยากเป็นคนไม่มีตัวตนสำหรับมัน
“กูอกหัก ดีกว่ากูไม่กล้าจีบเขาตรงๆแบบมึงเว้ย” อ้าวไอ้เวรภัทร เมาแล้วปากจัดเดี๋ยวแม่งตั๊นหน้าเข้าให้ !
“อย่าไปถือสามันเลยเว้ยคิน สงสารมัน โดนเขาให้ความหวังมาตั้งเยอะ พอเอาเข้าจริงๆเสือกเอาผู้ชายคนอื่นมาเย้ยมันซะงั้นอ่ะ” ไอ้มิกเล่า
“คิดมากไมวะ สวยๆแถวนี้ก็เยอะ เลือกเอาดิสักคน” ผมก็ยังคงนิสัยเดิมต่อไปไม่สนใจอะไรเลย . .
แต่คำพูดเมาๆของไอ้ภัทรสะกิดต่อมของผมอยู่ไม่น้อย ที่กูไม่กล้าจีบมันตรงๆ เพราะกูกลัวจะผิดหวังแบบมึงนี่ไง . .
ผมเกลียดความเสียใจ และความผิดหวังทั้งหมดนั่น ผมรับจากแม่มาเยอะแล้ว ไม่อยากได้มันอีกแล้ว แม้ไอ้ภีมจะพยายามบอกผมว่าไอ้เชี่ยเหนือมันคบกับใครอยู่ แต่ผมปฏิเสธที่จะไม่รับฟัง
ให้ผมได้มองมันทุกวันในแบบของผมก็พอแล้ว
“เห้ยเหนือ วันนี้มึงจะเลี้ยงใช่มั้ยวะ ได้ข่าวมึงอกหักนี่” ผมหันขวับทันทีไปหาต้นเสียง นั่นมันพวกวิศวะปีสองนี่หว่ามาทำเชี่ยไรอยู่ร้านถิ่นกูวะเห้ย!
“ว้าว หล่อสัด อนาคตผัวมึงมาแล้วเว้ยยยย” ไอ้เชี่ยภัทร เดี๋ยวก็เอาแบล๊คฟาดหัวแม่งซะเลย บักจวย อย่างมันเนี่ยนะจะมาเป็นผัวกู . . ชื่อกูมันยังไม่เคยได้ยินเลยเหอะ
พวกไอ้เหนือในชุดไปรเวทเดินผ่านโต๊ะของพวกผมไปโดยมิได้ชายตามามองสักนิด ว่าแต่พวกนี้มันจะสนใจผู้ชายด้วยกันทำไมผมนี่ก็แปลกคน . . ไอ้เหนือก็หล่อหน้านิ่งตามเคย สาวๆที่เคยมองพวกผมหันขวับไปมองที่โต๊ะมันเป็นทางเดียวแล้ว แม่งแย่งเรตติ้งกูได้นะไอ้สัด
“รุกเลยดิ ๆ” ไอ้เชี่ยมิกใช้เท้าสะกิดผม เด่วพ่อเตะเข้าให้!
“รุกเหี้ยไร เงียบปากไปเลยนะพวกมึง” สามตัวนี้เห็นเรียนทันตะแต่แม่งกล้า ไม่ได้เรียบร้อยเหมือนระดับผลการเรียนของพวกแม่งเลย ผมสนิทกับพวกมันมาตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่ ผมกับพวกมันผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะเพราะไอ้มิกเคยโดนผู้ชายของเด็กมันมารุมต่อยและก็อีกหลายเหตุการณ์บลาๆๆๆ
“มึงจะมองเขาอยู่อย่างนี้เนี่ยนะ . . ตลอดไปเนี่ยนะ” ไอ้ฟิล์มครับ
“เรื่องของกู” ประเด็นวันนี้มันอยู่ที่ไอ้ภัทรเว้ย ไปสนใจมันดิ อย่ามาสนกู!
“มึงก็ออกจะน่ารัก ขาวๆ หุ่นก็ดี ทำไมไอ้เชี่ยเหนือนั่นมันจะไม่สนใจมึง อ้อ หน้าตาดีไม่พอแถมแม่ยังรวยสัดหมา มึงจะกลัวไร” ไอ้ฟิล์มอีกแล้ว
“ชู่ววว อย่าเสียงดังนักดิวะ” แม้เพลงจะเล่นเสียดัง แต่ผมก็อดกังวลไม่ได้อยู่ดี พวกมันไม่เข้าใจ . . พอผมชอบใครจากใจจริงๆผมจะไม่มีวันแสดงออกแบบที่ผมกำลังทำกับทุกๆคนณ ขณะนี้ ผู้หญิงนอนด้วย ส่วนผู้ชายก็ไม่ได้ตัดความหวังไปเสียทั้งหมด
เลว . . ดีนะ ผมอ่ะ
ผมตัดสินใจลุกหนีไปหน้าร้าน เหตุเพราะโทรศัพท์เข้าพอดี ยายโทรมานั่นเอง ถูกเวลาดีจริงๆเพราะผมไม่อยากให้พวกแม่งเชียร์ผมจนออกนอกหน้าแบบนั้น อันที่จริงผมเป็นโรคเพื่อนที่เพื่อนทุกคนยุแล้วใจผมมักอยากจะทำตาม พูดง่ายๆก็คือไอ้พวกเนี้ยมันมีอิทธิผลกับตัวผมมากโขอยู่
“ฮะยาย”
“เสียงดังนะยะ นี่หลานอยู่ร้านเหล้าอีกแล้วใช่มั้ยอ่ะ” เสียงยายไม่เคยแก่เลยสำหรับผม
“ก็นิดหน่อยนะฮะ”
“อย่ากินเข้าไปให้มากนะคุณหลาน เดี๋ยวจะเรียนไม่รู้เรื่องเอา”
“ยายสบายดีมั้ยอ่ะ คิดถึงยายมากนะ” ผมพูดเสียงอ้อนๆ
“ย่ะ คิดถึงถึงไหนโทรมาหาเนี่ย แม่แกก็อยู่แถวนี้ จะคุยมั้ยจ๊ะ”
“เอ่อ . .”
“เคท มาคุยกับลูกหน่อยสิ . . อย่ามาอิดออด แกลืมลูกชายคนเดียวของแกไปได้ยังไง อย่าให้ชั้นบ่นได้มะ”
เสียงกุกกักๆดังมาจากปลายสาย ผมถอนหายใจยาวเมื่อรู้ว่าแม่ไม่ค่อยอยากคุยกับผมเท่าไหร่ แม่เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ผมเจ็บได้เสมอและครั้งนี้น้ำตาผมมันคลอๆที่เบ้ายังไงไม่รู้
น่าสมเพชตัวเอง
“คิน”
แค่แม่เรียกแค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้ว
“เคท เคทสบายดีมั้ย ดูแลตัวเองรึเปล่า” เสียงผมอดสั่นไม่ได้อีกตามเคย
“ก็ . . ดีมั้ง”
“อย่าเดินทางบ่อยมากนักสิฮะ อยู่กับยายบ้างก็ได้นะ”
“อย่าสั่งชั้นน่า” แม่ทำเสียงขัดใจ
“ขะ ขอโทดฮะ”
“แล้วนี่เรียนโอเคดีมั้ย แกได้สร้างปัญหาอะไรรึเปล่า”
ที่ผมตั้งใจทำเกรดดีๆ ก็เพราะอยากให้แม่เอ่ยปากชมผมสักครั้งหนึ่งในชีวิตเท่านั้นแหละ
“เปล่าฮะ”
“อย่าไปทำใครเค้าท้องล่ะ”
“ฮะ”
“ชั้นคิดถึงแก บางทีก็อยากเห็นหน้าแกอยู่นะ”
น้ำตาผมกลั้นไว้ไม่อยู่อีกต่อไป ผมปาดมันออกหนึ่งหยด ให้ตายสิ เรื่องดราม่งดร่าม่านี่มันไม่น่าจะใช่ชีวิตผมเลยนะ
“ผะ ผมก็คิดถึงเคท”
“อื้อ . . ดูแลตัวเองดีๆน้า”
แม่กดตัดสายไป น้ำเสียงแม่สดใสเหมือนเด็กๆอย่างเคย เฮ้อออ แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้ว ปกติแม่เคยสนผมที่ไหนล่ะ แม่ก็เอาแต่บอกว่าจะหาพ่อมาให้ผม แต่ผมไม่เคยต้องการคนที่เขาไม่ต้องการผมหรอก . . แค่มีแม่กับยายชีวิตผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
ไอ้เหนืออีกคนก็ได้นะ . .
ผมจิ้มไอโฟนอย่างเหม่อลอย สักพักหนึ่งผมก็ถูกใครคนหนึ่งผลักลงบนพื้นคอนกรีตอย่างแรงจนศอกถลอก
ไอ้เวรที่ไหจะมาสกายคิกใส่กูวะ พ่อมึงเป็นนินจารีบอร์นรึไง !!!
ไอโฟนผมเป็นรอยเบ้อเร่อแถมเครื่องดับเป็นที่เรียบร้อย ไอ้ขาวลูกพ่อ . . กระเด็นไปไกลเลยโว้ย
ฮ่วยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมมองหน้าผู้ที่อาฆาตผมทันที
“ทำเหี้ยไรของมึง กูไปฉี่ใส่หัวพ่อมึงรึไง!” บังอาจมาทำโทรศัพท์กู แถมยังทำให้ศอกกูเลือดไหลอีก แม่ง มันอยากตายมากนักใช่มั้ย
เอาอีกแล้วครับ มันกระชากคอเสื้อผมให้ลุกขึ้นยืน ทีนี้ผมถึงได้มองเห็นหน้ามันเต็มๆ
ไอ้เหนือ . .
“คนอย่างมึง แค่นี้ยังน้อยไป”
อะไรวะครับ . . คือกูงงไง กูไปทำไรให้พ่อคุณ แค่พูดกับมึงหนึ่งคำกูยังไม่เคยเลยเว้ย!
ในขณะที่ผมยังงงๆ ไอ้เหนือก็ต่อยผมให้ล้มลงไปกองอีกครั้ง ไรของมึงเนี้ยยย กูงงนะเว้ยไอ้สัดกูงง!
“ไอ้เชี่ยเหนือ มึงต่อยใครเข้าเนี่ย” เพื่อนๆมันต่างวิ่งกรูเข้ามา
“ไอ้เชี่ยคิน เห้ยยยย ไอ้สัด ใครทำเพื่อนกูวะ!”
ไอ้ฟิล์มกับไอ้มิกวิ่งโร่มาพยุงผมให้ลุกขึ้นยืน ปากผมแตกเลือดมีเลือกสีแดงไหลซิบออกมา ไอ้เหนือมันเป็นคนต่อยผมควรจะนึกโกรธมันดีมั้ยเนี่ย
“มึงไปต่อยทันตะทำไมวะ . . ไม่ใช่อริเราสักหน่อย” เพื่อนมันคนหนึ่งก็คงจะงงไม่แพ้ผมมั้ง เออดี กูเห็นด้วย ถามมันดิ๊ งงครับสัด
เหนือมองหน้าผมอย่างเกลียดชังเป็นที่สุด . .
กูยอมให้มึงต่อยอีกสิบทีแทนที่มึงจะมองกูด้วยสายตาแบบนั้นนะ . .
“ไอ้สัดนี่ นอนกับแฟนกู”
เวร เวรแล้วไง !
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยค่ะ
:sad4: :sad4: :sad4:
-
:impress2:น่ารักดีชอบจะเป็นกำลังใจให้นะคะ :impress2:
-
เหนือกว่าจริงๆๆๆ
นอนกะแฟนเหนือ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
:mc4: มาอ่านเรื่องใหม่ค่ะ
พล็อตนี้กำลังเป็นที่นิยมใช่ไหม เห็นหลายเรื่องอยู่ แต่ก็จะอ่านค่ะ :laugh: (แล้วหล่อนพูดทำไมยะ!!)
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ.....ติดตามค่ะ
-
แงงงชิบหายแล้ว สงสารคินอะ :sad4:
มาต่อไวๆน้า :z10:
-
งง
.
โดนต่อยซะแล้ว ว่าแต่ ไอ้นายเหนือเนี่ย เช๊กเมียตัวเองรึยังว่าแร่ดไปกะเค้าเองรึป่าว???
-
:L2:
จิ้มๆ ต้อนรับเรื่องใหม่จ้า
-
สนุกมากจ้า มาอัพอีกเร็วๆ นะ พลีสสสสสส สงสารคินแต่ก็สมน้ำหน้าอยู่นะ ไม่รู้เอาไงดีฮ่าๆๆๆ o13
-
จิ้ม:z13:เรื่องใหม่
เจอกันก็งานเข้าเลย
1+เป็นกำลังใจให้จ๊า :L2:
-
2
พอมันพูดจบมันก็เดินหนีไปเลย ทิ้งให้ผมยืนปากแตกทำหน้าเอ๋ออยู่กับเพื่อนอีกสองคนที่ทิ้งคนอกหักอย่างไอ้ภัทรมาดูผม พวกเพื่อนไอ้เหนือก็มองมาที่ผมอย่างงงๆก่อนจะเดินจากไป
ผมนี่งงสุดละ
“เอาแล้วไง เชี่ยคิน” ไอ้ฟิล์มเริ่มเห็นแววสนุกสนาน แต่ผมนี่ไม่เห็นจะสนุกอะไรกับมันเลย
“แฟนไอ้เหนือ คนไหนวะ” ผมทึ้งหัวตัวเอง ใคร ใครคนไหน ผมจำชื่อไม่ได้สักคนเลยแฮะ และผู้หญิงที่ผมเพิ่งนอนด้วยนี่มันชื่ออะไร ลืม . .
“เอมี่รึเปล่า หรือถิงถิง หรือว่าน้องดาว” ไอ้มิกไล่ถามไปทีละชื่อ
“น้องดาวไม่ใช่แน่ๆ เมื่อวานยังเห็นซ้อนท้ายทอมไปเรียน” เอ้าชิบหาย ผมเคยนอนกับดี้ด้วยรึ ไอ้ฟิล์มนี่เก่งแฮะ จำคู่ขาผมได้ด้วย ทำไมผมจำใครไม่ได้เลยอ่ะ
ตอนนี้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของไอ้เหนือลอยไปลอยมาหลอกหลอนผมจนเต็มสมองไปหมด เหล้าสุราอะไรก็ไม่อยากจะกินแม่งแล้ว ปกติผมอยากเป็นมนุษย์ล่องหนสำหรับมันนะ . . แต่นี่คนรู้จักก็ไม่ได้เป็น แถวบ้านเรียกศัตรู หรือไม่ก็คนที่มันแค้นมากๆอ่ะแหละ
แล้วใครล่ะว้า . . ที่มาหลอกกูว่าโสดอ่ะ ! นางคนไหนมาหลอกกู !!!!!!!!
ปกติผมไม่นอนกับแฟนชาวบ้านอยู่แล้ว ยิ่งถ้าเป็นแฟนไอ้เหนือนี่กราบผมล้านทีผมก็จะไม่ยุ่งกับหล่อนแน่ๆ ตายๆๆไอ้คิน มึงตาย
“อาจจะเป็นพี่เกรฟ ตุ้งติ้ง ไม่ก็ . . ตาว ?? โอ้ย เยอะว่ะ แต่ตุ้งติ้งนั่นเด็กกูนื่ โว้ยยยยยย กูงง” มิกมันเริ่มเป็นเดือดเป็นร้อนแทนผมแล้วแฮะ
แต่ผมนึกออกอยู่คนเดียวที่จะช่วยผมได้ . .
“พวกมึงไปดูไอ้ภัทรเหอะ กูไม่เป็นไร” แค่ศอกถลอกกับปากแตกแค่เนี้ย สบายปรื๋อ ผมเคยโดนคู่ขาสาวขู่จะตัดไอ้จ้อนผมด้วยนะ ถ้าผมไม่มีเธอคนเดียว แต่คนนั้นผมส่งไปเรียนอยู่มอทางภาคใต้เรียบร้อย โคตรน่ากลัว โรคจิตแน่ๆ การที่เรารวยมันดีอย่างงี้นี่เอง
หรือว่าจะเป็นยัยโรคจิตคนนี้ที่เป็นแฟนไอ้เหนือ
ไม่รู้ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยย . . ผมขับแจ๊สแดงตรงบึ่งไปยังโซนหอในแอร์ไม่เย็นเหี้ยไรเลย นักศึกษาเล่นกีฬาแถวหอก็ยังมีอยู่ทั้งๆที่เกือบจะตีหนึ่งเข้าให้แล้ว ป่านนี้เด็กอนามัยอย่างไอ้ภีมคงจะนอนไปแล้วมั้ง
ผมจิ้มเบอร์ไอ้ภีมอย่างเร็ว คนอย่างผมไม่เคยมีคำว่าเกรงใจ
“ฮะ ฮัลโหล” มันนอนแล้วจริงๆด้วย เชี่ยนี่เป็นเด็กเรียบร้อย วันๆเอาแต่เรียนกับเล่นกีฬา
จะว่าไปก็เหมือนพี่รหัสมันอ่ะนะ
“มึงออกมาคุยกับกูหน้าหอมึงดิ๊”
“หา! ตอนนี้เนี่ยนะพี่”
“มึงอย่ามาทำเป็นเด็ก ตีหนึ่งไม่ใช่เวลาที่เด็กมหาลัยจะนอนเว้ย ออกมาเร็วๆเข้า”ผมก็ยังคงสอนเรื่องผิดๆให้ไอ้เด็กภีมอีกตามเคย มันจะทำตามมั้ยก็เรื่องของมัน แต่นี่คือวิถีของคนหล่อนะเว้ยเห้ย
“ก็ได้พี่ รอผมแป๊บนึงนะ”
ภีมมันเกรงใจผมจะตาย ก็ใช่สิผมจ่ายทุกอย่างให้มันนี่นา มันไม่ใช่เด็กอยากได้เงินอะไรมากมาย . . แค่อยากตอบแทนผมบ้างในบางทีก็เท่านั้น ว่าแต่เมื่อไหร่มันจะมา กูอยากรู้เต็มแก่อยู่แล้ว
ในที่สุดเด็กปีหนึ่งใส่ชุดเสื้อยืดขาสั้นก็มายืนอยู่ข้างๆกระจกรถผม ผมพยักเพยิดให้ไอ้เด็กภีมมานั่งข้างๆตรงเบาะหน้า ไม่อยากออกไปข้างนอก ถ้าผมจำไม่ผิดพวกที่ชู้ตบาสอยู่นั่นมีพี่คณะศิลปกรรมที่จีบผมอยู่ ผมหลบสายพี่เขามาเป็นสิบแล้วอ่ะครับ
หน้ามันยังง่วงอยู่เลย ไม่ได้มึงต้องตื่น!
“พี่มีไรอ่ะ” ภีมหาวนอนหวอดแบบใหญ่ๆจนผมอยากจะเบิ๊ดกะโหลกหนาๆนั่น “แล้วนั่นไปฟัดกับหมาที่ไหนมาอ่ะเห้ยๆๆ” พี่รหัสมึงไงว้อยสัด ไอ้หมาที่ทำกูงงเป็นไก่ตาแตกอยู่เนี่ย
“ปกติกูไม่อยากรู้เรื่องแฟนของไอ้เหนือใช่มั้ย” ไอ้ภีมพยักหน้า “แต่วันนี้กูอยากรู้เว้ย ตอนนี้มันคบใคร คณะไร ชื่อไร ปีไหนบอกกูมาให้หมด!!!”
“โอ้ยพี่ใจเย็นดิ” ภีมมันปัดมือที่ผมขยุ้มเสื้อมันออก “ก็ได้ๆผมจะบอก”
“เออ เร็วๆเลย”
“พี่เหนือแกคบกับพี่หงส์ คณะมนุษย์เอกญี่ปุ่นไง” ไผวะ กูไม่คุ้นเลย หงส์ ๆ ๆ หงส์แดงลิเวอร์พูล ไม่ๆ กูเชียร์แมนยู “คบกันมาจะสองปีแล้วนะพี่ แต่หลังๆนี่เห็นพี่เหนือแกเฮิร์ทๆหน่อย ชอบมาบอกผมว่าพี่หงส์เค้านอกใจ”
อย่าบอกนะว่านอกใจมาหากู . .
“ใครวะ” ผมเกาหัว หงส์ฟ้านางคือใครกันหนอ ผมคิดไม่ออกจริงๆนะ
“อ๋อ เคยมีหนหนึ่งพี่เหนือเลี้ยงข้าวผม ผมเคยถ่ายรูปคู่ให้พี่แกอยู่อ่ะครับ เดี๋ยวนะ” บีบีเคิร์ฟของไอ้ภีมถูกหยิบขึ้นมากดหารูปอย่างรวดเร็ว คิดดีมากเลยนะเนี่ยที่เลือกอุปถัมภ์เด็กอย่างไอ้ภีม “คนนี้ไงพี่”
รูปคู่ชายหญิงในชุดนักศึกษา ผู้ชายคือไอ้เหนือแน่ๆเม้มปากยิ้มหล่ออยู่นั่น ส่วนผู้หญิงที่ซบไหล่อยู่ข้างๆนั่น . .
ฆ่าผมเลยดีกว่า
ก็ผมเพิ่งนอนกับเจ้าหล่อนไปเมื่อไม่กี่วันนี่เอง สลับกับเอมี่อ่ะครับ แต่เธอไม่ได้บอกว่าเธอชื่อหงส์ เธอบอกว่าชื่อถิงถิง พ่องตาย หลอกกูได้ ชื่อไทยดีๆมีไม่ชอบรึไง คนบ้าอะไรอยากชื่อภาษาจีน พาลโว้ยพาล!
T_T ไอ้เวรเหนือมันคงจะเกลียดผมเข้าไส้เลยใช่มั้ย
“สวยมากเลยเนอะพี่ ผมเห็นผมยังคลั่งอ่ะ” กูเห็นมาหมดทุกส่วนแล้วเว้ยภีมกูไม่อยากจะโม้
“แล้วนี่เลิกกับเหนือมันยังอ่ะ”
“หลังๆไม่เห็นมาหาพี่เหนือเลย สงสัยเลิกแล้วมั้งอ่ะพี่” ภีมเกาหัว “ไม่รู้ดิ พี่รหัสผมบอกกว่าพี่หงส์แกไปชอบเด็กแพทย์ หรือทันตะ เภสัชอะไรสักอย่างนี่แหละ”
จบชีวิต . .
ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เหตุจะให้ผมรู้จักกับไอ้เหนือทำไมเป็นเหตุที่เหี้ยได้อีกขนาดนี้ แต่จะโทษผมฝ่ายเดียวก็ไม่น่าถูกนะว้อย ก็ยัยหงส์ถิงนั่นบอกผมเองว่าโสดและก็อยากนอนกับผมแลกกับเงินอ่ะ ไอ้ผมเองก็ถูกใจกับหุ่นอันสะบือรือฮึ่มของหล่อนก็เลยจ่ายแพงกว่าคนอื่นแค่นั้น
นึกสงสารไอ้เหนือที่โดนยัยหงส์ถิงมันหลอก . . แต่กูเนี่ยเป็นคนถูกต่อย และโดนหาว่าแย่งแฟนมันมาแบบเต็มๆ
มารยาหญิง ร้อยเล่มเกวียน หาที่ใดเปรียบ . .
“ขอบใจเว้ยภีม ไปนอนได้แล้วมึงง่ะ” ผมโบกมือไล่ไอ้ภีมไหวๆ
“ผมสงสัยจริงๆนะพี่ เมื่อไหร่พี่จะจีบพี่เหนือสักที ช่วงนี้พี่เหนือก็โสดพอดี จีบเลยพี่ พี่น่ารักดีเหมาะกับพี่เหนือมั่กๆ”
ไอ้ภีม . . กูจะจีบมันได้อย่างไร ในเมื่อมันเกลียดกูขนาดนั้น TT
“ช่างกูเหอะ เงินพอใช้ใช่ไหม”
“โหยพี่ พอไปจนถึงสองปีหน้า เงินที่กองทุนให้มาอ่ะ พี่ไม่ต้องให้ผมเพิ่มหรอกนะ”
“เออๆ ไปนอนได้แล้วไป และไม่ต้องไปบอกไรไอ้เหนือมันล่ะ”
“คร้าบๆๆๆๆๆ”
ผมตื่นไปเรียนอีกทีตอนบ่าย ตอนเช้าผมโดดเลคเชอร์เบาๆเพราะฝากไอ้ฟิล์มเช็คชื่อให้ ได้ข่าวว่าไอ้ภัทรเองมันก็โดดเรียนเหมือนกัน ไอ้มิกบอกมันแฮงค์หนักเพราะดื่มหนักไปหน่อย โชคดีที่แลปตอนบ่ายมันเข้ามาเรียนได้เพราะมีสอบย่อย
และผมก็ผ่านฉลุย สงสัยจะเกิดมาเพื่อเป็นหมอฟันจริงๆเลยเว้ยเห้ย
“เก่งอีกแล้วนะคิน” ไอ้พีท เพื่อนร่วมคณะทักผม ไอ้นี่มันจีบผมตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง ผมเคยไปกินข้าวและก็ดูหนังกับมันด้วยครับ
“ไม่หรอก พีทแหละเก่งกว่า” ผมพยายามรวบรัดคำพูด เพราะวันนี้มีเหตุจะต้องไปคณะวิศวะ
“แล้วนี่จะรีบไปไหน มาติวกับเรามั้ย ใกล้จะสอบแล้วนะ”
“เอ่อ ไว้ทีหลังดีกว่า” ผมปฏิเสธ กูอ่านเองรู้เรื่องกว่าขอบใจมาก “ช่วยติวให้ภัทรมันหน่อยดิ มันเรียนไม่ค่อยทันอ่ะช่วงนี้” เป็นความจริงอย่างที่สุด
“อ๋อ ได้สิครับ” พีทจับแก้มผมเบาๆ ผมยิ้มเจื่อนๆให้มันก่อนจะรีบเดินไปขี้นแคมรี่สีขาวลูกรัก . . รถผมเยอะดีเนอะ ว่าแต่พูดถึงสีขาวแล้วนึกถึงไอโฟนที่ตายดับสนิทโดยฝีมือของไอ้เหนือ อยากจะโกรธมันแต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่ยิ้มมองซากเน่าๆของไอ้ขาวของผมแล้วเปลี่ยนไปใช้บีบีทอร์ชที่ซื้อมาทิ้งไว้ในบ้านแทน
“มึงจะไปไหนวะคิน”ไอ้ฟิล์มกอดคอผม พร้อมๆกับไอ้มิก พวกแม่งทิ้งเชี่ยภัทรไว้ไหนแล้วเนี่ย
“วิศวะ”ผมตอบสั้นๆ
“ว้าววววววว ดูเหมือนมันจะมีพัฒนาการเล็กๆเกิดขึ้นแฮะเมื่อคืนนี้” ไอ้ฟิล์มแน่นอน ปากอย่างงี้ “ไหนดูสิ ร่องรอยที่เขาฝากรักเอาไว้ ดูดิ๊ๆ”
ฝากรักเหี้ยอะไรล่ะ!
“กูจะไปคุยกับมันให้รู้เรื่อง” ผมบอกเพื่อน “มันเข้าใจกูผิด”
“ยังไง มึงก็นอนกับหงส์ถิงนั่นจริงๆนี่หว่า”
“แต่ยัยนั่นมันหลอกกูว่าโสดจริงๆนะโว้ย” ผมเหนื่อยหน่ายใจ
“เอาเหอะๆ อยากเคลียร์นักก็ไป มีไรโทรบอกพวกกูนะ” ฟิล์มตบบ่าผมแปะๆ “แน่ใจนะว่าจะไม่ให้ไปเป็นเพื่อน ถ้าโดนรุมตีขึ้นมาจะว่าไง”
“ไม่โดนหรอก” มั้งนะ . . กูไม่แน่ใจจริงๆว้อยเชี่ยฟิล์ม
แคมรี่สีขาวออกตัว ผมเห็นหลังของเพื่อนสองคนอยู่ไหวๆ เฮ้ออออ . . นี่ผมไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าเชี่ยเหนือมันจะยอมคุยกับผมดีๆ ก็มันเกลียดผมออกอย่างนั้นนี่นา
ถึงคณะวิศวะแล้ว รถติดนิดหน่อยเพราะมันเป็นช่วงเลิกเรียน ผมจอดที่เดิมตรงเมื่อวานแบบเป๊ะๆ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน ผมเดินลงมาจากรถ เผยโฉมให้เห็นเต็มที่
ไม่น่าไปนั่งใต้ตึก เสื้อช้อปเต็มไปหมดเลย ทำไมไม่มีชุดนักศึกษาธรรมดาๆแบบกูบ้างวะเห้ย! แต่คนอื่นมองปราดเดียวก็รู้ว่าผมเรียนอะไร เพราะผมมีป้ายชื่อ เออแฮะ ทำไมผมไม่เอาออก
แต่ก็ช่างมันเหอะ ไม่ทันแล้ว กองทัพย่อมๆของไอ้เหนือลงจากตึกมาก็มานั่งเล่นเห่าแซวชาวบ้านเขาไปทั่วอยู่ตรงนั้น ให้ตายสิโว้ย เป็นสิบเลยนะนั่น แล้วผมจะกล้าเข้าไปหามันได้ยังไง
เรื่องอื่นล่ะมั่นดีนัก . . พอเป็นเรื่องไอ้เหนือถึงกับไปไม่เป็นเชียวนะไอ้คิน!
ผมนึกก่อนนะ .. ผมมีกิ๊กอยู่วิศวะรึเปล่าหว่า ผู้ชายอ่ะมี แต่ผู้หญิงนี่ไม่มีหรอกมั้ง ผมค่อนข้างมั่นใจ
มั่วได้ใจจริงๆเลยน้า TT
เอาวะลองสู้ดู มึงก็ออกจะหล่อ สาวมองกันตรึมเดินมาดมั่นเข้าไปหามันเลย ไปๆๆ เดินไปได้แล้ว
ผมหยุดกึกต่อหน้าพวกวิศวะของไอ้เหนือ ทุกคนจากที่เห่าแซวคนอื่นเบาๆกลับเงียบกริบและมองมาที่ผมจุดเดียวจนผมทำตัวไม่ค่อยถูกเท่าไหร่
“กูมีเรื่องจะคุยกับมึง”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว” แซวได้แซวดีจริงๆไอ้พวกเนี้ย “คนสวยจะคุยกับพี่คนไหนดีล่ะจ๊ะ หล่อๆทั้งนั้นเลยน้า ฮิ้วๆๆๆๆ”
ไม่มีใครจำกูได้เลยรึไง เมื่อคืนกูเพิ่งโดนเพื่อนมึงตั๊นหน้าไปหยกๆ
“ไอ้เหนือ” กริบ . . อีกครั้ง สายตาเย็นชาแบบนิ่งๆของมันส่งมาให้ผมอย่างไม่เต็มใจ “มาคุยกับกูดิ๊”
“ฮิ้วววววววววววววววววว เด็กเชี่ยเหนือแม่งเด็ดสัด”
ครวยยยยยยยย พ่อมันอยากตาย !
“แต่กูไม่มีอะไรจะคุย” ไอ้สัดเหนือ อย่ามาทำกูเสียหน้า
“แต่กูมี” ผมสวน “จะให้กูสาธยายไซส์นมของแฟนมึงมะ”
เวรและกรรม ดลบันดาล ทำไมผมปากเสียอย่างงี้หว่า นิสัยประจำตัวผมกำเริบเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะถูกขัดใจ ผมจึงสวนกลับไปเพื่อที่จะได้เป็นฝ่ายชนะแทน
ก็คนมันมีปม . .
พวกชอบเห่าเพื่อนไอ้เหนือเงียบกริบแบบกริบที่สุดในสามโลก ไอ้เหนือเชยสายตามาหาผมอย่างเกลียดชังแบบสัดๆ ไอ้เวรคินเอ้ย . . ความรักมึงนี่มันสมหวังยากอยู่แล้วยิ่งทำให้มันยากขึ้นไปอีก
ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไร . . เสียงหวานๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“เหนือ หงส์ขอโทษ”
ผมหันไปหาหญิงสาวผู้มาใหม่ นั่นมันหงส์ถิงงงงงงงงง!!!!! นางจะมาอะไรกันตอนนี้เว้ยเห้ยครับ! ผมรีบหันกลับดูหน้าไอ้เวรเหนือทันที ที่จากทำหน้าโกรธๆเปลี่ยนมาเป็นดวงหน้าห่วงหาอาทรยัยหงส์ถิงทันที มันจะรักอะไรกับยัยนี่มากนักวะ ไม่เข้าใจจริงๆ มันหลอกมึงอยู่นะเว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ดูเหมือนยัยหงส์จะมองไม่เห็นว่าผมยืนอยู่นี่แฮะ เธอมองหน้าไอ้เหนือที่เดินอย่างเร็วไปหาหญิงสาวอย่างกับพระเอกในนิยาย อย่าบอกนะ
ว่าพวกมึงกำลังจะคืนดีกัน . .
“หงส์แค่อยากยั่วให้เหนือหึงเฉยๆอ่ะ . . แต่หงส์แค่ไปเที่ยวกับเขาเฉยๆไม่ได้มีอะไรนะ”
หงส์ถิงหันหน้ามาเจอะกับผมเต็มๆ เธอหน้าเสียเล็กน้อย แต่ไอ้เหนือมันไม่มีทางสังเกตเห็นหรอก
“เหนือต้องเชื่อหงส์นะ”
ผมชักสีหน้า . . รู้สึกโกรธอย่างบอกไม่ถูกจริงๆแฮะ
“มีคนเห็นหงส์ไปหามันที่บ้าน” เหนือชี้หน้าผม
“ก็คนเนี้ย . . เค้าพยายามจะล่อลวงหงส์ไป แต่หงส์ไม่ยอม หงส์หลบออกมาก่อน จริงๆนะเหนือ”
เวรตะไล . . เงินสามหมื่นกูเพราะลีลามึงละครับแม่นาง
“มันทำอย่างนั้นกับหงส์จริงๆเหรอ”
หล่อใสไร้สมอง มึงไม่ใช่พระเอกหลังข่าวนะเว้ยไอ้เหี้ยเหนือ!!!
และก็ไม่ใช่วิสัยผมที่จะประกาศปาวๆว่ายัยคนเนี้ยนอนกับผมแล้ว ให้ตายสิ
ไม่ต้องอธิบายว่าครั้งนี้ผมจะโดนกี่หมัดจากไอ้เหี้ยเหนือที่โคตรง่าว!
“พี่ ผมไม่คิดว่าพี่เหนือจะต่อยพี่เยอะขนาดนี้อ่ะ” ไอ้ภีมที่ทำแผลให้ผมอยู่บอก ผมนั่งอยู่ในบ้านตัวเอง ภีมมันบึ่งมอไซมา ตอนอยู่ที่ใต้ตึกวิศวะผมโดนมันเล่นตั้งสองหมัด ปากแตกและก็แขนเข่าถลอก
หมดหล่อ . .
และผมก็เสือกยอมมันเสียอย่างนั้น เฮ้ออออออออออออออออ
“เห้ย ไอ้ภีม เพื่อนพี่เป็นไงบ้าง” ไอ้ฟิล์มไอ้ภัทรไอ้มิก มากันครบเซ็ทเมื่อกี้ได้ยินเสียงซีอาวีของไอ้สัดฟิล์มหูผมคงไม่ได้แว่วจริงๆแฮะ
“เละเป็นหมาแดกแห้วอ่ะครับ” Kเถอะไอ้น้อง นิสัยเสียเหมือนพี่รหัสมึงนะ กูตัดเงินแม่ง . .
“ฮะๆๆๆๆ ผัวเมิงนี่แรงใช่เล่นนะ” ไอ้เชี่ยฟิล์ม
“แล้วเป็นไงบ้างวะ” คนอกหักอย่างไอ้ภัทรก็อยากรู้เว้ยเห้ย
ผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟัง เล่าให้ไอ้เด็กภีมฟังด้วยครับ รู้กันหมดทั้งตับไตไส้พุง ไฝที่หน้าท้องของยัยหงส์ถิง รวมไปถึงสิวสองสามเม็ดที่หลังของเจ้าหล่อน ผมไม่เคยหมั่นไส้ผู้หญิงคนไหนนอกจากหล่อนเลยแฮะ
เธอไม่กลัวว่าผมจะเอาไปฟ้องไอ้เหนือมันรึไง
“ไปพูดอะไรพี่เหนือเขาคงไม่ฟังหรอกพี่ เขารักของเขามากอ่ะ” ไอ้ภีมสรุป
จวยยยย รักใครไม่รัก ไปรักยัยแร่ดแร้งทึ้งนั่นอ่ะนะ
ผมได้กลิ่นตุๆแฮะ เมื่อได้ยินเสียงไอ้เชี่ยฟิล์มกับไอ้เชี่ยมิกหัวเราะเจ้าเล่ห์
ทำไมต้องมองกูแบบนั้นด้วยวะ !
“มึงยอมเหรอวะคินนนน คนที่มึงชอบเชียวนะเว้ยยย”
“ยอมให้คบกับยัยหงส์ถิงคนนั้นจริงๆน่ะเหรอ เค้าจะหลอกไรผัวมึงบ้างก็ไม่รู้” ไอ้เวรมิก !
“ถ้าเป็นกูนะ กูรุกแม่งละ ถ้ารู้ว่าคนที่มันคบนิสัยเหี้ยอย่างเงี้ย” รวมไปถึงไอ้ภัทรด้วยรึ
“ใช่เลยพี่ จีบเลย ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว ปกป้องคนที่พี่รัก และก็ช่วยทำให้พี่รหัสผมหายโง่ซักทีเหอะ”
ถ้าพวกมึงจะสมัครสมานสามัคคีเชียร์กูขนาดนี้ล่ะก็นะ . . ผมเริ่มหน้าเจื่อนขณะคิดหนักว่าจะเอายังไง จำกันได้เปล่าว่าผมไม่ชอบให้พวกมันชักจูงผมทุกคนแบบนี้เลย เพราะผมจะทำตามเอาน่ะซี่
“จะดีเหรอวะ เชี่ยนั่นแม่งเกลียดกูจะตาย” คนที่ล่อลวงแฟนเค้าอย่างกูเนี่ยนะ แม้ว่ากูจะไม่ได้ทำก็เหอะ
“เออดิ! พวกกูเชียร์ขนาดนี้ กลัวอะไร”
“ไม่รังเกียจกูเหรอ”
“ไอ้สาดดดดดดดดดด แพทย์กับทันตะเกย์เยอะจนกูเอือมละ นี่เพื่อนกูแท้ๆกูจะรังเกียจทำเชี่ยไรล่ะ” ไอ้ฟิล์มนี่มันเชียร์ผมหนักสุดเลยอ่ะครับ
เอาไงดีวะกู . .
“เออ จะลองดูก็ได้”
เพราะกูไม่อยากให้มึงได้กับยัยนั่นจริงๆนะเว้ยเหนือ
ถึงท้ายที่สุดมึงจะไม่ชอบกู . . แต่อย่างน้อยก็กูกันยัยหงส์ถิงนั่นให้ออกไปจากมึงได้ก็ยังดี
ตอนสองมาไวเอาใจคนอ่าน
ยาวไปหน่อย แฮ่ ๆ ๆ >,<
คินตาจะครองใจนายเหนือได้สำเร็จหรือไม่มาลุ้นกัน
ชะนีหงส์ถิง นางเกิดมาเพื่อถูกตบ :laugh3: :laugh3: :z6: o13
-
อยากอ่านนายเอก(?)แบบนี้มานานแระ เอร้ยยๆๆ ชอบๆ o13 อย่าไปยอมชะนีมีนอนางนั้นนะ คิน
แต่เหนือนี่มันโง่ตามสไตล์พระเอกจริงๆเลยโว้ยยยยย ขัดจายยยยยยย :z6:
มาต่ออีกน้า :impress2:
-
นังชะนีห่านแก๊ :z6: :z6: :z6: บังอาจมากกกกกกแหลได้โล่เลยนะยะ :angry2:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ สนุกมากเลยค่ะ o13
-
อยากตบแม่นางถิง อิผู้หญิงกระแดะ!
คินสู้ๆนะ :sad4: พี่เหนือเลิกโง่ได้แล้วเว้ย
-
ชอบชื่อเรื่อง o13
อยากตบชะนีหงส์ถิง :beat:
-
งง...ค้าง...แอบชอบมาสองปี
โดนต่อยซะงั้น
แล้วจะได้กันยังงัยเนี้ย
-
เนื้อเรื่องน่าอ่านมากเลยจ้า
แต่ว่าชื่อเรื่องยังไม่โดนนะ อันนี้แนะนำอิอิ
แต่ก็ใช้ได้แล้่วแหละ ดำเนินเรื่องได้ลื่นดี
ฮิฮิ มาคอยเอาใจช่วยน้องคินจ้า
ขยันลงบ่อยๆน้า คอยอยู่ ฮึฮึ
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ :z1: :z1:
อัพ ด่วนๆๆ :bye2: :bye2:
-
สนุกดีค่ะ ยัยหงส์ถิงแรงมาก มันน่านัก :beat:
รออ่านต่อนะค่ะ
-
ปากแตก แขนถลอก โอย ๆ ทำไมรุนแรงกันจัง
แล้วนี่จะจีบติดได้ยังไงละทีนี้ นอกจากว่าจะจับเหนือกด อิ ๆ เชียร์ให้คินกดเหนือ
-
ลุ้นตอนต่อไปว่าคินจะรุกเหนือยังไง? :z1:
เพิ่งเข้ามาอ่านคะ ฝากตัวด้วยคนนะ :L2:
:pig4: :pig4:
รอตอนต่อไปคะ :call:
-
3
ผมยืนหายใจไม่ค่อยสะดวกอยู่ในหอพักราคากลางๆ หน้าห้อง 404 ห้องที่ว่าไอ้เจ้าของห้องมันเป็นเจ้าของหัวใจของผมด้วย เอ้า เชิญอ้วกกันได้เลยครับคุณ ๆ
ไอ้เรามันก็ไม่เคยมีแฟนแบบจริงจัง จีบคนอื่นไม่เป็น แต่ถ้าจะให้หลอกล่อเผื่อมีของแถมในเวลากลางคืนล่ะก็เรื่องนี้ล่ะผมถนัดนักเชียว
เวลาเช้าตรู่ผมมีเรียนตอนเก้าโมงครึ่ง จากเหยี่ยวข่าวที่น่าเชื่อถือได้ซึ่งก็ไอ้ภีม มันบอกว่าพี่เหนือของมันมีเรียนตอนแปดโมงครึ่ง แต่ตอนนี้ปาเข้าไปแปดโมงสี่สิบห้าแล้ว ยังไม่เห็นแม้แต่เงาหัวของไอ้เวรเหนือเลย หรือผมจะบุกเข้าไปดี
บางคนคงจะสงสัยว่าผมมาที่นี่ทำไม . . อ้าว ตอนที่แล้วก็บอกไปแล้วไงว่าผมจะลองดู นี่ผมกำลังลองอยู่นะเนี่ย
ลองอะไรน่ะเหรอ
ลองรุกจีบมันไงเล่า !
และครั้งนี้จะไม่ยอมให้มันชกง่ายๆด้วย เอาสิ
“เสร็จยังอ่ะเหนือ เดี๋ยวหงส์ไปเรียนไม่ทันน้า” เสียงผู้หญิงนี่หว่าดังมาจากข้างในประตู ชิบหาย ยัยตัวเจ้าปัญหาอยู่นี่เหรอ ผมว่าผมหนีไปก่อนจะดีกว่านะ
ประตูห้องสี่ศูนย์สี่ถูกเปิดออกตอนที่ผมหลบทันที่บันไดหนีไฟพอดี หนุ่มสาวใส่ชุดนักศึกษา คนหนึ่งหุ่นดีน่าฟัดเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง ส่วนอีกคนเป็นผู้ชายในชุดที่ไม่มีเนคไท ไม่มีการยัดเสื้อเข้าไปในกางเกงแบบถูกระเบียบ
ผิดกับผม . . ผมจะทำเฉพาะตอนที่อยู่ไกลมอ ตอนที่ใกล้มอใกล้ตึกเรียนนี่ไม่ยัดเข้าไม่ได้ครับ คณะผมเคร่งมากพอดู
แต่ใครจะสนประเด็นเรื่องเนคไท ผมกระพริบตาปริบๆมองดูไอ้คนที่ผมแอบมองมาตลอดหลายปีพลอดรักกันหน้าห้องแบบไม่อายชาวบ้าน ไอ้สัดเหนือมันทั้งจูบทั้งกอดรัดสาวเจ้าไปทั้งตัว จนผมนึกในใจว่าพวกมึงกลับไปต่อที่ห้องจะดีกว่ามั้ยไม่ต้องไปเรียนหรอก
กูจะมาทำไมวะ มาให้เห็นตัวเองเจ็บช้ำน้ำใจหรืออย่างไร . .
เขาทั้งสองคนเดินโอบเอวกันลงลิฟต์ไปแล้ว ผมยังยืนอยู่ที่เดิม นึกสงสัยว่าทำไมผมถึงมาที่นี่ อารมณ์อึ้งยังมี ตัวแข็งทื่อไปหมด
ก่อนจะออกมาผมไม่ลืมจ่ายแบงค์ห้าร้อยให้ยามฟันหลอของหอเชี่ยเหนือ ตอนแรกเขาอิดออดจะไม่เอา แต่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ว่าคงจะได้มาที่นี่บ่อยแน่ๆ ทำไมต้องติดสินบนยามน่ะเหรอ ก็ผมไม่มีคีย์การ์ดเข้าออกหอมันน่ะสิ
และต่อไปผมจะทำเช่นไรดี . . เพื่อที่จะแยกคนไม่ดีให้ออกมาจากมัน
“เดี๋ยวนะ มึงไปที่ห้องไอ้เหนือทำไม” ไอ้ฟิล์มถามอย่างสงสัย
“ก็ . . จะไปจีบ” ผมเกาหัว ทำไมเพื่อนมันจ้องผมอย่างกับผมโง่เสียเต็มประดาอย่างนั้นล่ะ กูเขินนะว้อยไอ้สัด
พวกผมแอบกระซิบอยู่หลังห้องครับที่นั่งประจำ พวกข้างหน้าตั้งใจเรียนกันมาก ไม่อยากรบกวนพวกมันอ่ะนะ
“แต่เช้าเหรอวะ” ไอ้มิกขมวดคิ้ว
“ประมาณนั้นอ่ะ” ผมยักไหล่
“ไอ้สัดดดด นี่มึงโง่หรือมึงอะไรเนี่ย” ไอ้ภัทร ! นี่มึงหายเฮิร์ทแล้วเหรอ !
“ใจเย็นว้อยพวกมึง” ไอ้ฟิล์มห้ามเพื่อน “น่าเห็นใจไอ้เชี่ยนี่มันออก มันไม่เคยชอบใครจริงๆล่ะมั้งนั่น ดูหน้ามันดิ ถ้าตัดประเด็นความโสมมเรื่องกิ๊กสารพัดเพศของมันออกไป ไอ้เหี้ยนี่มันก็เด็กเอ๋อๆคนนึงนี่เอง”
คือมึงชมหรือด่ากูวะ . . คิดไม่ทัน
“มึงจะให้คำแนะนำกูว่าไงวะเชี่ยฟิล์ม”
มันพยักหน้าพลางยิ้มไปด้วย ไอ้เวร . . กูจะรู้มั้ยถ้ามึงไอ้พูด หาไอ้เพื่อน !
“สั้นๆง่ายๆ ก็ทำทุกอย่างออกมาจากหัวใจมึงอ่ะแหละ”
“แหวะ เลี่ยนได้อีก” ผมไม่น่าสนคำพูดของเชี่ยฟิล์มเลย
“เอ้า ไม่เชื่อๆ”
“กูจำได้ มึงเคยพูดคำนี้กับเชี่ยภัทร แล้วเป็นไง เชี่ยภัทรจีบเจ๊เอิญติดป่ะล่ะ”
“ไอ้เวรคิน อย่าพาดพิงกูครับ” ไอ้ภัทรใช้ปากกาเขี่ยสีข้างผม
“ก็มันคนละกรณีกัน” ไอ้ฟิล์มกระซิบบอก “คนที่ไม่มีใจให้เราอ่ะนะ เราทำดีให้ตายเขาก็ไม่สนใจเราหรอก แต่นี่คือมึงยังไม่ลองสักครั้งนึงเลย อย่างน้อยมึงก็ต้องลองก่อนดิวะ ค่อยถอดใจอ่ะ”
เออเว้ย . . ไอ้เชี่ยฟิล์มพูดจาสะกิดใจผมเต็มเปา
“แล้วจากใจของมึงง่ะ ต้องทำไรบ้างวะ” ผมถามมันต่อ พยายามไม่สนใจไอ้มิกที่คอยบอกคอยเตือนเวลาอาจารย์มองมา
อีกครั้งที่ไอ้ฟิล์มยิ้มเจ้าเล่ห์ ผมไม่ชอบหน้าตาแบบนี้ของมันจริงๆ แต่ก็ดีกว่ามันไม่ช่วยอะไรผมนะ ก็ผมอ่ะเคยซะที่ไหนกันเล่า
กูทำเพื่อมึงขนาดไหนไอ้เวรเหนือ ตุ๊กตาชวนกูไปเที่ยวเมื่อคืนกูยังปฏิเสธเลย นางเอกโฆษณาเลยนะนั่น!
“มึงลองนั่งเงียบๆแล้วนึกดูดีๆดิ”
ขอบใจมาก . . ไอ้เชี่ยเดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้า
พ่อมึงสิ!!!!!!!!!! ไอ้ห่านนนนนนนนนนนนนน กูฉลาดเรื่องนี้นักเหรออออ
ผมเลิกสนใจเพื่อนแล้วหันมาสนใจจอสีขาวที่มีพาวเวอร์พอยท์อยู่ ความรู้มีอยู่เต็มสไลด์ไปหมดแต่ผมกลับมองสิ่งเหล่านั้นด้วยความว่างเปล่า . .
ทำทุกอย่าง . . ออกมาจากใจงั้นเหรอวะ
ในตอนเย็นผมก็ขับรถมาที่คณะวิศวะ(อีกแล้ว) วันนี้ให้ทายผมเอารถคันไหนมา ฮ่าๆๆๆ ทายไม่ถูกกันหรอก ผมขอละไว้ให้คุณๆเดาๆเองละกัน เดี๋ยวนิยายเรื่องนี้มันจะขายรถกันมากไปจะเบื่อกันไปซะหมด
วันนี้ผมรอมาเป็นชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นแม้แต่เงาหัวของพวกไอ้เหนือเลยแม้แต่คนเดียว
“ไอ้ภีม ปีสองวิศวะไปไหนกันหมดวะ!” ผมได้ยินเสียงอาจารย์แก่ๆดังมาตามสายซะด้วย แต่ผมไม่สนใจหรอกเว้ย
“พี่คิน เบาๆดิพี่ อาจารย์มองมา”
“รีบบอกกูเร็วๆดิวะ”
“แข่งบาสวิศวะกับเกษตรไงพี่ งานกีฬาใหญ่ของมอเลยนะ พี่ไปอยู่ไหนมา พี่เหนือเค้าเป็นเซนเตอร์ให้คณะผม”
“เอ้า ทำไมไม่บอกกูว่าแข่งวันนี้!” ปล่อยให้กูรอเก้อ . . ไอ้สาดดดดดดดดด
“อยู่โรงยิมสามอ่ะ เนี่ยผมก็ยังอยากไปเชียร์อยู่ ติดเรียนซะงั้นอ่ะ”
นั่นมันเรื่องของมึงว้อย! ผมกดตัดสายบนไอ้โฟน(เครื่องใหม่) สงสัยล่ะสิเอาเวลาที่ไหนไปถอย เรื่องนั้นช่างมันก่อน ไปเชียร์บาสไอ้เหนือท่าจะมันกว่า
แต่ไปคนเดียวเนี่ยนะมึง ไอ้เชี่ยคิน
เออดีไม่เป็นจุดเด่น ผมบึ่งรถไปที่โรงยิมสามทันที
ทันทีที่ลงจากรถเสียงเชียร์เสียงกรี๊ดดังกระหึ่ม ตอนนี้ก็เกือบจะหกโมงเย็นแล้วท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีมืดๆ ผมกดล็อครถแล้วเดินดุ่มๆไปยังโรงยิมสาม
ว่าแต่กูจะนั่งกับใครดีล่ะหว่า . . ละลานตาไปหมดเลยเชี่ยเอ๊ย และคนนี่แม่งจะเยอะไปไหนวะ อ๋อใช่ พวกนักบาสส่วนใหญ่มันหน้าตาดีนี่เอง
“คินตา ไม่นึกว่าจะเจอที่นี่อ่ะ!”
ผู้หญิงน่าจะปีสองปีเดียวกันกับผมครับ เป็นอีกครั้งที่ผมต้องถามว่า ไผ? เธอคือใคร ว๊อททททททททท??!!!!!!!!
“ชิงโทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่ยอมรับสายอ่ะ” พูดเฉยๆไม่ต้องมาลูบไล้ก็ได้ครับ “มานั่งกับชิงสิคะ ตรงนู้นไง เห็นทั้งสองฝั่งชัดเจนมากๆ”
ขอบคุณ . . อย่างน้อยก็ได้นั่งท่ามกลางหญิงเอกบัญชีแจ่มๆ ผมทิ้งตัวนั่งลงปุ๊บ สาวๆกลุ่มนี้ก็มาล้อมหน้าล้อมหลังปั๊บ ใจเย็นคุณๆ กระผมจะมาดูบาส
“เท่าไหร่แล้วครับชิง”
“วิศวะนำนิดเดียวเอง นำหกคะแนนค่ะ”
นั่นไง ผมเห็นไอ้เหนือตัวสูงๆใส่ชุดบาสสีดำสนิทวิ่งอยู่กลางสนามตรงนั้น เหงื่อมันไหลท่วมตัวแต่ก็หล่อใสวิ้งๆเหมือนเดิม นี่ถ้ามันไม่มีแฟนนะ ผมคาดว่าคงดังระเบิดระเบ้อแหงมๆ
อันที่จริงการที่เราได้แอบมองคนที่เรารักอยู่ตรงนี้มันก็ดีอยู่แล้วนะผมว่า คนอย่างผมที่วันๆเอาแต่คั่วสาวหรือคั่วหนุ่มแบบนี้มันไม่เหมาะที่จะไปมีใครอย่างจริงๆจังๆ ผมคิดตั้งแต่ผมอยู่ปีหนึ่งแล้ว ไอ้เหนือมันจะต้องเหนือกว่าผม อยู่บนนั้น ไม่ต้องลงมาหา ผมไม่ต้องปีนขึ้นไป แค่แอบมอง แอบชอบ ไปวันๆ
แต่ถ้าคนที่เรารักมันกำลังเห็นผิดเป็นชอบ อย่างยัยผู้หญิงที่นั่งหน้าสลอนอยู่ฝั่งนักกีฬาตัวสำรองของวิศวะนั่น ทั้งๆที่นอนกับผมแท้ๆและจะเลิกกับไอ้เหนืออยู่แล้ว กลับต้องการกลับไปและหลอกให้มันเป็นควายเผือกตัวเดิมๆ พูดจริงๆนะ ผมสงสารมัน ผมไม่อยากเห็นมันเจ็บปวด ไม่อยากเห็นมันโง่อยู่แบบนี้
เป็นคุณ . . คุณจะอยู่เฉยๆได้ลงเหรอ
จะทำวิธีไหนค่อยว่ากันทีหลัง . . ปล่อยไปตามสิ่งที่มันควรจะเป็นดีกว่า
ผมไม่สันทัดเรื่องกีฬาเอาเสียเลย เล่นเป็นอย่างเดียวคือว่ายน้ำ นี่ผมเป็นผู้ชายจริงๆหรือเปล่า แต่การดูบาสนี่ก็สนุกใช่เล่น วันว่างๆชวนเคทไปดูเอ็นอีเอดีมั้ย เคทจะยอมไปกับผมมั้ยนะ ?
“กรี๊ดดดดดด ชนะแล้ว วิศวะชนะค่ะคิน!” นี่ชิงเชียร์วิศวะเหรอเนี่ย ผมงงๆมึนๆนี่นั่งยังไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำจบแล้วเหรอ
แต่ก็ดีไปฝ่ายไอ้เหนือเป็นผู้ชนะ เห็นมันยิ้มๆ รอยยิ้มที่หล่อโคตรของมันไม่ค่อยออกมาสู่สายตาสาธารณชนสักเท่าไหร่ ผมลอบมองมันด้วยใจที่ชุ่มชื้น วันนี้คงจะนอนหลับฝันดีไปอีกวันสินะ
“คิน คืนนี้ว่างมั้ยอ่า” ชิงเธอลวนลามผมมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ผมนั่งอยู่เฉยๆนะ แต่ชิงเธอควงผมเย้ยเพื่อนของเธออยู่
“ไม่ว่างครับ” ผมตอบแบบไม่ต้องคิด “อ่านหนังสือสอบ” เรื่องจริงเลยจ้ะ อีกสองอาทิตย์สอบมิดเทอมแล้ว
“เหรอคะ” เธอก้มหน้างุดอย่างงอนๆ ก็น่ารักดี แต่เห็นความสวยจนเบื่อแล้วจริงๆนะ
“ครับ ขอโทษนะ เดี๋ยวคินโทรหาน้า” ผู้ชายก็มีมารยาเหมือนกันนะ!
“สัญญานะว่าจะโทรมา” ชิงยิ้มออก “ยังไงวันนี้ก็ไปส่งชิงที่หอหน่อยสิคะ ชิงอยากนั่งรถคินอ่ะ”
“วันนี้เอามาสด้ามานะครับ”คนอ่านรู้จนได้ว่าผมขับไรมา แหะๆ เอาเป็นว่านิยายเรื่องนี้รถเยอะละกันครับ ผมรักรถ . . ^^
“มาสด้าเหรอคะ” นี่คุณเธอต้องการจะนั่งเบนซ์ บีเอ็มเปิดประทุนเลยรึไง ทำไมต้องทำหน้าผิดหวังขนาดนั้น “หมะ ไม่เป็นไรค่ะ ส่งชิงหน้าหอหน่อยน้า” เธอลุกขึ้นยืน “แต่ตอนนี้พาไปเข้าห้องน้ำก่อน”
เวรของกรรม อะไรกันนักหนาเนี่ย ผมโดนชิงกึ่งลากกึ่งจูงไปยังห้องน้ำโรงยิม คนไม่ค่อยหนาตากันแล้วครับเพราะผมใช้เวลาคุยกับชิงสองคนบนที่นั่งนั่นนานพอดู ไม่ได้เห็นไอ้เหนือเลย . .
“คิน” เสียงเย็นๆดังขึ้น ผมหันไปมองตามต้นเสียงอย่างไม่ค่อยนึกสนใจ
แต่ทว่า . .
โอ้ว
แม่
เจ้า
มันเป็นเหตุการณ์ที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุด ถ้าไอ้สามตัวนั่นมันรู้ผมโดนล้อตายแน่ๆ แน่ๆเลยครับ!
“เอมี่” ผมยิ้มเจื่อนๆส่งให้เธอ รีบปล่อยมือออกจากชิงโดยเร็ว
สาวๆทั้งสองคนจ้องหน้ากันเขม็ง โอ้ย ตายๆๆๆๆๆ อย่าตบอย่าตีกันเลยนะตัวเธอ TT
“กิ๊กใหม่เหรอ” เอมี่เย็นชาได้ใจเสียจริง “มิน่า คินถึงไม่รับโทรศัพท์เอมี่”
กูไม่รับสายใครทั้งนั้นแหละว้อย! ให้ตายสิ ผมไม่อยากเป็นกรรมการมวยตอนนี้
“พี่ปีสี่คนนี้เป็นใครเหรอคะคิน คินรู้จักด้วยเหรอ” โอ้ววว แรง เอมี่เพิ่งเรียนปีสองเท่ากันเองนะจ๊ะชิง
อย่าตีกันนะ อย่าตีกัน ๆ ๆ
“เอ่อ . . คือ”
ที่สำคัญอย่ามาตบกูนะครับ รอยช้ำบนหน้าจากไอ้เหนือยังไม่หายเลยเหอะ!
“จะแก้ตัวยังไง ที่นอกใจเอมี่อ่ะ” เอมี่กอดอกมองผมอย่างแค้นๆ
“อย่ามั่ว คินเค้ามีแต่ชั้น ไม่เคยมีเธออยู่ในสายตาหรอกน่ะ”
มั่วเหมือนกันเลยจ้ะ TT
“โง่” เอมี่ ไม่แรงไปเหรอนั่น
“ว่าไงนะแก”
ถ้าจะตีกันง่ายขนาดนี้ล่ะก็ . . ผมเห็นชิงทึ้งผมเอมี่ขึ้น เอมี่ก็ทึ้งหัวชิงไปมาเช่นกัน เวรแล้วไง เวรๆๆๆๆๆ ผมไม่รู้จะห้ามปรามศึกนี้ยังไง
ค่อยๆแอบออกมาจากตรงนี้ดีกว่า
ทั้งสองคนไม่มีใครสังเกตเห็นผม ผมถอนหายใจโล่งอก มองหาพี่ยามเพื่อที่จะไปบอกเขาว่ามีผู้หญิงตีกันไปจัดการด้วย
เพราะถ้าผมอยู่ . . ทั้งสองนางจะหันมาจัดการผมแทน
ผมวิ่งไปที่รถอย่างรวดเร็วหลังจากบอกพี่ยามเสร็จ ไร้ความรับผิดชอบแบบสัดๆแต่ครั้งนี้ผมยอมถูกด่า เอาตัวให้รอดก่อนและผมสัญญาว่าจะไม่ไปเจอะไปเจอหน้าพวกเธออีกแม้ว่าจะเป็นแบบบังเอิญหรือตั้งใจก็ตาม เฮ้ออออออ
“แม่ง ไอ้สัดเบอร์ห้ามันเล่นแรงชิบหาย”
“มันชื่อไอ้เหนือ พวกกูหมั่นไส้แม่งมานานละ จัดเลยป่ะละ”
“เออดี ชนะแบบขี้ๆเงี้ยมันหยามหน้าเกษตร!”
“มันยังอยู่ในโรงยิม ตามกูมาเว้ยพวก!!!”
ไอ้พวกเกษตรประมาณสี่คนยังอยู่ในชุดบาสอยู่เลยกำลังวิ่งกลับเข้าไปในโรงยิม บทสนทนาเมื่อกี้
. . เว้ย มันจะไปจัดการไอ้เวรเหนือนั่นใช่มั้ย!
ถ้าจะนัดกันมีเรื่องขนาดนี้!!!!!
ผมจำใจต้องหันกลับไปวิ่งไปสู่ที่ๆผมเพิ่งจะจากมา ยังไงก็ตามผมไม่อยากให้ไอ้เหนือโดนพวกนี้รุมแบบสหบาทา ถ้าจะต้องมีคนโดนจริงๆ ให้มันเป็นผมยังจะดีซะกว่า
“มันอยู่ห้องล็อคเกอร์ ไปเว้ย!”
มึงจะวิ่งเร็วกันไปไหนวะปู่มึงได้เหรียญทองโอลิมปิกรึไง ผมทั้งวิ่งทั้งหอบตามพวกมันไปหวังว่าจะไปสกัดไอ้พวกบ้าดีเดือดนี่ได้ทันท่วงที
โชคดีแฮะ ทันซะด้วย
“แฮ่กกกกกกก ๆ ๆ หยุด หยุดนะเว้ยไอ้พวกเกรียน” นึกคำด่าไม่ออกจริงๆ
พวกเหี้ยนั่นไม่มีการใช้สมองหรอกครับ กำลังลูกเดียว เพราะแม่งผลักผมออกไปให้พ้นทางอ่ะ
ด้วยสปิริต ผมไปขวางทางพวกมันไว้อีกรอบ
“ไอ้หมอฟัน ถ้ามึงไม่หลีก กูจะถีบมึงเดี๋ยวนี้”
ก็ยังดีกว่าที่มึงจะไปถีบไอ้เชี่ยเหนือ . . จัดมาเลยเหอะ
“ข้ามศพกูไปก่อน ก่อนที่มึง แฮ่กๆ ๆ จะทำอะไร”
ไม่พูดพร่ำทำเพลงผมโดนหมัดแรกจากไอ้คนที่พูดตะกี้ หมัดที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของสัปดาห์ แต่ผมจะพยายามถ่วงเวลาไว้ให้ได้นานที่สุด
ก็ใช่ว่าผมจะยอมให้พวกมันต่อยผมฝ่ายเดียว
เรื่องนี้ต้องขอบคุณยายที่ส่งผมไปเรียนยูโดมาตั้งแต่เด็ก แม้จะลืมๆไปบ้างแล้วแต่ก็ยังพอที่จะนำกลับมาป้องกันตัวได้
แต่โปรดอย่าลืม . . ว่าไอ้เหี้ยพวกนี้มันเป็นนักบาสของคณะเกษตร!!!!!
ตายหยังเขียด
หมัดแล้วหมัดเล่าที่ผมโดน ทั้งล้มทั้งลุกสลับกันไป สติสตังและภาพในดวงตาเริ่มเลอะเลือน เบลอจนแทบมองไม่เห็น ปากผมได้ลิ้มรสสิ่งที่เรียกว่าเลือด ทุกครั้งที่ผมโดนหมัด ใบหน้ายิ้มสดใสที่หาดูได้ยากของไอ้เหนือจะลอยเข้ามาในสมองผมตลอด ผมอยากจะรักษาใบหน้าใสๆนั่นไว้ไม่ให้มีบาดแผลอะไรเลย
ก็ผมมันบ้า
ผมล้มลงไปกอง นอนราบไปกับพื้นโรงยิมที่ผมเคยเหยียบ บัดนี้พวกเกษตรสี่คนมันวิ่งหนีไปหาไอ้เหนือแล้ว ผมถ่วงเวลาไว้ครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ หวังว่าเหนือมันคงกลับหอไม่ก็ไปหาของกินที่อื่น ขอให้เป็นอย่างนั้นด้วยเถอะ
ไอ้เชี่ยฟิล์ม แบบนี้เรียกว่าทำด้วยใจมั้ยวะ . .
เค้ามาต่ออีกแล้วแหละ อิอิ :o8:
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ เดาเรื่องกันใหญ่เลย ขอบคุณมาก o13
ประเด็นชื่อเรื่อง . . "รักที่เหนือกว่า" . . คนเขียนสัญญาว่ามันต้องมีเหตุผลแน่นอน
แม้จะฟังดูกำกวม งงๆ ยังไงก็ไม่รู้ แหะๆ มือสมัครเล่นก็งี้ TT ลองอ่านลองเดากันต่อไปเน้อ
ไว้เจอกันใหม่นะคะ ยิ่งเม้นยิ่งมีตอนใหม่เน้อ จ๊วบบบบบบบบบ :L1:
-
รู้สึกว่าบทของคุณคินนี่จะเจ็บตัวตลอดเลยนะ.....ทุ่มทุนสร้างจริง ๆ
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คินเอ้ยใจไปมั้ยลูก :sad4:
เมื่อไหร่ตาเหนือจะรู้ความรู้สึกของคินน้า :z10:
-
อย่าโกรธเรานะ ตอนนี้คินดูเอ๋อๆโง่ๆเกินไปป่าว :z3: :z3:
ปล แต่เราชอบเรื่องนี้จริงๆนะ :L2: :L2:
-
โอ้ยสงสารคินจัง ตายหยังเขียดจริงๆละว้า :z3:
ขอตอนต่อไปวันนี้ได้ไหมคะ? หวังมากไปหรือเปล่า :call: :call:.
:pig4: :pig4:
-
ชอบสำนวนอ่ะค่ะ ฮาดี อิอิ แต่ว่าทำไมคินถึงรักเหนือขนาดนี้ เหตุผลคืออะไร
แต่อ่านไปก็สงสารคิน เจ็บตัวตลอด อิคุณเหนือก็เลิกกินหญ้าได้แล้ว ฮ่วย
มาต่อบ่อยๆนะคะ เป็นกำลังใจให้จร้า
-
เหนือเลิกแดกหญ้าได้แล้วครับ แล้วก็หันกับมามองคนที่เค้ารักเหนือจริงแบบคินนี่สิ :laugh: :laugh:
-
เหนือชอบกินผักมากกว่าปลาใช่ป่ะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คึๆๆๆแปลว่าไอ้คินเป็นควายอ่ะดิ
-
เข้ามาดันๆๆ :z13:
-
4
ผมนี่มันโง่ชะมัด จะสอบอยู่แล้วแท้ๆทำไมต้องเป็นที่รองมือรองตีนให้ไอ้พวกเด็กเกษตรเชี่ยๆนั่นด้วย และแผลนี่ก็เจ็บใช่เล่น ผ่านมาได้สามวันก็ยังปวดแสบปวดร้อนแถมยังบวมเจ่อ . . งดออกสื่อชั่วคราว เดี๋ยวเด็กๆในสังกัดจะหนีเอา
ช่วงนี้ผมอ่านหนังสือหนักไปหน่อย ไม่รู้ทำไมถึงไม่ค่อยมีอารมณ์แวะไปวิศวะเหมือนอย่างเคย ก็ไปทีไรแม่งก็เจอแต่เชี่ยเหนือสวีทกับยัยหงส์ถิงบ้าๆนั่น มันเห็นแล้วรู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ผมจึงรักตัวเองด้วยการอ่านหนังสือสอบซะ จะเกิดอะไรขึ้นกับมึงก็เรื่องของมึงไปก่อนละกันนะไอ้เชี่ยเหนือ
แต่ก็เพราะไอ้เชี่ยภีมแหละ เล่าเรื่องมันให้ฟังอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน นี่มึงไม่คิดจะไปอ่านหนังสือสอบบ้างเลยหรือไง
“ผมว่าพี่เหนือกับพี่หงส์แปลกๆไปอ่ะ ทะเลาะกันโคตรบ่อย” ยังไม่ทันจะได้นั่งโซฟาดี มันก็รายงานผมซะแล้ว
ผมเงยหน้าขึ้นมาจากกองชีทที่วางอยู่บนโต๊ะ ขยับแว่นนิดหน่อย เรื่องของมันเฟร้ยมาบอกกูเพื่อ ?
“ฮั่นแน่ะ สนใจล่ะสิพี่”
“เปล่า กูสนแค่ว่า - - มึงจะมากวนกูทำไมในยามวิกาล” อาทิตย์หน้าก็สอบแล้ว ไอ้เด็กทุนเอกชน มึงไปอ่านหนังสือหนังหาซะไป๊ สี่ทุ่มแล้วยังขับมอไซมาที่เปลี่ยวๆแบบบ้านผมอีก
“มาอยู่เป็นเพื่อน เห็นพี่ซึมๆ พี่ภัทรพี่ฟิล์มพี่มิกเป็นห่วง”
“เป็นห่วงแล้วทำไมมันไม่มาเอง”
“แหม . . คณะตัวเองเรียนชิวๆตายห่าล่ะ”
ปากมันเหรอนั่น . . ผมชักสีหน้าใส่ไอ้ภีมที่ยักคิ้วกวนตีนอยู่ไม่ไกล หักทุนแม่งซะเลยดีมั้ยไอ้เด็กปากดี
“ไม่ต้อง คนในบ้านกูเยอะแยะ”ผมพยักเพยิดไปที่แม่บ้านสองสามคนที่อยู่ไม่ไกล คนในบ้านไม่ยอมนอนกันอ่ะครับจนกว่าผมจะนอน บางครั้งผมก็ต้องเอ่ยปากไล่เพราะมีบางวันที่อ่านหนังสือทั้งคืน
“ไม่สู้ผมหรอก”พูดจบมันก็พยักหน้าหงึกๆแบบกวนๆใส่ผม เออดี จะทำอะไรก็ทำ ได้ยินเสียงมันหยิบชีทมันออกมาจากเป้ด้วย จากนั้นผมกับมันต่างคนต่างก็อ่านหนังสือเงียบๆ
วันนี้วันศุกร์ พรุ่งนี้เช้าผมมีเรียนแลปนิดหน่อยตัวเดียว และวันจันทร์ก็เริ่มสอบทันที น่าเบื่อชิบหายยยยยยย แต่ผมก็เริ่มชินชาซะแล้วล่ะคณะผมมันสอบโคตรบ่อยเลยไม่รู้จะวัดความรู้อะไรกันนักกันหนา น่าเบื่อ
“ฮัลโหล พี่เหนือ มีไรอ่ะ”
เสียงคุยโทรศัพท์ของไอ้ภีมทำเอาผมชะงักค้างกลางภาพต่อมไร้ท่อขนาดใหญ่ อันที่จริงก็ไม่อยากจะสนใจหรอกนะ . . แต่เชี่ยภีมมันพูดให้ได้ยินเอง ผมเปล๊าเปล่าแอบฟัง จริงๆนะเออ
“ฮะ ฟังไม่รู้เรื่องอ่ะพี่ เมาป่ะเนี่ย”
อีกสองวันสอบยังจะมีอารมณ์กินอีกนะไอ้เวร คงเป็นเรื่องปกติของวิศวะสินะ อาเมน
“ได้ๆพี่ สบายมาก ร้านไหนอ่ะ เคเค รอผมแป๊บนึง”
ไอ้ภีมมันวางสายจากนั้นมันก็หันมาหาผมพอดี
“แน่ะ ไหนว่าไม่สนไง”
“เปล่าซะหน่อย” ผมยักไหล่ แต่เมื่อกี้ผมอ่านเรื่องต่อมอะไรนะ ?
“เดี๋ยวผมมานะพี่ คืนนี้นอนบ้านพี่นี่แหละ ไปรับพี่เหนือก่อน”
“อ้าว มันเป็นไรอ่ะ”
“เมามากเลยพี่ ไม่เคยเห็นเมาหนักขนาดนี้อ่ะ”
“ฮะ?”
“ไปด้วยกันป่าววววววววววววว” ไม่ต้องมาทำหน้าล้อเลียนกูเลยนะไอ้เด็กเวร
เอาไงดีล่ะ . . อันที่จริงก็อ่านหนังสือก็จบไปตั้งหลายรอบจำได้หมดละเนี่ยอีกอย่างหนึ่ง บ้านผมก็ใกล๊ไกลเป็นห่วงไอ้ภีมมัน เด็กวิศวะปีหนึ่งจะเป็นเหยื่อให้ไอ้พวกคณะเกษตรกับเทคโนได้ง่ายๆ หน้าปากซอยมีหอพวกนี้อยู่เยอะอ่ะครับ
“เออก็ได้”
ผมลุกขึ้นไปหยิบกุญแจ
“เอาคันไหนไปอ่ะพี่ เยอะขนาดนี้”
หลับตาหยิบสุ่มเอาละกัน
ผมขับรถมายังร้านหลังมอที่อยู่โคตรไกลจากบ้านผม แต่นี่มันก็ดึกมากแล้ว เหยียบมิดได้ไม่ต้องกลัว ไม่นานก็ถึงเสียงดนตรีดังกระหึ่มเสียงเชียร์บอลผสมปนเปกัน ผมลงจากรถพร้อมๆกันกับไอ้ภีม ไปเก็บศพคนเมาอย่างไอ้เหนือ
ร้านๆหนึ่งสุดซอยโลกีย์มีเพลงเปิดคลอเบาๆ บรรยากาศโคตรเป็นใจสำหรับคนอกหักกับคนอินเลิฟที่จะมาสวีทกันอ่ะนะ ผมเห็นมันนั่งกรึ๊บเอาๆอยู่มุมลับตาของร้านสภาพดูไม่ได้
“พี่กูเป็นไรวะ” ภีมมันบ่น เกาหัวหยิกๆ
มันทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม ส่วนผมยังงกๆเงิ่นๆไม่กล้านั่ง กลัวเชี่ยเหนือมันจะลุกขึ้นมาเตะเอา
“นั่งสิพี่ พี่เหนือไม่รู้เรื่องไรหรอก”
ให้มันจริงอย่างที่มึงพูดละกันเว้ย เชี่ยภีม
“ภีม มึงมาแล้วเหรอวะ” เมาแน่ๆอาการแบบนี้ ผมเบะปากมองไอ้เคยหล่อที่บัดนี้กลายเป็นลำยองเพศชาย(?) ผมสีดำสนิทของมันปรกหน้าผาก หน้าแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เป็นครั้งแรกมั้งที่ได้มองมันใกล้และนานขนาดนี้โดยที่มันไม่รู้ตัวเลย
“พอได้แล้ว เดี๋ยวผมจะพาพี่กลับหอนะ” ภีมแย่งแก้วไปจากมือไอ้เหนือ แต่มันสะบัดมือน้องผมออก
“หมดกลมนี้ก่อน” กลมนี้ ?? ผมหันไปมองเบลนสองแปดห้าใกล้ๆ แม่เจ้า เหลืออีกตั้งสามในสี่ของขวด มึงแดกคนเดียวกูไม่ต้องรอจนถึงตีสี่เลยรึ!!!
ถ้าจะยังอีกนานขนาดนั้น มึงจะโทรตามเชี่ยภีมให้มารับทำไม ? กูไม่เข้าใจว่ะ
“ไม่ได้พี่ นี่มันเยอะไปแล้ว กลมนี้ค่อยกินอีกทีพรุ่งนี้ก็ได้ นะๆๆ” เออแฮะ ภีมมันเก่งดี รู้จักพูด
“อย่ามาสั่งกู ไอ้น้อง”
ป่วยการ . . ไอ้ภีมมองหน้าผมราวกับต้องการจะสื่อว่า - - ไอ้เชี่ยเหนือแม่งคงกู่ไม่กลับซะแล้วล่ะ
ผมคว้าขวดเบลนที่บรรจุของเหลวสีอำพันเกือบเต็มขวดนั่นมา แล้วทิ้งมันลงบนไปบนพื้น
เพล้ง !
แค่นี้ก็หมดละ ไอ้ภีมมองผมอย่างอึ้งๆ ส่วนไอ้เมามันชี้นิ้วมาที่หน้าผมแบบสั่นๆ
“หมะ มึงเป็นใคร”
“ภีมลากมันมาดิ๊ พี่ครับเก็บตังค์โต๊ะนี้ที” ผมพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ดีที่ไอ้ภีมมันเข้าใจอย่างเร็วจึงจัดการลากพี่รหัสมันออกไป ตัวโคตรสูงโคตรควายบ้านมันแดกหญ้าเป็นอาหารหรืออย่างไร
ผมคว้าปีกอีกข้างของไอ้เหนือ กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกับกลิ่นโคโลญจน์ทำเอาผมมึนตามไปเหมือนกัน ไอ้เหนือมันใช้กลิ่นนี้เหรอวะ ฟุดฟิดๆ หอมดีแฮะ
“น้องครับ สามพันหกร้อยห้าสิบบาทครับ!” ไอ้เหี้ยเหนือ กูกับเพื่อนอีกสามคนแดกทั้งคืนยังไม่เท่ามึงแดกคนเดียวเลย! ไอ้ชั่วร้าย . . มึงบ้าป่ะเนี่ย
“อ่ะนี่พี่” ผมคว้าแบงค์พันสี่ใบใหม่เอี่ยมอ่องยัดใส่มือพี่บริกร ไม่สนใจจะเอาตังค์ทอนหรอกนะ เพราะตอนนี้ไอ้เหนือแม่งฤทธิ์โคตรเยอะเลยให้ตายเหอะ
“เอาไปไหนดีอ่ะพี่”
“หอมันไง” ผมตอบ
“จะดีเหรอ พี่เหนือเวลาเมามากชอบไม่สบายตามมาทีหลังอ่ะพี่” ไอ้ภีมบอกผมอย่างยากลำบาก ไอ้เชี่ยเหนือเริ่มเหวี่ยงหมัดมั่วๆโดนคางผมไปทีนึง ชอบต่อยกูจังไอ้เวร
ว่าแต่ตัวควายขนาดนี้ยังมีเวลาไม่สบายกับชาวบ้านเขาอีกเหรอ
“เออๆ ไปบ้านกู แต่มึงนะต้องเป็นคนดูแล”
ถึงจะชอบมัน แต่ไม่มีวันซะล่ะที่ผมจะลงมือไปดูแลมันเอง . .
กูหยิ่งเพราะกูหล่อเว้ยแสรดดดดดดดดดดด
“นี่รักเขาจริงป่ะเนี่ย”
“ภีมมึงเงียบปากไปเลยไป!”
กว่าจะลากมันมานอนเตียงผมเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบตีสาม ตอนนี้คนเมากำลังโชว์ของดี(?) อย่าคิดไกล ซิคแพคเรียงกันเป็นตับต่อหน้าสาธารณชนเป็นจำนวนทั้งหมดสามคน มีแม่บ้าน(ที่แก่แล้วแต่ก็ยังปิดหน้าแดงไว้ไม่มิด) ไอ้ภีม(ที่โคตรจะชินลูกกะตากับความเท่ของไอ้เหนือ) และผม(ที่ทำใจมองตรงๆไม่ค่อยไหวเท่าไหร่) ซิคแพคกูก็มี(เหรอ?) แต่ทำไมต้องไม่กล้ามองด้วยวะไม่เข้าใจ
“ตัวเริ่มร้อนแล้วอ่ะ”ไอ้ภีมมันหาวหวอดๆใช้มือของมันแตะหน้าผากของไอ้เหนือที่หลับสนิท อกกระเพื่อมๆขึ้นลง
“กำลังจะไม่สบายสินะ”
“ใช่แน่ๆ” ภีมมันบอก “พี่ไปนอนดิ เดี๋ยวผมดูแลพี่รหัสเอง”
ผมมองหน้าไอ้เหนือยามสิ้นฤทธิ์อย่างชั่งใจ ปากบางที่เผยอเล็กน้อยฉายแววเป็นสีซีด
“ไม่ต้องอ่ะ มึงแหละไปนอนเดี๋ยวกูดูเอง”
“ดีมากกกกกกกกก” ภีมมันลุกขึ้นมาจากเตียงผมแล้วตบบ่าผมดังแปะๆ “นี่สิถึงจะเรียกว่ารักจริง มีอย่างที่ไหนให้คนอื่นมาดูแลอนาคตแฟนตัวเอง”
“อย่ามาสอนกู ไอ้เด็กเวร”
“แนะ เหมือนกันไม่มีผิด เนื้อคู่กันป๊ะหนิ” ภีมหาวอีกครั้ง “ป้าใส ไปนอนกันเหอะครับ ปล่อยให้พี่ๆเค้าสวีทกันเหอะ”
ป้าใสหัวหน้าแม่บ้านมองหน้าผม ดวงตาเธอโตจนจะหลุดออกมาจากเบ้า เธอมองผมสลับกับไอ้เหนือไปๆมาๆแล้วยกมือขึ้นมาปิดปาก
ป้า . . ผมไม่ได้เป็นเกย์ TT
ภีมลอบหัวเราะนิดหน่อยก่อนที่จะดันไหล่ป้าใสออกไป ทิ้งให้ผมที่ยังใส่ชุดเดิม อยู่กับไอ้เมาบวกไอ้ป่วยหนึ่งคนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงของผมเอง
ผมนั่งลงบนเก้าอี้นวมข้างเตียง
นี่กูกำลังฝันไปใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!
ไอ้เหนือ ไอ้เหนือนทีคนนั้น!!!! มันนอนอยู่บนเตียงโพ้มมมมมมมมมมม
จับกดเลยดีมั้ย . .
หรือจะลักหลับดี . .
ผมนี่ติงต๊องชะมัด ผมหาวเสียงดัง ขณะที่กระชับผ้าห่มนวมสีขาวของผมให้ไปปกปิดเนื้อหนังมังสาส่วนบนของไอ้เหนือ มือของผมแตะที่หน้าผากมันอีกครั้ง ไข้ไม่มีวี่แววว่าจะลดเลย
ผมเข้าไปในห้องน้ำตัวเอง เอากะละมังบรรจุน้ำกับผ้าขนหนูสะอาดมาเช็ดตัวให้ ให้ตายสิ ผมนี่มันเหมือนนางเอกในละครหลังข่าวแบบชิบหายอ่ะ ไม่กล้ามองหุ่นไอ้เหนือ ทั้งๆที่มันก็มีทุกอย่างเหมือนกับผม แปลกจริงๆเลย
ตอนเช็ดใบหน้า ผมสังเกตเห็นรอยฟกช้ำนิดๆหน่อยๆ เหมือนกับของผมเลยแฮะ มันไปโดนใครเค้าต่อยมาล่ะนั่น ช่างมัน เรื่องของมันสิ!
หลังจากที่เช็ดตัวให้มันเสร็จผมก็นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมต่อ จ้องมองใบหน้ายามหลับใหลของไอ้เหนืออย่างเผลอเอากำไรใส่สายตาตัวเอง ใบหน้าเรียวผิวขาวจัดๆ จมูกโด่งเป็นสัน ขนตายาวเป็นแพ เพอร์เฟคชิบหาย . . ผมจับหน้าตัวเอง จมูก ไม่โด่งเท่ามันแน่ๆ ปาก ปากผมก็ใหญ่กว่ามัน ขนตา มีไม่เท่ามันหรอก ขนาดของตา ตาผมเล็กกว่า สีผิว โอเค นี่พอสูสี และก็ส่วนสูง . . ผมเตี้ยกว่าสิบเซนต์เป๊ะ
แสรด เมิงทำบุญมาด้วยอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย TT
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนแสงตะวันแยงเข้าตาพอดี แดดส่องผมไปทั่วทั้งตัวเลยมิน่าเหงื่อผมถึงได้ออกมาเยอะขนาดนี้ ผมมองไปที่ไอ้เหนืออย่างอัตโนมัติ มันยังหลับอยู่ ผมใช้มือผมแตะที่หน้าผากมันเพื่อวัดอุณหภูมิ ใกล้จะหายแล้วแต่ก็ยังไม่หายสนิท
ผมมีเรียนแลปตอนแปดโมงครึ่ง ตอนนี้เจ็ดโมงกว่าๆ วันนี้คงต้องโดดเรียนสินะ . .
“พี่เหนืออออ ตื่นขึ้นมากินโจ้กเร้วววววว” เสียงไอ้ภีมดังขึ้น ผมผละตัวเองออกมาให้ไกลจากไอ้เหนือ ก่อนที่ไอ้ภีมจะมาถึง
“พี่คินครับ พี่เหนือดีขึ้นยังอ่ะ”
“ใกล้หายแล้วล่ะ” ผมกระแอมตอบ มองไปที่ไอ้เหนืออย่างตื่นๆเพราะมันเริ่มขยับตัวแล้ว หนีไปจากตรงนี้เลยน่าจะดีกว่า
“พี่คิน จะไปไหนอ่ะ”
“กะ กู กูจะ . .”
“ไอ้ภีม” ชะว้าย มันตื่นแล้ว!!!! ถ้ามันรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้ล่ะก็ เหวยๆๆๆ ผมต้องตายแน่ๆเลย
“พี่เหนือ ตื่นแล้วเหรอครับ ทานนี่ก่อนพี่ฝีมือแม่บ้านบ้านพี่คินตาเลยนะ!”
ขะ ขอบใจมากว่ะภีม แต่กูไม่ต้องเครดิตเรื่องนี้ !!
“ที่นี่ที่ไหนนะ” เสียงมันแหบนิดหน่อย มันหันไปหาไอ้ภีมที่ยิ้มแฉ่งอยู่ใกล้ๆ ส่วนผมนี่มันยังไม่เห็น . . และมันก็กำลังจะหันมาทางนี้!!
“บ้านพี่คินตาครับ นี่ไง ทันตะปีสองๆ” ไม่ต้องโฆษณากูขนาดนั้นก็ด้ายยยยย
สรุปคือผมหนีไม่พ้นสินะ ผมกลืนน้ำลายแล้วเดินกลับมาใกล้ๆเตียง พลางคิดในใจว่าถ้ามันลุกขึ้นมาต่อยเนี่ยจะหลบท่าไหนดีถึงจะเท่ . . TT
ผมมองลุ้นๆไปที่ไอ้เหนือ
เห้ยยยยย มันไม่ชักสีหน้า ซ้ำยังลุกขึ้นมาพิงหมอนหันไปคุยกับไอ้ภีมแต่โดยดี
เกิดอะไรขึ้นกับมึงงงงงงงงงง กูล่อลวงแฟนมึงมาน้าในความคิดมึงอ้า
“ขอกูคุยกับไอ้นี่ตามลำพังหน่อย”
ผมกระพริบตาปริบๆ ส่วนไอ้ภีมนี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มันพยักหน้าอย่างว่าง่ายแล้วเดินจากไป ไม่วายที่จะกระซิบใส่หูผม
“ลีลาพี่คงถูกใจพี่เหนือเค้าน่ะ”
พ่องมึงตาย แม่ยายมึงหนีออกจากบ้าน ไอ้เด็กเวร!!!!!!!!!!!!!
“ทำไมต้องช่วยกู”
น้ำเสียงเชี่ยเหนือเย็นชามาก มากเสียจนผมขนลุก
“หวะ ว่าไงนะ”
“ช่วยกูทำไม กูไม่ต้องการ”
หะ หา . . ผมรู้สึกช็อคไม่น้อย แต่ก็ยังใจดีสู้เสือ พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“กะ กูช่วยอะไรมึง”
“เด็กเกษตรมันบอกว่าคนที่ชื่อคินตามาขวางทางพวกมันก่อนจะมาหากู”
“…”
“ช่วยกูทำไม”
“…”
“มึงชอบกูรึไง”
-
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกไม่เอานะ
ทำไมค้างอ่ะ! ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
-
เหนือถามได้ตรงประเด็น o22 o22
-
ตรงๆแบบนี้แหละ o13
-
เออ! กูชอบมึง!!!
จบ
คนอ่านอารมณ์ค้าง......มาต่อไว ๆ นะ :bye2:
-
เค้ากล้าถาม เราก็ต้องกล้าตอบ ตอบไปเลยยยยยยยย o13
-
แงะ ค้างอ้ะ
อยากรู้จักคินตาเราจะกล้าพูดความจริงป่าว
รอลุ้นค่า ><
-
:m31: :m31: แกว้วกกกกก ค้างงงง
โปรดมาต่อด่วนสนุกมาก
คินตาจ๋า สารภาพไปเลยลูก สู้ๆ :-[
-
คินตอบไปเลยแมนๆเราลูกผู้ชายอยู่แล้ว
-
เอ่อ...... ไอโฟนแบตไม่หลุดนะจ๊ะ..
กระทืบจนเป็นชิ้นๆ นั่นแหละถึงจะเห็นแบต.
หล่นส่วนมากก็ไม่เป็นไร นอกจากหล่นสูงมากก็แค่จอแตกไม่มีทางกระเด็นเป็นหลายเสี่ยง
เรื่องน่าสนใจนะคะ แต่รายละเอียดยังไม่เนียนเท่าไหร่
รออ่านนะคะ
-
เอ่อ...... ไอโฟนแบตไม่หลุดนะจ๊ะ..
กระทืบจนเป็นชิ้นๆ นั่นแหละถึงจะเห็นแบต.
หล่นส่วนมากก็ไม่เป็นไร นอกจากหล่นสูงมากก็แค่จอแตกไม่มีทางกระเด็นเป็นหลายเสี่ยง
เรื่องน่าสนใจนะคะ แต่รายละเอียดยังไม่เนียนเท่าไหร่
รออ่านนะคะ
แต๊งค่ะ แก้แล้วเน้อ
-
5
“มึงชอบกูรึไง”
อะ ไอ้สัดเหนือ มันถามคำถามนั้นออกมาได้ยังไง
เออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
เชี่ยเอ๊ย กูอยากจะตอบมึงอย่างงี้จริงๆ แต่นิยายเรื่องนี้คงจะปิดฉากลงด้วยการที่ว่ากูจะต้องโดนฝ่าตีนผู้ชายแมนๆอย่างมึงมาแพ่นกระบาลกูแหงซะ ไอ้เชี่ยเหนือ!
“มึงจะบ้าเหรอ กะกูเนี่ยนะจะชอบมึง มึงบ้ารึเปล่า”
ใจเย็นโว้ยเชี่ยคิน มึงใจเย็น พยายามอย่าทำเสียงให้มันสั่นมาก เดี๋ยวไอ้เชี่ยเปลือยครึ่งท่อนนี่มันจะจับไต๋มึงได้หมด ฮู่วววววว
“กูไม่ได้โง่”
พ่องตาย . . แม่ยายมึงไปไถนา เอามีดมาแทงกูดีกว่าถ้ามึงจะพูดกับกูถึงขนาดนี้ ๆๆ
ไม่ได้ๆ ยังไงซะผมก็ไม่ยอมรับ
“โธ่เว้ย ไอ้สัด ผู้ชายอย่างกูอ่ะนะ จะไปชอบผู้ชายอย่างมึง กูมีสาวในสตอกเพียบ และกูก็ไม่ได้ชอบผู้ชายอะไรอย่างนั้นด้วย คิดผิดคิดใหม่ซะนะ”
ได้โปรดเลิกความคิดที่รู้ว่ากูชอบมึงเสียที . .
“ก็ดี” มันพูดเสียงเย็น เลื่อนถาดโจ๊กที่ไอ้ภีมมันถือมาให้เข้ามาวางไว้บนตัก
ทำไมใจผมมันกระตุกวูบแปลกๆวะ
“ถ้ามึงชอบกูจริงๆ กูก็จะขอบอกมึงไว้ตรงนี้”
เหนือตวัดสายตาคมๆมาหาผมจนผมสะดุ้งเล็กๆ พยายามเก็บอาการเอาไว้ไม่ให้มันผิดสังเกต
“กูไม่มีวันชอบคนอย่างมึงแน่ๆ ไม่มีวัน”
.
.
.
ผมรู้สึกมือสั่นแปลกๆกับคำพูดของไอ้เหนือ ไม่สั่นได้ไงล่ะเพราะมันกำลังทำร้ายจิดใจผมอยู่นะ เฮอะ ให้ตายเหอะ ถ้าเลือกได้ผมจะไม่มีวันไปร้านเหล้าในคืนวันที่ไอ้เชี่ยภัทรอกหัก ให้ผมได้แอบมองไอ้เวรนี่ไกลๆต่อไป ไม่ต้องเจ็บต้องปวดกับคำพูดไร้เยื่อใยแบบนี้ของมันยังจะดีซะกว่า
“พะ พูดอะไรบ้าๆ ไอ้เหี้ยเอ๊ย” ผมเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกเลยแฮะ พอเจอแบบนี้เข้าไป . .
“กูกินเสร็จแล้วกูจะไป” มันพูดสั้นๆ “หวังว่าต่อไปนี้กูคงไม่ได้เจอะได้เจอกับคนอย่างมึงอีกนะ”
ผมขมวดคิ้ววุ่น มองดูหน้าไอ้เหนือที่ทานโจ้กต่ออย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ให้ตายสิ นี่มันเจ็บมากนะเว้ยเห้ย
ผมเดินเหม่อลอยมายังห้องเสื้อผ้าที่อยู่ข้างๆ หยิบชุดนักศึกษาออกมา ลงบันไดไปเข้าห้องน้ำชั้นล่าง ทำกิจกรรมทุกอย่างเหมือนปกติแต่ใจผมไม่ปกติ คนที่ผมชอบมันนอนอยู่ข้างบนนี่ก็ผิดปกติมากพอแล้ว หนำซ้ำมันยังพูดจาแบบนั้นใส่ผมอีก
ก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ มันจะไปรักษาน้ำใจให้กับคนที่มันเกลียดได้ยังไงกันล่ะ ที่สำคัญมันไม่รู้จักผมเลยด้วยซ้ำ ที่รู้จักคือเป็นคนที่เคยไปยุ่มย่ามกับแฟนตัวดีของมันก็เท่านั้น . .
ผมไม่ได้หวังอะไรมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ก็ดี จบแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ผมจะไม่ยุ่งกับมันอีก ไม่อะไรกับไอ้เหนืออีกต่อไป ตามที่มันต้องการ
ส่วนเรื่องใจ . . ให้ตายยังไงผมก็ไม่ตัดใจหรอก ก็ผมมันบ้า . .
“อ้าวพี่คิน วันนี้ไปเรียนเหรอครับ” ภีมมันคงนึกว่าวันเสาร์ผมว่างกระมัง
“อือ” ผมพยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติ “มีเรียนแลป” ผมคว้ากระเป๋าของตัวเองพลางหยิบกุญแจรถ ไม่ลืมที่จะคว้าอันหนึ่งให้ไอ้ภีม “อยากขับบีเอ็มมะ”
“พี่ ขอมินิเหอะ!” ตามใจมัน ผมหยิบกุญแจรถมินิให้ “ให้ผมขับไมอ่ะ”
“ไปส่งไอ้เหนือมันด้วย วันนี้ให้ยืมรถ”
“พี่ไม่ไปส่งเองอ่ะ ผมไม่ไปนะ ใจใครใจมันดูแลเองเด่ะ” อย่าเสียงดังนักดิวะ! ถ้าคนข้างบนมันเผลอได้ยินขื้นมากูเนี่ยจะซวย
“คำสั่ง ไปส่งมันซะ”
“เอ้า พี่”
“อย่ามาโวย กูจะไปเรียนสายแล้วเนี่ย!”
ยามสายๆของวันเสาร์หลังจากเรียนแลปเสร็จ ผมโทรนัดเอมี่ออกมาเดินเที่ยวห้างทันที จะกินเหล้ามันก็กลางวันเกินไปไม่คลาสสิคอ่ะ สำหรับผมอ่ะนะ อยู่กับคนอื่นบ้างแม่งจะได้ลืมๆไอ้เหนือไปซะบ้าง และที่ผมโทรหาเอมี่ ไม่ใช่ว่าผมพิศวาสเธอ แต่ชื่อเธอในโทรศัพท์ผมเป็นตัวอักษรแรกที่ผมเจอต่างหากล่ะ
“กระเป๋าใบนี้สวยน้า คินจ๋า ซื้อให้หน่อยจิ” ผมที่เหม่อๆอยู่ปรายตาไปมองกระเป๋าหนังสีน้ำตาล ก็สวยดี แต่เห็นป้ายราคาแว้บๆ 24000
“เอาดิ” ผมหยิบบัตรเครดิตออกมาส่งให้พนักงาน ผมรู้ว่าผู้หญิงพวกนี้มันไม่ได้รักอะไรผมจริงๆหรอก . . ยิ่งคิดก็ยิ่งตอกย้ำการมีปมของตัวเอง เอ้า ตัวเธอ อยากได้อะไรก็หยิบๆไปซะ กูจ่ายเอง
“คู่นี้ด้วยนะ” อีกหมื่นห้าเบาๆจ้า ผมพยักหน้ายิ้มๆ เชิญผลาญเงินยายกูตามสบาย . .
“คินน่ารักมากอ่ะ เดี๋ยวคืนนี้เอจะไปอยู่กับคินนะค้า”
“ไม่อ่านหนังสือสอบเหรอครับ”
“ไม่เป็นไร อ่านพรุ่งนี้ก็ได้ เหลืออีกวันนี่นา”
จ้ะๆๆๆ อยากเสียตัวนักก็เชิญเลย . . เดี๋ยวคินตาจัดให้หนักๆ
“คินน่ารักแบบนี้ค่อยดีหน่อย เรื่องของยัยบัญชีคนนั้นเอยังไม่ลืมน้า แต่วันนี้คินน่ารักเอให้อภัย” ท่าทางระริกระรี้ของเธอกับการที่เธอเอาหน้าอกทรงดูมๆมาถูกับแขนผม ทำให้ผมลืมไอ้เหนือขึ้นมาบ้าง(หน่อยนึง) ถ้าจะมีอารมณ์แต่หัววันแบบนี้ คงต้องจอดโรงแรมแถวนี้จัดให้เธอสักพัก
ไอโฟน(ซ่อมเรียบร้อย อำนาจเงินบันดาลทุกอย่าง)สั่น ผมรับสายทันที เป็นไอ้มิกที่โทรมา
“เออ”
“ไอ้แสรดดดด มาอ่านหนังสือ ไม่งั้นกูถีบ”
“กูอ่านจบแล้ว ช้อปปิ้งแป๊บ” อันที่จริงไม่ใช่กู เด็กกูต่างหาก
“กูไม่ฟังอะไรทั้งนั้นเว้ย อีกยี่สิบนาทีมาหอสมุดกลางด้วยนะ!”
“กูไม่ต้องให้ใครติวให้ว้อยยยย กูอ่านเองได้”
“มึงสิที่จะต้องมาติวให้กู! เร็ว!”
พ่อง เพื่อนที่ต้องการความช่วยเหลือที่ไหนมันขู่แบบนี้ว้า ผมเกาหัวขณะที่มองเอมี่ช้อปปิ้งจนลืมโลก . .
ผมส่งเอมี่ลงหน้าหออย่างด่วน ดริฟต์แคมรี่สีขาวอย่างเร็วกลับเข้ามอ ถ้าผมติวให้ไอ้มิกล่ะก็จะเอาอะไรเป็นสิ่งตอบแทนดีล่ะ สาวมนุษย์งามๆสักคนสองคนดีมั้ย ไอ้เชี่ยมิกมันกว้างขวางกับสาวคณะนี้ครับ แต่เห้ย . . มนุษย์มันคณะแฟนเชี่ยเหนือ โอเคกูผ่านกูไม่เอากูโคตรจะเข็ด งั้นก็สาววิศวะ ก็ถึกไปเนอะ งั้นคงต้องขอสาวบริหารการจัดการน่ะแหละ รวยๆ แซ่บๆ คิคิ
เพ้อเจ้ออีกละ . .
เอาล่ะตอนนี้ถึงชั้นหกที่ๆไอ้เชี่ยมิกมันอยู่แล้ว ดูนั่นมองเห็นไอ้ฟิล์มไอ้ภัทรนั่งอยู่ด้วย ฟิล์มมันเครียดจัดโทรมได้อีก ส่วนไอ้ภัทรใส่แว่นอ่านหนังสือแบบมาดนิ่งๆ ไอ้มิกกวักมือเรียกผมยิกๆ
“กว่าจะมาได้นะมึง”
“งี้แหละ กูสาวเยอะ”
“เล่ามาเลยนะ”
“ไหนว่าติวหนังสือไง” ไอ้เชี่ยมิก!
“พวกกูมันมีสกิลขั้นเทพอยู่แล้วเว่ย ไม่พึ่งมึงหรอก บักหน้าจืด” ไอ้สัดฟิล์ม ท่าเครียดๆเมื่อกี้ของมึงหายไปไหนล่ะ อัดไว้ในรูตูดรึไง
มันอยากรู้นักก็เล่าให้พวกมันฟัง พวกแม่งถกเถียงกันใหญ่เลยเป็นประเด็นอันใหญ่เบ้อเร่อ แทนที่พวกมึงจะมานั่งท่องกระดูกใบหน้ากันนะเพื่อนนะ
“เป็นกูกูจมถังเหล้าตายห่าไปละ” ไอ้ภัทรบ่น
“แต่มึงนี่แมนสัดนะ แม้ว่าจะใจปลาซิวขี้ป๊อดก็เหอะ ทำไมไม่บอกรักมันไปเลยเล่า”
“หืมมมมม กล้านะมึง เชี่ยมิก กล้านะ ให้กูบอกจริงๆนะเหรอออออออ” เหนือมันพูดซะขนาดนั้นจะให้กูบอกรักมันอีกเหรอ! กูด้านไม่พอ TT
“สู้ต่อไปเว้ย” ภัทรตบบ่าผม
ผมกลืนน้ำลาย สู้ยังไงของมึง . . ช่างแม่งเหอะ เอาชีวิตให้รอดจากการสอบนี่ซะก่อน
ดีที่เพื่อนมันชวนผมมาห้องสมุดแฮะ . . ไม่อยากนั้นผมคงพาเอมี่ขึ้นสวรรค์ประมาณห้ารอบแหงม(เทพป่ะล่ะ?) เสียการเรียนชิบหาย
“น้องคิน พี่ซื้อมาฝากครับ” พี่เก่ง ไมมายืนอยู่ตรงหัวโต๊ะหว่า?
ผมกับเพื่อนเงยหน้าขึ้นมามองผู้มาใหม่อย่างพร้อมเพรียง อดีตเดือนมหาลัยหล่อเทพส่งยิ้มมาให้ผม
ผมยิ้มแหยๆให้พี่เค้า หยิบกล่องนมจืดกับขนมปังแซนวิชมา ได้ข่าวว่าห้องสมุดเค้าไม่ให้เอาของกินเข้ามานี่
“พี่อ่านอยู่อีกมุม เห็นคินเครียดๆก็เลยไม่กล้าเข้ามาทักอ่ะ” พี่เก่งเกาหัว ท่าทางเขินๆ “ทานให้อร่อยนะ สู้ๆ เดี๋ยวคืนนี้โทรหาครับ”
“แหะ ครับๆ”
พี่เก่งเดินจากไปแล้ว . . เพื่อนผมพูดตามกันใหญ่
“เยอะนะมึง เยอะนะ” สัดฟิล์มครับ
“ดีที่ไอ้พีทไม่อยู่แถวนี้” ภัทรกระซิบ “เชี่ยแม่งถามถึงมึงจากกูทุกวัน กูจะบ้าตาย แล้วมึงไปบอกให้มันมาติวให้กูทำไม กูลุกหนีจากมันไม่ได้เลยนะ บังคับกูชิบหาย”
“ดีไง มันจะได้ติดใจมึง แทนที่จะติดใจกู” พีทภัทร แหม เก๋ไก๋สไลเดอร์สวนสยามพารากอน
“คิน ติวอยู่นี่เองเหรอ ติวด้วยดิ”
ถ้ามึงจะตายยากขนาดนี้นะพีททททททททททททททททท
เพื่อนผมนี่อึ้งกันใหญ่ ไอ้พีทเอ๋อไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรที่เขาคุยกันเลย มันมายืนแทนที่พี่เก่งเมื่อตะกี้ . .
“ได้ๆ นั่งข้างภัทรเลยครับ” ผมอึ้งๆยิ้มๆ ส่วนไอ้ภัทรนี่จะฆ่าผมอยู่แล้ว
หลังจากนั้นก็ไม่มีใครคุยไรต่อ จะมีคุยขึ้นมาบ้างเรื่องเนื้อหาที่จะสอบนั่นแหละ โอ้ย เยอะเนอะ . . แต่โชคดีที่ผมอ่านจบไปตั้งรอบนึงแล้ว รับรองจำได้แม่น แหะๆ รอบนึงเองนี่แหละครับ
เวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงตอนเย็น ผมกับเพื่อนร่วมคณะอีกหลายคนลงไปกินของว่างข้างล่างหอสมุด ทุกคนลงความเห็นว่าไม่กินข้าวเย็น อะไรจะซีเรียสจริงจังกับชีวิตขนาดนั้น
สองทุ่มกว่าแล้ว ทุกคนยังขะมักเขม้นอยู่กับกองชีทกองโตเท่าภูเขาไฟฟูจิ กูเบื่อและกูก็ง่วงมากแล้วนะสาด ออกไปจากที่นี่เหอะTT
หนังตาผมเริ่มจะปิดเพราะเมื่อตะกี้กินขนมปังเข้าไปเยอะมากๆ แถมด้วยชานมปั่นแบบแซบๆจนแน่นพุง โคตรง่วงอ่ะ สงสัยคงต้องขอตัวบอกเพื่อนว่าจะกลับบ้านแล้ว
เออเว้ย . . ลืมโทรไปเช็คเรื่องไอ้เหนือจากไอ้ภีมแฮะ มันไปส่งอะไรกันถึงไหน
ผมขอตัวลงมาคุยโทรศัพท์ริมระเบียงที่มีลมพัดยามเย็นสบายที่ชั้นสาม โทรไปสักพักไอ้ภีมก็รับ
“พี่คิน ว่าไงพี่”
“เอ่อ . . เหนือมันเป็นไงบ้าง” ไอ้เด็กเชี่ยนี่มันต้องล้ออีกแน่ๆ
“ก็ดีอ่ะพี่ หล่อดี แม่งเท่สัดอ่ะ”
“เดี๋ยวกูเตะ”
“ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่น พี่เค้าหายดีแล้ว ผมกับพี่เหนืออยู่ห้องสมุดชั้นสามอ่ะครับ พวกพี่ปีสองกับพี่เหนือมาติวแคลให้ โคตรดีอ่ะ”
อะจึ๋ย . . ชั้นสาม ทำไมกูเดินผ่านพวกที่อ่านหนังสือมาตะกี้ไม่เจอวะเห้ยยยยยยยยยยยยยย
“แน่ะๆ เป็นห่วงอ่ะดิ เป็นห่วงทำไมไม่โทรหาพี่เค้าอ่ะ”
โทรไปให้มันด่าแม่กูเหรอครับจวยภีม
“หรือจะให้ผมเอานี่ให้พี่แกคุย พี่เหนือครับ . .”
“ถ้ามึงทำ กูฟ้องยายกูอ่ะ เอาสิ” เจ้าของทุนของมึงเลยนะภีม มึงกล้าอ๊ะป่าว ?
“โหยพี่ ล้อเล่น พี่เหนือไม่อยู่แถวนี้หรอก ออกไปที่ระเบียงตะกี้”
“อ่อเหรอ เออๆ”
ระเบียง ระเบียงไหนของมัน
ระเบียง ระเบียง เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ควันบุหรี่ลอยขโมงมาจากทางด้านขวา ผมถือไอโฟนค้างหันมาหาต้นเหตุของควันช้าๆ
ชัดเลยมึงเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มึงมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เชี่ยเหนือ !!!
ผมกดวางสายทันที พยายามทำตัวปกติสุดชีวิต
“ตรงนี้เค้าไม่ให้สูบ” หวังว่ามึงจะไม่ได้ยินที่กูคุยนะ เอเมน
“เรื่องของกู” แหม คำพูดมันช่างน่าเอาเท้าไปจอดแนบปากมันจริงๆ หน้ามันดูดีจากเมื่อเช้าขึ้นมากแล้ว คงจะหายเป็นปลิดทิ้ง ค่อยโล่งใจหน่อย
“อือฮึ งั้นกูไปล่ะ” อยู่ไปใยล่ะครับ
“เดี๋ยว”
ไอ้เหนือเรียกผมเอาไว้ เรียกกูไว้ทำไมวะ?
“กูไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใคร” มันนิ่งอยู่นานกว่ามันจะเปิดปากพูด “มึงช่วยกูสองครั้งทั้งๆที่กูไม่ได้ขอ”
“หมะ ไม่เป็นไรเว้ย” ผมพูดสั้นๆ บรรยากาศช่างเป็นใจ ลมเย็นๆริมระเบียงเงียบๆ มีแต่ผมกับมันแค่สองคน
บางทีกูก็เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน . .
มันไม่พูดอะไรต่อ เดินไปจากที่ๆผมยืนอยู่ช้าๆ
“ตามมาดิ”
มันพูด ผมกลืนน้ำลายและกระพริบตาปริบๆ
“จะเลี้ยงข้าว”
อุบร๊ะ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
:pig4: :pig4: :pig4: คนอ่านทุกคนค้า : D
เจอกันอีกทีตอนหน้า อยากอัพอีกจังเลย :sad4:
-
อยากอ่านต่ออ่ะ สนุกคร่า เอาใจช่วยคินสุดๆเหนือน่าจะสงสัยแต่คงอยากให้แน่ใจอิอิ เค้าจะรักกันยังไงเนี้ย
รออ่านต่อน้าๆ
-
อุบ้ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ความรักจงก่อเกิดดดดดดดดดดดดดดดดด :call:
-
อ่านแล้วจะร้องไห้ ทั้งๆที่นิยายมันตลกอ่ะ lol~
สงสารคินโครต แต่ก็สมน้ำหน้าด้วย อะไรกับสาวๆนักหนาวะ
-
คินตาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ให้ตายยยเถอะะะะ กดไลน์ได้ไหมมมมมมม ชอบบบอ๊าๆๆๆชอบๆๆๆ
:o8: :-[ :impress2: :laugh: :m20:
-
จะมีพัฒนาการอะไรยังไง? เหนือชวนไปกินข้าว!! :laugh:
เหนือพูดได้เเล้วเจ็บแทนคินมากอ่ะ :sad4:
-
โอ๊ะๆ จะเลี้ยงข้าว :-[
-
:z3:เอาอีกเอาอีก :z13:
-
คนแต่งใจร้าย :z3:ค้างอย่างแรง
อยากรู้ว่าคินจะตอบว่ายังไง?
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
แต่ถ้าเหนือยนัก ก็ปล่อยอีตาเหนือที่ (ซื่อบื้อ) มันไปเถอะ
:L2: :L2:
-
จัดหนักเลยคิน ให้เหนือเลี้ยงเหล้า จากนั้นก็มอมเหล้าเหนือ จับปล้ำแม่งเลย :laugh:
-
เม้นตอบไม่ทันค่ะ :z2:อยากอ่านตอน 6 เร็วๆจัง :z3:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:beat: อิเหนือ โง่นัก
คินจ๋าหาใหม่ไหมลูก น่ารักแบบนู๋มาซบอกปร้ามา :o8:
รอตอนต่อไปอยู่น่ะคะ
-
6
ผมกำลังเดินตามหลังสูงๆของไอ้เหนือไปยังขัดๆเขินๆ แต่แน่นอนผมไม่ยอมแสดงท่าทีให้มันเห็นหรอกว่าผมเขินจะตายห่า . . มันรอผมกลับขึ้นไปยังชั้นหกแป๊บเพื่อที่จะเอากระเป๋ากับชีท ส่วนมันรออยู่ชั้นหนึ่ง ผมรู้สึกแปลกๆแฮะ มันใช่ที่ไหนกันเล่าที่คนอย่างไอ้เหนือมันจะมารอผมทำนู่นทำนี่อ่ะ
นี่มันเหมือนฝันเลยเว้ยเห้ย !
โอเค แม้ว่าผมกับมันอาจจะได้กินข้าวครั้งนี้ด้วยกันเป็นแรกและก็ครั้งสุดท้าย ขอให้คนอย่างผมมีความสุขสักเล็กสักน้อยได้มั้ยล่ะ . . TT
ผมกำลังงงๆว่าจะไปรถผมหรือรถมัน แต่ไอ้เชี่ยเหนือก็เดินนำผมไปยังฮอนด้าซิตี้สีขาวของมันแล้ว ผมรู้ว่ามันใช้คันนี้ แถมยังจำป้ายทะเบียนรถได้ด้วยนะไม่อยากเซด
กูกำลังจะได้นั่งข้างๆมันไปกินข้าวโว้ย!!!! โอ้ย มีความสุขสุดๆ
“ขึ้นมาได้แล้ว อย่าช้า”
จ้ะ พ่อเจ้าประคุณ . . มึงจะต้มยำทำแกงอะไรกับกูก็ตามใจเถอะ
ผมค่อยๆขึ้นไปนั่งเงียบๆบนที่นั่งข้างคนขับ มือผมกอดกระเป๋ากับชีทแน่นด้วยท่าทีฝืนๆยังไงไม่รู้ให้ตายเหอะ เท่ตรงไหนวะเนี่ยไอ้เชี่ยคินตา นี่ไม่ใช่มึงเลยนะเว้ย!
“อยากกินไร”
มันถาม สตาร์ทรถแต่ยังไม่ออกรถ เหนือมันกำลังมองผมด้วยสายตาว่างเปล่า ส่วนผมน่ะเหรอ . . พยายามเก็บอาการอยู่
อันที่จริงก็เพิ่งทานของว่างเข้าไปตั้งเยอะตั้งแยะ ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่เลยเหอะ
“ตามใจมึง”
มึงเป็นคนเลี้ยงนี่ เหนือไม่พูดอะไรอีก มันออกตัวเลี้ยวไปทางฝั่งหลังมอ ช่วงนี้รถเงียบๆเมื่อห่างออกมาจากตัวห้องสมุดแล้ว ผมกลืนน้ำลาย เกร็งตัวไปหมด อยู่ในรถกับไอ้เชี่ยเหนือสองต่อสอง ตายละเหวยๆๆ ไม่นึกไม่ฝัน เคยได้แต่มองรถคันนี้อยู่ห่างๆเวลามันจอดอยู่ที่ไหน แต่ตอนนี้ได้มานั่งตรงที่ๆเคยฝัน โอ้ยๆๆๆๆ ๆ
เชี่ยคิน มึงเป็นเอามากนะ
เหนือเลี้ยวเข้าร้านอาหารอีสานไม่ค่อยหรูร้านหนึ่งแต่บรรยากาศดีเคยขับรถผ่านแต่ไม่เคยกินร้านนี้ ผมลงจากรถเงียบๆเดินตามหลังสูงๆของมันไป นึกภาพส้มตำที่มันจะสั่งผมก็รู้สึกอยากจะขย้อนเอาขนมปังที่เพิ่งกินเข้าไปออกมาจัง แต่ช่างมันเหอะ มันอยากกินก็ต้องตามมันนี่
เหนือทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม ผมนั่งอีกฝั่ง ยังเขินไม่หาย พยายามไม่มองหน้าหล่อๆแต่เย็นชาจืดชืดของมัน พยายามไม่มองๆๆ พยายามๆ
“สั่งดิ อยากกินไร” มันแทบจะโยนเมนูมาให้ผมเลยครับ ไอ้สัด ทำงี้มาต่อยกับกูเลยดีกว่ามา
ผมเบะปากใส่ไอ้ห่าเหนือ ก่อนที่จะไล่สายตาดูเมนูของร้าน
“ต้มแซ่บกระดูกหมู ยำหมูยอ ตำไทยไม่เผ็ดจานนึง ตับหวานด้วยนะครับ อ้อ ขอลาบปลา ส้มปลาชะโดปิ้ง และก็ . . ขนมจีนชุดนึง ตำลาวไม่เผ็ดด้วยอีกจาน ตำถั่วด้วยนะครับ พี่ ขอไฮเนเก้นขวดด้วย แต๊งครับ”
เห็นอะไรมันก็น่ากินไปหมด ผมสั่งไปตามที่ท่านเห็นนั่นแหละครับ ไอ้เหนือมันเปิดเมนูไม่ทันไร พอผมพูดจบมันก็ปิดลง ท่าทางไม่สบอารมณ์หน่อยๆ ก็มึงบอกอยากกินไรให้กูสั่งกูก็สั่งไปหมดเท่าที่กูอยากกินอ่ะ
“มึงจะเลี้ยงคนทั้งร้านเลยรึไง สั่งมาเยอะขนาดนั้น”
“ทำไม ไม่มีเงินเลี้ยงกูเหรอ”
ผมพูดจากวนเกิบใส่ไอ้เหนือ มันไม่พูดอะไรอีก มองออกไปข้างนอกแทน รับลมเย็นๆที่ตีเข้ามา
ระหว่างรออาหารมา ผมแอบมองใบหน้าด้านข้างของไอ้เหนือไปเรื่อยๆอย่างเนียนๆมากที่สุดไม่ให้มันจับได้ คือมองแล้วก็มองไปทางอื่นแล้วก็มองอีก ไรประมาณนี้อ่ะ ท่าทางมันยิ่งฉลาดๆอยู่ แต่รู้ไว้ซะว่าผมอ่ะฉลาดกว่า ฮ่าๆๆๆ มึงไม่มีทางรู้ว่ากูคิดไงกับมึง ไม่มีทางแน่ๆ
“มองหน้ากูทำไม” หะ หา! อะ ไอ้สัดเหนือมันรู้ บักงัวดง มึงรู้ได้อย่างไร มั่วชิบหาย มึงมั่วรึเปล่าว้า !
“บ้า ใครมองมึง ไอ้สัด แม่งชอบมั่วนะมึง”
โอเค ๆ กูจะไม่แอบมองมึงอีกละ ไอ้หมาเหนือ หล่อนิดหล่อหน่อยแค่นี้มองก็ไม่ได้ กูมองสาวเชียร์เบียร์ก็ได้เว้ย อึ๋มดี . .
อาหารมาทีละอย่างๆและบนโต๊ะระหว่างผมกับมันก็ไม่มีใครคุยไรกัน จากคำบอกเล่าของไอ้ภีมถ้าพี่เหนือของมันไม่สนิทใจกับใครง้างปากยังไงก็ไม่มีวันจะชวนคุย ส่วนผมน่ะเหรอ . . แม้ผมจะเป็นเด็กมีปัญหาหน่อยๆแต่ผมก็มองโลกในแง่ดี(มั้ง)ใช้ได้ ชอบชวนคุยกับคนนั้นคนนี้ อัธยาศัยดีจะว่างั้นก็ถูก . . แต่สำหรับไอ้คนนี้ เหมือนจะเป็นข้อยกเว้น ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
แซบเว้ยเห้ยอาหาร ! . . ผมเจริญอาหารมากเป็นพิเศษวันนี้ อ้วนได้อีกแน่ๆหลังจากวันนี้ไป ขี้เกียจไปฟิตเนสชะมัด ! แต่เพราะสาวๆผมก็ต้องออกกำลังกายให้หุ่นมันเฟิร์ม ผมจะมีสาวเยอะไปทำไมกันนะ ?
อาจเพราะผมคิดว่ามันจะช่วยเติมเต็มความอบอุ่นที่หายไปของผมได้ หลังจากที่เคทคุยกับผมวันนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเลย ผมคุยกับยายทุกคืนยายบอกว่าเคทไปตามชายคนนั้นอีกแล้ว วันก่อนก็เพิ่งจะมีเรื่องมากับผู้หญิงของผู้ชายคนนั้น จนยายจะเป็นลมเพราะชื่อเสียงที่สะสมมานานของยายกำลังจะป่นปี้เพราะลูกสาว . . เฮ้อออออออออออ
“ครับหงส์” เสียงไอ้เหนือรับโทรศัพท์ ผมทำเป็นไม่สนใจแต่หูผมมันได้ยินเองอยู่ดีอ่ะ “อยู่ข้างนอก . . กับคินตา”
โอ้วแม่เจ้า ชื่อผม ชื่อผมออกมาจากปากมันแบบดีๆ โอ้ยๆๆๆๆๆๆ หลับฝันดีแล้วคืนนี้ ฟินนาเล่ !
“เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ ปล่อยเหนือไป อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก ลาก่อนครับ”
อูยยยยยยย . . นี่มันหมายความว่ายังไงกันล่ะนี่ หงส์ถิงถูกทิ้งแล้วงั้นเหรอ อะไรหว่า อาทิตย์ก่อนยังดีกันอยู่เลย
“อยากเสือกเหรอวะ” พ่องงงงงงงงงงงงงงงงงงง ด่ากูขนาดนี้อย่าให้กูเกิดมาเลยเหอะ
ผมส่ายหน้ายิก ลงมือกินข้าวต่ออย่างแซบๆ
“กูถามไรมึงอย่างดิ” คำพูดเรียบๆของไอ้เหนือ ทำให้ผมเงยหน้ารอฟัง “มึงมีอะไรกับหงส์จริงๆใช่มั้ย”
“อะแฮ่มๆ เอ่อ . . เรื่องนี้” มันจะถามให้ตัวเองช้ำใจไปทำไมวะ ผมเองก็ไม่อยากจะตอบเท่าไหร่ ไม่อยากตอกย้ำเรื่องนี้กับไอ้เหนือ
“ตอบกูมา กูทำใจได้ตั้งนานแล้ว”
เหรออออออออออออออออออ พ่อเจ้าประคุณ เมื่อวานกูยังหิ้วปีกมึงไปนอนอยู่เลย
อาจเพราะสายตาที่ส่งมาของไอ้เหนือ ทำให้ผมรู้สึกอยากจะคุยเปิดอกแบบลูกผู้ชาย
“ถิงถิง เอ้ย หงส์มารอกูที่คณะ และก็บอกว่าอยากมีอะไรกับกู เขาบอกเขาร้อนเงินอยากได้เงินมากๆ กูก็ไม่รู้จะตอบว่ายังไง และกูก็ไม่รู้จริงๆนะโว้ยว่าเขามีแฟนแล้วอ่ะ กูก็นะ . . เหี้ยอยู่แล้วก็เลย . .”
“มึงคงจะพูดจริง” มันยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มจนเกือบหมด . . ทำใจได้แล้วจริงๆนะมึง อย่ามาฮ้งมาเฮิร์ทอะไรตอนนี้นะว้อย มีสอบ ๆๆๆๆ “กูไม่ยอมถูกหลอกง่ายๆหรอก”
เหรอครับ วันนั้นมึงต่อยกูเพื่อ ?? ไอ้สัด มึงเชื่อเมียมึงเองไม่ใช่รึไง
“เขาหลอกมา กูก็หลอกเขาตอบ กูเบื่อ ก็เลยเขี่ยทิ้งไปแล้ว”
ร้ายกาจ . .
แต่อย่าบอกนะ ว่ามึงต่อยกูฟรีๆ!!!!!!!!!!! มึงทำเป็นโกรธ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วงั้นเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ก็มึงมันน่าหมั่นไส้ ทำตัวรวย อวดรถไปเรื่อย”
“มึงรู้จักกูด้วย?”
“เพื่อนกูมันปลื้มมึง”
มึงหมายถึงไอ้พวกสามแยกปากหมาชอบเห่าหอนแซวชาวบ้านนั่น?
แต่สาวๆทันตะ ก็กรี๊ดเหนือ วิศวะโยธาอยู่เยอะมากเหมือนกัน
“มึงอิ่มรึยัง กูจะได้กลับไปอ่านหนังสือ” เหนือควงกุญแจรถมันไปมา พ่องกดดันกูแบบสัดๆ กูยังไม่อิ่มเลย
ผมกินอีกคำสองคำจึงพยักหน้าบอกมันว่าอิ่มแล้ว . .
“คิน” ไผเอิ้นกู ? ผมหันหัวไปตามเสียงเรียก พี่เก่งพร้อมพวกพ้องชาวแพทยศาสตร์ปีสาม มาทำอะไรในร้านอาหารอีสานยามวิกาล ?
ซ้ำยังเห็นผมอยู่กับไอ้เหนือ หนุ่มหล่ออันดับต้นๆของมออีกต่างหาก!!!!
ผมกำลังจะตาย . .
“ไม่ได้ติวกับเพื่อนแล้วเหรอครับ”
ถ้อยคำที่ผมเคยโกหกตอแหลพี่เค้าต่างๆนาๆลอยเข้ามาในหูผม ผมโสดครับ ผมไม่ได้คุยกับใครเลยจริงๆนะ พี่ดีกับผมที่สุดเลย ผมอยากมีพี่ชายแบบพี่จั คิดถึงอ่ะไม่ได้คุยกันตั้งนาน พี่เก่งผมอยากดูหนังพาไปดูหน่อย ห่มผ้าด้วยนะครับคินเป็นห่วง พี่อย่าหักโหมอ่านหนังสือดิ รีบกลับมามอได้แล้วไม่อยากกินข้าวคนเดียว . . อีทีซี
ถ้าผมพูดคำเหล่านี้กับคุณ คุณจะคิดว่าผมมีใจมั้ย TT
ไอ้เชี่ยคิน . . มึงกำลังสร้างปัญหาให้กับตัวเอง
“แล้วนั่น ใครเหรอครับ”
พวกที่ผมคั่วอยู่ด้วยไม่มีใครรู้ว่าผมคุยกับคนอื่นอยู่ พวกนี้หลอกง่ายเชื่อฟังแต่คำพูดผม คนอื่นเตือนก็ไม่ฟัง ผมบอกกับทั้งผู้ชายและผู้หญิงว่าผมไม่มีใครทั้งนั้น มีแต่เค้าคนเดียว . . ราวกับกำลังคบหาดูใจกันแต่มันไม่ใช่ ผมหลอกคนอื่น ผมโกหกไปทั่ว
ผมมันเลว . .
“อ๋อ นี่คือ - - เอ่อ . .” คนที่ผมชอบมาตลอดสองปีครับ TT
“ผมเป็นเพื่อนมัน” ขะ ขอบใจมึงมากที่ช่วยกูเว้ย ไอ้เหนือ
“เพื่อน เหรอครับ” พี่หมอเก่งอย่าเพิ่งมาฉลาดอะไรตอนนี้ได้มั้ย
“. . .”
“แน่เหรอครับ” เซ้าซี้กูจังวะ!
“ครับ!” ไม่ได้การแล้ว . . ผมเริ่มมองเห็นข้อเสียของความสัมพันธ์อันหลากหลายกับทุกเพศของผม ผมมองไอ้เหนือ คนที่ผมชอบเพียงคนเดียว แม้ว่ามันจะไม่ได้ชอบผมตอบก็ตาม แต่อย่างน้อย ผมก็ไม่ควรจะทำแบบนี้นี่
ไอ้ความสัมพันธ์กับคนมากหน้าหลายตานั่นมันให้ความสุขกับผมจริงๆเหรอ
ผมเกลียดความรู้สึกแบบนี้จังว่ะ
“ทานให้อร่อยนะครับน้องคิน” พี่เก่งพูดเสียงเย็น ก่อนที่จะเดินจากไป ผมลุกขึ้นดึงแขนพี่เก่งเอาไว้ “ว่าไงครับ” เอาวะ ต่อหน้าธารกำนัลคณะแพทย์สามคนกับวิศวะคนนึงนี่แหละวะ
“ผมไม่ได้ชอบพี่ครับ” ผมตัดสินใจพูดออกไปอย่างรวดเร็ว “ผมขอโทษ”
ต่อยกูเลยก็ได้ กูยอม TT
สรรพสิ่งรอบตัวผมเงียบงัน แม้จะมีเพลงคนบ้านเดียวกันดังกระหึ่มในร้านก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบตัวผมครึกครื้นขึ้นมาเลย
พี่เก่งอึ้ง . . พี่เค้ากระพริบตาช้าๆ แต่ก็มองผมด้วยสายตาไม่เข้าใจ
“อะไรนะ”
“ที่ผ่านมาผมหลอกพี่ . . ผมขอโทษครับ” ผมให้ความหวังแบบขั้นเทพจริงๆ และพี่แกก็ไม่ได้โดนคนเดียวซะด้วย
สมควรหยุดได้แล้ว . .
มึงจะมาคิดได้อะไรตอนนี้ . . มึงบ้าป่ะคิน
“หมายความว่า . .” พี่เก่งคงจะงงกับเรื่องที่เกิดมาก “คินตาหลอกพี่มาตลอดเลยเหรอครับ หลอกให้พี่เชื่อว่าคินตาเองก็คิดเหมือนพี่ อย่างนั้นใช่ไหม”
พี่เก่งปะติดปะต่อเรื่องราวได้เร็วดี . . ผมเสียใจ ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
“เพราะไอ้เถื่อนนี่น่ะเหรอ” พี่เก่งพาดพิงไปถึงเหนือ ที่นั่งอยู่ที่เดิม หน้าตานิ่งเฉย “ตลอดมาคินไม่ได้มีท่าทีจะบอกอะไรกับพี่เลย พอมาอยู่กับเจ้าหมอนี่ คินก็พูดแบบนี้ พี่คิดอย่างอื่นไม่ได้แล้วนะ”
“คือว่า . .” สาเหตุมันก็ไม่ใช่เพราะไอ้เหนือทั้งหมดหรอกพี่ โว้ย ผมจะพูดยังไงดีอ่ะ
ผมแอบเห็นพี่เก่งน้ำตารื้น แม้ว่ามันจะทำท่าไม่ไหลออกมาก็ตาม
ผมขอโทษ
“ขอให้มีความสุขครับ”
พูดจบพี่แกก็หายออกไปจากร้าน ทิ้งให้ผมยืนทอดถอนใจอย่างไม่รู้จะพูดยังไงต่อ ผมทรุดตัวลงนั่งที่เดิม ขณะที่ไอ้เหนือกำลังจัดการเรื่องค่าอาหาร มันก็ไม่พูดอะไรเลยเช่นกัน
จนกระทั่ง ผมขึ้นไปนั่งบนเบาะข้างคนขับในรถมันนั่นแหละ
“กูพอจะเดาๆเรื่องได้” มันพูดอย่างนั้น “มึงนี่เลวชะมัดเลยนะ”
ขอบคุณที่ทำให้กูเจ็บได้ตลอด . . ไอ้เหนือ
สอบมิดเทอมผ่านไป พร้อมๆกับการที่ผมเริ่มเคลียร์คนที่เข้ามาในชีวิตผมไปทีละคนสองคน บางคนจบด้วยน้ำตา บางคนตบหน้าผม บางคนไม่คุยกับผมอีกเลย . . ผมสมควรโดน
ผ่านช่วงสอบมาหนึ่งอาทิตย์ชีวิตผมมีแต่เพื่อนสามคน ไอ้ภีม และก็ยาย ไม่มีใครคนอื่น ไม่มีผู้หญิงมานอนกกตอนกลางคืน ไม่ต้องหนีสายผู้ชายตอนโทรมาดึกๆหรือรับโทรศัพท์ใครอีก ไม่มี ไม่มีเลยสักคนเดียว
ผมเลือกแล้ว . .
เหนือมันมองผมเป็นคนไม่ดีไปโดยปริยาย จากที่เคยเกลียดอยู่แล้ว มันกลับเกลียดผมมากกว่าเดิมเสียจนไม่อยากแม้แต่จะมองหน้า ถ้าพี่เก่งไม่เข้ามาในร้านอาหารวันนั้นผมกับมันอาจคุยกันได้ดีขึ้น แต่ผมก็คงจะไม่มีวันคิดได้ว่าผมไม่ควรทำอะไรกับใจคนอื่นแบบนี้
ดีแล้วล่ะที่เป็นแบบนี้
อาจเป็นเพราะผมมีความรักกระมัง ความรักที่อยากจะทุ่มเทให้กับใครคนหนึ่งเพียงคนเดียวแบบที่ไม่ทำให้ใครที่ไม่รู้เรื่องด้วยต้องมาเจ็บปวดเพราะถูกผมหลอก ผมทำถูกแล้วใช่มั้ย
มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิด . . ผมต้องทนฟังเสียงผู้หญิงร้องไห้ในโทรศัพท์ คำบอกเล่าจากเพื่อนของชายที่ผมเคยให้ความหวังว่าตอนนี้เขาคนนั้นกำลังกินเหล้าและเมาอย่างหนัก ผมพูดกับพวกเขาตรงๆ พวกเขาจะได้เจ็บหนักแบบครั้งเดียวจอด . . การกระทำของผมในครั้งนี้แน่นอนผมอาจจะได้รับผลกรรมตามมาไม่วันใดก็วันหนึ่ง แต่ใครจะรู้ว่าตอนนี้ผมได้รับแล้ว จากคนที่ผมรักมานานแต่มันกลับเกลียดผมเข้าไส้เพราะว่าผมไปทำให้คนอื่นต้องเจ็บต้องช้ำ
แต่เชื่อไหม . . สำหรับผมแล้ว มันจะคิดยังไงกับผมก็ช่างเถอะ ยังไงซะผมก็ยังรักมันอยู่ดี แม้ว่าไม่กี่วันก่อนผมจะเห็นมันควงเด็กบัญชีอินเตอร์คนสวย ผมก็ไม่มีสิทธิ์จะไปว่าอะไร ขอมองมันอยู่ห่างๆแบบนี้ คอยฟังความเป็นไปจากปากไอ้ภีม แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว
ลึกๆแล้วผมกำลังรอคอย . .
สักวันหนึ่ง . . ที่มันจะหายเกลียดผมบ้าง
และให้โอกาสผม . . ได้ทุ่มเทกับรักครั้งนี้ดูสักครั้ง
มันจะมีวันนั้นมั้ย . .
โป๊ก!
“เหม่อหาพระแสงของ้าว” ไอ้เชี่ยฟิล์ม กูเจ็บ !
“ไอ้สัดคินตามันก็เหม่อหาผัวมันน่ะแหละ” ไอ้เชี่ยภัทร “ปีใหม่ทั้งทีสัดคินทำไมมึงลากพวกกูมาร้านนี้วะ ปกติมึงนั่งแต่ร้านหรูๆไม่ใช่รึไง” “เรื่องของกูน่า” ผมตัดบท “กินๆไปละกันอย่าบ่น กูเลี้ยงแล้วเสือกจะเรื่องมากอีกนะ”
“โอ้ยยยย ไม่เห็นต้องถามเลย โน่นไง วิศวะโยธาเดินมาโน่นแล้ว” ไอ้มิกรู้ทันแฮะ
“ชู่วววว เงียบๆไว้ เดี๋ยวสัดเหนือเห็น”
“ไม่ต้องห้ามให้ยาก มันเห็นแล้ว”
จริงอย่างที่มิกมันบอก เหนือมันหันมาหาผมแล้วมันก็หันไปทางอื่น พวกมันนั่งโต๊ะอยู่ตั้งไกล เตรียมพร้อมสั่งของมึนเมาได้ทุกเมื่อ
หลังจากเหตุการณ์ที่ร้านอาหารอีสาน เกือบเดือนแล้วครับที่ผมไม่ได้พูดอะไรกับเชี่ยเหนือเลยแม้แต่คำเดียว ไม่มีการทักทายปราศรัย ไม่มีอะไรเลย มีแต่ผมฝ่ายเดียวที่คอยถามเรื่องเกี่ยวกับตัวมันผ่านเชี่ยภีมนั่นแหละ จะไปหวังอะไรให้คนอย่างมันมาถามถึงผม . . ถ้ามีวันนั้น หิมะคงตกหนักในเมืองไทยไปแล้วล่ะ
“ตอนนี้มึงก็โสดแบบใสปิ๊งๆแล้ว มึงเอาไงต่อวะ” ไอ้ภัทรครับ
“อุตส่าห์เลิกกับกิ๊กทุกคนเพื่อเหนือนทีสุดหล่อ . . แม้มึงจะดูโง่ๆนะเว้ยไอ้คิน แต่กูขอชาบูๆให้กับความรักของมึงจริงๆ” เสียงไอ้มิกเริ่มอ้อแอ้ๆ
“เท่ใช่มั้ยล่ะ”ผมอดภูมิใจไม่ได้ แม้จะไม่ได้ทำห่าอะไรกับความรักครั้งนี้ก็เหอะ แต่ก็สุขใจที่ได้มีรักอ่ะนะ
“ไม่อ่ะ” มิกปฏิเสธ ฮ่วย . . มึงทำกูลอยแล้วเหยียบกูจม “ถ้ามันไม่มีวี่แววว่าจะสมหวัง มึงจะรักไปทำไมวะ สู้ไปหาคนที่เค้ารักมึงไม่ดีกว่าเหรอ”
กูก็เคยพยายามทำนะเว้ย . . ไม่ใช่กูไม่ทำอะไรเลย แต่กูทำไม่ได้ กูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
“ความรักจะชนะทุกสิ่ง” ไอ้เชี่ยฟิล์มแม่งเริ่มเพ้อมากกว่าผมอีกนะ ดูหน้ามันสิ กึ่มๆแดงๆจะอ้วกแล้วมั้งนั่น “กูเชื่อว่าสักวันมันจะชนะใจไอ้เหนือได้ เพราะรักของมันมีมากกว่าความเกลียด และก็เพราะรักที่เหนือกว่าอะไรๆทั้งหมด มันจะต้องได้ใจไอ้เหนือมาครองแน่ๆ สักวันๆ คอยดู ฮึกกกก”
เน่าได้อีก . .
ไอ้สัดนี่มันต้องแดกอะไรผิดสำแดงเข้าไปแน่ๆ ถึงพูดจาได้ตลกแดกน้ำเน่าสิ้นดีขนาดนี้
แต่เชื่อมั้ย ผมแอบยิ้มแฮะ ราวกับคำพูดของไอ้เชี่ยฟิล์มมันกลายเป็นกำลังใจอะไรสักอย่างหนึ่ง
รักที่เหนือกว่าอะไรๆทั้งหมด . . จะชนะทุกอย่างงั้นเหรอวะ ?
ชนะใจไอ้เหนือได้อย่างนั้นเหรอ . .
ให้ตายยังไงผมก็คิดว่ามันไม่น่าเชื่อ ผมลอบมองไปยังต้นเหตุที่ผมมากินร้านนี้ตอนนี้มันกำลังจะขึ้นเวทีมันเล่นกีต้าร์ที่มันทำเป็นจ้อบเสริมอยู่ . . ไอ้ภีมมันบอกมาผมก็เลยมา พยายามทำให้มันเป็นเรื่องบังเอิญมากที่สุด . . ผมมันบ้าผมบอกคุณแล้ว
“ . . จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม เธอคือความสุขของฉัน ถ้าเธอไม่รับมันให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม หากสุดท้ายเธอไม่เปลี่ยนใจ ไม่เป็นไรใจฉันก็ไม่ยอม เพื่อรอให้ฉันหยุดหัวใจ ก็คงต้องให้โลกหยุดหมุนไปก่อน . . ”
ถ้ามึงกับเพื่อนจะเล่นเพลงที่ตรงกับสถานการณ์ในชีวิตกูขนาดนี้นะ!
ลองดูอีกสักครั้งจะเป็นไรไป . .
คนเขียนเป็นมือสมัครเล่น ขอย้ำ มือสมัครเล่น :o8:
พล็อตเรื่องอาจเพิ่งกำลังเข้าเมนหลัก o22
ไม่ถูกใจคนอ่านผู้ใดก็ขออภัย ณ ที่นี้เน้อ :laugh:
เจอกันตอนหน้า คินตาจะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไป แล้วเจอกันๆนะค้า o18
-
เหนือใจอ่อนเร็วๆน่ะ อย่าเล่นตัวมาก
คินน่ารักจังสู้ๆลูก :impress2:
-
คินตาสู้ๆ คินตาสู้ตาย คินตาไว้ลาย สู้ตายสู้สู้ :z2:
-
อ่านตอนนี้มันแปลกๆ :a5:
:pig4: :pig4:
-
อ่านจบตอนนี้ชอบคินตาชะมัด
อยากกดบวกแต่ยังไม่ครบวัน ขอติดหนี้ไว้ก่อน
รับเป็ดไปก่อนนะคะ
คินตานี่ตกหลุมรักขั้นที่เก้าเลยนะ ทุกอย่างทำได้เพราะเค้าจริงๆ
บวกได้แล้ววววววววว อิอิ
-
เอาใจช่วยคินนะ
ชนะใจเหนือให้ได้นะ
+ 1 นะคะ
-
เป็นกำลังใจให้คินตา
:L2: :L2:
-
คินตาสู้ๆ เอาใจช่วย เป้าหมายมีไว้ให้พุ่งชน ว่าแต่เหนือแกจะใจอ่อนบ้างได้ไม๊
-
7
วันหยุดปีใหม่ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว กลับเข้าสู่เทศกาลการเรียน วันหยุดผมเดินทางไปหายายที่ภูเก็ตโดยไม่เจอแม้แต่เงาของเคท . . แปลกที่ผมสดใสขึ้นเป็นกองหลังจากเคลียร์ปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ของผมออกไปทั้งหมด ยายยังชมเปาะเลยนะว่าผมแอบยายไปทำหน้ามารึเปล่า ทำไมหลานยายหล่อขึ้นตั้งเยอะ
อันที่จริงผมก็ไม่ได้ทำอะไรเลย วันๆก็อยู่แต่กับเพื่อน เหล้า และก็ตำรา
วันนี้ผมมีเรียนตอนเช้าอีกเช่นเคย ผมขับรถไปตามทางผ่านปากซอยที่มีพวกเกษตรเถื่อนๆกับเทคโนมันมาสุมหัวกันอยู่ โคตรอันตรายเลยแฮะ . . อ้อ ลืมบอกไปว่าวันหยุดผมสั่งให้คนมาขนรถกลับไปใช้เวลาอยู่นานทีเดียว ตอนนี้รถผมเหลือแค่สองคันคือBMW M3 Coupe สีขาวกับ โตโยต้าแคมรี่แค่นั้น ใช้ชีวิตเหมือนเพลย์บอยกลับใจ แต่สาเหตุกลับไม่ใช่เพราะผู้หญิง
“ถึงไหนแล้วสาดดดดดดด อีกสิบนาทีอาจารย์จะมาแล้วนะ” ไอ้ภัทรเสียงดังมาตามสาย
“ใกล้แล้วๆ รถติดอ่ะ” ช่วงเข้าใกล้เวลาแปดโมงครึ่งนี่ติดดีจังเลยแฮะ กูอยากจะมีเวทมนตร์ แหวกรถออกให้กูขับแบบวีไอพีชิ้งๆเสียจริง
ผมมองเพลินๆดูรถราไปที่สวนมา ที่ตามตูดมันอยู่ หรือที่กำลังตามตูดผมไปเรื่อย เห็นฮอนด้าซิตี้ของไอ้เหนือชะแว้บมาให้เห็น มันคงกำลังขับไปตีกวิศวะอ่ะแหละ แอบเห็นคนขับแป๊บนึงวันนี้มันใส่ช้อปสีน้ำเงิน ข้างในเป็นเสื้อยืดคอวีเรียกเลือด และแว่นกันแดด แสรดดดดดดดด ทำตัวหล่อไปไหน ก็ใช่เซ้ มึงโสดแล้วนี่ ทำตัวดีสาวจะได้ติดใช่มะ โด่ ! แข่งกันป่ะล่ะ รับรองกูชนะมึงเห็นๆเรื่องสาวไม่อยากเซด แค่กูไม่อยากจะทำเฉยๆหรอกเฟร้ย
ผมนั่งเรียนอย่างง่วงๆมึนๆเพราะขับรถจากภูเก็ตมามหาวิทยาลัยเองเหนื่อยสัดๆ อันที่จริงนั่งเครื่องก็จบไม่น่าทำเป็นซ่าส์ขับรถไปเองเลยแฮะ
คร่อก !
รู้สึกอีกทีตอนที่ขาไอ้เชี่ยมิกกับไอ้เชี่ยฟิล์ม ไม่ใช่ขาสิ ตีนเลยแหละ พวกมันสะกิดผมยิกๆบนหน้าขา
“ไปแดกข้าวได้แล้ว”
มันลุกขึ้นมาเกาหัวอย่างมึนๆ ไอ้ชิบหายเอ๊ย อยากกลับไปนอนหลับอยู่บ้านจัง แสรด กูง่วงงงงง จะให้กูเรียนอะไรกันนักกันหนา !
“ไปไหนอ่ะ” ทุกคนมารวมที่ฟอร์จูนเนอร์ของเชี่ยฟิล์ม เพราะตอนบ่ายมีเรียนต่อ เลยจอดรถไว้ที่คณะเหมือนเดิม
“โรงอาหารกลางดิ สาวเยอะแสรดๆ”
“เฮ้ยยยย ไม่ไป วุ่นวาย” ผมปฏิเสธเสียงลั่น เกิดเจอคู่ขาเก่าๆขึ้นมาทำไง กูจะไม่โดนน้ำแดงสาดใส่หน้าเหรอ คือโรงอาหารกลางนี่คนมันเยอะมากๆอ่ะครับ และก็มีเกือบทุกๆคณะที่มากินข้าวกัน ไอ้ผมมันคนเคยกว้างขวางถ้าไปกินที่นั่นอย่างต่ำก็มีหนึ่งคนละวะที่เป็นโจทก์เก่า คิดแล้วก็อยากจะตบหัวตัวเองเสียจริง มึงไปสร้างเรื่องอะไรไว้ตั้งเยอะตั้งแยะทำม้ายยยยยยยย
“แต่กูเป็นคนขับ” ไอ้เชี่ยฟิล์มพูดได้อย่างน่าถีบมาก ฝากไว้ก่อนเหอะมึง คราวหลังมึงเมาก็ไม่ตามไปเก็บศพมึงจริงๆด้วย บักงัว
เสียงดังวุ่นวายเพราะเวลาเที่ยงเป๊ะๆ ไอ้ผมนี่นั่งเซ็งเท้าคางบนโต๊ะรอเพื่อนไปซื้อข้าวมากิน ไม่อยากลุกไปไหนเลยให้ตายเหอะ ชีวิตผมเป็นบางกรณีที่ผมอาจจะติดหรูบ้างไรบ้าง โรงอาหารกลางนี่หนึ่งปีมาแค่สองหนเองนะจะบอก ส่วนใหญ่เวลาเที่ยงๆก็หายไปกินข้าวร้านหรูๆราคาอย่างต่ำจานละร้อยยี่สิบแถวรอบมอกับเด็กเสียมากกว่า . .
“พี่คินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” ใครเรียกกูหนอ แอบดีใจนิดๆที่เป็นเสียงผู้ชาย ไม่ใช่ว่าผมนิยมชมชอบแต่เพศชายหรอกนะครับ แต่ไม่เคยมีกิ๊กชายที่เด็กกว่าต่างหาก
“ไอ้ภีม เป็นไงวะ ไม่ได้เจอเสียนาน” ขอบใจที่มาคุยเป็นเพื่อนกู นั่งคนเดียวเจอแต่คนจ้อง กูอาย
“สบายดี เลือดตาแทบกระเด็น” กูเข้าใจว่าวิศวะมึงมันยาก “พี่ล่ะ ไหนๆๆ ของฝากจากภูเก็ต”
“อยู่ในรถ เย็นๆมาเอาละกัน”
“ผมได้เล่นละครเวทีของคณะด้วยนะพี่ เป็นตัวเต้นอ่ะ” คือมึงกะจะอวดกูแต่แรกแล้วว่างั้น - -
“คณะมึงมีละครเวทีด้วยรึ” ผมแอบตกใจ คณะผมไม่มีละคงละครไรงี้หรอก ส่วนใหญ่ก็มีแต่ออกชุมชนไปทำฟันการกุศลตามหมู่บ้านชนบทห่างไกล ส่วนใหญ่มีแต่ปีสูงได้ไปทำ ส่วนปีแรกๆอย่างผมก็มีบ้างที่ออกไปทำค่ายข้างนอก ว่าแต่มันเกี่ยวกับละครเวทีตรงไหนวะ โอเค กูพล่ามเอง
“มีดิพี่ เท่ด้วยนะ” ภีมมันดูดน้ำส้มปั่นของมันเสียงดังจู๊ดๆ “พี่เหนือได้เป็นพระเอกด้วยล่ะ”
ไอ้ ไอ้เหนือได้เป็นพระเอก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก หล่อๆกว่ามันคณะมึงก็มีออกจะถมเถไม่ใช่รึ
แต่ไอ้เชี่ยเหนือมันก็ดังสุดๆอยู่ดี
“เย็นนี้มาดูผมซ้อมหน่อยดิ นะๆๆๆ”
“กงการอะไรของกูที่จะไปดูมึงครับ เวลากูเยอะที่ไหนล่ะ”ผมหลบสายตามัน บักห่านี่มันต้องการให้ผมไปหาพี่รหัสมันแน่ๆ ผมรู้ผมดูออก ผมเก่ง!
“ก็กว่ามันจะเสร็จก็เย็นๆอ่ะพี่ ไม่มีเพื่อนคนไหนที่ผมสนิทด้วยไปซ้อมด้วยกันเลย ผมนึกถึงแต่พี่คินน้า นะพี่ไปดูผมหน่อย”
“ไปดิวะไอ้คิน ไปเป็นเพื่อนน้องรักมึงหน่อย” ไอ้มิกถือจานข้าวมาวางบนโต๊ะ นั่งแล้วก็พูด
มึงอย่ามา . . จี้จุดอ่อนกู กูไม่ชอบเพื่อนมาส่งเสริมเยอะ เพราะกูจะทำตาม
“นั่นดิ ตอนเย็นมึงก็ไม่ได้มีกีฬาอะไรกับเขาไม่ใช่เหรอ” ไอ้ภัทร
“และมึงก็ไม่ได้มีส่วนช่วยเพื่อนทำสแตนอยู่แล้วนี่นา” ไอ้ฟิล์ม
เคยจำที่ผมบอกได้มั้ยครับ กีฬาใหญ่มหาลัยกำลังจะเริ่ม . . ผมรับหน้าที่เป็นสวัสดิการอ่ะครับ บริจาคน้ำดื่ม ข้าว ขนม อะไรแก่น้องปีหนึ่งประมาณนั้น ผมอาสาเองและเพื่อนๆต่างก็เห็นด้วยกันใหญ่ แค่ผมบริจาคนะพวกมันก็ไม่บอกไม่กล่าวผมสักคำว่าให้มาช่วยงานเพื่อน ตลกจริงๆ
เพราะผมช่วยพวกมันประหยัดขึ้นอีกเป็นกองไง ปีหนึ่งไม่ได้ออกเงินอะไรหรอกครับ มีแต่ปีสองปีสามทั้งนั้นแหละ
“เออก็ด้าย” ผมรับคำอย่างเสียไม่ได้ “แต่มึงห้ามให้กูอะไรกับไอ้เชี่ยเหนือเด็ดขาด กูจะนั่งเฉยๆ ดูมึง แค่นั้นนะ”
อีกครั้งที่ผมสงสัยว่ากูเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้นะ คนนอกชัดๆ พวกนั้นจะยอมให้กูเข้าไปดูมันซ้อมเหรอวะ ?
“อิอิ พี่ แต๊งมาก ตอนเย็นแวะมารับที่คณะหน่อยนะ ซ้อมในโรงละครคณะศิลปะกรรมอ่ะ”
แหม ได้ทีใช้กูใหญ่ . . ไอ้เชี่ยภีม
ผมเลี้ยวรถจอดกึกหน้าคณะวิศวะอันแสนคุ้นเส้นทาง คุ้นตลอดแหละมาทุกวันแต่ไม่ได้เข้าไปในตึกเหี้ยไรนี่เลย ผมชายตามองไปที่โต๊ะประจำของพวกปากหมาเพื่อนไอ้เหนือ เห็นแต่เพื่อนมันแต่ไม่ยักเห็นมันแฮะ ผมเข็ดขยาดไม่ไปแถวนั้นอีกแล้ว ไม่ชอบให้พวกนั้นแซว มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้
“พี่ รอนานป่ะ พี่เหนือเค้าช้าอ่ะ”
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไหงไอ้ภีมมันเดินมากับเชี่ยเหนือในเสื้อช้อปละเว้ย ไรวะ! ทำไมเป็นงี้ !
“นี่มันอะไรวะ” ผมทำปากขมุบขมิบถามไอ้เด็กเจ้าเล่ห์คนนั้นทันที
“ผมอาสาจะไปส่งพี่เหนือไง แล้ววันนี้พี่คินก็มารับพอดี เพราะงั้นพี่ก็ต้องไปส่งผมกับพี่เหนือ ถูกป่ะล่ะ”
ไอ้ห่านตด มึงเห็นหน้าเย็นๆของไอ้เชี่ยเหนือมั้ยครับบบบ แสรดดดด มันเกลียดกูอย่างกับอะไรดูดิแค่หน้ากูมันยังไม่มองเลยเหอะ
“แล้วรถมันอ่ะ” ผมกระซิบ ได้ยินแค่ผมกับเชี่ยภีมสองคน
“พี่เค้าขับไปส่งอู่ตอนเช้าอ่ะ” ที่กูเห็นตอนเช้าอ่ะนะ . . นึกว่าจะขับไปเรียนซะอีก
“แล้วมอไซมึงล่ะ”
“เพื่อนยืมน่ะพี่”
ผมจ้องหน้าไอ้เชี่ยภีมอย่างคาดคั้น ไอ้สัดมึงหลอกกูป่ะวะ! แต่ทุกอย่างเหมือนมันจะไม่ได้วางแผนเอาไว้อ่ะครับ . . มันลงตัวของมันเองเพราะดูมันเองก็งงๆไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้
ผมจำใจเปิดประตูนั่งที่นั่งคนขับ เป็นสารถีให้พระเอกละครเวทีกับตัวประกอบของคณะวิศวะอย่างเสียไม่ได้
“พี่เหนือ นั่งหน้าสิครับ” เหนือมันเปิดประตูหลังรถผม แต่โดนไอ้ภีมบอกไว้ซะก่อน
มันนิ่งแป๊บนึง แต่ไอ้เชี่ยภีมขึ้นไปนั่งเหยียดขาสบายปรื๋ออยู่เบาะหลังแล้ว เหนือมันเปิดประตูมานั่งข้างๆผมช้าๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรเอาแต่มองไปข้างนอกหน้าต่าง
เป็นอีกครั้งที่ผมคิดว่า . . มันใช่ธุระของกูมั้ยเนี่ยยยยยยยยยย กูมีส่วนที่ไหนกับเรื่องละครเวทีของพวกมึง ไม่เห็นมีสักนิด !
“พี่คิน ไม่ออกรถเหรอ”
“เออๆ ครับๆ” จะตั้งใจหรือไม่ก็ช่าง กูจะต้องเอาคืนมึงแน่ๆ ไอ้เด็กเวร
ผมจอดหน้าตึกศิลปกรรมที่อยู่ไกลโพ้นจากชาวบ้านชาวช่องเขา เรียกได้ว่าไม่รู้กี่กิโลเพราะมหาลัยผมใหญ่กว้างขวาง ไอ้เหนือเปิดประตูลงไปแล้วเดินหนีเข้าไปในตึก ส่วนไอ้ภีมโดนผมโอบรอบคอมันมาเค้นเอาความจริง
“ทำไมมึงทำกับกูแบบนี้ ฟายยยยยยยยยยย”
“โอ้ยยย พี่ ผมไม่เกี่ยวนะ พี่เหนือมาหาผมเองบอกว่าจะไปซ้อมพร้อมผมง่ะ”
“ไอ้แสรดดดดดเอ๊ยยยย”
ผมเดินตามไอ้เชี่ยภีมที่ทำหน้ามุ่ย ได้ยินเสียงดังล้งเล้งในโรงละคร ผมเห็นมีแต่คณะวิศวะกันทั้งนั้นเลยที่กำลังทำงาน กูทันตะ . . กูจะไปช่วยงานเพื่อนกู กูไปละนะ
“พี่ รอตรงนี้นะครับ” ไอ้ภีมบอกผมให้นั่งลงตรงที่นั่งคนดูมุมหนึ่งของโรงละคร ห่างไกลจากพวกที่ทำงานอยู่มาก “พี่โก้ พี่ผมมาดูเราซ้อมนะคร้าบบบบบบ”
“ได้ๆ เอาสิ” เห้ย ใจกว้างเกินคาดแฮะ ชิวไปไหมที่จะให้กูดูเบื้องหลังของพวกมึงน่ะ
ผมเห็นไอ้เหนือเดินไหวๆอยู่แถวๆหน้าเวที นี่มันมาซ้อมนานเท่าไหร่แล้วนะ ผมไม่รู้เรื่องเลย . . หรือว่านี่จะเป็นกำไรของผมอีกคราได้แอบส่องแอบมองไอ้เหนืออยู่นานแบบที่เจ้าตัวไม่รู้ด้วย เออแฮะ มันก็มีข้อดีเหมือนกันนี่หว่า
“พี่คิน ลงไปนั่งข้างล่างได้ครับ พี่ๆเค้าไม่ว่า”
ไอ้เด็กภีมมันมาลากผมให้ลงไปนั่งที่ที่นั่งคนดูใกล้ๆขอบเวทีมากขึ้นไปอีก ไอ้สัด มีแต่คนมองกูก็เขินนะ
“ฝากกระเป๋าผมกับพี่เหนือด้วยนะครับ” มันวางกระเป๋าเป้ของมันกับของไอ้เหนือลงบนที่นั่งข้างๆผม “ นาฬิกาพี่เหนือ เสื้อพี่เหนือ โทรศัพท์ เป๋าตังค์ด้วยครับ"
ถ้ามึงจะฝากเยอะขนาดนี้ เอาชีวิตมันมาฝากไว้กับกูก็ได้มา กูไม่ว่า . . อ่ะโด่ว
แต่เหลือเชื่อ! เสื้อช้อปไอ้เหนืออยู่บนตักผมโดยฝีมือแบบรีบไปซ้อมของไอ้เด็กภีม ผมกระพริบตาปริบๆมองดูเสื้อไอ้เหนืออย่างไม่คิดไม่ฝัน เหลือบสายตาไปมองข้างๆ ข้าวของไอ้เหนือกูวางอยู่เต็ม มันใช้โอโฟนสีดำแฮะ นาฬิกาดีเซล กระเป๋าตังค์บอดี้โกลฟ กูจดไว้ดีมั้ยเนี่ย เป็นข้อมูลดีๆนี่เอง
ละครที่พวกนี้มันจะแสดง คือละครที่พวกนี้ . . แต่งเอง ก็น่าสนุกดีนะ แบ่งเป็นสองฝักสองฝ่าย ฝ่ายไรไม่รู้จำไม่ได้ แต่ที่แน่ๆตัวร้ายกับพระเอกคนล่ะฝั่งกัน แล้วนางเอกเนี่ย(สวยดีครับ คิคิ)เป็นน้องสาวของตัวร้าย ความรักต้องห้ามจากบิดามารดาของทั้งสอง มีสู้กัน รบกัน ฟันกัน บลาๆๆ แต่ในเรื่องพระเอกมีคู่หมั้นอยู่แล้วด้วย น่าสนุกมาก แต่ยอมรับตรงๆกูจำชื่อตัวละครพวกมึงไม่ได้สักตัวเลย ยาวไปไหนแว้
ไอ้เหนือได้รับบทที่ไม่แตกไม่ต่างจากตัวมันจริงๆเท่าไหร่ เจ้าชายเย็นชาจากเมืองที่อยู่ไกลโพ้น มันไม่ค่อยพูด แต่เวลาแสดงความรักต่อนางเอก (แอบได้ยินว่าตัวจริงชื่อพร้อม เยสสส กูจะเอาไปโม้กับเพื่อน แม่งสวยสัดๆ)มันก็แสดงได้ดีจริงๆ จนผมมองข้ามความเย็นชาของมันไป . .
จะมีวันไหนมั้ยนะ ที่มันจะแสดงความรักแบบนั้นต่อผมบ้าง
ฝันไปก่อนละกัน มีความสุขสนุกสนานกับใจของตัวเองดี
“ร้อนมั้ยพี่คิน เอาน้ำเย็นป่าว” ไอ้นี่มันแสดงเป็นตัวร้ายยยยยยย ผมจำได้ มึงอย่าเข้ามาใกล้กู มึงจะลอบฆ่ากู ไอ้เลวววววววววววววว
โทษทีผมอินไปหน่อย
“หมะไม่เป็นไร”
“เห้ยพี่ไม่ต้องเกรงใจ ผู้สนับสนุนเรื่องนี้รวย” มันพูดยิ้มๆ อะ ไอ้สัดไม่เห็นมึงจะเลวเหมือนในละครเลย ทำไมไม่เอาไอ้เหนือไปเล่นเป็นตัวร้ายวะ เหมาะกว่าเยอะ ไอ้นี่มันยิ้มเก่งแถมยังหล่อใสไม่มีพิษมีภัย เออ มันอยู่ปีหนึ่งได้ยินว่าเป็นเดือนคณะนี้ปีนี้ เป็นตัวร้ายซะงั้นไอ้น้องมึงซวยจริงๆ
“แต๊งๆ” ผมรับขวดน้ำเย็นมา “แล้วนี่มึงชื่ออะไรล่ะนั่น”
“ผมชื่อปอนด์ครับพี่คิน”
“มึงรู้จักชื่อกูได้ไงวะ”
“ถามพี่เหนืออ่ะครับ”
หวายยยยยยยยย . . มึงถามผิดคนซะแล้วไอ้ปอนด์
“พี่เป็นเพื่อนพี่เหนือ หรือเป็นแฟนพี่เหนืออ่ะ”
เจี๊ยก มึงทำกูสำลักน้ำ . . แค่กๆๆๆ
“อะไรทำให้มึงคิดงั้นวะ!”
“ก็ดูดิ เสื้อช้อปพี่เค้ามาอยู่กับพี่ซะขนาดนี้ ไม่รู้ดิพี่ เซนส์มันบอก” ปอนด์มันยักคิ้วให้อย่างเท่ คำพูดมันทำเอาผมต้องก้มลงมามองตักตัวเอง นี่กูเอาวางไว้ตรงนี้ตลอดเลยรึ
ผมหยิบมันไปวางบนของจิปาถะของไอ้เวรเหนือทันที
“บ้าละ กูพี่ไอ้ภีม ไม่ใช่เพื่อนไอ้เหนือ” แค่เพื่อนก็ยังไม่ได้เป็น มึงเข้าใจกูป่าวววววววววววววววววววววววววว
“จริงอ่ะ” เกลียดหน้าไอ้เด็กเวรนี่จริงๆ ก็หล่ออยู่แต่เจ้าเล่ห์เหมือนไอ้ฟิล์ม ยังไงไม่รู้ “งั้นผมก็จีบพี่เหนือได้งั้นดิ”
“เฮ้ย” ผมร้องแบบกึ่งตกใจกึ่งอะไรก็ไม่รู้ อธิบายไม่ได้
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ล้อเล่น บ้าแล้วพี่” ถ้าท่าทางมึงจะมีความสุขสดชื่นปลื้มปิติขนาดนั้น มึงไปเป็นตัวเต้นอย่างไอ้เชี่ยภีมน่าจะเหมาะ มาเล่นเป็นตัวร้ายให้ผิดกับภาพลักษณ์ตัวเองทำไม โอย เพลียเหลือเกิน “แต่ก็นะ . . ผมเสียดายอ่ะ"
“ไรของมึง” รีบๆไปซ้อมได้แล้วบักตัวร้าย ยิ่งมึงอยู่นานเหมือนมึงจะรู้ทันกูยังไงก็ไม่รู้
“ผมน่าจะมาก่อนพี่เหนือเนอะ” อะไรของเมิงงงงงงง ไอ้เด็กคนนี้ มึงทำกูงงกับคำพูดพึมๆพำๆนั่น “ไงก็ โชคดีละกันนะพี่ ผมเอาใจช่วย สู้ๆครับ” ปอนด์ยิ้มแฉ่งให้ผมก่อนกลับไปซ้อมอีกที “เดี๋ยวผมขอพี่โก้ให้พี่มาดูซ้อมทุกวันให้นะ”
“เฮ้ยไม่ต้องๆ”
มันเอาม้วนบทของมันมาตีไหล่ผมเบาๆ
“ไม่เอา ไม่เห็นมีของสวยๆงามๆตอนให้มองตอนซ้อมเลย พื่มาอ่ะดีแล้ว เคมั้ยครับ”
ไรของแม่งวะ สวยๆงามๆมึงก็มองพร้อมไปดิ โคตรสวยอ่ะ กูเห็นกูยังเคลิ้มจัดอิจฉาบักเหนือที่ได้ใกล้ชิดกับเจ๊คนสวยเค้าขนาดนั้น มีฉากจูบ จุมพิต เยอะมากสุดๆ จนผมเองรู้สึกหงุดหงิดอยู่นิดหน่อย
ผมอิจฉาเหนือ หรืออิจฉาพร้อมกันแน่วะ
เวลาผ่านไปชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า การซ้อมก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด . . สามทุ่มกว่าแล้ว ผมเผลอหลับคาที่นั่งเปลี่ยนท่าแล้วเปลี่ยนท่าอีก เสียงพวกนักแสดงดังก้องกังวาน เสียงเคาะตอกไม้โน่นนี่นั่นดังกระหึ่มไปหมด แต่เชื่อป่ะผมหลับได้ ก็แอร์ในนี้มันโคตรเย็นอ่ะ
“พี่คิน ตื่นได้แล้วคร้าบบบบบบบ”
ไม่ใช่เสียงไอ้ภีมแฮะ เสียงไอ้ปอนด์ - -
“เสร็จแล้วเหรอวะ” ผมขยี้ตามองเห็นไอ้เหนือเก็บของอยู่ใกล้ผมแค่หนึ่งศอก ไอ้สัด ใกล้ขนาดนี้ตกใจเว่ย
“เสร็จแล้วครับพี่ ผมชวนพี่เหนือไปกินข้าวแล้ว พี่ไปด้วยกันนะ”
“เดี๋ยวๆ ไอ้ภีมล่ะ”
“มันบอกว่าพวกเต้นต้องซ้อมต่อก่อนอ่ะครับ พี่กลับไปได้เลย ไม่ต้องห่วงพี่ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จผมจะแวะมารับไปส่งมันให้นะ”
“เอางั้นเหรอ” ผมยังเบลอๆ เกาหัวยิกๆ
“พี่เหนือ จะไปไหนอ่ะครับ รอกันก่อนดิ”
“กูไม่ไปแล้ว กูจะกลับ” เหนือร้องบอกมาอย่างนั้น
“พี่เหนือ พี่คินอุตส่าห์รอไปส่งพี่นะ อย่าทำงี้ดิ” หะหา ไอ้ปอนด์ คือกูรอมันงั้นเหรอวะ กูยังไม่รู้เลย
เหนือมันหยุดเดินแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ ไอ้ปอนด์ที่ตัวสูงกว่าผมมันลากผมเดินไปหาไอ้เหนือ
“กินร้านไหนกันดีอ่ะ”
“ตามใจ” ผมกับไอ้เหนือพูดพร้อมกันเลย ไอ้เหนือหันหน้าหนี ส่วนผมกลืนน้ำลายแอบเขินอยู่หน่อยๆ
“ฮ่าๆๆๆ งั้นก็ตามใจผมอ่ะนะ” ปอนด์โอบไหล่ของผมไว้แน่น “พี่คินขับไปร้านXXXหลังมอละกันเน้อ เจอกันในร้านครับ”
คือมันพูดจบมันก็เดินหนีออกไปหารถมัน ส่วนผมก็ถูกปล่อยทิ้งให้อยู่ตามลำพังกับไอ้เชี่ยเหนือ
“มึงจะไปมั้ย” เสียงเย็นชาไอ้เหนือดังขึ้น ผมสะดุ้งก่อนที่จะเดินเร็วๆตัดหน้ามันไปยังรถของตัวเอง
ในร้าน XXX
“อาหารมาแว้วๆๆๆ” ไอ้เด็กบ้า หล่อซะเปล่าทำตัวปัญญาอ่อนชิบ ผมอดบ่นไม่ได้ขณะมองดูไอ้เชี่ยปอนด์ทำหน้าเหมือนเด็กได้รางวัลเมื่อข้าวเริ่มทะยอยๆมาเสิร์ฟ ช่างแตกต่างกับไอ้เหนือที่เงียบกริบ เก๊กท่าทำเป็นเท่ น่าหมั่นไส้อยู่ข้างๆไอ้ปอนด์ ส่วนผมนั่งฝั่งตรงกันข้าม
“พี่คินตา ช่วยไรอย่างสิครับ”
“อะไรของเมิง” จ้อไม่หยุดเชียวนะ . .
“พี่ไปรับไปส่งพี่เหนือหน่อยดิ เพื่อนพี่เค้าฝากผมมา แต่ผมคงทำทุกวันไม่ได้อ่ะ”
เดี๋ยว เดี๋ยวนะ . . มันเกี่ยวกับกูที่ไหน!!!!!!!!!!!!!!!!!
อะไร ยังไงของเมิงวะ!
ไอ้เหนือมันยังชักสีหน้ามองหน้าไอ้ปอนด์เลยครับ คือกลุ่มสามแยกปากหมาไม่มีใครมีรถเลยรึไงวะ ? ไม่เข้าใจ มารับมาส่งเพื่อนมันเองไม่ได้งั้นหรือ ทำไมต้องไหว้วานข้ามคณะให้กูเป็นสารถีให้เนี่ย
ถ้ามีโอกาส . . ก็อยากได้โอกาสนั้นมาครองอยู่นะ
แต่ยากว่ะ!
“นะครับ พี่คินเองก็เต็มใจไม่ใช่เหรอ”
คิดเองเออเอง ญาติมึงเป็นเทพธิดาพยากรณ์เหรอ !
เออ มึงคิดถูก!
“ไม่เป็นไร กูให้เพื่อนไปส่งได้”
ทำร้ายจิตใจกูจริงๆเลย . .
แต่ครั้งนี้กูไม่ยอม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ได้ดิ ไม่มีปัญหา”
ไอ้เหนือตวัดสายตามามองหน้าผมทันที ผมทำท่าไม่ได้สนใจไม่ยี่หระอะไรมากมาย แต่ที่จริงอ่ะนะ . . ยอมกูเถอะ T^T
“ไม่ต้อง” มันบอกเสียงห้วน
“กูว่างพอดี”
“เรื่องของมึงดิ”
“ยอมๆเหอะน่า”
“ไม่”
“เกลียดกูนักเหรอ”
“ไม่เท่าไหร่”
“งั้นก็ให้กูไปรับไปส่งดิ”
วันนี้จะต้องถูกผมบันทึกเข้าไปในไดอารี่บนหัวเตียงนอนแน่ๆ พูดกับไอ้เหนือได้ไหลลื่นเป็นปลาไหลขนาดนี้ อันที่จริงก็เถียงกันอ่ะแหละ แต่ผมเถียงสู้มันได้ด้วยเว้ยเห้ย กร๊ากกกกกก ที่สำคัญมันบอกว่ามันไม่ได้เกลียดผมขนาดนั้น ผมคิดไปเองเหรอว่ามันเกลียดผมมากอ่ะ
กูคิดเยอะแล้วนะเนี่ย . .
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่ารักว่ะพี่” เกือบลืมว่ามีไอ้ปอนด์นั่งหน้าสลอนอยู่ด้วย “พี่คินน่ารัดมากๆ”
ไอ้สาดปอนด์ มันพูดว่าน่ารัดจริงๆครับ คนเขียนเค้าไม่ได้พิมพ์ผิดอ่ะ
ลามปามๆ ไอ้เด็กห่านตดนี่
“งั้นก็ . . รบกวนด้วยนะครับ”
“อือฮึ” ผมยักไหล่ ทำท่าไม่สนใจ แต่ในใจอ่ะลิงโลด อยากกระโดดสครีมลั่นโลกไปหาเลดี้กาก้าเสียจริง !
ดีใจสัดหมาอ่ะ !
วันนี้กูชนะ . . นะไอ้เหนือนะ
“พรุ่งนี้ไม่ต้องมา ไม่ต้อง” เหนือพูดขณะที่ผมจอดเทียบท่าตรงริมฟุตบาทหน้าหอมัน
“กูรับปากไปแล้ว”
“. . .” มันนิ่งแฮะ ไอ้สัดอย่าเพิ่งกลายร่าง พระจันทร์ยิ่งเต็มๆดวงอยู่ กูกลัวหมาป่า
ไอ้คิน . . มึงอย่าเวิ่น
“มึงรู้ได้ไงว่าหอกูอยู่นี่”
ตาย ไอ้สัดคิน มึงตายโหงงงงงงงงงงงงงงงงงง ตลอดทางผมมิได้ถามอะไรมันสักคำเรื่องหอ
ผมมันไม่เนียนเอาซะเลย
“มึงคง . . ชอบกูมากสินะ”
>////<
“ใครบอกมึง มึงอย่ามั่วดิ”
“ไม่งั้นมึงคงไม่อยากวิ่งเต้นมาส่งกูขนาดนี้หรอก จริงป่ะ” หน้ามันไม่ได้ยิ้มอะไรเลย แต่ทำให้ผมกระวนกระวายได้
มันจะรู้ไม่ได้ ให้ตายยังไงก็รู้ไม่ได้
ผมไม่พร้อม
“กูโทรถามภีม ภีมมันบอกกู ชัดมั้ย”
“โทรศัพท์เชี่ยภีมอยู่ในกระเป๋ากู” เหวยยยยยยยย เคิร์ฟของไอ้ภีมจริงๆด้วย ไอ้เหนือหยิบมันขึ้นมาโชว์ให้ผมดู หน้าจอมืดสนิท “มันลืมไว้ตอนซ้อม”
ห่านเป็ด ให้ตายเถอะโรบิ้น อยากจะสิ้นให้ดิ้นตาย ชีวิตอันสัปดนของไอ้คินตา ชิบหาย ชิบหาย ไม่รู้จะสบถยังไงแล้ว
“อย่าคิดว่ากูโง่”
มันปิดประตูลงจากรถไปแล้ว ทิ้งให้ผมอ้าปากค้าง นิ่ง และอึ้ง ชะงักแข็ง เกร็งไปหมดทั้งตัว
ถ้ามันพูดแบบนี้ . . แสดงว่ามันก็คงรู้แล้วอ่ะดิ
T_T
ถอยไม่ได้แล้วสินะ คงมีแต่ต้องสู้ยิบตาเท่านั้น . .
เมื่อไหร่มันจะรักกันวะ ! :m16:
ใครยังอยากอ่านต่อ เม้นหน่อยสิจ๊ะ :sad4: :o12:
-
บูมมมมมมมมมมมมมมคินตา! :mc4:
คินตาสู้ๆ คินตาสู้ตาย คินตาไว้ลายสู้ตายสู้ๆ :z2:
-
เหนือถ้ารู้แล้ว ชอบหรือไม่ชอบคินก็บอกไปเลย
คินจะได้รู้ว่าจะถอยหรือสู้ต่อ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดคิน
-
อยากอ่านต่อออออ
คินตาสู้ตาย
เอาเหนือมาเป็นแฟนให้ได้นะ ><
-
นั่นสิ เมื่อไหร่มันจะรักกันวะ!!
แล้วประชาชีเขารู้กันได้ไงนี่ว่า คินตา ชอบคุณ (ไอ้) เหนือ ?
มันแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ
รออ่านค่ะ
ปล.คินตา น่ารัด! จริง ๆ ค่ะ
:bye2:
-
เหมือนเหนือจะแอบมีใจให้คินบ้างแล้ว แต่ปากแข็ง
อัพด่วน :L2: :L2:
-
เหนือมันจะนิ่งไปหนายยยยยยย เอร้ยยยย ไอ้คุณชายน้ำแข็ง เมื่อไหร่เหนือรักคินล่ะก็ต้องเอาคืนให้หนัก หมั่นไส้มากอ่ะ :z6:
-
มีคนน่ารักๆ มาหลงรักน่าจะดีใจไม่ใช่เหรอไง
จะทำเย็นชาทำไมเนี่ย ไม่เข้าจายยยยยยยยยย
อ่านแล้วคิดแบบนี้เลยอยากลุ้นให้เขียน มุมของเหนือบ้าง
ช่างเป็นคนแสดงออกน้อย ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่จริงๆ
-
คินแมร่ง....แมนว่ะ o13
-
คนเขียนลงไวสะใจมาก ชอบๆ บวกเป็ดให้เลย :mc4:
-
กรี๊ดดดดดด สนุกมากๆค่ะ เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
ติดเลยจริงๆ พระเอกเหนือเย็นชาได้อีกกก
เอาใจช่วยคินตาให้จีบเหนือสำเร็จเร็วๆนะคะ
-
น่ารักมากมายอ่ะ :-[ :
อ่านตอนแรกก็เฉยๆนะ...แต่ตอนนี้ติดเหมือนเสพยาไปแล้ว :laugh: :laugh:
-
กรี๊ดด!!!!!!!!!!เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้!!!!!!!
อยากบอกว่าชอบมาก!!!!!กรี๊ดดๆคินตาช่วงแรกดีทุกอย่างนะแต่กลับมาโง่กับความรัก
คือยอมได้ไงโดนไอหงถิงใส่ร้ายแบบนั้นไม่คิดจะแก้ตัวเลยหรอ!!!!!
แต่ก็นะพอตอนเลี้ยงข้าวอร๊ายยยเหมือนความสัมพันกับเหนือจะดีขึ้น แต่เหนือรู้ว่าหงถิงหลอกมาตลอด
แล้วตอนนี้อีก!!!!คินตาเปิ่นมาก55555555555ตอนล่าสุดอ่า
น้องปอนกับภีมเหมือนพ่อสื่อเลยแหะชอบมากกกกก
แล้วเพื่อนคนไหนของเหนือหว่าที่ปลื้มคินตา ฮาๆๆๆ
แล้วงี้คินตาต้องเป็นฝ่ายรุกตลอดเลยดิ โห่ยยยๆๆๆ
เหนือไม่เล่นด้วยเลยอะเซ็งY_Y ไรทเตออัพบ่อยๆนะคับบบบบบบบ ชอบมากกๆๆ ยาวดีชอบ ขอบคุณจ้า
-
8 (ครึ่งแรก)
เช้าตรู่วันต่อมา
ผมจอดรถอยู่ตรงที่ที่ผมจอดเมื่อคืนแบบเด๊ะๆ รอคอยไอ้สัดเหนือให้มันออกมาจากหอเสียที ผมอยู่ในชุดไปรเวทเพราะมีเรียนอีกทีตอนบ่าย อุตส่าห์แหกขี้ตาตื่นขึ้นมารับมันไปเรียนเนี่ยมันไม่ใช่นิสัยผมเลยนะ
เมื่อคืนผมนอนคิดทั้งคืน มีแต่คำพูดเดิมๆวนไปวนมา มันรู้ใช่มั้ย มันรู้ใช่มั้ย มันรู้ใช่มั้ย วนไปเหมือนเทปกรอกลับซ้ำแล้วซ้ำเล่าอ่ะครับ คิดจนต้องทึ้งหัวตัวเอง นอนดิ้นไปดิ้นมา จะประสาทเสียอยู่แล้ว
จนในที่สุดผมก็ได้ข้อสรุป ไม่ต้องบอกมันตรงๆ ให้การกระทำนี่แหละบอกแม่งไปเลย !
เพิ่งเจ็ดโมงเมื่อห้านาทีที่แล้วนี่เอง ผมหาวหวอดๆมองดูประตูกระจกหน้าหอไอ้เหนือ รอคอยหนุ่มวิศวะปีสองเมื่อไหร่แม่งจะปรากฏตัวเสียที เอ๊ะ . . หรือมันมีเรียนตอนบ่ายเหมือนผม ไม่นี่หว่า เอ ไม่มั่นใจแฮะ แต่ผมก็โทรไปหาไอ้ภีมไม่ได้อยู่ดี ก็โทรศัพท์ภีมอยู่กับไอ้เหนือมันอ่ะ
ตาผมกำลังจะปิดลงอยู่ละ . . เมื่อไหร่มันจะมาหนอ ไม่ใช่ไรหรอก ผมกลัวปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ที่อยู่ข้างๆผมเนี่ยมันจะเย็นเสียก่อน
อุ้ย มันมาแล้วแฮะ ชุดนักศึกษาผิดระเบียบ เป้สะพายข้างเดียวที่ไหล่ซ้าย พร้อมกับกล่องกระดาษ มันเห็นผมยังวะ? หรือมันจะเดินผ่านรถผมไปเฉยๆ ผมไม่อยากร้องเรียกมันนะ! มันเสียฟอร์ม
แต่แปลกแฮะ มันขึ้นมานั่งที่ที่นั่งข้างคนขับแบบที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
“มองไร”
คือ จะไม่ให้กูอึ้งเลยใช่ป่ะ เมื่อวานมึงยังอิดออดๆว่าไม่ให้กูมารับอยู่เลย
“ออกรถดิ”
สถานการณ์มันแปลกๆแฮะ เหมือนตอนที่ผมอยู่กรุงเทพแล้วสั่งคนขับรถของที่บ้านเลย
อ่อออออออออออออออ กูเข้าใจละ . . มึงกำลังมีแผนใช่มั้ย บักงัวดง!
กูฉลาดพอ กูหล่อ กูเก่งมาก แค่นี้ไม่ได้กินกูหรอกกกกกกก โย่ว!
“กินก่อนดิ ซื้อมาเผื่ออ่ะ” เปล่าเลยครับ กูซื้อมาฝากต่างหากล่ะ
“อือฮึ”
เหนือนิ่งไปแป๊บนึงก่อนที่จะหยิบของที่ผมซื้อมาฝากขึ้นมากิน ฟินนาเล่อีกละชีวิตกู . . โอ้วเย่ มึงอย่าเพิ่งมาดราม่งดราม่าใส่ชีวิตกูตอนนี้เลยนะ ให้กูได้ทำอย่างงี้ต่อไปเรื่อยๆดีละ กูมีความสุขของกูคนเดียวก็พอ
มึง แมน มาก (สามพยางค์จาก VRZO มอบให้กับผม ให้คินตาสุดหล่อ)
“ไปที่ตึกแพทย์ก่อนนะ” อันที่จริงผมก็ไม่ได้ชอบพวกที่จะมาสั่งผมเท่าไหร่หรอก แต่ไอ้สัดนี่คงจะเป็นข้อยกเว้นเพียงข้อเดียวของผมแฮะ..
“อื้อ”
ผมขับรถไปที่คณะแพทย์ตามที่บอก คณะนี้ติดกับโรงพยาบาลและก็ติดกับคณะของผม เหนือมันเอาของที่กินหมดแล้วไปทิ้งก่อนที่จะบอกผม
“ลงมาช่วยกูติดใบปลิวดิ๊”
ที่แท้ของในกล่องก็คือใบปลิวละครเวทีของคณะมัน . . ผมเริ่มจะอ่านเกมของมันออกละ ที่มันยอมผมดีๆนี่กะจะแกล้งใช้งานผมทางอ้อมใช่มะ ?? หึหึ
เออ กู ยอม
ใบปลิวละครเวทีคณะมันเป็นกระดาษเอสี่ปริ๊นสีธรรมดาครับ แต่น่าเชยชมเพราะไอ้ห่าพระเอกที่ยืนเก๊กท่าหน้าสลอนโอบพร้อม(ที่รักผมเอง)อยู่ก็คือไอ้เหนือที่กำลังแปะใบปลิวตามบอร์ดกระจายข่าวต่างๆ ชื่อเรื่องเป็นภาษาอังกฤษ . . อ่านไม่ออกง่ะ และมันคงไม่น่าจะมีความหมายด้วย แต่สงสัยว่ะ พระเอกละครเวทีต้องมาร่อนเร่ติดใบปลิว แปะป้ายประกาศด้วยตัวเองเลยรึ ละครเวทีคณะมันสงสัยจะมีงบจำกัดแฮะ
ผมเริ่มหอบแฮ่กๆขณะติดใบแล้วใบเล่าทั่วคณะแพทย์ พลางคิดว่าจะจิ๊กมันมาสักใบไปแปะในห้องนอนเสียหน่อย ยังไม่ทันจะได้จิ๊กไรเลยมันก็เดินดุ่มๆไปที่คณะทันตะของผมต่อ คือ . . คือเหนื่อยอ่ะ เข้าใจป่ะ มันก็ไม่ใช่จะมีตึกสองตึกนะเว้ย กูเหนื่อยไอ้สัด!
“เหนื่อยก็กลับไปก็ได้นะ กูไม่ว่า” มันพูดนิ่งๆ แต่นี่ถือว่าดูถูกสกิลความเป็นชายของผมเห็นๆ ไอ้สัดเอ๊ยยยย บอกแล้วไง แค่นี้ไม่ได้กินกูหรอกเว้ยเห้ย!
แต่กินแรงกูอ่ะ . . TT
เชอะ กลับไปทำไมให้เสียโอกาสเหมาะๆเหม็งๆ กว่าจะได้ช่วยมึงทำงานกันสองคนกูต้องใช้เวลามองมึงอยู่นานเท่าไหร่แว้ . . คิดดิ๊คิดๆๆ อ่ะโด่ว
“พี่คินตา สวัสดีครับบบบบบบบบ” น้องทันตะปีหนึ่ง กำลังทำพร๊อบสแตนอยู่ใต้ถุนตึกยกมือไหว้ผมกันใหญ่ ผมยิ้มตอบ อยากจะรับไหว้เหมือนกันแต่มือมันไม่ว่าง “พี่ทำอะไรอ่ะครับ”
“ติดใบประกาศอ่ะ” ผมตอบ ในมือมีกระดาษโฆษณาละครเวทีปึกใหญ่ ไอ้เหนือมันเดินห่างผมไปไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่ น้องปีหนึ่งสี่ห้าคนเข้ามามะรุมมะตุ้มผม
“หือ อะไรอ่ะพี่”
“ละครเวทีวิศวะ หลังงานกีฬาอ่ะ”
“ว้าวววววว พี่ นางเอกสวยจัง”
“ใช่มั้ย กูก็ว่างั้น”
“พี่คนนี้เป็นพระเอกนี่”
พวกมันพากันหันไปหาไอ้เหนือ ที่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปที่บอร์ดซึ่งไกลออกไป ไอ้พวกเด็กมันเข้ามาเซ้าซี้ผมกันใหญ่ เสือกเก่งเหมือนรุ่นพี่มึงเลยนะ . .
“ละครวิศวะ แล้วพี่ไปเกี่ยวไรด้วยอ่ะ”
“โหมึง ถามโง่ๆ ก็ที่เดินไปนั่นแฟนพี่คินตาเค้าไง พี่ภัทรเคยบอกแล้ว”
“อ๋ออออออออออ จำได้ละๆ พี่มิกก็เคยบอกเหมือนกัน โหยพี่คิน แฟนพี่ตัวจริงโคตรเท่เลยว่ะ”
“บอกแฟนพี่ติดต่อคนเนี้ยให้ผมด้วยนะ สวยมากเลย”
พวกมึงเบาๆกันหน่อยได้ป่ะ แฟนพี่คินๆอยู่นั่นแหละเสียงดังจนโต๊ะอื่นเค้าหันมามอง ซ้ำยังไอ้เชี่ยเหนือนั่นมันได้ยินเต็มสองรูหูด้วย โว้ยยยยยย คือกูเขินไงไม่ใช่อะไรหรอก กูทำหน้าไม่ถูก
ผิดจากไอ้เหนือที่ได้ยินแต่ก็ไม่สนใจอะไร ทำงานของมันต่อไป . .
“ไม่ใช่โว้ย อย่าไปเชื่อพวกนั้นมากดิ พวกนั้นมันขี้โม้”
“แต่หน้าพี่แดงอ่ะ”
“เดี๋ยวกูก็สั่งให้กรึ๊บเหล้าซะนี่ ทำงานไปเลย เงียบๆ เดี๋ยวเที่ยงนี้จะสั่งพิซซ่ามาให้”
“จริงเหรอครับ เย่!!!!!!!”
“แต่ต้องตั้งใจทำงานนะไอ้พวกลูกเป็ด”
กว่าจะออกจากตึกทันตะได้ก็เล่นเอาผมเหนื่อยทีเดียว
“ต่อไปมนุษย์นะ”
ชัวร์เลย . . มันแกล้งผม! ไอ้เหนือมันต้องแกล้งผมแน่ๆ . . TT เฮ้อ ยอมๆๆๆกูยอม ผมเลี้ยวรถมายังคณะมนุษยศาสตร์ทันที คนกำลังเยอะๆเลย เพราะใกล้เวลาเรียนเข้าไปเต็มแก่
ผมชั่งใจ . . ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกเข็ดๆกับคณะนี้ไงไม่รู้ คือโดนผู้หญิงปั่นหัวแค่คนเดียวแต่ผมตัดสินเป็นเหมือนกันทั้งคณะอ่ะ ผมนี่มันบ้าเนอะ
“ไปวิดยาก่อนดีกว่า”
เออ กูเห็นด้วย . .
ดูเหมือนมันกลัวจะเจอโจทก์เก่า ผมเองก็ขับรถไปอีกที่ตามใจมัน และก็ต้องแปะใบปลิวตามที่ต่างๆอีกตามเคย เหนื่อยสายตัวแทบขาด ผมกับมันต่างคนต่างทำงาน มันแปะ ผมแปะ ไม่มีคุยกันอะไรสักคำ คุยอีกทีก็ตอนที่มันบอกผมว่าให้ขับรถไปไหน
ท่าทางมันคงจะแปลกใจที่ผมยอมทำตาม ไม่บ่นสักแอะ เป้าหมายของมันคือให้ผมหมดความอดทนและเลิกพยายามไปเองใช่มั้ย โนจ้ะ เปล่าเลยพ่อคุณ . . พรุ่งนี้กูก็จะมาอีก วันไหนๆก็จะมาจนกว่ารถมึงจะซ่อมเสร็จอ่ะนะ
“ตอนเย็นไม่ต้องมารับก็ได้” เหนือไม่ยิ้มเลย มันมองหน้าผมตอนที่ผมจอดกึกที่คณะวิศวะ
“ไม่เป็นไรกูว่าง” ผมพูดแบบขอไปที แต่ถ้าจะเป็นคำพูดจริงๆของผมล่ะก็ . .
ก็กูอยากมา ! TT
“มึงแน่ใจแล้วเหรอ”
แน่ใจ แน่ใจเรื่องไปรับไปส่งมึงอ่ะนะ แน่อยู่แล้วไม่เห็นต้องคิด แต่ทำไมผมถึงสะกิดใจตะหงิดๆว่าคำถามของมันมีเรื่องราวมากกว่านั้นซ่อนอยู่ ผมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับหน้าหล่อๆของไอ้เหนือทันที
นั่นไงล่ะ . . ลางสังหรณ์กูผิดที่ไหน
“กูถามว่ามึงแน่ใจแล้วใช่มั้ย ที่มึงจะทำแบบนี้ต่อไป”
“…”
“แม้ว่าผลลัพธ์ มันจะไม่ได้เป็นอย่างที่มึงหวัง มึงก็จะทำอย่างนี้ต่อไปใช่ไหม”
ผมชักสีหน้าเล็กน้อย . . คำถามที่ผมเองก็มีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้ว
กูไม่เคยหวังอะไรอยู่แล้ว ไอ้เชี่ยเหนือ เพราะงั้นกูจะต้องไม่ผิดหวังแน่ๆ
กูเต็มใจ
“งั้นก็ตามใจ”
มันลงจากรถไปแล้ว . . ทิ้งให้ผมนิ่งค้างคาพวงมาลัยรถอยู่อย่างนั้น คำพูดมันสะท้อนก้องอยู่ในหู ทั้งๆที่มันออกไปตั้งนานแล้ว
บางทีการที่มันรู้ . . ก็ยังดีกว่าที่ผมจะต้องเก็บเงียบเอาไว้ตลอดไป
ครึ่งหลังใจเย็นเน้อ :pigha2:
-
มาทวงค่ะ
สนุกดีค่ะชอบๆ
รออยู่นะคะ :L2: :L2: :L2:
-
ทวง ทวง ทวง ทวง
โอม...จงลงต่อ จงลงต่อ :really2:
-
:L2: :L2:
-
ปัง! ปัง! ปัง! นี่เจ้าหนี้มาทวงนิยายจากลูกหนี้
เอามาลงซะดีๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!! :m16:
-
อย่าเพิ่งทวงเลย สงสารคนเขียน :เฮ้อ: คินตา (ศรี) ทนได้จริง ๆ
:bye2:
-
คินตาทำมัยแมนเยี่ยงนี้
สู้สู้น๊าาาา :กอด1:
ทำให้เหนือมาหลงรักให้ได้
1+จ๊าพร้อมฝากเป็ดไปเลี้ยง
-
ยังสติลหมั่นไส้เหนือ ทำไมคินถึงได้รักเหนือซะขนาดเน้เนี่ย
คนเขียนมีสต็อกไว้ใช่มั้ยคะ มาลงบ่อยๆนะ อิอิ
-
เมื่อไหร่มันจะหวานกันซะที ไอ้คุณพี่เหนือคะ จะใจแข็งไปถึงไหนคะพี่ :z3:
ปอลอ ทวงตอนต่อไปและตอนต่อๆๆๆๆๆๆๆไปด้วยค่ะ อิ อิ
-
เอาที่เหลือมานะ
ไม่งั้นเค้าไม่ยอมจริงๆ ด้วย
-
อยากอ่านต่อ :z3: :z3:
:pig4: :pig4:
-
คินน่ารักกกกกกกกกก :o8: แอร๊ยยย หลงง ซื่อจนเซ่อร์เลยทีเดียวกับรักจริงๆ นู๋เข้มแข็งมาก น่ารักอ่ะ :กอด1: ให้กำลังใจสู้น่ะลูก
อิคุณเหนือ อย่าใจร้าย ใจแข็ง เย็นชากับ คินตามากน่ะ หึ :m16:
มาทวงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ครึ่งหลังงงงงงงงงงงงง อิอิอิ กอดคนเขียนมาลงต่อเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
50เปอ!ก็เอาใจคนอ่านไปแล้วคินตาและเหนือ
ทำไมเย็นชาแบบนี้นะ ไม่เปิดใจบ้างเลย
ไม่ใช่ว่าเย็นไม่ให้คินมารับที่จะไปแรดกับสาวไหนอะ!!!!!!!!!!!!
ไม่อยากให้คินช้ำใจ ฮึกกกก รอครึ่งหลังอย่างใจจดจ่อ
-
สนุกดีค่ะ...
รอครึ่งหลังค่ะ
:กอด1:
-
คินสู้ๆ นะ... o7
เหนือใจร้ายอ่ะ :sad2:
-
มาต่อแล้นนนนนนนนนนน :z2:
ตอนที่ 8 (ครึ่งหลัง)
ผมเหยียบมิดตีนกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดเลยครับ . . ก็จะโผล่หัวเข้าไปนั่งเรียนกับเกลอทั้งสามได้ก็เกือบๆตอนที่อาจารย์จะมานั่นแหละ มันเป็นวิชาเฉพาะของทันตะชื่อ DA หรือ Dental Anatomy ต้องเข้าเรียนเพราะมีแลปด้วย ให้ตายสิ สอบอีกแล้ว ทำไมมันทั้งเรียนทั้งสอบไปพร้อมๆกันวะเนี่ย ไม่เข้าใจจริงๆ กูมาเรียนถูกคณะรึเปล่าหนิ TT
“วันนี้แดกเหล้ากันดีกว่า กูเครียดโว้ยกูเครียด” ไอ้เชี่ยฟิล์มทึ้งหัวตัวเอง
“เออ กูเห็นด้วย” มิกกับภัทรเห็นด้วยกันใหญ่ “มึงอ่ะว่าไงวะคิน”
“อ๋อ เดี๋ยวตามไปดึกๆได้มะ” กูมีภารกิจพิชิตใจคนบางคนอยู่ . .
“ไอ้แสรดดดดดด มีผัวแล้วลืมเพื่อน”
“เชี่ยฟิล์ม กูต่างหากผัวมัน!” พวกผมเสียงดังกันไม่อายเพื่อนผู้หญิงเลย
“เหรอครับบบบบบบ ถ้ามึงกดไอ้เชี่ยเหนือได้กูยอมจ่ายให้มึงล้านนึงเลยอ่ะ! ดูยังไง้ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ อ่ะโด่ว”
แม่งเสียหน้าชะมัด . .
“ตกลงร้านไหนล่ะวะตอนเย็นอ่ะ” ผมพยายามเปลี่ยนประเด็น
“ไม่ต้องไปหรอกมึงง่ะ เดี๋ยวพวกกูไปเอง ร้านนี้มีแต่สาวๆ มึงเปลี่ยนรสนิยมแล้ว มึงคงไม่ชอบ” ไอ้มิกกอดคอไอ้ภัทรไอ้ฟิล์ม เอ้า แล้วกูล่ะ ?
“เปลี่ยนเหี้ยไร กูชอบผู้หญิงเหอะ”
“แล้วไอ้เหนือนั่นมันมีนมรึไง”
“ก็ . . ไม่มีอ่ะ” จะให้กูอธิบายยังไงกับมึงดีวะ ไอ้มิก
“ฮ่าๆๆๆ พอๆเชี่ยมิก อย่าแกล้งมัน” ไอ้ฟิล์มตบบ่าผมเบาๆ “สู้ๆ เป็นกำลังใจ พวกกูอยู่ตรงนี้ที่เดิม มึงจะทุกข์หรือจะสุขมา เพื่อนก็ยังอยู่ตรงนี้นะเว้ย”
“กูเข้าใจๆ” ภัทรเริ่มขยับปาก “เหนือมันใจแข็งเย็นชาผิดมนุษย์มนา งานนี้มึงต้องทุ่มสุดๆ ถวายตัวให้แม่งไปเลย!”
“ถวายตัวแล้วมันจะได้ผลจริงอ่ะ?” ไอ้เชี่ยฟิล์ม!
“สำหรับหนังหน้าอย่างไอ้คินแล้ว . .” ภัทรมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า “กูว่าไม่ว่ะ”
สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่แม่งรุมกูนี่หว่า(เพิ่งรู้ตัว) ไอ้พวกเชี่ยเอ๊ย . . ผมกัดฟันมีความแค้นในใจเพียงคนเดียว แต่เชื่อเหอะพวกนี้มันก็เป็นพวกที่ทำให้ผมยิ้มได้อยู่ดีถ้าไม่นับยายล่ะก็นะ
ผมขับรถไปจอดหน้าตึกวิศวะ มองไปที่โต๊ะประจำของเชี่ยเหนือ ไม่มีกลุ่มสามแยกปากหมา เห็นไอ้ภีมมันเปรยแว่วๆว่าพวกนั้นยุ่งๆกับการซ้อมกีฬาก็เลยไม่มีเวลาไปส่งไอ้เหนือ แต่ที่จริงยังไงผมก็ว่ามันต้องมีเวลาบ้างล่ะน่า พวกไอ้เด็กปอนด์กับเชี่ยภีมแม่งต้องสุมหัวกันเปิดทางให้ผมแน่เลย
หรือแม่งสองคนจะมีซัมติงรอง ??
อย่านะสาดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้ปอนด์มึงอย่ายุ่งกับน้องกู มึงหล่อมึงขี้เล่นมึงจะทำให้น้องกูเสียใจ กูไม่ยอม!!!!!!!!!!!!!
เหนือมันเดินมาโน่นแล้ว วันนี้ลากเพื่อนในเสื้อช้อปมาด้วย . . ใครวะ?
“โหยยยย ไอ้สาดดดดดด กูนึกว่ามึงลำบากแทบตายที่ไหนได้มีบีเอ็มมารับเลยเหรอวะ!” เอ่อ . . คือกูได้ยินนะเว้ย
“เงียบปากไปเลยมึงง่ะ” เสียงไอ้เชี่ยเหนือ
มันเปิดประตูแล้วทิ้งตัวนั่งลง ไม่ได้สนใจจะทักทายอะไรผมเลย เพื่อนมันก็ขึ้นมาด้วยนั่งบนเบาะหลัง พอเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละมันก็ทำหน้าตื่นตระหนกทันที . . โทษทีหน้ากูมีอะไรมาติดรึเปล่า?
“นี่ไง” เหนือมันยิ้มมุมปากเล็กๆ ขอย้ำ เล็กๆเท่านั้น! “มึงว่าถ้ามึงเจอเค้าแล้วมึงจะขอเบอร์ ก็ขอซะสิ”
ผมทำหน้าเอ๋อ . . มองดูไอ้เหนือกับเพื่อนมันจ้องหน้ากันอย่างรู้ๆอะไรกันอยู่ คือ คืออยากรู้ด้วยอ่ะ บอกกูที TT
“เอ่อ . .” เพื่อนมันหล่อสไตล์ไอ้ปอนด์เลยครับคือหน้าใสๆ มีหนวดเคราแถมท่าทางขี้เล่นมากพอดู แต่ทำไมอยู่ตรงหน้าผมแล้วรอยยิ้มมันดูเจื่อนๆชอบกลวะ “รบกวนไปส่งผมที่โรงยิมด้วยครับ”
“ไอ้ขี้ป๊อด” เหนือมันด่าเพื่อนมันอย่างนี้
“แล้วไงล่ะไอ้หน้าหล่อ” เพื่อนไอ้เหนือหันมาหาผมอีกครั้ง “ชื่อบาสนะครับคินตา”
อ้าวชิบ รู้จักกูด้วย ? ผมยิ้มเล็กๆให้ผสมงงๆเล็กน้อย ก่อนที่จะขับรถไปส่งบาสที่โรงยิมแต่โดยดี สงสัยชื่อบาสมันก็คงจะเล่นบาสอ่ะแหละนะ ต่อไปนี้กูต้องรับใช้พวกมึงใช่ไหมไอ้เชี่ยเหนือ . . มึงแกล้งกูอีกละ โอเค ก็ได้ ๆ ๆ มาไม้ไหนกูก็พร้อมจะต่อสู้
“ขอบคุณครับ” บาสยิ้มโชว์ฟันเรียงกันเป็นสีขาว ทำไมเห็นมันแล้วนึกถึงไอ้ปอนด์หว่า คล้ายๆกันเลย “แล้วเจอกันนะครับคิน”
“อ่า ครับๆ” ยังคงงงไม่หาย
ผมออกรถมุ่งตรงไปยังคณะศิลปกรรม คิดไปคิดมาผมทำตัวอย่างกับเป็นผู้จัดการส่วนตัวของไอ้เหนือเลยแฮะ
“คนนี้ไงที่ปลื้มมึง” เหนือมันเล่าเสียงเรียบๆ
“อ่อ เหรอ” คือได้ยินเรื่องทำนองนี้บ่อยๆจนชินและชา ยิ่งเลิกทำตัวเป็นเพลย์บอยถอดเขี้ยวเล็บออก วันๆก็ได้ยินแต่เรื่องนี้และส่วนใหญ่ก็มาจากเพศผู้ด้วย ไอ้คินเศร้า TT
ผมคงจะเฉยไปแล้วถ้ามันไม่พูดประโยคถัดไปนั่นออกมา
“กูจะช่วยมันจีบมึง”
เป็นครั้งแรกที่ไอ้เหนือยิ้มให้กับผม แม้จะเป็นรอยยิ้มแห่งความสะใจเล็กๆก็เหอะ . .
ห่านตด ยิ่งมึงช่วยมัน กูก็ยิ่งจะห่างไกลจากมึงเข้าไปอีก
มันคงจะรำคาญหรือรังเกียจผมมากกระมัง จากคำบอกเล่าของไอ้ภีมมันแมนแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่เคยชายตามองเพศเดียวกันกับมันเลย ผมคงแดกแห้วแน่ๆเพราะเหนือไม่มีวันที่จะสนใจผม
ผมจอดกึกหน้าโรงละคร
ปรายตาไปหาไอ้เหนือแล้วยิ้มแฉ่งแบบสุดตีนส่งไปให้ จนมันถึงกับเอ๋อไปเลยเหมือนกัน
“ไม่ได้ผลหรอกว่ะ”
คำพูดผมทำเหนือชักสีหน้า กลืนน้ำลาย เม้มปาก (ตามลำดับ) แล้วปิดประตูรถดังปังตอนมันลงจากรถ
ไม่รู้อะไรดลใจผมให้ผมหัวเราะลั่น คนเย็นชาอย่างมันเมื่อไม่สบอารมณ์นี่บางครั้งผมก็มองว่ามันน่าเอ็นดูดี นี่ผมโรคจิตไปใช่มั้ย
ผมเดินเข้าไปในโรงละคร ไม่ลืมที่จะหยิบแลปฮิสโตที่จะเรียนพรุ่งนี้ไปอ่านด้วย สอบอีกแล้ว คือสอบตลอด สอบได้อีก อะไรของแม่งนักหนา
“พี่คินมาพอดี พี่คิน พี่คร้าบบบบบบบ” ไอ้ปอนด์กับไอ้ภีมวิ่งกรูมาหาผม ท่าทางมันสนิทกันดี ไอ้เชี่ยภีมไหนมึงบอกไม่มีเพื่อนซ้อมละครไง มึงโกหกกูนี่หว่า
“เห้ย อะไร ทำไมวะ” ผมตกใจเพราะพวกแม่งมารุมเกาะแขนผมทั้งสองข้าง
“ยืมรถหน่อยดิพี่ รถผมน้ำมันจะหมดแล้ว มันมีแรงแค่ขับกลับหออ่ะ” เสียงไอ้ปอนด์
“ได้ดิ แล้วยืมไปไหนอ่ะ”
“ไปอำเภอ XXX อ่ะครับ แม่ไอ้ปอนด์ขนของมาให้พวกซ้อมละคร แต่ไม่มีรถเอามาส่ง ยืมหน่อยนะๆ” ไอ้เชี่ยภีม
“ผมจะไปเอาตังค์กับแม่ด้วย เดือนนี้ไม่มีตังค์ใช้แล้วอ่ะ” อ๋อ แสรด มิน่าล่ะ มึงถึงวิ่งหน้าตั้งมาหากูเลยไอ้ปอนด์เอ๊ย!
“เออๆ ได้ๆ รีบไปรีบกลับละกันเว้ย” ผมโยนกุญแจให้ มันรับอย่างทันท่วงทีก่อนที่จะวิ่งไปยังรถผม
ผมไม่ลืมที่จะคว้าแขนไอ้ภีมไว้ก่อนมันตามหลังไอ้ปอนด์ไป
“มึงกับไอ้ปอนด์มีไรกันเหรอ”
“พี่ จะบ้าเหรอ!!!! เพื่อนกันครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ” มันหัวเราะแบบว่าที่ผมพูดไปมันเป็นเรื่องตลกทั้งเพ
“จริงดิ”
“ครับ! มันยังบอกว่าชอบพี่กับผมอยู่เลยเมื่อวานอ่ะ”
เอาอีกละ ? คือกูต้องฟังเรื่องแบบนี้ทั้งวั้นใช่ไหม
ผมคิดว่าไอ้ภีมมันคงพูดเล่น แต่ไอ้เหนือมันคงพูดจริง
“ไปเหอะๆ” ผมไล่ไอ้ภีมไปซะ
ถ้าไม่มีไอ้เหนือตะโกนแหกปากอยู่บนเวทีนั่นล่ะก็ . . การซ้อมละครเวทีสำหรับผมคงเป็นอะไรที่น่าเบื่อไปเลย แปลกที่วันนี้พวกพี่ๆวิศวะทีมงานดูแลผมโคตรจะดี มีของว่างมีน้ำมาเสิร์ฟให้ตลอดเลย แอบได้ยินพี่ผู้หญิงเค้านินทาผม บอกว่าผมมาเฝ้าไอ้เหนือกัน เป็นแฟนกันรึเปล่าแก ไรงี้
อันแรกถูก อันที่สองก็อยากให้ถูกเหมือนกัน เคป่ะพี่!!!!!!!
แหมนะผมช่างมีความรักที่ยิ่งใหญ่เสียจริง น่าหมั่นไส้ตัวเองชะมัดที่ต้องมาตามเค้าต้อยๆขอความรักจากเค้าแบบเนี้ย มันช่างเสียศักด์ศรี TT ก็เว่อร์ไปเนอะ อันที่จริงผมแสดงออกไปแบบเฉยมากถึงมากที่สุด แบบมองภายนอกไอ้ห่านี่คงไม่ได้คิดอะไรกับเหนือหรอก ประมาณนั้น
แต่จะมีใครเค้าคิดอย่างนั้นกันมั้ยล่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!! ก็กูเล่นมานั่งรอเวลาไปส่ง นั่งรอเวลาไปรับแบบเนี้ย ไอ้เหนือมันยังรู้เลย ทำไมคนนอกเค้าจะไม่รู้ . .
ก็แมนอ่ะๆ ก็ยอมรับกันไปตรงๆ (แค่การกระทำ) ก็แค่นั้น ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้วเว้ยเห้ย!!!!!!!!
“เลิกซ้อมค่ะทุกคน ขอบคุณมากๆ” พี่โก้เป็นตุ๊ดเหรอเนี่ย “เหนือลูก คุณลูกชาย พรุ่งนี้แข่งบาสเหรอจ๊ะ โชคดีนะคะ มาซ้อมด้วยล่ะมะรืนน่ะ”
“ครับ” เหงื่อมันไหล่ซ่กเลย ผมแอบซ่อนผ้าขนหนูไว้ในเป้มันเรียบร้อย ให้ตรงๆไม่ได้ กูเขินนนนนนนนนนนนน มันเดินมายัดบทใส่กระเป๋ามัน เห็นผ้าขนหนูจากผม มันชะงักแป๊บนึงแล้วหยิบขึ้นมาใช้ ไม่ได้สงสัยอะไรเล้ยยยยยยยว่าใครเป็นคนเอามาให้ แต่ก็ดี . .
“เมื่อเช้าเห็นใบปลิวแปะไปซะทั่ว ไม่น่าอาสาเองเลยนะเว้ยเหนือ มันหน้าที่พี่” ผมได้ยินพี่ทีมงานคนหนึ่งพูดกับมัน
“ไม่เป็นไรครับ” เหนือมองผมด้วยหางตาก่อนที่จะตอบพี่เค้าไป คือมึงอยากแกล้งกูแต่ไม่สำเร็จใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมเดินออกมาข้างนอก ชิบหายยยยยยยยยยยยยยยย ฝนตกหนักแบบจัดๆเลย แถมฟ้ายังร้องเสียงดังโครมคราม ตายห่า ตึกมันจะถล่มลงมามั้ยวะนั่น ตะกี้อยู่ในโรงละครไม่เห็นได้ยินเสียงเลย
“ตายแล้ว ฝนๆๆๆ” พวกที่ซ้อมละครบ่นกันระงม “กลับยังไงแก ชั้นไปส่งป่ะ”
ผมได้ยินคำพูดนี้ซ้ำไปซ้ำมา ขณะควานหากุญแจรถในกระเป๋า
เอ้อออออออ เชี่ยปอนด์กับภีมมันยังไม่กลับมานี่หว่า
ทุกคนหันมาล่ำลาผมกับไอ้เหนือทีละคนสองคน สามคน สี่คน . . เวลาห้าทุ่มกว่าๆ คนเริ่มบางลงทุกที
“กูว่ากูลุยฝนกลับดีกว่า” ไอ้เหนือ
“มึงจะบ้าเหรอ พรุ่งนี้มีแข่ง เดี๋ยวมึงก็ป่วยแดกหรอกน่ะ” สาบานได้ได้ยินว่ามันแข่งบาสแค่ครั้งเดียว แต่กูจำรายละเอียดได้ดีขนาดนี้เชียว
“เรื่องของกู”
ผมหันไปข้างหลัง ไม่มีคนอื่นสักคน มีแต่ผมกับไอ้เหนือนั่งอยู่บนม้านั่งกับสายฝนที่สาดเทกระหน่ำลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน
“เหนือ กลับกับพร้อมมั้ย”
โอ้ววววววววววววววววว แม่นางฟ้าของผม พร้อมสุดสวยนางเอกของเรื่องนั่นเอง เธอยิ้มให้ไอ้เหนือ ส่วนผมสำหรับเธอคงเป็นอากาศอึมครึม
ผมคิดว่ามันต้องกลับแน่ๆแหละ เหนือมันเหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว คงจะวิ่งเต้นทั้งซ้อมละคร ซ้อมกีฬา ไหนจะเรียนอีก
“ไม่เป็นไรครับ”
ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว ไอ้สาดเอ๊ย! กูดีใจ ขอกูจุ๊บแก้มมึงได้มะ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันเป็นแค่เสียงในใจอ่ะครับ . . แสดงออกไปมันคงจะหาว่าผมบ้าอ่ะนะ
“เหรอ” ในที่สุดพร้อมก็มองผมซักที “ดูแลตัวเองด้วยนะ”
ผมเห็นวีออสขับออกไปคงจะเป็นรถของพร้อม
โอ้วแม่เจ้า! มีแต่ผม ไอ้เชี่ยเหนือ กับไอ้ด่างนอนหลับปุ๋ยอยู่หนึ่งตัวที่ยังอยู่ที่ใต้ตึกนี้เท่านั้นนนนนนนนน
ฟินนาเล่
“ไล่มึงไปวิธีไหน มึงก็คงไม่ไปสินะ”
ไอ้แสรด มึงจะพูดทำนองนี้อีกนานมั้ย . .
“เรื่องของกู”
ผมหยอดเกรียนไปหนึ่งดอก เห็นเหนือมันหันขวับมาหาผมทันที คือผมเลียนแบบคำพูดมันอ่ะ ถ้าผมเป็นเพื่อนมัน ผมคงโดนโบกกะโหลกไปนานละ
ความเงียบเข้าครอบงำผม ไอ้ผมอ่ะรู้สึกดีอยู่แล้วที่มันนั่งอยู่ข้างๆ ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร แต่มันสิ คงอึดอัดจะตายห่าที่ต้องมาติดแหงกอยู่กับผมรอรถจากไอ้ปอนด์และก็ไอ้ภีม
ผมค่อยๆหันไปมองมันข้างๆ เห็นมันนั่งชันขาข้างเดียวมองไปที่ข้างนอกอย่างเบื่อๆ นั่นไงล่ะ กูสังหรณ์ผิดที่ไหน
“กินมะ” ผมหยิบเอ็มแอนด์เอ็ม เสบียงตอนเรียนดีเอตะกี้ส่งไปให้มัน เห็นมันชะงักแป๊บนึงก่อนรับเอาไว้
“เป็นหมอฟัน แต่ชอบกินอะไรที่ทำให้ฟันผุเนี่ยนะ”
“ก็มันอร่อยอ่ะ” ผมชอบช็อคโกแลต
ท่าทางมันคงจะหิว เห็นเคี้ยวกรุบๆๆไม่หยุดเลย . .
ไอ้หล่อทำตัวเหมือนเด็กขาดแคลนขนมมาห้าวัน
ตลกดี
“จ้องไม”
มันถามผมอย่างเหวี่ยงๆ ส่วนผมน่ะเหรอ ลอยหน้าลอยตาไปมองอย่างอื่นแล้ว
“ใครจ้อง มั่วนี่หว่า”
“ชิ”
สายฝนยังคงสาดกระหน่ำต่อไป . . ผมกับมันก็นั่งข้างกันอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครพูดอะไรต่อ ผมก็เอาแต่ยิ้ม ส่วนอีกฝ่ายมันก็เอาแต่กิน
ไม่ใช่ภาพที่น่าอภิรมย์เท่าไหร่หนัก แต่ผมจะนำไปจดไว้ในไดอารี่ของผมอยู่ดี
แค่ได้รัก สำหรับผมมันก็สุขใจแค่ไหนแล้ว . .
คินตาดื้อมาก แต่เหนือดื้อกว่า
เม้นๆนะค้า ^^
-
เป็นกำลังใจให้คิน
:L2: :L2:
-
:z3:เมือไหร่เหนือจะใจออ่นสักที :seng2ped:
-
ไม่เชื่อว่าเหนือไม่ชอบสักนิด.................
-
เอาใจช่วยคินนะ
-
:กอด1: :L2:
-
คินตาสู้ๆ คินตาสู้ตาย เย้ๆ
อยากรู้ว่าถ้าคินตาโดดหอมแก้มเหนือจริงๆ จะเป็นไง
หวังมากไปเปล่าหว๋า
:L2: :L2:
ปล. คินตาดื้อมาก แต่เหนือดื้อกว่า <<-----เห็นด้วยอย่างที่สุด
-
ครึ่งหลังนี่เรียกว่าหวานดีมั้ย555555555555
ดีใจที่เหนือไม่ตอบรับพร้อ ดูท่าทางนางน่าจะมีมารยาทนะคะ--''
ถ้าเหนือตอบรับนาง คนอ่านคงสะท้านทรวงถึงตับไตไส้พุงแทนคินพอดี ฮาๆ
ว่าแต่สงสัยปอนกับภีมทำแบบนี้มีแผนตั้งแต่แรกแล้วสินะ><
บรรยากาศเป็นใจอีกด้วย สองคนใต้ตึกกับสายฝน ฮาๆ
รอคินรุกมากกว่านี้ แล้วก็เหนือ react ต่อคินน้อยมาก แอบเศร้าใจ.. :(
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะ
-
คินสู้ๆ น้า
-
ชอบความรักอย่าคิน
รักที่เปลี่ยนแปลงเราให้ดีขึ้น
แต่เหนือสิ่งอื่นใด....
รักเขาเท่าไหร่ก็รักตัวเองให้เท่านั้นด้วยนะ :teach:
ไม่อยากเห็นคินตาเสียใจ(เอ๊ะ!หรือชินแล้ว ฮ่าๆ)
-
เหนือพูดมาแต่ละคำนี่บาดจิตจริงๆ
สงสารคินตา แต่สู้ๆนะ เอาชนะใจเหนือให้ได้
-
เพิ่งอ่านทันจ้า สนุกดีอ่ะ ชอบ ๆ
แต่สงสารคินตาอ่ะ เหนือใจแข็งมาก
คินตามาเป็นแฟนกะเราดีกว่า เอิ้กกกกกกกกก (อ้าว อีนี่)
-
โอมมม จงมาต่ออีกๆ เหนือมันก็ใจอ่อนลงบ้างแหละ ตื้อต่อไปนะ คินนี่
-
คินตา สู้ต่อไป ไอเด็กน้อยยยยยยยยยยยยยย
เหนือมันก็เก็กไปงั้นแหละ ยังไงมันก็ต้องแพ้ความน่ารักของนู๋แน่ๆ :o8: ดื้อมากนักก็ปล้ำมันเลยลูก :laugh:
แต่นู๋ต้องรักตัวเองมากกว่ามันน่ะ เข้าใจไหมลูก
กอดให้กำลังใจ คินตากับคนเขียน :กอด1:
-
คินตาสู้สู้ :ped149:
เหนือก็นะเมื่อไหร่จะใจอ่อน
-
ชอบคินตาจังเลย น่ารัก ♥ ><"
เมื่อไรเหนือจะรับรักกันน้า
-
คินสู้ๆนะ ใกล้แล้วๆ. :impress2:
-
จะเอาอีก จะอ่านต่อ มาต่อเลยนะคนเขียน :angry2: :angry2:
สู้ๆนะคิน น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน
-
หนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมาขอเป็นFCด้วยคนคร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
คุณเหนือ จะเล่นตัวไปไหน ทำเป็นปากดี ใจแข็งไปเถอะ
คินตาโดนจกไปจะรู้สึก ชิร์
-
9
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา . . รู้สึกร่างกายมันอ่อนเปลี้ยเสียแรงยังไงก็ไม่รู้ เมื่อวานกว่าไอ้เดือนคณะวิศวะปีหนึ่งมันจะเอารถผมมาคืนผมก็นั่งตากละอองฝนอยู่นานสองนาน สงสัยจะเป็นไข้แฮะ
มองดูนาฬิกาปลุกข้างเตียงตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเช้า ผมมีภารกิจซึ่งนั่นก็คือไปรับไอ้เหนือ พยายามขยับกายตัวเองให้ลุกขึ้นมา แต่ทำไมหัวมันหมุนติ้วๆเงี้ย
ผมไปไม่ไหวอย่างนั้นใช่ไหม
ซวยล่ะสิ แล้วใครจะไปรับไอ้เหนือ
ผมจิ้มไอโฟนกดหาเบอร์ไอ้เชี่ยภีม ดูเหมือนวันนี้กูจะทำหน้าที่เป็นสารถีให้พี่รหัสมึงไม่ได้อ่ะนะ รู้สึกเศร้าใจเล็กๆแฮะ ถึงผมฝืนสังขารไปขับรถให้มัน ผมคงพามันพลิกคว่ำสามตลบตรงทางโค้งแหงมๆ . .
“ครับพี่”
“ฮะ ฮัลโหล” เสียงผมแหบต่ำ แต่ไม่เซ็กซี่เอาซะเลย
“พี่คิน มีไร เสียงแปร่งๆนะครับ”
“ไปรับเชี่ยเหนือมันหน่อยดิ กูไปไม่ได้ว่ะ”
ภีมมันเงียบไปสักพักก่อนตอบ “ฮ่าๆๆๆ นี่พี่จริงจังกับคำพูดไอ้ปอนด์ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ยะยังไงของมึงวะ”
“ก็ตามปกติพี่เหนือเขาไม่ลำบากขนาดนั้นหรอกพี่”
“…”
“เพื่อนพี่เขาก็ออกจะมีตั้งเยอะตั้งแยะ”
“ก็จริงของมึง” ผมฟุบหน้าลงไปกับหมอนนุ่มละมุนสีขาว
“เอางี้ดิพี่ พี่โทรไปบอกพี่เค้าเองละกันนะ”
“หวะว่าไงนะ”
“เบอร์โทรผมเม็มเอาในเครื่องพี่คินแล้วอ่ะครับ เดี๋ยวตอนเย็นไปหาเน้อ”
“เห้ย เดี๋ยวดิ”
มันวางสายไปซะแล้ว . . ผมไม่เคยโทรหาไอ้เหนือเลยครับ แต่เพิ่งรู้ว่าไอ้เชี่ยภีมมันแอบเม็มเบอร์พี่รหัสมันไว้ในเครื่องผม ตั้งแต่เมื่อไหร่วะแสรด? ผมเองก็ไม่ได้เปิดดูรายชื่อของตัวเองในโทรศัพท์อยู่นานเลย เอ่อ มันเยอะจัดขี้เกียจดู
เอาไงดี โทรไปจริงเหรอ ผมไอค่อกๆแค่กๆ มองดูตัวเลขสิบหลังพร้อมชื่อ ‘Nuernatee’ ที่ไอ้ภีมมันพิมพ์ไว้ให้อย่างลังเล ไม่สบายยังจะมีอารมณ์ตื่นเต้นอีกนะผม . .
โทรก็โทร ไม่น่าจะมีอะไรเสียหาย
ผมรอสายสักพัก พักใหญ่เลยแหละ กว่ามันจะรับ
“ฮัลโหล”
พ่องตายยยยยยยยยยยย กูแทบอยากจะกรี๊ดดดดดดแบบลืมเพศตัวเอง เสียงหล่อสัดหมา นุ่มๆทุ้มๆยังไงไม่รู้น่าฟังชิบหาย . . เพ้ออ่ะ
เวิ่นละคิน
“อะ . . คือ กูเอง คินตา”
“…”
มันเงียบแฮะ . . กูไม่ใช่พวกโรคจิตซะหน่อยไอ้เวรนี่ กวนตีน
“กูไปรับมึงไม่ได้นะวันนี้อ่ะ แค่กๆๆ” ผมอดไอไม่ได้ อะไรหว่า ไม่สบายง่ายขนาดนี้เลยเหรอผม อ่อนแอชิบหายเลย
“อือ”
แค่เนี้ยยยยยยยยยย . . ไอ้สัดเอ๊ย ไอ้มีพ่อเป็นน้ำแข็ง
ผมจะพูดไรต่อดีอ่ะ รีแอคชั่นที่ตอบกลับมาของมันทำให้ผมไม่กล้าที่จะทำอะไรอีกเลย แม่ง มีอิทธิฤทธิ์เยอะนักนะ!
“โชคดีละกันเรื่องแข่งบาสอ่ะ แค่ก และก็ตั้งใจซ้อมด้วย”
“…”
คงจะได้ฟังเสียงแค่ฮัลโหลกับอือ T________________________________T เศร้าแบบยาวๆ
“กูวางละ”
โอ๊ย กูเศร้า บักห่านี่มันคงจะมีปัญหาเรื่องการคิดคำพูดกระมัง . . ผมกดวางสายลงก่อนที่จะมุดหน้าลงไปกับหมอนแล้วคิดว่านอนแบบหลับสนิทเป็นตายไปเลย แลปฮิสโตที่ผมว่าสำคัญนักหนายังไม่ได้แคร์เท่าเรื่องที่จะไปรับไอ้เชี่ยเหนือไม่ได้ เออแฮะ - - แลปฮิสโต โทรบอกไอ้ฟิล์มไว้ดีกว่า
เชี่ยฟิล์มมันโวยวายใส่หาว่าผมกับไอ้เหนือไปจึ๊กกะดึ๊ยกันแล้ว พ่องตายสิ . . แม้ว่าจะฟังดูว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหล แต่เชื่อเหอะมันทำให้คนที่ไม่สบายอย่างผมมีสีหน้าแดงระเรื่อ โชคดีแค่ไหนที่ไอ้เชี่ยฟิล์มมันไม่รู้อ่ะนะ ผมฝากมันลาคาบแลปฮิสโตให้ บางทีอาจจะไปเรียนกับเสคอื่นตอนวันรุ่งพรุ่งนี้ อาจารย์น่าจะเข้าใจบ้าง เห็นผมเป็นงี้ผมสนิทกับอาจารย์เกือบจะทุกคนนะครับ!
เอาล่ะ ได้เวลานอน . . ขอให้ผมหายไวๆทันได้ไปเชียร์บาสไอ้เหนือในเย็นนี้ละกัน
“คุณคินคะ มีแขกมาค่ะ”
เสียงป้าแม่บ้านทำเอาผมลืมตาหนักๆขึ้นมา หัวยังปวดอยู่เลยและตอนนี้กี่โมงแล้วฟะ
บ่ายโมงครึ่ง
“หืออออ”
ผมไม่สามารถพูดออกมาเป็นประโยคได้ มันลำบากโคตรอ่ะ
มองเห็นหน้าไอ้ปอนด์แฮะ
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มึงมาได้ไงวะ!
“พี่คิน เป็นไงบ้างพี่ โหยยย หน้าแดงตัวแดงหมดเลย” พอมันเห็นหน้าผมปุ๊บ มันก็กระโจนเข้ามาหาผมแล้วถือวิสาสะนั่งบนเตียงของผมเลย คือมึง . . สนิทกับกูขนาดนั้น ? ได้ข่าวว่าเพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่วัน
“หมะมาได้ไง”
“ขับรถมาครับ”
มันทำหน้าจริงจังไม่ล้อเล่น เดี๋ยวแม่งเตะโด่งกลับไปตึกวิศวะซะนี่ ถ้าผมไม่ป่วยอ่ะนะ
“ผมซื้อข้าวเที่ยงมาฝากด้วย” ปอนด์มันบอก เอามือลูบหัวลูบหน้าลูบแขนผมใหญ่ พ่องตาย กูถูกลวนลาม “ป้าครับ จัดมาเลยนะครับ เผื่อผมด้วย ผมจะกินข้าวกับพี่คินของผม”
มันทำคนป่วยอ้าปากค้าง . .
“เท่ใช่มั้ยล่ะพี่ ผมพูดออกมาจากใจแบบไม่คิดเลยนะจะบอก” ปอนด์ทำสีหน้าภาคภูมิใจ
“รู้ได้ไงว่ากูไม่สบาย” ผมถามมันเพราะจำได้ว่าไม่ได้บอกไอ้ภีม
“ถามพี่เหนือมา” ปอนด์ตอบ คือมึงรู้เรื่องกูเพราะมึงถามไอ้เหนือ ไม่เคยถามอะไรเพื่อนมึงเลยงั้นสิ - - ไอ้ภีมง่ะ
อดปลื้มไม่ได้หน่อยนึง . . แค่หน่อยนึงเท่านั้น!!!!!!!!!!!!
“มิน่าวันนี้พี่เค้าทำหน้าเซ็งๆ สงสัยเพราะพี่คินไม่ได้ไปส่งแหงมๆเลยครับ” อย่าพ่นน้ำลายออกมาให้กูดีใจฟรีๆ มึงพูดไม่คิด แต่กูอ่ะคิดไปไกลแล้วสัด “เอ๊ะ หรือเพราะวันนี้มีตุ๊ดมาจีบพี่เค้าก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆๆ” กูว่าประเด็นหลังอ่ะ ถูก!
“อย่าเสียงดังดิ”
“ขอโทษครับ นี่ไง ของกินมาแล้ว ไม่รู้ถูกใจรึเปล่า ข้าวต้มเจ้าอร่อยจากในมอเชียวนะ อยู่ตั้งโรงอาหารของพวกฟู้ดซาย โคตรไกลอ่ะ แต่ผมก็ไปซื้อให้ เพราะพี่เชียวนะ”
คิดเหมือนผมมั้ยครับว่าไอ้เด็กนี่มันเวิ่นเว้อชิบหาย - -“ มันคงเหมาะสมกับพวกที่พูดน้อยๆ เรียบร้อยๆ นะผมว่า แม่งพูดไม่หยุดเลย
“ขอบคุณนะครับป้า” มันยิ้มสดใสส่งให้ป้าใสที่ตอนนี้ทำท่าจะละลายแล้วละลายอีก ป้ายังไม่ชินกับคนหล่ออีกเหรอ ผมนี่ไง หล่อมากหล่อมาย อ่ะโด่
หรือผมก็เวิ่นเหมือนไอ้เชี่ยปอนด์มันอ่ะ . .
แหะๆ *ยิ้มแห้งๆ*
“เดี๋ยวผมป้อนนะครับ”น้ำเสียงของปอนด์อ่อนโยนลง มันพยุงผมให้ลุกขึ้นพิงกับหมอนแล้วทำท่าจะป้อน ผมร้องห้ามใหญ่เลย “ไม่ได้ครับ เดี๋ยวเย็นนี้ไม่หายนะ”
“อะไรของมึง”
“บาสนัดชิงชนะเลิศเชียวนะพี่ วิศวะปะกับคณะแพทย์ ตัวผมเองยังไม่อยากพลาดเลย โดดซ้อมละครเวทีเลยแหละ” นี่มันพูดจาแบบอยากให้ผมไปชัดๆเลย
แต่ผมก็อยากไปอ้า TT
ผมคิดไว้แล้ว หายไม่หายก็จะไปดู ผมมันแมนอยู่แล้ว ไข้แดกแค่นี้ กินข้าวกินยานอนสามชั่วโมงเดี๋ยวก็หาย
ผมนั่งนิ่งๆให้ไอ้เชี่ยปอนด์มันป้อน ไม่ใช่ว่าผมง่ายนะครับแต่ไอ้ห่านี่หน้าด้านจัดผมโวยเท่าไหร่ก็ไม่ยอมฟัง ขี้เกียจทะเลาะกับเด็กผมจึงปล่อยให้แม่งเลยตามเลย อยากทำไรทำ กูจะรีบหายเร็วๆ
“ผมไม่เข้าใจเลย พี่คินน่ารักออกอย่างงี้ ทำไมพี่เหนือเค้าไม่สนใจพี่เลยอ่ะ”
ต้องไปถามพ่อมันดู . . แสรดดดดดดดดดด กูจะรู้มั้ยครับ
“กูหล่อ กูไม่ได้น่ารัก”
“โด่ ทำเป็นเถียง เถียงไม่ขึ้นหรอกน่ะ” ข้าวต้มจากปอนด์ถูกยัดใส่ปากผม “ผมใจเต้นแรงเลยนะเนี่ยพี่ ทำไงดี”
ไอ้สัดดดดด บรรยากาศยิ่งเงียบๆลมเบาๆ มีแต่มึงกับกูสองคน อย่ามาพูดจาแบบนี้ได้ป่ะ
ผมยอมรับก็ได้ผมอึดอัดมาตั้งแต่คำแรกที่มันป้อนผมแล้วครับ ไอ้เด็กนี่แม่งทำอย่างกับผมเป็นนางฟ้าโดยมีสายชลป้อนข้าวป้อนยาให้ยังไงยังงั้น คือมันทั้งจ้อง ทั้งมองผม ด้วยสายตาที่ผมรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
ยิ่งมันพูดตรงๆแบบนี้ . . ผมล่ะอยากจะล่องหนหายไปจากตรงนี้เสียจริง
“พี่คิน ถ้าผมชอบพี่อ่ะ”
“มึงล้อเล่นละ” ผมตอบทันที
“ตลกน่า พี่จะมารู้อะไรกับใจผม” มันก้มหน้าก้มตาป้อนผมต่อ “ผมรู้นะว่าพี่อ่ะชอบพี่เหนือเว่อร์ๆ ตอนที่ผมเจอพี่วันแรกผมก็เอาแต่มองพี่ เพราะพี่โคตรน่ารักเลย แต่รู้มั้ยครับพี่เอาแต่มองพี่เหนือแบบไม่ละสายตาจนผมอยากช่วยให้พี่สมหวัง เพราะไปฟังไอ้เชี่ยภีมเล่าเรื่องพี่คินมา มันยิ่งทำให้ผมโคตรชื่นชมพี่ โคตรจะปลื้มพี่เลยนะ”
“อ่อ เหรอวะ” ผมเกาหัวแกรกๆ ใส่มาเป็นชุดเลยนะมึง กูทำหน้าไม่ถูกเฟ้ย
“ถ้าเกิดผมชอบพี่ขึ้นมาจริงๆ จะพี่เหนือหรือณเดชน์มาจีบพี่ล่ะก็ ผมก็ไม่ยอมทั้งนั้นแหละ”
คือ คือกูชอบญาญ่า TT
ปอนด์มันพูดเยอะจนอ่านซะยาวเฟื้อยก็จริง แต่หน้ามันนี่โคตรจริงจังเลยครับท่านผู้ชมทั้งหลาย
“ขอเวลาผมคิดทบทวนด้วยตัวเองแป๊บนึง” พูดเอง เออเอง สรุปเอง
ผมพยักหน้าหงึกๆลูกเดียว . .
ผมหลับไปและก็ตื่นขึ้นมาอีกที เห็นไอ้เชี่ยปอนด์นั่งหลับอยู่เก้าอี้นวมข้างเตียง ตอนนี้ห้าโมงเย็นกว่าๆแล้ว ผมรู้สึกว่าตัวเองเริ่มดีขึ้น ต้องขอบใจมันนะ
“ตื่นเว้ย” ผมใช้เท้าเขี่ยไข่ เอ๊ย เข่าของมัน
“หือออออ” มันลุกขึ้นมาแบบสะลึมสะลือแล้วก็ขยี้ตา ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย แต่รู้เลยว่าหน้าตัวเองโทรมจัด
เสียเรตติ้งแน่ๆ TT
“จะไปไหนอ่ะ” ปอนด์ในชุดนักศึกษาสีขาวกางเกงยีนส์โคตรเซอร์สีดำที่มีพี่ตูนเป็นพรีเซนเตอร์ เดินไปกับมัน ต้องถูกมันแย่งเรตติ้งแน่เลยวุ้ยยยยยย
เกลียดจริงๆเลยอิพวกเดือน คือสังเกตมั้ยครับพวกเดือนคณะ เดือนเอก เดือนอะไรก็แล้วแต่ มันจะคัดเลือกพวกที่เห็นหน้าตาเค้าครั้งเดียวและคุณก็จะจำได้เลย เรียกได้ว่า หล่อ รัศมีจับ และก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ไอ้เวรปอนด์นี่ทั้งหล่อ สูง ตาโต ขี้เล่น - - โดนมันแย่งซีนแน่ๆ
ลืมบอกคนอ่านแน่ๆเลยครับว่าไอ้เชี่ยเหนือมันเกือบจะได้เป็นเดือนเมื่อปีที่แล้ว . . สาเหตุที่มันไม่ได้เป็นน่ะเหรอ ก็เพราะว่ามันไม่ชอบขี้หน้าคู่แข่งเดือนของมันอีกหนึ่งคนเลยเผลอไปต่อยหน้ามันเข้า ไอ้คนนั้นมันเลยได้เป็น ส่วนไอ้เหนือก็แห้วไป
แปลกป่ะละที่มันได้เป็นพระเอกละครเวที และแปลกป่ะละที่ไอ้ปอนด์ เดือนปีหนึ่งไม่ได้เป็นพระเอกแทนไอ้เหนือ
“พี่เหนือหล่อกว่าไงครับ”
เหตุผลที่อไอ้ภีมมันบอกผม . . คือหล่อกว่า คือจบใช่มั้ย สำหรับผมนะ มันก็หล่อพอๆกันแหละ แต่คนละแบบ สาวๆเขาชอบหล่อร้ายเป็นส่วนใหญ่เลยหันไปกรี๊ดไอ้เหนือแทน ส่วนไอ้ปอนด์น่ะเหรอ ก็คงจะมีสาวๆที่ชอบหล่อน่ารักขี้เล่นอยู่บ้างอ่ะแหละ
เวิ่นซะยาว . . กลับเข้าสู่สถานการณ์ปัจจุบัน
“ไปเชียร์บาสไง” ผมบอกไอ้ปอนด์ มันมายืนอยู่ข้างหลังผมตรงหน้ากระจกเงา ลมหายใจแผ่วๆของมันกระทบกับต้นคอของผม
“ยังไม่หายเลย” มือของปอนด์จับเข้าหน้าผากของผมอย่างจัง จนผมถึงกลับต้องปัดมือมันออก คือท่ามันส่อเหมือนมันจะโอบๆผมยังไงไม่รู้
และเสียงมันก็นะ . . ดุจริงไรจริง
“ไม่เอาเว้ย จะไป”
“ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่ต้องไป เดี๋ยวบอกภีมดูเผื่อให้”
“กูจะไปๆๆ เห็นมั้ยกูไม่ไอแล้ว” อย่าทำตัวเป็นพ่อกูครับ ไอ้เด็กปีหนึ่ง ไม่ใช่ไร กูกลัวใบหน้าที่จริงจังของมึง มันไม่เหมาะกับคอนเซปต์หล่อขี้เล่นของมึงเลยให้ตายเหอะ
อันที่จริงผมกลั้นไอไว้ครับ . . ไอมันกลั้นได้นะ รึเปล่า ผมทำได้อ่ะ
“ตามใจ” มันโอบรอบคอผม “ผมไปด้วยนะ”
มึงจะไปตั้งแต่แรกอยู่แล้วไม่ใช่เหรอออออออออออ
หลังจากนั้นผมก็นั่งอยู่บนรถของไอ้ปอนด์ มาสด้าสองประตูสวยดี ท่าทางมันจะรวยไม่หยอก เออแฮะ แม่มันเป็นผู้สนับสนุนละครเวทีของมันนี่นา . .
“ดูเสร็จจะมาส่งที่บ้าน อย่าลืมกินข้าวทานยาด้วยนะครับ” ปอนด์ยิ้มให้
“เออ”
โรงยิมที่ผมเคยโดนพวกเกษตรต่อยไงครับเป็นสถานที่ที่เค้าแข่งบาสรอบชิงกัน ผมเดินเข้าไปในนั้นพร้อมๆกับร่างสูงผอมหล่อใสของไอ้ปอนด์ หมดกัน เรตติ้งที่เคยสะสมมา หมดกันไม่มีเหลือ TT
ผมสังเกตได้ตอนที่ผมเดินตามมันไปนั่งตรงอัฒจรรย์เพื่อเชียร์บาส(ที่เริ่มไปแล้วหน่อยนึง) สาวๆแถวนั้นละสายตาจากพวกแข่งบาส(ที่หล่อๆกันอยู่แล้ว) มาสนใจไอ้เด็กปีหนึ่งเดือนคณะที่อยู่ตรงหน้าผมแทน ทำไมสาวๆไม่มองผมล่ะครับ ผมหล่อนะเฟ้ย!
“พี่เขยิบมาอีกก็ได้ เดี๋ยวก็ทำคนอื่นเขาติดไข้หรอก”
ไอ้สาดปอนด์โคตรกวนตีน ผมขยับเข้าไปใกล้มันจนตอนนี้ระหว่างผมกับมันเหลือเพียงคืบ กูจะเอาไข้นี่แหละไปติดมึง บักน้องจอมบงการ!
ผมหันไปสนใจกีฬา เสียงเชียร์ดังเย้วๆ ฝั่งแพทย์เค้ามีป้ายไฟด้วยครับ คงจะทำฮาๆ ส่วนฝ่ายวิศวะมีกลองเสียงดัง ตีแล้วก็เต้นท่าทางน่าสนุก ผมนั่งฝั่งที่มีนักกีฬาตัวสำรองนั่งอยู่อ่ะครับ ใกล้มากแบบวีไอพีเลยทีเดียว ฮ่าๆ เรียกได้ว่าเห็นหน้าพวกในสนามชัดเจน โน่นไง ไอ้เหนือในชุดนักบาสสีดำเบอร์สี่ วันนั้นมันใส่เบอร์ไรวะ ลืม - -“
“ร้อนมั้ยครับ” ปอนด์เอามือมาพัดอย่างกับว่ามันจะเย็น - -
“ไม่ร้อนๆ”
วิศวะขอเวลานอก ตอนที่ได้แต้มแค่สิบ แต่แพทย์นำไปได้สิบสาม คณะนี้มันจะเรียนเก่งจะเล่นกีฬาเก่งไปไหน อ๋อ สงสัยเพราะมีพี่เก่งอยู่ในทีมแน่ๆเลย (เกี่ยว?)
ผมนี่ก้มหลบหน้าพี่เก่งงุดเลย พี่คนนี้แหละทำให้ผมถอดเขี้ยวเล็บ ไม่ใช่ว่าผมพิศวาสพี่เค้าหรอก แต่เพราะผมให้ความหวังพี่เค้าที่สุดเลยต่างหาก คิดแล้วผมมันก็เลวจริงๆอ่ะนะ - -
“พี่เหนือ ทางนี้ๆๆ” ไอ้ปอนด์ มึงจะเรียกมันให้หันมาทำไมวะ!
ผมกับปอนด์นั่งไม่ห่างจากพวกวิศวะเลย เรียกได้ว่าถ้าไอ้เหนือเกิดบ้าจี้อยากดึงขาผมขึ้นมา(ไม่มีทางหรอกน่า) มันก็ดึงได้สบายๆ
เหนือมันหันมา เห็นผมกับไอ้ปอนด์ที่โบกมือให้ มันไม่ได้ทำหน้าอะไร แล้วก็หันกลับไปฟังรุ่นพี่ตามเดิม
จะหวังให้มันทำหน้าระริกระรี้เหรอเชี่ยคิน . . มึงบ้าอ๊ะป่าว
“เย็นชาไม่มีใครเกิน” ไอ้ปอนด์พึมพำ
“อะไรนะ”
ผมไม่ได้ยินเสียงมัน เพราะตอนนี้มีคนไปดึงกางเกงของพวกนักบาสทีมแพทย์เข้าจนสาวๆแถวผมกรี๊ดระงม
“ผมบอกว่าพี่เหนือเย็นชาไม่มีใครเกินไงพี่!” ปอนด์ร้องใส่ข้างหูผมเลย
“อ๋ออออออ มันก็เป็นงี้มึงเพิ่งรู้เหรอ” ผมร้องใส่หูมันคืน เสียงกรี๊ดไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย เพราะฝั่งวิศวะคนหนึ่งมันกำลังถอดเสื้อ ?
พวกมึงเลิกแข่งบาส แล้วไปแข่งเพาะกายไป!!!!!!! กูแสบแก้วหูกับเสียงกรี๊ดอ่ะ
คงจะทำขำๆเรียกเสียงกรี๊ดแข่งกัน เป็นสีสันของงาน
แต่กูรำคาญ . .
“แหะๆ พี่อย่าตะโกนดิ ยังไม่หายดีนี่” ปอนด์ตะโกนกลับมา
มีหรือที่ผมจะยอม . .
ผมหันหัวตัวเองไปใกล้หูมัน แล้วตะโกนแข่ง
“ไอ้สาดดดดดดดดด กูหูจะแตกเพราะเสียงมึง ไม่ใช่เสียงกรี๊ดแล้ว!”
“พี่น่ารักว่ะ!!”
“กูหล่อเว้ย เลิกตะโกนใส่หูกูได้แล้ว!!!”
“ไม่เลิกครับ มีไรป่ะ!!!”
“ไอ้เด็กเวร!!” รำคาญเสียงกรี๊ดโว้ยยยยย มึงหยุดซะทีได้ป่ะ!
“ผมเด็กหล่อ!”
“ขี้เกียจตะโกนแล้ว!”
ผลั่ก!
เสียงของหล่นบนตักผม เป้สีดำ ?
ไอ้เหนือมันโผล่หัวมา ห่างจากผมไม่เท่าไหร่ นี่ฝีมือมันเองเหรอ
ผมใจเต้นตึกๆ ไอ้นี่มันต้องการจะสื่ออะไรวะ?
มันกระดิกนิ้วชี้เรียกผมยิกๆ ผมจึงก้มหน้าไปฟังมันพูดอย่างงกๆเงิ่นๆ มีที่กั้นเป็นเหล็กสีเงินแนวยาวขวางผมกับมันเอาไว้
“ฝากของด้วยนะ”
ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมนิ่งอึ้ง ชะงัก และก็ค้าง . . .
หายไข้เลยกู
“ตอนเย็นกูกลับพร้อมมึง”
ไอ้เชี่ยเหนือ มึงทำไร มึงทำอาร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่คิดเข้าข้างตัวเอง ไม่คิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กูคงจะไม่ตายเพราะไข้หรอก แต่กูจะตายเพราะมึงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คนเขียนกรี๊ดดังๆ แล้วไปนั่งรอฟังความคิดเห็น :o12:
-
น้องปอด์นก็น่ารักดีนะ แต่นี่มันพระรองชัดๆ ฮ๋าๆ คินกริ๊ดเหนือซะจนเราลุ้นตามไปด้วยอ่ะ เอร้ยๆๆๆ อิเหนือแอบหึงอ่ะป๊าว ทำไมรู้สึกตอนนี้สั้นๆ
มาต่ออีกๆ อิอิ
-
อะร๊ายยยยยยยยย เหนือจะมาไม้ไหน คะคุณ งง อ่ะ งง คินตาจะหายไข้รึไข่กลับ
น้องปอนด์ น่ารัก เดี๋ยวจัดรางวัลให้ เอา งี้ ดีมั้ย
ยกภีมให้เป็นรางวัล อั้ยย๊ะ!!
-
อืม....คนอ่านก็จะตาย....เพราะอาการของเหล่าพระเอก นายเอก และเพื่อน ๆ :bye2:
-
วันนี้มีโอกาสเล่นคอมบวกเป็ดให้ไรท์เตอร์เเรปล่าสุดนี้
เเหม.. เเอบลุ้นดราม่านะเนี่ย ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เเต่ไม่เป็นไร ดูเหมือนเหนือจะเห็นคินสำคัญ(?)ขึ้นมานิดนึงเเล้วละมั้ง~
มีฝากกระเป๋าด้วยอ่ะ กรีดร้องเลยสินะคุณคินนน>< เเต่อยากให้หวานมากกว่านี้
หมายถึงเหนือรุกงะ Y_Y เหมือนกำลังค่อยเป็นค่อยไปเลย ฮาๆๆๆๆ
จะรอเเช้ปหน้า ขอบคุณจ้า
-
เขินแทน กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กลับพร้อมกันก็อาสาไปดูไข้ด้วยเลยนะจ้าเหนือ
-
เหนือเริ่มใจอ่อนแล้ว สงสัยหึงน้องปอนด์อะ :o8:
คิตา เริ่มมีหวังแล้ว สู้ สู้ นะคิตา :ped149:
+1 ให้คนแต่งจ้า :call:
-
ชอบตอนนี้จังเลย :m20: คิดว่าเหนือเริ่มมีความรู้สึกบ้างแล้วละ :z2:
รอลุ้นคู่น้องปอนด์กับภีมค่ะเป็นไปได้หรือเปล่าเนี้ยะ? o18
:pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดาเหนือ หึงหรอจ้ะ :P
-
หัวระเบิด
คิดมากจนไข้กลับ
กร๊ากกกกกกกกกกก อยากพาดหัวข้อข่าวให้คินตา "อดีตคาสโนว่าหน้าหวาน แพ้เสียงหนุ่มเหนือ เขิลจนไข้กลับ"
-
o13คินตาสู้ๆเค้าเอาใจช่วยให้นายเหนือใจอ่อนเร็วๆ :L2:
-
คนอ่านก็ฟึดฟัดอยู่
แทบจะหายไข้๕๕๕
-
น้องปอด์นก็น่ารักดีนะ แต่นี่มันพระรองชัดๆ ฮ๋าๆ คินกริ๊ดเหนือซะจนเราลุ้นตามไปด้วยอ่ะ เอร้ยๆๆๆ อิเหนือแอบหึงอ่ะป๊าว ทำไมรู้สึกตอนนี้สั้นๆ
มาต่ออีกๆ อิอิ
คนเขียนก็ว่ามันสั้นค่ะ TT เค้าขอโต๊ดเน้ออออ เดี๋ยวตอนใหม่ยาวกว่านี้จ้ะ
อะร๊ายยยยยยยยย เหนือจะมาไม้ไหน คะคุณ งง อ่ะ งง คินตาจะหายไข้รึไข่กลับ
น้องปอนด์ น่ารัก เดี๋ยวจัดรางวัลให้ เอา งี้ ดีมั้ย
ยกภีมให้เป็นรางวัล อั้ยย๊ะ!!
ปอนด์ภีมท่าจะมาแรง ภีมมันจะว่าไงน้อ
งงกับไอ้เหนือเหมือนคนเขียนเลยจ้า . . - - :a6:
อืม....คนอ่านก็จะตาย....เพราะอาการของเหล่าพระเอก นายเอก และเพื่อน ๆ :bye2:
เค้าตายด้วย เอาแน่เอานอนไม่ได้เล้ยยยยยยยยยยยย
วันนี้มีโอกาสเล่นคอมบวกเป็ดให้ไรท์เตอร์เเรปล่าสุดนี้
เเหม.. เเอบลุ้นดราม่านะเนี่ย ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เเต่ไม่เป็นไร ดูเหมือนเหนือจะเห็นคินสำคัญ(?)ขึ้นมานิดนึงเเล้วละมั้ง~
มีฝากกระเป๋าด้วยอ่ะ กรีดร้องเลยสินะคุณคินนน>< เเต่อยากให้หวานมากกว่านี้
หมายถึงเหนือรุกงะ Y_Y เหมือนกำลังค่อยเป็นค่อยไปเลย ฮาๆๆๆๆ
จะรอเเช้ปหน้า ขอบคุณจ้า
ขอบคุณมากเลยค้า คนนี้คนเขียนปลื้มรูปโปรไฟล์มั่ก ๆ คริคริ
เม้นยาวให้เค้าตลอดเลยอ้า น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดดดด
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ . . แบบนิยายเรื่องนี้ยังมีจุดบกพร่องเยอะแยะเลย
แต่กลับชอบอ้า . . เค้าขอบคุณจริงๆน้า >,<
เขินแทน กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กลับพร้อมกันก็อาสาไปดูไข้ด้วยเลยนะจ้าเหนือ
กรี๊ดด้วยยยยยยยยยยย เขินด้วยยยยยยยยยยย อิตาเหนือมันจะยอมมั้ยน้อ ? อยากรู้เหมือนกันอ้า !
เหนือเริ่มใจอ่อนแล้ว สงสัยหึงน้องปอนด์อะ :o8:
คิตา เริ่มมีหวังแล้ว สู้ สู้ นะคิตา :ped149:
+1 ให้คนแต่งจ้า :call:
น่ารักจัง คิตา ๆ ๆ เติมลูปเข้าไปเนอะ คิตาลูปปปปปปปปป
เป็นกำลังใจให้คิตาลูปมาก จนคนเขียนเก็บเอาไปฝันเลยแหละ - -"
ชอบตอนนี้จังเลย :m20: คิดว่าเหนือเริ่มมีความรู้สึกบ้างแล้วละ :z2:
รอลุ้นคู่น้องปอนด์กับภีมค่ะเป็นไปได้หรือเปล่าเนี้ยะ? o18
:pig4: :pig4:
ชอบตอนนี้เหมือนกันนนนนนน เหนือมันทำอะไรให้คนเขียนกรี๊ดมากอ่ะ 55555
แต่มันจะใช่อย่างที่คิดป่ะอ่ะ TT
ปอนด์ภีมมาแรงจริงๆ น้องปอนด์น่ารักเนอะ - -" ภีมจะว่าอย่างไรล่ะงานนี้
กรี๊ดดดดดดาเหนือ หึงหรอจ้ะ :P
เหนืออออออออออออออ แกหึงมั้ย ตอบเค้าไปเส่ !
หัวระเบิด
คิดมากจนไข้กลับ
กร๊ากกกกกกกกกกก อยากพาดหัวข้อข่าวให้คินตา "อดีตคาสโนว่าหน้าหวาน แพ้เสียงหนุ่มเหนือ เขิลจนไข้กลับ"
ขอกระโดดตีลังกาแล้วกระทืบๆๆๆไลค์ พาดหัวได้แหล่มมากอ่ะ ! ! ! เจ๋งค่า . . o13
o13คินตาสู้ๆเค้าเอาใจช่วยให้นายเหนือใจอ่อนเร็วๆ :L2:
ได้ยินเปล่า คินตา สู้ๆเด้อลูกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนอ่านก็ฟึดฟัดอยู่
แทบจะหายไข้๕๕๕
ใช่มั้ยล่ะ!!!!!!!!!!!!!!! เป็นเหมือนกันเลย
สองตัวนี้นี่แหม๊ . . 555555555555555555555
ขอบคุณคนอ่านทุกคนเน้ออออออ
เจอกันตอนหน้า ม๊วฟดังๆ >,<
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด มาต่ออีกค่า มาต่อโลด :impress2:
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกอ่ะ ชอบมากมายเลยค่ะ
ชอบคิน ชอบปอนด์ ชอบภีม ชอบพี่เก่งคนดีที่น่าสงสาร หมั่นไส้เหนือไอ้พระเอกขี้เก๊ก ฮ่าๆๆๆ :laugh:
คินน่ารักนะ น้องปอนด์ด้วย หล่อใสๆ รุกได้น่ารักดีอ่ะ เชียร์ให้เป็นคู่แข่งเหนือเลย รุกๆเรื่อยไอ้น้อง เอาให้คินใจอ่อนเลย
เดาว่าจริงๆเสียงกรี๊ดน่ะ มันกรี๊ดที่คินกับปอนด์ตะโกนใส่กันนี่แหละ เหอๆ
และเดาอีกว่าเหนือคงหึงถึงได้ทำแบบนั้น หึๆ มัวแต่ลีลา อ้ำๆอึ้งๆเล่นตัวอยู่ได้
เดี๋ยวของดีโดนฉกไปล่ะจะสมน้ำหน้าให้ วะฮ่าๆๆ o18
มาต่อไวๆนะค้า อยากอ่านมากมาย บวกเป็ดให้ค่า :3123:
-
ทำไมถึงฟินกับคำว่า "ฝากของด้วยนะ" ได้ขนาดนี้!!! :impress2:
-
ยังไม่อยากจะเชื่อว่าคุณชายเหนือนที เค้าจะหวงหรือออกอาการกับนู๋คินตาจริงๆ เพราะที่ผ่านมา มันทำร้านจิตใจลูกสาวชั้นไว้เยอะ :angry2: เกรงว่ามันอาจจะทำร้ายจิตใจนู๋คินอีก :m31:
โอยยยยยยยยยย ค้างงงงงงงงงงงงงง :serius2:
ส่วนน้องปอนด์น่ารักมากลูกขา โอยยย พี่อยากได้มาไว้ครอบครองเอง แอร๊ยยยยยยย :o8: นี่นู๋กำลังจะเอาจริงใช่ไหมลูกเอาลูก เอาเลยพี่เชียร์ :mc4: จีบเลยลูก
แต่นิสัยนู๋มันนิสัย พระรองชัดๆเลยลูก :m17: ถ้าถึงเวลาที่เสียใจเมื่อไหร่วิ่งมาซบที่อกพี่เลยน่ะ :impress2: พี่รอน้องปอนด์เสมอ
กอด :กอด1: ให้กำลังใจ คนเขียน คินตา และน้องปอนด์ :m1:
-
เหนือแกจะทำไรของแกวะ จะให้ความหวังคินตาใช่มั้ย ? ถ้าคินตาเสียใจผมจะไปเตะคุณ :laugh: :laugh:
คนแต่งครับมา ต่อเร็วๆนะ อยากรู้ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว :serius2:
-
น้องปอนด์เหมือนพระรองในซีรีย์เกาหลีเลยค่ะ
หล่อแสนดีแต่นางเอกไม่รัก
จัดภึมให้น้องปอนด์เลยดีกว่า คริๆๆๆๆ
-
ใกล้แล้วคิน..... :-[
:กอด1:
-
:laugh: รักน้องปอนด์ที่สุด บิ้วท์จนนายเหนือออกอาการจนได้ 555
-
1 2 3.................. กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอทีเหอะ
พี่เหนือแม่งน่ารักเวอร์ ไหนใครว่าเกลียด สัสดอก แม่ง
แล้วมาฝากของนี่ไรว่ะ กลับบ้านด้วยนี่มันอะไรของคุณมึงคร้าบบบบ
พวกผมเชียร์อยู่นะเว้ยยย ไม่อยากเห็นน้องคินเจ็บมาก
อย่าใจเเข็งมากได้ไหม ไม่สงสารคินก็สงสารคนอ่านทีเว้ยยย
-
เหนือนี่จริงๆน่าจะชื่อเหนือความคาดหมายนะ พูดและทำอะไรได้คาดไม่ถึงตลอด!
อยากจะบอกว่าชอบคินตามากแบบอินฟินิตี้! *ข่วนฝาผนัง* โอยยย ไม่ไหวแล้ว ~ น่าร๊ากอ่ะ!
ชอบเวลาคินบ่นในใจ พูดในใจจริงๆ 5555555 รั่วได้อีกม้ายยย คุณหมออ ไม่ไหวจะฮาจริงๆ
เป็นนายเอกที่เปิดตัวมาได้แปลกแบบไม่เคยเจอ โดยพระเอกต่อยสองฉากติด (อยากจะยื่นฟันยางให้คินมากฉากนั้น)
แต่จริงๆแล้วคือประทับใจคินที่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อความรักได้ขนาดนี้ คนที่ทำอะไรเพื่อใครซักคนทั้งที่ดูความหวังแทบไม่มีนี่โคตรศรัทธาเลย
ยิ่งเป็นคินที่ดูเหมือนขาดความรัก เหมือนเด็กขี้เหงา มันต้องใช้ความกล้ามากจริงๆที่จะเอาชนะความกลัวที่จะเจ็บปวดมาเสี่ยงกับความรัก
เชียร์คินสุดพลังง *ชูป้ายไฟ* ไม่อยากเห็นน้องเจ็บปวดดด TT^TT เหนือรีบๆใจอ่อนเหอะ คินฮ๊อทหัวกระไดไม่แห้งขนาดนี้ พลาดแล้วจะเสียใจ !!
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดังๆ ด้วยคน
เหนืออ่ะ มีใจแล้วอ่ะดิ แสดงออกบ้างก็ได้นะ คินตาจะได้ดีใจ (ไม่งั้น ชั้นจะแย่งคินตาเอง ฮ่า ๆ)
-
เข้ามาต้มน้ำเชื่อมรอ
เราจะอ่านไปซดไป * -*
-
ที่ปอนด์ตะโกนคุยกับคินนี่เพื่อยั่วเหนือใช่มะๆๆๆ
-
แอ๊ยยยยยยยยเหนือทำแบบนี้
หมายความว่างัยค๊าาาาาา :L1:
-
10
หลังประโยคชวนคิดจากถ้อยคำของไอ้เชี่ยเหนือทำเอาผมไม่เป็นอันดูบาสต่อเลยครับ คือใจมันลอยละล่องไปไกลแบบเรียกเท่าไหร่ก็กู่ไม่กลับ ผมพยายามจะไม่คิดเข้าข้างตัวเองและไม่คิดตั้งความหวังขึ้นมา กำลังพยายามอย่างที่สุด
เวลาคนมีความรัก เขาว่ากันว่ามักจะตาบอด ผมกำลังไม่ตาบอดอยู่นะ แถวบ้านเรียกว่ารักอย่างมีสติ
ก็ผมอ่ะเกลียดความผิดหวังมาก . . ผมเคยบอกแล้ว TT
แต่เป็นคุณ คุณก็อดคิดไม่ได้ใช่ไหมละ ? TT
“มีกลิ่นทะแม่งๆแฮะ” ไอ้ปอนด์พึมพำทำปากมุบๆมิบๆอยู่ข้างผม มันหน้ามุ่ยลงมากหลังจากที่ไอ้เชี่ยเหนือมาฝากของผมอ่ะแหละ
พวกผู้หญิงข้างตัวผมนี่แม่งก็แข่งกันเป็นนกกระจิบนกกระจอกเสียเลยเหลือเกิน นินทากันดังจ้อกๆแจ้กๆ ได้ข่าวว่าพวกมึงมาเชียร์บาสนะครับคุณ ๆ
“วิศวกรรมศาสตร์สี่สิบเจ็ดแต้ม แพทยศาสตร์สี่สิบห้าแต้ม”
เกมมันเริ่มดุเดือดและสองคณะก็เริ่มขอเวลานอกกันบ่อยขึ้น ผมจ้องมองพวกนักบาสฝั่งวิศวะเห็นไอ้เชี่ยเหนือเหงื่อซ่กเชียว ผมสีดำของมันปรกหน้าผากปิดตาคมๆของมันด้วย ท่าทางมันเหนื่อย แต่ก็เท่ไม่หยอก มันตั้งใจฟังรุ่นพี่ ไม่ได้สนใจอะไรผมหรอกครับ
บอกแล้ว . . อย่าพยายามคิดไปเอง TT
“พี่คิน”
“ไอ้เชี่ยปอนด์ ใกล้ไปมั้ยหน้ามึงง่ะ!” ผมโวยวาย ก็ไอ้สัดนี่มันจะหอมแก้มผมอยู่รอมร่อแล้ว ลืมไปรึยังครับว่าผมจะหวงเนื้อหวงตัวกับผู้ชายมากพอดู เหตุผลก็เพราะไอ้คนที่เสื้อบาสเบอร์สี่มีป้ายชื่อ Engineer อยู่ข้างหลังนั่นแหละ
“ฮี่ๆๆๆ น่ารักอ่ะ ผมแค่ - - ทดลองอะไรนิดๆหน่อยๆ”
ปอนด์มันพึมพำ ส่วนผมหน้ามุ่ยมองดูทีมวิศวะเขาคุยกันต่อ คิดไปเองรึเปล่าวะตอนที่ไอ้เหนือมันยกขวดน้ำขึ้นดื่มเห็นหางตามันมองปรายๆมาทางนี้อ่ะ
ไม่เอา ๆ ไม่คิด ๆ เคยเป็นมั้ยครับอาการแบบนี้ ก็อยากจะเข้าข้างตัวเองแต่มันก็กลัวจะผิดหวังอ่ะ
อาการของคนแอบรักคนอื่น . .
“พี่คิน กลับได้ยังอ่ะ” ไอ้เด็กปอนด์นี่ง้องแง้งชิบเป๋งเลย
“ยังไม่จบเลย” ควอเตอร์สุดท้ายแล้ว ดูให้จบๆไปเหอะน่ะ
“พี่จะรอพี่เหนืออ่ะดิ”
ก็มันน่าจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ . . คือเชี่ยเหนือมันบอกให้ผมรออ่ะ
“แล้วจะกลับกันยังไง พี่คินก็ไม่ได้เอารถมา”
เออสิ ลืมไปเลยแฮะ - - “
“ช่างแม่ง เดี๋ยวค่อยคิดเหอะ” ใจผมตอนนี้รอคอยชัยชนะของวิศวะอยู่อ่ะครับ ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเท่าไหร่
จนในที่สุดเสียงเฮก็ดังซะลั่นจากฝั่งของทีมวิศวะ พวกนักบาสกระโดดโลดเต้นไปพร้อมๆกับเสียงกรี๊ดอันดังกระหึ่มจนโรงยิมสะเทือน ไอ้เหนือมันไม่ได้มีท่าทีดีใจกับชัยชนะเลยยยย ไอ้ห่านกูเห็นหรอกว่ามึงแอบยิ้มแบบปิดไม่มิด หล่อลากกระชากเรตติ้งเสียจริง
“เย้! คณะผมครับ คณะผมเอง” ไอ้เหี้ยปอนด์เอาหน้าใหญ่เลยกับสาวๆแถวนั้นซึ่งก็ยิ้มรับมันเป็นอย่างดี
ผมก็พลอยดีใจและยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขไปด้วย ว่าแต่ - - ทันตะของกูล่ะ แข่งแพ้ไปตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย ไม่รู้เรื่องเลย
ผมถูกกระแสชนบังคับให้เดินลงไปจากอัฒจรรย์ ยืนเกาหัวทำหน้าไม่ถูกอยู่กับไอ้ปอนด์ที่ตอนนี้พาผมมายืนอยู่แถวๆพวกนักบาสวิศวะ มันไปคุยกับรุ่นพี่มันใหญ่เลย ทิ้งให้ผมยืนเอ๋ออยู่คนเดียว
มือผมถือเป้ของไอ้เหนือเอาไว้ เขินๆไงไม่รู้แฮะ
“พี่เหนือ เดี๋ยวผมไปส่งพี่เอง วันนี้พี่คินไม่ได้เอารถมา”
ไอ้ปอนด์มันลากไอ้เหนือมาจนได้ ผมยืนตาโตกลืนน้ำลาย เขินอ่ะ ไม่รู้เป็นอะไร . . เอาสำลีมาปั่น เห้ย เริ่มจะไม่ใช่ละ
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวกูพามันกลับเอง”
ไอ้ปอนด์โดนเมินขณะที่ผมโดนไอ้เชี่ยเหนือลากคอเข้ามาในวงของพวกวิศวะ ให้ตายสิ มันทำอะไรกับผมเนี้ยยยยย แต่เชื่อเหอะครับมันไม่ได้อ่อนโยนอะไรเลย หัวผมแทบจะทิ่ม
คือ คือกูยังไม่หายจากไข้เท่าไหร่เลยนะ ปวดหัววุ้ย
“บาส ไปส่งกูกับไอ้เชี่ยนี่หน่อยดิ” เหนือเอ่ยกับนักบาสอีกคนของทีม จำบาสได้มั้ยครับ เมื่อไม่กี่ตอนที่แล้วนี่เอง ที่หล่อๆชอบยิ้มและก็มีเคราอ่ะ
“หะ หา เอาจริงดิ” บาสมองหน้าผมใหญ่เลย ส่วนผมได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งไปให้ แล้วก็เริ่มไอค่อกๆแค่กๆตามฤทธิ์ไข้ ผมไอมาตั้งนานแล้วอ่ะครับ คงยังไม่หายสนิท
“ลืมไปรึยังว่ากูช่วยใครจีบมึงอยู่” เหนือกระซิบข้างหูผมเสียงอย่างผู้กุมชัยชนะเหนือผม พอพูดจบแม่งก็เดินหนีหายไปในห้องน้ำในโรงยิม ทิ้งให้ผมอยู่ในดงคนที่ผมไม่รู้จักและก็ถือกระเป๋าให้มัน
เหตุการณ์เริ่มปะติดปะต่อ . .
เหนือมันกะจะแยกผมออกมาจากปอนด์ แล้วก็ให้มาอยู่กับบาสแทนสินะ
บอกแล้วไง ว่าผมจะพยายามไม่คิดไปเอง เพราะผลลัพธ์มันออกมาเป็นแบบเนี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
บอกตามตรง อดผิดหวังไม่ได้แฮะ
ไอ้เชี่ยเหนือเอ้ยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้สัด ไอ้ . . โธ่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย TT
ตอนนี้ผมอยู่บนฮอนด้าแจ๊สสีแดงของบาส ไอ้เหนือนั่งหน้า บาสเป็นคนขับ ส่วนผมนั่งติ๋มๆหงิมๆอยู่บนเบาะหลัง ไอแม่งลูกเดียว และท่าทางไข้จะกำเริบ
กำเริบเพราะไอ้เชี่ยเหนืออ่ะแหละ แม่งทำกูตื่นเต้น แล้วก็ทำกูเซ็ง สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมพยายามควบคุมใจไม่ให้คิดเข้าข้างตัวเองอ่ะครับ แต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ ผมขอสารภาพ TT
“คินไปหาหมอมั้ยครับ” บาสมองผมผ่านกระจกหลัง สายตาเป็นห่วงมั้งนะ
“ถ้าจะพามันไปหาหมอก็ไปส่งกูอยู่หอก่อน” ไอ้เชี่ย โคตรใจดำอำมหิต ไม่ต้องรักมันละ เกลียดมันดีกว่า!
มันเป็นความหงุดหงิดเพียงชั่วครู่ของผม
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวโทรบอกปอนด์ไปส่งที่บ้านก็ได้” กลับกับไอ้ปอนด์ยังจะดีกว่า ป่านนี้ไม่รู้จะหัวเสียไปถึงไหนแล้วที่ผมโดนไอ้เหนือฉกตัวมาให้เพื่อนมันแบบเนี้ย
“อย่าหวังเลยน่ะ” เหนือส่งเสียงเย็นๆมาให้ จวยยยยย กวนตีนนะเมิง
“มึงกับคินท่าทางจะสนิทกันดีนะ” บาสออกรถแล้วพูดประโยคนั้นกับไอ้เหนือนทีขี้ใส่กางเกง
“ไม่เห็นจะสนิทเลย”
“เคยแย่งผู้หญิงกันอ่ะครับ” ผมพูดยิ้มๆ ทำเอาบาสผงะ ส่วนไอ้เชี่ยเหนือนี่ส่งสายตามาให้ผมแบบต้องการที่จะลอบสังหาร เอาดิ มาดิ กูไม่กลัวเฟ้ย
“เอ่อ . . ไปกินข้าวกันก่อนมั้ย” บาสเริ่มมองผมกับไอ้เหนือคนละทีอย่างอึดอัด “ถ้าคินไม่อยากไปหาหมอ เดี๋ยวผมพาไปซื้อยาด้วยดีมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก” ผมยิ้มกว้าง “เอ่อ รบกวนไปส่งที่บ้านผมก่อนที่จะไปกินข้าวกันต่อ นะครับ”
“ได้สิครับ”
หึหึหึ แสดงว่ารอยยิ้มของผมยังมีเสน่ห์อยู่ ไม่รู้สิวันนี้รู้สึกโกรธๆไอ้เชี่ยเหนือยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์จะโกรธอ่ะนะ . .
ผมลงจากรถของบาสแล้วกล่าวขอบคุณ ไม่ลืมที่จะมองเชี่ยเหนือที่นั่งอยู่เบาะหน้าอย่างเหยียดๆ ขอให้คืนนี้มึงขี้แตกจนไม่ได้นอนนะ!
กล้าดียังไงมาทำให้กูเจ็บหัวใจแปล๊บๆแบบเนี้ย T_______________T
“ดูดู๊มัน โดดเรียนไปสะหยึมกึ๋ยกับผู้ชายแล้วยังมาทำหน้าเซ็งแบบนี้” วิชาภาษาอังกฤษ เสียงหึ่งๆของอาจารย์ กับเสียงไม่น่าพิสมัยของเชี่ยฟิล์ม
ผมไม่ได้ไปรับไอ้เหนือมาสองวันแล้ว ไม่ใช่ว่าจะถอดใจหรืออะไร แต่ความเศร้าผิดหวังมันยังมีอย่างเจือจางในใจผมอยู่ พยายามไม่ติดต่อกับไอ้ภีมไอ้ปอนด์ด้วยเพราะกลัวได้ยินเรื่องไอ้เหนือมัน
เรียกได้ว่าหน้าที่สารถีกับเฝ้าพวกมันซ้อมละครเวทีคงจบลงเพียงแค่นี้ ผมจบเอง ผมเลือกได้ ผมหล่อ!
พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ วันนี้เป็นวันศุกร์ แต่ผมไม่สุขเอาเสียเลย นอนใช้ตำราต่างหมอนและก็ถอนหายใจออกมาหลายเฮือกแล้ว อ๋อ ไม่สบายผมหายแล้วครับ
“สะหยึมกึ๋ยจริงเหรอวะฟิล์ม มันทำหน้าหมาไม่แดกมาแบบเนี้ยกูว่าแห้วมาน่าจะถูก”
“กูจะสงสารหรือจะสมน้ำหน้ามันดี”
“เห้ยเชี่ยคินตา ช่างแม่งดิวะ แดกเหล้ากันเย็นนี้ เที่ยวให้ลืมโลกแม่งเลย”
“เออ จัดไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” จู่ๆผมก็ลุกขึ้นมาตะโกน จนพวกที่นั่งเรียนอยู่รวมทั้งอาจารย์หันมากันใหญ่
ผมไม่แคร์ ยักไหล่ แล้วฟุบหน้าลงไปนอนต่อ . .
ค่ำคืนวันศุกร์ที่หลายๆคนเลือกที่จะเที่ยววันนี้ ผมแต่งตัวหล่อจัดเซทผมอย่างเท่ ขับรถไปยังร้านที่พวกมันนัดหมาย เป็นผับอ่ะครับไม่ใช่ร้านเหล้าหลังมอแบบที่ผมไปบ่อยๆ วันนี้ขอสอยหญิงสักคนประชดชีวิตหน่อยละกัน ไม่เกรงใจคนที่มันไม่สนใจผมอย่างไอ้เชี่ยเหนือหรอก
อารมณ์คนพาล ประชดชีวิตตัวเอง โดยที่อีกฝ่ายไม่ได้รับรู้เหี้ยอะไรด้วยเลย
งี่เง่าสิ้นดี
ผมมันยังไม่ตัดใจง่ายๆหรอก แค่ขอตั้งหลักมาอยู่กับเพื่อนกับฝูงเพื่อความสบายใจเท่านั้น วันนี้ขอเที่ยวให้เต็มที่ เมาให้เต็มเหนี่ยว แล้วล่อหญิงสักสี่รอบน่าจะโอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“แดกเว้ย ไม่เมากูไม่กลับ!!!!!!!!!!!!!”
ผมตะโกนบอกเพื่อน ตบโต๊ะเสียงดังแข่งกับเสียงดนตรีที่โคตรจะดัง ตอนนี้เวลาห้าทุ่มกว่าๆ เหล้าเบียร์อะไรต่างๆนาๆโผล่มาเต็มโต๊ะไปหมด
เพื่อนเชี่ยทั้งสามคนของผมมีหญิงมานั่งอยู่ข้างๆเรียบร้อยแล้ว เอาเข้าจริงๆผมปฏิเสธทุกนางที่เข้ามาหาเลยแฮะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
อาจจะเป็นเพราะหน้าไอ้เหนือลอยไปลอยมาอยู่บนหัว
“เชี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมร้องเสียงดัง ก่อนที่จะกระดกออนเดอะร็อคแบบแรงๆเข้าไปเป็นแก้วที่สี่
เอาให้มันอ้วกแตกไปข้าง
ผมมันปัญญาอ่อน โดนแค่นี้ถึงกับต้องมากินเหล้าย้อมใจ ไม่รู้ดิ เหมือนโดนมันกระทำให้เจ็บช้ำมาเยอะ จนกระทั่งวันที่มันแข่งบาสอ่ะแหละสิ่งที่ทนมามันก็แตกดังโพล๊ะเหมือนฟองสบู่
ใจคนเรามันไม่ได้ถึกเหมือนควาย ที่จะทนสายตาเย็นชาและถ้อยคำจิกทิ่มแทงอยู่ได้นานๆ
ผมบอกแล้ว ผมแค่ถอยมาตั้งหลักเท่านั้น
“เวรละไง” ไม่นึกไม่ฝันว่าพวกไอ้เหนือมันจะมาที่นี่ TT ผมกระดกเข้าไปอีก ยิ่งเจอหน้ามันตัวเป็นๆยิ่งทำให้ผมกินหนักเข้าไปใหญ่ มันกับเพื่อนนั่งโต๊ะข้างล่าง ส่วนผมนั่งอยู่ข้างบนที่เงียบเชียบเหมาะกับการนัวเนียสาวเหมือนที่เพื่อนผมมันกำลังทำ ณ ขณะนี้
“อุ๊ย พี่ภัทร ดูสิคะ โต๊ะนั้นหล่อกันจังเลยเนอะ” สาวของไอ้ภัทรมองลงไปข้างล่างไปที่โต๊ะของไอ้เหนือ เหนือมันนั่งเฉยๆมองดูเพื่อนสั่งเหล้าและระริกระรี้กับบรรยากาศในผับ
“ฮะๆๆ ได้หมดทุกคน ยกเว้นคนที่ใส่เสื้อน้ำเงินอย่าไปยุ่งเชียว” ไอ้เชี่ยภัทรหัวเราะเอิ๊กๆ เหนือมันใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินครับ
“ทำไมอ่ะคะ”
“เมียมันดุ” พูดเสร็จมันก็หัวเราะแล้วก็มองผมอย่างขำขัน อีกสองตัวเชี่ยก็พลอยหัวเราะตามมันไปด้วย พวกหัวจวย
ผมดื่มไปลอบมองไอ้เหนือไปอยู่นาน จนผมรู้สึกมึนๆและก็เมามากๆ อันที่จริงเมาตั้งแต่ออนเดอะร็อคแก้วแรกๆแล้วแหละ แต่ทำเป็นเก่งไปซะงั้น
กะแล้วมันต้องถูกสาวๆดึงมันออกไปเต้น ผมเห็นไอ้เหนือทำท่าจะปฏิเสธอยู่แต่มันโดนทั้งดึงแขน ทั้งนัวเนียจนไปยืนนิ่งๆให้สาวๆเค้าเลื้อยยั่วอยู่อย่างนั้น
ผมนึกไม่ออกว่าผมกำลังกัดฟันแน่น แก้วที่บรรจุของเหลวของผมเกือบจะแตกเพราะแรงบีบของผม
และเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ผมเดินแหวกคนลงไปข้างล่าง ไปหาไอ้เหนือ
“เชี่ยคิน ทำห่าไรวะ” ไอ้ฟิล์มโวยวายตามหลังผมมา ผมไม่ได้ยินหรอก แต่รู้สึกว่ามันจะผลักสาวที่มันดูดปากอยู่แล้ววิ่งมาตามผม
ผมแหวกผู้คนจนไปถึงไอ้เหนือที่อยู่บนฟลอร์
และหลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยยยยยยยยยยยยยยยย ..
“ไอ้เชี่ยคิน มึงทำเชี่ยอารายยยยยยยย พอๆ หยุดๆ!!!” เสียงไอ้ฟิล์ม
กลิ่นโคโลญจน์ของไอ้เหนือยังติดจมูกผมอยู่เลย ว่าแต่ผมทำอะไรลงไปนะ
ลองทายดูสิครับ
สั้นอีกแล้วใช่มั้ย TT ขอโต๊ด :3123:
เหนือมันน่าตบหรือน่าอะไรกันเนี่ย !!!!! o22
ขอบคุณนักอ่านทุกคนนะค้า :m1:
-
สงสัยไปไซร้คิกเหนือ แต่ไซร้คิกชนิดนี้คงไซร้ที่คอ . . .
-
งี่เง่าเน๊อะ
-
สงสัยคินคงไปบอกว่าาาาา " ผัวพี่เด้อน้องงง " 55 :laugh:
-
ไอ้น้องปอนด์น่ารัก !! อยากให้มีคู่ แอร๊ ~~ (มีสามีด้วยก็จะกรี๊ดมากกก) :laugh: :laugh: :laugh:
หวังให้คินตาเมาแล้วยั่วววว -///- แต่กลัวจะเข้าไปรั่วไม่ก็อ้วกใส่เหนือจริงๆ หรือจะเมาแล้วต่อยก็ดีนะ เอาคืนเหนือมั่ง กร๊ากกกก
-
นี้มันอารายยยยยย
ค้างๆๆๆๆๆๆ :o12:
-
ทำอารัยอ่ะ.............
อยากรู้มาต่อเร็วๆๆน๊า
:กอด1: :L2:
-
คินไปเลื้อยเหนือแข่งกะสาว ฮ่าๆๆๆ อยากรู้จังว่าทำไรอ่ะ รอๆจ้า
-
นั่นไงตรูว่าแล้ว ว่าอิเหนือ มันต้องทำร้ายจิตใจลูกสาวชั้นอีกมันจะมากไปแล้วมั้งเหนือ :o12:
:beat: อิเลว อิเหนือชั่ว ไปเลยอย่ามาใกล้ลูกสาวชั้นอีก
คินตา เลิกยุ่งกับมันเถอะลูก เอาน้องปอนด์ดีกว่าหรือไม่ก็เอาบาสเพื่อนมันไปเลยจริงนั่นแหละตามที่มันต้องการ
หวังว่าที่นู๋เดินไปหามัน จะกระโดดถีบยอดหน้ามันน่ะลูก ไม่ใช่ไปจูบมันหล่ะ :laugh:
กอดคนเขียน :laugh: :กอด1: รีบเอามาต่อด่วนนน ค้างและสั้นนนนนนนนนนนเฟร้ยยยยยยยยยยยยย :m31: :m31:
-
ทายว่า......
คินตาเมาจนลืมตัว หึงจนไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม คว้าคอ นายเหนือนที มาแลกเปลี่ยนเอนไซม์แบบไม่เกรงสายตาประชาชี
แต่ตีมึนว่า "กูจำไม่ได้!! ...." จบ
ป.ล. ตอนนี้ เหนือใจร้ายมาก อ่านแล้วอยากให้ คิน ตัดใจเปลี่ยนไปรักคนอื่นเลย ไม่ชอบคนใจร้าย!!
ป.ล. อีกที ยกปอนด์ ให้เจ้าภีม ก็ดีเหมือนกันนะ ชอบ!
:bye2:
-
เดินไปดูดปากนายเหนื่อยป่าวอ่ะ อิอิ
-
จูบ!!!???
อย่างเหนือมันต้องโดนสักที
ทำให้คินเจ็บมากๆเด๋วจะยุให้คินกด ชิส์ :m16:
-
ทำอารายอ่าคิน แว้กกก รีบมาต่อด่วนเรยนิ ค้างอย่างแรง นึกว่าคินจะมีหวัง ทำไมเหนือใจร้ายเงี้ยยย :z10:
-
คินตาทำอะไรน่ะ คนเขียนจ๋ามาต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ
-
ไม่อยากจะตอบอันที่คิด ๕๕๕๕
เอาเป็นไปต่อยแล้วกระทืบให้จมดินได้ไหมค่ะ(ยิ้มหวาน)
-
:z3: ก็น่าถอดใจ เอ้ยย ถอนใจเเละถอยออกมาตั้งหลักก่อน!!!!!!!
เหนือทำเหมือนไม่เข้าใจไม่รับรู้ความรู้สึกของคินเลยยยยยยย นี่เเกล้งใช่มะ!!!!!!
เเต่อย่างน้อยเพื่อนของเหนือที่เเอบชอบคินก็มีบทบาทตั้งสองเเช้ปละ คึคึ
เหนือจะเหนือทำเเบบนี้ นอยด์เเทนคิน ชอบคาเเร๊คเตอของปอนด์มากเเหะะ
เเซงหน้าภีมไปเลย ฮาๆๆๆๆๆๆ ลองดูปฎิกิริยาของเหนือที่มีต่อคินอะเส่ะะะ
คินเฮิทหนักนะเนี่ย เหนือhurtsคินเกินไปเเล้วรู้มั้ย!!!!:(คนอ่านอยากให้หวานบ้าง
เเช้ปนี้ไม่สั้นนะฮร้าไรทเตอ ขอบคุณที่ตอบเม้นเน้อะ♥ มาอัพทุกวันเเบบนี้รักมากมาก.
ทิ้งท้ายให้จิ้นเองเเบบนี้ เเหง่มมม..หวังว่าเเช้ปหน้าต้องมีเฉลยน้า คินต้องถูกเหนือลงโทษ ฮาๆๆ
ขอบคุณมากจ้า
:oo1:
-
เลิกเหอะ คิน มีสติหน่อย ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก
ถึงจะรักจะชอบมากแค่ไหน
ก็ไม่น่าให้เขามามีอิทธิพลกับชีวิติเรา
หรือไม่ก็ควงบาสเย้ย เลยดิ
สนับสนุนดีนะ
:m31: :m31:
-
สงสัยไปประกาศศักดาธิ์ความเป็นเมียด้วยปากและตัว
ฮ่าๆ แงงง สั้นอ่ะ
ลงอีกนิดนึงน้าาา
-
เชี่ยเหนือ :z6: คินจ๋า :angry2:อ้วกใส่หน้าแม่งเลย หมั่นไส้ :fire:
-
คินตาของพี่
:sad4:
ทำไมเป็นนายเอกอาภัพเยี่ยงนี้ค้าคุณน้อง
น้องสาว(?)ชั้นไม่สวย ไม่น่ารักตรงไหนยะไอ้เหนือ!!!
:angry2:
บังอาจมาทำร้ายจิตใจหนูคินขนาดนี้
มันต้อง :beat: แล้วก็ :z6: ให้สาสม
เชอะ *สะบัดบ็อบ
ว่าแต่คินหนูทำอะไรลงไปคะ?
จูบ กอด ไซร้ หรือว่าอ้วกลดอิเหนือค้า
ถ้าเป็นอย่างหลังขอกดไลค์ล่วงหน้าค่า
สะใจอย่างแรง กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
เหนือน่าตบเหรอคะ? ไม่หรอกค่ะ ไม่เลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เพราะมันเบาปายยยยยยยยยยยยย :angry2: มันต้องถีบแล้วกระทืบซ้ำค่ะ :z6:
อย่ามาทำร้ายคินแบบนี้นะเฟ้ยแม่ยกไม่ยอม เดี๋ยวยกให้ปอนด์ซะเลยนี้ ยิ่งแอบๆเชียร์อยู่ o18
ถ้าเหนือยังจะงี่เง่าเล่นตัวอยู่แบบนี้จะให้เปลี่ยนพระเอกละ(ทำได้เรอะ?) o18
เหมือนพอจะรู้เลยค่ะว่าคินทำอะไร คินดึงชะนี เอ้ย ดึงเหนือเข้ามา"ผายปอด"ใช่มั้ยคะ แบบว่าเหนือสำลักน้ำ(?)เข้าไปเยอะ ให้คินผายปอดเอาน้ำออกจะได้เลิกเบ๊อะบ๊ะแล้วตาสว่างคิดได้ซะที :laugh:
ปล.จะกัดพระเอกเยอะไปมั้ยเนี่ยเรา :oo1:
มาต่อไวๆนะค้า รออ่านๆ
-
เปลื้องผ้าโชว์บนเวที??
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
-
อุตส่าห์ดีใจจากตอนที่แล้ว :a5:
เมาแล้วเดินเข้าไปจูบเหนือเลยใช่ป่ะ? :จุ๊บๆ:
-
คินน่าจะไปไซร้วงแขนของเหนืออ่ะ กลิ่นโรออลถึงได้ติดจมูก
ว่าแต่ไปทำอย่างนั้นทำม้าย รึว่ายทายผิดเนีย
-
เหนือใจร้ายว่ะ จะโหดกะคินไปถึงไหนห๊ะ
แล้วคินทำไรเนี่ย อยากรู้จัง หวังว่าคงไม่ทำให้ตัวเองเจ็บปวดอีกนะ
-
เรื่องนี้ตัวละคร (ชาย) น่ารักทุกคนเลย
อยากจะรีเควสขอ 3 คู่เป็นอย่างน้อย 555
-
ให้ทายนะ ทายว่าคิตกระชากสาวออกมาแล้วจูบไอ้เชี่ยเหนือแทน :-[
ไอ่เชี่ยเหนือเลยต่อยชะร่วงฟื้นเช้า นะเซ่ :13223:
รอเฉลยอยู่จ้า :call:
-
ค้างอย่างแรงงงงงงงงง :กอด1:
-
:m15: หายไปไหน มาดัน
-
อ่านแล้วหน่วง
แต่ เห้ย ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ฝากตัว เป็นแม่ยกคิน ปฏิญาณกับตัวเองว่า จะดันให้มันเกิดในวงการให้จงได้ 555
เหนือ ใจร้ายอ่ะ แต่ร้ายแบบนี้แหละ น่าลุ้น หึหึหึ :laugh:
ถึงกับเสียหลักกันเลยทีเดียว เอาน่า อดเปรี้ยวไว้กินหวาน รักคนเย็นชาต้องทำใจ
เชียร์น้องปอนด์กะภีม กี๊ดๆๆๆๆๆๆ
+1ให้ มาต่อไวๆน๊า :L2:
-
คินตาทำอะไรหน่ะ ดมกลิ่นจักกุแร้ตาเหนือหรอถึงกลิ่นโคโลญจน์ติดจมูกหน่ะ! :laugh:
ล้อเล่นนะ รู้ๆกันอยู่ฮิฮิ :o8:
-
มาต่อได้แล้วจร้า
-
อยากรู้จังว่าคินทำอะไรเหนืออ่ะ อยากรู้ที่สุดดดดดด
ไม่ใช่พอตื่นมาก้อจำอะไรไม่ได้นะ เดี่ยวมันจะแย่ๆๆๆๆ
ชอบน้องปอนด์ขอเชียร์ได้ป่ะ อยากได้แบบน้องปอนด์อ่า
-
ง่ะไม่อ่ะ ไงก้ออยากให้เหนือเป็นพระเอก
แล้วก็อยากหั้ย คิดพยายามต่อไป
มันจะมีคุณค่ามากเลยนะ
-
รออ่าน
-
ใจร้าย :a5:สั้นจริงๆ
อยากอ่านตอนที่คินเอาคืนเหนือบ้างแบบว่าทำให้รักแล้วจากไป :z2:
:pig4: :pig4:
-
อยากอ่านต่อแล้วน้า.....อยากรู้ว่า จูบ รึว่า ...?
-
คิดถึงงงงงงงงงงงง :กอด1:
-
จงมา จงมา จงมาลงตอนต่อไปซะดีๆ :oni3:
-
เข้ามาตาม
อัพได้แล้วน่อออออ :L2: :L2: :L2:
-
:call: :call: :call:
-
ThankS
-
11
“เดี๋ยวนะ มึงพูดกับกูอีกทีดิ๊ กูทำอะไรนะ”
ผมถามไอ้เชี่ยมิกอย่างร้อนรน แต่ในหัวเนี่ยกำลังตีกันว่าจะอยากรู้หรือไม่อยากรู้ดี . .
“มึงง่ะ เล่นเอาพวกกูหมดหนุก ไอ้สัด!” เชี่ยมิกขยี้หัวตัวเองไปมามันนอนอยู่บนโซฟาข้างล่างบ้านของผมเมื่อคืน
“บอกมาดิ”
“มีอย่างที่ไหนวะ เมาแล้วแม่งก็ไปเต้นยั่วไอ้เหนือ ยั่วไม่พอเสือกจะดึงคอเค้าลงมาจะจูบอีกน่ะ ดีที่เชี่ยฟิล์มดึงมึงออกมาก่อนไม่งั้นมึงได้อายคาผับ”
เหมือนฟ้าผ่ากลางกระบาลของผม
กะ กู คนอย่างกูเนี่ยนะจะเต้นยั่วไอ้เชี่ยเหนือ แม่งงงงงงงงงงงง
ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“จริงอ่อวะ” ผมพยายามปั้นหน้าให้เป็นปกติที่สุด คิดอยู่ในใจว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ไม่แน่ๆ ไม่มีทาง ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“มึงจะดูคลิปจากเชี่ยภัทรป่ะละ”
“เห้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“แม่ง ตอนเต้นก็ดูดีอยู่หรอก คนงี้แหกทางกันออกเป็นวงปล่อยให้พวกมึงสองคนสวีทกันอยู่กลางฟลอร์”
กู .. คือ กู แบบว่า ..
ชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เอาหน้ามุดเข้าไปไว้ในรูตูดท่าจะเหมาะท่าจะควร อายสัดๆ เชี่ยคินตา บักลำยองเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“มึงพักผ่อนเถอะนะเพื่อน” น้ำเสียงเชี่ยมิกประชดชิบหาย “แล้วก็นึกว่าเวลามึงเจอหน้าเชี่ยเหนือกับเพื่อนมัน มึงจะทำหน้ายังไง”
มึงไม่คิดจะมาช่วยกูนึกหน่อยเลยเหรอ . . TT
“กูไปละแม่ง”
เชี่ยมิกยังอยู่ในชุดอย่างหล่ออยู่เลยแต่ซกมกพอสมควร ผมอ่ะเหลือแต่บ๊อกเซอร์ยี่ห้อแพงหูดับตับไหม้(?)นั่งอยู่บนเตียงนอนตัวเอง สาบานได้เมื่อคืนผมทำอะไรลงไปก็ไม่รู้ จำไม่ได้เลยวุ้ยยยย แล้วนี่ผมทำลงไปจริงใช่มั้ย โธ่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คนในผับผมจำไม่ได้หรอกนะว่ามีใครบ้าง เอาเป็นว่าให้แม่งรู้กันไปเหอะไม่ได้แคร์เหี้ยไรหรอก แต่ไอ้เหนือกับพวกปากหมาชอบเห่าเพื่อนมันเนี่ยดิ
แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง จำกูได้ชัวร์ๆ!!!!!!!!!!!!
นอนดีกว่า เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น TT
วันนั้นทั้งวันผมเอาแต่อ่านหนังสือ ไม่ใช่ขยันอะไรหรอกเผื่อจะได้ลืมๆเรื่องน่าอายของตัวเองลงไปบ้าง TT แต่เชื่อป่ะ กลิ่นโคโลญจน์ของมันยังลอยติดจมูกผมอยู่ มันวนๆไปมาอยู่รอบตัวอยู่เลย ผมนี่แม่งเพ้อเจ้อชะมัด แต่ถ้าเป็นอย่างงี้ไอ้มิกมันก็พูดจริงอ่ะดิ TT
ตกดึกพวกไอ้ฟิล์มลากคอผมไปดูงานที่สแตนของทันตะ อาทิตย์หน้าทั้งอาทิตย์แข่งกีฬาใหญ่มหาลัยแล้วครับ เรียกได้ว่าเชียร์กันมันส์หยดติ๋ง มีบางประเภทที่อาจจะชิงกันไปแล้วเช่นบาสเกตบอล อะไรเทือกๆนี้แหละ พอวันศุกร์ปุ๊บก็จะแข่งสแตนกันปั๊บมีแปลอักษรและก็มีผู้นำเชียร์มายืนกางแขนส่ายตูดไปมาให้ชาวบ้านเขาดูกัน ผมนี่เกือบจะได้เป็นลีดละครับ แต่อาศัยความไวในการหลบหนีตอนเค้าคัด 555 มันใช้คนเยอะเลยต้องมีปีสองแซมๆอยู่บ้างแต่หลักๆก็เป็นปีหนึ่ง
“ซีสิบสอง ยกพร๊อบผิดด้านครับน้อง อ่า ครับๆถูกแล้ว” ไอ้เชี่ยภัทรเอาการเอางานนี่หว่า มันจบชายล้วนมาจากโรงเรียนที่เก่งเรื่องแปลอักษรครับ งานนี้มันเลยรับไปแบบเต็มๆและก็ทำได้ดีซะด้วย ผม ไอ้เชี่ยฟิล์ม ไอ้เชี่ยมิกนั่งกร่อยอยู่บนโต๊ะข้างล่างสอดส่องน้องปีหนึ่งน่ารักๆบนสแตนไป บางครั้งผมก็ช่วยส่งน้ำส่งขนม ดูแลน้องที่ใกล้จะเป็นลมบ้างไรบ้างอยู่นะ
“มึงได้เจอหน้าไอ้เหนือบ้างยัง” เชี่ยฟิล์มถามผมที่กำลังเล่นเกมในไอโฟนอยู่
ผมหันหน้าหนีไปทางสแตนของวิศวะที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลแต่เดินเหนื่อย(?)เห็นเสื้อช้อปน้ำเงินกันให้รึ่มแต่ไม่รู้ว่าสิ่งมีชีวิตที่ชื่อเหนืออยู่แถวนั้นมั้ย
ถ้ามันจะอยู่ก็เรื่องของมันเถอะ กูยังอายไม่หายเลยครับเพื่อนฟิล์มTT
หรือบางทีมันอาจจะยุ่งๆกับเรื่องละครเวที หลังงานกีฬานี้ ศุกร์อาทิตย์หน้าก็ละครเวทีรอบแรกแล้วอ่ะครับ
อยากจะบอกว่าไอ้เชี่ยปอนด์จัดการเป็นธุระเรื่องจองตั๋วรอบวีไอพีให้ผมตั้งห้าใบ(ผมไม่ได้ออกซักแอะ) วันที่มันขึ้นแสดงกันวันแรก ผมนี่แหละครับที่จะได้มีโอกาสดูก่อนใครเพื่อนไปพร้อมๆกับแขกกิตติมศักดิ์แบบอาม้าอาอึ้มรวยๆทั้งหลาย
“ไม่เจอก็ดี” ผมงุบงิบๆตอบ
“จริงอ่า ปล่อยไว้นานระวังมันไปควงสาวอื่นนะเว้ย กูได้ข่าวว่ากิ๊กแม่งเยอะสัด แย่งเด็กเชี่ยมิกไปหลายคนแล้วเนี่ย”
ใจผมกระตุกวูบชั่วครู่ แต่มันใช่เรื่องของผมที่ไหนล่ะ ?
หน้าตาอย่างมันมีสาวๆมารุมทึ้งแย่งกันก็คงจะไม่ผิดวิสัยเท่าไหร่หรอก
“เรื่องของมันดิ”
“ฮั่นแน่ะ ไม่สนใจจริงดิ”
“เออ”
“แต่วันนั้นมึงเต้นโคตรเซ็กซี่เลยจริงๆนะเชี่ยคิน”
“ห่าน มึงจะขุดมาให้กูอายมากขึ้นรึไง” ผมเลิกสนใจไอโฟนแล้วหันหัวมาเผชิญหน้ากับไอ้เชี่ยฟิล์มจอมกวนตีนนี่แทน
“ฮ่าๆๆๆๆ เซ็กซี่แบบผู้ชายอ่ะ กูเห็นแล้วแม่งรู้สึกน้ำลายไหลแปลกๆเลย ไม่เชื่อถามเชี่ยภัทรดิ”
“มึงเบี่ยงเบนแล้วไอ้สัด อย่ามานั่งใกล้กู” ผมเขยิบตัวหนีให้ห่างจากไอ้ฟิล์ม เบื่อหน้าแม่ง กวนตีนอยู่ได้ตลอดเว ไม่เหมือนไอ้เชี่ยมิกที่ก้มหน้าสนใจบีบีแต่กับกิ๊กอย่างเดียว . . เอ๊ะ สรุปดีหรือไม่ดีเนี่ย
“อ้าวเห้ย นั่นไอ้เชี่ยเหนือไม่ใช่เหรอ”
ผมหันไปตามเสียงที่ไอ้ฟิล์มพูดทันที แต่ก็ต้องรู้สึกว่าตัวเองเสียหน้าอย่างแรงเมื่อรู้ว่าเชี่ยฟิล์มแม่งโกหกผม . .
“ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ใช่ไอ้เหนือหรอกคินตาเอ๊ย โน่นไง เดือนวิศวะปีหนึ่งมาเชียวนะเว้ยมึง เอาแล้วไง คณะกูหัวกระไดไม่แห้งแพราะเพื่อนกูเองนี่ล่ะวะ”
ผมกลืนน้ำลายเอื้อกเห็นเชี่ยปอนด์ส่งยิ้มสดใสมาให้แต่ไกลโพ้น มันเดินมาคนเดียวอย่างหล่อทำเอาน้องๆปีหนึ่งที่หน้าตาสุดจะเด็กเรียนของผมก็วี๊ดว้ายกระตู้วู้ฮูวี๊ฮูกันใหญ่ คือมึงกะเดินมาแย่งซีนไอ้เชี่ยภัทร ที่แหกปากสั่งน้องกูอยู่ว่างั้น ไอ้เด็กเวร
“พี่คินนน เป็นไงบ้างพี่ ได้ข่าวว่าไปสร้างวีรกรรมอะไรไว้เมื่อคืนนี้อ่ะ”
พ่องมึงตาย แม่ยายมึงสิ้นกลิ่นน้ำนม . . ไม่คนใดก็คนหนึ่งทำไมถึงชอบกัดกูจังเลยเว้ยยยยเห้ยยยยยย
“กูเซ็กซี่ล่ะสิ” พูดได้ไม่อายปากเลยผม ผมยักไหล่ทำเป็นท้าทายใส่ไอ้ปอนด์ที่ตอนนี้หัวเราะร่าอารมณ์ดีไปแล้ว มันยกมือไหว้เชี่ยมิกเชี่ยฟิล์มอย่างรู้งาน
“คิกๆๆ ไปทานข้าวกันครับ”
“โห่ ไอ้น้อง พวกพี่นั่งกันหลายคน ทำไมชวนแค่คนเดียวอ่ะครับ” ปากอย่างงี้มันพ่อของลูกแอนนี่นี่หว่าเห้ยๆ(อย่าถือสาผมนะTT)
“ก็ผมจีบพี่คินนี่ครับ ไม่ได้จีบพวกพี่ซักหน่อย” มันพูดยิ้มๆตาเล็กยิบหยี ทำให้เพื่อนผมส่งเสียงแซวกันดังเข้าไปใหญ่ นี่ถ้ามึงพูดอย่างงี้กับพวกเกษตรและก็เทคโนนะปอนด์เอ๊ย มึงตายแบบศพไร้ญาติเลยทีเดียวเชียวนะครับ
แต่พูดออกมาได้อายปากมั่งมั้ย . . จีบกูเนี่ย คิดดีแล้วเหรอ
“โธ่ ไปๆไอ้เชี่ยคินตา แฟนมารับแล้วก็ไปๆจากตรงนี้ซะ น้องกูเสียสมาธิ”
ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พูดอย่างงี้ก็รู้กัน(แบบผิดๆ)ทั่วปีหนึ่งดิวะ ก็ไอ้เชี่ยภัทรเล่นพูดเสียงดังใส่โทรโข่งที่เอาไว้คุมน้องแบบเนี่ย ผมก็เสียหายเด้ TT
“ครับๆ รีบไปแล้วครับ” ไอ้ห่านเป็ดนามว่าปอนด์ยิ้มรับแล้วโอบไหล่ผมอย่างสมบทบาท(?) พ่องมึงตายยยยยยย ทำเชี่ยไรกับกูแบบนี้เนี่ยยยยยยยยยย
“ฮ่าๆๆๆ พี่คิน เลิกทำหน้าบูดได้แล้วนะครับ”
“เรื่องของกูไอ้สาดดด” อันที่จริงผมก็ไม่ได้โกรธอะไรมากมายนักหรอกครับ
ตอนนี้ผมเดินลัดสนามฟุตบอลเคียงคู่ไปกับไอ้หล่อราศีจับนามว่าปอนด์ คนที่เดินผ่านไปมาท่าทางก็ยุ่งๆกันทั้งนั้นเลย มองจากตรงนี้เห็นสแตนกำลังเป็นรูปเป็นร่างและเสียงก็ดังล้งเล้งมั่วกันไปหมด กีฬานี้เป็นหน้าเป็นตาให้กับมหาลัยครับ แขกข้างนอกมากันให้รึ่มและที่สำคัญเรื่องความเลิศเลอเพอร์เฟคนี่ไม่มีใครยอมใครจริงๆ
“วันนี้อยากกินไรครับ”
“กูยังไม่หิวเลยเหอะ” พูดอีกก็ถูกอีก ป้าใสเพิ่งทำต้มเลือดหมูให้กินเมื่อตอนบ่ายสี่นี่เอง ตอนนี้ก็เพิ่งสองทุ่มยังอุ่นๆท้องอยู่เลย “แล้วนี่มึงไม่ซ้อมละครเวที ?”
“อ๋อ วันนี้มาซ้อมเกี่ยวกับพิธีเปิดก่อนอ่ะครับ พวกดาวเดือนทุกคณะมีหน้าที่ตอนพิธีเปิดอ่ะ”
“อือฮึ” ชีวิตเมิงวุ่นวายชิบหาย กูเหนื่อยแทน - - “
“แล้วถ้าไม่อยากไปทานข้าว พี่อยากไปไหนอ่ะ”
“กูอยากกลับไปนั่งกับเพื่อนกูแบบเมื่อกี้” ผมตอบห้วนๆ
“ฮ่าๆๆแล้วพี่ตามผมมาทำไมอ่ะครับ”
ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดด ก็มึงลากกูมาเห็นๆกันอยู่!!! โธ่เว้ยยยยยยย อันที่จริงผมรีบหนีมาจากตรงนั้นต่างหาก เสียงแซวแม่งดังชิบหายทำเอาผมอายเหมือนกัน
“พี่คินโคตรน่ารักเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ”
ไอ้ห่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ชมกูแบบนี้เลยรึ ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไรหลังจากที่สลัดเขี้ยวเล็บออกไปนี่คนมาชมผมว่าน่ารักกันเยอะจริงๆ ไอ้คำว่าหล่อนี่มันหายไปไหนวะ ? แบบมีผู้หญิงเข้ามาหาเป็นรุ่นพ่งรุ่นพี่นี่ไม่มีแล้วอ่ะครับที่มาขอเบอร์ขออะไร มีแต่มาชมว่าน่ารักจังอย่างนั้นอย่างนี้เหมือนชมเด็ก อะไรวะ ? เกิดอะไรขึ้นกับหน้ากูป่าวเนี่ย
“จะพากูไปไหน” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง
“เดี๋ยวผมแวะไปสแตนวิศวะก่อนครับ ไปหาเพื่อนแป๊บ”
“อื้อ”
ผมก็อื้อไปงั้นๆแหละ แต่ในใจน่ะกลัวชิบหาย TT ถ้าเจออิพวกปีสองเพื่อนไอ้เหนือหรือที่ร้ายที่สุดคือไอ้เหนือเอง ผมจะทำหน้ายังไง จะเจอมั้ยเนี่ย จะเจอมั้ยๆ กลัวววววว TT
“หวัดดีครับพี่ๆ”
ชัดเจน แม่งนั่งเรียงกันเป็นตับ TT . . เพื่อนไอ้เหนือแน่ๆผมจำได้ ดีนะที่ไม่มีใครหันหลังมาสนใจ เพราะมัวแต่คุมน้องให้นั่งกันตัวแข็งทื่อแบบเป๊ะสุดๆ ขณะนี้มันจะโชว์แกร่งไปไหน ?
ดีนะที่ไม่มีไอ้เหนือ ผมคาดว่าน่าจะซ้อมละครเวที โอ้ว ดีไป วันนี้ผมโชคดีอยู่นะครับ จริงๆนะ
แอบเห็นไอ้เชี่ยปอนด์มันไปคุยกับน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่บนสแตน สวยหยาดเยิ้มขนาดนี้คงไม่ต้องเดาก็รู้ว่านั่นดาววิศวะแน่นอน ตายละ น้องเค้าจิกสายตามาหาผมด้วยแฮะ อะไรหว่า ? สายตาแบบนั้นๆไม่เคยเจอมาก่อนเลย เพราะเมื่อก่อนมีแต่เจอผู้หญิงมองแบบหลงใหลอ่ะครับ อันนี้อะไรนี่
ผมเกาหัวแกรกๆแล้วหันไปทางอื่นรอไอ้เชี่ยปอนด์ จะว่าไปผมมารอมันทำไม ? งงตัวเอง
“ไปกันได้แล้วพี่” ไอ้ปอนด์วิ่งมาแตะไหล่ผมแล้วดันตัวให้เดินไปข้างหน้า
“เห้ย รีบจัง” ผมท้วง
“รีบดิ เดี๋ยวพี่ก็เป็นข่าวอีกน่ะ”
“อะไรของเมิง”
“พี่ดังไปทั่ววิศวะแล้วมั้งครับ เพราะพี่เหนือกับผมนี่แหละ ผมไม่อยากให้พี่เสียหายมากไปกว่านี้”
คือ . . คือคณะมึงมีพวกแบบกอสสิบเกิร์ลด้วยอ่อวะ ? วิศวะนะเว้ย ไม่ใช่นิเทศ สารสนเทศ อะไรเทือกๆนั้นซะหน่อย
“แล้วเมื่อกี้ใครวะ แม่งสวยจริงไรจริง ขอเบอร์หน่อยดิ” เยอะจริงๆเลยนะผม . . แหมะ ก็ขอเจ้าชู้บ้างไรบ้างเหอะ
“ไม่ได้”
ไอ้สัดนี่ตอบเร็วไปไหน มึงคิดบ้างไรบ้างก็ได้นะกูไม่ว่า
“เค้าชอบผม เค้าไม่ได้ชอบพี่ซะหน่อย”
ปอนด์ยิ้มเท่มาให้ผม แต่ผมนี่ไม่ได้หลงเชี่ยไรมันหรอก หมั่นไส้มากกว่า ไม่ขอเถียงครับว่าชีนางนั้นชอบมันจริงๆ . .
“แล้วจะไปไหน ไม่น่าไปกูกลับไปสแตนกูนะ”
“โหยยย น่าไปดิ มาเหอะ เดี๋ยวผมจะพาไปร้านบรรยากาศดีๆร้านนึง รับรองพี่ติดใจแน่ๆ”
ให้มันจริงเถอะ . .
ณ ร้านเค้ก ที่ไกลจากมอแบบสุดตีน
เกือบจะเปลี่ยนอำเภออยู่แล้วนะเว้ยยยยย ไอ้ปอนด์ ไอ้บ้า มึงพามาไกลขนาดนี้แดกเค้กหลังมอยังจะน่ารื่นรมย์กว่า แต่พอสาวชุดสีครีมเดินเข้าไปในร้านเท่านั้นแหละ ผมเปลี่ยนความคิดทันทีเลย
ร้านนี้สาวสวยเยอะแฮะ . . แปลกจริง ทั้งๆที่อยู่ชานเมืองแท้ๆ
“พี่เหนือนี่นา”
หวะ ว่าไงนะ ? ผมเกาหัวแกรกๆ มองตามไอ้ปอนด์ไปเห็นไอ้เหนือนั่งเต๊ะท่าอยู่มุมร้านท่าทางกำลังรอใครบางคน และก็ชัดเจนครับ ผู้หญิงชุดสีครีมเมื่อกี้แหละ ที่มันรออยู่
ผมนี่ก้มหน้างุดเลย พยายามซ่อนตัวให้พ้นจากสายตาคมของไอ้บ้าเหนือนั่น อย่าเห็นกูเลยนะ กูยังอายไม่หายเลยเหอะ TT
“ฮ่าๆๆ เดี๋ยวผมพาไปนั่งริมระเบียงละกันนะครับพี่คิน พี่เหนือไม่เห็นหรอก” ขอบใจมึงมากไอ้ปอนด์ เดี๋ยวมื้อนี้กูเลี้ยงเอง
ผมกับไอ้ปอนด์นั่งอยู่ริมระเบียง แสงไฟสีส้มสาดส่อง ผมเอาหมอนอิงสีสวยมากอดแนบตัก อากาศหนาวแล้วนี่หว่า ไอ้ตัวผมใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น TT
ไอ้ปอนด์แจกยิ้มให้กับพนักงานสาวพร้อมๆกับสั่งเค้ก ส่วนผมแอบลอบมองไปทางไอ้เหนือ มันจะทำอะไรของมันกับผู้หญิงคนนั้นน้า . .
ตายห่า . . นี่มึงเห็นกูเรอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แม่ง จ้องเขม็งอย่างนั้น มาฆ่ากูเลยดีมั้ย TT
“พี่คินครับ เอาเค้กอะไรดีอ่ะ”
“เอาอันนี้ และก็อันนี้”
ผมจิ้มส่งเดชไปแล้วก้มหน้าซุกกับหมอน ผมต้องหน้าแดงแน่ๆ ไม่ได้สนใจว่ามันมากับผู้หญิงเล้ยยยยยยยยยยยย คนละเรื่องจริงๆ - - “
“ไม่ต้องบอกแม่นะว่าผมมา นะๆๆๆ” ได้ยินเสียงปอนด์พูดกับพนักงาน
“นี่ร้านมึงเหรอ”
“ร้านแม่ครับ”
“โหยยยยยย จริงดิ รวยไม่หยอกเลยนะเมิง”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ใครจะไปสู้พี่คินได้ล่ะครับ” เงินยายกูต่างหากไม่ใช่เงินกู โด่ววววว “แล้วพี่ . .” สีหน้าของไอ้เชี่ยปอนด์อ่านยากมาก
“อะไร”
“ไม่รู้สึกอะไรเหรอครับ เห็นพี่เหนือกับ . .”
“โหยมึง อย่าเสียงดังไป เมื่อกี้มันเห็นกูแล้ว”
“อะไรนะ”
“กูยังอายไม่หาย ขอร้องล่ะ อย่าพูดถึงมันตอนนี้เลยนะ”
“อะอ้าวพี่เหนือ หวัดดีครับ”
ไม่ต้องพูดถึงให้เหนื่อยหน่ายใจเล้ยยยย ก็ในเมื่อตัวจริงมันเดินมานั่งข้างๆไอ้เชี่ยปอนด์เป็นที่เรียบร้อยแล้วแบบเนี้ย ผมหันกลับไปโต๊ะไอ้เหนือที่มันเพิ่งจากมา ผู้หญิงในชุดสีครีมเพิ่งออกจากร้านไป . .
เอ๊ะ อะไรหว่า
แต่ตอนนี้รักษาหน้าให้หายแดงก่อนเหอะ เมื่อคืนกูทำอะไรมึง อย่าจำได้เลยนะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
“กูกินด้วย”
มันคว้าเมนูไปเปิดแบบส่งๆแล้วก็เรียกพนักงานมารับออเดอร์
ผมนี่งงเป็นไก่ตาแตก ส่วนไอ้ปอนด์ก็งงแดกไม่แพ้กัน เหนือมันมาสไตล์ไหนเนี่ยครับวันนี้
“มองอะไร”
พอมันพูดผมกับปอนด์นี้หันไปทางอื่นปั๊บเลย . . น่ากลัวจริงๆไอ้สัดนี่ ญาติมันแม่งต้องเป็นแวมไพร์ผสมกับหมาป่าแหงมๆ ดุชิบหาย แม่มันคงลำบากเวลาคลอดน่าดู สงสารจริงๆ (ยังจะโยงได้?)
“พี่เหนือ ไม่มีซ้อมเหรอครับวันนี้” ปอนด์ชวนคุย
“กูโดด” ถุยยยย บักอินดี้ . .
“ฮ่าๆๆๆ เจ๋งงงงงงงงงงงงงงง”
“แล้วเนี่ยไปดูสแตนมายัง สวยมั้ย”
“ก็ดีครับ พี่บาสพี่จิวทำงานเก่งมากๆ”
“เพื่อนกูเจ๋งอยู่แล้ว”
อะไรกันหนอ . . ผมกลายเป็นอากาศไปซะแล้วล่ะมั้ง ก็ดีนะ อย่าให้ไอ้เหนือมองมาทางนี้เลย ชวนคุยไปเรื่อยๆไอ้ปอนด์ เพราะแม่งจิกเหลือเกิน กูขอโทษที่เกือบจะจูบมึงนะไอ้เหนือ โอเคมั้ย TT
“พี่คิน เงียบทำไมอ่า”
“เอ่อ..” ลืมกูไปแล้ว อย่าเสือกมาจำกูได้สิ ไอ้ปอนด์เอ๊ย
“อากาศหนาวๆแบบนี้ มึงโง่ป่าวใส่เสื้อยืดมา”
.
.
.
การพูดที่ข้ามช็อตของไอ้เชี่ยเหนือทำเอาผมอึ้งไปเหมือนกัน ที่บอกว่าข้ามช็อตก็เพราะแม่งมันใช่เรื่องเดียวกันที่ไหน ผมกลืนน้ำลายเอื้อกไม่รู้จะตอบอะไร แต่โชคดีที่ไอ้ปอนด์ขัดขึ้นมาซะก่อน
“เอาเสื้อผมไปก่อนพี่คิน”
เออดี ขอบใจมากนะ ผมกำลังจะคว้าเสื้อไอ้ปอนด์ที่เพิ่งจะส่งมาให้อยู่แล้ว แต่ . .
พรึ่บ! เสื้อนอกของไอ้เหนือลอยละลิ่วมาปิดหัวผมพอดี โคโลนจญ์กลิ่นเดิมกระจายไปทั่วจมูก
ใจเต้นไม่เป็นส่ำเลย . .
“นี่อาจจะอุ่นกว่า”
ผมเอาเสื้อของไอ้เหนือของจากหัวแล้วลอบมองหน้ามันอย่างกล้าๆกลัวๆ เห็นมันตักเค้กเข้าปากไม่ได้สนใจอะไร แต่ไอ้ปอนด์นี่จ้องหน้ามันใหญ่ราวกับงงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ผมดีใจเล็กๆขณะเอาเสื้อไอ้เหนือมาห่ม อุ่นจริงอย่างที่มันบอก แต่เค้กตรงหน้านี่กลืนไม่ลงแล้วอ่ะค้าบบบบบบบบ ใครก็ได้ช่วยมากินที ผมใจเต้นไปหมดแล้ว ทำอะไรไม่ถูกเลยเนี่ย TT
“พี่คิน ลองนี่ อร่อยนะ อั้มๆ” ไอ้ปอนด์ ป้อนกูเลยเหรอเห้ยยยยยยย
ผมเกาหัวแกรกๆกำลังจะอ้าปาก ไม่กล้าปฏิเสธจริงๆ
“แดกนี่”
ไอ้เชี่ยเหนือดันเค้กที่มันสั่งมาชนกับจานผม เล่นเอาไอ้ปอนด์มือค้าง - -
อะไรครับ งงเว้ยยยยย ไอ้ปอนด์นี่ผมไม่งงหรอก แต่ไอ้เหนือเนี่ยดิ แม่งจะเล่นอะไรกับผมวะ ?!!!!
“พี่คิน ง่วงยังครับ ผมไปส่งนะ”
“เอ่อ..”
“รถกูซ่อมเสร็จแล้ว กูจะไปส่งมึง มึงเคยไปส่งกู กูไม่ชอบติดหนี้ใคร”
เอาไงดีล่ะผม ฮ่วยยยยยยยยยยยย พวกแม่งเล่นไรกัน สนุกมากป่ะ
“พี่คินกลับกับผมนะ ผมพาพี่มานะครับ”
“มึงกล้าปฏิเสธกูเหรอ”
ผมเริ่มเห็นลางไม่ดีขณะที่เห็นไอ้หล่อวิศวะสองคนมันเริ่มจ้องหน้ากัน . . ราวกับกำลังแข่งอะไรกันสักอย่างที่ผมเองก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆผมเป็นกรรมการตัดสินชัดๆ เพราะแม่งจ้องหน้ากันเสร็จ แล้วก็มาจ้องผมต่ออย่างคาดคั้น
ไอ้ปอนด์ ดวงหน้าใสๆ ยิ้มแฉ่งน่ารัก
ไอ้เหนือ หน้าตาคมเข้ม เหมือนบังคับยังไงยังงั้น
เอาไงดีหว่า ??!!!!
“ไอ้ปอนด์ มึงลุกขึ้นมาคุยกับกูดิ๊!!!!”
“ผมกำลังจะพูดอย่างนั้นเลยครับพี่!!!!”
และมันสองคนก็หายไปจากโต๊ะ ทิ้งให้ผมนั่งเอ๋ออยู่คนเดียว . .
อย่าบอกนะ ว่าแม่งจะได้กันเอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เอ่อ ผมล้อเล่นนะ - - “
สุขสันต์วันพ่อ
ตอนใหม่พิมพ์ไว้แล้วนะจ๊ะ o18
เอ้าใครคิดถึงคินตาบ้าง ส่งเสียงโหน่ยยยยยยย :laugh:
-
:z13:
จิ้ม....นาน ๆ จะได้จิ้ม
แหม....เกือบทายถูกนะ
แล้วตอนนี้มันชักยังไง ๆ กันอยู่นะ ระหว่าง เหนือ กับ ปอนด์ นี่
-
อ๊ากกกกกกกก :laugh:
ปฏิกริยารุนแรงมากหนุ่มๆคณะนี้
เริ่มมีอาการแล้วไงล่ะ หึหึหึ
เหนือก็เหนือเห๊อะ เสร็จแน่ๆ
อย่าออกไปคุยนานๆ กลัวคนหล่อมันจะได้กันเอง กร๊ากๆๆ
บวก ให้ รอตอนต่อไปน๊า :L2: :L2:
-
ต๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแล้วตาเหนื่อ รุกแรงนะค๊าหวังว่าไม่มีแลกหมัดกันเนอะ อิอิ
-
เหนือก็คงบอกว่าจีบคินให้เพื่อนเหมือนตอนอื่นๆที่ผ่านมา เจ็บมั๊ยคิน??
-
กรี๊ดดดดดดดดดตาเหนือ โดนคินตาจูบไปที หวั่นไหวเลยหรอ
สลับบทกันปะเนี่ย :laugh:
-
อั้ยยยยยะ น้องเหนือหนนี้แกล้งหลอกให้ตายใจอีกรึเปล่าเนี่ย สงสารกันมั่งเหอะ :m16:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ให้เสียงค่ะ :laugh:
-
:call: :call:ขอตอนใหม่เร็วๆค่ะ
ส่งสารถึงคนแต่งอยากขอให้แต่งภาคของเหนือมาให้อ่านหน่อยได้ไหมค่ะ :z3: รู้สึกมันขาดๆภาคของเหนือนะคะ
คนแต่งสู้ๆ ขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4:
-
อยากอ่านตอนคินทำอะไรบนเวทีจังเลย ใครถ่ายคลิปไว้ขอหน่อยเถอะค่า
ว่าแต่ที่ทำเนี่ยหวง หรือหึงล่ะเหนือ
ฮิ้วววววววววววววววววว
-
ถ้าได้กันเอง คินไม่อกแตกตายหรออ
เหนือจะยังไงเอาให้แน่ อย่าทำอะไรครึ่งๆกลางๆแบบนี้
รอตอนต่อไปนะคะ
:L2: :L2:
-
มาต่ออีกนะจ๊ะ อิอิ ชอบบบบบบบบบ :impress2:
-
คิดถึงเรื่องนี้มากกกกกกกกก
ในที่สุดวันนี้ก็มาต่อแล้ว ดีใจ!! :mc4:
ว่าแต่คุณเหนือคะ ที่ทำเนี่ยหึงคินหรือห่วงปอนด์???
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
คิดถึงมากถึงมากที่สุดค่า
สรุปเหนือนี่ยังไงอ่ะ ชอบคินแล้วเหรอ?ชอบแล้วใช่มั้ย? หรือแค่หวงก้าง ไม่เอา แต่ไม่ให้ใคร? ขอให้ไม่เป็นแบบหลังทีเท้อ
คิดได้เนอะคินว่าสองคนนั้นจะได้กันเอง เฮ้อ
แล้วตกลงสองคนนั้นจะทำไรก๊านนนน จะดวลเหรอ ต่อยแย่งคินกันใช่เปล่า ฮ่าๆๆๆ
มาต่อไวๆนะค้า อยากอ่านมากมาย
-
มาต่อแล้ว คินลูกแม่
รักคนเขียน :กอด1:
คินตาจ๋านู๋อย่าไปใจเต้นกับมันลูก อิเหนืออ่ะ นู๋นี่เจ็บไม่จำนะคะ
เด๋วพอนู๋ไปมีความหวังกับมัน มันก็บอก ช่วยกันไว้ให้ไอคุณบาสเพื่อนมันอีก
กลับกับน้องปอนด์ไปเลยลูก เชิดใส่มันซะมั่ง นู่ไม่ใช่ของตายน่ะ :angry2:
-
เหนือ จะเอาไงวะ
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
อย่าแย่งกันนนนนน :impress2:
เหนือน่ารักนะ :o8:
-
ฮาอิเหนือ เกรียนเบาๆ ฮ่าๆๆๆ ชอบคินตาเค้าแล้วล่ะเซ่
-
หนูคิน คิดได้ไง เหนือกับปอนด์ กินกันเอง :m20: ถ้าเป็นอย่างนั้น คินคงต้องไปตีฉิ่งกับหนูภีมแหละนะ :jul3:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยย
:oni2:
เปิดมาก็ได้เรื่องเลยเว้ย
น้องคินที่รักของเจ๊
เกิดศึกชิงนา(ย)งกลางร้านเค๊กซะงั้น
:pandalaugh:
เป็นนิมิตหมายอันดีแล้วนะหนูคิน
แต่คิดอีกที
อิเหนือมันจะเป็นหมาหวงก้างไว้ให้เพื่อนมันอีกป่าววะเนี่ย
บักนี่ทำอะไรไม่เคยคิดถึงนายเอกของเราเล้ย
ยกมือบอกว่าคิดถึงคินตา
แต่โดด :z6: ไอ้เหนือซะที
หมั่นไส้อ่ะมีไรมะ 555555
รอตอนหน้าค่า
:กอด1:
-
มาต่อแล้วววว
-
คินน่ารัก
เปลี่ยนพระเอกเถอะ
ชอบปอนด์อ่ะ
เหนือซึนเกินเซ็ง
1+จ๊า
-
คิดถึงมาก หายไปนานเลย
มาคราวนี้ มีความคืบหน้าละ เหนือเอ้ย แกเริ่มมีความรู้สึกแล้วใช่มะ
อย่าโหดอีกนะแก ชั้นเพลีย
-
รีบๆๆมาต่อนะค่ะ
อยากรู้ตอนต่อไปแล้ววว
-
12
พวกแม่งหายกันไปนานสองนานซะจนผมกินเค้กหมด และน้ำโกโก้ปั่นที่ผมสั่งมาก็หมดด้วย ส่วนน้ำของพวกมันสองคนละลายจนหมดอร่อย มันไปคุยอะไรกันวะ สงสัยจริงๆ แต่ตอนนี้ขอชื่นชมกับเสื้อไอ้เหนือก่อนได้ป่าว เผื่อมันผีออกแล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม ไอ้ตัวกระผมก็อดฟินน่ะสิ มันอุตส่าห์ผีเข้าแบบนี้โอกาสหาได้ยากนะขอบอก
“รอนานมะ”
คนที่กลับมาคือไอ้เหนือที่ดูดชาเขียวในแก้วของมันดังจ๊วบๆ
“หละแล้ว ไอ้ปอนด์ล่ะ?”
“กลับไปแล้ว”
“หะหา”
“ถามมากทำไม ชอบมันเหรอ”
ไอ้สาดเหนือ พูดบ้าอะไรของมันวะครับ ผมชักสีหน้ามองดูไอ้ห่าที่โตแต่ตัวที่นั่งอยู่ตรงข้าม ถึงผมจะชอบมันแต่ผมก็ไม่ได้ยอมมันทุกเรื่องหรอกนะจะบอกให้(คนอ่าน:จริงๆน่ะเหรออออออออออออออออออ)
“แดกเสร็จยัง กูจะได้พากลับ”
ไอ้เหี้ยเอ๊ย ผมทำปากขมุบขมิบกินเค้กที่เหลือของไอ้ปอนด์(อารมณ์เสียดายของ) สงสัยไอ้เหนือเห็นว่าผมกินช้ามั้งมันเลยมาช่วยตักยัดๆเข้าปากให้อย่างเร็ว มึงจะรีบไปตามเมียที่บ้านรึไงสัดนี่
“โทษครับ คิดตังค์ด่วนๆเลย”
วันนี้เหนือมันแปลกมากถึงมากที่สุดดดดดดดดดดดดดด ปกติถ้าได้กินข้าวกับมันนะ(นับครั้งได้ จำกันได้ป่าว) ต้องหารคนละครึ่งไม่ก็ผมเป็นคนออก ทั้งๆที่มันบอกจะเลี้ยงตอบแทนแท้ๆ (มันกวนตีน) แต่ครั้งนี้คว้าแบงค์ร้อยสามใบออกมาและก็ไม่รอตังค์ทอนด้วย ผมนี่รีบบึ่งตามหลังสูงๆของไอ้เหนือไป ไม่งั้นล่ะก็ไม่มีคนไปส่งแน่ TT
“ไอ้สาด รีบหาพ่อง”
“หุบปากแล้วก็ขึ้นรถ”
วะ วะ วะ ว้าววววววววววววววววววววววว มีโอกาสเป็นตุ๊กตุ่นหน้ารถไอ้เหนือเป็นครั้งที่สอง ฮอนด้าซิตี้สีขาวลูกพ่ออออออ พ่อรักเจ้ามาก พ่ออยากนั่งเจ้าทุกวันจริงๆเลย จะมีโอกาสมั้ยนะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“จะจ้องรถกูอีกนานป่ะ”
ครับๆๆๆๆๆๆๆ ชื่นชมหน่อยก็ไม่ได้แม่ง หวงเหรอวะ โด่วววววววว
ผมกอดเสื้อไอ้เหนือแน่นตอนที่มันออกรถ ในรถแอร์หนาวมากกกกกกกกกกกกกก ผมงี้สั่นกึกๆๆ ไอ้เจ้าชายน้ำแข็งข้างตัวดูท่าจะชอบความเย็นแฮะ กูสั่นจนฟันกูกระทบกันเสียงดังแล้วเนี่ยไอ้เวร ลดแอร์ที
“หนาวเหรอ”
ผมพยักหน้ากึกๆ สงสารกูด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
“ก็หนาวต่อไป”
แล้วมึงจะถามหาสวรรค์ของเตี่ยมึงเหรอ!!!!!!!!!!!!! โมโหโว้ยโมโห ผมมองหน้าด้านข้างไอ้เหนืออย่างนึกเซ็ง แม้ว่าจะชอบมันก็เหอะ แต่นาทีชักสงสัยว่าผมชอบมันเข้าไปได้ยังไง เอ๊ะ หรือเพราะมันหล่อ อาจจะใช่ แต่กูชอบผู้หญิงนะห่านนนนน งั้นเพราะอะไรล่ะ ? เพราะความกวนตีนไม่มีที่สิ้นสุดของมันแหงมๆ เฮอะ!!!!!!!
“ในที่สุดกูก็กันมึงออกจากไอ้ปอนด์ได้อีกแล้ว หึ”
“มึงว่าไงนะ”
“กูช่วยบาสจีบมึงอยู่นะ ลืมไปแล้วเหรอ”
กูว่าแล้ว กูว่าแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว แม่งไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับผมมากขึ้นหรอก ไอ้เหี้ยนี่เจ้าเล่ห์และก็ร้ายกาจมาก แต่แปลกที่ครั้งนี้ไม่ผิดหวังเหมือนครั้งก่อนที่ไปเมาอยู่ในผับ สงสัยผมคงเข็ดไปอีกนานไม่กล้าเมาอีกแล้ว . .
“เมื่อคืนเต้นสวยดีนะ”
คำพูดเย็นๆของไอ้เหนือทำเอาผมหน้าแดงเป็นไก่ต้ม(?) เอ่อ - - หน้าแดงละกันนะครับ ไม่รู้ว่ามันประชดหรือพูดในแง่ร้ายหรือไม่ แต่น้ำเสียงนี่นุ่มเอาการอยู่คงจะชมของจริงกระมัง
ลอยแล้ววววววววววววววววกู
“วันหลังก็ไปรูดเสาที่บาร์เกย์น่าจะเงินดี สนป่ะล่ะเดี๋ยวกูพาไป”
ไอ้ห่าเหนือ แม่งจะดีกับผมได้กี่นาทีกัน ?!!!!!
“มึงสิไป ไอ้ห่า!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
.
.
.
หมะ มันหัวเราะเหรอ ไอ้เหนือ ไอ้เหนือนที ไอ้เหี้ยนี่นะหัวเราะ เห้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฟ้าถล่มแผ่นดินทลายแน่ๆ
มันก็เหมือนคนปกติแหละครับที่จะหัวเราะบ้างยิ้มบ้าง แต่อยู่กับผมสองคนนี่ยังไม่เคยไง และนี่มันก็กำลังทำ ผมใจเต้นแรงทำหน้าไม่ถูกเลย
มึงจะดูดีไปไหนวะ ?
“มองหาพ่อง”
จู่ๆมันก็เปลี่ยนสีหน้า กลืนน้ำลาย และก็ตั้งใจขับรถเหมือนเดิม ไอ้เหนือมันอาจจะกินยาลืมเขย่าขวด ไม่ก็ขี้แบบลืมถอดกางเกงในแหงมๆเลยเมื่อเช้าอ่ะ เพราะแม่งผีเข้าผีออกวันนี้ เป็นห่าอะไรก็ไม่รู้
“แล้วมึงกับปอนด์ไปคุยเชี่ยไรกัน แล้วมันอยู่ไหนเนี่ย ไม่โกรธกูแย่แล้วเหรอ”
“โทรหามันดูดิ”
เออแฮะ ผมก็น่าจะโทรไปตั้งนานแล้วนี่นะ ผมขยับตัวนิดๆหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกางเกง กดเบอร์โทรออกหาไอ้ปอนด์
“ฮัลโหล พี่คินนนนนนนนน ผมขอโทษ ผมแพ้พี่เหนือเค้าอ่า TT” ปอนด์ที่ปลายสายโวยวายใส่ผมจนผมงง
“อะไรของเมิง แล้วเนี่ยอยู่ไหน”
“ผมใกล้จะถึงหอแล้วครับ เซ็งอ่ะ ไม่ได้ไปส่งพี่คิน ไม่ได้แอบหอมแก้มพี่คินตามที่วางแผนไว้เลย TT”
อะ ไอ้บ้า นี่มึงวางแผนไว้นานแล้วเหรอ!!!! ดีๆๆๆ ไม่ต้องไปส่งกูอีกแล้ววันหลังไอ้สัด!
“ไอ้บ้าเอ๊ย แล้วนี่แข่งเหี้ยไรกันวะ สนุกป่ะ ทำไมไม่ชวนกูไปเล่นด้วยอ่ะ” ปล่อยให้กูนั่งแดกเค้กคนเดียว แต่แอบไปเล่นสนุกกัน มันน่านัก!
“งัดข้ออ่ะครับ ใครชนะสองในสามก็ได้ไปส่งพี่คินอ่ะ พี่เหนือเค้าท้ามาและคณะผมมีธรรมเนียมว่าห้ามปฏิเสธคำท้าด้วย ผมก็เลย..”
ธรรมเนียมห่าเหวอะไรของพวกเมิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“เออ ช่างเหอะ แม่ง เล่นเอากูไปพนันเฉยเลย”ผมแอบกัดไอ้คนที่นั่งข้างๆด้วยความหมั่นไส้
“…”
“เห้ย เงียบทำไม เป็นไร รถชนเหรอ” รถชนมันก็จะเสียงดังในโทรศัพท์สิ ไอ้ง่าววววววววววคิน
“พี่เหนือเค้าชอบพี่คิน”
หมะ มัน ว่าไงนะ
“จะบ้าเหรอ”
“อ้าวพี่ ไม่ชอบแล้วมาทำแบบนี้ทำไม ให้ความหวังเหรอ ทำไมทำแบบนี้ ผมต่อยพี่เค้าได้นะ ผมจะทำ!!!”
“อะไอ้ปอนด์ มึงบ้าไปแล้ว” แม่งเอ๊ย ทำไมมีแต่พวกที่ทำกูอึ้งตลอดเลยวะเนี่ย
“ไม่เชื่อพี่ลองดูดิ สักพักพี่เค้าจะแย่งโทรศัพท์พี่ไป…”
“คุยนาน รำคาญ”
ยังไม่ทันจะได้ฟังไอ้เชี่ยปอนด์มันพล่ามดี ไอ้เหนือก็แย่งไอโฟนผมไปตัดสายทิ้ง
เชี่ยแม่ง ทำกูตกใจอีกแล้วววววววววววววววววววววววว
มึงจะทำไปทำไมวะเหนือ กันกูจากไอ้ปอนด์ให้เพื่อนมึงอีกแล้วใช่มั้ย หรือมึงจะเป็นอย่างที่ปอนด์มันบอก
“ทำแบบนี้ทำไม”
ถึงเวลาเอาคืน . . แค่คิดผมก็รู้สึกสะใจเล็กๆแล้ว คริคริ
“มึงชอบกูรึไง”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พ่องตายหน้ากูจะทิ่ม ไอ้เหนือมันเบรกกะทันหันแล้วเลี้ยวรถมาจอดริมทางเท้าที่โคตรจะเปลี่ยว
“ลงไป”
อะไรของมัน . . ผมชักสีหน้ามองหน้าไอ้เหนือที่บัดนี้เย็นชาที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอ
ผมรู้สึกใจหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม . . แปลกๆ ราวกับผิดหวัง อะไรสักอย่าง
และผมก็รู้สึกได้ถึงความโกรธที่เริ่มคุกรุ่นขึ้นมาในตัวผมทีละนิดๆ
“ลงจากรถไปซะ”
ผมขมวดคิ้วแน่น ไอ้สัดเอ๊ย! คว้าประตูรถทางฝั่งผมเปิดออกมา ทิ้งเสื้อมันไว้บนรถแล้วลงจากรถไป ไม่ลืมที่จะปิดประตูดังปัง! ก็ผมงงอ่ะ เป็นห่าเหวอะไรของมันก็ไม่รู้ ถามแค่นั้นทำอย่างกับไปด่าแม่มันเสียได้ บอกว่าไม่ก็ไม่ดิ กูรู้อยู่แล้วน่าไอ้สัดดดดดกดดดด
รถสีขาวแล่นฉิวออกไปแล้ว เหลือแต่ผมกับลมหนาวๆพัดมากระทบใบหน้า อ้อ กับดวงดาวที่ส่องแสงสว่างทั่วฟ้าสีดำมืด ผมเดินเตาะแตะๆไปข้างหน้ากะว่าตัวเองอาจจะได้เดินทั้งคืนกลับบ้านเป็นแน่ เอ๊ะ ผมมีโทรศัพท์นี่นา ผมควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง
ลืมไป . . ไอ้เหนือมันยึดไปแล้วนี่นา
โธ่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นี่กูต้องเดินกลับจริงๆใช่ป่ะ TT
รถก็นานๆจะผ่านมาที คนนี่แทบไม่ต้องถามถึงเลย จะเปลี่ยวไปไหน ถึงผมจะเป็นผู้ชายที่แข็งแรงและก็สู้คนมาก(?)ก็เถอะ แต่ผมก็ . . เริ่มจะกลัวกับสถานการณ์แบบนี้ขึ้นมาแล้วสิ เพราะไอ้เหนือคนเดียวเลย นี่ผมตกหลุมรักคนอย่างมันเข้าไปได้ยังไง! เว้ยยยย!!! ถ้ารอดจากสถานการณ์นี้ไปเมื่อไหร่ล่ะก็ผมจะเปลี่ยนความคิดใหม่ ไม่เอาอีกแล้ว ไอ้ผู้ชายเฮงซวย บ้าอำนาจ ไม่มีเหตุผล ไอ้เลวเอ๊ยยยยยยยยยยยยย
บรื๊นนนนน บรื๊นนนนน ปี๊ดดดดดดดดดดๆๆๆ
ผมหันไปที่ถนนทันที เผื่อไอ้เหนือมันจะขับกลับมา
แต่เปล่าเลย . .
กลุ่มเด็กแว้นราวๆห้าหกคน มันจอดมอไซที่แต่งเว่อจนดูลาวเทียบกับทางเท้าแถวๆที่ผมเดินอยู่
อันตรายแน่ๆ
ผมจ้ำอ้าวหนีพวกมันไปซะ . .
“เห้ย พี่ชาย น่ารักนี่หว่า มีเงินอ๊ะป่าววววววววววววววว”
มันมายืนขวางหน้าผมไว้แล้วคนนึง . . และอีกหลายๆคนมาล้อมหน้าล้อมหลังผมไว้
“จะเอาเงินเหรอ เดี๋ยวนะ”
อย่าเพิ่งกวนตีนพวกมันจะดีที่สุด ผมควานหากระเป๋าตังค์ . . แต่ชิบหาย หล่นบนรถไอ้เหนือแน่ๆ TT พ่อง อะไรมันจะซวยขนาดนั้น
“ไม่มีอ่ะ”
“โกหกน่ะพี่ ดูดิ เสื้อก็แบรนด์ กางเกงก็แบรนด์ แม้แต่เกิบก็ยังเป็นแบรนด์เลย ว้าวววววว รวยชิบหาย เห้ย เชี่ยต๊อด มึงอยากได้ไม่ใช่เหรอวะ แบรนด์นี้อ่ะ”
ไอ้หัวโจกมันชี้ไปที่กางเกงขาสั้นเท่าเข่าของผม
“ไม่มีเงินเหรอพี่ งั้นก็ถอดกางเกงมา เพื่อนผมมันอยากได้ ฮ่าๆๆๆ”
แม่ง แก๊งเด็กแว้นปัญญาอ่อน TT ตอนนี้พวกมันกำลังรุมทึ้งผมเพื่อที่จะเอากางเกงตัวละเกือบสามพันไปจากตัวผม ถ้าเป็นเวลาอื่นกูคงให้ได้อยู่นะ แต่เวลานี้กูหนาวเว้ย เล่นอะไรกับกูเนี่ยยยยยยย
พวกมันจับแขนผมไว้แล้วก็ลากผมเข้าไปในป่ามืดๆ กางเกงผมถูกพวกมันถอดไปเป็นที่เรียบร้อย บ๊อกเซอร์สีเบาบางปรากฏแก่สายตา กูเป็นผู้ชายเหมือนพวกมึง ไม่ต้องมองหื่นๆแบบนั้นก็ได้
“ปล่อยนะเว้ย”
อย่าหวังว่าไอ้เหนือมันจะมาช่วยผม ผมคิดว่าคืนนี้ผมคงไม่รอดเป็นแน่ นี่มันป่าลึก มีแต่แสงจันทร์ไม่มีใครสักคนเลย
“ช่วยด้วยยยยยยยยยยย ช่วยด้วยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย”
“เห้ย ลากมันมาทำไมตั้งไกล พวกมึงคิดจะทำไร” ไอ้หัวโจกมันถามลูกน้องมัน ขณะที่ผมโดนเอามือปิดปากเอาไว้
“เห็นลูกพี่ชมมันว่าน่ารัก ก็เลยคิดว่าจะชอบอ่ะ”
“ถุยยยย กูไม่ใช่ตุ๊ด กูเอามันไม่ลงหรอก”
เชี่ยเอ๊ย แม่งทำหน้าดูถูกใส่ผม แต่ก็ดี ปล่อยกูไปซะ TT
“แต่จะว่าไป . .” ไอ้หัวโจกมันมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมงี้ดิ้นใหญ่เลย อย่าคิดแบบนั้นกับกูเชียว ไอ้เวร!!!!!! “หุ่นโคตรดีเลยว่ะ มึงว่าปะต๊อด”
“สุดๆไปเลยพี่ ขาวก็ขาวอ่ะ”
“พวกมึงคิดว่า . . ลองกันดูหน่อยดีมะ”
อะ ไอ้หัวโจกหน้าตาปลากะโห้ มึงว่าไงนะ!!!!!!
“เค้าว่ากันว่าเอากับผู้ชายนี่แม่งเสียวกว่าได้กับหญิงอีกนะ เห้ย มีใครอยากลองมั่งวะ!!”
พวกมันเล่นพร้อมใจกันยกมือกันให้รึ่ม TT ผมงี้ดิ้นเพราะเริ่มรู้ชะตากรรมตัวเอง ยังไงก็ช่าง ผมไม่มีทางยอมแพ้แน่ๆ ผมจะสู้ให้ถึงที่สุด
เสียงพวกมันหัวเราะ สลับไปกับการกลั่นแกล้งผมด้วยการรุมทึ้งเสื้อผ้าผมเละไม่มีชิ้นดี ผมหนาวสั่นขณะที่พยายามขืนตัวสุดฤทธิ์ ให้ตายสิ ผมจะโดนพวกนี้แม่งรุมจริงๆน่ะเหรอ ไม่นะ !
ไอ้เหนือ เพราะมึงเลย เพราะมึงเพียงคนเดียว!!!!!!!!!!!!!!!!!
TT
อย่างน้อยก็น่าจะกลับมาช่วยกูดิ TT
นี่กูเริ่มกลัวแล้วนะเว้ย . .
“ตัวสั่นเชียว คริคริๆ”
ให้ตายสิ ตอนนี้ผมกำลังนอนให้พวกแม่งเล่นกับเนื้อตัวผมเป็นว่าเล่น ไม่ใช่ว่าผมไม่ขัดขืนนะครับผมทำนะ แต่ใครจะไปสู้แรงควายของพวกเหี้ยนี่ได้กันล่ะ มีกันตั้งหลายตัวอ้า
ผมคงไม่รอดแล้วใช่ไหม
น้ำตาผมปริ่มขอบตาอย่างจนตรอก . .
เหนือ TT
“อ้าปากสิ อ้าๆ เร็วๆเข้า” ไอ้หัวโจกมันถอดกางเกงเห็นส่วนนั้นโชว์หราต่อหน้าผม แค่เห็นก็จะอ้วกแล้ว TT ส่วนไอ้เหี้ยต๊อดมันกำลังจะถอดบ๊อกเซอร์ผมออก สีหน้าพวกมันแต่ละคนคงหื่นถึงขีดสุด . .
ระหว่างที่ผมกำลังจะถูกส่วนเหี้ยนั่นยัดเข้าปากตัวเอง . . และบ๊อกเซอร์หล่นลงไปกองอยู่บริเวณข้อเท้า
ผมเห็นไอ้เหนือขยับตัวไหวๆอยู่เหนือศีรษะ มันไล่อัดพวกเด็กแว้นเหี้ยแต่ละคนล้มลงไปกอง
อย่างน้อยเรื่องของผมก็เหมือนในละคร ที่พระเอกมาช่วยไว้ได้ทัน แต่ตอนนี้กูจะให้มึงเป็นตัวร้าย ไอ้ชั่ว!!!!!!!!
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ TT
ผมคว้าบ๊อกเซอร์และก็สวมกางเกงที่พวกมันแย่งไปทับทันที เสื้อยืดผมถูกฉีกขาดเป็นที่เรียบร้อย ตอนนี้หนาวแต่ผมกลับลืมความหนาวนั้นไปซะสนิท
คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะปล้นบัตรประชาชนพวกแม่งซะ
ซึ่งก็ได้มาครบหมด . . มึงโดนกูเล่นแน่ ไอ้น้องเอ๋ยยยยยย
“เห้ย เป็นไรป่ะ”
พลั่ก!
ผมต่อยหน้าไอ้เหนือทันทีหลังจากที่มันจัดการเด็กพวกนั้นหมด ไม่รอว่ามันพูดว่าอะไรแต่เดินหนีออกมาก่อนอย่างโกรธจัด น้ำตาผมปริ่มขอบตาจะไหลแหล่มิไหลแหล่ ผมอยากหนีไอ้เชี่ยเหนือไปให้ไกล ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้ ผมโกรธมันมาก ถ้ามันมาไม่ทัน ผมอาจจะ . .
“กูขอโทษ”
ความเย็นชาของมันหายไปในบัดดล เหลือเพียงแต่น้ำเสียงสำนึกผิดอยู่เต็มปรี่ ผมกลืนน้ำลายเปิดประตูรถสีขาวค้างเอาไว้
“เหี้ยแม่ง เพราะมึงไอ้สัด เพราะมึง!!!!”
สุดจะกลั้น ผมระเบิดน้ำหูน้ำตาออกมาอย่างไม่อายใครอีกต่อไปแล้ว ผมทนไม่ไหวจริงๆนี่ผมต้องโดนมันทำร้ายทางจิตใจไปอีกนานเท่าไหร่ มันถึงจะพอกันนะ!
ตัวผมชะงักกึก เมื่อร่างเพรียวผอมสูงของไอ้เหนือโหมเข้ามากอดผมไว้อย่างแนบแน่น
มันทำแบบนี้ . . ก็เล่นเอาผมอึ้งไปเลยเหมือนกัน
“กูขอโทษ ถ้ามึงจะกลับมายิ้มได้อีกครั้ง ให้กูทำอะไรกูก็ยอมอ่ะ”
มันคงรู้สึกแย่ไม่ต่างไปกว่ากัน ผมยืนนิ่งให้มันกอดมาจากทางด้านหลัง ลมหายใจอุ่นๆรดเข้ากับไหล่ของผมจนผมขนลุกซู่
แม่งเอ๊ย . . กูจะโกรธมึงได้นานขนาดไหนกันเชียว
“ช่างแม่งเหอะ” ผมตัดบท ปาดน้ำตาออก แล้วขึ้นไปนั่งบนรถเสีย
ไม่ลืมที่จะเอาเสื้อไอ้เหนือที่ผมทิ้งไปมาสวม ไอโฟนมายัดใส่กระเป๋าตามเดิม กระเป๋าตังค์ด้วยเอาคืนมาให้หมด
เมื่อกี้ผมช็อคจริงๆนะเออ TT
“คุณคินตาคะ เพื่อนคุณคินยังไม่ยอมกลับบ้านเลยนะคะ” ป้าใสทักผมเมื่อราวๆตีสองตอนที่ผมจมอยู่กับกองตำรา(เพื่อให้ลืมอีกละ) ไอ้เหนือมันมาส่งผมและผมก็คิดว่ามันจะกลับไปแล้วซะอีก
“หา จริงเหรอครับ” คือ คือเลิกโกรธมึงแล้วอ่ะนะ เพราะไงมันก็ผ่านมาแล้วนี่นา กูก็แค่อยากลืมเรื่องที่กูเจอมาก็แค่นั้นเองไม่ได้เป็นไรเสียหน่อย
ผมคว้ากุญแจบ้านแล้วเดินมายังหน้าบ้านเพื่อเปิดประตูให้ไอ้ผู้ชายที่ผมรักที่วันนี้ควรจะบันทึกไว้ในไดอารี่ว่ามันมายืนพิงรถตากลมหนาว มันก็เท่อ่ะนะ แต่คุณมึงจะทำไปทำไมล่ะครับ
“กูรู้สึกผิดไม่หาย” มันก็ยังคงความเย็นชาของมัน . .
“เรื่องมันผ่านมาแล้วนี่หว่า” ผมประหม่าหน่อยๆเพราะอยู่ในชุดนอนลายหมีเท็ดดี้ TT ยืนพิงรถข้างๆมัน ดูดาวกันไป . .
“กูขอโทษ กูมันงี่เง่า”
เพิ่งรู้เหรอครับสัด ฮ่าๆๆๆๆๆ ถ้าไม่อยากให้เรื่องยุ่งยากนัก มึงรับรักกูซะแค่นั้นก็จบแล้ว กิ๊ววววววววววววววววววววววววววววว
อารมณ์เกรียนผมมีได้ตลอดเวจริงๆ
“ไอ้สาด พอเหอะ” ผมตัดบท ตบแปะเข้าไปที่แขน ยุงมันกัดนี่หว่าแถวนี้ แล้วนี่มึงเล่นยืนมาเกือบสี่ชั่วโมงนี่นะไอ้เหนือ ?? “กลับไปได้แล้วมั้ง มึงมีซ้อมละครไม่ใช่เหรอ”
“เดี๋ยววันจันทร์มารับละกัน”
ฮึ่ยยยยยยยยยยย ว่าไงนะ มันพูดเชี่ยไรของมันอ่ะ
และเล่นจ้องหน้าจ้องตาแบบนี้ กูก็ทำอะไรไม่ถูกสิครับ !
“กูจะเลิกทำตัวแย่ๆกับมึงแล้ว คินตา”
อุบร๊ะ ! เซอร์ไพรส์ตอนท้ายตอนเสมอเลยนะคนอย่างมึงน่ะ!!!!!!!!
คืนนั้นเล่นเอาผมหลับไม่ลงเลยทีเดียว มัวแต่ตื่นเต้นกับคำพูดของมันอ่ะแหละ และเหตุการณ์เหี้ยๆที่เพิ่งเกิดขึ้นเนี่ย ผมลืมหมดละเหรอ . .
ไอ้เหนือ มันจะรู้สึกยังไงกับผมกันแน่นะตอนนี้ อดสงสัยไม่ได้เลย
มีคนอยากอ่านมุมของเหนือ
ใจเย็นๆเน้อ เรื่องยังอีกยาว . . :bye2:
-
โห คินตา ไม่งอนหน่อย เหรอ เป็นเราโดนแบบนี้ ถึงจะชอบมันก็เถอะ จะตัดใจเลิกยุ่งเกี่ยวกับมัน ตลอดชีพเลย
-
ทำไมหายโกรธง่ายจังวะ
.
แบบนี้ เด๋วไอ้เหนือมันก็กลับมาทำร้ายจิตใจแบบเดิมๆ เจ็บแบบเดิมๆ
-
ไอ้เหนือ :z6:
แกนะแก เกือบไปแล้วนะ ถ้าคิดตาเป็นไรไป แกตาย แม่ม
หวังว่าจะเลิกทำตัวแย่ ๆ จริง ๆ นะ อย่าหลอกกันอีกล่ะ
-
มันก็เลวได้ใจอ่ะนะ ใครให้คินตาไปรักเข้าล่ะ
Orz ทำใจไม่ค่อยได้แฮะ
-
โห คินตา ดีเกินไปแล้วนะ
เป็นเรานะ คงจะไม่มองหน้าคนที่ทำให้เราโดนแบบนั้นอีกเลย เฮ้อออ
ถึงจะไม่ตั้งใจก็เหอะ แต่ในที่เปลี่ยวแบบนั้นนี่นะ
เหนือ แกโดน :z6: :z6:
-
:angry2:เหนือนี้จะเอางัยทำแบบนี้ใจร้ายเกินไปนะไม่อยากให้คินตายกโทษให้เลยไม่รักไม่ชอบเค้าก้อบอกกันตรงๆ o18
-
รอติดตามตอนต่อไป
-
ปกติก็ไม่ค่อยจะปลื้มเหนืออยู่แล้วนะ ชอบทำร้ายจิตใจอยู่เรื่อย
แล้วยังจะมาทำแบบนี้กะคินตาอีก เอาไปอีกซักป้าบละกัน :z6:
-
ถ้าคินจะเป็นคนไม่คิดเล็กคิดน้อย และดีขนาดนี้ :m15:
ไปชอบปอนด์เถอะคิน ณ เวลานี้ยังไม่มั่นใจกับความรู้สึกของเหนือเลย
สรุปทั้งหมดที่ทำไป แย่งโทรศัพท์ วนรถกลับมา กอดขอโทษ ยืนตากลม มันเพราะอะไร? ชอบ? สงสาร? รู้สึกผิด? ยังไงแน่อ่ะ :fire:
ถ้าไม่ใช่เพราะรักก็เลิกยุ่งกันเถอะ อย่ามาอ้างว่าจะช่วยเพื่อนจีบ เพราะแบบนี้มันไม่ใช่ เลิกกันท่า แล้วปล่อยให้ปอนด์เดินหน้าดีกว่า
ระวังไว้เหอะเหนือ แล้วจะสายเกินไป :angry2:
อยากให้คินลองลดความรู้สึกของตัวเองที่มีให้เหนือลงนะ ตัวเองจะได้ดูมีคุณค่าเยอะขึ้น เป็นคนดีเกินไป พ่อนายเอกของเราT^T
รออ่านต่อนะคะ อยากอ่านมุมมองจากเหนือด้วย จะได้รู้ว่าพี่แกจะมาไม้จะเอายังไง จะเชียร์ต่อหรือเลิกเชียร์ดี หึๆ o18
-
เหนือที่ทำไปทั้งหมดนี่แค่ช่วยจีบให้เพื่อนหรืออะไรกันแน่
คิมหายโกรธง่ายจัง
-
อิเหนือชั้นอยากจะฆ่าแกจริงๆ :beat:
เลิกซะที ไออารมณ์ขึ้นๆลงๆของแก ครั้งนี้ คินมันต้องเกือบเจ็บหนักเพราะอารมณ์ ของแกอีกครั้ง ถ้าครั้งนี้มันเป็นไรไป ถ้าแกมาไม่ทันแกรับผิดชอบไหวไหม ถ้ามันยากนักก็หยุดพาตัวเองมายุ่งกะคินเหอะ โกรธมากคราวนี้ :m16:
ส่วนอิลูกสาวชั้น ดูมัน เหนือมันทำถึงขนาดนี้ หายโกรธมันแล้ว o22 เล่นตัวหน่อยลูก ให้มันได้รับบทลงโทษหนักๆบ้างเพราะนู๋เป็นแบบนี้ เหนือมันเลยได้ใจ และเรานั่นแหละที่เจ็บซ้ำๆ
อยากอ่าน part อิเหนือ อยากรู้ว่าตกลงมันจะเอาไง :กอด1: คนเขียน
-
เหมือนจะมีมาม่า แต่เดี๋ยวก็ไม่มี เดี๋ยวก็มี
งงแฮะ
โกรธเหนือแล้วน้าเว้ยยยย คินตาสู้ๆอย่าไปยอมมันนนน
+1
-
ทำไมคินตาลืมง่ายอย่างนี้ละลูก......ท่องไว้สิ มันไม่ชอบเรา ๆ มันจะกันเราไว้ให้เพื่อน
:bye2:
-
เปลี่ยนพระเอกเลย โกรธๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:m16: :m16: :m16: :m16:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
คินตาเลิกเลย เลิกชอบมันหันไปชอบปอน์ดแทนเหอะ - -*
เอาใจช่วยคนแต่งรีบมาลงต่อนะ
-
เหนือตอนทำไม่คิดนะ หึ่มๆๆ ดีนะยังมาช่วย แต่ช้านะแกโกรธแทนคินตาเลยเนี่ย เอ้า แก้ตัวหน่อยดิ
-
:o8: อ้ายยยยยยยยยย
-
เกือบไปแล้วมั้งหละ
-
แอบเกลียดอิพี่เหนืออ่ะ.....
-
ไอ่เหนือ ไอ่บ้า ฮืออออ
ทำคนอ่านน้ำตาตกเป็นแถวๆ
ฮืออออออ เกือบไปแล้วอ่ะพี่คิน ถ้าพี่คินเป็นไรไป
ไอ่พี่เหนือแก ฮืออ จะโหวตออกจากการเป็นพระเอกเลยคอยดู
-
ต่อไปคงจะได้เห็นเหนือนทียอมให้คินตาแล้วสินะ
คริคริ
:-[
-
คินตา นายต้องงอนเด่ะ งอนว้อยยยยย :laugh:
อย่าไปยอมมัน! 55555
-
ง่า เหนือแมร่งงง ไม่รอให้คินเส็ดพวกมันให้หมดก่อนล่ะ แล้วค่อยสำนึก เอาไงกะคินกันแน่ ที่ทำไปนี่กันไว้ให้บาสใช่มั้ย :angry2:
-
คินตา...โกรธบ้างอะไรบ้าง
55555 (แต่ก็นะ ความรัักบังตา เหอะๆๆ)
-
คินตาหายโกรธง่ายเกินไปแล้วนะ :angry2:
ทั้งที่เหนือทำให้ช้ำใจตั้งหลายครั้งอ่า :serius2:
-
เจออย่างนั้น
เป็นผม ก็อย่ามา ให้เห็นหน้ากันอีกเลย :m15:
-
เหนือแมร่ง!!!คินแมร่ง!!!
หงุดหงิดๆ :o211:
-
“กูจะเลิกทำตัวแย่ๆกับมึงแล้ว คินตา”
ไม่พอ ๆๆ คิดว่า กลับมาช่วยแค่นี้กับคำพูดสองสามประโยค อะไรๆมันจะดีขึ้นเร๊อะ !!
คินเกือบโดนข่มขืนเชียวนะ แต่คำนั้นคงเบาไป ..... ใช้คำว่ารุมโทรมเลยดีกว่า
เหนือ ใจร้าย ส่วนคินก็ใจอ่อน คิดจะยอมมันไปถึงไหน คนอ่านเคือง :angry2:
ถ้าเรื่องขนาดนี้ยังยอม คบต่อไปเรื่อยๆก็ต้องยอมมันไปเรื่อยๆ
ถึงจะเป็นพระเอก คนอ่านก็ไม่ยอมค๊า เปลือกทุเรียนอยู่ไหน เอามาเขวี้ยงหัวมานนนน !!!
5555 คือแบบว่าอินจัด อร๊ายยยยยยยย
-
อ้าย(ตื๊ดดดดดดดดดดดดดด)เหนือ
:z6:
เมิงนะเมิง
ทำกับคินน้อยของกรูแบบนี้เรอะ
ในฐานะที่กรูเป็นคนอ่าน
ขอโหวตเสียง 1 เสียง
ให้คนเขียนปลดเมิงออกจากบทพระเอกเดี๋ยวนี้เลย
:angry2:
ไอ้เลว ไอ้ควาย ไอ้วอกเอ๊ย
ไม่รู้จะสรรหาอะไรมาด่าแล้วว้อย
:m31:
ปลล.องค์ออกแล้วก็กลับมาขออภัยที่เมนต์หยาบคายเค่อะ
:o8:
-
เค้าแว้บมากลางดึก
และก็พบว่า . . :a5:
คนอ่านดูจริงจังกันมาก เม้นยาวกันเยอะแยะเลย !
คนเขียนแอบดีใจ เอ๊ะ เราเขียนให้เขาอิน
หรือว่าตัวละครมันน่าสับสน :really2:
แฮ่ ! จะยังไงก็ช่าง
ขอบคุณทุกกำลังใจจากนักอ่านทุกคนเลยนะค้า
ใกล้เปิดเรียนแล้ว แต่จะมาอัพให้ตราบเท่าที่ยังว่างอยู่เนอะ
รักคินตานานๆนะค้า
ปอลิง . . ตอนพิเศษเอาไงดีน้า :sad4:
-
คินตาาาาาาาาา หนูหายงอนเร็วไปนะลูกนะ เกือบโดนข่มขืนนนนเลยยนะๆ ขัดใจๆ :เฮ้อ:
-
ไอ้เหนือ ถ้าคินตาไม่โดนแบบนี้แกก็ไม่สำนึกใช่ไหม :z6:
คุณคนแต่งครับ รีบมาต่อนะ ผมอยากอ่านต่อแล้ว
-
แอบนอยด์... เขาแค่กอดก็ให้อภัยหรอคินตา สถานะการณ์ไม่สมควรให้อภัยด้วยซ้ำ /ส่ายหัว
เหนือนี่บอกกันปอนด์ห่างจากคิน ได้ของตอบแทนปะเนี่ย?
พาร์ทที่แล้วทำให้งง กับเหนือปกติไม่ค่อยพูดนะ ติดจะเย็นชา โดนคินตาจูบเข้าไปเนี่ย... กลายเป็นคนละคน ฮาๆ
นึกว่าไรทเตอจะไม่มาอัพแล้ว เกือบถอดใจ เอ้ออ
ดีใจที่ยังมาอัพอยู่นะเออ ทุกวันแบบนี้ก็ดีสิ ยาวๆทั้งนั้น
ขอบคุณนะ
-
เกือบไปซะแล้ว :เฮ้อ:
อยากรู้เหมือนกันว่าเหนือคิดยังไงกันแน่ :impress2:
-
เซ็งเหนือว่ะ :z3:
คินตาใจอ่อนเร็วจังน๊า :กอด1:
-
คินน่าจะโกรธนานๆกว่านี้หน่อยนะ จะได้เอาคืนบ้าง หายโกรธเร็วไป:z3:
:pig4: :pig4:
-
อยากจะกระโดดตบไอ้คุนเหนือจิงๆๆๆๆๆ
เกือบแล้วไหมหล่ะ ดีนะที่ไม่เป็นอะไรเท่าไหร่
ตกลงทุกอย่างที่แกทำ คอยกันท่าน้องปอนด์ เพียงเพราะช่วยเพื่อนแกจิงๆ ร๋อ
อย่าไปยอมนะนู๋คินตา เล่นตัวบ้าง อย่าปล่อยให้ทำร้ายจิตใจเราต่อไปเลย
แต่ก้ออยากอ่านในมุมของตาเหนือบ้างนะ อยากรู้ว่ารู้สึกยังงัยกะคินตาบ้างอ่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าสค่ะ..เเบบว่า เเอร๊ยยยย น่ารักอ่ะ..อ่านทันเเล้วนะ ติดตาม..รอจ้า จุ๊บๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า :L2:
แบบว่าลุ้นกับคินตาตลอดเลยว่าเมื่อไหร่เหนือจะใจอ่อน แต่ตอนล่าสุดนี่ทำเอาหงุดหงิดมากเลย :m16:
ถึงแม้จะมาช้าซึ่งยังดีกว่าไม่มา แต่ว่าอีกนิดเดียวคินก็จะโดนไอ้พวกเลวทำร้ายร่างกายและจิตใจแล้วนะเฟ้ย :monkeysad:
ถ้าไม่ยอมเป็นแฟนกับคิน โดน :beat: แน่ๆนายเหนือ
-
รักคินตานะค้า :กอด1: แต่เกลียดไอ้บ้าเหนือ :angry2: ฟายยยยจริงๆทำงั้นได้ไงฟะ :beat:
-
คนเขียนแอบดีใจ เอ๊ะ เราเขียนให้เขาอิน
หรือว่าตัวละครมันน่าสับสน
ไม่ถึงขั้นตัวละครสับสนหรอกจ้า ยังไงดี ถ้าในมุมมองเรานะ มันจะคล้ายๆกับ พฤติกรรมมันขัดแย้งกับสถานการณ์อ่าจ้ะ
แบบว่า .... หา .... อะไรนะ ..... แค่เนี๊ยะ ... หายโกรธแล้วหรอ .... ง่ายไปป่ะ..
เลยเหมือนเป็นการตัดอารมณ์ กระชากอารมณ์ของผู้อ่านลงเหวอย่างรุนแรง =[]= (( ทั้งๆที่จริงๆมันน่าจะ ดึงมาเป็นปมได้อีก))
แต่นะ เรตติ้งพุ่งพรวดจริงอะไรจริง เห็นได้จาก แต้มเม้นและเลเวลความแซ่บของเม้นตอนล่าสุด อินจัดหนักนอกจอกันเลยทีเดียว
:laugh: :laugh:
บายเดอะเวย์ เราไม่ใช่นักเขียน แค่เสนอมุมมองเฉยๆน๊า
รักคนแต่ง หมั่นไส้เหนือ เอ็นดูคินตา น๊าน นาน
วันนี้จะมาอัพมั๊ย อยากอ่านแล้วววว งุงิ รออ่านอยู่จ้า: )
-
อยากอ่านจังงงง :t3:
-
ลุ้น ๆ เมื่อไหร่เหนือจารับรักสักทีนะ
น้ำตาเกือบไหล เจ็บแทนคินตา แต่เหมือนว่าพี่เหนือเค้าจาเริ่มใจอ่อนแล้วว ว ><
รอนะจ๊ะๆ มาต่อไวๆน๊าา
-
เกือบโดนข่มขืนซะแล้ววว
น่าสงสาร
-
ยังไม่มาหรออออ วันนี้อ่าาา รออยู่เน้อออออออออออออออออ o13
-
รออ่านอยู่น๊าT ^ T
-
เพิ่งเข้ามาตามอ่าน อิอิ
เรื่องนี้น่ารักดีจัง คินตาน่ารัก :-[
มาต่อไวไวนะคะ
:กอด1:
-
เข้ามาดัน คิดถึงคน หมั่นไส้เหนือ รักคนเขียน><
-
มาต่อได้แล้วน้าาา
-
:m17: คนแต่งอยู่ไหนอะ
เค้ารออยู่นะ TT
-
รอด้วยคน T.T
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
คิดถึงคินตาอ่ะ :z3:
-
หายไปหลายวันเลยยยยยย
-
คิดถึงคินตาอะ คนแต่งหายยยยยยยยย :z3:
-
คนเขียนหายไปไหนแล้ววววว
-
ฮือ อ อ ...คนเขียนหายไปไหนอ่ะ น้ำลดแล้วน่ะยังไม่มาเลย หนูอยากอ่านใจจะขาดแล้ว :call:
-
หนู โต้ยยยยยยยยยยย T.T
-
จะติดตามต่อไปนะคร้าบบบ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า มาสมัครเป็น FC ด้วยคน
อ่านตอนล่าสุดแล้ว เคืองเหนือมาก
สรุปที่เหนือทำเพราะรู้สึกผิดอย่างเดียวรึเปล่าเนี่ย T^T :m16: :m31:
-
:call: :call: :call: :call:
-
หาย :monkeysad:
-
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
ว้ายยยยยยยยยยย !
เพิ่งได้เข้ามาอ่านครั้งแรกน่ารักมาก ><
เหนือเอ้ย ! น่ารักไปไหน
แต่คินตาน่ารักมากค่า
-
:z1: เพิ่งเข้ามมอ่านเหมือนกันค่ะ
สนุกอ่ะ พี่เหนือเราเริ่มชอบคินตาแล้ว ลุ้นต่อๆ
-
คิดถึงจังเลยยยยยยยยยย
-
13
เช้าวันจันทร์ผมตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ซีดพอตัว ป้าใสหัวหน้าแม่บ้านยังทักเลยผมจะโทรมไปไหน ก็เอ่อ ผมตื่นเต้นน่ะ ไอ้เราจะก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือแม่งก็ดันอ่านไม่รู้เรื่องซะงั้นอ่ะ ผมมัวแต่คิดไงว่าไอ้เหนือมันจะมารับจริงอ๊ะป่าว หรือมันจะดีกับผมได้สักกี่น้ำกัน แล้วนี่ผมควรจะเล่นตัวบ้างอะไรบ้างดีมั้ย ก็ที่มันทำแม่งก็ผิดร้ายแรงพอตัวเลยนะ
สรุปก็คือ ผมมีแต่เรื่องไอ้เวรนี่อยู่ในหัว นอนก็ไม่หลับ หนังสือก็ไม่ได้อ่าน แหมะ ชีวิตเจริญที่สวดดดดดดดดด
“คุณคินตาเรียนหนักใช่มั้ยคะช่วงนี้” ป้าใสยกถุงอะไรก็ไม่รู้อย่างหรูมาวางต่อหน้าผม ถ้าเดาไม่ผิดจากยายผมแหงซะ ไอ้ยาบำรุงราคาหลายหมื่นอย่างนี้ “จากคุณหญิงใหญ่ค่ะ ท่านบอกให้คุณคินตาทานเยอะๆ บอกอย่าเป็นห่วงเรื่องของคุณหญิงเล็กให้มากนัก”
เอิ่มมมมม ฟังไปฟังมาแอบเหมือนบ้านทรายทองเลยแฮะ อย่าคิดกันให้หนักครับ ป้าแกก็หมายถึงยายกับแม่ผมอ่ะแหละ
ว่าแต่ - - ผมไม่ได้ซีเรียสเรื่องแม่มานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย เฮ้ออออ ตั้งแต่มีเรื่องไอ้เหนือเข้ามา ชีวิตผมก็สะกดคำว่าปกติไม่เป็นอีกเลย
“กี่โมงแล้วครับป้า” ผมเอายาบำรุงมาพิจารณาแล้วตัดสินใจวางบนลงที่เดิม
“หกโมงครึ่งค่ะ” ป้าใสเลื่อนชามโจ้กให้เด็กไปเก็บ “ท่าทางคุณคินเหมือนจะรอใครอยู่ เอ่อ รอคุณภีม คุณปอนด์ หรือคุณ เอ๊ะ อะไรนะ ชื่ออะไรน้า”
“ไอ้เชี่ยเหนือครับ”
มันมาไม่บ่อยป้าเค้าก็เลยจำไม่ได้ ว่าแต่มันจะมาทำไมให้บ่อย มันไม่ได้พิศวาสอะไรผมนี่ - -
หกโมงสามสิบห้า ผมนั่งแกร่งเท้าเอาชีทมาเปิดดูไปพลางๆ ไอ้นี่อ่านแล้ว ไอ้นั่นก็จำได้หมดแล้ว ควิซครั้งนี้น่าจะได้เต็ม 55555
เจ็ดโมงพอดีเป๊ะ ชีทถูกลืม ผมฟุบหน้าลงบนกระเป๋าเป้ นอนซะเผื่ออะไรๆมันจะได้เร็วขึ้นมาบ้าง
เจ็ดโมงยี่สิบ ไอ้เหนือแม่งก็ยังไม่มา เวลานี้มหาลัยรถติดชิบหายวายป่วง โอเค ไม่โกรธๆ เราเรียนแปดโมงครึ่ง . . แต่มึงโกรธมันบ้างก็ดีนะไอ้เชี่ยคิน แม่ง หรือมันจะผิดคำพูด!!!!!!!
แปดโมง ผมอยู่ไม่สุขอีกต่อไป คว้ากุญแจบีเอ็มคว้ากระเป๋าแล้วเดินตึงตังไปที่หน้าบ้าน แม่ง กูจะไปเรียนแล้ว กูจะโกรธไอ้เหนือแม่งให้ตายไปข้าง!!! ผมกำลังเอากุญแจรถเสียบเข้าไปเตรียมสตาร์ท และกำลัง
รอ . .
เมิงยังเสือกจะรอมันอีกนะฟวยคิน!!!! โง่แท้ โง่แท้เลยเมิงเนี่ย!
จนกระทั่งแปดโมงสิบห้า ผมจึงได้ออกตัวรถมุ่งตรงไปยังตึกทันตแพทย์ของผม เพราะกว่าจะเดินทางไปถึงก็ใช้เวลาสิบห้านาทีพอดีเด๊ะ(ถ้ารถไม่ติดนะ) ให้ตายสิ เชี่ยเหนือ ผมโกรธมันชะมัด ถ้าไม่มารับก็ควรจะโทรบอกหรือฝากไอ้ภีมบอกมาก็ได้หรืออะไรก็แล้วแต่ ฮ่วยยยยยยยย กูเซ็งโว้ยเซ็ง!!!!!!
ผมเข้าไปนั่งเรียนด้วยอารมณ์เซ็งสุดกู่ ไอ้เชี่ยฟิล์มกับไอ้เชี่ยมิกแม่งมองหน้ากันแล้วไม่กล้าทักท้วงอะไรผมระหว่างเรียน มีแต่นั่งฝอยเรื่องเด็กโรงเรียนพาณิชย์ที่เพิ่งไปสอยกลับมาสองสามคนเมื่อคืนจากผับ บลาๆๆๆ มีเรื่องไอ้ภัทรมาอัพเดทด้วยครับ เจ๊เอิญหนึ่งเดียวในใจมันกำลังจะคัมแบ๊คมาหามันแล้ว เห็นว่ากลับมาคุยกันอีกครั้ง และครั้งนี้เจ๊เอิญเค้าอยากจะดูใจอะไรสักอย่าง มันนี่อารมณ์ดีขึ้นมาเลย จะทำแลปหรือเรียนเลคแม่งก็ยิ้มแป้นไม่อายโลก
แอบอิจฉาเพื่อนได้มั้ย ทำไมกูโกรธกูร้อนอยู่คนเดียวฟะเนี่ย ! แล้วกูมีสิทธิ์ที่จะโกรธไอ้เหนือบ้างได้หรือเปล่า กูมีสิทธิ์นั้นมั้ยวะ!!!!!
“แดกข้าววววววววววววววววววววววววววว” ไอ้เชี่ยมิกประกาศลั่น มันกระโดดกอดคอไอ้ฟิล์มเหยงๆราวกับเด็กได้ของขวัญปีใหม่
“ร้านไหนวะแสดคิน มีเวลาชั่วโมงครึ่ง ร้านแอร์เย็นๆในเมืองดีกว่ามะ” ขอบคุณอาจารย์ที่ปล่อยพวกผมเวลาเที่ยงตรงนะคร้าบบบบ(ปกติปล่อยเกือบบ่ายครึ่ง ใกล้ถึงเวลาเรียนคาบบ่ายแบบเฉียดฉิว ข้าวก็ยังไม่มีเวลากิน อนาถชิบหาย)
ผมเงียบไม่ตอบ ทำเป็นสาละวนกับบทเรียนที่เพิ่งเจอ อันที่จริงยังหงุดหงิดไม่หายต่างหาก
“แม่งงงงง ผัวทิ้งมาอีกละใช่มั้ย” ไอ้ฟิล์มชัวร์ครับ ปากแบบนี้!
“ผัวเหี้ยไรล่ะ” เลิกเรียกแบบนั้นซักที กูเสียศักดิ์ศรี
“เห้ย ใจเย็นน่ะ ไปๆๆ ไปแดกข้าวกัน” ฟิล์มตบบ่าผมแล้วลากผมเดินไปข้างหน้า “เชี่ยภัทรมึงเลี้ยงข้าวพวกกูเลยนะ ถ้ามึงเลี้ยงล่ะก็ มึงเรียนจบมึงได้แต่งกับเจ๊เอิญชัวร์”
“ไอ้สาดดดดดดด” ภัทรหัวเราะมีความสุข “เออๆๆ อยากแดกไรก็สั่งกูเลี้ยงเองก็ด้ายยยยย”
“แม่งเฉงงงงงง” เชี่ยมิกครับ “แล้วมึงละคินตา เมื่อไหร่จะมีข่าวดีกับเหนือโยธาบ้างล่ะวะ ฮ่าๆๆๆ”
ร้านข้าวจานละร้อยกลางจังหวัด ผมนั่งเซ็งขณะที่เพื่อนสรวลเสเฮฮาแย่งกันสั่งข้าว
“แสรดคิน เลิกเซ็งได้แล้ว โน่นดูโน่น สาวโต๊ะนั้นท่าทางจะสนมึงนะ” ผมหันหน้าเบื่อๆไปทางโต๊ะนักศึกษาสาวเกรดเอที่นั่งกันอยู่แล้วสามคนจากคำบอกเล่าของไอ้มิก สวย คม เป๊ะ หุ่นนางแบบทั้งหมดเลย คนหนึ่งสวยสุดเลยและท่าทางจะสนผมด้วย มากกกกกเลยล่ะ แสดงออกมากเกินไปป่ะแม่คุณ
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงไปสอยเบอร์แบบเรียงคนมาแล้วครับ
“แล้วไงวะ” ผมหันกลับมานั่งเซ็งท่าเดิม
“โหยยยย เล่นตัวสาด” มิกหัวเราะขำ “แม่งงงงงง เค้าน่าจะชอบกูนะ อึ๋ยย เสียดายว่ะ”
“มึงรวยให้ได้สักครึ่งของไอ้เวรนี่ก่อนเหอะ” ไอ้ภัทรพูดบ้าง “คนเรานี่ก็แปลก สนใจมันอยู่ได้ไอ้คนที่ไม่สนเราเลยเนี่ย”
พูดอีกก็ถูกอีกว่ะภัทร ผมฟุบหน้าลงบนโต๊ะแล้วถอนใจแบบยาวๆไปเลย . .
“กูมีเรื่องจะเล่าให้ฟังว่ะ . .” ผมเริ่ม
ห้านาทีผ่านไป . .
“เห้ย ไอ้สัด ข่มขืนเลยอ่อวะ!!!” เชี่ยมิกกกกก เสียงดังเพื่อ ??!!!!!!!!
“ไอ้เหนืออยู่ไหน กูจะไปต่อยมัน” เสียงไอ้ฟิล์มเหี้ยมเกรียมขึ้นมาทันที สาดดด แบบนี้ไม่ใช่มึงเลยนะเพื่อน
“มึงหายโกรธมันง่ายไปละเว้ยคิน” ไอ้ภัทรออกความเห็น
“เฮ้ยยย ใจเย็นกันก่อนดิวะ”
“ไม่เย็นเว้ยยยยย เห้ย ลุกๆกันเร็วๆดิวะ บุกวิศวะเว้ย!” ทำซ่าส์นะมึงไอ้เวรฟิล์ม!!!
“นั่งก่อน” คิดถูกคิดผิดเล่าให้พวกมันฟังเนี่ย - -
“ไม่ต้องไปหาที่ตึกวิศวะแล้วล่ะกูว่า” มิกพูด “โน่นไง เหนือนทีกับดาวอินเตอร์ปีสอง”
เสียงประตูเปิดผมกับเพี่อนหันขวับไปดูผู้มาเยือนคู่ใหม่ของร้าน ทั้งคู่ราศีจับอย่างกับดารา ไม่แปลกที่คนทั้งร้านจะจดจ้องกันอยู่นานมากกว่าปกติ ผมหันหน้าหนีเมื่อคิดถึงเหตุผลที่มันผิดคำพูดไม่มารับผมเมื่อเช้า
ไม่น่ายาก . . ก็มันไปรับผู้หญิงคนนี้แทนยังไงล่ะ
“หึ มาให้ต่อยถึงที่” ไอ้ฟิล์มทำหน้าโหดก่อนที่จะลุกเดินไปหาไอ้เหนือ แต่ผมคว้าแขนมันไว้ซะก่อน
“ไม่เอา” ผมส่ายหน้า
“สัดคิน มึงจะไม่โกรธเพราะมึงรักมันมากก็เรื่องของมึง แต่มึงไม่ใช่กู มันทำร้ายเพื่อนกูนะเว้ย”
แม่ง ซึ้งชิบหาย . . ปกติเห็นแขวะแต่กูนะเชี่ยฟิล์ม
“ฟิล์มนั่งลงก่อน” ไอ้ภัทรพูดเสียงเย็น “กูคิดแผนเจ๋งๆออกละ” มันหันมาหาผม ขณะที่เกลี้ยกล่อมให้ไอ้ฟิล์มนั่งลงที่เดิมจนได้
“มึงเอาด้วยป่ะคิน”
“แผนเหี้ยไร”
ผมมองไปที่ไอ้เหนืออีกครั้งที่ตอนนี้สาวสวยที่มันควงมาด้วยเลือกที่จะนั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามกับผม แค่ผมหันขวาไปก็เจอผมสีน้ำตาลอ่อนทรงใหม่ที่ไอ้เหนือเพิ่งไปทำมาอย่างหล่อแล้ว มันเห็นผมแล้วล่ะ จ้องผมเขม็งเลย ผมไม่รู้สายตานั้นมันหมายความว่าไง แต่ขอโทษกูไม่สนมึงเฟร้ยวันนี้ . . !
“กูว่า . . จากที่มึงเล่าๆมา เหนือคงจะเริ่มมีอาการกับมึงบ้างแล้วล่ะ” ภัทรครุ่นคิดและกระซิบเบาๆ ตอนนี้ผมกับเพื่อนเหมือนเด็กมอปลายสุมหัวคิดแผนชั่วกันเลยว่ะครับ !
“เหรอวะ มีอาการเหี้ยไรควงสาวมาแบบเนี้ย ดูผิดละเมิง” ผมพยายามไม่เข้าข้างตัวเอง เซฟอาการเจ็บแผลใจของตัวเองสุดฤทธิ์
“ถ้าไม่สนมึงนะ ไม่จ้องมึงตั้งแต่เดินเข้าร้านจนมาถึงตอนนี้หรอกน่ะ” จริงเหรอมิกกกกก กูดีใจได้มั้ยวะ!! แต่เห็นหน้าเพื่อนๆที่แค้นไอ้เหนือเต็มประดาตอนนี้ผมว่าผมสงบปากสงบคำไว้น่าจะดีกว่า
“หึหึ สนุกแน่” ไอ้ฟิล์ม
“พวกมึงคิดไรกันเนี่ย” กูขอโทษที่กูตามไม่ทัน
“มึงไปนั่งกับสาวๆโต๊ะนู้นซะคินตา อยากทำเหี้ยไรก็ทำ กูขอแค่อย่างเดียว อย่าสนใจไอ้เหนือนที แม้แต่จะชายตามองก็ห้ามเด็ดขาด” ไอ้ภัทรครับ
“เห้ย บ้าเหรอ”
“ไม่ได้บ้าว้อย” เชี่ยฟิล์ม มึงเย็นลงตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้หน้ามันกำลังนึกสนุกอยู่ครับ “ต่อยแม่งก็แค่เจ็บหน้า แต่ให้เจ็บใจอ่ะมันเป็นแผลลึกว่า หายยากกว่าเว้ย!”
“ไม่เอา เหนือแม่งไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกน่ะ”
“ช่างหัวมันสิ” มิกเสริม “กูไม่ยอมให้เพื่อนกูกลายเป็นตัวสำรองของคนอื่นเว้ย คิดดูดีๆสิวะคินตา แสดงออกให้แม่งเห็นไปเลยว่าคนอย่างมึงก็เลือกได้ ไม่ใช่จมอยู่กับไอ้คนที่เพิ่งจะปล่อยให้มึงเกือบโดนข่มขืน คิดดูดีๆนะว้อย”
ผมว่าพวกมันจริงจังกันแปลกๆซะแล้วล่ะ แต่คำพูดไอ้มิกนี่ทำให้ผมมีไฟสุมขึ้นมาเต็มหน้าเลย หึ ไอ้เชี่ยเหนือ มึงคิดว่าคนอย่างกูจะสนใจแค่มึงใช่มั้ยยยยยยย
เออ กูสนแต่มึง มึงคิดถูกแล้ววววววววววววววว!!!!!!
เอ๊ย ไม่ใช่สิ แต่จะอะไรก็ช่างเหอะ วันนี้ผมขอมองข้ามมันไปละกัน มันจะไม่รู้สึกอะไรเลย หรือรู้สึกเหี้ยไรก็ช่าง วันนี้ผมโกรธมันมากแค่นั้นก็พอ!!!!!!
ผมใช้หางตามองไปที่คู่รักคู่ใหม่ราศีจับ ไอ้เหี้ยเหนือ มึงควงหนึ่งใช่มั้ย ได้ งั้นกูคูณสาม
“คินตาเอารถมาด้วยเหรอคะ ไปส่งมินกับเพื่อนได้มั้ยอ่ะ มหาลัยใกล้ๆตรงนี้เอง” สาวๆสามคนนี้เรียนมอเอกชนนี่เอง ผมยิ้มรับอาสาจะไปส่งสาวๆให้ แผนการของผมน่าจะผ่านไปได้ด้วยดี ผมมานั่งทานกับพวกเธอ อาสาเลี้ยง ดึงเขี้ยวเล็บตัวเองกลับมาแบบสุดกู่ อะไรที่ลืมๆไปแล้วก็พยายามจะรื้อฟื้น เพื่อนผมท่าทางจะสนุกกันมากส่งเสียงแซวสมบทบาทกันตลอดเว ท่าทางมินหรือคนที่สวยที่สุดคนนี้เธอจะอยากได้ผมมากแฮะ เพื่อนเธอสองคนก็เชียร์กันใหญ่เลย แหมะ เสนอมาขนาดนี้ก็อยากจะสนอง มันจะดีมั้ยนะ
“ขึ้นรถสิครับ” ผมเปิดประตูให้สาวๆ แอบเห็นสายตาพวกเธอเป็นประกายเมื่อเห็นบีเอ็มของผม เฮ้อออออออออ เพลียเหลื๊อเกิน แต่ก็สนุกดีเหมือนกัน
ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังประชดไอ้เหนือเต็มเปา . . แถมยังประชดชีวิตตัวเองด้วย
ผมออกรถทิ้งให้เพื่อนสามคนกลับกันเอง ไอ้มิกไอ้ฟิล์มคงจะโทรเรียกสาวๆในสตอกให้ไปรับพวกมันกลับมอเองนั่นแหละอย่าห่วงไปเลย
“คินตาคงจะเรียนเก่งน่าดูเลยใช่มั้ยคะ” มินส่งสายตาให้ผม ผมยิ้มเบาๆขณะเหลือบมองเห็นกระโปรงนักศึกษาที่โคตรๆๆๆๆสั้น แหวกขึ้นไปเกือบเห็น กกน คุณพระ . . อยากได้อยากโดนเกินไปป่ะลูกกกกกกกก
“ไม่เท่าไหร่อะครับ” จิตใต้สำนึกสั่งให้ผมเลิกมองขาอ่อนขาวเรียวสวยที่อยู่ข้างๆ ปกติผมนี่เอามือไปลูบเสียด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ทำไมผมทำไม่ลงแล้ว
“มินเองก็เรียนเก่งนะคะ เทอมที่แล้วยัยนี่ได้เอตั้งสี่ตัวไม่รู้ว่าเรียนได้ยังไง” แม่เจ้า มีเกทับช่วยเพื่อนด้วยครับพี่น้อง
“บ้า ไม่เก่งขนาดนั้นหรอกกกกกก” มินหัวเราะถ่อมตัว แต่ทำไมผมรู้สึกว่ามันแอ๊บๆยังไงไม่รู้แฮะ ไม่ดี ๆ อย่าคิดกับผู้หญิงอย่างนั้นนนนนน
“ถึงแล้วครับ” มออยู่ไกลหน่อยแต่ผมรีบเหยียบให้มิดตรีนเอง เพื่อนๆของมินบอกลาผม มินเองก็ทำท่าควานหาของในกระเป๋าถือ มาอีหรอบนี้แจกเบอร์แจกพิน ดีไม่ดีแจกกุญแจห้อง . .
สวยมากนะ แต่ง่ายไปก็ไม่ดี ผู้ชายจะเบื่อเอา
บทสรุปก็คือผมได้เบอร์มาครับ เธอเอาหน้าอกมาถูไถกับต้นแขนผมพร้อมๆกับยื่นหน้าเข้ามาให้โคตรใกล้ กลิ่นน้ำหอมกับเครื่องสำอางลอยมาทำเอาผมมึนหัว ผมรับเบอร์บนแผ่นโพสต์อิทมา พอแยกจากเธอผมก็โยนทิ้งออกนอกหน้าต่างรถเลย อย่าหาว่าผมใจร้าย แต่ทำไม่ลง ทำไม่ได้อีกแล้ว
ป่านนี้ . . ผลลัพธ์จะเป็นไงบ้างวะ อยากรู้จริงๆ
ผมขับรถกลับมอ ในเมืองรถติดอีกแล้วเพราะเป็นเวลาพักเที่ยง ผมกดไอโฟนโทรหาไอ้เชี่ยมิก
“เห้ย เป็นไงบ้างวะ”
“มึงอย่าเพิ่งถามไรมากเลย อาจารย์เข้าแล้ว เร็วๆ!!!!!!”
“ชิบหายยยยยยย ไอ้สัด จิงอ่อวะ!!!”
เวรจริงอะไรจริง แม่งงงงงงงงงงงงง ผมทุบพวงมาลัยรถอย่างเซ็งขณะโยนไอโฟนทิ้ง ประชดคนอื่นแล้วเป็นไง เดือดร้อนตัวเอง อนาถดีแท้ !
กว่าจะมาถึงมอก็อีกสิบนาทีหลังจากนั้น ผมรีบเลี้ยวเข้าตึกทันตะหาที่จอดอย่างเร็ว แม่งงงงงงงง ทำไมเต็มเงี้ย ! โน่นไง ที่จอดรถอาจารย์ในคณะคนหนึ่ง แอบได้ยินมาว่าแกไปทำวิจัยอยู่ออสเตรเลีย เอาล่ะ เสร็จโจ๋!!!! ผมขอนะครับ!!!!
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เหวยยยยยยยยยยยย รถสีขาวตัดหน้ากู ใครวะ ใคร!!!!!!!!!!!!!! กูรีบบบบบบบบบบบบบบบ ไอ้แสรดดดดดดดดดดด
เหี้ยแล้วไง ฮอนด้าซิตี้สีขาว คุ้นมั้ยครับ
ไอ้เหนือ - - บทจะมามึงก็มาตอนกูรีบ ไอ้สาด ไอ้ฟวยยยยยยยยยยย
มันเปิดประตูบีเอ็มผมอย่างไร้ความปราณีแล้วร้องสั่ง
“มึงจะรีบไปตายรึไงวะไอ้สัด”
อย่าบอกนะว่าขับตามกูมา แต่ก็ช่างเหอะ เรื่องอะไรกูจะเชื่อมึง!!!
มันขึ้นมานั่งที่ข้างคนขับ ผมทำหน้างงแต่มีเวลาให้งงไม่มาก
“อะไรของมึง ลงไป กูจะรีบไปเรียน!!!!!!”
“ขับไปจอดตรงโน้น”
“เหี้ยไรมาสั่งกูวะ”
ไอ้เหนือคว้าคอผมเข้าใกล้ใบหน้ามัน เห้ยยยย เล่นไรของมึง ใจกูเต้นนนนน
“ขับ ไป จอด ตรง โน้น”
มันพูดชัดเจนช้าๆทีละคำ กลิ่นโคโลญจน์ของมันลอยเข้ามาในจมูกผม
เหี้ยยยยยยยยยย
ผมขับไปจอดตามที่มันว่า เออแฮะ ตรงนี้มันจอดได้ด้วยเหรอ ร่มไม้ไม่ไกลจากตึกคณะครับ คนไม่พลุกพล่านและก็โคตรจะเงียบ กูได้ที่จอดที่ใหม่แล้ว แต๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“กูไปเรียนได้ยัง”
ผมจับกระเป๋าตัวเองขึ้นมาเตรียมใส่เกียร์หมาวิ่งขึ้นตึกไปเรียน แต่ทว่า . .
“ได้ แต่ว่า . .”
ไอ้เหนือมันแย่งกระเป๋าผมไปโยนทิ้งไว้ที่เบาะหลัง
“มึงต้องโดนก่อน”
โดนเหี้ยไร แต่เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมถูกมันคว้าร่างเข้าไปหาและก็ปลดกระดุมออกที่คอเสื้อผมจนเห็นอกเปลือยเปล่าของตัวเอง มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมทั้งขัดขืนทั้งงง ว่ามันจะทำอะไร
แต่ขนลุกไปหมดเลย . .
เหนือมันสัมผัสผมโดยเริ่มจากริมฝีปากของผม จูบแรกของผมกับมัน ร้อนแรงและเต็มไปด้วยความ . . โกรธ ผมถูกบดเบียดอย่างแรงจนโคตรอึดอัด หายใจก็ไม่ค่อยจะทัน แถมยังกลัวคนมาเห็น สมองมันงงและก็ไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไง
เหนือ มึงทำเหี้ยไรเนี่ย . .
ผมสะดุ้งเมื่อมันไล่สัมผัสลงมาบนอกเปลือยเปล่าของผม รู้สึกได้ว่ามันขบเม้มและก็รุนแรงมากพอดู ใจผมเต้น ตัวผมสั่น พยายามดันร่างใหญ่ๆของมันออกแต่ก็ไม่ได้ผล
จนกระทั่งมันผละตัวเองออกไป
ผมกระพริบตาปริบๆจัดการติดกระดุมให้ตัวเอง คิสมาร์กอื้อ ชิบหายยยยยยยยย เสื้อนักศึกษาเรียบๆยับหมด และผมจะแบกเอาหน้าไปเรียนได้ยังไงวะ หางตาเหลือบไปหาไอ้เหนือ ท่าทางมันงงตัวเอง และก็อึ้งไม่น้อย
จู่ๆมันก็หันมาหาผมช้า ๆ จนผมหลบตามันเกือบจะไม่ทัน
“ฮอตอย่างมึงน่ะ ต้องจองไว้ก่อนสินะ”
ปัง! เสียงประตูรถปิด พร้อมๆกับร่างของไอ้เสื้อช้อปสีน้ำเงินเดินจากไปอย่างรีบๆ
ผมอ้าปากค้าง เลือดฝาดสีแดงเป็นปื้นกำลังขึ้นมากระจุกอยู่ที่แก้ม
นี่มึงหึงใช่มั้ย ???!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Happy New Year !!!!!!! :mc4: :mc4: :mc4:
-
เมิงมีสิทธิ หึง ด้วยเหรอ ไอ้เหนือ :fire:
ทำจนเกือบโดนข่มขืน เป็นผม หน้าเมิงก็ไม่ตอ้งมามองกัน :serius2:
นี่ยังต่อโปร สัญญา ไม่เป็นสัญญาอีก :z6:
-
หึงรุนแรงมากอีพี่เหนือ คนเขียนหายไปนานมากนึกว่าจะไม่กลับมาต่อเสียแล้วววววววววววววววววววววววววว Happy New Year ja
-
นี่เหนือหึงใช่มั้ย
ทีตัวเองยังควงสาวได้แต่พอคินตาทำมั่งทำเป็นโกรธ
คินตาเอาให้หนักๆๆเลยนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องคินตาสุดที่เลิฟของพี่กลับมาแล้ว
แต่ๆๆๆๆๆ
ไอ้เชี้ยเหนือ
:z6:
ออกไปให้ไกลคินน้อยของชั้นเลยนะยะ
ไม่รักษาสัญญาแบบนี้
ความผิดครั้งที่แล้วก็ยังไม่ได้ชำระ
ประหารมันไปเลย
:pigangry2:
น้องคินอย่าไปยอมมันน้า
ถึงน้องคินจะให้อภัยแต่คนอ่านไม่ให้เด็ดๆ
:angry2:
เช๊อะ!!!!!!!
-
เหนือนที เริ่มคิดได้แล้วใช่ไหม อิอิ
-
เหนือหึงเอง รึหึงแทนเพื่อน เอาให้เคลียร์
-
เอ่อ คือ ขอสั้นๆนะครับ....... เฮี้ยยยย เหนืออออ !
-
มาต่อแล้วววววว :m4:
เหนือหลงรักคินตาแล้วสินะ ฮ่าๆๆๆๆ
แหม จูบไม่รู้ตัวเชียวนะ ยังจะมาจงมาจองอีก จองให้บาสรึ ลงทุนเพื่อเพื่อนจัง :laugh:
แล้วทำไมตอนเช้าถึงผิดคำพูด ไม่มารับคินตาล่ะ
ตัวเองผิดเอง ละยังจะมาทำหึงหวงอีกนะ -___-
ตอนต่อไปมาไวไวนะคะ :กอด1:
HAPPY NEW YEAR 2012 :mc4:
-
หึงซาดิสจริงๆ :laugh:
-
สาดดดดดดด :z6: :z6:.
มึงทำอะไรเหนือ มึงทำอะไร!!!!
ไม่มีสิทธิ์จะมาหวงคินตาของชั้นซักนิด
แล้วนี่แกทำอะไร เชดดดดดดด - -**
คินตาเหนือกลับมาแล้ว ดีใจมากๆ
คนแต่งอย่าหายไปไหนอีกน้า :monkeysad:
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 ให้น้า
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ ^^
-
:z6: ดอกแรก โทษฐานที่ปล่อยให้คินรอ!
:z6: ดอกที่สอง โทษฐานที่แกควงชะนี!!
:z6: ดอกสุดท้าย โทษฐานที่แกจูบคินและทำอะไรไม่ชัดเจนซะที!!!
-
:m16: จองช้า มัดจำแบบไม่ทนุถนอม คินตาอย่าอ่อนให้ง่ายๆเชียวนะ
ต้องเอาคืน ให้แสบสันต์ เพื่อนๆคินสุดยอดมากอ่ะ คิดเหมือนเราเป๊ะ :m31:
-
แร๊ง ทั้งคู่เลยคราวนี้
-
มาต่อ 100,000 ตอนเลยนะจ๊ะคนแต่งง เพราะ รอนานมว๊ากกกกกกกก แต่ยังไงก็ HNY 2555 เน้อววว :L2:
-
เหนือคราวนี้ทำดีมากฮ่าๆๆๆแต่แบบเมื่อไหร่จะเลิกสับสนตัวเองคะ คินตาเค้าชัดเจนขนาดนี้แล้ว มีแต่คุณพระเอกนั่นแหละค่ะ ฮึ่ม :m16:
-
ถ้าไม่รู้สึกอะไรก็อย่าให้ความหวัง
เพราะคนที่เจ็บสุดคือคนที่โดนให้ความหวัง แล้วมารู้ทีหลังว่าที่หวงนั้นไม่ใช่รัก
แงง แต่กว่าเรื่องนี้จะมาต่อมันานมากกกก
รอทุกวันเลยอ่ะ อยากให้มาต่อทุกวัน
-
ไอ้เหนือนที แกจะเอายังไงฟะ
ทำเหมือนมีใจ แต่ก็ไม่ใส่ใจ ไอ้หมาหวงก้างเอ้ย
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
-
:z3: :z3:อยากอ่านต่อค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ :L2:
-
คิดฮอดคนเขียนหลายๆ
คินตาเอ้ยยย มารักคนแบบนี้ได้ก็ต้องรักตัวเองด้วยเน่อ เหนือก็เกินไปว่ะ = =''
-
ได้จูบแรกแล้ว :จุ๊บๆ:
-
ขอมอบเพลงนี้แด่เชี่ยเหนือ
โอ๊ะโอ๊ะโอ
อย่า อย่าเล่นตัว นานานานานะ
หากเธอชอบคินไม่ต้องรอ><
.
..
...
ปอหล๋อ . ,หายไปนานเลยน๊าาาคุณนักเขียน :o10:
-
เหนือนทีแกทำแบบนี้ได้งัยยยยยยยยย :z3:
สวัสดีปีใหม่จ๊ะ
กด+ต้อนรับจ๊า
-
คินตาค่ะ !!!
ยั่วมานนนนนนนนนนนนนนนน ! เหนือนทีน่ะยั่วมันเลย
ฮี่ฮี่ ถ้ามันไม่ยอมดักตีหัวแล้วข่มขืนเลย 555555
-
แหมะน่ารักจริงๆ พ่อคุณ
-
:เฮ้อ:เหนือ ชอบ ทำคินเสียใจอ่ะ ตกลงว่าหึงจริงๆ หรือว่าหวงแทนเพื่อนเนี่ย ขอแบบเคลียร์ๆได้มั้ยเหนือ
คินน่ารักกกก :-[ :impress2:
-
หายโกรธง่ายไปมั้ย :เฮ้อ:
-
หายไปนานมากก
กลับมาเกือบลืมว่าเรื่องเป็นไง
หายโกรธแบบทันตาเห็น...เหอะๆๆๆ
-
แต่งได้น่ารักโคตรๆ
-
แกทีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับคินห่ะ ไอเห็บหมาเหนือ :angry2:
ทำคินเกือบโดนข่มขืน ลูกสาวช้านยกโทษให้ยังไม่ทันข้ามวันบอกจะมารับ ก็ไปควงกับชะนีป่าเขตร้อน แล้วมีสิทธิ์อะไรมาหึง มาทำเป็นเจ้าของ มาปล้นจูบห่ะ :beat:
โอยยยยยย :m31: :m31:
-
14
เอาเป็นว่าตลอดบ่ายนั้น . . ผมเรียนไม่รู้เรื่องอีกเลย
เป็นอนาคตหมอฟันที่โคตรจะไม่เอาอ่าว แต่วันนี้ผมขอละกันนะ ไอ้สภาพตอนที่ผมวิ่งตาตั้งมาเรียนเพื่อนผมมันก็ไม่ค่อยสงสัยไรกันมากนักหรอก ก็แอ๊บนั่งสนใจการเรียนต่อไปอย่างคณะรวมคนขยันเรียน แต่พอผมเลิกหอบตัวโยนเท่านั้นแหละ
“เชี่ย ไปโดนไรมาวะ” มิกมันทักมาคนแรกเลยครับ
ผมเอามือโบกส่งๆราวกับไม่อยากตอบคำถามเวลานี้ กูรู้กูโดนอะไรมาแต่กูไม่รู้ไงว่าทำไมกูต้องโดน
เพราะงั้นกูถึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่อย่างงี้ไง!!!!
ไอ้เชี่ยเหนือไอ้เวรห่าเหวแม่งเก่งชิบเป๋งเรื่องทำคนอื่นเค้างง ไอ้เลวระยำมีดีแต่หน้า โด่วเอ๊ยยยยยยยยยยย ผมพยายามสงบจิตสงบใจตั้งใจเรียนให้เกียรติอาจารย์รุ่นเดอะ แต่รสสัมผัสมันที่ยังอยู่ทำเอาผมมึนงงใจเต้นโครมครามไปหมด
ทั้งที่ริมฝีปาก และก็ . . คิสมาร์กมากกว่าสามนั่น
อีกทั้งคำพูดชวนให้ผมคิดไปเองของมันอีกแหละ มันจะเอาเหี้ยอะไรกับผมนักหนาวะ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย แน่จริงมึงก็พูดกับกูตรงๆเลยเด๊ ทำไรให้คนอื่นเค้าคิดเค้าเพ้อมั่วซั่วแบบนี้มันใช่ซะที่ไหนกัน!!!!!!
แต่จะว่าไป ที่ผมทำกับมัน . . ผมก็ไม่ได้พูดอะไรสักอย่าง
ก็ผมมันปากแข็ง. .
ผมวางปากกาและอดไม่ได้ที่จะไล่นิ้วไปตามริมฝีปากอิ่มของตัวเอง จูบแรกระหว่างผมกับมัน อดรู้สึกดีไม่ได้ . .
ยากที่จะลืม
พักสิบห้านาที
ขอบคุณพ่อแก้วแม่แก้วที่มอบสิบห้านาทีอันมีค่ามาให้ผม
เพราะยิ่งเรียนต่อไป ก็ยิ่งไม่รู้เรื่อง
“เห้ย ไอ้เหี้ยนี่มันยังไงวะ แสรดภัทร อธิบายให้กูฟังทีดิ๊” ไอ้เชี่ยฟิล์มมาแนววิชาการครับนาทีนี้ ผมได้ยินอย่างนั้นผมถึงกับหาว แม่ง นึกว่าจะเม้าเรื่องที่พวกมึงเพิ่งจะวางแผนกันเพราะกู
และไอ้ภัทรก็อธิบายบลาๆๆๆๆๆ ที่ผมฟังแล้วเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ชื่อเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ยาวชิบหายที่จะต้องใช้เวลาไปนั่งท่องจำ
สรุป . . ช่วยเม้าเรื่องที่พวกมึงคิดกันเมื่อเที่ยงสักกะติ๊ดก็ยังดีอ่ะ
“เห้ยพวกมึง” ผมเกริ่น “คือว่า ..”
“แป๊บสิวะเชี่ยคิน กูยังงงอยู่ เออ แล้วไงต่อวะภัทร . . อาฮะ . .”
เพลียชิบหายกับพวกมัน เอ๊ะ หรือว่าผมสนใจเรื่องอื่นผิดที่ผิดเวลา ไม่ดีแฮะ โอเค ทิ้งเรื่องไอ้เหนือไว้สักพัก แล้วหันมาสนใจการเรียนมั่งดีกว่า ผมค่อยๆยื่นคอไปฟังเสียงไอ้เมพภัทรมันอธิบาย . .
แต่เสือกโดนไอ้มิกคว้าคอให้หันไปหามันเสียก่อน
“แผนเมื่อกลางวันไม่เห็นจะสำเร็จเลยว่ะ!”
โว๊ะ . . ตามอารมณ์เพื่อนไม่ทันจริงๆครับ แต่ว่า มิกมันว่าไงนะ ไม่สำเร็จเหรอ จริงดิ
แล้วไอ้ตัวเหี้ยนั่นมันมาลวนลามกูทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยย
งงสองเด้ง สามเด้ง สี่เด้ง แปดล้านเด้งสำหรับเชี่ยเหนือครับ
“พอมึงไปนั่งโต๊ะสาวสวยน่าฟัดนั่น เหนือก็ไม่เห็นจะทำอะไร ก็กินข้าวหยอกล้อต่อกระซิกกับดาวอินเตอร์ต่ออ่ะ แม่มมมมมมม ใช้กำลังสั่งสอนอย่างที่ไอ้ฟิล์มว่าจะดีกว่ามะ”
“มึงพูดจริงอ่อวะ”
ไอ้ผมเองก็อ่อนไหวชิบหายเรื่องไอ้เหนือ ใครเป่าหูไรมาเล่นเก็บเอาไปคิดทุกเม็ดไม่ขาดตกบกพร่อง และส่วนใหญ่ก็คิดในแง่ลบซะด้วย
เวรของกรรม
“เฮ้ออออออออออออออ ตัดใจดีกว่ามั้ย เลิกเหอะแม่ง มันไม่ดีพอสำหรับมึงหรอก เชื่อกูสิ”
ประโยคหลังของมิกถูกเสียงอาจารย์สาวรุ่นเดอะกลบไปพร้อมกับการเรียนที่กำลังจะเริ่มต้นในอีกครั้ง . .
ผมเอามือแตะที่ริมฝีปากตัวเอง
และการเรียนตลอดบ่ายวันนั้น ก็ไม่มีอะไรเข้าหัวผมเลย แม้แต้นิดเดียว
เลิกคลาส ห้าโมงเย็น . .
ผมเดินไปกับเพื่อนกลุ่มเดิมมุ่งหน้าตรงไปยังลานจอดรถครับ อาทิตย์นี้กีฬามหาลัยทั้งอาทิตย์ น่าตื่นเต้นใช่มั้ยยย โย่วๆ! แต่ผมไม่ได้อินเลยสักกะติ๊ด เพราะผมไม่ใช่พวกกิจกรรมจ๋าไรมากมาย แค่ตามเพื่อนไปก็เท่านั้น พวกมันต้องไปดูสแตนวันพุธนี้วันจริงแล้วครับ อาทิตย์นี้จะหนักไปทางแข่งกีฬามากกว่า ระหว่างทางผมก็ฟังพวกมันวิจารณ์เรื่องไอ้เหนือต่างๆนาๆ
“ทำไงกับมันดีวะแม่ง กูแค้นแทนมึงว่ะคิน ไปต่อยเลยดีมั้ย กูสู้ไหวนะ กูพูดจริง” ไอ้ฟิล์มแน่นอน
“มึงรักมันมากไปแล้ว จริงๆนะ รักตัวเองบ้างไรบ้าง” ไอ้ภัทร
“กลับมามั่วซั่วแบบกูกับไอ้ฟิล์มก็ได้ หนุกดี ไร้ซึ่งการผูกมัดใดๆ” ไอ้มิกครับ
“เฮ้ออออออออ” ผมถอนใจ “ช่างแม่งเหอะว่ะ” คำพูดหวังดีของพวกมันผมก็เก็บเอาไปคิดนะครับ น่าหงุดหงิดใจนะว่ามั้ย . . จนถึงตอนนี้ผมก็ยังอดรู้สึกร้อนรนไม่ได้อยู่ดี
เพราะผมไม่เข้าใจการกระทำของไอ้เหนือเลยสักกะติ๊ด
“เอาน่า ห่างๆออกมาเดี๋ยวก็ชินไปเอง”
เมื่อตอนกลางวันเหนือมันยังดึงกูเข้าไปใกล้แบบใกล้โคตรๆหยกๆ และกูจะทำใจให้ห่างจากมันได้ยังไงวะ !
แม่ม
“สาวสวยพวกนั้นไงเมิง เอาให้หนัก เอาให้ลืมไปเลย เชื่อกู” หยาบไปมั้ยสัดฟิล์ม
“อย่าไปจริงจังให้มากกกกกกก อยู่ให้ห่างแม่งเข้าไว้ เดี๋ยวก็ลืมๆๆๆ” มิกเสริม
“เอ่อ กูว่า - - ไม่ต้องทำงั้นก็ได้มั้ง” เสียงไอ้ภัทรเอื่อยๆลง
“ทำไมวะภัทร พูดจาโลเลนะมึงน่ะ”
“ดูโน่น”
ผมเกาหัวแกรกๆขณะเบิกตาง่วงๆไปตามคลองสายตาของไอ้ภัทร กระพริบตาปริบๆสองทีเพราะในตอนแรกผมคิดว่าตัวเองตาฝาด
เจ๊ยยยยยยยย ไม่ผิดแน่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“โอ้ว มาย ก๊อด” ไอ้มิกมันพูดทีละคำช้าๆอย่างโคตรอึ้ง
ฮอนด้าซิตี้จอดเด่นเป็นสง่ากับไอ้มนุษย์หุ่นน้องๆเสาไฟฟ้าในเสื้อช้อปสีน้ำเงินยืนกอดอกนิ่งๆพิงประตูรถ มันไม่ได้ตั้งใจจะเต๊ะท่าหรอกแต่ภาพรวมที่ออกมาไอ้เชี่ยนี่แม่งโคตรดูดีอ่ะ เรียกสายตาจากสาวๆคณะผมได้เยอะมาก ดีไม่ดีได้จากพวกคณะแพทย์ที่เรียนแถวนี้ด้วย หล่อทะลุแว่นกันแดดกันเลยทีเดียว
“เหวยๆๆ มองมาทางนี้แล้ว” ไอ้ภัทรสะดุ้ง
เหนือมองมาจริงครับ และกำลังเดินมาหา ตายละ . . เพื่อนผมอีกสามตัวแม่งก็พร้อมใจกันถอยหลังกรูดเหลือผมยืนโดดเด่นเป็นสง่าอยู่กลางลานจอดรถ
เวลาเลิกเรียนด้วย . . คนเยอะชิบหาย ไอ้เหี้ยเหนือมึงอยากให้กูเกิดมากใช่ป่ะแม่ม
“ขึ้นรถ”
ผมชักสีหน้า กูยังโกรธมึงไม่หายสารพัดเรื่องที่มึงทำกับกู เอาสิทธิ์อะไรที่ไหนมาสั่งกูวะ!!!!!!!
“ไม่” ผมปฏิเสธทันควัน พยายามหลบสายตาที่มีอิทธิพลต่อผมมากถึงมากที่สุดนี่ด้วย มันสูงกว่าผมสิบเซ็นต์เป๊ะ . . และชัดเจนมากตอนที่มันก้มหน้ามองลงมา เออ กูเตี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“มึงต้องไปกับกู”
ใบหน้าของมันกระตุกนิดๆราวกับกำลังข่มอาการโมโหเอาไว้ ไอ้สัด คิดว่าหงุดหงิดเป็นคนเดียวรึไงวะ!!!!!!!
“ทำไมต้องไป”
ผมถามเข้าประเด็นแบบตรงๆกันไปเลย จ้องดวงตาหลังแว่นเท่นั่นเขม็งอย่างสู้สุดฤทธิ์
มึงทำกูเซ็งหลายเรื่องมากนะ มึงรู้ตัวมั้ย ..
“กูสั่ง”
บ้านพ่อบ้านแม่มันสิ เหตุผลเหี้ยชิบหาย
กูจะไปทำไม !
“งั้นเหรอ” ผมยิ้มเล็กที่มุมปากอย่างชายโฉด ก่อนที่จะเดินหนีไปอีกทางเพื่อที่จะออกห่างจากไอ้เหนือที่ทำให้ผมวุ่นวายวกวนอยู่ในหัวตัวเอง
หมับ
“แล้วถ้า . . ขอร้องล่ะ”
คำพูดแฝงความนัยของมันมาอีกแล้ว . .
คำพูดที่ทำให้ผมอ่อนระทวยไปทั่วทั้งตัว แทบจะยืนไม่อยู่ . .
“มากับกู . . เถอะนะ”
น้ำเสียงของมันอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด และคงจะมีเพียงแต่ผมมั้งที่ได้ยิน
มันออกแรงลากผมไปยังรถมันแต่ทว่าเบามือ คนมองกันให้รึ่มแต่เหนือไม่ยักแคร์สายตาใครสักคน ผมที่ยังนิ่งและอึ้งอยู่ก็ตามมันไปอย่างเสียไม่ได้
เสียงปิดประตูฝั่งคนขับดังขึ้น หลังจากนั้นไม่นานรถก็ออกตัว โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าเหนือจะพาไปไหน
“หิวมั้ย”
มันเปล่งเสียงถามผม
ผมส่ายหน้าดิก “ไม่อ่ะ”
“ยังโกรธอยู่เหรอวะ”
ผมเงียบ . .
เอออออออออออออออออออออออออออออออ อยากจะตะโกนใส่หูแม่ม
“เมื่อเช้า เหตุสุดวิสัยจริงๆ รุ้งรถเสียกะทันหันกลางทางอ่ะ”
“รุ้ง ที่ร้านเมื่อกลางวัน?”
“อือ”
ผมเงียบหนักกว่าเดิม รู้สึกงงๆผสมกับอึดอัดแปลกๆ ไฟที่มอดไปแล้วกำลังจะลุกโชติช่วงชัชวาลขึ้นมาอีกระลอก . .
เหมือนมันกำลังแก้ตัวอะไรสักอย่างกับผม ทั้งๆที่เราสองคนยังไม่มีสถานะอะไรต่อกันเสียด้วยซ้ำ
หรือกูคิดไปเองอีกวะเนี่ย !
เหนือ ช่วยทำอะไรให้มันชัดๆทีเหอะว่ะ
“ขอโทษ”
มันทำผมละลายอีกครั้งเพราะเสียงอ่อนสำนึกผิดนั่น
ผมเผลอคลองสายตาไปสบกับดวงตาคมที่เป็นประกายสั่นระริก แววเย็นชารอบตัวมันหายไปเหลือเพียงแต่ความเว้าวอน
ราวกับว่ามันแคร์นักแคร์หนา ว่าผมรู้สึกยังไง . .
“และจะพากูไปไหน”
ผมยังคงเสียงแข็งต่อไป . . เสมองไปทางอื่น
กูขอเล่นตัวหน่อยเหอะวะ!
“ตึกคณะกู”
“ไปทำไม ไม่เอา จะกลับบ้าน” ไปทำเจี้ยไรตึกคณะมึง ว๊อทททททท??!!!
“กูกลับไปทำงานแป๊บนึง เดี๋ยวไปส่ง”
“แล้วบีเอ็มกูล่ะ”
“ภีมจะจัดการให้” มันยื่นมือเรียวมาหาผม “ขอกุญแจ”
“ไม่ให้”
“ขอ กุญ แจ” มันทำเสียงแกมบังคับ ที่ผมต้องทำตามเพราะพ่ายมันทุกกรณี
ผมส่งกุญแจรถผมให้มัน ไอ้เหี้ยนี่วางแผนไว้ก่อนมาแล้วใช่มั้ย ! ผมหันหน้าหนีมองดูรถราของนักศึกษาที่ขับสวนไปมา ในใจยังหงุดหงิดมากกว่าเดิมเป็นสิบเท่า แต่พยายามไม่โวยวายอะไรให้มันมากนัก
“กูอยากกลับบ้าน พากูกลับเดี๋ยวนี้นะ” นี่ผมไม่โวยวายแล้วนะ จริงๆนะ
“กูทำงานเสร็จก่อน”
“เรื่องอะไรกูต้องไปกับมึง” เออ มันเรื่องอะไรวะ !!! ยิงคำถามใส่มันอีกคินตา ยิงๆๆๆๆๆๆๆ ปั้งๆๆๆๆๆๆๆ
“จนกว่ามึงจะหายโกรธ มึงต้องตัวติดกับกู”
อะไรของแม่ง!!!!!!
ยิ่งจะโกรธมึงมากขึ้นไปอีกน่ะสิ มีอย่างที่ไหนเวลาง้อคนอื่นให้ทำอะไรแบบนี้น่ะ! โธ่ว้อยยยยยยยยยยยยยยย
“ลงมาจากรถได้แล้ว”
เหนือเปิดประตูให้ผม นี่ถ้าเป็นเวลาอื่นผมคงฟินตายห่าแต่เวลานี้ฟินไม่ลงจริงๆ มันหลายเรื่องรวมกันมั่วไปหมดแล้วเนี่ย
ผมลงจากรถ ตึกวิศวะที่แสนคุ้นเคยตระหง่านอยู่ตรงหน้า ใต้ถุนตึกที่ยังมีคนพลุกพล่าน เสื้อช้อปสีน้ำเงินอยู่กันให้รึ่ม นั่นหมายความว่า . .
สามแยกปากหมาก็อยู่
ให้ตายสิ ผมรู้สึกไม่ค่อยถูกกับเพื่อนมันสักเท่าไหร่
อาจเป็นเพราะปรากฏกายที่นี่ทีไร . . ผมกลายเป็นผู้นำรุ่นแรกๆที่โดนไอ้ห่าพวกนี้แซว
“ไอ้เชี่ยเหนือมาแล้ว มาต่อเลยมึง รีบทำให้เสร็จ!”
หัวสกินเฮดหนึ่งนายโผล่หัวขึ้นมาจากการชุมนุมทำเหี้ยอะไรไม่รู้วงเบ้อเร่อ ผมกลืนน้ำลายเล็กๆเมื่อไอ้ผมบนหัวน้อยคนนี้มันเห็นผมเดินตามหลังไอ้เหนือมา
“เห้ยยยย หิ้วใครมาด้วยวะ”
สิ้นเสียงไอ้สกินเฮดเท่านั้นแหละ สามแยกปากหมาแทบทุกนายหันขวับมาหาผมเป็นจุดเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง
อย่ากวนตีนกูนะ กูหงุดหงิดอยู่ จับแดกหัวแม่ง! งั่มมมมมมมมมๆๆๆๆ . .
”เฮ้ยยยยยยยยย นี่มึงกับหนุ่มน้อยคนนี้ . .” ปากหมาตัวที่หนึ่ง
“มึงเปลี่ยนรสนิยมแล้วหรือวะเชี่ยเหนืออออออออออออออ” ปากหมาตัวที่สอง
“คนนี้ไอ้บาสมันจองนี่หว่า แย่งแดกของเพื่อนเหรอวะ ร้ายนักนะเมิงงงงง” ปากหมาตัวที่สาม
“น่ารักจังครับ รุกหรือรับอ่ะ” ไอ้เหี้ยนี้ปากหมาสามหัวเลยครับ ตำแหน่งนี้ผมยกให้แม่งเลย ไอ้ปากปุกปุย . . ตัวที่สี่
“พวกมึงพอได้แล้ว เดี๋ยวงานไม่เสร็จ” เชี่ยเหนือพยายามห้ามปากสั่วๆของเพื่อนมัน (ที่ผมค่อนข้างที่จะเกร็งทุกครั้งที่ได้ยิน) “มานั่งนี่ดิ” ประโยคท้ายมันหันมาหาผมแล้วเรียกผมดิก
“ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววว ถ้ามึงจะเสียงหวานกับเค้าขนาดนี้นะไอ้เหนืออออออออออออ” ไอ้หัวสกินเฮดดดดดดดดดดดดดดด
“โจ๊ก มึงหุบปาก” เหนือตวาดกร้าว
เงียบกริบเลยจ้า . .
ผมกระแอมเบาๆขณะเลื่อนกายไปนั่งที่ข้างๆไอ้เหนือ พวกมันไม่ได้นั่งโต๊ะเหมือนแต่ก่อนครับ นั่งพื้น - - “ ทำงานเหี้ยไรไม่รู้มีคาน มีไม้ รึเปล่าวะ ? ไม่รู้อะวางกองอยู่เต็มไปหมด สูตรในเอสี่ก็ปลิวว่อนไปทั่ว มีแต่ตัวเหี้ยอะไรเนี่ย มึนสัด ไม่รู้เรื่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ว่าแต่กูจะพยายามรู้เรื่องไปทำไม ?? ว่างนะเมิงงงงงงไอ้คิน
“ใช้สูตรนี้” เหนือโยนหนังสือให้ไอ้โจ๊ก มันทดเลขไรไม่รู้ลงกระดาษ ใช้ทุกพื้นที่คุ้มจริงๆ ตัวเลขกับตัวอักษรเต็มกระดาษแผ่นนั้นไปหมด จู่ๆมันก็หยุดเขียนเมื่อเห็นผมจ้องเขม็ง “หิวเหรอ”
ผมส่ายหน้าดิก เปลี่ยนสีหน้าจากอยากรู้อยากเห็นเป็นเชิดเริ่ดหยิ่งเหมือนเดิม
มีฟอร์มเข้าไว้ ช่วงนี้มึงเหนือกว่าเหนือ ท่องไว้ขึ้นใจๆๆ เก็บความอ่อนโยนของมันให้ได้ทุกเม็ด . .
เพราะแปดสิบล้านปีเห็นจะได้กว่ามันจะง้องอนผมถึงขนาดนี้
คงจะเรียกว่าง้อแล้วล่ะมั้ง สำหรับมันน่ะ
“ไม่”
แต่ท้องจ๋ามึงอย่าร้องนะ อายเค้า TT
ผมกำลังโคตรหิวครับ
“อีกแป๊บนึง โทษทีมันส่งหกโมงเย็น อาจารย์เพิ่งนัด”
จำเป็นต้องเอากูมาเดือดร้อนด้วยมั้ยไอ้เหนือ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมก็เลยต้องนั่งขัดสมาธิมองดูพวกสามแยกปากหมาปั่นงานมือเป็นระวิง วิชากำลังวัสดุอะไรสักอย่างของวิศวะนี่แหละครับ อย่านึกว่าพวกมันจะเนิร์ดได้นานนะครับ อย่านึกเลย
“เรียนทันตะหรอ สาวเยอะมั้ยอ่ะ ขอพินสาวๆทันตะหน่อยสิครับ” ไอ้ปากหมาตัวที่ห้า ถัดจากไอ้ปากหมาตัวที่สี่ที่มีสามหัวอ่ะครับ โอ้ยยยย เยอะจังเลยนะพวกมึงเนี่ย
“ไม่รู้จักพินใคร เราใช้ไอโฟนอ่ะ”
“งั้นก็ขอเบอร์หน่อยสิ” ตัวที่ห้าถูกไอ้เหนือเขกมะเหงกเข้าให้ครับ ท่าทางมันเหมือนเด็กๆที่ยังไม่โต
“ฮ่าๆๆๆๆๆ เหนือมึงขึ้หึงว่ะ” ไอ้โจ๊กกกกกกกกก หัวหน้าสภาชาวปากหมาทั้งหลายยยยยยยยยยยยยยยย
“เปล่า เสียงพวกมึงแม่งกวนสมาธิกู” เหนือยังก้มหน้าก้มตาคิดเลขต่อไป คิดเสร็จแม่งก็เติมใส่อีกใบหนึ่งที่ผมคิดว่าอันนี้มันน่าจะเอาไปส่งเพราะสะอาดที่สุดแล้ว
อย่างมันอ่ะนะจะหึงกู . . เชี่ยโจ๊กกกกกกกกกกกก
แต่กูก็อยากรู้ว่ะ ชงต่อไปดิ๊แม่ง
“คนนี้ใช่มะที่เป็นสาเหตุให้มันนั่งแดกแต่เหล้า อยู่ไม่สุขตลอดพักนี้” ไอ้นี่ตัวที่เท่าไหร่วะ จำไม่ได้
“กูว่าคงใช่แหง . . มันคงสับสนในตัวเองตายห่า แต่สุดท้ายก็สลัดทิ้งทั้งนางเอกละครเวที ทั้งดาวอินเตอร์”
“พวกมึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมว่าความอดทนของไอ้เหนือคงถึงขีดสุดแล้วล่ะครับ หน้ามันแดงก่ำ โยนเทกซ์เล่มหนาลงกลางวงอย่างอารมณ์เสีย
แต่ทำให้เพื่อนมันฮากันครืน รวมทั้งผมด้วย . .
กูเก็บทุกเรื่องของมึงนะขอบอก ใครพูดอะไรกูจำไว้หมดแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆ
“อ้าว จึ้กล่ะสิเมิงงงงง ฮ่าๆๆๆ พวกกูล้อเล่นนนนนน รักกันนานๆน้าคร้าบบบบ”
“บ้านมึงสิ ไอ้เหี้ยนี่มันไม่ได้เป็นอะไรกับกูเว้ย” มันโวยวาย คนพูดน้อยก็เริ่มจะพูดมากก็วันนี้แหละ
“เหรอออออ งั้นก็ปล่อยให้พวกกูขอเบอร์เด๊”
“ก็แล้วแต่ไอ้เหี้ยนี่ ว่ามันจะให้มั้ย”
อ้าว กำลังฟังสนุกๆ โยนขี้มาให้กูซะงั้นอ่ะ ! ไอ้ห่าเหนือ มึงลากกูมากลางสมรภูมิคนปากหมา มึงไม่คิดจะปกป้องดูแลกูหน่อยเลยเร่อะ!
“ว่าไงคร้าบบบบบ ขอเบอร์หน่อย น้าๆๆๆๆๆๆ”
พวกมันยังจะหน้าด้านมาขอเบอร์ผมอีกน่ะ โว้ยยย กูเพลียยยยยย!!!!!!
“กูทำงานเสร็จละ!” จู่ๆไอ้เหนือแม่งก็ดึงผมให้ลุกขึ้นยืน โยนกระดาษที่จะส่งอาจารย์ใส่หน้าไอ้โจ๊ก “กูฝากส่งด้วย กูไปละ”
ผมถูกมันลากที่รถอีกครั้ง ไอ้สัดเหนือแรงมันเยอะชิบหาย ดึงทีนี่หน้าผมจะคว่ำลงไปถูกับพื้นหินอ่อนของตึกคณะมัน
“ไอ้ขี้หวงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ปากแข็งสัดๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงเทือกๆนี้ดังก้องไปทั่วบริเวณ แต่ไอ้เหนือไม่สนใจจับผมยัดใส่รถมัน และมันก็เดินตึงตังไปนั่งอีกฝั่งซึ่งก็คือที่นั่งคนขับ
มันนั่งหน้านิ่ว อึ้งแดกอยู่พักใหญ่
แต่เชื่อป่ะ . . หน้าอย่างนั้นมันทำให้ผมหลุดยิ้มได้ว่ะ
“ยิ้มไรสาด หน้ากูเหมือนตลกเหรอ”
ผมชักสีหน้า ปั้นหน้าว่ายังโกรธอยู่อีกครั้ง . . ตามฟอร์ม
“แล้วเนี่ย อยากกินไรอ่ะ”
แต่ได้ผลเว้ยเห้ยยยยยยยยย เสียงตวาดหายไปอีกแล้วมันอ่อนโยนลงอีกครั้ง
“ซูกิชิ”
อยู่ในช่วงกอบโกยของผมครับ . .
“เห้ยยยยยย กูไม่มีเวลาขนาดนั้น”
“ก็กูอยากแดก” อารมณ์นี้กูแดกควายได้ทั้งตัวเว้ย ไม่อยากจะเซด ผมลอยหน้าลอยตา
“เอออออ ครับ ก็ได้”
เยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเป็ด เยดไก่ กูเหนือกว่า กูชนะมันได้แล้วว้อยยยยยยย ยิปปี้ ฮูเร่!!!!!!!!!!!!!!!!!
มันขับรถเข้าไปตัวเมืองทันทีครับ ผมแอบกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ เฮ้ออออออ กูขอเอาคืนหน่อยละกันนะเว้ยเหนือ . .
“สองที่ครับ” ผมบอกพนักงาน อารมณ์ดีอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นอาหารสดๆเรียงรายกันอยู่บนสายพาน น่ากินชิบหาย ผมเดินตามพนักงานเข้าไปไม่ได้สนใจไอ้ตัวสูงอย่างกะเปรตที่อยู่ข้างหลังเลยสักกะติ๊ด มื้อนี้มันบอกมันจะเลี้ยงผม โอ้ว เย้ ประหยัดไปได้ตั้งสามร้อย . .
“รับน้ำซุปเป็นแบบไหนดีคะ มีแบบ . .”
“ขอต้มยำทั้งสองครับ”
“เห้ยยยย กูชอบน้ำใส” เหนือโวยวายทันทีที่ก้นหย่อนลงบนที่นั่ง
“ก็กูจะกินต้มยำ”
มันขมวดคิ้วและก็คลายออกอย่างเหนื่อยๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ชนะเห็นๆ เหนือไอ้เหนือยังมีคินตาเว้ยยยยยยยยยยยยยยยย
“มึงอารมณ์ดีแล้วใช่มั้ย” เหนือถามผมขณะมองผมจ้วงเนื้อเข้าปากอย่างไม่อายโลก มันกินน้อยเพราะมัวแต่เอาของบนสายพานมาใส่ในหม้อต้มให้ผม
“ก็ . . นิดหน่อย” ผมยักไหล่
“ดีละ” และมันก็ไม่พูดอะไรต่อ
มันเป็นความสุขโคตรๆของผมที่ผมได้กินอาหารมื้อใหญ่โตหลังจากที่ต้องทนหิวมานานตลอดบ่าย ลืมไปรึยังครับว่าตอนกลางวันผมต้องไปนั่งกินข้าวกับมินและก็ผองเพื่อนที่เอาแต่ชวนผมคุยไม่เปิดโอกาสให้ผมได้ยัดข้าวลงปากเลย ตอนบ่ายก็เอาแต่เรียนๆๆๆ หิวก็หิว
ดีที่เหนือมันตามใจผมนะ . . เอ มันจะดีกับผมได้นานมั้ยน้า . .
ไอโฟนสีดำของมันสั่นครืดคราด ผมแอบเห็นแว้บๆว่าหน้าจอเป็นรูปเจ้าหญิงเมืองไหนก็ไม่รู้ที่เห็นชินตาในโปสเตอร์โปรโมทละครเวทีของพวกวิศวะ . .
Prom Chemi
เห็นมันเมมไว้อย่างนี้
“ครับ” เหนือเหลือบมองผมแป๊บนึงก่อนรับสาย
ผมสาละวนกับหมี่หยกในหม้อ โอ้ยยย เปนตาแซบหลายยยยยยยยยย
แต่หูมันได้ยินเสียงสนทนาชัดแจ๋ว
“อืมมมม เราไปแน่ ขอเวลาอีกแป๊บ อีกไม่เกินชั่วโมงนึงอ่ะ บอกพี่ๆรอก่อน อื้ออออ ขอบใจนะ”
อะไรหว่า . .
เหนือกดวางสาย แล้วเงยหน้าขึ้นมาเจอะกับผมที่จ้องมันอยู่พอดี
ผมหลบตาแทบไม่ทันแน่ะ
มันต้องว่าผมเสียมารยาทแหงม แอบฟังมันคุยแบบเนี้ยยยยยย
เตรียมใจโดนด่า . .
“ไปด้วยกันป่าว”
ชิบหาย!!!!!!! . . ถึงกับสำลัก
“แค่กๆๆ อะไรนะ”
“ต้องไปขายบัตรละครเวทีที่ตลาดนัดมอ” มันยิ้มเล็กๆ “ไปด้วยกันนะ”
แค่มึงชวนกูก็ฟินจะตายห่าแล้น แถมยังเสือกจะยิ้มให้กูแบบนั้นอีกนะ
พ่องงงงงงงงงงงงง ละลายไปกับน้ำซุปแล้วกู . .
กูไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย ว่ามึงกำลังจะคิดเหมือนกูแล้ว ??
เหนือถ้าลีลาอีก แม่ตบนะคะลูก :angry2: :-[
-
เหนือถ้าลีลาอีก แม่ตบนะคะลูก
ไม่ตบหรอกค่า
:m13:
ออกจะใจร้ายไปนิดนึง
รุ่นนี้ต้องถีบให้หัวทิ่มค่า
:z6:
จำไว้นะอิเหนือ
อย่ามารังแกคินน้อยของชั้นอีกนะยะ
แง่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ทั้งเหนือทั้งคินโคตะระจะน่ารักเลยอ่ะ :man1:
เหนือชอบคินแล้วชัวร์ๆๆๆๆๆๆๆๆ หึงหวงออกหน้าออกตาแบบนี้ แต่แค่ยังซึนอ่ะดิ๊ :m12:
คินก็ยิ่งซื่อๆอยู่ด้วย อย่ามัวแต่ปากแข็งเดี๋ยวจะเสียใจนะยะ
แล้วน้องปอนด์ไปไหนอ่ะคะ แอบคิดถึง มาทำให้เหนือหัวปั่นหน่อยเร้วววว หึๆ o8
มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะค้า อยากอ่านๆๆๆ เนื้อเรื่องหนุกมากค่ะ o13
-
อย่ามาแกล้งหลอกคินตาให้ตายใจอีกนะเว้ย!!!
ถ้าคินเจ็บอีก แกเจอนี่แน่ไอ้เหนือ :z6:
-
ลีลาสุดๆๆ เลยเหนือ
:กอด1: :L2:
-
:กอด1: คินตา
o18 เหนือลีลาไปนะเธอ
-
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังจ้า
หลังจากที่ห่างหายไปสักพักคนเขียนของเราก็มาต่อให้ชื่นใจ
เหนือทำตัวดีๆนะลูกถ้าทำให้คินตาเสียใจอีกละก็ :z6: :z6: :z6:
-
ฮ่วยย นั่งอ่านซ้ำสองรอบ มันฟินแท้หล่ะ
55555 เหนือแม่งพอบททำตัวน่ารักก็นะ
เล่นเอาละลายตามไปกับคิน
แต่ ฮึ้ย! ฉันยังไม่ลืมวีรกรรมเก่าแกย่ะ
แค่มาทำดีด้วยนิดหน่อย ยังไงก็ไม่ยอมยกตาคินให้หรอกนะ
มันต้องดูพฤติกรรมไปเรื่อยๆ ก่อน - -++
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
ดีใจมากที่เห็นว่าอัพ อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง
บวกเป็ดให้จ้า
-
ว้ายยยยยยยยยยยยยยย !
แย่จังถ้าเหนือเริ่มรุกแล้วคินตาก็ไม่ต้องยั่วแล้วชิน่ะ
55555555555555555 คินตาจ๋าแต่ถ้าเหนือมันยังไม่ชัดเจน
ตีหัวแล้วลากแม่งเข้าถ้ำเลย ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ><
-
อย่ามาหลอกใช้งานหนูคินตาของเราน๊า
แต่เหนือเวอร์ชั่นนี้น่ารักจริง
-
ขอติดตามเรื่องนี้ต่อไปนะครับ สู้ๆนะ
-
เหนือ นายเหนือนที ก็คือ คินตา จริง ๆ อิอิอิ
-
มาอัพไวจิงๆ อิอิ
เหนือจะยอมรับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อคินตาแล้วใช่ป่ะคะ
เอ~เอ คงไม่ใช่มาหลอกกันน้า
-
นายเหนือนที มันช่างน่าสงสัย มันช่างน่าสงสัย
มีใจให้คินตาแล้วอ่ะเด้ :laugh:
-
เริ่มหวานเล็กๆกันสักที หลังจากเกือบผจญมาม่าหม้อใหญ่ (แต่เหนือก็ยังรอดพ้นจากคดีนั้นไปอย่างหวุดหวิด = =")
ไม่รู้เพื่อนๆคินตาจะเลิกแผนไปหรือยังนะ แอบลุ้นให้แก้แค้นต่อ หุหุหุ ยังไงคินตาก็น่าจะโกรธบ้างอะไรบ้างนะ เอาเถอะๆ ก็รักเขาไปซะขนาดนั้นแล้วนี่เนอะ จะโกรธก็คงทำไม่ลง
-
เริ่มหวานแล้วแหะ หึหึ
ไม่รอดแน่คิน เหนือเล่นมาแรงแบบนี้
มีแต่ต้องใจอ่อนล่ะว้าหึหึหึหึ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
มาซาวน์เช็ค!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตอนใหม่พิมพ์เสร็จแร้ววววววววว
อยากอ่านต่อคนเขียนขอเจ็ดคอมเม้นต์นะค้า
:z1:
-
เหนือถ้าลีลาอีก แม่ตบนะคะลูก
ไม่ตบหรอกค่า
:m13:
ออกจะใจร้ายไปนิดนึง
รุ่นนี้ต้องถีบให้หัวทิ่มค่า
:z6:
จำไว้นะอิเหนือ
อย่ามารังแกคินน้อยของชั้นอีกนะยะ
แง่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z4:
ฝากซัก สองสามสี่ห้าทีนะคะ
:L2: :L2:
-
เหนือประพฤติดีขึ้นเรื่อยๆนะ แปลกๆไม่ชินฮ่าๆ แต่เหนือเวอร์ชั่นนี้ก็น่ารักดี อิอิ
-
o13 เพิ่งเข้ามาอ่าน พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ย
โคตรจะฮาอ่ะ อ่านไปขำไป
-
อยากอ่านแล้วค่า
ขอภายใน 5 โมงก่อนเลิกงานได้ไหม พอให้ใจชุ่มชื้น
เปิดงานวันแรกของปี เพลียใจเหลือเกิน
-
กรี๊ดดดดดดดดดด เพิ่งจะเม้นท์ตอนเก่าไป ตอนใหม่จะมาแล้วหรอ
ขอเลยค่า อยากอ่านมากมาย เสพติดหนูคิน อิอิ
--------------------------------------------------
ขออนุญาตเมนท์ในอันนี้นะคะ เดี๋ยวเมนท์เรามันจะเยอะไป แหะๆ
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เหนือ ชัดเจน มาชัดมากลูก รักแล้วๆ ว่าแล้วเชียว o13
ที่โกรธมาตอนนี้ยกโทษให้หมดละ ขอแค่เลิกซึนแล้วบอกรักก็พอ
บอกรักกันไปเลย คบกันๆ เชียร์สุดใจ อย่ามัวแต่เล่นตัวกันเอง เดี๋ยวก็ได้ดราม่ากับปวดหมองอีกอ่ะ
เริ่มหลงเหนือแล้วล่ะ หุๆ :impress2:
-
15
ด้านของเหนือ
ผมชื่อเหนือครับ ผมเป็นผู้ชายปกติธรรมดาไม่ค่อยพูดค่อนไปทางเงียบและก็ยิ้มยาก จนคนอื่นมองผมว่าน่าหมั่นไส้เกิดเหตุชกต่อยก็เพราะหน้าตาของผมก็มีออกจะบ่อยไป
ชีวิตผมเรียบง่าย เรียนเสร็จก็เล่นกีฬาไม่ก็กินเหล้า แฟนก็มี ไม่ได้วิเศษวิโสอะไร
จนกระทั่งมีไอ้เหี้ยตัวหนึ่งมันเดินผ่านเข้ามา . .
“เฮ้ยยยยยยยยยย ถ้ารถสวยๆมันจะมาจอดหน้าตึกคณะเราบ่อยขนาดนี้นะ” ไอ้โจ๊กแหกปากลั่นเมื่อรถสวยคันที่เท่าไหร่ไม่รู้มาจอดหน้าคณะผมอีกแล้ว ผมกับเพื่อนนั่งที่ตรงนี้ประจำคอยแซวคนโน้นคนนี้ไปทั่ว แต่ผมเงียบนะ ไอ้พวกนี้มันแซวต่างหาก
“เจ้าของรถหน้าตาน่ารักสาดดดดด แต่เป็นเพลย์บอย เห็นว่าเรียนทันตะ” ไอ้นี่ชื่อยิมครับ มันเหมือนเด็ก แม้จะอยู่ปีสองหน้ากับการกระทำแม่งก็เด็กตลอดเว
แม่งงงงงงงง อดหมั่นไส้ไม่ได้ มึงจะมาคณะกูบ่อยทำไม ไม่ได้มีสาวๆเยอะซะหน่อย ถ้าอยากจะโชว์รถก็ไปโน่น บัญชี มนุษย์อะไรก็ว่าไปดิ
ผมแค่คิดในใจครับ ไม่ได้นึกจะสนใจอะไร
“แต่น่ารักจริงๆนะมึง กูโคตรงงเลยว่าหญิงกรี๊ดเข้าไปได้ยังไง ในเมื่อหน้าแม่งโคตรสวยโคตรน่ารักกว่าผู้หญิงอ่ะ”
ไอ้ยิมแม่งเว่อร์ครับ ถ้ามึงจะปลื้มไอ้บ้านั่นขนาดนี้ เอาตูดไปถวายให้แม่งมันเลยไป
“เฮ้ยๆๆ ลงจากรถมาแล้ว อ้าว คนนี้บาสมันชอบนี่หว่า คนเดียวกันซะงั้นอ่ะ” โจ๊กเกาหัว ขณะมองไอ้ทันตะแต่งตัวเนี้ยบลงมาจากรถครับ มันมองมาทางพวกผมแล้วหันไปทางอื่น
ไอ้บาสก็เหมือนผมที่ไม่ได้สนใจจะแซวคนอื่นเงยหน้าขึ้นมาจากซัมซุงกาแลกซี่แท็บ ชะเง้อคอไปดู หลังจากนั้นก็ยิ้มกริ่ม ไอ้หล่อหน้าหนวดนี่มันไม่โหดเหมือนหน้ามันหรอกครับ ติดจะเรียบร้อยกว่าคนอื่นเสียด้วยซ้ำไป
“น่ารักว่ะ” บาสถึงกับเพ้อ
“ไปดิ ไปขอเบอร์” ผมสะกิดสีข้างเพื่อน
“เฮ้ยยย บ้าน่า เค้าชอบผู้หญิง”
“ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงง กูเห็นผู้ชายแม่งก็ควง อย่าได้กลัว” ไอ้โจ๊กเริ่มช่วยอีกแรง
“ไม่เอาโว้ยยย วันนี้ไม่เอา ขอวันอื่นได้มั้ย”
“โหยยย ไอ้ขี้ป๊อด”
เพื่อนก่นด่าไอ้บาสกันยกใหญ่ แต่เจ้าตัวไม่ยักสนใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แอบมองเค้าต่อไป
ฮึ่ยยยย น่าเบื่อชิบ พวกขี้เพ้อ
ผมเลิกสนใจเพื่อนแล้วหันมาติดต่อกับแฟนตัวเอง ที่อ้างว่าไม่ว่างอีกแล้ว หงส์อ้างแบบนี้มากี่วันแล้ววะ?
แม่มมมมมม เซ็งชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมคบกับหงส์มานานแล้วครับ ถึงปียังวะ ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมเริ่มคิดๆแล้วว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ มันเริ่มจะเฉย เริ่มนิ่ง ไม่ได้มีอะไรมาให้ผมได้ตื่นเต้นอีกต่อไป ผมนอนกับเธอมานับครั้งไม่ถ้วน เธอคร่ำครวญบอกรักผมต่างๆนาๆ ผมทิ้งเธอไม่ลง ไม่ใช่เพราะผมยังรัก แต่ผมสงสาร ผมเลวมากใช่มั้ย
เวลาผ่านไปนานพอดู ไอ้รถสวยแม่งก็ขับมาโชว์ตลอดจนกลายเป็นความเคยชิน ผมคิดว่ามันอาจจะติดสาวคณะผมก็เป็นได้ แต่ที่ไหนได้ . .
แม่ง สอยแฟนผมไปนอนด้วยเฉยเลย
ผมรู้ข่าวเพราะไอ้โจ๊กมันเป็นคนเห็นครับ ผมไม่หึงเลย ไม่สักกะติ๊ด แต่ถ้ามึงจะนอนกับเค้า มึงก็ช่วยให้เค้ามาเลิกกับกูก่อนดิวะ!!!! รู้ถึงไหนอายถึงนั่น แม่ง เหมือนโดนหยามชิบหายเลย แฟนตัวเองไปนอนกกคนอื่นแบบเนี้ย
พอผมเห็นมันคุยโทรศัพท์งกๆเงิ่นๆอยู่หน้าร้านเหล้าผมก็จัดการทำให้มันเจ็บตัว ปกติผมไม่ค่อยหาเรื่องใครนะ. . แต่ครั้งนี้มันหยามหน้าผมเกินไป
วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมได้เห็นหน้ามันชัดๆ ตามันโตๆกลมๆขนตานี่โคตรจะยาวเลยไอ้ห่า ผิวแม่งก็อย่างขาวจนเกือบจะซีด ผมจำได้ดวงตานั่นได้ขึ้นใจ แม้จะเกลียดขี้หน้าแต่ก็อดเห็นด้วยกับเชี่ยยิมไม่ได้ว่าไอ้นี่มันน่ารักจริงอะไรจริง
เหอะ . . น่ารักแล้วไง
หลังจากนั้นไม่นานหงส์ก็มาขอผมคืนดี เหอะ ผมเฉยๆกับเธอไปแล้ว แต่ผมอึ้งยิ่งกว่าคือไอ้ทันตะที่มีรอยฟกช้ำบนใบหน้าฝีมือผมมายืนอยู่ตรงหน้า เป็นครั้งแรกรึเปล่าวะที่มึงลงมาจากรถแล้วมายืนอยู่ใต้ถุนตึกแบบนี้
แถมซ้ำยังพูดจากวนตีน ไซส์นมไซส์เนิมเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ อย่างน้อยก็น่าจะให้เกียรติผู้หญิงที่กูเคยชื่นเคยชมบ้างไรบ้าง
ผมเห็นหน้ามันแปลกๆเวลามองหงส์ มันชอบยัยหงส์รึเปล่าวะ คิดได้ดังนั้นผมจึงตกลงยอมคบกับหงส์ต่อ ทั้งๆที่ผมเฉยเมยกับเธอแบบสุดๆถึงที่สุดแล้ว เพื่อนด่าผมใหญ่ว่าโง่หรืออะไร แต่ผมไม่สนใจ ผมรอดูปฏิกิริยาไอ้เวรตากลมนั่นคนเดียว
วันต่อมาผมมีแข่งบาสกับพวกเกษตร คณะที่ไม่ถูกกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร บาสพวกเกษตรไม่เก่งอยู่แล้ว เล่นยังไงมันก็แพ้พวกผมอยู่ดี ผมไม่นึกสนใจอะไรกับเกมจนกระทั่งพวกเกษตรมันมาต่อยผมถึงห้องล็อคเกอร์ แถมยังบ่นว่าผมเอาตุ๊ดมาเป็นโล่ป้องกันตัว ตุ๊ดเหี้ยไหนวะ พวกมันบอกว่ามีป้ายชื่อชื่อคินตา ท่าทางเป็นคณะเด็กเรียน
ไอ้คิน คินตาเนี่ยนะ ?
งงสัดหมา มันจะมาช่วยผมทำไม วันนั้นจบลงได้การที่ผมอัดพวกเกษตรน็อคลงและจับพวกแม่งขังไว้ซะในห้องซะ
ในใจผมยังคิดอยู่เลย ว่าคินตามันจะทำไปทำไม
หลังจากนั้นก็เป็นช่วงสอบครับ ผมเลิกกับหงส์อย่างไร้ซึ่งเยื่อใย พอกันทีกับผู้หญิงขี้โกหกแบบเนี้ย และผมก็เครียดชิบหายเรื่องเรียน เพราะแม่งเรียนเท่าไหร่ก็ไม่เคยจะได้เอ ผมเป็นลูกชายคนเดียวครับพ่อกับแม่เป็นอาจารย์ทั้งคู่ ท่านเคร่งกับผมมากไปจริงๆเรื่องนี้ พอจะชวนเพื่อนมาแดกแต่ละคนแม่งก็อ้างโน่นอ้างนี่ กูแดกคนเดียวก็ได้วะ
รู้สึกตัวอีกที . . ผมก็นอนอยู่ในห้องไอ้ตากลมนั่นซะแล้ว
ซ้ำยังถูกจับถอดเสื้ออีก ไอ้น้องรหัสนี่เองมั้งที่ไปช่วยเก็บศพผมมาจากร้านเหล้า รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเครียดเรื่องเรียนถึงกับต้องแดกเหล้า เวรกรรมจริงๆ
“ไอ้ภีม” ผมส่งเสียงเรียกน้องรหัสที่โคตรสนิท แอบเห็นหลังไอ้คินตาไหวๆแม่งยังใส่ชุดนักศึกษาที่โคตรจะยับอยู่เลย
“พี่เหนือ ตื่นแล้วเหรอครับ ทานนี่ก่อนพี่ฝีมือแม่บ้านบ้านพี่คินตาเลยนะ!”
“ที่นี่ที่ไหนนะ” ผมแกล้งโง่
“บ้านพี่คินตาครับ นี่ไง ทันตะปีสองๆ”
ผมเห็นมันหันหน้ากลับมาช้าๆ ตากลมๆของมันหยีลงเพราะยิ้มแหยๆราวกับไม่ต้องการให้ผมรู้ว่ามันอยู่ตรงนี้
แม่ง ทำตัวน่าสงสัยว่ะ
“ขอกูคุยกับไอ้นี่ตามลำพังหน่อย”
“ทำไมต้องช่วยกู” ผมถามทันทีที่เห็นภีมออกไปจากห้อง เป็นคำถามที่ผมอยากรู้จริงๆ ไอ้พวกเกษตรกระจอกพวกนั้นผมจัดการได้อยู่เองอยู่แล้ว ใบหน้ามันยังมีรอยช้ำ เฮ้อออออ ทำเป็นเก่ง
มันหลบตาผมใหญ่เลย
“หวะ ว่าไงนะ”
“เด็กเกษตรมันบอกว่าคนที่ชื่อคินตามาขวางทางพวกมันก่อนจะมาหากู”
“ช่วยกูทำไม”
ไอ้ตากลมนิ่งไม่ตอบแฮะ ท่าทางมันลนลานยังไงชอบกล เอ๊ะ หรือมันจะคิดไม่ซื่อกับผม มันใช่อ่อวะ ? ผมเนี่ยนะ
ลองถามดูสักหน่อยจะเป็นไร
“มึงชอบกูรึไง”
“มึงจะบ้าเหรอ กะกูเนี่ยนะจะชอบมึง มึงบ้ารึเปล่า”
ผมจ้องหน้ามันเขม็ง จับผิดทุกกริยาและสีหน้า ถึงกับต้องพูดตะกุกตะกักเลย . . ลองหยอดดูอีกสักดอกดีมั้ย
“กูไม่ได้โง่”
ผมอาศัยความสุขุมเกินมนุษย์มนาของผมส่งสายตาให้มันเกรงกลัวกับคำพูดผม ปรากฏว่าได้ผลแฮะ ท่าทางมันต้องการจะปิดบังอะไรสักอย่างเสียมากมาย
น่าสนุก . .
“โธ่เว้ย ไอ้สัด ผู้ชายอย่างกูอ่ะนะ จะไปชอบผู้ชายอย่างมึง กูมีสาวในสตอกเพียบ และกูก็ไม่ได้ชอบผู้ชายอะไรอย่างนั้นด้วย คิดผิดคิดใหม่ซะนะ”
เป็นชุดเลย
“ก็ดี ถ้ามึงชอบกูจริงๆ กูก็จะขอบอกมึงไว้ตรงนี้”
เป็นอีกครั้งที่ผมลองพูดจาแบบนี้ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผมจะลองไปทำไม ในเมื่อบางครั้ง ไอ้ตากลมมันก็แสดงออกโคตรจะชัดเจน
หรือผมต้องการความแน่ใจอะไรบางอย่าง
“กูไม่มีวันชอบคนอย่างมึงแน่ๆ ไม่มีวัน”
พอผมพูดจบ ผมก็พบว่าตัวเองรู้สึกแปลกๆกับคำพูดนั้น . . ราวกับว่า ผมกำลังจะกลืนน้ำลายของตัวเอง มันสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีน่ะ
บ้าน่า ผมแมนร้อยเปอร์เซ็นต์นะ ก็แค่คิดว่าไอ้บ้านี่มันหน้าตาน่ารักดีก็แค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรเลยสักกะติ๊ดดดดดดดด
ผมมาลองนึกดูดีๆ ผมใจร้ายกับมันเกินไปป่ะวะ อันที่จริงผมเป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่งเลยนะครับ เพียงแต่ - - กับไอ้นี่ ไม่รู้ทำไมตั้งแต่เจอมันผมกลายเป็นคนที่ไม่ใช่ตัวเอง ต้องเย็นชา ต้องใจร้ายต่อหน้ามันอยู่ร่ำไป
อดคิดไม่ได้ว่ามันจะรู้สึกไม่ค่อยดี
เออ เลี้ยงข้าวมันสักมื้อ น่าจะโอ
บางทีอะไรที่ผมสงสัยในตัวมัน อาจจะชัดเจนขึ้นมาอีกนิดก็ได้
มันคิดอะไรกับผมมั้ยนะ ?
อยู่บนโต๊ะอาหารผมทำท่ามองไปทางอื่น ไม่ว่าจะมองไปทางไหน หางตาผมก็รับรู้ว่าไอ้ตากลมนี่มันจ้องผมชะมัด ผมเลยด่ามันไปตัดความรำคาญ แน่ะ ยังจะมาบอกอีกนะว่าไม่ได้มอง ไอ้อ่อนเอ๊ยยยยยยย
หงส์โทรมาง้อผม ผมก็ไม่นึกใส่ใจอะไร แต่ไอ้ตากลมแม่งอย่างจ้องว่าผมจะพูดอะไรกับหงส์บ้าง เหอะๆๆๆ หน้าตามันตลกดี เหมือนเด็กถูกจับได้ว่าแย่งขนมลูกคนข้างบ้านเค้ากิน
ชวนมันคุยหน่อยดีกว่า เอาเรื่องหงส์นี่แหละ ท่าทางมันจะรู้ดี
ก็คุยราบรื่นดี ถึงแม้ว่าผมจะแอบโม้ไปบ้างที่ต่อยมันเพราะมันน่าหมั่นไส้ อันที่จริงผมต่อยเพราะมันหยามผมต่างหาก คุยไปคุยมาดันนึกขึ้นได้ว่าไอ้บาสชอบไอ้เชี่ยนี่อยู่ ก็เลยเอ่ยเกริ่นๆเผื่อไอ้ตากลมมันจะสนใจ
ปรากฏว่ามันเหม่อแฮะ
นั่งไปสักพัก ไอ้หน้าหล่อคณะแพทย์ปีสามก็เดินมาหาไอ้คิน ผมมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างอึ้งๆนิดหน่อย ไม่คิดว่าไอ้คินตาฤทธิ์มันจะเยอะและก็มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวถึงขนาดหลอกผู้ชายได้
แต่เมื่อได้ยินๆมา มันกลับไม่ได้หลอกแค่คนเดียว
หลังสอบมิดเทอม ผมเห็นมันบ่อยแทบจะในทุกๆที่ที่นักศึกษาเข้าไปรวมตัว ผมด่ามันว่ามันเลวผมจำได้ แต่เมื่อผมเห็นมันเอ่ยขอโทษผู้หญิงผู้ชายคนแล้วคนเล่า เห็นมันซึมแล้วซึมอีก โดนเบียร์สาดหน้า โดนผู้หญิงตบ คือผมไม่ได้ตั้งใจจะมองนะ แต่มันเห็นเอง . .
บอกได้คำเดียวว่าโคตรอึ้ง
มันกำลังจะเลิก สิ่งที่มันเคยเป็น . .
แม่ม นับถือว่ะ
ผมไม่ได้เห็นมันอีกเลย ตอนปีใหม่ผมกลับบ้านไปให้พ่อกับแม่ที่เชียงใหม่ ผมเป็นคนเหนือครับ เลยเป็นคนใจเย็น(?)และก็เงียบๆไม่ค่อยพูด พอกลับมาก็ได้ข่าวว่าต้องกลายเป็นพระเอกละครเวทีของคณะ งานใหญ่มหาบิ๊กเบิ้ม ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเลือกผมเป็น ในเมื่อเดือนปีหนึ่งแม่งก็หล่อใสกว่าผมอีกนะ
มันชื่อว่าไอ้ปอนด์ไง
แต่พอรู้ว่าครอบครัวมันเป็นสปอนเซอร์ละครเรื่องนี้และเจ้าตัวก็เลือกที่จะรับบทตัวร้ายเองผมก็ไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด มันเจ๋งดีแฮะที่สามารถเป็นพระเอกได้(ด้วยการใช้เส้น) แต่แม่งเลือกที่จะไม่ทำ
รถผมก็เสือกจะเสียยยยยยยยยยยย เซ็งชิบหายยยยยย ผมขับไปเข้าอู่ในตอนเช้า
และผมได้พบได้เจอไอ้คินตาอีกครั้ง ในวันที่ไอ้ภีมลากมันมาดูพวกผมซ้อม
ยอมรับเลยว่าหน้าตามันดูดีขึ้น ไปทำเชี่ยไรมาวะ ตัดผมใหม่เหรอ ก็อาจจะมีส่วน ไม่รู้สิครับ ผมรู้สึกว่าราศีมันจับ แถมยังดึงดูดสายตาเพศผู้ที่เป็นนักแสดงร่วมกันกับผมจนสมาธิเสียหลายครั้งหลายครา ได้ข่าวว่าพวกมึงมีแฟนเป็นเพศแม่นะว้อย
พอพวกมันชวนกันคุยก็มีแต่ซุบซิบเรื่องไอ้ตากลมที่นั่งเท้าคางมองดูการซ้อม ท่าทางมันจะง่วง ไอ้ภีมลากแม่งมาทำไมวะ
เอ๊ะ หรือมันอยากมาเอง
ไม่เกี่ยวอะไรกับผมนี่นา . .
ผมเริ่มสงสัยว่าไอ้ภีมมันจะผลักมันจะดันพี่มันให้ผมไปถึงไหน ยิ่งมันทำหน้าเอ๋อผมก็ยิ่งเริ่มรู้ทีละนิดๆว่าแม่งมีความลับกับผมชัวร์ ผมพยายามที่จะไม่ให้มันไปส่งผม หนีมันสุดฤทธิ์(ลองดู) และแม่งก็เสือกอยากที่จะมารับมาส่งผมซะงั้น
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้กูอยากรู้นะ
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะสนใจไอ้ตากลมนี่ทำไม ผมสนใจว่ามันจะคิดอะไรกับผมมั้ยไปเพื่ออะไรกัน ผมพยายามหากิ๊กใหม่ที่เป็นผู้หญิงสวยระดับเกรดเอ ระดับดาวมาควงเล่นเพื่อที่จะได้ลืมๆไอ้ตากลมนี่บ้าง แต่ทำไม้ทำไมผมก็หนีมันไม่พ้น แถมยังลืมดวงตากลมๆบ้องแบ๊วนั่นไม่ลงอีกต่างหาก
มันไม่เหลือคราบเพลย์บอย ให้เห็นอีกแล้ว
เหมือนๆกันกับผม ที่กำลังจะกลืนน้ำลายของตัวเอง
ผมเครียดมากนะครับ ผมไม่เข้าใจตัวเอง ผมจะเดือดร้อนทำไมถ้าหากมันไม่ได้คิดอะไรกับผม ผมกำลังเห็นแก่ตัวอยากให้มันมาชอบผม ทั้งๆที่ผมไม่อยากจะชอบมัน . .
ผมลืมไอ้บาสไปเสียสนิท
ผมสัญญาเอาไว้ว่าผมจะช่วยมันจีบไอ้คิน อันที่จริง ผมพูดเองเออเองต่างหาก เหมารวมเอาเองเสร็จสรรพว่ามันต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้กับไอ้คิน
บอกตรงๆ ผมรู้สึกแปลกๆ
ตอนที่ผมติดฝนกับมันหลังจากที่ซ้อมละครเวทีเสร็จ ทั้งๆที่พร้อมอาสาจะไปส่งผมแท้ๆ แต่ใจผมกลับสั่งการให้ผมนั่งอยู่ข้างๆไอ้เชี่ยตากลม กับไอ้ด่าง และก็ขนมเอ็มแอนด์เอ็ม
“ไล่มึงไปวิธีไหน มึงก็คงไม่ไปสินะ”
ผมยั้งปากตัวเองไว้ไม่ทันจริงๆครับ . .
ผมอยากให้มันไปจากชีวิตผมจริงๆน่ะเหรอ
“เรื่องของกู”
ให้มันได้อย่างงี้ซี่ ผมแอบยิ้มเล็กๆ แต่ไม่ให้มันเห็นหรอกนะ
ในใจกู . . ก็ไม่ได้อยากให้มึงออกไปจากชีวิตกูสักเท่าไหร่หรอก
ในตอนเช้าผมกำลังรอไอ้คินตามารับอยู่ ขอย้ำ ผมรอมันครับ ให้ตายสิ รอมันทำไมฟะ ? โทรหาเพื่อนใครสักคนมารับก็ได้นี่หว่า ไม่เข้าใจตัวเองเลยวุ้ยยย
แต่รอนานแล้ว . . แม่งก็ยังไม่มาสักที
จนกระทั่งไอโฟนผมแผดเสียงดังลั่น พอเห็นเบอร์คนที่โทรมาเท่านั้นแหละ ผมถึงกับงง . .
Kinta <3
ไอ้เวรไหนมันมาเมมเบอร์ไอ้คินไว้ให้ผมฟะ ไอ้ภีม น้องรหัสผมแน่ๆเลย เอาไว้คิดบัญชีกับมันทีหลัง(เสือกจะทำเป็นรูปหัวใจไว้ให้ข้างหลังชื่อ กูเพลีย) รับสายแม่งก่อนละกัน
“ฮัลโหล”
มันเงียบไปนานเลยแฮะ
“อะ . . คือ กูเอง คินตา”
ไอ้เชี่ย เสียงน่ารักนี่หว่า เอ๊ยยยยย ไม่ใช่แฮะ จะน่ารักได้ไงมีลูกกระเดือกเหมือนผมนี่
“กูไปรับมึงไม่ได้นะวันนี้อ่ะ แค่กๆๆ”
ท่าทางมันจะไม่สบาย ผมรับคำไป แต่ก็อดนึกไม่ได้ว่ามันจะกินยากินข้าวรึยัง ถามไปก็เสียฟอร์มน่ะสิครับ ผมก็ได้แต่คิดเท่านั้นแหละ
ก็ไอ้ห่านี่มันรวย ตอนไปบ้านมันนะ แม่บ้านมีกันให้รึ่ม ผมว่าคนดูแลมันคงมีเป็นแสนอ่ะ !
แต่จำเป็นต้องรวมไอ้ปอนด์ด้วยป่ะ ?
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พวกแม่งแอบไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ ผมชักสีหน้า เริ่มแข่งบาสแบบไม่มีสมาธิตอนที่เห็นพวกมันนั่งใกล้กันจนไอ้คินตาแทบจะเอาตูดไปเกยขาไอ้เชี่ยปอนด์อยู่แล้ว
ผมเหลือบเห็นไอ้บาส . . กูขอทำเพื่อมึงละกันนะเพื่อน
แม้ผมจะรู้อยู่เต็มอก ว่าผมทำเพื่อตัวเองชัดๆ
หลังจากนั้นเหี้ยแม่งก็ไม่ยอมมารับผมอีกเลย โกรธอะไรกูป่าววะ แต่จะให้ผมไปง้อ มันก็ใช่เรื่อง เสียฟอร์ม เสียหมดทุกอย่างถ้าทำอย่างนั้น แต่เฮ้ยยยยย หายไปอย่างงี้กูเครียดนะ . . ช่างแม่งสิ ไปผับดีกว่า เห็นไอ้โจ๊กมันบ่นว่าอยากแดนซ์อยากสีสาว
แต่ผมอยากแดกเหล้ามากกว่า แค่มันหาย ผมถึงกับต้องแดกเหล้าเลยเหรอวะ
ไม่เข้าใจเลยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผับที่มีชื่อเสียงของจังหวัดในคืนวันศุกร์ พอมาถึงผมก็เดินดุ่มๆไปนั่งที่โต๊ะแล้วก็สั่งเหล้าทันที เสียงดนตรีเบาๆยังไม่ถึงเวลาแดนซ์กำลังเล่น ก็เพราะดี . .
แต่ใครจะหารู้ไม่ว่าเมื่อถึงเวลาแดนซ์ ผมจะโดนผู้หญิงลากเข้าไปที่กลางฟลอร์แบบนี้
กูไม่ได้จะมาเต้นนนนนนน กูมาแดกกกกกกกกกกกก โอ้ยยยยยยยยยยย
และสิ่งที่ผมไม่ได้เจอหน้ามาเกือบอาทิตย์ ก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้า
แถมยังเมายิ่งกว่าหมา สภาพดูไม่ได้ เห็นแล้วน่าอนาถ
“คินตา มึงเมาแล้ว” ผมพยายามเตือน แต่ไม่รู้ทำไมคำพูดผมกลับไปทำให้มันคึกมากยิ่งขึ้น
ไม่อยากจะเชื่อ ไอ้เชี่ยนี่ มัน มัน มันเต้นยั่วผมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ใครเคยเห็นหน้าผมนิ่งๆเย็นๆล่ะก็ มาดูหน้าผมตอนนี้ได้เลยว่าเหวอเอ๋อแดกขนาดไหน ให้ตายสิ ผมพยายามดึงตัวเองออกมาแต่ไอ้เชี่ยคินก็ใช้สองแขนโอบรอบคอผมไว้แล้วก็ส่ายเอวส่ายสะโพกไปมา เห็นแล้วแม่งน่าจับฟัดว่ะ !
เปล่านะ . . ผมไม่ได้ต้องการอย่างนั้น
ทุกคนแหวกออกให้ผมกับมันโดดเด่นเป็นสง่าอยู่กลางฟลอร์ เพื่อนมันก็ตามมาแต่เห็นว่าไอ้คินตาไม่ยอมง่ายๆจึงปล่อยเลยตามเลย
ตอนนี้ผมทำได้แค่กระพริบตาปริบๆ มองดูไอ้นี่เต้นยั่วอย่างไม่รู้จะทำอะไรต่อดี
อารมณ์อึ้ง . . มิหนำซ้ำยังมองมันเพลิน ขอยอมรับตรงๆ
และตอนนี้สองมือที่มันโอบรอบคอผม กำลังจะดึงผมโน้มลงไปหา ที่แย่ไปกว่านั้นคือมันเขย่งเท้าเตรียมจะ . .
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยย จูบเหรอออออออ
ตรงนี้เนี่ยนะ มึงจะบ้าเหรอออออออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!
โชคยังดีที่เพื่อนมันไม่ปล่อยให้เพื่อนอายมากกว่านี้ ผมยังอึ้งไม่หายตอนที่ไอ้ตากลมละออกจากผมไป กลิ่นโคโลญจน์อ่อนๆและกลิ่นแชมพูหอมๆของมัน ผมจำได้ดี
หรือบางที อาจจะจำได้ทุกรายละเอียด
ตั้งแต่นั้นผมก็สับสน พยายามไล่ไอ้ผู้ชายเพศเดียวกันคนนี้ออกไปจากหัวผมซะ มันน่ารัก มันนิสัยดี แม้จะเกรียนๆไปบ้าง แต่ทุกครั้งที่มันแสดงออกมาให้ผมเห็นทำให้ผมคิด ว่าไอ้เหี้ยนี่มันชอบผมมากๆ มากจนผมเองยังรู้สึกหวั่นไหว ผมติดต่อกับดาวอินเตอร์ ที่ผมเคยจีบและกำลังจะกลับมาจีบอีกครั้ง เพียงเพราะอยากจะลืมไอ้คินตา ผมนัดเธอไปที่ร้านกาแฟนอกเมือง เผื่อจะได้ลืมๆและสนิทกันมากยิ่งขึ้น
แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น
แค่เพียงผมเห็นไอ้ปอนด์มาแทนที่ที่ควรจะเป็นของผมผมก็ฟิวส์ขาดแล้ว ผมมากมายไป ผมรู้ . .
และวันนั้นแหละที่ทำให้ใจของผม . . ไปอยู่ที่มันแบบกู่ไม่กลับอีกเลย
ผมมันชั่วที่ปล่อยให้มันลงในทางที่โคตรจะเปลี่ยวแบบนั้น แค่ขับหนีมันออกมาไม่เกินห้านาทีผมก็ขับกลับไปที่เดิมเรียบร้อยแล้ว ใจผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อเห็นมอไซของพวกเด็กแว้นจอดเรียงรายกันและเสียงหัวเราะเฮๆฮาๆ ให้ตาย ผมทำอะไรลงไป
ผมอยากจะฆ่าตัวเองทิ้งตรงนั้นเมื่อเห็นน้ำตาใสๆของไอ้ตากลมที่ปกติจะส่งสายตาเป็นประกายมาให้ผมเสมอ โชคดีที่ผมมาทัน ผมซัดพวกมันไม่เลี้ยง ไร้ซึ่งความปราณี
กูขอโทษ T_T
“เรื่องมันผ่านมาแล้วนี่หว่า”
มันจะรู้บ้างมั้ยนะ ว่าคำพูดอ่อนแรงของมันคำนั้น ทำร้ายใจผมออกเป็นเสี่ยงๆ
พอแยกจากมันปุ๊บผมก็เลี้ยวรถเข้าร้านเหล้าปั๊บ แดกแรงๆแทนน้ำเปล่าเอาให้ผมตายได้เพราะเหล้าก็ยิ่งดี มันให้อภัยผมง่ายเกินไป ทั้งๆที่คนอย่างผมไม่สมควรจะให้อภัยเลยด้วยซ้ำ ผมทำเลวกับมันสารพัด แต่มันก็ยังให้อภัยผม ยิ้มให้ผม
ผมซึ้งใจ . .
แต่ให้ตายยังไงผมก็ไม่ให้อภัยตัวเอง ถึงแม้ว่าปากมันบอกว่าเรื่องผ่านมาแล้วก็เถอะ
กูเลวกับมึงมากไปกว่านี้อีกไม่ได้แล้ว เพราะถ้าทำงั้น . . ก็เหมือนกูทรยศหัวใจตัวเอง
“เหนืออออออ มาช่วยรุ้งหน่อยสิคะ รถเสียตรงถนน XXX อ่ะ เปลี่ยวด้วยแถวนี้ มาเหอะน้าๆๆๆๆ”
ผมแทบจะน้ำตาไหลพรากเมื่อได้ยินเสียงของรุ้งที่ผมไปคั่วเอาไว้(และกำลังจะสร้างปัญหาให้ผมแน่ๆ) ผมที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เพิ่งหายเมาหมาดๆเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วกำลังจะเลี้ยวรถไปรับไอ้ตากลม อยู่ปากซอยหน้าบ้านแล้ว โธ่!
“เอ่อ ก็ได้ครับ”
เหี้ยเอ๊ย กูจะต้องโดนอีกซักกระทง ถึงจะสาสมใจ . .
ผมอดรู้สึกดีใจไม่ได้ครับที่เจอไอ้ตากลมในร้านอาหาร รุ้งอาสาจะเลี้ยงข้าวผมเพราะผมไปช่วยเธอซ่อมรถเมื่อเช้า เห็นมันวางแผนอะไรกับเพื่อนไม่รู้ สักพักเหี้ยแม่งก็เดินไปหาสาวๆที่ขาโคตรยาวพอๆกับมัน
จะทำให้กูยั๊วะเหรอ
แม่ง โคตรจะได้ผล!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมพยายามยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับรุ้ง แต่ฟันนี่กัดกันแบบกดความอดทนเอาไว้ . . ปกติผมไม่ใช่คนขี้หึง แต่เพราะเป็นไอ้เนี่ย ไอ้ตากลม ที่ชอบผมมากๆ ผมถึงไม่อยากใครมาแทนที่ผมไง
. . ผมก็เลยตีตราจองแมร่งซะ บนรถบีเอ็มสุดหรูของมัน
มันไม่มีทางรู้หรอก ว่าผมใจเต้นแรง
และก็ดีใจแค่ไหนที่ได้ชิมอะไรที่หวานขนาดนั้นนนนนนนนนนนนนนนน
ถึงกับเรียนไม่รู้เรื่องเลยกู - -
วันนี้ผมจึงยอมมันทุกอย่าง พูดดีด้วย ไม่ตีหน้ายักษ์ ไม่ทำอะไรที่ทำให้มันรู้สึกโกรธ(มากไปกว่านี้) ให้ตายสิ ผมแคร์มันมากขนาดนั้นเชียวเหรอ ไม่รู้ว้อย รู้แค่ว่าถ้าไอ้เหี้ยนี่หน้าหงิก ผมก็อยากจะทำให้หน้ามันกลับมามีดวงตาเป็นประกายอีกครั้งเวลามองหน้าผม
ผมรู้สึกเหมือนตัวเอง . . กำลังอินเลิฟยังไงไม่รู้ว่ะ
“เฮ้ยยยย พี่เหนือ เร็วๆเข้า มีคนอยากถ่ายรูปกับพี่เต็มเลยยยย” ผมเดินเคียงข้างไปกับไอ้ตากลมที่ตลาดนัดมอ คนแม่งรุมถ่ายรูปนักแสดงกันอื้อ ไอ้ภีมครับโผล่หัวมาทักคนแรกเลย “อ้าว พี่คินนนน มาได้ไงเนี่ย นั่นแน่ะ”
“เหี้ยอะไรล่ะ กูโดนบังคับมา”
เออ กูบังคับมึงก็ได้ กูยอมรับบบบบบบบบบบบบ
“พี่คินนนนนนนนนนนนนน ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะคร้าบบบบ กอดทีน้า” ไอ้ปอนด์แน่นอน เสียงหลั่นล้าขนาดนี้
ผมเบรกมันเอาไว้ด้วยมือเพียงข้าง “ขายตั๋วเว้ย”
“อ่ะโด่ว ไว้ขายเสร็จแล้วค่อยคุยกันนะคร้าบบบบบบบบบ” มันยังไม่วายชักสีหน้าใส่ผมอีกนะไอ้ปอนด์ . . หึ ถ้าทันกูก็จะยอมให้มึงคุย
“มึงนั่งนี่ อย่าไปไหนนะ” ผมบอกไอ้ตากลม ที่นั่งอยู่ข้างหลังกับพวกทีมงาน
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งกูวะ” แน่ะ ไหนว่าอารมณ์ดีขึ้นแล้วไงวะ ไอ้สัด
ผมเอามือขยี้หัวหนาๆของมันอย่างหมั่นไส้
“เดี๋ยวก็รู้ ดูกันไปเรื่อยๆสิ”
ผมรอจนแน่ใจว่าไอ้เชี่ยคินมันหน้าแดงเป็นปื้น . . ก่อนที่จะส่งยิ้มจริงใจให้มันเขินไปอีกระลอก
ได้ผลเว้ยยยยยยยย มันโคตรจะอายเลยครับ นั่งอายม้วนต้วนอยู่อย่างนั้น
หึหึ . . หลงกูเข้าไปเยอะๆนี่แหละดี
ขอโทษที่กูเคยทำเลวกับมึง
มันจะไม่เกิดขึ้นอีก . . กูสัญญา
และมึงกับกูจะได้เห็นกัน ว่ารักของมึงกับรักของกู ใครมันจะเหนือกว่าใคร
ตอนนี้เพื่อคุณ NumPing นะค้า สู้ ๆ น้า
เป็นไงบ้างคนอ่านนนน ชอบเหนือขึ้นมากันบ้างอ๊ะยัง :impress2:
-
โห น่ารักมาก น่ารักที่สุด สดชื่นขึ้นมาเลยจ้ะ :กอด1:
นายเหนือก็น่ารัก อยากรู้เหมือนกันว่ารักของใครมันจะเหนือกว่ากัน ฮี่ ๆ :z1:
-
ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดสามตลบ
อ่านไปยิ้มไปยังกับคนบ้า
คะแนนเหนือพุ่งลิ่วๆๆ
รู้สึกตอนหลังคินชักเริ่มเล่นตัวนิดๆนะ :laugh:
-
เป็นปลื้มเลยค่ะ...
มาหลายตอน 55+
เหมือนเหนือเริ่มจะน่ารักหล่ะ
-
:a5: ห่ะ ตาฝาดดดดดด หรือ เค้าฝันไป นั่นมันคือเหนือนทีจรืง เหรอ แกนี่มัน ตัวพ่อซึนจริงๆ
หึหึ ยังโว้ยยยยย อิเหนือ ขอรอดูพฤติกรรมก่อน ถ้าแกทำไม่ได้อย่างที่ปากพูดแกตาย :angry2:
-
รักเหนือเพิ่มขึ้นอีก พัน เท่า
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:o8: บ้าไปแล้าเรา นั่งอ่านไปม้วนไป ก็มันเขินอ่ะ
-
กรี๊ดดดดดด!ขอจุ้บๆเหนือทีเด้ะ ทำตัวน่ารักว่ะเห้ยยยยย
-
ตอนแรกอ่านตอนที่ ๑๔
ยังหวั่นๆกะนายเหนืออยู่
พออ่านตอน ๑๕ ปุ๊บบบ!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!
ยอมหมดทั้งตัวและหัวใจเลยจ้า><
-
อื้มมมมมมมมมมมมมม
พอมาอ่านในมุมของอิเหนือแล้วก็รู้สึกว่า
กรูยังสติลเคืองเมิงเหมือนเดิมค่าอิเหนือ
โฮะๆๆๆๆ
:z4:
แค่นี้มันยังไม่ทำให้ชั้นใจอ่อนไปได้หรอกย่ะ
เพราะที่แกทำกับน้องคินน้อยของชั้นมันยากที่จะให้อภัย
เช๊อะๆๆๆๆๆๆๆๆ
:o211:
แสดงให้ดูให้เห็นกันจะๆเลยนะว่ารักของแก
มันจะเหนือกว่ารักของน้องคินรึเปล่า
แล้วค่อยมาพิจารณากันใหม่
o3
รักน้องคิน :กอด1: หมั่นไส้อิเหนือค่า :z6:
-
เขินแทนคินตา เหนือแกแสดงออกเยอะๆอีกสิ ชอบๆฮ่าๆ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเริ่ดมากกกกกกกกกกกกกกกก อยากจะรู้เร็วๆ ว่าใครจะใหญ่ เอ้ย จะเหนื่อกว่ากัน 555
-
ก่อนจะกรี๊ดกร๊าดกับเหนือ เค้าขอกระโดดกอดคนเขียนก่อนนะ :กอด1:
มาต่อไวมว๊ากกกกกกกก!!! ตอนแรกนึกว่าอ่านผิด
ตอนนี้ถือว่าเหนือกู้คะแนนกลับมาได้ดีนะ
ว่าแล้วก็อยากอ่านตอนต่อไปไวๆจัง
เค้าไม่ได้เร่งน้าาาา แค่พูดลอยๆเอ๊งงงงง :impress3:
-
โอ๊ยยยยๆๆๆๆ ตายๆๆๆ จะตายเพราะกรี๊ดไม่หยุดแล้วววว
เหนือทำไมน่ารักอย่างี้นะ!!!!! อยากให้คินตาอ่านใจเหนือได้จริงๆ
ชอบตอนออกอาการหึงตีตราจองคินสุดๆ คินทำให้หึงบ่อยๆก็ดีเนอะ กร๊ากกกก
-
น่ารักง่าาาา อยากตะโกนจังเลย ว่า " เอาอีก เอาอีก " จ้าาา แต่งได้น่ารักมากกกกกกกกกกกกก <3 :L2:
-
เหนือนที น่ารักอ่ะ! ชอบ....ในที่สุดก็เสร็จคินตาจนได้ อิอิ จะรอดูว่า รักใครจะเหนือกว่ากันนะคะ :bye2:
-
อ๊ายยยยยย ไอ่เหนือ หวานเหมือนกันนี่เรา อิอิ
-
เหนือสุดยอดดดดดดดดดดดด หวานโคตรๆ อ่ะ : :give2:
เป็นอย่างนี้ทุกตอนรักตายเลย :m1:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย น่ารักว่ะ
พี่เหนือเอ้ย น่ารักสัสๆ
-
เวลาอ่านนิยายคนที่เราชอบแอบด่าในใจว่าเลวยังนู้นเลวยังงี้
สุดท้ายแม่ง ! น่าลากกลับบ้านที่สุดดดดดดดดดดดดด 555555
เหนือค่ะน่ารักที่สุดในสามโลกเลยค่ะ ♥
-
เอามือปิดปากแล้วกรี๊ดดดดดดดดด :-[ อ๊ายยยยยยยยยยยเหนือนทีสุดยอด o13
-
โหยยยย ได้อ่านสองตอนรวดดดด :m1:
เหนือนทีซึนได้อีก อิอิ แต่ตอนนี้กำลังจะหายซึนแล้วนะ เขิลๆ
:-[
พอหายซึนก้เริ่มหวานสินะ เขิลๆ
+1 ให้กับความขยันของนักเขียน อิอิ
:กอด1:
-
ยังไงไม่รู้อ่ะ จะยังไงก็แล้วแต่ ผมยังเคืองไม่หาย เรื่องปล่อยในที่เปลี่ยวจนจะโดนข่มขืน
เป็นผมไม่ยกโทษให้อ่ะ อย่าคุยกันเลยดีกว่า เหตุการณ์แบบนั้นตัดใจง่ายขึ้นเยอะ
-
กรี๊ดดดด เหนือ!ทำไมแกน่ารักอย่างนี้
ทำให้ได้อย่างปากนะย่ะ ห้ามทำตาคินของชั้นเสียใจอีกละ
เอาเป็นว่าฉันจะเชียร์แกดูซักตั้ง
วู้วๆ อารมณ์ดี วันนี้ได้สองตอน 5555
กระโดดกอดคนแต่งหนึ่งที :กอด1:
-
เหนือ กะ คิน น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2: :-[ :กอด1:
-
เหนือแกจะน่ารักน่าลากไปไหนกันย่ะ
ขอให้แกชอบนู๋คินตาจิงๆ อย่าเปลี่ยนใจ และทำตัวแย่ๆ เหมือนเดิมอีกหล่ะ
-
อ่านแล้วแอบเขินแทนคินตาจัง :-[ :-[
มุมของเหนือนี่น่ารักเหมือนกันนะ
มีเรียกคินตาแทนว่าตากลมด้วย
ใจตรงกันซะทีนะ o13 :z2:
-
โหยยยยย
เหนือมาเหนือกว่าเห็นๆ
:o8:
-
มาอัพเร็วนะน้าาาาาาาา
-
5 5 5+ เอาไบกอนมาวางข้างตัวละ
รอตอนต่อไปมดจะมาเยอะแค่ไหน
-
ทำตัวน่ารักก็เป็นนะเหนือ :-[ :-[
-
ดันนนนนนนนนนนนๆๆๆ มาต่อไวๆนะจ๊ะ รออยู่ ๆ <3 :กอด1:
-
อ๊ายยยยยยย
เริ่มหวานและอีกนิดนะเหนือจะหวานและ
คินตาหน้าแดงเลยเหรอลูก 555+
เอาใจช่วยให้สมหวังแล้วกัน หึหึหึ
-
เหนือ อ่ะ :-[ รักนี้ไม่บอกคินตาก็ไม่รู้นะจ๊ะ
:L2: :L2: คนแต่ง
-
เหนือตอนนี้น่ารักมาก
เป็นแบบนี้ต่อไปนะ
-
16
เช้าวันต่อมาผมเดินลงมาจากบ้านเตรียมเสียบกุญแจบีเอ็มขับไปเรียนเหมือนอย่างเคย เมื่อคืนกว่าไอ้เหนือมันจะขายตั๋วเสร็จก็เกือบๆสี่ทุ่ม ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ ขายเกลี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
รู้มั้ยว่าพวกวิศวะหน้าหล่อนี่มันขายกันยังไง
“พี่ครับ ไม่ว่างมาดูก็ไม่เป็นไรน้า อย่างน้อยช่วยซื้อบัตรก็ยังดี” หล่อขี้เล่นอย่างไอ้ปอนด์ยิ้มโชว์ฟันขาวส่งสายตาวิ้งๆให้สาวๆรุ่นพี่ที่ท่าทางจะชื่นชอบมันเป็นพิเศษ ไอ้ห่าน เค้าจะซื้อไปทำพรืออะไรถ้าเค้าไม่ว่างไปดูละครมึง
แต่ซื้อเว้ยเห้ยยยยยยยยยยยย อาจเพราะไอ้พระเอกมันช่วยพูดอีกแรง
“ซื้อแล้วได้ถ่ายรูปกับไอ้ปอนด์ฟรีครับ”
นี่ถือว่าเหนือมันช่วยพูดมากขึ้นแล้วนะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย
“พี่อยากถ่ายรูปกับพระเอกด้วยอ่ะ”
หึหึ อย่าคิดว่ามึงจะรอดเล้ยไอ้หล่อ สาวๆที่มารุมๆพวกมึงอยู่เนี่ยกว่าครึ่งท่าจะชอบมึงมากกว่าปอนด์อีกนะ
“อ๋อ ได้สิครับ” แต่คนอย่างเหนือมันเจ้าเล่ห์จะตาย “แต่ถ้าซื้อห้าใบขึ้นไปจะถ่ายรูปคู่ด้วยทีละคนนะครับ” นั่นไง ขายของเก่งชิบหาย เรียกได้ว่าเอาหน้าตาเข้าช่วยอย่างแรง
และเป็นอีกครั้งที่แม่งงงงงงง ได้ผลลลลลลลลลลล
โอ้ยยยย ถ้าคณะกูมีละครแล้วมีคนมารุมทึ้งจะขอถ่ายรูปกูแบบนี้มั้ยวะ สงสัยชิบหายเลย!!!!!!!
พอขายเสร็จเหนือมันก็มาส่งผมที่บ้านครับ บีเอ็มถูกจอดไว้ที่เดิมเป็นที่เรียบร้อย ป้าใสบอกภีมขับมาส่ง เฮ้อออออออออ เมื่อคืนกว่าจะข่มตานอนลงได้ก็นานหลายตี อ่านหนังสือดึกด้วยแหละครับ
เฮ้ออออออออออออออออออออออออ ง่วงนอนชะมัดยาดดดดดดดดดดด
แต่ตัวเหี้ยอะไรมาเกาะขอบล้อรถผมวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!
เหี้ยตัวนั้นอยู่ในชุดเดิมเป๊ะๆทั้งเสื้อช้อปสีน้ำเงิน เสื้อยืดคอวีสีอ่อน และก็กางเกงยีนส์ขาดๆราคาแพงหูดับตับไหม้(ยี่ห้อพี่ตูน) มันหลับบบบบบบบบ
อย่าบอกนะ ว่าอยู่ทั้งคืนนนนนนนนนนนนน
เหนือมึงเมารึเปล่า!!!!!!!!!!!!!!!
“เห้ย เหนือ มาทำไรตรงนี้” ผมทรุดตัวนั่งลงดูอาการไอ้เชี่ยเหนือทันทีครับ เขย่าตัวมันแรงๆด้วยกว่ามันจะลืมตาตื่น
“เสร็จแล้วเหรอ ขึ้นรถดิ จะไปส่ง” น้ำเสียงง่วงงุนและท่าทางเหนื่อยบรม
“มึงมานอนทำห่าไรตรงนี้ แล้วมานานรึยัง”
ถ้าบอกอยู่ตรงนี้ทั้งคืนกูจะฆ่าเมิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ใจบุญนักรึไงมานอนให้ยุงแดกเลือดฟรีๆ
“เพิ่งมาหกโมงเช้าเอง” เหนือขยี้ตา สภาพเหมือนเด็กขี้เซา
เออออออ ก็ดีไป นี่เพิ่งผ่านมาได้แค่ครึ่งชั่วโมงเองครับ
“แล้วไปทำไรมา ท่าทางเหนื่อยๆ” ถึงแม้น้ำเสียงผมจะขวางโลก แต่ผมก็ปิดบังความห่วงใยที่ผมมีต่อมันไม่มิดอยู่ดี
“ซ้อมละคร”
ซ้อม ซ้อม ซ้อมละคร!!!!!!!!!!!! อีกไม่กี่วันมึงก็ขึ้นแสดงแล้วเนี่ยนะ กูนึกว่ามึงจะพร้อมแล้วซะอีก
“หลังๆกูโดดซ้อมบ่อยนี่หว่า” มันยักไหล่ รอบดวงตามันมีรอยคล้ำ ผิวมันก็ซีดๆ แม่งงงง ถ้าตาแดงนะผมนึกว่าเอ็ดเวิร์ดหลุดมาจากเบรคกิ้งดอว์น
“นอนพักที่บ้านกูก็ได้ วันนี้มีเรียนป่าวเนี่ย”
“มี”
ไอ้ชิบหายยยยยยยยยยยยยยย ซ้อมแหกปากทั้งคืนตอนเช้าก็ยังจะมีเรียนอีกนะ โธ่ววววววววววววว!!!!!!!
“ต้องไปเรียนอ่ะ” เหนือไอค่อกๆแค่กๆ เวรของกรรม ถ้าไม่สบายแล้วละครวันศุกร์นี้ทำไง
“ไม่ได้ อย่างน้อยก็น่าจะพักสักสองสามชั่วโมง” ผมสวมวิญญาณแม่มันกอดอกทำเสียงกึ่งบังคับ
“ไม่เป็นไรๆ นอนในห้องเรียนก็ได้”
ไอ้นี่ท่าจะบ้า เหนื่อยไม่พอสมองมันยังเบลอ มึงจะไปเรียนทำไมถ้ามึงจะไปนอนฟะ แต่มันคงจะซ้อมหนักจริงๆอ่ะครับ เสียงมันก็แหบแถมเนื้อตัวยังมีรอยฟกช้ำ เอ๊ะ ผมบอกคุณไปรึยังว่าละครมันมีสงคราม
“น่านะ พักสักหน่อย”
ผมทำเสียงอ่อนลงขณะพยุงตัวไอ้เหนือให้ลุกขึ้นยืน กระเป๋าผมผมโยนให้คนสวนถือเรียบร้อยแล้ว พอมันยืนได้ผมก็ปล่อยให้แม่งเดินเข้าไปในบ้านเอง ตอนเดินมันก็ยังจะหลับ อนาถ . . แถวบ้านเรียกไอ้หล่อหมดสภาพ
“อุ๊ย คุณคนนี้” ป้าใสแกกรี๊ดไอ้เหนืออยู่ไม่เบา ถึงกับผงะเมื่อเห็นมันเดินเข้าไปในบ้าน คนที่ป้าแกชอบในเพื่อนๆของผมน่าจะมีไอ้เหนือกับไอ้ฟิล์มนี่แหละครับ สไตล์หล่อๆคมๆคิ้วเข้มๆ แบบไอ้ปอนด์นี่ป้าไม่ค่อยปลื้ม เพราะมันมาแนวบอยแบนด์เกาหลี หล่อใสตาตี่
“เหนือขึ้นไปบนห้องกูเลย หวังว่าจะจำได้นะ” ผมพูดติดตลก เอ๊ะ ผมชวนมันขึ้นห้อง ตายละๆๆๆๆๆๆ จับกดแม่งเลยดีมั้ย เห็นคนอ่านเชียร์ดีนัก เอาให้ฟินกันไปข้าง!!!!!!!!
แต่คงได้แค่คิด
เห็นมันทิ้งตัวลงนอนเอาผ้าห่มนวมของผมมาห่มราวกับเป็นสมบัติล้ำค่าแบบนั้น แม่ม ทำไม่ลงว่ะ มันไม่สบายป่าววะเนี่ย
“ไม่สบายเหรอวะ”
ผมถามกล้าๆกลัวๆ ไม่กล้าเข้าไปแตะตัวมันครับ กลัวมันกัดเอา แต่การที่มันเงียบและเอาแต่หลับปุ๋ยๆแบบนี้ผมว่าน่าสงสัยว่ะ
ผมค่อยๆเอามือตัวเองไปแตะที่หน้าผากมัน
โหยยยย ชัดเลย
แม่งตัวร้อนนนนนนนนนนนน อาจไม่ร้อนมาก แต่ถ้าไม่ทำอะไรคงจะหนักกว่านี้แน่ๆ
ได้ข่าวว่ากูมีเรียนอิ๊ง!!!!!
เอ้า โดดก็โดดวะ
เจริญ . .
“เหนือถอดช้อปออกก่อนก็ดีนะ กูว่า” ผมขยับเข้าไปนั่งข้างๆอีกฝั่งหนึ่งที่ยังว่างอยู่ เตียงผมคิงไซส์สั่งทำพิเศษ(ฝีมือยาย ยายบอกว่าเรียนหนักน่าจะได้รับการพักผ่อนที่ดีกว่าปกติ เจ๋งปะล่ะ) ไม่ต้องห่วงครับ ตัวควายๆอย่างไอ้เหนือมาซักสามคนก็ยังพอมีที่ว่าง
“อืออออออออออออ” มึงอือ แต่มึงก็หลับต่อ ไอ้แสรดดดดดดดดดดดดดด
ผมจ้องหน้ามันอยู่อย่างนั้นอย่างไม่รู้จะทำไง จนกระทั่ง . .
“ถอดให้หน่อยยยย”
เวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร นี่เสียงมึงจริงอ๊ะป่าวทำไมเด็กจังเลยวะ!!! เวลาป่วยมึงแอ๊บเหรอ กูเพิ่งรู้!!!!!!!
“ถอดให้หน่อย นะๆๆ” เหนือเงยหน้าขึ้นมาหาผมอย่างอ่อนล้าแถมยังกระพริบตาปริบๆส่งให้ผมอีก
ตัวอะไรมาเข้าสิงเมิงงงงงงงงงง ว๊อทททททท ??!!!!!!!! ออกไปจากร่างไอ้เหนือเลย เพราะที่มันทำอยู่ตอนนี้ไม่ใช่มันเลยสักกะติ๊ด!!!!!!!!!!!!!!
แต่ก็ . . ดูดีไปอีกแบบนึง
“เออก็ได้”
ผมหลับหูหลับตาถอดเสื้อช้อปให้มันไป พลางคิดในใจว่าไอ้เหนือขี้เก๊กคนเดิมมันหายไปไหน นี่มันแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะเนี่ย มีใครมาตีกบาลมันรึเปล่าวะ เอ๊ะ หรือแม่งก็ขี้แต่ลืมถอดกางเกง! (กินยาลืมเขย่าขวด มุขนี้เอ๊าท์แล้ว ฮ่าๆๆๆ)
พอผมถอดเสื้อสีน้ำเงินของมันเสร็จ ผมก็เห็นกางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำของมัน (ไม่ได้ตั้งใจจะจ้องเป้า พลีส สต๊อปความคิดของคุณนะบัดนาว) ท่าทางจะอึดอัดน่าดูเลย
“กางเกงอ่ะ ?”
ผมถามมันด้วย แต่ถ้าจะให้กูถอดให้ล่ะก็ ไม่มีทางจ้ะ โนเวย์!!!!!!!!!!!!!!!
“ถอดก็ดี”
“ก็ถอดสิ”
“ไม่มีแรง”
ไอ้ตอแหล!!!!!!!!! ตัวก็อย่างควายซ้อมหนักนิดหน่อยทำเป็นป่วย มันสำออย เชี่ยเหนือมันสำออยชัวร์!!!!!!!
แต่กูก็ยอมทำตามที่มันว่าอ่ะนะ
เพลียตัวเอง . .
“ทำไมต้องหน้าแดงด้วย”
หา กูหน้าแดงเหรอ ไม่จริงไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนนี้เหลือเพียงแค่บ๊อกเซอร์คาลวินไคลน์ของมันแล้วล่ะครับ พอถอดกางเกงเสร็จปุ๊บผมก็รีบเอาผ้าห่มของผมเองนี่แหละไปปิดปั๊บเลย ไม่รู้เหมือนกันว่ากลัวอะไร กลัวมัน หรือกลัวใจของผมเอง
แม่มมมมมม ก็ใจเต้นแรงไม่หยุดเลย
“หึหึ ขอนอนนะ”
ก็นอนไปดิ กูก็อยากให้มึงพักผ่อนบ้างไรบ้าง . .
ผมมองจนเห็นมันมีลมหายใจที่สม่ำเสมอ ก่อนที่จะลงไปข้างล่างไปหาอะไรให้มันกิน แต่ก่อนที่จะลงไปนั้น . .
“จะไปไหนอ่ะ”
เล่นเอาซะกูสะดุ้ง
“หาไรให้มึงแดกไง จะได้กินยา”
ดีไม่ดีอาจไปเข้าเรียนอังกฤษทัน . . แต่มันเป็นซะแบบเนี้ย . . เฮ้อออออ อดห่วงมิได้
“ไม่เป็นไร มานั่งนี่”
ตุ่ยอะไรของมันเนี่ยครับ ให้ตายเหอะ
“มานั่งใกล้ๆ”
พูดจบแม่งก็ไอซะเสียงดังเลย . . เออ ก็ได้ ผมขอตามใจคนป่วยวันนึงละกัน
ผมค่อยๆพาตัวเองไปนั่งพิงหัวเตียง โดยที่ไอ้เหนือมันก็นอนอยู่ข้างๆใกล้ผมนิดเดียว มันยิ้มเล็กๆก่อนที่จะเอาหน้าตัวเองลงไปซุกกับ . . หมอนผม (อย่าทำน้ำลายหกลงหมอนกูเชียว!!!!) ท่าทางมันเหนื่อยล้าแถมไข้กำลังจะขึ้น ผมคิดว่าผมควรอยู่เงียบๆสงบปากสงบคำไว้ดีกว่า
ผมจ้องหน้ามัน ขณะที่คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างผมกับมัน
ตลกดีนะ . .
ผมแอบมองมันตั้งนานนม พอมารู้ตัวอีกที ก็รุกหามันจนมันตั้งตัวไม่ติด และหลังจากนั้นมันก็เข้ามาใกล้ชิดผมจนกระทั่งมานอนหลับปุ๋ยๆบนเตียงผมแบบนี้ สองปีที่แล้วผมไม่เคยคิดถึงจุดที่ผมอยู่ ณ ขณะนี้เลย ตอนนั้นผมคิดแค่ว่ามองมันห่างๆแบบนี้ เล่นสนุกเรื่อยเปื่อยไม่ผูกมัดกับใคร
แต่พอผมเปลี่ยนตัวเอง ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังดีขึ้น . . และมีความสุขขึ้น
นี่สินะความรัก . .
ผมไม่รู้หรอกนะว่าไอ้เหี้ยนี่อนาคตมันจะเอาไงกับผม แต่ท่าทางตอนนี้มันไว้ใจผมมากพอดูและก็คงไม่คิดร้ายอะไรกับผมแล้ว แค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้วล่ะ
ผมเผลอลูบหัวไอ้ตัวร้ายอย่างเผลอไผล
ไม่ได้นอนทั้งคืนผมก็ยังไม่น่าจะได้สระ แต่ทำไม มันนิ่มๆอย่างงี้วะ
“อืออออออ” คราง ครางเหี้ยไรของมึงวะเหนือ!! “สบายว่ะ”
ผมชักมือกลับทันที อายนะโว้ยอายยยยยยยยย
“ง่ะ ลูบต่อดิ สบายดี”
มันคงไม่ติดใจอะไร . . ใช่มั้ย ผมกลืนน้ำลายขณะที่มองมันขยับมาใกล้ผม มากขึ้น มากขึ้น ฮึ่ยยยยยยยยยยยยยยย ขนลุกว่ะ! แต่ก็นะ มันป่วยก็ยอมๆมันหน่อย
แต่จำเป็นต้องมาหนุนตักกูมั้ยครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“หมอนยี่ห้อไรวะ นิ่มสาด”
หมอนเหี้ยไร นี่มันขาอ่อนของคน! ผมกะจะแกะๆหัวของมันออกไปจากขาแล้ว แต่ทว่ามันเอาแขนอีกข้างของมันมาเกาะตักผมไว้ซะหนึบเลย
เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออ
ใบหน้าหล่อนั่นอ่อนระโหยโรยแรง ขณะที่ลมหายใจเริ่มสม่ำเสมออีกครั้ง ครั้งนี้น่าจะหลับไปแล้วจริงๆ
บางที . . ผมก็อยากหยุดเวลาเอาไว้นะ
“น้องครับ เอสิบ กลับหัวนะ!” ไอ้ภัทรแหกปากใส่โทรโข่ง แต่น แตน แต๊น กีฬามหาวิทยาลัยวันจริง!!!! มีผู้นำเชียร์โบกไม้โบกมืออยู่หน้าสแตน มีพวกผมคอยคุมและก็ดูแลน้องเป็นอย่างดี หึหึ มันก็สนุกอย่างงี้ ถ้าไม่ติดที่ว่า . .
อากาศร้อน
“เวรๆๆ น้องโฟมน่าซีด” ไอ้ภัทรรีบหาสำลีในกล่องปฐมพยาบาลอย่างกับหมาคุ้ยถังขยะ ที่มันร้อนรนแบบนี้เพราะน้องโฟมเป็นน้องรหัสมันครับ น้องรหัสผมน่ะเหรอ ไอ้โอมที่เป็นลีดชายบิดซ้ายบิดขวาอยู่นั่น แหมะๆ ไม่ต้องชมในใจกันก็ได้ครับ พูดๆออกมาเต๊อะ สายรหัสผมหน้าตาดีตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่า กริ๊วๆๆ
ก่อนที่จะหลงตัวเองไปมากกว่านี้ ทำตัวเป็นประโยชน์หน่อยก็น่าจะดี
“มีใครไม่สบายอีกมั้ยครับ รีบบอกพี่เลยนะ”
ผมแหกปาก กุลีกุจอส่งน้ำส่งไรให้น้อง . .
“พี่คิน พี่วิศวะที่มารับพี่คินเมื่อวานใครอ่ะ โคตรหล่อเลย”
“เฮ้ยยย อีจิ๊ง เห็นเหมือนกันเหรอวะ พี่เหนือไง พระเอกละครเวทีวันศุกร์นี้อ่ะ”
“กรี๊ดดดดดดด พวกหนูจะไปดูด้วยน้า พี่คินอย่าลืมบอกพี่เหนือมาถ่ายรูปกับพวกหนูหน่อย น้าๆๆ”
“บอกแล้ว พวกแม่งสองคนเป็นแฟนกัน”
เสียงหลังนี่ไอ้เชี่ยภัทรเลยครับ พูดใส่โทรโข่ง โทรโข่ง!!!!!!!!!!!!!!! ได้ยินกันทั้งสแตน ดีไม่ดี วิดยาที่อยู่ข้างๆก็ได้ยิน!!!! ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ดูๆไว้ก็ดีนะหนูๆ ถ้าเชี่ยเหนือแม่งออกนอกลู่นอกทางก็มาเตือนพี่คินบ้างไรบ้าง”
ไอ้เหี้ยภัทร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ได้เลย พี่คินตาที่น่ารัก หนูจะจับตาดูให้เป็นอย่างดีเลย”
“โหยยยยย เสียดายพี่คินนนนนนนนนนนน”
“เฮ้ยๆๆ พักแล้วก็ตั้งใจซะนะหนูๆๆ เลิกพูดถึงไอ้คินซะที เหี้ยนี่แม่งไม่มีไรน่าสนใจหรอก”
สรุปที่มึงตัดบทไปมันดีหรือไม่ดีวะภัทร ช่างเหอะ ไว้เอาคืนมันทีหลัง . .
ตลอดบ่ายวันนั้นพวกผมก็ได้แต่เฝ้าหน้าสแตนครับ ปีสองแทบจะทุกคนเลย สบายใจหายห่วงวันนี้ไม่ได้เรียนแลปฮิสโตเหมือนอย่างเคย แต่ต้องมายืนตากแดดร้อนๆคอยดูน้องก็ไม่รู้ว่าได้คุ้มเสียมั้ย พอดีมันเป็นอัฒจรรย์ขนาดใหญ่ที่เรียงกันเป็นตับ คล้ายๆโคลอสเซี่ยม(ว่าไปนั่น) แต่ฝั่งคณะผมเสือกโดนแดดส่องพอดีตอนบ่ายแก่ๆค่อนไปทางเย็นๆแบบนี้
สงสารน้องเหมือนกันนะ
“คินตา ร้อนมั้ยครับ”
สุภาพๆแบบนี้ในชีวิตกูจะรู้จักได้สักกี่คนฟะ! ผมหันไปหาต้นเสียงเห็นพีท (กิ๊กเก่าTT) มายืนข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ จำมันได้ป่าวครับ ที่จีบผมเรียนคณะเดียวกันปีเดียวกันไง
“ไปยืนตรงโน้นก็ได้ เดี๋ยวฝั่งนี้ผมดูแลเอง”
แม้ว่าผมจะไม่ได้ให้ความหวังเขามากสักเท่าไหร่ แต่หลังๆนี่ผมไม่ได้ติดต่อกับพีทอีกเลย แม้ว่าจะมีสายสองสายที่โทรมาจากพีท ผมก็เลี่ยงที่จะไม่รับ
พีทยังตัดผมไม่ขาด . .
“เฮ้ย ไม่เป็นไร เราไหว”
จะให้กูไปยืนกับพวกผู้หญิงแบบนั้นมันเสียเชิงว่ะ . .
“แน่นะ”
“แน่สิครับ” ผมส่งยิ้มให้พีทเป็นครั้งแรกในรอบกี่เดือนไม่รู้ ผมไม่รู้ว่าเนิร์ดคนนี้จะรู้สึกกับผมเหมือนเดิมรึเปล่า แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมหยิบยื่นให้ได้ก็คงจะเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเท่านั้น
“เฮ้ยมึง เกะกะว่ะ”
ไอ้เชี่ยมิก!! มันเพิ่งโผล่หัวมาจากการแอบดอดไปกินข้าวกับสาวในสตอกครับ พอมาถึงปุ๊บแม่งก็เถื่อนและหยาบใส่คนอื่นทันที มีอย่างที่ไหน . .
“มิก” พีทพึมพำ
ให้ตายยยยยยย ทำไมบรรยากาศมันคุๆยังไงชอบกลหว่า ?! ผมสังเกตเห็นว่าพวกแม่งอึดอัดใส่กันมากพอดู วอท????!!!!
“เกิดเหี้ยอะไรขึ้น” ไอ้นี่สิตัวหยาบตัวจริง แต่ไหงกำลังจะกลายมาเป็นคนคลี่คลายสถานการณ์
“ไม่มีอะไร” พีทเดินหนีไปข้างหลังสแตนเป็นที่เรียบร้อย . .
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในดงอะไรสักอย่าง
“ไอ้มิก มึงมีปัญหาอะไรรึเปล่า”
“ไม่มี”
“อย่าโกหก”
เวร เวรละไง ไอ้ภัทรรรรรรรรรรร มึงมาดูเพื่อนมึงกับกูด่วนนนนนนนนนนน ร้อยวันพันปีเห็นเข้าขากันดีชิบหาย แต่ทำไมวันนี้มันกำลังจะแตกคอวะ?!!!!!
หรือที่ผ่านมากูใส่ใจแต่เรื่องของตัวเอง ไม่ได้สนใจเรื่องของพวกมึงเลย ..
“มีเหี้ยอะไรทำไมไม่บอกกู มึงเห็นกูเป็นเพื่อนมึงมั้ย”
เอาแล้วไง เอาแล้วววววววววววว ชิบหายยยยยยยยยย หาไม่เจอเลยจ้า
“กูบอกมึงเป็นแสนเป็นล้านครั้งแล้วว่าไม่มี ทำไมชอบเสือกเรื่องกูจังวะ!!!!”
พอเชี่ยมิกพูดจบแม่งก็เดินหนีหายไปในทางที่มันเพิ่งจากมา . .
คือ คือ ไอ้เชี่ยฟิล์ม คือกูงงไง เกิดอะไรขึ้นวะ แค่ไอ้มิกกับไอ้พีทมันเขม่นกันนิดหน่อยเอง
“ชิ!!!”
ฟิล์มสบถก่อนที่จะเตะถังน้ำพลาสติกแถวนั้นให้แม่งกระจายก่อนเดินหนีไปอีกทาง
เหี้ยอะไรวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หรือที่ผมว่ามันนิดหน่อย มันอาจจะไม่นิดหน่อยแล้ว ?? . .
จะมีคู่ใหม่เหรอ เย้!!!!!! :mc4:
แต่ใครคู่ใครฟะ ?? o22
แฮ่ๆๆ อยากให้ถึงหมื่นวิวเร็วๆจังเลย มันเป็นความฝัน :o8:
คนอ่านสู้ๆ คนเขียนก็จะสู้ๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
เหอะ ๆ
ไอ้คุณเหนือ เมิงอ้อนได้น่ารักมากกกกกกกกกกถูกใจวะ
แม่งอ้อนบ่อยงี้เมิงไม่บอกคินตาไปเลยวะว่าเริ่มสนใจมันแล้ว
เอาเหอะ เอาใจช่วยให้ได้รักกันไว ๆ แล้วกันหึหึหึ
-
มามาอัพบ่อยๆซิค่ะ
จะเม้นท์ให้บ่อยๆๆเลย
-
เหนืออ้อนได้น่ารักมาก
น่าัรักขึ้นมากๆๆๆเลย
-
เลิฟเลิฟคนเขียน
:กอด1:
ช่วงนี้อัพน้องคินน้อยให้เราถี่แบบนี้
ดันกันตายเลยค่า
o13
น้องคินน่าร้ากกกกกกกกกกกกกก
:m3:
(ลงไปดิ้นปัดๆอยู่บนพื้นห้อง)
รักน้องคินจริงๆนะเนี่ย
อย่าไปเอามันเลยอิเหนือน่ะ
มากิ๊กกับพี่ดีกว่า
:give2:
(โดนถีบ :z6:)
-
ถึงหมื่นวิวแล้วมี nc ฉลองป่าววววววววววว ฮิฮิ
-
o22 โอ้ววว แม่เจ้า เหนือนที ร่างอวตาร ทำช้านอ่านไปเพ้อไปเลยทีเดียว มีเนียนออดอ้อน หนุนตัก :-[ เอาให้ตลอดนะยะ
แต่คินตาจ๋า นู๋คิดจะจับไอ้เหนือกดเนี่ยนะ :m30: คินลูกแม่คงเรียนหนักไปจริงๆ :laugh:
ฟิล์ม มิก พีท o3 ต้องมีซัมติงชัวร์ 3P เลยแล้วกัน :haun5:
-
กี๊สสสสสสสส
เหนือนทีผีเข้า 555555
แหมๆๆ มีเนียนหนุนตงหนุนตัก คิคิ
:laugh:
อยากอ่านคู่นี้หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:-[
-
อัพอีกๆ
-
นั่นๆ เหนือนที มาเหนือเมฆอีกแล้ว หึหึ อย่าว่าแต่คินตาจะงง คนอ่านยังงงตาแหก
แล้วคู่ใหม่โผล่มาช่วยป่วนความอยากรู้อยากเห็นอีก คนแต่งผู้น่ารักและใจดี รีบๆจัดมาเลยนะจ๊ะ
-
ชอบเหนืออ่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เหนืออ้อนน่ารักอ่ะ :-[
คู่ใหม่นี่ พีทกะมิก หรือ ฟิลม์กะมิก หรือ 3p? :impress2:
คนแต่งสู้ๆค่ะ :กอด1: :L2:
-
รอคู่ใหม่ค่ะ :z2:
-
เหนือเอ้ย มาดูแลภรรยาหน่อย :laugh:
-
:L2: :L2:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า
-
เหนือเปลี่ยนไป๋
น่าร้ากกอ่ะ
-
ชอบๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้มาแบบหวานเบาๆ :กอด1:
หาคู่ให้ปอนด์ด้วยนะ...นะนะ :m1:
-
คู่ใหม่ฟิล์มมิกป่ะ?? ลุ้นๆๆๆ
ส่วนเหนือ แกอ้อนได้โคตรจะน่ารักอ่ะ ผ่าน!!!! :-[
-
เหนือเป็นไข้แล้วน่ารักมาก
อ้อนอีกสิอ้อนเยอะๆอีกไม่นานหรอก หึหึ
คู่ใหม่นี่ มิกพีทรึป่าว?
-
เอาหัวแกหลบไปเหนือ นั่นที่ของฉันน !
แต่แกน่ารักมากตอนนี้ให้อภัย 55555
คินตาตามใจหมอกตลอดอ้ะ -3-
ขัดบ้างก็ได้นะ หึหึ
มีอีกคู่หรอเนี่ยะ โอ้ววว ลุ้น
รออ่านตอนต่อไปจ้า จุ๊บๆ
-
แอ้มมมมมมมมมมมม น่ารักกกกอ่ะ ให้เหนือจีบคินอีกได้ป่าวววว ค่อยเป็นค่อยไปเนอะๆๆๆ ฮิฮิ :กอด1:
-
ยังไม่ถึงหมื่นวิวเลยมาบวกคะแนนให้พลางๆ ก่อน
-
ขอเข้ามาอ่านเรื่องจนี้ด้วยคน
สนุกอะ
เหนือปากแข็งงงงงง
:z2: :z2: :z2:
-
เหนืออ้อนอีก เอาอีกๆน่ารักดีชอบ :m4: :m4:
-
อัพบ่อยๆชอบค่ะ คู่ไหมนี่อะไรยังไง แต่เหนือกะคินกำลังไปได้สวย ฮิ้ววววว
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักอ๊ะ
-
เหนือขี้อ้อนมากอ่ะ น่ารัก :-[
คู่ใหม่ใครกะใครละเนี่ย!!
-
เหนือขี้อ้อนว่ะ
แต่ก็น่ารักดี
-
17
“ภัทร พวกแม่งเป็นงี้กันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ผมต้องกลายเป็นคู่หูดูโอ้กับไอ้เชี่ยภัทรครับ เพราะไอ้เพื่อนตัวดีสองคนแม่งไม่พูดอะไรกันอีกเลยตั้งแต่เมื่อวาน งานกีฬาผ่านไปได้ด้วยดี ผมไม่เห็นหน้าไอ้เหนือเลยจนกระทั่งบัดเดี๋ยวนี้ บ่ายวันพฤหัสที่ผมคาดว่ามันคงยุ่งเรื่องละครเวทีแบบขั้นสูงสุดแล้ว
จำกันได้มั้ยครับว่าผมมีบัตรรอบวีไอพีที่ไอ้ปอนด์มันซื้อให้ รอบวีไอพีที่ว่าคือวันศุกร์นี้ เป็นการแสดงครั้งแรก คุณหญิงคุณนายมากันให้รึ่มผมได้ข่าวมาว่าอย่างนั้นนะ
ค่อยไปเจอเหนืออีกทีตอนมันอยู่บนเวทีก็ได้ . .
“ไม่รู้ดิ ตอนแรกกูก็ว่ามันทะเลาะกันเล่นๆนะ แต่หลังๆนี่ชักจะไม่ว่ะ” ภัทรยักไหล่ “ที่สำคัญมันน่าจะเกี่ยวกับไอ้พีทไม่มากก็น้อย”
ผมมองไอ้มิกที(นั่งข้างผม) มองไอ้ฟิล์มที(นั่งข้างภัทร) และก็มองไอ้พีทที(นั่งมุมห้อง) อะไรของพวกแม่งงงงงงงง แต่ถ้าจะถามไปมันก็คงจะหาว่าผมเสือก ผมขออยู่ห่างๆพวกมันไว้ดีกว่า
แต่ไม่มีเสียงนกเสียงกาอย่างไอ้มิกกับไอ้ฟิล์มคอยกัด ชีวิตการเรียนของผมมันแปลกๆว่ะ . .
“ว่าแต่คนอื่น มึงนี่ยังไง ทำไมหลังๆแฮปปี้จังวะ”
“แฮปปี้ไร ก็ปกติ”
“ไม่จริงอ่ะ ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันเห็นหงอยๆ พอหลังจากวันที่ไอ้เหนือมารับที่ลานจอดรถเท่านั้นแหละ ยิ้มทีแม่งปากบานจนไปจนถึงใบหู”
น่าเกลียดไปละไอ้สัด!
“ก็ไม่มีอะไรนี่หว่า”
ไม่มีอะไรจริงๆนะ แค่เหนือมันแปลกไป มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก็เท่านั้นเอง
เมื่อวานที่ไม่ได้เจอกันครับ ตอนกลางคืนเชี่ยแม่งวอทแอปมาหา บอกว่า
ฝันดีนะ :]
จากที่กำลังจะหลับกูก็ตื่นขึ้นมาเลยจ้า!!!!!!!!
“ให้มันจริง” ภัทรใช้ปากกาเขี่ยแก้มผม ไอ้ห่าน เปื้อนหน้าแล้วล้างยากนะโว้ย “อีกไม่นานหรอกมั้งกูว่า แค่ต้องคอยระวังอุปสรรคให้ดี”
“หึหึหึ” ผมหัวเราะแห้งๆ พลางถามไอ้ภัทรแบบล้อเล่น “อุปสรรคจากฝั่งใคร กูหรือเหนือ”
“กูว่านะ” ภัทรทำท่าวิเคราะห์ “เยอะพอกัน ไอ้เชี่ยเหนือต้องระวังผู้หญิง มึงน่ะต้องระวังผู้ชาย”
“เห้ย ได้ไง! เด็กกูเป็นผู้หญิงก็เยอะเหอะ” แม้จะจำชื่อไม่ได้แล้วสักนางก็ตามที . . แต่ได้ยินแบบนั้นแล้วของมันขึ้นยังไงไม่รู้
“มันสายไปแล้ว อย่ามาๆ” แล้วทำท่าปางห้ามญาติเพื่ออะไรวะเชี่ยภัทร!!!
ผมส่ายหัวกับความเกรียนของไอ้ภัทร ก่อนที่จะส่ายหัวไอ้กับความเป็นเด็กของเพื่อนที่โกรธกันอยู่อีกสองคน ไอ้ฟิล์มกับไอ้มิกไง แม่ง อะไรนักหนาก็ไม่รู้ครับ สบตากันทีก็หันหน้าไปทางอื่น ไอ้มิกฟุบหน้า ส่วนไอ้เชี่ยฟิล์มก็ชอบทำลายข้าวของ เวรของกรรมจริงๆ เป็นเหี้ยไรกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“แดกเหล้ามะคิน” ภัทรก็เพลียกับเพื่อนมันเหมือนกันครับ
“ก็ดี” ผมรับคำ “เผื่อพวกแม่งจะดีกันเพราะแอลกอฮอล์”
หลังเลิกเรียน
“กูไม่ไป ถ้าไอ้เหี้ยนี่ไป!!!!” ไอ้มิกประกาศลั่น
นี่แค่ผมกับภัทรเอ่ยปากชวนนะครับบบบบบบบบบบบ ถ้าไปถึงร้านนี่ไม่ใช่จะเอากัน(?)ตายไปข้างเลยเหรอ วุ้ยยย ตั้งแต่คบกันมา พวกแม่งก็เพิ่งจะเป็นอย่างงี้กันนี่แหละ
“หึหึ งั้นก็ไม่ต้องไป กูไปเอง” ไอ้ฟิล์ม
“อ้าว ได้ไงล่ะวะ!” มิกโวยวาย นี่ถ้าผมไม่จับคอเสื้อมันไว้ล่ะก็ ป่านนี้ไปตั๊นหน้าไอ้ฟิล์มเป็นที่เรียบร้อย
“ใจเย็นไอ้สาดดดด ไปกันให้หมดนี่แหละ” ไอ้ภัทรเป็นตัวกลาง
ไอโฟนผมสั่นพอดีตอนที่ไอ้มิกมันสะบัดมือผมจนหลุด . .
Nurenatee
แม่งโว้ย ช่วงนี้ชักจะฟินเพราะไอ้เหนือหลายเรื่องเกินไปละนะ
อดดีใจไม่ได้เลย . .
“ฮะ ฮัลโหล”
“อยู่ไหน”
น้ำเสียงเหมือนตอนที่ไอ้ภัทรถามเจ้เอิญเลยแฮะ
“อยู่หน้าตึกคณะดิ” เวลาเกือบหกโมงเย็นแล้วครับ
“จะมาดูกูซ้อมป่าววันนี้ ซ้อมใหญ่นะ”
ผมชั่งใจ ขณะมองดูไอ้มิกกับไอ้ฟิล์มมันแยกเขี้ยวใส่กัน ไอ้ภัทรคนเดียวมันจะจัดการไหวเหรอวะ ?
“ไว้กูดูอีกทีวันจริงได้ป่ะวะ” พรุ่งนี้เอง . .
“ไม่ว่างเหรอ”
“ประมาณนั้นอ่ะ”
“มีอะไรอ่ะ”
“เอ่อ . .ติดติวนิวโรว่ะ” Neurology for Dentist เหมือนจะง่ายแต่ท่องชั่วกัปชั่วกัลป์ก็ไม่รู้ว่าจะท่องได้หมดมั้ย TT
ทำไมผมต้องโกหกเชี่ยเหนือมันด้วย ถ้ามันรู้มันจะโกรธมั้ยเนี่ย
“นานป่าว ซ้อมเสร็จก็เกือบสี่ทุ่มอ่ะ”
“…”
“มาหาไม่ได้เหรอวะ”
แล้วคุณมึงจะทำเสียงอ่อนลงแบบนั้นทำไม กูใจอ่อนนะเว้ยเห้ยยยยย!!!!! ทำไมมันถึงอยากให้ผมไปหาจังเลยวะ หรือมึงมีอะไรจะแกล้งกู(คิดในแง่ลบอีกละ) เอ . . เอาไงดีล่ะ
“เอิ่มมม ก็ได้”
เชี่ยภัทรมันจะด่าผมมั้ยเนี่ยยยยยยยยย . . แต่ก็นะไปก็ดีกว่าไม่ไป เดี๋ยวเกือบๆสี่ทุ่มค่อยไปหาไอ้เหนือก็ได้
“แต่เกือบสี่ทุ่มนะ”
“อื้ม ครับ รีบมานะ”
ไอ้เชรี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย นอกจากมึงจะขโมยหัวใจกูไปแล้วยังจะทำให้กูเขินชิบหายวายป่วงได้อีกนะ แม้จะมีหมาสองตัวกัดกันอยู่ใกล้ๆกูก็ตาม แต่กูก็หุบยิ้มไม่ได้เลยเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ผัวแม่งโทรมาชัวร์” ไอ้ภัทรครับ ไม่ใช่เชี่ยฟิล์มกับเชี่ยมิกหรอก
“เออ สรุปจะไปไหนกัน” ตัดบทไปเลย เดี๋ยวโดนล้อยาว
“หืมมมม ไม่ไปกันแล้วว่ะ เชี่ยฟิล์มแม่งติดหญิง ไอ้มิกก็ไม่ต่าง มันจะไปหาหญิงกันทั้งคู่แล้วเนี่ย”
“อ้าว เอางั้นเหรอวะ” ผมส่งสายตาเป็นคำถามให้เพื่อนมิกกับเพื่อนฟิล์ม ผลปรากฏว่าไม่ตอบเหี้ยอะไรผมเลย ซ้ำยังเดินแยกกันไปคนละทางอีก . .
ทิ้งให้ผมกับเชี่ยภัทรยืนโง่กันอยู่สองคน
“ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นเสือผู้หญิงทั้งคู่นะ กูคิดนะเว้ย กูคิดดดดด”
“คิดไรวะแม่ง”
“คู่เกย์ทะเลาะกันยังไงล่ะ!!!!”
ได้ยินอย่างนั้นผมถึงกับสะดุ้งเลยครับ
“ไอ้สาดดดดดด บ้าป่าว กูไม่เคยเห็นพวกแม่งสนใจผู้ชายเลยนะเว้ย” ไม่มีทาง ไม่มีทางเป็นไปได้
“หึหึ มันก็ไม่แน่” ภัทรยิ้มเจ้าเล่ห์ “ว่าแต่เชี่ยพีทมันเกี่ยวไรกับสองคนนี้วะ เห็นวันๆแม่งบูชาแต่มึง”
“อะแฮ่มๆๆ พอๆ กูจบตั้งนานละ”
“กูบอกมึงแล้วคินตา อย่างมึงต้องระวังผู้ชายไว้ต่างหาก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
ผมเบ้ปากใส่ไอ้เชี่ยภัทร และหลังจากนั้นเราสองคนก็เดินไปหาไรกินแถวๆหลังมอกันครับ เออ ไม่ได้มาเดินชิวแบบนี้ตั้งนานแล้ว เรตติ้งจากสาวๆกูจะเป็นไงบ้างหว่า ?
“ท่าทางมึงรีบๆ เห็นดูแต่นาฬิกา” เชี่ยภัทรตั้งข้อสังเกต
“เปล่าๆ”
ผมกับมันเลือกที่จะกินแจ่วฮ้อน ร้านนี้อร่อยนะและก็เป็นแบบนั่งพื้นด้วยครับ ไอ้ผมอ่ะวันๆเลือกที่จะกินแต่สุกี้เอ็มเคในห้าง รู้จักร้านแบบนี้ได้เพราะไอ้ภีมอยากให้เลี้ยงราคานี้มากกว่ามันเกรงใจ พอมันพามาครั้งแรกปุ๊บผมถึงกับถูกใจ ลากไอ้เพื่อนทั้งสามมากิน จนเกือบจะกลายเป็นร้านประจำ(ถ้าไม่ติดว่าเรียนหนักซะก่อน)
“อร่อยสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” ผมร้องอย่างมีความสุข
“อะไรก็แดกเข้าไป มื้อนี้มึงจ่ายนี่” ส่วนไอ้เหี้ยนี่เป็นตัวขัด
“เห้ยยยย ได้ไงวะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“เออนี่วันศุกร์ จะไปดูละครวิศวะกับกูมั้ย กูมีบัตร”
“อั๊ยยะ ช่วยผัวขายของเหรอมึง”
“เดี๋ยวเจอตีน”
“อืมมมมมมม โทษที กูติดไปส่งเอิญทำธุระที่กรุงเทพว่ะ”
“ส่งยังไง ส่งขึ้นเครื่อง?”
“ไม่ ขับรถไปส่ง”
ไอ้ทุ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม จังหวัดมอผมกับกรุงเทพห่างกันไกลตั้งหลายร้อยยยยยยย สุดยอดว่ะแสรด!!!!!!!!!!
“สุดตรีนเลยนะมึง สุดตรีนจริงๆ” ผมถึงกับเอาตับลงในถ้วยให้มันเลยครับ
“ฮ่าๆๆ แล้วถ้าเป็นไอ้เหนือ มึงจะยอมขับไปส่งป่ะล่ะ”
ผมนิ่งคิดแป๊บนึง . .
“แหม อย่างมึงก็น่าจะรู้คำตอบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“เชี่ยยย ว่าแต่กู มึงก็ไม่ต่าง เหอๆ”
ผมนั่งคุยนั่งกินชิวๆ(มีเบียร์ด้วยทาวเวอร์หนึ่ง)กับไอ้ภัทรจนสองทุ่มกว่า มันบอกมันจะไปหาเมีย เอ๊ย เจ๊เอิญที่ตึกคณะ ง่ะ มันก็ถึงเวลาแล้วสิที่ผมจะต้องไปดูพวกละครเวทีวิศวะซ้อม
เป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปดูเพราะไอ้เหนือมันอยากให้ไปด้วยนะครับ!!!!!!!
ไม่ได้เห็นหน้าตั้งสองวัน . . แหะๆ
ผมขับรถไปจอดอยู่แถวๆตึกศิลปกรรม คนใต้ตึกเริ่มจะคึกคักน้อยลงเพราะกิจกรรมกีฬามหาลัยเสร็จสิ้นลงไปแล้ว เกือบจะเงียบอยู่แล้ว ถ้าตรงใต้ถุนตึกไม่มีสาว(ดุ้น)เม้ามอยกันให้กระจาย
“อุ๊ยตายยยยย แพทย์หรือทันตะอ่ะเทออออ”
ผมคิดว่าผมจะไม่โดนอะไรแล้วนะ รีบเดินแล้วจริงๆ
“เอ่อ ทันตะครับ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชั้นชอบฟันหมอ เอ๊ย หมอฟัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดๆ”
มุขนี้กูได้ยินมาบ่อยแล้วเหอะ
“แล้วเนี่ยจะมาดูวิศวะเค้าซ้อมเหรอจ๊ะ” แม้จะระริกระรี้ไปเสียหน่อย แต่ก็พูดจารู้เรื่องอยู่
“ครับ”
“ประตูหน้าเข้าไม่ได้นะจ๊ะพ่อหนุ่มหน้ามน อ้อมไปประตูหลังอ่ะ ทีมงานเดินกันยั้วเยี้ย” เออแฮะ น่ารักดีนี่นา บอกผมละเอียดยิบ “ทีมงานพวกนั้นน่ากินด้วยนะหล่อน วิศวะแซ่บๆ โอ้ยยยย แค่เห็นก็น้ำลายไหล”
เอ่อ . . น่ากลัววะ ผมรีบเดินให้ห่างจากสาวดุ้นหน้าตาละม้ายคล้ายมาดามมดพวกนี้ดีกว่า แต่ไม่วายที่จะหันไปขอบคุณพวกนางนะครับ
ผมเดินอ้อมโลกมายังประตูหลังที่คุณๆเธอทั้งหลายบอก เสื้อหลากสีเดินเข้าเดินออกจริงๆด้วยทุกคนมีป้ายชื่อว่าเป็นสต๊าฟ ชิบหาย แล้วผมจะเข้าไปยังไงกันล่ะ
“กรี๊ดดด น้องคินตา เข้ามาเลยค่ะ เข้ามาๆๆ”
ต้องขอบคุณที่ผมมาดูพวกเค้าซ้อมบ่อยนะครับ ไม่งั้นคงไม่มีใครจำหน้าได้แน่ๆ
“กำลังซ้อมกันอยู่เลย นั่งเล่นตรงห้องแต่งตัวก่อนได้มั้ยคะ”
พี่สาวปีสามคนนี้นี่เอง . . แต่จำชื่อไม่ได้ กรรมจ้ะ
“อ้าว ไปดูข้างหน้าไม่ได้เหรอครับ”
“กรี๊ดดดดดดดด ไม่ด๊ายไม่ได้ค่ะ รอดูจริงวันพรุ่งนี้นะ น้องเหนือเปลี่ยนบทเปลี่ยนฉากบู๊เองเลยด้วย ทุ่มเทจริงๆ”
หา อะไรนะ หน้าอย่างมันเนี่ยนะ
“จริงเหรอพี่”
“คริคริคริ นั่งรอไปก่อนเดี๋ยวสักพักเหนือก็เข้ามาเปลี่ยนเสื้อแล้วล่ะ”
แล้วรู้ได้ไงว่ากูมารอครายยยยยยยยยยยยยยยยยย . .
“ครับพี่”
แอบเซ็งนิดหน่อยที่ตอนไอ้เหนือมันโทรมา ผมก็นึกว่าจะให้ผมดูพวกมันตอนซ้อมจริงได้ . . แต่ก็นะ ถ้าดูพรุ่งนี้มันก็ให้คนละอารมณ์อยู่ดี ผมรอก็ได้วะ ผมเดินเข้าไปในห้องช้าๆที่ข้างหน้าติดป้ายกระดาษว่า “เหนือ – ฟีเรเทียส”
โอ้วมายก้อดดดดดด เหมือนมึงเป็นซุปตาร์ไปแล้วเลยว่ะ ไอ้สาดดดดดดดด มีห้องแต่งตัวส่วนตัวด้วย สุดยอดดดดดดดดดดดด
แต่แอบเห็นก่อนเข้ามาก็มีห้องนางเอก(พร้อมคนสวย) ห้องนางร้าย(จำชื่อไม่ได้) ห้องตัวร้าย(ห้องไอ้ปอนด์)แยกกันอยู่อย่างดี ที่แยกไว้อาจจะเพราะชุดมันมีหลายชุดและก็กลัวความวุ่นวายหลังเวทีมันจะปนเปกันมั่วซั่ว ว้าว เป็นระบบดีจังแฮะ คงเพราะพวกนี้เรียนสายโครงสร้างมาด้วยมั้งครับ(เกี่ยว?)
ผมมีสิทธิ์เข้ามาสำรวจห้องแต่งตัวไอ้เหนือได้ด้วยเว้ยเห้ยยยยยยยยยยยย ห้องมันก็เล็กๆอ่ะครับ มีราวแขวนเสื้อผ้า(ไอ้เหี้ยมีแต่ชุดเจ้าชาย ชุดพระเอกอ่ะแหละ) มีอุปกรณ์ประกอบฉากที่มันควรจะมีไม่ว่าจะเป็นดาบ หนังสือ(หนังสือเนี่ยนะ?) อะไรเทือกๆนี้ก็กองๆรวมกันไว้ มีกระจกบานเบ้อเร่อ เห็นทั้งตัว มีเมคอัพอยู่หน้ากระจกด้วยครับ ไม่รู้มันต้องแต่งหน้าเองมั้ย ถ้าแต่งเองคงตลกพิลึก
“เหนือ เหนือไม่เข้าใจอ่ะ!” เสียงหวานเจื้อยแจ้ว ตายละ ผมไม่รู้ว่าผมควรอยู่ตรงนี้มั้ย ผมซ่อนตัวหลังผ้าม่านที่คาดว่าคงจะใช้ให้เหนือเปลี่ยนเสื้อผ้า
“พร้อม ผมก็บอกแล้วไงว่ามันดูไม่ดี”
เสียงไอ้เหนือแน่ผมจำได้ ได้ยินเสียงประตูปิดดังปัง! ผมแง้มผ้าม่านออกเห็นไอ้เหนือ . .
ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ซิกแพคสว่างๆทำกูเกือบอุทานออกไปแล้ว
ดีนะที่ยังมีสติ!
มันเปลือยท่อนบนข้างล่างเป็นกางเกงผ้าเหมือนทหารประเทศไหนสักอย่าง ทรงผมนี่ไม่ต้องพูดถึงเซทมาอย่างดี หน้าก็เขียนขอบตาซะดำเชียว(แต่เท่ว่ะ)
ข้างๆมีสาวสวยพร้อมเดินมาด้วย โอ้ว มายก้อด ซ้อมใหญ่หรือแสดงจริงเนี่ยคุณเธอ ผมเปียประดับด้วยดอกไม้เล็กๆทั่วผม ละลาย ราพันเซลป่ะเนี่ยยยยยยย
“และพร้อมอย่าทำแบบนั้นอีกทีนะ”
“มันก็แค่เล่นไปตามบทอ่ะ”
“ใช้มุมก็ได้นี่ครับ”
ท่าทางไอ้เหนือมันหงุดหงิดเล็กๆ เริ่มควานหาเสื้อบนราวเพื่อฉากต่อไป พร้อมหน้าแดงจนจะระเบิดออกมาแล้วครับ . .
“เหนือมีใครแล้วใช่มั้ย ทำไมไม่เหมือนแต่ก่อน”
“ฮะ อะไรนะ”
“ก็ตอนซ้อม เหนือยังทั้งกอดทั้งจูบจริง แต่หลังๆนี่มันอะไร”
พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากจะพ่นอะไรออกมาสักอย่างแต่มันไม่มีอะไรให้พ่น ผมอ้าปากหวอแล้วเอามือปิดปากตัวเองไว้กลัวส่งเสียงอะไรออกไป
หน้าชาไปหมดเลยกู . .
ดวงไฟเล็กๆในใจที่กำลังประทุรุนแรงขึ้นเรื่อยๆนี่มันอะไรกัน ?
“ผมขอโทษ”
เหนือเงียบไปนานกว่าจะเอ่ยปากพูดออกมาได้
ฮึ่ยยยยยยยยยยยยยยยย ว่ากูเป็นเพลย์บอย มึงแตกต่างกับกูมากมั้ยไอ้ฟาย ไอ้หื่น ไอ้ไม่ให้เกียรติผู้หญิง!!!!!!!
มันชะงักค้างอยู่แถวราวแขวนเสื้อผ้า หันหลังให้ผมอยู่ ส่วนพร้อมผมเห็นหน้าเธอเต็มๆ น้ำตาเธอปริ่มขอบตา
“พร้อมก็นึกว่าเราจะใจตรงกันซะอีก”
ไอ้เหี้ย สมน้ำหน้า เอาเลยครับพร้อม ด่ามันๆๆๆๆๆ เตะมันด้วยแล้วก็เหยียบมันซ้ำ !!!!
“ฉากต่อไปพร้อมต้องขึ้นแสดงไม่ใช่เหรอครับ”
ใจร้ายสุดตีน . . ผมกลืนน้ำลายมองดูพร้อมปาดน้ำตาวิ่งออกไปนอกห้องไอ้เหนือ ส่วนไอ้เหนือน่ะเหรอครับ ทุบราว ถอนหายใจยาว และก็หยิบเสื้อผ้าที่เพิ่งทำหล่นลงไปกองขึ้นมาใหม่
. . .
มึงคิดอะไรอยู่วะ ?
“จ๊ะเอ๋!”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
หน้าแม่งอย่างเหวอ โคตรฮาเลยครับพี่น้อง
แต่ฮาได้ไม่นาน เพราะผมลืมไปว่ากำลังประจันหน้าอยู่กับมนุษย์ซิกแพคผิวสว่างเรียกเลือด . .
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” มันยิ้มเก้อๆ
“เอ่อ ไม่นาน แต่เมื่อกี้ก็เห็นหมด” ผมเกาหัว
“เฮ้ออออออออออ” และในที่สุดมันก็เลือกชุดได้ “โทษทีนะ รอก่อน กูค่อนข้างรีบว่ะ”
กูรู้ไงไอ้สาด ซ้อมจริงก็เหมือนเล่นจริง และมึงกับพร้อมก็มัวแต่ดราม่าห่าเหวอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้หลังเวที เสียเวลาไปนานมากแล้วเนี่ย
ผมนั่งลงที่หน้ากระจก เห็นหลังไอ้เหนือไหวๆไปตรงผ้าม่านที่ผมแอบซ่อนตัวตะกี้ ใจไอ้คินสงบไว้ลูกๆ มันก็แค่ดูดีเฉยๆ ซิกแพคมึงก็มีเปิดดูดิ๊ ถลกเสื้อขึ้น . .
แต่ไหงมันนิ่มๆ TT
“เสร็จละ”
ผมมองไอ้เหนือเปลี่ยนเสื้อเสร็จผ่านกระจกเงา
O_O
“ฉากต่อไปเป็นงานราตรีเมืองของโมนิคอ่ะ หล่อมั้ย”
มึงยังจะถามกูอีกนะ เห็นหน้ากูมั้ย กูอึ้งแดก พูดไม่ออก ตัวแข็งทื่ออยู่เนี่ย
“เฮ้ย อย่าจ้องนานดิ”
ฮ่าๆๆๆๆ นานๆทีมึงจะอ่อนให้กูเห็นนะ
“ทำไมถึงจ้องไม่ได้ หรือมึงเขิน”
“เชี่ย กูป่าวเหอะ”
“มึงเขิน”
“บ้านมึงสิ!”
“ฉากสิบแปด ฟีเรเทียส โมนิค มิลาเนล ขึ้นในอีกสองนาทีค่ะ!!!!!!!!”
ดูท่าข้างนอกจะวุ่นวายมากพอดูครับ ได้ยินเสียงคนวิ่งไปมา
“ครับพี่”
“ไปสแตนบายตอนนี้ด้วยค่ะ!!!!!!!”
ประตูปิด ผมกระพริบตาปริบๆมองดูไอ้เหนือในชุดเจ้าชายรัตติกาล(เพราะแม่งสีดำทั้งตัว) มันก็มองผมอยู่เช่นกัน
มองกูทำไม . . กูเขินนนนนนนน
“เดี๋ยวมานะ”
“อะ อื้อ”
ก่อนจะไปแม่งก็ยังเอามือมาลูบหัวผมด้วยนะ . .
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เขินชิบหายเลยไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“เหนื่อยมะ”
เวลาปาเข้าไปเกือบจะเที่ยงคืน(หมาตัวไหนบอกกูว่าสี่ทุ่มฟะ?) ผมกับไอ้เหนือ(ชุดไปรเวทเสื้อยืดเกงยีนส์) แต่หัวยังตั้งและหน้าก็ไม่ได้ล้างเดินข้างกัน (ขอย้ำ ข้างกัน! อุบร๊ะจ๊ะเฮ่ย!) รู้มั้ยประโยคบนใครเป็นคนถาม . .
คิดว่าเป็นผมล่ะสิ
เปล่าครับ ไอ้เหนือโน่น
“กูไม่ได้เป็นพระเอกอย่างมึงนะ กูจะเหนื่อยได้ไง” ซ้ำมึงยังแย่งเป้กูไปถือ โล่งโปร่งสบายตัวแบบนี้จะเหนื่อยได้ไงแว้
“ก็มึงเป็นคนรอพระเอกอ่ะ”
คำพูดโง่ๆของมัน แต่ทำให้ผมไปไม่เป็นได้เหมือนกันนะ
เรียงประโยคยังไงดีกู
“โหยยยยย ก็ ก็ตอนรอก็ไม่ได้ทำอะไรมากนี่หว่า” ไม่ได้ทำอะไรเล้ย นอกจากดูซิกแพคมึงตอนเปลี่ยนชุดซ้ำแล้วซ้ำเล่า และก็แค่มึงวิ่งเข้าวิ่งออกก็แค่นั้นเอง
“เหรอ พาไปกินไรหน่อยดิวะ หิวว่ะ”
“เออ อยากกินไรล่ะ”
“แล้วแต่มึงอ่ะ”
“กูเพิ่งกินแจ่วฮ้อนมา”
“เชี่ย ไม่รอกู”
“ก็มึงซ้อม”
“ไปกินกับใครมา”
“ไอ้ภัทร”
“ภัทรไหน หนึ่งในบรรดากิ๊กมึงเหรอ”
“เพื่อนโว้ยสาดดดดดดดด ไอ้เชี่ยภัทรอ่ะ!”
“ฮ่าๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไร”
ไอ้ตุ่ย . . ผมชักสีหน้าขณะก้มหน้างุดเดินเตะใบไม้ที่หล่นแถวตึกศิลปกรรมไปเรื่อย(ก็ประโยคหลังสุดมันหันมายิ้มแฉ่งให้ผมอ่ะ!!) ตอนนี้เงียบเชียบครับมีเพียงแต่แสงไฟจากพวกที่เพิ่งจะซ้อมเสร็จกันเท่านั้น
ผมรู้สึกว่าที่ผมพูดคุยกับไอ้เหนือไป . . มันลื่นไหลดีจัง ราวกับที่ผ่านมาเรื่องราวร้ายๆเกรียนๆกวนตีนๆระหว่างผมกับมันไม่ได้เกิดขึ้น เหตุการณ์ที่ผมรุกเข้าไปหามันนั้น มันทำให้ผมกับมันได้เรียนรู้กันอย่างนั้นเหรอ ? และตอนนี้มันจะคิดอะไรกับผมมั้ยนะ . .
ผมหันหน้าไปมองใบหน้าด้านข้างของไอ้หัวสีน้ำตาลอ่อนเซ็ทอย่างเป๊ะ มันยิ้มร่าอยู่ราวกับว่าตัวเองกำลังมีความสุขเสียเต็มประดา
กูกับมึง . . เป็นอะไรกัน ?
ในหัวผมกำลังต้านกันเองขนาดหนัก
คินน้อยตัวที่หนึ่ง : ถามแม่งไปเลย ถามมันซะ ถ้ามันให้ความหวังมึงอีกก็ฆ่าหมกศพมันซะตรงนี้แหละ! เลวดีนัก . .
คินน้อยตัวที่สอง : ไม่ดีมั้ง . . ถ้ามันไม่ได้ชอบมึงขึ้นมา มึงอ่ะจะเสียหน้าเอานะคินตา
คินน้อยตัวที่สาม : อยู่อย่างนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ มันก็เหมือนจะรักจะชอบมึงดี ค่อยๆดูๆกันไป
ไอ้ตัวที่สามนี่มันใจเย็นแฮะ ผมค่อนข้างจะเห็นด้วยอยู่นะ . .
“คิดไรอยู่”
“ไม่มี!!!!!!!!”
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น”
“เปล่าเหอะ”
“หึ เอากุญแจมาดิ เดี๋ยวกูขับเอง” มันย้ายตัวไปฝั่งคนขับ ตอนนี้เดินมาถึงบีเอ็มสีขาวของผมแล้วครับ
“มึงไม่ได้เอารถมาเหรอ” ผมควานหากุญแจในกระเป๋ากางเกง
“ไม่ได้เอามา”
“เอ้า ทำไมอ่ะ”
หรือรถมันจะเสียอีก ??!!!!!!!!!!!!
“มึงจะได้มารับมาส่งกูไง”
พูดไม่พอยังทำหน้ากวนตีนใส่ผมอีก
“เรื่องอะไรล่ะ ไม่มีทาง”
กวนมากูกวนกลับเว้ย
“สัด มึงไม่คิดบ้างเหรอ ว่ากูกับมึงควรจะใช้รถคันเดียวกันได้แล้ว . .”
“….”
พูดอะไรออกมาวะครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ใช้รถคันเดียวกันแม่งก็เหมือนคบกันแล้วดิ ใช่มั้ยครับคุณๆ คิดงั้นกันมั้ยครับ!!!!!!!!!!!!!
หรือมันขอผมคบอยู่วะ
บ้าน่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ฮะๆ กูทำให้หมางง”
“ไอ้เหี้ย!”
“ขึ้นรถเร็วครับ หิวข้าวววววววววววววววว”
มันเดินมาเปิดประตูให้ผมด้วยแน่ะ
“เออ”
หรือเรื่องที่ผมสงสัย . . มันไม่ต้องถามก็ได้
ดูการกระทำก็น่าจะรู้ . .
หรือมึงจะหลอกอะไรกูอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นั่นแน่ะ คิดว่าจะจบตอนแล้วดิ . .
ยัง!!!!!!!!!!! 55555555555555555555
“ป้า กระเพราทะเลไข่ดาวพิเศษเพิ่มข้าว เยอะๆเลย” เหนือสั่งร้านอาหารตามสั่งของป้าคนหนึ่งแถวๆโต้รุ่ง แถบนี้มันแถวหอมันนี่หว่า นักศึกษายังลงมาหาไรกินกันเต็มเลยครับ
ผมไม่ปฏิเสธเลยว่าไอ้เหนือสภาพนี้ดึงดูดสายตาชะนี เอ๊ย นารีเพศขนาดไหน . .
“คินกินไรอ่ะ ร้านนี้อร่อยทุกอย่าง”
ผมกวาดสายตาลงมาเรื่อยๆ ไม่เค้ยไม่เคยที่จะมานั่งข้างถนนกินข้าวแบบนี้ครับ ไม่เคยเลยจริงๆ
“เอ่อ . .” กินดีมั้ยเนี่ย เมื่อกี้ยังจำพุงนิ่มๆของตัวเองได้อยู่เลย แม่ง ฝันร้ายของผมชัดๆ
“กินเยอะๆ ผอมจะตายห่าอยู่แล้วมึงน่ะ”
ผมเกาหัว . . กูผอมเหรอ จริงอ่ะ!
“แบบกูก็ได้งั้น”
เออดี ท่าทางน่าอร่อย
“ป้าครับแบบผมอีกจานนึง แต่ไม่ต้องเพิ่มข้าวนะ”
เดทข้างถนน กับไอ้เจ้าชายฟีเรเทียส
“หึหึ ไม่เคยมานั่งกินอะไรแบบนี้อ่ะดิ”
“อื้อ” ผมรับคำ
“บ้านมึงรวยขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“ก็..” จะว่ายังไงดีล่ะ “ไม่เท่าไหร่มั้ง”
“แต่บ้านกูจนนะ”
“หือ”
“บ้านกูจน มึงรับได้มั้ย”
ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ถามไม่พอยังจะทำท่ารอลุ้นคำตอบอีกนะ
“ถ้ารับไม่ได้ตอนนี้กูคงไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้อ่ะ”
“แล้วจะไปนั่งตรงไหนถ้าไม่ใช่ตรงนี้”
“อาจจะ . . บนเตียงกับใครสักคนมั้ง”
คำตอบของผมทำเอาผมเจ็บตัว ไอ้เหี้ยเหนือใช้ช้อนเคาะหัวผม!!!!!!!!
“อดีตมึงมีเยอะเกิน เก็บๆไว้ก็ดี”
“มึงก็เยอะ! . . วันนี้กูจำได้ทุกช็อตเลยนะ”
“ก็แค่อดีตอ่ะ!”
“ของกูก็แค่อดีตไง!”
พอป้าเอาอาหารมาเสิร์ฟ ผมกับมันจึงได้สงบปากลง
แม้จะมีปากเสียง(แบบไม่จริงจัง) แต่อาหารมื้อนั้นแม่งก็โคตรอร่อย . .
คนเขียนอยากกินกระเพราทะเล :sad4:
ตอนหน้าดูละครเวทีกัน!!!
เอ๊ะ หรือจะดูหลังเวทีดีกว่า 55555555555555555 :z1:
เม้น ๆ นะคะ จะหมื่นแว้ววววววววววววววววววววววววววววว :impress2:
-
มาเม้นก่อนค่อยอ่าน :really2:
-
:o8: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดหวานเว่อร์ จ้า โอยยยยยยยยย อิจฉาไฟลุก เหนือมาเต็มมากหยอดตลอด
คนเขียน ไม่อยากดูหลังเวที อยากดู(ประตู)หลังคินตาได้เปล่า :haun4: ( :z6: อิเหนือ ถีบ)
-
จิ้มเเล้วค่อยอ่าน!
อ๊างงงงง!!~
น่ารักอ๊ะ!
นั่งอ่านเรื่องนี้ทั้งวัน ในมือถือ ใช้Wifiโรงเรียนตั้งเเต่เช้า ตอนเย็นเพิ่งหมด 555
พอมาออนที่คอม ก็เลยมาอ่านตอนที่ 17 ต่อ
ชอบๆมากเลยค่ะ เรื่องนี้ ฮิฮิ
รอตอนต่อไปน๊า
-
รอตอนหน้า
:z2: :z2: :z2:
-
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงง
เขินๆๆๆๆๆๆเขินคู่นี้เว้ย ><
-
ไอ้เหนือมันมาเหนือกอีกแล้ว ตามมันไม่ทันจริงๆ
บทจะชัดเจนแม่งก็รวดรัดซะสั้นกุด ถึงคนอ่านจะไม่ใช่คิน แต่ก็ฟินรอไปแล้ว :impress2: :laugh:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หมั่นไส้อิเหนือค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
อิพระเอก อิหล่อ อิบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา
:-[
ได้ทีหยอดคินน้อยของชั้นใหญ่เลยนะยะ
หนูคินอย่าเพิ่งใจอ่อนลูก
เล่นตัวเยอะๆนะ ให้มันง้อเราบ้าง
อิจฉาอิเหนือจริงจริ๊ง
อยากได้แบบคินน้อยม่างงงงงงง
o9
เลิฟน้องคินน้อย
-
อยากดูตอนบนเตียงด้วยอ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฮิฮิ อิตาเหนือนี้จะน่ารัก น่าหลงไปใหญ่แล้วนะ
-
:-[อยากดูตอนเหนือบอกรักคินตาแล้วอ่าาา สรุปกันไปเรย :z1:
-
เอาอีกๆ เอาอีกๆ ฮิ้ววววววววววว :impress3:
-
ขอข้างเตียงได้ป่ะค่ะ =w=
ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆ ล้อเล่นจ้า
-
:กอด1:
-
อุกริ๊สสสสสส :-[
เขินแทนคินตากันเลยทีเดียว น่ารักเชียวนะจ๊ะ รีบๆขอเป็นแฟนสิยะเหนือ ไม่ทันใจเลย :angry2:
กอดคนแต่งค่ะ :กอด1:
-
เหนือน่ารักที่สุดอ่ะ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
เหนือ เยอะไปนะ.แต่คนอ่านก็ชอบ :o8: :o8:
-
เขินแทนคินตาอ่ะ >///<
-
:-[ ไอ้พี่เหนือพูดตรงๆสิคะ ไอ้พี่คินมันไม่ฉลาด
-
อยากดูหลังเวที อร๊ายยยยยยยยยบ :o8: :-[ :impress2: :haun4:
-
เหนือเปลี่ยนไป๋ๆๆๆๆๆ น่ารักขึ้นเวอร์อ่ะ อ้อนด้วย
ใจละลายแทนคินตาแล้วอ่ะ ถ้ามากกว่านี้ไม่ไหวแน่เลยใจเรา
ิคินตาก้อน่ารักทั้งคู่อะ อยากรู้ว่าัรักของใครมันจะเหนือกว่ากันจิงๆๆๆ
ส่วนอีกคู่ที่น่าลุ้น มิก&ฟิล์ม สรุปยังงัยๆ กัน แล้วมีพีทมาเอี่ยวด้วยร๋อออ
อยากรู้อ่ะ จะรอตอนต่อๆ ไปนะคะ เขียนได้น่ารักมั๊กๆ มากเลยคะ
-
เว้ยๆๆๆๆ
เชี่ยเหนือแม่มมาแรงส์ และจัดเต็มแบบสุดๆ
ทำเอาคินเป็นเทียนโดนไฟลนไปเลย
ใช้รถคันเดียวกันทำเอาคิดมากนะเนี่ยย
-
อร๊างงงงง เพ้ออ~ เราควรจะใช้รถคันเดียวกันได้แล้ว !!! >_<
-
เหนือ แกทำตัวค้างคาๆ
เอาให้ชัดเจนเลยได้ม่ะ จีบบอกจีบ
ขอคบขอคบ คนอ่านมันอยากรู้
5555555555
มิกฟิล์มหรอ ? ตอนแรกนึกว่ามิกพีท
ฮ่าๆ รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
ขนาดซ้อมใหญ่ตาคินยังอึ้ง แล้วแสดงจริงจะขนาดไหนเนี่ยะ
หึหึ +1 ให้จ้าาาาา
-
ความสัมพันธ์มันลื่นไหลไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรู้ว่าคบกันแบบไหน
-
เหนือหวานทึ่สุดอ่ะ :m1:
-
เรื่องนี้มาม่ามาก่อน แล้วของหวาน แล้วจะกลับไปมาม่าอีกมั้ยเนี่ย :z3: ขอหวานนานๆๆๆๆๆทีเถอะ :กอด1:
-
อ่านตอนกลางคืนนี่มันทำให้หิวจริงๆ :z3:
:pig4:
-
คินตาน่ารักอ่าาาา :-[
มีการสับสนทางความคิดทำให้เกิดคินน้อยหลายเวอร์ชั่น :laugh:
เดี๋ยวนี้มีแอบไม่ไว้ใจเหนือนิดๆด้วย
ตอนนี้เป็นอารมณ์แบบว่าทั้งหวาน น่ารัก และอบอุ่น
ชอบตรงที่การกระทำมันบอกความรู้สึกของคนทั้งคู่
ถึงแม้ต่างฝ่ายจะมีอดีตแต่ก็ยอมรับกันและกันได้
และสุดท้ายบรรยากาศไม่สำคัญเท่าความรู้สึกดีๆของทั้งสองคน o13
-
:mc4: :mc4: :mc4:
หนึ่งหมื่นวิวแล้ววววววววว เย้เย้ คนเขียนดีใจหลาย ๆ
ตอบเม้น ๆ
:o8: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดหวานเว่อร์ จ้า โอยยยยยยยยย อิจฉาไฟลุก เหนือมาเต็มมากหยอดตลอด
คนเขียน ไม่อยากดูหลังเวที อยากดู(ประตู)หลังคินตาได้เปล่า :haun4: ( :z6: อิเหนือ ถีบ)
อันนี้เหนืออาจจะไม่ได้ถีบคนเดียว
คินตาอาจจะถีบด้วย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
แต่คนเขียนก็อยากดูอ้า :haun4:
จิ้มเเล้วค่อยอ่าน!
อ๊างงงงง!!~
น่ารักอ๊ะ!
นั่งอ่านเรื่องนี้ทั้งวัน ในมือถือ ใช้Wifiโรงเรียนตั้งเเต่เช้า ตอนเย็นเพิ่งหมด 555
พอมาออนที่คอม ก็เลยมาอ่านตอนที่ 17 ต่อ
ชอบๆมากเลยค่ะ เรื่องนี้ ฮิฮิ
รอตอนต่อไปน๊า
กรี๊ดดดดดดด น่ารักมากกกกกกกก
คนเขียนเคยทำแบบนี้ตอนอ่านนิยายเรื่องอื่น
แต่เรื่องนี้มีคนทำด้วย ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมม : )))))))))))))
รอตอนหน้า
:z2: :z2: :z2:
เค้าก็รอ อิอิอิอิ
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงง
เขินๆๆๆๆๆๆเขินคู่นี้เว้ย ><
แนะนำให้ตบหัวคนข้างๆเพื่อบรรเทาอาการ
ปอลอ . . หัวของคนเขียนเองก็ได้ แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
ไอ้เหนือมันมาเหนือกอีกแล้ว ตามมันไม่ทันจริงๆ
บทจะชัดเจนแม่งก็รวดรัดซะสั้นกุด ถึงคนอ่านจะไม่ใช่คิน แต่ก็ฟินรอไปแล้ว :impress2: :laugh:
เหนือทำให้งงตั้งแต่ต้นเรื่อง
ตอนนี้ก็คงต้องงงกับมานต่อไป 5555
ชอบประโยคสุดท้ายอ่ะ เริ่ดดดดนะค้า : D
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หมั่นไส้อิเหนือค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
อิพระเอก อิหล่อ อิบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา
:-[
ได้ทีหยอดคินน้อยของชั้นใหญ่เลยนะยะ
หนูคินอย่าเพิ่งใจอ่อนลูก
เล่นตัวเยอะๆนะ ให้มันง้อเราบ้าง
อิจฉาอิเหนือจริงจริ๊ง
อยากได้แบบคินน้อยม่างงงงงงง
o9
เลิฟน้องคินน้อย
กรี๊ดดดดด เป็นชุดเลยยยย
เหนือรับแซ่บ
คินรับแซ่บหรือยัง ! ! !
ขอบคุณนะค้า
อยากดูตอนบนเตียงด้วยอ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฮิฮิ อิตาเหนือนี้จะน่ารัก น่าหลงไปใหญ่แล้วนะ
มาๆๆ มาดูด้วยกัน ฮี่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แค่คิดก็ . . ซับเลือดที่จมูกไว้รอเลย แอร๊ยยยยยยย
คนเขียนก็ชอบเหนืออ่ะ ผู้ชายในสเปก 55555555
:-[อยากดูตอนเหนือบอกรักคินตาแล้วอ่าาา สรุปกันไปเรย :z1:
เหนือ พ่อลูกชายยยย
รับทราบหรือยังค้า ?? :)))))))))))
เอาอีกๆ เอาอีกๆ ฮิ้ววววววววววว :impress3:
เอาอะไรอ่ะ ว้ายๆๆๆๆๆๆๆๆ(นังคนเขียนคิดเล็กคิดน้อย และคิดลึก)
ขอข้างเตียงได้ป่ะค่ะ =w=
ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆ ล้อเล่นจ้า
เรื่องนี้อย่าล้อเล่นเลยค่ะ
มาๆๆ มาดูด้วยกัน !!! :pighaun:
อุกริ๊สสสสสส :-[
เขินแทนคินตากันเลยทีเดียว น่ารักเชียวนะจ๊ะ รีบๆขอเป็นแฟนสิยะเหนือ ไม่ทันใจเลย :angry2:
กอดคนแต่งค่ะ :กอด1:
เอ้าน้องคิน รับทราบมั้ยคะ!!
สรุปให้ใครขอดีล่ะ ฮ่า ๆๆๆๆ ไม่รีบขอชะนีจะมาเกิดนะยะ เอเมน
กอดตอบค้า : )))))))
เหนือน่ารักที่สุดอ่ะ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
คนเขียนกรี๊ดที่สุดของที่สุดจ้ะ ว้ายๆๆๆ
(คินตาเหลือบหันมามอง ) อุ๊ย . .
เหนือ เยอะไปนะ.แต่คนอ่านก็ชอบ :o8: :o8:
ใช่ ลดลงมาบ้างนะจ๊ะลูกชาย !
ขอบคุณมากค่ะ ^^
เขินแทนคินตาอ่ะ >///<
มากๆจ้ะ ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:-[ ไอ้พี่เหนือพูดตรงๆสิคะ ไอ้พี่คินมันไม่ฉลาด
เรื่องนี้โดนเค้าว่ากันว่าโง่ทั้งคู่เลยนะ
คิน เหนือ !!!!!
อนิจจาจ้า 555555555555555555555555555
อยากดูหลังเวที อร๊ายยยยยยยยยบ :o8: :-[ :impress2: :haun4:
หลังเวทีไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
แต่คนเขียนจ้องไปที่ซิกแพคเหนือกับปอนด์ลูกเดียวเลยจ้ะ
ชะนีหลบไปซะ . .
เหนือเปลี่ยนไป๋ๆๆๆๆๆ น่ารักขึ้นเวอร์อ่ะ อ้อนด้วย
ใจละลายแทนคินตาแล้วอ่ะ ถ้ามากกว่านี้ไม่ไหวแน่เลยใจเรา
ิคินตาก้อน่ารักทั้งคู่อะ อยากรู้ว่าัรักของใครมันจะเหนือกว่ากันจิงๆๆๆ
ส่วนอีกคู่ที่น่าลุ้น มิก&ฟิล์ม สรุปยังงัยๆ กัน แล้วมีพีทมาเอี่ยวด้วยร๋อออ
อยากรู้อ่ะ จะรอตอนต่อๆ ไปนะคะ เขียนได้น่ารักมั๊กๆ มากเลยคะ
กรี๊ด ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
อย่าลืมติดตามอ่านต่อไปด้วยนะคะ
มาลุ้นด้วยกันเน้ออออออ ^^
อร๊างงงงง เพ้ออ~ เราควรจะใช้รถคันเดียวกันได้แล้ว !!! >_<
ไม่แน่ เหนืออาจไม่อยากเปลืองค่าน้ำมัน เพราะน้องคินมันรวย 5555555555
เว้ยๆๆๆๆ
เชี่ยเหนือแม่มมาแรงส์ และจัดเต็มแบบสุดๆ
ทำเอาคินเป็นเทียนโดนไฟลนไปเลย
ใช้รถคันเดียวกันทำเอาคิดมากนะเนี่ยย
ละลายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เหนือเริ่ดมั้ยล่ะ คนเขียนช้อบชอบบบบบบบ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะค้า จุ๊บส์!!!!!!!
เหนือ แกทำตัวค้างคาๆ
เอาให้ชัดเจนเลยได้ม่ะ จีบบอกจีบ
ขอคบขอคบ คนอ่านมันอยากรู้
5555555555
มิกฟิล์มหรอ ? ตอนแรกนึกว่ามิกพีท
ฮ่าๆ รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
ขนาดซ้อมใหญ่ตาคินยังอึ้ง แล้วแสดงจริงจะขนาดไหนเนี่ยะ
หึหึ +1 ให้จ้าาาาา
เหนือ ได้ยินมั้ยคะลูกกกกกกกกกกกกกกก
คู่ใหม่รอลุ้นจ้ะ คนเขียนก็ยังงงว่ามันจะลงเอยยังไง แหะๆ
รอดูละครเวทีพร้อมกานนนนนนนน จุ๊บๆ
รูปโปรไฟล์ละม้ายคล้ายน้องคินเลยเน้อ <3
ความสัมพันธ์มันลื่นไหลไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรู้ว่าคบกันแบบไหน
เป๊ะเว่อร์!!!!!!!!!!
เรื่องนี้มาม่ามาก่อน แล้วของหวาน แล้วจะกลับไปมาม่าอีกมั้ยเนี่ย :z3: ขอหวานนานๆๆๆๆๆทีเถอะ :กอด1:
สาธุแรงๆดังๆค้า . . อย่ามาม่ากันอีกเลยนะหนุ่ม ๆ 555555555555555
อ่านตอนกลางคืนนี่มันทำให้หิวจริงๆ :z3:
:pig4:
กรรมแล้ว ถ้าจะเหมือนคนเขียนขนาดนี้ !!!!
เกือบให้คินตามันอยากกินมื้อใหญ่แล้วมั้ยล่ะ เกือบไปแล้ว
ดีที่แค่แจ่วฮ้อนกับอาหารตามสั่งโต้รุ่งเน้ออออออออออออ :)))))))))))))
คินตาน่ารักอ่าาาา :-[
มีการสับสนทางความคิดทำให้เกิดคินน้อยหลายเวอร์ชั่น :laugh:
เดี๋ยวนี้มีแอบไม่ไว้ใจเหนือนิดๆด้วย
ตอนนี้เป็นอารมณ์แบบว่าทั้งหวาน น่ารัก และอบอุ่น
ชอบตรงที่การกระทำมันบอกความรู้สึกของคนทั้งคู่
ถึงแม้ต่างฝ่ายจะมีอดีตแต่ก็ยอมรับกันและกันได้
และสุดท้ายบรรยากาศไม่สำคัญเท่าความรู้สึกดีๆของทั้งสองคน o13
คุณเป๊ะมากค่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เริ่ดเลอเพอร์เฟ็คที่สุดเลย
ขอบคุณที่เข้าใจเนื้อเรื้อง เข้าใจตัวละครเป็นอย่างดีนะคะ
คนเขียนจะพัฒนาให้ดียิ่งๆขึ้นเลย . . สู้ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สุดท้ายนี้ขอบคุณนักอ่านเงาและก็นักอ่านที่ขยันมาเม้นมาอ่านมาดูทุกวันเลยนะ
ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงง . . รอลุ้นเรื่องราวกันต่อค่ะพี่น้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
คืนนี้ฝันดีกันทุกคน ราตรีสวัสดิ์นะค้า จ๊วบจ๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ปอลอ.บัตรละครเวทีรอบวีไอพียังเหลืออยู่ รีบจองกันเลยจ้า ! 55555555555555555555555555555555555
-
กระโดดกอดคนเขียน :กอด1:
ขอบคุณมากที่มาต่อบ่อยขนาดนี้
เค้าเริ่มหลงรักเหนือแล้วล่ะ แต่ที่หนึ่งในใจก็ยังไม่พ้นคินตานะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เหนือน่ารักเวอร์ อะไรเข้าสิงเนี่ย เปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นเทวดาเลยอ่ะ
ขี้อ้อนอย่างแรง ได้โปรดอย่าโมเอ้เกินคินตาสิ เดี๋ยวผิดคอนเซปต์พระเอกหมด ฮ่าๆๆๆ
แต่คินตายังน่ารักเหมือนเดิมนะ รั่วๆตลกเหมือนเดิม
เมื่อไหร่จะบอกรักแล้วขอคบกันอ่ะ แค่การกระทำกับการพูดเชิงแบบนี้มันยังไม่พอน้า
แต่เดาๆว่าวันงานละครเวทีมันต้องมีอะไรให้เซอร์ไพร์สแน่ๆเลย หุๆ
ในเมื่อเหนือกับคินจะได้กันแล้ว(?) งั้นเจ้ขอรับน้องปอนด์มาอุปถัมภ์ดูแลเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ
ดีใจที่มาต่อถี่ๆค่ะ ไม่ขาดตอนดี รักคนเขียนมากมาย รออ่านต่อนะค้า
ยินดีกับหมื่นวิวด้วยค่า
ปล.เวลาอัพตอนต่อแล้วเปลี่ยนหัวกระทู้รบกวนช่วยเขียนบอกหน้าด้วยได้มั้ยเอ่ย? เผื่อเวลาที่หน้ามันไหลไปจะได้กดหาอ่านง่ายๆน่ะค่ะ
-
พี่เหนือของเราแอบหวานหยอดซะคินตารับเกือบไม่ทัน 555+
แล้วมะไรจะได้คบกันอ่ะ
หวานกันได้ที่และคบกันสักทีสิ 555+
จะปูเสื่อรอNC หึหึหึหึ :mc4:
-
กรี๊สสสสสสสสสสส
ฟินตามนุ้งคินไปแล้ววว ไม่ไหวแล้วววววววววว เหนือนที!!!!!!!!!!!
:m11:
คนรอพระเอกมั่งละ ใช้รถคันเดียวกันมั่งละ รับได้มั้ยมั่งละ
โอยยยยย เหนือนทีอ้อนเป็นด้วยอ่ะ
:-[
เอาหวานๆแบบนี้ต่อไปนะๆ ไม่เอามาม่านะๆ :m1:
-
กระเพราาา.....
อยากกินนนนนอ่ะ
เหอะๆๆๆ
เยี่ยมมากนายเหนือ น่ารักจริงจริ๊งง
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า
-
อั๊ยย๊ะ!!คินตาอย่าง o13
ชอบๆๆ เรื่องน่ารัก
:pig4: :pig4: เป็นกำลังใจให้จ้าา มาต่อบ่อยๆนะ
-
ตอนหน้าขอเป็นแฟนกันเลยได้ไหมค่ะ.....
:กอด1: :L2:
-
แถมอีกสักตอนมิคืนนี้ มือถือผ้าซับเลือดรอแล้ว หุหุ
-
อยากกินกะเพราเต้าหู้หมูสับ... อร่อยสุโค่ยเลยนะจะบอกให้ หุหุ
เหนือเริ่มจะรุกแล้วแฮะ จะมีอะไรอีกมั้ยเนี่ยยย มาม่าสักชามมั้ย 555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เพิ่งตามอ่านค่ะ
สนุกมาก น่ารักมากกกกกกกกก
ลุ้นคู่มิก ฟิลม์ด้วย อิอิ
มาต่อไวไวน่ะค่ะ
-
อั๊ย ๆ >,<
-
ปากแข็งกันทั้งคู่อ่ะ
-
นั่นแน่ เหนือนที ขอคบกันอ่ะเด้
แล้วทำมาปากแข็งนะ
รอติดตามวันที่เจ้าชายคนนี้จะสารภาพรักซะที
-
อยากกินผัดกระเพาอ่ะ
รู้สึกเหนือจะน่ารักขึ้นเรื่อย ส่วนคิน ฮ่าๆๆ ชอบเวลามันเอ๋อจริงๆ
ว่าแต่ฟิลม์กะมิกนี่มันยังไงๆนะ อิอิ
-
ขอจองตั๋ววีไอพีได้ป่าวคนแต่งจ๋า
55555555
ว้าวว น้องคินหน้าอย่างนี้เลยหรอคะเนี่ยะ
เริ่มจิ้นได้เป็นฉากๆ 55
เราจำชื่อคนนี้ไม่ได้ด้วยสิ่
แต่รู้สึกจะเป็นเน็ตไอดอลของเกาหลีนะ
เห็นน่ารักดีเอารูปขึ้่นโปรซะเลย ฮ่าๆ
วันนี้ก็จะรอนะคะ
จะมาไหมหว่า ? > <
-
ตามอ่านอยู่หลายวันเพิ่งได้เม้น
คินน่ารักมาก ๆ แม้จะรั่ว ๆ เอ๋อ ๆ ก็น่ารัก
ส่วนเหนือก็คงถอนตัวไม่ขึ้นแล้วสินะ
-
เข้ามารอคินตา กะเหนือนะคร้าบบบบบ
-
เมื่อไหร่จะบอกรักกัลซักที :z2:
-
วันนี้ก็รอ .. :z2:
-
วันไหนก็รอ
-
555 ค่า เราก็ทำตลอดล่ะ มาเรียน เหมือนมานั่งเล่นWifiซะมากกว่า
ไว้ว่างๆ เราจะลงนิยายมั่ง (//อิดร๊วก เรื่องอื่นมรึงยังมะเคลียร์!!~)
รอตอนต่ไปนะ ส่วนบัตร ...
เราขอVIP ข้างๆเตียง แบบแถมกล้องหนังซูมด้วยได้ปะ
อร๊างงง!!
-
หายไปอีกแล้วว :sad4:
-
มารอตอนต่อไป อิ อิ
:-[
-
ผมเพิ่งเข้ามาอ่านวันนี้รวดเดียว
อยากจะบอกคนแต่งว่า
โคตรรักเอ็งเลย
ชอบมาก ๆ อ่ะครับ ชอบความน่ารัก และฮา ของคินตามาก
คือเป็นคนที่ไม่ค่อยคิดมากเลยอ่ะ น่ารักที่สุด
เหนือนที แรก ๆ ก็เอ๊ะ ไอ้นี่ เล่นตัวจังโว๊ย แต่พอหลัง ๆ
เฮ้ย เหนือ ~ น่ารักว่ะ
ณ ตอนนี้ หลงรักคนแต่งนะฮะ
หลงรักน้องคินตาครับผม
หลงชมพี่เหนือนะครับ :กอด1:
เป็นกำลังจวย เอ๊ย ! ใจ ต่อไปฮับ
-
มาให้กำลังใจคนแต่ง และมารอคินตากับเหนือครับ :L2:
-
ชอบเรื่องนี้จัง
น่ารักอะ ><
-
18
(37.5%)
ด้านของเหนือ
วันนี้วันศุกร์ครับ
ผมตื่นนอนตอนสิบเอ็ดโมงเช้า พบว่าตัวเองยังอยู่ในชุดเดิมเหมือนเมื่อคืน ตอนไปกินข้าวกับคินตามานั่นแหละครับ ผมพบว่าตัวเองเหนื่อยมากขนาดนี้ที่จะต้องตะโกนแหกปากแถมยังต้องมาทำเป็นดราม่งดราม่า เห้ย มันไม่ใช่ตัวผมเลยจริงๆนะ ผมชอบเงียบๆอยู่มุมแคบๆคนเดียวมากกว่า
รู้ไหมผมตื่นนอนได้ยังไง มีคนมาเคาะประตูห้องผม เสียงดังมากกกกกกกก เค้าไม่เกรงใจหรือผมมันนอนหลับลึกเองหว่า ? แต่ช่างเหอะ ผมเดินงัวๆเงียๆไปเปิดประตู
“กรี๊ดดดดดดดดดดด น้องเหนือ!!! ถ้าหนูจะหน้าพร้อมใช้งานตั้งแต่ตื่นนอนแบบนี้นะลูก!!!”
ตาเถร . . นี่มันคนหรือช้างฟะ ?!
ผมขยี้ตา พบพี่ด้า ฝ่ายคอสตูมของละครเวที พี่แกไม่ได้เรียนอยู่วิศวะครับ เรียนศิลปกรรมและชื่นชอบงานทางด้านนี้เลยอยากช่วย พี่เขาอ้วนๆเหมือนโดราเอม่อน หากจะลองนึกภาพ พี่ด้าให้นึกถึง . . บุ๊คโกะ เพราะเหมือนเป๊ะๆ
“พี่มาทำไรแต่เช้าครับ” ผมขยี้ตา เข้าหอกูมาได้ยังไง มันต้องมีคีย์การ์ดไม่ใช่เหรอ “แล้วนี่เข้าหอผมได้ยังไงอ่ะ”
“พี่เอาตัวเข้าแลกกับพี่ยามมาจ้ะ” คุณเธอดูภูมิใจที่สุด “เอ้า ไปอาบน้ำแต่งตัวเร็วๆเข้า พี่ต้องพาเหนือไปนวดหน้าในเมืองนะจ๊ะ”
“หา” ผมตกใจนิดๆ เกิดมายังไม่เคยทำสักครั้งเลย นวดน่งนวดหน้า “ต้องทำด้วยเหรอครับ”
“อันที่จริงหน้าหนูก็เป๊ะอยู่แล้วนะ แต่ว่าชะนีปีสองคนหนึ่งไหว้วานเจ๊มา พร้อมๆกับเงินตั้งเยอะให้หนูเป๊ะได้อีกกว่านี้! กรี๊ดดดดดด พูดแล้วก็อยากเห็น เร็วๆสิจ๊ะ”
“อ๋อ ได้ครับ” เป๊ะเหี้ยอะไรวะ ง่วงนอนชิบหาย ผมเกาหัวตัวเองแล้วก็กำลังจะปิดประตู แต่ลังเลว่าควรจะเชิญพี่ด้าเข้ามาในห้องรึเปล่า แค่โผล่หน้าเข้าไปนิดนึงก็เจอเตียงแล้วนะ ไม่เป็นไรมั้ง ถ้าพี่เค้าทำอะไรก็ถีบแม่งเลย “เข้ามาในห้องก่อนดิพี่”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด หนูเชิญพี่เข้าห้องจริงๆเหรอคะ” ถ้าพี่จะทำหน้าดีใจจนเวอร์ขนาดนี้ !!!! “อิอิ ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวพี่รอข้างล่างจ้ะ ยัยโมนิคก็รออยู่ เร็วๆนะคะน้องเหนือ”
“ครับๆๆ คร้าบบบบบบบบบ” ผมปิดประตูเกาหัวตัวเองอีกครั้งก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาเตรียมอาบน้ำ
ผมคิดว่าตอนเกือบๆจะแสดงผมจะไปรับคินตามาที่โรงละคร มันจะมากับผมมั้ยวะ หรือมันอยากจะมากับเพื่อนมัน ผมรู้สึกคุ้นๆว่ามันมีเพื่อนสนิทอยู่สองสามคน คนขาวๆติ๋มๆ กับคนเนิร์ดๆผมจำหน้าไม่ได้เท่าไหร่ แต่มีไอ้ห่านึงผมจำมันได้แม่น มันตัวสูงเกือบๆเท่าผมและหน้าตายังไทยแบบสัดๆ ที่ผมจำมันได้แม่นน่ะเหรอ
ก็เพราะไอ้เหี้ยนี่มันโทรมาหาผมไง
อย่าเพิ่งคิดอะไรไปถึงนั่นครับ มันโทรมาเพราะเพื่อนมัน เห็นมันปากเสียอย่างงั้นแต่โคตรจะรักเพื่อนและหวงเพื่อนมันมากเลยทีเดียว มันกลัวผมไปหลอกคินตาหรือทำร้ายคินตาอีกหนเลยมาคาดโทษผมเอาไว้ หึหึ ตลกดีนะ
ผมทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินออกไปหาพี่ด้ากับพร้อม . . ที่มองหน้าผมด้วยสายตาแบบน้อยอกน้อยใจยังไงไม่รู้ คิดไปแล้วผมก็ไม่น่าทำกับเธออย่างนั้นเลย มันให้ความหวังและก็ลากคนอื่นมาเกี่ยวพันกับปัญหาของตัวผมเอง เฮ้อ!
“ตายแล้ว! นี่จะเที่ยงแล้วเหรอ” พี่ด้าอุทาน
ผมกลืนน้ำลาย กูอาบน้ำนานขนาดนั้นเลย?
“แวะทานอะไรก่อนดีมั้ยคะ พร้อมหิวๆแล้วอะ” พร้อมที่นั่งข้างหน้าคู่กับพี่ด้าคนขับออกความเห็น ส่วนผมก็คงคอนเซปต์ คือ เงียบๆเหมือนเดิมอยู่เบาะหลัง
“อื้อ ก็ดีนะ ยัยผู้กำกับสั่งให้เอาตัวเธอสองคนไปโรงละครตอนบ่ายสาม น่าจะยังทันเวลาอยู่”
นวดหน้ามันใช้เวลาขนาดนั้นเลยเหรอวะ ? เพลียจิต ผมเริ่มคิดถึงเพื่อน คิดถึงชีวิตปกติ เมื่อไหร่งานละครเวทีนี่มันจะจบๆไปซักทีวะ!
“งั้นกินแถวนี้ละกันนะ”
พี่ด้าพามาร้านส้มตำไม่ไกลจากมอ เอ่อ ต้องเข้าใจนะครับว่ามอผมมันใหญ่มากๆ ผมเริ่มเอะใจเล็กๆเห็นคนกลุ่มหนึ่งนั่งกันในร้านตรงห้องติดแอร์ เสื้อเรียบๆขาวๆแต่งตัวถูกระเบียบเนี้ยบแต่ไม่มีเนคไท สำหรับมอผมไม่ทันตะก็หมอปีสองขึ้นไปแน่ๆ จะใช่คินตาป่ะวะ
เคยมั้ยครับ เวลาเราสนใจใครสักคน พวกที่เรียนคณะเดียวกันกับเค้าก็ทำให้เรามองหรือสนใจไปซะหมด อาจเป็นเพราะเรากำลังมองหาคนๆนั้นอยู่มั้ง
และมันก็ใช่ ! ไอ้คินแหงม กับเพื่อนมัน . . สองคน ทำไมสองวะ ปกติเห็นสาม ?
ผมกำลังจะลากพี่ด้ากับพร้อมไปนั่งใกล้ๆพวกนั้นสักหน่อย แต่ . .
“ไปนั่งตรงนู้นกันค่ะ พร้อมอยากได้ลมเย็นๆ”
ซะงั้นไปครับ . . ผมเกาหัวเดินตามหลังสตรีทั้งสอง(?)ไปช้าๆ ได้แต่เหลียวมองทันตะสามคนที่นั่งอยู่ไกลๆร้านนี้ทำไมมันใหญ่จังวะ!!!
“เป็นอะไรเหรอน้องเหนือ ดูไม่ค่อยมีสตินะคะ”
“หะ หา ป่าวครับ”
“ตายแล้ว เหม่อๆแบบนี้จะจำบทได้ป่าวเนี่ยลูกชาย”
“จำได้สิครับ” ผมค่อนข้างมั่นใจ ซ้อมจนจะพูดกับเพื่อนเป็นภาษาของไอ้เจ้าชายฟีเรเทียสแล้ว น่าจะผ่านได้ฉลุยน่า
แต่เซ็งชิบหาย , , แสดงทำไมเยอะแยะตั้งสองรอบในวันนึง!
รอบวีไอพีหกโมงเย็นครับ และรอบปกติคือสองทุ่มครึ่ง ผมอยากให้มันผ่านไปไวๆจริงๆ
ผมนั่งกินไปได้สักพักเห็นไอ้สามคนนั้นมันกำลังจะเดินออกจากร้าน ไอ้คินไม่ได้สังเกตว่าผมนั่งอยู่ตรงนี้ มันเดินคุยกับไอ้หน้าเนิร์ดที่ผมคาดว่าหน้าจะชื่อภัทรอย่างเครียดๆได้ยินแว่วๆว่าทำควิซไม่ได้หรืออะไรทำนองนี้ เห็นมันขมวดคิ้วทำหน้ายุ่งแบบนั้นแต่เชื่อมั้ยผมกลับฮาแทน แปลกว่ะ ไม่อยากเชื่อว่าหน้าอย่างงี้เคยมีสาวๆรุมตอม ผมว่าผู้ชายรุมตอมน่าจะเหมาะกว่านะ
แค่ได้เห็นหน้า . . สักแว้บ ก็มีกำลังใจละ
พอกินเสร็จพี่ด้าก็ขับรถไปยังสปาอะไรสักอย่างที่มีสาวๆรุ่นน้ารุ่นป้ามารุมกรี๊ดผม ผมโดนเขานวดหน้านวดตัวนวดแม่งทุกอย่างจนรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก พอนวดเสร็จก็โดนเขาพอกหน้าให้ อบไอน้ำ อบเหี้ยอะไรอีกไม่รู้เต็มเลย เออแฮะ ใช้เวลาเยอะจริงๆ แต่ผมชักจะสงสัยว่ากูเป็นพระเอกละครเวทีหรือละครหลังข่าวช่องสามฟะ ทำไมเสริมหล่อให้กูจนเหมือนจะไปเป็นดารายังไงยังงั้น
กว่าจะเสร็จก็เกือบบ่ายสาม . . ผมคิดว่าพี่ด้าจะตีรถกลับมอแต่ทว่า
พาเข้าร้านตัดผม TT
ฮ่วยยยยยยยยยยยยยยยยยย เยอะไปแล้ว
“ผมยาวไปนะ ตัดออกก็ดี” พี่ด้าว่างั้น
อืมมมมม ตามสบาย จัดการได้เต็มที่เลย พร้อมก็โดนไม่ต่างอะไรจากผม แต่เธอดูจะชอบอกชอบใจมากกว่าที่จะรำคาญแบบผม
ในที่สุด . . ผมของผมก็โคตรจะสั้นกว่าเดิมเหลือประมาณสี่เซ็นต์ ข้างๆก็โดนไถจนเกือบเกรียน แถมยังเอาต่างหูสีดำมาเจาะให้ผมอีก อ้อ แล้วก็โกรกหัวผมจากสีน้ำตาลอ่อนๆกลายเป็นสีน้ำตาลทองๆ โอ้ย กูเป็นเจ้าชายหรือกูเป็นเด็กแว้น แม่งเถื่อนได้อีก
“ว้าวววววววววววววววววววววววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆ ขอเจ๊หอมทีได้มั้ยคะ ลูกชายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”
นี่คือปฏิกิริยาของพี่ด้าตอนที่เห็นผมทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
คือมันดีหรือไม่ดีวะ แม่งกรี๊ดอย่างกับเห็นผีแน่ะ , ,
แต่การที่จัดเต็มให้ผมกับนางเอกละครเวทีนามว่าโมนิคอย่างพร้อมแล้ว เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นรู้มั้ยครับ
ก็ต้องใส่เกียร์หมาไปโรงละครน่ะสิ!!!!!!!
“กรี๊ดดดดดดด ห้าโมงสิบห้า ห้าโมงสิบห้าแล้ว กรี๊ดดดดดดดดด”
พี่ด้าแหกปากลั่น และตอนนี้แถวๆทางไปโรงละครรถก็เริ่มจะติดเพราะละครกำลังจะเริ่ม ฮ่าๆๆๆๆๆ คิดแล้วก็ตลก ผมไม่ใจร้อนปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถีของมันแหละ
แอบเห็นบีเอ็มสีขาวทะเบียนโคตรคุ้นขับผ่านหน้า , , นั่นไอ้คิน มันมากับใครหว่า ??
ผมเห็นแค่แว้บเดียว แต่คิดแล้วคิดอีกก็คิดไม่ออกว่าแม่งเป็นใคร ที่แน่ๆไม่ใช่เพื่อนมันแน่
มันเป็นใคร ???
To Be Continued. .
:mc4: ฮัลโหลวันเด็ก ! !
เค้าขอโทษที่มาต่อแค่นี้ TT
เรียนหนักมาก ทั้งควิซ ทั้งแลป และก็มิดเทอมที่ใกล้จะถึง
รอเค้าก่อนน้า , , เค้าจะพยายามมาต่อให้เร็วที่สุด
รักคนอ่านค่ะ :pig4:
-
จิ้มก่อนเเล้วค่อยอ่านค่ะ!!
อ๊ายยย คนเเรก รอมาตั้งหลายวัน
นั่นใครอ่ะคินตา! ระวังเหนือนทีหึงหื่นนะค่ะ!
เเล้วเหนือนทีจ๋า หล่อๆแบบเนี๊ยะ! สนใจมาเป็นกิ๊กเจ้มั้ย อะฮ๊าา
//โดนคินตากระโดดตบ
-
เป็นทีของคินบ้างแล้ว โฮะๆๆๆ
-
อ่าว คินตามากะใครนั่น เหนืออย่าคิดมากน้า
-
อิอิ หลงมากนะเนี่ย เหนือ แค่เห็นสักแว้บก็ยังดี :-[
คินตามากะใครไม่สำคัญ คินตาไม่นอกใจเหนือแน่นอนจ๊ะ
+1 ค่า :กอด1:
-
มันเป็นใคร !
มาต่อสิ
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
รีบๆๆมาต่อนะ
อยากรู้ว่าเป็นใคร
-
สะใจที่ต่อไปนี้สายตาของนายเหนือก็มีไว้เพื่อมองคินตาคนเดียว
-
ตอนนี้ ไม่อยากรู้ ว่าคินตา ไปกับใคร แต่อยากรู้ว่า นังชะนีปีสองที่ให้เจ๊ด้าพาเหนือไปเมคโอเว่อร์ มันคือใคร
หวังว่าจะไม่ใช่ นังชะนีเจ้าหญิงนางเอกละครนะ ไอ้เหนือก็อีกคน ซื่อรึโง่ไปกับเค้าเฉย ยอมให้เค้าทำนู่นทำนี่อีก เดี๋ยวเค้าก็ได้ใช่เป็นข้ออ้างต่างๆนาๆหรอก
-
ใครอ่ะ
-
ใคร แอบมีชู้แล้วหรอป่าว ถ้ายังช้า
-
เห้ย คินตาไปกับใคร อยากรู้ๆมาไขคำตอบเร็วๆนะครับ
-
ในที่สุดวันที่ก็มาถึง วันของคินตา รู้สึกสะใจเหนืออย่างบอกไม่ถูก :laugh: :laugh:
รักเค้าแล้วละซี่ หึงเยอะๆ เลย ฮึฮึ
-
37.5% แรกอยู่หน้า 15 เจ้าค่ะ
18
(62.5%)
ด้านของคินตา
วันนี้วันศุกร์
นี่มันเป็นวันที่ไอ้เหนือมันมีงานใหญ่นี่นา ถามว่าผมตื่นเต้นมั้ย . . ก็นิดหน่อยอ่ะนะ(ยักไหล่) ถามว่าผมอยากดูเร็วๆมั้ย . . ก็ไม่เท่าไหร่ และถามว่าผมอยากเจอหน้าพระเอกมั้ย . . ก็ไม่อีกอ่ะแหละ
“ตอแหล!!!!”
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เสียงตุ๊ดเพื่อนร่วมคณะของผมเอง มันกำลังด่าเพื่อนมันอยู่ข้างๆผมเนี่ย ให้ตายเหอะ มึงช่างตะโกนมาอย่างเหมาะเจาะเหมาะเหม็งเสียเหลือเกิน ทำเอากูสะเทือนไปทั่วทั้งหัวใจไตและตับ
วันนี้คลาสเลิกตั้งแต่บ่ายสามครับ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าอาจารย์ปล่อยเร็ว!! โอ้ แม่เจ้า แอบได้ยินว่าอาจารย์เองก็รีบๆจะไปงานละครเวทีเหมือนกัน และคงใช้เวลาแต่งตัวมากพอดู อืมมมมมมมมมมม งานนี้ท่าจะไม่หมูเหมือนที่ผมคิด นี่มันงานช้างเห็นๆ!
“มิก มึงเห็นเชี่ยฟิล์มมั้ยเนี่ย”
ผมถามเพื่อนด้วยความเคยชิน แต่พอได้รับคำตอบเป็นความเงียบเท่านั้นแหละแทบจะเอามือตะครุบปากตัวเองไว้ไม่ทัน
“ไม่เห็นแต่เช้าแล้วนี่” มิกยักไหล่ เออดีที่ไม่ทำให้หน้ากูเสียมากไปกว่านี้
“กูถามจริงดิ พวกมึงมีปัญหาอะไรกันวะ” ภัทรเริ่มเปิดประเด็น “กูก็ไม่อยากจะเสือกเท่าไหร่หรอกนะ แต่มีปัญหาจนไอ้เชี่ยฟิล์มมันโดดเรียนเนี่ย กูขอเสือกหน่อยเหอะ”
“ที่มันโดดเรียนไม่ใช่เพราะกูหรอก” มิกตอบส่งๆเหมือนไม่ค่อยแคร์อะไร แต่ขอโทษเถอะ กูเริ่มคันไม้คันมืออยากจะจับพวกมึงมาเปิดอกคุยกันให้รู้เรื่องละ! เป็นห่าไรกันวะ ทำอย่างกับคนงอนกัน และเพื่อนที่ไหนมันงอนกันได้ ไอ้เหี้ย!!
สักวันผมกับไอ้ภัทรต้องรู้ให้ได้ครับ!!!(ทำสัญญากับลับๆระหว่างเรียน)
“แล้วมึงจะไปเป็นเพื่อนกูใช่มั้ย เย็นนี้” ผมเริ่มกลืนน้ำลาย ไม่อยากไปดูแบบหัวเดียวกระเทียมลีบจริงๆ
เพราะว่าหนึ่ง ไอ้เหี้ยภัทร คู่หูจำเป็นของผมมันต้องขับรถไปส่งเจ๊เอิญ
และสอง ไอ้เชี่ยฟิล์ม มันเคยบอกผมว่าจะไปดูไอ้ภีมด้วย แต่สถานะมันตอนนี้ไม่มีความแน่นอนเอาซะเลยว่าจะไปหรือไม่ไป ก็หายหัวซะแบบนี้!!
“อืม ไปก็ได้” ขอบใจมึงมากกกกกก ไอ้มิกกกกกำกก กูซึ้ง TT “แล้วนี่แต่งตัวยังไง”
“กูเซ็งมากเหอะเรื่องนี้” ผมโวยวาย “ก็ได้ข่าวมาว่าต้องแต่งแบบพวกไปดูรอบปฐมทัศน์อ่ะ สูท เชิ้ต ไรเทือกๆนี้แหละ แม่ง กูอยากใส่เสื้อยืดขาสั้นไปดูจะแย่”
“หึ” เชี่ยภัทรแค่นหัวเราะ “อย่างมึงอ่ะนะจะแต่งแบบนั้นไปโชว์พระเอกละครเวที”
“ก็ . . ก็กู อยากแต่ง” ผมเรียบเรียงคำพูดตัวเองไม่ถูก ที่ผ่านมากูเนี้ยบตลอดเวลาเลยเหรอแว้ ไม่รู้ตัวเลย
“เอาเหอะๆ” มิกทำหน้าเซ็ง(ตอนนี้กลายเป็นหน้าประจำของมันไปแล้ว) “ใกล้ๆเวลาก็เจอกูหน้าโรงละครละกัน เดี๋ยวกูโทรหา” มันโบกมือลาพวกผม
“บายเชี่ยมิก” ภัทรโบกมือตอบ “กูไปก่อนละกันนะคิน มีอะไรก็โทรหากู”
“เออๆ ขับรถดีๆล่ะ” ผมบอกเพื่อน
เมื่อผมเปิดประตูบ้าน
“เซอรไพรส์!!!!!!!!”
“เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไอ้ฟาย นี่มึงทักทายพ่อมึงแบบนี้เหรอวะเชี่ยคิน”
“เจมส์เหรอ”
“ก็เออดิ”
“เฮ้ย!!!!”
ผมผลักร่างสูงโปร่งของชายวัยสามสิบห้าออก ดูมึนงงกับสถานการณ์ตรงหน้าที่สุดในแปดโลก พ่อโผล่มาจากไหนวะ ได้ข่าวล่าสุดเห็นบอกว่าไปทำไร่ทำสวนที่อิตาลี!!!
“ไอ้คิน เดี๋ยวกูเตะ”
“เจมส์ไม่แก่ลงเลย”
จริงที่สุดเท่าที่ผมจะบอกได้ พ่อผมสูงกว่าผม(เท่าๆไอ้เหนือ)และมีกล้ามเนื้อเรียงกันเป็นตับ หน้าละอ่อนคล้ายคนยี่สิบกลางๆมิหนำซ้ำยังไม่มีริวรอยสักริ้วให้เห็น
“แม่กูดูแลกูดี” พ่อผมออกจะกวนติ่งไปซักหน่อย “แล้วแม่มึงล่ะ เป็นยังไงบ้าง” แม่กับพ่อผมอายุเท่ากัน ทั้งคู่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ไม่รู้เล่นกันอีท่าไหนจึงท้องผมตอนแม่อายุสิบหก
แต่ตอนนี้ดูท่าแม่ผมจะไม่ได้นึกรักนึกชอบอะไรพ่อผมอีกแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ตามผู้ชายที่เธอชอบไปทั่วทุกพื้นที่ในประเทศอย่างงี้หรอก
“ยายบอกว่าเคทสบายดี”
“นั่นไง ยัยนี่ไม่สนใจลูกอีกละ” พ่อกำหมัด “ช่างแม่งเหอะ ว่าแต่ . . มากินองุ่นเร็ว ของฝากจากอิตาลีเชียวนะ”
“เจมส์มาได้ไงเนี่ย” ผมนั่งลงบนโซฟาที่พ่อผม(เปลือยท่อนบน)นั่งอยู่ พ่อเอาขาวางพาดไปทั่วทำท่าสบายใจไม่แคร์สิ่งใดบนโลก ปวดเศียรกับพ่อผมจริงๆ
“ก็นั่งเครื่องลงกรุงเทพ และก็นั่งเครื่องมาลงนี่” พ่อตอบสบายๆ
“ไม่ใช่แบบนั้น” โอ้ยยยย กูเซ็งพ่อตัวเอง “คือ . . นึกไงมาหาผม”
“อ้าว ไอ้สัด” ผมโดนพ่อตบหัว “กูคิดถึงลูกกู”
“คิดถึงเหี้ยไร ไม่เห็นจะติดต่อมาเลย”
“ก็งานกูยุ่ง!!!!” เจมส์โวยวายใส่ผม “แล้วนี่ท่าทางมึงรีบๆ จะไปไหนอ่ะ”
“มีงานละครเวที” ผมตอบส่งๆ
“ว้าว บรอดเวย์เหรอ”
“มันคืออะไรอ่ะ” ผมเกาหัว
“ก็คล้ายๆที่มึงว่าอ่ะแหละ” พ่อผมก็ดูจะเซ็งผมไม่แพ้กัน “แล้วนี่มีบัตรเผื่อกูมั้ย กูอยากไปว่ะ”
“ไม่มี!!!!” ผมตอบทันควัน
“มึงโกหก!!!”
“ไม่มีจริงๆ!!!”
“แล้วนี่อะไรสามสี่ใบหา!!!!”
หมดกัน . . พ่อผมสังเกตเห็นตั๋วที่วางอยู่บนโต๊ะแถวนั้น ให้ตายสิ ผมรู้แล้วว่าผมได้เชื้อเรียนเก่งมาจากใคร ก็เจมส์ที่นั่งหัวโด่อยู่นี่ไง
“อู้ววว เริ่มหกโมงเย็น นี่ก็จะห้าโมงแล้ว มึงไม่รีบเหรอ” พ่อดูสดชื่นเป็นที่สุด “คงจะมีนักศึกษาสวยๆเพียบเลยสินะ ไปแต่งตัวเร็วๆเข้า อย่าให้กูรอนาน!!!”
ในที่สุด . .
ผมก็มายืนแกร่วอยู่หน้าโรงละครตรงพรมแดงกับชายที่หน้าตาอายุไล่เลี่ยกัน พ่อวางมาดนิ่งๆต่อหน้าคนอื่น แต่พอลับหลังก็ชี้ชวนให้ผมดูคนสวยโน่นนี่นั่นไปทั่ว ผมดีใจนะที่ได้เจอพ่อ แต่ขอให้พ่ออยู่สงบๆเงียบๆบ้างก็น่าจะดี
“พ่อ นี่ไอ้มิก จำได้ป่าว” ไอ้มิกยกมือไหว้พ่อผมอย่างรู้งาน มันอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้ม ผมอยูในชุดสีฟ้า ส่วนพ่อ . . จัดเต็มมาด้วยสูทดิออร์ TT ไม่รู้เฮียแกจะเวอร์ไปไหน (และก็ไม่รู้ไปเอามาจากไหนด้วย)
“พ่อดูหล่อมากเลยครับ” มิกชมจากใจ
“โอ้ย เรื่องนี้มันของตายอยู่แล้ว ไอ้ลูกชาย” กรรมของเวร . . พ่อกู
ผมยังจำครั้งแรกที่ไอ้สามตัวมันเจอพ่อผมได้ พวกแม่งนึกว่าเป็นพี่ชายผม!!! หาว่าผมล้อพวกมันเล่น ให้ตายเหอะ
ตอนผมอายุเท่าพ่อ ผมจะยังหน้าเด็กมั้ยนะ
“คินตา ขอถ่ายรูปหน่อยนะครับ”
เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ววะที่ผมโดนขอแบบนี้ ก่อนหน้าไอ้มิกมาถึงก็หลายคนละครับ พวกแม่งรู้จักผมได้ไง ผมมีรูปคู่กับพ่อไปตั้งเยอะด้วย ไม่รู้จะมีข่าวลืออะไรอีกรึเปล่า แต่ที่แน่ๆ คนนอกไม่มีวันคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นพ่อผม TT
แอบตื่นเต้น ตอนนี้ที่หน้าโรงละครมีโปสเตอร์อยู่เต็มไปหมด ผมประทับใจโปสเตอร์ขนาดโคตรใหญ่ที่มีหน้าของตัวละครและก็คำโปรยสั้นๆ แม่งอย่างสวยอ่ะ ผมแอบถ่ายรูปคู่กับไอ้เหนือในโปสเตอร์ด้วยครับ จุ๊ๆ อย่าบอกมันเชียวนะ โคตรน่าอาย
ฟีเรเทียส
หากจะต้องเลือกระหว่างบ้านเมืองและผู้เป็นที่รัก ข้าขอเลือกหญิงที่ข้ารักอย่างหมดหัวใจ . .
บอกได้คำเดียวว่า . . จะอ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮ่าๆๆๆๆผมล้อเล่นนะ น่าสนุกดีเหมือนกัน ในโปสเตอร์เป็นรูปมันชูดาบขึ้นมาและก็ทำหน้าขึงขัง โอ้ย น่าล้อชิบหายเลย
“มึงจ้องรูปไอ้เหี้ยนี่มากกว่าสิบนาทีแล้วนะ เป็นห่าไรมากป่ะ” เจมส์แน่นอน คอนเฟิร์ม
“บ้า เจมส์ ไม่ได้จ้องสักหน่อย”
“ไอ้คิน กูไม่ได้โง่” เรื่องนี้ล่ะเร็วนัก “เพื่อนมึงเหรอ” พ่อจ้องรูปพระเอก
“ครับ”
“แม่งงงงงง หล่อเกินหน้าเกินตากู” พ่อผมบ่นอุบ “แล้วเนี่ยมึงรู้จักป่ะ สวยเอกซ์ท่าทางจะเซกส์จัดน่าดู” พ่อผมมิได้สนใจรูปไอ้เหนือนานนักหรอกครับ พ่อหันไปหาโมนิคคนงามที่ทำหน้าสวยเศร้ากับทรงผมราพันเซลของเธอ
โมนิค
ข้าขอตายวายชีวา หากจะให้ข้าพรากจากคนที่ข้ารัก . .
น่าอ้วกพอกัน แต่คุณเธอสวย ผมเลยอ้วกน้อยกว่าของไอ้เหนือนิดหน่อย ฮ่าๆๆๆๆๆ
แต่เจมส์บอกว่าเธอสวยเอกซ์ ตรงไหนวะ ออกจะน่ารักคุณหนูๆมากกว่านะ
มิลาเนล
ใครกล้าหยามเกียรติหญิงชาวบาราติเออร์ ก็เหมือนหยามเกียรติของชายชาวบาราติเออร์ . .
ไอ้ปอนด์มีหนวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมอดคิดถึงความขี้เล่นของมันไม่ได้ครับ ไม่ได้คุยกับมันนานมากแล้ว ตอนนี้คงจะถอดความขี้เล่นออกไปเหลือเพียงแต่ความโหดของการเป็นตัวร้าย นึกไม่ออกเหมือนกันว่าผมจะหลุดขำมันตอนที่มันร้ายน่ะ
“เห้ย คิน เข้าไปเหอะ” มิกเอ่ยปากชวน “พ่ออยากกินอะไรก่อนมั้ยครับ”
“โอ้ย ไม่เป็นไร กูฟาดองุ่นมาเต็มท้องแล้วอ่ะเมื่อกี้” ไหนบอกซื้อมาฝากผมไง “ทำไมมีแต่ผู้ชายมามองลูกกูวะ กูไม่เข้าใจ”
คำพูดของพ่อทำเอาผมกลืนน้ำลาย แต่ไอ้เชี่ยมิกเอาแต่กลั้นขำลูกเดียว
ในที่สุด . . ผมก็จะได้ดูการแสดงที่ไอ้เหนือทุ่มเทซ้อมมานานนับเดือน
ม่านการแสดงถูกเปิดออก พร้อมฉากทุ่งไม้ใบหญ้าเขียวขจี พร้อมเดินออกมาโปรยดอกไม้เล่นพร้อมกับสนมผู้รับใช้สองนาง
“หึยยยย นางฟ้าชัดๆ” เสียงของเจมส์ครับ - -
ผมนั่งตรงกลางระหว่างพ่อกับมิก ตรงที่นั่งข้างๆไอ้เชี่ยมิกว่างนั่นแสดงว่าไอ้ฟิล์มไม่มาแหงซะ
“เจ้าหญิงโมนิค แดดตรงนี้มันร้อนมากเกินไป กลับไปพักผ่อนที่วังเถอะเพคะ”
“มึงว่า . . เค้าอายุเท่าไหร่วะคิน”
จะได้ดูแบบมีสมาธิมั้ยเนี่ยกู ?
“เท่าผมครับ เธอเรียนปีสอง”
“เห้ยยยยยยยย กูจะกินเด็กอายุเท่าลูกกู ฮ่าๆๆๆ แม่งอย่างขำอ่ะ”
เจมส์ ได้โปรดเกรงใจคุณนายทรงผมมีกระบังข้างๆด้วยเถอะTT นางจิกมาแปดสิบกว่ารอบแล้วเห็นจะได้ เจมส์ยุกๆยิกๆตลอดแถมยังชวนผมคุยไม่หยุดอีกต่างหาก น่าเศร้า . .
“เจ้าพี่เพคะ น้องได้ข่าวว่าเจ้าพี่จะเสด็จไปเมืองบาสกาล น้องใคร่อยากจะไปกับเสด็จพี่ด้วย ได้หรือไม่เพคะ”
ไอ้ปอนด์มันออกมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ครับ ตอนนี้สมาธิผมหลุดลอยออกไปไกลโพ้นเพราะเจมส์ยุกยิกไม่พอไอ้เหี้ยมิกก็บีบีสั่นเข้ามาไม่หยุดอีกต่างหาก ท่าทางมันฉุนเฉียวเอาการ
“มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย ..” ผมหันไปถามมิก
“ไม่ได้หรอกโมนิค เมืองบาสกาลเป็นเมืองคนเถื่อน ไม่เหมาะกับหญิงอ่อนหวานเฉกเช่นเจ้า ข้าว่าเจ้าไป ..”
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไร” มิกตอบ
“เจ้าพี่ ข้าขอร้อง กว่าเสด็จแม่จะอนุญาตให้ข้าได้ไปเที่ยวต่างเมืองนั้น . .”
“ละครอะไรวะ ก็หนุกดีอ่ะนะ แต่ทำไมผู้หญิงมีน้อยจัง” เจมส์บ่น
“พ่อไม่น่ามากับผมตั้งแต่แรกไง”
“ไอ้สาดดดดดดดดดด เรื่องของกูเว้ยยยย”
“ก็ได้ หากว่าเจ้าต้องการอย่างนั้น แต่เจ้าต้องสัญญากับพี่มาก่อน ว่าเจ้าจะอยู่แต่ในสายตาของพี่ ไม่ซุกซนเหมือนเช่นที่ผ่านมา” เจ๋งแฮะ ไอ้เหี้ยปอนด์เล่นสมบทบาทมาก แต่เมื่อกี้โมนิคพูดว่าไรวะ โอ้ยยยยยยยยยยยย งงสัด
“ข้าสัญญาเพคะ”
ฉากเปิดตัวเมืองบาสกาล . .
มีชาวเมืองมาเต้นรำประกอบดนตรีพื้นเมือง(ไม่รู้ไปเอาซาวน์แบบนี้มาจากไหน) แอบเห็นไอ้ภีมไหวๆเต้นควงแขนกับหญิงชาวเมืองได้อย่างน่ารักน่าดูชม ฮ่าๆๆๆ เพิ่งจะเคยเห็นมันในมุมนี้นะ
ผมไม่ได้มาดูไอ้เหนือคนเดียวซะหน่อย . . ว่าแต่เมื่อไหร่เจ้าชายจะเดินออกมาล่ะ
ยังไม่ทันที่ผมจะได้เห็นพระเอกออกมาเดินท่อมๆ ก็มีคนมาเดินท่อมๆผ่านหน้าผ่านตาผมไปซะก่อน
ไอ้ฟิล์ม ??
มาทำเหี้ยอะไรตอนนี้วะเนี่ย
“มึงมาทำไม” มิกถามแทนผมทันทีที่มันหย่อนก้นลงนั่งข้างๆมิก
“เจ้าว่าอะไรนะ เจ้าชายเมืองบาราติเออร์เสด็จมาด้วยองค์เองเชียวหรือ” และนั่น . . ฟีเรเทียส เปลือยท่อนบน !!! ฝึกดาบกับเหล่าทหารกล้าไปพร้อมๆกับฟังทหารที่มารายงานไปด้วย มึงออกมาตั้งแต่ตอนไหนนนนนนนนน
ทำใจเถอะ ผมไม่สามารถดูละครเวทีอย่างมีสมาธิได้อีกแล้ว TT
แม้จะไม่ค่อยรู้เรื่องที่มันพูดนัก แต่ผมก็จ้องมองหน้ามันไม่วางตา ไอ้เหนือคนเดิมที่เคยกัดจิกผม คนเดิมที่เคยทำร้ายผม และคนเดิมที่กินข้าวข้างถนนกับผมเมื่อคืนวาน ตอนนี้กำลังเปล่งรัศมีเจิดจรัสเป็นพระเอกที่คุณหญิงคุณนายส่งเสียงกรี๊ดให้ มันไม่มีทางรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้ ผมรู้สึกเคยชินกับการที่จะต้องมองมันอยู่ห่างๆ แต่ครั้งนี้มันกลับแปลกออกไป
มันตัดผมใหม่ด้วยแฮะเพิ่งเห็น . . โอ้วมายก้อด หล่อเกินหน้าเกินตากู!!!!
“กูชักจะหมั่นไส้ไอ้เด็กเวรนี่แล้ว แม่ง มันหล่อเกินไปป่ะวะ” เจมส์ดูหงุดหงิด อาจเป็นเพราะมีฉากที่เหนือกับพร้อมจีบกันหลายฉาก
ยอมรับว่ารู้สึกแปลกๆอยู่เหมือนกัน . . แต่ทำไงได้
“อย่าแตะมือกู” เสียงไอ้มิกนี่หว่า ผมหันขวับไปทางขวา เห็นมือไอ้ฟิล์มคว้ามือไอ้มิกไว้หมับ ราวกับกลัวมันชักมือหนี
เวร เวร เวรละไง!
ผมเริ่มกลัวว่ามันจะเป็นอย่างที่ผมคิด
“ก็กูจะแตะ”
“มึงไม่มีสิทธิ์”
“กูมี”
“ไอ้เหี้ย ใครให้สิทธิ์นั้นกับมึง”
“ก็กูนี่แหละ”
ปวดหัวแทนพวกมันสองคน แต่ตอนนี้ผมอยากจะทำตัวลีบๆแล้วหายไปจากตรงนี้ซะ คนรอบข้างเริ่มมองที่พวกเราทั้งสี่คนอย่างประณาม เพราะเสียงดังไม่เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเค้าเอาเสียเลย
กูอยากตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“เจ้าหญิงจะให้เกียรติมาเต้นรำกับข้าได้หรือไม่”
“เมื่อไหร่มึงจะเข้าใจ” ไอ้เชี่ยฟิล์มครับ
“เข้าใจเหี้ยไร”
“สิ่งที่กูทำไป มึงยังไม่รู้อีกเหรอ”
“กูไม่อยากรู้”
“นี่มึงอย่าหนีปัญหานักได้มั้ย”
“ไอ้ฟาย!!!” ไอ้มิกโมโหจัดถึงกับต้องตะโกนออกมาท่ามกลางความเงียบ จนนักแสดงบนเวทีอย่างไอ้เหนือและก็พร้อมหันมาทั้งคู่เลยครับ ช่วยผมด้วย ผมอยากหายไปจากตรงนี้อ่ะ TT
“ไปคุยกันข้างนอก” มิกเดินลิ่วๆนำไปทิ้งความงงให้กับคนทั้งโรงละคร ไอ้ฟิล์มเตะเก้าอี้คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าก่อนเดินตามไป สร้างเสียงกรี๊ดได้เป็นอย่างดี
ผมกระพริบตาปริบๆมองดูคนรอบข้าง และมองไปที่เวทีเห็นไอ้เหนือเลิกคิ้วมองผมอยู่ ให้ตายยยยยยยยยยยยยย
“เจมส์ ผมไปดูเพื่อนก่อนนะ”
“หะ หาอะไรนะ”
ผมยื่นหน้าไปกระซิบบอกเจมส์ รอจนพ่อพยักหน้าและพ่อบอกจะตามออกไปด้วย
ผมมองไปที่เวที ส่ายหน้าช้าๆทำหน้าเศร้าๆบอกไอ้เหนือ
ละครมึง . . กูคงดูได้เท่านี้จริงๆว่ะ
ผิดมั้ยที่กูกลัวเพื่อนฆ่ากัน T^T
ผมเดินดุ่มๆออกไป ไม่นานก็ได้ยินเสียงดนตรีเพลงเต้นรำบรรเลงขึ้นอีกครั้ง เจมส์ยังไม่ตามมาแต่ตอนนี้สายตาผมสอดส่องมองหาเพื่อนทั้งสองไปทั่ว ไม่รู้พวกแม่งจะหาเรื่องกันไปถึงไหนแล้วตอนนี้
ผมเดินไปทั่วทั้งตึกและเลี้ยวไปตรงลานจอดรถ ชัดเจน ไอ้เหี้ยฟิล์มทรุดลงกับพื้น และไอ้เหี้ยมิกกำลังง้างหมัด
“หะ เห้ย!”
“อย่ามายุ่งกับกูอีก”
จะมีเรื่องที่เวรกว่านี้อีกมั้ยเนี่ย TT ผมเห็นน้ำตาของไอ้มิกไหลออกมาและเจ้าตัวพยายามปาดมันออก
“กะ กูขอโทษ”
“มึงทรยศคำว่าเพื่อนที่กูเคยมีให้มึง แบบไม่เหลือเหี้ยอะไรเลย”
“มิก”
“อย่า มา ยุ่ง กับ กู”
ไอ้มิกเดินหัวเสียทำท่าจะกลับไปที่รถของตัวเอง ผมกำลังจะวิ่งตามพวกมันไปแล้วครับ แต่ทว่า
การกระทำของไอ้ฟิล์มสะดุดให้เท้าผมยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ไหวติง
มันกอดมิกจากด้านหลัง . .
ผมอ้าปากค้าง
“ถ้าไม่ใช่พีท กูก็คงไม่มีโอกาสสินะ”
หะ หา??????
ให้ตาย ให้ตาย ให้ตาย
ผมโคตรอึ้ง
ฟิล์มมันชอบมิก . . ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
และไอ้มิก กับไอ้พีท นี่ยังไง . .
“มึงคงจะมีโอกาสเหลือ ถ้าคืนนั้นมึงไม่ข่มขืนกู ไอ้เวร”
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มิกฟิล์มมาแรงแหกทางโค้ง :a5:
ไปนอนแล้ว ฝันดีนะค้าคนอ่านที่น่ารักมากๆ ชุ๊บบบบบส์ :z2:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โอ่ววววววววววม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
กำลังจะปิดโน้ตบุคแล้วนอนซะหน่อย เปิดมาดูอีกรอบ เฮ้ย!! เรื่องนี้อัพ
รีบคว้าปลั๊กมาเสียบเพราะแบตจะหมดแล้วกดจึ้กอ่านทันทีเลยจ้าาา...
และฟีลสุดท้ายของค่ำคืนนี้สำหรับเราคือ ฟิล์มมิกทำเราช็อก!!!! o22
เมิงไปได้กันตอนหนายยยยยยยยยยยยยยยย
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
งานงอกกกกกกกกกก
-
มีประเด็นใหม่ -___-
เค้าอยากอ่านหวานๆๆๆๆๆๆ
:-[
-
อ๊าาาาาาาากกกกกกกกก o22
ฟิมล์รวบรัดตัดตอนมากกกกกกกก
สามเศร้าเหรอเนี่ย ม่ายยยยยยยย :z3:
แอบสงสารเหนืออ่ะ คินตาดูละครเวทีไม่จบ 555 :laugh:
-
o22 o22 o22
-
อูย ~~ ถ้าพ่อลูกจะหนิดหนมกันขนาดนี้ >,< อ๊าย ๆ พี่เหนือต้องหล่อมากแน่ ๆ
-
ฟิล์มมิก
เธอไวไฟมาก
:oo1:
ทำไมเธอตัดหน้าคินตาน้อยของเจ๊แบบนี้ค๊าาาาาาาาา
แย่งซีนกันเห็นๆ
น้องคินอย่ายอมแพ้นะลูก
:z1:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
คู่ฟิล์มมิก มาแรงแซงทางโค้งเหนือคินจริงๆ :o10:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก :serius2:
ค้างงงงงงงงอย่างที่สุดค่ะ :m15:
แต่แอบเชียร์มิก ฟิลม์อ่ะ
ฟิลม์ข่มขื่นเพราะรักใช่มั้ยอ่า
มิกมองฟิลม์เถอะน้า อย่าไปสนใจพีท 5555
-
ตกข่าวววววว ไปได้กันตอนไหนฟะ :a5:
-
:z3:อ้าวเอ้ยเค้าไปซัมติ้งกันตอนใหวหว่าเราไม่เห็นรู้เรืองเย้ย :angry2:
-
โอ้ว! :a5:มันไปซัมติงกันตอนไหนวะคู่นี้ คินตากับเหนือนทีกลายเป็นเด็กน้อยไปเลย
ปล.เจมส์ "พ่อ" คินตา .....เอ่อ.....ลูกจะโตทันแล้วใช่ไหม :bye2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มาต่อด่วนนนนนนนนนนนนนน
ก่อนคนอ่านจะลงแดงตายก่อนT^T
อย่ารู้ว่าจะเป็นไงต่อ
-
ป๊าด งานเข้าคินตาห่าใหญ่ แต่ที่แน่ๆ ป่านนี้ ไอ้พระเอกละครเวที นอยด์แดกไปแล้วมั้ง ซวยอ่ะคินตา
-
ไอ้หยาาาาาาาาาา เพื่อนกันทั้งนั้น ถ้าเราเป็นคินตาป่านนี้ช็อคตาตั้งไปแล้วค่ะ เพื่อนสนิทล้วนๆเลยนะนั่น
ถึงคู่นี้จะมาแรง แต่เราก็ยังใจจดใจจ่อกับคู่เหนือคินอยู่ดีนะค้า
แอบสงสารเหนือเบาๆ อุตส่าห์อยากให้คินได้มาดูแท้เลยน้า ดันได้ดูนิดเดียว(แถมไม่คอยรู้เรื่อง)ซะได้
เดาว่าเหนือต้องมีเข้าใจผิดเรื่องพ่อคินแน่นอนเลย แต่มีพ่อหล่อเท่แบบนั้น(เว้นเรื่องโหวกเหวกโวยวายไว้เรื่องนึง)น่าอิจฉาคินจริงจัง
รออ่านต่อค่า
-
เหนือจะเข้าใจผิดมั้ยน้าาาา อืมมม = ="
-
คุณพ่อคินตาซิ่งมากอ่ะ โดนแซงหน้าไปละคินเอ๋ยฮ่าๆๆๆ
-
เจมส์มาแล้ว!! เป็นคุณพ่อที่วัยรุ่นมาก :z2:
คนอ่านนึกว่าตอนนี้จะได้ดูฉากหวานๆ
แบบนายเอกไปดูพระเอกแสดงละครเวที่แล้วก็สวีทวี้ดวิ้วกันไป
นี้เกิดอะไรขึ้น มีพ่อวัยรุ่นชวนเข้าใจผิดมาไม่พอ ยังมีเพื่อนกูรักมึงวะอีก
แต่คู่ฟิล์มมิกนี่เค้ามาแรงแซงทางโค้งจริงๆ ทำเอาคินตาและคนอ่านช๊อคไปตามๆกัน
ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ ขอบคุณที่ตอบเม้นค่า
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกก,,,,
-
นอกจากคู่เพื่อนแล้ว
น่าจะจัดคู่พ่อซักอีกคน ไหนๆก็เลิกกับเคทแล้ว เปลี่ยนรสนิยมยังทัน
-
สงสารเหนืออ่ะ เล่นเป็นพระเอกอยู่ดี ๆ โดนแย่งซีนเฉยเลย
มิก-พีท-ฟิล์ม รักสามเส้าเราสามคนเหรอ เคลียร์กันดี ๆ นะ
-
มาอีกคู่แว๊ว ลุ้นๆ. >.<
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :serius2:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ทิ้งไว้ระเบิดไว้ สามสิบแปดล้านลูกน่ะคนเขียนนนน :m31:
อิพี่ฟิล์ม อิเหนือกับคิน จีบกันมาตั้งนาน ยังไม่ได้อะไรกันเลย แต่แกรมาจากไหน มาถึงกินมิกไปแล้ว แล้วอะไรยังไงกับพีททท :serius2: โอยยยย สามพีแก้ปัญหาโลดดดดด
ส่วนน้องคินลูกสาวพี่แลดูงานจะงอกน่ะลูก o18 สงสัยจะมีตบกดกันมั่งหล่ะงานนี้ :z1:
-
อะ อ่าววว o22
สองคนนั้นไปได้กันตอนไหนฟ่ะ ???
ใ้ห้ตายเถอะ อยากรู้อยากเห็นเรื่องของคนอื่นขึ้นมาทันที -.-
อยากอ่านฟิล์มมิกๆ
+1 ให้จ้าาา
รออ่านตอนต่อไปน้า มาเร็วๆเน่ออ
-
ฟิล์มสุดยอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รวบรัดเลย
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พูดได้สามคำ " กู ว่า แล้ว " (ไม่สุภาพขออภัย)
พีท มิก ฟิลม์ แล้วปล้ำนี่คืออารายยยยยยยยยย o22
พ่อหล่อนะคินตาขอยืมควงซักคืนๆ :oo1:
+1 ค่า :L2:
-
คินเอ๋ยโดนเพื่อน
แซงหน้าซะแล้ว :z2:
+1จ๊า
-
เหอะๆ คินเป็นนายเอกปะนิ ทุ่มเทมั่กๆ ส่วนพระเอกก็หนังไทยมั่กๆ 555
-
หุๆๆๆล่อกันเองซะแล้ว
มันส์พะยะค่ะ
-
คินตาแม่งน่ารักว่ะ
เิอ๋อได้ใจ !! :m1:
-
ตกใจหลายน้อ กลัวพีทจะแย่งไป จนต้องข่มขืนเลยเหรอ มันมาอีกแล้ว :o12: :o12:
เจมส์เป็นคุณพ่อที่ได้ใจมาก เหนือคงหึงแย่ ( ซึ่งดีมากๆ)
คินตารายงานสถานการณ์อย่างใกล้ชิด รักเพื่อนห่วงเพื่อนจริงจริ้ง
ถ้าโมนิคจะยุ่งยากวุ่นวายนักละก็ ให้เธอเป็นแม่เลี้ยงของคินเลยก็ดีเหมือนกัน เจมส์ชอบ :laugh:
-
ไอ้ย่ะ มันเกิดอะไรขึ้น
-
ค้างที่สุด
:a5:
(ว่าแล้วว่าฟิล์มต้องไปทำไรมิกแน่ๆ)
-
กรี๊ดพ่อเจมส์ หล่อเฟี้ยวแบบนี้ยืมควงสักวันเห๊อะ จิ้มบวกให้นะเอิ้ววววววววววววว
-
หะ หัวใจวายตายย อ๊ากกก
พ่อคิน เท่อ่ะ ชอบอ๊ะ น่าร๊ากอ๊ะ!
รอตอนต่อไปอ๊ะ !! 555
-
ง่ะ เหนือไม่มีบท
มิก กะฟิมล์ มาแรงงงงงงงงงงงงงง
-
เรื่องนี้สนุกดีนะ แต่ตอนเริ่มเรื่องยังงงๆไปหน่อยนะ อืม...ไอชอบคินตามากเลยล่ะ ^^
.
.
อ่าวเฮ้ย! แล้วละครเวทีกับสุดที่รักและเจมส์ล่ะ??
งืมๆๆ~ กับคู่เหนือกะคินยังไม่สวี่วี่วีกันเท่าไหร่เลย ทำไมโฟกัสไปที่คู่อื่นแล้วล่ะ ไม่ใช่ไอไม่ชอบหรอกนะ แต่อยากอ่านคู่หลักให้มากกว่านี้ คู่อื่นอย่าเพิ่งมาแทรกจะได้ไหมน่ะ อย่าว่าแต่คู่หลักทำกันเลย นี่เพิ่งเริ่มขั้นAกันเอง ไม่อยากอ่านคู่ไหนทั้งนั้นน่ะ เฮ้อ~! แอบเซ็งเล็กน้อย ตกลงคู่หลักของเรื่องมันเปลี่ยนไปแล้วใช่ไหม?
ปล.คุณคนเขียนอยากแต่งอะไรก็แต่งไปเถอะ ไอแค่บ่นน่ะ เวลาอ่านนิยายแล้วเห็นคู่หลักยังไปไม่ถึงไหนกลับมีคู่อื่นมาแทรกซะแล๊ะมันทำให้เสียฟิลลิ่งน่ะ
-
โอ้ววววววววววว ตายแล่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โอ้ พึ่งจะเข้ามาอ่านค่ะ ตอนนี้รู้สึกว่า อยากจะกริ๊ดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มิกกับฟิล์ม โอ้มายก๊อตตตตตตตต
สุดยอดจริง ตัวจริงทีเดียว
ชอบเหนือค่ะ เย็นช้าดี แต่ก็แอบน่าร้ากกก
-
+1
:เฮ้อ:
:z3:
:call:
-
แง้ อยากอ่านต่อแล้ววววววววววววว :m15:
-
อยากอ่านต่อมากๆๆๆๆๆๆๆ คินตามีพี่ชายที่ให้กำเนิดมา 555+
-
เน็ตไม่ป่วยแล้วมารอคินตา :z2: อิอิ
-
เฮ้ยยยยย!! -O- ฟิล์มมิก
-
เข้ามารอตอนใหม่แหละ อิอิ
:-[
-
เข้ามาดันนนนนนจ้าา
-
จังหวะนี้แบบว่า ,,,
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฟิล์ม มิก มาแรงมากสุดๆอ่ะ
ขอพูดเรื่องคินตากับ เหนือนที ก่อน
อั้ยย่ะ สองคนนี้น่ารัหดี
แต่เกรงว่าอาจจะทะเลาะกันเบาๆเพราะเจมส์(รป่าวนะ?)
แต่ว่า ยังรักกันแบบ ปากแข็งๆ สินะะ
ฮ่าๆๆๆ ^^
-
ThankS
-
มาแรงแซงทางโค้งจริงๆ เรื่องเศร้าของเราสามคนของฟิล์ม-มิก-พีทเนี่ย
ออกตัวแรงจริงอะไรจริง
ชอบเจมส์อ้ะ!! คุณพ่อขา~ คาร์แรคเตอร์น่ารักน่าฟัดจริงๆ
-
อะฮ่า นายพีทมาเกี่ยวไรกับการถูกข่มขืนของคู่มิกละเนี่ย>>>> :m28:
น่าสงสารตาเหนือเดี๋ยวไม่มีสมาธิเล่นแน่เลย อิอิ :m12:
อ่านแล้วตรงกับใจหลายตอนมาก ที่อยากตะโกนแบบตอนจบของแต่ละตอน ยิ่งตอน อุบร๊ะะะะะะะะะะ :a2:
สุดท้าย สนุกมากค่า
-
19
จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนที่ 19 ผมก็ยังไม่หายอึ้งเลยครับ!!!!!
เอ่อ . . ผมทำอย่างกับว่ามันผ่านมานานแล้ว อันที่จริง ผมยังยืนอ้าปากค้างให้แมลงวันบินเข้าไปขี้ในปากผมเล่นๆ มองดูไอ้ฟิล์มกอดไอ้มิกจากด้านหลังฝ่ายเดียวอยู่ในมุมหนึ่ง
ใครเล่ามันจะไปคาดคิด ว่าไอ้สองคนนี้แม่ง . . ลึกซึ้งกันแล้วววววววว
พวกมึงไปได้กันตอนไหนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ไอ้ลูกห่าน มึงมายืนทำด๋อยอะไรตรงนี้ฟะ กลับเข้าไปดูนังหนูโมนิคนั่น เร็วๆเข้า” คงจะเหลือแต่พ่อผมล่ะมั้งครับที่อยู่ข้างๆผมในตอนนี้ พ่อที่ทำตัวซะวัยรุ่น ทั้งๆที่อายุอานามก็เกือบจะสี่สิบแล้ว แต่ก็ทำเนียนซะจนกลมกลืนไปกับพวกนิสิตนักศึกษาได้ โอ้ว อนิจจา
“เจมส์ เจมส์ยังจะกล้าเข้าไปดูอีกเหรอ คนจ้องเรากันทั้งงาน ผมไม่กล้าเข้าไปแล้วอ่ะ” อีกอย่างหนึ่ง แม้จะอยากดูไอ้เหนือมันแอคติ้งต่อ แต่ทว่าเรื่องราวของไอ้ฟิล์มกับไอ้มิกต้องตามไปหลอกหลอนอยู่ในหัวผมแน่ๆ ดูไปก็คงจะไม่รู้เรื่อง
“โหย มึงจะแคร์อะไรนักหนา พวกนั้นเป็นพ่อมึงรึไงสัด!” เจมส์ยังทำตัวสบายๆไม่ทุกข์ร้อนอะไร “งั้นถ้าไม่อยากเข้าไป . . ก็กลับไปกินองุ่นที่บ้านมึงกันเหอะ”
“เอ่อ เอางั้นเหรอครับ” ผมกลายเป็นคนเบลอๆไปแล้วสินะ สายตาผมยังจ้องมองไปที่หลังไหวๆแยกกันไปคนละทางของไอ้ฟิล์มกับไอ้มิกอยู่เลย
“อ้าว และมึงต้องการอะไรกันแน่ครับไอ้ลูกชาย กูงง”
“เข้าห้องน้ำ” ผมตอบทันทีที่เห็นไอ้ฟิล์มมันเลี้ยวเข้าไปในห้องน้ำของโรงละครตึกศิลปกรรม
“เออๆ งงชิบหายกับมึงเนี่ย กูรอแถวนี้ละกันนะ” เจมส์โบกมือส่งๆหยิบบุหรี่ยี่ห้อเมืองนอกขึ้นมาสูบรอผม ส่วนผมเดินเหม่อๆไปที่ห้องน้ำที่ไอ้ฟิล์มมันเพิ่งจะเดินเข้าไปเมื่อตะกี้
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าผมจะพูดอะไรกับมันดี
เคยเป็นมั้ยครับ พอเจอกับสถานการณ์ที่เราไม่คาดคิดว่าจะได้เจอมาก่อน ..
กับเพื่อนสนิททั้งสองคนของตัวเอง
. . แบบนี้ !!!
และมันก็ค่อนข้างที่จะซับซ้อน
. . ก็แบบนี้อีกอ่ะแหละ!!!
คุณจะเลือกเป็นตัวแปรอะไรของพวกมัน ระหว่าง . .
กูไม่เสือก ไม่รู้ว้อย เรื่องของพวกแม่ง จัดการกันเอง ไม่เกี่ยวกับกู
หรือ
กูก็อยากเสือก TT แต่ว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องของกู มันหนักเกินไป มันควรที่จะเป็นความลับของพวกแม่งทั้งคู่
สรุป . . ผมมันเวิ่น
“เห้ย เชี่ยฟิล์ม” ผมเนียนๆเข้าไปตบไหล่มันแถวๆโถฉี่ เสียงมันฉี่ดังอย่างกับท่อรั่ว เมื่อกี้มึงเพิ่งจะผ่านมรสุมชีวิตมึงมามิใช่เหรอ ไม่ใช่ไปกินน้ำแร่เป็นแกลลอนที่ไหน แม่ง เสียงเหมือนน้ำตกเลยไอ้ห่า
“อะ อ้าว ไอ้คิน” มันยิ่งกว่าผมอีกครับ หน้าไทยๆของมันเหม่อลอยดูใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว
ให้ตาย ผมจะพูดอะไรได้ TT
เรื่องกูเองกูยังจะเอาตัวไม่รอดเลย . .
“หมะ มึงจะกลับเลยเหรอวะ แหะๆ” ผมฉีกยิ้ม แบบที่คิดว่าตอแหลที่สุดในโลกส่งไปให้ ถ้าย้อนเวลากลับไปสักสองวิ กูว่ากูจะไม่ทำ . .
“ก็คงงั้น ไม่ก็ . . ไปแดก” มันยักไหล่
“ร้านเดิมอ่ะนะ” ขอสงวนชื่อ ฟิล์มพยักหน้า ผมพูดต่อ “ไปทำเหี้ยไรตั้งหลายวันติดกัน” ผมได้ข่าวมาว่าที่แม่งหายไปจากสมาคมกลุ่มผม ก็เพราะแอบไปกรึ๊บเหล้าต่างน้ำมาที่ร้านนี้แหละครับ
“ก็ . . ชีวิตแม่ง เครียด แค่นั้นแหละ”
มึงพูดขนาดนี้ . . แสดงว่ากูไม่ควรเสือกเลยสินะ
“อือฮึ อย่าเครียดมากล่ะ กูเป็นห่วง” ผมตบไหล่มัน “อ้อ แล้วอีกอย่าง อีกไม่ถึงเดือนก็จะสอบแล้ว มึงก็ . . อย่าโดดเรียนนะเว้ย”
“เห้ย เชี่ยคิน มาแปลกนะมึงน่ะ” ฟิล์มขมวดคิ้ว “ปกติแม่งไม่เคยสนใจจะห่วงกู วันนี้มึงเป็นอะไรวะ”
“กะ กู กูเหรอ กูก็ . . ปกติ ไอ้สัด เหอะๆๆๆ” คำพูดผมยิ่งทำให้เชี่ยฟิล์มขมวดคิ้วมากกว่าเดิม ผมยิ้มแห้งๆและก็เกาหัว คิดอยู่แล้วว่าคนอย่างมันแม่งต้องรู้ทันผมแน่ๆ ก็ในเพื่อนสามคนนี้อ่ะมันรู้ใจผมที่สุดแล้ว เพียงแต่หลังๆมานี่ผมสนิทกับเชี่ยภัทรเพราะมันหายไปแค่นั้นเอง
“ถุย” ดีที่มันไม่ได้ติดใจอะไร “เอาดีๆ เป็นเหี้ยไร”มันจับหน้าผมขึ้นมาสบตากับมัน
“ไอ้ห่าคิน มึงฉี่หรื่อมึงแดกฉี่วะ กูจะดูดมวนที่สองอยู่แล้วแม่งก็ยังไม่ออกมา ไอ้ห่านนนนนนนนนนนนน ยุงกัดพ่อมึงอยู่นะ เดี๋ยวกูก็ถีบซะนี่”
ผมถอนใจและก็กลอกตาเมื่อเสียงของผู้มีพระคุณดังขึ้นมาก่อนที่ตัวจะโผล่พ่อผมเดินมาและก็ยืนพิงประตูห้องน้ำ(โคตรเก๊ก . .) สายตามองผมที และก็ไอ้ฟิล์มที
สองคนนี้เคยเจอกันรึเปล่าวะ ??
เอ๊ะ ไม่นี่นา ที่เคยเจอพ่อผมก็มีแต่ไอ้ภัทรกับไอ้มิก . .
“เจมส์”
“ใครวะ” ฟิล์มกระซิบถามผม มันเลิกคิ้วมองผมอย่างจ้องเข้าไปในดวงตาลึกๆว่าคนๆนี้ใช่หนึ่งในบรรดากิ๊กเก่าของผมหรือไม่ ให้ตายเหอะ กูปวดหัว ฟิล์มเอ้ย ไอ้มิกไอ้ภัทรมันก็เคยพูดถึงพ่อกูออกบ่อยนี่หว่าว่าหน้าโคตรเด็ก!
“เอ่อ . . ก็”
“คิน นั่นใคร” เวรของกรรม พ่อของผมก็ดันอยากรู้ขึ้นมาเหมือนกัน
“เอ่อ คินตา กูว่ากู .. ไปก่อนดีกว่า” ไอ้ฟิล์มทำหน้าพร้อมชิ่งครับ ยังไม่ทันที่ผมจะตอบอะไรดี แม่งก็เดินดุ่มๆออกไปจากห้องน้ำแล้ว ท่าทางมันกลัวจะมีเรื่องกับเจมส์ครับ ทะเลาะแย่งผมอะไรประมาณนี้ มึงจะบ้าเหรอ!!!! คิดได้นะ โอ้ย อย่างงี้ต้องไปเคลียร์กับมันซะแล้ว แต่วันนี้คงจะไม่เหมาะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ มึงเห็นหน้าเพื่อนมึงป่าว โคตรฮาเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เจมส์หัวเราะฮาลั่น ทีแท้ก็แกล้งทำตัวเป็นเจ้าของผม ตายละ พ่อผมเหมือนพ่อคนไหนในโลกมั้ยที่แกล้งทำตัวเป็นเจ้าของลูกชายแบบนี้
“เจมส์ ทำบ้าอะไรเนี่ย”
“มึงนี่น้า หนีผู้ชายไม่พ้นจริงๆเหรอวะ” พ่อกอดอก และก็ทำหน้าซีเรียสจริงจังๆ(แบบแอคติ้งตามสไตล์)
“หยะ ยังไง” และกูก็ซื่อเกิน เชื่อเขาอีก คงคอนเซปต์
“กูคิดมาตลอดว่าลูกกูจะต้องเป็นผัวคน แต่เหี้ย ดันจะได้เป็นเมียคน” เจมส์ตบหน้าผากตัวเอง
“เจมส์ ชะ ใช่ที่ไหนเล่า” เกือบจะหลุดคำหยาบออกมาแล้ว ด้วยความเคยชิน . .
“กูมิน่าได้กับแม่มึงเลย แม่มึงตัวขาว ตากลมๆ ขนตายาวๆ ช้ะ มึงก็เสือกจะได้หน้าแม่มาเต็มๆ ให้ตายยยยย แบบนี้ . . กูต้องทำใจเรื่องนี้แล้วใช่มั้ย”
ผมเริ่มชักจะงงเล็กๆว่าพ่อผมจริงจังกับคำพูดตัวเองมั้ย ไอ้การที่มาดูละครเวทีกับผมแค่ไม่กี่ชั่วโมงทำให้พ่อรู้เลยเหรอว่ามีผู้ชายสนใจผมมากแค่ไหน(ผู้หญิงก็มี แต่น้อยกว่าเดิม อาเมน) และอีกอย่างหนึ่ง . . เจมส์คงคิดว่าผมมีซัมติงรองกับฟิล์ม เพราะตอนที่เจมส์เข้ามา ผมยังเอามือแตะอยู่ที่ไหล่ไอ้เชี่ยฟิล์ม และมันก็ก้มหน้ามาจ้องหน้าผมพอดีแถมยังจับหน้าผมอีกต่างหาก
แต่ถ้าเป็นพ่อของคนอื่น คงจะโวยวายลั่นตึกไปแล้วถ้าเห็นลูกชายมาพลอดรัก(แบบที่คนนอกเค้ามอง)ในห้องน้ำแบบนี้ แต่พ่อผมไม่เห็นจะโวยวาย แถมที่พูดกับผมด้วยคำพูดที่ซีเรียส(แบบแอคติ้ง)นี่ . . ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปสักอย่างเลย
พ่อผม . . มีดีตรงนี้ใช่มั้ย
“ว่าไงล่ะไอ้คิน มึงมองหน้ากู มองหน้าพ่อมึง” พ่อผมเดินเข้ามาหา แล้วก็ก้มหน้าลง จับหน้าของผมหยิกแก้มทั้งสองข้างแล้วบิดไปมา
พ่อกูทำเหี้ยไรหนิ ?
“มึงกำลังจะเป็นแบบที่กูคิด ใช่มั้ย”
ลืมไปรึยังครับว่าผมได้เชื้อเรียนเก่งมาจากใคร . . นี่ล่ะ เจมส์ เก่งและก็ฉลาดตัวพ่อ!!! ไม่ได้อยู่กับผมตั้งนานแต่ก็รู้ถึงความคิดของผมได้เป็นอย่างดี
“เจมส์คิดไรอ่ะ” ก็ยังอยากกวนตีนอยู่ดี
“ก็ . . มึงน่ะ โธ่เว้ย ให้พูดจริงๆเหรอวะ” เจมส์เกาหัว และก็เอามือมาแตะบ่าผมทั้งสองข้าง “มึง . . พิเศษๆกับไอ้คนเมื่อกี้ใช่มั้ย กูเห็นตอนอยู่ในโรงละคร แม่งเอาแต่มองมาทางมึงอยู่ได้”
ตายละ . . เจมส์คงจะมองผิด ฟิล์มมันมองมิกที่นั่งข้างผมต่างหาก
“เอาความจริงป่ะพ่อ” ดูไว้นะครับ ตลอดอายุสิบเก้าปีของผมมีนับครั้งได้ที่ผมเรียกเจมส์ว่าพ่อ
“เออ”
“ไม่ใช่ว่ะ” ผมยิ้มแฉ่ง
“เอ๊า . . ยังไงวะไอ้นี่”
“ไม่ใช่กับคนนี้”
ผมมองเห็นรอยคิ้วขมวดของเจมส์ ก่อนที่จะหลุดขำออกมา ทันใดนั้นสายตาของผมก็ไปสะดุดอยู่กับร่างสูงโปร่งเขียนขอบตาดำผมน้ำตาลทองอยู่ริมประตู . .
เจ้าชายฟีเรเทียส!!!!!!!!!
มาอยู่ในห้องน้ำแถวนี้ได้ไง ทำไมไม่ไปอยู่บนเวที !!!!!!
ให้ตาย . . กูไม่เคยคิดว่ากูจะมีชีวิตเหมือนนางเอกละครหลังข่าวในทีวี
เข้าใจผิดแน่ๆ คอนเฟิร์ม TT
“คิน” ถ้าจะเย็นชากับกูขนาดนี้ TT
“เห้ย เหนือ นี่คือ..” ชิงอธิบายก่อนเลย จะได้ไม่ต้องเหมือนในละคร กูรำคาญไม่อยากให้เรื่องมันบานปลาย นี่พ่อกู จบป่ะ
“ทำไม ไม่ไปดูกูวะ” มันทำเสียงเหนื่อยใจอย่างที่สุด ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้หัวใจผมกระตุกวูบเล่นๆ มึงจำเป็นต้องมาแย่งซีนกูอธิบายมั้ย TT โธ่
“ก็ ..”
“กูก็พอจะรู้เหตุผล” เหนือพยักหน้าเบาๆ แม่งคิดไปเองชัวร์ มันมองหน้าพ่อผมอย่างเย็นชา หารู้มั้ยว่าพ่อกูกำลังนึกสนุก(TT เป็นลูกทำไมจะดูพ่อตัวเองไม่ออก ดูเจมส์ทำหน้าดิ ให้ตายเหอะ)
ก็คงจะเหมือนละครอีกอ่ะแหละ ที่แม่งจะเดินหนีผมไป และก็ไม่ฟังคำอธิบายอะไรทั้งสิ้น โอเค เดินหนีไปเลยไอ้ห่านตดเอ๊ย หนีไป หนีไปไอ้สัด!!! กูจะวิ่งตาม ...................
ยังจะฮา …….
“มึงมานี่”
อ้าว ไอ้เหี้ย ผิดคาดเว้ยเห้ย ผมโดนมันลากข้อมือออกไปจากห้องน้ำที่พ่อผมใช้ถามเรื่องที่ผมควรจะบอกกับพ่อ(ในอนาคต)เมื่อสักครู่ ผมก็ไม่อยากจะขัดขืนอะไรนักหนาหรอก แต่คือมันเจ็บอ่ะ ไม่รู้ทำไมมือไอ้เหนือที่เย็นจัดเพราะแอร์ถึงบีบข้อมือผมให้เจ็บปวดได้ถึงเพียงนี้
“โอ้ย”
มันหันกลับมา ส่วนผมหันกลับไปหาพ่อตัวเอง ซึ่งยืนยิ้มและก็โบกมือให้ผมไหวๆอย่างอารมณ์ดี ฮ่วย อะไรของพ่อกูฟะเนี่ย ปกติพอใครมาทำรุนแรงกับลูกตัวเอง พ่อก็ควรจะมาช่วยหรือมาห้ามอะไรทำนองนี้น่าจะถูกนะ
โอเค . . กูลืมไปว่าพ่อกูไม่ปกติ TT
“เหนือ จะลากกูไปไหนเนี่ยยยยย”
ผมถามทั้งๆที่พอจะเดาได้ว่าที่นี่คือหลังเวทีที่แสนวุ่นวาย คนวิ่งไปวิ่งมา เสื้อผ้าหน้าผมสุดแสนจะอลังการงานสร้าง เหนือพาผมฝ่าฝูงชนเข้ามาในห้องแต่งตัวมันและก็ปิดประตูลงกลอน
“ฟีเรเทียสสสสสสสส กรี๊ดดดดดดดดด ขึ้นไปบนเวทีเดี๋ยวนี้ พวกพี่จะตายห่ากันอยู่แล้ววววววววว”
เสียงเคาะประตูดังระงมไปหมด
เหนือในชุดเจ้าชายรัตติกาลงานราตรีเมืองของโมนิคที่ผมจำได้มองผมด้วยสายตาที่ผมเองก็อ่านไม่ออก มันไม่ได้สนใจเสียงพี่ๆทีมงานหลังประตูนั่นเลยแม้แต่น้อย
“มีอะไรจะอธิบายมั้ย”
“มี” กูไม่โง่ให้เรื่องมันยืดเยื้อหรอกเฟ้ยยยยย กูไม่ใช่นางเอก
“จะมาฟังหลังละครจบ อีกสามฉาก”
สุดท้าย .. ตัวที่ทำให้ยืดเยื้อคือให้เหนือซะงั้น โอ้ย กูเพลีย
“อะอื้อ” ผมควรจะเข้าใจในความจำเป็นของมัน
“พอสามฉากนี้จบ อีกชั่วโมงนึงก็เล่นรอบใหม่ เสร็จเกือบสี่ทุ่ม”
แม่ง แพล่มอะไรของมันฟะ
“มึงจะต้องอยู่นี่”
คิดสักนิดมั้ยว่ากูหิว . . แต่สถานะผมตอนนี้โวยวายได้ที่ไหนล่ะ TT
“เออ” ผมรับคำ
“กูไปละ”
พูดเสร็จแม่งก็เปิดประตูผาง ทำให้พี่ทีมงานหลายคนหลุดพรวดเข้ามาในห้องเพราะทั้งหมดนั่นเกาะของประตูห้องแต่งตัวไอ้เหนืออยู่ ทุกคนดีใจส่งเสียงกรี๊ดก่อนที่จะลากตัวมันขึ้นไปบนเวที
ผมนั่งเฉยๆอยู่หน้ากระจก . . พลางคิดว่าที่ไอ้เหนือมันหงุดหงิดเนี่ย
มันหึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โอ้วมายซาร่า . . จอร์จว่ามันใช่นะ!!!!!!!!
แม้ว่ามันจะโกรธหน้าดำหน้าแดง แต่มองดูอีกแง่แม่งก็น่ารักไปอีกแบบ ผมหลุดยิ้มกับตัวเองเล็กๆเมื่อรู้ว่าความโกรธของไอ้เหนือจะทุเลาลงในอีกไม่กี่นาที เพราะผมจะพูดความจริงกับมันเรื่องเจมส์
ไอโฟนสั่น
“ฮัลโหล”
“ไอ้เหี้ย! นี่มึงจะกลับมั้ยเนี่ย หา” เออแฮะ แล้วเจมส์จะกลับพร้อมผมมั้ย หรืออะไรยังไง กูลืมพ่อตัวเองงงงงงงงงงงงงงง TT
“เจมส์ คะคือ . .”
“โด่วเอ๊ย กูหล่อสู้ไอ้พระเอกนั่นไม่ได้ตรงไหน”
“…”
“คนนี้ล่ะสิ ที่มึงพิเศษๆอะไรด้วย กูไม่ถามร้อกกกกกกกก กูสงสัยตั้งแต่มึงจ้องดูโปสเตอร์รูปมันอยู่หน้างานละ กูแค่ไม่คิดว่าลูกกูจะเป็นแบบนั้นเฉยๆ”
“…” ผมอยู่ในสถานะที่ ไม่รู้จะพูดอะไร . . เงียบดีกว่า
“แต่ลูกกู เป็นอย่างนั้นจริงๆ ให้ตายเหอะ !!! ชาตินี้กูจะไม่มีหลาน โอ้ววววววววววววววววววววววววว”
“…” ผมเงียบหนักกว่าเดิม
“กูไม่ให้มึงคบกับมันหรอก”
“อะไรนะ!!!” ผมเงียบไม่ได้แล้วจ้า !! งานเข้า . . TT
“ถ้ามึงบอกความจริงกับมันว่ากูเป็นพ่อมึง กูจะไม่ให้มึงคบกับมัน” เห้ย โคตรเจ้าเล่ห์เลยเสียงอ่ะ เห้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เจมส์ทำแบบนี้ทำไม ไม่เอา”
“ก็กูว่าง”
“เจมส์ กวนตีนว่ะ!!!”
“เหอะน่า ทำตามที่กูบอกเหอะ! อยากให้กูเปิดไฟเขียวช่วยพูดกับยายกับแม่มึงให้ล่ะก็ ทำตามที่กูบอก . . ไม่งั้น อย่าหวังว่ามึงสองคนจะได้พบเจอกันอีก”
“เจมส์ !!!!”
“วู้ววววววววววว กูยืมบีเอ็มไปซิ่งหลังมอนะลูกชายยยย จ๊วบบบบบบบ ด๊วบๆๆๆๆ”
สายถูกตัดไปแล้ว
ผมอึ้งแดก . . อะเกนแอนด์อะเกน
ให้ตายสิว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตัวที่ทำให้เรื่องแม่งยืดเยื้อตัวจริง . . คือ พ่อผมเอง TT
ร้ายกาจว่ะ . .
และผมจะอธิบายกับเหนือมันว่ายังไงล่ะ TT
ผมได้ยินเสียงปรบมือลั่นดังสนั่นไปทั่วโรงละคร หัวผมหมุนติ้วเพราะแอบหลับในที่ๆแสงมันสว่างจ้าคือหน้ากระจกของไอ้เหนือ ท้องผมร้องเสียงดังโครกคราก เพิ่งรู้สึกว่ามันดังเมื่อตะกี้นี่เอง
ผมเกาหัวขยี้ตา มองไปที่ประตูราวกับกำลังรอคอยใครบางคนให้เดินเข้ามา มันคงจะเดินเข้าไปไม่ช้าก็เร็วแหละ ละครจบไปแล้วนี่ - -
ซึ่งก็จริง ไอ้เหนือที่มีเลือดสีแดงไหลออกมาจากปากเข้ามาในห้อง ทำเอาผมสะดุ้ง!
“เห้ย มึงเป็นไร!!!!!!!!”
“กูโดนธนูปักที่หัวเข่า”
“เหี้ยแล้ว” มันต้องเกิดความผิดพลาดในการแสดงแน่ๆ!!! “ไปหาหมอออ”
“คิน ปญอ ว่ะ” เหนือนั่งลงหน้ากระจก หน้ามันยังเย็นชาเหมือนเดิมครับ โกรธผมไม่หาย ไม่รู้โกรธอะไร โมโหหึง ^^ “ธนูปักที่หัวเข่าเลือดจะมาออกอะไรที่ปากกู”
เออแฮะ . . ผมเบลอนิดหน่อย
“กูต้องเล่นให้ไอ้ปอนด์มันฆ่ากูตอนสุดท้าย พูดง่ายๆคือเรื่องนี้พระเอกตาย” เหนืออธิบาย “มึงจะรู้ถ้ามึงไปดูกูเล่น”
ฮึ่ยยยยยยยยยยยยยยยย ธนูจากเข่ามึงมาปักเข้าที่กลางใจดำของกู ดังจึ้ก!
เหน็บแนมสัดๆ
“ขอโทษ” ผมพูดเสียงอ่อย
“ไม่หายโกรธ”
อ้าวเวรกรรม . .
“ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นใคร”
จู่ๆเหนือก็หันขวับมาหาผมและก็ทำเสียงแข็งจนผมขนลุกซู่ ใบหน้ามันขาวซีด ขอบตาดำ แถมเลือดก็ยังเช็ดไม่หมด ฮ่วยยยยย น่ากลัวนะไอ้สัด
แต่ไอ้เหี้ยที่มึงว่าน่ะพ่อกู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ถ้าเป็นคนอื่นมาพูดแบบนี้คงต่อยกับเพื่อนกูไปนานแล้วล่ะเห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมขมุบขมิบปากบ่น . . แต่เรื่องนี้เจมส์อยากให้เหนือเข้าใจผิดเอง งั้นก็คง . . ต้องโดนไปตามระเบียบ
แต่อย่าพูดต่อหน้าพ่อกูเชียว TT
“ก็. . รุ่นพี่คนนึงน่ะ” เอ่อ คนอ่านครับ ผมเนียนใช่มั้ย เอามุกนี้นะ โอเคเนอะ
“รุ่นพี่ ? ปีไหน คณะไร ชี่อ ?”
ไอ้เหี้ยเหนือ มึงช่วยสะกิดในใจซักนิดนึงเหอะ ว่าเจมส์ก็มีมุมที่คล้ายกูเหมือนกัน!!!! กูไม่ได้เหมือนแม่ไปซะทุกอย่างนะเว้ยยยยยยยยยย!!!!
แต่พ่อกูก็หน้าเด็กขนาดนั้นเลยเหรอวะ โอ้ย เพลียยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ชื่อ. .” ผมหันซ้ายหันขวา หาตัวช่วย กูจะแต่งเรื่องว่าอะไรดีเนี่ย ?
“ช่างแม่งเหอะ มันไม่สำคัญหรอก” เอ้า ยังไงของมึงวะเหนือ กูตามไม่ทัน
“…”
“มันสำคัญตรงที่ว่า . . ทำไม มึงต้องไปทำอะไรแบบนั้นกับไอ้เหี้ยนั่นในห้องน้ำ”
“…”
“คือ อันที่จริงอ่ะ ก็ไม่ใช่เรื่องของกูหรอกนะ แต่มึงก็ไม่น่ามาทำอะไรอย่างงี้อ่ะ เข้าใจป่ะ”
เหนือพยายามอธิบายทั้งๆที่ตัวเองก็ปิดความโกรธเคืองเอาไว้ไม่มิด ผมพยักหน้าเบาๆ
“อ๋อ อือ งั้นวันหลังกูไม่ทำแล้ว”
ผมยิ้มเบาๆ
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
มึงโดนกูแกล้งแล้วล่ะ 555
“ไม่ใช่อย่างงั้นดิ ไอ้สัด!” มันโวยวายครับ “จริงจังหน่อยดิวะ”
“แล้วมันต้องเป็นยังไง”
“มึงกวนตีน”
“กูเปล่าเหอะ”
“คิน!” เสียงกระโชกโฮกฮากของมันทำเอาผมหุบยิ้มฉับ
“ครับ”
“ขอความจริง”
เหี้ยละไง เวรรรรรรรรรรรรรร กูจะตอบมันยังไงล่ะทีนี้ เวรรรรรรร เวรรรรรรรร และก็ เวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
“ไม่มีอะไรสักหน่อย เห้ย ไหนว่าไม่ใช่เรื่องของมึงไง มึงไม่ได้รู้สึกอะไร ก็แค่กูมาทำในที่ๆไม่เหมาะสม แค่นั้นเอง ไม่ใช่เหรอ”
ผมกระพริบตาปริบๆ และค่อยๆคิดได้ .. ว่าสิ่งที่ผมเพิ่งพูดออกไป
มันผิดมหันต์ !!!!!!
“แปลว่า . . ถ้ามีที่ที่เหมาะสม ลับหูลับตาคนอื่น มึงก็จะทำอย่างนั้น กับใครสักคนอยู่ดี ใช่มั้ย”
“ปะ เปล่า แต่ . .”
เจมส์ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมทนไม่ไหวแล้วนะ !!!!ให้ผมบอกความจริงออกไปไม่ดีกว่าเหรอ เล่นอะไรอยู่เนี่ยยยยยยยยยยยยยย
ใบหน้าของเหนือเย็นชาลงอย่างเห็นได้ชัด จากนั้น ผมก็รับรู้ได้ . . ว่าผมไม่สามารถแหย่มันเล่นได้อีกต่อไป
“เหนือ”
“…”
“โกรธกูเหรอ”
“…”
“เห้ย อย่าเงียบดิ”
“…”
ชิบหายแล้วมั้ยล่ะ . . ผมชักจะคิดว่ามัน ปญอ อย่างที่ไอ้เหนือเคยด่าผมแล้วนะเนี่ย มันเลยเถิด มันบานปลาย มันไปกันใหญ่แล้ว ยิ่งกว่าละครอีกอ่ะ ชีวิตตู TT
“กูจะออกไปถ่ายรูป” เหนือลุกขึ้นกะทันหัน แล้วมุ่งหน้าไปยังประตู
หมับ . . ผมคว้ามือเรียวของมันเอาไว้ทันที
เหนือหันมา . . มองผมอย่าง . . เย็นชา . . เหมือนวันแรกๆผมกับมันรู้จักกัน
จึ้กกกกกกกกกกกกกกกกกก เอามีดมาแทงกูเลยดีกว่า
“อะไร”
เออ นั่นสิ กูมีอะไรล่ะ . . ฮึ่ยยยยยยยยย
“อย่าลืมเอานี่ไปซับหน้าด้วย” ผมคว้าทิชชูอย่างดีบนโต๊ะไปให้มัน
การกระทำของผม . . ยิ่งทำให้มันเงียบมากกว่าเดิมซะอีก T______________________________________________T
ตอนกินมื้อดึกข้างถนน . . แม่งก็เงียบ
ตอนขับรถไปส่งผม . . แม่งก็เงียบ
วันเสาร์ตลอดทั้งวัน . . แม่งก็เงียบ
วันอาทิตย์ก็อีก . . เงียบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไอ้เหี้ยคิน ไอ้ฟาย!!! พ่อมึงสั่งสอนมั้ยเนี่ยหา ตะโกนทำห่าอะไรตอนกูดูการ์ตูน!!!!!” เจมส์สะดุ้งสุดตัวขึ้นมาจากโซฟาในเย็นย่ำวันอาทิตย์ที่ท้องฟ้าเริ่มมืดสนิท พรุ่งนี้กลับสู่ระบบการเรียน กิจกรรมหมดไปแล้ว เหลือแค่กิจกรรมการสอบมิดเทอม
“เจมส์ ผมไม่ไหวแล้วนะ เมื่อไหร่จะให้ผมพูดความจริงกับเชี่ยเหนืออ่ะ!!”
“มึงพูดเรื่องนี้มาหลายวันละนะ คำตอบก็เหมือนเดิมคือ . . แล้วแต่กู”
ให้ตาย ..
“กวนตีนว่ะแม่ง!!!!”
“มึงว่าไงนะ?!!!!”
“เปล่าหรอก แค่ ..” ผมพูดเสียงเบา “คืนนี้ผมไม่นอนบ้าน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมกระโดดผลุงออกนอกประตูบ้าน
พอเจมส์รู้เรื่องผมกับไอ้เหนือ ก็ห้ามปรามผมใหญ่เรื่อง . . อย่างว่า . . เจมส์คิดไปเองว่าผมจะเสียเปรียบให้เหนือ บ้าไปแล้ว จะเสียเปรียบได้ไง ในเมื่อผมแข็งแรงกว่ามันตั้งเยอะ ที่สำคัญ . . ผม . . ผมก็เคยคิดว่าจะมีเรื่องอย่างว่านี้กับไอ้เหนือที่ไหน ไม่เคยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไอ้ตูด กลับมานี่!!!!”
“ไม่กลับว้อยยยยยยยยยยยยยย เจมส์เล่นไรไม่รู้ ไร้สาระ ทนไม่ไหวแล้ว”
“มึงจะไปเสียตัวให้ไอ้นั่นเหรอ ไอ้ลูกเวร!!!!!!!!!!!!”
“เจมส์!!!!!!!!!!!!”
“กูยอมไม่ได้ กลับมา ทำตัวเป็นเด็กๆว่ะ!”
“เจมส์แหละเด็ก !”
“เออกูเด็ก ดูหน้ากูดิ”
“ช่างแม่ง ไปแล้วนะ !!!!!!!”
“ไปไหน เห้ย” ผมกระโดดเข้าไปในแคมรี่ที่ไม่ได้แตะนาน(บีเอ็มเจมส์ยึด) ก่อนที่จะสตาร์ทเครื่องอย่างรวดเร็ว
“ผมว่าผมต้องไปง้อเค้าว่ะเจมส์”
“เวลานี้เนี่ยนะมึง!”
“ครับ”
“เห้ยยยยยยยยยย อย่าว่ากูเสือกเลย แต่เวลานี่แม่งโคตร . . เป็นใจ”
“เจมส์เสือกตั้งนานละเหอะ”
“ลงมาต่อยกับกู!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เจอกันตอนเช้า”
ผมเหยียบแล้วก็หมุนพวงมาลัย มองเห็นเจมส์หัวเสียแล้วโคตรรู้สึกดี หึ . .
ถึงแม้จะยังพูดความจริงกับเหนือไม่ได้
แต่อย่างน้อยผมก็น่าจะให้เหนือหายโกรธผมบ้าง
แต่จะใช้วิธีไหนง้อดีล่ะเนี่ย ????????
ข้าข้อเสนอวิธี . . เอาตัวเข้าแลก . . จัดไปเลยลูก น้องคิน !! :pighaun:
ชอบพ่อคินตาจริงจัง ! :m20:
ชอบน้องเหนือด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[
ข้าน้อยขอตัวไปอ่านหนังสือสอบ . . จะพยายามปลีกเวลามาอัพต่อให้ได้นะจ๊ะ
รักอ่ะ จุ๊บ ๆ ส์ :bye2:
-
เห็นด้วยๆ เอาตัวเข้าแลก ทุกอย่างจบ เริดๆ :oo1:
-
เจมส์กวนตรีนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ว่าแต่ฟิล์มมิกเค้าล่ะ หายไปไหน
มาทำให้เหนือสับสนอีกซักพักสิ
เหนือขี้งอน จะน้อยใจไปถึงไหนกัน ต้องให้คิน"กด"ซักรอบมะจะได้ฟังคำอธิบาย
น่าจะดีนะคะคนแต่ง
-
หรือตอนหน้าน้องคินจะเสียตัวซะแล้ว >.<
-
เจมส์ กวนตีนโคตร
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เอาตัวเข้าแลก
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:laugh: :laugh: คุณพ่อน้องคิน ไม่ทราบมีใครจองยังถ้ายังไม่มี อิชั้นขอ น่ะเคอะ กร๊ากกกกกก กวนได้โล่
ส่วนคินจ้ะ ตัวลูกตัว ผูกโบว์แล้วถวายเลยลูก พี่รอมา 19 ตอนแล้ว :angry2: :angry2: จัดมาด่วนนนนน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนนี้หนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก
แอบหลงคุณพ่อเจมส์ไปแล้วค่า น่ารักอ่ะ ตลกดีด้วย แต่ร้ายไปหน่อยเหมือนกันนะ ขี้แกล้งเหลือเกิน
อย่าแกล้งลูกนักซี่ จริงก็แอบหวงคินล่ะสิ รู้ทันนะคะคุณพ่อ :fox2:
เหมือนจะเคลียร์ได้แต่ท่าจะยาก คินผู้น่าสงสารโดนพ่อบังเกิดเกล้ารังแก โถๆๆๆๆ
เหนือก็น่าสงสาร ตกเป็นเหยื่ออีกรายซะอย่างงั้น
ขอให้ง้อเหนือสำเร็จนะคิน ไม่อยากกินมาม่านะ :call:
ชอบพ่อเจมส์สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m3:
รออ่านต่อค่า ตั้งใจอ่านหนังสือสอบ แล้วมาต่อนิยายไวๆนะค้า :กอด1:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: ตอนหน้า
-
ข้าข้อเสนอวิธี . . เอาตัวเข้าแลก . . จัดไปเลยลูก น้องคิน !!
จัดมาเลยค่ะ :oo1: เรารออ่านอยู่ ฮี่ๆ ขอให้โชคดีในการสอบนะคะ
จะว่าไปเราก็ใกล้แล้ว ทำไมไม่รู้สึกตัวเลย(สอบ) o22
ตอนนี้ไม่ค่อยปลื้มคินตา แกล้งเหนือเรา? งอนเลยเห็นไหม ไปง้อซะ อย่างที่คนแต่งบอก
เอาตัวเข้าแลก :laugh:
-
เจมส์ดูการ์ตูน??!!
-
ทำไมเรื่องนี้นานๆเข้ามั้นทั้งเวิ่นทั้งรั่วเลย :laugh: :laugh:
คินหนูไม่ไหวแล้วนะ แทนที่จะดีขึ้นหนูรั่วจนเรื่องมันมั่วกว่าเดิม เหนือเลยเข้าใจผิดไปใหญ่
ตอนหน้า ณ ช่วงเวลาเป็นใจ คินจะง้อเหนืออย่างไร จะเอาอะไรเข้าแลก อิอิ :z1:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ :L2:
-
เอาตัวเข้าแลกอีกหนึ่งเสียง
-
คุณพ่อเปรี้ยวมาก...
งานนี้คงต้องเอาตัวเข้าแลกอย่างเดียวละมั้ง
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย
เจ๊กำลังสับสน
:serius2:
ใจนึงก็อยากให้เอาตัวเข้าแลก
อีกใจก็ไม่อยาก
เพราะอิเจ๊(ยัง)ไม่ชอบอิเหนือ ยังเคืองอยู่
เลยไม่อยากให้คินน้อยๆเอาตัวไปใส่พานให้มันงาบ
:oo1:
เอาเป็นว่าง้อได้ แต่อย่าเพิ่งให้มันหมดนะลูก
เจ๊หวง
:laugh:
-
อ่อยยยย
คุณพ่อ สร้างเรื่องว่ะแม่ง
สรุปก็ยืดเยื้อออ
เฮ้อออออ
อึดอัดอ้ะ ฮึกกกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด คินจ๋า เอาตัวเข้าแลกเลยจ้าาา :impress2:
เจมส์กวนตีนอ่ะ :laugh:
-
ปวดหัวรอ เหนือเอ้ย พ่อตาแกนี่ สุดตรีนจริงๆ
น้องคินก้มหน้าก้มตารับโทษไปนะ เหนือมันสำเร็จโทษหนูแน่ๆ
-
วิธีเดียวเลยคินตา เอาตัวเข้าแลก :z1:
-
กรี๊ดดดดด
คุณพ่อเล่นอะไรเนี่ยยยย
เขาเข้าใจผิดกันหมดแล้ววว
กว่าจะมาได้ถึงขนาดนี้ลุ้นไปเท่าไหร่รู้ม้ายยย
อ๊ากกกกก :z3: :z3: :z3:
-
:m20: มีพ่อแบบนี้ละสนุก เปรี้ยว+เกรียนชะ
-
รอคินเอาตัวเข้าแลกอย่างใจจดใจจ่อเต็มที่ฮับ :man1:
-
กร๊าสสสสสส
คุณพ่อทำพิษหึหึ
เหนือเข้าใจผิดแล้ว คินตาจะทำไงดี
อยากอ่านต่ออ่ะลุ้นๆ
-
เจมส์ฮามาก เป็นพ่อที่วัยรุ่นมากจริง ๆ
จะง้อเหนือยังไงดีน้าคินตา เอาใจช่วยนะจ๊ะ
-
ฮาเจมส์อ่ะ แอ๊บเด็กได้อีกอ่ะ เหนือก็หึงหน้ามืดตามัวเลย คริๆๆ (*^◯^*)
-
งานงอกเฮ้อ ทำท่าจะหวานกันซะหน่อย ไม่ทันไรจะขมอีกละ :เฮ้อ:
-
เหนือนี่ก็ปากแข็งจิงๆๆๆๆๆ
เห็นด้วยกับการง้อเอาตัวเข้าแลก
:laugh: o13
-
คุณพ่อเปรี้ยวได้ใจ :z2:
+1จ๊า
-
ทำใจเถอะเจมส์ เธอได้ลูกเขยแน่ๆ
:jul3:
-
คุณพ่อสุดยอดมากๆ
ยังกับพี่น้องกันเถอะ
คำพูดนี่พูดยังกับเพื่อนเลย
สนิทไปมั้ย 5555
-
ชอบเจมส์ม๊ากมากอ่ะ เลิฟสุด เกรียนได้จายเลยฮิฮิๆ
เป็นคุณพ่อต๋อง
-
อ่านรวดเดียวเลยสนุกมากๆค่า ตอนแรกๆเหมือนจะรักกันไม่ได้พระเอกแมร่งงง :fire:
พอจะเข้าใจกันดั้นมีคุณพ่อตัวป่วนมาอีก แต่ก็ชอบค่ะพ่อแนวมั่กๆ o13
แต่เรื่องง้อเอาตัวเข้าแลกเราว่าอย่าเพิ่งเลยค่าเหมือนจะไม่โรแมนติกอ่ะเพราะทางโน้นเค้าโกรธๆอยู่นิ(แต่ใจก็อยากอ่านNCอ่ะนะ)
กรี้ดดคิดไม่ตกเลย :serius2:
-
แวะเอานิยายใหม่มาฝากครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31359.0
เรื่อง L'amour éternel รักนี้จนนิรันดร์
-
สู้ๆๆๆนะคิน
ง้อให้สำเร็จ
แต่อย่าเพิ่งเอาตัวเข้าแลกนะ
-
สนุกมว๊ากกกก
พ่อเจมส์มาทำให้ความรักมีสีสรรขึ้นอีก
จากที่มันยากอยู่แล้ว ก็ยากขึ้นอีก
กว่าเหนือจะยอมรับคิน ป่านนี้มันยังไม่บอกความรู้สึกให้คินรู้
และ มันขึ้งอนเนอะ
ฮาดีค่ะ พ่อลูกคู่นี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณพ่อจะหน้าเด็กขนาดนั้น
-
เจมส์มีคู่ปะจ๊ะ เอาหลานจากเคทกะได้นิไม่ต้องห่วงหรอกเจมส์ ไปแกล้งเด็กๆมันอย่างนั้นระวังเหอะ :fcuk:
-
เห็นด้วย =,.=
เอาตัวเข้าเเลกนะลูกนะ เเล้วทุกอย่างจะดีเอง
^
^
นี่เป็นความคิดหื่นๆ
ในอีกมุมมองนึง ถ้าเกิดจะเอาเข้าไปแลกจริงๆ เเล้วเกิดอารมณ์อ่อนไหวทะเลาะขึ้นมา
ทำไง? โอยยย ตายยย เเล้วนิยายเรื่องนี้ ก็คงคล้ายๆหมดสเน่ห์
= _ =
-
บอกได้คำเดียว...เจมส์กวนตีนมากๆ o7
-
:L1: :L2:
-
เรื่องนี้นี่ สถานที่คือ มขรึป่าวคับบบ
-
ให้ตายเถอะ อ่านรวดเดียวจบ
หนังสือหนังหาไม่ได้อ่านกันเลยทีเดียวเชียว
เอาง่ายๆคือ มีเรื่องนี้ให้ติดอีกเรื่องแล้ว
เหนือ นายอ่อนโยนขึ้นมากกกกกกกกกกก รู้ตัวป้ะ
เราชอบ คนเขียน พิมพ์ตัวท้ายลากเสียงอ่ะ
เพราะเรากชอบพิมพ์ อ่านแล้วได้อารมณ์เข้าใจดี
ฮ่าๆๆๆ เราเป็นคนเดียวมั้ง ช่างเหอะ
มาต่ออีกน้า รออยู่จ้าาา
-
มารอตอนต่อไป .... :z2:
-
อยากมีพ่อแบบเจมส์อ่ะ กวนตีนดี อิอิ
-
เข้ามารอคินตาค่า :man1:
-
รออยู่น้าาา
-
:call:
-
มารอดูว่าคิดจะง้อเหนือยังไง
รอๆๆ
:call: :call: :call:
-
คินตาคะ ถ้าเราเอาตัวเข้าแลกแล้วเหนือไม่สนล่ะก็...จับกดไปเลย!!! คึคึ
-
อ่านยาว ! เจมส์อย่างกวนล่ะวะเฮ้ย :m20:
สงสารทั้งคินทั้งเหนือ เจอพ่อแบบนี้ ขำว่ะ :laugh:
แต่เอา ! ให้เหนือมันโดนบ้างๆ
-
มารอตอนต่อไปนะ :L2:
-
เหนือเมื่อไหร่แกจะบอกคินตาซะทีนะ อย่าปากแข็งมากสิจ๊ะ
อะไรๆ อาจจะดีขึ้นนะ แต่พ่อเจมส์เรานี่กวนได้ใจจิงๆ แต่ถ้าเหนือรักลูกเค้าจิงคงจะผ่านเนอะ
ที่สำคัญอยากรู้เรื่องมิก ฟิล์ม และพีทมากที่สุด แล้วเด็กเค้าหายไปไหนอ่ะ
คิดถึงนู๋ปอนด์..........
-
เห้ย ! ผมนั่งอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อคืน.....เพิ่งจบ
บอกตามตรง แม่ง...ชอบโคตร ๆ โคตรชอบ ๆ เลยว่ะครับ
คนเขียนรีบมาต่ออีกนะ.....มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด เค้าเพิ่งเจอ -/\-
พี่เหนือแม่มซึน ฮ่าาาาาาาาาาาาาา
เจมส์กวนตีนจริงๆ โอยยยยยยยยยยยย กวนเหมือนลูกเลย :laugh:
เหนือออออออออออออ กำลังจะมีคนไปง้อนะเว้ยยยยยยยย :impress2:
-
20
เวลาเกือบสามทุ่ม
ไอ้คินตากำลังพิงรถตัวเองอยู่ใต้หอที่แสนคุ้นตาแต่ยังไม่คุ้นเคย . . ผมในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะเงยหน้ามองขึ้นไปบนชั้นสี่ ห้องที่สี่ ห้องนั้นมีไฟส่องสว่างภายใต้ผ้าม่านสีครีม และก็มีบ๊อกเซอร์ห้อยอยู่บนราวสองสามตัวปลิวสไว(กูจะบอกทำมาย?) ผมกลืนน้ำลาย ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี
รู้แค่ว่า . . ใจสั่งให้มา ไม่ต้องอ้อมค้อมล่ะครับ บอกอย่างตรงๆไปเลยนี่แหละ ใจสั่งให้มาจริงๆผมไม่อยากยืดเยื้อน่ารำคาญอีกต่อไป มันแปลกที่ๆไอ้เหนือหายไปจากสารระบบชีวิตผมตั้งเกือบสามวัน และอันที่จริงผมก็ทำอะไรลงไปอย่างคลุมเครือมากเลยทีเดียว
แม้จะรู้ว่าเรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่สิ่งที่ทำตอนนี้ มันย้ำชัดเจนแจ่มแจ้งว่าสำหรับผมมันไม่เหมือนคนอื่น และผมพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าสำหรับมัน ผมก็ไม่เหมือนคนอื่นเหมือนกัน
ผมตัดสินใจเดินตรงไปหาพี่ยาม ที่น่าจะจำหน้าผมได้ อาจจะเจอกันแค่หนึ่งครั้ง แต่ครั้งนั้นผมร่อนแบงก์ม่วงให้พี่แกไป ครั้งนี้ก็คงจะเป็นเช่นนั้นอีกตามเคย
“ไอ้หนุ่มคนนี้ เพี่อนไอ้เหนือชั้นสี่ใช่ม้ายยย” อายุอานามน้อยกว่าเจมส์ แต่ทำไมหน้าแก่กว่าเจมส์ตั้งเยอะฟะ? ไม่รู้พ่อผมไปกินอะไรเข้าถึงหน้าเด๊กหน้าเด็กสงสัยจะเข้าคลินิกบ่อยกระมัง
“ครับ”
“ไม่เจอกันตั้งนานแน่ะ”
“เหอะๆ” จำได้จริงๆล่วย
“เอ้า โทรหาเหนือให้มันลงมาเปิดประตูให้สิ”
“เอ่อ . .” ผมลังเล ใจนึงก็อยากให้มันมาเปิดประตูให้ แต่อีกใจนึงก็อยากให้มันประหลาดใจเล่นๆ “พี่เปิดให้ผมไม่ได้เหรอครับ”
“ง่ะ เอาอีกแล้วเหรอ” พี่แกถอนใจ “อื้อ ก็ได้ แต่ไม่ต้องให้เงินข้าอีกแล้วนะ อย่างเอ็งคงไม่น่าใช่พวกขโมยของคนอื่นหรอก หน้าอย่างเงี้ย คงจะมีแต่คนจ้องจะมาขโมยของของเอ็งมากกว่า”
“อ่า แต๊งครับพี่” เอิ่มมมม พี่กำลังจะบอกผมว่าหน้าตาผมเหมือนคนมีกระตังค์ใช่ม้ายยยยยยยยยยยยย อืมมมม ก็ยังดีกว่าว่าผมหน้าเหมือนตุ๊ดละกันวะ
ประตูหน้าหอถูกเปิดออกด้วยคีย์การ์ด ผมเดินลิ่วๆไปยังลิฟต์เพื่อที่จะขึ้นไปยังชั้นสี่ ผมรำคาญโทรศัพท์ชะมัดแม่งสั่นตลอดเว เจมส์จะเวอร์ไปไหน ผมไม่ได้มาถวายตัวประเคนหัวให้ไอ้เชี่ยเหนือซะหน่อย
มันสิต้องเอาตัวมันมาประเคนผม ใช่มั้ยครับ!!!!
เอิ่ม คุยเรื่องไรกันหนิ . . เปลี่ยนเรื่องๆ
. . ผมเริ่มแอบสะกิดใจใจ เจมส์เป็นพวกหวงลูกชายรึเปล่าฟะ ถึงบังคับให้ปิดบังอะไรแบบนี้เพราะมีแผนบางอย่าง เฮ้อ ผมสนิทกับเจมส์มากก็จริงเพราะคุยกันบ่อยผ่านทางโซเชียลเน็ตเวิร์คทั้งหลาย ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันมากนัก เลยไม่แน่ใจกับเรื่องนี้
แต่ดูจากตอนที่ผมจะมาหาเหนือในเวลานี้ พ่อผมดูร้อนอกร้อนใจยังไงไม่รู้
สรุป . . ก็คงจะหวงอะแหละ
โอ้ยยยย นี่ลูกผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง !
ถึงชั้นสี่ ผมเดินไปหาห้องสี่ที่อยู่ไม่ไกล ใจเต้นตึกๆ เพราะยังไม่รู้วิธีว่าจะง้อมันอย่างไร เฮ้อออออออ . .
เอาหน้าโผล่ไปก่อน
ผมทำใจอยู่นาน(ถอนหายใจสามครั้ง และก็สูดเข้าไปลึกๆอีกสามครั้ง) กว่าจะเคาะประตู
แต่ . . ไม่รู้มีอะไรมาดลใจให้ผมเปิดแอปไลน์ขึ้นมาดู(ไอโฟนมันเตือนตะกี้)
James
: ยอมแพ้แล้ว กูเลิกเล่นก็ได้ไอ้ลูกชั่ว พามันมาบ้านตอนนี้แล้วมาคุยกันดีๆ
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอางั้นเลยเหรอ ทำอย่างกับจะไปเปิดตัวกับพ่อทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย หละ แล้วจะลากมันไปยังไงอีท่าไหนเนี่ย มันยังหายโกรธเลยด้วยซ้ำ อะพิโถอะพิถังกะละมังไห เฮ้อ!!!!
“อืมมม เดี๋ยวผมลงไปเอาข้างล่าง รออยู่ตรงนั้นนะ ครับๆ”
เวร เวร เวร!!! ถ้าเสียงไอ้เหนือจะมาอย่างเร็วและก็หมุนลูกบิดประตูหน้าห้องมันออกมาซะพรวดพราดขนาดนี้ เฮ้ย ไอ้เหี้ยยยยยยยย กูตกใจ!!!!!!!!
“เห้ยยยยย” มันก็ตกใจเหมือนกันแหละผมว่า - -
เหนือในชุดที่โคตรจะไปรเวท ขาสั้น เสื้อยืด ใส่แว่นกรอบสีดำ ผมชี้ๆไม่มีการเซ็ทก้มหน้าลงมามองผมอย่างตกอกตกใจ นี่แหละเหนือตัวจริงไร้คราบพระเอกละครเวที ..
ยอมรับว่าชอบมุมนี้ของมันมากกว่า
แต่เรื่องชื่นชมมันน่าจะเอาไว้ทีหลังก่อน . .
“หมะ มาทำอะไรตรงนี้” เหนือเอ่ยปากก่อน กระพริบตาปริบๆและก็ปิดประตูห้องตัวเอง ก่อนที่จะมองหน้าผม(ด้วยใบหน้าที่เป็นปกติแล้ว) ในมือมีไอโฟนสีดำและก็กระเป๋าตังค์บอดี้โกลฟ(กูก็บรรยายซะละเอียด..) ราวกับกำลังจะลงไปข้างล่าง
“เอ่ออออ . .” ผมกลืนน้ำลาย เกาหัวตัวเองเก้อๆ “ก็ . . มาหา”
อยู่หน้าห้องมึงก็มาหามึงไงไอ้เวร ทำไมผมเขินแปลกๆวะ อาจเพราะไม่ได้เจอหน้ามันมาหลายวันมั้ง และวันนี้ก็เสือกจะใส่แว่นด้วย ไม่เคยเห็น
“ฮะ?” แหมะ ทำเป็นงง
“แล้วนี่จะไปไหนอะ” ผมถามกลับไป
“ไปเอาชีทที่พร้อมซีรอกมาให้อ่ะ” เหนือพูดเสียงเรียบ แต่หัวใจกูนี่ไม่เรียบละ มึงกะจะไปเอาชีทและก็ออกไปกินข้าวกับเค้าด้วยเลยรึเปล่าเนี่ย!
แหมะ มีสิทธิ์อะไรไปโกรธเค้า ไอ้เราก็ยังมีความผิดติดตัว . .
“อ่าฮะ” ผมไม่รู้จะไปต่อยังไง “เอิ่มมมม งั้นก็ไปดิ”
ผมหลบทางให้ มองหน้าเหนือและก็ก้มหน้าลง เฮ้อ . . ไม่รู้จะพูดจะคุยยังไงต่อแล้ว ก็เค้าไม่ว่างคุยกับเรานี่นา
“ลงไปพร้อมกันดิ จะไม่กลับเหรอ”
ไอ้เวรนี่กวนส้นตีนและ นี่กะจะให้กลับอย่างเดียวเลยใช่มั้ย ฟาย!! น่าจะให้กูรอมึงที่ห้อง หรืออะไรเทือกๆนั้นบ้างถ้าอยากจะคุยกัน ทำอะไรเสร็จๆและก็ค่อยกลับมาหา ประมาณนี้ก็ได้อ่ะ
เฮ้ออออ จะเอาอะไรมากกับเหนือนทีขี้หักใน . .
“อืมมมม”
ผมแอบจมูกย่นอยู่ข้างหลังไอ้เหนือที่เดินลิ่วนำหน้าไปยังลิฟต์ไม่ใกล้ไม่ไกลจากห้องมัน ไม่มีใครพูดอะไรต่อ ไม่รู้มันทำหน้ายังไงด้วย แต่ผมเนี่ยสิกำลังแย่ รู้สึกอึดอัดใจและค้างๆคาๆ เฮ้อ !
หน้าหอไอ้เหนือ
พอเดินออกห่างจากหอนิดนึงปั๊บก็เจอหน้าของพร้อมปุ๊บ . .
“ขอโทษน้า ที่รบกวนดึกๆ อันที่จริงไม่ต้องก็ได้” เหนือเดินเข้าไปหา ส่วนผมชะงักกึกอยู่ห่างไกลเค้าทั้งสองคน แม่ง บรรยากาศมืดๆ มีรถราบางตา แสงไฟอ่อนๆ พวกมึงเหมาะกันตั้งแต่อยู่บนเวทียันข้างล่างเวทีเลย
ส่วนเกินชัดๆเลยผมเนี่ย . .
“หึหึ ไม่เป็นไร พอดีว่าจะไปหอสมุดพอดีอ่ะ ไปด้วยกันมั้ย” พร้อมในชุดกระโปรงแต่ใส่เสื้อช้อปบอกกับเหนือ
ฮึ่มมมมมมม กูจะมายืนมองทำไมให้ไฟมันลุกท่วมหัวใจ . . (ลิเก๊ ลิเก)
แต่ก็แอบลุ้นกับคำตอบของเหนือว่ะ พูดจริงๆ
“อ่อออ พร้อมไปเหอะ ผมมีธุระนิดหน่อยอะ” พูดอย่างเดียวไม่พอ ยังหันหลังกลับมาเหลียวมองผมด้วยหางตา ฟวย! ทำหน้าแบบนั้นคงยังไม่หายงอนช้ะ ? แต่แม่งไม่เห็นจะน่ารักเลย หึ
“อืมมม งั้นเหรอ” พร้อมมองหน้าผม สิ่งยิ้มเล็กๆให้ อู้วววว ฟินนาเร่ว่ะ สาวโคตรสวยยิ้มให้ . .
แต่ไหงรอยยิ้มมันดูเย็นๆชอบกลวะ ?
กูคิดไปเอง . .
“กลับละ” พร้อมยิ้มแฉ่งให้เหนือ และก็ตบบ่าของเหนือแปะๆ “สู้ๆ อย่าเครียดให้มาก ปกติผู้ชายเค้าไม่เครียดเรื่องแบบนี้น้า”
เรื่องอะไรวะ ? . .
ผมรู้สึกหงุดๆหงิดๆที่ไม่รู้ว่าเหนือแม่งเครียดเรื่องอะไร
“โหยยยย ขอเครียดบ้างไรบ้างเหอะ ก็เรามันเรียนไม่เก่งนี่” อ๋อ ชัดละ ฟังจากที่มันพูดคงเครียดเรื่องเรียน . .
ให้ตายสิ ความรู้สึกที่อยู่ในใจผมนี่มันอะไรกัน
อิจฉา . . ที่พร้อมรู้เรื่องราวในใจของเหนือ
เฮ้อ!
“เอาน่า สู้ๆ พร้อมเชียร์อยู่” เธอทำท่าซะน่ารัก ก่อนจะเดินจากไป
“เดี๋ยวๆ รถอยู่ไหนอะ จะเดินไปส่ง”
“อ้อ ตรงโน้นไง ไม่ต้องๆ เดินได้”
“แถวนี้มันเปลี่ยวอะบางที รอบคอบไว้ก็ดีนะครับ”
“ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกก”
.. ผมทำหน้าเหมือนมีอึมาจ่ออยู่ใต้จมูก ดูไอ้เหนือคะยั้นคะยอจะไปส่งพร้อมแถวๆรถของเธอที่อยู่ไม่ไกล กูยืนดูห่าอะไรอยู่เนี่ย คนรักเค้าสวีทกันงั้นเหรอวะ
กลับดีไอ้คิน ทำเหี้ยอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ!
“รอตรงนี้”
นั่นไง ไอ้เหี้ยเหนือมันหันกลับมาพร้อมกับเอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงคล้ายออกคำสั่ง เชอะ! รอๆๆๆๆๆ บอกให้รออยู่นั่นแหละ
เออ กูรอก็ได้ !!!!!!!!!!!
ผมยืนหน้าหงิกอยู่ได้สักพักนึง เหนือมันก็เดินกลับมาพร้อมกับชีทหนึ่งปึก ใบหน้าหล่อๆภายใต้แว่นบ่งบอกว่ายังอยู่ในสภาพที่อารมณ์ไม่ปกติพูดง่ายๆก็คือยังโกรธอยู่นั่นเอง
กูหายหน้าหงิกเลย . .
มันยืนตรงหน้าผม และก็เงียบ . .
ส่วนผมก็เงียบ . .
เกือบสองนาทีเลยทีเดียวครับคุณๆ!
“จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ”
อูย กูสะดุ้ง!
“พูดอะไรอะ”
“เอ้า ก็ที่มานี่ บอกจะมาหา และจะมาพูดอะไรรึเปล่า”
“ก็ . . ปะ เปล่า” ฮ่วย จะให้เอ่ยไปตรงๆมันยากจริงๆนะเว้ยเห้ยเมื่อมาเจอหน้าอย่างงี้
“อะไรของมึงเนี่ย”
มันเดินชนไหล่ผม(แต่เบามาก)และทำท่าจะกลับเข้าไปในหอ . . คือ คือกูอยากรู้ว่ามึงจะเอาเป๋าตังค์ลงมาทำไม เอ่อ ไม่ช่ายยยย คือ คือกูอยากรู้ว่ามึงกำลังจะโกรธกูเพิ่มช่ายม้ายยยยยยยยย
“เดี๋ยวดิ คุยกันก่อน”
ผมคว้ามือไอ้เหนือไว้ มือมันใหญ่กว่าผมและสากกว่านิดหน่อย แต่ไม่ด้าน นิ่มใช้ได้เลย อูยยยยย อุ่นจังแฮะ . .
นี่ผมจับมือมันครั้งแรกรึเปล่านี่ - -
ใจผมเต้นตึกๆราวกับเสียงกลองเชียร์กีฬาสี
“อะไร” นั่นแน่ะ มีแอบมองมือที่กูจับด้วย . .
“เอ่อ . . กำลังจะไปกินข้าวใช่มั้ย”
ดูจากสภาพการณ์ของนักศึกษาเวลานี้ ถ้าถือเป๋าตังค์ออกมาก็น่าจะไปซื้อของกิน . .
“ไม่ละ จะกลับไปกินมาม่าข้างบน”
ให้ตาย . .
“ไปกินด้วยกันดิ”
“จะดีเหรอ” ประชดชิบหาย “กูกลัวผู้ชายในสตอกของมึงจะมาเห็น”
เอามีดมาแทงกูเลยดีกว่า . . ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยย ถ้าจะว่ากูขนาดนั้นนะไอ้เวร เหมือนกูสำส่อน มั่ว ควงไปทั่ว!! มึงบ้าป่าวเนี่ยยยยยยยยยยยยย
ได้แต่โวยวายในใจ . .
“น่านะ ไปด้วยกัน” กูอ้อนสุดชีวิตกูแล้วเนี่ย เบิกตาโตๆกระพริบตาปริบๆ เห็นใจกูด้วยเหอะ
“…” เหนือมองหน้าผมด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย(หน้าแบบนี้ของมันผมกลัวที่สุดแล้วอ่ะ) ไม่พูดอะไร นี่ผมเบิกตาโตจนเหนื่อยแล้วนะเนี่ย
“ก็ได้”
โอ้ยยยยยยยยยย กูกระโดดกอดมึงทีนึงได้ป่ะ!!!!
“เย้ ไปกันๆๆๆ” ผมลากมันไปยังรถผมอย่างลืมตัว เรื่องของพร้อมที่ผมเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อสักครู่กลับลืมไปเสียสนิท กูหลั่นล้าไปรึเปล่าวะเนี่ย
แปลกที่มันยอมเดินตามมา แถมใบหน้าของมันดูเหมือนจะหลุดๆยิ้มออกมาด้วยนะ แม้จะนิดนึงก็เหอะ
“ปล่อยมือกูได้ยัง”
เวรกรรม! ผมปล่อยมือมันออกทันทีเมื่อมันเอ่ย . .
ผมยิ้ม เกาหัวเก้อๆและก็เดินลิ่วไปที่นั่งคนขับ . .
ในขณะที่มันจ้องผมเขม็ง และก็ยิ้มยักมุมปากนิดนึง ก่อนจะเปิดประตูขึ้นมานั่งตาม
จากนี้ไปก็คงจะขึ้นอยู่กับความกวนตีนของเจมส์แล้วล่ะ . .
บนรถ
“พาไปไหน” เสียงเหนือถามครับ
“บ้านกูไง”
“เห้ยยยยย ไปทำไม” มันทำหน้าตกอกตกใจและก็มองหน้าผม
“ก็. . ป้าใสทำกับข้าวอร่อย” ผมแถไปนั่น
“ก็จริงอยู่ แต่..”
“เดี๋ยวขับมาส่งเองน่า”
“ไม่ใช่อย่างงั้น”
“มึงโกรธกูไม่ใช่รึไง”
“…”
เงียบเลยเว้ยเห้ย มันไม่พูดอะไรต่อ เสหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างแถมถอนหายใจดังเฮือก ผมไม่รู้ว่ามันโกรธอะไรผมขนาดไหน แต่ที่แน่ๆความเข้าใจผิดเรื่องเจมส์ก็เป็นสาเหตุหลักๆ ต้องเคลียร์ให้ได้ !
“ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดหรอกนะ” ผมเอ่ยเบาๆ เสียงแอร์หึ่งๆเป็นเพียงเสียงเดียวที่รบกวนผมกับมัน ณ ตอนนี้
“กูคิดอะไร”
กูจะรู้มั้ยล่ะครับ มันอยู่ในหัวมึงนี่ฟาย!!!!! อู้ย โหมดง้อ งดเกรียน . .
“ก็ . . หึง” ผมพูดแบบเอ๋อๆ
“จะบ้าเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ยยยย ตะโกนไมวะสัด!!!” กูตกใจ!!!!!!!!!!!!!
“ใครหึงมึง กูเนี่ยนะ!!!”
“เออดิ!!! หรือไม่ใช่!!!”
“ไม่ใช่!!!”
“ไม่ใช่แล้วเป็นอะไร ฮะ! ทำไมหายไป” ผมเริ่มเย็นลง อันที่จริงผมไม่ได้ใจร้อนมากมาย ทำท่าตะโกนไปงั้น ในใจนี่ฟินนาเร่ไปถึงดาวพลูโตแล้วครับพี่น้อง แม่ง เถียงหน้าดำหน้าแดงกะจะให้ตัวเองถูก ไอ้เหนือเอ๊ย กูเหนือกว่า!!!
“ก็ .. มึงน่ะ ..” มันก็เลิกตะโกนเหมือนกัน
“กู กูอะไร?”
“ก็ มึงไง!!!!!!!!! แม่ง เยอะว่ะ” ยามที่ไอ้เหนือน่าแกล้งที่สุดคือยามที่มันไม่รู้จะพูดออกมายังไงเพื่อปิดบังอะไรบางอย่าง . . ซึ่งผมก็แกล้งไปแล้ว และมันก็ได้ผลดีชะงัดคือ โกรธสามวัน เพลียยยยยยยย
“กูเยอะยังไง”
“มึงแม่ง . . ฮอต” หน้าบึ้งเสร็จก็หันออกไปนอกหน้าต่าง
“หือออออออออออออออ” กูควรจะดีใจดีมั้ยเนี่ย ?
“แต่ก็ไม่ใช่เรื่องของกูอ่ะ” นั่นไง มีปัดทิ้ง . . เนียนเหลือเกินนะมึง
“แล้วหายไปทำไมสามวัน”
“ก็ . . อ่านสือ แต่ทำไมล่ะ มึงใส่ใจด้วยรึไง” น้ำเสียงตัดพ้อแบบโกรธๆ
“นี่ ถ้ากูไม่ใส่ใจนะ กูไม่แบกหน้าไปหามึงที่หน้าห้องหรอกเว้ย!”
“…”
“นี่กูยังไม่ชัดเจนอีกเหรอวะ”
ไอ้ปลวกกกกกกกกกกกกกกก เชี่ยเอ๊ย ผมพูดเองและยังเสือกจะเขินเอง ให้ตาย ให้ตาย ต่างกันตรงไหนกับการสารภาพรัก แม้จะอ้อมๆก็เหอะ แต่ความหมายแม่งตรงตัว กูพูดออกไปได้ยังง้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมกลืนน้ำลาย บอกดูไอ้เหนือที่หันหน้าหนีไปทางอื่น แต่ซ่อนใบหูสีแดงจัดของตัวเองไว้ไม่มิด . .
แหมนะ . . ก็ดีกันมันมีความสุขกว่าทะเลาะกันตั้งเยอะ
บ้านผม
เหนือที่อารมณ์ดีขึ้นมานิดนึง(ผมเดาเอง) เดินตามผมเข้ามาในบ้านที่ค่อนข้างเงียบผิดปกติ . . คนในบ้านหายไปไหนหมด เจมส์ ป้าใส และก็ผู้ช่วยของป้า ไปไหนหมดวะ คนสวน ยาม ?? เห้ย อะไรเนี่ย
“เงียบว่ะ”
เหนือมันไม่ได้มาบ่อยมันยังรู้เลยครับ
“ป้า ป้าใสคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
“คินครับ ไปไหนมา . .”
ชิบหายละ . . พ่อผมในสภาพที่เปลือยท่อนบน เปียกมะล่อกมะแล่กคลุมท่อนล่างด้วยผ้าเช็ดตัวเดินลงบันไดมาและคุยกับผมด้วยน้ำเสียงที่ทำตัวเป็นเจ้าของ โอ้ยยยย นี่ยังไม่เลิกเล่นอีกเหรออออออออออออ
และเพราะงี้ ไอ้เหนือมันเลยชักสีหน้า . .
“เจมส์ เลิกละ ..”
“แล้วนั่นใคร” เจมส์มาสไตล์เดียวกันกับตอนที่เจอไอ้ฟิล์มเด๊ะ . . ตัดบทกูฉับแถมแอคติ้งต่ออย่างสบายใจ ให้ตายเหอะ
“กู ..เหนือ”
อื้มมมมมมมม ลืมไปว่าไอ้เหนือมันก็นักเลงใช่ย่อย . . เอาละไง ผมรู้สึกว่ากำลังจะมีสงคราม
“มึง..เหนือ แต่กู..อีสาน”
ฮามั้ย โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฮากริบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เจมส์ พอเหอะ”
“พออะไร” เจมส์ทำท่าราวกับหวงผมซะเต็มประดา แน่ะ มีการดึงให้เข้าไปหาตัวเองอีกนะ สนุกมากมั้ย? “แล้วเรื่องของเราล่ะ ไอ้เหนือห่าเหวนี่มันเป็นใคร”
“คนสำคัญไง” กูชักจะรำคาญ
“ว่าไงนะ”
“คนสำคัญ!!!”
ผมทำหน้าหงิกใส่พ่อตัวเอง ในขณะที่ไอ้เหนือกระพริบตาปริบๆมองหน้าผมแบบไม่อยากจะเชื่อ
“และกูไม่สำคัญเหรอวะ!” โอ้ย เหนื่อยหน่ายใจกับเจมส์
“ก็สำคัญเหมือนกัน!”
คำตอบนี้ทำเอาเจมส์ยิ้มแก้มปริแล้วก็ลูบหัวผม (สรุปคือหวงลูก หรือแอคติ้ง หรืออะไร พ่อเกรียน) แต่หน้าไอ้เหนือ . .
ไม่สบอารมณ์เต็มที่ . .
“กูกลับละ”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ”
เปล่านะ ไม่ใช่เสียงผม . .
“มาทักทายพ่อตามึงหน่อย”
โอ้ย อยากจะขอบคุณสวรรค์ ในที่สุดพ่อกูก็เลิกเล่น !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เหนือหันมาขมวดคิ้วใส่เจมส์สลับกันกับผม พอเห็นเจมส์เดินมาเกาะไหล่ผมพร้อมๆกับยิ้มเผล่ให้แบบกวนๆ เท่านั้นแหละ ..
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“กูพ่อไอ้คินเอง ตัวจริงเสียงจริง หน้าอย่างเงี้ยนี่แหละคือสเปิร์มหนึ่งตัวของกูเอง แจ่มป่ะล่ะ” เจมส์ยักคิ้วจึ้กๆให้เหนือ ส่วนผมทำหน้าเบื่อหน่าย และไอ้เหนือ . .
อึ้งแดกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“โกหกป่ะเนี่ย”
“สัด กูจะโกหกมึงไปเพื่ออะไร” เจมส์ตบหน้าผากตัวเอง โหยยยย แล้วที่ผ่านมาอ่ะทำไปทำไมพ่อคุณ ลูกไม่เข้าใจ!!!!!!!!!!!!
“ให้กูเล่าถึงไอ้จ้อนมันมั้ยว่าเป็นยังไง ไฝใกล้ๆสะดือ ปานแดงเล็กๆบนหลังหู ไอ้ห่าน นี่มันลูกกูชัดๆ กูเข้าใจว่ากูหน้าเด็ก แต่มึงก็ช่วยคิดนิดนึงว่ากูกับมันก็คล้ายๆกัน”แรกๆไร้สาระมาก หลังๆสาระเริ่มจะมี
“…”
เหนือมองหน้าผมกับเจมส์สลับกันไปมา จนในที่สุด . .
มันก็ทำหน้าเชื่อ
“กูอยากจะบอกมึงนะ แต่เจมส์แม่งบังคับกู ไม่รู้จะทำไปทำไม” ผมบอกเหนือด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
“สวัสดีครับ” เหนือรีบยกมือไหว้พ่อผมทันทีด้วยท่าทางที่น่าขำ ฮ่าๆๆๆๆ เหมือนมันจะโกรธที่โดนเล่นบ้าอะไรก็ไม่รู้ แต่ก็นะ . . โกรธไม่ได้เพราะเป็นผู้ใหญ่
“ไหว้กูอ่ะดีแล้ว ไม่ต้องไหว้พระ”พ่อยิ้มด้วยท่าทางเหมือนกำชัยชนะ . . ให้ตายยยยยยยยยยยย
เจมส์พาไอ้เหนือไปนั่งตรงห้องรับแขก ผมเดินตามไปติดๆ ป้าใสกับคนอื่นๆเริ่มขยับออกมาจากที่ซ่อน และก็ให้การดูแลเต็มที่
“หึหึ กูเนียนมั้ย กูอยากให้มึงคิดว่ากูอยู่กับไอ้คินสองต่อสอง”
“เอ่อ แหะๆ” เหนือมองหน้าผม ประมาณว่า . . พ่อมึงโรคจิตป่ะวะ อะไรเทือกๆนี้แหละ
“แล้วเป็นไง เชื่อมั้ย”
“ก็ .. เชื่อครับ”
“ก็แหงสิ กูเก่ง”
. . ผมจะทนฟังได้อีกกี่ประโยคฟะเนี่ย
“แล้วเนี่ย มึงจีบลูกกูนานยัง”
“พรวดดดดดดดดดดดดดด” ผมพ่นนมร้อนออกมากระจายเต็มโต๊ะเล็กรับแขกเลยครับพี่น้อง คำถามอะไรของเจมส์!!!!!
“เอ่อ ..” เหนือเอ๋อทันทีที่ได้ยินครับ
เจมส์ . . ผมนี่แหละไปจีบเค้าก่อน TT
“อ้าว มึงไม่ได้จีบมันเหรอ” เจมส์หันมาหาผม “มึงสินะไปชอบเขาก่อน”
เจมส์ไม่คิดเลยว่าผมจะอายต่อหน้าเหนือ ไม่มีเวลาให้ผมแก้ตัวอะไร เอาแต่พูดต่อไปเรื่อยๆ
“ให้ตาย เหมือนแม่มันตอนมอสี่” เจมส์ตบหน้าผากตัวเอง “ช่างเหอะ กูไม่สนหรอกนะว่ามึงจะเอายังไงกับลูกกู ..”
เจมส์ เจมส์จะพูดอะไร ???
“กูรู้แค่ว่า . . มันรักมึงมาก ชื่อมึงอยู่ในไดอารี่มันทุกวันมึงรู้มั้ย”
เจมส์
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
บาปกินกบาลผมเป็นที่เรียบร้อย แต่ผมอยากจะร้องออกมาอย่างงี้จริงๆ โอ้ยยยยยยยยยยยยย แค่คำพูดที่บอกออกมาอย่างหมดเปลือกไม่พอ ซ้ำพ่อผมยังแอบไปอ่านไดอารี่ของผมบนหัวเตียงอีก !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมชักสีหน้าใส่เจมส์ทันที. .
“ไม่ต้องมาทำหน้างั้น” พ่อทำท่าปางห้ามญาติ “ขึ้นไปอ่านหนังสือไป ผู้ชายเค้าจะคุยกัน”
“เจมส์ ผมก็ผู้ชาย!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เอ๊ย ไม่ใช่อย่างงั้นสิ . . จะอะไรก็ช่าง แต่กูมีเรื่องจะคุยกับไอ้เหี้ยเหนือ” พ่อโบกมือไล่ผม “ไปซะๆ”
ผมทำหน้าเซ็ง ไม่รู้ว่าเค้าจะคุยอะไรกันอีก
แต่เห็นใบหน้าเหนือมันดีขึ้น และลอบมองผมยิ้มๆแบบนั้น ผมก็ค่อนข้างที่จะโล่งอก . .
จากนี้ไปผมกับมัน . . จำเป็นต้องมีคำนิยามอะไรมั้ยนะ ?
“หึ หลับปุ๋ยเชียวนะ”
หนุ่มตัวสูงก้าวเข้ามาในห้องที่มีเตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่ ร่างบางร่างหนึ่งกำลังหลับด้วยท่าทีสบาย แม้ว่าเขาคนนั้นจะใช้กองชีทอันมากมายมหาศาลมาต่างเป็นหมอน หนุ่มตัวสูงลอบมองร่างนั้นลอดแว่นตาสีดำด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
เขามันงี่เง่า . . ที่คิดไปได้ . . ว่าเจมส์ เอ๊ย พ่อของคินตา จะเป็นหนึ่งในบรรดากิ๊กของคิน
สามวันที่ผ่านมา แม้ว่าจะมีตัวหนังสือและสูตรต่างๆมาจ่ออยู่ที่หน้าตลอด แต่หัวสมองก็ไม่วายร้อนอกร้อนใจนึกถึงภาพที่เจ้าตากลมกำลังคลอเคลียกับผู้ชายหน้าตาดีในห้องน้ำของโรงละคร แม้จะยังไม่อยากยอมรับนักก็เถอะว่าเขาหึง แต่ความรู้สึกมันร้อนรุ่มอยากจะคว้าร่างที่ใหญ่กว่านั้นมาต่อยหน้าเสียให้รู้แล้วรู้รอด
ดีแล้วล่ะที่ไม่ทำ . .
แม้จะยังไม่ได้ตกลงอะไรกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่เหนือก็รู้สึกกว่าเขากับคินอยู่ในความสัมพันธุ์ที่มากไปกว่าคนรู้จัก และมากไปกว่าเพื่อน . .
บางทีเขาก็ลืมนึกๆไป . . ว่าคินตาทุ่มเทให้เขาไปเท่าไหร่ในเรื่องที่ผ่านมาๆ
พ่อของคินสาธยายให้ฟังจนหมดเปลือก เหนือนั่งฟังจนลืมเวลาและมื้อดึกของตัวเองไปเสียสนิท เจมส์เป็นคนกวนๆ แต่สิ่งที่เหนือเห็นและรับรู้ได้คือเจมส์หวงและห่วงคินมากกกกกก แม้จะเป็นลูกชายก็เถอะ แต่ตอนเด็กๆคินไม่ค่อยได้รับความอบอุ่นเท่าที่ควรเท่าไหร่ นึกแล้วก็น่าสงสารเจ้าตากลมหลับคาชีทคนนี้
เหนือเอื้อมมือไปลูบเรือนผมสีน้ำตาลอย่างเหม่อลอย เวลาตีหนึ่งกว่าๆที่บ้านของคิน เจมส์ขับบีเอ็มออกไปเที่ยวเป็นที่เรียบร้อย ทิ้งให้เขามานั่งจ้องคินตาในยามหลับแบบนี้
จะว่าไปมันก็ดีเหมือนกันนะ
“ไอ้เหี้ยเหนือ!!!!!”
เหนือสะดุ้งตัวโยนเมื่อได้ยินเชื่อตัวเองจากคนร่างเล็กกว่าตน ดูเหมือนว่าคินจะละเมอออกมา น้ำลายของคินไหลหกรดชีทนิวโร แต่ก็ . . น่ารักไปอีกแบบ
“อยากไปกับพร้อมนักล่ะสิ อยากไปก็ไปเลย ไอ้เหี้ย!!! กูอุตส่าห์จะมาง้อ ฟายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
เหนือชักจะสงสัยว่ามันละเมอจริงหรือแกล้งละเมอ แต่ที่แน่ๆคินกรนเล็กๆออกมาอีกระลอก ทำให้รู้ว่าละเมอแน่
แต่ก็คงจะออกมาจากความรู้สึกจริงล้วนๆ
นั่นยิ่งทำให้เหนือรู้สึก . . มีความสุข
“กลับละนะ” ไม่กลับก็คงจะไม่ได้ ใกล้สอบแล้วเหนือไม่อยากจะเอื่อยเฉื่อยมากไปกว่านี้
แต่ก่อนกลับขอกำลังใจสักหน่อยนึงจะเป็นไรมั้ยนะ
ถ้ามันตื่นขึ้นมามันจะโวยวายใส่เขามั้ย . .
แต่ก็คุ้มละนะ . .
. . นั่นคือจูบที่สองของคินตาและเหนือ
:z1: มีคนทายโลเคชั่นถูกด้วย
แต่ขอบอกไว้นะคะว่าไม่ใช่ที่นั่นแบบ100%
อาจจะมีดัดแปลงบ้างนิดหน่อย :really2:
ตอนนี้หวานมั้ย . . หวานนะ 55555
คนเขียนชอบ
และคนอ่านว่ายังไงกันบ้างเอ่ย ? ^^ :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด หวานมากกกกกก น่าร๊ากมากกกกกกกกกก :-[
ชอบมากค่ะ
เหนือมุมอ่อนโยนนนน อิอิ
คินจะได้สมหวังสะที :impress2:
-
ชอบมากของบรรณาการคนแต่งด้วยเป็ดและบวกค่ะ
ชอบเจมส์ที่สุด (โรคนิยมคนแก่กำเริบ)
-
อร๊ายยยยยย อยากให้คินตารู้สึกตัวอ่า :-[
เจมส์ฮาตลอดอ่ะ กวนได้โล่
ดีนะที่เหนือไม่พลั้งมือต่อยซักทีสองที
ปล.คนเขียนจูบแรกไม่ใช่ตอนบนรถคินเหรอ
-
อร๊ายยยยยย อยากให้คินตารู้สึกตัวอ่า :-[
เจมส์ฮาตลอดอ่ะ กวนได้โล่
ดีนะที่เหนือไม่พลั้งมือต่อยซักทีสองที
ปล.คนเขียนจูบแรกไม่ใช่ตอนบนรถคินเหรอ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอบคุณมากค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผิดพลาดแบบไม่น่าให้อภัย คนเขียนเบลอ
ลืมไปซะสนิทเลย ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยๆๆ
ชะนีคนเขียนนี่โวยวายอ่ะ :z6: ขอบคุณอีกครั้งจากใจค่ะ :3123:
อิอิ ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเอง แสดงว่ามาจาก มข จริงๆอ่ะดี้
แบบว่าไม่ได้เรียนที่นั่นนะ เกิดมาเคยไปแค่ครั้งเดียว ไปหาเพื่อนที่เรียนที่นั่นอ่ะคับ แต่ฟังๆดู อดคิดไม่ได้ว่าเป็นมหาลัยไหน อิอิ
ขอบคุณนะครับที่เขียนเรื่องราวความรักที่ทำให้ผมอ่านแล้วมีกำลังใจต่อไป ^^
ปล.ผมเรียน มชนะ 5555 ไกลป๊ะล่ะ :n1: o13
อิอิ >///< ชัดเจนแจ่มแจ้งเลยค่ะ ที่นี่โลหลักๆคือ มข จริงๆ
แต่คนเขียนก็ไม่ได้เรียน มข รู้สึกว่าที่นั่นน่าประทับใจมากๆ
เอาแค่สถานที่มาจินตนาการก็พอเนอะ
เราไม่พาดพิงบุคคลอื่นบุคคลใดนะคะ 55555555555555555555555555
ดีใจที่เรื่องนี้ทำให้คนอ่านมีกำลังใจได้
กรี๊ดเลยอ่ะ >< รับรองได้เลยว่าจะต้องมีกำลังใจมากกว่านี้แน่ๆ o13
ปล. เค้าอยากไปแอ่วเชียงใหม่ :man1:
คินตาน่ารักตอนนี้แอบหวานมาก(เพิ่งโผล่มาเม้นหลังจากแอบเป็นผีอยู่นาน) เจมส์น่ารักกกก >< ชอบคุณพ่อแบบนี้(และเราหลงคนแก่ไปอีกคน) คุณพ่อดูรักลูกหวงลูกมาก แล้วคินตาก็สนิทกับคุณพ่อมากเหมือนกันน่าร้ากกกก
ปล. = v = อุบ...เราเคยเรียนวิศวะมข. ค่ะ (แต่เภสัชกับวิดวะที่มข. นี่ไกลลิบจริง ๆ นา คินตานี่ลงทุนมาก! เด็กวิศวะเดินในคณะก็...แทบตายแล้วค่ะ ขำ// เคยเดิน ; v ;)(ละครที่เหนือเล่นก็นัวเนียร์สินะคะ ฮะ ๆ ...)
อุ๊ยยยย วิศวะมาตัวจริงเสียงจริงเลย กรี๊ด
ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยจริงๆนะคะ คือคนเขียนก็ไม่รู้ว่าที่จริงแล้วม.ขอนแก่นเค้าเป็นอย่างไร
TT ละครนัวเนียร์ ก็เป็นส่วนที่ทำให้มีพล็อตนี้เหมือนกัน
คนเขียนไม่เคยดู 5555555555555555
ขอบคุณที่ติดตามนะค้า จุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จูบกันแล้ว โอยยยย ฟิน :m11: :m11:
คุณพ่อเจมส์ขรา น่ารักมากมาย กวนทรีนได้โล่มาก :laugh:
แต่อิเหนือ ขอหน่อยเหอะ :beat: ขนาดนี้แล้วแกยังไม่รู้ใจตัวเองอีกเหรอว่ารู้สึกยังไงกับคิน :angry2: :angry2:
ตอนนี้หวานมากนอนหลับฝันดี บวกเป็ด ยาวๆๆ :กอด1:
-
แอร๊ยยยยยยย!!! หวานมากกกกกกกกก!!! มดกัดจอแหว่งหมดแล้ว!!! :-[ :o8: :impress2:
เหนือนี่หลงคินน่าดูเลยนะ ขนาดนอนน้ำลายไหลใส่ชีทยังเห็นว่าน่ารักอีก
เอ่อ..ใครที่เรียนเสคเดียวกะคินนะฮับ
ช่วงนี้งดยืมชีทคินเด็ดขาด ถ้าท่านไม่อยากได้กลิ่นเอ็นไซม์เน่าที่ติดชีทอยู่ คึคึ
-
“นี่กูยังไม่ชัดเจนอีกเหรอวะ”
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:เขินเกินคำบรรยาย...
-
อิอิ ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเอง แสดงว่ามาจาก มข จริงๆอ่ะดี้
แบบว่าไม่ได้เรียนที่นั่นนะ เกิดมาเคยไปแค่ครั้งเดียว ไปหาเพื่อนที่เรียนที่นั่นอ่ะคับ แต่ฟังๆดู อดคิดไม่ได้ว่าเป็นมหาลัยไหน อิอิ
ขอบคุณนะครับที่เขียนเรื่องราวความรักที่ทำให้ผมอ่านแล้วมีกำลังใจต่อไป ^^
ปล.ผมเรียน มชนะ 5555 ไกลป๊ะล่ะ :n1: o13
-
ยกตำแหน่งยอดคุณพ่อให้ไปเลย
-
โอ้วโว้ว ในที่สุดเจมส์ก็เลิกเล่น กลับมาดีกันสักที ฮ่าๆๆๆๆๆ
ทีนี้เหนือก็รู้มากกว่าเดิมแล้วสิเนี่ย เพราะงันแน่ใจได้แล้วมั้ง 555
-
เจมส์แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงง
o13
เอาความลับของลูกมาแฉหมดเปลือกเลยนะ
แบบว่าหนูคินของคนอ่านจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
คนอ่านตอบแทนละกัน
เอาไปซบตรงอกอิเหนือละกันเนอะ
:m1:
วันนี้ดีกับอิเหนือหนึ่งวัน
หลังจากเกลียดมันตลอด
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
หวานๆ แบบนี้คนอ่านก็ชอบ :-[
ขอบ่อยๆเลยนะ o13
ปล เหนือนทีขี้หักใน <<< :m20:
-
:กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดคินตา นายน่ารัก ถึงนายจะมั่วหญิง แต่แบ็คเวอร์จิ้นเก็บไว้ให้เหนือคนเดียวเน๊อะ
-
คินตาน่ารักตอนนี้แอบหวานมาก(เพิ่งโผล่มาเม้นหลังจากแอบเป็นผีอยู่นาน) เจมส์น่ารักกกก >< ชอบคุณพ่อแบบนี้(และเราหลงคนแก่ไปอีกคน) คุณพ่อดูรักลูกหวงลูกมาก แล้วคินตาก็สนิทกับคุณพ่อมากเหมือนกันน่าร้ากกกก
ปล. = v = อุบ...เราเคยเรียนวิศวะมข. ค่ะ (แต่เภสัชกับวิดวะที่มข. นี่ไกลลิบจริง ๆ นา คินตานี่ลงทุนมาก! เด็กวิศวะเดินในคณะก็...แทบตายแล้วค่ะ ขำ// เคยเดิน ; v ;)(ละครที่เหนือเล่นก็นัวเนียร์สินะคะ ฮะ ๆ ...)
-
อร๊ายยยย
แอบเข้าบอร์ดก่อนไปโรงเรียน แล้วก็ได้อ่าน
อ๊ายยยๆ ชอบจังเลยค่ะ!
หว๊านนน หวานนนน!
ว่าเเต่ เมื่อไหร่ จะคบกันจริงๆจังซะทีน๊าาา :oo1:
อยากเห็นคินโดนกินอ่ะ TT!! :-[
-
น่ารักอ๊ะ :z1:
-
หวานละมุนละไมค่ะ :กอด1:
-
เจมส์เนี่ย กวนได้โล่ห์จริงๆ ว่ะ :m20:
-
หวานอ่ะ ชอบมากเลย
ตอนต่อไปขอหวานกว่านี้นะ :L2:
-
:o8: :o8: :-[ จะละลายแล้วววววววว
-
น่ารักอ่ะ
+1จ๊า
-
คุณพ่อเอาเรื่องลูกไปแฉให้เหนือรู้หมด เท่ากับเชียร์ลูกตัวเองเลยนะ
-
กรั่กกกกก ผิด แต่ไม่บอกล่ะว่าเดาที่ไหน 55555555555 ผิดแบบเงียบๆไปละกันน
เจมส์อ่ะะะ ฮาเว่อร์ๆๆๆ ตอนแรกก็ว่าเจมส์ต้องยังไม่เลิกอะ แต่แค่จะให้คินกลับบ้าน
ก็คิวมันซื่ออออออออออออออออออออออ :z2:
เหนื่อขี้ขโมยยยยยยย แน่จริงทำซึ่งๆหน้าดิ๊ :laugh:
-
เกรียนพ่อกับลูกเขยนักเลง คิคิ
-
อั๊ยยะ // ในที่สุดก็ง้อสำเร็จจจจ . เป็นแฟนกันซักทีเถอะ 555 :z3:
-
อ่านทันชาวบ้านเค้าแล้ว ตอนนี้ติดแล้วอ่ะ ติดคินตาไปแล้ว มาอัพเร็วๆนะ
ปล.อยากเห็นคินเสียตูด เอ๊ย เสียตัวเร็วๆจัง
-
:o8: ชอบมากๆๆๆ
-
ตายละ แก่แล้วเลยไม่ดูให้ดี คิดว่ายังไม่อัพ กลับไปดูใหม่อัพแล้วนิ >,,<
ตอนนี้หวานมากๆ รถน้ำตาลคว่ำเลยทีเดียว :-[
เหนือรีบๆขอเป็นแฟนสิจ๊ะ จับจองเร็วๆ
คุณพ่อนี่วัยรุ่นสุดๆ ชอบอ่ะ ไม่ได้คินตาขอพ่อละกัน >o<
:pig4: ค่า
-
:o8: เหนือเอ้ย หึงก็บอกว่าหึงสิ ทำปากแข็งไปได้
-
หึหึ
ทำไมพ่อคินตาใจดีเยี่ยงนี้
น่าจะแกล้งว่าที่ลูกเขยให้เยอะกว่านี้หน่อยหึหึ
แต่แค่นี้คินตาก็ย่ำแย่แล้ว
ถ้าให้เหนือหึงมากกว่าคงได้จับคินตากดแน่ ๆ 555
ว่าแต่ใครเรียนที่ มทร.ธัญบุรีบ้าง
-
คุณพ่อกวนมากๆๆๆ
หน้าคงเด็กมาเลยเนอะ
สุดท้ายก็รู้ความจริงๆ 55 ไม่โกรธนาน
-
เหนือเท่ห์อ่ะ....แต่เจมส์เท่ห์กว่า ๕๕๕๕
-
คุณพ่อขา~
ลูกๆจะรักกัน ปล่อยเขาไป
ส่วนคุณพ่อมาให้เรากอดรัดฟัดเหวี่ยงดีกว่า มามะ!! :impress2:
-
คนอ่านก็ชอบ
แล้วอยากไปแอบอ่านไดอารี่ของคินตาด้วยอ่ะ
-
คุณพ่อเจมส์แฉคินตาหม๊ดเลย แต่ว่าถ้าแอบอ่านไดอารี่ของคุณลูกแล้ว มีชื่อเหนือทุกหน้า คินมันจะบรรจุความใจร้ายของอิเหนือไว้มั่งแหละ คุณพ่อจะไม่ว่าอะไรหน่อยเหรอค่ะ เฮ้อ เค้าเปล่าเสี้ยมนะ :z2:
ปล. คินตานอนหลับน่าร๊ากกกกกก ...น้ำลายยืดหมดแล้วค่ะหนุ่มหล่อ :laugh:
-
อ่อยยยยย
รู้เรื่องแล้วสินะะะะ
ฮ่าๆๆ เจมส์ตลกอ่ะ ,, ชอบนะ
><
-
ตลกดี แต่..พี่ลืมตอนเก่าไปแย๊วววว
แสดงว่านาน อิอิ
-
หึหึ เจมส์กวนวะ
แต่หวงลูกดีมาก ยั่วเหนือได้ถูกใจมาก
สะใจดี ให้หึงเยอะๆ จะได้ทำอะไรให้มั่นคง
ปล.ตอนสุดท้าย ทำไมเหนือไม่ทำตอนคินตาตื่นแล้ว
คนอ่านไม่ยอมๆๆ 555555
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
เค้าจูบกันอีกแล้ว
อ้ายยยยยยยยยยยยยยย
-
ฟินกับจูบที่สอง มาต่ออีกๆๆๆๆๆๆๆ
-
20 ตอนรวดดดดด กะจะนอน 4 ทุ่มตื่นเช้าไปทำงานเปิดมาเจอเรื่องนี้ยาวไปยาวไป
555 น่ารักมากกกกก แม้แรกๆจะหงุดหงิดคินตาว่ามันจะยอมอะไรนักหนาจนรำคาญแต่อ่านๆมาถึง ณ ปัจจุบันเฮ้ออออรักกันสะทีนะ อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักเกินไปแล้ว :oni2:
คินน่ารักอ่ะ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ เหนือด้วย
ชอบคู่นี้มากมาย และที่ชอบไปกว่านั้น พ่อเจมส์ :m3:
หลงเจมส์แบบถอนตัวไม่ขึ้น มีทุกอย่างอยู่ในตัว หล่อ เท่ ตลก กวน ชอบอ่ะ
ขอให้เจมส์มีบทไปเรื่อยๆเลยนะคะ มีคนหลงเยอะแน่นอน ฟันธง
เหนือคินสองคนนี้ชัดเจนแล้วนะ แต่เมื่อไหร่จะพูดให้ได้รู้กันซะทีล่ะ จะได้คบกัน
ถ้าคู่นี้คบกันเราว่าน่าจะสวีทกันน่าดูเหมือนกันนะคะ ดูรักกันดีออก แต่เรื่องกัดกันบ้างอะไรบ้างก็คงมีแน่นอน
อยากอ่านตอนที่สองคนนี้ได้เป็นแฟนกันเร็วๆจัง //ทำตาปิ๊งๆใส่คนเขียน :m13:
รออ่านต่อนะค้า
-
ตอนจบหวานมากครับ รอวันที่เหนือบอกคินตานะครับ :L2:
-
จูบที่สองแย๊ววววว :-[
คินตาอ่ะมัวแต่หลับน้ำลายยืดได้ไง ดูดิ โดนขโมยจุ๊บเลย
ควรจะตื่นมาจุ๊บคืนนะ
:-[ :-[
-
คิดถึงเหนือกับคินตาแล้วน้าาาาาา :o12:
-
21
วันนี้เป็นวันพุธครับ และตอนนี้ก็เกือบๆจะเที่ยงคืนเข้าให้แล้ว!!!
อาทิตย์หน้าสอบแล้วให้ตายเหอะ นี่มันสัปดาห์นรกแตกสำหรับผมชัดๆ! วันๆหน้าผมจ่ออยู่แต่กับชีท ตัวหนังสือ ชื่อเฉพาะ ภาษาอังกฤษ โอ้ยยยยยยย อึดอัด เมื่อไหร่แม่งจะผ่านจะพ้นไปซักทีวะ กูอยากดริ๊ง!!!!
พอพูดถึงเรื่องแอลกอฮอล์ ก็พาลให้นึกถึงไอ้เชี่ยฟิล์มขึ้นมา ผมลอบมองมันที่อ่านหนังสือเงียบๆอยู่ตรงข้ามผมในเวลาเย็นย่ำแบบนี้ ข้างๆผมเป็นไอ้มิกที่ไม่สนใจอะไรอื่นนอกจากไอแพด(รูปฟันกรามขยายใหญ่เต็มหน้าจอ กูตกใจ)และก็กระดาษที่อยู่ตรงหน้า บรรยากาศมาคุของมันทั้งสองคนผมรับรู้ได้ แต่ไอ้เหี้ยภัทรที่นั่งตรงข้ามมิกนี่ไม่รู้อะไรเลย
ให้ตาย ผมไม่รู้ว่าผมควรจะเล่าเรื่องระหว่างมิกกับฟิล์มให้ไอ้ภัทรมันฟังดีมั้ย ทำไมต้องเกิดกับเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกันแบบนี้ด้วย ถ้าเป็นคนอื่น การพูดคงจะง่ายกว่านี้มากๆเลยสินะ
ผมส่ายหน้าเบาๆ เรื่องยังไม่ใหญ่ และผมก็ไม่ควรจะเข้าไปยุ่งด้วย ได้แต่ดูพวกมันห่างๆ ไม่ให้ทำร้ายอีกฝ่ายด้วยความรุนแรงทางกาย
ผมเป็นเพื่อนที่ดีมั้ยล่ะ . . คริคริ
แต่ทางใจ . . ก็ดูแลตัวเองเถอะนะ อาเมน
“ทำหน้าอย่างกับตูดเป็ด ฟายคิน”
ฟิล์มเงยหน้าขึ้นมากัด โอยยยยยยย เชื่อมั้ยผมโคตรจะดีใจเลยที่ได้ยินเสียงมันกัดอีกครั้ง บอกตามตรงกูชอบที่มึงกวนเกิบกวนส้นกวนเล็บขบกูแบบนี้มากกว่ามึงเวอร์ชั่นอาบเหล้าว่ะ
“ก็ยังดีกว่าหน้ามึงล่ะวะ”
หึหึ มิตรภาพกำลังเบ่งบานนนนนนนนนนนนนนน(เสียงนมอุโด๊ด)
“ฮื่อ เดี๋ยวนี้ปากคอเราะร้าย ทำไม มีผัวเป็นวิศวะแล้วมันยิ่งใหญ่นักรึไง” ฟิล์มหน้าตามันกวนตีนได้อีก
“เหี้ย” เหมาะกับมันที่สุดละครับคำนี้
“ตกลง มึงกับเหนือนี่ยังไง คบกันแล้วใช่ป่าววะ” ฟิล์มเท้าคางแล้วถามผมอย่างจริงจัง จริงจังแค่ไหนก็จนทำให้เนิร์ดอย่างไอ้ภัทรและก็ไอ้ตี๋มิกหันมาสนใจด้วยได้คิดดูละกันครับ
“เห้ยยยยยย ยังงงงงงงง” จำเป็นมั้ยที่จะต้องพร้อมใจกันจ้องหน้ากูแบบนั้น จำเป็นม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
“เหอะ” ภัทรพูดบ้าง อยากมีบทเหมือนกันใช่มั้ยล่ะเนิร์ด ฮี่ๆๆๆ “แม่ง ยอมรับจริงๆว่ะ มึงทุ่มไปเท่าไหร่วะเนี่ยกว่าจะถึงวันนี้ได้ วันที่ไอ้เหนือมารอรับรอส่งถึงคณะเช้าเย็นแบบเนี้ย”
“และก็จากที่ไอ้เชี่ยคินต้องขับรถไปที่วิศวะทุกเย็นด้วย ตอนนี้แทบไม่ต้องเหนื่อยเหยียบคันเร่ง ไม่ทันจะก้าวออกจากตึก หน้าไอ้เหนือก็โผล่มาให้เห็นซะแล้ว” มิกเสริมยาวอย่างล้อเลียน
อย่ารุมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม กูเขินได้ ถ้าพวกมึงรุม!!!!!
“อาจจะเป็นรักของมึง เหนือกว่า รักของใครหลายๆคน มึงถึงมีวันนี้ได้ล่ะมั้ง” ฟิล์มรำพึง
“พูดจาเน่าหนอนว่ะสัด อ่านๆไปเร็วเข้า ชวนกูคุยทำเพื่อ? อ่านทั้งวันทั้งคืนก็ยังไม่รู้จะจบมั้ย อ่านดิวะ!"
“ฮ่าๆๆ มิน่า ผู้ชายหลายคนถึงได้หลงมึงหัวปักหัวปำ ก็หนังหน้าแม่งเป็นซะแบบเนี้ย” ฟิล์มหัวเราะหึหึ เอาแบบจำลองฟันมาเขี่ยแก้มผม ไอ้เหี้ย! แต่คำพูดมันทำเอาเพื่อนอีกสองคนหันมาจ้องมันเขม็ง “เห้ย ยกเว้นกู!”
ฟิล์มทำท่าปฏิเสธใหญ่ราวกับถ้าได้ผมเป็นแฟนคงจะเป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุดโลก ถรุย ไอ้ฟาย หน้าแม่งก้ฟ้องให้เห็นตำตาว่ามึงแก้ตัวแบบนี้กับใคร ซึ่งก็นะ . . เขาสนมึงมั้ยนั่น . . ไอ้มิกมันส่ายหน้าเหมือนรำคาญ แต่ก็กดหัวลงไปโน้ตย่อชีทต่อไป
บรรยากาศวิชาการครับช่วงนี้ คงไม่มีเวลามาให้ดราม่ากันอีกแล้ว ผมกลืนน้ำลายหันลงไปสนใจชีทของตัวเองบ้าง พลางคิดว่าดีแล้วที่อย่างน้อยพวกแม่งก็กลับมาอ่านหนังสือโต๊ะเดียวกัน
แม้ว่าจะยังขึงขังใส่กันบ้างก็ตามที . .
นั่นแน่ะ มีคนอยากรู้ล่ะสิว่าไอ้เหนือมันอยู่ไหน ผมตอบให้ก็ได้ครับ ผมรู้ ฮี่ๆๆๆๆๆ (หัวเราะสุขใจ) ตอนนี้มันคงอยู่ที่บ้านเพื่อนใครสักคนล่ะครับ ติววิชาวิศวะที่แสนลำบากยากเข็ญ(สำหรับคนที่เกลียดการคำนวณเช่นผม) อยากรู้ล่ะสิว่าผมรู้ได้ไง . . ก็ดูสเตตัสมันในเฟสบุ๊คเอาอ่ะครับ . .
ล้อเล่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ผมโทรบอกมัน มันโทรบอกผม เรียกได้ว่าช่วงนี้ต่างฝ่ายต่างแสดงท่าทีที่ชัดเจนมากขึ้นๆเรื่อยๆจนไม่มีอะไรที่น่าสงสัยและก็น่ากังวล ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมมีความสุขมากกกกกกกกก แม้จะยังไม่มีอะไรเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าผมกับมันคือคนรักหรืออะไรก็แล้วแต่
หรือถ้ามันจะบอกกับคนอื่นว่าผมเป็นเพื่อน หรือผมจะบอกกับคนอื่นว่ามันเป็นเพื่อนเหมือนกัน . .
ผมรู้แค่ว่าเพื่อนอย่างมัน . . มีคนเดียวบนโลก . . สำหรับผมนะ
“ฮื่อ ไล่พวกกูอ่านหนังสือ ทำเหม่อ ทำเหม่อ เดี๋ยวเหนี่ยว!” ไอ้มิกเคาะดินสอลงบนเรือนผมสีน้ำตาลของผมอย่างไร้ความปราณี
ทำไมพักหลังๆกูถูกรุมบ่อยจังวะ!!
“ทำมายยยยยยยยยย คิดถึงหนุ่มหน้ามนคนเรียนวิศวะเหรอจ๊ะตัวเธออออออ” ไอ้ภัทรแสร้งมีจริตจะก้านได้อย่างน่าถีบมาก ไอ้เหี้ยเนิร์ด ก็ขอให้เมิงพลาดเอวิชานิวโร!!! (ถ้าเข้าตัวเองผมก็ตายห่าอ่ะดิ เห้ย ไม่เอา ไม่แช่ง!)
“เรื่องของกู” ผมตัดบท
“ฮั่นแน่ะๆ หน้าแดง หูแดง เป็นเอามากนะเนี่ย”
“เรื่องของกูว้อยยยยยย” มันจะอ่านกันมั้ยหนิครับ!!! แซวกูอยู่ได้ . . (มึงก็ไม่ได้อ่านเหมือนกันแหละคิน!)
“เออเว้ย กูกับเชี่ยภัทรแม่งสงสัยอะไรนิดหน่อยว่ะ”
ใบหน้าไอ้ฟิล์มกับไอ้ภัทรดูมีประกายวิบวับๆชอบกล สนใจเรื่องเหี้ยๆแน่นอน เอาความเป็นเพื่อนตั้งแต่ปีหนึ่งมารับประกัน!!!!!!!
“เรื่องต่วยอะไร”
“จู่ๆมึงก็มาเล่าให้ฟังว่าไปหลงรักหนุ่มวิศวะเข้า มึงไปเจอไอ้เหนือครั้งแรกที่ไหนอะไรยังไง เล่ามาให้หมดดิ๊” ฟิล์มยักคิ้วกวนตีนส่งให้พอๆกันกับไอ้ภัทร ไอ้มิกวางดินสอลงแล้วครับ หันหน้ามาสบตาผมที่อยู่ข้างๆแล้วยิ้มแฉ่งรอฟัง
โอเค .. ไม่อ่านก็ไม่อ่าน
“อยากรู้จริงเหรอ” คินมันเกรียนอยู่แล้ววววววววววววววววว “ไม่บอก ปล่อยให้ควายอยากรู้ต่อไป”
ป๊าบ! ผมโดนตบเกรียน(?)จากฝีมือของเพื่อนทั้งสามคนพร้อมใจกัน ไอ้เหี้ย กูจะฉี่รดที่นอนคืนนี้!!!!!!!
“เกรียนไม่มีที่สิ้นสุด” มิกรำคาญผมเต็มประดา
“เล่ามาๆ” ไอ้ภัทรบอกอย่างหงุดหงิด
เห็นหน้าพวกจอมเสือกแล้วนึกหมั่นไส้ชิบเป๋ง แต่ถ้าแม่งอยากรู้กันนัก ผมก็จะเล่าให้พวกมันฟังก็ได้
“ก็ไม่มีอะไร กูไปเจอมันตั้งแต่วันแรกที่มารายงานรอบแอดมิชชันที่นี่” ผมนึกถึงความหลัง . . ก็อดยิ้มไม่ได้ . .
ไอ้หล่อขาวตัวสูงหัวเกรียนชุดนักเรียนเรียบๆกางเกงสีน้ำเงินที่ยืนเป็นหมางงอยู่แถวๆหน้าโรงอาหารใหญ่ตรงข้ามหอสมุด มันมาคนเดียว หน้าตาบ่งบอกว่ามาจากภาคเหนืออย่างชัดเจน
ส่วนผม มากับยาย . . บนรถคันหรูที่ขับมาจากโรงแรมสาขาในจังหวัดนี้ ยายผมคงไม่อยากลำบากนั่งรถจากกรุงเทพมาจังหวัดนี้หลายชั่วโมงให้ปวดหลังเล่น ผมกับท่านจึงบินมา และก็มานั่งรถที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้แทน
ลืมไปรึยัง ว่ายายผมรวย . .
“เฮ้ออออ ดื้อมาเรียนจนได้สินะคณะทันตะ ยายก็บอกแล้วว่าให้เรียนในกรุงเทพ บริหารดีๆของเอกชนก็มีถมเถ อยู่ไกลขนาดนี้ ยายคิดถึงนะคิน”
ยายผมแต่งตัวราวกับเป็นแม่ผมเสียเอง ถ้าบอกใครว่าเป็นแม่ก็คงมีจะมีแต่คนเชื่อ
“ก็ . . คินเสียดายมันสมองของตัวเองอ่ะ” ผมกวนตีนยายไม่เลิก ยายได้แต่หัวเราะขำ มองดูรถราและก็บรรยากาศในมหาลัยไปพลางๆ รอคนรถซื้อกาแฟจากใต้หอสมุดมาให้ ยายบ่นจนผมหูชากลัวผมจะอยู่ไม่ได้ ที่นี่แม้จะไม่วุ่นวายเท่ากรุงเทพ แต่ความสะดวกสบายมันต่างกัน ผมยิ้มรับ แต่ไม่ได้ตั้งใจฟังเท่าไหร่(เลว?) ส่วนสายตาสอดส่องไปมองไอ้ขาวออร่าที่อยู่อีกฟากของถนน เหมือนมันจะลังเลว่าจะข้ามมา หรือไม่ข้ามมาดี
ใบหน้านิ่งเรียบ เย่อหยิ่ง ไม่สนใจจะถามคนที่รู้ทาง
ผมจำหน้ามันได้ตั้งแต่แรกเจอ ไม่ได้คิดพิศวาสอะไรมากมายก็ผมมันมีหญิงติดสอยห้อยตามมาตรึมจากรั้วคอนแวนต์ มาแตร์ วัฒนา หรือสาธิตไม่ไกลจากโรงเรียนเก่าของผม ดูยังไงไอ้นั่นก็ไม่มีทางหล่อสู้ผมได้
จนผมเกือบลืมมันไปแล้วแน่ะ . .
เจอมันอีกทีตอนกินข้าวในโรงอาหารกลางตรงข้ามหอสมุดนี่แหละครับ ที่นี่ไม่น่าจะเรียกว่าโรงอาหารกลางเพราะมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย(ไม่ขอเรียกชื่อที่เด็กที่นี่เค้าเรียกกันนะครับ) ผมเดินทำหน้าเหม็นเบื่อมากับเพื่อนใหม่สามคนซึ่งตอนนี้สนิทกันราวกับคบกันมาตั้งแต่เป็นเด็กทารก
ก็จะอะไรซะอีก . . ไอ้เชี่ยฟิล์มนั่นแหละพาพวกผมหลงทางตั้งแต่วันแรก ไม่รู้ไปโผล่ที่โรงบาลของคณะแพทย์ได้ไง เพลีย!
และนอกจากนั้น . . ไอ้เหี้ยภัทรยังจะปีนเกลียวไปจีบสาวที่เรียนเกือบจะปีสามเข้าให้แล้วที่คณะสถาปัตย์(เจ๊เอิงเอยไง) เกือบถูกทีนพี่แฟนเก่าเจ๊แกยัดเข้าในปาก ดีที่ผม มิก ฟิล์มไปดึงมันออกมาทันแต่ก็ไม่วายโดนหมัดเข้าไปหลายดอก
กลับเข้าเรื่องผมดีกว่า . .
ที่ผมเหม็นเบื่อที่นี่เพราะผมติดความสะดวกสบายกระมัง ผมยอมรับครับ . . ไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวาย ไม่เหมือนกับร้านอาหารหลังมอ รอบมอ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่มีแอร์เย็นๆ เงียบๆ บรรยากาศดีๆ ผมชอบนั่งที่นั่นมากกว่า
แต่นี่เลือกไม่ได้แล้วไง . .
“ดูแม่งทำหน้า ถุย ไอ้คุณชาย” ฟิล์มหมั่นไส้ผม
ผมไม่สนใจมันเดินทำหน้าเซ็งไปหาที่นั่ง เวลาเที่ยงกว่าๆ แน่นอนครับคนเยอะชิบหาย แถมยังเสียงดังวุ่นวาย ตรงกลางยังมีลานขายเทกส์ขายหนังสือลดราคาอีก อื้ม เอาเข้าไป แดกไม่ลง . .
พอผมได้ที่นั่ง ผมก็หยิบอะไรสักอย่าง(ตระกูลแอปเปิ้ล)ขึ้นมาทำแก้เซ็ง เล่นโน่น เลื่อนนั่น ไปเรื่อย รอให้เพื่อนสามคนมันซื้อข้าวมากิน
พวกวิศวะปีหนึ่งก็เดินมากลุ่มใหญ่เบ้อเร่อ พวกนี้แม่งสูงเกินหน้าเกินตารุ่นพี่บางคนมากๆ และยังทำตัวเถื่อนแต่งตัวไม่เรียบร้อยไม่ผูกไท สงสัยว้อนอยากเจอทีนพี่ปีสูงมากมาย แต่เชื่อเหอะ พวกมันดูดี แม้จะส่งเสียงโวยวายกันก็ตาม
ไอ้ภาคเหนือที่ตอนนี้ผมยาวขึ้นและอยู่ในชุดนักศึกษาทำเอาผมอึ้ง . . มันนิ่ง พูดจาคำสองคำกับเพื่อน . . แต่ก็ดึงสายตาผู้หญิงแถวนั้นให้หันไปมองได้ไม่ยาก
ผมที่เคยคิดว่าตัวเองหล่อนักหล่อหนา เจอไอ้นี่เข้าไป . . ผมยอมแพ้แม่งเลย
คิ้วเข้ม หน้าขาว จมูกโคตรโด่ง ดวงตาคม ตัวสูง หุ่นเพอร์เฟค ราวกับดารากำลังอยู่ในวงการที่ผ่านการเจียระไนมาจากผู้จัดการมือดี(บี ศุภชัย อะไรเทือกๆนั้น)
โอ้ว มายก้อด
“ดูทำหน้าเข้า เจอสาวแหล่มเหรอวะ” มิกถาม มันนั่งลงข้างๆผมและมองไปตามสายตาผมที่จับจ้องไอ้วิศวะจากภาคเหนือนั่น “เห้ย มีแต่ผู้ชาย”
“หรือเดี๋ยวนี้เชี่ยคินแม่งเปลี่ยนรสนิยมวะ!” ไอ้ฟิล์มเสริม มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
“ไม่ใช่!!!!!!!!” ผมสวนทันควัน “กูแค่สงสัยเฉยๆว่าไอ้เหี้ยนั่นทำไมมัน . . หล่อ”
“อูยยยยยยยยยยย ปกติผู้ชายเค้าสนใจผู้ชายเรื่องแบบนี้ด้วยอ่อวะ”ไอ้ภัทรทำหน้าเจ้าเล่ห์
นี่จะให้กูเป็นเกย์ให้ได้เลยใช่ป่ะ
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมเอ็ดใส่เพื่อน ก้มตาสนใจบางสิ่งของตระกูลแอปเปิ้ลต่อ(บอกว่าไอแพดก็จบ - -) แต่ก็ไม่วายเผลอมองไอ้เด็กวิศวะคนนั้น อย่างเผลอไผลอยู่ดี
หลังจากวันนั้น ไอ้เหี้ยนั่นก็กลายเป็นเหมือนแรงบันดาลใจของผมอย่างหนึ่งไปเลย
ผมงงกับตัวเองชิบหายวายป่วง ทำไมเมื่ออยู่ต่อหน้ากระจก ผมถึงอยากจะดูดีให้ได้สักครึ่งของไอ้วิศวะคนนั้นบ้าง แม้ตอนนี้จะมีแต่สาวๆเข้ามาให้ความสนใจมากก็เถอะ แต่เชื่อมั้ย ผมกลับอยากจะให้มันหันมามองผมบ้างสักครั้งเวลาที่เดินสวนกัน . .
ผมอยากให้ผมสะดุดตามันบ้าง เหมือนกับที่มันสะดุดตาผมตั้งแต่แรกเจอ
เป็นอะไรที่ไม่เข้าใจตัวเองเหลือเกินนนนนนนนนนนนนนนนนน
ผ่านมาวันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ความพยายามของผมเริ่มจะหดลงเหลือเกือบศูนย์ ตั้งใจจะเดินสวนมัน สะกดรอยตาม ทำทุกอย่างก็แล้ว ก็ไม่มีหวังสักนิดที่มันจะหันมามองเลย
ทว่า . . ฟ้าก็ประทานไอ้ภีมมาให้ . .
มาให้ทำไมรู้ไม . .
เชียร์ไงครับ!!!!!
“คนนั้นน่ะเหรอพี่คิน พี่รหัสผมเอง!!!” ดูมันภูมิใจกับพี่เหนือของมันนักหนา(เพิ่งรู้ชื่อของมันครับ แหะๆ) “นิสัยโคตรดีเลยพี่ พี่คินชอบเหรอครับ เอาเลยพี่ ผมให้การสนับสนุนเต็มที่ ให้ผมไปบอกพี่เหนือให้เลยเอาป่ะว่าพี่ชอบอ่ะ”
ไอ้น้องเหี้ย
จากที่รำคาญๆเวลาเจอหน้าไอ้เด็กเวรภีมกรอกหูให้ฟังเรื่องไอ้เหนือทุกครั้งที่เจอหน้า(ผมแค่ถามมันเรื่องไอ้เหนือไม่ถึงสองสามครั้งเลยเหอะ)จนตอนนี้..พอมันไม่เล่า กลับกลายเป็นผมที่จะต้องถามถึง ผมฟังทุกเรื่องราวเกี่ยวกับมันอย่างให้ความสนอกสนใจ สงสัย ใคร่รู้ ว่าทำไมต้องเป็นอย่างนั้น ทำไมต้องเป็นอย่างนี้
ชอบ . . ความหล่อที่มันไม่เคยคิดว่าตัวเองหล่อ
ชอบ . . ที่มันน่าค้นหา ว่าเป็นเหี้ยอะไรนักหนา ถึงได้ทำหน้าเหมือนโดนแย่งของรักตลอดเวลา
ชอบ . . ที่มันดูแลน้องรหัสอย่างไอ้ภีมซะยิ่งกว่าดูแลแฟนของมันในตอนนั้นเสียอีก
ชอบ . . ไปหมดทุกอย่างแล้วเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จนผมปฏิเสธตัวเองไม่ได้อีกต่อไปว่ามีใจให้ไอ้บ้าวิศวะคนหนึ่งที่ไม่เคยคุยด้วยเลยและฟังเรื่องราวของมันแค่จากปากไอ้ภีม กูใจง่ายเกินไปรึเปล่าเนี่ยวะ!
แต่ก็ผ่านมานานเกือบจะสองปีเข้าให้แล้ว . . คงไม่ง่ายแล้วล่ะมั้งครับ
และทุกๆวัน ผมก็มีแต่เรื่องไอ้เหนืออยู่ในหัวสมอง ขับรถไปแอบมองอยู่ที่ตึกคณะมัน . . ทำเป็นประจำ
จนกลายเป็นความเคยชิน . .
จนกลายเป็นความรัก . . แบบที่ผมเองก็ยังไม่รู้ตัวมาก่อน
“เห้ยยยยยยยยยยยย เป็นรักที่โรแมนติกมากๆ” ฟิล์มยิ้ม สายตามันเลื่อนไปหยุดที่ไอ้มิกที่ไม่ได้สนใจมันเลย สนใจแต่ผม เอาแต่ยิ้มๆๆให้ผมอยู่นั่นแหละ เชี่ยฟิล์มมันจะเขม่นกูมั้ยเนี่ย
“แปลกๆ แต่ก็นะ เชื่อจ้าเชื่อ ว่ารักจริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” ไอ้ภัทรลากเสียงยาวทำไมวะ ฟังเหมือนประชดๆชอบกล
“แล้วเมื่อไหร่มึงจะบอกให้เหนือมันรู้เรื่องนี้ซักทีล่ะ” ไอ้มิกถาม สรุปหนังสือหนังหาพวกมึงไม่สนใจแล้วใช่ป่ะ?!!!
“ไม่ต้องบอกหรอก เชื่อกู” ฟิล์มทำหน้าจริงจัง
“กูก็ว่างั้น” ภัทรเสริม จริงจังเหมือนกัน
“ทะ ทำไมวะ” ผมเลิกคิ้ว
“มันรู้หมดแล้ว”
“ฮะ?!”
“ก็มันแอบอยู่ข้างหลังมึง ตั้งแต่ก่อนกูจะถามอีกอ่ะคิน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ว่าไงนะ!!!!!!!!!!!!!!!”
มันต้องล้อผมเล่นแหงม! ผมหันขวับไปมองดูข้างหลังทันทีจนคอแทบหัก
ชัด ชัดเลยมึงเอ๊ย .. ดวงหน้ายิ้มเผล่กับท่านั่งสบายอุราพาดแขนทั้งสองข้างแอบฟังผมเล่าให้เพื่อนฟังอย่างสบายใจ
ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ที่ไอ้ภัทรกับไอ้ฟิล์มทำตาวิบๆวับๆก่อนที่จะถามผม ก็เพราะเหตุนี้ใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฟัคยูให้หมดทุกตัวเลย ฟาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“อย่ามามองกู กูไม่รู้เรื่อง” มิกส่ายหน้าส่ายมือปฏิเสธเป็นพัลวัน มันนั่งฝั่งเดียวกันกับผมนี่ครับ
กูจะเอาหน้าไปไว้ไหนดีวะเนี่ย !
เอาฟันปลอมในกล่องวัสดุมางับหน้าผมดีมั้ย ?!!!!!!!!!
“ฮ่าๆๆๆ” เหนือหัวเราะเสียงดัง ลุกขึ้นไปตีมือกันกับไอ้ฟิล์มไอ้ภัทร เชี่ยแม่งไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่
เหมือนเหนือจะรู้สึกถึงสายตามีคำถามของผมนะครับ
“สองวันก่อน ฟิล์มชวนกินเหล้าอะ”
อืมมมมมมม กูเข้าใจแม่งละ ผู้ชายในวงเหล้า จอยกันได้แม้ว่าจะไม่รุ้จักมักจี่กันมานานก็เหอะ
“ดูหน้าเชี่ยคินตาสิ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ห่าฟิล์ม ขอแช่งให้เหี้ยมิกไม่รักว้อย!
“เอาแล้วไงๆ เหนือ มึงพามันกลับไปล้างสมองด่วน มันจะฆ่าพวกกูแล้วเนี่ย” ภัทรยังสนุกสนานไม่หาย
พวกเวร . . เวรตะไลมลายสิ้นทั้งอินทรีย์ !
“เฮ้ยยย แทนที่จะทำหน้าเขินนะมึงน่ะ” เหนือเอานิ้วมาจิ้มแก้มป่องๆของผม ผมหน้าบึ้งอยู่ครับ (เป็นอาการหลังจากเขินที่เหนือมันฟังทุกอย่างในช่วงแรกๆ) “อย่างอนดิ ไม่ได้ตั้งใจนะ เชี่ยฟิล์มมันถามเอง”
“กูอยากรู้ไง ว่าจะถามตั้งนานแล้วด้วย ไอ้เหนือมันมานั่งก่อนพอดี”
“…” ไม่รู้เว้ย กูไม่รู้จะพูดอะไร
“งานเข้าแล้วไง” ไอ้ภัทรทำหน้าตื่น “เหนือ เมียใครมึงก็ง้อเองเลย ไม่เกี่ยวกับกู”
“ไอ้สัด!!!!!!!!!!” รู้แล้วครับว่าจะพูดอะไร ด่าพวกมันไง!
“ฮ่าๆๆๆ กลับบ้านได้แล้ว มารับแล้วเนี่ย” น้ำเสียงอ่อนๆของไอ้เหนือทำเอาความร้อนระอุในร่างกายผมละลายหายไปทีละนิดๆ แม่ง ก็เป็นซะอย่างเนี้ย
“ไปๆ กลับบ้านไปเมิง เอากันให้หนำ จะได้มีกำลังใจอ่านหนังสือ ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฟัคยูครับฟิล์ม ไปตายไป เพื่อนเวร!”
“อันไหนของมึงบ้างเนี่ย” เหนือช่วยเก็บชีทยัดเข้ากระเป๋าให้ แถมยังทำตัวเป็นสุภาพบุรุษถือแมคแอร์ให้ผมอีก
“กลับเลยจริงเหรอวะ ยังอ่านไม่จบเลยนะ” ผมเกาหัว ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรเลย อยู่กับไอ้เหนือทุกอย่าง
“ดึกแล้ว ไหนบอกพรุ่งนี้มีแลปเช้า”
“เออว่ะ” อดซึ้งไม่ได้ครับจำคำพูดกูได้ด้วยเว้ย
ผมเดินตามไอ้เหนือที่ถือของพะรุงพะรัง โชคยังดีที่แย่งกระเป๋าสะพายข้างของตัวเองมาได้ ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่ผู้หญิงสาดดดดดดดด
ก่อนจะไปไม่วายโดนพวกเหี้ยนั่นแซวตามหลัง . . ผมส่งนิ้วกลางให้พร้อมกับทำท่าถีบ เผื่ออากาศจะได้ส่งฝ่าเท้านั่นลอยเข้าไปในเบ้าหน้าของพวกมันบ้าง ยังโกรธแม่งไม่หาย แต่ก็นะ . . ไม่ช้าก็เร็วเหนือมันก็รู้อยู่ดี
และตอนนี้ . . มันคงรู้เรื่องความรู้สึกของผมจนทะลุปรุโปร่ง
แล้วผมล่ะ ?
ยังไม่รู้ความในใจของมันเลยแม้แต่นิดเดียว
การกระทำของมันสั่งให้ผมไม่ต้องถาม . . การกระทำของมันสั่งให้ผมใจเย็นๆ . . และรอคอยวันที่ไอ้เหนืออยากบอกคำนั้นกับผม
เพราะแค่นี้ . . ที่มีมันอยู่ข้างๆแบบนี้ . . ผมก็รู้สึกดีและมีความสุขจนไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
แค่รอมันบอกเท่านั้นเอง . .
“ที่แท้ก็เพราะกูหล่อนี่เอง”
“อะไรนะ”
“ฮ่าๆ เปล่าๆๆ” เหนือปฏิเสธ เปิดประตูรถมันให้ผม ตอนนี้แคมรี่กับบีเอ็ม(เจมส์ยึด) แทบไม่ได้ใช้งานอะไรเลยครับ ผมนั่งซิตี้ทุกวัน แม้จะไม่สะดวกสบายเท่า สองอันแรก แต่เชื่อเหอะ . . ผมรักซิตี้ของไอ้เหนือมากจนลืมเรื่องความสะดวกสบายของรถหรูสองอันนั้นไปเสียหมด (อย่าบอกมันนะ ถ้ามันน้อยใจและพังขึ้นมา คนซวยคือผมนะเออ)
“หิวป่ะเนี่ย”
“มาก” ผมบอกตรงๆ
“ฮ่าๆ กลับบ้านมึงเหอะ ป้าใสคงทำอะไรอร่อยๆไว้รอแล้วล่ะ” เหนือขยี้หัวผม ก่อนที่จะออกรถอย่างใจเย็น
ผมนิ่งเงียบ มองดูรถราและวิวข้างทางข้างนอก . . บรรยากาศในรถเงียบ แต่ไม่ชวนอึดอัดอะไร
“นี่ สอบเสร็จไปเที่ยวกัน” เหนือเอ่ยปากชวน
“ไป!”
“เห้ย ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไปไหน” เหนือส่ายหน้าเบาๆพลางยิ้มร่ากับความซื่อตรง(เกินไป..)ของผม
ชิบละกู . . ตอบออกไปแบบไม่รู้ตัวเลย
“ตลกดี”
“ก็ . . จะไปไหนล่ะ ถ้าว่างก็จะไปด้วย อื้มมม” หืมมมม หมั่นไส้ตัวเอง มึงไม่ว่างมึงก็จะทำตัวว่างเพื่อที่จะไปใช่มั้ยล่ะฟายยยยยยยย แต่ที่ตอบออกไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้ไอ้เหนือได้ใจไปมากกว่านี้ต่างหาก
โด่เอ๊ย . . คิดเหรอว่าคนอย่างกูจะรักมึงมาก !
เอออออออออออออออ คิดถูกจ้า - -
“ฮ่าๆๆ” เหนือแม่งหัวเราะบ่อยเกินไปละนะ จากแต่ก่อนที่เคยเห็นรอยยิ้มมันยากๆ แต่ตอนนี้มันแทบจะยิ้มทุกๆห้าวิเลยด้วยซ้ำ
“เป็นเหี้ยไร หัวเราะอยู่ได้” ผมบ่นอุบ เหมือนจะงุบงิบให้ตัวเองฟังคนเดียวมากกว่า
“ก็ . . อารมณ์ดี” ไม่วายจ้องมาที่ผมแล้วก็ยิ้มให้อย่างจริงใจอีกกก
เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกก คินตาขอออกซิเจน!
“อยากไปไหนล่ะ”
“อ้าว มึงเป็นคนชวน” ผมสวน
“ก็จะได้ตามใจไง”
“ไม่ต้องอ่ะ กูไปได้หมดแหละ” ยกเว้นป่าช้า กับโถขี้ กูไปหมดจริงๆนะ . .
“กรุงเทพ”
“กรุงเทพ ???” ผมทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อ “บ้านกูเนี่ยนะ”
“ไม่ใช่บ้านมึง แค่กรุงเทพ” มันยักไหล่ “กูอยากไป”
“ทำไมอ่ะ” รถโคตรติด โคตรวุ่นวาย จะตายโหง ไปทำไม . . !!!!!!!
“กูก็แค่อยากรู้ ว่าที่มึงอยู่ตั้งแต่เด็กๆ มันเป็นยังไง”
“มึงไม่เคยไปกรุงเทพเลย?”
“ประมาณนั้นอ่ะ” เหนือตอบเสียงไม่ทุกข์ร้อน
ผมเริ่มฉุกคิด คนเชียงใหม่อย่างมันที่มีจังหวัดเจริญงดงามดีอยู่แล้วคงไม่อยากจะลงมากรุงเทพให้เปลืองแรง
แต่อย่างที่บอก ไม่ว่ามันจะอยากไปที่ไหน . . ผมก็จะไปกับมันอยู่ดีนั่นแหละ
“หรือมึงอยากไปทะเลด้วย?”
“ชลบุรี!!!” ผมตอบทันควัน
“งั้นก็ไปชลบุรีด้วยละกัน”
“อื้อ” ผมยิ้ม
ไอ้เหนือส่ายหน้าเบาๆให้กับผมพร้อมรอยยิ้มอีกครั้งนึง
เที่ยวที่ไหนก็ไม่สำคัญ
สำคัญที่ว่า . . เราไปกับใครมากกว่า
รถจอดอยู่เยื้องๆรั้วเหล็กเงาวับ . . ถึงบ้านผมแล้ว
รู้มั้ยครับว่าทำไมจอดเยื้อง . . ถึงแม้เจมส์จะยอมรับไอ้เหนือแล้วก็เถอะ . . แต่ก็นะ เจมส์ก็หวงผมสุดติ่งอยู่ดี เหนือไม่อยากให้เรื่องยาวอ่ะครับ(เจมส์พายาวตลอด)
“ไม่เข้าบ้านเหรอ” ผมถาม
“อืมมมม ไม่อ่ะ” เหนือมองหน้าผม “กูก็ยังอ่านไม่จบเหมือนกันว่ะ”
เจริญเหมือนกันจริงๆ . .
“เดี๋ยวขนของไปส่งข้างในให้” เหนือควานหาของบนเบาะหลังที่เป็นของผม เห้ย เดี๋ยวนะ . . ผมมองไปที่เบาะหลังอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ถุงคอนเวิส รองเท้าเตะบอล ถุงเอเชียบุ๊ค เสื้อกันหนาว และก็บลาๆๆไปจนถึงหนังสือเทกซ์ของทันตแพทย์!!!!!
นี่กู . . ฝากชีวิตไว้กับมันจนถึงเพียงนี้เชียวรึ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“หืม มองไรอะ” เหนือมองตามสายตาผม “ของจำเป็นมึงทั้งนั้นไง เห็นมึงต้องใช้บ่อย กูเลยทิ้งไว้นี่แม่งซะเลย”
“เอ่อ . . กูไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้ว่ะ”
“ฮ่าๆๆ คิดมากไรวะ บอกแล้วไง ใช้รถคันเดียวกันได้แล้วเราอ่ะ” เหนือขยี้หัวผมแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“…” ผมหลบตา แต่ก็ไม่วายโดนมือมันฉวยคางผมเอาไว้ให้หันไปสบตา
“หรือว่าไม่อยากฝากเอาไว้”
“จะบ้าเหรอ” ผมโวยวาย “อืมมม ก็ดีเหมือนกัน ดีแล้วๆๆ”
กูแค่เพิ่งจะรู้ตัวเท่านั้นแหละเฟร้ยว่ามึงกลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตที่โคตรจะใกล้ชิดของกูไปเสียแล้ว . . กูแค่ยังไม่เคยชินเท่านั้น
“กูทำตัวดีมั้ย” เหนือถาม น้ำเสียงไม่ได้จริงจังอะไร เป็นเชิงล้อให้ผมอายม้วนต้วนมากกว่า มึงจะมาจ้อง มาทำเสียงหวานใส่กูเพื่อ?? ผมหลบมันจนไม่รู้จะหลบยังไงล่ะเนี่ย
“เอ่อ ดะ ดีมั้ง ไม่รู้” โคตรดีเลยแหละ แค่นี้กูก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว บอกแล้วไง (บอกคนอ่านย่ะ ไม่ได้บอกเหนือ . .)
“วันนี้ขอรางวัลหน่อย”
ผมชักสีหน้า มองหน้าไอ้เหนือที่อยู่ใกล้ประมาณห้าเซนติเมตร
“อะไร”
มันทำแก้มป่อง . . ไอ้เหี้ยดูก็รู้ว่าอยากให้หอมแก้ม
“ไม่โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย”
“โหย ขอแค่นี้เอง” เหนือยิ้มรื่นเริง “หรือไม่ได้วะ ถ้าอยากทำมากกว่านี้กูก็ยอมอยู่แล้ว”
“ไอ้สัด บ้าบอ พอเลยเมิง!”
“ฮ่าๆๆๆ” เหนือผละร่างออกไปจากผม ก่อนที่จะวุ่นวายหาของของผมที่เบาะหลังต่อ ผมกลืนน้ำลาย ใจเต้นตึกๆ พยายามสงบสติอารมณ์ ..
“นี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปติวหนังสือกับเพื่อนแบบทั้งวันทั้งคืนแล้วนะ คงจะไม่ได้มารับมาส่งสองสามวันอ่ะ”
ต่อรีล่าง
-
เหนือเล่าให้ฟัง ของอยู่ในมือมันครบแล้ว . .
“คิดถึงแย่”
ไม่ได้ออกมาจากปากผมนะครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! โนววววววว ไอ้เหนือโน่น !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แม่ง ทำกูอายไปกี่เรื่องแล้วเนี่ยวันนี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“จริงเหรอ” ผมรำพึงอย่างเผลอตัว
“จริงสิ ฮ่าๆ” เหนือเอามือเขี่ยแก้มผมเล่น ฮ่วย ทำไมใครๆชอบเขี่ยแก้มผม ไม่เข้าใจ . .
“เพื่อนคนไหน”
“ก็พร้อม ติ้ง เม กิ๊ฟ และก็ดาวอ่ะ”
เหี้ยอะไรวะเนี่ย ทำไมมีแต่ชื่อผู้หญิงวะ!!!!
“เพื่อนหรือกิ๊กวะสัด”
“เฮ้ยยยย เพื่อนดิ เมมันเป็นทอมด้วย” เวรกรรม นี่จะไปติวกับพวกผู้หญิงจริงๆใช่ป่ะเนี่ย กลุ่มสามแยกปากหมาของมึงล่ะวะ ไอ้ตุ่ย . . !!!!!!!!!!!!!!!!
แม่ง . . ไอ้เหนือเหมือนคนมาหลอกให้ผมเขินและก็ตบหัวผมจนหน้าจมบ่อขี้สกปรก
“ทำไมทำหน้างั้นวะ กลัวนะเว้ย” เหนือท่าจะกลัวจริงอย่างที่พูด ผมหน้าหงิกใส่มันเป็นที่เรียบร้อย
“ต้องไปจริงเหรอวะ”
“พวกนี้เทพสุดๆของตัวนี้แล้วว่ะ”
“งั้นก็มานี่ ..”
ผมโยนของผมออกไปจากหน้าตักไอ้เหนือให้หมดอย่างเร็วแถมแทรกตัวเข้าไปจู่โจมจุมพิตไอ้เหนืออย่างรวดเร็วจนมันแทบไม่ได้ตั้งตัว ผมกดริมฝีปากลงไปจนในที่สุดมันก็แปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนพร้อมกับลิ้นหยุ่นๆของไอ้เหนือแทรกเข้ามาในโพรงปากของผมอย่างเผลอไผล
ผมลอยอยู่ในห้วงอวกาศ . . เหมือนร่างจะมลายหายไปตรงนั้นเพราะความหวานที่มันส่งผ่านมาให้ . . ผมไม่รู้ตัวว่าตัวผมถูกมันจับให้มานั่งตักเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้ทั้งผมกับมันก็เมารสจูบของแต่ละฝ่ายจนสติสตังเลอะเลือน . .
“หืมมม ร้ายกาจว่ะ”
เหนือพูดเสียงอ่อนโยนทันทีที่ผมฝังริมฝีปากของตัวเองลงไปบนไหล่ของอีกฝ่าย เสื้อนักศึกษาของมันถูกปลดกระดุมออก(ฝีมือผมเอง) ระหว่างที่ผมกำลังจัดการฝังคิสมาร์กให้ได้เยอะที่สุดเท่าที่จะเยอะได้ เหนือก็เริ่มฉกชิมร่างกายท่อนบนของผมโดยการที่ถอดกระดุมเสื้อนักศึกษาผมออกเช่นกัน
“อื้ออออ อื้อออ ออแอ๊วววววว” ผมบอกให้เหนือว่าพอแล้วทันทีที่มันเริ่มจะเลยเถิด ผมคิดแค่ว่าจะจูบและก็ฝากคิสมาร์กก็พอ แต่ตอนนี้มือเหนือเริ่มอยู่ไม่สุข และก็พร้อมที่จะปลดเปลื้องอาภรณ์บนร่างของผมออกให้ได้มากที่สุด
“พอแล้ว พอออออออออ”
เสียงจ๊วบจ๊าบนี่ทำให้ผมขนลุกซู่และก็พร้อมจะโอนอ่อนตามการนำของเหนืออย่างเสียไม่ได้ ชิบหายแล้ว นี่ครั้งแรกของผมกับมันจะอยู่บนรถและก็ที่นั่งคนขับนี่จริงๆน่ะเหรอ
ผมสะดุ้งเมื่อเหนือมันกัดยอดอกของผมเป็นเชิงหยอกล้อ
ปี๊นนนนนนนน
หลังเปลือยเปล่าของผมไปโดนพวงมาลัยจนเกิดเสียงดัง
“พอแล้ว เดี๋ยวเจมส์มา”
“ขออีกนิดนะ”
ไอ้หื่นเอ๊ย . . แต่กูก็ยอม เวร
เราแลกจูบกันอีกอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ผมหน้าแดงตัวแดงทั้งๆที่ตัวเองก็สนองไอ้เหนือไปเยอะมาก บอกตามตรง . .ผมเขิน ผมยังเขินมันอยู่ และยิ่งผมทำท่าอายมากเท่าไหร่ ไอ้เหนือมันยิ่งยิ้มชอบอกชอบใจและก็จูบผมไปทั่วทั้งตัว . .
หวาน . . ชิบ . . หาย
ปึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เชี่ยเหนือมึงเอาลูกกูบนรถเหรอวะ!!!!! ลงมานี่เลย ไอ้ห่าคิน กูบอกว่าไงทำไมไม่ฟัง!!!!! ลงมา (ปึง!!!!) ลงมาโว้ยยย(ปึง!!! ปึง!!! ปึง!!!)”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
แม้ว่าเราทั้งคู่จะตกใจเสียงของเจมส์ แต่ผมกับมันต่างก็เขินและก็มีรอยยิ้มบางเก้อๆอยู่บนใบหน้า ผมสวมเสื้อนักศึกษาให้เรียบร้อย(ยับมาก) ไอ้เหนือก็เช่นกัน (ยับกว่า เพราะถูกผมขย้ำ)
“เอ้านี่ของ” ผมรับของของผมจากไอ้เหนือมาทั้งหมดอย่างรีบเร่ง เจมส์ถีบประตูฝั่งผมจนรถแทบจะพลิกกลับหัวอยู่แล้ว
“เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับนะครับ”
ผมชะงักทันที แล้วหันหน้ากลับมาหามัน
“ติวกับเพื่อนเหมือนเดิม ไม่ได้ติวกับผู้หญิงที่ไหนอ่ะ”
เอาอีกแล้ว . .
“หึงแล้วหวานเนอะ คินอ่ะ”
บ้านมึงสิKยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทั้งโกรธทั้งอาย โดนไปกี่เรื่องแล้วเนี่ยกู
ผมมันหึงหวงแบบไร้สติสตังสิ้นดี โชว์โง่ เซ็งงงงงงงงงงงงงงง
ไอ้เหนือ เมิงตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไม่ต้องมาว้อย”
“ฮ่าๆๆ เดี๋ยวมารับ”
“ไม่ต้อง”
“อย่างอนดิ”
“กูจะงอน!!!!”
“ง้อนะๆๆ”
“บักไส้ติ่ง!!!!!”
ผมชูนิ้วกลางส่งให้ไอ้เหนือที่หัวเราะคิกคักอย่างเป็นสุข ก่อนที่จะลงจากรถลงมา แล้วก็ปิดประตูดังปัง!!!!!
“ไอ้ห่าคิน เวรละไง ดู๊ดู ลูกกู สภาพ โอ้ยยยยยยยยยยยยย”
“เจมส์ หลีก”
“เออ หลีกก็หลีก บอกป้าใสเอาเสื้อตัวนี้ไปทิ้งด้วยนะ กระดุมขาดหมดแล้วนั่นน่ะ”
“ไอ้สัดเหนือเอ๊ย!!!!!!!!!!!!”
“ฮัลโหลนอนยัง”
“กำลังจะนอน มีไร”
“หายงอนๆนะ ถ้ากูไม่ทำงั้นจะรู้เหรอว่ามึงหึงแรง”
“บ้านมึงสิ กูวางสายละ”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ”
“อะไรอีก”
“ก็..ไม่มีอะไรอ่ะ”
“กวนตีนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“ฮ่าๆๆ ฝันดีนะครับ”
และคืนนั้นผมก็นอนหลับตาไม่ลงเอาเสียเลย . .
เมื่อรู้ว่าคิสมาร์กที่ผมทำเอาไว้ ไอ้เหนือมันจะส่งมาให้ดูพร้อมๆกับหุ่นซิกแพคขาวสว่างตัดกับรอยสีกุหลาบที่ผมทำเอาไว้มากกว่าสี่ . .
ตามมาหลอกหลอนกูตลอด ตลอดๆๆๆๆ!!!
แสบนักนะ . .
แต่ก็รักว่ะ . .
ชอบตอนยาวๆกันมั้ยอ่ะ :z1:
คนเขียนกรี๊ดมาก คนอ่านว่าไง :haun4:
เม้นเสียเถิดจะเกิดตอนใหม่ o13
จุ๊บบบบบบส์
-
:-[หวานเกิน เขินนนนนนนน
-
หวานว่ะ
เขินแทนคินตาเลยอ่ะ :-[
-
:z1: ชอบค่ะยาวๆแบบนี้ หวานไม่เกรงใจคนอ่าน กริ๊ดดดดดดด :haun4: เอาอีก ฮ่าๆๆๆ
-
เริด หึงบ่อยๆนะคิน คนอ่านชอบ อิอิ :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z3:
คินตาของเจ๊หมดกันแล้ว
ไปเผยใต๋ให้อิเหนือมันรู้หมดแล้ว
อีกหน่อยจะเอาที่ไหนไปเล่นตัวล่ะเนี่ย
:sad5:
แต่วันนี้เห็นว่าเหนือทำตัวดีถูกใจนิดหน่อย
เพิ่มให้ 2 คะแนน รอให้ครบ 100 เมื่อไหร่ค่อยมาคุยกัน
รักน้องคินที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:m3:
-
เหนือเปลี่ยนไป หวานซะจนมดขึ้นเลย
-
ถ้าคินจะหึงได้น่ารักขนาดนี้ นี่น่าให้เหนือหาเรื่องมาให้หึงบ่อยๆนะ กร๊ากกกก
-
มว๊ากกกกกกกกกกกก หึงแรงเนอะ
แต่เหนือแรงกว่า นี่มันวางแผนชัดๆเลยอ่ะ
สะใจแบบแปลกๆ อยากอ่านตอนนี้ในมุมมองของเหนือจัง
ท่าทางจะฮา
-
หึงแรงอ่าคิน โดดจูบกันเลยทีเดียว
:L2: :L2:
-
หวานมากกกก :o8: :o8: :o8:
-
:-[ :-[ เค้าหวานกันจังเลย
คินตาน่ารัก เหนือหื่นอ่ะ กรี๊ดดดดดดด ขออีกๆๆๆ :impress2:
-
น่ารักมว๊ากกกกก
คู่นี้เขาพัฒนากันไปเร็วเหมือนกันนะ
-
อั๊ยยะ :impress2:
-
ยาวสุดๆจริงๆ55555
ถ้าจะเขิลกันขนาดนี้>\\\\\\<
-
หวานหยด เหนือความคาดหมาย :z1:
-
คินตาน่ารัก เวลาหึงแล้วร้อนแรงมาก :haun4:
เหนือแผนสูงนะ ตั้งแต่แอบฟังคินเล่าความหลัง ยันแผนติวกับสาวๆด้วย
แถมมีการส่งรูปมาให้ดูอีก คนอ่านอยากเห็นบ้างอ่ะ
ฮาเจมส์ นี่ถ้าไม่มาขัดคินอาจจะเสร็จนายเหนือไปแล้วก็ได้นะ :z1:
-
ว๊ายยยยยยยยยยยย เกือบครั้งแรกบนรถแล้วสิท่าาาา
-
คนก็ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
วุ้ย คุ้มค่ากับการรอคอย
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย !! สนุกดีๆ หวานกันบ่อยๆนะจ๊ะ :กอด1:
-
อ๊างงงงง เขิน
-
น่ารักสุดๆ หวานสุดๆ อ๊ากก ชอบบบบบบบบ
เหนือน่ารักมากนะตอนนนี้ คินตา~~~~~~~~ :o8: น่ารักกกก
สู้ๆนะคะคุณนักเขียน :L2:
-
:-[ :-[ :-[
เขินนนนนนนนนนนน
-
:-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
.
-
น่ารักๆๆๆๆ
-
ไม่ว่าไงอะคะ แต่แบบนี้มีที่ไหนคะ ฮี่ฮี่
ล้อเล่นค่าาาา คินตา ! ใครจะกล้าอ่ะ
แต่คินตาน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ♥♥
เหนือด้วยยยยยยยยย น่าฮักสุด ๆ
-
ชอบเหนืออ่ะ โอ้ยน่าร้ากกกกกกกกกกกกก
:o8:
-
โอยยยย...ชื่นใจ....
อิอิ
-
อร๊ายยยยยย ลุงเจมส์ มาอยู่ถูกที่ ถูกเวลา ก็คราวนี้หล่ะ ไม่งั้น อร๊ายยยยยย อิเหนือแก ทำอะไรกับคินตาของเจ๊ กรี๊ดดดดด
-
ทั้งหวาน ทั้งเขิน อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
-
อ๊ากกกกกกกกกกก
หวานหยดแอบอิจฉาคินตากับเหนือ 555+
แล้วบรรดาคู่รองหล่ะจะหวานเยี่ยงนี้หรอืไม่หึหึหึ
-
คินน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลงคินซะแล้ว
อยากอ่านอีกค่ะ
:กอด1: :L2:
-
อ่านตอนหวานๆ แบบนี้แล้วมีความสุขจัง :m1:
-
สนุกค่ะ ฮา + หวาน กำลังดี เป็นเรื่องใหม่เรื่องเดียวที่อ่านอยู่ตอนนี้เลยนะ (เข้า net เพื่อเช็คเรื่องนี้ทุกวันกันเลยที่เดียว) good job ค่ะ :)
-
คินตาจ๋า โดนไปหลายดอกเลยนะวันนี้
น่ารักเกิ๊น เหนือก็น่ารักมาก
ความรักทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงไปได้ถึงเพียงนี้
-
อร๊าาาาาาาาาาาาา~~ย
ว๊ากกกกกกกกกกกก~ก~ก
กรี๊สสสสสสสสสสสสสส~~ส
คลั่งค่ะ♥ คลั่ง♥
-
กรี้ดดด ทำไมไม่ให้เค้าซั่มกันละพ่ออ :z1:
-
โหยยยยย
ไม่น่าเชื่อว่าจะยาวได้ขนาดนี้
อ่านไปยิ้มไป. จนคิดว่าตัวเองบ้าไปและ
ชอบมากกกก
5555
-
กรี๊ดค่ะกรี๊ด น้องคินทำได้ถูกใจทั้งเหนือและแม่ยกอย่างมากมายเลยค่ะ
อ่านไปเขินไป มีความสุขมาก ขออีกนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
-
ตอนนี้น่ารักอ้ะะะะะะะะะะะะ :m1:
เหนือกับคินไปไกลเเล้ว
แอบฮาตรงที่เหนือบอกว่า เพราะหน้าตา 555555
รอวันที่เหนือบอกความในใจให้คินฟังบ้าง คินมันเผยไปทุกไต๋แล้ว :laugh:
อยากอ่านพาร์ทเหนือด้วยอะ ขำคินตาน่าดู(แต่ก็น่ารักกกก)
-
คือ ชอบใจเจมส์อ่ะ อะไรจะชิลลขนาดนั้น นั่นลูกนะน่ะที่กะลังนัวเนียกะผู้ชายบนรถ อิอิ
มาต่อแบบยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะครับ รอๆๆๆๆๆ o13
-
ชอบยาวๆค่ะ ยิ่งยาวยิ่งชอบ อ๊ายยยยยยยยย พูดอะไรออกไปเนี่ย :-[ หมายถึงนิยายนะคะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
โอยย :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ หวานมากค่า อ่านไปเขินไปแทนหนูคิน
เหนือตอนนี้ดูน่ารักมากอ้ะ ทั้งเรื่องแอบฟัง ทั้งเรื่องที่หลอกให้หึง โอยย เอาใจเจ๊ไปเลยเต็มๆ :L1:
คินตาคิดซะว่าวันนี้ได้กำไรนะลูก เมล็ดที่หว่านไว้กำลังผลิดอกออกผลสวยงาม
พ่อเจมส์ขา ไม่ใช่แค่บนรถนะ ยังเป็นหน้าบ้านอีกด้วย แต่จะโวยวายอะไรได้ ลูกชายพ่อเค้าสมยอมนะ
ปล. มิก-ฟิล์ม อยากรู้ อยากรู้ คู่นี้อะค่ะ พลีสสสสสสสสส :impress2:
-
น่ารักชิ๊บหายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m3:
คินอ่าาา น่ารักว๊อยยยยยยยยยยยย พี่เหนือจ๊ะ กำไรงามมมนะคะ
เจมส์อ่ะ มาเร็วไปนะเนี่ยย อีกสักครึ่งชั่วโมงค่อยมาก็ไม่ได้ ฮ่าาา
-
โห มันยาวจริงๆ น่ะ
แต่ว่า มันยาวตรงเว้นบรรทัดว่างๆ เย้อะๆๆๆๆ
-
อ๊ายยยยย น่ารักจัง
อ่านไปอ่านมาเขินจนจะมุดลงไปอยู่ใต้คอมแล้วเนี่ย :-[
เผลออีกนิดไฟดูดตายแน่ตรู
-
เหนือน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ
-
:give2:
คินตาน่ารักจัง
-
หวานขึ้นเรื่อยๆ เลยนะคู่นี้ >.<
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด :m10: โอยยยยยยยยย อิแม่ปลาบปลื้ม รอมานาน นี่แค่คิสมาร์กกับดีฟน่ะ เอิ๊กก :o8:
ดีใจโว้ยยย กด+๑ อย่างรวดเร็ว แต่จะบอกว่าเหนือว่า อย่างคินหาไม่ได้แล้วหล่ะ คนที่เข้าใจและรักเหนือที่สุดอย่าปล่อยหลุดมือหรือทำมันเสียใจน่ะ
ส่วนพ่อเจมส์ :laugh: ไว้หนวดด่วน มีคนมากระตุกหนวดแล้วป๋า กร๊ากกกกกก (แต่ลูกป๋ามันสมยอม แถมเริ่มก่อนด้วยน่ะ :haun5:)
-
:-[รักเรื่องนี้มากเลยอ่า ความพยายามอยู่ที่ไหน เหนือเสร็จเราที่นั่น คริคริ :-[
-
ขอบคุณค่ะ :L1:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
เหนือสุดยอดดดดดดดด ทำเอาคนอ่านเขินม้วนไปด้วยเลยอ่ะ
ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนโรแมนติกหวานแหววขนาดนี้ คำพูดคำจาหวานไม่แคร์ใคร ชอบมากกกกกกกกก :m11: :m11:
คินเอ๊ย จะเขินทำไมนัก เค้าหวานมาเราต้องหวานกลับซี่ เอาให้มดขึ้นไปเลย
แต่หึงแรงจริงๆแหละ ถึงกับทำคิสมาร์กด้วย หึๆ o13
ชอบเจมส์หวงลูกอ่ะ น่าร้ากกกกกกกกกกก
ทำใจเถอะเจมส์ ยังไงซะเดี๋ยวก็ต้องแต่งลูกตัวเองไปเป็นสะใภ้บ้านอื่นอยู่ดี :laugh:
เอาอีกค่าเอาอีก อยากเห็นเจมส์หวงคินบ่อยๆ
ขอคินกับเหนือหวานกันเยอะๆด้วยนะคะ คินอย่าซึนนักนะ
จะว่าไปน้องปอนด์ไปไหนซะแล้ว ตัดใจจากคินแล้วหรอ
รออ่านต่อนะคะ :3123:
-
เด๋ซนี้เหนือชักจะเอาใหญ่และนะ จะหวานกันไปถึงไหน โอ้ยย อิจฉาอะ
-
:-[ กริ๊ดดดดดดดดดดดด น่ารักไม่ไหวแล้ว
ตอนนี้เหนือกะคินตาสวีทมากๆ รถน้ำตาลคว่ำใช่ไหมเนี่ย อิจฉาตาร้อนที่สุด
เเหนือนี่หยอกแรงนะจ๊ะ หึงเลย 5555 คินตานี่แอบชอบเขานานมากอ่ะ
เจมส์ฮาอ่ะ หวงลูกชาย? >,,< ตอนนี้สนุกมาก ขอบคุณค่า
:pig4:
-
เหนือ!!! ทำตัวได้ถูกใจเรามากกกกก
คินตาอายแล้วน่ารักเว่อร์ แต่หึงเว่อร์กว่าแบบเติม est 555+
ปล.ถ้าคินตาจะกรุณาแชร์รูปคิสมาร์กบนตัวเหนือบ้างก็คงดี :z1:
-
อั๊ยยะ !!! เอาเป็ดไป ถูกใจมากๆ ฮ่าๆ
ถ้าเจมส์ไม่มานะ ป่านนี้ก็คงไปไกลแล้วมั้ง
เหนือชอบทำให้คืนหึงนะเนี่ย น่ารักไปล้ะะะ กริกริ
-
ช่วงแรงๆอ่านแล้วมันลุ้นมากว่าจะลงเอยกันอย่างไร
ช่วงหลังอ่านแล้วเขินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มันจะหวานอะไรปานนั้น
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่า
-
ฮืออออ น่ารักกกกกกกก
เหนือหวานมากกกกกก เขิลมากอ่ะ
:-[
-
น่ารักนะคู่นี้
-
หวานไปมั๊ย :o8:
-
พอเข้าใจกันแล้วมันก็พัฒนาไปเร็วมากกก..
ไม่รู้ใครคิดยังไงนะ
แต่เราสงสารเจมส์ว่ะ 5555
-
เออออ
น่ารักจัง ,, ชอบเพราะหล่อนี่จริงใตจมากอ่ะ !!
ฮาาาาาาาาาาาาาา
เจมส์แม่ม มาขัดจังหวะนะะะ
ชิส์
-
แรกเล่นเอาน้ำตาไหลสงสารคิน เเต่หลังๆดีกันเเล้ว
-
เหนือมันแผนสูงว่ะ แต่คนอ่านชอบ :o8:
-
กรี๊ดดด!!! :m3:
รักแรง! หึงแรง!
กรี๊ดดด!!! :pighaun:
-
ชูป้ายไฟ น้องคิน
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากเลยค่ะ น่ารักจริงๆ
ชอบเนื้อเรื่องแนวนี้มากๆ ดูสร้างสรรค์ อิอิ
ขอบคุณมากค๊าา :กอด1: :กอด1:
-
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆคร้าบบ
o13
-
มาเดินเล่น อิอิ :z2:
-
หึงได้หวาน แซ่บมากคินเอ๊ย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด มาอ่านแบบรวบยอดดดด
คินตาน่ารักโฮกกกกกกกกกก
แต่ชอบตาเจมส์ง่ะ พ่อแบบนี้ฮาสติหลุดเนอะ 555555555
หลังๆ ตาเหนือนนี่น่ารักไปมั้ยเนี่ย เบาหวานขึ้นตาค่ะพ่อคุณเอ๊ย
สติสตังอ่านหนังสือสอบหดหาย เดี๋ยวจะเป็นเหมือนคินตาวันๆ นึกแต่หน้าเหนือนที ครุคริ
-
กีซซซซซซซซซซซซซซซ
:กอด1:
น่ารักมากกกกกกกกก
ชอบมากกกกกกก
เป็นกำลังใจให้นักเขียนค่ะ
รออ่านๆ
:L2:
-
แวะมาดูว่าตอนใหม่มาหรือยัง
-
จะน่ารักเกินไปแล้ววววววววววววววว :o8:
-
แวะมาบอกว่าคิดถึงคินตากับเหนือมากๆเลย
แต่คนเขียนมีสอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สอบเสร็จวันจันทร์นี้ ใครที่รออ่านอยู่
นั่งเฝ้าหน้าคอมได้เลยนะค้า : ))))))))))))))
ใครมีสอบเหมือนกันขอให้ได้คะแนนมหาศาลล้านแปด
ขอบคุณที่รอคินกับเหนือค่า . .
ปล. มีคนรอมั้ยหนิ ??? 55555555555
-
มายกมือรอค่ะ อิอิ
ตอนหน้าขอหวานๆๆๆๆๆนะ
เอาให้แบบอิจฉากันไปทั้งมหาลัยเลย :laugh:
ป.ล. เราสอบเสร็จแล้ว อิอิ สู้ๆนะคะ :กอด1:
-
มานั่งเฝ้าด้วยค่า
มีสอบเหมือนกัน เสร็จไปตัวนึง จะตายละเหลืออีก 3ตัว :z3:
:กอด1: คนแต่งค่ะ
-
พี่คนเขียนเรียนที่ไหนอ่า อยากรุๆ
หรือว่าที่เดียวกะสาวๆเอกชนที่คินเคยไปส่งตอนที่ประชดเหนืออ่ะ
อิอิ
-
ขอให้คนแต่งทำข้อสอบได้ ได้คะแนนเยอะๆ น้าาาา o13
-
:catrun: มาวิ่งเล่นรอ
ขอให้ทำข้อสอบได้นะ
-
รออยู่ค่า :กอด1:
ทำข้อสอบให้ได้เยอะน๊าาา
-
กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[ :-[
-
"มอดินแดง แห่งนี้ศรีเมืองขอนแก่น ขวัญแห่งดินแดนเสียงแคนเร่งเร้าให้เราสดใส"
หวานกันได้อีกคู่นี้ แข่งกันรักอ่ะ ว่ารักของใครจะเหนือกว่ากัน เออดีว่ะ!!!!!
-
คิดถึงแล้วมาต่อเร็วครับ :monkeysad:
-
คิดถึงแล้วว. อยากอ่าน :sad4:
-
ไม่ได้เข้าเล้าหลายวัน
คินตากับเหนือเค้าไปกันไกลแหล่ว
อ๊ากกกกกกกก น่ารัก สุด ๆ อ่ะ โอ๊ย ~ หวาน ๆๆ
-
มาเต้นรอคินตา :z2:
-
FC เหนือ กับ คินตา
มารอค่า
:impress2:
-
ถึงคนเขียน
วันนี้สอบเปงไงบ้างง GET Aๆๆๆๆๆๆน้า
มาต่อไวไวล่ะ
-
เขินแทน
แต่เจมส์นี่สุดยอดมาก
-
คิดถึงคินตา และคนเขียนจัง :กอด1:
-
เม้นที่ #700 ,,เหนือนทีกับคินตาไปไหนน๊า :m17:
คิดถึงคนเขียนนนนนนน .. o18
-
เค้ามารอตอนใหม่ง่ะ
:-[
-
นานละนะเจ้
มาเถ้อ คนแถวนี้รอจนเหงือกแห้งละค้าบบบบ
คิดถึงๆ ปล. เชียงใหม่กลับมาหนาวอีกละ T T
-
น่ารักจังเลยเรื่องนี้ o13
คินตาน่ารักมากกกกกกกกกก :m1:
เหนือแรกๆหยิ่งนะเราแต่หลังๆมา น่ารักโฮกๆๆๆ :impress2:
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ :กอด1:
-
คิดถึงคินนนนนนนนนนนน คิดถึงเหนือออออออออออออออ
-
o9 เมื่อไหร่จะมาเค้าคิดถึง
-
เมื่อไหลจะมา
คิดถึงเหนือสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m22: คนแต่งอยู่ไหนน้า
-
ง่าาาาา....คนเขียนไปไหนอ่า :z10:
-
สนุกมากๆเลย ชอบๆ เค้าดูน่ารักกันจังเลย
-
แวะมาบอกว่าคิดถึงคินตากับเหนือมากๆเลย
แต่คนเขียนมีสอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สอบเสร็จวันจันทร์นี้ ใครที่รออ่านอยู่
นั่งเฝ้าหน้าคอมได้เลยนะค้า : )))))))))))))
ใครมีสอบเหมือนกันขอให้ได้คะแนนมหาศาลล้านแปด
ขอบคุณที่รอคินกับเหนือค่า . .
ปล. มีคนรอมั้ยหนิ ??? 55555555555
:m22: :m22: :m22: :m32: :m32: :m32: :m7: :m7: :m7:
มาส่องเรื่องนี้ทุกวันเลย... เหนือกับคินตามารึยังน๊าาาาา ???
:catrun:
รอนายเหนือ กับคินตา อยู่นะคะ คนแต่งหายไปไหนคะ นานจัง
ช่วงนี้ยุ่งหรอค๊าาา มาๆๆ กอดให้กำลังใจหน่อย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องน๊าาาา ผลสอบ ก็ขอให้เลอเลิศดังตั้งใจค่ะ
มาต่อไวๆนะคะ รออยู่ทุกวันเลยค่ะ :m5: :m5: :m5:
ชอบเรื่องนี้มากกก.... ตอนล่าสุดนี่เค้ากำลังหวานนนน...มันส์กันได้ที่เลยค่ะ :m12::m13: :m1: :m3:
-
น่าร๊ากกกกอ่ะ เรื่องนี้ต้องติดตามซะแล้ววว
ชอบอ่านความสัมพันธ์แบบพัฒนาเพิ่่มขึ้นๆไปเรื่อยๆๆ อิอิ
หวานกันดีจังเลยย แล้วก็ฮาด้วยอ่ะ คินตาน่าร๊ากกกกก
:กอด1:
-
คิดถึงงงคนเขียนนนนน
คิดถึงคินตาาาาาาา แลเหนือนที
อีกทั้งยังมิกและฟิล์มมม
ถ้าไม่มาจะแต่งต่อเองละนะ จะบอกให้ o13
-
คินตากะเหนืออยู่ไหน T___T
-
จะทำกิมจิเรอะ ^^
นานนนนนนนนละน๊ะ
-
แง๊ๆๆ เค้าคิดถึงคินตาแล้วนะ :sad4:
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววววค่า :z3: :z3: :z3:
มาเต้นระบำรอเหนือคินตา :z2: :z2: :z2:
-
มารอเหนือกับคินตาซิ่งแจ๊สกลับมา :a11:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน... :m13:
พออ่านจบแล้วก็...อยากอ่านอีก :serius2:
-
คนเขียนอยู่หนายยยยยย :z3:
-
เพิ่งเข้ามาตามอ่านค๊าาาาา
อ่านมาถึงตอนที่ 7 เองแต่อ่านเม้นต์ซะหน่อย :laugh: หนูคินตาน่ารักนะเนี้ย แอบรักเหนือข้างเดียว
น้องจากเพื่อนอีกสามคน+น้องภีมอีกหนึ่งที่เป็นกองหนุน ตอนนี้ได้เพิ่มน้องปานด์มาอีกคน
กับประโยคทิ้งท้ายของนายเหนือ "อย่าคิดว่ากูโง่" เอาล่ะหว่า ลุ้นๆ
=======
ตอนที่ 12
หนูคินเกือบไปแล้วไม่ล่ะ ดีหน่อยที่เหนือโผล่มาทัน ไม่งั้นล่ะ :m16:
=======
ตอนที่ 16-17 นายเหนือเค้าเริ่มหวานแล้วววว อ่านไปแทบกัดหมอน
=======
ตอนที่ 21 แอร๊ยยยยย :impress2:....น่ารักโว้ยยยยย
เหนือก็บอกออกมาเป็นคำพูดบ้างได้แล้วน๊า
-
หายไปไหนง่า เสียใจนะเนี่ยยย
:z3:
-
คิดถึงคินตา :กอด1:
-
ยังไม่มาต่อเหรอค้า คิดถึงเหนือกับคินตาจะแย่แล้วค่ะ :z3:
-
:monkeysad: คินตา เหนือ :monkeysad:
-
22
“ว่าไงจ๊ะปอนด์ มาหาแม่ไกลถึงนี่ช่วงใกล้สอบมีอะไรรึเปล่าลูก และดูสิ ทำหน้าแบบนี้มีเรื่องอะไรในใจใช่มั้ย”
“ก็นิดหน่อยอะครับแม่”
“เล่ามาสิ ร้อยวันพันปีลูกชายแม่ไม่เคยเครียดเรื่องไหนจริงๆจังๆเลยนะ”
“แม่ . . ผมหลงรักใครเข้าคนนึง ผมมองเขาทุกวัน ผมอยู่ทุกที่ที่เขาอยู่ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ตัวเลย”
“…”
“และเขาก็มีคนที่เขารักมากอยู่แล้ว แม่ครับ ผมมาช้าไป”
“เอ่อเดี๋ยวก่อนนะ ปกติลูกไม่เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังนี่นา”
“ผะ ผม ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วอะแม่ ผมโทรหา ผมส่งข้อความ แต่ทุกๆครั้งผมก็จะได้ยินเสียงคนที่เขารักอยู่ด้วยเสมอ ผมรู้สึก . . เจ็บชิบหายอะ แม่ ปอนด์ควรจะต้องทำไงต่อไปดี”
ขณะเดียวกัน . .
“นี่มึงเป็นศิษย์เก่าเซนต์ดอเหรอเนี่ย” เสียงหึ่งๆของไอ้เหนือดังขึ้นข้างๆผม ผมกำลังจมอยู่กับกองชีทวิชาสุดท้ายที่กำลังจะสอบพรุ่งนี้อยู่ครับ ส่วนไอ้เหนือแม่งสอบเสร็จแล้ว หลั่นล้าได้และก็นั่งส่องเฟสบุ๊คอยู่ข้างๆผมเนี่ย เชี่ยยยย อิจฉาคนว่างว่ะ
“เออ” ผมตอบสั้นๆ ผมนอนอ่านสบายกายบนเตียง ส่วนไอ้เหนือนั่งขัดสะมาสมีแมคผมวางอยู่บนตัก
“สมัยมึงเกรียนๆนี่หน้าแม่งโคตรฮาอ่ะ” เหนือเลื่อนดูรูปในอัลบั้มตอนมอปลายของผม
“เห้ยยยยย ไม่เอา หัวแม่งเกรียน” ผมรีบลุกขึ้นนั่งแย่งแมคมาจากมัน
“ไอ้ห่า ใครๆก็เคยเกรียน” มันแย่งผมไปดูอีกทีจนได้ “ทำไมไอ้เหี้ยนี่ตัวติดกับมึงตลอดเลย”
เหนือมันคงจะหมายถึงไอ้ธามละมั้งครับ ที่ตอนนี้กลายเป็นลูกพระเกี้ยวเรียนสถาปัตย์อยู่กลางกรุงโน่น มันเป็นเพื่อนสนิทผมสมัยมอปลายที่พักหลังๆผมไม่ค่อยจะได้ติดต่อกับมันนานมากแล้ว
“เพื่อนกูไง สมัยมอปลายอะ”
ผมได้ยินเสียงมันจิ้มนั่นกดนู่นไปเรื่อย ในขณะที่ผมต้องกดหัวตัวเองลงให้หน้าจ่ออยู่กับชีท
“เมื่อไหร่พ่อมึงจะกลับมาวะ”
“ทำไมอ่ะ” ผมสงสัย แม่งถามถึงเจมส์มากกว่าสิบรอบแล้วมั้งครับตลอดช่วงหัวค่ำที่มันมาหาผมเนี่ย
“เอ้า ก็จะพาลูกชายเขาไปเที่ยว ก็ต้องขอดิ”
ผมรู้สึกเขินได้มั้ยอ่ะ แต่ก็นะ . . ต้องพูดอย่างอื่นกลบเกลื่อน
“เจมส์ไปดูสวนคนรู้จักอยู่ที่ต่างจังหวัดอะ กว่าจะกลับก็เกือบเที่ยงคืนอะมั้ง”
“นานขนาดนั้นเลย”
“จะรอป่ะละ หรือจะกลับไปก่อน กูขอเจมส์เองก็ได้”
“รอได้ๆ” เหนือรีบตอบ แต่มันก็ทำท่าหาวหวอดใหญ่ สงสัยจะอดหลับอดนอนเพราะการอ่านหนังสืออย่างหนักมานานร่วมสองสัปดาห์
“อ่านหนังสือสิ อีกตัวเดียวเอง เดี๋ยวก็ผ่านไป สู้ๆนะ”
มันพูดทิ้งท้าย วางแมคไว้บนโต๊ะหัวเตียงแล้วก็ทิ้งตัวลงมานอนแหมะกอดหมอนข้างผมอย่างกับสมบัติล้ำค่าและก็หลับตานอนทันที ผมมองภาพนั้นด้วยสายตาเอือมๆแต่ก็นะ . . ดีซะอีกที่วันนี้มันมีเวลาให้ผมมากขึ้น เพราะช่วงอาทิตย์สอบอย่าว่าแต่เวลาเลย แค่คุยโทรศัพท์ก็ไม่ได้คุย
ผมเคยได้ยินมันเล่าถึงเรื่องพ่อแม่ของมันครับ พวกเขาค่อนข้างเคร่งกับตัวมันมาตั้งแต่เด็กๆ เป็นลูกชายคนเดียวที่ถูกดูแลอย่างกับไข่ในหิน(ยิ่งกว่าผมอีก ที่เอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆ ผลาญเงินยายสบายใจจัง) พอไม่ได้เอซักตัวนี่ถูกแม่บ่นจนเรื่องใหญ่เรื่องโต น่าสงสารมันนะครับ ไม่มีใครที่จะถูกเลี้ยงมาเหมือนกันมาตั้งแต่เด็กๆหรอก เฮ้ออออออ
ผมลอบมองใบหน้ายามหลับของไอ้เหนือที่แลดูสิ้นฤทธิ์ แม้จะอิดโรยไปบ้างแต่คนหล่อแม่งโทรมแค่ไหนก็รู้ว่าหล่อ ไม่เหมือนผมที่ตอนนี้แสนจะขี้เหร่ เป็นไอ้เด็กเนิร์ดบ้าเรียนหัวฟูไปซะฉิบ
แต่ถึงจะเครียดมากแค่ไหน แค่กำลังใจเราดีเราก็พร้อมที่จะสู้ ว่างั้นมั้ยครับ
ผมยิ้มเบาๆกับใบหน้า ‘กำลังใจ’ ของผมที่หลับแปล้ไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าผมแอบนินทามันในใจ แต่ผมเสียเวลากับเรื่องนี้ไม่ได้ครับ เหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะสอบอีกตัวแล้ว เฮ้อ เอ้าเว้ย ไอ้คินตา สู้ตายยยย!!!!!
อ่านชีทได้ไม่นาน(พร้อมๆกับเสียงกรนเบาๆของไอ้เหนือ) ไอโฟนของผมส่งเสียงเตือนว่ามีข้อความเข้า ผมมองดูอยู่ไม่นานเห็นชื่อที่มักจะปรากฏอยู่บนหน้าจอผมบ่อยๆ
ไอ้ปอนด์ . . หลังๆมานี่ผมชักจะสนิทกับมันมากขึ้นแล้วนะเนี่ย
พี่คินคร้าบบบบบบบบบบ สอบตัวสุดท้ายแล้วใช่ม้ายยย สู้ๆน้า ปอนด์เป็นกำลังใจให้ อิอิ ^^
ผมนึกเสียงของมันออกเลยผ่านทางข้อความที่มันส่งมา ไอ้น้องสุดทะเล้น ผมยิ้มเผล่เล็กๆก่อนจะตอบมันไปอย่างกวนตีนตามแบบฉบับผม
เออ กู๊ดไนท์ว่ะ :P
จะว่าไปก็ไม่ได้เจอมันนานมากแล้วนะเนี่ย ป่านนี้มันคงจะไปสอยดาวสักคณะมาควงเล่นอยู่แหงมๆ ก็หน้าตาน้องผมมันเด่นออร่าจับขนาดนั้นนี่นา
“กูกลับมาแล้วโว้ยยยย ไอ้ลูกเวรที่น่ารักของกู!!!!”
ผมแทบลมจับเมื่อห้องที่เงียบอยู่ดีๆก็บังเกิดเสียงอันดังโวยวายล้งเล้งอยู่หน้าห้อง ไอ้เหนือที่หลับอยู่ถึงกับสะดุ้งลุกขึ้นมานั่ง สวนผมก็ไม่ต่างอะไรจากมันครับ กระชากชีทแทบขาด กูตกใจ!!!!!
“เห้ย นี่พวกมึงได้เสียกันแล้วเหรอวะเนี่ย!!”เจมส์เปิดประตูผางจนสะเทือนไปทั่วทั้งบ้าน(ผมเชื่อว่าป้าใสจะต้องตื่นเพราะเจมส์แน่ๆป่านนี้) ไอ้เหนือลุกขึ้นจากเตียงผมโดยอัตโนมัติ หน้าตามันมึนๆแต่เชื่อเหอะตอนนี้คงหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เจมส์ชักสีหน้ามองหน้าไอ้เหนือก่อนที่จะนั่งลงบนเตียงแล้วลากผมเข้าไปกอดคอ
เหนือแม่งทำหน้างงหนักเข้าไปใหญ่
“เมื่อกี้ทำเหี้ยอะไรกันอยู่” พ่อผมถาม มองผมกับเหนืออย่างจับผิด
“อ่านชีทครับ”
“ผมงีบครับ”
“กูเชื่อพวกมึงดีมั้ยวะเนี่ย หา!!!” ให้ตายเหอะ ปวดหัวกับพ่อตัวเองที่ชอบโวยวายไปก่อนเกิดเรื่องจะเกิด เพลียโว้ย!
“เชื่อเถอะนะครับ” เห้ย เหนือแม่งเท่ว่ะ ผมลอบมองไอ้เหนือที่พูดเสียงหนักแน่นให้พ่อผมฟังด้วยสายตาแอบชื่นชม เหมือนเจมส์จะเห็นรึไงไม่รู้ ลากคอผมเข้าไปหาแน่นขึ้นกว่าเดิม เอิ่มมมม ผมเริ่มอึดอัดจนอยากจะสำลัก
“แล้วทำไมไม่กลับบ้านกลับช่อง นี่ก็เกือบจะตีหนึ่งแล้ว” เจมส์ถามไอ้เหนือ
“คือ ผมมีเรื่องจะพูด ..”
“เอาไว้ทีหลัง ตอนนี้กูง่วง” เกรียนนนนนนนนนนนนนนน ถีบประตูเสียงดังร้องโวยวายซะลั่นเนี่ยนะง่วง!!!!
“เจมส์กวนตีน”
โป๊ก ผมโดนมะเหงกจากพ่อในไส้ เอ๊ย พ่อบังเกิดเกล้า
“วันหลังก็ได้ครับ” เหนือพูดอย่างนอบน้อม
ผมทำหน้าหงิกใส่เจมส์ เหนืออุตส่าห์มารอคุยกับเจมส์ตั้งแต่บ่ายสาม จนตอนนี้เกือบจะตีหนึ่งก็ยังไม่ได้คุย น่าเซ็งป่ะล่ะ?!!!
“ทำหน้างี้ใส่พ่อมึงเหรอ เดี๋ยวเหอะๆ” เจมส์กัดฟัน “เออ มีอะไรก็ว่ามา เร็วๆ สั้นๆ ง่ายๆ กูง่วง”
เหนือสูดลมหายใจดังเฮือกหนึ่ง ก่อนที่จะพูดออกมา โดยมีผมที่ซุกหน้าอยู่แถวๆขี้เต่าของพ่อคอยเอาใจช่วย
“ผมจะขอคุณพ่อ . . พาลูกชายพ่อ ไปเที่ยวซักสองสามวันได้มั้ยครับ”
เหนือพูดเสียงเรียบแต่ผมรู้เหอะว่าแม่งก็ลุ้นเหมือนกัน มันกับผมกลืนน้ำลายและมองหน้าเจมส์
“เรื่องแค่เนี้ย ที่มึงจะถาม”
เห้ยยยยยยย แสดงว่าได้อ่ะดิ!!!!
ผมยิ้มเผล่ส่งให้ไอ้เหนือที่ยักคิ้วมาให้เหมือนกัน
“ไม่ได้”
อ้าววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
“อ้าวเจมส์ อะไรเนี่ย” ผมโวยวายก่อนเลยครับ
“กูกลัวลูกกูจะได้เป็นเมียมันน่ะสิ ในสองสามวันนั้นอ่ะ แม่ง เสียเชิงชาย”
เวรกรรมมมมมมมมมมมมมมมม โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย พูดอะไรออกมาเนี่ยยยยยยยยยย
“เอ่อ ระหว่างผมกับมัน ไม่มีอะไรเสียหายครับ เราเป็นเพื่อนกันปกติ”
“อื้อๆๆๆๆ” ผมร้องเห็นด้วยและเขย่าแขนเจมส์
“เพื่อนปกติชิบหายเล้ยยยยย มารับมาส่งลูกกู ส่งข้าวส่งน้ำให้ลูกกู แต่ลูกกูแม่งก็แร่ดดดด ลากเขามาบ้านได้ทุกวี่ทุกวัน เหี้ยยยยยยย”
นี่พ่อกูเมารึเปล่าวะเนี่ย ?
“เอออยากไปไหนก็ไป รีบๆกลับมาเรียนล่ะ และก็อย่าพากันไปไกลนัก” เจมส์กะจะอนุญาตตั้งแต่แรกแล้วใช่ม้ายยย แค่กวนตีนไปอย่างงั้นเอง
“ขอบคุณครับ” ผมกับเหนือรีบไหว้เจมส์กันอย่างพร้อมเพรียง
“แต่ . .” นั่นไง กูแทบไม่ต้องเสียเวลาคิดว่าจะมีคำนี้ “ถ้าพวกมึงจะได้เสียกันล่ะก็ . . เหนือ มึงถนอมลูกกูหน่อยนะ กูสงสารมัน”
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“เห้ย เจมส์ อะไรเนี่ย!!!!!!!!”
ผมรู้สึกได้ถึงความร้อนที่เริ่มวิ่งพล่านขึ้นมาจากลำคอมากองรวมกันอยู่ที่แก้มจนแดงซ่าน
ไอ้เหนือนี่ขำเลยครับ
“ครับๆ ได้ครับพ่อ”
“บ้านมึงสิเหนือ ฟวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ทำใจเหอะ ก็มึงง่ะ ดันไปชอบคนที่เค้าตัวใหญ่กว่ามึงเอง”
“เจมส์ อะไรวะ!!!” ผมไม่รู้จะโวยวายยังไงแล้ว
“เหนือ กูต้องเตรียมเลี้ยงลูกมึงกับมันแล้วใช่มั้ย ให้ตายเหอะ ลูกกูจะท้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“ไปขี้แม่งทั้งคู่เลยไป!!!!!!!!”
และคืนนั้นก็จบลงด้วยการที่ผมต้องฟังเสียงพ่อบ่นเรื่องผมจะเสียเปรียบไอ้เหนือในทางเสียหายเอามากๆกับเสียงของไอ้เหนือที่เอาแต่หัวเราะเบาๆ แม่ง มีความสุขจังนะเลยนะมึงงงงงงงงงงงงงงง
กูยังไม่คิดถึงขั้นนั้นเลยว่ะ . . ในกรณีกูกับมึงไม่น่าจะเกิดเรื่องอย่างว่าขึ้นมาได้ เพราะแค่คิดกูก็ . .
หน้าร้อนๆยังไงไม่รู้ T^T
“สอบเสร็จแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมตะโกนออกไปพร้อมๆกันกับเพื่อนสามตัวที่กระโดดเหยงๆราวกับเด็กมอหกแอดมิดชั่นเพิ่งจะติด นี่แค่มิดเทอมพวกกูยังเวอร์ได้อีกเหรอเนี่ย
“ฉลองไหนดีวะแสรดดดดดดดดดดดด”
“สนามเด็กเล่น” ไอ้ฟิล์มสวนขึ้นมาทันที
“เออๆๆ ไปกันโว้ยยยยยยย” ภัทรตบบ่าไอ้มิก “แล้วมึงง่ะ จะไปป่ะ”
เออเว้ย เรื่องฟิล์มมิกผมยังไม่รู้เลยว่าไปถึงไหนกันแล้ว รู้แค่ว่ามันยังอึมครึมใส่กันจะตายห่า
“กูตามไปทีหลังละกัน” มิกตอบสั้นๆ
“แล้วมึงล่ะครับบบบ คุณนายวิศวะ อยากไปไหนมาไหนกับพวกผมอ๊ะป่าววววววว” กวนตีนนะไอ้ภัทร เดี๋ยวแช่งให้กล้วยมึงเหี่ยว
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรไอ้ภัทรดี เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
“พี่คินนนน สอบเสร็จแล้ว ดีใจด้วยน้า ^^” เสียงหลั่นล้าอะเลิร์ทๆแบบนี้มีคนเดียวในโลกมั้งครับที่ผมรู้จัก
“เฮ้ย ไอ้ปอนด์ มาไงเนี่ยยยย” ไม่ได้เจอมันตั้งนาน ไม่รู้หายหัวหายหางไปไหนหล่อขึ้นเป็นกอง เปลี่ยนทรงผมเป็นไถข้างนี่ก็ อื้มมมม หล่อเกินหน้าเกินตากู!!!!!!
“ขับรถมาครับ!!!” ปอนด์ยิ้มแฉ่ง มันเป็นผู้ชายประเภทที่ว่ายิ้มแล้วโลกสดใส ยิ้มแล้วทำให้คนละลายได้ ช่างน่าอัศจรรย์ใจ!! แต่ยกเว้นผม - -
“แล้วนี่ ?”
“จูป้าจุ๊บครับ ผมซื้อให้ ฉลองวันที่พี่คินสอบเสร็จ” ผมรับกล่องสีแดงกลมๆขนาดใหญ่ที่ไอ้ปอนด์ส่งมาให้ ไอ้เหี้ย ถ้ากูแดกหมดนี่ คนไข้กูจะเชื่อมั้ยว่ากูเป็นหมอฟัน ก็เล่นเลี้ยงซะให้กูฟันผุแบบนี้ ไอ้น้องเวร!
“ขอบใจว่ะ” แม้ผมจะงงๆแต่ก็ดีวะ ของฟรี “แล้วนี่ไอ้ภีมมันเป็นไงบ้าง เห็นเงียบๆ”
“รายนั้นเอาแต่หมกตัวอ่านหนังสือครับ สงสัยจะกลัวหลุดทุนยายพี่คินมั้ง ฮ่าๆๆๆ”
“อ๋อเหรอ”
“นี่คินนนน สรุปมึงจะไปสนามเด็กเล่นกับพวกกูป่าวเนี้ย” ที่ไอ้ฟิล์มพูดถึงนี่ร้านเหล้านะครับ ไม่ใช่สถานที่ที่มีชิงช้า มีกระดานลื่น
“เอ่อ ..”
“พี่คินนนน ไปกินติมกัน วันนี้ผมเลี้ยงนะ” ไอ้หน้าหล่อดีกรีเดือนคณะส่งสายตาวิ้งๆมาให้ผมอย่างออดอ้อน
ส่วนเพื่อนผมมันทำหน้าเป็นเชิงล้อ . . พวกเวรนี่คิดไรกัน
“เออ ไปกับมึงก็ได้” ผมตอบ ให้ตายสิ นิสัยปฏิเสธคนยากนี่ แก้ไม่ได้จริงๆ “เดี๋ยวกูไปเจอพวกมึงทีหลังนะ”
ปอนด์ยิ้มแฉ่งขณะปล่อยให้ผมเดินนำไปที่รถมัน ไอ้เหนือบอกไปทำธุระในเมืองอะไรสักอย่างนี่แหละเลยไม่ได้มารับผม แต่ก็ตื่นมาส่งแต่เช้าครับ โคตรเจ๋งอ่ะ!
“ร้านไอติมหลังมอละกันนะพี่”
“เออ มึงเลี้ยงอยากแดกไหนก็พาไปละกันมึงจ่ายอยู่ดี”
ผมกวนตีนมันไปหนึ่งดอก แต่ไอ้เหี้ยปอนด์นี่ก็เอาแต่ยิ้มๆๆๆ ยิ้มอยู่นั่นแหละ พ่อมึงเป็นแป๊ะยิ้มเหรอ
“พักหลังๆนี่พี่กับพี่เหนือไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยจัง คบกันแล้วเหรอครับ” ปอนด์ถามขณะที่รถยังออกตัวได้ไม่เท่าไหร่
“เห้ยยยย ยังๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมรีบปฏิเสธ ไอ้ปอนด์คำถามที่มึงยิงมาตรงไปนะ กูตั้งตัวไม่ติดเลยเนี่ย!
“พี่คินรู้มั้ย คนอื่นเค้าไม่คิดอย่างงั้นแล้วนะ” น้ำเสียงของปอนด์ราบเรียบ แต่ก็ทำเอาผมนั่งไม่ติดกับเบาะรถมันได้ ผมรู้ครับว่าความสัมพันธ์ของผมกับไอ้เหนือมันยังคาราคาซัง แต่ผมรู้มีแค่ผมกับมันที่รู้ดีมากกว่าใคร . .
ผมอยากให้เราทั้งสองคบกัน แบบที่เราอยากคบ ไม่ใช่คบกันเพราะคำพูดของใคร . .
แต่เชื่อเหอะ ผมรอไอ้เหนือมันพูดอยู่เนี้ยยยยย ไม่รู้จะลีลาแม่งอะไรนักหนา กูแสดงออกชิบหายวายป่วงจนเค้ารู้กันหมดไส้หมดพุงแล้วเหอะ!
“งั้นผมก็ยังมีโอกาสดิ”
“ฮะ มึงว่าไงนะ”
“เปล่าครับ”
“แล้วนี่มึงหายไปไหนตั้งนานวะ เอ๊ะ อันที่จริงแม่งก็ไม่ได้หายไปไหนนี่หว่า โทรมากวนกูอยู่ได้บ่อยๆ”
“ทำไมครับ คิดถึงเหรอออออ” ปอนด์ยิ้มร่ายักคิ้วให้ผมอยากกวนตีนแบบสุดหูรูด
“กูคิดถึงของฟรีที่มึงชอบเลี้ยงกู ชัดปะวะ”
“โหยยยยยยยยย ใจร้าย”
ปอนด์พาผมมานั่งชิวอยู่ร้านไอติมหลังมอ ผมก็ค่อนข้างที่จะสบายใจเพราะสอบเพิ่งเสร็จ คะแนนเท่าไหร่ก็ช่างแม่งแล้ว ไว้สู้กันอีกสักทีตอนไฟนอลดีกว่า . . ว่าแต่ . .
ผู้หญิงคนนี้มานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามผมได้ไงเนี่ยยยย ยังจำนางเอกละครเวทีคณะวิศวะได้ป่ะครับ ??
เธอสวย เธอเริ่ด เธอดูดีมีสกุล แต่ทำไม้ทำไมถึงได้มองผมเหมือนผมเป็นแมงกุดจี่ด้วยอ่ะ TT
“เจ๊พร้อม วันนี้ก็มีสอบด้วยเหรอครับ” ดูท่าไอ้ปอนด์มันจะระริกระรี้ชวนพร้อมมานั่งด้วยเองอะครับ ไอ้ผมเองก็เบลอๆเพราะนอนไม่ค่อยพอเลยไม่รู้ว่าเธอคนนี้มายังไง
“เปล่าหรอกมีคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษานิดหน่อยจ้ะ” พร้อมยังคงคอนเซปต์สวยมารยาทงามอย่างเคย
“แล้วทำไมมาคนเดียวเนี่ย”
“พวกเพื่อนมันหนีเจ๊ไปหาแฟนกันหมดแล้วเนี่ย ก็เรามันโสดนี่นะ” พร้อมพูดติดตลก ผมยิ้มเล็กๆให้เธออย่างมีมารยาท อารมณ์สานความสัมพันธ์กับขวัญใจเจมส์เค้า แต่ - - การตอบกลับที่ได้รับมาคือศูนย์ เอ๊ะ เผลอๆติดลบด้วยซ้ำ หรือผมคิดไปเองหว่า เออแฮะ อาจจะคิดไปเอง คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
“อ้าวววว แล้วคนที่เจ๊บอกว่าคนนี้ใช่สำหรับเจ้ล่ะ ไปไหนซะแล้ว” ปอนด์ยิ้มให้ผมก่อนที่จะยิ้มให้พร้อม ไอ้บ้าห่านี่เอาแต่ยิ้มครับ อย่าไปสนใจมันมาก
“เอ่อ –“
“คนที่เคยมาปรึกษาผมไง ที่เค้าเข้ามาจีบเจ๊อ่ะ”
“…”
“ที่เค้าไปรับไปส่งเจ๊บ่อยๆ ชอบมาถามเจ้เรื่องชีทเรื่องงานไง”
คือเชี่ยปอนด์กูว่ามึงเซ้าซี้เกินไปแล้ว มึงเห็นพร้อมทำหน้าอึดอัดมั้ยนั่นน่ะ!!!!! ฟวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“เค้าแค่ทำท่าจะมาจีบ แล้วก็ชิ่ง” อูยยย วิธีการพูดเย็นชาได้ใจมากครับคนสวย ผมกลืนน้ำลายเห็นใจเธอ แต่ทว่า . . “เจ้จะเจ็บมากเลยนะ ถ้าเค้าจะไปเป็นอย่างที่เจ้คิดอะ”
“คือ . . ยังไงอะ”
สรุปบทสนทนานี้ผมไม่มีทางมีส่วนร่วมได้อย่างแน่นอน ผมนิ่งเงียบฟังเค้าสองคนพูดไปอย่างพยายามไปเข้าไปเจือกมากที่สุดในโลก
“เจ้ว่าเค้า . . เปลี่ยนไปชอบผู้ชายแล้ว”
ผมที่หันหน้าออกจากวงสนทนาถึงกับหันขวับกลับมาหาพร้อมจนคอแทบหัก ส่วนไอ้ปอนด์มันถึงกับสำลัก . . สำลักอะไร น้ำมึงก็ไม่ได้แดก แต่ก็สำลักอ่ะครับ
“ฮะ?”
“คือ - - ช่างเถอะ” หรืออาจเป็นเพราะผมอยู่ตรงนี้ ทำให้พร้อมไม่สามารถสะดวกใจที่จะคุยกับไอ้ปอนด์ น้องที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยซ้อมละคร ผมถอนหายใจเบาๆ หรือว่า - -
ไอ้คนที่พร้อมพูดถึง . . มันคือไอ้เหนือวะ ?
ผมว่าต้องใช่แน่ๆอ่ะ!!!!
ผมน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย (ก้มหลบรองเท้าจากคนอ่าน)
“โหย โดนงี้ เจ็บแน่เลยเจ้” ปอนด์ยังทำหน้างงไม่หาย เกาหัวแกรกๆ เอาตามาสบกับผม ส่วนผมก้มงุด อยากหายไปจากที่นี่ เพราะผมคิดว่าผมเป็นส่วนเกินสำหรับหัวข้อสนทนานี้ และที่สำคัญ . . ไม่อยากได้ยินอะไรมากไปกว่านี้แล้วจริงๆ
“ปอนด์ กูกลับละนะ”
ผมลุกขึ้นจากที่นั่ง คว้าเป้ตัวเองมาแล้วเดินดุ่มๆออกจากร้าน แน่นอนว่าเด็กนิสัยดีอย่างไอ้ปอนด์เป็นอันต้องร้องตาม แต่ผมส่งยิ้มให้ ท่าทางพร้อมอยากจะคุยจะเม้าให้มันฟังเรื่องนี้มาก เธอคงเก็บกดมานาน ดูจากท่าทางตอนที่เธอดึงแขนไอ้ปอนด์เอาไว้อ่ะนะ
เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออ . .
หล่อนักเหรอมึง
ผมเดินเตะกระป๋องเบียร์อย่างเซ็งๆ แต่ก็ต้องทำใจเพราะหน้าตาอย่างไอ้เหนือคงเป็นที่ดึงดูดอยู่แล้ว เรื่องที่สมควรจะเซ็งมันก็มี มึงควรจะเซ็งเรื่องนี้ดีกว่ามั้ยคินตา เรื่องที่ว่า . .
มึงจะกลับบ้านยังไง ?
โทรหาเจมส์สิเนอะ
ผมกำลังจะกดโทรศัพท์โทรออกหาพ่อสุดที่รัก ที่กำลังนอนขี้มูกโป่ง(?)อ้าปากพะงาบๆที่บ้านให้มารับแต่ไม่ทันจะได้กด
ไอ้เหนือก็โทรมาซะก่อน . .
คิดว่าเท่ใช่มั้ย โทรมาตอนกูถือโทรศัพท์ . .
ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดด (พาลจริงๆ)
“ว๊อท?”
“อยู่ไหน อีกสองชั่วโมงเชคอินแล้วนะ!”
เอ่อ - - อะไรของแม่ง ?
“เชคเหี้ยอะไรของมึง อยากได้เงินไปขอเจมส์นู่น”
“ตลกแดกละครับ บอกมาเร็วๆจะไปรับ กูจองตั๋วเครื่องบินไว้แล้ว ไฟลต์อีกสองชั่วโมงนี้!!!!”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ห่าเหวอะไรของมึงเนี้ย กะทันหันจังวะ!!!”
“เซอร์ไพรส์ปะว่ะ แต่เร็วๆเถอะ ทำไมไปหาที่คณะไม่เจอ หรือออกไปกับใคร . .”
ขนลุกวาบไปทั่วสมองและไขสันหลัง
“บ้า . . รีบๆมารับเลยหลังมอ”
“ครับๆ”
เฮ้ย นี่ผมกำลังจะได้ไปเที่ยวกับไอ้เหนือจริงๆน่ะเหรอ!!!!!!!!!
ตื่นเต้นจนลืมเรื่องพร้อมเมื่อกี้ไปเสียสนิท . .
เค้าหายไปจัดการกับชีวิตตัวเองมา โบกป้ายไฟ :seng2ped:
สอบเสร็จแว้ว คะแนนสอบออกแว้ว บอกได้คำเดียวว่า :z3:
มีคนสงสัยว่าคนเขียนเรียนที่ไหน . . กรี๊ด ดดดดด
คนเขียนเรียนที่มอแถวๆอโศกใกล้ๆจีเอ็มเอ็มค่ะ จูม๊วบๆ :laugh:
หายไปนาน กลับมาชะนีผุด อย่าเพิ่งเพลียกันน้า ^^
-
:z13:
คินตามาแล้ววววววววว
:pig4:
-
อย่าเพิ่งใส่ใจชะนีหน้าสวย
ไปเที่ยวกันสองคนให้สนุกนะ
-
เหนือ-คินไปเที่ยวไหนกัน จะตามไปส่อง
-
จะพยายามไม่เพลียแล้วกันนะ
-
:impress2: แอร๊ยยยยย ลูกสาวจะเสียจิ้นไหมในฮันนีมูนครั้งนี้
ชะนีมาก็ตบชะนี :beat: ให้กลับเข้าป่าไปซิ อย่าได้แคร์ เค้าไม่เลือกก็อย่าพาล :angry2:
คนเขียนภาระกิจเสร็จก็มาอัพบ่อยๆน่ะ คะแนน :z3: มันเป็นเรื่องปกติของคนทั่วไป ตัวเธอว์ไม่ได้ผิดปกติประการใด :laugh: :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
คิดถึงๆๆ
-
มาต่อแล้ววววววววววววววววววว :กอด1:
คินน่ารักอ่ะ ไปเที่ยวกับเหนือจะมีเสียตัวมั้ยเนี่ยยย :laugh:
-
คนแต่งหายไปนานมากกกกก
คนอ่านนั่งรอจนแหง่ก แล้ว
:mc4:ดีใจด้วยนะค๊าาาา มีที่เรียนแล้ว ฉะนั้นต้องมาอัพบ่อยๆนะ
-
ยินดีกับที่เรียนด้วยนะค่ะ แล้วก็ดีใจที่เห็นกลับมาแต่งต่อค่า
-
อู๊วววว ยังรักคินตาและหมั่นไส้เหนือเหมือนเคย
ฮ่าๆๆๆ คิดถึงคนแต่งกับคินตาง่ะ
หายไปไหนมาจ๊ะ สารภาพมาซะดีๆ
555 รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ มันจั๊กกะจี้หัวใจดีจัง
เอิ๊กกก
-
จะไปสวีทททกันสองคนแล้ววว
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แอบไปสวีทกันด้วย
:-[
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
้เจมส์พูดตร้งตรง o17
-
ดีใจมากกกกกกกกกก คนแต่งพาคินตากับเหนือมาส่งแล้ว :z13:
คิดถึงคนแต่งมากเลย ขอกอดหน่อย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ดีใจด้วยนะคะ :a9: :a9: :a9: สำหรับที่เรียนใหม่ ว๊าวๆๆๆๆๆ o13 o13 o13 เยี่ยมไปเลย
ขอให้เหนือกับคินตาเที่ยวกันให้สนุกน๊าาาา โว๊วๆ เย้ๆ เค้าไปเที่ยวกันสองต่อสองล่ะ :m13: :m1: :m3: แล้ว :m2: ???
คนอ่านก็ลุ้น....มันทุกตอน (ลุ้นอะไร?? 555 :m12::m12::z1: :z1:)
ยังไง เอาคู่นี้มาส่งบ่อยๆนะคะ คิดถึงมากจริงๆน๊าาาา กอดให้กำลังใจ :man1: :man1: สำหรับตอนต่อไปและ+เป็ดค่ะ
-
ฮั๊ยยยย ~ น่ารักเหมือนเดิม แต่เอ๊ะ ปอนด์นี่ยังไง ๆ
-
มาแล้วว คินตากับเหนือมาแล้ววว 555 . :haun4: :haun4: :call:
-
เจมส์เป็นสุดยอดคุณพ่อจริงๆ แต่ละประโยคนี่แอคแทคลูกตัวเองที่สุด อยากจะชูป้ายไฟเชีย
เหนือต้องถนอมๆคินตาแบบที่เจมส์บอกด้วยนะ อย่าให้ช้ำกลับบ้านละ กร๊ากกกกกก
-
เจ๊ออกตัวเต็มเหนี่ยวแล้วสินะ
แต่อย่าได้แคร์ไปเที่ยวก่อนแล้วค่อยว่ากัน ทำอะไรเป็นทางการซะที ตรูลุ้นนนนนนนนนนนนนน
-
คินจะเสียตัวมั๊ยเนี่ย? :oo1:
ตอนนี้รออ่านอยู่ตอนเดียว :laugh3:
-
เจ้พร้อมแอบแรงรึเปล่าาา
-
ว้ายยยยยยยยยยยยยย มาแล้ว
ตอนนี้ขอกรี๊ดกับน้องปอนด์ก่อนได้มั้ย อิอิ
ยังคงคลั่งพ่อเจมส์ไม่สร่างซา ชอบอ่ะ คนเขียนห้ามตัดบทคุณพ่อสุดหล่อคนนี้ทิ้งเด็ดขาดเลยนะคะ ไม่งั้นเราจะตามไปถึงสุขุมวิท23เลย หุๆ
เหนือคินไปเที่ยวกัน สองต่อสอง จะได้ฟิทเจอริ่งกันมั้ยน้อ คินจะเสร็จเหนือหรือไม่ ฮึๆ
น้องปอนด์ตามไปเลยลูก ช่วยไปทำให้เหนือหึงที เจ้ชอบ ฮ่าๆๆๆๆ
มาต่อไวๆนะค้า อยากอ่านต่อมากมาย :กอด1:
-
ไปเที่ยวก่อนไป๊ เรื่องอื่นค่อยคิด เอิ๊กส์ๆ
-
ไม่ได้เข้ามาเลยยยยย
มาเจออ่านก็นะ
หวานแล้วอ่าาา
คินจะเสียตัวมั้ยหนอ5555
-
คินกับเหนือจะไปเที่ยวไหนกันอ่ะ
ไปด้วยยย ^^
-
:L2:
-
อ้าวเรียนที่เดียวกันเลยอ่า คนเขียน ^^ เค้าก้อสอบเหมือนกัน ตอนนี้เค้ามีสอบอยุ่เรยย 5วันติด แอบดอดมาอ่านนิยาย แก้เครียด :z2:
-
คนอ่านไม่เพลียหรอกจ้ะ แค่เหนือโผล่หน้าหล่อๆมาให้เห็นก็ชื่นใจแล้ว :-[
คินตาอย่าเพิ่งโกรธนะ คิดถึงคินตาเหมือนกันเพิ่มพ่อเจมส์ด้วยอีกหนึ่งเอ้า!
อาการอย่างคุณพ่อเนี่ยเค้าเรียกว่าใส่พานถวายค่ะ ถึงจะดูเหมือนจำใจก็เถอะ
ส่วนน้องปอนด์ คนนั้นที่น้องพูดกับคุณแม่ จะใช่คินตาหรือเปล่าน้า ถ้าใช่.... :sad11:
รอตอนหน้าตามไปเที่ยวกับหนุ่มๆเค้าค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
กลับมาแล้ววววว :mc4:
-
ไปเที่ยวไหน กรุงเทพหรอ นานเกิน เราลืม :sad4:
คินอ่าา อย่าไปคิดไรมาก ไม่ได้บังคับเหนือมันมาซะหน่อย จริงมะ
-
เริ่มแรกนายเอกของเราโดนพระเอกหน่อยเลยเหรอ
มาอ่านหน้าแรกและหน่าหลังสุดก่อน
เดี๋ยวจะมาไล่อ่านใหม่นะค่ะ
-
อุ๊ยตาย!!!!
หายไปตั้งนาน
กลับมายังเอานังชะนีมาเป็นมารคอหอยคนอ่านอี๊กกกกกกก
:z3:
แบบนี้เจ๊ควรจะงอนคนเขียนดีมั้ยคะ?
จะหายงอนก๊ะได้
ถ้าพาคินน้อยมาหาเจ๊ไวๆนะค้าาาาาาาา
:m4:
-
แอบไปส่องคิน :m24:
-
นังพร้อมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :z3: :z3: :z10:
-
เจมส์ยังจะห่วงเรื่องได้เสียอีกเหรอ?
ฮ่าๆๆ ,,
จริงๆ มันผิดที่ไซส์ ถ้าตัวโตกว่าเหนือ คงไม่ยาก กร๊ากกกก
ตบบ่าแบบทำใจ
น้องปอนด์ พี่ไม่ชอบวิธีน้องเลย
ชิส์
-
ไปเที่ยวกันแล้ว ^^
-
เรื่องอื่นเอาไว้ก่อน ไปเที่ยวให้หนำใจ แล้วค่อยกลับมารบต่อ
-
คนอ่านกำลังสับสนกับชีวิต :m28:
-
มาได้ซักทีนะคับ โอ๊ย ใจจะขาดกะน้องปอนด์ถ้าพ่อจะยิ้มเก่งได้ขนาดนั้น
เปลี่ยนใจไปชอบปอนด์ดีมั้ยเนี่ยย
อิอิ ขอบคุณนะที่ยังไม่ลืมแฟนๆ :mc4: o13
อันนี้ให้เจมส์ :t3: :t3:
-
มาแล้วววววววว :sad4:
คิดถึงคินตาแทบแย่ อิอิ
ไปเที่ยวกันๆๆ ขอเกาะล้อเครื่องบินไปแอบดูสองหนุ่ม(ที่เป็นเพื่อนกัน)เค้าจะเสียตัวกันเนอะ
:laugh:
-
ปอนด์เจตนารึเปล่าว้า o18
เจมส์มาสอยเจ๊พร้อมไปซักทีสิค่ะเนี่ย :m16:
-
:L2:สนุกดี อ่านจนทันแล้วววววว และรอตอนต่อไป
-
ฮาคุณปะป๊าซะจริงๆ
หวานกันนะเนี่ยยยย ฮิ้วววว
-
เมื่อไรอะไรมันจะลงตัวสักที ที่อยู่ๆกันนี้ก็ไม่รู้คบกันเเบบไหน เเต่เที่ยวให้มีความสุขเถอะ 555
กลัวเเม่เหนือ จะมาม่าจัง
-
คินสอบเสร็จ คนเขียนก็สอบเสร็จพอดี
อารมณ์เดียวกันแน่เลย
-
ตามลุ้นต่อว่าคินจะเสียตัวเหมือนที่เจมส์ทายไว้อะป่าว
-
แอร๊ยยยย จะไปเที่ยวกันแล้วววววววววว
รู้สึกจะมีมืองอกออกมาเป็นตาปอนด์ อย่าขัดฟามรักเค้าจิคะมันไม่ดีๆ
(คนเขียนเรียน ม.เดียวกับเราเลยค่ะ >< อยากเจอจัง)
สู้ๆ ค่าา
-
ไปไหนกันไปด้วยครับ จะไปตามติดชีวิตคินตา :z2:
-
บอกได้ 3คำว่า คิด ถึง มากกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
เค้าจะมาติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ :impress2:
-
เรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกกก
อ่านแล้วอมยิ้มตลอด หุๆ ทั้งพระเอกนายเอกซึนทั้งคู่ ชอบๆ 55
ตอนหน้าเจมส์สงสัยจะได้อุ้มหลาน
-
:z2:แวะเข้ามาส่อง
อยากอ่านต่อแล้วววววว :m5:
-
รอเวลาน้องคินเสียตัว อิอิ
-
:m22: มารึยังนะ.. มาคอยรอ และรอคอยครับ
-
ขึ้นต้นเรื่องของปอนด์มา อีกใจก็สงสาร อีกใจก็นะ ทำใจเหอะน๊าา
ถอนตัวซะเถอะ เดี๋ยวจะเจ็บไปมากกว่านี้น๊าาา ก็คินตากับรักเหนือมากซะขนาดน้านนนิ หึหึ
แต่ปอนด์ก็น่ารักนะ หาคู่ให้ปอนด์หน่อยเร็วววว
จะไปเที่ยวกันสองคนแล้ว พ่อเจมส์ก็ฮาได้อีกพ่อตัวอย่างเลยป่ะเนี่ยอย่างกับเพื่อนกัน เหอๆ
ห่วงเรื่องได้เสีย แต่ก็บอกให้เหนือทะนุถนอมคินตาให้ดีดี กร๊ากกกกก สุดยอดเลยค่ะคุณพ่อ >///<
คินตาน่ารัก คินตาสู้ๆ
:กอด1:
-
เชิลๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยะโห้วววววว
เหนือไปเที่ยวครั้งนี้จับคินตากดเลย5555+
อย่าให้พลาดล่ะ ส่วนคินตายอมรับชะตากรรมซะหึหึหึ
-
เพิ่งตามมาอ่าน สนุกมากกกกกกกก ครับ
อ่านรวดเดียวจบเลย ^^
ตอนนี้ขอให้ปอนด์อย่ากลายเป็นตัวร้ายเลยเหอะ
เพราะว่าพร้อมดูมีโอกาสร้ายอยู่ ปอนด์เป็นเด็กน่ารักมาตลอดอ่ะ ไม่อยากให้กลายร่างเลย
-
เหนือ - คิน เลิฟยูนะฮะ
ส่วนน้องปอนด์ นี่ ไม่ทราบว่าคุณชิฟฟ่อน จะจัดให้คู่กับน้องได้มะฮับ คู่นี้แอบจิ้นมาตั้งกะแรกละ
รักนู๋คินที่สวดดดดดด
-
22 ตอนรวดสนุกจัง รออยู่นะค่ะ
ปล. +คะแนนที่ 60 ให้แล้วมาเร็วๆล่ะสาธุ
-
ตามอ่านจนทันถึงตอนล่าสุด ขอรวบยอดทีเดียวนะคะ
เนื้อเรื่องสนุกชวนติดตามอะ ไม่ค่อยจะได้เห็นนายเอกเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเท่าไหร่
แต่ก็ไม่ใช่จะเดินเข้าไปหาซะทีเดียว แค่อยากเฝ้ามองเฉยๆ อะนะ :เฮ้อ:
ช่วงแรกๆ ก็เลยรู้สึกไม่ได้ดังใจนิดหน่อยกะคิน :เฮ้อ:
แต่ชอบนะเวลาที่คินอยู่กะเจมส์เป็นคู่พ่อลูกที่เหมือนเพื่อนมากๆ :-[
รั่วพอกัน ทั้งพ่อและลูกเลย o18
สุดท้าย :pig4: นิยายน่าอ่านเรื่องนี้ค่ะ o13 สู้ๆๆ
-
รออ่านต่อนะคร้าบบบบบบบบ ^^
-
มารอตอนใหม่ อิอิ
:-[
-
23
บางกอก พาร์ท 1
ผมยืนหน้าหงิกอยู่ข้างๆไอ้เหนือที่สนามบินก่อนขึ้นเครื่องครับ กว่าจะมาถึงนี่ได้รู้มั้ยครับว่าผมผ่านอะไรมาบ้าง . .
ไม่อยากจะบรรยายเลยว่าตอนเก็บกระเป๋านั้นวุ่นวายแค่ไหน ให้ตายเหอะ
ไอ้เราก็เป็นพวกชอบดูแลตัวเอง ของเลยเยอะหน่อย เสื้อผ้าก็นะ - - อยากแบกไปเยอะๆเพื่อที่จะได้เลือกๆใส่ เห็นงี้ผมก็ชอบแต่งตัวนะเออ แต่มันกะทันหันแบบนี้ จับอะไรในตู้ได้ ก็มีแต่โยนๆๆๆลงในเป้แค่นั้นอ่ะครับ
“ถ้ามึงจะรีบขนาดนี้นะเหนือ แม่งงงง กูไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยอ่ะ” ไอ้ดีใจมันก็ดีใจอยู่ แต่มันตั้งตัวไม่ทันโว้ย . .
“สาดดดด มึงก็รู้ว่าวันจันทร์ก็ต้องกลับมาเรียนกันแล้ว” จริงของมัน สอบมิดเทอม มิใช่ไฟนอลครับ เห้อ ไอ้คินแสนที่จะเพลีย . . ว่าแต่ไอ้เหนือมันจัดการจองตั๋วแบบด่วนขนาดนี้ค่าตั๋วต้องบานตะไทแน่ๆ
“มึงจะออกค่าตั๋วเหรอวะ” ผมถามแบบค่อนข้างเกร็งนิดหน่อย
“อื้อ ไปกลับกูจ่ายหมดแล้วอะ” เหนือมองซ้ายมองขวาสำรวจท่าอากาศยานจังหวัดมอผม มันมีแค่เป้ใบเดียวเหมือนผมครับ
“เห้ยยยย ไหวเหรอ” บอกตามตรงผมเกรงใจมันมากกกกกกกกก ให้ผมจ่ายแทนดีกว่ามั้ยอ่ะ มันจะได้สบายๆหน่อย
“ไม่เป็นไร กูพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง อื้มมมม” มันเสมองไปทางอื่น ผมรู้สึกตะหงิดๆในใจว่าลึกๆแล้วมันคงอาจจะยังหวั่นไหวกับเรื่อง เงิน ของผมกับมันอยู่ มันเป็นปุถุชนคนธรรมดาที่พ่อกับแม่ยังให้ตังค์แบบพอประมาณไม่ได้เวอร์เหมือนพระเอกนิยายเรื่องอื่น แต่ผมสิ - - แม่งเว่อซะยิ่งกว่าพระเอกอีก บางทีกูก็ว่ากูรวยผิดปกติอ่ะนะ - -
“เอ่อ แล้วเหลือบ้างรึเปล่านั่น” ผมเลียบๆเคียงๆถาม
“แหะ ไม่เหลือเลย” โป๊ะเชะ! ผมส่ายหน้าระอาแบบยิ้มๆส่งให้ไอ้เหนือที่ลงทุนเอาเงินเก็บไปจ่ายค่าตั๋วเครื่องไปกลับให้ แสดงว่ามันก็ใช้เงินเก่งเหมือนกันนะเนี่ย - - เงินเก็บแปบเดียวหมดเงี้ย
“เดี๋ยวไปถึงที่โน่นกูจ่ายทุกอย่างเองนะ” ผมบอกมัน
“เฮ้ยยยยย ไม่เอา”
“ไม่ได้ ที่นู่นค่าของกินของใช้แพงเหี้ย ให้กูออกเหอะนะ”
“ไม่เอาเว้ยยยยย”
“แล้วมึงจะเอาเงินจากไหนมาเลี้ยงกูวะครับ”
“ก็ทัวร์แบบประหยัดๆดิ”
ให้คะแนนความพยายามของมันเลย เหนือหน้าแดงก่ำเอาแต่หลบตาผม ส่วนผมก็เหนื่อยที่จะเถียง เอาเป็นว่าพอถึงที่โน่นค่อยเนียนๆจ่ายเองละกัน เห็นมันลำบากงี้ ผมไม่ค่อยสบายใจว่ะ
ผมกับมันเช็คอินเข้าไปรอในห้องพักผู้โดยสารเรียบร้อย อูยยย แอบตื่นเต้นว่ะ ไปเที่ยว ไปกับไอ้เหนือ ไม่ใช่ที่มอ หรือที่รอบๆมออีกต่อไป ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มันจะมีอะไรเกิดขึ้นป่ะวะ ?!!!
และอะไรที่จะเกิดขึ้นนั่นอะ มันดีมั้ย ?!!!
อืมมมม ใจเย็นก่อน คิดมาก คิดไปก่อนไม่น่าจะใช่นิสัยที่ผู้ชายเค้าทำกันนี่หว่า! มันต้องสบายๆดิ
ผมยักไหล่ให้ตัวเอง คว้าไอแพดในเป้มาตอบพวกหมาง้องแง้งที่เอาแต่โวยวายแล้วก็แซวกันให้รึ่ม พวกมันเพิ่งรู้เมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง ซึ่งนั่นก็หมายความว่า . . ผมโดนดราม่าใส่แบบชิบหายวายวอด
โดยเฉพาะไอ้น้องรักที่ไม่ได้เจอหน้ากันนานอย่างไอ้ภีม มันบอกว่าสอบเสร็จจะเอาตัวมาติดกับผมสักหน่อยให้หายคิดถึง(มันคิดไรกับพี่มันป่ะวะ บ๊ะเดี๋ยวกูถีบเข้าให้!) แต่พอผมบอกว่าหายไปเที่ยวกับไอ้เหนือเท่านั้นแหละ ไอ้ห่าภีมก็ . . ถ้ามันกรี๊ดได้คงกรี๊ดไปแล้วมั้งครับ ให้ตายสิ มันทวงของฝากผมกับพี่รหัสมันคนละชิ้นอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ ผมก็เออๆไปกับมัน อ่านแบบผ่านๆ
ไอ้ปอนด์โทรเข้าไอโฟนผมเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้แต่ผมก็ยังไม่ได้รับสาย ไม่รู้สิ ผมว่าผมอึดอัดจากเหตุการณ์ในร้านไอติมนั้นมาก ทั้งๆที่ปอนด์ก็ไม่ได้ทำอะไรให้ผมหนักใจเท่าไหร่ จะว่าไป . . เรื่องพร้อมผมก็อยากจะถามเหนือเหมือนกันนะ
กำลังจะสะกิดมัน . . แต่ไอ้หน้าหล่อก็เสียบหูฟังนอนหลับตารอเวลาขึ้นเครื่องอย่างชิวไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างอะไรเลย
อยากจะโบกหัวแกล้งมันซะหน่อย แต่พอผมเห็นแขนที่พาดมาบนพนักที่นั่งข้างหลังผมเท่านั้นแหละ
กูก้มหน้างุดเลยจ้า !!!!!
โอเค มันอาจจะพาดเฉยๆ มันเมื่อยแขน ประมาณนี้ แต่ใจกูอ่ะ คิดไปแล้ว นี่มันโอบทางอ้อมชัดๆเลยนี่หว่า
อั๊ย !
นี่ต้องเป็นการเที่ยวที่เจ๋งแน่ๆอ่ะครับ ผมกับมันกำลังจะทิ้งเรื่องอื่นไว้เบื้องหลัง เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน หรือเรื่องคนอื่นๆ ผมยิ้มกริ่มเมื่อรู้ว่ามันจะต้องดีมากแน่ๆ แต่ก็มีแว้บนึงที่เข้ามาในความคิด
สารภาพรัก . .
ผมต้องทำมั้ยอ่ะ แต่ที่ผ่านมาก็ปล่อยไก่แม่งไปเป็นเล้าแล้วยังจะต้องพูดให้มันฟังป่าว(ถ้า ณ จุด นี้มันยังไม่รู้ มันก็ควายเผือกควายมันแกวแล้ว เห้อ) เอ . . เอาไงดีวะ
“เห้ยมึง ดูนั่นดิ มึงว่าลูกครึ่งคนนั้นมองกูหรือมองมึงวะ” ไอ้เหนือดึงหูฟังสีขาวออกแล้วก็ขยับตัวมาสะกิดสีข้างผมให้หันมาหาลูกครึ่งสาวที่สวยชนิดที่ว่า . . คุณเธอหลุดออกมารูปวาดที่ไหนวะ เป๊ะทุกระเบียดนิ้วเลยเว้ยเห้ย
แต่สายตาวิ้งๆวั้งๆที่ส่งมาให้ไอ้เหนือนี่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเค้ามองใคร
ผมทำหน้าเอือมใส่ไอ้เหนือ ไอ้ตาโตคิ้วเข้มหน้าขาวเนี่ยอะนะสเปกฝรั่ง แม่งงงงงง เซ็งงงงงงง ทำไมไม่สนใจกูบ้างล่ะแหม่มมมมมม
“มองกูแน่เลยว่ะ”
เออออออออออออออออออออออออออออดิ!
มันไม่ได้พูดแบบโอ้อวดขี้โม้ๆครับ แต่ดูเหมือนมันจะ . . ระแวงๆมากกว่า ระแวงตดไรของมึง
“กลัวเค้ามาลากมึงไปข่มขืนรึไงครับ” แอบหมั่นไส้ สาวมาพัวพันเยอะนะมึงเล่นของแหงม!
“บ้า ไม่ใช่” เหนือปฏิเสธยกใหญ่ “คอยดูนี่นะ”
เหนือคว้ามือผมมาจับเอาไว้แล้วก็ทำท่าสบตาวิ้งๆใส่ ผมรู้ว่าแม่งทำเล่น แต่ดวงตาคมขนตาหนาพรึ่บมาทำตาเป็นประกายแบบนี้ใส่ผม ใจผมก็เต้นแรงดิครับ แม้จะแค่ห้าหกวิเองก็เหอะ
ผมกับเหนือหันขวับไปที่ลูกครึ่งสาวสวยคนนั้น นางหน้าหงิกแล้วก็หันไปทางอื่นเรียบร้อยท่าทางหงุดหงิดไม่น้อย เหนือหัวเราะคิกคักอย่างถูกอกถูกใจขณะเอามือมายีหัวผมเล่นๆ มึงสนุกมากมั้ยไปแกล้งเค้าอย่างงั้นอ่ะ แม่งว่างเหรอวะ ?!!!!
ถ้าไอ้เหนือมันหันมาชอบผู้ชายด้วยกัน . . เหตุการณ์นี้ทำให้ผมรู้เลยว่ามันจะต้องทำให้ผู้หญิงหลายคนเสียอกเสียใจมากเป็นแน่แท้
ผมฉุกคิด . . ชอบผู้ชายด้วยกันก็คือเกย์สินะ และผมเป็นเกย์รึเปล่า? ถ้าผมเป็นเกย์ผมก็ต้องชอบมองผู้ชายด้วยกันแล้วดิ แต่นี่ผมยังมองแต่คนสวยๆคนน่ารักๆมองผู้หญิงนมตู้มๆสะโพกเจโลมหาบิ๊กเบิ้มเด้งซ้ายเด้งขวาอยู่เลย
จะให้มองผู้ชายแล้วรู้สึกหวั่นไหวอะไร ก็เห็นจะมีแต่ . . ไอ้คนนี้ . . ที่เริ่มถ่ายรูปตัวเองโดยใช้ไอโฟนสีดำของมันอ่ะครับ แม่ง ดูคึกๆไปมั้ยวะวันนี้
“ถ่ายรูปหน่อยมั้ยครับคิน” มันยิ้มให้ผมผ่านกล้องหน้า ผมเห็นหน้ามันชัดเจนในจอไอโฟนที่มันโบกไปโบกมาหามุมเจ๋งๆ
“ไม่เอา” ผมปฏิเสธยกใหญ่ ผมชอบถ่ายรูปคนอื่นอย่างอื่นมากกว่า(สังเกตได้จากอินสตาแกรมผมจากสามสิบกว่ารูป มีรูปผมสองรูปและมีแต่เพื่อนแอบถ่ายทั้งนั้นเลย นอกนั้นเป็นรูปของกิน ชีท และก็ที่ที่ผมไป โปรไฟล์เฟสบุ๊คก็ของคนอื่นติดแทคมาให้ คือมันไม่ชอบถ่ายจริงๆอ่ะ) ไม่รู้ดิ ผมว่าตัวผมเองไม่บ้ากล้องและอาจจะคิดว่าตัวเองถ่ายรูปไม่ขึ้นมั้งครับ
แต่ไอ้เหนือนี่มันบ้ากล้องเหรอแว้เนี่ย ?
“เอาละนะ หนึ่ง สอง..”
ผมมุดหัวหลบแบบสุดๆ ไอ้เหนือหัวเราะร่า
“โหยยยไม่ติดคินเลย”
“มึงบ้ากล้องเหรอวะ”
“เปล่าเหอะ แค่อยากเก็บไว้ อยากอวดใครบ้างไรบ้าง”
“อะไรของมึง”
“เปล่าเว้ย”
ทริปนี้มันจะสนุกมั้ยวะเนี่ย . .
สนามบินสุวรรณภูมิ . .
ผมหาวหวอดใหญ่ขณะเดินนำไอ้เหนือไปทางนั้นทางนี้อย่างชาชิน ตอนอยู่บนเครื่องไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ เพราะพอเครื่องทะยานสู่ฟากฟ้าปุ๊บไอ้คินก็หลับปั๊บเลย ง่วงมาตั้งนานแล้วแค่ไม่บ่นเท่านั้นเอง ไอ้เหนือไม่รู้มันหลับมั้ย พอเครื่องลงมันก็ปลุกผมเหมือนมันตาสว่างมาก่อนแล้วตลอดการเดินทาง
“เดินดีๆสิ เดี๋ยวก็ไปชนใครเค้าเข้าหรอก” เหนือคว้าหมับเข้าที่ข้อแขนผม ผมเอาแต่เดินขยี้ตางัวเงียครับไม่ได้ดูทางเล้ยยยยย
“ง่วงงงงงงงง”
“เดี๋ยวถึงที่พักค่อยนอน”
เออเว้ย คำว่าที่พักมันทำให้ผมเริ่มตื่น . .
“มึงวางแผนยัง เราต้องนอนที่ไหนกันวะ”
ดูจากสภาพการณ์อันแสนที่จะกะทันหันและสภาพทางการเงินของไอ้เหนือแล้ว . . ผมคิดว่า …………………………………………… ยัง!!!
“แหะๆ ยังอะ”
ก็น่ารักดีอยู่หรอกไอ้ยิ้มแหยๆของมึงเนี่ย แต่ตอนนี้กูอยากจะตั๊นหน้าแม่งชิบหาย ตอนนี้สองสามทุ่มแล้วมั้ง ผมทำปากขมุบขมิบแอบบ่นใส่ไอ้เหนือ นี่ถ้าบ้านกูจนป่านนี้คงต้องได้นอนแถวสะพานลอยกันแหงม เพลียยยย
แน่นอนพอเปิดไอโฟนปุ๊บอะไรๆก็ไม่รู้เด้งขึ้นมาพรึ่บพรั่บ นี่กูเป็นคนธรรมดาหรือโดมปกรณ์ลัมวะเนี่ย ผมพยายามไล่อ่านไล่ดูเผื่อจะมีบางคนช่วยได้ . .
“มึง” เหนือเรียกผม “มึงจะติดต่อกับที่บ้านมึงป่าววะ”
“ยังไง”
“จะบอกยายมึงแม่มึงรึเปล่าว่ามึงมาที่นี่”
“โอ้ยยย กูไม่บอกกกกกกกกกกกก กูมานี่ถ้ายายกูรู้เรื่องใหญ่แน่ ดีไม่ดีส่งราชรถมาเกยถึงที่นี่ กูว่าเว่อร์อะ” ผมพูดซะยาวเฟื้อย อันที่จริงผมยังอยากจะเป็นอิสระจากยายให้มากๆ ยายมีอิทธิพลต่อชีวิตผมมากกว่าแม่ พูดง่ายๆก็คือยายก็เหมือนแม่ ส่วนแม่ก็เหมือนพี่สาว โอ้ย ชีวิตกู - -
ก็อย่างที่ผมบอกแหละ ยายควบคุมชีวิตผมมาตั้งแต่ไหนแต่ไร และรักผมอย่างสุดจิตสุดใจ ตอนแรกกะบังคับให้ผมเรียนบริหารด้วยซ้ำ ผมอ้อนวอนแทบตายถึงได้เรียนคณะทันตะนี่ เหตุผลสั้นๆง่ายๆก็คือ - - คะแนนมันถึง แหะๆ
“เหอะ แล้วนี่จะทำยังไง”
“อืมมม ไม่ยากหรอก”
ไอ้เหนือเชคอินผมกับมันในเฟสบุ๊คที่สุวรรณภูมิครับ แล้วไอ้เพื่อนตัวดีทั้งหลายก็มากดไลค์มาคอมม้งคอมเม้นและในที่สุด . . สวรรค์ก็ส่งไอ้ธามมาเม้นให้ ไอ้เพื่อนคนนี้พึ่งได้ที่สุดแล้ววววววววววววว!!!!!
Time kritrittikrai
Heyyyyyyyy, sud kinta ma bkk mai yorm bork na !!! ma tum rai wa ma ha gu di gu yark jer : D
6 minutes ago
ธาม กฤตฤทธิไกร รูปหล่อพ่อรวย เพื่อนซี้ผมสมัยมัธยม!!
แน่นอนครับ ทางเลือกผมไม่โรงแรมของที่บ้านก็โรงแรมไอ้ธามนี่แหละวะ 5555 บ้านมันกับบ้านผมทำธุรกิจเครือเดียวกันครับ ไม่แปลกที่ผมกับมันจะรู้จักกันมาก่อนที่จะมาเรียนเซนต์ดอซะอีก นั่นหมายความว่า . . รู้จักกันตั้งแต่ยังแบยังเบาะ
ผมกดโทรออกหามันทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย . .
อีกประมาณชั่วโมงนึงหลังจากนั้น ผมกับเหนือก็มาอยู่บนบีเอ็มของไอ้ธามที่อุตส่าห์ขับมาจากมหาลัยเพื่อที่จะมารับ มันยังอยู่ในชุดนิสิตพระเกี้ยวอย่างเท่และของที่วางอยู่ข้างหลังเบาะก็เต็มไปด้วย เอ่อ พู่กัน สีน้ำ กระดาษ ชีท เศษโมเดล ไรก็ไม่รู้เยอะแยะรกได้อีก แต่ที่รกๆไอ้เหนือมันนั่งครับ ผมนั่งหน้า
ดีใจที่ได้เจอเพื่อน . . เพื่อนแท้ผมเลยนะเนี่ย
“ไอ้สาดดดด หล่อขึ้นเป็นกองงงง เป็นไงบ้าง ตอนนี้คบใครวะ” ไอ้ธามมันเป็นหนุ่มหน้าเทรนด์เกาหลีมาแรงที่แต่งตัวเท่จัดตัวเท่าๆกับผม แต่ผมหล่อกว่า . . ฮิ้วววววววววววววววววว
“เอ่ออออ ไม่ได้คบใครว่ะ แหะๆ” ตอบยากโว้ยประโยคนี้ ผมไม่รู้ว่าเหนือมันทำหน้ายังไงไม่ได้หันไปมอง แต่กูไม่ผิดนะ มึงไม่ขอคบกูเองงงงงง!
“แล้วข้างหลังมึงง่ะ มึงจะไม่แนะนำให้กูรู้จักเลยใช่ป่ะ” ธามยิ้มๆมองดูไอ้เหนือผ่านกระจกหลัง
ผมหันหลังกลับไปมองดู เห็นไอ้เหนือมันทำหน้าทำตาปกติดี ซ้ำยังมองดูวิวทิวทัศน์ข้างนอกอย่างสนอกสนใจ ให้ตายสิ กูรู้สึกเหมือนกูพาลิงออกมาเดินเล่น
“อ๋อ นั่นไอ้เหนือ เพื่อนกู เหนือ นี่ธาม คนที่มึงเคยถามถึงตอนดูเฟสบุ๊คไง”
“อ๋อออ จำได้ๆ ตัวจริงดูดีกว่าในรูปนะ” เหนือยิ้มแฉ่งให้อย่างผูกมิตร ไอ้ธามถึงกับหัวเราะเลยครับ
“เออแฮะ เพื่อนมึงนี่พูดถูกใจว่ะคิน” ธามเคาะพวงมาลัยเบาๆ “แล้วมึงจะมาอยู่นี่กี่วันวะ”
“วันอาทิตย์ก็กลับแล้ว”
“เห้ยยย เร็วไปมั้ย”
“ก็มันยังไม่ได้ปิดเทอมนี่หว่าสาดดดด”
“เออ มาแค่นี้ก็ยังดีกว่าไม่มา” ธามหยิบแอนดรอยด์ของมันขึ้นมาแล้วกดเลื่อน “ออกไปสังสรรค์หน่อยดีกว่า พาเพื่อนมึงไปเปิดหูเปิดตาดีมั้ย คืนนี้เลยเป็นไง”
เวรกรรม . . แล้วไอ้แผนการณ์ที่จะให้ผมงีบต่อเมื่อถึงที่พักล่ะ!!!
“ดี!!!” ลืมมันไปซะเถอะ ฮ่าๆๆๆ “โทรเรียกแม่งออกมาให้หมด ใครไม่ว่างมากูงอนสิบวันอ่ะ!!!!”
“ฮ่าๆๆๆใครมันจะอยากให้มึงงอน ตุ๊ดดดด”
“สัดธาม” ผมบ่นอุบ “เหนือ เย็นนี้ออกไปแดกเหล้ากับเพื่อนกูนะครับ โอเคนะ”
“อื้ออออ เอาสิ” แม่งงงง ง่ายดีจังผมชอบ กร๊ากกกกกกกกกกๆ
ไอ้ธามจอดรถลงโรงแรมแถวๆสีลม ไอ้เหี้ยเมื่อกี้รถติดชิบหายวายป่วงเลยครับ ย่านนี้ย่านเที่ยวด้วยไงและที่สำคัญวันนี้มันวันศุกร์ เห้อ เพลีย เกือบลืมไปแล้วนะเนี่ยว่ากรุงเทพมันวุ่นวายแค่ไหน ถ้าเลือกได้ผมไม่อยากมาเที่ยวที่นี่จริงๆ ให้ตาย
“คุณธาม สวัสดีค่ะ”
“พี่จัดห้องสูทให้เพื่อนผมเลยนะ” ธามหยิบบัตรเครดิตแพลตินัมของมันขึ้นมาโชว์แสงชะวิ๊งชะวั๊ง
“เห้ย ไม่ต้องกูออกเอง” เอาน่า อุดหนุนเพื่อนหน่อย ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
“กูเลี้ยงเองงงงงง ฮ่าๆๆ กูเบื่อป๊าแม่งทำไมต้องให้กูจ่ายด้วยฟะ วุ่นวายชิบหายเลย แค่ให้นอนฟรีก็น่าจะโอ”
“ฮ่าๆๆๆ ยายกูก็เป็นแบบป๊ามึงง่ะ”
“ก็ทั้งคู่เพื่อนกันนี่หว่า” ธามหัวเราะ “แปลกนะที่ยายมึงกับป๊ากูอายุเท่ากัน”
กูก็ว่าแปลก . . แม่กูมีลูกเร็วเอง จุดนี้ไอ้คินไม่อยากพูดถึงมาก เดี๋ยวน้ำตาไหลเป็นกระบุง
ไอ้ธามมันบอกว่าเจอกันที่ร้านเลยละกันครับมันต้องกลับไปทำงานอะไรไม่รู้นิดหน่อย ผมเข้าใจนะว่าคณะสถาปัตย์ไรนี่ งานแม่งโคตรเยอะเลย เวลานอนก็ไม่ค่อยมี
ห้องสูทโรงแรมบ้านไอ้ธามอยู่ชั้นบนๆเลยครับยี่สิบกว่าๆ ผมกับไอ้เหนือเดินขึ้นมา โดยมีพนักงานต้อนรับที่ทักไอ้ธามพาขึ้นมา ผมกลืนน้ำลาย รู้สึกแปลกๆที่ต้องนอนห้องเดียวกันกับไอ้เชี่ยเหนือ แต่ถ้าจะให้เช่าสองห้องผมก็เกรงใจไอ้เชี่ยธามมัน ค่าห้องแพงชิบหาย
พอถึงห้องปุ๊บ ผมก็กระโดดลงบนเตียงปั๊บ เป้ก็ยังอยู่บนหลังผมอยู่เลย ลำบากไอ้เหนือมาดึงเป้ออกให้ และหลังจากนั้นผมก็ . . งีบหลับไปเลย
สอบก็เพิ่งจะเสร็จ แถมยังต้องเดินทางมาจากต่างจังหวัด นั่งรถที่ติดแสนติด เหนื่อยว่ะแม่งงงงงงงงงงงงงงง
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา มองซ้ายมองขวา ภายในห้องหรูโคตรๆอย่างกับคอนโด เห็นไอ้เหนือนั่งพิงผนังเตียงอยู่ข้างๆ โดยเลื่อนไอแพดของผมอยู่
“ฮ้าววววว กี่โมงแล้วง่ะ” ผมบิดขี้เกียจแล้วถามมัน
“จะเที่ยงคืนแล้ว”
“ชิบหายยยยยยยยยยยยย” ผมกระโดดผลุงขึ้นมาจากเตียง “ป่านนี้ไอ้เหี้ยธามบ่นแย่เลย เห้ยเหนือ รีบไปเหอะ”
“ไปเลยเหรอ”
เหนือมันเกาหัวงงๆขณะเดินตามผมออกไปจากห้อง ผมโบกแท็กซี่หน้าโรงแรม ไอ้เหี้ยเอ๊ย ฝรั่งเต็มเลย . .
“พี่ ไปตักสุรา พญาไทครับ”
ในร้านตักสุราอันเลื่องชื่อ
ไม่ต้องเสียเวลามองหาเพื่อนผมนานเลยครับ แม่งนั่งกันกลุ่มใหญ่ที่สุดในร้าน ครอบครองเสียงคุยกันที่ดังที่สุดในร้าน พอผมเดินนำไอ้เหนือไปหาพวกมันปุ๊บ - - พวกแม่งก็เห่าปั๊บเลย
“เห้ยยย พาใครมาด้วยวะ แนะนำหน่อยดิ๊” พอทักเพื่อนสมัยมัธยมได้หมดทุกคน หย่อนก้นนั่งปุ๊บ ไอ้หัวโจกกลุ่มเก่าผมอย่างไอ้กอล์ฟก็ถามขึ้นมาทันที
“อ๋อ ไอ้นี่ชื่อเหนือ เพื่อนที่มหาลัยกู” ผมแนะนำ เหนือมันก็ดูชิวๆไม่ได้อึดอัดอะไร ปกติมึงเป็นคนเข้ากับคนยากไม่ใช่อ่อวะ ? ออกจะเย็นชา เกิดเหี้ยอะไรขึ้นกับมึงเนี่ย
“เพื่อนที่เรียนทันตะกับมึงอ่ะเหรอ” ไอ้เตถาม มันนั่งดูดบุหรี่อยู่ข้างๆไอ้ธาม สองคนนี้ยังสนิทกันอยู่เพราะเรียนมหาลัยเดียวกัน ไอ้เตมันเรียนบัญชีอินเตอร์ครับ
“อ๋อ ไม่ช่ายยย มันเรียนวิศวะโยธาอ่ะ”
“แล้วมาสนิทกับมึงได้ไงวะ ไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน” เตมันเป็นคนตรงๆอยู่แล้วครับ สงสัยไร อยากพูดไร คิดอะไรแม่งก็พูดออกมาในตอนนั้นนั่นแหละ แต่มึงช่วยพูดเวลาที่เพื่อนไม่ได้สนใจกูทั้งหมดได้ป่ะ โต๊ะเงียบกริบมีแต่เสียงคนเอาเหล้ากรอกเข้าปากอึกๆ
และกูจะตอบมันยังไงดีเนี่ย
“อ้าว ไอ้สัด เป็นเพื่อนกันข้ามคณะไม่ได้รึไง สงสัยทำตุ่ยอะไรครับ” ผมเฉไฉ เหลือบมองไอ้เหนือว่าทำหน้ายังไง เหมือนเดิมคือเงียบๆยิ้มๆ โอ้ย ไอ้บ้า
“ก็มันดันหล่อผิดปกติ กูก็เลยสงสัยว่ามึงอาจจะเปลี่ยนรสนิยม” ไอ้เชี่ยเตพูดอย่างหน้าตาเฉย แต่ไอ้เหนือนี่หน้านิ่งไปแล้วครับ ผมว่ามันต้องคิดในแง่ลบแน่นอน
เอาแล้วไง . .
“มึงกำลังจะบอกว่ากูหน้าเหมือนเกย์?” ไอ้เหนือพูดเย็นๆ ตอนนี้ทั้งโต๊ะต่างจับจ้องมาที่ไอ้เตกับไอ้เหนือที่นั่งฝั่งตรงข้ามกัน ไม่มีใครยกแก้วเหล้าอีกต่อไป ให้ตายยย ทำไมต้องมาคุทั้งๆที่กูยังไม่ได้ซดซักหยดด้วยวะ?!!
เหนือ มึงคิดลึกไปป่าว
“ก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” เตไม่ได้ตกใจอะไร “นี่กูชมมึงนะ ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”
แต่หน้ามึงเย็นขนาดนั้นกูว่าเป็นใครใครก็คิดว่ะเต ผมตบหน้าผากตัวเอง ขณะสะกิดไอ้ธามเพื่อนยากให้สร้างบรรยากาศดีๆขึ้นมาอีกครั้ง และกว่ามันจะดีขึ้นมาได้ ผมต้องหลอกล่อไอ้เหนือให้สนใจอย่างอื่นที่ไม่ใช่หน้าไอ้เตอย่างสุดความสามารถมากจริงๆ
ผมกับเพื่อนเก่าคุยสัพเพเหระกันไปอย่างออกรสออกชาติ เล่าให้กันว่าชีวิตมหาลัยเป็นยังไง ขุดเอาเรื่องน่าอายสมัยมัธยมออกมาพูดกันอย่างสนุกปากไม่เกรงใจโต๊ะข้างๆ . . โชคดีหน่อยที่ไอ้เหนือมันไม่ได้อึดอัดอะไร ผมกลัวมันอึดอัดที่สุดเลยครับ เพราะมันไม่ได้รู้จักทุกคนทั้งหมดเหมือนผมไง ดีหน่อยที่จู่ๆไอ้เตมันก็ออกไปข้างนอกนาน ไอ้เหนือมันก็เลยไม่ได้เขม่นใคร ผมสงสัยจังว่ามันเขม่นคนอื่นได้ด้วยคำพูดคำเดียวเหรอวะ ?
“ต้องนี่เลยเว้ยยยย เรื่องไอ้สัดคิน มันเสือกจะไปจีบน้องไอ้เหี้ยเต แล้วเป็นไง ทำน้องเค้าร้องไห้แทบบ้า ไอ้เตไม่คุยกับเหี้ยคินตั้งเดือนนึง”
ไอ้เชี่ยกอล์ฟ ควายเผือกขุดมาทำซากทำสากกะเบือเรือรบของพ่อมึงเหรอครับบบบบบบ!!!!!!
น้องไอ้เตชื่อน้องต๊ะครับ สวยชิบหายเรียนอยู่สาธิตมอใกล้ๆเซนต์ดอนี่แหละ ผมเห็นน้องเค้าที่สยามเลยไปขอเบอร์กะจีบเล่นๆตามประสาเด็กเจ้าชู้ แต่น้องเค้าดันเล่นด้วยและรักผมมากชนิดที่ว่าโคตรหลงใหล ผมเลยตัดสินใจถอยห่าง น้องต๊ะก็ตื๊อๆๆๆ ในที่สุดผมก็เลยตัดสินใจพูดตรงๆครับ เล่นเอาน้องต๊ะร้องห่มร้องไห้ ไอ้เหี้ยเตก็เลยเคืองๆเหวี่ยงๆผมอย่างที่คุณๆเห็น
“มิน่าล่ะ มันดูจ้องจับผิดคินยังไงก็ไม่รู้” เหนือกระซิบ มันแดกเข้าไปเยอะแล้วครับ แต่หน้าก็ยังปกติ ผมนี่เริ่มอ้อแอ้ๆพูดยานคางฟังไม่ได้ศัพท์เรียบร้อย แต่มีสติอยู่ครบ
“กูไม่ได้โกรธอะไรสัดเตเลยยยยยยยยยยยย กูผิดเองแหละ” ผมพูด ยกซดเข้าไปหนึ่งอึก ให้ตาย เพราะเหล้าทำให้ผมพูดยาวและเอื่อยได้อีก “มึงอึดอัดป่าวววววววะ” ผมถาม พลางมองเพื่อนในโต๊ะที่เริ่มหน้าแดงตัวแดงพูดจ้อไม่หยุดไม่แคร์โลก
“โหยยย ไม่เลย สนุกดี” เหนือยิ้ม “มึงเคยจีบเด็กมอหนึ่งด้วยเหรอวะ และก็ตอนมึงอยู่มอห้าเนี่ยนะ”
“ก็กูพนันไอ้สัดกอล์ฟอ่ะ” ผมโวยวาย “อาร์เซนอลลลลลลลที่รักกูเสือกแพ้แมนยู ไอ้เหี้ยกอล์ฟก็เลยสั่งให้กูไปจีบบบบบบบบบบบเด็กซะเลยยยยยยยย”
“ฮ่าๆๆๆ โคตรฮาเลยว่ะ”
“อย่าอาววววววววววไปเล่าให้พวกไอ้ฟิล์มฟางงงงงงงล่ะ”
“ไม่อยู่แล้ว”
“ให้จริงเท้อออออ” หลังๆนี่ชักจะสนิทกันเกินไปแล้ว ไม่รู้ไปได้กัน เอ๊ย ได้คุยกันตอนไหน ไอ้เหนือกับเพื่อนผมเนี่ย
“คินนนน มึงขับรถไหวป่ะวะ ไปรับไอ้เตเป็นเพื่อนกูหน่อย รถมันยางแตกอยู่แถวๆเอกมัยว่ะ” จู่ๆไอ้ธามก็มาเขย่ากุญแจรถมันอยู่บนหัวผม ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน “ชัดเลย ไอ้เหี้ยนี่ขับไม่ไหว ชิบหายยยยย แล้วใครจะขับไปรับมันนน”
“คิน กูขับไหวนะ” เหนือมันตัดสินใจนานนิดนึงครับ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ธาม ให้กูขับก็ได้”
“ฮะ เอางั้นเหรอวะ” ธามเกาหัวแก้เก้อ ใบหน้ามันแดงระเรื่อ นี่เพราะผมเมาหรือผมคิดไปเองเห็นไอ้เหี้ยธามตาเยิ้มๆยังไงไม่รู้
“เอาดิ ช่วยอ้ายเหี้ยยยยเตหน่อยยยย” เอาแล้วไงเสียงกู ฮ่าๆๆ ผมเมาแล้วครับพี่น้อง “ธามมึงก็นั่งบอกทางงงงงงงไอ้เหนือมันปายยยดิ เหนือขับรถดีๆน้า และก็รีบกลับมา เอิ๊กกกก”
“อ๋อ ได้” ก็ในโต๊ะนี้มีมันดูปกติสุดแล้ว อย่างกับคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านนี้อย่างงั้นแหละ ไอ้เหนือมันลูบหัวผมนิดนึงก่อนไป ส่วนผมก็นั่งคอตกชนกับเพื่อนต่ออย่างปลดปล่อยทุกสิ่งอย่างที่เพิ่งผ่านมา
ถ้าผมมารู้ทีหลัง . . ผมจะไม่ปล่อยให้ไอ้เหนือมันไปกับไอ้ธามเลย
“อ้าว เพื่อนมึงไปไหนซะแร้ววว” ไอ้เหี้ยกอล์ฟครับ เดินมานั่งแทนที่เหนือแล้วเอาเท้าสะกิดหน้าแข้งผม
“ไปรับสาดดดดดเตกับไอ้ธามมมมมมมว่ะ” ผมตอบ
“อั๊ยยะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” หัวเราะแบบเจ้าเล่ห์ได้โล่ ไอ้เหี้ยกอล์ฟมีอะไรในใจชัวร์
“ยังไงของมึงวะครับบบบบ!!!”
“ธามมันเป็นเกย์ มึงไม่รู้เหรอ” ไอ้นั่นกูรู้เว้ย รู้มาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว กูเพื่อนรักมันนะ - - แล้วไงต่อวะ “มันนั่งข้างๆกูกูเห็นมันมองเพื่อนมึงชิบหาย พอกูแอบถามว่าสนใจเหรอวะแม่งก็อาย ซดเหล้าเอาอย่างเดียว”
คุณคิดว่าผมมีสติพอที่จะคิดตามคำพูดไอ้กอล์ฟมั้ยอ่ะครับ - -
“มันจาคิดดดอาไรกับเพื่อนนนนกูได้งายยย เพิ่งเจอกันครั้งเดียวววววววว” ผมพูด ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนี่นา ไอ้เหี้ยธามมีคนเข้าหามันเยอะชิบหาย(ผู้ชายทั้งนั้น) และมันเป็นคนใจแข็งรักใครก็ยาก และไอ้เหนือก็ไม่ได้เข้าไปจีบมันให้มันหวั่นไหวซะหน่อย มันจะคิดอะไรกับไอ้เหนือได้ไง
“หึ มึงคอยดูละกัน ธามเพื่อนเราอ่ะ เปลี่ยนไปแล้วเว้ย”
ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรคำพูดไอ้กอล์ฟมาก ยักไหล่และก็เอาเท้าเขี่ยตูดไอ้อ้วนเพื่อนรักต่ออย่างสบายใจ ไม่ได้รู้อะไรเลย ว่าเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้จะสร้างความลำบากใจให้ผมแค่ไหน . .
กว่าไอ้ธามกับไอ้เหนือจะลากไอ้เตมาจากเอกมัยได้ ก็นานโข เห็นว่าจัดการเรื่องซ่อมรถด้วยอ่ะครับ
“คิน เมามากแล้ว กลับดีกว่าว่ะ” เหนือชวนทันทีที่ถึงร้าน เกือบตีสามแล้วครับ ผมนี่หมดสภาพ มีสติเหลือแค่สองเปอร์เซ็นต์จากเต็มร้อย
“เหนือ เอามันมานี่ดีกว่า เดี๋ยวกูช่วย” ธามที่ไม่ได้เติมแอลกอฮอล์ลงคอเพิ่มผมเชื่อว่ามันใกล้จะสร่างแล้วเดินมาคว้าตัวผมไป “เหนือมึงช่วยลากไอ้เหี้ยกอล์ฟมาให้กูหน่อย กูต้องเอามันไปส่งให้เมียมัน”
โอ้ยยยย มึนหัวสัดๆเลย ผมอยากจะนอนใจจะขาดแต่เชื่อมั้ยให้กินอีกก็ไหว ฮ่าๆๆๆ ผมหัวเราะออกมาอย่างเหม่อๆ จับตัวไอ้ธามไว้ให้มัน ตัวมันเท่าๆกันกับผม แต่ที่แน่ๆไอ้เหี้ยธามผอมกว่าเพรียวกว่า ดูเซ็กซี่ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนผมนะ
“เดี๋ยวกูไปส่งมึงกับเหนือก่อนละกัน” ธามยัดผมเข้าไปในที่นั่งข้างคนขับ ตาผมคงจะปิดลงเสียเดี๋ยวนั้น . .
ถ้าในอีกห้านาทีต่อมา ไอ้เหี้ยธามไม่พูดประโยคที่ทำให้สติของผมที่มีเหลืออยู่แค่สองเปอร์เซ็นต์ได้รับรู้สิ่งที่อยู่ในใจมัน
“คิน มึงเมาอยู่ใช่ป่าววะ” ธามกระซิบถามผม มันนั่งรอไอ้เหนือลากไอ้กอล์ฟมา และรอพวกนั้นเคลียร์ค่าเหล้า “กูว่ากูแปลกๆอ่ะ กูไม่เคยเป็นอย่างงี้ เพื่อนมึง . . มาทำอะไรไว้กับกูวะเนี่ย” มันพูดกับผม หรือมันพูดกับตัวเองวะ “โอเค มันไม่ได้ทำอะไรเลย แต่มัน - - โดนใจกูแปลกๆ กูว่ากู . . โอ้ยยย ไม่รู้อ่ะ สนใจมัน กูจีบมันได้ป่าววะ”
เห้ยยยยยย . .
“มึงช่วยกูด้วยนะ” น้ำเสียงของไอ้ธามฟังดูเว้าวอนไม่ใช่ตัวมันเอาเสียเลย ผมหลับตา กลืนน้ำลาย . . ไม่อยากที่จะพูดอะไร
เพราะในใจตอนนี้ - - ตีกันไปมาป่วนไปหมด
ถ้ากูดื่มมาไม่เยอะ กูคงสร่างเมาไปเลย เพราะคำพูดของมึง . .
แต่คนที่มึงกำลังจะจีบ คือคนที่กู . . โคตรรัก . .
แค่ยังบอกมึงไม่ได้ก็เท่านั้น . .
-
งานเข้าแล้วไหมล่ะคินตา
-
งานเข้าซะแล้ววววว
-
เฮ้ย!!! เอาแล้วไงคินเพื่อนกับคนที่โคตรรัก
จะทำยังไงละเนี่ยะ ? บอกไปตรงๆเลยดีมะ
เขาว่าธามต้องเข้าใจนะ
อย่ามัวเกรงใจแล้วปล่อยให้เรื่องมันบานปลายละ
มาแล้ว ยะฮู้วววววว
รออ่านตอนต่อไปค้าบบ
-
ทำไงดี! ทำไงดี! ลำบากใจแทนคินตาอ้ะ :z3:
-
งานงอกแล้วคินตา
ลุ้นๆ ลงตอนต่อไปเลยได้ไหมครับ อยากอ่านต่อแล้ว :laugh:
-
บอกธามไปเลย คนนี้ของกู กูไม่ให้ จบมั้ย
-
:m16:ไม่เอาน้าาาา คินบอกเพื่อนไปดิว่าแกรักเหนือปานจะกลืนกินแล้วอ่ะ อย่ามาม่านะ มันอืด
-
o22
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แค่เพื่อนกำลังจะชอบ กับ คนที่โครตรัก (อย่างที่คินบอก)
ถ้าคินจัดการหรือเลือกไม่ได้ก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วน่ะ
ส่วนคนเขียน เรียนหนักก็พัก มาแต่งนิยายแก้เครียด :laugh: ยังไงก็รออ่านน่ะ :กอด1:
-
อ๊ากกกกก
-
คิมงานเข้าแล้วไหมละ
:L2: :L2:
-
บอกเพื่อนว่าความจริงเป็นยังไงดีกว่านะ เฮ้อ เศร้าจริง o22
-
บอกเหนือไปเดี๋ยวนี้เลยนะคินนนน !!!!!
-
ธามอย่ามาแย่งเหนือของคินนะ
กว่าจะเอาชนะใจเหนือมาถึงจุดนี้ได้ เลือดตาแทบกระเด็น
เราเชื่อว่าเหนือจะไม่ทำให้คินผิดหวัง คินอย่าฝ่อไปซะก่อนก็แล้วกัน
-
งานงอกแล้วคินเอ๊ยยย
-
มองหารองเท้าเลยตอนที่บอกว่าจะถึงตอนจบ 555+
เอาละเว้ยมีอุปสรรคแบบนี้จะเป็ฯอย่างไร รอตามชมจ๊ะ
-
ตอนนี้ยาวสวดๆ สะใจมากกกกกกกกกกกกก :z2:
แต่คินตาเอ๊ย เฮ้ออออออ รีบๆบอกเพื่อนไปนะ ว่า...คนนี้ของกู... :o8:
-
เพื่อนกับว่าที่แฟน ทำยังไงดีน๊า
เหนือยังไม่ชัดเจน คินก็เลยไม่กล้า
-
งานเข้าเลยคินตาเอ๊ย :เฮ้อ:
เรื่องเหนือจะแฟนก็ยังไม่ใช่
ยังจะมีอุปสรรคซะอีกนี้
แทนที่จะได้มาเดทกันหวานๆ
ดันมาหาเรื่องเพิ่มอีก
-
กอดคนเขียน :กอด1: คิดถึงมากเลย
รุ่นเดียวกันนะเรา ฮ่าๆ ช่วงนี้คนอ่านก็มีสอบ
วันนี้เจอข้อสอบเข้าไปถึงกับน็อคกลางอากาศ
เขียนจนมือหงิก สุดท้ายทำไม่ทัน ฮือๆ :o12:
เพิ่งสอบไปได้สองตัวเอง เหลือตั้งสี่ตัว โฮกกก แกล้งตายได้มั้ยเนี่ย :a12:
-
เอาอ้ายธาม ออกป๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m31: :m31: :m31:
-
งานนี้ยาวแน่
คินจะทำยังไงดีเนี่ย
:sad11:
-
ไม่เอาธาม จบมั๊ยคนเขียน :seng2ped: ให้ธามมีบทอีกตอนเดียวพอนะ เค้าอุตส่าห์มาเที่ยวกันหวานชื่น ขอคนอ่าน วี๊ดวิ่ว ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหน่อยนะคนเขียน :fire: :fire: :fire: :fire:
-
ร้านเหล้ามีเป็นแสน ทำไมต้องตักสุราด้วยง่า T T
อิอิ แอบมีซัมติงที่ตักสุรา ฮ่าาาาาาาา
คิดถึงคนเขียน
มาต่อไวไวเลยน้าาาา
-
เอาแล้วเว้ยเฮ้ย งานเข้าแล้วคินจ๋า
ทำไงดีล่ะ คนนึงก็เพื่อนคนนึงก็แฟน(?)
หนักใจล่ะงานนี้ แล้วอย่าบอกนะว่าจะช่วยธามจีบเหนืออ่ะ แม่จะตามไปโบกเลย หึ
ตอนแรกเผลอจิ้นธามเป็นผู้ชายหล่อล่ำหุ่นประมาณเหนือ แต่ที่ไหนได้ ฮ่าๆๆๆๆ
อย่าไปยุ่งกับคนมีเจ้าของเลยธามเอ๊ย เดี๋ยวจะน้ำตาเช็ดหัวเข่าซะเปล่าๆ
คู่เหนือคินเหมือนจะชัดเจน แต่ก็คลุมเครือเหลือเกิน ชัดแต่การกระทำคำพูดมันไม่มี แล้วต่างฝ่ายจะมั่นใจกันได้ยังไง
รีบๆชัดเจนกันได้แล้วเฟ้ย
-
ประกาศไปเล้ยว่าเหนือเป็นของครายยยย อิอิ
-
งานเข้าแล้วววววววววววววว
แสดงตัวด่วนเลยคินตา
บอกไปเลยคนนี้ของใคร!!!! o13
-
อ้าวๆๆๆ
งานเข้าแล้วไง!!!!
-
ผมว่า คินต้องไม่บอกธามหรอกว่าตัวเองรักเหนืออยู่ เอ๊ะ รึเปล่าแว้
เชียร์คู่ปอนด์ ภีมอ่ะ มีป่าว ไม่รู้ แต่ผมฟินคู่นี้มว๊าก
-
งานเข้าแล้วคินเอ้ย . . .
เพลียใจจริง เพื่อนรักกันเสียด้วย สงสัยคินคงต้องบอกความจริงแล้วล่ะมั้ง
ไม่งั้นยาวแน่ๆเลยจ้า =___=
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงง รอตอนต่อไป
-
อย่าไปยอมเชียวน้าาาาาาา
:serius2:
-
บอกไปคนนี้ คินจองงงงงง o18
-
ไม่ย๊อม เหนือของคินตานะ
ธามจะมาจีบไม่ได้นะ
กรรมของคินตาแท้ พอจะสมหวัง เพื่อนรักก็ดันมาขวางทางซะงั้น
-
แย่แล้ววววววว o22
ทำไงละเนี่ย นั่นก็เพื่อนรัก นี่ก็คนโคตรรัก กี๊สสสสส
:serius2:
-
ธามแม่งแร๊งงงงงงงงงงงงงงงงง
:z3:
ดันมามีรสนิยมเหมือนคินน้อยซะได้
คินนี่ก็น้า ไม่รู้จักหวงคนของตัวเองเลย
เป็นคนอ่านนะจะประกาศไปเลย
ว่าคนนี้ของกู!!!!!
:m16:
ว่าแต่ว่า น้องคนเขียนผู้น่ารัก
ช่วยบอกลักษณะของธามหน่อยสิจ้ะ
แบบว่าเจ๊คนอ่านจิ้นไม่ออกว่าธามมันเป็นแนวน้องคิน หรือว่าล่ำๆแบบอิเหนือล่ะเนี่ย??
:m28:
-
ไม่น้า กว่าคินจะได้กับเหนือก็ตั้งนาน (ได้กันเมื่อไหร่ว่ะ กร๊ากกกกกกกก ) :laugh:
-
คินจะทำไงที่นี้^-^
บวกเป็ด
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:L3: :L3: :L3:
-
คินตาบอกเพื่อนไปสิ คนนี้ "ผัวเรา" :laugh:
:pig4: นะคะ ปีหนึ่งเหมือนกัน สอบมิดเทอมนี่เเครียดมากๆ :L2:
-
ถ้าไม่ได้มีแค่คู่เดียว ก็หาคู่ให้ธามด้วย อย่ามาแย่งของคินนะ เค้ารักมาตั้งนาน โถ่
-
ทริปที่น่าจะหวานจะกลายทริปที่แสนวุ่นมั๊ยเนี่ย
กลุ้มใจแทนคินตา อีกคนก็เพืี่อนที่สนิทมานาน
อีกคนก็รักหมดใจ จะยกให้ใครคงไม่ได้ :serius2:
ก็เหนือยังไม่เคยเอ่ยปากอะไรกับคินซะทีนี่นา
คินเค้าก็ไม่กล้าทำอะไรมากกว่าเพื่อนกันจะทำได้
ตื่นขึ้นมาคินจะจำได้มั๊ยเนี่ย เมาซะขนาดนี้ :เฮ้อ:
เรียกว่าเปลี่ยนที่ดื่มที่กินจะเหมาะกว่ามั้งเนี่ย :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2: คิดถึงจัง
-
งานเข้าละ
ไหนว่าเพื่อนรักกันไง จะรู้ว่ายังไงก็ตอนนี้อ่ะแหละ
แนะนำว่าคินตาควรบอกธามนะ จะได้ตัดใจตั้งแต่แรก ไม่ปล่อยให้บานปลาย
จนเสียเพื่อนกันหมด
-
:กอด1: หนุกอ่ะ อยากอ่านอีกอ่ะ :m20: :m20:
-
เหอะ ๆ ออกแนวเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดแล้วมั้ยล่ะเนี่ย
แต่เหนือมันรักคิดนี่หว่าสบายใจไปได้เปราะหนึ่งหึหึ
คินตาสู้ รักนี้ห้ามปล่อยไปนะ
-
กำลังหวานๆ งานจะเข้าแล้ววว
-
คินแม่ม ๆๆ มีคู่แข่งๆๆ
-
24
บางกอก พาร์ท2
ผมรู้สึกว่าตัวเองถูกพามายังเตียงนอนอันแสนอ่อนนุ่ม ฮ้า สบายว่ะ ผมกะว่าจะทิ้งตัวลงและก็หลับไปเลย ถ้า . .
“มึงจะนอนอย่างนี้เลยเหรอ ถอดเสื้อนอกก่อนดิ”
. . ไม่มีมารมาขัด
แม้จะเย็นชาภายนอกแต่เนื้อแท้แล้วเหนือมันเป็นคนอ่อนโยนคนนึง ไม่รู้ไปทำเสน่ห์อะไรใส่ไอ้ธามตอนที่ไปรับไอ้เตด้วยกันรึเปล่าผมก็อดคิดไม่ได้แฮะ แต่ตอนนี้มันง่วงๆมันปวดหัว ก็มันเมาอ่ะ ไว้ทีหลังละกัน
“พลิกตัวขึ้นมาดีกว่านะ” เหนือใช้แรงเพียงติ๊ดเดียวในการพลิกร่างของผมขึ้นมานอนหงาย มันถอดเสื้อนอกของผมออก ตอนนี้ผมเหลือเพียงกางเกงยีนส์กับเสื้อยืดตัวบางๆ
“ฮื้มมม จะนอนนะ” ผมเหวี่ยงใส่แม่งไปหนึ่งทีพลางทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ไอ้เหนือมันรบกวนการนอนของผมอ่ะ
“ไม่เปลี่ยนเป็นชุดที่สบายกว่านี้เหรอ”
“ไม่!!!!” ผมร้องก่อนจะหันหน้านอนตะแคงไปทางอื่น ผมได้เสียงเหนือถอนหายใจ มันเดินไปไหนไม่รู้ไกลจากเตียงได้ยินเสียงกุกกักตามมามากมาย แต่ก็นะ . . นอนดีกว่า ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“เมาแล้วเป็นงี้จะไว้ใจให้ไปกินกับใครได้อีกวะ”
เหนือแม่งบ่นงึมงำอะไรก็ไม่รู้ครับ ฟังไม่รู้เรื่องเลย . .
ผมได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่นพร้อมกับแสงแดดจัดที่สาดเข้าตาเต็มๆ ไอ้เหี้ยเอ๊ยปวดหัวชิบหายเลยว่ะครับ!! ผมขยับตัวนิดหน่อยพบว่าตัวเองอยู่ใต้ผ้าห่มนวมอันแสนอุ่นสบาย หันไปมองข้างๆ เห้ย!!!! นายแบบ เอิ่ม - - ไม่ใช่ ก็ไอ้เหนือนั่นแหละ แต่อย่าคิดเลยครับว่าจะตื่นขึ้นมากอดกันกลม โนว! ผมกับมันนอนคนละฝั่งมีหมอนข้างขั้นอยู่ตรงกลาง แต่ตอนนี้ไอ้หล่อมันก็ยังไม่ตื่น
ใบหน้าที่มีหนวดเคราบางเบาขยับขึ้นลงตามแรงเคลื่อนของหน้าอกยามหายใจ ผมกระพริบตาถี่จ้องมองไอ้เหนือ ขนตาเป็นแพยาวของมันนิ่งสนิท ท่าทางจะหลับสบายมากอ่ะนะ
เอ๊ะ - - ว่าแต่ทำไมทั้งเนื้อทั้งตัวผมเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวล่ะวะ!!!
ก็คงจะเป็นฝีมือของไอ้หล่อนี่อ่ะแหละ . . ผมก็ไม่อยากจะโวยวายอะไรให้มากนัก เห็นมันหลับสบายไอ้เราก็ไม่อยากเข้าไปขัด แต่ตอนนี้ท้องผมหิวแถมอาการปวดหัวก็ยังคงมีอยู่ มองดูนาฬิกาโอ้วแม่เจ้าสิบโมงกว่าแล้ว ไม่ได้ๆ มาเที่ยวไม่ใช่มานอนเล่น สมควรที่จะปลุกมันขึ้นมานะ
“เหนือ ตื่นนนนนนนน” ผมหันหลังไปบอกมัน แอร์ในห้องเย็นทำเอาเนื้อที่ไร้เสื้อของผมขนลุกซู่
ไอ้เหนือนิ่งสนิท
“เฮ้ยย ตื่นดิ” ผมนวดขมับตัวเอง พลางเอาอีกมือไปสะกิดไอ้ตัวยาว
. . ที่ยังคงนิ่งอยู่ดี
แม่มมม มึงนิ่งเกินไปรึเปล่าวะเนี่ย!!!
ผมเริ่มหมดความอดทน หันหน้าเข้าไปหามันเต็มตัวแล้วก็ใช้สองแขนเขย่าตัวมันซะเรย
“ไอ้เวรรรร ตื่นนนนน ไปหาไรกิน ออกไปเที่ยวกัน!!!!”
โดยไม่ทันคาดคิด มือใหญ่เรียวก็คว้าแขนทั้งสองข้างของผมไปอย่างกะทันหันจนหน้าผมทิ่ม
“เฮ้ยยยยยยยยย”
หน้าของผมจมลงกับอกแกร่งไอ้ตัวร้ายยังคุมไม่อยู่ ผมยันหัวตัวเองขึ้นมาแล้วจ้องหน้าคาดโทษ
ไอ้เหี้ยเหนือแม่งก็ลอยหน้าลอยตา กระพริบตาปริบๆแบบกวนตีนให้ผมอีกอ่ะ
“ปล่อยยยยยยย” มันกดหัวผมลงไปซุกกับอกมัน เท่านั้นยังไม่พอ คว้าตัวผมเข้าไปกอดแน่น ผมที่ตัวเล็กกว่ากลายเป็นตุ๊กตาของมันไปเลย
“มาถึงก็หลับ ไม่ได้คุยเหี้ยอะไรกันเลยยย” ไอ้เหนือซุกหน้าแถวๆแก้มผม ได้ยินเสียงฟุดฟิดๆพร้อมกับคำพูดที่อู้อี้แล้วมันน่าหมั่นไส้จังวะ!!
คือ . . ผมสัญญาว่าผมจะโวยวายให้น้อยกว่านี้ครับ ถ้าผมกับมันไม่ได้ใส่แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวเหมือนกัน TT
“ปล่อยเด๊ ไอ้เหี้ยเหนือ กูปวดหัวนะ!”ยัง ยังไม่ยอม ผมโดนมันแกล้งครับหอมซ้ายหอมขวา ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไร มาลวนลามอะไรกับหน้ากู กูเขินจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว ดิ้นก็แล้ว ทุบก็แล้ว มันยังไม่สนใจเลย
และซิกแพคขาวๆของมันนี่ก็ - - แทงตากูเหลือเกิน
“กูยังไม่ได้แปรงฟัน” ผมโวย เล่นห่าอะไรของมึงเนี่ย!!!!
“ไม่เคยรังเกียจอ่ะ ฮ่าๆๆ” พอพูดจบมันก็คว้าตัวผมลงไปนอนแล้วมันก็ขึ้นคร่อม
กูไม่ขำแล้วนะ !!
มันจ้อง
ผมจ้อง
จ้องกันนานราวๆห้านาทีเลยล่ะ
“จะทำอะไรวะ” ผมหลบตาคมถามไอ้เหนืออย่างกล้าๆกลัวๆ โคตรเสี่ยงเลยครับ ถ้ามันจะมาหยุดอยู่เฉยๆในท่านี้
“เปล่า” เหนือมันผละออกจากร่างผมแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำทันที ทิ้งให้ผมนอนเอ๋อคดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มอันยับยู่ยี่ ผมกระพริบตาปริบๆ พลางคิดว่าทำไมไอ้เหนือมันถึงเปลี่ยนท่าทีได้ง่ายขนาดนั้น มะกี้ยังมาฟัดผมอยู่เลย แต่ก็นะ . . ประตูหลังผมยังแน่นหนาดี ให้ตายยังไงผมก็จะไม่ยอมถูกเจมส์ล้อเรื่องนี้เด็ดขาด
พอมันอาบน้ำเสร็จปุ๊บก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วก็ไม่พูดจาอะไรอีก ผมกลืนน้ำลายมองอย่างงงๆก่อนที่จะไปอาบน้ำมัน ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นเหี้ยอะไร ค่อยเคลียร์ทีหลังละกัน
ผมปิดประตูห้องน้ำ แล้วจ้องมองกระจก . .
ไอ้เหี้ยเหนือออออออออออออ!!!!!!!
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เห้ย กูขอโทษ กูไม่รู้เรื่อง” มันตะโกนออกมาจากข้างนอกห้องเลยอ่ะครับ
“มึงฉวยโอกาสตอนกูเมา!!!!!” ผมโวยวายลั่นขณะมองคิสมาร์กรอบๆคอและก็บริเวณอก หน้าท้อง ไอ้ห่าน หัวไหล่ยังมีเลย ฮ่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไอ้สัด ไม่มีใครเคยบอกมึงเหรอ ว่าเวลาเมามึงโคตรเซ็กซี่”
ผมหยุดกึก ตัวนิ่ง มองดูตัวเองในกระจก เห็นหน้าตัวเองแดงเถือกและพูดจาไม่เป็นภาษา
“ก็ - - ก็” มีแต่ผู้หญิงชมไงว่าตาผมเวลาเมามันจะเยิ้มๆเหมือนคนมีอารมณ์ แต่พอเค้าชมปุ๊บผมก็เอาเค้า ไม่ใช่จะโดนคนมาเอาแบบนี้ ไม่เคยเว้ย!!!
“อาบน้ำเสร็จยัง”
“ยังไม่ได้อาบโว้ยยยยยย”
“ให้อาบช่วยมั้ย”
“ไม่ต้องเลยนะ!”
หึ ที่เงียบๆไปก็คงเป็นเพราะกลัวกูรู้ล่ะสิว่ามึงทำอะไรกับตัวกูไว้ ไอ้ห่านตดเวรตะไล
เด๋วเหอะ มึงเจอกูเอาคืนแน่ !!!!!
หวายยยยยยยยย เอาคืนแบบนั้นมันจะดีอ่อวะ ???!!!!!!!
อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาผมกับมันอยู่บีทีเอสแล้วครับ ทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยที่ล็อบบี้โรงแรมไอ้ธาม อย่าเรียกว่าทานเลยดีกว่า แถวบ้านผมเรียกเขมือบ - - แต่พูดถึงไอ้ธามแล้วก็ . . โอ้ย ลืมมันไปก่อนได้ป่ะ
“นี่มึงอยากไปไหนเป็นพิเศษป่าวเนี่ย” ผมถามเหนือบนรถไฟฟ้าบีทีเอสครับ
“มึงพากูมาขนาดนี้คงไม่ต้องถามกูแล้วอ่ะ”
“ทำไมถึงรู้วะ แหะๆ” จากสยามไปไกลทั้งที่ วันนี้ไอ้คินขอคืนสู่เหย้าหน่อยละกันวะ!! ไปแม่งแต่เช้านี่แหละ เพราะตอนเย็นก็ต้องไปทะเลแล้วครับ ผมกะมาช้อปแหลกที่พารากอน ส่วนไอ้เหนือถ้าไม่อยากมาห้างก็ต้องมาเดินตามตูดผมนี่แหละ ไม่มีทางเลือก 5555
วันนี้ผมกับมันแต่งตัวมาอย่างชิวสุดยอด ทั้งคู่ไม่ได้ใส่ยีนส์ แต่เป็นเชิ้ตกับกางเกง ผมขาสั้น ส่วนมันขาสามส่วน อยากจะบอกว่าที่ไม่ใช่ชุดที่มันเตรียมมา แต่ผมนี่แหละเตรียมให้มันเอง ผมโทรหาพี่เปิ้ล เลขายาย(และผู้ช่วยผม ในบางโอกาส)ให้จัดการหามาให้ พร้อมทั้งรถยนต์หนึ่งคันเพื่อเตรียมตัวไปบางแสนนนนนนนนนนน!!!! หึหึหึ
พอลงจากบีทีเอสปุ๊บ ผมก็สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด รับกลิ่นของสยามเข้ามาเต็มๆ ไม่ได้มาตั้งนาน แอบคิดถึงนะเนี่ย ปกติตอนมอปลายผมกับเพื่อนมาแทบวันเว้นวัน ดีไม่ดีมาทุกวันช่วงที่ติวเข้ามหาลัย ได้สาว ได้แฟนก็เพราะสยามนี่แหละ ฮึ้ยยย คิดแล้วก็ . . อยากย้อนเวลากลับไปจัง
ผมมองไปที่ไอ้เหนือที่ทำหน้าตื่นคนอันมากมายมหาศาล ตอนที่ผมมาเดินเล่นที่นี่ ศิษย์มงฟอร์ตอย่างมันคงจะเฝ้าหมีแพนด้าอยู่ในสวนสัตว์เชียงใหม่อยู่มั้งงงงง
“ดูมึงคึกๆอ่ะ” เหนือทักผม ขณะที่ผมเดินนำมันแบบก้าวฉับๆไปที่ฝั่งพารากอนทันที
“กูจะมาซื้อชุดใหม่ยกตู้” ผมประกาศลั่น บอกแล้วผมเป็นคนชอบแต่งตัว ไม่ช้อปบ่อยแต่ช้อปทีต้องโทรตามคนมาช่วยถือ 555
“เอางั้นเลย”
“อือดิ”
“ฮ่าๆๆๆ งั้นก็ไปซื้อกันเถอะ”
ผมเดินเข้าออกแบรนด์นั้นแบรนด์นี้เป็นว่าเล่นครับ เรียกได้ว่าทาบแล้วทาบอีกลองแล้วลองอีกก็จะซื้อได้ซักตัว ไอ้เหนือมันก็มีความอดทนสูงนะ ยืนรอ นั่งรอ ไม่ก็มาออกความเห็นว่าสีนี้ดูไม่ดีใส่แล้วหมอง หรืออะไรก็แล้วแต่ - - เห้ยยยย ผมปลื้มว่ะ แบบปกติผู้ชายมันออกจะรำคาญเวลาพาผู้หญิงมาช้อปปิ้งใช่ป่ะ(ผมก็เคยเป็น โคตรไม่อยากพาคุณเธอทั้งหลายมาช้อปเลยครับ) แต่ไอ้เหนือนี่มันไม่บ่นเลย ออกจะดูสนุกๆด้วยซ้ำเวลาเห็นผมหยิบเสื้อขึ้นมาดู . . แต่ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ!!! และผมจะเปรียบเทียบอย่างงั้นเองทำไม เอ่อะ?!!!
“เหนือ มาลองตัวนี้ดูดิ๊” หึหึหึ หน้าตานายแบบอย่างมันใส่ตัวนี้น่าจะเหมาะ เชิ้ตสีขาว
“ไม่เอาอ่ะ ไม่มีตังค์” มันส่ายหน้า ข้างๆมันถือถุงช้อปของผมทั้งนั้นประมาณห้าถุง
น่าสงสารว่ะ . . ถ้ามันบอกผมสักคำนะว่าอยากได้ จะตัวละแสนผมก็ซื้อให้ แต่เชื่อเหอะ ให้ตายยังไงมันก็ไม่พูดหรอก
“กูซื้อให้”
“ไม่” ปฏิเสธทันควันเลยนะมึง
“พี่ครับ เอาตัวนี้ ตัวนี้ และก็ตัวนั้น ไซส์เอกซ์แอลครับ” ผมยื่นบัตรเครดิตให้เจ๊พนักงาน พร้อมๆกับชี้มือชี้ไม้ไปที่ชุดที่เหมาะกับไอ้เหนือ (เล็งไว้ตั้งนานแล้ว ฮ่าๆ) ไอ้เหนือนี่ถึงกับโวย
“คินนนนน บอกแล้วไงว่าไม่เอาอ่ะ”
“ก็ . . กูอยากเดินกับคนเท่ๆ” ผมมุบมิบ หวังว่ามันจะไม่ได้ยินนะ
“หา” เช้ดดดด ไม่ได้ยินจริงๆด้วย
“เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก กูซื้อให้เป็นของขวัญ” ผมยิ้มกริ่ม
“แต่..”
“เรื่องเมื่อคืนกูยังไม่หายโกรธนะโว้ย”
“เฮ้ยยยยยยยยยย”
เอาเรื่องนี้มาอ้างก็แล้วกัน ก็ทำไงได้ คนมองคิสมาร์กที่คอผมกันให้รึ่ม เดินมากับไอ้เหนือเค้าก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนทำ คิดแล้วเพลีย
“อยู่นิ่งๆแล้วตามใจกูซะ” ฮ่าๆๆๆๆ ยังไงไอ้คินก็เหนือกว่าไอ้เหนืออยู่ดี คริคริ คิดแล้วสุขใจที่เห็นมันทำหน้าไม่ถูก อารมณ์ไม่กล้าขัดใจ แม่ม น่ารัก . . ผมนี่ก็โชคดีเหมือนกันนะ
พอเดินช้อปกันไปเรื่อยไอ้ตัวกระผมก็เริ่มเหนื่อย แต่ถ้าผมเหนื่อย ไอ้คนที่ช่วยผมถือของทั้งหมดข้างหลังผมมันก็คงจะเหนื่อยกว่า เอาเป็นว่าจอดนิ่งๆที่มอสเบอร์เกอร์ข้างล่างพารากอนละกัน ไม่ได้กินซะนาน
นี่ถ้าผมย้อนเวลาได้ . . ผมว่าผมไปนั่งกินเบอร์เกอร์คิงใกล้ๆนี่ยังจะดีกว่า
“อ้าวววว เชี่ยคินนน หายแฮงค์แล้วเหรอวะ!!!!!”
ให้ตาย . . ไอ้เหี้ยธาม
มึงจะมาทำตุ่ยอะไรในวันที่ควรจะนอนหลับพักผ่อนอยู่บ้านสำหรับคนงานหนักเฉกเช่นมึง เวรกรรมอะไรวะเนี่ย คือมันควรจะได้เที่ยวแบบ เอิ่ม สองคนไม่มีใครมากวนไรงี้บ้าง ผมว่ามันบังเอิญเกินไป เซ็ง!!!
“มาทำอะไรกันวะ อูยย ซื้อของเยอะเชียวพวกมึง” ดวงหน้าอ่อนใสของธามยิ้มกริ่มให้ผม มองไอ้เหนืออย่างเก้อๆ ผมเม้มปาก ไอ้ธามมันจะรู้มั้ยว่าเมื่อคืนผมได้ยินมันพูดชัดเจนทุกคำ เอาไอ้สติที่เหลืออยู่สองเปอร์เซนต์ฟังนั่นแหละ!!!!
ดูผมหงุดหงิดๆเนอะว่ามั้ย
แต่จะให้โกรธให้เกลียดเพื่อนยาวนานที่โคตรรักอย่างไอ้ธามล่ะก็ . . ให้ตายยังไงก็ทำไม่ลง
“แล้วมึงอ่ะทำไร สาวน่ารักนะ” ไอ้เหนือพูดยิ้มๆ ที่มันพูดมันคงอยากจะกระชับมิตรกับไอ้ธามมากกว่าครับ คงคิดว่าสาวที่มากับธามคงจะเป็นกิ๊กมันประมาณนี้ แต่มันมากับเพื่อนอีกสามสี่คนนะรู้สึก
“ฮ่าๆๆ คุยเรื่องงานกันนิดหน่อยว่ะ” ธามตอบ มันซ่อนความรู้สึกได้เก่งมาก แต่ขอโทษ กูดูออกเฟ้ย! “มานี่ดิ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง”
“เฮ้ยย ไม่เป็นไรสาด กูเกรงใจ” ผมบอกจากใจจริงครับ ค่าโรงแรมก็บานตะไทเป็นจานไหแล้ว
“ไม่เป็นไร เห้ย เหนือ มาดิ กูขอแนะนำเมนูนี้”
เหนือทำหน้างงขณะวางถุงช้อปปิ้งลงบนโต๊ะที่ว่างแล้วเดินตามหลังธามไป ส่วนผมน่ะเหรอ ยืนเอ๋อครับ . .
กว่ากูจะได้ใจมันมา . . มันยากกระชากเลือดแค่ไหนมึงรู้ม้ายยยยยยยยยยยยยยย เชี่ยธาม!!!!!!
แม้ในใจจะตีอกชกหัว แต่สิ่งที่ผมแสดงออกไปน่ะเหรอ ?
“เห้ยธาม สั่งให้กูด้วย มอสชีสเบอร์เกอร์เหมือนเดิม”
“เออออออออออ”
ปล่อยให้พวกแม่งสองคนยืนต่อคิวสั่งเบอร์เกอร์กระหนุงกระหนิงแถวๆเคาเตอร์
ผมกลืนน้ำลาย พยายามคิดว่าไอ้เหนือมันคงจะไม่หวั่นไหวอะไรไปกับไอ้ธามหรอกมั้ง เด็กกรุงเทพโดยเนื้อแท้แต่งตัวแนวๆ ตัวบาง สูงเท่าๆกับผม แต่เกี่ยวมั้ยที่เหนือมันจะสนใจรูปลักษณ์ภายนอก โว้ยยย นี่ผมคิดไปมั่วซั่วแล้วนะ ผมคิดว่าผมเริ่มจะไร้สาระแล้วสิ!!!!
อืมมมมม พยายามหาเรื่องอื่นมาใส่เข้าสมอง น้ำหอมกลิ่นใหม่ของ DKNY (ธามยิ้มแฉ่งขณะที่เหนือก็ยิ้มร่าไม่ต่างกัน) เสื้อมีฮู้ดของ GAP (ไอ้ธามมันจะแตะไหล่ไอ้เหนือทำไมกันฟะ!) ยีนส์คอลเลคชั่นใหม่ของ CPS (และทำไมไอ้เชี่ยเหนือต้องแตะไหล่มันคืน) รองเท้า Crocs ที่จะเอาไปฝากป้าใส (เสียงหัวร่อต่อกระซิกของมันทั้งสอง จนน้องมอต้นที่ยืนต่อคิวอยู่ข้างหลังพวกมันถึงกับต้องโหวกเหวกโวยวายกรี๊ดกร๊าดกระตู้วู้) กระเป๋าตังค์ LOUIS . . ช่างแม่งละ กูไม่ทนแล้วโว้ยยยยยยยยยยย!!!!!!
ป้ายเบอร์ 19 สีแดงถูกวางลงตรงหน้าพร้อมๆกับไอ้เหนือกับไอ้ธามที่พร้อมใจกันนั่งลงตรงข้ามผม ไอ้ธามไม่ทันที่จะพูดอะไรมันก็ลุกขึ้นไปหาเพื่อนมันที่นั่งอยู่กันอีกกลุ่ม
“คิน ทำไมทำหน้าอย่างงั้นวะ? ไม่สบายรึเปล่า” เหนือถามทันที ผมน่ะเหรอ ไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ “เป็นอะไรอะ ปวดหัวใช่มั้ย แป๊บนะ เดี๋ยวไปหายามาให้”
“เฮ้ยย ไม่ต้องๆ”
“หายาอะไรวะ ใครเป็นอะไร” ไอ้ธามโผล่หัวมาพร้อมๆเป้ของมัน ผมหันขวับไปที่โต๊ะเพื่อนมัน ทั้งกลุ่มลุกขึ้นและก็หายออกจากร้านไปเลย คือ สรุป มึงคุยงานกันเสร็จแล้วใช่ป่ะ ?!!!
เวรจริงๆ TT
“ไม่รู้ว่าคินมันเป็นอะไรว่ะ”
“เดี๋ยวนะ กูดูก่อน” ไอ้เชี่ยธามมันเสือกจะเกิดมาเป็นเพื่อนรักผมครับ พอหย่อนก้นลงนั่งปุ๊บ มันก็สแกนใบหน้าผมทันทีว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่
ผมปั้นหน้าโป๊กเกอร์เฟสเต็มที่ . .
“มันมีเรื่องในใจ แต่ไม่รู้จะบอกออกมายังไง” ธามสรุปในที่สุด ถูกที่สุด มึงจะแม่นกว่านี้ถ้ามึงรู้ว่าสาเหตุก็คือมึง ไอ้เพื่อนรัก TT “ทางแก้ก็คือ อย่าไปเซ้าซี้มันเลย”
“อืมมมม” เหนือรับคำ แต่ไม่วายที่จะหันมามองผมอย่างงงๆอยู่ในที
“เห้ย มึงมีแฟนรึยังวะเหนือ”
ไอ้เชี่ย!!!!! เป็นอีกครั้งที่อยากจะสำลักน้ำลายชิบหาย(ยังไม่ได้กินน้ำอะไรเข้าไปไง) ตรงไปมั้ยวะ!!!! ผมหน้าเหวอ ขณะที่ไอ้เหนือไม่ได้สงสัยอะไรกับคำถามไอ้ธาม คือมึงไม่รู้เลยสิว่ามันถามเพื่อเก็บข้อมูล ไม่ใช่ถามเพื่อกระชับมิตร แม่งงงง ถูกคอกันเกินไปละมั้ง!!!
“เอ่อ..” จบคำถามเหนือหันมามองหน้าผมเลยครับ ทำไมต้องมองหน้ากูวะ . . แต่ผมหลบตามัน ก้มหัวงุดเลย ถึงจะมีอารมณ์หงุดหงิดแต่อารมณ์หน้าร้อนๆมันก็มีได้เหมือนกันนะ
แอบรู้ตัวว่าผมกำลังรอฟังคำตอบ ..
ไม่ต่างอะไรจากไอ้ธามที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมหรอก ทำไมมึงเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้วะธาม ปกติเห็นผู้ชายผู้หญิงมารุมจีบรายชื่อยาวเป็นหางว่าว เล่นตัวชิบหายไม่รักหรือชอบใครง่ายๆ แต่พอเจอหน้าไอ้เหี้ยเหนือไม่กี่ครั้ง มึงถึงกับชอบเลยเหรอวะ
“ก็ - - มีคุยๆอยู่บ้างว่ะ” เหนือตอบในที่สุด
หวังว่าคนที่มึงคุยด้วย จะมีแต่กูคนเดียวนะ อาเมน
“หึหึ ไม่มีสิแปลก หน้าตาอย่างมึงเนี่ย มาอยู่มอกูเผลอๆถูกจับให้ไปเป็นจุฬาคฑากรโดยไม่ต้องคัด”
อืมมมม เข้าใจยอนะ ไม่รู้ว่าเหนือบ้ายอมั้ย แต่แม่งยิ้มซะแก้มปริ
ฟวยยยยย ไหนว่ามึงเป็นคนยิ้มยากไงวะ!!! อะไรของมึงหนิ เค้าชมนิดชมหน่อยทำเคลิ้ม เดี๋ยวกูถีบแม่ง!!!!!!!!!!!!!
พอเบอร์เกอร์มา ผมก็สวาปามลูกเดียวไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่คุยกันอยู่ข้างหน้า(ดูเทียบเข้า?) รีบกินรีบเสร็จจะได้ออกเดินทางไปบางแสนซักที ต้องเข้าใจครับทริปนี้ด่วน คงเที่ยวได้ไม่กี่ที่
“มึงใจเย็นดิ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก”เหนือเอ่ยขึ้นมา พร้อมๆกับส่งทิชชูมาให้ “เอ้านี่ เลอะที่มุมปาก”
“ออบใอ” ผมบอกขอบใจมัน
“พวกมึงนี่สนิทกันดีจริงๆ รู้จักกันได้ไงวะ” ถามมาอย่างงี้ถ้าจะให้ตอบก็ยาวนะมึง
“กูเป็นพี่รหัสของน้องที่สนิทกันกับมันอ่ะ” เหนือตอบง่ายๆ
“อืม ซับซ้อนดีนะ”
“ก็ งั้นมั้ง”
“เออนี่ ไว้ว่างๆกูจะไปเที่ยวมอพวกมึงบ้าง เหนือ มึงก็อย่าลืมพากูไปทัวร์ด้วยนะ”
ทำไมต้องเหนือคนเดียวฟะ?!!!!!
“ได้สิ” ไอ้นี่ก็ปฏิเสธบ้างก็ได้นะ
ความอดทนของคนเราบางทีก็มีขีดจำกัด . .
ผม เหนือ และธามกำลังอยู่ตรงทางเชื่อมระหว่างบีทีเอสกับพารากอนครับ คนมากมายหลากหลายเดินผ่านเรา แต่หัวไอ้เหนือนี่เด่นดีจัง มึงสูงไปมั้ยครับ ?!!
“เฮ้ย กูขอแวะซื้อคริสปี้ครีมแป๊บ รอกูก่อนได้ป่าว” ไอ้ธามทำเสียงแบบจู่ๆก็นึกขึ้นมาได้
“อืม ได้สิ”
ผมจึงตัดสินใจเดินกลับไปรอในห้างพารากอน เพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวาย พอดีมันมีระเบียงให้เกาะผมเลยไปยืนรออยู่ตรงนั้น วุ่นวายเหมือนกัน แต่ก็น้อยกว่าอ่ะนะ
“คินนนนน เป็นอะไร บอกมาตรงๆ”
นั่นไง . . ผมโดนยิงคำถามใส่ปั๊บเลย
“เปล่า”
“ไม่จริงอ่ะ” ฉลาดเหลือเกินนะมึง “หึงไอ้ธามรึไง”
“เห้ยยยยยยย ไม่ใช่!!!!!” ผมร้องเสียงดังซะจนฝรั่งหันมามองเลยครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ชัดเจน” กูรู้มึงหล่อนะเว้ยเหนือ แต่แบบ - - ยิ่งทำหน้ากรุ้มกริ่มแบบนี้ มันยิ่ง . . ทำให้กูหน้าแดงแปร๊ดเข้าไปใหญ่ “หึงใช่มั้ยยยย”
“ไม่โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“หึงล่ะสิ”
“ไม่!!!!”
“มึงจะกังวลทำไมวะ มึงก็รู้ว่าเราสองคน . .”
“…”
ผมนิ่งเงียบฟังมันพูดอย่างลุ้นๆ ส่วนมันก็หาคำพูดมาต่อประโยคไม่ได้ ให้ตายเถอะโรบิ้น เมื่อไหร่มันจะชัดเจนเป็นทางการณ์ซักที
“เอาเป็นว่าถ้าไม่ใช่มึง . . ก็คงไม่มีผู้ชายคนไหนทำให้กูรู้สึกพิเศษด้วยได้แล้วล่ะ”
เหนือเสมองไปทางอื่นพร้อมกับรำพึงออกมาอย่างยิ้มๆ ส่วนผมน่ะเหรอ?!!!!
นอกจากจะหายหงุดหงิดคิดมากไปเองแล้ว ผมยังรู้สึกพารากอนมันจะมีสีชมพูเยอะขนาดนี้เลยเหรอ . .
“สบายใจได้แล้วนะ” เหนือเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ ผมก้มหน้างุด รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเหมือนยกภูเขาออกจากอก
และก็กล้าที่จะบอกความจริงกับใครบางคน ก่อนที่เรื่องมันจะบานปลายไปมากกว่านี้ . .
“เฮ้ย กูมาแล้ว” ธามเดินมาหาพร้อมกับกล่องคริสปี้ครีมสองโหล “อ้าว ไอ้เหนือไปไหนซะแล้วล่ะ” ธามหันซ้ายหันขวา
“ไปเข้าห้องน้ำว่ะ” ผมตอบ
“อ้าวเหรอ” ธามเกาหัว
“นี่ธาม”
“อะไรวะ”
“มึงจะทำยังไง ถ้าคนที่มึงกำลังจะชอบ คือคนที่กูรักมานานมากแล้ว”
“เหนือนที . . เป็นของกู”
:sad4: :sad4: :sad4:
คนเขียนไม่พูดอะไรมาก แต่มีแฟนเพจแล้วค่า กรี๊ดดดดดดด ๆ
มากดไลค์กันเยอะๆน้า จุ๊บบบบบบบบส์ http://www.facebook.com/ChiffonCakeCafe
-
เยส! ต้องอย่านี้สิคิน ประกาศให้รู้ไปเลยว่าของๆเรา 5555
-
ต้องอย่างนี้สิ อุตส่าห์เฝ้าตามมาตั้งนาน จะให้เพื่อนคปด. ไปได้อย่างไร
-
อ๊ายยยยยยยย โดนใจมากกกกกกกกกก!!! o13 o13 o13
ให้มันได้อย่างนี้สิคินตา
มีการแอบหึง แต่ก็คงคอนเซ็ปท์ความรั่วอยู่ :laugh:
เหนือก็น่ารักนะเนี่ยพูดชัดเจนอย่างนี้ คินเราเลยลุยไม่ยั้งเลย :z2:
นี้ถ้าธามจะรุกต่อก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไรแล้วนะเนี่ย
+1 ให้กับคินตาของเรา เหนือนทีของข้า ใครอย่าแตะ!! :angry2:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:m4:
น้องคินเอ๊ย กว่าจะง้างปากออกมาได้
อิเจ๊ลุ้นหัวใจแทบวายตายแล้ว
:z3:
-
บอกเพื่อนได้เจ๋งมาก
นาทีนี้ตรงไปตรงมาดีที่สุด มันพึ่งเริ่มอะไรๆ มันน่าจะง่าย(มั้ง)
อย่าได้มีเรื่องเลยนะ
-
บอกซักทีนะ . ของใครใครก็หวง >,< 555
-
ดีจิงที่นอนดึก :z3:
ได้อ่านคินตาก่อนนอน คินเจ๋งไปเลย บอกไปงี้ธามจะได้ไม่หวัง
ชอบเหนืออ่ะ น่ารักตลอดดดดดดด :-[
:pig4: นะคะ ฝันดีค่ะ :กอด1:
-
อยากโดดหอมแก้มพี่เหนือ อย่างนี้สิพระเอกของช้านนนนนน
ดูแลคินทั้งกายและใจ
น้องคินพอกำลังใจมาก็กล้าพูดความรู้สึกตัวเอง
เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียว่าที่ผัวให้เพื่อน เอิ๊ก...
-
“เหนือนที . . เป็นของกู”
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 มันต้องอย่างนี้สิคะ คุณคนเขียน เอาเป็นว่า ธาม ผู้อ่านอย่างน้อง รีเควสจบตอนนี้ตอนหน้าไม่ต้องมาแล้วนะคะ อิอิ คริคริ กด like ให้ล้านครั้งเลยค่ะ o13 o13 o13
-
o18 บ๊ะ!!! ลูกแม่ ได้ใจมากๆๆๆๆๆ :mc4:
-
ต้องอย่างนี้สิคิน o13 o13 o13
-
“เอาเป็นว่าถ้าไม่ใช่มึง . . ก็คงไม่มีผู้ชายคนไหนทำให้กูรู้สึกพิเศษด้วยได้แล้วล่ะ”
“เหนือนที . . เป็นของกู”
กรี๊ด!!! น่ารักมากๆอ่ะ :o8:
ไปกดไลค์ให้แล้วนะ...มาต่อไวๆนะคะ ธามจะทำไงหว่า!! :กอด1:
-
ในที่สุดก็พูดไปแล้ววว
เหนือน่ารักอะ ><
-
“เอาเป็นว่าถ้าไม่ใช่มึง . . ก็คงไม่มีผู้ชายคนไหนทำให้กูรู้สึกพิเศษด้วยได้แล้วล่ะ”
“เหนือนที . . เป็นของกู”
สองประโยคนี้โดนมากครับ!! o13 o13 o13
-
“เอาเป็นว่าถ้าไม่ใช่มึง . . ก็คงไม่มีผู้ชายคนไหนทำให้กูรู้สึกพิเศษด้วยได้แล้วล่ะ”
:o8:
“เหนือนที . . เป็นของกู”
o13
-
เยี่ยมมากคินตา ประกาศให้โลกรู้สักทีว่า "เหนือนที..เป็นของกู" o13
-
คิดว่าธามน่าจะเข้าใจนะว่า.....
เหนือข้าใครอย่าแตะ o13
-
ธามคงจะจุกสาสส สำลักคริสปีครีมมลงไปในทุ่งข้าวสาลี
แล้ว บู้มมมม กลายเป็นโกโก้ครั้นช์
อิอิ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
สุดยอดมากเลยอ่ะ เหมือนจะไม่หวานแต่ถ้าได้ฟังอย่างนี้บ้างก้เอานะ คิคิคิ
-
เออนะหายคลุมเคลือซะที บอกไปแล้วสบายใจล่ะสิ ธามคงทำใจล่ะน่า ไปฮันนี่มูนบางแสนได้แล้วสิ
-
o13 แหม่ แม่อยากกระทืบไลค์ให้คินตา ซักพันครั้ง มันเริ่ดมากอิหนู
เออนายเอกสมัยใหม่มันต้องแบบนี้ซิหว่ะ :กอด1:
ส่วนอิคุณเหนือนที พ่อพระเอก ถ้าแกรยังคงไม่ชัดเจน (จุดนี้ลูกตรูแมนกว่ามีนเยอะจริงๆ) ก็อย่าหวังว่าจะได้กินทั้งตัวเลยเฟร้ยยย :angry2: คบกัน ชอบ รัก ทำไมหว่ะ มันพูดยากจัง แต่ไอทีลวนลามตอดเล็กตอดน้อยอ่ะขยันทำจัง :angry2:
-
YES!!!!!
คินตาจ๋า ต้องอย่างนี้สิ!!
-
ประกาศไปแล้ว!
-
+1 ค้าาาาาาาาาา
"เหนือนทึ เป็นของกู" ยอดมากกกก :o9:
ให้รู้บางของใครเป็นของใคร 5555 :z2:
รอ :call:
-
o13 o13 o13 คิน ชนะเลิศ.....!!!!!
ต้องให้ได้อย่างงี้สิ คินตา! ประกาศไปเลย เหนือของใคร หุหุ
-
ให้รู้ซะบ้างว่าของใครเป็นของใคร :a14:
:laugh3:
-
555+
สุดยอดมากคิน
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย เหนือจ๋า นายแน่มว๊ากกกกกกกกกกก
กรูขอโทษ กรุไม่รุเรื่องไม่รู้เรื่องบ้านพ่อง เหรอเหนือ นอนกันอยู่สองคนแล้วรอยมันผุดออกมาเองรึงายยยย อร้าย ช้านชอบแกอ่ะ
-
อั๊ยยะ ให้มันได้อย่างนี้สิคินตา !
-
คินทำดีมากๆๆ
เค้าเป็นของเรายังไงก้อต้องเป็น
o13
-
o13นึกว่าจะไม่กล้าบอกซะแล้ว ทำเอาเราลุ้นตอนก่อน หุ ๆ
-
ชนะเลิศศศศศศศศศศศศศศศค่ะ o13
ให้มันได้แบบนี้สิคินตา ของเราอ่ะ อย่าปล่อยยให้ใครมาฉกไปได้ แม้จะเป็นเพื่อนรักก็ตามม
เหนือนที เข้าใจพูดนะคะ กิกิ แอบหวานนน
แต่ทำไมเรารู้สึกว่าธามไม่ได้ชอบเหนือ เอ๊ะ = =
เหมือนแกล้งคินยังไงไม่รุ้อะ
-
มันอย่างนี้สิ :a2:
-
กรี๊ดดดดดดดด เหนือนที เท่ห์ว่ะ ชั้นรักแกจริง ๆ
แอบสงสารธามเหมือนกัน คงเป็นคนรักคนยาก พอเจอคนถูกใจ ก็สายไปเสียแล้ว
ทำไงได้ล่ะเนอะ (อินมากเลยตรู)
-
นั่นสิคินตา คนของเราก็ต้องเป็นของเราเนอะ :laugh:
บอกๆไปให้รู้ซะ จะได้ไม่ยืดเยื้อกัน ทั้งเราทั้งเพื่อน
ธามจะได้ทำใจ เราเองก็สบายใจด้วย ไม่ปิดบังกัน
เชื่อว่าธามจะเข้าใจคินตานะ ก็เพื่อนกันมานานนี่นา
รอทั้งคู่ไปเที่ยวบางแสนดีกว่า :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2: สนุกเหมือนเคย
-
โคดดดดจะยิ้ม “เหนือนที . . เป็นของกู”
-
มันต้องอย่างนี้ซิ :z2:
บวกเป็ด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m3:
ให้ได้อย่างนี้เซ่ บอกออกไปน่ะถูกที่สุดแล้ว :laugh:
อ่านตอนนี้แล้วแบบ คินนี่โคดเจ๋งอ่ะ o13
น่ารักมากกกกกกกกกกกก :-[
-
กรี๊ดได้ป่ะะะะะะะ :z2:
คินแมนมาก :laugh:
จริงๆแล้วแบบ ธามอาจจะทำเพื่อลองใจคินก็ได้นะ
-
กรี๊ดดดดดดดด คินสุดยอดดดดดดดดดดดดดดด
เหนือชื่อจริง ว่า เหนือนทีเหรออออ
ไมเพิ่งรู้วะ เฮ้ออออ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สนุกมากกกกกกกกก
มันต้องอย่างี้ >< b
-
o13 o13 o13 คินตา เก่งมากกกกกกกที่บอกไปตรงๆ
:impress2: :impress2: เหนือน่ารักอ่ะ
-
ธ่อ เหนือนที นายมีเจ้าของซะแระ :laugh:
ว่าแต่ เมื่อไหร่เหนือจะกล้าขอเป็นแฟนสักทีเนี่ยยยยยยย รอนานแล้วนะ :m15:
ป.ล. ตอนหน้าขอทะเลหวานนะคะ อิอิ :-[
-
บอกออกไปตรงๆน่ะดีแล้วค่ะ o13
-
น้องคินของผมสุดยอด คาราวะ เก่งมว๊าาก ไม่เหมือนนายเอกผู้แสนดีทั่วไป
เหนือก็น่ารัก น้องคินตาน่ารักกว่า
เหนืออื่นใด รักคนแต่งโคด ๆ
-
o13 นี่แหละที่ต้องการ
ชัดเจนกันไปเลยว่าของใครเป็นของใคร
เชื่อว่ายังไงธามก็เข้าใจ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
รักคนแต่งมากกก จ๊วบที <3
+1 จ้าาาาาาาา
-
เยดดดดด
คินแรงว่ะ
555+ โคดสะใจเลยงี้
-
อยากจะขอร้องกรี๊ดดังๆ
กรี๊ดดดดดดดดด !!!!!
หนูคินตา พูดไปแล้วว
ดีมากกก ของๆเราเราก็ต้องแสดงความเป็นเจ้าของ
เอ๊ะ ยังไง :-[
-
ไม่ใช่คินตา ทำแบบนี้ ไม่ได้ นะจ๊ะ ที่สุดอ่ะที่สุดลูกสาวชนะเลิศ
-
หรือธามจะรู้อยู่แล้วเลยแกล้ง?
แต่คินของเราทำได้ถูกต้องแล้วค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
-
เยี่ยมมากบักคิน :z2:
เหนือตอบได้ใจไปเลย อิอิ :o8:
-
สุดยอดคิน สู้ๆ
-
น่ารักอ่ะเรื่องนี้ แอบสงสัยว่าเป็นแผนของเหนือหรือเปล่านะ
-
ดีแล้วเป็นเพื่อนกันก็ควรบอกกันตรง ๆ ยิ่งทิ้งไว้นาน ยิ่งมีแต่เรื้อรัง
-
คินนายแน่ม๊ากกกกก
o13
-
เยี่ยมมากคินตา
-
คินตาา ชื่อนี้มีแต่ความอร่อยยยยยยยย
สนุกมากเลยอ้าา
-
ว๊ากกกกก
แอบสะใจเล็กน้อยตอนจนตอน
บอกไปเลยคินตาคนของเราอย่าให้ใครมาแย่งไปได้หึหึ
-
คิน นายแน่มาก
-
ประกาศให้โลกรู้ค่า า า า น้องคิน ว่าคนนี้ของช้าน น น ♥
o13
-
o13 ใช่เลย ชัดเจน แจ่มแจ้ง ตรงที่สุึด 555555555555
-
คินตา ชนะเริ่สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
ขอให้อย่ามีดราม่าตามมาเลย
โอมมม เพี้ยง ^^
-
มันต้องอย่างเน้ o13
-
กรี๊ด ชอบมาก ถ้าเราเป็นคินเราก็จะทำแบบคินี่แหละ
-
แอร๊ยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด เป็นภาษาโปรตุเกสสสสสส :laugh: :laugh: :laugh:
มันต้องอย่างนี้จิวะ คินตา ปล่อยนานไปจะเสียรู้การ นายเอกยุคใหม่ต้องแบบนี้ อิอิ ชัดเจนไหมธาม
o18
-
25
บางแสน
ไอ้ธามดูเหมือนหน้ามันจะนิ่งไปในทันที ส่วนผมมีหน้าที่หนักอกหนักใจ ไม่ใช่ลอยหน้าลอยตา ความรู้สึกของเพื่อนรักเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การรักษาครับ มิใช่ทำลาย
หวังว่ามึงจะเข้าใจกูบ้าง
“นี่มึง .. กับเหนือ เป็น..”
“คือ มันก็ยังอ่ะ” ตอบยากชิบหายเลยครับ เหนือมึงรีบๆมาขอคบกูเลย ด่วน!!!! กูจะได้บอกคนอื่นได้แบบไม่ต้องกังวลใจอะไร “แต่มันก็ใกล้แล้วมั้ง ไม่รู้เหมือนกัน” เป็นคำตอบที่โคตรไม่น่าเชื่อถือเลย อยากจะสิ้นให้ดิ้นตาย
“กูก็พอจะดูออก” ธามถอนหายใจ ทอดสายตาลงไปยังระเบียงทางด้านล่างที่มีคนเดินขวักไขว่ “ตอนเหนือมันพากูไปรับเชี่ยเต แม่ง ถามแต่เรื่องมึงสมัยมัธยม”
เชี่ยเหนือ มึงแอบเก็บข้อมูลลับหลังกู!!!!
“กูว่าแล้วเชียว วิศวะกับทันตะ อยู่ดีๆจะมาสนิทกันถึงขั้นมาเที่ยวด้วยกันสองคนได้ไง” ท่าทางธามมันเศร้าพอดู ไอ้สัด เจอกันไม่กี่วัน อย่าจริงจังดิ TT
“ธาม กูขอโทษว่ะ”
“คิน มันไม่ใช่ความผิดมึงเว้ย” ธามตบบ่าผมแปะๆ “มึงทำให้กูงงนิดหน่อยอะนะ ฮ่าๆๆ จากไอ้หล่อเพลย์บอยเปลี่ยนสาวเป็นว่าเล่น ไม่เคยยุ่งกับผู้ชายคนไหน กลายมาเป็นแบบนี้ได้ไง”
หึหึ กูไม่รู้ว่ะธาม เซนต์ดอเป็นโรงเรียนชายล้วนไม่เค้ยไม่เคยมีผู้ชายมายุ่งกับกู พอกูขึ้นมหาลัยปุ๊บ แม่ง ไม้ป่าเดียวกันแทบจะเรียงคณะมายุ่งกับกูไม่เว้นแต่ละวัน
“มึงอยู่กับเหนือ กูลืมไอ้เพลย์บอยคนนั้นไปเลยว่ะ” ธามยิ้ม “มึงกลายเป็นคนติ๋มๆหงิมๆ ดูแล้วมันน่าดูแลยังไงก็ไม่รู้”
“เดี๋ยวนะ” ผมทำหน้างง “ทำไมมันคล้ายๆตุ๊ดยังไงชอบกล”
“ฮ่าๆๆๆ จะบ้าเหรอ” ธามมันเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาเรื่อยๆ “กูใจง่ายจังเลยว่ะ สงสัยอนาคตผัวมึงคงจะหล่อเกินไป”
“ไอ้เหี้ย ผัวตดอะไรล่ะ” ผมป๊าบเข้าให้ที่หน้าผากเหม่งๆของไอ้ธาม
“ไม่เหลือหรอกเว้ยสัดคิน กูว่าพวกมึงไปทะเลกันสองคนเย็นนี้ คืนนี้ก็ไม่น่ารอดอ่ะ”
“สัด!!!!!! กูรอดเว้ย หรือไม่ก็ กะ กูจะจับมันทำเมีย”
“ฮะ?!!!” สร้างความอึ้งให้ไอ้เหี้ยธามไม่มากก็น้อย มันมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า “เอ่อ คิน มึงทำใจเหอะว่ะ กูว่ามึงกดไอ้เหนือแล้วมันทะแม่งๆยังไงชอบกล เหมือนเอาผู้หญิงมารุกอ่ะ” ไอ้สัด!!!!! ผมไล่เตะมันบนนี้ได้ป่าวครับ ทนไม่ไหวแล้วนะ!!! จวยยยยยยยยยยย “ยังไงก็โทรมาหากูได้ เจ็บอะไรตรงไหน รักษายังไง กูพอบอกได้ อื้มมม”
ไอ้เหี้ยธามมันเป็นรับครับ ผมพอจะรู้ๆมาตั้งแต่มอห้า คนที่เอาเวอร์จิ้นของมันไปได้ โคตรหล่อเลยว่ะครับ!!!! จำได้ลางๆว่าเป็นพระเอกเอ็มวีอะไรสักอย่างนี่แหละ
เหมือนธามมันเขินๆเกาหัวเก้อๆ ส่วนผมน่ะเหรอ . . แม่มมมม ก็เขินอ่ะ ลองถามใจตัวเองดูว่าอยากให้มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆมั้ย แต่นึกไปนึกมา ผมก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดีเรื่องที่ตัวเองจะต้องโดนอย่างที่เคยไปทำไว้กับคนอื่น T^T
“คุยไรกันอยู่”
เจี๊ยกกกกกกกก ถ้ามึงจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ แดกหัวกูเลยดีกว่ามั้ยเหนือ แล้วนี่มันได้ยินอะไรบ้างรึเปล่า!!!!!
“คินมันเตรียมพร้อมอะไรสักอย่างอะ”
บ้านมึงสิธาม!
“ฮะ อะไรเหรอคิน” เหนือทำหน้าเอ๋อ สงสัยเพิ่งมาและเพิ่งงงจริงๆครับ
“เปล่า ไม่มีอะไร” ผมส่ายหน้าดิก
“งั้นกูกลับละ โชคดีทั้งคู่นะเว้ย”ธามโบกมือ
“เอ้า ไม่กลับด้วยกันเหรอวะ” บ้านธามมันอยู่บางแคครับ ต้องลงวนเวียนใหญ่และก็ต่อรถไปอีกที วันนี้มันไม่ได้เอารถมาว่างั้น ส่วนผมกับเชี่ยเหนือต้องลงศาลาแดง ทางเดียวกัน
“กูว่า . . กูจะแวะไปหาเพื่อนนิดหน่อยว่ะ” มันยักไหล่ ชูกล่องคริสปี้ครีมสองโหลขึ้นมา “บ๊ายบายละกัน เหนือ ดูแลคินดีๆด้วย”
“ฮะ หา เอ่อ ครับๆๆ” ไอ้บ้าเหนือก็ยังคงเอ๋อต่อไป
ผมเดินมองไอ้ห่าธามที่หายไปท่ามกลางฝูงชนอุ่นหนาฝาคั่ง มันหันกลับมายิ้มให้อีกครั้งก่อนจากไป ผมรู้ . . ที่มันยิ้มให้ไม่ใช่ผมหรอก แต่เป็นผู้ชายที่ยืนค้ำหัวอยู่ข้างๆผมนี่ต่างหาก รอยยิ้มแห่งการจากลา ผมไม่คิดว่ามันใจง่ายหรอกนะ คนบางคนก็โดนใจเรา ทำให้เราหวั่นไหวตั้งแต่แรกพบสบตา อย่างเช่นไอ้ธามกับไอ้เหนือนี่ไง
“นี่เราไม่ต้องรีบไปทะเลกันเหรอ” เหนือพูดขึ้นมา ทำให้ผมหลุดออกมาจากภวังค์
“เห้ย รีบสิ” ผมสะดุ้ง “เดี๋ยวไปดูพระอาทิตย์ตกดินไม่ทัน”
“งั้นก็รีบไปกันเหอะ”
เวลาสี่โมงเย็นกว่าๆกับวัยรุ่นสองคนหอบของพะรุงพะรังบนบีทีเอส ไอ้เหนือยืนพิงผนังโบกี้รถ ส่วนผมก็ยืนเกาะกระจกประตูดูวิวเมืองหลวงของประเทศที่เป็นบ้านเกิดผมอยู่ในที ตอนรถเลี้ยวไอ้เชี่ยเหนือจับตัวผมใหญ่ สงสัยกลัวผมหลุดทะลุออกนอกประตูไปตกอยู่พื้นถนน พอรถกระตุกบ่อยๆเข้า มันก็เลยจับแขนผมไว้อย่างนั้น
ไม่ได้แคร์สายตาผู้หญิงคนไหนที่จ้องหน้าเหนือตาเป็นมัน ถ้าพวกเธอลากมันกลับบ้านได้ คงทำไปแล้ว . .
“บ้านมึงอยู่ไหนอะ” เหนือถามเบาๆ
“เลียบทางด่วนรามอินทราอ่ะ” ผมตอบ “มึงถามเนี่ย มึงรู้มั้ยว่าตรงไหน ฮ่าๆๆ”
“ไม่รู้ว่ะ” มันยิ้ม แล้วจ้องหน้าผมต่อ
“จ้องไม”
“คิดถึงบ้านล่ะสิ”
“ก็..” ตอบไงดีล่ะ คิดถึงแม่ คิดถึงยาย ก็มีคิดๆอยู่บ้าง ผมคุยกับยายบ่อย แต่กับเคท พวกคุณจำตอนแรกกันได้ป่ะครับ ที่ผมคุยกับเคทแล้วจู่ๆไอ้เชี่ยเหนือก็มาถีบผมอ่ะ นั่นแหละคือตอนที่ผมคุยกับเคทล่าสุด
“มีบ้าง”
“ไม่ต้องไปบางแสนก็ได้ ไปหาพวกท่านสิ”
“ไม่อ่ะ” ผมปฏิเสธ “ไว้เจอพวกท่านตอนปิดเทอมก็ได้”
เหนือไม่พูดอะไรต่อ หลังจากนั้นเราก็ลงที่ศาลาแดงแล้วก็ช่วยกันหอบหิ้วถุงช้อปปิ้งทั้งหลายไปยังโรงแรมของบ้านไอ้ธาม
พี่เปิ้ลส่งรถยนต์มาให้แล้วโดยที่ไม่บอกอะไรกับยาย พี่เปิ้ลเป็นเลขายายที่ดูแลผมมาตั้งแต่ผมเรียนอนุบาลเรียกได้ว่าเป็นผู้ปกครองผมอีกคนเลยก็ได้ เวลาที่ยายไม่ว่างดูแลผม ก็ได้พี่เปิ้ลนี่แหละมาช่วยดูแลแทน พาไปกินไอติม พาไปสนามเด็กเล่น ตอนนี้พี่แกสามสิบห้าแล้วครับ
“คุณหนู กรี๊ดดดด หล่อเวอร์ค่า ไปเรียนต่างจังหวัดแต่ความหล่อก็ยังไม่ลดลงเลย” พี่เปิ้ลเห็นหน้าผมปุ๊บก็ตรงเข้ามาหอมซ้ายหอมขวาปั๊บ เธอรูปร่างอวบหน่อยๆ แต่หน้าตาสวยใช้ได้ แต่งงานแล้ว ลูกสองคนกำลังเรียนประถม
“พี่เปิ้ล คินโตแล้วน้า” ผมอายไอ้เหนืออยู่นะครับบางที มันเอาของยัดเข้าหลังรถเสร็จเรียบร้อย แล้วก็ยืนมองพี่เปิ้ลกอดผมอยู่
“อุ๊ย ใครอ่ะน้องคิน หล่ออลังการงานสร้างมากๆอ่ะ” พี่เปิ้ลเลิกกอดผมแล้วจ้องหน้าไอ้เหนือทันทีอย่างไม่ปิดบัง
“มันชื่อเหนือครับ เพื่อนคินเอง”
“อุ๊ยต๊ายตาย หล่ออ่ะ!!! หล่อมาก!!! หล่อได้อีก!!!”
“พี่เปิ้ล พอเหอะ ไอ้นี่มันบ้ายอ” ไม่ทันขาดคำผมก็เห็นไอ้เหนือยิ้มกริ่มกับคำชมของพี่เปิ้ล
“อร๊ายยยย ยิ่งยิ้มก็ยิ่งน่ารัก กรี๊ดดดดเลยค่า”
“พี่เปิ้ล ยายสั่งให้ไปดูสาขาที่สุขุมวิทไม่ใช่เหรอ”
“ตาย! พี่ลืมไปเลย” พี่เปิ้ลอ้าปากค้าง “คุณหนูมาไวไปไวมากๆอ่ะ”
“แหะๆ วันจันทร์ก็เรียนตามปกติแล้วครับพี่”
“ไม่เป็นไร” พี่เปิ้ลยื่นขนมมาให้ “เอ้านี่ค่ะ ขนมของโปรดของคุณหนู พี่ไปเหมามาให้หมดร้านเลยนะ”
“คินกินหมดคงอ้วนตาย” ผมอดบ่นไม่ได้ ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองมีพุงยังไงก็ไม่รู้
“อิอิ ช่วงนี้ผอมๆซูบๆไปนะคะ คุณหนูต้องทานให้มากเข้าไว้”
“คร้าบบบบพี่”
“พี่ไปก่อนนะคะ กลับช้าห้านาทีเดี๋ยวคุณหญิงเอาพี่ตาย!”
“ครับ ฝากดูแลยายกับแม่ด้วยนะ”
“พี่เปิ้ลตลกดีนะ” เหนือมันคุ้ยถุงของกินอยู่ที่นั่งข้างๆคนขับครับ ส่วนผมกำลังขับรถอยู่บนทางด่วน มุ่งหน้าไปชลบุรี แสงแดดเริ่มจางลงไปเรื่อยๆ คาดว่าน่าจะถึงทันตอนที่อาทิตย์กำลังตกพอดี
ในใจผมเคยฝัน . . อยากจะมีใครสักคนไว้ร่วมเดินทางไกล แบบที่ทำให้ผมไม่ต้องรู้สึกอึดอัด สามารถสบายใจอยากคุยเรื่องอะไรก็ได้ อยากกินอะไรก็กิน และในใจผมก็ไม่เคยฝัน ว่าวันหนึ่งคนที่ผมแอบมองมานานร่วมหลายปีมันจะกลายเป็นเพื่อนร่วมทางที่ผมฝันหา
“นี่มึง” ผมเอ่ย ขณะขับรถบนทางด่วนอย่างเชี่ยวชาญ
“ครับ”
“คิดอะไรอยู่วะ”
“ฮะ?!” ดูเหนืองงกับคำถามไม่น้อย เพราะมันกำลังคุ้ยหาของกิน แต่ผมอ่ะขับรถเฉยๆ มันสมควรที่จะถามผมมากกว่า แต่ผมก็ถามมันซะงั้น เพลียมั้ยครับ “อ๋อ คิดอยู่ว่ามึงจะกินอะไรในนี้”
“ฮ่าๆ” ก็บอกแล้วผมไม่สมควรถามออกไปเลยสักนิด “แล้วรู้ป่ะกูคิดไรอยู่”
“กูจะรู้ได้ไงวะ”
“นั่นสิ”
“อะไรของมึงครับคิน”
“เปล่า” ผมยักไหล่ มองถนนข้างหน้า “แค่มีความสุข”
พอผมพูดจบไอ้เชี่ยเหนือหันขวับมาจ้องคอแทบหัก หลังจากนั้นไม่นานมันก็แย้มยิ้ม และก็ลูบหัวผมเบาๆ
“กูก็มีความสุข”
“เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ทะเล้ ทะเล วู้ววววววววววววววววววววววววววววววววว” พอเช็คอินเรียบร้อยที่โรงแรม(ของบ้านผมเอง) ผมก็เดินใส่แตะริบเคิลมายังทะเลที่อยู่ไม่ห่างจากโรงแรมมากครับ แต่ต้องเดินเหมือนกัน ผมสูดลมเย็นๆเข้ามาเต็มปอด ผมชอบทะเล(ตอนใกล้จะมืด)ที่สุดในโลกแล้ว
“เฮ้อออ ภูเขาสวยกว่าเยอะ” เหนือรำพึง ทำเอาผมมองค้อนขวับ ก็ก่อนจะมาถึงบางแสนนี่เถียงกันจะเป็นจะตายเรื่องทะเลกับภูเขา มันเป็นชาวเหนือก็เลยโคตรจะเข้าข้างบ้านตัวเอง มันชอบต้นไม้และก็วิวสูงๆ สมกับชื่อเหนือของมันจริงๆ ชอบอยู่เหนือคนอื่น
“ทะเลสวยกว่าโว้ย”
“ภูเขาอ่ะ”
“ทะเล”
คาดว่าเถียงกันอีกสามวันก็คงไม่มีใครยอมใคร ผมถอดรองเท้าเอามาถือเดินเลียบชายฝั่งไป ท่ามกลางแสงสีส้มหม่นๆเพราะอาทิตย์กำลังจะตกดิน คนเริ่มน้อยลงเพราะมันมืดและน้ำก็ขึ้นมามากแล้ว
“เดินดีๆ ระวังด้วยเผื่อมีเศษแก้ว” เหนือส่งเสียงเตือนมาจากทางด้านหลัง ผมหลั่นล้ามากผิดปกติอาจเพราะสาเหตุที่ว่าเครียดมานานแสนนานกับเรื่องเรียน(ดีไม่ดีเรื่องไอ้คนที่เดินตามมาด้วยนี่แหละ)
“เชี่ยเหนือ มึงขายาวกว่ากูทำไมเดินช้าอย่างงี้ว้า” ผมร้องตะโกนบอกมัน ที่อยู่ห่างออกไปราวๆแปดเมตร
“กูเดิน มึงวิ่งต่างหากล่ะ”
“ชิ” ผมวิ่งหนีมันซะเลย แต่ทว่า . . “เชี่ยยยยยยยยยยย!!!!”
เจ็บไปถึงทรวงใน T^T
ชาตินี้กูจะไม่ขอแดกไฮเนเก้นอีกแล้ว
“คิน!!!!” เหนือวิ่งมาหาผมทันทีที่ผมล้มลง คลื่นน้ำทะเลซัดมาตอนที่มันมาจับตัวผมไว้ เปียกทั้งคู่ “ไม่ทันขาดคำเลย!!!”
“เจ็บสัดอ่ะ!” ผมร้องโอดโอย เลือดไหลออกมาจากฝ่าเท้าผมสีแดงแจ๋ ซวยขั้นเทพ
และเพราะความประมาทของผมเอง TT
“รีบไปทำแผลเถอะ”
“อื้ม”
เหนือมันยกตัวผมพาดบ่าไว้อย่างง่ายดาย อายคนก็อายอยู่นะครับ แต่ถ้าไม่รีบล่ะก็ ฝ่าเท้าผมเหวอะหวะเพราะบาดทะยักแหงซะ ให้ตาย นี่คือเรื่องจริงของชีวิตคนครับ ซวยบรรลัย ซวยระเบิดระเบ้อ แม่ง!
โชคยังดีที่โรงแรมบ้านผมระดับ5.5ดาว มีห้องปฐมพยาบาลเพรียบพร้อม เหนือจิ๊กของออกมาจากห้องนั้นโดยไม่เกรงอกเกรงใจ ผมรู้ตอนที่มันก้าวเข้ามาในห้องที่ผมมาเปิดเอาไว้นี่แหละ
ผมหน้าซีด ส่วนมันนั่งลง พร้อมๆกับ . . แค่คิดก็ซี๊ดแล้ว ทิงเจอร์ แอลกอฮอล์ พ่อมึงตายแม่ยายมึงสิ้น แสบแน่กู กูไปทำเวรทำกรรมไว้ตอนไหน โอ้ยยยยยย TT
“คิน เอาเท้ามานี่”
“ไม่โว้ย ม่ายยยยยยยยยยยย”
“เรียนหมอมายังไง รู้ว่าเป็นแผลก็ต้องทำแผลสิ”
“หมอฟัน ไม่ใช่หมอห้องฉุกเฉิน ฮือออ” ผมร้องจ๊าก(ไว้ก่อน) ทำหน้าเหยเกหนีสำลีของไอ้เหนือสุดฤทธิ์ น้ำตาผมปริ่มขอบตา ก็มันทั้งกลัวทั้งเกลียดอ่ะ
“หมอเหมือนกันอ่ะแหละ” เหนือยังไม่ละความพยายาม “ส่งเท้ามาสิ เหนือดูแผลแล้ว ไม่น่าจะลึกอะไร” น้ำเสียงของมันอ่อนลง . .
แต่ที่ทำให้ผมอึ้งไปกว่านั้น . .
คือสรรพนามที่เรียกแทนตัวเองของมัน . .
แหมะ
“เชี่ยเหนือออออออออออออออออ!!!!!!!!!!! โอ้ยยยยยยยยยยย”
“สู้ๆ อย่าดิ้นด้วย เดี๋ยวไม่สะอาดนะ” เหนือจับเท้าผมไว้แล้วก็บรรจงเช็ดสำลีตรงแผลผมด้วยทิงเจอร์หรือไม่ก็แอลกอฮอล์นี่แหละ ไม่รู้อะไร แต่แสบโคตรรรรรรรรรรรร มึงจงใจหันเหความสนใจของกูใช่มะ ฟวย แผนล้ำลึกโคตร!!!
การทำแผลเป็นไปอย่างทุลักทุเล จนในที่สุดมันก็ใช้ผ้าก๊อตสีขาวพันเท้าให้ผมสำเร็จ แผลประมาณนิ้วก้อยครับ เป็นรอยยาว แม่ง และเลือดก็ทำเป็นไหลออกมาซะเยอะ ให้กูเผลอคิดว่ากูเนื้อหลุด
ผมนั่งแกร่วดูทีวีในห้องอย่างเซ็ง โคตรเซ็ง อยากจะไปพัทยาเดินดูฝรั่งเอกซ์ๆโนตมๆซักหน่อย ไอ้เหนือมันเดินไปเดินมาทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ จนในที่สุดมันก็นั่งแหมะลงข้างๆผมที่ทำหน้าเหมือนมีขี้มาจ่อใต้จมูก
“เซ็งว่ะ” ผมบ่น “กูอุตส่าห์รอคอยเพื่อที่จะมาทะเลอันเป็นที่รักของกู แล้วมึงดูสิ เท้าแตะทะเลยังไม่ถึงสิบนาทีดีเลยอ่ะ โดนจ้วงเข้าให้ แม่งงงงง …”
“คิน…”
“มึงไม่ต้องมาซ้ำเติมกูเลยนะ กูเซ็งจน …”
“เป็นแฟนกัน”
“…”
“…”
“…”
“…เป็นแฟนกับเหนือนะ”
น้ำตา . . ไหลออกมาไม่รู้ตัว
น้ำตา . . มาจากไหน เยอะแยะวะเนี่ย !!!
ผมมือไม้สั่น ตัวแข็งทื่อไปหมดด้วยความอึ้ง หัวใจเต้นแรงจนผมไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไป
ดีใจ . .
เหนือที่นั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆหยิบแหวนออกมาจากกล่องแล้วสวมให้ผมที่นิ้วนางข้างซ้าย แหวนคู่ . .
“คิดไว้ตั้งนานว่าจะขอคินริมทะเล แต่คินดันเหยียบเศษแก้วซะก่อน” ใบหน้ามันแดงแจ๋ ก้มหน้างุดราวกับไม่กล้าสบตา “ใส่ให้กูบ้างเด่ะ”
มันยื่นแหวนยื่นนิ้วมาให้ แต่ผม . .
นิ่ง
“เฮ้ยยย ร้องไห้ทำไม”
ผมสะอึกสะอื้นร้องไห้โฮ ไม่ได้ตั้งใจนะ มันไหลออกมาเอง
“กู . . เฮ้ย มึงเสียใจเหรอ ที่กูขอคบกับมึง” เหนือมันหน้าเสียไปเลย
“ใช่!!!!” ผมโวยวายทั้งน้ำตา “มึงแม่งงงงงง . . ฮึก ขอคบกูช้า พอมาขอกูก็ทำกูตั้งตัวไม่ทัน ฮึก ไอ้ชั่ววววว ไอ้เลวววว สัดหมาเอ๊ยยย กะ กู กูดีใจเหี้ยยยยยยยยยยยยๆ”
เหนือรวบทั้งตัวของผมเข้าไปกอดปลอบประโลม จากที่มันหน้าเสียกลับกลายเป็นหน้ายิ้มขึ้นมาในบัดดล
“โอ๋ๆๆ อย่าร้องนะๆ ขอโทษษษษษษษษษษษ” มันลากเสียงยาว “ไม่ช้าก็เร็วก็ขออยู่แล้ว”
“ไปตายซะมึง” ผมพูดทั้งน้ำตา
“ใจร้ายว่ะให้แฟนไปตาย”
“คะ ใครแฟนมึง ฮึก กูไปตกลงตอนไหน ฟวย”
“เมื่อกี้ไง”
“ฮะ”
“มึงพูดว่าคำว่าตกลงแล้ว ฮ่าๆๆๆ”
“เกรียน”
ตลกตายล่ะไอ้หล่อเอ๊ย ผมขยุ้มเสื้อมันแน่นทั้งเช็ดน้ำตาเช็ดขี้มูก เอาให้แม่งโสโครกกันไปข้าง
“สรุปตกลงนะ”
“ไม่น่าถาม” ผมเขกหัวมันดังโป๊ก มันร้องอูย และก็หยิบแหวนของมันมายื่นให้
“ตกลงแล้วก็ใส่ให้สิครับ”
ผมจิ๊ปากทำเสียงไม่พอใจ . . แต่ผมว่าตัวเองอย่าทำให้มันเสียบรรยากาศมากไปกว่านี้อีกเลย
ผมเอาแหวนที่ไซส์ใหญ่กว่าของผมมากมาจ่อไว้ที่นิ้วนางยาวเรียวของมัน แต่ยังไม่ใส่ให้
“อะไรอ่ะ” เหนืองง “คินนนนน อะไรของมึงเนี่ย มึงกำลังจะทำให้กูเป็นบ้าแล้วนะครับ!!” มันเกาหัวตัวเอง “เสียความมั่นใจอ่ะ”
“กูแค่อยากจะบอกว่า ฮึก . . กูขี้หึง และกูก็กินจุนะ”
พูดจบปุ๊บ .. ผมก็สวมแหวนให้มันทันที
“มึงไม่มีทางเลือก มึงต้องรับกูให้ได้แล้วล่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ น่ารักว่ะ” เหนือคว้คว้าผมเข้าไปหอมหนึ่งฟอด พร้อมกับจุ๊บเบาๆที่มุมปาก “กูรู้มาตั้งนานแล้ว”
“มึงไปเอาแหวนมาจากไหนอ่ะ”
“ก็สั่งทำอ่ะ เพิ่งไปเอาเมื่อเช้าตอนที่มึงหลับ”
“สวยดีนี่หว่า”
“อยู่แล้ว แฟนมึงตาถึงใช่มั้ย”
“ดูมึงเห่อกับคำว่าแฟนนะ”
“ก็ . . นิดหน่อย ฮ่าๆๆๆๆ”
“แล้วไอ้ถุงยางข้างใต้กล่องแหวนนี่ มึงไปเอามาพร้อมๆกับแหวนรึเปล่า”
เหนือชะงัก มองตามสายตาของผม แล้วหยุดลงที่กล่องดูเรกซ์สีชมพูโดดเด่นเป็นสง่าอยู่ข้างกล่องแหวน
“คือเอ่อ …”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่มึงหวังจะมาเผด็จศึกกูที่นี่ใช่มั้ย?!!!!!!!!!!!”
“เห้ยยยย เปล่าคร้าบบบบบบ เปล่านะ จริงๆๆๆๆ”
“เชี่ยเหนือ กูไม่ได้โง่นะ”
“ก็เผื่อไว้ไง เผื่อมึงกับกูแบบ..”
“คืนนี้มึงนอนนอกห้องเลยนะ”
“เห้ย ไม่เอานะ” เคยเห็นไอ้เสือกลายเป็นแมวหงอยมั้ยครับ ไอ้เหนือนทีตอนนี้นี่แหละ แมวหงอยของจริง!!!
“กูไม่ไว้ใจมึง”
“คินนนนน กูไม่เคยคิดอะไรกับมึงอย่างนั้นนนนนนนน”
“ใครจะเชื่อ!”
วันนั้น . . ผมได้ทั้งแผล ได้ทั้งแฟน และก็ได้ยินเสียงไอ้เหนือเคาะประตูห้องนอน ทั้งอ้อน ทั้งขอโทษ ดังอยู่เกือบทั้งคืน
. . กูยังไม่พร้อมT^T
ผมไม่รู้ว่าผมจะอยู่รอดปลอดภัยจากไอ้หื่นนี่ได้นานเท่าไหร่
“แฟนคร้าบบบบบบบบ ให้นอนด้วยเหอะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้วไม่ใช่เหรอ นะๆๆๆๆ”
“ไม่โว้ยยยยยยยยย รักแฟนคร้าบ ราตรีสวัสดิ์นะ”
ผมไม่รู้มันทำหน้ายังไง แต่มันเงียบไปแล้ว . .
คงจะยิ้มเหมือนกูอยู่ล่ะสิท่า
:-[ :-[ เหนืออด เพราะนานเกิ๊นกว่าจะขอคินคบ 5555
ยิ่งเม้น ยิ่งไลค์ คนเขียนยิ่งอัพ ใกล้จะสอบก็อัพ ฮี่ๆๆๆ
รักคนอ่านนะค้า : ) o18
http://www.facebook.com/ChiffonCakeCafe
-
:z13:
“…เป็นแฟนกับเหนือนะ” :o8: เขินแทนคิน...รอวันนี้มานาน
“แล้วไอ้ถุงยางข้างใต้กล่องแหวนนี่ มึงไปเอามาพร้อมๆกับแหวนรึเปล่า” เหนือโคตรเตรียมพร้อมเลยอ่ะ!! :laugh:
คนเขียนขาเมื่อไหร่คินจะพร้อมล่ะคะ??!! >.<
-
กว่าจะได้เป็นแฟน
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
กรี๊ดดดดดด
คินทำสำเร็จแล้ว ในที่สุดเหนือก็มาอยู่แทบเท้า :laugh:
-
มีแฟนแล้วแกล้งแฟนแบบนี้ เดี๋ยวมีมือดีฉกไปจะหนาว :m20: :m20: :m20:
-
กริ๊ดดด เป็นแฟนกันจนได้
เหนือนี่สมชื่อเหนือเลย
มาเหนือเมฆแต่ดันไม่ระวัง
เอากล่องถุงยางให้คินเห็น
ได้ไงเนี่ยย แห้วเลยย
-
น่ารักอ่ะ >////< เหนือเรียกตัวเองว่าเหนือก็น่ารักดีนะ อิอิ
ในที่สุดก็ขอเป็นแฟนกันแล้ว ตกลงกันแบบวาจากันเรียบร้อย แหมปล่อยให้คิดกันไปกันมาอยู่ได้เน้อ ฮ่าฮ่า
คินไม่ต้องกลัวไปนะ มีอะไรก็ปรึกษาเพื่อนธามก็ได้นิหน่า กร๊ากกกกก
ให้เวลาคินทำใจเล็กน้อยยย แต่ว่านะ คินไม่เสียดายบรรยากาศดีดีที่มาเที่ยวทะเลหรอออ หึหึ ฮ่าฮ่า
รออ่านตอนต่อไปค่าาาา เป็นแฟนกันแล้วววววว วู้ๆ
:กอด1:
-
:o8: :o8: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิเหนือ อิพ่อพระเอก อร๊ายยยยยยยยยย สุดยอดมากกก โอยยย ปลาบปลื้ม เยี่ยมมาก
อ่านไป ยิ่มไปเขินไปแทนคินเลย โอยยย โรมานซ์สุดๆ (แต่เสียไปนิดตรง ลูกสาวชั้น มันเขินกร๊ากกก :laugh:)
เหนือมันเหนือชั้นเหนือเมฆเหนือคน จริงๆ อิหย๊ะ ต่อไปจะได้เหนือคินแล้วน่ะ :haun4: :haun4:
คินแกรก็พร้อมได้แล้ว แม่ๆปูเตียงให้พร้อมแล้ว :oo1:
-
ฮี๊ยยย!!!เอาให้คินเห็นทำไม
ชะอุ๊ย...ลืมตัว :try2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จุดพลุ*
:mc3: :mc2:
แบบนี้ต้องฉลอง
ในที่สุดคินน้อยของเจ๊ก็จะมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว
กระซิกๆ เจ๊ดีใจน้ำตาไหลพรากๆแล้วจ้ะ
:m2:
ดีใจกับน้องคินไปแล้ว แอบสงสารน้องธาม
กลับไปดีกับแฟนคนแรกซะสิ
แบบว่าเค้าอุตส่าห์ได้จิ้นของหนูไปแล้ว
ก็ต้องรับผิดชอบสิเนอะ
:z1:
-
โอ้ได้แ ฟ น ที่บางแสนเน้อ
-
เขินว่ะ .. -////////////-
เขินโคตรๆ อ่านแล้วนั่งยิ้มแก้มแทบแตก
โอ๊ยไม่ไหวแล้วอะ คินน่ารักมากๆ
เหนือมาแม่งมาเหนือเมฆ 5555555
โอ๊ยยยย เอาใจเราไปเลยเหอะ ♥♥
อยากกด +1 ล้านครั้ง แต่มันได้ครั้งเดียว
คนแต่งอย่าว่ากันนะ 55 (:
-
ว๊ากกก เป็นแฟนกันแล้ว เย้เย้ :mc4: ถ้าไปขอริมทะเลคงโมแมนติกกว่านี้นะเนี่ย o18
-
ทำไมเวลาบรรดานายเอกอาย
จะต้องพาลด่าพระเอกด้วยนะ :laugh: :laugh:
แต่ก็นะ น่ารักดี ชอบ :impress2:
-
:-[ :-[เป็นแฟนกันแล้ว :mc4: :mc4:
คินอย่าใจร้ายกับเหนือเลยนะ
เปิดประตูเหอะ :impress2:
ขอบคุณมากค่า :กอด1:
-
:mc4: :mc4: ฉลองๆ ในที่สุดก็ได้เป็นแฟนกันซะที
เราอ่านรวดเดียวจบเลย :laugh: น่ารักจริงๆ
-
เป็นแฟนกันแล้วววว
:กอด1: :L2:
-
หลัง ๆ มานี่เหนือทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ
-
แม่ยกคินดีใจ คินขายออกซะที
-
อั๊ยย่ะ น้องเหนืิอจะน่ารักไปไหน อยากได้หนึ่งคนด่วน
อ่านไปกัดผ้าห่มไป ดีใจแทนคินอ่ะ
มาอัพอีกนะ ติดเวอร์
-
คินเหมือนเด็กเลยอะ น่ารักดี
ต่อไปเหนือต้องตามดูแลแฟนดีๆนะ
-
เป็นแฟนกันแล้วววว >///<
-
เหนืออ >//<
กรี๊ดดดดดดดดดดด
เรารอลุ้นมานานและ อ๊ายยย
เขินอะ เป็นแฟนกันแล้วๆๆๆ
-
น่ารักทั้งคู่เลย
เป็นแฟนกันแล้ว
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:-[
-
โอ๊ย น่ารักมากอ่ะ น่ารักที่สุด
เป็นการขอเป็นแฟนที่น่ารักขั้นเทพจริง ๆ :-[
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >///<
รอคำนี้มานานมากอ่ะเหนือนที อยากจะชักดิ้นชักงอ
คินตายินดีด้วยนะจ๊ะ ความหวังสำริดผลแล้วววววววววววววววววววววววว
แบบว่าลุ้นมาหลายตอนลีลาเหลือเกินไม่ได้ดั่งใจ ตอนนี้โอเคอภัยให้
น่ารักมาก แทนตัวเองว่าเหนือ เรียกคินอีก กริ๊ดดดดดดดดดดดดด (อีกรอบ)
ถูกใจคนแต่งมากวันนี้ มาจุ๊ฟสักทีสองที :man1:
:pig4: นะคะ มีความสุข ชะชะช่า :z2:
-
น่าร๊าาาาากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ^^ o13
-
อ่านไปยิ้มไปจนแก้มจาแตกแย้ววววววววววววว :-[
-
รอวันที่คินจะพร้อมแต่ถ้ายังดื้อ ไม่ยอมเราจะให้เหนือปล้ำ
-
ฮาอ่ะ :laugh:
เหนือเค้าเตรียมพร้อม
แต่เหมือนคินเราจะยังไม่พร้อมนะ
ชอบจังไม่ได้โรแมนติก :-[ :-[
แต่ขอเป็นแฟนกันได้น่ารักมาก
+1 ให้กับคู่รักคู่ใหม่ :L2:
-
:o8:ในที่สุด รักคินกับเหนือ รักคนเขียน และขอเสนอแนะให้คนเขียนรวมเล่มเลยค่ะ ยอดขายถล่มทะลายแน่นอน ใครเห็นด้วยกับเรา เอ้า ยกมือขึ้นนนนน o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ขอเป็นแฟนแบบไม่ให้รู้ตัว
ก็ตกใจแย่สิ
แต่น่ารักดีน่ะ เหมือนจะเขินกันยกใหญ่
จำได้ว่าเมื่อก่อน คินมันไม่ว่ะโว้ยขนาดนี้นี่หน่า
-
น้ำตาเกือบไหลพร้อมคิน :o8:
โอยยย...อยากจะสกรีม ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้ว
เหนือน่ารักมากๆ :-[
-
:impress2:ยิ่งใกล้สอบคนอ่านก็ยิ่งอ่านเหมือนกัน
เหนือ<-แกน่ารักอ่ะ >///<
รอลุ้น..เมื่อไรจะเผด็จศึก หึๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย น่ารักอ่า น่ารักมากกกกกก :m1:
ในที่สุดเหนือก้ขอคินสักที :laugh:
แล้วเมื่อไหร่คินจะยอมเหนือล่ะ คนอ่านลุ้นอยู่นะเนี่ย :haun5:
+1 ให้คนแต่งค่ะ :กอด1:
-
เหนือต้องเข้าใจ วันนี้ไม่ได้.. เพราะเป็นวันมาฆบูชา วันพระละเว้นจ้ะ :laugh: :laugh:
-
กี๊สสสสสสสสส เป็นแฟนกันแล้ววววววว
มีความสุขที่สุด o7
กว่าจะขออ่ะ ลุ้นแล้วลุ้นอีก อิอิ เขิลอ่ะ เค้าเป็นแฟนกันแล้ว :-[
คินตาเป็นแฟนเหนือนทีแล้วอ่ะ เขิลลลลลลลล โอยยยยยยยย ไม่ไหวแล้ววววว
:-[
อยากอ่านหวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:-[
-
เหนือสู้ๆ ของที่เตรียมไว้ต้องรีบใช้เดี๋ยวหมดอายุ
-
เป็นแฟนกันแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หนุกมากกกกกก
รอตอนต่อไปค่ะ คินน่าร๊ากกกกกกก
-
คืออ่านมาก็รู้ความรู้สึกของั้งคู่อยู่แล้ว แต่ยังไม่มีใครพูดอย่างเป็นทางการ
แต่พออ่านเจอประโยคที่ว่า ' เป็นแฟนกันนะ' นี่แทบจะกรี๊ดลั่นร้านเช่าหนัง
ยินดีกับทั้งคู่ด้วยมาก ๆ
รอวันที่คินตาพร้อมอยู่ตลอด ๆ (ไม่ค่อยหื่นเล้ย 555) :impress2:
-
ชอบใจ :laugh:
นอนนอกห้องนี่คือที่โซฟาใช่ไหมไม่ใช่นอกห้องเลยจริงๆ ถ้างั้นคินก็โหดไปนะแอบสงสารเหนือ
หรือจะสมหน้าหน้าดีไม่รู้จักแอบให้เนียนๆ :pigha2: อดแ-ก เลยอิอิ
-
:-[ น่ารักจนอยากจะกรี๊ด หวานอ่ะ เหนือ..พอเป็นแฟนแล้วน่ารักเหมือนน้องแมว
-
เหนือน่ารักมากกกกกกกกกกกกก โรแมนติกก้เป็นด้วยยย เขิลแทนคินจริงๆ :-[ :-[ ว่าแต่รอตอนเหนือเผด็จศึกคินอยู่นะคร๊าาา :z1:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก อย่าพึ่งรีบใช้เลย คินเป็นแผลอยู่นะ(เกี่ยว?)
ยังมีโอกาสอีกเยอะค่อยๆ หาเอาข้างหน้าล่ะกัน
-
น่ารักที่สุด......ได้เป็นแฟนกันซะที :a2:
คินใจร้าย....สู้ๆ นะเหนือ เราจะเอาใจช่วย :z1:
-
+1 ค่าาาาาาาาาาาาา
คินน่ารัก เหนือก็น่ารักมาก :-[
อ่านแล้วมีความสุขจัง :impress2:
รอ :call:
-
ตอบคนอื่นได้เต็มปากเต็มคำแล้วใช่มั้ยล่าคินตา คิคิ
เหนือนทีคะ เสียเชิงหมดวุ้ยยยยยยยย
ให้(ว่าที่)เมียข่มได้ยังไงกันเนี่ยยยย ไม่ต้องเดาอนาคตเล้ยยยยยยยย :m20:
-
กรี๊ดดดดดดังดัง
เป็นแฟนกันแล้ว :z2:
บวกเป็ด
-
กรี๊ดดดดดดดดด เป็นแฟนกันแล้ว เป็นแฟนกันแล้ว เป็นแฟนกันแล้วว !!
ในที่สุดก็มาถึงวันนี้ ปลื้มปริ่มแทนคินตาม๊ากกกก คินน่ารักสุดๆเลยอ่ะ ><
ชอบที่บอกว่า ขี้หึงและกินจุนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ โอ๊ยยย คินจะน่ารักเกินไปไหน!!!!
เหนือก็น่ารักขึ้นเยอะ เกือบจะลืมภาพที่เคยต่อยคินช่วงแรกไปเลย ฮ่าๆๆๆๆ
คินใจอ่อนเร็วๆหน่อยนะลูก เหนืออุตส่าเตรียมของมาใช้งานซะขนาดนี้ กร๊ากกกกกก
-
ววันที่รอคอยยย xDD
-
ถึงไม่ขอริมทะเลก็ยังหวานได้อยู่ อิเหนือดีใจออกนอกหน้ามาก คินอย่าใจอ่อนง่ายๆนะ เราอุส่าห์ตามมาตั้งนาน
-
ดีใจ.....ที่ธามยังเป็นเพื่อนรักของคินต่อไป
ดีใจ.....ที่เหนือขอคินเป็นแฟนสักที :-[
ดีใจ.....ที่ทั้งสองเป็นแฟนกันอย่างถูกต้อง(?)
และสุดท้ายดีใจ....ที่ได้อ่าน ปวดแก้มหมดแล้วเนี่ย
คินกับเหนือมารับผิดชอบเค้าซะดีๆเลยนะ :o8:
ท้ายสุดขอให้ธามเจอคนที่ดีและรักกันมากๆนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
อ๊ายยย เขินแทนคินเลยอะ เหนือโรแมนติกโคตรๆๆน่ารักมากๆๆๆๆ
-
คุณเหนือนที หื่นนนนนนนนนนน :impress2:
-
ว๊ายยยยยย
หวานอ่ะหวาน
ถ้าคินตายอมสักหน่อยนะอิอิ
คงมีลุ้นฉากNCหึหึหึ
-
:m13: :m1: :m3: เป็นการขอเป็นแฟนที่น่าร๊ากกกกกกกกก....มากเลยอ่ะ นายเหนือ
สรรพนามเรียกแทนตัวด้วยชื่อ "เหนือ" ก็แสนน่ารัก แถมมีแหวนคู่สวมให้กันอีก...
หืมๆๆๆๆๆ อิจฉา คินตา ทำไมเหนือมันน่ารักอย่างงี้ฟระ ห๊าาาาาาาาาา???
รอตอนคินตาเจอเหนือเผด็จศึกด้วยอ่ะ ไม่ได้หื่นนะ(นิดนึง) แต่แบบว่า... คงน่ารักมากๆๆๆแน่ๆ :o8: :-[ :impress2:
(ว๊าาาา แอบเสียดาย :z1: เหนืออุตส่าห์เตรียมมาพร้อมแล้วอ่าา..... คึคึ)
อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง ขอบคุณนะคะ :pig4: น้อง chiffon_cake สำหรับความน่ารักของเหนือและคินตา
-
ชอบ ๆๆๆๆ ๆ รีบมานะ
รอ .... ร๊อ อออ .... รอ ~ ,,
-
หวานมากๆ อ่านแล้วมีความสุขจัง ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านกันบ่อยๆค่ะ
เข้ามา check ทุกวันเลยนะ วันไหนลงจะรู้สึกว่าวันนั้นช่างโชคดี :)
-
อ่านทันแล้วฮาฟฟฟฟ :mc4:
เค้าเป็นแฟนกันแล้ว ฮูเร่
ลุ้นมาก เมื่อไหร่หนอ คินตาจะสมหวังซักที
แล้วก็ในที่สุด ริมทะเล บรรยากาศโรแมนติก
(เอ่อ ถ้าคินไม่เหยียบเศษแก้วก่อนนะ - -")
รอตอนต่อไปงับ
-
ฮิ้ววววววววว
กว่าจะได้เป็นแฟนกัน
ลุ้นซะแบบบบ เกร็งงงงงง
เหนือจะเปลี่ยนไปยังไงมั้ยน้อออออ
-
น่าร้ากกกกกกเว่อร์ :-[
-
น่ารักกิ๊บกิ้วที่ีสุดอ่ะ
-
นอนนอกห้องคิมเอาจริงนะเนี่ย 555
เตรียมพร้อมไปไหนเหนือเเหวน ถุงยางกะฉลองอ่ะสิ
-
26
พิเศษ ฟิล์ม
กลางดึกคืนที่ทุกคนล้วนแต่สนุกสนานกับการที่ตัวเองสอบเสร็จ แต่สำหรับผม ไม่ว่าจะสอบหรือไม่สอบ จะเครียดแค่ไหนก็ตาม มันก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาได้เลยแม้แต่น้อย
เพราะถ้าหัวใจมันไม่มีความสุข จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต ร้ายแรงหรือดีเด่แค่ไหน มันก็ไม่มีความสุขอยู่ดีนั่นแหละ
ผมถอนหายใจขณะที่กระดกเหล้าเข้าปากเป็นแก้วที่เท่าไหร่ไม่รู้จำไม่ได้ ผมควรจะเคยชินเสียทีกับความรู้สึกนี้ ความรู้สึกปวดแปลบไปทั่วทั้งหัวใจตลอดเวลา นี่ถ้าผมอ่อนแอสักนิดป่านนี้น้ำตาคงไหลออกมาเป็นกระบุงแน่ๆ
เกลียดความรู้สึกแบบนี้ชะมัด . .
ก็ดันไปรักเพื่อนสนิทตัวเอง มิหนำซ้ำยังจับเขาทำ . . เมียอีกนะ
สมควรที่จะนั่งเหงานั่งเศร้าอยู่ร้านเหล้าแบบนี้คนเดียว เปล่าเปลี่ยวเอกา
ร้านประจำของผมเป็นร้านเงียบๆ มีดนตรีคลอเบาๆ เหมาะกับพวกอกหักอย่างผม ผมเป็นหุ้นส่วนร้านนี้เอง จึงไม่แปลกที่มาทุกวันแถมยังแดกฟรี เจ้าของร้านเป็นญาติของญาติอีกที . . น้อยคนนักที่จะรู้ว่าผมเป็นหุ้นที่นี่ เพราะอะไรน่ะเหรอ . . ก็เพิ่งจะเข้ามาร่วมบริหารได้ไม่นานเอง แค่อยากหาอะไรทำเพื่อที่จะได้ลืมอะไรบางอย่างได้ก็เท่านั้น
โทรศัพท์ผมสั่นครืดคราด ข้างๆขวดเบลนสองแปดห้าที่เหลืออยู่ครึ่งกลม ดึกดื่นป่านนี้ใครมันจะโทรมาวะ . . ถ้าเป็นกิ๊งล่ะก็ แม่ง น่าเบื่อว่ะ ผมเตรียมตัวที่จะกดตัดสาย . .
แต่ไม่ใช่กิ๊งแฮะ
นี่มันไอ้เหนือ สุดรักสุดดวงใจสุดจะถวิลหาของไอ้คินตาจอมโวยวายนี่หว่า
มันลงไปเที่ยวกรุงเทพด้วยกันนี่หว่า เห้ย หรือว่าพวกแม่งจะมีเรื่อง! เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงกดรับสายมันอย่างไว
“ฮัลโหล!!”
“เชี่ยฟิล์มมมมมมมม คินตอบรับกูแล้วว่ะ!!!!!!”
น้ำเสียงอะเลิร์ทขนาดนี้ . . ผมว่าไม่น่าจะเป็นเรื่องร้าย
ฮ่า ๆ ๆ เดี๋ยวกูฉลองให้พวกมึงเอง กับเบลนสองแปดห้าคนเดียวนี่แหละ
“ตอบรับอะไรของมึง” ผมแกล้งทำไก๋
“ก็ . . เรื่องที่กูขอคบมันไงเล่า!!” คงจะยินดีปรีดาชิบหาย ผมอดยิ้มไม่ได้ ดีใจกับมันทั้งคู่ครับ คนหนึ่งก็รักซะมากมาย ส่วนอีกคนก็รักแต่ไม่รู้จะรออะไร ในที่สุดก็มีวันนี้สินะ . .
“ฮ่าๆๆ ดีใจด้วย” ผมขอลืมเรื่องของตัวเองไปก่อนนะ “แล้วมึงได้ทำตามที่กูบอกป่ะวะ”
“…” เหนือเงียบแฮะ
“อ้าว ไอ้สัด เป็นไรอีก”
“โดนเฉดหัวออกมานอนนอกห้องอ่ะดิ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เชี่ยเหนือ แม่งกากกกกกกกกกกกกกก”
“กากด๋อยไรล่ะ คินมันคงจะไหวอ่ะนะวันนี้มันไปเหยียบเศษแก้วมา”
“แล้วมันเป็นไรมากป่ะ” นอกจากโวยวายแล้ว มันยังซุ่มซ่าม เอ๋อบ้างในบางเวลา นี่คงเป็นเสน่ห์ของมันสินะบักคิน
“โชคดีแผลเล็กว่ะ” เสียงเหนือดูโล่งใจ “แต่มึง . . เพราะมึงเลย ฟายยยย มึงทำให้กูได้นอนบนโซฟา”
“สมน้ำหน้า”
“คินคิดว่ากูหื่นแล้วมั้ง”
“แล้วมันใช่น้อยที่ไหนล่ะ”
“กูไม่ได้หื่น”
“แต่มึงก็เชื่อกูทำตามที่กูบอก ฟาย” ผมอดหัวเราะไม่ได้ เรื่องมันสองคนเป็นความสุขเดียวของผมตอนนี้ “พอขอเป็นแฟนปุ๊บ ลากไปซั่มบนเตียงปั๊บ มันเป็นเคล็ดรับรองรักกันยืดดดดดดดดดดด”
“เลิกพูดถึงแม่ง กูไม่ได้ทำแล้ว” เหนือทำเสียงจิ๊จ๊ะ ไอ้เวรเอ๊ย มึงคงเสียดายอยู่ล่ะสิท่า . .
“คินขาวนะเว้ย เห็นหน้าแม่งหล่อแบบละอ่อนๆอย่างนั้น เนื้อในมันบาง แถมยังเซ็กซี่มากๆ” เคยอาบน้ำด้วยกันตอนค่ายรับน้องนอกสถานที่ พอจะจำภาพนั้นได้ครับ เพื่อนคณะเดียวกันมองมันตาเป็นระวิงเชียว
“หุบปาก”
“มึงทนไม่ไหวอ่ะดิ” คงจะว้อนน่าดู . .
“กูทนที่มึงพูดถึงคินแบบนั้นไม่ไหวต่างหากล่ะ” อื้มมม สาดนี่ เห่อแฟนชิบหาย ยังไม่ทันไรก็ออกอาการหวงซะแล้ว ของเค้าดีจริงว่ะครับ “แล้วมึงเป็นไงบ้าง เรื่องของมึงอ่ะ”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้สุขกับเรื่องของมันสองคนดี เชี่ยเหนือก็ลากผมกลับเข้ามาหาความทุกข์ซะอย่างนั้น
เวรจริงๆ
“มันก็เหมือนเดิม มันไม่เคยมีอะไรดีขึ้นอยู่แล้ว”
เหนือเงียบไป ผมกับมันหลังจากที่กินเหล้าวงเดียวกันแล้วรู้สึกว่าผมจะได้เพื่อนสนิทเพิ่มมาอีกหนึ่งคน สำหรับไอ้หล่อนี่คงพ่วงตำแหน่ง “แฟนเพื่อนรัก” ด้วย เหนือคงไม่อยากซักไซ้อะไรผมมาก มันเล่าให้ฟังสองสามคำเรื่องเชี่ยคินพาช้อปปิ้งหมดเป็นหมื่นๆ(นี่ถือว่ายังน้อยนะ สำหรับคุณหนูคิน) ทำเอามันตกใจชิบหายเรื่องการใช้เงินของอนาคตเมีย แต่ก็นะ . . แม้จะเกิดมาจากความไม่พร้อมแต่เชี่ยคินก็เกิดมาอยู่บนความเพียบพร้อม ได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง เป็นของธรรมดา
ผมวางสายจากเหนือ และก็พบว่าน้ำสีอัมพันในแก้วกำลังละลาย อืมมม รสชาติคงไม่อร่อยแล้ว . . น่าจะเททิ้งเสีย
ยังไม่ทันจะได้เท ชายหญิงคู่หนึ่งก็เดินเข้ามาในร้านเสียก่อน
ไอ้พีท เพื่อนร่วมคณะกับดาวคณะผมเองครับ เพื่อนผมนี่แหละ ได้ข่าวว่าเพิ่งจะตกลงปลงใจคบกันได้ไม่นาน . . แต่ทำเอาคนที่ผมแคร์น้ำตาตกใน ซึมกะทือไม่เป็นวรรคเป็นเวร
งงกันล่ะสิ
สั้นๆง่ายๆครับ ในตอนนั้นนะ ผมชอบมิก มิกชอบพีท ส่วนพีทชอบคิน . .
มันเหมือนห่วงโซ่อาหาร เอ๊ะ ไม่สิ มันคือห่วงโซ่แห่งความวุ่นวายไม่รู้จบต่างหาก เอาเป็นว่าไอ้คินหลุดรอดจากห่วงนี่ไปแล้ว . . เหลือก็เพียงแต่ผม มิก และพีท 3 คน
พีทมันชอบเชี่ยคินถึงขั้นหลงเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะนั่งเรียนหรืออะไรก็ตามต้องหาโอกาสเหมาะเพื่อที่จะเข้าหาเพื่อนผมทุกที ส่วนไอ้มิกแม่งก็นั่งใจแป้ว พยายามไม่แสดงอาการออกมา ผมคนเดียวที่รู้ ผมคนเดียวที่สังเกตตลอดมา ก็ทำไงได้ ในสายตาผม . . ก็มีแต่มันมาตั้งแต่ปี 1 แล้ว
พอรู้ว่ามิกรักเชี่ยพีทแม่งก็ทำให้มันหลงครับ ตอนที่คินมันรุกเข้าไปหาไอ้เหนือนั่นแหละ เหมือนพีทจะพยายามเข้าหาคินผ่านทางมิก แต่เชี่ยมิกเป็นพวกคิดมากคิดไปเองแต่ไม่ชอบแสดงออก มันทำให้ผมโมโหมาก เพราะบางครั้งผมก็เห็นมันโอเวอร์กับเชี่ยพีทมากเกินไปจนลืมรักตัวเอง จนในที่สุด เมื่ออารมณ์ผมโคตรรุนแรงและสติขาดสะบั้น . . วันนั้นผมจึงได้เสียเพื่อนที่ผมรักที่สุดคนหนึ่งไป และยังไม่ได้เขาคืนกลับมา
แม้แต่คำว่าเพื่อน . . มิกก็ไม่อยากจะให้กับผม
“ความรักแม่งห้ามกันได้ด้วยเหรอวะ!!!!” ผมเคยตะโกนบอกมันท่ามกลางสายฝนหน้าหอมัน ในวันที่ผมจัดการพรากความบริสุทธิ์ของมันไป “ก็เหมือนมึงที่ไปรักไอ้เลวนั่นทั้งๆที่มึงก็รู้อยู่แล้วว่ามันไม่ได้มองมึงเลย”
“นั่นมันเรื่องของกู” มันสวนกลับมา ห้องมันอยู่ชั้นสองและมันยืนอยู่ริมระเบียงที่ฝนสาดใส่นิดหน่อยแต่เชื่อเถอะ ผมเปียกกว่าร้อยเท่า
“…”
“กลับไปซะ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง”
“ไม่ กูไม่กลับ!!” ผมอารมณ์ร้อน เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง มันรู้ดี
“เรื่องของมึง” มันตั้งท่าจะเข้าไปในห้อง
“มิก!!!!”
“หุบปากซะ!!! ไปให้พ้น มึง . . ทรยศ มึงเพื่อนกูแท้ๆอ่ะ มึงเพื่อนกู!!!!!!” มันทึ้งหัวตัวเองอย่างเจ็บปวด ผมกลืนน้ำลายมองดูภาพนั้นอย่างปวดร้าวไม่แพ้กัน มิกให้ผมได้แค่คำว่าเพื่อน และมันก็รักผมแบบเพื่อนมากๆ แต่ผมแม่งเลว ผมเลวเอง
“มิก กูขอโทษ” ผมกระซิบ มันไม่มีทางจะได้ยิน
“ไปให้พ้นหน้ากูซะ”
นั่นอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้พูดได้คุยกับคนที่ผมรักเป็นเรื่องเป็นราว หลังจากวันนั้น นอกจากหน้าผมแล้ว ปลายนิ้วก้อยของผมไอ้เชี่ยมิกก็ไม่อยากจะมอง ผมพยายามซ้ำแล้วซ้ำเล่า อยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม กลับมาเป็นเพื่อนกัน โดยไม่จำเป็นต้องสนใจก็ได้ว่าผมคิดอะไรด้วย ให้เหมือนวันที่ผ่านๆมา . . โอกาสที่ผมขอเป็นครั้งสุดท้าย มิกก็ยังไม่ยอมให้
ยิ่งคิด ผมก็ยิ่งเจ็บปวด นานเท่าไหร่แล้วที่ในหัวผมเอาแต่นึกถึงไอ้ตี๋หน้าจืดๆคนหนึ่ง และหัวใจเจ็บปวดรวดร้าวจนแทบทนไม่ได้
ผมมันบ้า ผมบ้า เพราะผมรัก . .
สองวันต่อมาผมมาเรียนเป็นคนสุดท้ายของห้อง เวลาเก้าโมงเกือบๆจะห้านาที อาจารย์ตั้งท่าจะล็อคห้องแล้วด้วยครับ ผมยิ้มแหยๆให้อาจารย์อย่างเกรงใจ เจ๊แกจิกผมหนึ่งฉึกก่อนสะบัดบ๊อบเดินไปสอนที่หน้าห้องต่อ คณะผมก็เป็นแบบนี้แหละครับ . . เป๊ะเวอร์ เป๊ะเกิน จะหยวนๆให้หน่อยก็ไม่ได้
ผมเห็นหน้าไอ้คินตาลอยเด่นมาแต่ไกล มันนั่งข้างมิก แต่ผมตัดสินใจว่าวันนี้เลือกที่จะไม่สนใจมิกดีกว่า เออแฮะ มึงเลือกได้ด้วยเหรอวะฟิล์ม - -
“สัดคิน มีผัวให้เอาแล้วเหรอมึงอ่ะ” ปากเสีย ปากหมา คือตัวผม
“กวนตีนละครับจวยยยยยย” มันชูนิ้วกลางส่งมาให้ เถื่อนดิบขนาดนี้เนี่ยนะที่ไอ้เหนือผู้ชายหล่อใสเซอร์สะอาดหลงรัก ฮ่าๆ ผมหย่อนก้นนั่งลงข้างมัน ระหว่างภัทรกับคิน ไอ้เชี่ยภัทรอย่าไปสนใจมันเลยครับ มันคือมันสมองของกลุ่ม ปล่อยแม่งแดกชีทกับปากกาสตาบิโล่ต่อไปเถอะ
“ของฝากล่ะ” ผมแบมือหันไปทวงของฝากจากไอ้คิน มองไปก็เห็นมิกอยู่ในสายตา แต่ไม่ใช่จุดโฟกัส . . ช่างแม่งบ้างไรบ้าง
“อยู่หลังรถ เที่ยงๆค่อยเอาละกันมึง” คินตอบส่งๆ มันเกรงใจอาจารย์ครับ เพราะจิกเก่งเหลือเกิน
ไอ้ผมก็หน้าด้าน ชวนมันคุยต่อไป
“แต๊งเว่ย” เหลือบไปเห็นรองเท้าแตะกับผ้าพันแผลเล็กๆที่เท้าของเชี่ยคิน เหยียบแก้วมาท่าจะจริงอย่างที่ไอ้เหนือบอก
“เห้ย ไม่ใช่ดิ ไม่ใช่รถกู รถสัดเหนือ”
“ฮึ่ยยยยย อิจฉาว่ะเห้ย เพื่อนกูมันอินเลิฟฟฟฟฟฟ”
“ก็แน่นอนอ่ะ ฮี่ ๆๆๆ ไม่หาบ้างสักคนสองคนวะ คนนั้นไง กูเห็นเขามาเฝ้ามึงทุกเช้าทุกเย็น” แม้กระทั่งไอ้เชี่ยคินที่ตอนนี้แทบจะไปใช้ชีวิตอยู่ที่ตึกวิศวะยังสังเกตได้เลยครับว่ามีผู้หญิงมาเฝ้าผมจริงๆ T^T คนนี้เป็นคนที่ป๊าอยากจะให้ผมหมั้นด้วยมากๆเพราะเป็นลูกสาวของเพื่อนป๊า แถมเธอยังชอบผมเอามากๆ สวยเริ่ดเชิ่ดหยิ่งขนาดนั้นแต่ก็กล้าแสดงออกเรื่องผมตรงๆจนบางทีผมก็รู้สึกทึ่ง
. . เธอคนนี้ที่ชื่อกิ๊งไง
“เอิ่มมม เค้าสวยนะเว้ย แต่ก็สวยเกิน มั่นเกิน กูกลัว” ผมยักไหล่ส่งๆ หันมาเปิดสมุดเล็กเชอร์เพื่อเตรียมเรียนบ้างไรบ้าง
“สูงเกินด้วย ผู้หญิงเหี้ยไรสูงเท่ากูเลยอ่ะ”
“สาด ไปว่าเค้าเหี้ย เค้าเรียกว่าเค้าเป็นผู้หญิงลิมิเต็ดอิดิชั่นเว้ย”
ผมเถียงให้กิ๊งนิดหน่อย ก่อนที่จะหันไปหาอาจารย์จอมดุ หางตาแอบเห็นเชี่ยมิกทำดินสอตก จนเดือดร้อนไอ้คินต้องก้มลงไปช่วยเก็บให้
เสี้ยววินาที ผมกับมันสบตากัน
และจากนั้น ต่างฝ่ายต่างก็เบือนหน้าหนี เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่อย่างน้อย สายตาที่มันมองมา ก็ไม่ได้ส่งมาแบบเกลียดๆเหมือนอย่างเคยอาจเป็นเพราะมันไม่ทันได้ตั้งตัว นี่แหละเรื่องดีของวันนี้
“แดกข้าวววววววววววววววววววววววววววววววววววววว” ไอ้คินตาโวยวายทันทีเมื่อถึงหน้าตึก
“มึงจะแดกกับเพื่อน หรือมึงจะแดกกับผัวครับ” ภัทรพูดขึ้นมาบ้าง มันเห็นไอ้เหนือที่ยืนรอไอ้คินอยู่ไม่ไกล ผัวเมียคู่นี้หนิอะไรกันนักกันหนาวะ แม่งต้องเจอกันเช้าสายบ่ายเย็นก่อนนอนกลางดึกรุ่งสางเลยรึยังไง
. . อารมณ์คนอิจฉา T^T
“แดกกับเพื่อนสิเว้ย” พูดจบแม่งก็รีบเดินไปหาไอ้เชี่ยเหนือทันที . . กูไม่เข้าใจความหมายมึงว่ะ ฮ่าๆๆๆ แต่ผมชอบเวลาที่คินมันมีความสุขครับ มันเป็นผู้ชายที่ทำให้โลกสดใสได้เวลาแม่งยิ้ม เอ่อ นี่ผมไม่ได้รักใครสองคนในเวลาเดียวกันนะ เวลาไอ้มิกมันยิ้ม โลกของผมคนเดียวครับที่สดใส . . ต่างกันอยู่นะ
“มาทำไร ไม่ยอมไปร่ำไปเรียน” ถุยว่ะ เชี่ยคินพูดเสียงกระชากๆ แต่ท่าทางนี่ดี๊ด๊าชิบหาย แม่ง อย่างฮา
“หึ มารับแฟนไง” เหนือ โยธา ไอ้สัดนี่แม่งก็เท่ตลอดเว มันยักคิ้วให้พวกผมเป็นเชิงทัก
“ไปๆ แดกข้าวได้แล้วกูหิว”
“แดกไหนล่ะ”
“หลังมอร้านเดิมละกัน”
ผมเดินตามมันทั้งสี่ไปอย่างเงียบๆ ไอ้คินคุยจ้อกับเชี่ยภัทรเรื่องเด็กคอนแวนต์ในพารากอนที่มันแสนจะคิดถึง ไอ้เหนือก็เกาหัวมองแฟนมันยิ้มๆ ไอ้มิกจิ้มอะไรไม่รู้ในมือถือมันไปเรื่อย จนในที่สุด . .
“เห้ย เชี่ยมิก ไปรถเชี่ยฟิล์มละกันนะ เจอกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” หน้ากลมๆของไอ้คินโผล่ออกมาหลังจากที่เหนือออกรถไป ทิ้งให้ไอ้มิกอ้าปากค้างยืนงงเป็นไก่ส่วนผมกำลังจะตาแตก
เล่นเหี้ยอะไรของมึงเนี่ยคินนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!
คิดดูนะครับ คนที่ไม่ได้คุยอะไรกัน ไม่ได้มองหน้าอะไรกันเลย(มิกฝ่ายเดียวเหอะ) มันจะเป็นยังไงเมื่อต้องทิ้งให้อยู่ด้วยกันสองคน . .
เหมือนโชคจะเข้าข้างผมบ้าง ที่วันนี้เชี่ยมิกติดรถเชี่ยภัทรมาเรียน
ผมกลืนน้ำลาย ขณะที่มันหันหลังขวับกลับมา
หัวใจผมเต้นตึกๆ วันนี้มันจะพูดอะไรกับผมมั้ยน้า . .
มันนิ่ง ก้มหน้า และก็เล่นเกมในมือถือต่อ ส่วนผม . . เอ๋อ
คงจะประมาณว่ารอผมขยับตัวแล้วมันก็จะตามไป ทั้งๆที่ไม่พูดอะไร อย่างนั้นใช่มั้ย T^T ก็ยังดีวะ ผมเดินนำมันมายังฟอร์จูนเนอร์คันโปรด แต่ยังไม่ทันที่จะกดกุญแจรถ . .
“ฟิล์ม!!” เหวยยยยยยยยยยยย
นักศึกษาสาวกระโปรงทรงเอสั้นจุ๊ดจู๋แสนเปรี้ยวแต่สวยเด็ด เธอเดินก้าวฉับๆมาหาผม(เสียงรองเท้าส้นสูงดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณ)
“อ้าว กิ๊ง มาได้ไงเนี่ย” ผมตั้งตัวไม่ค่อยถูกเลย เธอเรียนวิทยาการจัดการ ที่เป็นที่ขึ้นชื่อของที่นี่อยู่แล้วว่ามีผู้หญิงสวย และเธอก็สวยระดับต้นๆ
“ขับรถมา” กิ๊งสะบัดกุญแจเบนซ์ไปมาต่อหน้าผม “จะไปกินข้าวใช่มั้ยคะ ไปด้วยสิ”
“ฮะ?” ผมอึ้งแดก มองหน้าไอ้มิกที่ตื่นตระหนกเป็นที่เรียบร้อยกับความมั่นเกินคนของเธอ นี่ถ้าผมได้แต่งงานกับกิ๊ง ผมคงไม่มีเขี้ยวเล็บเหลือเลย ไม่ใช่เพราะตัดออกเอง แต่กิ๊งนี่แหละจะเป็นคนเอาตะไบมาถูให้ซะเกลี้ยง
“งงไรอ่ะ ก็จะไปด้วย ขึ้นรถกันสิคะ”
เวรกรรม ผมกลืนน้ำลายขณะกดกุญแจรถให้ประตูเปิด กิ๊งก้าวฉับๆตัดหน้าไอ้มิกที่จะนั่งข้างคนขับ เธอแทนที่มันเรียบร้อย
โอ้ย หมดกัน ฝันที่สวยหรูของกู T^T
“จะดีเหรอครับกิ๊ง เพื่อนฟิล์มมีแต่ผู้ชายทั้งนั้นนะ” ผมไม่วายอยากให้เธอเปลี่ยนใจตอนขับรถออกมา
“จะเป็นไรไปล่ะ ดีออกจะได้รู้จักเพื่อนฟิล์มให้ครบทุกคนไปเลย” กิ๊งยิ้มกริ่ม ผมเห็นลิปสติกสีแดงแจ๋โดดเด่นมีฟันสีขาวเรียงสวย อืมมม หน้าเป๊ะ หุ่นเป๊ะ แต่ทำม้ายทำไม คิดหื่นด้วยไม่ลง
“เอ่อ คนอื่นจะมองกิ๊งไม่ดีอ่ะ”
“กิ๊งไม่เคยสนใจความคิดคนอื่นอยู่แล้วค่ะ”
กูยอม . . TT
ใช้เวลาไม่นานก็ถึงหลังมอ รถติดนิดหน่อยเนื่องจากมันเป็นช่วงเวลาเที่ยงพอดีเด๊ะ ผมลอบมองไอ้มิกผ่านทางกระจกหลังอยู่บ่อยๆ มันไม่ทำอะไรนอกจากเล่นเกมในมือถือ กิ๊งถามคำ มันก็ตอบคำ แต่เธอดูเหมือนจะไม่รำคาญหรืออารมณ์เสียใส่มัน เออแฮะ เข้าใจง่ายดี
“แม่งช้าว่ะ ที่สั่งไปเย็นหมดแล้ว อุ้ยยยย” ผมทำปากขมุบขมิบใส่ไอ้ตัวจุ้นที่นั่งตัวลีบเอ่ยทักเมื่อพวกผมไปถึงอยู่ข้างๆสามีมัน
“คนนี้ชื่อคินตารึเปล่าคะฟิล์ม” ผมเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งได้ไม่ทันไร ก็โดนสวนมาด้วยคำถาม
“เอ่อ ครับ”
แอบสังเกตเห็นไอ้เหนือกระแอมนิดๆพร้อมๆกับวางแขนพาดไปที่พนักด้านหลังไอ้เชี่ยคิน แหม ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเต็มที่ สาดดดด หมั่นไส้ กิ๊งไม่สนคินเว้ย เค้าสนกูนี่ T^T
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ น่ารักสมคำร่ำลือ” เชี่ยคินถึงกับยิ้มค้างเมื่อกิ๊งชมมันว่าน่ารัก . . “แล้วนี่คงจะเป็นเหนือใช่มั้ย เป็นไง จำเราได้รึเปล่า เราเคยทำโค้กหกรดใส่เธอตอนอยู่โรงกลาง”
“อ๋อออ ครับ ลืมไม่ลง” โอยยย แม่งฮา ไอ้เหนือหน้าเจื่อนโคตร
เป็นอย่างที่ผมคาด ทุกคนที่นั่งอยู่ในร้านหันมามองกิ๊งเป็นตาเดียวเนื่องจากนั่งอยู่ท่ามกลางเหล่าเทพบุตร(แหม อย่าเพิ่งทำหน้างั้นผมไม่ได้หลงตัวเองนะ ถ้าตัดผมออกพวกแม่งก็เป็นเทพบุตรกันอยู่ดีนั่นแหละ) ก็บอกแล้ว ผู้หญิงคนเดียวมานั่งทานข้าวกับชายล้วนได้ยังไง
“กิ๊งมีเรียนอีกทีตอนกี่โมงอ่ะ” ผมชวนเธอคุย ผมทานเสร็จแล้ว และสังเกตว่าทั้งโต๊ะก็ทานเสร็จแล้ว ทุกคนรอคอยสาวสวยที่กำลังทานอย่างเนิบๆด้วยทวงท่าที่สง่างาม(เกินไปมั้ย?)
“บ่ายนี้แหละค่ะ” เธอตอบ
“เอ่อ นี่เที่ยงห้าสิบแล้วน้า ไม่รีบเหรอ” ผมเตือนเธอ ผมก็มีเรียนเหมือนกัน ตัวโหดซะด้วย
“กิ๊งเลทได้ค่ะ” แต่กูเลทไม่ได้อ่ะครับ โธ่ TT
“เอ่อ . .” ภัทรพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ - -
“ขอโทษนะคะ ขอสั่งไอติมด้วยค่ะ”
ตึง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แถมจะล้มหงายท้องกันทั้งโต๊ะ
กิ๊งชิวได้อีก ให้ตายเถอะ
“พวกมึงกลับกันก่อนเลย เดี๋ยวกูไปส่งกิ๊งเอง” ผมพูดทั้งน้ำตาไหลพราก เฮ้ย ไม่ได้ไหลจริงนะครับ เอ่อะ?!
“อื้ม เจอกันบนห้อง อย่าเลทนะ”
ลุกขึ้นพรึ่บพรั่บอย่างรวดเร็วไม่สงสารกูเลย TT ภัทรกับคินส่งสัญญาณบอกมาว่า “ขอให้รอดปลอดภัยกลับมานะสัด” ประมาณนี้อ่ะครับ
ส่วนมิก . . ไม่มีแม้แต่จะหันมามอง
สาดเอ๊ย . . หวังอะไรอยู่วะครับฟิล์ม!
กว่าที่ผมจะไปส่งแม่เจ้าประคุณเสร็จก็เลทมาแล้วเกือบยี่สิบนาที สาบานได้ว่ารีบที่สุดในชีวิตแล้ว T^T ผมได้ยินเสียงอาจารย์เช็คชื่อ ตอนที่กำลังจะเปิดประตู เวรละกู ชิบหายขิงๆแล้วววววววT^T
“วาธุสิทธิ์(ครับ!) วิมลนาถ(ค่ะ!) วราธร . .” นั่นไงล่ะ ชื่อผมแล้ว!!! ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าไป แต่ทว่า . . “นายวราธร . . ”
“อาจารย์ครับ!”
เสียงหนึ่งทำเอาผมหยุดชะงักกึก
“ฮะ หา ว่าไง นายมาวิน”
เชี่ยมิก
“อาจารย์ข้ามชื่อผมไปอ่ะ”
“ฮะ บ้าน่า อย่ามาอำ ฉันอ่านชื่อเธอไปแล้วนะ”
“ยังนะครับ อาจารย์ลองตรวจดูอีกทีดูสิ”
“เอ่อ ใช่ๆๆๆครับ อาจารย์ก็ข้ามชื่อผมมมมมมมมมมมม” คินตา โภคินทร์พิพัฒน์ก็ช่วยผมครับ
โอกาสของผมมาแล้วสินะ . .
ผมค่อยๆเปิดประตู พยายามไม่ให้เกิดเสียงดังมากที่สุด แอบเห็นไอ้เชี่ยมิกกับไอ้เชี่ยคินไปยืนรุมทึ้งอาจารย์สาว(ค่อนไปทางแก่)ว่ายังไม่ติ๊กชื่ออย่างงั้นอย่างงี้ จนในที่สุด . .
“อุ๊ยตายแล้ว ฉันลืมจริงๆเหรอ!!”
“ครับ”
“อุ๊ย ขอโทษจริงๆนะจ๊ะ”
มันทั้งคู่ย้ายกลับมานั่งที่ เชี่ยคินยักคิ้วกวนๆส่งให้ ส่วนมิก . . ก็ไม่มองมาเหมือนเดิมนั่นแหละ
“โอเคนะ วราธร . . ”
“มาครับผม!!!” ผมตอบอย่างสดชื่น
รอดไปแล้ว . . หนึ่งคาบ
ผมแอบเหลือบไปมองเชี่ยมิกที่ก้มหน้าก้มตาเรียนหนังสือลูกเดียว . . มีเซนส์บอกแปลกๆว่ามันรู้ว่าผมมอง แต่ทำเป็นไม่สนใจ . .
ผมยิ้ม ด้วยความที่อารมณ์ดีที่สุดในช่วงชีวิตตอนนี้แล้ว
ขอบใจนะ ^^
“แหนะ ๆ ยิ้มเชียวนะไอ้สาดดดดดดดดดดดดด”
ไอ้เชี่ยคินมันต้องรู้อะไรมาแน่ๆเลย!
ถามเล่นๆ(ทั้งๆที่อีกนานกว่าจะจบ)ว่าถ้ามีการรวมเล่ม
จะมีคนสนใจมั้ย? :monkeysad:
รักคนอ่านค่ะ
-
สนค่ะ....
-
:impress2: มิกอ่ะ เริ่มใจอ่อนแล้วล่ะสิ >,,<
ปอลิง สนใจจ้า แต่ต้องบอกล่วงหน้าสักเดือนอิอิ ขอเวลาเก็บตัง ช่วงนี้ช๊อต
:pig4: นะคะ
-
ตอบก่อน
เอาค่ะ ^^ เหนือคิน
แต่ตอนนี้ลุ้นฟิล์มแทนแล้ว ฮิ้ววววววววว
-
ถ้าจบเเบบเเฮปปี้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
ก็จะซื้อทันทีครับ
-
สนค่า
กิ๊กนี่ไม่ไหวอ่ะ
มั่นเกินไป
-
สนค๊าาาาาาาาาาาาา :impress2:
มิกอ่า ใจอ่อนเร็วๆเหอะน้า :o8:
-
อยากให้คืนดีกันนะ แต่มีคุณหนูกิ๊งเป็นก้างขวางอยู่นี่สิ
สนค่ะ
-
เม้นบนๆเตรียมเก็บตังค์ไว้ด้วยน้า ><
เผื่อไว้ก่อน อิอิ :-[
ถามรอฟังฟีดแบคไว้ก่อนค่ะ เพราะการรวมเล่มต้องใช้เวลาตัดสินใจนานมาก
เกิดมานางก็เพิ่งเคยรวม ง่ะ . .
การมีหนังสือเป็นของตัวเอง คือความฝันของคนเขียนที่อยากทำมันสำเร็จมั่กๆ
เค้ามิได้มีเจตนาค้าขายจริงๆจังๆน้า อย่าเข้าใจเค้าผิด ฮืออออ T^T :m15
ราตรีสวัสดิ์นะคะคนอ่าน ม๊วฟล้านที :3123:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เอร๊ยยยยยยยย เรื่องราวมันเป็นมางี้นี่เอง
สงสารนุ้งฟิล์ม สงสารมิกน้อยด้วย
รักสามเส้ามักจะกลายเป็นสามเศร้าเสมอ โฮฮฮฮฮฮฮ
หมั่นไส้อีเหนือมากค่าาาา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
หลั่นล้าเกินไป๊ คินตาก็เหมือนกันนะ *จิกตามองเพราะหมั่นไส้*
ดูเหมือนเรื่องกำลังไปในทางทีดีขึ้นเนอะ
ถึงจะทำเป็นไม่สนใจ แต่ถ้าสนใจยังไงก็ต้องสนใจอยู่ดี
(ดูงงๆ เนอะ =_______=;; )
สู้ๆ ค่า ~~~ :L2:
-
ฟิล์มสู้ๆ นะ o13
คู่รักคู่ใหม่ทำตัวน่าอิจฉานะ :give2:
-
โอ๊ย สงสารฟิล์มอะ กิ๊งช่วยเป็นแม่สื่อให้ทีซิ ใช้ความเป็นชะนีให้เป็นประโยชน์หน่ิอย
-
โอ้ยๆๆๆๆ สนุกๆๆๆๆ เค้ารออยู่เสมอนะจร้าา
-
สนฮะ อยากได้ไว้อ่านเรื่องน่ารัก ๆ
ฟิลม์ สู้โวย
รอคินตาเสร็จเหนืออยู่ตลอด ๆ
-
อยากอ่านคู่นี้อีก ชอบจัง
ส่วนถามถึงรวมเล่ม สนค่ะ
-
ลุยเลนเหอะเขามีใจให้อยู่แล้วนิ ดูท่าแค่รอง้อแค่นั้นแหละ
-
อยากให้คืนดีกันเร็ว ๆ จัง
สงสารฟิล์ม
-
ตอนนี้ลุ้นคู่นี้มากกว่าคินกับเหนืออีกค่ะ ออกเสียงเชียร์ให้รวมเล่มค่ะอยากได้มากเลย ลงชื่อจองกันเลยดีมั้ยคะ :impress2:
-
สนใจอยู่แล้วค่ะ แต่คู่นี้เขาว่ามิกก็เริ่มสนใจฟิล์มแล้วแหละ
แต่เก็บอาการอยู่ ส่วนเหนือกะคินตาปล่อยให้สวีทกันไป555
-
อ่า สงสารฟิล์ม T__T
หวังว่าตอนหน้าคงมีอะไรดีขึ้นกว่านี้นะ
ลุ้นมากมาย
แต่เราว่ากิ๊งก็ไม่แย่นะ ดูชิวๆแล้วมั่นมาก 555
มากจนบางครั้งก็รำคาญ เอิ๊กก
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
เหนือกับคินน่าร๊าก
-
อยากให้ดีกันไว้ๆจัง
-
สนใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ คนเขียน
อิอิ :man1:
-
มิกเริ่มรู้ตัวแล้วรึเปล่านะ :m28:
แต่มีศึกใหญ่รออยู่ -___- กิ๊งแรงใช่ย่อย มิกจะสู้ได้มั้ยนิ
ป.ล. ชอบคินตากะเหนือจริงๆ เห่อแฟนกันทั้งคู่ อิอิ :-[
-
ชะนีแรงมาก
-
ดีกันเร็วๆๆนะ
-
อยากให้คู่นี้ดีกันไวๆจัง :-[
ฮาเหนืออ่ะ :laugh:
ทำตามแผนอย่างดิบดี แต่ดันอดไม่ได้แอ้มคินตาเลย
แถมตอนนี้ยังหื่อแฟนและหวงสุดยอด
ปล.ถ้ารวมเล่มก็น่าสนนะ :กอด1:
-
ทั้ง ๆ ที่เป็นตอนฟิล์ม-มิก แต่ทำไมเขินเหนือคินจังอ่ะ :o8:
-
สนอยู่แล้วค่าาาาา มิกใจแข็งจังเลยน้าาาา
-
คำถามนี้ห้ามถามเล่นๆค่า
ถ้าถามแล้วต้องรวมสถานเดียว
o3
เพราะเราเอาด้วยเจ้าค่า
ฟิล์มสู้ๆนะเจ๊เอาใจช่วย
หยอดๆมิกมั่งอย่าทำเป็นเฉยเดี๋ยวอดนะ
:sad5:
-
สนจ้า
ลุ้นฟิมล์ต่อ :z2:
บวกเป็ด
-
อ่านตอนฟิล์มเขาไป น่าสงสารอ่าาา
หวังว่ามิกจะใจอ่อนเร็วๆนี้
^^
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน้าาา :กอด1:
-
น่าสงสารฟิมล์อ่ะ
-
รอคอยวันของฟิล์มบ้างนะจ๊ะ อิอิ
-
ขอจองคนแรกเรยยยย armmyrine จอง ๆๆๆๆๆ จะเอา ๆๆๆๆๆๆ :3123: :3123: :3123: :3123:
-
กว่าจะตามทัน เขินแทนคินตาไปหลายฉาก o18
เอาใจช่วยฟิล์มนะ สู้ๆ เดี๋ยวมิกก็ใจอ่อน o13
-
โอยยย
พ่อฟิล์มมมมมมมม
มิกมันแอบหวงนะนั้น 555
มีทำดินสอตกด้วย คาดว่าคงตกใจ
กิ๊งค่ะ หนูชิวมากกกกกกกกกกก
ชอบบบบบบบบบบบบ 555
-
:z10:อ่า ลืมไปเลยว่าเชี่ยฟิล์มปล้ำมิก(ตอนไหนฟระ) มันย้อนอดีตน้อยไปหน่อย มันไม่ถึงเหตุการณ์ปล้ำๆ อ้ะ :z3: ครือ ตัดฉับมากเลยตรงฟิล์มไปกินเหล้าแล้วรับโทรศัพท์จากเหนือแล้วกระโดดข้ามไปตรงคินเหนือไปเที่ยวแล้วกลับมาเรียน
-
คินตาน่ารักน่าหลง กว่ารักจะลงตัวกับเหนือ ลุ้นแทบแย่
มิกน่าจะหวั่นไหวกับฟิล์มบ้างแล้ว ไม่งั้นไม่มีอาการแปลกๆ แบบตอนล่าสุดหรอกใช่ไหม
ชอบพ่อเจมส์จัง ฮาจัง กวนจริง
ถ้ามีรวมเล่มจะรีบมาจองเลย
-
ฟิล์ม มิก ก็น่ารัก!! :o8:
มิกหายโกรธเค้าไวๆเถอะ!!
:L2: :L2:
-
สนใจมากค้าบบบบ แอบสงสารมิกอะ ฟิล์มไม่สงสารหรอก แบร่ๆ
-
กอดดๆๆฟิล์ม
-
น่ารักอะ....ชอบคาแรคเตอร์ของเหนือมากๆเลย
เพิ่งจะได้มาอ่านเรื่องนี้...รวดเดียวเลย.....
คู่ของเหนือกะคินเหมือนจะไปด้วยดีแระ
แต่ของฟิล์มกะมิกนี่ดิ....ยังดูมืดมน...อ๊ะ...ไม่มืดเท่าไหร่....เหมือนเห็นแสงสว่างมารำไร
ถามว่าสนใจมั้ยถ้าจะรวมเล่มใช่ป่ะคะ.....คำตอบคือ
มากถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกที่สุดค่ะ...รวมเห๊อะะะะะะน่า :z1:
-
อ่านแล้วตอนแรกก็สงสารฟิล์มตามระเบียบ
แต่มาหลังๆแอบอมยิ้มกับมิกอ่ะ น่ารักอยู่นะ
เหมือนมิกเริ่มสนใจเรื่องของฟิล์มบ้างแล้ว
ฟิล์มเข้าข้างตัวเองเข้าไว้ว่ามิกเริ่มใจอ่อนละ
อยากให้ทั้งฟิล์มและมิกยิ้มได้เต็มหน้าซะที
ว่าแต่เหนือกับคินเถอะ เห่อด้วยกันทั้งคู่ :-[
มันจะหวานกันเกินไปแล้วนะ อิจฉาน่ะจ้ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล. เรื่องรวมเล่ม สนใจมากค่ะ ทำนะคะจะรอ
-
ดีแท้
-
สนคร้าบ
-
สนใจค่ะ รอซื้อเลยนะ สนุกดีค่ะ
-
ควรจะรวมตั้งแต่ลงไปได้5ตอนแรกละคับบบ
ปล. อยุโคราชแล้ว เด๋วจะไปหาเพื่อนที่มข ไปดูคณะคินตา อิอิ
-
27
ผมคบกับเชี่ยเหนือมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วครับ . .
เวลาผ่านไปเร็วดีเหมือนกัน บอกตามตรงว่าคบแล้วกับยังไม่ได้คบการกระทำของเหนือก็ใช่ว่าจะแตกต่างอะไรกันมากนัก เพียงแต่เราทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างก็แสดงออกถึงความรู้สึกที่มีออกมาได้อย่างไม่ต้องกั๊ก ก็แค่นั้นเอง
ผมห่างหายจากการขับรถเองมานานมว้ากกกกกก มากจนต้องขอร้องให้ไอ้เหนือยอมปล่อยผมให้ผมเอารถขับมาเรียนเองบ้างไรบ้าง ก็มันอ่ะครับ ไม่รู้เป็นด๋อยอะไร อยากจะมารับมาส่งเหลือเกินด้วยฮอนด้าซิตี้สีขาวคู่ใจของมันนั่นแหละ ผมไม่ได้เกลียดรถมันหรอกออกจะรักด้วยซ้ำไป(ฮี่ๆ รู้กันอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ) แต่แบบ . . ไอ้เรามันก็ชอบขับรถอ่ะ ! ก็มันอยากขับ จะให้ขับรถยี่ห้อไหนก็จัดมาเหอะเพียงแต่ให้กูได้ขับบ้าง T^T
บ่น . . ทั้งๆที่ผมมีรอยยิ้มเจือระเรื่ออยู่บนใบหน้าด้วยความสุขี
หลังจากเรียนแลปเสร็จ ผมก็เดินดุ่มๆลงมายังชั้นล่างพร้อมๆกับเพื่อนผองทั้งสามตัว พักหลังๆนี่ไอ้เชี่ยมิกแม่งชักจะเริ่มเงียบๆและก็หงุดหงิดบ่อยมากขึ้น ทั้งๆที่นิสัยเดิมมันออกจะหลั่นล้าหาสุขหาเสพมั่วสาวไปวันๆนี่หว่า(เดือดร้อนพวกกูที่ต้องมาคอยตามปฏิเสธสายที่สาวๆโทรมาหามัน ค่อนข้างเพลีย) ส่วนไอ้ฟิล์มก็ไม่รู้ไปโดฟยาอีที่ไหนมา วันๆแม่งก็เอาแต่แหย่คนโน้นคนนี้ทีอย่างอารมณ์ดี(เหยื่อส่วนใหญ่ก็คือผมนี่แหละ - - “) เหมือนมันทั้งสองไปสลับขั้วกันมาอ่ะครับ งงเลยกู ไอ้ห่าภัทรก็ไม่ได้เอะใจอะไรเล้ยยย เอาแต่สนใจหนังสือกับสนใจแต่เมีย เพื่อนกูนี่หลากหลายดีจังวะ
“เฮ้ย มึง เมื่อวานกูไปฟังเพลงเล่นๆกับเมียกูมา กูเห็นกิ๊กเก่าเชี่ยคินแม่งดอดสาวมั่วชิบหายเลย” อ้าว นึกว่าจะเนิร์ดอย่างเดียว ไอ้ห่าภัทรมันก็ออกเที่ยวด้วยนี่หว่า แต่ออกทีต้องออกกับเมียกูล่ะเพลีย แล้วใครวะกิ๊กเก่ากู?
“กิ๊กเก่ากูก็มีแต่นมโตๆหน้าหวานๆ จะไปดอดสาวได้ไงวะ” ทรูสตอรี่!!!
“สตอครับบักคิน แหมมมมม กิ๊กมีทุกเพศเหอะมึงน่ะ” ปากอย่างงี้ไอ้ฟิล์มชัวร์
“ก็เดือนวิศวะไงคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ”
“ไอ้ปอนด์อ่ะนะ”
“อืม ไม่ใช่กิ๊กมึงรึไง”
“ห่าน ไม่ใช่เว้ย น้องกูเหอะ” หลังๆนี่ไม่รู้แม่งหายหัวไปไหน
“มันคงไม่คิดกับมึงแค่พี่หรอกน่ะ” ฟิล์มคว้าไหล่ผมเข้าไปกอดแน่น “อืม แต่ถ้ามันไปดอดสาวอย่างงั้น บักเหนือเพื่อนรักกูก็คงจะสบายใจบรื๋อ ที่เมียมันไม่มีใครมายุ่งมาข้องเกี่ยวข้องแวะอะไรด้วยอีก”
“จุ๊ๆๆ ไม่แน่นะเว้ยครับ หนังหน้าเปลี่ยนไปขนาดนี้อ่ะ กูว่าไม่แน่เว้ย” ภัทรเดินนำพวกผมมานั่งที่โต๊ะแถวๆคณะนี่แหละครับ สงสัยวันนี้มันคงรู้ว่าจะเม้ายาวกัน
“เปลี่ยนไปไงวะ!” ผมจับหน้าตัวเองทันที(มือกูล้างยังวะ?) จมูกโด่งน้อยลง ดั้งแหมบ โหนกขึ้น เป็นสิว หรืออะไร?!!!!!
อย่าตกใจ . . พักหลังผมดูแลตัวเองมากเกินไปจนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
“แม่งตกใจชิบหาย กลัวผัวไม่รักรึไงครับ!” มิกสะกิดสีข้างผมอย่างหมั่นไส้
“ไม่ใช่อย่างงั้นเว้ย!!!!”
แต่ไม่ขอปฏิเสธเรื่องที่มิกพูดครับ ตรงประเด็นชิบหายเลย เออแฮะ กูก็เพิ่งรู้ตัวนะเนี่ย . .
“โอ๊ยย หมั่นไส้พวกอินเลิฟชิบ” เหี้ยฟิล์มครับ
“และกูเปลี่ยนไปยังไงมิทราบ” ผมหันขวับไปถามภัทร พูดดีๆนะมึง ถ้าพูดไม่ดีล่ะก็ . . กูอาจจะหาไฟลต์ด่วนกลับกรุงเทพไปเข้าคลินิกก็ได้ นี่ผมพูดจริงนะ!!!
“สัดเอ๊ยย ฮ่าๆๆๆ กูขำหน้าแม่งว่ะ” ภัทรหัวเราะจนผมสูญเสียความมั่นใจ “ที่กูบอกว่าเปลี่ยนไปอ่ะ เอิ่มมมม กูไม่รู้ว่ามันดีมั้ยนะ แต่ว่า . . สำหรับกูนะเว้ย ที่นานๆทีจะพูดอะไรขึ้นมา กูว่ามึงแม่งไม่หล่อแล้วว่ะคิน”
เหมือนมีฟ้าผ่าลงกลางกบาลตอนแดดเปรี้ยงเวลาบ่ายสามครึ่ง
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ก็มึงแบบ - - น่ารักน่าทะนุถนอมขึ้นอ่ะ . . เห็นแล้วแม่ง ขนลุกสัด” ภัทรทำหน้าบรื๋อ “น้องกูเว้ยมาเจอรูปมึงในเฟส น้องบอกอะไรสักอย่างๆนี่แหละ โมเอ้ ไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไร”
“และมันดีป่ะวะ ไอ้โมเอ้เนี่ย” ผมกุมขมับ
“ไอ้เชี่ยคิน นี่มึงจะซีเรียสอะไรนักหนาวะครับ” ผมโดนฟิล์มแพ่นกบาลเข้าให้สวยๆใสๆแบบเบาๆหนึ่งที โอ้ยยย “จากการที่กูซุ่มดู เหนือนทีสุดหล่อของมึงรักมึงชิบหายยยยยยย เวลาจ้องมึงทีถ้าแดกมึงได้มันคงแดกมึงเข้าไปแล้ว จะกลัวว่าตัวเองขี้เหร่ลง สิวขึ้น หรือเปลี่ยนไปทำไมวะครับฮะ?”
ผมหน้าเจื่อนลงเมื่อรู้ว่าเพื่อนทั้งสามกำลังจับจ้อง
“ก็ . . เหนือมันหล่อ” พูดไปก็อายไป กูควรภูมิใจดีมั้ยเนี่ยมีแฟนหล่อ
“ไอ้สาดดดดดดดดดดด” ภัทรหัวเราะร่า “เออๆ ปล่อยมันไปเว้ยฟิล์ม ใครๆก็อยากดูดีขึ้นเพื่อคนที่เรารักทั้งนั้น จริงมั้ยวะ”
เชี่ยฟิล์มเงียบไปเลย . .
ทำไมทั้งโต๊ะมันต้องมาคุแปลกๆด้วยวะ
ไอ้ตัวกระผมที่ล่วงรู้ความลับของเพื่อนทั้งสอง(ฟิล์มและมิก) จึงกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆและดูปฏิกิริยา
ไอ้ฟิล์ม . . หน้าเย็นชาลง และก็ตอบว่า “งั้นมั้ง” พลางหันหน้าหนีไปจากโต๊ะ ถ้าสะบัดบ๊อบได้มึงคงทำไปแล้วใช่มั้ยครับสาดดดด
ส่วนไอ้มิก . . กำหมัดแน่น ขมวดคิ้ว และหันหน้าหนีไปอีกทาง
เวรกรรม
ผมฟังพวกมันพูดอะไรไม่รู้ต่อแบบสัพเพเหระ ส่วนใหญ่จะเป็นเชี่ยฟิล์มกับเชี่ยภัทรครับแย่งกันพูด ส่วนไอ้มิกจมหน้าตัวเองลงไปกับไอโฟนโฟร์เอสที่อาป๊าของมันเพิ่งจะส่งมาให้หมาดๆ เงียบได้เงียบดีเงียบเข้าไป เมื่อไหร่มันทั้งสองจะดีกันและคุยกันได้ซักที กูกับไอ้ภัทรเริ่มอึนๆแล้วนะว้อย!
น้องไอโฟนโฟร์ผมสั่นบ้าง . . สั่นทีพวกแม่งเงียบและหันขวับมาเจือกทันที
“มึงเสียให้กูยี่สิบบาทเว้ยภัทร ครั้งนี้เชี่ยเหนือมันโทรมาก่อนสี่โมงเย็น” ไอ้ฟิล์มครับ
“โห่ยยย เซ็งวะ เมื่อวานแม่งทำกูหลงเชื่อคิดว่าจะโทรมาหลังสี่โมง ควายเหนือเอ๊ย”
สนุกกันมากใช่มั้ย นี่ถ้าไม่ใช่ไอ้เหนือล่ะครับคุณมึงทั้งหลาย หน้าแหกกันเลยล่ะสิ!!!
แต่หน้าพวกมันยังอยู่ดีครับ เพราะเป็นไอ้เหนือนั่นแหละที่โทรมา
“อื้มมม”
“ไอ้เหี้ยคินนนน โหยยยย เสียงหวานเลยนะมึงงงงงงงง” สัดฟิล์ม อยู่นิ่งๆเงียบๆเป็นป่ะ
“อยู่กับเพื่อนเหรอ ที่ไหนอ่ะ” เสียงเหนือในโทรศัพท์มันจะทุ้มๆใสๆน่าฟังอ่ะครับ เอ๊ะ หรือเพราะเป็นเสียงของมันนะ ถึงได้น่าฟังน่าพูดด้วย
“แถวๆคณะนี่แหละ” ผมขมุบขมิบปากด่าเพื่อนที่ล้อกันไม่หยุด รำคาญแม่ง เลยลุกหนีมาคุยที่อื่นซะเลย
“อ๋อออ ให้ไปรับป่าว จะไปส่งที่บ้านเลย”
“อ้าว นี่มีงานอีกแล้วเหรอ”
น้ำเสียงของผมเริ่มผิดหวังนิดๆ ก็หลังจากที่กลับมาจากการไปเที่ยวครั้งนั้นอ่ะครับ เชี่ยเหนือมันจะหาเวลามาอยู่กับผมเช้ากลางวันมิเคยขาด แต่พอช่วงเย็นทีไรแม่งติดงานทุกที นี่ก็เรียกได้ว่าติดงานตอนเย็นทุกวัน ทั้งๆที่ปกติก่อนคบกันตอนเย็นคือตอนที่ได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกันมากที่สุดแล้ว
หรือผมคิดไปเองวะ?
“อืมมม ใช่อ่ะ เล่นบาสกับพวกไอ้โจ๊กไอ้บาสไอ้ยิม” บอกตามตรงจำชื่อเพื่อนมันไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แม่งมีเยอะเหลือเกิน แต่สามคนนี้คือตัวเด่นๆเลย โจ๊ก (สกินเฮดปากหมา ลืมไม่ลงจริงๆ) ไอ้บาส คนที่เคยชอบผม(ตอนนี้ไม่รู้เลิกชอบยัง คงเลิกไปแล้วมั้ง) และไอ้ยิม (คนที่นิสัยเหมือนเด็ก ปลื้มผมมาก ถ้าขอลายเซ็นได้คงทำไปแล้ว)
“เล่นทุกวันเลยเหรอ” เสียงของผมเริ่มจะเปลี่ยนไป
“ก็ . . ประมาณนั้นอ่ะ งั้นเดี๋ยวกูขับไปรับนะ รอแป๊บ”
“อืม”
แม่งงงง ไอ้คิดมากนี่ก็ไม่ใช่นิสัยที่ชายฉกรรจ์เค้ามาทำกันหรอกนะ แต่ผมว่ามันแปลก มันแปลกมากกกกกกกกก มากเสียจนผมต้องเอามาปรึกษาเพื่อนเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“อ้าว ไอ้สาด เมื่อกี้ยังระริกระรี้อยู่เลย แล้วไหงกลายมาเป็นหน้าเหม็นขี้หมาอย่างงั้นล่ะครับ” หมาในปากมึงขี้ไงฟิล์ม
“มีเรื่องอะไร” ภัทรถาม
ผมจิ๊ปากขัดใจ แต่ไม่ตอบอะไรน่าจะดีกว่า
“สาดดด เล่าได้ พวกกูไม่ล้อ คนมีแฟนไม่คิดเรื่องแฟนจะให้ไปคิดเรื่องหมาที่ไหน”
“ไม่มีอะไรว้อยภัทร”
“ผัวแม่งมีกิ๊กเหรอ”
“มึงบอกเองนะฟิล์มเมื่อตะกี้ว่ามันรักกู”
“อ้าว กูจะไปรู้มั้ย หน้าอย่างเชี่ยเหนือหากิ๊กได้ทุกวิอยู่แล้ววววว”
“สัดฟิล์ม เงียบ” ฮึ จ๋อยเลยสิเมิงเจอเนิร์ดด่า แต่ผมไม่มีอารมณ์จะมาสะใจอะไรกับหน้าไอ้ฟิล์ม “เล่ามา”
“ไม่มีๆๆๆ” ผมไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยเลยจริงๆนะ
“คิน พวกมึงก็เพิ่งจะเริ่มคบกันไม่นาน ถ้ามึงมีอะไรจริงๆมึงควรคุยกับเชี่ยเหนือตรงๆ ถ้าผ่านเรื่องแค่นี้ไปด้วยกันไม่ได้นะ พวกมึงก็คบกันไม่ยืด”
มันพูดเหมือนรู้อะไรมาเลยเว้ยเฮ้ยสัดภัทร ไอ้ฟิล์มทำท่าชาบูไอ้ภัทรเหมือนเป็นบร๊ะเจ้า เชี่ยภัทรยักคิ้วดิกๆกวนตีนผม จริงของมัน มีอะไรผมก็ควรถามเหนือตรงๆสินะ . .
แม่ง มันจะเปลี่ยนไปทั้งๆที่คบกันแค่อาทิตย์เศษๆจริงๆน่ะเหรอ
“โน่น ผัวมาแล้ว คุยกันดีๆนะครับมึงงงงงงงงงง” ฟิล์มยิ้มแฉ่ง โบกมือไล่ผมให้เดินไปหาเหนือที่เทียบรถอยู่ไม่ไกล
“ฮะๆๆ และดูนั่นสิ อนาคตเมียมึงก็มานี่ กิ๊งงงงงงง สัดฟิล์มอยู่นี่ครับ!!!!!!!!”
จริงของเหี้ยภัทรครับ รถของกิ๊งจอดเทียบติดกับรถของเหนือเลย ผมที่เพิ่งเดินจากมาหันหลังกลับไปดูสีหน้าเชี่ยฟิล์ม ฮ่าๆๆๆ มันทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เวรล่ะสิมึง กูควรจะสมน้ำหน้ามึงดีมั้ยเนี่ย
“ซื้ออะไรกินก่อนมั้ย หรือจะกลับเลย” เหนือถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มันหวานกับผมมากๆครับ แต่ผมก็อดคิดมากไม่ได้อยู่ดี ผมมันบ้า
ผมเงียบไปสักพัก . . “ยังไม่อยากกลับอ่ะ”
เหนือยังไม่ได้ออกรถ “อ้าว ทำไมล่ะ อยากไปไหนบอกมาเดี๋ยวไปส่ง”
“ไปกับมึง”
“ปะ ไปเล่นบาสเนี่ยนะ”
“ไม่ได้ไปเล่น แต่ไปดูมึงเล่น”
“จะดีเหรอ น่าเบื่อออกนะ”
“ไม่ กูจะไป”
หึหึ มึงต้องตามใจกูสิ!!! เหนือทำหน้าแปลกๆอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจออกรถ
“อย่ามาบ่นว่าเบื่อทีหลังน้า” มันยิ้มแฉ่งราวกับหยอกล้อ
เข้าใจอารมณ์กูมั้ยเนี่ยยย . .
“นี่” ผมหันไปพูดอย่างจริงจัง “เป็นอะไรอ่ะ ทำไมหลังๆไม่มีเวลาให้กูเลย ตอนเย็นของทุกวันอ่ะ”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มันเบรกเสียงดัง แล้วจอดเทียบข้างทาง
“เอ่อ เห้ย ไม่มีอะไรนี่หว่า แบบมันมีธุระจริงๆอ่ะ”
“ไม่จริงเว้ย นี่ กูไม่อยากจะเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยนะ แต่แบบ …” อธิบายยังไงดีเนี่ย “มึงทำให้กูคิดอ่ะ ถามจริง ตอนเย็นมึงมีปัญหาอะไรกับกูเหรอวะ บอกมาตรงๆเลยก็ได้นะ”
“ฮ่าๆ โอ๋ๆ อย่าคิดมากกกกกกกกกกกกกกกกก” เหนือคว้าร่างของผมเข้าไปกอดแน่นนนนนน อะ ไอ้เชี่ยยยย ตั้งตัวไม่ทัน ขนลุกใจเต้นหมด!!!!
“อื้อออ ปล่อยนะ”
“แหม น่ารักว่ะ” เหนือขยี้หัวผมแล้วก็หอมฟอดใหญ่หลายๆที “คือ - - ขอโทษนะ เหนืองี่เง่าเองอ่ะ”
“เออดิ!!!”
“แค่คิดว่าถ้าอยู่กับมึงตอนเย็นทุกๆวัน อยู่บ้านมึง ไม่ก็อยู่หอกู สักวันหนึ่ง กูกลัวกูห้ามใจตัวเองไว้ไม่อยู่”
ผมเงียบไปเลย . . ร่างกายผมแข็งทื่อ รับรู้เพียงอย่างเดียวคือเสียงที่เหนือส่งมาให้ . .
“มึงไม่รู้หรอก ว่ามึงน่ะ . . โอ้ยยย น่าฟัดว่ะ ขอโทษที่ต้องพูดงี้นะ!”
“ไอ้สัดดดด ปล่อยกูเลย” ผมทุบแผ่นอกของมันดังปั้กๆ แต่มันก็เอาแต่หัวเราะมีความสุข
“จริงๆนะ มึงไม่รู้เหรอ กูอยู่ใกล้มึงมากทีไร ใจกูก็จะเต้นแรง หน้าร้อนๆ ไม่เชื่อจับอกซ้ายกูก็ได้”
“บ้า ไอ้เหี้ย จับทำไม” ผมคิดว่าผมก็มีอาการไม่ต่างอะไรจากมันมากนักหรอก . .
“กูจะ . .ตื่นเต้น และไอ้นั่นมันก็จะ …”
“พอ ไม่ต้องพูด!!!!”
ผมเอามือทั้งสองข้างปิดหู เหนือขยับหน้าเข้าหาผมทำเหมือนทีเล่นทีจริงจนผมอายม้วนต้วน
“เข้าใจกูยัง”
“ไม่”
ผมสวนทันควัน
“นี่มึงเป็นคนที่หื่นขนาดนั้นเลยรึไง”
ถึงกับต้องเจอกูน้อยลงในตอนเย็น เพราะกลัวตัวเองจะห้ามใจไม่อยู่ . . ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ?
“เปล่า” มันส่ายหน้าดิก “กูเป็นเฉพาะกับมึงว่ะ”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“น่านะๆ สัญญา กูไม่ทำอะไรมึง ไม่ต้องทำเลยทั้งชีวิตก็ยังได้ ถ้ามึงต้องการแบบนั้น”
เหนือยิ้ม ยืนยันในสิ่งที่พูดว่าเป็นความจริงทุกประการ . .
ผมจ้องมองเข้าไปในดวงตาเปล่งประกายของไอ้บ้าห้าร้อยที่ทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นส่ำได้ตลอด
“กูว่ามึงทนไม่ไหวอ่ะ”
“ไหวสิ”
“มึงก็ต้องใช้มือช่วยอยู่แล้ว” ผมเริ่มพูดไม่เป็นภาษา
“ก็ต้องเป็นงั้นดิ ก็เมียไม่ยอมนี่หว่า ให้ทำไง”
ประโยคหลังเหมือนมันจะพึมพำกับตัวเองมากกว่าครับ ผมหันขวับไปจ้องมันอย่างคาดโทษทันที
“เฮ้ย อย่าทำหน้างั้น วันหลังอยากอยู่กับเหนือนานแค่ไหนก็จะอยู่ให้คินเบื่อไปข้างนึงเลย โอเคมั้ย คินเข้าใจผิดแบบนี้ไม่ดีเลย”
“รู้ว่ากูจะคิดมากมึงก็ยังทำนะ” หมั่นไส้แม่ง
“ขอโทษษษษษษษษษษษษ” มันทำเสียงอ่อย
“เชอะ แต่ไม่เป็นไรหรอก” ผมยิ้มได้อย่างเต็มปากเต็มคำสักที
“จริงนะ” เหนือถามย้ำ
“จริงสิ คู่เราต้องไม่โกรธกันนาน โอเคมั้ยยยยย” ผมยิ้มให้มัน
“คินสิจะโกรธเหนือนานอ่ะ” เหนือบ่น
“สาดดด กำลังจะทำซึ้ง มึงก็เออออห่อหมกไปก่อนได้ป่ะวะ” ชักจะเซ็ง
“ฮ่าๆๆ คร้าบบบบบบบบบบบบบ”
ในที่สุดก็เข้าใจกันสักที . .
มีอะไรก็เปิดใจกันตรงๆ ผมว่ามันสบายใจทั้งสองฝ่ายนะ . .
อารมณ์ดีชะมัด
ผลสรุปก็คือผมปล่อยให้ไอ้เหนือไปเล่นบาสครับ ส่วนตัวผมเองกลับบ้านมาอ่านหนังสือเป็นที่เรียบร้อย(แล้วมึงจะง้องแง้งอยากอยู่กับมันไปทำไมวะคิน?!!!) ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี นอนบนโซฟา พลิกชีทไปมา กินขนมที่ป้าใสอบ และก็ดูการ์ตูนไปด้วย แม่งงงง อารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรค้างคาแบบนี้มันสุดยอดจริงๆนะ!
“สัด!!!!”
“เหี้ย!!!”
“ไอ้เวรคิน นี่มึงด่าพ่อตัวเอง?”
“ก็เจมส์โผล่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง”
“สาดดดด กูอยู่นี่นานแล้วเหอะ มึงอ่ะแหละไม่เห็นสนใจกู เอาแต่ยิ้ม เอาแต่เพ้อไปคนเดียว ลูกกูบ้าป่ะ!!!”
“เรื่องของผม!! แล้วนี่มีอะไร เรียกไม” ผมลุกขึ้นนั่ง มองดูพ่อตัวเองที่วันนี้ทำตัวมีสาระ เอาหนังสือมาอ่าน(ปกติเห็นเอาแต่กินกับนอนอยู่บ้าน) แต่เห้ย - - นั่นมัน FHM เอ่อะ?!
“สนใจพ่อมึงบ้างไรบ้าง” พูดไม่พอ ยังเอาเท้ามาเขี่ยท้องผมเล่นอีกนะ
“อะไร มีอะไรให้สนใจ หา”
“กวนตีน เดี๋ยวมึงโดน!”
“โดนมาตั้งเยอะแล้ว โดนอีกจะเป็นไรไป”
“งั้นกูแย่งสัดเหนือ”
“เห้ยยยยยย ไม่ให้”
“บร๊ะ แร่ดว่ะ”
สาบานได้ผมตอบแบบไม่ต้องคิด . . อายตัวเองอยู่นะบางที 5555
“กูได้ยินแว่วๆมายายมึงจะมาอ่ะ ไม่รู้จริงป่ะวะ”
“ชิบหายยยยยยยยยยยยยยย วันไหนอ่ะเจมส์!!!!!!”
“ไม่รู้ แต่ถ้ามาแล้วมึงอยู่นะ กูจะหนี!!!” ไปทำลูกสาวเค้าท้องตั้งแต่เด็กแบบนั้น ไม่มีแม่คนไหนชอบขี้หน้าหรอกครับ แต่โชคดีหน่อยที่พ่อผมรวย ยายก็เลยยอมให้มาเจอผมบ่อยๆ (เกี่ยว?)
“เฮ้ยยยย ไม่อยากให้มาเลยอ่ะ” ผมถอนหายใจ คือแบบ - -ผมรักยายนะครับ ยายดูแลผมดีมากๆ แต่ว่า . . ถ้ายายมา ชีวิตมหาลัยของผมจะไม่ต่างอะไรกับชีวิตในวัยประถม มัธยมของผมเลยที่แทบจะไม่ต้องทำอะไรเอง
และเรื่องไอ้เหนืออีกด้วยแหละ - -
“เออน่ะ ไม่ใช่เร็วๆนี้หรอก . .”
“แล้วเจมส์จะโวยวายขึ้นมาทำไม”
“. . มั้งนะ”
โอ้ยยยยยยยยยยย พ่อกูเกรียนสัดๆ
“แล้วนี่มึงมาที่บ้านมันบ่อยๆนี่ คิดเกรงใจพ่อมันบ้างมั้ยหา!!!”
“ฮะ บ้านใคร อะไรของเจมส์”
“กูไม่ได้พูดกับมึง กูพูดกับอนาคตลูกเขยกู”
อ้าว ไอ้เหนือ - -
มายืนอยู่หน้าบ้านตั้งแต่ตอนไหนวะ
“สวัสดีครับ” มันยิ้ม พร้อมๆกับหอบไรมาไม่รู้ส่งให้เจมส์ มองดูดีๆ เอ๊ะ นั่นมันไฮเนเก้นเป็นลังเลยนี่หว่า - -
“สาดดดดด ทำยิ้มๆ แค่อนาคตเว้ย ปัจจุบันมันเคยมีอะไรแน่นอนด้วยเร่อะ?!” เจมส์พูดกับเหนืออย่างหมั่นไส้ แต่ก็รับลังไฮเนเก้นเอาไว้อย่างดีใจนิดๆ
“อย่าทานเยอะนะครับ”
“แล้วมึงซื้อมาทำไมเยอะแยะล่ะ!! ซื้อมาก็ต้องแดกสิ แหม!!”
เหมือนเหนือจะชอบความเกรียนบวกกวนตีนของเจมส์นะครับ ยิ่งเจมส์โวยวายเท่าไหร่ มันก็เอาแต่หัวเราะๆซะอย่างงั้น ไม่ยอมต่อปากต่อคำเจมส์เหมือนผม
“พ่อมึงฮา” มันยังหัวเราะไม่หยุด ตอนปิดประตูห้องนอนผม มันมาจนชินล่ะมั้งครับ
“เกรียนจะตาย”
“ฮาเหมือนมึง”
“กูเนี่ยนะฮา”
“ไม่รู้ แค่เจอหน้าก็ทำให้ยิ้มได้แล้ว”
สาดดดดดดดดดดดดดดดด ดูแม่งหยอดมาสิครับ . . ฉลาดหยอดเหลือเกินนะมึง
“หายคิดมากยัง” เหนือนั่งลงบนเตียง มองดูผมนอนคว่ำอ่านชีทเรียนอยู่
“ตั้งนานแล้ว”
“น่ารัก” มันชมแต่ไม่รู้จะชมจริงๆหรือชมเอาใจ ไอ้เหี้ยเอ๊ย หน้ากูร้อนนนนนนนนน กูยังไม่ชินกับมึงสักที โปรดเข้าใจกูด้วยยยยยยยยย
และมันก็อยู่เงียบๆ(หยิบไอแพดของผมขึ้นมาเล่น) ปล่อยให้ผมอ่านชีทไป ต่างฝ่ายต่างไม่พูดอะไร แค่ใช้เวลาอยู่ร่วมกันเท่านั้น แค่นี้ผมก็มีความสุขนะ
ครืด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมไม่ได้ตั้งใจหันไปมองไอโฟนมันนะ แต่ชื่อและรูปเจ้าหญิงเด่นเข้ามาเตะตาเกินไป
Prom Chemi
เหนือมองดูหน้าจอ มองหน้าผมยิ้มๆก่อนกดรับ ยิ้มทำไม?
“อื้มครับ ว่าไง” เหนือวางไอแพด แล้วก็ดึงตัวผมเข้าไปนอนหนุนตัก เผด็จการว่ะ แต่กูก็ทำตามอ่ะนะ มันลูบหัวผมเล่นอย่างเบามือ พลางคุยโทรศัพท์ไปด้วย “หูยยยย ไม่เอาหรอก ผมขี้เกียจน่ะ คนอื่นแทนได้มั้ย ไอ้ปอนด์ไรงี้ อื้มมม เปล่า ไม่ใช่ไม่อยากช่วยนะ แต่แบบผมไม่ค่อยว่างด้วย ขอโทษทีนะ”
“อะไรอ่ะ” กูเสือกทันที
“โมเดลลิ่งของพร้อมบอกพร้อมให้ตื๊อเหนือไปลองแคสต์งานดู เหนือไม่ชอบอ่ะ” มันทำปากยู่ . . ไอ้เหี้ย เหนือโยธามีมุมนี้ด้วยเหรอ!!!
“เป็นไร ทำหน้าอึ้งไร”
“คือ . . มึงมีหน้าแบบนี้ด้วยเหรอ”
“หน้ายังไง”
“ก็ อย่างงี้อ่ะ” ผมทำให้มันดู มันหัวเราะร่าแล้วก็ก้มหน้ามาจุ๊บปากผม
แข็งทื่อไปทั้งตัวเลยกู . .
“ก็ทำแต่กับแฟน แต่แฟนทำแม่งน่ารักกว่าเยอะว่ะ”
กูเขินได้อีกป่ะละ ?!!!!!
“นี่กูรักมึงโคตรๆเลยนะ มึงรู้ตัวป่ะเนี่ย”
สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมทำหน้าไม่ถูกเลย
“รู้มั้ง” ผมหลบสายตาอันแสนอ่อนโยน(และกรุ้มกริ่ม)ของมัน “แต่กูว่ากูก็รักมึงเยอะกว่าอยู่ดีอ่ะ”
“ไม่จริง!!”
“สาดดด กูมองมึงมากี่ปี”
“มองมากมองน้อยไม่เห็นเกี่ยวเลย”
“เกี่ยวดิ อย่าให้กูพล่ามนะ ว่ามึงเกลียดกูขนาดไหนช่วงแรก”
“เฮ้ยย ไม่ได้เกลียด แค่ไม่ชอบขี้หน้า”
“ก็มันเรียกว่าเกลียดมั้ยล่ะ” ผมเถียง “สรุปกูรักมึงมากกว่า”
“กูก็รักมึงงงง รักเท่ากันได้ป่ะล่ะ”
“ไม่เอา กูจะรักเยอะกว่า!!”
“เหนือต้องรักคินเยอะกว่าอยู่แล้วสิ!!”
กูเหนื่อยจะเถียงแล้วนะ!! “งั้นพิสูจน์ดิ”
“ยังไง ว่ามาเลย”
มึงจะไม่เสียเวลาคิดสักนิดเลยเหรอวะเหนือ ตอบเร็วเกิ๊น กูนึกไม่ทัน!!!!
“ไม่รู้ แต่ต้องมีแน่ๆอ่ะ!!”
“งั้นก็บอกมาตอนนี้เลย”
“ไม่ใช่ตอนนี้ แต่มึงต้องได้พิสูจน์แน่ๆ”
“ตอนไหนล่ะ”
“โอ้ยยยยย ไม่รู้”
ผลสรุปในคืนนั้นคือเจมส์ไล่เหนือกลับบ้าน ส่วนผมน่ะเหรอ พอมันถึงบ้านปุ๊บก็โทรไปเถียงกับมันเรื่องนี้ต่อ ไม่สิ ใครคิดเรื่องไหนได้และอีกฝ่ายเห็นว่ามันไม่ใช่ก็หยิบเอามาเถียงกันได้ ไม่จบไม่สิ้น
คู่ของผมไม่หวานเท่าไหร่ . . แต่ผมก็มีความสุขมากอยู่ดี
“หลับยัง ..”
“…”
“หลับแล้วเหรอ”
“…”
“หึ ขี้เซาเอ๊ย”
“…” ผมเริ่มรู้สึกตัวอย่างมึนๆ เผลอหลับไปเหรอเนี่ย เอ๊ะ กูควรกดวางสายนี่หว่า
“ฝันดีนะครับ"
อ๊ะ คงไม่ต้องกดแล้ว
"รักกับเหนือนานๆนะคิน”
เฮ้ยยยยยยยยย
เอ่อ คือ . . คือกูได้ยินนะ . . จะบอกให้ >///<
เม้นเสียเถิดจะเกิดผล จุ๊บบบบบบบบบบบบบส์ <3 :bye2:
-
:z13:
คู่นี้น่ารัก!! :o8:
ยายคินจะมา!! ถ้ารู้เรื่องเหนือจะว่าอะไรรึป่าว!!
สู้ๆนะคะ!! :L2:
-
อร๊ายยยยยย น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดด :-[
-
โอยยยยย โอ๊ยยยยยยยยย
ขออินซูลินด่วนค่าาาา ฉีดเลยค่ะฉีดเลย
เบาหวานน้องจะขึ้นนนนนนนนนนนนน
น่ารักมากค่าาาา ทั้งสองคนเลย
ชอบตอนในรถ แค่เปิดใจก็จบแล้วเนอะ
ว่าแต่...หนุ่มๆ ไม่รู้จักโมเอ้เหรอคะ? 55555*
:-[
-
อือหื้ออประโยคสุดท้ายตายกันไปข้าง :-[
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:m3:
ตามเรื่องนี้มา 20 กว่าตอน
มาฟินที่สุดก็ตอนนี้แหละพ่อคุณเอ๊ย
:m2:
เหนือเอ๊ยถ้าแม่มจะขยันหยอดคินน้อยขนาดนี้อ่ะนะ
เมิงให้แม่มาขอคินน้อยไปเป็นเมียเลยดีกว่า
อิเจ๊หายโกรธยกลูกสาว(?)ให้แล้ว
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z3:
-
อ่านตอนนี้แล้วแบบ ต้องคำนี้
น่ารักชิบหายยยยยยยยยยยย ทั้งคู่เลยยยย :m3:
ทั้งคินทั้งเหนือ น่ารักมากกกก อ่านไปยิ้มไปใจจะละลายยยย :-[
+1ให้คนเขียนเลยทันที o13
จะรอตอนต่อไปค่า :กอด1:
-
:-[
-
มันจะน่ารักเกินไปแล้ว
หวานกันแบบมดขึ้นตัวเลยอ่ะ
-
คินตากับเหนือนที..
เค้าละลายแล้วอ่ะ
อร๊ายยยยยยยยย :-[
-
:L1:
-
โอ๊ย...น่ารักอ่ะ... :กอด1:
เมื่อไหร่จะมี NC 18+ กันซะทีล่ะ? :haun4:
-
เป็นแฟนกันและหวานได้โล่อีก
ไม่คิดว่าเหนือจะหยอดเก่งขนาดนี้
-
น่ารักกกกกกกกกกกก
:-[
-
o13 :-[
น่ารักอ่ะ เหนือคิน
:กอด1:คนแต่ง มาบ่อยๆนะ
รอๆๆๆๆๆ :L2: :pig4:
-
โอ้ว ถ้าเหนือจะหวานขนาดเน้~~~~
-
:z3: :z3: :z3: รวมเล่มเถอะคุณคนเขียน ขอจอง บอกเลขบัญชีมาเลยจะโอนให้ คนอ่านตายไปเรียบร้อย แทบจะเอาหัวโขกคอมพิวเตอร์ :z3: :z3: :z3:
-
อ๊ายยยยยยยย น่าร๊ากกกกอ่ะ :-[ :-[
คู่นี้หวานจริงอะไรจริง น่ารักมากๆ
ช่วงนี้คินน่ารัก โมเอ้ขึ้นทุกวัน
เหนือเรากลัวอดใจไม่ไหวเลยไปเล่นบาสทุกวันเลยทีเดียว
คู่ฟิล์มมิกนี้ก็ยังไม่คืบหน้าเลยนะเนี่ย แอบเชียร์อยู่ห่างๆ :เฮ้อ:
-
..รักกับเหนือนานๆนะคิน..
โคตรชอบประโยคนี้.. เหนือโคตรน่ารักอะ
น่ารักมากๆเลยทั้งสองคน
ขอให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปเลยนะ 55
รออ่านต่อจ้า
-
คู่นี้น่ารัก ตลอด ๆ
อยากได้แบบคินตามั้งอ่ะครับ 555
+1 ให้คุณชิฟฟ่อนเค้กครับผม :L2:
-
คินนนนนทำไมน่ารักงี้อ่ะ ยิ่งเป็นแฟนยิ่งทำตัวน่ารัก ดูแลตัวเองให้สวย?ขึ้นด้วยอ่ะ กร๊ากกกก
ส่วนเหนือก็ขยันหยอดหวานๆใส่เต็มที่หวังผลอะไรอ่ะป่าวเนี่ย อิอิ
คินโมเอ้ที่สุดดดดดดดดดดด
ส่วนเจมส์ก็เกรียนตลอดเวลา แกล้งลูกและลูกเขยคืองานอดิเรกใช่มั้ย
อ๊ากกกก แนะนำเหนือให้เนียนถึงเนื้อถึงตัวบ่อยๆเดี๋ยวคินก็ค่อยๆชินเองนั่นล่ะ ฮ่าฮ่า
กอดทีก็เขิน จุ๊บเบาๆก็เขิน แต่ในใจงี้ถูกใจละซิ๊คินเอ๊ยย รักเค้ามาตั้งนานนินะ
ส่วนอีกคู่ก็อึมครึมกันต่อไป ไม่คุยๆตกลงเคลียร์กันให้กระจ่างสักที เฮ้อออ ภัทรจะรู้มั้ยนะแอบสงสัย หึหึ
ถ้าคุณยายมา จะว่าอะไรคินเรื่องเหนือมั้ยน๊าาา ลุ้นๆ
รออ่านตอนต่อไปค่าาา คนเขียนสู้ๆ ^^
:กอด1:
-
น้ำตาลในเลือดพุ่งปรี๊ดดดดดดดดดด :m3:
พี่เหนือเค้าโชว์หวาน ได้แต่ตอดคินน้อยต่อไป เพราะคินน้อยยังไม่พร้อมให้แอ้ม :laugh:
-
อยากอ่านตอนคุณยายมาเยี่ยมอ่ะท่าทางจะมันส์พะยะค่ะ o18
-
เหนือนทีเป็นปู้ชายที่หวานกับแฟนม๊ากกกกกกกกกก
ไม่อยากเชื่อว่าตอนแรกไม่ชอบขี้หน้าคินตา
:laugh:
เมื่อไหร่คินตาจะยอมเหนือสักทีน้าาาาา
มีแฟนหล่อๆแบบนี้ อย่าคิดมากสิ ยอมๆไปเถอะ :haun5:
-
น่ารักอ่ะ :o8:
-
โอ้ยัยพร้อมมมมมมเอ๋ยยยยยยย
ก่อกวนจริงๆ
-
คนเขียนใจดีจัง อ่านหนังสือสอบก็ยังมาลงให้อ่าน
ความหวานของคู่นี้มากมายมหาศาลจริงๆเลย :-[
อันนี้ตัดสินให้ไม่ได้เลยว่าใครรักใครมากกว่ากัน
รู้แต่ว่ารักกันมากกกกก แล้วก็น่ารักมากขึ้นด้วย
รอให้ทั้งคู่พิสูจน์อยู่นะ เราจะเป็นผู้ตัดสินแล้วกัน :o8:
เรายังไม่ถอดใจเรื่องฟิล์มกับมิกนะ เชียร์ต่อไป
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2: คว้าเอมาให้ได้นะคะ
-
คินกะเหนือน่ารักมว๊ากกกกกกกกกกก :impress2:
หวานกันได้โล่แระ
เถียงกันอยู่ได้ว่าใครรักมากกว่า :-[
ก็นะ...มันเรื่อง...รักที่เหนือกว่านี่เนอะ^^
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..... หวานมากกกกกกกกก อ่ะ
:o8: :-[ :impress2: :m13: :m1: :m3:
ใครเอาโรงงานน้ำตาลมาตั้งไว้ในตอนที่ 27 เนี่ย
เหนือ ทำไมน่ารักงี้ฟระ ดูแลคินอย่างดี ไปรับไปส่ง นั่นนี่ทุกสิ่งอย่าง แถมหวานตลอด หยอดตลอด
คินตา ก็นะ ทนได้ไงห๊าาาาาาาา ?????????? จับเหนือฟัดเลยเหอะ
เหนือเองอุตส่าห์ทนที่จะไม่ทำอะไรคินตาด้วย หากไม่ต้องการ นับถือ สุภาพบุรุษมากก.... พระเอกมากกก...
แต่......มากไปมั้ยจ๊ะ?? ทนไม่ไหว ก็จับคินฟัดมั่งเหอะ นะ นะ (เค้าอยากเห็น ลุ้นมันทุกตอน 555+)
อยากรู้เหมือนกันว่าใครรักใครมากกว่า...แต่ไม่ว่าใครรักมากกว่าก็ดีทั้งนั้น เน๊อะ
แต่ที่แน่ๆ คนอ่านอ่ะ ลุ้นมากกว่า...(ลุ้นสุดๆ ลุ้นตั้งแต่ฉากในรถแล้วง่ะ)ว่าเหนือจะพิชิตคินตาได้เมื่อไหร่ คึคึ :z1:
(คนอ่านแอบหื่นนิดนึง อย่าถือสากันน๊าาาาา)
ขอบคุณน้อง chiffon_cake นะคะ ตอนนี้หวานเหลือเกิน....ไม่ไหวแล้ว อร๊ายยยยยยย :m3:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
กัดหมอน ตะกายผนัง
น่าร๊ากกกกกกกกก อ่ะ :-[
-
โอยยยย คิน กล้าพูดว่าไม่หวานเหมือนคู่อื่น :angry2: :angry2: หมั่นไส้เว้ยยยยย
หวานจนไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว หวานเว่อร์ :-[ ชอบตอนที่ เหนือ แทนตัวเองว่าเหนือ แอร๊ยยย น่ารักสุดๆ แถมหยอดตลอด ลูกชั้นแก้เขิล ด้วยการปากหมาตลอด กร๊ากกก หัดพูดหวานๆกับเหนือมั่งซิคินตา รับรองโดนจับกดทันที :jul3: :jul3:
พอคิดๆดู พอหวานกันมากๆ ก็เริ่มกลัวมาม่าแล้วซิ :m15:
-
หวานกันซะ
:-[
เขินแทนอะ
-
ช่วงนี้หวานกันจิงชดเชยช่วงแรกละกันเนอะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดด ปู้จายเค้ารักกันหวานนน น่ารัก อ่านไปยิ้มไป เพ้อละ
คนเขียนจ๋า ตอนยายนู๋คินมา อย่ามาม่ามากนะ กว่าจะเค้าจะรักกันได้ ลุ้นซะเหนื่อยแหละ
-
:laugh: กับแค่เรื่องใครรักใครมากกว่ากัน ก็ต้องเถียงกันเนอะ
-
อยากมีแฟนแบบนี้บ้าง
-
หวานไปหรือเปล่าจ๊ะ
-
นี่นะไม่ค่อยหวาน ประหนึ่งรถน้ำตาลมาคว่ำตรงหน้าล่ะไม่ว่า
-
หึหึหึ ยอมสิคะคินตาาาาาาาาาาาาาาาา นิดหน่อยเองน่าาาาาา
ยายมาทำไมอ่าา = =' กลัวเหนือโดนแกล้ง แค่นี้เจมส์ก็มันส์แล้วอะ :z10:
-
อ่านตอนนี้แล้วไปมาบนเตียง เขินแทนอ่า
-
อร๊ายยยยยยยย พูดมาได้ไม่หวาน :-[
-
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักเกินไปแล้วนะคู่นี้ ทำเอาต่อมอิชชี่ระเบิดออกเป็นแปดเสี่ยง
-
เหนือ วางยานอนหลับ แล้วจัดการคินเลย
ปรึกษาเจมส์ดูก็ได้
-
อ๊ายย ถ้าจะหวานกันขนาดนี้นะ เขินแทนคินเลยอะ ><
-
น่ารักทั้งคู่เลย
:กอด1: :L2:
-
เหนือออ
>//< เขินนนน
น่ารักอ่ะ :-[ :-[
-
เถียงกันได้น่าหมั่นไส้มาก :m14:
-
หวานมากอ่ะตอนนี้ y y หวานจนกลัวว่าอนาคตจะดราม่า
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ได้โปรดส่งเอ็นซีมาซะเถิดดด คินน่ารักไม่ไหวแล้วว
-
หึหึหึหึหึ
น่ารักจริงๆนะคู่นี้
-
แว้บมาชะเง้อดูคอมเม้นตอนดึกๆ โอ้วมายก้อด
พอแต่งหวานแล้วคอมเม้นผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ดเรย
อิอิ รู้สึกดีใจมากกกกกกกกกกก ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ^^
เค้ามาชี้แจงเรื่องการรวมเล่ม ที่เคยถามกันไปเมื่อตอนที่แล้ว
ผลสรุปออกมาหลังจากฟังฟีดแบ็คดู
ข้าน้อยจะทำการรวมเล่มอย่างแน่นอนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!
กรี๊ดดดดด หนังสือเล่มแรกในชีวิต กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ๆๆ
มันคือความฝันเจ้าค่ะ
คนอ่านทุกคนผงะ ! เอ้า อินี่ยังแต่งไม่จบ กระแดะจะรวมเล่มซะแล้ว
เอ่อ เปล่านะ :sad4:
คือเค้าแค่อยากจะมาบอกให้ทุกคนเก็บตังค์เอาไว้นับตั้งแต่บัดเดี๋ยวนี้ . .
เพราะหนังสือเล่มสองเล่มนี่ มันก็หลายตังค์น๊า :monkeysad:
ด้วยความเป็นห่วงจากใจจริง . .
และคาดว่าหน้าจะได้เปิดโอนประมาณช่วงเดือนพฤษภาคม-มิถุนายนนี้
(ถ้านังคนเขียนไม่อู้ไปทำอย่างอื่นซะก่อน ช่วงปิดเทอม) :fire:
คาดว่าไม่กล้าอู้ TT
เอ้า งั้นปิดเทอมซัมเมอร์นี้เตรียมอ่านเหนือนทีคินตากันแบบซอยถี่ยิบเลยนะ(ห๊ะ?!!!!!!!!!!)
ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนนะค้า :D
ปอลิง. . ใครบอกจะจองหนังสือ เค้าจำยูสเซ่อเนมได้ด้วยนะ คิคิคิ 5555555 ล้อเล่นค้า
ปอลิงตัวที่สอง. . กำลังมีการจัดทำหน้าปก ด้วยทีมงานคุณภาพของดิฉันเองงงงงงงงงงงงงงงงงง กรี๊ดดดดดดดดดดดดๆ
ปอลิงตัวที่สาม . . ขอให้คนอ่านทุกคนมีความสุขมากมายก่ายกอง
ไปแล้นนนนนนนนนนนนนนนนนน จุ๊บๆ เก็บตังค์กันด้วยๆ :o12:
-
กี๊สสสสสส ตื่นเต้นๆๆๆ
รีบๆทำหนังสือน้า เค้าอยากได้เหนือนทีมานอนกอดแล้ว
:-[
-
:mc4: :mc4:
เย้ๆ จะเก็บตังค์รอน่ะ
เอาตอนพิเศษแถมเยอะๆน่ะ
-
WOW!!!!!!!!! แข่งกันรักจริงๆ
ยอมพี่เหนือเถอะคินตา สุดสวย
:haun4: :haun4: :haun4:
-
จะรอนะจ๊ะ :z2:
ปล.ขอหน้าปกงามๆ
-
เปิดจองรวมเล่มเมื่อไร จะจองเป็นคนแรกเลยครับ o13
-
อาจจะจองน้ะ ช่วงนี้ช็อตเงิน 555 แต่มันสนุกมากกกกก :-[ :laugh: :pig4:
-
โอยยยยยยย
พ่อเจ้าแม่เจ้าา น่าร้ากมากกกกกกกกเหอะ
มีเถียงกันไปมาด้วย
มใครรักกว่า ก็เอาเถอะจ๊ะ คนอ่านรับได้หมด ฮิฮิ
เจมส์โคตรเกรียนอ่ะ แต่น่ารักมาก ชอบบบ
แล้วเคทเป็นไงอ่ะ ไม่ค่อยได้ออกฉากเลย
มัวแต่ตามคนอายุสามสิบอยู่นะสิ ใครอ่ะๆๆ
-
แอร๊ยยยยยย น่ารักที่สุด!!
> , <! ยายมาเมื่อไหร่มีเรื่อวมั้ยค่ะเนี่ย?
รอตอนต่อไปคะ
----------------
อร๊ายยยย!! จองหนังสือค่ะๆ
> <! จะเก็บไว้ให้ทายาทรุ่นต่อ ๆ ไปได้อ่านกัน 55
-
ถ้าทำหนังสือเค้าจองด้วยคน
เพิ่งได้อ่านสนุกมากค่ะ กำลังงงตัวเองว่าพลาดได้ไงเนี่ย
-
น่าร้ากกกกกก ><
คุณยายมาจะยอมรับได้ใช่ม้ายยยย???
-
หืม พอได้เป็นแฟนกัน นี่เห็นอะไรก็น่ารัก ๆ ไปหมดเลยนะนายเหนือนที
-
ดีใจอ่ะ จะมีรวมเล่ม แล้วมาลงบ่อย :laugh: เราชอบทั้งสองอย่าง
เตรียมตัวเก็บเงินรอ ขอสอยมาเก็บไว้ด้วย
-
:L2:ให้คนแต่งค่ะน่ารักมากๆ
-
:mc4: :mc4:
กรี๊ด ดีใจสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะรวมเล่ม อร๊ายยยย :man1:
ขอจองไว้ตั้งแต่เนิ่นๆเลยนะกัน 5555
:กอด1: :กอด1: ขอกอดคนเขียนที
-
กรี๊ดดดจ้า
หวานจ้าา
อิจฉาจ้าาาา
-
:L2:เหนือเป็นสุภาพบุรุษจัง แล้วมะไร อิคินของแม่จะใจอ่อน
-
เหนือจะน่ารักเกิ๊นไปแล้ว :L1:
บวกเป็ด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดส์ ตามคุณชิฟฟ่อนด้วยคน :กอด1:
ลงชื่อจองด้วยแน่นอนนนนนนนนน o13
รักคินตา+ กับเหนือนที มว๊าาาาาากกกกก :impress2:
-
หวานเว่อร์ อิจฉา
-
มารอจองด้วยคน :)
-
ยายของคินจะมาาา อ๊ากก . :m31: :m31: :m31:
ไม่ค่อยหวานเลยอ่ะ . แค่มดเต็มหน้าจอคอมแล้ว 555
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
จองด้วยคนนน ขอตัวไปหยอดกระปุกก่อนนะจ้าา ไปละ ฟิ้วว อิอิ
-
หยอดออมสินรอนะค้า :กอด1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: จองเลยนะ แต่ใกล้จบแล้วหรอ ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ รักเรื่องนี้มากเลยคุณคนเขียน กับอีกเรื่องอ่่ะ Limited Lover พี่คิวกะนู๋เค้ก ผู้ชายแท้ ๆ แมน ๆ 2 คนมารักกัน เริ่มจากเกลียดขี้หน้ากันด้วยซ้ำ ไปไงมาไง พัฒนาความสัมพันธ์มาได้ขนาดนี้ รังมดยกมาเป็นภูเขาอ่ะ (แอบมาสปอยในเรื่องคุณชิฟฟอน จะเก็บค่าลิขสิทธ์มะนี่) งั๊นเราโดดไปสปอยคนเขียนเรื่องนู้นให้รวมเล่มด้วยดีกว่า รักทั้ง 2 เรื่องเลยน่า (จนแน่ตรู T___T)
-
สาบานว่าตอนกดเข้ามาอ่านเราไม่นึกว่าเราจะติดเรื่องนี้งอมแงมขนาดนี้เลย เรื่องนี้เป็นนิยายวายที่สนุกมากๆ
พอคนเขียนบอกว่าเขียนเป็นเรื่องแรก ขอบอกว่าคุณฟ่อนมีพรสวรรค์มากๆเลย : ) ประทับใจ
อ่านแล้วยิ่งรู้สึกว่าสนุก ไม่สามารถหยุดอ่านได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว แต่ก็ต้องขอพูดตามตรงว่าหยุดไปเป็นนาทีเลย
เพราะเขินเหนือกับคิน 555 คล้ายคนจะเป็นลม หน้าแดงเถือก หูแดง หัวใจเต้นแรง เหมือนมีความรักตามไปด้วย ก๊าก !
นั่งทุบโต๊ะ กระทืบเท้า กำหมัด กรี๊ดๆแบบไร้เสียงอยู่คนเดียวในห้อง 555 คือถ้าคนเปิดประตูมาเจอ คงคิดว่าเราเป็นบ้าไปแล้ว
วันนี้นั่งทำงานยังคิดถึงเหนือกับคิน อยากกลับบ้านมาอ่านต่อไวๆ เมื่อคืนล่อจนถึงตีสาม
ตื่นไปทำงานไม่วายคิดถึงหนุ่มๆของคุณฟ่อน เป็นเอามากจริงๆ TT ถ้าสงสารเราเข็นตอนใหม่มาลงไวๆนะค่ะ
เพิ่งอ่านตอนล่าสุดจบไป เหมือนจะคิดถึงหนุ่มๆมากอีกแล้ว คงจะวนกลับไปอ่านใหม่ได้อีกรอบทีเดียว
ต้องขอบอกว่าชอบฟิลนิยายเรื่องนี้มากๆ คือจริงๆชอบฟิลนิยายที่เรียนอยู่ ตจว. อ่านแล้วให้ฟิลดูสบายๆ
เรียบง่ายและดูมีความสุข ไม่รู้คนอื่นเป็นยังไง แต่ส่วนตัวแล้วชอบมาก แล้วยิ่งคินเป็นเด็ก ตจว อีกนี่ยิ่งชอบเลยอ่ะ ฮ่าๆ
ทั้งๆที่เราเป็นคนกรุงเทพและไม่เคยไป มข. แต่มันเป็นสถานที่ใฝ่ฝันของเราเพราะนิยายหลายๆเรื่อง
และถึงแม้เรื่องนี้จะไม่ได้บอกตรงๆว่าอยู่ มข. แต่เราว่าน่าจะใช่ (ช่วยยืนยันหน่อยได้ไหมค่ะว่าคนอ่านคิดไม่ผิด ฮ่าๆ )
เราชอบคาแรคเตอร์ตัวละครของคุณฟ่อนมาก อ่านแล้วรู้สึกถึงความเรียลอย่างแรง เพราะด้วยความเป็นไป
ของตัวละครในนิยายเรื่องนี้ทำให้เราอินท์ไปเลยค่ะ เพราะเรามีเพื่อนคนนึง เป็นแบบคินตานี่แหละ - -
เลยรู้สึกว่าคนแบบนี้ก็มีอยุ่ในโลกนะ เออ 555 ส่วนเหนือคือคนหล่อที่เห็นได้จริงในชีวิตอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ
ต้องขอบอกว่าคุณฟ่อนเขียนตัวละครได้มีมิติ อ่านแล้วรุ้สึกได้ว่าพวกเค้าใช้ชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ไปพร้อมกับเรา
และพบเจอได้จริง แถมคนเขียนผูกเนื้อเรื่องได้ดีมาก ใช้ภาษาก็ดีอ่านแล้วไม่รู้สึกติดขัดหรือว่าแปลก
เรื่องแรกของคุณฟ่อนก็ทำเอาเราประทับใจมากเลย : ) เนื้อเรื่องก็ไม่อืด แล้วก็ตลกด้วย อ่านไปก็ขำไปแล้วก็เขินไป
คือเราขำเวลาแก๊งค์ๆของทั้งเหนือแล้วก็คิน แหย่สองคนนี้กัน ตลกมากกก ชอบๆๆฟิลเพื่อนๆแบบนี้น่ารักค่ะ
ส่วนโมเม้นท์ที่เป็นดราม่าก็ไม่มากเกินไปและมีเหตุมีผล ยิ่งตอนที่คินคิดมากว่าเหนือเป็นแบบนี้ชอบตัวเองหรือเปล่า
แต่เหนือก็ทำเป็นซึนกลับใส่ ทั้งๆที่จริงแล้วชอบเค้าไปแล้วนั่นก็ด้วย อ่านแล้วช๊อบ ชอบ อิอิ เพราะความรู้สึกคนเรา
เวลาชอบใครบางคนแต่ไม่อยากจะยอมรับ เป็นแบบที่คินเป็นจริงๆแหะ สมจริงจนคนอ่านอินท์จะแย่แล้วจ้า
ยิ่งตอนที่สองคนมารักกันได้นี่มันน่ารักมากกกเลยอ่ะ =///= แบบว่าถ้าจะใช้ภาษาเซเลบแบบที่เหมาะกับสองคนนี้ก็
คงจะต้องพูดว่า เคมีเข้ากันจริ๊งจริงงง ! ฮ่าๆๆๆ ยิ่งตอนจีบกันที่ให้ฟิลระหว่างผู้ชายชอบกันนั่นก็ชอบเหลือเกิน
มีหลายฉาก หลายช็อต หลายตอนที่ชอบในนิยายเรื่องนี้ บอกให้ไม่หมด แต่ถ้าพูดถึงตอนล่าสุด
ขอบอกว่านั่งอ่านอยุ่ครึ่งชั่วโมง เขินเกือบทุกบรรทัด ! เล่นเอาคนอ่านเกือบตายนะ ฮ่าๆๆ คินที่แอบคิดมาก
กับเหนือที่คิดมากเหมือนกันแบบนั้น แคร์กันแบบนั้น อร๊ายยย =///= น่ารักมาก เขินสุดๆ นี่พิมพ์ไปยังนั่งยิ้มอยุ่นะ ฮ่าๆๆ
ยังไงก็ชอบรักที่เหนือกว่า มากๆค่ะ ขอบคุณที่แต่งออกมาให้อ่าน คุณฟ่อนเก่งจริงๆนะ : )
เป็นกำลังใจให้เข็นตอนใหม่ๆออกมาเรื่อยๆ จะรออ่าน รอเป็นแฟนคลับ และเป็นแฟนนิยายขอคุณฟ่อนตลอดไป สู้ๆคะ !!
-
หลงรัก คิน :impress2:
-
อร๊ายยยยย โคตรน่ารักเลยอ่า
เขิลลลลลลลลล :-[
-
กริ้ดดดดดดดดด
หวานไปปปปปปปปป
เขินอะ
-
ว่าแต่พ่อตา ลูกเขยก็เกรียนไม่แพ้กัน
-
เพิ่งมาอ่าน แต่ตามทันแล้วค่า เรื่องนี้น่ารักมากเลย
สนใจรวมเล่มน้าคนเขียน :bye2:
-
เราสนใจรวมเล่มนะๆ ถ้าเป็นไปได้อยากรู้ราคาอ่ะ จะได้เก็บตังค์ทัน o13 o13
-
อร๊ายยยยยยย>_<
คู่นี้แอบน่ารักง่ะหึหึ
มะไรคินตาจะเสร็จเหนือสักดีหึหึหึ
ยอม ๆ ไปเถอะคินตาที่รัก เหนือจะทนไม่ไหวแล้ว5555+
-
กว่าจะรักกันได้เน้ออ~
เหนือคินน่ารักๆ อ่ะ :-[ งื้ดๆ
เหนือไม่อยากอยู่ตอนเย็นกับคิน กลัวอดใจไม่ไหว น่าสงสาร T^T'
เหนือหวานอะ รักกับเหนือนานๆ นะคิน ลุ้นรออ่านฉากเรียกเืลือดคู่นี้ ฮี่ๆ
-
ตายละ ตอนนี้ น้ำตาลปี๊บ น้ำ้อ้อย ที่ว่าหวาน
ยังขมกว่าความรักของสองคนนี้อีก
อะไรจะสวีทกันไม่เว้นวันหยุดราชการขนาดนั้น พ่อคู้ณณณณ เขิลล์แทนจริงๆ
-
กริ๊ดดดดดดดดด เหนือนที น่าร้ากกก อ่ะ :-[
จะรอหนังสือนะจ๊ะ
:pig4:
-
จะเก็บตังค์รอนะคะ :กอด1:
-
พ่อเจมส์ คิดถึงมว๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ชอบเหลือเกิ๊นคนนี้น่ะ
เหนือเป็นคนปากหวานมากนะ นี่ถ้าไม่อ่านมาตั้งแต่แรกจะคิดเลยว่าเหนือเป็นคนเริ่มชอบเริ่มจีบคินก่อน
มาอ่านช่วงหลังจากรักกันแล้วนี่ดูพลิกกันไปเลยทีเดียว
รักกันนานๆคู่นี้ ฮิฮิ้วววว
ปล.เก็บตังค์ๆ
-
อ่านทันแล้ววว....สนุกมากกเลย
ชอบอ่ะหวานดี ในที่สุดคินก้อทำหั้ยเหนือรับรักกด้าย :sad4:
-
งานนี้ไม่พลาดเป็นเจ้าของ
-
เขินมากเลยค่ะจุดนี้ แอร้ยยยยย
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมากเลยค่ะ
ติดตามต่อไป o13
จองหนังสือด้วยคนค่ะ หยอดกระปุกรอ :impress2:
-
รออ่านแบบซอยถี่ยิบ =..=
-
อ่านทันแล้ว คู่นี้น่ารักจริงๆ :-[
แต่เราชอบคุณป๋าเจมส์แฮะ เกรียนดี 555+
-
ปอลิงตัวที่สอง. . กำลังมีการจัดทำหน้าปก ด้วยทีมงานคุณภาพของดิฉันเองงงงงงงงงงงงงงงงงง กรี๊ดดดดดดดดดดดดๆ
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คนเขียนกดดันคนทำปกมากกก ต้องงามเงิบบบบบ คิคิ ดันๆๆทำเลยๆๆๆๆๆ
-
จอง 1 ชุดค่ะ :impress2:
-
ขอจองด้วยคนค่ะ....... 1 เล่ม
จะเก็บตังค์รอไว้ก่อนเลย มิเช่นนั้นอาจจะอดได้ และกินแกลบแหง๋ๆๆๆ
-
น่ารักมาก ^^
-
เพิ่งมาตามอ่านจ้า ยังอ่านไม่จบเลย
แต่ขอบอกว่าเค้าจะจองหนังสือด้วยค่าาาาาาาา
:กอด1: รักหนุ่มซึน :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ มาก ๆ
ด้วย มาต่อเร็ว ๆ
นะ :3123:
-
28
ด้านของเหนือ
“เห้ย ไอ้เหนือ ช่วงนี้กูได้ข่าวว่ามึงไปตึกทันตะบ่อยอ่อวะ ฮะๆ” ผมเงยหน้ามองเพื่อนสกินเฮดตัวดีที่เอามือมาเกาะไหล่ผมฉับ นี่ถ้าไม่ซี้นะบอกตามตรงผมอาจจะแบะหัวมันเข้าให้ โทษฐานมากวนผมตอนที่ผมกำลังคร่ำเคร่งกับงานซ้ำยังมาโดนมือผมทำให้ต้องใช้ลิควิดอีกน่ะ
ป๊าบ!
ขอบใจเว้ยเชี่ยจิว สั่งสอนมันให้กูที
“ไปอยู่ไหนมาคร้าบบบบบเชี่ยโจ๊ก ไอ้เวรเหนือมันไปกิ๊กกับสาวทันตะตั้งนานแล้วเหอะ ทำไมเพิ่งมาได้ข่าววะ สาดดด สนใจแต่ส่งมุข9gagอ่ะดิ”
“ครวยเถอะครับ ก็เปล่าหรอก แฟนคลับมันเค้าถามกูมาเยอะ”
“เออ แล้วสรุปยังไงวะ นี่มึงจะปิดพวกกูไปถึงไหนฮะ!!!” คือไอ้เชี่ยจิวแม่งก็อยากรู้ครับ กูได้ข่าวมึงเป็นประธานชั้นปีมิใช่เหรอ เอาเวลาไปทำงานอย่างอื่นเถอะนะ
“กูไม่ได้ปิดสักหน่อย” ผมยืดตัวขึ้น วางปากกา บิดขี้เกียจซ้ายขวา รู้สึกตัวอีกที . .
ก็โดนเพื่อนจ้องทั้งโต๊ะ . .
“อะไรของพวกมึงเนี่ยยยย”
“สาดเหนือ กูมีอะไรกูบอกมึงตลอดนะเว้ย!!!!” ไอ้ยิม ดราม่าห่าเหวอะไร!
“เออ กูชอบใครกูยังบอกมึงตลอด อะไรวะ ปิดพวกกูทำเพื่อ ?”
ไอ้บาสขมุบขมิบปากบ่น . .
สาดดดดดดดด ก็เพราะมึงนั่นแหละ เพราะมึง . .
“มึงจะเสือกไปกับกูทำไมเนี่ยหา” ผมตัดบท ขีดซ้ายขีดขวาในกระดาษเตรียมตัวขึ้นไปหาอาจารย์เพื่อเตรียมเอาไปส่ง แต่ . .
“เฮ้ย เชี่ยเหนือ!!!!!!!!!”
แม่ง รำคาญจริงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“นี่กูต่อยจริงนะ!!!!!!” ผมเป็นพวกพูดน้อยต่อยหนัก พวกมันน่าจะรู้อยู่แล้วครับ (นางพูดมากเฉพาะตอนอยู่กับแฟนนางอ่ะ - - : ชิฟฟ่อนเค้กเอ๊กเอ๊ก)
“ไม่ใช่โว้ยยยยยยยยยยย เอางานมึงมาลอกทีดิ๊!!!!!!”
อ้าวเหรอ . .
ผมจิ๊ปากขัดใจ แต่ก็ร่อนผ่านกระดาษให้พวกมันดู . .
“ฮัลโหล” ผมพูดขึ้นก่อน ทั้งๆที่ผมเป็นคนโทรไปหาคินตาเองในตอนเย็นย่ำ ตอนนี้ผมกับเพื่อนนั่งอยู่ในห้องเรียนครับ อาจารย์ใกล้จะเลิกสอนแล้ว ตอนนี้กำลังเสวนาส่งมุขกับพวกเชี่ยโจ๊กไปเรื่อย ผมเลยใช้เวลานี้โทรหาแฟนผมซะเลย
“อื้อ ฮัลโหล” น้ำเสียงของมันก็ยังทำให้โลกนี้สดใสเหมือนอย่างเคย คือมันเป็นคนที่เสียงใสแจ๋ว นี่ถ้าขี้อ้อนหน่อยล่ะก็ . . แมนทั้งแท่งร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ยังต้องใจสั่นไปกับมัน
เออแฮะ ก็ผมนี่ไง!!!!!
“เรียนเสร็จยังอ่า”
“เสร็จแล้วววววววววววววววว” คินลากเสียงอ้อแอ้ๆ
“เป็นไรทำไมทำเสียงอย่างนั้นครับ”
“อ่านหนังสือเหนื่อย” มันบ่น ผมได้ยินคินพูดเรื่องอ่านหนังสือทุกวันจนกลายเป็นความเคยชินไปแล้วล่ะครับ ยกตัวอย่างเช่น ขี้เกียจอ่านหนังสืออ่ะ ทำไมมันเยอะจังเลย ง่วงแล้วไม่อ่านแล้ว หรืออันที่ผมเกลียดสุดๆก็คือ . . ไปอ่านหนังสือก่อนนะ . .
ก็แหม . . มันทำให้ผมคุยโทรศัพท์กับมันได้น้อยลงนี่นา
แต่ผมก็ไม่เคยโวยวายอะไรนะ ก็อนาคตของเขานี่ เห็นบ่นอย่างงั้นอย่างงี้สุดท้ายก็อ่านจนดึกจนดื่นอยู่ดี
“อ้าว นี่ถึงบ้านแล้วเหรอ” ปกติผมไปรับไปส่งครับ แต่เขาก็ขอขับรถมาเองบ้างไรบ้าง ผมก็ยอม . . เห็นเขาบ่นว่าอยากขับรถตั้งนานแล้ว ไอ้เราก็นึกว่าชอบที่เรามารับมาส่งซะอีก ฮ่าๆๆ ไม่ว่ากัน ยังจำได้มั้ย ผมเคยรู้จักคินตาในนาม ‘ไอ้รถสวย’ อยู่เลย หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ ‘ไอ้นี่ รถมันแม่งจะเยอะไปไหนวะ’
“เปล่า อยู่ห้องสมุดดดดด” คินตาลากเสียงยานคาง ผมนึกภาพตาม คงจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วก็คุยโทรศัพท์แหงซะ
“อยู่กับใครอ่ะ”
“ภีมมมมมม”
“แล้วเพื่อนๆล่ะครับ”
“ไอ้เชี่ยภัทรไปหาเจ๊เอิญ ไอ้ฟิล์มไปกับกิ๊ง ส่วนไอ้มิก อันนี้ไม่รู้ว่ะ”
“คินอยู่ชั้นไหนล่ะ เดี๋ยวไปหานะ” ผมนั่งกระดิกเท้า เริ่มรู้สึกตงิดใจแปลกๆ ทำไมเพื่อนมันจ้องจังวะ !
“ไม่ต้องงงงงงงงงง จะออกไปละเนี่ย”
“อ้าว แล้วจะไปไหน”
“กลับบ้าน”
“หะ”
“ไม่ใช่อะไร” คินหาวให้ผมฟังฟอดใหญ่ “ไปนอนก่อน ดึกๆออกมาใหม่”
“ฮะ? คืนนี้จะเที่ยวเหรอ”
“อื้มมม”
“ไปด้วยดิ”
“ทำไม”
“ฮะ?” ผมทำหน้าฉงน
“ทำไมต้องขอด้วย?”
กรรมแล้วไงกู . . น้ำเสียงวีนเหวี่ยงน่ากลัวชิบหาย กูทำผิดอะไรเนี่ย ?
“เอ่อ . . คือ”
“มึงต้องไปเพราะมันเป็นหน้าที่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคร้าบบบ”
มันหัวเราะคิกคักๆอย่างมีความสุข เอ่อะ?! ผมเกาหัวขณะกดวางสาย ไม่นานนัก . .
ผลั่ก!
“ไอ้เหนือออออออออออ”
“ไอ้เหี้ยยิม!”
“คุยกับใคร”
เสือกจริงๆเลย . .
“แม่งงงงง พักนี้ทำหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใส่โทรศัพท์ ถามจริงดิ ช่วงนี้มึงกิ๊กกับนางเอกเอวีรึเปล่า?” ยิมทำหน้าฉงน
ผมอยากจะเอาตีนก่ายหน้าผากตัวเอง - -
“ทำไมต้องเป็นนางเอกเอวี ?”
“มึงดูแบบ ..” ยิมสำรวจผมซ้ายทีขวาที “ฟินแปลกๆ ฟินเกิ๊น ฟินชิบหาย คราวนี้คนนี้น่ารักมากรึไง”
“เออ น่ารักสัดหมา น่าฟัด น่าหวงไม่ให้หมาดู” ผมพูดตัดบท รำคาญเพื่อนแม่งก็จ้องได้จ้องดีเสือกโคตรเก่ง แต่ผมก็เข้าใจมันนะครับบางที เพราะปกติจีบใครผมก็บอกพวกแม่งหมดแหละจะได้ไม่ซวยเกิดไปจีบคนเดียวกันเข้า แต่ทว่า . .
ไอ้บาสมันชอบคินตาไง . .
ไม่รู้ป่านนี้เลิกชอบยัง ผมกลัวว่าถ้าเอาคินมาเปิดตัวเข้าแล้วมันจะ . . เอ่อ . . เซอร์ไพรส์เกิ๊น เชี่ยบาสอกหัก ส่วนผมโดนเพื่อนรุมโขกสับ อันที่จริงก็ไม่ค่อยกลัวหรอกเรื่องโดนพวกมันด่าเพราะโดนทุกวันอยู่แล้ว แต่ความรู้สึกไอ้บาสเนี่ยสิ
“สรุปเย็นนี้เอาไงวะเหนืออออออออออออ”
เชี่ยจิว . . ทำไมต้องถามกูวะ ?
ผมกับพรรคพวกชาวช้อปสีน้ำเงินเดินลงบันไดกันเสียงดัง เป็นกลุ่มปีสองที่ใหญ่ที่สุดแล้วของทุกๆสาขาในมหาลัยนี้ แต่ไม่โดนรุ่นพี่หมั่นไส้ เพราะทำตัวเคารพรุ่นพี่ดี ไม่พูดกวนตีนและก็ทำตัวเป็นตัวอย่าง
“ไม่ว่าง” ผมตอบทันควัน เพื่อนแม่งชอบมารุมกอดคอผม แม้ผมจะพูดน้อย แต่แปลกที่เพื่อนมันติด ชอบถามความเห็นเวลาไปนั่นไปนี่
“ง่ะ ไอ้สัด วันก่อนก็ไม่ว่าง วันก่อนก่อนก็ไม่ว่าง วันก๊อนก่อนก่อนก็ไม่ว่าง อะไรวะ!!!!” ไอ้ยิมโวยวาย
“ถามได้นะสัดยิม เชี่ยเหนือมันติดเมีย” บาสยิ้ม
“อั๊ยยะ! ติดเมียหรือติดตัวผู้กันแน่คะ พี่เหนือออออออ กรี๊ดดดดดด ฮ่าๆๆๆ” เมลิน ตุ๊ดซี่ประจำสาขาผมเดินแซวผ่านไปทิ้งให้ผมขมวดคิ้วมุ่น
“ฮะ อิเมลิน มึงมานี่ดิ๊ พูดไม่เคลียร์นี่หว่า มาพูดให้มันจบๆดิ๊” สัดโจ๊กคว้าเมลิน ตุ๊ดหัวค่อนข้างโปกให้เดินกลับมาหา
“อร๊าย อิโจ๊ก ปล่อยกูนะ หล่อสู้อิเหนือก่อนค่อยมาแตะต้องกูได้ป่ะ อิดอกกกกกกกกก” เสียงตุ๊ดโวยวายเป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างที่ผมเกลียดให้ตายสิ
“หนอย ว่ากูไม่หล่อนะอิตุ๊ด ว่าแต่ใครวะ แฟนเชี่ยเหนือมันน่ะ”
“อิโจ๊ก เสือกขนาดมึงนี่ยังไม่รู้ แล้วนับประสาอะไรกับคนใสๆแบ๊วๆเอาแต่เรียนเฉกเช่นกูอ่ะคะ” พูดไม่พอ ยัยเมลินยังกระพริบตาวิ๊งๆชวนสงสารให้พวกผมได้อ้วกเล่นอีกน่ะ
“กูไม่ตบผู้หญิง แต่กูตบตุ๊ดนะครับ”
“หยาบคายมากอ่ะอิดอกกกกกกกกก เชอะ ไม่พูดกับมึงแล้วอิโจ๊ก!!”
“อื้อ ไม่ต้องคุยกับโจ๊ก มาคุยกับเราก็ได้ บอกเราหน่อยสิเมลิน ทำไมคนนี้มันปิดเราดีจังอ่ะ เราอยากรู้ว่าสวยแค่ไหน”
เสียงนุ่มๆไม่เสแสร้งของไอ้บาสทำเอาตุ๊ดวิศวะแทบละลายลงไปกองกับพื้น
“อุ๊ย ต๊ายตายบาสขา บาสปกรณ์ของอิเมลินนนนนนนน” เอ่อ บอย ปกรณ์ต่างหากละเฟ้ย!
แม่ง เสียเวลามาดูตุ๊ดโหยหวน ผมส่ายหน้า ขณะกำลังจะพาเพื่อนเดินหนีไปจากที่นี่ซะแต่ทว่า . .
“ก็ไม่ใช่อะไร ครั้งนี้ท่าทางเหนือเค้าจะคบผู้ชายนะคะ สายสืบของเมลินทุกที่ลงความเห็นตรงกัน ว่าเหนือเค้าคบผู้ชายจริงๆอ่ะ”
ผมทำหน้านิ่ง . . เออ . . เม มึงพูดเหมือนกูไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้เลยเว้ยเห้ย!
“จริงดิ!!!!!! ใช่ทันตะที่มึงพามาทำงานด้วยวันนั้นป่ะวะ” เพื่อนทั้งกลุ่มส่งเสียงหึ่งๆกันใหญ่ เว้นอยู่คนคือไอ้บาสที่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก . . ก็วันที่ผมพาคินมานั่งดูผมทำงาน บาสไม่อยู่นี่ครับ
“ใครวะ คนไหนอ่ะ”
กูขอโทษเว้ยบาส แต่มึงไม่รู้ก็น่าจะดีกว่า . .
“เอางี้ดิ มึงพาเค้ามาเปิดตัวเย็นนี้เลยที่ร้านพี่เอก” จิวคว้าคอผมหมับ ไอ้พวกห่าหนิ ตัวก็เตี้ยๆทำไมชอบมากอดคอกูจังวะ
“ไม่เอา เค้าไม่ว่าง” ผมเอามือปัดมือไอ้จิวออกไปอย่างนึกรำคาญ วันนี้ผมเป็นเป้าหมายของพวกมันนานเท่าไหร่แล้วนะ
“จิ๊ ไม่ว่างก็ต้องทำให้ว่าง เร็วๆเลย” ไอ้เชี่ยโจ๊ก กวนตีนว่ะ
“อยากเจออีกแล้ว กูจำได้ว่าน่ารักมากกกกกกก อิ๊อิ๊” เชี่ยยิม!!!!
“เร็วๆ รีบพามา กูก็อยากเจอ”
“พวกเหี้ย เออ เดี๋ยวกูถามให้!” ผมตวาดตัดความรำคาญ พวกมันจะได้ไปสนใจเรื่องของคนอื่นที่ไม่ใช่ผมสักที . .
แต่คินตาก็จะออกมาตอนกลางคืนอยู่แล้วนี่นา บอกให้แวะมาหาพวกขี้เสือกนี่สักแป๊บก็ได้มั้ง ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แล้วแต่เขาอ่ะแหละ
ด้านของคินตา
สี่ทุ่มครึ่ง
เวลากำลังดี เหมาะที่จะออกไปเที่ยว ผมโทรชวนพรรคพวกให้ออกไปเป็นเพื่อนเรียบร้อยแล้ว มีไอ้ฟิล์มกับไอ้ภัทร ไอ้มิกมันบ่นปวดหัวตั้งแต่เมื่อกลางวันแล้วผมจึงไม่ชวนมันและตอนนี้ผมกำลังจอดรถอยู่หน้าผับ รอไอ้ภัทรกับไอ้ฟิล์มมาอยู่ ส่วนไอ้เหนือ บอกว่าเดี๋ยวจะตามมาหาอีกที เพราะกินอยู่กับเพื่อนอยู่อีกร้าน วันนี้มันวันอะไรนัดกันเที่ยวจริงๆ แต่เอาเข้าจริงๆผมกับเหนือมันก็เที่ยวเก่งพอกันนั่นแหละถ้าไม่ใช่ช่วงสอบล่ะก็ . .
กลิ่นบุหรี่โชยเข้าจมูกผม ผมสำลัก ไอแค่กๆอย่างคนแพ้ ไม่ชอบกลิ่นเหี้ยนี่จริงๆ
“อ้าว พี่คิน”
ผมไม่ได้เจอมันนาน ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยยยยยยยย สาบานได้ว่าไอ้ปอนด์มันหล่อขึ้นมากกกกกกก แต่เถื่อนโคตร เกิดอะไรขึ้นกับน้องหล่อใสขี้เล่นคนนั้นฟะ?!!! ทรงผมไถข้าง มันเจาะหูกี่รูก็ไม่รู้ครับ ไว้เคราอีกน่ะ ก็หล่อดี แต่แบบ - - จากหน้าตาปีหนึ่งกลายเป็นปีสี่ไปซะงั้น!!!!
“พี่คินแพ้นี่เหรอ” และมันยังสูบบุหรี่ด้วยนะ!!!!
ไอ้ปอนด์ทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นแล้วเอาเท้าขยี้ มันทำให้ผมกลัวนะนี่ ไม่กล้าเล่นหัวมันเลยเพราะแม่งเปลี่ยนไปเยอะจริงๆ
“มากับใครครับ”
“อ๋อ ตอนนี้กำลังรอเพื่อนมาอ่ะ” ผมยิ้มแหยๆตอบ
“ทำไมทำหน้างั้นอ่ะพี่ ผมน่ากลัวเหรอ” ไอ้บ้าปอนด์มันพูดทีเล่นทีจริง กำปั้นมันต่อยเข้ามาที่แก้มผมเบาๆอย่างล้อเล่น
“เอาจริงๆนะเว้ย” นี่ผมซีเรียสนะ “ไปทำไรมาวะ เถื่อนขึ้นมากกกอ่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ” ปอนด์กลั้นหัวเราะไม่อยู่ อะไรวะ กูงงนี่กูตลกมากนักใช่ป่ะ “เถื่อนอะไรเล่า เปล่าซักหน่อย”
“ก็แบบ . . หนวดขึ้น แล้วก็ สูบบุหรี่”
“อนามัยๆอย่างพี่ อย่ามายุ่งกับเรื่องพรรค์นี้เลยดีกว่า” ปอนด์ยิ้มโชว์ฟันสวย “ผมสูบตั้งแต่อยู่มอหกแล้ว”
“เห้ยยยย เลิกซะ” ผมรู้สึกเหมือนตัวเองพูดเหมือนเทปที่กรอกลับเป็นครั้งที่สองยังไงยังงั้น ครั้งแรกผมเคยพูดกับไอ้เหนือ รายนั้นก็สูบบุหรี่เหมือนกัน แต่มันบอกว่าสูบเฉพาะเวลาเครียดๆ ป่านนี้ไม่รู้ว่าเลิกยังแต่ผมแพ้ควันบุหรี่จริงจัง ที่แน่ๆคงไม่สูบต่อหน้าผมแล้วล่ะ
ครั้งที่สองก็ . . กับไอ้เด็กนี่
“อ่า ครับๆๆ” มันยิ้มรับคำ แต่ผมไม่รู้นะว่ามันจะทำตามมั้ย “พี่คินสบายดีมั้ย ผมขอโทษนะ ไม่ได้ติดต่อไปหาเลย”
“เห้ย ขอโทษไมวะ สบายดีๆ ดูสิ อ้วนขึ้นตั้งเยอะ”
“ไม่เห็นจะอ้วน” ปอนด์จับผมพลิกซ้ายพลิกขวา “ตัวบางลงกว่าเดิมตั้งเยอะ และนี่ก็ . .” หมับ! มันรั้งเอวผมให้เข้าไปหามันจนผมตกใจ “เอวคอดชะมัด”
“สาดดดด เล่นไรวะ!! ปล่อยดิ” ทำไมกูไม่เกิดมาสูงๆแล้วก็มีแรงเยอะๆบ้างฟะ! ที่จริงร้อยเจ็ดห้านี่ก็ถือว่าโอเคสำหรับชายไทยแล้วล่ะ แต่ไอ้พวกที่ผมรู้จักมันดันสูงมากเอง!!!
“ไหนขอดูหน้าหน่อยสิ ไม่ได้เห็นหน้าตั้งนาน” น้ำเสียงของมันกรุ้มกริ่มอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมกระพริบตาปริบๆมองดูไอ้เด็กเวรก้มหน้าโน้มเข้ามาหา ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกระพริบอยู่ตรงหน้าผมห่างออกไปประมาณห้าเซนต์ ผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นบุหรี่อ่อนๆที่โชยมาจากลมหายใจของมัน ผมกลืนน้ำลาย . .
“เอ่อ . . มึงไม่เข้าไปในร้านเหรอวะ” ตุ๊ดชิบหายเลยผมเนี่ย! ผมดันทั้งตัวมันออกไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี ไอ้บ้าเอ๊ยยยยย ดันนิ่งให้เด็กมันจ้อง กูเพลีย
“น่ารักว่ะ” แม่ง เชี่ยปอนด์ตอบไม่ตรงคำถามผม ผมว่ามันเมาแล้ว! “เห็นใกล้ๆแล้วผมรู้สึกดีกว่าเห็นพี่ไกลๆตั้งเยอะแน่ะ”
“…”
“พี่คิน ผมบอกรึยังว่าผมชอบพี่”
เห้ยยยยยยยยย!!!! มึงมาพูดแบบนี้จะให้กูทำหน้ายังไงวะ?!!!
ผมเริ่มทำตัวไม่ถูก ขณะบ่ายเบี่ยงเข้าหาประเด็นอื่นอย่างคนจนตรอก
“กูว่านะ เข้าไปข้างในกันเหอะๆ” ผมยิ้มแห้งๆ ชี้ชวนมันเข้าไปในร้าน
“ไม่เอาอ่ะ ผมเพิ่งออกมาเอง” ปอนด์ส่ายหน้า
ชิบหายละกู . . แล้วเมื่อไหร่เพื่อนผมจะมาเนี่ยหา!!!!
“พี่คิน ถ้าผมจะบอกว่า . . ผมตัดใจจากพี่ไม่ได้ล่ะ ผมรู้ว่าพี่รักพี่เหนือมากขนาดไหน แต่ . . ผม ผมก็แค่อยากบอกความรู้สึกของผมให้พี่รับรู้ แค่นั้นได้มั้ยครับ”
ไอ้เด็กบ้านี่มันพูดจริงทุกคำครับ ใบหน้ามันเศร้าๆเวลาที่พูดแต่น้ำเสียงนี่แฝงไปด้วยความจริงจัง ผมกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้จะตอบมันว่ายังไงดี
“ผมขอแค่อย่างเดียว . .” มันถือวิสาสะดึงมือผมไปจับ “เวลาที่พี่ไม่มีใคร อย่าคิดได้มั้ยว่าพี่อยู่คนเดียว เพราะไม่อย่างนั้น มันจะทำให้ผมเห็นว่าพี่ไม่เคยเห็นหัวผมอยู่ในสายตาเลย . . แค่คิด คิดเฉยๆว่ายังมีผมอยู่ . . ได้มั้ยครับ”
. . .
คือมึงโจมตีกูเร็วไปหน่อยมั้ย!!!!!!!!!!!!
แมนโคตรๆ
ไอ้ผมเองก็พอจะเดาๆได้ว่าปอนด์มันคิดยังไงกับผม แต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่ามันจะโยนขี้มาใส่หน้าบ้านผมแบบรวดเร็วชนิดที่ว่าตั้งตัวไม่ติดยืนแทบไม่อยู่
“แค่ตอบว่าได้ แค่นั้น”
แน่ะ ยังมาย้ำกูอีกน่ะ
“เอ่อ . . ครับ”
“ขอบคุณนะครับพี่” ฉับพลันทันที ปอนด์ยกมือของผมที่มันกุมเอาไว้ขึ้นมาจุมพิตอย่างรวดเร็วแล้วแตะเข้าไปที่แก้มของมันอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนที่มันจะเดินจากไป ทิ้งให้ผมยืนเอ๋ออยู่คนเดียวหน้ารถบีเอ็มของตัวเองอย่างงงๆ
รสสัมผัสนิ่มๆยังติดอยู่บนหลังมือ ให้ตายสิ นี่ผมเข้ามาพัวพันกับวงการชายรักชายนี่เต็มตัวแล้วใช่ป่ะ?!!! โอ๊ยยยย รู้สึกแปลกชะมัด แต่ก็นะ จะให้ผมรักคนสองคนพร้อมกันได้ยังไงล่ะ มีรักก็ต้องมีสมหวังมีผิดหวัง เป็นเรื่องปกติธรรมดาไม่ใช่เหรอ
ว่าแต่ . . เมื่อไหร่เพื่อนจะลากกูไปจากตรงนี้ซักที!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมไม่กล้าเข้าไปในร้านที่มีไอ้ปอนด์อยู่อีกแล้ว . . น่าจะเปลี่ยนแพลนซะใหม่ และผมไม่ลืมที่จะโทรไปโวยวายใส่ไอ้ตัวเลททั้งคู่อย่างหัวเสียด้วย!!!
สรุป . . ผมขับบีเอ็มมาจอดที่หน้าร้านที่ไอ้เหนือนั่งอยู่ ร้านดนตรีสด บรรยากาศชิวๆโอเพ่นแอร์ไฟสีส้มอร่าม ผมโทรบอกเชี่ยภัทรกับเชี่ยฟิล์มให้ตามมานี่เรียบร้อยแล้ว พร้อมกับถามถึงเหตุผลที่พวกแม่งมาสาย
ไอ้ภัทร “กูทะเลาะกับเอิญ เมื่อวานวันเกิดเอิญช้ะ กูส่งดอกทิวลิปไปให้เขาแต่กูดันลืมว่าปีนี้เขาอยากได้ดอกคาร์เนชัน ทีนี้กูก็เลย . . ง้อยาววววววววววววววว แต่คาดว่าน่าจะหายงอนแล้วล่ะมั้ง เดี๋ยวจะรีบๆตามไปนะ”
เหตุผลของไอ้ภัทรถือว่าเป็นแนวป๊อบซอฟต์ใสน่ารัก แต่ของไอ้ฟิล์มเนี่ยสิ ฮาร์ดคอร์ของจริง!!!!!!
ไอ้ฟิล์ม “กูมาดูคนป่วย(ออกไปจากห้องกูเลย สาด!!!!:นั่นมันเสียงไอ้มิกน!!!)แม่งไม่ยอมกินยา ไม่ยอมกินข้าวที่กูซื้อมาให้(กูบอกให้ออกไปไง ไม่ได้ยินเหรอ!!!!) กูว่าคงอีกนานเลยล่ะ กว่าคนป่วยจะยอมสงบ ผลั่ก! โอ๊ยยยยย มิก มึงโยนมาหาพ่องงงงงงงง!!!!! (ออกไป!!!) เดี๋ยวกูกล่อมให้มันนอนหลับปุ๋ยเชื่องเป็นลูกแมวก่อนนะ เดี๋ยวกูจะตามออกไป นี่!!! อย่าโวยวายสิวะ!!!(ไอ้เอี้ย อ่อยอู๊! : ไอ้เหี้ย ปล่อยกู๊!) อยากโดนจูบเหรอ! (. . ถึงกับเงียบกริบไปเลย) แค่นี้ก่อนนะ โอ้ยยยย ฤทธิ์เยอะจริง”
ผมถือสายค้างไว้ และปากผมก็อ้าปากค้างตาม คือพวกมันทั้งสองคนที่อยู่ปลายสายอ่ะ เสียงดังมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้ฟิล์มนี่ขี้หงุดหงิดโวยวายเสียงมันดังเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ส่วนไอ้มิก ได้ข่าวว่ามึงไม่สบายอยู่นะ - - ไอ้นี่มันป่วยจริงป่ะวะ!! แต่ก็ช่างมันเหอะ ถ้าพวกมันสองคนคบกันล่ะก็คงจะตลกพิลึก แต่มันจะมีวันนั้นของไอ้ฟิล์มมั้ยน้า
หึหึหึ หรือผมต้องช่วยอีก . .
“คินครับ” ก๊อกๆๆ หน้าหล่อๆ ผมเซ็ทไม่เป๊ะแต่เท่โคตรของไอ้เหนือโผล่มาจากทางหน้าต่าง มันยิ้มแฉ่งขณะที่ผมเองกำลังจัดการกับของในเก๊ะก่อนออกไปหามัน “มาช้าอ่ะ”
“โทษไอ้ภัทรกับไอ้ฟิล์มเลย อย่ามาโทษกู”
“โอ๋ๆ มาก็ดีแล้ว ง่ะ วันนี้แต่งตัวดูดีนะ” เหนือมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า หึหึ ไม่ดูดีได้ไง กูเกิดมาเพื่อเป็นนายแบบ ฮ่าๆ ว่าแต่จ้องกูแบบนี้ กูเขินมั่งเหอะ! “แต่บางไปหน่อย ไฟส่องนิดเดียวเห็นหมดแล้วเนี่ย”
“ก็ดูดีออก”
“ดูดีครับ แต่ให้เหนือดูคนเดียวได้มั้ยล่ะ” มันแย่งกุญแจรถไปจากผม แล้วก็เปิดเอาเสื้อนอกที่พาดอยู่บนเบาะรถุผมมาสวมทับให้
“เห้ย!!!!!”
“ห้ามโวยวาย”
“เชี่ยเหนือออออ!!!!”
“หวง ชัดป่ะ”
เหนือจับไหล่ทั้งสองข้างของผมแล้วดันให้เดินไปข้างหน้า คำพูดทุกคำของผมละลายหายลงไปมุดอยู่ใต้ท้องรถบีเอ็มของผมไปหมดแล้วหลังจากที่มันพูดประโยคนั้นให้ผมฟัง
“วันนี้จะพามาเปิดตัว”
“ฮะ?” ผมทำหน้างงกับคำพูดนั้น
“เพื่อนเหนืออยากเห็นแฟนเหนืออ่ะ”
อ้าว ชิบหายเลยสิกู . . ไม่ได้ตั้งตัวตั้งอะไรเลยโว้ยยยยยยยยยย
“เห้ยยยยยยยย นั่นไง มาแล้วๆ!!!!!!!!!!!!!!!”
“ในที่สุดกูก็ได้เห็น!!!!!”
“นั่งครับนั่งๆๆ”
“ทำไมน่ารักกว่าเดิมวะเนี่ย!!!!!!!!!!!!”
เอ่อ . . กูอึนไปหมดแล้ว ทีละคนได้ป่ะ
“สัด ห้ามแตะ” เหนือพาผมนั่งลง แล้วก็ปัดมือเพื่อนมันที่กำลังจะเข้ามาจับมือทักทาย “เชี่ยยิม มองห่าอะไรด้วยสายตาแบบนั้นน่ะ เลิกมอง!!! ไอ้สัดโจ๊ก มีอะไรพูดกับกูตรงๆอย่ามาซุบซิบ เชี่ยจิว!! กูบอกว่าอย่าจับไง!!!”
“โว๊ะ ไอ้สาดดดด หวงเมียโคตรๆ” คนที่นั่งข้างผมมันจิ๊ปากใส่ไอ้เหนือ
“เชี่ยบาส เรื่องนี้มึงจะว่ายังไง!” หัวสกินเฮดนามว่าโจ๊กถามไอ้บาสที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งข้างๆไอ้เหนือ ทั้งโต๊ะหันขวับไปหามัน ผมเองก็หัน
ยังจำกันได้รึเปล่า . . บาสชอบผม และเรื่องนี้เหนือก็รู้
“อะไร ว่ายังไงวะ” บาสเอ๋อกว่าที่ผมคิดแฮะ
“ก็ . . แฟนเชี่ยเหนือ เป็นคนเดียวกันกับคนที่มึงปลื้มนักปลื้มหนายังไงล่ะวะ!” โจ๊กพูดต่อ เหนือคว้ามือผมมากุม ส่วนบาสยิ้มซื่อๆ
“ก็ปลื้ม เห็นน่ารักดี แต่ถ้าจะจีบ คงคิดว่าไม่ได้ เหมือนเค้าจะมีคนที่เค้าชอบอยู่แล้ว”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว” พวกมึงเสียงดังอายคนทั้งร้านมั้ยนั่นน่ะ!!!!!!!!
“และคนที่เค้าชอบคงจะเป็นไอ้เชี่ยเหนือล่ะสิท่า” คนนี้ชื่อยิม ผมจำได้
“ไอ้ห่านี่ มีดีอะไรนักหนาวะ หน้าก็บ้านๆ เงียบๆหยิ่งๆ ไม่เห็นจะหล่อเลย” โจ๊กใช้เท้าเขี่ยหน้าแข้งไอ้เหนือเบาๆอย่างคนสนิทกัน
“ง่ะ งั้นข่าวที่กูได้มาก็จริงดิวะ ที่เชี่ยบาสกำลังจีบรุ่นน้องคณะเราอยู่”
“เออๆ อันนี้เคยได้ยินๆ”
“นั่นไงล่ะ มีอะไรจะเล่ามั้ย หาๆ”
บาสหน้าแดงขณะกระดกแก้วเข้าไปในปาก ผมได้ยินเสียงเหนือถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนที่จะส่งแก้วที่มีแต่ . . น้ำส้มคั้นให้ผม!!!
“เฮ้ย อะไรนี่ เหล้าอ่ะ จะเอาเหล้าๆๆ” ไม่ได้แดกตั้งนาน วันนี้กูขอเมา ไม่เมา ไม่กลับ!!!!!
“ไม่ได้ เมาต่อหน้าพวกนี้ไม่ได้”
นี่กูมากับแฟน หรือกูมากับเจมส์ ผมอยากจะเอาตีนก่ายหน้าผาก
ตัวเอง
“ทำไมฮะ สัดเหนือ พวกกูมันทำไม!!!!!” โจ๊กหันมาถามอย่างหาเรื่อง
“พวกมึงหื่น”
“เหี้ยอะไร หรือเวลาแฟนมึงเมาแล้วจะถอดเสื้อผ้าวะ งั้นเดี๋ยวผมชงให้นะคร้าบบบบบบบบบบบบ”
ป๊าบ!
“ฮ่าๆๆ เชี่ยจิว กูว่าคืนนี้อย่าไปแตะแฟนเหี้ยเหนือเลยดีกว่า ไม่งั้นมึงเจ็บหนักจริงๆแน่”
“รู้ก็ดี”เหนือพึมพำขณะป้อนถั่วเข้าปากผม ที่ทำหน้าหงุดหงิดเพราะตัวเองไม่ได้ดื่มแอลซักหยด . .
“นี่”
“ไร”
“งอนเหรอ”
“เปล่า”
“งอนชัดๆ”
“ไม่โว้ย”
“งั้นเสร็จนี่ ซื้อไปกินกันสองคนป่ะล่ะ”
“เอา”
“เห้ย! เอาจริงดิ”
“จริงสิ เชี่ยฟิล์มกับเชี่ยภัทรติดค้างกูอยู่”
“งั้นก็ตามใจ”
“^^”
“ยิ้มออกแล้วล่ะสิ”
“หึ แน่นอน”
“นี่ ถ้าเวลาเหนือเมา แล้วเหนือทำ . . ขึ้นมาล่ะ ?”
“ทำ? ทำอะไร”
“ก็ . . แบบ ทำอะไรคินอ่ะ แบบอย่างว่า”
“มึงก็จะตายคาตีนกูนี่ไง”
“งั้นกูไม่เมาดีกว่า อื้มมมม”
ย่องมาอัพกลางดึกแบบเซอไพรส์!
เป็นกำลังใจให้ไฟนอลของเค้าด้วยนะ จุ๊บๆ
เม้นเชียร์เหนือกันหน่อย ขอให้คินยอมแต่โดยเร็ว ฮึบๆ :pig4:
-
:z13:
บาสจีบใครหว่า!!
สู้ๆนะคะ!! :L2: :L2:
-
นกว่าจะแอบเกิดดราม่ากับบาสซะแล้ว
ค่อยยังชั่วหน่อยที่เคลียกันง่าย
-
:-[ :-[
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย คินตาน่าร๊ากกกกกกกกกก
ชอบบบบบบบบบบบบบบ อยากจับมากอดๆๆๆๆ
แอบกลัวน้องปอนด์ แต่ก็แอบกรี๊ดอยู่นะ
แบดบอยยยย แอร๊ะ~~
(เราเป็นกำลังใจให้มิกและฟิล์ม คู่กันแล้วไม่แคล้วกัน ฮี่ๆๆ)
ปอลิงงงงงง พี่บาสสสสสสสสสสสสส
สมัครเป็นแฟนคลับได้มะค้าาาาาาาาา
จีบเค้าได้นะเค้าว๊างว่างงง 555555*
-
ดูท่าเหนือจะเกรงใจคินมากน๊า
กว่าจะได้แอ้มคงอีกนาน
-
เหนือพูดเพราะตลอด ช่วงหลัง ส่วนลูกสาวชั้นก็สถุลตลอด (ได้ข่าวว่ามันเรียนทันตะ) กร๊ากกกกกกกกกกก :laugh:
เรื่องคินยอมไม่ยอม มันอยู่ที่น้ำยาเหนือ ว่าเหนือมันมีอะเปล่า o18
ส่วนคนเขียน ก็ขอให้ได้ขอให้โดน เก็ทเอ แล้วมาฉลองคนอ่านด้วย เอ็นซีน่ะ :oo1: กร๊ากกกก
-
จับบาสไปคู่ปอนด์ดีมั้ยเนี่ย
สงสารน้องปอนด์
-
ชอบอ่ะ งั้นไม่เมาดีกว่า
:laugh: :laugh: :laugh:
กล้าๆหน่อยสิเหนืออออออ
-
เขิลลลลล : ))))))
-
o13 o13 o13 o13 :haun4: :haun4:
-
คุณ(ว่าที่)สามีก็ออกจะสุภาพนะ
แต่ทำไมคุณน้องคินตาของพี่ คำพูดคำจาเถื่อนได้อีก แปลผกผันกับหน้าตาอย่างแรงเลยนะหนูคิน :m20: :m20:
-
มะกล้าเมาเพราะกลัวโดนตีน แต่อดเอานะเหนือ
-
เหนือขี้หวงอ่ะ :laugh:
-
น่ารักทั้งคู่เลยทั้งเหนือทั้งคิน ^^
-
เหนือหวงโครตๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:
-
เหนืออยากทำแต่แกล้งจะเนียนเมาอ่ะดิ
-
ว่าแต่รุ่นน้องที่หนุ่มบาสไปจีบเนี่ยใช่น้องปอนด์หรือเปล่าหว่า?
-
เหนือน่ารักมากกกกกก o13
-
เหนือน่ารักก หวงคินตาเว่อร์ๆๆมากๆๆๆอ่ะ
น้องปอนด์เปลี่ยนลุคตัวเองเพราะอกหักป่ะคะ?
คู่มิกกับฟิล์ม ดูเหมือนกำลังดูแลคนป่วยกันอยู่สินะ หึหึ
หวังว่าถ้าผ่านเหตุการณ์เฝ้าไข้นี้จบลงน่าจะความสัมพันธ์ดีขึ้นบ้างน้า
เอาล่ะสิ เหนือชวนคินตาไปกินกันสองคน เนียนเมาแล้วรุกต่อโล้ดด สู้ๆนะเหนือ
รออ่านตอนต่อไปค่าา คนเขียนก็สู้ๆนะคะ
-
ตอนหน้าต้องได้กันนะ !!!!!!!! :z1: :z1: :oo1:
-
เมื่อไหร่คินตาจะเสียตัวนะ
-
เหนือไม่ทันรัยก็กลัวซะล่ะ :z1:
บวกเป็ด
^-^ สอบไฟนอล
ก็สู้สู้น๊า :L2:
-
เหนือหวงคินตามากกกก
คินตาจ๋า..
นู๋พูดจาให้มันหวาน ๆ กว่านี้ได้มั้ยจ๊ะ :เฮ้อ:
-
ขอร้องงงงง ยอมสักทีเถอะน้องคิน :z3:
ไฟนอลอ่ะ สู้ๆนะคะ o13
-
อิจฉาพวกนายเอกเสน่ห์แรงจริงๆ
-
จับบาสไปคู่ปอนด์ดีมั้ยเนี่ย
สงสารน้องปอนด์
ใช่ใช่ ให้เขาปลอบใจกันเอง ชอบน้องปอนด์อ่ะ
-
ใช่ๆๆ เหนืออย่าเมา เพราะเดี่ยวคินเมา คินก็หื่นขึ้นมาเองอะแหละ โฮะๆๆๆๆ
-
นับว่า คินตายิ่งน่ารัก
เหนือจะอดทนได้นานแค่ไหนเนี่ย
ลุ้นให้เหนือพิชิตคินตาได้ซักที คืนนี้เลยก็ดีนะ คึคึ :z1:
ลุ้นกับคู่ฟิล์มมิคด้วย แต่ท่าทางมิคจะเริ่มหวั่นไหวมีใจให้ฟิล์มแล้วน๊าาาา
เป็นกำลังใจในการสอบให้ chiffon_cake ด้วยค่ะ :กอด1:
+เป็ด :L2: :L2:
-
เหนือกลัว(ว่าที่)เมีย :m20:
-
อยากรู้คู่ฟิลม์กับมิก
อ่ะ จะฆ่ากันตายหรือ
ยัง :z2:
-
คู่นี้ชักจะน่ารักเกินห้ามใจ 555
หวานกันจริ๊งๆๆ
+1 ให้จ้าา
-
ยังน่ารักเหมือนเดิม
แต่ว่าเหมือนเหนือจะขี้หวงกว่าเดิมเยอะเลยนะ :-[
:L2:ให้คนแต่งเป็นกำลังใจกับไฟนอนล...บวกเป็ดกะกดบวกให้น้า^^
-
จบภาคนี้(เหนือคิน ฟิล์มมิก) มีภาค ปอนด์กะใคร?? แล้วหามาอีกคู่เถอะค่ะ เขียนได้สนุกดี
-
ในที่สุดก็เปิดตัวอย่างเป็นทางการซะที
ออกจะวุ่นวายสักเล็กน้อยถึงปานกลาง
แต่ทุกคนยอมรับได้ก็ดีใจด้วยนะทั้งคู่
แต่เหนือหวงคินตาเวอร์อ่ะ :-[
แอบฮาคู่ฟิล์มกับมิก ฮาร์ดคอร์อย่างว่า :m20:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ปอลิง ถ้าเหนือเมาแล้วไม่ได้ทำ งั้นก็ต้องให้คินเมาสินะ :z1:
-
กรี๊ดดดดดดด ! น่ารัก น่ารัก น่ารัก !! >///< ฟินนาเล่~ คือถ้าเหนือจะงุ้งงิ้งใส่คินได้ขนาดนี้
และคินก็ยอมให้เหนืองุ้งงิ้งใส่ขนาดนี้ คนอ่านตายไปเลยจ้าาาาาา T_T ตายอย่างไม่สงบด้วย
เพราะคู่นี้น่ารักเกิน 55555 แต่เจอน้องปอนด์แอทแทคใส่พี่คินขนาดนี้ พี่ก็ตายอีกรอบ
แบบว่า อิจฉาหนุ่มฮอตที่มีแต่หนุ่มฮอตมารุมล้อม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ น้องปอนด์นี่ก็หวานนน น้ำตาขึ้น
มดเรียกพี่เลยนะ สงสัยว่าคนที่บาสจีบอยู่นี่ใคร ไม่ใช่น้องปอนด์ใช่ไหม 55555555
ว่าแต่ตอนหน้าจะมีสองคนนี้เมาป่ะ 555 อยากอ่าน ตอนหลุดๆรั่วๆ นัวกันนิดๆเป็นจิตพิสัยให้คนอ่าน กร๊ากกก
ปล... ขอให้เก็ต เอ นะค่า : D ทำได้ทุกวิชา ผ่านฉลุย สู้ๆ !!
-
เมื่อไหร่เหนือจะบอกเพื่อนอ่ะ
ซักวันก็ต้่องรู้อยู่ดีนั่นแหละ~ > <"
ปอนด์เถื่อนขึ้นเยอะอ่ะ555. ในที่สุดก็พามาเปิดตัวแล้ว
เหนือหวงเว่อร์อ่ะ น่่ารักกกก
-
เหนือ เมาเหอะ ขอร้องงงงงงงงงงงง :z3:
-
เปิดตัวแล้ว :a9:
-
เหนือโคดดดดดดรักคินตาเลยอ่ะ
ชอบเวลาเหนือพูดเพราะๆกับคินตา เขินแทน
:-[ :-[
คินตารีบๆยอมเหนือซะทีเส่ สงสารเหนือหน่อยสิ
:laugh:
-
อ่านกำลังเพลินๆแล้วช็อคเลย :a5:
แบบเฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมตัดจบขนาดนี้!!!!!!!!!!!
มาต่อนะคะ มาต่อนะคะ มาต่อนะะะะะะะะ :angry2:
-
สงสารเหนือ เมือไหร่ คินจะยอมซักทีอ่ะ .....5555 :o8:
-
สนุกมากกก รอตอนต่อจ้า
-
เหนือไม่แน่ คินไม่ยอม กร๊ากกก
-
เมื่อไหร่คินจะเสียน้องเอกซะทีค้า :oo1:
-
โอยยย หลงรักเลยอ้ะเรื่องนี้ :impress2:
คินตา หนูน่ารักมากลูก :give2:
เหนือถึงตอนแรก ๆ จะหมั่นไส้แกมากกกกกกกกก
แต่ตอนนี้แกมันหล่อ ไอหล่อเิ่อ๊ยยย น่ารักด้วย
อ่านวันเดียวจบเลยน้ะเนี้ยยย สนุกมากค้าาา
:กอด1: คนเขียนจ้าาา
รอรอ ตอนต่อไปตอนหน้าให้ เหนือนที กด คินตาเลยยย :laugh: :laugh:
-
ชอบเหนือจัง ขี้หวง แต่แบบน่ารักมากกก มีกลัวเมียด้วย 555+
ส่วนคินตานี่ เถื่อนไม่เข้ากับหน้ามาก ตแ่ชอบ อิอิ
-
เมื่อไหร่คินตาจะเสียตัวหน๋อ :impress2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย :-[
เหนือนทีน่าจุ๊บมากกกกกก มาจุ๊บที พูดจาไพเราะและค่อนข้างเกลียมัวเสียด้วย :laugh:
คินตาก็ "ยอมๆ" เหนือเค้าบ้างก็ดีนะลูก คนอ่านจะได้สุขจายยยยยยยย แอร๊ยยยยย
:L2:ดอกไม้เป็นกำลังใจกะไฟนอลค่ะ ไฟท์ด้วยกัน(สอบเหมือนกัน :sad4:)
:pig4:จ้า
-
หวานนนนนนนนนน
:-[
-
คินยอมเหนือเถอะนะ เหนือออกจะน่ารัก :z1:
-
อ่านเพลินๆจบซะงั้น กำลังลุ้นๆน่ารักเลยครับ
ส่วนบาสจีบใคร :m28: คิดว่าไม่ภีมก็ปอนด์ล่ะนะ
-
เหนือเผด็จศึกคิน ณ บัดนาว :m20:
-
คริคริ
ตอนยังไม่เบี่ยงเบนก็คาสโนว่าซะเหลือเกินนะคิน
หันมาคบเหนือปั้บกลับกลัวซะงั้น 55
ขอให้เหนือกดได้เร็วๆนะ อิอิ
-
:impress2: :impress2:
-
ง่ะ. ค้างอ่ะ. หนูคินจะรอดมั๊ยหว่า
รีบมาต่อเร็วๆเน้อออ ^^b
-
กร๊ากกก เอาเข้าจริงจะระทวยนะคิ๊นนนน อิอิ
-
แอร๊ย แบบ เบาๆ :m1:
-
เหนืออออออ ที่รักก :L1:
คิดถึงจังเล้ยยยย ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
เฮ้อ นึกว่าจะแบบ มีเรื่องไม่ลงรอยกะบาสซะแล้ว
แต่ไปๆมาๆ เราว่าปอนด์น่าห่วงกว่าเยอะ อั่ยยะ
น้องปอนด์คนนั้นหายไป ปอนด์คนใหม่จะทำมิดีมิร้ายคินตามั้ยยย :m25:
-
เหนืออย่าได้กลัวตีนคินเลยขอร้อง :laugh:
ไม่งั้นไม่ได้แอ้มนะโว้ยยยยยย :haun5:
-
ชอบจัง น่ารักๆ
-
ติดตามๆ
:กอด1:
-
พามาเปิดตัว น่ารักจริงๆ
ว่าแต่บาสกำลังจีบใครอยู่รึเนี่ย
-
รอมานาน
หวานนซะ
-
ดีนะที่บาสไม่คิดอะไร เฮ้อ โล่งอก
-
อ่านแล้วยิ้ม สบายใจที่ได้อ่าน ขอบคุณที่ย่องมา up กลางดึกนะคะ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
อ้ากกกก น่ารักสะท้านโลกาไปโลกหน้าาาาาา
เหนือโคตวหวงอ่ะ นี่แค่นี้ยังหวง ถ้าได้กันแล้วไม่ยิ่งกว่าเจมส์เร็อะ!!!
-
เหนือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ความคาดหมาย
5555+
-
อร๊ายยยยยยยยย
บนตามทันแล้วคะ
เขินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ถึงมากที่สุดสุดดดดดด
-
29
เชี่ยเอ๊ยยยย!!!! ใครก็ได้ครับ ช่วยแกะกิ๊งออกไปจากผมที T__________T
“ฟิล์มมมมม ฟิล์มว่าคู่นี้เป็นไงคะ กิ๊งใส่แล้วเท้ากิ๊งดูดรอปลงไปป่ะ ใส่สีสดๆเนี่ย หรือยังไงดีคะ”
ผมทำหน้างงเป็นหมาเฝ้าเจ้านายทำภารกิจอยู่ในร้านรองเท้าราคาแพงหูดับตับไหม้ ห้างแอร์เย็นฉ่ำแสนสบายแต่ตอนนี้ผมอยากออกไปจากตรงนี้เสียเหลือเกิน ทำไม้ทำไมผมต้องหลวมตัวมาเดทกับว่าที่คู่หมั้นของผมด้วย ทั้งๆที่ใจผมอ่ะโคตรไม่อยากจะมา! แต่เธอคนนี้ดูเหมือนจะมีพลังลึกลับแฝงอยู่ในตัวครับ เธอทำให้ใครหลายคนปฏิเสธเธอได้ยาก เธอเป็นคนป่ะเนี่ย
“ก็สวยดีนะครับ”
เป็นความจริงครับ กิ๊งใส่คู่ไหนก็สวยหมดแหละ เพราะผิวเธอขาวอย่างกับหยวก เธอนั่งอยู่กลางร้านบนเก้าอี้นวมกลมๆมีพนักงานคอยหยิบรองเท้าไซส์โน่นนี่นั่นให้ตามที่เธอขอ รองเท้าวางเกลื่อนกลาดรอบตัวเธอไปหมด แต่พนักงานคงไม่เกี่ยง เพราะดูจากหน้าตาของกิ๊งแล้ว นานๆทีจะมาซื้อ และซื้อทีครั้งหนึ่งก็คงจะไม่ต่ำกว่าสามคู่!
ส่วนผมยืนกอดอกพิงเสาในร้านอย่างเหนื่อยๆ ข้างๆผมเป็นถุงกระดาษช้อปปิ้งที่กิ๊งพึ่งจะไปถอยกระเป๋ากับชุดมินิเดรสค่าเสียหายร่วมหมื่น . . ดีนะ ที่ไม่ใช่เงินผม ป๊าผมไม่ได้รวยอะไรมากครับแค่ทำร้านทองไม่กี่สาขา(รวยไม่สู้เชี่ยคินอยู่แล้วแหละ ไอ้บ้านั่นรวยเกิ๊น รวยเหี้ย และเสือกจะเป็นหลานชายคนเดียวอีกนะ!) แต่กิ๊งอ่ะเธอมีอันจะกิน ถือเป็นความโชคดีของผมล่ะมั้งเนี่ยที่ไม่ต้องเลี้ยงหรือจ่ายอะไรให้เธอมาก
“ฟิล์ม คู่ไหนดีอ่ะ ขอความจริงนะ กิ๊งร้อนแล้ว อยากกลับหอ”
เหยดดดดดดดด ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง!
ผมทำท่าเหมือนหมาได้ขนมวิ่งไปหากิ๊ง พลางหยิบส่งๆเป็นรองเท้าสีน้ำเงินสด ส้นสูงเกือบคืบ
“คู่นี้เลยครับ ฟิล์มมองมานานแล้ว แจ่มโคตร กิ๊งใส่คงสวยระเบิดระเบ้อ” สกิลความตอแหลของผมอัพเวลจนเกือบจะเต็มลิมิตแล้วครับ เรื่องผู้หญิงนี่ผมค่อนข้างช่ำชอง . .
แต่เรื่องผู้ชาย . . โดนแค่คนเดียว ผมถึงกับไปไม่เป็น
“จริงอ่ะ แล้วคู่นี้ล่ะคะ” เวร นี่กิ๊งกะจะซื้อสามคู่จริงๆใช่ป่ะ! ผมกลืนน้ำลายช่วยเธอเลือกอย่างอดทน เพียงเพราะหวังที่จะทำให้ทุกอย่างมันจบแต่โดยเร็ว
“สวยครับ แต่แบบนี้สวยกว่านะ” ผมหยิบส่งๆอีกแล้ว เรียกได้ว่าแทบจะหลับตาหยิบขึ้นมายื่นให้เธอเลย แต่เธอก็เหมือนกับไม่เอะใจอะไรซ้ำยังฟังผมทุกคำอีกต่างหาก เอ . . ไม่เรื่องมากดีแฮะ ผมกับเธอคงจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ . .
“งั้นก็เอาสามคู่นี้ละกันค่ะ”
เยสสสสสสสสสสสสส ในที่สุดกูก็จะได้ออกไปจากที่นี่เสียที!!! ฮูเร่!!!!!!
“ท่าทางฟิล์มคงจะเหนื่อยมาก กิ๊งว่า . .”
อย่านะ!!!! อย่าพูดคำนั้น!!!!
“เราแวะไปหาอะไรทานกันก่อนดีกว่า นี่ก็เย็นมากแล้วอ่ะ”
ผมดูนาฬิกา เย็นมากแล้วจริงๆครับ จะให้ทิ้งผู้หญิงไปในเวลาเย็นย่ำแบบนี้ก็ใช่เรื่อง เพราะมันถึงเวลาแดกข้าวเย็นแล้ว เฮ้ออออออออออออ ผมจำใจหอบหิ้วถุงช้อปปิ้งทั้งหมดแล้วเดินตามหลังเธอไปต้อยๆๆ อย่างน่าหดหู่ใจเป็นอย่างยิ่ง
โทรศัพท์ผมสั่นครืด โอ้ย ขอบคุณพระเจ้า เป็นไอ้เนิร์ดนี่เองที่โทรมา ตอนนี้ใครจะโทรมาก็ช่าง ไม่สนใจแล้วเฟ้ย อึดอัดโคตร อยากกลับหอ ไม่ก็ไปแดก!!!!
“กิ๊ง ฟิล์มขอโทรศัพท์แป๊บนึงนะ”
“ค่ะ” เธอก้มหน้าก้มตาสนใจแต่อะไรไม่รู้ในไอโฟนของเธอ อืมมมม ก็ดี คุยเสร็จกูจะชิ่งแม่งเลย!
ผมเดินออกมานอกร้าน กดรับสายเชี่ยภัทร
“เห้ย เชี่ยยยย ช่วยกูที กูอยากไปจากที่นี่ เหี้ยยยยยแม่งงงงงงงงง”
“เวร ใส่กูเป็นชุดแบบนี้กูงงนะเว้ยครับ” เออ เป็นกู กูก็งง
“เป็นกูกูก็งง ว่าแต่โทรมามีไรวะ มึงรถชนป่ะ หรือว่าเชี่ยคินโดนไอ้เหนือตุ๋ยแล้วน็อคคาเตียง หรืออะไร!! เดี๋ยวกูรีบไปหา”
“ไอ้เหี้ยยยยยย นี่มึงห่วงตัวเองถึงกับต้องแช่งเพื่อน?!!!!”
“กูเปล่า” ผมปฏิเสธทันควัน
“ถุย บักห่ารากกกกกกก” มันด่าผมกลับมาอย่างเอือมๆ “โทรมาก็ไม่มีอะไรหรอกเว้ย มึงว่างป่ะวะ ไปดูเชี่ยมิกมันหน่อยดิ มันไม่ค่อยสบายอ่ะ”
ครั้นสายตาของผมหยุดนิ่งลงที่พื้นแสนสวยของห้างแทบจะในทันที . .
“มันเป็นไร”
“ไม่รู้เว้ย มึงไม่ได้ยินมันบ่นเหรอวะ วันนี้มันปวดหัวชิบหายอะ”
ทุกวันนี้กูได้ใกล้ชิดมันตายห่า!!!
“อืมมม แล้วทำไมมึงไม่ไปดูล่ะ” . . อันที่จริง ถ้ากิ๊งทานข้าวเสร็จเร็ว ผมก็คงจะ . .
“เออๆ ไม่ว่างสินะ ได้ งั้นกูไปเอง”
“เฮ้ยยยยยยย ไม่ต้อง กูไปเอง!”
“หึ” ไอ้เหี้ยเนิร์ดมันเล่นผมแล้วมั้ยล่ะ! “กูเป็นเพื่อนมึงมาไม่เท่าไหร่ แต่ไส้กับพุงมึงกูรู้หมดแล้วล่ะ”
“…”
“กูไม่รู้หรอกนะว่าพวกมึงทะเลาะกันเรื่องอะไร แต่ขอเหอะแม่ง ทำอย่างงี้แล้วแม่งตุ๊ดว่ะ เพื่อนกันเค้างอนกันโกรธกันยาวขนาดนี้เลยเหรอวะ ยิ่งคนนิสัยแบบพวกมึงด้วยแล้ว ถามจริง เป็นห่าอะไรกัน”
“ไม่มีอะไร”
“โด่ . . ไอ้สัด ไม่เล่าก็ไม่เป็นไร แต่มึงรีบไปดูมันหน่อย ข้าวปลามันก็ไม่ยอมกิน ไอ้เหี้ยนั่นมันใกล้บ้าแล้ว”
“ทำไมวะ!!!” กูว่ามันไม่ได้ใกล้บ้าแต่มันบ้าไปแล้วแหละ! ทำไมไม่กินข้าว ทำไมไม่ดูแลตัวเอง
กูเนี่ยสิต้องเป็นคนแดกอะไรไม่ลง กูอกหักนะ!!!!
“ให้สามคำ ไม่ รู้ แม่ง! ไปดูมันด้วย โอเคนะ”
“เออ”
ผมกดวางสาย ตอนนี้ผมกำลังเหม่ออยู่หน้าร้านอาหารญี่ปุ่น กิ๊งรอผมอยู่ข้างใน . .
เอาวะ . . ใช้สกิลความกะล่อนที่สั่งสมมานานนี่แหละ!!!!!
“กิ๊ง!” ผมทุบโต๊ะเสียงดังจนเธอสะดุ้ง ลูกค้าในร้านรอบกายผมมองมาที่ผมอย่างตื่นๆ
“เอ่อ คะ?”
“เพื่อนฟิล์มไม่สบายหนักมากเลย ฟิล์มขอตัวก่อนได้ป่ะครับ!”
“คะ ทำไม ใครเป็นไรคะ”
“มีเวลาไม่มากครับ ฟิล์มขอโทษด้วยนะ มื้อนี้ฟิล์มเลี้ยงเอง” ผมเรียกพนักงานสาวมาแล้วหยิบเงินไปให้สองพัน
เมื่อบอกกิ๊งแล้วผมจัดการชิ่งเธอทันที แว่วๆว่าเธอต้องการที่จะตามมาดูเพื่อนผมด้วย แต่ . . เพื่อนคนนี้ไม่ได้จริงๆว่ะ กิ๊ง ถุงช้อปปิ้งทั้งหมดนั่นหอบกลับเองก่อนละกันนะ!
ผมขับรถซิ่งกลับไปยังหลังมอ ตอนนี้เวลาเกือบๆจะสี่ทุ่มเข้าให้แล้ว นี่กูเสียเวลาไปกับกิ๊งนานมากเลยเร่อะ! ผมตามหาร้านโจ๊กร้านยากว้านซื้อให้หมด ทั้งยาลดไข้ ยาแก้หวัด(โรคเบาๆที่คนเป็นบ่อย) ยาแก้อักเสบ และสารพัดยาที่น่าจะจำเป็น ผมดูรีบๆไปหน่อยทำอะไรก็ลนลานไปหมด ไม่รู้สิครับ . . มันเป็นไปเอง ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
เมื่อซื้อเสร็จผมก็เดินไปหอไอ้มิกเลย . . หอมันอยู่ย่านที่โคตรจะวุ่นวาย แต่ก็หรูและเป็นส่วนตัวมากในระดับนึง ต้องขอบคุณชื่อคณะผมด้วยที่ทำให้พวกผมหาหอง้ายง่าย ผมไม่เข้าใจว่ะ ว่าทำไมคนต้องคิดว่านักศึกษาที่มาเรียนในวงการแพทย์จะต้องรวยด้วย ? แต่ก็ช่างมันเถอะ
หน้าห้องมัน . .
ไม่ได้คุยกับมิกมาตั้งนาน แอบตื่นเต้นเหมือนกันนะ วันนี้อะไรจะเกิดขึ้นก็ช่างแม่งแล้ว ผมขอแค่ให้ไอ้คนที่อยู่ในห้องมันอาการดีขึ้นก็พอ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ผมเคาะประตู ไม่ได้ยินเสียงอะไรในห้องขยับเลยแฮะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แอบได้ยินเสียงเตียงดังเอี๊ยด มันต้องส่องออกมาทางประตูแหงๆผ่านตาแมว เมื่อคิดได้ ผมจึงขยับตัวหนีออกไปจากรัศมีการมองเห็น
มันคงจะไม่เห็นอะไร แต่ก็เปิดประตูออกมาดูว่าใครเป็นคนเคาะ
ผมไม่รอให้มันปิดประตูใส่ผมหรอก เมื่อมันเห็นผมมันก็ทำตาโตและก็ทำท่าจะปิดประตูใส่ แต่ผมไวกว่า ใช้เท้าดันประตูเอาไว้แล้วเบียดตัวเองเข้าไปในห้องซะเลย!
“ไอ้เหี้ย ไม่ให้เข้า!”
มิกให้ผมเข้าไปดีๆก็แปลกแล้ว . . ห้องนี้ผมเคยทำอะไรมันเอาไว้นี่นา
แต่โทษที . . วันนี้กูหน้าหนามากๆ
“ไม่สบาย เป็นอะไร”
พรึ่บ!
ไอ้มิกมันโยนหมอนเข้ามาโดนหน้าผมเต็มๆ แรงมากจนผมทำถุงข้าวกับยาที่ซื้อมาหล่นลงไปบนพื้น
“ออกไป”
“ไม่” นี่ถ้าหน้าไม่หนาพอคงจะจีบไอ้เชี่ยมิกไม่ได้จริงๆ “ไม่สบายอย่าโวยวายมากสิ”
“เรื่องของกู ไสหัวออกไปนะ!”
ผมไม่ชอบเห็นมันโวยวายตอนมันไม่สบายจังเลยแฮะ มิกมันหน้าซีดเผือดเป็นไก่ต้ม แต่ก็ยังจะเก๊กว่าตัวเองสบายดีใส่ผมแถมยังโยนข้าวของมาใส่อีก . . ผมกลัวว่ามันจะทรุดเอาน่ะสิ
“กินข้าวกินยาให้ดูก่อน แล้วจะไป”
“ไม่แดก ไอ้เหี้ย ทำไมมึงหน้าด้านจังวะ”
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ นี่มึงมีหมอนเยอะไปทำไมวะเชี่ยมิก!!!!!! ผมหลบพ้นบ้างไม่พ้นบ้าง แต่ก็ไม่อยากจะทนแล้ว . .
ครืด ครืด
ใครมันโทรมาตอนนี้วะ! . . อูย คุณนายอนาคตวิศวกรหนุ่ม! ผมจำได้ว่ามีนัดออกเที่ยวกับมันวันนี้ ชิบหาย ไอ้โวยวายนี่มันจะลากสามีมันมาตีผมป่ะวะ ถ้าผมขัดใจมันอ่ะ
“ฮัลโหล”
“เชี่ยฟิล์ม อยู่ไหนวะ! ออกมาเดี๋ยวนี้นะสัด!” โวยวายของจริง ไอ้คิน . .
“กูมาดูคนป่วย”
“ออกไปจากห้องกูเลย สาด!!!!!” ไอ้มิกฉวยโอกาสตอนที่ผมง่วนกับโทรศัพท์มาผลักตัวผมออกไป
“แม่งไม่ยอมกินยา ไม่ยอมกินข้าวที่กูซื้อมาให้” ผมต่อสู้กับมิกด้วยแรงที่ไหล่เพียงข้าง ปากก็ระบายใส่เชี่ยคิน หวังว่าไอ้คนที่กำลังผลักไสไล่ส่งผมเนี่ย มันจะได้ยินอะไรๆบ้าง
“กูบอกให้ออกไปไง ไม่ได้ยินเหรอ!!!!” ไอ้บ้ามิกแม่งทำอะไรฝืนร่างกายตัวเองจริงๆ มันฤทธิ์เยอะมาก กะเอาผมออกไปจากห้องให้ได้ เริ่มหมดความอดทนแล้วนะ ผมจึงลากมันไปที่เตียงแล้วผลักมันลงไปนั่งอย่างนิ่มๆ
“กูว่าคงอีกนานเลยล่ะ กว่าคนป่วยจะยอมสงบ”
ผลั่ก! มันโยนมาอีกแล้วครับ เล่นตอนที่ผมเผลอนี่แหละ!
“โอ้ยยยย มิก มึงโยนมาหาพ่องงงงงง” ไอ้มิกมันโยนอะไรมาก็ไม่รู้โคตรแข็งเลย เห็นแว้บๆว่าเป็นFHM สันมันโดนหัวผมเต็มๆ เจ็บหนัก . .
“ออกไป!!!”
เหตุการณ์มันคงวุ่นวายมากซะจนคินตามันไม่พูดอะไรตอบกลับเข้ามาเลย ผมไม่ควรจะขัดอารมณ์อยากออกเที่ยวของมันนะตอนนี้
“เดี๋ยวกูกล่อมให้มันนอนหลับปุ๋ยเชื่องเป็นลูกแมวก่อนนะ เดี๋ยวกูจะตามออกไป”
“ออกไป ออกไป ออกไป” มิกทั้งเตะทั้งถีบผมจนหัวผมจะคะมำลงไปกับพื้น เวรเอ๊ย ผมขึ้นไปนั่งบนเตียงแล้วจับตัวมิกมาเกี่ยวเอาไว้ทั้งขาทั้งแขน พร้อมทั้งกดหัวมิกเข้าไปซุกในอก ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย
“นี่!!! อย่าโวยวายสิวะ!!!”
“ไอ้เอี้ย อ่อยอู๊!”
“อยากโดนจูบเหรอ”
มันนิ่งเลยครับ . . แล้วก็เงียบกริบลงทันที แต่หลังจากนั้นไม่นาน แม่งก็ดิ้นและก็ข่วนตัวผมจนผมจำไม่ได้แล้วว่าผมเจ็บตรงไหน
“แค่นี้ก่อนนะ” กูควรวางสายจากคินตาตั้งนานแล้วสินะ TT “โอ้ย ฤทธิ์เยอะว่ะ!”
ผมโยนไอโฟนลงไปบนที่นั่งแถวๆโต๊ะอ่านหนังสืออย่างไม่สนใจ พลางคิดว่าจะจัดการกับไอ้ตัวไม่เจียมสังขารตัวเองนี่ยังไงดี ?!!!!
เอาตามความต้องการตัวเองก็ได้วะ กอดแม่งเลย!
“อยู่นิ่งๆ! เดี๋ยวก็ทรุดหนักหรอก” มึงก็เรียนมาเหมือนๆกันกับกูนี่หว่ามิก! ดูแลตัวเองหน่อยดิวะ
“ปล่อยกูนะเว้ยยยยยยย”
“ไม่ปล่อยเว้ย จนกว่ามึงจะหยุดดิ้นห่าเหวนี่ แล้วก็แดกข้าวกินยาซะ”
“ทำไมกูต้องทำตามที่มึงบอกด้วย”
“ไอ้เวร ตัวมึงเองแท้ๆนะ! อยากตายนักรึไง”
“เออ ตายๆไปซะก็ดี”
ฮึ่มมมมมม พูดออกมาได้ ผมเคาะหน้าผากเหม่งๆของมันทันทีเลยครับ ไอ้มิกที่อยู่ในอ้อมกอดผมถึงกับร้องโอ้ยและก็หยุดนิ่งเพื่อด่าผมฉอดๆ
“ตบหัวกูทำไมวะ!!”
“ตายไม่ได้ กูไม่ยอมให้มึงตาย”
“สัด . .”
“แดกข้าวไป”
“กูจะแดกได้ไง มึงกอดกูอยู่อย่างงี้!!!!”
เออเว้ย จริงว่ะ แหม่ เสียดาย . . ถ้ามันสบายๆดีล่ะก็ ผมคงจะได้กำไรมากกว่านี้ . .
ผมปล่อยตัวมัน จับมันนอนอยู่บนเตียงในท่าดีๆ ไอ้เชี่ยมิกแอบถีบก้นผมด้วยเกือบหน้าคะมำลงไปกับพื้นตอนผมเดินไปหยิบโจ๊ก ไอ้บ้าเอ๊ย!
ผมเทโจ๊กใส่ถ้วย ท่ามกลางเสียงจิ๊ๆในปากของไอ้มิกตลอดเวลา มึงคิดว่ากูจี๊ดมากมั้ยที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ใส่คนที่เกลียดกูนักหนา . . หึ อดรู้สึกแย่ไม่ได้ แต่ต้องกล้ำกลืนความรู้สึกนั้นลงคอไป แล้วก็พยายามจัดการให้มันดูแลตัวเองเสียที
“นี่โจ๊ก”
“กูรู้จัก”
กวนตีนว่ะ . . ผมนั่งลงบนเตียง ไอ้มิกขยับถอยกรูดไปนอนอีกฝั่งหนึ่งของเตียงทันที ท่าทางรังเกียจผมมากมายเสียเหลือเกิน . .
“เดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก”
“เรื่องของกู”
ผมเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของมิก แตะได้แค่เสี้ยววิมันก็ปัดมือของผมออก แต่รู้เลยว่าตัวมันร้อนมาก งงกับมัน ไม่สบายหนักแต่ก็ยังจัดการผมได้ถึงขนาดนั้นผมก็ว่าน่ากลัวอยู่นะ . .
“ตัวร้อนมากเลย”
“วางๆไว้ แล้วก็ออกไปซะ”
“ไม่ได้ เดี๋ยวมึงไม่แดก”
“…” มันหันหน้าหนีไปอีกทาง
“เป็นอะไร ทำไมช่วงนี้ไม่กินข้าว หน้าซีดๆ ตัวผอมๆ หมดหล่อแล้วมึงน่ะ”
“เสือกจริง”
“เดี๋ยวกูป้อน ขยับมานี่ดิ”
“ทำไมกูต้องทำตามที่มึงบอก”
ฮึ่มมมมมมมมมมมมม กูเริ่มหมดความอดทนแล้วนะ!
“กูเป็นผัวมึงยังไงล่ะ”
ผมเชื่อว่าคำพูดนี้แรงพอที่จะทำให้ผมเจ็บตัว มิกหันหน้ามาหาผมด้วยความโกรธจัด แล้วกำลังจะเหวี่ยงกำปั้นมาใส่หน้าผมทั้งๆที่มันนอนอยู่ แต่ผมจับแขนมันเอาไว้ทัน
“แดก” ผมจับมันนอนในท่าที่กินได้และเอาช้อนที่เต็มไปด้วยโจ๊กจ่อเข้าไปที่ปากมัน
. . โดนปัดออก
“กูเกลียดมึง”
สะเทือนใจ แต่ต้องทำให้มันเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
“แต่กูรักมึง” ผมบอกมันตรงๆ ลุกขึ้นไปหยิบช้อนอันใหม่แล้วมาตักใส่ปากของมิกอีกครั้ง
“…”
“มึงหนีความจริงนี้ไปไม่ได้หรอก” ผมพูดเสียงเรียบ
“ความจริงอะไร” มันหันขวับกลับมาเหวี่ยง
“ความจริงที่ว่า . . กูรักมึง” ผมดันช้อนเข้าไปจนแทบจะติดกับฟันหน้าของมันอยู่แล้ว “และกูก็เป็นผัวมึงแล้ว ยังไงมึงก็หนีกูไปไม่พ้น”
มันอึ้งมากพอดู . . ถึงกับเงียบแล้วก็เหม่อลอยไปไกล
ผมไม่รู้ว่ามิกคิดอะไรอยู่ . . แต่ผมรู้สึกดีที่ตัวเองได้พูดออกไปแบบนั้น ทั้งๆที่มันเป็นคำพูดที่ทำร้ายจิตใจคนฟังมากก็ตาม . . แต่มันเหมือนกับว่าผมได้ยืนยันแล้วว่าผมต้องการที่จะดูแลมันจริงๆ
ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้ หรือตอนไหนก็ตาม . .
สำหรับคนที่ผมรักแล้ว ผมรับผิดชอบมากพอ . .
เวลาทั้งชีวิตของผม . . ผมก็ให้มันได้
“กินโจ๊กได้ยัง”
มิกหันกลับมา หน้าตาบูดบึ้ง แต่ก็ยอมเปิดปากกินแต่โดยดี ผมรู้ครับ ยังไงมันก็ต้องกิน คนจะเป็นหมอ(ฟัน)มันต้องดูแลตัวเอง พวกเรารู้ความจริงข้อนี้กันดี
“กูจะไม่ไปไหนจนกว่ามึงจะดีขึ้น”
“…”
“ตอบอะไรสักหน่อยสิ”
“จะให้ตอบอะไรล่ะ ยังไงมึงก็ต้องอยู่อยู่แล้วนี่ ไม่ว่ากูจะพูดอะไรก็ตาม มึงมันหน้าด้าน”
“หึ”
ผมก้มหน้าลงไปจุมพิตหน้าผากเหม่งๆของไอ้มิก การกระทำของผมทำมันช็อคตาค้าง และหูเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ . .
“หายไวๆนะ”
วันจันทร์นี้สอบสองตัวสุดท้าย . . เย้
หลังจากนี้มีใครเตรียมตัวอ่านแบบซอยถี่ยิบรึยัง ? (เสื่อมเกิ๊น อิคนเขียน)
ขยันอ่าน ขยันเม้น จะขยันอัพ จริงๆน้า . .
จูม๊วบ จูม๊วบ ด๊วบ ๆ ค่า า า
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
วิธีปราบคนป่วยพยศแบบนี้นี่เอง
-
อยากอ่านต่อ :impress2:
-
แอร๊ยยยยยยย ฟิลม์กะมิกนี่รุนแรงจริงๆ o18
อยากเจอคินตากะเหนือนทีแล้วอ่ะ คิดถึง :impress2:
จะรอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆสำหรับการสอบวันจันทร์ :L2:
:pig4: ค่า
-
เจอคำพูดตรง ๆ ของฟิล์ม มิกถึงกับอึ้ง
ไม่ต้องหาใครหรอก เปลี่ยนเพื่อนเป็นแฟนไปเลย
-
เอ่อ ตัวหนังสือเหลืองๆ ตอนท้ายนี่มัน..อะไร
คู่นี้ก็รักกันมันส์ดีเหมือนกันน่ะ
แล้วตกลง มิกรักฟิืล์มหรือเปล่าเนี่ยะ
-
คู่นี้น่าลุ้นมาก ณ ตอนนี้ แอร๊ยย อยากรู้เบื้องลึกเบื้องหลังที่มาของสองคนนี้จังเลยจ้า
-
มิกเริ่มใจอ่อนแล้วสินะ :กอด1:
-
เอาหล่ะเว้ยยยยย มิกเริ่มใจอ่อนแล้วเว้ยยย :m11: :m11:
ฟิล์มสู้ๆ
ขยันอัพเราก็ขยันอ่านนะตัวเอง :กอด1:
-
ไม่อ่านจ๊า เพราะเราหลุดพ้นจากนรกขุมนั้นมาแว๊ววววว
-
คู่นี้คนละfeel กับคินเหนือเลย
ยังกับหมาบ้ากัดกัน
-
:กอด1:
-
คู่นี้น่าลุ้นมากๆ
แต่เค้าคิดถึงคินอ่ะ
-
เชียร์ๆๆ
-
เอาน่า เสียแล้วก็เสียไป
เจ้าตัวก็อุตส่าห์จะรับผิดชอบ ต้วเองก็ึคงมีใจให้เหมือนกัน ก็ยอมๆ
say yes ตกลงคบๆกันไปเหอะ 5555+
-
แอร๊ยยยยยยยยยย ชอบเรื่องนี้จริงๆ
ได้แอร๊ยยยยยยยยยยย เรื่อย เขิน ยิ้มปากฉีก เหอะๆ :-[
-
:L2:`ลุ้นคู่มิกฟิล์ม มันดีอ้ะ
-
คู่นี้ต้องลุ้นจน
เหนื่อยละมั๊ง
:oo1:
-
ในที่สุดก็ตามทันแล้ววววววว !!!
ฟิลม์สุดยอด ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก 55555
สู้ ๆ ค่ะ ขยันอัพขยันอ่านขยันเม้น
รอเหนือคินอยุ่น้าาาา ><
-
คู่นี้ก้น่าลุ้นมากกกกกก เมื่อไหร่มิกจะยอมๆสักที ฮ่าๆๆๆ
กิ๊งก้น่ากลัวเว่อ นางมีพลังลึกลับสินะ ฟิล์มถึงต้องยอมอยู่เรื่อยเลย :laugh:
เค้าพร้อมแล้วกับการอ่านแบบซอยถี่ยิบ :laugh:
-
o13
-
เยี่ยมมม
คุยกันเยอะนะวันนี้อ่ะ
หึหึ
-
จะมีใครด่ามั้ยเนี่ย ถ้าเราบอกว่าเราเชียร์กิ๊งอ่ะ น่าจะเหมาะกันดีนะ o22
-
ใจอ่อนแล้วสินะ อ๊าย :-[
-
โอ้ยเอาอีกกกกกก ขอคู่นี้หวานๆ >.<)
ชอบจังงงงงง
สู้ๆกับการสอบนะคะ ^^*
-
อะไรซอยถี่ยิบๆนะค้าาา :haun4:
-
คู่นี้น่าลุ้นว่าเมื่อไหร่มิกจะใจอ่อน
วันจันทร์ขอให้เก็ทเอ
แล้วมาขยันอัพให้พวกเราอ่านกันนะคะ
สู้ ๆ ค่ะ ^^
-
มิกแม่งหงุดหงิดอะดิ
แล้วที่ไม่ค่อยยอมกินข้าวกินปลา
ก็เพราะมัวแต่คิดเรื่องของฟิล์มสิท่า
เฮ้ออ ขอให้ฟิล์มชนะใจมิกได้เร็วๆเถ้ออ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 ให้น้าาาาาา
-
มิคยอมใจอ่อนให้ฟิล์มเหอะ
อยากให้หวานกันแล้ววว
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โอ๊ยๆๆๆๆ ฟินๆๆๆๆอีกคู่แล้วๆๆๆๆๆๆ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย ฟิลม์น่ารัก ตอนนี้ทำคนอ่านฟินนาเล่เลยค่าาาาาาาาาาา >///////<
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ฟิลม์สู้ๆ !! หน้าด้านมากๆเดี๋ยวมิกก็ใจอ่อนและ อีกไม่นาน อีกไม่นาน กรี๊ดด !
ดูตอนนี้ดิ แบบว่า กูรักมึง โอเอ็มจี คนอ่านเป็นลมมมมม กูเป็นผัวมึง RIP ตัวเอง ตายอย่างสงบ
จบทุกอย่าง แบบว่าถ้าฟิลม์จะฮอตขนาดนี้ มิกจะปล่อยไปจริงๆหรอ 5555 ไม่ไหวและ =///=
-
เด็ก เอ๊ย ผู้ชายแมนๆดื้อต้องโดนทำโทษ!! ..โดยผู้ชายที่แมนกว่า อิอิ
:กอด1: คิดถึงคินกับเหนือ :กอด1:
-
เราพร้อมมานานเเล้วค่ะ ถ้าเธอจะขยันอัพ งั้นฉันจะขยันเม้น โอเคนะ?
เอาล่ะ รอตอนต่อไป ...!
ปล. มิก-ฟิล์ม ค่ะ ดีกันเมื่อไหร่กรุณาโทรเเจ้งด้วย! ต้องการอ่านตอนหวานๆ จากใจ!
-
:o12: :o12:
-
:impress2: น่ารักจริงคู่นี้
-
คู่นี้กว่าจะรักกัน ไม่ตีกันตายก่อนหรอครับ :laugh:
-
คู่รักฮาร์ดคอร์มากคร๊าาาา รออ่านต่อ
-
มิกจ๋า
เมื่อไหร่จะใจอ่อนน้า
สงสารฟิล์มจริงๆ
โดนสันหนังสือฟาดไปซะขนาดนั้น :m20:
-
แหมวิธีปราบก็นะ ^^
-
ฟิล์มน่ารักนะ :impress2:
-
โดนสันหนังสือเลยนั้น
คู่นี้ก็ชอบ แต่อยากอ่านคู่คินกะเหนือมากกว่า
อยากให้เหนือพิชิตคินสักที!!!!
-
คู่นี้มันโหดดีแท้ :z2:
บวกเป็ด
-
อยากอ่านคินเหนือ
คิดถึงๆ
:impress2:
-
ปากก็มี รู้จักพูดปฏิเสธยัยกิ๊งก๊องนั่นไปมั่งสิ
ถ้าเป็นอย่างงี้อยู่ ก็ไปสมสู่กับยัยนั่นเลยเหอะ ปล่อยๆมิกมันไปได้ดีกับคนที่จริงจังกว่าแกดีกว่าว่ะฟิล์ม
-
รอตอนต่อจ้า
-
ชอบ ><
อยากเห็นคู่ของปอด์นมั้ง !
-
อย่างเงี้ยแหละฟิล์ม คนดื้อต้องใช้กำลังแบบนี้แหละ 55555
-
ใช่คู่ sm หรือเปล่าเนี้ย :laugh:
ความจริงมิกก็แอบชื่นชม ชมชอบฟิล์มใชปะละ
แหม๊ แกล้งโวยวายไปงั้นแหละก็บอกๆมาเหอะ
ตอนนี้เหนือค่าตัวแพงใช่มะ หายไปเลยอ่า คิดถึงง พระเอกเรื่องนี้จริงๆแฮะ
:กอด1:
-
มันต้องแบบนี้สิคู่นี้
-
เชียร์คู่นี้ให้มันรักกันไวไว
-
ได้ยินตอนที่เป็นพาร์ทของคินก็ว่าฮาแล้วนะ
พอได้อ่านพาร์ทของฟิล์มแล้วตลกมากอ่ะ
มิกฤทธิ์เยอะจริงๆ แต่ฟิล์มก็เอาอยู่นะเออ
ถึงจะต้องเจ็บตัว(ไม่น้อย)ไปบ้างก็เถอะ :jul3:
โดยรวมแล้วน่ารักดีนะ ให้หวานก็คงไม่เข้ากัน
ต้องโหดๆอย่างนี้แหละสมเป็นฟิล์มกับมิก :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล. บวกเป็ด
ป.ล.2 ขอให้โชคดีในการสอบนะคะ
ป.ล.3 เค้าเตรียมตัวพร้อมแล้วจ้า จัดมา :a1:
-
อยากให้คู่นี้ดีกันไวไว รักกันไวไว 555+
แบบว่าสงสารฟิล์ม เมื่อไหร่มิคจะใจอ่อน แต่ดูๆแล้วทั้งคู่ก็พอตัวเลยทีเดียว
จะเคลียร์คนรอบข้างได้เมื่อไหร่ล่ะนั้น กี้สาวสุดสยองคนนั้นอีก หึหึ
คิดถึงเหนือกับคินตาจังเลยยย รออ่านตอนต่อไปค่า
:กอด1:
-
คู่นี้มันรุนแรงกันดีแท้หนอออ :laugh:
คิดถึงเหนือกะคินจังเลย :-[
-
อิอิ เขินจัง อยากอ่านอีก!
-
มิกจ๋าาาา
ใจแข็งดีมากกกกก
ตื้อเรื่อยๆนะ
เราจะรอพวกนายหวานๆกัน
-
อยากเจอเหนือนที :กอด1:
-
อ่านทีเดียว29ตอนรวด.....
กุทำไปได้ไง :a5:
คนแต่งโหดมาก ทำเราติดงอมแงม
ตี32คืนละนะ อ่านแบบไม่ลืมหูลืมตา
ออกไปธุระข้างนอกก็กลับมานั่งอ่านต่อยันดึก
อ่านไปกินไป ฟิน~
เขินอ่ะ ชอบเรื่องนี้ม๊ากมาก :กอด1:
มาอัพต่อเร็วๆนะ เรารออยู่
ส่งไปให้เพื่อนหลายคนละ
ไซโค 5555
อย่าเพิ่งรีบจบนะ เดี๋ยวไม่มีไรอ่าน
>< สู้ๆค่าาา~
-
ในที่สุดก็อ่านทันแล้วววววว
ชอบเรื่องนี้มากเลยครับบบ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับๆๆ
ปูเสื่อรอๆๆ:)
-
เหนือยังไม่ได้กดคินอีกเหรอ อ้ากกกกก :serius2:
-
ฮือออออออ อยากอ่านมากเรยยย
มาตามเหนือคินนน TT
-
30
หลังจากวันที่เหนือพาผมไปเปิดตัวกับเหล่าบรรดาเพื่อนสนิทกลุ่มสามแยกปากหมาของมันแล้ว เหตุการณ์ทุกอย่างก็เหมือนจะดำเนินไปได้ด้วยดี . . ฮะ อะไรนะ มีคนถามถึงเรื่องคืนวันที่ผมกับเหนือกินเหล้ากันสองคนใช่ป่ะ แน่ะ ต้องการอย่างรู้เรื่องใต้เข็มขัดใช่ม้า?(นี่ใจคออยากจะให้ผมโดนให้เหนือมัน ‘ทำร้าย’ จริงๆน่ะเหรอ!!!!!) ไม่มีอะไรในกอไผ่ทั้งนั้นครับ . . เพราะเจมส์ให้กลับบ้านทันทีตอนตีสอง ก็เลยไม่ได้ไปต่อกัน
ง่ะ เซ็งกันเลยล่ะสิ
. . ผมก็เซ็ง เอ๊ยยยยยย!! ไม่ใช่อย่างงั้น
“ไอ้คิน ชีวิตมึงต่อจากนี้อย่าทำหน้าแบบนั้นอีกเลยนะ กูขอร้อง” และที่ไม่ปกติที่สุดของช่วงนี้คือ . . ไอ้มิกมันเริ่มกลับมาพูดอีกครั้งนึง ผมรู้สึกยินดีชะมัดยาดเลยนะ แต่มันก็ยังพูดน้อย(ห่มน้อย . . ยังจะเล่น - - )กับไอ้ฟิล์มเหมือนเดิม แต่ไม่รู้สิ ผมว่ามันสดใสมากขึ้นกว่าเดิม แม่ง ไปโดนใครฉีดยามาป่ะวะ!
“ทำไมเร่อะ หน้ากูมันทำไม” ผมทำหน้าข่มขู่ พูดดีๆนะมึง เชี่ยมิก ไม่งั้นกูต่อยจริงด้วย! ตอนนี้เราอยู่ในแลปครับ เรียนไปเล่นไปตามสไตล์ แน่นอนเรื่องเล่นนี่ยกเว้นไอ้เชี่ยภัทรไว้คนนึง
“มึงหื่น”
บ้านมึงสิครับมิก!
“ทำไมวะ เชี่ยเหนือมันยังเผด็จศึกมึงไม่ได้อีกรึไง” เข้าเรื่องหื่น ไอ้เชี่ยฟิล์มก็เข้ามาเสือกทันทีอย่างกับคนรู้งาน พอฟิล์มมา มิกแม่งก็หันหน้าหนี โอ้ย เพลีย “เดี๋ยวกูจะเอาไปล้อมัน เหนือแม่งอ่อน คบกันมาจะเป็นเดือนละ ยังตุ๋ยตูดมึงไม่ได้”
“ไอ้เหี้ย!!” ผมเริ่มจะทนไม่ไหวละ “คบกันเฉยๆ ไม่ต้องมีอะไรกันไม่ได้เหรอวะ”
ป๊าบ! ผมโดนเชี่ยฟิล์มแพ่นกบาลเข้าให้
“มึงเจาะไข่แดงสาวไปมากกว่าสิบแล้วกูว่ามึงไม่มีสิทธิ์มาพูดคำนี้” เออ จริงของฟิล์ม “ถามจริง เวลาอยู่ใกล้มัน มึง . . โด่ . . บ้างป่ะวะ”
“เฮ้ยยยย” จำเป็นต้องพูดออกมามั้ยนั่น! “ไอ้เหี้ยฟิล์ม ไม่เอาละ ไม่คุยกับมึงละ” ผมตั้งท่าหนีจะไปส่องกล้อง แต่โดนมันคว้าตัวไปกระซิบใส่หูซะก่อน
“ถ้ามึงต้องการ และเหนือมันก็ต้องการ กูว่ายอมๆมันไปก็ดีนะ จะได้สุขสมกันทั้งคู่”
ผมจิ๊ปากใส่เชี่ยฟิล์มแล้วก็เดินหนีแม่งออกมาซะเลย แต่แม่งก็ไม่ยอมปล่อยผมไปง่ายๆ เฮ้ยยยยยยยยยยย
“นี่มึงจะกลัวอะไรนักหนา แม่งก็ทำอย่างเคยๆนั่นแหละ”
“ไอ้สัดฟิล์ม” ขอตั๊นหน้ามันได้ป่ะครับ “เคยด๋อยไร ไม่เคยว้อย ถ้าเคยกูต้องกดมัน”
“จุ๊ๆ อย่าพูดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้”
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้”
“ง่ะ มึงก็ลองให้กูดูสิ”
“จะบ้าเหรอ”
“เชี่ยคิน หึ ไอ้อ่อนนนนนนนนนนนนน”
พ่องงงงงง ดูถูกกันขนาดนี้ กูว่าด่าชื่อพ่อกูเลยดีกว่ามั้ย ให้ตายสิครับ ได้ยินแบบนี้แล้วของมันขึ้นๆ อยากเอาชนะหน้าตาท้าทายสไตล์บ้านๆของไอ้เชี่ยฟิล์มนี่ชะมัด!
กดไอ้เหนือ . . งั้นเหรอ
“เออ มึงคอยดู เชี่ยเหนือเสร็จกูแน่!” ผมหมายมั่นไว้กับไอ้ฟิล์มอย่างแน่วแน่ “คืนนี้แหละ รอรับโทรศัพท์กูเลย กูไม่ขี้ตั๋วมึงแน่นอน!”
“เอออออ แล้วกูจะคอยดู”
ผมเดินจ้ำอ้าวแยกจากกลุ่มเพื่อนไปหลังเรียนเสร็จ แน่นอนครับ พอก้าวออกมาจากตึกก็ต้องเห็นสารถีหนุ่มสุดหล่อที่เป็นภาพอันคุ้นตาของชาวคณะทันตแพทยศาสตร์เป็นที่เรียบร้อย ผมกลืนน้ำลายเมื่อเห็นหน้าไอ้เหนือ ที่วันนี้มาในชุดไปรเวทเสื้อยืดกางเกงสามส่วน สบายๆตามสไตล์คนมีเรียนแค่ตอนเช้า(ปีสองแล้วมึงยังว่าง? ได้โปรดส่งเวลาว่างแบบนั้นมาให้กูบ้างT^T)
“อ้าว แล้วนี่เพื่อนหายไปไหนหมดล่ะ” มันถามด้วยความสงสัย
“กลับกันหมดแล้ว”
ผมตอบด้วยใบหน้าบึ้งตึง อันที่จริงไม่ได้อารมณ์เสียอะไรหรอก แต่ในหัวผมนี่แหละตีกันวุ่นวายวกวนเต็มไปหมด
ใครว่าผม . . ไม่มีอารมณ์อยากจะทำอย่างนั้นกับไอ้เหนือล่ะ ?
ปั๊ดโธ่ . . มันก็ต้องมีอยู่แล้วดิ ยิ่ง . . (ปรายตาไปมองเสื้อคอวีสีขาวบางเบาของไอ้เหนือที่แอบเผยหน้าอกขาวสว่าง ประดับด้วยสร้อยทองคำขาวที่เจ้าตัวบอกแม่เป็นคนซื้อให้) หุ่นอย่างไอ้เหนือ ล่ำๆอย่างมัน(มองเห็นหลังสูงๆ ที่แน่นอนเต็มไปด้วยกล้ามมัดแข็งแกร่ง) ยังไง้ยังไง มันก็ต้องอยากรู้เบื้องลึกเบื้องหลังอยู่แล้ว
โว้ยยยยยยย นี่ผมกลายเป็นไอ้หื่นไปซะแล้วเร่อะ!!!!!
“คิน เหนือถามว่า - - คินหิวป่าว” มันก้มหน้าลงมาจ้องมองผม พร้อมๆกับสำรวจตรวจตราใบหน้าผมราวกับผมผิดปกติ
ก็เออดิ กูผิดปกติ!
เรื่องนี้ต้องโดนเชี่ยฟิล์ม . . เอ๊ะ ไม่สิ ต้องเป็นไอ้เชี่ยมิก ดู๊ดู มันเกริ่นหน่อยเดียว ทำกูยาวไปถึงโน่น อารมณ์เสียโว้ย
“เอ่อ ค่อนข้าง . . หิว หรือ ไม่หิวดีวะ” ที่ผมตอบไปผมด้วยสติสมาธิ . . ที่ไหนกันเล่า! เออแฮะ พอมานึกๆดูแล้วคำตอบผมมันวกวนชวนปวดหัวดีจริงๆ
“ฮ่าๆ นี่เรียนหนักขนาดนั้นเลย”
“ทำไมอ่ะ”
“คินดูเบลอๆ เอ๋อๆยังไงก็ไม่รู้”
ผมยัดตัวเองเข้าไปนั่งในรถ ส่วนไอ้เหนือก็เดินอ้อมอีกฝั่งมานั่งตรงที่นั่งคนขับ ที่ประจำของมัน
“แต่ก็ดีนะ” เหนือยิ้มกริ่ม หลังจากนั้นมันก็หอมแก้มผมดังฟอดดดดดด เฮ้ย! ผมเอามือจับแก้มตัวเองอยากตกตะลึง “แต๊ะอั๋งง่ายดี สภาพสติไม่ครบร้อยแบบนี้”
“ไอ้ . . บ้าเอ๊ย”
“ดูดิ ด่าแล้วยังน่ารักเลย ฮ่าๆๆ”
“บ้านมึงสิ”
“อ่ะๆ อย่างอนนะ บอกมา วันนี้มีเรื่องอะไร ทำไมดูใจลอย”
เรื่องมึงเลยครับ!
“บ้า ใครใจลอย กูน่ะเหรอ เหอะๆ ไม่มีวันซะล่ะ”
“โอเค ไม่ใจลอยก็ได้” ไอ้นี่ยอมกูง่ายเว้ย “แล้วตกลงอยากไปกินไรป่ะเนี่ย หรือจะกลับบ้านไปอ่านหนังสือเลยครับ ว่าไง”
“เอ่อ ..” เอาไงดีวะกู ในหัวผมตอนนี้ไม่มีแผนเลยครับ ชิบหายล่ะสิ บอกไอ้เหี้ยฟิล์มว่าคืนนี้ๆ แต่. . ไม่ได้เตรียมการณ์อะไรเอาไว้เลย ที่บ้านผมมีเจมส์ ป้าใส(และลูกน้องอีกประมาณหกคนรวมคนสวนคนขับรถ)อยู่บ้านกันอื้อ แน่นอนจะมีซัมติงอะไรกันต้องผ่านมีสปาต้าของเจมส์ไปเสียก่อน . . ถ้างั้นก็คงจะเป็น . . หอไอ้เหนือสินะ “ไปหอมึง”
“เฮ้ยยยยยยย ไปทำไม ไม่ต้องอ่ะ รกมากตอนนี้”
ที่ผ่านมามันเคยโวยวายเรื่องหอมันแบบนี้ซะที่ไหน ผมบอกอยากไปเมื่อไหร่อีกไม่เกินสิบห้านาทีต้องได้อยู่หน้าห้องมันแล้ว นี่มันแปลกแล้วนา
“ทำไม ซุกใครไว้รึไง”
“จะบ้าเหรอ ไม่มี”
“แล้วทำไมไปไม่ได้”
“วันนี้ไม่ได้จริงๆ นะนะ”
“กูชักจะสงสัยละสิ” ผมทำหน้าครุ่นคิด ไอ้เรื่องอย่างว่าลืมแม่งหมดแล้วล่ะครับตอนนี้ คิดอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องไอ้เหนือมันมีชู้นี่แหละ . .
“ไม่มีจริงๆครับ” และเหนือมันก็เสือกจะทำตัวน่าสงสัยอีกนะ เวร “เอางี้ วันนี้อยากไปไหน พาไปหมดเลย”
“โซล เกาหลีใต้”
ผมพูดเซ็งๆ เหนือกลืนน้ำลายดังเอื้อก
“โซลเหรอ . . ได้ งั้นจับดีๆนะ” เหนือเหยียบคันเร่งจนมิดจนหน้าผมทิ่มลงไปติดกับเก๊ะหน้ารถ
“ไอ้เหนืออออออออ มึงจะบ้าเหรอ!!!!”
“ฮะ บ้า บ้าอะไร”
“มึงเบรกเดี๋ยวนี้เลยนะ ที่มันมหาลัย ไม่ใช่สนามแข่งฟอร์มูลาร์ ให้ตายเหอะ!”
“ฮ่าๆๆ ครับ น้อมรับพระบัญชา”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด ผมจอดลงข้างทางอย่างที่ผมบอก
“นี่มึงคิดจะขับรถจนไปถึงโซลจริงป่ะเนี่ย!” เหงื่อตกเลยกู วันนี้เกิดคึกอะไรของมัน!
“ฮ่าๆๆ ก็คินอยากไปนี่”
“กูนั่งเครื่องไปง่ายกว่าตั้งเยอะ!”
“ล้อเล่นนนนน ก็เห็นเมื่อกี้ดูเซ็งๆเบื่อๆนี่นา”
“ทำแบบนี้ยิ่งเซ็งกว่าเดิม ไอ้บ้า” ผมบ่นอุบ
“ทำไมเหนือชอบจังเวลาที่คินด่าว่าไอ้บ้า เหนือแปลกป่ะ ฮ่าๆๆ”
“เออ แปลก”
“ไม่แปลกก็เป็นแฟนกับคินไม่ได้จิ”
“ไอ้บ้าเหนืออออออออ วันนี้หลายครั้งแล้วนะว้อยยยยยยยยยย”
สาดดดดดดดดด ไม่รู้มันนึกครึ้มอกครึ้มใจอะไรของมันครับเอาแต่หัวเราะตลอดเวลาอยู่ต่อหน้าผม แดกยาอีเข้าไปป่ะเนี่ย ผมชักจะกลัวมันจริงๆแล้วล่ะนะ ว่าแต่ . . เรื่องคืนนี้ . . ยังไงดีวะ
“เอาเป็นว่าเหนือขับไปเอาชีทกับเพื่อนที่หอมันก่อนละกัน”
“อืมมมมมมมม”
ตอนที่เหนือมันลงจากรถ ผมหยิบกระดาษกับสมุดเล็กเชอร์มา(ฉีกหน้ากลางออกมาเขียน) วาดแผนที่จะเผด็จศึกมันในคืนนี้เอาไว้ ผมผ่านมาเยอะ หลากหลายน้ำมากมายจนกลายเป็นทะเล (คิดแล้วแหยะ มึงยังจะกล้าเล่น?) เรื่องเล้าโลม อืมมม พอไหวมั้ง น่าจะเอาอยู่ เรื่องนั้น เรื่องนี้ เฮ้ย!
นี่กูไม่เคยเอากับผู้ชายเลยสักครั้งนี่หว่า!!!
เรื่องจริง สาบานให้ไฟนอลงวดนี้ชวดเอเลยเอ้า! เคยทำมาแต่กับผู้หญิง เอ๊ะ มันคงจะคือคือกันอ่ะแหละใช่มั้ย
แล้วนี่ทำไมผมจะต้องมากังวลเรื่องลีลาบนเตียงของตัวเองด้วยล่ะฟะเนี่ย!!!!
อ่านแล้วกรุณาทำใจครับ ตอนนี้ผมรั่ว สติ สตัง ไม่เหลือครบองค์แล้วจริงๆ TT
โทรปรึกษาปรมาจารย์ทางด้านนี้ดีกว่า . . ท่าทางไอ้เหนือจะยังเอาชีทกับเพื่อนอีกนาน ไอ้โจ๊กนั่นแหละ อยู่ตั้งชั้นห้าหอไม่มีลิฟต์ คงไม่โผล่มาเร็วๆนี้หรอกมั้ง
“เชี่ยฟิล์ม!”
วงการนี้ผมไม่รู้จักใครแล้วจริงๆT^T
“เฮ้ย นี่เหนือเสร็จมึงแล้วงั้นเร่อะ!!! โว้ยยยยย กูไม่เชื่ออออออออ ไอ้ภัทร เอาน้ำซุปมาราดหน้ากูที กูไม่เชื่อเชี่ยคินมันจริงๆ!!!!!!”
สัดฟิล์มกวนส้นตีนว่ะ! . . ดูถูกกูมากเกินไปแล้วนะ!!!!
“ยังโว้ยยัง!” ถ้ามันเกิดขึ้นจริงมันจะเร็วไปมั้ย ผมแยกจากพวกเพื่อนไม่ถึงยี่สิบนาทีเลยนะ
“เฮ้ออออ โอเค โลกนี้ยังเป็นโลกเหมือนเดิมอยู่ ปกติ ไม่สลับขั้ว กูโล่งอก”
ฟิล์มพูดเหมือนมันสวดมนต์อยู่กับตัวเอง . .
“มึงอยู่กับใครบ้าง”
“ภัทร และก็ . . มิกแหละ” ท้ายประโยคเสียงแอบแผ่วไปนิด เหอๆ
“มึงห่างๆออกมาจากพวกนั้นแว้บนึง กูมีเรื่องถาม”
“เรื่องไรวะ ใส่ถุงยางยังไง อย่างงี้อ่ะเหรอ”
“บ้านมึงสิ เรื่องนั้นกูเป๊ะพอ แต่..มึงช่วยหยุดเล่นสักแปบนึงได้ปะ นี่กูจริงจังนะ!”
“แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะ หรือว่า . . นกเขาของมึงไม่โด่”
“ไอ้เวรมิก ถ้ามึงอยากจะพูดเรื่องนี้ต่อหน้ามิกของมึงก็ตามใจ!”
ได้ผลแฮะ ผมได้ยินเสียงมันครูดเก้าอี้ แล้วก็เสียงรองเท้าหนังดังกระทบพื้นแกรกๆๆ
“เออ มีอะไรว่ามา เล่นของสูงเลยนะมึง”
“กร๊ากกกกกกกกกกกก ครั้งนี้กูเถียงชนะมึงว่ะ”
“เฮอะ! นี่ถ้ามึงไม่รีบ ป่านนี้กูซักมึงชิบหายแล้วว่ามึงรู้เรื่องกูกับมิกได้ยังไง”
“เออน่ะ กูไม่ปากสว่างหรอก” ผมบอกให้มันเบาใจ หวังว่ามันจะลืมไม่ต้องมาซักผม เพราะถ้ามันรู้ว่าผมบังเอิญไปได้ยินเข้าล่ะก็ . . คงน่าอายพิลึก
“บอกมา เรื่องอะไร”
“เอาตรงๆเลยนะ” ผมกระแอม เป็นทางการนิดนึงครับ “ทำยังไงวะ” ผมโพล่งออกมาอย่างคนขี้กังวล
“อะไรทำยังไง”
“ก็อย่างนั้นอ่ะ”
“เวร . . นี่มึงจะไปกดเค้าแล้วมึงยังไม่รู้อีกเหรอว่าต้องทำไง”
“ก็- - กูอาจจะรู้ก็ได้ แต่กู . . กังวลอ่ะ”
“ไอ้ห่านเป็ด นิยายเรื่องอื่นทำไมเค้าไม่มีนายเอกที่ขี้กังวลเหมือนมึงฟะ กูไม่เข้าใจ!!!” โอ๊ะ นี่เสียงคนเขียน
เทคสอง
เสียงฟิล์ม “ไอ้สัดดดดด จะไปยากอะไร นอนเปลือยถอดเสื้อบนเตียงไอ้เหนือ จากนั้นมึงก็ไม่ต้องทำอะไรให้ยาก รอให้เหนือมันนำ”
“แต่กู . . อยากกดมัน”
“เอางี้ . . พออยู่บนเตียงแล้วมันจะรู้เองว่าใครจะรุกใครจะรับ” มันพูดอย่างกับมันมีประสบการณ์มาเยอะอย่างนั้นแหละ “เชี่ยคิน มึงเป็นรับแล้วไงวะ ไม่ได้มีอะไรเสียหายสักหน่อย มึงรักเหนือมันมากไม่ใช่เหรอ ยอมๆมันไปเหอะ และอีกอย่างหนึ่งนะ อย่างมึงน่ะ ไม่มีทางจะกดมันได้แน่ๆ บักโมเอ้”
“โมเอ้?” คำนี้อีกแล้ว T^T ใครจะอธิบายให้ผมเข้าใจความหมายของมันล่ะเนี่ย
“เลิกกังวลได้แล้ว ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ อย่างที่ควรจะเป็น เชื่อกูสิ”
“กูคงกลัว . . มากเกินไปสินะ”
“นี่มึงเพิ่งรู้ตัวเหรอครับ”
“ครั้งแรก . . มิกเจ็บมากมั้ยวะ”
คำถามนี้ทำให้ฟิล์มสะอึก . . เงียบไปหลายวิเลยทีเดียว
“กูทำเสร็จ . . กูก็โดนไล่” น้ำเสียงของมันขมขื่นมากพอดู “แต่ที่แน่ๆมันลุกจากเตียงไม่ได้เลยสองวันเต็ม”
เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“มันไม่เหมือนกัน” ฟิล์มรีบเสริม “ที่กูทำกับมิก มันเต็มไปด้วยโทสะ ความเห็นแก่ตัวของตัวกูเอง กูไม่สนใจคนที่อยู่ข้างล่างเลย แต่คู่มึง - - เหนือมันรักมึงจะตายห่า มันคงจะถนอมมึงมากกกกกกกกกกกกกกกกก คงไม่เจ็บหรอก”
“อืมมมมมมมมม” ผมรับคำ ไม่มีเวลาให้คิดมากนัก เพราะเหนือมันเปิดประตูฝั่งคนขับรถเข้ามานั่งแล้ว “งั้นแค่นี้นะ”
“คิกคิก ไม่ต้องห่วงนะ ของไอ้เหนือมันใหญ่ ถึงมึงเจ็บเจียนตายสักแค่ไหน มันก็พร้อมที่จะดูแลมึงเป็นอย่างดี กูว่านะ . . คืนนี้มึงไม่รอดแน่ๆ!!!”
คลิก . . สายถูกตัด พร้อมๆกันกับที่เชี่ยฟิล์มทิ้งก้อนขี้ใส่หน้าผมก้อนเบ้อเร่อ! ผมก่นด่าไอ้เชี่ยฟิล์มอยู่ในใจก่อนที่จะหันมาหาคนข้างตัว
เพิ่งสังเกตว่าเหนือส่งเสียงหอบหนัก . .
“แฮ่ก แฮ่ก รอนานป่ะ พอดี . . กลัวคินรอนาน”
“หืมมม ไม่นาน ไม่เห็นนานเลย”
“อ่ะเหรอ อื้มมมมม” เหนือปาดเหงื่อ พร้อมๆกับกระพริบตาปริบๆตั้งท่าจะออกตัวรถอีกครั้ง
ผมคว้าผ้าเช็ดหน้าที่ผมพกมาซับเหงื่อให้ มันทำหน้าซึ้งตาลุกวาว “เฮ้ยยย”
“ตกใจอะไรเล่า” ไม่ต้องยิ้มแฉ่งขนาดนั้นก็ได้ไอ้เวร มึงทำหน้าเฉยมึงยังหล่อ แล้วนี่เสือกจะมาทำหน้ายิ้ม อย่างงี้กูก็เขินน่ะสิ
“น่ารักอ่ะ”
“พอเลย ขับรถไปเลยไป!”
“คิน” เหนือเรียก ผมหันไปหามันด้วยท่าทีง่วงๆ “มีเซอร์ไพรส์อ่ะ ขออนุญาตปิดตาได้ป่ะ”
“หะ หา เซอร์ไพรส์ ?”
“ช่ายยยยยยยย ปิดตาๆ นี่ผ้า”
“เฮ้ย เอาจริงดิ”
“อืมมมมมม เตรียมการมาตั้งสองวัน”
“พูดเหมือนนานมากกกกกกเลยเนอะ”
“เอาน่ะ จะปิดตาละนะ” เอาล่ะเว้ยเฮ้ย ทั้งๆที่คืนนี้ผมกะจะเซอร์ไพรส์มันแท้ๆ แต่ก็น่าตกใจดีเหมือนกัน ผมยิ้มเล็กๆขณะที่เหนือเอาผ้าสีดำมาปิดตาผม
“พี่ยาม หวัดดีครับ” ผมได้ยินเสียงไอ้เหนือทักพี่ยาม อ้าว นี่หอมันเองหรอกเหรอ ผมโดนมันจูงมือเข้าหอช้าๆ เล่นอะไรตอนเกือบจะหกโมงเย็น กูอายเค้า
“อ้าวไอ้เหนือ โอ้ว ฮัลโหลไอ้หนุ่มมีอันจะกิน เอ็งสองคนเล่นอะไรกัน น่าหนุกดี”
“มอญซ่อนผ้าครับพี่” เหนือแม่งกวนเกิบดีจริงๆ
“เฮ้ย งั้นพี่เล่นด้วย”
“เอ่อ โทษครับ ไม่ได้ๆ” เหนือกวนตีนพี่ยามเค้าต่อ “ผมจะเล่นกับแฟนผมสองคน”
ไอ้เหนืออออออออออออออออออออออออ ชัดไปมั้ยมึง ชัดไปมั้ย!!!!! ผมไม่รู้ว่าพี่ยามมีสีหน้ายังไง เพราะเข้ามาข้างในเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดีที่ผมมีผ้าที่ปิดหน้าเอาไว้เสียครึ่งนึง ไม่งั้นคงเขินหน้าดำหน้าแดงแหงม
อดสงสัยนิดๆไม่ได้ มันจะซ่อนอะไรเอาไว้ในห้อง . . แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไร ผมก็ชอบหมด ชอบแบบไม่เสแสร้งด้วย
ลิฟต์ส่งเสียงดังกิ๊งเมื่อถึงชั้นสี่ เหนือพาร่างงงๆของผมเดินมายังหน้าห้องของมัน ผมพอจะนึกภาพออก เพราะผมค่อนข้างมาบ่อย อะไรจะอยู่ข้างในกันนะ
เหนือเปิดประตู แล้วก็พาผมนั่งลงไปยังเก้าอี้ที่มันใช้อ่านหนังสือ
“แล้วยังไงต่อ เปิดผ้าได้ยัง”
“ยังงงงงงง เดี๋ยวดิ”
อยู่ในความมืดนานๆมันก็อยู่ไม่สุขนะ เหนือมันทำอะไรอยู่กันแน่ ได้ยินเสียงวิ่งไปวิ่งมาท่าทางหนักเอาการ เอ๊ะ กลิ่นอะไรหอมๆ
“เปิดได้ยังงงงงงงงงงง”
“โอเค เปิดเลย”
ผมถอดผ้าสีดำออก . .
มันเหมือนอยู่ในฉากเอ็มวีอะไรสักอย่าง ห้องทั้งห้องเป็นสีเทาจางๆ แต่กลับถูกส่องสว่างด้วยเทียนหอมอันเล็กๆมากกว่าสามสิบที่จัดกระจายอยู่ตามพื้นห้อง พื้นโต๊ะ ระเบียง ห้องน้ำ นี่เหนือมันลอกเค้ามาชัดๆเลยนี่!
แต่แม่ง . . โรแมนติกสัด >,<
ว่าแต่ . . ไอ้ตัวต้นคิดมันหายไปไหนวะ ?
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ขยับตัวดี ก็มีแขนใหญ่โอบรอบตัวผมไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว โอบไม่พอมันยังจะเอากำไรจากตัวผมด้วยการซุกไซร้เข้ามาที่ซอกคอขวาของผมอย่างฉวยโอกาส
สาดดดดดด ขนลุกหมด
“อย่ามัวแต่เขิน เห็นดอกไม้มั้ย”
ผมขยับคอกลับมาดูที่มือมัน “ฮะ? ช่อดอกไม้” มันเป็นช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อเล็กประดับด้วยริบบิ้นสีแดง สวยมากครับ แต่มันเหมาะกับผมจริงๆน่ะเหรอ เวรละกู
“เห็นคินเคยซื้อให้แต่คนอื่น เป็นฝ่ายรับเองบ้าง ดูซิจะรู้สึกยังไง ฮ่าๆๆ”
“ก็ . . โอเคมั้ง” ผมรับดอกไม้มา นี่มึงทำกูยิ้มไม่หุบเลยนะสัดเหนือ ผมพยายามกลั้นยิ้ม ขณะที่หลบไอ้ตัวร้ายที่คอยมาเอากำไรจากบริเวณซอกคอผมอยู่ได้ “เนื่องในโอกาสอะไรเนี่ย”
“คนอื่นเค้าคอยนับกันว่าคบกันได้กี่วันๆ แต่รู้มั้ยเหนือไม่อยากนับเลย” เหนือจูบผมที่ขมับ “เอาความจริงเลยนะ . . ก็แค่อยากเห็นคินอายหรือซึ้งไรงี้”
“ไม่เห็นจะอายหรือซึ้งเลย”
“จริงอ่ะ” เหนือถอนใจ ผละออกจากตัวผมแล้วนั่งลงบนเตียง “เซ็ง อุตส่าห์ทำให้”
“โหยยยยย สาดดดดดด นี่มึงแกล้งไม่รู้ใช่มั้ยว่ากูล้อเล่น”
ผมรีบรุดลงไปนั่งข้างๆไอ้เหนือ . .
“ขอบใจนะ”
“หึ แค่นี้ยังเบๆ” เหนือยักไหล่อย่างภูมิใจ
“ยังมีกว่านี้อีกเหรอ”
“ช่ายยยยยยยยยยยย”
“งั้นก็คงต้องคบนานๆแล้วสินะ” ผมจับใบหน้าไอ้เหนือให้หันมาใกล้ผม
“ถ้าคินจะมีคนใหม่ . .” เหนือเป็นฝ่ายเข้ามาใกล้ผมจนถึงขีดสุดเอง “จะตามไปฆ่ามันผู้นั้นทันที”
ริมฝีปากอ่อนนุ่มของเหนือสัมผัสเข้าอย่างจังกับริมฝีปากผม ทั้งอ่อนหวาน ทั้งน่าละลาย ราวกับมันต้องการส่งผ่านความรู้สึกที่มันมีต่อผมให้ผมได้รับรู้ หัวใจผมเต้นตึกๆ เป็นกลองชุดวงสลิพน็อต(ต้องไปฟังจะรู้ว่ามันรัวแค่ไหน)ขณะที่เหนือเริ่มสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากเก้ๆกังๆของผม
ผมวางช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะข้างเตียง เพราะมือข้างนั้นผมทำหน้าที่มาจับศีรษะที่เต็มไปด้วยเส้นผมอันนุ่มละมุนของเหนือ ยิ่งผมเกาะกุม ก็ยิ่งทำให้เหนือกอดกระชับตัวผมเข้าไปใกล้มันอีกมากขึ้นเรื่อยๆ
“อะ อื้อ”
ผมหายใจไม่ค่อยทัน แต่มันคงไม่สำคัญแล้วล่ะ ตอนนี้ผมโดนเหนือจับผมนั่งตักแล้วจูบครบทุกรสชาติอย่างไม่หยุดหย่อนจนตัวผมแทบจะละลายล้มลงไปนอนกองอยู่ต่อหน้ามันแล้ว นี่มันไม่เห็นใจผมบ้างเลยรึไง แต่ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ชอบ มันดี มันรู้สึกดี . .
จนกระทั่ง . . มือเรียวของไอ้เหนือเริ่มซุกซนเข้ามาหยอกล้อเนื้อใต้ชุดนักศึกษาของผมนั่นแหละ
“เห้ย” สาบานได้ไม่ใช่เสียงผม “ขอโทษ”
. . ผมบอกแล้ว . . คืนนี้ผมก็มีเซอร์ไพรส์ให้มัน
“ไม่เป็นไร” ผมจูบปากเหนือเพื่อเรียกความกล้า “ทำต่อเลย”
พอสิ้นคำอนุญาตของผมเท่านั้นแหละ ไอ้เหนือก็รุกเข้ามาไม่กักเก็บอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น ปากมันทำงานดีมาก จูบผมไม่พอยังนัวเนียไปที่ส่วนอื่นบนร่างผมทั้งหัวไหล่ บริเวณลำคอ จนรู้สึกเสียวซ่านไปหมด ยากที่จะห้ามใจไหว
มือของเหนือแตะต้องตัวของผมมั่วไปหมด แต่ที่มันเน้นเป็นพิเศษคงจะเป็นยอดอกที่นอกจะจะบีบเน้นแล้ว มันยังชอบที่จะใช้ปากมาฉกชิม . . ผมรู้สึกระทวยไปทั้งตัว . .
คืนนี้ . . คงจะเป็นคืนแรกของผมกับมัน
เหนือพลิกตัวลงมาคร่อมผม แล้วจัดการให้ผม ‘ระทวย’ กับสิ่งที่มันเป็นผู้นำกิจกรรม ผมสั่นไหวไปตามจังหวะที่มันส่งมอบให้ อ่อนแรงหมดสิ้นพลังงานราวกับโดนไอ้เหนือดูดกลืนไปจนหมด
ในสมองผมว่างเปล่า . . ไม่มีอะไร . . นอกจากความปรารถนาทั้งสิ้นทั้งปวง
ชุดนักศึกษาที่น่าภูมิใจของผมถูกถอดลงไปวางในที่ที่ปลอดภัย(ทำไมเหนือมันไม่ดับเทียนหอมพวกนี้ก่อนละวะ) มันจูบผมต่อ ขณะที่มือของมันเริ่มปลดเข็มขัดของผม ผมเองก็กลัวว่าตัวเองจะเสียเปรียบเลยจัดการถอดเสื้อคอวีสีขาวของมันด้วยซะเลย
ให้ตายเถอะจอร์จ ให้ตายเถอะอิสระ
กูต้องเข้าฟิตเนสนานแค่ไหน . . ถึงจะได้เท่ามึง
“อย่าจ้องดิ” มันกระซิบข้างรูหูผมด้วยเสียงอันสั่นเท่า . . กระเส่า . . จนผมขนลุกซู่ “เขินนะ”
กูสิควรเขินมึง . . ไอ้พับผ่า อยู่กับมันผมเหมือนไม้จิ้มฟันกับตะเกียบ ดูไร้พลังงาน อ่อนแอ และตัวเล็ก
ซิกแพคไม่ค่อยแน่นแต่มองไม่เบื่อของมันขยับไปมาต่อหน้าผม ผมอดใจไม่ไหวด้วยแรงอารมณ์ปรารถนาที่อยากจะลิ้มรส แน่นอน มันยอมให้ผมสัมผัสอย่างที่ผมต้องการ เราสองคนผลัดกันสัมผัสกันไปมา เหนือถอดกางเกงผมออก ณ ตอนนี้มีเพียงแต่บ๊อกเซอร์สีเทาของผมเด่นอยู่หน้ามัน ที่นั่งอยู่เหนือตัวผมด้วยกางเกงขาสามส่วนกับแผ่นอกแกร่ง
ผมกลืนน้ำลาย . . บ๊อกเซอร์นี่บางพอตัว . . ทำให้เห็นอะไรบางอย่างของผมที่มันกำลังชี้โด่ชี้เด่ พอเห็นสายตาของเหนือ ผมเอามือปิดไว้แทบไม่ทันแน่ะ
“ชิมได้มะ”
ไม่ทันได้ตั้งตัว . . เหนือถอดบ๊อกเซอร์ของผมแล้วก้มลงมาที่ส่วนนั้นพร้อมกับสัมผัสมันด้วยปากของมันจนผมสะดุ้ง . .
“อ๊ะ!” ผมขยับตัวไปมาอย่างคุมไม่อยู่ “มัน . . เสียววววววว”
เหนือมันผ่านมาไม่รู้กี่สนาม . . ผมคงไม่มีทางทนไหว ไม่ช้า ของเหลวสีขาวขุ่นก็พรั่งพรูออกมาล้นปากบางของเหนือที่ใช้ลิ้นแตะแผลบอย่างเท่ต่อหน้าผม ผมหายใจหอบ เหนือมองมาที่ผม ตาเยิ้มๆยังไงชอบกล . .
“เหนือไม่มีเจลอ่ะ”
ขั้นตอนนี้แหละ . . ที่กูกลัวที่สุด TT
“ลองสอดนิ้วเข้าไปก่อนนะ” มันหื่นแน่นอนเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์! “ว่าแต่ . . ให้เหนือมั้ยครับ”
โอ้ยยยยยยยยย กูเปลือยต่อหน้ามึงขนาดนี้แล้วมึงยังจะถามอะไรอีก!!!!
“ให้ได้ . . แฮ่ก อยู่แล้ว”
สิ้นคำของผม เหนือถอดกางเกงของมันอย่างรวดเร็วชนิดที่ว่าไม่ถึงเจ็ดวิก็เปลือยทั้งตัว ผมตาโตกับความอล่างฉ่างอลังการของเหนือน้อย . .
ให้ตาย . . กูเปลี่ยนใจตอนนี้ทันมั้ย T^T
“นี่มึงไม่ใส่ถุงยาง?” ผมถามเหนือ
“อื้ม”
“ทำไม”
“กับคิน กูอยากให้มันพิเศษที่สุด”
“หะ?”
“. . ไม่เคยไม่ใส่ถุงยางกับใคร คินพิเศษสุดแล้ว”
มันดีมั้ยเนี่ย ?
“อ๊ะ!”
“เจ็บเหรอ!”
“เจ็บดิ!”
“ขอโทษ . .”
“ฮะ อึก!!!”
“แฮ่ก . . สู้ๆนะ”
“อ๊ะ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดด แน่นไปป่ะเนี่ย แฮ่ก”
“กูเจ็บ! เอาออกได้ป่ะ!!!”
“เหนือจะง้อคินทีหลังนะ แต่ตอนนี้ขอ . .”
“อ๊ะ!”
“ซี๊ดดดดดดดดดดดดด”
“กระแทกเจ็บไปนะ! T^T”
“อดทนนะครับที่รัก”
ครั้งแรกของผม . .
“ไอ้หนุ่มสองคนนั้น ไฟไหม้ผ้าม่านนนนนนน ไฟไหม้ผ้าม่านแล้วโว้ยยยยยยยยยยย เล่นอะไรกันอยู่วะ!!!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ยยยยย ชิบหายยยยยยยย”
“เชี่ยเหนือ น้ำแรกเสร็จแล้วก็พอเลยนะ ดับไฟด้วย!!!!!!”
ซ่า ซ่า . . (เสียงเหนือสาดน้ำใส่ผ้าม่าน)
“ไฟดับแล้ว เทียนดับหมดทุกดวงแล้ว” เหนือหันมามองผม ทั้งๆที่ตัวมันเปลือย และผมก็มีผ้าห่มคลุมอย่างมิดชิด “เรามาต่อกันดีกว่า!!!”
จบลงด้วยประการฉะนี้ T^T
เค้ากลับมาแล้ว
กราบงามๆที่หายไปนาน เค้าชี้แจงเหตุผลในแฟนเพจแร้วนะ T^T
ฉากนี้เป็นไงบ้าง รั่ว ฮา และเอนซีแบบกิ๊กก๊อกตามสไตล์อิเจ๊แบ๊ว . .
คิดถึงคนอ่านทุกคน เม้นเยอะๆน้า ^^
-
คินเสียตัวแล้ววววววววววววววววววว :oo1:
+เป็ดให้เหนือไปเลยกับความพยายาม :laugh:
-
ในที่สุดฉากที่เรารอคอยก็มาแล้ว จุดพลุฉลอง :mc4: ในที่สุดเค้าก็ได้กัน เย้ๆ
แต่เป็น nc ที่ฮาจริงๆ เหนืออยากหวานจุดเทียนซะ ไฟไหม้ผ้าม่าน ต้องสาดน้ำดับไฟ เง้อ
ยังจะมีใจต่อรอบสองได้อีกนะ สุดยอด
-
อ๊ากกกกกก พี่เหนืออออ เซ็กซี่จังเลยยยย ^////////^
พี่คินก็ ป่วง ๆ เหมือนเดิมนะคะ 555+ หยอกเล่นน้า
แต่ ป่วงจริง = =^ แต่ก็น่ารักจริงเหมือนกันน >< มีความสุขวุ้ยยย
-
คินตา น่ารักแท้เหลาาาา อึ๊ยยยย อิจฉาเหนือ >//<
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย ฉลองคร๊าา คินเสียตัวแว๊วววววว
-
จะฮาหรือจะเขินดีเนี่ย ว่าแล้วว่า ต้องไฟไหม้พี่แกเล่นจุดเทียนขนาดนั้น 5555
-
ไฟไหม้ผ้าม่านนนนนน
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เกือบอดแล้วมั๊ยหล่ะจะโรแมนติกน่ะ
-
คินเสียตัวแล้ววว ><
ทั้งฮาทั้งซึ้งเลยตอนนี้
ชอบบบบบบบบบบ
-
:oo1: :oo1: ในที่สุดดดดวันนี้ที่รอตอย คินกับเหนือ ดูซิมันร้อนแรงกันซะผ้าม่านไหม้ กร๊ากกกกก
แต่แหม่ๆๆๆๆ อิเหนือ ลงทุนน่ะ สร้างบรรยากาศสุดฤทธิ์
ความสัมพันธ์ไปอีกขั้น
รอตอนต่อไป
-
เหนือนทีทำได้แล้วววววววว :-[
ลุ้นอยู่ตั้งนาน ในที่สุดก็ :oo1:
แต่ก็ยังแอบฮาอีก
:pig4:
-
มาแล้วววววววววววววววววววว เหนือออ
-
อยากไปดูข้างเตียงจัง คงขำขี้แตกขี้แตน
-
อ้าว ไหนคินบอกว่าจะกดเหนือ แล้วไหงยอมเขาง่าย ๆ งี้ล่ะ
-
ครั้งแรก เล่นไฟไหม้ผ้าม่านเลย
-
เหนือสมชื่อจิงๆ จะหวานทั้งทีไฟดันไหม้ซะงั้น5555
-
ฉลองให้กับน้องคินค่า า า ♥
-
เสียตัวทั้งที ยังมีฮาไฟไหม้ได้อีกนะ :impress2:
-
ร้อนแรงกันจริงๆ จนไฟลุกท่วมห้องกันเลยทีเดียว 5555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z3:
ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
น้องคินของเจ๊
:sad4:
โดนอิเหนือมันยิงประตูจนได้
:o7:
-
เตรียมการจะกดเหนือ แต่สุดท้าย โดนเหนือกด (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/147abfb24c74a6rc0.gif)
-
กี๊สสสสสสสสสสส
นี่เร่าร้อนกันถึงขนาดไฟไหม้ผ้าม่านกันเลยเหรอเนี่ยยยยยย
:jul3:
ในที่สุดก้เป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์ คาดว่าหลังจากนี้คินตาคงโดนบ่อยๆ
เพราะเหนือดูท่าจะหื่นน่าดู 55555555555555
:jul3:
-
คืนเสียตัวที่น่าจดจำ :z1:
บวกเป็ด
-
ฟะฟะไฟไหม้
:o211:
-
น่าร๊ากกกกกกกอ่ะ
ครั้งแรกก็ผ้าม่านไหม้กันเลยทีเดียว :-[ :impress2:
-
คิน กับ เหนือ พวกแกนี้มันฮา
ได้จนวินาทีสุดท้ายจริง ๆ :m20:
-
เป็นฉากอัศจรรย์ที่อ่านแล้วฮาที่สุดเลย:m20:
ครั้งแรกก็เล่นเอาไฟเกือบไหม้คอนโดเค้า
คินน่ารักจริงๆ ทำเอาเหนือถึงกับหยุดไม่อยู่
แล้วคินจะลุกไหวมั๊ยเนี่ย :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดให้เหนือ หยอดได้หยอดดีนะคนเรา :-[
-
ก่อนกดเข้ามาอ่านยังคิดอยู่เลยว่าอีคู่นี้เมื่อไหร่มันจะได้กัน
และในที่สุด... :oo1:
-
อุวะฮ่า ๆ
ในที่สุดคินตาก็เสร็จเหนือสักที 5555+ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดีนะมีพี่ยามคอยเฝ้าสังเกตการณ์ให้อย่างใกล้ชิด
ไม่งั๊นได้ไป featuring กันต่อในอีกภพแหงม :laugh:
-
เหนือของคิน หวานมากกก :oo1:
เป็นใครก็อ่อนระทวน
โอ๊ยยย ในที่สุด คินก็โดนกดจนได้ :mc4:
-
55555 ชอบประโยคนี้
“เชี่ยเหนือ น้ำแรกเสร็จแล้วก็พอเลยนะ ดับไฟด้วย!!!!!!”
-
เป็นเอ็นซีที่น่ารักมากอ่ะ ><
เหนือคินนนนนนน 5555555
ชอบมากมาย :o8: หวานซ้าาาา
รอตอนต่อไปค่าา
-
เรียบร้อยโรงเรียนเหนือ o13
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
มันร้อนแรงมว๊ากกกก
ร้อนจนไหม้ผ้าม่าน :m20: :m20: :m20:
-
:m20: :m20: :m20:
-
ไฟรักร้อนแรงถึงขั้นไฟไหม้เลยทีเดียว
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
น่ารักดีจัง!! :L2:
ไฟไหม้!! :laugh:
สู้ๆนะคะ!! :กอด1:
-
:m25: :m25:
เกือบฉลองเสียตัวในคืนไฟไหม้ :laugh:
:กอด1:
-
อ่านแล้วยิ้มบ้ามาก
เป็นncที่ฉุกละหุกจริงๆ ..แต่เหนือก็ต่อเนื่องได้
:กอด1: ช่วยดับไฟหมดแล้ว เชิญต่อกันตามสบายนะคะ อิอิ :กอด1:
-
ร้อนเเรงไปนิด ไฟไหม้เลย 555
ความทรงในวันที่เสียตัวครั้งเเรกนะคิน 555
-
เป็นฉาก NC ที่สนุกสนานมาก 555 :m20:
-
:haun4: :haun4:
-
มามารค์ไว้ หน้า19 สนุกมากกกกกกก
-
เน้นฮา ไม่ใช่โรแมนติกใช่ม๊า
ตกลง มันผ่านครั้งแรกกันแล้วใช่ป่ะ
ไม่ใช่ฝันไปน่ะ
-
คนอ่านก็แอบเซ็งเหมือนกัน, ไม่มีอะไรในก่อไผ่
กรี๊ดดดด! เซอร์ไพรส์ของเหนือ แต่ชอบเซอร์ไพรส์ของคินมากกว่า อิอิ
ไฟไหม้ผ้าม่านเลยอ่า~ 5555. nc แบ๊วๆ กุ๊กกิ๊กดีจ้า
:-[
-
คินเสียตัวหั้ยเหนือแล้ว วู้ๆๆๆๆ... :sad4:
ในที่สุดเหนือก้อทำด้าย ...5555 :-[
-
^v^ :o8:
-
สุดยอดดดดดดดด
รอคอยวันนี้มานานน
:pighaun:
-
ไฟไฟม้ผ้าม่าน!! 555
เป็นฉาก nc ที่แหวกแนวจริงๆ
คินหลุดลอยมากอะไม่มีสติเลย เอิ๊กๆ
ติดตามตอนต่อไปจ้า
เหนือนายหล่อมาก 555
:mc4:
-
อ๊ากกกกกกกกกก ยุยงส่งเสริมท้าทายได้ดีมากคุณเพื่อนฟิล์ม ในที่สุดก็เสร็จเหนือเค้าไปแล้วใช่ป่าวคินตาา
ความสัมพันธ์เลื่อนไปอีกขั้นแล้ววว วู้ พ่อเจมส์ต้องเลี้ยงฉลองมั้ย ลูกขายออกอย่างถูกต้องพฤตินัยแล้วเฟ้ย ฮ่าๆ
เหมือนจะซึ้ง แต่ในความซึ้งมันดันฮา เพราะความโรแมนซ์ของเหนือนี่หล่ะ ร้อนแรงซะไฟไหม้ผ้าม่านกันเลย >///<
แล้วแบบนี้คินตาจะไปเรียนไหวป่าววว คงไม่เหมือนที่ฟิล์มทำกับมิกหรอกเน๊อะ
คู่นั้นก็เหมือนมีอะไรเปลี่ยแปลงไปในทางที่ดีขึ้น หุหุ เอาใจช่วยฟิล์มมให้ดีกับมิกไวไวด้วยอีกคู่
รออ่านตอนต่อไปค่าาา
:กอด1:
-
เป็นการเสียตัวที่ฮามาก ไฟไหม้ผ้าม่าน :laugh:
-
เอ่อ ไฟไหม้แล้ว ยังมีอารมณ์กันอีกเหรอ
นับถือเลยจริงๆ
-
เหนือนทีคุณทำสำเร็จแล้ว ดีใจด้วยคุณได้ไปต่อ :laugh:
-
ว่าละต้องได้เรื่องกับเทียนนี่ สรุปซั้มกันไปแล้วใช่ไหม nc ไวเกิ๊นแว๊นๆๆ ไปและ
ดูไม่ทันกันทีเดียว
-
:pig4:
-
เขินนน >//<
เหนือน่ารักอะ ^^
:jul1: >> :L1:
-
ร้อนกันจัง เวรกรรม จะอะไรทำไมไม่ดับไฟก๊อนนนนนนนนน
-
เหนือน่ารักคินเฮฮา สนุกสนาน แต่คู่ของมิกกะฟิลม์จะเป็นไง
และอยากให้บาสคู่กะปอนด์จังเลย 5555 ขอเยอะไปไหมอะ
-
31
ถ้าไม่โวยวาย . . มันก็ไม่ใช่ผมแล้ว!
“สัด เลว กูบอกพอๆๆ แล้วนี่อะไร สี่ดอก ไอ้บ้า!” ผมร้องโหวกเหวก ทั้งๆที่เหนือยังตื่นไม่เต็มตา มันบิดขี้เกียจอย่างสุดๆขณะพลิกตัวมากอดผมเอาไว้แล้วก็ . . หลับต่อ “ตื่นว้อยยยยยย จะอะไรก็ช่างกูลุกไม่ไหวแล้ววววว”
เช้าวันใหม่กับกลิ่นผ้าม่านไหม้ ผมยังอยู่ห้องไอ้เหนือและจำใจต้องขาดเรียน ความเจ็บแล่นริ้วเข้ามาอยู่ในสะโพกและก็วนอยู่อย่างนั้น ผมรู้สึกว่าผมขยับไม่ได้เลยสักนิด นี่ถ้าขยับนิดเดียวล่ะก็ ผมจินตนาการได้ถึงเลือดที่พุ่งกระฉูดออกมา เอ่อ - - ผมคงดูหนังมากไป
“ตื่นแล้วเหรอ จุ๊บทีน้า ที่ร้ากกกกกกก” เหนือทำท่าจะมาจูบขมับผม แต่ขอเซย์โน ผมเอามือดันหน้ามันไว้ซะก่อน
“อย่ามา อ้อนยังไงก็ไม่ได้ผล”
“โหยยยย เซ็ง” เหนือก็ยังกอดผมอยู่ดี “ซื้อยามาไว้แล้ว เดี๋ยวออกไปซื้อข้าวมาให้แล้วก็ทานยาเลยนะ”
ป๊อก!
“เขกไมเนี่ย” เหนือคลำหัวป้อย
“หึ มึงวางแผนเอาไว้ด้วยเร่อะ มีซื้อยา”
“เปล่า! แค่เผื่อไว้ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ เรื่องจริงจ้า”
“เซ็ง กูไม่น่ายอมมึงเลย”
“คินเองก็ชอบไม่ใช่เหรออออออออ”
มันพูดถูก T^T . . แต่ไม่ขอรับได้ป่ะ
“ไม่รู้ แต่- - เฮ้อ ไม่ชอบเลย มันปวดหนึบๆ” พูดจบความเจ็บก็แล่นปร๊าดขึ้นมาจนผมต้องซี๊ดปาก
“เดี๋ยวคงหาย” เหนือจุ๊บขมับผมสำเร็จจนได้ “จะดูแล ไม่ห่างไปไหนเลย”
คงจะจริงอย่างที่มันพูดครับ . . ทั้งวันผมเอาแต่นอนซม ส่วนไอ้เหนือก็ทำหน้าที่หาหยูกหายาหาของกินมาให้อย่างไม่ขาดปาก เรียกได้ว่าดูแลดีเสียยิ่งกว่าดูแลตัวเองตอนที่มันป่วยอีก . . มันบอกมันต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของมันเอง และผมเองก็เชื่อว่ามันคงไม่ดีแตกตอนท้ายแน่ๆ
เพราะผมคิดจะรักใครแล้ว ผมต้องเลือกแล้วเลือกอีก
และคนนี้แหละเหมาะเหม็ง!
โป๊ก!
โอ๊ยยยยย . .ใครเคาะหัวพ้มมมมมมมมม!!!
โอเค . . ผมยอมรับ ผมรักมันเพราะหน้าตาของมันมาก่อนเป็นอันดับแรก โอเครึยัง?
วันนั้นทั้งวันผมเอาแต่นอน และที่มากไปกว่านั้น . . นอนแม่งท่าเดียวนี่แหละ ท่านอนคว่ำ T^T ผมไม่คิดว่าผมจะเป็นเอามากขนาดนี้ แต่ทว่าพอลองนึกๆดู ไอ้สิ่งนั้นของไอ้เชี่ยเหนือแม่งก็เวอร์เอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ เป็นคนเอเชียประสาอาร้ายดันเสือกจะมีไซส์เหมือนของฝรั่ง ไอ้เรามันก็เพิ่งโดนครั้งแรกมันก็น่าจะถนอมๆกันมั่ง โธ่ คิดแล้วเซ็ง
จะว่าไปทำไมผมยอมมันง่ายๆอย่างงั้นวะ ? เอ๊ะ หรือตอนนั้นมันเบลอๆ เลยปล่อยเลยตามเลย แหม่ อายคนอ่านว่ะ บอกจะไปกดเค้าแต่ดันเสือกโดนเค้ากด >,<
“มึงมีเรื่องต่อต้านกันในตัวเองเหรอวะ ฮะ ตลกดีจัง” ไอ้เหนือที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะหันมามองแล้วยิ้มหล่อ
“สาด เพราะมึงแหละ เพราะมึงเลย” ใช่ไม่ใช่ไม่รู้แต่กูโบ้ยไว้ก่อน
“อ่าๆ เพราะกูก็ได้” เหนือลุกขึ้นแล้วมานั่งใกล้ๆผม บนเตียงนั่นแหละ “ดีขึ้นยัง” มันถามเสียงอ่อนโยน พลางลูบหัวผมเบาๆ
“ก็ ..” ผมลองนึกดู “ยังเดินไม่ไหวว่ะ”
“อืมมมมมมม” มันรับคำ แล้วมันก็ลุกขึ้นไปนั่งที่เดิมแล้วอ่านหนังสือต่อ อ้าว ไอ้นี่ กวนว่ะ!
พอผมไม่ได้ไปเรียนเพื่อนผมก็ต่างติดต่อผมมาทุกทาง แต่ที่เด็ดสุดคือไอ้เชี่ยฟิล์ม แม่งงงงง ล้อจัง ล้อชิบหาย มันเอาแต่พูดว่า ”นั่นไง กูบอกแล้ว มึงพลิกไอ้เหนือไม่ได้หรอก กร๊ากกกก” อะไรเทือกๆนี้ทั้งวัน มันโทรมาหาสองสามชั่วโมงครั้งเพื่อถามอาการ . . และเยาะเย้ย ประเด็นหลังน่ะน่าจะใช่มากกว่านะผมว่า
หนักสุดก็คงจะเป็นเจมส์ . .
เจมส์โทรมาตอนเวลาค่อนบ่ายสี่ ผมที่งีบไปนิดหน่อย งัวเงียตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์
“ลูกกูหนีตามผู้ชายยยยยยยยยยยยยย มันไม่ยอมกลับบ้านนนนนนนนนนนนนนน”
“เจมส์ จะบ้าเหรอ” ผมกระซิบบอกในโทรศัพท์อย่างลำบาก เพราะขยับนิดนึงก็สะเทือนแล้ว แม่เจ้า
“เวรๆๆ โอ้ยยยย ที่จริงกูน่าจะทำใจได้ตั้งนานแล้วนะว่าลูกกูจะต้องโดนเค้าซะมะระฮึ่ม เฮ้อ เอาเป็นว่า ช่างมึงเหอะ ตัวมึงนี่ ไม่เกี่ยวกับกู”
ซะงั้นไป . . ผมไม่มีแรงจะเถียง
“ว่าแต่ . . โทรคุยกับยายมึงบ้างยัง เค้าจะมาวันที่เท่าไหร่”
ผมลืมไปเลย . .
“ไม่รู้ดิ เจมส์โทรหาให้ได้ป่ะละ”
“ไม่!!!!!!!!! แม่ของแม่มึงเป็นคนสุดท้ายที่กูอยากเจอ บอกคำเดียวว่า โน!!!! ชัดนะลูก” พ่อผมแมนจริงๆ ก่อนที่ผมจะโตจนจำความได้ ยายคงจะทำอะไรให้เจมส์โคตรเข็ดกระมังถึงไม่อยากที่จะเจอหน้าแบบนี้ เรื่องของผู้ใหญ่ไอ้เราก็ไม่อยากจะถามซะด้วย
ผมรู้แค่ว่า . . ยายมีอำนาจมากพอที่จะทำให้เจมส์เข็ดขยาด
“แล้วมึงจะบอกยายมึงป่ะ เรื่องแฟนมึง”
เอาไงดีล่ะ?
ผมยังไม่ทันได้คิดเรื่องนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน ที่ผ่านมายายรู้มาตลอดว่าผมน่ะเสือผู้หญิง เพลย์บอย ได้แล้วทิ้งอย่างเดียวแสนจะสบายใจ แต่ตอนนี้ . . ทุกอย่างมันกลับไม่ใช่อย่างนั้น
ยายผมเปรี้ยว หัวสมัยใหม่ . . แต่กับเรื่องนี้ ผมไม่รู้ว่ายายจะมีกริยาอาการโต้ตอบยังไง
“บอก . . มั้งฮะ”
“กูมีเซนส์แปลกๆ” เจมส์เข้าสู่โหมดจริงจัง “มึงจริงจังกับรักครั้งนี้ของมึงมากป่ะล่ะ”
ผมมองหาเหนือทันทีที่พ่อพูดจบ เหนือผิวปากสบายอารมณ์ปรื๋อขณะฟังเพลงในไอพอดผมอย่างสบายอุรา หัวที่เต็มไปด้วยผมนุ่มละมุนสีดำนั่นขยับไปมาตามจังหวะเพลง ราวกับมันมีความสุขมากมายเสียเต็มประดา มันหันมาหาผมเป็นระยะๆแล้วแจกยิ้มโชว์ฟันขาวจนผมต้องหลบตาวูบ
จริงจังมากมั้ย . .
จากมองห่างๆ กลายมาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จากที่เคยไม่กล้าแม้แต่จะเข้าใกล้ แต่บัดนี้ราวกับต่างฝ่ายต่างก็เป็นแม่เหล็กคนละขั้วดึงดูดเข้าหากัน
ไม่ยอมห่างกันไปไหน . .
ไม่อยากนึกภาพ . . วันที่ไม่มีกัน
“จริงจังสิ” ผมบอกให้พ่อเชื่อใจผม
“งั้นก็คงต้อง . . ไฟต์กันสักหน่อยล่ะ”
“ทำไมล่ะเจมส์ ยายจะด่าเหรอ” ผมเริ่มเป็นกังวล ยายรักผมมาก ตามใจผมตลอด ผมไม่รู้หรอกนะว่าเรื่องนี้จะตามใจแค่ไหน
“เท่าที่กูรู้จักคุณหญิงคีรติมา . .” ชื่อยายผมเองครับ “กูว่า . .” มีการเว้นระยะให้ลุ้นอีกนะ “ไม่รู้ว่ะ!”
“อ้าววววววววววววววววววววว” ผมร้องเสียงดังพอที่จะทำให้เหนือดึงหูฟังออก แล้วหันมาสนใจผมแทน
“ฮ่า ๆๆๆ กูไม่ใช่หลานรัก ลูกเขยกูก็ไม่ได้เป็นด้วยซ้ำ” จะอารมณ์ดีไปไหนเนี่ย “เอาเป็นว่า - - ถ้ายายมึงรับไม่ได้ แต่พ่อมึงรับได้ แค่นี้มึงมีกำลังใจพอป่ะวะ”
ผมยิ้มเล็กๆ . . การที่มีพ่อเป็นคนแบบนี้ ก็ทำให้ชีวิตมีสีสันได้ดีเหมือนกัน
“อืมมม สู้ไหวมั้ง”
“ไม่มั้งดิ ไอ้ลูกบ้า”
“ครับ สู้ตาย”
“เออ!!! ต้องอย่างงี้ ดีมาก!!” เสียงเจมส์หลั่นล้าได้ใจมาก “กูกำลังจะขึ้นเครื่องไปเชียงใหม่ จะไปศึกษายอดชาที่นั่นสักหน่อย มึงอยากมีพ่อเป็นเจ้าของโรงงานชาเขียวป่ะ”
“ไม่อ่ะ ไร่องุ่นนี่แหละ เท่แล้ว”
“ไม่เห็นจะเท่เลย เอาเป็นว่ากูไม่อยู่กับมึงประมาณสองอาทิตย์ ถ้ายายมึงมา . . มีเรื่องอะไรก็โทรหากูได้ตลอดนะ”
“ครับ”
“ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”
ผมวางสายจากเจมส์ แล้วถอนหายใจยาวดังเฮือก รู้สึกตัวอีกทีมีไอ้ตัวใหญ่ๆคนหนึ่งทิ้งตัวลงมากอด แต่มันไม่กล้าทับทุกส่วนของผม
“เป็นอาราย หน้าซีเรียสเชียว” เหนือไม่ถามเปล่าครับ มันยังมาหอมแก้มและมาไซร้ซอกคอขวา ไอ้นี่หนิ - -
“ปะ ..”
“ไม่ต้องปฏิเสธเลยนะ มีอะไรก็เล่าให้กันฟังดิ เผื่อเป็นปัญหาจะได้ช่วยกันแก้” เหนือทำหน้าจริงจัง นอนเอามือเท้าหัวตัวเองเอาไว้แล้วจ้องหน้าผม อีกมือหนึ่งมันเขี่ยเส้นผมของผมเล่นอย่างเบามือ
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก” ผมขยับเปลี่ยนท่านอน หันมาจ้องหน้าไอ้เหนือบ้าง (ความเจ็บแล่นริ้ว แต่ผมเลือกที่จะไม่สนใจมัน) “ยายจะมา”
“คุณหญิงคีรติ โภคินทร์พิพัฒน์อ่ะนะ”
ผมพยักหน้า “รู้จักด้วยเหรอ?”
“หึ ดังจะตาย”
“สวยป่ะ” ผมถามเล่นๆ
“ก็ - - สวยว่ะ เปรี้ยวด้วยหนิ ทำผมสีแดงปะ”
“ใช่” สต๊อปความคิดคนอ่านนะบัดนาวครับ ยายผมไม่ได้มีทรงผมกระบังลมเหมือนคุณหญิงคุณนายทั่วไป ยายผมยังผมยาวสยาย หุ่นดี สูง ผอม แม้ดวงหน้าจะมีริ้วรอยบ้าง แต่เมคอัพ(และเงินอันมหาศาล)ช่วยยายผมได้
“แล้วคิดมากอะไร”
“ฟังนะเหนือ” ผมจับหน้าเหนือให้หันมาตั้งใจฟังผมพูด “กูอยากให้คนที่บ้านกูรู้จักมึง บ้านกูนี่หมายถึง . .” หมายถึงนอกจากเจมส์แล้ว ยังมี . .
“แน่นอนอยู่แล้ว วันไหนดีล่ะ” เหนือจับมือที่ผมจับหน้ามันเอาไว้แล้วมองผมด้วยสายตาหวานจนบางทีผมก็นึกเขินอายเหมือนกัน
“นี่มึง ไม่กลัว?”
“โหย จะกลัวอะไรล่ะ” มันจับมือผมมาจุมพิตซะงั้น “รักลูกรักหลานเค้า ก็ต้องไปแนะนำตัวให้เขารู้จักอยู่แล้วววววววว” เหนือนอนหงาย เอามือผมไปทาบที่อกซ้ายของมัน ดังตุบๆๆ เต้นแรงใช่ย่อย “คินก็ต้องไปหาพ่อกับแม่เหนือเหมือนกัน”
“งั้นเหรอ” ผมรับคำ แต่ตัดประเด็นพ่อกับแม่ไอ้เหนือไปก่อน . . เพราะเรื่องของยาย กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ !
“…”
“เหนือ”
“ครับ”
“กูกลัวว่ะ”
“กลัวครอบครัวของเราแต่ละคนจะรับไม่ได้ใช่มั้ย” เหนือหันกลับมามองผมแล้วยิ้มให้
“ใช่”
“ไม่ต้องกลัวหรอกนะ” เหนือสวมกอดผมแน่น ใบหน้าของผมซุกเข้าไปที่อกแกร่งกลิ่น DKNY
อบอุ่น . .
“เพราะพ่อกับแม่เหนือ . . รับไม่ได้แน่นอน”
“ฮะ?!!!!!!!!” ผมผละออกจากอกมัน แล้วมองหน้ามันด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ!
งานเข้า . . !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เหนือไม่ได้มีสีหน้าล้อเล่นแต่อย่างใด
“กูรู้จักพ่อกับแม่กูดี” เหนือเล่า “ท่านเป็นอาจารย์ทั้งคู่ กูลูกชายคนเดียว ถูกจับให้ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบมาตั้งแต่ไหนแต่ไร”
“…” ผมช็อค . . อ้าปากค้าง
“แต่เรื่องพ่อกับแม่กูยังมาไม่ถึง . . ยังไม่ต้องคิดมาก”
ไม่
กูคิดมากไปแล้ว . .
คิดหนัก . . กว่าเรื่องยายของผมอีก
“มันจะผ่านไปได้ด้วยดีแน่ๆ” เหนือจับหน้าที่ช็อคค้างและเต็มไปด้วยความกังวลของผมมาสัมผัสกับจูบแสนหวานที่มันส่งมาให้ “เรื่องครอบครัวของเรา”
หวังว่ามันจะง่าย . . อย่างที่มึงพูด
“หายหน้าหายตาไปวันนึง โถๆๆ พ่อเจ้าประคุณ หน้าใสมาเชียวนะ” ไอ้ภัทรส่งเสียงแซวแต่เช้า วันนี้ผมมาเรียนด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล ไอ้เชี่ยภัทร เอาตาตุ่มมึงดูรึไงว่ากูหน้าใส. . มันเข้ามากระทุ้งสีข้างผมอย่างอารมณ์ดี “เป็นไง เจ็บมั้ย”
“ใครบอกมึงเนี่ย” นั่นไงล่ะ ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงขึ้นมาเป็นปื้น
“เปล่า” ภัทรยักไหล่ “กูดูจากลักษณะการเดินของมึง”
นี่ผมยังไม่หายดีอีกเหรอ O_O!!!!!!!!
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นนนนน กูลองเดามั่วๆดู” ภัทรยักคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์ “เห็นมึงหน้าตื่น และก็ไม่ปฏิเสธงี้ กูก็คงไม่ต้องคิดอะไรมากแล้ว โถๆๆ เพื่อนกู จากรุก เป็นรับ”
“ไอ้เหี้ยยยย หุบปากไปเลย”
ถ้ามันเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังล่ะก็ผมเหวี่ยงจริงๆด้วย . . ก็แบบ - - เคยเป็นเสือผู้หญิง เคยเป็นหนุ่มฮอตอ่ะแล้วจู่ๆกลายมาเป็นงี้ บางทีผมก็อาย . .
“อ้าว โยว่ เชี่ยมิก” ภัทรทักมิกที่เดินเข้ามาพร้อมกับทานแซนวิซในมือไปด้วย มันโบกมือตอบ แล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผม “เห็นไอ้ฟิล์มบ้างป่ะ”
ฮื่มมมม . . คำถามเรียกมาม่า
“จะเห็นได้ไง ไม่ได้อยู่หอเดียวกัน”
“อ๋อเหรออออออออออ” ดูเชี่ยภัทรมันลากเสียงสิครับ กวนซะไม่มี มันหันมาหาผมพร้อมๆกับยักคิ้วโชว์(อีกละ) พร้อมๆกับขยับมือถือมัน ส่งซิกให้ผมดูมือถือตัวเอง
อะไรหว่า ?
กูรู้ทุกอย่างแล้ว . . หลอกถามเชี่ยฟิล์มตอนมันเมาเมื่อคืน – Putt
ชัดเจน . .
ผมส่งตอบมันกลับไปบ้าง
มึงจะช่วยเชี่ยฟิล์มป่ะ – Kinta
ไม่รู้ กูตามใจพวกมัน แล้วแต่เวรกรรม – Putt
เอ๊ะ ไอ้นี่ . . ฮะๆ แต่ทำไมผมรู้สึกอยากจะช่วยให้เชี่ยฟิล์มมันสมหวังจังวะ? ผมเคยเปิดโอกาสให้มันด้วยนะครับหนหนึ่ง จำกันได้รึเปล่า พอมีครั้งแรก แล้วก็อยากมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ . .
กูรู้แค่ว่าไอ้เชี่ยมิก . . ไม่รู้ใจตัวเอง – Putt
ฮ่าๆๆๆ ผมกับเชี่ยภัทรจ้องตากันอย่างมีความหมายแล้วก็ฟัวเราะ แอบตีมือกันอยู่ใต้โต๊ะ ขณะที่ไอ้มิกไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเปิดเล็คเชอร์วันเก่าๆมาอ่านฆ่าเวลา หึหึหึ ไม่รู้อะไรซะแล้ว
ผมเห็นสายตาคู่หนึ่งมองมาทางนี้ . . ไอ้พีท มันจ้องผมเป๋งทีเดียวจนผมนึกกลัว มันก็มองมาทุกวันที่เรียนแหละครับ แต่ผมไม่ได้ใส่ใจมัน และผมก็ไม่ได้เล่าให้คุณๆฟัง ตั้งแต่ที่ผมพอจะเดาๆได้ว่ามันอยู่ในรักสามเส้าของฟิล์มกับมิกด้วยผมก็ไม่คิดว่ามันอยากจะยุ่งอะไรกับผมอีก . .
แต่ไม่มีวันไหนเลย . . ที่มันไม่มองมา
“มองหาพ่อง!” ฟิล์มเข้ามาขัดจังหวะให้ . . มันเดินผ่านพีทที่สะดุ้งแล้วหันกลับไปทางไวท์บอร์ด เพื่อนผมก็เถื่อนเกิ๊น เข้ามาดีๆไม่ชอบ ต้องโวยวายเสียงดังให้เพื่อนทั้งเสคหันไปสนใจ
ที่แน่ๆ ไอ้คนข้างตัวผมนี่ . . หันไปมองด้วยแหละ
คิกคิก น่ารักกุ๊กกิ๊กสิ้นดี . .
ไม่ใช่พวกมันนะ ผมสิน่ารัก ฮ่าๆๆๆๆ
แค่นึกถึงช่วงเวลาก่อนที่จะได้ไอ้เหนือมาเป็นแฟน . . ก็ไม่ต่างอะไรจากไอ้ฟิล์มกับไอ้ภัทรมากนักหรอก
. . มั้ง
ฟิล์มเดินมาหาผมกับเพื่อนๆ มันแต่งตัวผิดระเบียบเช่นเคย แต่ก็มีครบ - - มันส่งยิ้มมาล้อเลียนผมด้วย พร้อมกับทำท่าเดินส่ายตูด ห่านมาก . . ตอนที่มันผ่านหน้าผมไปผมเอาปากกาทิ่มแก้มก้นมันจนมันร้องจ๊าก หัวเราะลั่นแล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผมอีกฝั่ง
ผมอยู่คั่นกลางพวกมันสองคนเสมอสินะ . .
ติ๊ด
เอาเลยเชี่ยคิน เริ่มเลย เล็กน้อยก็ต้องทำเว้ย! – Putt
โอ๊ะ เนิร์ดบัญชา มีหรือตูข้าจะกล้าขัด . .
“เออฟิล์ม เมื่อวานมึงก็ขาดเรียนเหมือนกูเหรอ” ผมส่องดูชีทมัน สไลด์ในนั้นแลดูไม่มีสีสัน เหมือนไม่ได้มาเรียน เหมือนคนที่นั่งอยู่อีกข้างของผม จดเต็มแทบจะไม่มีที่ว่าง เรียนแบบอลังการจริงๆ “ยืมของไอ้มิกไปดูมั้ย”
ป๊าบ!
ผมคลำหัวป้อย กูทำผิดอาราย T___T
“มึงก็ขาด ทำไมมึงไม่เอาของกูไปดูเองล่ะ”
เออจริง . .
ไอ้ภัทรตบหน้าผากตัวเองแล้วส่ายหน้า แม่งงงงงง ทำหน้าอย่างกับว่าผมโง่เสียเต็มประดา ไอ้บ้าหนิ เก่งนักใช่มั้ย!!! ผมทำปากขมุบขมิบบอกให้ไอ้ภัทรมันลองเองบ้าง
“อะแฮ่มๆ” ถุย . . ทำเป็นมาดดี “เชี่ยฟิล์ม ยืมปากกาไอ้มิกมาให้กูหน่อยจิ”
“ทำไม ปากกามึงไม่มีเหรอ” ฟิล์มหันไปถามอย่างงงๆ
“อืม เมื่อเช้าขี้ในตึกคณะแล้วกูเผลอทำตกส้วมว่ะ”
ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เหตุผลมึงควายมากๆ นี่มึงเป็นเนิร์ดประจำกลุ่มจริงๆรึ ! ผมอยากจะกระทืบแว่นที่มันใส่มาวันนี้เสียจริงๆ
“ทำไมมึงไม่ถามมันเองล่ะ” ฟิล์มไม่ซักอะไรต่อ หยิบหนังสือการ์ตูนขึ้นมาอ่าน
นั่นไงล่ะ . . เก่งนักใช่มั้ยไอ้เนิร์ด ไม่ได้แตกต่างอะไรจากกูเล้ยยยยยยยยยยยยยยย
ในที่สุดอาจารย์ก็มา . . ผมปิดเสียงปิดสั่นในโทรศัพท์เป็นที่เรียบร้อย เวลานี้มีอยู่สองคนที่รบกวนเวลาเรียนคือหนึ่ง พ่อผมเอง (บอกทุกอย่างว่าตอนนี้อยู่ส่วนไหนของโลก เจอกะเหรี่ยง เจอแม้วก็บอก กินอะไร ดื่มอะไร บอกทุกอย่าง - - ) และไอ้เหนือ (หายดียัง หิวมั้ยจะซื้อหนมไปให้ ตั้งใจเรียนล่ะคุณหมอฟัน)
แม้จะมีข้อความเข้าเป็นระยะๆ แต่มันก็ทำให้ผมยิ้มกว้างไม่ได้ . . ยิ่งคำว่า คุณหมอฟัน ที่ไอ้เหนือมันเรียกทำให้ผมมีแรงฮึด อยากเป็นอย่างที่มันพูดจริงๆ!!!
ตั้งใจเรียนเหมือนกันนะ . . นายช่าง
“เฮ้ย กูไปเข้าห้องน้ำ มีใครจะไปเข้าบ้าง” หลังจากที่อัดอั้นมานาน ก็ถึงคราวที่ต้องปลดปล่อย อาจารย์ปล่อยเวลาพักสิบห้านาทีที่แสนมีค่ามาให้ ผมคว้ารับทันที
เพื่อนทั้งสามคนของผมส่ายหน้า ไอ้ฟิล์มฟุบหลับ ไอ้มิกเล่นเกมส์ ส่วนไอ้ภัทรยังคร่ำเคร่งกับบทเรียนเมื่อกี้ . .
ผมจึงต้องเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียว . . ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลแค่อยู่ข้างในสุดของชั้นนี้ แบ่งหญิงชายสองฝั่งกันเสร็จสรรพ ชั้นนี้มีห้องเรียนใหญ่สามห้องครับ แต่ดูเหมือนจะมีเรียนแค่ห้องเดียวนะ ห้องผมไง
ผมเข้าไปในห้องน้ำฉี่สบายใจเฉิบ ไม่วายที่จะถือมือถือออกมาด้วย กะโทรหาไอ้เหนือเล่นๆ (ก็แหม ส่งเมสเสจเล่นไลน์มันไม่สุขีสุขังเท่ากับได้ยินเสียงหรอกน่ะ) พอผมฉี่เสร็จ กลับมีคนโทรเข้าซะก่อน
ยาย . .
ใจผมหล่นวูบ . . ปกติไม่โทรมาเวลานี้ และพักหลังๆงานเยอะจัดจนไม่มีเวลาโทรด้วยซ้ำ
วันนี้เป็นอะไร . .
“ครับยาย”
“คินนนนน หลานยาย ทำอะไรอยู่เอ่ย” เสียงยายหลั่นล้ามาก
“อ๋ออออ คินอยู่ในห้องน้ำ กำลังฉี่ครับ”
“งั้นเหรอ เผอิญยายคิดถึงคินมากเลย ตอนนี้กำลังพักประชุมอยู่แน่ะ บ้านเรากำลังจะมีสาขาที่จังหวัด XXX กับจังหวัด XXX กำลังให้สถาปนิกหลายบริษัทเสนอแบบเข้ามา วุ่นวายมากๆ ยายเหนื่อยจริงๆ”
“เหรอครับ ยายก็สู้ๆนะ”
“ไม่คิดจะสนใจธุรกิจของตระกูลเราเลยรึไง”
“ก็น้าไงครับ ที่ช่วยงานยายอยู่”
“แต่ถึงยังไง . . !!!” ยายเสียงดังขึ้นจนผมอึ้ง “ธุรกิจทั้งหมดก็ต้องเป็นของคินอยู่ดี . . ยายไม่มีวันปล่อยสิ่งที่คุณทวดสร้างมาทั้งหมดต้องมาหยุดชะงักลงที่รุ่นของคินนะคะ”
ทำไมน้ำเสียงของยาย. . ดูจริงจัง
เมื่อกี้ยังเล่นๆอยู่เลย . .
“ยายแค่โทรมาเตือนสติ”
ยายกดวางสาย . .
ผมมีสังหรณ์ใจแปลกๆ . .
ยายพูดราวกับว่ายายรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับตัวผมอยู่ . .
ยังไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไร เสียงประตูปิดพร้อมกับลงกลอนล็อคแน่นหนา ผมหันขวับไปที่ผู้มาเยือนรายใหม่อย่างตกอกตกใจ
พีท . .
ฟ่อนเข้าสู่ช่วง . . พิมพ์เก็บตุนไว้เยอะๆ . .
บอกได้คำเดียวว่า อ่านกันให้ทันนะ 555555555555555
อัพบ่อยๆ เม้นบ่อยๆด้วยน้า จุ๊บบบบบบบบบบบ
ปอลิง . . มีคนลืมพีท โอ้ว ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย
T^T เป็นหนึ่งในบรรดากิ๊กของคินตาในตอนแรกๆค่า
และที่สำคัญไปกว่านั้นคือคนที่มิกแอบชอบจนไม่เห็นหัวฟิล์มงาย
กระซิก ๆ
-
:z13:
หวังว่า ยายคินและ พ่อแม่ของเหนือจะยอมรับไวๆ
ขอมาม่าน้อยๆละกันนะคะ!! :sad4:
-
:z13: คนเขียน
พีทเป็นใครล่ะเนี่ย?
งานเข้าคินซะแล้ว :z2:
บวกเป็ด
-
:z13: :z13:
^
^
^
^
ไม่ทันแว๊
-
โอววว ลางมาม่าชามบิ๊กเบิ้มลอยมาแต่ไกลเชียว
ไม่ธรรมดาด้วย พิเศษ 2 ชามอัพ แน่นอนเลย
-
มาแล้วววววววววววววววววววววว
^^
-
แว๊ก พีทจะอะไรฟระ
-
ไม่อยากคิดถึงตอนต่อไปเลยอ่ะ
กลัวใจคนแต่งจัง
-
ไม่ถึงกับลืมอิพีทหรอค่า
แค่เกือบๆ 5555+
:laugh:
คินตาลูกแม่(ยก)จะโดนอิพีทมันทำอะไรเนี่ย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:sad4: :sad4:
-
รักที่"เหนือ"กว่าจริงๆ :laugh:
ถึงดราม่าจะใกล้เข้ามาแล้วแต่รู้สึกว่าจะเป็นดราม่าที่ไม่โหดร้ายยังไงก็ไม่รู้ เพราะเหนือดูอบอุ่นและเชื่อใจได้มากจริงๆ :o8:
อ่านตอนนี้แล้วอบอุ่นหัวใจตาม เขินแทนคิน กร๊ากก
ใจเต้นรัวตอนอ่านว่าจะอัพบ่อยๆ :กอด1: ดีจายยยย
-
งานเข้าเรียงหน้ามาเลย
+1
-
o22
มาม่า...มาแล้วสินะ
จำพีทไม่ได้แต่ขอถีบล่วงหน้า :z6:
-
มาม่าจะมาแล้วววว :sad4:
:pig4:นะคะ
-
o13
-
หยุดอ่านจนกว่ามาม่าจะหมด
-
มีแววมาม่า รึป่าวหว่าาาาาาาา
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
โอ๊ะ คุณยายขาาาา ทำไมเหมือนโทรมาขู่แบบนั้นเล่าาาาา
แล้วเหนือนี่ พูดให้เครียดเนอะ =_________=
แอบลืมพีทไปเหมือนกัน ฮ่าาาาา
ว่าแต่มาทำไมคะเนี่ย ล็อคกลอนอีกแน่ะ!
-
พีทจะทำอะไร :z10: :z10:
มาเลย เยอะแค่ไหนก็อ่านไหว
ทั้งอ่านทั้งเม้นท์ พร้อมตั้งรับ :z2:
:กอด1:
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m30: :m30:
กลิ่นมาม่า มาแล้ว
ตอนแรกนึกว่าทางบ้าน คินจะสบายๆซะอีก เวรกรรม สรุปทั้งบ้านเหนือบ้านคินเลย
แล้วพีทอะไรยังไง :o211: :o211:
สู้ๆๆๆ คินน้อยของพี่
ปล. มาม่าอย่าเยอะมากน่ะตะเอง หัวใจเค้ารับไม่ไหว
-
อ่านทันอยู่แล้นนนนน คนเขียนไม่ต้องเป็นห่วงนะ คริกๆ( <เพ้อเจ้อมาก 55555)
-
กรี๊ดดอ่า~ >///<
หลังจากกุ๊กกิ๊กกันแล้ว น่ารักขึ้นเยอะเลย กิกิ
ยายของคิน, จะดราม่ามั้ยอ่า :m15:
-
จะล็อคทำไม ล็อคทำม้ายยยยยยยยย
อย่าสร้างปัญหานะพีท ไปขี้ซะนะคะ
:กอด1: ฮาเจมส์ ติดลูกมากนะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เค้ามาอ่านสองตอนรวด ทำไมไม่ได้อ่านตอนที่แล้วไำม่เข้าใจเหมือนกัน T_____T
แต่ขอบอกว่าตลกมากกอ่ะ น่ารักที่สุดในสามโลก คือจะได้เสียกันก็ยังจะท่าเยอะ 55555555 แค่คินคิดจะกดเหนือแทนนี่ก็เกินละ
แล้วเหนือก็แบบอ๊ากกกกกกกกกกก เค้าชอบผู้ชายใส่กางเกงสามส่วนถอดเสื้อที่สุดเลยอ่ะ >///< แล้วยิ่งท่าล่อแหลมแบบนั้นอีก
ขอบอกว่าฟินนาเล่~ ชอบที่ถามว่าให้เหนือได้ป่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เป็นลม เลือดหมดตัว ลมปราณแตกซ่านจ้า
แล้วไฟไหม้ผ้าม่านนี่ฮามากกกกกกกกก ก๊ากกกกกกกกกกกก ถ้าจะเมามันส์กันจนไฟไหม้ผ้าม่านแล้วยังเอากันต่อจนเสร็จนี่แบบสุดๆละ
พี่เหนือของเราคงจะฮอตน่าดูบนเตียงเนอะ 5555555 ไซส์ฝาหรั่งถูกใจพี่คินหม๊ายคร่าาาาา คริคริ ! ขอให้ได้ขอให้โดนขอให้ฟิน ฮ่าๆ
แต่ตอนนี้ดราม่าอ่ะ T___T ตั้งกะต้นๆ ที่คุยกันเรื่องครอบครัว คนอ่านเคยคิดเหมือนกันว่าเหนือนทีเป็นลูกคนเดียว แถมถูกเลี้ยงในกรอบ
ท่าจะทำความเข้าใจความรักของเหนือกับคินยากอยู่... แล้วยังมาเจอเรื่องยายกับบทสนทนาแบบนั้นอีก เฮ้อ..... จะมีมาม่ามาเยือนใช่ม้า
หัวเราะมามากและ 55 ต้องจัดดราม่าเล็กน้อยเป็นกระสัยใช่ไหม แต่ขอบอกว่าเวลาคินโดนเพื่อนแซวนี่ฮามากเลย ชอบจริงๆ
แต่ละคนแซวไม่เกรงอกเกรงใจ ถึงจะเอาเรื่องจริงมาแซวก็เหอะนะ 55555 แล้วนี่อะไรอ่ะ ตอนจบอยู่ดีๆพีทมาปิดประตูแล้วขังตัวเอง
อยู่ในห้องน้ำสองคนอีก นี่จะกลายเป็นรักสี่เศร้าป่าวอะมีคินเพิ่งเข้าไปอีกหนึ่ง สามยังไม่หนักพอ 555555555 เอ้อ รออ่านตอนต่อค่า : D
-
อะโหย ตอนนี้มีทิ้งประเด็นไว้เพียบเลย ทั้งยายคินตา ทั้งพ่อแม่เหนือ ทั้งพีท
เรื่องราวจะเป็นยังไง โปรดติดตามตอนต่อไป :m24:
-
ความรักมันต้องมีอุปสรรคบ้างเพื่อที่จะเรียนรู้ที่จะรักอย่างไรให้มั่นคง ยั่งยืน
-
งานเข้าอีกแล้ว
-
อ่านปอลิงของนักเขียนแล้วถึงค่อยทุบมืออ๋อว่าพีทคือใคร5555
เผอิญเจอเหนือกับคินฟีทเจอริ่งกันในที่สุดแล้วดีใจจนลืมหมดสิ้นทุกสิ่งอันค่ะ555
-
ม่ามา ก้อพอกินได้นะค่ะ
แต่อย่ามามากนะ
อยากกินต้มแซบมากกว่า อิอิ
:กอด1: :L2:
-
คุณยายอย่าพึ่งแจกมาม่าเลยนะ
เหนือกับคินเขากำลังดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กัน
อิพีทก็มองอย่างเดียวต่อไปสิ จะทำอะไรคิน เดี๋ยวบอกเหนือตื้บเลย
-
ดูท่าทางจะมีมาม่าชามพิเศษรออยู่
คินตา เหนือนทีสู้ ๆ
อะไรที่ได้มาง่าย ๆ ก็ไม่มีค่าสิเนอะ ^^
-
โอ้ยยย ตื่นเต้นมาก ๆ มาม่ากำลังจะมาาา
พีททำอะไร !
-
กลัวดราม่าครอบครัวที่สุดดดด :m15:
ขอให้คินตาและเหนือผ่านมันไปได้นะ
:กอด1:
-
ถัาจะมีดราม่าก้อขออย่าหั้ยเยอะนะค่ะ :m15:
-
:L2:ให้คนเขียนค่ะ
เอามากำนัลแทนมาม่าและฉากที่ต้องลุ้น
-
น่าสงสารคินอ่ะ ปัญหาเยอะขนาดยี้สู้ ๆ นะ
-
ตอนที่แล้ว ในที่สุด...... วันที่รอคอยก็มาถึง คินโดนเหนือกินแล้ว...เย้ เย้ :z2: :z2: :z2:
เป็น NC ที่ฮามาก ฮาจริง ฮาจัง ฮา.....ไม่ไหวแล้ว (กลับไปอ่านซ้ำให้แน่ใจว่ามันคือ NC ด้วยอ่ะ 555 ชอบจังค่ะNCแบบนี้เนี่ย)
ส่วนเหนือนอกจากจะหล่อลาก..&หล่อมาก..แล้ว ยังแสนดีอีก ดูแลเอาอกเอาใจคินไม่ห่าง (หาแบบนี้ได้ที่ไหนเนี่ย หล่อและแสนดีขนาดนี้เนี่ย)
หลากหลายอารมณ์ในตอนเดียว หวาน+ซึ้ง ตอนคินอยู่บนอกเหนือ.....ซักพัก อึ้ง!!!! ที่เหนือบอกว่า พ่อแม่เหนือรับเรื่องนี้ไม่ได้แน่ๆ เอิ่ม???
ต่อมาก็ ฮาาาา... แบบขำจนน้ำตาเล็ด 555+ แล้วจบด้วยอึ้งอีกรอบ ยายรู้???????? รู้หมดเลยหรอออ????? อึ้งครับอึ้ง!!!
แล้วนายพีทเข้าห้องน้ำมา..จะล็อคประตูทำไมล่ะนั่น เหนือรีบมาช่วยคินด่วนนนนนน!!!
ขอบคุณค่ะ อ่านรวด 2 ตอนเลย สนุกมว๊ากกกกกกกกกกก.....
+เป็ดน้อยให้ทั้ง 2 ตอน และ +1 ค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: มาต่ออีกไวๆน๊าาาา รอค่ะ รออออออออ...... :z10:
-
งานเข้า . . . . . . . เอาแล้ว เหอเหอ ~
แต่ก็สู้นะคินเอ้ย !
-
มาม่าเริ่มกระดิ๊บมา o22
แล้วพีทมันจะทำไรเนี่ย......ค้างงงงงงง :z3:
-
ขนาดฉาก NC ยังฮาได้ หวังว่าจะมาม่าไป ฮาไปได้นะ T^T
เพราะกลัวมาม่าเอามากๆเลย ถึงจะชอบอ่าน แต่ก็ยังหวั่นไหวนตลอด อ๊ากกกก
-
ดราม่าเริ่มมาแล้ว
:sad2:
-
เอาแล้วววววววววววววววว ,, o22 o22 o22
-
ไปสะเดาะเคราะห์
เหอะคิน :call:
-
ไม่อาวได้ไหม เราไม่อยากกินมาม่าอ่ะ :a5:
คินเหนือน่ารักที่สุด :กอด1:
-
อั่ยย่ะ อีรุงตุงนังงงงมั่กๆ
-
ง่า กว่าจะลงเอ่ยด้วยก็มีตัวมาขัดขวางแล้ว
โอ๊ยคุณยายที่รัก ของให้ลานสุดที่รักอย่างคินตามีความสุขได้เถอะ = =
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
อ้าวนั่น คินตามีแววว่าจะเสียน้ำตานะเนี่ย
คุณยายพูดเหมือนรู้อะไรมาแล้วเลยอ่ะ
แล้วพีทนี่จะมาอะไรกับคินอีกมั๊ยเนี่ย
เริ่มจะเข้มข้นแล้วสิ รอตอนต่อไปค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
กดเป็ดให้คินตา
-
เครียดแทนคินซะแล้วซิ
ทุกปัญหาเข้ามารุมเร้าไปหมด
-
ดูท่าทางจะมีมาม่าชามโต
-
ด้วยพลังแห่งรัก เชื่อว่าจะผ่านไปได้นะคะ :L2:
รักเหนือกับคิน :กอด1:
-
จริงๆ อ่านตอนสุดท้านคือตอนที่คินไปเจอปอนด์ในผับ
ไอ้เราก้รอว่าทำไมไม่มาต่อซักทีวันนี้อ่าน4ตอนรวด
ดูๆไปรู้และ....เมื่อก่อนหัวข้อมันเป็นรูปหัวใจสามดวงติดกันแล้วตามด้วยชื่อเรื่องแล้วปิดด้วยหัวใจอีกสามดวง
แต่รอบนี้เป็นหัวใจประกบหน้าหลังอย่างละดวงเลยรอดสายตาไป
หวังว่าพีทคงไม่ได้เข้ามาถามนะว่าซั่มกะเหนือแล้วใช่มั้ย
แลดูการเข้ามาครั้งนี้เหมือนพีทจะโกรธรึป่าวว
ปล.คำถามของคุณยายนี่เคยเจอมาแล้ว คุณอาบอกว่ายังไงสมบัติและที่ดินห้ามขายนะมันต้องเป็นของแกและลูกหลานแก
อีกอย่งคุณอาหาสาวๆไว้ให้สามคน แต่ผมรักผู้ชายได้แค่คนเดียว
ปล.2 กะลังจะไปเยียมคินตาเหนือนทีและเพื่อนๆที่โลเคชั่นในฟิคเรื่องนี้จ้า อิอิ
-
โอ้ยๆตายยๆๆๆ
สนุกแบบเวอร์ๆ รู้สึกรักเรื่องนี้โคตรๆ
อ่านแล้วอิน บางทีก็เขินแทนคินตา จิกหมอนจนจะขาด
ร๊ากคินตา เลิฟเหนือนที
:-) <3
>_<
มาต่อโดยเร็ว ก่อนคนอ่านจะลงแดง น๊าาา
-
32
“ดูคินมีความสุขจังเลยนะครับ”
ทำไมพีทต้องพูดอย่างงี้ด้วยวะ ผมจ้องหน้ามันอย่างตกตะลึงแสดงสีหน้าออกไปอย่างไม่ค่อยจะถูก ผมอยู่ในห้องน้ำกับพีทสองคน และดูเหมือนว่าจะไม่มีเพื่อนร่วมชั้นปีคนใดเข้าห้องน้ำตอนเกือบจะหมดเวลาพักอย่างนี้
“หืมมม ก็โอเคอ่ะ” ผมไม่รู้จะพูดอะไร เดินอ้อมหลังหน้าหล่อๆเหมือนเดือนคณะทั่วไปหมายที่จะไปเปิดประตูซึ่งพีทเพิ่งจะลงกลอน แต่ทว่า . .
ผมโดนพีทคว้าข้อมือเอาไว้
“คินคิดว่าผมจะลืมเหรอ” พีทพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “เวลาที่เราเคยไปกินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน คุยโทรศัพท์กัน”
“เราไม่ได้คิดอะไรกับพีท” ให้ตาย ทำไมมันต้องรื้อฟื้นช่วงเวลาที่ผมโคตรจะเลวในตอนนั้นออกมาด้วยวะ ผมคิดว่ามันลืมผมแล้วซะอีก
ลางสังหรณ์กำลังบอก . . ว่าผมกำลังจะซวย
“ที่ผ่านมาเราขอโทษ” เสียงของผมแผ่ว มือของผมกำลังกดจะโทรออกหาฟิล์ม
แต่มันไม่พ้นสายตาของพีท
พีทแย่งไอโฟนผมไปวางตรงซิงก์ล้างมือล้างหน้า ด้วยอารมณ์ของมันตอนนี้คงอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ผมทิ้งเสียด้วยซ้ำ
“ทำอะไรน่ะ!” ผมร้องลั่น เพราะมันคว้าตัวผมเข้าไปแนบกับตัวมัน พีทกอดผมแน่น แน่นมากจนผมรู้สึกว่ากระดูกกระเดี้ยวผมจะถูกมันรัดจนหัก
“พีทรักคินนะ รักมานานมาก ทำไมต้อง . . ทำอย่างนี้”
มันทำให้ผมรู้สึกผิดชิบหาย น้ำเสียงของพีททั้งปวดร้าวและขมขื่น ผมไม่รู้จะทำยังไง พยายามที่จะผลักมันออก แต่มันกลับกอดผมแน่นเข้าไปอีก
ที่แย่ไปกว่านั้น . . พีทพยายามที่จะจูบผม
เวรเอ๊ยยยยยย . .
“ช่วยด้วยเว้ยยยยยยย ช่วยด้วยยยยยย ไอ้เหี้ยพีท ปล่อยกู! กูขอโทษ กูขอโทษเว้ย กูรู้สึกผิดจริงๆนะ”
นี่มันถึงขั้นวิกฤตแล้ว! . . ไอ้พีทมันมานัวเนียผม ตัวมันใหญ่พอๆกับไอ้เหนือและที่แย่ไปกว่านั้นคือมัดกล้ามที่โคตรแน่นปั้ก! ผมทั้งเตะ ทั้งทุบ ทั้งต่อย ไม่ได้สะเทือนอะไรกับร่างควายๆของไอ้พีทเลย
มันเป็นเวรเป็นกรรมที่ผมจะต้องรับใช่มั้ย . . กับการที่ผมเคยให้ความหวังคนอื่น
“คินนนนน หอมมาก” ชิบหาย หายไปไหน หรือต้องไปงมที่มหาสมุทร!!! โอ้ยยยยย ปล่อยกูไปเถอะ!!!!
ผมโดนไอ้พีทแต๊ะอั๋งสุดฤทธิ์เกือบจะทุกจุดตั้งแต่ไหปลาร้าขึ้นไปจรดปลายเส้นผม มันพยายามจูบผมเป็นครั้งที่สิบแล้วมั้งแต่ผมปัดป้องมันเอาไว้ หวงปากตัวเองที่สุดในสามโลกไม่รู้เป็นอะไร . . จูบผู้หญิงมาเยอะ ถ้าจะจูบกับผู้ชายขอแค่กับคนเดียวได้ป่ะวะ
ถ้ายังจำกันได้ . . ถ้าไม่ใช่เพื่อนผม ผมไม่อยากให้ผู้ชายหน้าไหนมาแตะตัวเลยจริงๆ
นี่มันมากกว่าแตะ!!! มันกำลังจะข่มขืนผม!!! ชุดนักศึกษาที่เรียบสะอาดกำลังจะยับและสกปรกเพราะไอ้เวรนี่ มันดันผมไปชิดติดขอบกำแพง และพยายามปลดกระดุมเสื้อผม
ผลั่ก!
ผมต่อยอย่างจังเข้าที่แก้มมัน รู้สึกว่าพีทจะปากแตก
“กูขอโทษ ปล่อยกูไปนะ” ยังต้องเรียนด้วยกันอีกนาน อย่ามาทำอะไรให้มองหน้ากันไม่ติดเลย ผมจัดเสื้อให้เรียบร้อย ก่อนที่จะเดินไปที่ประตู แต่ . .
มันไม่ปล่อยผมง่ายๆ T^T
“ไอ้เหี้ย”
“คิน ผมขอโทษ . . แต่ผมต้องการคินจริงๆ”
ถามกูบ้างมั้ย !
มันดึงผมกลับเข้าไปใหม่แล้วปล้นจูบทุกซอกที่มันเข้าถึง ผมทุบตัวมันแต่รู้สึกว่ามือตัวเองกระทบแต่กับกล้ามแน่นๆ มันไปฟิตตอนไหนอะไรยังไง โอ้ยยยย แล้วอย่างงี้ผมจะไปรอดได้ไง
เมื่อผมขัดขืนจนมันรำคาญ (ผมวิ่งหนีไปที่ประตูแล้วโดนมันดึงกลับเข้าไปไม่ต่ำกว่าห้า) ในที่สุด . . มันก็ต่อยท้องผม
. . สาบานได้ ถ้าผมรอดไปจากวันนี้ ผมจะเข้าฟิตเนส TT
จุกเลยกู . . มันต้องจำมาจากในละครแน่ๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสักหน่อย
“ยอมง่ายๆ ทุกอย่างก็จบแล้ว”
ยอมเตี่ยมึงสิ TT ผมโดนพีทจับผลักให้ล้มลงไปนอนและปลดกระดุมทีละเม็ดๆ เวรจริงๆ ทุกอย่างเป็นเพราะความแต๋วของผมเอง เพราะไม่ยอมออกกำลังกายถึงสู้แรงมันไม่ได้
ผมขยับจะเตะไอ้พีทออกไปจากตัว แต่โดนมันรู้ทัน
โว้ยยยยยยยยยยย!!!!! ไม่ได้นะ!!! ผมไม่อยากเสร็จมัน ถ้าเสร็จล่ะก็ . . ผมจะมองรอยยิ้มของไอ้เหนืออย่างบริสุทธิ์ใจได้ไง!!!!!!!!!!!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เหี้ยพีท!!! เปิดประตู!!!!!”
ขอบคุณสวรรค์ . . ขอบคุณที่ฟ้าประทานให้ผมมีเพื่อนถึกๆอย่างเชี่ยฟิล์ม
พีทสะดุ้งทันทีที่รู้ว่าเป็นเสียงใคร (มันกลัวไอ้ฟิล์มป่ะวะ)
“เปิดเดี๋ยวนี้!!! กูจะนับหนึ่งถึงสามนะ ถ้าเปิดเจอสองตีน ถ้าไม่เปิดเจอแปดตีน เอ๊ะ อาจจะสิบ สิบสอง หรือสิบสี่ ไม่รู้ว้อย เปิดๆๆ!!!!!!!!!”
เสียงดังขนาดนี้ อาจารย์คงใกล้จะได้ยินซะแล้วล่ะมั้ง พีทลนลานลุกขึ้นไปเปิดประตู ยังไม่ทันจะเปิดดีไอ้ฟิล์มก็ถีบประตูเข้ามาจนทำให้มันเสียหลัก
ฟิล์มมองดูสภาพผมอย่างอึ้งๆ
“คิน ผมจับตามองคินอยู่ทุกฝีก้าว ผมรู้เรื่องคินทุกเรื่อง”
พีทมันว่าอย่างงั้นก่อนที่จะมองไปที่ฟิล์มอย่างหวาดๆ แล้ววิ่งหายจ๋อมไปเลย . .
“ไอ้เหี้ยพีท!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ยฟิล์ม ไม่ต้องไล่ตามมัน มาดูกูก่อนเว้ย!”
น่าอายชิบ ผมโดนไอ้ฟิล์มพยุงขึ้นมา มันตบหน้าผากตัวเอง
“เวรเอ๊ย . . ดูมันทำกับมึงสิ” ฟิล์มช่วยผมติดกระดุมจัดเสื้อให้เข้าที่ ดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเลือดที่มุมปากให้ด้วยครับ เจ๋งจริง เพื่อนใครวะ “ไม่ต้องมามองหน้ากูอย่างงั้น กูไม่ใช่ผัวมึง”
อดซึ้งเลย . .
“ไอ้เหนือติดหนี้กูนะเนี่ย ติดหนี้มากด้วย เลี้ยงเหล้าสี่วันหนี้ก็ไม่หาย” ฟิล์มบ่นอุบ “ลุกไหวป่ะ เดินไปเรียนเอง กูจะไปจัดการเชี่ยพีท กูเชื่อว่าถ้ามันกล้าโผล่หน้าเข้าไปเรียนแม่งก็เหี้ยมากแล้ว!”
“ไม่ต้อง” ขอแค่ครั้งนี้ . . เป็นการชดใช้เวรกรรมที่ผมเคยให้ความหวังพีทไปละกัน TT
ผมส่องกระจกดูสภาพตัวเอง หน้าเยิน ปากมีเลือด ผมที่เซ็ทมาเป๋มั่วไปหมด เสื้อยับ มีรอยเท้า(T^T เรียนคณะนี้แล้วถ้าเสื้อยับมากหรือสกปรกมันไม่น่าดูอ่ะ) และที่แย่ไปกว่านั้น . .
คิสมาร์ก
“ตายห่า!” ผมโพล่งออกไป
“เออ เชี่ยพีทนั่นแหละจะตาย! เลวขนาดนั้นเพื่อนมึงยังอุตส่าห์ชอบเข้าไปได้นะ” มันหมายถึงมิกแหงม
“เอ่อ นั่นก็ใช่ แต่กูนี่แหละ จะตายด้วย!”
“ทำไมวะ”
“คิสมาร์ก กี่รอยเนี่ย สาม! เหี้ยแล้ววววววววววววววว”
“ทำไม”
“ถ้าเหนือเห็นล่ะ?” มันต้องว่าผมแน่ๆ ตายละ ผมจะตอบมันยังไงดี?! ถูกเพื่อนร่วมคณะข่มขืนอย่างงี้อ่ะเหรอ และถ้าบอกไปมันเกิดเลือดร้อนอยากฆ่าไอ้พีทขึ้นมาล่ะ ตายๆๆๆๆๆๆๆ
ทั้งหมด . . เป็นเพราะผมคนเดียว
“ชิบหายแล้วล่ะ” ฟิล์มส่ายหน้าเบาๆ “ก็ดีดิ กูจะได้มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ยัดเดือนคณะทันตะปีสองลงไปในหลุม”
TT โหดสัด
ครืด ครืด
“เฮ้ยคิน โทรศัพท์มึงป่ะ”
ใช่เลย . . หน้าจอโชว์เบอร์ยาย
นอกจากเรื่องไอ้พีท . . ยังมีเรื่องยายให้ผมต้องคิด
ตอนจะไม่มีเรื่องอะไรก็ไม่มี๊ไม่มี แต่พอมีเรื่องหนึ่งอีกเรื่องก็ประเดประดังเข้ามา นี่มันความซวยอะไรของผม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ฮะยาย” ผมอยากจะรับสายทั้งน้ำตาจริงๆ
“เย็นนี้มารับยายด้วยที่สนามบินนะจ๊ะ”
O_O
ฆ่ากูเถอะ T_________________________________________T
จริงดังที่ไอ้ฟิล์มคาด กระเป๋าของพีทหายไป และวันนั้นทั้งวันพีทก็ไม่โผล่หัวมาเรียน ฟิล์มกำหมัดแน่นทั้งวัน ไอ้มิกเลิกปั้นหน้ายักษ์หันมาถามไอ้ภัทรว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมทั้งสองคน . . ผมเลือกที่จะไม่เล่าเรื่องพีท
แต่เรื่องยาย . . ผมเล่าเต็มๆ
“ชัดเลยมึง” ไอ้ภัทรวิเคราะห์เสร็จสักที “ยายมึงอาจจะรู้ว่ามึงคบอยู่กับใคร”
“และคบกับผู้ชาย” ฟิล์มเสริม
“และอาจจะไม่เห็นด้วย . . ที่มึงเป็นแบบนั้น” มิกเสริมอีกที ฟิล์มหันมามองมิกอย่างอึ้งๆ คงไม่คิดว่ามิกจะเสริมประโยคของมันกระมัง แต่ตอนนี้ดูเหมือนมิกจะสนใจผมมากกว่าอ่ะนะ
“ตอนที่กูเจอกับยายมึงเมื่อซัมเมอร์ที่แล้ว ท่านบ่นแทบตายว่าไม่เห็นด้วยเรื่องที่มึงมาเรียนทันตะ” ภัทรนึกถึงอดีต “ยิ่งมึงมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยแล้ว . . กูว่า ณ ตอนนี้ท่านคงจะอยู่เฉยๆไม่ได้แล้วว่ะ”
“แล้วใครไปบอกยายกูวะ?” ผมทำหน้าฉงน ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เจ็บไปทั้งเนื้อทั้งตัว แล้วยังจะต้องมาคิดอะไรอย่างนี้อีก
“เอิ่ม . . ยายมึงก็ออกจะรวย เค้าคงสืบได้ไม่ยาก” มิกสรุป
เวรล่ะสิ . . ตอนนี้ในหัวสมองผมเจ็บปวดรวดร้าวนึกอะไรก็นึกไม่ออก พยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าสิ่งที่ผมพูดออกไปและสิ่งที่เพื่อนวิเคราะห์ออกมาทั้งหมดนั้นผมคิดไปเอง ไม่น่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ยายผมรักผมจะตาย เธอต้องรู้ใจผมสิว่าผมต้องการอะไร
แต่มันก็อดคิดในแง่ลบไม่ได้จริงๆ ลึกๆแล้วผมกลัวชะมัด ยายเป็นคนที่มีทั้งเงินและก็อำนาจมากมายมหาศาล
เธอสามารถจับผมแยกกับไอ้เหนือได้เพียงแค่เธอออกปาก . .
นั่นแหละที่ผมกลัว . .
ผมไม่อยากแยกจากเหนือเลย TT
ผมกดโทรศัพท์โทรออกหาเหนือ ตอนนี้เพื่อนแยกย้ายกันกลับหมดแล้ว เวลาสี่โมงเย็นกับผมที่เตรียมตัวขับรถไปสนามบินเพื่อรับตัวยาย ผมต้องบอกเหนือไว้ก่อนว่าเย็นนี้เจอกันไม่ได้
“ทำไมล่ะ” เหนือสวนมาด้วยคำถามทันที “นี่เหนืออยู่หน้าตึกคณะแล้วนะครับ”
เอ่อ - - ผมหมดคำจะพูด
ผมยัดตัวเองเข้าไปในฮอนด้าซิตี้สีขาวที่ผมรัก . . ใบหน้าผมอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด ทั้งๆที่พยายามจัดเสื้อให้ดูดี(ปิดรอยบ้าๆนั่น)และก็ลงรองพื้นปิดบังรอยแตกที่ปาก ก็ยังโทรมอยู่ดี ได้แต่หวังว่าเหนือจะไม่สังเกตอะไร
“ต้องไปรับยายที่สนามบิน” ผมเล่าให้เหนือในเสื้อช้อปฟัง วันนี้มันเซอร์ชนิดที่ว่าค่อนไปทางสกปรกก็ว่าได้ไม่รู้ไปทำอะไรมา แต่ก็ปิดบังรัศมีความหล่อของมันเอาไว้ไม่ได้อยู่ดี จากหล่อคมเข้ม กลายเป็นหล่อเท่เซอร์(ถุน)ไปซะงั้น
“อืม ครับ” เหนือยิ้มให้กำลังใจผม “ไปรับตอนนี้เลยมั้ย”
“เหนือ” ผมเขย่าแขนแกร่ง “กูกลัว”
“ไม่ต้องกลัว” มีอะไรที่ทำให้มันหยุดยิ้มได้มั้ยเนี่ย มันยิ้มให้กำลังใจผม โดยไม่มีทีท่าแสดงความกังวลออกมาเลย เหมือนกับ . . ล่วงรู้อนาคตแล้ว ว่าทุกอย่างจะไม่ได้ง่ายอย่างที่มันคิด “ไปสู้ด้วยกันนะ”
ผมนิ่งเงียบ . . มึงรู้รึเปล่าว่ามึงกำลังจะสู้กับอะไร . . .
ครืด ครืด
“ฮะยาย คินอยู่ที่สนามบินแล้ว”
“ยายเพิ่งลงจากเครื่องตะกี้นี้เอง รอแป๊บนึงนะลูก เฮ้ เปิ้ล เธอลืมหยิบจิมมี่ชูชั้นมาใช่มั้ย”
“อุ๊ย คุณหญิง เปิ้ลขอโทษจริงๆค่ะ” ผมได้ยินเสียงพี่เปิ้ลร้องลั่นตามสายมา ก็ทำให้ผมอดขำไม่ได้จริงๆ
แม้จะขำนิดๆก็เหอะ . .
“ยัยนี่หนิ ช่างเหอะ โอ๊ะ คินตาลูก เดี๋ยวยายเดินไปหานะคะ”
ปี๊บ!
ผมเหลือบมองไปที่ไอ้เหนือที่ตอนนี้เริ่มอยู่ไม่สุข มันเดินไปเดินมา เป่าลมหายใจออกมาทางปาก ท่าทางจะตื่นเต้นและก็กังวลเอาเรื่อง หึ ที่ยิ้มๆออกมานึกว่าจะไม่ได้คิดมากอะไร ที่ไหนได้ . .
. . ก็พอๆกัน
“นู่นใช่ป่ะ”
เหนือส่งเสียงถาม พลางพยักเพยิดให้ผมเห็น . .
สาวใหญ่อายุอานามห้าสิบห้าแต่ยังแจ๋วและเช้งกระเด๊ะ ผมสีแดงยาวสยายเกือบถึงสะโพก ใส่ชุดเดรสสุดเปรี้ยวพร้อมกับแว่นกันแดดอันโตตามสมัยนิยม เธอเดินนำเลขาร่างท้วมที่แต่งกายสุภาพและบริวารอีกสี่คน อย่างกับขบวนนักการเมือง แต่นี่ขบวนนักธุรกิจใหญ่ยักษ์ ผมไม่เห็นว่าจะต่างกันตรงไหนอยู่ดีนั่นแหละ . .
ยายผมก็เวอร์อย่างนี้
“คินตา!” ยายยิ้มแฉ่งเมื่อเห็นหน้าผม ผมรู้สึกดีใจเหมือนกันที่เห็นหน้ายาย ผมโผตัวเข้าไปกอดยาย ยายหอมผมแก้มซ้ายแก้มขวาอย่างไม่อายสายตาคนอื่น ซึ่งผมรู้อยู่แล้วว่ายายไม่แคร์
“แหม รองพื้นหนาจังเลยนะหลาน” ยายสวมกอดผมอีกที ผมยิ้มทักพี่เปิ้ลที่อยู่เบื้องหลัง เธอโบกมือตอบให้แต่ท่าทางเธอไม่ค่อยสดใสเอาเสียเลย
“กลัวดูดีไม่สู้ยายอ่ะ”
“หึ ไม่มีใครดูดีสู้ยายอีกแล้วล่ะ” ยายบอกอย่างสาวมั่น ฉับพลันสายตาของเธอก็ตวัดไปหาเด็กหนุ่มร่างสูงข้างตัวผมที่ทำหน้าตื่นทันทีที่เจอะเข้ากับซีอีโอใหญ่ของโภคินทร์พิพัฒน์กรุ๊ป
ยายชักสีหน้า . .
แตกต่างจากตอนที่มองผม . .
ผมรู้ผมดูออก . .
“แล้วนี่คือ . .”
“เพื่อนคินครับ ชื่อเหนือนที ยายเรียกมันว่าเหนือก็ได้” ผมทำเป็นยิ้มแฉ่ง พยายามกดความรู้สึกอึดอัดนั่นลงไปให้ลึกที่สุด . . ดึงตัวเหนือให้เข้ามายืนอยู่ใกล้ๆ
“อือฮึ” ยายรับคำ เธอมองเหนือตั้งแต่หัวจรดเท้า “ตัวจริงหล่อดี . .”
. . นั่นไง “ยายเคยได้ยินชื่อมันมาก่อนเหรอครับ” ผมไม่น่าถามออกไปทั้งๆที่ผมรู้คำตอบอยู่แล้ว
“ก็ดังพอดู” ยายเลิกสนใจเหนือ แล้วหันมากอดผม “ช่างเถอะ พายายไปบ้านหลานซะสิ” ยายไม่ชายตามองไอ้เหนืออีกเลย . .
นี่มันเจ็บกว่าด่ามันอีกนะ . .
“วันนี้ไอ้เหนือมันเป็นคนพาผมมาครับ ยายจะนั่งรถเหนือมั้ย” ผมพยายามทำตัวร่าเริงสุดฤทธิ์ .. ดึงเหนือให้เข้ามาอยู่ในวงสนทนาอีกครั้ง
“อืมมม” ยายทำท่าคิด “ไม่ล่ะ . . เปิ้ล โทรตามให้รถของโรงแรมสาขาจังหวัดนี้มารับชั้นภายในสิบห้านาที ส่วนคิน . . ไปกับยายนะลูก”
“เอ่อ ..”
ผมกลืนน้ำลาย ถ้าผมอึดอัด ไอ้หน้าหล่อข้างๆนี่ . . จะต้องอึดอัดกว่าแน่นอน . .
“งั้นผมขอตัวกลับก่อน” เหนือบอกลายาย
ยายไม่สนใจ . . เอาแต่สั่งงานกับบริวารที่ตามยายมา
ให้ตายสิ . . ทำไมยายทำกับแฟนของผมอย่างนี้
สิ่งที่ผมกลัวมันกำลังจะเกิด หัวใจของผมหล่นวูบลงไปที่ตาตุ่ม . .
“คุณครับ” เหนือเรียกอีกครั้ง
ยายของผมหันมา มองเหนือด้วยหางตา . .
“ผมกลับก่อนนะครับ” เหนือไหว้อย่างสง่า
“เชิญ” แต่ยายก็ไม่ได้ชื่นชมอะไรในตัวมันอยู่ดี
ผมมองหน้าไอ้เหนืออย่างมีความหมาย มันเม้มปากส่งมาให้ผมราวกับต้องการบอกว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย
“ไว้เจอกันใหม่นะครับ”
มันทิ้งท้ายไว้อย่างนั้น ก่อนที่จะเดินจากไป ไม่ลืมที่จะเหลียวหลังกลับมามองผมด้วย
ผมจ้องมองมันจนมันลับสายตา . .
ให้ตายสิ . . นี่มันเจ็บมากนะ
“ยายมีเรื่องจะคุยด้วย”
“ยายไม่น่าทำอย่างนั้น”
“ยังไง!”
“ทำเย็นชาอย่างนั้น นี่ไม่ใช่นิสัยของยาย”
“. . คิน”
“มัน . .” ผมกล้ำกลืนก้อนสะอื้นลงไปในคอ น้ำตาเล็ด . . แต่ไม่ไหล
“…”
“เป็นแฟนผมนะ”
ยายถอนหายใจพยายามกดอารมณ์เอาไว้ถึงขีดสุด . .
ที่ผมกับเพื่อนคุยกันไว้ . . ไม่ผิดเลยสักนิด TT
“ยายไม่รู้ว่าคินกินอะไรผิดสำแดงเข้าไป”
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“เมื่อก่อนคินไม่ได้เป็นแบบนี้”
“แต่…”
“เรื่องนี้จะต้องไม่มีแต่!!!!!” ยายคว้าไหล่บางของผมเอาไว้ ให้ผมประจันหน้ากับยายตรงๆ ส้นสูงคืบหนึ่งทำให้ผมกับยายสูงเท่ากัน
“ยาย” น้ำเสียงของผมอ่อนแรงลง
“ยายมาเพื่อห้าม . . ทายาทคนเดียวของโภคินทร์พิพัฒน์ . .”
“…” ผมอยากจะทรุดลงไปกองอยู่ตรงนั้น
“ไม่ว่ายังไง . . ก็เป็นแบบนี้ไม่ได้”
บนรถ . . ระหว่างทางกลับบ้าน
“ฮัลโหลตานนท์ แม่มาหาคินที่XXX” ยายหันมามองหน้าผมขณะที่คุยโทรศัพท์กับน้าชายของผม “คาดว่าอีกนาน กว่าแม่จะกลับเข้ากรุงเทพได้ อื้ม คินสบายดี แต่ไม่มีอะไร แม่แค่ติดหลานน่ะ อ่าฮะ ดูแลบริษัทดีๆด้วย และก็เรื่องเคท . .” เรื่องแม่ผมเอง “ตอนนี้อยู่ที่เมลเบิร์น มีคนดูแลอย่างใกล้ชิดแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ”อ้าว ไปต่างประเทศแล้วเหรอ
ผมมองวิวทิวทัศน์ข้างถนน . . ตอนนี้ฝนกำลังลงเม็ดเบาๆ บรรยากาศชวนโรแมนติก แต่ผมไม่เห็นจะรู้สึกโรแมนติกอะไรนั่นเลย
เมสเสจเข้า . .
ถอยมาตั้งหลัก . . ครั้งหน้าสู้ใหม่ เหนือคิน อย่ายอมแพ้นะ :D – Nurenatee
ผมหลุดยิ้มออกมานิดนึง หึ ยังอุตส่าห์จะใส่ชื่อตัวเองลงไปด้วยอีกน่ะ . .
ยายชำเลืองมามองตอนที่ผมดูโทรศัพท์ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ถ้าความรักของผมกับเหนือจะเหนือกว่าอุปสรรคทั้งปวงล่ะก็ . .
อุปสรรคครั้งนี้ . . คงจะผ่านยากน่าดู
ซดมาม่ากันสักนิด ก่อนจะกินบัวลอยนมสดหวานๆนะค้า
อย่าด่า อย่าว่าคนเขียนเรยเน้อ :m15: :monkeysad: :sad11:
-
:z13:
เหนือคินสู้ๆ
หวังว่า ความรักของคินกับเหนือจะเหนือกว่าอุปสรรคทั้งปวง!!
แม้ว่าอุปสรรคจะใหญ่แค่ไหนก็ตาม
:L2: :L2:
-
อุปสรรคครั้งนี้ช่างใหญ่หลวงนัก T^T สู้ๆนะเหนือคิน
-
เหนือสู้ๆ
-
คินเข้มแข็งหน่อย ยืนยันกับยายให้หนักแน่นไปเลยว่ายังไงก็จะคบกับเหนือ
เชื่อดิครอบครัวต้องเห็นความสุขของเรามาก่อนอยู่แล้ว จริงไหม หุหุ o22
-
:angry2: :angry2: โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เครียดดดดด
คุณยายขา ทายาทแล้วไง ทรัพย์สมบัติมันสำคัญกว่าความสุขของหลานตัวเองตรงไหน
ที่คุณยายห้ามเพราะ ห่วงแค่คินที่เป็นทายาทเท่านั้นเอง
-
มีความรู้สึกว่าคินตาไม่ค่อยสู้เพื่อเหนือยังไงก็ไม่รู้ ดูท้อถอยง่ายๆ
-
ใครบอกยายหว่า พีทหรือเปล่า แต่ยายใจร้ายมากอ่ะ ทำแบบนี้เหนือต้องรู้สึกแย่มาก ๆ แน่เลย
-
เจมส์ กับเคท มาช่วยลูกชายด่วน :sad4:
-
ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาา :z3:
คุณยายขาาา ได้โปรดเห็นแก่ความหล่อของพี่เหนือ ช่วยปล่อยให้พี่คินรักกับพี่เหนือเถอะนะะ :m15:
คนเขียนใจร้าย คนอ่านจะลงแดงตายอยู่แล้ว ฮืออออออ เครียดมาก คุณยายก็ใจอ่อนซะทีเถอะนะคะ ได้โปรดเถอะ
เพิ่งจะลงหลักปักฐานกันเองนะเฟ้ยยยยยยยยยยย
โอ้ยอยากจะกรี๊ดดังๆ
คุณยายต้องเข้าใจพี่คินสิคะ!!!!!!!!!!!!!!!!!! *กระทืบเท้าปึงปัง*
-
คุณยายโหดจัง o21
-
มารคือยาย ยายคือมารรึนี่
-
กรี๊ดดดดดดด แบบนี้สิเหนือนที !! สู้โว้ยยยยยยยยย แค่ถอยมาตั้งหลักเฉยๆ ยายเข้าใจป่ะ *ยักคิ้วใส่ พร้อมยิ้มมุมปาก*
เหนือนทีสู้ๆ!! คินก็น่าร๊ากกกกกกกกก บอกยายไปตรงๆว่านั่นคือแฟน โอเอ็มจี ถ้าเหนือนทีจะไม่รักคนนี้จะไปรักคนไหนละค่า
แต่...ตอนนี้เจอดราม่าเรื่องยายเหนือก็จะแย่ละ อย่าเพิ่งใหู้รู้เรื่องพีทเลยนะ 55 พีทนี่ร้ายอ่ะ มีปล้ำในห้องน้ำ จะนักเลงไปไหน
ยังไงก็ขอแบบเข้าใจกับยายก่อนแล้วค่อยรู้เรื่องพีท แล้วก้มียายเป็นแบ๊คอัพให้เหนืออีกที... อิอิ
แค่คิดก็แลดูฟินละจ้า เหนือคินไม่มีวันตายยยยยย อิอิ =///=
-
ดราม่ามาแล้วววว T_____T
สงสารคินตาจังเลย ข้าศึกบุกกกกกก
:sad4:
-
ฟิล์มตามไปตื้บพีทหนัก ๆ สักที
เหนืออย่าถอดใจนะ สู้ ๆ
คินตาสู้ตาย อย่ายอมแพ้อะไรง่าย ๆ นะ
-
สู้ๆนะคินตา มาม่าคราวนี้จะต้องผ่านไป :o12:
:pig4: นะคะ :กอด1:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: ยายยยยยยยย !!!!!!!!!!!!!
-
สำหรับพีท ต้องฆ่ามัน
สำหรับยาย เข้าใจนะ ?
สำหรับเหนือและคิน สู้ๆนะ :z2:
-
เหนือคินสู้ๆ อุปสรรคจะใหญ่แค่ไหนก็ต้องผ่านไปให้ได้
-
ไม่ด่า ไม่ว่า คนเขียนหรอกค่ะ
แต่จะส่งคาร์บอมไปหาถึงที่ o18
-
รักแท้ มักจะมีอุปสรรคสินะ
เหนือคินสู้ ๆ :กอด1:
-
เหนือคินสู้ๆน้า
แววมาม่ามาอีกแล้ว
-
พิสูจน์ให้ยายเห็นไปเลยว่าความรักไม่ได้เป็นอุปสรรคกับอนาคต
-
ยังไงรักก็ต้องเหนือกว่า
เหนือกว่าอุปสรรคทั้งปวงเว้ย!!
-
:z3: :z3:หวานได้ตอนเดียว ที่เหลือ :เฮ้อ: :เฮ้อ:เหมือนกุ้งที่อยู่ในมาม่าคัพเลยอ่ะ เส้นอืด ๆ พอง ๆ ความหวานเหมือนกุ้งที่ต้องควานหากว่าจะเจอ และน้อยนิด T_____T
-
ทุกอย่างมันต้องผ่านไปได้ด้วยดีสิ สู้ ๆ นะเหนือนทีและคินตา
-
มาม่า ท่าทางจะยาว ทั้งไอ้เลวพีท ทั้งยาย ทั้งพ่อแม่เหนืออีก
สู้ๆ นะ เหนือคิน
:กอด1:
-
เป็นกำลังใจ เหนือคิน สู้ๆ
-
ยายเย็นชา
เหนือสู้ๆ!!
-
น่านนนไง อิพีททเอาแล้วไง
หรืออิพีทเป็นสายให้คุณยาย ไม่หรอกๆ
นึกหน้าเหนือออกเลยอ่ะตอนที่เจอยาย
แหมคุณหญิงจะใจร้ายไปไหนอ่ะ สู้ๆนะเหนือคิน
-
ยังไงรักนี้ก็หนือกว่าอุปสรรคทุกอย่างละนะ
พยายามเข้านะจ๊ะ เหนือคิน
-
ก่อนจะดราม่ากับคุณยาย
กรูฆ่าไอ้เหี้ยพีททิ้งก่อนดีกว่า
:z4:
แต่แปลกใจไม่รู้มิกคิดยังไงไปชอบไอ้เหี้ยนี่ได้
:m16:
คุณยายคะยังไงก็ทะนุถนอมน้องคินน้อยของหนูมากๆนะคะ
ไม่งั้นจะหาว่าคนอ่านใจร้ายไม่ได้นะคะ
o18
-
เหนือคินสู้สู้ :L1:
บวกเป็ด
-
fightinggggggggggggg
-
แอบด่าเลย 555555555 มาม่ากินจนอืดแล้วววววววววววว
-
ก้เข้าใจนะว่าอยากได้คนสืบสานบริษัทต่อ
แต่สงสารเหนือกับคินมากอ่ะ
สู้ ๆ
-
เหนือคินสู้โว้ยยยยยยย !
-
โอ๊ยคุณยายปล่อยหลานสุดที่รักไปเหอะ
ถ้าเขาจะรักกัน ห้ามคนรักมันมันบาปนะคุณยาย!!
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
อย่าเพิ่งท้อนะนี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง
เชื่อว่าความรักจะเอาชนะทุกอย่าง :o8:
เพราะรักที่เหนือกว่า ฮิ้วววววว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2: เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะยังอ่านไม่จบ แต่เม้นก่อน ชอบมากเลยค่ะน่ารักทั้งคินและเหนือ เปนกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:
-
ถ้ามันจะลำบากอยากเย็นแสนเข็ญดราม่าน้ำตาท่วมจอก็เลิกกันไปเลยค่ะจบ!คนอ่านจะได้ไม่ต้องมานั่งน้ำตาแตกบีบจิตปวดตับกันต่อไป
ปล.อยากถอนงอกคนแก่จิตแคบเป็นกบในกะลาโทษนะค่ะบริหารบริษัทเนี่ยวิสัยทัศน์ต้องกว้างไกลไหมใช่หรอค่ะแล้วทำไมความคิดถึงอยู่แค่ในกรอบของสังคมไม่มองถึงความสุขของหลานตัวเองถ้าเป็นผู้ใหญ่ที่แก่แต่ตัวแต่สมองกับวุฒิภาวะยังต่ำอยู่ฉันก็ด่าจนหัวงอกทั้งหัวได้ค่ะ
-
เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พอจะเข้าใจชื่อเรื่อง
เหนือกว่าความรัก
เหนือกว่าอุปสรรค
เหนือกว่าทุกสิ่งทุกอย่างสินะ :L2: :L2:
:กอด1:
-
:กอด1: :กอด1:
-
โห เพิ่งเข้ามาอ่าน ไม่ทันไร เจออุปสรรคชิ้นโตซะแหละ :serius2: :serius2: :serius2:
-
:กอด1:
-
เหนือคินนน
สู้ๆน้าา ถ้าเอาชนะใจยายคินได้
พ่อกะแม่เหนือคงไม่น่าเป็นห่วงแล้วใช่มั้ย
:3123: :3123:
-
เหนือคินสู้ๆๆๆ
ยังไงก้อต้องชนะใจยายได้แน่
อย่าเอามาม่ามานะ
-
พึ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียวตามทัน สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆ ชอบสุดๆเลย เหนือคินๆๆ จะเป็นยังไงต่อ ติดตามๆ เป็นกำลังใจให้ คินเหนือนะสู้เพื่อรักครั้งนี้ !! เฮ้ o13
-
33
“ใส ดูแลบ้านช่องได้ดีเหมือนกันนะเนี่ย”
“บ้านคุณหนูคินดูแลไม่ยากเลยค่ะคุณหญิง”
“งั้นเหรอ แต่ชั้นคิดว่าคงจะมีงานให้เธอทำหนักสักหน่อยนะช่วงนี้”
“คุณหญิงหมายความว่ายังไงเหรอคะ”
“ไม่แน่ . . ชั้นอาจจะอยู่ที่นี่นานสักหน่อย” ผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวม เหลือบมองยายที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “อาจจะต้องจัดห้องให้ชั้นสำหรับบริหารเรื่องธุรกิจโดยเฉพาะ”
“อ๋อ” ป้าหันมาหาผมแล้วยิ้มแหยๆ เธออยู่กับผมมานาน ผมว่าเธอรู้จักผมพอๆกับพี่เปิ้ลนั่นแหละ “เรื่องนั้นไม่มีปัญหาค่ะ”
“แค่นั้นล่ะ”
สามประโยคที่บ่งบอกความเป็นตัวยาย แค่นั้นนั่นหมายถึงมีเรื่องจะพูดด้วยแค่นั้น และคนที่ฟังควรจะออกไปจากห้องเสียเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเธอ
ผมนั่งกางขาประสานมือกันไว้ ก้มหน้าก้มตาด้วยท่าทางที่เครียดๆ . . ตอนนี้ที่บ้านผมจากที่แม่บ้านเคยอยู่กันเงียบๆบัดนี้วุ่นวายกันไปหมดเพราะยายเป็นคนเป๊ะทุกระเบียดนิ้ว ข้างนอกมีบอดี้การ์ดเพ่นพ่าน รถยนต์ถูกเพิ่มเติมเข้ามาจอดข้างๆแคมรี่กับบีเอ็มของผมเป็นที่เรียบร้อย มีการเพิ่มเมด เพิ่มเชฟ เพิ่มคนสวน (อันหลังจะเพิ่มไมวะ ?) . .
นี่ยายกะจะมาใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดนี้นานแค่ไหนกัน . .
ผมนั่งเงียบๆส่วนยายกำลังทำหน้าขรึม . . เราสองคนยายหลานอยู่กันลำพังเพียงสองคนในห้องรับแขก ที่เหนือชอบมานั่งรอผมบ่อยๆตอนที่ผมกำลังอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปเรียน
แม้จะเพิ่งแยกจากมันได้ชั่วโมงกว่าๆ แต่ตอนนี้ผมคิดถึงมันแทบบ้า
คิดถึงอ้อมกอด รอยยิ้มจริงใจใสซื่อบริสุทธิ์นั่น ถ้าได้ทั้งสองอย่างนี้ล่ะก็ . . ผมคงมีกำลังใจขึ้นมาอีกเป็นกอง
“คินเป็นแบบนี้มาราวๆจะสี่เดือนแล้วใช่มั้ย” ยายเปิดแฟ้มสีดำขึ้นมาดูอย่างคร่าวๆ ผมเพียงเหลือบมองไปดูมันเล็กน้อยก็รู้ว่าข้างในนั้นบรรจุเรื่องราวของไอ้เหนือกับผมอยู่เต็มไปหมด เมื่อยายเห็นรูปที่ผมจับมือเหนือเดินเล่นกันในห้าง ยายก็หลับตาลงแล้วก็ปิดแฟ้มดังฉับ!
“ไม่ใช่ฮะ” ผมพูดเสียงเรียบ “จะสามปีแล้วต่างหาก”
“ว่าไงนะ”
“คินชอบมันตั้งแต่ตอนที่คินเข้ามาเรียนที่นี่”
ยายดูอึ้งๆ “อะแฮ่ม” เธอกระแอมกลบเกลื่อน
“ยาย คินจริงจังจริงๆนะ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
“ให้ตายสิ!” ยายพุ่งตัวเข้ามาหาผมแล้วจับใบหน้าของผมขึ้นมาเพื่อที่จะให้ผมหันไปสบตา “มีสติหน่อยสิคิน! นั่นมันผู้ชาย ผู้ชายเหมือนกันนะ! ยายไม่เคยด่าเคยว่าอะไรคินเลยถ้าคินจะคบกับผู้หญิงกี่ร้อยกี่พันคน แต่นั่นมันผู้ชาย . . แค่คิดจะคบก็ผิดแล้ว!!!”
ผมสะบัดหน้าออกให้ห่างจากมือของยาย อารมณ์ผมเริ่มคุกรุ่นขึ้นมา
“ผิดตรงไหนเหรอครับ!!! ผมกับมันรักกัน!!!”
“หมอนั่นอาจจะเห็นว่าคินรวย ดูสภาพมันสิ” ยายโยนรูปถ่ายของเหนือที่ถูกแอบถ่ายมาใส่ตักผม
ไม่เห็นมีอะไรเสียหาย . .
หล่อยังไงก็หล่ออยู่อย่างนั้น . .
“ไม่จริง” ผมสวนทันควัน “เหนือมันไม่เห็นจะสนใจฐานะทางบ้านของคินเลย”
“ยายว่าเอาไว้เราพูดเรื่องนี้กันทีหลังดีกว่านะ”
“ไม่ครับ” ผมพูดต่ออย่างคนเอาแต่ใจ “วันนี้ต้องได้ข้อสรุป ยายจะต้องเข้าใจ . .”
“หึ” ยายมีสีหน้าไร้อารมณ์ โบกมือปัดๆไปอย่างเบื่อที่จะฟัง “ไม่มีวัน”
“ยาย!” ผมเสียงดังขึ้นมา แอบได้ยินเสียงป้าใสและเมดที่อยู่ห้องถัดไปสะดุ้งตัวโยน
“คิน” ยายจับไหล่ของผมอีกครั้ง “ยายรักคิน ยายตามใจคินทุกอย่าง แม้กระทั่งเรื่องคณะของคิน แต่เรื่องนี้ . . ให้ตายยังไงยายก็ไม่มีวันยอม”
พูดถึงขนาดนั้น . . เอามีดมาแทงผมเองง่ายกว่า
ผมสะบัดมือที่ยายเกาะกุมไหล่ของผมเอาไว้เบาๆ
“คินเอง . . ก็ไม่มีวันยอมเหมือนกัน”
“คินตา!!!” ยายโมโหถึงขีดสุด
“คินรักเหนือ . . มากจริงๆครับ”
ผมพูดทิ้งท้าย แล้วก็ผุดลุกขึ้นมาอย่างอารมณ์ไม่คงที่ . . ถ้ายายอายุสักเจ็ดสิบแปดสิบล่ะก็คงช็อคกับการกระทำอันป่าเถื่อนของผมเป็นแน่แท้ (ที่บ้านผมไม่เคยสอนให้ผมทะเลาะกับเดินหนีผู้ใหญ่แบบนี้ แต่ก็นะ ยายนั่นแหละเป็นคนสอน)
“จะไปไหน! ลงมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน!!!!!!”
จะคุยไปเพื่ออะไร ยายก็ต้องการในสิ่งที่ยายต้องการ ผมก็ต้องการในสิ่งที่ผมต้องการเช่นกัน . .
ผมแค่ต้องการมัน . .
คืนนั้นผมนอนไม่หลับเอาเสียเลย ข้าวปลาผมก็ไม่มีอารมณ์ที่จะยัดมันลงไป(อาหารชาติอีตาลี โดยเชฟชาวอิตาลีที่ผมไม่ได้ทานมานาน ผมชอบนะ แต่ผมไม่อยากจะกินมันอยู่ดี) ผมนอนหงาย คิดเรื่อยเปื่อย คิดถึงคำพูดของยาย ประโยคสุดท้ายที่ผมฝากกับยายเอาไว้ . . หวังว่ายายจะเข้าใจบ้าง
แต่ที่สุดของหัวสมองผม . . ก็คงจะเป็นหน้าไอ้เหนือตอนที่โดนยายผมเมินนั่นแหละ
ถ้าผมโดนพ่อกับแม่เหนือเมินแบบนั้นบ้าง . . ผมคงจะเจ็บมาก
ทำไม . . ต้องมีอุปสรรคเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับมันด้วย
“เหี้ยเอ๊ย!!!!” ผมเตะอากาศมั่วซั่วไปหมดอย่างคนต้องการระบายอารมณ์ แต่ . . “โอ๊ย”
ดันลืมไปว่าพีทมันฝากรอยช้ำไว้กับผมตั้งหลายรอย . .
เออแฮะ ยังมีเรื่องไอ้เชี่ยพีทอีก ผมเลือกที่จะลืมมัน(หรือจะพูดให้ชัดจริงๆก็คือ - - โคตรไม่อยากจะนึกถึงมันเลยอ่ะ) และสัญญากับตัวเองว่าต่อไปนี้ผมจะระวังตัวให้มากขึ้น . . เหตุการณ์ที่ผ่านมาผมจะถือซะว่า - - ผมได้ใช้หนี้ที่ผมเคยทำเอาไว้กับใจของพีทละกัน
แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิ!
รุ่งเช้าวันต่อมา ผมอาบน้ำแต่งตัวลงมาข้างล่างอย่างปกติแต่ใจไม่ปกติ ยายนั่งหน้านิ่งอยู่บนหัวโต๊ะรับประทานอาหารเรียบร้อย ผมไม่คุ้นชินเอาเสียเลยกับเมดเต็มบ้านแบบนี้ . .
นึกสงสัยว่าวันนี้เหนือจะมารับไปเรียนมั้ย . .
ผมนั่งลงข้างๆยาย . . สิ่งที่ทำให้ผมตกใจมากจนแทบจะทานเบรคฟาสต์ไม่ลง . . มันนั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม . .
ไอ้พีท . .
“ไม่รู้คินจำได้มั้ย แต่พีทเค้าเป็นเด็กทุนของยายมาตั้งแต่ชั้นประถม” ยายเล่าให้ฟัง ทำให้ผมถึงบางอ้อ “พ่อกับแม่เค้าทำงานที่บริษัทเรา ยายเห็นว่าเป็นเด็กดี เลยรับอุปการะทุนการศึกษา”
ดีกะผีน่ะสิ . .
ผมคิดอย่างขุ่นมัว อยากให้ลืมเรื่องที่มันทำไว้เมื่อวาน และพอเห็นหน้านิ่งๆของพีทที่นั่งฝั่งตรงข้ามแล้วแม่มอารมณ์เสียว่ะ
“อ๋อ เหรอครับ” ผมเชิดหน้า “นอกจากเป็นเด็กทุนของยายแล้ว . . ยังเป็นหูเป็นตาให้ยายอีกด้วย จริงมั้ยครับ”
ถ้าไม่ใช่ไอ้พีทเป็นคนบอก . . แล้วมันจะเป็นใครไปได้ล่ะ ?
“นั่นถือว่าเค้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง!” ยายสวนมา “แต่ไหนแต่ไรพีทก็คอยรายงานพฤติกรรมของคินมาให้ยายฟังทุกสามวันอยู่แล้ว”
“แต่นี่มันเกินไปแล้วนะ!” แม่ง กินข้าวไม่ลงแล้วเว้ย ผมว่ามันต้องเสือกทุกอย่างของผมแน่ๆ แค่คิดก็โกรธแล้ว!
“ถ้าไม่มีพีท..” ยายใช้กระดาษเช็ดมุมปาก “ยายก็คงจะไม่รู้เสียที ว่าหลานยาย . . เริ่ม . . ”
“อะไรครับ”
“. . ผิดปกติ”
ยายเรียกสิ่งที่ผมเป็นว่าผิดปกติ . . ผมไม่เข้าใจจริงๆ ผมก็เป็นหลานยายคนเดิม ไม่ได้มีหกตา สี่หู สามรูจมูกเสียหน่อย!!!!!
อยากจะเอาตีนก่ายหน้าผากตัวเอง ดีไม่ดีอยากจะก่ายแรงๆ(นั่นมันเรียกว่าตบด้วยส้นตรีน)ใส่หน้าไอ้พีทที่ทำสีหน้าปกติตักเบคอนเข้าปาก หนอยแน่! ถึงกูจะคบผู้ชาย มึงเองก็ชอบผู้ชายเหมือนกันไม่ใช่เหรอ!
ชอบกูนี่ไง . .
แล้วที่มึงแสดงใส่กูที่ผ่านมาเรียกว่าอะไร ความสุภาพ ความเงียบสุขุม ความเป็นผู้ใหญ่ของมึงหายไปไหน!
ตั๊นหน้าแม่งมันเลยดีมั้ย . .
และแล้วก็มีคนมาสนองต่อความคิดผม . .
ผมบอกแล้วไงว่ามันไม่จบง่ายๆแน่ . .
ไอ้เหนือนที . . มันวิ่งเข้ามาในห้องทานอาหารพร้อมๆกับการฝ่าดง(ทีน)ของพวกบอดี้การ์ด เสียงเอะอะโวยวายลั่นบ้านไปหมด เมดสาวกรี๊ด ส่วนผมกับยายช็อคแดก
เหนือลากคอไอ้พีทให้ลุกขึ้นมาเพื่อถีบหน้า ขอย้ำ . . ถีบหน้า
ใบหน้าหล่อฉายแววโทรมของมันติดจะโมโหโกรธาเป็นที่สุด ชนิดที่ว่าถ้ามันจับเชี่ยพีทหักคอได้ มันคงทำไปแล้ว . .
“มึงตาย!” เพิ่งสังเกตว่าเหนือยังอยู่ในชุดเดิมเหมือนเมื่อวานเด๊ะๆ
ผมรู้เต็มอกว่าเหตุผลที่มันต้องทำร้ายพีทมันเพราะอะไร . .
แต่ยาย . . รู้ซะที่ไหน
“หยาบคายที่สุด!” ยายกรีดร้อง “พวกเธอยืนบื้ออะไรอยู่ จับตัวมันไว้สิ!!!”
“ห้ามมาแตะ ไม่งั้นถูถีบ” ผมวิ่งไปอีกฝั่งหนึ่งเพื่อขวางทางพวกบอดี้การ์ดไม่ให้เข้ามาแตะตัวเหนือ การ์ดเหล่านั้นชะงัก
“พวกเธอกล้าขัดคำสั่งชั้นเหรอ!”
สิ้นเสียงของยาย พวกมันดันตัวผมออกไปแล้วก็พากันจับเหนือไว้ แทบจะโยนออกนอกหน้าต่างอยู่แล้วถ้าทำได้ สภาพบอดี้การ์ดแต่ละคนเหมือนเพิ่งโดนยำมาก็ไม่ปาน
เหนือมันสู้พวกนี้ได้แฮะ . . เจ๋งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เอ่อ ใช่เวลามาชื่นชมมันมั้ยเนี่ย
เหนือมันดิ้นพล่านอยู่ราวกับกับว่าโกรธจนรู้สึกเหมือนจะระเบิดตัวเองออกมาให้ได้ . .
“ลากมันออกไป โอ๊ย ชั้นจะเป็นลม”
“เหนือ!!!”
“คิน กูขอโทษ ที่กูดูแลมึงไม่ดี” สายตาที่เหนือมองมาที่ผมนั้น . . โกรธจัด แต่มิใช่ว่ามันโกรธผม . . เหมือนมันกำลังโกรธตัวเอง
“ไม่ใช่ความผิดของมึงนะ!!” ผมรีบร้องตะโกนบอก จับมือไอ้เหนือเอาไว้ แต่การ์ดก็เอาแต่ดึงมันออกไปจากผมอยู่นั่นแหละ
“พวกที่เหลือจับหลานชั้นแยกออกมาจากมันด้วย โอ้ยยยย ชั้นอยากจะบ้า เอามันออกไปจากบ้านชั้น!!!!” ยายจะเป็นลม ในขณะที่ผมโดนการ์ดสองคนลากออกมาจากเหนืออย่างง่ายดาย
“ปล่อยกู ไอ้สัด กูจะไปฆ่ามัน!” ผมได้ยินเสียงเหนือรำไร แต่มันก็ถูกจับออกไปแล้ว . .
ผมจำหน้าการ์ดได้หมดทุกคน . . คอยดูถ้ามึงทำเชี่ยเหนือเจ็บล่ะก็ . . ก็จะไล่ออกแม่งให้หมดเลย!
เอ่อ . . ไล่ยังไงไม่รู้ แต่กูจะไล่อ่ะ!!!!!!
“พีท ไม่เป็นไรนะ” ยายถามเด็กทุนด้วยความตกใจ
หึ . . เป็นซะบ้างก็ดีเหมือนกันนะ! เป็นมากๆได้ยิ่งดี!
ผมสะบัดมือของการ์ดให้หลุด คว้ากุญแจรถ กระเป๋าเป้ . .
“คิน จะไปไหน!” ยายร้องถาม
“ไปเรียนหนังสือสิครับ”
“ห้ามไปเจอไอ้หมาบ้านั่น!” ยายประกาศกร้าว รับทิชชูจากป้าใสมาเช็ดเหงื่อเม็ดเป้ง “ยายจะให้พีทตามติดตัวคิน”
“หึ” ผมแสยะยิ้มอย่างหมดความอดทน “ถ้าทำได้ก็ลองดู”
ผมจ้ำอ้าวออกมาจากบ้าน การ์ดพวกที่จับเหนือออกไปเดินกลับเข้ามาในสวนเป็นที่เรียบร้อย . .
ผมจ้องตาขวางใส่แม่งทุกคน . . พวกนั้นไม่กล้าหือ เอาแต่หลบสายตา โค้งคำนับ แล้วก็เดินหนีออกไปจากผม
“ถ้ายายสั่งให้จับเชี่ยเหนืออีกล่ะก็ . . และพวกคุณไม่ทำร้ายให้มันเจ็บผมจะให้โบนัสเพิ่มเป็นพิเศษ”
“คินตา! พูดอะไรน่ะ ยายได้ยินนะ!!!!” ยายตะโกนตามหลังออกมา
“เอาตามนี้นะ”
ไม่รู้ว่าพวกนั้นแม่งจะทำตามกันรึเปล่า . . แต่ผมก็สบายใจขึ้นมาได้เปราะหนึ่ง
ที่ต้องบอกการ์ดพวกนั้นเอาไว้ . . เพราะยายไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ
เหมือนสวรรค์แกล้งกัน . .
กว่าผมจะมาถึงมอก็ถึงเวลาเรียนเข้าให้แล้ว และตอนที่ผมออกมานั้นหันซ้ายหันขวาก็ไม่เห็นวี่แววเหนือซักนิด ผมจำใจต้องเข้าไปเรียนในสภาพจิตใจไม่เอื้ออำนวยต่อการศึกษา แน่นอนว่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นจะต้องอัพเดทให้เพื่อนทั้งสามฟังอย่างปรึกษาหารือ
ผมเพิ่งรู้เรื่องจากฟิล์มนี่เอง . . ว่ามันเป็นคนเอาไปบอกเหนือ
มันบอกมันหลุดปากออกไป . . ตอนที่ผมแยกจากเหนือที่สนามบิน เหนือแวะไปหามันที่ห้องเพื่อระบายความรู้สึก (ฟิล์มบอกมันเครียดน่าดู โถ แฟนกู T^T) ไม่นานนักฟิล์มมันก็หลุดปากพูดเรื่องพีทจะข่มขืนผม . .
มันตามหาไอ้พีททั้งคืน . . เพื่อที่จะชำระแค้น
ฟิล์มบอกมันโกรธมาก และดูเหมือนมันจะสัญญากับตัวเองเอาไว้นับตั้งแต่วันที่ผมเกือบจะโดนเด็กแว้นรุมอย่างว่า(ทำไมกูต้องเจอผู้ชายมาทำแบบนี้บ่อยๆด้วยฟะ?!)ว่าจะดูแลไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับผมอีก
มิน่าล่ะ . . มันถึงส่งสายตาแบบนั้นมาให้ผม
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งคิดถึงมันมากเข้าไปอีก . . โธ่ว้อย!!!!!!!!!!
ผมฟังอาจารย์สอนอย่างคนอยากสัปหงก อาจารย์หนุ่มค่อนไปทางแก่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านรากเหง้าของฟัน ผมฟังเซ็งๆเออออห่อหมกทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องสักกะติ๊ด . .
เสียงประตูเปิด คงจะมีคนมาสายกันอีกล่ะสิท่า
ปกติจะเป็นไอ้ฟิล์ม มันมาสายจนเพื่อนชินอาจารย์ชินซะแล้ว และครั้งนี้ใครหว่าที่มาสาย(ต้องเข้าใจครับ คณะผมเข้าเรียนเป๊ะตรงเวลา ไม่ค่อยขาดเรียนถ้าขาดก็รู้กันทั้งห้อง)
เฮ้ย O_O
“นี่มันกล้าแต่งเลียนแบบนักศึกษาทันตะเลยเหรอวะเนี่ย” ภัทรมองทึ่งๆ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ ตอนนี้ใครมองไอ้เหนือที่ยืนเอ๋อๆอยู่หน้าประตูก็ต้องเดาไปหมดว่ามันเรียนแพทย์ไม่ก็ทันตะ หนังหน้ามันให้ไม่พอ แถมยังหล่อ แต่งเนี้ยบแบบนี้ก็ยิ่งหล่อ . .
อึ้งไปเลยผม . .
ฟิล์มเป็นคนส่งสัญญาณให้เหนือขึ้นมานั่งกับพวกผมข้างบน(ห้องเรียนแบบขั้นบันได และพวกผมก็นั่งหลังสุด) ส่วนอาจารย์น่ะเหรอ . .
“นักศึกษาคนนั้น . . วันหลังอย่ามาสายอีกนะ”
แม่เจ้า นับถือในความเนียนของพี่แกเลย เหนือยิ้มเก้อๆเดินขึ้นมาหาพวกผม ไอ้ฟิล์มย้ายที่นั่งไปนั่งข้างภัทรเรียบร้อย คงจะให้ไอ้เหนือมานั่งข้างผมกระมัง
แอบได้ยินเสียงสาวๆฮือฮาด้วยนะ แม่ม ฮอตไม่สร่าง . .
แต่เค้าก็ฮือฮากันหมดนั่นแหละ มีอย่างที่ไหนคณะอื่นมาเนียนเรียนด้วยแบบนี้
“เป็นไงบ้าง” เหนือยิ้มเบาๆ “เนียนมั้ย” มันทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผม
ผมมองมันและอ้าปากค้าง ไอ้บ้าเอ๊ย จากหล่อเซอร์กลายเป็นหล่อเนี้ยบแบบนี้ กูก็ใจเต้นไม่หยุดเลยสิฟะ “ไม่ค่อยเท่าไหร่” ผมฉีกยิ้ม “ผมต้องเซ็ทเป๊ะกว่านี้”
“ฮะ” มันจับผมตัวเองอย่างตกใจ ผมยิ้มหวานแล้วก็จัดผมให้มัน “คณะมึงต้องเป๊ะขนาดนี้เลยเหรอวะ อึดอัดชิบ” ฮึ่มมมม วันนี้ใส่เข็มขัดมหาลัยมาด้วยแฮะ ยัดเสื้อเข้าในอีก . . ฮ่า ๆ ดูไม่ใช่มันเลย
“ก็ . . ไม่รู้สิ มันเป็นมาตั้งแต่รุ่นพี่แล้วว่าห้ามสถุนน่ะ”
“ที่ผ่านมากูสถุนเหรอ”
“ฮะๆ ก็เปล่า” ต่างกันก็แค่ต้องเอาเสื้อยัดเข้าไปในกางเกง เสื้อต้องสะอาดและก็เรียบ รองเท้าก็ต้องเป็นหนังห้ามเป็นผ้าใบ กางเกงต้องเป็นสแลคจะเดฟก็ได้แต่ห้ามใส่ยีนส์ก็แค่นั้นเอง . .
จะว่าไป . . ก็ต่างจากคณะไอ้เหนือแบบสุดขั้วเลยนะเนี่ย
ผมแอบมองหน้าด้านข้างของไอ้เหนือที่อ้าปากค้างเป็นที่เรียบร้อยกับบทเรียนที่ผมกำลังเรียนอยู่ (ส่วนใหญ่พวกวิศวะ ไม่ถูกกับวิชาในพวกชีววิทยาครับ : ทฤษฎีของคินตา) อยากกอดให้หายคิดถึงชะมัด แร่ดไปมั้งเนี่ยกู . . แต่ก็เกรงใจอาจารย์
แอบมองเห็นสายตาไอ้พีทที่มองมาจากที่นั่งไกลๆข้างหน้า เหนือจิกสายตาส่งไปให้มันเป็นที่เรียบร้อยผมกับชูส้นตรีนอย่างข่มขู่ ส่วนผมน่ะเหรอคว้ามือเหนือมากุมเอาไว้แล้วส่งสายตาท้าท้ายไปให้อย่างไม่เกรงกลัว . .
ผมรักมัน ผมจะปกป้องมันสุดชีวิตเลย คอยดูสิ
พออาจารย์ปล่อยพักปุ๊บ เหนือก็ลากผมไปเข้าห้องน้ำทันที พีททำท่าจะลุกขึ้นเดินตาม แต่ทว่า . . โดนพวกไอ้ฟิล์มมิกภัทรขวางไว้ซะก่อน
แค่เห็นหน้าไอ้ฟิล์ม ไอ้พีทก็จอดแล้ว . .
สะใจเป็นบ้า . .
“มึงจะรีบไปไหนเนี่ย” ผมถาม ใช้เวลาไม่นานก็ถึงห้องน้ำ ห้องที่ไอ้พีทมันจะทำอะไรผมเมื่อวานนั่นแหละ
เหนือดึงมือผมเข้าไปในห้องที่มีชักโครก แล้วก็ปิดประตูลงกลอน
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว เหนือมันก็โผเข้ามากอดผมไว้อย่างแนบแน่น
. . หึ คิดเหมือนกันเลยสินะ
ผมกอดมันตอบ เรากอดกันเนิ่นนาน ส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดให้กันและกันได้รับรู้โดยผ่านการสัมผัส เหนือจับหัวผมแล้วหอม ท่าทางโล่งอกเอาเรื่องที่ได้ทำแบบนี้ (แหมะ ถ้าผมเอื้อมถึงหัวมัน ผมก็คงทำแบบเดียวกัน) จนกระทั่งมันจับหน้าผมขึ้นมาเพื่อจูบ
ผมตื่นเต้นทุกครั้งกับการจูบของมัน . .
แต่ครั้งนี้ดูเหมือนมันจะโหยหามากไปสักหน่อยนะ
ผมก็ไม่ต่างจากมันหรอก
“ขอโทษ”เมื่อผละออก เหนือก็พูดกับผมด้วยคำนี้ทันที
ผมรู้ทันทีว่าเรื่องอะไร . .
“ไม่ใช่ความผิดมึง”
“แต่ . .”
“มึงเรียนอยู่ตั้งไกล มึงจะดูแลกูตลอดเวลาได้ไง”
“แต่ . .”
“กูผิดเอง” ผมจับใบหน้าที่หมองไปด้วยความกังวลของมัน “กูผิดที่กูไม่ดูแลตัวเองดีๆ เพื่อมึง”
“คิน . .”
“จะไม่เกิดขึ้นอีก”
“เหนืออยากฆ่ามัน อยากยำมันด้วยส้นตีนคู่นี้ แม่ง . . เหี้ยชิบ เรียนเสร็จก็ฆ่ามันเลยได้มั้ย”
ชิบละ . . โคตรโหดเลยไอ้หล่อ
“ไม่ได้หรอก”
“ทำไมล่ะ”
“มึงติดคุกแล้วกูจะทำยังไง” ผมคิดหนักจริงๆนะเนี่ย
“จะบ้าเหรอ ไม่ได้ฆ่าจริงๆ แค่สั่งสอน”
“กูก็นึก - -”
เหนือโผเข้ามาจูบผมอีกครั้ง และแน่นอนด้วยเรื่องที่เกิดกับเรามากมายขนาดนี้ ความต้องการก็มักจะมีขึ้นมาเป็นทวีคูณ
เหนือจูบผมทั่วทั้งใบหน้า ในขณะที่ผมส่งเสียงเป็นระยะ เพราะสะดุ้งกับสัมผัสของมัน ให้ตายสิ . . ทำไมต้องเคลิ้มกับความมือไวใจเร็วของมันด้วยนะ
มันจับชุดนักศึกษาของผมปลดกระดุมออก . .
คิสมาร์กที่ไอ้ทุเรศนั่นฝากเอาไว้ . .
“สัดเอ๊ย”
ปัง! เหนือทุบประตูห้องน้ำเสียงดัง
“คินครับ . . กูขออะไรอย่างนึง”
“ฮะ?”
“เหนือขอทำ . . ล้างรอยที่มันทำเอาไว้ได้มั้ย”
“เอ่อ . . เฮ้ อีกสิบนาทีก็เรียนต่อแล้วนะ อ๊ะ!” ผมทักท้วงทั้งๆที่โดนมันไซร้ซอกคอเป็นที่เรียบร้อย
“ไม่เป็นไร”
ชิบหายละ
เสียงมันกระเส่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นี่อย่าบอกนะ ว่า . .
“เฮ้ยยยยยยยยยย” ผมร้องเสียงหลง
“เหนือเสร็จทัน”
นั่นไง . .
ไอ้พีทนั่น มันยังมิได้เอาไอ้นั่นยัดเข้ามา . .
เหมือนกับตอนที่มึงกำลังจะทำในตอนนี้ซักหน่อย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
TO BE CONTINUED . . :bye2:
-
อร๊ายยยย กรี๊ดกับตอนท้ายมากๆค่า :z1:
อยากไปแอบดูจังเลยเว้ยเห้ยยยยยย
อุปสรรคชิ้นโตไม่ยอมเลยแหะ :z3:
เหนือกับคินสู้ๆ
เกลียดไอ้พีท สะใจจริงๆโดนถีบยอดหน้า :laugh:
บวกหนึ่งนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
เครียด คุณยายน่าจะรู้ด้วยนะว่าคนข้างตัวเนี่ย มันปล้ำหลานตัวเองอยู่
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชอบอ่ะ
เด็ดมากอ่ะเหนือ ><
สู้ต่อไปนะเหนือคิน อยากยำไอ้พีทด้วยคน ชิ
-
ฮาตอนจบนี่แหละ
ไอ่เหนือมันเนียนมาก
-
คุณยายขาาาา น้องพีทเด็กทุนคุณยายน่ะผิดปกติยิ่งกว่าเหนือกับคินตาเป็นร้อยเท่าเลยค่า
จริงๆคุณยายแอบฮานะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ป.ล. อยากเห็นเหนือนทีเวอร์ชั่นคุณหมอจังงงงงง :impress2:
-
สปีดทัน!!!
-
:-[ ทำอาไรกันในห้องน้ำอะ อยากดู เอ๊ย อยากรู้นะ ไอ้พีทมันหน้าหมั่นไส้จริงๆ น่าจะโดนสัก10ตีนรุม คุณยายเข้าใจคินหน่อยเถอะ :เฮ้อ:
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ
เสร็จเหนือ
ก็แบบว่าเหนือกว่าไง
(/อะไรของมัน)
5555555555
-
เหนือเนียนมาก ลบรอยยิ่งกว่าพีทอีก
-
คุณยายอย่าใจร้ายมากนะคะ :impress2: ไม่อยากกินมาม่าหลายตอน อิอิ
-
เหมือนจะเครียด แต่มันยังไม่เครียด เพราะพี่คินตามันบ้า 555555555555
เออเว้ยยยยยยยยยย สู้ๆๆๆๆไปด้วยกันนแบบนี้ล่ะ ทั้งสองคน
แต่อย่าให้พ่อแม่เหนือมาร่วมด้วยช่วยกันกับยายละกันนะ
เดี๋ยวมันจะไปกันใหญ่
เหนือนทีคะ สิบนาที ทันจริงดิ 0_0 55555555555555555
-
o13 คินเยี่ยมมาก สู้ให้สมกับกว่าที่จะได้เหนือนทีมาครอง
ส่วนเหนือนที ก็สุดยอดแฟน จับมือไปด้วยกัน :กอด1: (แต่แกโครตเนียนเลยหว่ะ กร๊ากกกก ตั้งแต่ได้เนี่ย หื่นไม่เลือกสถานที่เลยน่ะ)
-
เหนือนที!!!!!!
-
ขนาดกำลังมีเรื่องเครียด ๆ เหนือยังสามารถหื่นได้อีก
ว่าแต่ทำไมคินไม่บอกยายล่ะว่าพีทมันก็หวังฟันคินอยู่เหมือนกันนะ
-
เหนือ คิน สู้ๆๆๆ
-
เอาใจช่วยเหนือและคินตา ยายจะโหดไปถึงไหนเนี่ย เริ่มไม่ชอบแล้วนะ
-
พีทมันเลวมากกกก
เหนือคินสู้ๆๆต่อไป
-
เรียนๆกันไปหนุ่ม เรื่องยายเดี๋ยวจัดการให้ แค่ยาถ่ายก็ไปไหนไม่รอดแล้ว :m20: :m20: :m20: :m20:
-
เจมส์มาช่วยคินด้วย :fire:
-
ตอนแรกเหนือมาโคดพระเอกอ่ะ แต่ตอนท้ายทำไมมันหื่นขนาดนี้ฟะ!!!! :oo1:
-
พออ่านตอนนี้แล้ว....
ศาลขอยกฟ้องนายเหนือนทีทุกข้อหา
ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนที่แล้วที่คนอ่านเคยเกลียดแก
เคยหมั่นไส้ แถมยุไม่ให้คินน้อยยอมแกง่ายๆ
แค่เจอช๊อตที่แกถีบหน้าไอ้เหี้ยพีทเข้าไป
ทุกข้อเรายกให้ประโยชน์แก่(อดีต)จำเลยไปด้วยความเต็มใจ
o13
แล้วก็ไม่อยากจะด่าคุณยายนะ
แก่จนหัวหงอกทั้งหัวแล้วต้องไปย้อมแดงมาขนาดนี้
เป็นเจ้าคนนายคนปกครองบริวารเป็นร้อยคนแบบนี้
ยังไม่รู้จักใช้ใจมองแทนตาที่ฝ้าฟางของตัวเองมั่งเหรอ
เอาแต่มองอะไรภายนอกว่าไอ้คนที่ดูเรียบร้อยอย่างไอ้เหี้ยพีท
มันดี มันน่ารัก แต่ไม่ได้รู้เลยว่ามันทำอัปปรีย์ จัญไรอะไรกับน้องคินน้อยบ้าง
แบบนี้เค้าเรียกแก่กระโหลกกะลานะยายแก่
คินน้อยของแม่(ยก)สู้ๆนะ อย่ายอมแพ้
:กอด1:
ปลล.อิเหนือ 10 นาทีคือฉายาใหม่ของแก
:z1: :laugh:
-
สมัครสมานสามัคคีกันดีจัง อิอิ
ขอให้พีทได้บทเรียนสักทีเท้อออออออ อีกสักดอกนะ 5555
-
เหนือเนียนมากอะ ฮ่าๆๆ
อยากรู้ว่าถ้ายายของคินรู้ว่าพีทมันทำอะไรกับคินไว้นะ จะเป็นยังไง หึๆ
-
พี่เหนือแน่มาก o13
-
พีท นายไม่ได้บอกยายของคินหรอว่า นายจะปล้ำหลานเค้าน่ะห๊ะ!!
เอายายกะพีทออกไปไกลๆเลยนะ!! :m31:
อยากให้ผ่านช่วงนี้ไปเร็วๆจัง
( ปล.ในห้องน้ำอ่ะค่ะ ทำไมไม่ลงต่ออ่ะคะ!! :o8: )
-
กรี๊ดดดด เหนือเนียนมากกกก :-[
อยากหั้ยคุณยายของคิน เข้าจัย เหนือกะคิน เร็วๆๆๆ
-
ห้องน้ำอยู่ไหน ช่วยบอกทางด้วยจร้าาาาาจะได้ :m7: ไป :m22:
ว่าแต่...เร็วไปมั้ยเหนือ?? :haun5:
-
ยาย ก็ ยายเฮอะ นายเหนือ สู้ๆ 555
-
เหนือนายแน่มากเราชอบ :sad4:
-
อยากให้ยายรู้จัง ว่าไอ้พีทมันทำอะไรไว้กับคินบ้าง :m16:
-
เหนือนที นายจะเนียนเกินไปละนะ
แต่เนียนแบบนี้เค้าชอบอ่ะ ทำบ่อยๆนะ
หุหุ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
เขินนน
ทำไมเหนือต้องทำให้คินเขินทุกที
คนอ่านละลยตามคินแล้วว >//<
:-[ :o8: :impress2:
-
อื้ม ยังไม่หายหมั่นไส้พีทเลยอ่ะ น่าจะโดนหนักกว่านี้
ยายนี่ยังไงน้า สืบเรื่องเหนือกับหลานได้ แต่ไม่รู้ว่าหลานโดนพีททำอะไรบ้าง เชอะ o18
เหนือกับคินหนีตามกันไปเลย พอมีลูกด้วยกันแล้วค่อยมากราบขอขมา (อิอิ ไม่ใช่และ เพ้อเจ้อไปหน่อย 55+)
-
ฮาตอนท้าย :-[ 10 นาทีเองนะ
-
ดีจังที่คินตาสู้ตายๆ :กอด1:
คุณยายอ่ะไม่รู้ซะละว่าไอ้พีทมันหน้าไหว้หลังหลอก ชิชะ :m16:
เหนือนทีฆ่ามันเลยลูก แต่ตอนสุดท้ายเนี่ย :z1:
:pig4: นะคะ
-
เหนืออย่ายอมแพ้ สู้สู้ o13 o13 o13
-
ขนาดอยู่ในช่วงดราม่า ตาเหนือก็ยัง..... :o8:
อุ้ยตาย เขินมาก 555555555555555555555
-
สนุกดีค่ะ ตอนเริ่มจะต้มมาม่ากินแล้ว
สู้ๆนะ เหนือ+คิน :L2:
-
ตามอ่านทันแระ ชอบอ่ะ เป็นเรื่องที่สนุกชิวๆดี ชอบแบบนายเอกตามจีบนี่แหละดี เพราะว่าพอจีบติดนะตัวเอกเอกจะหลง หวงมากเป็นพิเศษ อิอิ แต่ช่วงหลังนี่เริ่มเครียด แต่เราว่าฝั่งพ่อแม่เหนือน่าจะดราม่ากว่านะ สรุปชอบ น่ารักดี ฉากNCฮามากกตรงดับไฟนี่แหละ 5555 คิดได้ๆๆ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
คินกับเหนือ สู้ๆ มันต้องอย่างนี้เซ่ อย่าไปยอมแพ้ !!
พระเอกนายเอกมันต้องสู้ๆ อย่าไปเฟล วิ่งชนลูกเดียว อ๊ากกก
มันส์ จะเอาอะไรไปสู้กับคุณยายจอมเฮี้ยบคนนี้ฟร่ะ ลุ้นๆ
อย่างน้อยก็ยังหนีมาใกล้ชิดกันได้ โฮกกก เนียนมานั่งเรียนกะที่รักเชียวน๊าา
สิบนาทีก็ยังมีเวลามากอดกันได้อ่ะเน๊อะ ฮ่าๆ เหนือสุดยอดดดด >///<
:กอด1:
-
ขนาดดราม่าก็ยังแอบหวานได้ :-[ อิอิ
ชอบคินกับเหนือที่สุด~ หวังให้คุณยายของคินใจอ่อนไวๆ น๊า
-
เป็นยังหล่ะ
แรงงง!!! กว่าอีก :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
เหนือจะเร็วไปมั๊ยเรื่องลบรอยเนี๊ย
ถึงจะมีอุปสรรคมากมายแต่เชื่อว่าคินกะเหนือต้องผ่านไปได้แน่นอน
รักคนเขียนค้า
-
เหนือร้อนแรงมาก
ในห้องน้ำข้างห้องเรียนระหว่างพัก
โอว ทำไปได้ :z1: :z1:
แล้วคุณยายทำไมไม่ทันสมัยเลยนะ
จะรอดไหมเนี่ย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:กอด1:
-
เหนือลากคอไอ้พีทให้ลุกขึ้นมาเพื่อถีบหน้า ขอย้ำ . . ถีบหน้า
จะมีพระเอกคนไหนได้ใจเท่าเหนือนทีอีกมั้ยเนี่ยยยยยยยย *รัวกรี้ดดด*
แค่เห็นหน้าไอ้ฟิล์ม ไอ้พีทก็จอดแล้ว . .
จัดให้พีทอีกซักยกเป็นไงฟิลม์ ดูเหมือนบางคนมันโง่ที่ไม่รู้จักเจ็บแล้วจำ
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว เหนือมันก็โผเข้ามากอดผมไว้อย่างแนบแน่น
. . หึ คิดเหมือนกันเลยสินะ
ผมกอดมันตอบ เรากอดกันเนิ่นนาน ส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดให้กันและกันได้รับรู้โดยผ่านการสัมผัส เหนือจับหัวผมแล้วหอม ท่าทางโล่งอกเอาเรื่องที่ได้ทำแบบนี้ (แหมะ ถ้าผมเอื้อมถึงหัวมัน ผมก็คงทำแบบเดียวกัน) จนกระทั่งมันจับหน้าผมขึ้นมาเพื่อจูบ
ฟินมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!! มันใช่เลยใจตรงกัน
:กอด1: ไฟท์ติ้งงงง :กอด1:
-
เหนือนที ให้สามคำ "นาย เเน่ มาก" o13
-
ตอนนี้เหนือ เท่มากเลย o13 o13
ถึงจะมีอุปสรรค แต่่ก็ยังคงความ. . . ไว้ได้ นายเยี่ยมมากเลย นายเหนือนที
พีท แกน่าจะโดย :z6: :z6: หนักๆ
-
เหนือกว่าจริง ๆ
-
เชียร์เหนือกะคินสุดใจขาดดิ้นอ่ะ 5555555
คุณยายกับพีทไหวป่ะเนี่ย เหอะๆ คุณยายรู้ยังว่าพีททำไรกับคินไปบ้าง
-
สู้ ๆ นะเหนือและคิน
-
อิคุณเหนือ หื่นเสมอต้นเสมอปลาย มากกกก
ปล. คุณยายควรพิจารณาการเลี้ยงลูกเลี้ยงหลานตัวเองได้แล้วนะคะ
แม่คิน ล้มเหลว ไปคนนึงแล้ว อยากให้คินเป็นแบบแม่หรอ?
-
บอกเรื่องพีทกะยายเล้ยยยยย
-
สะ สะ สะ สุดยอดดดดดดดดดดเลยเหนือคินตา สู้โว้ยยยยยยยยยยยย!!!! :oo1: o13
-
เป็นกำลังใจให้เหนือคิน เชื่อสิสักวันยายต้องเข้าใจ
แต่ไม่เข้าใจ หนีตามกันแม่งเลย :laugh:
นี่ยังแค่ยายคินนะ ไหนจะต้องเจอด้านพ่อแม่เหนืออีก เหนื่อยแทน
-
พี่เหนืออออออ 55555+ น่ารักจังเลยยอะ >< ชอบมากกกเลยค้าบบ
พี่คินก็ ตอนนี้ไม่รู้ทำไมรักพี่คินจัง ^^ รักมาก ๆ เลยน้า ^3^
-
:กอด1: :กอด1:
-
ค้าง
ค้างค่ะค้างงงงงงง ที่สวดดดดด
ต่อๆๆๆๆ
-
ปล. ว่าแล้ว อิพีท อิสายลับจับคินเหนือ
แอร๊ยย ไม่รุจะหาคำไหนมาด่าา
-
เหนือสุดยอดมากๆ ซึ้งโคตรๆ อ่ะ
ถูกใจให้เป็ดไปเลยครับ o13
สู้เค้านะ ทั้งสองคนเลย
-
บอกได้คำเดียว
ไอ้เอี้ยพีทแม่งโรคจิตสัด :angry2:
สะใจมากเหนือ เราก็อยากถีบหน้ามันด้วยคน
นี่ถ้าไม่ได้ฟิล์มคินจะเป็นอะไรรึเปล่าไม่รู้
ยายคินนี่ก็จริงๆเลย ไม่รู้ธาตุแท้ของคนของตัวเอง
ถ้ารู้จะยกยอปอปั้นอย่างนี้อีกไหม
อ่านแล้วแค้น สู้ๆนะเหนือคิน
รออ่านตอนต่อไปจ้าาาาาา
-
เหนือสุดยอดดดดด
o13
-
เหนือ แม่มทั้งหล่อ ทั้งเท่ห์ ทั้งหื่นจริง ๆ
อยากกระทืบไอ้พีทด้วยคน
-
เหนือแกดราม่าอยู่
ไม่ใช่เหรอยังจะหื่น
ได้อีกนะ :z1:
บวกเป็ด
-
34
ผมนั่งอยู่ในรถคินตา บนที่นั่งข้างๆคนขับ โดยมีคินนั่งอยู่ข้างๆ มันนั่งนิ่งๆเล่นอะไรก็ไม่รู้ในโทรศัพท์ ขณะที่ผมกำลังจับผมคินตาอย่างอ่อนโยน ผมจ้องมองมันมานานมากแล้วโดยที่มันไม่รู้ตัวเลย
“เฮอะ ทำไมเราต้องมานั่งคุยกันบนนี้ด้วยเนี่ย” คินบ่นอุบ
“กูรู้สึกได้ตั้งแต่แยกจากมึงที่สนามบินแล้วว่ามีคนตามกูไปทุกหนทุกแห่ง” ผมเล่าให้มันฟัง ชิบหาย . . ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำผิดอย่างมหันต์
“ว่าไงนะ!”
ผมไม่น่าเล่าให้มันฟังเลย
“เอ่อ บางทีกูอาจจะคิดไปเองก็ได้”
“ไม่อ่ะ มึงพูดถูก” คินตาทึ้งผมตัวเอง “อ๊ากกกกก กูไม่คิดว่ายายกูจะทำกับกูแบบนี้”
“…”
“ก็แบบ . . มีคนมาสะกดรอยตาม จับตามอง และก็บังคับจิตใจกูเรื่องมึง กูรู้สึกแย่ว่ะ ที่ผ่านมายายไม่เคยขัดใจกูเลยนะ!”
“ไม่มีเรื่องไหนเป็นอย่างที่ใจเราต้องการทุกเรื่องหรอก” ผมปลอบคินอย่างใจเย็น
“กูไม่รู้สึกเลยว่าที่เราคบกันน่ะมันเป็นสิ่งที่ผิด” คินตาระบาย “กูชอบผู้หญิงนะเว้ย แต่มึงน่ะ . . กูรัก และกูก็รักอย่างที่ เอ่อ - - (หันซ้ายหันขวาราวกับกำลังคิด) ปู่ชิวรักเมีย สีซอให้เมียฟังทั้งๆที่เมียตายไปแล้วอ่ะ จริงๆนะ ถ้ามึงตายและกูสีซอเป็นกูก็จะทำ คือ คือกูรักมึงแบบนั้นอ่ะ”
ผมขมวดคิ้ว มองหน้าคินตาแบบโคตรงง
ตกลงกูซึ้งดีมั้ยเนี่ย ?
“เอาเถอะ” คินกระแอม “ช่างยายสิ ยายบังคับเรื่องคณะที่กูจะเรียนไม่ได้ เรื่องนี้ยายก็ต้องบังคับกูไม่ได้เหมือนกัน”
ผมถอนหายใจ
“เป็นอะไร” คินตาหันขวับมาหาผม
“เปล่า”
“กูเป็นห่วงมึง” คินจับหน้าผมให้หันไปสบตากลมๆของมัน ผมตกใจเพราะมันโคตรจะโคลสอัพ ผมเห็นรูขุมขนเล็กๆบนหน้าเรียวๆนั่น แฟนใครวะ หน้าแม่งโคตรใสอ่ะ “ไอ้พวกที่สะกดรอยตามมึง กูว่าการ์ดยายกูแน่”
“ไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหน”
“อืม กูเชื่อว่ามึงจัดการการ์ดพวกนั้นได้ แต่มันมีหลายคนไง กู ..”
“ถ้าจะเจ็บตัวน่ะเหรอ หึ ไม่หวั่นอยู่แล้ว” ผมพูดให้คินสบายใจ
“แต่ - - กูไม่อยากเห็นมึงเจ็บตัว” สีหน้าที่เป็นกังวลของคินทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้ . . ก็มันห่วงผมซะขนาดนี้ จะไม่ให้ผมดีใจได้ยังไงล่ะ
“ถ้ามันจะทำให้เรารักกันได้ล่ะก็ . . ปางตายกูก็ยอม” ท้ายประโยคผมกระซิบแผ่วใส่หูซ้ายของคิน ไม่นานนักรอยแดงเป็นปื้นก็ขึ้นมาบนแก้มเล็กๆนั่น พร้อมๆกับการก้มหน้างุดหลบตาผมเสียยกใหญ่
น่ารัก . .
“ทำไมต้องทำเสียงอย่างงั้นด้วย” คินอู้อี้
“ยังไงอ่ะ”
“ก็แบบ . . สั่นๆงี้ เบาๆงี้”
“หืม กูทำอย่างงั้นเหรอ”
“เหมือนมึงหื่น”
“เปล่านะ. .”
“ไม่รู้ แต่มึงทำให้กูรู้สึกอย่างนั้นนี่”
“งั้นเหรอ . .” ผมคว้าใบหน้าของไอ้ตากลมของผมเข้ามาใกล้ แล้วก็กระซิบแผ่วอีกครั้งหนึ่งอย่างแกล้งๆ “บนรถ . . เอามั้ย”
“ไอ้เหี้ย!” ผลั่ก! โอยยยยย โดนเต็มๆเลยกู คินผลักหน้าผมออกไปจนชนกับเบาะรถรองศีรษะ “ไอ้หื่น ไอ้บ้ากาม ไอ้ .. ไม่รู้โว้ย! ที่มึงทำในห้องน้ำกูยังไม่หายเจ็บเลยนะ”
“ล้อเล่นเฉยๆไง” ผมยิ้มกริ่ม
“ทีหลังมึงถนอมกูบ้างนะ กูขอร้อง” คินเอามือแปะหน้าผากราวกับคิดเรื่องนี้มานานแสนนานแล้ว
“อ้าว ที่ผ่านมาเหนือทำเบาที่สุดแล้วนะ” ชิบหายละ ทำให้ผมทำให้แฟนผมรู้สึกอย่างนั้นกับผมล่ะ นี่มันไม่ถูกต้องนี่หว่า ผมคว้าตัวคินเข้ามาหาแล้วก็หอมฟอดใหญ่ พลางกอดเอวเอาไว้ไม่ห่าง
“ไม่จริงอ่ะ”
“งั้นวันหลังไม่ทำแล้ว” ผมกระซิบใส่หูคิน
“เอ่อ - - มึงก็คงจะทำเบา แต่ . .” ทำไมคินต้องหันหน้าไปทางอื่นด้วยวะ ผมมองไม่ถนัดเลย
“แต่อะไรครับ”
“ของมึงน่ะ แม่งใหญ่เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” คินทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตอนพูด แต่ก็ไม่วายหน้าแดงเป็นปื้นอยู่ดี
ผมหลุดหัวเราะออกมาจนได้ . .
“จริงอ่ะ ชอบมั้ยล่ะ”
“ . . ไม่รู้!!!!!”
“ฮ่าๆๆๆ โอ๋ๆๆๆๆ” ผมกอดรัดตัวคินให้เข้ามาหาผมใกล้เข้าไปอีก ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งหอม คนอะไร “วันหลังไม่ทำแล้ว สัญญา”
“…”
“เงียบทำไมครับ” งงเลยกู ผมนึกว่าคินไม่อยากให้ทำผมเลยบอกไปอย่างงั้นไง นี่เงียบมาประมาณ 15 วิได้ ทำให้ผมรู้สึกถึงความผิดปกติ
“มึง อัม อ้อ ไอ้”
“ฮะ” ผมจับหน้าคินให้หันมามองผม คินหลับตาปี๋แล้วก็ผลักมือผมออก ดูเหมือนจะเขินมากที่สุดในสามโลก
“ไอ้บ้า หูมึงตึง!”
“ก็มันฟังไม่รู้เรื่องจริงๆอ่ะ”
“กูจะบอกว่า . .” คราวนี้พูดชัดขึ้นเป็นกอง “มึงทำก็ได้”
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“น่ารักว่ะ แฟนใครเนี่ย!!!” ผมทั้งหอมทั้งจูบเลยครับคราวนี้
“หึ ดีใจใหญ่เชียว ไอ้บ้า ไม่ต้องไซร้โว้ย” คินขัดขืนผมแต่ก็อ่อนแรงสู้ผมไม่ได้อยู่ดี น้ำเสียงคินประชดประชันสุดฤทธิ์
“ไม่ได้ดีใจที่คินให้ทำ แต่ . . แฟนเหนือแม่งอย่างน่ารักอ่ะ! โคตรรักโคตรหลงเลยจริงๆ!” ผมพูดจากใจ ใครส่งไอ้นี่ให้มันมารักผมวะ ผมอยากขอบคุณเขาคนนั้นมากๆ ยิ่งมันเขิน ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าผมโชคดีจริงๆที่ได้มันมาเป็นแฟน
คนอะไร . . เขินได้น่าฟัดจิงๆ!
“ไม่ต้องมาหยอดเลยนะ” ถามจริงนี่คินผลักแล้วใช่ป่ะ ฮ่าๆๆ ไม่มีแรงสู้ผมเลย
“หยอดที่ไหน ก็ความจริงทั้งนั้น”
“ไอ้บ้า พอ มีคนเดินมา”
คินผละออกไปจากผม ในขณะที่ผมยังทำปากทำตากรุ้มกริ่มใส่มันไม่สร่าง จนมันขู่จะชกผมแล้วเนี่ย
อย่างนี้ค่อยมีกำลังใจที่จะสู้หน่อย . .
ผมมองคินที่บ่นขมุบขมิบด่าผมแล้วหยิบไอโฟนขึ้นมาเล่นแก้เก้อด้วยสายตาที่คุณๆก็น่าจะรู้ถึงความรู้สึกผม
ทำยังไงดีนะ . . คุณหญิงคีรติถึงจะชอบ(อนาคต)หลานเขยอย่างผมล่ะ ?
พอผมแยกจากคินตาปุ๊บ ผมก็โดนการ์ดของคุณหญิงท่านตามปั๊บราวกับเป็นปลิงติดกับหน้าแข้ง คินตาเองก็โดน นี่มันนิยายรักหรือนิยายแอคชั่นบู๊ล้างผลาญ มีกงมีการ์ด มีคนสะกดรอย มีคนแอบถ่าย! เชื่อป่ะ เมื่อวานแค่ผมลงไปซื้อก๋วยจั๊บแถวหอมากิน ก็มีคนมาแชะ แชะ แชะ นี่กูไม่ใช่ดารานะโว้ย
“ไอ้สาดเหนือ จอดรถทิ้งไว้แล้วไปไหนมา แล้วที่สำคัญ - - รถหรูมาส่งถึงนี่เลยนะ บอกกู มึงไปไหนมา!!!!” ไอ้ตัวเล็กเต้นเร่าๆอยู่ตรงหน้าผม ไอ้ยิมเจ้าเก่า
ผมดึงเสื้อออกมานอกกางเกง คลายเข็มขัด ปลดกระดุมออกสองเม็ดเพราะแม่งโคตรร้อน
“เกิดบ้าอะไรขึ้น เสือกจะแต่งเนี้ยบวันนี้” ไอ้โจ๊กโผล่หัวขึ้นมาถาม
“ไปหาคินมา”
“อ๋อ ไปหาเมียมานี่เอง ชิ พวกหลงเมีย” ไอ้โจ๊กเหน็บ พอพูดถึงคินแล้วไอ้พวกเพื่อนผมมันก็ส่งเสียงว่า น้องคินตา น้องคิน น้องคิน กันยกใหญ่ ไอ้พวกบ้า เรียนชั้นปีเดียวกันเสือกเรียกเค้าน้อง
“มึงก็หาสักคนสิ มึงจะได้เลิกมากัดกูสักที” โจ๊กมันกัดมาทีเหมือนมันอิจฉายังไงก็ไม่รู้ครับ . . ใช่สิมึง ก็แฟนกูน่ารักสัดๆนี่
“ฮะ? จริงอ่ะ” ทำไมเชี่ยโจ๊กมันต้องกระโดดลุกขึ้นมาเกาะแข้งเกาะขาผมหมับด้วยเนี่ย “งั้นมึงก็ช่วยกูหาหน่อยดิ ผู้หญิงกูเบื่อละกูอยากลองผู้ชายบ้าง ขอตัวไม่ค่อยเล็กเท่าไหร่ แต่หุ่นบางๆก็ดี สูงซักร้อยเจ็ดสิบกว่าๆก็ได้ เพราะกูก็ร้อยแปดสิบละ หน้าตาก็น่ารักๆหน่อย ตากลมๆ คิ้วเข้มๆ ปากอิ่มๆ เวลายิ้มเหมือนโลกสดใส เวลาน่าบูดแม่งก็ยังน่ามอง ..”
ผมไม่น่าหลวมตัวฟังที่มันพูดเลย
ตบหัวมันทันที เสียงดังแป๊ะ!
“นั่นเมียกูชัดๆ”
“โด่ว ไอ้สาดดดดดดด ก็น้องคินตาของมึงอ่ะระดับเกรดเอ เพอร์เฟคสุดๆแล้วนี่หว่า ใครเห็นใครก็อยากด้ายยยยยยยยยยยยย”
แป๊ะ!
“โอ้ยยยยยย!!!”
“จะไปเอาหมาที่ไหนก็ไป แต่คนนี้ขอยังไงกูก็ไม่ให้”
“ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว” เสียงเพื่อนแม่งล้อดังลั่นใต้ตึกคณะเลยครับ
“หึหึ กับหงส์ไม่เห็นจะเป็นถึงขนาดนี้” บาสยิ้มเผล่
“ก็ใครเค้าจะรักกูได้ขนาดนี้ล่ะ” ผมพูดไปยิ้มไป
“เออพูดถึงเรื่องนี้” จิวพูดบ้าง “มีคนมาถามเรื่องมึงกับน้องคินตาเยอะแยะเลยกับคนในคณะเรา”
“อิเมลินเอามาบอก” ยิมเสริม “ซึ่งแน่นอน ข่าวจากเมลินมันต้องจริงมากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว” ยังจำตุ๊ดประจำสาขาผมได้มั้ยครับ ?
“ไม่ถามสิแปลก” ผมยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“มึงกำลังจะเป็นอย่างในละครใช่ป่ะ!” โวยวายอย่างนี้มีไอ้ยิมคนเดียว นิสัยแม่งเหมือนเด็ก “ที่แบบแม่ยายไม่ชอบงี้ ก็เลยส่งคนมาสืบ มาจับตัวไป มารุมอัด บอกเลิกยุ่งกับลูกสาวเค้าซะทีไรงี้ เฮ้ยยยยย ชัวร์เลย!”
“น้องคินตาเป็นถึงทายาทโภคินทร์พิพัฒน์ กูว่านะ ทางบ้านเค้าสั่งฆ่ามึงได้เลยด้วยซ้ำ” ไอ้จิว
“อืมมมม ฆ่าไอ้เชี่ยเหนือทิ้งก็ดีนะ กูจะได้หล่อที่สุดในกลุ่ม” ไอ้โจ๊ก ซึ่งภายหลังโดนเพื่อนตบหัวมันทั้งกลุ่ม
“ใช่เวลาเล่นมั้ยเนี่ย หา” จิวกัดโจ๊ก “เอาจริงๆนะเว้ย พวกกูคุยกันแล้วก่อนมึงมา พวกกูเป็นห่วงมึง”
ผมสบตากับเพื่อนทั้งกลุ่มที่มองมา พวกมันห่วงผมจริงๆอย่างที่มันบอกนั่นแหละ . .
. . เมามาด้วยกันก็นับไม่ถ้วน แอบซึ้งเหมือนกันนะเนี่ย
“กูไม่เป็นไร” ผมยิ้มให้พวกมันโล่งอก
“ตอนนี้ยัง แต่ถ้ากำลังจะเป็น หรือเป็นไปแล้ว หรืออะไรก็แล้วแต่ . . พวกกูช่วยมึงได้เสมอนะเว้ย”
“หึ กูรู้” ผมตบบ่าไอ้จิวคนพูด
“สู้ๆนะเว้ย” ยิมส่งกำลังใจให้
“ชอบคุณหนูก็งี้” บาส
“อย่าท้อแท้ล่ะ” จิว
“ถ้ามึงเริ่มไม่ไหว คนนี้กูขอ” ไอ้เชี่ยโจ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แป๊ะ แป๊ะ แป๊ะ ผมตบรัวใส่หัวมันให้มันเลิกเล่นเสียที!
“เชี่ยเหนือออออ กูเล่นนิดๆหน่อยๆไม่ได้อ่อวะ!!!! กูฉี่รดที่นอนแน่ๆเลยคืนนี้!!!”
“แค่เล่นก็ไม่ได้ ไอ้เหี้ย”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว”
ขณะเดียวกันที่บ้านของคินตา . .หญิงสาวแรกรุ่นกำลังนั่งเกร็งต่อหน้าซีอีโอสูงสุดของโภคินทร์พิพัฒน์ ก็จะไม่ให้เกร็งได้ยังไง ก็ผู้สูงวัยกว่าเล่นจ้องเธอเขม็งอย่างนั้น
“เธอบอกว่าเธอชื่อ . .” ดวงตาเฉี่ยวตวัดมองไปที่ข้อมูลในมือ
“…”
“พร้อมพักตร์”
“ค่ะ” พร้อมกลืนน้ำลาย
“มีคนของชั้นไปถามเธอเรื่องนาย . . เอ่อ ให้ตายสิ ชั้นไม่อยากจะพูดชื่อนี้ นายเหนือ แล้วเธอก็ต้องการที่จะพบชั้น ใช่มั้ย”
“ชะ ใช่ค่ะ”
“เธอมีอะไรจะพูดกับชั้นงั้นรึ”
“เอ่อ . . หนู หนูคิดว่าหนูสามารถแยกเหนือออกมาจากหลานของคุณได้” พร้อมพูดเสียงเบา เธอยังติดตามเรื่องเหนือไม่ห่าง พักหลังๆเธอจึงรู้จากเพื่อนๆในคณะวิศวะเองก็เหนือนทีคบกับผู้ชายไปเสียแล้ว ซึ่งก็คือคินตา - - ที่เธอเองก็ไม่ค่อยจะชอบขี้หน้ามาตั้งแต่แรกเริ่มเดิมที . .
เพราะสายตาที่คินตามองไปหาเหนือ เหมือนกับสายตาที่เธอมองไปที่เหนือแทบจะไม่มีอะไรแตกต่าง
มันมี . . ความรักเอ่อล้นเหมือนกัน เธอดูออก
แน่นอนเมื่อเธอเริ่มทนฟังเรื่องราวของเหนือซึ่งเป็นคนดังของคณะไม่ได้ เธอจึงต้องเริ่มทำอะไรสักอย่าง
และโอกาสก็ลอยมาหาเธอ . .
“น่าสนใจ” คุณหญิงคีรติพูดขึ้นทันที “แล้วเธอจะทำยังไง”
“หนูอาจจะต้อง . .” เธอดูเขินอายยิ่งนักที่จะพูด แต่ก็ส่งสายตามีความหมายไปให้ผู้สูงวัยได้เข้าใจตรงกัน
“อืมมมม ชั้นต้องจ่ายเพื่อที่จะให้เธอเสีย .. เอ่อ ”
“คุณไม่ต้องจ่ายให้หนูค่ะ!!”
“เอ๊ะ” คุณหญิงคีรติเดาผิดไป นึกว่าเด็กสาวนางนี้จะต้องการเงินซะอีก
“คุณแค่ . . เปิดโอกาสให้หนู”
“…” คุณหญิงคีรติเลิกคิ้วราวกับมีคำถาม
“เหนือนทีเป็นคนดีค่ะ” พร้อมเริ่มเล่าเหตุผลของเธอ “และเขาจะต้องรับผิดชอบแน่ . . ถ้าเขาทำกับหนู”
“…”
“หนูรู้จักเขาดี ไม่แน่ หนูอาจจะเป็นผู้หญิงวัยเดียวกันที่สนิทที่สุดของเขา”
“ชั้นสงสัยจัง” คุณหญิงถอนใจ “นายเหนือนทีนี่มีดีอะไรทำไมหลานชั้นและก็เธอ . . จะต้องไปสนใจ ไปรักอะไรมันมากขนาดนั้น”
“คุณคงไม่เข้าใจ” พร้อมเอ่ยเสียงแน่น “เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่จะมาช่วยหนูเวลาที่หนูต้องการ”
“เอาเถอะ” คุณหญิงตัดบท “งานชั้นยุ่ง เธอจะเริ่มแผนการณ์เมื่อไหร่ก็ติดต่อการ์ดชั้นมาละกัน”
“ค่ะ”
“กลับดีๆล่ะ” คุณหญิงพูดอย่างคนใจดีแต่ไม่แสดงออกเท่าไหร่ “แค่นั้น” เป็นการบอกลาให้พร้อมรีบออกไปจากห้อง
พร้อมกลืนน้ำลาย บางทีที่เธอคิดไว้อาจจะเป็นอย่างที่เธอต้องการ
“เอ่อ ขอถามอะไรหน่อยนะคะ”
ห้าสิบยังแจ๋วเงยหน้าขึ้นมามองเด็กสาว
“ว่าไง”
“คุณจะต้องจับเหนือกับหลานคุณแยกกันให้ได้นะคะ!”
“…” คุณหญิงหลุบตาลงต่ำ
“รับปากกับหนู!” ทำไมจู่ๆเด็กคนนี้ก็มีโทสะเกิดขึ้น “คุณต้องการทายาทมาบริหารกิจการโรงแรมของคุณไม่ใช่เหรอ แล้วเท่าที่หนูรู้คินตาก็เป็นทายาทคนสุดท้าย ยังไงคุณก็ต้องการให้เค้าแต่งงานมีลูก ใช่มั้ยคะ!!!”
“อย่า..” คุณหญิงเริ่มจะเหลืออด “ขึ้นเสียงกับชั้น . . เธอเลิศเลอมาจากไหน”
นั่นทำให้พร้อมสงบอาการลงมาได้
“หนูขอโทษ”
“ออกไป”
“ค่ะ”
พร้อมเดินหงอยออกจากบ้านของคินตา
ในห้องทำงานเฉพาะกิจที่เพิ่งเริ่มก่อตั้ง คุณหญิงเผลอจ้องมองรูปหลานชายในวอลเปเปอร์บนจอคอมพิวเตอร์ซึ่งเกิดจากความไม่ตั้งใจของลูกสาวของเธออย่างนึกสับสน . .
. . เธอไม่เคยขัดใจหลานเธอเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งที่ลูกสาวเธอทำกับเขา ก็ทำให้เขาเจ็บปวดรวดร้าวมากพออยู่แล้ว . .
การไม่สนใจ เอาแต่เที่ยวตามผู้ชายอะไรนั่น . .
บนโต๊ะมีรูปจากนักสืบที่เธอได้จ้างวานเอาไว้ มันเป็นรูปในวันนี้ที่เพิ่งมาส่งสดๆร้อนๆ . .
ทำงานกันไว เพราะเธอจ้างแต่พวกมีคุณภาพ
ปรากฏรูปหลานชายของเธอ เคียงคู่กับเด็กหนุ่มตัวสูงที่เธอเองคิดตั้งแต่แวบแรกที่เจอว่ามันหล่อกว่าดาราเสียอีกน่ะ . .
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคินตา ไร้ซึ่งความกังวล ความเหนื่อยหน่าย และความผิดหวังที่พักหลังๆนี้เขามักจะส่งให้คุณหญิงบ่อยเสียเหลือเกิน
บางรูปคุณหญิงเห็นสายตาของหลานชายที่มองใบหน้าเด็กเหนือนั่น ดวงตาคู่นั้นเป็นประกาย มีความสุข
ไม่ต่างจากที่หมอนั่นมองหน้าหลานของเธอ
คุณหญิงอยากจะฟุบหน้าลงไปบนโต๊ะ . .
“คุณพ่อ” เธอรำพึงถึงคุณพ่อของเธอที่เสียไปเมื่อราวๆยี่สิบปีที่แล้ว “ลูกจะทำยังไงดี?”
ณ เวลานี้เธอสับสนเหลือเกิน . .
สตอกที่พิมพ์เก็บไว้หมดหน้าตัก T_T
พบกับตอนที่ 35 เมื่อผ่านพ้นหกหมื่นวิวค้า
เอ้านังฟ่อน สู้ตายจ้า!
-
:z13:
มาม่าชามนี้ยังไม่หมดหรอคะ
ดูเหมือนว่าคนเขียนจะมาเติมให้ด้วย!! :sad4:
ตอนนี้คุณยายเริ่มคิดแล้วสินะ
ก็หลานเค้ามีความสุขนี่
คราวนี้จะเลือกยังไงละคะคุณยาย!!
คนเขียนสู้ๆ :L2:
-
:z13:
ทำยังไงงั้นหรอคุณยาย ก็เปิดทางให้เค้ารักกันซะสิ
พวกหนูเชียร์ เหนือนทีกับคินตา มาตั้งนาน
แล้วยายเป็นใครวะ จะให้เค้ามาเลิกกันเนี้ย
เดี๋ยวปั๊ดดดด :beat: 5555+
แล้วอีนังพร้อมพักอะไรนั่นอะ มันเป็นใครรรรรรรรรร บังอาจนะยะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: คุณยาย อย่าทำอย่างนี้นะ คินจะเสียใจท่านกำลังจะทำร้ายคนที่ท่านรักนะ ยัยพร้อมเทอนี้ก้อหน้าด้านเกินไปแรว :serius2:
-
:serius2:ยัยพร้อมนี้มาจากไหนมาทำแบบนี้ คุณยายค่ะเห็นใจคินตาเถอะเห็นไมค่ะคินมีความสุขแค่ไหนที่ได้อยู่กับเหนือ
นังพร้อม :angry2: ขอไม่สุภาพหน่อยเถอะค่ะ แต่เหนือนทีคงไม่โง่ให้ยัยนั้นหลอกได้นะค่ะอยาก :beat: :z6:ทั้งยัยพร้อมกับอีตาพีทตกไปจากเรื่องนี้เลย :m31:
-
:beat: พร้อมมม
คุณยายจะทำอย่างไรดี.......ก็ให้รักกันสมใจหลานเลยยยยย :laugh:
เหนือคิน สู้ต่อไป !!!!!!!!
-
บนรถ!!!!...ก็น่าสนนะคินตาาาาาาาาาาา :oo1:
-
กรูว่าแล้ว
:z3:
อิพร้อมแม่งต้องมาป่วน
อินี่สวยสู้น้องคินน้อยไม่ได้
ยังจะมาแย่งผัวชาวบ้านเค้าอีก
:angry2:
ขัดใจว้อยยยยยยยยยยยยย
อิแก่กับอิชะนีจะรวมหัวกันกีดกันน้องคินน้อยกับอิเหนือแล้ว
เจมส์กลับมาช่วยลูกชายทีดิ๊
:m31:
-
คุณยายรักคินตาใช่ไหม
ถ้าใช่..
อะไรที่ทำให้คินตามีความสุข
ก็ปล่อยให้เค้าทำไปเถอะ :กอด1:
-
โธ่~ คุณยายตามใจมาตลอด ยอมตามใจอีกสักเรื่องเถอะน้า~
เค้ารักกันขนาดนี้ จะทำร้ายจิตใจหลานได้ลงคอเชียวเหรอ
ถ้าคินตาเสียใจ คนที่จะเจ็บปวดที่สุดก็คงไม่พ้นคุณยายอยู่ดี
แค่คุณยายกับพีทก็เกินพอแล้ว นี่ยังเพิ่มชะนีพร้อมมาอีกหนึ่ง
แผนการณ์ของหล่อนก็เสี่ยงต่อการทำให้คินตาเสียใจอย่างยิ่ง
คงต้องบอกให้ทั้งเหนือและคินรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีซะแล้ว
มีแต่คนจ้องจะกิน เอาเป็นว่าเอาใจช่วยทั้งสองคนให้สู้ๆนะจ๊ะ
เอาใจช่วยคนเขียนด้วยจ้า หกหมื่นๆๆๆๆๆ :a3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
เอาเป็ดไปหนึ่งตัว
-
เตรียมตัวรอมาม่า ชามหย๊ายยยยยยยย ใหญ่ !!! :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ทั้งพีทและพร้อม + คุณยาย ปัญหาเยอะเนอะ :เฮ้อ:
ยังไงเหนือก็พิชิตใจยายของคินตาได้อยู่แล้ว สู้ๆ :a1:
:pig4:
-
ที่จริงยายคินก้ดีนะ... คงคิดหนักน่าดู
แต่หลานมีความสุข แค่นี้ก้ดีแล้วนะคะ
อีกเรื่อง พร้อม ว่าแล้ววว มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ
ทำหน้าไม่ชอบคินมาตั้งนาน เหนืออย่าหลงกลเรยนะ TT
-
ทั้งๆที่คุณยายก็ดูออกว่า สายตาเวลาเค้ามองกันมีความสุขแค่ไหน เฮ้อออ
ต้องรอให้เด็กๆเค้าเจ็บปวดกันก่อนหรือไงเนี่ย
ผู้ใหญ่ไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา!!??
นังพร้อมมม!! ออกตัวแรงนะเธอ เห็นว่าเป็นผู้หญิงไม่อยากให้เสียใจมากไปกว่านี้
แต่ดูท่าควรที่จะโดนอะไรแรงๆ จะได้เจ็บๆจบๆ ใช่มั้ยเนี่ย รมณ์เสียอ่า
อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่โดนมาตรการเด็ดขาดอะไรเน๊อะ
ยังพอหลบมาเจอกันได้อยู่ ยังสวีทกันได้อยู่แม้แต่ในรถ ว่าแต่ จะชวนกันทำอะไรในรถอ่ะ ฮิ้วววว
เหนือเอ้ย หื่น เลือกที่บ้างเหอะ กร๊ากกกกกก คินก็เขินน่าร๊ากกน่าฟัดจริงๆนั่นล่ะ >///<
อย่ายอมแพ้น้าาา อย่าไปหลงยัยพร้อมนั่นด้วย นี่ก็อะไรคนเค้าไม่รักก็ตื้ออยู่ได้ ฮึ่ม
คุณยายก็ หัดเป็นคุณยายสมัยใหม่ได้แล้ววว ออกจะเปรี้ยวทันสมัย ออกจะขนาดนี้ ดันรับไม่ได้เฮ้ออ
คุณพ่อมาช่วยคุณลูกหน่อยเร้ววววว คุณแม่ก็หายเงียบบบ
ปล่อยสองหนุ่มสู้กันอยู่ลำพังสองคน เฮ้อออ คนอ่านเอาใจช่วยแล้วกัน
อ๊ากกกกกกกก ลุ้น รออ่านตอนต่อไปค่าา
คนแต่งสู้ๆน้าาาาา
:กอด1:
-
:angry2: :angry2:
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไปกันใหญ่แล้ว
แล้วอะไร ชะนีสมัยนี้ เอาตัวเข้าแลก เพื่อให้ผู้ชายรับผิดชอบ ได้แต่ตัวแล้วหัวใจไม่ได้ มันคุ้มแล้วเหรอ
-
เหนือ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยัยพร้อมพักมาทางไหน
กลับไปทางนั้นเลยนะ
นิสัย :m16:
บวกเป็ด
-
หมดสต็อก?! เจ็บปวดยิ่งกว่าเหนือโดนการ์ดซ้อม คินโดนพีทปล้ำอีกค่ะ
ไม่เป็นไรค่ะ รอได้ค่ะ (ฮือ ทำไมต้องมาหมดตอนเข้มข้นด้วยยยยยยย)
ตอนนี้เหนือดูแมนดีจริงๆ คิน...ลองไปสืบๆดิ๊ว่าเคยทำถุงยางแตกผู้หญิงท้องโดยไม่ตั้งใจมั่งมั้ยเผื่อฟลุ๊กได้หลานมาสักคน
-
ตามมาอ่านรวดเดียวจบ
สนุกมว๊ากกกกก ชอบจังเลยค่า ทั้งคินตาและเหนือนที น่ารักน่าหลง โมเอ้ที่สุดดด! :impress2:
แต่จากนี้ไปคงมีอุปสรรคอีกเยอะแน่ๆ ไหนจะยาย ไหนจะพ่อแม่เหนืออีก เฮ้ออ
แต่ยังไงๆเรื่องนี้ก็ต้องจบแฮปปี้สิ ทั้งคู่ต้องผ่านมันไปด้วยกันได้แน่นอน!
แล้วอิพร้อมพักตร์ไรนั่นอีก คิดจะเผด็จศึกเหนือเรอะ ไม่น๊าา พี่คนเขียนช่วยเอาอีนี่ไปลงชักโครกที! :z3:
ยังไงก็ตาม เรื่องนี้เราชอบ ถูกใจมากๆค่ะ ไม่พลาดรวมเล่มแน่นอน ฮุฮุ
เป็นกำลังใจให้พี่คนเขียนค่า ขอตอนต่อไปไวๆน๊า <3
ปล. บวกเป็ดให้ค่า
-
ถ้าคิดไม่ได้ก็รอแก่ตายไปซะอีแก่อย่าให้เจอนะผมยาวสีแดงใช่ไหมฉันจะถอนเอาไห้ล้านจนไปบวชชีได้เลยเผื่อจะมีสติคิดไตร่ตรองได้มากกว่านี้
-
จะรอดไหมเนี่ยยยยยยยยยยยยยยคินตาและเหนือนที :L1:
-
นังพร้อมแรดมาก :z6:
-
นังพร้อม :beat:
-
คุณยายกล้าทำลายความสุขของคินเหรอคะ ถามจริง
-
นังพร้อมมมมมมมมมมม
นึกว่านางจะออกไปจากชีวิตรักของเหนือและคินตาไปแล้วซะอีก
กี๊สสสสสสสสสสสสสส นางแรงมาก ถึงขั้นจะปล้ำเหนือเลยเร้อะ
ใช้วิธีนางร้ายและโบราณมาก (แต่ก้ได้ผลตลอด T T )
ขอให้เหนือและคินผ่านเรื่องนี้ไปด้วยดีเถอะ :m15:
-
คุณยายอยากให้
หลานเกลียดหรือ
คะ :เฮ้อ:
-
ใครก็ได้เอาอิพีทกับนังพร้อมออกไปที :z6: ชิ้วๆๆ ไปไกลๆเลยนะ
บีบตับอ่ะๆๆๆๆๆ
คุณยายเห็นแก่ความสุขของหลานเหอะ เห็นรูปแล้วนิ เห็นมั้ยเขามีความสุขกันอ่ะ
ขอให้คุณทวดมาดลใจคุณยายด้วยเหอะ หรือไม่งั้นก็ให้พ่อหรือแม่คินก็ได้มาช่วยที
น้องฟ่อนมาเร็วๆนะ คนอ่านใจจะขาดแล้ววววว :m15:
-
อินังพร้อมม :beat: นังชะนีไร้สามัญสำนึก :z6:
คนเค้าไม่รักตามตอแยอยู่ได้ :m31:
คุณยายขา คิดได้เร็วๆนะคะ ก่อนที่จะต้องทำให้คินตาหลานชายสุดที่รักเจ็บช้ำน้ำใจ :monkeysad:
:pig4:นะคะ ยินดีด้วยกับยอดวิวค่ะ :L2:
-
ปัญหารุมเร้าจริงเลย T^T
:L2: :L2: :L2:
-
ยายค่ะ เป็นผู้บริหารมีอันดับ อย่าคิดอะไรตื้นๆ
ถ้าแยกแล้วได้หลานคนเดิมคืนมา ก็คงได้ล่ะ
จะได้แบบได้คืนมามันอีกเรื่องนะ
แบบเจอมุกแบบนี้ในเรื่องที่อ่านทีไร ทำไมคนเป็นผู้ใหญ่นี่คิดอะไรตื้นๆ
ทำอะไรง่ายๆไปหมด
ไม่ค่อยรอบคอบสมเป็นผู้บริหารขั้นสูง หรือเห็นโลกมามากเลย
-
โถ่คุณยาย
อย่าทำให้หลานเสียใจเลย
เสียใจเรื่องแม่พอแล้ว
คินตา เหนือนที สู้ๆ!!
-
เริ่มมีนางมารร้ายมาอีกแล้ว
:angry2:
-
เอานังพร้อมออกไป
-
เขตปลอดมาม่าและน้ำเน่า :z13:
ตัวร้ายมาแล้ว??
+1
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ไม่มีอะไรจะพูด
แค่อยากบอกว่า สู้ๆ :z2: :z2:
:กอด1:
-
ต้องเอาใจช่วยคู่นี้ซะแล้ว
คาดว่าจะเจออุปสรรคใหญ่หลวงนัก
-
พร้อมนี่นิสัยแปลผกผันกับหน้าตาจัง
สวยแต่ไม่มีสมองสินะ ถึงไม่รู้ว่าควรจะไสสาระร่างตัวเองไปให้พ้นๆซะที
:กอด1: ควักตังค์ซื้อแบรนด์ให้คุณยายดื่ม เพื่อให้คุณยายมีสมองที่แจ่มใสจะได้เข้าใจว่าอะไรดีกับหลานจริงๆ :กอด1:
-
เกลียดพร้อม :m16:
ขนาดพร้อมยังยืนยันว่าอยากได้เหนือเพราะว่าเป็นคนดี
แล้วคุณยายไม่อยากได้เหนือมาเป็นหลานเขยบ้างหรอ
ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าทั้งสองคนนั้นเค้ารักกัน
-
ไม่อยู่ไปเที่ยวสองวัน นิยายลงสองตอน ! อ่านทีแล้วแบบเต็มอารมณ์มากอ่ะ 555555
ไม่ชอบพีท = = อ่านแล้วรู้สึกขัดในอารมณ์ อยากจะช่วยเหนือนทีกระทืบด้วยช่วยกัน
เหนือกับคินน่ารักมากกกกกกกกกกอ่ะ =///= เวลาสวีทกันแล้วแบบ โอ้ยย ฟิน !!
อยากจะยืนส่องอยู่แถวรถคันนั้น แล้วเหนือแบบทุ่มเทสุดฤทธิ์อ่ะ เนียบไปเนียนเรียนกับคิน
แบบ อร๊ากกกกก >///< น่ารักวุ้ยยยยยย แล้วเค้าก็จู๋จี๋กันในห้องน้ำด้วย Orz !
ชอบที่สุดเลย เหนือสู้ๆคินสู้ตายเหนือสู้ตายคินไว้ลายสู้ตายสู้ๆ อยากอ่านตอนต่อไปแว้วว
คุณยายจะทำยังไง แล้วชะนีนางนั้นจะยังไงต่อไป แล้วคินกับเหนือละ ! ฮู้ววววว
-
ม้ายเอาน้า :serius2: :serius2: :serius2: อย่าให้มีอะไรที่มากกว่านี้เลย
อ่านไป ใจมันเจ็บแทนเลยอ่ะ เมื่อคิดถึงตอนถัดไป :monkeysad: :monkeysad:
-
เฮ้อ .... ชักจะดราม่าแล้วอะ
:sad11: :sad11:
-
20เมษานี้จะไปตบอิพร้อมคร่าาาาาาา
ที่มข ใครจะไปร่วมด้วยมาเลยย
-
คุณยายจะทำร้ายหลานตัวเองจริง ๆ เหรอ
-
แต่ละคนทั้งคุณยาย พีท ยัยพร้อม กะจะทำลายความรักของเค้ากันทั้งนั้นเลย :เฮ้อ:
-
:L2:
-
สงสารคินนะ
-
คุณยายเริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว
แต่นังพร้อมคัมแบ็ค อินี่มันอยากได้เหนือถึงขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย
เหนือคินสู้ ๆ
-
รักแบบ, ปู่ชิวรักเมีย :laugh:
คินเหนือน่ารักอ่า~ คุณยายอย่าำทำร้ายหลานตัวเองเลยนะ
-
พร้อม ฉันเกลียดยัยนี่จริงๆ :fire:
ทำไมไม่หายๆไปจากเหนือ ซะทีนะ น่ารำคาญมากกก
อ๊ายยย คุณยายขาใจอ่อนเถอะค่ะ
เห็นแก่เหนือนทีสุดหล่อ (เกี่ยวมั้ย ?? 5555 )
สู้ๆนะจ่ะคินตาา :man1:
-
อุปสรรคทำให้เรารักกันมากขึ้น
สู้ สู้
><
-
ขอให้คุณยายของคินเปลี่ยนใจทีเถอะ
ไม่อยากจะคิดว่าพร้อมร้าย จะทำยังไง จะทำอะไร ให้คินเสียใจ
-
พึ่งตามอ่านเรื่องนี้ อยากบอกว่าประทับใจมากๆเลยค่ะ
เป็นกําลังใจให้เหนือนทีคินตาและเพื่อนๆอยู่นะคะ
จะรอติดตามผลงานของคนแต่งด้วยค่ะ สู้ๆ ^_^
ปล.พึ่งอ่านได้ยี่สิบตอนแต่ขอเม้นก่อน ฮาาาา
-
มารอตอนต่อไป 6หมื่น ๆ
5555555555
-
หกหมื่นวิวแล้ว
เข้ามาเต้นเรียกนิยาย :z2:
:กอด1:
-
ลุ้น ๆๆๆๆ และเฝ้ารออออออออออออออออออ
-
หกหมื่นแล้วน้า
คิดถึง คินตา
รัก เหนือนที
นักเขียนมาต่อเร็วๆนะคะ
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวถึงตอนที่่34เลยค่ะ
ชอบมากๆๆเลย
ยิ่งตอนแรกอ่านๆๆไป ก็แบบรู้สึกว่าเอ๊ะทำไมสถนาที่มันคุ้นๆๆ ทำไมมันเหมือน มุข. เลย ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกคุ้นเคยจนอ่านมาเรื่อยๆๆได้เห็นคอมเม้นท์ที่ถามว่าใช่ มุข.รึป่าว แล้วแบบโหยดีใจอ่าที่เป็นมข. ม.ที่รักขอเรา ภูมิใจที่ได้เรียนมุข.ค่ะ
ชอบน้องคิตามากๆๆชัดเจนมากๆๆรักเหนือมานานรักมากมายรักที่เหนือกว่าจริงๆๆ ส่วนเหนือนี่ตอนแรกๆๆก็รู้สึกหมั่นไส้นะ ก็แหมแกล้งน้องคินซะ แถมทำร้ายร่างกายน้องคินอีก แต่อ่านไปเริ่มเห็นว่าเอ๊ะนายเหนือนี่มันเก๊กนี่หว่า ที่แท้ก็รักเค้าเหมือนกันน่ะแหล่ะแหมๆ
กว่าสองคนนี้จะรักกันได้ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะแยะนี่ซิถึงเรียกว่ารักแท้สู้ต่อไป เชื่อว่าไม่ว่าจะเจออุปสรรคใดๆทั้งสองคนก็จะผ่านมันไปได้สู้ๆๆนะจ๊ะเอาใจช่วย
ตอนนี้เบื่อคุณยายมากๆๆทำไมถึงทำตัวเป็นผู้ใหญ่ใจร้ายคอยกรีดกันความรักของหลาน คุณยายเห็นแก่ตัวนะค่ะแบบนี้ไหนว่ารักหลานแต่ทำไมทรมานหลานตัวเองแบบนี้ล่ะค่ะคุณยาย แล้วก็นะ เมื่อไหร่คุณยายจะเลิกหลงผิดคิดว่าไอ้พีทมันเป็นคนดีซะที อย่าให้แฉนะค่ะว่ามันหน่ะปล้ำหลานคุณยายนะค่ะ ยังจะไปว่ามันดีอีก เซงคนแกตาบอด
ส่วนยัยพร้อมนี่ก็นะสวยใสไร้สมองจริงๆๆตัวเธอนี่ เค้าไม่รักเอาเค้่มาแต่ตัวแต่ไร้ซึ้งใจ ก็เหมือนกันคิดสั้นโดดลงหน้าผาสูง ฆ่าตัวตายชัดๆๆ เอาเถอะถ้าหล่อนอยากจะตกนรกทั้งเป็นก็ช่างหล่อนเถอะยะ แต่รู้ไว้ว่าคนที่คิดไม่ดีกับคนอื่นไม่มีวันมีความสุขหรอกนะ แบบนี้มันไม่เรียกว่ารักเหนือหรอนะยะยัยพร้อมเข้าเรียกว่าเห็นแก่ตัวเหมือนกับอยากจะเอาชนะ อยากได้อยากมีพอได้มาแล้วทุกอย่างก็จะหมดความหมายสุดท้ายต้องตายด้วยความทรมานใจของตนเอง
-
35
“ไอ้เหนือ วันนี้มึงไม่ไปเฝ้าน้องคินที่คณะอีกเหรอวะ คริคริ” น้ำเสียงเชิงหยอกล้อของไอ้ยิมดังขึ้น ตอนที่ยังอยู่หน้าห้องเรียนยังไม่ทันจะได้ก้าวออกไปไหนเลย
“ปลอมตัวเป็นนักศึกษาทันตะอีกไง เจ๋งงงงงงงง” จิวเสริม
“เออเว้ย พวกมึงกูนึกอะไรดีๆออกแล้ว” ไอ้โจ๊กแย่งซีนผมพูดประโยคนี้ขึ้นมาจนเพื่อนทุกคนหันไปมอง
“อะไรของมึงโจ๊ก ถ้าไม่สร้างสรรค์ไม่ต้องพูดออกมานะครับฟาย”
“ไอ้ยิม มึงยังไม่รู้อีกเหรอว่าไอ้โจ๊กมันเป็นคนไม่สร้างสรรค์อยู่แล้ว” บาสยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ไอ้บอยกะปอน อยู่เฉยๆนิ่งๆเงียบๆกูก็จะไม่ด่ามึงหรอกนะว่ามึง
เป็นใบ้” โจ๊กหันหน้าไปกัดบาสอย่างเร็ว “ถ้าไอ้เหนือปลอมเป็นนักศึกษาทันตะได้ กูว่าเราปลอมเป็นนักศึกษาวิทยาการจัดการบ้างดีกว่า เอ๊ะ มนุษย์ก็เจ๋งนะ . .”
ป๊าบ! ผมนี่แหละเป็นคนเขกมะเหงกใส่หัวไอ้โจ๊กเอง “ไร้สาระจนได้”
“เอออย่าไปฟังมันให้มาก” จิวทำเสียงจิ๊จ๊ะ “สรุป วันนี้มึงจะเอาไง พวกกูมีนัดกันไปติวแมคคานิกที่หอเชี่ยบาสอะ ว่าไง มึงจะไปไหม”
ผมถอนหายใจ
“ไปไม่ได้ว่ะ มีนัดติวกับพร้อมที่ห้องสมุด” เธอเพิ่งโทรมานัดเมื่อกี้นี้เองตอนที่อยู่ในห้องเรียน
หน้าเฉยชาของผม ดูไม่เข้ากับหน้าเพื่อนๆเลยตอนที่มันได้ยินคำตอบผม
“ไอ้เหี้ยยยยยยย เสน่ห์แรงเหรอครับ!!!!!” ไอ้โจ๊ก
“ฟ้องน้องคิน ฟ้องน้องคิน!!!!” ไอ้จิว
“มันมีกิ๊กแล้ว น้องคิน มารักกับพี่ยิมเต๊อะ” ไอ้ยิม!!!
“หุบปาก” ผมพูดเสียงเย็น . . เงียบจนได้ยินเสียงแมลงวันบิน “ใครว่ากูอยากจะไปล่ะ” เป็นความจริงครับ นี่ถ้าแฟนผมรู้เข้าล่ะก็ . . ตายแหงมๆ เค้าขี้หึงน่ะ
ผมไม่อยากให้เค้าเอาเรื่องอื่นมาคิดอีก แค่เรื่องเรียนกับเรื่องที่บ้านก็ทำเค้าเครียดมากพออยู่แล้ว และอีกอย่างหนึ่ง . . ผมไม่นอกใจชัวร์ๆ นี่แหละประเด็น
“สรุปมึงจะไปเดทกับพร้อมเย็นนี้”
“เดทจวยไร” ผมด่าไอ้จิว “ติวหนังสือ”
“เอ๊ะ อะไร ติวอะไรอ่ะ ติวด้วยสิ!” เมลิน มึงมาจากไหนวะ! มันวิ่งเข้ามาหาพร้อมๆกับเกาะแขนไอ้เชี่ยบาสอย่างถือวิสาสะ ท่าทางตุ้งติ้งๆอย่างงั้นมีคนจิ้นกันไปรึยังครับว่ามันเอวบางร่างน้อย ผมขอบอกตรงนี้เลยว่า . .
มันไม่ใช่ . .
เมลินถึกพอที่จะล้มไอ้โจ๊กไอ้จิวไอ้ยิมได้พร้อมๆกันอย่างสบายๆ
“อิเมลิน มึงไม่สนใจเชี่ยเหนือ อดีตผัวมึงละเหรอ”
“อิโจ๊ก เหนือเค้าเป็นผัวกู ทั้งปัจจุบัน อดีต และอนาคตย่ะ!” อืมมมมมมมม มึงมองหน้ากูมั้ยเนี่ยครับ “แหม อย่ามองเมอย่างงั้นสิเหนือ เมระทวยยยยยยยยยยยยยยยยย(สันอกส่ายเอวตามคำพูด)ไปหมดแล้วเนี่ย แอร๊ยยยยยย อิโจ๊ก! กวนตีนกูละนะ มาจิกตาใส่กูเนี่ย!!!!!”
งงเลยกู . . มึงเปลี่ยนอารมณ์เร็วไปมั้ย
“สาดดดด เหนือมันก็มองมึงเหมือนที่กูมองมึงนั่นแหละ สองมาตรฐานว่ะ!!!!”
“อืม รู้ตัวก็ดี เขยิบไปเลยนะ” เมลินใช้สะโพกเขี่ยตัวไอ้โจ๊กออกไปจนมันยืนเซ “ว่าแต่เมื่อกี้เหนือว่าไงนะ จะไปไหน ติวอะไร หือๆ”
“เสือกกกกกกกก”
“อิโจ๊ก ไม่หล่ออย่าสะเออะ จุ๊ๆๆ”
ผมควรจะห้ามทัพใช่มั้ย . . “ก็ว่าจะไปติวหนังสือกับพร้อมน่ะ ดาวคณะเราปีสอง”
“อืมมมม ชะนีเอกเคมีนั่นอ่ะนะ” เมลินทำเสียงค่อนข้างเบื่อ อืม ผมเริ่มจะเห็นด้วยกับโจ๊กแล้วครับเรื่องสองมาตรฐานเนี่ย “พร้อม ที่สวยน้อยกว่าเมใช่ม้า”
“ถุยยย พร้อมเค้าระดับนางฟ้าเว้ย”
“นางฟ้าเหี้ยอะไร หยิ่งก็หยิ่ง กูยิ้มให้ทีแม่งจะจิกกูหัวกูผ่านทางสายตา ถามจริง มันเป็นเหี้ยอะไรกับกูมากป่ะ ทำไม้ทำไมชอบจิกตาใส่กูจัง นี่ ถ้ากูมีโอกาสนะ กูจะตบๆๆๆๆๆ แล้วก็เอาน้ำมะพร้าวมาล้างหน้ามันเลยคอยดู”
เหมือนผีผู้ชายมาดแมนร้อยเปอร์เซ็นต์เต็มเข้าสิงเม . .
อึ้งกันไปเป็นแถบ
มันแค้นเคืองพร้อมมาตั้งแต่ชาติปางไหนหว่า ?
“อุ๊ย ตายแล้ว ผู้ชายเต็มเลย เมทำอะไรลงปายยยยยยยยยยยยย”
“อิเม กูว่าไม่ทันแล้ว”
“อืม ไม่เป็นไร ชั้นมั่น เอาเป็นว่า . . เหนือจ๊ะ” ผมสะดุ้งสุดตัวตอนที่มันเปลี่ยนจากควงบาสมาเป็นควงผม “เมขอเตือนไว้เลยนะ โปรดเชื่อฟังเมียหลวงใหญ่อันดับหนึ่งของเหนือด้วย” อันนั้นมันตำแหน่งของคินเค้า . . “ชะนีพร้อมพักตร์สลักใจนั่น . . มันร้ายลึก” เมลินจิ้มอกผมจึกๆ พอจิ้มเสร็จแม่งก็เอามือตัวเองไปดมซะงั้น
“อิเม ใส่ความว่ะ”
“อิโจ๊ก นี่กูจริงจัง ถ้ามึงไม่หุบปากล่ะก็กูจะยัดเยียดตำแหน่งเมียให้มึง” หันไปด่าโจ๊กและก็หันมาหาผมอย่างเร็ว ตอนนี้ผมว่าโจ๊กมันคงเงียบสนิทแล้วล่ะ “เชื่อเมนะเหนือ”
“ทำไมอ่ะ” ผมเลิกคิ้วถาม ไม่ได้ติดใจอะไรมากมาย
“ไม่รู้ เราว่าเราดูคนออก” เมลินยักไหล่ “และอีกอย่างหนึ่ง สองสามวันมานี่ชะนีนั่นเอาแต่ขลุกอยู่กับพวกที่มาถามข่าวเรื่องเหนือกับหนุ่มหน้ามนจากคณะทันตะภรรยาอันดับสองของเหนือ(ว่าไปนั่น--) เราว่า . . น่าสงสัยว่ะ”
ผมชะงักกับคำพูดของเม เพื่อนทุกคนมองหน้าเมสลับกับมองหน้าผมแล้วก็ทำท่าครุ่นคิดกันใหญ่ บางคนส่ายหน้าอย่างเดียว บางคนทำหน้างง บางคงฟังไม่รู้เรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ
“อาจจะไม่มีอะไรมั้ง” ผมชักไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก แน่นอนว่าข่าวจากเมเชื่อถือได้มากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์(ได้ยินมาจากเพื่อนคนใดคนหนึ่งนี่แหละ)
“อึ๊อือ” เมลินทำเสียงในลำคอเป็นเชิงให้ปฏิเสธที่จะฟังผม “เอาเป็นว่า . .”
“. . ติวกันที่ไหน เมลินก็จะไปด้วยนะ . .”
“เสือกจริงไรจริง อิเม”
“หุบปากค่ะโจ๊ก ว่าไงล่ะคะผัวววววววเหนือ จะให้ภรรยาหลวงไปด้วยมั้ยยย ภรรยาหลวงเก่งมากน้า มิดเทอมเกินมีนมาตั้งยี่สิบเก้าจุดห้าคะแนน”
เออเว้ย เทพจริง . .
ส่วนเหนือนทีคนนี้น่ะเหรอ . . แมคคานิก เกินมาสิบสามคะแนนเองมั้ง แหะๆ
“เฮ้ยยย อิเม ว่างๆมาติวให้พวกกูหน่อยดิวะ” จิวครับ
“โอ๊ะโอ โนค่ะ วันนี้สำหรับเหนือเท่านั้น” เมลินเกาะแขนผมแน่นเข้าไปอีก “ว่าไงล่ะคะเหนือจ๋า ไปด้วยนะ ไปด้วยๆๆ”
ก็ดีนะ . . เห็นเมมันเอาแต่สนใจเรื่องของชาวบ้านแต่มันก็เรียนเก่งเอาเรื่อง
“อืม ไปด้วยกันดิ”
“เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!!! มามะ ผัวขา จุ๊บที จ๊วบที จ๊วบบบบบบบบบบ” ผมเอามือดันกระเทยร่างถึกนี่ให้ออกไปให้พ้นจากรัศมีใบหน้าของผมเอง
“ระริกระรี้ใหญ่เชียวนะ” บาสแซวขำๆ
“วันนี้ติวให้เหนือ พรุ่งนี้ติวให้บาสละกันน้า จิวยิม พวกมึงมะรืนละกัน”
“ง่ะ แล้วกูล่ะ” ไอ้โจ๊กถามขึ้นมาทันที
“แล้วแต่เวรแต่กรรมของมึง!!!”
สรุปตอนเย็นวันนั้นผมจึงออกมากับเมลิน อืม ดีเหมือนกัน เวลาที่บอกคินตาว่าติวกับใครจะได้บอกอย่างปลอดภัยว่าติวกับเพื่อน นี่ถ้าบอกว่าติวกับพร้อมล่ะก็ . . ผมคงโดนด่ายับ โดนงอนไปตามระเบียบ ผมเกรงใจคินตามากครับ (แถวบ้านเรียกว่าพวกเกียมัว กลัวเมียจ้ะ)
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ชั้นได้เดทกับเหนือ ชั้นได้เดทกับเหนือออออออ อย่างงี้ต้องอัพสเตตัสในเฟสบุ๊คสักหน่อย!”
กูคิดถูกหรือคิดผิดวะเนี่ย . .
เมลินมันดูมีความสุขกับมือถือของมันมาก เพราะมีคนทักบีบีมันขึ้นมาแต่ละทีมันก็เอาแต่หัวเราะคิกคักๆ ถ้ามันเป็นผู้ชายล่ะก็ . . มันก็คงจะมีความสุขดี
“เออนี่ ถามไรหน่อยสิ” ผมถามขณะหักพวงมาลัยเลี้ยว
“จ๋า ไม่ต้องหน่อยก็ได้ ถามมากๆเยอะๆเลยก็ได้เราเต็มใจ” ยังจะมากระพริบตาปิ๊งๆทำให้ขนตาปลอมที่ติดมากระพือขึ้นลง
แลดูคล้ายมาดามนกในช่องเล่นชาแนล
“ที่บ้านรู้มั้ยที่ ..”
“โอ๊ยยย คำถามนี้ตอบคนมาแล้วเป็นล้าน ฮ่าๆๆ” ดูมันมีความสุขมากจริงๆ “รู้สิ”
“แล้ว . .”
“โอเค เมรู้ว่าเหนือจะถามอะไรต่อ” มันยิ้มเบาๆ “บอกได้คำเดียวว่ากว่าพ่อจะรับได้ เล่นเอาเกือบตาย”
ผมนิ่งเงียบ ฟังเมลินพูดต่อไปพลางโยงเรื่องของมันมาใส่เรื่องของตัวเอง . .
“ตอนมัธยมเมประกวดเป็นแสน ตั้งหลายเวทีหลายประเภทเพราะเมอยากให้พ่อภูมิใจในตัวเม เมไม่เคยได้รางวัลเกี่ยวกับพวกความงามเลยเหนือรู้มั้ย” อืมมม คิดว่าน่าจะรู้นะ “แต่เรื่องเรียนเมเป็นที่หนึ่งของโรงเรียนเก่า จะแข่งอะไรที่ไหนใกล้ไกลวิชาอะไรอาจารย์ก็มาเรียกๆๆ ได้รางวัลมาตั้งเยอะสร้างความภาคภูมิใจให้พ่อกับแม่มากกกกกกกกก จากที่พ่อรู้สึกรับเมไม่ค่อยได้ หลังๆมานี่พ่อแทบจะเอาเมไปคุยกับคนอื่นด้วยซ้ำว่าลูกพ่อเก่งอย่างงั้นอย่างงี้ ฮ่าๆ” มันพูดไปยิ้มไป
ผมก็อดยิ้มเล็กๆออกมาไม่ได้
“ทำไม” จู่ๆมันก็หันขวับมา ทำเอาผมปั้นหน้านิ่งแทบไม่ทัน “เหนือมีปัญหากับที่บ้านเหรอ”
เมมันมีญาณวิเศษรึเปล่าวะเนี่ย
“ก็..นิดหน่อย” จากที่คิดๆดูผมว่าไม่น่าจะนิดได้แล้วล่ะมั้ง กลุ้มใจอยู่เหมือนกัน
“หึ ในความเห็นของน้องเมลินน่าคนนี้นะ . . เมว่าไม่น่าจะนิดหน่อยแล้วล่ะ ฮ่าๆ”
“…”
“เรื่องใหญ่มากจนเหมือนจะเป็นวาระแห่งชาติอยู่แล้ว ให้ตายสิ นี่หนุ่มหน้ามนคณะทันตะนั่นคงจะรวยมากเลยล่ะสิท่า โอ้ย ตายละ ชั้นนึกว่ามีแต่อยู่ในหนังซะอีก”
ผมขยับรถเข้าไปจอด
“นี่เหนือ เมจะบอกอะไรให้อย่างนะ” เมลินถือวิสาสะจับใบหน้าของผมให้หันไปสบตา ผมทำหน้าตื่นขณะพยายามที่จะสะบัดมือมันออก เมหัวเราะคิกคัก ก่อนพูด “ท้ายที่สุดแล้ว . . ผู้ใหญ่พวกนั้นจะรับเราได้”
“…” ผมนิ่ง
“เรายังเด็ก อนาคตจะเป็นยังไงเรายังไม่รู้เลยจริงป่ะ ไม่แน่เมอาจจะได้แต่งงานกับอิพร้อม เหนือแต่งงานกับทอมคณะไหนก็ไม่รู้ มันเอาแน่เอานอนไม่ได้หรอกนะ”
“…”
“แค่ตอนนี้ เรารักคนนี้ เราอยากคบกับคนนี้ เมว่า . . พวกผู้ใหญ่น่าจะให้อิสระเราในการหาประสบการณ์ชีวิต รักบ้าง เจ็บบ้าง ให้ชีวิตมีรสมีชาติ”
“…”
“ถ้าหนักหนาสาหัสมากล่ะก็ . . ให้เราช่วยพูดก็ได้นะ”
ผมจะลุกขึ้นปรบมือให้มันจริงๆ มันพูดได้จ๊าบมากกกกกกกกก ผมอยากจะอัดเสียงแล้วส่งไปให้ฝั่งครอบครัวของคินกับฝั่งครอบครัวของผมได้ฟัง
ยังครับ . . แม่กับพ่อผมยังไม่รู้เรื่อง
แต่เดี๋ยวได้รู้แน่
“โทรศัพท์สั่นแน่ะ ถ้าเป็นอิพร้อมล่ะก็ เมรับให้ก็ได้นะ”
“อ๋อ เปล่าๆ” ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู “คินตาน่ะ”
“เชอะ ให้เวลาเมียน้อยสักหน่อยก็ได้ เดี๋ยวเมียหลวงลงไปรอข้างล่างนะคะ”
ผมรอจนไอ้เมลงไปจากรถด้วยท่าส่ายตูดที่สุดแสนจะสะดิ้ง ก่อนที่จะกดรับ
“นี่มึงเปลี่ยนรสนิยมแล้วเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ไอ้เหี้ยเอ๊ย หูกูจะแตก
“อะไรอ่ะ ไม่เข้าใจ”
“มึงกำลังจะไปห้องสมุดกับตุ๊ดคณะมึงใช่ม้ายยยยยยยยยยยยย”
ฮะๆ เร็วมากกกกก สงสัยรู้มาจากเฟสบุ๊คชัวร์
“เอ่อ ใช่ คือ …”
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะ!!!!”
เอาแล้วไง เอาแล้วววววววววววว เมลิน มึงทำกูงานเข้าแล้ววววว!
“ฮึก . . ฮึก”
“คิน . . เป็นไรอ่ะ” เสียงเมื่อกี้แปลกๆไป
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ กลั้นหัวเราะน่ะสิ คงจะช็อคแดกอยู่ล่ะสิท่า”
งง!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ล้อเล่นน่า ไม่ได้คิดมากไร กำลังจะไปอ่านหนังสือกับเมลินเหรอ” น้ำเสียงคินกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วครับ
“เอ่อ ครับ” นี่ถ้าคินตาเป็นผู้หญิงล่ะก็ . . ผมจะคิดซะว่าตอนนี้เธอเป็นวันนั้นของเดือน
“แล้วคิดจะบอกกูเมื่อไหร่”
“ก็กำลังจะบอกไง เพิ่งถึงหอสมุดเนี่ย”
“อื้มมมมม ตั้งใจอ่านหนังสือนะ” คินกำลังถอนหายใจ “ระวังตัวดีๆล่ะ”
ผมไม่ชอบทำให้คินคิดมาก . .
“ใครจะมาทำอะไรแฟนคินได้ ฮ่าๆๆ”
“อืมมมม อย่าให้น่วมหน้าบวมไปเรียนละกัน”
“ทำไม กลัวเค้าไม่หล่อเหรอ”
“เออ”
เฮ้ยยยยยยย ตรงไปไหม!
“ฮ่าๆ ล้อเล่น ถึงหอแล้วโทรหาหน่อยนะ”
“ครับ คร้าบบบบบบบบบบบบ”
ผมส่ายหน้าเบาๆกับความขี้เล่นของคินตา คว้ากระเป๋าที่วางอยู่หลังเบาะรถหยิบชิทหยิบโน่นนี่นั่นเตรียมหาความรู้ใส่สมองเต็มที่ อีกสองอาทิตย์จะไฟนอลแล้ว คินตาบอกพวกคุณๆยังอ่ะ ?
“เหนืออออออออออออออ”น้ำเสียงหวานของสตรีเพศทำเอาผมมึนไปชั่วขณะว่าใครเป็นต้นเสียง ผมที่เพิ่งปิดประตูรถลงเห็นจะจะคาตาว่าพร้อมยืนอยู่กับเมลิน พร้อมทำสีหน้าราวกับจะร้องไห้ ส่วนเมลินทำหน้าตาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“เหนือ อินี่บอกว่าเมโกหกอ่ะ” เมลินเหมือนจะทนไม่ไหวกับความเกลียดชังครั้งนี้ เธอกระชากแขนพร้อมมาแล้วง้างมือเตรียมตบ
เฮ้ย!
“เมลิน!” ผมรีบห้ามทัพไว้ก่อน “ใจเย็นๆนะ ค่อยๆคุยกัน” กูจะได้ติวหนังสือมั้ยเนี่ย”
“พร้อมงงมาก พร้อมรอเหนืออยู่ดีๆผู้ชายคนนี้ก็จะมาทำร้ายพร้อมอ่ะ”
“อิตอแหล!” เมลินสาดน้ำลายใส่หน้าพร้อม “เมื่อกี้มึงยังขู่ว่าจะเอาการ์ดมารุมอัดกูอยู่หยกๆ! หนอย คิดว่ากูกลัวเหรอ!!!!”
“เอ่อ เม ใจเย็นๆก่อนนะ”
เหี้ยเอ๊ยยยยยยยย มาห้ามศึกรบอะไรแบบนี้มันไม่ใช่สไตล์ผมเลยจริงๆนะ ผมมันสันโดษ ชอบความสบายๆ เอ๊ะ หรือว่าผมหนีไปอ่านหนังสือคนเดียวดีวะ!
“เหนือ ไหนบอกว่าจะติวกับพร้อมไง” พร้อมหน้ามุ่ย
“ก็ . . ติวกับพร้อม” คำตอบของผมทำให้เมลินหน้าหงิก อ้าว ไอ้นี่ กูไม่ได้ฝักใฝ่ฝ่ายใดนะ “และก็ติวกับเพื่อนเราด้วย เมลินมันเก่งมากนะ”
สุดท้ายเมลินก็ยิ้มออกจนได้
“แต่...”
“หึ ชะนี มึงทำหน้าแบบนี้กลัวเสียแผนอะไรรึเปล่าจ๊ะ” เมลินแสร้งทำเป็นยิ้มใส่หน้าพร้อม ที่ซึ่งชะงักและโกรธฟึดฟัดใส่ . .
“จะไปกันได้รึยัง!!!” พร้อมแหวเสียงดังลั่นจนผมตะลึง ไม่เคยเห็นพร้อมในมุมนี้มาก่อนแฮะ ผมยักไหล่ก่อนที่จะเดินตามหลังหุ่นสวยของดาวคณะไปพร้อมๆกับเมลินที่เริ่มจะนึกสนุกอะไรขึ้นมา
“เจ้าหนุ่มทันตะภรรยาน้อยของเหนือต้องขอบคุณเม หึหึ”
. . . ผมจิ๊ปากพยายามไม่ใส่ใจอะไร พลางเดินต่อไปผ่านสายตาของคนที่ตามผมมาตั้งแต่ผมออกจากตึก เจ้าพวกบ้านี่ตามผมไปทุกที่ แต่ไม่ยักทำร้ายอะไร เออดี อยากตามก็ให้เขาตาม นักศึกษาธรรมดาๆชีวิตจะมีอะไรมากมายนอกจากเรียน เล่น กิน และก็นอน
ตลอดช่วงการติวในห้องสมุดนั้น . .
กูแทบจะไม่ได้ติวเลยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
“เม อย่าพูดแทรกเราตอนที่เราพูดดิ” พร้อมเริ่มจะทนไม่ไหว เมื่อเมลินเอาแต่พูดขัดความรู้ของเธอว่ามันผิด
“ก็มันผิดนี่จ๊ะชะนี” เมลินเปลี่ยนท่านั่งเป็นไขว่ห้างซะจนโต๊ะสะเทือน “นี่ถ้าจะนัดเขามาติวจริงๆก็หัดไปเตรียมตัวให้มันมีความรู้มากกว่านี้หน่อยนะ”
พร้อมดูจุกๆไป ผมที่นั่งนิ่งๆอยู่เริ่มจะเห็นด้วยกับคำพูดของเมทีละนิดๆเพราะพร้อมนั้นพูดผิดพูดถูก ซ้ำยังขอตัวไปเข้าห้องน้ำบ่อยมาก จนเมหันมาติวให้ผมซะเองหลายครั้งหลายครา
คิดผิดแน่ๆที่มาห้องสมุดกับคนทั้งสองในวันนี้ โธ่
“เหนือ หิวมั้ย ลงไปหาอะไรกินกัน” พร้อมชวนผมพร้อมรอยยิ้ม เธอเอื้อมมือมาจับมือผมที่กำลังเขียนหนังสืออยู่ แต่ . .
แปะ!
โดนเมลินตีมือเล็กๆนั่นอย่างไม่เกรงใจ
“หิวสิ ไปด้วยได้มั้ยชะนี”
“หล่อนชื่อเหนือเหรอยะ”
“ไม่ อันนั้นชื่อผัวจ้ะชะนี” เวรกรรม - -
“เลิกเรียกชั้นว่าชะนีสักที!”
“ก็หล่อนเป็นชะนี!”
มีต่อ Rep ล่าง อย่าเพิ่งเม้นน้า
-
ป่วยการ . .
“งั้นทั้งคู่อยากกินอะไร บอกมา เดี๋ยวเราไปซื้อให้” ขอตัวไปสูดอากาศข้างนอกหน่อยละกัน โคตรอึดอัด!
“เอ่อ ไม่ต้องก็ได้จ้ะ” พร้อมรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
“อุ๊ยตายตาย . . เสียแผนอีกแล้วสิท่า”
คำพึมพำของเมลินทำให้พร้อมจิกตาใส่เมแทบจะถลนออกมาจากเบ้า
“งั้นเอางี้ เมลินจ๊ะ”
“ชะนี ยิ้มตอแหลนะยะ”
“ไปเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ”
“ไปไหน”
“ซื้อขนมมาทานไง”
“ตายละ . . หาผู้ชายไม่ได้ก็มาหากระเทยอย่างฉัน อินี่เยอะๆ” ดูเหมือนพร้อมจะพยายามอดทนอดกลั้นถึงขีดสุด “อืมมม ก็ได้ แดกอะไรเยอะแยะ งงเว้ย จะอ่านหนังสือหรือจะแดก บลาๆๆ”
ผมมองสองคนนั้นลงบันไดไป . . ทั้งคู่เถียงกันไปตลอดทาง
ผมนึกถึงคำพูดของเม ที่เกิดขึ้นหลังจากที่พร้อมขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
“ชะนีบ้านั่นต้องมีแผนอะไรแน่ๆ เหนือ เชื่อใจเมนะ เมผ่านอะไรมาเยอะ เมดูคนออก ดูจากหลายๆอย่างประกอบกับสถานการณ์ในตอนนี้ น่าจะเป็นแผนของคนสมองตื้นๆ(เมกลอกตาขึ้นไปข้างบนอย่างได้อารมณ์) คิดอะไรก็ตื้นๆ อยากได้ผัวจนตัวสั่น”
“แผนงั้นเหรอ” ผมเลิกคิ้ว มองไปที่พวกที่แอบตามผมมาที่ทำเป็นอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“ชะนีนั่นดูละครมากเกินไป ชีวิตคนเรามันไม่เหมือนในละครอยู่แล้ว มันบ้า โอ๊ย เพลีย เอาเป็นว่า . . ถ้ามันจะกันเมออกจากเหนือเมื่อไหร่ล่ะก็ เหนือต้องไหวตัวทันนะ”
ไม่นานนัก . . พร้อมก็เดินมาหาผมพร้อมๆกับรอยยิ้มแฉ่ง ราวกับว่าโลกนี้ไม่มีเชื้อไวรัสตัวใดมาขวางทางก้าวหน้าของเธอ
ผมยิ้มเล็กๆอย่างรู้ทัน เป็นอย่างที่เมว่าไม่มีผิด
ผมคิดถูกชะมัดที่วันนี้มากับเม ว่างๆคงต้องให้เบอร์ไอ้โจ๊กไปให้เมโทรจีบเล่นดีมั้ยนะ
ผู้หญิง . . หึ ให้ตาย . .
ชาตินี้ผมขอลาขาด
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมถีบประตูห้องน้ำแห่งหนึ่งที่เมส่งเมสเสจมาบอก
พร้อมต้องการกันเมออกจากผม . . ด้วยการใช้กำลัง
ผมจะโกรธน้อยกว่านี้มาก ถ้าไอ้พวกที่รุมอัดเพื่อนผมอยู่นั่น มันไม่ใช่พวกของคุณหญิงคีรติที่ตามผมมาตั้งแต่ออกจากตึก
“ไอ้เหี้ย!!!”
ผมบู๊ใส่พวกมันไม่ยั้ง เคยโม้ให้พวกคุณๆฟังเอาไว้ว่าเมลินล้มไอ้จิมไอ้โจ๊กไอ้ยิมได้ในคราวเดียว แต่นี่พวกการ์ดที่ได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดี คงต่างกันอ่ะนะ
“มีอะไร . . ทำไมไม่เล่นงานกูตรงๆวะ!” ผมร้องลั่นขณะโมโหร้ายจับไอ้โน่นไอ้นี่มาชนหัวกันให้เลือดมันออก
คำพูดนี้ . . อยากส่งไปถึงยายของคินตา
ผมไม่ชอบให้เพื่อนต้องมาเจ็บตัวเพราะผม และที่สำคัญ . . กับเพื่อนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วยกับเรื่องนี้!!!!!
บางที . . คงต้องประจันหน้ากันตรงๆ!!!!!!!!!!!!!!!
ผมที่เดือดดาลสุดๆกำลังพยุงคนที่ช่วยให้ผมไม่ตกอยู่ในแผนการณ์ละครหลังข่าวของผู้หญิงสองคนเอาไว้ . .
ผมต้องขอบคุณเค้ามากจริงๆ
“เม ลุกไหวใช่มั้ย”
“โอ๊ย ผัวจ๋า แค่นี้จิ๊บๆ” ใบหน้าของไอ้เมฟกช้ำและมีรอยแตก
“เดี๋ยวโทรบอกให้โจ๊กมารับไปทำแผล”
“ทำไมต้องเป็นอิโจ๊ก”
“งั้นโทรหาบาสละกัน”
“ดีมากค่ะผัว” เมล็อคประตูห้องน้ำที่มันซากพวกนั้นนอนกองกันระเนระนาด “ว่าแต่ . . เหนือจะรีบไปไหน”
“ไปคุยอะไรนิดหน่อย เรื่องนี้ต้องเครดิตเมนะ”
“ฮ่าๆๆๆ ขอจูบเหนือสักสามสิบวิได้มั้ยล่ะ” ขนตาหลุดไปอันยังจะทำตาหวานอีกนะ . .
“เอิ่ม ต้องไปขออนุญาตคินตา”
ผมมองดูจนทั่วว่ารอบข้างไม่มีอันตรายใดๆกับเพื่อนชายใจสาวของผม ก่อนที่จะกดโทรออกหาบาส ระหว่างที่ผมกำลังรอสายและก็วิ่งลงบันไดอย่างเร็วนั้น
ผมเจอพร้อม . .
“เธอนี่ . .”
สรรพนามของผมแสดงความห่างเหิน พร้อมอ้าปากค้าง น้ำตาล้นเอ่อ
“ไม่น่าฉุดตัวเองให้ต่ำลงมาแบบนั้น”
ผมเดินหนีออกมา เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่วห้องสมุดจนคนแตกตื่น ผมไม่แคร์อะไรทั้งนั้น
ผมจะไปบ้านคินตา ไปหาคุณหญิงคีรติ
เหนือประกาศความเป็นเกย์ เอ่อะ ?!!
ขอบคุณทุกคนที่รอ ที่มาปั่นวิว 55555555555
รับสมัครแฟนคลับเมลิน #ชูป้ายไฟ
เรื่องนี้สะท้อนสังคมค่ะ . . อยากให้คนอื่นมองเพศที่สามอย่างไร้อคติ
ฟ่อนมีเพื่อนเพศนี้เยอะแยะ ทุกคนน่ารักกันมากกกกกกกก
ชอบบบบบบบบบบบบบบ . . 55555555555555
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
-
:z13:
เมลินน่ารักมาก ช่วยเหนือซะจนเหนือตาสว่าง
แถมยังให้คำปรึกษาอีก :กอด1:
เหนือก็รีบๆเคลียร์กับยายของคินนะ
จะได้เตรียมตัวเตรียมใจที่จะเคลียร์กับพ่อแม่ตัวเองบ้าง :L2:
-
:3123:
-
เอาจัยช่วยเหนือ....
ต้องขอบคุณ เมลิน ที่มากันเหนือจากพร้อมมม :m16:
-
:z13: ไม่ทันนนนน
“หิวสิ ไปด้วยได้มั้ยชะนี”
“หล่อนชื่อเหนือเหรอยะ”
“ไม่ อันนั้นชื่อผัวจ้ะชะนี” เวรกรรม - -
“เลิกเรียกชั้นว่าชะนีสักที!”
“ก็หล่อนเป็นชะนี!” :m20:
ชอบอ้ะ เมลิน เธอได้ใจฉันมากกกก o13
รักเธอนะยะ :กอด1:
เหนือนทีเป็นผู้ชายที่ฉลาดมากลูก ไม่โง่เหมือนพระเอกเรื่องอื่น :laugh:
จงรักษาความฉลาดไว้นะ
-
ชอบเมลินจัง กะเทยในดวงใจ
-
มันต้องแบบนี้สิเหนือ เยี่ยมมาก ๆ
-
"เม" เธอน่ารักมาก เกลียดนัง "พร้อม" เลวได้อีก
สู้ๆๆๆ นะ "เหนือ"
-
เมลินเท่มากกกกกกกก
เหนือกว่าจะรู้ตัวอะ เฮ้อ..
อย่างนี้ต้องรีบเคลียร์กันให้รู้เรื่องงงงง
-
เมลินเธอเป็นกระเทยที่สวยที่สุด
ชะนีจงออกไป เหนือคินสู้ๆ
-
ในที่สุดก็ตามทันจนได้ ><!!
เรื่องนี้น่ารักจังเลยอ้าาา ขอเป็นแฟนคลับพี่เหนือด้วยนะะะ
พี่เหนือน่ารักมากเลยอ้ะ ชอบตอนที่บอกกับคินตอนหลับว่า
"รักกับเหนือนาน ๆนะคิน" โอ้ยย จะละลาย
ส่วนสำหรับตอนล่าสุด พี่เหนือออออออออออออออออออออ
เธอนี่... คำเดียว เรียกเอาซะตุ๊ดเลยง่ะะ T^T
แต่ไม่เป็นไร เพราะเป็นพี่เหนือ หนูรับได้ V_V 55555555
ชอบเมลินคร่าาาาาาาาาา ขอเป็นแฟนคลับ สมัครเลยสมัครเลยจริงๆ!! 555555
พร้อมทำตัวไม่เจียมเลยจริงๆ อยากจะได้แฟนคนอื่นมาเป็นผัวตัวเองไม่ดีเลยนะ
คินตากับเมลิน จัดการแม่งเลยย!!!!!
ขอให้การพูดคุยครั้งนี้เป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยสำหรับเหนือและคินตานะคะ T^T
ขอให้คุณหญิงท่านโปรดกรุณาด้วย ><
ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีอุปสรรค ที่ไหนได้ .....
สงสารทั้งคินทั้งเหนือเลย :-(
คุณย่า(ยาย?) เริ่มลังเลใจแล้วอะเดดด้!!!
ฮิฮิ
ติดตามค้าบบบ :D
-
ชะนีทำงานแล้วหรอ
-
เกลียดนังชะนีอีพร้อมมมม :z6:
ลดคุณค่าความเป็นคนของตัวเองได้อย่างน่าอายที่สุด :beat:
ชอบเมลินมากอ่ะ o13
และโคตรจะรักเหนือเลยยยย :-[
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: พร้อมบวกค่า
-
:z13: ไม่ทันนนนน
“หิวสิ ไปด้วยได้มั้ยชะนี”
“หล่อนชื่อเหนือเหรอยะ”
“ไม่ อันนั้นชื่อผัวจ้ะชะนี” เวรกรรม - - o13
“เลิกเรียกชั้นว่าชะนีสักที!”
“ก็หล่อนเป็นชะนี!” :m20:
ชอบอ้ะ เมลิน เธอได้ใจฉันมากกกก o13
รักเธอนะยะ :กอด1:
เหนือนทีเป็นผู้ชายที่ฉลาดมากลูก ไม่โง่เหมือนพระเอกเรื่องอื่น :laugh:
จงรักษาความฉลาดไว้นะ
คิดเหมือนกันเลย o13
-
ตอนนี้ต้องให้เครดิตเมลินเลยอ่ะ เท่ห์มากกกกกก !! ถ้าไม่มีเมลิน เหนือเสร็จชะนีบ่างปากร้ายไปละ ฮ่าๆ
ตอนนี้คินโผล่มาแต่เสียง อร๊าย แต่มาแค่นั้นก็น่ารักนะ =///= มีมาแกล้งหวงเบาเบา แหมะ ใช่ย่อยน้า
มาถึงตอนท้ายนี่ดุเด็ดเผ็ดมันส์มากอ่ะ อยากรู้ว่าเหนือนทีจะจัดการกับคนแก่ยังไง ตื่นเต้นนะเออ
ยิ่งเป็นคุณยายของคินอีก จะลงมือก็ไม่ได้ พูดไม่ดีก้ไม่ได้ แล้วจะพูดยังไงให้เข้าใจเนี๊ย
-
อ่านตอนนี้แล้วอยากยกบาสให้เมลินคนสวยเลย :m20: :m20: :m20:
สะใจสุด ๆ อ่ะ o13 o13 o13
-
:z2: :z2: :z2: ลุ้นตั้งนานกลัวเหนือจะเสดยัยชะนีนั้นซะแล้ว เม เทอคือนางฟ้าของพวกเรา :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
-
เมื่อไหร่คุณยายของคินจะเข้าใจเนี่ย !
เหนือลุยเลยยย~
-
เมลินนนนน ~~ ได้ใจมากๆเลย ทั้งความคิด ทั้งการใช้ชีวิต ห่วงเพื่อน รักเพื่อนสุดยอดดด
อ่ะ อ่ะ ยอมให้หอมแก้มเหนือ 3 วิ ฮ่าๆๆ // หน่าๆ แค่นี้คินตายอมให้อยู่แล้ว กร๊ากก ถ้ามากกว่านี้ไปขอคินตาเอาเองนะ :P
โชคดีนะที่เหนือมีเพื่อน?อย่างเมลินอ่ะ แล้วที่สำคัญเหนือไม่ใช่พระเอกโง่ๆด้วย
สะใจ ยัยชะนีพร้อม ความคิดตื้นๆ โดนเหนือเกลียดซะเถอะ!!
คนของคุณยายนี่แย่มากอ่ะ ไม่รู้ว่าการ์ดเหล่านั้นที่ไปรุมซ้อมเมลินนั่นฟังคำสั่งจากใคร ยัยชะนีพร้อมสั่งหรือป่าวหว่า?
หรือว่าคำสังคุณยาย โห คุณยายเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ถึงจะมีอำนาจก็เถอะ
ไม่คิดว่าจะรังแกคนไม่มีทางสู้ขนาดนี้อ่ะ หมดความนับถือ ถึงจะกีดกันคินตากับเหนือ (แต่ก็แอบนับถือนิดๆล่ะนะ)
โฮกกกกกกกก เหนือสู้ๆ แต่จะเอาอะไรไปสู้ล่ะเนี่ย เดินไปซึ่งๆหน้าแบบนี้ อ๊ากกกคินตาไปอยู่ข้างๆเหนือด่วนๆเลย
"เจ้าหนุ่มทันตะภรรยาน้อยของคินต้องขอบคุณเม" << ของเหนือหรือป่าว แบบว่า น่าจะเขียนผิดเน๊อะ
อยากอ่านตอนต่อไปจังเลยยย สู้ๆนะคนแต่ง
:กอด1:
-
เมลินน่ารักมากเลย
:m1:
ถึงเธอจะรูปร่างเกินมาตรฐานความสวยของมิสทิฟฟานีไปไกลโข
แต่ใจของเมสวยจริงๆว่ะค่ะ เราขอนับถือ
o13
ขอบคุณเมแทนน้องคินน้อยของเรานะ
ถ้าไม่ได้เมป่านนี้อิเหนือยังโง่ไม่รู้เรื่องอยู่เลยมั้ง
เสร็จงานนี้คินน้อยอย่าลืมเอาหัวหมูมาบรรณาการเมสักสองสามหัวนะคะ
:laugh:
อยากให้โลกเราไม่มีการเหยียดเพศค่ะ
:L2:
-
น้องเมเก่งมาก กดไลค์ให้พันครั้ง คนอะไรทั้งเก่ง ทั้งฉลาด (ไม่กล้าชมว่าสวย)
“เจ้าหนุ่มทันตะภรรยาน้องของคินต้องขอบคุณเม หึหึ”
ประโยคนี้น่าจะผิดนะ
-
เมลินนนนนนนนนนนนนนน o7
ขอบคุณที่ช่วยเพื่อนไว้นะ ใจเธอสวยมาก!!
ขอให้ได้โจ๊กเป็นแฟนนะ ฮ่าๆ
:กอด1: เหนือนที ลุยยยยย!!!!!! :กอด1:
-
555 สงสัยต้องยกป้ายไฟให้เมลินอย่างว่าแล้วล่ะ
คนอะไร สวย(?) ฉลาด นี่แหละผู้หญิง(?)ยุคใหม่
อีกอย่างเหนือไม่ได้เป็นพระเอกละครหลังข่าว o13
นี่คงถึงเวลาที่เหนือต้องตอบโต้บ้างแล้วสินะเนี่ย
ขอให้อะไรๆดีขึ้นมาบ้างนะ เห็นแล้วเหนื่อยแทน :เฮ้อ:
น้องคินออกมาแต่เสียงแต่น่ารักเหมือนเห็นหน้าเลย
รอติดตามตอนหน้าอย่างเหนียวแน่น :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เจ๊เมลินนนนนนนนนนนน
เอาใจหนูไปเลยค่า
ชอบคนแบบนี้มาก(อินจัด= =")
เป็นกําลังใจให้เหนือคินเสมอนะคะ
เราจะต้องผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปให้ด้วยกัน
-
กด like ให้เมลิน เหนือน่าจะให้จูบสัก 3 วินะ เมลินอุตส่าห์ช่วยทั้งที :จุ๊บๆ:
-
เหนือสู้ๆจ้า
-
กีสสนู๋เมได้ใจป้ามากมาย o13
เปิดโปงแผนการยัยพร้อมซะโล่งโจ้งเลยทีเดียว
เจ็บตัวนิดหน่อยเดี๋ยวคนเขียนก็เอาน้องบาสมาสังเวยนู๋เองล่ะ(ดีไหมๆ)
สุดท้ายเหนือนที สู้ว้อยยยยยยยยยยยยย
-
โชคดีที่เหนือมีเพื่อนที่ฉลาดอย่างเมลิน
ลำพังเหนือคนเดียว สงสัยจะถูกหลอกแหงมๆ
-
กับผู้หญิงบางคน ผู้ชายควรด่าแรงๆนะ จะได้อายบ้าง
-
ปลาบปลื้มมมมม
ตอนนี้พระเอกไม่โง่ ไม่มีน้ำตา
ชูป้ายไฟเมลิน ร๊ากกกเธอออออ
-
มันเป็นแผนของยายคินหรือว่าแผนของไอ้ผู้ชายคนนั้น(แอบจำชื่อไม่ได้) :m16:
-
กี๊สสสสสสสสสส
เมลินเป็นนางเอก(??)ขี่ม้าขาว(??)มาช่วยเหนือออออออ :sad4:
ต้องขอบคุณเมลินจริงๆ ไม่งั้น ป่านนี้ ฮือออ ไม่อยากคิด
สมน้ำหน้านังพร้อม ทำตัวเอง คิดจะทำร้ายคนอื่น สุดท้ายก็กลายเป็นทำร้ายตัวเอง
:laugh:
-
ลุยๆๆๆ อย่าได้ยอม
หนูพร้อม หนูต้อง :beat:สักที
:กอด1:
-
สะใจสุด ยัยชะนีพร้อม :laugh: อยากกะโดดกอดเมลินสักทีเเต่กลัวโดนถีบ คิกคิก
อย่าให้มีอุปสรรคสำหรับคินกับเหนือเลย
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยย อิชะนีคิดต่ำ
ตรูข้าล่ะเอือมชะนีแบบนี้จริงๆ ถ้าเจอแบบนี้จริงๆ จะขอเบอร์โทรบ้าน
แล้วโทรหาพ่อแม่ว่า เลี้ยงลูกมาแบบไหน
ทำไมต้องการสามีขนาดนี้ =*=
คุณยายเองไหนว่าเป็นนักธุรกิจใหญ่ ไหงโง่จังฟระ
-
เมสุดยอดมาก o13
-
มาแล้ววววววววววววววววววววว
-
เหนือลุกขึ้นสู้แล้ว555
-
ผญ แบบ พร้อม ถ้าไม่ท้องโดยที่มีพ่เด็กหลายคนในครั้งเดียว!
คงจะไม่รู้สำนึกซินะ
-
เมลิน
เธอคือบุคคลสำคัญของเรื่อง
ผู้ทำให้เหนือฉีกกฏพระเอกต้องโง่ออกมา
ขอมอบโล่กะเทยดีเด่นแห่งชาติ
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
เหนือนทีพระเอกที่สุดในโลก กรี๊ด :กอด1:
แต่วินาทีอยากจะยกยิ้วให้น้องเม o13
-
ขอบคุณเมลินจริงๆ
มาให้กำลังใจนายเหนือและเมลิน :ped149: :ped149: :ped149:
+1
-
โบกป้ายไฟเมลิน
เพื่อนเราก็เป็นแบบเมลิน รักเพื่อนเป็นที่หนึ่ง จนเพื่อนให้มันเป็นหัวหน้าห้อง เรียนเก่งมีน้ำใจ
ต้องขอบคุณเมลิน
และพร้อม ที่ทำให้เหนือนที เข้าสู่วงการอย่างเต็มตัว :laugh: :laugh: :laugh:
-
เหนือ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ จัดเต็มเลยนัเพื่อคินตา อิอิ
เมลินเริศมากจิงๆๆๆๆๆ อิอิ
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน :laugh:
ชอบเหนือคินมากๆๆ น่ารักที่สุด
ชอบคนเขียนบรรยามากเลยค่ะ
ตอนที่อ่านตอนแรกๆที่ยังไม่รักกัน คำพูดของเหนือมันเจ็บจี๊ด
เราเจ็บตามไปด้วยจริงๆนะเออ :sad4:
เหนือคินสู้ตายไว้ลาย สู้!
-
กด like เมลิน และเหนือนทีค่า!!!!! o13
-
เมลินนนน เธอคือยอดหญิงงงงง
ชอบอ่ะ เหนือนี่ยังโชคดีที่มีเพื่อน(?)ดีๆแบบนี้นะ
ตอนหน้าสู้ๆจ้า
-
ขอบคุณเมลิน ขอให้นางได้ผัวหล่อผัวรวยแบบที่นางต้องการ สาธุ!!! :call:
-
พร้อมทำไมเลวแบบโง่ๆ อย่างนี้
มีใครที่ไหนชอบเค้าแล้วไปทำร้ายเพื่อนเค้า ปัญญาอ่อนที่สุด :m16:
เชิญยืนกรี๊ดเป็นตัวตลกให้คนเค้ามองนานๆ เถอะ แบร่ :m14:
-
บอกได้คำเดียวว่า ฟินนนนนนน
รอก่อนนะเม เด๋วเจ้จะไปตบอิพร้อมถึงมขเลย ผนึกกำลังกันประชาทัณอินี่กันนะคะ ^^
-
รักน้องเมลินขึ้นมาทันใด เรียนเก่งหัวไวดูคนออกทั้งหมดจริงๆ
ดีใจที่พี่เหนือก็คิดได้ทันเช่นกันไม่งั้นแย่ละๆๆๆๆ
-
น่าสงสารนังพร้อม 55555
แต่ก็สะใจมาก ๆ สมน้ำหน้า
-
:z13: ไม่ทันนนนน
“หิวสิ ไปด้วยได้มั้ยชะนี”
“หล่อนชื่อเหนือเหรอยะ”
“ไม่ อันนั้นชื่อผัวจ้ะชะนี” เวรกรรม - -
“เลิกเรียกชั้นว่าชะนีสักที!”
“ก็หล่อนเป็นชะนี!” :m20:
ชอบอ้ะ เมลิน เธอได้ใจฉันมากกกก o13
รักเธอนะยะ :กอด1:
เหนือนทีเป็นผู้ชายที่ฉลาดมากลูก ไม่โง่เหมือนพระเอกเรื่องอื่น :laugh:
จงรักษาความฉลาดไว้นะ
ชอบอันนี้เหมือนกันนนนนนน
5555555++=
-
เป็นไงล่ะยัยชะนี
พร้อม หนอยคิดว่า
กำลังเล่นละครช่อง
หลายสีอยู่หรือไงยะ
:m11:
-
ชูป้ายไฟเมลิน !
เหนือโชคดีจริงๆ ที่เอาเมลินมาด้วย
โคตรสะใจตอนที่เหนือด่าพร้อม
ชะนีเอ้ยยยยยยยยยยยยยยย - -
อยากอ่านตอนหน้าใจจะขาด ><
-
*ชูป้ายไฟเชียร์เมลิน* :laugh:
เธอโดนใจมากค่ะ กระเทยเริ่ดที่สุด !!
พร้อมเธอมันต่ำ ถึงกับรุมกันงี้เลย
คุณยายเมื่อไหร่จะเข้าใจอ่ะ คิดว่าคินตาจะมีความสุขไหมเนี่ย :angry2:
เมื่อไหร่คนในครอบครัวจะยอมรับเสียที ถึงจะใช้เวลานานแต่เราก็เป็นกำลังใจให้ เหนือคินนะ :กอด1:
:pig4:นะจ๊ะ จุ๊บๆ
-
เหนือสู้ๆๆๆๆ
ไปเคลียร์ให้รู้เรื่องเลย
เอาพร้อมออกไปจากชีวิตได้แล้ว
เมลินหายเร็วๆนะจ๊ะ
-
เมลิน สุดยอดดดดดดดดดดดดดด
เมื่อไหร่คุณยายจะตาสว่างน่ออออ เฮ้ออออ
คิดถึงน้องภีมกะน้องปอนด์อ่าาา
-
งานนี้คินตากับเหนือต้องขอบคุณเมลินมากๆ เลย จับโจ๊กถวายไปเลย ให้แค่เบอร์โทร ไม่คุ้มค่าที่เมลินเจ็บตัวขนาดนี้หรอก
ป้าพร้อม หล่อนทำชื่อเสียงชะนีเสียหายมากนะ ชริ
-
ป่ายไฟใหญ่ๆๆๆ
เมลินๆๆๆๆๆๆ ฮูเล่ๆๆๆๆ o13
เจ๋งอะ โคตรๆ
เริ่มชอบสาว (?) คนนี้แล้วสิ 5555
ว่าแต่ว่าคุณหญิงกีรติก็ไม่น่าทำอะไรแบบนั้น
ไปฟังคำพูดยัยพร้อม กะอีตาพีทมากเกินไปและ
ทนไม่ไหวๆๆ :angry2:
-
คิดถึง คินตา โผล่มาแต่เสียงที่สดใส :L2:
รักเหนือ รักคิน รักเมลิน รักทู้กกกกกกกก คน ยกเว้นนังพร้อม นังไม่เจียม กะโหลกกะลา
-
งานนี้ต้องยกความดีให้ "น้องเมลิน" o13 o13 o13
-
ชูป้ายอีกคนค่ะ น่ารักมากกกกกก จัดหนุ่มหล่อ ๆ มาให้เมลินคนนึงสิ
เหนือสู้ ๆ นะ แล้วก็ขอให้ยัยคุณนายอะไรนั่นเข้าใจซะที!
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
สมน้ำหน้าอิพร้อมพักตร์ เหนือคงจะแหยงแกไปเลย
ชอบเมลินอ่ะ เก่ง ฉลาดดี เป็นกะเทยอันทรงคุณค่า
-
ขอตอบแทนพระคุณเมลินด้วยการชูป้ายไฟและสนับสนุนให้คนแต่งช่วยให้เมลินสมรสสมรักกับโจ๊ก(?!)ค่ะ 555
-
เมลิน o13
ยัยพร้อมเธอมันน่าขยะแขยง
-
:กอด1:เหนือ :กอด1: คินตา ตอนนี้ขอกอดดดด :กอด1: เมลินเพิ่มอีกคน
ขอบคุณค่ะ กำลังสนุกเลย มาต่อไวๆนะคะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ตอนนี้รักเมลิน :กอด1:
ยัยพร้อมไปเลย ชิ่วๆ :m16:
เหนือสู้สู้ๆ เอาชนะใจยายของคินตาให้ได้
:pig4:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านสนุกมากๆ รอตอนต่อไป
-
เหนือจัดเต็ม!!!
-
แอบสะใจตอนท้าย
สุดท้ายก็หลุดมาดนางร้ายออกมาซะแล้วนะสาวพร้อม
ต้องขอบคุณเมียหลวงเมลินเมียจ๊ะ :pig4:
-
ฮาและประทับใจกับคาแรคเตอร์ของสาวเม
ดีใจที่เรื่องนี้ไม่น้ำเน่าเหมือนละครหลังข่าว
-
ชูป้ายไฟให้หนูเมลินค่ะ o13
เรื่องนี้ชะนีหลบไป 5555555555 :laugh: :laugh: :laugh:
เอาใจช่วยเหนือค่ะ ความรักใดไม่มีอุปสรรค มันก็ไม่มีบทพิสูจน์ว่ารักนั้นมันเป็นรักจริง
เดี๋ยวคุณยายคุณนายก็เข้าใจเองนะ :กอด1:
ยังไงก็เหนือลุยยยยยยยยยยย o18
ปล :pig4: :pig4: :pig4:
-
เข้ามารอตอนต่อไปค่ะ
-
เมลินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน . :L2: :L2:
-
อิพร้อมสมน้ำหน้ามัน! 5555
ดีใจที่เหนือไม่หลงกลอินั่น ต้องยกความดีความชอบให้เมลินเลย ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
ว่าแต่.. เหนือขอลาขาดกับผู้หญิง งั้นก็หมายความว่า ยอมรับตัวเองอย่างเป็นทางการแล้วสินะ 555
ปล. +1 ให้ค่ะ
-
เพิ่งได้มาอ่าน สนุกมาก o13 รอตอนต่อไปค่ะ
-
ดีมากนะที่เหนือเองไม่ตกหลุมพรางแบบนั้น
แต่คุณยายนี่แบบ . . . เฮ้อ แรงไปป่ะคะเนี่ย
เล่นงานกันแบบนี้ เล่นกันตรงๆแฟร์กว่าเยอะ =''=
-
ตอนที่ยี่สิบเอ็ดแล้ว รักทั้งคู่ น้องคินตา น้องเหนือนที
-
ขอยกมือเป็นแฟนคลับเมลินค่ะ!
เจ๊แกเก่งมากกกกกก o13
-
เมลินนี่เจ๋งจริงๆ ให้ตายเถอะ 555
เป็นห่วงเหนือด้วย ไม่รู้จะเจออะไรอีกบ้าง
คินตา จัดการเล้ยยยยยย
+1 ให้จ้าาาาาา
-
เมลินนี่เจ๋งจริงๆ ให้ตายเถอะ 555
เป็นห่วงเหนือด้วย ไม่รู้จะเจออะไรอีกบ้าง
คินตา จัดการเล้ยยยยยย
+1 ให้จ้าาาาาา
-
รอลุ้นและรออ่านตอนต่อไป เอาใจช่วยเหนือนะคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
อยากอ่าน ต่อ
-
อย่าไปหลงกลมันนะเหนือ
-
ตอนที่ 36
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ชิบหายล่ะสิลืมรับสายไอ้เหนือแหงมๆ เวรละ มันจะต้องโกรธผมแน่ๆเลยครับ! เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงรีบฝ่ากระจายจากวงล้อมของชีทและเทกส์เพื่อควานหาโทรศัพท์มือถือ สายตาพลันหันไปมองเห็นอาหารเวียดนามวางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆประตู
ตั้งแต่วันที่ไอ้เหนือถีบหน้าไอ้พีทกลางโต๊ะอาหาร ผมก็ไม่ยอมรับประทานอาหารร่วมโต๊ะกับยายอีกเลย
ผมมองชามอาหารที่เห็นแต่ผักวางเด่นเป็นสง่าอย่างหิวๆ เอาไว้คุยเสร็จแล้วค่อยกินละกันนะ
ไอโฟนไม่มีมิสคอล
มีแต่โซเชียลเน็ตเวิร์คเด้งขึ้นมาตามปกติทั่วไป เอ๊ะ ปกติสี่ทุ่มครึ่งเป๊ะๆเหนือจะโทรมา แต่วันนี้ไม่แฮะ
คงไม่มีอะไรผิดปกติหรอกมั้ง . .
อาจจะกำลังติวอย่างเมามันส์กับเมลิน ตุ๊ดถึกที่ชอบเข้ามาคุยเล่นกับผมในเฟสบุ๊คก็ได้
เมื่อคิดได้ดังนั้นก็ . . โทรกวนสักหน่อยดีกว่า ! ฮี่ ๆๆๆๆๆๆ
.
.
.
โทรไม่ติด
ผมลองกดดูอีกครั้ง มันก็ออกมาอีหรอบเดิมคือติดต่อไม่ได้ ผมจิ๊ปากแล้วลองอีกที อีกที อีกที อีกที และอีกที
กูไม่ทนแล้วสัด!!!!!!!!!!!!
ถ้าเป็นเวลาอื่นผมคงเตรียมเหวี่ยงเต็มที่ว่าไอ้ห่าเหนือนี่มันจะต้องหาเรื่องไปเกาะสายเดี่ยวเกี่ยวชะนีในผับที่ไหนสักที่
แต่เวลานี้ . . เวลาที่ผมกับมันมีนางผญาผมแดงอย่างยายผมคอยสอดส่องและคอยกีดกันทุกวิถีทางเพื่อที่จะไม่ให้ผมมาเจอกับมันถึงแม้จะไม่ให้ประสบความสำเร็จนักก็ตามทีเถอะ
ผมไม่เหวี่ยง แต่ผมห่วง . .
อืมมม ไอ้คินตามึงใจเย็น เหนือมันอาจจะยังอยู่ข้างนอก แบตมงแบตหมดอะไรอย่างงี้ก็ได้นะ
ผมพยายามคิดให้ตัวเองสบายใจ ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาเพื่อที่จะกลับมาอ่านหนังสืออีกรอบ อาทิตย์หน้าปลายๆสัปดาห์ผมก็เริ่มสอบแล้วครับ ถ้าจะมีปัญหาล่ะก็ . . พลีสเถอะ อย่าเพิ่งมีอะไรขึ้นมาตอนนี้เลย
เพราะกูอ่านไม่ทันแล้วว้อยยยยยยยยยยยยย
ผมถอนหายใจเฮือกหนึ่ง วางไอโฟนไว้ในที่ที่สะดวกจะหยิบ ทิ้งตัวลงไปนอน และก็เริ่มต้นอ่านชีท . . (ผมชอบนอนอ่านหนังสือน่ะ)
ห้าทุ่ม . . ผมอัพอินสตาแกรมเล่นๆเป็นรูปชีทกองมหึมา มีคนเข้ามากดไลค์เยอะตามเคย แอบเข้าไปส่องอินสตาแกรมไอ้เหนือด้วย รูปล่าสุดยังเป็นรูปที่มันแอบถ่ายผมตอนที่ผมหันหลังให้ในห้องเรียนตอนมันเนียนมาเรียนกับคณะผมอ่ะนะ เอ . . ทำไมยังไม่ติดต่อกลับมาอีกวะ?
ตีหนึ่งครึ่ง . . ผมนอนหงายโทรคุยกับไอ้มิก ปรึกษามันเรื่องเรียนนิดหน่อย โทรได้ไม่นานก็วาง รออีกนิดไอ้เหนือก็ยังไม่โทรมา อืม เย็นไว้คิน ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละน่ะ
ตีสาม . . ตาผมชักจะปิดจึงกองชีทไว้อย่างนั้น แล้วก็หันมาเล่นโน่นนี่นั่นในไอโฟนแก้ง่วงอย่างหงอยๆ ใจผมเริ่มแป้วพลางคิดไปต่างๆนานาว่าไอ้เหนือมันเป็นเหี้ยอะไรกันแน่!!!
จนในที่สุด
ตีสี่กว่าๆ . .
ผมวิ่งตึงตังๆลงบันไดลงไปข้างล่างบ้าน เชื่อว่าการลงบันไดของผมครั้งนี้จะทำให้บริวารทั้งหลายเหล่านี้(?)ตื่นขึ้นมาเดินสวนสนามกันได้เลย
“จะไปไหน”
เสียงเย็นๆดังขึ้นที่ตีนบันไดชั้นล่างสุด ยายผมเจ้าของผมแดงใส่แว่นเฉี่ยวในชุดคลุมชุดนอนสีขาวยาวเหยียด นี่ถ้าไม่มองดีๆล่ะก็ผมอาจแต๋วแตกก็ได้ เพราะยายมาแบบ - - พลังลึกลับอ่ะ น่าตกใจโคตรๆ
“ไปหาเหนือครับ”
“จะไปทำไม ดึกแล้ว กลับไปนอนซะ”
“ยายสิครับไปนอนนี่มันดึกมากแล้ว” ทำไมยายยังไม่นอนอีกหว่า?
“ก็ยายไม่มีหลานคอยช่วย ก็เลยต้องทำงานหนัก”
อื้มมมมมมมมมม . . วกกลับเข้ามาเรื่องนี้อีกจนได้
“ขอทางคินด้วยครับ”
“ไม่มีประโยชน์หรอกน่ะ กลับขึ้นไป”
“ยายพูดแบบนี้ แสดงว่ายายรู้เรื่องที่ไอ้เหนือมันหายไปงั้นเหรอ”
“…”
ยายไม่ตอบอะไร ยอมหลีกทางให้ผมผ่านไปอย่างง่ายดาย
นั่นยิ่งทำให้ผมวิตกมากขึ้นไปอีก ถ้าเป็นยายล่ะก็ . . อาจจะอัดไอ้เหนือให้น่วม ใบหน้าเสียโฉม หรือถ้าหนักมากล่ะก็อาจจะถึงขั้น . . เข้าโรงพยาบาล
เอาละไงผม พล็อตนิยายพล็อตละครพล็อตภาพยนตร์ตีกันหนักๆในหัวผมมั่วไปหมด ผมสามารถแต่งเรื่องให้ไอ้เหนือประสบชะตากรรมอันแสนยากลำบากได้จำนวนมหาศาล . .
ยิ่งคิดก็ยิ่งกังวล
แน่นอนว่าพวกที่ทำไอ้เหนือจะต้องเป็นการ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าบ้านผม
ผมเปิดประตูบ้านบานใหญ่ยักษ์ผางออก . .
เผยให้เห็นการ์ดจำนวนมหาศาลเต็มอัตราศึก
ทุกคนกำลังทำงานตามปกติ บ้างก็หันมาหาผมอย่างงงๆและก็ทำงานกันต่อ . . ผมพอจะจำใบหน้าคนเหล่านี้ได้ นี่มันอยู่กันแทบจะครบคนกันเลยนี่นา
อืม พวกนั้นอาจจะจัดการเสร็จแล้วจึงกลับมาเดินเพ่นพ่านแบบนี้ก็ได้
ผมคว้ากุญแจแล้ววิ่งไปที่รถบีเอ็มคู่ใจ แต่ทว่า . .
ได้ยินเสียงไก่ขัน
นี่กูอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปเรียนเลยไม่ดีกว่าเหรอวะ
เอางั้นก็ได้ . . ผมจึงวิ่งกลับเข้าไปในห้องนอนแล้วก็จัดการทำภารกิจส่วนตัวซะเลยด้วยความเร็วแสง
วันนี้เป็นวันที่ผมไปมหาลัยเช้าที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ . .
หอไอ้เหนือ
ฮอนด้าซิตี้จอดอยู่ใต้หอที่เดิม นั่นก็แสดงว่าไอ้เจ้าของห้องที่อยู่บนชั้นสี่มันกลับมาแล้วสินะ ผมกำลังจะเดินไปหาพี่ยามเรื่องขอเข้าไปในตึกเพราะไม่มีคีย์การ์ด(เรื่องไฟไหม้ผ้าม่านผุดขึ้นมาในหัวผมทันทีเมื่อผมเห็นหน้าเขา) แต่ทว่า . .
“พี่คิน”
“อ้าวเฮ้ยยย ไอ้ภีม” ผมยิ้มทันทีเมื่อเห็นหน้าน้องที่เหมือนน้องในไส้ ขอกระโดดตีลังกาหอมแก้มมันได้มั้ยเนี่ยไม่ได้เจอตั้งนาน
“ไม่ได้เจอตั้งนาน ทำไมตุ๊ดขึ้นล่ะพี่” มันยิ้มตาหยี
เปลี่ยนเป็นกระโดดตีลังกาเตะเวิร์คกว่า . .
“กวนตีนละมึง และเนี่ยทำไมแต่งตัวแต่เช้า”
“หึหึ ถามแต่ผมพี่คินก็ชุดนักศึกษาเหมือนกันเหอะ” ภีมท้วง “มีเรียนเช้าน่ะสิ ถูกพี่รหัสปลุกแต่เช้าให้มาหยิบของให้ โคตรง่วงอ่ะพี่”
“พี่รหัสมึงเป็นไร!!!” มีเรื่องเกิดขึ้นจริงๆด้วย
“เอ่อ . .” ภีมหน้าเจื่อน
“ช่างมันเถอะ ขึ้นไปดูมันพร้อมกันนี่แหละ”
“พี่คิน” ผมโดนน้องคว้าหมับเข้าไปที่ข้อมือ มองงงๆ
“อะไรวะ จะช้าอยู่ทำไมล่ะ เผื่อมันเจ็บหนัก” ฉากหนังบู๊ลอยเข้ามาในหัวผม ไม่แน่เมื่อคืนไอ้เหนืออาจผ่านฉากนั้นมาก็เป็นได้
“พี่เหนือเค้าไม่ได้อยู่ข้างบนครับ”
“แล้วมันอยู่ไหนล่ะ” อย่าช้ามากได้ป่ะ อยากพูดไรรีบพูด กูร้อนรน
“เอ่อ...” ภีมทำหน้าไม่ถูก ผมชักหมดความอดทน เขย่าไหล่เปราะของมันอย่างเซ้าซี้
“แล้วมันอยู่ไหน!!!”
“พี่คิน..”
“ว่ามา!!!”
“ผมบอกไม่ได้ครับ”
พูดจบแม่งก็วิ่งฉิวขึ้นหอไอ้เหนือไปโดยที่มันก็มีคีย์การ์ด(ไปเอามาจากไหน?) ผมหน้าเสียทันที งงกับสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้ ทำไม อะไร เกิดอะไรขึ้น?
รู้แค่ว่า . . ยิ่งเป็นอย่างงี้ ผมก็ยิ่งห่วงมันแทบบ้า
และยิ่งไปกว่านั้น ความสงสัยใครรู่เพิ่มขึ้นมาเป็นทวีคูณในทุกวินาที
มันปิดบังผมทำไม
ผมตัดสินใจกลับมาที่รถหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกหาไอ้เหนือ ซึ่งก็ลงท้ายอีหรอบเดิมก็คือไม่ติด โทรยังไงก็ไม่ติด
ฮ่วย! นี่กูคิดมากแล้วนะเนี่ย . .
แต่ด้วยความที่ผมฉลาดแถมยังหล่ออีกต่างหาก(นี่มึงซีเรียสจริงป่ะ) ผมจึงดักรอไอ้ภีมที่ไปเอาของข้างบนห้องไอ้เหนืออย่างอดทน มึงไม่บอกกุก็จะสะกดตามรอบมึงไปนี่แหละ หึหึ ระหว่างที่รอผมก็กดเบอร์ไอ้เหนือ ซึ่งแน่นอน ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนนี้บ่อยจนจะกลายเป็นญาติสนิทผมอยู่ละ!
เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ . .
ผมรอไอ้ภีมมาสองชั่วโมงเต็มๆ ไอ้เหนือใช้ให้มึงแบกเตียงแบกตู้ลงมารึไง!! ทำไมไม่ลงมาซักทีวะเห้ย!! ข้าวกูก็ยังมิได้แดก แฟนกูก็ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง . .
เซ็งโว้ย
นี่ถ้าผมเรียนอยู่คณะที่มันชิวกว่านี้ล่ะก็ผมคงตัดสินใจโดดเรียนวันนี้เสีย แต่ทว่ามันไม่ง่ายแบบนั้น เลคเชอร์ครั้งท้ายๆนี่อาจารย์จะบอกแนวข้อสอบ และก็สอนเรื่องสำคัญอีกบลาๆๆ แม้จะยังห่วงๆเรื่องไอ้เหนือ แต่เรื่องเรียนผมเองก็ทิ้งไม่ได้ ให้ตาย
เหนือ ถ้ามึงอยากมีจะบทในตอนนี้ล่ะก็ . . รีบโผล่ๆหน้ามาให้กูเห็นซะ!!!
เฮ้อ อีกสิบนาทีคาบแรกจะเริ่ม ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนตัดสินใจถอยทัพมาจากตึกของหอไอ้เหนืออย่างหงอยๆ
เหนือ . . กูจะไม่งอนไม่เหวี่ยงไม่อะไรมึงก็ได้
เปิดมือถือสักทีเถอะ TT
ตลอดคาบเช้าผมที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างฟิล์มและมิกเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ แม้จะมีไอ้ฟิล์มที่แอบลอบมองไอ้มิกอยู่บ่อยๆนั้นคอยกวนประสาทมาแล้วแปดสิบห้าครั้งก็ตาม ผมก็ไม่มีแรงโวยวาย ยิ้มไม่ค่อยจะออก
“เป็นห่วงขนาดนั้นเที่ยงนี้มึงก็ไปหาที่วิศวะเลยดิวะ” ฟิล์มกระซิบแผ่ว
“วราธร คินตา วาธุสิทธิ์ มาวิน อาจารย์ที่ปรึกษานัดพบเที่ยงนี้นะจ๊ะ”
“เวรกรรม” ไอ้ฟิล์มบ่น “กูยังพูดไม่ทันจะขาดคำเลย”
อยากจะบ่นมากกว่ามันอีกหลายพันคำ แต่ก็ทำได้เพียงถอนหายใจเหนื่อยๆแทน
“ไอ้คิน” ไอ้มิกที่เพิ่งเดินไปเข้าห้องน้ำมายื่นแซนวิช นมจืด และช็อคโกแลตบาร์มาให้ผม “ไอ้ภีมวิ่งเอามาให้อยู่หน้าห้องเมื่อตะกี้”
“มันรู้ด้วยแฮะ ว่ามึงยังไม่ได้แดกข้าว” ฟิล์มตั้งข้อสังเกต
“อืม” ผมพึมพำรับคำ หวังเล็กๆว่าของเหล่านี้จะส่งมาจากไอ้เหนือ แต่มันก็ไม่มีหลักฐานอะไรบ่งชี้เลยว่าเจ้าตัวเป็นคนส่งมา
เหนือ มึงทำกูคิดมากมึงรู้ตัวมั้ยเนี่ย
“เห็นมันแบกกระเป๋าเป๋พะรุงพะรัง ปากแม่งก็บ่นว่าต้องเอาไปให้พี่เหนือเย็นนี้ๆ อะไรของมันก็ไม่รู้” มิกเกาหัวงงๆ แต่นั่นก็ทำให้ผมชะงักกึก
“มันพูดอย่างนั้นจริงเหรอ”
“อืม”
หึหึ . . ดีละ เย็นนี้ใช่มั้ย ผมคิดในใจอย่างมีแผน
“ไอ้เชี่ยคิน”
“ฮะ?” ผมหันไปตามเสียงเรียก
“ส่งไอ้นี่ไปให้ไอ้เชี่ยมิกที” ฟิล์มยื่นลูกอมรสนมยี่ห้อคูก้ามาให้ผมกำมือหนึ่ง
นี่พวกมึงยังไม่คุยกันอีกเหรอ ?!!!!!
“ทำไมไม่ส่งให้เอง”
“มันจะไม่รับน่ะสิ กูอาย”
แอบขำได้มั้ยเนี่ย หน้าโหดๆอย่างไอ้ฟิล์มมีน้อยครั้งครับที่จะต้องมาอายเพราะเรื่องแบบนี้
“ลองส่งไปก่อนดูสิ” ผมยักคิ้วเอาใจช่วยมัน จนมันเริ่มอ่อนใจ ไอ้มิกจ้องมองจอที่ฉายสไลด์บทเรียนอยู่ไม่ได้สนใจเสียงที่ผมกับฟิล์มยุกยิกๆกันหรอกครับ
“อะแฮ่มๆ” ฟิล์มกระแอมเรียกความกล้า “มิก”
สงสัยจะเบาไป
“มิก”
เสียงของฟิล์มดังขึ้นอีกนิดหน่อย แต่ไอ้มิกแม่งก็ยังไม่สนใจอีกอ่ะแหละ ผมรู้ทุกเรื่องครับเพราะผมเป็นคนกลาง ฮา
“มิก”
ไอ้เชี่ยมิกแม่งก็ยังไม่หัน โอเค ความผิดปกติไม่ได้อยู่ที่เสียงไอ้ฟิล์ม แต่เป็นที่ความหูตึงของไอ้มิกต่างหาก!
ด้วยความหมั่นไส้ กึ่งอารมณ์หมดความอดทนผมจึกโกยเอาคูก้าทั้งหมดนั่นลงบนโต๊ะเลคเชอร์ของไอ้มิกเสียเลย
ไอ้ภัทรได้แต่กลั้นหัวเราะอย่างสนุกสนาน
ส่วนไอ้ฟิล์ม มันได้แต่ขมุบขมิบปากด่าผมว่าผมไม่ยอมฟังมัน ทำให้มันเสียหน้า . .
แต่ที่ไอ้มิกมันนั่งแกะนั่งเคี้ยวคูก้าตลอดทั้งคาบอยู่เนี่ย มึงยังไม่ฟินนาเล่อีกเหรอ ?
พอเลิกเรียนปุ๊บผมก็ขึ้นรถขับไปยังตึกวิศวะปั๊บ การจอดแอบๆหน้าตึกเรียนของพวกวิศวะแบบนี้ทำให้ผมนึกถึงช่วงเวลาที่ผมแอบชอบไอ้เหนือชะมัด แต่วันนี้ผมไม่ได้มามองหามัน ต้องมองหาไอ้ภีม เพื่อที่จะได้เจอมันอีกที . .
ทำไมการเจอแฟนของกูนี่ . . มันเป็นอะไรที่ลำบากยากเข็ญมากเลยฟะเนี่ย
ผมนั่งในรถได้ไม่นานก็ต้องออกมาข้างนอกรถเพราะที่จอดแดดมันส่อง สายตาสอดส่องมองหาไอ้ภีม รถมันก็ยากแล้ว ตัวคนยิ่งหายากกว่า
เออ . . ทำไมผมไม่โทรหามันล่ะ ?
คิดแล้วก็เซ็งตัวเอง กดโทรออกหาภีมทันทีที่คิดได้ แต่ทว่า . .
ติดต่อไม่ได้
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
วันนี้กูเกลียดสายรหัสนี้ชิบเป๋ง กูจะไม่ซื้อหวยที่มีเลขสายรหัสนี้ตลอดชีวิต! แม่ง เป็นกันทั้งพี่ทั้งน้อง ไม่รู้รึไงว่าคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเนี่ยอกมันจะแตกตายอยู่แล้วเพราะคิดมากไปต่างๆนานา
“แล้วเนี่ยมึงจะไปไหนวะ?”
“ไปคณะทันตะอะ”
ผมได้ยินเสียงคุ้นๆแถมยังพูดถึงคณะผมอีก ผมจึงหันขวับไปมองคนสองคนที่กำลังเดินผ่านมา
หะ . .
“ไปอีกละ ไปแม่งทุกวันเลยนะ เย็นนี้ติวไอ้มิ่ง อย่าลืม”
“เออ”
ไอ้ปอนด์ . .
พวกมึงเล่นหายกันไปนานเลยนะ บทจะโผล่มาก็โผล่มาพร้อมกันทั้งปอนด์และภีม อาเมน - -
มันยังไม่ทันสังเกตเห็นผม ผมหันซ้ายหันขวาเตรียมหาที่หลบ แต่ทว่า . .
มันก็เห็นผมจนได้
“เฮ้ยยยยยย” มันร้องเสียงหลง แทบจะสะดุดก้อนหินหัวทิ่ม
“เอ่อ หวัดดี” อดที่จะทำตัวไม่ถูกไม่ได้แฮะ
“พี่คิน ทำไมมาอยู่ตรงนี้อ่ะ” ปอนด์ที่มีมีไรหนวดบางๆยิ้มแหยๆ มันเกาหัวเก้อๆ
“พอดีกูมาตามหาภีมน่ะ”
“ไอ้ภีม?” ปอนด์ทวนคำ “ผมเห็นมันออกไปตั้งแต่บ่ายสามแล้วอ่ะ”
เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!
วันนี้มันเป็นวันอะไรของพ้มมมมมมมมมมมมมมมม T^T
ซวยซับซวยซ้อน เวรตะไล!
ตอนนี้เกือบจะสี่โมงเย็นเข้าให้แล้ว
“แล้วมันบอกมั้ย ว่าจะไปไหน!”
“เอ่อ . .”
“รู้ก็บอกมา”
“ไม่ทราบครับ”
ณ เวลานี้อยากจะต่อยทุกสิ่งอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตจริงๆ ท่าทางไอ้ปอนด์มันคงจะไม่ทราบจริงๆว่าไอ้ภีมมันไปไหน ผมได้แต่หงุดหงิด ถอนใจ และก็ท้อแท้อยู่ตรงหน้ามันอย่างนี้
ไอ้ปอนด์มองหน้าผมอย่างนึกสงสาร
“เวลานี้มันชอบกลับหอนะพี่คิน”
“วันนี้มันไม่กลับหอหรอก” ผมตอบอย่างรู้ดี
“ไม่แน่เหมือนกันนะ”
“อย่าทำเป็นรู้ดีได้มั้ย” ผมสวนกลับไปอย่างหงุดหงิด ซึ่งหลังจากนั้นไม่กี่วิผมก็พึงสำนึกได้ว่าผมได้ทำสิ่งผิดพลาดไป ผมมองหน้าปอนด์ที่มองมาที่ผมอย่างเข้าอกเข้าใจ “ขอโทษ”
“สำหรับพี่ . . หนักกว่านี้ผมกว่าไหวนะ ฮ่าๆ” มันแกล้งทำเป็นหัวเราะ
“มึง . .”
“…”
“.. ยังไม่ลืมกูอีกเหรอ”
ผมพอจะจำบทสนทนาเมื่อสักครู่ของมันกับเพื่อนได้ ปอนด์หลุบตาลงต่ำ
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย”
“อ่อออออ” ผมรับคำเสียงอ่อย “กูขอโทษนะ” ก็ยังอดรู้สึกผิดไม่ได้อยู่ดี
“ก็เหมือนกับพี่คิน . . เมื่อปีสองปีก่อนล่ะมั้งครับ” ปอนด์เอ่ย คลองสายตามองไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอย “พี่คินไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมไม่ทำให้พี่คินลำบากใจหรอก”
“…” ผมไม่รู้จะพูดอะไร
“มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้ . . ก็บอกนะครับ”
ผมทอดถอนใจ(วันนี้ถอนหายใจไปกี่รอบแล้วฟะ?) ครั้นสายตาหันไปเห็นเป้าหมายของผมวันนี้เลี้ยวมอไซเข้ามาจอดในที่ๆไม่ไกลจากตรงที่ผมยืนอยู่
ถ้ากูไม่ได้คำตอบ . . กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่!!!!!!!!!!!!!!
“ไอ้เหี้ยภีม!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมแผดเสียงดังลั่นแล้ววิ่งเข้าไปหาไอ้ภีมที่เพิ่งถอดหมวกกันน็อคออก มันทำหน้าตื่นใหญ่เลยเมื่อเห็นใบหน้าที่กินคนได้อย่างผม มันกำลังจะลงจากรถมอไซแต่ผมวิ่งเข้าไปคว้าตัวมันได้ทัน
“มีอะไรจะพูดมั้ย” ผมพูดอย่างเย็นชา
“โอ๊ยยยย พี่คินนนน จะมารัดคอทำไมเนี่ยยยย”
“ไม่อยากให้รัดคอมึงก็บอกกูมาว่าพี่รหัสตัวแสบของมึงอยู่ไหน ปลอดภัยมั้ย”
“พี่คินนนนน อายเค้า ปล่อยก่อนๆๆ เดี๋ยวบอกน้า”
“ให้มันจริง” อยากจะซ้ำด้วยการที่โบกหัวเด็กทุนที่ผมอุตส่าห์เลี้ยงมาแล้วมันดันทรยศ . .
“อูยยยย”
“จะบอกได้ยัง”
“ครับๆๆๆ” มันหลบมะเหงกของผม “พี่เหนือปลอดภัยดีครับ”
โล่งอกไปเปราะหนึ่ง . .
“แล้วมันอยู่ไหน!!!”
“ง่ะ อย่าร้องใส่หูผมสิ TT”
“กูไม่สงสารหรอกว้อย”
“ตอนนี้เหรอครับ เอ่อ ..” ภีมมันดูสับสนในตัวเองเป็นที่สุด “ที่จริงพี่เหนือไม่ให้บอกพี่คิน แต่ - -โอ้ย เอาไงดีเนี่ยกู”
“มึงช่วยกูเรื่องไอ้เหนือมาตั้งแต่ต้นแล้ว แค่นี้มึงช่วยกูอีกไม่ได้รึไงวะ”
“บนเครื่องครับ!”
เครื่อง
เครื่องงั้นเหรอ ?
ผมช็อคตัวแข็งทื่อไปหมด ในสมองตีกันมั่วไปหมดแล้วว่าเวลานี้มันจะต้องไปไหน หรือที่เลวร้ายที่สุดก็คือ . . ยายเป็นคนส่งมันไปไหนหรือเปล่า
ไปในที่ที่ไกลแสนไกลจากผม . .
หรือสิ่งที่ผมกลัวมันกำลังจะเกิด
เหนือ . . มึงไม่น่ายอมอะไรง่ายๆนี่หว่า
“แล้วมันจะไปไหน”
“กลับบ้านครับ ที่เชียงใหม่”
รักคนอ่านค่ะ :bye2:
-
:z13: :z13: :z13: จิ้มคนเขียนนนนน ทันไหมอะ
ค้างอะ :serius2: เหนือไปไม่บอกกันเลย รีบๆกลับมาพาลูกสะใภ้ไปหาพ่อแม่นะ
รักคนแต่งค่ะ :m1: :m1:รีบมาต่อนะค่ะ :m5: :m5: :m5:
-
เหนือหายไปไหนนนน :serius2:คินเ่ป็นห่วงจะแย่แล้ววววเราก็อยากรู้จะตายแล้วเหมือนกานน :z3:
-
อ๊ากกกกกก เหนือทำไมทำแบบนี้ๆๆๆๆ กลับไปโดยไม่บอกคินอะ
-
เหนือไปเคลียกับพ่อแม่ป่าวหว่า ?
:z13: :z13: :z13:
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อิเหนื๊ออออออออออออออออ
เมิงจะไปไหนของเมิงว้า
กลับมาเร็วๆเลย
:z3:
-
สงสารคิน ตามหาเหนือให้วุ่นไปหมด เฮ้อ...
-
มาแล้ววววววววววววววววววววว
-
แหมมมมมมมมมมมมมมม
อิเหนือ ได้นั่งเครื่องครั้งแรกแล้วครั้งที่สองตามมาอย่างรวดเร็วเลยนะ
ว่าแต่ไปเชียงใหม่ทำไม????????? ไปตามกองหนุนมาช่วยเหรอ
-
โอ๊ยยยยยย ทำไมมาจบให้แบบนี้ กรุณามาต่อด่วนๆๆๆ
อยากจะบ้า มาบอกตอนที่กลับบ้านไปแล้ววววว ทำไมทำแบบนี้ :serius2:
ปล่อยให้คินตาเป็นห่วงทั้งวันทั้งคืน :fire:
-
:z6:เหนือหายแซ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
กลับบ้าน !
ทำไมอ่ะ เคลียร์กับพ่อแม่หรออ TT
สงสารปอนด์เรยอ่า ได้กับภีมให้รู้แล้วรู้รอดไปเถอะ
เค้าเชียร์คู่นี้นะ 5555555555
-
ไปหาพ่อกับแม่แน่เลย
-
เมิงจะมากลับบ้านอะไรตอนนี้ฮะอิเหนื๊อออออออออออออออออออออออออออออ
กลับไปทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
:mc4: ไชโย อ่านทันแล้ว
สนุกมากๆ ค่ะ :pig4:
-
เหนือไปหน้ายยยยยย ไปทำมายยยย :z3: :z3:
-
เหนือกำลังวางแผนทำอะไรอยู่~~~~~~
แผนอะไรกันหว่า คนอ่านลุ้นนะเนี่ย
คินเข้าสู่โหมดโวยวาย หาทางออกไม่เจอ ก็น่ารักดีนะ ฮ่าๆ
รอลุ้นตอนต่อไปว่าเหนือกำลังทำอะไรอยู่ โฮกกกกก
:กอด1:
-
เหนือแกไปทำอะไรห๊ะ
คินตามไปด่วนๆๆเลย
-
เหนือกลับบ้านไปทำอะไร :z3:
ทำไมไม่บอกคิน
คินเป็นห่วงโครตๆ ทำไมไม่บอกไม่กล่าวเลย :m16:
-
เอ้า ! ซะงั้นอ่ะคนเขียน มันอะไร ยังไงกันล่ะเนี่ย
เอ๊ะ หรือว่าเหนือจะไปบอกพ่อกับแม่เรื่องคินตา
หรือว่าที่ต้องไปนี่มันเกี่ยวกับคุณยายของคินกันล่ะ
เค้าอยากรู้ :serius2: มาเฉลยด้วยนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อะไรยังไงเนี่ยยยย
เหนือกำลังวางแผนอะไรอยู่รึเปล่า
ทำไมไม่บอกคินตาบ้างงงง ควรจะสู้ไปด้วยกันสิ
:เฮ้อ:
-
เหนือ...
ทำอะไร จะตัดสินใจอะไร
ทำไมไม่บอกคินตา
แบบนี้ไม่ดีเลยนะ
สงสารคิน T__T
-
โอยยยย ทำไมต้องกลับบ้านล่ะเนี่ยย
ยายคินทำอะไรรึเปล่าอ่ะ
แบบว่า ไปหาเรื่องทางบ้านเหนือ
=________= น้ำเน่าเนอะ
-
ค้างงงงงงง
มาต่อด่วนคร้าบบบบบบบบบ
-
อ่านเสร็จแล้วแบบ
:z3: :z3: :z3:
ค้างมากกกกกกก!
-
มีแฟนไว้ปรึกษามั่งเหอะ คิดอะไรทำอะไรคนเดียวมีแฟนทำไมกัน
-
กรี๊ดดดด น้องฟ่อน ทำไมทำร้ายคนอ่านอย่างงี้คะ ค้างงงงงอ่ะ :z3:
เหนือจะไปเชียงใหม่ทำไมลูก จะไปไหนมาไหนบอกคินมันสักนิดซิ
คิดถึงใจคนรอมั่ง
ปรึกษากันเข้าใจไหมคะ อย่าให้คินมันรู้จากคนอื่นดิ
-
:z3: :z3:
ไปไหนเหนือนที ขอให้อิมันมีแผนน่ะฮือออ
ไม่เอาดราม่าซ้ำซ้อน :o12: :o12:
-
ดราม่าเป็นระลอกๆไม่เกรงใจคนอ่านบ้างเลย เอางี้ เหนือกลับไปหมั้นกับผญ.ที่พ่อแม่หาไว้ให้ดีม่ะ??!!
-
ตัดได้อย่างโหดร้ายมากเลยอ่ะ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เหนือคงกลับไปหาพ่อแม่ ? ไปเคลียอะไรแบบนั้นปะ - -
แล้วยายนี่มีเบื้องหลังไหมเนี่ย ตัดฉับได้โหดร้าย T T
-
เครียด ค้าง
+1
-
ตัดฉับแบบนี้เลยหรือ!!! :angry2:
เท่าๆที่อ่านมาคู่นี้เคยมีอะไรราบรื่นบ้างไหม?
สงสัยจะไม่มี :เฮ้อ:
ชะนีพร้อมเฮงซวย :m31:
-
หรือว่าเรื่องจะถึงหูพ่อแม่เหนือแล้ว :z3:
-
เหนือกำลังจะทำไรซักอย่างแล้วใช่มะ? o13
รอ รอ :z2:
:pig4: นะจ๊ะ
-
ไปไหนว่ะไอเหนือ :m16:
เดี๊ยะยุให้คินหาปั๋วใหม่
อ่ะล้อเล่น :o10:
-
เหนือไปทำไม แล้วทำไมไม่บอกคิน :serius2:
-
คุณเหนือ!!!
จะไปทำไมไม่บอกกันบ้าง :angry2:
ลุ้นจนหมดตอนแล้วเนี้ย....+___= :fire:
คินตาสู้ๆ ฮึบๆ
คุณยายก็เฟี้ยวจริง
อยากอ่านต่ออีก คึคึ
รออยู่เสมอจ้า
-
เหนือนที !! เป็นอะไรไปลูก :z3:
-
เหนือ
กลับมาเร็วๆ
ปล่อยคินตาไว้อย่างนี้ได้ไง
-
เหนือไปพาพ่อแม่มาขอคินหรอ ? :o8:
หรือว่าไปหามาม่าให้คนอ่านอีก ? :a5: (แค่นี้ก็จุกจะแย่แล้ว)
:z3:
-
เหนือ..ไปปูทางที่บ้านไว้ก่อนรึป่าวนะ
หรือว่าคุณยายไปฟ้องพ่อแม่เหนือแล้วโดนเรียกตัวกลับ...???
-
เหนือไปทำไมเนี่ย
-
:z3: :z3: :z3:
-
เหนือ แกกลับบ้านไมวะเนี่ย
ไม่บอกไม่กล่าวคินอีก ตีกบาลซะดีมั๊ย :m16:
-
โอ้ยๆๆ ปวดตับ ทำไมเหนือไปไหนไม่บอกน้องคิน ทำเอาคินวุ่นวายใจ ทรมานมากนะนั้น
ความไม่รู้นี่มันช่างทรมาน
เหนือกลับบ้านทำไม มีอะไรรึป่าว ชักได้กลิ่นตุๆ เมื่อไหร่มาม่าจะหมดไป
-
อ่านแล้ว o22
บวกเป็ด
-
เหนือจะทำอะไรหว่า?
-
หญิงยายตั้งข้อแม้อะไรกับเหนือไว้แน่เลย
แต่ก็นะ ใจคนที่รอและห่วง โคตรทรมาณนะรู้มั้ยไอ้พระเอก
:กอด1: เจมส์ เมื่อไรจะมาช่วยลูกแกฟร้าาาา :กอด1:
-
ค้างงงงงง :z3:
-
ตอนที่ 37
ระหว่างทางไปเชียงใหม่
หนุ่มน้อยรูปร่างสูงใหญ่กำลังหลับตาพริ้มด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง ในสายตาของคนนอกหนุ่มน้อยที่กำลังจะก้าวไปในสู่วัยผู้ใหญ่ในอีกปีสองปีนี้ไม่น่าจะเกิดมามีปัญหาอะไร เขาเป็นคนที่รูปร่างหน้าตาดีผิดมนุษย์มนาทั่วไป ซ้ำที่บ้านก็ไม่ได้อับจนอะไร
แต่หารู้ไม่ . . เขาก็มีปัญหาเหมือนกับคนอื่นๆนั่นแหละ
เนื่องด้วยปัญหาและอุปสรรคเข้ามาสู่ชีวิตของคนเราได้ทุกๆวินาทีแล้ว เหนือทอดถอนใจมองท้องฟ้าอันมืดครึ้มในเวลาโพล้เพล้ใกล้จะเย็นย่ำเต็มแก่ เวลานี้ เป็นเวลาที่เขาจะต้องไปรับแฟนที่ตึกคณะเด็กเรียน
แค่คิด . . เหนือก็รู้สึกปวดใจแปลบๆ
มันเป็นการตัดสินใจที่ค่อนข้างจะฉุกละหุก เขารู้ดี . .
แต่พอเห็นหน้าของแฟนหนุ่มหน้าเรียวเล็กที่มีความสุขล้นปรี่เวลาได้เรียนอะไรที่เกียวกับฟัน . . เขาก็รีบด่วนตัดสินใจทันที
แม้ตัวเขาจะไม่รู้ . . ว่าบิดามารดาของเขานั้นจะยอมหรือไม่
เหนือจึงเดินทางไปปรึกษาเรื่องนี้ด้วยตัวเองที่บ้าน จัดการเสียก่อนที่อะไรๆมันจะยุ่งเหยิงมากไปกว่านี้
เหนือหลับตาพริ้มนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงหัวค่ำเมื่อวาน ที่เขาบุกเข้าไปหาซีอีโอใหญ่ชื่อดังของประเทศที่บ้านของแฟนเขาเอง . .
เขาคิดว่าเขาจะได้รับบทเรียนและรอยแผลตามเนื้อตามตัว
แต่เปล่าเลย . .
“ไม่ต้องจับตัว ปล่อยเขาเข้ามา” เสียงแรกจากคุณหญิงที่เข้ามาทักทายเหนือ ทำให้เหนือที่เดือดดาลมาจากข้างนอกหยุดชะงักลง
การ์ดทั้งหลายปล่อยตัวหนุ่มหน้าหล่อที่ติดจะบูดบึ้งนั้น ทั้งหมดถอยกรูออกไปจากตัวบ้าน เมื่อเห็นดังนั้นเหนือจึงเดินเข้าไปในบ้าน
คุณหญิงนั่งอย่างสงบนิ่งและน่าเกรงขามอยู่กลางห้องรับแขกอันโอ่โถงที่เหนือคุ้นตา ผมสีแดงและเครื่องสำอางที่ถูกตกแต่งบนใบหน้าอย่างมืออาชีพทำให้คุณหญิงหน้าเด็กอย่างเหลือเชื่อ
แม้จะโกรธมากมายมหาศาลเท่าไหร่ เหนือก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีมารยาท เขายกมือไหว้ผู้เป็นยายของแฟนตัวเอง
คุณหญิงพยักหน้ารับ “นั่งลงก่อนสิ”
ทำไมวันนี้ไม่เชิดใส่เหมือนแต่ก่อน . .
เหนือคิดในใจ แต่ก็นั่งลงอย่างที่ผู้สูงวัยกว่าเชื้อเชิญ เขารู้สึกค่อนข้างเกร็ง แต่ไม่ควรจะเปิดประเด็นก่อน
“พร้อมพักตร์คนนั้นรักรุนแรงเหมือนกันนะ”
“คุณส่งเธอไปใช่มั้ยครับ” เหนือสวนขึ้นมาอย่างทันควัน
“อันที่จริง . .” คุณหญิงจิบกาแฟอย่างมีมาด แต่มีดวงหน้าที่เครียดอย่างปิดไม่มิด “เธอเป็นคนมาขอให้ชั้นช่วยเองต่างหาก”
“จะยังไงก็ช่าง” เหนือพูดอย่างมีอารมณ์ “ไม่ควรจะทำร้ายร่างกายเพื่อนของผม ถ้าคุณต้องการจะทำล่ะก็ ..”
“คนพวกนั้นเป็นคนที่ยัยพร้อมพักตร์จ้างเป็นการส่วนตัว” คุณหญิงเอ่ยเสียงหนักแน่น “ชั้นไล่พวกนั้นออกแล้วและชั้นไม่มีส่วนรู้เห็นอะไรด้วย”
“…” เหนือดูอึ้งไปกับความจริงที่เขาเพิ่งทราบจากปากของซีอีโอระดับพันล้าน
“ชั้นสามารถทำให้เธอเจ็บปางตายได้แค่ชั้นสั่งประโยคเดียว”
“แล้วทำไมคุณไม่ทำล่ะครับ เพื่อนผม หรือคนที่เกี่ยวข้องกับผมจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวเพราะผมไปมากกว่านี้อีก” สำหรับเหนือแล้ว แค่เพื่อนเจ็บคนเดียวก็เกินพอ . .
“หลานชั้นคือเหตุผลทั้งหมดที่ชั้นทำร้ายเธอไม่ได้ เป็นเพราะหลานชั้น”
หญิงสูงวัยมีสีหน้าเจ็บปวด เหนือชะงักงันด้วยความรู้สึกนึกคิดที่เต็มเปี่ยมว่า
ผู้หญิงคนนี้ . . ไม่น่าจะเป็นผู้หญิงที่ใจร้าย
“ดูรูปพวกนี้สิ” คุณหญิงพยักเพยิดไปที่อัลบั้มรูปที่กองสูงพะเนินบนโต๊ะรับแขกที่เหนือเองก็ไม่ได้สังเกตมันมาก่อน
เด็กหนุ่มผู้อ่อนวัยกว่าหยิบอัลบั้มราคาแพงเล่มบนสุดมาดู . .
รูปเด็กทารกตัวขาวยิ้มแป้นท่าทางอุดมสมบูรณ์ . .
คินตาในวัยเด็ก . . ที่เหนือเองก็ยังไม่เคยเห็น
“ใครจะเชื่อว่าเขาเกิดมาจากความผิดพลาด” น้ำตาปริ่มที่ขอบตาของผู้มีศักดิ้เป็นยาย เหนือตกใจที่เห็นคุณหญิงมาดนิ่งซับน้ำตา
เหนือไล่สายตาดูรูปแฟนของตัวเองมีพัฒนาขึ้นไปตามวัย . . ตั้งแต่เด็กๆทิ่คินถูกเลี้ยงดูมาอย่างลูกคุณหนู มียาย มีป้าใส มีบริวารคอยห้อมล้อมคอยอุ้มชู แต่ไม่ยักกะมีรูปไหน . .
. . ที่คินตาได้ถ่ายรูปคู่กับแม่
นั่นเป็นเรื่องที่สะกิดใจเหนือให้ตกลงไปที่ตาตุ่ม
และทุกรูปที่คินถ่ายคู่กับคุณหญิง ไม่มีรูปไหนเลยที่คุณหญิงจะไม่มีท่าทีที่ไม่รักหลานผู้น่ารักคนนี้
“คินเป็นเด็กที่ค่อนข้างจะติดชั้นน่ะ” คุณหญิงเริ่มเล่า “อาจเป็นเพราะเคทไม่ค่อยจะสนใจลูกสักเท่าไหร่นัก พอชั้นส่งไปเรียนนอก ก็ดันไปติดผู้ชายที่โน่น เฮ้อออ ชั้นสงสารหลานชั้นจริงๆ”
เหนือรับฟังถ้อยคำบอกเล่าของคุณหญิงอย่างตั้งอกตั้งใจ ในมือเปิดอัลบั้มรูปเหล่านั้น ในใจนึกคิด . . คินตาจะน่าสงสารสักแค่ไหนกัน ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมา
“ชั้นสงสารหลานชั้นมาก ชั้นจึงรักและดูแลหลานชั้นอย่างดีทุกอย่าง ชั้นเอาใจใส่ ดูแล ตามใจเขา สำหรับหลานชั้นชั้นยอมเป็นให้เขาได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นแม่หรือพ่อก็เถอะ”
เหนือไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก . . ว่ายายของคินตาจะเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังไปเพื่ออะไรกัน จริงอยู่ที่คนเป็นแฟนควรจะรู้ตื้นลึกหนาบางของแฟนตัวเอง
แต่นี่อาจจะยังไม่ใช่เวลาเหมาะสม . .
“ชั้นติดตามเฝ้าดูพวกเธอตลอดตั้งแต่ที่คินตาเริ่มสนใจในตัวเธอ”
เหนือปิดอัลบั้มเหล่านั้นลง . . แล้วหันมาจ้องหน้าหญิงสูงวัยที่สง่างามอย่างผู้ดี
“เธอมีดีอะไร หลานชั้นถึงได้ . .”
“ผมไม่ทราบครับ” เหนือกล่าวเสียงเย็น
“เอาล่ะ ชั้นจะขอพูดตรงๆเลยนะ”
คงกำลังเข้าสู่ประเด็นหลัก . .
“อีกไม่นานชั้นจะวางมือในธุรกิจอันน่าปวดหัวนี้” คุณหญิงทำท่าทางประกอบ ว่าสิ่งที่เธอเพียรพยายามรักษาเอาไว้ตั้งมากตั้งมายนี้เป็นบ่วงรัดลำคอที่หนักอึ้งเป็นอย่างยิ่ง “ชั้นต้องการคนสานต่อ”
เหนือตั้งใจฟังนิ่งๆ
“และจะต้องมีคนสานต่อ สานต่อ เป็นรุ่นๆ”
ตอนนี้เหนือเม้มปากแน่น เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังเกร็งไปหมด
“น้าชายของคินตา ตานนท์ลูกชายชั้นเป็นหมัน เพราะฉะนั้น. .”
เหนือขมวดคิ้ว หลุบตาลงต่ำ ไม่อยากจะได้ยินประโยคถัดไป
“คินตาเป็นทายาทคนสุดท้าย”
เขายอมแลกอะไรก็ได้เพื่อที่จะไม่ให้ความจริงนี้ทำร้ายความรักของเขา ที่คุณหญิงพูดมานี้ . . มีเพียงความหมายเดียว
เขากับคินต้องเลิกกัน . .
“ผม . .”
“ชั้นรู้” คุณหญิงรับคำอย่างเข้าใจ “พวกเธอไม่อยากแยกจากกันหรอกใช่มั้ย”
เพิ่งจะคบกันได้ไม่ถึงปีแต่ความรักที่มีให้กันมากมายจนล้นปรี่อย่างนี้ . . คงจะสามารถตอบคำถามคุณหญิงผู้ร่ำรวยได้
“ชั้นจึงอยากขอร้องเธอ”
จู่ๆ คนที่บอกว่าเกลียดเขา ไม่ชอบเขากลับมากุมมือเขาและกระซิบด้วยน้ำเสียงที่สั่นพร่าอย่างคุมไม่อยู่ เหนือรู้สึกอึ้งไปหมดกับการกระทำที่กะทันหัน
ไม่มีอีกแล้ว คุณหญิงผู้น่าเกรงขาม
มีเพียงแต่ . . ผู้ที่ต้องการจะหาทางออกให้กับธุรกิจยักษ์ใหญ่กับความรักของหลานชายที่เธอนั้นรักสุดหัวใจ
“มาเป็นครอบครัวของชั้น มาช่วยชั้น บริหารจัดการเรื่องยุ่งเหยิงบ้าๆนี่ทีเถอะ”
เป็นทางออกที่เหนือเองไม่เคยคิดถึงมันมาก่อน
เขาไม่เคยนึกสนใจสมบัติมากมายที่คินตาแต่เพียงผู้เดียวมีสิทธิ์ที่จะได้รับความร่ำรวยเหล่านั้น . .
เขาไม่เคยคิด . . ว่าคุณหญิงคีรติจะมาพึ่งเด็กวิศวะธรรมดาเกรดสามเศษๆให้ไปสานต่อกิจการขนาดใหญ่
“ผมเกรงว่า . .”
“ได้โปรด อย่าปฏิเสธ” มืออีกข้างรีบมากุมมือของเหนือไว้อย่างรวดเร็วจนเขารู้สึกร่างกายอ่อนระโหยโรยแรงไปหมดเมื่อหญิงสูงวัยปล่อยโฮมาอย่างสุดกลั้น “ธุรกิจเป็นสิ่งที่ชั้นจะต้องรักษา พอๆกับความรักที่หลานมีให้ชั้น”
“…”
“ชั้นไม่อยากห่างเหินกับหลานชั้นมากไปกว่านี้อีกแล้ว”
นั่นคือความจริงจากใจของเธอ
เหนือบีบมือคุณหญิงเบาๆอย่างอ่อนใจ ทุกสิ่งทุกอย่างผิดคาดไปหมด ตอนนี้ในหัวของเขากำลังอึ้ง ทึ่ง สับสน คำพูดที่อยากจะพูดออกมานั้นได้แต่กลืนกลับเข้าไปในคออย่างเก่า
มันเป็นทาง . . ที่จะทำให้เขารักกับคินได้อย่างนั้นเหรอ
เขาจำต้องทิ้งอนาคตวิศวกรหนุ่ม เพื่อที่จะต้องไปนั่งแท่นบริหารกิจการที่เขาไม่เคยรู้สึกอยากเป็นมาก่อน
“ถ้าเธอรักหลานชั้นจริง เธอต้องทำเพื่อเขา”
คุณหญิงตอกย้ำให้เหนือนึกคิด . .
บทสนทนาที่เพิ่งกล่าวไปทั้งหมดทั้งมวลนั้น . .
เหนือรู้สึกว่ามันเป็นคำถาม . .
คำถามที่ถามเขาว่า . . “ในอนาคตเขาอยากใช้ชีวิตทั้งหมดอยู่กับคินตาหรือไม่”
เพราะมันบอกได้ถึงอนาคตทั้งชีวิตของเหนือเลยทีเดียว
“ผม…” เหนือตัดสินใจไม่ได้อย่างหนัก เขาทึ้งหัวตัวเองอย่างสับสนรุนแรง เขารู้เต็มอกว่าตอนนี้เขารักคินตาและต่อไปจะต้องรักมากกว่าเดิมทุกวันแน่ๆ แต่ทว่า. . เขาไม่ได้วาดฝันเรื่องที่เขาจะต้องใช้ชีวิตอยู่กับคินตามาก่อน
มันเป็นแค่รักในวัยรุ่นไม่ใช่เหรอ
ทำไมจะต้องให้เขาเลือกทางสองแพร่งที่อีกทางหนึ่งนั้นเขาไม่เคยคิดถึงมันมาก่อนด้วยล่ะ . .
“สาดดด กูมองมึงมากี่ปี”
จู่ๆเหนือก็นึกถึงคำพูดหนึ่งของคินตาขึ้นมา . . ใบหน้าในตอนนั้นของคินตาฉายแววเคืองนิดหน่อย หน้าหงิกแก้มป่องดูไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่นัก
“มองมากมองน้อยไม่เห็นเกี่ยวเลย”
นั่นเป็นคำพูดของเหนือเอง
“เกี่ยวดิ อย่าให้กูพล่ามนะ ว่ามึงเกลียดกูขนาดไหนช่วงแรก”
“เฮ้ยย ไม่ได้เกลียด แค่ไม่ชอบขี้หน้า”
เหนือจำได้ว่าตอนนั้น . . เขามีความสุขขนาดไหน แม้จะเถียงกันก็เถอะ
“ก็มันเรียกว่าเกลียดมั้ยล่ะ . . สรุปกูรักมึงมากกว่า”
คินตาที่ยักคิ้วจึกๆในตอนนั้น . . ทำเอาเหนือในตอนนี้แทบจะหมดสิ้นกำลังและแรง
อยากจะชกตัวเองสักหมื่นสักพันครั้ง ที่เผลอไปคิดแบบนั้น . .
คิดว่ามันเป็นแค่รักในวัยรุ่น . . ไม่ใช่รักแบบที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
เหตุการณ์ การกระทำ สายตา ความรู้สึก คินตาได้บอกเขาไปหมดทุกสิ่งอย่าง ว่าหนุ่มทันตะคนนั้นอยากใช้ชีวิตอยู่กับหนุ่มวิศวะคนนี้ขนาดไหน . .
“กูก็รักมึงงงง รักเท่ากันได้ป่ะล่ะ”
เสียงจากปากของเหนือดังสะท้อนกึกก้อง
“ไม่เอา กูจะรักเยอะกว่า!!”
“เหนือต้องรักคินเยอะกว่าอยู่แล้วสิ!!”
“งั้นพิสูจน์ดิ”
“ยังไง ว่ามาเลย”
“ไม่รู้ แต่ต้องมีแน่ๆอ่ะ!!”
“งั้นก็บอกมาตอนนี้เลย”
“ไม่ใช่ตอนนี้ แต่มึงต้องได้พิสูจน์แน่ๆ”
พิสูจน์
. . พิสูจน์
. . . พิสูจน์งั้นเหรอ
หรือครั้งนี้มันคือบททดสอบ
“ชั้นไม่คาดคั้นเอาคำตอบตอนนี้หรอกนะ” คุณหญิงพูดขึ้นมาในที่สุด
“คุณหญิงจะแน่ใจเหรอครับ ว่าคนอย่างผมจะมีความสามารถพอ”
คนที่เก่งแต่คำนวณอย่าเขาน่ะเหรอ จะบริหารเป็น . .
“ชั้นก็ไม่รู้” คุณหญิงตอบ “แต่หลานชั้นเลือกเธอ”
“ผม..” เหนือไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี
“ชั้นจะส่งเธอเรียนคณะบริหารธุรกิจดีๆพร้อมทั้งฝึกการบริหารไปด้วย เธอจะได้รับหุ้นส่วนสามสิบเปอร์เซ็นต์จากร้อยเปอร์เซนต์ทั้งหมดหลังจากที่ชั้นคิดว่าเธอเหมาะสมที่จะ...”
“ผมไม่ได้ต้องการสิ่งเหล่านั้นครับ”
“เป็นทางเลือกที่ดีนะ เธอเรียนควบคู่ไปกับการทำงานที่ค่อนข้างมีความแน่นอนในอนาคต”
แต่ไหนแต่ไรมาเหนือเป็นคนที่ถูกพ่อกับแม่ปูทางให้เดินตลอด
ต้องใช้ชีวิตอยู่ในกรอบ . . ที่พ่อกับแม่ได้วางเอาไว้
เขาอยากรู้ว่าผู้มีพระคุณของเขาจะเห็นด้วยกับทางเลือกนี้หรือไม่ . .
แต่บางที . . ชีวิตมันก็ต้องเป็นทางที่เขาจะต้องเลือกเอง
“ถ้าหากผมยอมตกลงเข้าไปสานต่อธุรกิจของคุณแทนคินตา แล้วผู้ที่จะสานต่อต่อจากผมล่ะครับ?”
แน่นอนว่าเขากับคินนั้นมีลูกด้วยกันไม่ได้อยู่แล้ว . .
“นั่นเป็นเรื่องที่เธอกับคินตาจะต้องตัดสินใจกันเอาเอง” คุณหญิงตอบอย่างเสียงเย็น “แค่ทำให้ธุรกิจของชั้นไปต่อได้ในช่วงชีวิตชั้น ชั้นก็มีความสุขมากแล้ว” เธอกุมมือเรียวของเหนือไว้อีกครั้ง “มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับความรักของเธอและก็ธุรกิจของชั้น”
อดรู้สึกเห็นด้วยไม่ได้ . .
เหนือไม่อยากเสียเวลาคิดอีกต่อไป
แค่คำสองพยางค์ ก็น่าจะเป็นเหตุผลเพียงพอที่เขาควรจะตอบรับข้อเสนอนี้
คินตา . .
“ผมตกลง”
“อะ อะไรนะ”
“ผมตกลงครับ”
คุณหญิงดูตกใจกับการตัดสินใจอย่างฉับพลันของเหนือ “เธอแน่ใจแล้วใช่มั้ย”
“มันอาจจะเป็นทางเดียวที่คุณจะยอมรับในตัวผม”
เหนือมองใบหน้าที่เริ่มมีริ้วรอยภายใต้เครื่องสำอางเป๊ะทุกระเบียด คุณหญิงมีแววตาฉายแววอ่อนโยนเมื่อสดับรับฟังคำพูดของเหนือเมื่อสักครู่
เธอยินดีกับคำนั้นของเหนือถึงกับน้ำตาหลั่งริน
“ขอบใจมาก”
“แต่ผมมีข้อแม้อะไรบางอย่าง”
เหนือสะพายกระเป๋าเดินท่อมๆท่ามกลางผู้คนมากมายในสนามบิน บ้านของเขาอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองเท่าไหร่นัก
การตัดสินใจของเขาในเรื่องคินตานั้น . . เป็นทางที่เขาเลือกเอง เขารู้นิสัยคินดีกว่าใครว่าถ้าหากคินรู้ล่ะก็ว่าเขาเลือกทางแบบนี้
คินจะต้องโทษตัวเองอย่างแน่นอน
โทษตัวเองที่ทำให้ผมต้องเป็นคณะเรียนกะทันหัน โทษตัวเองที่ทำให้ผมจะต้องมาลองบริหารกิจการยุ่งๆที่ตัวเองไม่เคยที่จะสนใจ โทษตัวเองที่ทำให้เหนือทำลายความฝันอนาคตวิศวกรหนุ่ม
โทษตัวเองไปต่างๆนานา
เหนือคิดว่าจะเป็นการสะดวกกว่าหากคินรับรู้เมื่ออะไรมันเข้าที่เข้าทางและแน่นอนกว่านี้ . . เพราะถ้าคินรู้ ณ ตอนนี้ คินอาจเผลอพลั้งทำอะไรผิดพลาดไป
อาจทำลายอนาคตหมอฟันของตัวเอง . .
คินไม่รู้ตัวว่าตัวเองหลงรักคณะนี้อย่างสุดจิตสุดใจ
เหนือยอมไม่ได้เป็นวิศวกร สานต่อหน้าที่ที่ควรจะเป็นของคินตา ช่วยแบ่งเบาภาระที่บ้านโดยการมีเงินเดือนประจำ และการงานที่ค่อนข้างมั่นคงกับโภคินทร์พิพัฒน์กรุ๊ป
มันดีแล้วใช่มั้ยที่เขาเลือกทางแบบนี้ . .
และเขามาเชียงใหม่เพื่อที่จะมาแจ้งข่าว . .
ข่าวที่เขากำลังจะไปเป็นนักธุรกิจ
และข่าวเกี่ยวกับคนรักของเขา . . ซึ่งเหนือคาดว่าเขาต้องได้รับศึกหนัก
“ไอ้เหนือเหรอวะเนี่ยยยยย”
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังของเหนือ เหนือหันขวับไปมอง
เขาไม่คิดว่าเขาจะเจอกับคนๆนี้ที่นี่ . .
“พ่อเจมส์” เหนือเอ่ยอย่างอึ้งๆ “สวัสดีครับ”
“เออๆ หวัดดี” ชายหนุ่มหน้าตาอ่อนเยาว์กว่าวัยก็ตกใจไม่แพ้กัน “นึกไงขึ้นมาถึงนี่ในช่วงอาทิตย์ก่อนสอบไฟนอลแบบนี้ล่ะหา”
“ผม - - เอ่อ”
“งั้นก็ดีแล้ว” พ่อเจมส์แตะไหล่เหนือเบาๆ “ไปบ้านมึงพร้อมกันกับกู กูกำลังจะไปพอดี”
“พ่อก็จะไป . . เหรอครับ”
“ถ้าธุระกูเสร็จเร็วกว่านี้ล่ะก็ กูคงไปนานแล้วล่ะ”
“ไปทำไมเหรอครับ” เหนือรำพึงอย่างนึกสงสัย
“ก็ไปจัดการเรื่องมึงกับลูกกูไง”
ประกาศเปิดจองหนังสือค่ะ
เอ่อ ตัวใหญ่มาก . . คือเนื่องจากตอนนี้เรื่องเหนือกับคินตาก็ได้ล่วงเลยมาจนถึงตอนท้ายๆแล้วนะคะ
และก็เพิ่งทราบข่าวจากเพื่อนๆว่าเปิดเทอมจะไม่ค่อยว่าง . . อีกอย่างหนึ่งตอนนี้ก็ได้จัดทำรูปเล่มเกือบจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว
ตอนนี้ว่างมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ก็เลยเปิดจองเลยละกัน >,<
โดยนิยายเรื่องนี้มี 2 เล่มค่ะ(ทุกเล่มสี่ร้อยหน้าอัพ)
เนื้อหาข้างในเป็นกระดาษถนอมสายตา หน้าปกเป็นกระดาษอาร์ต (กำลังออกแบบ)
ของแถมมีโปสการ์ดรูปเหนือกับคินและก็ที่คั่นค่ะ
อ้อ . . มีตอนพิเศษแถมเพิ่มให้ในเล่มด้วยนะคะ (มี 5 ตอนขึ้นไป ฉากฟิล์มข่มขืนมิกตามสัญญา . . )
ราคาชุดละ 850 บาทค่ะ รวมค่าจัดส่งแล้วนะคะ
ควรคิดดีๆก่อนตัดสินใจจองและโอนเงินเข้ามานะคะ หนังสือมีราคาแพงจริงๆ
หากไม่ชอบและไม่ต้องการสนับสนุนคนเขียนก็ไม่ว่าค้า . .
สำหรับผู้ที่ต้องการจองนะคะให้กรอก
ยูสเซ่อเนม,นามแฝง:
ชื่อจริง:
จำนวนชุด:
ส่งอีเมลมาที่ Chif_cake[at]hotmail.com (สั่งจองผ่านทางอีเมลเท่านั้นค่า)
เมื่อส่งมาแล้วรอรับอีเมลตอบกลับที่จะบอกรหัสโอนเงิน และก็หมายเลขบัญชีที่จะให้โอน
ไม่เกิน 3 วันหลังจากส่งอีเมลมาจองค่า
การแจ้งโอนแจ้งผ่านทางอีเมล(เท่านั้น) . . กรอกที่อยู่ที่ต้องการให้จัดส่งตอนแจ้งโอนเข้ามาในเมลนะค้า
รอไม่เกิน 7 วัน คนเขียนตรวจสอบความเรียบร้อยแล้วจะส่งอีเมลยืนยันกลับไปให้ค่ะ ^^
ประกาศขยายเวลาเปิดจองและโอนเงิน!!!!!!!!!!!!!
ตั้งแต่วันนี้ - 15 มิถุนายน 2555 เท่านั้นนะคะ
ใครจองวันที่ 15 มิถุนายน รบกวนโอนเงินภายในวันที่ 16 มิถุนายนตอนเที่ยงคืนค่ะ
แจ้งชื่อที่อยู่ให้ครบถ้วนด้วยเน้อ ^^
คาดว่าจะได้จัดส่งหนังสือในช่วงเดือนกรกฏาคม
ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนฟ่อนค่ะ
เจอกันตอนหน้านะคะ ^^
-
เริดๆๆๆ เหนือมาเคลียร์ แต่พ่อเจมส์ดันมาช่วยด้วย จะผ่านสบายๆหรือจะวุ่นอ่ะเนี่ย
-
กำลังเข้มข้น อยากได้หนังสือ :sad4:
ต้องเปิดดูกระเป๋าก่อน :laugh: มีเวลาอีกนิดๆ
:pig4:นะคะ
-
ในที่สุด.....
:m2:
เหนือมันจะได้พิสูจน์ให้คินน้อย และพวกเราทุกคนเห็นซะที
ว่ารักของมันจะเป็นรักที่เหนือกว่าจริงรึเปล่า
เหนือนทีทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดนะ
คนอ่านเป็นกำลังใจให้
o13
เดี๋ยวจะตามไปจองนะจ้ะ
:bye2:
-
เหนือสู้ๆ :กอด1:
-
เหนือกับพ่อเจมส์สู้ๆ
-
เหนือกะพ่อเจมส์สู้ๆ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะค่ะ อยากได้หนังสือที่สุด เก็บตังรอค่ะ ขอบคุณคนเขียน นะค่ะ ที่มคเรื่องดีๆให้ได้อ่าน
-
แช่มชะแดมแช่มว๊าววว ณ. บัดนาวว :z2:
อ่านจบแล้วอยากลุกขึ้นเต้นชริงๆ 555555
-
o13 o13
สุดยอดเหนือนที
กับสุดยอดคุณพ่อ
ส่วนจอง
เด๋วเก็บเงินก่อน จองแน่ๆจ้า
-
เอาใจช่วยเหนือสู้ๆๆๆๆๆ o13 ไม่รู้ว่าพ่อเจมส์จะมาช่วยให้รุ่ง หรือ ยุ่งไปกว่าเดิม 55
-
ซื้อแน่
-
เหนือสู้ๆ นะ
o13
-
เหนือ...นายจะเด่นแล้วนะ
เอาให้เต็มที่นะ 5555
-
สู้ๆนะเหนือ มีพ่อเจมส์ช่วยอีกแรงแล้ว
คินตา จะตามมาไหมนิ
คุณยายน่ารักที่สุด หาทางออกให้จนได้
ถึงแม้ว่าจะดูน่ากลัวก็เถอะ
-
เอาจัยช่วยเหนือกะคินตา :o8:
-
คินรักเหนือมากนะ :กอด1:
ตอนนี้ทุกอย่างเป็นใจแล้ว
เหลือแต่ไปเคลียร์กับที่บ้านนะคะ
เอาใจช่วยค่ะ :mc4:
-
เหนือนทีนายเจ๋งมาก o13
พ่อเจมส์ยอดไปเลย :mc4:
ช่วยลูกๆด้วยนะ
-
เหนือ สู้ๆๆๆๆๆ o13
พ่อเจมส์ เจ๋งมากกกกกกกกกก รักพ่อวะ :laugh:
-
สงสัยงานจะเข้าสองงานซ้อนเว้ย คินใจเย็นๆให้เหนือเคลียร์ทางก่อน
-
อ่าที่แท้ก็เป็นแบบนี้รี่เอง เหนือสู้ๆๆ ขอให้ทุกอย่างราบรื่น
พ่อเจมส์มาช่ยแล้ว โย่ว
-
พ่อเจมส์ช่วยให้ได้นะ ฮืออออออ
สงสารเหนือ สงสารคิน T___T
เคทน่าจะมีลูกอีกสักคนเนอะ
:เฮ้อ:
-
รักเหนืออ่ะ :impress2: :impress2: :impress2:
-
เหนือ นายแม่งเท่ว่ะ
เอาเข้าจริง ๆ การตัดสินใจแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่าย ๆ เลยนะ
การเลือกระหว่าง ความฝัน กับ ความรัก มันยากมาก ๆ
เหนือคงรักคินตามากจริง ๆ o13
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
นั่งอ่านตั้งแต่แรก
รักเหนือ รักเธอ ชอบผู้ชายอย่างเธอจัง
พิสูจให้ทุกคนเห็นไปเลยเหนือออออออ :mc4:
-
พ่อเจมส์จะไปสู่ขอลูกเขยให้ลูกชายเรอะ :m28:
-
สู้ ๆ เหนือนที พวกเราเป็นกำลังใจให้นายอยู่
-
เอาใจช่วยเหนือสู้สู้ :L1:
บวกเป็ด
-
เจมส์นี่แสนรู้ เอ๊ย เป็นพ่อที่แสนดีจริงๆ
มาได้เวลาเหมาะเลย
:กอด1: อยากได้หนังสือออออออออออ :กอด1:
-
เหนือสู้ๆ น๊า~
-
มาแร้ววววววววววววววววววววว
-
เหนือนที นายหล่อมาก....ตอนนี้รู้สึกว่า เหนือสมควรเป็นพระเอกที่สุดแล้วอ่ะ
เอาใจช่วยนะจ๊ะ หวังว่าพ่อเจมส์จะเป็นตัวแปรสำคัญที่ช่วยเหนือคินได้นะ
เดี๋ยวจะส่งเมลล์ไปจองนะจ๊ะ น้องฟ่อน จุ๊บๆ
ขอตอนพิเศษหวานๆนะคร้าบบบบ
-
กำลังมันเลยเนี่ย
-
อยากได้อยู่อ่ะ แต่ไม่มีเงินเลย เซง
ขอให้เรื่องของเหนืออย่าวุ่นวายเลยเถอะ
-
เรื่องมันกลับตาลปัตจนตั้งรับไม่ทันเลย
แต่เป็นไปในทางที่ดี ไม่ยากอย่างที่คิด
นี่่คงเป็นสิ่งที่ตอบแทนความรักของคิน
แต่ถ้าคินรู้จะเป็นยังไงกันนะ o22
จบทางคุณยายทีนี้ก็มาลุ้นทางพ่อแม่เหนือ
มีพ่อเจมส์ไปด้วยไม่รู้จะช่วยหรือจะยุ่ง :m20:
แต่ท่าทางมุ่งมั่นน่าดู ก็ขอไห้สำเร็จด้วยดี
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
หวังว่าคงผ่านไปด้วยดีนะ
-
พึ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกและยิ่งอ่านยิ่งหยุดไม่ได้ ชอบมากกกกก
-
แจ้งข่าวอีกสักนิดสำหรับผู้สนใจหนังสือค่ะ
หากใครต้องการลายเซ็นต์ตอนสั่งจองดอกจันมาให้ด้วยเน้อ
ผู้ที่จองเข้ามาแล้วดอกจันเข้ามาให้ตอนแจ้งโอนก็ได้ค่ะ
ผู้ที่ทั้งจองทั้งโอนมาแล้ว อยากได้ลายเซ็นต์ส่งเมลเข้ามาบอกเลขจุดทศนิยมสองตัวข้างหลังด้วยยยย
และท่านผู้อ่านผู้ไดนะคะโอนเงินมาแล้วแจ้งโอนด่วนอย่าทิ้งไว้นาน
เดี๋ยวจะลืมนะจ๊ะ . .
ใครอยากเห็นหน้าปกอดใจรอกันสักนิด คนเขียนเร่งให้แล้ววววน้า TT
ปอลอ.รวมเล่มครั้งนี้อาจไม่มีรีปริ๊นอีกแล้วนะจ๊ะนะ
เพราะคงไม่มีใครเรียกร้องเข้ามาทีหลังเน้อ จุ๊บุ ๆ
เจอกันอีกทีตอนหน้าค่ะ ^^
-
:L2: เป็นกำลังใจให้ค่ะ ส่งเมลล์จองไปแล้ว เดี๋ยวจะไปโอนค่า o13 o13
-
เหนือใจแมนมาก 555555
สมัครเป็นเอฟซีพ่อเจมส์ได้ม้ะ :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้เหนือ
-
คุณพ่อตา ช่วยลูกเขยให้ได้นะคะ
-
เข้า มารอออ
-
เอาใจช่วยเหนือนทีและคินตานะครับ
-
ตอนที่ 38
เหมือนโลกนี้ขาดสีสัน . .
ผมซึมกะทือราวกับคนตายมาทั้งหมดสองอาทิตย์เต็มๆ
ไร้การติดต่อ . .
ไร้ซึ่งการพบเจอ . .
ในหัวผมมีแต่ถามคำถามกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่าทำไมเหนือต้องทำแบบนี้ ทิ้งผมไป ไม่ติดต่อกับผม
ไหนบอกจะสู้ไปด้วยกัน
แค่คิดน้ำตาผมก็ปริ่ม ผมทำอะไรไม่ได้เพราะติดอยู่ในช่วงสอบที่แสนจะหนักหน่วง
เรื่องเรียน . . ให้ตายยังไงผมก็ทิ้งไม่ได้
อยากจะฆ่าตัวเองที่เห็นแก่ตัวเห็นแก่อนาคตตัวเอง ป่านนี้ไม่รู้ว่าเหนือจะไปตกตระกำลำบากที่ไหนคนเดียวโดยที่ผมเองเอาแต่อ่านหนังสือสอบงกๆเงิ่นๆ ความเครียดหลายเรื่องเข้าครอบงำสมองผมจนผมโทรมจัด เพื่อนคนไหนก็หาว่าผมบ้า . .
ทำพวกมันเป็นห่วง
โชคยังดีที่พรุ่งนี้ตอนบ่ายมีสอบตัวสุดท้าย . .
สอบเสร็จผมจะตามหามันจนสุดหล้าฟ้าเขียว ทุกอณูรูดินบนภูเขาที่ภาคเหนือ
เพราะผมรักใครแล้ว ผมรักจริงๆ ไม่ว่าจะมีอุปสรรคหรือมันจะมีอะไรมาขวาง ผมก็จะตามมันจนเจอให้ได้
จนกว่ามันจะทิ้งผมเอง . .
ซึ่งผมคิดว่าการที่ผมกับมันผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะขนาดนี้แล้ว ไม่น่าจะทำให้มันทิ้งผมไปง่ายๆ ผมเชื่อว่ามันต้องมีเหตุผล . .
แต่ทำไมมันไม่บอกผมสักคำ TT
ยายของผมย้ายกลับไปทำงานที่ศูนย์กลางขนาดใหญ่ในกรุงเทพเป็นที่เรียบร้อย ท่ามกลางความงงงวยของป้าใสและทุกคนที่อยู่กับผมมาตั้งแต่เดิม การ์ดหลายสิบ เมด คนสวน และคนขับรถหายวับไปกับตา บ้านผมกลับสู่เหตุการณ์ปกติอีกครั้ง
แต่มันกลับเงียบเหงาอย่างน่าประหลาด
ไม่มีเจมส์คอยโวยวาย . . ยิ่งไปกว่านั้นไม่มีแฟนสุดหล่อของเจ้าของบ้านที่ผู้ช่วยของป้าใสแอบกรี๊ดยามที่เขาคนนั้นมารอรับเจ้าของบ้านเพื่อที่จะไปมหาวิทยาลัย
เหงาเกินบรรยาย
ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาถ้าไม่มีการสอบผมคงอกแตกตายเพราะคิดมาก ซึ่งการที่ผมทำอะไรไม่ได้ด้วย ณ ตอนนี้นั่นยิ่งทำให้ผมบ้าเสียให้ได้ แต่ผมก็ผ่านมันมาได้แม้จะผ่านยากกระชากรากเลือดแค่ไหนก็ตาม ผมกัดฟันทน . . เหนือจะต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ
แน่นอน . . ยายจะต้องรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ การที่เหนือหายไป ยายจะต้องวางใจและกลับไปทำงาน ยายคุยอะไรกับเหนือ หรือ . . ขู่อะไรมันรึเปล่า
โอ้ยยยยย คนมันจะตายเพราะความที่คนเราไม่รู้แล้วคิดเป็นตุเป็นตะไปเองเนี่ยแหละ!
มันจะรู้มั้ยที่สองอาทิตย์ที่เต็มไปด้วยความคิดของผมทำให้ผมคิดถึงมันจนแทบบ้า คิดถึงน้ำเสียงนุ่มทุ้มลึก คิดถึงรอยยิ้มจริงใจ(เพราะนานๆทีจะยิ้มเวลาอยู่กับคนอื่น) คิดถึงหน้างุนงงเวลาผมเล่นมุขใส่ คิดถึงใบหน้าขาวใสสะอาดน่ามอง คิดถึงสัมผัสอุ่นๆที่เหนือมักชอบส่งให้ผมเสมอเวลาที่อยู่ด้วยกัน . .
คิดถึงใจจะขาด
พรุ่งนี้ผมจองไฟลต์บินไปเชียงใหม่อย่างด่วนหลังสอบเสร็จ ไม่ฟังคำสั่งยายเรื่องกลับบ้านช่วงซัมเมอร์ ผมจะไม่กลับจนกว่าจะเคลียร์กับไอ้เหนือให้รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นกับมันกันแน่
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ใครมันจะมาเอายามนี้ เที่ยงคืนเศษๆ . . ไม่ใช่เพื่อนเกลอทั้งสามของผมแน่ๆ เพราะตอนนี้อยู่ในช่วงใครอ่านเยอะสุดพร้อมสุดชนะ แข่งกันอ่านแบบอลังการจริงๆ ว่าแต่จะมัวคิดทำไมให้มันเสียเวลาทำไมล่ะผมน่ะ ?
“ใคร” ก็ถามมันไปเลยสิ
“ผมเอง”
ไอ้ปอนด์ . . ผมรู้สึกฝืนแปลกๆที่จะต้องไปเปิดประตูต้อนรับมันในเวลานี้ ถ้าเป็นช่วงที่มันเป็นหนุ่มสดใส ยิ้มร่าสบายอกสบายใจเหมือนที่ผมรู้จักกับมันแรกๆล่ะก็ ผมคงยินดีที่จะเปิดรับ
แต่ก็นะ . .
“มาทำอะไรดึกๆ” แถมยังกล้ามาเคาะห้องนอนอย่างหน้าตาเฉย ต้องโทษคนในบ้านที่คิดว่าปอนด์เป็นคนสนิทของผม แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ผมยังเห็นมันเป็นน้องที่ดีเหมือนเดิม(แม้จะไม่สดใส มีสีหน้าเก๊กเคร่งขรึม และสไตล์การแต่งตัวโคตรเถื่อนแทนที่จะเป็นเกาหลีไชนี่บิ๊กแบงก็เถอะ)
“ผมเป็นห่วง” สามพยางค์สั้นๆทำคนอึ้งได้ ผมกลืนน้ำลายปิดประตูตามหลังปอนด์ที่ตัวสูงกว่าเกือบคืบ
“เป็นห่วงอะไรกู ไม่เห็นมีอะไรสักหน่อย” ผิดศีลอย่างแรง ไม่มีที่ว่าน่ะเยอะเป็นมหาสมุทรเชียวนะ
“ปกติเห็นอยู่แต่กับพี่เหนือ ตอนนี้ทำไมอยู่คนเดียวบ่อยจัง”
“มึงรู้ได้ไง”
“พี่อยู่ในสายตาของผมตลอดนั่นแหละ” ไม่น่าถามให้ตัวเองทำตัวไม่ถูกเลยกู. .
ปอนด์นั่งลงบนเตียง กวาดสายตาไปมองชีทวิชาสุดท้ายของผมที่มีจำนวนน้อยหน่อย
“เกิดอะไรขึ้น” มันยิงคำถามซ้ำ
“ก็ . . ไม่มีอะไรหรอกน่ะ”
ผมยังคงดื้อรั้นตอบแบบเดิมต่อไป จนเหมือนไอ้ปอนด์มันอดรนทนไม่ไหวคว้ามือผมมากุมเอาไว้จนผมสะดุ้งสุดตัว
“บอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าไม่มีใคร . .”
“…” ปอนด์ดึงแขนของผมให้เข้าไปหากะทันหัน ผมกระพริบตาปริบๆมองดวงตาคู่นั้นสั่นระริกอย่างทำหน้าไม่ถูก
“. . พี่ก็ยังมีผม”
ในที่สุดมันก็ปล่อยผม . . ผมแอบถอนหายใจโล่งอก
“ผมจะอยู่กับพี่ . . ในวันที่คนของพี่ไม่อยู่ละกัน”
“เอ่อ กูว่าไม่ดีมั้ง แหะๆ” อันดับหนึ่งกูเกรงใจ อันดับสองกูอึดอัด อันดับสามไอ้เหนือมาเห็นมึงอาจตายกลายเป็นศพได้ . .
แม้ว่าตอนนี้จะไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนก็ตามที . .
“ทำไมพี่ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยแหละ ผมก็ยังเป็นปอนด์คนเดิม”
ขอโวยวายสักนิดว่า . . คนเดิมเหี้ยอะไร!!!!!
มันทำให้ผมกลัวไปหมดแล้วเนี่ย
“ยิ้มหน่อยสิพี่ ตอนยิ้มโคตรน่ารักเลยนะจะบอกให้”
“สาด ผู้ชายที่ไหนเขาอยากน่ารักกัน”
“นั่นไงเริ่มโวยวายแล้ว” ปอนด์ยิ้มเบาๆ “แบบนี้สิ ดูดีกว่าตอนทำหน้าเครียดๆตั้งเยอะ”
“แล้วมึงมาที่นี่ พรุ่งนี้มึงไม่มีสอบรึไง” ผมถามเสียงขุ่นๆ
“ผมจะซิ่วครับ”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมตกใจ
“ตกใจอะไรกันพี่ ผมอยู่นี่พี่ก็ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดสนิทผูกพันกับผมสักหน่อย”
“คิดดีแล้วเหรอวะ”
“ผมติดบัญชีจุฬาแล้ว”
อุบร๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ทำไมมันกะทันหันอะไรเยี่ยงนี้ . . แล้วไอ้บ้านี่มันไปสอบอะไรตอนไหน . . แล้วมึงไปนั่งเรียนกับพวกวิศวะอีกทำไม ไม่เข้าใจ???!!!!!
“ผมลาออกไปตั้งนานแล้วล่ะ แค่ไปเรียนทุกวันเพราะผมไม่มีอะไรทำแค่นั้นเอง”
เชื่อเขาเลย . .
“อย่าทำหน้าแบบนั้นได้มั้ย ยิ่งทำแบบนั้นก็ยิ่งทำให้ผมอยากอยู่ต่อนะ” มันทำเสียงเศร้าใส่ผมที่ยังช็อคอยู่
“อืมมม ขอให้มีความสุขกับทางที่มึงเลือกละกันนะ” ผมยิ้มบางตบไหล่ไอ้ปอนด์แปะๆ
ส่วนมันน่ะเหรอ แค่นหัวเราะและก็เอาแต่บอกว่า “ผมหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น”
คืนนั้นไอ้ปอนด์นั่งคุยเล่นกับผมจนเกือบตีสาม ได้ข่าวว่ากูมีสอบนะครับสัด แต่ก็ดีมากเลยนะครับที่มันอุตส่าห์มาคุยเป็นเพื่อน ในคืนที่ผมฟุ้งซ่านไปคนเดียวแบบนี้ จะว่าไปถ้าผมไม่รักไอ้เหนือ และก็เจอไอ้เด็กนี่ก่อน ไม่แน่ผมอาจจะรักมัน . .
ยามบ่ายวันต่อมาผมไปทำหน้าที่สอบของนักศึกษาปีสองวิชาสุดท้าย ก็ค่อนข้างที่จะผ่านไปได้ด้วยดี แม้จะอยากสัปหงกลงไปหลับคาโต๊ะในห้องสอบก็ตามที
“สาดดดดดดดดดด เอมั้ยครับ เอมั้ยยยยยย” ไอ้ฟิล์มสอบเสร็จแม่งก็วิ่งเข้ามากอดคอผมกับภัทรอย่างอารมณ์ดี
“กูคำนวณไว้ละ ยังไงกูก็ได้แค่บีบวก” ไอ้ภัทร
“ถุย ถ้าหน้าอย่างมึงบีบวก แล้วกูล่ะจะเหลืออะไรมั้ยเนี่ย”
“ไม่ต้องมาเนียนเลยควายฟิล์ม ทำตัวเสเพลแต่กูรู้มึงซุ่ม”
“ซุ่มห่าอะไร เมื่อคืนกูยังไปนั่งแดกอยู่ร้าน”
“อ๋ออออออ เหรอคร้าบบบบบบบ” ไอ้ภัทรทำเสียงประชดชิบหาย มันเลิกสนใจไอ้ฟิล์มแล้วหันมาหาผม “ไอ้เหี้ยพีทแม่งไม่มาสอบทุกวิชาเลยว่ะ หมายความว่าไงวะ”
แล้วมึงจะให้กูสนใจเรื่องของคนที่พยายามจะทำร้ายกูทำไมวะครับ!!!!
“เรื่องของแม่งดิ ดีแล้วที่ไม่มาสอบ อยากไปตายที่ไหนก็ไป ไอ้ควาย ไอ้ชั่ว ไอ้สันดาน ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!”
“สัดฟิล์ม นี่มึงด่าเชี่ยพีทอย่างกับมันอยู่แถวนี้เลยนะ” ผมเหน็บไอ้ฟิล์มเล็กๆ
“หึ อย่างมันแค่ด่าก็คงไม่พอ” ฟิล์มจิ๊ปาก ไอ้มิกมันคุยอยู่กับเพื่อนร่วมชั้นปีอยู่ครับเลยไม่ได้อยู่ในวงสนทนาด้วย “ว่าแต่ทำไมช่วงนี้กูไม่ค่อยเห็นผัวมึงเลยวะ”
โอ๊ย . . คำถามแทงใจกูดังจึ้ก!
สองอาทิตย์แล้วนะโว้ยยยยยยย ทำไมมึงเพิ่งมาสั่งเกตเล่า
“มันหายตัวไป”
“หายไป!!!” คำพูดนี้ไอ้ฟิล์มกับไอ้ภัทรอุทานพร้อมกัน
“เออ”
“หายไปได้ยังไง ใครมันจะกล้ามาลักพาตัวไอ้เหนือ หน้าแม่งก็โหดปานนั้น”
“เชี่ยภัทร มึงอยู่ในโลกที่มีแต่ความสวยงามเกินไปป่ะวะ” ฟิล์มด่า “คิดดูสิ ตอนนี้คู่รักบันลือโลกกะโหลกกะลาอย่างไอ้เหนือกับไอ้คิน มันกำลังมีปัญหาอะไรกันอยู่”
อะไรของแม่ง สรุปจะดีหรือไม่ดี
“ก็แน่นอน ปัญหาที่คู่ชายกับชายต้องเจอ เรื่องครอบครัวไง”
“ก็เออดิ ยายของมันอ่ะนะรวยระดับ . . เอิ่ม รวยระดับสั่งลมให้หอบพัดพาบ้านของมึงหายวับไปกับตาได้ แน่นอนเรื่องนี้ไอ้คินมันจะต้องคิดมากอยู่แล้ว และก็ไม่ใช่เรื่องหายไปแบบธรรมดาๆแน่”
ไอ้เหี้ยฟิล์ม . .
นี่มึงซีเรียสกับกูป่ะ? กูถามจริงๆเต๊อะ
“เดี๋ยวกูว่ากูจะไปดูที่ตึกวิศวะ หอมัน และจะบินไปเชียงใหม่เย็นวันนี้เลย” มีเวลาตามหาไอ้เหนือได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงละครับ งานนี้ผมทุ่มสุดตัว!
“เฮ้ยยยยย นี่มึงไม่คิดจะมีท้งมีทริปอะไรกับพวกกูเลยรึไงเนี่ย” ไอ้ฟิล์มโวยวาย ซึ่งหลังจากนั้นสองวิก็โดนไอ้ภัทรฟาดหัวเข้าให้
ป๊าบ
“ไอ้สาดดดด แฟนเค้าหาย จะให้เค้าสบายใจนอนตายตาหลับเหมือนมึงรึไง”
ไอ้พวกนี้ดูเหมือนจะคึกจัดเพราะเครียดจากการเตรียมสอบมานานพอสมควร ผมบอกลาเพื่อนทั้งสาม(ไอ้มิกแลดูจะเอ๋อจัดไปหน่อย) แม้ว่ามันจะเล่นๆใส่ผมแต่ผมก็รู้ว่ามันพูดเพื่อที่จะต้องการให้ผมสบายใจว่าเหนือไม่เป็นอะไร
เท่าที่พวกมันรู้จักกับเหนือ เหนือมันไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ ไม่มีอะไรที่คนอย่างมันจะท้อและล้มลงไปอย่างคนยอมจำนนต่อสิ่งที่โชคชะตาฟ้าละขิต ทุกคนที่รู้จักมันจะต้องรู้ว่าไม่ว่าจะเรื่องอะไร เหนือมันจะต้องเอาชนะให้ได้ . .
ผมขับรถไปยังตึกวิศวะที่ค่อนข้างจะมีนักศึกษาบางตาเนื่องจากสอบกันเสร็จแล้วส่วนใหญ่ ผมใช้สายตาสอดส่องมองหาไอ้คนตัวสูงผมดำขลับที่ผมคุ้นตาแถวๆที่นั่งของพวกสามแยกปากหมาก็ไม่เจอ ไล่สายตาจากระดับชั้นของตึกมาทีละชั้นอย่างละเอียดๆก็ไม่มี ไม่เห็นมีวี่แววของสุดหล่อสะท้านโลกาอย่างมันสักนิด
จะมีก็แต่สุดหล่อที่เคยหล่อใสไร้สติแบบเกาหลีจ๋ามาแรงอย่างไอ้ปอนด์ที่ภายหลังเปลี่ยนสุดหล่อหน้าไม่ให้แต่ใจอยากแต่งตัวเถื่อน
มันยิ้มแฉ่งตอนที่รถผมจอดเข้ากับข้างทางและหันมาตรงกระจกรถข้างตัวพอดี
ตกใจเลยกู . .
“มาทำไมอีก หรือตอนนี้มึงอยากมีบทมากกว่าพระเอกฮะ?” ผมเลื่อนกระจกลงเพื่อที่จะไปพูดกวนตีนมัน
“ถ้านายเอกเค้ารักผมก็คงจะมีบทมากกว่านี้อยู่อ่ะนะ” เวรกรรม เสือกเล่นกลับแถมยังเล่นให้กูหน้าชาซะงั้น “ล้อเล่นน่ะพี่คิน มาทำอะไรแถวนี้น่ะ”
“กูมาเป็นปกติอยู่ละ” เป็นความจริง ผมว่าทุกวันทุกครั้งที่สอบเสร็จนั่นแหละ เพื่อมาตามหาไอ้เหนือนทีตัวดีขี้ใส่กางเกงในที่ไม่รู้แม่งหายตัวไปไหน “มึงง่ะ เป็นนิสิตไปแล้วไม่ใช่เรอะ แล้วมาเดินท่อมๆแถวนี้ทำไม”
“ก็อยู่มาตั้งปีหนึ่งมันผูกพันนี่หว่า” ปอนด์มันเริ่มสดใสขึ้นมาบ้างแล้วสินะ “พรุ่งนี้ก็ต้องย้ายไปอยู่กรุงเทพแล้ว คิดถึงที่นี่แย่”
“เออ กลับมาเยี่ยมกันบ้าง ตอนกูกลับบ้านเดี๋ยวกูโทรเรียกออกมาแดกเหล้าด้วย”
“คร้าบบบบบ พี่คิน”
ผมกำลังจะขับรถหนีเพราะว่าไอ้ตัวไอ้เหนือไม่เจอแล้ว แต่ไอ้ปอนด์มันส่งเสียงบอกให้ผมอยู่ต่อ
“แล้วเนี่ยจะไปไหนต่อน่ะพี่”
“ตามหาคนน่ะสิ”
“คนที่ไม่อยู่อ่ะนะ”
“เออ” พูดเป็นชื่อออกมาชีวิตมึงจะง่ายกว่านี้นะลูก
“ไปด้วยดิครับ”
“จะบ้าเหรอ”
“โหย พี่ก็ ให้คนอ่านเค้าเห็นความน่ารักของผมนิดนึง”
“อะไรของมึง นี่กูซีเรียสนะเว้ย คนหายทั้งคน”
“พี่ซีเรียส ผมก็ซีเรียส”
เวรละไงกู อุตส่าห์เปิดตอนมาซะดราม่า และลงท้ายแม่งกลับจะฮาซะงั้นอ่ะ
“เออๆ อยากมาก็มา แต่ตอนเย็นกูต้องรีบเช็คอินที่สนามบินนะโว้ย” ผมรับมันขึ้นรถมา
“จ้า ก็สุดหล่อคนนี้แหละ จะไปส่ง” คือ คือไล่ยังไงไอ้หล่อคนนี้ก็ไม่ไปสินะ . . เอ๊ะ ผมเริ่มนึกถึงบรรยากาศเก่าๆตอนที่ผมเข้าหาไอ้เหนือใหม่ๆแฮะ มันดูคุ้นๆชอบกล
“แล้วจะไปหาที่ไหนบ้างง่ะ” ปอนด์ยิงถามทันทีที่รถยังเคลื่อนไปไม่ได้เท่าไหร่
“ทุกตารางเมตรในมหาลัยนี่แหละ”
“พี่คิน พูดจริงๆนะ ผมไม่เห็นพี่เหนือมาหลายวันมากแล้วอะ”
“อย่ามาพูดตัดกำลังใจกูได้ป่ะ” ผมเหวี่ยง ทั้งๆที่สิ่งที่ไอ้ปอนด์พูดมันเป็นความจริงก็เถอะ “ให้กูหาก่อน ให้กูทำให้ดีที่สุดก่อนที่กูจะจากจังหวัดนี้ไปได้มั้ย กูไม่อยากสวนกันเหมือนอย่างในละคร กูเบื่อ”
“อืม งั้นผมจะช่วยพี่หาจริงๆจังๆละ”
“เออออ ดูให้ดีๆเลยนะโว้ย สองอาทิตย์ที่ไปเจอมันมันอาจจะมีหนวดขึ้นแบบมึงก็ได้ ดูดีๆ”
“นี่ไม่ดูดีเหรอครับ”
“ไม่โว้ย ไม่เหมาะกับหน้าใสๆอย่างมึง”
“งั้นพรุ่งนี้โกนออกเลยนะ”
“ตามใจ”
นี่สรุปผมกับไอ้ปอนด์กลับมาเป็นพี่น้องกันปกติแล้วใช่มั้ยอ่ะ . . ผมส่ายหน้าเบาๆขณะเหลือบมองดูไอ้ปอนด์หันซ้ายหันขวาส่องหน้าตัวเองในกระจก แต่เรื่องของมันน่าจะเอาไว้ก่อน ตามหาไอ้เหนือคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ณ ขณะนี้ จริงมั้ย ?
ผมนี่แทบจะขับรถรอบมหาลัย . . ทุกซอกทุกมุมแล้วก็ว่าได้
กินเวลาไปทั้งหมดทั้งสิ้นสองชั่วโมงถ้วน นี่ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังงมเข็มในมหาสมุทร ที่ตัวเองกำลังทำเหมือนกับมีความผิดหวังรอคอยอยู่ข้างหน้าอยู่แล้ว มันไร้ประโยชน์ แต่ผมจะไม่มีวันท้อหรอกนะ อย่างน้อยให้ผมตรวจตราดูให้แน่ใจว่าไอ้เหนือมันไม่อยู่ที่นี่แล้วจริงๆ
หอไอ้เหนือคือที่ที่ผมจะไปเป็นที่สุดท้ายก่อนไปเชียงใหม่ . .
ตลอดสองอาทิตย์ที่มันไม่อยู่ ผมก็เอาแต่ขับรถผ่าน จอดมองดูบ๊อกเซอร์สีน้ำเงินของมันปลิวสไวอยู่บนระเบียงห้อง (มึงจะสื่อถึงอะไรเนี่ย?) ทุกทีที่ผมขับมาผมจะเห็นมันปลิวอยู่อย่างนั้น ที่เดิมไม่ไปไหนมาเป็นเวลานานแล้ว ราวกับมันต้องการสื่อว่าเจ้าของมันไม่อยู่ ยังไม่กลับมาจากที่ไหนสักที่ . .
แต่วันนี้ . . มันหายไป
บ๊ะเข้าให้แล้วมั้ยล่ะ!!!!!!!!!!
“พี่คิน ผมแวะไปหาเพื่อนแถวนี้ก่อนละกัน” ปอนด์เปิดประตูลงแล้วร้องบอกผมที่จ้องมองจุดที่บ๊อกเซอร์ตัวนั้นเคยอยู่ “สู้ๆนะพี่ ขอให้เจอพี่เหนือเร็วๆ”
“…”
“ไว้เจอกันนะครับ” ปลายเสียงของปอนด์แผ่วลงโดยที่ผมไม่ทันได้สังเกต หลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงผีเท้าของมันห่างออกไป ไหนมันบอกมันจะไปส่งผมไง?
แต่เรื่องนั้นค่อยว่ากัน
ผมเปิดประตูรถเดินลงไปยังหอของไอ้เหนือ ทักทายพี่ยามที่เปิดประตูให้ผมแต่โดยดีพร้อมกับส่งรอยยิ้มมาให้
“มาหาไอ้เหนือเหรอน้อง”
ก็ถามพี่เค้านี่ไง ง่ายกว่ามั้ย . .
“พี่เห็นไอ้เหนือบ้างมั้ยครับช่วงนี้”
“ไม่เห็นเลยนะน้อง มันหายหัวไปสิงที่หอเพื่อนสักคนของมันล่ะมั้ง” พี่ยามบอก “น่าเสียดายนะ จู่ๆมันก็มาทำเรื่องย้ายออก ไม่มีมันสักคน พี่ก็คงได้รับตำแหน่งที่หล่อที่สุดในหอนี้แล้วล่ะ”
ผมไม่ได้ตั้งใจฟังประโยคท้ายๆเลย “ย้ายออกเหรอครับ!”
“อือ” พี่ยามทำหน้าตื่น “เอ็งยังไม่รู้อีกรึ เห็นสนิทกันมากนี่”
“แล้วย้ายไปไหน มันบอกพี่มั้ย!”
“ใจเย็นไอ้น้อง พี่ก็ไม่ได้ถามมันมาก ท่าทางมันรีบๆอย่างกับกลัวใครเค้าจะมาเห็น ที่น่าตกใจก็คือพี่ไม่เคยเห็นมันโทรมมากขนาดนี้มาก่อนเลยนะ หน้าก็ซีด ผิวก็คล้ำ มันเป็นเทรนด์ใหม่ช่วงนี้รึ”
เมื่อได้ฟังแล้วผมอยากจะทรุดลงไปกับพื้น . .
ผมทำอะไรอยู่ ตอนที่เหนือกำลังทำอะไรสักอย่างที่เป็นอันตรายกับตัวมันเป็นอย่างยิ่ง . .
ผมแม่งเหี้ย ผมมันเห็นแก่ตัว
ทำไมผมต้องปล่อยให้มันไปเผชิญกับปัญหาคนเดียว TT
โทรศัพท์ของผมสั่น ผมกดรับอย่างอ่อนระโหยโรยแรง . .
“พี่คิน” นั่นมันเสียงไอ้ปอนด์ . .
“ตอนนี้พี่เหนืออยู่หน้าตึกเพียร . . รีบมาเจอสิครับ”
มาส่งให้ก่อนคนเขียนไปทะเล
รักกันมาก . . อุปสรรคก็มากอย่างงี้แหละ เฮ้อ
ใครจะจองรวมเล่มจองช่วงวันสองวันนี้นะคะ
เพราะสองสามวันหลังจากนี้คนเขียนไม่อยู่ TT
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาจองจริงๆค่ะ จะไม่ทำให้ผิดหวังน้าา >,<
แล้วเจอกัน ^^
ปอลอ.วันนี้วันเกิดพ่อคนเขียน แฮปปี้เบิร์ทเดย์ค่ะพ่อ :mc4:
-
โอย ยังไงกันล่ะนิ
-
สุขสันต์วันเกิดคุณพ่อคนเขียนค่ะ
แปะจองไว้ก่อน เดี๋ยวมาดิทนะ
-
:L2: :L2: :L2:
-
เง้ออออออ :z3:
-
ฮืออออออ
เรียนตรีวิดวะ แล้วจบค่อยต่อโทบริหารก็ได้นะคุณยาย
ทำไมต้องให้วัยรุ่นคนนึงเลือกระหว่างความรักกับอนาคตด้วยล่ะ
T______T
คุณยายเห็นแก่ตัวจังเลย สงสารทุกคน
:m15:
-
HBD คุณพ่อน้องคนเขียนด้วยค่ะ
ฝั่งคุณยายคินหมดปัญหา แล้วทางฝั่งบ้านเหนือเป็นไงมั่งหนอ
อันที่จริงเหนือก็เรียนวิศวะให้จบแล้วค่อยไปต่อโทบริหารก็ได้นี่นา ได้กำไรซะอีก
คุณยายก็ยังสาวอยู่เลย คุณน้าก็ยังอยู่ ควรให้หนุ่ม ๆ ได้ใช้ชีวิตอิสระอีกสักหน่อย
เรียนรู้หาประสบการณ์จากข้างนอกแล้วค่อยไปทุ่มเทกับธุรกิจครอบครัว
แต่ก็นะ ความคิดของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
-
อุปสรรคยังไม่ผ่านพ้นไป
สู้ต่อไปคิดตา
-
อึดอัด :z3:
+1
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง มากกกกกกกกกกกกกกกกกก โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เย้ เหนือกลับมา
-
อ๊ายยยยยยยยยยคินเร็ววววว
-
โอยคงเป็นสองอาทิตย์ที่ทรมานมากๆๆ สำหรับคนสองคนโดยเฉพาะคนที่ไม่รู้อะไรเลยอย่างคิน
ยังไงเหนือก็กลับมาแล้วใช่มั้ย รีบไปหาเร็วตึกเพียรอยู่ไม่ไกล รีบไปนะคินตา
-
โอ้ยยย เหนือนทีของแม่!! :o12:
:pig4: นะคะ
-
โอ้ จะทันมั๊ยเนี่ย
น้องเหนือก็น่าจะบอกอะไรพี่คินมั่ง
หายไปแบบนี้คนข้างหลังเค้าเป็นห่วงนะ :serius2:
-
:o12:
-
เหนือออออออออออ ทำอะไรอยู่ลูก :z3:
-
สงสารคินมาก คงจะทรมานใจมิใช่น้อยเลย
:เฮ้อ:
-
:z3: :z3:
มาเต็มมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เหนือนที โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: :serius2:
-
โถ.....เหนือของพี่ :sad4:
ความรักชนะทุกสิ่งนะจ้ะ :กอด1:
-
ค้างค่ะ .... ยังงัยละเนี่ยจะเจอกันตอนหน้ามั้ย
หรือต้องพลัดพรากกันอีกหน่อยเหมือนในละคร
รีบกลับมาต่อนะค่ะ :pig4:
-
ค้างว่ะค่ะ!!!!
:z3:
ปลล.แฮปปี้เบิร์ทเดย์คุณพ่อด้วยนะค้า
:b:
-
เหนือๆๆๆๆๆ
-
HBD ขอให้คุณพ่อน้องคนเขียน
มีความสุขมากๆจ้า
-
อุปสรรคมากมายจิงๆค้าคู่นี้
ยังไงก้อเชียร์เหนือให้เอาชนะทุกอย่าง แล้วกลับมาหาคินไวๆนะคะ
-
เหมือนหนังอินเดียเลย กว่าจะได้เจอกัน :m20:
แล้วก็จะได้เจอหรือเปล่าก็ไม่รู้สิเนี่ย :เฮ้อ:
น้องปอนด์ตอนนี้เอาใจพี่ไปเลยเหอะน้อง
นี่ถ้าไม่ติดว่าเรื่องนี้เหนือเป็นพระเอกล่ะก็นะ
จะจับคินถวายใส่พานให้เลย คนอะไรก็ไม่รู้ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เฮ้อออออ
สงสารคินตา T__T
-
เฮ้ย!
ข้ามตอนที่เหนือไปคุยกับคุณพ่อแม่ที่เชียงใหม่เลยใช่มั้ยยยย
โอ้ยยยย คินตาสู้โว้ยยย
-
:z3: :z3: :z3:
-
ตามหาหัวใจ กันสุดฤทธิ์
เอาใจช่วยให้เจอกันซักทีน๊า
-
พอรู้เรื่องแล้วเดี๋ยวคินต้องโกรธแน่ๆ เลย
:เฮ้อ:
-
สู้ๆนะเหนือ เป้นกำลังใจให้ :monkeysad:
-
เอาใจช่วยค่ะ ทั้งคินทั้งเหนือเลย
ผ่านอุปสรรคให้ได้เร็วๆนะ >.<
-
เหนือมาแล้วใช่มั้ย
-
ตามหากันให้เจอล่ะ
ไม่ว่าจะเลือกเดินทางไหน ยังไงก็รอไปพร้อมกันดีกว่านะจ้ะ
:กอด1: อยากจะดึงเหนือนทีมากอดแน่นๆ :กอด1:
-
ค้างมากกกกกกกกกกกกกกก !!
ทำไมเป็นเช่นนั้นล่ะเหนือนที
-
โหดดดด
โหด
โหดดดได้อีกนะ
T T'''
-
เพิ่งจะได้เข้ามาติดตามอ่านเรื่องนี้ สนุกมากเลยนะึคะ
เป็นกำลังใจให้เหนือและคิน สู้ๆๆๆๆๆึ
-
HBD คุณพ่อคนเขียนนะคะ
เฮ้ออออ สงสารคิน :sad4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ชั้นพลาดนิยายสนุกๆเเบบนี้ได้ยังไง
เพิ่งได้เข้ามาติดตาม
อยากจะบอกว่า หลงรักคินตา อย่างเต็มเปา
พออ่านมาถึงตอนล่าสุด บร๊ะ :a5:
สงสารคินตา
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
ปอนด์ ซิ่วไปอยู่ที่อื่นนน อ๊ากกกก แล้วงี้ก็ไม่ได้เจอคินบ่อยๆแล้วอ่าดิ
ไปทำไมเล่าปอนด์ โฮกกกกกกก แอบซึ้งอ่ะ ในยามที่ไม่มีใครก็ขอให้นึกถึงปอนด์ พระรองชัดๆอ่ะ หึหึ
เหนือกลับมาแล้วววววว กลับมาในสภาพที่ .. เอิ่มม =[]= ไปเจออะไรมาบ้างน้าาาา
พ่อแม่จะเข้าใจมั้ยฟร่ะ พ่อเจมส์จะ
คินก็เตรียมตัวออกตามหาเต็มที่ อ๊ากกกก ลุ้น พูดคุยกันให้เข้าใจน้าาา
เหนือมันเสียสละเพื่อความรักครั้งนี้มากๆจริงๆอ่ะ คินเหนือ สู้ๆ
:กอด1:
-
สั้นไปไหมอะ มาให้ค้างแล้วจากไปอะ
-
กว่าจะเจอกันน
โอยยย ลุ้นโว้ยยย
เหนือก็รีบๆบอกคินซะทีสิค่ะ มัวรออะไรอยู่
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3:
-
ตอนหน้าเหนือกับคินตาจะหากันจนเจอใช่ไหม :monkeysad:
-
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น
-
เพิ่งได้รู้จักแล้วก็รักคินตากับเหนือนที
ตามไล่อ่านจนมาทัน จากที่โหดๆ ฮาๆ
มาตอนหลังเศร้าซะ :sad4:
มารอตอนต่อไปนะครับ
มาลงชื่อจองหนังสือด้วยเดี๋ยวจะส่งแมวไปครับ
-
ขอให้คินเจอเหนือสักทีเถอะ
แค่ให้เหนืออธิบายก็ได้
สงสารคินตา สงสารเหนือด้วย
รักกันๆ
-
็HBD คุณพ่อย้อนหลังด้วยนะค่ะ
ขอให้ท่านสุขภาพแข็งแรง
สงสารคินจัง
:o12:
-
ไม่ได้ตามอ่านซะนาน อิอิ ได้อ่านซะเต็มอิ่มเลย
เหนือสุดยอดอะ แก้ปัญหาแบบม้วนเดียวจบแบบนี้ กดดันโคตรๆๆๆๆๆๆเลย สวดยอดมากลวกเพี่ยะ :call:
หวังว่าพ่อเจมส์จะช่วยให้ทุกอย่างมันดีขึ้นนะ อย่าป่วนนะคุณพ่อเจมส์ 555555 :laugh:
-
อ๊าก กกกกก ไม่ได้เข้ามาเล้าตั้งนาน พอเข้ามา คินตาที่รักใกล้จบแว้ว
เด๋ยวผมจะเมล์ไปจองนะฮะ มีเวลาเก็บเงินอีกนิด
-
หลายวันแล้ว รออ่านนะครับ
-
อยากจองหนังสือ
แต่ต้องรอดูเงินก่อน
อ่ะ :เฮ้อ:
-
ตอนที่ 39
ย้อนไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน
“มึงกลัวมั้ย” คำถามของพ่อเจมส์ทำให้ผมถึงกับหลุดออกมาจากภวังค์ ตอนนี้รถจอดอยู่ที่หน้าบ้านของผมที่ตั้งอยู่บนเชิงเขา ท่ามกลางต้นไม้ดอกไม้นานาชนิด ในยามค่ำคืนเช่นนี้รอบๆบ้านดูมืดและเงียบมาก มีเพียงแต่แสงไฟสีส้มอ่อนๆคอยเป็นแสงสว่าง
“ไม่ครับ” ผมบอกความจริง ผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้นเพราะผมรู้ว่าผมจะมาเจอกับอะไร
ระหว่างทางจากสนามบินผมได้เล่าเรื่องการตัดสินใจของผมให้พ่อเจมส์ฟังไปจนหมด
พ่อเจมส์ยิ้มเล็กๆที่มุมปาก “สงสัยคราวนี้ลูกกูจะเลือกรักถูกคนนะ” น้ำเสียงของเขาฟังดูติดตลก “กูไม่เคยถูกคุณยายของคินยอมรับเลย ซึ่งถ้าถูกยอมรับนะ ป่านนี้กูคงไม่ได้มีความสุขอยู่กับพืชสวนในไร่ของกูร้อกกกกกกกกก”
“หึหึ” ผมหัวเราะฝืดๆ
“มึงก็ดันซวยไปเลยสินะ” พ่อเจมส์ทอดถอนใจ “แต่มึงรักลูกชายกูจริงๆเลยว่ะ กูยอมให้มันเป็นเมียมึงก็ได้”
เป็นคำพูดที่ทำให้ผมหลุดยิ้มออกมาจนได้ . . การที่ได้เห็นพ่อเจมส์พูดเกี่ยวกับคิน ทำให้ผมคิดถึงใบหน้าหวานๆตากลมๆของคินชะมัด และยิ่งคำว่า เมีย ด้วยแล้ว . .
ยิ่งทำให้เป็นการตอกย้ำว่าการตัดสินใจของผมเป็นสิ่งที่ถูก
แค่ได้ทำเพื่อรัก . . จะต้องเสียดายอะไรด้วยล่ะ ?
“พ่อเจมส์ครับ” ผมพูดขึ้นมา “พ่อเจมส์จะเข้าไปในบ้านด้วยแน่เหรอครับ” ผมชักไม่มั่นใจในเรื่องนี้สักเท่าไหร่
“ทำไมล่ะ”
“ผมคิดว่า . . ผมอยากจะลองจัดการเรื่องนี้คนเดียวดูก่อน”
“มึงมั่นใจเหรอ”
“ผมมั่นใจครับ” ผมพูดอย่างหนักแน่น “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ผมอยากให้สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมีแต่คนในครอบครัวของผมที่เห็น”
มันเป็นความคิดที่แปลกเอาการ . . แต่พ่อเจมส์หลังจากที่เลิกคิ้วคิดอยู่นานเขาก็ตกลงจนได้
“อืม อันที่จริงกูก็ไม่คิดว่าจะบุกเข้าไปเป็นกองหน้าอยู่แล้วล่ะ กูแค่แค่เป็นกำลังเสริม”
“ถ้ามันไม่สำเร็จ โปรดกรุณา . .”
“ต้องสำเร็จสิ” พ่อเจมส์พูดอย่างฉับพลัน “ความรักที่เหนือกว่าอะไรๆทั้งหมด จะชนะทุกอย่าง”
พ่อเจมส์ส่งยิ้มให้ผม ผมยิ้มรับ ก่อนที่จะเปิดประตูรถลงไปด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก . .
บ้านของผมเป็นบ้านขนาดกลางมีสองชั้นสร้างจากไม้สัก พ่อของผมเป็นอาจารย์สอนเศรษฐศาสตร์ ส่วนแม่เป็นอาจารย์สอนพยาบาล ผมไม่รู้ว่าผมสนิทกับใครมากกว่ากัน แต่พ่อของผมจะดุกว่าแม่
ผมเปิดประตูเข้าไปตอนที่ทีวีกำลังฉายละครหลังข่าวตอนเกือบสี่ทุ่ม
“พ่อ แม่”
“ว้ายยยยยยยย คุณ เหนือนทีมาแน่ะ”
“เฮ้ย มันมาจริงเหรอ”
ทั้งคู่ดูดีอกดีใจกับการมาของผม แม่เข้ามากอดรัดผมยกใหญ่แม้ตัวเองจะตัวสูงแค่ลิ้นปี่ของผม ส่วนพ่อ . . กลั้นยิ้มไว้ไม่ค่อยจะอยู่ แต่ไม่เข้ามาหา
ผมยิ้มให้ทั้งคู่
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ท่าน แอบดีใจที่ได้เห็นท่านทั้งสองหลังจากที่ไม่ได้เห็นหน้ามานานนับหลายเดือน
“เป็นไงมาไงถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ช่วงนี้สอบไฟนอลไม่ใช่เหรอ” พ่อผมค่อนข้างที่จะเป็นคนเข้มงวด ใบหน้าที่ค่อนข้างมีริ้วรอยแต่ทว่ามิได้ปกปิดจมูกโด่งเป็นสันและคิ้วที่โคตรจะเข้ม . . ใครๆก็พากันพูดกันมานักต่อนัก พ่อของผมเคยเป็นหนุ่มที่หล่อมากมาก่อน
“เอ่อ ผมแค่มีเรื่องอยากมาคุยกับพ่อกับแม่น่ะ”
“เอาไว้ค่อยคุยได้มั้ยลูก เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆไม่ใช่เหรอ อาบน้ำอาบท่า แล้วไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาคุยกันนะ” แม่ผมบอกยิ้มๆ
“มันเร่งด่วนมากกว่านั้นครับ” ผมพูดอย่างหนักแน่น
แม่กับพ่อชะงักก่อนที่จะมองหน้าผมอย่างงงงัน ผมสูดลมหายใจลึกๆ เตรียมรับมือกับทุกสถานการณ์
ผมพาท่านทั้งสองมานั่งบนโซฟา ส่วนผมลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น ทั้งๆที่โซฟาอีกที่ก็ยังมีที่ว่าง
“ทำไมต้องไปนั่งตรงนั้นด้วยล่ะลูก” ณ จุดนี้ผมว่าแม่ต้องเริ่มคิดไปในทางที่ไม่ดีแล้วแน่นอน ส่วนใบหน้าของพ่อผมนั้นนิ่งเสียจนคนที่เป็นลูกชายคนเดียวอย่างผมรู้ได้ถึงความมาคุที่กำลังจะเกิด
เสียงทีวีถูกปิดลงไปแล้ว . . มีเพียงแต่เสียงลมพัดกระทบผ้าม่านเบาๆ
“มีอะไรก็ว่ามา” พ่อผมทนความเงียบเป็นเวลานานไม่ไหว
ผมกลืนน้ำลาย สูดลมหายใจเข้าลึกๆอย่างเรียกความกล้า
อะไรก็จะเกิดมันก็คงต้องเกิด
“พ่อครับ แม่ครับ . .”
พ่อกับแม่ผมมองผมราวกับกำลังลุ้นอะไรบางอย่าง . . แน่ล่ะสิ ก็ต้องลุ้นอยู่แล้วว่าผมกำลังจะพูดอะไร
“ผมมีแฟนครับ”
“อ้าว มึงก็มีมาแล้วตั้งหลายคนมันแปลกที่ไหนล่ะ”
“แต่แฟนคนนั้นของผม . . เค้าเป็นผู้ชายนะครับ”
ราวกับผมได้พูดสิ่งที่อัดอั้นในใจมานานนับหลายเดือนออกไป ความโล่งในอกถ่าโถมเข้ามาแทนที่มีเพียงแต่สถานการณ์ที่กำลังจะเกิดเท่านั้นที่ผมต้องเตรียมที่จะรับมือ
ผมกลั้นหายใจมองหน้าพ่อกับแม่ ปากของผมเม้มแน่น และมือก็เริ่มกำแน่นเองโดยที่ผมไม่รู้ตัว
“เหนือ ล้อแม่เล่นรึเปล่า” แม่ของผมหน้าเริ่มเสีย เอามือทาบหน้าอกตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ไม่มีทางเป็นไปได้” พ่อผมสวนขวับเสียงดุ “มึงจะมีแฟนเป็นผู้ชายได้ไง มึงก็รู้ว่ามันไม่ถูกต้อง”
“แต่ . . ผมมีไปแล้วครับ” ผมพูดอย่างมั่นใจ “และผมก็จริงจังมากด้วย”
“เลิกพูด” พ่อบอกทันที “จริงจังไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้ อนาคตยังอีกไกล และมึงจะเป็นอย่างนี้ไปไม่ได้”
“พ่อของเหนือพูดถูกนะลูก แม่ว่าเหนืออย่าจริงจังให้มันมาก ตั้งใจเรียนดีๆและก็รอผู้หญิงดีๆที่เขาจะเข้ามา . .”
“ผมจริงจังมากนะครับ เขารักผมมาก และผมก็รักเขามาก ผมอยากใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขาในอนาคต ผมไม่สนใจคนอื่นอีกแล้ว”
การพูดของผมเหมือนกับลูกชายคนเดียวที่แสนจะเอาแต่ใจตัวเอง แม่ของผมช็อคอย่างหนักเดินหนีออกไปที่ครัวหลังบ้าน ส่วนพ่อของผมยืนขึ้น แล้วเอามือชี้หน้า
“มึง . . ไปทำอะไรมา เกิดอะไรขึ้นกับลูกกู”
“ผมก็เป็นเหนือนทีคนเดิมนั่นแหละ แค่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย”
“หุบปาก!” พ่อของผมตวาดเสียงดังลั่น “ขึ้นไปนอนซะ! กูจะถือซะว่าสิ่งที่มึงพูดวันนี้อาจเป็นเพราะมึงเมาหรือเป็นเพราะอะไรสักอย่าง”
“พ่อ!” ผมร้อง “ช่วยเข้าใจผมสักทีเถอะครับ”
“มึงอายุเท่าไหร่ตอนนี้ มึงคิดว่ามึงจะใช้ชีวิตแบบพวกเกย์อะไรนี่ตลอดชีวิตเลยรึไง มึงแน่ใจกับอนาคตของตัวเองละเหรอ หา!”
“ครับ ผมแน่ใจ”
“ไอ้ลูกไม่รักดี!”
“พ่อ ผมก็ยังเรียนจบให้พ่อ ทำงานดีๆให้พ่อได้ แค่เรื่องนี้พ่อยอมให้ผมสักเรื่องไม่ได้เหรอครับ ผมก็เป็นผู้ชายปกติ ไม่ได้เป็นตุ๊ดเป็นแต๋ว!!!”
“มันก็พวกผิดปกติเหมือนกันนั่นแหละ!!!”
“พ่ออคติเกินไปแล้ว!”
“เลิกพูด แล้วก็ขึ้นไปนอน”
“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าพ่อจะอนุญาตให้ผมคบกับเค้า!”
“ไม่ มึงเข้าใจมั้ยว่าไม่ มันเป็นไปไม่ได้!”
“ผมจะทำให้พ่อดูว่ามันเป็นไปได้!”
“หึ กูไม่เชื่อว่ามึงจะทำได้ แค่ปีสองปี หรืออย่างมากสามปีพวกมึงก็เลิกกัน!”
“ไม่มีทาง!”
“ไอ้..” พ่อผมพูดไม่ออก
“ผมจะนั่งอยู่นี่ ไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าพ่อกับแม่จะรับเรื่องนี้ได้!”
“ออกไป!”
“…”
“กูบอกให้มึงออกไป!”
ผมมองใบหน้าของพ่อที่แดงก่ำด้วยความโกรธจัด ส่วนผมก็ตัวสั่นเพราะรู้แล้วว่าจะต้องลงเอยแบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย . .
“ได้”
“…”
“ผมจะนั่งตากแดดตากลมอยู่ข้างนอก จนกว่าจะยอมรับในตัวผม”
“นี่มึง…”
“ถ้าไม่ใช้วิธีนี้ ผมก็ไม่รู้จะใช้วิธีไหนจริงๆครับ”
“หึ” พ่อแค่นหัวเราะ “ลูกไม้ตื้นแบบนี้ กูไม่ใจอ่อนหรอก ไร้สาระ”
“สำหรับพ่อมันอาจจะเป็นวิธีที่ไร้สาระ แต่สำหรับผมผมคิดว่ามันเป็นการพิสูจน์ว่าผมรักเขาคนนั้นมากจริงๆครับ”
“ตามใจมึงละกัน!!! จะเป็นห่าเป็นเหวอะไรก็เรื่องของมึง มึงไม่เคยฟังกูอยู่แล้วนี่”
“ผิดครับ” ผมพูดเสียงอ่อน “ผมฟังที่พ่อพูดตลอด ทำตามที่พ่อกับแม่อยากให้ทำมาตลอด รู้มั้ย . .”
“…”
“บางครั้งผมก็ไม่มีความสุขเอาเสียเลย”
คินตาทำให้ผมค้นพบว่าความสุขที่แท้จริงของผมเป็นยังไง การได้ยิ้มทั้งวัน หัวเราะทั้งวัน มีคนคิดถึงผม คอยเอาใจใส่ เป็นห่วงเป็นใย ไม่เคยห่างผมไปไหน . .
นั่นต่างหากที่เรียกว่าความสุข
ผมเดินออกมาจากบ้านของตัวเองด้วยความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า พ่อปิดประตูตามเสียงดังปังตามผมที่เพิ่งเดินออกไปไม่ทันไร ผมยิ้มที่มุมปากอย่างรู้ชะตากรรม กะแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ และผมยินดีที่จะพิสูจน์ให้พ่อกับแม่เห็น
ผมทรุดตัวลงนั่งที่หน้าบ้าน จุดนี้เป็นจุดที่เห็นระเบียงห้องนอนของพ่อกับแม่ชัดเจน ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางคิดถึงชะตาของตัวเองว่าต่อจากนี้จะพบจะเจอกับสภาพอากาศอย่างไรบ้าง . . แค่นี้น่าจะเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย
“มึงมานั่งทำเหี้ยอะไรอยู่ตรงนี้” ผมได้ยินเสียงกระซิบดังขึ้นจากแถวๆพุ่มไม้ ใบหน้าของพ่อเจมส์ผลุบๆโผล่ๆขึ้นมาให้เห็นราวกับต้องการไม่ให้คนในบ้านเห็น ผมแอบฮาหน้าตื่นๆของพ่อเจมส์ ช่างเป็นคนที่สร้างสีสันได้ตลอดเวลาจริงๆ
“พิสูจน์รักแท้ครับ”
“แหวะ” พ่อเจมส์สวนมาทันที “เวลาอื่นกูคงอ้วกไปแล้ว แต่เวลานี้กูชักไม่แน่ใจแล้ว มึงจะใช้วิธีนี้จริงๆเหรอ”
“ครับ” ผมตอบ “แม่กับพ่อจะต้องใจอ่อนแน่ๆ”
“หึ” พ่อเจมส์ส่งเสียง “ใจอ่อนก็ใจอ่อนอยู่หรอก แต่มันคงกินเวลาไปอย่างต่ำสามวัน ถ้ามึงเป็นอะไรไป ลูกกูจะเป็นยังไง กูไม่ยอมให้ตรอมใจตายตามมึงไปหรอกนะ”
“ผมยังไม่ตายสักหน่อย”
“ไม่ตายก็ใกล้จะตาย มึงไม่รู้หรอกว่าที่นี่ตอนกลางคืนโคตรหนาวตอนกลางวันก็โคตรร้อน ขอร้องล่ะ หาวิธีอื่นได้มั้ย ไม่สงสารตัวเองก็สงสารลูกกูบ้างไรบ้าง มันรักมึงห่วงมีงออกปานนั้น”
ผมยิ้มอย่างดีใจเล็กๆกับคำพูดของพ่อเจมส์ “ไม่ได้หรอกครับ บอกพ่อผมไปอย่างนั้นแล้ว”
“โอ๊ยยยย ไอ้พระเอก พระเอกชิบหายยยยยยยยย หน้าตาหล่อเทพไม่พอ เสือกมีรักจริงจังอีก ช่างมึงละแม่ง แต่กูจะซุ่มดูมึงอยู่ตลอด ถ้ามึงเกิดเป็นลมเป็นแล้งไปกูจะได้ช่วยทัน”
“ผมไม่เป็นไรหรอก”
“ไอ้สาดดดด ต่อให้มึงเป็นโทนี่สตาร์ก กัปตันอเมริกา หรือเทพเจ้าสายฟ้าทอร์ มันก็ต้องเป็นลมเป็นแล้งอยู่ดี เอ๊ะ . . หรือมึงจะเป็นไอ้ฮัลค์”
ผมชักงงกับคำพูดของพ่อเจมส์ . .
“เอาเป็นว่ากูจะอยู่แถวๆนี้ ต้องการอะไรบอกได้นะ”
“ขอบคุณมากครับ แต่ผมคงไม่รบกวน..”
“รบกวนด๋อยอะไรล่ะ มึงกำลังจะมาเป็นลูกเขยกูเชียวนะ”
ผมได้ยินดังนั้นถึงกับเงยหน้าขึ้นมาสบตากับพ่อเจมส์แล้วยิ้มแฉ่ง ค่อยมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย
“ไม่ต้องมายิ้มเลย กูไม่ใช่ลูกกู”
“ขอบคุณครับพ่อ”
“ก็มึงสอบผ่าน ฮ่าๆๆๆ”
พ่อเจมส์หายเข้าไปในพุ่มไม้อีกครั้งเพราะได้ยินเสียงผ้าม่านเปิดออก ผมเห็นแม่มองมาที่ผม แม่กำลังร้องไห้ ผมใจหล่นหายลงไปที่ตาตุ่มเมื่อเห็นภาพนั้น พ่อดึงแม่กลับเข้าไปแล้วก็ปิดผ้าม่าน
ผมนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น ลมพัดหวือจนได้ยินเสียง พ่อเจมส์ทำอะไรไม่รู้กับไอแพด ผมลอบมองเข้าไปในพุ่มไม้เห็นกำลังฟันผลไม้อย่างมันส์มือเลยทีเดียว แม้จะไม่เข้ากับสถานการณ์เท่าไหร่นัก แต่ถ้าเป็นผมผมก็ไม่อยากจะรออยู่เฉยๆอย่างนี้หรอก
วันที่สอง
“เอ้านี่ อาหารเช้า” พ่อเจมส์โยนแซนวิชมาให้ชนเข้าอย่างจังกับใบหน้าของผม แดดส่องเข้าตรงตาของผมพอดี หน้าของผมรับแดดเต็มๆ เมื่อกี้เผลอนั่งหลับไปหน่อย
“ไม่เป็นไรครับ” ผมส่งกลับคืน
“อย่าทรมานตัวเองนักเลยน่า”
“ถ้ากินอิ่มนอนหลับดีๆพ่อกับแม่ก็ไม่ใจอ่อนซักทีสิ”
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย รักตัวเองบ้างไรบ้างเหอะน่ะ”
“ผมรักตัวเองเวลาที่ผมมีคินครับ”
“โอ๊ยยยยย เพลียเกินที่จะคุยกับมัน บ้านมึงเป็นลิเกหรือหมอลำกลอนรึเปล่า กูถามจริงๆ”
วันนี้ทั้งวันผมเห็นแต่พ่อกับแม่ขับรถเข้าไปในเมืองเป็นเวลาสามชั่วโมง ผมยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ลุกไปไหน แม้ว่าพ่อเจมส์จะให้ผมลักไก่แอบไปหลบแดดในบ้าน ผมก็ไม่ทำ . .
วันที่สาม
ราวกับพ่อเจมส์เหน็ดเหนื่อยที่จะขุนให้ผมกินข้าว จึงไม่ได้เซ้าซี้อะไรผมอีก แม่เดินออกมาหาผมแต่เช้าพร้อมกับชามข้าวต้มหอมฉุย
“ทานอะไรเข้าไปบ้างเถอะ”
“หมะ ไม่ได้ครับแม่” บอกตามตรงผมหน้ามืดเวียนหัวเกินจะทน แม้ว่าร่างกายผมค่อนข้างที่จะแข็งแรงพอมีมัดกล้ามมากก็ตาม แต่การที่ไม่ได้กินอะไรเลยมาหลายวันรวมทั้งต้องมาตากแดดตากลมทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ . . แม้ว่าจะเป็นฮัลค์บางทีมันก็ไม่ไหว
แต่ผมก็พยายามดึงตัวเองกลับมาไม่ให้วูบลงไปเสียก่อน พยายามอยู่หลายครั้งหลายคราจนบางทีผมก็รู้ตัวว่าร่างกายของผมฝืนเกินไป
“ยอมรับซะเถอะเหนือ ยังไงพ่อกับแม่ก็ยอมไม่ได้ กลับเข้ามาในบ้าน ค่อยๆเลิกกับเค้าช้าๆก็ได้ ค่อยๆตีตัวออกห่างแม่กับพ่อก็ไม่ได้ว่า”
“ไม่ เลิก หรอกครับแม่” ผมพูดอย่างอ่อนแรง แม่ถอนใจแล้วเดินจากไป ตอนนี้ปากผมคงไม่มีสีส้มๆอย่างที่คินเคยบอกว่าชอบอีกต่อไปแล้วสินะ ผมสัมผัสได้ถึงริมฝีปากที่แตกและแห้ง และใบหน้าผมก็คงซีดลงไปมาก ที่สำคัญ . . คล้ำแดดอีกต่างหาก
ถ้าผมไม่หล่อ . . คินมันจะยังรักผมมั้ยนะ
ผมคิดถึงมันจนแทบบ้า บางทีก็อยากจะส่งเสียงให้เจมส์ติดต่อกับคินให้ อยากได้ยินเสียงมันสักคำสองคำ แม้จะเป็นแค่คำว่า “ฮัลโหล” กับ “อือ” อย่างที่ผมเคยพูดกับมันไว้ก็ตาม
ป่านนี้มันคงจะอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลัง แม้ผมจะนึกห่วงมันแค่ไหนแต่ผมก็เชื่อว่ามันจะต้องดูแลตัวเองได้ดีแน่ ผมแอบไปกำชับเพื่อนที่วิศวะเอาไว้รวมทั้งไอ้ถึกอย่างฟิล์มคอยดูแลมันอยู่ห่างๆไว้ด้วย
แม้กระทั่งไอ้ปอนด์ . . ที่แอบมองผมกับคินอยู่ไกลๆอยู่บ่อยครั้งผมก็ยังฝากฝังคินไว้กับมันตอนที่ผมไม่อยู่
มันคงใกล้จะสอบเสร็จแล้วล่ะ
“ไอ้ลูกบ้า!” จู่ๆพ่อผมก็เดินตึงตังเข้ามาหาพร้อมๆกับไม้เรียวอันใหญ่ที่เคยใช้สั่งสอนผมมาตั้งแต่เด็กๆ ร่างกายที่เริ่มจะโอนเอนของผมตื่นขึ้นมามองพ่อด้วยความตกใจ
“คุณ ใจเย็นก่อน ฮึก” แม่ดึงแขนพ่อผมไว้ พร้อมกับกลั้นสะอื้นเอาไว้ด้วยความยากลำบาก
“เย็นไม่ได้แล้ว แบบนี้มันต้องจัดการ ผมไม่เคยสอนให้ลูกดื้อกับเราแบบนี้!!”
“คุณคะ ได้โปรดเถอะ” ผมเสียใจที่ทำให้แม่ร้องไห้อย่างนั้น ผมเสียใจจริงๆ
พ่อโยนไม้เรียวมาที่ผมอย่างโมโห มันตีเข้าอย่างจังกับใบหน้าของผม รู้สึกว่ามันจะขูดกับเนื้อข้างแก้มของผมด้วย มันคงเป็นรอยแดง เพราะรู้สึกแสบเล็กๆ
แม่จับพ่อผมที่โกรธจนแทบบ้านจะพังเอาไว้ ผมกล้ำกลืนฝืนทนเก็บภาพเหล่านั้นเอาไว้ ด้วยความหวังว่าความวุ่นวายเหล่านี้มันจะจบลงไปสักที
แม้มันจะเกิดจากตัวผมเองก็ตาม . .
วันที่สี่
ผมสัมผัสได้ว่าตอนนี้เป็นเวลากลางดึกย่างจะเข้าวันที่ห้าที่ผมนั่งคุกเข่าอยู่หน้าบ้าน ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้วะ ผมรู้สึกว่าร่างกายของผมในตอนนี้กำลังอ่อนแอเป็นอย่างยิ่ง
แต่แทนที่ผมจะนั่ง คุกเข่า. . ทำไมผมนอนอยู่ล่ะ ?
“คุณเป็นใครคะ?” ผ้าขนหนูบิดหมาดๆซับเข้าที่หน้าผากของผม น้ำเสียงของแม่เหมือนดังมาจากที่ไหนสักที่ ไกลแสนไกล . .
สติของผมเหลือน้อยเต็มที . .
“เป็นพ่อของคนที่เด็กคนนี้กำลังรักครับ” เพิ่งเคยได้ยินพ่อเจมส์สุภาพแฮะ
“คุณสินะที่ทำแปลงดอกไม้หน้าบ้านผมพังไม่เป็นท่า” นี่พ่อผม . .
“เอ่อ ขอโทษครับ แต่พรุ่งนี้ดอกไม้งามๆจากประเทศอิตาลีคงจะมาถึงแล้ว เดี๋ยวผมปลูกให้ใหม่นะ แหะๆ”
“คุณเป็นพ่อของเด็กที่ลูกชายผมมัน . . เอ่อ มันคบอยู่จริงๆน่ะเหรอ” พ่อคงทำหน้าไม่อยากเชื่ออยู่ เพราะพ่อเจมส์หน้าเด็กเกินมนุษย์มนา . . ผมเองก็เคยเข้าใจผิดมาแล้วด้วย
“ครับ”
“คุณ . . ยอมรับได้ยังไง”
ผมกลั้นหายใจรอคอยอย่างแผ่วเบา เหน็ดเหนื่อยเกินกว่าที่จะขยับแม้แต่เปลือกตาก็เถอะ
“ไม่มีอะไรยากเลยครับ”
“…”
“ผมแค่รู้สึกดีที่ผมเห็นลูกผมมีความสุข”
“…”
“คนเราน่ะอยู่กับลูกไปตลอดไม่ได้หรอกครับ บางทีก็ควรจะปล่อยให้เขาเผชิญกับโลกใบนี้ด้วยตัวเองบ้างไรบ้าง ผมน่ะไม่หวังให้คินตามันเป็นเจ้านาย ร่ำรวยมหาศาล หรือมีครอบครัวดีๆมีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมืองหรอก”
“…”
“สิ่งที่ผมหวังน่ะ ก็แค่เห็นมันมีความสุขกับทางที่มันเลือกเองก็เท่านั้น หากวันหนึ่งวันใดมันล้มมันเจ็บขึ้นมา ผมก็จะคอยปลอบคอยประคับประคอง ไม่ให้มันเจ็บมากไปกว่านี้ ผมว่าหน้าที่ของคนเป็นพ่อเป็นแม่ . . มันอยู่ที่ตรงนี้ต่างหาก”
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน ก่อนที่สติผมจะดับวูบไป . .
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองกำลังนอนในท่าสบายและมีแอร์เย็นฉ่ำ ทำไมผมมานอนอยู่ตรงนี้ได้? แล้วพ่อกับแม่ผมจะยอมรับได้ยังไง ในเมื่อไม่ทันไรผมก็ป่วยเข้าจนได้ ให้ตายสิ!
นึกโกรธตัวเองที่ทำเสียเรื่อง . .
“อย่าเพิ่งขยับ” ผมได้ยินเสียงพ่อ หันไปมองตามเสียงเห็นพ่อนั่งอยู่ไม่ไกล ข้างๆมีแม่ และมีเจมส์ที่ยักคิ้วจึ้กๆให้ พร้อมกับยิ้มแฉ่งอย่างผู้กุมชัยชนะ
“พ่อ หมะ แม่”
“พ่อไม่เห็นด้วยหรอกนะที่แกจะเลิกเรียนวิศวะแล้วไปเรียนบริหารแบบนี้น่ะ”
“เรียนให้จบวิศวะก่อน แล้วค่อยต่อโทบริหารจะดีกว่ามั้ยลูก จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” เสียงแม่
นี่พ่อเจมส์เล่าให้พ่อกับแม่ฟังจนหมดเปลือกแล้วเหรอ ?!!!
“ดูนี่สิ” พ่อเปิดกระดาษหลายๆแผ่นให้ผมดูจนผมมึน “โภคินทร์พิพัฒน์กรุ๊ปเค้าจองตัวแกไว้ตั้งแต่ปีสองเลยรึ มันใช่บริษัทหลายๆพันล้านรึเปล่าน่ะ”
“ใช่สิคะ” แม่รีบพูด “เหนือ ลูกไปทำอีท่าไหนถึงให้บริษัทนี้มาจองตัวไปทำงานได้เร็วขนาดนี้น่ะ”
“ไอ้เหนือมันอาจมีความสามารถมั้งครับ” พ่อเจมส์อยากมีส่วนร่วม
“เอ่อ พ่อกับแม่ครับ แล้วเรื่อง . .”
“อย่าพูดมากน่ะ พักผ่อนไปเถอะ” พ่อรีบห้ามผมเอาไว้
นี่ผมสมหวังแล้วใช่มั้ยเนี่ย . .
เฮ้ย ดีใจว่ะ!
อยากจะกระโดดโลดเต้น แต่ไม่มีแรงโว้ย
“พ่อเจมส์ยังหมะ ไม่บอกเหรอครับ” ผมขยับปากพูดลำบากมาก
“บอก บอกอะไร?” พ่อกับแม่หันหน้าเข้าหากันด้วยความงุนงง
“คินตาแฟนผม หมะ มันเป็นทายาทโภคินทร์พิพัฒน์กรุ๊ปน่ะ”
“เฮ้ยยยยยยย!!!” พ่อกับแม่ร้องเสียงหลง
“ซีอีโอใหญ่ที่นั่นเป็นยายของคิน และก็เป็นคน อะ ออกความคิดให้ผมไปบริหารที่นั่นอ่ะครับ”
“ตายแล้ว!” แม่
“เรื่องจริงเหรอ งั้นเอกสารพวกนี้คุณหญิงคีรติก็เป็นคนส่งมาให้เราเองน่ะสิ” พ่อ
“คุณหญิงคีรติที่สวยๆ ผมแดงๆ ที่เราเคยเห็นแต่ในทีวี!”
“เขาจะมาเกี่ยวดองกับครอบครัวเราจริงรึ” สงสัยตอนนี้พ่อผมคงจะกำลังดีใจ งุนงง สับสน และก็หนักใจด้วยเป็นแน่แท้ ถึงได้ทำหน้าแบบนั้น “ไอ้เหนือ!!! มึงอย่าทำให้เขาผิดหวังนะโว้ยยยยยยยยยยย”
ข่าวดีน่าจะไปบอกกับคินไวๆนะ ^^
ทำไมหาตัวยากจังวะ ??
ผมทำเรื่องขอสอบทีหลังและก็เข้าสอบจนเสร็จในอีกสอบสามวันต่อมา(แน่นอน เรื่องนี้คุณยายของคินท่านอยู่เบื้องหลัง จัดการให้การทำเรื่องขอเข้าสอบของมหาลัยที่ปกติโคตรจะลำบากให้กลายเป็นเรื่องง่ายเท่ากับปอกกล้วย) ผมตามหาคินให้ว่อน และคุณยายของคินสั่งให้ผมย้ายหอโดยด่วนเพื่อที่จะได้ไปอยู่บ้านเดียวกันกับคินตาในเทอมหน้า
ผมอยู่หน้าตึกเพียร กำลังมองหาคิน มันคงไม่มาอยู่แถวนี้หรอก แต่ทำไงได้อยู่ที่บ้านมันก็ไม่มี ตึกคณะมันก็ไม่มี และคณะผมก็ไม่มี
ถามว่าทำไมไม่โทรหา ?
ง่ายๆเลยนะ ก็ผมอยากเซอร์ไพรส์มันไง . .
อยากเห็นมันดีใจจนน้ำตาไหลสักครั้งสักคราในชีวิต ><
และผมก็ได้เห็นมัน . .
ผมยิ้มทันทีที่เห็น . . คินยังน่ารักเหมือนเดิม แม้จะดวงตาสีคล้ำเพราะนอนดึก ผิวไม่สดใสเหมือนอย่างเคยแต่พอผมกลับมาแล้วอาจจะกลับมาเป็นอย่างเดิม แม้ตอนนี้คินทำหน้าเหมือนจะฆ่าคนได้ ผมก็ว่า . . มันน่ารักอยู่ดี
แต่เดี๋ยวก่อน . . ทำหน้าเหมือนกับจะฆ่าคนงั้นเร่อะ ?!
ซวยแล้วไงกู
“ไอ้เหี้ย!” คินจัดคำทักทายมาให้อย่างน่ารักเลยครับ ดอกแรก
ผมจะวิ่งเข้าไปกอดสักหน่อย แต่ทว่า . . “มึงไม่ต้องวิ่งมาเลยนะ สัด! มึงหายไปไหนมา ทำไมไม่บอกกูสักคำ มึงรู้มั้ย กูพยายามติดต่อมึงแค่ไหน ไอ้บ้า ทำไม ฮึก ทำไมไม่เล่าให้กูฟังบ้าง ฮึกกก ทำไมไม่สู้ด้วยกัน”
ผมเดินเข้าไปอีกครั้ง . . “ไม่ต้องเข้ามาเลย! กูรู้สึกผิดนะ ฮึกกก หน้ามึงไม่ไหวแล้วเหนือ มึงผ่านอะไรมาบ้าง ตอนที่กูกำลังสบาย ฮือ ขอโทษ”
เวรกรรม . . ตอนนี้น้ำตาของคินไหลพรากอย่างคุมไม่อยู่ ผมส่ายหน้าเบาๆกับความคิดของตัวเองที่อยากเห็นคินร้องไห้ พอเอาเข้าจริงเมื่อเห็นแล้วรู้สึกเจ็บใจตัวเอง ผมวิ่งเข้าไปหาคิน(ถ้าห้ามอีกครั้งกูก็ไม่สนอ่ะ) แต่ทว่า . .
ภาพนั้นเกิดขึ้นเร็วมาก . .
คินโดนไอ้พีทอุ้มไปจากที่ที่มันยืนอยู่ต่อหน้าต่อตาผม
ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!! กำลังจะแฮปปี้เอนดิ้งแล้วเชียว!!!!!!!!!!!
“มึงอย่าได้แตะแฟนกู ไม่งั้นมึงตาย!”
ผมวิ่งตามมันไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับก่นด่า พีทจับคินยัดเข้าไปในรถฟอร์จูนเนอร์ ก่อนที่จะหันมายักคิ้วให้ผมอย่างผู้ที่เหนือกว่า
มึงจะเหนือกว่าคนที่ชื่อเหนือได้ไง!!!!
รถถูกขับออกไป ผมมีสติพอที่จะไม่วิ่งตาม ก็มันเล่นดริฟต์ซะขนาดนั้น ไอ้คนขับคงตีนผีน่าดู . .
ขอบคุณพระเจ้าที่คินตาทำกุญแจบีเอ็มหล่นพอดี . .
คอยก่อนนะคินตา . .
เราจะต้องได้รักกันแบบแฮปปี้เอนดิ้ง . . กูจะไม่ให้ใครมาทำอะไรมึงได้
กูสัญญา!
เหนือนทีสัญญาแบบนี้แล้ว ต้องแฮปปี้เอนดิ้งให้ได้เด้อ
ถีบยอดหน้าไอ้พีท!!!!!!!!!! :z6:
เอารูปประกอบในหนังสือมาให้ดูค่ะ ^^
(http://image.free.in.th/z/tl/00picture005.jpg) (http://pic.free.in.th/id/67b12c6d463fb713e3ac920b88dca10c)
ปกติพี่เหนือเค้าเป็นคนผมตั้ง และก็เสื้อช้อปปลดกระดุมออกสองเม็ดเป็นอย่างต่ำ
แต่แบบนี้ก็โอเค สงสัยจะได้โชว์ก็เลยดูเรียบร้อยนิดนึง
(http://image.free.in.th/z/tb/picture0085.jpg) (http://pic.free.in.th/id/ff6bfe35e7b499efaa3a91aeffaae2da)
คนเขียนไม่คิดว่าเค้าจะวาดคินตาให้โมเอ้ขนาดนี้ TT
นึกภาพตอนเป็นเพลย์บอยไม่ออกเลยค่ะ
แต่ไม่อยากให้น้องคนวาดเค้าเหนื่อยมาก . . ก็เลยถือซะว่านี่คือพัฒนาล่าสุดตอนที่เป็นแฟนกับเหนือละกัน
หนูเป็นแบบนี้คงไม่มีผู้หญิงคนไหนมาจีบหนูแล้วล่ะ 555555555
สองรูปนี้อย่าเผยแพร่ที่อื่นน้า . . จะเอาลงหนังสือๆ ><
เจอกันตอนหน้านะค้า ใกล้จบแล้วเด้อออออ
เหลือเวลาจองหนังสืออีกหนึ่งเดือนเต็ม เอ้าฮึบๆ สู้ตายนะฮ๊าา า
-
:z13:
ใครก็ได้เอาพีทไปเก็บที!! :m31:
คินรอก่อนนะ เหนือกำลังจะไปช่วยแล้ว :L2:
-
:m16: :m16: :m16: พีท แกมาจากไหนเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โกดมากตามไปเผาบ้านมัน
พ่อเจมส์พูดได้ถูกใจมากค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คนเค้ากำลังจะมีความสุข
อีพีทมันมาจากไหนเนี่ย
-
อ้ากกกก :m31: :m31:
ไอ้พีทมาจากไหนเนี่ยยยยยย
เหนือจัดการด่วนนนนนน
-
เหนือแมนมากอ่ะ โห โครตจะพระเอก ! o13
กำลังจะแฮปปี้แล้วพีทมันมาได้ไง ตามไปตามไป :z6:
-
เหนือสุดยอดไปเลยยยยยยยย :กอด1:
o13
-
เหนือนทีกับพ่อเจมส์ทำเอาประทับใจมากๆอ้ะ
คุณพ่อคุณแม่เหนือก็นะ
เฮ้อออ ดีแล้วที่ผ่านมาได้
เอ ว่าแต่....ไอ่พีทมันมายังไงหว่า = ="
+1 ให้จ้าาาา
-
ไอ้บ้าพีทมาจากไหนเนี่ย
แล้วจะเอาคินตาไปไหนน
วุ๊ยยยย เรื่องกำลังจะดีแล้วเชียว
-
:pig4: :pig4:
-
น้องคินของแม่!!!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z3:
ไอ้พีท ไอ้หอกหัก ไอ้อสรพิษ ไอ้เดนนรก ไอ้ควายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:angry2:
บังอาจมากนะเมิง
ไม่ได้สำนึกกะลาหัวเลยนะ
ว่าหัวเมิงจะหลุดออกมาในไม่ช้านี้แล้ว
รออิเหนือมันไปอัดเมิงให้เละตุ้มเป๊ะ
แถมด้วยให้คินน้อยฟ้องยายให้เล่นงานเมิง
:m31:
คินน้อยของแม่อย่าเป็นอะไรนะลูกขา
:z3: :o12:
ไอ้เปร๊ตตตตตตตตตตตตตต
-
กูจะฆ่าไอ้พีชชชชชชชชชชชชช :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ตายซะ :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
-.-" นึกว่าจะกอดกัน ดันโดนอุ้มหนีอีก
เซงเป็ด แต่ก็ ไม่เครียดดี
แอบสงสารเหนือ :m15:
-
เหนือ สุ้ๆๆๆ..... :-[
-
โอยยยยยยยยยย น้ำเน่ามากค่ะเหนือนที วิธีพิสูจน์ความรักเนี่ยย
แต่เอาน่ะ ยังไงก็ผ่านวะ ทุกคนไฟเขียวแล้วว๊อยย ฮี่
เอ่ออ พีทมันโผล่มากจากหลุมไหนวะะะะะะะะ :z6:
-
ไอ้เหี้ยพีท :z6:
เมิงโดนเหนือแน่ โดนแน่ๆ
เขากำลังจะแฮปปี้เอนดิ้งกันอยู่แท้ๆ
ไอ้เวรรรรรรรรรรรรร :m31:
-
ละครไปมั้ย โดนอุ้มซึ่งหน้า
+1
-
กรี๊ดในที่สุดก็ได้รู้ซะทีว่าเหนือนทีหายไปไหนมา โหยเป็นช่วงเวลาที่ทรมานน่าดูเลยอ่ะ
ปวดใจ ยังดีที่มีพ่อเจส์มเป็นกองหนุน และยังมีคุณยายค่อยช่วยอยู่ห่างๆ โล่งใจกันไปเปาะนึง แต่ทำไม๊ ทำไม ไอ้พีทต้องเอาความหายนะมาเยือนคนสองคนที่กำลังจะมีความสุขด้วยอ่ะ เกลียดมันอ่ะ แลดูโรคจิตอ่ะ เค้าจะถีบยอดออกมานนนนน มึงอย่่าอยู่เลยเหนือคินเอฟซีเยอะนะว้อย เดี๋ยวจะโดนรุมยำทีนนะโว้ย ยยยยยยยย
เหนือรีบไปช่วยคินเร็วๆนะ สู้ๆๆ เอาใจช่วย
ส่วนเรื่องโดจิน น้องคินตาจ๋างามเลิศมากๆๆค่ะลูก โมเอ้สุดๆๆ อิจฉาเหนือซะแล้วซิมีเมียสวยขนาดนี้อ่ะ
-
โหยยยยยยยยยยยย อีกหน่อยเดียวก็ได้กอดกันแล้ววว
ไอ้ตัวเชี่ยนั่นโพล่มาโฉบไปได้ไงฟร้าาาาา
แต่เรื่องราวก่อนหน้านั้น เหนือแม่งอย่างโทรมแน่ๆเลยอ่ะ
ดีนะที่พ่อเจมส์ช่วยพูดให้พ่อกับแม่เหนือได้สติ อะไรก็ได้ให้ลูกมีความสุข
พ่อเจมส์สุดยอดดดดดด กำลังซึ้งๆ แอบฮาตรงนั่นเล่นไอแพดตัดผลไม้นี่ล่ะ กร๊ากกก
อืมมอย่างน้อยพ่อกับแม่ก็ยอมแล้ว ดูท่าจะดีใจคนได้เป็นลูกเขยคนดังซะด้วย ฮะๆ
แต่ดันมีอุปสรรคโดนชิงตัวไปอี๊กกก จะอะไรกันนักกันหนาเนี่ยย อ๊ากก รอลุ้นต่อไปเง้อออ
:กอด1:
-
เหนือนทีนายเยี่ยมมาก
-
อิพีทมาจากไหนเนี่ย :m31:
บวกเป็ด
-
เอาพีทไปเก็บ
ตัวขัดความสุข :m31:
-
เฮ้อ! อุปสรรคเยอะจริง
แบบนี้ต้องเอาพีทไปถ่วงทะเล ไม่ให้ผุดให้เกิด
-
โห้ยยยยยยยย เหนือนที เท่ห์เว่ออออออออ แซ่บเว่ออออออออออ =///= แมนเว่อออออออออ่ะ !!
เขินแทนเลย ถ้าเป็นคินตาชั้นจะนอนตายตาหลับ แบบว่าเจอบุคคลอันเป็นที่รักทุ่มเทให้ขนาดนี้
แถมแบ๊คอัพแบบพ่อเจมส์นี่ก็เป็นกองหน้าที่มีประสิทธิภาพมากกกกกกก 555 แม้หัวหน้าทัพจะเจ็บหนัก
ยังสามารถช่วยจนฟื้นขึ้นมาและประสบความสำเร็จในศึกอันหนักหน่วงรอบนี้ได้ แถมคำพูดพ่อเจมส์
ฟังแล้วอินท์อ๊าาาา >///< ฟินที่สุดเล๊ยย !! แต่... ทำไมพีทถึงมาอุ้มคินตาไปแบบนั้นอ่ะ ! อะไรยังไง
-
ไอ้เชี่ยพีทต้องโดนยำตรีนเสือกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไอ้พีททททททททททททททททททททททททททท ไอ้สิวเห็บ
:angry2: :angry2:
-
:z3: อิพีทมาจากไหนเนี่ย อยู่ๆก็มาอุ้มคินตาไป เหนืออย่ายอมนะ ตามไปกระทืบให้จมดิน
ส่วนคินตาบอกยายให้ยายจัดการเลย อ่านตอนนี้ขอ :m20: ห :pig4:น่อยเถอะ ไงคินตาทำกุญแจรถ
ตกได้เหมาะมาก เหนือเลยมีรถขับตาม ฝากเหนือ :beat: :z6: อิพีทด้วยนะ
-
เหนือนที กลับมาแล้ว สู้ๆนะ อยากเห็นฉากสวีท
ส่งท้ายเอาให้หนักเลยนะ :impress2:
-
มาแล้ววววววววววววววววว
-
แอร้กๆๆๆๆๆๆ
ไม่ไหวแล้วมาต่อทีนะ นะ นะ นะ
เหนือโครตน่ารักเลย อย่างหลงง่าาาาาา
-
กริสสสสสเจอกันสักทียอมรับกันหมดสักทีสินะ
-
ไอ้พีท เมิงงงงงงงงงง!!! :z6:
ฟิลม์แกอยู่ไหนวะ มาไล่กระทืบตะกวดทีดิมันคาบเพื่อนแกไปแล้วนะ!!!
:กอด1: โถถถ เหนือนทีคนหล่อ สู้อีกนิดนะคะคนดี :กอด1:
-
:z6: สำหรับพีท
-
พ่อเจมส์ขาจะเอาฮาไปไหนค่ะ.......ปรับอารมณ์ตามแทบไม่ทัน ตกลงตอนนี้จะให้ฟิวส์ฮา ไม่ได้เอาซึ้งใช่ไหมค่ะ...
ชอบคุณพ่อมากค่ะ....กรี๊ดดดด....
-
ไอพีททททททททททททท อยากฆ่ามึงงงงงงงงงงงง :fire:
คนเขากำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม มึงมาจากไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :angry2:
:serius2: :serius2:
-
ตอนแรกๆอย่างเศร้าอ่ะ ตอนจบนี่จะฮาไปไหน
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
พีทมาจากไหนเห้ย :m31:
-
อีกนิดจะมีความสุขและนะ
-
อยากกระโดดถีบพีทสามทีติด
กลัวจบง่ายไปหรอยังไงยะ
เหนือตามไปตื้บด่วนนน
-
ลืมไปเลยว่ากรุเคยหมั่นไส้พระเอกอ่ะ ... โอ๊ยยยยยย น่าฮักไปไส?
เหนือนที... น่ารักไม่ทนอ่ะ ภาพประกอบดูดีเชียว ปรบมือให้กับความตั้งใจ แปะๆๆๆๆ o13
แต่..เหี้ยพีทนั่นน่ะ ทำไปเพื่อ? สู้กันมั่ง แย่งกันมั่งก็ดีนะ คุณค่าที่คินคู่ควร ฮิ้ววววววววววววววววววววววว :L1:
-
ฮาพ่อเจมส์มาก อ่านแล้วนึกถึงหนังสายลับติงต๊องซักเรื่อง(จำชื่อไม่ได้) 555+
-
กำลังจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
เหนือก็พิสูจน์ความรักได้อย่างแมน
อ้าวววว พีทมาจากไหนเนี่ย จะเอาคินของพี่ไปไหนครับบบ :serius2:
-
นายพีทมาจากไหนล่ะนั่น
จับได้นะ :fcuk:
-
หึหึ คนอย่างไอ้พีท มันต้องโดนลงโทษ โดยจับกรอกอย่าปลุกแล้วไปข่มขืนผู้หญิงอย่างพร้อมจนท้อง หึหึหึ
-
เหนือนทีพระเอกโคตรพ่อเลย :กอด1:
ตอนนี้ชนะใจผู้ใหญ่แล้ว :เฮ้อ:
เหลือแต่ก้างชิ้นเล็กๆนะจ้ะ
-
ไอ้เหนือสู้ๆ :ped149:
-
ในที่สุด พ่อแม่ก็ยอมรับได้นะ
จับพีทได้ ฝาก :z6: มันที แฟนเค้ากำลังจะกอดกันให้หายคิดถึง :กอด1:
-
ให้สมหวังนร้าครับ สู้ๆๆๆ
-
ฟิล์มแย่งซีนสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาจากไหนเนี่ยยยยยย
o22
-
พีททำอะไรกันแน่ แผนของคุณยายน้องคินหรือ ?
สงสารเหนือ :sad11:
-
พีทเลว เกลียดอ่ะ
-
อิพีททมันจะมีแบ็คได้อีกหรอ
ร้ายไปนะ เด๋วเหอะๆ
-
พี่เหนือตามไปเร้ววววววววววววว
ไอ้พีทฮามาก 5555555
-
อ่านตามทันแล้ว
อ่านจบแล้ว:a5:
ไอ้พีทททททททททททททท ยังไง :m16: :m31:
กำลังมันเลย สู้ๆ เป็นกำลังใจกั๊บ รักนะคุณนักเขียน :กอด1:
-
ไอ้พีท เมิงมาจากไหนวะเนี่ย
เหนือคินสู้ ๆ เล่นมันให้หนักเลยนะไอ้พีทเนี่ย
-
เอ่อ-_- มันอะไรนักหนานี่... พอเหนือจะได้เจอคิน ยังจะมีพีทมาอีกทำไมหว่า
หลายสเต็ปจริงๆ เหนือ บางทีนายต้องไปทำบัญล้างซวยบ้างนะ อุปสรรคเยอะอย่างแรวง
-
oh god
คินตาน่ารักมากอ่าาาา
แต่เหนือเห้ย รีบขับล่ะ
พีทก็เลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆสินะ
-
ตอนที่ 40
ด้านของฟิล์ม
บรรยากาศการกินบุฟเฟ่ต์หลังสอบเสร็จที่ควรจะชื่นมื่น แต่ไหงผมกลับหงุดหงิดชิบหาย. .
ก็คีบเนื้อคีบผักคีบปลาหมึกให้ก็แล้ว เติมโค้กให้ก็แล้ว ก็ไม่มีทีท่าว่าไอ้มิกมันจะสนใจผมเลยสักนิด ไอ้บ้านี่มันจะใจแข็งไปไหน ถ้ามันจะโกรธจะเคืองกันล่ะก็ป่านนี้ก็น่าจะลดความโกรธลงมาบ้างก็ได้ สักนิดก็ยังดี
คิดไปก็เท่านั้น ไอ้เรามันคนผิดคนง้อ . . ส่วนเค้าคนถูกคนกำลังโกรธ T^T อยากจะทำอะไร อยากจะเชิดหน้าไม่สนใจแค่ไหน เราก็ได้แต่อมทุกข์อยู่คนเดียวนี่แหละ
“น่าจะมีไอ้คินมาเนอะ กูรู้สึกผิดว่ะที่ปล่อยแม่งให้ไปตามหาไอ้เหนือคนเดียวแบบนี้ บางทีเราอาจจะไปช่วยมัน” ไอ้ภัทรซึ่งไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวกับบรรยากาศชวนอึดอัดระหว่างผมกับมิกเอื้อนเอ่ยออกมาราวกับมันหนักใจมานาน
“กูพอจะรู้ว่ามันไปไหน” ผมเลิกสนใจไอ้มิกพักหนึ่งแล้วหันมาคุยกับไอ้ภัทร
“อ้าว ไอ้สัดฟิล์ม แล้วทำไมมึงไม่บอกมัน มึงรู้มั้ยว่าตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเพื่อนมึงซึมแค่ไหน นี่มึงรักเพื่อนมั้ยเนี่ย ฮะ!!”
“ไอ้เชี่ยภัทรมึงใจเย็นก่อนได้ป่ะวะ”
“ไม่ยงไม่เย็นมันแล้วโว้ย เดี๋ยวกูเอาตะเกียบทิ่มหน้ามึง”
“พอๆ จะฟังกูเล่ามั้ย” ผมรู้เหมือนผมพูดกับไอ้ภัทรคนเดียว แต่ยังไงก็ตามไอ้มิกก็ฟังทุกคำอยู่ดี “ที่เหนือมันทำแบบนั้นมันมีเหตุผล”
“เหตุผลอะไร”
“มันไปจัดการเรื่องของอนาคตของมันกับไอ้เชี่ยคินกับพ่อกับแม่มันที่เชียงใหม่”
กูบอกแล้วว่ามันมีเหตุผล . . แต่ทำไมไอ้ภัทรกับไอ้มิกที่ฟังอยู่ทำหน้าไม่เข้าใจ
“แล้วปิดบังไอ้เชี่ยคินทำไม”
“สั้นๆง่ายๆ เหนือมันห่วงอนาคตของเมียมันซึ่งก็คือไอ้คินเพื่อนเรา เห็นมันอย่างนั้นนะถ้าเป็นเรื่องไอ้เหนือเชี่ยแม่งโคตรจะคิดมาก ไอ้เหนือมันก็เลยตัดปัญหา ไปเชียงใหม่โดยที่ไม่บอกไม่กล่าวไอ้คินสักคำ”
“แล้วมันจะกลับมาเมื่อไหร่ ถ้ามันกลับมาวันนี้แล้วพอดีสวนกันกับไอ้คินที่ไปเชียงใหม่เย็นนี้ . .”
“ละครไปแล้วไอ้เชี่ยภัทร มันไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก”
“ชีวิตกับละครมันก็คล้ายๆกัน ดีไม่ดีชีวิตอาจจะยุ่งยากมากกว่า ถ้ามีมาขวาง มีอุปสรรคระหว่างพวกมันทั้งสองคน ..”
“ถ้ามีอุปสรรค กูก็เชื่อว่าพวกมันจะผ่านไปด้วยกันได้ มันรักกันจะตาย กูว่ามันไม่ยอมเสียอีกฝ่ายไปง่ายๆหรอกน่ะ”
“ฟิล์ม!!!” มีเสียงเรียกแหลมขัดจังหวะที่ผมกำลังพูดอยู่พอดี ชิบหาย ทำไมจังหวัดนี้มันเล็กนักวะ ?!!!!
กิ๊ง . . ไม่ว่าผมจะหนียังไงก็ดูเหมือนเธอจะหาผมเจอจนได้ ดูเหมือนว่าเธอจะแวะมาฉลองสอบเสร็จเหมือนกันกับเพื่อนแบบที่ผมกำลังทำ เพื่อนเธอสาวๆสวยๆกันทั้งนั้นแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาม่อ
“ไม่ได้เจอตั้งหลายวัน” เธอเดินมาหาผมและก็นั่งข้างๆทันที “แกๆ ชั้นนั่งกับแฟนชั้นละกันนะ”
“ยัยกิ๊งเห็นแฟนแล้วลืมเพื่อน” เพื่อนสาวของกิ๊งตัดรอนแต่ดูเหมือนจะไม่ได้จริงจังอะไรมาก พวกหล่อนกวาดสายตามาที่ไอ้มิกกับไอ้ภัทรและก็หัวเราะคิกคักก่อนที่จะเดินจากไป
“รู้มั้ยกิ๊งรอเวลาที่ฟิล์มสอบเสร็จแค่ไหน เราจะได้ไปเที่ยวด้วยกันไง ฟิล์มอยากไปไหนล่ะ บอกมาได้เลยกิ๊งไปทุกที่ จะในหรือนอกประเทศ?”
กิ๊งหันมาคุยกับผมน้ำไหลไฟดับจนผมมึนและงงกับคำพูดของเธอ กูไปตกลงปลงใจคบกับเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะเนี่ย . . ไอ้ภัทรกลั้นขำอยู่ตรงข้ามกิ๊ง ส่วนไอ้มิกก็คีบเนื้อเข้าปากอย่างไม่ทุกข์ร้อน
เห็นอย่างงี้แล้วเซ็ง . .
ประชดแม่งเลย ไม่สนใจกูนักใช่มั้ย “อืมมมม ไปญี่ปุ่นดีมั้ย เผื่อกิ๊งจะได้ไปช้อปเครื่องสำอาง เสื้อผ้าไรงี้” งี่เง่าจริงๆเลยผม เอาความรู้ที่เคยใช้เกี้ยวผู้หญิงมาหลายสิบคนมาช่วยนิดหน่อย หางตาสังเกตไอ้มิกไปด้วย ไยแม่งไม่รู้สึกรู้สา
“จริงเหรอ! ฟิล์มจะไปจริงกับกิ๊งจริงเหรอคะ?!!” เวรกรรม นี่ผมทำอะไรลงไป ผมให้ความหวังเธอก้อนเบ้อเร่อ . .
“เอ่อ..”
“ลูกผู้ชายอย่าคืนคำสิเว้ย” ไอ้ภัทรยิ้มล้ออย่างอารมณ์ขัน พ่องมึงสิ
“กะ ก็ได้ครับ” อย่างงี้เค้าเรียกว่าซวยเพราะลมปาก TT
“เย้ ดีเลย งั้นเราไปกันอาทิตย์นี้เลยน้า เดี๋ยวกิ๊งจะขอป๊า”
“ครับๆ”
ผมคงทำได้แต่วิงวอนให้ป๊ากิ๊งไม่อนุญาตให้เธอไปเที่ยวกับผม เอ๊ะ บางทีสวรรค์อาจจะเข้าข้างก็ได้เพราะป๊ากิ๊งหวงลูกสาวออกจะตายไป . .
แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ . .
“ปลาหมึกมึงน่ะ” ผมคีบปลาหมึกใส่ถ้วยของไอ้มิกที่นั่งอยู่ตรงข้าม กิ๊งไม่ได้สนใจอะไรผมเลยนอกจากถ่ายรูปผมคู่กับหม้อสุกี้ลงอินสตราแกรม ไม่รู้จะอยากโชว์ผมไปทำไมกันนะ ?
มันทำท่าไม่สนใจอะไรผมสักที ผมก็เลยคีบให้มันแม่งทุกอย่าง
“ไอ้สัด กูอิ่มแล้วโว้ย!” เออดี อย่างน้อยวันนี้มันก็ยอมเปิดปากพูดกับผมแล้ว แถมยังมองหน้าผมแล้วทำหน้าโกรธเคืองจนหน้าดำหน้าแดง . .
ผมรู้สึกตะหงิดๆ . . คือโกรธเพราะคีบผักให้มันก็ไม่น่าจะเคืองขนาดนี้นะ?
“ฟิล์ม ตักให้กิ๊งบ้างสิคะ ตักให้มิกอยู่ได้ มิกท้องจะแตกแล้วมั้งนั่น”
ผอมจะตายห่าแบบนั้นให้มันแดกลงไปเยอะๆนั่นแหละครับจะดี . .
ผมชักนึกอะไรสนุกๆออกแล้ว
“เออนี่กิ๊ง วันนี้สอบมาเป็นยังไงบ้างครับ” ผมทำเนียนหันหน้าเข้ามาให้ความสนอกสนใจเธอ
“ก็ดีอ่ะค่ะ ตอบไม่ตรงกับเพื่อนนิดหน่อย”
“เก่งๆอย่างกิ๊งน่ะคงน่าจะเป็นคนถูกนะ”
“ฟิล์มเป็นไรไปเนี่ย ปกติไม่เห็นชวนกิ๊งคุยสักคำ”
“วันนี้อารมณ์ดีน่ะครับ”
กะผีน่ะสิมึง . . มึงก็แค่อยากจะประชดให้คนที่นั่งฟังตรงข้าม ซึ่งก็แน่นอน มันไม่ได้สนใจอะไรมึงเลยแม้แต่น้อย เอาแต่ก้มหน้าก้มตากิน
“งั้นกินเสร็จนี่เราไปหาอะไรทำต่อดีกว่า ฟิล์มอยากไปไหนคะ”
จากที่คุยๆกับไอ้ภัทรไว้ก็ไม่มีอะไรมาก ดูหนังร้องเพลง ปลดปล่อยอารมณ์ แต่ทว่า . .
“เชี่ยฟิล์ม โทรศัพท์มึงดัง”
ขอบคุณสวรรค์ที่มีคนโทรมา ณ เวลาอันแสนอึดอัด ผมยิ้มให้กิ๊งอยากเกรงอกเกรงใจแต่ในใจน่ะอยากจะรับสายนี้โดยไวแบบไม่ต้องพิธีรีตอง
ไอ้เหนือ . .
เอาละเว้ยเห้ย แจ๊คพอตแตกซะแล้วกู คนที่เพื่อนรักตามหามานานร่วมสองอาทิตย์บัดนี้มันโทรมาหาผม ว่าแต่มันมีเรื่องอะไร ?
“เห้ย ว่าไง หนีเมียไปอยู่ไหนมา”
“สัดฟิล์ม มึงอยู่ไหน รีบออกมาด่วนเลย” น้ำเสียงของมันฟังดูร้อนรน เอ่อ เกิดอะไรขึ้น?
“เป็นไร มีไร เกิดอะไรขึ้น”
“ไอ้เชี่ยพีทมันจับตัวคินไปน่ะสิ”
“ว่าไงนะ!!!!!!!!” ผมร้องลั่นร้านเลยครับ ขอย้ำ ลั่นร้าน ไม่สนว่าอาม่าอาอึ้มที่ไหนกำลังโซ้ยหมี่หยกอยู่ กูไม่รู้โว้ยกูอยากขัดจังหวะ ไอ้เชี่ยพีทอีกแล้วเร่อะ? นี่มึงยังไม่ตายๆไปจากโลกนี้อีกเหรอวะ สัด!!!!!!!!!
“ออกมาช่วยกูที พวกมันพาคินมาโกดังไกลจากมหาลัยประมาณสี่สิบกิโล กูไม่รู้ว่าแม่งไปเอาพรรคพวกมาจากไหนตั้งหลายสิบแบบนี้”
“ไอ้เชี่ยเหนือ มึงใจเย็นก่อน” คำพูดของผมทำเอาเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทั้งสองเริ่มอยู่ไม่สุข เพราะเมื่อกี้เรื่องไอ้เหนือกับไอ้คินเพิ่งเข้ามาอยู่ในวงสนทนาแท้ๆ “อย่าพึ่งบุ่มบ่ามทำอะไรนะ”
“จะให้กูเย็นได้ไง ไอ้เหี้ยพีทอยู่ข้างในนั้น แล้วคินมันก็อยู่ข้างเดียว กูกลัวว่ามันจะทำเหี้ยๆแบบนั้นอีกน่ะสิ!!!!!!”
“แต่ถ้ามึงเข้าไปตอนนี้มึงมีแต่ตายกับตาย รอกูอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวกูรีบออกไปเลย”
“พวกมีเท่าไหร่เอามาให้หมดเลยนะ”
“เออๆ เมียมึงก็เพื่อนรักกูนั่นแหละ!!!”
ผมกดวางสายลุกขึ้นยืนอย่างไม่สนใจคนบนโต๊ะเลยสักนิด
“เกิดอะไรขึ้นน่ะฟิล์ม” กิ๊ง
“ไอ้เหี้ยฟิล์ม มีไร ไปไหนวะ กูไปด้วย” ไอ้ภัทร
“ไอ้เหี้ยพีทแม่งจับตัวไอ้เหี้ยคินไปน่ะสิ ส้นตีน!” ผมบอกอย่างหัวเสีย ก่อนที่จะเดินออกมาจากร้าน มุ่งตรงไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่ลานจอดรถของห้าง ไม่ได้สนใจเลยว่าตัวเองยังไม่ได้ออกค่าอาหารที่เพิ่งกินไป ผมไม่รู้ว่ามีใครตามผมมาบ้าง แต่ตอนนี้ผมคิดอย่างเดียวคือต้องไปช่วยไอ้คินให้ได้และโดยเร็วที่สุด
แล้วหมาตัวไหนมันบอกให้ไอ้เหนือใจเย็นๆเมื่อกี้ . .
“ไอ้ฟิล์ม ไปช่วยคนเดียวแบบนี้เนี่ยนะ” ไอ้ภัทรกระหืดกระหอบวิ่งตามผมมาตอนที่ผมกำลังจะเปิดประตูและก้าวขึ้นรถ
“กูไม่รู้ แค่ได้ยินคำว่าไอ้พีท กูก็ไม่อยากให้มันอยู่ใกล้เพื่อนกูแล้ว”
“เดี๋ยวพวกกูไปด้วย” ภัทรรีบบอกโดยไอ้มิกวิ่งตามมาทีหลัง
ผมมองหน้าไอ้มิก “ไอ้เหี้ยภัทรไปได้ ส่วนมึงไม่ต้องไป”
“เฮ้ย ได้ไง” มันร้องอย่างขุ่นมัว
“กูเป็นห่วงมึง”
“สัดฟิล์ม อย่ามาน้ำเน่าตอนนี้ เหี้ยคินอยู่ไหนกูจะไปช่วยมัน”
“ไอ้มิก สภาพร่างกายมึงตอนนี้แข็งแรงนักเหรอ สามวันดีสี่วันไข้แบบนี้ถ้ามึงไปแม่งก็เป็นกระสอบทรายให้พวกไอ้พีทน่ะสิ”
“ไอ้…” มิกอ้าปากจะเถียง
“พลอยแต่จะทำให้กูไม่มีสมาธิที่จะอัดใคร”
“ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่ตุ๊ด กูดูแลตัวเองได้”
“ไม่ต้องไป รอฟังข่าวอยู่นี่แหละ”
“นี่อย่ามาสั่งกูได้ป่ะ”
“พอเลยพวกมึง อย่างกับผัวเมียเถียงกัน เพื่อนมึงจะตายอยู่แล้วมั้งนั่น” ไอ้ภัทรหงุดหงิดไม่น้อย “กูจะโทรบอกไอ้ภีมให้ตามพวกเพื่อนไอ้เหนือมาช่วยด้วย พวกนั้นนักเลงเก่าคงเก่งใช้ได้ ส่วนเรารีบไปตามที่ๆไอ้เหนือบอกได้แล้ว”
ผมอ้าปาก ส่วนไอ้มิกก็อ้าปากเตรียมพูดเหมือนกัน
“พอเลยทั้งคู่ ไปแม่งหมดนี่แหละ”
ผมจะเถียงมันอีก แต่. .
“เพื่อนมึงจะตายละนะ!”
เออ ให้ไปก็ได้นะ ผมส่งสายตาคาดโทษไปที่ไอ้มิกที่ลอยหน้าลอยตาเปิดประคูรถแล้วนั่งเฉย ไม่ได้รู้เลยสักนิดว่ามันอันตราย เห้ออออออออออออ
ด้านของเหนือ
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เวลามันผ่านไปทั้งหมดกี่นาทีแล้ว แต่รู้สึกได้เลยว่าหลังจากที่ผมวางสายจากไอ้ฟิล์มไปเวลาแม่งก็ผ่านไปช้าโคตร มันบอกให้ผมใจเย็นๆอย่าเพิ่งบุ่มบ่าม แต่ตอนนี้กูเย็นไม่ได้แล้วจริงๆว่ะ
จะตายก็ช่างแม่งละ ผมแค่อยากเห็นไอ้คินว่ามันยังไม่เป็นอะไร
บุกเดี่ยวเข้าไปข้างหน้าก็พลอยแต่จะสร้างความวุ่นวายให้คนข้างในมันได้ยิน ผมทำได้แค่เดินลอบไปข้างๆหวังว่าจะเข้าไปสู่ศูนย์กลางโดยไม่ต้องฝ่าแนวล้อมอะไรให้มันเหนื่อย
ผมแอบซุ่มดูตรงส่วนที่สังกะสีมันเริ่มจะผุ ผมเห็นไอ้พีทเดินวนเวียนอยู่รอบตัวคินที่นั่งอยู่มุมด้านในสุด มันถูกมัดมือมัดเท้าแถมยังโดนกระดาษกาวอย่างหนาแปะปากเอาไว้ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มันคิดอะไรอยู่ แต่แค่เห็นภาพมันเป็นอย่างงั้นแล้วอยากจะฆ่าไอ้พีทเสียให้รู้แล้วรู้รอด
มันไปเอาพรรคพวกมาจากไหนเยอะแยะ ไม่ใช่นักศึกษามหาลัยผม แต่อายุอานามไล่เลี่ยกัน นี่มันหมายความว่ายังไง
“เฮ้ยไอ้พีท โทรหายายมันรึยังวะ เมื่อไหร่จะโทรกูอยากได้เงินแล้วเนี่ย”
“เออ ไอ้เหี้ย กูกำลังจะโทร” ไอ้พีทพูดคุยกับไอ้พวกนั้นเหมือนกับรู้จักกันมานมนาน “ห้ามแตะอะไรคินตาแม้แต่ปลายเล็บนะมึง”
“ถุย เห็นกูเป็นอย่างงี้กูก็พิศวาสเพศแม่ กูไม่ได้วิปริตเหมือนมึง”
“เออ ก็ดี ห้ามแตะอะไรทั้งนั้นจนกว่ากูจะสั่ง” ไอ้พีทประกาศลั่น “ว่าแต่มึงจะเรียกเท่าไหร่”
“อืมมมมมม กูเอาคนมาเยอะ และอีกอย่างบ้านไอ้นี่แม่งก็รวยติดอันดับของประเทศ ซัก . . ห้าสิบล้านเป็นไง”
ผมกะแล้วเชียว ไอ้พีทที่มันจับตัวคินมาแม่งต้องการมากกว่าตัวคินแน่ๆ พรรคพวกเยอะแยะขนาดนี้ถ้าไม่ใช้เงินมาล่อแม่งก็คงไม่มา กูไม่ทนแล้วสัด!
ผมวิ่งเข้าไปสอยปากไอ้คนที่บอกว่าห้าสิบล้านเป็นคนแรก แน่นอนการมาของผมทำให้พวกแม่งงง
“เห้ย มันมาจากไหน จับมันดิ!” ไอ้เชี่ยพีทสั่งคนอื่นดังลั่น จากนั้นไม่นานพวกนั้นมันก็กรูเข้ามาหาผมอย่างกับมดรุมแทะเศษขนาดปังชิ้นใหญ่ ไอ้ผมที่พอมีฝีมืออยู่บ้างก็จัดการพวกมันหมอบไปหลายตัวอยู่ แต่ทำไมมันเยอะขึ้นเรื่อยๆฟะ
หางตาผมเหลือบไปเห็นไอ้คินที่ดิ้นพล่านเพราะมันอยากจะช่วยเหลือผมบ้าง
ระหว่างที่ผมเผลอผมเจอพวกมันเจาะยางจนล้มลงไปคุกเข่า จากนั้นบาทาจากไหนไม่รู้เยอะแยะก็มารุมที่ผม
มันเจ็บจนชาไปหมด แต่ผมไม่ร้องสักแอะ ผมสัมผัสถึงของเหลวสีแดงที่เริ่มไหลออกมาจากตามลำตัวและใบหน้าของผม
“โง่มากป่ะ มาคนเดียวทั้งๆที่พวกของกูมีเป็นสิบแบบนี้” ไอ้พีทเดินเข้ามากระชากคอเสื้อผมให้หันหน้าขึ้นไปสบตากับมัน พรรคพวกของมันถอยหลังออกไปเมื่อเห็นว่าผมสิ้นฤทธิ์หมดแรงที่จะตอบโต้
ผมมองมันอย่างเกลียดชัง กี่ครั้งแล้วที่แฟนผมจะต้องมีอันตรายก็เพราะคนๆนี้ “ตัวต่อตัวกับกูมั้ย ไอ้ลูกหมา” ผมท้าทาย
มันหน้าเจื่อนลงไปนิดนึง ถ้าไม่มีพรรคพวกแม่งก็ดีแต่ปากล่ะวะ!
“ไม่เห็นจะต้องเสียเวลาไปทำอะไรแบบนั้น” มันพูด “เอาล่ะ พวกมึงจับตัวมันไปมัดไว้ก่อน มัดให้ดีนะเว้ย”
ผมขัดขืนตอนที่พวกมันมาจับตัวผมไปมัด สายตาของผมเหลือบมองไอ้คินที่ผมค่อนข้างจะแน่ใจว่ามันน้ำตารื้น แม่งเอ๊ยยยยยยยยย เจ็บใจว่ะ
“คินตา ถ้ายายคุณไม่จัดการให้ผมออกจากคณะกลางคันแบบนี้ ผมอาจจะมีทางเลือกมากกว่านี้” ไอ้พีทชูโทรศัพท์ขึ้นมา ผมเห็นมันเอามาจ่อหู ต้องโทรไปหายายของคินแน่ๆ
การที่มันโดนไล่ออกจากคณะเป็นสิ่งที่ผมขอกับยายคินเพื่อเป็นเงื่อนไข ตอนที่เธอขอให้ผมมาช่วยดูแลบริษัทให้นั่นแหละ ถ้าจะหาว่าผมเป็นไอ้ขี้ฟ้องล่ะก็ ผมยอม ดีกว่าจะให้มันมาอยู่ใกล้คินตาตลอดเวลาแบบนี้
ตอนที่คุณหญิงรู้ครั้งแรก ผมเชื่อได้เลยว่าท่านจะสั่งมือปืนให้ไปเก็บไอ้พีทเลยด้วยซ้ำมั้งถ้าผมไม่ห้ามเอาไว้
พีทมันเปิดสปีคเกอร์โฟนให้ได้ยินกันทั่ว
“สวัสดีค่ะ ดิฉันเลขาท่านประธานบริหารบริษัทโภคินทร์พิพัฒน์กรุ๊ป ไม่ทราบว่า ..”
คงจะอยู่กับเขามานานล่ะสิท่าถึงได้รู้ว่าจะต้องโทรเข้าเบอร์ไหนถึงจะได้พูดคุยกับซีอีโอใหญ่โดยตรง
“อย่าพูดจาให้มากความเลยครับพี่เปิ้ล”
“เธอคือ . .”
“ผมพีท”
“แกโทรมาอีกทำไม! แกไม่ควรจะยุ่งเกี่ยวกับบริษัทนี้ หรือแม้กระทั่งทุนของบริษัทนี้อีก”
“รู้แล้วๆๆ” ใบหน้าของไอ้พีทกลอกตาไปมาอย่างรำคาญ “ต่อโทรศัพท์ให้ผมคุยกับคุณหญิงท่านหน่อยสิ”
“ไม่ได้ ชั้นไม่มีวัน…”
“พี่เปิ้ล ผมกำลังจะจับคินตาเรียกค่าไถ่ ไม่รู้เหรอ”
“อย่ามาข่มขู่กันเสียให้ยาก ชั้นรับสายคนที่โทรมาขู่คุณหญิงท่านแบบนี้มามากกว่าสามสิบสายแล้วย่ะตลอดเวลาที่ผ่านมา”
“และถ้าครั้งนี้มันเป็นเรื่องจริงล่ะ?”
“มีอะไรเหรอเปิ้ล” น้ำเสียงของคุณหญิงแทรกขึ้นมาในสาย ทำเอาพวกของไอ้พีทกระตือรือร้นที่จะฟังกันยกใหญ่
“พวกโรคจิต . .เอ่อ . .”
“ชั้นคุยเอง” เสียงโทรศัพท์ถูกส่งต่อ “ฮัลโหล”
“คุณหญิง จำผมได้มั้ยครับ”
“นี่แกยังไม่ไปผุดไปเกิดที่อื่นอีกเหรอ ฮะ!! ชั้นไม่ฆ่าแกก็บุญหัวแกเท่าไหร่แล้ว!!!”
“แก่แล้ว เดี๋ยวความดันขึ้นนะ”
“หุบปาก!”
“หุบก็ได้ แต่หลานคุณหญิงต้องตกอยู่ในอันตรายนะ”
“ว่าไงนะ”
“ไม่เชื่อผมเหรอ”
“แก . .” ผมสัมผัสได้ว่าน้ำเสียงคุณหญิงเริ่มสั่นอย่างไม่มั่นใจ “แกจับหลานชั้นไปเหรอ โกหก!”
“โว้ย!” พีทแหกปากอย่างอารมณ์เสีย “คินครับ แหกปากให้ยายคุณฟังทีสิ” มันกระชากกระดาษกาวออกอย่างแรง จนผมขยับตัวเพื่ออยากจะไปตบกะโหลกหนาๆของพีทเพราะมันทำคินเจ็บ
และแน่นอน แฟนผมไม่ยอมทำตามละครไทยง่ายๆ คินนิ่งเงียบมองไอ้พีทเหมือนมันเป็นแมลงไชขี้ควาย
“คิน ผมบอกให้แหกปากไง” ดูเหมือนความพยายามของมันจะไม่เป็นผล จนกระทั่ง . .
มันดึงหน้าคินเข้ามาจูบ
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!
“ไอ้เอี้ยยยยยยย อ่อยอู อูอะอ้าอัน ไอ้เอี้ยยยยย แอ้งงงงงงงงงงงง” ผมดิ้นพล่านอย่างโมโหสุดขีด ถ้ากูหลุดไปได้นะมึง ไอ้สัด!!!!!!!!!!
“ไปตายซะมึง!” คินด่ามันทันทีที่มันผละหน้าออกไป หันมามองหน้าผมอย่างรู้สึกผิด แต่ผมรู้สึกผิดกว่าที่ทำอะไรไม่ได้
“ชัดแล้วนะครับ” ไอ้พีทยักคิ้วใส่ผมอย่างอารมณ์ดี พลางพูดกับยาย
“แกมันไอ้คนชั่ว!”
“ห้าสิบล้านขาดตัว โอนเข้าบัญชีผม เหมือนที่คุณหญิงทำทุกๆเดือนและทุกๆปี หลังจากนี้เราจะได้จากกันไปอย่างสงบเสียที”
“สงบแน่ถ้าแกตาย เด็กไม่ดี!”
“ตามนั้นนะครับ ผมให้เวลาชั่วโมงนึง”
“ชั้นขอสาม”
“เยอะไปนี่”
“สองก็ได้”
“ตามนั้นครับ”
มันกดวางสาย พร้อมๆกับนั่งลงยองๆข้างๆคินตา “ไม่ได้คิน ก็ได้เงินแทน คินนี่มีค่าจริงๆเลยนะครับ”
“ยายกูจะไม่ให้มึงสักสตางค์แดงเดียว”
“งั้นคินก็ต้องเป็นอันตราย ดีไม่ดี . .” พีทมองมาที่ผมอย่างเจ้าเล่ห์ “คนรักของคินอาจจะได้เห็นผมข่มขืนคินก็ได้”
นั่นทำให้ผมแทบจะพุ่งตัวเข้าใส่มันเลยทีเดียว ถ้าไม่ติดว่าไอ้พวกข้างหลังนี่มันจับผมไว้เสียก่อน
“โลกนี้ยังมีคนที่เลวมากกว่ามึงอีกมั้ย”
“มีถมเถ” พีทยักไหล่ไม่ใส่ใจ “ผมแน่ใจว่ามีห้องของบนที่สะดวกสบายมากกว่านี้ ผมจะให้คินไปนั่งรอที่นั่นละกัน แต่ก่อนที่จะไป . .”
พีทมันพยักหน้าให้ไอ้หัวโจกที่พูดว่าห้าสิบล้าน มันลูบปากที่แตกป้อยๆเพราะโดนผมต่อย ก่อนที่จะ - -
ฉึก!
โดยไม่ทันได้ตั้งตัว ผมรู้สึกได้ถึงของแหลมคมที่แทงเข้ามาบริเวณท้องน้อยทางด้านซ้าย มันถอนมีดพกออกไป เท่านั้นแหละ . .
ผมชาวาบไปทั้งตัว พร้อมด้วยความรู้สึกเจ็บที่แผ่ซ่านจากจุดที่มีแผล
“เลวระยำ ฮึกกกกกก เหนือ มึงไม่เป็นไรใช่มั้ย มึงต้องไม่เป็นไร” น้ำตาของคินตาไหลพรั่งพรูออกมาพร้อมๆกับของเหลวสีแดงไหลออกมาตามเสื้อนักศึกษาของผมจนเป็นสีแดงเถือก
เจ็บ . . เกินจะทน แต่ผมจะวูบไม่ได้เด็ดขาด ผมต้องไม่เป็นอะไร
“อย่ามาน้ำเน่าหน่อยเลยน่ะ ไอ้เหี้ยพีท พวกมันสองคนรักกันจริงๆเหรอ” ไอ้คนที่แทงผมเดินลอยหน้าลอยตามองผมกับคินตาอย่างสมเพช
“คงงั้นมั้ง” ไอ้พีทจับตัวคินที่ร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงผมให้ลุกขึ้นยืน
“กูอยากจะอ้วก”
ผมถูกพวกมันทิ้งให้ล้มทั้งยืน คินตาถูกลากขึ้นไปข้างบนแล้ว ไม่รู้ว่าไอ้พีทจะทำอย่างที่มันพูดรึเปล่า ถ้ามันทำจริง . . ผะ ผมต้องไปช่วย
“มึงตาย!!!!!!!!!!!!!!” ผมจำเสียงไอ้โจ๊กได้ แต่ตาผมพร่ามัวเกินกว่าที่จะมองเห็น “แทงเพื่อนกูเหรอ แทงเพื่อนกูเหรอ!” เห็นภาพลางๆว่ามันใส่เข่าไอ้หัวโจกอย่างจังตามคำพูด
“จัดการพวกมันก่อน แม่งมีหลายคนชิบหาย!!” ไอ้ฟิล์ม “ภีม พาพี่รหัสมึงออกไปก่อน มันจะตายห่าอยู่แล้ว”
“ครับพี่”
ผมเห็นแต่กองทัพชุดนักศึกษาชายมากกว่าครึ่งเข้ามาตะลุมบอนจนวุ่นวายไปหมด ไอ้ภีมที่หน้าตื่นๆผู้ไม่เคยโดนเหตุการณ์ความรุนแรงแบบบนี้วิ่งเข้ามาหาผมแล้วจัดการแก้เชือกที่เท้ากับที่แขนให้
“เฮ้ย ทำไมมันเยอะอย่างงี้วะ” ไอ้ภัทรนี่หว่า
“มิก มึงอย่ายืนห่างจากกู!”
“มึงอย่ามาสั่งกูได้ป่ะ!”
“ใครเป็นคนคิดแผนนี้ บ้านมึงเป็นผู้จัดละครเหรอ ฮะ!”
“ไอ้ยิมระวังข้างหลัง”
“ขอบใจเว้ยเชี่ยโจ๊ก”
“มึงกล้าเตะไอ้มิกเหรอ มึงตาย!!!!!!!!!!”
“โทรเรียกกำลังเสริมด้วย”
ทำไมมันชลมุนวุ่นวายอย่างงี้หว่า ผมถูกไอ้ภีมพยุงให้ลุกขึ้นยืน แต่ทว่าผมยังไม่มีแก่ใจจะไปทำแผล
“ไอ้ภีม” ผมผลักน้องให้มันล้มลงไปหลบ เพราะไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้กำลังจะฟาดน้องผมด้วยไม้หน้าสาม ผมเตะมันล้มลงไป “ว่างใช่มั้ยภีม กระทืบซ้ำซิ”
“พี่เหนือ ผมต่อยคนอื่นไม่เป็น”
“ไอ้พวกนี้มันจับตัวพี่คินของมึงมานะ”
“มากกว่ากระทืบได้มั้ยพี่!!!!!”
เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยทีเดียว จังหวะนี้ ผมเดินกระเผลกขึ้นไปยังชั้นบน มือที่กุมบาดแผลอยู่เผยให้เห็นเลือดแดงฉาน
เสียงดังขนาดนี้ไอ้พีทต้องไหวตัวทันแน่ . . แต่เรื่องนั้นไม่น่ายากเพราะ . .
ตอนนี้ไอ้ปอนด์กำลังเผชิญหน้ากับไอ้พีทที่จับตัวคินไว้ด้วยท่าตัวประกัน แบบในละครเด๊ะๆเลย
“มึงก็หลงเสน่ห์คินตาอีกคนสินะ” ไอ้พีทเหน็บแนมไอ้ปอนด์
“นั่นมันเรื่องของกู ปล่อยพี่คินซะ ก่อนที่มึงจะตาย”
“กูยังมีสิทธิ์รอด ถ้ายังจับคินไว้แบบนี้”
“อ๋อ งั้นเหรอ” ประโยคสุดท้ายคินเป็นคนพูดเอง มันอาศัยช่วงที่พีทเผลอจัดการไอ้พีทจนหลุดออกมาได้
ไอ้ปอนด์ได้โอกาสจึงวิ่งเข้าไปจัดการต่อยไอ้พีททันที ผมเดินกระเผลกเข้าไปหาคิน หวังจะแกะเชือกให้
“เจ็บมั้ยยย กูขอโทษ เพราะกูเอง เพราะกู”
ผมล้มตึงลงไปอย่างหมดเรี่ยวแรง
“อย่าล้มสิ ห้ามหลับด้วย!”
“หมะ ไม่หลับหรอก” ตาผมปรือมองเส้นเชือกที่มัดแน่นเหมือนงูสีเขียวพันกันวุ่น ผมมองซ้ายมองขวาหาของมีคม
“พี่เหนือ!!!!!!!! ระวัง!!!!!!!!”
ฉึก!
การถูกแทงเป็นครั้งที่สองจากทางด้านหลังทำเอาผมสติพร่าเลือนและขาดสะบั้น จากความเจ็บกลายเป็นความชาอย่างไม่น่าเชื่อ
“เหนือ!!!!!!!!” คินร้องลั่น ตอนที่ไอ้ปอนด์มาลากคอไอ้พีทออกไปจัดการต่อ สงสัยตอนที่มันเข้ามาแทงผม ไอ้ปอนด์คงจะเสียหลักไป
ผมล้มตัวลงไปนอน เลือดสีแดงไหลท่วม ไม่ต่างจากน้ำตาของคินตาเท่าไหร่
“กำลังจะฮะ แฮปปี้เอนดิ้งแล้ว ทะ แท้ๆ” ผมเอามือจับแก้มที่ไม่เคยหมองของคินตา
“ไม่เอานะเว้ย ฮึก อย่าทำแบบนี้ ห้ามหลับเด็ดขาด”
“แต่มันจะ เจ็บนะ” พูดแต่ละคำมันช่างลำบาก
“กูกลัวว่าถ้ามึงหลับไป มึงจะหลับตลอดกาล ฮึก ฮึก” ยิ่งพูดแบบนี้คินยิ่งน้ำตาไหล
“หระ รัก . .”
“ไม่ต้องพูดเลย กูไม่อยากฟังตอนนี้ ฮึก อยากพูดให้ฟังก็ต้องพูดเวลาอื่น พูดพร่งนี้ มะรืนนี้ก็ได้ นะๆๆ อย่าทิ้งกูไป อย่าทิ้งกู ไอ้ปอนด์ โทรตามโรงบาล เร็วๆ!!!!”
ดวงตาผมเริ่มปรือ แสงสว่างกำลังริบหรี่ลงพร้อมๆกับใบหน้าของคินที่กลายเป็นเหมือนหมอกจางลงเรื่อยๆ . .
“กูรักมึง ได้โปรด อย่าทิ้งกูไปเลยนะ” เสียงแผ่วเบา เหมือนมาจากที่ไหนสักที่ที่ไกลแสนไกล ไออุ่นสุดท้ายที่ผมได้รับคือคินตาโอบกอดผมไว้อย่างแนบแน่นที่สุด
นี่ผมกำลังจะตายใช่มั้ย . .
ทุกสิ่งทุกอย่าง . . ดับสนิท เงียบงัน และมีแต่ความว่างเปล่า
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ไม่ถนัดดราม่า . . T_T
หมดเขตจอง 8 มิถุนา หมดเขตโอน 15 มิถุนาเน้อ
รักคนอ่าน <3
-
พระเอกจะตายตอนนี้ไม่ได้ :sad4:
-
กำลังจะโอนตังค์ เเต่อ่านตอนนี้จบ .... โชคดีที่ยังไม่โอน !
-
:m15: :monkeysad: :sad11:นี่ขนาดไมถนัดนะคุณฟ่อนนนนน. ยังทำเราเสียน้ำตา. ถ้าเหนือตายช้านนจะไม่โอนเงินนนนนนนนนนนน
-
ค้างอย่างแรงงงง :z3:
เหนือคงไม่เป็งไรมาก (ใช่ปะ)
-
:sad4: :sad4: :sad4:
อาาาาาาาาาา เหนืออย่าเป็นไรไปนะ
แม่งไอ่พีทนิ่งๆมาตั้งนาน ขอเข้าไป :z6: :โป้ก1:ซะทีสองที
-
:o12: :o12:
:pig4:
-
แงๆเหนืออย่าเป็นไรนะ
พีทไอ้มารความสุข
-
เหนืออย่าเป็นอะไรนะ
:o12:
-
มาแล้วววววววววววววว
-
o22 o22
พูดไม่ออก ดราม่าที ทำเอาพี่แทบขาดใจ
เหนือนที แกมันเหนือมนุษย์เพราะฉะนั้นห้ามตาย
-
:sad11: :sad11: เหนือนที ห้ามตายนะ
ถ้าแกตายแล้วน้องคินตาจะอยู่กับใคร :o12:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:sad4:
เหนือนทีอย่าอ่อนแอนะว้อย
แกเป็นพระเอกนะ
ทำตัวเป็นพระเอกได้ตั้งนานขนาดนี้แล้ว
อย่ามาอ่อนด๋อยตอนจบ
ปล่อยให้คินน้อยอยู่คนเดียวนะว้อย งือๆ
:o12:
ค้างด้วยง่ะ
-
ตอนที่ 41
งานศพตามแบบศาสนาพุทธถูกจัดอย่างเรียบง่าย แขกในงานส่วนใหญ่แต่งกายในเครื่องแบบสีขาว อาจเป็นเพราะผู้ที่จากโลกนี้ไปกำลังอยู่ในวัยที่กำลังร่ำเรียนอยู่ก็เป็นได้
รถยุโรปคันใหญ่จอดเทียบลง แขกในงานต่างก็รู้ชัดว่าผู้ที่มามีชื่อเสียงในแวดวงไฮโซขนาดไหน แต่ทว่าหลานชายที่เดินตามลงมาจากรถนั้น . . เขาแทบจะยืนไม่อยู่
“คิน ฮึก หลานยาย” คุณหญิงจับตัวหลานชายเอาไว้แน่น ใบหน้าของเธอกลั้นสะอื้นเอาไว้ เธอสงสารหลานชายของเธอจับหัวใจ เธอโทษตัวเองว่าต้นเหตุเป็นเพราะตัวเธอที่ชุบเลี้ยงงูเห่าเอาไว้ใกล้ตัว
“หยะ ยาย บอกคินได้มั้ย คนที่อยู่ในนั้น ไม่ใช่ไอ้เหนือ ใช่มั้ย แค่เป็นคนที่อยู่ในรุ่นราวคราวเดียวกันเฉยๆ ใช่มั้ยครับยาย” คินตาในขณะนี้ดูเหม่อลอยและวิญญาณหลุดออกจากร่าง ไม่มีแล้วดวงหน้าที่สดใสรอยยิ้มเจือประดับ มีเพียงแต่เด็กหนุ่มดวงตาหมองคล้ำและปูดบวมเนื่องจากผ่ากการร้องไห้มาอย่างหนัก
“ยอมรับความจริงเถอะนะลูก เหนือจากไปแล้ว จากไปแล้วจริงๆ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย เมื่อคืน หมะ มัน มันยังส่งเมสเสจมาบอกผมให้ผมฝันดีอยู่เลย ยายโกหก” เด็กหนุ่มเถียงข้างๆคูๆ พยายามหนีจากความเป็นจริง ไม่มีเมสเสจใดๆจากเหนือนที หน้าจอโทรศัพท์ว่างเปล่า . .
“ไอ้คิน” เพื่อนรักทั้งสามคนในชุดนักศึกษาถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้าเดินเข้ามาหา ฟิล์มพยุงคินตาเอาไว้อย่างรู้หน้าที่ เขารู้ว่าเพื่อนรักของเขา ณ ตอนนี้จิตใจไม่สู้ปกติ ทั้งน่าสงสารและก็น่าเห็นใจในเวลาเดียวกัน
การสูญเสียคนที่รักสุดหัวใจ . . ไม่ใช่แค่อาทิตย์สองอาทิตย์จะทำใจได้
“คิน มึงไหวมั้ย ไม่ต้องเข้าไปก็ได้ อยู่ตรงนี้ เดี๋ยวพวกกูอยู่เป็นเพื่อน” มิกเอ่ยอย่างเป็นห่วงเป็นใย
แต่คนที่ชื่อคินตาเดินนำไปแล้ว . . เขาเดินสะโหลสะเหลเหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มุ่งตรงไปยังโลงสีน้ำเงินที่ตั้งอยู่กลางศาลา ทุกคนในงานจับตามองมาที่เขา ราวกับรู้ว่าเขากับคนที่เพิ่งจากไปนั้น . . มีความสำคัญต่อกันมากแค่ไหน
แค่เห็นรูปหน้าศพ คินตาก็ล้มลงไป . . ช็อคหนักแต่ไร้ซึ่งการรินไหลของน้ำตา
“มึงว่าน้องคินเค้าฝันอะไรอยู่วะ”
“ไอ้เหี้ยยิม อย่าเข้าไปใกล้ขนาดนั้น ไอ้เหนือมาเห็นคงได้ฆ่ามึงตาย”
“มันอยู่อีกห้องเฟร้ย มันไม่รู้หรอกว่ากูกำลังแอบเอากำไรเล็กๆอยู่”
“กูจะฟ้องไอ้เชี่ยเหนือ”
“มึงอยากให้เพื่อนทรุดลงเหรอวะครับ”
“กูว่ามันยอมทรุดลงมั้ง ถ้าเห็นเพื่อนมันกำลังจะหอมแก้มแฟนมันอยู่รอมร่อแล้วเนี่ย”
ผมสะดุ้งตื่น ตกใจหนักเข้าไปใหญ่เมื่อพบว่าตัวเองกำลังโดนคนหลายคนจับจ้องเป็นตาเดียว ทุกคนมีผ้าพันแผล สก๊อตเทปแปะตามใบหน้าและแขนขา แต่ก็ยินดีที่เห็นผมตื่นขึ้นมา
“ไอ้เหี้ยคิน หลับเข้าไปได้ไงตั้งสามวัน”
“ไอ้เหนือ ไอ้เหนือมันเป็นไงบ้าง!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมร้องลั่น กระชากคอเสื้อยิมที่อยู่ใกล้ที่สุดจนยิมร้องจ๊าก
“อาการมันดีขึ้นแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ” ฟิล์มที่นั่งอยู่บนโซฟายิ้มให้ผม
“มึงพูดจริงนะ อย่าโกหกกูนะ” เสียงของผมกลัวไปหมด ขยับแขนทีเห็นสายน้ำเกลือระโยงระยางและเห็นตัวเองในชุดคนป่วยสีฟ้าสะอาด
“อืมมมมมมมม แค่ต้องการการพักรักษาตัวนิดหน่อย” ฟิล์มเล่าให้ฟัง “ผัวมึงโคตรอึดเลย โดนแทงซ้ำเข้าที่เดิมสองครั้งยังไม่เป็นอะไรมาก”
ผมรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกลับมามีสีสันอีกครั้งหนึ่ง ได้ยินเสียงนกร้องเพลง เสียงลมพัดอีกครั้ง . .
ดีใจที่ความฝันซึ่งโคตรจะเหมือนจริงนั้นไม่เป็นความจริง . .
“ยายมึงเป็นห่วงมึงมาก เห็นมึงช็อคขนาดนั้นเลยจัดให้มึงแอดมิทโรงพยาบาล”
“แล้วยายกูอยู่ไหน”
“เขาไปเคลียร์งาน เดี๋ยวเขาจะรีบกลับมา”
“ไอ้เหนือล่ะ กูจะไปหามัน” ผมขยับพลางจะดึงสายน้ำเกลือออก แต่ทุกคนดูเหมือนจะห้ามผมเป็นการใหญ่
“น้องคิน ถ้าพวกผมเข้าไปเยี่ยมมันได้คงไปนานแล้วล่ะ ไม่มากวนน้องคินที่ห้องนี้หรอก” โจ๊กบอก
“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ ถึงจะไปหามันได้”
“เอาน่า ดูแลตัวเองให้ดีก่อนเหอะ หมอบอกร่างกายมึงอ่อนแอมาก สองอาทิตย์ที่ผ่านมากินไม่ได้นอนไม่หลับเลยล่ะสิ” ไอ้ฟิล์ม
“กูอยากไปหามัน กูอยากดูให้เห็นกับตาว่ามันไม่เป็นอะไร”
“ถ้ามึงดีขึ้นเมื่อไหร่ กูจะรีบพามึงไปหามันเลย โอเคป่ะ”
ไม่อยากจะโอเค . . แต่ทั่วทั้งห้องดูเหมือนจะเห็นด้วยกับสิ่งที่ฟิล์มพูด ผมถอนหายใจทิ้งตัวลงไปนอนที่เตียงผู้ป่วย
ดีใจและปรารถนาที่จะเห็นหน้ามันในเวลาเดียวกัน
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่พรากมันไปจากผม . .
คิดเหรอว่าคนอย่างผมจะยอมรออยู่เฉยๆ
เมื่อสบโอกาสที่ป้าใสเผลอยามกลางดึกผมก็ดึงสยาน้ำเกลือออกเงียบๆแล้วย่องออกไปจากห้องที่ผมพักอยู่เสียเลย หึหึ คนมันไม่เจอกันมาตั้งนานแถมยังมีเหตุการณ์อันไม่น่าพูดถึงนั่นเข้ามาแทรก เป็นคุณคุณจะยอมอยู่เฉยๆจริงๆน่ะเหรอ
แต่ชิบหายละ . . ไอ้เหนือมันอยู่ห้องไหน ?!!!
ดีที่ผมพกโทรศัพท์ออกมา กวาดสายตามองหาชื่อที่ผมข่มขู่ได้ง่ายมากที่สุด ซึ่งก็หนีไม่พ้นไอ้ภีม
“ฮัลโหลพี่ ดีขึ้นแล้วเหรอครับ! ผมดีใจชิบหาย”
“อืม ไอ้เหนืออยู่ห้องไหน”
“หะ”
“ไอ้เหนืออยู่ห้องไหน เร็วๆเข้า รีบบอกมา” ก่อนที่ใจกูจะขาด . .
“เอ่อ..”
และมันก็ละล่ำละลักบอกผมแถมร้องเตือนว่าให้ผมพักผ่อนในห้องดีๆดีกว่า ทำไมต้องพากันห่วงผมขั้นเทพขนาดนั้นด้วย ผมไม่เป็นไรมากซะหน่อย หลับมานานร่วมสามวันทั้งๆที่ไม่ได้เจ็บหนักอะไรกูนอนมาพอแล้วเฟร้ย(ว่าแต่ผมนอนเข้าไปได้ยังไงฟะ?)
ผมเดินชิวๆผ่านยามผ่านพยาบาลไป(แบบแอบๆ) ห้องพักไอ้เหนืออยู่อีกตึก ได้ข่าวว่าเป็นหอผู้ป่วยหนัก TT แค่ฟังก็แทบช็อค ตึกผมเป็นตึกวีไอพีชั้นบนสุดเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันกว่าจะหาเจอ
และแล้วผมก็มาอยู่หน้าห้องไอ้เหนือ ป้ายข้างหน้าแปะชื่อมันเอาไว้หราว่าเหนือนที กุลวัฒน์ นั่นแหละชื่อจริงของมันล่ะ
ผมแง้มประตูเปิดออก . . เดินเงียบๆเข้าไปหาร่างไอ้เหนือที่หลับอย่างสงบภายใต้ผ้าพันแผลตรงท้องน้อยเบ้อเร่อ ไม่มีใครนอนเฝ้ามัน หรืออาจจะมีแต่ตอนนี้ไม่อยู่ ดีแฮะ ผมค่อยๆเขยิบเข้าไปนั่งข้างๆมัน คว้ามือไอ้เหนือมากุมเอาไว้
ในที่สุด . . เราก็ได้อยู่ข้างๆกันจริงๆเสียที
ผมยังไม่รู้ว่าเรื่องระหว่างผมกับมันจะยังมีความเป็นไปได้ไม่ได้อีกมั้ย ทั้งอุปสรรคจากฝั่งพ่อแม่เหนือ หรือแม้กระทั่งจากยายผมเอง ตอนนี้ผมขอแค่เพียงให้มันปลอดภัย มีชีวิตชีวา ไม่จากผมไปเหมือนในความฝันจะเกิดอะไรหรือใครจะมาพรากผมก้บมันไปผมก็คิดว่ามันไม่สำคัญอีกแล้ว
มือของมันยังมีไออุ่นอยู่มากเช่นเคย เหนือไม่รู้สึกตัวว่าผมกำลังนั่งอยู่ข้างๆ เฝ้ามองใบหน้ายามหลับใหลของมันอยู่เงียบๆ ผมไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของมัน แค่อยากมาดูให้เห็นกับตาว่ามันไม่เป็นอะไรจริงๆ
“ทำไมไม่จูบล่ะ?”
ไหนว่ามันไม่รู้สึกตัวไง ?!!!!
“เฮ้ย”
“รอให้จูบอยู่นะเนี่ย นึกว่าคินเป็นคนชอบลักหลับคนอื่นซะอีก”
“ปากดีอย่างงี้แสดงว่าโดนแทงอีกสักรูคงไม่เป็นไรใช่มั้ย” พูดเองก็เหมือนทำร้ายใจตัวเอง ถ้ามันโดนแทงอีก ฆ่าผมด้วยเลยจะดีกว่า
“คำพูดคำจา . . เพิ่งผ่านสงครามโลกมา ขอคำหวานๆหน่อยได้ป่ะ” มันลืมตาขึ้นมาดึงผมเข้าไปใกล้ด้วยแรงเพียงเล็กน้อย ใบหน้าของไอ้เหนือแม้จะมีรอยฟกช้ำดำเขียว แต่สายตาเจ้าชู้ที่มันส่งมาให้นี่ทำให้มันดูดีขึ้นสองเปอร์เซ็นต์
“น้ำตาล ขนมคุกกี้ ทาร์ตไข่ ฮันนี่โทส สตรอเบอร์รี่ชีสเค้ก ช็อกโกแลตอุ่นๆ”
“กวนตีนจริงๆแฟนกู” มันดึงผมเข้าไปหอมแก้มดังฟอด “หอมหน่อย ขอหอมให้ชื่นใจ คิดถึงจริงๆ”
“มึงหายไปไหนมาตั้งหลายอาทิตย์”
“อย่าเพิ่งพูดเรื่องซีเรียสสิครับ มันผ่านไปด้วยดีแล้วนะ”
“ยังไง?” ผมอดสงสัยไม่ไหวจริงๆ
“เอาเป็นว่า .. เราจะได้อยู่ด้วยกันแน่นอน”
“เฮ้ย ได้เหรอ” ผมร้องเสียงหลง ก็เห็นยายคัดค้านซะขนาดนั้น แถมเหนือมันยังบอกเองว่าพ่อกับแม่มันไม่มีทางรับได้
“อืมมมม อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้ดิ เหนื่อยนะ”
“แล้วจะให้พูดเรื่องไหน มึงพักผ่อนไปนะ เดี๋ยวกูจะกลับห้องกูละ”
“อ้าว มาแปบเดียวเอง จะกลับแล้วเหรอ”
“กูแค่มาดูให้เห็นกับตาเฉยๆว่ามึงไม่เป็นไร”
“ง่ะ งั้นเป็นก็ได้”
“ตลกมากป่ะ”
“อย่าเพิ่งไปเลยน่า ไม่มีใครเข้ามาตอนนี้หรอก อยู่ด้วยกันก่อน”
ไอ้เหนือส่งสายตาวิ้งๆมาให้ผม จึงทำให้ผมใจอ่อนอยู่ข้างๆมันต่อไป อันที่จริงก็ไม่อยากจะไปเท่าไหร่หรอกนะ แค่ไม่เจอกันตั้งนานแล้วอยู่ดีๆมาอยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ . .
ผมเขินยังไงก็ไม่รู้
ครึ่งหลังรอก่อนๆ ยังไม่ได้พิมพ์
ไม่อยากให้คนอ่านดราม่านานๆ ><
-
จิ้ม :z13:
----------------------------------------------------------
อ่านตอนแรกตกใจหมดเลยที่แท้ก็ฝันไป เฮ้ออ :เฮ้อ:
หลังๆน่ารักเชียว หายไวๆนะเหนือนที :กอด1:
-
ไอ้เหี้ยพีททททท
ระยำชาติมากกกกกกกกกก
ไม่ฟินนะเนี่ย ต่อไวไวนะจ๊ะ รอๆๆๆๆๆจ้าา
-
โล่งอกไป
:เฮ้อ:
ถึงตอนแรกชั้นจะเกลียดแกนะอิเหนือ
แต่ชั้นก็ไม่อยากให้น้องคินเป็นม่ายนะยะ
ดีใจด้วยๆ
:m4:
-
:o8:เอิ่มมมม. พล็อตเรื่องเหมือนดูหนังเกาหลีเลยอ่าาา คริคริ. มีฝันด้วย. แต่ไม่ทันละ. ร้องไห้ไปแว้วววว :o12:
-
ดีน้าที่เป็นแค่ความฝัน โล่งอกไปที
-
มาต่ออย่างรวดเร็ว เตรียมตังค์โอนได้ รู้จุดจบของไอ้พีทเมื่อไหร่ โอนทันที
-
แสดงว่างานศพอยู่ในความฝันของคินหน่ะสิ นึกว่าจะต้องกินมาม่าคัพซะแล้ว :เฮ้อ:
-
อร๊าย เขินตามคินไปด้วยเลย :-[
ว่าแต่เรื่องมันเป็นยังไงเนี่ยฮึ
-
โชคดีที่ไม่ได้อ่านตอนที่แล้ว มาอ่านรอบเดียวสองตอนไม่งั้นคงนอนไม่หลับ :z3:
เฮ้อ.....หัวใจจะวาย :เฮ้อ:
-
แทงข้างหลังซ้ำอีกต่างหาก เมิงโหดเหี้ยมเกินไปแล้วไอ้พีท ไอ้ฆาตกร!!!!! (เหนือ: เอ่อ.. กูยังไม่ตายนะ)
ดิทๆ ตอนที่41
ยิมนี่ท่าจะถูกใจคินตาจริงจัง ตลกดีอ่ะ
แล้วก็แหมมมม..นะ ไปหาคนรักทั้งทีใจคอจะฟอดๆแค่นั้นเองหรอ จูบซึ้งๆอีกซักทีเหอะ ซึนจริงๆที่รัก!!!
:กอด1: กอดๆ :กอด1:
-
:กอด1: รักคนเขียนที่ไม่ทำให้พี่ต้องนอนไม่หลับคืนนี้
-
ใจหายใจคว่ำๆไปด้วย เห้อออออออออออออ
อย่าดราม่าเลยนะครับบบบบบบบบบบบบ
-
:กอด1:
-
:เฮ้อ: โล่งไปหน่อย
-
แค่ฝัน +1
-
อ่านตอนแรกน้ำตาคลอไปแล้ว :monkeysad:
อ่านจนถึงตอนท้ายๆ เฮ้อ น่ารักอีกล่ะคินตา
หายเร็วๆนะเหนือ :L1:
-
อยากรู้อีพีทมันเป็นยังไง
-
"ไม่อยากให้คนอ่านดราม่านานๆ" คนแต่งน่ารักอ่ะ ดีนะที่ไม่เป็นอะไรมากเหนือนที
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เข้ามาทีผ่านไปสองตอนครึ่งแล้ว :a5:
พลาดไปได้อย่างไร :serius2: แต่เอาน่ะ
เม้นท์ทีเดียวเลยแล้วกันนะ พี่เหนือและคิน
ในที่สุดก็ลงเอยด้วยดี บอบช้ำเล็กน้อย(เหรอ)
เสียเลือดอีกนิดหน่อย :laugh: แต่คุ้มนะเออ
ความรักย่อมมีอุปสรรคขวากหนามเป็นธรรมดา
แต่ถ้าผ่านมันไปได้ความสุขก็รอเราอยู่ข้างหน้า
เหนือและคินก็เป็นเช่นนั้น คงหมดโศกแล้วล่ะนะ
แหม้ ตอนนี้เม้นท์เหมือนจะมีสาระนะเนี่ย :laugh:
ขอบคุณคนเขียนเช่นเคย :กอด1:
ป.ล.รอเค้าโอนก่อนนะ อย่าพาพี่เหนือและคินตาหนีไปไหนล่ะ :z2:
-
อ่านตอนแรกโครตตกใจเลย
นึกว่าเหนือตาย
อะฮรึกกกกกก T^T
-
ฝันได้น่ากลัวมาก :o12:
ดีนะแค่ฝัน :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตกใจหมด ดีนะแค่ฝัน
แกตายแน่ไอ้พีท!!!!!!!!!!!!!!!! :m31:
ปล. อยากจะสอบถามว่าหน้าปกจะออกตอนไหนคะ
เรายังไม่ได้สั่งหนังสือเพราะคาดหวังกับหน้าปกมาก TT___________TT
-
:เฮ้อ:นึกว่าตายจริงๆซะแล้วฝันไปนี่เอง
-
น้องเหนือของพี่ คนดีย่อมแคล้วคลาด
ในที่สุด คินกับเหนือก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ :man1:
ขอบคุณที่มาเฉลยนะคะ ไม่งั้นแซดจนนอนไม่หลับแน่ :m15:
-
1 วัน 2 ตอน พร้อม 2 อารมณ์ ครึ่งแรกก้บู้ล้างผลาญอลังการ ลุ้นในอารมณ์มาก ตื่นเต้นทีเดียวเชียววว
เหนือโดนแทงสองที คินตาโดนจับ โอ้ววววว เรียกค่าไถ่และตะรุมบอนกัน แล้วแบบพอมาตอนครึ่งหลัง
แบบว่าาาาาาาาาาาา ฝันนนนนนน ! ดีนะฝันแปบเดียว ถ้าฝันนานกว่านี้สงสัยคนอ่านช็อคตาย 555555
-
ไอพีท ตายซะตายๆๆ :m31:
-
เฮ้อ!!!
ดีใจที่เหนือไม่เป็นอะไร
ต่อไปจะได้อยุ่ด้วยกันซะที
-
ทำเอาหัวใจจะวายตาย
-
โชคดีนะที่เหนือไม่เป็นอะไรมาก
จบมาม่าซะทีนะ ต่อไปขอให้มีแต่หวานน้า
-
ไอ้เลวววววววววพีทมึงไปลงนรกอเวจีซะ เลวไม่มีที่ติจริงๆๆๆ :angry2: :angry2: :fire: :fire: :m16: :z6:
ตกใจหมดเลยนึกว่าเป็นเรื่องจริงที่แท้ก็แค่ฝัน
เห้อเหมือนอุปสรรค์จะหมดแล้วรึป่าว? ต่อไปต้องมีแต่รอยยิ้มแน่ๆๆ
-
โอ้ยยยยยยยเหนืออออออออออ
-
อ่า ฟื้นแล้วๆๆ คินตาจะหวานกับเนือให้นานกว่านี้ไม่ได้เรอะ? :เฮ้อ:
-
คือถ้าคนเขียน....เขียนให้เหนือตาย.....มีเคืองมากๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่น่าาาาาาาาาาาาา :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ตัดได้โหดร้ายมากเลยอ่ะ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
ท่อนแรกช็อคเลยทีเดียว :a5:
แหมใจหายแว๊บบบบบเลย นึกว่าคนเขียนจะให้เหนือไปสวรรค์ซะแล้ว:m2:
ท่อนหลังเริ่มหวานกันได้ แบบนี้ตอนหน้าตั้งขบวนขันหมากเลยไหมกั๊บนี่ :z2:
อยากเห็นภาพ รูปเล่ม หน้าปก จังเลย
-
เหนือจะเป็นอะไรไปได้ยังไงล่ะ
คนอ่านก็ใจสลายกันพอดี
เน้ออออ
-
กว่าจะได้ลงเอยกันได้
คู่นี้เส้นทางสมบุกสมบันมาก
แต่ว่าเหนือนที นายแมนมาก
:กอด1:
-
โล่งอก :เฮ้อ:
:pig4:นะคะ
-
มาแค่นี้เองเหรอ อร๊ากกกกกกกกกกกก :z3: :z3:
-
ไอ้พีทตายยัง
ตายๆไปเลยนะ
ชิๆ
เหนือคงไม่...คินตาตอนนี้หรอกนะ
5555555 ถ้าจัดให้ก็อึดไปล่ะ กรั่กๆ
-
ตอนที่ 41 (ครึ่งหลัง)
“มึง”
“หือ”
“มึง”
“อะไร”
“หลับยัง”
“หลับแล้ว”
“หลับเตี่ยมึงสิ!” ผมโวยวาย ไอ้เราก็หลับตาลงไปตั้งนานแล้ว คือผมนอนฟุบข้างเตียงไอ้เหนือมันน่ะแหละ ผมรู้สึกว่าผมโดนมันลูบๆคลำๆฟรีๆยังไงไม่รู้ ชวนสยิวชิบเป๋ง “มึงควรจะนอนเยอะๆนะ มึงโดนมาหนักมาก”
“กูยอมโดนอีกร้อยทีเลยถ้าได้มึงมานอนข้างๆแบบนี้”
“สัด หาเรื่องอยากตายเหรอมึง” กล้าพูดนะไอ้เวรไม่ได้เห็นใจคนรอบข้างเลย “นอนซะ นี่มันจะตีสองเข้าให้แล้ว”
“นอนไม่หลับอ่ะ”
ผมเปลี่ยนสีหน้า . . “เป็นอะไร หรือเจ็บตรงไหน ให้กูเรียกหมอมั้ย!”
“เปล่าๆ ไม่ได้เจ็บอะไร” ไอ้เหนือมันไปหัดทำหน้าตาเจ้าชู้แบบนี้มาจากไหนวะ ผมว่านับวันมันยิ่งน่ากลัว กลัวอะไรน่ะเหรอ กลัวเสียตัวให้มันน่ะสิ
“มึงคิดอะไรอยู่เนี่ย” ผมร้องเสียงหลง “ไม่ได้นะเว้ย นี่โรงพยาบาล!!!!!!”
มันขมวดคิ้ว “ใครจะไปทำอะไรอย่างนั้นได้ลง ดูเหนือสิ ผ้าพันแผลโปะเห็นเนื้อแท้ไม่ถึงครึ่งแบบนี้ คินคิดลึกเกินไปป่ะเนี่ย”
“ก็ . . มึงง่ะ ทำให้กูคิด”
“แต่ลองดูก็ได้นะ”
“สัด! หรือมึงอยากแผลฉีก”
“บางทีมันอาจจะคุ้มก็ได้”
“ไม่!” ผมลุกขึ้นยืนแล้วถอยให้ห่างออกมาจากเตียงผู้ป่วยของมันทันที
“ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นนนนนน มานี่ๆ ไม่ทำอะไรหรอก” เหนือมันหัวเราะอย่างสดใส สดใสเกินไปป่ะมึง ? “จะไปทำอย่างนั้นได้ไงเล่า”
“งั้นก็เลิกพูดเรื่องนี้ซักที” ผมว่ามันเริ่มจะปัญญาอ่อนนิดๆละนะไอ้เรื่องที่เถียงกันเนี่ย
“ได้ แต่ต้องมานอนตรงนี้ก่อน” เหนือขยับตัวไปชิดริมขอบเตียงแล้วก็ตบแปะๆข้างๆที่ที่มันนอน มันเอามือพาดหมอนรอ อย่างกับว่าจะให้ผมไปนอนด้วยอย่างนั้นแหละ
“อึดอัดตาย ไม่เอา” ผมก้มหน้างุด ให้ไปนอนอัดๆกันบนเตียงของโรงพยาบาลเนี่ยนะ ตัวมันใหญ่อย่างควายส่วนตัวผมอีกนิดก็จะเป็นควายอยู่แล้ว
“คิดจะนอนฟุบอยู่ข้างเตียงทั้งคืนรึไง”
“โซฟาก็มี จะหนีไปนอนโซฟา”
“ไม่เอา อยากอยู่ใกล้ๆมึงทั้งคืน”
“เอาแต่ใจไปนะ”
“กูเจ็บหนักน้า” เหนือกระพริบตาปริบๆพร้อมกับชี้ไปที่แผลตรงท้องน้อย ทำหน้าเหมือนชีวิตมันรันทดน่าเอาไปออกวงเวียนชีวิต
“กูขึ้นไปบนเตียงด้วยเดี๋ยวก็ไปโดนแผลมึงเข้าหรอก” ผมวางฟอร์มลงแล้วเริ่มเป็นห่วงสวัสดิภาพของมัน
“ยอมเจ็บ”
กูยอมแพ้มึงเลย . . ผมเหนื่อยที่จะเถียงกับมันเต็มทีแล้ว ตามใจพ่อเจ้าประคุณเค้า เพราะเขาเพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้ายๆมาแถมยังเจ็บตัวอย่างกับพระเอก กูยกให้มึงเป็นพระเอกสักตอนสองตอนละกัน
ผมถอนใจก่อนที่จะขึ้นไปบนเตียง สอดตัวลงไปใต้ผ้าห่มของโรงพยาบาล เมื่อทำอย่างนั้นไอ้เหนือมันก็คว้าตัวผมหมับเข้าหาตัวมันทันที
“โอ๊ย!”
“กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ไม่เอาแล้ว” ผมขยับจะลงจากเตียง แต่ก็โดนมันดึงตัวผมเข้าไปอยู่ดี
“ไม่เว้ย” เหนือพูดอย่างดื้อดึง “ไม่ยอมห่างมึงอีกแล้ว”
คำพูดของมันทำเอาผมชะงักกึก ร่างกายอ่อนไปตามสิ่งที่ใจต้องการ ผมขยับตัวหันมาสบตากับมัน แม้เตียงจะเล็กมาก ถ้ามองจากภายนอกคงจะให้ความรู้สึกอึดอัดน่าดู แต่ทว่าผมกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด
มืออีกข้างผมลูบหน้าเรียวของไอ้เหนือช้าๆ ราวกับต้องการตอกย้ำว่าสิ่งที่เห็นไม่ได้เป็นเพียงแค่ความฝัน
“เมื่อตอนเย็นกูฝันโคตรร้ายเลยว่ะ” ผมกระซิบบอกมัน มันลืมตาสู้แสงจันทร์ทำหน้ารอคอยฟังเรื่องราวจากผม “กูฝันเห็น . . งานศพ . . มึง” เหมือนแค่นึกภาพก้อนสะอื้นก็มากระจุกรวมอยู่ที่คอของผม ผมกดมันลงไปให้ลึกที่สุด
“ฝันเป็นลางดีชิบหายเลยเมียกู” มันบ่นอุบติดจะขำ สัด กูไม่เห็นมันน่าขำตรงไหน “ไม่เป็นไรนะ อยู่นี่แล้วไง นอนทำหน้าหล่ออยู่นี่”
“มันจะไม่มีอะไรร้ายๆแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วใช่มั้ย”
“ไม่มีใครรู้อนาคตหรอก”
“แต่ . .”
“อย่ากังวลไปเลย” เหนือขยับเข้ามาจูบขมับของผม “ทำปัจจุบันให้ดีก็พอ มีกันและกันไปอย่างนี้”
“แล้วเรื่องพ่อกับแม่ ยาย บริษัท . .”
“ช่วงที่หายไปก็เพราะเหนือไปจัดการเรื่องนี้นี่แหละ”
“ทำไมไม่บอกกันก่อน”
“ไม่อยากให้คินเป็นกังวลน่ะ”
“ให้ตาย มึงหายไปนี่กูโคตรจะไม่กังวลเลยเหอะ”
“เอาน่า” เหนือกระชับอ้อมกอดให้แน่นเข้าไปอีก “เหนือทุ่มสุดตัวทั้งกายทั้งใจอย่างนี้ ยายคินคงยอมรับแล้วล่ะ”
“แล้วพ่อกับแม่มึงล่ะ?” ผมยังไม่ได้ทุ่มสุดตัวทั้งกายทั้งใจแบบไอ้เหนือ ไม่รู้ว่าเค้าจะยอมรับผมมั้ยนะ
“ท่านต้องยอมรับคินอยู่แล้วสิ แฟนเหนือออกจะน่ารักขนาดนี้ ใครเห็นใครก็รัก พวกไอ้ยิมไอ้โจ๊กที่ไม่ได้สนใจผู้ชายด้วยกันยังถึงกับคลั่ง”
ฟังแล้วมันขนลุกยังไงชอบกล . .
“กูเปลี่ยนไปเยอะมากเหรอ” นี่ผมเป็นเกย์จริงๆแล้วใช่มั้ยเนี่ย . .
“ก็จากไอ้เพลย์บอยรถสวย ตัวเล็กๆแต่สาวติดตรึม กลายเป็นผู้ชายท่าทางหน่อมแน้ม ตัวบาง เอวคอด เหนือว่าเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”
“เฮ้ย เปลี่ยนไปขนาดนั้นเลยเหรอ!” ผมไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย
“ฮ่าๆๆ ก็ใช่น่ะสิ”
หมด หมดกัน . . ความหล่อความฮอตเรตติ้งที่สะสมมานาน TT
“ไม่รู้สินะ ถ้ามีผู้หญิงมาชอบคิน เหนือรู้สึกว่าไม่ค่อยหึงเท่ามีผู้ชายมามองเลยด้วยซ้ำ แปลกดีเนอะ”
มึงไม่ต้องย้ำมากนักก็ได้!
“พ่อ ซื้อกระเพราปลาหมึกมาฝากลูกรึเปล่าน่ะ”
“ไม่รู้ว่าหมอจะสั่งให้เหนือมันกินอย่างอื่นได้นอกจากอาหารโรงบาลรึเปล่า”
“งั้นเหรอ คงทานผลไม้ได้อยู่ใช่มั้ย
“คงจะเป็นอย่างนั้น”
“แล้วเมื่อไหร่คุณจะเข้าไปข้างในห้องสักที”
“ผมไม่แน่ใจว่าเหนือมันอยู่ห้องนี้รึเปล่าน่ะสิ”
“ป้ายโชว์นามสกุลเราหราขนาดนี้ คงเป็นคนอื่นมั้งคะ!”
น้ำเสียงสนทนาจากด้านนอกปลุกให้ผมตื่นขึ้นมา รู้สึกได้เลยว่าเหน็บกำลังกินไปทั่วทั้งตัว ผมหันขึ้นไปมองหน้าคนที่นอนข้างๆมาทั้งคืน มันยังหลับสนิท อกกระเพื่อมเป็นจังหวะ
เห็นทีผมต้องย้ายไปนอนห้องตัวเองบ้างละ ป่านนี้ป้าใสคงโทรหายายผมให้วุ่น ดีไม่ดีโรงพยาบาลนี้อาจเกิดภาะวะฉุกเฉินเพื่อตามหาผมคนเดียวก็ได้
แต่ผมจะขยับยังไงไม่ให้มันสะเทือนตัวไอ้เหนือล่ะเนี่ย
“ท่าทางห้องนี้จะแพงนะพ่อ”
“นั่นสิ จะเอาปัญญาที่ไหนไปจ่ายคืนคุณหญิงเค้าล่ะ”
“นั่นสิคะ อุ๊ยตาย! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ผมสะดุ้งสุดตัวตอนได้ยินเสียง สามีภรรยาท่าทางน่าเกรงขามตกใจตัวโยนเมื่อเห็นผมกับไอ้เหนือนอนกอดกันกลมบนเตียงผู้ป่วย
แน่นอน . . ไอ้เหนือตื่นแทบจะในทันที
“พ่อกับแม่ มาเช้าไปป่ะ!”
“โอ แย่ละ” ผมอุทาน รีบลงไปจากเตียงอย่างทันท่วงที ชิบหายแล้ว ชิบหายแล้ว ชิบหายแล้ว!!!!!!!!!!
“เหนือ ทำอะไรอย่างนั้นในโรงพยาบาลน่ะลูก” ผมเห็นแม่ของเหนือคลำหัวใจป้อยราวกับอยู่ในขั้นช็อคอย่างหนัก
“พ่อว่าพ่อจะออกไปซื้อหนังสือพิมพ์” พ่อไอ้เหนือหายวับไปแทบจะในทันที ผมยังไม่ทันได้ไหว้เลย
“ไม่มีอะไรนะครับ เราแค่กอดกันเฉยๆ”
“โอ๊ะ ตายแล้ว!”
“สวัสดีครับ คุณแม่ของเหนือ” อยู่ไม่ได้แล้วกู ผมรีบหายแจ้นออกมาจากห้องนั้นโดยไม่ได้กล่าวล่าไอ้เหนือสักคำ ผมเห็นพ่อไอ้เหนือยืนทำท่าทำใจอยู่หน้าห้องด้วย “สวัสดีครับ คุณพ่อของเหนือ”
ผมยกมือไหว้ท่าน ยิ้มแห้งๆให้ ก่อนที่จะสปีดไปที่ห้องพักของตัวเองทันที
น่าอายชิบหายเลยว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!
ตอนต่อไปเค้าจะไม่มาส่งให้แบบครึ่งๆกลางๆ TT
มีคนอยากเห็นปกมากกกกกกก คนเขียนก็อยากเห็น!
ส่งภาพร่างมาให้ก่อน เพิ่งแค่แค่ 12.34567 เปอร์เซนต์เองนะ
อย่าเพิ่งตัดสินว่ามันไม่สวย คนเขียนใจจะขาด TT
นี่คะ
(http://upic.me/i/vb/462016_308797085864339_100002021491337_695016_1647592632_o.jpg) (http://upic.me/show/35641764)
เล่มหนึ่งเหนือมองเมิน ไม่ได้สนใจคินตาที่อยู่ข้างหลังเลย
เล่มสองจับมือกันรักกันหวานชื่น เค้าคิดเอง ไม่รู้เวิร์คมั้ย
แต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์!!!!!!!!
รักคนอ่านค่ะ ^^
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ๊ะะะะะะะะะะะะะ =///= มันเป็นโมเม้นท์ที่หวานหยดย้อยทั้งตอนเลย
ช่างเป็นคืนที่ฟินนาเล่ แบบว่านอนกอดกันบนเตียงคนป่วย คุยกันหนุงหนิง งฺุงิ กรี๊ดดด แซ่บเว่อ 555
แล้วแบบบทสนทนาก็เป็นอะไรที่แบบ ไม่อยากห่างมึงแล้ว !@%@&#*$^#% โอ้ยยยยยยย หวานอะ
แต่ชอบตอนเหนือบอกว่าถ้าตอนนี้มีผู้หญิงมามองไม่หึงเท่าผุ้ชายมอง ฮาาาาา ระวังคนใกล้ตัวไว้ดีกว่า
มากกว่ามองก็เกือบทำมาแล้วด้วยนะเหนือ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ชอบอ่ะ น่ารัก T_T
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :pig4:
-
:laugh: พ่อหัวใจจะวาย
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ พ่อแม่มาไม่บอก่อนนน
-
5555 ดีนะมันไม่ได้ทำอะไรกัน
-
:-[ :-[ :-[
-
น่ารักมากมาย :o8:
-
น่ารักมากมาย :กอด1:
บวกเป็ด
-
:o8: :o8:
น่ารักโครตตต
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z3:
หวานจนเตียงโรงบาลแทบจะถล่ม
ขึ้นไปยัดกันได้นะพ่อนะ
:z1:
จะว่าไปพ่อแม่ช็อคตาตั้งไปแล้ว
เห็นภาพกีฬามันๆเข้าไปซะแล้ว
เออ คุณพ่อคุณแม่นี่แค่เบาะๆนะเคอะ
:m29:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
555 ถึงเวลาแนะนำตัวกับพ่อแม่เหนือแล้วคินตาาา
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อร๊ายยยย :o8: เขินแทนคิน
จะจบแล้วหรอ ไม่อยากให้จบเลย
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: น่ารักอ่ะ
-
ชอบนะคับ
เพราะแรกๆเหนือก้เมินจิงๆแหละ
แต่หน้าคินมันหวานไปป่ะผมว่า
แบบคินมันก้เพลย์บอยตัวพ่อ เสือผู้หญิงตัวนึงเหมือนกันน่าจะให้ออกมาดูมีเสน่ห์ เจ้าชู้ มากกว่านี้หน่อยยนะคับ
ผมคิดเอาเองนะไม่รุเห็นด้วยป่าว^^
-
เซอร์ไพรซ์ มั๊ย :m20:
-
สนุกๆๆ
-
ในที่สุดก็ใกล้ตัวใกล้ใจกันซะทีนะทั้งสองคน
ใกล้มากไปจนพ่อกับแม่รับไม่ทัน :jul3:
ตอนนี้น่ารักเนอะ หวานกันเบาๆ :o8:
ตอนหน้าคงแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
ให้พ่อกับแม่ทำใจก่อนนะเหนือ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
บวกเป็ดจ้า ถูกใจปกมากๆคินน่ารักดี
-
:laugh:
ดีนะเหนือยังไม่หายเจ็บ
-
น่ารักจังเลย ^^
-
หวานกันจริงๆๆ เมื่อพายุร้ายผ่านไป ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ อิอิ
คินอายม้วนไปเลย 555
คุณพ่อปู่แม่ย่าถึงกับอึ้งทึ่งเสียว คุณพ่อนี่ถึงกับทำไรไม่ถูกเลย 555 เจอลูกใภ้แบบไม่ทันตั้งตัว
งานนี้คนที่หน้าหนาสุดคงจะเป็นเหนือนที 555
อยากเห็นปกเต็มๆๆซะแล้วววว
ปล เห็นแล้วอยากได้ ไปหาเงินมาจองดีกว่า5555
-
555+ ชอบตอนนี้อ่ะตลกดี มาต่อไวๆนะคร๊าบ ^^
-
นึกว่าเหนือจะกินคินที่ โรงพยาบาลซะแล้ว :laugh:
-
ต๊กใจ :a5:
โอ้วๆๆ ยังไงต่อนี้ :z3:
-
:pig4: :pig4:
-
นึกว่าจะมีฉากฟีเชอริ่งบนเตียงคนไข้ซะแล้ว
-
ลูกสะใภ้ชิ่งซะแล้วคุณพ่อคุณแม่
:กอด1: เหนือนที ทำไมพระเอกจังวะ หลงรักเธอซ้ำๆอีกแล้ว :กอด1:
-
ลูกสะไภ้ตกใจวิ่งแจ้นหนีไปเลย
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
อ๊ากกกก !!! น่ารักมากเลยอ่ะ :L2:
-
ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะคะ :o8:
แต่พ่อกับแม่เหนือมาเห็นภาพจะๆแบบนี้ช็อคเลยอ่ะดิ :laugh:
-
ดีนะเหนือยังเจ็บอยู่ ไม่งั้นละก็ :laugh:
-
จะน่ารักเกินไปละนะ :o8: :impress2:
-
ตอนที่ 42
ด้านของฟิล์ม
หลังจากเหตุการณ์บู๊หนักในวันนั้น ผมถึงคราวต้องรักษาตัวบ้าง ผมไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก แค่กระดูกข้อมือร้าวต้องใส่เฝือกอ่อน กับที่เท้ามีผ้าพันแผลพันเอาไว้อย่างหนาเพราะเจือกจะโดนไอ้บ้าคนหนึ่งตีไม้เข้าไปใส่อย่างจังแต่ไม้อันนั้นมีตะปูทั้งใหญ่และก็แหลม ไม่ได้โดนแค่ทีเดียวนะ โดนตีย้ำๆๆๆ โอ๊ย แค่คิดก็เจ็บแล้ว
เรียกได้ว่าแค่ขยับไปขี้ไปเยี่ยวยังลำบาก เพราะไอ้ผ้าสีขาวทั้งหลายนี่มันห้ามโดนน้ำโดนพื้น
ไอ้เรามันโสด ไม่มีคนมาดูแล คนที่เราอยากให้มาดูแลเค้าก็ทั้งเมินทั้งค้อนมาให้จนไม่มีความหวังสักนิดว่าเขาละเหลียวแล
แต่ภูมิใจได้อย่างหนึ่ง . . ก็ไอ้ที่ผมต้องมีผ้าพันแผลพันไว้ที่เท้าเนี่ยก็เพราะผมจไปช่วยไอ้มิกเอาไว้ตอนที่มันเสียหลักจะโดนรุมอัด มีศัตรูตั้งสองคนหมายจะทำร้ายมัน
ผมก็เลยเสียสมาธิไปจัดการไอ้สองคนนั้นแทนที่จะจัดการให้คนที่กำลังสู้กับอยู่หมอบลงไปเสียก่อน
เท่านั้นแหละ . . โดนบ๊ะเข้าให้!
ก็เลยต้องมานั่งซมนอนซมอยู่ในหอแบบนี้ หลังจากที่ไอ้คินฟื้นผมก็ยังไม่ได้ไปหามันอีกเลยที่โรงพยาบาล เรื่องของมันคงกำลังจะแฮปปี้เอนดิ้งแล้วสินะ ผมได้ข่าวว่าคุณยายของคินโกรธมากแถมจะสั่งฆ่าล้างชั่วโคตรของไอ้พีทเลยทีเดียว(เอิ่ม โคตรน่ากลัว) แต่ไอ้เชื้อความเลวนี่คงจะเป็นของไอ้พีทคนเดียว พ่อกับแม่มันที่ทำงานในโภคินทร์พิพัฒน์กรุ๊ปก็ไม่เคยก่อปัญหาอะไร แถมยังเป็นพนักงานดีเด่นที่น่าเอาแบบอย่างอีกต่างหาก คุณยายก็เลยให้ท่านทั้งสองออกจากงาน ฝากงานให้ทำที่รัสเซียโน่น(อำนาจล้นฟ้า) ส่วนไอ้พีทน่ะเหรอ . .
คุณยายท่านจะส่งมันไปโซมาเลีย ขอย้ำ โซมาเลีย! คนละซีกคนละทวีปของโลกเลยครับ แอฟริกาใต้โน่น ได้ข่าวว่าเด็กที่นั่นอดอยากมาก ถ้าคนอย่างไอ้พีทไปอยู่คงจะทุกข์ทั้งทางกายทางใจเป็นแน่แท้ คุณยายท่านมีมูลนิธิเล็กๆส่งข้าวส่งน้ำให้เป็นประจำว่าอย่างนั้นครับก็เลยรู้ว่าจะต้องทำยังไงถึงจะส่งมันไปพร้อมๆกับข้าวและก็อาหาร
มึงซวยไปเลยสิมึง . . ทำให้พ่อกับแม่โดนไล่ออก แถมยังถูกส่งไปยังประเทศที่ยากจนติดอันดับหนึ่งในสิบของโลกแบบนั้น
ผมถอนหายใจขยับตัวนิดหน่อยหวังที่จะลุกขึ้นเพื่อลงไปข้างล่างหาอะไรมากินบ้าง ตอนนี้เวลาเกือบสิบโมงกว่าแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ใคร!!!!!!! จะเป็นไอ้มิกมั้ย มันต้องมาสิ อย่างน้อยผมก็ช่วยมันไว้นะ! ผมกระโผลกกระเผลกไปที่ประตูห้องโดยที่ไม่ส่องตรงตาแมวเลยด้วยซ้ำ
ผ่าง!
ไอ้เหี้ยภัทรนี่เอง มันยืนยิ้มโชว์ฟันสามสิบสองซี่ใส่ผมอย่างล้อเลียน “ทำหน้าเหมือนหมาที่เจ้านายลืมเลยน้า สัดฟิล์ม”
“มีอะไร เมียมึงไม่ได้เป็นกิ๊กกู”
ป๊าบ! ผมโดนโบกเข้าให้ “อย่าเล่นของสูงสิครับ” มันถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องผม เซ็งเลยครับ โคตรเซ็ง ไอ้มิกมันไม่คิดจะมาดูอาการคนที่ช่วยมันบ้างเลยหรือไง
“มีอะไร มาทำไมแต่เช้า”
“เช้าบ้านพ่อง จะสิบเอ็ดโมงแล้ว”
“กูนึกว่ามึงจะนอนพักยาวๆซะอีก ตอนไปเฝ้าไอ้คินก็หลับได้ไม่เห็นจะเต็มที่” ผมทักท้วง ใช่ครับผมกับไอ้ภัทรไอ้มิกนั่งๆนอนๆอยู่โรงพยาบาลรอดูอาการมัน บอกตามตรงพวกผมเป็นห่วงมันมาก ผมไม่เคยเห็นมันร้องไห้หนักจนช็อคและก็สลบไปอย่างนั้นมาก่อน
อาจมีใครสงสัยว่าทำไมพวกผมเอาแต่เป็นห่วงมัน ห่วงมากเกินไปรึเปล่า ผมยอมรับครับว่าตั้งแต่ที่มันเล่าให้ฟังว่ามันไม่ได้รับการใจใส่จากแม่และก็เกิดมาจากความผิดพลาด พวกผมก็เลยพากันสงสารมันยกใหญ่ ไปกับมันทุกที่ที่มันต้องการ ไม่ใช่เพราะมันรวยล้นฟ้าแต่เป็นห่วง ไม่อยากให้มันเจอเรื่องอะไรที่ทำให้ชีวิตมันต้องแย่ไปกว่านี้อีก
บอกตามตรงเห็นมันแฮปปี้ดี๊ด๊าอย่างนั้น แต่โคตรน่าสงสาร ยายให้มันได้ทุกอย่าง แต่สุดท้ายแล้วมันก็อยากจะได้รับสิ่งเหล่านั้นมาจากแม่ของมันเอง พ่อของมันก็อยู่ต่างประเทศนาน(เอ๊ะ หรือเพราะยายของคินตาส่งไปอีก?) ลึกๆในใจมันคงเหงาและก็ว้าเหว่พอสมควรแหละ
“กูว่าจะชวนไปเยี่ยมเชี่ยคินสักหน่อย” ไอ้ภัทรว่า
“มันคงดีขึ้นมากแล้ว คงพักผ่อนเพียงพอ” ผมพูดในสิ่งที่ผมคิด “น่าจะไปเยี่ยมไอ้เหนือมากกว่านะ”
“อืม ก็ไปเยี่ยมทั้งคู่นั่นแหละ” ภัทรมันมีแค่รอยฟกช้ำดำเขียวเล็กน้อย ไม่พันแผลเฉกเช่นผม มันมองสภาพผมแล้วขมวดคิ้ว “ไหวป่ะเนี่ย”
“ไหวดิ” ผมตอบทันที “แต่เย็นๆได้ป่ะวะ ขอกูพักอีกหน่อย กูรู้สึกว่ามันปวดๆระบมยังไงไม่รู้”
“มึงควรจะรู้สึกเมื่อวันสองวันที่แล้วนะ” ไอ้ภัทรส่ายหน้าอย่างระอา “ว่าแต่ - - มึงกับไอ้มิกนี่ถึงไหนกันละ ตอนบู๊กันน่ะกูเห็นพวกมึงตัวติดกันเป็นปลิง มึงนะเป็นปลิง”
“ขอบใจไอ้เวร มันจะมีอะไรคืบหน้าล่ะ! กูได้แต่ปกป้องมันดูแลมัน แล้วดูสิ แม่งไม่มาเหลียวแลกูสักนิด ถ้ามันเกลียดกูมากกูก็ไม่เป็นไรนะ แต่อย่างน้อยก็น่าจะมาในฐานะเพื่อนบ้าง”
“ฮ่าๆ มึงเองไม่ใช่เหรอที่ทำลายคำว่าเพื่อนระหว่างมึงกับมันเองน่ะ”
จุกเลยกู . . ชัดเจนจนเถียงอะไรไม่ออก
“ไม่รู้เว้ย” ผมบ่ายเบี่ยง “เวลามึงเจ็บมึงก็อยากให้พี่เอิญมาดูแลใช่ป่ะละ”
“เออๆๆ กูเข้าใจ ฮ่าๆๆๆ” มันอารมณ์ดีชะมัด น่าหมั่นไส้ “งั้นกูมารับตอนเย็นนะ มึงจะกะเผลกลงไปเอง หรือให้กูขึ้นมาช่วยพยุง”
“ไอ้เพื่อนเหี้ย มึงก็ต้องมาช่วยกูสิวะ! มึงรักกูมั้ยเนี่ย”
“ไม่ๆ โนเวย์ กูไม่มีทางคิดกับเพื่อนแบบมึง”
“สัด จะไปไหนก็ไปเลย” มันมาเพื่อมากวนตีนจริงๆ เซ็งโว้ยครับเซ็ง!
“จ้าๆ ไปละน้า”
พอมันไปได้สักพักผมก็ลืมไปเลยว่าตัวเองจะต้องหาอะไรกินเป็นข้าวนี่หว่า ผมขยับไปเปิดประตู
“อุ๊ย! เอ่อ ฟิล์ม กิ๊งกำลังจะเคาะประตูพอดี”
สาวสวยในชุดเดรสน่ารักกำลังส่งยิ้มแหยๆให้ผมอยู่ที่หน้าห้อง ดูเธอตกใจกับการที่เจอผมเป็นอย่างมาก แต่ทำไมต้องตกใจด้วย อยากเจอผมไม่ใช่เหรอ
“ครับ ว่าไงครับ”
“กิ๊งว่างพอดี จะมาดูแลฟิล์มน่ะ ได้ข่าวมาจากภัทรว่าฟิล์มโดนมาหนักมาก” ไอ้เวรภัทร มึงควรจะให้ข่าวให้มันถูกคนนะ “ขอกิ๊งเข้าไปได้มั้ยคะ ซื้อโจ๊กเจ้าอร่อยมาให้ด้วย”
“เอ่อ จะดีเหรอครับ” ผมพูดอย่างไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นัก มันดูไม่ดีเอามากๆ กับคุณหนูเกรดเอระดับดาวลอยอยู่บนฟ้าอย่างเธอที่จะต้องเข้ามาอยู่ในหอของผู้ชาย
“ดีสิ เอ่อ รีบเข้าไปดีกว่านะ เดี๋ยวโจ๊กจะเย็นซะก่อน”
ผมถูกผลักเข้ามาในห้อง กิ๊งปิดประตูตามดังปัง ชิบหายแล้วไงกู โดนต้อน
“ฟิล์มนอนพักเถอะนะ เดี๋ยวกิ๊งจัดการเรื่องนี้เอง” เธอเดินไปหยิบชามที่มุมห้องมาเทโจ๊กเอาเอง ผมกลืนน้ำลายอยู่กลางห้องไม่กล้าพูดอะไร ก็กิ๊งพูดเองว่าเองเสร็จสรรพ ขี้เกียจจะเถียงน่ะ
ผมนั่งลงบนเตียง คิดอย่างหนักเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ แน่นอนว่าอนาคตป๊าของเราทั้งคู่จะจับเราแต่งงานกัน ทำไมต้องจับผมคลุมถุงชนเหมือนเฮียเหมือนเจ๊คนอื่นๆด้วยนะ โคตรเซ็งเลยพับผ่า
แต่สิ่งที่กิ๊งทำกับผมนั้นมันมากกว่าการถูกบังคับให้มารักกันอีกนะ เธอทำเหมือนเธอชอบผมเข้าให้แล้วจริงๆ และก็ทั้งตามทั้งตื๊อทุกอย่าง ผมหลบได้ผมก็โชคดีไปแต่ส่วนใหญ่มักไม่รอด TT
วันนี้ผมอยากเคลียร์กับเธอ
“กิ๊ง” ผมเรียก เธอสะดุ้งสุดตัว เธอเข้ามาหาผมพร้อมกับยื่นชามโจ๊กมาให้
“อะ อะไรเหรอคะ”
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมมือสั่นตัวสั่น” ผมถึงกับเปลี่ยนประเด็น เพราะเธอแปลกไปมากจริงๆ ราวกับกลัวอะไรบางอย่างที่มันจะโผล่หัวออกมาจากห้องน้ำยังไงยังงั้น เอ๊ะ หรือมีวะ? ไม่น่านะอยู่มาจะสองปีละก็ไม่เห็นพลังงานอะไรอยู่แถวนั้นเลยนี่หว่า เฮ้ยยยย หรือกิ๊งมีสัมผัสที่หก ชิบหายล่ะสิกู . .
“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ”
“มีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ” ปากผมยังมีสติดีครับไม่เหมือนความคิดไร้สาระเมื่อพารากราฟที่แล้ว
ตอนนี้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป แปลว่าอะไรวะทำแบบนี้
“อย่าบอกนะว่า . .”
“ครับ?” กูงงจริงๆนะ! ให้ตายเถอะ
“ป๊ากิ๊ง บอกว่าฟิล์มเป็นเกย์”
บ๊ะเข้าให้แล้วมั้ยล่ะ! ตรงเวอร์ ตรงประเด็นแบบไม่มีอ้อมค้อม ผมอ้าปากค้างส่วนกิ๊งสะอื้นหนัก ชิบหายละ ผมแพ้น้ำตาผู้หญิง ผมกำลังทำให้เธอผิดหวัง ว่าแต่. . ป๊าของกิ๊งรู้ได้ไงวะ
“โอ๊ย” โจ๊กร้อนๆหล่นลงเท้าของผม แล้วเธอก็วิ่งออกไปจากห้องเฉยเลย อ้าวเฮ้ย นี่ถ้าจริงๆแล้วผมไม่ใช่เกย์ล่ะ? เธอก็ไม่ได้ฟังอะไรผมเลยน่ะสิ คิดไปเองแล้วก็หนีไปโน่นแล้ว
แต่มันเป็นความจริงไง . . ผมไม่อยากจะฉุดรั้งเธอให้มาฟังคำแก้ตัวโง่ๆของผม ผมไม่มีอะไรจะเถียง เพราะมันเป็นความจริง
ชอบผู้ชายเหมือนกันเข้าไปแล้ว . . ก็ต้องเป็นเกย์นั่นแหละ TT
แต่โจ๊กแม่งหล่นลงตรงผ้าพันแผลพอดีเด๊ะ ถ้ามันเข้าแผลผมล่ะก็คงจะปวดแสบปวดร้อนจนสะใจน่าดูเลย เฮ้อ ก็ดีแล้วล่ะถือซะว่าเป็นการลงโทษที่ทำผู้หญิงร้องไห้
ผมเอี้ยวตัวไปหยิบผ้าหวังที่จะมาเช็ดโจ๊ก โคตรลำบากเลยแฮะ แต่ก็มีมือดีมาจัดการให้ผมซะก่อน
เซอร์ไพรส์ . . โคตรๆ
“ทำหญิงร้องไห้เหรอมึง เสียเชิงเสือผู้หญิงชะมัด” มันบ่นอุบ ไอ้มิก ไอ้มิก!!! ตัวจริงเสียงจริงเลยนะ ไม่เชื่อมาดูสิ เฮ้ยยยยยย!!!!!!
ผมตัวแข็ง อึ้งแดกไปตั้งแต่หัวแม่ทีนยันปลายเส้นผม
“ผ้าพันแผลอันอื่นอยู่ไหน กูจะไปหยิบมาให้” มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม ปากส้มๆ หน้าจืดๆกำลังอยู่ใกล้ผมมากกว่าหนึ่งฟุต . .
กูต้องฝันไปแน่ๆ “อยู่ในลิ้นชักตู้เสื้อผ้า ชั้นล่างสุด” ผมยังอึ้งไม่หาย
มันไม่ได้สนใจอะไรอื่นอีก เดินไปหยิบผ้าพันแผลพร้อมๆกับยาทาแผลที่หมอสั่งยามาให้ผมทำเองที่บ้าน ไอ้มิกทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันแค่มาทำแผลให้เฉยๆ โดยที่ใบหน้าไม่ได้ยิ้มแย้มอะไร
แต่กูฟินไปสามโลกละ . .
“หมะ มึง เอ่อ”
“หุบปากซะถ้าไม่อยากทำเอง” มาอย่างดุเลยเว้ยเฮ้ย
“ครับๆๆ”
ผมจ้องหน้ามันจนพรุนกว่ามันจะทำแผลเสร็จ หน้าไอ้มิกนิ่งมาก มันเอาแต่ตั้งอกตั้งใจทำแผลไม่ได้สนใจอะไรผมเลย
“แดกมั้ย” มันชูถุงโจ๊กขึ้นมา ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นโจ๊กอีก “กูต้องลงไปซื้อตั้งสองรอบ ผู้หญิงของมึงเอาถุงที่กูห้อยบนลูกบิดหน้าห้องมึงไปทิ้ง”
หวะ ว่าไงนะ?
“จะแดกเอง หรือจะให้ป้อน”
“ป้อนๆๆ” มันมาไม้ไหนวะเนี่ย เมื่อวานยังไม่คุยอะไรกับผมสักคำ วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นหว่า
และมันก็ป้อนผมอย่างที่ผมขอ เฮ้ยยยยยยย! ไม่จริงน่ะ มันเป็นความฝัน มันเป็นภาพลวงตา แน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ!
ผมที่นั่งอยู่บนเตียงดึงหน้าไอ้มิกที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เข้ามาประกบปาก ไอ้มิกทุบไหล่ผมเสียงดัง เออแฮะ เจ็บเว้ย . .
“ไม่ได้ฝันนี่หว่า” ผมรำพึงตอนที่ถอนปากออกมา รสชาติปากไอ้มิกมันหวานยิ่งกว่าโจ๊กอีกนะขอบอก
“อะ ไอ้ . .” มันกำลังจะด่าผม แต่รอยแดงเป็นปื้นที่ขึ้นมาอยู่บนแก้มของมัน คงทำให้มันนึกคำพูดไม่ออกไปชั่วขณะ
“กูไม่คิดว่ามึงจะมานะ” ผมบอกมันด้วยเสียงอ่อนโยน
“กูแค่ไม่อยากเห็นคนตาย ไม่ใช่เพราะเจ็บ แต่เพราะไม่มีปัญญาหาอะไรแดกเองต่างหากล่ะ”
“จริงๆน่ะเหรอ” ผมเลิกคิ้วถาม “มึงหวั่นไหวกับกูแล้วใช่ม้า?”
“หุบปากน่า”
“อย่ามาๆ” ผมเถียงมัน “มิก กูพูดจริงๆนะ ถึงมึงจะไม่ได้ชอบอะไรกู ไม่ได้คิดเหมือนกู แต่อย่างน้อยมึงก็น่าจะกลับมาเป็นคนเดิมได้แล้ว มึงรู้มั้ยที่ผ่านมามึงพูดโคตรน้อย ปกติมึงจะกัดไอ้คินเป็นเพื่อนกู แต่เพราะกู มึงเลยเปลี่ยนไปตั้งเยอะ”
“ใช่ไง ก็เพราะมึง เพราะมึงนั่นแหละ” มันฟาดปากผมด้วยช้อน เจ็บชิบหาย “กูเหนื่อยละ เหนื่อยที่จะต้องเก๊ก เหนื่อยๆๆๆ มันไม่ใช่ตัวกู”
“แสดงว่ามึงหายโกรธกูตั้งนานแล้วน่ะสิ”
“หึ กูยังไม่ได้หายโกรธมึงเลยแม้แต่น้อย” อ้าวซะงั้นอ่ะ “แต่มึงทำให้กูพูดกับไอ้คินไอ้ภัทรน้อยลงทั้งๆที่พวกนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด”
“เอ่อ..”
“ต่อไปนี้กูจะพูดอะไรที่กูอยากพูดละ” มันว่าอย่างนั้น “แต่กูยังไม่หายโกรธมึงนะ”
ผมนิ่งและก็เงียบ งง มึนหัวไปหมด ไอ้มิกมันจะกลับมาเป็นคนเดิม แต่ยังไม่หายโกรธผมงั้นเหรอ . .
เมื่อผมทานจนอิ่มไอ้มิกจัดการล้างจานให้เสร็จสรรพ ผมเฝ้ามองมันทุกการกระทำ มันไม่สนใจอะไรผมเลย
“อะไร มองทำไม”
“จะกลับแล้วเหรอ” ผมทำตาละห้อย
“ยังไม่ได้เดินออกไป ก็แปลว่ายังไม่กลับ” มันทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผม
ฮึ่ม . . กูเริ่มจะทนไม่ไหวละ!
ผมจับตัวมันให้นอนลงบนเตียง ขึ้นคร่อมเอาไว้ แม้จะฝืนร่างกายไปบ้างแต่ผมกัดฟันทน
“ไอ้เหี้ย นี่มึงทำอะไรเนี่ย!”
“มึงบอกกูมา อย่ามีฟอร์ม ไม่ต้องกลัวว่าจะอายอะไร บอกมาสิว่ามึงก็รักกูเหมือนกัน”
“ไอ้สัด มึงจะบ้าเหรอ! ปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยนะ ชอบบังคับขืนใจ มึงเป็นโรคจิตรึไง”
กูยอมรับว่ากูโรคจิตก็ได้วะ!
“ตอบกูมา ไม่งั้นกูไม่ปล่อยมึงแน่”
“คิดว่าจะมีแรงทำอะไรกูได้งั้นเหรอวะเชี่ยฟิล์ม”
“อย่าเปลี่ยนเรื่อง บอกมาเลยดีกว่า ว่ารักฟิล์ม ชอบฟิล์ม บอกมา”
“เอาอะไรมาคิดว่ากูคิดแบบนั้น เล็บขบเหรอ”
“ตามึงฟ้อง” กูมั่วไปก่อน
แต่ได้ผลว่ะ มันจิ๊ปากแถมหลบตาผมเป็นการใหญ่
“คอ วอ ยอ”
“จะบอกไม่บอก ไม่บอกจูบ ถ้าบอกปล้ำ”
“บ้าบอ”
“บอกมาเร็วๆ” ผมจับกดมันแน่นเข้าไปอีก จะบังคับให้มันรักผม หรือง่ายๆก็คือจะบังคับให้มันยอมรับว่ารักผม
มันไม่ตอบ เอาแต่หลบหน้าหลบตาผม
“มึงไม่รู้ตัว หรือมึงอายที่จะยอมรับวะ” ผมถามอย่างจริงจัง “มันมีอะไรให้อาย ถ้ามึงรักกูเหมือนกัน กูกับมึงก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แค่เปลี่ยนสถานะนิดหน่อย ก็แค่รักกัน มึงกลัวอะไร”
“กะ กูไม่รู้” ใบหน้าของมันแสดงออกถึงความสับสน
“แล้วมึงมาที่นี่ทำไม มึงมาหากูที่ห้องทำไม มาทำแผลให้กู มาป้อนโจ๊กกู มาทำไม ให้ความหวังกูทำไม”
“กูแค่ ..”
“รู้สึกผิดสินะ เป็นหน้าที่สินะที่ต้องมาทำอย่างงี้ เพราะที่กูเจ็บบางส่วนก็เพราะปกป้องมึง”
พอกันที . . เหนื่อยที่จะยื้อ เหนื่อยที่จะหวัง การคิดไปเองว่าสักวันหนึ่ง มันจะคิดเหมือนผมบ้าง มันก็แค่การเสียเวลาให้สมองอย่างหนึ่ง
ผมควรจะปล่อยมันไปได้แล้ว
“กูยังเป็นเพื่อนมึงเสมอ แค่เพื่อน กูทำได้เท่านี้ กูยอมรับแล้ว” ผมกระซิบบอกมันที่ข้างหู ลอบสูดดมกลิ่นที่ข้างแก้มของมันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะผละออกไปจากมัน
ความรักไม่ใช่เรื่องที่ต้องสมหวังง่ายๆสินะ
รู้ตัวว่าต้องอกหัก ก็ยังดึงดันที่จะรักต่อ ผมแม่งโง่ โง่จริงๆ
ผมนั่งลงที่ข้างเตียง ไม่รู้ว่าไอ้มิกทำอะไรอยู่ทางด้านหลัง ผมจะรักมันอยู่เงียบๆ ไม่ทำอะไรให้มันอึดอัดอีกต่อไป แต่ . .
แขนผอมๆที่มากอดก่ายผมจากทางด้านหลังนี่อะไร
“มึง มึงพูดถูกทุกอย่าง” เสียงไอ้มิกสั่นไปหมด “กะ กู กูว่ากูรักมึงแล้วล่ะ”
“หะ หา”
“กูทรมานชิบหายที่ต่อสู้กับใจกูเอง กูไม่รู้ตัว กูไม่รู้เลยว่ากูชอบมึงเข้าไปตอนไหน กูเอาแต่ฝังใจว่ากูเกลียดมึง อยากอยู่ห่างจากมึง แต่พอมึงไม่อยู่ กูรู้สึกว่ากู . . คิดถึง”
นี่มันใช่ความจริงป่ะเนี่ย . . ผมใจเต้นแรงขณะฟังความในใจที่ไอ้มิกส่งมาให้
“กูโง่เองที่คิดว่าตัวเองรักไอ้เชี่ยพีท ทั้งๆที่จริงน่ะ กูอาจมีมึงอยู่ในใจมาตั้งนานแล้วก็ได้ แต่กูไม่รู้ตัว” เฮ้ยๆๆๆ “กูเห็นมึงสนิทกับไอ้คิน พูดกับกูก็เหมือนพูดกับไอ้คิน ไม่เห็นมีอะไรพิเศษ กูก็เลยลองหันไปให้ความสนใจคนอื่นดู แต่ทว่า..”
“เป็นมึงที่กูรัก มึงมาโดยตลอด”
“นี่เรารักกัน แต่ - - เราไม่รู้เลยงั้นเหรอ” ผมพูดอย่างอึ้งๆ ที่ต้องเข้าใจผิดทุกอย่างเป็นเพราะความสับสนของมิกและก็ความไม่กล้าพูดความในใจจากผมเอง
แม้จะฟังแล้วมันดูงงๆว่ามันรักผมเข้าตอนไหน แต่สิ่งที่ผมแสดงออกไปนี่แหละอาจทำให้มันคิดได้ว่ามันก็คิดเหมือนผม
ช่างมัน! . . ผมไม่นึกอยากที่จะสนใจอดีตแล้ว ดีใจ ดีใจชิบหาย!
“แต่เรา . . เป็นแฟนกันไม่ได้”
“เห้ย ทำไมวะ!” ผมโวยวาย จะอะไรกันนักกันหนา
“จะให้กูเป็นแฟนกับมึงเนี่ยนะ ไอ้ปากหมาตัวถึกอย่างมึง เพื่อนที่เคยเคียงบ่าเคียงไหล่กันมา พูดจริงๆ กูเป็นไม่ได้ว่ะ” มันดึงแขนที่มันกอดผมออกไป และก็พูดใส่ฉอดๆจนผมงง
“อ้าวไอ้นี่ เมื่อกี้มึงยังหวานใส่กูอยู่เลย สรุปมึงเอาไงเนี่ย”
“ก็จะอะไรซะอีก กูรักมึง มึงรักกู แต่กูไม่อยากเป็นแฟนกับมึง ชัดป่ะ ถ้าจะให้พูดว่าที่รัก พูดว่าผัว พูดว่าเมีย มันไม่ช่าย” เออ จริงว่ะ ผมก็พูดหวานๆกับมันไม่ค่อยลง
“เออ! ตามใจมึงสิวะ แต่มึงน่ะ ห้ามนอกใจกูเด็ดขาด เลิกนอนกับผู้หญิงได้ละ!”
“กูเลิกมาหลายเดือนแล้ว!”
“กูก็เหมือนกัน!”
“เออดี! ตกลงตามนี้ ห้ามบอกอะไรไอ้สองคนนั้นด้วยนะ กูอายชิบเป๋ง”
ผมคว้าตัวมันเข้ามากอดแล้วก็แกล้งทำเป็นตีหัว บทสรุปในวันนั้นก็คือผมได้เพื่อนคนเดิมกลับคืนมาและเป็นเพื่อนที่ใจตรงกันซะด้วย . . เพื่อนแบบนี้มีหลายคนบนโลกซะที่ไหนล่ะ ก็มีแค่คนนี้ คนนี้แค่คนเดียว ^^
อีกสามตอนจะจบแล้วค่ะ
>< :bye2:
-
:z13: :z13: จิ้มคนเขียนแรววิ่งไปอ่านนนนน
-
จะจบแล้วเหรอ ว้า น่าเสียดาย
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องมิก เพิ่งจะมาฉายแววความเคะเอาตอนนี้แหละลูก
:z1:
แฮปปี้เอ็นดิ้งได้ซะทีคู่นี้
อิเจ๊ล่ะลุ้นน้องฟิล์มมาตั้งนานและเนี่ย
สงสารพ่อพระเอกตกอับ 5555555
:laugh:
-
:o8: :o8:
เอออ เพื่อนแบบพวกแก ก็เป็นกันได้ อยู่แค่แกสองคนแหละ อิพวกบร้า
-
รักกันจนได้ ดีใจด้วยมิกกะฟิล์ม
-
อ้าว ไม่ยอมเป็นแฟน แล้วมีการไม่ให้นอกใจอีกต่างหาก
แบบนี้เรียกว่าเป็นอะไรกัน ล่ะนั่น :really2:
-
เพื่อนแบบนี้มีคนเดียวในโลก :laugh:
-
ตาโหลมาเม้นท์ เพราะอ่านรวดเดียววว สนุกมากค่าา o13 อ่านไปยิ้มไปเขินไป เหมือนจะเป็นบ้า ทำไมสองคนนี้จีบกันน่ารักอย่างนี้ คู่รองอย่างฟิล์มกับมิกก็น่าลุ้นไม่แพ้กัน สนุกไม่แพ้คู่หลักเลย ยิ่งตอนทั้งสองฝ่าฟันอุปสรรครัก ５５ มันส์พ่ะย่ะค่ะ อ่านไปนี่นั่งไม่ติดที่
เรื่องนี้ สุดยอดดดดดด สนุกมาก อ่านแล้วฟินน :man1:
-
เฮ้ออ :เฮ้อ: กิ๊งไปได้ซะที บันไซ
-
เข้าใจกันได้ซักทีนะ
:mc4:
-
+1
-
แฮปปี้อีกคู่
-
สมหวังกันซะทีนะไอ้ 2 ตัวนี้
ไอ้เพื่อนแบบพิเศษสินะ คึคึ :laugh:
-
เข้าใจกันซักทีเนาะ ฟิล์ม มิก
-
+ เป็ด เจ้าค่ะ อ่านตอนนี้แล้วฟินมาก ในที่สุด
มิก+ฟิล์มก็สมหวัง อิ อิ :oo1:
-
ในทีสุดคนปากแข็งสองคนก็ลงเอยกันจนได้
-
มิกฟิลม์น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z1:
-
เป็นปลื้ม อิอิ :กอด1:
-
คู่นี้ก็แอบลุ้นมานาน สมหวังซะที :กอด1:
-
:pig4: :pig4:
-
:impress2:
-
อีก 3 ตอนเองหรอ
-
ชอบคู่นี้เหมือนกันนะเนี่ยยยยย :impress2:
-
แล้วป๊ากิ๊งรู้ได้ไงว่าฟิล์มเป็นเกย์นิ
-
เหนือนที ๆๆๆๆๆ
-
ได้เพื่อนที่อัพเกรดขี้นมา
:กอด1:
-
เดี๊ยะมามีคนมาจีบก็จะเม้งใส่อีกฝ่าย
ไอ้พวกหอยหลอดนี่หนิ :fcuk:
-
คู่นี้ก็น่ารัก o13
-
น่ารักกกกก :z2:
-
เข้าใจกันแล้ว
+1
-
สมหวังซะทีนะคะคู่นี้ :เฮ้อ:
ไม่เป็นแฟน แต่เราก็รู้กันเนอะ :o8:
-
ในที่สุดก็เข้าใจกันซะทีเนอะ หว๊านหวานอ่ะ ชอบมากเลย
ไม่อยากให้จบเลนอ่ะ ฮือๆๆๆ :z3: :serius2:
-
น่าลั๊คอ่ะะะะะะ =///= แบบว่าฟิลม์แมนเนอะ 555 เป็นบุคคลที่ทุกท่วงท่าดูมีความเป็นชายเต็มเปี่ยมมาก
ความอดทนก็สูงอีกต่างหาก แ้ม้มิคจะทำเลว(แบบกลบเกลื่อนหัวใจตัวเอง)ยังไงก็ยังรักมั่นคงเหมือนเดิม
โรแมนติคสุดอ่ะ 55555 แต่จริงๆแล้วระบบความคิดของมิคนี่อาจจะมีปัญหานิดหน่อย รู้ว่าน่าจะเป็นพวก
ซึนหรอ 5555+ แบบรักนะแต่แสดงออกว่ารักคนอื่น อย่างน้อยก็สมหวังสะที แต่น่ารักอ่ะ ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน
ไม่ต้องหาคำๆไหนมาเพื่ออธิบาย.... ดา เอ็นโดฟินมาเองงานนี้ 55555+
-
^^ อ่านแล้วมีความสุขจัง
-
คู่นี้ตลกดีชอบบบบ กว่าจะลงตัวได้
เล่นเอาเจ็บปางตาย ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก
แม้จะไม่ใช้คำว่าแฟน เราก็สุขมากแล้ว
เพื่อนรักสินะอย่างนี้ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ตอนที่ 43
“หลานยาย ยายส่งไอ้บ้านั่นไปต่างประเทศแล้วนะลูก ไม่ต้องกลัวว่ามันจะมาทำอันตรายหลานยายได้อีก”
“ไอ้คิน มึงเป็นห่าอะไรทำหน้าเหมือนโดนของ”
“นี่ เรียกหลานชั้นดีๆหน่อยได้มั้ยยะ”
“อ้าว คุณหญิง มันเป็นสไตล์การเลี้ยงดูในแบบของผม”
“ไม่เห็นมันเหมาะสมตรงไหน”
“แต่ลูกมันก็โตมาได้ดิบได้ดีเรียนหมอนะครับ”
“ก็นั่นเป็นเพราะชั้นเลี้ยงดูเค้าอย่างใกล้ชิดย่ะ”
“แต่มันก็เป็นอสุจิตัวหนึ่งจากผมง่ะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เอ่อ คุณยายครับ เจมส์ครับ เสียงดังไปแล้วนะ นี่มันโรงพยาบาล” ผมออกเสียงเตือนผู้มีพระคุณทั้งสอง อันที่จริงผมเองรู้สึกว่าหนวกหูเล็กๆน่ะ นี่ถ้าไม่ห้ามคงยาวไปถึงเที่ยงคืน ทั้งๆที่ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายสามกว่าๆ
ที่เจมส์หาว่าผมโดนเล่นของนั้นก็เพราะว่า . . เหตุการณ์เมื่อเช้ามันยังติดตราตรึงใจผมอยู่ ผมยังสู้หน้าครอบครัวไอ้เหนือไม่ได้เลยแม้สักกะติ๊ด เพราะกลัวไปหมดว่าเค้าจะฝังรากลึกภาพนั้นเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของสมอง อายๆๆๆ และกังวล
“เป็นอะไรน่ะลูก ไม่สบายขึ้นอีกเหรอ” ยายเข้ามาถาม พร้อมๆกับดูอาการผมไปด้วย
“เอ่อ ผมไม่เป็นไรครับ ออกจากโรงพยาบาลบ่ายนี้เลยก็ยังได้”
“อืมมม ขอยายดูให้แน่ใจก่อนเดี๋ยวยายจะไปขอหมอให้”
“เคทไปไหนเหรอครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมาถาม ยายมีสีหน้าลำบากใจ ส่วนเจมส์แกล้งทำเป็นไอกลบเกลื่อนว่ามีเสลดติดจะเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ
“เอ่อ ..”
“ทำไมครับยาย เคทก่อเรื่องอะไรอีกรึเปล่า?”
“เปล่าหรอกจ้ะหลานรัก” ยายลูบหัวผมช้าๆ “เคทก็ยังเหมือนเดิม ตามคนโน้นคนนั้นไปเรื่อยจนกว่าเขาจะเจอคนที่ใช่กับเขา ยายขอโทษนะ ที่สอนเคทไม่ดี ทำให้เคทไม่สนใจอะไรลูกเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ” ผมพูดแห้งๆ “ผมเองก็ทำใจเรื่องนี้ได้นานแล้ว คงเปลี่ยนเคทไม่ได้ อาจเป็นเพราะผมมีเหนือแล้วด้วยก็ได้มั้ง”
ยายยิ้มอย่างเข้าใจ เธอนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง ตรงโซฟามีพี่เปิ้ลที่กำลังเคลียร์งานที่แสนยุ่งยากมากมายของบริษัททางโทรศัพท์
“ยายคิดว่าเหนือมันเป็นคนยังไงเหรอครับ”
“เอาความจริงนะ หมอนั่นก็พูดจาดี ท่าทางอ่อนน้อม อารมณ์เดือดเร็วไปนิดและก็หล่อหน่อยๆ เค้ามักเดือดเรื่องของหลานง่ายเป็นพิเศษ ฮ่าๆๆ” ยายพูดติดตลก “ขอโทษที่ทำให้หลานต้องคิดมาก ทีแรกยายก็ไม่รู้จะหาทางออกกับเรื่องนี้ยังไง”
“แล้วทางออกที่ว่า . .” อย่าลืมนะ . . ผมยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก แต่ผมเชื่อคำพูดของไอ้เหนือ ว่าผมกับมันจะได้อยู่ด้วยกันอย่างแน่นอน
“เหนือเรียนจบปุ๊บ เค้าก็จะมาช่วยบริหารบริษัทของเราปั๊บเลย”
“จริงเหรอครับ!” ผมพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ก็แหม บริษัทที่บรรพบุรุษเราสร้างมาความมั่นคงมันก็มีมากเป็นพิเศษ แน่นอนว่าเรื่องนี้ทำให้พ่อกับแม่ของเหนือค่อนข้างที่จะพอใจอยู่”
“แล้วเหนือ . .”
“เค้าไม่ได้ถูกบังคับจ้ะ เค้าสมัครใจ”
รู้สึกอึ้งที่มันยอมทำหน้าที่นั้นแทนผม ที่มันทำนั้นราวกับกำลังก้าวเข้ามาสู่ครอบครัวของผมยังไงยังงั้นแหละ
“ยายยอมแพ้ความรักของหลานกับเหนือนทีจริงๆ”
“หล่อเหมือนกันนะเนี่ยนะ”
“ผิวพรรณดี หน้าตาดูมีชาติมีตระกูล ดูสิพ่อ หน้าของหนุ่มคนนี้ละเอียดมาก ไม่มีสิว ไม่มีไฝ ไม่มีกระ!”
“แม่ อย่าเข้าไปใกล้มากนักสิ คินตาตื่นขึ้นมาจะทำไง”
ไม่ทันแล้วมั้ง ผมลืมตาตื่นขึ้นมา สบตากับคุณแม่ของเหนือที่กำลังจ้องมองใบหน้าของผมในระยะประชิด
“ว้าย!!!” ผมทำเธอตกอกตกใจไปกี่รอบแล้วเนี่ย
“อุ๊ย คุณครับ ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียง ส่วนเธอเกาะพ่อของเหนือหมับอารามตกอกตกใจ
“ไม่ต้องขอโทษหรอกจ้ะหนู แม่เองต่างหากที่ควรจะขอโทษน่ะ” เธอมีน้ำเสียงใจดี ใบหน้าสะอาดสะอ้านหมดจด เหนือเคยเล่าให้ฟังว่ามีแม่สอนคณะพยาบาล
แต่ทำไมต้องเรียกผมว่าหนูด้วย!!!!!!!!! มันแปร่งๆ!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมทำหน้าไม่ถูกต่อหน้าผู้ใหญ่ที่น่าเกรงขามทั้งสองคน ที่บังเอิญไปเจอะกับภาพ เอ่อ ภาพอย่างนั้นเมื่อเช้า ผมจำได้ว่าเหนือบอกว่าพ่อกับแม่ของเหนือไม่มีทางรับได้กับเรื่องนี้ ผมไม่อยากจะนึกเลยว่าท่านต้องอึดอัดแค่ไหน . .
“หายดีรึยังน่ะพ่อหนุ่ม” พ่อเหนือถามผม คนที่โคตรดุในตำนาน! มีหนวดเท่และที่ชัดไปกว่านั้นคือหล่อมากมาก่อน ผมว่าหน้าตาเหมือนไอ้เหนือตอนแก่มากมาย
พ่อหนุ่ม!!!!!!!!!!!!! พ่อหนุ่มเนี่ยนะ!!!!!!!!!!!!!!!!
“เอ่อ ผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ แต่ยายผมน่ะไม่ยอมให้ผมออกจากโรงพยาบาลสักที”
“คุณหญิงท่านคงจะเป็นห่วงน่ะจ้ะ” แม่ของเหนือยิ้มให้อย่างใจดี เธอจัดการมาดูสายนั้นสายให้ผมอย่างตรวจความเรียบร้อย “เราตกใจมากนะเมื่อรู้ว่าหนูช็อคกับตอนที่เหนือได้รับบาดเจ็บแค่ไหน พวกเราเป็นห่วง”
“ขะ ขอบคุณมากนะครับ”
“เอาเถอะ พักผ่อนให้มากๆ จะได้ไปดูไอ้เหนือให้”
“เอ๋” ผมมองหน้าพ่อเหนืออย่างงงๆ
“ก็มันน่ะ . .บอกว่าพ่อกับแม่ไปตามคินตาให้หน่อย เมื่อไหร่คินจะมา ไปหาคินรึยัง คินเป็นไงบ้าง ทั้งๆที่เพิ่งแยกกันเมื่อเช้านี้มันยังเซ้าซี้เรื่องของพ่อหนุ่มอยู่ได้”
“แม่ไม่เคยเห็นเหนือถามถึงใครขนาดนี้เลยนะหนู”
ไอ้บ้าเหนือ . . ทำให้ผมยิ้มได้อีกแล้วสิน่า . .
“เราสองคนติดสอนภาคพิเศษที่ภาคเหนือโน่น ยังไงซะ ฝากเหนือด้วยนะหนู”
“เอาเป็นว่า . . ฝากมันทั้งชีวิตเลยละกัน”
“หะ หา”
“ดูมันจะรักพ่อหนุ่มมากจริงๆ รักกันดูแลกันดีๆ จะแต่งเมื่อไหร่ก็ร่อนการ์ดไป พ่อรออยู่”
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย ยังไม่ได้คิดถึงขั้นนั้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ตายแล้ว! พ่อดูสิ พ่อทำสะใภ้เราหน้าแดงหูแดงหมดแล้วน่ะ”
“เออเว้ย เหนือมันก็เข้าใจเลือกนะ”
“เอ่อ คุณครับ!” ผมร้องเสียงหลงตอนที่ท่านทั้งสองจะออกไปจากห้อง
“เรียกพ่อกับแม่ก็ได้จ้ะ”
ไม่เห็นน่ากลัวเหมือนที่เคยคิดไว้เลยนี่หว่า . . ใจดีชิบหาย แถมยังตลกดดีอีกด้วย
ในที่สุดผมก็ได้ออกจากการแอดมิท(ก็แหงสิ ไม่ได้เป็นอะไรมากมาย) พอจัดการเรื่องเสื้อผ้าได้ปุ๊บ(ที่ไอ้มิกกับไอ้ฟิล์มจู่ๆก็แพคคู่กันขนชุดไปรเวทมาส่งให้ แน่ะๆท่าทางจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีนะ ><) ผมก็ไปหาไอ้เหนือที่ห้องพักของมันปั๊บเลย สีหน้าของเหนือดูดีขึ้นมาก ไม่ซีดเซียว ไม่อิดโรยเหมือนแต่ก่อน แม้จะมีหนวดขึ้นบ้าง แต่ก็นะคนมันหล่อทำยังไงมันก็ดูดีอยู่ดีนั่นแหละ
“ที่รักกกกกกก อยากกินส้ม”
ผมที่อ่านหนังสือพิมพ์อยู่โซฟาอยู่ ถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงยานคางของไอ้เหนือ มันกระพริบตาปริบๆเป็นเชิงอ้อนอยู่บนเตียง ไอ้บ้าเอ๊ย ผมลุกขึ้นไปหยิบจานที่ผมปอกเปลือกส้มเอาไว้ให้มันเรียบร้อยแล้ว
“ยกแขนไม่ไหว แขนมีรอยช้ำ” มันโชว์รอยช้ำให้ดู ตอนมึงโชว์มึงก็ยกแขนขึ้นนะได้ข่าว - -
“หยิบเอง จะอ่านหนังสือพิมพ์”
“ไม่เห็นน่าสนใจตรงไหนเลย” มันทำแก้มป่อง เวลาป่วยทีไร ไอ้เหนือจอมโหดกลายเป็นวิญญาณหายจ๋อม เหลือแต่ไอ้เหนือเวอร์ชั่นแอ๊บเด็กทุกที “มีแต่ฆ่ากัน ไม่ก็เรื่องรัฐบาล อุบัติเหตุ”
“ไม่ได้สนใจอะไรตรงนั้นสักหน่อย” ผมโชว์หน้าบันเทิงให้ไอ้เหนือดู “รูปนี้ญาญ่าสวยดี กูชอบ”
“หืม ไหนๆ ” มันเพ่ง ผมเลยนั่งบนเตียงผู้ป่วยของมันและก็ส่งให้มันดู แต่ไอ้เหนือไม่ได้สนใจอะไรหนังสือพิมพ์นั้น มันจับขว้างทิ้ง และก็ดึงผมเข้าไปใกล้ มันเจ็บจริงป่ะวะ ทำไมแรงมันยังเยอะเหมือนเดิม!
“ไอ้เหนือ จะทำอะไร!”
“จูบเมีย”
“อะ ไอ้บ้า จะบ้าเหรอ จูบไร กูไม่จูบกับคนปากเหม็น”
“เมื่อเช้าแปรงแล้ว ใครล่ะเป็นคนพาไปแปรง”
“ไม่เอา ไม่จูบว้อย” ผมผลักหน้ามันออก มันกอดผมดึงผมเข้าไปใหญ่
“รอยไอ้พีทยังไม่หายเลยนะ!” มันอยากจูบเพราะเรื่องนี้จริงเหรอวะ ท่าทางไอ้เหนือจะจริงจังมาก เพราะถ้าไม่ยอมล่ะก็ พ่อเจ้าประคุณคงงอนตุ๊บป่อง น่ารักตายห่าล่ะ
“ตอนนั้นกูเม้มสุดชีวิต!”
“จริงอ่ะ!” ไอ้เหนือหูผึ่งเปลี่ยนสีหน้าแทบจะในทันที “ดีมาก! มีแฟนแล้วก็ต้องหวงตัวเอาไว้ แฟนหวงมากนะ เข้าใจมั้ย!” พูดออกมาได้ไม่ได้กลัวเลยว่าคนฟังจะเขิน
“อะ เออ ไม่น่าโดนอะไร”
“ไม่เชื่อ ขอล้างหน่อย” มันดึงหน้าผมเข้าไปประกบปากจนได้ ผมปล่อยเลยตามเลย คงไม่ได้สะดุ้งสะเทือนอะไรกับแผลของมันหรอกมั้ง เอ๊ะ แล้วผมจะพูดถึงการสะเทือนแผลมันทำไมกันล่ะ!
เสียงจ๊วบจ๊าบดังไปทั่วห้องเพราะไอ้เหนือเล่นไม่ยอมปล่อยผมที่หายใจไม่ค่อยจะทันออกสักที มันสอดลิ้นเข้ามาควานหาความหวานในโพรงปากของผมจนผมรู้สึกระทวยและอ่อนแรงไปหมด จูบผู้หญิงคนอื่นมาเยอะแค่ไหนก็ต้องยอมรับว่าผมลืมไปหมดแล้วเมื่อเจอกับจูบนี้
“ไอ้เหนือ มึงยังไม่หาย แต่ของมึงก็ตั้งได้เนอะ”
“อิจฉาๆๆๆ!!!!”
ผมผละออกแทบจะในทันที และก็ลุกขึ้นยืน ไอ้เหนือเลียริมฝีปากตัวเองตีหน้ามึนไม่รับไม่รู้ว่าทั้งเพื่อนมันและก็เพื่อนผมมากันเกือบเต็มห้อง
เห็นกันหมด . . หมด หมดกันชีวิตผม T^T
“อะ ไอ้โจ๊กไอ้ยิม หมะ มาไม่ให้สุ้มให้เสียง” ถ้ามันไม่อายบ้างไรบ้างผมว่ามันก็คงจะด้านมากกกกกกกกกกก
“ฟิล์มมิกภัทรก็มานะคร้าบบบบบบบบบ” ผมยักคิ้วให้เพื่อนรักทั้งสามคน
“เมลินกับบาสกะปอนก็มา!!!” บาสโดนเอ่อ สาวในร่างหนุ่มกล้ามใหญ่เกาะแขนอยู่ บาสยิ้มแห้งๆ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไร ติดจะขำมากกว่า
“พี่รหัส ภีมก็มา!!!!!!!!!!!!” ไอ้ภีม น้องรัก!!! ผมคว้าตัวมันมาแล้วทำท่าแกล้งตีหัว
“จำเป็นต้องกอดมันมั้ยคิน” ไอ้เหนือมึง . .
“นี่น้องกู ถ้าจะหึงช่วยเลือกหึงด้วย”
“โอ้ยยยยยยยย หวานหยาดเยิ้ม กูว่าพวกเราขึ้นปีสามนี้น้องคินท้องชัวร์” ไอ้โจ๊ก
“เมียน้อยยยยยยยยยย มามะๆ มาทำความรู้จักกับเมียหลวงหน่อยยยยยยย” เมลินผละออกมาจากบาสแล้วก็ทำท่าจะมากอดผม ดีที่มีไม้ค้ำยื่นออกมาจากเตียงขวางเอาไว้ซะก่อน
“หึงเหรอคะผัวขา” เมลินะพูดกับเหนือว่างี้
“อืม หึง แต่ไม่ใช่อย่างที่เมคิดนะ”
“เชอะ!”
“พวกมึงกะจะมากินเหล้าสำมะเลเทเมาอะไรกันอยู่ในโรงบาลเนี่ย!!!!” ไอ้เหนือจอมโหดกลับมาอีกครั้งเพราะจำนวนคนในห้องตอนนี้ดูเหมือนว่าจะหนาแน่นเกินไป ไอ้เหนือแอ๊บเด็กหายไปไหนหว่า ?
“พวกกูมาช่วยกันมึงกับคินเอาไว้ เผื่อได้กันขึ้นมาในโรงบาลแล้วแผลมึงฉีกจะไม่คุ้มเอา” ไอ้ฟิล์มครับ
“บ้า เตียงมันไม่เด้ง”
“นี่มึงกะทำ!”
“วันนึงก็คิดไว้หลายรอบอยู่”
ไอ้เหนือออออออออออออออออออออออออออ พ่องมึงสิ! พูดออกมาได้ไม่อายปากเลยโว้ย!!!!!!
“รีบหายละกัน พวกกูอยากอุ้มหลานแล้วล่ะ”
“หาเมียทำลูกเอาเองง่ายกว่าป่ะ” ผมพูดเหน็บๆเสียงขุ่น
“กูอยากเป็นลุง ไม่ได้อยากเป็นพ่อ”
“เออเว้ย ไอ้เหนือ มึงลองดูนะ เผื่อไอ้คินมันท้องได้”
“ไอ้สัด!!! บ้ากันไปหมดแล้วเนี่ย” ทำไมกูต้องเป็นฝ่ายท้อง!!!!! ไม่เข้าใจ และก็พูดกันเหมือนเป็นเรื่องธรรมดามากมาย . . กูอายจะตายห่าอยู่ละ!!!!!!
“เออ กูจะลองดู วันละหลายๆรอบ กูอยากมีลูกสาวว่ะ”
ไอ้เหนือ!!!! ไม่ต้องจริงจังเห็นด้วยอะไรขนาดนั้นก็ได้เว้ยยยยยยยยย
สั้น T_T :sad4: :sad4: :sad4:
-
กรี๊ดดดดด
อายแทนคินเลยอ่ะะะ
-
เหนือนทีไม่แคร์สื่อ :z2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
หลังๆนี่ออกตัวแรงไม่แคร์สื่อตลอดนะเหนือนที
:-[ :z1:
จะว่าไปคนอ่านก็อยากได้หลานชายนะน้องคิน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
น่ารักมากอ่ะ >.<
เดี๋ยวนี้เหนือด้านมาก ฮ่าๆ
แต่เขาว่าด้านได้อายอดนะ ฮี่ๆ
-
โอ๊ยยยลุ้นครับลุ้น มาตามอ่านทีเดียว 3 ตอนรวด ตอนคินตาฝัน จิตตกไปเลยนึกว่าเหนือจะไม่รอดจริงๆ
แต่พอหายดีเหนือก็หวาน หื่น ฮากันเลย คินตาพอเป็นแฟนเหนือแล้ว เปลี่ยนลุคไปเลยนะครับ จากเพลย์บอย
ตัวพ่อหม้อหญิง ดูนุ่มนิ่มขึ้นเยอะเชียว
ชอบคู่ฟิล์มมิกด้วย ลงเอยกันได้ซะที จะมีตอนหวานของคู่นี้บ้างป่าวครับ สั่งจองหนังสือไปแล้วนะ
-
คินตา ระวังความดันขึ้นนะ :laugh:
เค้าเป็นห่วง :กอด1:
-
รวดเร็วมากๆๆ
รอๆๆๆๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกก
เขินแทนคินเลยอ่ะ
:-[
-
หวานมากกกกก
-
อ่านไปแล้วก็เขินแทน คินตา เหนือนทีเปลี่ยนไป55
หื่นตัวพ่อ ในโรงพยาบาลก็ไม่เว้น :z1: น่ารักอ่ะ
-
เหนือสุดยอดอ่ะ คินน่าร๊าาาก :L1:
-
:กอด1:
-
เออออ พูดถึงก็ดี ลองทำดูหลายๆรอบเผื่อ คินมันจะท้องได้จริงๆๆ
:m10: :m10:
-
เออ!! นั้นสิ เพื่อจะท้องได้ 55555555 รอตอนต่อไปค๊ คุนผู้แต่งงงงง
-
พ่อแม่สามีน่ารักมาก
คู่นี้เค้าแรงแต่หวาน
-
เหนือเอ๊ย..
ยังไม่หายดี ก็หื่นได้ทุกที่ทุกเวลา 5555 o13
-
เหนือคินน่ารักโคตรๆๆๆๆๆ :z1:
-
คินตา ชอบชื่อนี้มากเลย o13 o13 o13
คินโคตรเป็นพ่อบุญทุ่มเหอะ ทุ่มทุกคน (ใช้เงินฟุ่มเฟือย เกินไปละ) :เฮ้อ:
อ่านได้นิดเดียวรีบไปอ่านต่อดิกว่า อยากเห็นฉากสวีทแล้วว :z2:
-
อ๊ายยยยย เขินแทนคินตาเลยอะ เหนือหื่นตลอดดดดด
-
แค่เหนือมีปฏิกิริยาต่อคินตา นิดเดียว ก็ยิ้มเหมือนคนบ้า ดีใจแทนคิน มากกกกกกก :m4::m4::m4::m4:
รักคนเขียนจังเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขนาดเหนือมันเจ็บ มันยังหื่นไม่หยุด
-
:-[ :-[
-
:กอด1: :o8:
-
ตกใจจนลืมชื่อพระเอก o22 :really2:
เหนือเริ่มหึงคินแล้วอะดิ :z1: :z1:
รีบอ่านต่อดีกว่า :laugh: :laugh:
-
สั้นแต่น่ารัก ไม่เป็นไรค่ะ :กอด1:
-
อยากเห็นคินตาท้องอะ
ปล.สั้นได้อีกแฮะ
-
ชอบบบบบบบบบ +1 :o8: :o8: :o8: :o8: :-[
อยากได้แบบเหนือออ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เออ มันพูดคนละเรื่องเดียวกันได้เนอะ :m20:
-
เหนือมันด้าขึ้นเรื่อยๆเลย
-
หลังๆ ทั้งคู่ไปเปิดคณะตลกกันได้แล้ว
-
เหนือนทีไม่ค่อยหื่นเลยนะ
:haun4:
-
อายแทนหนูคินมากอ่ะ
ว่าพ่อแม่เหนือน่ารักดีน้า
-
“ตอนนั้นกูเม้มสุดชีวิต!”
ฮ่าๆๆ...น่ารักนะน้องคิน
-
แหมถ้าท้องได้ป่านนี้ตั้งทีมฟุตบอลแล้วมั้ง :o10:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
สองคนนี้สวีทกันได้หวานหยดเยิ้มมมมมมมมม คนอ่านน้ำตาลในเลือดขึ้นสูงปรี๊ดเลยค่าาาาาาาา
“ตอนนั้นกูเม้มสุดชีวิต!” “จริงอ่ะ!” ไอ้เหนือหูผึ่งเปลี่ยนสีหน้าแทบจะในทันที “ดีมาก!
มีแฟนแล้วก็ต้องหวงตัวเอาไว้ แฟนหวงมากนะ เข้าใจมั้ย!” พูดออกมาได้ไม่ได้กลัวเลยว่าคนฟังจะเขิน
คนอ่านก็เขินนนนนนนนนนนนนน =///= น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะะะะ น่าลั๊คคคคคค >///<
เดี๋ยวนี้เหมือนคินจะหน้าด้านขึ้นเยอะ... ถึงขนาดเจอผองเพื่อนเปิดมาเจอะปากชนปากกับเหนือ
ก็ยังไม่ค่อยเขินเท่าที่ควร....ใช่ไหม ฮาาาา แต่ต้องยอมรับความหื่นของเหนือเค้า
แม้จะเจ็บเจียนตายความหื่นก็ยังมีอยู่ต่อไปและคงจะตลอดไป 5555 ถึงขั้นอยากให้คินคลอดลูกสาวให้
นี่งานนนนหนักมากกกและจ้า แต่เค้าก้อยากอุ้มหลานนะ จะหลานสาวหลานชายไม่เกี่ยงเลยค่าาาา คิคิ
-
เหนือนทีสงสัยจะหนามาก เอ๊ะ หรือว่ากลบเกลื่อนหว่า แต่คินตาทั้งเขินทั้อาย น่าร้ากอ่ะ :o8:
-
รอชื่นชมลูกของคินตากะเหนือนทีด้วยคน :laugh:
-
จูบสาบานหรืออะไร มีสักขีพยานเพียบไปหมด กิ้วๆๆ
:กอด1: น่าร้ากกกกกก :กอด1:
-
ฟินมากๆๆเลยเนอะ เหนือนทีนี่หื่นตล๊อด ตลอด อ่ะ
คินตาอายม้วนต้วนไปเลย555
คินเหมือนจะยังงงกับพ่อแม่เหนือ
มาม่าหมดแล้วทีนี้คงเหลือแต่ขนมหวานเนอะ :กอด1:
-
:-[อยากได้ลูกสาวจริงเหรอ
-
เขินแทนคินตา
-
:o8:ในโรงบาลนะจ๊ะ เหนือ ถ้าเพื่อนๆไม่มาคินแย่แน่เลย
-
ลองดูก็ได้นะเหนือ
วันละหลายๆ รอบ
เผื่อว่าคินตาจะท้องลูกสาวให้ได้
ถ้าไม่ได้ ก็คิดว่าไงเราก็ได้กำไร :laugh:
:กอด1:
-
แหมมาอย่างหวานอ่ะ :กอด1:
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
:laugh:หนูคินโดนรุมซะแล้ว
-
:m20: คินไร้ทางสู้โดนรุม ฮา
รอตั้งแถวขันหมาก อิอิ o13
:กอด1: กอดคนเขียน
-
กรี๊ดดดดดๆๆๆๆๆ จะจบแล้วอ่ะ T^T ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี
เรื่องนี้สนุกมากค่า อ่านยาวตั้งแต่คืนวานจนถึงตอนนี้ แบบว่าไม่อยากขาดตอนเลยอ่านยาวเลย
ตอนแรกเปิดอ่านสองเรื่องพร้อมกัน พออ่านเรื่องนี้ตอนแรกปุป ไปปิดหน้าต่างอีกเรื่องทันที
ก็มันสนุกอ่ะเนอะ ^____________^
อยากจะบอกว่าชอบตัวละครทุกตัวเลย ยกเว้นพีทกับพร้อม สองคนนี้ไม่ไหวจริงๆ
ส่วนแม่ของคินอย่าไปพูดถึงเลยเนอะ^^
เอาเป็นว่าเรารักเรื่องนี้ล่ะ^_______^
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้อ่าน รอตอนจบอยู่นะคะ^^
-
วันนึงก็คิดอยู่วันละหลายๆรอบ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ตอนที่ 44
(Last chapter of N and K story)
“เหนือให้กูขับเองก็ได้มั้ง มึงพึ่งจะหายอ่ะ” ผมบอกไอ้เหนือ ตอนนี้ผมกับมันกำลังขับรถโลดแล่นอยู่ในกรุงเทพมหานคร เหนือออกจาโรงพยาบาลมาได้หนึ่งเดือนแล้ว มันไม่ได้เจ็บอะไรอีก และที่มันมาอยู่ที่บ้านแถวรามอินทรากับผม ก็เพราะมันอยากทำตัวให้ชินกับความวุ่นวายของเมืองหลวง
ขับเก่งซะด้วย . . ขับวันแรกชนหลังรถมินิคูเปอร์ซะจนยายตามเคลียร์ให้ไม่ทัน มันบอกมันจะทำงานหนักเพื่อที่จะใช้เงินคืนให้ยาย เพราะนอกจากจะมาทำตัวให้คุ้นกับเมืองหลวงแล้ว มันยังเริ่มไปดูงานที่บริษัท ทั้งๆอีกไม่ถึงเดือนมันเพิ่งจะขึ้นปีสาม - -
“ไม่เป็นไร เป็นสามีต้องดูแลภรรยา” มันพูดยิ้มๆ
“แล้วเนี่ยจะขับไปไหนเนี่ย”
“อยากไปทะเล ไปทะเลที่เกือบจะเป็นครั้งแรกของเราน่ะ ถ้าคินไม่เดินเหยียบแก้วซะก่อน”
“เอ่อ . . มึงหวังอะไรอยู่รึเปล่าเนี่ย” ผมก็ไม่น่าจะถามคำถามนี้เลยนะ . .
“เปล๊า!” หางเสียงสูงชะมัด
“อืม ยอมก็ได้ แต่ถ้าเหนือร้องว่าเจ็บแผลเมื่อไหร่ คินเลิกเลยนะ”
“ครับ!!!!”
อะ ไอ้ . . ไอ้หื่นเอ๊ย ผมส่ายหน้าระอาหันหน้าออกไปมองข้างนอกหน้าต่าง . . เอ่อ ชิบหายละ ไม่น่าพูดถึงเรื่องนั้นเลย ผมรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นที่คุกรุ่น
จู่ๆมันก็เลี้ยวเข้าข้างทาง . . โรงแรม ?
“เหนือ อะไรเนี่ย”
“ใจร้อนง่ะ”
“เฮ้ย!!!”
“มาเร็วๆสิ วันนี้อาจจะได้ทำอย่างเต็มที่เลยนะ!”
นี่ . . นี่ผมมีแฟนหื่นเกินมนุษย์มนารึเปล่าวะเนี่ย ผมโดนมาดึงแขนขึ้นไปบนห้อง มันโยนเดบิตการ์ดของมันให้พนักงานแล้วก็เดินนำผมลิ่วๆ เงินพวกนั้นเหนือได้มาจากการช่วยงานเล็กๆน้อยๆที่บริษัท คล้ายเด็กฝึกงาน แต่ที่ยายจ่ายให้น่ะราคาไม่เหมือนเด็กฝึกงานเลยนะ ดูเหมือนคุณหญิงคีรติจะมีหลานคนโปรดเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน
บทรักเรียบง่ายดำเนินไปอย่างช้าๆ ในห้องสูทสุดหรูของโรงแรมในเครือโภคินทร์พิพัฒน์กรุ๊ป ทั้งคู่สุขสมถึงอารมณ์สุดยอดที่ต่างฝ่ายต่างก็เติมเต็มให้กันอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ไม่ใช่เซกส์ แต่มันคือเมคเลิฟ. . ไม่ใช่แค่ความสุขชั่วครู่ แต่มันคือการสร้างความผูกพันธ์ให้แน่นแฟ้น
ทั้งคู่ร้อนแรง สร้างบรรยากาศแปลกใหม่ให้กันและกันอยู่เสมอ ดูจากร่องรอยสีกุหลาบที่ประดับประปรายอยู่ตามลำคอ ไหล่ หรือไหปลาร้า รอยข่วน และเสียงร้องกระเส่าที่ดังขึ้นให้อีกฝ่ายได้ตื่นเต้นสร้างความสุขให้แก่กันไม่มีวันจาง
“อะ อะ อะ อ๊า!”
รอบที่สาม เหนือนทีจูบขมับใบหน้าเปื้อนเหงื่อของผู้ที่เขาคิด(เอาเอง)ว่าคือภรรยาของเขา ค่อยๆถอนเอาแก่นกายออกมา แม้จะหอบหนักแต่ดูเหมือนกิจกรรมนี้จะไม่จบลงเอาง่ายๆ
เพราะอะไรน่ะเหรอ ?
“ปะ เป็นไง รู้สึกว่ามีเด็กมาอยู่ในท้องบ้างยัง?”
คินตาที่นอนเปลือยกายอ่อนแรงอยู่อีกฝั่งนั้นถึงกับมองหน้าเหนือด้วยความตกใจ
“จะทำกับคินจนกว่าคินจะท้องนะ ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้บ้า งั้นกูก็ตายน่ะสิ”
“ตายแบบมีความสุขก็ดีนะ เหนือตายด้วย”
“ไม่เอา พอเลย วันนี้พอเลยนะ!”
“ได้ งั้นต่อพรุ่งนี้ด้วย”
“ไอ้บ้า ไอ้หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!”
“ฮ่าๆๆ โอ๋น้าๆ” เหนือนทีดึงร่างของคินตาเข้ามาสวมกอดด้วยความรัก เขาจุมพิตไปตามใบหน้าของคินตาอย่างไม่รู้จักเบื่อ “ล้อเล่นน่า ไม่เอานะ ไม่งอน”
“ก็ไม่ได้งอนอะไร” คินตาสวนทันควัน “อย่าเบื่อก็แล้วกัน”
“เบื่อได้ไง รักขนาดนี้” จูบเข้าที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายราวกับต้องการยืนยัน
“อืม” คินตารับคำ “รักมากเหมือนกัน”
และทั้งคู่ก็กลายเป็นผู้ชายที่ตัวติดกันมากที่สุดในโลกคู่หนึ่ง จวบจนถึงปัจจุบัน ในอนาคตก็จะเป็นอย่างนี้ไม่มีวันเปลี่ยนไป . .
ก็เพราะว่าพวกเขา . . รักกันโคตรๆเลยนี่หว่า
^^ รักกันนานๆนะจ๊ะเหนือกับคิน
เรื่องของทั้งสองคนจบตรงนี้ค่ะ
-
และสุดท้าย . . ตอนที่ 45
(Story of someone and someone will beginning)
ผมชื่อปอนด์ ที่แม่ตั้งชื่อนี้ให้ก็เพราะแม่เป็นเจ้าของร้านเค้ก ผมโตมาอย่างมีความสุข เป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้ที่เอนจอยได้เสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต จนกระทั่ง . . ผมได้เจอกับเรื่องที่ทำให้ผมยิ้มไม่ออก
แน่นอนผมเคยอกหักมาหลายครั้งหลายคราสมัยมัธยม จีบหญิงไม่ติดมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่นี่ . . เรื่องของคินตาคนนี้ ทำเอาชีวิตผมเป๋ ยิ้มกี่ครั้งๆก็ยิ้มไม่ออก เมื่อเห็นว่าเขาเดินเคียงคู่กับหนุ่มคนที่คู่ควรกับเขามากแค่ไหน
ผมเศร้า ผมร้องไห้ ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครรับรู้ว่าผมจะบ้าตายเสียให้ได้กับการต่อสู้กับใจตัวเองเพื่อที่จะไม่แย่งคินตาออกมาจากพี่เหนือ ทั้งโง่และก็บ้าแน่ๆถ้าทำอย่างนั้นเพราะพี่คิน . . เขารักของเขามานานและก็รักมาก ผมไม่อยากจะแทรกกลางระหว่างความรักระหว่างคนทั้งคู่ ผมจึงเฝ้าดูอย่างเงียบๆ และห่างที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
เหมือนคนโรคจิต . . ใครรู้คงจะหาว่าผมบ้า ผมไม่โทษพวกเขาหรอกนะ คนมันรักจะให้มันทำยังไงล่ะ?
กิจกรรมแรกพบเพิ่งจบลงผมขับรถฉายเดี่ยวมาที่หัวหิน คนเดียว เปล่าเปลี่ยว ไม่ได้ชวนเพื่อนที่ไหนมาเลยสักคน ผมกำลังจ้องมองทะเลยามเย็นข้างหน้า ผู้คนบางตาเพราะมันเป็นเวลาใกล้ค่ำ
คนอกหักมักทำอะไรทำไม่มีสติ . .
อยากจะทิ้งตัวลงบนทะเล . . ให้ลืมความเป็นจริง ความจริงที่ผมไม่สามารถจะหนีไปจากมันได้ ผมแค่อยากจะลืม . .
ผมถอดรองเท้า วางโทรศัพท์ กระเป๋าสตางค์ กุญแจรถลงบนหาดทราย ไม่กลัวเลยสักนิดว่าจะมีใครขโมยไป ผมไม่สนใจอะไรอื่นทั้งนั้นนอกจากทะล . . ทะเลที่จะทำให้ผมลืม
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ก้าวออกไปเสียงๆหนึ่งก็ทำให้ผมสะดุด
“ฮัลโหลไอ้เหี้ย!” มันจะโผล่มาทำไมเอาตอนนี้ มันตัวผอมๆแต่งตัวโอเค ดูผ่านๆเหมือนคินตา แต่พอมองหน้าชัดๆ ไม่เหมือนเลย ไอ้นี่มันเกย์สาวชัดๆ “เป็นไงบ้าง ไม่คิดจะโทรหากูเลยใช่ป่ะ”
เสียงเจื้อยแจ้วโคตรน่ารำคาญ ผมหยิบโทรศัพท์กับข้าวของทั้งหมดขึ้นมาจะกลับไปที่รถ แต่ทว่า . .
“ยังรักกันดีใช่มั้ย” เสียงเศร้าๆของมันที่คงมีแต่ผมเท่านั้นที่รู้ว่ามันเศร้าดังขึ้นจนทำให้ผมหยุดฝีเท้าแล้วหันไปมองหน้ามันชัดๆ “ดีแล้วแหละ มึงผ่านอะไรมามาก คู่มึงคงจะเป็นคู่ที่แหล่มทีเดียว อะไรนะ . . อ๋อ กูอยู่หัวหิน มาพักผ่อนน่ะช่วงนี้งานเยอะกูเบื่อ ไม่ได้อยู่คนเดียว อยู่กับไอ้บ้าที่กำลังจะฆ่าตัวตายเมื่อกี้ เชื่อป่ะ พอกูมาแม่งก็หยุด ไม่คิดจะทำแล้ว โคตรฮา”
หนอย ไอ้เหี้ย ใครบอกกูจะฆ่าตัวตาย กูแค่ทำเหมือนจะฆ่าเฉยๆเว้ย!
วางโทรศัพท์แล้วมาตัวต่อตัวกับพ่อมา . .
“เออ ไม่มีอะไรเว้ย กูวางสายละ มึงดูแลมึง กับ เอ่อ แฟนมึงดีๆละกันนะ”
ถุยยยย . . ทำเป็นพยายามกลบเกลื่อนความเศร้า น่าสงสารตายห่าล่ะ
“มองอะไร มึงอยากตายมึงก็ตายไปสิ” มันพูดกับผมอย่างไม่ใส่ใจ ทิ้งตัวนั่งลงบนหาดทราย ทอดมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน
ผมนั่งลงข้างๆมันอย่างหัวเสีย “กูไม่ได้จะฆ่าตัวตายสักหน่อย”
“แค่อกหัก มึงไม่ถึงกับต้องตายหรอกนะเว้ย ชีวิตมึงยังจะต้องเจออะไรกว่านี้อีกเยอะ เพิ่งอยู่มอปลายใช่มั้ยน่ะ อกหักมาจากดาวโรงเรียนล่ะสิ”
สงสัยแม่มันคงเป็นนักเขียน แต่งเรื่องได้เองอย่างกับว่าที่พูดมามันจะถูกอย่างนั้นแหละ แถวบ้านเรียกโชว์โง่!
“อืม ดาวโรงเรียนสวยมาก” ผมเล่นไปกับมันดีกว่า “แล้วมึงล่ะ อกหักมายังไง หลงรักเพื่อนตัวเองล่ะสิ”
“ไอ้เหี้ย เพ้อเจ้อละ กูรักคนที่กูอยากรัก”
“ก็เพื่อนมึงใช่มั้ยล่ะ”
“แฟนเพื่อนต่างหาก”
“โหย ไอ้เลว” ผมด่ามันทันที
“สัด ใครมันจะไปห้ามใจไหว ถ้าเจอปุ๊บแล้วรู้ว่ามันใช่ มันก็ใช่” มันเอาซองโทรศัพท์ของมันมาฟาดหัวผม “พูดดีๆหน่อย กูแก่กว่ามึงตั้งหลายปี”
“อย่ามาอำ ตัวเล็กแค่นี้เนี่ยนะ”
“กูไม่ได้ตัวเล็ก สัด!”
“ชอบผู้หญิงที่เค้าสูงกว่าอ่ะดิ๊ โธ่ สมน้ำหน้า ไม่เจียมเลยนะมึง”
“ไอ้ปากหมา”
“มึงก็ปากหมาพอกันนั่นแหละ”
“กูยังไม่ได้ด่าอะไรมึงเลยนะ!”
“ก็ที่มึงด่ากูกับเพื่อนมึงนั่นไง”
“เสียมารยาท ฟังคนอื่นเค้าคุยโทรศัพท์”
“เรื่องของกู”
ผมกับมันแทบจะแยกเขี้ยวใส่กันแล้วด้วยซ้ำ ไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาหล่อแบบจิ้มลิ้มแบบนี้ฤทธิ์มันจะเยอะ เถียงคำไม่ตกฟาก ผมไม่เชื่อว่ามันแก่กว่าผมหลายปี เพราะหน้ามันยังเด็กอยู่เลย
“กูไม่อยากจะเชื่อว่ากูกำลังนั่งดูพระอาทิตย์ตกกับคนที่จะฆ่าตัวตายอย่างมึง”
“กูบอกแล้วว่ากูไม่ได้ฆ่าตัวตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไม่เชื่อโว้ย แต่ก็ดีนะ มึงยังอยู่ดี ดีแล้วที่กูมาทัน กูมาช่วยมึงไว้ได้ทัน เพราะงั้นมึงติดหนี้กูแล้วเว้ย”
สุดยอดแห่งความคิดเองเออเอง . . ผมยกให้มันเลย
“ทำยังไงดีกับหนี้ชีวิตในครั้งนี้ กูว่ามึงจะต้องได้ชดใช้อย่างใหญ่หลวงแน่ๆ”
ปล่อยให้มันพล่ามไปคนเดียวนี่แหละดีแล้ว . .
“เอาเป็นว่ากูจะให้ทำเรื่องที่ง่ายที่สุด ซื้อซีดีเพลงกูด้วยละกัน พรุ่งนี้วางแผงพร้อมโฟโต้บุ๊ค”
“เอ๊ะ เดี๋ยว เดี๋ยวนะ มึงเป็นดาราเหรอ” ผมมองหน้าไอ้จิ้มลิ้มนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ใช่แล้ว นักร้องเว้ย ไปหาชื่อเองก็แล้วกัน วางแผงพรุ่งนี้”
กูไม่ได้คิดจะซื้อเว้ย เพราะกูไม่เชื่อ!
“กูไม่เชื่ออะ ไม่เคยเห็นหน้า” ผมพยายามจ้องหน้ามันใกล้ๆ ตอนนี้กำลังจะมืดแล้ว มองหน้ามันไม่ชัดเลย รู้แต่ว่าจิ้มลิ้มและก็หน้ายังเด็กอยู่
“โอ๊ย . . เรื่องของมึงละ” มันลุกขึ้นยืน ปัดทรายใส่หัวผมอย่างไม่เกรงใจ “กูหนีเพื่อนมา กูไปก่อนนะ หวังว่ามึงจะซื้อ ขอบคุณ”
“เฮ้ย เดี๋ยวสิ!” ผมลุกขึ้นตาม ไอ้ห่านั่นมันเดินลิ่วๆไปไกลแล้ว
“ความรักน่ะ . . บางทีมันก็หาไม่ยากหรอกนะ ถ้ามึงเปิดใจ!!!!!!!!!” มันตะโกนบอก ก่อนที่จะโบกมือเหยงๆให้เพื่อเป็นการร่ำลา
“แล้วมึง - - ชื่อไรวะสาด!!!!!!!!!!!” ผมร้องตะโกนถาม
“อ๋อ กูชื่อธาม!!!!!!!”
THE END
เหนือกับคินจบแล้วน้า ^^
ในขณะที่ปอนด์กับธามกำลังจะเริ่ม (เหรอ ?) 55555
ขอบคุณคนอ่านทุกคนเลยนะค้าที่ตามอ่านจนมาถึงตอนนี้
นิยายเรื่องนี้คนเขียนเขียนจบเป็นเรื่องแรก
ยอมรับตรงๆเลยว่ามีข้อผิดพลาดเยอะมากๆ
ต้องขออภัยด้วยนะค้า
สำหรับผู้ที่จองหนังสือจองได้ถึง 8 มิถุนายนนี้
โอนเงินหมดเขต 15 มิถุนายนนี้ค่ะ
ดูการอัพเดทเรื่องหนังสือได้ในแฟนเพจเลยน้า
หน้าปกอะไรอย่างงี้ (ไม่เสร็จสักที เฮ้อTT)
รักคนอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
สุขสมหวังกับทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องความรักแบบคินตา อิอิ
ไว้พบกันใหม่เน้อ จุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ
-
น้องคินของเจ๊
:m2:
ในที่สุดก็จบจนได้
ขอให้รักกันนานๆนะลูกนะ
ปลล.น้องปอนด์กับธามนี่น่าสนใจ
:z1:
-
:z13: จบแล้วหรอ ขอตอนพิเศษ แล้วปอนด์+ธาม จะขึ้นเป็นเรื่องใหม่หรือต่อเลยจ๊ะ :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ขอบคุณสำหรับนิยายดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะ รักกกกกคินตากะเหนือมากกกก รักคนเเต่งมากกว่านิดนึงก็ได้ :pig4: :pig4:
-
เริ่มต้นได้มึนมาก 5555
-
รักกันนานนะเธอ ~ :m25: :m25:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:z2:รอ. ปอนด์กะธามมมมมม. วี้ดวิ้ว. นายเอกเป็นนักร้องอ่ะ. แนวที่ชอบเรยยยยย. คริคริ. ติดตามจ้าาาาาาาาา
-
จบแล้วเหรออออ แง่ง
รักเหนือคินมากกกก :กอด1:
-
ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ :L2:
:pig4:นะคะ
-
โอ๊ะ คู่ใหม่และเรื่องใหม่งั้นเรอะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เย้จบแล้ว
จบแบบนี้ก็ดีนะ แสดงว่าอาจจะได้เจอกันอีก
จริงๆอยากจะทำภาพสี คินตาให้เสร็จก่อนจบ
แต่ไม่ทันแล้วเมาส์ปากกาก็ชิงเจ๊งไปก่อน :sad4:
ได้อันใหม่แล้วจะทำเสร็จแล้วส่งไปให้
มีเรื่องใหม่มายั่วด้วย อิอิ :-[
-
เรื่องของคู่นึงก็จบไปแล้วอย่าแฮปปี้เอนดิ้งปนเลือดสาด 555 เหนือหื่นจริงๆๆ
ส่วนอีกคู่เพิ่งจะเริ่ม น่าติดตามนะเนี่ย ทำตาวิ้งค์ๆๆ อยากอ่านต่อนอย่างแรง อิอิ
เดี๋ยวจะเมลไปจองหนังสือนะค่ะ ขอบคุณที่สร้างสรรผลงานดีๆให้ได้อ่านกันนะค่ะ
กอด
-
รอคู่ใหม่ ปอนด์-ธาร ครับ
-
คึๆๆ :laugh: มีความสุขซะทีนะ เหนือคิน :impress2:
-
วู้ววววว :mc3: :mc3:
แฮปปี้เอนดิ้งไป คู่ รักของเหนือนทีกับคินตา เป็นนิรันดร์
รอ บุพเพอาละวาด คู่ ปอนด์ กับ ภาม ต่อ
:m11: :m11: :m11: :m11: พ่อพระรองของเจ่ ได้เป็นพระเอกแล้วเฟร้ยยยยย
-
เหนือคินปิดท้ายได้ถูกใจมาก :z1:
รอปอนด์-ธามนะครับ o13
-
:pig4: สำหรับเรื่องราวดีดีจ้า
-
ชื่อธาม มาดามใจปอนด์เหรอ
-
อะไรอ่ะ ธามไหน ธามเพื่อนคินที่้เคยชอบเหนือตอนที่เค้าไปเที่ยวทะเลกันใช่ป่ะ
-
มีความสุขมากๆนะทั้งสองคน
รออ่านน้องธาม กะ ปอนด์ นะ
-
เหนือหื่นมากๆๆๆ :-[
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆๆนะค่ะ
:กอด1:
-
จบแล้วหรอออออยังอยากอ่านอยู่เลยยยยยย
-
:z2: :z2: :z2:
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รู้สึกว่า เหมือนยังไม่จบ... ทั้งที่คินและเหนือก็แฮปปี้เอนดิ้งแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ ^ ^;;;
-
จบแล้วหรอ เหนือคิน TT
รักกันมากๆ น้าาาา
ปอนด์ธามน่าสนมากมายนะคะ 5555555
-
กี๊สสสสสสสสส...จบแบบหื่นปนหวานไดเน่าฮักมากกกกก :-[
-
ขอบคุณค่ะ
-
จบแล้ว เหนือ+คิน ขอให้รักกันตลอดไป :กอด1:
ปอนด์+ธาม จะต่อจากเรื่องนี้เลยหรือจะขึ้นเรื่องใหม่ค่ะ
จะรอค่ะ :L1:
-
จบแล้ววว
หวานมากกก
อยากอ่านตอนพิเศษจะมีหั้ยอ่านไหมน๊าาาา ^___^
-
จบแล้วอ่าาาาา
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณครับ
+1
-
คู่ฮานะเหนือคินแต่แหมมมมมต่อให้ทำไปทั้งชีวิตคินก็ไม่ท้องหรอกนะเหนือ ฉะนั้นเบาๆมั่งก็ได้เดี๋ยวคินช้ำหมด :-[
-
สุดยอดอ่ะ เหนือคิน รักกันตลอดไป :-[
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ ที่ทำให้ชุ่มชื่นหัวใจ :L2:
-
รักกันหวานชื่น ดีใจแทนน้องปอนด์ (กำลัง)มีคนมาดามใจแล้ว
-
เหนือกับคินตานี่ หลังๆ เหนือความคาดหมายจริงๆ
แล้วปอนด์กับธาม นี่ใคร !! จำมะได้
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ
อยากจะอ่านเรื่องของปอนด์กับธามจ้า
:bye2: :bye2:
-
ปอนด์กับธาม คุณพระ!!!
เป็นการจับคู่ที่น่าตื่นตะลึง ปอนด์มันซิ่วไปอยู่กรุงนี่หว่า คงได้เจอกันแน่ ฮ่าๆๆๆ :z2:
-
หนุกมากกกกกกอ่ะเรื่องนี้ o13 o13
น่ารักทุกคนเลย หลงรักทุกคนน
โดยเฉพาะน้องคินกะพี่เหนือ :impress2:
เรื่องปอนด์กะธามก็น่าอ่านมากก
ถ้ามีต่อจะคอยติดตามนะค้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :pig4:
-
เหนือนที กับ คินตาจบแล้ววววว
ฮิ้วๆๆๆๆๆ
ต่อไปปอนด์กับธามหรอ
น่าสนุก คิคิ
-
ไม่มีสุขใดเท่ารักกับเธอ..เรื่อยไป ^^
P.S. มีเรื่องของปอนด์-ธามต่อใช่มั้ยคะ อยากอ่านๆ
:กอด1: มันเหนือมากกกกกก :กอด1:
-
เหนือจบแต่ยังอยู่ในเสมอ ธามและปอนด์เริ่มต้น จะติดตามตอนต่อไป
-
ยินดีกับเหนือคินอย่างเป็นทางการ
สนุกมากเลยค่ะ ชอบมาก ขอบคุณมาก
รอติดตามปอนด์ธามต่อไปด้วยใจจดจ่อ :กอด1:
-
+1 :L2: :L2:
-
อยากอ่านคู่ใหม่แล้ววววววววววววววว :impress2: :impress2:
-
จบไปแล้วเหรอ ยังอยากให้ต่ออีกเยอะ ๆ เลย
-
จบแล้ว :mc4:
จบแบบหวานๆ แฮปปี้แอนดิ้ง
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ครับ :pig4:
:กอด1:
-
จบแล้ววววววว
สนุกมากเลย ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้อ่านค่ะ
จะรออ่านปอนด์กับธามเน้อ
-
งั้นคู่ใหม่ก้อต้องเป็น>>รักตามน้ำ :laugh:
-
:impress2: จบแล้วหรอเนี่ย
คู่หื่น ห้าๆ :oo1:
ขอบคุณนะค้าบ ชอบมากเลยเรื่องนี้ ^^
-
จะรออ่านเรื่องของหนุ่มปอนด์นะ
น่าสนุกเจอกันครั้งแรกก็น่าประทับใจแล้ว
-
อยากอุ้มหลานนนนนนนนนนนน หลานป้าคงจะน่ารักจิ้มลิ้มน่าดู เป็นผู้ชายก็ขอให้หล่อเหมือนพ่อ
เป็นผู้หญิงก็ขอให้สวยน่ารักเหมือนแม่นะค่าาาาา จุ๊บๆ กร๊ากกกกกก คนอ่านบ้าตามเหนือไปแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
เป็นตอนจบที่สั้น แต่ความน่ารักช่างยาววววววเหลือเกิน อิอิ ฮาตอนเหนือเลี้ยวรถเข้าโรงแรมทันที
ไม่ต้องรอให้ถึงหัวหิน ฮ่าๆ โคตรหื่นอ่ะ แต่ก็น่ารักจริงจัง เดี๋ยวจะรับขวัญหลานด้วยทองห้าบาทเส้นใหญ่นะค้า
แหม แต่ต่อด้วยเรื่องของปอนด์กับธามแบบนี้ คนอ่านนี่รออ่านไม่ไหวและ อิอิ น่าจะเป็นคู่ฮาร์ดคอร์ด่ากันไป
สุดท้ายก้รักกันปานจะกลืนกิน คิคิ แต่ก่อนจะรักกันคงมีอะไรหนุกๆให้คนอ่านๆอีกเยอะ เรียนที่เดียวกันอีกด้วยแหนะ
รอค่ารอออออออ มาต่อตอนต่อไปไวๆนะ อิอิ แค่อินโทรก็น่าสนุกแล้ว : )
-
แหม อยากอ่านตอนน้งคินมีลูก จัง
-
จบแล้วพร้อมความหื่นนของเหนือนทีกับคินตา
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
ปอลอรออ่านปอนด์ธานต่อนะครับ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย :-[
พึ่งได้มาอ่าน (แต่อ่านจบแล้วแหละ)
ขอบอกว่า เนื้อเรื่อง โดนใจ อย่างแรงงงนิ
:m1:
นายเอก แอบชอบ พระเอก
แต่(ในตอนแรก)พระเอก ดันไม่ชอบ
แต่นายเอกก็ยังพยายาม
ตามจีบ(รึป่าวหว่า)
จนพระเอกก็มีใจให้
แบบนี้ ชอบ ชอบ ชอบ :m4:
:m18: เอาอีก เอาอีก เยอะ ๆ
(ได้ข่าวว่า เรื่องนี้เค้าจบแล้วนะตัวเธอ:m21:)
55555
ตอนที่คินฝันว่าเหนือตายอ่ะ
อ่านตอนแรกใจแป้วเลย :sad4:
แต่ก็พยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันไม่จริ๊ง ไม่จริง
มันต้องมีหักมุมสิน่า
และแล้วก็หักมุมจริง ๆ
:pig4:ขอบคุณนักเขียนนะคะ
ที่ไม่แจกมาม่า ลังใหญ่
มาให้คนอ่าน อิอิ :กอด1:
ปล.อยากเป็นเจ้าของหนังสือเรื่องนี้บ้าง
แต่ต้องไปส่องกระเป๋าสตางค์ก่อนว่า
มีเหลือเท่าไหร่ :เฮ้อ:
-
รอปอนด์น้าาาา 5555
เหนือคินน่ารักมากอะ แต่เหนืออย่าหื่นมากนะ
เค้าเป็นห่วงคินอะ
-
ขอบคุนมากครับบบ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ตอนจบก็แฮปปี้เอนดิ้งไปตามระเบียบ
แล้วเหนือจะมีน้ำยาทำให้คินท้องได้มั๊ยน้า :m20:
ส่วนน้องปอนด์กับธาม เจอกันครั้งแรกก็แซ่บแล้ว
จะได้อ่านแบบเต็มๆหรือเปล่าอ่ะคนเขียน :m17:
ท่าทางธามจะแสบไม่เบา
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
จบแบบมีความสุขเราชอบ ไว้จะมาอ่านแต่เริ่มแรกใหม่นะ
-
เรื่องใหม่น่าอ่านนะ
-
ชอบเรื่องนี้นะ
-
เจ้ยยยยย อ่านรวดเดียวจบบ
อ่านแรกๆๆ โลเคชั่น คุ้นๆๆๆ
นี่มัน มอกูนี่หว่าาาา
ฮ่าๆๆๆๆ ฟินกว่าเดิมมมม
เลิฟมากกกเรื่องนี้
จะคอคู่ต่อไปน้า
-
อ่านจบแล้ว สนุกมากๆค่ะ ชอบมากๆ รักคนเขียนค่ะ
-
สนุกมากตามอ่านรวดเดียว
รอ ปอนด์ธาม !!! เย้ๆๆๆ
-
เป็นนิยายที่พล็อตในตอนเริ่มน่าสนใจมากค่ะ อ่านไปเรื่อยๆ เพลินดี แต่ที่ชอบคือมีตัวละครแหวกๆมาสร้างสีสันให้เนื้อเรื่องได้น่าสนใจ เช่น เจมส์กับเมลิน
ตอนที่เมลินปะทะพร้อม คอยช่วยเหนือนี่ บอกได้ว่า เจ๋ง และดีใจที่เหนือเองก็ไม่โง่
เจมส์.. อ่านๆไปก็ลุ้นให้มีคู่เหมือนกันนะ 555 ชอบคาแรคเตอร์เจมส์มาก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่ทราบแน่ชัดว่าเจมส์รักเคท? เดาเอาน่ะค่ะ
พูดถึงอยู่แค่นี้ แต่เราชอบเรื่องนี้นะ
-
สนุกดีค่ะ o13
-
แม่ยกเหนือคิน
มาสมัครเป็นแม่ยกปอนด์ธามอีกคู่เร้ววววววววววว . . ออนโกอิ้งแล้วนะฮะ
2 Broken Hearts เมื่อคนอกหักมารักกัน!
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33467 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33467)
ตามอ่านโลด !
-
:m9: :m9: :m9: :m9: :m9:
แม่ยกมาแรวจ้าาาาาาาาาาา
-
จบแล้วอะ
เรื่องนี้อ่านเพลินมากเลยคะ
แต่น้องคินตากว่่าจะได้เลิฟๆกะน้องเหนือน่าสงสารอยู่อะ
น่าีีมีตอนพิเศษตอนคินตาเป็นคุณหมอ น่าจะสนุก ^^
-
ไม่ได้มาอ่านนานเกินไป..... จบซะแล้ววว
แต่ก็ยังไม่เคยลืมคินตากะเหนือนะ เด๋วจะตามไปอ่านให้จบนะคะ
ขอจองหนังสือด้วยคนอยากมีเก็บไว้อ่านอีก^^
-
แอรรรรรรรรรรรรรรรรรร๊ ชอบอ่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งเรื่องสนุกๆ มาให้อ่าน
ฟินมากเลยวันนี้ อิอิอิอิอิอิอิ
^________________^
-
สนุกมากค่ะ อ่านแล้วติดหนึบเลย
:pig4:
-
น่ารักมากกกกกกกกเลยคร้าบบบบบ
เรื่องนี้อ่านวันเดียวจบเลย ^__________^
รู้สึกคนแต่งจะมีภาษาอีสานเยอะนะ
เรื่องนี้แอบเดาว่าผู้แต่งจำลองเหตุการณ์ที่ มข หรือเปล่า
เพราะหลายๆ คณะ เช่น วิทยาการจัดการไรงี้ มันชัดเจน
ทั้งละครเวทีอีก (คล้าย ๆของคณะแพทย์ฯปีที่แล้วเลยครับ)
เดาถูกใช่ไหมเอ่ย? แต่เรื่องนั้นหมอพ็อตเป็นพระเอก 5555555555
ไว้จะติดตามเรื่องใหม่ครับ สู้ๆๆๆ
-
สนุกยิ่ง
-
เข้ามาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ
บอกได้เลยว่า สนุกมากกก!! :impress3:
ชอบการใช้ภาษา ชอบตัวละครทั้งหมดเลย แต่ละคนก็มีบุคลิคที่น่าสนใจกันทั้งนั้น อิอิ
คุณ Chiffon_cake ยอดเยี่ยมมาก ๆ ค่าา.. o13
-
แบบอ่านรวดเดียวจบเลยคร่าาาาา
ไม่รอช้า
ขอ 3 คำ
เทพ ขิง ขิง
ขอบ คุณ ค่ะ
o13
-
สุดยอด อ่านตอนแรกๆโคตรเกลียดเหนือเลยทำไมพูดจาทำร้ายคินได้ขนาดนี้
คินน่ารักมากๆเลย คอยแต่เฝ้ามอง มองมาตลอด 2 ปี เป็ยความรักที่หนักแน่นจริงๆ
เพราะต้องมองคนที่เรารักเดินกลับคนอื่น มันคงเจ็บไม่น้อยแน่ๆ แต่คินก็ทน แล้วได้แต่มอง
แต่ก็นะคินก็เพลย์บอยไม่น้อย ขนาดผู้หญิงที่นอนด้วยยังจำไม่ได้ ฮ่าๆ เยอะจริงๆ
แต่พอหลังๆโอจ๊อดมันยอดมาก หวานกันจนมดไม่กล้าขึ้น เพราะกลัวเป็นเบาหวาน
เหนือรักและหวงคินมากๆ คินเองก็ไม่น้อยหน้ากัน หวงกันไปหวงกันมา น่ารักกกก >////<
อ่านเรื่องนี้แล้วสนุกมากๆเลยจ๊า ชอบตรงที่ทั้งคู่สามารถฝ่าฝันอุปสักห์ทั้งหมดมาได้
สุดยอดไปเลยทั้งคู่
:L2:
-
วู้ววววว น่ารักดี
ตอนแรกๆ โคตรหมั่นไส้เหนืออะ 555
แต่ตอนหลัง ๆ หื่นแตกมากมาย 555
แล้วคินจะท้องไหมอะ *0*
-
ลุ้นแทบตายสมหวังซะที :กอด1:
-
สนุกมากเรื่องนี้ :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้มาก ๆ
o13 o13
-
จบแล้วววววว
ตามมาจากปอนด์ธามค่ะ
เหนือน่ารักนะ แต่คินตาน่ารักกว่า
หลงคินด้วยคนอ่ะ แต่ก็ชอบเจมส์กับเมด้วย
เป็นเรื่องที่เต็มไปด้วยตัวละครน่ารักๆ (ไม่นับพร้อมกับพีทนะ มันตายไปจากชีวิตเราแล้ว)
-
มาแจ้งข่าวอีกครั้งนะคะ
ที่ว่าวันที่ 15 เป็นโค้งสุดท้ายแล้ว มันยังมีสุดท้ายยิ่งกว่านั้นอีก T^T
แต่ครั้งนี้คงจะสุดท้ายของท้ายๆๆๆๆแล้วจริงๆค่ะ (หน้าปกเพิ่งเสร็จ+กระแสเรียกร้องเยอะมว้ากกกกกกก)
สงสารคนอ่านที่โอนเงินเข้ามาตั้งแต่เนิ่นๆเนอะ (แต่เค้าจะส่งหนังสือให้ตามลำดับการโอนนะตัว T.T)
ปิดจอง 18 มิถุนายน 2555
ปิดโอน 20 มิถุนายน 2555
จองตอนนี้ โอนตอนนี้ยังทันนะค้า
สำหรับผู้ที่ต้องการจองนะคะให้กรอก
ยูสเซ่อเนม,นามแฝง:
ชื่อจริง:
จำนวนชุด:
ส่งอีเมลมาที่ Chif_cake[at]hotmail.com (สั่งจองผ่านทางอีเมลเท่านั้นค่า)
นิยายเรื่องนี้มี 2 เล่มค่ะ(ทุกเล่มสี่ร้อยหน้าอัพ)
เนื้อหาข้างในเป็นกระดาษถนอมสายตา หน้าปกเป็นกระดาษอาร์ต (กำลังออกแบบ)
ของแถมมีโปสการ์ดรูปเหนือกับคินและก็ที่คั่นค่ะ
อ้อ . . มีตอนพิเศษแถมเพิ่มให้ในเล่มด้วยนะคะ (มี 5 ตอนขึ้นไป ฉากฟิล์มข่มขืนมิกตามสัญญา . . )
ราคาชุดละ 850 บาทค่ะ รวมค่าจัดส่งแล้วนะคะ
ควรคิดดีๆก่อนตัดสินใจจองและโอนเงินเข้ามานะคะ หนังสือมีราคาแพงจริงๆ
หากไม่ชอบและไม่ต้องการสนับสนุนคนเขียนก็ไม่ว่าค้า . .
ตัวอย่างหน้าปกค่ะ
โดยส่วนตัวแล้วคนเขียนโคตรชอบ แบบแรกไม่ใช่แบบนี้ต้องขออภัยด้วย ถ้ารอแบบแรก(ที่เป็นภาพวาด) คงจะได้พิมพ์หนังสืออีกสามเดือนข้างหน้าจริงๆ TT
(http://image.free.in.th/z/iq/9yjql1.jpg) (http://pic.free.in.th/id/8b887d7ebb1c12717e612ee4d929b70c)
(http://www.picza.net/save/20120616vvIdvTFdZIdZI280887_sv1/pic/2012_06_16-061-20120616vvIdvTFdZIdZI280887.jpg) (http://www.picza.net/show.php?id=20120616vvIdvTFdZIdZI280887)
Thanks: ฝากรูป (http://www.picza.net)
*ขอบไม่ดำน้าา อันนี้แคปมาจากจอ >//<
ไว้พบกันใหม่นะค้าา
ชิฟฟ่อนเค้ก . . รอคุณอยู่ ^_____________________________^
-
อยากจะจองค่ะ,,
ตอนนี้ยังทันใช่ไหม?
เพิ่งตามอ่านอ่ะค่ะ ยังอ่านไม่จบ
แต่เราจะเอาด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย*
(เพิ่งตอน31)
รบกวนส่งรายละเอียดการโอนเงิน/จอง ให้หน่อยได้ไหมคะ?
(ในพีเอ็มเนาะ)
ขอบคุณค่ะ
-
น้องฟ่อนพี่ชอบหน้าปกที่สุดดดดด สวยม๊ากค่ะ
อย่างนี้กล้าหยิบไปอ่านข้างนอกด้วย
พี่จะรอเหนือคินเอามากอดที่บ้านนะคะตัวเอง :pig4:
-
จบแล้วววว,,
กีซซซซซซซซ!!
สั้นไปหน่อย แต่ประทับใจมากค่ะ,, แม้ว่าบุคลิคของเหนือจะเปลี่ยนไปมากในช่วงหลังๆ (แต่ก้อเข้าใจได้ว่า เพราะรักถึงเปลี่ยนไป)
จะตามอ่านน้องปอนด์ด้วย!
ขอบคุณค่ะ
-
o13 o13
ชอบมากกกกกกกก
-
อ๊าก ก ก ปกสวยมากเลยค่ะ :impress2: ชอบแนวๆ นี้ดูคลาสิคดี
ตั้งหน้าตั้งตารอหนังสือ :z2:
-
ขอบคุณครับ
-
เรื่องนี้น่ารักมากกกก ยังอ่านไม่จบ เพราะกะจะอ่านเต็มๆในเล่ม(สั่งจองไปเรียบร้อยแว้ว) :mc4:
พี่เหนือแมนมว๊ากกก ปลื้มๆๆ คินตาก็น่ารักเว่อออออ
ฟิล์มมิก อย่ารักกันรุนแรงนะจ๊ะ 5555555 เป็นห่วง :z3:
-
อยากได้เหมือนกัน แต่มันเลยวันแล้วเสียใจมาก ๆ เลยค่ะ ถ้าสามารถสั่งได้บอกข่าวบ้างนะค่ะ อยากได้สุด สุด :monkeysad: :monkeysad:
-
เพิ่งจะส่งเมล์ไปจอง จะทันไม๊... ^^;
-
เพิ่งอ่านจบครับ ขอชื่นชมว่าแต่งได้สนุกมาก
ชอบตั้งแต่ตอนต้นที่อ่านสบายๆไม่เครียด จนตอนท้ายๆก็เข้มข้น สำคัญที่สุดคือฉากหวานของสองหนุ่ม เหนือ+คินมีเยอะจุใจมากครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีนะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ จ้า
เดี๋ยวตามไปอ่านปอนด์ธามต่อ
ตอนแรกก็แอบหวังคู่นี้ไว้ o13
-
อยากอ่านตอนพิเศษจังเลยคะ #บอกใคร #บอกพี่เค้ก :m5: :m5: :m5: :m5: :m5:
:call: :call: :call: :call:
-
อ่านจบแล้วค่ะ ขอบคุณคนแต่งนะคะสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้ :pig4:
ตัวละครมีคาแร็กเตอร์ดีค่ะ เหนือนทีกับคินตา :-[
พ่อเจมส์กับเมก็ฮาดี ออกมาแต่ละทีทำให้บรรยายกาศผ่อนคลายตลกๆน่ารัก
ฟิลม์กับมิกก็ลุ้นน่าดู กว่าจะลงเอย 55
ส่วนน้องปอนด์ เดี๋ยวตามไปเชียร์นะคะ :L2:
-
ถ้าเปิดจองอีก แจ้งด้วยนะคร้าพพ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
สนุกมากๆเลยรู้สึกว่าสั้นไป555+
เสียใจจังที่เข้ามาอ่านตอนหลังปิดจองแล้วเสียดายจริงๆค่ะ
-
อ่านจบแล้วววววววววววววว!!!
หลังจากตามอ่านมา สามวัน สามคืน o17
แบบว่าชอบเหนือกับคินมาก
ชอบนิสัยของทั้งคู่ที่ไม่ง๊องแง๊ง งี่เง่าจนเกินไป
แบบมันใช่อ่า!!
อยากให้มีตอนพิเศษจังฮะ :m1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาแบ่งปันฮะ :L2:
-
^^
-
อ่านถึงตอนที่3 ขำนายเอกของเรามาก
เจ็บตัวตล๊อด ทุ้มทุนมากลูกเอ๊ย :laugh:
-
เปิดรอบ 2 เถอะค่ะ อยากได้แต่จองไม่ทัน รู้จักเรื่องนี้ช้าเกินไป
:sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อ่านข้ามวันข่ามคืนเลยค่ะ สนุกมากเลยค่ะ
-
อ่านสองรวดจบ [ก็อ่านตอนค่ำนึงจนตีสาม แล้วก็อ่านตอนเช้าถึงเย็นอีกกว่าจะจบ]
อ่านแล้วซึ้งมากเลยครับ แบบว่า...รักกันซึ้งมาก :impress2:
ขอบคุณสำหรับเรื่องที่น่าอ่านครับ :pig4:
เดี๋ยวจะไปตามอ่านเรื่องของธามกับปอนด์นะ :mc4: :mc4: :mc4:
-
แอบชอบเจมส์อยู่นะ พอคินกับเหนือคบกันดูโลกจะเป็นสีชมพูเลยอ่ะนะ น่ารักจ้า
-
o13 o13
ว๊าววว
ชอบมากเลย
อ่านแบบยาว ๆ
เนื้อเรื่องดี ตัวละครก็โอเค
ดีไปหมดทุกอย่าง
อ่านแล้วยิ้มไป เฮฮาไป
ฮึฮึ
ชอบๆอ่ะ
ขอบคุณคนเขียน
ที่เขียนนิยายดีๆอย่างนี้มาให้อ่าน
-
เข้ามาบอกว่าได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วนะคะ
ดีใจมากๆ ปกสวยอย่างที่คิดเลยค่ะ :m1:
-
โอ้ววว...อ่านจบแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมถึงชื่อเรื่อง รักที่เหนือกว่า
ใครว่าคินตาทุ่มเทให้เหนือมากแล้ว เจอเหนือเข้าไป ซึ้งเลยอ่ะ
ยอมเปลี่ยนอนาคตตัวเองเพื่อคินได้ เจ๋ง!!!
เหนือเค้าเหนือจริงๆนะ o13
-
ไล่อ่านจนจบแล้วค่ะ เรื่องนี้สนุกมาก ติดงอมแงมเลย
มาไม่ทันสั่งแบบหนังสือ รออีกทีเมื่อชาติตะองการ ฮ่าๆ
แอบขอบหน้าปกน่ะค่ะ เรียบแตู่ดีค่ะ ไม่อยากให้จบเลย กำลังเพลิน อิอิ
ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านค่ะ เจอคำผิดไม่เยอะ อ่านแล่วไม่สะดุดดีค่ะ นะตามไปอ่าน ปอนด์กับธามนะค่ะ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่า
อยากได้เป็นหนังสือจัง
-
กว่าจะสมหวังได้อยู่ด้วยกันก็ต้องผ่านอุปสรรคมากมาย เเต่อย่างที่เค้าว่ากัน รักแท้ยอมมีอุปสรรคเนอะ
เป็นนิยายที่ดีมากอีกเรื่องนึง ขอบคุณที่แต่งนิยายดีดี มาให้พวกเราได้อ่านกัน จะติดตามเรื่องต่อไปนะคับ
อยากบอกว่าชอบมากกกกกกๆๆๆๆๆ
-
โอ๊ยยยย สนุกสุดยอดเลยค่ะ>< น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณน่ะค่ะที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่าน อ่านไปยิ้มไปตัวละครแต่ละตัวมีความน่ารักในตัวเอง สนุกมากเลยค่ะ อยากให้แต่งนิยายดีให้อ่านแบบนี้เรื่อยไปน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^ o13
-
อ่านจบแล้วขอบคุณครับสำหรับนิยายสนุกสนุก
จะติดตามเรื่องต่อไปนะครับ
-
ปักไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อ
-
ได้รับหนังสือแล้วนะค่ะ ขอบคุณค่ะ อยากบอกว่าที่คั้นลายน่ารักมากกกประมาณให้ความรู้สึก หน้าตาเหมือนเหนือมากค่ะ ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารัก ๆ มาให้อ่านนะค่ะ จะรอซื้อผลงานเล่มต่อๆไปค่ะ
-
เปิดจองรอบ2นะคะ :monkeysad: :sad4: :3123: :3123: :3123:
-
อ่านจบแร้วจ้าาาาา ใช้เวลาอ่านประมาณ 2 วันได้
อยากบอกว่าสนุกมากกกกกเรยยยย ปลื้มคินตาสุด ชอบนายเอก น่ารัก แมนๆ รั่วๆ แบบนี้แหล่ะ
มันทุ่มเทเพื่อความรักเจงเจง โคตรปลื้มตอนที่คินโดนพวกเกษตรรุมโคตรรรร แมนได้อีกนายเอกตู เท่สาสสสสสอ่ะ
แรกๆหมั่นไส้ไอ้เหนือโคตรรรร นิสัยไม่ดี คินเค้าทําเพื่อแกอย่างเยอะ แต่พอหลังๆเมิงทําตัวสมพระเอกมว๊ากกกกกก
โดยรวมแร้วเรื่องนี้น่าร๊ากกกก ไม่เครียดจนเกินไป ถึงเครียดก็รั่วได้ 5555
ลุ้นๆๆ เหนือคิน ฟิล์มมิกด้วยยยย ว่าแต่ละคู่จะเป็นยังไง แร้วก็ไม่ทําให้ผิดหวังจริงๆ ^^
เรื่องนี้เราชอบตัวละครหลายตัวอ่ะ ทั้งเหนือ คิน ฟิล์ม มิก น้องภีม ยิม แร้วที่ชอบสุดๆน่ะนะ พ่อเจมสสสสสสสสส์ ชอบมว๊ากกก (แอร๊ย) แกน่ารักดี ><
แต่ตัวที่เกลียดน่ะนะ หึหึ ไอ้พีท แม่งโคตรชั่ววววว สมนํ้าหน้ามัน หึหึ ฮ่าฮ่าฮ่า (สงสัยอินไปหน่อย) คึ
สุดท้าย ก็เซอร์ไพร์ซ ปอนด์ธาม คู่ใหม่สินะๆ แร้วเราจะติดตามคู่นี้จ้าาาาา
ปล. +1 ให้เรื่องนี้ค่าาาา
-
:-[
:-[
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก
สนุกมากเลยค่ะ
คินตาน่าารัก
ชอบความรักของเพื่อนๆคินตา
อบอุ่นดีจัง
เหนือ เหนือคำบรรยายมากกกกกกก
หล่อ เทห์ที่สุด
-
ชอบเรื่องนี้มาก อ่านแค่วันเดียวจบเลย
:o8: :-[
:-[ :-[
-
สนุกจัง ตามต่ออีกเรื่องดีกว่า ^^
-
อร๊ายยย ยย อยากบอกว่าโครตหนุกเลยคะคนเขียน...น่ารักว๊ากกกๆๆๆ
แถมยังหรอกเราร้องไห้ตอนที่คินฝันว่าเหนือตายอีกอะ !!
แง้ สนุกอะ ชอบมากๆเลย><
-
เรื่องนี้สนุกมากๆเลย
อ่านแล้วติดงอมแงม 2 วัน ต่อกัน จน จบ
ชอบมากๆเลยง่ะ .. แล้ว มี ตอนพิเศษ มั้ยอ้ะ
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่านนะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน พลาดเรื่องนี้ได้ไงเนี่ย
สนุกมากนะ อารมณ์แอบรักแอบปลื้ม
ว่าแต่คินเนี่ยช่วงหลังหน่อมแน้มสุดๆ
ส่วนเหนือก้อขี้หวงไรจริงๆ รักดีนะคู่นี้
-
จบแล้วจ้า
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านจบเรื่องแรกในรอบหลายเดือน (หรือปี) เลยนะเนี่ย
สนุกมากกกก จ้า รักคนเขียนนะเทอว์
-
มาไม่ทันซื้อออ ฮือออ เรื่องนี้น่ารักมากกก อ่านข้ามวันข้ามคืนเลย ได้ข่าวพรุ่งนี้จะสอบ ฮ่าฮ่า คิดถึงทุกคนในเรื่องและคนแต่งมากก :กอด1:
-
เหนือนทีในมาดนี้ อยากเป็นคินตาโว้ยยย
อ่าว เราชอบคินตานะ อยากเป็นเหนือนทีสิ
งุ งงตัวเอง หุหุ ตอนนี้น่ารัก
-
เหนือพี่จะรักน้องคินสุดที่รักเราแบบเถื่อนๆไปมั้ย
การกระทำตอนนี้ดูเหมือนรักก็ใช่
แต่ถ้าดูจากที่ผ่านมาน้องคินจะงงก็ไม่แปลก อิอิ
-
o13.............เข้ามาอ่านแล้วเพลินดี
ตัวละครในเรื่องสับสนตัวเองในคนละแบบ
คินตารักเหนือแต่แรก แต่ก็ปิดบังตัวเองทำเป็นเสือผู้หญิง
เหมือนปฏิเสธตัวเอง แต่ก็ยังยอมรับในความรักของหัวใจ
เหนือก็คงไม่ต่างกัน ออกจะซื่อ และตรงมากกว่า
ที่เห็นได้ชัดคือความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน น้อง ร่วมมหาลัย
ไม่ว่าอย่างไง ก็เป็นกำลังใจให้กัน ช่วยเหลือกัน
รู้สึกจะเห็นใจพีท คนที่เหมือนร้ายในเรื่องมากกว่า
เพราะต้องเฝ้าตามดูคนน่ารักเพื่อรายงานให้คุณหญิงทราบ
ตามดูทุกวัน ไม่หวั่นไหวก็ออกจะเกินไป ก็เข้าใจว่า
เอาอารมณ์มาเป็นที่ตั้ง ไม่ว่าด้วยความรู้สึกแท้จริง
หรือความโลภก็เถอะ มันเริ่มจากการติดตามเฝ้าดู
แล้วยังมาถูกตัดทุน ให้ออกกลางคันแบบนี้
มันเสียใจนะ ความจริงถ้าคุณหญิงให้ย้ายที่เรียน
ไปเรียนที่อื่นไกลๆ ก็ยังพอมองหน้ากันวันหน้าได้
และยิ่งเหมือนใจร้ายมากก็ตรงที่ต้องให้พ่อแม่เขาออกจากงาน
ถึงจะหางานให้ก็เถอะ ส่งเขาไปไกลขนาดนั้นแล้ว
ก็ไม่น่าพรากลูกเขาให้ไปลำบากแบบนั้น ถึงจะเหมือน
สั่งสอน..แต่แบบนั้น...... ยิ่งอยู่ห่างไกลพ่อแม่ ไม่มีคนให้ความอบอุ่นทางใจ
พีทก็จะเป็นคนมีปัญหาคนต่อไป.......ความจริงคุณหญิงน่าจะเข้าใจ
เพราะคุณหญิงก็มีส่วนผิด คุณหญิงรักหลานตัวเอง แล้วพ่อแม่พีทล่ะ.... :angry2:
คนที่มีสีสรร ไม่ทุกข์ร้อน...แต่รักลูกอย่างแท้จริง อย่างมีสติ....คุณพ่อเจมส์
....แอบสงสัยเหมือนกันนะ ที่ไม่ได้อยู่กับเคท เพราะอะไร :serius2:
-
ชอบตอนจบที่แบบว่า กูชื่อธาม
แบบว่า งั้นคนที่ธามคุยโทรศัพท์ด้วยก็ต้องคือคิน ถูกม้ะ
แบบว่ามันดูโลกกลมดี ปอนด์คงไม่รู้เลยว่าคนที่ทำให้ตัวเองอกหักมานั่นน่ะ อยู่ในสายเมื่อกี๊นั่นแล่ะ 55555
สนุกค่ะ ^^
-
เพิ่งตามมาอ่านครับ
อ่านจบภายในสองคืน ฮ่าๆ
(เมื่อเช้าตื่นสาย ตอนกลางวันในหัวก็วนเวียนอยากอ่านครับ)
อยากบอกว่าชอบครับ น่ารักมากๆ
ปกติชอบนิยายสไตล์แบบนี้อยู่แล้วด้วยครับ เลยไปกันใหญ่ ฮ่าๆ
คินน่าัรักสุดๆ ส่วนพระเอกเราตาเหนือ ก็แมนซะ
เวลากุ๊กกิ๊กกันนี่ เล่นเอาเขินใช่ย่อยเลยละ
ตอนพิสูจน์รักกับพ่อแม่เหนือนี่ เล่นเอาน้ำตาซึมเล็กๆ
แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยดี
อ้อ...ชอบพ่อของคินด้วยครับ แกฮามากจริงๆ ฮาาาา
ส่วนคู่ ฟิล์มกับมิก ก็กว่าจะรักกันได้ ก็เล่นเอาลุ้นครับ
เดี๋ยวจะไปติดตามเื่รื่องธามกับปอนด์ต่อนะครับ
ปล. อีกนิดครับ ตอนแรกที่อ่านคิดว่าโลเกชั่นเป็น มข.เหมือนกันครับ
แล้วก็พบว่าคำตอบเป็นที่นี่จริงๆ ด้วยจากที่คนเขียนตอบ ฮ่าๆ
เลยคิดว่าตัวเองก็ใช้ได้แฮะ ทั้งๆ ที่ไม่เคยไปเยือนมหาลัยนี้ด้วยซ้ำ ฮา
แต่จริงๆ ผมว่าถ้าอ่านนิยายเยอะๆ จะมีเซนส์ครับว่าโลเกชั่นคือที่ไหน
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ชอบมากกก คินกับเหนือน่ารักมากเลย รักกันไปนานๆนะ คู่ฟิล์ม กะมิกด้วย ฮ่าๆๆ ตอนนี้รออ่านปอนด์กะธามอยู่จ้า
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีดีแบบนี้มาให้อ่านนะ แต่งเก่งมากเลย จะติดตามต่อไปจ้า
-
จบแล้วว
ชอบมากอ่ะ
แบบว่า เหนือ ก่อน กับ หลัง เป็นแฟนคินตา คนละเรื่องเลย
555
อ่าา ก่อนอ่านตอนสุดท้าย เบนแอบคิดถึงปอน อยู่เลย
มาจริงๆด้วยยย
รอเรื่องใหม่ค่ะ
-
แปะไว้ก่อนหน้า 21 เดียวกลับมาอ่า
นุกมาก
-
ThankS
-
อ่านจบแล้ววว สนุกมากกอ่าน เหนือกับคินจะหวานกันไปไหน
เมื่ออ่านเรื่องนี้จบเราก็จะตามไปอ่านปอนด์ ธามเป็นเรื่องตอ่ไป 55
-
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ เป็นเรื่องที่สนุกและน่ารักมาก ๆ ค่ะ ^^
*หอมแก้มคนแต่ง*
-
สนุกมาก +1 +เป็ด ตามไปอ่านเรื่องต่อไป :-[
-
ถ้ามีรีปริ้น แจ้งให้ทราบด้วยนะคร้าบ อยากได้หนังสือมากมายคร้าบ
-
เปิดรอบสองแล้วนะ
ระวังไม่ทันกันล่ะ!!!!!!!!!!!!
55555555555555555555555555555555555555555
:bye2: :bye2: :bye2:
-
กรี๊ดดดดด.... ไม่รู้ดิ พออ่านเรื่องนี้กี่ทีๆ ก็เขินนน!! 555
^^)++
-
อ่านจบแล้วฟินมากกกกกกกกเลยจ้าาาาาา
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องสนุกๆ เรื่องนี้มากเลยน้า
o13
-
สนุกดีค่ะ
เสียดายจบแล้ว
น่าจะมีภาคพิเศษมั้ง
o13 o13
-
สนุกดีชอบๆ
-
ติดตามมานาน รักพี่ฟ่อนที่สุด 555+ (หยอกเล่น)
เจอครั้งแรก สบตาเรื่องนี้ วิ้งวิ้งเลยทีเดียว.... :L2: :L2: :L2:
:-[ แอร้ยยย
-
เม้นๆๆๆๆ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
แบบว่า พระเอกไม่โง่ กร๊ากกกกกก
ตอนแรกๆที่อ่านก็แบบ คิดอยู่เหมือนกันว่า มันจะลงเอยกันยังไงว้า
อยากให้เขียนเรื่องที่เหนือสับสนในตัวเองมากๆเหมือนกันนะ
ตัวละครหลายๆตัวน่ารักมากค่ะ เรา ชอบ เมลิน น้อ นาง เริ่ดสุด
เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ
สู้ๆนะคะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ แบบนี้ค่ะ
-
อ่านจบแล้ว สนุกมาก ๆ เลยค่ะ ทำเอานอนตี 2 ตี 3 ติดกันเลยทีเดียว
ไปทำงานก็วนเวียนอยากอ่าน :-[ :-[
ขอบคุณมาก ๆ เลยจ้า :กอด1: :กอด1:
-
สนุกจริงไรจริง
ลุ้นแทบแย่แน่ะตอนที่เหนือหายตัวไป
สงสารคินสุดๆ
อยากอ่านคู่ของปอนด์กับธามจัง
จะรอน้า
-
ชอบประโยคนี้มากกกกกกกกก
“มึงจะทำยังไง ถ้าคนที่มึงกำลังจะชอบ คือคนที่กูรักมานานมากแล้ว”
“เหนือนที . . เป็นของกู”
ชอบคินนนนนนนน
-
อ่านจบภายในวันเดียว เย้ๆ
เป็นเรื่องที่น่ารักมาเลยอ่ะ
จะตามไปอ่านปอน์ดกับธามนะ อิอิ
-
เหนือและคินมีเพื่อนที่ดีจริงๆๆๆ มีเพื่อนที่จริงใจและพร้มจะช่วยเหลือวกเขาเสมอ :monkeysad:
เกลียดนังพร้อม ๊ากกกกกกกกก :z6: :z6:
-
:m15: :sad4: เหนือโดนแทง อย่าเป็นไรน้าาาา :m15: :sad4:
แกตายซะไอ้พีทททททททท :fire: :fire:
-
โอ๊ะอะไรเนี้ยะะ ไม่น้าาาาาาาาาา :monkeysad: :monkeysad:
งานศพตามแบบศาสนาพุทธถูกจัดอย่างเรียบง่าย แขกในงานส่วนใหญ่แต่งกายในเครื่องแบบสีขาว อาจเป็นเพราะผู้ที่จากโลกนี้ไปกำลังอยู่ในวัยที่กำลังร่ำเรียนอยู่ก็เป็นได้
รถยุโรปคันใหญ่จอดเทียบลง แขกในงานต่างก็รู้ชัดว่าผู้ที่มามีชื่อเสียงในแวดวงไฮโซขนาดไหน แต่ทว่าหลานชายที่เดินตามลงมาจากรถนั้น . . เขาแทบจะยืนไม่อยู่
“คิน ฮึก หลานยาย” คุณหญิงจับตัวหลานชายเอาไว้แน่น ใบหน้าของเธอกลั้นสะอื้นเอาไว้ เธอสงสารหลานชายของเธอจับหัวใจ เธอโทษตัวเองว่าต้นเหตุเป็นเพราะตัวเธอที่ชุบเลี้ยงงูเห่าเอาไว้ใกล้ตัว
“หยะ ยาย บอกคินได้มั้ย คนที่อยู่ในนั้น ไม่ใช่ไอ้เหนือ ใช่มั้ย แค่เป็นคนที่อยู่ในรุ่นราวคราวเดียวกันเฉยๆ ใช่มั้ยครับยาย” คินตาในขณะนี้ดูเหม่อลอยและวิญญาณหลุดออกจากร่าง ไม่มีแล้วดวงหน้าที่สดใสรอยยิ้มเจือประดับ มีเพียงแต่เด็กหนุ่มดวงตาหมองคล้ำและปูดบวมเนื่องจากผ่ากการร้องไห้มาอย่างหนัก
“ยอมรับความจริงเถอะนะลูก เหนือจากไปแล้ว จากไปแล้วจริงๆ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย เมื่อคืน หมะ มัน มันยังส่งเมสเสจมาบอกผมให้ผมฝันดีอยู่เลย ยายโกหก” เด็กหนุ่มเถียงข้างๆคูๆ พยายามหนีจากความเป็นจริง ไม่มีเมสเสจใดๆจากเหนือนที หน้าจอโทรศัพท์ว่างเปล่า . .
“ไอ้คิน” เพื่อนรักทั้งสามคนในชุดนักศึกษาถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้าเดินเข้ามาหา ฟิล์มพยุงคินตาเอาไว้อย่างรู้หน้าที่ เขารู้ว่าเพื่อนรักของเขา ณ ตอนนี้จิตใจไม่สู้ปกติ ทั้งน่าสงสารและก็น่าเห็นใจในเวลาเดียวกัน
การสูญเสียคนที่รักสุดหัวใจ . . ไม่ใช่แค่อาทิตย์สองอาทิตย์จะทำใจได้
“คิน มึงไหวมั้ย ไม่ต้องเข้าไปก็ได้ อยู่ตรงนี้ เดี๋ยวพวกกูอยู่เป็นเพื่อน” มิกเอ่ยอย่างเป็นห่วงเป็นใย
แต่คนที่ชื่อคินตาเดินนำไปแล้ว . . เขาเดินสะโหลสะเหลเหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มุ่งตรงไปยังโลงสีน้ำเงินที่ตั้งอยู่กลางศาลา ทุกคนในงานจับตามองมาที่เขา ราวกับรู้ว่าเขากับคนที่เพิ่งจากไปนั้น . . มีความสำคัญต่อกันมากแค่ไหน
แค่เห็นรูปหน้าศพ คินตาก็ล้มลงไป . . ช็อคหนักแต่ไร้ซึ่งการรินไหลของน้ำตา
“มึงว่าน้องคินเค้าฝันอะไรอยู่วะ”
โถ้ๆๆ น้องคินที่แท้ก็แค่ฝัน เฮ้ย!!!! ตกใจหมด :laugh: :laugh:
-
อ่านจบแล้วววววววว
สนุกมากกกกกกกก
บอกได้คเตียวว่า o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านคืนเดียวจบเลย สนุกมากๆเลยค่าาาา ชอบมากๆเลย เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะค้า : )
-
อ่านไปแล้ก็คิดถึงม.อ่ะ. :z2: คณะใกล้กะตึกเพียรแหละ ตอนปี1ผ่านเกือบทุกวัน หนุ่มวิดวะหล่อเ_ี้ยมาก (บางคนอ่ะนะ). :laugh: :z3:
อยากบอกว่ารักเหนือกะคินตามากนะค้า น้องมหาลัยที่น่ารักทั้งสอง หุ หุ แอบนำ้ตาเล็ดบ้างไรบ้าง :o12: ก็คนมัอินนนนอ่ะ
ไม่รู้จะมีตอนพิเศษ หวาน ๆ บ้างป่าวแอบเชียร์อยู่่ (เจอกันที่สะพานขาวตอนกลางวันละกัน :z10: )
-
นั่งอ่าน2วันเต็มๆ ตาแฉะแล้วจ้า :laugh:
สนุกมากๆเลยค่ะ ตอนแรกแอบหมั่นไส้พระเอกๆนิดๆ ( :a14: ) แต่พออ่านไปเรื่อย โคตรรรร น่ารัก แถมยังหื่นและเลี่ยนไม่เบา :z9:
คินตาไหงเปลี่ยนจากเพลย์บอยรถสวยมาเป็นเคะน้อยได้อย่างน่ารักแบบนี้เล่าาา (ปลื้ม)
พีทเลวได้ใจมาก ยัยพร้อมแรดเวอออออร์ น่าตบทั้งคู่ (อุ้ย ><)
ฟิล์มมิกแฮปปี้ๆ
เม เธอคือนางฟ้าในดวงใจฉันน 55555555
จะตามไปอ่านปอนด์ธามแล้วน้าาา :bye2: o13
-
เหนือตอนแรก ๆ ใจร้ายนะนั่น แต่ที่จริงก็สนใจคินใช่ไหม ดีนะที่ยายคินเห็นแก่ความสุขของคิน เจมส์เป็นคนแปลก ๆ นะนั่น แต่คำพูดที่พูดกับพ่อแม่เหนือดีมากเลย ฟิล์มก็ดูแลมิกดี ๆ นะ
-
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ
ชอบมากกกกกกกกก มาไม่ทันโอนหนังสือรอบสองด้วย เสียใจ TT
สนุกมากๆค่ะ ชอบคินตามาก เท่ห์นะ แอบรักเขามาตั้งนาน เขาทำขนาดนั้นก็ใจอ่อนให้ตลอด
น่ารักอ่ะ เหนือไม่รักนี่โง่นะ โง่บรม 555+ (ขอด่าหน่อย)
โชคดีที่เหนือฉลาด ฮิๆ
ชอบตอนที่จะขอเป็นแฟนน่ารักมาก โดนวุ่นๆวายในห้องแล้วขอเลย 55+
ทำเอาคินตาชอคไปเลย แล้วก็ชอบเวลาเหนือหวง น่ารักอ่ะ มันแบบอ๊ายยยย
ชอบพ่อเจมส์ พ่อฮามากค่ะ ได้ใจมากๆ ชอบตอนที่ไปพูดกับพ่อแม่เหนือ ที่บอกว่าแค่อยากเห็นรูปมีความสุข
รักเมลิน เธอทำให้เรายิ้มออกมากๆ ทำให้นึกถึงเพื่อนเราที่เป็นแบบนี้เลยค่ะ
เรื่องนี้คินตาต้องขอบคุณเมลินจริงๆ ถ้าไม่ได้นาง เหนืออาจจะเสร็จนางพร้อมนะ 55+
ชอบคู่ฟิล์มมิกด้วย ชอบตอนเถียงกันที่มิกป่วย ที่บอกกุรักเมิง คือมันหนักแน่นมาก กรี๊ดดดดอ่ะ
โครตจะชอบ >< ส่วนน้องปอนด์ เดี่ยวคงเจอความรักครั้งใหม่เร็วๆนี้ 55+
สนุกมากๆค่ะ เลิฟๆๆ <3
-
คินตาน่ารักกกกกก
-
พบกัน . . ที่จตุรมิตร
“พี่หมอ หวัดดีครับ”
ผมที่กำลังอยู่ในเสื้อกราวน์ สวมหมวก ปิดแมส ใส่ถุงมือ เงยหน้าขึ้นมามองคนไข้ที่รู้จักและคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“อ้าว หวัดดี ไม่ได้เห็นหน้าตั้งหลายเดือน ไม่ได้มาตามนัดอีกแล้วใช่มั้ย” ผมพูดขณะนั่งจัดการกับฟันของคนไข้ที่นอนอยู่
“แหะๆ โทษทีครับ ช่วงนี้มีงานบอลน่ะ เลยยุ่งๆไปนิด”
“บอลอะไร จุฬา ธรรมศาสตร์”
“เย้ยยย พี่หมอ . . ไม่ช่ายยยย เห็นหัวผมมั้ย ยังเกรียนๆอยู่เลยเนี่ย มัธยมค๊าบบบ” ไอ้เด็กหน้าตี๋ทำเสียงหลง กลัวคนไข้สาวๆคนอื่นจะเข้าใจผิดว่ามันเรียนมหาลัยแล้ว โคตรฮา
“ฮ่าๆๆ งั้นงานไรล่ะ”
“จตุรมิตรไงพี่ ปีนี้โรงเรียนผมเป็นเจ้าภาพ เลยยุ่งหน่อย”
“แล้วตัวเองอยู่ตำแหน่งอะไรถึงยุ่งขนาดไม่มีเวลามาหาหมอตามนัด . . ถ้าไม่ยุ่งจริงๆ ไม่เปลี่ยนยางให้จริงๆนะ” ผมแกล้งเล่นไปงั้น
“ตำแหน่งนี้ยุ่งจริงครับ ผมเป็นลีด”
“จริงง่ะ โกหกปะเนี่ย”
“ไม่ได้โกหกครับ พี่หมอก็ไปดูผมวันเสาร์นี้ดิ กรุงเทพคริสเตียนนะ!”
มันเป็นลีดกับเค้าจริงๆเหรอวะ . . แต่มันก็หน้าตาดีใช้ได้เหมือนกัน “ถ้าว่างก็จะไป”
“โห่พี่ ไปเหอะ ไปเหอะนะ ผมชอบเอาไปคุยโวให้เพื่อนฟังว่าพี่หมอฟันของผมหล่อ เพื่อนมันอยากเห็น!!!”
“ใครเค้าเอาไปอวดเรื่องนั้นกันเล่า”
“ผมนี่แหละ ก็น่ารักสมควรอวดจริงๆนี่”
นี่มึงปีนเกลียวจะจีบกูเหรอ . . เด็กเวร ฮ่าๆๆๆ ถ้าไอ้เหนือมาได้ยินคงแอบหึงนิดๆแหงมๆ ผมฉีกปากยิ้มภายใต้แมสอนามัย ตอนนี้มันอยู่สิงคโปร์ครับไปคุยงาน ทิ้งให้ผมอยู่ไทย ทำงานงกๆอยู่คนเดียวเนี่ย (มันไปนู่นมันก็ทำงานป่ะวะ?)
“สรุปพี่จะไปป่ะ เอาแฟนพี่ไปด้วยก็ได้นะครับ!”
มันใช่งานที่ผู้ใหญ่เค้าต้องไปมั้ยวะเนี่ย . .
“ถ้าว่างก็จะไปบอกแล้วไง”
“เดี๋ยวผมหาบัตรมาให้สองใบเลย นะๆๆ ต้องไปนะ ไปให้กำลังใจผมหน่อย ซ้อมมาตั้งนาน”
ไอ้เด็กนี่ . . อ้อนเก่งชะมัด ท่าทางกวนๆของมัน แต่ใบหน้าใสซื่อ
“เออ ก็ได้!!!! แต่ไปแป๊บเดียวนะ และก็เอ่อ. . แฟนพี่น่ะ ไม่รู้จะว่างไปด้วยรึเปล่า”
“งานแบบนี้ผู้หญิงเค้าชอบไม่ใช่เหรอครับ”
กึก! ผมดึงยางของคนไข้ที่นอนอยู่แรงไปหน่อย ทำเอาเธอร้องโอ้ย ตายๆ ขอโทษนะ . .
“งั้นเค้ายิ่งไม่ว่างไปดูใหญ่เลย”
ไอ้เด็กคนนี้ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์ที่ผมได้ไปงานจตุรมิตรครั้งล่าสุด กี่ปีมาแล้ววะ ตอนนั้นผมอยู่ซักมอสี่ได้มั้ง . . ผมจำได้ว่าผมโดนบังคับไปอย่างงี้นี่แหละ เป็นอะไรที่น่าเบื่อสำหรับผมเหลือเกิน
แต่ผมกลับจำมันได้ดี . .
10/11/25XX
คินตา . . ในวัยสิบห้าเศษๆ
โอ้ยยยยย น่าเบื่อสัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไอ้เหี้ยธาม ไอ้ฟวย ไอ้จัญไรบันลือโลก ไอ้ . . ผมไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันแล้ว ที่นี่แม่งโคตรร้อน โคตรแดด โคตรเสียงดัง วุ่นวาย ทั้งเสียงเชียร์ฟุตบอล เสียงกรี๊ดกร๊าดของเหล่าบรรดาแม่ยกแม่ป้าทั้งหลาย ทำเอาผมอยากที่จะหนีออกไปจากที่นี่เร็วๆด้วยความเบื่อสัดๆ แต่ไอ้ธาม . . ไอ้ที่แม่งโคตรฮอตในหมู่เพศผู้ มันกำลังดูขบวนพาเหรดด้วยสีหน้าตื่นตาตื่นใจเป็นที่สุด ราวกับผมมาปล่อยชะนีคืนสู่ป่ายังไงยังงั้น(มึงเปรียบผิดแล้ว!)
“มึงไอ้เหี้ยนั่นแม่งอย่างหล่ออ่ะ . . ฮ่าๆๆ มึงว่ามันจะเป็นป่ะวะ”
“ไม่รู้ กูไม่ได้บ้าผู้ชายแบบมึง” ผมกอดอก ยกขาข้างหนึ่งมาพาดเข่าอีกข้างแล้วกระดิก ไม่น่าตบปากรับคำไอ้ธามมันเลยครับว่าจะพามันมางานนี้ คนก็ออกจะเยอะแยะ น่าเบื่อชิบหาย
“ไม่ต้องมาทำหน้างั้นเลย มึงสัญญากับกูไว้แล้ว”
“เออๆ ก็พามาแล้วเนี่ย อยากจะฟินอยากจะดูผู้ชายห่าเหวอะไรของมึงก็ดูไปเลย กูนั่งเป็นเพื่อน”
“หึหึหึ ดีมาก เดี๋ยวพี่ธามเลี้ยงขนมก่อนกลับน้าน้องคิน เห้ยๆ ไอ้เหี้ยนั่น แม่งเซ็งว่ะ . . แฟนเก่ากูนี่นา”
เยอะจังเลยนะธาม . . ผมกลอกตาฟังไอ้ธามพูดถึงผู้ชายหน้าตาดีที่เดินพาเหรดกัน สี่สถาบัน ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับโรงเรียนของพวกผมเลย ผมรู้ครับว่าไอ้ธามมันเป็นอะไร แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะกระตือรือร้นในเรื่องนี้ขนาดนี้ พอผมถามมัน มันก็บอกว่าโรงเรียนเรามีแต่พวกหน้าเดิมๆ น่าเบื่อ ส่วนผมน่ะเหรอ . . ไม่นึกสนใจอยู่แล้ว ก็มันไม่ใช่งานจตุรมิตรของหญิงล้วนนี่นา (มันมีมั้ยวะ?) แล้วผมจะสนใจทำไมกันเล่า ?!!!!
ในขณะที่ไอ้ธามมันกำลังสนใจขบวนพาเหรดอยู่ ผมก็มองซ้ายมองขวา หาอะไรที่น่ารักๆสวยๆมามองเพื่อให้เกิดความจรรโลงใจแทน เอิ่ม . . ทำไมมันหายากงี้วะ ถ้าไม่ใช่พวกศิษย์เก่าของสี่สถาบัน ก็เป็นน้องมอต้นผมสั้นเท่าติ่ง ไม่ก็ป้าๆมาเชียร์ลูกหลานแข่งฟุตบอล . . ธามเอ๊ย มึงเลือกที่นั่งได้ถูกใจกูมาก สัด!!!!
โอเค ผมต้องทนไปอีกนานเท่าไหร่กันล่ะนี่ ให้ตายสิ คอก็เริ่มแห้ง ว่าจะขอตัวไปซื้อข้างนอก
“ธาม เดี๋ยวกูไปหาซื้อน้ำนะ เดี๋ยวมา เอาน้ำไรป่ะ”
“ขอชาเขียวนะเว้ย สองขวดเลย ท่าทางกูจะอยู่นาน”
ไอ้ .. ไม่รู้ช่างแม่งละ ขี้เกียจด่า ผมเดินลัดเลาะผ่านคนหลายแสนเพื่อที่จะลงไปข้างล่างเพื่อหาน้ำกิน ให้ตายสิ คนแม่งเบียดกันชิบหายเพื่อดูขบวนพาเหรด แต่ขอร้องล่ะ หลีกทางให้คนที่ไม่ดูบ้างได้ป่ะ มันน่าเบื่ออออออออออออ
“ร้อนว่ะอ้น กลับเหอะ”
“ไอ้เหนือ . . ใจเย็นดิ อุตส่าห์ได้มากรุงเทพทั้งทีนะเว้ย”
“มึงไม่ได้จะมาดูฟุตบอลซะหน่อย”
“แต่สาวๆที่มาดูฟุตบอลนี่ เด็ดน้อยที่ไหนล่ะ”
“อีกนานป่ะวะ เดี๋ยวอาจารย์เค้าโทรตามนะ”
“เออๆ แป๊บนึง”
คือผมติดอยู่ในวังวนของคนหลายคนเลยได้ยินเสียงบทสนทนาของสองคนนี้ชัดเจน คนหนึ่งตัดสกินเฮดท่าทางกวนๆ ส่วนอีกคนแม่งโคตรขาวเลยแต่ผมเห็นหน้ามันไม่ชัด เพราะมันตัวสูงและก็หันหน้าไปอีกฝั่ง เชี่ยคนนี้นี่มันเป็นใครวะ ท่าทางหล่อเกินหน้าเกินตากู
“แก . . ผู้ชายคนนั้นน่ะ หล่อเนอะ”
“จริงด้วยแก! หล่อมาก เท่สุดๆ”
เอิ่มมมมม . . คงจะเกินหน้าเกินตาผมจริงๆ ปกติดาวโรงเรียนแย่งกันจีบผมจะตายห่า แต่วันนี้ผมกลับถูกมองข้าม เพราะไอ้หล่อที่อิมพอร์ตมาจากต่างจังหวัด แต่จะยังไงก็ช่างเถอะ หลีกทางให้ผม แล้วก็ช่วยไปกรี๊ด ไปขอเบอร์กันที่อื่นด้วย(ถ้าจะขอนะ)
กว่าจะออกมาได้ . . เรียกได้ว่าแทบอาเจียน มองหาร้านน้ำ แม่งก็มีรุมทึ้งกันซื้อชิบหาย เอาไงดีล่ะนี่
“คุณคินตา!!!!”
โอ้ยตาย ตาเถรยายปริก!!!! นอกจากจะอาเจียนแล้วยังจะต้องตกใจหน้าของโทมัสอีกนะเนี่ย
“ครับ เอ่อ ว่าไงครับ”
“คุณหนูล่ะครับ คุณหนูล่ะ?!!!” ท่าทางโทมัสร้อนใจมาก เหงื่อเม็ดเป้งผุดขึ้นมาตามใบหน้า
“มันฟินอยู่ข้างบนนั้นน่ะฮะ”
“วันนี้คุณหนูมีนัดทานข้าวกับคุณผู้ชายนะครับเนี่ย”
“เอ่อ เหรอครับ” กว่ามันจะได้กินข้าวกับป๊ามันต้องมีนัดครับ ป๊าไอ้ธามงานเยอะมาก ถ้าจะให้เปรียบเทียบล่ะก็ ก็เหมือนยายผมนั่นแหละ “เดี๋ยวผมโทรบอกให้นะครับ”
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ คุณคินตา เดี๋ยวผมเข้าไปตามเอง”
“เอ่อ ดีครับ งั้นผมกลับได้แล้วใช่มั้ยครับ” เยสสสสสสส สวรรค์!!!!!!
“ได้เลยครับ ขอบคุณมากนะครับที่ดูแลคุณหนูของผมให้เป็นอย่างดี”
“ฮ่าๆๆ มันเป็นเพื่อนผมครับ ไม่เป็นไร”
ผมโบกมือให้โทมัสที่กำลังจะขึ้นไปตามไอ้ธามบนอัฒจรรย์เชียร์ หึหึ กูขอโทษนะเว้ยธาม เดี๋ยวกูส่งเบอร์เพื่อนห้องคิงที่มึงอยากได้ไปให้มึงทีหลังละกันนะเว้ย ผมกับมันเรียนคนละสายครับ ผมสายวิทย์มันสายศิลป์ แต่สนิทกันราวกับอยู่ห้องเดียวกันตลอดเวลา ก็งี้แหละครับ คบกับมันตั้งแต่เป็นทารก
ผมออกมาจากสถานที่ที่โคตรจะวุ่นวายแห่งนั้น แต่ก็ได้แต่มายืนแกร่วข้างหน้า ในมือกดโทรศัพท์หาคนขับรถยิกๆ รถคงติดยาว ผมคงต้องรออยู่ที่นี่อีกนาน โอ้ยยยยยยยยย . . .
“สัดเหนือ!!! กำลังมีความสุขเลย อย่าขวางกูสิ!!!”
“อาจารย์โทรตามหลายรอบแล้ว”
“ไม่เป็นไรน่า กูหาทางพามึงกลับโรงแรมได้!!!!”
อนิจจัง . . คู่หูจากต่างจังหวัดนี่หว่า ผมจำเสียงไอ้อ้นได้กับทรงผมสกินเฮดของมัน ส่วนอีกคนที่กำลังลากไอ้อ้นมานั้นคือไอ้หล่อที่สาวๆสองคนนั้นกรี๊ดกร๊าดใช่ป่ะ
ผมจ้อง ส่วนไอ้หล่อนั้นก็มองมาแล้วก็จ้องมาทางผมเหมือนกัน . . เออแฮะ หล่อจริงไรจริงว่ะ คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ตาเหยี่ยว ปากบาง
“มึงจ้องไร” ไอ้อ้นถามเพื่อนมัน
“ไอ้นั่นมันจ้องกูก่อน”
อ้าว . . ใช่ที่ไหนกันล่ะ ไอ้อ้นทำหน้าเหลอหราหันมาทางผม ผมขี้เกียจมองไปทางพวกมันละ . . จึงหันไปชมนกชมไม้แทน
“เอาแล้วไง ระวังนะมึง กรุงเทพเกย์เยอะนี่หว่า ยิ่งมึงหน้างี้ กูว่านะ . .”
ไอ้เหี้ยอ้น ผมหันขวับส่งสายตาเชือดเฉือนไปทางไอ้อ้นทันทีอย่างโกรธเคือง ไอ้อ้นสะดุ้ง ส่วนไอ้หล่อหน้านิ่ง มองมาทางผมอย่างเรียบเฉย
“เค้ามองมาก็หาว่าเค้าเป็นเกย์แล้วเหรอวะ”
ไอ้หล่อ . . มึงจะหล่อจริงๆก็คราวนี้แหละ ผมมองไปทางมันอย่างอึ้งๆปนทึ่ง มันหันหน้าไปทางอื่นแล้ว ส่วนไอ้อ้นยิ้มแหะๆให้ผม นี่ถ้าไอ้หล่อคนนั้นมันไม่พูดประโยคนั้นล่ะก็ ผมย่างสามขุมไปต่อยหน้าพวกแม่งทั้งสองคนละ หาว่ากูเป็นเกย์อยู่ได้ มึงจะดูหน้าแฟนกูมั้ยสัด!!!!!
ทำไมคนขับรถยังไม่มาอีกนะ ผมก็ไม่อยากโบกแท็กซี่ด้วยสิ ก็บอกลุงเค้าไปแล้วนี่ว่าให้มารับที่นี่ . .
“แล้วเราจะกลับโรงแรมยังไงวะ”
“อ้าวเชี่ยอ้น ไหนมึงบอกมึงพากูกลับได้ไง”
“ใจเย็นๆ กูรู้ว่านี่เป็นการมากรุงเทพเป็นครั้งแรกของมึง”
อ๋อ มิน่าละ ไอ้หล่อดูตื่นๆยังไงชอบกล มันปิดไม่มิดหรอก เรื่องพรรค์นี้อ่ะนะ
“คงต้องโบกแท็กซี่”
“อืม ก็ไปโบกดิ อาจารย์เป็นห่วงจะแย่แล้วตอนนี้”
ผมมองดูคู่หูต่างจังหวัดเดินไปโบกแท็กซี่ตรงริมถนน . . และพวกมันสองคนก็ขึ้นแท็กซี่จากผมไป ก่อนที่คนขับรถของผมจะมาถึง ในช่วงเวลาต่างกันเพียงเสี้ยววินาที
คนบางคนเข้ามาในชีวิตเรา . . เพื่อที่จะเดินผ่านเราไปเฉยๆ . .
แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าในอีกไม่กี่วันต่อมาผมจะเจอหน้ามันอีกในงานตอบปัญหาสารานุกรมของงานจุฬาวิชาการ . . ผมเป็นตัวแทนโรงเรียนคู่กับเพื่อนอีกคน เจอไอ้คู่หูนั่นเหมือนกัน ดูเหมือนจะเป็นตัวแทนมาจากมงฟอร์ต มิน่าล่ะ ขาวกันจัง
ผมชนะพวกมันอย่างขาดลอย แต่แน่นอนแพ้โรงเรียนเตรียมฯอย่างขาดลอยมากเหมือนกัน
“เห้ยๆ มึงจำไอ้นี่ได้ป่ะวะ ตอนที่เราไปเที่ยวจตุรมิตรมานั่นไง”
ไอ้อ้นชี้ชวนผมให้ไอ้หล่อดู ผมตอนนั้นเองก็ตกใจมากเหมือนกันนะที่เห็นพวกมันมาแข่งด้วย ไอ้หล่อมันมองมันก็พยักหน้านิดนึง
“เออ จำได้”
“หึหึ โลกกลมชิบหาย”
ผมที่รอจาวอยู่ไม่ได้สนใจอะไรพวกมันมากมาย จาว ดาวสาธิตมหาลัยเจ้าของงานในตอนนั้นเป็นแฟนผมอยู่ เป็นตัวแทนตอบปัญหาเหมือนกัน แต่ไม่ยักรีบมาหาผม ผมนั่งรอเธออยู่ตรงบันได เพื่อนที่มาตอบปัญหาด้วยกันกลับไปแล้ว จึงเหลือแต่ผมนั่งแกร่วเล่นมือถืออยู่คนเดียว บอกตามตรงผมก็เป็นเป้าสายตาของเด็กผู้หญิงหลายคู่เหมือนกัน แต่รู้มั้ย . . ผมแพ้ใคร ก็ไอ้หล่อที่ยืนอยู่กับไอ้อ้นบนตีนบันไดนั่นไง
พวกมันนั่งกันอยู่ตรงนั้น ไอ้อ้นมองสาวอย่างปิดไม่มิด ส่วนไอ้หล่อนั่งนิ่งๆฟังไอ้อ้นพูดอย่างเดียว แต่ไม่ได้มองใครเลย
แต่ถึงไงมันก็ฮอตว่ะ . .
ผมรอจาวไปเรื่อยๆ ขณะที่พวกมันทั้งคู่ก็เหมือนจะรอใครไปเรื่อยๆเช่นกัน ทำให้คลองสายตาของผมนั้นมีพวกมันสองคนอยู่ในนั้นตลอดเวลา ผมไม่รู้ชื่อไอ้ฮอตนั่น เพราะมีแต่มันที่เรียกไอ้อ้นซ้ำไปซ้ำมา ส่วนไอ้อ้นก็เอาแต่พูดเรื่องของตัวเอง จนบางครั้ง ไอ้ฮอตนั่นก็หลุดหัวเราะออกมา
คือ . . คือกูไม่เคยเห็นเด็กมอปลายคนไหนหัวเราะได้ดูดีถึงขนาดนั้น ไม่เคยเลยจริงๆ
เพราะฉะนั้นในบางครั้งผมจึงจ้องมองมันไม่ละสายตา ดูเหมือนไอ้ฮอตนั่นมันก็รู้ว่าผมจ้องเห็นมองมาเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร วินาทีผมนึกอยู่อย่างเดียว . . จากที่อยากให้จาวรีบๆมา ผมอยากให้เธอมาช้าๆยังไงก็ไม่รู้
แต่ยังไงซะ ผมก็ไม่ใช่เกย์ชัวร์ๆ!!!! ถึงมันจะหล่อมากยังไง ผมก็ไม่มีทางคบกับมันได้ลงหรอก ผมชอบผู้หญิง!!!
“นายๆ”
ใครเรียกกูวะ . . ผมหันไปหาต้นเสียงเห็นเด็กโรงเรียนไหนก็ไม่รู้ที่เพิ่งได้รางวัลเป็นลำดับต้นๆเมื่อตะกี้ยืนกันอยู่สองคน ผู้ชายทั้งคู่ . . และแม่งสีกางเกงก็สีเดียวกันเหมือนของผมเด๊ะ
ผมทำหน้างง กูไปรู้จักมักจี่กับพวกมึงตอนไหน ?
“จำเราได้มั้ย ที่งานจตุรมิตร”
จตุรมิตรน่ะจำได้ แต่มันตอนไหนของมึงวะ!!!!!!! ผมจำได้แต่ไอ้ธาม คู่หูต่างจังหวัด เด็กผู้หญิงสองคนที่กรี๊ดกร๊าด และก็โทมัสเท่านั้นแหละ
“สงสัยจำไม่ได้ เรานั่งข้างหลังนายกับเพื่อนนายที่หน้าตาน่ารักๆหน่อยน่ะ”
อ๋อออ เหรอวะ มึงบอกว่าไอ้ธามน่ารักเหรอ เดี๋ยวกูไปบอกมันให้ มันคงชอบ . .
“เอ่อ แล้วไง”
รู้ว่าดูกวนเกิบ แต่คิดอย่างงั้นจริงๆ
“เราชอบเพื่อนนายมาก เราขอเบอร์เค้าไม่ทันน่ะ นายช่วยให้เบอร์เค้ากับเราได้ป่ะ”
ไอ้ธาม . . มึงฮอตแบบมีควันหลงจริงๆเว้ยเห้ย . . ผ่านมาตั้งหลายวัน ยังมีหนุ่มจำมึงได้อย่างติดตาตรึงใจ แถมยังจำเพื่อนมึงได้อีก
ผมไม่รู้จะตัดสินใจยังไง ถ้าไอ้ธามอยู่ด้วย มันคงพิจารณาหนังหน้าของคนขอเบอร์แล้วตัดสินใจเอาเอง(เพื่อนผมมันเลือกได้จริงๆนะ) ไอ้คนขอกับเพื่อนมันก็หน้าตาดี . . แต่ผมก็ไม่กล้าตัดสินใจแทนมันอยู่ดีอ่ะ
ไอ้สองคนนี้แม่งก็กล้ามาก บ้าดีเดือดกันเหลือเกิน . .
เห็นมันกับเพื่อนซุบซิบกันเพื่อคุยอะไรบางอย่างก่อนพูด “จะเอาเบอร์นายด้วยก็ได้นะ ยิ่งดีใหญ่เลย”
เท่านั้นแหละ ผมถึงตัดสินใจได้ . . ผมเดินหนีพวกแม่งทั้งสองคนไปเลย เพราะดูเหมือนผมกำลังถูกสบประมาทอย่างหนัก กูไม่ได้เป็นอย่างพวกมึงเว้ย อย่าเอากูไปเหมารวมได้ป่ะวะ!!!!!
“เฮ้ย เดี๋ยวสิ นี่เราสองคนอยากได้จริงๆนะ ทั้งของนายและก็ของเพื่อนนายด้วย”
“กูไม่ให้!!! พวกมึงนี่ อย่าเดินตามมานะโว้ย!!!”
“อะไรเล่า ก็แค่เบอร์เอง ลองคุยกันก่อนไม่ได้เหรอ”
แม่งตื๊อจังวะ นี่ขนาดผมเดินออกมาไกลแล้วนะเนี่ย ยังจะวิ่งตามมาขออีก ให้ตายสิ . .
“ไม่ได้ กูไม่ใช่แบบนั้น!!!!”
“น่านะ นายกับเพื่อนหน้าตาน่ารัก ท่าทางก็น่ารัก”
เหี้ยอะไรล่ะเนี่ย!!!!!!!! น่ารักพ่องดิ . . เดี๋ยวแม่งฟาดงวงฟาดงาให้เลือดตกยางออกเลยไอ้สัด!!!!!!!!!
“เค้าไม่ให้ก็อย่าไปตื๊อเค้าดิ”
เฮ้ย - - ไอ้หล่อ ไอ้ฮอต ไอ้คนนั้นนั่นแหละ โผล่มาจากไหนวะ . . ท่าทางมันไม่ใช่คนขี้เสือกอะไร แต่สงสัยมันไม่ชอบพฤติกรรมของไอ้สองคนนี้เหมือนผมกระมัง
บางทีผมก็ไม่ได้ต้องการให้มันมาช่วย แต่มันมาช่วย เรื่องอาจจะง่ายขึ้นก็ได้
หรือยากขึ้นกว่าเดิมวะ . .
“มึงเสือกไร” นั่นไง . .
“แค่รำคาญ เค้าไม่ให้พวกมึงก็ตื๊ออยู่ได้”
“มึงอยากโดนดีใช่มั้ยวะ!!!!!”
ไอ้สองคนนี้มันก็เลือดร้อนกันชิบหาย ทำท่าจะพุ่งเข้ามาใส่ไอ้หล่อแล้ว ถ้าผมไม่ขวางทางพวกมันเอาไว้ซะก่อน
“ศูนย์แปดหก!!!!”
ผมพูด จะได้ตัดปัญหาไปซะ เรื่องจะได้จบๆ
ไอ้สองคนนั้นทำหน้าไม่เข้าใจ
“เจ็ดแปดเก้าสี่สามสองหนึ่ง!!!”
“เห้ย มึง เม็มดิ เร็วๆเข้า อะไรนะเมื่อกี้ ศูนย์แปดหกอะไรนะ”
“บอกครั้งเดียว”
ผมลากไอ้หล่อออกมาจากพวกนั้นทันที . . เดินไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะจำได้
“ปล่อยได้แล้ว” ไอ้หล่อบอกอย่างนั้น
“เป็นตัวแทนโรงเรียน มีเรื่องกันในงานตอบปัญหานี่มันสมควรแล้วเหรอ”
“ก็ไม่ได้จะมีเรื่อง แค่รำคาญ”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ”
“มึงคงอยากให้เบอร์ไอ้พวกนั้นอยู่แล้วใช่มั้ย แค่มึงเล่นตัว”
“ไอ้ . . มึงจะบ้าเหรอ กูเป็นผู้ชายโว้ย!!!!”
“แล้วที่มึงให้เบอร์มันไปตะกี้?”
“กูพูดมั่ว”
เบอร์กูสวยกว่านั้นอีกเว้ยไอ้หล่อ มันมองหน้าผมนิ่งๆ ไม่พูดอะไรต่อ
“ไอ้เหนือ!!!! กลับบ้านเรากัน!!!!” อ้นร้องตะโกน เรียกไอ้หล่อมาแต่ไกล . .
อะไรนะ . . ชื่ออะไรนะ ? ผมได้ยินไม่ชัด
“เออๆ” ไอ้หล่อรับคำ “กูไปแล้ว วันหลังก็หัดๆปฏิเสธบ้าง”
มันพูดแค่นั้นแล้วทำท่าจะเดินจากไป
“เดี๋ยวสิ”
ไอ้หล่อหันหลังกลับมาตามเสียงเรียก . .
“มีอะไร”
“เปล่าหรอกก็แค่ . .”
“ว่ามาสิ อาจารย์รออยู่”
“เอ่อ . .”
“ไม่มีอะไรใช่มั้ย งั้นกูไปละนะ”
ผมจะเรียกมันอีกหนหนึ่ง แต่ไอ้หล่อแม่งก็หายไปจากคลองสายตาของผมรวดเร็ว . . อะไรกัน ผมทำบางสิ่งบางอย่างหลุดมือ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมจะได้เจอมันอีกมั้ย อย่างน้อยก็น่าจะรู้ชื่อสักหน่อยก็ยังดีนี่นา
แต่ที่แย่ไปกว่านั้น . . เมื่อกี้ผมไม่ได้คิดจะถามชื่อมันเลย
ผมคิดจะถามเบอร์ . .
อยากไปตายให้หนอนแดก คิดได้ยังไง้ คิดได้ง้ายยยยยยยยยไอ้คิน เสียหมดเลย . . ความเป็นแมนของมึง เสียหมด เพราะความคิดชั่ววูบ กับไอ้หล่อเกินเด็กมอปลายคนนึง
คนบางคนเข้ามาในชีวิตเรา . . เพื่อที่จะจากเราไป . .
ผ่านมากี่ปีแล้วไม่รู้ ผมก็ยังจำไอ้หล่อในงานจตุรมิตรครั้งนั้นได้ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันมีเมียมีลูกไปกี่คนแล้ว แต่ผมเพิ่งอายุยี่สิบหกเองนะ ผมยังไม่แก่ T_T แต่ที่ผมกำลังพูดอยู่ เหมือนผมแก่แล้วไปซะฉิบ . .
เหนือมันไม่ว่างมางานเป็นเพื่อนจริงๆว่ะครับ ผมจึงได้แต่ซื้อของขวัญมาให้คนไข้ของผม เพื่อเป็นกำลังใจให้มัน กะจะรีบให้รีบกลับ เพราะเบื่อบรรยากาศที่นี่เต็มทน แม่งโคตรไม่ใช่สไตล์ผม . .เห็นแล้วก็นึกถึงไอ้ซุปตาร์ธามอยู่เหมือนกัน ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง คิดถึงมันชะมัด แต่เอาไว้ก่อนเถอะ หาตัวคนไข้ขี้บังคับ ส่งของให้ แล้วก็รีบกลับไปทำงานซะ
“พี่หมอ!!!” ไอ้เด็กนั่นในชุดลีด . . มันมาหาผมเพราะผมโทรตาม ฮ่าๆๆ คนมองมันกันใหญ่เลยครับ เพราะลีดในงานนี้มันจะมีสักกี่คนกัน
“จะกลับแล้วเนี่ย ร้อน!”
“ง่ะ กลับเร็วจัง ผมยังไม่ได้เต้นเลย”
“สัญญาว่าจะดูคลิป”
“เอางั้นก็ได้”
“เอาไปๆ” ผมส่งของขวัญให้มัน มันทำหน้าดีใจใหญ่เลย “ถ้าส่งช่อดอกไม้มาคงดูตลก”
“จริงครับ มันจะดูเหมือนพี่กำลังจีบผม”
“ใช่”
“ที่ถูกคือ . . ผมกำลังจะจีบพี่ต่างหาก”
“เห้ย!!!!”
“ผมล้อเล่นน่ะ อิอิ” ไอ้เด็กจอมกวน หยิบมือถือออกมา ไอโฟนเจ็ด . . “ถ่ายรูปคู่กันก่อนสักรูปนะครับ”
โอเค . . มิชชั่นคอมพลีท กลับโว้ยกลับ ร้อน!!!!! ผมฝ่าฝูงชนออกไปเหมือนวันนั้นเด๊ะๆเลย นี่ถ้าโทมัสโผล่มาล่ะก็ ผมว่าผมมีอึ้ง . .
“แกๆ พี่คนนั้นหล่อมากเลย เค้าเพิ่งมาถามทางชั้นเอง ท่าทางเค้าหลงทางนะ”
“จริงอ่ะ”
“โอ้ยยย หลงรักหนุ่มวัยทำงานก็วันนี้แหละ คนอาไร้ หล่อระเบิดระเบ้อ หล่อมิบันยะบันยัง”
เด็กผู้หญิงสองคนที่เพิ่งผ่านหน้าผมไปกำลังกรี๊ดกร๊าดกัน เหมือนพวกที่กรี๊ดไอ้หล่อในวันนั้นเปี๊ยบ . . อะไรกันเนี่ย ฮ่าๆๆๆ มางานครั้งนี้ระลึกความหลังได้เยอะจริงๆว่ะ ผมยิ้มกริ่มกับตัวเอง จากนั้นไม่นานก็รู้สึกเหมือนโดนเคาะหัว
โป๊ก!
“มางานอะไรแบบนี้เนี่ย มีกิ๊กเป็นเด็กมัธยมเหรอ”
ไอ้เหนือ . . เหนือนที ขี้หักใน คนนั้นนั่นแหละ ไหนว่ามึงอยู่สิงคโปร์ไง!!!!!
“มาได้ไงเนี่ย”
“คุณเปิ้ลส่งมา” เลขาของยายไงครับ “บอกว่าคินอยู่ที่นี่ ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมางานแบบนี้ มีคนไข้รออยู่ตั้งเยอะตั้งแยะนะ”
โป๊ก โป๊ก โป๊ก คราวนี้แม่งกระหน่ำมาใส่แบบทริปเปิลช็อต เจ็บนะโว้ย!
“เจ็บ พอแล้ว!”
“โอเค” เหนือพูดง่ายเสมอ “กลับกันได้แล้วใช่ป่ะ ร้อนจะตายอยู่แล้ว”
“ก็กำลังจะกลับเนี่ย ว่าแต่กลับไทยทำไมไม่บอกวะ จะได้ไปรับ”
“ถึงตีสี่ . . จะมารับป่ะละ”
“จะให้คนขับรถไปรับ”
“ยังจะมาทำเก่ง นอนตื่นสายจะตาย”
ผมโดนไอ้เหนือจับไหล่เอาไว้ขณะพากันเดินออกไปรอรถข้างนอก บรรยากาศเหมือนตอนนั้นเด๊ะๆ ยิ่งเห็นเด็กสองคนท่าทางกำลังหลงทาง และกำลังจะโบกแท็กซี่ด้วยแล้ว ผมยิ่งขำเข้าไปใหญ่
“นี่มึงมีกิ๊กเป็นเด็กมอปลายจริงๆใช่มั้ย!!!”
“ฮ่าๆๆ ไม่ใช่!!! คิดได้เนอะ”
“ก็มันน่าสงสัยอ่ะ มางานแบบนี้ด้วย อะไรก็ไม่รู้”
“คนไข้คนนึงเค้าขอมา เค้าอยากให้มาดูเค้าเต้นน่ะ”
“แล้วคินก็ทำตามเนี่ยนะ”
“ก็มันอ้อน มันบังคับอ่ะ”
“ทำไมไม่รู้จักปฏิเสธบ้างวะ!” ฉึก . . ประโยคนี้ . .มาอีกแล้ว
“เอาน่า! ช่วยมาดูน้องมันหนหนึ่งเอง!”
ไอ้เหนือ . . มึงคล้ายหนุ่มจตุรมิตรที่มาจากมงฟอร์ตคนนั้นมากนะ แต่มัน . . ก็มาจากมงฟอร์ตไม่ใช่เหรอ = = ไม่น่านะ มันจะบังเอิญเกินไปมั้ง . .
“เคยมางานแบบนี้มั่งมั้ย” ผมชวนเหนือคุย เพราะตอนนี้รถติด คนขับรถก็มาช้าอีกตามเคย . .
“ไม่แน่ใจ คุ้นๆเหมือนกัน”
“อืม เหรอ”
“นี่คินเป็นอะไร ทำไม งานนี้มันสำคัญกับคินมากนักเหรอ”
พ่อเจ้าประคุณกำลังจะงอน “ฮ่าๆๆ ก็เปล่า จำได้ว่าเคยเจอคนหนึ่งคล้ายๆเหนือในงานนี้น่ะ”
“มันคนนั้นต้องหล่อมากๆแน่ๆ”
“เอ่อ - -“ ไปไม่เป็นเลยกู “ก็หล่ออ่ะ”
“แต่ยังไงก็ไม่สู้เหนือหรอกน่า ลืมมันซะเถอะ!”
“อ่า ครับๆ”
“ลืมมันได้แล้ว โอเคมั้ย”
“ครับ”
“ลืมมันรึยัง!!!”
“ครับ!!!!!! ไอ้นี่หนิ บอกแล้วไงว่าจะลืมมัน ย้ำหลายรอบทำไม!!!!”
“ใช่ . . เหนือก็ต้องลืมไอ้ตากลมๆคนนั้นเหมือนกัน”
“อะไร คนไหน” ผมเป็นฝ่ายเซ้าซี้บ้าง “คนไหนของเหนือ นี่มีกิ๊กเหรอ!”
“ก็เปล่า . .”
“เหนืออย่าโกหก”
“เปล่าไงครับ”
“ลืมมันได้แล้ว!!!”
“ก็ลืมแล้วเนี่ย!!!!!”
คนบางคนเข้ามาในชีวิตเรา . . เพื่อที่จะอยู่เคียงข้างเรา . . ไปตลอดกาล . .
เหนือคินจะมีสเปเชี่ยลอีกหลายตอนเลยค่ะ
รออ่านนะคะ
ตอนพิเศษเหล่านี้ไม่มีในหนังสือน้า^_________^
แล้วพบกันค่ะ
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย งานจตุรมิตรคือความใฝ่ฝันของสาววายยยยยยยยยยย
สวรรค์ของงงงงพวกเราค่า ฮ่าๆๆๆๆ
-
อ๊่ายยยยยยยยยย เทรนด์มากเหนือคิน พาไปเที่ยวจตุรมิตรด้วยยยยย ประธานเชียร์อัสสัมปีนี้น่ารักมาก (นอกเรื่องไปไกล)
คือไปไม่เห็นจะเจอคนหล่อๆบนสแตนด์ฝั่งคนดู ได้แต่เหล่ประธานเชียร์ 555555 และที่สำคัญ พวกขบวนพาเหรด
คนเดินหน้าตาัยัมมี่ๆมากอ่ะ 555555555 (ชวนคุยอะไรก็ไม่รู้)
-
เข้ามากรี๊ดดดดดดดดด โดยเฉพาะเลย
ว้ายๆๆๆๆ เขามีความหลังแบบนี้กันด้วยอ่ะ
โรแมนติก แอร๊ยยยยยยยย :-[ :-[ :-[
-
อร๊ากกกก จตุรมิตร :-[
สรุป สองคนนี้ ก็ยังจำกันไม่ได้ ฮาดีๆ
รอตอนพิเศษ เรื่อยๆนะ
-
น่ารักมากเลยค่ะะะะ คิดถึงน้องเหนือกะน้องคินตามากกกก=))
จะติดตามผลงานของคุณคนเขียนตลอดไปนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
ยังฮ่า เหนือเอ๋ย คินเอ๋ย เคยเจอกันตั้ง พอจะจำได้ดันบอกให้ลืม ฮ่าๆ
อยากไปอ่ะงานจุรมิตร :haun4:
-
กรื้ดดดด มีการให้ลืม55
น่ารักอ่ะ >////////<
อยากไปงานจุตรมิตร อ๊ากก แดดิ้นๆ
-
น่ารักที่สู๊ดดดดด :-[
-
คู่กันแล้ว ย่อมไม่แคล้วกัน :)
-
พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ ให้ฉันได้ใกล้กับเธออออออออ~~~ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
เหนือ คิน ธาม นี่ของเค้าดีจริงๆฮอตตั้งแต่ยังเอ๊าะๆเบรยยยยยยย~~~ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
o13
-
เรากำลังจะลงแดงตายค่ะ อ๊ายยยยยยยยยยยยย
เราคิดไปเองหรือเปล่าว่าทั้งคู่ดูละมุนขึ้นเยอะ555555555
ฮาตรงเถียงกันตอนท้าย เถียงกันได้น่ารักมากกกกกกกกกกก :o8:
-
คู่นี้น่ารักเว่ออออร์ ♥
คินกับเหนือแอบไปปิ๊งๆกันตั้งเเต่สมัยละอ่อน
แต่ดันจำกันไม่ได้ :o11:
คนเขียนน่ารักอ่ะ ยังมีตอนพิเศษอีกเยอะ ดีใจจ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
มาต่อแบบย้อนอดีตวัยเกรียน น่ารักทั้งคู่เลย
แต่งตอนพิเศษเรื่อยๆนะคะ เอาให้ได้หนังสืออีกเล่มนึงเลย :กอด1:
-
ชอบตอนแบบนี้สวดดดๆ เข้ากับสถานการมากๆ 55555555555
-
แจ็คพอตเปิดมาเจอพอดี
ฟินนนได้อีก :-[ :-[
-
ขอจิ้มก่อนเน้อออออออ แล้วจะมาเม้นพุ่งนี้น๊าาาาาาาาา > <
-
โอ๊ยยย จตุรมิตรที่รัก :impress3:
-
เคยเจอกัน...แต่จำกันไม่ได้....5555...
ยังมีหึงด้วย....จะรู้ไหมเนี่ย...............
น่ารักดี... :L1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด น่ารักเวอร์อ่ะ
น่าจะจำกันได้อ่ะ :impress2: :impress2:
-
ถ้ารู้ความจริง จะสั่งให้ลืมกันไหมเนี้ย
-
รออ่านแน่นอนค่ะ กรี๊ดกร๊าด ใจเต้น ได้โปรดมาต่อบ่อยๆและไวๆ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่รักมากๆๆๆ
-
:L1: :L1:
-
นึกได้มาเม้นท์อีกรอบ o18
คือ 2 คนเค้า ภาคิน กะเหนือ เค้าจำกันไม่ได้ใช่มั้ยตอนสมัยละอ่อนเนี่ย :impress2:
คู่กันแล้ว ไม่แคล้วกันจริงๆ นะ :o8:
-
โอ้ยยย น่ารักเกินไปแล้วนะ อ่านรวดเดียว ยันเช้า คือมัน โมเอ้มากเลย คินตา โอ้ยชอบบบบบบบบบบบบ
-
น่ารัก เหมือนเดิมเลย :กอด1:
-
จนถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้กันเลย :laugh:
-
จำกันไม่ได้ซะอย่างนั้นนนนนนนนน
ว่าแต่... เราก็อยากไปนะ งานจตุรมิตเนี่ยยยยยยยย
-
โอ๊ยย น่ารักอ่ะ
จำกันไม่ได้ซะงั้น 5555
-
น่ารักเป็นอย่างยิ่ง
:กอด1:
-
น่ารักจังเลยยย
คิดถึงเหนือคินสุดๆ :impress2: :impress2:
-
คู่นี้มันน่ารักอ้ะ!!!
ป.ล.จตุรมิตรปีนี้ก็จิ้นนน ฟินอีกแล้ววววววว
:กอด1:
-
เหนือคินจำกันไม่ได้ซะงั้น :laugh:
น่ารักอ่ะ อร๊ายยย นึกถึงหน้าหลีดก.ท. แบบบบบบบ หืยยยยยยยยย น่ารักเวอร์ :-[
-
น่ารักอ่ะ อิอิ
เอามาอีกนะตอนพิเศษอ่ะ
-
อ่านรวดเดียวจนจบ น่ารักมากมาย
ชอบมากๆ เลย คินน่ารักที่สุด เหนือก็หวานซะ :o8:
-
เหนือ คิน ผ่านมาพบกันเพื่ออยู่ข้างกันจริงๆ :กอด1:
ธามก็โผล่มาด้วย :impress2:
-
เข้ามาด้วยความคิดถึงเหนือ-คิน และคนเขียน :กอด1:
คินในมาดคุณหมอฟันคงจะน่ารักน่าดูเนาะ :-[
แล้วถ้าน้องคนนั้นรู้ว่าแฟนพี่คินเป็นผู้ชายจะเป็นยังไงนะ
ต่างคนต่างเป็นอดีตที่ประทับใจของกันและกันเหรอเนี่ย
พรหมลิขิตโดยแท้ ช่างไม่ได้รู้อะไรเลยทั้งคู่ :laugh:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆอย่างนี้ค่ะ :L1:
-
น้องคนไข้ของคินนี่เค้าไฮเทคสุดๆนะ
ใช้ไอโฟน 7
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:call: :call: :call:
-
ลืมจริงแล้วจะหนาว 55555
-
ขอบคุณมากครับ เปิดมาตกใจ+ดีใจมากที่เจอตอนพิเศษเหนือคิน
-
:-[ พี่เหนือน่าร้ากกกกกกกกกก
น้องคินก็น่าร้ากกกกกกกกกกก
แอบสปาร์คกันตัั้งแต่15 เลยเรอะ 5555
ขอบคุณที่แต่งตอนพิเศษมาให้อ่านนะคะ
ถึงมีหนังสือแล้ว เรื่องราวของสองคนนี้ก็ยังอยากติดตาม
แบบไม่รู้จักพอเลยจริงๆ เหนือคินอีสเรียล คิคิ
-
สาธุ ขอให้มีเปิดจองรอบสาม เพราะรอบแรกก็ไม่ทัน รอบสองก็ไม่ทัน แง้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอ่านความน่าร๊าาากก ตอนต่อไปนะ
-
โถ ๆ ที่ประทับใจมิรู้ลืม ก็คือคนข้างกายนี่เอง
-
...สรุป เค้าสองคนก็ยังจำกันไม่ได้ และยังลืมกันไม่ได้เช่นกัน
...แล้วเมื่อไหร่พวกเค้าจะระลึกถึงกันได้ล่ะว่า เค้าสองคนเนี่ย..พรหมลิขิตคุ้ยเขี่ย เอ๊ยพรหมลิขิตขีดเขียนจริงๆๆ
...ฮา เนอะอ่านไปหัวเราะไป คินเค้าโก๊ะๆๆเหมือนเดิม ขอบคุณน้องคนแต่งนะจ๊ะที่เอามาลงให้อ่าน :pig4:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตอนพิเศษ
กรีีดกร๊าดดีใจ คิดถึงเหนือกับคินตา
บ้าบออ้ะ >< มีงานจตุมิตร เคยเจอกันด้วย
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยลมจะจับ
สรุปก็หลงรักกันตั้งแต่งานนั้น แต่จำกันไม่ได้ซะงั้น กรี๊ดดดดด
ขอขอบคุณแฟนน้องคินในตอนนั้นที่มาช้า ทำให้พี่เหนือกับน้องคินได้ปฎิสัมพันธ์กัน ฮุฮิ
-
กำลังเห่อจตุรมิตรเลยทีเดียว
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ
เหนือกับคินยังน่ารักเหมือนเดิมนั่นแหละ
-
อ๊ากกกกกก!!!
อ่านรวดเดียวจบ บอกได้คำเดียวเลยว่า หลงรักเรื่องนี้แล้วอ่ะ
รักคินตา รักเหนือ รักทุกคนในเรื่องนี้ (ละเว้น3คน ไว้ในฐานที่เข้าใจ)
รอตอนพิเศษตอนต่อไปอยู่นะครับ คิดถึงมว๊ากกกก <3
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย จำกันได้ทั้งคู่เลยยยยยยย พรหมลิขิตมั่กๆ
-
พรหมลิขิตจริงๆคู่นี้
-
เพิ่งมาอ่านได้ถึงตอนที่หกล่ะค่ะ
เพื่อนแปะลิ้งค์มาให้ นางบอกว่านางตะลุยอ่านรวดเดียวจบ บ้าไปแล้ว...
(แล้วก็เลยมาบ้าด้วยคน ฮ่าาา ทำเป็นไปว่าเค้า)
คืออิตาคินนี่นะ หมอ"ฟัน" สมชื่อคณะจริงๆ ให้ดิ้นตาย
แต่เค้าชอบง่ะ และดูเด็กเอ๋อขาดความอบอุ่นอย่างที่เพื่อนๆฮีเคยว่าไว้จริงๆ -/-
แล้วเหนือนทีนี่ก็ประมาณ รักมากแค้นมากไรงี้ป้ะ น่ากลัวๆ
ไม่รู้สิ ไม่ชอบพระเอกโหด ร้ายลึก อะไรแนวนั้น อิอิ
สรุปว่ามาแสดงตัวเป็นแม่ยกหมอฟันจ้าา สู้ๆ เจอกันตอนหน้าค่าา
-
สุดยอดดดดดดดดดดอ่ะ o13 o13 o13
-
ถ้าคุยกันอีกนิดก็รู้แล้วว่าเคยเจอกันมาก่อน
-
แอร้ยยย อินเทรนสุดๆกับตอนนี้ น่ารักมากอ่ะย้อนอดีตวัยมัธยม
รออ่านตอนพิเศษเรื่อยๆจ้า :กอด1:
-
น่ารักจ้า ถ้ามารู้ว่าเคยเจอกันมาก่อน แล้วจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย อิอิ
รอตอนพิเศษต่อ
-
น่ารักตรงให้ลืมนี่แหละ ฮ่าๆ
-
เกิดมาเพื่อเป็นเนื้อคู่กันจริงๆเลยน๊า
-
สนุกมากกก!!!!!!!!!! (ก..ล้านปีแสงตัว)
ไม่ไหวล่ะ เรื่องนี้หากินได้ตัลหลอดจริงๆๆ (เพื่ออารมณ์ในการอ่านเฉยๆค่ะ)
ชอบเว้ยยยค่ะ น่ารักจริงๆๆ
น้องคินตา ของอิห่าเหนือ!!!
-
ถ้ารู้แล้วจะเป็นไงเนี่ย 555555
-
แวะมาอ่านรอบสองด้วยความคิดถึงเหนือกับคิน
ก่อนจะไปรอปอนด์กับธาม อิอิ
-
มุมน่ารัก. มีการย้อนวันวานด้วย
ไม่คิดจะถามกันเลยเหรอ. มันคาใจ(คนอ่าน)
-
โคตรจะพรหมลิขิตอ่ะ :m3:
-
"ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้หรือไม่"
แสดงว่าต่างคนก็ต่างติดใจกันมานานตั้งแต่พบกันตอนมัธยมแล้วอะดิ
พ่อหนุ่มรูปหล่อ กับพ่อหนุ่มตากลม น่ารักดีครับอยากอ่านชีวิตวัยทำงาน
ของหมอคินตากับเหนือนทีบ้างนะครับ :m1:
-
โอว เพิ่งรู้่ว่ามีตอนพิเศษ
TT
คินเหนือ น่ารักได้อีกกกกก
อ่านแล้วก็ได้ฟิลสองคนนี้เป็นผู้ใหญ่ขึ้นจริงๆ นะ
น่ารักมาก
ปล. นี่ถ้ารู้ว่า ต่างคนต่างสั่งให้ลืมตัวเองจะเป็นยังไง ฮา
-
กด Likesssssssssssssssssss o13
ปอลิง ทำไมถึงไม่มีในหนังสือล่ะคะ?
-
ชอบอ่ะ น่ารักได้อีกนะคินตา
สรุปกิจการบ้านคินโดนเหนือฮุบแล้วใช่ม้ายยย
-
ลอยกระทง
วันนี้ . . เป็นวันลอยกระทงครับ
วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำก็นองเต็มตลิ่ง แต่ที่ผมเห็นอยู่ในตอนนี้คือน้ำนองเต็มพื้นถนน ก็แหงสิ ก็นี่มันกรุงเทพ มันจะมีตลิ่งให้ผมดูที่ไหนกันล่ะครับ
เพราะฉะนั้น . . ในวันที่เราควรจะขอขมาพระแม่คงคาด้วยการนำกระทงไปลอย คลินิกของผมจึงทำการ . . ปิด เห้ย! ก็ไม่ขนาดนั้น 5555 ปิดเร็วกว่าปกติครึ่งชั่วโมงครับ = = แม่ง ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเวลาปกติเลยนี่หว่า . .
“วันนี้ไปลอยกระทงที่ไหนคะคุณหมอ” คนไข้คนหนึ่งถามผม ซึ่งผมตอบคำถามนี้มาเป็นครั้งที่สิบสองของวัน
“ยังไม่รู้เลยครับ” ผมยิ้ม แต่เธอคงไม่รู้หรอก ก็ผมใส่แมสอนามัยอยู่น่ะสิ
“อย่าลืมพาคนรู้ใจไปด้วยนะคะ”
“ไม่รู้เลยครับ . . ว่าเค้าจะว่างรึเปล่า” คนบ้างานอย่างนั้น . . เสร็จงานทีก็เกือบจะสี่ห้าทุ่ม คงไม่ว่างไปกับเราหรอกมั้ง . .
“ต้องว่างสิคะ วันนี้วันสำคัญทั้งทีน้า”
“ก็ . .สำหรับเค้าคงไม่สำคัญเท่าไหร่มั้ง แหะๆ”
นึกย้อนกลับไปดูตั้งแต่ที่คบกับไอ้เหนือมา เจ็ดปีกว่าแล้ว ไม่เคยได้ลอยกระทงกับมันเลยแม้แต่ครั้งเดียว เหตุผลคือหนึ่งผมไม่ว่าง(ส่วนใหญ่ภาระจะเป็นเรื่องเรียนและก็เรื่องคนไข้) สองคือมันไม่ว่าง(ดูงานต่างจังหวัด ไปต่างประเทศ ประชุมซีอีโอ บลา บลา บลา และก็สาม . .คือเราเห็นพ้องต้องกันว่างานลอยกระทงคนทั้งเยอะทั้งน่าเบื่อ เบียดเสียดกัน วุ่นวาย ร้อน ผมกับมันคิดเหมือนกันเลยไม่เคยไปลอยกระทงด้วยกันสักที
แต่ปีนี้ . . ไม่รู้ทำไม ผมอยากให้มันไม่เหมือนปีอื่นๆ
“พี่นีขอเชนให้คนไข้คนนี้ด้วยครับ”
โตขึ้นก็เป็นซะอย่างงี้ มีแต่งาน งาน และก็งาน
พอทุ่มครึ่งปุ๊บผมก็ออกจากคลินิกปั๊บ คลินิกของผมปิดตอนสองทุ่มครับ โชคดีที่วันนี้คนไข้ไม่เยอะ(และก็ไม่มาตามนัดด้วยเป็นบางคน) สงสัยเค้าจะไปลอยกระทงกันหมดกระมังนะ พูดไปแล้ววันนี้ก็รู้สึกอยากตามกระแสบ้างไรบ้างก็ไม่รู้ แต่ไอ้ตัวคนที่จะมาลอยด้วยกันเนี่ยสิ จะบอกมันยังไงดีวะ มันจะว่างรึเปล่า
และที่สำคัญ . . มันจะอยากมากับผมรึเปล่า
ผมคิดเซ็งๆตอนที่พาตัวเองขึ้นรถไฟใต้ดิน วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรเกิดอยากติสต์แดกไม่โทรเรียกให้คนมารับขึ้นมา ตั้งแต่มีคลินิกในกรุงเทพโคตรของโคตรขี้เกียจขับรถเลยว่ะครับ วันนี้กะจะแวะไปที่สำนักงานใหญ่ของที่บ้านสักหน่อย ไปหาไอ้เหนือมันนั่นแหละ
ที่จริงโทรให้มันมารับก็ได้ แต่ช่วงนี้ดูเหมือนงานมันจะยุ่งหนัก . . ตั้งแต่ได้เลื่อนขั้นเป็นซีอีโอที่รองจากคุณยาย เวลาของมันก็แทบจะหมดลงไปกับการประชุม การตลาด การหากำไร การประคับประคองรายได้ของบริษัท
ถึงเป็นซีอีโอ . . แต่ยังไงหุ้นผมก็เยอะกว่าของมันอยู่ดี ชิ
คิดอย่างอารมณ์เสีย . .แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณยายได้ให้ความไว้วางใจกับมันมากครับ ไอ้เหนือแม่งก็เก่งเวอร์ มันทำได้มันทำเป็นทุกอย่างจนเป็นเจ้าของโภคินทร์พิพัฒน์กรุ๊ปได้เลยตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสามสิบนี่แหละ แต่ผมรู้ครับว่ามันไม่เอา . . แอบได้ยินมันบอกว่ามันอยากทำหน้าที่ในส่วนที่ควรจะเป็นของผมให้ดีที่สุด เพราะมันรู้ว่าผมรักการทำฟันและการได้รักษาฟันของคนไข้มากกว่า แม่ง ซึ้งเวอร์ แต่หลังๆที่แทบจะไม่มีเวลาให้กูนี่ กูก็พยายามจะทำความเข้าใจอยู่นะ
สถานีต่อไป สถานี . . สุทธิสาร . . next station สุทธิสาร
เวลานี้คนยังเยอะอยู่ ผมที่ยืนพิงอยู่กับผนังรถไฟใต้ดินตรงทางเชื่อมหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบ การแต่งตัวของผมในวันนี้ก็ชิวแดกอ่ะครับ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ . . อย่าคิดเลยว่าผมจะใส่เชิ้ตกางเกงสแลคเหมือนหนุ่มออฟฟิศทั่วไป เปล่าครับ ไม่ใช่แบบนั้น . .
ประจวบเหมาะตอนที่ผมเงยหน้าขึ้นมาจากไอพอด สบสายตาคู่หนึ่งเข้าอย่างจัง . .
ผู้ชายคนหนึ่งท่าทางหน้าตาดีครับ น่าจะเป็นหนุ่มออฟฟิศกระมังดูจากการแต่งตัวและก็ห้อยป้ายชื่อ (คือมึงกะจะให้คนรู้กันทั้งกรุงเทพเลยรึไงว่ามึงชื่ออะไร?) มันจ้องมา ผมก็จ้องกลับ สักพักพึงนึกได้ว่าไอ้นี่มันคงจะบ้า ผมเลยทำเป็นกดไอพอดไปเรื่อย
Please mind the gap between train and platform . .
กูฟังเพลงกูยังเสือกจะได้ยินเสียงโอเปเรเตอร์อีก เก่งสัดๆ . .ผมนึกในใจของตัวเอง และก็เงยหน้าขึ้นมา เอ้า ไอ้สัดนั่นมันยังไม่เลิกมองผมอีกอ่ะครับ มองอะไรวะเห้ยยยยยย! กูรำคาญ กูอึดอัดมั่งเหอะ!
ห้วยขวาง . .
ถึงห้วยขวางแล้วก็อยากจะเอาห้วยมาขวางสายตาของไอ้นี่ชะมัด ตอนประตูเปิดและมีคนกรูเข้ามาผมจึงเดินหนีไปยืนรอและก็หันหน้าไปทางอื่นเลยครับ รำคาญจริงๆ มองอะไรทำไมก็ไม่รู้
ศูนย์วัฒนธรรม . .
พระรามเก้า . .
ทนเอาอีกสักนิด อีกแค่สถานีเดียวเท่านั้นก็จะถึงแล้ว ไอ้บ้านั่นมันก็ยังมองผมอยู่ได้ ที่ผมมองไปที่มันเนี่ยไม่ใช่เพราะผมพิสวาสมันหรอกนะครับ แต่ผมมองมันก็เพราะอยากรู้ว่าเมื่อไหร่มันจะเลิกมองผมสักที เอาวะ สถานีสุดท้ายแล้ว คงไม่แจ๊คพอตแตกลงสถานีเดียวกันหรอกมั้ง โอเค ลาขาด อย่าให้กูได้เจอะได้เจอกับมึงอีกเลย มองเยอะสัด โรคจิตป่ะวะ
เพชรบุรี . .
เยสสสสสสสสสสสส!!!! ถึงสักทีการเดินทางที่แสนจะยาวนานของผม สาบานได้ว่าหลังจากนี้อาจจะเข็ดกับรถไฟใต้ดินไปอีกนาน ก็เวอร์ไปเนอะ คงไม่ได้เจอไอ้โรคจิตคนนี้อีกทีหรอก กรุงเทพมันแคบ แต่คนมันก็มีเป็นล้าน ยังไงก็ไม่ได้เจอ ไม่ได้เจอ ไม่ได้เจอเว้ย!!!!!
ผมจ้ำอ้าวออกไปฝั่งอโศก ที่ๆมีออฟฟิศเรียงกันเป็นตับ แถมยังเป็นที่อยู่ของมหาลัยแห่งหนึ่งอีกด้วย ผมจำได้ว่าผมเคยสอบตรงติดที่นี่ครับ แต่เป็นคณะที่ผมคิดว่ามันไม่ใช่สำหรับตัวผม ก็เลยไม่ได้ไปสอบสัมภาษณ์ หืมมม คณะอะไรงั้นเหรอ? . . เภสัชศาสตร์ครับ
เดินผ่านมหาลัยนี้ไป และก็ต้องเดินต่อไปอีกเรื่อยๆเพราะสำนักงานใหญ่อยู่ลึกมาก เกือบจะเป็นสถานีสุขุมวิทไปแล้วอ่ะ . . แต่ก็แค่เกือบ ยังไงซะ ลงเพชรบุรีมันก็ใกล้กันมากกว่าอยู่ดีครับ
ตอนนี้มันกำลังจะทำอะไรอยู่นะ ผมดูคนไข้ทั้งวัน ตาลายไปหมดแล้วตอนนี้ อยากเจอหน้ามันเผื่อจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ถ้างานมันยุ่ง ก็ขอแค่อยู่เงียบๆดูมันทำงานก็ได้เอ้า . . ผมไม่ได้รักมันมากเลย . . จริงๆนะครับ
กึก กึก กึก
มีคนเดินมาพร้อมๆกับผม หันไปพอดีเห็นไอ้นั่นนนน!!!! ไอ้ที่ทำให้ผมเข็ดขยาดกับเอ็มอาที ไอ้นั่นนั่นแหละ!!! มันเดินตามผมมารึเปล่าไม่อาจทราบได้ แต่ตอนนี้แม่งยิ้มเรียงฟันขาวมาให้ เพื่ออะไรก็ไม่รู้!!!!
มันโบกไม้โบกมือราวกับว่าอยากให้ผมถอดหูฟังออก ไอ้สัดนี่ ต้องการอะไรจากกูวะเนี่ยเห้ยยยย
ผมถอดออก มองมันอย่างตื่นๆ และก็รีบเดินอย่างรวดเร็ว มันก็วิ่งตามมา . . อยากจะคุยกับผมให้ได้
“นี่ๆ อย่าเพิ่งหนีดิ ผมไม่ใช่คนโรคจิตนะ”
โรคจิตแน่ๆ ไอ้สลัด . . มึงมันโรคจิต อีกสองตึกถึงสำนักงานใหญ่แล้ว คินตา . . สู้ตาย
“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป”
“ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”
คนกรุงเทพมันร้อยพ่อพันแม่ . . รู้หน้าแต่ไม่รู้ใจ . . อย่าไปเชื่อใจใครง่ายๆ
“แต่ผมมีนี่”
โรคจิตไม่พอ . . มันต้องเป็นพวกเอาแต่ใจตัวเองด้วย
“มีอะไรครับ พอดีผมกำลังรีบ” และช่วยฟังน้ำเสียงกูด้วย ว่ากูไม่อยากคุยกับมึงงงงงงงง . .
“เอ่อ รีบมากเหรอครับ จะไปไหนอ่ะ”
ผมมองหน้ามัน นี่มึงกล้าถามมาได้ไงฟะ . . มึงรู้จักกับกูได้ไม่ถึงสิบห้าวิเลยนะ . .
“โอเค . . ไม่ถามงั้นก็ได้” เออรู้ก็ดี “แต่ผมอยากรู้จักคุณน่ะ คุณชื่ออะไรเหรอครับ”
อุ้ยยยยย . . มามุขนี้เลยเหรอมึง มันกำลังจีบผมใช่มั้ยครับเนี่ย . .
ผมขี้เกียจตอบคำถามมัน . . ผมหายจ๋อมเข้าไปในสำนักงานใหญ่ ทิ้งให้มันยืนงงอยู่ตรงหน้าสำนักงานอยู่อย่างนั้น แถมแอบออกคำสั่งไว้กับรปภว่าห้ามให้ไอ้นี่เข้ามา . . ซึ่ง รปภ ก็คงจะทำตามเป็นอย่างดี
โหยยย . . ชีวิตนี้ . . มีสีสันชะมัด แต่สีสันแบบนี้ไม่เอาได้ป่าว TT
กดลิฟต์ไปชั้นที่สี่สิบสอง ห้องทำงานไอ้เหนืออยู่ตรงชั้นของห้องทำงานซีอีโอ วีไอพีมาก ถ้าเป็นคนธรรมดาต้องแลกบัตรประชาชนขึ้นไป(โคตรเวอร์อ่ะ) แต่โชคดีหน่อยที่ผมเป็นคนไม่ธรรมดา . .
กิ๊ง . .
ประตูลิฟต์เปิดออก นางแบบสองนางเดินผ่านหน้าลิฟต์ไปพอดี เอ๊ย ไม่ใช่ ผมขยี้ตาแรงๆสองที นั่นมันพนักงานที่นี่นี่หว่า สงสัยผมจะทำงานหนักจนเพี้ยนไปแล้วมั้ง แต่พอมองดูดีๆอีกที . . ไม่นางแบบก็น้องๆนางแบบจริงๆอ่ะ ชั้นนี้ไหนบอกว่าเป็นของซีอีโอไง แต่ทำไม . . มีแบบนี้เดินกันให้ว่อนวะ
ระหว่างที่เดินไปห้องไอ้เหนือ ทุกคนที่ผงกหัวลงอย่างนอบน้อมและทักทายผมนั้นมีแต่สวย สาว สะบึมรือฮึ่ม หน้าเป๊ะ อกโต สะโพกบึ้ม สูงยาว เข่าดี . . เฮ้ยยยย ไม่ต่ำกว่าสิบอ่ะ นี่มันสำนักงานบริหารโรงแรมจริงป่ะวะ ไม่ใช่หลังเวทีรันเวย์ที่ไหน . .
อะไรฟะเนี่ย ไม่ได้ที่นี่ตั้งนาน ยายเปลี่ยนนโยบายใหม่เหรอ ไม่สวย ไม่ได้ทำงาน . . งี้เหรอ
เหนือนที กุลวัฒน์
CEO
ถึงประตูหน้าห้องทำงานของไอ้เหนือแล้วครับ ผมถอนหายใจพลางคิดเรื่องไร้สาระออกจากหัว จนลืมเคาะประตูไปตอนที่เปิดประตู . .
ไอ้เหนือนั่งอยู่บนโต๊ะ . . ข้างๆนั้นเป็นชะนีสาวพราวเสน่ห์ที่แต่งตัวโคตรจะวับๆแวมๆ จ้องไอ้เหนือตาเป็นมัน โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีบุคคลที่สามได้เข้ามาในห้อง . .
“อ้าว คิน มาได้ไงเนี่ย!” เหนือเงยหน้าขึ้นมาจากแฟ้มแล้ววิ่งกรูเข้ามาหาผมทันที . . เมื่อเจอหน้าผมไอ้เหนือก็ลูบหัวลูบแก้มผมราวกับผมเป็นตุ๊กตาตัวน้อยๆ “อ้อ คุณน้ำ งานวันนี้คงพอแค่นี้แล้วล่ะครับ” หันไปสั่งเลขาแล้วก็หันกลับมายิ้มให้ผม ลูบแก้มของผมต่อ
“แต่บอสยังเซ็นเอกสารไม่หมดเลยนะคะ” เธอจ้องมองผม . . ราวกับผมเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่ารำคาญโคตร
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมก็เอากลับบ้านไปอ่านทวนอีกที พรุ่งนี้ค่อยมารับแล้วกันนะครับ” เหนือพูด โดยมองแต่หน้าผมไม่มองหน้าเลขาของตัวเองเลย ส่วนผม . . กำลังเบลอๆ มองทั้งสองสลับไปมา
“มีชิ้นหนึ่งที่ด่วนมากๆค่ะบอส ต้องรีบดูคืนนี้ค่ะ”
เหนือถอนหายใจแล้วก็ทำหน้าให้ผมเข้าใจว่ามันคงจะปฏิเสธไม่ได้อีกต่อไป ผมพยักหน้าเข้าใจ เดินไปนั่งตรงโซฟาในห้องทำงานไอ้เหนือที่โคตรจะยาวเฟื้อย . . และก็เฝ้ารอ . .
“คุณกนกเนตรขอลาหยุดไปสองอาทิตย์โดยมีเหตุผลที่ไม่สมควรงั้นรึ ตามที่คุณส่งรายงานร้องเรียนมา”
“ใช่ค่ะ ดูเหมือนว่าเธอจะติดแฟนน่ะ”
“อืมมมม อาจจะมีเหตุผลอื่นก็ได้นะ คุณใจเย็นๆก่อนนะครับคุณน้ำ”
นี่เหรอวะ รายงานที่จำเป็นต้องอ่านคืนนี้ . .ผมเกาหัวแกรกๆ มองดูบอสกับลูกน้องคุยกันเรื่องงานที่หลังๆผมนี่โคตรจะฟังไม่รู้เรื่อง . .
กำไร หุ้น คู่แข่ง การโฆษณา โปรโมชั่น คอนโด โรงแรม คือเชี่ยอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะเต็มไปหมด
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ และเรื่อยๆ ไอ้เหนือกับคุณน้ำก็ไม่มีทีท่าว่าจะคุยงานกันเสร็จสักที
ผมนี่เพลียไปเลย . .
“พอแค่นี้เถอะนะครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณน้ำกลับไปพักผ่อนเถอะ”
“อีกสองแฟ้มเองค่ะบอส”
“นี่เป็น . . คำสั่งครับ”
ต้องให้ไอ้เหนือใช้ไม้นี่สินะ . . นางถึงจะยอมปล่อยบอสของนาง . . ผมเห็นเธอทำท่าทีเหมือนโดนขัดใจก่อนที่เธอจะเดินจากไป . . ไม่ลืมที่จ้องมองมาที่ผมอย่างอาฆาตด้วย . . อืม . . กล้านะ . . ไล่ออกแม่งเลยดีมั้ย ฮึ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
“คินนนนนนนนนนนนน” เหนือรอจนคุณน้ำปิดประตูแล้วก็วิ่งมาหาผม . . นอนตักผม . . เร็วมาก . . ไอ้เหนือ. . มึงเร็วมากอ่ะ
มันขยับเนคไท ดึงเสื้อเชิ้ตออกมาข้างนอกกางเกง ปล่อยตัวชิวแดก . .
“อึดอัดเหี้ย”
“สมควรแล้ว อยากเป็นซีอีโอเองนี่นา” ผมจ้องหน้ามัน มองดูหน้าคมๆของไอ้เหนือที่มีสีหน้าท่าทีที่เหนื่อยล้า ไม่ต่างจากผมเท่าไหร่ . .
“ลำบากวันนี้ วันหน้าจะสบาย”
“อื้ม”
“หิวมั้ย”
“ไม่เท่าไหร่”
ผมมองออกไปข้างนอก แสงไฟจากตึกต่างๆยังสาดส่อง มีไอ้เหนือที่หมดสภาพอยู่บนตัก อยากบอกมันตรงๆว่าปีนี้อยากลอยกระทง . . แต่ก็ไม่กล้า . .
“วันนี้วันอะไรรู้ป่ะ”
“วันที่ยี่สิบแปดพฤศจิกาสองพันห้าร้อยห้าสิบเอกซ์ . . ก็ไม่เห็นมีอะไรสำคัญนี่ . .ทำไมเหรอ”
มาแบบนี้แล้วกูไปต่อไม่เป็นเลยว่ะ . .
“ก็เปล่าหรอก” ก็แค่อยากชวนมึงไปลอยกระทง . . ก็แค่นั้น
“ทำไมเหรอ มีอะไรเหรอ” เหนือกระตือรือร้นที่จะอยากรู้มาก กระพริบตาปริบๆจ้องหน้าผมราวกับเด็กที่กำลังรอคอยของเล่นจากผมยังไงยังงั้น
“เปล่า”
“อะไรอ่ะคิน มีอะไรก็บอกดิ”
บอกก็ได้วะ “วันนี้วันลอยกระทง”
“อ่าฮะ” เหนือทำหน้าเฉยมาก . . “แล้วยังไงต่อ”
“ก็ . .อยากชวนไปลอยอะ”
“ไม่เอา” เหนือลุกขึ้นนั่ง ส่ายหน้าปฏิเสธ “คนเยอะ เดินลำบาก ร้อน อึดอัด” มันคงจะเกลียดงานอะไรแบบนี้จริงๆ
“ก็ไม่ต้องไปที่งาน ลอยแม่น้ำอะไรที่เงียบๆก็ได้”
“ดึกป่านนี้แล้ว . . กลับบ้านนอนเหอะ”
“ทำไมอ่ะ ก็แค่ลอยกระทงเอง”
“ไม่รู้ดิ แค่ไม่ชอบ” อะไรของมันเนี่ย . .
ผมไม่รู้ตัวเลยว่าผมเริ่มชักสีหน้า . . และก็เริ่มเสียงดังมากขึ้นเรื่อยๆ “ไม่ชอบตรงไหน ก็แค่ลอยกระทง มันจะมีอะไรไม่ดีถึงทำให้เหนือไม่ชอบ”
“อ้าวคิน . .ทำไมทำเสียงงั้นล่ะ ทุกปีก็ไม่เห็นจะชอบลอยกระทงนี่หว่า. . ปีนี้เป็นอะไรเนี่ย” มันก็เริ่มขึ้นเสียงเหมือนกัน และก็ทึ้งหัวตัวเองเหมือนโคตรงง
“ก็แค่อยากลอยอ่ะ”
“ตามกระแสเหรอ”
“อะไรนะ!” ฉุนว่ะ . . พูดอะไรของแม่งวะ เหมือนแม่งมาจี้ในจุดที่ผมไม่ชอบพอดี
“คนเรารักกันไม่จำเป็นต้องไปลอยกระทงด้วยกันก็ได้นี่ครับ” หน้าของเหนือเฉยเมยและนิ่งเรียบมาก ราวกับว่ามันกลายเป็นเหนือตอนที่มันไม่สนใจผมคนนั้นไปแล้วอีกครั้งหนึ่ง
“ก็กูอยากลอยอ่ะ!”
“มีเหตุผลหน่อยสิครับ”
“ทำไม ลอยกระทงไม่ดีตรงไหน”
“ก็แค่ไม่ชอบอะ”
“แต่ปีนี้กูอยากลอยจริงๆนะ”
“ไม่ลอยได้มั้ย ขอร้องนะ”
“อะไรอ่ะเหนือ!”
“คินอ่ะอะไร ทำไมต้องลอย คนลอยเยอะแล้ว เราสองคนไม่จำเป็นต้องลอยหรอก”
“ก็อยากลอยอ่ะ!”
“ก็เหนือไม่อยากลอย”
“ตามใจคินไม่ได้รึไง!”
“เรื่องนี้ขอได้มั้ย”
“ไม่ได้!”
“เหนือก็คง . . ไม่ได้เหมือนกัน”
หะ . . อะไรนะ นี่เราทะเลาะกันเพราะเรื่องลอยกระทงเหรอเนี่ย หึ . . ผมหัวเราะในลำคออย่างประชดประชันก่อนที่จะเดินสะบัดตูด ทิ้งไอ้เหนือให้แม่งจมกับงานต่อไปอยู่อย่างนั้นนั่นแหละ
“อ้าว เสร็จแล้วเหรอคะ คุณคินตา” เปิดประตูมาปุ๊บ ก็เจอโต๊ะของคุณน้ำปั๊บ น้ำเสียงฟังก็รู้ว่าโคตรประชดประชัน . .
“พรุ่งนี้เช้าไม่ต้องมาทำงานนะครับ ผมไล่คุณออก . .” พาลไปทั่วแล้วกู . . แต่การที่มีพนักงานไร้สัมมาคารวะ แถมยังทำน้ำเสียงทำหน้าทำตาใส่เจ้านายแบบนี้ผมว่าเก็บไว้ต่อไปคงมีแต่ผลเสียแน่ๆ
“อะไรนะ!” เธอแว้ดลั่น “คุณมีสิทธิ์อะไรคะ คุณไม่ใช่บอสของชั้น!!!!”
“คินตา!!! พูดอะไรน่ะ!!!” เหนือที่เปิดประตูออกมาตามผมนั้นร้องเสียงดังอย่างมีโมโห “จู่ๆจะมาไล่พนักงานออกแบบนี้ไม่ได้นะ อย่าทำตัวเป็นเด็กๆสิ”
“ใครเด็กกันแน่วะ!!!!” ผมโกรธจนสติสตังไปหมดแล้วทุกสิ่งอย่าง “ไอ้บ้าที่เกลียดการลอยกระทงนั่นต่างหากที่เด็ก โคตรไม่มีเหตุผลเลย!”
“นี่อยากลอยกระทงขนาดนั้นเลยรึไง เป็นอะไรไปเนี่ย!!!!”
“ไม่ต้องมายุ่งกับกู” ผมตัดบท “ขอเชิญมึงไปจู๋จี๋กับเลขาของมึงต่อได้เลย ตามสบาย!!!”
อาจจะเป็นเพราะผมเหนื่อยจากการทำงาน มีโรคจิตตาม เจอเลขาของแฟนที่ดูเหมือนจ้องจะงับแฟนผมได้ทุกเมื่อ และยังเห็นแฟนมันปกป้องเลขาของมันอีกยิ่งทำให้ผมฉุนขาด . . เชี่ยแม่งเอ๊ย ลอยแม่งคนเดียวก็ได้วะ!!!!!
แต่จะไปลอยที่ไหนดีล่ะเนี่ยยยยย ผมเกาหัวแกรกขณะที่ลงลิฟต์ไปจนถึงชั้นหนึ่ง ขอให้ไอ้เหนือแม่งสวีทอยู่ข้างบนนั้นกับยัยน้ำไปสองคนเถอะ . .
พอออกจากสำนักงานใหญ่ปุ๊บ . . ผมก็ต้องพบกับไอ้หนุ่มออฟฟิศโรคจิตคนนั้นอีกครั้ง
เชี่ยแม่งนั่งรอครับ . . เมื่อกี้ผมเห็นมันแอบตบยุงด้วยอ่ะ!
“เหี้ยอะไรเนี่ยยยย”
ผมโวยวายแล้วก็เดินหนีไปทางอื่นทันที มันเห็นผมหนีมันจึงรีบเดินตามมา โคตรตื๊ออ่ะ
“อุตส่าห์รอตั้งนาน คุณจะรีบไปไหนครับ”
“ขอร้อง อย่ามากวน กำลังอารมณ์ไม่ดี” ไปไกลๆทีนกูเถอะ กูขอร้อง . .
“เป็นอะไรไป เล่าให้ผมฟังได้นะ” ผมมองหน้ามัน กูรู้จักมึงได้ไม่ถึงสองชั่วโมงเลยเหอะ ไอ้ฝัด “นี่ๆๆ ผมอยากรู้จักคุณจริงๆนะ!”
“รู้จักไปทำไม ทำไมต้องรู้จัก อย่าเลย”
“คุณน่ารักมาก คุณเป็นผู้ชายที่โคตรน่ารักเลย คุณรู้ตัวรึเปล่า ..”
อึ้งไปเลยกู . . มันชมแล้วมันก็ทำหน้าเหมือนมันจริงใจทุกคำพูด . .แต่ขอโทษเถอะ คนชมกูแบบนี้มาเป็นแสนแล้ว . . กูชิน
“เราอย่ารู้จักกันเลย”
“ทำไมล่ะครับ มีแฟนแล้วเหรอ”
“ไม่มีก็ไม่อยากรู้จักคนแบบนี้อ่ะ”
“ทำไม คนแบบผมมันทำไมเหรอครับ”
“อยากทำความรู้จักกับคนที่เจอกันในเอ็มอาทีเนี่ยนะ แถมยังจ้องซะ”
“ก็คุณน่ารักนี่”
ไอ้ . . ผมไม่รู้จะด่ามันยังไงแล้ว . . เดินจ้ำไปอีกนิดก็ถึงทางเข้ามอที่ผมเคยสอบติดเภสัชแล้วล่ะครับ เห็นเสียงดัง คนเดินเข้าออกกันให้รึ่ม คาดว่าน่าจะมีงานลอยกระทงที่นี่ . .อืม . . ลอยแม่งที่นี่คนเดียวละกัน
“จะไปไหนอะ”
“ยังจะตามมาอีก ขอร้อง ไปให้พ้นได้มั้ย”
“ทำไมต้องมาคนเดียวด้วย ลอยกระทงเค้าให้ลอยเป็นคู่”
“จะลอยคนเดียว”
“งั้นเดี๋ยวผมลอยเป็นเพื่อน”
“ไม่ต้อง”
“นะๆๆๆ”
“ไม่ต้อง บอกแล้วไง”
ไอ้ปลิงทะเลดูดเลือดเอ๊ย แม่ง กัดไม่ปล่อยจริงๆว่ะ . .ผมจนปัญญาที่จะไล่มันก็เลยเดินเข้าไปในมอนั้น โดยมีมันตามมาราวกับพวกบ้าโรคจิต จะทำยังไงดีถึงจะสลัดมันหลุดได้ล่ะเนี่ย . .
ผ่านซุ้มอาหาร . . อาหารหน้าตาน่ากินทั้งนั้นเลยครับ แต่โคตรหมดอารมณ์ที่จะกิน ผมเดินตรงดิ่งไป ซึ่งสิ่งที่ผมค้นพบนั่นก็คือ . . ปริมาณคน . . ที่เพิ่มขึ้นจนต้องเบียดเสียดกัน
และไอ้บ้าโรคจิตแม่งก็เกาะผม ไม่ปล่อยเลยจริงๆ ต่อยแม่งเลยดีมั้ย . .
ผมมองซ้ายมองขวา เห็นแต่หน้าคน ตัวคน . . โคตรแน่น . . โคตรเบียด เสียงดนตรีส่งเสียงล้งเล้ง นิสิตขายของหาเงินเข้าคณะมีกันให้รึ่ม วุ่นวายจริงๆอย่างที่ไอ้เหนือมันไม่ชอบนั่นแหละ
“เราตัวติดกันเลยนะ”
คือกูไม่ได้อยากจะตัวติดกับมึงเว้ยยยย!!! แต่สถานการณ์มันเลี่ยงไม่ได้ปะวะ . . ผมโดนคนเบียดเยอะจนผมมึน และผมก็ยังหากระทงไม่ได้เลย . .
กูจะดิ้นรนมางานแบบนี้ทำไมหว่า . .
หมับ . . ไอ้สัด!!!!!!!!!!!! นี่มึงเล่นคว้าข้อมือกูเลยเหรอ!!!!!
ผมกำลังจะด่าแล้ว แต่คนที่มาจับมือผมเอาไว้ไม่ใช่ใครที่ไหน . . เหนือนทีคนนั้นนั่นแหละ แม่งหน้านิ่งหน้าบึ้งเป็นตูดไปเลยครับ สงสัยไม่ชอบคนเยอะคนเบียดกันจริงๆจังๆ แถมมันยังเขม่นสายตาไปยังไอ้โรคจิตที่ตามผมอยู่ด้วย ซึ่งแม่งโง่จัด . . ไม่เห็นว่าเจ้าของผมมันยืนค้ำคอขู่ฟ่อจะแดกมันลงพุงอยู่แล้ว ถ้ามันไม่รีบไสหัวไกลๆไปเสียตั้งแต่ตอนนี้
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้เหนือ หน้าบึ้ง โกรธ . . งอน . . จะสะบัดมือออก แต่แม่งก็เกาะกุมไว้อย่างแน่นไม่ให้ผมหลุดไปไหน . . ข้างๆผมเป็นนิสิตชายคนหนึ่ง . . ไอ้เหนือคว้าตัวผมให้ตัวติดกับมัน . . ไม่ให้ตัวติดกันกับใครเลย . .
“อย่าไปโดนตัวคนอื่นดิ”
“เปล่าเหอะ” ผมเถียง
“เปลี่ยนใหม่ . . อย่าให้ใครมาถูกตัวง่ายๆดิ”
ความโกรธมันละลายลงอย่างรวดเร็ว มองดูหน้าไอ้เหนือที่โคตรเย็นชา แต่ก็จับมือจับตัวผมไว้แน่นไม่อยากให้ใครมาโดนตัวผมจริงๆจังๆ . . สาด
“ไหนอ่ะ เลขาคนโปรดมึง”
“ไล่ออกไปแล้ว”
“อ้าว ทำไมล่ะ” ประหลาดใจมากที่ผมรู้สึกตกใจ
“เค้าด่าว่ากูเป็นเกย์ กูไม่ชอบ”
เอ่อ . . ไม่รู้จะพูดว่ายังไง
“คนเยอะว่ะ รีบซื้อกระทงแล้วก็รีบไปลอยกันได้แล้ว” เหนือพูดเสียงเย็น
“อ้าว อยากลอยแล้วเหรอ”
“ก็คินอยากลอยอ่ะ”
“…”
“ไม่อยากให้โกรธ . . ก็เลยต้องตามใจ”
. . . ฟินไปเลย เอาเป็นว่าความโกรธที่เคยมีหายวับไปกับตาได้เลย = =
ผมมัวแต่มองหน้าไอ้เหนือ . . ไม่ได้ใส่ใจอะไรคนรอบข้างที่เบียดกันนัก จนกระทั่ง . . ผมรู้สึกได้ถึงสัมผัส . . ที่โคตรเหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
“เชี่ยแม่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมร้องเสียงดัง หันขวับไปข้างหลังทันที . . เห็นไอ้ตัวดีหนุ่มออฟฟิศจากเอ็มอาทีวิ่งจู๊ดหนีหายจ๋อมไปท่ามกลางผู้คนมากมาย มันต้องตาย มันต้องตาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“คิน ทำไม มีอะไร” เหนือดูตกใจมาก . .
ซึ่งสมควรที่จะตกใจโคตร “ไอ้เหี้ยนั่นมันจับตูดกู”
“อะไรนะ”
“ไอ้สัดที่เพิ่งหนีไปนั่นอ่ะ มันจับตูดกู!”
“เลวเอ๊ย มึงอย่าอยู่เลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เหนือหายไปด้วยความไวแสง . . จับเอาไว้แทบไม่ทัน
“ปล่อยแม่งเหอะ!” ไม่ต้องไปฆ่ามันให้เสียมือมึงหรอก เดี๋ยวกูฆ่าเอง . .
“โรคจิตใช่มั้ย มันโรคจิตใช่มั้ย คินไปรู้จักกับคนอย่างนั้นได้ยังไง!”
“เปล่ารู้จักเหอะ จู่ๆมันก็มาตื๊ออ่ะ”
“ทำไมไม่บอกมันไปตรงๆล่ะ ว่ามีแฟนแล้ว!”
“เชื่อเหอะ บอกแม่งก็ตื๊อเหมือนเดิม”
“อะไรเนี่ย . . ทำไมไม่บอกมันออกไปตรงๆ!”
ทะเลาะกันอีกแล้ว . .ทำไมนะ ทำไมเนี่ย . . ทำไมถึงเป็นแบบนี้ . .
“พี่คะ สนใจซื้อวุ้นไปปาหนุ่มๆคิวท์บอยมั้ยคะ ถาดละสิบบาทเอง”
น้องผู้หญิงคนหนึ่งโผล่มาได้ถูกช่วงมากเวอร์ . . เธอดูงงๆเอ๋อๆ . . ทำไมต้องมาขายวุ้นให้กูไปปาผู้ชายด้วยวะ กูไม่เข้าใจ . .
“ไม่เป็นไรครับ” ผมปฏิเสธ
“อ๋อค่ะ ถ้าสนใจมาได้ตลอดนะคะ”
งงเลยกู = =
“จะไปซื้อกระทงได้รึยัง”
ไอ้เชี่ยเหนือแม่งงอนว่ะครับ . .
“เอ่อ งั้นเอาอันนี้ก็ได้” กระทงกะลาอันเล็กๆนี่แหละครับ น่ารักดี . .
“สวยดี แต่ขอเทียนรูปหัวใจ” พ่อเจ้าประคุณหยิบแบงค์พันออกมา ส่งให้นิสิตที่เป็นคนขาย แถมยังแย่งกระทงกะลาที่ใส่เทียนรูปหัวใจจากมือน้องเค้าไปเฉยเลย . .ไม่รอเอาตังค์ทอนด้วยนะ ไม่รู้ว่างอนจัดหรือรีบจัด หรือทั้งสองอย่าง
ผมนี่โดนลากมายังส่วนที่เป็นที่ให้ลอยกระทง ต้องใช้คำว่าลากจริงๆเพราะไอ้เหนือแม่งงอนจริงๆ ไม่พูดอะไรเลย . .
“คนเยอะชิบหาย” พูดอยู่ครับ แต่บ่นออกมา . . “โทษนะครับ ขอทางหน่อย”
เหนือพูดแค่ไม่กี่คำ คนก็ถอยกรูให้พวกเราเดินไปริมน้ำแล้ว . . ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าทำไม . .
จนผมกับมันนั่งยองๆอยู่ที่ริมน้ำนั่นแหละ ผมก็ถึงกับบางอ้อ . .
คนจ้องมาเต็มเลย เต็มจริงๆ สี่ทิศ . . ทำไมวะ . . มีอะไรติดหน้ากูเหรอ . .หรือไอ้เหนือแม่งมีหาง . .ก็ไม่น่าใช่ . . จ้องทำไมกัน กูมาลอยกระทง กูผิดตรงไหน!!!!!!!!!!!
“เข้าใจรึยังว่าทำไมเหนือถึงไม่อยากมา” มันกระซิบใส่ข้างหูผม . .
“คนเยอะไง”
“ไอ้เยอะน่ะไม่กลัวหรอก . . แต่ดูสายตาดิ”
“สงสัยกูหล่อมั้ง” ผมยักไหล่ . . แต่จ้องมาเยอะจริงๆครับ เหมือนกับรอคอยให้พวกผมลอยกระทงกันอยู่ยังไงยังงั้น และที่สำคัญที่ริมน้ำข้างๆผมนี่ไม่มีใครลอยด้วยเลย ทำไมวะทำไม!!!!!!!!
“คงไม่ใช่อย่างนั้นหรอก”
แชะ แชะ แชะ! เสียงชัตเตอร์ เฮ้ย เหี้ยอะไรวะ . . กูไม่ใช่ไอ้ธาม . . ไม่ต้องถ่ายรูป กูไม่ใช่ดารา!!
“เด็กสมัยนี้เค้าชอบแบบเราอ่ะ” เหนือเกาหัว มันคงอึดอัดกับการที่ตกเป็นเป้านิ่งแบบนี้ . .
“แบบเรา อะไรวะ” งง . .
“ก็แบบ . . ผู้ชายรักกันไรงี้อ่ะ”
“หา . .” ผมนี่ยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่ “ทำไมวะ มันมีอะไรให้น่ากรี๊ดตรงไหนเนี่ย”
“ไม่รู้สิ” เหนือยักไหล่ “รีบๆลอยเหอะ กลัวได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งว่ะแม่ง”
ผมรู้ว่ามันประชดครับ . .
“เอ่อ แล้วเค้าลอยยังไงอะ”
เงิบ . . ไอ้เหนือผู้ซึ่งไม่เคยลอยกระทงมาก่อนถูกผมคว้าหมับเข้าที่มือและก็จับมือของมันมาแตะไว้ที่กระทงกะลาอันเล็กๆร่วมกัน กูว่ากูแอบได้ยินเสียงกรี๊ดนะ . .
“ยกขึ้นระดับหัวนะ แล้วก็หลับตาอธิษฐาน” ผมพูด และก็ทำ . .
อธิษฐานไม่นานผมก็ลืมตา เห็นไอ้เหนือจ้องมายิ้มๆ . . ไอ้สัดนี่มันไม่ได้ทำตามที่ผมพูดเลย = =
“บอกให้อธิษฐานไงเล่า”
“ไม่อยากได้อะไร แล้วจะอธิษฐานทำไม”
“ไม่รู้ล่ะ อธิษฐานเหอะนะ”
“ไม่รู้ว่าจะอธิษฐานอะไรนี่”
“ทำไมล่ะ”
“ก็ทุกอย่างที่อย่างได้ . . ก็ได้มาหมดแล้วนี่ ^^”
เหนือยิ้ม . . มึงลืมไปรึเปล่าว่าเมื่อกี้มึงยังโกรธกูอยู่ . .
“แต่ว่าตอนนี้เริ่มอยากอธิษฐานละ”
อะ อะไรของมันฟะ . . ผมมองมันยกกระทงจิ๋วขึ้นมาระดับหัว หลับตา และก็ยังไม่ปล่อยมือผม
“โอเค พร้อมละ”
“เสร็จแล้วช้ะ หลังจากนั้นก็เอากระทงไปลอย”
ผมกับมันวางกระทงลงพร้อมกัน ได้ยินเสียงแชะ ได้ยินเสียงกรี๊ด . .
“ไม่ต้องไปแตะอะไรนะ ให้มันลอยไปเอง” ผมยิ้ม มองดูกระทงจิ๋วเคลื่อนไหวบนผิวน้ำ “เฮ้ยยย มันขยับแล้ว มันขยับแล้ว! ดูดิ”
“มันก็ต้องขยับสิ มันโดนกระแสของน้ำนี่”
“ง่ะ ก็ขอตื่นเต้นหน่อยไม่ได้รึไง”
“โอเคๆ กลับกันได้ยัง”
สมปรารถนาแล้วก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอยู่ต่อ ผมยิ้มกริ่มมีความสุขโดนไอ้เหนือจูงมือผ่านนิสิตนับสิบที่พร้อมใจกันถอยหลังกรูดเปิดทางให้ผมกับเหนือเดิน . .
“ไม่ต้องจูงมือกันก็ได้มั้ง”
“ไม่เอา . . เดี๋ยวโรคจิตแม่งจะมาทำอะไรคินอีก”
“ตอนนั้นเหนือก็จับมืออยู่ มันยังกล้าเลย”
“ก็ตอนนั้นเผลออยู่นี่นา”
“พี่คะ!!!!!!!”
เฮ้ยยย นี่มันยัยเด็กเอ๋อขายวุ้นนี่หว่า จู่ๆก็โผล่มาหาพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลพราก . .
“อะไรครับ”
“ช่วยอะไรหนูหน่อยได้มั้ยอ่ะ พลีสสส”
“ฮะ? อะไรครับ”
“ไปเป็นเป้าให้คนปาวุ้นใส่หน่อยได้มั้ยคะ หนูขอร้องล่ะ ไม่มีใครเข้าซุ้มหนูเลย สงสัยเพื่อนหนูหน้าตาไม่ดีพออ่ะ T_______________T”
“ว่าไงนะ ไม่เอาอ่ะครับ” ผมส่ายหน้าพรืด ส่วนไอ้เหนือหัวเราะร่วน
“เอามันไปเลยครับ” เหนือผลักผมให้ไปหาน้องเอ๋อคนนั้น น้องแกยิ้มปลื้มมาก ทำท่าจะรับผมไป ให้ตาย กูไม่ใช่สิ่งของ . .
“ขอบคุณนะคะ!!!!!”
“เห้ย ไอ้เหนือ ทำไมทำงี้!!!!”
“เดี๋ยวจะซื้อวุ้นไปปาใส่นะ” เหนือยิ้ม ไอ้เหี้ยยยยยย มึงเล่นไร มึงเล่นรายยยยยยยยยยยยย!!!! ปาวุ้นเหี้ยไร สกปรก เลอะเทอะ เหนียว!!!!!!!! “ก็บอกแล้วไงว่าอย่ามาๆๆ มันวุ่นวาย ฮ่าๆๆๆๆ”
ผมที่โดนน้องเอ๋อลากไป . . มองมันอย่างคาดโทษ ไอ้สัดเหนือมันแกล้งผมอ่ะครับ ทำไมต้องยอมน้องเค้าง่ายๆด้วยผมโคตรที่จะไม่เข้าใจเลย . .
“พี่ เอ่อ ต้องเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”
น้องเอ๋อยัดเสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์ให้ผม . . เชี่ยอะไรเนี่ยยยยยยยยยย “ไม่เอาแบบนี้ได้มั้ย ไม่เล่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“หนูมีแผนค่ะ พี่อยากแกล้งพี่ชายโคตรเท่คนนั้นมั้ยล่ะคะ . .” เอ๊ะ หรือยัยนี่ไม่เอ๋อจริงวะ?!!!!!!!
“เร่เข้ามาค่ะ เร่เข้ามา วุ้นถาดละสิบบาท ปาพี่คินตา หมอฟันสุดหล่อมีคลินิกอยู่แถวๆลาดพร้าวค่า ขอเชิญปาได้เลย สิบบาท สิบบาทค้า”
หนาวเลยกู . . ให้กูใส่ไรเนี่ยน้องเอ๋อ!!!! พอผมออกมายืนตรงซุ้มเท่านั้นแหละ ผมเห็นคนกรูเข้ามาซื้อวุ้นกันใหญ่ เฮ้ย อะไรวะเนี่ย = =
ไอ้เหนือของเรายืนหัวโด่เด่เด่นสุดอีกตามเคย . . มันหน้านิ่งไปเลยครับ
ก็เสื้อกล้าม . . บ๊อกเซอร์นี่ มันหวิวน้อยที่ไหนกันล่ะ . .
พรึ่บ พรึ่บ วุ้นมาจากไหนไม่รู้ ให้รึ่มเลย . . หลบไม่ทัน เฮ้ย ไอ้น้องเอ๋อ เงินที่ได้มา หารครึ่งนะว้อย!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ฮะๆๆ เกิดอะไรขึ้นคะ เกิดอะไรขึ้น!!!!” น้องเอ๋อร้องเสียงดัง
ไอ้เหนือนที . . แม่งถอดเสื้อเชิ้ตออก กลางที่ๆที่คนเดินเลยว่ะครับ!!!!
ทำเหี้ยไรของมึง อนาจารในที่สาธารณะมีความผิดนะว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เสื้อไม่พอ แม่งยังถอดสแลคเดฟของมันอีกนะ . .
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“น้องครับ พี่เล่นด้วย พี่อยากเป็นเป้า”
ไอ้เหนือเดินเข้ามาในซุ้มตรงที่ๆคนปา คว้าไหล่ผมฉับ . .
“ไม่น่าแกล้งมึงเลย ดูดิ . . มาใส่อะไรแบบนี้ต่อหน้าคนตั้งเยอะ”
“ก็มึงอยากแกล้งกูเองนี่ T_T”
“มึงทำให้กูงอนก่อนไง”
“ก็ . . โอ๊ย!” ใครปามาวะ เต็มหน้ากูเลยเนี่ย . .
“เฮ้ย เจ็บป่าว”
“ไม่เจ็บอ่ะ เหนียวโคตรเลย”
เหนือใช้มือเช็ดออกให้ หลังจากนั้นไม่นาน . . กระสุนวุ้นก็ตามมาอีกระลอก ไอ้เหนือแม่งเอาตัวที่มีเสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์ของมันมาบังผมเอาไว้ แต่ไม่มิด . . ยิ่งมันบัง . . น้องๆก็ยิ่งรู้สึกสนุกในการปา . . ยิ่งเห็นมันออกโรงปกป้องผมแบบเสี่ยงตายแบบนี้ . . น้องๆเค้ายิ่งชอบ . . ถ่ายรูป . . หัวเราะ . . วุ้นหมดแล้วหมดอีกก็ยังจะปา . . อะไรจะสนุกปานนั้น
“ไม่ต้องกอดแล้ว!!! วุ้นมาโดนมันก็ไม่เจ็บ!!!”
“ไม่ได้กอดสักหน่อย!!! คินอ่ะ มาเกาะเหนือเอง!!”
“ไม่ได้เกาะ แค่ใช้เป็นที่กำบัง!!”
“ก็ไม่อยากให้โดนวุ้นไง ก็เลยต้องกอด!!!”
“เห็นมะ ก็เรียกว่ากอดป่ะละ!!!”
ลอยกระทงปีนั้น . . แม่งเหนียวตัวโคตรๆ
สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ ^^
-
อยากไปปาวุ้นมั่ง
-
น่ารักมากเลยอ่ะ :-[
ไอ้โรคจิตนั่นน่าจะโดนเหนือกระทืบซักที สองทีนะ :z6:
-
พี่เหนือของ(เค้า) :-[
เอ๊ย ของน้องคิน
น่ารักตลอดเว 5555
คิดถึงเหนือคินมากๆ มาต่อบ่อยๆนะคะ
สุขสันต์วันลอยกระทงจ้า ^^
-
อยากไปปาวุ้นด้วยคน
-
สองคนนี้ไม่บอกว่าจะไปลอยกระทง จะได้ตามไปส่อง
หมอคินตาน่ารัก ช่วงนี้คลั่งไคล้หมอฟัน โดนหมอฟันแอทแทคทุกวันเลย >.,<
-
เหนือคินเจอกันมาก่อนนี่เองติดใจกันตั้งแต่ตอนนั้นแล้วใช่ไหมนะนั่น แล้วเหนือจะให้คินลืมทำไมก็คนนั้นคือเหนือเอง คินก็เหมือนกันให้เหนือลืมทำไมในเมื่อคนนั้นคือคินเอง แล้วผู้หญิงคนนั้นไม่รู้หรือไงว่าคินเป็นใครถึงทำท่าทำทางแบบนั้นใส่ แล้วผู้ชายคนนั้นก็วุ่นวายจริง ๆ นะนั่น เหนือก็แทนที่จะบอกเหตุผลไปว่าทำไม คินงอนเลยเห็นไหม เด็กคนนั้นก็คิดได้นะ เหนือหวงน่าดูนะนั่น
-
อั๊ยย๊ะ
ลอยกระทงคู่กันนน
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะคู่นี้ ฮิฮิ
-
โอ้ยอยากไปปาจัง
-
กรี๊ดดดดด ลอยกระทงหวานๆ :o8:
หวาน งอน ง้อ หวง ห่วง สารพัดอารมณ์เลย
แต่คนอ่านสนุกมากกจ้า
ขอบคุณคะ
-
เลขาสาว พอเข้าใจ :เฮ้อ:
แล้วที่เหลือล่ะ เป็นใคร
เหนืออธิบายด่วน :m16:
-
มีตอนต่อด้วย ดีใจจังค่ะ
อยากปาวุ้นด้วยอะ 5555 :กอด1:
-
น่ารักกันจริงครับเหนือนทีคิตา
ตอนแรกผมนึกว่าจะดราม่าซะแล้ว เห็นเหนือมีแต่สาวสวยทำงานด้วย
ไม่ได้เลือกเข้ามาเองใช่มั๊ยครับเนี่ย ผมว่าหมอฟันน่ารักจริงๆ นะ
จากที่ได้เจอมาด้วยตัวเอง 555
:m23:
-
อยากไปปาวุ้น :impress3:
-
:L1: :L1: :L1:
-
อยากไปลอยกระทงด้วยจังเลยยย
-
กรี๊ดดดด น่ารักมาก ฟินนนนน
เหนือคินวันลอยกระทง
-
ปาวุ้นนนนนนนนนน แอร๊ยกกกกกกกกก ดิ้นๆๆๆๆ แดดิ้นนนนนนน เอาให้ดิ้นตายยๆๆๆ กรี๊ดดดดด >/////////////////////////<
งานกระทงปีนี้มันน่าไปเที่ยวจิงๆ คึคึ ~ ~ อร๊ายยยยยยยย O///////////O #ไปแล้ว สติตามลอยตามกระทงไปแล้ว 55555+
-
สนน้ำหน้า ยัยเลขา
หน้าหม้อ :laugh:
-
น่าัรัก >/////< ขอบคุณค่ะ
-
แอร๊ยยยย น่ารักกกก o13 o13 o13
ปาวุ้นเป็นไงหว่า ไม่เคยเล่น :m28:
แหมมมมมม มันน่า ตบนังเลขาเลยค่า วิญญาณนพนภา เข้าสิง :beat: :beat: :beat:
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักไปป่ะ ><
ไม่ไหวลมจับ
เวลาเหนืออยู่คินจะดูเป็นอีกคนไปเลย น่ารัก แทนตัวเองว่าเหนือๆๆ
โอ้ยยยยย จะเป็นลมของจริง ฮ่าๆๆ
มีไอ้หนุ่มโรคจิตมาตามคินตาอีก ไม่รู้ซะแล้วว่าของใคร
ดีนะที่เหนือไม่ได้ตามไป มีหวังพ่อหนุ่มนั่นท่าทางจะไม่รอด ฮ่าๆๆ
-
ขอบคุณสำหรับตอบพิเศษวันลอยกระทงครับ น่ารักจริงๆ
-
พี่เหนือ เหนือความคาดหมายตลอดอ่ะ
พี่คิน น่ารัก น่าฟัด ตลอดๆๆๆๆๆ เลย
-
555 น่ารักอ่ะ
อยากไปปาวุ่นมั้งอ่ะ อิอิ
-
ชอบตอนแรกๆมากๆๆๆๆ แลดูเจ็บปวดเล็กๆตอนที่เหนือแกล้งพูดให้คินตาเสียใจ
คินตาน่ารัก ตั้งแต่ตอนแรกๆเลบ ส่วนเหนือนที แค่ใส่ช็อบก็เอาใจเราไปแย้วววว
ช่วงที่เขาจีบๆกัน ก็น่ารักดีค่ะ เหนือดูแลคินตาดีมาก
ชอบคินตาตรงที่ไม่ชอบให้ใครมาถูกตัว เลยโกรธพีทมากๆกับฉากในห้องน้ำ
กับตอนที่เม้มปากสุดๆไม่ให้พีทจูบได้ นบถือค่ะ รู้ว่าแฟนหวงเลยไม่ให้ใครถูกตัว ปรบมืออออ
แต่ด้วยความน่ารักขนาดของน้องคินตาเลยทำให้คนเข้ามาเยอะหน่อยเหนือนทีต้องทำใจ *ตบบ่า*
แต่ตอนที่พีทมาอุ้มคินตาไป แลดูง่ายมาก ฮ่าๆ อุ้มไปได้ง่ายๆเลย ก๊ากกกก
-
ดีนะที่มีปาวุ้นมาช่วย ไม่งั้นจะโกรธจะงอนกันแค่ไหน
-
ยินดีด้วยจ้าสำหรับรอบสาม :mc4: อ่านจบแล้วประทับใจมากกกกกกกกกกก :L1: ยังไงรอเรื่องของปอนด์+ธามอยู่น่ะจ้ะ เรื่องนี้ว่าชอบแล้วน่ะ แต่เรื่องของปอนด์ชอบยิ่งกว่า :impress3:ออกเมื่อไหร่รีบซื้อด่วน จะได้เก็บคู่กัน น่ารักทั้งคู่ :o8:
-
น่ารักมากกกก
อยากปาบ้าง ฮ่าๆ
-
อ่านจบแล้ววววววว
สนุกมากครับ
ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า "รักที่เหนือกว่า" เป็นอย่างไร
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาให้อ่านนะครับ
o13 :กอด1: :L2: :pig4:
-
อ่านจบแล้ว เหนือกับคินตาน่ารักมาก :-[ :-[
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีค่ะ :L2: :pig4: o13
-
น่ารักมากมาย :กอด1:
-
อ่านจบไปครึ่งละ เด๋วมาอ่านต่อ คินเหนือ น่ารักมากมาย >///<
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
เหนือ คิน น่ารักมากมาย
>///<
-
เพิ่งเข้ามาเชยชมขอรับ :L2:
น้องคินน่ารัก
เหนือนทีก็หล่อเกิน :-[
ชอบพ่อตา(เจมส์)เขามาแบบนิ่งๆแต่.....
เด่นตลอดล่ะ :really2:
-
อร้ายย ฟินนาเร่ เบบี๋ มาต่อตอนพิเศษอีกเยอะๆน้า ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า
แต่งได้น่ารักมั่กๆ +1 ก้าบๆนะจ๊ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่าน รักนิยายเรื่องนี้มากเลยค่ะ
กอดคนเขียน :กอด1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
เอาอีกก เอาตอนพิเศษอีก นะนะนะ
คิดถึงเจมส์ เอาเจมส์ออกมา
ป่านนี้เจมส์เป็นเกย์ตามลูกไปแล้วหรือยังงง 5555
ชอบตอนลอยกระทง ไม่เข้าใจจจจ ทำไมเหนือถึงจ้างเลขาสาวที่คอยอ่อยขนาดนี้
แถมยังปกป้องอีก เดี๊ยๆๆๆๆ คินตาของฉัน เหนือแกห้ามขัดใจเมียยยย
แล้วทำไมต้องจ้างแต่คนหน้าตาดี 5555
แอบโรคจิตใช่มั้ยซีอีโอบริษัทหรือ หรือความชอบส่วนตัววะเหนือ
เห้ย เรื่องนี้ไม่เคลียร์นะ5555
ตอนจตุรมิตรนี่ก้ออยากให้เขาจำกันได้จริงๆ
มีแบบ รูปตอนถ่ายรวมการแข่งขันมะ แบบมันเจอรูปจะได้จำกันได้
แอบหวังลึกๆให้จำกันได้อ่า เพราะงั้น (แบมือ) ขอตอนพิเศษอีกกกกกกกกกกก
เอาอีกกกกกกกก เอาอีกกกกกกกกก (ก่อม๊อป) 5555555
-
พึ่งตามมาอ่านจนจบ (เกือบพลาดตอนพิเศษ 2 ตอนแน่ะ นึกว่าจบฉับตอนอินโทรปอนด์~ธาม) | เหนือนที หล่อจัดโคตรหล่อตามที่เค้ากล่าวขวัญกันจริงๆ กรี๊ดดด เลิฟ เหนือ~คิน | สนุกมากๆ แต่จบเร็วจังคุณฟ่อน อยากให้ต่อภาค 2 จังเลย เพราะทางนี้เกิดอาการหมั่นสาวออฟฟิศซุปเปอร์โมเดล ที่นวยนาดรอบๆตัวเหนือ หวังงาบ CEO | อยากเห็นคินตากวาดล้าง แบบเลขาน้ำโดนดีด หึหึ
-
อ่านจบในสองวันรวด ถ้าไม่ต้องทำงาน คงจบในวันเดียว
อยากจะบอกว่า เหนือกับคินตา โคตรของโคตรน่ารักเลยว่ะค่ะ
เนื้อเรื่องก็น่ารัก ขอบคุ๊คนแต่งมากๆนะคะ ที่แต่งนิยายน่ารักๆแบบนี้มาให้เราได้อ่าน
จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ :3123:
-
มาอ่านอีกทีจบแล้ววววววววววววววววววววววววววววว
น่ารักมากคินตาเหนือนที สุดๆไปเลยยยยยยยยยยยย
-
สนุกมากเลยครับ อ่านสองวันรวดเดียวจบ หยุดไม่ไหว TT
-
สนุกมากๆเลยค่ะ หลงรัก ฟิล์ม กับ มิก 555 ชอบคู่นี้เป็นพิเศษ อยากให้ตอนของคู่นี้เยอะๆ ^^
-
กลับมาย้อนอ่านตอนพิเศษใหม่อีกรอบ อ่านแล้วมีความสุขมากๆครับ
ว่างๆอย่าลืมมาลงตอนพิเศษบ่อยๆนะครับ
-
o13 o13 o13
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ อิอิอิ
คินตาน่ารักมากๆ เหนือก็เท่มากมาย ชอบๆๆ
ชอบตอนพิเศษจตุรมิตร เจอกันมาก่อนสินะ แอบชอบมองกันตั้งแต่ตอนนั้นนะเนี่ย
ตัวละครที่ชอบสุดคงเป็นเจมส์อ่ะค่ะ เป็นคุณพ่อแบบได้ใจสุดๆแล้ว
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านกันนะคะ
-
อ่าน2วัน
รวดเดียวจบ
สนุกมากมาย ตอนแรกกะแค่ว่าจะหาอะไรทำฆ่าเวลา
ไปๆมาๆอ่านยาวเลยครับ วางไม่ลงจริงๆ :)
-
ง่ะะะะะะ เพิ่งเข้ามาอ่านสรุปไม่ได้จองงงงงงงง
ถูกใจจจ แต่ไมาได้ซื้อ แงงงงงงงง
-
ขอบพระคุณคนอ่านทุกคนเลยค่าาา
^___________________________________^
-
รอบ 4 รีบจองเข้ามาด่วนๆ เลยนะคะ !
-
ฟินไปเลย กับแต่ละคำพูดของเหนือ
-
ยังไม่ได้หนังสือเลย จองรอบ 3 อ่ะ
ช่วยตามให้หน่อย #เริ่มเครียดดดดดดดดดดด :m31: :m16:
-
สนุกดีนะ น่ารักดี ขอบคุณสำหรับนิยายดีดี
-
อ่านจบแล้วคร้าบบบบบย สนุกมากๆเลย ^^
-
คนเขียนขอเปิดจองรอบที่ 5 นะค้า
เนื่องจากรอบที่ 4 มีคนรอหนังสือที่จะเข้ามาสตอก
ช่วยๆคนเขียนด้วยนะค้าาา :กอด1: :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบค่ะ สนุกมากมาย
คู่นี้น่ารักเกินไปแล้ววววว ><
เก็บเล่มรวมแน่นอนค่ะ o13
-
สนุกมากครับ อ่านแล้วเหมือนส่องกระจกดูตัวเองเมื่อก่อน เป็นกำลังใจให้จากนี้และตลอดไปครับ //meยืนขึ้นปรบมือ
-
ถึงกะน้ำตาไหล ตอนงานศพเหนือ
แต่แม่งงงงพอรู้ว่าเป็นฝันนี้หัวเราะทั้งน้ำตาเลยอะ
ปล. อยากปาวุ้นเหมือนกัน
:z1:
-
เป็นคู่รักที่น่าอิจฉาและน่าเอาเป็นตัวอย่างมากๆเลยนะคะ
คิน+เหนือ...
:impress2:
-
เรื่องนี้มีภาค2แล้วนะครับ เผื่อใครยังไม่เห็น
เหนือกว่ารัก คือรักตลอดไป
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36953.0
-
ขอบคุณที่มีเรื่องดีๆๆอย่างนี้มามอบให้ค่าาาาาา :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านจบแล้ว น่ารักดีตอนแรกไม่ชอบเหนือเลย
แต่พอรักกับคินตาแล้วค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย
ขอบคุณค่ะ
-
จบแล้วสนุกมากกกกกก
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งให้อ่านนนน
คิดถึงพ่อเจมส์จริงๆ ห้าๆๆๆ
:o8:
-
รอบที่ 5 สั่งหนังสือไปแล้วน้าาาา
ไม่ทำอีกแล้วด้วยยยย (จริงๆ ใครมาอ้อนเค้าขอใจแข็ง ><)
จำนวนจำกัดมากๆๆๆๆๆ
รีบจองกันเข้ามานะ!!!!!
^__________________________^
-
การี๊ดดดดดดดด :m1: :m4:
รอรับหนังสือค่ะน้องฟ่อน อยากอ่านตอนพิเศษ
ที่มีเฉพาะในเล่มเร็วๆจัง :m3: :m3:
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คินตาน่ารักกกกกกกก บ๊องแบ๊วววววว รั่ววววว 555555
สนุก น่ารัก ชอบๆๆๆๆๆ :mew1:
-
เฮ้ยเราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงล่ะนี่อยากบอกว่าสนุกๆมากอ่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องที่น่ารักนะครับ เป็นที่อ่านแล้วดูธรรมชาติ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วมีความสุขจุง
-
ตอนคินฝันนี้ แอบกลัวว่าจะจบแบบนี้เลยอะ ดีนะที่เป็นแค่ฝันอะ
-
ขอบคุณนะ ถึงว่า ตอนพิเศษไม่มีในเล่ม :pig4: :3123:
-
+1 สนุกดีค่ะ
คู่นี้น่ารักกันดีจริงๆ ฮ่าๆ ชอบๆ
-
สนุกมากค่ะ ขอบคุณคนแต่งมากๆ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ThankS
-
สนุกมากๆค่ะ
รักเหนือ รักคินตาสุดๆไปเลย :กอด1: :mew3:
-
สนุกจริงๆเลย :hao7: :hao7:
-
เย้ ! ในที่สุดก็อ่านจบซักที
สนุกมากค่ะ :hao5:
:L2:
-
สนุกมากเลยชอบนายเอกกะพระเอกอย่างนี้เลย ฟินนนนนน ตามไปอ่านเรื่องของปอนกะธามละ
-
แอร๊ยยยยย สนุกมากอ่ะ คืออ่านปอนด์ธามก่อนแล้วเพิ่งตามมาเรื่องนี้
ไม่ผิดหวังเลย ฟินมากจ้า
สนุกมากๆๆๆๆ
-
:monkeysad: หนูดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้
-
สุดยอดภาษาสนุก ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ
-
คิดถึงเหนือ คิดถึงหนูคินตา คิดถึงคนเขียนด้วย T T
:L2:
-
แวะเข้ามาเพราะคิดถึง ><
-
กลับมาอ่านอีกรอบ โอยน่ารักมาก
ชอบทุกตัวละครเลยค่ะ โดยเฉพาะเมลิน ฮาเธอมาก :m20:
รักคินกับเหนือนะคะ :man1:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ น่ารักมากๆ!
-
ขอบคุณค๊าบบบบบ
แอบชอบฟิล์มxมิก ^_~
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยิ้มมากกกกกก
พลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไรเนี่ยยยยยย
สารภาพคือ เห็นเรื่องนี้นานมากค่ะ แต่ชื่อเรื่องทำให้คนอ่านคิดว่า มันจะต้องจบเศร้าแน่ๆ! คิดเองเออเองค่อดๆ
แต่แล้ววันหนึ่ง (มาซะเป็นนิทาน) คนอ่านก็เปิดเข้ามาดูนิยายที่โพสจบแล้วเล่นๆ แบบไม่มีอะไรจะทำ
สายตาเหลือไปเห็นเรื่องนี้ (ที่คุ้นตาแต่ไม่คุ้นเคย) นิ้วเจ้ากรรมก็จิ้มจึ้ก!
อ่านพรวดพราด สองวันจบ (ห๊ะะะ!!)
ไม่คิดว่ามันจะหวาน จะน่ารัก มีดราม่าเบาๆ แต่โดยรวมยิ้มเขินอ่ะ
ขอบคุณที่แต่งธามปอนด์นะคะ
จะตามไปอ่านแน่ๆ เพราะตอนอ่านก็คิดตลอดว่า ปอนด์ล่ะะะ แล้วปอนด์อยุ่หน๊ายยยย สงสารน้องมากเจงๆ (เป็นคนชอบเชียร์มวยรอง 5555555)
-
น่ารัก
-
อ่านรวดเดียวจบตั้งแต่หัวค่ำยันตีสามครึ่ง
โหหหหวว น่ารักมากกกกกกก
น่ารักทั้งคินทั้งเหนือเลยย เพื่อนคินเพื่อนเหนือก็น่ารัก
อ่านเรื่องนี้แล้วไม่เครียดเลย ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะจ๊ะะะ
:katai2-1: :katai2-1:
-
:hao3:....กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังสนุก ได้อ่านตอนพิเศษน่ารักๆ ของทั้ง 2 คน และยังได้รู้ว่ามีภาค 2 ต่อ
ให้ตามไปอ่านอีก ขอบคุณคนเขียนมาก ที่เขียนเรื่องสนุกๆ แบบนี้ให้ได้อ่านจ้ะ :mew1:
-
เขาคิดถึงเลยมาอ่านอีกรอบ
-
โอ๊สสสสส!!! อ่านมาหลายตอน(มาก)แล้ว
ยังไม่ได้มีโอกาสเม้น(เพราะมัวแต่เพลินกับเหนือคิน)
sorry นะที่รัก โอ๊ย! บักห่าราก!!!!!
อ่านเรื่องนี้มันดูละมุนละไมมากกกกก
เหมือนเรื่องจริงเยย (นึกถึงเรื่อง Kiss Love ละมุนเหมียนกุน >///<)
ให้ตายเถอะโรบิ้น! เชื่อไหมตอนแรกเราคิดว่าคินมันเมะ
เล่นควงสาวซะ -*- ....แต่พอมาตอนหลังๆ
พระเจ้าจอร์ชห่ารากลิงทอดกล้วย พี่คินมันโมเอ้สุดๆ..เอหรือว่ามันจะซึนด้วย?
พ่อเจมส์ก็เหมียนกุนน พ่อยังหล่อและเ่ห์ชิบหายวายวอด
คนอะไรพูดกับลูกกับแฟน(ผัว)ลูกยังกะเพื่อนเล่น โอ้วเย
ให้ตายนึกถึงพ่อของน้องกายเลย
และก็อีกคู่ชื่ออะไรไม่รู้ลืมแล้ว คู่นี้ก็ฟินนะถ้ามิกมันรู้จักควบคุมอารมณ์อีกซักนิด
ตอนนี้อ่านมาถึงตอนที่คุณยายเมินเหนือนทีแล้ว รู้สึกสงสารสองสามีภรรยาจัง
ยังไงก็ขอให้ผ่านอุปสรรคนะ ให้ตาย กลัวดราม่าจริงอะไรจริง TT
แล้วยังพ่อแม่เหนืออีก โฮกกกกกก ฉานยังไม่อยากเสียน้ำตา
เอาล่ะขี้เกียจพิมพ์แระ ขอตัวไปอ่านต่อน๊าาา ฟิ้ววววววว~
-
คิดถึงคินกับเหนืออออ
:-[
-
ขอบคุณที่ยังเข้ามาดูกันอยู่เรื่อยๆนะคะ :katai2-1: :katai2-1:
-
นั่งอ่านตั้งแต่ห้าโมงเย็น จนตอนนี้จะตีหนึ่งแล้ว!!!
อ่านไปเครียดไป อ่านไปฟินไป หลากหลายเหตุการณ์ แต่ทั้งสองก็ผ่านมาได้
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวของ คินตา-เหนือนที ด้วยนะครับ
มีความสุขที่ได้อ่าน
-
ขอบคุณคุณฟ่อนที่แต่งนิยายเนื่อเรื่ิองดีๆ ให้อ่านนะคะ
สนุกและน่ารักมากๆ อ่านยันสว่างเลยค่ะ :laugh:
จะติดตามผลงานนะคะ
-
สนุกมากๆ ฟินน
อ่านตอนแรกๆแล้วน้ำตาไหลพราก
ดีใจที่จบแฮปปี้ :pig4:
-
สนุกมากๆๆครับ ขอบคุณครับ.......
-
อ่านจบรอบที่สองแล้ว ฟินอีก
เหนือนทีกับคินตา คินน่ารักน่าเอ็นดูอ่า ชอบๆ
:katai2-1:
-
กลับมาอ่านรอบสองก็ยังสนุกเหมือนเดิม o13
-
เปิดจองรีปริ๊นละน้าาา
ที่หน้าแรกเลยยยยยยยยย > <
-
สนุกมากเลยค่ะ ชอบเหนืออ่ะ
-
สนุกอ่ะน่ารักดีอ่านแล้วฟินมากอ่ะ
รักเหนือหลงคิน
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
สนุกมากค่ะ ลุ้นให้เหนือรักคินสักที อยากเห็นนางมีสามี พอคบกันแล้วไม่ผิดหวัง สามีนางหึงและหวงแบบสุดๆ แต่มันทั้งหวาน ทั้งน่ารักอะ แม้จะมีดราม่าพอให้ได้ลุ้นเบาๆ :L2:
-
แจ้งโอนเงินให้แล้วนะค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ
-
เหนือในตอนแรกๆ ขัดใจเจ้มากๆยิ่งไอ้ตอนไล่คินลงรถ แล้วคินเกือบโดนรุมนะ เจ้โคตรรโกรธธ!! แต่มาหลังๆๆเหนือก็โดนไปเยอะนะแถมเสียสละอีกแยะ เพื่อความรัก บางทีที่แทนตัวว่าเหนือก็น่ารักซ้าาา หื่นอีกตะหากก แต่เจ้ชอบนะ โฮะๆๆ หนูคินที่รักแสนมั่นคง มา 3ปี สมหวังแล้วนะลูก คู่มิกฟิล์มก็น่ารัก แม้จะเริ่มด้วยเลือดก็เหอะ ที่ปลื้มสุดคงเป็นพ่อเจมส์ กรี๊ดดดมากก คุณพ่อยังหล่อ แถมกวนเอ้ยเกรียน เท่ห์ชะมัด แอบจิ้นคู่คุณยายยังสวยได้มะ 555+ (หง่ะ โดนคุณยายเบิร์ดกะโหลก) เค้าล้อเล่ง อิอิ ณ จุดนี้เราจะไม่พูดถึงมารร้ายสองพอ ชิ ยังเคืองไม่หาย แทงเหนือของเค้าเอ้ยของคินได้ไง อิอิ(เกือบโดนหนูคินโบก) แหะๆๆ ปรบมือรัวๆให้กับ เมลิน และเพื่อนๆของเหนือคิน เท่ห์มากๆ คู่นี้เค้ามีเพื่อนดีจริงๆ มาถึงน้องนุชปอนด์น้อยหอยสังข์ เจ้ล่ะสงกะสาร ขอส่งไปให้ธามคุงละกาน อิอิ ส่วนเจ้ อยู่ต่อทำไมล่ะค่ะ ก็จะพุ่งตามหนูปอนด์ธามไปอ่านไปเชียร์ไปจิ้นไปฟินต่อโล้ดด โฮะๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
-
จะได้หนังสือรีปรินหรือยังค้า รอนานแล้วค่าช่วยอัพเดดหน่อย
-
สนุกดีครับ ชอบแนวแอบรักแบบนี้เลยละ ขอบคุณคนแต่งนะครับสำหรับนิยายสนุกๆ
-
ได้รับหนังสือแล้วนะค่ะ
^^
-
:-[
-
สนุกมากกกกกกกกกก อิ้อิ้
-
สนุกมากจริงๆ ค่ะเรื่องนี้ ทั้งอบอุ่น น่ารัก ฮาไม่ค่อยจะดราม่ามากอย่างที่คาด
สมกับชื่อเรื่องรักที่เหนือกว่ามากเลยค่ะ ประมาณว่ารักที่เหนือกว่าอุปสรรค์ทุกสิ่ง เหนือกว่าสิ่งต่างๆ
ส่วนคู่ของปอนด์ธามก็น่าติดตามเหมือนกับ พี่แกบอกแก่กว่าตั้งหลายปี แต่ก็แค่ปีเดียวเองนะเฟ้ย 55+
ขอบคุณคนเขียนที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ แบบนี้ให้ได้อ่านนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
:o8:อ่าจบแล้วคะ สนุกมากๆๆเลย ชอบเหนือคิน และคู่ฟิลม์มิก ขอบคุณที่แค่งนิยายสนุกๆมาให้อ่านนะคะ อ่านมาสามวันรวดเดียวเลยคะ คริคริ
-
อ่านเป็นรอบที่ 2 เอ๊ะหรือว่า 3 ก็จำไม่ได้ละ รูแต้่ว่าอ่านกี่ครั้งก็สนุก อิอิ ขอบคุณนะคะ :-)
-
คืออ่านรวดเดียวจบในสองวันอ่ะ ตอนแรกที่หลงเข้ามาอ่าน บอกตรง ๆ ฮา คือคินเธอจะฮาไม่ไหน ฮ่าๆ อ่านไป ๆ เริ่มรู้สึกว่ามันใช่
แนวฉันล่ะ พอมีตอนคินไปจีบเหนือ เออ เก๋ คือที่อ่านมาไม่เสียเที่ยวนัก คืออ่านต่อไปอีก เริ่มชอบอิน้องปอด์น คือเมิงเป็นพระเอก
มาก ฮ่าๆ คือพระเอกในอุดมคติว่างั้น ฮ่า ๆ อ่าต่อไปอีก ชอบทั้งเหนือทั้งคิน นี่ก็แบบฟินจิกหมอนคือแบบรู้สึกว่าอิน เรื่องมันตั้งอยู่
บนความเป็นจริงค่อนข้างมากอ่ะนะ จะมีคินที่รวยเว่อ ๆ ไปหน่อยแต่ก็โอเค แต่ต่อมาก็ชอบมิก ฟิล์ม คืออิฟิล์มนี่ คือ เอ่อะ แบบ
เลว ๆ ดี ถ้ามีดราม่ามากกว่านี้บอกเลย มันส์ ฮ่าๆ โดยภาพรวมเราว่าเนื้อหาโอเคนะ เนื้อเรื่องประติดปะต่อกันดีอ่ะ คือเนื้อเรื่อง
ค่อนข้างคงที่ คือ ไม่เร็วหรือช้าไปตลอดเรื่อง คืออ่านแล้วไม่ชะงัก หรืออ่านแล้วรู้สึกว่าต้องทนเพราะรำคาญฉาก รู้สึกประทับใจ
เรื่องนี้ค่อนข้างมานะ โดยส่วนตัวอ่ะ ตอนพิเศษ ขออีก ๆ สนุกดีอ่ะ
-
อ่านจบรอบที่สอง สนุกมาก
-
เย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อ่านจบแล๊ววววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!!!
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
o13 o13 o13 o13 o13
:a9: :a9: :a9: :a9: :a9:
:a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
:a14: :a14: :a14: :a14: :a14:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
ชอบจังงงงงงงงค่ะ
:give2: :give2: :give2: :give2:
o15 o15 o15 o15 o15
-
อ่านตอนแรกๆไม่ชอบเหนือเลย
แต่หลังๆค่อยดีหน่อย ตอนรักกันก็น่ารักดีค่ะ
แต่ความคิดเค้าคือตอนรักกันแล้วเหนือเปลี่ยนๆมากไปหน่อยอ่ะ
ขี้อ้อน รักเว่อร์ไปนิด มันหลุดๆจากตอนแรกๆที่นิ่งๆ :impress2:อ่ะแต่ไม่อะไรนะ
อ่านแล้วสนุกคือชอบ
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆค่ะ
-
เพิ่งตามมาอ่าน สนุกดีค่ะ ชอบ เหนือ กะ คิน น่ารักดี
แต่เข้า facebook คนเขียนไม่ได้แล้วอะ ปิดไปแล้วเหรอค่ะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งรำคาญคินนะ
ในเมื่อจะตัดใจก้อต้องตัดให้ขาด
มานั่งพร่ำเพ้อพรรณาถึงเค้า
อย่างกะคนบ้า!!!!
-
เหนือหวานได้ใจมากๆ
-
สนุกได้ใจมากเลยอะะะ ชอบอะะ
-
ขอให้ความรักของคุณยายที่มีให้คิน
มีมากกว่าความต้องการอื่นๆด้วยเถอะนะ
-
สนุกมากๆเลยครับ
ขอบคุณมากๆนะครับ
-
ขำอ่ะ ไฟไหม้ผ้าม่านก็ยังหื่นต่อ 5555
-
สนุกมากเลย
เหนือน่ารักอ่ะ พอเป็นแฟนกะคินแล้วอ่ะ
-
:hao7: ชอบเลยนิ :hao7:
-
สนุกมากกกกกกก คู่นี้น่ารักอ่ะ :ling1: :ling1:
-
แวะมาอ่านตอนพิเศษก็นั่งฟินไปสามวันเจ็ดวัน ><
-
กลับมาอ่านรอบ 2 ยังสนุกและแอบฟินเหมือนเดิม คิดถึงเหนือ คิน :กอด1: :กอด1:
-
แรกๆหมั่นไส้พระเอก :m16: นิยายเรื่องนี้สนุกดีค่ะ o13 :pig4:
-
Happy Ending คนอ่านก็ปี้ฝุดๆ ขอบคุณนะคร้าาาา สนุกมากๆเลยค่ะ กด บวกให้ทุกตอนเลยน้าาาา^^
-
ตามมาจากนิยายแนะนำค่ะ
สนุกมากเลยคินน่ารักมาก
พี่เหนือเองก็แม้จะนิ่งตอนแรก แต่หลังๆหวานเฟร่อ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
:L2:
-
อ่านจบแล้วสนุกมากกกกกกกกกกกกกก
คินตาน่ารักมากกกกกกก
เหนือก็เท่ได้อีก
คู่ฟิล์มมิกเราก็ชอบ
แต่ที่ชอบที่สุดคือน้องปอนด์
โอ้ยทำไมหนูน่ารักอย่างนี้ลูกกกกกกกกกกกกกก
สงสารปอนด์มาก ขอให้มีรักที่มีความสุขกับธานนะ
-
จบแล้ว สนุกมากค่ะ คิดถึงเหนือนทีกับคินตา :impress2:
-
เรื่องน่ารักจุง ชอบมาก :pig4:
-
คนบางคนเข้ามาในชีวิตเรา เพื่อที่จะเดินผ่านเราไปเฉยๆ . . .
คนบางคนเข้ามาในชีวิตเรา เพื่อที่จะจากเราไป . .
คนบางคนเข้ามาในชีวิตเรา เพื่อที่จะอยู่เคียงข้างเรา . . ไปตลอดกาล . .
ซึ้งมากอ่ะ คือเป็นพรมลิขิตมากๆ
จะมีใครที่รักเราได้มากกว่า
ชอบค่ะๆ แต่แอบอยากตีน้องฟ่อน มาหลอกให้น้ำตาไหลกับตอนสุดท้าย คือทำใจกลับมาอ่านบรรทัดที่สองเกือบ 10นาทีเลยอ่ะ :ling1:
แต่ก็โดนหลอกจนได้ 55555 ตอนพิเศษก็สนุก
จ๊วบๆขอบคุณที่แต่งนะคะ :mew1:
-
กรี๊ดค่ะกรี๊ดดดดดด ฟินนนน คินตาน่ารักกกก เหนือก็ฟล่อออออ จะน่าร๊ากกกกกกกันไหนคะคู่นี้ :hao7: :-[ :hao7: :katai2-1: :กอด1: :L2: :o8: :man1:
-
สนุกมากกกก
อ่านรวดเดี่ยวจบเลย
ตอนแรกไม่คอยชอบเหนือเลยดูหยิ่งๆ
แต่หลังๆมามันไม่ใช่อ่ะ เหนือหื่นโคตรๆๆๆ
คินตาก็น่ารักตั้งแต่เริ่มจนจบเลย
สนุกมากขอบคุณนะค้า :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
สนุกมาก ๆ เลยค่ะ ชอบเหนือนที
น่ารักฝุด ๆๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:pig4:
-
อ่านจนจบ Happy มาก ๆ
+1 ให้เป็นกำลังใจ แม้จะจบนานแล้วก็ตาม :z2:
-
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆๆน่ารักๆๆให้อ่านนะคะหลงรักเหนือนทีกับคินตามากๆๆ
พึ่งเริ่มอ่านเล้าเริ่มยังเล่นไม่เป็นไม่ได้เม้นทุกตอนนะคะได้แค่กดไลท์ต้องขอโทษด้วยค่ะ
รอรีปริ๊ดอีกนะคะ เป็นเรื่องที่สนุกจริงๆๆค่ะ หวานเบาๆๆน่ารีกๆๆๆ :mew1: o13
-
อ่านรอบที่ 3 คิดถึงเหนือคิน
-
โอ้ยทำไมเราไม่เห็นเรื่องนี้ตั้งแต่ทีแรกนะ ทำไมมันสนึกอย่างนี้ ชอบที่สุดเลย :hao5:
-
อ่านเรื่องนี้มานานแล้ว พึ่งได้แสดงความคิดเห็น เหนือคินน่ารักมากกกก อ๊ายยยย >////<
ก๊าวใจมากค่ะ o13
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ ชอบนิยายของคุณเค้กทุกเรื่องเลย
-
สนุกมากเลยครบ
-
รักเหนือมากๆเลย
สนุกสนานรื่นเริงบันเทิงใจสุดๆ
ขอบคุณนะ
-
สนุกมากๆจ้า ...เดี๋ยวจะตามไปอ่านธามกับปอนด์ด้วยจ้ำ
ขอบคุณมากๆนะจ๊ะ เป็นเรื่องที่สนุกมากๆจ้า
-
โอ้ยยยยยย น่ารักมากกกกก อิจฉาคินง่ะ
ปล. ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ แบบนี้ให้อ่านะคะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอจ้า
-
ไม่ได้อ่านนานเลยค่าเพิ่งจะสมัครสมาชิกเพื่อมาตามหาเรื่องนี้โดยเฉพาะ จะไล่อ่านให้จบเพราะชอบนางเอกแซ่บๆ :hao7:
ขอแปะโป้งไว้ก่อนพออ่านจบจะมาเม้นอีกทีนะคะ
รักคนเขียน :L2: :L2: :L2: :L2:
-
โอย พี่เหนือพูดทีพ่นแต่คำฟินๆ โงยยยย
ทั้งเรื่อง จะตัวร้ายหรืออะไรเราไม่เกลียดมาก ไม่ชอบแม่พระเอกอะ 55555555
ดูแบบ เออดี เป็นตัวอย่างที่ดี (ประชด)
แต่ชอบเจมส์นะ ชอบตอนที่เจมส์บอก สวัสดีพ่อตาหน่อย ไรงี้ โงยน่ารัก 555555555
จะตามอ่านเรื่องของธามปอนค่ะ อร้าย :hao5:
-
:katai2-1: สนุกมากกกกกก ข้ามเรื่องนี้ไปได้อย่างไร
ใครไม่อ่านนี้พลาดมาก อุอิ o13
หวานน่ารัก ฟรุ้งฟริ้ง งุงิมาก5555
ไม่ม่าเยอะแยะพอหอมปากหอมคอ ให้มีประเด็นนิดนึง
หลงรักเหนือนทีเว้ยยยย แรกๆพ่อคุณร้ายนักหลังๆมากลัวเมียละสิคุณ :ruready
ขอบคุณน้าที่สร้างนิยายดีๆให้อ่านค่ะ
-
ชอบอ่ะ น่ารักมากมาย
อ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลย
แรกๆ อ่านแล้วหมั่นไส้ แอบเกลียดพี่เหนือเบาๆ
สงสารน้องคินสุดๆ ตั้งแต่ตอนที่นางแอบรักพี่เหนือ
ไหนจะยอมเลิกเสเพลอีก ทำทุกอย่าเพื่ออีพี่เหนือเลย
แต่พอพี่เหนือฮีรู้ใจตัวเอง ฮีโครตจะหวาน
โครตจะหื่น 55555
น่ารักมากมายอ่ะคู่นี้ ไหนๆ จะผองเพื่อนผู้สร้างสีสันของทั้งสองฝ่าย
ขอบคุณมากๆ นะคะสำหรับเรื่องดีๆ ที่มีให้อ่านกัน
ว่าแล้วก็ตามไปส่องเรื่องของน้องปอนด์กับพี่ธามดีกว่า คึคึ
-
:katai2-1:ตามอ่านจนจบ อือหืมมมมมมมมมมมม ตาแฉะแต่สู้
-
ความในใจของเหนือนี่มาตอนแรกๆก็ดูขรึมๆดีนะ พอหลังๆเริ่มรั่วแล้ว
อะไร๊พอชอบน้องคินตาแกก็รั่วเลยหรอ 5555555555
-
โอ้ยยยย เป็นคู่ที่น่ารักมาก ชอบๆๆๆ
-
ฟินมากค่าาาา อ่านรวดเดียวเลย สนุกมาก หยุดอ่านไม่ได้เลย
เหนือนทีตอนแรกเย็นชามาก พอรู้ตัวว่าชอบคินตาแล้วหวานมาก กริ๊ดดด
คินตานี่ก็น่ารักตลอด ตอนเป็นเพลย์บอยยังน่ารักเลย 5555555
อยากอ่านตอนพิเศษอีกจัง
ปล.มาไม่ทันหนังสือ
-
อ่านจบหมดแล้วหลงรักพี่เหนือจริงๆ พี่เหนือรักน้องคินมากๆ อย่างชื่อที่ตั้งว่ารักที่เหนือกว่า
นิยายเรื่องนี้คนแต่งเขียนดีมาก บรรยายได้น่ารักมาก กว่าจะว่างอ่านได้ก็ไล่อ่านให้จบตนตาแฉะเลย
ขอบคุณคนเขียนที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะคะ กำลังจะติดตามเรื่องเดือนเกี้ยวเดือนต่อเลยค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คู่นี้น่ารักดีค่ะ เหนือนี่หวงคินอย่างกับอะไรดี ยอมมาทำงานแทนคิน เพื่อให้คินได้ทำงานที่ตัวเองรัก ส่วนคินก็น่ารัก ทำตัวให้เหนือทั้งหวงทั้งห่วงอยู่ได้ตลอด
-
:m1: :m3: :m1: :m3:
-
:mew1:จบได้น่ารักมากมาย+หื่น อิอิ
-
สนุกมา ฮาบ้างหน่วงบ้าง สุดยอดด
-
จบดีจัง ปลื้มมมม :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
รักเหนือนทีที่สู้ดดดดด
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
พลาดเรื่องสนุกๆแบบนี้ไปได้ยังไงเนี่ย .____.
สนุกมากค่ะ คินตาน่ารัก 55555
เหนือก็....ตอนแรกไม่ชอบ ปล่อยให้คินเกือบโดนรุมได้ยังไง T^T
แต่ตอนหลังๆให้อภัย 555
ตอนที่พีคสุดๆคือตอนที่คินฝันว่าเหนือตาย
อ่านละตกใจจริงๆ แบบเฮ้ย ตายจริงหรอวะ ,____,)
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้นะคะ
ตามไปอ่านปอนด์ธามต่อ 5555
-
เหนือคินน่ารักมากเลย :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เข้ามากรี๊ดสุดเสียง เรื่องนี้ฟินมาก ชอบเหนือนทีน่ารัก แอบเขินแทนคินบ่อยๆ อิอิ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อ่านจบแว้ววววว. ตอนแรกคิดว่าจะอ่านไม่จบซเอรก เพราะปกติแล้วไม่ชอบเรื่องที่นายเอกไปชอบพระเอกก่อน แต่อ่านจากคอมเม้น บอกว่าเรื่องนี้สนุกเลยอ่านไปเรื่อยๆ พอช่วงกลางๆเรื่อง ก็เห็นความน่ารักของเหนือ มากขึ้นแอบขี้หึงด้วย :hao3: คินตาก็น่าร้ากกกก :z1: :haun4: สรุปว่าสนุกดีค่ะ เนื้อเรื่องลื่นไหล. สำนวนดี ไม่มีคำผิดให้ปวดหัว :really2: ขอบคุณที่แต่งนิยายให้อ่านนะคะ :mew3: :mew3: :mew3:
-
เพิ่งตามมาอ่านค่า
สนุกกก ชอบความเป็นธรรมชาติของตัวละคร
ตลกที่บ้านคินรวยเวอร์นี่แหละ 555555 พลอตแบบพลิกแพลงตลอด
คิดถึงคู่มิกฟิล์มด้วย ป่านนี้ไม่รู้เป็นไงแล้ว
ส่วนคินกะเหนือนี่ รักกันปานจะกลืนกินไปละ
ตัวติดกันอย่างกะอะไรดี 55555555
เลิฟฟ ขอบคุณคนแต่งมากนะคะที่แต่งเรื่องนี้
ใช้เวลานานน่าดูกว่าแต่ละตอนจะออกมาได้ ขอบคุณนะคะ :mew1:
-
น่ารักกกกกกก ขอบคุณค่ะ
-
:L2: :L2: :L2:
-
ชอบทำสารบัญ ขอทำให้นะ (ถ้าไม่ชอบขออภัยด้วย)
บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1725994#msg1725994). .♥♥. .1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1726006#msg1726006). .♥♥. .2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1726192#msg1726192). .♥♥. .3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1726933#msg1726933). .♥♥. .4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1729641#msg1729641). .♥♥. .5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1730102#msg1730102)
6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1730509#msg1730509). .♥♥. .7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1731106#msg1731106). .♥♥. .8 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1731734#msg1731734). .♥♥. .8 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1732798#msg1732798). .♥♥. .9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1734947#msg1734947). .♥♥. .10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1736473#msg1736473)
11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1753122#msg1753122). .♥♥. .12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1753794#msg1753794). .♥♥. .13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1791294#msg1791294). .♥♥. .14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1792851#msg1792851). .♥♥. .15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1793147#msg1793147). .♥♥. .16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1795813#msg1795813). .♥♥. .17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1797333#msg1797333)
18 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1809298#msg1809298). .♥♥. .18 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1810272#msg1810272). .♥♥. .19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1818958#msg1818958). .♥♥. .20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1826437#msg1826437). .♥♥. .21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1831196#msg1831196). .♥♥. .22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1865040#msg1865040)
23 บางกอก พาร์ท 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1875520#msg1875520)
24 บางกอก พาร์ท 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1881003#msg1881003)
25 บางแสน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1883355#msg1883355)
26 พิเศษ ฟิล์ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1888660#msg1888660)
27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1895570#msg1895570). .♥♥. .28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1907085#msg1907085). .♥♥. .29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1917394#msg1917394). .♥♥. .30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1929876#msg1929876). .♥♥. .31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1932763#msg1932763). .♥♥. .32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1935781#msg1935781). .♥♥. .33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1939046#msg1939046)
34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1940777#msg1940777). .♥♥. .35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1948173#msg1948173). .♥♥. .36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1955234#msg1955234). .♥♥. .37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1957432#msg1957432). .♥♥. .38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1964603#msg1964603). .♥♥. .39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1973228#msg1973228). .♥♥. .40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1981874#msg1981874)
41 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1981962#msg1981962). .♥♥. .41 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1984893#msg1984893). .♥♥. .42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1988395#msg1988395). .♥♥. .43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1989647#msg1989647)
44 Last chapter of N and K story (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1992757#msg1992757)
45 Story of someone and someone will beginning (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg1992759#msg1992759)
ตอนพิเศษ พบกัน . . ที่จตุรมิตร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg2195631#msg2195631)
ตอนพิเศษ ลอยกระทง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30017.msg2213695#msg2213695)
-
หลงเข้ามาอ่านแล้วรักเลยอ่ะ :-[
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
รักเลย :L1:เหนือคิน
-
สนุกมาก ๆ คะ
-
อ่านกี่รอบก็ชอบอะ ไม่เบื่อเลย
-
:o8: :-[ :laugh: ชอบบบบบนิยายเรื่องนี้มาก รักเฮียเหนือนที รักซ้อคินตาาาา เอิ๊กๆ ฟินนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกก :mc4:
รักที่เหนือกว่า....เหนือคิน :bye2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
สนุกมากกก ทั้งเหนือทั้งคินตาน่ารักมากมาย ><
นี่พวกนั้นก็ยังไม่รู้ใช่มั้ยเนี่ยว่าเจอกันเองตั้งแต่งานจตุรมิตรสมัยมัธยมแล้ว 5555
น่าร้ากกกก
ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวไปตามคู่ปอนด์ธามต่อ อิอิ :กอด1:
-
:mew3:
-
น่ารักสุดๆ ทั้งคู่เอกคู่รอง ขอบคุณที่แต่งให้อ่านค่า
-
เหนือ คิน ฟินอย่างแรง ขอภาค2 ต่อนะค่ะ
-
หาทางออกไม่เจอเลย หลงมากรักด้วย เหนือคินคืองดงามมาก ชอบมากจริงไรจริง :z2: :mew1:
-
อ๊ากกกกกก ในที่สุดก็อ่านจนจบ
อ่านรวดเดียวแบบไม่ได้นอนเลย555555
น่ารักมาก ชอบสุด
ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่านนะจ้ะ :katai2-1:
-
:pig4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านชอบมาก ไ่ม่ทราบว่าตีพิมพ์หรือยัฝครับ อยากได้เป็นหนังสือมากๆเลวครับ
-
สนุกเหมือนเดิมเลย
เข้ามาอ่านตอนพิเศษเพิ่ม
เกลียดชะนีทันที
รอตอนพิเศษตอนอื่นๆอยู่นะคะ
-
อ่านไปเขินไป ตัวบิดจิกหมอน รักกันนานๆๆๆๆ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยยยยย คินตาน่ารักกกกกกก
-
เหนือ คิน
-
อ่านรอบ2 ก็ยังฮาอยู่ดี คินตาน่ารักกับเหนือนทีขี้หักใน 555
-
คงพอจะยกให้หงส์เป็นผู้มีพระคุณกับคินตาได้อยู่
เพราะถ้าหงส์ไม่เป็นต้นเหตุให้เหนือโกรธคิน
คินคงไม่ได้เปลี่ยนจาก"แอบรัก" เป็น "ที่รัก"
รักเรื่องนี้ค่ะ :กอด1:
-
รักกันหวานแหววดี
ชอบอ่าาาาาาาาาาา
เหนือนที กะ คินตา อร๊ายยยย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กลับมาอ่านอีกครั้งด้วยความคิดถึง :กอด1:
-
:L1:
-
อ่านรวดเดียวจบ ฟินมากกกกกก เขินมากกกกก ฮื่ออออออ
เยิ้บๆ ชฟค :L1:
-
ในที่สวดดดดดด ก็อ่านจบบ :katai4:
รักของคินตาก็เหนือกว่าทุกสิ่งทุกอย่างจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นอุปสรรคใดๆก็ตามที่เข้ามาขวางกั้นหรือคนที่คิดจะแยก #เหนือคิน ออกจากกัน
เป็นฟิคที่สนุกมากกกกกกกกกกกกกครับ แต่ก็ยอมรับว่าในช่วงแรกๆไม่ค่อยชอบเหนือเท่าไหร่ พอปรับความเข้าใจกันแล้วนี่บับบบบบบ :pighaun:
เป็นเรื่องที่สองที่ได้อ่านในเล้าและเป็นเรื่องที่สองของคุณชิฟฟ่อนเค้กที่ผมได้อ่านครับ ยอมรับว่าหลงรักทุกตัวละครที่คุณชิฟฟ่อนเค้กสร้างขึ้นมาในฟิคทุกๆเรื่องจริงๆครับ
Next station : ร้านบาร์สุราลัย ผมก็หวังว่าตัวละครในเรื่องนี้จะทำให้ผมหลงรักได้เหมือนกับเรื่องอื่นๆที่ผ่านมานะครับ
-
ชอบมาก :L1: :L1: :L1:
-
หมอคินตาอยู่คลีนิคไหนค่ะ จะไปใช้บริการ อร้ายยยยย :-[ :-[ :-[ :-[
-
o13 o13 o13
เพิ่งมาตามอ่านค่า สนุกมากกกกก ชอบมาก เหนือนทีกับคินตาจะเป็นตัวละครอีกสองคนที่เราชอบมาก เรื่องนี้สนุก พล็อตเรื่องก็ดี มีเรื่องให้ลุ้นเรื่อยๆ ไม่เนือย หรือทำให้รู้สึกเบื่อ มีแต่ทำให้รู้สึกอ่านต่อเรื่อยๆ ไม่อยากให้จบ
ขอบคุณนะคะ :mew1: :mew1:
-
เดาว่าเรืองนี้ ไม่เกิดที่ มข. ก้เกิดที่ ม.ช.
-
o13 o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เหนือคินน่ารักที่สุด โดยเฉพาะคินตาน่ารักน่าฟัดมากมายยยย รักเหนือมากเลยน้าาา ส่วนเหนือนี่นะไม่แสสดงออกก็นิ่งซะ แต่พอแสดงออกก็นะ หวานซะะะะะ
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวสนุกๆ
-
:hao7: อ่านจบแล้วครับ 2 วันติดๆ ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่านครับ สุดยอดดดด อ่านไปก้อคิดถึงเหนือ คิดถึงคิน ไป
-
ชอบนิยายเรื่องนี้มากๆคะ > <
-
อ่านจบละครับ สนุกมากครับ ฟิน เดียวไปอ่าน 2 BROKEN HEARTS ต่อ ขอบคุณนะครับ
-
ฮือ อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบมากๆเลยครับ
-
อ่านจบแล้วววว ตอนแรกนึกว่าจะดราม่าหนักซะอีก ที่ไหนได้ฮาซะ เข้ามาอ่านเพื่อการตัดสินใจในการซื้อเล่ม ฮ่าๆ
-
ขอบคุณครับ :L2:
-
ภาค 2 มายังอ่าาาาาา เหนือกว่ารัก คือรักตลอดไป มีคัยรู้บ้างค้าพพพพพพพพพพพพพพพพพ ลงแดง เพิ่งอ่านภาคแรกจบ อยากอ่านภาคต่อ อยากรู้ว่าชีวิตเหนือคินจะเป็นไงต่ออ่าาาาา :katai1: :katai1: :katai1:
-
อ่านแล้วคือแบบว่า เรื่องนี้หวานมากกกกกกกกกกกกกกก เหนือเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากอ่ะ เป็นความพลาดของนังหงส์ถิงจริงๆที่ไม่ได้เหนือไป
เสียดายคู่ ฟิล์ม มิก ไปหน่อย หรือมาต่อเรื่องไหนหรือป่าวไม่รู้อ่ะ 555
โยงเรื่องใหม่ ปอนด์ ธาม ด้วย ท่าทางจะหน้าอ่านอีกแล้ว 5555
-
กลับมาอ่านอีกรอบ
น่ารักมากๆค่ะ ^^
-
สนุกมาก ๆ ครับเรื่องนี้ แต่ช่วงดราม่าก็หน่วงจิตมากเหมือนกัน
ขอบคุณครับ
-
ติดตามอ่านจนจบจนได้ สนุกมากๆเลยค่ะ
เรื่องน่ารักมากเลย
-
New Member
ชอบภาษา แนวการเขียน ของคุณ Chiffon มากครับ
ชอบ character ที่ไม่สาวจนเกินไป ไม่โมเอ้จ๋า แมนๆดี ชอบครับ
-
ติดตามผลงานมาหลายเรื่องแล้ว สนุกทุกเรื่องเลย
รอติดตามผลงานอยู่นะคะ
-
รักเรื่องนี้มากๆจ้า~♡♡
-
งื้อออออ ตามมาอ่านรวดเดียวจบเลย ชิบเค้าอยากได้หนังสือ ยังมีขายยุไหมมมม :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตามมองอยู่หลายปี จนได้เป็นแฟน เย้ๆ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่าาา สนุกกกและน่ารักมากก
อ่านแล้วอารมณ์ดีมากก โลกสดใสสสส
เหนือคินึือน่ารักมาก หวานมากก
เหนือเวลาอยู่กับแฟนนี่ไม่มีการคีพลุคใดๆทั้งสิ้นอะ
อ้อนนนซะ กลายร่างเป็นลูกหมาเลย555555
คินก้น่ารักขึ้นมากๆๆๆอะ น่าฟัดจริงๆนั่นแหละ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะคะ
-
อมยิ้มทุกตอนเลย น่ารักมาก :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ่านแล้วอินมาก เพราะเป็นเด็ก มข ด้วย อ่านไปแล้วก็เห็นภาพ คิดภาพตามตลอดเลย 55 ชอบความเกรียนของคินนะ
-
ว่าแล้วววว ต้องมีความเป็นมข ไม่มากก็น้อย งือออ จากคณะวิทยากับมนุษย์น่าจะอยู่ติดกัน(ตอนแปะใบปลิว) ความสัมพันธ์ระหว่างวิศวะเกษตร แจ่วฮ้อนแซ่บบบบ ละครเวทีวิศวะ(นัวเนียร์)ต้องขายตั๋วตลาดมอด้วย 5555 อยู่ไกลกทม. โอ้ยยยย ฟินนนน :-[
-
โรงอาหารกลาง ตรงข้ามหอสมุด =คอมเพล็กซ์!!!! ไกลจกทันตะเยอะเลย กับข้าวทันตะอร่อยกว่าด้วย อิอิ
-
:call: :call: คาราวะคนแต่ง ที่ทำให้คนแก่ฟินได้ขนาดดี :hao6: :hao6:
-
:mew1:ดีต่อใจจจจจ :mew6:
-
เข้ามาอ่านรอบที่ 10 แล้วมั้งเนี่ย
-
อยู่หน้าตึกเพียรเลยรึ!!! มข.ชัดๆ55555 สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่มข. ตึกเพียรวิจิตร คณะวืิศวกรรมศาสตร์ จะอารมณ์อาคารเรียนรวมของคณะอ่ะครับผม มีคณะอื่นไปเรียนบ้าง เราก็เคยเรียนอิ้งที่นั่น คนเยอะมากกก เข้าออกตลอด
-
โอ้ย อ่านรวดเดียวจบในหนึ่งวันนนนนนน คินนี่ถ้าตัดเรื่องเจ้าชู้ไปทั่วตอนต้นเรื่องนี่แม่งโคตรน่ารักอ้ะ มันจะหาคนที่แอบรักแอบมองเค้ามานานแบบนี้ได้ที่ไหน เหนือก็ทุ่มสุดตัวเพื่อความรักสุดๆ โอ้ยดีงามมมมมม :o8:
-
ปอนกับธามนี่ใช่เรื่อง เมื่อคนอกหักสองคนมารักกันมะ คุ้นมาก น่าจะใช่ อ่าเรื่องนั้นมานานมากแล้วนะ ทำไมเพิ่งมาเจอเรื่องนี้เนี่ย
-
ตามมาอ่านแบบรวดเดียวจบ
มาให้กำลังใจนะฮะ
-
เหนือ-คิน คือเรื่องราวแห่งความสุข อ่านแล้วแอบอมยิ้มไปกับตัวละครที่ชื่อว่า คิน ความรักแบบคินที่แอบรักข้างเดียว ตามเฝ้า ตามดู อยู่ในมุมของคนแอบรักมีอยู่จริงในสังคมไทย แต่น้อยคนนักที่จะสมหวังกับความรักที่เรียกว่าแอบรักนี้ คิน โชคดีที่เหนือก็มีหัวใจไว้เพื่อคิน ตัวละครอื่นก็สร้างขึ้นมาประกอบให้เรื่องดูเด่น มีสีสัน และเสมือนจริงมากขึ้น แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่มีจุดบีบคั้นหัวใจมากนัก แต่ฉากที่คินสลบไป แล้วฝันว่าเหนือจากโลกนี้ไปแล้ว ก็ถือว่าผู้เขียนหลอกคนอ่านได้อย่างแนบเนียน หากแต่เวลาในการหลอกสั้นไปนิด น้ำตาที่คลอเบ้าจึงไม่หยดลงมา
ขอบคุณที่นักเขียนสร้างงานดีๆให้ได้อ่าน จะคิดถึง เหนือ-คิน ตลอดไป
ตลอดเรื่องที่อ่านมาเดาว่า ฉากและบรรยากาศอยู่ที่ มข. แล้วก็ถึงบ้างอ้อ เมื่อมีคนว่า ตึกเพียร ขึ้นมา วิศวะกับตึกเพียร นั้นคือ มจข.
-
อ่านวันเดียวจบแบบไม่มีสารบัญ 555
พยายามแค่ไหนถามใจเธอดู
ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ออกมานะคะ
-
รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้
รู้แต่ฟินนนนนนนน
อ่านกี่รอบก็คิดถึง สนุก และยิ้มมมมม
ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับนิยายดีๆ
-
เป็นนิยายอีกเรื่องค่ะที่เห็นชื่อผู้เขียนเเล้วเข้ามาอ่านโดยไม่ลังเลเลยค่ะ
จริงๆเราไปซื้อหนังสือที่B2Sนะแล้วเจอกับหนังสือเรื่องนี้เลยซื้อมากะว่าอ่านเสร็จแล้วมาเม้นให้กำลังใจค่ะ
ชอบมากเลยค่ะตั้งแต่เริ่มเรื่องและจนจบรวมถึงตอนพิเศษด้วยค่ะ
เราชอบเรื่องราวที่ความสัมพันธ์ของตัวละครค่อยๆเริ่มขึ้นเรียนรู้กันและรักกันและโตไปพร้อมๆกันเช่นเรื่องนี้ที่รักกันตอนเรื่อยและยังรักกันมาจนถึงตอนที่ทำงานแล้วอ่านไปแล้วมันอบอุ่นดีจังค่ะ....ขอบคุณนะค่ะที่เขียนนิยายสนุกๆเรื่องนี้ออกมา :pig4: :pig4:
-
:o8: :-[ ชอบบบบบบ น่าจะมาอ่านนานแล้วววววว
-
จบละครับบบ น่ารักมากๆๆๆๆ ตอนแรกยอมรับว่าเกลียดเหนือสุด 55555ร้ายเกิ้นนน แต่ก็ให้อภัยเพราะความน่ารักจริงจังของนางง หมอคินก็น่ารักเว่ออออออออออออออออ ฟินคู่เพื่อนหมอด้วย5555 ส่วนตัวนี่ชอบเมลินมากครับ เป็นตุ๊ดที่มีความฉลาดทันคนสุด เอฟซีเลย ขอบคุณคุณเค้กที่แต่งเรื่องน่ารักๆแบบมาให้ได้อ่านนะครับ แล้วจะติดตามต่อไปน้าาาา :mew1:
-
เราพึ่งได้มาอ่านจนจบสนุกมากเลยค่ะ ชอบเหนือคืนมาก ขอบคุณนิยายสนุกๆนะคะ :o8:
-
สนุกมากก o13
-
คิดถึงเรื่องนี้จังงงงง เข้ามาอ่านสิบรอบละมั้ง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กลับมาอ่านอีกรอบเหนือคินก็ยังน่ารักเหมือนเดิมมม อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
-
:impress2: :impress2: มีความสุขกับความรักของพวกเธอ
คินตา - เหนือนที
-
ในที่สุดก็หาเจอ :hao5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พึ่งเคยอ่านเรื่องนี้ สนุกมากกก :katai2-1: เหนือคินคือน่ารักมากอะ รักกันมากจริงคู่นี้ ยอมความรักข้างเดียวของคินตา รักมานาน ทุ่มเทมากเลย o13
-
มาค้นๆนิยายเก่าๆอ่าน เพราะไม่รู้จะอ่านแนวไหน เจอเรื่องนี้ น่าสนใจดี ยอดคนอ่านก็เยอะ แถมเป็นผลงานของคุณชิฟฟอนเค๊กด้วย(เหมือนอ่านเจอแว่บๆว่า ผลงานเรื่องแรกๆ เลยใช่มั้ยครับ) อ่านแล้ว เอ้ย สนุกดี มีความช็อกที่เหนือช่วงแรกปล่อยคินกลางทางเปลี่ยว เหนือช่วงแรกแบบ แมร่งเอ๊ยยยยย ฮ่ะๆ พอเริ่มมีความรักก็มุ้งมิ้งมาเชียว น่ารักดีครับ ดำเนินเรื่องสนุก น่าติดตาม อ่านแบบมาราธอน หลายวันอยู่ครับ จนช่วงเหนือต้องพิสูจน์ตัวเอง ก็อ่านจนจบเลยมาเม้นท์เนี่ยแหละครับ ฮ่ะๆๆ ชอบเมลิน นางขโมยซีนเลย อยากอ่านเรื่องนางกับโจ๊ก จัง คู่กันคงฮาดี
ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานให้ได้อ่านกันนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครัช
ปล.(บ่นเหมือนระบายข้ามช็อตนี้ไปได้ครัช ฮ่ะๆ) การอ่านนิยายเก่า ถ้าเราเปิดกระทู้ทุกหน้า มันจะพอผ่านตาว่ามีอะไรบ้าง โดยเฉพาะเราจะเล็งอ่านตรงที่นักเขียนมาตอบ ยิ่งเจอที่บอกว่าจะมีการรวมเล่มแล้วนะ มีตัวอย่างให้ดู เคยอารมณ์นี้เลยครับสั่งจองไปที่นักเขียนรวมเล่มขายเองในสมัยก่อน ให้ความรู้สึกว่าเป็นแรร์ไอเท็มกว่าปัจจุบันนะเนี่ย เพราะวงคนซื้อมันจำกัด พอห่างหายจากเล้านานจนล็อกอินปลิวไป จนมาเจอเรื่องที่นักเขียนสั่งรวมเล่มพิมพ์ ให้จองจำนวนจำกัด รู้สึกว่ามันมีความน่ารักดีครับ^^
-
ขอบคุณที่นำเรื่องนี้มาให้อ่านนะ
-
ขอบคุณค่ะ ^^
-
“เหนืออออออ มาช่วยรุ้งหน่อยสิคะ รถเสียตรงถนน XXX อ่ะ เปลี่ยวด้วยแถวนี้ มาเหอะน้าๆๆๆๆ”
ผมแทบจะน้ำตาไหลพรากเมื่อได้ยินเสียงของรุ้งที่ผมไปคั่วเอาไว้(และกำลังจะสร้างปัญหาให้ผมแน่ๆ) ผมที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เพิ่งหายเมาหมาดๆเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วกำลังจะเลี้ยวรถไปรับไอ้ตากลม อยู่ปากซอยหน้าบ้านแล้ว โธ่!
“เอ่อ ก็ได้ครับ”
เบอร์โทรก็มี ทำไมไม่โทรบอก????
-
น้องคินน่ารัก :impress2:
-
อ่านกี่ทีก็ชอบบบบบ o13 o13 o13
-
คินตา โคตรน่ารักก
-
:katai4: :katai4: ตามหาที่จะกลับมาอ่านเรื่องนานมากค่ะ ฮืออออ เรื่องนี้ที่1ในใจเสมอค่ะ
o13