ภูมิใจนำเสนอตอนต่อไปคร๊าบบบบ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 63
พอเย็นๆวันเสาร์อิงมันก็มีสายด่วนมาหาผมเลยครับ ตอนนั้นผมยังนั่งทำงานอยู่เลย
“ต่ายโอมมันไปกินข้าวกับใครไม่รู้น่ะคืนนี้ มรึงจะทำไงว่ะ กรูว่า มันปิดๆกรูยังไงไม่รู้เป็นห่วงว่ะ”
เสียงของอิงที่โทรมาบอกผมฟังดูไม่สบายใจเท่าไหร่ แต่ใจผมซิยิ่งร้อนมากขึ้นไปเป็นสองเท่า ผมชักเริ่มไม่มั่นใจว่าช่วงที่ผ่านมาโอมจะเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยแค่ไหน มือผมเย็นขึ้นไปโดยอัตโนมัติ
“อ้าว.....แล้วมรึงเป็นพี่ไม่ถามน้องล่ะวะ กะกรูเค้ายังไม่ยอมคืนดีด้วยแล้วจะไปรู้ได้ยังไงกัน” ผมชักเริ่มหงุดหงิดแล้วซิ
วันนี้ยังคิดไม่ออกว่าจะเอายังไงเลยดี จะพูดยังไงดีเวลาเจอหน้ากัน แค่เรื่องนี้ก็ปวดหัวจะแย่แล้ว ยังมามีเรื่องนัดกับใครไม่รู้อีก
“ไม่รู้โว้ย....กรูอุตส่าห์โทรมาบอกยังไม่มีความดีอีก มรึงไปหาทางง้อเอาเองแล้วกันไม่งั้นมคปด.แน่นะมรึง กรูเตือนก่อน” ไม่รู้ว่ามันหวังดีกะผมเลยโทรมาบอก หรือมันมาระบายอารมณ์ห่วงน้องของมันให้ผมฟังกันแน่ แถมยังมาพาลผมอีก แต่ผมน่ะเริ่มอารมณ์เสียแล้วเลยประชดอิงไป
“เออขอบใจเว้ยที่ช่วยโทรมาบอกว่าแฟนกรูจะมีกิ๊ก...ขอบพระคุณคุณพี่อิงมากครับเดี๋ยวผมจะจัดการเอง”
“มรึงไม่ต้องมาว่าแดกกรูเลย เดี๋ยวกรูไม่ให้กลับมาคบกันอีกเลยนี่ วอนท์มากใช่ไม๊ไอ้ต่าย”
ท่าทางอิงจะโมโหครับ แต่ไม่รู้ว่าโมโหผมหรือโมโหที่ไม่รู้ว่าโอมไปไหนกันแน่ แต่พี่แฟนครับสงสัยต้องเคารพไว้ก่อนเป็นดี ผมคงต้องตกเป็นเบี้ยล่างของสามพี่น้องนี่ไปตลอดชีวิตซะละมั๊ง เอะอะเดี๋ยวก็จะไม่ยกน้องให้กันอยู่เรื่อยขู่กันจริงๆเลยไอ้สองคนนี้
คุยกันไปคุยกันมาจะกลายมาเป็นทะเลาะกันเองซะงั้น ไปกันใหญ่แล้ว ผมกลัวมันโกรธจริงๆเลยต้องข่มอารมณ์ตัวเองไม่ให้เครียดไปด้วย เดี๋ยวจะเผลอไปทะเลาะกะมันเข้า
“เอาน่าอิงกรูล้อเล่น เดี๋ยวกรูจัดการเองมรึงไม่ต้องเป็นห่วง”
ปากผมก็บอกอิงไปน่ะครับว่าไม่ต้องเป็นห่วงแต่ใจน่ะ โคตรห่วงโคตรหวงเลย ปีนึงที่ผ่านมาผมก็ถามบุ้งตลอดเป็นระยะๆว่าโอมมีใครบ้างไม๊ แต่บุ้งก็บอกว่ามีแต่ผู้หญิงมาชอบ แต่โอมก็ไม่เคยสนใจใคร ผมก็เลยเบาใจ แต่ตอนนี้เริ่มกังวลแล้วก็ไม่แน่ใจแล้วซิ
“ไม่รู้ล่ะ....ดูแลโอมด้วยล่ะต่าย กรูยกมันให้มรึงแล้วนะ”
อิงมันอยู่ไกลยังไงมันก็ตามมาคุมน้องมันไม่ได้มันก็ต้องพึ่งผมล่ะครับนาทีนี้ แต่น้องผมนะซิใครจะตามไปคุม ห่วงโอมก็ห่วง ห่วงน้องก็ห่วง ห่วงเต็มไปหมด
“ต่ายแล้วตกลงน้องมรึงจะมาดูบ้านใช่ไม๊พรุ่งนี้ แล้วมาเมื่อไหร่”
ก็อิงมันถามผมมาแบบนี้ ผมเลยชักไม่แน่ใจ นี่ถ้าอิงยังไม่แต่งงานหัวเด็ดตีนขาดผมไม่ส่งน้องคนเดียวของผมไปหาพี่น้องสองคนนี้แน่ๆ ไม่ไว้ใจเลยพับผ่ามันก็นิสัยดีครับสองคนนี้ แต่ผมกลัวความบร้าของมันมากกว่า กลัวแพร่เชื้อบร้าทางลมหายใจ มันจะติดกันง่ายๆแบบหวัดนกไม๊ซิ กลับมาคราวนี้น้องผมจะปรกติไม๊
“น้องกรูจะไปกับอั้ม คงไปถึงเที่ยงๆมั๊งฝากดูแลด้วยนะ กระแตเค้าเป็นวิศวะน่ะอาจจะถามอะไรมากหน่อยก็อย่าไปรำคาญล่ะ เค้ายังไฟแรงอยู่” ปากอยากจะบอกว่าห้ามยุ่งกับน้องกรู ก็กลัวจะโดนสวนกลับเลยต้องสงบปากสงบใจไว้
เรื่องบ้านที่เขาใหญ่ ผมไม่อยากให้โอมรู้ว่าเป็นบ้านของผม เลยต้องใช้ชื่อน้องบังหน้าไปก่อน ผมคิดเรื่องนี้มาตั้งนานแล้วครับ ผมมีเป้าหมายว่าจะมาอยู่กับโอมที่นี่ตั้งแต่ตอนที่คบกับโอมใหม่ๆแล้ว ก็ไอ้วันที่ไปต่างจังหวัดแล้วรถอุบัติเหตุน่ะ ก็เป็นวันที่ไปจัดการโอนที่น่ะแหล่ะครับ ผมคิดว่าเป็นเพราะผมจริงจังจริงใจขนาดนี้ พ่อแม่โอมถึงยังให้โอกาสผมอยู่
พอวางสายจากอิงไปผมก็รีบเคลียร์งานเลยครับ ไม่ได้ขยันเป็นพิเศษหรอกแต่ใจมันร้อนรุ่มต้องเตรียมตัวไปเจอกับโอมที่บ้าน ก็ผมไม่รู้ว่าเค้าไปไหนก็คงได้แต่รอล่ะครับ เค้าก็รอผมมานานแล้ว นาทีนี้ผมก็คงต้องเป็นฝ่ายรอบ้าง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้อั้มก็เป็นใจครับออกไปเที่ยวกับเพื่อนคาดว่าจะกลับดึก ผมก็เลยได้ใบอนุญาติให้เข้ามารอในบ้าน พอเดินเข้าไปที่ห้องโอม ห้องเหมือนไม่มีใครมาอยู่นานแล้ว เตียงนอนมีผ้าคลุมอยู่ ข้าวของทุกอย่างถูกเก็บไว้เป็นระเบียบแต่มีฝุ่นอยู่บ้างเล็กน้อย
ผมยืนมองไปรอบๆห้อง เหมือนได้กลับมาบ้านเก่าที่เรารัก สถานที่ที่มีแต่ความทรงจำดีๆ ผมไปนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือมือซุกซนเปิดลิ้นชักออกมาดู ยังเห็นกระดาษที่ผมเขียนให้โอมวางอยู่ในนั้น “พี่ต่ายรักโอม”
ผมอ่านวนไปวนมาอ่านไปก็ยิ้มไป ไม่น่าเชื่อว่าเราผ่านวันคืนของการทดสอบมาแล้ว เหลือแต่เพียงแค่เราจะสรุปผลด้วยกันเท่านั้นเอง
เห็นอิงเล่าว่าโอมไม่ยอมเข้ามานอนที่ห้องนี้อีกเลยนับตั้งแต่วันที่ผมจากไป ผมเลยต้องทำความสะอาดไปพลางๆระหว่างที่รอโอมกลับมา เปลี่ยนผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ถูพื้น เช็ดโต๊ะ ปัดฝุ่น
ทำความสะอาดไปตั้งนานพอเงยหน้ามองนาฬิกาเกือบเที่ยงคืนแล้วครับแต่โอมก็ยังไม่กลับมา ผมเริ่มเป็นห่วงเพราะมันดึกมากแล้ว โอมไปไหนกันแน่
ผมร้อนใจเลยกะว่าจะโทรศัพท์ไปถาม แต่ไม่อยากให้รู้ว่าเป็นผมโทรไป ผมเลยใช้โทรศัพท์ที่บ้านโทรเข้ามือถือโอมรอสายอยู่ซักพักนึงก็มีคนรับ แต่ว่า.......
“สวัสดีครับมือถือคุณโอมครับ” มันไม่ใช่เสียงโอมน่ะซิครับ แล้วใครกันมารับสาย ผมขมวดคิ้วไปแล้ว เริ่มปวดหัวตุ๊บๆ
“เอ่อไม่ทราบว่าโอมไปไหนครับทำไมไม่มารับสายเอง” :angry2:ผมแทบจะคุมน้ำเสียงไม่ให้ดุไม่ได้ อยากจะรู้ว่า.....โอมอยู่กับใคร และ....มานเป็นใคร เริ่มหึงหวงแล้วครับ
“ผมก้อยครับเป็นเพื่อนคุณโอม พอดีว่าแกดื่มหนักไปหน่อย ผมกำลังจะไปส่งที่บ้านน่ะครับ แต่คุณโอมให้พามาบ้านใครไม่รู้มาถามแล้วเค้าก็ว่าไม่ใช่”ก้อยเหรอ.....ก้อยไหน แล้วไอ้ก้อยไอ้กร๋อยอะไรเนี่ยมันดันมาถามผมกลับซะอีก
“เอ่อไม่ทราบว่า ผมเรียนสายกับใครอยู่ครับ เห็นโชว์เบอร์ว่าบ้านที่กรุงเทพฯ”
แล้วผมก็นึกขึ้นมาได้ อ๋อ
......ไอ้ก้อยนี้เองที่บุ้งโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าท่าทางคิดอะไรกับโอม ผมอยากจะจับโอมมาหวดก้นเสียให้เข็ด ทำไมเหลวไหลขนาดนี้ เมาจนจำทางกลับมาบ้านตัวเองไม่ได้ ถ้าเค้าคิดไม่ดีกับตัวเองขึ้นมาจะทำยังไงกัน
“ผมเป็นพี่ชายโอมครับ บ้านของเราอยู่ที่xxxxxxxxx” เครียดเว้ย เดี๋ยวต้องไปหาพาราซักแผงมากิน
“ แล้วไม่ทราบว่าตอนนี้คุณก้อยอยู่ที่ไหนครับ ผมจะได้บอกทางมาให้ถูก”
หรือจะให้ไปรับล่ะว่ะ แทบอยากจะไปตามรถหน่วยกู้ภัยให้ไปช่วยรับโอมมาแทน พวกนี้เค้าขับกันเร็วดีครับ ก็มันไม่ทันใจผมเลย กว่าเค้าจะมาส่งที่บ้าน แต่ผมก็กลัวโอมจะโกรธที่คิดว่าเค้าเป็นศพถึงส่งรถพวกนี้ไปรับ ความคิดตอนนี้มันสับสนวุ่นวายไร้สาระไปหมดจริงๆ
แต่พอไอ้คุณก้อยมันบอกสถานที่ที่อยู่ตอนนี้เท่านั้นล่ะครับ ผมปลื้มจนตัวเบาหวิว ก็ที่โอมให้พาไปน่ะมันบ้านผมนี่ครับโอมคงอยากจะไปหาผม แต่ผมกลับไม่อยู่ ดันมารออยู่ที่นี่ซะได้ ไปบ้านผมก็คงเจอแต่กระแต โชคดีที่โอมเมาไม่งั้นอาจจะยุ่งกันไปอีกว่ากระแตเป็นใครกันเป็นอะไรกับผม
ไอ้คุณก้อยมันเองก็เสียงเมาๆนิดๆนะครับผมรู้สึกได้ ผมเลยต้องรีบบอกให้รีบมาส่งไวๆ เกิดเค้าเปลี่ยนใจไม่มาส่งผมคงจะเป็นบร้าแน่ๆ
“คุณก้อยรีบมาส่งเถอะครับ มันดึกมากแล้วคุณจะได้กลับไปพักผ่อน”
ไอ้คุณก้อยมันรับปากอย่างรวดเร็วครับ คงจะนึกว่าผมเป็นพี่ชายโอมจริงๆเลยเกรงใจ
“ครับๆผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”เออท่าทางฟังเสียงดูก็ไม่เลวครับ คงพอจะไว้ใจได้บ้าง น่าจะนะ...แค่น่าจะ.....
ผมแทบจะอดใจรอโอมไม่ไหว เลยต้องลงมาเดินวนเวียนรอโอมอยู่หน้าบ้านเป็นนักบวชเดินจงกรม ถึงแม้อากาศตอนกลางคืนจะเย็นสบายแต่ผมกลับเหงื่อออกเหมือนคนไปอบซาวน่ามา รอไม่ถึง20 นาทีแต่ใจผมเหมือนรอเป็นชั่วโมง คุณก้อยก็พาโอมมาถึงบ้านครับ ในสภาพที่.......ดูไม่ได้เลย
“สวัสดีครับพี่ ผมก้อยครับที่โทรมาเมื่อกี้" คุณก้อยยกมือไหว้ผมแบบทุลักทุเล แล้วยิ้มปูเลี่ยนปูเลี่ยนให้ผม
"โทษทีนะครับที่ช้าหน่อยพอดีเมื่อกี้เกือบถึงบ้านแล้วแต่คุณโอมบอกไม่ไหวขออาเจียน ผมเลยต้องจอดข้างทางให้อาเจียนให้เรียบร้อย แฮะๆเกือบไม่ทันน่ะครับ”
คุณก้อยหิ้วปีกโอมมาเลยครับผมเลยต้องไปรับต่อแล้วช่วยกันพยุงโอมมานั่งที่โซฟาก่อน
พ่อตัวดีก็สะลึมสะลือสะโหลสะเหลมาเลยครับ ตาปรือยิ้มๆยั่วน่าดู แต่ยั่วโมโหนะครับไม่ได้ยั่วสวาท หึหึหึ แต่โอมเองยังพอรู้สึกตัวบ้าง ว่าเป็นผมเองที่กำลังยืนหน้าบึ้งอยู่ยังมีแก่ใจทักผมเลย
“อ๊าวววว.....พี่ต่ายเหรอ มาแล้วเหรอพี่”โอมส่งจูบให้ผมพร้อมรอยยิ้ม
แล้วก็หลับต่อครับ มันน่าตีไม๊ล่ะ
พอโอมนั่งที่เก้าอี้เรียบร้อย ผมถึงมีเวลามาสังเกตคุณก้อย เป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดีเชียวครับ แต่ตัวเตี้ยกว่าผมเยอะ ดูก็สุภาพดีตอนนี้ยังดูไม่ออกว่าคิดกับโอมแบบไหนกัน แต่ผมต้องตัดไม้ข่มนามไว้ก่อน เสียงผมก็เคร่งเครียดไปเลย
“ทำไมทานเหล้าเยอะจนเมาขนาดนี้ล่ะครับ ปรกติโอมเค้าไม่ค่อยดื่มนะครับ”มามอมเหล้าแฟนกรูรึเปล่าว่ะ ที่จริงผมอยากถามอย่างนี้มากกว่า คุณก้อยก็คงรู้ว่าผมไม่ค่อยพอใจ รีบอธิบายละล่ำละลัก พร้อมกับทำหน้าสำนึกผิด
“ทีแรกผมก็ชวนดื่มนิดหน่อย แต่ตอนหลังๆคุณโอมเป็นอะไรไม่รู้ครับดื่มไม่หยุดเลย ผมห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง”
ผมแอบคิดในใจว่าก็แกน่ะไปชวนเค้าดื่มทำไมตั้งกะทีแรกคิดไม่ซื่อละซิ ทำเป็นเนียนๆมอมเหล้าโอมมากกว่าละมั๊ง แต่ผมว่าตอนนี้คุณมรึงควรจะกลับไปได้แล้วครับ
“ดึกแล้วคุณก้อยกลับก่อนดีกว่าทางนี้ผมจัดการเอง แล้วนี่คุณจะกลับยังไง”
ผมก็ถามไปตามมารยาทน่ะครับ แต่ไม่คิดจะไปส่งหรอก สมน้ำหน้ามันอยากมายุ่งกับแฟนชาวบ้าน ต่อให้ต้องเดินออกไปนอกหมู่บ้านเป็นกิโลๆก็ช่างมาน
“ผมให้คนรถมารับแล้วครับรออยู่หน้าบ้าน งั้นผมลาก่อนนะครับพี่”
อ่ะหัวดีนี่เตรียมพร้อมมาดีเชียวนะ หมั่นไส้โว้ย แต่ไอ้คุณก้อยก็ยังมารยาทดีครับยกมือไหว้ผม ผมกำลังชมอยู่ในใจนิดนึง.....แต่ว่า
คุณก้อยก็เดินมาที่โอมแล้ววว......โอ้ววว.... :sad5:เอามือมาจับมือโอมกุมไว้แน่น อีกมือก็จับหน้าโอม ตบแก้มเบาๆจนโอมลืมตาปรือๆขึ้นมามองแล้วก็บอกโอมว่า
“ผมไปก่อนนะครับคุณโอมแล้วเจอกันใหม่”
ผมกัดฟันจนปวดกรามไปหมด มือกำหมัดแน่น ผมอยากจะฆ่ามัน.......มาลวนลามแฟนผมต่อหน้าต่อตาได้ไง มานไปสนิทสนมกันตอนไหนกับโอมถึงได้เนื้อถึงตัวกันขนาดนี้
-----------------------------------------------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
