อ่านเม้นท์ของแต่ละคนแล้วกลัวจัง
บอกไว้ก่อนแล้วนะว่าเขียนบทแบบนี้ไม่ค่อยเป็น
สงสัยต้องให้ใช้จิ้นกันไปเองตามอัตภาพแล้วกันนะตัวเอง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 42
พี่ต่ายก็ยังคงใช้มือสำรวจไปทั่วร่างกายผม แล้วก็ค่อยๆเอาจมูกมาซุกไซร้ที่คอผม หลังหู แล้วมาที่แก้ม แล้วก็มาหยุดที่ปากครับ พี่ต่ายดูดปากผมแบบรุกเร้า ผมแทบหายใจไม่ทัน รู้สึกเหมือนมีไฟฟ้าวิ่งพล่านไปทั่วร่างกาย ตอนนี้จะทำเป็นไม่ตื่นมันก็คงไม่เนียนแล้วครับ โดนเข้าไปขนาดนี้แล้วจิตใจมันก็กระเจิดกระเจิงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
ผมเลยหันหน้ามารับรอยจูบจากพี่ต่ายแบบเต็มๆ ผมได้กลิ่นสบู่จากตัวพี่ต่าย มันทำให้ผมรู้สึกปั่นป่วนรัญจวนใจมากๆครับ ผมเองก็ยังคงมึนๆเมาๆอยู่ด้วย แต่ก็ไม่รู้ตัวว่าเอามือไปคล้องอยู่รอบคอพี่ต่ายตอนไหน
ร่างกายผมมันโอนอ่อนไปตามพี่ต่ายไปหมด พี่ต่ายจูบเก่งขึ้นมากครับถ้านับตั้งแต่วันแรกที่เราจูบกัน ไม่รู้ไปฝึกซ้อมกับใครมานะซิ ผมรู้สึกตาลาย หูอื้อไปหมด
ตอนนี้ตัวพี่ต่ายมาอยู่บนตัวผมแล้วครับ พี่ต่ายไล่จูบผมตั้งแต่ที่คอ ที่หน้า ใบหู เลื่อนลงมาที่หน้าอก อ้าวตายห่า.......เสื้อผมหลุดไปตั้งแต่เมื่อไหรว่ะ มิน่าขนลุกซู่ๆ แต่ตอนนี้ขนลุกซู่กว่าเดิมอีกครับ ก็พี่ต่ายเล่นมาดูดๆเม้มๆที่ยอดอกผม ขนทั้งตัวมันพร้อมใจกันลุกหมดเลยครับ ผมรู้สึกเหมือนใจจะขาด พี่ต่ายเองก็ไม่ได้ใส่เสื้อครับผมพึ่งสังเกต เรามองตากันแววตาของพี่ต่ายทำให้ผมเขิน แล้วพี่ต่ายก็เอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงสั่นพร่า
“โอม.....ขอพี่นะ...โอม..หือ”
พี่ต่ายถามผมหรือพี่สั่งผม ผมก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอบไม่ไหว ขออะไรน่ะ...จะมาเอาอะไรตอนนี้ ขออะไรกัน อยากได้อะไรก็ไปซื้อเอาซิพี่มาขอผมทำไม
“อื๋ออ...พี่ต่ายย”พี่ต่ายเอาน้องชายพี่ต่ายมามาดันขาผมทำไม ถึงแม้มันจะมีกางเกงบางๆกั้นอยู่แต่ผมยังรู้สึกได้ว่ามันร้อนมากๆเลยครับ พี่ต่ายเลื่อนมือมาบีบก้นผมเบาๆ แล้วก็เอานิ้วมือค่อยๆเกี่ยวกางเกงขาสั้นผมลงมา
“เฮ้ย....พี่ต่าย”
ผมกำลังจะโวยครับแต่พี่ต่ายก็มาจูบปากผมไว้ ผมเลยได้แต่อู้ๆอี้ๆไป แต่จะดึงกางเกงผมลงก็ไม่ง่ายครับเพราะน้องชายผมมันดันค้ำขอบกางเกงเอาไว้ แล้วผมก็ดิ้นส่ายสะโพกไปมา ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าน้องผมกับน้องพี่ต่ายเผชิญหน้ากันอยู่ครับ ยิ่งเสียดสีก็เลยทำให้เสียวไปกันใหญ่ กางเกงด้านหลังมันหลุดจากก้นผมไปแล้วครับ แต่ด้านหน้าน่ะยังคาๆอยู่ ผมเผลอครางออกมา
“อืออ.....โอว..พี่ต่าย......”โอย....หายใจไม่ทัน.....
พี่ต่ายถอดของผมไม่ได้เลยถอดของตัวเองก่อนครับ ตอนนี้พี่ต่ายไม่มีเสื้อผ้าอยู่แล้ว เห็นหมดเลยครับแต่ผมไม่กล้ามองตรงๆ พี่ต่ายเอามือมาลูบหน้าผม ส่งสายตาเว้าวอนให้ผม จูบแตะปากผมเบาๆ แล้วพูดอีกครั้ง
“ขอพี่นะโอม” ขณะที่ผมยังงงกับคำพูดพี่ต่าย คงจะใช้เวลางงนานไปหน่อยมือพี่ต่ายก็ถอดกางเกงผมออกไปแล้วครับ หมดกันเสื้อผ้าผม มันหนาวนะเนี่ย
“ผมหนาว...พี่”
ผมบอกพี่ต่ายเสียงสั่นๆ เอามือมากอดอก เริ่มอายที่มาแก้ผ้าต่อหน้าพี่ต่าย พี่ต่ายยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วพูดด้วยเสียงเซ็กซี่ว่า
“เหรอ...งั้นพี่ทำให้ร้อนเองนะ.....”อ้าวตายอ่า....เข้าทางพี่เค้าไปซะละ
พี่ต่ายเอามือมาปลุกใจน้องผมเบาๆ ผมบอกแล้วว่าผมก็สู้คน แต่น้องผมมันสู้กว่าครับพี่ต่ายปลุกมันพักเดียว มันสู้มือพี่ต่ายจนผมต้องร้องครางออกมา
แล้วพี่ต่ายก็เลยเอามือผมมาจับที่น้องพี่ต่ายบ้าง ทีแรกผมไม่ยอมแต่พี่ต่ายก็เอามือพี่ต่ายกดเอาไว้ แล้วบอกว่า
“ทำให้พี่ด้วยนะโอม....”
ฮือออ.....พี่ให้ผมไปด่ากับลูกค้าง่ายกว่า ทำยังไงว่ะเคยทำให้แต่กับตัวเอง แต่ผมก็ทำไปแบบฝืนๆนะครับเหมือนที่พี่ต่ายทำให้ผม
ถึงแม้จะทำไม่ค่อยเป็น ตอนนี้น้องของทั้งสองฝ่ายยืนตะเบ๊ะพร้อมแล้วครับ แล้วก็คงรออะไรอีกไม่ได้แล้ว
ผมไม่มีเวลาวิเคราะห์ หรือประเมินเหตุผลอะไรหรอกอีก ได้แต่ปล่อยให้อารมณ์พาไป ผมรู้แต่ว่าผมรักคนๆนี้ แล้วก็คงไม่สามารถต้านทานอะไรได้แล้ว
พี่ต่ายเอื้อมมือไปหยิบอุปกรณ์ครับ เครื่องมือกันผมท้อง กับสารหล่อลื่นพิเศษ เตรียมพร้อมมาดีขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย คราวนี้ก็ลงมือใช้อุปกรณ์ได้เลย
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2AGD0FBPB0&Autoplay=0+
+
+
+
+
ครับแล้วมันก็เป็นไปอย่างที่พี่ต่ายศึกษามา พี่ต่ายคงมีทฤษฎีแน่นครับ ไม่รู้ว่าศึกษามากี่คืนแล้ว คราวนี้เลยใช้ผมฝึกภาคปฏิบัติ ลองถูกลองผิดกันหลายหนครับ ใช้ได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็ต้องลองกันใหม่ เล่นกันเหงื่อตกไปทั้งคู่ หายหนาวไปเลย ผมซิแย่อุปกรณ์จะพังเอา เล่นให้มือใหม่หัดขับแบบนี้ จนคืนผ่านพ้นไปพี่ต่ายถึงเริ่มเชี่ยวครับ
ผมเจ็บปวดไปทั่วสรรพางค์กาย โดยเฉพาะตรงนั้น ตอนที่ฝึกภาคปฏิบัติกับพี่ต่ายมันก็ชาๆ เสียวๆแหล่ะครับ คิดอะไรไม่ค่อยออก แต่พอเช้าขึ้นมามันระบมนะซิ ผมเลยลุกไม่ไหว :sad4:ตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบสิบโมงเช้า เพราะพี่ต่ายมาปลุก เอามือมาจับหน้าผากผม ยิ้มตาหวานให้ผม หอมแก้มผมเบาๆ
“ตื่นแล้วเหรอค๊าบ.....”
“โอมมีไข้นิดหน่อยนะ กินข้าวก่อนนะแล้วค่อยกินยา”
“ใครทำให้ผมป่วยล่ะ....ก็พี่นะแหล่ะ”
ผมเผลอขึงตาใส่พี่ต่าย ส่งเสียงงอนๆไปให้ แต่พี่ต่ายกลับยิ้มๆ ไม่โกรธผม
พี่ต่ายเอาข้าวต้มมาให้ผมกินครับ แต่มันจะอิ่มเหรอ เมื่อวานผมเสียน้ำ เสียพลังงานไปเยอะ ไหนจะทำสวน ไหนจะทำ.... :oo1:ผมเลยขอสามครับ ขอข้าวต้มนะครับ :อิอิ1:
กินอิ่มแล้วก็ทานยา พี่ต่ายบอกให้ผมนอนไปก่อน แล้วพี่ต่ายก็ลุกออกไป พักนึงผมรู้สึกเย็นๆที่หน้า พี่ต่ายกำลังค่อยๆเช็ดหน้าให้ผมครับ แล้วพี่ต่ายก็เปิดผ้าห่มออก ตายห่า....ผมไม่ได้นุ่งอะไรเลย มิน่ามันเย็นยะเยือกยังไงไม่รู้ ผมรีบดึงผ้ามาปิดส่วนล่างครับ
“พี่...ผมหนาว...เปิดทำไม...พี่เอาเสื้อผ้ามาให้ผมหน่อยซิ”
โอดครวญเล็กน้อยครับ ขอใช้พี่ต่ายหน่อยเหอะ คนที่ทำให้ผมต้องอยู่ในสภาพนี้
“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้โอมก่อน จะได้นอนสบายๆ”
“ไม่ต้องพี่...เดี๋ยวผมค่อยไปอาบน้ำ”
มันสว่างแล้วอ่ะ ขืนปล่อยให้เช็ดตัวให้ก็เห็นหมดดิ ขาดทุนน่ะ ทีพี่ต่ายยังแต่งตัวครบเลย ส่วนเมื่อคืนไม่นับเพราะไม่เน้นดู...แต่เน้นทำมากกว่า หุหุ
“อายอะไร...ตอนโอมยังไม่ตื่นพี่ดูตั้งนาน...แล้วก็saveไว้ในฮาร์ดดิสค์พี่หมดแล้ว”
ดูพี่ต่ายพูดครับ ผมอายจนไม่รู้จะซุกหน้าไปตรงไหน ก็เท่ากับว่าเรานอนเปลือยให้เค้าดูแบบจะๆเลยละซิ ผมเลยได้แต่เอามือปิดหน้า ตอนที่พี่ต่ายเช็ดตัวผม ยังได้ยินเสียงพี่ต่ายหัวเราะท่าทางของผมเบาๆ ตรงหน้าอกพี่ต่ายไม่ได้เช็ด เช็ดแค่ซอกคอ ซอกแขน ข้อพับ เพราะเดี๋ยวจะไม่สบายหนักกว่าเดิม แต่เช็ดตั้งแต่ท้องลงมา น้ำมันเย็นนะครับผมก็เลย....ไม่รู้ตัวว่า
“โอมครับ....น้องชายโอมมันชี้หน้าพี่น่ะ...ไม่รู้ว่ามันจะให้พี่ช่วยอะไรรึเปล่า หึหึหึ”
ไอ้น้องเวรนี่ก็ไม่รักษาหน้าผมเลย ผมเลยไม่ตอบ พี่ต่ายก็ไม่ว่าอะไรเช็ดทำความสะอาดมันอย่างดี ผมขนลุกอีกแล้วครับนะ....ก็มันน่าไม๊ล่ะ แล้วพี่ต่ายก็อ้อยอิ่งเหลือเกินจนผมต้องบอกว่า
“พี่ต่ายพอแล้ว”แต่เสียงผมมันสั่นมากๆเลยครับ....อายจัง
“เดี๋ยวพี่ไปเปลี่ยนน้ำก่อนนะ”เสียงพี่ต่ายเดินออกไป ผมเลยเอาผ้ามาห่มตัวแล้วนอนหันหลังให้ ซักพักพี่ต่ายมานั่งที่เตียง
“พลิกตัวหน่อยโอม...นอนคว่ำนะ...พี่จะเช็ดด้านหลัง”
ผมก็พลิกตัวครับ....ก็อายนะไม่ใช่ไม่อาย...แต่มันก็ไปถึงไหนๆแล้วนี่ ปล่อยไปตามเวรตามกรรมแล้วกัน อย่าให้ถึงทีผมบ้างแล้วกัน
พี่ต่ายเช็ดตั้งแต่หลังคอผมแล้วไล้ผ้าชุบน้ำเย็นๆไปตามแนวกระดูกผม ขนลุกไปหมดเลยครับ พอมาถึงบั้นท้ายผม พี่ต่ายลูบก้นผมเบาๆ แล้วบอกว่า
“โอมรู้ไม๊...โอมมีบั้นท้ายที่เซ็กซี่มากๆเลย...เจ็บมากไม๊”
ผมเกร็งก้นโดยอัตโนมัติเลยครับ
สถานการณ์หวาดเสียวดูล่อแหลมต่อการเสียตัวอีกรอบ แต่พี่ต่ายก็หัวเราะอีกครั้งแล้วบอกให้ผมสบายใจว่า
“พี่ไม่ทำอะไรโอมหรอกน่า”
พอพี่ต่ายเอาผ้าเช็ดไปแค่ใกล้ๆเท่านั้นล่ะครับ เจ็บแปล๊บขึ้นมาจนต้องร้องโอ๊ยออกมา
“พี่ขอโทษนะโอม...คงเจ็บน่าดู”
มาลองบ้างไม๊ล่ะพี่ แล้วพี่จะรู้ แต่ผมไม่ได้พูดอะไรครับ อายไปหมดตอนนี้ พอนึกถึงคืนอันเร่าร้อนของเราเมื่อคืน
แล้วพี่ต่ายก็ทาแป้งให้ผม ทำเหมือนผมเป็นเด็กอนุบาลเลย แล้วก็เอาเสื้อ กับกางเกงขายาวมาใส่ให้ผม ผมโวยเล็กน้อยว่ามันร้อนแต่พี่ต่ายบอกว่า
“พี่ไม่อยากให้โอมแต่งตัวล่อตะเข้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว..ชอบแต่งตัวโป๊ๆ อยู่บ้าน”
“ตะเข้ที่ไหนกัน...มีแต่พี่แหล่ะตะเข้ตัวจริง”ผมแอบบ่นเบาๆครับ
“แซวเหรอ..เดี๋ยวนะเดี๋ยวโดน”
พี่ต่ายขู่ผมแล้วครับ ผมเลยรีบเอาผ้าคลุมโปงเลย พี่ต่ายหัวเราะกับท่าทางผม แล้วก็พูดขำๆว่า
“พี่ยังไม่ทำอะไรหรอก เดี๋ยวโอมช้ำพอดี...พี่พูดเล่น....โอมนอนพักเหอะ เดี๋ยวเที่ยงค่อยลงไปทานข้าวนะ”
“คร๊าบ” แล้วผมก็หลับไปอย่างรวดเร็วครับ ก็มันเพลียจริงๆนี่นา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมไม่รู้ว่าผมนอนไปนานแค่ไหน แต่ก็รู้สึกสดชื่นดีครับตอนที่ตื่นขึ้นมา ถึงแม้จะยังเจ็บๆส่วนนั้นอยู่บ้าง เหลือบดูนาฬิกาเที่ยงกว่าแล้วนี่ ชักจะหิว กำลังจะลุกขึ้นพอดี แต่ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดมา ผมนึกว่าเป็นพี่ต่ายกะว่าจะแกล้งทำเป็นไม่ตื่น อยากรู้ว่าพี่ต่ายจะปลุกผมแบบไหน
แล้วพี่ต่ายก็เปิดประตูเข้ามาครับ แล้วก็เอามือลูบหัวผม ลูบหน้า ลูบปาก เปลือกตา จมูก จะเล่นอะไรเนี่ยพี่ต่าย แล้วพี่ต่ายก็เอาปากมาสัมผัสปากผมครับ จูบเบาๆ แล้วก็เลื่อนมาที่แก้ม มันทั้งนุ่มนวล แล้วก็เงียบมากๆครับ พี่ต่ายไม่พูดซักคำ ผมกำลังจะทำเป็นตื่นแล้วครับ เริ่มหิว กลัวว่าจะเลยเถิดไปกว่านี้ด้วย
แล้วผมก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดมาอีกคน อ้าวมีใครมาล่ะ พอได้ยินเสียงเปิดประตูก็ได้ยินเสียงพี่ต่ายพูดขึ้นมาครับ
“อ้าวโอมยังไม่ตื่นเหรอบุ้ง แล้วทำไมไม่ปลุกล่ะ”
อ้าวแล้วไอ้คนเมื่อกี้ที่มาจูบมาลูบหน้าผมมันใครกันล่ะ ไม่ใช่พี่ต่ายเหรอ เป็นบุ้งเหรอ
“กำลังจะปลุกครับเห็นนอนหลับสบายอยู่เลย”
ชัดเลยครับเสียงบุ้ง อายมากๆเลยครับ ปล่อยให้บุ้งมันทำอะไรไปซะเยอะเลย จะทำหน้ายังไงดี ผมเลยแกล้งนอนต่อ แต่พี่ต่ายมาเขย่าตัวผมครับ
“โอม..ตื่นเถอะเที่ยงแล้ว.....กินข้าวแล้วจะได้มากินยา”
“อืม..เที่ยงแล้วเหรอพี่...อ้าวบุ้งมรึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
ผมแกล้งทำเป็นงัวเงียเพิ่งตื่น กลัวบุ้งมันรู้ด้วยว่า ผมรู้ว่ามันทำอะไรกับผม
ผมเดินตามพี่ต่ายกับบุ้งลงไปทานข้าวครับ พี่ต่ายเตรียมทำข้าวผัดไว้แล้ว พี่ต่ายคงชวนบุ้งกินด้วย เห็นบุ้งนั่งที่โต๊ะด้วย ผมละงงทำไมเกิดมาญาติดีกันได้
“เห็นพี่ต่ายว่าเมื่อวานทำสวนตากแดดหน่อยเดียว”
“แล้วเลยป่วยเหรอ....ผิวบางจังนะมรึง”
ผมเกือบสวนกลับแล้วครับว่าไม่ใช่ แต่หุบปากทัน ขืนบอกเหตุผลแท้จริงไปก็ซวยซิ เลยได้แต่ก้มหน้าก้มตากินต่อไป กลายเป็นคนพูดน้อยไปเลย
“ยังมีไข้เหรอไม่ค่อยพูดเลย”บุ้งมันพูดเสียงเป็นห่วงผมมากเลยครับ แล้วมันก็เอามือมาจับหน้าผากผม แล้วบอกว่า
“ไข้ก็ไม่ค่อยมีแล้วนะ แต่พักต่ออีกน่อยเถอะ”
“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วขึ้นไปนอนนะ กรูอยู่เป็นเพื่อนมรึงเอง”
บุ้งมันก็ดีครับแต่ผมเกรงใจมัน อีกอย่างถ้าอยู่กับพี่ต่าย กลัวจะทะเลาะกันอีกนะซิ
“ไม่เป็นไรกรูค่อยดีขึ้นล่ะ...เมึงไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนกรูหรอก”
“กรูอยากอยู่”บุ้งมันก็พูดแค่นี้ครับ แล้วก็ตีหน้าเศร้า ผมเลยพูดไม่ออก
พี่ต่ายเองก็นั่งเงียบอยู่นาน ฟังผมพูดกับบุ้ง แล้วในที่สุดก็พูดแทรกขึ้นมาว่า
“ก็ให้บุ้งอยู่ก่อนพักนึงก็ได้นี่โอม”
บุ้งก็งง ผมเองก็งง วันนี้พี่ต่ายอารมณ์ดีจัง
“ตามใจ...แต่ถ้ากรูหลับมรึงก็กลับไปนะ” ผมก็บอกมันไปแค่นี้แหล่ะครับ ไม่อยากให้มันมาแกร่วอยู่กับผมทั้งวัน
“ก็ได้” มันยิ้มดีใจมากเลยครับ
พอทานข้าวเสร็จผมก็ขึ้นไปนอน บุ้งมันตามขึ้นไปด้วยส่วนพี่ต่ายบอกว่าจะทำสวนต่อให้เสร็จ ทำไมตอนนี้ไม่หวงเลยล่ะ หรือว่าเห็นเราเป็นของตายไปซะละ อย่างนี้แหล่ะผู้ชาย พอได้เราไปแล้วคุณค่าก็น้อยลง ฮือๆไม่น่าเลย เมื่อคืนมันเคลิ้มอ่ะ
“โอมง่วงไม๊” บุ้งมันให้ผมนอนแล้วมันก็ถามผม สรุปแล้วมรึงอยากให้กูนอนไม๊ล่ะเนี่ย
“อือ...ยังไม่ง่วงมรึงว่าไงล่ะ วันก่อนทำเอากรูงงไม่เตี๊ยมกันล่วงหน้าว่ะ”
ก็เรื่องไอ้เอเพื่อนมันนะครับ ที่มาถามว่าผมเป็นแฟนบุ้งรึเปล่า
“กรูก็ว่าจะมาคุยเรื่องนี้แหล่ะ...แต่มรึงดันมาป่วย”
ยังดีที่มรึงไม่มาเช้าๆไม่งั้นกรูอายตายห่าเลย แต่ตอนนี้เริ่มง่วงอีกแล้วซิ
“อือ....มรึงเล่ามา....กรูขอนอนฟังนะ” นอนสบายครับเพราะยังรู้สึกเหมือนมีไข้นิดหน่อย อยากพักมากๆพรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องลางาน
“ไอ้เอน่ะมันเป็นเกย์.......มันชอบมาตื๊อกรู...ตั้งแต่กรูเข้าทำงานใหม่ๆล่ะ”
“ตอนแรกกรูก็ไม่รู้ว่ามันเป็น....ก็สนิทกับมันเพราะเข้าทำงานพร้อมกัน”
ผมเริ่มเงียบๆครับ บุ้งมันคงรู้ว่าผมจะใกล้ไปเฝ้าพระอินทร์ล่ะ มันเลยเขย่าตัวแล้วถามผม
“ฟังอยู่ป่าวโอม...หรือจะนอน” ผมตาปรือๆอยู่ต้องเบิ่งตาเลยครับ
“ฟังดิ...มรึงเล่ามา”ผมก็อยากรู้เรื่องมันน่ะครับ ง่วงยังไงก็ต้องฟัง
“แต่ตั้งกะวันนั้นที่กรูพามรึงไปเที่ยวด้วยมรึงจำได้ไม๊”
“อือ..กรูจำได้ดิ...วันนั้นกรูเมาเหมือนหมา...อ๊วกแทบแย่เลย”
“ไอ้เอมันมาวุ่นวายกะกรูน่าดู”
ผมก็ยังสังเกตได้เลยครับ วันนั้นไอ้เอมันหวงบุ้งมาก แล้วบุ้งมันจะไม่รู้ตัวได้ยังไง
“คืนนั้นน่ะ....มันสารภาพรักกับกรู”
“อือ...แล้วเมิงว่าไง”ผมง่วง..งงงจริงๆครับ ผมหาวอีกที
“กรูบอกว่า....กรูมีคนที่ชอบแล้ว”เสียงบุ้งมันเบาลงไปเรื่อยๆครับ
“กรูบอกไปว่ากรู.....กรูรักเมิง....กรูรักเมิงจริงๆนะโอม”
ผมได้ยินที่บุ้งมันพูดทุกคำครับ แต่ตามันหนักเกินกว่าจะลืมขึ้นมา ผมหลับไปเลยทั้งที่บุ้งมันกำลังสารภาพรักผมอีกเป็นครั้งที่สอง ผมไม่รู้หรอกว่าตอนที่บุ้งพูดแววตามันเศร้าขนาดไหน รู้แต่ว่าคิดถึงเพลงนี้น่ะครับ You don’t know me
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2E4GDCPAD&Autoplay=0++++++++++++++++++++++++++++++++
ตื่นขึ้นมาอีกที ผมนอนอยู่ในห้องคนเดียว บุ้งคงกลับไปนานแล้ว ผมเลยนอนคิดเรื่องที่บุ้งพูดกับผม ทำไมมันมารักผมได้ เมื่อก่อนตอนเรายังเด็กๆมันเป็นคนขี้อาย แล้วติดผมแจก็จริง แต่ก็ไม่มีท่าทีอะไรทำนองนั้น หรือว่าเรายังเด็กเกินไปกว่าที่จะคิดถึงเรื่องความรัก
แล้วผมจะทำยังไง ในเมื่อตอนนี้ใจผมมันมีพี่ต่ายแล้ว แต่ถึงไม่มีพี่ต่าย ผมก็ไม่เคยคิดถึงมันไนแง่นี้มาก่อน แล้วมันรู้ได้ไงว่าผมชอบผู้ชาย ผมไม่มีคำตอบสำหรับเรื่องนี้ ก็คงคบมันในสถานภาพเพื่อนต่อไป นึกแล้วก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้
ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนกับพี่ต่าย คิดขึ้นมาแล้วก็รู้สึกว่าเลือดสูบฉีดหน้า
ผมยังงงตัวเองว่าทำไมถึงยอมพี่ต่ายไปได้ ผมไม่อยากจะโทษฤทธิของแอลกอฮอล์ ผมว่าตอนที่พี่ต่ายขอผมยังมีสติครบดีอยู่ แต่ที่ผมยอมก็เพราะผมรู้อยู่แล้วว่ายังไงวันนี้ก็ต้องมาถึง ผมอดกังวลไม่ได้ว่าต่อไปเรื่องของเราจะเป็นยังไง
“โอม...ตื่นแล้วเหรอเป็นไงบ้าง” เสียงพี่ต่ายมาเรียกผมให้ตื่นจากความคิดวุ่นวายในสมอง
“ดีขึ้นแล้วพี่...เริ่มหิวอีกล่ะ” วันนี้ชีวิตผมมีแต่เรื่องกินกับนอนจริงๆครับ
“ไป....งั้นลงไปนั่งรอพี่แป๊ปนึง”แล้วพี่ต่ายก็มาพยุงผมลุกขึ้น พี่ต่ายโอบเอวผมเบาๆ
“พี่ต่ายผมไม่ได้ป่วยหนักนะ...ยังเดินไหวอยู่” ผมอดขำกับท่าทีของพี่ต่ายไม่ได้
“พี่รู้สึกผิดมากเลยที่โอมมาป่วยแบบนี้” ทำเสียงสำนึกเชียวครับ
“พี่ไม่น่าเลย....ไม่น่า....”
“ไม่น่าอะไรพี่” ผมยกมือไปทุบที่แขนพี่ต่ายเบาๆ หรือว่าพี่เสียใจเรื่องของเราเมื่อคืน พี่น่ะทำผมซะจนเป็นแบบนี้
“เอ๊ย..โอมทุบพี่ทำไม....พี่แค่ว่าพี่ไม่น่าให้โอมช่วยทำสวนเลย”
“โอ๊ย....ผมอยากจะบร้าตาย.....”
ผมเอามือเกาหัวตัวเองด้วยความแค้น นี่พี่ต่ายนึกว่าผมป่วยเพราะยกกระถางเดินตากแดดไปมาน่ะเหรอ ผมเลยได้แต่แค้นไอ้พี่ต่ายในใจครับ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย แล้วเดินลงบันไดไปเลย เดินไปก็เจ็บก้นไปโมโหโว้ย
“โอมเป็นอะไร...ไข้กลับเหรอ”
เสียงพี่ต่ายยังหัวเราะไล่หลังผมมาครับ
ผมเลยชักสงสัย ผมโดนหลอกอีกล่ะ ผมตกหลุมที่พี่ต่ายขุดไว้แกล้งผมอีกแล้วเหรอเนี่ย
ไอ้โอมนะไอ้โอม.....ทำมายกรูโง่อย่างนี้ว่ะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++
น้องโอมก็เรียบร้อยไปแล้ว
ขอไปเลือกตั้งก่อน แล้วเจอกันค๊าบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
