ร้าย 30
ผมว่ามันต้องอ่อยผมแน่เลย จะให้ยังไงได้ในเมื่อก่อนผมเคยนอนกอดมันอยู่ทุกคืน แล้วอยู่ๆมันก็หายไป มันทำให้ผมหงุดหงิด
ทั้งๆที่ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน บอกมันได้แค่อ่อยหล่ะจะหาข้อแก้ตัวยังไง บอกว่าชอบมันเหรอ ทั้งๆที่เมื่อก่อนทำร้ายมัน
สารพัด มันคงเชื่ออยู่หรอก ทำดียังไงก็คงไม่ขึ้นแล้ว ในเมื่อเรื่องทั้งหมดผมเข้าใจผมผิด จะโทษผมฝ่ายเดียวไม่ได้ ไอ้เชี่ยซันก็
เสือกสืบมาไม่หมด แล้ววินเองก็ไม่เคยจะเอ่ยปากผมจริงจัง จำได้ลางๆว่าก่อนที่ผมจะข่มขืนมันครั้งแรก มันเคยบอกผมแล้ว แต่
เพราะทิฐิและความโกรธ เกลียดที่มีมากกว่า ทำให้ผมไม่ยอมฟังเหตุผลใดๆ
ส่วนเรื่องยูกิผมได้ไปสืบดูอีกครั้งแล้ว เธอเองก็เข้าใจผิดเช่นกันว่ามันสองคนเป็นแฟนกัน เพราะไอ้วินกับไอ้เกมส์ไม่เคยบอก แต่ที่
เลวกว่านั้นไอ้เกมส์มันจงใจ คบกับยูกิเล่นๆ แต่ในใจมันก็แอบรักไอ้วิน แต่เพราะข้อขัดแย้งทางสายเลือด อย่างที่ว่า สายเลือด
ญาติพี่น้องจะมารักกันได้ยังไง อีกอย่างไอ้เกมส์มันก็เป็นผู้ชาย ทางครอบครัวมันคงไม่ยอมรับหรอก นี่ก็เป็นข้อมูลคร่าวๆที่ผมรู้
จากไอ้ซัน ไม่ต้องแปลกใจหรอก ที่บ้านไอ้ซันทำงานเป็นนักสืบ หรือสายลับให้ครอบครัวผมมานานแล้ว จึงไม่แปลกที่ผมกับมันจะ
เป็นเพื่อนสนิทกัน ตัวแทบไม่ห่าง
ส่วนไอ้เกมส์ผมไม่คิดจะเอาความหรือแก้แค้นต่อแต่อย่างไร มันเองก็ดูช็อคๆไปหลังจากรู้เรื่องของยูกิ และทำใจยอมรับฝากไอ้วิน
ให้ผมดูแล เรื่องบางเรื่องในอดีตมันยากที่จะย้อนเวลาไปแก้ไขได้จริงๆ ผมนั่งคิดไปคิดมา หากไม่รัก ไม่หวง ไม่โกรธ เรื่องทุก
อย่างก็ไม่เป็นอย่างนี้
ถ้ายูกิไม่ขากสติจนเกินไป เธอก็คงไม่ตาย ไอ้วินก็ต้องไม่มาเจ็บตัว ถ้าทุกคนใช่เหตุผลคิดตัดสินใจ ทบทวนสักนิด ผมก็คงไม่กลาย
เป็นคนเลวร้ายสำหรับไอ้วิน
มันเป็นรู้สึกว่ารัก…หรือว่าผมแค่ต้องการชดใช้ความผิด…
แต่มันคงไม่เลวร้ายไปกว่านี้แล้ว เพราะผมเลือกที่จะหยุดและปรับความเข้าใจ
“คุณหนูทานอะไรกันมารึยังค่ะ นมจะได้เตรียมอาหารไว้”
“ออ ยังเลยครับ ค่อยก่อนดีกว่าครับ ไอ้วินตื่นมาก่อน”
“ค่ะๆ หน้าตาคุณวินดูสดชื่นขึ้นนะค่ะ แต่ท่าทางดูขี้เซาไปเยอะเลย”
“ครับ สงสัยคงเพลียมาก ผมไม่ค่อยอยากไปกวน”
“อืม งั้นนมเตรียมอาหารสดชื่นๆรองรับคุณวินไว้ดีกว่านะค่ะ จะได้ลดอาการเพลียลงด้วย”
“ครับ ขอบคุณครับนม”
“ไม่เป็นไรค่ะ”นมยิ้มพลางค่อยๆเดินปิดประตูออกไป ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะ
ตั้งแต่นั่งเถียงกับมันอยู่บนรถตู้ได้ซักพักมันก็ดันหลับ สุดท้ายถึงบ้านก็ยังไม่ตื่น ผมอยากจะปลุกมันมานั่งกินข้าวด้วยกันใจจะขาด
แต่ทำไม่ได้ ปล่อยให้มันหลับไป ทั้งๆที่กระเพราะอาหารผมกำลังจะเป็นรู ได้แล้ว ทน ทน ทน วินเอ้ยย กูหิวข้าว !
“อืออ”
พลั่ก!
โอ๊ย !!
ผมเงยหน้าชะเง้อคอไปตามต้นเสียง ก่อนจะลุกจากเก้าอี้ตรงไปยังเตียงนอน
“เฮ้ย ! ทำไมลงไปนอนด้านล่างว่ะ”
“อึก ช่วยด้วย กุเจ็บเอว”ผมพยุงร่างที่พันกับผ้าห่มจนยุ่ง ไอ้วินหน้างอ หน้าผากมันบวมๆด้วยสงสัยโขกกับพื้นเข้ากันอย่างจัง หน้า
บึ้งงัวเงียท่าทางไม่ยอมตื่นง่ายๆเสียแล้ว
“ตื่นๆๆๆ ไปแดกข้าว กูหิวว !”ผมเขย่าตัวผมไปมา สนุกดี ตามันเบลอๆเหมือนจะเยิ้มเข้าสู่ห้วงนิทราอีกรอบ ผมก็เขย่าไม่ได้หยุด
จนมันโวยวาย
“โอ๊ย หยุดเขย่าได้ไหม๊ว่ะ คนจะนอน ไอ้บ้า ! กูง่วง”
“มึงลุกมากินข้าวซะที กูหิว แล้วต้องกินยาด้วย ตื่นๆ!”
“กูไม่ได้มีกระเพราะร่วมกับมึงซะหน่อย หิวก็ไปแดกเองสิว่ะ”
“ถ้ามึงไม่ตื่นกูจะกินมึงแทนข้าว ลุกขึ้นมาไวไว”
“อือออออ”มันพ่นลมออกจมูกก่อนลุกขึ้นไปล้างหน้า ทำธุระส่วนตัวอะไรของมันเสร็จสรรพ ก็ออกมาทำหน้านิ่งใส่ผม ก่อนจะโดน
ผมดึงตัวลงไปข้างล่าง
“อ้าวลงกันมาแล้วเหรอค่ะ นมยังเตรียมอาหารไม่เสร็จเลย”
“ออ ไม่เป็นไรครับ”ไอ้วินตอบ สายตาดูเศร้าผิดปกติ
ผมเงียบ อึดใจสาวใช้ต่างก็ยกอาหารขึ้นมาเต็มโต๊ะ ไอ้วินมองผมตาโต
“กินหมดเหรอ”
“ไม่รู้ หิวจนไส้ระเบิดแล้ว”ผมว่า พลางตักอาหาร ให้ไอ้วินสองสามอย่างก่อนจะตักให้ตัวเองบ้าง
“….”
“กินดิ”
“อืม”
“กัส มึงจะปล่อยตัวกูไปอีกไหม๊”อยู่ๆมันก็ถามขึ้น สายตาเหมือนมีความหวังเมื่อสบตาผม ผมชะงักไป ก่อนจะตอบคำถามบ้าบอ
ของมัน
“มึงจะได้เจอมันอีก ไอ้เกมส์ของมึง รวมทั้งเพื่อนของมึงด้วย มึงจะได้ไปเรียนเหมือนเดิม”แต่กูจะย้ายไปอยู่กับมึงด้วย วิน…
“จริงดิ”แววตาตื่นเต้นกำลังเปล่งประกาย ผมยิ้มกับหน้าต๊องๆของมัน ก่อนจะก้มลงกินต่อ ไอ้วินเองก็ตั้งหน้าตั้งตากินขึ้นเยอะ ไม่ได้
เย็นชากับผมมาก
“แต่กูไม่มีชุดนักเรียนเลยนะ หนังสือเรียนอะไรก็อยู่บ้านไอ้เกมส์หมด”มันว่าพลางเคี้ยวกุ้งแก้มตุ๋ย
“อืม กูส่งคนไปเอาของที่บ้านมันแล้ว”
“อึก … อือ”
ผมกับมันตกอยู่ในสภาวะแห่งความเงียบอีกรอบ กินกันไปเรื่อยๆ สุดท้ายอาหารบนโต๊ะก็หมดเพราะต่างคนต่างหิวด้วยกันทั้งคู่
……..
ผมออกไปเดินเล่นนอกบ้าน พร้อมกับสะดุดกับกรงไอ้เจ้าหมาบ้าตัวแสบ ยังพอจำกันได้ไหม
ไอ้หมาบ้าตัวเท่าควายที่เคยตะคุบผมจนโดนไอ้กัสจับได้ ผมเดินเข้าไปใกล้มัน มันมองผมพลางขู่แง่งๆ แฮ่ๆ ตามประสาหมา ขน
มันยาว ขาวฟูน่ากอดมาก อีกทั้งมันเป็นหมาพันธุ์ไซบีเรียนพันธุ์โปรดด้วยแต่ที่บ้านไอ้เกมส์ไม่ได้เลี้ยงสุนัขหรอก มันแพ้ขนหมา
“โฮ่งๆๆ แฮ่ๆๆๆ !!!”
หมาเลว เห่าหาห่าไรมึงเนี่ย ผมด่ามันในใจ
“อ้าวคุณมาเดินเล่นทำไมแถวนี้เดี๋ยวก็โดนเจ้าวินนี่กัดเอาหรอก
อะ อะไรนะ วินนี่เหรอ ?
“นี่หนะ เป็นหมาตัวใหม่ที่คุณกัสเพิ่งซื้อมา ไม่กี่วันก่อน คุณกัสตั้งชื่อให้มันว่าวินนี่ น่ารักดีครับ”
“ฮึก ฮึกๆ น่ารักครับ”ผมหัวเราะแห้งๆ แม่ง ! จงใจเอาชื่อผมไปตั้งให้หมาชัดๆ
“คุณอยากเล่นกับมันไหม ดูท่ามันจะเหงา”แหม อ่านใจหมารู้เรื่อง ผมว่า พลางส่งสายตาจิกกัดกับไอ้เจ้าวินนี่ ทำไมเจ้าของมันถึง
ไม่น่ารักเหมือนหมาที่มันเลี้ยงเลยหว่ะ
“อ้าว ไรออนปล่อยมันออกมาเดินเล่นเหรอ”ผมหันไปมองเจ้าของเสียงที่คุ้นเคย
“ปล่าวครับคุณกัส ปล่อยให้คุณคนนี้เล่นครับ”
“มึงจะเล่นกับมันเหรอ”
“เออ”
“แฮ่ !!!”มันแยกเขี้ยวใส่จนผมหน้าหดไปสองนิ้ว แต่ก็ยังใจกล้าค่อยๆนั่งยองๆเข้าไปหามัน
“ลองลูบหัวมันเบาๆครับ”ไรออน ชายวัยกลางคนกล่าว
“อ่ะครับ”ผมลองยื่นมือลูบหัวมัน มันทำท่าจะกัดผมเลยชักมือกลับ ไอ้กัสปล่อยกร๊ากลั่น ผมมองมันตาเขียวก่อนจะยืนมือไปตบหัว
หมาอย่างหมั่นไส้ ทำมึงไม่ได้ก็ลงที่หมาแทนล่ะกัน
“แง่ง”หงอยไปเลยนะมึง ผมหันไปมองเจ้าหมาที่ร้องแง่งยอมจำนงแด่มือผมแต่โดยดี ผมลูบไปตามขนนุ่มสีขาวฟูฟ่อง อยากได้ไป
กอดที่ห้องจังเลย
“มึงอย่ารุนแรงกับมันสักสิ เดี๋ยวมันก็กัดมึงหรอก” บอกตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ
“เออ”ผมกระแทกเสียง ดูเหมือนไอ้เจ้าวินนี่จะเชี่องขึ้นมากแล้ว ผมบี้หน้ามัน ก่อนจูบลงที่ปาก ก็มันน่ารักจริงๆนี่ครับ
“จูบแต่หมาแล้วเจ้าของหล่ะ”ไอ้กัสว่าพลางเดินเข้ามานั่งยองๆใกล้ผม นายไรออนยิ้มก่อนจะเดินออกไปทั้งให้ผมอยู่กับไอ้กัสสอง
คนพร้อมกับหมาอีกหนึ่งตัว
“หมามันน่ารัก แต่มึงมันไม่น่าจูบ”
“เหอะ”มันหัวเราะแบบไม่เต็มใจ ก่อนจะบี้หน้าไอ้วินนี่
“มึงนี่ หมากูเจ็บหมด”
ผมว่า ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆหมาผมซะเมื่อไหร่หล่ะ
“ชิส์ เอาไปสิตัวนี้กูซื้อให้มึง แก้เหงา”
“เห้ย ให้จริงดิ”ผมตาโต ฉีกยิ้มกว้าง โอบกอดมันด้วยความรัก ต่อไปกูจะเป็นนายมึง ส่วนไอ้เหี้ยกัสจะไม่ได้แตะต้องตัวมึงแน่นอน
ไอ้วินนี่ งืมมม โอ๊ย ละลาย ขนมันนุ่มอ่ะ
“แต่มีข้อแม้”
.
.
.
.
“จูบกูก่อนดิ”
“….”
แม่ง~ ของฟรีไม่มีในโลก
แต่ไอ้เจ้าวินนี่ราคงก็คงแพงอยู่ แค่จูบเอง มากกว่านี่มันก็เคยทำผมมาแล้วนี่
“เออ”ผมว่า ไอ้กัสยิ้ม ก่อนจะอ้าปาก ผมมองมันไหล่ตก ทำไรน่าเกลียด !
“มึงอ้าปากเพื่อ”ผมถาม
“รอรับลิ้น”’
“….”สมองสร้างสรรค์เป็นเลิศ ผมด่า มันหุบปาก ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ ผมรั้งหน้ามันมาใกล้ หลับตากูไม่อยากทำอะไรบ้าๆแบบนี้เลย
ฟุบ
ร่างผมจะถูกผลักลงไปนอนกับพื้นหญ้า พร้อมกับริมฝีปากอุ่นๆที่ประกบลงมาติดๆ ไอ้กัสสอดลิ้นเข้ามาในปากพร้อมกับจูบผมอย่าง
หนักหน่วง ผมตะบักตะบันตบอกมันอย่างแรง แต่ดูเหมือนไอ้กัสจะไม่สนใจ ดูดปากผมพร้อมกับกวาดลิ้นเข้ามาโกยความหอม
หวานจนผมแทบหายใจไม่ออก รู้สึกถึงลิ้นอุ่นๆที่เลียอยู่บนหน้าผากผม พร้อมกับเสียง
โฮ่ง !
โฮ่ง !
โฮ่ง !
โอ๊ยย ! เลวทั้งคนทั้งหมา
สาสสสสสสสสสส !!!
หน้ากูแชะไปหมดแล้ว !!
.........................................
มาแล้วๆ เร็วไปไหม ฮ่าๆ พรุ่งนี้ไม่รู้ได้มาอัพให้ได้รึเปล่า เพราะต้องเคลียร์การบ้าน ที่ค้างคาไว้ ยังไม่ได้ทำ แงแง เกือบลืม
ตอนนี้หยุดร้ายกันแล้วมาหวานเบา เบา กับคู่ นี้ไม่รู้ชอบกันรึเปล่า ยังไงก็ติชมกันได้นะ หวานตอนแรกเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Prince love ♥วุ่นนัก สะดุดรักนายวายร้าย ร้ายไม่ร้ายไม่รู้ แต่รักร้ายๆของคิวท์จบแล้วจ้า ^^ 9/3/12 (อ่าน 274137 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก