หัวข้อ: Prince love ♥วุ่นนัก สะดุดรักนายวายร้าย ร้ายไม่ร้ายไม่รู้ แต่รักร้ายๆของคิวท์จบแล้วจ้า ^^ 9/3/12

[BeeBill]

 

[xxwerty]

    รอได้จ้า

[SungMinKRu]

“ซันวันนี้พาน้องออกไปหาอะไรกินด้านนอกกันสิลูก”
“ผมไม่ว่างครับแม่”ชายหนุ่มตอบ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนระเบียงบ้าน ผู้เป็นแม่ถอนหายใจ พลางดึงเด็กหนุ่มที่อายุราวเดียวกับลูกชายของตนนั่งลงข้างๆลูบเบาๆที่เส้นผมนุ่มนั้นอย่างอ่อนโยน

“อย่าไปใส่ใจ พี่ซันเขาเลยนะลูก”
“ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมมารบกวน คุณแม่กับพี่ซันอีกแล้ว”
“อย่าคิดแบบนั้นสิลูก รบกงรบกวนอะไร มามะ น้องแซมของคุณแม่ออกจะน่ารัก ทำไมพี่ซันถึงทำหน้าอย่างนั้นใส่ก็ไม่รู้ น่าจับมาตีก้นเสียจริงๆลูกคนนี้”
หญิงกลางคนเอ่ย มองเด็กหนุ่มรุ่นลูกอย่างเอ็นดู ก่อนจะจับมือนุ่มลุกขึ้น
“ไปไหนเหรอครับ”
“ไปข้างนอกกันจ๊ะ แม่จะพาหนูไปช้อปปิ้งกันดีไหม๊ แล้วก็ออกไปทานอะไรอร่อยๆกินกัน”คุณหญิงยิ้มหวาน เด็กหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ เขาไม่ชอบการช้อปปิ้งของพวกผู้หญิงเท่าไหร่นัก มันทำให้เขาปวดขา และบางครั้งรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตา ถูกคุณแม่คนสวยจับแต่งตัวเล่นเสมอ

“คุณแม่จะไปไหนครับ”เสียงห้าวหุ้มเอ่ยจากด้านบน แซมเงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนรีบก้มหน้าอย่างเร็ว เมื่อถูกสายดุจ้องเขม็ง

“ถามทำไมฮ่ะ เคยสนใจแม่ด้วยเหรอ” ผู้เป็นแม่เอ่ยน้ำเสียงน้อยใจ ซันเดินลงพร้อมกับกอดเอวมารดา อย่างออดอ้อน
“โถ่ แม่ครับ ผมรักแม่นะ แค่ช่วงนี้ผมยุ่งๆกับเรื่องเรียน”
“ติดเรียนหรือติดอย่างอื่นกันแน่”
“ติดเรียนสิครับ ช่วงนี้ผมแทบจะอยู่บ้านตลอดแม่ก็เห็นนี่ครับ”
“จ๊ะๆ แม่ไม่เถียงด้วยแล้ว สรุป จะออกไปข้างนอกกับแม่และน้องแซมด้วยไหม๊”
“ไอ้แซมไปด้วยเหรอมึง”ซันถาม แซมพยักหน้าตอบ ก่อนจะหลุบตาต่ำมองไปทางอื่น
“ทำไมพูดกับน้องไม่เพราะเลย”
“ธรรมดาตามประสาเด็กผู้ชายนั้นแหละแม่ แต่ไอ้แซมมันบอกว่าไม่ค่อยสบายนี่นา หายแล้วเหรอ”ซันถาม แซมเบิกตางุนงง ก่อนจะถูกหญิงกลางคนจับหน้าผาก
“หนูแซมไม่สบายเหรอลูก งั้นขึ้นไปพักผ่อนนะ ซันช่วงพยุงน้องขึ้นไปนอนเร็วๆ”
“คุณแม่ออกไปช้อปปิ้งเถอะครับ ไอ้แซมผมดูแลเอง”
“ไม่ดีกว่า แม่จะมีอารมณ์ไหนออกไปข้างนอกได้กัน”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้เป็นไรมาก”ซันบอก คุณแม่ส่ายหน้า พลางพยุงเขาขึ้นไปข้างบน
“แม่วันนี้มีนัดกับพวกคุณหญิงไม่ใช่เหรอ ผมดูแลมันเอง ไปเถอะครับ”
“ตายจริง แม่เกือบลืมไปสนิท ซันดูแลน้องดีๆนะลูก จะสายแล้วแม่ต้องรีบไปก่อน”เธอเอ่ยอย่างร้อนรน สีหน้ายังดูเป็นห่วงเด็กชายร่างเล็กที่ชายหนุ่มลูกของเธอนั้นพยุง เด็กหนุ่มยิ้มหน้าหวาน แสดงสีหน้าไม่เป็นไร เธอจึงโล่งอก ก้าวขาเรียวสง่าออกจากบ้านพร้อมคนขับรถด้วยความเร่งรีบ



“ปล่อยได้แล้วครับ”
“เออ”
“พี่ซัน แซมไม่ได้เป็นอะไร ทำไมถึงบอกคุณแม่ไปอย่างนั้น”
“อยากอ้อนแม่กูนักหล่ะสิ แล้วนี่ทำไมยังจะมาบ้านกูอีก”
“คุณพ่อกับคุณแม่ไปต่างประเทศ แซมติดเรียนไปด้วยไม่ได้ แถมยังอันตรายด้วย”เขาตอบเสียงสั่น ก้มหน้าลงมองพื้น เมื่อเสียงที่ฟังดูไม่เหลือเยื่อใยทำให้เขาปวดตึบที่ใจ
“เมื่อไหร่จะโตซักที รู้ไหมว่าทำตัวอ่อนแอแบบนี้มันทำให้คนอื่นต้องคอยเป็นห่วง”ชายหนุ่มร่างสูงดุ พลางวางมือบนไหล่เล็ก ดันร่างบางให้เดินขึ้นไปข้างบน
“ขอโทษครับ”
“ไม่ต้องทำหน้างอ ขึ้นไปเปลี่ยนชุดเป็นสีเข้มๆหน่อย แล้วก็เดินมาห้องกู  เดี๋ยวกูไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน”
“เอ่อ…จะไปไหนกันเหรอ”
“ไม่ต้องถามมาก เปลี่ยนชุดไวไวด้วย เข้าใจ?”
“ครับ”เด็กหนุ่มตอบ ยกมือบิดลูกประตูที่หน้าห้องตน ก่อนจะถอดเสื้อยืดสีขาวตัวบางออกเป็นเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าเข้มแทน แซมมองตัวเองในกระจก ปากเรียวสีชมพูสดฉีกยิ้มกว้างสดใส ก่อนเจ้าตัวจะหยิบน้ำหอมกลิ่นโปรดที่มักจะถูกพี่ซันชมเสมอว่าหอม ขึ้นฉีดที่ซอกคอ กลิ่นน้ำหอมฟุ้งกระจาย ร่างบางหยิบจี้สร้อยรูปหัวใจขึ้นมาใส่ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องด้วยความกลัวและความดุดันนิดๆที่พุ่งเข้าสู่ห้วงอารมณ์ เด็กหนุ่มสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะบิดลูกบิดเดินเข้าไปในห้องของซันอย่างกล้าๆกลัวๆ


“พะ…พี่”ผมเดินเข้าไปในห้องกว้าง เสียงน้ำในห้องน้ำทำให้ผมรู้ว่าพี่ซันกำลังอาบน้ำอยู่ ผมนั่งลงบนโซฟาเล็ก พลางหยิบหนังสือนิตยสารขึ้นมาอ่าน

“อ้าว มาแล้วเหรอ งั้นกูแปบ ไปแต่งตัวก่อน”ผมพยักหน้า พี่ซันนุ่งผ้าขนหนูออกมาแค่ผืนเดียว ตามแผงอกกว้างเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดน้ำเกาะ ใจผมเต้นสั่นรัว หน้าร้อนวูบวาบ ผมรีบหันไปก้มไปอ่านหนังสือต่อ แม้ว่าภาพเมื่อกี้ยังติดตาจนทำให้สติผมแทบกระเจิงก็ตาม



.
.
.
.

“ลุกขึ้นเร็ว”
“….”ร่างบางลุกขึ้นจากโซฟา เงยหน้ามองคนตรงหน้าที่แต่งตัวซะหล่อเนี๊ยบ เข้าก้าวขาลงไปข้างล่างพร้อมกัน ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถ

“พี่จะไปไหน”
“ไปดูหนัง กินข้าว แล้วก็ไปเยี่ยมไอ้กัส”
“ไปหาเฮียเหรอ”
“เออ พูดถึงไอ้กัสทีไรตาวาวเลยนะมึง”
“แฮะๆ ผมอยากไปเล่นกับไอ้วินนี่ตะหาก เมื่อวานพี่วินชวนผมไปเล่นที่บ้านด้วยแต่ว่า..”
“แต่ว่ากูไม่ให้ไป”
“อะ…อือ”
“จะไปทำไม เกะกะพวกมันเปล่าๆ”
“….”ร่างบางเลือกที่จะเงียบแทน ในเมื่อเขาคิดจะพูดอะไรก็ถูกขัดไปเสียทุกอย่าง เสียงเพลงดังคลอเบาๆ ผมหันไปมองยังนอกกระจก ท้องฟ้ามืดสลัวๆยามค่ำคืน แสงไฟตามถนนกำลังเปิดจ้าทำให้ผมพอมีความสุขอยู่บ้างยามที่ได้มองมัน ด้วยความโดดเดี่ยว



“ทำไมในห้างมันถึงมีพวกช็อคโกแลตออกมาวางขายเยอะจังหว่ะ”ร่างสูงถามอย่างสงสัย เมื่อหันไปทางไหน เขาก็เห็นแต่ช็อคโกแลต ตุ๊กตา และดอกไม้ ที่สาวๆพากันคุยขยุกขยิก ริกรี้กันอย่างไม่ขาดสาย

“พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ไงครับ”
“อ่าวเหรอ ถึงว่า พวกผู้หญิงถึงได้ต่อแถวกันซื้อช็อคโกแลตกันเยอะเชียว”
“แล้วพี่ไม่ซื้อของให้สาวๆบ้างเหรอ”เด็กหนุ่มถาม ร่างสูงส่ายหน้า ก่อนจะจูงมือเล็กๆเดินเข้าไปในร้านอาหาร
“อย่างกูมีแต่สาวๆซื้อให้เท่านั้นแหละ”
“หืออ…แต่แซมไม่เคยเห็นพี่ซันถือกล่องของขวัญอะไรเลยนี่”ร่างเล็กเอียงคอถาม
“กูก็ทิ้งตั้งแต่ที่ได้นั้นแหละ รับๆรักษาน้ำใจเขาหน่อย กูหนะ เกลียดช็อคโกแลตที่สุด”
“เออใช่ พี่ซันไม่ชอบของหวาน..แต่ไม่คิดว่าพี่จะไม่ชอบช็อคโกแลตด้วย”เสียงเล็กเอ่ย น้ำเสียงสลดลง ซันมองร่างบางเชิงสงสัย ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่พนักงานจัดไว้ให้

“จะกินอะไร”
“ไม่รู้ฮ่ะ ตามใจพี่ซัน”
“เออ งั้นเอา…..”

“กินเยอะๆดิ เดี๋ยวแม่กูก็ด่ากูอีกว่าดูแลมึงไม่ดี”เสียงทุ้มออกคำสั่ง แซมหน้าเสียก่อนจะก้มลงกินต่ออย่างเร็ว
“ขอโทษฮ่ะ”
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย”แซมปรับสีหน้าให้ดูคลายกังวลตามคำสั่งพี่ซัน ก่อนจะตั้งตาตั้งตากินต่อจนแทบจุก เขาวางช้อนลงพร้อมกับดื่มน้ำตาม ซันเชยตามองคนตัวเล็กที่ทำหน้าพะอืดพะอมพลางอมยิ้ม นึกขำกับคนตรงหน้าที่มักจะทำอะไรเก้ๆกังอยู่เสมอๆ


“เดินตามมาเร็วๆดิ”

“พี่…พี่ซัน เดินช้าๆหน่อย แซมจุก”

“เฮ้อ มึงนี่นะ”ร่างสูงถอนหายใจเฮือก ยืนหันหลังรอคนที่วิ่งตามมา คนตัวเล็กยืนหอบ พลางยกมือกุมท้องหน้าเบี้ยว

“ขอโทษ…ผมจะเดินให้เร็วกว่านี้”

“ช่างมัน หน้าซีดหมดแล้ว จะไปนั่งที่ร้านกาแฟสักพักป่ะ”ซันถามเมื่อเห็นคนตัวเล็ก หน้าซีดเหงื่อไหลเป็นเม็ดผุดจากไรผมเส้นอ่อน เขาลืมไปเสียสนิทว่า คนตรงหน้ากินอะไรเยอะๆและหนักท้องไม่ได้เพราะระบบย่อยอาหารไม่ค่อยดี แต่ไอ้แซมมันก็ยังซื่อ ทำตามใจเขาไปซะทุกอย่าง


“ก็ดีฮะ”ร่างเล็กพยักหน้า ซันโอบไหล่แซมเบาๆ เดินไปด้วยกันยังร้านกาแฟเล็กๆตกแต่งอย่างหรู สายตาน้อยใหญ่จับจ้องที่พวกเขาสองคนจนชวนให้หงุดหงิดใจ

“พี่ซัน..ออกไปหน่อยคนเขาหันมาดูเราแล้ว…”

“ไม่ต้อง ถ้าเรื่องมากกูจะอุ้มมันตรงนี้แหละ”

“อืม”


ร่างเล็กจิบน้ำชาเขียวไปทีละนิด  เขามองไปรอบๆร้านที่ตกแต่งอย่างน่ารัก กลิ่นกาแฟหอมอบอวลไปทั่ว

“หน้าแซมมีอะไรติดอยู่?”

“ปล่าว รีบกินกูรออยู่”

เขาหันไปทางอื่น ร่างเล็กจ้องมองเขาปนสงสัย ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะ เขาไปจ่ายตังค์พร้อมกับจูงมือนิ่มๆออกจากร้าน

“พี่ซันจะไปไหนอีกปล่าว แซมอยากไปบ้านเฮียกัส”
“อยากไปดูหนัง แต่ช่างมันเหอะ ไม่ต้องดู”ซันว่าน้ำเสียงหงุดหงิด ปล่อยมือบางออก แล้วขาฉับยาวๆ ออกจากห้าง ร่างเล็กวิ่งตาม ยืนหอบแฮ่กๆ อยู่หน้ารถ

“พี่ซันเป็นอะไร”
“ขึ้นรถมาเร็วๆ”
“ครับๆ”แซมเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่ง ซันออกรถอย่างเร็ว ความเงียบกำลังปกคลุมบรรยากาศของทั้งสองอีกครั้ง


.
.
.
.

“ไอ้กัส นี่มึงกำลังทำบ้าอะไรฮ่ะ !”
“มึงหยุดโวยวายได้ไหม หึ !~”

เสียงโหวกเหวกจากในครัวทำให้ผมกับพี่ซันหันหน้ามาจ้องกันทำตาปริบๆ นมยิ้มให้ ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นเอือมระอา เมื่อเสียงของทั้งคู่ยังไม่ยอมหยุดลงง่ายๆ

“พี่เขาสองคนกำลังทะลาะกันอยู่เหรอครับ”ผมถาม นมส่ายตาเบาๆ ผมเลิกคิ้วสูงสงสัย ถ้าทะเลาะกันจะขนาดไหนนะคู่นี้

“คุณวินกับคุณกัสกำลังช่วยกันทำช็อคโกแลตไปให้เพื่อนในวันพรุ่งนี้กันค่ะ นมกับนังปริ่มช่วยกันสอนแล้วสอนอีกจนครัวมันเละไปมหดแล้ว”~นมส่ายหน้าระอา ผมอดขำไม่ได้กับท่าทีของนม สงสัยคงจะยุ่งกันน่าดู


“อ้าว ไอ้ซันไอ้แซมมาดูฝืมือกูเร็วๆ ช็อคโกแลตชิ้นแรกเลยนะเว้ย มาเร็วๆ”เฮียกวักมือเรียกผมกับพี่ซันจากครัว ผมรีบวิ่งเข้าดูด้วยความอยากรู้ ห้องครัวสภาพเละอย่างที่นมบอก เฮียชูช็อคโกแลตแทงกลมๆรูปทรงแปลกให้เราดูอย่างภาคภูมิใจ พี่วินกับพี่ซันหัวเราะท้องคัดท้องแข็งพี่วินโชว์ฝืมือตัวเองให้ดูบ้าง สภาพมันก็ไม่ต่างจากของเฮียซะเท่าไหร่

“นั้นมึงแน่ใจนะ ว่ามันคือช็อคโกแลต”พี่ซันถาม พลางหัวเราะ เฮียมองอาฆาตก่อนจะยัดลูกกลมๆดำใส่ปากพี่วินที่หัวเราะอยู่เช่นกัน

“แหวะ มึงยัดใส่ปากกูทำไมเนี่ย”
“อร่อยป่ะ”
“งั้นๆแหละ”
“เออ”
เฮียทำหน้างอน พี่วินจึงเข้าไปง้อ งุ๊งงิ๊งอยู่สองคนในครัว   พี่ซันหยิบก้อนช็อคโกแลตจ่อที่ปากผม ผมอ้าปากกิน นิ้วอุ่นๆกดลงบนริมฝีปากผม
“อะ…อร่อยดีฮะ พี่ซันลองกินดูไหม”ผมยื่นให้พี่ซันกินดูบ้าง พี่ซันโค้งตัวลงมา กัดลงบนนิ้วผมพร้อมกับลิ้นอุ่นๆที่เหมือนจงใจเลียปลายนิ้วมือ หน้าผมร้อนผ่าว รีบชักมือกลับ
“รสาติดี ไม่เลวเลย ฝืมือไอ้กัส กับไอ้วินเนี่ย”

“ใครว่า กูทำเองหมดนั้นแหละ ไอ้วิน แม่งเอาแต่สั่งๆๆๆ”เฮียโวยวาย  พี่วินมองตาขวาง ก่อนจะสะบัดหน้าหนี

“แล้วมันก็งอนกูจนได้ แมร่ง ! คนไรไม่รู้ เรื่องมาก ขี้งอน มันน่าจัดหนักสักคืนสองคน มึงว่าดีไหมหว่ะ ไอ้ซัน เมียกูจะได้น่ารักๆกว่านี้หน่อย”เฮียว่า ตาเปล่งประกายลุกวาว หน้าหื่น ก่อนจะหัวเราะเหมือนพวกโรคจิต พี่ซันพยักเห็นด้วย ก่อนจะโค้งตัวลงมาระดับผม
“นั้นดิ มันต้องจัดหนัก หึหึหึ~”
พร้อมกับเสียงหัวเราะของเฮียที่เดินขึ้นห้องหน้าระรื่น ผมกับพี่ซันเดินออกจากครัว ลงไปเดินเล่นที่สนามข้างบ้าน

“นั้นเจ้าวินนี่ พี่ฮ่ะ มันหลับอยู่”
“เห็นแล้ว เงียบๆดิ เดี๋ยวก็ตื่นหรอก”
“โถ่ มันหลับไปแล้ว ผมอยากเล่นกับมัน”
“ค่อยวันหลัง”
“พี่ซัน แซมอยากเลี้ยงหมา ซื้อให้แซมตัวสิ แม่ไม่ยอมให้แซมเลี้ยงหมา แซมเหงา”
“มึงแพ้ขนสัตว์ เลี้ยงไปโรคภูมิแพ้กำเริบตายกันพอดี หยุดเพ้อเจ้อได้แหละ”
“อือ..”ร่างเล็กครางในลำคอ ก่อนจะทำหน้าละห้อยเดินออกมาจากกรงเจ้าหมาน้อยที่หลับปุ๋ยน่าเอ็นดู

“กลับบ้านเหอะ น้ำค้างลงแล้ว เดี๋ยวมึงก็เป็นหวัดหรอก”
“ฮ่ะ”คนตัวเล็กพยักหน้า เดินไปที่รถ โดยมีร่างสูงของซันโอบไหล่อยู่ข้างๆ

.
.
.
.
.
.


‘ป้าครับ ผมมารับไอ้แซม มันอยู่ไหนเหรอครับ’
‘อ่อ คุณแซมอยู่ในครัวค่ะ กำลังทำขนมอยู่ ให้ป้าไปตามให้ไหมค่ะ’
‘อะ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมตามไปเอง’

.
.
.

‘หว้า…เสร็จซะที…เล่นเอาเหนื่อยชะมัด ถ้าพี่ซันเห็นจะชอบไหมนะ…พี่ซันจะกินช็อคโกแลตที่เราทำให้รึเปล่า’

.
.
.

‘อึก อืม !’

‘พี่…เอ่อ…มาได้ไง’
‘มารับมึงนั้นแหละ’
‘อื้อ? หา … ผมลืมไปสนิทเลย ขอโทษนะฮ่ะ เดี๋ยวผมขอไปเปลี่ยนชุดก่อน’
‘อืม’

.
.
.
‘ตะกี้พี่ซันคงไม่เห็นหรอกมั้งนะ’
.
.
.
‘ชอบเรางั้นเหรอ ไอ้คัวเล็กนี่มันทำช็อคโกแลตให้เรางั้นเหรอ?’

ปกติไอ้แซมมันทำช็อคโกแลตแบบนี้บ่อยแค่ไหนเหรอครับ…?

ก็สองสามปีมานี่คุณแซมเธอทำบ่อยนะค่ะ แต่ป้าไม่เคยเห็นว่าคุณแซมจะทำให้ใคร มีแต่ห่อเก็บไว้เท่านั้นเอง…



.
.
.


ร่างสูงใบหน้าคมจ้องใบหน้าหวานที่นอนหลับสลบอยู่บนเตียงกว้าง
ก่อนจะจุมพิตที่ปากสีแดงสดเบาๆ เขายิ้มพร้อมกับกระชับผ้าห่มให้ร่างบาง

พรุ่งนี้แล้วสินะ…

วาเลนไทน์ปีนี้ของทั้งคู่จะเป็นอย่างไรหนอ

คนตัวเล็กที่ซุ่มซ่ามน่าขัดใจ ทำอะไรไม่ค่อยเป็น
จะสู้ใจเสือสาวอย่างเขาได้รึเปล่า…
หรือจะเป็นได้แค่ฝันของคนตัวเล็กต่อไป….










.............



วันนี้ไปซื้อช็อกโกแลตกับเพื่อนมาก เศร้าใจ ไม่รู้จะซื้อให้ใครดี ใช่ซี้ฉันมันคนไม่มีคู่เลยมีอารมณ์มาอัพนิยายเป็นตอนหวานๆของ

ซันแซม เปิดตัวรับวันเทศกาลที่พอมีอิทธิพลกับใครบ้างคนอยู่บ้าง อิอิ ยังไงก็ฝากติดตาม ตอนจบพรุ่งนี้ด้วยเน้อ บะบายจ้า

 

[wolfram]

 

ซันแซม!! น่ารักจัง!! 

เราก็เป็นหนึ่งในคนไม่มีคู่ 

ซื้อช็อกโกแลต...กินเองดีกว่า!! 

 

[chisarachi]

มันน่าจัดหนักสักคืนสองคน

<<<< น่าจะคืนนะค่ะ

แอบมีกัสวินโผล่มาให้ชื่นหัวใจ>O<
น่ารักกกกมากค่ะ
ไม่มีคู่เหมือนกันค่ะ วาเลนไทน์ปีนี้เลยจัดหนัก
ทำสวยเลย ไหนๆก็อยู่ด้วยคนเดียวแล้ว
ขอทำสวยแก้เครียดล่ะกัน ก๊ากกกก

[gupalz]

ลุ้นคู่นี้เหลือเกิน

[debubly]

ลุ้นๆๆ 

[PetitDragon]

ขอคู่นี้ต่อจากคู่พอร์ทได้มั๊ยยยยยอ่ะ .....น่ารักดี

[MaMai01]

กรี๊ดดดด~ น่ารักง่าาาาาาาาาาา 

[SungMinKRu]

                     

“แซมหล่ะครับ”
“คุณแซมแต่งตัวอยู่ข้างบนค่ะ ให้แจ่มไปตามเลยไหมค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ”ชายหนุ่มในชุดนักเรียนนั่งลงบนเก้าอี้โต๊ะอาหาร ไม่กี่อึดใจ เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนตัวเล็กก็เดินลงมาด้วยท่าทีกระตือรือร้น

“พี่ซัน…โทษทีฮ่ะ แซมตื่นสายไปหน่อย”น้ำเสียงเล็กเอ่ยด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะวางกระเป๋านักเรียน แล้วนั่งลงข้างๆร่างสูง สีหน้าสลดลงเมื่อคนตรงหน้าทำเหมือนเห็นเขาเป็นแค่อากาศธาตุ ไม่ได้หันมาสนใจมอง


.
.
.

“เสร็จยัง”
“ครับ”ร่างเล็กลุกขึ้นจากที่นั่ง หยิบกระเป๋านักเรียนพร้อมกับถุงใบเล็กสีหวานที่ติดมาด้วย


“กล่องอะไรในถุงนั้นอะ”ร่างสูงที่ขับรถอยู่หันมาถาม คนตัวเล็กตาโต ก่อนจะจับถุงของขวัญของตนไว้แน่น

“ไม่มีอะไรหรอกฮ่ะ แซมรีบเลยเผลอหยิบติดมือมา”
“เหรอ …วันนี้วันวาเลนไทน์จะแวะซื้อดอกกุหลาบให้สาวไหม”
“ไม่ดีกว่า ผมไม่มีสาวที่ไหนหรอก แฮะ”เด็กหนุ่มยิ้ม ยกมือเกาหัวแก้เก้อ ท่าทางน่ารัก
“งั้นก็มีหนุ่มมาจีบดิ”
“เอ่อ…ก็มีบ้าง”
“จริง”
“อืม”

“พวกมันนึกไงมาจีบมึงนะ ไม่เห็นมีไรน่ารักตรงไหนเลย ว่าไหม”ชายหนุ่มยื่นมือมาจับคางเล็กหันไปมา พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ คนตัวเล็กกว่า นิ่ง ริมฝีปากขบกันแน่น เมื่อริมฝีปากหนากำลังเคลื่อนเข้าใกล้ยิ่งขึ้น

“พี่ซัน…ไฟเขียวแล้ว…”
“ออ”คนตัวสูงผละออก ริมฝีปากกระตุกยิ้ม ก่อนจะขับรถของตนไปเรื่อย พลางเหล่ตามองคนข้างๆที่ก้มหน้าก้มตา แก้มขาวขึ้นสีชมพูอ่อนระเรื่อ น่าเอ็นดู

“พี่ยิ้มไรเหรอ”
“ต้องบอกมึงด้วยเหรอ”
“ปล่าวฮ่ะ…ปกติพี่ซันไม่ค่อยยิ้ม”
“กูดูน่ากลัวขนาดนั้นเชียว”ร่างสูงทำท่าเหมือนโกรธ แซมทำหน้าตกใจ ก่อนจะรีบแก้ตัวต่างๆนาๆ
“ไม่นะ พี่ซันใจดี…”
“เหอะ…โกหกเก่งนะมึง คิดว่ากูไม่รู้เหรอว่ามึงกลัวกูจนหัวแทบหดหนะ”
“พี่ซันเอาไรมาพูด…”
“แน่จริงย้ายมานอนกับพี่สิ ผู้ชายด้วยกันไม่เห็นมีไรน่ากลัว”
“แซมไม่ได้กลัว แต่ไม่อยากกวนพี่ซันตะหาก”
“ไม่กวน กูไม่อยากนอนคนเดียว งั้นคืนนี้ย้ายมานอนกับกูนะ”
“เอ่อ…”
“ทำหน้าอย่างนี้แสดงว่ากลัว พี่อยู่หล่ะสิ”
“แซมไม่ได้กลัว งั้นคืนนี้แซมจะไปนอนกับพี่ซัน”ร่างเล็กตอบเสียงมุ่งมั่น ก่อนจะใบหน้าจะเจื่อนลง แค่คิดว่าตัวเองต้องไปนอนกับพี่ซันคงไม่รอด…

“เก่งนี่…ถึงแล้ว เดี๋ยวรอกูด้วยจะได้เดินเข้าโรงเรียนพร้อมกัน”ร่างเล็กพยักหน้าลงจากรถ พร้อมกับร่างสูงของแซมที่เดินเข้ามาใกล้  ปกติพอถึงโรงเรียนทั้งคู่จะแยกกันไปเรียนกันตามปกติ แต่วันนี้แปลกที่พี่ซันชวนเขาเดินเข้าโรงเรียนไปด้วยกัน


“พี่ซันค่ะ !!!”
“อะครับ”
“เอ่อ…ให้พี่ซันนะค่ะ”
“ครับ ขอบคุณครับ”

กรี๊ดดด

เด็กกสาวที่เห็นเพื่อนใจเด็ดของเธอให้ช่อดอกกุหลาบกับพี่ซันรุ่นพี่สุดป๊อบในโรงเรียนที่เพิ่งย้ายเข้ามาได้ไม่กี่เดือน ก็ต่างแห่กรูเข้ามาให้ดอกไม้บ้าง ช็อคโกแลตบ้าง สติ๊กเกอร์รูปหัวใจที่ถูกแปะเต็มทั่วแผงอกกว้าง คนตัวเล็กทนแรงเบียดไม่ไหวจึงคิดจะผละออกจากกลุ่มนักเรียน แต่กลับถูกมือหนารั้งเกี่ยวเอวเอาไว้

“พี่ขอตัวก่อนนะครับ”
“อะ…ค่ะ”

พี่ซัน

กรี๊ดดดดดดดด ……..



“สาวๆเขาคลั่งพี่มากเลยนะ”
“แล้วมึงอะ”
“อือ”
“ปล่าว”


“น้องครับๆ”
“น้องแซม”
เสียงตะโกนทุ้มจากด้นหลังทำให้เจ้าของชื่อต้องหันหลังกลับไปดู ผู้ชายตัวโตผิวสีแทนอ่อน ยืนหอบอยู่ข้างๆ ก่อนจะจับมือเล็กนั้นยกขึ้นยัดช่อดอกไม้เข้าไปในอุ้งมือบางอย่างถือวิสาสะ

“พี่แทน ขอบคุณครับ”
“แฮ่ะๆ ไม่เป็นไร พี่อยากให้ดอกไม้กับคนน่ารักเท่านั้นเอง”
“แซมไม่มีอะไรให้พี่เลย แต่ยังไงก็ขอบคุณจริงๆนะฮ่ะ”คนตัวเล็กยิ้มกว้าง มองช่อดอกกุหลาบสีขาวอย่างเขินอาย การกระทำของคนทั้งสองอยู่ในสายตาของอีกคนที่ยืนนิ่งจ้องอยู่

“ปล่อยมือจากมันได้ยัง”เสียงทุ้มอีกคนเอ่ยอย่างดุๆ รุ่นพี่ตัวโตของแซมรีบปล่อยมือนุ่มลง สีหน้าดูอาลัยกับคนตรงหน้า ก่อนจะหันมาปะทะสายตากับอีกคนที่ยืนอยู่เช่นกัน

“พี่ไปก่อนนะแซม เจอกันตอนเย็นนะ”
“ครับ”แซมโบกมือลา รุ่นพี่ที่เดินไปอีกทาง ก่อนจะถูกมือหนากระชากอย่างแรง

“ใคร”
“รุ่นพี่ที่ชมรมครับ”
“ชอบมันเหรอ”เสียงดุเอ่ย บีบข้อมือเล็กจนขึ้นเป็นรอยสีแดง
“พี่ซัน…เจ็บครับ”
“ถามก็ตอบ !”
“ชะ…ชอบครับ พี่แทนใจดี คอยช่วยเหลือแซมตลอด”เสียงเอ่ยแววตาดูใสซื่อ รีบหลุบตาต่ำอย่างเร็ว เมื่อนัยน์ตาดุกำลังจ้องเขาราวกับโกรธกันมานาน

“แต่กูไม่ชอบ ! ไม่ต้องไปยุ่งกับมันอีกเข้าใจไหม”
“ไม่ได้หรอก…”
“ทำไม”
“……”
“งั้นกูจะให้มึงย้ายโรงเรียน เลือกเอาจะอยู่กับกูที่นี่เหรอจะย้ายไปเรียนที่อื่น”ซันขึ้นเสียงตะคอก คนตัวเล็กหน้าซีด มือบางกุมดอกไม้และถุงใบเล็กไว้แน่น ขอบตาร้อนผ่าว

“ครับ…”


“ขึ้นไปเรียน แล้วไม่ต้องรับของๆใครมาอีก ตอนเย็นรอกูที่รถ เข้าใจไหม”
“ครับ” แซมตอบ ก่อนจะแยกกับซันขึ้นห้องเรียน เขาหันกลับไปดูชายหนุ่มชุดนักเรียนที่เดินแยกไปอีกทาง พี่ซันกำลังยืนคุยกับผู้หญิงคนนึงอยู่ และผู้หญิงหลายๆคนที่กำลังพุ่งเข้ามาหา ใบหน้าดุที่เคยมองเขาอยู่เสมอกลับฉีกยิ้มกว้าง รอยยิ้มที่เขาไม่เคยได้รับ ไม่ว่ายังไงในสายตาของพี่ซัน คงมองเขาเป็นแค่เด็กผู้ชายที่เขามาก้าวก่ายในชีวิต ทำอะไรไม่เป็น เซ่อซ่าและน่ารำคาญ ผมไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ซะหน่อย ไม่อยากเป็นตัวปัญหาของพี่เขาเลยจริงๆ

.
.
.
.
.


“เฮีย เห็นพี่ซันป่ะ แซมรออยู่นานแล้วเนี่ย”
“ไอ้ซันเหรอ มันเพิ่งออกไปกับสาวที่ไหนไม่รู้เมื่อกี้นี่เอง”
“อ้าวเหรอครับ…”เสียงเล็กสลดลง ก่อนจะถูกมือใหญ่ขยี้จนหัวยุ่ง
“โดนทิ้งสิเรา งั้นไปกะกู เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่เป็นไรเฮีย เห็นว่าไปดูหนังกับพี่วินหนิ แซมกลับเองดีกว่า”
“กลับเองได้ไง เคยกลับเหรอ มากับกูมา อย่างเรื่องมาก”กัสดึงมือคนงอแงลาก แซมออกแรงสะบัดมือหนาจนสุดแรง ขาสั้นออกตัววิ่ง ขอบตาร้อนผ่าวพร้อมกับน้ำอุ่นที่ไหลลงอาบแก้ม มือเล็กปัดมันออกอย่างไม่ใยดี ขาสองข้างยังวิ่งต่อไปอย่างไรจุดหมายปลายทาง




“อึกก…อือออ….”

ไหนบอกว่าให้เรารอ…

สุดท้ายเขาก็ไป…

คิดบ้าไรของเราอยู่…

ยังไงพี่เขาก็ไม่มีวันหันมาสนใจมึงหรอก…ไอ้หน้าโง่เอ้ย !




“คุณหนู…คุณหนูค่ะ”
“อะ…อ้าวป้า…แล้วนี่ผมอยู่ไหนครับ”
“คุณหนูเป็นลมคอพับอยู่หน้าบ้านไงค่ะ ดีที่ลุงตาเขาเห็นทันไม่งั้นคงต้องนอนตากแดดตากลมอยู่หน้าบ้าน”
“ขอบคุณครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณแซมนอนพักผ่อนไปก่อนนะค่ะ เดี๋ยวป้าจะลงไปต้มอะไรอุ่นให้ทาน”
“ครับ เอ่อ เดี๋ยวครับ ป้าพอเห็นช่อดอกไม้กับถุงของผมบ้างไหมครับ”
“ออ ป้าเก็บไว้ในห้องแล้วค่ะ คุณแซมพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณซันกลับมาก็คงอาละวาดอีกเป็นแน่”
“อาละวาดเรื่องอะไรเหรอครับ” เด็กหนุ่มถามอย่างสงสัย
“พอคุณซันรู้ว่าคุณแซมกลับบ้านเองก็โวยวายใหญ่เป็นเรื่องเป็นราว อีกสักพักคงจะกลับถึงบ้าน คุณแซมพักผ่อนเอาแรงไว้อธิบายกับคุณซันเถอะค่ะ”
“ครับ…”ซันตอบ พลางทอดสายตาไปยังนอกหน้าต่างที่มืดสนิท ค่ำแล้วเหรอ อีกไม่นานพี่ซันก็กลับมา เขาก็จะโดนดุที่ไม่ยอมกลับกับเฮียกัส แล้วก็จะโดนเกลียดไปอีกหลายวันที่สร้างเรื่องเดือดร้อนให้ จนพี่ซันไม่มีเวลาเป็นส่วนตัว นึกได้เข้าก็อยากจะเก็บกระเป๋ากลับบ้านไปอยู่คนเดียว ยังรู้สึกดีกว่าอีก





แอด




“แซม”

“………”

“ลุกขึ้นมา รู้นะว่าตื่นแล้ว”
เสียงทุ้มว่า นั่งลงบนเตียงนุ่ม จิ้มหน้าผากของคนตรงหน้าแผ่วเบา
“พี่ซัน”
“เป็นอะไร”
“ไม่สบาย”
“รู้แล้ว ทำไมถึงวิ่งหนีไอ้กัสไป”
“ไม่รู้…”
“แล้วทำไมถึงไม่รอพี่”
“พี่ซันตะหากที่ไม่รอแซม…ผมไม่อยากไปก้าวก่ายเรื่องของพี่”
“เรื่องส่วนตัวอะไร”เขาถามอย่างใจเย็น ประสานตากับแซมที่หน้าซีดสลด
“ก็ผู้หญิงที่นั่งไปกับพี่ไง ไม่ใช่แฟนเหรอ”
“ถ้าพี่บอกไม่ใช่แซมจะเชื่อไหม”
“เชื่อครับ”
“ฟังนะ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนพี่ พี่มีคนที่รักอยู่แล้ว”
“ใครเหรอครับ…”ใครกัน ที่พี่ซันรัก
“อยากเห็นป่ะ”
“ครับ” จะเห็นไปทำไมให้เจ็บนะ ผมบ้าไปแล้ว
“ลุกขึ้นมา”แซมลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะถูกผ้าทึบปิดตาไว้แน่น ซันพยุงเอวร่างบางออกจากห้องพร้อมกับหยุดกึก แก้ผ้าที่ปิดตาแซมออก ร่างเล็กหันซ้ายหันขวา เมื่อเห็นว่าไม่ได้เจอใคร

“พี่ซันไม่เห็นมีใครเลย”
“มองไปด้านหน้าดิ”
“หือ” เขาหันไปมองด้านหน้า มีเพียงกระจกที่ส่องภาพเขากับพี่ซันที่ยืนยิ้มให้ เขาก็ยังไม่เห็นใครนอกจากตัวเองละพี่ซัน

“ไม่เห็นมีใครเลย นอกจากแซมกับพี่ซัน”
“ไหน มองไม่เห็นเหรอไง คนที่ยืนเตี่ยอยู่ข้างๆพี่อะ”
“อะ….หืออ”
“เห็นยัง”
“หะ…เห็นแล้วครับ”เด็กหนุ่มตอบตะกุกตะกัก หน้าแดงซ่าน คนตัวโตที่ยืนอยู่ข้างๆโอบเอวกอด อดไม่ได้ที่จะฟังจมูกลงกับแก้มเนียนที่ขึ้นสีระเรื่อ น่ารักจนเขาแทบอดใจไม่ไหว แซมดันร่างหนาออกเมื่อรู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัยกำลังมาเยือน

“ขอกอดหน่อย”
“พี่ซัน อย่า…”เสียงหวานขาดหายไปพร้อมกับริมฝีปากที่เข้ามาประกบควานหาความหอมหวานจากโพรงปากนุ่ม ร่างบางตัวอ่อนยวบไปกับสัมผัสที่ร้อนแรงของคนตรงหน้า ก่อนจะหายใจหอบ เมื่อร่างหนาถอนปากออกปล่อยให้คนตัวเล็กได้หายใจ



“พี่มีไรให้แซมด้วยนะ”
“อะไรเหรอฮ่ะ”
“ความรัก”
“…………..”
“พี่ซันไม่ได้เกลียดหรือรำคาญแซมเหรอ”คนตัวเล็กถามด้วยน้ำเสียงปนน้อยใจ เงยหน้ามองคนตัวสูง รอคำตอบ
“พี่รำคาญ และก็เบื่อมากๆๆๆ แต่ในเวลาเดียวกัน พี่กลับชอบที่จะรำคาญ และเบื่อแซม ชอบมองเวลาที่แซมตั้งใจทำอะไรซักอย่าง ชอบเห็นหน้าแซมเวลายิ้ม มันทำให้พี่ยิ้มตามได้… ตลอดเลยรู้ไหม”
“พี่ซัน…”

.
.
.
.

ก๊อก ก๊อกๆ

“เช้าแล้วจ๊ะ หนุ่มๆทำไมถึงไม่ยอมลุกขึ้นอาบน้ำไปโรงเรียนกันอีกนร๊า”

“………………………………………………………”


“คุณแม่ !!!”


.
.
.




The end

.........................



วันแห่งความรักเป็นไงกันบ้าง วันนี้ก็ไม่อะไรมาก ตื่นสาย ไปเรียนและกินลูกอม T-T


รักคนอ่าน คนเม้น ทุกคนจ้า เจอกันคิวท์ พอร์ทต่อนะ อิอิ 

[dandelion]

คู่นี้น่ารักอ่ะ โดยเฉพาะน้องแซม
เด็กอะไรไม่รู้โมเอะจริง
แล้วเมื่อไหร่หนูจะกล้าบอกพี่ซันหล่ะลูกว่าหนูชอบเขา

รอตอนหลักนะคะ

[gupalz]

แล้วตกลง แซมซัน เค้าได้กันยัง แต่เดาว่าแซมไม่น่าจะรอดนะ ฮิฮิ

[MaMai01]

กึ๊ยย ย~ 

[wolfram]

ขอคู่นี้อีกนะคะ อิอิ 

สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ!! 

 

[Ai_Rong_Kun]

น่ารัก

[•♀NoM!_KunG♀•]

อะไรกานน้อ เด่วดีเด๋วร้ายแต่ก้อน่ารักเนอะ

แซมช่างเปงคุรหนูน้อยที่น่ารักดีจิงๆ

ยังไงก้ออย่าลืมมาต่ออีกนะคับ รอรอน้อ!!

[naumi]

เอิ่ม.......คุณแม่เข้ามาเจออะไรเนี่ย ถึงกะอึ้ง.....................

[maykiz]

อุ้ยตายยยย!!!  ชั้นเขินแท้ๆ ทำไมนะ วาเลนไทน์ชั้นถึงไม่มีคู่  ต้องไปดูหนังกลางแปลงที่สวนลุมกับเพื่อนแถมไปเ็นคี่ ไม่ใช่คู่ อาภัพๆๆๆ  ฮือๆ

[PetitDragon]

 

อยากให้มีต่ออีกอ่าาา....คู่นี้น่ารักดี

[paint]

มาเม้นให้แล้วนะ

 
สนุกมากกเลยขอรับ

[Bowbonk]

รอจร้าาา

 

[xxwerty]

พี่ซันกับน้องแซมน่ารักมากๆเลย ยังไงก็มาต่ออีกนะ 

[debubly]

เหมือนจะมีเหตุ

[rain0akira]

รอๆๆๆ คนเขียนหายตัวไปไหนนนนน

รอนะคับผม

มาต่อไวๆนะคับ

[SungMinKRu]

^
^
^

ไม่ได้หายจ้า ตอนนี้กำลังอ่านนหังสือสอบอยู่ อาทิตย์หน้าก็จะสอบแล้ว เหลืออีก 2 อาทิตย์ คิดถึงคนอ่านจัง


 

[ormn]

 o13ไม่ว่ากัจ๊ะขอให้สอบได้นะเป็นกำลังใจให้สูๆๆ(สอบเสร็จแล้วอย่าลืมมาต่อก็แล้วกันนะคิดถึงจัง)

[karn49]

อ่า - [] -
พึ่งได้มาอ่าน ซันแซน น่ารักมากจริง ๆ นะ อิอิ

[pare_140]

ซันแซมน่ารักโคตรรร

[MaMai01]

 

[boyza_Casanova]

 :m27:มาต่อเร็วๆนะครับ