หัวข้อ: วินกับฟีนเรารักกันแน่หรือ ///DRAMA SM/// ตอนที่ 21 รักต่อไปหรือเลิกรัก(24/01/57)

[anuruk97]

วินดีกลับฟินให้มากนะ ถ้ารักเขาแล้วอย่าพยามสร้างกำแพงขึ้นมาทำลายความรู้สึกต่อตัวเองฟินอีกต่อไป....
อยากอ่านตอนหน้ามาก+++++++รูสจะทำอย่างไรน้า.....ถ้ารู้ว่าเยียร์เป็นโรคหัวใจและอาจไปจากเขาได้ทุกเมื่อ

[KuMaY]

หลงรักนายฟีนเค้าแล้วล่ะสินะนายวิน

รอตอนต่อไปนะ

[kuro]

พรุ่งนี้จะมาต่อให้นะคะ
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ

[kuro]

ตอนที่ 13 นายเคยรักฉันบ้างไหม (รูส + เยียร์)
    15 ชั่วโมงก่อน
   โรงพยาบาล
   เยียร์นอนอยู่บนเตียงคนไข้ เฝ้าคิดถึงอีกคน ผ่านมาวันหนึ่งแล้วที่ฉันเข้าโรงพยาบาล รูสนายจะคิดถึงฉันไหมนะ หรือว่าฉันจะไม่มีตัวตนขนาดที่นายไม่แม้แต่จะสนใจกันนะทั้งที่ฉันอยากอยู่กับนายตลอดเวลาแท้ๆ ก็ดีถ้านายเห็นว่าฉันไม่มีตัวตนฉันจะไปหานายเองอย่างน้อยก็เพื่อตอบย้ำให้นายรู้ว่ายังมีฉันอยู่ตรงนี้
   เยียร์คิดอย่างนั้นเขาไม่รอช้ารีบแต่งตัวและหนีออกจากโรงพยาบาลไป เขาโบกแท็กซี่ที่วิ่งผ่านมาหน้าโรงพยาบาลทันที
   “พี่ครับไปโรงแรม....ครับ”เยียร์พูดกับคนขับแท็กซี่ก่อนที่จะเข้าไปในตัวรถ
.....................................
   รถแท็กชี่ได้มาส่งเยียร์ถึงโรงแรมเขาจ่ายเงินก่อนที่จะออกจากรถ รีบวิ่งตรงไปยังห้องของเขา
   เยียร์เปิดประตูเข้าไปเขาก็พบสภาพห้องที่รถแต่มันก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ที่สำคัญคือ รูสที่กำลังนัวเนียกับสาวอยู่กลางห้อง ทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นเห็นเขาเธอก็ตกใจก่อนที่จะรีบเก็บเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นแล้วออกจากห้องไป
   “นายน่าจะมาช้ากว่านี้หน่อยนะ”รูสพูดอย่างไม่ยี่ระเขาไม่สนหรอกนะว่าเยียร์จะมาเมื่อไร เขาสนแค่หญิงสาวที่รีบวิ่งออกไปเมื่อกี้ ถ้าเยียร์มาช้ากว่านี้เขาคงได้แอ้มหล่อนไปแล้ว รูสคิดโดยที่ไม่ทันเห็นสายตาของเยียร์ที่มองมายังเขาอย่างผิดหวัง
   “ทำไมห้องถึงรก”เยียร์เลี่ยงประเด็นหญิงสาวที่ออกไปจากห้องมายังห้องที่รกแทน เขาไม่อยากพูดอะไรมากมายเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเห็นรูสในสภาพนี้ ถึงแม้จะชาชินแต่ทำไมมันถึงเจ็บในอกแบบนี้นะ
   “เมื่อวานฉันจัดปราตี้ เสียดายนะนายไม่อยู่ด้วย”เลยไม่ทันเห็นฉันฟัดกับผู้หญิงคนอื่นทั้งคืน ประโยคท้ายรูสไม่ได้พูดออกไปแต่เยียร์พอจะเดาได้
   “เสียดายงั้นเหรอ นายเสียดายอะไรกันล่ะ เคยสนไหมว่าฉันจะอยู่ที่ไหน ทำอะไร อย่ามาเสียดายดีกว่าเพราะว่านายมันไม่ควรจะเสียดายอะไรเลยที่ฉันไม่อยู่ด้วย”ใช่ อย่ามาเสียดาย ถ้าเขาไม่อยู่ด้วยแล้ว
   “ฉันไม่สนว่านายจะอยู่ที่ไหน จะทำอะไร และไม่เคยเสียดายเลยด้วยที่นายจะไม่อยู่กับฉัน”รูสพูดออกมาโดยที่ไม่สนใจในความรู้สึกของเยียร์ จะสนไปทำไมในเมื่อนายไม่เคยอยู่ในความคิดของฉันด้วยซ้ำ
   “ตลอดมานายเคยรักฉันบ้างไหม”คำถามนี้ถูกถามออกมาจากปากเยียร์ถึงมันจะเบาแต่รูสก็ยังคงได้ยิน
   “พูดเป็นเล่นอย่างฉันเนี่ยนะจะมารักคนอย่างนาย คนที่ฉันมีไว้เพื่อระบายความแค้นอย่างนาย”รูสพูดโดยไม่ทันคิดด้วยซ้ำว่ามันจะทำร้ายร่างบางตรงหน้ามากแค่ไหน
   “นั่นสินะ...นายจะมารักฉัน...ทำไมกัน...ฉันมันโง่เอง...ที่ไปรักคน...อย่างนาย”เยียร์พูดออกมาทีละคำอย่างยากลำบาก เขามือจับที่อกตอนนี้เขาเจ็บในอกมาจนมากที่สุด
   รูสที่ได้ยินคำบอกรักจากเยียร์เขาก็อึ้งไป แล้วเขาก็สังเกตร่างบางที่เอามือจับที่หน้าอกข้างซ้าย ทำไม เขาสงสัยมานานแล้วว่าเวลาที่เขาพูดทำร้ายร่างบางต้องเอามือจับหน้าอกด้วย แต่ก็คิดว่าร่างบางนั้นเล่นละครกับเขา
   “อย่ามาทำมารยาใส่ฉัน ถ้าจะทำก็ไปทำกับคนอื่น”รูสบอกก่อนที่จะหันหลังให้เยียร์
   เยียร์ที่ได้ยินที่รูสบอกฝืนร่างกายตัวเองที่แทบจะล้มลงไปเดินออกจากห้อง เพียงแค่ก้าวแรกเขาก็ล้มลงไปแล้ว
   “พลั๊ก”เสียงเยียร์ล้มมันดังจนรูสหันไปมอง เขามองมาที่ร่างบางที่ล้มลงไป เล่นละครอีกสินะ ถึงจะคิดแบบนั้นแต่รูสก็ยังอยากรู้ความจริง รูสเข้ามาใกล้เยียร์เขาพยุงเยียร์ขึ้นมาก่อนที่จะพบว่าลมหายใจของร่างบางช่างแผ่วเบาเหลือเกิน รูสรีบพาเยียร์ไปโรงพยาบาล ระหว่างเดินทางก็ได้ขอให้เยียร์อย่าได้เป็นอะไรเลยแต่ดูเหมือนจะไม่ได้สมหวัง
........................................................
   โรงพยาบาล
   หน้าห้องผ่าตัด
   รูสเฝ้าคิดถึงเยียร์เวลาแต่ละนาทีมันช่างผ่านไปอย่างยากเย็น ทำไมต้องผ่าตัดด้วย ตงลงเยียร์เป็นอะไรกัน เขาคิดแต่ก็ยังคงหาคำตอบไม่ได้จนไฟห้องผ่าตัดถูกปิดลง
   คุณหมอได้ออกมาก่อนที่เตียงคนไข้ที่เยียร์นอนอยู่จะถูกเข็นตามออกมา
   “พาคนไข้ไปที่ห้องพิเศษ”คุณหมอสั่งพยาบาลก่อนที่จะไปพูดกับญาติคนไข้
   “คุณเป็นญาติของคนไข้ใช่ไหมครับ”คุณหมอพูดกับรูส
   “ใช่ครับ เยียร์เป็นอะไรครับ”รูสถาม
   “คนไข้เป็นลิ้มหัวใจรั่วครับ ผมผ่าตัดให้จนหายแล้วแต่คนไข้นั้นอ่อนแอมากโอกาสที่จะฟื้นขึ้นมานั้น...”คุณหมอจะพูดต่อแต่รูสก็ห้ามไว้เพราะเขารู้ดีว่าต่อไปหมอจะพูดอะไร
   “ดูแลคนไข้ให้ดีนะครับ”คุณหมอพูดก่อนที่ขอตัวไปรักษาคนอื่นต่อทิ้งให้รูสเฝ้าคิดถึงช่วงเวลาที่เขาได้อยู่กับเยียร์ เมื่อไรกันนะที่นายเอามือกุมอก เมื่อไรกันนะที่นายเริ่มป่วยแล้วอีกเมื่อไรกันนายถึงจะยอมบอกฉันว่านายเป็นอะไร
..................................................
   ห้องพิเศษ
   รูสนั่งอยู่ข้างเตียงเยียร์เขาเอามือกุมมือของเยียร์เอาไว้ “เมื่อไรนายจะตื่นขึ้นมานะ”รูสพูดเขาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงห่วง ทำไมตอนที่เห็นร่างบางล้มลงไปถึงได้เจ็บ รูสได้แต่คิดจนได้ยินเสียงมือถือ เขามองดูก็รู้ว่าใครโทรมา
   “ไม่คิดว่านายจะโทรมาหาฉันนะ เจ้าหนูวินมีอะไรล่ะ”รูสกรอกกสียงเข้าไป
   “ฉันก็ไม่คิดที่จะโทรหานายอยู่แล้ว พี่เยียร์อยู่กับนายหรือเปล่า”เสียงปลายสายถาม มันทำให้เขาสะอึกแต่ก็ตอบออกไปเพียงคำสั้นๆ
   “อยู่”
   “ฉันขอเตือนนายไว้อย่าง ดูแลพี่ชายฉันให้ดีถ้าไม่งั้นนายอาจจะเสียพี่ชายฉันไปก็ได้”นี่เป็นเสียงสุดท้ายก่อนที่วินจะตัดสายไป
   “นายไม่ต้องเตือนฉันหรอกน่าเพราะตอนนี้ฉันก็รู้สึกเหมือนจะเสียเยียร์ไปตลอดกาล”รูสพูดก่อนที่เขาจะทำเรื่องย้ายเยียร์ออกจากโรงพยาบาล ไปยังโรงพยาบาลในอังกฤษบ้านเกิดของเขา
...................................................................
TBC…ตอนที่ 14 การรอคอย …
เมื่อไรนายจะตื่นขึ้นมานะ
ได้โปรดตื่นขึ้นมาฟังสิ่งที่ฉัน
อยากจะบอกนายหน่อยเถอะเถอะเยียร์

[moonoi]

 :m15:เยียร ฟื้นน่่ะนหน่อยก้ได้5555555

[lidelia]

รูส ทำไมแกมันเลวอย่างนี้ มาทำดีตอนนี้ ช้าไปไหม มันน่า 

[KaeM_PonG]

 

[kuro]

คนเขียนอยากแต่งนิยายอีกเรื่องเป็น
ภาคของริสกับไลต์ลูกของรูส
อยากแต่งนิยายที่ร้ายให้สุดๆ
แต่ไม่รู้ว่าคนอ่านจะอยากอ่านนิยายที่พระเอกเลวสุดขั้ว
ไร้เห็นผลสุดกู๋รึเปล่า

[anuruk97]

จะมาเสียใจอะไรตอนนี้....ไปตายซะ

[KuMaY]

 
จะมาเสียใจอะไรตอนนี้ห๊ะอีตารูสบ้า 

[maru]

สงสารเยียร์มาก ๆ เลย รูสจะให้เยียร์บอกอะไร ในเมื่อไม่เคยคิดจะสนใจเยียร์แบบนั้น

[kuro]

ตอนที่ 14 การรอคอย
   กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ
   โรงพยาบาล
   “นี่มันก็ต้องสิบวันแล้วนะ เยียร์นายยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีกหรือ”รูสพูดตอนนี้ใจเขามันเจ็บเหลือเกิน
   “พ่อครับพี่เยียร์ยังไม่ตื่นอีกหรือครับ”เสียงของริสปลุกรูสออกจากภวังค์ความคิด
   “ยังไม่ตื่นเลย”รูสพูดก่อนที่จะดึงริสเข้ามากอดไว้ หากย้อนเวลากลับไปได้เขาคงไม่ทำร้ายเยียร์ เขาน่าจะรู้ใจตัวเองให้มันเร็วกว่านี้
   “พี่ครับพี่เยียร์ยังไม่ตื่นอีกเหรอครับ”มิวที่เข้ามาพร้อมกับไลต์ถามขึ้น
   “ยัง”รูสพูดก่อนที่จะเอยประโยคอันแสนเศร้า
   “เขาคงไม่อยากตื่นขึ้นมาเจอหน้าพี่”รูสพูดเบาๆกับตัวเอง ถ้านายอยากตื่นนายคงจะตื่นตั้งนานแล้ว
   “ทำไมพี่คิดอย่างนั้นล่ะ”
   “พี่ทำร้ายเขามากมายแล้วเขาจะตื่นขึ้นมาทำไมกัน ก่อนหน้าที่เขาจะสลบไปพี่ก็ยังทำร้ายเขา...”รูสกำลังจะพูดต่อแต่ก็โดนน้องชายขัดขึ้น
   “พี่ทำร้ายพี่เยียร์ทำไมหรือครับ”
   “เพื่อแก้แค้นให้กับนายไง”
   “แก้แค้น”
   “ใช่แก้แค้นที่ฟูทำกับนาย”
   “พี่กำลังเข้าใจผิดแล้วนะครับ ฟูไม่ได้ทำอะไรผมเลย”
   “หมายความว่าไง”รูสถามมิวแววตาของเขาเดาอารมณ์ไม่ได้ มันเหมือนโกธรแต่ข้างในนั้นมันราวกับว่าเขากำลังเศร้า
   “ตอนนั้นที่พี่ไปเจอผม ผมแกล้งร้องไห้เพื่อที่จะให้พี่ดีกับพี่เยียร์ให้มาก แต่ไม่คิดว่าพี่จะทำร้ายเขา ผมขอโทษครับ”มิวบอกเสียงเขามันสั่น น้ำตาไหลออกมาจากดวงตา
   “อย่าร้องเลยมิว นายไม่ผิดหรอกคนที่ผิดคือพี่ที่มันโง่ ไม่รู้เลยว่ากำลังทำร้ายสิ่งสำคัญของตัวเอง”รูสพูดสายตามองไปยังร่างบางที่ยังคงหลับใหลอยู่
..........................................
   เยียร์ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความยากลำบาก
   “น้ำ”เยียร์พูดออกมาเบามากแต่ก็มีคนได้ยินแล้วรีบไปหยิบน้ำมาให้เยียร์
เยียร์รับมาดื่มอย่างกระหาย
   “ค่อยๆดื่มก็ได้”เสียงของรูสพูดกับเยียร์มันเป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่เขาเคยพูดกับเยียร์
   ร่างบางที่ดื่มหมดแก้วก็เงยหน้าขึ้นมามองบุคคลที่ส่งน้ำให้กับเขา
   “คุณเป็นใคร”คำถามแค่ 3 คำแต่มันทำให้หัวใจดวงหนึ่งต้องเจ็บ
   “ว่าไงนะ นายพูดว่าอะไร”รูสตะโกนถาม
   “คุณเป็นใคร แล้วทำไมถึงมาส่งเสียงดังหนวกหูใส่ผม”เยียร์ตะโกนตอบร่างสูง
   “เป็นใครงั้นหรือ ก็เป็นสามีนายส่วยนายก็เป็นภรรยาฉันไง”รูสบอกความจริงไป
   “ภรรยางั้นหรือ พูดเป็นเล่นน่ะ อย่างผมไม่มีวันรักผู้ชายอย่างคุณจนแต่งงานกันได้หรอกน่า”เยียร์บอกอย่างหัวเสีย
   “ผู้ชายอย่างฉันมันเป็นคนยังไง”รูสถาม
   “ก็ผู้ชายที่ก้าวร้าวมาตะโกนใส่คนที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนเหมือนคุณไง”เยียร์จ้องมองคนตรงหน้าเหมือนคนที่ไม่เคยมีอยู่ในความทรงจำ รูสที่ทนสายตานั้นไม่ได้เขาเอามือมาบีบกรามเยียร์
   “มองหน้าฉันให้ดีๆแล้วบอกมาซิว่านายจำฉันได้หรือยัง”รูสพูดจ้องเข้าไปในดวงตาเยียร์ แต่เยียร์กลับไม่ตอบแต่ปัดมือรูสทิ้งแล้วตามมาด้วย
   “เพียะ”เสียงตบดังสนั่น ใบหน้าของรูสตอนนี้ปรากฏรอยแดงขึ้นมาที่แก้มด้านซ้าย
   “กล้าดียังไงมาตบฉัน”รูสพูดเขาเงือมือขึ้นมาจะตบเยียร์แต่ก็ค้างเอาไว้ เขาไม่อยากทำร้ายเยียร์อีกแล้ว
   “จะค้างทำไม ไม่ตบมาเลยล่ะห่ะไอบ้าอำนาจ”เยียร์พูดเขาโกธรมากที่ตื่นมาแล้วต้องมาเจอกับคนที่พูดจาไม่รู้เรื่อง
   “ฉันจะไปตามหมอ”รูสพูดก่อนที่จะกัดฟันเดินไปตามหมอ ไม่นานหมอก็มาที่ห้องแล้วตรวจอาการเยียร์
   “คนไข้ความจำเสื่อมเนื่องจากตอนที่สลบไปหัวเขากระทบกระเทือนทำให้จำคนที่กำลังนึกถึงในตอนนั้นไปได้ครับ แต่เขาก็สามารถใช้ชีวิตได้เป็นปกติ”หมอบอกกับรูส
   “แล้วเขาจะจำได้เมื่อไร”รูสถาม
   “อาจจะวัน สองวัน เดือน สองเดือน หรืออาจจะความทรงจำไม่กลับมาเลยก็ได้ครับเพราะสมองคนเราซับซ่อนยุ่งยากดังนั้นจึงกะเวลาที่แน่นอนไม่ได้ครับ”หมอตอบก่อนที่จะขอตัวออกจากห้องไป
   เยียร์ที่มองทุกการกระทำของรูสก็พอจะเดาได้ว่าเขาอาจจะเป็นอะไรกับคนๆนี้ก็ได้แต่ก็ยังคงไม่ยอมรับในตัวรูส
   “ถ้านายจำไม่ได้ ฉันก็จะให้นายจำฉันให้ได้”รูสพูดก่อนที่จะเดินเข้ามาจูบเยียร์ เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความจาบจ้วงรุนแรงและไร้ความรู้สึก
   “เพียะ”เสียงตบดังขึ้นอีกครั้งในห้อง รูสเอามือลูบหน้าตัวเอง
   “เยียร์นายกล้ามากเลยนะที่ตบหน้าฉันสองครั้งในหนึ่งวันแบบนี้”
   “ไม่ใช่แค่สองครั้งถ้านายกล้าทำแบบนั้นอีกละก็ฉันจะตบนายอีก”เยียร์แววตาเขาบอกว่าเอาจริง
   “ก็ลองดูสิ”รูสพูดพร้อมกับพลักเยียร์ให้นอนราบเรียบบนเตียงก่อนที่จะคร่อมทบด้วยตัวเขาเอง
   “พ่อครับพี่เยียร์ฟื้นยังครับ”เสียงที่ได้ยินดังมาแต่ไกลทำให้รูสปล่อยเยียร์ก่อนที่จะเดินไปหาลูกชาย
   “ไงริส ไลต์ เยียร์ฟื้นแล้วนะ”รูสบอกลูกชายทั้งสองก่อนที่จะให้มิวที่พาลูกของเขามาพาทั้งสองกลับไป
   “ถ้าขืนริสกับไลต์รู้ว่าเยียร์จำพวกเขาไม่ได้ต้องเจ็บปวดมากแน่ นายพาพวกเขากลับไปแล้วกัน”รูสพูดกับมิว
   “จำไม่ได้”มิวย้ำ
   “ใช่ เยียร์ความจำเสื่อม”รูสพูดก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้อง
   “พี่ครับถ้าเขาจำพี่ไม่ได้พี่ก็เริ่มต้นใหม่สิครับ เขาต้องรักพี่แน่นอน”มิวพูดไล่หลังรูส
   “ถ้ามันเป็นงั้นได้ก็ดีสิ”รูสพูด
   ‘ความทรงจำขออย่าให้มันกลับมาได้ไหม ถ้ามันกลับมานายจะรักฉันรึเปล่า’รูสขอให้มันเป็นเช่นนั้น การที่เขาต้องรอคอยใครคนหนึ่งให้ตื่นขึ้นมามันช่างทรมานแต่ที่ทรมานยิ่งกว่าคือการที่เขาคนนั้นจำเราไม่ได้ แต่ถ้าหากความทรงจำเหล่านั้นมันเป็นความทรงจำที่เขาทำร้ายเยียร์ก็ขออย่าให้มันกลับมาเลย เพราะเขาในตอนนี้รักเยียร์
TBC… ตอนที่ 15 ความทรงจำ ....

[love AJ]

สงสารเยียร์   

[lidelia]

สมน้ำหน้ารูส เจ็บซะบ้าง   

[หมูกระต่าย]

อ่านทันแล้ว

แก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมา

สุดท้ายก็เจ็บปางตายกันทุกคน

ตอนนี้รูสมีโอกาสก็อยากจะให้นายแก้ตัวบ้าง

สร้างความทรงจำใหม่ๆกับเยียร์ซะ

คนวินถ้าฟีนหายป่วยแล้วก็ลดทิธิลงได้แล้วนะเพราะทุกอย่างมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด

ฟอสกับเฟเหมือนกันฟอสก็เลิกแกล้งเฟได้แล้วนะ

บางครั้งการลืมอดีตไปบ้าง  แล้วอยู่กับปัจจุบันมันทำให้อะไรๆดีขึ้นนะ

เหมือนจะเพ้อนะ แต่เคยสูญเสียไปเลยรู้ไงว่าผลมันเป็นยังไง

[maru]

เยียร์ความจำเสื่อมงั้นหรือเนี่ย แต่เชื่อว่าในใจเยียร์ยังไงก็ยังคงมีรูสอยู่ รูสต้องใจเย็น ๆ นะนั่น อย่าทำร้ายเยียร์อีกนะ สงสารเยียร์

[kuro]

ใบลา
kuro ขอหยุดพักนะคะ
เนื่องจากยุ่งมากเรื่องเรียนและสอบ
ขอบคุณที่ติดตามเสมอมาค่ะ

[sosi]

เป็นกำลังใจให้นะคะ
ไว้เคลียร์เรื่องเรียนกับสอบเสร็จแล้วค่อยมาต่อนะคะ
เข้าใจและรอคอยเสมอ     

[kuro]

คาดว่าอีกอาทิตยืหนึ่งถึงมาอัพได้ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

[หมูกระต่าย]

เมื่อไรจะกลับมาต่อนะ

[run2522]

  เป็นเรื่องที่น่าติดตามดีทีเดียว

[Mookkun]

คนเขียนยังอยู่!!!!
ดีใจ )

อย่าทิ้งๆเลยนะเราชอบอ่านน

[kakashiget]

 

[sosi]

จะกลับมาแต่งต่อแล้ว   

[kuro]

ตอนที่ 15 ความทรงจำ
   ‘หากจะพูดถึงสิ่งที่เปราะบางที่สุดของมนุษย์เราแล้วมันไม่ได้อยู่ที่หัวใจ จริงอยู่ที่หัวใจมันอาจเปราะบางแต่ในความเป็นจริงแล้วสิ่งที่เปราะบางที่สุดคือความทรงจำของมนุษย์
   มนุษย์อาจจะจำเพียงผิวเผินหรืออาจจดจำนานจนชั่วชีวิตเมื่อถูกสิ่งใดไปกระเทือนสมองความทรงจำมันก็อาจจะขาดหายไป
   ความทรงจำอาจจะหายไปแค่ชั่วคราว หรือไม่ก็เป็นวัน หรือไม่ก็เป็นปี หรือไม่ก็ไม่อาจกลับมาได้อีกเลยทางเดียวที่จะรักษาความทรงจำได้ไม่ใช่แค่จดจำมันไว้แต่อาจจะสามารถสร้างมันขึ้นมาใหม่ได้
   เพราะสำหรับมนุษย์เราแล้วนั้นเวลาเพียงวันเดียวมันก็เป็นเวลาแห่งความทรงจำของเราได้’
   “ไร้สาระ”ชายหนุ่มสบถหลังจากที่อ่านหนังสือที่มิวน้องชายหามาให้
   “อะไร ไร้สาระหรือรูส”ร่างบางที่พึ่งตื่นหลังจากที่นอนหลับอยู่ข้างกายชายหนุ่มถามขึ้น
   “ไม่มีอะไรหรอกเยียร์นอนต่อเถอะนะครับ ผมก็จะนอนเหมือนกัน ฝันดีนะครับที่รักของผม”ชายหนุ่มบอกก่อนที่จะประทับจูบลงไปที่หน้าผากมน
   ถึงแม้จะบอกว่าไร้สาระแต่ชายหนุ่มกลับคอยป้อนความทรงจำใหม่ๆให้กับคนที่เขารักหากแต่มันก็เปราะบางเหลือเกิน
   รูสรู้ว่าความทรงจำทั้งหมดที่เขาเป็นคนป้อนให้กับเยียร์นั้นอาจจะอยู่ได้ไม่นานเพราะว่าทั้งหมดมันเกือบจะหลอกลวงด้วยซ้ำไป
   สิ่งที่เขาป้อนให้กับเยียร์คือพวกเขาเป็นคู่แต่งงานที่รักกันมากแต่บางครั้งก็ทะเลาะกัน ในวันที่ทะเลาะกันนั้นเยียร์ก็เกิดตกบันไดหัวฝาดพื้น    
   ตอนที่เยียร์ลืมตาตื่นขึ้นมาจำเขาไม่ได้
   ด้วยความโกธรที่สุมมาตั้งแต่การทะเลาะกันครั้งก่อนทำให้เขานึกว่าเยียร์แกล้งลืมเขา ทำให้เขาแสดงกริยาที่ไม่ดีไปกับเยียร์
   วันนั้นหลังจากที่มิวมาเยี่ยมเยียร์แล้วกลับไปรูสก็อธิบายให้เยียร์เข้าใจไปแบบนี้
   เยียร์นั้นกลับเชื่อและยอมรับรูสตั้งแต่วันนั้นมารูสทำดีกับเยียร์ทุกอย่าง อาจจะทำเพื่อ   ชดเชยสิ่งที่ตัวเองเคยทำเลวเอาไว้แต่ในหัวใจของรูสนั้น
   ไม่มีสักวินาทีที่เขาจะทำโดยที่ไม่รัก
   เขาทำทุกอย่างด้วยความรัก
   และทำทุกอย่างเพื่อที่สักวันที่เยียร์ความทรงจำกลับคืนมาจะสามารถจดจำช่วงเวลาดีๆที่มีร่วมกันได้บ้าง
   เหมือนกับตอนนี้ที่เขาพาเยียร์มาที่บ้านพักตากอากาศริมทะเล
   เสียงคลื่นน้ำที่กระทบฝั่งช่างน่าฟังนะแต่ร่างสองร่างที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงอย่างมีความสุขนั้นกลับไม่อยากที่จะลืมตาขึ้นมาถ้าไม่มีเสียงบางอย่างปลุกชายหนุ่มให้ตื่นขึ้นมาซะก่อน
   “ฉันเป็นคนโง่เหนือใครๆมีรักแท้อยู่ดูแลไม่ได้ จะรู้ค่ามันก็สายเกินไป”เสียงริงโทนมือถือที่รูสคิดว่าเหมาะกับตัวเองดีเลยโหลดมาดังขึ้น
   “Hello”รูสพูดกรอกไปยังปลายสาย
   “คุณอาครับผมฟีนเองนะ”ปลายสายตอบกลับมา ทำให้รู้ว่าคนที่โทรมาคือฟีนหลานชายของเขาเพราะเบอร์โทรที่แสดงอยู่บนหน้าจอคือเบอร์สาธารณะ
   “ฟีนมีอะไรล่ะ อยากได้อะไรไหม มีความสุขหรือเปล่า”รูสถามรัวจนคนฟังแทบจะตอบไม่ทัน
   “ไม่มีอะไรครับแค่อยากรู้ว่าพี่เยียร์เป็นยังไงบ้าง”ฟีนถาม
   “สบายดีไม่ต้องห่วง ฉันไม่ทำอะไรคนที่ฉันรักหรอกน่าหลานชายว่าแต่นายล่ะมีความสุขดีไหม”รูสรู้ว่าฟีนนั้นที่แต่งงานไปกับวินอาจไม่มีความสุข เพราะเขารู้ดีว่าวินแค้นเขาแค่ไหน
   “ครับผมมีความสุขดี”ฟีนพูดก่อนที่จะวางหูไป
   “ทำไมรีบวางนะ”รูสพูด เพราะปกติแล้วฟีนจะโทรมาคุยกับเขาวันละหลายนาทีบางทีเป็นชั่วโมงก็ไม่ยอมวางเป็นยังงี้ตั้งแต่เด็ก เรื่องที่คุยก็เป็นเรื่องของชีวิตประจำวันที่เจ้าตัวเจอมา จึงไม่แปลกที่เขาจะนึกรักและเอ็นดูเด็กคนนี้มากที่สุด
   “ใครโทรมาเหรอครับ”เยียร์ที่ตื่นนานแล้วแต่เห็นรูสคุยโทรศัพท์อยู่เลยไม่กล้าทักแต่น้ำเสียงที่รูสใช้คุยกับปลายสายมันอ่อนโยนทำเอาเยียร์จะร้องไห้
   “เป็นอะไรไปน่ะ”รูสถามเพราะสังเกตได้ถึงความเปลี่ยนไปของร่างบาง
   “ไม่ได้เป็น”
   “อย่ามาโกหกน่า”รูสบอกก่อนที่จะสวมกอดเยียร์ไว้หลวมๆ
   “รู้อะไรมั๊ย ไม่ว่าโลกจะเปลี่ยน หรือเวลาจะเปลี่ยนไปนานเท่าไรผมก็ยังคงรักคุณและจะเป็นคุณคนเดียวที่ผมรัก”รูสบอกก่อนที่ทั้งสองจะเข้าสู่บทรักที่หอมหวานจนไม่อาจสิ่งใดมาเทียบได้
......................
   “ทะเลสวยจังเลยนะ”เยียร์ที่ตอนนี้ใส่ชุดที่ดูสบายด้วยเสื้อเชิ้ดกางเกงขาสั้นสีขาวเดินอยู่ริมหาดบอกกับคนข้างกาย
   “แต่ไม่สวยเท่าคุณหรอกนะที่รัก”รูสบอกก่อนที่จะหอมแก้มเยียร์
   “บ้า”เยียร์พูดอย่างอายๆเพราะใบหน้าเขาขึ้นสีแดงเป็นลูกตำลึง เยียร์เลยก้มหน้าแต่นึกไม่ถึงว่าจะโดนขโมยจูบจากคนที่ก้มหน้าลงตาม
   “ผมรักคุณนะ”รูสบอกร่างบางที่หน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
   เขาอยากจะย้ำคำว่ารักให้คนที่เขารักได้ยินเผื่อว่าสักวันที่ความทรงจำของเยียร์กลับมาแล้วมันยังคงจะจำคำว่ารักของเขาไว้ได้
   ตอนนี้รูสนั้นไม่อยากให้ความทรงจำของเยียร์กลับมาเลยเพราะมันมีแต่ช่วงเวลาที่เขาไม่รู้ใจตัวเองได้แต่ทำเลวกับคนที่รักจนสุดท้าย
   กว่าที่จะรู้หัวใจตัวเองก็เกือบที่จะสูญเสียมันไปตลอดกาล
   หากความทรงจำมันกลับมาแล้วนายจะยังคงรักฉันคนนี้ที่ทำร้ายนายได้อีกหรือเปล่า?
   คำถามนี้มันดังก้องอยู่ในใจของรูสไม่มีใครตอบมันได้แม้แต่เยียร์เพราะมันมีเพียงวันเวลาเท่านั้นที่จะเป็นคำตอบของเรื่องราวทั้งหมด
TBC…....ถ้าไม่รัก ก็ขอให้ปล่อยไปได้ไหม..........
ถ้านายไม่คิดที่จะรักฉัน
ถ้านายเห็นมันเป็นเพียงแค่การแก้แค้น
ก็ขอได้ไหม
ขอให้ปล่อยฉันไปเดินตามเส้นทางของตัวเอง
Kuro
คือว่า kuro ไม่ได้แต่งมานานมากแล้วสำหรับเรื่องนี้ค่ะ ขอบอกตามตรงเลยค่ะว่า Kuro ตอนนี้ลืมอิมเมทตัวละครบางตัว บางครั้งอาจแต่งได้ไม่ดีเท่าไร ต้องขอโทษด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะที่ยังติดตามเรื่อง วินกับฟีนเรารักกันแน่หรือ อยู่ค่ะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ

[sosi]

 

มาต่อแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอ
รีบมาต่อนะ

 

[maru]

รูสอย่าพึ่งกังวลอะไรไปก่อนเลย เพราะขนาดรูสร้ายกับเยียร์แบบนั้น เยียร์ก็ยังรักเลยนี่นา

[love AJ]

 

[หมูกระต่าย]

เป็นไงละรูส เจ็บปวดใช่มั้ย ทรมานใช่มั้ย แต่นี่มันยังเทียบไม่ได้กับสิ่งที่พี่เยียร์เจอมาหรอกนะ วินกับฟีนล่ะจะเลิกฐิธิกันได้รึยัง ปล.คิดถึงคนเขียนมาก

[kuro]

พรุ่งนี้จะมาต่อให้นะคะ