35
“ ไม่ ไม่น้ำ ฉันทำใจไม่ได้” จะเร็วไปไหมที่จะไปจากกัน
“ นะครับ”
“ ทำไมน้ำ ถึงจะยังไม่รักฉันตอนนี้ ฉันก็ไม่ว่าแต่ทำไมจะต้องไป”
“ เพราะ น้ำอยากให้เวลากับตัวเอง…”
“ อย่าเห็นแก่ตัวได้ไหม? อยากให้เวลาตัวเองแล้วฉันละ?”
“ น้ำถึงได้ขอโทษน้ำรู้ว่าน้ำไม่ดี น้ำเป็นคนผิด”
“ ใช่น้ำผิด น้ำมาทำให้ฉันรัก น้ำเข้ามาในหัวใจฉันตอนที่ฉันอ่อนแอ เพราะแบบนั้น...” จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา จะโทษคนอื่นไปเพื่ออะไร ในเมื่อหัวใจก็อยู่กับตัวแต่ดันเอาไปให้น้ำ
“ .......................”
“ อยู่กับฉัน น้ำอยากมีเวลาฉันก็จะให้ ถ้าน้ำไม่อยากเห็นหน้าฉันก็จะไม่มาให้เห็น”
“คุณฟอร์...น้ำไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะครับ”
“ แต่คำพูดน้ำทำให้คิด .........ฉันขออยู่ที่นี่ไปก่อนได้ไหม?”
“ .................ได้ครับ ถ้าคุณฟอร์ไม่ให้น้ำไป น้ำก็จะไม่ไป ..เพราะคำพูดน้ำ คำขอร้องของน้ำ ไม่ได้มีความหมายกับใครอยู่แล้ว” ทั้งที่น้ำหวังว่าคุณฟอร์จะเข้าใจน้ำ หรืออย่างน้อยคุณฟอร์ก็น่าจะยอมให้น้ำทำสิ่งที่ต้องการ
“น้ำ” ฟอร์พูดไม่ออก เขารู้สึกว่าได้ทำพลาดไปอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอมให้น้ำออกไปอยู่คนเดียวอย่างแน่นอน
“ ......................”
.
น้ำหลับไปแล้วในอ้อมแขนเขา แต่เขาไม่สามารถข่มตาให้หลับได้
“ ..............” น้ำอยากไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ที่ไหน อย่างไร เขาก็ไม่ได้ถาม เพราะเขาไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านั้นเลย เพราะสิ่งที่เขาสนใจ คือ ทำไม เพราะอะไร และเป็นสิ่งที่เขาทำใจยอมรับไม่ได้ หากว่าน้ำไปจากเขา แล้วตัวของเขาละ? เขารู้ว่าเขาคิดเห็นแต่ตัวเองแต่เขาก็เป็นห่วงน้ำเช่นกัน
หากว่าน้ำไปอยู่ที่อื่นจริงๆ..................น้ำจะอยู่ได้ยังไง?
แล้วเหนือละ?
ถ้ารู้เรื่องเข้าจะทำยังไง เหนือจะคิดว่าเขากับน้ำเลิกกันหรือเปล่า? แล้วเหนือจะทำยังไงกับน้ำ?
“..................” ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งในที่สุด สายตาที่คุ้นกับความมืดแล้วกำลังจ้องมองใบหน้าหลับพรื้ม ก่อนที่มือจะลูบผมนุ่มๆของอีกฝ่าย
เขาไม่อยากห่างจากน้ำ
ไม่อยากห่างไปไหน อยากอยู่ด้วยกันแบบนี้.. แต่ตั้งแต่ที่น้ำมาอยู่ที่นี่ น้ำก็ไม่ยิ้มแย้มเหมือนอย่างที่เคย เป็นเพราะเรื่องนี้หรือเปล่า? ที่น้ำรู้สึกไม่เข้าใจในความรู้สึกตัวเอง..ที่มีต่อเขา
เมื่อก่อน ทุกครั้งที่เขาไปบ้านเหนือ ไม่ว่าจะไป เช้า เที่ยง บ่าย เย็น เขามักจะเห็นน้ำยิ้ม หัวเราะเสมอ นั่นทำให้เขารู้สึกเอ็นดู และสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ทว่าตอนนี้ รอยยิ้มแบบนั้นได้เลือนหายไป แม้น้ำจะยิ้มให้เขา แต่กลับแตกต่างออกไป
เขาควรจะปล่อยน้ำไปอย่างงั้นเหรอ
แต่
แต่
แต่
ทำไม่ได้ ..................เขาทำไม่ได้ เขาต้องทำในสิ่งที่ไม่คาดฝันมากมาย เพื่อที่เขาจะได้รักกับน้ำแบบนี้ แต่ตอนนี้เขากลับจะต้องห่างจากน้ำเพื่ออะไรกัน!
น้ำก็บอกว่ารักเขา แม้จะไม่แน่ใจ สักวันน้ำต้องรักเขาจริงๆ
“....................” ฟอร์หยุดความคิดของตัวเองไม่ให้คิดไปวกไปวนมา
เป็นอยู่อย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว
อีกด้านหนึ่ง เหนือ เองก็ไม่สามารถหลับลงได้ ชายหนุ่มหวนคิดคิดถึงคนที่เคยนอนอยู่ข้างกายครั้งแล้วครั้งเล่า
“...จะไปคิดถึงทำไม คนทรยศ!” เหนือว่า เจ็บใจตัวเองที่คิดถึงน้ำ ทั้งที่ในห้องไม่มีสิ่งของที่เป็นของน้ำอยู่เลย เหนือให้คนเก็บไปทิ้งจนหมด โดยไม่รู้ว่านมก้านพูยังเก็บของไว้
“ ..............” ยิ่งเหนือคิดว่า ตอนนี้น้ำกำลังฟอร์กำลังนอนอยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มกำมือแน่นทุบเตียงอย่างเหลืออด แต่แล้วก็เหม่อมองไปรอบๆห้องอีกครั้ง
ก็รู้ว่าตัวเองก็ไม่ดี ตัวเขาเองก็ทำเรื่องไม่ดีกับน้ำไว้เหมือนกัน แล้วความคิดถึงก็ถาโถมเข้ากลางใจ จนเห็นภาพอดีตที่เคยมีฉายในดวงตาราวกับกำลังเกิดขึ้น
น้ำที่มักจะนอนคดอยู่ข้างๆ เหมือนจะทำตัวให้ลีบเล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้
น้ำคร่ำเครียดเลือกชุดที่จะให้เขาใส่
น้ำที่กำลังเอามือเช็คน้ำที่พื้น เพราะเขาแกล้งทำหก
น้ำกำลังยกมือป้องตัวเองเพราะโดนเขาคว้างหนังสือใส่ หมอนบ้าง แม้แต่แก้วน้ำ .. …
มองเห็นตัวเองลากน้ำขึ้นมาบนเตียง
“ คุณเหนือ อย่าครับ!?” บนเตียงนั้นเขาไม่ได้ มองเห็นน้ำยกมือที่ยกขึ้นไหว้ เขามองไม่เห็นน้ำตาที่กำลังหวาดกลัว กลับรู้สึกพอใจที่น้ำไม่ได้ขัดขืน
แต่มาตอนนี้ เขากลับเห็นน้ำตานั้นอย่างชัดเจน
เพราะ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาเสียน้ำไปจริงๆ ก่อนหน้านี้ที่น้ำหนีไป เขาเองก็เคยรู้สึกแบบนี้ แต่เทียบไม่ได้กับตอนนี้ เพราะถึงน้ำหนีไปเขาจะตามหาจนเจอจนได้ ทว่าตอนนี้เขารู้ว่าน้ำอยู่ที่ไหน แต่เขาก็พาน้ำกลับมาไม่ได้
“………………..” เมื่อก่อนน้ำ มักจะพูดถึงฟอร์อย่างชื่นชม ว่าฟอร์ดีอย่างโน่นอย่างนี้ ซึ่งเขาจะโมโหทุกครั้ง…..เพราะแบบนี้ใช่ไหม น้ำถึงได้เลือกฟอร์.....................................................
---------=---------
“ น้ำบอกแล้วไง ว่าไม่เป็นไร ฉันใส่เองได้” ฟอร์บอก เพราะเวลาเขาแต่งตัวเมื่อไร น้ำก็มักจะมาจับโน่นจับนี่ช่วยเสมอ ซึ่งตอนนี้น้ำก็ก็กำลังผูกเน็กไทล์ให้เขาอยู่ แม้เขาดีใจก็ตาม แต่ก็อยากให้น้ำนอนให้เต็มอิ่มมากกว่าที่จะตื่นแต่เช้ามาดูแลเขา
“ น้ำอยากทำอะไร ให้คุณฟอร์บ้าง” น้ำว่า และอีกส่วนหนึ่งคือความเคยชิน ที่เป็นฝ่ายปรนนิบัติคนอื่น
“ ให้รางวัล ดีไหมเนี่ยทำตัวน่ารักขนาดนี้” ฟอร์ว่าหอมแก้มอีกฝ่าย น้ำหันหน้าหลบอย่างเคอะเขิน แล้วถอยห่างออกมา
“ ว่าก็ว่าเถอะ วันเสาร์ที่ไร ต้องไปทำงานกับคุณพ่อ บางทีก็เบื่อและก็หนื่อยเหมือนกัน ท่าจะให้ดี อยากได้คนไปให้กำลังใจ น้ำละว่าไง?”
“ น้ำเหรอครับ?”
“ ใช่สิครับคุณสุภาพบุรุษ ช่วยไปกับกระผมหน่อยได้ไหม?”
“ เอ่อ..น้ำว่าไม่ดีหรอกครับ น้ำไม่อยากไปกวนคุณฟอร์และก็คุณพ่อคุณฟอร์ด้วย” น้ำว่า
“ ไม่กวนหรอกน่า”
“ นะครับ ให้น้ำรอคุณฟอร์อยู่ที่นี่ดีกว่า” น้ำว่าอึดอัดที่จะไปด้วย เขารู้สึกว่าไม่ใช่ที่ของเขาอย่างไงอย่างงั้น
“ ก็ได้ ก็ได้” ฟอร์ว่าอารมณ์ดี นับตั้งแต่วันนั้นน้ำก็ไม่พูดถึงเรื่องที่จะออกไปจากบ้านอีก และยังดูร่าเริงขึ้นกว่าเดิมด้วย ก่อนหน้านี้น้ำคงจะสับสนในหลายๆเรื่อง แต่ตอนนี้คงจะเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้ว
“ แล้วเจอกันตอนเย็น...พอเสร็จงานฉันจะรีบตามไป แล้วก็ถ้าถึงบ้านกัสแล้วโทรหาฉันด้วย” ฟอร์บอก วันนี้กัสจัดงานวันเกิดที่บ้านและบอกจะมารับน้ำด้วยตนเอง ส่วนเขาตามไปที่หลังหลังจากเลิกงาน
“ครับ”
.
“ เหนือตามมาราวีบ้างหรือเปล่า?” กัสถามอยากรู้ก่อนที่นั่งลง ข้างน้ำที่นั่งนิ่งตั้งแต่มาถึงบ้านเขา
“ ไม่ครับ”
“ เหรอ นี่ไม่คิดว่าว่าเหนือจะยอมง่ายขนาดนี้ แต่ก็ดีแล้วละ” กัสว่าก่อนที่จะเดินติดหน้าต่างมองดูกลุ่มคนที่กำลังจัดโต๊ะปาตี้วันเกิดในสวนสีเขียว ที่เขาไปรับน้ำก่อนเพราะเขาอยากคุยกับน้ำเรื่องฟอร์ ...
“ครับ”
“ ฟอร์บอกฉันว่าน้ำอยากจะออกไปอยู่คนเดียว”
“ครับ”
“ ทำไม?” กัสเดินกลับเข้ามาในห้อง
“ ไม่รู้สิครับ น้ำก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน” สับสน
“ น้ำไม่อยากอยู่กับฟอร์?”
“ ไม่ใช่ครับ แต่คุณฟอร์...”
“ แต่ฟอร์ทำไม!?”
“ น้ำไม่แน่ใจว่าฟอร์รักคุณฟอร์แบบไหน?”
“ แบบไหน? หมายความว่ายังไง?”
“.................” เขาไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่ว่า ตั้งแต่วันนั้น ที่โรงแรมที่คุณฟอร์ทำกับเขาเหมือนคุณเหนือ ก็รู้ได้ว่า ไม่ใช่ เขาเข้าใจบางสิ่งบางผิดไป
“ น้ำอย่าคิดสงสัยอะไรเลย รักคนที่เขารักเรา รักคนที่เขาดีกับเรา ดีกว่ารักคนที่ทำร้ายเราไม่ใช่หรือไง” กัสว่า
“ครับ” น้ำก็คิดอย่างงั้น คุณฟอร์ดีกับน้ำจริงๆ น้ำรู้สึกได้ว่าคุณฟอร์รักน้ำ น้ำควรจะมีความสุขไม่ใช่ไม่แน่ใจในคุณฟอร์และตัวเองในเมื่อเป็นสิ่งที่หวังมาตลอด
สนามหญ้าดูเล็กไปถนัดตาเมื่อเต็มไปด้วยคน เกือบ 50 เสียงเพลงคลอเบาๆเหมือนจะกลืนหายๆไปกับเสียงพูดคุย และเสียงหัวเราะที่ไม่รู้ว่ามาจากใครบ้าง ทำให้ยากที่จับใจความใดใจความหนึ่ง
“ น้ำไม่สนุกเหรอ?” ฟอร์ถาม สีหน้าแดงกล่ำเพราะดื่มไปเยอะ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกุมมืออีกฝ่าย
“ น้ำไม่ค่อยคุ้นกับบรรยากาศแบบนี้เท่าไรครับ” น้ำบอก ยิ้มให้ฝืนๆ บรรยากาศแบบนี้เขาเห็นบ่อย และจบลงที่คุณเหนือเมาทุกครั้ง และเขาก็โดนคุณเหนือ.......
“.................” มือที่กุมมือเขาตอนนี้ ไม่ได้ทำให้รู้สึกหวาดกลัวเหมือนทุกครั้ง แต่....อุ่นใจ.....
“ งั้นกลับไหม?” ฟอร์ถาม
“ อย่าเพิ่งเลยครับ คุณฟอร์เพิ่งมาเองนะครับ”
“ อ้าวฟอร์..........” ชายหนุ่มที่มาใหม่ทัก น้ำจึงปลีกตัวออกมา ไปยังอีกมุมสุดท้ายก็เดินหลบจนปลอดคน เด็กหนุ่มนั่งบนพื้นหญ้าก่อนที่จะเงยหน้ามองดาวบนท้องฟ้าที่ดูราวกับพร้อมใจกระจายอยู่พื้นฟ้ามากมายกว่าทุกๆคืน
“.........................”
ฟอร์บอกไม่ถูกว่าเขาตกใจหรือเขากังวลเมื่อเข่เห็นเหนือมากับปู เขารีบถามกัสทันทีว่าเหนือมาได้ยังไง
“ อะไร เหนือก็เพื่อนเรา ทำไมเหนือจะมาไม่ได้” ในความเป็นจริงแล้วกัสบังเอิญเจอเหนือในกลุ่มเพื่อน เขาจึงชวนเหนือตามมารยาทแต่ไม่คิดว่าจะมาจริงๆ
“ แต่นายไม่บอกเรา”
“ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร ดีซะอีกที่เหนือจะได้มาเห็นนายกับน้ำ” กัสว่ายักไหล่ แต่ก็ใช้หางตามองฟอร์ก่อนที่เดินไปหาปูและเหนือ
แม้ฟอร์กับเหนือจะยืนห่างกันหลายเมตร แต่ก็จ้องกันและกันราวกับไม่เคยเห็น
“................................”
“...................................”
กัสรีบถามเหนือเพื่อหักเหความสนใจ
“ พวกนายมาด้วยกันได้ไง หรือว่า....” กัสถามเสียงเหมือนรู้ทัน
“ เป็นก็ดีดิ” ปูว่า เดินตามกัสไปยังโต๊ะกลมเล็กๆและนั่งเก้าอี้ 1 ใน 2 ตัวที่มีอยู่
“ ก็ว่างั้นแหละ เพราะตอนนี้เหนือก็ยังไม่มีใครใช่ป่ะ?” กัสว่าหยั่งเชิง
“ ฟอร์มาคนเดียวหรือเปล่า?” เหนือถาม คิดถึงหน้าน้ำ ไม่รู้เขาคิดได้ยังไงว่าน้ำอาจจะมา
“ มาคนเดียว” กัสตอบคิดว่าตัวเองไม่ได้โกหก เพราะน้ำมากับเขา
“ เหรอ” เหนือว่าน้ำเสียงผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
“................” กัสรู้สึกผิดแวบขึ้นมา แค่แวบเดียวจริงๆ
“ นายกับฟอร์มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า?” ปูถามไม่รู้เรื่อง
“ ไม่มี” เหนือตอบกำหมัดแน่น
..หักหลังกันได้...
เหนือเดินเดินออกมาจากเพื่อนๆที่เข้ามาพุดคุยกับเขา เขาไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครตอนนี้ ไม่มีอารมณ์ที่จะหัวเราะ หรือพูดฟังเรื่องเรื่องราวของเพื่อนคนไหนทั้งนั้น
“ โ
อ๊ย!? ” น้ำร้องเมื่อเดินขาที่นั่งเหยียบให้หายเหมื่อยโดนเหยียบเต็มๆ
“.............................................”
“..............”น้ำตกใจที่เห็นเหนือ เด็กหนุ่มรีบลุกขึ้น เหนือเองก็จ้องน้ำเหมือนไม่เชื่อว่าน้ำยืนอยู่ตรงนี้
เหนือรีบจับแขนน้ำก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินหนีไป
“ น้ำ!?” ริมฝีปากเหนือเหมือนจะยิ้มเมื่อพูดชื่ออีกฝ่าย
ดีใจที่ได้เจอ
“ .........” น้ำไม่ตอบไม่แม้แต่จะสะบัดแขนให้เหนือปล่อย แม้แต่ใบหน้าเหนือน้ำก็ไม่ได้มอง
คุณเหนือ!?
“……………………น้ำ
ฉัน..” พูดไม่ออก คำพูดมากมายที่อยากจะพูดไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน
“ เป็น ยัง ไง ?”
“ ก็ดีครับ” ไม่มองหน้าคนถาม เหนือยิ่งปวดใจ
“ แล้ว.....”
“..........” พยายามสั่งตัวเองไม่ต้องกลัว คุณเหนือทำอะไรเขาไม่ได้อีกแล้ว
“ คือ ฉัน.......”
“กรุณาปล่อย...” น้ำบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น
“.......................................................” เหนือก้มลงมองมือตัวเองที่จับแขนน้ำไว้
ใจมันไม่ยอมให้ปล่อย
“ เรื่องสอบ......” พยายามหาเรื่องมาคุย พยายามจะรั้งอยากจะอยู่แบบนี้นานๆ
“ กรุณาปล่อย.........” น้ำบอกอีกครั้ง
“ น้ำ คือ...”
“
น้ำ!? ” น้ำและเหนือหันไปมองฟอร์กำลังวิ่งมา และ ในทันที ฟอร์ชกเหนือจนเซออกไป
“
นายจะทำอะไรน้ำ!? ” ฟอร์ว่าดึงแขนน้ำมาหลบข้างหลัง น้ำตกใจกับยิ่งที่เกิดขึ้นและยังเลือดที่ไหลจากจมูกของเหนือ ยิ่งทำให้รู้ว่าฟอร์ไม่ได้ยั้งมือเลย
“
คุณฟอร์ครับ!? ” น้ำดึงฟอร์ที่เหมือจะกระโจนเข้าไปหาเหนือ
“
ฟอร์ เหนือเกิดอะไรขึ้น!? ” กัสว่าวิ่งมาพร้อมๆกับปู
“............
.......แมวขโมยปลาย่างละสายตาไม่ได้!? ” ฟอร์ว่า
“
ใครกันแน่!? ” เหนือตอบเช็คเลือดที่ไหลมามาจดริมฝีปาก
“ .......................” ฟอร์อึ้งที่โดนพูดแทงใจดำ
“
กลับ!? ” ฟอร์ว่าดึงแขนน้ำเดินออกมา
“.................................”
“ นี่มันอะไร น้ำไม่อยู่กับเหนือได้ไง?!” ฟอร์ว่าแม้จะมาถึงรถแล้วแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะขับรถกลับบ้าน น้ำตอบฟอร์ตามความริงทุกอย่างแต่ฟอร์ก็ไม่ลดความระแวงลง
เขารู้สึกกลัวจนโมโห
“
แต่เมื่อกี้ เหนือจับมือน้ำ ฉันก็ไม่เห็นน้ำจะปฎิเสธอะไรเลย?! ” น้ำจะอยู่กับใคร เขาก็ไม่ว่า แต่ต้องไม่ใช่เหนือ
“ น้ำบอกคุณเหนือให้ปล่อยแขนน้ำแต่คุณเหนือไม่ยอม”
“
แล้วไงละน้ำ แล้วไง!? น้ำชกมันไปก็ได้แต่น้ำก็ไม่ทำ รู้ไหมว่าแบบนี้ฉันคิดมาก!? ”
“ ไม่มีอะไรเลยจริงๆนะครับ”
“
แต่คนมันเคยมีอะไรจะให้ฉันคิดยังไง?! ”
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 429886 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก