บ่วงหัวใจให้รัก
37.
“ น้ำ”
“ น้ำ!?”
“ น้ำ!?
น้ำ”
โชคเขย่าตัวอีกคนที่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นในทันที
“..............?!” น้ำลืมตาเห็นหน้าโชคตกใจรีบลุกขึ้น ปัดมือโชคออกไป “ ไม่อย่าครับ!?”
“.......................” เป็นโชคที่ตกใจกว่า เขามองหน้าน้ำที่ทำหน้าตื่นอย่างไม่เข้าใจ
“ ตกใจอะไร ตื่นมากินข้าวจะ 10 โมงแล้ว ไม่หิวหรือไง” โชคว่าเหมือนไม่ได้สนใจท่าทีน้ำแต่ก็ยังติดใจที่น้ำดูตกใจขนาดนี้
กลัวเหรอ?........แปลก?
“ ................” น้ำมองไปรอบๆ จำทุกอย่างได้เป็นอย่างดี
“ นั่นแปรงสีฟันพี่บุญซื้อมาให้ แล้วก็ข้างๆกันเสื้อพี่บุญอาจจะตัวใหญ่นิดหน่อย แต่น้ำใส่ไปก่อนแล้วค่อยซื้อทีหลัง ล้างแปรงฟันแล้วมากินข้าว หรือจะแปรงฟัน อาบน้ำ แล้วค่อยมากินข้าวก็ตามใจ”
“................พี่บุญละครับ?” น้ำถามเมื่อไม่เห็นบุญมี
“ ไปทำงาน พี่บุญฝากให้พี่พาน้ำไปซื้อของ” โชคบอก นั่งกินข้าวไปก่อนแล้ว”
“...................”น้ำพยักหน้าเข้าก่อนจะหยิบแปรงสีฟัน และเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ
เมื่อกี้นึกว่า................คุณเหนือ........
น้ำอาบน้ำเสร็จ โชคก็กำลังทานรับประทานข้าวจานที่สอง
“ อาบน้ำด้วยเลยเหรอ?”
“ครับ” น้ำว่านั่งตรงข้าวโชค กลิ่นสบู่จากคนเพิ่งอาบน้ำขจรกระจายให้อีกฝ่ายได้กลิ่น
“ ………งั้นก็รีบกินเถอะ จะได้ออกไปซื้อของกัน”
“ครับ” ท่าท่างเป็นกันเองของอีกฝ่ายทำให้น้ำไม่เกร็งคนที่เพิ่งรู้จักกันเท่าไร
“ มีไข่เจียว กับพะโล้ กินได้ใช่ปะ?”
“ กินได้ครับ” น้ำว่า ตักไข่เจียวเข้าปาก อร่อยมาก………..
“ อร่อยใช่ไหมละ?”
“ครับ อร่อยมากเลย”
“กินได้เต็มทีเพราะไข่เจียวพี่ทอดเอง ไม่พอพี่ทอดเพิ่ม” โชคว่าภูมิใจ
“ ครับ” หรือเป็นเพราะหิว ข้าวไข่เจียวธรรมดาถึงอร่อยได้ขนาดนี้ หรือเป็นเพราะไม่มีอะไรมากไปกว่าหิวก็กิน อร่อยก็บอกว่าอร่อย
“.........พูดเป็นแต่ครับๆหรือไง พูดอย่างอื่นบ้างก็ได้”
“ครับ เอ่อครับ ไม่ใช่นะครับ คือ น้ำ...”
“เอาเถอะพี่ก็พูดไปงั้นแหละ พี่จะไม่ให้น้ำพูดโน่นพูดนี่ได้ไง จริงป่ะ” โชคว่าหัวเราะ น้ำยิ้มเก้ๆกังๆเขินตาม
“………” น้ำพยักหน้ายังงงกับพูดอีกคน
“ ได้เรื่องไหม?” เหนือถามสำนักงานนักสืบทางโทรศัพท์
“ยังครับ”
“อย่าทำให้ผมผิดหวัง” เหนือว่าไม่ได้ตะคอกเช่นทุกคราว เขาดีใจที่น้ำหนีฟอร์ไป แต่ก็เป็นห่วงน้ำมากเช่นกัน
“ เป็นไงคะคุณเหนือ มีเบาะแสน้ำหรือยังไง?” นมก้านพูว่ากังวลว่าน้ำจะโดนคนไม่ดีล่อลวงไป
“ ยังครับ แต่ไม่นานหรอก เดี๋ยวผมจะพาน้ำกลับมา”
“คุณเหนือคะ ถ้าเจอน้ำแล้ว นมขอได้ไหมคะ ถ้าน้ำไม่อยากกลับมาที่นี่ก็อย่าบังคับน้ำเลย ให้รู้ว่าน้ำอยู่ที่ไหน เป็นตายร้ายดียังไงก็พอ”
“........................” เหนือไม่ตอบ
“นะคะ นมขอ”
“ นมบอกเหนือว่าที่นี่คือบ้านของน้ำ แล้วถ้าน้ำไม่อยู่ที่บ้านของตัวเองจะไปอยู่ที่ไหน?”
“ คุณเหนือ”
“ เอาไว้เจอน้ำก่อนแล้วกันครับ” เหนือว่าบอกปัดเลี่ยงที่ให้สัญญากับหญิงสูงวัย
“.............................”
ฉันอยากให้น้ำกลับมาอยู่ที่นี่ กับฉัน..
“ น้ำมีงบอยู่เท่าไร? ถ้ายังไงซื้อแต่ของทีจำเป็นก่อน โต๊ะตู้เตียงก็มีให้แล้ว ส่วนจาน ชามอะไรพวกนั้นก็มากิน มาใช้ที่ห้องพี่ก่อน ที่เหลือก็แค่เสื้อ ผ้าของใช้ส่วนตัวนิดหน่อย” โชคถาม
“ น้ำมีเงินก้อนหนึ่งในบัญชี แต่ตอนนี้น้ำไม่มีเงิน น้ำต้องไปเบิกที่ธนาคารก่อนครับ”
“ ไม่มีเอทีเอ็มเหรอ?”
“ ไม่มีครับ”
“ไหงงั้น?”
“ ถ้าน้ำจะใช้ก็จะไปเบิกที่ธนาคาร” ตอบตาซื่อ คนถามแทบจะพูดต่อไม่เป็น ว่าจะถามว่าเผื่อฉุกเฉินไม่มีเงินสักบาทเหมือนตอนนี้จะทำยังไง????
“.....................แบงค์ไร ?”
“ ….ครับ”
“ เออ ดีห้างที่เราจะไป มีแบงค์นี้ด้วย ไม่มีปัญหา”
“ ครับ…………………….”
“ โอ๊ยเหนื่อย เสร็จสักที” โชคว่าก่อนที่จะทิ้งตัวลงบนเตียง แล้วหัรอบๆห้อง หลังจากที่ช่วยน้ำทำความสะอาดห้อง แล้วจัดตู้จัดเตียงจนเสร็จสรรพ
“ พี่โชคเดี๋ยวน้ำไปเอาน้ำมาให้นะครับ” น้ำบอกกระตือรือร้น ทั้งยังเกรงใจที่โชคนอกจากจะพาไปซื้อของแล้วยังมาจัดห้องช่วยอีก
“ เออดี” โชคว่านอนราบกับเตียงที่ยังไม่มีผ้าปูเตียง สายตามองตามน้ำที่ออกไปจากไปเอาน้ำในตู้เย็นที่ห้องเขา
เขาตกใจไม่น้อยที่เห็นตัวเลขในบัญชีน้ำ เงินเกือบ 20 ล้าน ไม่จำเป็นเลยที่น้ำจะซื้อแต่สิ่งที่จำเป็นก่อนในเมื่อมีเงินมากขนาดนั้น และจะย้ายไปอยู่ห้องที่มันหรูกว่านี้ก็ได้ แต่จะว่าไปน้ำก็ดูชอบกับห้องนี้ไม่น้อย
เป็นคุณหนูก็ไม่บอก แต่ก็อีกนั่นแหละ จากที่พี่บุญเล่าเห็นว่าเป็นคนใช้บ้านคุณหญิง คนใช้หรืออะไรกันแน่ …งง
“ พี่โชค น้ำมาแล้วครับ” น้ำว่า
“……………..” โชคฉุดความคิดกลับมา
น้ำร่าเริงต่างจากเมื่อคืนมาก ทั้งที่น่าจะเหนื่อยหมดแรงอย่างเขา
แปลกคนจริง
“ เดี๋ยวพี่บุญจะกลับมาแล้วใช่ไหมครับ?”
“ อืม เดี๋ยวคงโทรมา” พูดไม่ทันขาดคำคนที่พูดถึงก็โทรมา
กริ้งๆ
โชคคว้าโทรศัพท์มือถือข้างตัวขึ้นมารับ
“ ตายยาก เพิ่งจะพูดถึงนี่เอง” โชคว่าหันมาพลางบอกว่าพี่ชายโทรมา
“……” น้ำนั่งมองไปรอบๆไม่อยากจะเสียมารยาทฟังพี่น้องเขาคุยกัน
เมื่อวานกับวันนี้ เขาอยู่อีกที ช่างแตกต่างจากตอนนี้เหลือเกิน คุณฟอร์…อาจจจะกำลังตามหาเขาก็เป็นได้ และคงกำลังเป็นห่วงเขา ทั้งๆที่เขารู้แต่ก็ไม่คิดจะกลับไป
วันนี้เขาได้ซื้อของหลายๆอย่างเพื่อจะมาใช้สอย ความรู้สึกมันแตกต่างจากหลายๆครั้งที่เขาเคยไปซื้อของกับคุณนม กับพี่แก้ว กับพี่กระหล่ำ หรือแม้แต่กับคุณฟอร์ เขาไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่รู้สึกว่าเขาคิดเยอะกว่าเดิม แต่ก็ไม่ค่อยลำบากใจเท่าไร อาจจะเป็นเพราะเขาคิดแต่เรื่องตัวเองมั้ง คิดว่าเขาจะซื้ออะไร เพื่ออะไร มันแปลกจริงๆนั่นแหละ
“ น้ำ”
“…”
“ น้ำ?”
“ครับ?”
“ เรียกไม่ได้ยินเหรอ?”
“ เออ ครับ?”
“ เหม่ออีกแล้วนะเรา”
“อีกแล้ว?”
“ เออดิ ชอบนั่งเหม่อเป็นเล่นเอ็มวีไปได้”
“…….”
“ ทำหน้างงอีก ไปเหอะไปอาบน้ำ ข้าวของก็จัดเสร็จแล้ว แล้วไปกินข้าวหน้าปากซอยกัน พี่บุญเลี้ยง” พี่โชคว่าดูดีใจตอนที่บอกพี่ชายเป็นคนออกเงิน
“ พี่บุญกลับมาแล้วเหรอครับ?”
“ กำลังมา คงพอดีกับพวกเราออกไป แต่ก็รีบหน่อยแล้วกัน”
“ ครับ” น้ำว่า ก่อนที่โชคจะกลับไปอาบน้ำที่ห้องตัวเอง
“…………..”
เหนือยอมรับว่าตัวเองคิดไม่ตกเมื่อทราบเรื่องจากนักสืบเรื่องน้ำ แต่เขามุ่งไปยังอาพาสเม้นต์ที่น้ำอยู่ทันที ชายหนุ่มจอดรถหน้าหน้าตึก และรอตามที่นักสืบบอกว่าน้ำออกไปข้างนอกยังไม่กลับ
ทุ่มตรง เขาเห็นน้ำเดินมาแต่ไกลกับผู้ชายอีก 2 คน
“………………………………” หัวใจเขาเต้นถี่ขึ้น เมื่อน้ำเดินมาใกล้ และเดินผ่านรถเขาเข้าไปในอาพาสเม้นต์ นึกสงสัยว่าน้ำมีความสัมพันธ์ยังไงกับสองคนนี้ เขาคิดว่าหน้าผู้ชายที่คนที่ใส่เชิ้ตขาวแต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน เมื่อไรเท่านั้นเอง
น้ำ…..อยากจะกลับไปอยู่กับฉันไหม?
ไหนๆน้ำก็ไม่อยากอยู่ฟอร์แล้วไม่ใช่เหรอ???
เขาได้ยินเสียงตัวเองพูดจากส่วนนึกคิดในจิตใจ
‘คิดอะไรให้มากเรื่อง พาตัวกลับไปก็สิ้นเรื่อง’
แต่
‘รออะไร จะรอให้ฟอร์มาเจอแล้วปรับความเข้าใจกันได้ ตอนนั้นอยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำแล้ว’
ไม่หรอก น้ำคงไม่ต้องการที่จะกลับไปหาฟอร์แล้ว ไม่งั้นคงไม่หนีมาแบบนี้
‘พูดยังกะน้ำไม่เคยหนี…..’
ใช่ น้ำก็เคยหนีไปจากเขา
เจ็บที่ใจแปล๊บทันที เมื่อคิดได้
จะยังไงก็ตามแต่ ไปเจอน้ำก่อนแล้วค่อยว่ากัน
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูทำให้น้ำที่เพิ่งปิดไปหันกลับมา เด็กหนุ่มคิดว่าไม่เป็นบุญมีก็ต้องเป็นโชคดีที่เพิ่งแยกกันเมื่อกี้ จึงไม่รีรอที่จะเปิดประตู
“คุณ….!?” น้ำตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเปิดประตูเห็นเหนือยืนอยู่
“น้ำ” เหนือว่า
“………….”คุณเหนือมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วคุณเหนือรู้ได้ยังไง !? ทำไม ทำไมกัน?!
กำลังคิดจะปิดประตูเหนือก็ดันประตูจนเขามาอยู่ในห้องแล้ว
“ ……………………………………”
“……”
ต่างฝ่ายต่างก็เงียบ
“……………………………………”
“…..”
“ น้ำ” เหนือเป็นฝ่ายเริ่มพูดขึ้นก่อน
“ ทำไมถึง มาที่นี่ ครับ?” ใบหน้าเด็กหนุ่มแทบไม่มีสีเลือด ยิ่งเหนือเดินเข้ามาหามากเท่าไรน้ำก็ยิ่งถอยห่างออกไปมากเท่านั้น
“ น้ำ อยากจะ..กลับไปกับฉันหรือเปล่า?”
“ ไม่ครับไม่” พูดทั้งส่ายหน้า
“ ทำไมละน้ำไม่ไม่ได้รักฟอร์ไม่ใช่เหรอถึงได้หนีมาแบบนี้”
“ ไม่ใช่ครับไม่ใช่” เดินถอยหลังจนหลังชนประตูระเบียง
“ แล้วทำไมแบบนี้ทำไม?”
“….”
“ กลับไปกับฉันเถอะ”
“ ไม่ครับไม่”
“ กลับบ้านเรา นมเป็นห่วงน้ำรู้ไหม” ฉันก็เหมือนกัน
“………..” เขารู้ว่าคุณนมเป็นห่วงเขาเสมอ
“ ฉันเองก็…” เหนือรวบตัวอีกฝ่ายที่ยืนติดประตูเข้ามากอดอย่างโหยหา
“ คุณเหนืออย่าครับอย่าทำอะไรน้ำนะครับ!?” แต่น้ำกลับตกใจจนผวา จิตใต้สำนึกที่สั่งสมตั้งแต่เยาววัย ยากที่เปลี่ยนให้เด็กหนุ่มมองเหนือเหมือนเป็นคนปกติทั่วไป กลับมองเป็นเจ้านายที่ตนเองไม่มีวันขัดขืน หรือทำร้ายได้
“คุณเหนือ ปล่อยครับ
!” เขาไม่น่าเลย ไม่น่าหนีมาจากคุณฟอร์เลย แบบนี้คุณเหนืออยากทำอะไรเขาก็ทำได้ เขาโง่ที่หนีมา
“ ไม่ปล่อย”
“ทำไมครับ ทำไมต้องตามมาทรมานน้ำอีก ปล่อยน้ำไปเถอะ”น้ำว่าตัวสั่นกลัวโดนทำร้าย ยิ่งคิดว่าตัวเองไม่มีคนปกป้องก็ยิ่งหวาดกลัว ราวกับมองเห็นตัวตนที่เคยเจ็บปวด
“ ฉันไม่ได้ตามมาทรมานอะไรทั้งนั้น!” เหนือกอดน้ำไม่ยอมปล่อย แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น ได้แต่กอดอยู่อย่างงั้น
“………” ไม่ได้ร้องไห้ แต่น้ำตาคลอเต็มเบ้า
“……..ฉ …รู้ ฉัน ฉันแต่ทำแต่เรื่องไม่ดี ……”
“…………..”
“แต่ช่วยกลับบ้านได้ไหม?” ฉันคิดถึงน้ำ
“………..” เด็กหนุ่มไม่ได้เข้าใจอะไรมากไปกว่า เหนือต้องการจะพาตัวกลับ
“ ได้ ไหม?” เสียงที่เอ่ยเบากว่าที่ควรจะเป็น
“ ไม่ครับ น้ำจะอยู่…ที่นี่”
“ …………. ……………………..” อยากจะพาตัวกลับซะเดี๋ยวนี้ แต่ไม่ต้องการให้ทุกอย่างเหมือนเดิม อยากให้อยากกลับไปกับเขาไม่ใช่เพราะโดนบังคับ
“ ….”
“ ถ้าไม่กลับไปเพราะฉัน ก็กลับไปเพราะเห็นแกนมเถอะ อย่าทำให้คนแก่ต้องเป็นห่วง น้ำก็รู้ว่านมรักน้ำเหมือนกับเป็นลูกเป็นหลานของนมจริงๆ” แม้จะไม่บังคับแต่ก็หาเหตุผลมาอ้างจนได้ ก็มันช่วยไม่ได้ ดีกว่าเขาบังคับน้ำให้กลับไปด้วยกัน
“ ……ฝากบอกคุณนมด้วยว่าน้ำสบายดี” น้ำไม่มั่นใจว่าเขาจะยังอยู่ที่นี่ต่อได้อีกหรือเปล่า เพราะเหนือรู้ว่าตนเองอยู่ที่นี่ อาจจะพาตัวกลับไปอีกเมื่อไรก็ได้ ถ้า….ต้องกลับไปเป็นแบบนั้นเอง เขาคงทนไม่ได้อีกแล้ว……ตายเสียคงดีกว่า………..
“ กลับเถอะ” เหนือว่าเหมือนไม่ได้ฟังอีกฝ่ายพูด
“…….”
“นะ” เหนือว่าก่อนจะคลายวงแขนออกแล้วจับมือน้ำแน่นก่อนที่จะลากอีกฝ่ายให้เดินตาม
“ คุณเหนือ!?” พยายามที่รั้งร่างกายเอาไว้
“ …………………………………”
“ ไม่นะครับ!? น้ำไม่ไป น้ำอยากอยู่ที่นี่”
“ ที่นี่!”
“………………” น้ำพอใจที่จะอยู่ที่นี่ น้ำอยากที่นี่ น้ำอยากลองดู น้ำอยากไปมหาลัย น้ำอยากไปเรียน น้ำอยากมีเพื่อน น้ำไม่อยากเจ็บปวดเพราะโดนทำร้าย ….
น้ำไม่อยากคอยระแวงว่าวันไหนคุณเหนือจะอารมณ์ไม่ดี และดุด่าว่าน้ำ ขว้างข้าวของใส่น้ำ ทำร้ายน้ำ….จนเจ็บไปหมด คุณเหนือไม่เข้าใจหรอกครับว่าการนอนอย่างทรมานและไม่มีใครมันเป็นยังไง
“ ที่นี่จะไปอยู่ได้ไง อะไรก็ไม่มี ห้องก็มีแค่นี้!”
“ …………” ใช่ครับ แต่น้ำก็นอนหลับได้สนิทแน่ๆ
“ ไม่ได้หรอก น้ำให้น้ำอยู่ที่นี่แบบนี้ไม่ได้หรอก”
“ น้ำอยู่ได้ ห้องนี้ก็ไม่ได้ต่างจากห้องที่น้ำเคยอยู่…………….”
“ น้ำ!”
“ ปะปล่อย น้ำไปตามทางของน้ำดะได้…..”
“ไม่! ฉันไม่ปล่อย!
รู้ไหมว่ามันคิดถึง โธ่เว้ย!” ยิ่งเห็นเหนือระเบิดอารมณ์ออกมา น้ำก็ยิ่งตะหนก
“ …………………..”
“ ไม่รู้แหละ กลับบ้านแล้วค่อยว่ากัน!”
กลับ!!!!????
“ น้ำไม่ไป ไหน!? ไม่ครับ” เด็กหนุ่มพร้อมทั้งวิ่งไม่สนนอกจากคิดจะไปจากอีกคนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
“น้ำ!?” เหนือจับแขนน้ำก่อนที่จะวิ่งถึงประตูแต่กลับโดนอีกฝ่ายสะบัดเต็มแรงจนแม้แต่ตัวเองยังตกใจเผลอปล่อยให้น้ำวิ่งออกไปจากห้องจนได้
เขาไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้ !
“ เดี๋ยวก่อนน้ำ!?”
ขณะเดียวกันโชคก็กำลังเปิดประตูห้องเพื่อที่จะลงไปรับผ้าที่ส่งซัก พอดีกับที่น้ำวิ่งผ่านหน้าประตู ทันเห็น
น้ำ?
“
น้ำ!??!”โชคหันไปมองเสียงร้องเรียกน้ำที่วิ่งผ่านหน้าตนไป
“………………………” เมื่อตามเหนือกระชากแขนน้ำทันที
“ น้ำ
!?" เสียงห้วน น้ำหยุดยืนนิ่งอยากทำตัวลีบเล็กจนมลายหายไปจากทุกสิ่งทุกอย่าง
“ทำไมถึงชอบวิ่งหนีนัก!?” เหนือว่าไม่รู้จะต้องทำยังไงเช่นกัน อยากจะพาน้ำกลับโดยไม่บังคับ แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด ยังไงก็ตามแต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดกลับไปคนเดียว
“………………” เพียงแค่เหนือจับแขน น้ำหวนคิดถึงอดีตขาก็หนักอึ้งก้าวไม่ออก
“ น้ำ ฉันรู้ว่าฉันทำไม่ดีไว้…มาก ขอโทษ…ได้ใช่ไหม?” แม้จะอยากให้น้ำยอมกลับไปด้วยแต่ก็ฟอร์มจัดไม่ยอมลดลงง่ายๆ
“ ………….......................................” โชคแม้จะไม่เคยรู้เรื่องระหว่างเหนือกับน้ำ แต่เขาดูใบหน้าน้ำที่ซีดไม่มีสีเลือด ไหล่ห่อสั่นไหวในบางครั้ง หากเขาไม่เสือกก็ไม่ใช่คนแล้ว
“ น้ำ” โชคว่าเดินไปหา น้ำมองโชคดีใจราวกับเห็นแสงสว่าง ต่างจากเหนือที่คิ้วขมวดไม่พอใจที่มีคนอื่นเข้ามายุ่ง
“ พี่โชค?!” บิดข้อมือให้เหนือปล่อย แต่อีกฝ่ายรึจะยอม กลับยิ่งบีบแน่นจนน้ำกลัวจนตัวแข็งทื่อ
“ ……………………………...............” เหนือทำเหมือนมองไม่เห็นโชค ดึงแขนน้ำให้เดินตามเพื่อจะลงไปที่รถ
“ นี่คุณ
!?” โชคว่าเมื่อเหนือไม่สนใจเขาสักนิด
“ พี่โชค
ช่…..”
“ ……………………………………”
“ หน้าน้ำก็บอกว่าไม่อยากไปกับคุณ ยังจะพยายามอีกนะ!”
“นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ?”
“ อยากเสือก” โชคตอบหน้าตาเฉย
“ …………………………………”
“ น้ำ ใคร?” เมื่อเจ้าตัวไม่แนะนำตัวเอง โชคเลยถามน้ำ
“คุณ เหนือ”
“ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น กลับ!” เหนือตะคอกไม่พอใจ ทุกอย่างไม่เป็นตามที่วางไว้ แม้แต่ตัวเองก็เถอะทั้งทีคิดว่าจะใจเย็นกว่านี้แท้ๆ
“ …….” น้ำสะดุ้ง โชคจึงแน่ใจว่าน้ำกลัวเหนือ ก็คิดตั้งแต่แรกว่าน้ำน่าจะต่อยไอ้คุณเหนือนี่ไปตั้งนานแล้ว แต่ทำไมไม่ทำสักที
“ น้ำจะไปไหน ไม่ต้องให้ใครมาสั่ง!”
“ ……………………………………” เหนือตวัดสายตามองโชค ยิ่งคิดว่ามีความสัมพันธุ์ยังไงกับน้ำ ชายหนุ่มก็เหมือนจะเดือดปุดๆ
- - - - - - - -
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 373595 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก