หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55

[maru]

รำคาญฟอร์ยังไงไม่รู้ ก็พยายามจะเข้าใจหรอกนะว่าฟอร์รักน้ำ เมื่อเห็นน้ำเหมือนจะไม่มีความสุขก็เลยอดจะห่วงไม่ได้ แต่ฟอร์ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าตัวเองเหมือนจะเป็นสาเหตุให้อะไร ๆ รุนแรงขึ้น เรื่องของเหนือน้ำดำเนินมานานแล้ว แต่ความรู้สึกที่ฟอร์มีต่อน้ำพึ่งจะเกิดไม่ใช่หรือไง มองในแง่หนึ่งฟอร์ก็เหมือนจะเข้าไปเป็นตัวแทรกระหว่างน้ำเหนือนะ และไม่เชื่อหรอกว่าฟอร์เองจะไม่รู้ว่าเหนือรู้สึกยังไงกับน้ำ เพราะขนาดคนที่เหนือพามาเพื่อประชดน้ำยังดูรู้เลย และถอนตัวไปเอง แล้วฟอร์ซึ่งสนิทสนมกับเหนือขนาดนั้นจะไม่รู้เลยหรือไงว่าเพื่อนตัวเองรู้สึกยังไงกับน้ำ แต่เพราะตัวเองเริ่มสนใจก็เลยเข้าไปวุ่นวายเพื่อหาโอกาสเข้าไปแทรกมากกว่าไม่ใช่หรอ ไม่รู้ว่าฟอร์รู้หรือเปล่าว่าหลายครั้งฟอร์เข้าไปทำลายโอกาสที่่จะพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นระหว่างน้ำเหนือ ส่วนน้ำอะไรของน้ำ ถ้าขอบฟอร์มากก็บอกฟอร์ไปสิ แต่นี่น้ำทำตัวเหมือนคนนี้ก็รัก อีกคนก็ทิ้งไม่ได้ถึงจะอ้างว่าเป็นผู้มีพระคุณก็เถอะ ไม่แปลก ๆ ไปหน่อยหรือไง ส่วนเหนือรักน้ำก็แสดงออกสิทำให้น้ำเห็นว่ารักน้ำแค่ไหน ไม่ใช่อะไรก็ใช้กำลัง อ้างบุญคุณ ทำแบบนั้นแล้วคิดว่าจะได้มาหรือไงความรักก็รู้ ๆ อยู่ว่าน้ำมีปมเรื่องนั้น แต่ก็ใช้อ้างอยู่นั่น แสดงความจริงใจให้มากกว่านี้สิเหนือ

[duckool]

เป็นกำลังใจให้คนเขียน
ถึงแม้จะอึดอัดอยู่บ้าง
แต่ถ้ายังมาเขียน..เราก็จะมาอ่าน ^^

[$VAN$]

โห~ ตอนนี้มันส์มาก
ฟอร์แมนสุดๆ กล้าขอน้ำจากเหนือซึ่งๆหน้าเชียว
น้ำก็ บีบหัวใจจริงๆ การตอบแทนบุญคุณต้องมาก่อนความรัก ต้องโกหกว่ารักเหนือ...เพื่อช่วยฟอร์และเพื่อตัวน้ำเองจะได้ตอบแทนคุณหญิงแม่...แต่น้ำคงไม่รู้สึกอะไรที่โกหกเหนือล่ะสิ เฮอะ!
สงสารเหนือนะ โดนโกหกว่ารัก ทั้งที่ระแวง...แต่ก็อยากจะเชื่อ รักเขา...ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่เคยรัก
โอ๊ย~ เครียดดีจริงๆ

[kungyung]

  :เฮ้อ:ฮ่วยยยยย

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

และแล้วก้อร้องไห้เหมือนเดิมมมมมมมมมมมมมมมม

[kyoya11]

ปมนี้เริ่มจะใหญ่ซะแล้วสิ

[#9]

เฮ้ออ

[tamtam]

+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
เต็มที่เลยนะคะ

[tarkung]

จะติดตามต่อไปนะครับ

[guitaros]

เรื่องค่อนข้างสับสนขึ้นเรื่อยๆนะคะ ชักงงกับความรู้สึกของน้ำ ถ้าปกติเรื่องดำเนินมาถึงตอนนี้น้ำจะต้องรักเหนือได้แล้ว เพราะเปิดเรื่องมาคือเหนือเป็นพระเอก (แม้คนแต่งจะบอกว่าไม่มีพระเอก นายเอก พระรองก็ตาม) นั่งปวดตาอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกยันตอนจบเลย แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้เรื่องจบลงด้วยดี และเชียร์คู่เหนือกับน้ำค่ะ XD

[cheyp]

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้อ่านได้เรื่อยๆ โดยที่ไม่รู้สึกรำคาญตัวละครตัวใดตัวหนึ่งเลย
ทั้งเหนือ น้ำ และฟอร์
อ่านแล้วรู้สึกว่าตรงกับอารมณ์คน คือมีขึ้นมีลง หลายมิติหลายมุมมอง
แล้วที่ชอบคือไม่มีตัวอิจฉา หรือพวกนิสัยขี้วีน เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างเศร้า การดำเนินเรื่องแบบนี้จึงชวนติดตามมากกว่า

เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งค่ะ

[lucifel]

น้ำบ้าไปแล้ว ขัดใจจริงๆ

[pronpailin]

 

[ladyzakura]

เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจ อะไรกันละนี่

เอาเป็นว่าคนแต่งสู้ๆ รออ่านต่อคร๊าาาา

[meawlynx]

ขอโทษเน้อที่หายไป พักๆ
เจอกันในหยุดยาวนี้

ขอบคุณเจ้าค่ะ

[Pa'veaw]

รอเจ้าหญิงค่าๆๆๆ

 

[#9]

รอครับ

[taroni]

รอได้

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ไม่ต้องขอโทษหรอกค่า
ยังไงก็รอได้จ้า

[meawlynx]

29

“ ไม่ได้คิดอะไร แล้วที่ร้องไห้ที่ฟูมฟายเพื่ออะไร ผู้หญิงก็ไม่ใช่! …..”เหนือต่อว่าแล้วเดินออกไปจากห้องทันที เพราะตอนนี้อารมณ์ของชายหนุ่มมีมากพอที่จะทำร้ายน้ำอีกหากว่าเขายังยืนอยู่ตรงนี้
      น้ำทรุดตัวนั่งกับพื้น ความรู้สึกในสิ่งที่คิดว่าตัวเองทำได้แล้ว ไม่ได้ลดลงเลยมีแต่ยิ่งหนักขึ้น เขาเองก็ทำร้ายความหวังดีคุณฟอร์ทั้งที่เขาทำก็เพื่อคุณฟอร์ เขาไม่ได้ต้องการให้คุณฟอร์มาทำอะไรเพื่อเขาแบบนี้เลย เขาอยากให้เป็นเมื่อก่อน ไม่มีใครรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้น.. แต่คงเป็นไม่ได้แล้ว
      นมก้านพูที่เฝ้าดูมาโดยตลอดเข้ามาหาน้ำเมื่อเห็นว่าเหนือออกไปแล้ว
“น้ำ?” นมก้านพูว่า เด็กหนุ่มหันหน้าไป พร้อมเอามือปาดคราบน้ำตาบนใบหน้า
“คุณนม?” น้ำว่าลุกขึ้น นมก้านพูมองด้วยน้ำด้วยความเห็นใจ
“ น้ำ นมขอถามสักคำและถ้าน้ำยังเครพรักนมเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งอย่างที่น้ำเคยว่าก็ขอให้น้ำตามความจริง”
“คุณนม..?”
“ น้ำรักคุณเหนือหรือเปล่า?”
“………………น้ำ. น้ำ ..……………….” น้ำอัมอึ้งไม่สามารถตอบออกมาได้เพราะสิ่งจะพูดไม่ได้รู้สึก!?
“ แล้วน้ำทำแบบนี้ทำไม? ยอมจะอยู่กับคุณเหนือทำไม?”
“ น้ำอยากอยู่ที่นี่” น้ำตอบอย่างที่คิด
“ เพราะอะไรน้ำ ทำไมต้องทรมานตัวเองแบบนี้ มีเหตุผลอะไร?” นมก้านพูว่าสงสารน้ำ อยากจะรู้ความในใจของน้ำ หากมีสิ่งใดช่วยได้หญิงสูงวัยก็พร้อมจะช่วย
“ น้ำไม่ได้ทรมานตัวเองนะครับ เป็นความต้องการของน้ำเอง” น้ำบอกสบตากกับนมก้านพูจริงจัง
“ แล้วเพื่อะไรน้ำ? เพื่ออะไร น้ำมีความสุขเหรอที่เป็นแบบนี้?! ” นมก้านพูถาม เธอไม่เห็นว่าน้ำจะมีความสุขเลยสักนิด
“ มีสิครับ น้ำมีอย่างน้อยน้ำก็ได้ทดแทนบุญคุณ …คุณหญิงคุณท่านที่ยอมรับน้ำเป็นลูก อย่างน้อยน้ำก็มีความสำคัญกับใครสักคนทั้งที่น้ำไม่เคยมี”
“น้ำ…..”
“ คุณเหนือยังตามหาน้ำยังต้องการน้ำ น้ำรู้สึกดีจะตาย …น้ำยังเป็นที่ต้องการ ทั้งที่ตลอดมาน้ำไม่เป็นที่ต้องการสำหรับใคร แม้แต่แม่ก็ทิ้งน้ำไป…” น้ำบอกประชดประชันตัวเองแต่ก็แฝงไว้ไว้ด้วยความรู้สึกจากภายใน
“ น้ำอย่าพูดอีกเลย” นมก้านพูว่าน้ำตาคลอเข้ากอดเด็กหนุ่มเอาไว้ น้ำสัมผัสความห่วงใยที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน เด็กหนุ่มกอบโกยความรู้สึกนั้นอย่างโหยหา
“ คุณนม น้ำน้ำ น้ำ…ก็เจ็บครับ น้ำเองก็อยากมีความสุข น้ำเป็นอยากมีคนที่รักน้ำ และน้ำก็รักเขา น้ำหวังมากไปหรือครับ ทำไมถึงมีแค่น้ำ ทำไมครับ” น้ำพูดออกมาในที่สุด เพื่อความรู้สึกได้ล้นทะลักออกมา
“ น้ำ อยากทำเพื่อคนที่น้ำรัก แม้น้ำจะทรมานก็ไม่เป็นไร แต่ทุกอย่างกลับแย่ลง เพราะน้ำมันไม่ได้เรื่อง เป็นแค่เด็กกำพร้าที่ไม่มีวันทำอะไรได้” น้ำตาเด็กหนุ่มไหลอาบแก้มแต่ไม่มีเสียงสะอื้นแม้แต่น้อย
“ น้ำพอเถอะ นมเข้าใจแล้ว น้ำยังมีนม และน้ำก็สามารถทำอะไรเพื่อตัวเองได้ ขอเพียงแค่น้ำตั้งใจจริง “
“ …………….”



      คุณช่อแก้วตกใจเมื่อเห็นหน้าบุตรชายบวมแดงอย่าเห็นได้ชัด
“ฟอร์ เกิดอะไรขึ้น?! ” คุณช่อแก้วว่าดึงมือลูกชายให้มานั่งคุยกันแล้วสั่งสาวใช้เอากล่องยามาให้ทำแผล
“ …………………..” ฟอร์เงียบไม่ตอบ คุณช่อแก้วก็ไม่ลดละเธอจะต้องคาดคั้นเอาความจริงมาให้ได้ ปกติบูตรชายเป็นคนว่าง่าย แต่พักหลังมานี้ ดูจะดื้อเงียบ มีอะไรก็ไม่ยอมบอกหรือปรึกษา มักจะคิดเองทำเองโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง อย่างเช่น เรื่องของน้ำ ที่ดูยังไงก็ไม่ถูกต้อง เหมือนว่าสิ่งที่ทำมีจุดมุ่งหมายแผงเร้นเอาไว้
“ ฟอร์ เรื่องนี้เกี่ยวกับน้ำใช่ไหม?”
         ฟอร์เงยหน้าขึ้น เมื่อมารดาเดาถูก
“ ………………..ครับ”
“ น้ำกลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือว่าฟอร์ไปหาน้ำที่บ้าน?”
“ครับ” ฟอร์พยักหน้ายอมรับ ยังไม่ยอมมองหน้ามารดา
“ แล้วมันเรื่องอะไรที่ฟอร์ต้องไปหาน้ำที่บ้าน?”
“ แล้วทำไม ฟอร์จะไปหาน้ำไม่ได้!? ” ฟอร์ว่าลุกขึ้น คุณช่อแก้วดึงแขนบุตรชายให้นั่งลงมาอีก แม้ฟอร์จะไม่ยอมในตอนแรกแต่ครู่ต่อมาก็ยอมนั่งลงโดยดี
“ ฟอร์ไปหาน้ำได้ แต่ตอนนี้ไม่ควรจะไปเพราะการที่ฟอร์ไปแบบนี้ อาจจะไปทำให้เหนือเข้าใจผิดอีก” คุณช่อแก้วเตือน
“จะเข้าใจอะไรผิดก็ช่างเถอะครับ คนแบบนั้น คุณแม่ก็เหมือนกัน ทำเป็นลับหูลับตามองไม่เห็นหรือครับว่าน้ำไม่ได้มีความสุขที่ได้อยู่ที่นั่น คุณแม่ก็รู้ว่าเหนือทำอะไรกับน้ำบ้าง!? ”
“ ไม่ใช่ว่าคุณแม่ไม่ลับหูลับตา แต่คุณแม่เป็นคนอื่น เรื่องของครอบครัวเขาก็ให้เขาจัดการเอง น้ำจะต้องเป็นคนที่ตัดสินใจเอง ว่าจะทำยังไง แล้วน้ำก็เลือกที่จะอยู่กับเหนือ เราก็ไม่ควรไปยุ่ง”
“ ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกครับ! ฟอร์ทนไม่ได้ วันนี้น้ำก็เป็นลม น้ำโดนปฎิบัติแบบนั้น ฟอร์นิ่งดูดายไม่ได้ เพราะน้ำเป็นคนที่ฟอร์รัก!”
“…………………” คุณช่อแก้วแม้จะพอรู้ความรู้สึกของฟอร์แต่เธอก็ตกใจที่ได้รับรู้จากปากขอ
บุตรชายอยู่ดี
      พี่น้องรักคนคนเดียวกัน ผิดใจกัน มองหน้ากันไม่ติด นี่สวรรค์กำลังเล่นตลกอะไร นี่ถ้าเธอไม่รู้จักน้ำมาก่อน คงต้องคิดว่าสาเหตุเป็นเพราะน้ำแน่นอนที่ทำให้เหนือกับฟอร์หลงได้ขนาดนี้…….
“คุณแม่รู้ไหมครับว่าฟอร์รักน้ำ !? รู้ไหมครับว่าฟอร์รู้สึกยังไง!?”
“ รักทั้งๆที่รู้ว่าเหนือกับน้ำ..อย่างงั้นเหรอ?”
“ครับ ฟอร์ก็ห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้ รักไปแล้วพยายามถอนตัวถอนใจก็ไม่ได้…” พูดด้วยเสียงที่ค่อยๆเบาลงอย่างไม่น่าเชื่อ
      หัวอกคนเป็นแม่ย่อมจะสงสารลูกตัวเองและทรมานไปกับลูกด้วย แม้จะรู้ว่าลูกเป็นคนผิดที่มาที่หลังก็ตาม แต่ก็ไม่ได้อยากให้ลูกผิดไปมากกว่านี้
“คุณแม่รู้ว่าฟอร์รู้สึกยังไง คุณแม่ก็เคยมีความรักมาก่อน แต่แม่อยากให้ฟอร์ตัดใจ เพราะน้ำคงรักเหนือไม่งั้นคงไม่ยอมเหนือมาจนถึงป่านนี้ เพราะถ้าฟอร์ยังรักน้ำอยู่แบบนี้ ฟอร์เองที่จะทรมาน”
“ จะให้ตัดใจได้ยังไง…ในเมื่อฟอร์เอาแต่คิดเรื่องน้ำ คิดว่าน้ำตอนนี้อยู่ยังไง โดนเหนือทำอะไรหรือเปล่า เมื่อคิดว่าน้ำเคยโดนอะไรมาบ้าง ก็รู้สึกเจ็บปวดกลัวว่าน้ำจะเป็นแบบนั้นอีก ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วง ยิ่งคิดก็ยิ่งคิดถึง ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากเห็นหน้าว่ายังสบายดี ยิ่งอยากเจอจนทนไม่ไหว”
“ ฟอร์ หากฟอร์คิดดูให้ถี่ถ้วน ฟอร์จะรู้ว่าเรื่องน้ำกับเหนือเป็นเรื่องของเขาสองคน ไม่ได้เกี่ยวกับฟอร์เลย น้ำเขาเลือกเอง เพื่อตัวฟอร์ตัดใจเถอะ ลูก” คุณช่อแก้วบอกแม้รับรู้ว่าคำพูดที่พูดได้ทำร้ายฟอร์ก็ตาม
“ คุณแม่?”
“ นั่นเพราะตอนนี้ ฟอร์สงสารน้ำ ฟอร์หมกหม่นกับน้ำมากเกินไป ฟอร์ควร…”
“ แล้วถ้าเป็นคุณแม่เห็นพ่อกำลังโดนทำร้าย คุณแม่จะนิ่งเฉยไหมครับ!? ” ฟอร์ไม่เข้าใจว่าทำไม ใครๆต่างพากันบอกเขาไม่ให้เขาไม่ยุ่ง ก็ในเมื่อเห็นรู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่เหนือทำมันผิด!?
      เหนือต่างหากที่ผิด!?
      ไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่! เหนือก็ไม่มีสิทธิ์ทำร้ายน้ำ แล้วถ้าเขาจะปกป้องน้ำ มันผิดตรงไหน!?
“ฟอร์!?. ...........”
“ คุณแม่ไม่ต้องพูดแล้วครับ!? ” ฟอร์ว่าตัดคำพูดมารดา ประจวบเหมาะกับกัสโทรเข้าโทรศัพท์มือถือฟอร์
   กริ้ง ๆ
   ‘กัส’
“ ฮัลโหล?”
“ ฟอร์เป็นไงบ้าง? ตอนนี้ยังอยู่ที่บ้านเหนือไหม?”
“ เปล่า อยู่บ้านเดี๋ยวค่อยคุยกัน สองทุ่มเจอกันที่ร้านเดิม” ฟอร์เดินห่างมารดาออกมา
“ ได้ได้ แล้วเจอกัน” กัสว่า
“……………….” ฟอร์วางสายแล้วจึงค่อยเดินกลับมาหามารดาอีกครั้ง
“ วันนี้ไม่กลับนะครับ” ฟอร์บอก คุณช่อแก้วแม้จะกังวลแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรบุตรชายเพิ่มเติม คิดว่าคราวนี้เรื่องคงได้บานปลายมากกว่านี้ หากว่าฟอร์ยังไม่หยุด…..


“ แล้วน้ำละว่าไง?” กัสถามหลังจากฟังฟอร์เล่าบางส่วน ฟอร์ส่ายหน้าก่อนที่จะตอบ
“ น้ำบอกว่ารักเหนือ” ฟอร์บอกดื่มเหล้าดีกรีแรงบาดลำคออีกครั้ง ชายหนุ่มไร้ซึ่งหนทางจะทำให้น้ำเป็นของตนเอง กัสยังคงสนใจรอยซ้ำที่แก้มฟอร์
“ เราว่าไม่ใช่ มีใครที่จะรักคนที่ทำร้ายตัวเอง น้ำต้องมีเหตุผลแน่ไม่ก็กลัวเหนือจนไม่กล้าพูด” กัสบอกมั่นใจ และเป็นการให้กำลังใจฟอร์ไปในตัว
“ เราไม่เข้าใจ ว่าทำไมทุกคนถึงไม่อยากให้เราไปยุ่ง เหนือทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง น้ำก็เหมือนกันทำไมต้องยอมเหนือขนาดนี้ แต่พออยู่กับเราก็ทำเหมือนมีใจ….” ฟอร์ว่า
“ เราไม่รู้ แต่คิดว่าถ้าเหนือไม่ต้องการน้ำอีกต่อไปละ?...................” กัสว่าแวววาวโรจน์อย่างมีเลสนัย
“ หมายความว่ายังไง?” ฟอร์ถาม สังหรณ์ใจในสิ่งที่กัสพูด
“ คิดว่ายังไง ถ้าเหนือเห็นน้ำนอนแก้ผ้ากับผู้ชายคนอื่น และถ้าผู้ชายคนนั้นเป็น ‘ฟอร์’”
“ หมายความว่า!?….” ฟอร์ตกใจไม่คาดคิดเรื่องนี้มาก่อน
“ ใช่” กัสพยักหน้า
“ แต่น้ำต้องเกียดเราแน่” ฟอร์ว่าคิดหนัก
“ แล้วไง ตอนนั้นน้ำไม่มีใครแล้ว นายที่ทั้งดีทั้งรักน้ำขนาดนี้ น้ำจะเกลียดจะโกรธนายไปได้สักกี่น้ำ” กัสบอกมั่นใจ อยากให้ฟอร์สมหวังเต็มแก่ แม้ตัวเองจะรักฟอร์แต่ก็ใช่ว่าจะใช้โอกาสนี้หันเหความสนใจฟอร์มาสู่ตัวเอง เขาต้องการให้ฟอร์รักเขาที่เป็นเขา ไม่ใช่เพราะสงสาร ไม่ใช่กำลังอ่อนแอแบบนี้ นั่นก็หมายความว่า ฟอร์ไม่เคยคิดจะรักเขาเลยสักนิด แล้วไงละ ถ้าเขาจะทำให้คนที่ตัวเองรักสมหวัง ก่อนที่ตัวเองจะตัดใจจริงๆจังๆสักที ความรักมันมีไร้รูปแบบ ไร้ขอบเขต มันไม่แปลกเลยที่เขาจะเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข และเขาไม่จำเป็นที่จะต้องครอบครอง
“ เราจะไม่ทำแบบนั้น”
“ ได้อยู่แล้ว ฟอร์ไม่จำเป็นต้องฝืนใจทำ  แค่ดูน้ำทรมานแบบนี้ไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่มีใครช่วยได้” กัสจงใจให้ฟอร์คิดว่ามีเพียงฟอร์คนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยน้ำได้
“………………………..” ฟอร์ครุ่นคิดในสิ่งที่กัสพูด นึกถึงน้ำวันนี้แล้วเจ็บปวดหัวใจจริงๆ เหนือชกเขาไม่เท่าไร แต่นี่ยังชกน้ำด้วย และไม่ถามอะไรสักคำ!?
“ คิดดูดีๆ อย่างน้อยๆหลังจากนั้น………..น้ำก็จะเป็นอิสระ” กัสว่าเสียงราบเรียบแต่ส่งผลมหาศาลแก่คนฟัง
“ มีแผนแล้วใช่ไหม?” ฟอร์ถาม
“ แน่นอน” กัสว่า คิดแผนการไว้เรียบร้อยแล้ว รอเพียงแค่โอกาสเท่านั้นเอง
“ ขอคิดดูก่อน” ฟอร์ว่ายังลังเล แต่ก็คิดว่าถ้าไม่มีทางเลือกจริงๆมันก็จำเป็นเพื่อช่วยน้ำ
      …..เพื่อน้ำ…..
      ปูที่นั่งหันหลังให้กัส ได้ฟังเรื่องราวมาตั้งแต่ต้น อดที่เข้ามาผสมโรงด้วยไม่ได้ เพราะไม่เห็นด้วยในสิ่งที่กัสกับฟอร์กำลังจะทำ ปูจึงลุกขึ้นเดินมาที่โต๊ะฟอร์กับกัส
“ เราคิดว่าฟอร์ไม่ควรทำ” ปูเอ่ยแทรกเข้าในความเงียบ ทั้งฟอร์ทั้งกัสต่างหันไปมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
“ ปู!?” ฟอร์ว่า
“ เราไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอก และไม่คิดว่าจะรู้ดีไปกว่าพวกนาย สอง คน แต่เท่าที่เรารู้เหนือเองก็รักน้ำไม่น้อยไปกว่าใคร และน้ำเองก็ตัดสินใจที่จะอยู่กับเหนือ แล้วแบบนี้คนนอกอย่างพวกนายจะเข้าไปยุ่งทำไม?”
“ ปู พวกเราขอคุยกันแค่ 2 คน” กัสไล่ปูอย่างมีมารยาท ปูยังพูดต่อ
“ ฟอร์ เราเองก็คิดว่าตัวเองไม่เป็นคนนอกถึงได้ออกมา ถึงแม้ว่าเราจะรักเหนือแต่ก็ต้องยอมตัดใจ เพราะเหนือไม่ได้คิดอะไรกับเราเลย เราก็แค่คู่ขาคนหนึ่ง เราไม่คิดว่าเรารักเหนือแล้วจะไปมีสิทธิ์ยุ่งกับชีวิตเหนือ ฟอร์รักน้ำ แต่ไม่พอหรอกที่ฟอร์จะไปทำนั้นแบบนั้นกับน้ำคิดดูดีๆว่ามันคุ้มกันไหม? มีแต่จะทำให้เรื่องมันยุ่งเหยิงไปมากกว่านี้”
“……………………………….”
“ปู!? ” กัสว่าไล่ แต่ปูยังยืนนิ่ง
“ ไม่ต้องไล่เราจะกลับไปทันทีที่พูดจบ ! ” ปูบอกเสียงแข็ง
“ อย่าอ้างว่าทำเพื่อน้ำ เพราะความจริงแล้วก็ทำเพื่อตัวเอง” ปูว่าแล้วเดินออกมา ปูที่นิ่งเฉยอยู่ไม่ได้หนึ่งมาจากความรู้สึกที่ยังติดอยู่กับเหนือ อีกหนึ่งคือ เขารู้สึกสงสารน้ำเพิ่มขึ้นมาอีก เจ้าตัวจะรู้หรือเปล่าว่ามีคนที่คิดร้ายกับตัวเองขนาดนี้
      คนเราคิดอยากทำอะไรก็ทำ เพียงเพราะอยากทำ อยากได้ อยากครอบครอง อยากเอาชนะ คิดถึงแต่ตัวเองทั้งนั้น เพราะแบบนี้สิบ้านเมืองถึงได้วุ่นวาย….



      

-------==-------

      น้ำเอาผ้าประคบเย็นแก้มเพื่อให้หายช้ำ เหนือที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาเห็น ชายหนุ่มชะงักหยุดฝีเท้าชั่วครู่ก่อนที่จะเดินผ่านน้ำไปเพื่อใส่ชุดนอน แม้เหนือกำลังใส่เสื้อแต่หางตาก็ยังมองน้ำนิ่ง ชายหนุ่มไม่คิดว่ามันจะบวมเจ่อขนาดนี้
      สะสมแล้ว นี่ถ้าเขาไม่มาซะก่อนคงไม่ใช่กอด…….. คงมากกว่านี้
“ ทำไมฟอร์ต้องมาหาแก?” เหนือถามเหมือนไม่สนใจ น้ำหันหน้าไปหาผู้ถาม
“ครับ?” น้ำว่าได้ยินไม่ถนัด เพราะมั่วแต่สนใจเจ็บปวดที่แก้ม
“ ทำไมฟอร์มาที่นี่!? ” เหนือถามย้ำ
“ วันนี้คุณกัสมาที่นี่และบอกเรื่องว่าน้ำเป็นลมเลย….” น้ำตอบเสียงท้ายประโยคเบาจนหายไม่มีเสียง
“ เหรอ?” เหนือว่านั่งลงบนเตียง ผมเผ้าชายหนุ่มยังเปียกหมาดๆแต่ไม่ได้คิดจะไดร์ให้แห้ง
“ครับ” น้ำตอบ เวลาพูดจะรู้สึกปวดแก้มเจ็บปากทุกครั้ง
“ ถ้าฉันมาช้ากว่านี้ ……… .. . …” เหนือว่าแล้วเงียบไปเฉยๆ
“ น้ำกับคุณฟอร์ไม่มีอะไรมากไปกว่าที่คุณเหนือเห็นนะครับ”
“…………………………” เหนือจ้องน้ำราวกับกำลังหาควาเท็จที่ปิดบังอยู่
“ จริงๆนะครับ”
“ แก บอกว่ารักฉัน ใช่ไหม?”   
   น้ำนิ่งไป ก่อนที่รวบรวมเอ่ยออกไป
“ครับ” น้ำบอกพยักหน้า
         หมับ!? เหนือดึงแขนน้ำที่นั่งอยู่ให้ขยับเข้ามาใกล้จนน้ำแทบจะนั่งตักหนือ
“ เมื่อไร?” เหนือถามอีก
“ เอ่อ…..”
“ ทำไมไม่ตอบ รักฉันเมื่อไร” เหนือว่าบีบแขนน้ำเต็มแรง
“ ไม่รู้ครับ น้ำไม่รู้ มารู้ตัวอีกน้ำก็รักไปแล้ว” รัก..ไปแล้ว
“ จริงเรอะ?! ”
“ครับ ครับครับ” น้ำตอบพยายามจะดึงแขนตัวเองกลับเพราะอีกฝ่ายกำลังแน่นจนเจ็บร้าวไปทั้งแขน
“ พูดมา?! ” เหนือสั่ง
“อะอะไรครับ!?” น้ำถามหน้าตื่นไม่รู้ว่าเหนือจะให้พูดอะไรอีก พูดไม่ถูกใจพาลจะโกรธขึ้นมา
“ พูดมาว่าแกรู้สึกยังไงกับฉัน?! ”
“รักครับ?! รัก! น้ำรัก คุณเหนือ?!” น้ำบอกลิ้นพันกันพัลวัน
“ ฉัน?! ยังไม่เชื่อแกหรอก” เหนือบอก มุมปากลอบยิ้มก่อนที่ตัวเองจะรู้ตัวแล้วรีบหุบเก็บไว้ แม้ปากจะบอกว่าไม่เชื่อแต่ก็ดีใจไปแล้ว
“…………”
“ ง่วงนอน เป่าผมให้หน่อยดิ” เหนือว่าสั่ง เดินกลับไปนั่งหน้าโต๊ะกระจก
“ครับ”  น้ำรีบตามไปทันที
“………………………….” ชายหนุ่มจ้องมองอีกฝ่ายผ่านกระจกโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว ในดวงตาคมสะท้อนความหมายมากมายยากเกินเจ้าตัวจะเอ่ยออกมาเป็นคำพูด
“ เมื่อกี้แกรู้สึกยังไงกับฉันนะ? ไม่ทันได้ฟัง” เหนือถามอีก ทั้งที่ได้ยินชัดเจน
“ ครับ ? ให้น้ำพูดอีกเหรอครับ?” น้ำถามลำบากใจที่จะพูดในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้รู้สึก
“ อืม” เหนือพยักหน้ารอฟัง
“ น้ำ   รัก   คุณเหนือครับ” น้ำบอกก้มหน้าลงรู้สึกอึดอัด พอเงยหน้าขึ้นมองเห็นเหนือกำลังจ้องมองตัวเองในกระจก!? รีบหันหลบไปอีกทาง
      …………………..ทำตัวไม่ถูก……………
“…..” คุณเหนือยังมองอยู่ไหม? น้ำลอบมองในกระจกเห็นเหนือยังมองตัวเองอยู่รีบหันหลบจนเหนือคิดว่าคออีกฝ่ายจะหักเอาได้ เหนือได้ยิ้มขำ
      ….อย่าบอกว่าเขิน?
“ ไม่ต้องปลงไม่ต้องเป่ามันแล้ว” เหนือว่าดึงไดร์เป่าผมจากมือน้ำแล้วถอดปลั๊กเองก่อนที่ดึงแขนน้ำกลับมาที่เตียง
“คุณเหนือ?!”
“ง่วง!” เหนือบอกเอาแต่ใจ กอดน้ำนอนลงไปด้วยกัน แล้วหลับตาลง น้ำยังคงเบิกตา หน้าตื่นนึกว่าเหนือจะไม่ใช่แค่นอนเฉยๆ อดสงสัยจนไม่หันมามองหน้าอีกฝ่ายไม่ได้
“……..” คุณเหนือ?
      ไม่นานเหนือก็หลับไปทั้งที่ยังกอดน้ำไม่ยอมปล่อย น้ำจึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

-------==-------



 

เครดิตภาพ : crescent.com.tw   

[Tiamo_jamsai]

 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ถ้าน้ำรักคุณเหนือจริงๆก็ดีสิคะ 
กัสอย่าให้ฟอร์ทำตามแผนเล้ย เดี๋ยวไปกันใหญ่น้า

[Pa'veaw]

โอยยยย

ปวดใจจริงๆ

 

[่patsaporn]

กด like ที่ปูพูดเลย คิดว่าจะช่วยน้ำ จริง ๆ ก็อยากให้ตัวเองสมหวังแค่นั้นแหละ
เห็นแก่ตัวกันหมด แต่ก็ธรรมดามนุษย์อ่ะนะ คนที่น่าสงสารที่สุดก็น้ำอยู่ดี
แผนการกัสนี่แบบไม่ไหวนะ...บ้านพังแน่ถ้าเป็นงั้นอ่ะ
คุณเหนือก็แบบปากแข็ง รักเค้าก็บอกไปบ้างเห้อ เค้าจะได้มีใจให้บ้างอะไรบ้าง

ขอบคุณค่ะ

[jimmyFG]

ตอนนี้เหนือแอบน่ารัก T^T

ดีใจ หลังจากหน่วงมานาน

ฟอร์อย่าเข้ามายุ่งอีกเลย รู้สึกรำคาญฟอร์แระ

ส่วนปูเธอโดนใจอย่างแรง ขอให้เจอเนื้อคู่ไวๆนะ

เจ้าหญิงอ่าเขาติดรู้ มั้ย T^T

[kyoya11]

ปูยอดมาก
กัสกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่นะ

[nam11734]

ตอนนี้รักปูจังเลย
สงสารน้ำเนอะ

[SungMinKRu]

  ฟอร์



ไม่เห็นว่าเหนือจะทำอะไรเลยนอกจากจะใช้กำลัง และถาม อะไรบ้าๆ รักไม่รัก บ้าบอ

แต่ดูตัวเองทำตัวเข้าสิ *** อะไรไม่รู้ เมื่อไหร่จะทำอะไรใหเห็นจริงจังซะที นอกจากอาละวาดว่ะ

แผนการอะไรอีกละเนี่ย 



ขอโทษด้วยนะค่ะ หากหยาบคายไป พอดี โมโห ฟอร์ อีกล่ะ - -


    มาต่อไวไวน้าา

[hotladyanyavee]

รักก็บอกรักสิอิเหนือ

[#9]

สงสารน้ำ