27
น้ำยืนหน้าประตูรั้วเหล็กดัดพฤกษาอ่อนซ้อย เด็กหนุ่มมองผ่านสวนหญ้าสีเขียวไปหยุดที่คฤหัสห์สีขาว เขาออกไปไม่ถึงอาทิตย์แต่เหมือนไม่อยู่ที่นี่นานกว่านั้น พอมองจากนอกรั้วเช่นนี้แล้วดูไม่คุ้นเคยว่าเขาอยู่บ้านหลังนี้มาเป็น 10 ปี
“…………..” น้ำกดกริ่งแล้วยืนรอ ไม่นานกระหล่ำที่อยู่ไกลก็วิ่งมา กระหล่ำรีบเปิดประตูด้วยความตกใจระคนดีใจที่เห็นน้ำ
“น้ำมาได้ไง คุณฟอร์มาส่งเหรอแล้วคุณฟอร์ละไปไหน?” กระหล่ำถาม
“ เปล่าครับ น้ำมาเอง”
“ อ้าวทำไมละ?”
“ น้ำเห็นว่ารบกวนคุณฟอร์มานานเลยกลับมา คิดถึงพี่กระหล่ำ พี่แก้วและคุณนมด้วย” น้ำบอกปั้นยิ้ม
“ เอ่อ กลับมาก็ดีแล้ว ไม่มีที่ไหนดีเท่าบ้านหรอก คุณนมและก็คุณเหนือต้องดีใจที่เห็นน้ำกลับมา” กระหล่ำว่า
ครับ ที่อยู่ของน้ำก็คงมีแค่ที่นี่
น้ำขอตัวขึ้นมาบนห้องด้วยเหตุผลว่าเหนื่อย นมก้านพูรู้ว่าเด็กหนุ่มคงไม่อยากที่ตอบคำถามใดๆ จึงได้ตามใจ โดยน้ำขอพักแขกซึ่งเป็นห้องที่น้ำย้ายเมื่อเมื่อปูมาพักที่นี่แทนที่จะเป็นห้องเหนือ น้ำเดินผ่านห้องเหนือไปแล้วแต่ก็คิดว่าควรจะบอกให้เจ้าของบ้านทราบว่าเขามาแล้ว
ก็อกๆ น้ำเคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบ น้ำคิดว่าเหนืออาจจะหลับอยู่จึงจะไปที่ห้องของตัวเอง แต่ทว่าประตูก็เปิดออก
“……………………………….กลับมาจนได้” เหนือว่า เท้าชายหนุ่มหยุดเมื่อคิดว่าเขากำลังอาจจะกำลังทรยศตัวเองโดยการเข้าไปกอดอีกคนด้วยความดีใจ
“ ครับ” น้ำตอบ
“ เข้ามาสิ” เหนือบอกก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในห้อง โดยมีน้ำเดินตามเข้าไป
“ ฟอร์มาส่ง?” เหนือถาม ชายหนุ่มยอมรับว่าดีใจที่น้ำกลับมา ผิดกับอีกคนที่ไร้ทางเลือกต้องทำตามที่เหนือต้องการ น้ำแค่เพียงสบายใจที่ฟอร์ไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกับตนเองจนลำบากไปด้วยเท่านั้น
“ เปล่าครับ น้ำมาแท็กซี่”
“ เหรอ………………………………ฟอร์รู้ใช่ไหมว่ามาที่นี่”
“ ครับ” น้ำว่ายืนนิ่ง
“ ก็ดี ฟอร์จะได้รู้ว่าเป็นความตั้งใจของแก และไม่เข้ามายุ่งอีก” เหนือว่าหันหน้ามา ก่อนที่ใช้มือจับใบหน้าน้ำ เด็กหนุ่มเงยหน้ามองใบหน้าเหนืออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ คิดว่าตัวเองจะได้รับโทษยังไง ที่หนีออกจากบ้านไปกับผู้ชายคนอื่น” เหนือว่า น้ำถอยหลัง เหนือกำต้นแขนน้ำแน่นเต็มมือ
“ คุณเหนือ?!” น้ำนิ่วหน้าเจ็บ เด็กหนุ่มจับแขนเหนือไม่ให้บีบแรงไปมากกว่านี้
“ แกทำให้ฉันคิดโน่นคิดนี่จนนอนไม่หลับ และยังเสียเงินจ้างนักสืบพวกนั้นตามหาแก แกคิดว่าแกจะรับผิดชอบยังไง?”
“แต่น้ำก็กลับมาแล้วนะครับ” น้ำบอกหวาดหวั่นสายตาที่จับจ้องตัวเขา
“ กลับมาแล้วก็ไม่ต้องรับผิดอะไรเลยเรอะ?!” เหนือว่าผลักไหล่น้ำเต็มแรง เด็กหนุ่มเซถอยหลังเหนือก็ยังตามไปผลักไหล่น้ำอีกครั้งแล้วครั้งเล่า จนหลังน้ำชนกับผนังห้อง
“ คุณเหนือ?!” น้ำกลัว
“ รู้บ้างไหมว่าทำไมฉันนอนไม่หลับ เพราะฉันเอาแต่คิดเรื่องแก?!” เหนือหลุดปากและยังคิดเจ็บใจตัวเอง เขาไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น
“ น้ำขอโทษ น..น้ำ…โอ๊ย?!” เหนือต่อยเข้าที่ท้องน้ำเต็มแรง ตัวน้ำค่อยๆทรุดลงกับพื้น เด็กหนุ่มทั้งเจ็บทั้งปวด มวลท้องแน่นจุกน้ำตาเล็ด
“ คิดว่าฉันไม่กล้าทำแบบนี้กับแกใช่ไหม?!”
“ คุ คุณเหนือทำน้ำทำไม?” น้ำไม่เข้าใจ ในเมื่อเขากลับมาตามที่คุณเหนือต้องการแล้วทำร้ายเขาทำไม
“คงเป็นเพราะครั้งที่แล้วที่แกหนีไปฉันไม่ได้ทำแบบนี้ แกถึงได้กล้าทำอีก ครั้งนี้ฉันเลยทำให้แกรู้ว่าถ้าแกหนีไปอีก แล้วจะเป็นยังไง”
“ น้ำไม่ได้หนี…” น้ำบอกมือหนึ่งกุมท้องอีกมือหนึ่งค้ำผนังห้องพยุงตัวลุกขึ้น
“ แล้วเรียกว่าอะไร” เหนือชกเข้าที่ท้องน้ำอีกครั้ง
“ อุก ?!” น้ำทรุดลงไปกองกับพื้น ใบหน้าซับเลือดสีเข้ม เจ็บแปลบจุกพูดไม่ออก
คุณฟอร์ คุณฟอร์ ?!
“ ฉันคิดไม่ออกว่าจะต้องทำยังไงแกถึงจะไม่กล้าหนีไปไหนอีก นอกจากจะทำให้แกไม่กล้าหนี ฉันไม่ได้ใจร้ายแต่เป็นแกอีกที่ทำให้ฉันทำแบบนี้!”
“………….” น้ำส่ายหน้าบอกว่าเขาไม่ได้คิดจะหนี แต่พูดไม่ออก เหนือดึงเสื้อน้ำให้ยืนขึ้นก่อนที่จะลากน้ำไปที่เตียงแล้วเหวี่ยงลงไป น้ำรีบลุกขึ้นทุลักทุเลหนีไปหัวเตียง ทั้งที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์เขาหนีไหนไม่ได้
--------------------------------------------------------------
เป็นอีกวันเป็นอีกคืนที่ฟอร์เมาไม่มีสติมาพักที่ห้องกัส ชายหนุ่มไม่สามารถหักห้ามใจไม่ให้คิดถึงน้ำได้ ยิ่งเมื่อคิดว่าน้ำอยู่เหนือฟอร์ก็เหมือนโดนเข็มทิ่มแทงหัวใจครั้งแล้วครั้งเล่า ฟอร์ไม่รู้ว่าจะตัดใจจากน้ำได้เมื่อไร เขาหาทางออกให้ตัวเองด้วยวิธี เพื่อให้ลืมไปชั่วขณะ
“…………………..” กัสมองฟอร์ที่นอนไม่มีสติที่พื้นด้วยความสงสารและสมเพช
“ยิ่งกว่าหมาข้างถนน” กัสว่านั่งลงแล้วเขย่าฟอร์แรงๆ
“ ฟอร์ ฟอร์ ไปนอนที่เตียง ?!” กัสว่า ฟอร์ขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เปิดเปลือกตาขึ้น
“ ฟอร์ ?!” กัสเขย่าอีก ฟอร์จึงค่อยๆลืมตาแดงกล่ำขึ้น
“ น้ำ” ฟอร์ว่าเสียงแห้งแหบ
“ ไม่ใช่ น้ำไม่ได้อยู่ที่นี่ น้ำกลับหาเหนือเป็นอาทิตย์แล้ว ?!” กัสว่าเหมือนตะโกนอยากให้ฟอร์ได้สติ และยังโกรธที่ฟอร์เรียกชื่อน้ำ
“ …………………….” แม้จะเมาแต่ฟอร์ก็พอระลึกได้ว่าน้ำอยู่กับเหนือ
“ อย่าทำตัวหมือนคนไม่หัวคิด ถ้านายรักเขามากขนาดนี้ก็ไปบอกเขาสิ ไปบอกเขา ?!” กัสว่า
ไปบอกเขา บอกว่า บอกว่า เราก็รักนายเหมือนกัน เราเข้าใจนายดีอย่าคิดว่ามีแค่นายที่เจ็บปวด ทุกสิ่งอย่างล้วนมีทางออกเพียงแต่ต้องยอมรับมันให้ได้ เมื่อนายเลือกที่จะเก็บความรักเอาไว้ในใจก็ต้องทำใจให้ได้
“ ไม่….ได้” ฟอร์ตอบเสียงเบา
“แล้วไง นายจะทำยังไง!? ทำแบบนี้มันทุเรศลูกตา!”
“…………….” ฟอร์ก็พอรู้ว่าสภาพเขาตอนนี้มันน่าเวทนาแค่ไหน แต่เขาทำอะไรไม่ได้เลย ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำ
“ เมื่อกี้แม่นายก็โทรมาบอกว่าเป็นห่วงให้นายกลับบ้านบ้าง ?!”
“…………………………………………….…”
“ พูดอะไรบ้างสิ ฟอร์ ?!”
“…………………………………………….…”
“ ฟอร์!!!”“…………………………………………….…”
--------------------------------
“ มาคุยกัน?!” เป็นคำแรกที่ฟอร์ได้ยินหลังจากตื่นในตอนสาย
“ คุย?” ฟอร์สงสัย
“ ใช่?!” กัสว่า สีหน้าเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง ฟอร์คิดไปว่าเขาคงจะมาค้างที่นี่นานเกินไป
“ เรารู้ว่าที่นายเป็นแบบนี้ก็เพราะน้ำ” กัสว่านั่งข้างฟอร์ที่ผมกระเซอะกระเซิง ใบหน้าซีดเพราะพักผ่อนไม่พอและยังเห็นถุงใต้ตาสีคล้ำชัดเจน
“ …………………………”
“ และเราก็เข้าใจ ว่าเหนือกับน้ำเป็นแฟนกัน ถึงนายจะรักแค่ไหนนายจะบอกรักน้ำไม่ได้ เพราะทำแบบนั่นมันไม่ถูกต้อง แต่เราคิดว่า สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น”
“ นายกำลังพูดถึงอะไร?”
“ เราไม่คิดน้ำจะรักเหนือ ไม่รู้สิเรารู้สึกได้ว่าน้ำรักคนอื่น ยิ่งเราได้ยินน้ำละเมอบอกว่า……………………………รักนาย เราก็ยิ่งมั่นใจว่านั่นคือความในใจของน้ำจริงๆ”
“ นายว่าอะไรนะ?!”
“ เราบอกว่า น้ำรักนายไม่ใช่เหนือ” กัสบอก แต่ฟอร์ยากที่จะเชื่อ
“ แค่น้ำละเมอนายก็บอกว่น้ำรักเราอย่างงั้นเหรอ?” ฟอร์ว่าลุกขึ้น
“ ใช่ ” กัสตอบมั่นใจ
“ กัสนายอย่าปลอบเราแบบนี้เลย มันยิ่งทำให้เราสมเพชตัวเองที่ไปรักแฟนเพื่อน”
“ เราไม่ได้ปลอบใจ แต่เราเชื่อในสิ่งที่เห็น ตลอดเวลาที่น้ำอยู่ที่นี่น้ำดูมีความสุขมากที่คุยโทรศัพท์กับนาย ข้าวของ ของอะไรก็ตามแต่ที่นายฝากเรามาให้ น้ำดีใจอย่างเห็นได้ เวลาพูดถึงนายรู้ไหมว่าน้ำทำหน้ายังไง?”
“ แต่น้ำบอกว่ารักเหนือ?!” ฟอร์ว่าอยากให้กัสหยุดโกหกเขาสักที น้ำไม่ได้รักเขา?!
“ เรื่องนี้เราไม่รู้?! แต่นี่น้ำเคยหนีออกจากบ้าน และเหนือยังทำร้ายน้ำจนนายพาน้ำมาที่นี่ เรื่องแบบนี้มันไม่น่าเกิดขึ้นดูยังไงมันก็ไม่ชอบมาพากล?! แม้ว่าเราจะไม่รู้อะไรเลย แต่เราอยากให้นายลองคิดว่าที่แล้วมีครั้งไหนไหมที่นายคิดว่าน้ำชอบนายบ้าง โดยไม่ต้องคิดว่าเหนือกับน้ำเป็นอะไรกัน!” กัสถามเชื่ออย่างที่ตัวเองคิด เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมั่นใจขนาดนี้
“ …………………………ไม่มีทาง ไม่มี ทาง” ฟอร์ว่า แต่ก็คิดน้ำรักเขาแล้วเหนือละ? กัสพูดแบบนี้ต้องการอะไรแน่ ต้องการให้เขาแย่งน้ำมาจากเหนือใช่ไหม? แล้วกัสทำแบบนี้ทำไม เพื่ออะไร ? สงสารเขาอย่างงั้นใช่ไหม…………..?
น้ำ
“…………………………………………….…” แม้จะคิดว่ากัสแค่ปลอบเขา แต่แอบคิดไปแล้ว คิดเข้าค้างตัวเองว่าถ้าหากว่าน้ำชอบเขาจริงๆละ?????????????????????
เวลาที่เขาไปบ้านเหนือ เขามักจะเจอน้ำเสมอ ไม่ใช่สิเขาต้องเห็นน้ำทุกครั้ง แต่เขาไม่เคยสนใจน้ำในเชิงชู้สาวเลยสักครั้ง จนเมื่อไม่นานมานี้ ….เขาก็รู้สึกสนใจน้ำขึ้นมา เขาคิดว่าเป็นเขากำลังอ่อนแอเพราะเรื่องรุจ เขาถึงคิดกับน้ำแบบนั้น เพราะเขาไม่มีใคร แต่ความจริงก็คือ เขาสนใจน้ำจริงๆ เขาชอบน้ำ เขาถึงกับชวนน้ำไปดูกินข้าว ดูหนัง ซึ่งน้ำบอกเขาว่าไม่เคยมาดูหนังในโรง-แบบนี้มาก่อน มันทำให้เขาภูมิใจไม่น้อย ในตอนนั้นเขาเองก็รู้สึกว่าน้ำคงชอบเหมือนกัน
แล้วความสัมพันธ์เหนือกับน้ำก็เปิดเผยขึ้น หลังจากนั้นน้ำก็ทำตัวเหินห่างกับเขามาตลอด เขาจึงต้องเป็นฝ่ายหลีกทางออกมา แต่กลับยิ่งเข้าไปยุ่งกับน้ำและเหนือมากกว่าเดิมเสียอีก เพราะพฤติกรรมของเหนือ
แล้วมันยังไง ในเมื่อน้ำก็บอกว่ารักเหนือ
“ ฟอร์ นายไม่คิดว่ามันแปลกหรือไง ระหว่างน้ำกับเหนือ?”
“ แปลกยังไง?”
“ นายคิดว่าน้ำรักเหนือจริงๆอย่างที่น้ำบอกหรือเปล่า?”
“ ถ้าไม่รักจะพูดทำไม?” ฟอร์ว่าสับสน
“ นั่นนะสิ ถ้าไม่รักจะพูดทำไม?” กัสว่าเหมือนย้อนคำพูดฟอร์ ฟอร์ยิ่งสับสนเหมือนมีบางสิ่งบางที่แค่เอื้อมก็จับทางได้ แต่กลับมองไม่เห็นอะไรเลย
ระหว่างน้ำกับเหนือก็คือรักนั่นแหละ
“ กัสนายอย่าทำให้เราสับสนไปมากกว่าเลย”
“ เราไม่ได้ต้องการแบบนั้น เราแค่อยากให้นายสมหวังกับคนที่เขาก็รักนายเหมือนกัน”
“ น้ำไม่ได้รักเรา?!”
“ ถ้านายคิดอย่างงั้นก็ตามใจ แต่นะฟอร์ ถ้าสมมติเรื่องที่เราบอกนายเป็นความจริง นั่นก็หมายความน้ำไม่ได้รักเหนือ คนที่น่าสงสารที่สุดไม่ใช่นายแต่เป็นน้ำ!”
“ แล้วนายจะให้เราทำยังไง?!”
“ พิสูจน์” กัสว่า
“ …………………………พิสูจน์อะไร?” ในเมื่อความจริงคืออะไรก็เห็นอยู่
“พิสูจน์ว่าน้ำไม่ได้รักเหนือ” พิสูจน์ว่าไม่ใช่ว่าน้ำรักนายแต่น้ำไม่ได้รักเหนือ
“…………………………………………เพื่ออะไร….…”
“ เพื่อให้นายรู้ว่านายควรจะทำตัวยังไง?”
“…………………………………………….…”
ไม่สมเหตุสมผล ไม่สมเหตุสมผล แต่เมื่อมีใจแล้วแม้เพียงเศษเสี้ยวก็คิดเข้าข้างเพื่อใจตัวเองแม้จะไม่สมเหตุสมผลยังมากไป แม้จะไม่มีเหตุไม่มีผลก็ยังคาดหวัง
-------------------------------------------
แก้วเห็นน้ำนั่งเหม่อจนชินตา ทำให้อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ นี่ตั้งแต่เธอแอบมองน้ำเป็นครึ่งชั่วโมง ก็เห็นน้ำมองไปด้านนอกเป็นครึ่งชั่วโมงไม่ขยับเขยื้อนแม้เพียงเล็กน้อย เห็นว่าจะอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาลัยก็ยังไม่เปิดหนังสือด้วยซ้ำ
แก้วเลยเอาเรื่องนี้ไปคุยในครัวขณะจัดเตรียมอาหารมื้อเที่ยง
“ คุณนม น้ำมันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า ไม่ค่อยยิ้มแย้มเหมือนที่เคย ข้าวก็กินเท่าแมวดม หนูเป็นห่วงว่าจะล้มหมอนนอนเสื่อ” แก้วว่า
“ นั่นสิหนูก็คิดเหมือนแก้ว ไม่รู้มีเรื่องอะไรกับคุณเหนือหรือเปล่า?” กระหล่ำบอก นมก้านพูก็รู้สึกเหมือนกันและสาเหตุนั้นเธอก็พอเดาได้ เธอเองก็กำลังหาทางแก้ไขอยู่เหมือนกัน
“ พวกแกคิดมาก”
“ ไม่ได้คิดมากสักหน่อย” แก้วบอก น้อยคนขับรถประจำบ้านก็เข้ามาพร้อมบอกว่ามีคนมาหาน้ำ แก้วและกระหล่ำสนใจจนออกนอกหน้าอยากจะออกไปดูให้เห็นกับตาว่าใครมาหาน้ำ แต่นมก้านพูปราบไว้ก่อนที่ออกไปรับแขกด้วยตนเอง
“ สวัสดีครับ ผมกัสมีธุระกับน้ำ น้ำอยู่ไหมครับ?” กัสถาม ไหว้นมก้านพู หญิงสูงวัยพอจำได้ว่ากัสเคยมากลุ่มเพื่อนของเพื่อนเหนืออีกทีครั้งสองครั้งได้
“ ค่ะอยู่ เดี๋ยวไปตามนมไปหาน้ำได้ เพราะตอนนี้น้ำอยู่ในห้องพักผ่อนข้างใน” นมก้านพูเก็บความสงสัยว่ากัสมาหาน้ำด้วยเหตุผลอะไรไว้ในใจ น้ำไปรู้จักคุณกัสตั้งแต่เมื่อไร
“ น้ำ น้ำ” นมก้านพูเรียกน้ำ ก่อนที่จะบอกว่ากัสมาหา และปล่อยให้น้ำกับกัสอยู่กันตามลำพัง
กัสประหลาดใจเมื่อเห็นน้ำผอมไปบ้างเมื่อเทียบกับที่อยู่ด้วยกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ทั้งใบหน้าก็ซีดไร้ชีวิตชีวาเหมือนครั้งที่อยู่กับเขา
“ คุณกัส?”
“ มาธุระแถวนี้ จำได้ว่าบ้านเหนืออยู่ใกล้ๆเลยแวะมา เหนือไม่อยู่เหรอ?” กัสบอก ทั้งที่ตั้งใจมาหาน้ำโดยตรง และรู้ว่าวันนี้เหนือมีเรียนทั้งวัน
“ คุณเหนือไม่อยู่ไปมหาลัยครับ” น้ำบอก กัสหยิบหนังสือเตรียมสอบน้ำมาเปิดดูผ่าน
“ น้ำสอบเดือนไหน? ให้ฉันติวให้เอาไหม?”
“สอบเดือน .. ไม่เป็นไรครับไม่รบกวนคุณกัสดีกว่า” น้ำบอก อยากจะถามถึงฟอร์แต่ก็ไม่กล้า
“ แล้วน้ำเป็นไงบ้าง ไม่ได้มีเหตุการณ์ที่ต้องให้ฟอร์มาไปอยู่กับฉันอีกใช่ไหม?” กัสถามถามเชิงล้อเล่น
“ ไม่มีเรื่องแบบั้นหรอกครับ” น้ำว่าหลบสายตากัสและทำทีเป็นเปิดหนังสือ
“ น้ำ ..ฉันมีเรื่องคาใจอยู่เรื่องหนึ่งคือเรื่องที่น้ำละเมอบอกว่ารักฟอร์ ความจริงเป็นยังไง” กัสถามไม่ปล่อยให้น้ำตั้วตัวโดยไม่อ้อมค้อม และที่ถามตรงๆแบบนี้กัสต้องการสังเกตสีหน้าและปฎิกิริยาตอบกลับของอีกฝ่าย
“…?!…” น้ำอึ้งตกใจ เขาละเมอบอกว่ารักคุณฟอร์?!
“ ตกใจขนาดนี้ คงไม่ใช่แค่ละเมอแต่คงเป็นความรู้สึกจริงๆด้วย ใช่ไหม?” กัสว่า
“ มะไม่ใช่” น้ำว่าก้มหน้าลง คิดหาทางออก เขาไม่เคยคิดว่าจะมีใครล่วงรู้ความรู้สึกนี้
หมับ?! กัสดึงหนังสือจากมือน้ำ ทำให้น้ำหันหน้าไปมองกัสที่เตรียมสบตากับน้ำไว้แล้ว ดวงตาน้ำกำลังสั่นระริก
“ น้ำปวดหัวขอตัวไปนอนพักข้าง…” น้ำว่าลุกขึ้นฟอร์ลุกขึ้นตามและยังกำแขนน้ำไว้อีก
“ อย่าหนีอีกเลยน้ำ ยอมรับมาเถอะว่าน้ำรู้สึกยังไงกับฟอร์”
“คุณกัสพูดอะไรน้ำไม่เข้าใจ” น้ำหันหน้าหนี
“ น้ำโกหกทุกคนได้ แต่โกหกฉันไม่ได้ เพราะที่น้ำรู้สึกกับฟอร์ยังไงฉันก็รู้สึกอย่างงั้น”
“ คุณกัส?!”
“ ฉันรักฟอร์ แต่ฉันไม่เคยบอกใคร”
“ แล้วทำไม?”
“ ช่างฉันเถอะ แต่ฉันอยากรู้เหตุผลว่าทำไม ต้องบอกใครๆว่ารักเหนือทั้งที่ไม่ใช่”
“…………” น้ำเงียบ
“ มีเหตุผลอะไรที่ต้องทรยศหัวใจตัวเอง”
“ คุณกัสไม่เข้าใจหรอกครับ”
“ น้ำ?!”
“ ………”
“ เพราะเหนือบังคับน้ำใช่ไหม?” กัสคิดว่าที่เหนือทำร้ายน้ำอาจจะเป็นเพราะเรื่องนี้ก็ได้
“ น้ำรักคุณเหนือนะครับ คุณเหนือจะบังคับน้ำทำไม” น้ำว่าฝืนยิ้มให้กัสเชื่อ แต่ดวงตากลับเศร้าและว่างเปล่า รอยยิ้มนั้นย่อมไม่ทำให้กัสเชื่ออย่างแน่นอน
“ น้ำปวดหัวจริงๆ น้ำขอไปนอนพะ…..” ยังไม่ทันพูดจบน้ำรู้สึกว่าพื้นที่เหยียบอยู่มันกำลังลอยขึ้นมามา และรอบๆตัวก็ดูเหมือนจะกลับด้านผิดที่ผิดทางไปหมด
“น้ำ น้ำ?!” กัสว่าประครองน้ำที่เซไปด้านหน้า กัสเลยพยุงน้ำมานั่งโชฟาแทน
“ ……” สิ่งน้ำรู้สึกคือเปลือกตามันหนักจนทนไม่ไหว ทุกสิ่งๆก็วูบหายไปเหลือแต่ความมืด และสติที่ล่องลอยไปไกล
“ น้ำ
น้ำ!?” กัสเรียก
“น้ำ!? น้ำ น้ำ!? น้ำ!?”.
.
“ น้ำ น้ำ น้ำ?” ฟอร์เรียกเมื่อเห็นเปลือกตาบางกำลังขยับ น้ำค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วจับจ้องใบหน้าที่มองเห็น เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนความฝันก่อนที่จิตสำนึกจะบอกว่านี่คือความจริง
“ คุณ ฟอร์?!”
“ ใช่ฉันเอง” ฟอร์ยังคงกุมมือน้ำไว้ ก่อนที่ใบหน้าตัวเองไปแนบไว้ ฟอร์โล่งอกที่น้ำตื่นสักที
“ คุณฟอร์?” น้ำกลอกดวงตาไปรอบๆ ที่นี่ห้องของคุณเหนือ หรือห้องที่เขาอยู่ตอนนี้ แล้วคุณฟอร์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!
“ กัส บอกว่าน้ำเป็นลม ฉันเป็นห่วงมากหรือไม่” ฟอร์บอก น้ำนึกได้แล้วว่าเขากำลังคุยกับคุณกัสที่พยายามยัดเหยียดให้เขายอมรับว่ารู้สึกยังไงกับคุณฟอร์ ก่อนที่ทุกอย่างจะวูบมืดแล้วเขาก็ไม่รับรู้อะไรจนกระทั่งลืมตาตื่นบนเตียงนี้
“…..” น้ำมองฟอร์ที่ยังมีท่าทีที่เป็นห่วงเขาชัดเจน
“ นมบอกว่าน้ำไม่ค่อยกินข้าว นี่คงเป็นสาเหตุทำให้น้ำเป็นลม” ฟอร์ว่า น้ำยังคงจ้องมองใบหน้าฟอร์และอยากมองเช่นนี้ตลอดไป มือที่คุณฟอร์กุมไว้ มันอุ่นและทำให้ร่างกายผ่อนคลาย
“ครับ” น้ำตอบ ไม่คิดที่จะบอกเหตุผลที่แท้จริง
“ ทำไมน้ำ เกิดอะไรขึ้นมีเรื่องอะไรไม่สบายใจถึงไม่ยอมกินข้าว?” ฟอร์ถามด้วยความกังวล เขาไม่สนในสิ่งที่กัสบอกว่าน้ำรักเขาหรือไม่ เขาแค่มีความหวังดีกับน้ำก็พอ ไม่ว่าน้ำจะรู้สึกยังไงกับเขาก็ตาม
“ น้ำไม่ค่อยหิวเท่านั้นแหละครับ” น้ำว่าลุกขึ้น เขาจะทำตัวอ่อนแอให้ฟอร์เป็นกังวลไม่ได้
“ น้ำ ผอมไปนะ”
“ หรอครับ? น้ำรู้สึกตัวเองปกติดีนะครับ” น้ำว่ายิ้มเจือจางบนใบหน้าขาวซีด
“ น้ำ เหนือไม่ได้ทำอะไรให้น้ำลำบากใจใช่ไหม?” ฟอร์ถาม
“ ครับ??”
“ ไม่รู้สิ ฉันแค่เป็นห่วง” ฟอร์ว่าก่อนจะมองโดยรอบ
“ ไม่ครับ คุณเหนือดีกับน้ำมากกว่าเมื่อก่อนซะอีกนะครับ” น้ำว่ากล่ำกลืนความจริงไว้ในอก ก่อนที่จะดึงมือตัวเองออกมาจากมืออีกฝ่าย
“ งั้นหรอ…”
“ครับ คุณฟอร์ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
“……………………………………….”
“ ถ้าน้ำมีความสุขฉันก็….ดีใจ” ที่เหลือก็แค่ฉันคนเดียว ที่จะทำใจให้ได้
“ ครับ”
“ เมื่อน้ำไม่เป็นไร ฉันก็สมควรจะกลับสักที” ฟอร์ว่าลุกขึ้น แต่น้ำจับมือฟอร์ด้วยความเผลอตัว และฟอร์หยุดนิ่งในทันที
ฟอร์มองน้ำรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เป็นแรงดึงดูดมหาศาลให้เขาเข้าไปกอดน้ำไว้แน่น
“…!?.”
“ น้ำ มีอะไรจะบอกฉันไหม?” ฟอร์คาดหวัง คาดหวังว่าจะมีคำพูดอะไรก็ได้ที่ทำให้ที่เป็นอยู่ตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
บอกฉัน บอกฉัน ไม่ว่าอะไรจะรับฟัง
“…..”
ในขณะเดียวกัน เมื่อเหนือมาถึงบ้านก็ตรงขึ้นไปหาน้ำ ชายหนุ่มตรงดิ่งมาจากมหาลัยทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากกระหล่ำว่าน้ำเป็นลม มาทั้งที่กำลังจะเข้าเรียนในตอนบ่าย
เหนือเปิดประตูเข้าไปในห้อง ฟอร์และน้ำหันมามองในทันที
“….
!?” น้ำตรงใจที่เห็นเหนือ ลืมแม้กระทั่งผลักฟอร์ที่กำลังกอดเขาอยู่ให้ถอยออกไป
“…………………………….” เหนือยืนตะลึงมองฟอร์กับน้ำที่กอดกันกลม ก่อนที่ความเกี้ยวกาจในความปวดร้าวจะกระชากให้เหนือรับรู้สิ่งที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
“ เหนือ…?”
“ ฟอร์!?” เหนือแทบกระโจนเข้าไปฟอร์และน้ำ ก่อนที่จะดึงฟอร์ให้ลุกขึ้นมา และชกฟอร์ด้วยแรงที่หมดที่มี
ผวั่ก!?“ คุณฟอร์!?” น้ำร้อง ฟอร์ล้มกลิ้งไปกับพื้น น้ำลุกจากเตียงถลาจะไปพยุงฟอร์แต่เหนือกระชากแขนเอาไว้แล้วรวดเร็วเกินกว่าน้ำจะรู้ตัว เหนือก็ชกน้ำจนล้มลงกับเตียงอีกคน
เหนือรู้สึกเหมือนเลือดในกายกำลังร้อนจนเดือดปุด ภาพบาดตาที่เห็นทำให้มวลท้องปั่นป่วน หัวเหมือนโดนค้อนเหล็กร้อนทุบให้ปวดร้าว ใจเจ็บจิ๊ดราวกับโดนมีดเฉือน
ต่อหน้าต่อตา!?
“ สารเลวทั้งคู่!?” เหนือตวาด หัวใจที่ราวกับโดนเฉือนกำลังโดนไฟสุม
อยากจะฆ่าให้ตายมือทั้งคู่
“ คุณเหนือ…..ไม่ใช่นะครับ
!?” น้ำร้องบอก มือข้างหนึ่งกุมแก้มที่บวมช้ำ ภายในโพรงปากได้กลิ่นเลือด
“
แล้วมันอะไร ตามมากกมากอดกันถึงที่นี่ ละอายกันบ้างไหม!?” เหนือว่า ฟอร์พยุงตัวลุกขึ้นปิดปากเงียบ
“
ฟอร์นายออกไปจากบ้านเรา!?” เหนือตะโกนไล่ตัวสั่น ไม่สามารถระงับโทสะเอาไว้ได้
“ เหนือ
!?”
“
ออกไป! ก่อนที่จะเรียกตำรวจมาโยนนายออกไป!!”
“ คุณเหนือ
!?”
******
เจ้าหญิง ต้องบอกว่า อย่าคาดหวัง เจ้าค่ะ
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
ไม่ว่า เรื่องราวมันจะเลวร้ายมากจนสุดจะทนอย่างไร
แต่เจ้าหญิงอย่างจะแจง ว่า
นี่เป็นเรื่องราวของ น้ำ เหนือ และฟอร์
ไม่ใช่ นายเอก พระเอก พระรอง แต่อย่างใด
เรื่องคน 3 คน เจ้าค่ะ
ในอุดมคติรอเรื่องราวหน้าเน้อ 
(I loved Yaoi)
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 429587 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก