17.
“ น้ำ คุณแม่มีเรื่องขอเรื่องหนึ่งจะได้ไหม?” คุณหญิงทัดพวงว่า หลายวันมานี้เธอรู้สึกเป็นห่วงและเป็นกังวลไม่ทราบสาเหตุ แต่หากจะมีเรื่องที่ที่ทำให้คุณหญิงทัดพวงไม่สบายใจก็คงเป็นเรื่องของลูกชายคนเดียวของเธอ
“ ครับคุณ แม่” น้ำว่ารับเสื้อที่คุณหญิงเตรียมไว้สำหรับไปไหว้พระที่เชียงใหม่จากนมก้านพู
“ คุณแม่รู้ว่าเรื่องที่จะขอร้องน้ำจะทำให้น้ำลำบากใจ แต่…”
“ คุณแม่อย่าพูดอย่างงั้นเลยครับ น้ำรักและเครพคุณแม่ น้ำไม่ลำบากใจที่จะทำไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนขอแค่คุณแม่บอกมา” น้ำบอก เขาได้มีแม่เหมือนคนอื่นๆก็เพราะคุณหญิงไม่คิดเล็กคิดน้อยรับเขาเป็นลูกและยังชุบเลี้ยงเขามาเป็น 10 ปี เรื่องตอบแทนบุญคุณของให้บอกเขาพร้อมจะบุกน้ำลุบไฟเพื่อคุณหญิง
“ ………….” คุณหญิงยิ้มเมื่อได้ฟัง เธอโอบน้ำเข้ามากอด
“ คุณแม่รู้ว่าเหนือทำกับน้ำไว้มากจนไม่น่าให้อภัย แต่ตอนนี้เหนือก็กำลังพยายามปรับปรุงตัวเอง คุณแม่ขอให้น้ำรอให้เหนือเปลี่ยนแปลงตัวเอง อย่าเพิ่งปิดโอกาสเหนือจะได้ไหม? คุณแม่รู้ว่าคุณแม่ขอแบบนี้เห็นแก่ตัวเกินไป แต่คุณแม่เชื่อว่าเหนือจะต้องดีขึ้นเพราะเหนือรักน้ำ”
รัก?!
“ คุณเหนือรักน้ำ?” น้ำเผลอหลุดปากออกมา
“ น้ำอาจจะไม่มั่นในความรักของเหนือ แต่อยากให้น้ำลองเปิดใจดูว่าเหนือทำอะไรเพื่อน้ำบ้าง”
“…..”
น้ำไม่คิดว่าคุณหญิงทัดพวงพูดถูกว่าเหนือรักเขา เพราะตลอดมาเขาก็ถูกบอกอยู่เสมอว่าเขาเป็นใคร เป็นเด็กกำพร้า เป็นคนใช้ในบ้าน เป็นที่ระบายอารมณ์เมื่อต้องการ บางครั้งก็โดนทำร้ายร่างกาย ราวกับว่าเขาไม่มีความรู้สึก แต่ในเมื่อคุณแม่ขอเขาจะยินดีที่จะทำ
“ น้ำอย่าทิ้งเหนือไปจะได้ไหม?” คุณหญิงว่ารู้ดีว่าคำขอร้องของตัวเองมันมากเกินไป
“ ……………………..ครับ” น้ำตอบคิดว่าบุญคุณต้องทดแทน เขาที่ไม่คิดว่าจะทดแทนคุณคุณแม่คุณพ่อได้หมด และยินดีที่จะทำตามที่ท่านทั้งสองต้องการเพื่อทดแทนบุญคุณ
“ แต่ถ้าหากว่าเหนือกลับมาทำไม่ดีกับน้ำจริงๆ ก็ให้ถือว่าคุณแม่ไม่ได้พูดวันนี้” คุณหญิงทัดพวงว่า เพราะที่เธอขอให้น้ำอยู่กับเหนือในตอนแรกเพราะเธอเชื่อว่าเหนือกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อน้ำ แต่เธอก็ไม่อยากผูกหมัดน้ำจนเกินไป
อนาคตนั้นไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..
“ น้ำจะอยู่ที่นี่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะอยู่ที่นี่กับทุกคน กับคุณแม่ คุณพ่อและ….คุณเหนือ น้ำขอโทษนะครับที่หนีไป ทำให้ทุกคนไม่สบายใจ” น้ำบอกอยากจะให้คุณหญิงทัดพวงสบายใจว่าตนเองจะไปหนีไปอีกแล้ว
“ ไม่ต้องขอโทษ เพราะที่น้ำหนีไปก็เป็นความผิดของคุณแม่ด้วยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร…”
“ ……” น้ำเงยหน้ามองคุณหญิงทัดพวงเห็นสายตาห่วงใยที่กำลังมองมา เขาไม่รู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวอีกแล้ว ตอนนี้เขามีคุณแม่ที่ห่วงใย คอยเป็นห่วงเขา น้ำกอดตอบคุณหญิงทัดพวงแน่น
..คุณแม่.. .
** ** **
เหนืออยากจะคุยกับน้ำเพราะตั้งแต่ที่เขากลับมา เขายังไม่ได้คุยกับน้ำสักคำ เหนือก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะเป็นอะไรหนักหนาที่คิดว่าถ้าคืนนี้เขาได้คุยไม่ได้เห็นหน้าน้ำเขานอนไม่หลับแน่
ชายหนุ่มจึงกุเรื่องหาหนังสือเรียนของตัวเองไม่เจอ ก่อนที่จะไปเคาะประตูห้องน้ำ
ก็อกๆ
น้ำกำลังจะอ่านหนังสือได้ยินเสียงเคาะประตู เด็กหนุ่มคิดว่าคนที่เคาะประตูเขาเวลานี้ในบ้านหลังนี้มีคนเดียวเท่านั้น คือ
คุณเหนือ
“……..” น้ำเปิดประตู และก็เป็นอย่างที่คิด
“คุณเหนือมีอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ หาหนังสือ..ไม่เจอติดมากลับแกหรือเปล่า?” ชายหนุ่มถาม ไม่ได้ก้าวเข้ามาในห้องน้ำ เพราะตอนนี้ห้องห้องนี้เหมือนเป็นเขตหวงห้าม ที่เขามาหาน้ำก็แค่อยากคุยอยากเห็นหน้าน้ำก่อนจะนอนเท่านั้น
“ ไม่มีนะครับ แต่เดี๋ยวน้ำหาดู” น้ำบอกเดินกลับมารื้อดูบนโต๊ะตัวเอง และไม่เจอหนังสือของเหนือสักเล่ม
“ ไม่มีครับ คุณเหนือต้องใช้วันนี้เลยหรือเปล่าครับ?” น้ำถาม
“ จะสอบพรุ่งนี้” เหนือโกหก และหนังสือเล่มนั้นเขาก็เพิ่งให้เพื่อนยืมไปเมื่อเช้า
“เหรอครับ ถ้างั้นเดี๋ยวน้ำไปช่วยหาที่ห้อง” น้ำบอก คิดว่าถ้าเหนือไม่อ่านหนังสือแล้วจะไปสอบคงไม่ดีแน่อย่างน้อยก็ต้องอ่านทบทวนบ้าง
“ แล้วถ้าฉันปล้ำแกละ? วันนี้คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่อยู่ด้วย” เหนือว่า น้ำเงียบไปเขาก็แค่อยากจะช่วยช่วยหนุ่มหาหนังสือเท่านั้น และคิดว่าคงไม่โดนทำแบบนั้นเพราะ หลายวันมานี้คุณเหนือไม่เข้าห้องเขา ไม่ค่อยบังคับเขาให้ทำตามที่คุณเหนือต้องการ วันนี้ก็ยังซื้อขนมชั้นมาให้เขาอีก
“…”
“ ล้อเล่นน้า ฉันไม่ปล้ำหรอก ถ้าแกไม่ยอม” เหนือว่าเดินให้น้ำตามมา ชายหนุ่มคิดว่ายังไงคืนนี้ต้องให้น้ำนอนห้องเขาให้ได้ เขาน่าจะคิดได้มาตั้งนานแล้วว่าเขาไปนอนห้องน้ำไม่ได้ แต่น้ำมานอนห้องเขาได้
“…” น้ำเองก็คิดว่าเขาไม่มีทางยอมคุณเหนืออย่างที่ชายหนุ่มบอกแน่นอน
เข้ามาในห้องเหนือก็นั่งไขว้ห้างรอ ส่วนน้ำก็รีบหาหนังสือที่ว่า แต่หายังไงก็ไม่เจอ
“ เจอไหม?” เหนือถามแอบลอบยิ้ม เพราะน้ำไม่มีวันหาหนังสือเจอ ไม่มีหนังสือแล้วจะหาเจอได้ยังไง
“ ไม่เจอครับ” น้ำบอก ดวงตาสอดส่ายหาหาหนังสือเผื่อว่าจะหลุดสายตา
“ ช่างเถอะๆ ฉันง่วงแล้ว” เหนือว่าห้าวทำท่าง่วงเสียเต็มประดา
“ แล้วเรื่องสอบพรุ่งนี้ละครับ?” น้ำถามเป็นห่วง
“ ไม่เป็นไรหรอก แค่สอบย่อย และฉันก็เข้าใจเนื้อหาดีไม่น่ามีปัญหาอะไร” เหนือว่าแอบชำเลืองมองน้ำที่ดูท่าจะเป็นกังวลเรื่องสอบของเขาพรุ่งนี้มากดกว่าเขาเสียอีก
“ เหรอครับ” น้ำว่า เหนือเดินไปหาน้ำก่อนที่จะกอดหลวมๆแต่คนโดนกอดกลับตกใจมาก
“คุณเหนือจะทำอะไรครับ?” น้ำว่าตกใจดิ้นรน
“ แค่กอดเอง” เหนือบอก น้ำจึงยอมอยู่นิ่งๆไม่พยายามตื่นตะหนกขนเกินควร
“ วันนี้ขอได้ไหม?” เหนือถาม น้ำตาเบิกโตเงยหน้ามองคนถามหน้าตายก่อนที่รีบงุดหน้าก้มลงเพราะโดนจ้องตาไม่กระพริบ รู้สึกราวกับว่าตัวเองจะโดนกลืนกิน
“ เอ่อ คือ..น้ำ”
“ ไม่ให้ก็ไม่ให้แต่ แกต้องยอมเป็นหมอนข้างให้ฉัน” เหนือว่า ชายหนุ่มคิดไว้อยู่แล้วว่าน้ำคงยังไม่ยอมเพราะงั้นเขาเลยหาเรื่องให้น้ำนอนห้องนี้ไปก่อน
“ แค่หมอนข้างนะครับ” น้ำถามไม่วางใจ
“ อืม เพราะฉะนั้นคืนนี้แกนอนห้องนี้” เหนือว่าจูงมือน้ำมานอนบนเตียง
“……….” น้ำเดินตามเหนืออย่างว่าง่าย เพราะเขาไม่ต้องการให้เรื่องบานปลายกว่านี้ เขาเองก็คิดว่าคุณเหนือเชื่อใจได้ และคงไม่ทำมากกว่าที่พูด
“………………….” เหนือชำเลืองมองน้ำ ชายหนุ่มรู้สึกดีใจที่น้ำไม่ขัดขืนดื้อดึงที่จะกลับห้องตัวเอง เขารู้สึกดีที่ได้นอนกอดน้ำเฉยๆแม้มันจะแตกต่างจากความรู้สึกที่เกิดจากsex แต่แบบนี้ก็ไม่เลว ทว่าจะดีกว่านี้ถ้าน้ำกลับมานอนห้องนี้สักที แต่เขาคงต้องรอให้คุณแม่คุณพ่อกลับมาจากเชียงใหม่มาอนุญาตเสียก่อน
“….” น้ำงงงันการกระทำของเหนือมากขึ้นทุกที ที่ยอมเลิกลาง่ายๆ ทำให้คิดว่า คุณเหนือกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเขาจริงๆ คิดแบบนั้นก็ทำให้เขารู้สึกดีไม่น้อย
เขาจะลองเชื่อในสิ่งที่คุณแม่บอกว่าคุณเหนือกำลังเปลี่ยน…
เด็กหนุ่มไม่รู้ว่าสาเหตุที่คุณหญิงทัดพวงขอร้องวันนี้ เพราะอะไร แต่ในเมื่อรับปากไปแล้ว เขาก็ไม่คิดกลับคำ เพราะตอนนี้เขาไม่ได้เป็นที่รองรับอารมณ์ของคุณเหนืออย่างที่เคยเป็นมา
“ คืนนี้หนาวเนอะว่าป่ะ?” คุณเหนือว่ามุมปากอมยิ้มกอดน้ำเข้าไปอีก
“..ก็ปกตินะครับ” น้ำตอบเงยหน้ามองชายหนุ่มที่หลับตาลงไปแล้ว
“ แต่ฉันหนาว” เหนือตอบทั้งหลับตา เขาไม่ได้แกล้งพูด หรือตั้งใจจะหยอกล้อน้ำแต่เขารู้สึกหนาวจริงๆ คนที่กอดอยู่นี้บรรเทาความเหน็บหนาวให้เขา..
น้ำ แก..
..ตลอดมาทำไมแกยอม ท่าทางอิดออดนั้นไม่ใช่เพราะจริตมารยาเหมือนที่ฉันคิดใช่ไหม? ความจริงคือแกไม่อยากนอนกับฉัน นั่นเพราะฉันเคยใช้กำลังกับแก แต่ถ้า มันจะไม่เป็นอย่างงั้นอีก แกจะว่ายังไง?
จะรู้สึก..อยากอยู่กับฉันหรือเปล่า จะรักฉันไหม?
“……………………..……..” เหนือเปิดดวงตาคมขึ้นมาอีกครั้ง น้ำในอ้อมแขนนอนนิ่งแต่เด็กหนุ่มยังไม่หลับ เพราะสมองเอาแต่ครุ่นคิด..
“ น้ำ น้ำ” เหนือเรียก น้ำทำทีว่าหลับไปแล้ว ยังไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะเรียกเขาอีกทำไม นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก
“ น้ำ หลับแล้วยัง?” เหนือถามคิดว่าน้ำคงหลับไปแล้ว
“………………………………...” เหนือค่อยๆบรรจงจูบลงหน้าผากมนของเด็กหนุ่มอย่างเงียบเชียบ ในความเงียบเชียบน้ำหัวใจเต้นแรงทำตัวไม่ถูกนอกจากแกล้งหลับต่อไป
** ** **
เวลาเกือบเที่ยงคืน ฟอร์ยังคงนั่งครุ่นคิดในผับเหมือน3 ชั่วโมงที่แล้ว ชายหนุ่มหน้าตาดีนั่งคนเดียวมาเป็นเวลานานย่อมมีคนสนใจเข้ามาทักเป็นธรรมดา แต่ฟอร์กลับไม่คิดจะคุยกับใคร
“ อ้าวฟอร์ เหนือไม่มาเหรอ?” กัสทักฟอร์ที่ไม่คิดว่าจะเจอกัน กัสดีใจจนออกหน้าที่เห็นฟอร์มาคนเดียวเขาสนใจฟอร์มานานแล้ว แต่ไม่ค่อยโอกาสสักเท่าไร ที่เจอกันเป็นครั้งคราวเฉพาะที่นี่เท่านั้น
“ ทำไมนายจะถามหาเหนือในเมื่อเห็นเราอยู่คนเดียว” ฟอร์ว่าเริ่มเมา ทำให้แผลที่โดนต่อยไม่รู้สึกเจ็บแต่แผลที่หัวใจกลับเจ็บทวีคูณ
“ก็เห็นนายองคนแทบจะตัวติดกัน เลยถามดู” กัสว่าไม่ถือสาฟอร์ที่เริ่มเมาแล้ว เขานั่งลงข้างฟอร์ก่อนที่จะสั่งเครื่องดื่มแล้วมองไปรอบๆผับ โดยไม่สนใจอะไรเป็นพิเศษเพราะที่สนใจอยู่ข้างๆแล้วก่อนหันกลับมามองฟอร์ที่ดื่มเหล้าเหมือนน้ำเปล่า
“มีเรื่องอะไรหรือไง กินเหล้าขนาดนี้เดี๋ยวกระเพาะก็ได้พัง” กัสบอก เขาคิดว่าฟอร์คงยังลืมแฟนเก่า ‘รุจ’ ไม่ได้
“………………………………” ฟอร์ยังคงมองเหล้าในแก้วนิ่ง ไม่ได้ตอบคำถาม
“ รุจเหรอที่ทำให้นายเป็นแบบนี้?”
“ ไม่ใช่” ฟอร์ว่าส่ายหน้า สีหน้าราวกับกำลังเจ็บปวด
“………………………..” คราวนี้เป็นกัสที่นิ่งเงียบรอฟังฟอร์บ้าง
“ เรารักรุจ เราไม่คิดว่าจะรักใครได้เท่ารุจ และจะเลิกรักรุจได้ แต่ตอนนี้เรากลับกำลังคิดเรื่องของอีกคน เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรของเรา” ฟอร์ว่า เขานึกถึงวันที่เป็นดูหนังกับน้ำ และเวลาที่เขาอยู่กับน้ำที่โรงพยาบาล
“ เราว่าเราเข้าใจ..” ฟอร์หันหน้าไปเมื่อกัสตบไหล่เขาเบาๆ
“ นายเลิกกับรุจแล้ว นายย่อมตัดใจ หักห้ามใจ ให้เลิกรักเลิกคิด และเมื่อนายกลับเป็นตัวเองอีกครั้งนายก็ย่อมที่จะรักใครสักคนที่นายอยากให้เขารักนาย นั่นแหละดีสุดๆ นายได้มีโอกาสมีความรักมีอีกครั้งแล้ว รุกเหมือนที่นายเคยทำ หนุ่มเพล์บอยที่เราเคยรู้สึกหายไปไหนวะ?” กัสว่ายิ้มแก้มแทบฉีกแต่ใจสั่นไหว ฟอร์ยิ้มตอบเท่าที่ทำได้ เพราะเรื่องมันไม่ได้ง่ายเหมือนที่กัสบอกเขา
รู้สึกเจ็บแผลที่โดนเหนือต่อยเมื่อเช้าหน้าขึ้นมาอีกแล้ว
“ ว่าแต่ว่าหน้าไปโดนอะไรมา?” กัสถามว่าจะถามตั้งแต่เจอหน้า มองยังไงก็โดนต่อยมาชัดๆ
“ นี่เหรอ นั่นดิโดนอะไรมา?” ฟอร์ว่าถามกลับ
“ นายมีสติอยู่หรือเปล่าเนี่ย? เมาแล้ว ก็กลับ..ถ้าฟอร์กลับไม่ไหวเราไปส่งก็ได้”
“…………………………..” ฟอร์ส่ายหน้าตอบ หันไปสั่งเครื่องดื่ม
“ น้ำ……เปล่าช็อตหนึ่งครับ” ฟอร์สั่งบาร์ กัสหันหน้ามาทันทีเขาคิดว่าฟอร์ไม่น่าเมาขนาดนี้
“……………………….” ฟอร์ยักยิ้มโดยไม่พูดอะไร
** ** **
น้ำแปลกใจที่เห็นลุงน้อยยืนรอรับเขาแทนที่จะเป็นคุณเหนือ เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่ยังไม่รู้ว่าอะไร?
“ลุงน้อย คุณเหนือให้มารับน้ำหรือครับ?” น้ำถาม เมื่อเช้าตอนที่คุณเหนือมาส่งเขายังบอกว่าจะมารับอยู่และให้เขารีบมารอ อย่าต้องให้คุณเหนือมารอเด็ดขาด
“…..” น้อยพยักหน้าตอบ ดวงตาบวมจ้องมองดวงหน้าเด็กหนุ่มอยากจะบอกบางอย่างให้รับรู้แต่เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน ทุกอย่างมันกระทันหันจนตั้งตัวไม่ทัน น้ำรับรู้สิ่งที่ผิดปกติว่าต้องไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีแน่
เกิดอะไรกับคุณเหนือหรือเปล่า?!
“ลุงแล้วคุณเหนือละครับ?!” น้ำถามใจไม่ดีคิดว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเหนือ
“อยู่ที่บ้าน” ชายวัยกลางคนบอก ยิ่งน้อยมีท่าทีผิดปกติน้ำก็ยิ่งใจไม่ดี
“ เกิดอะไรขึ้นกับคุณเหนือหรือครับ?!”น้ำถามเสียงร้อนรน
“ ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเหนือหรอก” น้อยบอก
“ แล้ว…?”
“ น้ำอย่าถามอะไรลุงตอนนี้เลย กลับถึงบ้านน้ำก็จะรู้เรื่องเอง” น้อยบอก
“………………………..”
ตลอดเวลาที่อยู่ในรถ น้ำอยากกลับมาถึงบ้านให้เร็วที่สุด เขาอยากรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ จะต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเหนือแน่นอน แต่ลุงน้อยยังไม่กล้าบอกเขาตอนนี้ รึว่าคุณเหนือจะเกิดอุบัติเหตุเพราะชอบขับรถเร็วอยู่บ่อยๆ ทำไมเขาถึงคิดเรื่องได้น่ากลัวขนาดนี้ ลุงน้อยบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเหนือก็ต้องไม่มีสิ แต่ทำไมคุณเหนือถึงไม่มารับเขา
ทันทีที่มาถึง น้ำเปิดประตูออกวิ่งเข้าไปในบ้านเจอเข้ากับนมก้านพูที่ใบหน้าเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
“คุณนม!?” นมก้านพูเดินเข้ามกุมมือน้ำไว้ก่อนที่น้ำตาจะไหลทะลักออกมาอีกครั้ง
“ คุณนมร้องไห้ทำไมครับ แล้วคุณเหนือละครับ? เกิดอะไรขึ้นกับคุณเหนือหรือครับ?!” น้ำถามมองหาชายหนุ่มแต่ไม่เจอแม้เงา
“ ไม่ใช่น้ำไม่ใช่ ไม่ใช่คุณเหนือ” นมก้านพูส่ายหน้าทั้งน้ำตา
“ ………………….” น้ำจับมือนมก้านพูที่เย็นเชียบรอฟังสิ่งที่หญิงสูงวัยจะบอกด้วยหัวใจที่เต้นแรง คิดไปถึงคุณแม่และคุณพ่อที่ไปไหว้พระที่เชียงใหม่แต่แค่แวบเดียงเท่านั้น เพราะไม่มีทางเป็นไปได้
“ คุณท่าน และคุณหญิง เสีย แล้วน้ำ ฮือๆ” นมก้านพูว่าปล่อยโฮก่อนที่ร่างกายจะยืนไม่ไหวเพราะสะเทือนใจอย่างหนัก น้ำและแก้วที่เพิ่งเข้ามา ช่วยกันพยุงนมก้านพูไปนั่งเก้าอี้นวม ในตอนนั้นแม้น้ำจะพยุงนมก้านพูแต่เด็กหนุ่มก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยราวกับว่าเขาเป็นเพียงตอไม้ที่ไร้ความรู้สึกก่อนที่สติจะวูบกลับมา
น้ำไม่ได้รู้สึกอย่างที่นมก้านพูบอกเขาเลย ไม่มีทางเป็นไปได้ เมื่อวานเขายังคุยกับคุณพ่อคุณแม่ก่อนที่จะไปเชียงใหม่อยู่เลยจะเป็นไปได้ยังไง แต่คุณนมก็ไม่มีเหตุผลที่หลอกเขา
“ คุณนมว่าอะไรนะครับ?” นมถามเสียงแหบในลำคอที่กำลังบีบให้เสียงหายไป
“ รถตู้ที่พาคุณท่านและคุณหญิงขึ้นไปไหว้พระบนเขา ...ตกเขาเพราะถนนลื่น …”
“ ไม่จริงไม่จริง” น้ำว่าส่ายหน้าไม่เชื่อค่อยๆถอยห่างจากนมก้านพู
เขาไม่เชื่อเด็ดขาด คนดีๆอย่างคุณพ่อคุณแม่ไม่มีทางตายง่ายๆแบบนี้
“ ฮือๆ” นมก้านพูปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาด้วยความโศกเศร้า
“คุณ นม น้ำไม่เชื่อ ไม่จริงใช่ไหมครับ!?” น้ำว่า แต่น้ำตาค่อยๆไหลออกมาอาบน้ำจนเปียกชื้น มือเท้าของเด็กหนุ่มเย็นจัด
“น้ำ” นมก้านพูว่าจ้องมองเด็กหนุ่มที่ใบหน้าซีดเผือก ก่อนที่โอบกอดน้ำให้หายตื่นตะหนก ให้ยอมรับความจริงให้ได้
“ ไม่จริงใช่ไหมครับ..นม ไม่จริง ฮือๆ ทำไมคนที่น้ำรักจะต้องจากน้ำไปด้วยฮือๆ” ทั้งแม่ที่ทิ้งเขาไป ทั้งคุณพ่อคุณแม่จะให้เขามีความสุขไม่ได้ใช่ไหม
“ ท่านไปสบายแล้วน้ำ” นมก้านพูว่าแม้แต่ตนเองก็ยังทำใจไม่ได้
“ฮือๆ เช็คดีแล้วหรือครับ ใครบอกครับใครบอก ต้องมีใครแกล้งแน่ๆ” น้ำร้องไห้เสียงดัง ทุกอย่างในจิตใจค่อยๆพังครืนลงมา
“ ตำรวจโทรมาแจ้งเมื่อตอนบ่าย คุณช่อแก้วเช็คกับโรงพยาบาลแล้ว และกำลังพาคุณท่านคุณหญิงกลับมา ….”
น้ำมองเห็นเมื่อครั้งที่เขาอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ ยิ่งทำให้เศร้าโศกมองเห็นสิ่งรอบตัวหม่นหมองไปหมด คงไม่มีคุณพ่อคุณแม่ให้เรียกอีกแล้ว ความอบอุ่นที่รับรู้พลันหายไปมีแต่ความเศร้าถาโถมเข้ามา จากที่เคยเป็นมาจะไม่มีวันได้เห็นหน้าอีก จะไม่มีวันได้รับทดแทนคุณอีกแล้ว
แก้วที่นั่งอยู่ข้างๆเช็คน้ำตาก่อนที่จะเอ่ยถึงเจ้านายที่ขังตัวเองอยู่ในห้องตั้งแต่บ่าย ตั้งแต่ที่ทราบข่าวจากตำรวจ แม้คุณช่อแก้วผู้เป็นน้าจะมาหาก็ไม่ยอมออกจากห้อง
“คุณนม เรื่องคุณเหนือจะทำยังไงดีคะ?” แก้วว่า ทำให้น้ำนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้คุณเหนืออยู่ที่ไหน? เป็นยังไงบ้าง?!
“คุณเหนือทำไมครบคุณนม?” น้ำถาม เป็นห่วงเหนือว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง?
“ คุณเหนือเงียบตั้งที่รู้เรื่อง เรียกเท่าไรก็ไม่ยอมเปิดประตู” นมก้านพูบอกน้ำลุกขึ้นวิ่งไปขึ้นไปหาเหนือที่ห้องทันที
ก็อกๆ ก็อกๆ น้ำเคาะประตูราวกับจะให้มันพังลงมา
“
คุณเหนือครับ เปิดประตูให้น้ำหน่อย คุณเหนือ!”
“…………………………….” ไม่มีเสียงตอบกลับจากด้านใน น้ำยิ่งใจไม่ดีกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชายหนุ่ม
ก็อกๆก็อกๆก็อกๆๆๆๆๆๆ น้ำกระหน่ำเคาะประตูราวกับกับไม่รู้สึกเจ็บปวด
“คุณเหนือ คุณเหนือเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?!” “……………………………”
ก็อกๆๆๆๆๆๆ “คุณเหนือเปิดประตูให้น้ำหน่อยครับ!!?” “น้ำเป็นยังไงบ้าง?” นมก้านพูขึ้นมาสบทบพร้อมแก้วและกระหล่ำ
“ไม่มีเสียงตอบเลยครับ ต้องให้ลุงน้อยเอาเครื่องมางัดห้องให้เร็วที่สุด” น้ำบอก แก้ววิ่งหายไปตามลุงน้อยทันที
“คุณเหนือเปิดประตูให้น้ำเถอะครับ น้ำขอร้อง ได้โปรดเถอะครับ!!” น้ำร้องทั้งทุบประตูหวังจะให้คนที่อยูด้านในเปิดประตู
ทำไมไม่มาเปิดหรือว่า!?.....
“คุณเหนือ คุณเหนือ!?” น้ำทุบประตูระรัว
หรือว่าคุณเหนือ…!?
ในขณะที่น้ำคิดไปต่างๆนานาเหนือก็เปิดประตูออกมา
!? “…….. … ” น้ำและที่เหลือจ้องชายหนุ่มนิ่งงัน
“ คุณ! เหนือ?” น้ำว่าก่อนที่ชายหนุ่มจะเข้ามากอดน้ำแน่นจนเด็กหนุ่มเจ็บและหายใจไม่สะดวก
“น้ำ” เหนือว่าใบหน้าซบลงบนไหล่น้ำ โลกทั้งโลกของเขาได้ถล่มลงมาแล้ว ชายหนุ่มบอกตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ไม่มีทางที่คุณพ่อคุณแม่จะจากเขาไปเร็วเช่นนี้
ไม่มีทาง! ต้องมีใครเล่นตลก
“คุณเหนือครับ” น้ำว่ากอดคนตัวโตกว่าให้แน่นกว่าที่โดนกอด ในตอนนี้หากเขาจะช่วยปลอบคุณเหนือได้แม้เพียงน้อยนิดเขาก็ยินดี ยินดีทุกอย่าง
“ น้ำ คุณพ่อคุณแม่…..” เหนือว่าเสียงค่อยๆเบาจนไม่ได้ยินในที่สุด
“ น้ำรู้ครับน้ำรู้คุณเหนือไม่ต้องพูดอะไรแล้ว น้ำรู้น้ำรู้” เด็กหนุ่มบอกน้ำตาไหลไม่หยุดผิดกับอีกคนที่ไม่มีน้ำแต่แม้แต่หยดเดียว
“ ไม่จริงใช่ไหมน้ำ ไม่จริง!?” เหนือทรมานสาหัสแม้แต่ใบหน้าคนที่มองก็รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มรู้สึก
“คุณเหนือเข้มแข็งไว้นะครับ น้ำน้ำ……น้ำจะอยู่กับคุณเหนือเอง อย่างน้อยตอนนี้คุณเหนือยังมีน้ำนะครับ” น้ำว่า ชายหนุ่มเงยหน้ามองดวงหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“ น้ำจะไม่ทิ้งฉันไปอีกคนใช่ไหม?”
“ครับ ถ้าคุณเหนือยังต้องการน้ำ น้ำก็จะไปไหน” น้ำบอก ให้ชายหนุ่มเชื่อมั่น
“ อย่าทิ้งฉันไปนะน้ำ ฉันไม่มีใครแล้ว” เหนือว่าคิดถึงผู้ให้กำเนิดจับใจ ความรู้สึกสูญเสียที่มียากที่จะทำใจได้ เด็กหนุ่มที่ชายหนุ่มกอดอยู่ช่วยค้ำจุนไม่ให้หัวใจเขาพังทะลายไปมากกว่านี้ ก่อนที่น้ำตาแห่งความรู้สึกทั้งมวลจะไหลออกมาจากดวงตาที่สั่นระริก เหนือหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบเชียบ
“น้ำจะอยู่กับคุณเหนือครับ จะไม่ไปไหน ถ้าคุณเหนือยังต้องการน้ำ”
“……………………..”
** ** **
สวัสดีปีมังกรทองเจ้าค่ะ
ขอให้ท่านสุขภาพร่างกายแข็งแรง สมหวังสมหวังดั่งตั้งใจ
ให้แคล้วคาดจากอันตรายทั้งหมดทั้งมวล
เฮงๆ โชคดี ตลอดไป
ปล. กลับมาแล้วเน้อ 
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 429398 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก