15
“ นี่….” เหนือเอ่ยขณะจ้องน้ำที่กำลังติดกระดุมเสื้อนักศึกษาให้เขา
“ ครับ?” น้ำว่าเงยหน้าขึ้น
“ วันนี้อยากไปไหนไหม?” เหนือถาม เมื่อคืนเขาคิดได้แล้ว ถึงวิธีที่จะทำให้ไม่เกลียดก็คือทำให้รัก ซึ่งวิธีทำให้รักนั้นเขาถนัดมากจนถึงมากที่สุด เพราะไม่ว่าเขาสนใจใคร ชอบใคร เขาจีบไม่นานก็แทบจะคลานมาแทบเท้า บางคนเขาไม่ต้องทำอะไรด้วยซ้ำก็วิ่งเขามาให้เอง ก็อย่างว่าคนที่เพียบพร้อมอย่างเขาใครจะปฎิเสธได้
“อยากไปไหน? หมายความว่ายังไงครับ?” น้ำยังสงสัย
“ ก็อยากไปไหน… จะกินข้าวดูหนัง หรืออยากไปเที่ยวไหนเดี๋ยวพาไป” เหนือบอกจ้องหน้าคนฟัง
“ น้ำไม่อยากไหนหรอกครับ” น้ำบอก มองเหนือแปลกๆ คิดได้แต่เพียงว่า คุณเหนือท่าทางแปลกๆอยู่ๆก็จะพาไปเที่ยว
“ แต่ฉันอยากขอโทษ ถือว่าเป็นการไถ่โทษที่เมื่อวานฉันทำกับน้ำแบบนั้น…” เหนือบอก ตามที่คิดไว้ เขามั่นใจว่าน้ำต้องดีใจกับคำว่า ‘ขอโทษ’ แน่นอน คำนี้คือไม้เด็ด
“ คุณเหนือไม่สบายหรือเปล่าครับ?” น้ำถาม ตกใจเหมือนกันที่ได้ยินคำว่า ‘ขอโทษ’ จากปากเหนือ แต่พอได้มองหน้าคนพูดแล้ว ไม่มีแววสำนึกผิดสักนิด ทั้งยังยิ้มระรื่นดวงตาแพรวพราว
“ ทำไมต้องคิดว่า ฉันไม่สบาย?” เหนือถามกลับรู้สึกความมั่นใจเมื่อกี้มันลดลงไป
“ ก็….”
“ คงไม่เคยคิดถึงฉันในแง่ดีเลยใช่ไหม?” เหนือว่า มั่นใจว่าน้ำต้องปฎิเสธแล้วรีบมาง้องอนเขา เพราะหากเขาเข้าหาแล้วปฎิเสธแบบนี้ก็ทำตัวให้น่าสงสารเข้าไว้ ให้อีกฝ่ายรู้สึกผิด
“ ………..” น้ำเงียบ เขามั่นใจว่าวันนี้ต้องมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับคุณเหนือ แต่อีกใจก็คิดว่าคุณเหนือคงรู้สึกละอายกับสิ่งที่ทำกับเขาจริงๆ หากแต่คิดว่า คุณเหนือต้องการจะพูดอะไรกันแน่มากกว่า?!
“ ……………………………..” เหนือเงียบรอให้น้ำแก้ตัวว่าไม่ได้มองเขาได้แง่ร้าย แต่น้ำก็ยังไม่พูดสักที
“ ช่างเถอะ……..” เหนือว่าแต่ยังรอปฎิกิริยาจากอีกฝ่าย
เมื่อน้ำเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว เขาบอกคุณเหนือว่าจะลงไปหานมก้านพูข้างล่าง
“…………………….”
เหนือยืนนิ่งมองประตูที่น้ำเดินออกไป ทำไมไม่เป็นอย่างคิด…..หงิดหงุด จะพูดสักคำก็ไม่ได้ว่าไม่คิดว่าเขาเป็นคนเลวร้าย
น้ำเดินลงมาเจอฟอร์ที่เพิ่งมาถึง
“ น้ำ!?” ฟอร์ว่า เห็นน้ำปกติดีก็โล่งใจ
“ครับ” น้ำว่ายังคิดว่าฟอร์เป็นคนบอกเหนือเรื่องที่ตัวเองนอนอยู่โรงพยาบาล แม้แต่ตอนนี้น้ำก็ยังเสียใจที่ไม่ได้เป็นอะไรสำหรับฟอร์เลย สุดท้ายฟอร์ก็เลือกเหนือ
เขามันตัวคนเดียว จะหวังอะไรมาก แค่คุณฟอร์ช่วยเขาไว้ก็น่าจะพอจะไปหวังอะไรอีก หวังจะให้เขามารักมาชอบหรือไง?
“ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม?”
“ ครับ …………แต่ถ้าเรื่องนั้น… น้ำ…เข้าใจ”
“ เรื่องนั้น เรื่องไหน?” ฟอร์สงสัย
“ เพราะยังไงคุณเหนือก็เป็นเพื่อนกับคุณเหนือ และยังเป็นญาติอีก น้ำเข้าใจครับ” น้ำบอกเจ็บปวดเพราะสำหรับเขา เขาเชื่อใจไว้ใจคุณฟอร์…
ฟอร์เข้าใจทันว่าน้ำคิดว่าเขาเรื่องน้ำกับเหนือ
“ น้ำกำลังเข้าใจผิด ฉันไม่ได้บอกเรื่องน้ำกับเหนือ แต่ที่เหนือรู้เพราะเช็คกับโรงพยาบาล!” ฟอร์รีบบอกเขาไม่คิดว่าน้ำจะเข้าใจผิด มิน่าตอนที่อยู่โรงพยาบาลถึงได้พูดจาห่างเหินกับเขา
“จริงหรือครับ?!………………………….ขอโทษครับ” น้ำว่าใจชื้นขึ้นมา
“ แล้วฉันจะคุยเรื่องอื่นกับน้ำได้หรือยัง?” ฟอร์ถาม น้ำพยักหน้าก่อนจะเดินพาฟอร์เข้าไปห้องพักผ่อนด้านใน
“ เมื่อวานฉันตกใจมากที่เห็นเหนือทำแบบนั้นกับน้ำ” ฟอร์ว่า น้ำได้แต่ฝืนยิ้มเจื่อนๆ
“ ก็ ไม่มีอะไรหรอกครับ เมื่อวานคุณเหนือเขาโมโห แต่ปกติคุณเหนือ…ก็ไม่ได้ทำแบบนั้นหรอกครับ” น้ำบอกไม่ได้มองหน้าคนฟัง
“ แล้วเรื่องวันนั้นล่ะน้ำอธิบายยังไง น้ำโดน….” ฟอร์ไม่พูดเพราะไม่อยากให้คนฟังสะเทือนใจ แต่วันที่เขาเจอน้ำ คือ น้ำโดนทำร้ายร่างกายและโดนข่มขืน!?
“ น้ำเคยบอกแล้วคุณฟอร์แล้วครับ ว่าไม่อยากพูดถึงเรื่องวันนั้นอีก” น้ำบอกกุมมือตัวเองแน่น เขาไม่คิดว่าคุณฟอร์จะช่วยเขาได้ คุณฟอร์จะช่วยเขาได้ยังไง? เพราะถ้าหากยื่นมาเข้ามาแล้วคุณเหนือจะคิดยังไง..
“ น้ำ การที่เราโดนทำร้ายร่างกายและจิตใจไม่ใช่ว่าจะปล่อยไปได้ง่ายๆ!?”
“ คุณฟอร์ครับ!?” น้ำว่า
“……………………..”
“ คุณฟอร์ไม่ต้องกังวลเรื่องน้ำหรอกครับ ไม่มีอะไรจริงๆ คุณเหนือเขาดีกับน้ำ ..มาก เมื่อกี้คุณเหนือยังถามน้ำว่าอยากจะไปเที่ยวหรือเปล่าคุณเหนือจะพาไป…”
“ น้ำ……” ฟอร์ไม่เข้าใจน้ำ เขาไม่เข้าใจว่าน้ำคิดยังไงกันแน่ทั้งๆที่เหนือทำร้ายน้ำจริงแต่กลับบอกไม่มีอะไรเพื่ออะไรกัน?
เขาเองก็เช่นกัน ทั้งๆที่รู้ว่าความจริงมันคืออะไร แต่กลับทำอะไรไม่ได้อย่างที่คิด
เขาเป็นนอกที่ได้ดูเท่านั้นหรือ?
“ ฟอร์มาตั้งแต่เมื่อไร?” เหนือเดินเข้ามาถาม ชายหนุ่มรีบมาที่นี่ทันทีที่นมก้านพูบอกว่าฟอร์อยู่กับน้ำ เขาไม่ชอบที่จะให้น้ำอยู่กับฟอร์ตามลำพัง แม้ฟอร์จะเป็นเพื่อนเขาก็ตาม
“ เพิ่งมา” ฟอร์บอกปรับสีหน้าให้ปกติที่สุด
“ มีอะไรหรือเปล่ามาแต่เช้า?” เหนือนั่งลงโอบตัวน้ำเข้ามากอดแสดงความเป็นเจ้าของชัดเจน
“ ก็ มาดูน้ำเป็นยังไงบ้าง กลัวว่านายจะแกล้งน้ำ…” ฟอร์ว่าติดตลก ชำเลืองมองน้ำ
“ เหรอ ไม่กงไม่แกล้งหรอก เมียเราน่ารักจะตาย มีแต่จะรักให้มากๆ” เหนือว่าหอมแก้มน้ำโชว์ น้ำงุดหน้าหนีไม่กล้ามองทั้งเหนือทั้งน้ำ
“ น้ำมีเรื่องจะคุยกับ..คุณนมขอตัวนะครับ” น้ำว่าลุกขึ้น อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ทั้งตกใจที่โดนเหนือหอมแก้มต่อหน้าฟอร์ พูดจบน้ำก็แทบวิ่งออกมา
หัวใจแทบจะออกมาเต้นนอกอก เอามือจับแก้มที่เพิ่งโดนจูบราวเหมือนเผาไหม้ได้ คุณเหนือนะคุณเหนือทำไมจะต้องทำต่อหน้าคุณฟอร์ด้วย คุณฟอร์จะคิดยังไง…คุณเหนือคุณคนบ้า!
“………………………..” เหนือมองน้ำที่วิ่งออกไปอารมณ์ดีที่เหมือนได้สั่งสอนกลายๆ และเขายังรู้สึกเหมือนได้กำไร
“ เหนือ เราขออย่าทำร้ายน้ำอีกได้ไหม?” ฟอร์ว่าจริงจัง เขารู้ว่าตัวเขาเป็นคนนอกแต่เขาก็อดสงสารน้ำไม่ได้ ภาพน้ำที่นอนขดริมถนนยังติดตาเขา มือน้ำที่บอกจับแขนเขาไม่ให้บอกเหนือในวันนั้นทำให้ใจเขาหวั่นไหว
เขารู้สึกเหมือนตัวเองได้พลาดโอกาสที่สำคัญบางอย่างไป
มันคืออะไรกันที่เขาไม่เคยสังเกตเห็น……
“ ฟอร์นายยังชอบน้ำอยู่ใช่ไหม?” เหนือถามจริงจังไม่แพ้กัน แม้ตอนนี้เขาก็ยังสงสัยว่าฟอร์ไปอยู่ที่โรงพยาบาลนั้นได้ยังไง
“ เรา ..สงสารน้ำ คิดถึงเมื่อวันที่เราไปเจอน้ำนอนอยู่ริมถนนแล้วเราสงสารจนลืมไม่ลง”
“ หมายความว่ายังไง?” เหนือว่า เพราะสาโรจน์ผู้เป็นบิดาไม่ได้บอกเหนือว่าคนที่พาน้ำไปโรงพยาบาลคือฟอร์
“ เหนือเราขอโทษ วันนั้นเราเป็นคนเจอน้ำเอง และที่เราโทรหานายก็จะบอกเรื่องน้ำ แต่เราก็ไม่ได้บอก.. น้ำก็ขอเราไว้ไม่ให้บอกเรื่องนี้เขาใคร”
“………………” เหนือกำมือแน่นไม่คิดว่าคนที่รู้เรื่องน้ำและไม่ยอมบอกเขาจะเป็น ฟอร์ เพื่อนที่เขาไว้ใจที่สุด
“ นายก็เลยไม่บอกเรา ปล่อยให้เราเป็นไอ้โง่ตามหาน้ำให้วุ่นวาย ส่วนนายก็มองดูเฉยๆใช่ไหม?!”
“ ไม่ใช่เหนือ ถ้านายเป็นเราและเห็นสภาพน้ำตอนนั้นเป็นนายก็ต้องลังเล และถ้าเราบอกนาย นายจะทำยังไงในเมื่อนายเป็นคนทำร้ายน้ำ...!”
“ ไม่ใช่ว่านายอยากตีท้ายครัวเรา!?” เหนือบอกสายตามองว่าเขาคิดไม่ผิด
“เหนือ!?” ฟอร์ว่าเข้าไปกระชากคอเสื้อเหนือทันที
“
สมองคิดได้แค่นี้เรอะ?! ” ฟอร์กระชากเสียง เหนือมองหน้าเพื่อนนิ่ง ความรู้สึกโดนหักหลังจากคนที่ไว้ใจทำให้มองทุกอย่างเป็นลบ
“ หรือนายจะปฎิเสธว่านายไม่ได้คิด”
“ คิด
คิดว่าคนแบบนายคงจะตั้งใจทำร้ายน้ำจริงๆ ถ้าน้ำจะหนีไปอีกเราไม่แปลกใจเลยสักนิด! ?”
ผวักะ!?
เหนือชกฟอร์ลงไปกองกับพื้น ฟอร์เองก็ไม่ยอมลุกขึ้นจะชกคืนเหนือหลบอย่างหงุดหงิดได้หมัดแรก แต่หมัดที่สองไม่พ้น
ผวักะ!?
“
คุณเหนือ คุณฟอร์!? ” น้ำตะโกน รีบเข้ามาห้ามเหนือกับฟอร์ที่ยื้ดกันต่างฝ่ายต่างไม่ยอม น้ำที่ได้ยินเสียงตั้งแต่แรกเข้ามาดูแต่ไม่คิดว่าเหนือกับฟอร์จะวางมวยกันแบบนี้
“
คุณเหนืออย่าครับ คุณฟอร์อย่าครับ!? ” น้ำร้องห้ามแต่ก็โดนสะบัดจนล้มลง ทั้งเหนือทั้งฟอร์จะเข้าไปพยุงแต่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายไป
“
นี่มันอะไรกัน!? ”คุณหญิงทัดพวงว่า ทั้งเหนือทั้งฟอร์หยุดชะงักหันไปมองแล้วนิ่ง
“
โตๆกันแล้วทำไมไม่คุยกันดีดี เหนือ ฟอร์!? ” น้ำลุกขึ้นมองไม่เคยเห็นคุณหญิงโกรธขนาดนี้มาก่อน และยังตกใจไม่หายที่เห็นเหนือกับฟอร์ชกต่อยกัน …
“……………………”
น้ำนั่งซับเลือดที่ปากให้เหนือ ตรงข้ามกับนมก้านพูที่กำลังเอาผ้าเย็นประคบให้ฟอร์ คุณหญิงทัดพวงนั่งดมยายาดมตรงกลาง ฟังจากที่เล่าแล้วอย่างที่เธอคิดไม่ผิด เพราะแบบนี้เธอถึงบอกสามีไม่ให้บอหเหนือว่าเรื่องฟอร์เป็นคนพาน้ำไปโรงพยาบาล เธอคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับฟอร์และน้ำว่าให้เก็บเป็นความลับแต่ก็ยังไม่ทันได้บอกเรื่องก็แดงมาซะก่อน เธอนั่งมองลูกชายกับหลานชายที่อารมณ์ทั้งคู่ยังไม่มีท่าทีว่าจะสงบ เผลอๆจะลุกขึ้นมาต่อยกันอีกถ้ามีอะไรไปสะกิด
“ เจ็บ
!? เบาๆสิ!” เหนือว่าจ้องน้ำเขม็ง ฟอร์ก็จ้องเหนือกับน้ำตาไม่กระพริบเช่นกัน
“ครับ” น้ำว่า มองแผลที่ปากเหนือที่เลือดยังซึมออกมาเรื่อยๆ นั่นหมายความว่าคุณฟอร์ไม่ยั้งมือเลย
“ พอตัวเองเจ็บล่ะ!” ฟอร์ว่า และทันทีเหนือลุกขึ้นจะกระโจนใส่ฟอร์
“
คุณเหนืออย่าครับ!? ” น้ำว่ากอดตัวเหนือเอาไว้ ฟอร์ลุกขึ้นเตรียมตั้งรับ
“นายน่าคิดได้ว่าแผลแค่นี้ตัวเองยังเจ็บแล้วที่ทำกับน้ำมันเจ็บแค่ไหน !?”
“
แล้วนายมาเสือกอะไรด้วย!? ” เหนือจะเข้าไปต่อยฟอร์อีหสักหมัดให้ได้
“
คุณเหนือ อย่าครับ!? อย่าครับ!? ”
“
เหนือ ฟอร์นั่งลง แค่นี้ยังก่อเรื่องไม่พอหรือไง!? ” คุณหญิงทัดพวงต่อว่าทั้งลูกชายทั้งหลานชาย
“ ฟอร์คุณน้าขอให้ค่อยๆคุยกัน”
“
คุณแม่จะให้เหนือใจเย็นได้ยังไง!? เหนือไม่ใช่ไอ้โง่ที่จะให้ใครสวมเขาได้ง่ายๆ!”
“ เหนือคุณแม่บอกให้ใจเย็นๆ ให้เข้าใจฟอร์เขาด้วย รู้จักกันมาตั้งแต่จำความยังไม่ได้ ไม่รู้จักนิสัยกันหรือไงว่าฟอร์เป็นคนยังไง
อย่าหึงหวงจนหน้ามืดตามัว! ” คุณหญิงว่า น้ำหันหลบหน้าคุณหญิงแต่เด็กหนุ่มไม่คิดเรื่องที่เหนือหึงหวงเขา คุณเหนือแค่แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเขาเท่านั้นเอง
“ ตอนนั้นถ้าฟอร์ทำอะไรผลีผล่ามน้ำหนีไปอีก
เหนือจะได้เจอน้ำเร็วแบบนี้นี้ไหม?! ” คุณหญิงบอกมองลูกชายทีหลานที พยายามจะพูดแต่เรื่องดีๆเข้าไว้
“………..” น้ำยังคงก้มหน้าที่ตัวเองเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด
“ แต่ทำไม!?...” เหนือกำลังจะพูด แต่คุณหญิงก็พูดสวนขึ้นมา
“
เหนือเงียบฟังคุณแม่พูดให้จบ! ”
“ ………………..” แม้แต่นมก้านพูก็ไม่เคยเห็นคุณหญิงทัดพวงดุลูกชายแบบนี้ คงเพราะคุณหญิงเองก็กำลังโมโหอยู่เช่นกัน
“ ฟอร์ก็ด้วยเหมือนกัน ถ้าไม่แน่ใจเรื่องเหนือก็น่าจะบอกคุณน้าบ้าง ถึงเหนือจะเป็นลูก แต่คุณน้าก็เป็นผู้ใหญ่มีความยุติธรรมไม่ได้หลับหูหลับตาไม่รับรู้อะไร?”
“ ….ขอโทษครับ” ฟอร์ว่าสำนึกผิด
“ น้ำก็ขอโทษนะครับที่ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้” น้ำบอก ไม่คิดว่าที่ตนเองขอร้องฟอร์ให้เก็บเรื่องไว้เป็นความลับจะทำให้มิตรภาพระหว่างเหนือกับฟอร์จะต้องมีเหตุให้แคลบแคลงใจกัน เขามองแก้มฟอร์ที่แดงซ้ำแล้วยิ่งรู้สึกผิดต่อฟอร์
“ น้ำ คุณแม่เข้าใจน้ำ คุณหมอได้บอกคุณแม่หมดแล้วว่าเหนือทำอะไรน้ำบ้าง…” คุณหญิงทัดพวงว่า เพราะเธอรู้เรื่องทั้งหมดแล้วเมื่อวานถึงไม่ตำหนิหรือถามอะไรน้ำเลย
“ คุณน้าครับ..”
“ ฟอร์ ขอให้เชื่อใจคุณน้าว่าเรื่องนี้คุณน้าจะไม่นิ่งนอนใจ ฟอร์ไม่ต้องเป็นห่วง” คุณหญิงทัดพวงบอก ฟอร์รับรู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นคนนอกไม่ควรจะเข้าไปยุ่งเรื่องนี้อีก
“ ครับ” ฟอร์ว่าก่อนจะหันไปมองน้ำแล้วหันหน้ากลับมา
“ เรื่องในวันนี้ คุณแม่อยากให้เหนือเก็บไปคิด ฟอร์ก็ด้วยให้อารมณ์เย็นลงก่อน แล้วจะเข้าใจเองว่าสาเหตุจริงๆแล้ววันนี้คือเรื่องน้ำ หรือเรื่องเอาความคิดอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่”
“ ครับ …….คุณน้าฟอร์ขอตัวเพราะวันนี้มีเรียนเช้า” ฟอร์ว่าลุกขึ้น คุณหญิงพยักหน้าเข้าใจ ฟอร์เดินออกไปใจเขายังไม่สงบเพราะฉะนั้นเขาออกมาจะดีกว่า
“ เหนือก็ไปกินข้าวกินปลาแล้วก็ไปมหาลัย กลับมาแล้วค่อยคุยกัน” คุณหญิงบอก เหนือลุกขึ้นอย่างเสียมิได้ นมก้านพูตามเหนือออกไปติดๆ
“ น้ำ มีอะไรจะบอกคุณแม่ไหม?” คุณหญิงทัดพวงถามเด็กหนุ่ม
“……………………..ไม่มีครับ” น้ำเลือกที่จะตอบให้คุณหญิงสบายใจแต่คุณหญิงกลับยิ่งกังวลที่น้ำมีเรื่องอะไรก็มักจะเก็บเอาไว้คนเดียว
“ น้ำมีอะไรก็พูดมาเถอะนะ ปัญหาบางอย่างน้ำอาจจะแก้คนเดียวไม่ได้”
“น้ำรู้ แต่ตอนนี้น้ำยังไม่อยากพูดอะไร?”
“ แม้แต่เรื่องเหนือเหรอ?”
“ครับ” น้ำบอกพร้อมพยักหน้า และรู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไงแล้ว เรื่องราววุ่นวายต่างๆนานาที่เกิดขึ้นตอนนี้เพราะเขาเอง เพราะฉะนั้นเขาจะแก้ปัญหาด้วยตัวของเขาเองไม่ต้องให้คนอื่นมาเดือดร้อนด้วย
เหนือยังคงไม่พอใจและเสียความไว้ใจฟอร์ในฐานะเพื่อนที่ไม่ยอมเขาเรื่องน้ำ ยิ่งเมื่อรู้สึกเจ็บแผลที่ปากเขาก็ยิ่งโมโห แต่ก็ยอมรับว่ามันน้อยกว่าเมื่อเช้า
เมื่อเช้าเขาไม่ได้แต่อารมณ์ตัวเองแต่ฟอร์ทำให้เขาคิดว่าฟอร์ยังสนใจน้ำ แม้เขาจะรู้จักนิสัยฟอร์ดีแต่เขาอดคิดไม่ได้จริงๆ ฟอร์ไม่ยอมบอกใครเรื่องน้ำ แล้วเมื่อไรที่ฟอร์จะบอกหรือไม่คิดจะบอก
‘
คิดว่าคนแบบนายคงจะตั้งใจทำร้ายน้ำจริงๆ ถ้าน้ำจะหนีไปอีกเราไม่แปลกใจเลยสักนิด! ?’
น้ำไม่มีทางหนีไปจากเราได้หรอก นายคิดผิด
“…………………………………” ไม่แปลกใจที่น้ำคิดจะหนีไปจากเรา….
ไม่มีทาง เราจะทำให้น้ำไปอยากไปจากเราเอง ทั้งตัว…..และหัวใจ
“……………………………………..” เหนือยังคงคิดจะให้น้ำชอบตัวเองให้ได้จะได้ไม่คิดหนีไปอีก ขากลับเหนือจึงซื้อกุหลาบสีแดงสดที่จัดช่อใหญ่เป็นพิเศษ หวังจะให้น้ำดีใจ และคิดว่าต้องเป็นอย่างงั้นอยู่แล้ว ใครบ้างได้ดอกไม้ไม่ดีใจ
เหนือโทรศัพท์ไปที่บ้านสั่งให้น้ำมารอรับเขาที่หน้าบ้าน
“………”แก้วเมื่อเห็นรถเหนือเข้ามา รีบบอกน้ำให้ไปรอรับทันที
“…………………………..” เหนือยื่นช่อกุหลาบให้น้ำที่ทำหน้างงๆแต่ก็รับไว้
“ คุณเหนือให้น้ำหรือครับ?” น้ำถาม มองช่อกุหลาบในมือหนักเอาเรื่อง 200 ดอก หรือว่าอาจจะถึง 250 ดอก?
“ ก็ให้… ชอบไหม?” เหนือถาม น้ำจ้องกุหลาบแดงสดจนแสบตา ยังงงว่าคุณเหนือซื้อกุหลาบให้เขาทำไม?
“ ซื้อให้น้ำทำไมครับ?” น้ำถามอีก แต่ไม่ใช่คำที่ชายหนุ่มอยากได้ยิน ที่ต้องการคือเขาอยากได้ยินคำว่าชอบ สีหน้าดีใจจนออกนอกหน้าว่าดีใจสุดๆ
“ ก็จะซื้อให้ ซื้อกุหลาบให้เมียตัวเองทำไมต้องมีเหตุผล” เหนือบอกเสียงห้วน น้ำก้มหน้ารู้สึกทั้งอายทั้งกระดากใจกับคำคำนี้เป็นพิเศษ
“ …..แต่เหมือนจะแพงเลยนะครับ ช่อใหญ่ขนาดนี้”
“ ไม่แพงหรอกซื้อได้ บอกมาชอบไม่ชอบ!” เหนือว่าจะให้น้ำพูดให้ได้
“………..” น้ำจ้องกุหลาบอีกครั้ง เขาไม่เคยได้รับของแบบนี้จากคุณเหนือเลยสักครั้ง เพราะสิ่งที่คุณเหนือเคยซื้อมาให้เขามานานมาแล้วก็คงเป็นยาทาพวกนั้น…
“ ชอบครับ” น้ำบอกก้มหน้าลงอีกใบหน้าแดงแข่งกุหลาบมากว่าสองร้อยดอก
“ เหรอ” เหนือว่าไม่รู้ตัวเองว่ายิ้มกว้างแค่ไหน
**********
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 374813 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก