16
“ ชอบเดี๋ยวพรุ่งนี้ซื้อมาให้อีกก็ได้ อยากได้ดอกอะไรไม่ลืมจะซื้อมา” เหนือถามไม่รู้ทำไมเขาไม่กล้าพูดตรงๆว่าถ้าน้ำชอบเขาจะซื้อมาให้ เพราะเขาก็ชอบถ้าน้ำชอบ
“ ไม่ต้องหรอกครับ น้ำไม่ได้อยากให้ซื้อมาอีก” น้ำรีบบอก เพราะคุณเหนือซื้อมาทุกวันไม่มีที่เก็บแน่ นี่เขาก็กำลังคิดว่าจะจัดใส่แจกันกันตรงไหนบ้าง แค่คุณเหนือซื้อมาให้เขาก็รู้สึกดีใจแล้ว คุณเหนือคงซื้อมาให้เขาเพราะคิดอยากจะทำดีกับเขา คงรู้สึกผิดที่ทำต่อเขา น้ำคิดแบบนั้น
“ ตามใจ แต่ถ้าฉันอยากจะซื้อมาฉันก็ซื้อมา มีหน้าที่รับไปก็รับไปเถอะ” เหนือว่า
“……” น้ำชำเลืองมองอีกฝ่าย รู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอย่างที่คิดแต่นิสัยคุณเหนือก็เป็นแบบนี้อยากทำอะไรก็ทำ
“ เออคุณแม่ล่ะ?” เหนือถาม ทำให้น้ำนึกขึ้นได้ว่าคุณหญิงทัดพวงให้เหนือไปพบเพราะจะคุยเรื่องที่คุยกับเขาเมื่อเช้า
“ เอ่อคุณเหนือครับน้ำลืม คุณแม่ ..ให้คุณเหนือไปพบทันทีที่กลับมา ตอนนี้คุณแม่..รออยู่ห้องรับแขก” น้ำบอกเขาไม่ชินที่จะเรียกคุณหญิงว่าคุณแม่สักที และยิ่งอยู่ต่อหน้าคุณเหนือเขายิ่งเกร็งที่จะพูด
“ เออรู้แล้วเดี๋ยวไป” เหนือว่า น้ำเดินออกมา
“ จะไปไหน?” เหนือถาม
“น้ำจะจัดกุหลาบใส่แจกัน เดี๋ยวมันเฉา” น้ำบอก
“ อย่าเพิ่งไปจงไปจัด หาอะไรมาให้ฉันกินก่อน หิว” เหนือบอกเพราะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยง เมื่อเช้าก็กินข้าวนิดเดี่ยวเพราะเจ็บปากที่โดนฟอร์ต่อย
“ ครับ” น้ำว่ารีบไปที่ครัว
“ โห้ น้ำกุหลาบช่อใหญ่มากเลยอ่ะ คุณเหนือให้เหรอ?” แก้วถามตาเบิกโต เพราะกุหลาบช่อใหญ่ได้ใจและยังสีแดงสดจริงๆ
“ครับ” น้ำว่าพยักหน้า
“ แหมๆรักกันใหญ่เชียวนะ อย่าคิดหนีไปไหนอีกล่ะ” แก้วแซว เพราะไม่รู้เรื่องจริงๆทั้งหมด
“ นี่คุณเหนือคงรู้สึกผิดที่ทำให้น้ำโกรธ จนหนีไปเลยซื้อมาขอโทษใช่ป่ะ? ต่อไปมีอะไรก็คุยกันก่อนอย่าเอาแต่หนี” แก้วว่ายกช่อดอกไม้ขึ้นดูและยังรู้สึกอิจฉานิดๆเธออยากจะได้ดอกไม้จากคนที่เธอรักแบบนี้บ้าง ไม่ต้องช่อใหญ่ขนาดนี้หรอกแค่ดอกเดียวก็พอ
“…เออครับ” น้ำว่าตามน้ำก่อนที่จะจัดแซนวิชใส่จาน
“ เอาไปให้ใคร คุณเหนือเหรอ?” แก้วถาม
“ครับ”
คุณหญิงทัดพวงเห็นว่าลูกชายกลับมาสักพักแล้ว แต่ไม่ยักมาหาเลยออกมาจากลูกชายเสียเอง
“ เหนือ?” คุณหญิงว่านั่งลงข้างชายหนุ่มที่กำลังรอน้ำ
“คร้าบบบ” เหนือว่ายิ้มแก้มปริ คุณหญิงทัดพวงมองลูกชายด้วยความฉงน
“ วันนี้มีเรื่องอะไรให้ดีใจ ยิ้มหน้าบ้านเชียว”
“ ไม่มีอะไรครับ” เหนือว่า จะไม่เขายิ้มได้ยังไง ตอนนี้น้ำก็กลับมาแล้ว และอีกไม่นานก็คงรักเขา จะไม่ได้ดีใจได้ยังไง
“ เพราะน้ำใช่ไหม?” คุณหญิงว่า พอเดาทางลูกชายออก
“ มั้ง ครับ” เหนือตอบไม่ยอมรับ
“ คุณแม่มีเรื่องอยากจะคุยกับเหนือเรื่องน้ำเหมือนกัน” คุณหญิงว่าเปิดประเด็น
“ เรื่องน้ำทำไมหรือครับ?”
“ แม่อยากจะให้เหนือกับน้ำแยกห้อง” คุณหญิงบอก เรื่องนี้เธอเองก็คุยกับน้ำแล้วเมื่อเช้า หากจะพูดไปเหนือกับน้ำก็ยังเด็ก น้ำยังไม่ 18 ด้วยซ้ำ หากเป็นหญิงชายคงไม่ได้ร่วมห้องกันตั้งแต่แรก แต่ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่เธอก็ว่ายังไม่เหมาะสม
“ ทำไมครับ!?”
“ เหนือ คุณแม่ว่าให้น้ำเรียนจบก่อนแล้วค่อยมาคิดเรื่องน้ำกับเหนืออีกครั้ง คุณแม่เข้าใจว่าเหนือกับน้ำมีความสัมพันธ์เกินเลยมาแล้ว แต่ช่วงนี้คุณแม่อยากจะให้น้ำทบทวนการเรียนที่กำลังจะจบ”
“ เหนือไม่เห็นว่าจะเกี่ยวกันตรงไหน?!”
“ เหนือเองก็ใจร้อน…”
“ คุณแม่ไม่เชื่อใจเหนือว่างั้นเถอะ” เหนือว่าพูดก่อนที่คุณหญิงจะพูดจบ
“ คุณแม่แค่อยากให้เหนือกับน้ำมีเวลาคิดเรื่องของตัวเอง ให้มีความเป็นส่วนตัวมากขึ้น” ความจริงแล้วก็อย่างที่บุตรชายว่า เหตุผลหนึ่งที่คุณหญิงตัดสินใจแบบนี้ ก็เพราะอยู่ห้องกันแบบนี้เหนือถึงได้ทำร้ายน้ำจนหนีไปโดยไม่มีใครรู้
“ ยังไงเหนือก็ไม่ยอม!?” ชายหนุ่มอารมณ์เสีย เขาเพิ่งจะพาน้ำกลับมา เพิ่งจะได้อยู่ด้วยกันแล้วจะให้แยกห้อง โดยไม่มีเหตุผลแบบนี้
“ เหนืออย่าเพิ่งใจร้อน นั่งลงแล้วคิดดีๆก่อน” คุณหญิงบอก
น้ำเดินถือถาดแซนวิชเข้ามา เด็กหนุ่มเห็นเหนือทำเคร่งคิ้วขมวดก็รู้ว่าคุณหญิงคงกำลังคุยเรื่องที่จะให้เขาแยกห้องนอนกับคุณเหนือ โดยเขาจะไปนอนห้องแขกก่อน
“ น้ำเข้ามาลูก” คุณหญิงเรียกน้ำที่ยืนรอนิ่ง
“…..” น้ำเดินเข้ามาวางถาดไว้บนโต๊ะ เหนือนั่งไม่ยอมปริปากพูด คุณหญิงเลยหันไปคุยกับน้ำแทน
“ ตอนนี้คุณแม่กำลังคุยกับเหนือเรื่องแยกห้องนอน”
“ครับ” น้ำว่าชำเลืองมองเหนือ ดูท่าแล้วชายหนุ่มจะไม่ยอมง่ายๆ สำหรับน้ำอยากแยกห้องอยู่แล้ว เขาเองก็ยังหวาดๆคุณเหนือกลัวว่าคุณเหนือจะลุกขึ้นมาทำร้ายเขาแบบวันนั้นอีก
“ น้ำ …แ… เห็นด้วยกับคุณแม่เหรอ?” เหนือถามจ้องน้ำ คิดจะให้น้ำเข้าข้างเขา
“…
คะครับ” น้ำว่าหันหน้าหลบ คุณหญิงมีรึจะไม่เห็นว่าเหนือคิดจะทำอะไร
“ เหนือในเมื่อน้ำเองก็ต้องการความเป็นส่วนตัว เหนือก็ควรจะเครพการตัดสินของน้ำ” คุณหญิงว่า เหนือลุกขึ้นทันที
“ ก็ได้ครับ
ตอนนี้เหนือพูดไปก็คงไม่มีใครเชื่อ!” เหนือว่าจะเดินออกไป
“ คุณเหนือครับ แซนวิช?!”
“ ไม่หิว!” เหนือว่าเดินออกไป
“….”
“ น้ำปล่อยเหนือไปก่อน ตอนนี้อารมณ์คงกำลังน้อยใจ เดี๋ยวก็คิดได้เอง” คุณหญิงบอกน้ำไม่ให้กังวล
“ครับ” แม้คุณหญิงจะบอกไม่ให้น้ำคิดมากแต่น้ำก็ยังกังวลอยู่ดี
น้ำอ่านหนังสือจนถึง 4 ทุ่มก่อนที่จะเริ่มง่วง เขาและกำลังจะปิดหนังสือ ก็มีเสียงคนเคาะประตูห้อง
ก็อก ก็อก
“…” ?
ใคร?
“ ใครครับ” น้ำว่าเดินไป
“ ฉันเอง” เหนือว่า น้ำชะงักเท้าทันที
“ คุณเหนือมีอะไรหรือครับ?” น้ำถาม ยืนอยู่หน้าประตูแต่ไม่คิดจะเปิด
“ มาหาเมียตัวเองต้องมีอะไรก่อนใช่ไหม? เปิดประตู”
“…….” น้ำคิดหาวิธีที่จะไม่ต้องเปิดประตูให้เหนือ เขาคิดหาเหตุผลว่าคุณเหนือมาหาเขาทำไมดึกป่านนี้ ทำให้คิดถึงเรื่องที่ทำให้จิตห่อเหี่ยว
“ คุณเหนือครับ น้ำกำลังจะนอน ถ้ามีอะไรเอาไว้พรุ่งนี้ได้ไหมครับ?”
“ เปิดประตู!” เหนือสั่งเสียงแข็ง จนน้ำต้องเปิดประตูให้ ชายหนุ่มเดินเข้ามาทันที น้ำถอยห่างออกมา
“ ทำอะไรอยู่?” เหนือถามเดินวนไปรอบๆห้องก่อนที่นอนลงบนเตียง
“ กำลังจะ นอนครับ”
“ เหรอพอดี ฉันก็เริ่มง่วงแล้ว” เหนือว่าจัดแจงหมอนอีกใบมาวางข้างๆหมอนของเขา เรื่องอะไรที่เขาจะนอนคนเดียว มานอนกับไอ้น้ำดีกว่าตั้งเยอะ
“ คุณเหนือจะนอนที่นี่หรือครับ?” น้ำถามไม่อยากจะเชื่อว่าแยกห้องกันนอนแล้ว เหนือยังจะตามมารังควานเขาอีก
“ เออ บ้านนี้บ้านฉัน ฉันจะนอนตรงไหนก็ได้ ไม่ใช่คนอาศัยอย่างแ………..ก” เหนือว่า น้ำหน้าเสีย
“ แกเป็นเมียฉัน บ้านฉันก็เหมือนบ้านแกมานอนเร็วๆ” เหนือเร่ง
“ ….”น้ำจำใจต้องไปนอนข้างๆเหนือ ชายหนุ่มยิ้มกริ่มพอใจ
เด็กหนุ่มนึกถึงสภาพตัวเองที่ต้องอยู่ที่นี่ หากว่าเขาอยู่ที่นี่เขาก็ต้องทำตามที่คุณเหนือต้องการ ไม่มีสิทธิ์จะทำตามที่ตัวเองพอใจ หรือต้องการอะไรก็ไม่ได้ ต้องอยู่แบบนี้อยู่ร่ำไป
“ นี่…น้ำ”
“….” น้ำทำเป็นหลับไปแล้ว
“ นี่น้ำ ฉันรู้ว่าแกยังไม่หลับ”
“ครับ?” น้ำว่าต้องรีบลืมตาขึ้นมา
“ ที่ฉันเคยทำร้ายแก แก…คิดจะยกโทษให้ฉันไหม?”
“ ….” น้ำถึงกับลืมตาขึ้นเพราะคำถามของเหนือ
“ คุณเหนือแคร์ด้วยเหรอครับ?”
“ ก็ใครเขาอยากให้มีคนเกลียดละ!?” เหนือว่ากอดน้ำเข้ามาหาตัว
“ คุณเหนือสบายใจได้ น้ำไม่ได้โกรธคุณเหนือ” แต่น้ำกลัวมากกว่า และถ้าจะมีคนเกลียดคุณเหนือคุณเหนือก็คงไม่แคร์ แต่เขารู้สึกเหมือนนึกถึงความรู้สึกเขา ทั้งที่ไม่เคย
“ เหรอ?” เหนือว่าอมยิ้ม เขาเองก็แปลกใจตัวเองที่ต้องแคร์คำพูดน้ำขนาดนี้ เขารู้เพียงแต่ว่าจากที่น้ำหนีไปทำให้เขาเข้าใจว่าบ้านที่มีน้ำกับไม่มีน้ำแตกต่างกันแค่ไหน บ้านทั้งบ้านเงียบเหงา หดหู่ สิ่งๆต่างๆรอบตัวเขาดูเคร้งคว้าง
“ ครับ” น้ำเงยหน้ามองเหนือที่วันนี้ทั้งวัน หรือจะตั้งแต่เมื่อวานคุณเหนือดูแตกต่างจากที่เคย
“…………………………” เหนือเองก็รู้ว่าตัวเขานั้นปฎิบัติกับน้ำไม่เหมือนที่เคยทำ เพราะบางอย่างได้บอกเขาทำไม่งั้น เขาอาจจะเสียน้ำไป
ทันทีที่เขารู้ว่าน้ำหนีออกจากบ้านเขาสับสนไปหมด เขาไม่เข้าใจว่าทำไม และทั้งโกรธ ทั้งโมโห ทั้งกลัว กลัวว่าน้ำจะไม่กลับมา กลัวว่าจะหาน้ำไม่เจอ เขาถามตัวเองว่าหากว่าเขาตามหาน้ำไม่เจอจะเป็นยังไง เขาตอบในทันทีว่าไม่เห็นจะเป็นอะไร น้ำก็แค่เด็กกำพร้ารับใช้ในบ้านที่เขามีอะไรด้วยแล้วรู้สึกดีเป็นพิเศษเท่านั้นเอง ทว่าความรู้สึกที่เรียกห่วงหานั้นกลับยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งไม่มีข่าวคราวน้ำยิ่งกระวนกระวายใจ
“ นี่” เหนือว่า
“ครับ?”
“ ถ้าสมมติว่าฉันไม่ได้ไปเจอแกเมื่อวาน ..คิดจะกลับมาที่นี่ไหม?” ชายหนุ่มถาม
“……….” น้ำไม่ตอบเพราะเขาไม่คิดที่จะกลับมาที่นี่ ถ้าตอบออกไปคุณเหนือก็คงจะโกรธเขา
“ คิดจะหนีไปจริงๆใช่ไหม?”
“………”
“ เพราะว่าไม่ชอบฉันก็เลยหนีไป เพราะฉันชอบแกล้งแก หรือฝืนใจแกให้มีอะไรด้วยใช่ไหม?”
“……” น้ำขยับตัวหนีเหนือยิ่งกอดเด็กหนุ่มแน่น
“ คุณเหนือ น้ำหายใจไม่ออก”น้ำว่าเริ่มกลัว
“ ถ้าตอนนี้ฉันอยากจะมีอะไรกับแก แกจะว่ายังไง?” เหนือถามลองใจ
“ คุณหมอบอกให้พักไว้ก่อนจำไม่ได้หรือครับ?” น้ำว่าดิ้นแรงกว่าเดิม เหนือลุกขึ้นคร่อมน้ำไม่ให้หนีไปไหน
“ คุณเหนือ
!?” น้ำว่า คิดว่าตัวเองยังไงก็ไม่รอด หากคุณเหนือต้องการจะมีอะไรกับเขา คุณเหนือไม่สนใจอยู่แล้วว่าเขาจะเป็นยังไง
“ ฉันทำไม?”
“ อย่าทำเลยครับ ร่างกายน้ำยังไม่หาย อย่าทำเลยนะครับ” น้ำว่าขดตัว เหนือจ้องมอง ความจริงแล้วเขาไม่คิดจะทำอยู่แล้ว แต่เขาอยากลองดูว่าน้ำจะทำยังไงเท่านั้นเอง เพราะเขาเองไม่ค่อยจะสังเกตหรือสนใจว่าน้ำจะเป็นยังไง เพราะเขาคิดว่าน้ำก็ปฎิเสธไปอย่างงั้นแต่พอเอาเข้าจริงๆน้ำก็มีอารมณ์ร่วมมาโดยตลอด
“ ไม่ทำก็ได้” เหนือว่านอนลงข้างๆน้ำที่ขดตัวให้เล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ ….” น้ำแปลกใจที่เหนือยอมง่ายๆ แต่ก็ยังไม่หยุดสั่น เรื่องในคืนวันนั้นยังคงเหมือนว่าเพิ่งเกิด เขากลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีก
“ ขยับเข้ามาสิ เดี๋ยวก็ตกเตียง” เหนือว่าดึงแขนน้ำให้ขยับเข้ามาด้านใน
“ …..” น้ำรู้สึกว่าเหนือทำดีกับเขากว่าเมื่อก่อนก็นับตั้งแต่ที่เขากลับมา เขาไม่ได้คิดไปเองจริงๆ
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!
เหนือตั้งนาฬิกาไว้ปลุกเขาในตอนเช้า ทำให้น้ำแปลกใจขณะเหนือกำลังเซตผมอยู่หน้ากระจกก็อดที่จะถามไม่ได้
“ คุณเหนือมีอะไรหรือเปล่าครับ ถึงตั้งนาฬิกาปลุก?” น้ำถามเอาเสื้อและกางเกงนักศึกษาของชายหนุ่มมาวางไว้บนเตียง
“ ไม่ดีหรือไง แกจะได้ไม่ต้องปลุกฉัน”
“ เอ๊ะทำไมล่ะครับ?” น้ำว่ายังคงไม่เข้าใจเหตุผลของเหนือ
“ แกจะได้ไม่ต้องมาปลุกฉันไง เข้าใจยากจริง!” เหนือว่าหยิบกางเกงมาสวม
“ คุณเหนือไม่อยากให้น้ำปลุกแล้วหรือครับ?”
“ เออ แกจะได้ไม่ต้องมาพะวงว่าจะต้องมาปลุกฉัน แกน่าจะดีใจ ฉันตั้งนาฬิกาก็เพื่อ….” เหนือชะงักไปเกือบที่จะบอกว่าที่เขาตั้งนาฬิกาก็เพราะเพื่อน้ำ
“ เพื่อ น้ำหรือครับ?” ทว่าน้ำก็เข้าใจที่เหนือจะบอกเพราะชายหนุ่มพูดมาขนาดนั้นแล้วเหตุผลก็ชัดเจนว่าเพื่อเขา
“
เออไม่ดีหรือไง?” เหนือว่าไม่เต็มเสียงทำหน้าไม่ถูก และยิ่งโดนน้ำมองเขาก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก รีบใส่เสื้อแล้วเดินออกจากห้องไป
“…….” น้ำรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ที่เหนือสนใจเรื่องเล็กน้อยๆของเขาด้วย น้ำจ้องนาฬิกาทรงลูกเต๋าสีขาวก่อนที่จะเดินไปหยิบขึ้นมา
คุณเหนือ…ครับ?
“ เหนือเมื่อคืน ไปนอนห้องน้ำใช่ไหม?” คุณหญิงทัดพวงถามขณะรับประทานอาหารเช้า
“ ครับ” เหนือตอบ น้ำก้มหน้าลง
“ แล้วที่คุณแม่ให้แยกห้องจะมีประโยชน์อะไร?” คุณหญิงทัดพวงว่า
“ ไม่มีประโยชน์ก็ให้น้ำกลับมานอนห้องเหมือนเดิมสิครับ” ชายหนุ่มบอกมารดา
“ น้ำ เมื่อคืนมีอะไรผิดปกติไหม?” คุณสาโรจน์ที่นั่งเงียบฟังภรรยาและบุตรชายอยู่นานถามน้ำที่นั่งเงียบไม่ต่างจากตัวเอง
“ เอ่อครับ ไม่มีครับ!”น้ำตอบแม้จะงงๆกับคำถามคุณสาโรจน์อยู่ก็ตาม แต่พอมานึกตามหลังแล้วก็น่าแดงขึ้นมา เพราะดันไปคิดว่า คุณสาโรจน์หมายถึง ว่าเมื่อคืนเขามีอะไรกับคุณเหนือหรือเปล่า
“ เหรอ” คุณสาโรจน์ว่ายิ้มเอ็นดู
“ครับ” น้ำพยักหน้า
“ เอาน่าคุณหญิงไหนๆก็ไหนๆแล้ว ส่วนเหนือคืนนี้ก็อย่าไปนอนกับน้ำอีก อดทนแค่นี้ไม่ได้แล้วจะต่อไปวันข้างหน้าที่ต้องอดทนกับสิ่งอื่นที่มันหนักกว่าจะทำยังไง” คุณสาโรจน์สอนบุตรชาย
“……ครับ………………”ชายหนุ่มจำใจตอบ
“ แล้วก็เสาร์อาทิตย์นี้ คุณพ่อคุณแม่จะไปไหว้พระที่เชียงใหม่ หวังว่าเหนือจะรักษาสัญญา” คุณสาโรจน์ว่าแกมหยอกบุตรชายที่นั่งหน้าเครียด
“ ไหว้พระหรือครับ?” น้ำถาม
“ ใช่จ้ะ จะนั่งเครื่องไปตั้งแต่ตอนเย็นวันศุกร์” คุณหญิงบอก
“ อยากจะให้น้ำกับเหนือไปด้วยกันแต่น้ำมีเรียน เอาไว้น้ำเรียนจบแล้วก่อนจะเข้ามหาลัยค่อยหาเวลาไปทำบุญด้วยกันนะ”
“ครับ” น้ำว่ายิ้มมองคุณหญิงและคุณสาโรจน์ด้วยความเครพรักถึงแม้ว่าทั้งสองจะไม่ใช่ผู้ให้กำเนิดก็ตาม แต่เขาก็รักคุณหญิงคุณสาโรจน์เหมือนเป็นคุณพ่อแม่จริงๆ ในความโชคร้ายนี่เป็นสิ่งที่น้ำคิดว่าเป็นยิ่งกว่าความโชคดี
“ กินเยอะๆน้ำผอมไปนะรู้ไหม?”คุณหญิงว่าบอกให้นมก้านพูตักข้าวต้มเพิ่มให้น้ำ และขอให้ตักกุ้งและหมูสับให้เยอะเป็นพิเศษ
****************
เจ้าหญิงขอพักเรื่องราวทุกเรื่องไว้สักพัก ด้วยเหตุผลส่วนตัว และร่างกายคงไม่ไหว ขออภัยมา ณ ที่นี้
o1เจ้าหญิงแมว
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 374799 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก