หลังจากทีรอกันมานาน
*********************************************************************************************************
ไม่เสียใจที่รักเธอ
[wma=300,50]http://www.switchpod.com/users/keepidea/ไม่เสียใจที่รักเธอ.MP3[/wma]
*************************************************************************************************************
"บ้านพักอลเวง. - Holy Night "
บ้านพักอลเวง(ภาคพิเศษ) – HolyNight เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สมาคม
หรือเหตุการณ์จริงแต่ประการใดทั้งสิ้น
.
.
.
1 ธันวาคม 2547
อาจเป็นเพราะอากาศหนาว ... คนเราถึงรู้ซึ้งถึงความโดดเดี่ยว
อาจเป็นเพราะอากาศหนาว ... คนเราถึงต้องคอยหาไออุ่น
อาจเป็นเพราะอากาศหนาว ... คนเราถึงต้องการใครซักคน
และก็คงเป็นเพราะอากาศหนาว ... คนเราถึง - - - เช้ยยยยยย !!
ผมยกมือขึ้นปาดจมูกที่ทำท่าเหมือนน้ำมูกจะไหลออกมา ไอ้โรคภูมิแพ้อากาศที่มักจะกลับมาเยือน
ทุกครั้งเมื่อถึงเวลาที่อากาศเริ่มจะเปลี่ยนของผมทำให้รู้สึกหงุดหงิดตัวเองอย่างบอกไม่ถูก
... คงเป็นเพราะเข้าหน้าหนาวมาได้ซักพักแล้วล่ะมั้ง บรรยากาศรอบๆตัวของผมตอนนี้ถึงได้
มืดลงเร็วกว่าปกติ ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู พึ่งจะทุ่มกว่าเองนี่นา แล้วไอ้พวกเพื่อนบ้า
ทำไมมันไม่รอเลยวะ
“เฮ้ออ ... ” การถอนหายใจมันช่วยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย ทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อช่วงนี้
ผมต้องเข้ามาช่วยงานอาจารย์อยู่ที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ทุกวี่ทุกวัน คอมฯที่ต้องมาดูแลก็แสนจะ
ห่วยแตก เงินก็ไม่ได้ กลับก็เย็นกว่าชาวบ้านเค้า
“เฮ้ออ ... ”
ลงจากอาคารสารสนเทศ ก็รีบก้าวเท้าอย่างไว ถึงแม้ว่าหอผมจะอยู่แค่ข้ามฝั่งมหาลัยก็เหอะ
แต่อากาศเย็นๆแบบนี้ ก็อยากจะรีบกลับไปหาอะไรร้อนๆกิน แล้วก็รีบเข้าไปขดตัวอยู่ใน
ผ้าห่มเร็วๆ ซะที พอคิดถึงเรื่องนอน ปากก็อ้ากว้างหาวหวอด พลางเอามือยีตา
“หาวจนแมลงวันเข้าไปเป็นสิบตัวแระ” เสียงที่ยินได้แทบจะทุกวันดังลอยมาในระยะใกล้
โค้กมันพูดเสร็จก็เดินมาหยุดตรงหน้าผมพอดี เนื้อตัวดูเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
“มาไงเนี่ย” ผมถาม
“เมื่อกี้นกเดินผ่านสนาม ไม่เห็นปริ้นเดินมาด้วยก็เลยถาม - - ว่าแต่ทำไมวันนี้กลับมืดจัง”
มันพูดเสร็จก็ทำท่าจะดึงเป้ผมไปถือ แต่ผมเบี่ยงตัวหลบแล้วก็เดินหนี
“เป็นไรอ่ะ” มันทำเป็นวิ่งเหยาะๆตาม
“เปล่า เด๋วเปื้อน” ผมตอบแบบไม่ค่อยพอใจ พลางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีก
“ยังโกรธเรื่องวันนั้นอยู่อะดิเนี่ย” มันว่า จนผมต้องหันไปมองหน้า
“จะโกรธทำไม เมิงจะทำไรก็ไม่เกี่ยวกะกูอยู่แล้วนิ” ผมว่า
“งั้นก็งอน” มันยังคงเซ้าซี้ต่อ
ผมเบ้หน้า
“ยิ่งไม่ใช่ใหญ่ - - จะงอนหาพระแสงอะไรวะ” ยิ่งผมว่าไปเท่าไร ดูสีหน้าไอ้โค้กก็ดูมีความสุข
มากยิ่งขึ้น
“เว้ยย... จะให้อธิบายซักกี่ครั้งว้า ก็แค่ไปกินเหล้ากะพวกที่คณะเอง - - แหม่ ก็มันชวนหลายครั้ง
แล้วนี่นา จะไม่ไปก็ ... ”
มันเหล่ตามาดูผมแว่บนึง
“- - ไม่ไปก็ ... ก็ ไม่ดีม๊างง เหะๆ” มันทำท่าเกาหัวเพราะนึกคำแก้ตัวไม่ออก
“เออ .. จะไปก็ม่ะได้ว่าไรนี่หว่า ชีวิตใครชีวิตมัน ” ผมบอกอย่างฉุนๆ
“คนเรามันก็แปลก ชอบแดกจังของที่จะทำให้ตายเร็ว”
“โห ดูพูดเข้า” มันค้อน “ - - รู้น่าว่าเป็นห่วง ”
มันพูดเสร็จก็เอามือมาเกาะที่บ่าแบบดูเชิงว่าผมจะซัดมันเหรอเปล่า
“เรื่องที่ฝึกงานอะว่าไง ” ไอ้โค้กเปลี่ยนเรื่องพูด แต่ก็ยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่หนักกว่าเก่า
“เฮ้อ ... ยังไม่รู้เลยหว่ะ สงสัยอาจจะต้องไปฝึกที่ใหม่” ผมว่า
“แล้วงี้จะจบทันเพื่อนเหรอ ถ้าต้องไปฝึกอีกเทอมอ่ะ” มันถามเสียงดูกังวลเหมือนกัน
“ไม่รู้ดิ คงแล้วแต่อาจารย์”
“เอาน่า อย่าพึ่งคิดมากล่ะกัน” โค้กพูดพลางตบบ่าให้กำลังใจ ซักพักมันก็ยึดไหล่ผม
แล้วก็ดึงไปแนบตัวมัน
“เฮ้ย ... ไอ้- - ”
“ชู่ว์ววววว อย่าเสียงดังดิ ไม่มีใครเห็นหรอกน่ามืดแล้ว” มันพูดยิ้มๆ แล้วก็ทำเป็นหันซ้ายหันขวา
เมื่อมองว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้จริงๆ คราวนี้มันกอดแบบเน้นๆเลย
“ฟู่ ... อุ่นจัง หน้าหนาวแบบนี้จะมีอะไรดีไปกว่าได้กอดแฟนตัวเอง ...จริงป่ะ” มันก้มหน้าลงมาถาม
ทีหลังมึงก็จูบกูก่อนเลยซิแล้วค่อยถาม แม่งงง
“ปล่อยเลยเมิง เหม็นว้อยยย - - ไอ้ซกมก” ผมว่ามันพลางดันตัวออก จริงๆก็ไม่ได้เหม็นไรมากหรอก
แต่ต้องรักษาภาพพจน์นิดนึง แถมอยู่ในมหาลัยด้วย ไม่ดีมั้ง
“ล..แล้วกูไปบอกตอนไหนว่า เมิงเป็นแฟนม่ะทราบวะ” ผมแหวใส่
“แหม่... ก็จะวันไหนอีก ก็วันแรกที่ปริ้นบอกว่า ไม่ต้องให้ผมเรียกว่าพี่ไง เมื่อสามปีที่แล้วอ่ะ - - ทำเป็น
จำไม่ได้ โด่” ไอ้โค้กเถียงขาดใจ
“อีกอย่าง - - ” ไอ้โค้กทำท่าจะพูดต่อ
“อีกอย่างไร ”
“อีกอย่าง ... ใจคอจะให้พูดจริงๆเหรอเนี่ย” มันทำเป็นเขิน แต่หน้าไม่ให้
“ก็.. ถึงปากปริ้นจะบอกว่าไม่ใช่แฟน แต่ความสัมพันธ์ของ - -” มันพูดค้างไว้แล้วก็ทำมือชี้มาที่ผมแล้วก็ชี้ไปที่ตัวเองกลับไปกลับมา
“- - มันเป็นมากกว่าแฟนอีกม่ะช่ายเหรอ ” คราวนี้ดูมันเขินจริงๆจนหน้าแดง
“ว้อยยย.... กูกลับหอดีกว่า”
“เด๋วเด๊”
“มีรายอีก ”
“เออ .... ” มันทำท่าเกาแก้ม (น่ารักตายล่ะ)
“คืนนี้ไปค้างที่ห้องด้วยดิ”
“ไอ้ลามก” ผมด่ามัน
“เฮ้ยย ลามกอะไร คราวนี้แค่ไปค้างเฉยๆจริงๆ ที่ห้องผม แม่งเพื่อนมันนัดกันดูบอลอ่ะ - - วันนี้คู่บิ๊กแม็ต
ถ้าไปนอนที่ห้องสงสัยไม่ได้นอน” มันพูดพลางทำตาละห้อย
“- - แถมพรุ่งนี้ก็มีเทสด้วยอ่ะ ” มันพูดอุบอิบ
ผมมองหาความจริงบนใบหน้ามันซักพัก
“เออ ..ก็ด่ะ”
“วู้... สำเร็จ ”
“อะไรสำเร็จวะ”
“อ่อ. ผ.....ผมหมายถึงคืนนี้ได้นอนตาหลับแล้ว” มันไหลไปได้เรื่อยๆนะมึง
“งั้นเดี๋ยวผมกลับไปเอาเสื้อผ้ามาก่อนนะ แล้วซักสามทุ่มคงไปถึงอ่ะ ” มันว่า
“เออ... เด๋วก่อนมึง กูหิวหว่ะ ซักสองทุ่มกว่าๆ ไปเจอกันที่ร้านหน้าซอยล่ะกัน” ผมว่า มันก็รับคำแล้ว
ก็รีบวิ่งฮ้อไปอย่างไว ผมมองจนมันวิ่งไปแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ...
สามปีแล้วดิ
สามปีที่ผมกับมันค่อยๆเติบโตไปพร้อมๆกัน ไม่เหมือนตอนม.ปลาย ถึงแม้จะเจอกัน แต่ระดับของเรา
ก็ต่างกัน ตอนนั้น ผมอยู่ในฐานะพี่ มันอยู่ในฐานะน้อง แต่สามปีที่ผ่านมามันกลับให้ความรู้สึกที่แตกต่าง
กันจัง
สามปีที่มันมักจะเดินมารอผมอยู่ใต้คณะเสมอ หรือถ้าวันไหนมันไม่มา พอมารู้สึกตัวอีกที ตัวผมก็เป็น
ฝ่ายเดินมารอมันที่คณะแทน เป็นแบบนี้ประจำ ตกเย็นบางวัน ถ้ามันไปเล่นบาส ผมก็แยกตัวมาเล่นแบดฯ
แล้วก็รอกลับพร้อมกันเป็นประจำ จะมีมาช่วงหลังๆนี้ล่ะที่พอขึ้นปีสุดท้าย ก็มักจะมีงานโน้นงานนี้เข้ามา
จนบางทีก็ไม่ค่อยจะได้เจอกัน
“นี่เมื่อไรปริ้นจะพูดกับผมแบบที่ผมพูดกับปริ้นบ้างอ่ะ” มันมักถามผมแบบนี้ประจำ จนพักหลังเลิกถามไปแล้ว
“ปกติก็พูดแบบนี้อยู่แล้วหนิ” ผมตอบมัน อยู่ๆจะให้เปลี่ยนมาพูดแบบมัน คงจะกระดากปากชอบกล
“ก็ลองพูดบ้างดิ มันจะได้ติดปาก” มันเซ้าซี้
“ไม่อ่ะ กูอยากเป็นตัวของกูเอง ” ผมว่าแล้วก็ยักคิ้วแบบกวนตีนให้มันทีนึง
มันทำหน้าแบบไม่ค่อยพอใจ แล้วก็ดึงหัวผมไปหามัน แล้วก็หอมเข้าให้ที่แก้ม
“เฮ้ย .... ไอ้เชี่ยนี่ - - อย่าทำแบบนี้น้าว้อยยย”
“ไม่เอา - - ผมก็อยากเป็นตัวของผมเองบ้างดิ” มันพูดแล้วก็ทำเป็นยักคิ้วยอกย้อน
“เฮ้ออ .... ” ผมถอนหายใจเป็นรอบที่สี่ของเย็นวันนี้ แล้วก็ยิ้มกับตัวเอง พร้อมๆกับแผ่นหลังของ
ไอ้โค้กที่ค่อยๆลับตาไป อืม.... พึ่งสังเกตว่าตัวมันใหญ่ขึ้นจริงๆ
“อืมมม.......” แล้วอยู่ๆ ทำไมกูต้องรู้สึกเขินด้วยวะ
ใหญ่ขึ้นจริงๆ ........ อืมมมมมมมม
ว้อยยนี่กูคิดไรอยู่เนี่ยยยยยย
.
.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
.
.
“โค้ก .... ม่ะไรมึงจะไปอาบน้ำซะทีวะ - - นั่งเล่นเกมส์อยู่นั่นล่ะ” ผมเอาตีนเตะก้นมัน เมื่อเห็นมัน
นั่งเล่นวาลคิริโพรไฟล์ อยู่นั่นล่ะ บอกจะเลิกก็ไม่ยอมเลิกซะที ตั้งแต่กลับจากกินข้าวแล้ว
“กูว่าที่มึงมาหอกูเนี่ย เพราะอยากมาเล่นเกมส์ต่างหาก ม่ะใช่จะอยากหาที่หลับไรหรอก ”
“เฮ้ย.. ม่ะช่ายหรอกน่า” มันพูดไปแต่สายตามันก็ไม่ได้ละจากหน้าจอแม้แต่น้อย
“เหรอ..” ผมชักมะโหเลยเดินเข้าไปกดสวิตซ์ปิดแม่งเลย
“แว๊กกกกก ....... จะผ่านดันเจี้ยนแล้วอ่ะ ยังไม่ได้เซฟเล้ยยยยยย” มันร่ำไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด
แล้วก็ทำเป็นงอนสะบัดตูดเข้าห้องน้ำไป สม..พูดดีๆไม่ชอบ
ตี้ดดดด.............ตี้ดดดดดด.....................ตี้ดดดดด
ใครโทรมาวะ มืดค่ำแล้ว
ผมยกมือถือขึ้นมาดู - - อ้าว แม่กูเอง
“ฮัลโหลคับ”
“แม่เองนะปริ้น”
“อือ รู้แล้วอ่ะว่าไม่ใช่ใครอื่น” ผมตอบ
“แหม ชั้นน่าจะเอาขี้เถ้ายัดปากตั้งแต่เด็กนะ” แม่แขวะ แล้วก็ถามสารทุกข์สุขดิบไปเรื่อยเปื่อย
“แล้วยังไงช่วงปลายๆเดือนก็ทำตัวให้ว่างหน่อยนะเราน่ะ - - มีสอบเหรอว่าเรียนอะไรหนัก
มากมั้ยล่ะ”
“ก็คงไม่หรอกมั้ง เพราะสอบมิดเทอมก็คงช่วงกลางๆเดือนอ่ะ ว่าแต่ปลายเดือนจะทำไมเหรอแม่”
“อ้าว .... ลืมไปแล้วเหรอ ก็เจ้าโอ้ตเค้าจะรับปริญญาต้นๆเดือนมกรา - - ก็ว่าจะชวนขึ้นไปด้วยกัน
ซะหน่อย” แม่บอกดูท่าทางจะดีใจ
“เออ .... เหรอ ลืมไปเลย” ประโยคหลังผมพูดครางเบาๆ ในลำคอ
“ปริ้นไม่รู้ว่าจะว่างเหรอเปล่านะช่วงนั้นน่ะ เพราะยังติดเรื่องฝึก- - เอ้ยยย” เกือบไปแล้ว ผมยังไม่ได้
บอกแม่ไปว่าผมมีปัญหาตอนที่ฝึกงานช่วงปิดเทอมหน้าร้อนที่ผ่านมา
“ติดเรื่องอะไรนะ ? ” แม่ผมทวนคำ
“ผมหมายถึงเผื่อติดแม่” ผมพูดแถ
“อืม ยังไงก็ถ้าขออาจารย์เค้าได้ก็ขอเค้าหน่อยล่ะกัน” อะไรเนี่ยแม่มายุให้ลูกโดดเรียนเหรอเนี่ย
“ก็พูดเว่อร์ปาย ถ้าจะไปก็ไม่เห็นต้องลาอะไรเยอะขนาดนั้นเลย” ผมบอก
“ก็มันจะหยุดช่วงปีใหม่พอดีด้วย เห็นยายเรากับพวกบ้านโน้นจะไปกันซักสองอาทิตย์น่ะ” แม่บอก
จะบ้าเหรอ สองอาทิตย์จะไปปลูกฝิ่นกันเหรอไง ให้ตายเหอะ อันนี้ผมคิดในใจอยู่คนเดียว
“ว่าจะให้ปริ้นขึ้นไปพักอยู่กับโอ้ตเค้าก่อน” แม่ว่า
“พูดบ้าๆ” ผมเผลอตอบกลับไปเสียงหลง
“อะไรนะใครบ้านะ !! ” แม่ถามกลับเสียงเขียว
“เป่า...”
“งั้นพอปลายๆเดือนค่อยว่ากันอีกทีล่ะกันนะแม่ ” ผมพูดเสร็จแล้วก็รีบวางหูไปเลย อาไรเนี่ย
ทำไมต้องให้ผมขึ้นไปเซอร์เวย์ก่อนด้วยล่ะ ทำไมไม่ขึ้นไปพร้อมๆกันเลยวะ แล้วต้องไปอยู่
กับมันตั้งสองอาทิตย์เนี่ยนะ โอ้ว...
สามปี ถึงมันจะช่วยให้บาดแผลมันทุเลาไปบ้างก็เหอะ แต่แผล ยังไงก็เป็นแผลอยู่วันยังค่ำ
ตราบใดที่เราไม่ไปสะกิดสะเกามัน ก็คงไม่เจ็บปวด แต่ถ้าเมื่อไรเราไปยุ่งอะไรกับมันละก็...
“คุยกับกิ๊กเหรอ” เสียงไอ้โค้กมันเข้ามากระซิบที่ข้างหูทำเอาผมตกกะใจ แถมมันยังเอาเนื้อตัวที่
เปียกปอน นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวมากอดข้างหลังผมซะแน่น
“ไอ้โค้ก กูเปียกหมดแล้ว.....” (ตัวเปียก) ผมจะหันไปด่าก็ไม่ถนัด แต่มันก็ยังไม่ยอมปล่อย แถมยัง
เอาผมที่เปียกๆมาถูหลังผมอีกตะหาก
“ว้อยยย ไอ้เชี่ยนี่ - - เลิกเล่นเป็นเด็กๆซะที่เหอะน่า” ผมว่าไปเสียงดังพอสมควร มันถึงจะหยุดได้แต่
กอดผมจากด้านหลังเงียบๆ ตอนแรกผมนึกว่าว่ามันแรงไป แต่เปล่าเลย...เมื่อไอ้โค้กมันเลื่อนปากมา
กระซิบที่ข้างหู
“งั้น - - เรามาเล่นอะไรที่ผู้ใหญ่เค้าเล่นกันดีกว่านะ”
พูดไม่ทันขาดคำ มันก็เหวี่ยงตัวมัน เป็นผลให้ตัวผมที่มันกอดอยู่ด้วย ล้มตึงลงไปบนที่นอน มือไม้
ไอ้โค้กเลยเคลื่อนไหวช้าๆ ปากมันก็เลื่อนมาไซร้าที่หลังคอผมจนทำเอาขนลุกซู่
“โค้ก ... ” ผมสงบจิตสงบใจเรียกชื่อมัน
“ฮือ ... ” เสียงตอบมึงหื่นมากเลยนะ เนี่ย
“ไหนเมิงบอกว่าจะมานอนอย่างเดียวไง” ผมหันไปถามมันแบบอายๆ
เงียบ....
“เราไม่ได้นอนด้วยกันนานแค่ไหนแล้วน้า ” ไอ้โค้กพูด ตาก็จ้องผมแป๋ว จนต้องหันหลังกลับ
มาเหมือนเดิม
“หลบตาไมอ่ะ” มันพูดเสร็จก็ดึงตัวให้หันกลับไปมองเหมือนเดิม
“ปากกับใจไม่ตรงกันอีกแล้วดิ” มันพูดเสียงหื่นๆ
“ไม่มีทางอ่ะ .... ” ผมพูดพลางหลบตามันอีกรอบ
“งั้นมองตาผมดิ - - แล้วบอกว่าไม่” มันพูดแล้วก็จ้องตา นี่ถ้ากูเป็นปลากัดคงเบนโลไปแระ
“ม่ะ ...... ม่ะ........ อึ๊ก” รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้แพ้ราบคาบ ไอ้โค้กยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่จะค่อยๆเลื่อน
ใบหน้าเข้ามาหาผมช้าๆ
“ด... เด๋วดิ” ผมเอามือยันหน้ามันไว้ก่อน
“เดี๋ยวอะไรอีก” มันทำท่าหงุดหงิด
“ขอไปแปรงฟันก่อนดิ - - กินข้าวม่ะกี้ยังไม่ได้แปรงฟันเลย” ผมว่า
“คิคิคิ”
“ขำไรวะ” ผมทำเสียงไม่พอใจ
“ก็ขำปริ้นไง - - ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมแปรงให้” พูดเสร็จมันก็เอามาปากมันมาแนบกับปากผมทันที
“อุ๊กก.... อือออออ อืออออออ”
ซักพักมันก็ถอนปากออก จ้องตาเยิ้มเชียว
“เดี๋ยวผมจะแปรงปริ้นให้สะอาดทั่วตัวเลยคับ หุหุ .... ” ไอ้โค้กหัวเราะแล้วก็ค่อยๆ พลิกตัวผมแนบเข้า
กับตัวนอนรุ่นหนานุ่มพิเศษ .... พร้อมๆกะผ้าเช็ดตัวทีไอ้โค้กมันนุ่งอยู่ม่ะกี้ก็หลุดปลิวลงไปกองกะพื้น
ข้างล่างตั้งแต่เมื่อไร แม้แต่พระผู้เป็นเจ้าก็ไม่อาจทราบได้
!?
แล้วภาพก็ตัดไปที่โคมไฟหัวเตียง -_-‘’
.
.
.
.
.
.
.
โปรดติดตาม บ้านพักอลเวง(ภาคพิเศษ) – HolyNight
ตอนต่อไป ---------------------------------------------------------->
http://stpstory.exteen.com/Stp. แฮะๆ พอดีเรื่องอย่างว่าผมใสซื่ออ่าคับ .... บรรยายม่ะถูกเจงๆ เลยต้องรีบตัดจบตอน หุหุ
//พลิกไปดูตอนเก่าๆ เออ กรุใสซื่อแน่เหรอวะ -_-‘
ลป. บอกกล่าวกันซักกะติ้ดคับว่า หลังจากที่ได้ย้ำไปแล้ว บ้านพักอลเวงได้จบบริบูรณ์ไปแล้วนะครับ
เพราะฉะนั้นภาคพิเศษนี้ ไม่ได้เป็นภาคที่จะเฉลยปมอะไรใดๆทั้งสิ้นนะคับ บอกไว้ก่อนจาได้ม่ะโดนด่า
ทีหลังนาคับ ^^ อยากให้อ่านสนุกๆ ถือว่าเป็นของขวัญปีใหม่ที่ผมพอจะหาตอบแทนพี่ๆเพื่อนๆน้องๆ
ได้ล่ะกานน้อ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
