หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[muiko]

พี่เทมจะไปง่ายๆแบบนี้หรอ
หันกลับมาเลยๆๆๆ

ตื้อหน่อยกรเเค่เข้าใจผิดว่าพี่เทมชอบน้ำรึเปล่า
ถึงจะทำให้คนอื่นหมดสนุกตอนนี้ แค่ถ้าดีกะกรได้เดี๋ยวก็ดีเองแหละ
สู้ๆๆๆๆหน่อยสิ แค่นี้ยอมหรอ ตอนที่รักน้ำทำมามากกว่านี้ตั้งเยอะ
 

รอตอนต่อไปค่ะ 

[choijiin]

จับน้องกรมาตีตูด ป้าบๆๆ
 
โกรธอิเทมยังไม่เคืองเท่าไหร่
แต่น้องกรเล่นมาทำให้น้องแบงค์ลูก(สาว)พี่กลุ้มใจแบบนี้
พี่เคืองนะคะขอบอก
 

รีบๆดีกันได้แล้ว คนอ่านมันใจร้อน
 :กอด1:คุณวิจนหน้าเขียวสักที

[หมอตัวเปียก]

แบงค์จอมคิดมากเอาอีกแระ คิดเองเออเอง 

พี่เทมจับกรกดเลย แล้วค่อยปรับความเข้าใจ 

[saradino1]

สั้นไปอ่า  ลุ้นๆๆๆ ไอ้พี่เทมอินเลิฟกับน้องกร

[IWacKEE]

เย้ .... มาแล้ววววว 

คิดถึงแบงค์ อย่าคิดมากซี 
ดีกันเร็วๆเถ๊อะ เทม กร ลุ้นอยู่ เอาใจช่วยเทมเต็มที่  น้ำ สู้ๆ 

[tsktonight]

คนอ่านคะ! กลับมาเต๊อะ!!!
ถึงแฟนๆทุกคนคะ วิ...อยากบอกว่าขอโทษค่า งานเยอะมว๊ากกกกกกกก!!!
||||||||||| เหนื่อยค่ะ จะคลั่งให้ได้สาว Y อย่างวิแทบลงแดง ไม่ได้แตะต้องฟิคเล้ย!
ปกติอาศัยเก็บเล็กผสมน้อยเอา แต่ช่วงนี้งานแน่น อัดวิซะจุกเลย55|||||||

ขอบคุณที่รอ ร๊อ รอ เค้านะตะเอง! พยายามกระเสือกกระสนแต่งมาให้อ่านกันแล้วจ้า!



ตอน58  ระหว่างทาง...(แรก)




...........

.................

..........


...





“คุณคิดอะไรอยู่เนี่ยน้ำ ทำไมถึงชวนเขาไปเที่ยวกับเราด้วย!?”

เอสดึงตัวน้ำเข้ามาในบ้าน จับไหล่ดันให้นั่งที่โซฟารับแขก แล้วจ้องตาถาม

ขณะที่ยังโน้มตัวท้าวแขนกับพนักโซฟา กันไม่ให้ร่างบางลุกหนีได้


คนน่ารักกรอกตาไปมา ก่อนจะทำยิ้มส่งให้คนตรงหน้า ค่อยๆยื่นแขนทั้งสองข้าง

ไปกอดคนรักให้ลงมานั่งข้างกันเหมือนจะอ้อน “น้ำขอโทษ~~~”

เสียงหวานที่อ้อนมาเรียกชื่อแทนตัวเองเสียด้วย บอกให้รู้ว่า นี่แหละอ้อนจริงๆ

แต่แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เอสใจอ่อน คนหล่ออมยิ้มทันที


“เฮ้อ~ก็ไม่ใช่อะไรหรอกน้ำ ผมแค่แปลกใจ แล้วก็อยากรู้ว่าทำไมคุณไม่เห็นบอกผมก่อน”

“ก็บอกแล้วว่ามันกะทันหันนี่เอส”

“ผมไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าคุณจะทำดีกับเขาบ้าง แต่ผมเห็นก่อนหน้านี้คุณบอกว่า ไม่อยาก

เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”

“ เอ่อ...ก็.....”

“ หรือว่า !..”

“ ห๊ะ..เออะทะทำไมเหรอเอส!?”

“คุณ............ คิดจะให้เขาเป็นพี่ชายจริงๆน่ะเหรอฮ่าฮ่าฮ่า”

“เฮ้อ...เอ่อ...ก็...........แหะๆ ไอ้พี่เทมมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เอสคุณอย่าคิดมากนะ

มันเลิกไล่ตามผมแล้วจริงๆ แถมตอนนี้ยังไปชอบคนอื่นแล้วด้วยนา...”

“ฮ่า!จริงเหรอ งั้นก็ดีน่ะสิ!” ดีกับทุกฝ่ายแล้วแบบนี้ เอสยิ้มเสียกว้าง


“ถ้าอย่างงั้น...ตกลง.. คุณจะยอมให้เขาไปกับเราด้วยมั้ย ....คุณไม่ว่าใช่มั้ยครับ?”

น้ำถาม เข้ามากอดที่อก ก่อนเงยหน้าช้อนดวงตาหวานขึ้นทำกระพริบตาปริบๆ

....แบบนี้จะให้เขาใจร้ายลงได้ยังไงเล่า คนหน้าหล่อถอนใจเบาๆ แล้วหัวเราะหึในลำคอ

ก้มหน้าลงมาหาใช้จมูกโด่งชนกับปลายจมูกของคนน่ารักอย่างหมั่นเขี้ยว

“หืม~ มันน่านักนะ! ///// ตามใจคุณก็แล้วกันครับ”

“ฮะฮะฮะ//// น่าอะไรเล่าฮะฮะ ขอบคุณครับเอส พวกข้างนอกรอกันแย่แล้ว นี่ก็สายแล้วด้วย

เรารีบออกไปกันดีกว่าเนาะ”

“เดี๋ยวววว...”

น้ำทำท่าจะลุกขึ้นยืน เอสจึงรีบดึงมือให้เสียหลัก ล้มลงไปนอนกลิ้งบนโซฟาด้วยกัน

“หวะเหวอ~อะอะไรเอส!?ทำบ้าอะไรเนี่ย!?/////”

ร่างแกร่งขึ้นคร่อมนอนทับร่างบางให้หน้าแดงสั่นไหว

“ก็ผมจะบอกคุณให้รู้ไงครับ ว่ามันน่า......อะไร..” คนพูดยิ้มหวานตาทำเยิ้มใส่

แถมยังยื่นหน้าเข้าหา ใกล้อีกฝ่ายให้ใจเต้น

“อึก!//////*// ปล่อยผม! เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อายเขาตายเลยไอ้หน้าด้านนี่~~!”

มือนุ่มยันใบหน้าหล่อเหล่าให้เขยิบถอยห่างอย่างขัดเขิน หันไปมอง

ทางประตูบ้านอย่างระแวง เอสเห็นแล้วอดหัวเราะกับท่าทางของน้ำไม่ได้

“หึหึหึ ไม่ต้องกลัวไปหรอกน่า~~.... ผมล็อคประตูตอนเข้ามาแล้ว!”

“บ้า!/////*// ไอ้บ้าเอ๊ย!! ไวนักนะเรื่องอย่างเนี้ยะ!! ลุกออกไปเลยมันใช่เวลาม๊ะ!ห๊ะ!!”

“ไม่ใช่เวลานี้แล้วเวลาไหนดีล่ะน้ำจ๋า”

“ก็............. เอาไว้.......ฮึ๋ย~...แบบว่า…….ให้มันมืดแล้วก่อนดิค่อย..//////”

พูดไปก็เขินปาก ต้องหลบตาหน้าแดงระเรื่อขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ....นานแล้วเหมือนกัน

ที่เขากับเอสไม่ได้...ฮะจึ๋ยๆกันเลย.. >////<


“ฮ่าฮ่าฮ่า จริงนะ! ห้ามเบี้ยวด้วย! ฮะฮะดีจังผมก็แค่จะแกล้งคุณเล่นเท่านั้นแหละน้ำ

แต่นี่คุณรับปากผมแล้วนะว่าคืนนี้เราสองคนจะ...” เอสหยุดพูดแค่นั้น... แต่ทำตาเจ้าเล่ห์

เป็นประกาย ดูทะลึ่งทะเล้นจนคนมองดูอยู่ต้องใจเต้นโครมครามไปถึงไหนต่อไหน

“โหยคุณอ่ะ!~ ผมไม่ได้หมายความว่าจะให้คุณทำอะไรก็ได้ซักหน่อยนะ!!/////*//”

“เอ๊า! ก็คุณพูดเองนะน้ำ! ว่าเอาไว้รอให้มืดก่อน แล้ว.... เราค่อย...หึหึหึ...”

คนหล่อทำเสียงขึ้นจมูก กวนให้อีกฝ่ายร้อนรน แต่เขากลับเห็นว่านั่นมันยิ่งดูน่าร๊ากกกก/////

“ไม่รุ!!! ไม่รู้ๆๆๆ //////*//ไม่รู้ด้วยเว้ย! ปล่อยผมนะ~!”

คนพูดขมวดคิ้วยุ่ง อายหน้าแดงจนเห็นได้ชัด เอสทำให้เขาเขินมาก

แม้ว่าปากจะต่อว่าปฏิเสธคนรักไป แต่หัวใจของน้ำมันกำลังเต้นแรง

ถูกดวงตาคู่คมสีน้ำตาลอ่อนทำให้หวั่นไหว แทบจะเก็บความรู้สึกไว้ไม่ไหว

ที่จริงในใจ น้ำก็พร้อมจะยินยอมให้โดยไม่มีเงื่อนไขอยู่แล้ว///////...


“ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าคิดนะว่าจะหนีผมไปไหนได้! รอให้ถึงคืนนี้ก่อนเถ๊อะ!

เสร็จแน่ๆๆวะฮ่ะฮ่ะ ฮ่ะฮ่ะ ฮ่ะฮ่ะ!!!”

โดนหัวเราะใส่อย่างได้ใจ หนุ่มน่ารักเลยเบ้หน้าด้วยความหมั่นไส้

“ไอ้บ้า! /////*// เป็นพระเอกภาษาอะไรวะ! ชอบทำตัวเหมือนไอ้พวกผู้ร้ายโรคจิต

ในหนังไม่มีผิดเลย หื่นซะไม่มีล่ะไอ้หื่นเอ๊ย!.........................เอ๊ะ..

.....โอ๊ะ..อ๊ะ!! เฮ้ยจริงสิ! ไอ้หื่น! อะไอ้หื่นของผมล่ะ!!!” คนน่ารักตาโต

ตกใจเพราะเพิ่งนึกได้ว่า เขาลืมเอาไอ้หื่น..(ตุ๊กตาที่หน้าเหมือนเอส) ไปด้วย...

เมื่อนึกออกก็รีบผลักเอสออก แล้ววิ่งขึ้นบันไดไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นสองทันที.........



.............. “โอ๋~ ไอ้หื่น อย่าโกรธน้ำนะ ไปเที่ยวกัน”

เข้ามาในห้องได้ น้ำก็ตรงรี่ไปหยิบกล่องใส่เครื่องมือช่างใบย่อมที่ข้างในว่างเปล่า

เพราะกล่องใบนี้ น้ำใช้มันแทนกระเป๋า เอาไว้พกเจ้าตุ๊กตาตัวเล็กหน้าทะเล้น

ไปไหนมาไหนด้วย เวลาที่เขาต้องไปค้างอ้างแรมนอกสถานที่เป็นประจำ

...มือนุ่มจับไอ้หื่นตัวเล็กที่นั่งอยู่บนที่นอนขึ้นมา แล้วจุ๊บที่ปากจู๋ๆของมันสองสามที

อย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะยัดใส่กล่องถือ ยิ้มได้ด้วยความโล่งอก


เอสตามขึ้นมาดู ก็หยุดยืนท้าวสะเอวอยู่หน้าประตูห้องที่เปิดทิ้งไว้ ทำหน้าตาหมั่นไส้แม้

แต่กับสิ่งที่ไม่มีชีวิตเล็กๆในมือน้ำ “ดูท่า คุณจะรักมันมากกว่าผมอีกนะน้ำ|||||||||||*||”

ดาราหน้าหล่อย่นคิ้ว บ่นคนรักที่ทิ้งเขาไว้ข้างล่างแล้วรีบแจ้นมาหาตุ๊กตา

“โธ่~ ////// ผมต้องกอดมันนอนทุกวัน คุณก็รู้นี่นา...แหะ..”

“หึ.. แต่ผมว่าคุณไม่ต้องเอามันไปก็ได้น้ำ คุณคงไม่มีเวลานอนกอดมันหรอก..”

“ทำไม?”

“เพราะคุณต้องกอดกับผมแทนไง!”

“ไอ้ทะลึ่ง!////*//” พวงแก้มในอมชมพูถึงกับแดงระเรื่อขึ้น น้ำกอดกล่องใส่ไอ้หื่นไว้แน่น

เม้มปากบางน่ารักเข้าหากันด้วยความรู้สึกระทึกใจขึ้นเรื่อยๆ เมื่อโดนเอสเข้ามาหาใกล้ๆ

กอดเอวไว้ก่อนจะแตะหน้าผากให้ชนกันเบาๆ


“เอส.... คุณอย่าไปบอกใครนะ ว่าผมเอาตุ๊กตาไปด้วย อายเขา///// เสียลุคแมนๆของผมหมด”

เอสฟังก็ขำทันที เลยโดนน้ำถลึงตาใส่ ตีที่ต้นแขนเข้าให้ “หัวเราะอะไรวะ!!/////*//”

“เปล่าๆ!! ฮะฮะ ก็คุณ..........ดูแมนมากกกกกกกกก”

คนน่ารักทำหน้าบึ้งจนแก้มป่องออก แต่คนหน้าหล่อกลับยิ่งชอบใจ รีบเอียงจมูกเข้าหอม

แก้มนุ่มที่หนีเขาไม่พ้น “ผมชอบที่คุณเป็นแบบนี้แหละ//// คุณแมนมากกกกกกก ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ”


“อื้ออออ~~~/////*// ไม่ต้องเลย~~” น้ำยักไหล่ขึ้น เอี้ยวตัวหนีริมฝีปากของเอส

มันกระซิบใกล้หูจนเขารู้สึกจั๊กจี๋ แต่ก็ถูกกอดไว้แน่นเกินกว่าที่จะบ่ายเบี่ยงอีกฝ่าย

ได้แต่หัวเราะขณะที่กอดกล่องใส่ไอ้หื่นเล็ก ก็ถูกไอ้หื่นใหญ่ไล่จุ๊บปากไม่หยุด

“ฮ่าฮ่าฮ่า พอแล้ว!//////*// ไม่เอ๊า!ฮะฮะเอส!! ฮะฮะฮะไอ้บ้าเอ๊! อื้ม!! ไอ้เอส~อื้อ~อื้มมม

หยุดดี๊~~อุ๊บอื้มมจุ๊บ จุ๊บ ... จุ๊บ...”

ริมฝีปากนุ่มทั้งสองค่อยๆเปลี่ยนจากจุ๊บกันเบาๆ เป็นจูบที่แนบเน้น..

ลากเลียเรียวลิ้นร้อน สอดรับดูดกลืนความหอมหวานที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งในโพรงปาก

ลิ้นเรียวร้อนไล่ต้อนตวัดพันเกี่ยวลิ้นเรียวเล็กอย่างเร่าร้อน ก่อนจะลากไล้คลอเคลียกัน

ออกมาถึงด้านนอก ทั้งสองไม่ยอมหยุดที่จะประกบบดเบียดริมฝีปากเข้าหากัน

จูบเน้น...และดูดคลึงปลายลิ้นของอีกฝ่ายอย่างได้อารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ...

คู่รักรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งร่าง..... ไม่อยากแยกห่างจากลิ้นร้อนของอีกฝ่ายเลย...

รสจูบนี้ช่างทำให้ลุ่มหลงนัก...



................ ตรื้ดดดดดดด....ตรื้อตรื้ด ตรื้ดดดด....

ช่วงจังหวะที่มือของเอสกำลังล้วงเข้าไปลูบไล้ใต้เสื้อของน้ำ เสียงมือถือของเอสดังขึ้น

ขัดจังหวะเสียจนชายหนุ่มทั้งสองต่างถอนใจด้วยความเสียอารมณ์ และเสียดาย...


“อึก!//////*// ............. เอส! เอามือออกจากหน้าอกผมได้แล้ว! รับโทรศัพท์สิเฟ้ย!

ใครโทรมาก็ไม่รู้!....” หนุ่มน่ารักดุแฟนตัวเองที่ไม่ยอมขยับ ก่อนจะดิ้นหนีออกจากอ้อมกอด

ไปคว้ากล่องใส่ไอ้หื่นที่วางอยู่บนโต๊ะหัวข้างหัวเตียง เอสดึงออกไปจากมือเขาตอนไหน

ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้.. ร้ายจริงๆ (เล่นซะกูเพลินเลยนะไอ้บ้านี่////*//)


“ชิ..... ขอจูบอีกนิด ขอจับอีกหน่อยก็ไม่ได้ทำเป็นหวง นมก็ไม่มีสักหน่อย..”

คนรูปหล่อล้วงมือถือมากดรับไปก็ทำปากยื่น แกล้งบ่นว่าน้ำทำเสียอารมณ์หมด..

น้ำได้ยินก็สะดุ้ง ขมวดคิ้วหน้าแดงแจ๋ รีบยกมือขึ้นกอดหน้าอกตัวเองไว้อย่างหวงๆ

“ฮึ๋ย~! /////*// ไอ้คนลามกจกเปรต! นมไม่มี แต่มีหัวนมเว้ย!!!”


“พรืดดดดดด! ฮ่าฮ่าฮ่าฮัลโหลหัวนม!เอ้ย!!ฮะฮะฮะว่าไงวะบิวฮะฮะฮะ” รับโทรศัพท์

จากเพื่อนแล้วเอสยังส่ายหน้า ขำน้ำที่ทำท่ากอดอกตัวเองจ้องหน้าเขาอย่างระแวง

แต่เสียงจากปลายสายที่ฟังดูร้อนใจนั้น เรียกความสนใจจากชายหนุ่มได้

“ทำอะไรกันอยู่ยะ!!? หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังแสดงว่าไม่ได้ทะเลาะกันใช่มั้ย

ดีแล้ว แต่ว่าแล้วแกล็อคประตูบ้านทำแป๊ะอะไรเนี่ยไอ้เอส!? ล็อคทำม๊าย~

ตกลงนี่แกจะไปมั้ยทะเล ชั้นรอจนรากงอกออกมาแล้ว รีบออกมาด่วนๆเลยไอ้บ้า

เกิดเรื่องแล้วรู้รึเปล่า!”

“อะไรของแกบิว... มีเรื่องอะไร?” ดาราหนุ่มท้าวเอวถามน้ำเสียงสงสัย

“ก็กรน่ะสิ! จะไม่ยอมไปทะเลเด็ดขาด ถ้าคุณเทพพิชัยเขาไปกับเราด้วย”

“อ้าว..... แล้วทำไงดีล่ะเนี่ย..”

“ก็คง....ไม่ต้องทำไงมั้งแก เพราะตอนนี้ท่าทางคุณเทพพิชัยเขาจะเป็นฝ่ายไปเอง

เห็นเดินลากกระเป๋าคอตก กลับไปขึ้นรถตัวเองแล้ว เหมือนว่าเขาจะกลับซะเองแฮะ..”

“เหรอ!.....”

“นี่แกบอกน้ำให้ทีสิ เป็นคนชวนเขามาไม่ใช่เหรอ ว่าแต่ว่าพวกแกโอเคกันใช่ม๊ะ?..”

“เออ ไม่มีอะไรหรอก แค่เข้ามาหาของบนห้องนิดหน่อยจะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับคุณเพื่อน!”

เอสรีบวางสายแล้วบอกให้น้ำรู้


“เฮ้ย! ไหงเป็นงี้เล่า! ไอ้พวกบ้านี่ ทำอย่างนี้ไม่ได้นะ!!” พอน้ำรู้เข้าเท่านั้นก็หน้าตื่น

ตกใจรีบถือกล่องใส่ไอ้หื่นวิ่งไปทันที

“อ้าว! น้ำ! รอผมด้วยซี่!!” เอสก็รีบวิ่งตามน้ำออกไปเช่นกัน

................................................

.............

.....


**********************************




“ไอ้พี่เทม! มึงจะไปไหนวะ -*- จอดเลยจอด! ลงจากรถมาเดี๋ยวนี้นะ!”

น้ำออกจากบ้านมาวิ่งไล่ตามรถของเทพพิชัย ที่กำลังจะขับออกไปพ้นจาก

ประตูรั้วบ้านได้ทันพอดี คนน่ารักทั้งแหกปากตะโกน ทั้งระดมเคาะกระจกรถ

เรียกเจ้าลูกครึ่งกล้ามโตที่นั่งหน้าเหี่ยวอยู่ข้างในให้ทำตามที่เขาสั่งเดี๋ยวนั้น


“น้องน้ำ............... คือพี่... พี่ไม่อยากทำให้ทุกคนลำบากใจ พี่ลืมคิดไปมันคงไม่ค่อย

สนุกนักหรอกถ้ามีพี่พ่วงไปด้วยแบบนี้ พี่อยากให้น้องน้ำกับเพื่อนๆไปเที่ยวกัน

อย่างสบายใจ เรื่องนั้น... เอาไว้หลังจากกลับมาแล้ว มันจะดีกว่ามั้ยครับ..”

เทมออกมายืนก้มหน้าถอนใจนอกรถ พูดให้น้ำฟัง แต่ยังไงน้ำก็ไม่ยอมให้เทมกลับ

“มึงไม่ไปสิกูไม่สนุก! ถ้ามึงไปด้วย งานนี้กูสนุกแน่ๆ!!ฮะฮะฮ่า!!!”


“หมายความว่ายังไงครับพี่น้ำ!!?”

เสียงกรถาม ดังมาจากด้านหลัง เล่นเอาน้ำชะงักสะดุ้งอย่างลืมตัว หันไปมองข้างหลัง

ก็เจอเด็กหนุ่มหน้าใสจ้องเขม็งทำหน้าไม่เข้าใจและไม่พอใจจนหัวคิ้วชนกัน

นั่นพลอยทำให้คนอื่นๆที่ยืนมองอยู่ข้องใจไปด้วย

ทำไมน้ำถึงอยากให้เทพพิชัยไปด้วยให้ได้…


“ไอ้กร|||||||||||||||... เออ.... ทำไมวะมึงข้องใจอะไรห๊า! ก็กูชวนเขาไปเที่ยว!

มันก็ต้องมีเรื่องสนุกๆซี่!!”

“พี่น้ำก็รู้! ว่าผมไม่ชอบหน้ามัน!! พามันไปด้วยทำไม!? .... ผมไม่ไปแล้ว!”

กรทำหน้าเหมือนคนอยากจะร้องไห้ ชี้หน้าเทมแต่มองหน้าน้ำอย่างไม่เข้าใจ

คนน่ารักอ้ำอึ้งไป ทุกคนก็มองเขาอย่างอยากรู้

“กูน่ะ.... ทำไม่ดีกับไอ้พี่เทมไว้ตั้งเยอะตั้งแยะ..... กูก็แค่อยากจะไถ่โทษบ้าง

ให้มันไปด้วยไม่ได้เหรอ...”


“น้องน้ำ//////” เทมยิ้มอย่างดีใจ แต่กรเห็นแล้วกลับยิ่งไม่พอใจ พยายามกีดกันขึ้นอีก

“เอาไว้วันหลัง วันที่ผมไม่ได้ไปด้วยดีกว่ามั้ยครับพี่น้ำ! ถ้าไม่อย่างนั้น.....

เที่ยวนี้ผมขอไม่ไปแล้วกันครับ!”


สถานการณ์เหมือนจะตึงเครียดแบบฉุดไม่อยู่ หนุ่มน่ารักทำหน้าเซ็ง นิ่งคิดไปสักพัก

มองหน้าเพื่อนๆน้องๆ ก่อนจะมาหยุดที่กรแล้วพูด... “ก็ได้! ถ้ามึงจะเอาอย่างนั้นก็ตามใจ

แต่รู้ไว้ด้วยนะไอ้กร การที่มึงทำอย่างนี้ มันทำให้กูรู้สึกแย่! แล้วต่อให้ไปถึงที่นั่น

กูก็คงไม่มีความสุข ไม่สนุกแล้วเพราะมึงคนเดียวเลยไอ้บ้ากร!”

น้ำพูดเสร็จก็หันหลังให้ ดาราหน้าใสได้แต่อึ้ง..หน้าเสีย... พี่น้ำโกรธเขาหรือ...

“โธ่~พี่น้ำครับ! |||||||||| ผม..ผม!...” กรพยายามเรียกแต่น้ำก็ไม่สนใจ สั่งให้เทม

ขนกระเป๋าขึ้นรถนิกกี้ ออกเดินทางกันได้แล้ว “แต่!..||||||||||| เอ่อนะ..น้องน้ำ..”

เจ้าลูกครึ่งเห็นกรยืนนิ่ง ทำหน้าเครียดก็ละล้าละลัง น้ำบังคับกรเกินไปหรือเปล่า

“กูบอกให้ไปขึ้นรถไง! ไอ้พี่เทม! เร็วเข้าเซ่!!” เสียงหวานดุ ตะคอกใส่ให้ทำตาม

“จ้ะๆๆ!!!||||||||||”



นิกกี้เห็นกรอ้าปากค้าง ก่อนจะทำหน้าอาฆาตแค้นหันไปจ้องหน้าเจ้าเทพพิชัยตาแทบถลน

ส่วนเจ้ายักษ์ตัวปัญหาก็ได้แต่ทำตามที่พี่ชายหน้าหวานของเขาสั่งราวกับเป็นลิ่วล้อ

หนุ่มหน้าตี๋ถอนใจเหนื่อยหน่าย เดินไปใกล้พี่..

“เฮ้อพี่น้ำ... นี่พี่อย่าบอกนะว่าคิดจะให้ไอ้สองคนนี่มันนั่งรถไปด้วยกันจริงๆ”

“เออ!.....” น้ำตอบน้องที่เข้ามากระซิบถามใกล้ๆเสียงเข้ม แต่แอบอมยิ้มนิดๆ

“ไอ้กรมันไม่ยอมไปด้วยหรอกพี่!” นิกกี้ส่ายหน้า บอกให้พี่เขามองเจ้าเด็กหนุ่ม

ที่ยังไม่ยอมขยับมาใกล้รถ

“ใครไม่อยากไปก็ตามใจ! ทุกคนครับขึ้นรถกันเถอะ! ไปไอ้นิก!!”


น้ำบอกทุกคนให้ทยอยกันขึ้นรถ ทิ้งให้กรยืนเคว้งอยู่คนเดียว

“เอาจริงเหรอน้ำ..” เอสถาม บิวกับก๊อปที่นั่งเบาะหลังก็ยื่นหน้ามาถามด้วย

“น้ำทิ้งกรไว้คนเดียวจะดีเหรอ บิวว่าไปด้วยกันทุกคนเถอะนะ อุตส่าห์หาเวลาว่างพร้อมกัน

นานๆได้ทั้งที พวกเราวางแผนไว้ตั้งนานแล้วนะน้ำ”

“นั่นสิค้า~ก๊อปสงสารน้องกรอ่ะพี่น้ำ พี่น้ำอย่าใจร้ายสิคะ ชวนน้องกรไปด้วยกันเถอะ”


หนุ่มน่ารักส่ายหน้าเม้มปาก ก่อนจะพูดทำท่าไม่ยี่หระ

“เหอะ! ช่างหัวมันปะไร ไอ้คนเอาแต่ใจ”

เอสเหล่มองคนพูดถอนใจ “แน่ใจนะ ว่ามัน.. ไม่ใช่คุณเหรอที่เอาแต่ใจ..”

“โธ่เอส!/////*// นี่ผมทำเพื่อมันเลยนะ!!”

เสียงหวานเถียงทันที จึงโดนทุกคนในรถถามกลับพร้อมๆกัน “ตรงไหน!!?”

“อะเอ่อ...เออน่าๆ!!||||||||| .... ฮึ้ย! เชื่อผมดิ๊! เดี๋ยวมันก็ต้องไปขึ้นรถ คอยดูสิ! ฮ่าฮ่า”

มั่นใจมาก หันไปเปิดกระจกรถ ตะโกนดังๆ แกล้งพูดให้กรได้ยิน

“โหยยังไม่ทันไปไหน ก็รู้สึกเสียใจยังไงไม่รู้! ถ้าไปถึงที่นู่นแล้วมีหวังคืนนี้

ต้องนอนร้องไห้แน่ๆเลยอ่ะ!!! (กร๊ากกกฮะฮะฮะคอยดูนะกูจะแอบดูตอนที่มึงอายไอ้พี่เทม

จนม้วนต้วนเป็นหอยสังข์ไอ้เด็กเปรต! ) ”



ดาราหน้าใสกำมือตัวเองแน่น เขาไม่อยากทำให้พี่น้ำเสียใจสักหน่อย แค่ไม่อยากอยู่ใกล้

ไอ้คนเลวนั่นอีก พี่น้ำที่น่ารักของเขาไม่น่าไปยอมทำดีกับมันเลย

อยากไปเที่ยวทะเลด้วยใจจะขาด อุตส่าห์ทำงานหนักเพื่อจะได้ไปเที่ยวทะเลพร้อมกันกับทุกคน

แต่ดันมีไอ้คนเถื่อนพ่วงไปด้วย บ้าที่สุด!!!


กรฟึดฟัดเจ็บใจ ยังไม่ยอมขึ้นรถสักที น้ำที่ชะเง้อคอรอในรถเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นทุกที

จึงลงจากรถไปบอกน้องชายที่รถอีกคัน ให้ขนสัมภาระของกรลง

“เฮ้ย พี่จะดีเหรอ!||||||||”

“เออน่า! ก็มันไม่ไปแล้วนี่!” แกล้งพูดหันไปให้กรได้ยิน ก็ยังเห็นเด็กหนุ่มก้มหน้านิ่ง

กัดฟันไม่ยอมขยับ ...นิกกี้ส่ายหน้า เบ้ปากบอกพี่ว่าท่าทางวิธีนี้คงไม่ได้ผล

“ฮึ่ย -*- ดื้อชะมัดไอ้ห่านี่!” น้ำพึมพำอย่างหงุดหงิด

แบงค์ที่นั่งข้างนิกกี้สังเกตเห็นก็กระซิบกระซาบถามเบาๆ

“พี่น้ำครับ จริงๆแล้วอยากให้คุณกรไปด้วยใช่มั้ยครับ”

“ก็เออดิวะ! แม่งไม่ยอมขึ้นรถทำไงดีวะ!!” หงุดหงิดหงุดหงิด ไม่ได้ดั่งใจเขาเอาเสียเลย

เทพพิชัยยื่นหน้ามาจากเบาะหลังเสนอ “ถ้าไงให้พี่ขับรถไปเองดีมั้ยน้องน้ำ..”

“หุบปากไปเลยไอ้พี่เทม! ไม่ต้องเสือะ! เอ่อะไม่ต้องยุ่งได้มั้ย นั่งไปด้วยกันนี่แหละถึงจะดี!”

“จ้ะ||||||||||||…” หดคอกลับไปนั่งจ๋องตามเดิม


“พี่น้ำครับ เอาหูมานี่หน่อยครับ” แบงค์กระซิบบอก

“กูไม่ให้! ให้มึงไปแล้วกูจะเอาหูที่ไหนใช้!!” น้ำยกมือขึ้นปิดหูตัวเอง

“..โธ่|||||||||| พี่น้ำ....”

นิกกี้รีบยื่นหน้ามาว่าพี่อย่างอดไม่ได้ “มันใช่เวลาเล่นมั้ยพี่ครับ!|||||||||*||”


“อ่ะ ว่าไงวะ?” คนน่ารักยอมเอียงหูไปหาคนรักของน้องชาย ได้ฟังทีเด็ดก็ตาลุกวาว

แล้วเดินไปพูดกับกรใกล้ๆ “........กร”

“....ครับพี่น้ำ..”

“มึงจะไม่ไปจริงเหรอ..”

“พี่น้ำก็รู้....ว่าเพราะอะไร............. พวกพี่ไปเที่ยวกันเถอะครับ....ผม...”

“โหมึงแม่งเด็กว่ะ”

“..................................”

“กูขอโทษนะ มึงโกรธกูมั้ย...?”

“พูดอะไรอย่างนั้นครับพี่น้ำ ผมไม่โกรธพี่หรอก...ผมเข้าใจ ถึงผมจะเกลียดเขา

แต่พี่ก็ไม่จำเป็นต้องเกลียดเขาอีกก็ได้...พี่ยอมยกโทษให้เขาได้ แต่ผมไม่ครับ!

ยังไงผมก็ไม่ไป!” พูดไปแต่ข้างในใจกรก็อดน้อยใจไม่ได้


“โอเค! กูบังคับมึงไม่ได้หรอกนะไอ้กร กูไม่บังคับให้มึงไปแน่ๆ ไม่ไปก็ไม่ไป”

“ครับ...เที่ยวเผื่อผมด้วยแล้วกันนะครับพี่..” เด็กหนุ่มฝืนยิ้มส่งดูเศร้าๆ

“เที่ยวเท่วอะร๊ายยย กูไม่ไปแล้ว!”

“อ้าวเฮ้ยพี่น้ำ!!!|||||||| ทำไมล่ะครับ!!!?” กรสะดุ้งตกใจ แต่น้ำกลับยักไหล่ตอบ

“มึงไม่ไป! กูก็ไม่ไป!... เออเอาดิ!!”

“เฮ้ยยยยยยย!!!||||||||||||| โธ่พี่น้ามมมมมมมมมมม!! อย่าทำแบบนี้สิครับ ไม่เอาน่า!”

ร้องโอดครวญยังไงน้ำก็ยืนยันหนักแน่นไม่ยอมเปลี่ยนใจเช่นกัน กรหนักใจจริงๆ

เนี่ยนะที่บอกว่าไม่บังคับกัน ตกลงใครเด็กกว่ากันแน่… T T


“โธ่เว้ย!! ก็ได้ครับก็ได้ๆๆ!!! ... แต่ผมจะนั่งคันนั้นนะ!”

ที่สุดเจ้าเด็กหนุ่มก็ต้องยอมไปอย่างจำใจ แต่แล้วก็โดนขวางไว้อีก คนน่ารักยืนจังก้าขวางหน้า

ยกมือขึ้นทำท่าเป็นเครื่องหมายกากบาท แสดงความหมายว่าที่พูดมานั้นไม่อนุมัติให้ผ่าน

“มึงไปกูก็ไป แต่มึงต้องขึ้นรถไอ้นิก! เพราะรถเอสที่เต็มแล้วเฟ้ย! เสียใจด้วย!555

คันละสี่คนมันก็พอดีแล้วไง! อย่าส่ายหน้านะ!!เดี๋ยวปั๊ดตบกะโหลกให้เอ๋อยิ่งกว่าไอ้นิกซะเลย”


“พี่น้ำบ้าที่สุด!....||||||||||||||” กรอยากจะร้องตะโกนแหกปาก ระบายความอัดอั้นอึดอัดใจที่มี

แต่เด็กหนุ่มก็ทำได้เพียงแค่บ่นปึงปัง หลังยอมกลั้นใจขึ้นรถของนิกกี้จนได้...

และที่นั่งที่ว่างอยู่ก็คือ ที่ข้างๆเทพพิชัยเท่านั้น....

ดาราหน้าใสชื่อดังพยายามไม่แม้แต่จะเสหางตาไปมองคนข้างๆ ที่นั่งหน้าบาน

คอยส่งยิ้มให้เขาจนน่ารำคาญ


น้ำหัวเราะบอกขอบใจ ขยี้หัวน้องแบงค์ที่ยิ้มรับ แล้วกลับไปขึ้นรถของเอสอย่างอารมณ์ดี

ร่าเริงเต็มที่... “ฮะฮะฮะ ก็แค่เนี้ยะ! ออกเดินทางได้! เลสโก้โว้วโว้วโว้ววว!!!”


...............................................

................

.....


**************************************************



หนึ่งชม.ต่อมา..................... ณ ห้างสรรพสินค้าย่านดังแห่งหนึ่ง




“ขอบคุณพี่ทินม๊ากมากนะคะ ที่อุตส่าห์มาเดินเลือกซื้อของเป็นเพื่อนหนูแนน”

“ไม่เป็นไรหรอก วันนี้พี่ว่างพอดี” หนุ่มรุ่นพี่ที่รู้จักกันมานาน ส่งยิ้มให้หญิงสาวร่างเล็ก

ยิ้มตอบอย่างปลื้มใจ...

“แหมดีจัง ก็พี่ทินน่ะงานยุ่งน่าดู หนูแนนโชคดีจัง เอ่อ/////// ที่ได้เพื่อนมาช่วยเลือกของขวัญ

เพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ว๊างงงว่างกันเลยนะคะ” (ความจริงแล้วเธอเจาะจงตัวคนมาเดินด้วยต่างหาก)

“หึ จะไปงานวันเกิดป้าใช่มั้ย....อืมม...งั้นพี่ว่า.. เราไปดูพวกของใช้ในบ้านกันดีมั้ย คิดว่า

พวกผู้ใหญ่เขาน่าจะชอบนะ”

“ดีค่า///// พี่ทินเก่งอยู่แล้ว หนูแนนน่ะเชื่อพี่ทินทุกอย่างเลยค่ะ ฮะฮะ แต่ว่าตอนนี้

หนูแนนว่าเราไปหาอะไรกินกันก่อนทางนั้นดีกว่านะคะ ของเดี๋ยวค่อยไปเลือกกันก็ได้เนอะ

เนอะๆพี่ทินขา~~~~”


สาวร่างเล็กพูดตาใสเสียงแจ้วๆ แล้วดึงแขนทินกรแวะเข้าร้านเบเกอรี่ที่อยู่ใกล้ๆทันที

นั่งโต๊ะสำหรับสองที่ หันหน้าเข้าหากัน ทั้งคู่นั่งมองหน้ากันแปลกๆ..ก่อนจะมองไป

รอบร้าน รู้สึกเก้อเขินไม่น้อยเมื่อลูกค้าคู่หนุ่มสาวคนอื่นๆในร้านรอบตัวพวกเขา

ล้วนแล้วแต่มองดูเหมือนเป็นคู่รักกันแทบทั้งนั้น.... แบบนี้หากมองจากมุมของคนอื่น

เขาทั้งคู่ก็อาจจะดูเหมือน คู่รัก ด้วยเช่นกัน...

ทั้งสองตัดสินใจแก้เขินประดักประเด่อด้วยการเรียกพนักงานมาสั่งเมนู

เมื่อเลือกน้ำและขนมดูน่ากินสองสามอย่างได้ .. ไม่ช้าพนักงานก็ยกมาเสิร์ฟ

ทินกรกรอกตามองนู่นนี่ไปมาอย่างไม่รู้จะทำอะไร ดูดน้ำแตงโมปั่นเย็นๆไปหลายอึก

ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ รีบพูดเสียงดัง

“อื้ม จะว่าไปแล้วก็น่าอิจฉาไอ้นิกมันนะ ฮะฮะ ป่านนี้จะไปถึงรึยังนะ เอแต่พี่ว่า

คงยังไม่ถึงหรอกเนอะ ไปเที่ยวกันตั้งหลายคนคงสนุกน่าดู นี่ถ้าพี่ไม่รับงานไว้นะ

พี่คงขอตามไปด้วยคนแล้ว เอ๊ะ......... แล้วทำไมหนูแนนถึงไม่ไปกับมันล่ะ ....อ๋อ..

ใช่ๆหนูแนนต้องไปงานของป้าสินะ” หนุ่มรุ่นพี่หาเรื่องชวนคุยไปเรื่อย แต่เรื่องที่เขาเอ่ยถึง

มันทำให้อีกฝ่ายงงเป็นไก่ตาแตก สาวรุ่นน้องรีบลดแก้วแคนตาลูปปั่นที่ยกขึ้นมาแทบไม่ทัน

“พี่ทิน........... พี่ทินพูดเรื่องอะไรเนี่ยคะ!?....... ไอ้นิกไปเที่ยวเหรอ..ไปกันหลายคนด้วย

มันไปกับใคร!?ที่ไหน!?ยังไง!!? ไม่จริงน่า!!! ทำไมหนูแนนไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ!!?”


“อ้าว..........อึ๋ย...555 นี่มันไม่บอกหนูแนนหรอกเหรอ... |||||||||||||....”

ทินกรชะงักยิ้มเปลี่ยนเป็นหน้าเสีย... พลาดซะแล้วสิไอ้นิกเอ๋ย..กูขอโทษที



....................................

....................

............

.......

[tsktonight]

ตอน58  ระหว่างทาง...(กลาง)





............

.......




เมื่อทินกรหลุดปาก ปูดเรื่องแผนไปเที่ยวทะเลของนิกกี้ให้หนูแนนรู้เรื่อง

หลังจากเสร็จธุระ แยกกับทินกรแล้ว สาวร่างเล็กก็รีบโทรหาเจ้าเพื่อนตาตี่ตัวแสบทันที

“อีนี๊กกกกกกกก~~~~~!!!! -*- อ๊ายยยยยย!!!! มึงทำไมไม่บอกกูไอ้เพื่อนอกตัญญู!

บังอาจหนีกูไปเที่ยวเริงร่าถึงรีสอร์ทสุดหรูที่ต่างจังหวัดกับพวกพี่เอสแค่คนเดียว!

มึงเลวมาก!พฤติกรรมมึงน่าเกลียดเกินไปแล้ว อี! อี! อี! อี! อีผีบ้า! กูรู้นะมึงไม่ต้องมา

ตอแหลใส่กูใดๆทั้งสิ้น! โฮ~~~~~ กูก็อยากไปด้วย มึงกลับมารับกูเดี๋ยวนี้เลยน้า~~!!!”


หนุ่มหน้าตี๋ถึงกับเหงื่อตก งงมากว่าเพื่อนรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ในเมื่อเขาอุตส่าห์ปิดปาก

ไม่ยอมบอกใคร ก็เพราะกลัวว่าจะโดนร้องตามแบบนี้นี่แหละ...||||||||||||||


รถทั้งสองคันเดินทางมาจนเรียกได้ว่าเข้าครึ่งค่อนทางแล้ว ถึงตอนนี้ท้องของคณะเดินทาง

ก็เริ่มตีรวน จึงชักชวนกันให้หยุดพักแวะรับประทานอาหารก่อน

ทุกคนลงจากรถหมดแล้ว เหลือแค่นิกกี้ที่ยังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ในรถ สาวเพื่อนซี้ของเขา

โทรมาจังหวะที่กำลังจอดรถพอดี ถูกวีนเหวี่ยงสุดฤทธิ์จนหูชามาตามสาย

นิกกี้ปวดหัวต้องขอเคลียร์กับเพื่อนให้เข้าใจเสียก่อน ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากชวน แต่การไป

เที่ยวครั้งนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัวมากสำหรับพวกพี่ๆดาราดังทั้งหลาย อีกอย่างครั้งนี้

เขากะว่าจะไปเที่ยวกับแฟน.... ไม่ใช่กับเพื่อน.... หนุ่มตี๋ได้แต่อธิบายให้เพื่อนฟังว่า

คราวหน้าค่อยรวมกลุ่มกันไปเที่ยว ชวนเพื่อนๆไปด้วยกันเยอะๆน่าจะดีกว่า

แต่ครั้งนี้เขาขอล่ะ...

น้องแบงค์ยังยืนรออยู่ข้างนอกรถ อมยิ้มขำแฟนหนุ่มรุ่นพี่ที่ทำท่าเกาหัวหน้ายุ่งอยู่ข้างในรถ

คนอื่นๆขึ้นไปสั่งอาหารกันก่อนล่วงหน้าแล้ว


“แม่งงงง....หมาที่ไหนบอกมึงวะ...เชี่ยเอ๊ย....” นิกกี้ลูบหน้า สบถอย่างเหนื่อยใจ

โดนเพื่อนจับได้จนได้ ทั้งที่ไม่ได้บอกใครแท้ๆ

“มึงอย่ามาว่าพี่ทินของกูนะไอ้ตี่!”

“นั่นไง! แม่งไอ้เชี่ยพี่ทินนี่เอง กูว่าแล้วเนื้อคู่มึงนี่สันดานเหมือนมึงไม่มีผิดเลยนะอีหนู”

ทินกรจะรู้เรื่องไปเที่ยวมาจากใครสักคนในหมู่ดาราก็ไม่แปลก เผลอๆอาจเป็นพี่ชายเขาเอง..

“อ้าวเชี่ยนิก! นี่มึงยังมีหน้ามาด่ากูอีกเรอะ!ไอ้ควายธนูสามเขา! ........ขอเค้าไปด้วยจิ”

“เฮ้ยนี่มึงตกลงจะอ้อนรึจะด่ากูเอาให้แน่ อีนังหนูกูก็บอกแล้วไง กูพามึงไปไม่ได้

เอาไว้คราวหน้าเถอะ”

“แล้วทำไมแบงค์ไปได้”

“อ้าวเฮ้ยก็แบงค์แฟนกู!”

“แล้วกูเป็นอะไรกับมึง”

“เพื่อน!”

“ก็นั่นไงไอ้นิก มึงไม่รักเพื่อน มึงลำเอียงรักแต่เมียตัวเอง!”

“ฮึ้ย!/////*// พูดไม่รู้เรื่องเว้ยนังหนูเน่า เอาอย่างนี้ เดี๋ยวกูจะเอาของฝากไปฝากมึง

ฝากมึงคนเดียวเลย มึงอยากได้อะไรบอกกูมา แต่มึงต้องสัญญากับกูว่าจะไม่เอาเรื่องนี้

ไปบอกใคร โอเค๊สุดซวย เอ๊ยสุดสวย!?....” ตัดสินใจติดสินบนมันซะเลย


“ไม่ต้องมาชมว่ากูสวย! กูรู้ตัวกูเองดีว่ากูน่ะสวยอยู่แล้ว!!”

“แหวะ..”

“เสียงอะไรยะ!!?-*-”

“โอ้...ไม่มี๊ไม่มีอะไรนิ สงสัยเสียงแอร์มันดังว่ะ เฮ้อเพิ่งซื้อมาเองนะเนี่ย..”

“ไม่ต้องเลย กูรู้เสียงมึงนั่นแหละ แหมๆๆร้อยวันพันปีแม่งไม่เคยชมกูไม่ต้องมาเอาใจกูเลย

เรื่องของฝากน่ะ จะซื้ออะไรก็ซื้อมา เพราะมันเป็นหน้าที่ของมึงที่ต้องซื้อมาสังเวยกูอยู่แล้ว

เอาไอ้ที่มันทะเล๊ทะเลก็แล้วกัน แต่มึงอย่าคิดว่ากูจะยอมยกโทษให้มึงแค่นี้นะไอ้นิก ....”

“อ้าวยังอีกเหรอ เฮ้อ~ กูหิวข้าวแล้วนะหนูแนน เอ้าๆบอกมาๆจะเอาอะไรจากกูอีก

กูจะรีบไปกินข้าวแล้ว”

“เปล๊า กูไม่อยากได้อะไรจากมึงอีกหรอก.... เรื่องที่มึงหนีไปเที่ยวทะเลคนเดียว

ไม่ชวนเพื่อน กูจะฟ้องไอ้วี ไอ้อาท ไอ้บาส! เอาไว้รอให้มึงกลับมาก่อนเถ๊อะ

ไอ้พวกบ้านั่น มันต้องเล่นงานมึงเป็นการแก้แค้นแทนกู!ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”

แล้วหนูแนนก็วางสายทันที ทิ้งให้นิกกี้แหกปากร้องโวยวายใส่มือถือ

“อ๊าคคคคค!!!!|||||||||||*|| นังหนูเน่า!! อีนังแม่มดหัวหงิก! อีเมดูซ่า! ว๊ากกก!!!!”

เจ็บใจโทรกลับไปหนูแนนก็ไม่รับ .... นิกกี้จึงนั่งหน้าเครียด... เขาคิด..

ถ้าบาสรู้เข้า ว่าเขาไปเที่ยวกับทะเลกับแบงค์แบบนี้.... เพื่อน...คงไม่พ้นต้องเสียใจอีก...

พักหลังมานี้ ไอ้บาสยิ่งชอบทำตัวเหินห่างจากเขาอยู่ด้วย.... ไม่ชอบแบบนี้เลย...

มันดูเศร้าไม่ใช่หรือ...



“พี่นิก! ทำอะไรอยู่..? คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วไม่ใช่เหรอครับ แบงค์เห็นพี่นั่งเหม่อ

อยู่ในรถนานแล้วนะ ไม่ไปกินข้าวรึไงครับ ก็ไหนก่อนมาถึงร้านนี้ บอกกับแบงค์ว่าหิ๊วหิว

หิวจนอยากจะกินหมีควายเข้าไปซักสามตัวไงครับ55” คนรักตัวเล็กของหนุ่มหน้าตี๋

เปิดประตูรถเข้ามาเรียกเสียงใส เอียงคอแกล้งถามเป็นการเร่งให้ขึ้นไปกินข้าวกับพวก

พี่ชายและเพื่อนๆบนร้านอาหารด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม


“อ้อ..จ้ะๆ” นิกกี้รับคำยิ้มตาหยีตอบ ลงจากรถยืนกดสัญญาณกันขโมย

“พี่หนูแนนโกรธมากรึเปล่าครับ.. ถ้าไงเดี๋ยวเอาไว้แบงค์จะช่วยพูดให้นะครับ”

หนุ่มน้อยเกาะแขนหนุ่มตี๋เขย่าบอก ไม่อยากให้เป็นกังวลจนเที่ยวไม่สนุก


“โถ~~แบงค์จ๋า///// ไม่ต้องห่วงหรอกไม่มีอะไร๊555 แฟนใครหว่าน่ารักชะมัดเลย!”

คนพูดดึงร่างอีกฝ่ายเข้ามากอดโอบไหล่เสียแนบชิด ขยี้หัวเล่นแล้วยังคิดจะหอมแก้ม

ด้วยความหมั่นเขี้ยว

“อึ๋ย//////พี่นิก! ทำอะไรครับเนี่ย ไม่อายคนอื่นเขาเหรอ เดี๋ยวมีใครมาเห็นนะ!!”

น้องแบงค์หน้าแดง เอียงหน้าหนีก่อนจะรีบดันตัวออกห่างจากอ้อมแขนของคนรัก

กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ล่วงหน้าไปไม่ยอมรออีกฝ่ายที่ร้องเรียกอีก

“โธ่แบงค์~~~ เขินไปได้ ไม่มีใครเห็นซะหน่อย555 รอพี่ด้วยซี่~~!”


...............................................

..............................





.............. ร้านอาหารที่แวะมานั้น เป็นร้านอาหารไทยขนาดใหญ่สร้างเป็นเรือนไม้มีสองชั้น

เมื่อขึ้นไปยังชั้นสอง เดินเข้าไปจนถึงด้านในจะพบโต๊ะติดริมระเบียงซึ่งยื่นออกไป

เหนือริมแม่น้ำ เราสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์จากริมระเบียงสวยๆนี้ไปได้ไกล และกว้าง

ธรรมชาติงดงามเสมอ แบบนี้คงช่วยเจริญอาหารดีแท้ นอกจากนี้รอบบริเวณโต๊ะอาหาร

ก็ยังห้อมล้อมไปด้วยพุ่มไม้ประดับสีเขียวขจี และไม้ดอกสวยๆที่ปลูกให้ห้อยระย้า

เรียงรายลงมาจากหัวเสาและขื่อสูง แลดูคล้ายม่านกั้นริมระเบียงให้แยกออกเป็นล็อคๆ

นับว่าบรรยากาศโดยรวมบนชั้นสองของร้าน ร่มรื่น สดชื่น สบายตา เย็นใจ

ร้านอาหารนี้ตกแต่งได้สวยงามตั้งแต่ทางเข้าร้านแล้ว ทำให้ร้านดูน่าแวะ เหมาะสำหรับ

เป็นจุดให้นักเดินทางที่ออกต่างจังหวัดทั้งหลายได้เลี้ยวรถเข้ามา ในวันที่ฟ้าเปิด

และแดดค่อนข้างจ้าเช่นนี้ นอกจากได้อิ่มท้องแล้ว จะได้อิ่มใจไปกับบรรยากาศดีๆ

พร้อมๆกัน


ตามปกติแล้วทางร้านยังไม่เปิดให้บริการในส่วนของชั้นบน แต่เนื่องจากเห็นว่า

มีคนดังมากันหลายคน ทางร้านจึงเชื่อเชิญให้ขึ้นมาป็นกรณีพิเศษ เพื่ออวดจุดชมวิว

และแน่นอนว่าคงจะสะดวกมากกว่ากับทุกๆคน คุณดาราดังทั้งหลายจึงตอบแทน

ด้วยการแจกลายเซ็น ถ่ายภาพคู่กับแฟนๆ มีทั้งเจ้าของร้าน ผู้จัดการร้าน และพนักงาน

เป็นที่เรียบร้อยในระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟ


“ไม่ครับ!!|||||||||||||*|| ไม่เอา!!! ผมไม่ให้มันนั่งตรงนี้! ไปนั่งให้ไกลๆเลย!”

ทันทีที่นิกกี้และแบงค์เดินขึ้นมาถึงแค่หัวบันไดชั้นสองของร้านอาหาร ก็ได้ยินเสียงกร

เอะอะโวยวาย มองไปก็เห็นเจ้าดาราหน้าใสเอาแต่ใจยืนค้ำหัวทุกคน

ยืนกรานไม่ยอมนั่งกินข้าวข้างๆเทพพิชัยอีก แค่นั่งมาด้วยกันในรถเขาก็อยากจะบ้าแล้ว

(ตลอดทางกรเอาแต่ใส่หูฟัง ทำเป็นหลับท่าเดียว...แต่เทมก็รู้ว่าแกล้งหลับ เพราะทุกครั้ง

ที่เขาอ้าปากพูด คิ้วของกรจะกระตุกและได้ยินเสียงถอนหายใจเป็นระยะๆ...)


“มีอะไรกันเหรอครับพี่น้ำ?” น้องแบงค์เดินเข้ามาก็นั่งลงตรงที่เก้าอี้ว่าง

มีสองที่ที่ว่างติดกันอยู่ต่อจากก๊อปและบิว ส่วนอีกฝั่งเป็นที่ของกร น้ำ และเอส

คิดว่าทุกคนคงเว้นเก้าอี้สองตัวนี้เอาไว้ให้เขากับคนรักนั่ง

“เฮ้ยๆไอ้กร! เสียงดังไปแล้วนะเว้ย! ใจเย็นดิมีอะไรวะ!?” นิกกี้มาถึงก็จับไหล่กร

กดให้นั่งลง คุณพี่ชายหน้าหวานจึงรีบพูดอธิบายผายมือไปทางเทพพิชัย

ซึ่งนั่งเด่นแต่ดูเด๋อด๋า ได้แต่ยิ้มแหยๆตรงหัวโต๊ะตัวยาว

“นี่!! คือเจ้าภาพมื้อนี้ของพวกเราทุกคนไงล่ะ!”

นิกกี้ตาโต หันควับกลับไปถามย้ำกับพี่ให้แน่ใจ “ไอ้เชี่ยะ!เอ๊ย!! ไอ้คุณพี่เทพเนี่ยนะ!!?”

“เอ้อ! ก็เออดิ”

“พี่ไปบังคับมันรึเปล่า...||||||||”

“เอ้อ! ก็เออดิ!! เอ๊ย! กูเปล่านะ!(มันรู้ได้ไงวะ!////*//) ไอ้พี่เทมมันบอกจะเลี้ยงเอง!

มันก็ต้องได้นั่งหัวโต๊ะดิถูกป่ะ! เจ้าภาพมันต้องได้นั่งหัวโต๊ะตรงนี้ไงถูกแล้ว

ไม่รู้ไอ้กรจะโวยวายทำไมนักหนา!เนอะทุกคน! มีคนเลี้ยงข้าวแท้ๆทำหน้าอย่างกับ

โดนบังคับให้กินขะ!..อุ๊บ!!!” เอสที่นั่งข้างสะดุ้ง||||||||| ผวาปิดปากคนน่ารักแทบไม่ทัน

คนเขากำลังจะรับประทานขี้!เอ๊ย!ข้าวกั๊นนนน~!!


“อ๋อ........ อย่างนี้นี่เอง..” หนุ่มตี๋ท้าวเอวพยักหน้ารู้ทันความคิดพี่ชาย คงหวังจะให้

สองคนนี้ตัวติดกันตลอดเวลาเลยสิท่า....

นี่พี่เขาคิดว่าเจ้ากรจะยอมใจอ่อนลงระหว่างทาง แล้วยอมคืนดีกับเทพพิชัยได้หรือ

นิกกี้ไม่คิดว่าเรื่องมันจะง่ายขนาดนั้น เพราะเขาได้เห็นช่วงเวลาที่กรต้องเจ็บเจียนตาย

มาตลอดสามวัน.... ไม่ว่าเขาหรือพี่จะพยายามพูดหว่านล้อมให้กรยอมเข้าใจ

ความรักที่ถูกทำให้บิดเบือนของเทพพิชัยสักเพียงไหน เด็กหนุ่มก็ไม่อาจทำใจได้…

คำพูดของคนอื่น จะสู้คำยืนยันจากปากของเจ้าตัวได้อย่างไร.. ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะกร

เสียใจมากจนไม่ยอมเปิดใจให้โอกาสเทพพิชัยได้แก้ตัวใดๆ..... เจ้าเด็กดื้อ รั้นยิ่งกว่าที่คิด

แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่น กรจะยอมฟังแค่น้ำเท่านั้น ถึงได้โดนบังคับให้มาทะเลด้วยกัน

(เขาเรียกว่าจะพิชิตคนเอาแต่ใจ ก็ต้องยกให้คนเอาแต่ใจยิ่งกว่า555)

...ตอนนี้พี่ชายจอมยุ่งของเขา กำลังทำตัวเป็นกามเทพ...เผด็จการ -_-


“เอาน่า~ กร...ไม่ต้องโวยแล้ว นายลุกไปนั่งที่เราก็แล้วกัน เรานั่งตรงนี้เอง”

นิกกี้พยักเพยิดหน้าบอก กรก็รีบทำตามทันที หนีไปนั่งข้างๆแบงค์ที่มองเหรอหราได้

ก็หันไปยิ้มเยาะ เหยียดใส่เทพพิชัยที่นั่งหงอยอยู่ห่างกันไกล...


“เฮ้ยๆๆไอ้นิก! ทำงี้ได้ไงวะ!” น้ำทำท่าจะไม่ยอม เอสจึงต้องช่วยพูด

“พอก่อนเถอะน้ำ กินข้าวกันเถอะครับ นั่นๆ เขายกอาหารมาแล้ว สองคนนั้นยังมีเวลา

ให้ญาติดีกันได้อีกเยอะน่า นะครับ.. เอ้ากินกันเถอะทุกคน! เอ้า!คุณเจ้าภาพครับกินๆๆ”

คนหน้าหล่อพยักหน้าถือช้อนส้อมชักชวนเปลี่ยนบรรยากาศ


หนุ่มน่ารักยกมือกอดอก พิงพนักเก้าอี้อย่างเซ็งๆ ถอนหายใจออกด้วยความหงุดหงิด

แล้วคิดในใจว่าเป็นเพราะเอสยังไม่รู้เรื่องของเทพพิชัยกับกร จึงใจเย็นอยู่ได้

หากรู้เข้า ไม่แคล้วจะเร่งรัดให้ทั้งคู่คืนดีกันยิ่งกว่าที่เขาทำอยู่ด้วยซ้ำไป…

เรื่องอย่างนี้ทิ้งเอาไว้นานวันได้อย่างไร.. ต้องทำให้คนรักกัน เข้าใจกันเร็วๆสิ!

เห็นๆอยู่ว่าตอนนี้ ไม่มีฝ่ายไหนมีความสุขเลยไม่ใช่หรือ..


นิกกี้นั่งตรงหน้าพี่ เห็นพี่ชายเอาแต่ขมวดคิ้วทำหน้าบูดเหมือนจะงอนเขา ก็รีบยกมือ

ป้องปากพูดให้พอได้ยินกันแค่สองคน “พี่น้ำ...อย่าเพิ่งไปบังคับอะไรไอ้กรมันนักเลย

เดี๋ยวมันก็กลั้นใจตายไปซะก่อน เอาไว้เราไปหาทางไล่ต้อนไล่ซ้อมมันที่ทะเลก็ได้!

ถึงตอนนั้นนะ เดี๋ยวผมนี่ล่ะจะล็อคคอมันไว้ให้พี่เองครับ!” บอกเป็นนัยๆว่าเขาจะเป็น

ผู้ช่วยให้ความร่วมมือเต็มที่ พี่ชายที่น่ารักของเขาจะได้ร่าเริงเหมือนเดิม..(เอาใจพี่นะเนี่ย)


“โอ๊ะ!////// .....มึงพูดจริงนะไอ้หมานิก” น้ำถามย้ำตาโต ยิ้มกว้างดีใจ..

“ผมน้องใคร! นี่นิกกี้หล่อตี๋แสบซ่า น้องพี่นะคร้าบบบ!!” ซุบซิบยักคิ้วให้พี่ ไว้ใจเขาได้

“เหอะ! ก็ได้ งั้นไอ้พี่เทม! มึงไม่ต้องมาล้งมาเลี้ยงอะไรแล้ว กลับไปนั่งข้างเอสไป๊!”

“อ้าว!?||||||||” เล่นเอาเทพพิชัยงง จู่ๆเขาก็โดนบังคับให้เลี้ยง แล้วอีกไม่กี่นาทีต่อมา

ก็โดนบังคับให้เลิกซะนี่...


“.......ข้างพี่เอสเหรอ...” นิกกี้มองตามเทพพิชัยที่ลากเก้าอี้ไป..นั่งตรงข้ามกับกร..

“พี่น้ำ!!!///////*//” กรขัดใจยิ่งนัก แต่เขาก็ไม่มีที่ว่างให้ลุกหนีไปนั่งที่อื่นได้อีกแล้ว

อยากจะลุกไปขอเปลี่ยนที่กับนิกกี้อีกหน แต่น้ำก็รีบพูดกันไว้ก่อน

“ห้ามเปลี่ยนที่แล้วนะไอ้กร มึงไม่อยากนั่งข้างกู กูก็ไม่บังคับมึงแล้วไงอย่ามาเรื่องมาก

ทุกคนห้ามแลกที่กับมันนะ! ไม่งั้นผมจะเลิกกินมันแล้วข้าวเขิ้ว ไม่ต้องมานั่งหัวโต๊ะด้วย!

มื้อนี้แชร์เว้ย!!” คนน่ารักหัวเราะชอบใจ กินข้าวไปไม่สนใจกรอีก

เจ้าเด็กหนุ่มเลยฮึดฮัด ยกน้ำขึ้นดื่มจนหมดแก้วเป็นการแก้แค้นแทน...

(เขาว่าคนน่ารักมักใจร้ายท่าจะจริง! พี่น้ำบ้าที่สุด!/////*// เข้าข้างแต่มันบ้าเอ๊ย!!)


ฝ่ายเจ้ากล้ามโตก็กลับมานั่งเก้ๆกังๆ มองหน้าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า

เผลอส่งยิ้มไปหาทีไร เป็นโดนค้อนตาเขียวใส่ทุกที...


น้องแบงค์มองคนนู้นทีคนนี้ทีก็ได้แต่ถอนใจ เขาอยากจะนั่งกับพี่นิกแท้ๆ..เฮ้อ..


เมื่อเริ่มทานอาหาร ก๊อปกับบิวก็เอาแต่ซุบซิบคุยเมาท์กันเองไม่หยุด

...ไม่ใช่เรื่องที่กรทะเลาะกับเทพพิชัยหรอกนะ แต่พวกเธอกำลังกิ๊วก๊าว กรี๊ดกร๊าด

ลั่นล้ากับการบ้าถ่ายรูป (ตั้งแต่อยู่ในรถแล้วก็ถ่ายนู่นนี่เล่นกันมาตลอดทาง...)

คนอื่นล้งเล้งยังไงไม่สน ขอแค่ได้ยื่นหัวแม่มือตัวเองไปถ่ายคู่กับทุกสิ่งที่พวกเธอสนใจ

เป็นพอ.. เช่น ดอกชบา.. รองเท้าคิตตี้ของเจ้าของร้าน ระเบียงไม้ที่มีเถาวัลย์

แกงส้มชะอมทอด หน้ากรตอนโกรธ.. ตอนที่เอสอ้าปากกว้างมากๆ...


“เฮ่ๆๆ!!!//////*// ถ่ายอะไรวะ!!? ตกลงนี่คุณนายทั้งสองจะเลิกถ่ายรูปกันได้รึยังครับ!?

กินมั้ยข้าว!? ไม่กินก็เก็บจานไปล้างเลยไป๊!” ก๊อปกับบิวเริ่มลามปาม

มาถ่ายหน้าตนตอนเผลอ เอสจึงหันไปเอ็ดเพื่อน เห็นทั้งสองคนนั้นยังขำคิกคัก

แต่ก็ยอมวางกล้องเพื่อลงมือจัดการกับปลาทอดตัวใหญ่ไร้หัว


“อ่ะน้ำ... กินกุ้งทอดกระเทียมสิครับ อร่อยนะ เขาว่าคนกินกุ้งน่ารักทุกคนเลย55”

เอสตักกุ้งให้น้ำ น้ำก็ยิ้มรับ พวกเขาขอความเป็นส่วนตัว พนักงานของร้านจึงไม่ได้ขึ้นมา

อยู่คอยให้บริการที่ชั้นบนด้วย หากต้องการอะไรเพิ่มจะลงไปสั่งเอง..

“อ่ะนี่เอส… กินผักนะครับ จะได้แข็งแรงๆนะ55 เขาว่าคนกินผักแรงเยอะทุกคนเลย”

น้ำตักผักใส่จานให้เอสบ้างเพราะรู้ว่าเอสชอบ แต่นิกกี้ที่นั่งมองทั้งคู่อยู่ ก็แกล้งพูดแซว

พวกพี่ชายที่หวานไม่เกรงใจใคร “แรงเยอะ!?...พี่น้ำอยากให้พี่เอสแรงเยอะเหรอ!?

ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ฮั่นแน่!! วางแผนจะเอาแรงไปใช้ทำอะไรกันเหรอครับพี่!!? ”


“อุ๊! ไอ้หมาตี่!มึงพูดอะไรของมึงวะไอ้บ้า~!!!/////*// เขาก็เอาแรงไว้ใช้ขับรถไง!”

น้ำถลึงตาใส่น้อง ขณะที่คนอื่นๆขำ เอสก็ดันมาทำยิ้มตาหวานใส่เขาอีก

ชวนให้เพื่อนๆยิ่งฮาเพราะเข้าใจเจตนาการใช้แรงผิดไปใหญ่

“ฮึ่ม!/////*//พูดมาก!! ไอ้ปากกว้าง! นี่ๆๆ!!! เอากระดูกไปแดกซะ!เลิกเห่าไปเลยมึง!”

ถูกเพื่อนๆแซว คนน่ารักก็เขินแก้มแดงระเรื่อ หันไปว่าน้อง

แกล้งตักกระดูกไก่ที่แทะแล้วใส่จานให้ แต่นิกกี้รีบเขี่ยทิ้งไป

“โห่||||||||||*|| พี่น้ำครับ ผมไม่ใช่หมานะ ไม่มีหมาที่ไหนหน้าตาดีขนาดนี้หรอกครับ!”

“เอ๊า! นี่กูให้แคลเซี่ยมมึงนะเนี่ย! ไม่เอางั้นแดกปลาม๊ะ!? เขาว่าคนกินปลาฉลาดทุกคน”

“พี่จะบอกว่าผมโง่ใช่มั้ย||||||||.... แต่รู้อะไรมั้ยพี่ด่าผม ว่าผมโง่ไม่ได้หรอก

เพราะผมเป็นน้องพี่ ถ้าผมโง่ พี่ก็ต้องโง่ด้วย เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ!”

“ข้อนี้พันธุกรรมไม่เกี่ยวหรอกไอ้นิก ฮ่าฮ่าฮ่า!!! แต่กูจะบอกความจริงกับมึงก็ได้!

เตี่ยกับแม่น่ะเก็บมึงมาเลี้ยง!!”

“ห๊ะ!!!?||||||||||||||||”

หนุ่มตี๋ตกใจเบิกตากว้าง ทุกคนก็ชะงักตกใจเกือบสำลักข้าวไม่แพ้กัน

เอสรีบถาม “จริงเหรอน้ำ!?”

นิกกี้ก็หน้าซีด “เรื่องจริงเหรอพี่น้ำ!! นี่ผมไม่ใช่น้องแท้ๆของพี่เหรอ!!?”

น้องแบงค์ก็ตกใจจนนิ่งงัน ทุกคนหยุดกินข้าวแล้วรุมมองน้ำเป็นตาเดียว…



“เอ๊ะ!? แต่....ก็ไหนว่าน้องนิกเขาหน้าเหมือนคุณเตี่ยของพี่น้ำมว๊ากเลยมิใช่หรือคะ!?”

ก๊อปตื่นเต้นอยากรู้ไม่แพ้คนอื่นๆแต่ดาราหน้านวลก็กรีดนิ้วเคาะแก้มตัวเอง

ถามน้ำด้วยความสงสัย ชวนให้คนอื่นคิดตาม

น้ำกอดอก หรี่ตามองเพื่อนๆ แล้วมาหยุดจ้องหน้าน้อง...เจ้าตี่ทำหน้าลุ้นระทึกยิ่งกว่าใคร


“วันหนึ่ง......ตอนเป็นเด็กแม่พากูไปแถวริมแม่น้ำ...” คนน่ารักเปิดหัวเรื่อง

“ไปทำไมครับ!?” นิกกี้ให้ความสนใจเต็มที่ ทั้งโต๊ะก็นิ่งฟัง..

“ไปซักผ้าไง”

“ห๊ะ!!?ไปซักผ้าริมแม่น้ำ!?” ที่บ้านมีเครื่องซักผ้าไม่ใช่หรือ..

“แล้วจู่ๆก็มีกะละมังใบหย่ายยยย ลอยทวนน้ำมา แม่ก็เลยรีบเอากิ่งไม้เขี่ยเก็บมา”


ถึงตอนนี้นิกกี้ท้าวคางคิดรู้สึกเรื่องที่พี่เล่าชักจะทะแม่งๆ “กะละมัง....ลอยทวนน้ำมา..”

“ปรากฏว่าในกะละมังนั้นมีเด็กทารกหน้าตาน่าเกลียด ตาตี่ๆร้องอุแหวะๆๆอยู่อ่ะดิ”

“อย่าบอกนะว่า!” ชี้นิ้วใส่พี่

“เป็นมึงน่ะแหละ!!” ชี้หน้าน้อง

“กูว่าแล้ววววว!!!||||||||||” นิกกี้กุมขมับส่ายหน้า…คล้ายๆนิทานเรื่องโมโมทาโร่อยู่นะ...


“แม่บอกกับกูว่าโชคดีจังนะ ได้กะละมังซักผ้าใบใหม่แล้วน้ำ เรารีบกลับบ้านกันเถอะ

แล้วก็ต๊อกแต๊กๆถือกะละมังพากูเดินกลับบ้านไป”

“อ้าวถ้างั้นแล้วผมล่ะ!!?”

“อ๋อ...ก็ไม่มีใครอยากได้นิ เลยโยนมึงทิ้งน้ำไปตามเดิม...”

“ว๊ากกก! ไม่จริงหรอก!!! พี่น่ะมั่วเกินไปแล้วพี่น้ำ!!!”

นิกกี้โวยวายใหญ่ ทุกคนก็ฮากลิ้งกับความจริงเรื่องชาติกำเนิดของเจ้าตาตี่


“แต่รู้อะไรมั้ย มึงแม่งดันลอยทวนน้ำกลับมาอีก! แถมยังคลานตามกูกับแม่ไปด้วย!

กูกับแม่วิ่งหนีมึงใหญ่เลยล่ะเพราะสงสัยว่ามึงจะมาตามทวงเอากะละมังคืน!!”

“พี่น้ำ!|||||||||||| ผมขอร้อง...พอเถอะพี่” ยกมือไหว้

“มึงรับความจริงไม่ได้ล่ะสิ”

“โกหกเห็นๆ!!!-*- ”

“................ อ่า....เออ......งั้นเอาความจริง จริงๆเลยมั้ย”

“ยังจะมีอีกเรอะ!”

“......จริงๆนะ ตอนเป็นเด็กน่ะ มีอยู่วันนึงอาเตี่ยถามกูว่าอยากได้น้องมั้ย..”

“แล้วพี่ตอบว่า!”

“ไม่อ่ะ”

“โห่พี่~~~!||||||||||||||”

“แต่เตี่ยบอกกูว่าไม่มีทางเลือกแล้วล่ะ เพราะหาน้องให้กูแล้ว พอกูรู้นะกูร้องไห้เลย”

“ดีใจเหรอพี่!”

“โคตรเสียใจ”

“ทำไมอ่ะ!!!! ||||||||||||*|| พี่อ่ะ!!”

“แล้วพอเตี่ยอุ้มมึงมาให้กูดูหน้านะ กูงี้ตกใจพยายามเอารองเท้าตีหน้ามึงไปตั้งหลายที!

แต่มึงแม่งเสือกไม่ตายว่ะ! ไอ้ห่าเอ๊ยเลยต้องเซ็งมาจนถึงทุกวันนี้ไง!”

น้ำถอนใจหรี่ตามองปฏิกิริยาของเจ้าน้องชาย

“แล้วอาเตี่ยไปเก็บผมมาจากไหน...”

“เตี่ยบอกว่ารถเก็บขยะทำมึงหล่นไว้หน้าบ้านพอดี..”

“โกหกชัดๆ!!! -*- ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า.... สรุปมึงมันคนละเผ่าพันธุ์กับกูเว้ย”

“ตอนนี้อยากให้เป็นอย่างนั้นมากเลย สาธุ!” ยกมือไหว้ท่วมหัว

“หนอยแน่!!! เออก็ได้กูหลอกมึงเล่นเฉยๆ อ่ะนี่กูขอโทษที่ทำให้มึงตกใจ

แดกปลาเข้าไปซะ!จะได้ฉลาดๆ!!” ตักปลาที่เหลือแต่ก้างให้น้องกิน..

นิกกี้มองก้างปลาในจานตัวเองแล้วมองหน้าพี่.. “แล้วเนื้อมันล่ะ..|||||||||”

“ทำไม ทีปลากระป๋องมึงยังแดกก้างเข้าไปด้วยได้เลย!”

“มันคนละอย่างก๊านนนน! พี่น้ามมมม~~~”

[tsktonight]

ตอนที่ 58 ระหว่างทาง...(หลัง)




ทุกคนหัวเราะเจ้าสองพี่น้องที่เถียงกันไปมาไม่เลิก

น้องแบงค์อมยิ้มเห็นว่านิกกี้โดนพี่ชายแกล้ง ก็รีบตักน่องไก่ทอด

แล้วเรียกให้คนรักยื่นจานผ่านก๊อปและบิวมาหา

“อ่ะนี่ครับพี่นิก//// กินไก่ทอดสิครับแบงค์ตักให้ครับ ^^” หนุ่มน้อยยิ้มเขิน

นิกกี้รับจานกลับมาก็ยิ้มแฉ่ง “ขอบใจจ้า ใจดีน่าร๊ากกก! ไม่เหมือนใครบางคน”

น้ำหมั่นไส้น้องนัก “หืม! มันให้น่องไก่มึงอันเดียว บอกใจดี!

ทีกูให้ทั้งกระดูกทั้งก้าง มึงไม่ชมกูบ้างล่ะไอ้ฟาย!”

แต่นิกกี้ทำเป็นไม่สนใจพี่แล้วหันไปส่งตาหวานให้แบงค์แทน…


ก๊อปกับบิวเลียนแบบพวกคู่รัก เล่นตักอาหารใส่จานให้กันเองบ้าง

“อุ๊ยๆๆเจ้! เจ้ขา~ กินน้ำพริกสิค่ะ อ่ะนี่น้องก๊อปตักให้น้า~

เจ้จะได้สวยเท่าน้องก๊อปไง คริคริคริ”

“ว้ายขอบคุณค่าคุณน้องก๊อปขา~ งั้นหล่อนกินนี่นะ อ่ะเจ้ตักให้ ฮุฮุ

เอาทอดมันไปกินนะคะ ชอบไม่ใช่เหรอ อะไรมันๆล่ำๆเนี่ย”

“อุ๊ยขอบคุณค่ะ ว้ายๆๆถ่ายรูปด้วยดีมั้ยเจ้” จีบปากจีบคอเล่นกันใหญ่

ตอนนั้นเอง เอสก็แกล้งลุกเอื้อมมือถือยื่นช้อนเข้าไปบังหน้ากล้อง ให้สองสาวร้องว้าย

โวยวายใส่เจ้าคนหน้าหล่อนิสัยเสียที่ขำชอบใจ รูปนั้นออกมาเห็นแค่ปากก๊อป

กำลังกัดทอดมันอยู่ต่อลงมาจากช้อนของเอส...

“อ๊ายอีเอส! ไม่เห็นหน้านังก๊อปเลย ออกไปเลย!”

บิวไล่เอสที่ลงทุนลุกจากที่ เดินอ้อมมาแกล้งพวกเธอไม่เลิก


...ทั้งที่คนอื่นกำลังสนุกสนานเฮฮากับการร่วมโต๊ะอาหารมื้อนี้.. กรกลับนั่งก้มหน้า

ไม่มองใคร เคี้ยวข้าวอย่างกร่อยๆ.......... หลบตาเจ้ากล้ามโตที่นั่งกินข้าวไป

ก็มองหน้าเขาไปตลอด

เทพพิชัยคิดว่าเพื่อนของน้ำสดใสร่าเริงกันดี ยกเว้นแต่... เจ้ากุ้งแห้งของเขาคนเดียว

ที่เป็นแบบนี้คงเพราะมีเขามาด้วย ถ้าเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้ บางทีกรอาจจะร่าเริง

เล่นกับทุกคน..... มีความสุขเหมือนเมื่อก่อน ..เหมือนตอนที่ยังเรียกเขาว่า พี่หมอที...

กรไม่แม้แต่จะมองหน้า... ไม่ยอมสบตา ไม่ยอมพูดกับเขาเลย...

เขาต้องเข้าหากรให้มากกว่านี้! เขาต้องทำอะไรสักอย่าง!


“กร! อ่ะนี่ครับ ลาบสมุนไพรอร่อยมากเลยนะ พี่ชิมแล้ว กร...ลองกินดูสิจ๊ะ

เอ่อ.....เขาว่าสมุนไพรดีต่อสุขภาพนะ..” ยิ้มให้ไปเท่าไหร่แต่อีกฝ่าย

ก็ไม่ยิ้มตอบด้วยเลย แถมตอนนี้ยังมองอาหารที่เขาตักให้แล้วเงยหน้ามองเขา

ดูโกรธๆยิ่งกว่าเดิม.......||||||||||


กรนั่งนิ่ง แต่ไม่นานก็ยอมเอ่ยปากพูดกับเทพพิชัยเป็นครั้งแรก เรียกความสนใจ

ให้ทุกคนต้องหันไปมองอย่างคาดไม่ถึง “ขอบใจ...อ่ะนี่!...เอาไปกินซะสิ!!”

คราวนี้กรตักอาหารให้เทพพิชัยบ้าง สร้างความปลาบปลื้มดีใจให้เจ้าลูกครึ่งกล้ามโตนัก

“ขอบคุณครับ/////”

“ฮึ!ไม่เป็นร๊ายย!เขาว่ากินตีน!มันดีต่อสุขภาพนะ เอาตีนไปกินให้อร่อยเถอะมึง!

ไม่ต้องเกรงใจ!” ดาราหน้าใสกัดฟันพูดใส่หน้าเทพพิชัย ขณะที่ตักตีนไก่ทอดใส่จานให้

อย่างประชดประชัน ทำอีกฝ่ายหน้าเหี่ยวหน้าหุบลงทันที|||||||||||...


ทุกคนได้แต่ถอนใจส่ายหน้า นึกว่ากรจะยอมทำดีด้วยสักที แต่ก็ไม่...

เด็กหนุ่มยังเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน หมั่นไส้เจ้ากล้ามโตที่ทำหน้าเหงาหงอย

(คิดว่าจะยอมยกโทษให้ เพราะตักนู่นตักนี่ให้กิน!แค่นี้น่ะเหรอ! ง่ายเกินไปหน่อยรึเปล่า

ฮี่โธ่!!ไอ้คิงคองสมองฟ่อเอ๊ย ไม่มีทาง! -*- )



“อ๊ะ!! เฮ้ยกร!ดะเดี๋ยว!!!”

อยู่ๆดีๆเทพพิชัยก็เบิกตาโต ร้องเสียงหลง รีบกระเด้งตัวลุกขึ้นเอื้อมมือไป

ปัดช้อนในมือกรทิ้ง! ช้อนที่กำลังจะเข้าปากจึงร่วงลงพื้นและกระเด็นไปไกล

ข้อศอกของเด็กหนุ่มก็กระแทกถูกจานข้าวตรงหน้าให้พลิกคว่ำพลิกหวาย

ข้าวในจานหกกระจาย หล่นใส่ตัวเขาเต็มๆ...

วินาทีนั้นทุกคนต่างตกใจ จนตะลึงค้างมองทั้งคู่เงียบกริบ


กรยังอ้าปากค้างตาโตกับเหตุไม่คาดฝันที่ทำให้เขาดูน่าขันนัก ก่อนจะค่อยๆก้มมอง

สภาพตัวเองที่มีเศษอาหารตกใส่เต็มไปหมด... แล้วค่อยๆเงยหน้ามองเทพพิชัย

ด้วยแววตาแค้น


“ปัทโธ่โว้ย!! พอกันที!!! ผมไม่กินแล้วไปรอที่รถนะ!!!”

เด็กหนุ่มปึงปังรีบลุกยืนสะบัดตัวปัดเศษอาหาร พูดเสียงดังอย่างโมโห

เทพพิชัยนั้นหน้าเสีย รีบกุลีกุจอบอกจะพาไปทำความสะอาดที่ห้องน้ำ

จะยื่นมือไปช่วยปัดช่วยเช็ด ก็ถูกกรถอยฉากเดินหนี ตะคอกใส่

“ ไม่ต้อง! ไม่ต้องมายุ่ง!! ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีกได้มั้ย!!!”


เทพพิชัยคิดจะตามกรไป แต่น้ำกลับร้องห้ามไว้

“ไม่ต้อง! ปล่อยมันไปก่อน มึงมานี่เลยไอ้พี่เทม มาเคลียร์กับกูดิ๊!”

ทำหน้าถมึงทึง กระดิกนิ้วเรียกให้คนก่อเรื่องกลับมานั่งลงที่เดิม


“พี่น้ำ! งั้นผมไปดูมันหน่อยนะ เดี๋ยวมาพี่! ทุกคนครับกินข้าวกันต่อเถอะครับ

ผมไปเอง” นิกกี้เป็นห่วงกรจึงรับอาสาแทน น้ำก็พยักหน้าเห็นดีบอกให้น้องไป

แต่นั่น.....ทำให้น้องแบงค์ต้องมองตามคนรักรุ่นพี่จนเหลียวหลัง...


หากสายตาเขามองไม่ผิดไป......ดูเหมือนว่าคนรักของเขาในวันนี้ช่างดูแล...เป็นห่วงเป็นใย

..ตามใจเพื่อนคนดังอย่างกร.....เป็นพิเศษ....

ทั้งที่เมื่อก่อนเคยพูดให้ฟัง .......ว่าไม่ชอบขี้หน้าด้วยซ้ำไป

...จะบอกว่าตอนนี้เปลี่ยนใจไปสนิทสนมกัน.. เพราะเกิดชอบขึ้นมาแล้วหรือ...


ความระแวงเกิดขึ้นในใจของแบงค์ได้ง่ายดาย... แต่หนุ่มน้อยก็ไม่คิดจะตามไป

แบงค์รู้ตัวดี...ว่าตัวเองเป็นคนขี้หึง และ....ขี้ขลาด....บางครั้งแม้อยากจะถามอะไร

ออกไปตรงๆก็ยังไม่กล้า ได้แต่คิดมาก...


แบงค์หันกลับมา และทอดถอนใจให้กับความคิดของตัวเอง อันที่จริงแล้ว....

ตอนนี้เขากำลังน้อยใจขึ้นมานิดๆ... เพราะไม่ได้เจอหน้ากัน ไม่ได้ใกล้ชิดกันตั้งนาน..

อยากให้คนรักตามใจแค่ตนเท่านั้น ไม่ใช่มาคอยวิ่งไล่ตามดูแลคนอื่นแบบนี้....


แต่ก็เอาเถอะ....

หนุ่มน้อยถอนใจอีกครั้งแล้วแอบยิ้มให้ตัวเองน้อยๆ

เขาจะพยายามไม่ทำให้ทุกคนรวมถึงคนรักต้องหนักใจ...

เราต้องเชื่อใจคนที่เรารัก...สินะ..

(ผมจะพยายามครับพี่นิก.....จะพยายาม...ไม่คิดมาก)




“ไอ้เชี่ยพี่เทม มึงทำอย่างนั้นทำไม!!?”

น้ำตะคอกถามเทพพิชัยที่นั่งหน้าจ๋อย....


“ก็! ก็! ต้มไก่ชามนั้นมันใส่เหล้าด้วยไม่ใช่เหรอ!... พี่กลัวว่ากรจะกินเข้าไปแล้วแพ้น่ะ!”

“อ้าว!......งั้นมึงก็ไม่ได้ตั้งใจแกล้งมัน แต่อยากช่วยมันเหรอ..โธ่เอ๊ย~เฮ้อ”

น้ำพูดทำให้คนอื่นๆพลอยนึกออกไปด้วย ว่ากรแพ้เหล้าอย่างแรง...


“เอแต่ว่าใส่แค่นิดเดียวแล้วใช้ทำอาหารแบบนี้ผมว่า... มันไม่น่าจะเป็นอะไรนะครับ

แอลกอฮอล์มันคงระเหยไป....” เอสนั่งท้าวคางแสดงความคิดเห็น

เทพพิชัยได้ฟังก็ตาโต “จริงด้วยสิ!||||||||||||||พี่ขอโทษนะน้องน้ำ พี่ขอโทษ....

ขอโทษครับทุกคนที่ทำให้ตกใจ ขอโทษที่ทำให้หมดสนุกกัน...” เทมเสียงอ่อยก้มหน้า

ก้มหัวปลกๆขอโทษ มันกะทันหันจนเขาตกใจ ห่วงกรจนลืมคิดถึงข้อนี้ไป

เขาไม่น่าทำเรื่องให้กรยิ่งโกรธแบบนี้เลย


ก๊อปยกชามต้มไก่โอเคมาลองดมฟุดฟิดๆดู ..ก็ยังไม่ได้กลิ่นของเหล้า “ไหนดูซิ

น้องก๊อปยังไม่ได้แตะเลย” แต่พอลองชิมดูเท่านั้นก็ทำตาโต พยักหน้ารัวร้องอู้หู

“ว้ายอร๊อยอร่อยนะคะ!โฮะโฮะ ดีนะที่เป็นข้าว ที่หกไปไม่ใช่ชามนี้โฮะโฮะ”

บิวรีบตามแย่งชามในมือก๊อป แล้วเอาไปวางกลางโต๊ะที่เดิม

“ตลกบริโภคแล้วหล่อน เขาซีเรียสกันอยู่นะยะ!”

“อ้าว!? นี่ซีเรียสแล้วเหรอคะ แหมก็เห็นคุณเทพพิชัยกับน้องกรชอบทะเลาะกันนี่นา

ก๊อปก็นึกว่าเรื่องปกติซะอีกโฮะโฮะ” พูดเสร็จก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปต้มไก่โอเค

โดยมีบิวที่อดยื่นหน้ามาฉีกยิ้มด้วยไม่ได้ประกอบข้างๆ...


ตอนที่สั่งเมนูนี้มาลองชิม กรถูกก๊อปลากให้ไปรอเป็นเพื่อนเพราะอยากเข้าห้องน้ำ

ทางเจ้าของร้านมาแนะนำเมนู ก็บอกว่าใส่เหล้าลงไปด้วยเพื่อเพิ่มรสชาติให้อร่อยขึ้น

ไม่มีใครนึกถึงเลยด้วยซ้ำ แต่เทพพิชัยกลับจำได้......

เรื่องที่กรแพ้เหล้าแล้วอาจกินเมนูนี้ไม่ได้

ร้อนรนจนลืมคิดว่ากรอาจจะกินมันเข้าไปแล้ว ไม่เป็นอะไรเลยก็ได้...


.... น้ำยิ้ม...มองผู้ชายที่เขาเคยเกลียดนักเกลียดหนา.....

ความรักที่สวยงามช่วยทำให้ผู้ชายคนนี้...อ่อนโยนขึ้นมากเหลือเกิน...

แบบนี้ใครจะโกรธลงกัน.... หากเจ้ากรได้รู้ก็คงหายโกรธ


เทพพิชัยยังเข้าหน้ากรไม่ติด น้ำจึงคิดจะให้นิกกี้ช่วยบอกให้

คนน่ารักทำท่าจะกดมือถือโทรหาน้องชาย คงตามกันไปที่ลานจอดรถ


“เอ๊ะ? แล้วนี่ทำไม..........คุณถึงรู้เรื่องที่กรมันแพ้เหล้าได้ล่ะครับ....? ”

อยู่ๆเอสก็ถามเทมขึ้นมาด้วยความสงสัย... ทำเอาคนน่ารักชะงักมือ ตกใจนึกได้ก็ตาโต!

หันไปมองหน้าเทพพิชัยก็ส่งยิ้มแหยๆให้ แอบขยับปากพูดขอโทษเบาๆ


“เอ่อคือ........................||||||||||||||||” น้ำนึก นึก นึก... พยายามอ้าปากอยากอธิบายแทน

“ผมเล่าให้ไอ้พี่เทมมันฟังเองแหละ!” ออกรับแทนเสร็จยิ่งทำให้เอสขมวดคิ้วยุ่ง..

“คุณนี่....อยากให้เขาสนิทกันเหลือเกินนะ....อืมมม..(พยักหน้าหงึกๆแล้วหยุดชะงัก)

แล้วคุณไปเล่าให้เขาฟัง........... ตอนไหน?” ในเมื่ออยู่ด้วยกันตลอดเวลา

คนหน้าหล่อไม่เห็นว่าน้ำจะได้มีโอกาสพูดคุยกับเทพพิชัยโดยที่เขาไม่รู้ตอนไหนเลย


“อ่ะเอ่อ! ตอนที่สั่งอาหารแล้วผมนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ ก่อนกินข้าวน่ะครับ!!|||||||||||555

คือเอ่อ นะน้องน้ำเขาแอบบอกนิดนึงว่ากรแพ้เหล้าน่ะครับ! ตะตอนนั้นแหละ!!”

เทพพิชัยตะกุกตะกักตอบไปก็เหงื่อตกไป.... เอสจ้องหน้าเทพพิชัยที่ดูมีพิรุธ

ก่อนจะหันไปจ้องหน้าน้ำ... ซึ่งดูมีพิรุธสุดๆ||||||||||||||.... สองคนนี้เหมือนมีอะไร

ปิดบังเขาอยู่…ดาราหนุ่มหน้าหล่อกอดอก หรี่ตาอย่างใช้ความคิด

...น่าสงสัยนัก!!!

แต่.......... คนหล่อก็ไม่ซักถามเอาความอะไรต่อ.. เอสกลับกระหยิ่มคิดในใจ

รอไว้คืนนี้....... เขาจะหาวิธีคาดคั้น ถามเอาความกับคนน่ารักจอมดื้อของเขาเอง...

........ บนเตียง... หึหึ หึ ...หึหึ... ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!








tsktonitght…TBC.


***ขออภัยหากมีคำผิดบ้างนะคะ วิไม่ได้ทวนเลยเอาไว้จะทวนแก้ให้ทีหลังนะคะ^^
ตอนหน้าคงไปถึงรีสอร์ทกันแล๊น... วิจะพยายามนะจ๊ะ รักแฟนๆ


CarToonMiZa// งานนี้นายเทมต้องการกำลังใจเยอะเลยค่ะ สู้สู้ (วิก็ด้วย!)

KARMI// สู้อยู่แล้วค่า แทบขาดใจ 55 วินะไม่ใช่นายเทม

AnimajuS //แหมคำแนะนำที่ว่าก็ท่าจะจริง แต่เทมใช้ได้ผลมั้ยไม่รู้นะ
ตอนนี้ยังไม่มีมาม่า มีแต่ยำยำค่ะ แหะ ส่วนกามเทพน้ำเกือบไปเหมือนกัน
ท่าทางค่ำแล้วไม่น่ารอดนะ55 รักคนอ่านมากกว่า จ๊วบ!

muiko// ขอบคุณที่รอค่ะกลับมาอ่านเถอะนะแหะๆ
มีนายเทมพ่วงไปด้วยจ้างานนี้ เทมสู้อยู่แล้วค่ะได้แบ็คดี อิอิ

choijiin// น้องกรก้นช้ำเพราะโดนตี ไม่รู้ตอนนี้จะโดนซ้อมอีกมั้ย55
คนอ่านใจร้อนแต่คนเขียนแอบใจร้าย ฮุฮุ วิไม่อยากหน้าเขียว ขออ้อมกอดแบบ
นุ่มๆเบาๆแทนแล้วกันนะจ๊ะ

หมอตัวเปียก //แหมไอ้เรื่องจับกดนี่ลุ้นกันจัง เดี๋ยวมีเฮ55
แบงค์เป็นปาล์มี่ค่ะ เขาคิดมากอ่ะ...55

saradino1// หวังว่าจะยาวแล้ว ...นานสินะคะ
คณะยังไม่ได้เหยียบแม้ปลายชายหาดทราย...
(สำนึกผิด T T )แล้วเปลี่ยนมาร่าเริงๆ^^

IWacKEE// มาแล้วจ้า! มาอ่านด้วยล่ะ555 ... ขอบคุณกำลังใจ
ถึงจะเชียร์พวกหนุ่มๆก็ถือว่าให้วิแล้วกันเนอะ(อุ๊บอิ๊บ)

[muiko]

เย้ๆๆๆๆ ได้อ่านแล้ว 

สงสารพี่เทมจริงๆ
กรให้อภัยเถอะนะ

น้ำเริ่ดมากค่ะ ได้น้ำช่วยคงสนุกน่าดู

[choijiin]

โธ่เอ้ย ไอ้คิงคองเอ๊ย
ทำไมซื่อบื้อขนาดนี้หนอ
แต่ก็น่าสงสารไม่ใช่เล่นเลยน้อ
 

จะว่าไปก็อยากจะซ้อมไอ้เจ้ากรซักที
ซื่อบื้อเหลือเกินไอ้เด็กเกรียน
แถมทำให้น้องแบงค์ชั้นไม่สบายใจนะ
แกเตรียมเป็นเมียไอ้เทมซะดีๆ
คนอ่านนั่งแช่ง
 

งวดนี้กอดแบบออมแรงจ้ะคุณวิ
 

[AnimajuS]

น้องน้ำนี้เล่นตลกคงรุ่งแน่ๆ

ส่วนกร กับ ไอ้คิงคอง ก็คงต้องรอต่อไป

[KARMI]

  แผนสูงจริงนะเอส

[IWacKEE]

  
มาแว้วววว เย่
กร เทม ๆ 
ช่วงนี้เห่อคู่นี้ม๊ากกกมากก  ฮี่ๆ แต่เชียร์ทุกคู่นะฮ้าา

[หมอตัวเปียก]

รอเอสถามน้ำคืนนี้ อิอิ

[IöLIKE]

ThankS

[done_dirt_cheap]

เพิ่งอ่านค่ะ หนุกดีอ่ะ ยังตามอ่านไม่ทัน
น้ำน่ารักดี อ่ะ
 
 

[fruit_salad4]

ลุ้นพี่เทมกับกรอ่ะ เมื่อไรกรจะให้อภัยพี่เทมนะ พี่เทมสู้ๆ!!

[tsktonight]

ตอน59  เมื่อถึงรีสอร์ท...(แรก)










“ได้ครับ....ครับๆ...ผมจัดการเองพี่”

นิกกี้ยืนท้าวเอวคุยกับพี่ชายผ่านโทรศัพท์มือถือ พยักหน้าหงึกๆคนเดียว รับคำสั่ง

ให้ช่วยทำตัวเป็นกาวยู้ฮู.... เชื่อมใจของกรไม่ให้มันขาดรุ่งริ่งหนักไปมากกว่าที่เป็น

เพราะเข้าใจเจตนาของเทพพิชัยผิด...

กรกอดอก ขมวดคิ้วนั่งหน้าเครียดอยู่ที่ม้านั่งยาวใกล้ๆ มองหนุ่มหน้าตี๋ที่ยืนคุย

โทรศัพท์หันหลังให้…

เมื่อนิกกี้วางสายจากพี่ก็หันกลับมามองหน้ากร...แล้วยิ้มให้แบบมีเลศนัย

ก่อนเดินเข้าไปนั่งข้างๆที่ม้านั่งตัวเดียวกัน พวกเขาอยู่ด้านข้างรั้วลานจอดรถ

ของร้านอาหาร มีร่มไม้บังแดดให้พอส่องมาถึงอ่อนๆไม่ร้อนนัก..


“พี่น้ำมีอะไรเหรอนิกกี้.....นาย....ยิ้มอะไรแบบนั้นกัน...?..”

กรเปิดปากถามก่อนอย่างอยากรู้

“อฮรึ่ม!...แหมๆๆ.......น่าอิจฉาจริงๆเลยน้า~~ เหอ...เหอ....เหอ.. คนเขาเป็นห่วงขนาดนี้

เลิกโกรธสักทีเถอะน่า...”

สิ่งที่นิกกี้พูด ไม่ได้ช่วยให้กรเข้าใจมากขึ้นเลย กลับงงยิ่งกว่าเดิม

“พูดอะไรของนาย?”

“ก็พี่หมอทีของนายน่ะ..”

“เฮ้ยนิกกี้!! -*- นายหยุดเลยนะถ้าจะพูดเรื่องไอ้บ้านั่น!”

“เฮ้ยไม่ได้! ต้องพูดนะ! พี่น้ำสั่งมา!!”

“พี่น้ำ! พี่น้ำอีกแล้ว!! ทำไมพี่น้ำจะต้องไปคอยเข้าข้างมันด้วยวะ!!! คิดจะช่วย

แก้ตัวอะไรให้ล่ะสิ! แต่โทษทีเหอะนะ! เราไม่อยากญาติดีกับมันนายก็รู้!”

“ไม่ช๊ายยยย! เค้าไม่ได้เรียกว่าแก้ตัว เค้าเรียกว่าความจริง!”

“ความจริง!.... ความจริงบ้าบออะไรอีก! น่าเบื่อที่สุด!ไม่อยากจะฟังแล้วโว้ย!

ไอ้ความจริง มันก็มีแต่เรื่อง........เรื่อง...ที่ทำให้เสียใจเปล่าๆ.....”


เสียงของกรอ่อนลงด้วยความสะท้อนใจ.. เด็กหนุ่มก้มหน้านิ่งไป

มองกางเกงขายาวของตัวเอง เจอเศษข้าวยังหลงติดอยู่.. จึงหยิบออกมาจ้อง....

ก่อนจะปาทิ้งไปพลางถอนหายใจ

...ดาราหน้าใสเงียบไปเหมือนคิดอะไรบางอย่าง นิกกี้มองหน้าคนข้างๆแล้วก็อมยิ้ม

“ตามใจ...ไม่พูดก็ได้....... แต่แล้วนายไม่อยากจะรู้บ้างเหรอ ว่าไอ้คุณพี่เทพ

มันทำอย่างนั้นกับนายทำไม..”

“.............นายหมายถึงเรื่องไหนล่ะ..” มองค้อนให้คนพูด เรื่องที่เทพพิชัยทำให้เขาเสียใจ

มีมากมายเป็นภูเขาเหล่ากา..

“เฮ้อ~ ก็เรื่องเมื่อกี้งายยย.... ที่นายต้องหนีมานั่งอยู่นี่น่ะ”

“เฮ้ยเราไม่ได้หนีนะนิกกี้/////*// มันน่าโมโหมั้ยล่ะ! จะว่าไปแล้วก็ทุกเรื่องแหละ!!

ทุกๆอย่างที่มันทำ ทำให้เราโมโหทั้งนั้นเลย! ไอ้กอลิล่าประสาทแดก! ไอ้คนเห็นแก่ตัว!!”

“ยังไง? ... คนเห็นแก่ตัวเขาไม่เป็นห่วงคนอื่นอย่างนี้หรอก....ไม่สิ... บางทีอาจจะเพราะ

ไม่ได้เห็นว่านายเป็นคนอื่นล่ะม้าง...ฮะฮะฮะ”

เห็นนิกกี้ทำตาล้อเลียน พูดในสิ่งที่ทำให้ยิ่งไม่เข้าใจ กรก็ทำหน้าบึ้งยิ่งขึ้น

“พูดเข้าข้าง! เหมือนพี่น้ำ ชอบให้ท้ายมัน! น่าโมโหชะมัดไม่มีใครเห็นบ้างรึไงนะ

มันแกล้งเราอยู่ตลอดเวลาเลย ขนาดแกล้งไม่ให้เรากินข้าวอย่างนี้ได้ ก็ยังไม่มีใคร

เข้าข้างเราสักคน บ้าที่สุด!!! อะไรกันโว้ยยยยย เกลียดๆๆ!!! เกลียดขี้หน้ามันที่สุด!!!”

เด็กหนุ่มออกท่าออกทางคับแค้นใจ กำหมัดกัดฟันลุกไประบายอารมณ์ไล่ชกใบไม้


“ปัทโธ่! ถ้ามันทำผิดจริงๆใครจะไม่เข้าข้างนายกันเล่า! แต่ที่ทุกคนเขาเห็น

คือนายเอาแต่ใช้อารมณ์ไม่ยอมเข้าใจอะไรๆบ้างเลยต่างหาก!”

“นิกกี้!/////*// กลับไปเลยไป! ไปกินข้าวร่วมวงกับมันตามสบายเลย ไม่ต้องมาสนใจ

คนชอบใช้อารมณ์อย่างเราก็ได้! ไปให้พ้นเลยไป!! เป็นเพื่อนกันประสาอะไรวะ!”

“ตามใจ! ไม่อยากกลับไปกินข้าวต่อก็ตามใจ แต่บอกไว้ก่อนไม่ต้องมาร้องหิวข้าว

กลางทางเลยนะ ไม่จอดรถลงไปซื้ออะไรให้กินด้วย!”


กรพาลไล่นิกกี้ให้ไปด้วยความไม่พอใจ ทำไมทุกคนถึงเห็นไอ้เทพพิชัยดีกว่าเขา!

แต่พอเห็นว่านิกกี้ทำท่าจะเดินกลับไปจริงๆ เด็กหนุ่มก็ต้องเบ้หน้า รีบอ้าปากร้องห้ามไว้

“เฮ้ยๆๆ! ||||||||||||| นิกกี้! นิกกี้ๆๆ!!! นี่นายจะไม่อยู่เป็นเพื่อนเราต่อจริงๆเหรอ!”

“อ้าว! เอาไงกันแน่วะเฮ้ยไอ้คุณกรครับ! ตกลงอยากให้อยู่หรืออยากให้ไปกันแน่ฟะ”

“...ก็................อยากให้อยู่..แต่ไม่อยากให้พูดถึงไอ้บ้านั่นนี่!...”

ทั้งสองกลับมานั่งข้างกันที่ม้านั่งยาวตัวเดิมแล้วต่างถอนใจ นิ่งเงียบจนได้ยิน

เสียงนกที่ทำรังอยู่บนกิ่งไม้เหนือหัวพวกเขาขึ้นไปร้องแว่วๆถนัดหู ..สักพักนิกกี้ก็พูดขึ้น

“ยังไม่อิ่มเลยเว้ย||||||||||| ...เอางี้นะกร เราจะกลับไปกินข้าวต่อล่ะ! ถ้านายไม่อยากไป

ก็นั่งรอตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวจะหาอะไรมาให้กินนะ”

“อ้าววไหงงั้นเล่า โกรธเราเหรอนิกกี้” เงยหน้าถาม มองตามคนที่ลุกขึ้นยืน

“เปล่าหรอกไม่ได้โกรธ อย่าคิดมาก”

นิกกี้ยิ้มให้ จับหัวเจ้าดาราหน้าใสที่หน้าเสีย แล้วผลักเล่นเบาๆเป็นการแกล้งหยอก

หนุ่มตี๋หนักใจกับการที่กรไม่ยอมฟังเรื่องของเทพพิชัย แต่เขาก็คิดว่ายังพอมีทางพูด

ความจริงให้อีกฝ่ายรู้...ในเมื่อบอกกันตรงๆไม่ฟัง... ก็จะลองพูดอ้อมๆให้คิดเองดูแล้วกัน..

“เราแค่อยากจะกลับไปกินข้าว มีกับข้าวที่ใส่เหล้า!!ด้วยนะ ท่าทางจะอร่อยเหาะ!

ยังไม่ได้ชิมเลยสักคำ ไม่ได้กินเสียดายแย่.. ไปล่ะเดี๋ยวหมด แล้วจะสั่งซาลาเปา

ให้นายดีมั้ยกร เห็นในตู้โชว์มีตั้งหลายไส้ ดูน่าอร่อยอยู่นะ”


ได้ยินที่นิกกี้พูด กรก็ตาโต รีบลุกขึ้นดึงมืออีกฝ่ายที่ทำท่าจะเดินไปไว้ก่อน

“นิกกี้! มะเมื่อกี้นายบอกว่า มีอะไรที่ใส่เหล้าด้วยงั้นเหรอ!!?”

“มีดิ!.........ก็.. ไอ้ที่นายกำลังจะกิน แต่ไอ้คุณพี่เทพพิชัยมันดันมาปัดมือนายทิ้ง

จนข้าวหกเละเทะซะก่อน นายก็เลยอดกินนั่นไง!...น่าเสียดายเนอะหากินไม่ได้ง่ายๆนะ”

“ห๊ะ!....................”

ตกใจที่ได้ฟัง มันเรื่องที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน กรนิ่งอึ้งไปจนเผลอปล่อยมือ

ให้อีกฝ่ายเดินอมยิ้มเจ้าเล่ห์ หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้........


ดาราหน้าใสทิ้งตัวลงนั่ง คิดถึงเรื่องที่เพิ่งได้ฟัง ..

“..ใส่เหล้าด้วยเหรอ........แล้ว.......... เราจะกินได้รึเปล่าวะ....”

พอนึกถึงหน้าตาที่ดูตกใจจนเหวอของเทพพิชัย ก่อนจะปัดมือที่ถือช้อนของเขาอย่างแรง

กรก็ชักจะรู้สึกว่าตัวเองไม่ยอมฟังใครอย่างที่นิกกี้พูดจริงๆ...


ยังจำได้.........หรือแค่บังเอิญ.....

ถ้าผู้ชายคนนั้นทำไปเพราะเป็นห่วงเขาจริงๆ เรื่องมันก็ชักจะกลับตาลปัตร...

คนผิดจะกลายเป็นเขา ที่เอาแต่ต่อว่าโวยวาย


แต่อีกใจ กรก็ยังตะขิดตะขวงใจ.....เรื่องมันจะใช่อย่างนั้นจริงๆหรือ...

คนคนนั้นจะหวังดีแล้วเป็นห่วงเขาจากใจจริงหรือ..

ถ้าอย่างนั้น... ก็อย่ามาทำให้เขาเสียใจ อย่ามาทำร้ายเขาด้วยคำโกหกตั้งแต่แรก

ไม่ดีกว่าหรือ!

เพราะเรื่องที่แพ้เหล้า... เขาจึงได้รู้จักกับพี่ชายที่แสนใจดี..... พี่หมอที

ผู้ชายที่เขายังลืมไม่ลง............ ตลอดเวลาที่เรียกเจ้าผู้ชายที่เขาแสนเกลียดว่าพี่หมอที

เขามีความสุขเหลือเกิน..

แต่ตอนนี้เขาไม่รู้แล้วว่าคนคนนั้นจะดีหรือจะร้ายกับเขากันแน่

ถ้าเป็นไปได้อย่ามาทำดีกับเขาเสียเลยดีกว่า ..เพราะมันทำให้เขานึกถึงพี่หมอที..

“ ..จะเอายังไง... ไอ้กอลิล่า ”

น้ำตารื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เด็กหนุ่มใช้หลังมือเช็ดมันทิ้งก่อนที่จะกลายเป็น

การเสียน้ำตามากมายอีกครั้ง.. ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะตัดใจได้ลง

ในเมื่อยังต้องเจอหน้ากันอยู่อย่างนี้..


กำลังนั่งเหม่อๆ กรก็ต้องสะดุ้งตกใจกับเสียงเรียกของนิกกี้ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับมาหา

“เฮ้ยไอ้กร!!”

“อ่ะ! อะไร!!? กลับมาทำไมอีกล่ะ ไหนว่าจะไปกินข้าวต่อไม่ใช่เหรอ”

“เออ ก็นี่ไงเอ้าซาลาเปาไส้หมูแดง ชอบไม่ใช่” ยื่นซาลาเปาลูกใหญ่น่ากินไปให้

“รู้ได้ไง..” กรรับไว้ ยิ้มนิดๆอย่างแปลกใจ ก่อนจะพูดขอบใจ

“เอ้าสองลูก!” ยังมีอีกลูกที่นิกกี้ซ่อนไว้ด้านหลัง ทำกรร้องโวยว่าเยอะเกินไป

“เอาลูกเดียวก็พอนิกกี้!...เอ๋..........เฮ้ยอะไรเนี่ย?”

ที่ซาลาเปาลูกนี้มีซอสพริกเขียนคำว่า sorry ไว้ด้วย กรมองแล้วต้องขมวดคิ้ว เม้มปากคิด

จ้องลูกซาลาเปา ก่อนจะเสหางตาไปมองหน้าคนเอามาให้ มันมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ดูน่าหมั่นไส้

“นี่อะไร.... นิกกี้..//////*//”

“เออน่ากินๆๆเข้าไปเถอะ อร่อยนา... มีคนเขาฝากมาให้! ฮะฮ่าไปล่ะ”

“อ้าวเฮ้ย!////*// เดี๋ยวซี่นิกกี้!!”

หนุ่มหน้าตี๋รีบชิ่ง วิ่งหายเข้าร้านอาหารไป ทิ้งให้กรนั่งจ้องซาลาเปาในมือ

เขาเคยบอกนิกกี้ซะที่ไหนว่าชอบซาลาเปาไส้หมูแดง........

คนที่รู้ แล้วเขียนคำว่า sorry ด้วยลายมือที่สวยขนาดนี้ได้...

ก็คงจะมีแค่คนเดียว...

ความรู้สึกที่เสียหายของเขา มันทดแทนได้ด้วยซาลาเปาแค่นี้หรือไง...


“..แค่นี้.....ฮึก....ฮึกฮึก ...ไม่ยกโทษให้หรอกฮึกฮือ”

นั่งร้องไห้คนเดียวอีกจนได้ จะให้เขาต้องเสียน้ำตาไปถึงเมื่อไหร่กัน ..

เด็กหนุ่มเอาแต่นั่งมองซาลาเปาแล้วเช็ดน้ำตาให้ตัวเองอยู่พักใหญ่ รู้สึกว่าหัวใจตัวเอง

มันช่างอ่อนแอเหลือเกิน กรถอนใจ...เมื่อฝืนกลั้นน้ำตาได้ก็บ่นออกมาเบาๆ..

“ไอ้บ้าเอ๊ย.. ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ชอบยัดให้กินอย่างกับหมู ถ้าสักวันอ้วนขึ้นมาล่ะน่าดู

ไม่เข้าใจอะไรบ้างเลยรึไงคนเขาเป็นดารานะเว้ย... แล้ว....เราจะให้มันมาบังคับทำไมวะ!?

//////*// เฮ้อ~บ้าเอ๊ย.................ไอ้ซาลาเปาไส้หมูแดงนี่มันเข้ากับซอสพริกที่ไหนเล่า...

......... ไม่รู้เรื่องเลย..เป็นกอลิล่าก็งี้แหละ..”

เบะปากบ่นว่าไปก็หยิบลูกที่ไม่มีซอสขึ้นมากัดกิน แต่กินไปแค่หนี่งคำ... ก็วางลง.....

เปลี่ยนไปกินลูกที่มีซอสพริกเขียนคำว่า sorry แทน...

“ไม่เข้ากันจริงๆด้วย...แหวะ||||||||”

กรอยากรู้ว่ารสมันจะเป็นแบบไหน แล้วก็พบว่าไม่ใช่รสที่เขาชอบ

..เขาชอบซาลาเปาหมูแดงลูกที่ไม่ใส่ซอสมากกว่า ......... แต่ก็ยังถือลูกที่มีซอสไว้..

เคี้ยวไปก็เอนหลังพิงพนักม้านั่งยาว แหงนหน้ามองสูงขึ้นไป มองกิ่งก้านของไม้ใหญ่

ที่แผ่ขยายให้ร่มเงา.. “ไม่อร่อย.........ไม่อร่อย...............ไม่อร่อยเล้ย|||||||||||.

...เฮ้อ...ไม่อร่อย...” เด็กหนุ่มบ่นว่าไม่หยุด...กระทั่งกินจนหมดลูก


................................................

.............................

.............


**********************************




“คิก...เฮ้ยไอ้กรมันว่ายังไงบ้างวะ?” ทันทีที่น้องชายกลับมานั่งที่โต๊ะ

น้ำก็รีบกระซิบถาม เทพพิชัยเองก็อยากรู้ไม่แพ้กัน พยายามยื่นหัวชะโงกหน้า

ชะเง้อชะแง้มาฟังอย่างเป็นกังวล ทำเอาคนที่นั่งขวางอยู่อย่างเอสต้องหันหน้ามาถาม

“เอ่อ..มีอะไรรึเปล่าคุณ!? -*- ” ไม่รู้จะยื่นหน้าเข้ามาหาเขาทำไมนัก..


“เออะ ปะเปล่าๆครับ|||||||||| คือผมแค่อยากรู้ว่ากรเขาว่ายังไงบ้าง”

เทมยอมนั่งลงอยู่เฉยๆเพราะไม่อยากให้เอสรำคาญ


“ก็เอาไปให้เรียบร้อยแล้วล่ะครับ แต่ผมก็ไม่รู้นะว่ามันจะว่าไง”

นิกกี้พูดกับพี่ให้เทมได้ยินด้วย

“อ้าวแล้วทำไมมึงไม่รอดู ว่ามันยอมกินรึเปล่า!” น้ำขมวดคิ้วตำหนิน้อง

“ก็ผมกลัวมันจะไล่ให้ผมเอามาคืนซะเปล่าๆน่ะสิ ถึงได้รีบหนีกลับมานี่” ทั้งน้ำและนิกกี้

เหล่ไปมองหน้าเจ้าลูกครึ่งกล้ามโต ก็เห็นทำหน้าเหี่ยวลงอย่างเห็นได้ชัด


“แล้วทำไมไอ้กรต้องคืนด้วย ไหนว่ามันชอบกินซาลาเปา เห็นลงไปเลือกกันใหญ่?”

เอสยื่นหน้ามาถาม นิกกี้จึงรีบกินข้าว ส่วนน้ำก็ทำหน้ายิ้มเข้าไว้ อึกอักก่อนจะพูด

“อ๋อ เอ่อก็กลัวว่ามันจะงอนไม่ยอมกินอะไรไง แหะ..” ไม่ได้บอกหรอกว่าเพราะ

เทพพิชัยเป็นคนเขียนคำว่าขอโทษไปง้อ เรื่องระหว่างกรกับเทม เขายังบอกให้ใครรู้ไม่ได้

รอให้เจ้าตัวนั่นแหละเฉลยเอง ถึงตอนนั้นน้ำคิดว่าคงรู้สึกโล่งใจมากๆ แล้วจะไม่รีบเร่ง

ให้พวกมันเลิฟๆกันได้ยังไง!!///////555


“เดี๋ยวมันก็หายงอนเองนั่นแหละน้ำ ไอ้เด็กบ้านั่นมันก็ชอบงี่เง้าอย่างนี้แหละคุณก็รู้

ผมว่าเรารีบกินข้าวให้เสร็จแล้วลงไปเดินดูของกันที่ข้างๆร้านดีมั้ยครับ

ผมเห็นมีของเยอะเลย เป็นพวกเครื่องสานด้วยนะ ว่าไปหาซื้อรองเท้าแตะสักหน่อย”


น้ำรีบยิ้มรับพยักหน้าเออออ เห็นดีด้วยที่เอสจะเปลี่ยนเรื่องพูด

“อื้ม เอ๊ะแต่เห็นจัดกระเป๋าตั้งน๊านนาน นี่คุณไม่ได้เอารองเท้าแตะมาเหรอเอส”

“ก็เอามาด้วย แต่ผมว่าเราไปหาซื้อรองเท้าแตะที่เหมือนกันสองคู่ดีกว่า...

เอาไว้ใส่ไปเดินเล่นตามชายหาดพร้อมๆกัน..อะไรอย่างทำนองเนี้ยะเนอะ..หึหึ//////”

ฟังที่แฟนหนุ่มรูปหล่อพูด น้ำก็อมยิ้มเขินๆ แล้วก็ถูกเพื่อนๆแซวอีกจนได้

“จะโรแมนติกไปถึงไหนกันคะพี่เอส อย่าลืมว่าเพื่อนกับน้องก็มาด้วยนะคะ!~”

ก๊อปทำหน้าตาหมั่นไส้ล้อเลียน ชี้หน้าตัวเองกับบิวที่เอาแต่กินอยู่ข้างๆให้เอสเห็น

“อ้าวเหรอ! ลืมไปเลยว่าแกก็มาด้วยไอ้ก๊อป เฮ้ยแต่นั่น!ข้างๆแกนี่มันนางเอก

หรือปอบกันแน่วะ!?” เอสทำลอยหน้าเหรอหรา แกล้งว่าให้ทุกคนหัวเราะ

มีเพียงแค่เทพพิชัยเท่านั้น ที่ยังคงนั่งหน้าเครียดเป็นห่วงกร ...


ที่นั่งข้างๆแบงค์ว่างแล้วเพราะกรไม่ยอมกลับมา น้องแบงค์มองแฟนหนุ่มรุ่นพี่เหมือน

อยากจะบอกเป็นนัยๆ หนุ่มตี๋ก็รู้ใจจึงลุกไปนั่งตรงนั้นแทน

คราวนี้อยากจะตักอะไรให้กันก็ไม่ต้องเอื้อม อยากจะเล่าอะไรให้ฟังก็ไม่ต้องคอย

ชะเง้อหาอีกแล้ว.. หนุ่มน้อยได้แต่คิด.. หากว่าคนรักของเขาเข้าใจความรู้สึกที่

ไม่อยากจะหึง...แต่มันก็หวง ซึ่งกำลังเกิดขึ้นในใจเขาตอนนี้คงดีไม่น้อย....


....................................................

..............................

.................

....


หลังจากกินข้าวอิ่มแล้ว เอสชวนน้ำไปเดินเลือกซื้อรองเท้าสานด้วยกัน

โดยมีเพื่อนๆเดินตามไปราวกับพวกลูกเจี๊ยบที่เดินตามหลังแม่ไก่ไม่ห่าง..

ที่ร้านข้างๆร้านอาหารนี้มีพวกเครื่องสานสวยๆหลายประเภท

ทั้งของที่ใช้งานได้และของตั้งโชว์ อาทิเช่น หมวก รองเท้า แจกัน เก้าอี้เอนหลัง

โต๊ะเล็กๆน่ารัก กระเป๋าถือขนาดต่างๆ ฯลฯ เห็นของน่าซื้อไปใช้หลากหลาย

ทุกคนก็นึกถึงเจ้าดาราหน้าใสที่งอน แยกตัวไปอยู่คนเดียวขึ้นมา

ก๊อปกับบิวจึงขันอาสาไปตามให้..


น้องแบงค์เห็นรองเท้าที่เอสกับน้ำเลือกแล้วก็นึกอยากได้บ้าง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

คิดชวนให้นิกกี้ซื้อเหมือนกันอย่างพวกพี่ชายบ้าง ถึงมันจะน่าเขินแต่เขาก็อยากได้

แต่แล้ว..พอหันไปจะอ้าปากบอกคนรัก กลับเห็นอีกฝ่ายคอยชะเง้อคอ

มองทางหน้าร้านไม่หยุด.. หันหน้ามายิ้มให้เขาเดี๋ยวเดียวก็พะวงหันไปมองอีก

เหมือนกำลังคอยใคร...........หนุ่มน้อยหุบยิ้มลงทันที..


“พี่นิกครับ...”

“ห๊ะ!? อะอะไรจ๊ะ?”

“.............มองหาอะไรอยู่เหรอครับ..ทางหน้าร้านมีอะไรที่พี่นิกอยากได้เหรอครับ..”

“อ๋อ....เปล่าหรอกจ้ะ....ก็ไอ้กรน่ะสิ ..พี่ไม่เห็นมันมาสักที” พูดเสร็จก็หันไปมองอีกแล้ว

ทำเอาแบงค์นิ่วหน้า ย่นหัวคิ้วเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว.. หนุ่มน้อยทำเป็นหยิบของขึ้นมาดู

แต่พูดประชดคนรักอย่างไม่มองหน้า

“.......ถ้าพี่นิกเป็นห่วงขนาดนั้น ทำไมเมื่อกี้ไม่ไปตามเขาเองเลยล่ะครับ”

หนุ่มหน้าตี๋สะดุดหูกับน้ำเสียงที่ได้ฟัง ก็หันมามองหน้าคนพูดอย่างงงๆ

“แบงค์..... เอ่อ...เป็นอะไรรึเปล่า”

“เอ๋...อะไรครับ เปล่านี่ครับ .....แบงค์ก็ไม่ได้เป็นอะไร....ทำไมเหรอครับ?”

“แหะ...เหรอ ก็..เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก พี่นึกว่าแบงค์อารมณ์ไม่ดีซะอีก”

“................ทำไมแบงค์ต้องอารมณ์ไม่ดีด้วยล่ะครับ เปล่าซะหน่อย..”

“นั่นสิเนอะ...แล้ว...แบงค์สนุกมั้ยครับ/////” จับหัวคนที่ตัวเล็กกว่าแล้วลูบเบาๆ

“ครับ...” พยักหน้าก่อนถอนใจ ทำฉีกยิ้มให้แล้วดึงแขนหนุ่มตี๋ ชวนไปเลือก

รองเท้าคู่กัน ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายคงได้คอเคล็ดเพราะหันไปมองทางอื่นไม่หยุดเป็นแน่..



........................

....... “มาทางนี้เร็วๆเข้าเถอะค่าน้องกรขา~~ วู้ยยมีของเข้าตาเต็มไปหมดเลยนะคะ!

ไปนั่งห่อเหี่ยวตัวเรียวอยู่คนเดียวตรงนั้นทำไมก๊าน มาหนุกหนานกับพวกพี่ๆดีกว่าค่ะ”

ก๊อปเดินจูงมือดึงเด็กหนุ่มที่ทำหน้ามู่ทู่จำใจตามมาอย่างกระท่อนกระแท่น

บิวเองก็คอยดันหลัง ฉีกยิ้มหวานแบบแกมบังคับ พยักหน้าเห็นด้วยตามคำที่ก๊อปบอก


“แต่ผมไม่อยากไปนี่พี่~~|||||||||||” กรทำหน้ายุ่งพูดอู้อี้ไม่เต็มเสียงนัก เขาอยากจะคอย

ที่เดิมมากกว่า ไม่มีอารมณ์ไปเดินดูของหรือชมนกชมไม้ที่ไหนทั้งนั้น... เป็นเพราะว่า

ต้องเจอหน้าเจ้าลูกครึ่งกล้ามโตอีกนาน กว่าจะไปถึงรีสอร์ท.. รับรองว่าทันทีที่ไปถึง

เขาจะใช้วิชานินจาพรางตัว.... หลบลี้หนีหน้าไอ้บ้าที่คอยตามตื้อให้ห่าง

จะไม่ยอมอยู่ใกล้กันอีกเด็ดขาด!


แต่เมื่อเดินไปถึง กรก็ต้องสะอึกกับความคิดของตัวเอง.... ไอ้เจ้าบ้าที่คิดว่าคอยแต่

ไล่ตามรังควานเขาจนน่ารำคาญ ... ไปตามก้นคนอื่นต้อยๆเสียแล้ว..

เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเม้มปากอย่างเจ็บใจ... ที่ได้เห็นเทพพิชัยตามติดน้ำไม่ห่าง


“พี่ว่าใบนี้เข้ากับน้องน้ำสุดๆเลยครับ” เทมบอกน้ำที่ขยับปีกหมวกบนหัวตัวเองไปมา

คนน่ารักทำหน้าคิดท้าวเอวทั้งสองข้าง มองตัวเองในกระจกที่ติดอยู่ข้างเสาร้าน

หันซ้ายหันขวาไปมาอย่างไม่แน่ใจนัก “ว่าง้านนนนนน...”


เทพพิชัยส่งยิ้มพยักหน้า มองน้ำอย่างชื่นชม..น้องน้ำของเขาน่ารักมาก..

แล้วเจ้าลูกครึ่งก็ต้องสะดุดหูกับเสียงของก๊อปและบิวที่ร้องเรียกกร

“ว้าย! น้องกรนะน้องกร!! อุตส่าห์ลากมาถึงนี่ยังจะหนีกลับไปอีก! ดู๊ดู~”

บิวกับก๊อปบ่นที่กรไม่ยอมเข้ามาดูของด้วยกัน แต่เดินหนีกลับไปเสียเฉยๆ

เมื่อเทพพิชัยหันไปเห็นหลังของกรไวๆ เขาก็รีบผวาตามไปทันที...



“หือ....?....อ้าวแล้วไหนล่ะเจ้ากร….” เอสเอียงหัวออกมาจากด้านหลังเสา ถามเพื่อน

“ก็คงไปนั่งหน้างอคนเดียวอีกแล้วน่ะสิ...” บิวพูดแต่ไม่ได้มองหน้าเอส มองแต่ของ


น้ำปรายตามองออกไปทางหน้าร้าน เห็นเทมกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามก้นกรไปต้อยๆก็ส่ายหน้า

แต่แอบอมยิ้ม คนหน้าหล่อที่ยืนพิงเสาอยู่เห็นก็อดสงสัยไม่ได้ “มีอะไรเหรอน้ำ”

หนุ่มน่ารักรีบส่ายหน้าบอกไม่มีอะไร ก่อนหันไปถามก๊อปกับบิวที่ยืนอยู่ไม่ไกลกัน

ว่าหมวกสานปีกกว้างที่เขาสวมอยู่ใส่แล้วดูเป็นอย่างไรบ้าง

“น่าร๊ากกกกกกกกค่า!”

เพื่อนๆพากันชมเชียร์ให้ซื้อ แต่คนใส่กลับทำแก้มป่องขมวดคิ้วบ่น

“โหย....//////*// งั้นไม่เอาดีกว่าใบนี้ ใส่แล้วไม่เท่เลย..” เท่านั้น ทุกคนก็พากันขำ


เอสอมยิ้ม กอดอกแล้วขยับเข้ามายืนใกล้ๆน้ำ “โธ่คุณ! 55ผมว่าเหมาะกับคุณออก!

เอาใบนี้แหละน้ำ น่ารักเอ๊ยไม่ใช่ๆ เข้ากับคุณมากเลย555//// ใครๆก็บอกว่าดี

คุณจะไม่เอาจริงๆเหรอ นี่ผมเป็นคนเลือกให้เชียวนา..คุณจะไม่ยอมใส่จริงๆเหรอครับ..”

คนหล่อทำสายตาอ้อน อยากเห็นน้ำใส่หมวกใบนี้ไปเดินที่ชายทะเลจริงๆ


นิกกี้กับแบงค์เดินออกจากมุมรองเท้ามาได้ยินเข้าพอดี ก็ช่วยเอสคะยั้นคะยออีกแรง

“ช่ายๆพี่! จะได้เป็นลูฟี่หมวกฟางไง!! เท่จะตาย!!!” นิกกี้หัวเราะส่วนน้องแบงค์ยิ้มใสๆ

“พี่น้ำใส่แล้วดูเหมาะดีนะครับ ผู้ชายเขาก็ใส่กันทั้งนั้นแบบนี้ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ”

หนุ่มน่ารักถอนใจ มองหน้าคนโน้นทีคนนี้ที กลัวว่าใส่แล้วมันจะดูหน่อมแหน้มเกินไป

เพราะปกติเขาก็ไม่ใช่คนหล่อคนเท่อย่างผู้ชายอยู่แล้ว..


เอสเห็นว่าน้ำยังลังเลที่จะตกลงซื้อ จึงฉวยเอาหมวกบนหัวน้ำ แล้วเดินไปหาคนขาย

“เฮ้ย! เอส!! ผมยังไม่ได้บอกว่าจะเอาเลยนะ!โธ่~~” น้ำเลิกเหวอได้ก็รีบเดินตามมาที่

โต๊ะจ่ายเงิน ปรากฏว่าเอสซื้อให้เขาเรียบร้อยแล้ว...

เมื่อเดินพ้นไปจากคนขาย คนน่ารักก็ถูกสวมหมวกสานปีกกว้างใบโตให้อีกครั้ง

แถมยังโดนดึงแก้มทั้งสองข้างอย่างหมั่นเขี้ยว คนหน้าหล่อกระซิบพูดยิ้มๆ

“คนมันน่ารัก! ///// ใส่อะไรมันก็น่าร๊ากกก!! คุณต้องทำใจหน่อยนะคร้าบ55”

มือนุ่มผลักอกคนที่แซวเขาเข้าให้ทันที ทำตาค้อนใส่อย่างฮึดฮัดเหมือนไม่พอใจ

แล้วต้องรีบหันหน้าไปทางอื่นเพื่อซ่อนแก้มสีแดงระเรื่อ ...เม้มปากซ่อนยิ้มไว้

ด้วยความขัดเขิน... ไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นแล้วได้ใจ จะยิ่งล้อเอาเท่านั้น..


.......คำว่าน่ารัก.....น้ำไม่ชอบเลย..

ทุกครั้งที่ถูกคนอื่นบอกว่าน่ารัก น้ำจะรู้สึกถึงปมด้อยเรื่องหน้าตาของตัวเอง

ผู้ชาย...ไม่มีใครดีใจเมื่อถูกชมแบบผู้หญิงหรอกนะ.......

....แต่.......

ถ้าถูกบอกว่าน่ารัก...จากปากของคนที่รัก

วันนี้มันก็ทำให้จั๊กจี้หัวใจดีไปอีกแบบนะ////

( ผมไม่ได้อยากเป็นคนน่ารักในสายตาของใครทั้งนั้น แต่ว่า... ถ้าคุณชอบ

ผมจะยอมน่ารักให้นิดหน่อยก็ได้นะ....เอส /////)


...............................................

....................................

...............

........

[tsktonight]

ตอน59  เมื่อถึงรีสอร์ท...(หลัง)






ด้านเทพพิชัยที่เดินตามกรออกมาจากร้านขายเครื่องสานนั้น ก็เร่งฝีเท้าจนตามทัน

เด็กหนุ่มที่ปั้นปึ่งใส่เขาอย่างเห็นได้ชัด คนที่เอาแต่หนีออกปากไล่ แต่คนตาม

ก็คว้าแขนไว้ได้ตรงหน้าลานจอดรถพอดี ตรงนั้นยังมีคนเดินอยู่ไปมา คงไม่เหมาะนัก

ที่จะคุยเรื่องส่วนตัวกัน กรสะบัดแขนออกจากมือเทมแล้วเดินรี่เข้าไปนั่งม้านั่งยาว

ตัวเดิมที่เคยนั่ง ในใจของเด็กหนุ่มรู้สึกบอกไม่ถูก...


ทั้งที่กรไม่อยากให้เทพพิชัยตามมา แต่ก็นึกไม่อยากให้อีกฝ่ายกลับไปที่ร้านนั้นอีก

ไม่อยากให้เจ้ากล้ามโตอยู่ใกล้พี่น้ำที่น่ารักของเขาเลย.....

(คนเขาไม่รักแล้วยังจะบ้าอยู่ได้! ชอบตามเป็นขี้ปลาทองไอ้ลิงกัง!ไอ้ยักษ์ขี้มูกย้อย!!

พี่น้ำต้องรำคาญไอ้บ้านี่แน่ๆ เฮ้อ! เดี๋ยวก็มีเรื่องกับพี่เอสกันพอดีไม่รู้จะพามาด้วยทำไม

ท่าทางงานนี้....จะมาเป็นกขค.พี่น้ำกับพี่เอสซะล่ะไม่ว่า!!-*-)

กรมองเทมด้วยหางตาอย่างตำหนิ และทำหน้าไม่พอใจมาก...ใช่ ตอนนี้เขาไม่พอใจ

เจ้าบ้านี่เลยจริงๆ!! แล้วดูมันทำหน้าเข้าสิ!! มายิ้มให้เขาทำไมวะ!!!/////*//


“กรทำไมไม่เข้าไปในร้านล่ะ” เทพพิชัยเปิดฉากถามก่อนอย่างสงสัย

“เรื่องของกูไม่ต้องมายุ่งบอกแล้วไง! มึงน่ะอยู่ให้ห่างๆพี่น้ำไว้จะดีกว่า! รู้ก็รู้อยู่

ว่าเขามีแฟนแล้วไม่เข้าใจรึยังไง!!” พูดว่าอย่างไม่ยอมมองหน้า ไม่อยากคุยด้วยนัก

“............... .. หึง..!?”

“พูดอะไรน่ะ!!/////*// ใครจะไปหึงคนอย่างมึง!!!” สะดุ้งโวยวายทันที

“หา.............เปล่า...พี่ก็ไม่ได้หมายถึงตัวพี่........พี่แค่นึกว่ากรยังรู้สึก...กับน้องน้ำอยู่...

ก็เลยหึงที่พี่ไปเข้าใกล้..”

“เปล่าซะหน่อย! กูไม่ได้คิดอย่างนั้นกับพี่น้ำแล้ว.......”

“งั้นนี่ก็แสดงว่ากร..............หึงพี่เหรอ!!////////” เทมตาโต ยิ้มกว้างแล้วหัวเราะชอบใจ

“อึก!!////////*//ไม่ใช่นะ!!! ก็บอกแล้วไงไม่ได้หึงโว้ย! หยุด!

หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะบ้าเอ๊ย!!!!” กรสะอึกหน้าร้อนฉ่า...

ตกใจกับคำพูดของเทพพิชัยที่คิดเข้าข้างตัวเอง

...หรือว่านี่เขากำลังเป็นแบบนั้นอยู่จริงๆ! บ้าน่า!!


“ไปให้พ้นไป! รำคาญโว้ย!!” ทนไม่ไหวเด็กหนุ่มก็พาลตะคอกไล่อีกครั้ง

“กร.........พี่จะไปไหนได้” คนโดนไล่พูดเสียงอ่อย แต่เสียงนั้นฟังดูอ่อนโยนนัก ..

ต่างจากคนที่เคยทะเลาะเบาะแว้งด้วยมาตลอด ท่าทางและน้ำเสียงของเทมตอนนี้

ทำให้คนฟังนึกถึงคุณหมอกำมะลอที่เขาแสนจะปลื้มและรักนักรักหนาขึ้นมา..


พี่หมอทีเป็นคนคนเดียวกันกับไอ้ยักษ์บ้านี่จริงๆสินะ........

กรชะงักไป..... หนนี้เทพพิชัยเรียกร้องความสนใจจากเขาได้ไม่น้อย

แต่แล้วเด็กหนุ่มก็กัดฟันพูดอย่างไม่แสดงความใจอ่อนออกมาอีก

“อยากไปไหนก็ไปสิโว้ย!ไม่ต้องมาแกล้งโง่!!ไอ้..!!”

“ไปไม่ได้...”

“ทำไมจะไปไม่ได้!? น่ารำคาญ! งั้นกูไปเองก็ได้!”

ตะเบ็งเสียงตะคอกหวังให้อีกฝ่ายหน้าหงาย แต่มันกลับได้ผลตรงกันข้าม

เมื่อคนที่กำลังฉุนเฉียวทำท่าจะลุกขึ้น มือกลับโดนฉวยไปจับไว้ให้หัวใจ

ต้องเต้นโครมคราม....

“พี่จะไปไหนได้! บอกแล้วไง... ว่าพี่รักกร..”


คำที่คนตรงหน้าพูดออกมาคราวนี้ ทำเอาคนฟังขยับปากค้าง..พูดไม่ออก

ได้แต่อึ้งไป..


(กูไม่ได้รักมึง!) วินาทีนี้ ทำไมประโยคนี้ถึงออกจากปากของเขาไม่ได้นะ!

กรคิด..มองสายตาเว้าวอนนั้นอย่างละไปไม่ได้..

มันทำให้เขาออกอาการร้อนผ่าวทั่วใบหน้า.. แล้วเสียงหัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้น

ให้กับคำว่า รัก ของผู้ชายคนนี้อีกจนได้..


ทั้งที่รู้ดี............... รู้ดีอยู่แล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้รักจริงๆอย่างที่ปากบอก…

ก็แค่.....อยากจะเยาะให้สะใจ......อยากเห็นเขาต้องเสียใจอีกก็เท่านั้น...


ใจร้ายเหลือเกิน.....

น่าจะรู้... ว่าเขาแพ้คำว่ารักของพี่หมอทีอย่างนี้

จะแกล้งกันไปถึงไหน!


“พอซะทีเถอะ....ฮึกฮึก พอได้แล้ว!!!”

หยดน้ำตาที่ร่วงกราวบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม ทำให้อีกฝ่ายตกใจและใจหาย

“กร! กร!! ฟังพี่นะ!!!”

“ก็รู้ว่าเกลียด! รู้แล้ว!! เลิกบอกว่ารักซักทีได้มั้ย!! ฮึกฮึก”

กรใช้มืออีกข้างดึงมือของเทพพิชัยออกอย่างแรงไม่ให้ทันได้ยื้อไว้อีก

ก่อนที่จะมีใครมาได้ยินหรือเห็นเข้า ดาราวัยรุ่นชื่อดังตัดสินใจถอยตัวออกห่าง

ชี้หน้าอีกฝ่าย “อย่าตามมานะ! ไม่งั้นกูกลับจริงๆ!” เขาจะกลับบ้านแน่ๆ

นี่คือคำขู่จากปากของกร คิดว่านั่นคงทำให้น้ำไม่พอใจเทพพิชัยแน่หากรู้เข้า

กรวิ่งหนีจากเทมไปทางร้านขายเครื่องสาน โดยไม่ฟังเสียงคนที่ร้องเรียก

แต่ไม่กล้าวิ่งตามเลยสักนิด....

เทมตำหนิตัวเอง ที่ไม่ได้อธิบายเรื่องคำโกหกและความรู้สึกของเขาเสียก่อน

กรจึงไม่ยอมเชื่อ ไม่ยอมฟัง และยังไม่ยอมอภัยให้..


เด็กหนุ่มไม่รู้หรอกว่าที่เจ้าลูกครึ่งยอมยืนอยู่ที่เดิม เป็นเพราะกลัวว่าเขาจะหนี

กลับบ้านไปเองจริงๆ..... เทพพิชัยอยากให้กรไปทะเลด้วยกัน...เมื่อไปถึงที่นั่นแล้ว

เขาจะไม่ยอมปล่อยให้กรวิ่งหนีเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้อีกเด็ดขาด!


....................................................................

..................................

.................



“นิกกี้! นิกกี้!!” ดาราหน้าใสออกอาการตาช้ำแดงเล็กน้อย วิ่งกระหืดกระหอบ

เข้าร้านขายเครื่องสานมาได้ก็ตรงรี่ไปแบมือขอกุญแจรถกับหนุ่มหน้าตี๋

ทั้งบิว ก๊อป เอส น้ำ และน้องแบงค์ต่างเข้ามารุมล้อม มองอาการของกรอย่างสงสัย


“จะเอากุญแจรถเรา!? เอาไปทำไมวะ? แล้วนี่เป็นอะไร!? ทำไมตาเป็นแบบนี้

ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ!!? เฮ้ยรึว่าไอ้คุณเทพพิชัยมันทำอะไรนาย!!?”

นิกกี้ยังไม่ยอมยื่นกุญแจให้ จับไหล่อีกฝ่ายไว้มั่นแล้วเขย่าเบาๆ ถามอย่างเป็นห่วง

ทั้งที่คนตรงหน้าหลบตา หมุนหน้าหนีเขาก่อนจะส่ายหน้ารัวทำเป็นฝืนยิ้มให้

“เปล่า! เปล่านะ!! ไม่ได้มีอะไรเว้ย! มัน..........ร้อน จะนั่งรอในรถ เบื่อแล้วด้วย

เมื่อกี้ตอนวิ่งมาฝุ่นก็เข้าตา...” ตอบไม่เต็มเสียงไปก็ขยี้ตา ไม่มองหน้าเพื่อนๆที่ล้อมตัว


“งั้นก็ไปพร้อมกันเลยสิ นี่ก็กำลังจะกลับไปที่รถกันแล้ว” นิกกี้บอกกรจึงพยักหน้า

“มึงไม่เป็นอะไรจริงนะกร..” คนน่ารักขมวดคิ้วดูอาการแล้ว

มันเหมือนคนเพิ่งร้องไห้มามากกว่า...

กรเงยหน้า เห็นน้ำสวมหมวกสานปีกกว้างดูน่ารัก....ก็นึกไปถึงตอนที่เห็น

น้ำยืนเลือกหมวกกับเทพพิชัย... “หมวก........สวยดีนะครับพี่น้ำ...”


“เอ๋.............///// เอ่อก็...นะ แหะๆ คนเลือกมันเลือกเก่งม้างงง55”

พอคิดว่า เอสเป็นคนเลือกให้แล้ว น้ำก็ขยับปีกหมวกเล็กน้อยแก้เขิน...


กรเม้มปากแน่น ขัดใจกับท่าทีชื่นชอบหมวกใบใหม่ของน้ำนัก

(ฮึ่ม! คนที่ยังตัดใจจากพี่น้ำไม่ได้ก็คือมึงนั่นแหละไอ้เทพพิชัย!)

“คนเลือกให้ก็แค่ลิง! พี่น้ำไม่ต้องใส่ผมว่ายังจะดูดีกว่า!!” พูดเสร็จก็รีบแย่ง

กุญแจรถในมือนิกกี้วิ่งหนีไปก่อน ทิ้งให้ทุกคนต้องขำกลิ้งที่ได้เห็นเอสหน้าเหวอ||||||||

ชี้มือว่าตามหลังเจ้าดาราหน้าใสรุ่นน้องอย่างหัวเสีย

“อะอะไอ้กร!!!///////*// กูไปทำอะไรให้มึ๊งงงง หนอย~~ ไม่น่าเสียเวลา

เป็นห่วงมันเลย! เห็นมั้ยน้ำดูมันหลอกด่าผมสิ!!”

แต่หนุ่มน่ารักกลับหัวเราะชอบใจซะงั้น....555



***************************************************



แต่เมื่อมาถึงที่รถ นิกกี้ก็ต้องเกาหัวเหนื่อยใจ.....

เจ้ากรมันดันมานั่งที่นั่งข้างคนขับซะนี่!

“ขอนั่งตรงนี้นะแบงค์ ไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”

กรถามน้องแบงค์ที่ยืนยิ้มให้เจือนๆอยู่นอกรถ

“เอ่อ........ครับ...ไม่เป็นไรครับ ผมไปนั่งข้างหลังก็ได้ครับ” ....นั่งที่เขาแทน

ไม่ยอมลุกไปไหนอย่างนี้ แล้วจะให้เขาตอบว่าอะไรได้||||||||||||


เทพพิชัยเองก็เดินมาขึ้นรถ เข้าไปนั่งนิ่ง บรรยากาศในรถช่างเงียบกริบ

ไม่มีใครพูดอะไรจนดูมาคุมาก.....เจ้าของรถภาวนาให้ถึงที่หมายเร็วๆ

เขารู้สึกตึงเครียดไปด้วยจนอยากจะคลั่ง...

อิจฉารถอีกคันอยากจะขอไปนั่งด้วยเหลือเกิน เฮฮากันใหญ่แวะซื้อนู่นนี่

หัวเราะร่ากันตลอดทาง

“กรี๊ดดดด! อีเอสซื้อหมึกปิ้งๆๆๆๆ!!!” บิวจิกผมด้านหลังของเอสเบาๆบอกให้จอด

“โหยคุณนายครับ! เดี๋ยวมาท้องแตกตายกันในรถผม ผมจะจอด

แล้วโยนทิ้งข้างทางเลยนะครับ!” เอสปรามแต่บิวกับก๊อปก็ไม่หยุด

ยังร้องให้แวะซื้อของตลอด หลังๆน้ำยังเอาด้วย..

“กรี๊ดดดดดดไก่ย่าง!”

“กรี๊ดดดดดดดดดแตงโม!”

“กรี๊ดดดดดดดดขนมมมมมมมมม!”

“กรี๊ดดดดดดดดดน้ำมะพร้าวววววว!”

“เอ้า!|||||||||||||| เอาเข้าไปครับ! แวะเรี่ยราดขนาดนี้จะไปถึงรีสอร์ทวันไหนครับเนี่ย”

ถึงเอสจะบ่นแต่ก็หยุดรถให้ น้ำทำหน้าที่ลงไปซื้อของให้แทนสาวๆ


“กรี๊ดดดดดดดดดด.......!”

แล้วแม้กระทั่ง ทั้งที่ไม่มีอะไรขายข้างทางแต่ก๊อปก็ร้องกรี๊ด...

“เฮ้ย!||||||||||| อะไรอีกก๊อป!? ไม่เห็นมีอะไรขายเลยนี่ พอได้แล้ว~!”

คนขับหน้าหล่อหยุดรถหันไปถามอย่างประหลาดใจ


“ก็ไม่ได้จะซื้อของนี่คะ! พี่เอสจะหยุดรถทำไม น้องก๊อปปวดฉิ้งฉ่องอ่ะ!

แค่จะบอกให้แวะปั๊มน้ำมันข้างหน้าด้วยด่วนๆๆ!!!”

“อ้าว5555 โธ่!แล้วก็ไม่รีบบอก!”

“ดีเหมือนกันผมก็ปวด..” น้ำบอก

“ชั้นด้วยๆๆๆแวะเลยเอส!” บิวบอก


เมื่อแวะปั๊มน้ำมันรถของนิกกี้ก็ขับเข้ามาจอดเทียบข้างๆรถเอส สมาชิกในรถของพี่ชาย

หายกันไปลั่นล้าคนละทิศละทางหมดแล้ว แต่ดูในรถของเขาเถอะ....|||||||||||

หนุ่มหน้าตี๋หันไปถามคนรักที่นอนหลับตาอยู่เบาะหลังคนขับ

“น้องแบงค์ครับ...ไป..”

“แบงค์ไม่ไปครับ! แบงค์อยากนอน!!”

“อุ้ย!||||||||| จ้าๆ” นิกกี้เกาหัว คนรักตัวเล็กของเขาเอาแต่นอนหลับตลอด

ไม่ยอมคุยเป็นเพื่อนเขาเลย เซ็งจะแย่... สงสัยจะง่วงมากดูหน้าบึ้งไปเลย..


“งั้นพี่ลงไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แล้วจะซื้อขนมมาให้นะ เอ่อแล้ว...สองคนนี้ไม่..”

หันไปถามเทพพิชัยที่นั่งทื่อเงียบเป็นเป่าสาก กับกรที่หน้าหงิกมาตลอดทาง

“ไม่!!”

คำเดียวสั้นๆแต่ได้ใจความ...

ไม่มีใครคิดจะทำอย่างอื่นนอกจากทำหน้าอารมณ์ไม่ดีกันบ้างรึไงนะ..

นิกกี้ได้แต่ออกมายืนเกาหัวนอกรถ.... มองทั้งสามคนในรถ



........................................

..................

........



และแล้ว...........ทุกคนก็มาถึงรีสอร์ทในเวลาเย็น....

“ว้าววววววววว!!!! สวยจังเลย!!!//////”

เมื่อมาเห็นสถานที่สวยงามคนที่อารมณ์ไม่ดี ก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นมาได้บ้าง

ชื่นชมกันไม่ขาดปาก ไม่เพียงแต่คณะเดินทางเท่านั้นที่ตื่นเต้นกับบรรยากาศ

พนักงานของรีสอร์ท และแขกที่อยู่แถวนั้นเองก็ตื่นเต้นที่ได้เจอคนดังเช่นกัน

“กรี๊ดด..เอสหล๊อหล่อเนอะเธอ!” ... แว่วมาเข้าหูเอส เอสก็หันไปยิ้มให้

จึงมีคนเข้ามาขอลายเซ็นและขอถ่ายรูปเหล่าดารา


“อุ้ย! คนนั้นกรนี่ หล๊อหล่ออ่ะหน้าใสกิ้งเลย! ว้ายๆๆดูสิตัวจริงบิวเขาน่ารักกว่าในทีวีอีก!

แล้วนั่น...เอ๊ะสองสามคนนั้นคงเป็นเพื่อนๆแก๊งค์เดียวกันแต่ไม่ได้เป็นดารามั้งเนอะเธอ”

“ใช่ๆไม่เคยเห็นเลย ดาราใหม่รึเปล่าก็ไม่รู้... หล่อๆทั้งนั้นเลยอ่ะ! แหมไม่รู้คนไหนเป็น

แฟนบิวเนอะเธอ!/// อุ้ยเธอดูคนนั้นน่ะ มีดาราอีกนี่..ก๊อปใช่มั้ยนั่น!!”


ดาราหน้านวลเดินตามเพื่อนๆมาทีหลัง ผ่านกลุ่มสาวๆก็เอียงหูรอฟังคำชม

โปรยยิ้มมาดแมนแจกให้ทั่วอย่างใจดี

“เรื่องที่แล้วโคตรขี้โกงอ่ะ!! แม่งเกลียดฉิบหายเลย! ไม่น่ามา!!”

น้องก๊อปแทบเดินสะดุดขาตัวเองหน้าทิ่ม||||||||||

เป็นตัวโกงก็อย่างนี้ล่ะ...ต้องทำใจ คนที่อินกับบทบาทในละคร

คงนึกเหม็นหน้าเขาอยู่ไม่ใช่น้อย (เล่นร้ายทุกเรื่องค่า)

“แต่ตัวจริงเขาดูเฟรนลี่ดีนะเธอ กล้ามงี้โห~~////บึ๊กเลย เขาก็ดูน่ารักดีเหมือนกันนะเธอ”

มีคนชมมาให้ได้ยินบ้าง ก๊อปจึงค่อยใจชื้นเดินยิ้มรี่ไปเกาะกลุ่มกับเพื่อนๆแถวหน้าฟร้อน..



“อ่ะแบ่งห้องกันนะ บอกพี่ผึ้งให้โทรมาบอกญาติเขาแล้ว แต่ญาติเขาที่เป็นหุ่นส่วนที่นี่

ไปเมืองนอกพอดี แต่ก็ไม่ต้องห่วงนะเขาโทรสั่งผู้จัดการให้แล้ว ดูแลเราอย่างดี

จองห้องสวยๆไว้ให้พวกเราแล้วด้วย!” เอสถือคีย์การ์ดห้าใบในมือ พูดให้เพื่อนๆเฮ


ดาราหน้าหล่อแจกกุญแจแบบการ์ดให้ทีละคน “บิวแยกกันคนละห้องกับก๊อปนะ

นอนห้องเดียวกันไม่ได้หรอกเพราะคนอื่นเขาไม่รู้ว่านังน้องก๊อปมันเป็นอะไร เอ้า!”

สองสาวบ่นว้า~~ แต่ไม่เป็นไรหรอกก่อนนอนพวกเธอจะแอบมามาร์คหน้าด้วยกัน


“อยู่ติดๆกันทุกคนนี่ล่ะ อ่ะน้ำครับอันนี้ของเรานะ อ่ะนิกกี้ของนายกับแบงค์

แล้วก็นี่ของคุณ.....เทพพิชัย....เฮ้ย....ไม่พอดีนี่หว่า! อย่างนี้ก็ไม่มีของไอ้กรสิ!..

ทำไงดีล่ะไม่มีห้องว่างแล้วนะถ้าไม่ได้จองก่อน พนักงานเขายังว่าพวกเราโชคดีที่รีบจอง

ไว้ล่วงหน้า...เอ้อกร ไปนอนกับเจ้าก๊อปดีมั้ย!?”

เอสถามมองหน้ากรที่ตาโต อ้าปากเหวอ||||||||| ส่ายหน้าใหญ่ น้ำจึงรีบพูด


“ถ้าไม่เอา..............นายก็ต้องนอนห้องเดียวกับไอ้พี่เทมแล้วนะ!”

คราวนี้กรยิ่งสั่นหน้าหนักกว่าเดิม ร้องจ๊าคไม่ยอมเด็ดขาด!

“|||||||||||||*|| ฝันไปเถอะ! ไม่ว่าใครจะว่ายังไงผมก็ไม่มีทางอยู่ห้องเดียวกับมัน!!”

กรยืนยันหนักแน่น แล้วรีบผวาไปคว้าการ์ดในมือของนิกกี้

“ผมนอนห้องเดียวกับนิกกี้ก็ได้!”

ว่าแล้วดาราหน้าใสก็เร่งพนักงานยกกระเป๋าให้พาไปที่ห้องก่อนใครๆ

“เฮ้ย! ไอ้กร!!~ ไอ้เด็กบ้านี่เว้ย!!!” น้ำหงุดหงิด

แต่คนที่หงุดหงิดยิ่งกว่าท่าจะเป็น... น้องแบงค์..


“โห.......เอ่อ... ไอ้คุณกรมันถามกูซักคำมั้ยเนี่ย.....” นิกกี้หันไปมองหน้าแบงค์

ราวกับจะถามว่าเอาไงกันดี... หนุ่มน้อยก็ถอนใจได้แต่ยักไหล่

เหมือนจะบอกว่าทำไงได้....


เทพพิชัยมองตามหลังกรไปจนลับตา.... คิดจะหนีเขาอีกแล้วสินะ

“ไอ้พี่เทม...มึงไม่ต้องห่วงไปหรอก....กูนึกไปนึกมา กูว่ากูคิดอะไรดีๆออกแล้ว”

เทมได้ยินน้ำแอบกระซิบบอกก็ยิ้มออก มองน้ำอย่างขอบคุณรู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันที

แต่เจ้าน้องชายตาตี่ที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็ได้ยินด้วย.....เขากังวลกับ

ไอ้ความคิดดีๆของพี่ชายนัก “มันจะดีจริงๆเร้อ|||||”









tsktonight…TBC.

***…หายนานหน่อยแฟนๆเข้าใจวินะค้า......เอ่อ.........คิดถึงก้า!!!! >/////<



muiko // ตอนหน้ามารอดูว่าไอ้ความคิดดีๆของน้องน้ำมัน...ยังไงนะจ๊ะ^^55

choijiin // ตกลงด่าหรือซ้ำเติมเจ้าเทมดี?55 แหมสงสัยตอนนี้เจ้ากรทำคุณแม่(ยก)
โมโหอีกแน่ แหะๆ (กอดอุ่นดีค่ะ^^)

AnimajuS //น้องน้ำบอกว่ายังอยากเป็นนายเอกอยู่ค่า55 แล้วตอนหน้าคอยดูว่า
เจ้าคิงคองจะเจอศอกกลับ หรือหลับฝันดี......^^(คนแต่งยังชั่งใจ 555)

KARMI // หนุ่มเอสฝากบอกมาว่า ก็เพราะเขาเป็นคนแผนสูงอย่างนี้
ถึงได้เมียเอ๊ย! แฟนน่ารักไงค่ะ55 >////<

IWacKEE //จ้า^^ขอบพระคุณนะคร้าบบบบบ แล้ววิจะเหมาเอาเองว่า
 เชียร์วิด้วยนะที่รัก

หมอตัวเปียก // ยังไม่ถึงตอนนั้นอ่ะดี๊~~~~ 555 แต่ก็มาแน่หละจ้า
ไอ้การสอบปากคำแบบexclusive สุดๆเนี่ย!

IöLIKE // เช่นกันค่ะ^^

done_dirt_cheap // ขอต้อนรับขับสู้ค่า! ขอให้สนุกกับการอ่านนะจ๊ะ^^
ไม่ต้องรีบ เพราะคนอัพเป็นเต่า555

fruit_salad4 // งานนี้หนูเทมมีแบ็คเป็นน้องน้ำซะด้วย แล้วมาดูกันว่า
เขาจะเหิมเกริมเพียงใด555 ^^

[หมอตัวเปียก]

เจ้ากรนะเจ้ากร เห็นมะเทมเขาอุตส่าห์เป็นห่วง

แต่เข้าใจกรนะว่ารู้สึกยังไง มันจะสับสนมากกับเรื่องทีเกิดขึ้น เพราะคนที่กรรักคือพี่หมอที

แต่พี่หมอทีกลับเป็นคนที่ไม่มีตัวตนจริงๆ (มั้ง) เพราะคนที่มีตัวตนจริงๆคือเทมซึ่งกรไม่เคยรู้สึกอะไรด้วย อึดอัดนะความรู้สึกแบบนั้น

ปล. ที่เข้าใจเพราะกำลังเป็นอยู่เหมือนกัน ห้าๆ

[AnimajuS]

เริ่มหมันไส้กรนิดๆ จะอะไรหนักหนา เดี๋ยวยุพี่เทมจับกดกลางทะเลซะ

ไหนจะเรื่องน้องแบงค์อีก เริ่มคิดมากและ

[muiko]

เริ่มสงสารแบงค์อ่ะ
คือกรหนีพี่เทมไม่ว่านะเข้าใจว่ายังทำใจไม่ได้
แต่คิดถึงใจคนอื่นบ้างมั้ย
จะนอนห้องเดียวกะนิกกี้ ก็รู้อยู่แล้วนะว่านิคกะแบงค์เป็นอะไรกัน

รอแผนน้ำจ้า
เริ่มหมั่นไส้กรมากๆแล้วอ่ะ ฟังคนอื่นเค้าบ้างเถอะ
ถึงดูอ่อนลงเยอะแล้ว ขอให้ง้อสมเร็จที่ทะเลที
ถ้ากรเรื่องมากนัก ก็มอมเหล้า วางยา หรือใช้กำลังปล้ำไปเลยพี่เทม
 

รอตอนต่อไปค่ะ

[หมูกระต่าย]

พี่เทมจับปล้ำแม่งเลย จอ บอ จบ

พี่แบงค์ใจเย็นๆนะจ๊ะ


พี่วิ คิดฮอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[CarToonMiZa]

อินู๋กรตอนแรกก็สงสารหรอกนะ
แต่ตอนนี้ชักเริ่มหมั่นไส้แล้วสิ
ทำตัวเยอะเกินเอาแต่ใจตัวเอง
คิดมากเกินเหตุไม่ยอมรับฟัง
แล้วจะเข้าใจกันตอนไหนล่ะเนี่ย
เทมสู้สู้อย่าเพิ่งท้อล่ะ
+1และเป็ด

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
*โดดตบอิน้องกร
 
อย่างนี้ต้องไล่ออก!!!!
ขอปลดตำแหน่ง ลดไปเป็นตัวประกอบเดี๋ยวนี้
เนื่องจากงี่เง่าเกินรับไหว
แถมทำให้น้องแบงค์ของคุณแม่เสียอกเสียใจขนาด
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
 

[IöLIKE]

ThankS

[IWacKEE]

โอ้ทะเลแสนงามมมม ~~~~
ดีกันเร็วๆ เถ๊อะ สงสารแบงค์จะแย่ 

[LadySaiKim]

 

[poisongodx]

มาเเปะไว่ที่ หน้า 6 เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อ 

[fruit_salad4]

'ผมไม่ได้อยากเป็นคนน่ารักในสายตาของใครทั้งนั้น แต่ว่า... ถ้าคุณชอบ
ผมจะยอมน่ารักให้นิดหน่อยก็ได้นะ' แอร๊ยยย ! น่ารักฝุดๆคู่นี้

แต่หมั่นไส้กรอ่ะ รักพี่เทมนะ