ตอนที่4 ไม่เหมือนกัน...(ครึ่งหลัง)
.................
....เกือบสี่ทุ่มแล้ว....
น้ำยังนั่งดูละครที่เอสเล่นไว้ อยู่ในห้องนอน...
ขืนลงไปดูข้างล่างคงไม่แคล้ว โดนเจ้าน้องตัวแสบมันแกล้งเอาอีก
คนน่ารักนั่งกอดหมอน เหม่อมองหน้าพระเอกที่อยู่ในจอ...
(ป่านนี้คง...ลืมเราไปแล้วมั้ง.................. แต่ ...เฮ้ยไม่มาก็ดีแล้วนี่หว่า!/////
เราเกลียดมันจะแย่......คนบ้าๆอย่างนี้กูไม่เห็นจะอยากเจอเลย!...
ไม่ได้...........อยากเจอ...............ซักกะนิด...........ฮึ่ม!หายไปก็ดีแล้วไอ้บ้า!!)
หมอนใบโตโดนปาใส่หน้าจอโทรทัศน์ ดังตุบ...
ภาพคนหน้าหล่อกำลังส่งยิ้มหวานพราวเสน่ห์มาให้จากในจอ
น้ำมองด้วยความหมั่นไส้ แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ ...
แล้ว...สักพัก
สายตาของเขาก็กลับจดจ่ออยู่แค่ที่ภาพ..........ริมฝีปากของดาราหนุ่ม
คนน่ารักเอานิ้วเรียวแตะริมฝีปากนุ่มของตัวเองบ้าง...เขาคิดถึง....
รสสัมผัสของจูบแรกมิรู้ลืมนั่น อีกครั้ง...เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ตลอดสามวันมานี้
“ทำไมมันถึงไม่เหมือนกันนะ...”
ทั้งที่คนจูบ ต่างก็เป็นไอ้ตัวผู้ที่เขาแสนเกลียดเหมือนๆกัน แต่
กลับให้ความรู้สึก...ไม่เหมือนกัน
ทำไมล่ะ..?..
ความจาบจ้วงของเทพพิชัย ทำให้เขารังเกียจแม้แต่จะนึกถึง ผิดกับ..อีกคน...
ทำยังไง เขาก็ไม่สามารถจะลบความทรงจำที่แสนหวานนั้น ออกไปจากหัวได้เลย...
ความทรงจำของ...จูบแรก/////
..............................
.................
โดยไม่รู้ตัว....ฟันซี่เล็ก ขบลงไปบนปลายนิ้วเรียวสวยของตัวเองอย่างหมั่นเขี้ยวเบาๆ
ในขณะที่สายตาของน้ำ ก็เอาแต่ไล่มองตามริมฝีปากบางหยักได้รูปในจอไปด้วย
จังหวะของหัวใจที่เต้นแรงขึ้น…
“ก๊อกๆๆ”
คนน่ารักสะดุ้งตัว เสียงเคาะประตูห้องทำให้เขาออกจากภวังค์ ....
น้ำลุกเดินไปเปิดประตูให้ ทันทีที่บานประตูแง้มออก เสียงแหลมเล็กใสๆก็รีบเจื้อยแจ้วใส่เขา
“พี่น้ำขา หวัดดีค่า (ยิ้ม) พี่น้ำๆไปกินวันเกิดหนูแนนน้าาาาาา”
“หึ..หวัดดีจ้า... happy birthday นะ” น้ำอวยพรส่งยิ้มหวานคืนให้สาวร่างเล็ก
แล้วนิกกี้ก็โผล่เข้ามาคะยั้นคะยอเขาอีกคน
“ไปด้วยกันเหอะพี่น้ำ มีคาราโอเกะด้วยนา ของชอบไม่ใช่เหรอ”
“เหรอ...แต่ขาพี่เพิ่งจะหายเจ็บ เลยตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปสมัครงานแต่เช้าด้วยสิ...” น้ำชั่งใจคิด
“โถพี่น้ำขา พักเรื่องเครียดๆซักวัน แล้วคืนนี้ไปกับหนูแนนเถอะนะคะพี่
เห็นแก่วันเกิดหนูนะ ชวนกันไปแค่ไม่กี่คนเอง ก็แค่ที่สนิทๆกัน
เอ้อ! จริงสิ พี่น้ำจะได้ไปรู้จักแฟนใหม่ไอ้นิกกี้มันด้วยไง!55”
เสียงหัวเราะแหลมใสกลับทำให้หนุ่มหน้าตี๋ถึงกับหน้าซีด
รีบเอามืออุดปากเพื่อนตัวดีไว้แล้วพูดเสียงเขียวใส่
“กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วนังหนูแนน! ว่าอย่ามาจับคู่ให้กูอย่างนี้~มันไม่ใช่
กูไม่ได้ชอบเขาแบบนั้น ก็แค่รุ่นพี่รุ่นน้องก้านนนนน พวกมึงชอบมาล้อกูอยู่เรื่อย”
คนน่ารักหันไปเอียงคอมองหน้าน้องชายอย่าฉงน....
“เห....อะไรวะมึงเพิ่งจะอกหักไปไม่กี่วัน..ตอนนั้นล่ะจะเป็นจะตาย
เผลอแป๊บเดียวแม่งมีคนใหม่ซะแล้ว”
“โธ่ก็บอกว่าไม่ใช่ๆๆไงเล่า!” นิกกี้ยังปฏิเสธเสียงแข็งจนหนูแนนต้องรีบแงะมือเพื่อน
ที่อุดปากเธอไว้ออกมาสาธยายให้น้ำฟัง
“เด็กปีหนึ่งค่า! พี่น้ำ มันปิ๊งเขาตั้งแต่วันรับน้องแล้ว ชอบชมว่าน่ารักอย่างโง้น
นิสัยดีอย่างงี้ แต่ตอนนั้นมันยังไม่เลิกกะยัยบุ๋มค่ะ ตอนนี้เพื่อนเลยแซวกันใหญ่ว่าสงสัย
ไอ้นิกมันคงไม่แคล้วได้น้องแบงค์เป็นแฟนแหงๆ คิกคิก...”
โพทนาได้หนูแนนก็ขำคิกคักชอบใจ แต่คนที่ไม่ชอบใจเพราะถูกแฉตอนนี้
ได้แต่ยืนหน้าเครียดแล้วไม่กล้าสู้หน้าพี่ชายเลยจริงๆ...
(ฮึ่มนังหนูเน่าเอ้ย! ปากแกนี่มัน~~||||||||ทำไมกูไม่หาอะไรอุดปากมันไว้ก่อนมานะ!)
“หือ...............เอ๋................น้อง...แบงค์เหรอ...
ชื่อ....เหมือนผู้ชายจังเนอะ55” น่าขำ...
“ก็ชื่อผู้ชายนี่คะพี่ น..!” ฝ่ามือใหญ่ของเพื่อนตัวโตรีบผวาเข้ามาปิดปากเธอไว้อีกครั้ง
หนูแนนตกใจแต่งงมากกว่า เมื่อนิกกี้พยายามจะลากให้เธอออกไปจากห้องของพี่ชาย
“ว่าไงนะ!?.............ผู้ชายเหรอ!” คนเป็นพี่ตาเบิกโพลงร้องอย่างตกใจ
ทำเอาคนที่พูดทีเล่นทีจริง ล้อเล่นอยู่ถึงกับชะงัก....
สาวร่างเล็กหลุดจากล็อคแขนของเพื่อนแล้วหน้าเจือนลง ไม่กล้าพูดอะไรต่อ
เมื่อน้ำเสียงของพี่ชายเพื่อนช่างจริงจังเสียจน...น่ากลัว
“เพื่อนๆมันแกล้งผมพี่! ไม่มีอะไรจริงๆ!” เจ้าน้องชายรีบหันความสนใจมาที่พี่ตัวเอง
“.........นิกกี้... มึงก็รู้ใช่มั้ยว่าพี่เกลียดอะไรมากที่สุด...”
หนุ่มหน้าตี๋กลืนน้ำลายหนืดลงคออย่างยากเย็น “ผม...ผมไม่ได้...”
“เออ.......กูรู้...แต่ มึงอย่าได้ริอาจเชียว!” น้ำจ้องหน้าน้องอย่างคาดโทษ
หนุ่มหน้าตี๋ได้แต่พยักหน้ารับคำพี่ชาย... ส่วนสาวเพื่อนซี้ก็รีบขอโทษที่พูดล้อเล่น
“ก็บอกแล้วว่าไม่มีอะไร....เฮ้อ...หนูแนนเพราะมึงแหละพี่กูยิ่งไม่ชอบเรื่องพวกนี้อยู่...
เอ้าโทรหาพี่ทินได้แล้ว จะได้ไปๆกันซักที ถ้าพี่น้ำเขาไม่อยากไปก็ไม่ต้อง ปะ...”
“กูไปด้วย”
สิ้นเสียงหวานที่เอ่ยอย่างหนักแน่นของพี่ชาย นิกกี้กับหนูแนนต่างหันมามองหน้ากัน
หรือว่าที่น้ำต้องการจะไปเพราะ.........น้องแบงค์...
งานเข้าแล้วไงไอ้นิกกี้!
************************
รถหรูคันหนึ่ง ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาจอด อยู่ไม่ห่างรั้วบ้านหลังสีเขียวอ่อนนัก
คนขับดับเครื่องยนต์และไฟหน้า เพื่อพลางตัวรถให้กลมกลืนไปกับความมืดไว้
“เฮ้อ~...” เสียงถอนหายใจของคนในรถดังขึ้นทันทีที่ สายตาคู่เรียวเหม่อมองไปยัง
ตัวบ้านของคนที่เป็น รักแรกพบของเขา
อย่างที่เขาว่ากันว่า...แม้ไม่ได้เห็นหน้า ขอแค่ได้เห็นหลังคาบ้านก็ยังดี...
สามวันแล้ว ที่ไม่ได้เห็นหน้าคนน่ารักของเขาจะเป็นยังไงบ้างนะ...
อยากรู้จังว่าสบายดีมั้ย...จะหายเจ็บขารึยัง...จะคิด.. ......ถึงเขาบ้างมั้ย...
“เฮ้อ~~~...” เอสนั่งเกาะพวงมาลัยรถ มองหลังคาบ้านของน้ำอย่างสุดที่จะ
......คิดถึง..//////////
แล้วคนหน้าหล่อก็สังเกตเห็น รถอีกคันแล่นมาจอดตรงหน้าบ้านนั้นพอดี
ครู่เดียวคนในบ้านก็ทยอยกันเดินออกมาขึ้นรถคันนั้น
ถึงจะไกลๆก็เถอะแต่เมื่อได้เห็นหน้าน้ำ เขาก็แสนจะดีใจ
อดที่จะยิ้มคนเดียวไม่ได้ด้วยความเขิน.../////
แต่....ค่ำมืดป่านนี้แล้ว...........คนน่ารักของเขาจะไปที่ไหนกัน?
เอสทนเก็บความสงสัยไว้ในใจไม่ได้ ดังนั้น รถหรูจึงค่อยๆแอบขับตาม
รถคันหน้าไปอย่างระมัดระวังไม่ให้รู้ตัว
(ชักจะเหมือนพวกสโตรกเกอร์เข้าไปทุกวันแล้วเรา...|||||||||...)
ตลอดทาง...เอสได้แต่ถามตัวเองว่า ทำแบบนี้ให้มันได้อะไรขึ้นมาว้า...
ถ้าน้ำรู้เข้า คงยิ่งเกลียดเขามากกว่าเดิม แต่มันก็เหมือนหยุดไม่ได้...
หัวใจของเขามันเรียกร้องบอกให้ตามไป
คิดไปคิดมา รถคันเป้าหมายก็เลี้ยวเข้าไปจอดข้างหน้าร้านอาหารที่เปิดเป็นคาราโอเกะด้วยพอดี…
ดาราหนุ่มชะลอรถ ชะเง้อมองตามคนในรถคันนั้นที่เดินหายเข้าไปในร้าน
“....หือ... เอ๊ะ นั่นมันเหมือนนาย....ชื่อไรวะอืมมมม เอ้อ! ทิน ทิน ใช่”
จริงสิ ทีมงานที่กองถ่ายละครเรื่องที่เขาเล่นอยู่ทุกวัน เป็นเพื่อนกับน้องชายของน้ำนี่นะ…
แล้ว.................ยัยผู้หญิงคนนั้น! เป็นใครวะ!?
เฮ้ยรึว่า...คงไม่ใช่นะ!...||||||
ใจหายวาบ.................
นี่เขาลืมเรื่องสำคัญมากขนาดนี้ไปได้ยังไงกัน
เขายังไม่รู้เลยว่า น้ำมีแฟนแล้วรึยัง!
เจ้าซุปเปอร์สตาร์เอาหัวโขกกับกระจกรถเบาๆ อย่างสุดจะทนกับความงี่เง่าของตัวเอง
เอสพะว้าพะวนไม่สบายใจเลย.........คืนนี้เขาจะต้องรู้ให้ได้! ไม่งั้นเขาต้องบ้าตายแน่ ๆ...
(แล้วจะทำยังไงถึงจะรู้ได้วะ......)
tsktonight…TBC.
****5555เมนต์ฮามากน่ารักดี ขอบคุณค่ะ^^