หัวข้อ: ผู้กองที่รัก ภาคพิเศษ โคตรๆ "ภาคอนาคต 2" 12/7/56

[วายร้ายหน้าหวาน]

ทันแล้ว!!!! จบแล้วด้วยอ้ะป่าวหว่า  อ่านต่อๆ รอๆ^^

[akeins]

ครอบครัวสุขสันต์

[yayee2]

ครอบครัวอบอุ่นและสุขสันต์
555 คิดได้เนอะแผนขู่หมอ
ว้าย..คุณพ่อก็ได้เวลาฉีดวัคซีนแล้วเหมือนกัน แต่วัคซีนของพ่อต่างจากลูกตรงที่
ไม่ได้เว้นระยะเป็นสามเดือน หกเดือนเหมือนลูก ของพ่อต้องฉีดทุกวัน วันละหลายๆเข็มด้วย  :m20:กร๊าาากกก
 :กอด1:ขอบคุณจ้ะพิตต้า สำหรับตอนพิเศษ

[tuek]

ครอบครัวนี้น่ารักอะ

[อาคิรา]

น่ารักมากกกก

[MiSS-U]

 

น่ารักมากมาย  ครอบครัวสุขสันต์สุดๆอ่ะ

[golove2]

น่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

 

[anukul]

  :L2:มาอีกนะครับ

[hahn]

 

[thboy_t]

สนุกสุดๆครับเรื่องนี้

ว่างๆอย่าลืมมาบ่อยๆนะครับ

[chatori]

น่ารักเว่อร์ อิอิ เป็นครอบครัวที่สุขสันต์มาก
ลูกๆก็น่ารัก คุณพ่อกับปะป๊าติดลูกจริงๆ
ส่วนโอ๋ตองก็แอบลุ้นแทบแย่ สงสารทั้งคู่เลย
ดีที่ลงเอยกันได้อยากมีความสุข อิอิ
ขอบคุณนะคะ เป็นกำลังใจให้เด้อ

[John Doe]

แอร๊ย! น่าร๊ากกกกกอะ มาอ่าน แบบผ่านๆ ตอนไหนสะดุดตาก็อ่านทั้งตอน เดี๋ยวแวะมาอ่านซ้ำอีกที

[CarToonMiZa]

อยากอ่านอีกจัง 

[IöLIKE]

ThankS

[pita]

ตอนพิเศษ ในวันที่เราต้องไกลห่าง


(ภาคเซ้นส์)
“เซ้นส์ตื่นได้แล้วนะครับ”  เสียงปลุกที่ผมได้ยินทุกเช้า พร้อมกับสัมผัสแผ่วเบาที่แก้ม  ไม่บอกก็รู้เพราะมีคนเดียวครับก็ผู้กองสุดเท่ห์ ของผมไง ผมลืมตามองคนที่ยิ้มหวานให้ก่อนจะหอมแก้มไปหลายฟอด ฮ่าๆ ชื่นใจ เช้านี้สดใสอีกแล้ว เห็นโหดแบบนี้แต่จริงๆผู้กองเขาหวานจะตายครับแต่ว่า ไอ้ภาพผู้กองสุดเท่ห์ใส่ผ้ากันเปื้อนเนี่ยโลกนี้คงไม่มีใครเคยเห็นนอกจากนายภาสวิช คนนี้หรอก ฮ่าๆๆ จริงๆต้องเพิ่ม ดช ภาสกร กับ ดญ กัญญานันท์  เข้าไปด้วยสินะแต่ตอนนี้สองแฝดยังเด็กไม่น่าจะจำอะไรได้ อิจฉาผมล่ะสิที่มีโอกาสได้เห็น  ของแบบนี้มันอยู่ที่วาสนาคร้าบบ
“เซ้นส์ลุกขึ้นได้แล้วสายแล้วนะเนี่ย ถึงเป็นประธานบริษัทก็ไม่ควรเข้างานสายนะ”
“ขอเซ้นส์กอดกัน ต่ออีกสักนิดไม่ได้เหรอ” ต้องอ้อนหน่อยครับ ช่วงนี้งานผมยุ่งมากจนถึงมากที่สุดเพราะพึ่งเปิดธุรกิจใหม่แต่เพื่อลูกเพื่อเมียต้องสู้ครับ
“ไปได้แล้ว เหลวไหลใหญ่แล้วนะ  กันจะไปดูเด็กๆเร็วๆ” กันเอ็ด นี่เขาคิดว่าผมเป็นสามีหรือเปล่าเนี่ยทำอย่างกะผมเป็นลูกอย่างนั้นแหล่ะ แต่โบราณเขาบอกว่า เชื่อเมียแล้วจะเจริญ ผมคงต้องลุกใช่ไหมครับ แต่อย่าเข้าใจผิดผมไม่ได้กลัวเมียหรอกนะครับ
“คร้าบๆๆ ”  ผมตอบก่อนจะลุกไปจัดการกับตัวเอง

หลังจากอาบน้ำเสร็จ กาแฟหอมๆ กับขนมปังก็วางอยู่ที่โต๊ะทานข้าวเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่ผู้กองเขาจะวุ่นวายกับการเตรียมตะกร้าของเด็กๆที่จะเอาไปฝากคุณปู่ คุณย่าเลี้ยง จะว่าไปผมก็ทึ่งกับผู้กองเขาเหมือนกันนะครับที่เขาจะทำหน้าที่ ได้ดีขนาดนี้ ไหนจะเลี้ยงลูก ไหนจะทำงาน เป็นผมซะอีกที่ไม่ค่อยได้ช่วยอะไร แต่แอบฟ้องคนอ่านหน่อยเถอะ กันน่ะชอบหาว่าผมติดลูกบ้างล่ะ ห่วงเว่อร์บ้างล่ะ แต่จริงๆผู้กองเขาก็พอๆกับผมนั่นแหล่ะครับ ผมจะรับพี่เลี้ยงเขาก็ไม่ยอม เขาบอกว่ากลัวเป็นเหมือนในข่าว อย่าว่าแต่พี่เลี้ยงเลยครับแค่คนไม่สนิทจะขออุ้มกันยังไม่ยอมให้อุ้มเลย ดูเอาเถอะว่าใครเป็นเอามากกว่ากัน
“กันกินข้าวหรือยังเนี่ย หืม” ผมหันไปถามคนที่วิ่งวุ่นจัดโน่นจัดนี่อยู่
“ยังเลย เดี๋ยวจัดของเสร็จค่อยกินก็ได้”
“ไม่ได้ มานี่เลย กันบอกเซ้นส์เองนะว่าข้าวเช้าน่ะสำคัญ ทำไมถึงไม่กินล่ะ”
ผมบอกก่อนจะลากคนงานยุ่งมานั่งที่โต๊ะด้วยกันก่อนจะยกข้าวต้มร้อนๆมาให้ จริงๆแล้วบ้านผมมีแม่บ้านนะครับแต่จะเป็นแบบไปเช้าเย็นกลับทำเฉพาะ จันทร์ถึงศุกร์ ที่จริงผมกะจะจ้างถาวรแต่ผู้กองเขาดื้อ บอกว่าอยากทำเอง ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง บอกแล้วว่าผมเชื่อคำโบราณ ไม่ต้องมองกันแบบนั้นเลยนะครับ บอกแล้วไง ผมไม่ได้กลัวเมีย
“ครับๆ กินแล้วครับ เซ้นส์ก็รีบๆกินนะเดี๋ยวไปทำงานสาย” 
เราสองคนกินข้าวไปเงียบๆ คือจริงๆจะว่าผมโรคจิตก็ได้นะ ผมชอบมองกันเวลากินน่ะครับ มันน่ารักดี แหะๆปกติผู้กองเขาเข้มจะตายจะเห็นมุมน่ารักไม่ค่อยบ่อย การได้นั่งมองคนๆนี้ก่อนไปทำงานมันทำให้สมองโล่งแล้วก็อารมณ์ดีไปทั้งวันเลยนะครับ สงสัยผมคงเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ ฮ่าๆ

ก๊อกๆๆๆ
“ว่าไงครับคุณ ออย” ผมเงยหน้าขึ้นถามคนที่เข้ามาใหม่
“คือเจ้านายคะ ทางฮ่องกงโทรมานัด คุยรายละเอียดเรื่องสัญญาค่ะ ทางโน้นเขาอยากให้เราบินไปคุยกันที่ฮ่องกงค่ะ”
“อืม แล้วคุณเฉิน นัดวันมาหรือเปล่า”
“ มะรืนนี้ค่ะ ”
ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะก้มลงไปเซ็นเอกสารต่อ เฮ้อ ไม่อยากไปเลยอ่ะครับ นี่ต้องห่างลูก ห่างเมียอีกแล้วเหรอเนี่ย
………………………………………………………………………………………….
“เซ้นส์ไม่ลืมอะไรใช่ไหม” กันถามระหว่างทางที่จะไปสนามบิน
“ไม่ลืมหรอกครับ ว่าแต่กันเถอะ เซ้นส์ไม่อยู่ตั้ง ห้าวันห้ามแอบมีกิ๊กนะ” ผมขู่แต่ก็ไม่ได้จริงจังนัก
“แหมพูดได้น่าคิดนะเนี่ย เซ้นส์ไม่อยู่ตั้งหลายวันแบบนี้ กันน่าจะพอมีเวลาไปหากิ๊กนะ” 
“ก็ลองมีดิ ถ้าเซ้นส์รู้จะจับ กันไปไว้ที่เกาะแล้วไม่ให้กันเจอใครอีกเลย” ผมแกล้งขุ่ ดูเหมือนผู้กองจะทำหน้ายุ่งใส่ ก่อนจะค้อนผมคอแทบเคล็ด
“กันไม่ใช่ โสรยานะ”
ผมได้แต่อมยิ้ม กับทาทางงอนของคนนั่งข้างๆ เขาจะรู้ไหมเนี่ยว่านับวันยิ่งทำตัวน่ารักน่ากอด เฮ้อ ชักอยากจะกลับซะแล้วสิไม่ไปได้ไหมฮ่องกงเนี่ย
“เซ้นส์ไปแล้วนะ จำไว้ด้วยว่าอย่ามีกิ๊ก”
“ครับๆ ไปได้แล้ว”
ผู้กองทำหน้ายุ่งก่อนจะไล่ผม แต่ผมแอบเห็นนะว่ากันจะร้องไห้แล้วน่ะ เฮ้อ แล้วแบบนี้ผมจะทำงานได้ไหมครับ
“กันดูแลตัวเองด้วยนะ ถ้าเหงาก็กลับไปอยู่บ้านกับพ่อแม่เข้าใจไหมครับ แล้วเซ้นส์จะโทรหานะ”
“ไปเหอะน่า กันไม่ใช่เด็กสามขวบนะ ดูแลตัวเองได้ ผู้กองกันทรากร ซะอย่างเรื่องแค่นี้ จิ๊บๆ”
“ผมรู้ว่าคุณเก่งครับ คุณผู้กอง แต่อย่าให้รู้นะว่าผู้กองคนเก่งของกองสืบแอบร้องไห้ขี้มูกโป่งเพราะคิดถึงเซ้นส์น่ะ”
“ไปเลยไป”
ผมเดินเข้าเกต ก่อนจะสลัดความคิดจะวิ่งกลับบ้านออกไปออกจากหัว แค่เห็นหน้าเศร้าๆแต่ทำเป็นเข้มแข็งของกัน ผมก็แทบจะโทรไปยกเลิกนัดอยู่แล้วแต่โปรเจ็คนี้เป็นโปรเจ็คใหญ่มูลค่าหลายร้อยล้านจะมาทำเล่นๆเหมือนเด็กเล่นขายของไม่ได้ เฮ้อ คิดถึงลูก ถึงเมีย เว้ย ตั้งแต่แต่งงาน เราห่างกันนานที่สุดไม่เคยเกิน 24 ชั่วโมงเลยนะครับแล้วนี่ตั้งห้าวัน ผมจะทนไหวไหมเนี่ย

(ภาคกัน)
“เดินหน้างอมาแบบนี้ทะเลาะกับใครมาอีกพี่”
ไอ้นี่วันๆมันจะจับผิดผมอย่างเดียวเลยใช่ไหมครับ เดี๋ยวพ่อก็เหวี่ยงให้หรอก
“วันๆนี่แกจะจับผิดพี่ให้ได้ใช่ไหมโอ๋”
“โด่พี่ ชีวิตพี่น่ะน่าติดตามยิ่งกว่า ซีรี่ย์เกาหลีที่ตองชอบดูซะอีก เห็นด้วยกับผมไหมครับจ่า” ไอ้น้องตัวแสบบอกพลางขอความเห็นจากจ่าเวช
“ไม่ต้องติดมากก็ได้นะเว้ย ทำงานทำการบ้าง คดีน่ะยังไม่ส่งสำนวนอีกเท่าไหร่ห่ะ” ทำไม มาอยู่แรกๆมันแสนจะเรียบร้อยให้ทำอะไรไม่เคยสงสัย แต่อยู่ไปอยู่มาไหงกวน แบบนี้เนี่ย
ผมบอกก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานของตัวเอง เฮ้อ นี่ผมแสดงออกมากขนาดคนรอบข้างยังสังเกตได้เลยเหรอนี่แค่ห่างกันยังไม่ถึง 3ชั่วโมงเลยนะครับ
“ไอ้เซ้นส์บ้ารีบกลับมาเร็วๆนะ……….คิดถึง”
ผมพูดกับรูปเซ้นส์ที่ยิ้มแฉ่งอยู่ในโทรศัพท์ มือถือ เห็นแล้วอยากโทรหาจัง แต่เรื่องอะไรผมต้องโทรก่อน ไม่มีทางหรอก หึ
ติ๊ดๆๆๆ
‘ถึงฮ่องกงแล้วนะครับแต่ยังไม่มีเวลาโทรหา เอาไว้เย็นๆนะ’
ผมอ่านข้อความไปยิ้มไป ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องยิ้มเหมือนกัน พยายามจะหุบแต่มันก็หุบยิ้มไม่ได้นี่กล้ามเนื้อบนหน้าผมคงไม่ได้เป็นอะไรหรอกใช่ไหมครับ
“พี่นี่ถ้าจะบ้าเนาะ เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวหน้าบึ้ง ไปเช็คหน่อยไหมพี่”
ผมได้แต่มองไอ้โอ๋ตาขวางถ้าไม่ติดว่า ที่นี่เป็นกองสืบนะ ผมอัดมันเละแน่ โทษฐานทำลายบรรยากาศ
“อ้อ คืนนี้อยู่คนเดียวระวังเหงานะพี่”
“แกรู้ได้ไงว่ะ”
“โด่พี่ นี่หมวดโอ๋นะครับ มีเรื่องอะไรบ้างที่ผมไม่รู้ หึหึ อะๆ อย่าโมโหนะ เดี๋ยวคนอื่นจะรู้ว่าคิดถึงสามี อิอิ”
ไอ้โอ๋หัวเราะลั่นก่อนจะเดินออกจากห้องผมไป แว๊กกกกก ถ้าผมจะอัดน้องเนี่ยมันได้ใช่ไหมครับ คนอารมณ์ดีทำเสียหมดไอ้น้องเวรเอ้ย

ตกเย็นผมไปรับสองแฝดกลับบ้านเหมือนเคย จริงๆ พ่อกับแม่กะจะให้ผมค้างด้วยแหละครับแต่ผมไม่ยอม อยากกลับมาบ้านตัวเองมากกว่า มันไม่ชินที่ เพราะเมื่อก่อนผมก็อยู่คอนโดตลอดนานๆจะกลับมาบ้านที  แล้วก็โดนแม่บ่นไปตามระเบียบ กลัวนั่น กลัวนี่สารพัด เอ่อ แม่คงจะลืมไปว่า ผมเป็นผู้ชายนะครับ ถึงตอนนี้จะมีสามี แต่ยังไงผมก็ผู้ชายชัดๆแถมเป็นตำรวจด้วยคงไม่ปล่อยให้ตัวเองกับลูกเป็นอันตรายหรอกมั้ง
“ง่วงยังลูก เดี๋ยวพ่อพาไปนอนนะครับ” ผมบอกกับสองแฝด ก่อนจะพาเด็กๆเข้านอน 

“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจรอบที่ร้อยของวัน พ่วงอาการเหงาๆ ยิ่งทำให้นอนไม่หลับไปกันใหญ่ ผมนอนถอนหายใจ แล้วก็เหลือบมองที่นอนว่างเปล่าข้างๆ มาเกือบสองชั่วโมงแล้วนะ เออ ว่าแต่ไหนบอกว่าจะโทรมาเย็นๆไง นี่มันจะสี่ทุ่มแล้วนะเว้ย เสียงโทรศัพท์ยังไม่ดังซักแอะเลย
“รักนะคะ คนดีของฉันจะวันไหนก็รักเพียงเธอ” สงสัยจะตายอยาก สงสัยจะรู้ว่าถ้าไม่โทรมามีตาย
“โทรมาทำไม”  ปากพูดไปแต่ใจ เอ่อ พวกคุณคงเดาได้นะ แหะๆ
“สวัสดีค่ะ คุณกันทรากร รึเปล่าคะ” เสียงพูดไทยแปร่งๆ เหมือนพวกอาม่าที่มาจากเมืองจีนตอบกลับมา
“เอ่อ ครับ” ผมตอบอย่างไม่น่าใจ แล้วผู้หญิงคนนี้มาใช้โทรศัพท์ของเซ้นส์ได้ยังไงกันครับเนี่ย
“ตอนนี้ มิสเตอร์ภาสวิช อาบน้ำอยู่น่ะ” เอ๋??? บทแบบนี้มันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินในละครหลังข่าวยังไงก็ไม่รู้นะครับ นี่ถ้าประกาศว่าอยู่ด้วยกันทั้งคืนนี่ครบเลยครับ
“ครับ”
“นี่คุณ คุณรู้ไหมคะว่ามิสเตอร์ภาสวิช อยู่กับฉันทั้งคืน  ” น่านไง เหอะ บทนางร้ายเป๊ะ สงสัยเจ๊แก ดูหนังเยอะไปหน่อยมั้ง เอ่อ จริงๆถ้าจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยคงไม่ใช่ เอาง่ายๆว่า เคืองนิดๆ ที่ไอ้บ้าเซ้นส์ปล่อยให้ยัยป้านี่พล่ามอยู่ได้ไง แค่เสียงแค่นี้ทำผมหวั่นไหวไม่ได้หรอกครับ ถ้ายังไม่ได้เห็นกับตาตัวเองจริงๆ แต่ถ้าไอ้สามีบ้าของผมจะไปมีคนอื่นจริงผมก็พร้อมจะปล่อยไป ไม่ใช่ไม่รักแต่จะให้ผมไปแย่งผู้ชายกับผู้หญิงมันก็ดูยังไงๆอยู่นะครับ
“โทรมาแค่นี้ ใช่ไหมครับ งั้นผมวางนะ สวัสดีครับ” ผมบอกก่อนจะวางสายทันที เฮ้อ มีเรื่องให้อารมณ์เสียจนได้ซิเนี่ย

“รักนะคะ คนดีของฉันจะวันไหนก็รักเพียงเธอ” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ผมวางสายจากยัยซิ้มนั่น สัก 5นาที
“โทรมาทำไมอีกซิ้ม” ผมรับอย่างหน่ายๆ
“กัน นี่เซ้นส์นะ”  ทำไมแค่ได้ยินเสียงอารมณ์มันขึ้น มาซะเฉยๆก็ไม่รู้นะครับ
“กัน เมื่อกี้กันเข้าใจผิด คือ เซ้นส์กับผู้หญิงคนนั้นเราไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ” เซ้นส์พยายามอธิบาย แต่ตอนนี้แค่อยากแกล้งแล้วก็ไม่มีอารมณ์จะคุย ผมก็เลยวางสายไปเฉยๆแล้วก็ปิดเครื่องมันซะเลย หึ บอกแล้วไงว่าไม่ได้กลัว



(ภาคเซ้นส์)
ผมได้แต่มองโทรศัพท์อย่างปลงๆ ผมโทรหากันมาชั่วโมงกว่าแล้วแต่กันก็ปิดโทรศัพท์เหมือนเดิมไม่รู้ว่าป่านนี้โกรธผมไปถึงไหนแล้ว กลุ้มเว้ย เฮ้อใครจะไปคิดละครับว่าคุณเฉินจะอยากเป็นทองแผ่นเดียวกับผมขนาดให้ เม่ยหลิง ลูกสาวของตัวเองมาหาผมถึงห้อง ฟังๆดูเหมือนละครหลังข่าวนะครับแต่มันเป็นจริงๆ ผมทนไม่ไหวก็เลยบอกไปเลยว่าผมเป็นเกย์  แล้วก็มีเมียแล้วด้วย แต่ก็ไม่คิดอีกเหมือนกันว่าการที่ผมออกจากห้องโดยไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วยจะทำให้ผมต้องโดนกันเข้าใจผิดแบบนี้ 
“ฮัลโหล คุณออย ยกเลิกนัดกับคุณเฉินทั้งหมด แล้วติดต่อคุณลีให้ผมด้วยนะ” ผมโทรหาเลขาทันที คนที่ทำให้ผมกับกันต้องทะเลาะกันผมคงไม่สามารถทำธุรกิจด้วยได้หรอกครับ มันไม่สนิทใจ เฮ้อ เรื่องหุ้นส่วนน่ะมันเรื่องเล็กครับเพราะมีคนสนใจร่วมทุนกับผมอีกหลายคน แต่ที่น่ากลุ้มกว่าคือคนที่อยู่เมืองไทยโน่น ป่านนี้เข้าใจผิดไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้เนี่ย เฮ้อ


.......................
มาต่อแล้วนะคะ ครอบครังนี้จะเป็นไงต่อไปฝากติดตามด้วยน๊า

[วายร้ายหน้าหวาน]

อ่าฮะรอครับผม

[เพ่ขุน]

 

[punchnaja]

รอตอนต่อไปจ้า

[badcow]

งานเข้าซะแร้ววว เบื่ออ่ะ ผู้หญิงหน้าด้านแบบนี้มีทุกชาติทุกพันธุ์

[minimonmon]

เอายัยซิ้มไปโยนทะเล

[nongrak]

อย่างนี้ต้องให้เซ้นส์สั่งสอนยัยนั่นสักหน่อยแล้ว
จะทำให้ผัวเมียเค้าแตกแยกกัน

[Bowbonk]

ตัดค้างขนาดนี้ก็ฆ่ากันเถอะนะคร๊ะ

[CarToonMiZa]

ตัดฉับ

[badcow]

อยากอ่านต่อเเล้วว่ะ

[Horizon]

ค้างนะครับ สงสารคนอ่านนิดนะ
+1

[hahn]

รอตอนต่อไป

[Nightfalls]

รอ รอ ด้วยความหวัง

[NONSENSE]

อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ

[badcow]

ภาคพิเศษ ...ค้างนานเป็นพิเศษ??

[thboy_t]

รอลุ้นต่อไปครับ