ควันหลงสงครามเอ้ย สงกรานต์
ผมยืนมองผู้กองสุดหล่อที่เตรียมตัวไปทำงานอย่างทุกวัน วันนี้เป็นวันที่13 เมษาที่ใครๆก็รู้ว่ามันเป็นวันสงกรานต์
วันที่ครอบครัวต้องอยู่พร้อมหน้า กินข้าว เล่นน้ำ แต่ผู้กองของผมเขาจะไม่ยอมหยุดครับ เขาบอกว่าตำรวจที่ดีต้องคอยดูแลประชาชน
ใช่ซี๊ ประชาชนสำคัญกว่า สามีอย่างผมอยู่แล้วนิ
“เซ้นส์ ยังไม่หายงอนอีกเหรอเนี่ย”
“ใครงอน” หึ อย่ามาง้อซะให้ยากเลย
“ก็ดี เพราะกันต้องรีบไปทำงาน ไปแล้วนะครับ” ผู้กองเขาบอกก่อนจะเดินออกจากบ้านไป
ทิ้งผมไว้กับบ้านที่ว่างเปล่าเพราะบริษัทผมหยุดตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 17 แล้วเด็กๆก็ไปอยู่กับคุณปู่ คุณย่า
อุส่าห์นึกว่าจะได้อยู่ด้วยกันสามวันซะอีกไหงผมต้องอยู่บ้านคนเดียวเนี่ย
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมเหลือบมองโทรศัพท์ ก่อนจะกดรับเมื่อรู้ว่าใครโทรมา
“ว่าไงเชี่ยฟิวส์”
“ไอ้เซ้นส์ เพื่อนรัก” คนในสายตะโกนตอบกลับมา
“มีไรว่ะ”
“มึงว่างไหม ไปเล่นสงกรานต์เป็นเพื่อนกูหน่อย” มาแนวไหนว่ะเนี่ยร้อยวันพันปีไม่เคยชวนเกิดคึกอะไรขึ้นมาอีกเนี่ย
“มาแนวไหนเนี่ยเชี่ยฟิวส์”
“ก็กูน้อยใจอ่ะ ต่อไม่ยอมไปกับกูเลยจะกลับบ้านท่าเดียวเนี่ย มึงคิดดูดิ สงกรานต์นะเว้ยกูก็อยากจะอยู่กับเขาบ้าง
แต่ทำไมเขาไม่เห็นใจกูเลยว่ะ” ไอ้ฟิวส์บ่นซะยกใหญ่ เฮ้อ หัวอกเดียวกันจนได้
เอาว่ะ ไปฉลองตามประสาหนุ่มโสด(เฉพาะสงกรานต์)กับมันหน่อย
“โอเค เจอกันที่ร้านเดิมนะเว้ย” ผมบอกก่อนจะเตรียมตัวออกจากบ้านบ้าง ไม่ง้อก็ด้ายยยยยยยยยยยย
“เอ้าโชนนนนนนนนนนน” สองหนุ่มโสดเพราะน้อยใจเมียอย่างผมและเชี่ยฟิวส์ยกแก้วใส่แอลกอฮอล์ชนเป็นว่าเล่น
“มึงดูสิฟิวส์ กูมีกรรมขนาดไหน มีเมีย เขาก็เห็นงานดีกว่ากู กูคิดถึงอยากอยู่กับเขาแทบตายเขากลับไปทำงานเฉยเลย”
“ไม่ต่างกันว่ะ รายนั้นหายใจเข้าออกเป็นครอบครัวทุกที กูก็อยากรู้เหมือนกันว่า เขาเห็นกูเป็นคนนอกรึไงว่ะ”
“อย่างนี้น่าจะไปมีกิ๊กให้รู้แล้วรู้รอดไปซะเลยมึงว่าไหม” ไอ้ฟิวส์หันมาถามความเห็นผม
“ทำอย่างกับจะกล้า เก่งแต่ปากนะมึง”
“หึ คนอย่าง ฟิวส์ มีหรือจะไม่กล้า แต่ที่ไม่ทำเพราะไม่อยากให้ต่อเสียใจหรอกเว้ย”
“ไอ้พระเอก กลัวเมียก็บอกมาเหอะมึง” ผมแหย่มันไป
“หรือมึงไม่กลัว” ไอ้ฟิวส์ตอกกลับทันควันเล่นเอาไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
“ใครกลัว ไม่มี๊ กูแค่เกรงใจเว้ย” ผมบอกปัดไป ว่ากันตามจริงกันไม่ได้มีอะไรน่ากลัวสักนิด
แต่ที่ผมตามใจเพราะผมรักกันมากต่างหาก ผมได้แต่นั่งทนฟังไอ้ฟิวส์บ่นไปเรื่อย ขี้เกียจจะจับใจความ
ไอ้นี่เมาแล้วรั่ว เมาแล้วพูดมากนะครับ ไม่ใส่ใจได้เป็นดีที่สุด เฮ้อ ผมนั่งจ้องโทรศัพท์จนแทบจะละลายไปบนโต๊ะ
แต่แค่สั่นสักกึก ยังไม่มี ดูสิครับ ขนาดผมหนีออกมากินเหล้ากันยังไม่โทรตามผมสักนิด น่าน้อยใจชะมัด
ช่วงนี้ผมเป็นอะไรก็ไม่รู้น้อยใจกันบ่อยมาก อารมณ์ใกล้เคียงกับผู้หญิงวัยทองเข้าไปทุกวันแล้วมั้งผมเนี่ย
“เฮ้ย ฟิวส์ เซ้นส์ มาทำอะไรกันเนี่ย”
“อ้าวพี่โอ๋ หวัดดีพี่”
ผมทักทายคนมาใหม่ก่อนก่อนจะขยับให้พี่โอ๋นั่งด้วยกัน
“ไงเรา น้อยใจอะไรหัวหน้าพี่อีก” พี่โอ๋ถามยิ้มๆ
“เฮ้ย รู้ได้ยังพี่” ผมว่าพี่โอ๋ต้องเป็นหมอดูแน่ๆ
“ไอ้น้อง อย่าลืมดิว่าพี่รู้จักเรากับพี่กันมานานแล้วนะไอ้เรื่องแค่นี้หมวดโอ๋ไม่มีทางจะดูไม่ออกหรอกน้อง”
ดูท่าแกจะภูมิใจในความรอบรู้ของตัวเองมากนะครับนั่น
“เออ พี่ว่าแต่ทำไมพี่มาที่นี่ล่ะ แล้วผู้กองพี่ไปไหน”
“อ้อ พอดีพี่ลาน่ะ แหมสงกรานต์ทั้งทีใครๆก็อยากอยู่กับครอบครัวบ้างสิว่ะ”
“อ้าวแล้วทำไมพี่มาอยู่ที่นี่ล่ะ แฟนพี่ไปไหน”
“ เฮ้อ ไอ้น้องเอ้ย เรามันคนหัวอกเดียวกันว่ะมีแฟน แฟนเขาก็มัวแต่ทำงานกว่าจะเลิกงานก็โน่นเลยตี2 พี่เลยต้องมานั่งอยู่นี่ไง”
“ใช่พี่ทำไมแฟนเราไม่เข้าใจเราเลยอ่ะ” ไอ้ฟิวส์ที่เงียบมานานพูดขึ้น
“พี่ว่าอย่างนี้มันต้องมีแผนว่ะ” พี่โอ๋เสนอ แหมระดับกุนซือผมมีหรือจะธรรมดา
“แผนไรพี่” ไอ้ฟิวส์ถามอย่างกระตือรือร้น แหมเมื่อกี้ยังหงอยอยู่เลยนะไอ้นี่มันกะล่อนลงตับจริงๆ
“เอาหูมาดิ” พี่โอ๋บอกก่อนจะกระซิบวางแผนกับพวกผมเสร็จสับ ฮ่าๆๆ งานนี้ มีเฮชัวร์ๆ
อากาศร้อนอบอ้าวบวกกับความชื้นของเสื้อผ้าเล่นเอาผมอดหงุดหงิดไม่ได้ แต่หน้าที่ต้องมาก่อนเสมอ
แม้ว่าจะโดนนักท่องเที่ยวสาดน้ำบ้าง ปะแป้งบ้างก็ตามที เฮ้อ จะว่าไปคิดถึงเด็กๆเหมือนกันนะครับวันหยุดยาวทั้งที
น่าจะได้อยู่กับครอบครัวเนาะ ไม่รู้ป่านนี้สามีตัวดีของผมลงแดงตายหรือยังเมื่อเช้าเห็นนั่งหน้างอเป็นจวักขนาดนั้น
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ว่าไงโอ๋”
“อ้าว นี่เบอร์พี่เหรอ” เสียงในสายตอบกลับมา
“เอ๋าไอ้นี่ แกโทรหาฉันแล้วมันจะเป็นเบอร์ใครล่ะว่ะ”
“โทษทีๆ พอดีผมจะโทรหาเพื่อนน่ะสงสัยมือมันพลาด”
“กานนนนนนนนนนนนนน กันเหรอ กานใจร้ายยยยยยยยย” เสียงโหยหวนของคนเมาดังเข้ามาในโทรศัพท์ทำเอาผมอึ้ง
ไอ้บ้าเซ้นส์ไปเที่ยวอีกแล้วเหรอเนี่ย
“โอ๋ เซ้นส์อยู่แถวนั้นเหรอ”
“อืม ใช่พี่ สามีพี่เมาปลิ้นอยู่ที่ผับเนี่ยแระ พี่มาดูหน่อยสิเนี่ยเมาแล้วแหกปากโวยวายจนคนที่ผับจะต่อยเอาแลวเนี่ย” ไอ้โอ๋บอกเอือมๆ
เอาไงดีล่ะครับเนี่ย ผมเหลือเวลาต้องเข้าเวรอีกชั่วโมงหนึ่ง จะทิ้งไปก็ไม่ได้
“แต่พี่ต้องเข้าเวรอีกชั่วโมงว่ะ เอางี้นะแกดูไว้ให้ก่อนแล้วกันเดี๋ยวอีกชั่วโมงนึงพี่ไปรับ”
“เอางั้นเหรอพี่ งั้นอีกชั่วโมงนึงมารับนะถ้าพี่ไม่มา จะหาว่าไม่เตือนไม่ได้นะ”
“ไม่เตือนเรื่องอะไรว่ะ”
“อ้าวพี่ไม่รู้เหรอว่าสามีพี่อ่ะ Hot มากนะพี่ สาวๆงี้มองกันตาละห้อย”
“เออ แค่นี้แหล่ะ” ผมวางสายด้วยอารมณ์หงุดหงิดขึ้นมาซะเฉยๆ หนีเที่ยวยังไม่พอยังม้อสาวอีกนะไอ้บ้าเซ้นส์ อย่าให้เจอนะถ้าเจอล่ะก็ ตาย!!
1 ชั่วโมงผ่านไป
ผมขับรถมาที่ผับเดิม จำได้ใช่ไหมครับมีอยู่ผับเดียวนะแหล่ะ เสียงเพลงดังกระหึ่มกับความเบียดเสียดยิ่งเพิ่มมากขึ้น
เมื่อเข้าไปในผับแต่มันก็ไม่มากพอที่จะหันเหความสนใจของผมไปจากไอ้คนที่มันเต้นอยู่กับสาวสวยสุดเซ็กซี่คนนึงได้
ผมเผลอกำมัดแน่นก่อนจะเดินออกจากผับไป เหอะ ถ้าใครคิดว่าผมจะเข้าไปแย่งชิงเหมือนในละครละก็
คิดผิดแล้วล่ะครับ ผมเป็นผู้ชายนะจะให้ทำอะไรแบบนั้นกับผู้หญิงคงไม่เหมาะเอาเป็นว่าโทรให้ไอ้โอ๋มันลากออกมาแล้วกัน
“หวัดดีพี่ พี่มายังเนี่ย”
“อืม มาแล้วแต่อยู่หน้าผับ แกช่วยเอา “มัน” ออกมาข้างนอกดิ”
“มันไหนพี่”
“ก็ไอ้บ้าที่มันเต้นนัวเนียกับยัยปากแดงนั่นไง เอามันออกมาหาพี่ที่หน้าผับดิ” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะวางสายไป หึ หงุดหงิดชะมัด
“มาแล้วพี่ อ่ะ” ไอ้โอ๋หิ้วปีกไอ้คนที่เมาจนหัวทิ่มออกมาจากผับ ก่อนจะพลักภาระให้ผม
“อืม พี่ไปนะ” ผมบอกก่อนจะจับไอ้คนเมาใส่ในรถแล้วขับรถออกไปทันที ด้วยความเร็วซึ่งมันเกินกฎหมาย
กำหนดไปหลายขุมแบบว่าเอาความหงุดหงิดไประบายกับคันเร่งก็ว่าได้
ถึงบ้านปุ๊บผมก็ลากย้ำนะครับว่าลากไอ้คนเมาออกมาจากรถแล้วก็ทิ้งลงบนโซฟาก่อนจะเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำ
เผื่ออารมณ์จะได้เย็นกว่านี้หน่อย ไม่งั้น ตำรวจอย่างผมคงโดนข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนาแน่ๆ
“เอ๊ะ!!!!” ผมร้องเสียหลงเพราะหลังจากที่ผมออกจากห้องน้ำก็ถูกกอดจากด้านหลังซะแน่น
“กานนนนนนนนนน เค้าเอง” เสียงอ้อแอ้ที่มาพร้อมกับกลิ่นละมุด ไม่บอกก็เดาถูกว่าเป็นใคร
“ปล่อย” ผมบอกเสียงแข็ง
“โกรธเหรอครับ กันโกรธเซ้นส์เหรอ”
“รู้ตัวแล้วจะถามทำไม”
“ง่า เซ้นส์ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ก็เซ้นส์เหงานอ่ะเลยไปกินเหล้ากับไอ้ฟิวส์มันก็แค่นั้นเองไม่มีอะไรจริงๆน๊า”
“หึ” เหงามากจนต้องไปหาผู้หญิงเลยหรือไง
“เค้าไม่ได้ทำไรนะ ผู้หญิงคนนั้นมาหาเค้าเอง อ่า ขอโทษ”
“ปล่อยจะนอน” ผมบอกก่อนจะแกะมือเซ้นส์ออกแล้วล้มตัวลงนอนทันที
“กานนนนนนนนนนนนนน”
“หยุด เหม็นเหล้าถ้าจะคุยไปอาบน้ำให้สร่างเดี๋ยวนี้”
“ครับๆ”
ผมมองตามหลังเซ้นส์ไปก่อนจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ นี่ผมปล่อยให้เซ้นส์เหงาขนาดนั้นเลยเหรอ
ที่ผ่านมาผมพยายามที่จะแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกัน ทำงานให้น้อยลง บู๊น้อยลง ก็เพื่อครอบครัวทั้งนั้น
หรือว่าแค่นั้นมันยังไม่พอ
“คิดอะไรอยู่เหรอครับ” เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูก่อนที่เซ้นส์จะล้มตัวลงนอนแล้วกอดผมจากด้านหลัง
“ปล่อย”
“กัน โกรธเหรอ โกรธเซ้นส์มากเลยเหรอที่ไปเที่ยวน่ะ”
“เปล่า ถ้าเซ้นส์อยากไปก็ไปเถอะกันไม่ได้ห้าม”
“แน่ใจเหรอ”
“แน่ใจสิ” ผมบอกถึงมันจะดูสั่นๆไม่มั่นคงไปบ้างก็เถอะ หวังว่าเซ้นส์จะจับไม่ได้นะ ว่าผมกำลังน้อยใจอยู่
“แน่ใจสิ” คำยืนยันที่ออกมาจากปากกัน ทำให้ผมต้องถอนหายใจ เฮ้อ จะปากไม่ตรงกับใจไปถึงไหนครับผู้กอง
ฟังก็รู้แล้วว่าเสียงมันสั่นมากแค่ไหน ยังจะทำเป็นเข้มแข็งอีก
“ผู้กองครับ ผมรู้นะว่าคุณไม่อยากให้ผมไป ทำไมไม่ห้ามล่ะครับ ทำอะไรที่ใจคิดบ้างเถอะ ผมรู้ว่าตัวเองผิดแต่เพราะผมเหงา จริงๆมันก็น้อยใจด้วยแหล่ะ มีเมียแต่เมียก็ไม่ค่อยจะสนใจสักเท่าไหร่ก็เลยจำเป็นต้องออกไปข้างนอกบ้าง แต่ผมไม่เคยคิดนอกใจเลยนะครับ ผมรักคุณนะครับ ผู้กองของผม” ผมบอกก่อนจะกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เพื่อยืนยันทุกคำที่พูดออกไป
“งั้นพิสูจน์สิ พิสูจน์ให้กันเห็นหน่อยว่า เซ้นส์ยังยังกัน อยู่”
“อืม แล้วจะให้พิสูจน์ยังไงครับ” ผมถามพลางซุกที่ซอกคอหอมกรุ่น
“อะ อื้อ ทำไมต้องให้บอกเล่า ปกติเห็นหื่นตลอดนิ”
“ก็เซ้นส์ไม่รู้จริงๆนิครับ”
“ไอ้บ้าเอ้ย”
ผู้กองสบถก่อนจะหันกลับมาแล้วประกบปากนิ่มลงบนปากผมทันที ก่อนจะทำถอนออกไปแต่มีรึจะรอด
ฮ่าๆ ผมอาศัยชั้นเชิงที่เหนือกว่ากดท้ายทอยไว้แน่นก่อนจะลูบไล้เข้าไปในเสื้อนอนตัวบางทันที
“เอ๊ะ อะ อื้อ ” ผมค่อยๆชิมรสริมฝีปากหวานก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานจากปากกัน
“อืมมมมมมม” เสียงครางต่ำๆด้วยความพอใจยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของผมมากขึ้น แหม เห็นผู้กองสุดเท่ห์
นอนบิดไปบิดมาแล้วมันเซ็กซี่ชะมัด ผมค่อยๆลากลิ้นไปตามซอกคอหอมกรุ่นก่อนจะขบเม้มแสดงความเป็นเจ้าของไว้ซะทั่ว
หึ พรุ่งนี้ถ้ากันกล้าออกไปทำงานก็ให้มันรู้ไป ก๊ากๆๆ
“กันครับเซ้นส์รักกันนะ” ผมบอกเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กัน อยากจะบอกให้เขารู้ว่า ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันเกิดจากความรัไม่ใช่ความใคร่
“อืม”คนใต้ร่างรับคำก่อนจะปรือตามองผม ไอ้ตาหวานๆบวกกับปากบวมเจ่อเพราะจูบร้อนแรงยิ่งทำให้ผมแทบคลั่ง
เมียผมทำไมเซ็กซี่แบบนี้ว่ะเนี่ย
“กันเซ้นส์ไม่ไหวแล้วขอเลยแล้วกันนะ”
ผมบอกถึงจะดูเหมือนขออนุญาตแต่จริงถ้ากันไม่อนุญาตผมก็ทำอยู่ดีแหล่ะ มาถึงขนาดนี้แล้วจะให้หยุดคงยากล่ะครับ
“อะ อ๊า อือออออออออ” เสียงครางด้วยความสุขสมดังขึ้นเมื่อนิ้วมือของผมสะกิดที่จุดกระสัน
“เซ้นส์ กันไม่ วะ ไหว แล้วนะ อือ อย่า อะ แกล้ง ซิ”
“แหมใจร้อนจัง”
ผมล้อก่อนจะแยกขาเนียนออกช้า เผยให้เห็นช่องทางรักที่เต้นตุ๊บๆด้วยแรงอารมณ์
ก่อนจะสอดแก่นกายเข้าไปช้าๆเพราะกลัวที่รักจะเจ็บแหม ก็พ่อผมให้มาเยอะ
ถ้าหมดรวดเดียวพรุ่งนี้โดนถีบตกเตียงแน่ๆ
“อะ อ๊า อะ อือ อะ” เสียงครางสลับกับเสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้น เราสองคนบดเบียดสะโพกเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใครผมใส่ไปเท่าไหร่กันก็ตอบกลับมาเท่านั้นเลยล่ะ หรือบางทีอาจเป็นเพราะว่าผมเมานิดๆด้วยมั้งครับครั้งนี้เลยรู้สึกว่าจะรุนแรงหนักหน่วงกว่าปกติ
“เซ้นส์ กันจะไปแล้วนะ”
“อะ อ๊า” กันบอกก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมาเลอะหน้าท้องผมไปหมด แรงตอดรัดยิ่งทำให้ผมต้องเร่งความเร็วขึ้นเพื่อให้ไปถึงฝั่ง ผมเร่ง
จังหวะแล้วกระแทกไปอีกซักพักก็ปล่อยน้ำรักเข้าเต็มช่องทางของกัน แถมยังล้นออกมาซะด้วยซ้ำ สงสัยจะเก็บกด ฮ่าๆ
“เซ้นส์เอาออกไปได้แล้วอึดอัด”
“ไม่อ่ะ อยู่อย่างนี้แหล่ะดีแล้ว กันจะได้ไม่หาว่าเซ้นส์เบื่อกันอีกไง ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าเซ้นส์น่ะรักกันมากแค่ไหน”
“ไอ้หื่น หาเรื่องหื่นได้ตลอดเลยนะ”
“อืม ถ้างั้นเซ้นส์ไปหื่นกับคนอื่นดีกว่าเนาะ กันจะได้ไม่เหนื่อย”
“ก็ลองสิ ถ้าเจอนะจะตัดให้เป็ดกินเลยคอยดู”
“ง่า งั้นเซ้นส์หื่นกับกันดีกว่า เพราะกลัวโดนตัดเดี๋ยวคนแถวนี้จะเสียดาย ฮ่าๆๆ”
“ไอ้บ้าเซ้นส์” กันเหวก่อนจะรัวกำปั้นใส่ผมไม่ยั้ง เจ็บนะเนี่ยไม่ใช่ไม่เจ็บแต่ถ้าเป็นคนนี้ล่ะก็ ผมยอม
ฟอดดดดดดดด
“เซ็นส์รักกันนะครับ รักมากกกกกกก รักจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้วเนี่ย”
“รู้แล้วครับคุณภาสวิช เพราะ ผมก็รักคุณเหมือนกัน รักนะครับ ไอ้คุณสามีจอมหื่น”
ผมจุมพิตที่หน้าผากของผู้กองของผมแล้วเข้านอนพร้อมๆกัน วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากๆเลยนะครับ อันที่จริงมันก็ไม่ได้มากไปกว่าทุกวันเพราะทุกวันที่มีผู้กองจอมซ่าในอ้อมกอดมันก็เป็นวันที่ผมมีความสุขมากอยู่แล้ว อยากจะอยู่อย่างนี้ตลอดไป อยากมีผู้กองของผมอยู่ในอ่อมกอดทุกวัน รักนะครับผู้กองของผม (พรุ่งนี้ต้องให้รางวัลพี่โอ๋ซะแล้ว แผนสุดยอดมาก ^_^)
ผมอยากจะบ้าตาย นี่มันอะไรกันครับเนี่ยผมถูกไอ้คุณสามีลากเข้าบ้านอย่างรวดเร้วด้วยความไวเหนือแสงก่อนที่คนหน้างอจะเดินขึ้นห้องไป เอ๋า งงกันไปใหญ่เป็นอะไรของเค้าอีกเนี่ย เรื่องของเรื่องคือว่าวันนี้ผม ลางานน่ะครับ เอาใจเขาหน่อยเดี๋ยวเขาจะน้อยใจเลยได้โอกาสไปเที่ยวสงกรานต์กับชาวบ้านชาวช่องเขาบ้างแต่ไมถึงครึ่งชั่วโมงไอ้คนหน้างอก็ลากผมกลับมาบ้านทันที งง นะครับ
“เซ้นส์เป็นอะไรเนี่ย”
“หึง หวง ไม่ชอบ”
“หึง ?? ”
“ก็ทำไมคนพวกนั้นต้องจับแก้มกันด้วยล่ะ”
“ฮ่าๆๆ นั่นเขาทาแป้งต่างหากเล่า ครับคุณภาสวิช”
“ชิ ยังไง เซ้นส์ก็ไม่ชอบอยู่ดีนะแหล่ะ กันเป็นเมียเซ้นส์นะ เซ้นส์ไม่ชอบ”
ผมได้แต่ส่ายหน้าให้อาการหึงของสามี พอง้อเข้าหน่อยทำงอนนะ สองสามตอนหลังเนี่ย งอนตลอดหรือโอ๋มากไปเหลิงเหรอ
ฟอดดดดดดดด
“หายโกรธยัง”
“ยัง”
“อ้าวแล้วตกลงจะเอายังไงเนี่ย”
“ไม่เอาไงแต่……………….จะเอา “กัน” ”
“ไอ้บ้าเซ้นส์ ไอ้ หะ อื้อ อุ๊บส์” เสียงด่าของหายไปพร้อมกับริมฝีปากรเอนประกบลงมาแล้วจะให้ทำไงได้ล่ะครับก็ต้อง
เลยตามเลยอยู่แล้ว เฮ้อ ….
.........................................................
ควันหลงมากเพราะหลงมาสองเดือน ฮ่าๆๆ นานมากที่ไม่ได้อัพ
เพราะเวลามันไม่มีจริงๆอ่ะค่ะ แหะๆ ยังก็อย่าเพิ่งทิ้งน๊า
สงสารหนูซันกะหนูซายส์หน่อยน๊า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
