ผู้กองที่รัก ภาค อนาคต…. 2
“อะโหลๆ มีใครอยู่ไหมคร้าบ” เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นที่หน้าบ้าน ก่อนที่ผู้กองไม่ใช่สิ ทุกวันนี้เป็นผู้การ ไปแล้วจะเดินออกมาเปิดประตูอย่างเซ็งๆ ถามว่าทำไมถึงเซ็งนะเหรอ เพราะเสียงนี้มันมีอยู่คนเดียว คนเดียวที่มันจะมาก่อกวน เขากับครอบครัวทุกวันหยุด เป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก “ไอ้โอ๋”
“ ออกมารับแขกเนี่ย ทำหน้าทำตาให้มันดีๆหน่อยสิพี่” ไอ้โอ๋ ก็ยังคงเป็นไอ้โอ๋ แม้ว่าวันนี้หน้าที่การงานจะก้าวหน้าจนเป็นผู้กำกับแล้ว แต่มันก็ยังขยันมาก่อกวนเขาได้ทุกวี่ทุกวัน จะดีหน่อยก็ตรงที่มันยังพาน้องตองมาด้วยให้ได้ชุ่มชื่นหัวใจ เด็กคนนี้ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ยัง สุภาพ พูดน้อย น่ารักไม่เคยเปลี่ยน
“พี่ มองเมียคนอื่นตาเยิ้มแบบนั้นระวังสามีมาเห็นนะ ” ลูกน้องจอมแสบขู่
“แล้วแกมาทำไมว่ะ วันหยุดนี่ ทำไมไม่ชวนตองออกไปเที่ยวบ้างห่ะ” เจ้าของบ้านบ่นอุบ 16 ปีผ่านไป ไอ้โอ๋มันยังคงความสม่ำเสมอได้อย่างน่าชื่นชม วันหยุดปุ๊บมันโผล่ปั๊บ มันเห็นบ้านเขาเป็นสวนสาธารณหรือไงกัน
“หลีกๆ ผมจะเข้าไปหาหลานผม น้องซัน น้องซายส์ อาโอ๋ กับอาตองมาแล้วคร้าบ” รุ่นพี่ได้แต่ส่ายหน้ากับความติงต๊องก่อนจะหันกลับไปชวนร่างบางของอีกคนเข้าบ้าน
“เข้าบ้านเถอะตอง พี่กำลังจะทำข้าวกลางวันอยู่พอดี ไปช่วยพี่ในครัวแล้วกัน”
“ได้ครับ พี่กัน” คนถูกชวนยิ้มหวานพาลเอาคนมองอดที่จะยิ้มกว้างไม่ได้ เสียดายจริงๆที่คนน่ารักๆ อย่างน้องตอง ตกเป็นของคนติงต๊องไม่เต็มเต็งอย่าไอ้โอ๋
“อาโอ๋ น้องซายน์คิดถึงจุงเบย ” เด็กสาววิ่งเข้ามาหารุ่นน้องของพ่อกอย่างร่าเริง
“ครับๆ อาโอ๋ก็คิดถึงน้องซายน์ฝุดๆ เลยครับ”
“โห อาเรา ทันสมัยซะด้วย” เด็กสาวยิ้มร่า
“แล้วนี่พี่ชายกับป๊าเราไปไหนล่ะ”
“ปลูกต้นไม้อยู่หลังบ้านค่ะเดี๋ยวคงมา”
“อ้าวพี่โอ๋ มาแล้วเหรอครับ” ร่างสูงเอ่ยทักแขกประจำของบ้าน
“อืม แล้วนี่ ไปเป็นคนสวนกันมาเหรอ” คนเป็นแขกเอ่ยถาม
“ใช่พี่ ช่วงก่อนงานยุ่งไม่มีเวลาดูต้นไม้ตายเกือบหมด เพราะไอ้สองแสบเนี่ยไม่ยอมช่วยรดน้ำต้นเลย” ร่างสูงตัดพ้อก่อนที่ ลูกสาวคนดีจะเข้ามากอดเอวที่เริ่มหนานิดหน่อยแน่น
“ก็ช่วงนี้น้องซายน์ต้องเรียนพิเศษนิคะ ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน พี่ซันน่ะ น่าจะช่วยป๊ารดน้ำต้นไม้บ้างนะ”
“ยัยแสบ ตัวเองก็ว่างเหมือนกัน อย่ามาโบ้ยสิ” พี่ชายแหวลั่น 16 ปีที่ผ่านมาเขาตกเป็นเบี้ยล่างของยัยน้องสาวคนนี้มาตลอด เขาจะไม่ยอมอีกต่อไปแล้ว
“พี่ซัน อ่า เค้าไม่ได้โบ้ยตัวซะหน่อย แต่ว่าตัวเองอ่ะดูแลได้ดีกว่าเขานี่นา เขากลัวว่าจะทำต้นไม้ที่ป๊ากับตัวเองปลูกตายนิ” น้องสาวบอกเสียงแผ่ว
“เออๆ พี่ดูเองก็ได้” คนเป็นพี่รับปาก ทำไมนะพอเห็นน้องอ้อนทีไรแล้วมันใจอ่อนทุกที นี่เขาต้องตกเป็นเบี้ยล่างยัยซายน์ไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย
“คุยอะไรกันอยู่กับข้าวเสร็จแล้วนะ ไปทานกันได้เลย” ผู้การที่อายุล่วงเลยเข้าสู่วัยกลางคนเอ่ยเรียก
“มีอะไรกินบ้างอ่ะพี่” เสียงของรุ่นน้องคนสนิทเอ่ยถาม
“ไอ้โอ๋ แทนที่แกจะยืนชะเง้อเป็นยีราฟแบบนี้ไปช่วยตองจัดโต๊ะดีกว่าไหม มากินข้าวบ้านคนอื่นยังให้เจ้าของบ้านเขาลำบากอีก”
“บ่น บ่นจริ๊ง พี่รู้ตัวป่ะ ว่าตัวเองเหมือนพวกป้าแก่ๆวัยทองเข้าทุกวันแล้วนะ” แขกกิตติมศักดิ์เอ่ยล้อก่อนจะวิ่งเข้าไปช่วยคนรักจัด
จานทันที
“ไอ้โอ๋ ไอ้น้องเวร !!!” ร่างเพรียวตะโกนลั่น ก่อนที่คนเป็นสามีจะเข้าไปห้าม ขืนไม่ห้ามสิ สงสัยวันนี้ที่บ้านเขาเกิดการฆาตกรรมแน่
หลังจากที่ทานข้าวเคล้าสงครามน้ำลายของรุ่นพี่รุ่นน้องนายตำรวจเหมือนปกติทุกวันหยุด น้องสาวตัวแสบก็ลากพี่ชาออกมาคุยที่สวนหลังบ้านทันที
“พี่ซัน” เสีงหวานเอ่ยเรียก
“อ้อนแบบนี้จะเอาอะไรอีกห่ะ” คนเป็นพี่ถามก่อนจะบิดจมูกน้องด้วยความเอ็นดู ??
“คือว่า คืนนี้ เป็นงานวันเกิดเพื่อนเค้าน่ะ”
“แล้ว..”
“ตัวเองไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อยสิ ถ้าตัวเองไม่ไปด้วย ป๊าต้องไม่ยอมให้เขาไปแน่ๆ นะๆๆ ไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อยนะ” คนเป็นพี่มองน้องสาวอย่างชั่งใจ ไม่ใช่ว่าอยากขัดใจ แต่เพราะมันเป็นงานวันเกิดของเพื่อนน้องเนี่ยแหล่ะเขาถึงไม่อยากไป ก็ในเมื่อน้องเขาเรียนโรงเรียนหญิงล้วนเพราะฉะนั้นเพื่อนของน้องมันก็ต้องมีแต่ผู้หญิงนะสิ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบนะ สาวๆน่ะ แต่ว่าจะให้ชายหนุ่มอย่างเขาไปอยู่ในที่ๆมีแต่ผู้หญิงแบบนั้น มันน่าอึดอัดนี่นา คราวก่อนที่เขาออกไปกินข้าวกับเพื่อนน้องนี่แทบตายเถอะ พวกคุณเธอทั้งหลายทำอย่างกับเขาเป็นทาส ให้ไปเจอสถานการณ์แบบนั้นอีก มันก็ไม่ไหวนะ
“เขารู้ว่าตัวเองไม่ชอบ แต่ว่าครั้งนี้เป็นงานวันเกิดมันต้องมีผู้ชายบ้างล่ะน่า รับรองว่าตัวเองไม่ใช่ผู้ชายคนเดียวเหมือนคราวที่แล้วแน่นอน น๊า ช่วยเขาหน่อยนะๆๆๆ” เสียงหวานอ้อนพลางถูแก้มกับแขนของพี่ชาย ไปด้วย
“เฮ้อ ได้แต่ว่าต้องกลับก่อนเที่ยงคืนนะ”
“เค้าไม่ใช่ นางซินนะ ทำไมต้องกลับก่อนเที่ยงคืนด้วย” ร่างบางบอกพลางยู่หน้าอย่างขัดใจ
“เป็นเด็กเป็นเล็กจะไปอู้ดึกๆได้ยังไง ไม่รู้ล่ะพี่ให้แค่เที่ยงคืนไม่งั้นก็ไม่ต้องไป”
“ง่ะ เค้าไม่ใช่เด็กนะ อายุเท่ากันเหอะ ” ร่างบางบ่นอุบ
“ซายน์”พี่ชายเอ่ยเสียงเข้ม
“ก็ได้ แต่ตัวเองต้องไปกับเขานะ”
“พี่ไม่ปล่อยให้น้องสาวสุดน่ารักของพี่ไปคนเดียวหรอกน่า”
“ขอบคุณนะคะ พี่ชาย” น้องสาวบอกพลางยิ้มกว้าง แต่รอยยิ้มของน้องกลับทำให้ ซันสังหรณ์ใจแปลกๆ ช่างเถอะเขาคงคิดมากไปเอง
เสียงจอแจของคนในงานกำลังทำให้ร่างโปร่งเบ้หน้า ถึงเขาจะไม่ใช่ผู้ชายคนเดียวในงาน แต่ก็เหมือนมีคนเดียวนั่นแหล่ะเพราะทั้งงานมีผู้ชายไม่ถึง 20 คน 1ใน3 ก็เป็นนักดนตรีไปหมด เหลือผู้ชายที่เดินในงานถึงสิบคนหรือเปล่าก็ไม่รู้ แล้วเขาจะไปคุยกับใครว่ะเนี่ย
พลั๊ก !!
ร่างสูงของใครบางคนเดินชนเขาจนเกือบล้มแต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวคนชนจะไม่สนใจสักนิด ว่ากำลังทำสิ่งที่ไร้มารยาท
“นี่คุณ ชนแล้วไม่คิดจะขอโทษ ไงครับ” ร่างโปร่งเอ่ยถามพลางรั้งชายเสื้อคนตรงหน้าไว้
“โทษทีน้อง พอดีพี่ไม่เห็น” คนชนบอกแบบขอไปที ก่อนจะเดินหาไปในงาน
“คนอะไรว่ะ หน้าตาก็ดี แต่แมร่ง มารยาทแย่” ร่างโปร่งบ่นๆ พลางทำหน้ายุ่ง บรรยากาศที่เหมือนจะน่าเบื่อในตอนแรกกลายเป็นไม่น่าอยู่ไปทันที ไม่ใช่ว่าเป็นคนพาลอะไรหรอกนะ แต่แค่ไม่พอใจที่เห็นคนทำผิดแล้วเดินหนีหน้าตาเฉย
“อ้าว พี่ซันมินหน้าบึ้งอยู่นี่เอง มานี่หน่อยสิ ซายน์จะแนะนำให้รู้จักเจ้าของงาน” น้องสาวตัวแสบลากพี่ชายเข้ามาในงานก่อนที่จะพาไปแนะนำให้รู้จักกับเด็กสาวท่าทางน่ารักคนหนึ่ง
“มีนา นี่พี่ซันจ๊ะ พี่ชายเราเอง”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ซายน์ชอบพูดถึงพี่ชายฝาแฝดให้ฟังอยู่บ่อยๆ วันนี้ได้เจอตัวจริงสักที ” เจ้าของงานบอก ก่อนที่แก้มใสจะขึ้นสีชมพูจางๆ ร่างโปร่งได้แต่เหล่ตามอง น้องสาวตัวแสบอย่างเอือมระอา ถึงว่าทำไมอยากให้เขามาด้วยนัก กะจะเอาเขามาเร่ขายเพื่อนตัวเองนี่เอง
“มีนา จะได้เวลาเป่าเทียนแล้วนะ ” ร่างสูงเอ่ยเรียกเด็กสาวเจ้าของาน
“ค่ะพี่ ธารณ์ ออ จริงสิ ซายน์นี่พี่ธารณ์ นะ ลูกพี่ลูกน้องเราเอง ส่วนนี่ ซัน กับซายน์ค่ะ เพื่อนมีนา” เด็กสาวแนะนำ ก่อนที่คนอายุน้อยกว่าจะยกมือไหว้ แม้ว่าในใจบางคนจะไม่อยากไหว้ให้เสียมือ
คนไร้มารยาทแบบนั้น ไหวไปก็เสียมือ
งานวันเกิดที่เหมือนจะคึกคัก แต่สำหรับเด็กหนุ่มแล้วมันช่างน่าเบื่อจนแทบอยากจะลากน้องสาวกลับบ้าน ติดอยู่ที่สัญญาไปแล้วว่าจะอยู่ถึงเที่ยงคืน นะสิ เฮ้อ
“งานไม่สนุกเหรอ ทำหน้าอย่างกับโดนบังคับมา” เสียงหนึ่งเอ่ยถาม ก่อนที่ร่างสูงของ ไอ้คนไร้มารยาท จะเดินเข้ามา
“คงงั้นมั้ง” ตอบเสียงห้วนก่อนจะเดินหนี แน่ละ ก็คนมันไม่อยากเสวนากับคนที่ไม่ถูกชะตาด้วยสักเท่าไหร่หรอกนะ
“นี่ พูดกับผู้ใหญ่ ให้มันมีหางเสียงหน่อยไม่ได้หรือไง”
“กับผู้ใหญ่ที่ไม่มีมารยาท ก็ไม่จำเป็นต้องมีมารยาท นิครับ”
ทั้งคู่จ้องตากันอย่างหมายมาด หากว่านี่เป็นการ์ตูน คงมีสายฟ้าออกมาจากตาของทั้งคู่แน่ๆ
“หึ น้องสาวน่ะ น่ารักนะ” จู่ๆคนอายุมากกว่าก็พูดขึ้น
“ต้องการจะพูดอะไร”
“ก็ ไม่อะไร คนน่ารัก ใครๆก็อยากคุยด้วย ไม่ใช่เหรอ” อีกฝ่ายบอกอย่างยียวน แววตาเจ้าเล่ห์นั่นยิ่งมองยิ่งไม่สบอารมณ์ ไม่ได้เด็ดขาดเขาจะให้น้องสาวสุดที่รัก รู้จักกับไอ้นี่ไม่ได้เด็ดขาด
“อย่า ยุ่ง กับ ซายน์ ” คนเป็นพี่ชายบอกเสียงเข้ม
“ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะกันท่า ได้สักกี่น้ำ ของแบบนี้ มันห้ามกันยากนะครับ น้องซัน”
คนอายุมากกว่าบอกก่อนจะเดินหลบออกไป ทิ้งให้อีกคนได้แต่กำหมัดแน่น
อย่าให้เจออีกนะเว้ย จะซัดปาก หะมาๆ นั่นให้เลือดกลบเลย อ๊ากกกกก
..............................END....................................
เอาไว้ไปเจอกันในภาคน้องซัน แบบเต็มๆแล้วกัน เนาะ ฮ่าๆๆ
วันนี้ถือโอกาส เปิดตัว พระเอก ของน้องซัน ซะหน่อย
ส่วนนี่ก็คู่พี่น้อง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
