ตอนที่ 21กัสวิวทิวทัศน์ข้างทางที่ผ่านตาเป็นความคุ้นชินสำหรับหนุ่มร่างเล็กทั้งสองคนที่นั่งอยู่บนรถยนต์ตอนหลัง สัปดาห์นี้วินไม่ว่างมารับกัสเพราะต้องไปพบลูกค้าเพื่อคุยงานและต้องพาไปเลี้ยงในช่วงเย็นต่อ ดังนั้นเค้ากับมิคจึงต้องนั่งรถที่วินให้คนขับรถที่บ้านมารับเค้า มันเป็นความเคยชินไปแล้วที่ตลอดเกือบ 5 เดือนนี้ไม่วินก็เค้าที่ต้องไปหาอีกคน แรกๆนั้นเค้าก็พูดไปว่าถ้าไม่ว่างหรือสัปดาห์ไหนเหนื่อยก็ไม่ต้องเจอกันก็ได้ แต่คำตอบจากวินทำเอาอึ้งและแอบดีใจเล็กๆไม่ได้
“จะว่างไม่ว่างยังไงวินก็เต็มใจและมีความสุขที่จะทำ เพราะทั้งสัปดาห์ที่ไม่ได้เห็นหน้ากัสวินก็คิดถึงมากรู้มั้ย จะไม่ให้เจอได้ขาดใจตายแน่ๆ อดทนกับความคิดถึงของวินหน่อยนะครับกัสที่อยากเห็นหน้าอยากอยู่ใกล้ วินอยากทดแทนเวลาที่เราเสียไปครับ”
แค่คิดก็อยากยิ้มให้กับคำพูดเลี่ยนๆนั่นจริงๆ ที่เค้าพูดกับเจ้าตัวไปแบบนั้นก็แค่เป็นห่วงกลัวว่าวินจะเหนื่อยเกินไปที่ต้องเดินทางมาหาเค้าประจำจริงๆก็คิดถึงอยากเห็นหน้าเหมือนวินนั่นแหละ ความรักทำให้คนเราเรียนรู้หลายอย่างแบบสุดๆทั้งความสุข ความเศร้า เสียใจ ผิดหวัง และให้อภัย เค้าได้เรียนรู้มันทั้งหมดจากวิน และสิ่งที่เรียกว่ารักนี้ก็ทำให้เค้ายอมแค่
วินคนเดียว เริ่มตั้งแต่คืนนั้นที่เราร่วมกันพัฒนาความสัมพันธ์ทางกายแต่เราก็ยังไม่ลึกซึ้งไปกว่านั้นหรอกเพราะดูเหมือนวินตั้งใจให้มันยังไม่เกิดขึ้นคิดแล้วอายมากนี่เราทำได้ขนาดนั้นได้ไงนะ ตอนแรกก็สงสัยที่วินทำไม่ถึงที่สุดจนอดน้อยใจไม่ได้ว่าที่วินไม่ทำเพราะเค้ามีอะไรบกพร่องไม่ดีรึเปล่า จึงข่มความอายหลังเรามีความสุขไปด้วยกันแล้วถามหาถึงข้อสงสัยนั้น
วินตกใจมากที่เค้าคิดไปไกลขนาดนี้และบอกถึงความตั้งใจว่าจะพาเค้าไปเปิดตัวกับครอบครัวก่อนเพื่อให้เค้ามั่นใจในตัววินว่ารักที่มีให้นั้นจริงจังมากแค่ไหน ในคืนนั้นเค้าจึงโดนลงโทษไปอีกรอบวินให้เหตุผลว่าข้อหาที่คิดมากเกินไปว่าวินไม่อยากมีอะไรด้วยทั้งๆที่วินต้องข่มใจมากๆที่จะไม่มีอะไรที่ลึกซึ้งกว่านี้และอยากให้มันมีความหมายกับเราทั้งคู่ แต่จะว่าไปถึงไม่มีอะไรที่ลึกซึ้งเค้าก็โดนหากำไรจากวินจนแทบหมดตัวแล้วตอนนี้ แต่รักอ่ะนะก็ ‘ยอม’ ล่ะ
“แหมๆ กัสหน้าแดงและก็ยิ้มอยู่คนเดียวเนี่ยคิดอะไรอยู่ล่ะ ฮ่าๆ หรือว่า....”
“หยุดเลยมิคไม่ต้องแซวกัสเลยนะ เอานี่ขนมกินแล้วก็นอนซะพ่อหนูน้อย”
ได้ยินคำแซวจากเพื่อนก็ยิ่งอายที่แอบคิดไปไกลคิดถึงอีกคนที่ตอนนี้คงยุ่งอยู่กับลูกค้า จึงรีบเอาขนมมาหลอกล่อเพื่อนเพื่อหยุดคำแซวที่จะตามมาให้เค้าได้อายมากกว่านี้ และมันก็ได้ผลซะด้วยก็มิคนั้นหันไปสนใจขนมที่เค้าหลอกล่อซะแล้วเพื่อนเค้านี่เด็กจริงๆอยากรู้ว่าถ้ามีแฟนเนี่ยจะเปลี่ยนไปมั้ยนะคงต้องดูกันต่อไป วันนี้นอกจากที่เค้าเข้าไปหาวินตามปกติที่เคยแล้วยังมีภารกิจที่สำคัญและทำเอาเค้าตัดสินใจอยู่นานว่าจะทำตามสิ่งที่วินขอดีมั้ย แต่สุดท้ายมันคงถึงเวลาแล้วมั้งที่เค้าจะเข้าไปที่บ้านวินไปพบครอบครัวของวินไม่รู้ว่าครอบครัววินจะยอมรับความสัมพันธ์ของเราได้มั้ย ถึงแม้วินจะบอกว่าทางบ้านไม่มีใครว่าเมื่อวินบอกว่าจะพาเค้าเข้าไปในฐานะคนรัก แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้เพราะเราเป็นผู้ชายทั้งคู่ เค้ายังไม่เคยไปที่บ้านวินไม่เคยพบหน้าคนในครอบครัวนั้นเคยเห็นแต่รูปถ่ายครอบครัวที่อยู่ในคอนโดที่พักของวินเท่านั้นทุกคนในรูปทั้งพ่อแม่พี่ชายหน้าตาดีทั้งบ้านเลยหวังว่าคนหน้าตาดีคงใจดีด้วยนะ
..................................................................................
“เป็นไงบ้างครับวินเหนื่อยมั้ย อ่ะดื่มน้ำก่อน”
“ฟอด / ขอบคุณครับกัส วินคิดถึงกัสจัง”
วินกลับมาถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนแล้วเค้าที่รออยู่ก็เกือบหลับแล้วเพราะเพลียจากการเดินทาง แต่ได้ยินถึงการกลับมาของวิน
จึงรีบออกมารับก็คนมันคิดถึงอยากเห็นหน้าก่อนนอนนี่ หลังโดนหอมแก้มฟอดใหญ่วินก็กอดเค้าทั้งตัวเราคงคิดถึงกันและกันไม่ต่างกันนัก หลังจากนั้นเค้าก็ให้วินรีบไปอาบน้ำเพราะเค้าง่วงนอนมากแล้ว แอบขู่ว่าถ้าช้าจะหลับก่อนวินจึงวิ่งเข้าห้องน้ำไปเลยและเราจึงได้มานอนกอดกันบนเตียง
“พรุ่งนี้เราเข้าบ้านวินช่วงเย็นนะคุณแม่โทรมาบอกว่าจะเตรียมอาหารไว้ให้เพียบ และทั้งคุณพ่อและพี่จักรก็อยากเจอกัสมากรู้มั้ย”
“อืม”
“ทำไมครับกังวลเหรอ อย่ากังวลเลยนะครับเชื่อวินนะคนดีครอบครัววินน่ารักนะและอยากเจอกัสมานานแล้วด้วย แต่เป็น
วินเองแหละที่ยังไม่ได้พาไป เพราะหวงกัสน่ะ”
“ทำไมต้องหวงล่ะ กัสงงนะเนี่ยวิน”
“เอางี้ ตอนนี้อย่ากังวลไปเลยเดี๋ยวกัสก็รู้ว่าทำไมวินต้องหวงนะครับ อืมพรุ่งนี้สายๆเราไปหาอะไรทานกันนะวินจำได้ว่า
กัสบ่นอยากทานอาหารญี่ปุ่นนี่ เดี๋ยววินพาไปนะครับเย็นค่อยไปบ้านวินกัน นอนกันครับดึกแล้ว ฝันดีครับที่รักวินรักกัสนะ”
จบประโยควินก็ก้มมาจุ๊บแก้มเค้าทั้งสองข้างรวบเข้าอ้อมกอดเค้าจึงซุกหน้าเข้าหาอกกว้างท่าประจำยามหลับของเรา คืนนี้เค้าก็คงหลับฝันดีแน่ๆ
........................................................................
ภายในร้านอาหารญี่ปุ่นส่วนหน้านั้นมีกระจกใสกั้นร้านบานใหญ่ที่ผู้คนทั้งในและนอกสามารถมองเห็นกันได้ โต๊ะอาหารแต่ละโต๊ะถูกกั้นออกจากกันด้วยฉากไม้ไผ่เลียนแบบธรรมชาติให้คนในโต๊ะรู้สึกเป็นส่วนตัว ตอนนี้ผู้คนไม่ค่อยมีนักเพราะเลยเวลาอาหารกลางวันมาแล้ว กว่าวินและเค้าจะตื่นก็สายมากแล้วอาหารเช้าและกลางวันเลยรวบมาเป็นมื้อนี้ทีเดียว เมนู
อาหารภายในมือมีหลากหลายน่ากินทั้งนั้น เมื่อบริกรมารับออเดอร์จึงสั่งไปหลายอย่างเผื่อวินด้วยเพราะไม่ยอมสั่งเลยให้เค้าจัดการให้หมดแอบหยอดมาอีกว่า ‘แล้วแต่กัสเลยครับ กัสสั่งอะไรให้วินก็กินทั้งนั้นแหละ’ มั่นน่าสั่งแต่ชาเขียวให้กินอย่างเดียวจริงๆนะ
“อาหารที่สั่งมาแล้วค่ะ”
อาหารมาเร็วหลังจากเราสั่งไปไม่นานเพราะไม่ค่อยมีลูกค้าและเป็นสิ่งที่ดีเพราะตอนนี้เราทั้งคู่หิวมากแล้ว วินจัดการคีบทั้งซูชิ เทมปุระ ของชอบของเค้ามาว่างให้ในจานพร้อมรอยยิ้มหวานส่งมาให้อีกด้วย เรานั่งทานอาหารไปคุยกันไปถึงเรื่องครอบครัววินว่าแต่ละคนเป็นยังไงกันบ้าง เรื่องกิจการของครอบครัววินที่ตอนนี้พี่ชายของวิน ‘พี่จักร’ ที่เข้าบริหารงานบริษัทขายวัสดุก่อสร้างของครอบครัวที่คุณพ่อสร้างมาแทนแล้ว
“พี่วินครับ เราไม่เจอกันนานพี่เป็นยังไงบ้างครับ”
“รัน เอ่อ มาได้ไงเนี่ย”
หนุ่มน้อยน่ารักที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะที่เรานั่งอยู่คงเป็นคนรู้จักของวินและท่าจะสนิทกันมากด้วยเพราะหลังเอ่ยปากทักยังไม่ทันที่วินจะตอบอะไรกลับไปนั่งฝั่งเดียวกับวินและกอดหมับเข้าที่แขน วินคงตกใจและรีบดึงแขนออกจึงหันมาทางเค้าที่ตอนนี้ก็งงว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันจึงส่งคำถามผ่านสายตา เราจ้องตากันทำให้หนุ่มน้อยที่เพิ่งมานั้นหันกลับมามองทางเค้าและเอ่ยออกมา
“ผมรันเป็นแฟนพี่วินครับ”
“เฮ้ย ไม่ใช่นะกัสนี่รันคนที่วิน ‘เคยคบ’ ไงครับ”
หลังคำตอบวินทำเอาเค้านึกขึ้นได้ว่าคงเป็นคนที่วินเคยเล่าให้ฟังว่าคบด้วยหลังเราเลิกกันคราวนั้น จึงหันกลับไปพิจารณารันคนนี้ที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายเค้าอยู่เหมือนกัน เราสองคนจ้องตากันและเค้าต้องประเมินว่าการเข้ามาทักและแสดงตัวของรันนั้นมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ในเมื่อทั้งคู่ก็เลิกกันไปแล้ว
“รันอย่ามาพูดแบบนี้ให้แฟนพี่เข้าใจผิดนะ เราเลิกกันไปแล้วหรือรันจำไม่ได้ว่าทำอะไรกับพี่ไว้”
วินที่หันกลับไปพูดและตัดรอนอย่างจริงจังกับรันที่ตอนนี้หน้าซีดหลังได้ยินสิ่งที่วินพูดไป ทำเอาเค้าเริ่มสงสารร่างบางนี้ไม่ได้แม้จะทราบสาเหตุที่รันเลิกกับวิน ส่วนวินหลังพูดจบก็คงนึกสงสารคนข้างๆเหมือนกันประโยคต่อมาน้ำเสียงจึงอ่อนลง
“พี่ขอโทษครับ แต่รันอย่าทำแบบนี้อย่าทำให้พี่กับกัสผิดใจกัน แม้เราจะเลิกกันไม่ดีนักแต่พี่ไม่ได้เกลียดรันนะ เป็นพี่เองต่างหากที่ไม่ดีเป็นผู้ชายเลวๆที่โดนแฟนทิ้งพอได้มาเจอคนที่เหมือนกัสซึ่งคือรันพี่เลยคิดที่จะมีรันทดแทนกัสคนที่พี่รัก”
“เพี๊ยะ / ฮือๆๆๆ”
หน้าวินข้างที่โดนรันตบขึ้นสีแดงเป็นรอยมือทันตาหลังรันได้ฟังประโยคนั้นจบ เค้าได้ฟังก็เข้าใจความรู้สึกรันที่วินให้รันเป็นตัวแทนเค้าแต่ไม่ได้รัก แม้ตอนจบกันรันจะหักหลังวินแอบไปมีคนอื่นก็ตามอาจเพราะรันน่าจะพอรู้ตัวว่าวินก็ไม่ได้รัก
เหมือนตัวเองเป็นเงาของใครบางคนเลยรู้สึกเหงา และอาจพลาดพลั้งไปกับอีกคนที่น่าจะดีกับรันเอง คิดมาถึงตรงนี้ก็ให้หงุดหงิดในความเจ้าชู้ไม่รู้จักพอของวินจริงๆ ไอ้ที่รักเค้าก็รักนะแต่คงต้องลงโทษกันมั่งแล้ว เค้าจึงลุกขึ้นจากที่นั่งไปประคองร่างของรันที่ตอนนี้ร้องไห้น้ำตาไหลพรากลุกมานั่งด้วยกันซึ่งรันไม่ได้ขัดขืนคงมัวแต่ร้องไห้เสียใจอยู่ เค้ากอดปลอบร่างที่สั่นจากการร้องไห้และเหลือบมองรอบๆร้านที่ตอนนี้ทุกคนต่างหันมามองเหตุการณ์อย่างสนใจ ก่อนจ้องเขม็งไปที่วิน
“วินเรียกพนักงานมาเก็บเงินเถอะ”
วินที่นั่งมองและหันมาสบตาเค้าส่งแววตาสำนึกผิดมาให้ หันไปเคลียร์ค่าอาหารจนเสร็จและร่างบางที่ตอนนี้หยุดร้องไห้ตาแดงก่ำมองไปทางวินอย่างน่าสงสาร
“เดี๋ยวให้เราไปส่งที่ที่พักของรันนะครับ”
เรียกสายตาของรันกลับมาที่เค้าหลังจากเอ่ยประโยคนี้ไป แววตาที่รันส่งมานั้นคล้ายประเมินว่าเค้าคิดจะทำอะไรในเมื่อก็รู้ว่ารันนั้นเป็นแฟนเก่าวิน เค้าผละไปสบตากับวินอีกครั้งและพยักหน้าให้วินทำตามที่พูด วินถอนใจและลุกขึ้นเค้าจึงเข้าไปประคองร่างรันให้ลุกตามแต่เจ้าตัวกลับสะบัดออกเบาๆลุกเดินตามหลังวินไป พวกเราเดินกันมาถึงรถที่จอดในที่จอดรถด้านนอก วินเปิดประตูรถและให้รันนั่งข้างหลังตอนแรกรันก็ทำท่าไม่ยอม ส่วนเค้ามานั่งคู่กับวินที่ตอนหน้าของรถ ระหว่างทางนั้นไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นมีแต่เสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ เค้าแอบมองไปทางด้านหลังเห็นรันเหม่อมองออกนอกรถตลอดเวลา และเค้าก็รับรู้ถึงมือที่ถูกกุมกระชับจากวินสายตาที่ส่งมาให้ก็เว้าวอนซะน่าสงสารเค้าส่งสายตาค้อนแบบหมั่นไส้คืนกลับไปแต่ไม่ได้ชักมือกลับ คิดว่าอดีตมันแก้ไขไม่ได้ตอนนี้เรารักกันแม้ในอดีตตอนที่เราเลิกกันแล้ววินจะ
กลายเป็นผู้ชายเลวๆที่หาคนอื่นมาแทนเค้า แต่เค้าก็มีส่วนผิดอยู่ที่ไม่คิดจะฟังคนที่เค้ารักเองนั่นแหละ แต่ตอนนี้อดีตที่วิน
ก่อไว้กำลังย้อนกลับมาให้วินร้อนใจ และวินคงคิดว่าตอนนี้เค้าคงโกรธวินมากแน่ๆไอ้โกรธมันก็โกรธนะเมื่อรู้ข่าวในตอนแรกที่รู้ว่าวินมีคนอื่นแต่ความโกรธมันจางไปมากแล้ว ยิ่งตอนนี้เรากลับมาคบกันความสุขที่เรามีร่วมกันนั้นมันมีมากกว่าที่เค้าจะยึดติดกับอดีตหรือคิดโกรธแค้นวิน
“รันพี่อยากขอโทษรันจริงๆกับสิ่งที่พี่ทำไป อยากให้รันยกโทษให้พี่นะครับ ลืมผู้ชายเลวๆอย่างพี่ซะและให้รันหันไปมองคนที่เค้าดีกับรันมากกว่าพี่”
เมื่อรถได้มาจอดหน้าคอนโดแห่งหนึ่งที่เป็นที่พักของรัน วินก็พูดประโยคนี้ขึ้นอาการสำนึกผิดและอยากขอโทษรันจากใจจริงนั้นแสดงออกมาให้รับรู้ เค้ายังรับรู้ได้หวังว่ารันคงรู้ได้เหมือนกัน ตอนนี้รันอาจยังไม่ยอมรับแต่เค้าก็หวังว่าเวลาจะทำให้รันยอมรับมันได้ เพราะตอนนี้ผู้ชายร่างไม่หนานักสูงผิวเข้มยืนกระวนกระวายอยู่หน้าคอนโดถูกจับตามองจากวินและรันคงเป็นคนที่วินพยายามสื่อบอกกับรันนั่นเอง
“ผมเข้าใจที่พี่พูดนะ แต่ตอนนี้ผมยังลืมพี่ไม่ได้แต่ผมก็คงไม่เอาแล้วล่ะกับผู้ชายเลวๆแบบพี่”
รันพูดจบก็เปิดประตูรถลงไปทันทีเค้าได้ยินเสียงถอนหายใจจากเจ้าตัวดีที่โดนเด็กว่าเป็น ‘ผู้ชายเลวๆ’ ออกมาเฮือกใหญ่ไม่ได้หันไปมองเพราะมัวแต่ดูรันที่เดินกลับไปที่หน้าคอนโดและโดนผู้ชายที่ยืนรออยู่ตรงเข้ามาหารันโอบกอดไว้แน่นพร้อมซักถามใหญ่เลย
“กัสครับ กัสโกรธวินใช่มั้ย”
เค้าหันกลับมามองหน้าวินที่พูดจบและเกาะกุมมือเค้าไว้ทั้งสองข้าง
“กัสสมควรโกรธวินแล้ว วินมันแย่อย่างที่รันว่าจริงๆ ฮึๆ จะหาคนมาแทนกัสวินรู้จริงๆมันแทนกันไม่ได้หรอกก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง อยากให้กัสให้อภัยนะครับให้วินทำอะไรชดเชยก็ได้”
“กัสโกรธวินจริงนั่นแหละแต่อดีตกลับไปแก้ไม่ได้ขอแค่ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกก็พอ เรื่องชดเชยเนี่ยวินได้ทำแน่แต่ตอนนี้เราไปบ้านวินกันได้แล้วมั้งจะได้เวลานัดแล้ว”
หลังประโยคของเค้าวินยิ้มขึ้นมานิดๆแต่แววตายังเศร้าอยู่คงสำนึกผิดจริงๆนั่นแหละ ส่วนเรื่องบทลงโทษเนี่ยมีแน่แต่ตอนนี้ขอรวบรวมแรงใจเพื่อไปพบครอบครัววินก่อนแล้วกัน ไม่รู้ว่าเค้าจะเจออะไรบ้างนะ
.................................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^
เผื่อใครงงกับช่วงเวลานะคะ คือตอนนี้ผ่านมา 5 เดือนหลังจากทั้งสองกลับมาคบกันค่ะ(เร็วโนะ)
ตอนนี้นายวินโดนเด็กเก่าด่าว่าเป็น ‘ผู้ชายเลวๆ’ ไม่อยากได้แล้ว 555 แอบเอาใจคนหมั่นไส้นายวิน
เราจัดให้แล้วน้า และยังจำ ‘รัน’ เด็กเก่าวินกันได้มั้ยคะก็คนที่โจ๊ะพรึมๆกับนายวินตอนที่1นั่นแหละค่ะ
น่าสงสารรันเหมือนกันที่มารักวินแต่จริงๆน้องเค้าก็มีคนที่รักตัวเองรออยู่อ่ะนะ(ถ้าว่างจะมีพิเศษคู่นี้มาให้ค่ะ)
เราก็รู้กันแล้วโนะว่าภารกิจที่นายวินจะทำคืออะไร ตอนหน้ามาเป็นกำลังใจให้หมอกัสกันนะคะว่าเจอ
ครอบครัววินแล้วจะเป็นไงบ้าง
ปล. เรา +1 ให้ทุกท่านแล้วนะคะและเจอกันอีกทีวันจันทร์ค่ะ
สำหรับคำเม้นของทุกท่านเลยค่ะ
หัวข้อ: *หลุดจอง* ^O^ {เสน่ห์รักปักใจ}....กัส & วิน>>> [31/1/60] (อ่าน 360467 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก