ตอนที่ 15วิน“......................กัสจะให้โอกาสวินอีกครั้งได้มั้ยครับ”
หนุ่มหล่อคว้ามือร่างบางตรงหน้าพร้อมสบแววตาหวั่นไหวเค้าหวังให้คนที่เค้ายังรักไม่เปลี่ยนแปลงตอบตกลงกับมาคบกัน หวังอยากจะกลับมารักกันมีกัสคอยเคียงข้างเหมือนเคย แต่ยังไม่ทันที่ร่างบางที่เค้ากุมมืออยู่จะได้ตอบ
“เย้ / ยินดีด้วยไอ้วิน / ดีใจด้วยที่กลับมาดีกันแล้ว”
เค้าไม่เคยคิดอยากจะตัดไอ้เพื่อนกลุ่มนี้มาก่อนมากเท่าตอนนี้เลย ดูซิมันโผล่มาโวยวายตอนที่กัสกำลังจะเอ่ยปากตกลงกลับมาคบกับเค้าแล้วเชียว แถมตอนนี้ร่างตรงหน้าทำหน้าตาตกใจมากและดึงมือออกจากการเกาะกุมของเค้าแล้ว ถ้าทำร้ายเพื่อนตัวเองตอนนี้คงไม่ผิดมากใช่มั้ย
“อย่าอยู่เลยไอ้คุณเพื่อน”
เค้าลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่เคยนั่งอยู่และไล่เตะเพื่อนสนิทตัวเอง แต่พวกมันก็ไม่ได้ยืนนิ่งให้เค้าได้ทำร้ายง่ายๆ แถมไปแอบหลังคนที่เค้ารักอีก
“ฮ่าๆๆๆ แน่จริงมึงเข้ามาสิ หมอกัสช่วยพวกเราด้วยน้า”
“ไอ้พวกนี้ออกมาเลย ออกมานี่”
เค้ารีบเข้าไปดึงตัวกัสออกมาก็จะไม่ให้ดึงออกมาได้ไงก็ไอ้ธีไปจับไปเกาะไหล่คนของเค้านี่ “หวง” ไม่อยากให้ใครถูกตัวคนๆนี้นอกจากเค้า
“ฮิ้ววววว ไอ้วินมึงหลอกแต๊ะอั๋งหมอกัสนี่”
“พูดมาก นี่คนของกู กูมีสิทธิโว้ย”
หลังจากถูกเพื่อนขี้เล่นแซวทำเอาหน้าขาวใสขึ้นสีอย่างรวดเร็ว “น่าฟัดเป็นบ้า” ได้แต่คิดแต่ยังไม่กล้าขนาดที่จะทำอะไรตอนนี้
“นี่ กัสไม่ใช่คนของวินนะ กัสยังไม่ตกลงหรอก ชิ”
อ้าว ทำเอาเค้าเหวอไปเลยหมายความว่าไงเนี่ยที่รักที่พูดแบบนี้
“ใช่ ปล่อยเลยนายวินนายยังไม่มีสิทธิมาตู่แบบนี้กับเพื่อนเรานะ”
หมอมิคหนุ่มตัวเล็กที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนมาดึงคนของเค้าออกไป พร้อมประโยคกีดกันและแววตาเจ้าเล่ห์มาก นี่หมายความว่างานนี้เค้าต้องเริ่มจีบคนที่เค้ารักใหม่ใช่มั้ยเนี่ย
“วินห้ามมาถึงเนื้อตัวกับกัสของมายแบบนี้อีกนะ จนกว่าจะจีบกัสและกัสยอมคบด้วยอ่ะ”
หมอมายสาวตัวเล็กโอบกอดคนของเค้าไว้ทั้งตัวแถมประโยคที่ทำเอาเค้าเหวอกว่าเดิม คนที่โดนเพื่อนปกป้องยิ้มแก้มปริมองตรงมาที่เค้าหน้าแดงปลั่ง เห็นแบบนี้แล้วอยากกอดและเอากัสกลับมาเป็นของตัวเองเร็วๆ งานนี้ไม่มีถอยแน่เมื่อเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องเลิกกันเพราะต่างฝ่ายไม่ได้มาคุยปรับความเข้าใจกันทำให้เสียเวลาไปนาน ทั้งๆที่ถ้าช่วงเวลาที่เราห่างกันนั้นจะเป็นช่วงเวลาที่เราสามารถสร้างความทรงจำดีๆระหว่างกันมากมาย แต่จากนี้เค้าจะเริ่มเวลาของเราขึ้นมาใหม่และจะมีแต่ความทรงจำที่ดีๆระหว่างเราเท่านั้น เค้าได้แต่สัญญากับตัวเองว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะไม่มีวันปล่อยมือกัสไปอีกแน่
“วิน มึงต้องจีบหมอกัสใหม่แล้วว่ะ ฮ่าๆๆๆ”
เพื่อนหนุ่มหน้าเข้มนามฟินพูดไปตบบ่าเค้าไปแถมหัวเราะชอบใจอีกต่างหาก ไอ้นี่มันเป็นเพื่อนเค้าจริงรึเปล่าเนี่ยแทนที่จะเห็นใจกันกับสะใจซะได้
“แน่นอนอยู่แล้ว และคราวนี้วินจะไม่ปล่อยกัสให้หนีจากวินอีกแน่”
ประโยคแรกเค้าตอบเพื่อนตัวเองแต่ประโยคหลังจงใจพูดและสบตาแน่วแน่ไปให้คนที่รักได้มั่นใจว่าเค้าเอาจริง เค้าได้รับแววตาเขินอายกลับมาพร้อมผิวหน้าแดงกว่าเดิม แค่นี้ๆจริงๆที่เค้าต้องการตอนนี้หมายความว่ากัสยอมที่จะให้เรากลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้ง แม้จะยังไม่ได้ตกลงกลับมาคบกันแต่ก็เป็นโอกาสที่เค้าเคยเฝ้ารอจากกัสมาตลอดหลังเหตุการณ์นั้น วันนี้เมื่อปีก่อนมีเหตุการณ์ที่เลวร้ายเกิดกับเราทั้งคู่ทำให้ต้องเจ็บปวดต้องห่างกัน แต่วันเดียวกันนี้ตอนนี้ความสุขกำลังคืนกลับ
มาและเค้าจะเป็นคนปัดเป่าสิ่งเลวร้ายที่ยังอยู่ในใจกัสให้หมดแม้ต้องใช้เวลาแต่เค้าก็สามารถให้เวลาทั้งหมดเท่าที่กัสต้องการ
..................................................................................
กัส“แน่นอนอยู่แล้ว และคราวนี้วินจะไม่ปล่อยกัสให้หนีจากวินอีกแน่”
ประโยคนี้มีอิทธิพลกับเค้าเหลือเกินใจเค้าเต้นรั่วเลือดสูบฉีดแรงและตอนนี้หน้าเค้าคงเห่อแดงทั้งหน้าแน่ๆ ความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนกับการที่เค้าเจอวินครั้งแรกก็มีอาการแบบนี้ เหมือนอาการตกหลุมรักอีกครั้งกับคนๆเดิม จากเมื่อเช้าโลกของเค้ามันหม่นหมองมองไปทางไหนก็เป็นสีเทาแต่ตอนนี้เวลานี้มันเปลี่ยนไปแล้วกลายเป็นสีชมพูสดใส ไม่น่าเชื่อว่าตลอด 1 ปีที่ห่างกันมันเป็นเพราะเค้าก็ว่าได้ที่ไม่ยอมฟังสิ่งที่คนนี้อยากพูดอยากบอก แต่ตอนนั้นมันก็เจ็บจนไม่อยากฟังอะไรแล้วนี่ เราสองคนเสียเวลาไปมากแต่ตอนนี้เค้าจะให้โอกาสคนที่เค้าไม่เคยลืมคนนี้ “วิน” คนที่อยู่ในใจเค้าและที่สำคัญเค้าให้โอกาสตัวเองด้วย โอกาสที่จะให้ตัวเองกลับมามีความสุขอีกครั้งกับคนที่ไม่ลืมคนนี้
“มายว่าพวกเรากลับไปในงานดีกว่าค่ะ หายกันมานานแล้ว”
“ดีค่ะมาย คืนนี้พวกเราจะขอฉลองการคืนดีของวินกับกัสและฉลองวันเกิดมายพร้อมกันเลย”
สองสาวต่างสไตล์สนทนาเชิงชักชวนทุกคนกลับไปในงาน เค้าโดนสาวมายจับจูงประกบด้วยเพื่อนหนุ่มน่ารักอีกข้างพาเดินกลับไปส่วนบริเวณงานจัดเลี้ยง เค้ารู้สึกได้ว่าวินเดินตามมาไม่ห่าง รู้สึกถึงการจับจ้องที่ด้านหลังของเค้า ทำเอาอดนึกถึงประโยคที่วินพูดไม่ได้ว่าจะไม่ปล่อยเค้าไปไหนอีก มันสุขใจจนแอบอมยิ้มไม่ได้ดีจังที่มีคนที่รักอยู่เคียงข้างแบบนี้ แต่เค้าก็สัญญากับตัวเองว่าความสัมพันธ์ที่เริ่มใหม่ระหว่างเค้ากับวินเค้าจะรักษาและดูแลมันอย่างดี ไม่ให้ใครมาทำลายได้ง่ายๆอีก จะค่อยเป็นค่อยไปสร้างฐานความรักให้มั่นคงและสร้างความไว้ใจระหว่างกันให้มากๆ
“ผมนายธีขอเป็นตัวแทนอวยพรวันเกิดให้หมอมายมีความสุขมากๆ และยินดีกับนายวินเพื่อนรักที่หมอกัสให้โอกาส ‘จีบ’ อีกครั้ง ฮ่าๆๆ”
“ขอบคุณค่ะ / เอ่อขอบใจว่ะครับคุณเพื่อนธี”
มายและวินเอ่ยหลังได้รับคำอวยพรและคำยินดีจากหนุ่มตี๋อารมณ์ดี พวกเรากลับมาที่งานและนั่งโต๊ะร่วมกัน แขกในงานกลับกันไปมากแล้วเหลือแต่ญาติสนิทของเพื่อนสาวเค้าไม่กี่คน และที่นั่งกันอยู่นี้ก็เหลือแค่ไม่กี่โต๊ะแล้ว บนโต๊ะมีอาหารว่างเอาไว้ทานเล่นพร้อมเครื่องดื่มซึ่งแม้พวกเราจะกินเท่าไหร่ก็คงไม่เป็นปัญหาเพราะไร้แอลกอฮอร์ทั้งสิ้น
“นี่นายวินอย่าว่าเราทำให้เสียบรรยากาศเลยนะ แต่ขอถามหน่อยเถอะก่อนที่นายจะกลับมายุ่งกับกัสอีกน่ะ”
“เรื่องอะไรครับมิคถามได้เลย”
“เรื่องยัยแนทผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนั้นน่ะ ยัยนั่นวางแผนยังไงแล้วนายจัดการอะไรกับยัยนั่นบ้าง”
คำถามที่เพื่อนสนิทเค้าถามทำเอาบรรยากาศเฮฮาเมื่อครู่เงียบลง มันเป็นคำถามที่เค้าก็อยากรู้คำตอบเหมือนกันจึงสบตากับวินที่นั่งตรงข้ามกับเค้ารอฟังคำตอบที่จะออกมาจากปากคนๆนี้ เพราะถึงแม้จะรู้ว่าทั้งหมดเป็นแผนของแนทแต่เหตุการณ์ตอนนั้นที่เกิดมันลงล๊อคไปหมดทำเอาเค้าเชื่อและไม่คิดจะฟังคำจากคนรัก
“แนทเป็นคนวางยาในเหล้าตอนที่วินไปที่ผับในคืนนั้นอาศัยจังหวะที่วินกับฟินลุกออกจากโต๊ะมีภาพจากกล้องวงจรปิดในผับยืนยันได้ และคืนนั้นแนทเป็นคนขับรถวินไปที่ห้อง วินมามีสติเต็มที่ตอนที่กัสมาเจอ”
“ยัยแนทโทรมานัดกัสออกไปและเอารูปของนายกับยัยนั่นตอนสวีทกันมาโชว์และต่างหูข้างนั้นที่เหมือนกับที่นายให้กัสล่ะมันมายังไง”
“วินไม่เห็นรูปนั่นที่กัสได้เห็นนะครับมิค แต่วินยืนยันว่าไม่เคยใกล้ชิดกับแนทเกินเพื่อนจริงๆ”
“อืม ประเด็นนี้พวกเรายืนยันได้ / ใช่ ไอ้วินไม่เคยกิ๊กกับแนทจริงๆ / รูปแอบถ่ายสร้างขึ้นได้ให้ดูเหมือนทั้ง 2 คนใกล้ชิดเกินเพื่อนได้นะ”
คำถามที่มิคถามเป็นสิ่งที่เค้ารู้จากวินแล้วและพอมีเพื่อนๆของวินยืนยันยิ่งทำให้เค้ามั่นใจในตัววินมากยิ่งขึ้น
“ส่วนเรื่องแหวนนั่นแนทคงไปจ้างทำที่ร้านเดียวกับวิน เพราะร้านนั้นเป็นร้านที่แนทแนะนำให้ครับ”
“ยัยนี้มันร้ายมากโดนไปแค่นั้นตอนนั้นมันยังน้อยไป มันน่านักกูเตือนพวกมึงแล้ว เฮ่อ”
“แหมมนจ๊ะแค่นั้นก็ไม่น้อยนะนั่น และต่อไปถ้ามนเตือนอีกธีเชื่อว่าคราวนี้ทุกคนเชื่อแน่ๆ”
“เอ่อ ทำให้ได้ยังที่พูดนะพวกมึง”
“ฮ่าๆๆๆ / ฮิๆๆๆ”
เพื่อนของเค้าคงพอใจในคำตอบของวินยิ่งได้ยินบทสนทนาหยอกล้อตามมายิ่งทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลงจนเพื่อนทั้งสองของเค้าหัวเราะออกมาได้
“ที่ว่าจัดการยัยแนทนั่นไปไม่น้อยคืออะไรล่ะ”
มิคคงยังติดใจเรื่องที่ผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นว่าโดนจัดการอะไรไปบ้างจึงเอ่ยอย่างต้องการคำตอบ
“เรื่องนี้ให้คนจัดการเค้าเล่าเองดีกว่านะครับ เชิญครับมน”
ฟินเอ่ยกระเซ้าเพื่อนสาวเท่ห์ของตนจึงได้รับค้อนวงโตเป็นกิริยาที่ยากจะได้เห็นจากมน และเค้าก็อดอมยิ้มไม่ได้เหลือบตาไปทางวินแบบไม่ตั้งใจนี่ก็ขยันส่งตาหวานมาให้อยู่ได้ แล้วทำไมเค้าต้องเขินกับสายตานี้ทุกทีด้วยนะ
“เราไม่เคยถูกชะตากับแนทเลยตั้งแต่เจอครั้งแรกๆแล้วเตือนไอ้พวกนี้ก็ไม่เคยเชื่อ แล้วเป็นไงก่อเรื่องจนได้ เฮ้อ ไอ้ที่ทำไปก็ไม่ได้ร้ายอะไรมากมายทำเพราะถ้าปล่อยไอ้วินไปจัดการเองในตอนนั้นยัยนั่นคงโดนหนักกว่านี้ คนอื่นก็จะว่ามันรังแกผู้หญิงเพราะงั้นเราจึงต้องลงมือเอง ก็แค่ไปขู่นิดหน่อยให้สารภาพทั้งหมดที่ไปมอมยาไอ้วินไว้พร้อมถ่ายคริปไว้เป็นหลักฐาน”
“ที่ว่าขู่นี่มนคงไม่ได้ทำร้ายร่างกายแนทไปใช่มั้ยจ๊ะ”
“ไม่หรอกค่ะหมอมาย ก็แค่เอาคริปที่ยัยนั่นกำลังมีอะไรกับผู้ชายไปขู่ถ้าไม่บอกเราก็จะเอาไปปล่อยน่ะ คริปนั่นเราได้มาจากคู่นอนยัยนั่นที่เป็นลูกของเพื่อนป๋าของเราน่ะ”
“โฮ้ สุดยอด”
ได้ยินคำตอบของมนทำเอาเค้าและเพื่อนๆอึ้งและแอบเกรงในความฉลาดของสาวเท่ห์คนนี้ไม่ได้
“นายวินนายนี่โชคดีที่มีเพื่อนแบบนี้นะ”
มิคเอ่ยชื่นชมวินที่มีเพื่อนๆคอยช่วยและหวังดีกับวินอยู่ข้างๆ และเค้าก็คิดไม่ต่างกันจึงส่งยิ้มให้กับเพื่อนทุกคนของวิน
และกลับมาสบตาหวานๆคู่ที่ไม่เคยละไปจากเค้าเลยในคืนนี้ หลังจากนั้นเราก็เลิกสนใจเรื่องของเหตุการณ์วันนั้นอีก เค้าเองก็ขอลืมอดีตที่ทำให้เค้าและวินเจ็บปวดเพราะตอนนี้เค้าเชื่อว่าวินพร้อมที่จะกลับมาอยู่เคียงข้างกันแล้ว และก่อนที่วินจะ
กลับได้ทิ้งประโยคหนึ่งไว้พร้อมความอุ่นวาบที่แก้มทำเอาเค้านอนไม่หลับเหมือนกับคืนแรกที่ได้เจอวิน
“วินสัญญาว่าจะไม่ปล่อยกัสห่างสายตาวินอีกเลย”
.......................................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^
เคลียร์กันไปกับตอนนี้ค่ะ หลายคนที่อ่านคงขัดใจเหมือนเดิม
ตอนหน้าไม่ว่าใครจะว่าไงคนเขียนขออนุญาตใส่เกียร์แห่งความหวานเต็มที่นะคะ
และขออภัยที่ไม่ถูกใจคนอ่านที่ติดตามอ่ะค่ะ นี่เราก็แอบสปอร์ยไปแล้ว555
บางคนเบื่อที่จะอ่านเรื่องนี้ไปแล้วเพราะฝีมือเราหรือพล๊อตเราก็ตาม
แต่เราก็ขอลงต่อไปจนจบเราตั้งใจเขียนแล้วแม้จะมีคนอ่านน้อยนิดหรือไม่มีก็ตาม
ยังไงขอเม้นให้กันบ้างนะคะว่ามาได้เลยเต็มที่ชอบการติเพื่อก่อให้เกิดสิ่งดีต่อไปค่ะ
จากใจจริงที่ติดตามกันค่ะ
ปล.ได้บวกให้ทุกคนไปแล้วนะคะที่เม้นให้กัน และเจอกันวันศุกร์ค่ะ ^^
หัวข้อ: *หลุดจอง* ^O^ {เสน่ห์รักปักใจ}....กัส & วิน>>> [31/1/60] (อ่าน 360115 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก