ตอนที่ 37กัสหลังอาหารเที่ยงที่มีสปาเก๊ตตี้มีทบอลกับทาร์ตไข่ราดคาราเมลหอมๆจากร้านอาหารใกล้บริษัทที่ได้รับการแนะนำจากคุณออยเลขาคนเก่งของวิน ทำเอามื้อนี้เค้าเจริญอาหารไม่น้อยจนคุณแม่ยังแซวว่าคงได้มาบริษัทวินบ่อยๆเพราะร้านนี้แทนการมาหาลูกชายคุณแม่ล่ะมั้ง คุณออยที่นั่งร่วมโต๊ะที่เป็นคนแนะนำยิ้มปลื้มแถมชี้ชวนรายการอื่นๆที่คุณออยชิมแล้วว่าอร่อยให้มาลองทานครั้งหน้า
“ครั้งหน้ากัสมาหาวินที่บริษัทอีกนะครับ เดี๋ยววินพามาทานอีก”
“แหมไม่ค่อยเอาใจกัสเลยนะตาวิน ฮิๆ เห็นแบบนี้แม่ค่อยเบาใจได้หน่อยว่าลูกกัสของแม่จะไม่เสียใจเพราะเรา จริงมั้ยคุณออย” หันไปแซวลูกตัวเองที่ยังยิ้มร่าได้อยู่ คุณออยที่โดนเอาเข้าพวกรีบพยักหน้าเห็นด้วยเรียกความร้อนวิ่งขึ้นแก้มทันที หันไปสบตาหวานของวินที่มองเค้าไม่ละไปไหนแล้วยิ่งเขิน
“คุณออยดูท่าแล้วเราจะเป็นส่วนเกินของคู่รักยังไงไม่รู้โนะ เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวแม่ไปชวนคุณพ่อไปทำบุญกับหลวงตาที่วัดและถือโอกาสหาฤกษ์หายามเอาไปบอกคุณป้าของกัสที่เราจะไปอาทิตย์หน้าเลยทีเดียว ตายแล้ว! บ่ายกว่าแล้วรึเนี่ย เดี๋ยวแม่เรียกตาศรมารับเลยดีกว่า” คุณแม่ผู้หญิงที่น่ารักยังใจร้อนเหมือนเดิมและคงถูกใจลูกชายตัวเองมากแน่ๆที่ทำตัวได้อย่างใจ และจัดการโทรตามพี่ศรคนขับรถมารับคุณแม่ทันที คุณแม่จับมือเค้าแน่นไม่ปล่อยยิ้มกว้างดีใจใหญ่
จนเมื่อคุณแม่ไปแล้วเราสามคนก็กลับถึงบริษัท หน้าบริษัทมีร้านกาแฟน่ารักเปิดอยู่แม้จะอิ่มแต่คิดถึงกลิ่นหอมๆรสขมเมื่อแรกแต่มีรสหวานติดปลายลิ้นทำเอานึกอยากชิมขึ้นมาเลย
“กัสอยากทานกาแฟเหรอครับ เอาแบบนี้เดี๋ยววินส่งหน้าร้านและไปเก็บรถก่อนเดี๋ยววินเดินมารับนะครับ” คนรู้ใจกันก็ดีแบบนี้เองไม่ต้องพูดก็รู้ว่าเราต้องการอะไร ยิ้มหวานไปให้ซะหน่อยแทนคำขอบคุณ
เมื่อรถจอดหน้าร้านยังไม่ทันเปิดประตูลงไปกลับโดนฉุดแขนจนเซไปหาอกแกร่งพร้อมโดนขโมยจูบแก้มฟอดใหญ่ยกมือกุมแก้มข้างที่โดนขโมยจูบ เค้าตกใจไม่คิดว่าวินจะกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าคุณออยหันไปมองข้างหลัง คุณออยก็หันหน้าไปทางหน้าต่างรถแก้มแดงใบหน้ายิ้มๆไม่ต้องเดาว่าคุณออยจะเห็นหรือไม่เห็น เค้าหันไปถลึงตาใส่วินที่ยิ้มรับเอื้อมมือข้ามตัวไปเปิดประตูรถให้ ทำเป็นหนีความผิดนะคนเรา
“เดี๋ยววินมารับนะครับ” ยิ้มกลบเกลื่อนความผิดจึงได้รับค้อนวงใหญ่จากเค้าไปแทน
เมื่อเดินเข้าไปผลักบานประตูร้านก็มีเสียงกระดิ่งที่แขวนเหนือประตูดังขึ้น พบใบหน้ายิ้มแย้มของชายหนุ่มหน้าขาวตัวโตสวมผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลเข้มซึ่งเข้ากันอย่างไม่น่าเชื่อ ในร้านไม่มีคนเพราะเลยเวลาอาหารเที่ยงไปแล้ว
“รับอะไรดีครับ”
“ขอคาปูชิโนกับอเมริกาโนอย่างละแก้วครับ take home นะครับ”
ยิ้มน้อยๆทักทายไปและหลังสั่งกาแฟแล้ว เค้าก็มองไปที่ตู้โชว์เค้กด้านข้างมีเค้กวางเรียงรายน่าตาหน้าชิม จนอดคิดถึงมิคไม่ได้เพราะเค้กก็เป็นของหวานที่โปรดปรานของเจ้าตัว เผลอยิ้มออกไปเงยหน้าจะสั่งเค้กสำหรับตัวเองและคุณออยเลขาที่น่ารักของวินกลับพบว่าตัวเองถูกมองจากเจ้าของร้านกาแฟที่ทำหน้ายิ้มตาเยิ้มส่งมาให้ ทำเอาเค้าทำหน้าไม่ถูกแม้จะเคยชินกับสายตาแบบนี้แต่คนเดียวที่เห็นแล้วทำให้เค้ารู้สึกดีจนเขินได้ก็มีแต่วินเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆที่ส่งสายตาแบบนี้มาให้เค้าจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจไม่อยากเข้าใกล้เอาซะเลย
“เอ่อ ขอสตอเบอรี่ชีทเค้กกับมอคค่าบลูเบอรี่อย่างละชิ้นครับ”
เสียงเค้าทำเอาชายหนุ่มตรงหน้ารู้สึกตัวยิ้มเขินส่งมาให้เมื่อรู้ว่าเค้าจับได้ว่าแอบมอง จนมือไปปัดโดนแก้วกระดาษด้านข้างล้มลง
“คะ ครับได้ครับ ซักครู่นะครับ” ก้มหน้ารับคำส่วนมือก็สาละวนเก็บแก้วให้เข้าที่
เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้นเรียกสายตาเค้าให้หันไปมองและต้องยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นใคร วินเดินตรงมาที่โต๊ะที่เค้านั่งรออยู่
“เป็นไงครับสั่งกาแฟเรียบร้อยรึยัง” เค้าจึงพยักหน้ารับ
“เอาไปทานที่บริษัทวินนะครับหรือกัสอยากทานที่นี่”
“อืมกัสก็ตั้งใจแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ วินอยากทานเค้กมั้ย เนี่ยกัสสั่งเผื่อคุณออยแล้ว” วินส่ายหน้าและหันไปมองรอบร้านที่อากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศและอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟ และหยุดจับจ้องไปที่ชายหนุ่มเจ้าของร้านอยู่พักเดียวและหันกับมาที่เค้าหน้ามุ่ยและจึงหันไปที่หนุ่มคนเดิมอีกครั้ง
“กัสครับ วินไปเก็บรถแป๊บเดียวเองนะ รู้งี้ให้มาพร้อมกันก็ดีหรอก” ประโยคที่มีแต่ประโยคบอกเล่าไม่ได้สื่ออะไรมากมาย แต่เค้ารู้ว่าวินหมายความว่าไง ก็เพราะจากสายตาของวินที่หันไปจับจ้องและหน้าที่นิ่งติดดุที่หันไปทางชายหนุ่มที่ก้มหน้าชงกาแฟอยู่ และเห็นว่าชายคนที่โดนจับจ้องพอเงยหน้ามาเห็นวินถึงกับสะดุ้งก้มหน้าเตรียมของต่อและไม่เงยมามองอีกเลย จนของที่สั่งครบนั่นแหละถึงได้ยินเสียงเบาเอ่ยออกมา
“ของที่สั่งได้แล้วครับ” แถมปลายประโยคยังแอบสั่นนิดๆด้วยทำเอาเค้าเริ่มสงสารก็ใครที่โดนวินจ้องด้วยหน้าแบบนี้ก็คงกลัวทั้งนั้นแหละ วินเดินไปจ่ายค่ากาแฟและเค้กทันที ส่วนเค้าที่เดินตามหลังมาทันได้ยินประโยคของคนหน้ายุ่งแถมขี้หึงอย่างร้ายกาจ
“นั่นแฟนผม อย่ามองมากถึงไม่สึกหรอแต่ผมก็หวง” จับข้อมือเค้าและหมุนตัวพาเดินออกนอกร้านทันที
“วินช้าๆสิกัสเดินไม่ทันแล้ว” ร่างสูงตรงหน้าชะลอฝีเท้าลงและหันกลับมาทำหน้างอนๆปากยื่นส่งมาให้
“กัสน่ะอย่าไปทำตัวน่ารักให้คนอื่นเห็นซิ วินหวงนะครับ” นี่เค้าก็ทำตัวธรรมดานะและก็ไม่ได้อยากให้ใครมองด้วยสายตาแบบนั้นซะหน่อย
“กัสก็ทำตัวปกตินี่หน่าและไม่ได้อยากให้ใครมองด้วยสายตาแบบนั้นซะหน่อย ชิ” งอนบ้างให้รู้ว่าไม่ใช่เค้าที่จะไปเริ่มหว่านเสน่ห์กับใครก่อน
“กัสครับอย่าทำหน้าแบบนี้ วินขอโทษวินรู้ว่าไม่ใช่กัสที่จะไปเริ่มก่อน แต่รู้ตัวมั้ยเนี่ย หืม ว่ามีแต่คนมองและจะเข้ามาหา นี่ถ้าไม่มีวินคอยกันไว้นะ ฮึม!! อยากเก็บกัสอยู่แต่ในห้องเลยรู้มั้ย วินหวงของวินนี่ครับ” มาพูดประโยคเลี่ยนๆอะไรกันหน้าบริษัทล่ะเนี่ย คนเค้าก็อายเป็นนะเลยรีบเดินหนีเข้าบริษัทไปก่อน ‘ไอ้คนขี้หวง’ ที่หัวเราะได้แล้วเมื่อทำให้เค้าเขินและหลบหน้าเจ้าตัวออกมาแบบนี้
หลังเอาเค้กมอคค่าบลูเบอรี่มาฝากคุณออยแล้วเราก็เข้าห้องทำงานของวิน เค้าไปนั่งที่โซฟาส่วนคุณเจ้าของบริษัทก็นั่งทำงานและจิบอเมริกาโน่อย่างสบายใจ เค้าจึงแกะสตรอเบอร์รี่ชีทเค้กของโปรดชิมพร้อมคาปูชิโน่อย่างมีความสุขเงยหน้ามองคนที่ต้องทำงานที่โต๊ะ แต่พบว่าวินไม่ได้ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างที่คิดแต่มองตรงมาที่เค้าตาเยิ้ม
“ทำงานซิครับคุณวิน แอบอู้นะเนี่ยเรา” ใช้ช้อนพลาสติกที่อยู่ในมือชี้ขู่ไปทางคนตาเชื่อมไม่ได้หวังให้กลัวแต่อยากให้ละสายตากลับไปทำงานซะที เล่นมองกันแบบนี้จะกินลงได้ยังไงกันล่ะ ย่นจมูกให้วินที่ไม่กลัวแถมหัวเราะให้ได้ยินอีกก้มหน้าก้มตาตักเค้กเข้าปากแก้เขินสายตาเชื่อมที่ส่งมาว่าเหมือนต้องการกันตลอดเวลาแบบนี้
เงยหน้าแอบมองอีกทีก็ยังเห็นว่ามองกันอยู่แถมกวักมือเรียกเค้าไปหาด้วย เค้าส่ายหน้าทันทีเรื่องอะไรเข้าใกล้ได้โดนจับกินกันพอดีก็ดูสายตาคู่นั้นซิ วินชี้ไปที่แก้มเค้าก็ทำหน้างงใส่ อะไรแก้มทำไมหรือมีอะไรติดแก้มจับไปที่แก้มตัวเองก็ได้ยินเสียงวินหัวเราะดังขึ้น เค้าก็รีบลุกจะไปส่องดูที่กระจกในห้องน้ำแต่โดนคนเจ้าเล่ห์จับตัวได้ซะก่อน หันไปหาจะโวยซะหน่อยก็โดนนิ้วมือหัวแม่มือของวินป้ายครีมชีทที่มุมปากออกให้ก่อนใช้ลิ้นเลียตาม
“อร่อยจัง มิน่ากัสถึงชอบ” ความร้อนแล่นพล่านไปทั้งหน้ากับท่าทางและแววตาระยับที่มองมา
นิ้วเดิมกลับมาที่ริมฝีปากล่างลูบไล้และจับเผยอแยกออก วินก้มหน้าฉกลิ้นร้อนผ่านกลีบปากทั้งสองเข้ามาขณะที่เค้ายังตั้งตัวไม่ทัน ลิ้นร้อนเกี่ยวพันแตะไล้สำรวจทั่วโพรงปากจนพอใจละมาที่แก้มนิ่ม รำพึงออกมาให้ได้ยิน
“อืม สตรอเบอร์รี่ชีทเค้กนี่ อร่อยจังน้า” ไอ้ที่ว่าอร่อยนี่คงหมายถึงแก้มเค้ามากกว่า ก็ไอ้อาการที่แทบจะขย้ำและสูดกลิ่นแก้มเค้าจนมันแทบจะหลุดติดไปกับจมูกวินอยู่แล้ว จมูกโด่งไม่หยุดแค่นั้นแต่ลามไปที่ต้นคอขาวทำเอาขนลุกเกรียวจนต้องออกแรงผลักใบหน้าหล่อให้ห่าง แต่แรงเค้าก็สู้แรงคนมากเล่ห์ไม่ไหวยังดื้อรั้นก้มมาสูดกลิ่นที่ต้นคอ
“หอม เหมือนกลิ่นดอกไม้เลย กัสเปลี่ยนน้ำหอมเหรอครับ หืม” ปากพูดแต่จมูกก็ไม่หยุดทำงาน
“วินหยุดเถอะ เดี๋ยวคุณออยเปิดเข้ามา” วินส่ายหน้าทำเอาผมระมาโดนแก้มและคางส่วนปากก็พร่ำบ่น
“วินบอกไปแล้วว่าห้ามกวน ฟอด หอมจัง”
“อ๊ะ วิน” ถลาตามแรงคนตัวโตที่ฉุดเค้าให้ตามมานั่งตักบนเก้าอี้ตัวใหญ่หน้าโต๊ะทำงาน
“ไม่เอาไม่เล่นแบบนี้นะ อ๊ะ วิน นี่ยังไง วิ......”
ยังไม่ทันจะจับมือหนาที่สอดมาใต้เสื้อออกจากเอว เอ่ยปากห้ามไม่ครบประโยคก็โดนมืออีกข้างมาจับปลายคางให้หันไปรับจูบดูดดื่มรุนแรงทำให้เค้าเคลิ้มไปกับรสจูบที่วินมอบให้ สะดุ้งแอ่นหน้าอกรับสัมผัสดึงรั้งที่ยอดอกความเสียวซ่านแล่นวาบจากยอดอกไปทั่วกาย
“อ๊า อึก เจ็บ บะ เบาๆ ซี้ดดด” ปากเป็นอิสระแต่ยอดอกกับโดนรุกล้ำรุนแรงจึงต้องสูดปากปลดปล่อยอารมณ์ออกมา
ปากซุกซนไล่จูบดูดดึงติ่งหูแลบเลียหยอกเย้าและแหย่ผ่านรูหูเรียกเสียงหวานซ่านออกมาจากปากบาง มือเริ่มปลดตะขอกางเกงลูบซิบลง เค้ารู้สึกถึงความตึงแน่นด้านล่างที่สัมผัสถูไถ่กับสะโพกมนของตัวเอง
“ซี๊ดด กัสครับวินไม่ไหวแล้ว อืมม” เสียงแหบพร่าเร้าอารมณ์ข้างหูยิ่งเป็นแรงขับให้อารมณ์เตลิด ไม่ได้คิดแล้วว่าสถานที่จะเหมาะสมหรือไม่
ความเย็นวาบไปทั้งส่วนล่างที่ไม่รู้อาภรณ์หลุดหายไปตอนไหน มือหนาแตะกำรวบความปรารถนากลางลำตัวรูดรั้งอย่างแรงเหมือนเร่งเร้าให้เค้าได้สุขสมสะโพกบางขยับรับกับมือที่ทำหน้าที่ขยับอย่างรู้ใจ และบดเบียดไปโดนแท่งร้อนข้างใต้ให้เบ่งบานขึ้นแบบไม่รู้ตัว
“ซี๊ดด เสียว กัส สะ เสียว มะ ไม่ไหวแล้ว อ๊า วินนนน” เสียงกรีดร้องแสนหวานถูกเปล่งออกมาเมื่อร่างบางถึงจุดหมายแห่งความสุข สายธารรักพุ่งเต็มมือหนาและขยับรูดรั้งเพื่อให้ปลดปล่อยออกให้หมด
ร่างบางที่หอบตัวโยนไร้เรียวแรงหลังปลดปล่อยแล้วถูกจับคว่ำหน้าลงไปบนโต๊ะตัวใหญ่ที่มือหนากวาดทุกอย่างลงพื้น เพื่อเตรียมให้พร้อมกับกิจกรรมที่จะเกิดขึ้น สะโพกมนลอยเด่นตรงหน้าคนตัวโตจึงก้มหน้าจูบทักทายซาลาเปาขาวทั้งสองข้าง ไล่จูบไปตามแนวสันหลังที่เสื้อได้ถูกถลกไปเหนือหน้าอกบาง สอดนิ้วที่ชุ่มไปด้วยธารรักของร่างเล็กเพื่อขยายช่องทางเตรียมพร้อมกับของที่ใหญ่กว่าและตอนนี้เจ้าสิ่งนั้นก็เต้นตุบๆปวดไปหมดแล้วยิ่งเมื้อกี้ที่ได้เห็นช่องทางรักสีสดขมิบหลังเจ้าของถึงจุดสุขสมหมาดๆด้วยแล้วอยากสอดแทรกทีเดียวให้สุดแรง แต่ความจริงทำไม่ได้กลัวที่รักจะเจ็บตัวจึงต้องเตรียมพร้อมสอดนิ้วที่ได้สารหล่อลื่นตามธรรมชาตินี้เพื่อเตรียมตัวให้คนรัก
“อ๊ะ วิน อื้อ เบาๆ” เสียงหวานครางแหบแห้งเพราะยังเหนื่อยจากการปลดปล่อยครั้งแรก
เพิ่มนิ้วจนครบสามนิ้วขยายและหมุนไปมา สะกิดจุดเร่งอารมณ์ภายในยิ่งทำเอาร่างบางขยับสะโพกสวนเข้าออกกับนิ้วยาวทั้งสาม
“อ๊า วิน ขะ ขยับที วินนน” เสียงหวานเร่งหันมามองตา ตอนนี้ใบหน้าของเราแทบสนิทกันตาหวานเชื่อมเพราะแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้า ลิ้นเล็กแดงสดแลบเลียที่ริมฝีปากหนาและสอดลิ้นเข้ามาจูบดูดดื่มขยับสะโพกแรงเร็ว จนกลัวว่าร่างบางจะถึงซะก่อน นิ้วถูกถอนออกร่างบางปล่อยปากละจูบส่งสายตาตัดพ้อมาให้เมื่อโดนขัดใจ จึงโดนฟัดแก้มอย่างแรงอย่างหมั่นเขี้ยวกับคนอารมณ์ร้อน
“อย่ากัดปากตัวเองซิครับ จ๊วบ วินจะตามใจกัสหลังจากนี้แล้วที่รัก ฮึๆ”
ส่วนปรารถนาที่ขยายใหญ่ถูกสอดเข้าหาช่องทางสีสวย รับรู้ถึงแท่งร้อนผ่าวแค่ส่วนหัวก็รู้สึกตึงแน่นแต่เสียงกระซิบที่ข้างหูให้ผ่อนคลายเค้าจึงผ่อนลมหายใจช้าๆเพื่อให้ร่างกายผ่อนคลายเพื่อรองรับความร้อนผ่าวใหญ่โตทางด้านหลัง
“ซี๊ดดดด ที่รักดีครับ อืม อีกนิดนะ อ๊า”
จนรับเอาแท่งร้อนขนาดไม่เล็กเข้ามาได้หมดวินหยุดนิ่งให้ได้ปรับตัวกับสิ่งแปลกปลอมแต่คุ้นเคย จูบไปทั่วใบหน้าและวกกลับมาที่ริมฝีปากมอบจูบดูดดื่มขยับมือปรนเปรอส่วนกลางลำตัวให้กลับมาตั้งชันอีกครั้ง สะโพกหนาด้านบนเริ่มขยับจากช้าๆเปลี่ยนเป็นแรงเร็วจนต้องจับขอบโต๊ะรั้งไว้และอดขยับสะโพกสวนตอบโต้ไม่ได้ มือเค้าถูกนำไปจับชักพาความต้องการของตัวเอง มือหนาจับสะโพกบางแน่นขยับหนักหน่วงและถี่รัวตามอารมณ์ที่ขึ้นสูง
“วิน เร็วๆ กะ ใกล้ แล้ว ซี๊ด อืมมม”
ได้ยินเสียงหวานร้องขอร่างหนาที่กอบกุมสะโพกบังคับจังหวะเร่งตามใจคนรัก
“กัส ซี๊ด ดีครับ ขยับแบบนั้นแหละ อ๊า โอ้วว”
เสียงเนื้อกระทบกันร่วมกับเสียงครางดังประสานจนแยกไม่ออก วินสูดปากหน้าเริ่ดหงายไปข้างหลังสะโพกยังรักษาจังหวะเร่งให้ถึงจุดหมาย ร่างบางจับขอบโต๊ะพยุงตัวและชักนำให้ตัวเองอย่างเร่งเร้า และวินาทีที่เรามุ่งหมายก็มาถึง
“จะถึง ละ แล้ว วิน อ๊าๆๆๆๆ วินนนนน” กรีดร้องเรียกชื่อคนรักเมื่อถึงจุดหมายอันสุขสมตาพร่าพราวก้มหน้าขยับมือให้ตัวเองปลดปล่อยธารรักจนหมด
ช่องทางตอดรัดรุนแรงเมื่อเจ้าของถึงจุดหมาย ร่างหนาที่ใกล้ถึงจึงขยับสะโพกถี่รัวเร่งตามคนรักให้ทันและก็ถึงประตูสวรรค์แห่งความสุข
“กัสสส ซี๊ดดด อ๊าๆๆๆ รักนะครับ”ครางยาวปลดปล่อยเกร็งกระตุกเรียกชื่อคนรักและบอกรักเมื่อถึงจุดหมาย
ร่างหนาโอบกอดแน่นไปทั้งตัว จูบซับเหงื่อที่ขมับและยกตัวเค้าจากโต๊ะให้มานั่งทับตัก อ่อนแรงพิงอกคนรักจะทำอะไรอีกตอนนี้ก็ไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืน มือหนาเริ่มลูบไล้จมูกเริ่มควานหากลิ่นหอมที่ซอกคอ เสื้อที่แต่เดิมอยู่กับตัวถูกรั้งออกเหนือศีรษะเท่ากับตัวเปลือยเปล่า ตรงข้ามกับวินที่ยังเหลือเสื้อที่สวมอยู่ส่วนกางเกงกองที่ข้อเท้าเพราะเจ้าตัวแค่ปลดซิบแล้วรูดลงเพราะไม่อยากเสียเวลาถอด ไอ้เจ้าหนูที่อยู่ในตัวเค้าเริ่มพองขยายเมื่อพ่อของมันเริ่มมีอารมณ์อีกครั้ง เค้าผละออกจากอกกว้างแต่วินรั้งไว้
“ไม่เอาแล้ววิน กัสเหนื่อยแล้วนะ” อ้อนวอนทางสายตาไปให้เผื่อจะรอด
“ต่อนะครับที่รัก เพราะกัสนั่นแหละ ฟอดดด ที่ทำวินคลั่งแบบนี้”
“กัสทำอะไรล่ะ อ๊ะ วิน อย่าซิ”
“กลิ่นดอกไม้จากตัวกัสมันหอมมาก และผิวก็เนียนนุ่มมือ วินเลยมีอารมณ์มากกว่าปกติ อืมม” วินดันสะโพกกระแทกขึ้นยืนยันคำพูดอีกทาง
“อ๊ะ วิน พอเถอะนะ อุ๊บ..”
หลังจากนั้นก็โดนจูบดูดวิญญาณที่ทำเอาเค้าหลงลืมจนต้องทำตามใจคนรักไปอีกรอบ ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะมีหน้าไปมองหน้าคุณออยเลขาที่อยู่หน้าห้องได้ยังไงกัน
...................................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^O^
อุปกรณ์ที่ให้เตรียมไว้ได้ใช้มั้ยคะและเลือดแถวนั้นยังเหลือมั้ย อิๆๆ
คนเขียนพิเศษตอนนี้ให้นะคะทิ้งทวนเพราะตอนหน้าก็สุดท้ายแล้ว
ขอให้ติดตามค่ะว่าจะจบแบบไหน
ปล.+1ให้กันแล้วนะคะ เจอกันตอนสุดท้ายวันพุธค่ะ
สำหรับการติดตามจ้า
หัวข้อ: *หลุดจอง* ^O^ {เสน่ห์รักปักใจ}....กัส & วิน>>> [31/1/60] (อ่าน 358498 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก