ตอนที่ 34วิน“ทำไมบ้านเงียบจังไปไหนกันหมดนะ” เราสองคนเดินเข้าบ้านแต่ไม่พบใครและเงียบผิดปกติจนเค้าอดไม่ได้ต้องเอ่ยปากออกมา หันกลับไปหาคนตัวเล็กที่เดินตามมาแต่ตอนนี้หายไปไหนแล้วไม่รู้
“กัสๆ อยู่ไหน ก็เดินตามกันมานี่หน่า” มองไปรอบห้องรับแขกก็ไม่เจอคนที่เรียกหา ทำเอางงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“วิน!! ช่วยด้วย!” เสียงขอความช่วยเหลือจากคนรักดังขึ้นมาจากทางสระว่ายน้ำข้างบ้าน ทำเอาตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนรักจึงรีบวิ่งไปทางต้นเสียง
“ปึกๆ ฟู่ ปึกๆ ฟู่ / สุขสันต์วันเกิดนะ / ยินดีด้วยแก่อีกปีแล้วโว้ย / ฮ่าๆๆ” เสียงดังสับสนเกิดขึ้นเมื่อเค้ามาถึงบริเวณสระว่ายน้ำ ตั้งสติตัวเองได้แล้วก็พบว่าสายรุ้งจากกรวยกระดาษที่ทำให้เกิดเสียงเมื่อครู่มันเต็มอยู่บนหัว กวาดตามองไปรอบๆก็พบเพื่อนสนิททั้งสี่คน ครอบครัว เพื่อนสาวคนสนิทของกัส และคนรักที่ตอนนี้ยืนยิ้มกว้างอยู่ข้างมาย นี่คงเป็นอีกหนึ่งแผนที่ทำให้เค้าเซอร์ไพรส์ในวันเกิดซินะ
“อึ้งไปแล้วลูกชั้น เซอร์ไพรส์มั้ยจ๊ะลูกวินของแม่ ฮิๆๆ” คุณแม่ยังสาวเดินมาดึงสายรุ้งบนหัวออกให้ และตบแก้มเรียกสติลูกชายตัวเอง เค้าจึงกอดหมับที่เอวและหอมแก้มฟอดใหญ่หลายที
“กรี๊ดๆ ตาวินพอแล้วแม่แก้มช้ำไปหมดแล้ว ฮิๆ” คุณแม่ตกใจร้องและเบี่ยงหลบลูกชายที่แกล้งฟัดแก้มแม่ตัวเอง
“พอๆเจ้าวินนั่นเมียพ่อเดี๋ยวช้ำหมด ฮ่าๆ” คุณพ่อแกล้งเข้ามาดึงคุณแม่ออกจากตัวลูกชายไปโอบกอดอย่างหวงแหน ส่งยิ้มเยาะเย้ยมาให้ คุณแม่ตีแขนคนที่กอดตัวเองแก้เขินเพราะมาทำหวานต่อหน้าลูกๆเรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างได้
“นู่นคนของแก ส่วนคนนี้ของพ่อโว้ย ฮ่าๆ” คุณพ่อพยักเพยิดไปทางกัสที่ยิ้มหัวเราะอยู่จากการหยอกเย้าของท่านทั้งคู่ พอโดนโยนมุกมาให้เล่นเอาคนตัวเล็กหน้าขึ้นสีมองมาทางเค้าอายๆ จึงรีบเดินไปโอบกอดซ้อนหลังคนรักและวางคางเกยไหล่บาง
“แน่อยู่แล้วครับนี่คนของผม ฟอด / วิน!” กดจมูกที่แก้มนุ่มฟอดใหญ่เรียกเสียงตกใจจากคนในอ้อมกอดที่ตอนนี้ตาโตหน้าแดงก่ำคงไม่คิดว่าเค้าจะกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น แต่จะอายอะไรล่ะในเมื่อก็คนกันเองทั้งนั้น เรียกเสียงแซว เสียงเป่าปากจากบรรดาเพื่อนสนิทได้ เมื่อได้ชื่นใจคนช่างวางแผนบ้างแล้วจึงคลายวงแขนออกแต่ยังโอบกอดไว้หลวมๆ
“ขอบคุณทุกคนนะครับที่จัดงานเซอร์ไพรส์ให้ผม โดยเฉพาะคุณแม่ที่ทำเอาลูกตัวเองเกือบตายจากการคิดว่าแฟนจะไม่มาวันนี้ ขอบคุณนะครับ” แกล้งงอนแม่ตัวเองนิดหน่อยคงไม่เป็นอะไรนะ เล่นเอาคุณแม่ส่งยิ้มกว้างถูกใจที่ได้แกล้งลูกชายสำเร็จ
“แหมก็แม่อยากให้วินเซอร์ไพรส์นี่หรือว่าไม่เซอร์ไพรส์ล่ะ ดีเท่าไหร่แล้วที่หนูกัสว่างวันนี้ต้องขอบใจแม่ด้วยซ้ำนะเจ้าวิน”
โดนคุณแม่งอนกลับซะงั้นเรา คุณพ่อที่รู้ใจลูกชายจึงง้อแทนโดยหวานโชว์ลูกๆอีกครั้งโดยการหอมแก้มคุณแม่ขี้งอน เรียกเสียงหัวเราะและเสียงแซวจากทุกคนได้ และต่างแยกย้ายไปนั่งโต๊ะที่ตอนนี้มีอาหารว่างพร้อมแล้ว บรรยากาศในงานเล็กๆแต่อบอุ่นเพราะมีแค่คนในครอบครัวและเพื่อนสนิท โต๊ะที่นั่งอยู่นี้มีเพื่อนสนิทและคนรักร่วมโต๊ะ อีกโต๊ะเป็นครอบครัวของเค้าและที่พิเศษคือวันนี้พี่จักรพาว่าที่พี่สะใภ้ ‘พี่แพม’ มาร่วมด้วย สาวสวยคนนี้สวยหวานน่ารักเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบตัวเล็กผิวขาวตากลมโตจะว่าไปสเป็คพี่จักรก็ไม่ต่างจากตัวเค้า ก็คนรักของเราสองคนนั้นลักษณะภายนอกใกล้เคียงกัน
“แล้วของขวัญกูล่ะ อย่าบอกนะว่าพวกมึงลืมนี่กะมากินฟรีบ้านกูอย่างเดียวหรอ” เอ่ยทวงเพื่อนส่งยิ้มกวนไปให้จริงๆไม่ได้อยากได้หรอกแค่อยากกวนอารมณ์พวกมันเล่น
“พวกกูไม่ลืมหรอกน่า อ่ะนี่ของขวัญของมึง อ๊ะๆแต่อย่าเพิ่งแกะตอนนี้เอาไว้คืนนี้ค่อยแกะ” กล่องใบเล็กน้ำหนักเบาในมือมันคืออะไรนะเค้าไม่ค่อยไว้ใจเจ้าพวกนี้เลย ยิ่งแววตาไอ้ฟินคนที่ยื่นของมาให้มันมีแวววาวเจ้าเล่ห์มาก กัสที่นั่งข้างกันนั้นแค่มองมาแต่ไม่ได้สนใจและหันไปคุยกับมายที่นั่งข้างๆแทน
“คืนนี้มึงค่อยเปิด รับรองมึงต้องถูกใจแน่” ธีที่นั่งถัดจากฟินชะโงกหน้ามากระซิบข้างหูแล้วจับมือเค้าที่ทำท่าจะแกะกล่องเพราะความอยากรู้ร่วมกับไม่ไว้ใจเพื่อนตัวเอง เค้ามองไปที่หน้าเจ้าเล่ห์และเพื่อนคนอื่นที่ส่งยิ้มมาให้จ้องไปที่สาวมนที่น่าจะได้คำตอบจากเพื่อนคนนี้มากที่สุดแต่สิ่งที่ได้รับคือรอยยิ้มกว้างและอาการส่ายหน้าไม่ยอมบอกว่าอะไรอยู่ในกล่อง
“วินทานบาบีคิวเนื้อซิ กัสชิมแล้วนุ่มมาก” กัสรู้ใจส่งบาบีคิวของโปรดมาให้เค้าจึงละความสนใจจากกล่องตรงหน้าหันไปยิ้มหวานให้คนช่างเอาใจ
“มิคน่าจะอยู่ด้วยนะขาดมิคอยู่คนเดียว” มายเอ่ยเสียดายที่ขาดเพื่อนสนิทไปหนึ่งคน
“เอาแบบนี้ เดี๋ยววันหยุดฟินไปรับมิคมาแล้วเราไปฉลองกันอีกรอบก็ได้” ฟินเพื่อนสนิทที่มีใจให้หนุ่มที่อยู่ไกลเอ่ยทำคะแนนกับเพื่อนสนิทมิคทั้งสองคน เรียกเสียงหัวเราะรู้ทันจากเพื่อนๆและอาการค้อนน้อยๆจากกัสคนที่ยังหวงเพื่อนอยู่แต่กลับเรียกเสียงหัวเราะจากมายได้ และพยักหน้าตกลงกับแผนการของฟินเป็นอันว่างานวันเกิดเค้าได้เลี้ยงกันอีกรอบเป็นแน่ หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งคุยกันไปทานกันไป พิเศษตรงที่วันนี้กัสเอาใจใส่เค้าเป็นพิเศษทั้งตักอาหารให้เติมเครื่องดื่มให้ไม่ขาดเป็นแบบนี้แล้วอยากให้ทุกวันเป็นวันเกิดของตัวเองจริงๆ จนได้เวลาตัดเค้กกัสที่หายตัวไปกลับมาพร้อมเค้กช็อคโก
แลตของโปรดของกัสพร้อมเทียนที่จุดขึ้นส่องใบหน้าหวานที่ยิ้มละไมมาให้ เสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดดังขึ้นทุกคนเข้ามาล้อมรอบตัวเค้าเพื่อร้องอวยพรให้จนจบเค้าอธิษฐานก่อนเป่าเทียนแถมขโมยจูบแก้มหอมคนถือเค้กอีกฟอดเรียกเสียงฮาได้อีกครั้งและกัสก็ทำอะไรเค้าไม่ได้เพราะถือเค้กอยู่ได้กำไรเห็นๆ งานวันเกิดปีนี้มีความสุขมากกว่าทุกปีเพราะมีคนรักเคียงข้างกันและเค้าจะทำให้ทุกๆปีต่อจากนี้มีคนๆนี้ตลอดไป
..........................................................................
“เหนื่อยมั้ยครับ ฟอด กัสอาบน้ำก่อนเลยนะจะได้มานอนพักวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” ยิ้มให้คนตัวเล็กที่ยิ้มอ่อนๆส่งมาให้หลังโดนขโมยหอมแก้มไป
กัสเดินเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่ายคงเพราะเพลียอยากพักผ่อน เค้ากลับมานั่งรอบนเตียงเปิดทีวีเป็นเพื่อนรู้สึกถึงของบางอย่างที่ตุงอยู่ในกระเป๋ากางเกง นึกขึ้นได้ว่าธีจับกล่องของขวัญยัดใส่กระเป๋ามาให้ก่อนแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะเค้าลืมทิ้งไว้ที่โต๊ะทานอาหาร พลันอยากรู้ขึ้นมาว่าข้างในมันคืออะไรแกะห่อกระดาษสีสวยออกเปิดกล่องดูมีกระดาษใบเล็กล่วงลงมา
“แด่วินเพื่อนรัก มึงมีทุกอย่างแล้วพวกกูไม่รู้จะให้อะไร เพราะงั้นหาของขวัญที่ถูกใจมึงมาผูกริบบิ้นเส้นนี้เอาเองนะ หวังว่ามึงคงชอบ”
ริบบิ้นสีแดงเส้นยาวหลุดทิ้งตัวเป็นทางบนผ้าปูสีขาวสีที่ตัดกันนั้นส่งให้ริบบิ้นเส้นนี้เด่นชัดยิ่งขึ้น ของขวัญที่เพื่อนให้มานี้มีจุดประสงค์อะไรทำไมเค้าจะไม่รู้เพราะเป็นเพื่อนกันมานาน จ้องมองริบบิ้นสีแดงสดพลันให้จินตนาการว่าถ้ามันได้ไปพันอยู่บนร่างเปลือยขาวผ่องของคนรักคงยิ่งขับสีผิวขาวให้ยิ่งเด่นชัด แค่คิดไอ้เจ้าลูกชายข้างล่างก็ผงาดขึ้นมาแล้ว โอ้ยไอ้เพื่อนตัวแสบมันเล่นงานเค้าเข้าให้แล้ว เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นเค้ารีบเก็บริบบิ้นเจ้าปัญหาใส่กล่องลวกๆ
“อะไรน่ะวิน” กัสส่งเสียงถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นเค้ารุกรี้รุกรนเก็บของ
“เอ่อ ไม่มีอะไรครับเป็นของขวัญที่ไอ้พวกนั้นให้มาน่ะ งั้นวินอาบต่อเลยนะ” เดินไปเก็บกล่องในลิ้นชักหัวเตียง กัสขมวดคิ้วมุ่นส่งมาให้แต่เค้าก็ไม่ได้อธิบายอะไร ก็ใครจะกล้าล่ะเกิดโดนถามขึ้นว่าเอามาทำอะไรเค้าไม่รู้จะตอบว่ายังไง จะตอบว่าเอามาพันรอบตัวกัสเพื่อเป็นของขวัญน่ะหรอ เฮ้อ อยากนะแต่กลัวโดนโกรธมากกว่า รีบหลบเข้าห้องน้ำหนีคนหน้ายุ่งทันที
...................................................................
“นี่มันหมายความว่ายังไงวิน” กัสถามเสียงนิ่งพร้อมชูริบบิ้นสีแดงเส้นยาวหลังเค้าเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว มีแววว่างานเข้าแล้วมั้ยล่ะ อยากไปถีบไอ้เพื่อนบ้าพวกนั้นที่หาเรื่องมาให้นัก
“เอ่อ คือเอ่อ ริบบิ้นห่อของขวัญน่ะไอ้พวกนั้นให้มา” คำตอบคงไม่เป็นที่ถูกใจของกัสนักเพราะยังจ้องเอาคำตอบนิ่งไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เดินไปใกล้หยิบริบบิ้นออกจากมือคนรักส่งยิ้มออดอ้อนไปเผื่อจะลดโทษลงได้
“ไม่ใช่ความผิดของวินนะ วินไม่รู้เรื่องเลย จริงๆ”
“เฮ้อ แน่ใจนะว่าไม่รู้เรื่อง” พยักหน้ารัวยืนยันส่งสายตาบริสุทธิ์ใจไปให้แม้ใจนี่คิดไปไกลแล้วว่าถ้าได้ใช้มันกับคนรักมันจะดีแค่ไหนน้า กัสพยักหน้าตอบเหมือนพอใจในคำตอบแล้ว เค้าจึงหันหลังจะเอาไอ้ของขวัญเจ้าปัญหาไปเก็บให้ไกลตาร่างบาง แต่ต้องชะงักกับเสียงแผ่วเบาที่แม้จะเบาแต่ยังได้ยินชัดเจน
“วินอยากใช้มันมั้ยล่ะ” หันขวับไปมองร่างบางที่ก้มหน้าซ่อนหน้าแดงก่ำกับอกตัวเอง ใจเต้นแรงขึ้นนี่หมายความว่ากัสจะยอมให้เค้าใช้มันกับตัวกัสใช่มั้ย จินตนาการเพลิดไปไกลถลาไปใกล้ร่างบางเชยคางมนขึ้นให้สบตากัน
“มะ หมายความว่ากัสยอมเป็นของขวัญชิ้นพิเศษให้วินเหรอ” หน้าแดงหลบตาทันทีแต่ไม่มีอาการปฏิเสธใดๆ
“เห็นว่าเป็นวันเกิดหรอกนะ” เสียงเบาตอบกลับมาให้ยิ่งลิงโลด
ยื่นริบบิ้นไปตรงหน้าร่างบางทันทีและได้รับค้อนวงใหญ่กับหน้าที่ยังไม่หายแดง กัสรับไปและเบี่ยงตัวหลบเดินตรงไปทางห้องน้ำ เยส! กำมือชกลมอย่างถูกใจที่จะได้แกะของขวัญชิ้นโต เดินกลับไปกลับมาอย่างกระวนกระวายจินตนาการไปไกลจนสุดกู่ส่วนล่างกลางลำตัวตื่นขึ้นดีใจไม่แพ้เจ้าของ กลับไปนั่งพิงหัวเตียงตาจับจ้องไปหน้าห้องน้ำที่ร่างคนรักหายเข้าไปนานแล้ว ทันใดประตูก็เปิดออกหน้าหวานแดงก่ำยื่นออกมาสำรวจไปรอบคงมองหาว่าเค้าอยู่ส่วนไหนของห้องตาเราสบกัน หน้าหวานผลุบหายกลับไปด้านใน ใจลุ้นระทึกรอว่าภาพที่จะเห็นจริงๆกับในจินตนาการจะเหมือนกันมั้ยอยากเข้าไปกระชากร่างบางออกมาแต่ถ้าทำแบบนั้นได้อดแน่จึงข่มใจรอคอย วินาทีแห่งการรอคอยหมดไปเมื่อร่างขาวที่ถูกพันด้วยริบบิ้นสีแดงสดก้าวออกมายืนหน้าประตูห้องน้ำหันหน้าแดงก่ำไปอีกทางมือปิดกุมกลางลำตัวมีโบว์ผูกที่ลำคอระหงผิวขาวเริ่มขึ้นสีตามสีริบบิ้น ภาพนี้สะกดเค้าให้ตะลึงมองเพราะภาพในจินตนาการเทียบไม่ได้เลยกับของจริงตรงหน้า น้องชายที่ไม่น้อยเริ่มผงาดดุนดันกางเกงนอนเนื้อบางออกมา เดินไปหาร่างบางเหมือนโดนสะกดหน้าหวานหันมาชำเลืองมองและหันกลับทันทีที่โดนจับจ้อง ก้มกระซิบชิดริมหูหอม
“กัสเป็นของขวัญที่วินถูกใจมากที่สุดตั้งแต่เคยได้รับมา ขอบคุณนะครับ” หอมแก้มแดงฟอดใหญ่อย่างให้รู้ว่าถูกใจอย่างที่พูดจริงๆ จูงข้อมือบางพาเดินมาที่เตียงจับมายืนหว่างขาเมื่อเค้านั่งบนเตียงแล้ว
“งั้นวินขอแกะของขวัญเลยแล้วกันน้า ฮึๆ”
ยิ้มยั่วไปให้กัสที่มองต่ำและคงเห็นส่วนกลางลำตัวที่ตั้งผงาดอยู่ทำเอาร่างบางเงยหน้าตาโตตกใจ เค้าเอื้อมมือดึงโบว์ที่คอช้าๆจับมือทั้งสองข้างของกัสมาวางที่บ่าของตัวเอง ริบบิ้นที่โดนปดปมออกค่อยๆทิ้งตัวลงลูบไล้ไปกับผิวอมชมพูของร่างที่อยู่ตรงหน้า อยากเปลี่ยนจากริบบิ้นเป็นมือของตัวเองที่ได้สัมผัสลูบไล้ผิวเนียนลื่น มองตามริบบิ้นแดงหลุดพ้นลงไปที่ปลายเท้าขาว เงยหน้าไล่สายตาขึ้นมาถึงน่องเรียว ต้นขาขาว จุดกลางลำตัวที่ไวต่อสัมผัสที่เริ่มตื่นตัว หน้าท้องขาวเนียน อกบางที่มีเม็ดทับทิมสีสดหดเกร็งจากความเย็นและความตื่นเต้นของเจ้าของยิ่งการกระเพื่อมขึ้นลงของอกบางบ่งบอกได้ว่ากัสคงตื่นเต้นมากที่ทำแบบนี้ สุดท้ายจับจ้องที่ตาสวยยังมีแววเขินอายแต่ไม่ยอมหลบตา
“ขอหม่ำล่ะนะครับ”
โน้มคอร่างบางที่ยืนอยู่ให้ก้มต่ำลงมาแนบริมฝีปากประกบดูดดึงกลีบปากทั้งบนและล่างแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว ไล้ผิวเรียบลื่นที่แผ่นหลังเนียนไปถึงสะโพกกลมกลึงออกแรงบีบอย่างหยอกล้อ จึงเรียกเสียงครางประท้วงผ่านริมฝีปากที่เค้าบดจูบดูดกลืนอยู่ออกมา
“อื๊อ”
ผละออกมองผลงานปากที่บวมเจ่อจากการบดจูบขึ้นทันตา รวบกอดเอวบางประชิดตัวขยับจัดท่าพิงหัวเตียงให้ร่างบางคร่อมทับต้นขา
“ไหนๆวันนี้กัสก็ตามใจวินมาทั้งวันแล้ว งั้นวินอยากให้อะไรตอบแทนกัสกลับบ้างน่ะครับ” ร่างบางส่งสีหน้าสงสัยมาให้
“วินให้ตัวเองกับกัสนะครับ กัสจัดการได้เต็มที่เลยวันนี้ให้เป็นหน้าที่กัสนะครับ” ตอนแรกกัสยังงอยู่เค้าจึงเบียดส่วนที่ตื่นตัวเข้าหาสะโพกกลมด้านบนกัสเมื่อเข้าใจความหมายก็หน้าตื่น แต่เค้าไม่ปล่อยให้ตกใจนานจึงจับใบหน้าดึงเข้าหาและบดจูบให้อีกฝ่ายเคลิบเคลิ้มและเล้าโลมจนกัสยอมเป็นฝ่ายคุมเกมในครั้งแรกของคืนนี้ ส่วนเกมต่อไปก็เป็นหน้าที่ของเค้าที่มอบความสุขสมให้กับคนรักที่เริ่มหมดแรงกับการตามใจเจ้าของวันเกิดแบบเค้า ไหนๆก็มีปีละครั้งจึงกอบโกยความสุขจากร่างบางจนหลับไปคาอก เช้าแล้วค่อยโทรไปขอบใจบรรดาเพื่อนๆผู้รู้ใจซะแล้วที่มอบของขวัญชิ้นนี้ให้เพราะมันจะอยู่ในความทรงจำแบบไม่ลืมเลือน ฮึๆๆๆ
.......................................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^O^
เฮือก เลือดพุ่ง กัสก็โดนนายวินจับกินอีกครั้ง
แต่งเองเขินเองไม่รู้เป็นไรพอได้มาอ่านฉากเรียกเลือดแบบนี้ก่อนลงอีกครั้งมักคิดว่า
‘เออ กูก็แต่งฉากแบบนี้กับเค้าได้โนะ” และตามด้วยเสียงหัวเราะที่ใครได้ยินจะว่ามันโรคจิต 5555
ตอนนี้มาแบบไม่เต็มตัวนักให้นักอ่านทุกท่านจินตนาการเพิ่มเติมเองนะคะ
เพราะเราเพิ่งเสียเลือดไปหลายถุงเมื่อตอนก่อนหน้านี้เอง แต่ยังมีให้เสียเลือดอีกแน่
รอติดตามได้ เรื่องนี้นี่ชักยังไงจากหวานมดขึ้นกลายมาเป็นฉากนองเลือดซะแล้ว
ปล.+1 ให้ทุกเม้นที่นักอ่านที่น่ารักเสียเวลามาคุยด้วย อ่านเม้นเป็นเวลาที่ชอบที่สุดค่ะ
ทำเอามีแรงเขียนต่อ ^^
ปล.2 ฉากกัสผูกโบว์อาจไปซ้ำพล็อตใครเข้ายอมรับว่าอยากให้นายเอกเราผูกโบว์ให้เป็น
ของขวัญให้พระเอกในเรื่องบ้างให้อารมณ์โรมานซ์เซ็กซี่เล็กๆ(มั้ง) และขอยกความดีความชอบความหื่น
ทั้งหมดให้คนที่เคยแต่งพล็อตแบบนี้ไว้นะคะ คนอ่านไม่เบื่อฉากนี้ใช่ม้า(รึเปล่า) 555
สำหรับการติดตามค่ะ
หัวข้อ: *หลุดจอง* ^O^ {เสน่ห์รักปักใจ}....กัส & วิน>>> [31/1/60] (อ่าน 359208 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก