“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าลมอะไรหอบนายกลับมาที่นี่อีก แต่ฉันจะบอกอะไรให้รู้ไว้อย่างนึงนะโลม ตราบใดที่เราสองคนยังตัดกันไม่ขาดไม่ว่าฉันหรือนายก็อย่าปิดบังความรู้สึกของตัวเองเลยนะ วันนี้ฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าวันไหนที่ฉันตายไปแล้ว ต่อให้นายกลับมาหาฉันเร็วแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์อะไรแล้วล่ะ เพราะตอนนั้นฉันคงลุกขึ้นมาคุยมาอธิบายอะไรกับนายไม่ได้อีก แค่ตอนที่เรายังหายใจอยู่เท่านั้น แค่เรายังมีชีวิตอยู่เราถึงจะเข้าใจกันนะโลม”ชอบประโยคนี้มากค่ะ กินใจเหลือเกิน
เอิ่ม....ฉากบอกรักในห้องน้ำ.....คิดได้อย่างไรกัน แต่ก็นะ ในที่สุด คนปากหนัก ก็เอ่ยคำว่ารักออกมาแล้ว เย้!
ถ้าเปิดให้จองหนังสือเมื่อไรจะรีบสอยมาทันทีทันใด
ปล. ยังรอ พี่สิงหาอยู่ซำเหมอ
AprilSnow/โหมด จมจ่อมอยู่ในวังวนแห่งนิยาย!