ตอนพิเศษ
ผมเดินหัวฟูลงจากห้องทำไมบ้านมันเงียบจังวะ ผมเดินเกาพุงลงมาข้างล่าง เปิดตู้เย็น หือ อะไรแปะอยู่วะ
‘ ไอ้มีน เฮียฝากดูแลบริษัทด้วยนะ จะพาเมียไปฉลองวาเลนไทน์’
จากที่เบลอๆอยู่ ผมตื่นทันที ไอ้พี่แม็ค ไอ้เฮียเลวววววว ไม่คิดว่าน้องจะไปฉลองวาเลนไทน์ที่ไหนบ้างเหรอวะ เกลียดคนมีเมียเว้ยยยยยยยยยยยยยย
“แม็คทิ้งงานไว้ให้น้องมีนจะดีเหรอ” คนนั่งข้างๆพูดอย่างกังวล
“ดีสิปล่อยมันลำบากซะบ้างมันไม่ได้มีเมียเหมือนฉันนิ” ผมเย้าซึ่งก็ได้ผล ป่าหน้าแดงก่ำ ไม่ชินซักทีเมื่อผมเย้า แต่คนขี้อายของผมก็ยังไม่ชินซักที ตอนนี้ผมขับรถลงใต้เพื่อไปกระบี่ พามาฮันนีมูลรอบสอง ก็รอบแรกใครใช้ให้มีตัวเสือกเยอะขนาดนั้นล่ะครับ แทบจะเรียกว่าไม่เป็นการฮันนิมูลแถมยังมีเรื่องวุ่นๆ ผมเลยเลือกที่จะมาฮันนีมูลกับฉลองวาเลนไทน์พร้อมกันครั้งเดียว เพราะเอาจริงๆทั้งผมทั้งป่าต่างมีงานประจำถึงแม้ผมจะใช้ช่วงเวลาวันหยุดด้วยกันแต่ผมก็อยากไปพักผ่อนกันยาวๆ เร่งเคลียงานทั้งอาทิตย์เพื่อจะหยุดยาวโดยโอนงานทุกอย่างให้ไอ้น้องรักรับไป
“แม็คเหนื่อยไหม แวะพักก่อนไหม” ผมอมยิ้มกับภรรยาตัวน้อยที่ทำให้ผมตกหลุมรักขึ้นทุกวันๆ
“ไม่ครับ ป่าเหนื่อยรึเปล่า นอนได้นะ” ผมยิ้ม
“ไม่เอาหรอก” ป่ายิ้มน้อยๆ ก่อนที่จะชวนผมคุยตลอดการเดินทาง
กระบี่ ผมจอดรถที่บ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ ผมวางกระเป๋าบนเตียงใหญ่มองดูป่าที่เดินไปเปิดระเบียงบ้านพักออกไปยืนมองทะเลที่สะท้อนแสงสีส้มของพระอาทิตย์ที่กำลังคล้อยต่ำ ผมยืนซ้อนหลังก่อนที่จะโอบเอวบาง ใบหน้าเรียวเงยหน้าเปื้อนยิ้มกว้างที่บ่งบอกถึงความสุข
“ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าครับ เดี่ยวจะพาไปทานร้านอร่อย”
“อืม อาบพร้อมกันไหม” หืม คนขี้อายของผมไม่สบายหรือเปล่า พูดแบบนี้ข้าวเย็นคงไม่ต้องทานแล้ว
“เอาจริงเหรอ” ผมรั้งเอวบางแนบชิด ก่อนที่จะก้มหน้าลงไปชิดสัมผัสถึงกลิ่นกายที่หอมที่แสนจะเย้ายวนผม จมูกไล่สูดกลิ่นหอมที่พวงแก้มนุ่มที่ตอนนี้แดงระเรื่อ น่าสัมผัส
“อือ ไม่เอาอ่ะ หิวแล้วไปหาอะไรกินดีกว่า” ป่าดิ้นเล็กน้อย ผมก้มมองคนที่หน้าแดงก่ำไม่กล้ามองหน้าผม ปล่อยไปก่อนก็ได้ ผมปล่อยมือก่อนที่ป่าจะรีบวิ่งไปหยิบของก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป
“หึๆ น่ารักจริงๆนะ” ผมขำให้กับอาการขี้อายของป่า ทำกันจนถึงขั้นไหนแล้วก็ยังอายอยู่อีก
ซักพักป่าก็อาบน้ำแต่งตัวออกมาผมเลยไปทำธุระต่อ เสร็จแล้วผมก็จูงมือป่าเดินไปร้านอร่อยที่อยู่ไม่ไกลบ้านพักนี้นัก มื้อนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มของคนตรงหน้า
“ป่า มีความสุขไหม”
“เรามีความสุขมาก มากจนเมื่อก่อนคิดว่าจะไม่มีวันนี้” มือเรียวกุมมือผมก่อนที่จะลูบเบา ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข
“เราดีใจที่ป่ามีความสุขนะ” ผมยกมือเรียวมาจูบ ทำให้ใบหน้าเนียนแดงก่ำสายตามองไปทั่วร้าน ไม่บ่อยหรอกที่ผมจะทำอะไรแบบนี้ ถึงอยากทำใจจะขาด แต่ภรรยาตัวบางของผมขี้อายจะให้ทำยังไงได้
“เรามีความสุขทุกวันที่ได้อยู่กับแม็ค”
“ไม่ต่างกัน และผมยิ่งรักภรรยาคนน่ารักของผมมากขึ้นทุกวัน ” ผมกระซิบเบาๆที่หูก่อนจะขบเม้มติ่งหูเบาๆ ป่าสะดุ้งก่อนที่จะผงะยกมือปิดหูใบหน้าแดงก่ำนั่นยิ่งทำให้ผมยิ้มกว้าง ผมมองรอบๆก่อนที่จะอดใจไม่ไหว ก้มลงหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่ โดยคนที่โดนกระทำส่งค้อนวงโตมาให้ผม หลังจากทานเสร็จผมจูงมือเรียวไปเดินเล่นริมชายหาดขากลับบ้านพัก เราจูงมือกันเงียบๆ ไม่มีคำพูดคุยแต่ก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ
“ไว้หนีไปเที่ยวไกลๆกันอีกไหม”
“ฮ่าๆ น้องมีนจะได้ฉีกอกแม็คแน่ๆ” แค่นึกผมก็ขำตาม
“กลับบ้านพักกันเถอะ ชักเหนียวตัวแล้ว” ผมจูงมือป่ากลับบ้านพัก
ป่ายืนมองซ้ายมองขวาถือผ้าขนหนูไว้แน่น ทำให้ผมแอบลอบยิ้มก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำปล่อยให้ป่ายืนทำใจก่อน คนขี้อายของผมนี่ขี้อายจริงๆนะครับ ตั้งแต่วันที่จัดงานแต่งป่ายิ่งดูขี้อายขึ้นกว่าเดิม เอาจริงๆผมก็ไม่ได้จ้องที่จะจับกดป่าอย่างเดียวหรอกนะ เอาน่า มันก็มีบ้างล่ะที่ผมจ้องจะกดทำไงได้ก็คนที่รักนอนอยู่ข้างๆทั้งวันแต่ผมก็ไม่ทำอะไรป่าหรอกนะถ้าไม่สุดสัปดาห์ เพราะป่าทำงานจะให้ผมทำก็สงสารที่รัก เพราะงานที่ป่ารับผิดชอบมันต้องเดินทำงานไปทั่วโรงแรมถ้าผมทำ ผมคงจะไม่หยุดง่ายๆแต่เอาเข้าจริงๆ ผมแทบไม่ได้แอ้มเพราะงาน งานเท่านั้น
“ป่าน้ำอุ่นเตรียมเสร็จแล้วนะเข้าไปแช่ได้เลยครับ” ผมเดินออกไปเรียก แล้วดันหลังให้ป่าเข้าห้องน้ำไป ป่าทำหน้างงแต่ก็ทำหน้าโล่งใจ ยังหรอกครับที่รัก ผมลืมบอกไปรึเปล่าว่าห้องน้ำมันไม่มีล็อก หึๆ ผมย่องเบาเดินตัวเปล่าค่อยๆเข้าห้องน้ำ เห็นเพียงร่างบางที่นอนหลับตาแช่น้ำอุ่นในอ่าง ผมก้าวเข้าไปนั่งในอ่าง ป่ารู้ตัวทำตาโตทันทีที่เห็นผมนั่งอยู่ในอ่างด้วย
“ขะ..เข้ามาทำไมอ่า”
“ก็ใครชวนเข้ามาอาบน้ำด้วยกันล่ะ”
“นึกว่าลืมไปแล้วนะ” ป่าบ่นอุ่บอิบ นั่งชันเข่าอยู่ที่มุมอ่าง ผมยิ้มก่อนที่จะเอื้อมมือรั้งป่ามานั่งอยู่ระหว่างขา มือลูบไล้แผ่นหลังเนียนขึ้นลง จูบซับที่ไหล่เนียนสัมผัสได้ถึงอาการสั่นน้อยๆ ยิ่งผมลูบผิวเนียนเท่าไหร่ป่ายิ่งขดตัวพิงอกผม
“อือ...แม็ค”
“หืม ..อะไรครับที่รัก”ผมกระซิบเบาๆที่ข้างหูขบเม้มติ่งหูก่อนจะไล่ลงมาที่ลำคอเรียว มือหนาลูบเบาๆที่หน้าท้องเนียน ก่อนจะเลื่อนขึ้นเขี่ยตุ่มไตชมพูที่น่าลิ้มลอง
“อ๊ะ...อ่า..” เสียงหวานครางเบาๆทำเอาผมแทบทนไม่ไหว หมุนร่างบางให้เข้าหาตัวเอง ฉกชิมริมฝีปากนุ่มลิ้มรสหวาน หยอกเย้าลิ้นเล็กที่หดหนีการไล่ต้อน เสียงจูบดังก้อง
“อืม .. อ๊ะ..มะ..แม็ค” ป่าร้องทันทีเมือผมจับแกนกายเล็กที่สู้มือรูดรั้งขึ้นลง
“อ๊ะ. อ๊ะ อืม” ผมมองใบหน้าเนียน ดวงตากมโตปรือฉ่ำน้ำ แก้มแดงระเรื่อ กัดริมฝีปากล่างแน่น ให้ตายเถอะจะเซ็กซี่เกินไปแล้วนะ
“เซ็กซี่เกินไปแล้วนะครับที่รัก” ผมว่าก่อนที่จะโดนค้อนวงโต แต่ก็ไม่ได้มีผลใดๆ ผมยกยิ้มร้ายก่อนที่จะเลียยอดอกสีชมพูที่ล่อตา
“อ๊า” ป่าสะดุ้งทันที่ที่ผมเลีย นั่นยิ่งทำให้ผมยิ่งขบเม้ม ดูดดึง มือเรียวสอดเข้าเรือนผมก่อนจะบีบคลายระบายความเสียวซ่าน อืม เสียงครางหวานดังก้อง ทนไม่ไหวแล้ว ผมละมือเพื่อจะหยิบตัวช่วยชะโลมนิ้วก่อนที่จะสอดนิ้วเพื่อขยายช่องทางรักเพื่อรองรับส่วนแข็งขืนที่ตอนนี้พร้อมยิ่งกว่าพร้อม
“พร้อมนะ” ผมกระซิบถาม ป่าพยักหน้าอย่างอายๆก่อนที่จะขยับตัวทับแกนกาย ผมค่อยๆถอนนิ้วก่อนที่จะกดร่างบางลงครอบแกนกายแข็งขืน
“อ่าห์” ช่องทางที่บีบรัดทำให้ผมแทบทนไม่ไหว แช่ไว้ซักพักก่อนที่จะเร่งจังหวะ
“อ๊ะ อ๊ะ..อืม....” เสียงประสานดังก้องลั่นห้องน้ำยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ เร่งเร้าจังหวะก่อนที่จะถึงฝั่งฝัน
“แฮ่กๆ” เสียงหอบของคนที่ซบบนอก
“น่ารักจังเลยที่รัก” ผมว่าก่อนจะจูบซับที่ขมับไล่ลงที่พวงแก้มแดงระเรื่อ
“อือ ดะ....เดี๋ยว แม็ค อีกแล้วเหรอ”ป่าทำหน้าตาตื่นเมื่อพบว่าสั่งที่ฝั่งในร่างเริ่มขยับขยายอีกครั้ง
“เดี๋ยวค่อยพักนะที่รัก” ผมว่าก่อนที่ป่าจะได้รู้ว่าท้ายที่สุดการได้พักคือเกือบรุ่งเช้า เสียงร้อนแรงยังคงดังค่อนคืน
Pha Part
“อืม” ผมส่งเสียงเมือขยับตัวรู้สึกเสียดขัด อ่า ภาพเมือคืนย้อนกลับมาเป็นฉากๆ การเรียกร้องเอาแต่ใจทั้งคืนเมื่อวานของแม็คที่ทำเอาตอนนี้ผมแทบขยับตัวไม่ไหว ทำให้ผมหน้าแดงก่ำ ฮือออ เมือคืนทำไปได้ยังไง
ยวบ
“ตื่นแล้วเหรอครับ” คำถามพร้อมกับความชื้นที่แนบลงกับแก้ม
“อือ”
“ไหวไหม สั่งอาหารให้แล้ว ขอโทษด้วยนะที่ทำให้วันนี้คงจะไม่ได้เดินเที่ยวเลย” ไม่พูดเปล่ามือหนาลูบกับแผ่นหลังเปื่อยเปล่า
“อือไม่ต้องลูบแล้วนะแม็ค” ผมรีบจับมือหนาไว้เพราะจะลูบลงต่ำขึ้นทุกทีๆ แม็คหัวเราะเบาๆก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงหายเข้าไปในห้องน้ำ คนอะไรหื่นจริงๆ ผมลุกขึ้นนั่งพิงหมอนจะให้ลุกไปใส่เสื้อผ้าก็ไม่ไหว ซักพักแม็คก็เดินออกมา
“ไปแช่น้ำอุ่นดีกว่านะครับ” แม็คว่าก่อนที่ช้อนตัวอุ้มผมขึ้น
ฉ่า
ผมจะตายเพราะความอายจริงๆนะเนี้ย
“อายอะไรกัน เห็นมาหมดทุกอย่างแล้ว”
เพี๊ยะ
“หยุดพูดเลยนะ” ผมฟาดเข้าที่อกกว้างแรงๆหนึ่งที ที่คนโดนฟาดได้แต่หัวเราะก่อนจะก้าวยาวๆพาผมไปแซ่ในห้องน้ำ ก่อนทีจะทู่ซี้ขออาบน้ำให้ แต่กลัวขวดสบู่เหลวที่ผมคว้ามาถือเลยบอกจะปล่อยให้ผมแช่น้ำคนเดียว ผมแช่น้ำอุ่นจนน้ำเย็นอาการเจ็บของผมก็ทุเลาจะเหลือก็เพียงการเดินแปลกๆ ผมสวมเสื้อคลุมเดินออกไปก็ไม่เห็นแม็คอยู่ในห้อง ไปไหนนะ ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะออกไปนั่งดูวิวที่ระเบียงหน้าบ้านพัก ก่อนจะผล่อยหลับไป
“ป่าตื่นมาทานข้าวก่อนนะ” ผมบิดขี้เกียจ อากาศขัดเสียดดีขึ้นเยอะมาก ผมเดินหัวฟูตามแม็คเข้าไปในห้อง
“นี่มันอะไรกัน”
“สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับที่รัก” แม็คว่าก่อนจะยื่นกุหลาบสีขาวช่อโต มาให้ผม
“อ่า...” ผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม แม็คไม่ค่อยจะทำเซอร์ไพร์แต่การกระทำที่ผ่านมาทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นหัวใจเสมอ
“ไม่ต้องทำอะไรแบบนี้ก็ได้นะ อึก ขอบคุณที่แม็คให้เรา..ทุกวันก็ทำให้เรามีความสุขมากอยู่แล้ว” ผมจับมือหนาไว้แน่น แม็คยิ้มน้อยๆก่อนที่จะเช็ดน้ำตาเบาๆ
“อยากทำให้ อยากขอบคุณ ขอบคุณนะที่รักกัน ขอบคุณที่ยังกลับมา ขอบคุณที่ไม่ลืมคนโง่ๆที่ไอ้เต้มันบ่นว่าทุกวัน ฉันรักป่านะ” น้ำตาที่เหมือนจะหยุดกลับไหลเหมือนเปิดก๊อก ผมโผเข้ากอดแม็คแน่น
“เลิกร้องได้แล้วครับ ขี้แยขึ้นเยอะเลยนะ โอ๊ยไม่พูดๆแล้วครับ” กวนดีนักนะ ผมหยิกเข้าที่ต้นแขนที จะกวนไปถึงไหน
“ขอบคุณนะครับแม็ค” ผมยืดตัวขึ้นจูบเบาๆที่ริมฝีปากหยักได้รูป แม็คยิ้มร่าเพราะไม่บ่อยนักที่ผมจะจูบก่อน
“ทานข้าวกันดีกว่านะครับ” แม็คเลื่อนเก้าอี้ให้ผมนั่งผมวางกุหลาบช่อโตไว้ก่อนที่จะนั่งทานอาหารที่เลยเวลามานาน ถึงจะมีการเย้าแย่ของแม็ค การมาเที่ยวครั้งนี้ผมมีความสุขมากจริงๆ ขอบคุณนะครับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คิดถึงป่ากันไหม เอาตอนพิเศษมาแก้ความคิดถึง
อ่านแล้วเป็นไงบอกเราด้วยนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
