ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0นิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องแต่ง..อาจจะคนละแนวแตกต่างที่เคยเขียนมาอย่างมาก
แต่เป็นนิยายที่อยากทำอยากเขียน...แนวลึกลับซ่อนเงื่อน...ฆาตกรรม...ซาดิส..ชอบบบบบบ
เป็นอะไรที่อยากมากกกกก...หวังว่าคงได้รับการต้อนรับเหมือนผลงานที่ผ่านมาด้วยดีเช่นกัน
จะพยายามอัพให้บ่อย..ไม่ให้รอกันนาน...ที่สำคัญหากเนื้อหา....หรืออะไรก็ตามไปพาดพิงถึงใครเข้าโดยตั้งใจหรือบังเอิญ
ขอให้รับรู้ไว้ด้วยว่า..คนเขียนเจตนาอย่างยิ่ง...และบุคคลที่ถูกพาดพิง...คือคนพิเศษของคนเขียน
เพราะฉะนั้นห้ามต่อว่า...หรือโกรธ...เพราะคุณคือคนพิเศษที่ได้รับเกียรติจากเรา...ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
@มนต์มาร@
Part 1
ฆาตกรรมปริศนา.....
.
.
.
“หวอออๆๆๆzzzz!!!!!....” เสียงไซเลนรถพยายาล รถตำรวจ..ตลอดจนไทยมุงส่งเสียง
อึกทึกครึกโครม..ค่อยห่างไกลเบาหายไปเรื่อยๆ จนสงบลงในที่สุด..
อาณาเขตของคุ้มดงพญา ที่ดินกว่า 3,000 ไร่..ใช้ประกอบกิจการพืชไร่..ปศุสัตว์ รวมทั้งคอกม้าพันธุ์ดี
ฟาร์มโคนมอย่างครบวงจร
กอปรด้วยชุมชนขนาดย่อม..หมู่บ้านคนงานกว่า 200 หลังคาเรือน มีสมาชิกอาศัยอยู่ภายใต้ใบบุญ
ตระกูลดงพญา..นับตั้งแต่รุ่นคุณปู่ทวดมาแล้ว..กระทั่งถึงตอนนี้รวมกว่าหนึ่งพันชีวิต เทียบได้กับหมู่บ้านเล็กๆ
หมู่บ้านหนึ่งเลยก็ว่าได้
บัดนี้..ตกอยู่ภายใต้การปกครองของหนุ่มใหญ่อายุราว 33 ปี...ดีกรีด๊อกเตอร์จากอังกฤษ
สาขาวิทยาศาสตร์การเกษตรและเทคโนโลยี..ทายาทอันดับหนึ่งของคุ้มดงพญา...ซึ่งนั่งหน้าเครียดคิ้วขมวดมุ่น
อยู่ตรงโต๊ะรับแขก...แวดล้อมไปด้วยสมาชิกภายในบ้านทรงไทย...สร้างจากไม้สักทองทั้งหลัง...ซ้ำยังออกแบบต่อเติม
เพิ่มส่วนยกพื้นและเลียดติดดิน..ลดหลั่นกันเป็นเสต็ป หาได้ยากยิ่งกับบ้านทรงไทยที่มีขนาดใหญ่กินพื้นที่กว่า 5 ไร่..
แลดูลึกลับซับซ้อนทะมึนทึนน่ากลัวในย่ามค่ำคืนแห่งรัตติกาลมาเยือน
“คราวนี้ผู้หญิงหรือผู้ชาย” เสียงทุ้มห้าวทรงอำนาจ..ออกจากปากเจ้าบ้านหน้าเครียด..ตาคมดุยังกะเสือ...
รับกับคิ้วหนาเข้มจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาได้รูป...ใบหน้าสอบกรามแกร่ง..เข้าตำรานรลักษ์ของบุรุษเพศที่ทรงพลัง
มีความเป็นผู้นำสูงทุกสิ่งที่กล่าวมาเมื่อรวมอยู่บนหน้าคนๆนี้แล้ว..กับทำให้ไม่อาจละสายตาออกได้เลย เหมือนมีพลังซ่อนเร้น
ให้ใครก็ตามที่เผลอมอง..ต้องใจสั่นเต้นไม่เป็นจังหวะ....ชายรูปร่างสูงใหญ่คมเข้ม...ความสูง 187 ซ่อนกล้ามเนื้อแกร่งทรงพลัง
ไว้ใต้เสื้อผ้าที่สวมใส่อย่างพอดีตัว แสดงถึงการออกกำลังกายสม่ำเสมอ...ผิวสีแทนติดไปทางคล้ำด้วยแล้ว...
ยิ่งไม่ต้องนึกให้เปลื้องสมอง...นี่มันซีอุสกลับชาติมาเกิดชัดๆ
“ผู้ชายครับ” เสียงห้าวทุ้มแฝงความนอบน้อม ตอบจากปากของชายหนุ่มวัยไม่น่าเกินสามสิบ..
รูปหน้าเรียวยาว ดวงตารีคมหางตาชี้ยังกะเหยี่ยว ปากบาง ผิวขาวจัดจนซีด...ยิ่งหน้านิ่งๆ บวกดวงตาปานเหยี่ยวด้วยแล้ว
พาลให้คนมองหนาวยะเยือก เมื่อเผลอสบเข้ากับตัว
ทั้งที่รูปร่างผอมสูงกับใบหน้าที่ว่าไม่ได้ดูน่าเกลียดน่ากลัวสักกะหน่อย....ออกจะหล่อคาบสวยเสียด้วยซ้ำ..
ยิ่งไว้ผมยาวประบ่าด้วยแล้ว ยิ่งขับให้ใบหน้าขาวจัดดังกล่าวน่ามองกว่าเดิมอีก...แต่ก็อย่างที่บอก...มันดูน่ากลัวกว่าน่าสัมผัส...
“ตำรวจว่าไงบ้าง” ยังคงเป็นคนเดิมที่ตั้งคำถาม แต่คราวนี้คนตอบเป็นสุภาพสตรีใบหน้าสวยราว
เจ้านางในวรรณคดีทางเหนือ เอ่ยปากขึ้นแทน
“
เหมือนเดิมค่ะ...ตำรวจสันนิษฐานถูกสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ทำร้าย...แต่ก็ยังคงแปลกใจ..
ลักษณะการตายเหมือนศพก่อนหน้า ถูกทารุณกรรมทางทวารหนักก่อนจะฉีกกระฉากร่างแยกออกเป็นเสี่ยงๆ” พูดจบ
หัวคิ้วมุ่นของผู้ตั้งคำถามก็ขมวดปมเข้าไปอีก....
“แล้วกายันต์ไปไหน...ทำไมยังไม่เห็นหัว” พูดไม่เจาะจงว่าใครจะเป็นคนตอบ
“
ยังไม่ตื่นครับ...ผมไปปลุกแล้วรอบ...เห็นว่าปวดหัวของีบต่ออีกหน่อย..เดี๋ยวคงลงมา” คนตาเหยี่ยว
ยังคงตอบคำถามหน้านิ่ง
“หึ...ไม่เคยเปลี่ยน...หนูผาหละ...ใครขึ้นไปดูหรือยัง” ยังคงเป็นคำถามจากคนเดิมอีก
“สิตาไปดูให้แล้วค่ะ...ตอนนี้นมอ่อนอาบน้ำแต่งตัวให้อยู่ เดี๋ยวคงลงมา เห็นว่าคุณพ่อจะพาไป
ขี่ม้าไม่ใช่หรือค่ะ” หญิงสาวหน้าสวยคนเดิมเป็นคนตอบ เธอชื่อสิตาสินะ..
“ผมอยากรู้คุณจา..จะทำอย่างไรกับตำรวจ...เค้าติดต่อขอพบคุณ...สะดวกให้พบหรือไม่ จะให้จัดการยังไง
สั่งการด้วยครับ” ชายตาเหยี่ยวหน้านิ่งร่ายยาวเลยงานนี้
“
ธรรมตรัย...คุณนัดให้ผมได้เลย...พรุ่งนี้บ่ายหากสารวัตรต้องการคุย..ผมเชิญทานอาหารว่างที่คุ้ม..”
น้ำเสียงเรียบนิ่งกับแววตาคมปราบปานเสือมองสบตาผู้รับคำสั่ง ถึงกับทำให้เจ้าของตาเหยี่ยวต้องเบือนหลบเพราะไม่อาจ
สบตาคมทรงพลังนี้ได้...
“
ครับ...ผมจะจัดการให้...ทางทนายคงกระพันเค้าโทรแจ้งมาว่า...คุณระพินทร์ลูกสาวของคุณไพรภพ
จะเดินทางมาถึงพรุ่งนี้เช้า..ฝากผมแจ้งคุณจาด้วย...เธอจะมาอยู่ถาวร” ธรรมตรัยพูดจบ หนุ่มหน้าเข้มเลิกคิ้วสูง
ก่อนจะเอ่ยปากถามกลับทันที
“ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว..ไม่งั้นจะให้นักสืบตามหาเพื่ออะไร...ไหนตอนแรกปฏิเสธว่าจะไม่มา..เกิดนึกยังไง
ถึงเปลี่ยนใจเอาได้...”
“ผมไม่ทราบเหมือนกัน...คงต้องรบกวนคุณจาถามเธอเอาเองครับ....เห็นว่าจบโทจากอังกฤษ..
ไม่รู้มหา’ลัยเดียวกับคุณจาหรือเปล่า” ถือว่าธรรมตรัยพูดมากกว่าปกติเสียด้วยซ้ำ..เพราะโดยนิสัย...
ธรรมตรัยจัดเป็นคนพูดน้อยที่สุดแล้ว...
“
อ้าว..หวัดดีพี่จา...คุณตรัยพี่สิตาอยู่กันพร้อมเลยเหรอ...สังสรรค์อะไรกันหรือเปล่า...
ผมพลาดอะไรไปเนี่ยะไม่รู้เรื่องกะเค้าเลย” ชายหนุ่มรูปหล่อมาก..หน้าใสผิวขาว รูปร่างหน้าตาถอดจากคนมีอำนาจ
ที่ชายหนุ่มกล่าวสวัสดีในตอนแรกพิมพ์เดียวกันเปี๊ยบ
ข้อต่างที่เห็นชัดคงเป็นแววตาซุกซนขี้เล่น กับรอยยิ้มพราวเสน่ห์ที่ประดับบนใบหน้าตลอดเวลา
ซ้ำผิวยังขาวกว่าคนเป็นพี่...พาลอดคิดไม่ได้..หากคนเป็นพี่ลดความดุดันบนใบหน้าลง แล้วลองยิ้มพราวเสน่ห์แบบคนน้อง...
ใครจะหล่อกว่ากัน...ทำไมถึงปั้นหน้าดุ..ตาวาวโรจน์ยังกะเสือตลอดเวลา
“แกสนด้วยเหรอ..ว่าคนในบ้านเค้าจะทำอะไร...นอกจากกินแล้วเที่ยวไปวันๆ” พี่ชายพูดโดยใช้น้ำเสียง
ทรงอำนาจ...คนน้องยักไหล่ย่นคอ ก่อนจะออกตัวว่า
“
โธ่!..พี่ปาจา...ผมยังสนุกไม่พอเลย..ขอเวลาอีกนิดนะพี่..สัญญาผมเจอคนที่ถูกใจแล้วจะหยุดทันที..
แถมยอมช่วยงานบริษัทฯดงพญาอย่างไม่อิดออดเลยครับ...” ตอบพี่ชายที่เพิ่งรู้ชื่อเต็มว่า
‘ปาจา’ แปลกมากชื่อนี้
ไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อน..
“
กายันต์....ฉันฟังแกแก้ตัวจนเบื่อพอแล้ว...ยังไงก็ตามฉันให้เวลาแกแค่สิ้นเดือนนี้..เดือนหน้า
ต้องเริ่มงานทันที..บ่ายเบี่ยงไม่ได้เด็ดขาด...ทุกครั้งฉันไม่เคยสนใจ...แต่คราวนี้หากแกยังไม่เอาอ่าว..อย่าว่าฉันร้าย...
ธรรมตรัยจะเป็นพี่เลี้ยงสอนงานแกเอง” น้ำเสียงบังคับ ทำให้คนเป็นน้องที่เพิ่งรู้ชื่อกายันต์..ได้แต่อ้าปากค้าง..
ไม่กล้าแม้จะโต้แย้ง..เพราะท่าทางแบบนี้ของพี่ชาย..ทุกคนต่างรู้ดีเอาจริงแน่..หากยังขืนดื้อเพ่งตนเองจะโดนไม่ใช่น้อย..
เลยได้แต่ทำตาปรอยตีหน้าเศร้า..เผื่อคนออกคำสั่งจะเห็นใจ..
“
คุณพ่อขา....จันทร์ผาแต่งตัวสวยไหมค่ะ?” เสียงเจ้ยแจ้วดังมาก่อนตัว เด็กหญิงตัวน้อยวัยหกขวบ
ถลาพุ่งเข้าหาคนเป็นพ่อ..ซึ่งคือเจ้าคุ้มมาดเข้ม..กางแขนรับเด็กหญิงที่โจนเข้าใส่ทั้งตัวไว้บนตักทันที พร้อมกับหอมแก้มยุ้ย
ทั้งสองข้างไปด้วย...
“สวยไหม..พ่อว่าไม่สวยเลยค่ะ..” พูดแล้วทันเห็นหน้าของเด็กหญิงพองแก้มทำปากยื่น
เหมือนไม่สบอารมณ์ที่ผู้เป็นพ่อไม่ชมอย่างต้องการ
“
หึหึหึ!..พ่อยังพูดไม่จบ..จันทร์ผาของพ่อไม่สวย แต่น่ารัก..น่ารักที่สุดรู้ไหมค่ะ” คำพูดเปื้อนยิ้ม..
แววตาอบอุ่นที่จ้องลูกสาวในอ้อมกอด..ทำให้เด็กหญิงยิ้มหน้าบาน..คิดไว้ไม่ผิด...ผู้ชายคนนี้ลองได้ยิ้มขึ้นมา
ใช้แววตาอ่อนโยนแบบนี้..หล่อมากเลยทีเดียว..พูดได้เต็มปากเลยด้วยซ้ำหล่อลากไส้..
กระชากใจสาวๆ ให้ละลายไปในพริบตา..สังเกตุหญิงสาวสวยคนเดียวในที่นี้ ที่มัวจ้องการกระทำของสองพ่อลูก
จนเคลิ้มหน้าแดงขวยอายโดยไม่รู้ตัว..แต่หาได้ลอดลูกกะตาของสองหนุ่มที่ลอบสังเกตุกริยาของเธออยู่ตลอดเวลา..
ต่อด้านล่าง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
