- 2 - “รพินทร์ไม่มีชื่อเล่นค่ะ ทุกคนเรียกชื่อจริงชื่อเดียวไม่สำคัญไรมาก หากคุณปาจา
ต้องการแบบนั้นก็ได้” เธอตอบไปตามจริง ก็จริงนิ..ชื่อเล่นเหี้ยไร ไม่ได้คิดไว้ล่วงหน้า..ชื่อจริงนี่แหละจะได้ไม่หลง
“อืม..งั้นหรอกเหรอ...เอาเป็นว่ารพินทร์แทนตัวด้วยชื่อกับพี่ ส่วนชื่อพี่รพินทร์ไม่จำเป็น
ต้องเรียกจนเต็มยศ เรียกพี่จาก็พอ...” ประหลาดคน..แค่ชื่อก็พาคุยอยู่กว่าสิบนาที แทนที่จะถามเรื่องอื่นพาเอาเกร็งชะมัด
เธอคิดในใจ..เหมือนคนตรงหน้าจะอ่านความคิดเธอออก
“เพื่อไม่เสียเวลา แนะนำตัวหน่อยสิ...ปัจจุบันมีครอบครัวหรือยัง” ชายหนุ่มถามจบ
ทันได้เห็นตาโตเบิกกว้างก่อนจะเป็นปกติ หรือไง..เธอมีคนรักแล้วสินะ..
“ประวัติของรพินทร์ พี่จาควรได้รับก่อนรพินทร์จะมาที่นี้ไม่ใช่หรือค่ะ” เธอยังไม่เล่นตามเกมส์
แต่กลับป้อนคำถามให้เค้าเป็นคนตอบซะงั้น...
“หึ...นั่นก็ใช่เอาตรงๆ นะ...พี่นึกภาพรพินทร์ในหัวเป็นสาวดีกรีนอก รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต
จากอังกฤษ ผิดความคาดหมายไม่คิดว่าจะห้าวขนาดนี้ เลยอยากรู้จักตัวตนของรพินทร์ ทำไมครับ
ไม่สะดวกหรือ” ร้ายมากผู้ชายคนนี้...มีวิธีการพูดที่ทำให้เธอจนมุมเหมือนกัน
“
ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...รพินทร์เป็นทอมไม่ได้หญิงเต็มร้อย...ส่วนประวัติอื่นๆ
พี่จาคงมีรายละเอียดอยู่แล้วมั้งค่ะ..ไม่ทราบว่ารสนิยมส่วนตัวมีผลต่อการอยู่ในคุ้มดงพญาหรือเปล่า” เธอก็ไม่ใช่หมู
จะได้ต้อนขึ้นเขียงง่ายๆ
“
ดีครับ...เปิดเผยกันตรงๆ จะได้เข้าใจกันมากขึ้น..รพินทร์มาเหนื่อยๆ ไว้พักผ่อนให้หายเพลีย
ก่อนดีกว่า..แล้วค่อยเจอกันมื้อเที่ยง..พี่จะแนะนำคนในบ้านให้รู้จัก...ห้องนอนของรพินทร์อยู่ปีกซ้าย เดี๋ยวจะมีคนพาไป
...อืม...กฏของที่นี่ที่รพินทร์ต้องรู้ไว้..พี่ไม่ชอบให้จุ้นจ้านในเวลากลางค่ำกลางคืน เป็นไปได้หลังสามทุ่มควรอยู่แต่ในห้อง
ไม่จำเป็นไม่ควรออกจากห้องจะดีที่สุด..ในห้องของรพินทร์มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้เพียบพร้อมอยู่แล้ว..หวังว่าจะเข้าใจ...
มื้อเช้าที่นี่ทานเจ็ดโมงตรง มื้อกลางวันเที่ยงตรง มื้อเย็นหกโมง....พี่ไม่ชอบคนไม่ตรงเวลา...คงไม่ยุ่งยากเกินไปใช่ไหม
กับข้อปฏิบัติเล็กๆ น้อยๆ ในบ้านหลังนี้” พูดได้หน้านิ่งมาก...ทั้งที่มันเป็นคำสั่งชัดๆ
“ค่ะ..ไม่ลำบาก..รพินทร์จะทำตามให้ได้มากที่สุด” ใช่..เธอจะทำตามให้ได้มากที่สุด..
ส่วนที่ทำไมได้ก็อีกเรื่องหนึ่ง...ไม่จำเป็นต้องพูดออกไปนิ...
ระหว่างที่ปาจากดอินเตอร์โฟนเรียกคนรับใช้มาพาเธอไปห้องพัก ทำให้เธอมีเวลาสำรวจชายหนุ่ม
อย่างละเอียดอีกครั้ง ปาจา..หนุ่มใหญ่วัยสามสิบสามปี...ด๊อกเตอร์จากอังกฤษพ่อหม้ายลูกติด...หนุ่มเนื้อหอม
ที่มีโลกส่วนตัวสูง ไม่แปลกที่ชายตรงหน้าจะมีสาวๆ เสนอตัวเข้าหาต่อคิวเป็นหางว่าว ปฏิเสธไม่ได้ว่าชายคนนี้
หล่อบาดจิตบาดใจ บวกมาดเข้มๆแมนๆ กอปรกับรูปร่างสูงใหญ่ สังเกตุไหล่กว้างผึ่งผายคงซ่อนรูปอย่างมาก...
เอาเป็นว่าสามารถเป็นพระเอกแถวหน้าได้สบาย...แต่ที่เธอไม่ค่อยถูกชะตา คือสายตาคมเข้มเหมือนเอ็กซเรย์คู่นั้นต่างหาก
ทำให้เธอร้อนๆ หนาวๆ เย็นเยือกพิกล...
รอไม่นานนัก..หญิงรับใช้วัยไม่เกินยี่สิบ ก็มาพาเธอไปยังห้องส่วนตัว รู้ชื่อภายหลังว่าองุ่น..เป็นคนรับใช้
ที่ปาจาจัดไว้ดูแลเธอ เหมือนนางต้นห้องไรประมาณนั้น เธอถือโอกาสทำความรู้จักกับองุ่นระหว่างที่หญิงสาวช่วยเธอ
จัดเสื้อผ้าใส่ตู้ไม้สักบานใหญ่ในห้องนอน ที่กว้างมากมาย...มีเครื่องอำนวจความสะดวกครบถ้วนจริงๆ ออกจะมาก
เกินไปด้วยซ้ำ จนรู้สึกแปลกใจไม่น้อย เพราะนอกจากจะมี LCD ขนาด 50 นิ้ว คอมพิวเตอร์ครบชุด
ระบบเครื่องเสียง มุมรับแขก ห้องน้ำอ่างจากุซซี่..ตู้เย็นมีผลไม้ ของกินเตรียมไว้เพียบ ที่สำคัญยังมีโซนเล็กๆ
สำหรับกาน้ำร้อนพร้อมไมโครเวฟมีไว้หมด..ประหนึ่งยามค่ำคืนแม้หิวโหย ก็ให้หากินแต่ในนี้
อย่าสะเออะออกไปเดินเผ่นผ่านประมาณนั้น...
แต่นึกเหรอว่าคนอย่างเธอจะสน...ที่เธอต้องมาที่นี่..เพราะมีภารกิจสำคัญต้องทำ...จะให้ใครรู้ไม่ได้เป็นอันขาด
ความลับทางราชการ...ตัวตนที่แท้จริงของเธอ หาใช่รพินทร์...ลูกสาวคุณไพรภพอย่างที่ทุกคนเข้าใจไม่..
เธอคือมือดีจากหน่วยสืบราชการลับอันดับต้นๆ ซึ่งไม่มีประวัติให้สืบค้นได้เลยเชียวหละ..
และเรื่องสำคัญที่สุด..ที่เธอถูกเลือกให้มารับงานนี้..เพราะเธอมีรูปร่างหน้าตาใกล้เคียงกับรพินทร์ตัวจริง...
ถึงจะไม่เหมือนเลยทีเดียว..แต่เธอคล้ายคลึงมากที่สุด...ที่แตกต่างและไม่เหมือนกันเลยก็ตรงที่รพินทร์เป็นผู้หญิง....
ส่วนรพินทร์กำมะลอคนนี้..
เป็นผู้ชาย......
เธอต้องแฝงเข้ามาอยู่ในคุ้มดงพญา เพื่อคลี่คลายคดีตายปริศนา ซึ่งทางเจ้าหน้าที่ตำรวจยังไม่สามารถ
หาเบาะแสได้เลยสักนิด ผ่านมากว่าครึ่งปีหกศพเข้าไปแล้ว กลับเป็นคดีเขย่าขวัญและทำลายภาพพจน์ของทางราชการ
เป็นอันมาก ดังนั้นทุกอย่างจึงถูกเตรียมการ และเธอคือผู้ที่ได้รับเลือกให้มารับผิดชอบคดีนี้ ช่างท้าทายเป็นอันมาก...
ทั้งรูปคดี...และหลายๆ อย่าง...เมื่อการเตรียมความพร้อมกว่าสามเดือน...บัดนี้เธอได้เข้ามาอยู่ที่นี้ในฐานะทายาทคนหนึ่ง
ของคุ้มดงพญาเรียบร้อยแล้ว...ที่เหลือต้องอาศัยฝีมือความสามารถเฉพาะตัวของเธอเข้าจัดการแล้วหละ....
ค่ำๆ จะมาต่อให้อีกนะค่ะ...
ตอนนี้ฝากผลงาน 'มนต์มาร' ไว้ในอ้อมแขนนักอ่านทุกคนอีกเรื่องหนึ่งค่ะ
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
