ตอนที่ 25 มึงงอน กูก็งอน?เป็นการกินข้าวที่อึดอัดที่สุดในสามโลก!ผมนั่งข้างไอ้ฮอยฮักแล้วจ้องเขม็งที่เฮียเฮอร์มิตที่ปากบอกว่าหิวท้องกิ่วแต่พอมาถึงร้านเฮียแกก็นั่งเอาแต่จ้องไอ้ฮักแล้วยิ้ม โอ้! พี่กูเป็นเอามากเลยวะ!! ผมมองพี่ของตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา แต่ไหนแต่ไรพี่กับไอ้ฮอยฮักเนี่ยเไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันด้วยซ้ำแต่ที่อยู่ด้วยกันได้เพราะมีผมเป็นตัวเชื่อมไม่ใช่เหรอ?
“พี่จะกินข้าวหรือนั่งจ้องผมไม่ทราบ?”ไอ้ฮอยฮักมันถามขึ้นมาเรียบๆ น้ำเสียงก็เริ่มจะส่อเค้าถึงความไม่พอใจ ตั้งแต่มาพี่เฮอร์มิตแกก็เอาแต่จ้องแล้วยิ้มๆ เป็นคำถามที่ผมก็อยากจะถามเหมือนกัน จะกินข้าวหรือกินไอ้ฮักมันครับพี่!?
“กิน”
“ก็กินสิครับ”
นั่งจ้องหาอะไร?
อันนี้ผมต่อเองครับ พี่เฮอร์มิตหัวเราะ
“กินนายได้ไหมล่ะฮัก?”
เฮียยยยยยยย!!!!!? ผมนั่งจ้องเฮียตาแทบจะถลนแน่ะ! ไอ้ฮอยฮักมันขมวดคิ้วแล้วมองพี่เฮอร์มิตนิ่งแล้วสวนกลับไปนิ่งๆ เหมือนเคย
“กินข้าวไปเถอะครับ”
“ว้า~ นิดเดียวก็ไม่ได้”
“พี่รีบๆ กินข้าวเถอะครับ จะได้กลับ”ผมอดทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยแทรกขึ้นมา พี่เฮอร์มิตยิ้มให้กับผมแล้วกลับไปตั้งใจกินแต่โดยดี ไอ้ฮอยฮักมันยกน้ำขึ้นดื่มแล้วไปจับเหยือกน้ำ พี่เฮอร์มิตก็ยื่นมือไปจับแล้วส่งยิ้มให้กับไอ้ฮักมัน เฮีย...เอาทุกช็อตเลยนะ นิดๆ หน่อยๆ ก็เอา!
“เชิญฮักก่อนเลย รักดอกจึงยกให้”
“...”
ถ้าคุณได้เห็นหน้าไอ้ฮักตอนนี้คงจะฮาท้องแตกแน่ๆ เลยครับ!! ผมกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ทำเป็นเม้มปากแล้วหันออกไปนอกหน้าต่าง ตัวสั่นเทา โอ๊ยยยย!!! กูไม่ไหวแหละ กูฮา!!!! หน้าไอ้ฮักมันไม่รู้จะแสดงออกอย่างไงเลยครับ มันทำหน้างงเป็นปลาสลิดตกเบ็ด พี่เฮอร์มิตได้จับสมใจก็ยิ้มกว้างมีความสุขกับตัวเอง
“เฮียจะซื้ออะไรเข้าบ้านไหม? หรือตรงกลับบ้านเลย?”
“พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านน่ะ ไม่ต้องหรอกมั้ง อีกอย่างพี่ว่าจะไปพักที่บ้านข้างมอก่อนน่ะ”
“ห๊ะ? ทำไมล่ะ?”ผมเงยหน้ามองเฮียอย่างตกใจ บ้านข้างมอ! บ้านพักของผม ณ ปัจจุบันที่มันแทบจะร้างแล้วนั้นเองครับ! สภาพบ้านมันจะเป็นเยี่ยงไรหนอ ไม่ได้เข้าไปดูเลยน่ะสิ เวรกรรม!! หวังว่าแม่บ้านจะมาเก็บกวาดทุกอาทิตย์เหมือนเคยนะ!! แล้วแสดงว่าผมจะต้องไปค้างกับเฮียแกด้วยใช่ไหมเนี่ย?
“มีอะไรเหรอหมวย? หรือเฮียจะไปค้างไม่ได้”เสียงของพี่เฮอร์มิตเริ่มลดคีย์ต่ำลงเข้าแนวไฟเหลืองเตือนปิ๊บๆ แล้วล่ะครับ ผมยิ้มเล็กน้อยแล้วส่ายหน้าไปมา
“ไม่มีอะไรครับ”
“เหรอ?”เฮียเฮอร์มิตตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เชื่อถือกันสุดๆ เปล๊า~! ที่บ้านมันไม่มีอะไรงอกมาเพิ่มหรอกพี่ ผมแค่ไม่ได้อยู่บ้านนั้นนานแล้ว เกือบจะสามเดือนได้! ไอ้ฮอยฮักมันก็หันมามองผมแล้วหันไปมองด้านอื่น อะไรของมันวะ จะพูดช่วยกูน่ะไม่มีแต่กลับมามองกูแบบเหยียดหยามกันอีกแน่ะ
“หวังว่าจะไม่ได้เลี้ยงอะไรไว้ตอนที่เฮียไม่อยู่”พี่เฮอร์มิตยิ้มอ่อนโยนเหมือนเดิมแต่ทำไมผมถึงรู้สึกถึงเงาทะมึนแผ่กระจายออกมาด้วยวะ ผมคิดมากไปเองหรือเปล่า? แล้วอีกอย่างก็คือผมไม่ได้เลี้ยงอะไรไว้หรอก แต่ถูกเขาเลี้ยงน่ะสิ! เฮียมองผมอย่างกดดันนิดๆ สายตาเฮียที่เหมือนของพ่อนั้นมันน่ากลัวได้โล่เลยล่ะครับ! ผมอึกอักไม่ตอบแล้วมองไปที่ไอ้ฮอยฮัก กระทู้ศอกใส่มันเบาๆ เพื่อให้มันช่วยพูด ไอ้บ้านั้นก็ลุกหนีไปคุยโทรศัพท์ซะงั้น บ้าเอ๊ย ไอ้ฮักบ้า!!! ไม่ช่วยกูเลย!!!
แล้วนี่กูจะพาสามีมารู้จักพี่เมียมันเลยใช่ไหม!? ไอ้โซโล่มันยังไม่ได้เตรียมพร้อมเลยนะ ถ้ามันเจอกระบวนท่าในตำนานของเฮียเข้าไปมันจะไม่ตายคาที่เลยเหรอ แผลจากพี่เพ้นต์ก็เพิ่งหายไป แล้วจะให้มันเอาหน้าหล่อๆ มารับตีนพี่เมียอีกเหรอ!? ไอ้ฮักไอ้บ้ากลับมาช่วยกูก่อนนนนนนน!!!!
“ว่าไง?”เสียงกดดันยิ่งกว่าน้ำหนักสิบตันของพี่ชายคนโตถามขึ้นมาอีกครั้ง พี่เฮอร์มิตถึงจะเป็นคนอ่อนโยนยิ้มง่ายแต่เวลาโกรธน่ะน่ากลัวกว่าพี่สาวคนโตหรือพ่ออีกน่ะครับ กูอยากจะบ้า ตอนนั้นก็เหมือนกันตอนเกิดเรื่องบ้าๆ นั้นไอ้ฮักมันเข้าไอซียู พูดแล้วผมยังกลัวไม่หาย พี่เฮอร์มิตคลั่งเกือบจะฆ่าผมแน่ะ
“ไม่มีอะไรจริงๆ ครับ”ผมพยายามจ้องตาพี่เฮอร์มิตยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองสุดขีด เรื่องของไอ้โซโล่รอให้พี่แกอารมณ์ดีกว่านี้ดีกว่า แล้วค่อยๆ แย็บๆ ไปทีละหน่อย หรือว่าผมจะขายไอ้ฮักเอาตัวรอดดีวะ พูดถึงไอ้ฮักมันผมก็รู้สึกข้องใจเป็นบ้า ไม่ให้ข้องตาได้อย่างไงล่ะครับ พี่เฮอร์มิตจู่ๆ ก็มาชอบไอ้ฮักมันเนี่ยนะ?
“ว่าแต่พี่ชอบไอ้ฮักมันจริงๆ งั้นเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไรกัน เมื่อก่อนไม่เห็นจะสนใจ”
“ก็ตั้งนานแล้ว แล้วตอนนั้นเพราะนายชอบฮัก พี่เลยต้องเลี่ยงทางให้ หวังว่าตอนนี้นายคงจะไม่ได้ชอบฮักอยู่เหมือนเดิมหรอกนะ”พี่เฮอร์มิตเอ่ยแล้วเหล่มองมาที่ผมด้วยสายตาจับผิด งั้นแสดงว่าที่พี่แกคอยทำตัวติดผมก็เพราะไอ้ฮักมันเหรอ!? ไม่จริง!! ตูเป็นหัวเน่า!?
“เอาน่า ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอก อย่างไงพี่ก็รักแกเท่าเดิมนั้นแหละน่า”พี่เฮอร์มิตยกมือมาขยี้หัวผมแล้วยิ้มให้อย่างเอ็นดู ผมทำหน้าบึ้ง หึ! แต่รักไอ้ฮักมากกว่าใช่ไหมล่ะ!?
“อย่าบอกนะว่ายังชอบฮักอยู่น่ะ?”
“บ้าไปแล้ว”ผมโบกมือปฏิเสธทันที เรื่องไอ้ฮักน่ะผมเลิกนานแล้ว โดนปฏิเสธมาเป็นแสนๆ ครั้ง ตั้งแต่เล็กยันโต มันไม่เคยสนกูเกินเพื่อนเลยสักครั้ง! เชอะ พูดแล้วอารมณ์เสีย กูไม่น่ารักตรงไหนวะ!? กูสู้ไอ้วินเซอร์ไม่ได้ตรงไหน!? เอ่อ จริงสิ ตอนนี้ไอ้บ้าฮักมันชอบไอ้วินเซอร์อยู่นี่น่า
“เฮีย ไอ้ฮักมันมีคนที่ชอบแล้วนะ”
“ว้าว~ เป็นข่าวที่ดีเลยน่ะนั้น นึกว่าด้านนั้นจะตายไปแล้วซะอีก”พี่เฮอร์มิตทำหน้าเหลือเชื่อแล้วยิ้มรับแบบไม่สะท้านสะเทือนอะไรสักนิด ซะงั้นวะ!! เฮียเฮอร์มิตยิ้มแล้วเอ่ยหน้าตาเฉย
“เมื่อก่อนน่ะนะนึกว่าฮักจะไปบวชบรรลุอรหันต์ซะอีก ฮ่าๆ”
พูดเป็นเล่น! ท่านเทพไม่ต้องไปบวชหรอก แค่นี้ก็บรรลุทุกอย่างแล้ว!! ผมยิ้มรับกับคำพูดของพี่เฮอร์มิต ไม่นานไอ้ฮักมันก็เดินกลับมาที่โต๊ะ พอดีกับที่พี่เฮอร์มิตกินเสร็จพอดี
“เอาไง จะให้ไปส่งที่ไหน?”ไอ้ฮอยฮักมันถามผมระหว่างที่รอพนักงานคิดตังค์ ผมมองมันอย่างลำบากใจแล้วหันไปมองพี่เฮอร์มิตที่กำลังจ้องพวกเราอยู่
“ถามแปลกวะ ก็ต้องบ้านพักน่ะสิ จะให้กูกลับที่ไหนอีก ไอ้บ้า”
“...”ไอ้ฮักมองผมแปลกๆ แล้วพยักหน้าไม่ว่าอะไร พี่เฮอร์มิตไม่ต้องพูดถึงครับ ไม่น่าจะสงสัยอะไรเพราะอีกฝ่ายเพียงแค่ส่งยิ้มให้เหมือนเดิม เฮ้อ~ เดี๋ยวค่อยโทรไปบอกไอ้โซโล่มันว่าจะค้างที่บ้านล่ะกัน มันจะว่าไงวะ? แต่ช่างเถอะ มันก็ไม่ใช่พ่อกูสักหน่อย แคร์มันมากเกินก็ไม่ดี! เดี๋ยวมันเหลิง ชอบข่มขู่คนอื่น หึ!
แล้วไอ้ฮอยฮักก็ขับรถมาส่งพวกผมสองพี่น้องที่บ้านพัก ผมนั่งข้างคนขับไม่รู้เกิดอะไรขึ้นระหว่างเดินทางบ้าง พี่เฮอร์มิตนั่งอยู่ข้างหลัง แต่ดูจากสีหน้าของไอ้ฮักที่มันเปลี่ยนปุดๆ แล้วเหมือนจะหัวเราะนั้นก็เดาว่าพี่ของผมต้องทำอะไรสักอย่างแน่ๆ เฮียเฮอร์มิตรุกแรงมากพี่น้อง!!! ผมควรจะเตือนไอ้วินเซอร์มันดีไหม? เออ ช่างมันเถอะวะ!! กูเกลียดขี้หน้ามัน อีกอย่างมันก็ไม่ได้ชอบไอ้ฮักนี่!
“โชคดี”ไอ้ฮักมันหันมาบอกกับผม เมื่อผมกับพี่เฮอร์มิตลงจากรถแล้ว โชคดีอะไรมึง!? อย่ามาพูดเป็นลางนะโว้ย!! พี่เฮอร์มิตโน้มตัวลงไปคุยไอ้ฮัก
“จะกลับแล้วเหรอ ทำไมกลับเร็วจัง กลัวถูกปล้ำ?”
“ไปทำงานครับ”
“งั้นตั้งใจทำงานนะครับตี้เล็ก”
“...”ไอ้ฮอยฮักมันพยักหน้ารับนิ่งๆ พี่เฮอร์มิตโบกมือลาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเมื่อไอ้ฮอยฮักมันขับรถออกไป เมื่อรถของไอ้ฮอยฮักขับไปลับตา พี่เฮอร์มิตก็ลากกระเป๋ามาที่หน้าบ้าน ผมไขกุญแจเข้าไปด้วยใจระทึก สภาพมันจะเป็นอย่างไงหว่า แม่บ้านคงจะไม่ได้อู้ใช่ไหม!? พอเปิดเข้าไปผมก็เบาใจเล็กน้อย เพราะสภาพข้างในเรียบร้อยมากกกก!!!
“เดี๋ยวพี่ขอตัวอาบน้ำก่อนนะ เออ ยืมมือถือเราหน่อย พี่จะโทรหาเพื่อน”พี่เฮอร์มิตเดินเข้ามาในบ้านแล้วหันมาพูดกับผม ผมรีบล้วงมือถือให้กับเฮียแกทันที ร่างสูงลากกระเป๋าเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลงเงียบเชียบ เมื่อพี่เฮอร์มิตเข้าไปในห้องเรียบร้อย ผมก็ถอนหายใจอย่างปลอดโปร่งโล่งสบาย
จะโทรบอกไอ้โซโล่มันพี่เฮอร์มิตก็มือถือไปแล้ว แล้วกูจะทำอะไรต่อดีวะ? ผมนั่งลงบนโซฟา เปิดทีวีดูไปเรื่อยๆ หัวก็คิดนั้นคิดนี้ ตอนนี้ก็เลยเที่ยงแล้วครับ เฮ้อ~ ทั้งๆ ที่บอกว่าเที่ยงแล้วจะโทรไปบอก แต่ช่างเถอะ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง มันก็รู้อยู่ว่าไปกับเพื่อน ก็คงจะต้องมีเลยกันแบบนั้นแหละ อีกอย่างเดี๋ยวบอกพี่เฮอร์มิตว่าจะไปทำธุระหน่อยแล้วแวะไปหาไอ้โซโล่มันก็แล้วกัน
“มีอะไรเย็นๆ กินไหม? รู้สึกว่าเมืองไทยมันร้อนขึ้นน่ะเนี่ย”พี่เฮอร์มิตแกเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดที่บางในเมืองร้อนแล้ว ตอนแรกพี่แกใส่ซะร้อนตับแตกแน่ะ ผมมองตามพี่เฮอร์มิตที่เดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบน้ำอัดลมมาจิบ แหม่! แม่บ้านแกทำงานดีเป็นบ้าเลยวะ!? มีแช่เครื่องดื่มไว้พร้อมเสร็จสรรพแบบนี้ ชาติหน้าพี่เฮอร์มิตก็ไม่รู้หรอกว่าผมไม่ได้อยู่บ้านนี้ตั้งนานแล้ว!!
“อืม... ดูอะไรน่ะ?”
“ดูไปเรื่อยๆ นั้นแหละครับ”ผมยิ้มแห้งๆ แล้วกดรีโมตเปลี่ยนช่องไป เมื่อกี้เป็นช่องสารคดีอะไรก็ไม่รู้ดันเปิดทิ้งไว้แล้วใจเหม่อไปทางอื่นจนไม่ทันสังเกต ผมก็เปลี่ยนมาช่องเพลง พี่เฮอร์มิตเดินมานั่งบนโซฟาข้างผมแล้วยกโค้กจิกไปเรื่อย แล้วพี่เฮอร์มิตก็หยุดมองหน้าจอทีวีนิ่ง ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ นั้นเป็นเอ็มวีเพลงที่ไอ้ฮอยฮักมันเล่นเท่านั้นเอง
“พี่ไม่รู้มาก่อนว่าฮักจะทำอะไรพวกนี้ได้”พี่เฮอร์มิตเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจสุดๆ ไม่ใช่แค่พี่หรอก ตอนแรกผมดูก็ยังตกใจมากเหมือนกัน สีหน้าไอ้บ้าฮักมันแสดงออกเป็นอารมณ์ได้ด้วย แต่พอเป็นตัวจริงกลับไร้อารมณ์สิ้นดี! ถึงว่ามันเทพไง ตอนมันแสดงล่ะหลังมือเป็นหน้ามือทีเดียว! อย่างว่าแหละมันถึงได้รับรางวัลนักแสดงหน้าใหม่ไปน่ะ!!!
“น่ารักเนอะ”พี่เฮอร์มิตพูดแล้วยิ้มออกมา ผมเนี่ยทำหน้าเบื่อทันที เออ ไอ้ฮักมันน่ารักแล้วน้องหัวเน่าคนนี้ล่ะเฮีย!? จะไม่สนใจกันเลยใช่ไหม ชิ!! พี่เฮอร์มิตหันหน้ามาแล้วยิ้มให้กับผม
“อะไร กลายเป็นหน้างออีกแล้ว หึๆ มานี่มา”พี่เฮอร์มิตกวักมือเรียกผมแล้วตบตักของตัวเอง แอร๊ยยย!! เฮียยยย!!! ผมกระโจมเข้าไปนอนตักเฮียทันที เฮียยยยย!!! กอดพี่ชายของตัวเองแล้วคิดถึงสุดชีวิต พี่เฮอร์มิตลูบหัวของผมเบาๆ
“มีแฟนแล้วเหรอหมวยเล็ก?”ประโยคคำถามจากพี่เฮอร์มิตทำเอาตัวของผมแข็งทื่อเหมือนฟ้าผ่าลงมาดังเปรี้ยง เบิกตามองพี่ชายของตัวเองอย่างตกใจ ปฏิกิริยาของผมทำเอาพี่เฮอร์มิตหัวเราะออกแล้วใช้นิ้วดีดหน้าผากของผมเบาๆ
“ตกใจอะไรขนาดนั้น? แค่ถามมีแฟนแล้วหรือเปล่า”
“ปะ...เปล่า คะ...คือ...”ผมเอ่ยตะกักตะกุก คงไม่ใช่ว่าพี่เฮอร์มิตรู้แล้วใช่ไหมว่าผมน่ะ... เฮ้ย!! เฮียแกมีญาณวิเศษงั้นเหรอ!? ไม่จริงใช่ไหม!!? ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ควรจะบอกไปหรือเปล่านะ? พี่เฮอร์มิตน่ะเป็นคนมีเหตุผล แค่นี้คงจะไม่ทำอะไรหรอกมั้ง? ไม่ร้ายแรงหรอกมั้ง?
“ปิดประตูบ้านไว้หรือเปล่าหมวย?”
“หา?”ผมเลิกคิ้วงงๆ กับคำถามที่พี่เฮอร์มิตถามออกมาด้วยใบหน้ายิ้มๆ นั้น ผมกำลังสับสนว่าจะบอกดีหรือไม่ จู่ๆ ประตูบ้านก็ถูกเปิดดังปัง!!! ผมสะดุ้งตัวลุกขึ้นมาแล้วต้องตกใจอีกรอบเมื่อเห็นใครเป็นคนเปิดประตูเข้ามา จะเรียกว่าเปิดจะได้ไหมนะ เพราะรู้สึกว่ามันจะใช้เท้าถีบเข้ามา! ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับที่ทำหน้าเป็นยักษ์เขี้ยวลากดินเดินเข้ามา
ไอ้โซโล่!!“พรีสต์!!!!”เข้ามาอย่างแรกมันก็ตะโกนเรียกชื่อของผมดังไปสามซอย อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง มึงจะตะโกนทำไมวะ? ผมเด้งตัวลุกขึ้นแล้วมองพี่เฮอร์มิตที่มองไอ้โซโล่อย่างสนใจ ไอ้หมาบ้านั้นไม่ฟังเสียงอะไรทั้งนั้นเดินฉับๆ เข้ามาที่ผมแล้วจับแขนลากออกไปทันที
“จะไปไหนเหรอ?”พี่เฮอร์มิตเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มเช่นเดิม ไอ้โซโล่หันขวับมาจ้องพี่เฮอร์มิตเขม็งแล้วหันมามองผมด้วยสายตาที่ทั้งโกรธทั้งผิดหวัง เฮ้ยๆ! พ่อคุณณณณณ!!! ฟังเขาก่อน จะหึงหน้ามืดเกินไปแล้ว!!
“ทำไมต้องบอกมึงด้วย!”
“...”พี่เฮอร์มิตยิ้มเหมือนเดิม สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงอะไรสักนิด ผมหันขวับไปมองไอ้โซโล่ นี่มึงขึ้นมึงขึ้นกูกับพี่เมียมึงงั้นเหรอ!!? เดี๋ยวแม่งมึงกับกูได้หย่าร้างกันแน่!! ผมฟาดฝ่ามือใส่ไอ้โซโล่มันไปทันที ไอ้บ้านั้นก็หันมามองผมอย่างงุนงง
“มาตีกูทำไมวะ?”
“มึงหุบปากหมาๆ นั้นก่อนเถอะไอ้โซโล่”ผมกัดฟันแล้วบอกกับมันเสียงเบา ไอ้โซโล่มันขมวดคิ้วทำหน้าบึ้งยิ่งกว่ายักษ์วัดแจ้ง พี่เฮอร์มิตก็ยังคงสีหน้ายิ้มเป็นมิตรเหมือนเดิม เบาใจไปเปราะหนึ่งที่พี่เฮอร์มิตไม่ได้อารมณ์เสียอะไรมากมาย เพราะการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของไอ้โซโล่ทำเอาระบบสมองของผมมันชะงักแล่นช้าเข้าไปใหญ่ กูไม่รู้จะต้องทำอะไรต่อแล้ว!
“พี่...เอ่อ...นี่ แฟนผมเองครับ ขอโทษด้วยที่มันหยาบคายใส่ อย่าถือสามันเลยนะครับ มันบ้าแบบนี้แหละครับ”ผมพยายามจับไอ้โซโล่ที่ทำหน้าฟึดฟัดน่าตบเป็นที่สุดแล้วหันไปบอกพี่เฮอร์มิตอย่างอายๆ กูโคตรอายเลยวะ!!! ว่าจะเปิดตัวให้มันดูดีกว่านี้ ทำคะแนนนิดหน่อย แต่เหี้ยโซโล่มันก็ทำลายแผนการกูย่อยยับ!! พี่เฮอร์มิตนิ่งไปเลยครับ ส่วนไอ้โซโล่มันก็หันมามองผมอย่างงุนงง
“พี่?”
“เอ่อ! พี่ชายคนโตของกูเอง พี่เฮอร์มิต เอ่อ...มันชื่อโซโล่น่ะครับ”ผมตบไอ้โซโล่มันอีกรอบ เมื่อไรมึงจะเลิกทำหน้ามึนใส่กูวะ รีบๆ ไหว้เฮียเขาเข้าสิ!! ทำคะแนน ฉอเลาะพี่เมียไม่เป็นหรือไง! ผมหันไปพูดกับพี่เฮอร์มิตที่ยังนั่งนิ่งเหมือนเดิม หน้าพี่แกเรียบสนิท เดาไม่ออกเลยว่าจะออกหัวหรือก้อย
“เหี้ยโซโล่ มึงรีบไหว้พี่กูเลย”ผมบิดเนื้อที่แขนของไอ้โซโล่แล้วกัดฟังกระซิบบอกไอ้หมาใหญ่ที่ยังยืนทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก ไม่เพียงเท่านั้นหรอก มึงยังปล่อยไก่ไปตั้งสองเล้าแล้ว อย่ามัวแต่อาย!!
“เอ่อ...สวัสดีครับพี่”
“เออ”พี่เฮอร์มิตตอบกลับมาสั้นๆ ห้วนๆ ทำเอาผมกับไอ้โซโล่ชะงัก เป็นเพราะมึงคนเดียววววว!!! อารมณ์ของเฮียแกลงเหวแล้วไหมล่ะ!!? แล้วพี่เฮอร์มิตก็กวักมือเรียก ผมก็เดินมาหาพี่
“ไม่ใช่แกหมวย หมายถึงแฟนแกต่างหาก”
อ้าว! หน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บ ผมหันขวับไปมองไอ้โซโล่ทันที จิกสายตามองมัน มานี่เซ่! ไม่เห็นเหรอว่าเฮียเรียกมึงอยู่ ชักช้าอยู่นั้นแหละ! แล้วก็อดเป็นน้องเขยน่ะเฟ้ย!! ไอ้โซโล่มันก็ขมวดคิ้วนิ่วหน้าแต่ก็เดินมาแต่โดยดี พี่เฮอร์มิตมองไอ้โซโล่อย่างพินิจพิจารณา เฮ้ยๆ เฮีย อย่ามาหลงแฟนของผมน่ะ!! จากนั้นเฮียก็ขมวดคิ้วทันใด เกิดอะไรขึ้นวะ!? หน้าตาไอ้โซโล่มันหล่อกว่าเฮีย เฮียเลยอิจฉามัน!?
“อายุเท่าไร?”เฮียเฮอร์มิตถามไป
“ยี่สิบเอ็ดครับเฮีย”
“หมวย ไม่ได้ถามแก ไม่ต้องตอบแทน”
“...”
ก็แค่อยากมีส่วนร่วม!!!“อายุเท่ากับหมวยสินะ อื้ม...ฉันอายุยี่สิบห้าแล้ว อื้ม...”พี่เฮอร์มิตพูดไปลอยๆ แบบนั้น ไอ้โซโล่มันก็ทำหน้างง ประมาณว่ากูไม่ได้อยากรู้อายุมึง บอกทำไม ผมทนไม่ไหวต้องเข้าไปจับตัวไอ้โซโล่มันนั่งลงคุกเข่าบนพื้น เออ! ที่เฮียแกเกริ่นเรื่องอายุก็เพราะมึงไปยืนค้ำหัวเฮียแกอยู่น่ะสิ!!
“อะไรวะ ทำไมกูต้องคุกเข่าด้วย”ไอ้โซโล่มันโวยวายครับ คุกเข่าไปเถอะน่า! มันทำเป็นหงุดหงิด แค่นี้เป็นการทำลายศักดิ์ศรีเหรอ? ไม่เอาน่า อย่าคิดมาก กูก็คุกเข่ากับมึงด้วย เอ้า!
“หมวย”
“ครับ?”ผมเงยหน้ามองพี่เฮอร์มิตที่เรียกผมด้วยสายตาเปี่ยมความจงรักภักดี ชมผมซี~ ผมทำถูกใช่ไหมล่ะ?
“อย่าเว่อร์ ไปเอาเก้าอี้มานั่งสิ”
“....”
หน้าแตกอีกรอบ!!!ไอ้โซโล่หันมามองผมด้วยสายตาเยาะเย้ย ไอ้บ้า!! กูแค่... เชอะ! ผมลุกขึ้นยืนแล้วไปลากเก้าอี้มาให้ไอ้โซโล่กับตัวเองนั่ง แล้วพี่เฮอร์มิตแกก็มองผมกับไอ้โซโล่สลับไปมาโดยไม่พูดอะไร พี่แกเงียบเราก็เงียบ แข่งกันเงียบจนให้ที่สุดคนความดันต่ำแบบผมก็ทนไม่ได้
“เฮีย...”
“เรียนคณะเดียวกันเหรอ?”
“เปล่า คนละคณะ”ไอ้โซโล่มันตอบไปแบบเสียงห้วนได้อีก มึงไม่พอใจอะไรพี่กูวะ เฮียแกยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะโว้ย พี่เฮอร์มิตพยักหน้าแล้วมองมาที่ผม ก่อนจะหันไปถามไอ้โซโล่
“ชอบพรีสต์เหรอ?”
“ไม่”ไอ้โซโล่มันตอบกลับทันควัน อ้าว!! ไอ้บ้าโซโล่ หมายความว่าไงฟ่ะ!? พี่เฮอร์มิตเลิกคิ้วทันที ผมเนี่ยหันขวับมองไอ้โซโล่ หาเรื่องเหรอมึง!? ไม่ชอบกูแล้วเอากูไปทำเมียทำซากอะไร!!? คิ้วผมกระตุกยิกๆ
“ไม่ได้ชอบ แต่รักต่างหาก”ไอ้โซโล่หันมามองผมแล้วยิ้มที่มุมปากให้ อัยย๊ะ!!!!! ไอ้โซโล่บ้า!!!!! อย่ามายิ้มหวานให้กูน่ะโว้ย กูเขิน!! ผมหลบตาไอ้โซโล่อย่างกระด้างอายสุดชีวิต อย่ามาจีบกูต่อพี่สิวะ กูอายเฮียเค้า!!
“อืม รู้แล้วล่ะ เฮ้อ เห็นแก่พรีสต์ล่ะกัน เลือกไปสักอย่าง ระหว่างใจกับกายน่ะ ผมให้คุณเลือกได้อย่างเดียว เลือกแล้วก็ออกไปซะ”
เฮียยยยยย!!!!!!“ถ้าเลือกกายล่ะก็ออกไปไกลๆ จากน้องชายของผม แต่ถ้าเลือกใจล่ะก็...ห้ามแตะต้องกายน้องของผมเด็ดขาด!”เฮียเฮอร์มิตประกาศคำประกาศิตดังเปรี้ยง ไอ้โซโล่มันอึ้งไปเลยครับ เฮีย...คิดไรอยู่วะ ไอ้โซโล่เนี่ยน่ะมันจะไม่ยอมแตะต้อง ถุย! ชีวิต ผมเหลือบมามองไอ้โซโล่ที่มันกำลังใช้สมองเค้นหาคำตอบ มึงจะเลือกกายก็ได้นะโซโล่ มึงออกไปเดี๋ยวกูจะเดินตามมึงไปเอง แฮะๆ แบบนี้เขาเรียกว่าหนีตามผู้ชายหรือเปล่าวะ?
“ไม่ขอเลือกอะไรสักอย่าง ผมรักของผมมันทั้งสองนั้นแหละ ขาดไปอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้จริงๆ อีกอย่างทำไมผมต้องทำตามคุณด้วย? คุณเป็นพรีสต์เหรอ?”ไอ้โซโล่มันกอดอกแล้วเอ่ยไปวางมาดอย่างหยิ่งไม่แคร์ใดๆ หน้ามันกวนส้นได้โล่มาก พี่เฮอร์มิตเงียบไปแล้วเอ่ยยิ้มๆ
“ไอ้น้อง เกรียนเหอะมึง”
“แล้วไงวะคุณพี่เมีย?”
ทั้งสองก็เริ่มปล่อยวะๆ มึงๆ กันแล้วครับ ไอ้ทีแรกมันจะสุภาพกันทำไมก็ไม่รู้ เอาเถอะ ผมมองไอ้โซโล่กับพี่เฮอร์มิตจ้องเขม็งกันแบบไม่ยอม จ้องกันมากเดี๋ยวแมร่งเกิดอาการปิ๊งปั๊งขึ้นมาจะทำอย่างไงวะ ผมโผล่เข้าไปแทรกทั้งสองแล้วยิ้มให้กับพี่เฮอร์มิต ทำให้ทั้งสองเลิกจ้องตาประสานใจกัน พี่เฮอร์มิตก็หันมาหาผม
หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558] (อ่าน 1527029 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก