ตอนที่ 16 รายงานแห่งรัก(เหรอ?)ตอนนี้ผมนั่งแกวอยู่หน้าคณะเอาข้าวมาให้ไอ้พวกสี่ตัวที่หิวโหยรอคอยเนี่ยแหละครับ
พวกมันพอเห็นผมเท่านั้นแหละวิ่งเข้ามากระโจมใส่ผมแทบจะหงายหลัง
พอพวกมันกินเสร็จก็เข้ามาเห่าหอนประท้วงหลังจากที่ผมไม่ได้หิ้วข้าวมาให้มันอยู่หลายวัน
พวกมึงจะบ่นอะไรนักหนาวะกูก็ให้คนอื่นมาให้แทนไง! ไม่ได้ละเลยหน้าที่หรอกเฟ้ย!!
“เออๆ กูยอมรับช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเฟ้ย โทษๆ หยุดเห่าหยุดหอนได้แล้ว”
พวกมันก็ยังเห่าประชดประชันผมอีกหลายยก
บ๊ะ! อีกหมาพวกนี้นิขี้น้อยใจตั้งแต่เมื่อไรวะ?
ผมนั่งพยักหน้าฟังเสียงเห่าของพวกมันอยู่ตั้งนานสองนานถึงจะกลับมาคืนดีกัน
ป๊าดดดดด!! กูต้องมาคืนดีกับหมาเนี่ยน่ะ!!?
ช่วงเที่ยงระหว่างรอเรียนในตอนบ่ายผมก็นั่งฆ่าเวลาไปกับพวกมะหมาตัวสี่นี้ไปเรื่อยๆ
ได้ข่าวว่าไอ้แบรตพิตมันได้แฟนใหม่นี่หว่า เป็นหมาสาวส่ำน้อยซะด้วย!
เล่นกับพวกมันอยู่นานแหละจนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้
ผมหันไปมองแล้วแล้วยกมือไหว้ ใครซะอีกล่ะครับก็พี่เพ้นต์นั้นแหละ
“หวัดดีฮะพี่”
“ครับ พรีสต์มีเรียนต่อหรือเปล่า?”
“มีครับ ตอนบ่ายโมง”
“พรีสต์”
“ครับ?”เรียกผมทำไมหว่า? ผมเลิกคิ้วมองหน้าพี่เพ้นต์ที่ยิ้มๆ
พี่แกเหมือนจะลังเลที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่แล้วก็เงียบไป
ผมก็เงียบรอให้อีกฝ่ายพูด เฮียแกเป็นอะไรวะ?
พี่เพ้นต์ยกมือเกาหัวของตัวเอง
ลืมสระผมมาเหรอครับ? ถึงได้คันรังแค?
“พี่รู้ว่าเธอน่ะรู้น่ะว่าพี่รู้สึกอย่างไงกับเธอ”“...”
“ถึงเธอจะทำเป็นมึนไม่รู้เรื่องอะไรก็ตามเถอะ”“...”
“แต่พี่อยากจะบอกเธอว่าพี่เอาจริง อย่าทำเป็นมึนไม่รู้เรื่องอีกเลย พี่ชอบเธอจริงๆ”“...”
“แล้วต้องการอะไรล่ะครับรุ่นพี่?”
เสียงถามดังขึ้นทำให้ผมหันไปมองอีกคนที่มายืนอยู่ข้างๆ พี่เพ้นต์ตอนไหนก็ไม่รู้
ผมไม่ได้พูดประโยคเมื่อกี้นะ ตอนนี้ผมน้ำท่วมปากพูดไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่!
แต่คนที่ไปมาไร้รอยร่องสมกับเป็นหนุ่มจอมจืดน่ะมีคนเดียวเท่านั้นแหละครับ!
ไอ้ฮอยฮัก!!“นาย...ฮอย? มาตั้งแต่เมื่อไร?”พี่เพ้นต์พูดเสียงเย็นทันที
หน้าหล่อๆ ของพี่แกดูบึ้งเมื่อคิ้วทั้งสองขมวดเข้าหากัน
สงสัยจะไม่พอใจที่เจ้าฮอยฮักเข้ามาแทรกกลางคันล่ะมั้ง
แต่สำหรับมันเหมือนพ่อพระมาช่วยเลย!
ไอ้ฮอยฮักทำหน้านิ่งไม่สนใจจะมองหน้าพี่เพ้นต์ด้วยซ้ำ
มีมันคนเดียวเนี่ยแหละครับที่ทำได้!
“ใกล้จะได้เวลาเรียนแล้วนะพรีสต์”
มันหันมาพูดกับผมแทนที่จะตอบคำถามของพี่เพ้นต์
เมินคำถามของรุ่นพี่แบบนี้มันโคตรจะหาเรื่องเลยวะ!?
พี่เพ้นต์คิ้วกระตุกเมื่อโดนหยามซึ่งๆ หน้าแบบนี้
พี่แกยังรักษารอยยิ้มไว้เหมือนเดิมได้อย่างยอดเยี่ยม!
“เอ่อ ฮอยเดทเป็นไงบ้างล่ะ สนุกไหม? พี่อุตส่าห์เป็นสปอนเซอร์สนับสนุนเชียวนะ”
พี่เพ้นต์หันมาพูดกับไอ้ฮอย เหมือนเปลี่ยนจุดพิกัดมาจู่โจมไอ้ฮอยฮักแทนอย่างไงอย่างนั้น
ว่าแต่...บัตรเดทนั้นมัน...เอ่อ...ไม่ได้ใช้หรอกครับ ทำไมน่ะเหรอ?
ก็เมื่อวานไอ้โซโล่โบกบัตรเดทนั้นไปมาอย่างมีความสุขแป๊บเดียว
จู่ๆ มันก็ฉีกบัตรนั้นแล้วโยนใส่ถังขยะด้วยใบหน้าน่ากลัวม๊ากกกกก!
ผมได้แต่ยืนเสียดาย ไม่ได้เสียดายบัตรห้องสวีตโรงแรมหรูหรอกนะ
แต่เสียดายบัตรร้านอาหารกับบัตรสวนสนุกต่างหากล่ะ!!
เพิ่งรู้ว่าพี่เพ้นต์เป็นเบื้องหลังของบัตรเดทนี้นี่เอง
มิน่าไอ้บ้าโซโล่มันถึงฉีกบัตรออกเป็นชิ้นๆ เสร็จมันก็ไปล้างมืออย่างเอาเป็นเอาตาย
บ่นอยู่นั้นแหละว่า ‘ไอ้หมาขี้แพ้’ๆ หรือว่ามันหมายถึงพี่เพ้นต์
ไอ้ห่านั้นทำลายข้าวของไม่พอหันมาบอกกับผมว่า
ถ้าเสียดายเดี๋ยวมันพาไปห้องสวีตโรงแรมหรูกว่านี้ให้
เวร!! กูไม่ได้ต้องการห้องสวีตโว้ย!!!
“อ้อ สนุกมากสิครับ แต่น่าเสียดายจริงๆ ที่ไม่ได้ใช้ห้องสวีต
เฮ้อ~ ก็ผมกลัวใครบางคนแอบมองน่ะ!”
ไอ้ฮอยฮักพยักหน้าเหมือนเพิ่งนึกได้มันก็พูดหน้าตายมาก
จากนั้นก็แสยะยิ้มรู้มันอย่างรวดเร็ว มันจับแขนของผมให้ลุกขึ้น
“น่ายินดีจริงๆ ที่ทำให้พวกเธอสนุกได้”
“ครับ น่ายินดีจริงๆ ขอตัวก่อนล่ะกัน”
แล้วไอ้ฮอยฮักก็เอ่ยตัดบทลากผมเดินออกมาอย่างรวดเร็ว
พี่เพ้นต์เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างก็ได้แต่กระตุกมุมยิกๆ
ผมมองกลับไปที่พี่เพ้นต์ อย่างไงผมก็ยังมีสามัญสำนึกเป็นรุ่นน้องที่ดีอยู่นะครับ
ผมผงกหัวลงเป็นเชิงขอตัว พี่เพ้นต์แกก็คลี่ยิ้มออกมาแล้วพยักหน้าให้
“ไม่เคยระวังตัวเลยตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว!”ไอ้ฮอยฮักบ่นออกมาอย่างเหลืออด
หน้านิ่งๆ ของมันส่อแววรำคาญและสงสารผมเหลือเกิน
อะไรวะ? มองกูอย่างกับรู้จักกูมานานนั้นแหละมึง!
ชิ!! ก็นานอยู่เหมือนกัน ตั้งสามปีล่ะน่า!? หือ?
แต่เหมือนมันจะพูดว่าสมัยมัธยมไม่ใช่เหรอ?
“สมัยมัธยมหมายความว่าไงวะ?”
“มึงโง่เอง”
มันพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไปไม่สนใจผมที่ยังยืนงงอยู่ที่เดิม
อะไรของมันนนนนนไอ้จืด!!? ผมเบ้ริมฝีปากแล้วเดินตามไอ้ฮอยฮักไป
ชิ! กูไม่ได้โง่น่ะเฟ้ย!! ก็แค่...ก็แค่...ชิ! ใครจะรู้ว่าพี่แกจะจริงจังล่ะวะ
แหม! อุตส่าห์กูแกล้งเอ๋ออยู่ตั้งนาน!! กูน่ะผู้ชายน่ะโว้ย!!
การชอบผู้ชายด้วยกันมันผิดปกติไม่ใช่เหรอไง!?
เฮ้อ~ พูดถึงเรื่องนี้แล้วปวดหัววะ ไม่อยากจะคิดเลย
ผมเหลือบไปมองไอ้ฮอยฮักที่เดินนำหน้าแล้วถามขึ้นเมื่อนึกได้
“มึงเป็นไงวะ เมื่อวานเจอไอ้วินเซอร์หรือเปล่า?”
“ทำไมต้องเจอ”ไอ้แว่นจืดหันมาถามผมอย่างงงๆ ผมงงๆ เหมือนกันนั้นแหละ
“อ้าว มึงไม่ได้รับโทรศัพท์มันเหรอวะ?”
“...”ไอ้ฮอยฮักเงียบไปแล้วมันก็เปิดกระเป๋าค้นมือถือของมันขึ้นมาเปิดเครื่อง
แล้วเสียงข้อความก็ดังขึ้นมาหลายข้อความเลยล่ะครับ
ไอ้ฮอยฮักมันกดมือถืออยู่สักพักแล้วมันก็เงยหน้ามองผมแล้วยิ้มออกมา
มันก็พูดเป็นอวดๆ เออ กูไม่อิจฉามึงหรอก
“วินเซอร์ส่งข้อความหากูด้วยแหละ”
“เออ มันแปลกตรงไหนวะ?”
“ครั้งแรกเลยวะ”ไอ้ฮอยฮักหัวเราะยิ้มๆ มองข้อความในมือถือของมันอยู่ตั้งนาน
ไอ้นี่เป็นเอามากวะ!? จู่ๆ ไอ้หน้านิ่งๆ มันก็เอาแต่ยิ้มสุขใจอยู่นั้นแหละ
ผมมองมันแล้วถอนหายใจ ดูๆ ไปไอ้แว่นมันก็น่ารักดีน่ะเนี่ย
ก็แค่ไอ้บ้าหัวขาวมันส่งข้อความมาหาเท่านั้นก็ยิ้มแป้นเป็นเด็กๆ!
ชอบไอ้วินเซอร์ขนาดนั้นเลยเหรอวะ? ชอบมันตรงไหนกันวะเนี่ย!?
กูหาที่ดีๆ ของมันนอกจากหน้าตาไม่ได้เลยวะ!!
แล้วอีกอย่างมึงชอบผู้ชายน่ะโว้ยไอ้ฮอย!!
ถึงอย่างไงเรื่องมันก็ไม่จบแบบแฮปปี้หรอก เชื่อกู!!
“มึงจะยืนยิ้มอยู่ตรงนี้ตลอดหรือไง ไม่เรียนเหรอวะ?”
“เออๆ งั้นไปเถอะ”
ไอ้ฮอยยิ้มเอามือถือไว้ในกระเป๋าแล้ววิ่งขึ้นอาคารพร้อมกับผมไปเพื่อเรียนในช่วงบ่าย
พอเข้ามาในห้องอาจารย์ยังไม่มาครับ
มีแต่พวกเพื่อนๆ สิบกว่าชีวิตนั่งทำหน้าเอ๋อกันอยู่ในห้อง
“วันนี้จารย์ไม่เข้าวะ! จารย์ให้ทำรายงานส่ง”
“เวรรรรร!!! รายงานอีกแล้วเหรอวะ!!!? อาทิตย์ก่อนก็รายงานนนนนน!!”
ผมเดินเข้ามาที่โต๊ะข้างๆ ไอ้โจ้ ส่วนไอ้ฮอยฮักนั่งข้างๆ ไอ้เตี้ยที่นั่งคู่กับไอ้บู๊ลิ้ม
ไอ้โจ้ก็เอ่ยคำที่ผมเกลียดที่สุดออกมา! ผมโวยวายดังลั่นอย่างไม่พอใจ
“ทำเรื่องอะไรงั้นเหรอ?”ไอ้ฮอยฮักเอ่ยขึ้น ไอ้โจ้ก็หันไปมองไอ้ฮอยฮักอย่างงงๆ
“อ้าว มึงมาตอนไหนวะฮอย?”
“...”
ไอ้ฮอยฮักไม่ตอบครับ มันมองไอ้โจ้นิ่งไร้คำพูด ผมหัวเราะชอบใจทันที
สมกับเป็นไอ้แว่นจืด! ไปมาไร้ร่องรอยไม่มีใครเห็นหัวสักคน!! ไอ้โจ้เกาหัวแกรกๆ
“กูมาพร้อมกับไอ้พรีตส์”
“เออๆ โทษๆ กูไม่เห็นวะ”
“แล้วทำรายงานเรื่องอะไรวะ?”
“เออ เรื่องสีกับความรู้สึกวะ”
“สี!!!? มันมาอีกแล้วววววว!”
“ก็ตกแต่งภายในนี่น่า ไม่สีก็รูปร่างนั้นแหละวะ”
ไอ้ฮอยฮักเอ่ยเรียบๆ ไอ้แซมพยักหน้าเห็นด้วย
พวกผมถอนหายใจเฮือกพร้อมกัน
แต่ละอาทิตย์ต้องทำแต่รายงานนั้นแหละ ให้ตายเถอะ
“ไปห้องสมุดกัน”
ไอ้สตางค์เริ่มชักชวนให้เพื่อนๆ ไปหาข้อมูลในที่ๆ ดีที่สุด
ห้องสมุดเป็นอะไรที่สุดยอดสำหรับการหาข้อมูล!
เพื่อนๆ ในสาขาเริ่มลุกกันไปทีละคนสองคน
เออวะ รีบๆ ไปดีกว่า เดี๋ยวพวกนี้จะไปยืมหนังสือตัดหน้าไปซะก่อน!
[50%]
เดี๋ยวมาต่อให้นะทุกคน ตอนนี้ขอตัวไปกินเนื้อย่างก่อนล่ะ
เนื้อย่างสองวันติดแล้วน่ะเนี่ยยยยยย!!! 
หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558] (อ่าน 1524481 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก