หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[A-J.seiya*]

คุณหญิงแม่ ท่าจะเลือกลูกสะใภ้จัด
ต้องรอดูว่า น้องพีต ของเรา เข้าไปเป็นสะใภ้ได้ยังไง
โฮะๆ ^^

[chantana]

ชอบเถื่อนดีทุกคนเลยนิ

ชอบนะ  5555555555555
 
รอตอน  คุณศิ  กับ  คุณพีต  ต่อไป

[boylove_yj]

ยังนึกไม่ออกว่านายเอกจะฝ่าด่านไปเป็นสะใภ้ได้ยังไง

อะไรที่ได้มายากๆ มันก็ย่อมมีค่าถูกไหม??

ยังไม่มีข้อไหนที่บอกว่าต้องเป็นผู้หญิงนี่นะ

นั่นซิ ในข้อดังกล่าวมันไม่ได้ระบุว่า ห้ามเป็นผู้ชายนี่น่า ลุ้นได้หรือเปล่าเนี่ย 5555555555+

แม่ของคุณศิหวงลูกชายมาก ทั้งscanและscreenลูกสะใภ้ขนาดนี้ ภัสดาจะผ่านรึ
อยากเห็นตอนนายเอกของเราเจอกับว่าที่แม่สามีจัง จะออกมาในรูปแบบใดหนอ
ป.ล.ขออนุญาตแก้คำให้นะคะ
...มองมาอย่างสมเพศ    สมเพช ค่ะ

อ้อ..+ ให้แล้วด้วยค่ะ

แบบนี้ก็รักตายเลย มาหาคำผิดให้เนี่ย ขอบคุณมากๆค่ะ ต่อไปก๊อบมาวางทั้งประโยคเลยได้ไหมอ่ะ คนแต่งหาไม่เจออ่ะ 555+ ขอบคุณมาก +20 ให้แล้วนะ 5555+

เถื่อน ยังงัย

รอดูต่อไป  ไงคะ

อยากเห็นวันที่คุณหญิงไปเจอกับลูกสะใภ้จริงๆค่ะ
ท่าทางคงสนุกพิลึกล่ะ 555

โหด มันส ฮา แน่นอนค่ะ

ก็นายเอกเราไง
คุณสมบัติครบถ่วน
แต่คุณหญิงแม่จะยอมรับได้หรือเปล่านะ

ต้องเอาใจช่วย ด้วยการกด + ให้เป็ดในตอนล่าสุด ก๊ากกกกกกกกกกก

คุณหญิงแม่เด็ดมาก นายเอกเราจะผ่านด่านรึเปล่านะ

ผ่านไม่ผ่าน ก็เอาใจช่วยกันนะคะ ฮิ้ววววววววววว

หึหึ ลูกสะใภ้กับแม่สามี - -+ แรงพอกัน
รออ่านตอนปะฉะดะกันอยู่น้า
55555

+1 จ้าๆ

ตอน ฉะ กันจังๆ นี่คงอีกนาน ต้องตามลุ้น 55555555+

ไอล์  คำว่า "คุณแม่" เก็บไว้ให้ "สะใภ้"เรียกคนเดียว

เลิศค่ะ!!!!!!!!!! 55555+

เพลียที่มีนางร้ายแว้ดๆๆอีกล่ะ

แต่คุณแม่ผัวฉลาดดีชอบๆ

แต่อยากให้แม่ผัวลูกสะใภ้ปรองดองกันมากกว่าฉะกันนะ

เพราะมันจะปัญหาไม่สิ้นสุดอ่ะ  แล้วฝ่ายชายจะทำใจลำบาก

เดี๋ยวคุณจะรู้ว่า ศิขรินทร์จะทำอย่างไรกับปัญหานี้

คุณแม่เด็ดมากค๊าาาา

เด็ดเหมือนลูกชายเขานั่แหละค่ะ 55555555555

คุณหญิงแม่นี่แร๊งงงงมาก แล้วงานนี้ช่างฟิตเราจะผ่านเกณฑ์มั้ยเป็นห่วงจัง

แต่รักแท้ชนะทุกสิ่ง

รักแท้ ชนะแม่ผัวได้หรือไม่ ต้องลองดู

หวังว่า แม่ปั๋ว กะ อนาคตลุกสะไภ้คงได้ปะทะคารมกันนะ

คุณสมหวังแน่นอน

แม่ผัวแรง เจอสะใภ้เถื่อนจะเกิดอะไรขึ้นนะ

ส่งสายตาให้กันปิ๊งๆ ปิ๊ง คงขนลุกดีเนอะ 55555555555555555555555+

โหดมาก แต่ไม่แน่หรอก อาจจะชอบนายช่างฟิตก็ได้ ชอบจังเลยคำว่า ช่างฟิตเนี้ย อิอิ ฟิต ฟิต

อะไรก็ไม่แน่ ไม่นอน เนอะ 555555+

ว้าคุณหญิงต้องระวังมากๆนะ

ขอบคุณครับแต่ต้องชดเชยอีก 3ตอนรวดเลยนะ

เยอะนะนั่น 55+

นายเเเม่ออกโรงเเล้ว แต่ยังไม่เจอว่าทีลูกสะใภ้นิ  เจอกันจะเป็นงัยเนีย??? ชักอยากรู้ใครเเรงกว่ากัน 55555

รอดูเอาเองเน้อ ว่าใครจะแรงกว่าใคร

*****************

การตอบเม้นคงจะสิ้นสุดเท่านี้ เพราะจะเอาเวลาไปแต่งและปั่นมันต่อ คนไหนไม่เห็นคำถามหรือข้อความของตัวเองอย่าตกใจ เสียใจ เศร้าใจ ไปนะคะ เพราะคนแต่งอ่านหมดแล้วจริงๆ 

ไปแหละ ฟิ้วววววว!!!!!   ถ้าทันอาจจะเป็นวันนี้ก็ได้

[boylove_yj]

ตอนที่ 6

( พบเจออีกครั้ง!!)


ร่างสูงหนา ไหล่ตรง นั่งก้มหน้าเซ็นเอกสารอย่างตั้งใจ สมาธิทั้งหมดทั้งมวลทุ่มไปยังเอกสารที่สอดอยู่ในแฟ้มด้านหน้าของตัวเอง คิ้วเรียวหนาดกดำขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เนื่องด้วยเสียงเอะอะโวยวายที่ดังแว่วมาจากหน้าห้อง  ใบหน้าคมหล่อเงยขึ้นมาสบตากับมารดาที่นั่งอยู่โซฟาด้านข้างอย่างสงสัย


“เสียงอะไรครับคุณแม่?”      มือเรียวสวยวางปากกาด้ามแพง เอ่ยถามมารดาด้วยความสงสัยทันที 


“เดี๋ยวแม่ออกไปดูเอง ศินั่งทำงานไปเถอะ ...........แม่คงกลับบ้านเลยนะ ตั้งใจทำงานนะลูก”    คุณหญิงวิจิตรตราผู้เข้มงวด  ตรงเป๊ะ ทุกกระเบียดนิ้ว เมื่ออยู่กับครอบครัวแล้ว นางจะเป็นคนอ่อนโยนและใจดีขึ้นมาทันที จะมีใครรู้ว่าแท้จริงแล้ว ที่นางทำไปอย่างนั้นเพื่อที่จะฉากหน้าให้ตัวเองดูแข็งแกร่ง และน่าเกรงขาม อีกทั้งยังต้องการให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างศิขรินทร์เอาเป็นเยี่ยงอย่างอีกด้วย


ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วก้าวขาออกมายืนเคียงข้างมารดา ลำแขนแข็งแรงสอดเข้ากอดเอวมารดาอย่างออดอ้อน ริมฝีปากหนาประทับจูบลงบนแก้มเนียนของมารดาอย่างรักใคร่และเคารพ  สองแม่ลูกผลัดกันหอมแก้มซึ่งกันและกันเสร็จ คุณหญิงวิจิตรตาก็คว้ากระเป๋าสานขึ้นมาสะพายแล้วเดินออกจากห้องไป และไม่ช้าไม่นาน เสียงอันดังอึกทึกครึมโครมก็เงียบและหายไปในที่สุด


เมื่อพ้นร่างของมารดาแล้ว ศิขรินทร์ก็เดินมานั่งพักผ่อนที่โซฟาด้านข้างทันที   ชายหนุ่มค่อยๆเอนตัวลงนอนที่โซฟาอย่างช้าๆ ด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้ศิขรินทร์เข้าบริษัทตั้งแต่ 6 โมงเช้า เพราะรีบเคลียร์งานให้เสร็จก่อนที่จะไม่มีเวลาได้ทำ เพราะ  Handsome Boy  ร้านเบเกอร์รี่ของเขาและกรุง กำลังจะขยายสาขาเพิ่ม จริงอยู่ที่เพียงแค่สั่งวิศวกรสถาปนิกงานทุกอย่างก็จะเสร็จตรงตามเวลาที่กำหนดไว้ทันที


แต่สำหรับศิขรินทร์แล้ว ร้านเบเกอร์รี่แห่งนี้เสมือนตัวแทนของตัวเอง ไม่ว่าจะมองดูหน้าร้านกี่ครั้งต่อกี่ครั้งหัวใจก็อดที่จะพองโตไม่ได้ ศิขรินทร์ และ กรุงนั้นใฝ่ฝันที่จะมีร้านขายเค้กมาตั้งแต่สมัยยังเรียนมัธยม สาเหตุก็เพราะชายหนุ่มทั้งสองคนเชื่อในพรหมลิขิตว่า  “รักเหมือนกัน ชอบเหมือนกัน ไม่แคล้วกันแน่นอน”   ศิขรินทร์จึงเปิดร้านเค้กขึ้นมาเพื่อรอคนที่ชอบเค้กเหมือนๆตัวเอง ในขณะที่เหตุผลของกรุง วรยศ  นั้นที่ลงทุนหุ้นกับเพื่อนรักก็เพราะฝังใจ ที่เมื่อก่อนตอนเด็กๆ ตัวเองมัวแต่สนใจหุ่นยนต์ โมเดล จนอายุล่วงเลยมาเลขสอง  ถึงได้รู้ว่ารสชาติที่แท้จริงของเค้กนั้นเป็นอย่างไร


เพราะฉะนั้นร้านเค้ก Handsome Boy  จึงต้องได้รับการตกแต่งดูและ และออกแบบโครงสร้างภายในและภายนอก จากศิขรินทร์และกรุงโดยเฉพาะ ไม่นึกไม่ฝันว่า ร้านเค้กธรรมดา ทำเพียงไม่กี่อย่าง จะมีสาขาขึ้นมาเพิ่มคิดไปคิดมา ไปฉลองความเจริญรุ่งเรืองกิจการกับกรุง วรยศเพื่อนรักดีกว่า


“วันนี้มึงว่างไหม?”     ศิขริทน์กรอกเสียงลงไปตามสาย เมื่ออีกฝ่ายกดรับ


“เสียใจ ไม่ว่างว่ะ .... วันนี้คีย์มีงาน  กูว่าจะอยู่ช่วยเขาซักหน่อย”   


“ช่วยทำให้ดี หรือทำให้พังว่ะ”    ได้ยิน กรุง วรยศ พูดถึงคนที่กำลังตามจีบทีไรก็อดหัวเราะเยาะไม่ได้ จะมีซักกี่คนที่กล้าปฏิเสธคนหล่อ คนรวย คนที่พร้อมไปด้วยทุกอย่าง เช่นมัน นับว่าผู้ชายคนนั้นตาถึงไม่เบา ดูจากรูปการแล้ว กรุงมันคงจริงจังน่าดู เพราะมันทำอย่างนี้มาได้ประมาณ จะเกือบ เดือนแล้ว


“ทำให้ดีซิว่ะ เพราะงานมันจัดที่โรงแรมกู  มึงจะมาก็มา ถ้ามาแล้วกวนตีนกูก็ไม่ต้องมา”   


“ครับๆ กูไปแน่นอนว่ะ  มึงไม่ต้องห่วงกูนะครับ” 


“กวนตีนว่ะไอ้คุณศิ”       


“มึงก็กวนตีนกูไม่น้อยเลยนะ ไอ้เหี้ยคุณกรุง”   


นับว่าเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆที่ เพื่อนสนิทสองคนเหย้าแหย่กัน กว่าจะผ่านมาถึงวันนี้ กว่าจะยืนบนที่สูงที่สุด กว่าความสำเร็จจะมาอยู่ในมือ ศิขรินทร์ อินทราทิพย์และ กรุง วรยศ ต่างผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างนับไม่ถ้วน เรื่องคอขาดบาดตายก็เสี่ยงร่วมกันมาแล้ว  สนิทยิ่งกว่าพี่น้องร่วมสายเลือด มองตาก็สื่อไปถึงความรู้สึกข้างใน เพื่อนสนิทหนึ่งเดียวของศิขรินทร์ อินทรีเงินผู้มากรักคนนี้ คือ กรุง วรยศ คนเดียวเท่านั้น!


เมื่อสมองรับรู้ถึงข้อมูลต่างๆ ในงานเดินแบบ แฟชั่นโชว์ว่าที่แฟนของกรุง วรยศ เรียบร้อยแล้ว ร่างสูงก็ลุกขึ้นบิดซ้ายไปมาซ้ายขวาอย่างขับไล่ความเหมื่อยขบออกไป  ไปงานอะไรประเภทนี้ก็ดีเหมือนกัน  เผื่อได้อะไรแจ่มๆ กลับไปนอนกอดในโรงแรมสักคืนสองคืน เมื่อความคิดทุกอย่างลงตัวแล้ว ศิขรินทร์ก็หมุนตัวเดินเข้าห้องแต่งตัวด้านในสุดของห้องทำงานทันที


********************************


ร่างสูงที่เดินเข้างานแฟชั่นโชว์อย่างสง่า ผ่าเผย ศิขรินทร์อยู่ในชุดสูทสากลสีดำเรียบกริบตั้งแต่หัวจรดเท้า  ใบหน้าคมส่งยิ้มให้กับนักข่าว และสาวสังคมอย่างเป็นมิตร ไม่จำเป็นที่คนหล่ออย่างเขาจะต้องมาหวงรอยยิ้ม จะหวงไว้ทำไม สู้ส่งยิ้มแจกให้สาวๆไม่ดีกว่าหรือ


“มึงเดินเข้ามานี่ กูก็นึกว่าดาราฮอลลี่วู้ดมาเอง แสงเจิดจ้าซะ”       


“หึหึ  มึงก็ไม่ต่างจากกูเท่าไร”     ศิขรินทร์มองไปที่กรุง วรยศอย่างชื่นชม  รูปร่างสูงใหญ่ของกรุงอยู่ในชุดทักซิโด้สีดำ มองไปมองมา เพิ่งรู้ว่าเพื่อนตัวเองก็หล่อไม่แพ้ใครเหมือนกัน


“ไปๆ เข้างาน เดี๋ยวสาวๆแถวนี้จะเป็นลมกันพอดี”     สองเพื่อนซี้ เดินเข้างานด้วยกัน ต่างเรียกสายตาชื่นชมปนหลงใหล และชวนเคลิบเคลิ้มจากสาวๆงานได้เป็นอย่างดี 


ในสังคมไฮโซรู้ดีว่า กรุง วรยศนั้นเป็นผู้ชายที่รักผู้ชาย แต่คะแนนเรทติ้งก็ไม่เคยตก เพราะสาวๆเหล่านั้นมักจะคิดว่า พวกเธอจะทำให้กรุง วรยศ เปลี่ยนรสนิยมกลับมาชอบเพศตรงข้ามให้ได้   ส่วนศิขรินทร์นั้น ขึ้นชื่อว่าหนุ่มโสดเนื้อหอมก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเดิน จะผ่านไปทางไหน ก็มักจะได้รับสายตาเชิญชวนของสาวๆอย่างไม่ขาดสายเช่นกัน   กิติศัพท์เรื่องคุณหญิงวิจิตรตราหวงลูกชายกว้างไกล จนบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ขยาดและไม่ค่อยกล้า แต่ก็เป็นส่วนน้อย เพราะส่วนใหญ่แล้ว มักจะเข้าหาศิขรินทร์ลับหลังมารดาของชายหนุ่มเสมอ


“คนไหนเมียมึง” 


“ไอ้เหี้ย เมียที่ไหนว่ะ แค่แฟนยังไม่รู้ว่าจะได้เป็นหรือเปล่า”    กรุง วรยศ ทำสัญญาณให้ศิขรินทร์หุบปาก เพราะขืนพูดดังแล้วไปเข้าหูทูนหัวเขาแล้วล่ะก็ เรื่องมันจะจบไม่สวย แล้วคนที่ซวยก็คือ ไอ้กรุงคนนี้!


“เออ ว่าที่แฟนก็ได้ว่ะ แล้วตกลงมันคนไหน”     


กรุง วรยศ  ผายมือไปยังโซนด้านหลังเวที ปลายฝ่ามือโฟกัสไปที่ร่างบางของผู้ชายในชุดเสื้อผ้าที่คนนอกมองคงดูไม่ออกว่ามันเป็นเสื้อหรือผ้าขี้ริ้ว  ดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายคงเป็นดีไซเนอร์เจ้าของงานในครั้งนี้ รูปหน้าผ่าน เพราะมันแนวได้ใจไอ้กรุง รูปร่างก็ผ่านเพราะบางและส่วนสูงกำลังได้ที่ เอาเป็นว่า สำหรับว่าที่แฟของไอ้กรุง คนนี้ผ่าน!!!


“ก็ดี........ใช่ได้”   


มองหน้า ว่าที่แฟนของ กรุง วรยศแล้ว ชวนให้คิดถึงใครบางคน คนที่ทำให้จังหวะการเต้นของหัวใจมันเปลี่ยนไป จริงอยู่ที่ผู้ชายคนนี้หน้าหวาน แต่ก็หวานแบบน่ารักๆ ไม่ใช่สวยหวานอย่างที่ไอ้หมวกกันน๊อคคนนั้น อีกทั้งรูปร่างของไอ้หมวกกันน๊อคก็สูงโปร่งบาง  ว่าแต่.........จะเอาไปเปรียบกันทำไม เออ มึงบ้าไปแล้ว ศิขรินทร์!


“ก็กูบอกมึงแล้ว ว่าคีย์ของกูน่ารักที่สุดในสามโลก”   


“หึหึ ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันมึงยังหลงเขาขนาดนี้ แล้วถ้าเขาไม่รับรักมึงล่ะ มึงไม่ตายไปเหรอว่ะ” 


“กูก็ว่าอย่างนั้นแหละ แต่ก่อนตายช่วยฝากบอกเขาให้หน่อยแล้วกัน ว่า กรุง วรยศคนนี้รัก คีตา วรรณรักษ์ศิลป์ คนเดียว” 


“ไอ้บ้าเอ๊ย มึงจะทุ่มอะไรนักหนาว่ะ ก็แค่คนๆเดียว ไม่ได้คนนี้ก็หาใหม่ ไม่เห็นจะยาก”


“มึงไม่มมีความรัก มึงไม่เข้าใจหรอกไอ้ศิ ซักวันมึงจะรู้เองว่า การที่ไม่ได้ครอบครองคนที่เรารักมันจะเป็นอย่างไร”


“ก็แค่เจ็บ ไม่ถึงกับตาย ถูกไหม”


“ใช่!!!! มึงไม่ตายเข้าโลง แต่มึงจะตายทั้งเป็น” 


อาจจะถูกของ ไอ้กรุงมันก็ได้ ที่เขายังไม่มีความรักยังไม่มีใครที่ทำให้ความรู้สึกรักหรืออยากปกป้อง เพราะฉะนั้นจึงยังไม่เข้าใจปรัชญาของนักรักผู้ทุ่มเทอย่าง ไอ้กรุง


‘เนื้อคู่กูยังไม่เกิด.......หรือเปล่า!!’

สองหนุ่มนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนงานใกล้เริ่ม และไฟในงานค่อยๆดับลง จนเหลือแต่บนเวที ศิขรินทร์และกรุง ก็หันมาสนใจบรรดานางแบบที่เดินใส่ชุดโชว์ผ้า กันทันที   สำหรับศิขรินทร์แล้ว งานประเภทนี้มาไม่บ่อยนัก เพราะนอกจากกจะเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์แล้วยังเสียผลประโยชน์อีกต่างหาก นอกจากจะไม่มีนักธุรกิจแนวหน้ามาร่วมแล้ว  ยังมีปาปารัซซี่เดินเกลื่อนงานเต็มไปหมด  เพราะฉะนั้นทำอะไรก็ต้องระวังตัวเป็นพิเศษ  อินทรีหนุ่มจึงไม่พิสมัยงานเหล่านี้เท่าไร


การเดินแบบบนเวทีมีไปเรื่อยๆ เสื้อผ้าแต่ละสี แต่ละแบบสร้างความประทับใจให้กับผู้ชมเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะชุดฟินาเร่ที่เด็ดและแนวสมกับบุคลิกของดีไซเนอร์จริงๆ ในขณะเพ่งสายตาไปยังบนเวที หางตาก็เหลือบไปเห็นบุคคลที่อยู่ในห้วงของความทรงจำ

คนที่ไม่ว่าจะให้ดูกี่ครั้งก็จำได้แม่นว่าเป็นใคร รูปร่าง หน้าตา ทุกอย่างที่อยู่ในสายตาของศิขรินทร์คนนี้คือ


“ไอ้หมวกกันน๊อคหน้าหวาน!!!!!!!!!!!!” 

************************************

เฮ อยากดูรถม้าต้องไปอุบล
อยากดูคล้องช้าง ต้องไปปัตตานี

อยาดูทั้งช้างและม้า อยากดูทั้งม้าและช้าง
อยากดูสองอย่าง.......ก็เปิดช่อง สัตว์โลกน่ารักซิ

๐ บวกซิจ้ะแม่ + โย้ววววววว  กด+ ซิจ้ะคนงาม
๐ รักคนอ่าน ( คนแต่งน่ารัก )
๐ มีอะไร สงสัย หลังไมค์!!!!!!!


รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~

[ao16]

รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อว่าจะมีปะทะคารมกันไหม 

[powvera]

โว!!!!!!!!!

และแล้วพรมลิขิตก็บันดาลให้

"เจอกัน"

เงินทรีย์เงินจะรุกนู๋ภัสดาหรือเปล่าว

ลุ้นสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


           

[TanyaPuech]

 

อยากให้ต่อเลยอ่าา

นิดเดียวเองไม่ทันจุใจ

[golove2]

คุณแม่ สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดด


ขอให้คุณแม่ถูกใจว่าที่ลูกสะไภ้ด้วยเถิด

[Poes]

ออกมานิดเดียวเอง เมื่อไหร่จะปะทะคารมหยอดหวานกันอีกนะ 

[wapview]

ทักทายกันสุดยอดมาก
ไอหมวกกันน็อคหน้าหวาน
เดียวหลังๆจะกลายเป็นที่รักหรือป่าวจ่ะ 555+

[MiSS-U]

เอ้านายศิว่าเพื่อนได้ว่าดีเดี๋ยวเจอคนที่รักแล้วจะรู้สึก ชิๆๆๆๆ

แล้วไอ้หมวกกันน๊อคหน้าหวานนี่โผล่มาแล้วตัดฉับ ค้างอ่ะค่ะ ต่อด่วนๆน้า

ปล.2หนุ่ม กรุง ศิ เปิดร้านเค้กได้แบบไม่เข้าบุคลิกเลย555 สงสัยเปิด

ไว้เรียกสาวๆป่ะ เปิดแถวไหนเดี๋ยวแวะไปอุดหนุน ฮิ้วววว

[iranen]

มาแบบสั้นๆ ให้ยากและจากไปเลยนะ
อีกกี่ตอนความมันส์ถึงจะเริ่มต้นละเนี๊ย
พึ่งเจอกันครั้งเดียวเอง
สะใภ้เถื่อนเพราะเอาพระเอกอยู่และบรรดากิ๊กกระเจิงใช้ไหม
 

[yeyong]

พรหมลิขิตบันดาลให้เจอกันอีกครั้งแล้ว

[yayee2]

ไอ้หมวกกันน็อคหน้าหวาน มางานนี้ได้ไงหว่า
งานแบบนี้ไม่น่าจะอยู่ในความสนใจของช่างยนต์เลยนี่นา
หรือว่าบุพเพอาละวาดเข้าแล้วจริงๆ

ป.ล.ตามสัญญา
"..ศิขรินทร์ อินทราทิพย์และ กรุง วรยศ ต่างผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างนับไม่ถ้วน
เรื่องคอขาด บาดตาก็เสี่ยงร่วมกันมาแล้ว.."
"คอขาดบาดตาย" ตกตัว"ย"สะกด ไม่ต้องเว้นวรรค คอขาดกับบาดตาย นะจ๊ะ 
แน่ะ ไปเปลี่ยนชื่อ จ.ปัตตานี ซะแระ อิ อิ

[A-J.seiya*]

ทำไมน้องพีตไปโผล่งานแฟชั่นได้?
พี่ศิ นี่ตาไวจริงนะ เหอะๆ
ยังไงล่ะ  ,, อยากรู้จริงๆ!!

[silverspoon]

คนเขียนลงสั้นไปนะคะ เรื่องเลยดูเดินช้าไปอ่ะค่ะ มันอึดอัด

แต่ถ้าเพราะงานยุ่ง ก็ต้องขออภัยนะคะ ไม่ได้มีเจตนาอะไรเลย นอกจากอยากอ่านเรื่องดีๆสนุกๆอย่างนี้ ให้ยาวจุใจซะหน่อย

[sayhi11]

เจอกันอีกแล้ววววว
บุพเพจิงๆๆๆๆ
 

[howru]

อัยยะ~!! ค้างเบาๆหรือคนเขียนลงสั้นกันนิ T^T
พีตมาทำอะไรที่งาน เอ่อ...แบบนี้ = =
คราวนี้ไม่รอดแน่ๆ ฮิฮิ

[vk_iupk]

เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกค่ะ สนุกดีค่ะ
นายแม่โหดมาก...นายเอกก็เถื่อน
โคจรมาเจอกันแล้วไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
ลุ้นต่อไป เจอกันอีกครั้งแล้วจะเกิดอะไรขึ้น มาต่อไวๆ นะค่ะ

[boylove_yj]

คนเขียนลงสั้นไปนะคะ เรื่องเลยดูเดินช้าไปอ่ะค่ะ มันอึดอัด

แต่ถ้าเพราะงานยุ่ง ก็ต้องขออภัยนะคะ ไม่ได้มีเจตนาอะไรเลย นอกจากอยากอ่านเรื่องดีๆสนุกๆอย่างนี้ ให้ยาวจุใจซะหน่อย

ที่มันสั้น ก็เพราะว่า บล๊อคของเรื่องมันคือเท่านี้ค่ะ ส่วนอีกอย่างก็คือ เอ่อ ก็รีบอัพ รีบปั่น แล้วก็เอามาลง แล้วก็วิ่งไปอ่านหนังสือต่อ อยากจะลงมากกว่านี้ แต่กลัวว่าจะหายไปนานกว่าเดิม

เพราะฉะนั้น สั้นๆ ดีกว่าไม่ลง ถูกไหม??

รักคนอ่านทุกคน เดี๋ยวหลังอาบน้ำมา จะมากด+ ให้ทุกคนเลย

[lasom]

ลุ้นกันต่อไป

[เก๋ไก๋เจ้าค่ะ]

อยากเห็นตอนที่มาปะทะกันจังเลยค่าาาาาาาาาาาาาา

[chantana]

กด บวก+1  ให้แล้วเด้อ

แล้วจะรอตอนต่อไปจ้า

[เฉาก๊วย]

[ บทที่ 6 ] พบเจออีกครั้ง!!!
^
^
แป่ววว..บทที่ 7 ขอเป็น "พบเจออีกครั้ง!!! (ได้คุยกันด้วย)  ได้มั้ยคะ  อิอิ   

[hahn]

พรหมลิขิต

[bulldog17]

เจอกันแล้วอ่ะ
+ เป็ดน้า~
เราบวกอันนี้ได้อย่างเดียวอ่ะ

กอดคนเขียน

[beery25]

คุณศิผู้มั่นใจในตัวเองจะทำยังไงค่ะ

[Coolsipie]

ในที่สุดก็ได้เจอจนได้ 

[vascular]

อ่าว เจอกันแบบค้างเติ่ง

[tuek]

อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
มาอัพบ่อยๆนะคะ
+ 1 นะคะ