หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[boylove_yj]

บทที่ 24 คำว่าพ่อ






.
.
.
.
.
.





“แฟนผมเป็นผู้ชาย และเขาก็เป็นเจ้าของอู่ที่คุณพ่อเอาเจ้าเต่าไปซ่อมนั่นแหละครับ  .............พีตคือว่าที่เมีย และว่าที่สะใภ้อินทราทิพย์ครับ”




ทันทีที่สิ้นเสียงของศิขรินทร์ กำปั้นหนักๆของผู้เป็นบิดาก็แหวกฝ่าอากาศเข้ามากระทบใบหน้าหล่อเหล่าเข้าอย่างจัง! ทำให้เรือนกายสูงใหญ่ของศิขรินทร์เซถอยหลัง เพราะตั้งตัวไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ สัญชาตญาณของนักสู้ก็ไหลเวียนเต็มเปี่ยมอยู่ในตัวของชายหนุ่มไม่ขาด จะยกมือขึ้นมาป้องกันตัวก็ย่อมจะทำได้ แต่ศิขรินทร์ไม่ทำ กลับเลือกที่จะยืนนิ่งๆ เป็นเป้าให้บิดาออกหมัดได้อย่างเต็มที่  ลูกผู้ชายโดนแค่นี้มันคงไม่ถึงตายหรอก




“เพราะอะไรศิ  เพราะอะไรทำไมแกถึงกลายเป็นแบบนี้?”  น้ำเสียงทุ้มหนักของคุณศิระ บัดนี้เจือไปด้วยความผิดหวังในตัวของลูกชายคนเดียว จนแทบจะระงับอารมณ์ของตัวเองไม่ให้เดินเข้าไปซ้ำบุตรชายอีกหมัดสองหมัด




“เพราะผมรักพีท .........เพราะเรารักกันครับ”   ศิขรินทร์คุกเข่าก้มหน้าบอกผู้เป็นบิดาอย่างจำยอม จะมีซักกี่คนที่อินทรีเงินอย่างศิขรินทร์จะยอมก้มหัวให้ จะมีซักกี่คนที่จะได้เห็นว่าผู้ชายที่หยิ่งทะนง ไม่ยอมลงให้กับใคร บัดนี้ได้ทิ้งศักดิ์ศรีอันสูงค่าของตัวเองไว้ข้างกาย  เพื่อคำว่า ‘รัก’




“แกจะเที่ยวผู้หญิง จะมั่วไม่เลือกอย่างไรก็ได้ ฉันไม่เคยว่า แต่นี่แก................แกชอบผู้ชาย ชอบเพศเดียวกับแกอย่างนั้นเหรอ แกบ้าไปแล้ว!”   ใจอยากจะเดินเข้าไปตบตีบุตรชายให้ฟื้นคืนสติ   เผื่อสิ่งที่ศิขรินทร์พูดไปเมื่อกี้ อาจจะเป็นการเข้าใจผิด หรือไม่ก็ แกล้งอำเพื่อให้ผู้เป็นบิดาแปลกใจเล่นเท่านั้น



“ผมไม่ได้บอกให้พ่อ ยอมรับในตัวของผม ........ผมแค่อยากจะบอกให้พ่อได้รับรู้ว่า ลูกชายคนนี้ของพ่อเลือกทางเดินที่ดีที่สุดให้กับตัวเองแล้ว”   ศิขรินทร์ค่อยๆ พยุงตัวเองขึ้นมายืนเบื้องหน้าของผู้เป็นบิดา แววตาเด็ดเดี่ยว ฉายแววมุ่งมั่นและไม่ย่อท้อ ทำไมผู้เป็นบิดาจะไม่รู้ว่าบุตรชายนั้นเป็นคนที่เมื่อได้เลือกสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้กับตัวเองแล้วจะไม่ลังเลและไม่ยอมเปลี่ยนใจเป็นอันขาด แม้หนทางข้างหน้าจะมีแต่ขวากหนามก็ตามที




“................................”       



“ผมจะไม่เปลี่ยนใจเป็นอันขาด  ผมรักพีท”         



“แกรักผู้ชายคนนั้นมากกว่าพ่อกับแม่แกอย่างนั้นเหรอไอ้ศิ!”      คุณศิระ ที่อ่อนโยน เข้มแข็งเด็ดเดี่ยวผู้นำที่เข้มแข็งของอินทราทิพย์ และเป็นแบบอย่างที่ดีมาโดยตลอดของศิขรินทร์ บัดนี้กำลังยืนมองบุตรชายของตนเองอย่างผิดหวัง  ละอองน้ำตาเอ่อท่วมดวงตาแข็งกล้าของผู้สูงวัย แต่ก็ใจแข็งไม่ยอมให้หยาดน้ำตาไหลบ่าลงมา พ่อยังอยากที่จะเข้มแข็งต่อหน้าลูกอยู่ตลอดเวลา....




“ผมไม่ได้รักใครมากกว่ากัน ทั้งพีทและพ่อกับแม่ มีความสำคัญเท่ากันหมด เพียงแต่มันคนละความหมายเท่านั้น”       ทำไมศิขรินทร์จะไม่เสียใจ จะมีลูกคนไหนบ้างที่อยากเห็นคนเป็นพ่อร้องไห้เสียใจเพราะตัวเอง แต่ในเมื่อตัวเองได้ตัดสินใจเลือกทางใดทางหนึ่งไปแล้ว ก็จะไม่ยอมถอยหลังเป็นอันขาด แม้จะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม




“ถ้าฉันบอกให้แกไปเลิกกับแฟนแกล่ะ”   




“ผมขอโทษ.............แต่ผมคงทำอย่างที่พ่อพูดไม่ได้หรอกครับ”  เมื่อศิขรินทร์เห็นบิดายืนนิ่งเงียบ ร่างสูงจึงค่อยๆก้าวเข้าไปหาผู้สูงวัยและกอดเอาไว้อย่างช้าๆ  อ้อมกอดของคนเป็นพ่อนั้นต่อให้เวลาผ่านไปกี่ปีต่อกี่ปีมันก็อบอุ่นและปลอดภัยสำหรับลูกๆเสมอ เช่นเดียวกับ ศิขรินทร์ ยามใดที่หมดแรงเหนื่อยล้าจากเรื่องส่วนตัวและเรื่องทำงาน ยามนั้นชายหนุ่มก็จะกลับมาพึ่งพาอ้อมกอดของแขคู่นี้ที่พร้อมที่จะให้กำลังใจและปลอบโยนบุตรชายอยู่เสมอ  แขนหนึ่งคู่ที่กางปีกป้องภัยให้ลูกพ้นภัยอันตรายเสมอมา




คุณศิระค่อยๆยกแขนขึ้นโอบกอดเรือนร่างสูงโปร่งของบุตรชายอย่างช้าๆ ไม่ว่าจะอย่างไร ศิขรินทร์ก็คือลูก เลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ไม่ว่าลูกจะเป็นอะไร จะรักจะชอบใครสุดท้ายมันก็คือสายเลือดแท้ของเขา ผู้สูงวัยหลับตาลงอย่างช้าๆ เพื่อสกัดกลั้นไม่ให้หยาดน้ำตาแห่งความผิดหวังได้ไหลรินออกมา เพียงเพราะเรื่องคนรักของบุตรชาย คงไม่มีพ่อแม่ที่ไหนจะยิ้มรับหน้าชื่นตาบานเมื่อลูกตัวเองบอกว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ คุณศิระก็พอจะเข้าใจสังคมสมัยใหม่ที่เปิดกว้างในเรื่องของรักร่วมเพศ แต่ก็อดใจหายเสียไม่ได้ที่ ศิขรินทร์จะไม่มีทายาทมาสืบสกุล ในเมื่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนยอมรับ และสารภาพอย่างใจกล้าว่ารักผู้ชาย คนเป็นพ่อก็พอที่จะให้อภัยและรับฟังเหตุผลต่างๆ ถึงแม้จะยังทำใจไมได้ แต่ก็เชื่ออีกไม่นานเขาจะยิ้มรับลูกสะใภ้ที่ชื่อ ภัสดา พิชัยภักดีได้อย่างสนิทใจ




“ผมขอโทษจริงๆครับ  ......”   ศิขรินทร์อยากเอื้อยเอ่ยถ้อยคำที่ทำให้บิดาคลายความเสียใจและผิดหวังลง แต่ก็คิดไม่ออก ทำได้แค่เพียงเอ่ยวาจาคำว่าขอโทษซ้ำไปซ้ำมา



“ฉันเลี้ยงแกได้แต่ตัวซินะ เรื่องของจิตใจมันห้ามกันไม่ได้”      ฝ่ามือหยาบกร้านตามกาลเวลาของคุณศิระ ยกขึ้นลูบแผ่นหลังแข็งแกร่งของศิขรินทร์อย่างรักใคร่และปลอบโยน อะไรจะเกิดมันก็คงต้องเกิด ไม่มีใครอยากจะฝืนชะตาฟ้าลิขิต เมื่อเบื้องบนกำหนดชะตาให้เป็นอย่างนี้แล้ว เราก็ทำแค่เพียงก้มหน้าและยอมรับมันแต่โดยดี  หากมัวแต่ทิฐิใส่กันชาตินี้ก็คงหาความสุขมาใส่ชีวิตไม่ได้เสียที รักร่วมเพศมันก็ไม่ได้เลวร้ายมากเพียงใดหนัก ก็แค่ ตระกูลอินทราทิพย์จะมีลูกสะใภ้เป็นผู้ชาย! ก็เท่านั้นเอง



“ผมขอโทษที่เกิดมาเป็นแบบนี้   ...................... ผมขอโทษที่ทำให้พ่อผิดหวัง” 
ศิขรินทร์ผละออกจากอ้อมแขนของบิดาแล้วค่อยๆก้มลงกราบแทบเท้าผู้ให้กำเนิดอย่างช้า นิ้วเรียวทั้งสิบจรดลงแทบเท้า ขอคมาลาโทษกับสิ่งต่างๆที่ทำให้ผู้ให้กำเนิดต้องเจ็บช้ำน้ำใจ เสียอกเสียใจเพราะเขาเป็นต้นเหตุ 
ผู้สูงวัยก้มมองบุตรชายด้วยความสงสารจับใจ  ถึงแม้กาลเวลาจะทำให้ศิขรินทร์เติบใหญ่ขึ้นมาซักเพียงใด หากในความรู้สึกของคุณศิระแล้ว ศิขรินทร์ก็ยังคงเป็นเพียงเด็กชายตัวเล็กๆเขาและคุณหญิงอยู่เสมอ กลัวว่าถ้าคุณหญิงวิจิตรตรารู้เรื่องนี้แล้ว ความรักของคนทั้งสองคงจะไม่ราบรื่นเสียเท่าไร ภรรยาของเขาคงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ลูกชายตัวเองต้องแยกกับภัสดาแน่นอน และถ้าหากเรื่องราวมันเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ เกรงว่าศิขรินทร์จะทนไม่ไหวแล้วพาภัสดาหนีไปเสียก่อน คุณศิระรู้ใจบุตรชายดีว่า แม้จะมีอุปสรรคขวางกั้นเพียงไหน ศิขรินทร์ก็ไม่ย่อถ้อต่อมันแน่นอน  โลกของเพศที่สามเปิดกว้างมากกว่าก่อนก็จริง แต่มันก็ยังไม่เป็นที่ยอมรับในสังคมทุกหมู่เหล่าเท่าไรนัก  แต่ถ้าหากทั้งสองคนยังเชื่อมั่นในกันและกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันไปตลอด ต่อให้อะไรมาขวางกั้น ก็มิอาจพรากคนทั้งสองออกจากกันได้แน่นอน



“ไม่ว่าแกจะเป็นตัวอะไร สุดท้ายแล้ว........แกก็ลูกพ่อนะเจ้าศิ”   



“........................”  หยดน้ำตาลูกผู้ชายรินไหลออกมาจากดวงตาอย่างช้าๆ จนในที่สุดก็หยดลงกระทบเท้าของผู้เป็นบิดา ความตื้นตันใจไหลเวียนคับแน่นอยู่ในอก  ไม่นึกอายที่ต้องมาหลั่งน้ำตาแทบเท้าของบิดา นี่ซินะ คำว่า ‘พ่อ’  ลูกจะดีจะเลวเพียงใด สุดท้ายแล้ว พ่อก็รักลูกไม่เสื่อมคลายอยู่ดี




“ผมรักพ่อครับ” 


.
.
.



หลังจากคุยและเคลียร์ปัญหาเรื่องราวต่างๆกับบิดาเสร็จ ศิขรินท์ก็ขอตัวขึ้นมาอาบน้ำพักผ่อนที่ห้องนอนของตนเอง เพราะบิดาและมารดาต้องออกงานสโมสรที่คุณหญิงแม่ของเขาเป็นสมาชิก และชายหนุ่มเกือบเอาชีวิตไม่รอด หากบิดาไม่ยื่นมือเข้ามาช่วย ป่านนี้ นักธุรกิจหนุ่มมาดเท่ห์คงไปเดินทำหน้าเซ็งอยู่ในงานเป็นแน่ๆ  ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคุณแม่ต้องการให้เขาออกงานไปพบเจอกับลูกๆ หลานๆ ของคุณนายไฮโซทั้งหลาย แล้วหลังจากนั้นคุณๆ เธอๆ เหล่านั้นก็รวมหัวกันรุมจิกเขาอยู่ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นเพื่อเป็นการตัดปัญหา ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะปฏิเสธคำขู่ของมารดา เพราะบิดายื่นมือเข้ามาช่วยนั่นเอง  หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ศิขรินทร์ก็เอนตัวคุยโทรศัพท์กับหวานใจที่ตอนนี้ไปทำธุระกับเพื่อนที่ต่างจังหวัด



“ถึงที่พักหรือยังครับ”   ว่าพลางยกกรอบรูปคริสตัลที่ข้างในบรรจุรูปถ่ายโคสอัพใบหน้าของภัสดาขณะกำลังงัวเงียตื่นนอนขึ้นมาดู  ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มออกมาอย่างช้าๆ เมื่อจินตนาการว่าร่างบางที่อยู่ปลายสายนั้นยิ้มแย้มแจ่มใสเฉกเช่นเดียวกับน้ำเสียงที่ตอบเขากลับมา จะไม่ให้คนเอวบางร่าเริงได้อย่างไรล่ะ ก็ในเมื่อนานๆครั้งที่เขาจะปล่อยให้คนรักได้ไปไหนมาไหน โดยที่ปราศจากเขา



“ถึงแล้ว ...........บ้านพักไอ้เขตสวยมากเลย อีกอย่างบรรยากาศที่นี่ดีมากๆเลยนะมึงไว้วันหลังเรามากันสองคนเนอะ”   
น้ำเสียงแววหวานเรียกรอยยิ้มบนใบหน้าของศิขรินทร์ได้เป็นอย่างดี จะไม่ให้รัก ให้หลงคนเอวบางได้อย่างไรไหว ก็ในเมื่อทั้งน่ารัก ขี้เล่น ขี้อ้อนซะขนาดนี้ ภัสดา พิชัยภักดี เป็นบุคคลที่แข็งนอกอ่อนไหว เนื้อแท้ของพีทนั้นเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนไหวง่าย เพียงแต่เจ้าตัวชอบซ่อนความรู้สึกต่างๆไว้บนใบหน้าที่เคร่งขรึม อีกทั้งคนสวยของศิขรินทร์นั้นต้องดูแลและควบคุมลูกน้องผู้ชายห่ามๆอยู่เกือบร้อยชีวิต ถ้าไม่ทำตัวเข้ม พวกลูกหมาทั้งหลายที่ภัสดาชอบพูดถึงนั้นก็คงจะไม่เคารพย่ำเกรงแน่นอน



“ไปหาได้ไหมครับ”     ศิขรินทร์เอ่ยปากถามในสิ่งที่หัวใจต้องการ เพราะถ้าภัสดาตอบตกลงออกมาว่าให้ร่างสูงไปหาได้ นักธุรกิจหนุ่มก็พร้อมที่จะแจ้นไปหาอีกฝ่ายทันที และศิขรินทร์ก็ไม่สนว่าระยะทางที่ต้องขับรถไปนั้นมันจะมากซักเพียงใดก็ตาม


“บ้าเหรอไอ้ศิ มึงนั่งนิ่งๆ สงบสติไปเลย ชอบพูดบ้าๆ”   ทำไมศิขรินทร์จะไม่รู้ว่า ณ ตอนนี้ใบหน้าคนปลายสายจะต้องแดงเปล่งปลั่ง เขินอายอยู่เป็นแน่ๆ แต่เจ้าตัวก็ชอบเสียเหลือเกินที่จะกลบเกลื่อนท่าทีเขินอายนั่นด้วยคำด่า



“พูดบ้าๆตรงไหนครับที่รัก ก็อยากไปหา”



“ก็มันบ้าไอ้ตรงที่มึงจะบอกมาหานี่แหละ เพิ่งห่างกันไปเมื่อตอนเช้านะโว้ย”   



“..........ผมคิดถึงคุณ”............”



“..........................................”   มาเจอน้ำเสียงออดอ้อนที่ดังมาตามสาย ทำเอาภัสดา พิชัยภักดีไปไม่เป็นเหมือนกัน 



“......ผมคิดถึงผมหรือเปล่า.......”     



“................ก็............อืม..........”       น้ำเสียงที่ตอบอ้อมแอ้ม ฟังไม่ถนัด จากริมฝีปากของคนเอวบาง สร้างความอบอุ่นและดีใจให้กับศิขรินทร์อย่างหาที่สุดไม่ได้ คงไม่ได้มีแค่เขาใช่ไหมที่คิดถึงร่างบางอย่างกับคนบ้า อีกฝ่ายก็รู้สึกเช่นเดียวกับเขาใช่ไหม



“ขอบคุณครับ”



“ไอ้ป๋อง ไอ้เผือกเน่า จะขอบคุณทำไม”    นี่แหละหน่า เขาว่าถ้าผู้ชายด่า แปลว่าผู้ชายรัก สำนวนไทย สมัยโบราณที่ศิขรินทร์ อินทราทิพย์ขอกระโดดยันเลยว่ามันเป็นความจริง



“ขอบคุณที่รักกัน”



“แหวะ  .........กูเริ่มจะรับไม่ได้กับความเสี่ยวของมึงแล้วนะ เป็นไรมากป่ะ” 



“เป็นคนที่ถูกรักครับ”



“................ถ้ายังไม่เลิกกวนตีนกู ภายในสิบวิ กูจะตัดสายและปิดเครื่องทันที”    ช่างเป็นคำขู่ที่น่ากลัวจริงๆ ศิขรินทร์ อินทราทิพย์คนนี้ไม่ได้พูดเกินจริงแต่อย่างใด เพราะถ้าหากภัสดาทำอย่างที่ปากว่าแล้วล่ะก็ คงมีใครบางคนแถวนี้ได้ขาดใจตายพอดี แค่ห่างกันก็ว่าโหดร้ายแล้ว นี่ขนาดไม่ได้ยินเสียงหรือรับรู้ว่าคนรักเป็นอย่างไร มันเหมือนกับเอามีดมาปาดคอกันชัดๆ



“เลิกแล้วครับ .......คุณโกรธผมเหรอ”



“ไม่ได้โกรธ  ก็..................มึงชอบปากหวาน”     



“แสดงว่าชิมบ่อย  ถึงรู้ว่าปากหวาน ..............เฮ้ย พีต!!”         ไร้เสียงตอบรับจกาปลายสาย เพราะคนเอวบางหน้าสวยได้ตัดสายโทรศัพท์ไปเรียบร้อยแล้ว




งานเข้า คนหล่อ!!!!





ศิขรินทร์รีบกดโทรหาคนรักทันที เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะปิดเครื่องหนีซะก่อน  เขาก็พอเขาหาเรื่องทำให้ร่างบางงอนจนได้ แต่จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก ก็ใครอยากให้ภัสดา น่ารัก น่าแกล้งทำไมล่ะ



“ผมผิดไปแล้ว ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้วครับ คนหล่อสัญญา”    เมื่อภัสดารับสาย ศิขรินทร์ก็รีบกรอกเสียงง้องอนลงไปทันที  ใครจะทิ้งโอกาสที่มีอยู่น้อยนิดไปล่ะ ขืนง้อช้ากว่านี้แล้วปล่อยให้เวลามันล่วงเลยไปค่อนคืน มีหวังอินทรีเงินบินสูงอย่างศิขรินทร์คงต้องได้ขับรถไปหาร่างบางที่เขาใหญ่แน่นอน



“หลักเขตพูดครับ”     



“อ้าว......แล้วพีทไปไหนครับ”     



“ก็นั่งอยู่ข้างๆผมนี่แหละครับ โอ๊ย!! ไอ้คุณน้องเล็ก หยิกมาอย่างนั้นก็กระทืบหัวกันดีกว่า”    แสดงว่า  คุณสวยต้องยืนโทรศัพท์ตัวเองไปให้เพือนสนิทรับแน่นอน ร้ายไม่ใช่เล่น ไว้กลับมาเมื่อไรจะคิดบัญชีให้สาสมกับความน่ารักเลยคอยดู




“ขอผมพูดกับเขาหน่อย”    ถึงแม้จะรู้ว่า หลักเขตได้ยอมรับเขาในฐานะคนรักของภัสดาแล้ว แต่เสือกับเสือยังไงมันก็ยังคงไว้ลาย ไม่ยอมลงให้กันอยู่ดี หลักเขตก็ยงคงวางท่าเก๊กใส่น้องเขยอย่างศิขรินทร์อยู่เนื่องๆ และในขณะเดียวกันศิขรินทร์ก็วางท่าทีไม่ยอมลงให้เพื่อนสนิทของคนรักเหมือนกัน และจะให้สนิทชิดเชื้อก็คงจะอีกนาน




“อืมๆ รอซักครู่...........ไอ้พีท มึงจะเล่นตัวทำไม้จิ้มฟันทำไมว่ะ อยากคุยกับเขาก็คุยไปซิครับ ลากกูมายุ่งด้วยทำไม”    คงจะหันไปถามคนเอวบางที่นั่งหน้างอ ปากเชิดอยู่ข้างๆแน่ๆ  ไม่อยากจะเชื่อว่าการง้อแฟนครั้งนี้จะต้องยืมมือของหลักเขตเข้ามาช่วย ทั้งที่ในใจไม่อยากจะขอความช่วยเหลือเสียเท่าไร เพราะคนอย่างศิขรินทร์ฟอร์มมันเยอะพอๆกับหน้าตาและความสามารถนั่นเอง




“..................ไร!............”  มันช่างห้วนและสั้นเสียจริงๆ



“ผมขอโทษ คุณไม่โกรธผมนะ”   



“โกรธ!”



“แล้วกัน อย่าโกรธเลยนะ”



“โกรธ..........ซะเมื่อไรล่ะ ฮ่าๆ   เผือกเน่าแม่งหลอกง่าย”   ร่างสูงยิ้มออกมาอย่างโล่งใจที่คนรักไมได้โกรธ แต่ไอ้ฉายาอยู่ตามมาด้านหลังนี่มันชักจะยังไงๆอยู่นะ เพราะตั้งแต่ กระป๋อง ไอ้โรคจิต ไอ้หื่นกาม ไอ้เน่า แล้วยังมีตามมาด้วยไอ้เผือกเน่า รู้สึกว่าฉายาของเขามันจะเริ่มเยอะขึ้นๆมากทุกที



“หึหึ หลอกเหรอครับ”    สาบานได้ ถ้าภัสดา พิชัยภักดี นั่งทำหน้าตายั่วยวนแล้วหัวเราะอยู่ข้างๆตอนนี้ ศิขรินทร์จะพุ่งเข้าใส่แล้วล็อคมาหอมแก้มเสียให้หายหมั่นเขี้ยวในความน่ารักน่าเอ็นดูของอีกฝ่าย



“ถ้าจะหัวเราะโรคจิตขนาดนั้น ก็ไปปรึกษาแพทย์เหอะ”



“โรคจิตกับคุณคนเดียวนั่นแหละ”



“กูต้องดีใจไหม” 




"หึหึ แล้วแต่คุณซิ  .....แล้วทานข้าวเย็นหรือยังครับ”



“กินแล้ว  มึงล่ะกินหรือยัง  โกหกนี่รู้นะว่าโทษมันเป็นอย่างไร”   นอกจากจะสวยและเอวบางแล้ว ดีกรีความโหดก็ยังไม่สองรองใครเลยจริงๆ


   
“ยังไม่ได้กินเลยครับ คุยกับคุณพ่อเสร็จก็ขึ้นมาอาบน้ำเลย เดี๋ยวก็ลงไปหาอะไรกินครับ”



 “ต้องให้พูดซ้ำไหม ศิขรินทร์”   อ่า.......... ถ้าพีทได้พูดชื่อจริงของเขาออกมาอย่างเต็มยศอย่างนี้ล่ะก็ เริ่มจะโกรธของจริงๆแน่นอน และนั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าลองเท่าไร



“ไม่ครับ งั้นเดี๋ยวผมโทรคุณนะ เดี๋ยวลงไปทานข้าวด้านล่างก่อน” 



“ไม่ต้องโทรมาหรอก เดี๋ยวจะโทรไปหา  งั้นแค่นี้นะ กินข้าวนะกินข้าวไม่ใช่ไปนั่งทื่อให้จานข้าวดูมึง”



“รับทราบครับ......”





ศิขรินทร์ชอบทำอาหารก็จริง แต่ไม่ค่อยชอบทานอาหารซักเท่าไร ผิดกับภัสดาที่ไม่ค่อยชอบทำอาหาร หรือเรียกอีกอย่างว่าไม่ถูกกับการทำอาหารน่าจะถูก เพราะร่างบางมักจะเข้าไปทำข้าวของในห้องครัวพังพินาศเสียก่อนที่จะได้ลงมือทำ จึงไม่แปลกที่ศิขรินทร์จะชอบทำอาหาร เพราะไม่ว่าจะเมนูไหน ต้ม ผัด แกง ทอด จะทำออกมามากน้อยเพียงใด ก็จะมีนักชิมหน้าหวานอย่างภัสดาที่ตั้งหน้าตั้งตาทานอย่างเอร็ดอร่อย สร้างความดีใจเล็กๆน้อยๆให้กับคนทำยิ่งนัก



.
.
.
.
.
.
.
.



 ๐ เร่งสุดๆ เพราะเพิ่งเปิดคอม จำเนื้อหาเก่าๆที่มันหายไปได้บ้างนิดหน่อย ก็เลยรีบอัพรีบแต่ง
๐ มันอาจจะสั้นไป แต่นี้ก็กลั่นกรองออกมาแบบสุดๆแล้วค่ะ กว่าจะมาอัพได้ ลากเลือดดีแท้
๐ ตรวจคำผิดให้ด้วยนะคะ แบบว่ารีบจริงๆ
๐ รักคนอ่าน ไม่เจอะกันนานคิดถึงจังเล้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!
๐  คนอ่านติดงาน เทศน์มหาชาติที่มหาลัย จัดงานตักไข่สวรรค์ ใครสนใจแวะมาตักได้ที่โคราช 555

รักและขอบคุณ
By  Chocolate Love ~

[ladyzakura]

ไอ้คุณศิมันหวานอ่ะ กรี๊ดดดด..

พีตอ่ะทำโมโหกลบเขิล น่ารักได้อีก

เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ สนุกมากเลย สู้ๆ น๊า

[MiSS-U]

 

พีทปราบไอ้รถถังซะอยู่หมัด

กดบวกกดเป็ด

[Bowbonk]

หวานเกิ๊น


 

[pochu52]

พี่ศิแมนมากเลยพี่ ผ่านด่านคุณพ่อได้แล้ว ด่านคุณหญิงจะเป็นยังไงนะ
แต่พี่ศิก็เปลี่ยนใจไม่ทันแล้ว ตกหลุม(รัก)พีต ตะกายไม่ขึ้นกันเลย วันนี้ก็หวานซ๊า ^^

[sam3sam]

ตอนคุณพ่อซัดหมัดใส่ศิทำเอาใจหายใจคว่ำเลย
กลัวคุณพ่อไม่ยอมรับ แต่อ่านแล้วต้องปาดน้ำตา
เพราะคำพูดและการกระทำของศิกับคุณพ่อมันซึ้งมาก
ศิกับพีตหวานมาก พีตน่ารัก รู้สึกเขินไปกับพีตเลยเหอะ
เจอมุก "ขอบคุณที่รักกัน" กับเป็น "คนที่ถูกรัก"
คนอ่านถึงกับหงายเงิบเลยจ้า
กดเป็ดเหลืองแก้ความคิดถึง
กด+1ไม่ได้ เด๋วจะมากดให้ใหม่นะ

[Non_stop]

 

ขอบคุณมากๆเลยน่ะค่ะ

ที่มาต้อใ้ห้หายคิดถึงกัน

พีี่่ศิใจหล่อมากๆเลย  โอ้ยอิจฉาพี่พีทอ่ะ 

[Loveyoujung]

ชอบค่า แต่หนทางข้างหน้า...เฮ้ออออ
สงสารทั้งคู่ ถ้าแม่ของศิรู้...ตายแน่่่

[amito]

อย่างน้อยตอนนี้คุณพ่อก้อยอมเข้าใจพี่ศิแล้ว  :L2:หวังว่าคุณแม่จะทำใจได้ด้วยนะคะ

[รักทุกฤดู]

ยังรอตอนต่อไปนะคับ
เมื่อไหร่ น้องพีต กับพี่ศิ จะ      กันซักทีน๊าาาาาา   



แอว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   หื่นเกินไปแระ เอา 

[fuku]

ตอนนี้ป๋าเป็นพระเอก

ส่วนศิออกมาเสี่ยวแดกสถานเดียว
พีตน่ารักตลอด ยกไว้บนหิ้ง5555555555555555

[aeneajj]

พี๊ตตตตตตตตตตตตตต มาแล้ว คิดถึงจัง อ่า
แต่ตอนนี้สั้นเน๊อะ แต่ว่า ..................
แรงได้ใจ โดนนนนนนนนนนนนนนนน ค่ะ 

[sulsul]

หวานมากกกกกกกกก
หวานเยอะๆนะ ถ้าแม่ยายรู้เข้า ยังไม่รุ้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ไม่แน่คุณแม่อาจจะเอาสาวๆมาประเคนให้ศิก็ได้ นะ หุหุ

พีทเตรียมรับศึกเหอะ
อยากเห็นอ่ะ 555555555

[tumtok]

เย้รอตั้งนานในที่สุดก็ได้อ่าน......และก็ยังรอตอนต่อไปอยู่นะ

[harumi]

นึกว่าคุณพ่อรู้ตั้งแต่ตอนที่เอาเจ้าเต่าไปซ่อมซะอีก

[takara]

หวานจริงหวานจัง

[myapril]

หวานอย่างนี้ ถ้าอยู่ใกล้ๆกัน พีตคงช้ำไปทั้งตัวแน่

[เฉาก๊วย]

  

[Chiren]

อุปสรรคใหญ่ คือคุณหญิงแม่ขอไอ้เผือกเน่า

ตอนนี้คุณพ่อเอาใจช่วยแล้ว กลัวแต่ว่าจะหนีตามกัน? แล้วครอบครัวพีทล่ะ จะว่ายังไง ลุ้นๆ

กลับไปอ่านตอนที่แล้วอีกรอบ

[moobarpalang]

ไอย่ะ
ศิเป็นโรคเกียมัวแน่นอน

[nongrak]

ดีนะที่พ่อศิเข้าใจลูกเหลือแต่แม่
ศิชอบหวานใส่พีต แล้วเมื่อไหร่พีตจะพูดหวานกับศิมั่ง รออยู่นะ

[EVE910]

 

[puppyluv]

พ่อจ๊าบมากกกกก
ขยันเข้า เอาใจช่วยทั้งคุณศิทั้งคนเขียน 555

[golove2]

คุณพ่อเข้าใจแล้ว
เหลือแต่คุณแม่
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่

 

[lucifel]

แหมว่าที่สะไภ้ตรงตามความต้องการของคุณแม่ทุกอย่าง ผิดไปข้อเดียว คิดอะไรมาก ทำใจเถอะคุณแม่

[MaRiTt_TCL]

ว้าววๆๆ มาต่อแล้วว ขอบคุณคุณพ่อพี่ยอมเข้าใจศิ แต่ท่าทางคุณแม่จะเข้ายาก
คู่นี้หวานตลอดด ให้คนอ่านอิจฉาเล่น อิอิ

[MoMoRin]

ดีที่คุณพ่อเข้าใจนะคะ ถึงจะยังยอมรับไม่ได้
แต่แค่นี้ก็ดีแล้ว พี่ศิสู้ๆนะคะ เพื่อพี่พีทอีกคนน้าาา 

[inspirer_bear]

คุณศิมีฉายาเยอะมากอะ  เราว่า ต่อไปเรื่อย ๆมันจะโผล่ขึ้นมาอีก

ชอบความรักของพ่อกับลูกอะ พ่อเสียใจแต่ก็บังคับกันไม่ได้ เปิดหัวใจยอมรับ เพราะรักลูกชายย *0*

หายากนะแบบนี้ แต่คงทำใจได้ยากอยู่

[yayee2]

เหลือคุณแม่ของศิ เมื่อรู้เรื่องแล้วไม่ทราบว่าจะออกมาในรูปแบบใด

[POPEA]

โล่งอกที่พ่อศิยอมรับได้
พีตโหดร้ายอะ! ตัดสายคนหล่อ