B14
วันนี้แล้วดิผมจะได้รู้กันไปล่ะว่าไอ้วินกะน้องกรของมันจะได้ลงเอยกันมั๊ย ผมไปเจอมันตอนเช้ามันก็ยังไม่พูดถึงเรื่องนี้หรอก แต่ผมไม่ได้ลืมหรอกนะ หึๆ จะดูซิว่ามันจะว่าไง จะแกล้งเนียนทำลืมไปรึป่าว
" ไม่ต้องมายิ้ม ไอ่ห่า... กูไม่ลืมหรอกน่ะ เดี๋ยวรอพักเที่ยงก่อนกูจะไปหาเค้าที่ชมรมเลย" มันด่าเพราะเห็นผมยิ้มให้มันเลยร้อนตัวซะก่อน
" กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย หึๆ ดีแล้ว งั้นเดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน"
" ชิ... ไปเป็นเพื่อน ฮี่โธ่... มึงอยากตามไปดูอ่ะดิว่ากูจะหน้าแหกมั๊ย ใช่ป่ะล่ะ" เหอๆ มันรู้ทัน
" สัดนี่... มองกูในแง่ร้าย ไปๆ เข้าแถวได้แล้ว เดี๋ยวพักเที่ยงค่อยลุยกัน" ผมบอกมันพลางเดินไปเข้าแถวกันแล้วก็เข้าเรียนไปจนถึงพักเที่ยง ถึงได้ออกมาตามหาน้องกรที่ชมรมเชียร์ แต่พอเห็นน้องเค้าไอ้วินมันก็ชะงักทันที
" เฮ่ย... มาถึงที่แล้ว ว่าไงมึง จะป๊อดตอนนี้เหรอวะ" แกล้งว่ามันซะทีนึง ได้ผลแฮะ... มันฮึดขึ้นมาทันทีเลย
" ป๊อดเชี่ยไรเล่า กูแค่ขอรวมสมาธิก่อนเว้ย คิดก่อนว่าจะพูดอะไรมั่ง" มันบอกแล้วก็สูดหายใจซะลึก ผมก็ยิ้มๆเห็นใจมันอ่ะ ว่ามันประหม่ามาก เอาล่ะ มันเดินเข้าไปละครับ ผมเลยแกล้งไปนั่งที่โต๊ะใกล้ๆตรงนั้นรอดูเหตุการณ์
" เอ่อ... น้องครับ...." มันทักน้องเค้าซะเสียงนุ่มเลย
" หือ... อะไรเหรอครับ"
" เอ่อ... คือ...." มันยังอ้ำๆอึ้งๆ น้องเค้าก็เอียงคอมามอง เออ... ดูน่ารักจริงๆว่ะ มิน่ามันถึงได้ชอบ...
" คือพี่ขอถามตรงๆนะครับ เอ่อ... น้องกร... มีแฟนรึยังครับ" ยิงคำถามตรงจุดทันทีเว้ยเพื่อนผม
" หา.... เอ่อ.... อืม... หึๆ พี่มาถามผมทำไมเหรอ" น้องเค้าปั้นหน้าไม่ถูกจนขำออกมาซะงั้น นั่นดิ เป็นผมก็งง อยู่ๆดีๆทำไมมีผู้ชายมาถาม แต่เอ.... ไอ้วินมันก็ไม่น่าจะเป็นคนแรกที่มาถามน้องมันนะ
" ก็... ถ้ายังไม่มีพี่จะ... เอ่อ... ขอคบกะเราได้มั๊ยครับ" มันหลุดคำแต่ละคำออกมาอย่างยากเย็นแล้วก็เกาหัวแกรกๆหน้าแดงไปหมดละ
" อะไรกันพี่ แล้วพี่นึกยังไงมาชอบผม พี่เป็นเกย์เหรอ"
" เอ่อ... ก็... ไม่ได้เป็นหรอก แต่พี่ชอบน้องไง แปลกเหรอ...."
" ก็แปลกนะผมว่า ถ้าพี่เป็นผู้ชายแล้วจะมาชอบผมได้ไง"
" เอ่อ... ก็... พี่ก็ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าชอบน้องน่ะ"
" งั้นพี่ก็เป็นเกย์แล้วล่ะ ผู้ชายที่ชอบผู้ชายหมายความว่า เป็นเกย์ เท่านั้นครับ ไม่มีอย่างอื่น" น้องกรพูดเหมือนแกล้งแหย่ไอ้วินแล้วก็หัวเราะร่า ไอ้วินมันก็ทำหน้าแบบว่าไปไม่เป็น สุดท้ายก็หัวเราะออกมา
" โอเคๆ ก็ได้ครับ เป็นก็เป็น ก็พี่ชอบเราอ่ะครับ จะให้เป็นอะไรก็เอาเหอะ แล้วน้องล่ะครับ คิดว่าไง" เออ... มึงตอบได้แมนดีมาก กูให้สิบเต็ม
" ฮะๆ จะให้คิดยังไงล่ะครับ ก็ผมเพิ่งได้เจอพี่ได้เห็นพี่ครั้งแรกเนี่ย ชื่อก็ยังไม่รู้เลย งั้นเอาไว้ขอเวลาผมสักหน่อยก่อนดีมั๊ยล่ะ ขอผมพิจารณาอะไรๆให้ดีก่อนละกันแล้วค่อยตัดสินใจ ดีมั๊ยครับ"
" หือ... น้อง... หมายความว่า...."
" หึๆ ก็อย่างที่บอกล่ะครับ ขอเวลาพิจารณาหน่อยละกันแต่ผมยังไม่รับปากนะคร้าบ อยู่ที่ตัวพี่เองแหละว่าจะโอเคสำหรับผมมั๊ย"
" ครับๆ โอเคครับน้อง เอ้อ... ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย โทษทีครับ พี่ชื่อวินนะ แล้วนี่ก็...." ไอ้วินแนะนำตัวมันแล้วก็ชี้มาทางผม
" พี่ฮัท... ใช่มั๊ยครับ... ผมจำพี่เค้าได้ครับ" น้องกรหันตามมาทางผมแล้วยิ้มให้
" เอ้อ... ครับ แหม... รู้จักพี่แล้วเหรอครับน้อง"
" ครับ... ก็พี่อ่ะดังจะตาย หล่อเทพของม.5นี่นา" น้องกรพูดไปหัวเราะคิกคักไปด้วยอย่างน่ารักอ่ะ ไอ้วินงี้จ้องตาเป็นมัน
" ฮ่าๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ เอ่อ... แล้วเรื่องเพื่อนพี่นี่น้องจะว่าไงเหรอครับ"
" แหม... ก็อย่างที่บอกไปครับ ขอเวลานิดนึงนะแล้วผมจะให้คำตอบพี่ โอเคนะครับ เอ้อ... เดี๋ยวผมคงต้องไปละครับ แล้วเจอกัน" น้องกรบอกขอตัวแล้วก็ลุกเดินออกไปจากห้องชมรม ไอ้วินก็ยิ้มค้างอยู่ยังงั้นอ่ะ
" ยิ้มอยู่นั่นล่ะมึง แล้วเบอร์ล่ะวะ ไปเร็ว สัด... รีบตามไปเอามาเลย" ผมตบกบาลมันไปเบาๆทีนึง มันเลยสะดุ้งแล้วรีบวิ่งตามน้องเค้าไป ต้องยังงี้ดิวะ เห็นท่าทีน้องเค้าแล้วผมว่าไอ้วินมันมีหวังว่ะงานนี้ ดูเค้าไม่ได้รังเกียจอะไรนี่ ก็ขอให้น้องเค้าใจอ่อนเร็วๆละกัน
-
-
อีกแค่สองวันก็จะถึงวันแข่งละครับ ผมกับเพื่อนทุกคนในทีมทุ่มเทซ้อมกันมาเต็มที่ตลอดสามอาทิตย์ พอใกล้วันจริงก็ตื่นเต้นมากเหมือนกัน และยิ่งได้รู้แล้วว่าคู่แข่งคราวนี้คือใคร ก็ยิ่งตื่นเต้นมากเข้าไปอีก
จากที่อ.ธเนศเค้าเคยเอาเทปการแข่งของทีมรร.ไอ้โด่งมาเปิดให้เราดู ทุกๆคนก็อึ้งกันไปครับแล้วก็บ่นเหมือนกันว่าทีมไอ้โด่งน่ากลัวมาก ทีมไหนที่แข่งกะมันเป็นต้องโดนพวกมันปะทะจนน่วมแพ้ไม่เป็นท่าแทบทั้งนั้น
" เพื่อนมึงนี่มันเก่งจริงๆว่ะ เล่นก็โหดฉิบหาย กูกลัวเลยนะเนี่ย"
" มึงก็.... อย่าคิดงั้นดิวะ เรื่องอะไรจะไปยอมแพ้มันตั้งแต่ตอนนี้เล่า ต้องสู้มันดิวะ"
" เออ... กูก็รู้ แต่ก็อดคิดไม่ได้เว้ย ทีมเราจะแข็งพอเอาพวกมันอยู่มั๊ย แม่ง... แต่ละคนเล่นดุทุกคนเลยว่ะ"
" ก็โค้ชพวกมันคงฝึกมาแบบนั้นอ่ะดิ แต่เชื่อกูเหอะ ทุกอย่างอ่ะมันมีจุดอ่อนของมันอยู่ พวกมันเล่นโหดเล่นเร็วก็จริง แต่ถ้าเราพยายามดึงเกมช้าลงก็พอจะสู้มันได้ แล้วพวกมันอ่ะคงใจร้อนกันทุกคน เพราะงั้นเราต้องใจเย็นเข้าสู้มันว่ะ เป็นทางเดียวเท่านั้น ยั่วโมโหมันไปเลยได้ยิ่งดี มันจะได้ขาดสติ คอนโทรลบอลไม่ได้ดี"
" โอ้โห... เฮ้ย... มึงนี่เจ๋งว่ะไอ้ฮัท อ่านเกมได้ขนาดนี้สมกะที่พวกกูให้มึงเป็นกัปตันเลยว่ะ" มันชมแล้วก็กอดคอผม
" กูก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกน่ะ แต่งานนี้อ่ะกูบอกตรงๆนะ อยากให้พวกเราฮึดสู้ว่ะ ไม่ว่าพวกมันจะเก่งแค่ไหนแต่ถ้าเราทำเต็มที่กูว่าเราก็พอมีหวัง แล้วถึงจะแพ้จริงๆก็ช่างมันเหอะว่ะ ขอแค่เราทำเต็มที่ก็พอเว้ย กูคิดงี้นะ"
" เออ... กูเห็นด้วย แพ้ก็ช่างแม่งลุยกันให้เต็มที่ก็พอ" ไอ้วินยิ้มแล้วพยักหน้ารับ จากนั้นเราก็ไปซ้อมกันต่อ แต่พอมองไปข้างสนามก็เห็นฮิ้นท์มันเดินมากะวิวแจงแล้วโบกมือให้ ผมเลยวิ่งไปหาพวกนั้น
" เป็นไงมั่ง เหนื่อยป่าว" ฮิ้นท์มันทักผมก่อนแล้วยิ้มให้
" ก็เหนื่อยอ่ะ อีกสองวันจะแข่งแล้ว อย่างลืมไปดูเรานะเว้ย แข่งที่สนามของเทศบาลฯน่ะ คงสักช่วงบ่ายสามน่ะ"
" ได้ดิ พวกเราจะไปดูกันหมดนี่แหละ"
" ใช่ๆ ลุยให้เต็มที่เลยนะ แต่ก็ชนะชัวร์ๆอยู่แล้วล่ะ เราว่านะ" ยัยแจงเอ่ยขึ้นมา
" ฮ่าๆ ก็ไม่ขนาดนั้น คู่แข่งเราคราวนี้อ่ะเก่งมาก อาจจะแพ้ก็ได้"
" อ้าว... ทำไมอ่ะ ทีมโน้นเค้าเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ" ฮิ้นท์มันร้องออกมาแล้วทำหน้าสลด
" ก็เก่งล่ะ เก่งมากๆ แต่เราไม่กลัวหรอก ยังไงก็จะสู้ให้เต็มที่อ่ะ แต่ขอแค่ให้นายไปเชียร์เราหน่อย แค่นั้นแหละ" ผมย้ำคำขอไปอีกครั้ง เพราะตอนนี้ใจผมยิ่งรู้สึกอยากให้มันมาเชียร์ซะจริงๆไม่รู้ทำไม คิดเอาว่าขอแค่ให้มันมาเชียร์ก็พอ ผมคงมีกำลังใจเต็มเปี่ยมได้แน่
" ไม่ต้องห่วง เรารับรองเลยว่าต้องไปเชียร์ให้ได้ นายก็ตั้งใจสู้ให้เต็มที่นะ" มันก็ย้ำให้ฟังอีกทีเหมือนกัน เรามองสบตากันอยู่นิดนึงแล้วก็นึกได้ว่ายัยวิวกะแจงยืนอยู่นี่หว่า ลืมไปเลย
" งั้นเราไปซ้อมต่อนะ" ผมบอกแล้วก็วิ่งกลับไปกลางสนาม ฮิ้นท์มันก็ยังยืนโบกมือให้ผมอยู่ หวังว่าวันแข่งมันคงไปดูผมได้ ไม่งั้นผมคงขาดกำลังใจไปเยอะเหมือนกัน
-
-
ในที่สุดก็ถึงวันแข่งจนได้ วันนี้เป็นวันอาทิตย์แต่ผมต้องไปรร.ตั้งแต่ช่วงเช้าก่อนเพราะอ.ธเนศให้ทุกคนไปเตรียมตัวก่อนแข่งด้วยกันครับ พ่อผมดูจะตื่นเต้นมากตามเคยเพราะทุกครั้งในวันที่ผมแข่งพ่อผมก็จะยังงี้แหละ
" เสร็จรึยังฮัทเอ้ย เดี๋ยวพ่อไปส่งนะ แล้วเดี๋ยวจะไปคุยกับอ.ธเนศเค้าด้วย"
" ครับ ไปกันเลย" ผมบอกแล้วก็เดินตามพ่อมาขึ้นรถขับไปที่รร.ด้วยกัน พอไปถึงผมก็รวมกับเพื่อนๆนั่งฟังอ.ธเนศอธิบายแผนการเล่นไป แผนของวันนี้ก็คือเล่นรับอย่างใจเย็นที่สุด ก็เป็นไปตามที่ผมคิดล่ะครับ ถ้าเล่นกับคนใจร้อนดุดันมันก็ต้องใจเย็น ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหวนั่นแหละ
พอใกล้เวลาเราก็ขึ้นรถบัสของรร.ไปที่สนามครับแล้วก็วอร์มเบาๆกันไป ตอนนี้ผมเริ่มนึกถึงไอ้ฮิ้นท์มันขึ้นมา ไม่รู้ป่านนี้มันมาถึงนี่รึยัง
" เฮ้ย... เดี๋ยววันนี้น้องกรเค้าจะมาเชียร์กูด้วยนะเว้ย ฮ่าๆๆ" ไอ้วินบอกผมท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่อง
" เอ้ย... จริงดิ งั้นนี่ก็หมายความว่ามึงกะเค้า........"
" อืม... ก็ยังไม่แน่หรอกว่ะ เค้าก็แค่พอจะมีท่าทีแต่ยังไม่ได้ให้คำตอบนี่หว่า โทรคุยกันแต่เค้าก็แค่ว่าขอดูกันไปก่อนนะ แค่นี้อ่ะ"
" เฮ่ย... แต่กูว่านะ ถ้าถึงขั้นยอมตามมาเชียร์มึงนี่ก็ใช้ได้แล้วอ่ะ กูดีใจด้วย ฮ่าๆ"
" เออ... ก็ขอให้เป็นงั้นเหอะ" มันพูดแบบยังไม่มั่นใจ จากนั้นเราก็นั่งรถต่อจนถึงสนาม
เหลืออีกไม่กี่นาทีแล้วที่เราจะต้องลงสนามกัน อ.ธเนศย้ำแผนพวกเราอีกครั้งจนเข้าใจดี ตอนนี้ทุกคนมีท่าทางตื่นเต้นกันอยู่มากแต่ก็ดูเหมือนกับไม่ค่อยมีกำลังใจสักเท่าไหร่ ผมเลยคิดว่าคงต้องพูดอะไรสักหน่อยแล้ว
" เฮ้ย... ก่อนออกไปกูมีไรอยากบอกพวกเราว่ะ" ผมเริ่มพูดขึ้นในขณะที่ทุกคนมันล้อมวงเข้ามา
" กูก็รู้นะเว้ยว่าตอนนี้พวกเราคงไม่มั่นใจ กังวลว่าจะแพ้พวกมัน กูก็เหมือนกันว่ะงานนี้พวกเราอาจโดนมันยำกันเละก็ได้ แต่รู้มั๊ย นั่นน่ะมันไม่สำคัญหรอกว่ะ แค่ว่าให้พวกเราลุยให้เต็มที่ละกัน ทิ้งมันไปให้หมดเหอะที่คิดๆกันอยู่อ่ะ รักษาเกมให้ดีตามแผนเราก็พอ ต่อให้สู้มันไม่ได้เลยก็อย่างเสียกำลังใจนะเว้ย คิดซะว่าเราทำให้เต็มที่ จะจบยังไงก็ช่างแม่งเหอะ แต่อย่างน้อยๆเราก็จะไม่เสียใจกันทีหลังไงว่าวันนี้เราแพ้พวกมันเพราะเรากลัวมัน โอเคมั๊ยวะ" ผมพูดย้ำประโยคหลังเสียงดังลั่นด้วยกำลังใจที่เต็มเปี่ยมขึ้นมา
" โอเค เว้ย...." พวกมันรับคำผมพร้อมกันดังลั่นเหมือนกัน
" โอเค.... พวกเรา.... สู้เว้ย...... ย " ผมพูดนำให้พวกมันพูดตามแล้วกอดคอกันเรียกกำลังใจ อ.ธเนศกะพ่อผมที่ยืนดูอยู่แกก็ยิ้มอย่างพอใจก่อนที่เราจะเดินกันออกไปสู่สนาม
เสียงโห่ร้องจากผู้คนที่มีอยู่สักครึ่งสนามดังมากพอสมควร ผมพยายามมองไปรอบๆเผื่อจะได้เห็นฮิ้นท์มัน แต่ก็ยังไม่เห็นอยู่ดี และตอนนี้ที่ยืนอยู่ต่อหน้าผมอีกฝั่งของสนามก็คือทีมรร.ไอ้โด่งครับ
" หึๆ เต็มที่เลยนะเว้ยมึง ใส่มาไม่ต้องยั้ง โอเคนะ" ไอ้โด่งพูดกับผมเบาๆขณะที่ออกมาให้กรรมการโยนเหรียญกับผมเพราะมันก็เป็นกัปตันทีมเหมือนกัน
" เออ... อยู่แล้วล่ะ มึงไม่ต้องห่วง ว่าแต่มึงเองเหอะ อย่าโหดกะเพื่อนกูนักล่ะ" ผมบอกไปบ้างมันก็ยิ้มแล้วพยักหน้ารับ จากนั้นก็เดินกลับไปเตะเปิดเกมเพราะมันชนะโยนเหรียญได้เป็นฝ่ายเปิด
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด พวกไอ้โด่งมันเปิดเกมเร็วมาตั้งแต่แรกครับ พวกผมพยายามต้านและสกัดบอลแต่ก็โดนพวกมันทั้งชนทั้งชาร์จจนพวกผมเริ่มมีเจ็บตัวกันไป
และแล้วพวกเราก็พลาดต้องเสียประตูแรกไปเพียงแค่สิบห้านาทีได้ อ.ธเนศเลยต้องขอเวลานอกเรียกพวกเรามาคุยข้างสนามกันก่อน แกบอกว่าให้พวกเราพยายามดึงเกมไว้ก่อนก็ได้เพราะรู้ดีว่าทางเราเสียเปรียบหลายๆอย่าง ไม่ว่าจะเป็นตอนที่โดนชาร์จเข้ามา พวกทีมโน้นมันก็ตัวใหญ่ๆกันทั้งนั้นพวกเราคงเอาไม่อยู่
แต่ที่สำคัญคือตอนนี้พวกเราดูจะเสียกำลังใจไปมากๆแถมบอบช้ำจากการปะทะเมื่อกี๊ ผมเลยพยายามกระตุ้นทุกคนอีกทีนึง
" อย่างที่กูพูดนะเว้ย ทุกคน... อย่าไปกลัวมัน มันชนมาก็ชนแม่งกลับไปเลยไม่ต้องไปสน ขืนถ้าเรามัวกลัวมันก็คงได้ใจ เราจะปล่อยให้เป็นงั้นเหรอวะ" ผมพูดไป ทุกคนมันก็ส่ายหน้า
" ดี.... งั้นก็ไม่ต้องกลัว ไหน...ยังจะมีใครกลัวพวกมันอีกมั๊ย" ผมย้ำเสียงดังอีกครั้ง
" ไม่กลัวเว้ย...." พวกมันส่งเสียงออกมาพร้อมกัน
" งั้นก็ลุย... สู้เว้ย..." ผมพูดนำพวกมันก็พูดตามอีกครั้ง คิดว่าคราวนี้กำลังใจพวกมันคงกลับมาดีอีกครั้ง
แต่ตัวผมเองดิ ลึกๆผมยังคิดนะว่านี่ฮิ้นท์มันดูผมอยู่บนอัฒจันทร์รึเปล่าวะ อยากเห็นหน้ามันจัง ขอแค่ได้เห็นแค่นั้นผมคงรู้สึกดีกว่านี้มาก
พอเราออกไปเกมก็เดำเนินต่อ พวกเราเริ่มเล่นแรงกับมันคืนบ้างแต่ก็ยังรักษาแผนตั้งรับไว้อย่างเดิม เพื่อนผมโดนชาร์จจนลุกไม่ขึ้นไปแล้วสองคนต้องเปลี่ยนตัว นี่มันอะไรกันวะเนี่ย มันบอลนะเว้ย ไม่ใช่มวยปล้ำ....
และตอนนี้ไอ้โด่งมันเริ่มมาประกบตัวผมละครับ มันพยายามแย่งบอลผมหลายครั้งแต่ผมก็พยายามหนีจากมันจนกระทั่งผมเห็นว่ามีช่องทางที่จะขึ้นไปยิงประตูแล้ว ก็จัดการทันที ผมส่งซิกให้เพื่อนผมอีกคนที่เป็นปีกขวาแล้วส่งบอลไปทางมันจากนั้นผมก็อาศัยจังหวะไอ้โด่งมันหันไปแล้วรีบวิ่งหนีจากมันขึ้นไปหน้าประตูฝ่ายมันทันที
เพื่อนผมที่เป็นปีกรีบส่งบอลกลับมาให้ผม และ..... ผมก็จัดการยิงประตูเข้าไปทันทีด้วยลูกโค้งที่อุตส่าห์ฝึกมานั่นแหละ
To be Continued
หัวข้อ: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52 (อ่าน 337751 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก