ตอนที่ 5
วันนี้พลพรรคห้าหนุ่มซี้ปึ้กได้โคจรมาพบกัน ณ ผับเดิม โต๊ะเดิม มุมเดิม เหล้ายี่ห้อเดิม อาหารเหมือนเดิม
“น้ำหอมกูมาเลยไอ้สมปองง” ผมกระโดดขึ้นนั่งตักไอ้ปิงปองหรือที่ผมชอบเรียกมันว่า
สมปอง หึหึ
“หืม น้องทรายอยากได้น้ำหอมก็มาลองอ้อนพี่เป็นค่าเหนื่อยหน่อยสิครับ” ไอ้ปองยกแขนโอบเอวผมหลวมๆ ผมก็ยกแขนโอบคอมัน รอยยิ้มการค้าที่มันใช้อยู่ก็ช่างดูดี๊ดูดีถ้าไม่ติดว่าเห็นกันจนหมดไส้หมดพุงคงเคลิบเคลิ้ม
“แล้วพี่ปองอยากให้ทรายอ้อนยังไงล่ะครับ อะคึอะคึ” ผมแกล้งซุกหัวตัวเองลงกับอกไอ้ปอง ทำหน้าแบ๊วๆแป๋วๆกระพริบตาปริบๆไปๆมาๆ
“มาจูบสักทีมาที่รัก”
“มาม้ะ” ผมแหงนหน้าขึ้นจูบไอ้ปอง มันก็จูบตอบผมเหมือนกัน มันเป็นการจูบแบบเพื่อนๆครับ คิสเฟรนด์น่ะนะ พวกเราห้าคนชอบจูบกันแบบขำๆเป็นปกติสุขตามวิถีชีวิตคนหน้าตาดีเสเพลทั่วไป ก๊ากก
“โหยยย ไอ้คู่นี้แม่งชอบสวีทว่ะ ไหนป๊ามาให้ม๊าจูบมั่งมาจุ้บๆ” ไอ้ดีเลย์หัวชมพูมันก็แกล้งทำหน้าอ้อนใส่ไอ้หมอตี้ ที่ดันมาพร้อมชุดกราวน์หน้าผับ แทบจะจับมันถอดไม่ทัน มึงจะมั่นไปไหนนมึงเป็นหมอนะ ต้องดูดีเสะแวะ
“มีเมียแบบมึงกูยอมมีอะไรกับศพในห้องดับจิตดีกว่า” ไอ้ตี้แกล้งทำหน้าสยดสยองเล็กน้อย น้อยจริงๆน้อยนิดๆ มันติดจะนิ่งขรึมเป็นพิเศษ
“สาสตี้ ขอเอาตีนกระแทกปากว่าที่หมอได้ปะแว้”
“เดี๋ยวดิ เดี๋ยวเค้ากำพร้าพ่อแม่ทำไงอ่ะ” ไอ้หลิวแบ๊วก็ขัดซะกลางวง ทำหน้าแอบแบ๊วสุดตีน
“ไม่ไรนะลูก แม่หาผัวใหม่มาทำพ่อให้เอง มาๆจุ้บปลอบใจ” ไอ้เลย์หันไปหาไอ้หลิวแล้วปากไอ้หลิวก็ถูกไอ้เลย์ดูด
“อื้อ …”
“ไม่ยอมอ่ะ” ไอ้ตี้กลัวจะน้อยหน้าก็ดึงไอ้เลย์ออกมาจูบกับมันแทน หวงกันเองอ่ะครับ
ฮ่าๆ
เคร้ง !
เสียงแก้วกับขวดแชมเปญที่สั่งกระทบโต๊ะกระจกจนพวกเราสะดุ้ง ไอ้ปองที่ปากกำลัง
นัวเนียกับผมอีกรอบก็ไม่พอใจ จะหันไปด่าคนมาเสิร์ฟแต่มันกลับชะงัก
“เครื่องดื่มมาเสิร์ฟแล้วครับ หวังว่าทุกท่านจะเพลิดเพลินกับบรรยากาศของร้านเรา”
ไอ้คนเสิร์ฟนี่ผมคุ้นๆว่าเป็นเจ้าของผับที่นี่นะ แต่ทำไมมันตาวาวโรจน์มองไอ้ปองซะอย่างกลับโกรธจัด ไอ้ปองก็มองสบตากลับเย็นชาและแน่นิ่งขัดกับนิสัยชอบใช้รอยยิ้มการ
ค้า เออเอาเข้าไปมันจ้องกันไปสักพัก ไอ้เจ้าของผับก็หันหลังเดินออกไป
“มึงไปมีเรื่องกับเค้ามาหรอวะปอง” ผมด้วยความอยากเสือก (ยอมรับแบบไม่อาย) ก็
เลยถามออกมาตรงๆ
“เปล่า แค่เคยเจอสองสามครั้งบนเครื่องบิน” ไอ้ปองทำหน้าเบ้ยกเหล้าขึ้นกระดกหมด
แก้ว ผมว่ามันชักจะเริ่มไม่พอใจ ผมเลยเขยิบๆไปนั่งเบียดไอ้ตี้แทน
“เออๆ กินเว่ยกิน นานๆทีจะเจอกันอย่าทำให้เครียด มาๆชนๆ” ต้องขอบคุณไอ้เลย์ที่มัน
พาบรรยากาศหวนกลับมาปกติ พวกเราก็เริ่มดริ๊งแดร๊งแต่ยังไม่ดรั๊งกันต่อ
“ทรายๆนั่นไงเด็กมึงมาแล้วน่ะ”
“เด็กกูทีไหนมั่วละเลย์” ผมมองตามนิ้วไอ้เลย์ที่ชี้ร่างไอ้น้ำแข็งเดินได้ ที่เดินนำเพื่อนใน
วงอีกสองคนขึ้นมาบนเวที สักพักเสียงเพลงที่ดีเจเปิดก็ปิดลง มือของมันที่เคยผลักไสไล่ส่ง
ผมก็เริ่มลีดกีตาร์
“สวัสดีครับ พบกับพวกเราอีกครั้งในคืนวันศุกร์แบบนี้ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวสมาชิกวงเรา
อีกครั้ง เนื่องจากพวกเราไม่เคยแนะนำตัวเลย มือกลองครับ เตโช” เสียงกริ๊ดของสาวๆดัง
ขึ้น ด้วยภาพลักษณ์ผมยาวระต้นคอที่ถูกมัดไว้เป็นจุกเล็กกับหน้ามาปรกตาเล็กน้อย ทำให้
ร่างสูงของคนๆนี้ดูดิบเถื่อนกระชากใจ เขาก้มหัวลงเล็กน้อยยิ้มมุมปากมองไปรอบๆก่อนจะ
มาหยุดอยู่ชั้นสองที่โต๊ะพวกเรานั่ง
“เก๊กชิบหาย” ไอ้เลย์เบ้ปาก ยกเหล้าขึ้นจิบไม่คิดจะมองไอ้มือกลองที่รู้สึกจะจับจ้องมา
ที่โต๊ะผมนานกว่ามุมอื่น แล้วถึงจะนั่งลงเตรียมพร้อมจะตีกลอง
“มือเบสครับ สีน้ำ” เจ้าของชื่อลีดเบสหนึ่งที รอยยิ้มกวนๆถูกส่งให้กับทุกคนพร้อมกับ
การก้มหัวเล็กน้อย ผมยาวๆถึงกลางหลังที่มัดไว้ กวัดแกว่งเบาๆตามอารมณ์ของเจ้าตัวที่
โยกหัวไปมา หน้ามาปรกตาดูดีก็พลิ้วไหวโชว์ใบหน้าคม แต่แล้วเขาก็ยิ้มยักคิ้วกวนประสาท
มาทางโต๊ะผม ที่ไอ้ตี้เมินหนีไปอัตโนมัติ รู้แน่ๆว่ารู้จักกันเพราะไอ้มือเบสหน้าตาเพลย์บอย
มันขมวดคิ้วขุ่นใจทันที
“และผมครับร้องนำ ปลายฟ้า ครับ” เจ้าตัวก้มหน้าลงเล็กน้อย แต่สาวๆเกือบทั้งผับก็
กริ๊ดกร๊าดไม่สนใจราวกับเธอมาดูคอนเสิร์ตเลดี้กาก้า แหวะน่าหมั่นไส้ชะมัด ทีงี้ทำเก๊กดูดี
ถุ้ย มึงมันเฟค ไอ้น้ำแข็งเอ้ย !
“ขออนุญาตแนะนำอีกสองคนนะครับ ดีเจของเราที่ทุกคนรู้จักกันดี ปลิวลมครับ” ไอ้น้ำ
แข็งผายมือไปข้างเวทีที่ปรากฏร่างไอ้หล่อเบอร์สองหัวสีน้ำเงินล้อแสงไฟขึ้นมาโบกมือ แต่
พอหันมาถึงโต๊ะผมมันก็ทำท่าควักหัวใจออกมาจากอกแล้วยิงมาที่โต๊ะผม ไอ้ขี้แงหลิวก็ก้ม
หน้าเขินจนหน้าแดงแปร๊ด รู้สึกคู่นี้มันมีการพัฒนาแบบก้าวกระโดด
“คนสุดท้ายครับเจ้าของผับอันอบอุ่นแห่งนี้ ฟรองซัวร์” ร่างสูงอีกคนที่พึ่งจะมาเสิร์ฟ
เหล้าโต๊ะผมสักครู่ เดินขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มการค้า ผมสีน้ำตาลซอยสั้นที่เริ่มยาวรับกับ
แว่นสีชาไม่ได้ทำให้คนๆนี้ดูเข้มเหมือนนักวิชาการแต่กลับดูเหมือนจะเป็นเสือที่ซ่อนเขี้ยวเล็บ
“เฟคสัสๆ” นั่นแหละคำตัดสินจากไอ้ปอง เหมือนกลุ่มผมจะต้องมีเรื่องกับไอ้พวกนั้นเป็น
คู่ๆเลยแฮะ หรือมันมีซัมติงติ๊งแต๊งตั๊งกันหมดเลยว้า อยากรู้ว่ะ แต่เดี๋ยวแม่งโดนถามมั่งไม่
เอาๆ
หลังจากการแนะนำตัวมันก็เริ่มเล่นเพลงร็อคทั่วไปสมัยนิยม เหล่าผีเสื้อราตรีก็ออกไป
กรีดกรายสยายปีกหน้าฟลอร์แต่คราวนี้พวกผมเลือกที่จะนั่งคุยกันมากกว่า เต้นบ่อยๆมันเบื่อครับ
“เอ้าน้ำหอมของมึงไอ้ทราย หมื่นสามจ่ายซะ” ไอ้ปองเริ่มแจกจ่ายของเซ่นไหว้ ? ตาม
หน้าที่ปกติ
“เดี๋ยวพรุ่งนี้โอนให้ใจมากๆ แต่แม่งแพงจริงๆว่ะขนาดมึงมีบัตรลดของพวกแอร์แล้วนะ”
ทุกประเทศมักจะแจกบัตรลดให้กับพวกแอร์สจ๊วตและบริษัททัวร์ใหญ่ๆให้ช้อปภายในแอร์
พอร์ตได้ครับ เพราะถือว่าเป็นการช่วยเพิ่มลูกค้าให้กับประเทศเขา
“อย่าบ่นมึงอยากได้เอง เอ้าเลย์อันนี้ของมึงครีมทาผิว แม่งแพงสาสอ่ะ สามหมื่น มึงใช้
ไรแพงชิบ หาก็ยาก”
“อย่าบนๆ ของมันแพงไงกูเลยขาววิ๊งๆโอโม่หล่อเหลาขนาดนี้ ฮ่าๆ ใจมากๆพรุ่งนี้โอนให้” ไอ้เลย์ก็รับถุงโคตรพ่อโคตรแม่ครีมมหาแพงมันมาเปิดดู แหมประปุกเท่าบัวหิมะราคาอย่างกับจะผ่อนบ้าน
“ของมึงครับไอ้หลิว สองหมื่นแป้งกับครีม” ไอ้หลิวรับถุงมาก็ยิ้มหน้าบาน
“ขอบคุณน๊า ฮิฮิ” ดูมันหัวเราะได้โมเอะมว๊ากกก
“ของมึงอันนี้ไอ้ตี้” ไอ้ปองยื่นถุงที่เป็นลายหมีเท็ดดี้แบร์ให้ไอ้ตี้ ที่ขมวดคิ้วงงๆ
“กูไม่ได้สั่ง”
“กูบังคับมึงซื้อ กูหมั่นไส้มึงเลยซื้อมาให้” ไอ้ตี้รับไปงงๆ พวกผมก็ลุ้นๆให้มันเปิดถุง พอเปิดออกมาเล่นเอาพวกผมเหวอกันทั้งกลุ่มเหลือไอ้ปองที่ขำก๊าก
“กูซื้อมาให้ไอ้ตี้แดก กูไม่เคยเห็นมันเป็นสิวสักที ให้แม่งแดกเยอะๆเผื่อจะหมดหล่อมั่ง” ไอ้ปองมันซื้อช็อคโกแลตยี่ห้อแพงสาสระดับโลกให้ไอ้ตี้ ที่หน้าเอือมระอาด้วยความ
เซ็งที่ต้องเสียตังกับเรื่องไร้สาระ
“กูเคยเป็น นี่ก็เป็นอยู่เนี่ย” ไอ้ตี้ยื่นหัวเข้ามาให้พวกผมยลบริเวณหน้าผากขาวๆของมัน
มีตุ่มเม็ดเล็กๆๆๆโคตรพ่อโคตรแม่เล็กผุดขึ้นมาตรงไรผม ที่แทบจะไม่เห็น
“ไอ้สัส กูจะให้มึงเฟะทั้งหน้าเลยหมั่นไส้เว่ยยยยยยย” ไอ้ปองกระโดดทับไอ้ตี้แล้วขย่ม
ไปมา ผมก็ไม่ยอมหรอกอยากสนุกด้วยอ่ะ !
“เล่นด้วยเสะวะ” ผมกระโดดขึ้นทับไอ้ปองอีกที อิยะฮะฮ่า ช่วยกันแกล้งไอ้ตี้
“เฮ้ยเล่นไรกันวะ ไม่มีชวนกูอ่ะสาส” ไอ้เลย์กระโดดทับผมอีกชั้น อือหือตัวมึงหนักมาสาส
“พอๆๆ ตี้จะแบนแล้ว ฮ่าๆ โอ๋ๆตี้สู้ๆน๊า” กองเชีร์ยคนสำคัญไอ้ต้นหลิวคนเดิมที่นั่งกลั้นหัวเราะ
“กูหนักกกกกกกกกกก” ไอ้ตี้มาดหลุดเสียฟอร์มโวยวายดังลั่น ถ้าเป็นปกติคนคงจะหันมามองมากกว่านี้แต่ผับเสียงมันดังมากเกินไปเลยไม่มีใครได้ยินเสียงพวกเรา
“เกิดไรขึ้นวะ” เสียงบ่นจากคนรอบข้าง ทำให้พวกผมเริ่มรู้สึกว่ามันผิดปกติค่อยๆขยับมายืนเรียงแถวกันเป็นปกติ ปรากฏว่าเป็นไอ้มือเบสที่ชื่อสีน้ำกำลังเกาหัวแกรกๆกับสายเบสที่ขาด ใบหน้ามีอารมณ์ขุ่นมัวอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกับการจ้องเขม็งมาที่ไอ้ตี้ชัวร์ๆ
“ขอโทษครับที่ไม่เชคสายให้ดีวันนี้ขออนุญาตเปลี่ยนเป็นดีเจเปิดเพลงแทนนะครับ” ไอ้น้ำแข็งกล่าวขอโทษเรียบร้อยก็เดินลงไปจากเวที ไอ้มือกลองกับไอ้มือเบสก็เดินตามลงไป สักพักเพลงมันส์ๆก็ถูกเปิดขึ้นแทน แล้วทุกอย่างก็กลับสู่สภาพปกติ พวกผมก็กะจะเล่นกันต่อแต่ก็ทำไม่ได้เพราะไอ้ตี้มันนั่งลงหน้านิ่งแผ่รังศีความร้อนออกมา สุดท้ายเราเลยแยกกันก่อนกำหนดซะงั้น ผมยังไม่ทันเมา !
“ขอโทษครับ” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากทำธุระส่วนตัวก่อนกลับก็ชนสาวสวยแน่งน้อยรูปร่างอรชรหน้าตาแบ๊วๆ
“ขอโทษค่ะ สไมล์ ไม่ทันระวัง อุ้ยเสื้อคุณเลอะเลยค่ะ” เจ้าของใบหน้างามนามเพราะที่ถือแก้วเหล้ามาด้วย ค่อยๆยกมือของเจ้าหล่อนลูบสาบเสื้อผมที่เลอะเหล้าเบาๆ อื้อหือ ไอ้ทรายเริ่มร้อนเลยไง
“ไม่หรอกครับ เป็นความผิดของผมเอง สาวสวยขนาดนี้กลับมองไม่เห็น หวังว่าจะไม่โกรธกันนะครับ” ทอดสายตาพร้อมคารมหล่อๆเรียบร้อย งานนี้ได้สาวชัวร์ๆ ผมยกมือจับปอยผมยาวๆของสไมล์ทัดหูเล็กๆนั่น ป๊าดดดด ยิ่งมองยิ่งน่ารักน่าฟัด
“สไมล์ไม่ได้สวยซะหน่อย เอ่อ ..” สาวน้อยหน้าแดงหรือเปล่าไม่รู้มันมืดๆแต่หล่อนก้มหน้าเอียงอายได้ใจผมมาก
“ผืนทรายครับ ผมชื่อผืนทราย”
หลังจากนั้นผมก็ใช้คารมหยอกเย้าพะเน้าพะนอจนสุดท้ายผมก็ได้สาวน้อยกลับคอนโดไปด้วย ผมจูงมือสไมล์คนสวยมาถึงรถตัวเองแน่นอนว่าคาสโนว่าแบบผมก็จับเธอขึ้นนั่งตักแล้วขับออกไป ไม่ปล่อยให้นั่งคนละเบาะแบบในหนังแต่อย่างใด เจ้าตัวก็รู้สึกชอบอกชอบใจคล้องแขนโอบคอผมก้มลงจูบซอกคอผมเบาๆ จนส่วนร่างมันเริ่มแข็งแปลกๆ
“อย่าซนสิครับสไมล์”
“คิกๆ แหม ก็ทรายน่าแกล้งนี่คะ ไม่ชอบหรอ” อื้อหือไม่ใช่พี่ทรายไม่ชอบนะเออ ช้อบชอบโคตรชอบเลยล่ะ แหย่มาต้องแหย่กลับซะหน่อยละ
“ชอบสิครับ แต่กลัวจะไปไม่ถึงคอนโดสิงานนี้ หัวใจพี่ทรายมันหวั่นไหวกับสไมล์คนเดียวเลยนะครับ” ผมจับมือขาวๆมาลูบไล้ที่อกซ้ายของผมเบาๆ ส่งสายตาหวานเชื่อมไปให้ อยากมองหน้าชัดๆแต่ทำไม่ได้เพราะต้องขับรถ ย๊ากกกก อยากถึงคอนโดเปิดห้องแล้วทำประตูแล้วนะเนี่ย ดูเสะกระโปรงสั้นๆของสไมล์จะเปิดแหล่ไม่เปิดแหล่อยู่แล้วเนี่ยย อู้ววว
“แหมพี่ทรายก็ คิกๆ สไมล์ก็ใจเต้นเพราะพี่ทรายเหมือกันค่ะ” และแล้วสไมล์ก็จับมือผมจากพวงมาลัยข้างหนึ่งมาสัมผัสลงที่อกตู้มๆของเธอด้านซ้ายที่หัวใจเต้นเป็นจังหวะ แต่ผมมีหรือจะปล่อยผ่านไป เสียชื่อสิครับ ผมลงนวดฟอนเฟ้นอกตู้มๆนั่นแรงๆ จนสไมล์หอบกระเส่า ซุกหน้าลงกับอกผม
“อื้อ .. พี่ทรายอ่ะ แกล้งสไมล์ อ้ะ พี่ทรายอย่าจับค่ะ ตรงนั้น” ผมเริ่มไล้มือเข้าไปตามขาขาวๆสอดเข้าไปใต้กระโปรงสั้นๆ ถูไถกับจุดเร้นลับเบาๆยั่วเย้าผ่านชั้นในบางที่ผมมั่นใจว่าซีทรู
“ก็ทำไมสไมล์ถึงน่ากินแบบนี้ล่ะครับ พี่ทรายจะทนไม่ไหวแล้วนะ นั่งเฉยๆก่อนอย่าดื้อนะครับ ถึงคอนโดพี่ทรายเมื่อไหร่จะลงโทษซะให้เข็ด” ผมเอียงหน้ากัดใบหูเล็กๆของสไมล์เบาๆ ก่อนจะเลื่อนมือออกจากใต้กระโปรงเธอมาขับรถต่อ แหมพี่ทรายเก๊กหล่อไปงั้นเองครัยจริงๆอยากจะทำข้างทางด้วยแต่กลัวโดนเคาะกระจกขัดจังหวะ -,.-
พอมาถึงคอนโดผมไม่รอช้า จูงมือสไมล์คนสวยขึ้นไปห้องตัวเองทันที เปิดประตูล็อค
ห้อง อุ้มร่างสวยๆนั่นเข้าห้องนอน เปลื้องผ้ายิงประตู อกสวยๆนั่นถูกผมฟอนเฟ้นขบเม้มด้วยลีลาระดับเทพจนเธอครางเสียงหวานกระเส่าเร่าร้อน ส่วนล่างก็ขยับกระชับกับแก่นกายผมพอดิบพอดี ผมชอบเวลาเมคเลิฟกับสาวๆครับมันให้ความรู้สึกว่าพวกเธอเร่าร้อนรุนแรงและเซ็กซี่อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ก่อนที่ผมจะยิงประตูกลับมีเสียงออดดังขึ้นรัวๆ ไอ้สาสสส มาขัดไรตอนกูเข้าได้เข้ามเข็มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ผมผละตัวออกจากสไมล์ที่เหมือนจะไม่ยอมปล่อยผม แต่ผมก็ต้องผละมาก่อนไม่งั้นไม่เป็นสุขแน่ๆ ผมล่ะเสียด๊ายเสียดายใครมาขัดวะ พ่อจะฆ่าให้
“มีไรวะเนี่ย” ผมเปิดประตูออกไปทั้งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่นแหละ
“…” ปรากฏเป็นไอ้น้ำแข็งยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ส่งสายตาเย็นชามาให้
“มองไร มองไรรร มีไรพูดมาเด่ะ -0-” ผมยักคิ้วกวนๆใส่ แง่งง่องแง่ง
“ทำอะไร”
“ทำเมีย”
“เป็น ?” อ่าวไอ้สัส กวนแล้วไง
“เชี่ยวชาญสวดๆ อยากลองปะล่ะ แล้วมีไรปะตกลงกูจะได้ไปทำหน้าที่ต่อ ค้างชิบหายเพราะมึงเนี่ย” ผมทำท่าจะปิดประตูแต่มันกลับเอามือดันไว้
“อะไรอีก” ผมว่ามันงงๆเบลอๆนะ ขนาดสายตามันเองยังมีแววไม่เข้าใจ
“เอางี้มึงต้องการอะไร”
“ไม่อยากให้ไปมีอะไรกับใคร”
“หะ” มันสะดุ้งเล็กน้อย ผมก็งงๆ
“เอ่อหมายถึงการมีเพศสัมพันธ์กับคนไม่รู้จักอาจเสี่ยงต่อการเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ได้มากมาย แล้ว..”
“พอๆๆ กูมีถุงยาง อะไรของมึงเนี่ย กดออดขัดจังหวะกูเพียงเพราะจะพร่ำบอกเรื่องนี้อ่ะนะ”
“อือ” มันเงียบไปก่อนจะตอบคำๆเดียว โอยยยย อะไรมันเนี่ย
“ไอ้สาส มึงจะสื่ออะไรเนี่ยยย กูป้องกันอย่างดีตรวจเลือดทุกเดือนนะ”
“นี่บ่อยขนาดต้องตรวจเลือดเลยหรอ” ตามันวาวโรจน์ขึ้นจนผมกลัวๆ มึงมาอารมณ์ไหนบอกกูก่อนได้ม้อยยยย จะได้ปรับอารมณ์ทันนนนน
“เอ่อ … คือจริงๆแล้ว ..” คือผมกำลังจะบอกมันว่าไอ้ตี้มันไม่ค่อยมั่นใจในการใช้เข็มพวกเราเลยต้องไปขยันตรวจเลือดเจาะเลือดเช็คนั่นเช็คนี้เพื่อให้มันฝึกใช้เข็มเฉยๆ
“หึ งั้นถ้าเป็นใครก็ได้สินะ มั่วไปทั่ว”
เพี้ยะ !
ผมตกใจทีมือตัวเองสะบัดใส่หน้ามันจนหัน แต่คำพูดมันมากเกินไป
“กูจะไปมั่วกับใครแล้วมึงจะทำไม กลับห้องมึงไปซะ กูกับมึงไม่ได้เป็นอะไรกันอย่าทำมาสอดปาก กูโตกว่ามึงตั้งหลายปีอย่ามาทำฉลาดกว่ากู” ผมปิดประตูใส่มัน แต่ทำไมรู้สึกเสียใจกับคำพูดมันว๊า เฮ้อทรายเอ้ย เป็นไงล่ะมึงโดนเด็กด่า ทำตัวเองแท้ๆ แปล๊บๆ เลยผม เอาไงดีเนี่ย คนหนึ่งก็สาวน้อยนอนรอในห้องที่ผมควรสนใจที่สุด แต่อีกคนก็ไอ้เด็กปากเสียข้างห้องที่ไม่ได้ใส่ใจแต่กลับหวั่นไหวกับคำพูดมัน อ๊ากกกกกกกกกกกกก กูเป็นอะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
----
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
