ตอนที 8
: Puensai :
อ้าวเช้าแล้วนี่ บิดขี้เกียจหนึ่งที อ้ะ เฮ้ย ! น้องปุ้มปุ้ย อ๊ากกกก น้องปุ้มปุ้ยคัมแบค
ผมมองน้องปุ้มปุ้ยในอ้อมแขนตัวเอง มันกลับมาตอนไหน แสดงว่าต้องมีคนเอามันมาคืน หรือว่าจะเป็น ไอ้น้ำแข็ง ? โอ้ยยยเป็นใครไม่รู้แหละขอฟัดน้องปุ้มปุ้ยให้หนำใจก่อนล่ะ ปุ้มปุ้ยลูกพ่อ ! อ๊ากกกก
ผมกลิ้งไปกลิ้งมาในแขนกอดตุ๊กตาเต่าทะเลมีหนวดหยอยๆสีซีดๆที่ผ่านการซักมาแบบมารธอนตลอดอายุการใช้งานเกือบห้าปีของมัน
“อ่าวพี่ทรายตุ๊กตาใครครับ เน่าได้ที่เชียว” แน่ะไอ้เด็กปากเสียมาว่าปุ้มปุ้ยผู้น่ารักของตูได้ไงวะ ! ช่างไม่รู้ซะแล้วว่าใครสำคัญกว่า ! ปากอ้ากำลังจะโวยวายแต่ต้องแกล้งสืบข่าวหน่อยละ !
“เออ แล้วรู้ปะมันมาอยู่นี่ได้ไง”
“ไม่รู้ว่ะพี่ แต่เห็นเมื่อเช้าไอ้ปลายก็ถือมันอยู่นะ ตลกดีหน้าแบบมันพกตุ๊กตามาทะเล” ว่าแล้วไอ้เด็กบ้าก็เดินไปคุยกับเพื่อนมัน ปลาย ? ไอ้น้ำแข็งเดินได้อ่ะนะ ? มันเป็นคนเอามาให้หรอ ไม่จริงมั้งแบบมันเนี่ยนะ เนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยนะ ! ไม่ได้ละต้องไปแอบถามให้รู้เรื่อง ฮึ้ย ! ป่ะน้องปุ้มปุ้ยไปตามล่าหาความจริงกัน
ผมคว้าปุ้มปุ้ยเดินออกจากบังกะโลไปที่ลานด้านนอกพวกรุ่นน้องก็กำลังทำอาหารเช้า บางคนก็เรียกผมไปนั่งกิน แต่ยังก่อน ! แม้กองทัพจะเดินด้วยท้องแต่ด้วยหน้าที่ของหนังสือสุดหล่อแล้วต้องรีบก่อนที่เป้าหมายจะไหวตัว สายตามองสอดส่อง ชึ้บ ! โชะ ! ช้ะ ! เจอแล้วโว้วว เป้าหมายกำลังยืนเก๊กหล่อพิงต้นมะพร้าวถือแก้วอยู่ ได้เวลาสอบสวน !
“นี่ๆๆ” จิ้มๆหลังมันสองที !
“อะไร” เป้าหมายหันมามองนิ่งๆเลิกคิ้ว งงๆ แหม่มแอบเหลือบมองน้องปุ้มปุ้ยเค้าด้วย แสดงว่าเธอต้องมีอะไรซ่อนไว้แน่ๆ ชิมิๆ
“เอาปุ้มปุ้ยพี่มาคืนใช่ปะ -0-”
“กล้าเนอะ”
“อะไร”
“กล้าเรียกตัวเองว่าพี่ทั้งๆที่สติปัญญาสูสีกับเด็กอนุบาล”
“ห่ะ อะ ไอ้ @$#$#%^^%##@^ !!!!”
“พูดจาไม่สุภาพเลย หน้าตาก็ดี” ฮึ้ยยย มันยักคิ้วกวนประสาทด้วยอ่ะ ! ไม่ยอมเฟ้ย
“ชมว่ากูหน้าตาดีแอบคิดไรกับกูปะเนี่ย” ผมไม่ได้ตั้งใจจะถามเลยนะ แค่ไม่อยากจนมุมแต่มันกลับเงียบ
“เอ่อ …” มันเงียบทำไมเนี่ยยยยยย สักพักมันก็ค่อยๆฉีกยิ้มแต่ทำไมยิ้มมันดูเหมือนเหยียดแปลกๆ
“ฝันไปเถอะ ไอ้เตี้ยมหาภัยสมองอนุบาล”
“โอ้ย !” มันดีดหน้าผากผม แล้วเดินผ่านไปแบบไร้เยื่อไย โธ่เว่ย ! ฝากไว้ก่อนเหอะ เอ๊ะ ? ทำไมหูมันแดงๆ หรือมันจะเขิน ? บ้ะ เขิน ? น้ำแข็งเขินได้ด้วยหรอ ป๊าดด สถิติใหม่ควรจะไปลงกินเนสบุ้คนะเนี่ย แล้วทำไมผมต้องแอบยิ้มด้วย มันมีไรน่าดีใจตรงไหนเนี่ย ต้องโกรธสิวะที่โดนดีดหัว เฮ้ยหุบยิ้มไม่ได้อ่ะ ! ไอ้ทรายเอ้ยสงสัยมันดีดถูกเส้นประสาทแหงๆ
หลังจากกินอาหารเช้าทุกคนก็เล่นน้ำกันสักพักก่อนจะกลับกรุงเทพกัน ซึ่งส่วนใหญ่ก็กลับกับรถทัวร์ที่จ้างมาเหมือนเดิม แต่ผมมารถส่วนตัว พอดีไม่ค่อยชอบนั่งรถทัวร์ครับมันโคลงเคลงชวนอ้วกแปลกๆ
“ไอ้น้ำแข็งกลับด้วยกันเปล่า จะได้ไม่ต้องต่อรถจากมหาลัย” ผมเรียกไอ้น้ำแข็งที่สะพายเป้อยู่กลางกลุ่มเพื่อน
“อ่าวอยู่บ้านเดียวกันหรอ”
“แค่คอนโดเดียวกันไอ้สัสพี”
“ฮ่าๆ กูว่าไรยัง ทำเสียงแข็งเชียว ฝากไอ้ปลายด้วยนะพี่ทราย มันชอบหลับเวลานั่งรถอ่ะ เหมือนเด็กๆ”
“เสือกเรื่องกูว่ะ” ไอ้น้ำแข็งกระโดดเตะเพื่อนเสร็จก็เดินมาทางผม ที่กะว่าจะให้มันขับจะได้หลับยาวแต่มันดันมานั่งเบาะข้างๆแทน
“มึงงลงมาขับเดะ กูจะนอนนนน”
“ไม่ต้องเลย เมื่อคืนยังไม่ได้นอนเลยขับไม่ไหวหรอก” มันโบกมือไล่ทำหน้ารำคาญ แหม่ะ หมั่นไส้ว่ะ
“แล้วไมไม่นอน”
“เพราะใครล่ะ”
“อะไร เพราะใคร งง”
“ไอ้เตี้ยสมองปลาทอง ขับไปเถอะ” แล้วมันก็เอนเบาะลง คว้าแว่นกันแดดมาใส่ กอดอกนอนหันหน้าหนี โหยยย มึงสบายไปม้อยยยยยยย แล้วผมจะทำไงล่ะ ? ก็ต้องขับไง แง่ง
มันหลับแบบเหมือนคนไม่ได้หลับมาชาติหนึ่งจริงๆครับ ตั้งแต่ทะเลยันคอนโดมันไม่กระดุกกระดิกเลย กูนึกว่ามึงตายแล้วนะเนี่ยถ้ามึงไม่ลุกตอนกูสะกิดเนี่ย
“ฮ้าววว”
“ไม่ต้องหาวเลย ช่วยยกกระเป๋าให้ด้วย”
“อะไร” ขมวดคิ้วอีกละ ไอ้นี่แม่งน่าดีดคิ้วจริง
“ยกกระเป๋าให้ด้วย เมื่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“สำออยสิไม่ว่า”
มันว่าเสร็จแต่ก็ช่วยผมยกของ มึงจะปากแข็งทำด๋อยไรเนี่ย จนมาถึงหน้าห้องผมก็
ควานๆหาคีย์การ์ด หรือกุญแจไรสักอย่างที่มันรกๆอยู่ในกระเป๋านี่แหละ
“เตี้ยวันนี้มาที่ห้องก็ได้นะ”
“อะไรนะ ?” ผมหันไปถามอีกครั้งแต่มันก็เดินเข้าห้องไปแล้ว หูฝาดปะวะ ? เฮ้ยแล้วทำไมตูยิ้มอีกแล้วเนี่ย ทำไมเขินๆแปลกๆ ถ้าจะบ้าว่ะเรา แล้วไปดีมั้ยนะ ไปห้องมันดีมั้ย
ผมคิดไปคิดมาแต่สุดท้ายก็โยนของไว้ในห้องตัวเอง อาบน้ำล้างตัว แล้วก็เดินไปกดออดห้องมันจนได้
“ทำกับข้าวไว้แล้ว” มันพูดตอนเปิดประตูแล้วก็เดินไปที่ครัว ผมก็เดินตามมันต้อยๆ ก็มีข้าวผัดน่ากินวางอยู่สองจาน
“หืมม อร่อยว่ะ ไม่น่าเชื่อ”
“อือ” กูพูดตั้งเยอะทำไมมึงตอบมาประโยคเดียวเนี่ยยย !!
“ทำเองจริงอ่ะ”
“อือ”
“ทำเป็นได้ไง”
“หัด”
“อร่อยมว๊ากกกกก ถามจริงหัดเองจริงดิ”
“จะกินไม่กิน ถ้าไม่กินก็ออกไปอย่ารบกวนคนกำลังหิว” จ๋อยสนิท ! แหมโหดนะมึง แต่ทำไงได้ผมก็นั่งละเลียดข้าวผัดอร๊อยอร่อยจนหมด
คืนนั้นเราสองคนก็นั่งดูหนังแฮรี่พอตเตอร์ภาคแรกกันบนโซฟาตัวยาวของมันนั่นแหละ แต่ผมก็เริ่มเลื้อยค่อยๆเอนตัวลงหนุนตักมัน มือก็กอดน้องเต่าน้อยมีหนวดปุ้มปุ้ยไว้แน่น และผมก็รู้สึกถึงสัมผัสของมันที่กำลังลูบหัวผมเบาๆ ทำไมรู้สึกดีจังว๊า !
-----------------
เขาเริ่มจะจูนกันติดแล้วพี่น้อง !!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
