ตอน 8
ผมตื่นมาอีกทีก็สายๆของอีกวัน
วันนี้ผมไม่อยากไปเรียนเลย ขอโดนเรียนสักวันแล้วกัน
เพราะผมไม่รู้ว่าถ้าผมไปเรียนผมจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
ทุกคนคงรู้เรื่องนี้หมดแล้ว แล้วผมก็จะกลายเป็นตัวตลกที่ทุกคนหันมาหัวเราะเยาะว่า
ถูกรุ่นน้องตีสนิทเพื่อใช้งาน
ผมกินอะไรไม่ได้ทั้งวัน ไม่ใช่ไม่หิว หิวแต่มันกินไม่ลง
ตาผมบวมตั้งแต่เช้า จนตอนนี้ก็ยังไม่หายบวม
สงสัยจะร้องไห้หนักไปหน่อย
ที่หน้าผมยังมีรอยแดงๆรูปฝามือของเต้ยอยู่
นี้ใช่มั้ย คือสิ่งที่ผมต้องตอบแทน
นี้ใช่มั้ยคือสิ่งที่ผมสมควรจะได้รับ
ผมคิดวนไปวนมาอยู่อย่งงี้ทั้งวัน
ตอนนี้ผมปวดหัวมาก ไมเกรนขึ้น
ทำยังงัยดี กินยา ใช่กินยา
แล้วผมก็กินยาระงับอาการปวดไมเกรน
ด้วยเพราะฤิทธิ์ของยา ทำเอาผมหลับไปอีกรอบ
ผมตื่นมาอีกทีเพราะว่ารู้สึกเหมือนมีคนกำลังลูบหัวผม
แม่ ใช่แม่รึป่าว
"แม่ครับ หนูคิดถึงแม่"
"แม่ หนูโดนแกล้งอีกแล้ว แม่"ผมคิดว่าผมคงฝันไป
แต่ทำไมผมยังคงรู้สึก ความอบอุ่นจากมือนั้นที่ลูบหัวผมอยู่ ยังคงอยู่ไม่ไปไหน
นี่ไม่ใช่ฝันแน่ๆ แม่ แม่มาหาผม
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา นี้ไม่ใช่ฝัน แล้วนี่ก็ไม่ใช่แม่ที่มาลูบหัวผม
แต่เป็น....
"เต้ย"
"ทำไมไม่ไปเรียน รู้มั้ยว่าเต้ยรอพี่กานต์ตั้งนาน"มันพูดสายตามันยังคงจ้องมาที่ผมซึ่งตอนนี้ผมดันตัวลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง
"เข้ามาได้งัย"
"ขอกุญแจพี่เทพมา"มันเอากุญแจสำรองมาจากเทพ ใช่ครับผมฝากกุญแจบ้านไว้กับเทพ เผื่อว่าวันไหนผมทำกุญแจบ้านหายจะได้ไม่มีปัญหา
"ออกไป กูไม่อยากเห็นหน้ามึง"มันนั่งนิ่ง
"ฟังเต้ยก่อนได้มั้ย"
"ถ้าจะมาแก้ตัว ไม่ต้อง เข้าใจทุกอย่างแล้ว"ผมสวนไปทันที
"เต้ยไม่ได้มาแก้ตัว แล้วก็จะไม่อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย"
"เต้ยยอมรับ ว่าสิ่งที่เต้ยพูดเป็นความจริงทั้งหมด ใช่ เมื่อก่อนเต้ยคิดจะแก้แค้นพี่กานต์ ด้วยวิธีสกปรกแบบนั้น แต่หลังจากที่ผมได้ใกล้ชิดกับพี่
มันทำให้ผมเปลี่ยนความคิด"
"แล้วที่มึงบอกเพื่อนไปหมายความว่างัย"
"คือ ไอ้ดล(เพื่อนของเต้นที่มันคุยกันแล้วผมได้ยิน)มันหาว่าเต้ยชอบพี่กานต์ เต้ยก็เลยไม่รู้จะทำยังงัยก็เลยพูดไปแบบนั้น แล้วอีกอย่างผมไม่
อยากให้ดลมันมองว่าพี่กานต์เป็นเกย์ด้วย ก็เลยเอาเรื่องนั้นมาเป็นข้ออ้าง"ที่มันพูดมาจริงหรอ มันปกป้องผม ไม่ให้คนอื่นหาว่าผมเป็นเกย์หรอ
"ด้วยวิธีนี้อ่ะนะ"
"เต้ยรู้ว่ามันไม่ถูก และเต้ยก็ไม่ได้ขอร้องให้พี่กานต์ยกโทษให้ด้วย"
"จะมาพูดแค่นี้ใช่มั้ย ถ้าเสร้จแล้วก็กลับไปได้แล้ว"
"ยังไม่จบ"
"อะไรอีกล่ะ ไปได้แล้วจะนอน"
"เต้ยขอโอกาสได้มั้ย ขอให้เต้ยได้แก้ตัว"มันพูดเสียงสั่นๆ เหมือนกำลังจะร้องไห้
"ขอแค่ครั้งเดี่ยวเท่านั้น นะพี่กานต์ นะ"มันก้มหน้าลง ผมเห็นน้ำตาของเต้ยใหลออก
ทำไม ผมใจหาย ยังงัยบอกไม่ถูก ทำไมผมรู้สึกเจ็บไปกับเต้ยด้วย
"นะพี่กานต์ อีกอย่างเต้ยขอเวลาพิสูจณ์อะไรบางอย่างนะพี่ นะ นะพี่กานต์ ตอนนี้เต้ยก็สับสนไม่แพ้พี่กานต์เหมือนกัน แต่ตอนนี้เต้ยขอแค่
โอกาสให้เต้ยแก้ตัวนะ"ตอนนี้เต้ยมันเริ่มความคุมตัวเองไม่อยู่ มันยังคงก้มหน้าแต่น้ำตามันก็ยังไหลออกมาอยู่อย่างนั้น
ผมควรให้โอกาสมันมั้ย
ผมควรทำยังงัยต่อไป
ผมควรทำอะไร
ตอนนี้ผมสับสนไปหมดแล้ว.....
................เด๋ยวมาต่อดึกๆ.........................
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
ปล.วันนี้ตกใจกับรีพายอีกครั้ง แต่ยังงัยก็ขอบคุณนะครับ
แต่ยังงัยก็รีพายเยอะๆแบบนี้ไปอีกเรื่อยๆนะครับ
