ต่อ...
ผมกับเต้ยตัดสินใจจะไปกินข้าวที่ตลาดโต้รุ่งหน้าปากซอย
ตอนแรกผมจะเอารถไป มันก็ไม่ยอม บอกว่าให้เดินไป ก็เม้งๆกันไปแต่ก็ต้องยอมมันอยู่ดี
อีกอย่างผมบอกมันว่าให้ชวนเทพไปด้วย แต่มันบอกว่าเทพหลับอยู่ค่อยซื้อมาฝาก
พอถึงร้านอาหารก็สั่งข้าวมากินกัน ระหว่างกินข้าว ความซวยของผมก็บังเกิดครับ
"เห้ย พี่นพ มาได้งัยพี่ มานั่งกินด้วยกันมั้ยครับ"ไอ้เต้ยมันทักคน ๆนึง แล้วคนๆนั้นก็ชื่อนพ
ผมหันไปมอง ไม่ผิดเลยครับ นพนั้นเอง นพแฟนเก่าผมนั้นแหละ
ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเต้ยมันรู้จักนพ เพราะว่า นพมันเป้นเพื่อนเทพมาก่อน นพกับเทพเรียนม.ปลายด้วยกัน แล้วที่ผมได้รู้จักกับนพได้ก็เพราะเทพนี่แหละ
"กานต์"ดูนพอึ่งๆไปเหมือนกัน ไอ้เต้ยก็อึ่งไม่แพ้กัน ตอนนี้มันคงคิดได้แล้วว่า นพคนนี้แหละแฟนเก่าผม
"เมื่อกี้ไปหาที่บ้าน ไม่นึกว่าจะอยู่นี้ มิน่าล่ะไม่มีใครเปิดประตู"นพพูดต่อ
"เต้ย กูไป เซเว่นก่อนนะ"แล้วผมก็ลุกเดินออกไป
ผมยังไม่พร้อมจะเห้นหน้านพตอนนี้
ผมเดินวนอยู่ในเซเว่นนานมาก วนไปวนมา
ผมไม่รู้ว่าผมมาทำอะไรที่นี้ ผมหยิบขนมมาสองสามถุงแล้วก็เดินออกมาจากเซเว่น ก็เดินกลับบ้านทันที
พอผมมาถึงบ้านก็ต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อ
เห็นไอ้เต้ยนั่งอยู่หน้าบ้าน
"เต้ย มาทำอะไรตรงนี้"
"แล้วมึงไปไหนมา"เต้ยพูดสวนออกมา
"ไปเซเว่นงัย เนี้ยดูดิซื้อขนมมาฝากด้วย"
"เป็นอะไรรึป่าว กูไม่ได้ตั้งใจ กูไม่รู้ว่าพี่นพ คนนี้จะเป้นคนเดียวกับ"
"ช่างมันเถอะเต้ย"
"ไม่เป้นไรแน่นะ"
"อืม สบายมาก"ตอนนั้นผมก็ได้แต่รู้สึกดีที่ เต้ยมันห่วงผม ตอนนั้นผมคิดไปว่าเต้ยมันคงห่วงผม
"ขอบใจ"ผมบอกมันตอนกำลังจะเดินเข้าบ้าน
"เรื่องอะไร"มันงง
"ที่ห่วงงัย"
"ใครห่วงมึง"มันพูดเสร้จก็เดินไปในครัว
มันหายไปสักพัก
แล้วก็เดินกลับมาหาผมที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่
"อ่ะ"พูดเสร็จแล้วมันก็ยื่นถ้วยขนมบัวลอยให้ผม
"อะไร"
"บัวลอยงัย"
"ซื้อมาฝากหรอ"มันไม่ตอบพยักหน้าพร้อมกับกินบัวลอยของมันต่อ
"ขอบใจ"แล้วผมก็ยิ้มหวานให้มันไปหนึ่งที
"แหม ได้ของกินของหวานยิ้มออกเชียวนะ"มันพูดแล้วก็ขำ
ผมก็ขำๆครับ รู้สึกสบายใจยังงัยไม่รู้
"กานต์ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังหน่อยดิ"อยู่ดีไอ้เต้ยก็พูดขึ้น
"หืม เรื่องอะไรล่ะ"ผมพอเข้าใจว่าเรื่องอะไร แต่ขอแบบเคลียดีกว่าครับ
"เรื่องมึงกับพี่นพอ่ะ"สรุปกูเข้าใจกู
"ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ"
"เออ เล่ามาเถอะน่า"
แล้วผมก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้เต้ยฟัง ดุมันตั้งอกตั้งใจฟังมาก
"กานต์ แล้วพี่นพทำยังงัยมึงถึงรักพี่นพว่ะ"อยู่ดีๆมันก็ถามขึ้น
"ไม่รู้สิ นพมันเป็นคนที่เอาใจเก่ง พูดเพราะ แล้วก็สุภาพบุรุษ"ผมก็พูดไปเท่าที่นึกออกไปตอนนั้น
"ถ้าเป้นอย่างที่มึงพูดจริง ทำไมเค้าทำมึงเสียใจว่ะ"
"....."ผมพูดอะไรไม่ออกครับตอนนั้น มันจุกจริงๆ
"จะบอกอะไรให้นะเว้ย คนอย่างมึงอ่ะ ถ้าได้ลองเปิดใจแล้วก็มองคนที่อยู่รอบตัว แล้วมองเค้าใหม่ อาจจะเจอคนที่รักมึงจริงก็ได้นะ"
"หมายความว่างัยว่ะ"ผมงงกับมันจริงๆ
"ก็ตามนั้นแหละ มึงเรียนปีสามได้งัยว่ะ โง่จริง แค่นี้ก็ไม่เข้าใจ"
"กูโง่จะทำไม ถึงกูจะโง่ แต่กูก็มีความรู้สึกนะ"ตอนนั้นผมรู้สึกน้อยใจมากครับ เลยประชดมันไป
"โง่แล้วยังขี้น้อยใจอีกต่างหาก ไม่ไหวเลยนะมึงเนี้ย"
"มึงว่ากูกลับไปคบกับนพดีมั้ยว่ะ"ผมถามมันไป
"มึงว่างัยนะ มึงเลยสิ่งที่มึงรับปากกูไปแล้วหรอ"
"รับปาก"????
"อ้าว ลืมซะแล้วมึงก็ที่จะไม่คุยกับพี่นพอีกงัย หรือว่ามึงจะเบี้ยว"
"แล้วถ้า นพมาหากูที่บ้านกุจะทำยังงัย"
"ไม่ต้องห่วง เด่ยวกูจัดการเอง"
"แล้วมึงไม่ถามกูหน่อยหรอว่ากูต้องการอะไร"
"มึงไม่มีสิทธิเลือก จำไว้ กูจะเลือกทุกอย่างให้มึงเอง"มึงจะมาแสดงความเป้นเจ้าข้าวเจ้าของกูเกินไปแล้ว
"เต้ย มึงกับกูไม่ได้เป้นอะไรกันนะ ทำไมกูต้องทำถามที่มึงต้องการ"
"มึงลืมอีกล่ะ ความลับมึงงัย ที่ทำให้มึงต้องทำตามความต้องการกู"
"มึงต้องการแก้แค้นกูหรอ เต้ย"
"มึงอย่ารู้เลย โง่ๆอย่างมึงต้องใช้เวลานานกว่าจะคิดออกว่ากูทำเพราะอะไร"ด่ากูอีกแล้ว
"อ่ะนิ"มันโยนกระดาษให้ผมแผ่นนึง
"อะไร"งงครับงง
"อ่านดู"แล้วก็ผมอ่านกระดาษแผ่นนั้น
"1.ต้องทำตามที่น้องเต้ยสั่ง
2.ต้องไปรับน้องเต้ยไปเรียนทุกวัน แล้วก็ต้องกลับพร้อมกันทุกวัน แล้วต้องกินข้าวเย็นด้วยกันทุกวัน
3.วันศุกร์ กับเสาร์ ต้องให้น้องเต้ยมานอนค้างที่บ้านด้วย เพื่อให้ติวหนังสือให้
4.ถ้าน้องเต้ยอยากไปดูหนังก็ต้องไปดูเป้นเพื่อนน้องเต้ย
5.ถ้ามีปัญหาอะไร ให้บอกน้องเต้ยก่อนทุกครั้ง
6.ถ้าน้องเต้ยขออะไรเพิ่มแล้วกานต์มีปัญหา ให้กลับไปดูข้อ 1 ใหม่
นี้มันอะไรกันว่ะ"ผมโวยวาย
"นี้เป้นสิ่งที่มึงต้องทำ เข้าใจ๋"มันทำหน้าเหนือใส่ผม
"กูไม่ทำ มันจะเกินไปแล้วนะเว้ย กูไม่ทำ"
"งั้นมึงก็เตรียมตัวดังไดเลยพรุ่งนี้ เพราะว่ากูจะเอาsms ในเครื่องมึงที่ส่งแล้วก็รับมาจากพี่นพ ไปให้คนอื่นๆ ร่วมทั้งที่เทพอ่าน "
"ไปๆๆๆ ไปนอนได้แล้ว กูจะกลับแล้ว อ้อ มือถือเนี้ย พรุ่งนี้ค่อยเอาแล้วกันนะ"แล้วไอ้สัดเต้ยก็เดินกลับคอนโดไป ทิ้งผมไว้กับชะตากรรมที่ผมต้องยอมรับ
.....จบตอน.....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
