กูพี่มึงนะเว้ย...5
เช้าวันรุ่งขึ้นก็ต้องรีบไปรับมันแต่เช้า
ปกติผมก้ต้องไปรับไอ้เทพอยู่แล้ว ข้อแรกก็เลยไม่มีปัญหาอะไร
ไปถึงคอนโดไอ้เทพก็เห็นไอ้เต้ยกับไอ้เทพยื่นรออยู่แล้วครับ
ระหว่างอยู่บนรถ
"เออ เทพของฝากกูอยู่เบาะหลังอ่ะ มึงหยิบเอาดิ"ผมบอกไอ้เทพมัน
"ถุงไหนว่ะ"ไอ้เทพถาม
"ถุงสีดำอ่ะ"แล้วไอ้เทพก็หยิบมาดู
"ชอบป่าวว่ะ"ผมถามมัน
"เออ ขอบใจรุ่นนี้ยังไม่เข้ามาเมืองไทยใช่ม่ะ"
"เออ"ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ก็แค่หมวกของบิลลาบองเท่านั้นแหละครับ
ไอ้เทพมันก็ชื่นชมหมวกที่ผมซื้อมาฝาก ผมสังเกตว่าทำไมไอ้เต้ยมันเงียบๆจนน่าแปลกใจ
ก็เลยมองๆมันจากกระจกหลัง ก็เห็นมันมองผมอยู่ก็เลยยิ้มให้มันไปทีนึง
แต่มันกลับหันหน้าหนีผมซะงั้น เป็นอะไรของมึงว่ะ ยิ้มให้ก็หันหน้าหนี
ช่างมึงล่ะกัน
"เออ กานต์ พรุ่งนี้มึงไม่ต้องมารับกูแล้วนะ"อยู่ดีๆไอ้เทพก็พูดขึ้น
"ทำไมว่ะ"
"อ้อ พ่อกูซื้อรถให้แล้วว่ะ เด๋ยวกูจะไปเอาจากโชว์รูมวันนี้ มึงพากูไปหน่อยนะเว้ย"
"เออ ได้ วันนี้มีเรียนครึ่งวันใช่ม่ะ งั้นข้าวเที่ยงไปกินข้างนอกล่ะกันมึง แล้วค่อยไปเอารถกัน"ผมพูดไป
ไม่นานก็มาถึงมหาฯลัย แล้วก็แยกย้ายกันไปเรียน แต่ผมยังสงสัยไอ้เต้ยอยู่นั้นแหละครับ
ว่ามันเป้นอะไรของมัน
ระหว่างเบรกผมก็เดินไปเซเว่นหาอะไรกิน ก้มันหิวนิครับ
ตอนเดินกลับมาจากเซ่เวนก็เห็นไอ้เต้ยนั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนที่สวนของคณะคนเดียว
มันเป้นอะไรของมัน เห็นนั่งซึมๆอยู่คนเดียว
"เต้ย"ผมทักมัน แล้วก็เดินเข้าไปหามัน ไม่มีอะไรหรอครับจะทวงเอามือถือคืน
มันหันมามองหน้าแล้วก็หันกลับไป เป้นเหี้ยอะไรว่ะ
ผมนั่งลงตรงข้ามกับมัน
"เห่ย เป้นอะไรรึป่าว"ผมถามมันเห็นมันสีหน้าไม่ค่อยดี
"สนด้วยหรอ"อ้าว ไอ้นี้
"อ้าว อย่ามาพาลสิว่ะ แล้วนี้เป็นอะไร ทำไมไม่ขึ้นเรียนมานั่งอะไรอยู่นี่ว่ะ"
"เรื่องของกู อย่ามายุ่ง"ดูมัน กูไม่ยุ่งก็ได้ว่ะ
ผมก็เลยลุกขึ้นเดินกลับขึ้นไปเรียนดีกว่า
"จะทำอะไรอ่ะ"มันพูดขึ้นระหว่างผมกำลังจะลุกหนีมัน
"อ้าว ก็มึงไม่อยากให้กูยุ่งไม่ใช่หรอ"
"นั่งอยู่นี้แหละ อย่าไปไหนนะ"อ้าว อะไรของมึง
"ไม่อ่ะ จะไปเรียนแล้ว"
"นั่งเป็นเพื่อนกันหน่อยดิ"มันพูดเรียบๆ
"แล้วนี้เป้นอะไร เห็นซึมตั้งแต่เช้าแล้วนะ"
"สนใจกูด้วยหรอ"
"สนดิ ทำไมล่ะ"ไม่รู้อะไรดลใจผม ให้พูดเอาใจมันไปอย่างงั้น
ดุสีหน้ามันดีขึ้น คิดไปเองป่าวว่ะ"
"จริงอ่ะ"
"อืม"เอาใจมันหน่อยล่ะกันเว้ย แล้วมันก้ยิ้มนะครับตอนนั้น น่ารักดีนะ
"มองหน้ากุทำไม"กูเผลอมองหน้ามันอีกแล้ว
"ป่าว แล้วสรุปเป็นอะไรมานั่งซึมๆแบบเนี้ย"
"ก็มึงนั้นแหละ"
"เกี่ยวอะไรกับกุว่ะ"สงสัยกะมันจริงๆ
"เกี่ยวดิ เกี่ยวกับมึงคนเดียวนั้นแหละ"
"เรื่องอะไรว่ะ เมื่อเช้ากูก็ไปรับมึงตามสัญญาแล้วนะ"
"ไม่ใช่เรื่องนั้น"มันสวนขึ้นมา
"แล้วเรื่องอะไรล่ะ บอกมาดิ"หมดปัญญาเดาครับ
"กูอยากได้ของฝากจากมึง"
"อะไรนะ มึงแค่อยากได้ของฝาก"
"ก็มึงไม่เห็นซื้อมาให้กูเลย"
"มึงจะบ้าหรอเต้ย มึงลืมไปแล้วหรอว่า กูกับมึงรู้จักกันหลังจากกูกลับมาจากออสฯ"
ดูมันอึ่งๆไป เหมือนเพิ่งนึกได้
"เออ กูไม่สนใจเว้ย ไม่รู้แหละ"
"แหม งอนเป็นเด็กๆไปได้มึง"
"ไม่ได้งอนเว้ย"ยังมีหน้ามาเถียงอีก
"แล้วมึงมานั่ง หน้าเป้นตูดไม่คุยกับกูนี้เค้าเรียกอะไรว่ะ คนอะไรว่ะ เดาใจยากจริง"
มันไม่พูดอะไร เสือกหันหน้าหนีกูอีก แรดจริงๆมึง
"เต้ย เย็นนี้จะให้กูมารับกี่โมง"
ไม่ตอบอีกไอ้สัดนิ
"เต้ย มึงจะเอายังงัยเนี้ย กูหมดปัญญาแล้วนะเว้ย แฟนก็ไม่ใช่ ยังต้องมานั่งง้ออีก"
"ใครใช้ให้มึงง้อล่ะ"แล้วมันก็ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะ อะไรของมันว่ะ
"เออ งั้นมึงรออยู่นี้แป้ปนะ เด๋ยวมา อย่าหนีไปไหนนะมึง"
ผมนึกได้ครับว่าผมซื้อตุ๊กตาวอมแบท(wombat)สัตว์ที่ผมชอบมากที่สุดมาจากออสฯด้วยสองตัว กะว่าจะเอามาไว้ในรถ
เอาให้มันไปตัวนึงก็คงไม่เสียหายมั้ง แล้วผมก็เดินกลับไปที่รถผมที่จอดอยู่ไม่ไกลจากสวนของคณะ
ผมเดินกลับมาก็เห็นไอ้เต้ยนั่งหน้าเป้นตูดอย่างเดิม
"อ่ะ"ผมยื่นตุ๊กตาให้มัน มันรับไปงงๆ
"อะไรว่ะ"
"ของฝากงัย"
"ให้กูหรอ"
"เออ"แล้วมันก็ยิ้ม
"ยิ้มออกแล้วสินะมึงเนี้ย"
"ตัวอะไรว่ะ"มันถามผมอย่างงงๆ
"วอมแบท"
"ตัวเหี้ยอะไรว่ะ เหมือนหมีกับหมูผสมกัน น่ารักดี"แล้วมันก็นั่งพิจารณาตุ๊กตาอยู่อย่างนั้น
"อารมณ์ดีแล้ว พี่กานต์ขอโทรศัพท์พี่กานต์ที่อยู่กับน้องเต้ย คืนได้ยังครับ"เอาน้ำเย็นเข้าลูบก่อน
มันหุบยิ้ม กูพูดอะไรผิดอีกว่ะกู โดนอีกแล้ว
"เมื่อกี้เรียกกุว่าอะไรนะ"
"น้องเต้ยงัย"
"แล้วเมื่อกี้แทนตัวเองว่าอะไรนะ"อะไรของมึงว่ะ
"ก็พี่กานต์งัย ทำไมว่ะ"
"เรียกกูแบบนั้นตลอดได้ม่ะ อย่าพูดกูกับมึงกับกูได้ป่ะ"
"ได้ๆๆ แต่มึงก็ต้องเรียกกูพี่ ตกลงมั้ย"มันทำหน้าเหมือนคิด มันจะหนักหนาอะไรว่ะ แค่เรียกกุว่าพี่
"ได้"
"สรุปขอมือถือคืนได้ยัง"มันว่าง่ายครับ คืนมือถือให้ผมง่ายมาก
บทจะง่ายอะไรมันก็ง่ายแบบนี้แหละครับ
"งั้นไปเรียนก่อนนะ"ผมบอกมันไป
"อืม"
"เออ แล้วตอนเย็นจะให้มารับกี่โมง"
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวตอนเที่ยงไปด้วยอยู่แล้ววันนี้มีเรียนแค่บ่าย"
"ok ขึ้นเรียนได้แล้วไป"ผมไล่มันไปเรียน มันก็ว่าง่ายแหะ เดินไปเรียนอย่างว่าง่าย
เวลามันไม่ตกมันก็น่ารักดีนี่หว่า
ทำไมชอบทำตัวน่ารำคาญว่ะ ไอ้เต้ยเนี้ย
.....จบตอน.....
เข้ามาบอดตอนแรกตกใจมากกกก
ทำไมมีคนมาเมนต์รอเยอะมาก
โทษทีนะครับที่ทำให้รอกัน
มาต่อให้แล้วนะ
พอดีวันนี้ออกไปข้างนอกกะไอ้ตัววุ่นตัวเดิมมาครับ....
อ้อถ้าใครอยากรู้ว่าตัววอมแบทเป็นยังงัย ก็ดูรูปที่ขึ้นอยู่ของผมนะครับ นั้นแหละ ตัววอมแบท
ถ้าไม่ชัดเจนพอ ก็หาใน google ดุนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
