ขออนุญาตเม้นท์ตั้งแต่เรื่องแรกนะค้าา..^^
โอ้ใจเอย
… อ่านจบแล้วรู้สึกอิ่มเอมมากเลยค่ะ นี่สินะ..ความรักที่ไม่หวังผลตอบแทนกลับมา ขอแค่เราได้มอบความปรารถนาดีให้กับคนที่เรารักก็พอ อ่า~ ละมุนละไมเหลือเกินค่าา
Cry's Diary
… แอบเคืองโชยะนิดหน่อยนะคะ ที่ตั้งใจจะมาหลอกไคล์จังนั่นล่ะ นิสัยไม่ดีเลยจริงๆ~ แถมยังมาทำให้ไคล์จังร้องไห้อีกนะ น่าตีจังค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นก็จบแบบ Happy Ending ล่ะเนอะ ฮาา..สุดท้ายโชยะก็ตกลงมาในหลุมที่ตัวเองเป็นคนขุดไว้ตั้งแต่แรกจนได้สิน่าา
TEARS's Diary
… วายะนี่น่าหมั่นไส้จังนะคะ หึ! รู้ทั้งรู้น่ะนะว่าเธียร์จำไม่ได้ว่าตัวเองเคยบอกรักไปแล้ว ก็ยังทำตัวยึกยักอยู่นั่นแหละ แค่บอกออกมาอีกรอบก็คงไม่ถึงกับสิ้นชีวิตหรอกนะคะ เหอะ! เธียร์ยิ่งซื่อๆ อยู่ด้วยจะไปคิดเข้าข้างตัวเองได้ยังไงกันล่ะ แต่วายะก็ยังมีมุมน่ารักอยู่เหมือนกันน้าา ..ก็ตรงที่รู้ว่าใจของตัวเองนั้นเลือกที่จะรักใครไงคะ น่าปลื้มสุดๆ ไปเลยล่ะค่าา ^^
ปล. ชอบใจตรงที่มีคู่ของไคล์กับโชยะมาแจมด้วยมากเลยค่ะ ไม่คิดว่าไคล์จะมีมุมขี้แกล้งกับเขาเหมือนกันนะคะเนี่ย แล้วยิ่งตอนสุดท้ายที่ไคล์บ่นถึงเธียร์ว่าออกมาในสภาพแบบนั้นได้ยังไง แล้วโชยะก็ลากตัวไคล์ไปส่องกระจกดูตัวเองบ้างน่ะ แอร๊ยย~ น่าร๊ากกกเน้ออ >< ชอบจังค่ะ ..ฝาแฝดแก้มแดงๆ~~
เพิ่งรู้ว่ารักเธอ
… ประทับใจตรงที่เอกเลือกที่จะ 'รอ' ให้วีรู้ใจตัวเองมากเลยค่ะ เราว่าที่วีปฏิเสธเอกไปในตอนแรกไม่ได้ดูใจร้ายไปหรอกนะคะ แต่เพราะวียังไม่รู้ใจของตัวเองแน่ชัดเท่านั้นเอง ต้องขอบคุณเอกมากๆ เลยนะคะเนี่ย ที่มองแค่ 'วี' เพียงคนเดียวตลอดมา มาครั้งนี้เอกถึงได้สังเกตเห็นแวววูบไหวในตาของวี และเลือกที่จะอดทนรอ ไม่อย่างนั้น..วันที่ทั้งคู่ได้มีความสุขด้วยกันอย่างนี้คงมาไม่ถึงแน่นอนเลยเน้อ~
รักแบบเป้
… พี่ตูนจะรู้ตัวบ้างไหมคะเนี่ยว่าขาข้างนึงของพี่นั้น ได้ก้าวข้ามธรณีประตูเรือนจำไปเสียแล้วล่ะค่ะ
เข้าใจเลยค่ะว่าทำไมพี่ป่านถึงได้หวงน้องขนาดนี้ ตอนนั้นน้องเพิ่งจะแปดขวบเองนะคะพี่ตูน แปดขวบ!!! แต่ถึงอย่างนั้น..เราก็ชอบความจริงใจและความมั่นคงของพี่ตูนสุดๆ เลยค่ะ อุตส่าห์สารภาพความในใจให้ทั้งสองครอบครัวได้รับรู้ แทนการก้าวข้ามศีลธรรมอันดีงามที่ควรยึดถือ แล้วทำลายความเป็นเด็กของน้องเป้ไปตั้งแต่ตอนนั้น ..นับถือน้ำใจพี่ตูนมากเลยค่าา ความอดทนเป็นเลิศมากค่ะพี่!!!