หัวข้อ: [Short Story] by JUPJIB <V.2> " รักแบบเป้ (ป.ปลาคนสุดท้อง)(จบ) " 16/10/54 P.3-P.4

[JUPJIB]

บ้านของพี่ตูนปิดไฟเงียบ แต่ผมก็วิ่งเข้ามาอย่างสะดวกเพราะรู้ที่ซ่อนกุญแจบ้าน ผมวิ่งไปที่ห้องพี่ตูนและดีใจมากที่มันไม่ได้ล็อค พี่ตูนนอนนิ่งอยู่บนเตียง ผมเลยเดินเข้าไปเงียบๆ

“พี่ตูน”

ผมส่งเสียงเรียกและพี่เขาก็ลืมตาขึ้นมา ทำให้ผมรู้ว่าพี่ตูนไม่ได้หลับอยู่

“พี่ตูนโกรธเป้หรือเปล่า”

ผมถามอย่างกล้าๆกลัวๆ พี่เขาลุกขึ้นมาเปิดโคมไฟที่หัวเตียงแล้วมองหน้าผมนิ่ง

“พี่มีอะไรต้องโกรธ เป้สิ โกรธพี่เรื่องเมื่อวานหรือเปล่า”

พอนึกถึงเรื่องเมื่อวานผมก็ละอายใจ ก้มหน้าสั่นหัวบอกให้เขารู้ว่าผมไม่ได้โกรธ ตอนนั้นผมกลัวมากก็จริง แต่ผมพูดไม่ดีกับพี่ตูนเลย ผมที่คิดว่าตัวเองแอบรักข้างเดียวมาตลอดคิดว่าตัวเองเจ็บตัวเองทรมานอยู่ฝ่ายเดียว หารู้ไม่ว่าพี่ตูนเองก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน หรืออาจจะทรมานมากกว่าผมด้วยซ้ำ เพราะเขารักผมแต่บอกไม่ได้ไม่ใช่ไม่กล้าบอก แถมยังต้องคอยอยู่ข้างๆ หากผมไปรักคนอื่นเขาก็ไม่มีสิทธิ์จะทำอะไรเพราะรับปากพวกพี่ผมไว้ ถึงพี่เขาจะคอยกันคนอื่นออกจากผม แต่นั่นก็เพราะผมยินดีให้พี่เขาทำ ถ้าผมต่อต้าน พี่ตูนก็คงต้องถอยและยอมปล่อยผมไป

“เป้ขอโทษนะพี่ตูน เป้มันไม่รู้อะไรเลย”

ผมโผเข้ากอดเขาแล้วก็เริ่มร้องไห้ ซึ่งพี่ตูนก็ลูบหลังปลอบใจผมเงียบๆ

“เป้ ไปรู้อะไรมา”

พอผมร้องไห้จนพอใจและเลิกสะอื้นพี่ตูนก็ถามเสียงเบา ทั้งๆที่เขายังกอดผมเอาไว้

“พี่ป่านบอกเป้แล้วเรื่องที่พี่ตูนคุยกับพี่ป่านเมื่อสิบปีก่อน พี่ป่านกับพี่ปอใจร้าย”

ผมพูดเหมือนงอนๆพี่ตูนเลยหัวเราะเบาๆ

“พี่ว่าป่านมันก็ทำถูกแล้ว เมื่อสิบปีก่อนเป้อายุเท่าไหร่ ยังนับกันเป็นขวบอยู่เลย พี่ไม่ถูกสั่งให้ไปไกลๆเป้เพราะเหมือนพวกโรคจิตก็ดีเท่าไหร่แล้ว”

ผมพยายามคิดตาม คนที่นึกได้ว่าตัวเองหลงรักเด็กแปดขวบนี่ก็น่ากลัวอยู่เหมือนกันนะ

“ดีว่าป่านมันรู้จักพี่ดี มันบอกว่าอย่าเพิ่งบอกใคร รอเป้อายุสักสิบสองถ้าพี่ยังไม่เปลี่ยนใจค่อยบอกพ่อกับแม่ แต่อย่าเพิ่งจีบเป้ รอน้องสิบแปดก่อนถึงค่อยจีบค่อยบอก พี่มาคิดๆดูตอนนี้แล้ว เหมือนมันจะหวังดีกับพี่ส่วนหนึ่ง แต่หวงน้องเสียส่วนมาก”

ผมหัวเราะขำ แต่พอฟังแล้วก็นึกได้

“พี่หมายถึงพ่อกับแม่รู้เรื่องหรือ”

“รู้สิ ทั้งพ่อกับแม่พี่ทั้งพ่อกับแม่เรานั่นล่ะ”

แต่ไม่มีใครบอกผมเลย ผมชักจะงอนที่ไม่รู้อะไรเลยอยู่คนเดียว

“ไม่มีใครบอกผม”

ผมเริ่มหน้ามุ่ย แต่ดูเหมือนพี่ตูนจะอารมณ์ดีมากเพราะเขาหัวเราะในลำคอแต่ก็ยังกอดผมเอาไว้

“ตอนนั้นเป้ยังเด็ก เป้ก็ต้องยอมรับความจริงเรื่องที่ตัวเองเด็ก ตอนนี้เป้รู้แล้ว ก็หมายถึงทุกคนเขาคิดว่าเป้โตแล้ว แต่ถ้าเป้ยังงอนที่คนอื่นคิดว่าเป้เด็กก่อนหน้านี้ ก็แสดงว่าเป้ยังไม่โตหรอกนะ”

ผมร้องหึในลำคอเบาๆ เข้าใจว่าพี่ตูนหมายถึงถ้าผมงอนพี่ๆหรือพวกพ่อแม่ก็หมายถึงผมยังเป็นเด็กน้อย แล้วผมจะกล้างอนได้ยังไง

“ไหนๆก็รู้เรื่องแล้ว”

พี่ตูนว่าแล้วดันตัวผมออกเล็กน้อย

“เป้เป็นแฟนพี่นะครับ”

ตูม!!!!

เหมือนฟ้าถล่ม ผมไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ ผมรู้สึกร้อนๆบนใบหน้าและรู้เลยว่าตอนนี้หน้าผมมันต้องแดงขึ้นมาแล้วแน่ๆ

“ตะ แต่พี่ยังไม่จีบเป้เลย”

ผมกระซิบตอบเบาๆ แต่พี่ตูนกลับยิ้มกว้าง

“พี่จีบมาตั้งสิบปีแล้วต่างหาก ถึงไม่ได้จีบออกนอกหน้า แต่พี่ก็เฝ้ารักเฝ้าหวงมาตั้งนาน หยอดนิดๆหน่อยๆตลอด เป้มึนเองต่างหากที่ไม่รู้ตัว ไม่ใช่ว่าพี่ไม่เคยจีบนะ เพราะงั้นเป็นแฟนพี่เถอะ”

ผมทำแก้มพองเพราะโดนว่ามึน แต่พอนึกประโยคนั้นอย่างถี่ถ้วน ถ้าผมฟังไม่ผิด พี่เขาบอกรักผมด้วยล่ะ ~~อ๊ายยย ผมเขินจัง

“นะครับเป้ เป็นแฟนพี่นะ”

ผมยังเงียบเหมือนชั่งใจ

“หรือเป้ไม่ได้รักพี่”

“ไม่ใช่นะ”

พอได้ยินคำตัดพ้ออย่างนั้นผมก็สวนไปแบบไม่ทันคิด ผลที่ได้ก็คือคนตัวโตก้มลงหอมแก้มผมแรงๆหนึ่งที

“งั้นก็แปลว่ารัก แล้วทำไมไม่รับปากเป็นแฟนพี่ล่ะ”

ผมเบื่อคนไม่รู้ขั้นตอนเลยทำปากจู๋งอนๆ

“พี่ต้องบอกรักผมก่อนเซ่ แล้วค่อยขอเป็นแฟน พี่ตูนนี่ ไม่รู้เรื่องเลย”

ผมได้ยินพี่ตูนหัวเราะขำ แต่พอเจอผมค้อนก็พยายามอดกลั้นมันไว้

“ครับๆ พี่จะทำตามขั้นตอนนะ”

“เป้ครับ พี่รักเป้ เป็นแฟนพี่นะครับ”

ผมพยักหน้าพอได้ยินประโยคนั้นจนครบ แต่พี่ตูนก็ยังเงียบ จ้องหน้าผม

“อะไรอีก”

“แค่พยักหน้าใช้ได้ที่ไหนกันครับ”

ดูเหมือนผมกำลังโดนแกล้ง แต่ผมยังให้พี่ตูนพูดออกมาเลย เพื่อไม่ให้ใครมาว่าผมเอาเปรียบพี่ตูนได้ ผมก็เลยต้องพูดออกมาบ้าง

“ผมก็รักพี่”

พี่ตูนยิ้มๆ

“งั้นเป็นแฟนพี่นะครับ”

“อืม เป็นแฟนกัน”

เท่านั้นแหละครับ พี่ตูนก็กดผมลงกับที่นอนทันที ปากอิ่มประทับลงมาแล้วกวาดชิมความหวานภายในราวกับหื่นกระหาย ทั้งๆที่เราก็จูบกันบ่อยๆ ลิ้นร้อนเข้าชิมความหวานภายในเรียวปากอย่างไม่รู้จักอิ่ม บางครั้งก็ถอนจูบออกมาเพื่อให้โอกาศผมได้หายใจ เขาจะขบกัดเบาๆที่ริมฝีปากผมในช่วงนั้น ก่อนจะประทับจูบลงมาอีกครั้งด้วยองศาที่แตกต่างซึ่งทำให้จูบนั้นลึกซึ้งยิ่งขึ้น

“อือ...อืม”

มือร้อนสอดเข้าใต้เสื้อยืดที่ผมสวมแล้วลูบไล้ไปทั่วแผ่นอก ผมได้แต่ครางในลำคอ แต่ก็ให้ความร่วมมือกับอีกฝ่ายอย่างเต็มที่

ก็แหม ผมก็ผู้ชายคนหนึ่ง แอบรักแอบชอบเขามาตั้งนาน ผมก็ต้องอยากทำอะไรๆกับเขาด้วยอยู่แล้ว และผมก็ศึกษาจากในอินเทอร์เน็ตมาบ้าง รู้ตัวเองว่าคงเป็นฝ่ายรับแน่ๆอีกด้วย

แต่ว่ายังไม่ทันที่ผมกับพี่ตูนจะไปกันไกลเกินกว่านั้น เสียงกดออดรัวๆก็ดังขึ้น พร้อมๆกับที่มีเสียงตบประตูและเรียกชื่อพี่ตูนกับผมมาจากด้านล่าง

พี่ตูนถอนจูบออกมาแล้วก็ถอนหายใจเซ็งๆไปด้วย

“เฮ้อ มารมาขัดซะล่ะ ติดไว้ก่อนนะครับ”

ว่าแล้วก็จูบผมเบาๆที่หน้าผาก พี่ตูนลุกขึ้นสูดลมหายใจลึกๆแล้วเดินออกไปก่อน ผมรู้ว่าพี่เขาตั้งใจลงไปรับหน้าพวกพี่ๆผม แล้วให้ผมจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยเสียก่อน

ผมจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่แล้วเอาอย่างเขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินตามพี่ตูนลงไป

ภาพที่ผมเห็นคือ พี่ป่านกับพี่ตูนกำลังยืนจ้องหน้ากัน ส่วนพี่ๆอีกสามคนก็ยืนคุมเชิงกันอยู่

“น้องมันยังเด็ก”

พี่ป่านพูดนิ่งๆ

“ไหนลองบอกกูซิว่ามึงไปขึ้นครูตอนอายุเท่าไหร่”

พี่ตูนสวนกลับไปด้วยท่าทางที่นิ่งพอกัน

“มันไม่เหมือนกัน”

“ไม่เหมือนยังไง”

“ไม่รู้ล่ะ กูไม่อนุญาต”

พี่ทิมส่ายหัวอย่างอ่อนใจ ก่อนจะหันมาทางผมแล้วยิ้มให้บางๆ ผมเดินไปยืนข้างพี่ปอ พอพี่ปอเห็นหน้าผมก็ยิ้มล้อๆ

“ปากเจ่อ”

ผมเอามือปิดปากทันที แล้วหันมาฟังพี่ตูนกับพี่ป่านเถียงกันต่อ

“มึงจะเอาน้องกูให้ได้ใช่ไหมไอ้ตูน”

เฮ้ย! พี่ชายผม จะพูดตรงไปไหน พี่บาร์ทนี่อมยิ้มเลย

“เออ! กูจะเอา”

เหวอ ทางนี้ก็แสดงเจตนารมณ์ชัดไปหรือเปล่า

คือพวกพี่พูดไรเกรงใจคนที่ถูกพาดพิงทางนี้บ้างได้ไหม?

พวกเขายังยืนจ้องตากันอยู่อย่างนั้นครับ ท่าทางไม่มีใครยอมใครจริงๆ

และพวกผมก็ไม่รู้จะเข้าข้างใครดี คือพี่ป่านมันก็ถูกตรงที่ผมยังเด็ก คือเพิ่งสิบแปด แต่พวกมันไปขึ้นครูกันตั้งแต่สิบสองสิบสามอย่าคิดว่าผมไม่รู้(มันไปกับพี่ตูนนี่ล่ะ) แล้วทุกคนก็เข้าใจพี่ตูนพอประมาณ แต่จะให้ส่งเสริมก็ใช่ที่

“ให้น้องมันคิดเองได้ไหมล่ะ”

พี่ทิมที่ทนไม่ไหวเดินไปขวางหน้าพี่ตูนแล้วเผชิญหน้ากับพี่ป่านแทน

“มึงไม่รู้อะไรไอ้ทิม เป้มันหัวอ่อน แถมอะไรๆก็พี่ตูนๆมาตั้งแต่ไหนแต่ไร มันไม่กล้าขัดพี่ตูนของมันหรอก”

พี่ทิมขมวดคิ้วหน่อยๆ แต่ก็ยังเรียกร้องสิทธิ์ให้ผมคิดเองต่อ

“แล้วป่านไปคิดแทนน้องทำไม ตูนเองก็รักเป้นะ เขาจะทำอะไรก็คงไม่เรียกว่าล่อลวงหลอกมั้ง ใช่ไหมตูน”

หันไปทางพี่ตูนซึ่งอีกฝ่ายก็สะดุ้งนิดๆ คงเพราะไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่ากำลังล่อลวงผมอยู่หรือเปล่า

“บอกว่าน้องมันเด็ก ป่านคิดแทนน้องทุกอย่าง เมื่อไหร่น้องจะโต”

พี่ป่านเงียบครับ เพราะถึงพี่ป่านจะ โหด เลว เถื่อน และพี่ทิมจะแสนดี เรียบร้อย แต่ยังไงพี่ทิมก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียพี่ป่านนะครับ ปกติไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าพี่ทิมเอาจริงพี่ป่านก็เกรงใจอยู่มากทีเดียว ผมเห็นเป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ยังไม่ได้คบกัน

“ไปกลับบ้าน เป้ครับ วันนี้ก็กลับไปนอนที่บ้านก่อนนะ ตูนก็โอเคใช่ไหม ที่วันนี้แค่ไปกินข้าวด้วยกัน”

ทุกคนพยักหน้าครับ ไม่มีใครกล้าขัดพี่ทิมสักคนแม้แต่พี่ป่าน ผมได้แต่มองอย่างชื่นชม พี่ทิมสุดยอด!!!

ทุกคนเดินออกจากบ้านไปแล้ว เหลือแต่ผมกับพี่ตูนที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ผมมองหน้าพี่ตูนแล้วก็เดินไปกระซิบที่ข้างหูพี่เขาเบาๆ

“ไว้พี่ป่านกลับไปก่อนนะครับ”

ว่าแล้วผมก็หอมแก้มเขาแรงๆทีนึงก่อนจะวิ่งออกมาก่อน รอไม่นานพี่ตูนก็เดินยิ้มหวานตามออกมาครับ

ก็แฟนผมผมก็รักนะครับ แล้วผมก็บอกแล้วว่าผมก็ผู้ชาย ต้องการอะไรๆพวกนี้เหมือนกัน แต่เงียบๆไว้นะครับ อย่าเสียงดังไป ก็ถ้าพี่ป่านมันรู้ พี่มันต้องด่าผมว่าแรดแน่ๆเลย ... คุณก็แอบคิดอย่างนั้นเหมือนกันใช่ไหมล่ะ แต่ผมบอกไว้ตรงนี้เลย ถึงผมจะแรด...ผมก็แรดกับพี่ตูนคนเดียว!!!

................

END ครับ END

[punchnaja]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด คุณจุ๊บจิ๊บ ทำไมอิชั้นไม่เคยอ่านรักของเป้เคอะ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยส์ เพิ่งแต่งชิมิๆๆ

[namngern]

อ๊ากกก น้องเป้มึนมาก
นี่เขาแสดงออกขนาดนั้นยังดูไม่ออกอีก
พี่ชายที่ไหนเขาจูบน้องกัน หุหุ -.-

ชอบเรื่องของคุณ JUPJIB ทุกเรื่องเลยย
แอบไปอ่านมาตั้งแต่เรื่องรักแบบปอ
แล้วก็มาจอมไตรฯ เรื่องสั้นอีก โอ๊ยย สนุกอะ
ชอบบ นายเอกของคุณ JUPJIB นี่ชอบคิดเองเออเอง
๕๕๕๕๕๕๕

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ

รอติดตามผลงานต่อไปอยู่จ้าา (:
+1 ให้นะคะ


ปล. อยากอ่านจอมไตรฯพาร์ทอื่นๆอีกอะคะ
รออ่านอยู่นะคะ ><

[monoo]

 
แหมม มีคนมาขัดจังหวะ ซะได้ 
 

[เฉาก๊วย]

น้องเป้ไม่ต้องกลัวคนอ่านว่าหรอกนะคะ เป้ไม่แรดหรอกค่ะ คนที่แรดคือคุณพี่ตูนต่างหากล่ะคะ
แหม่ๆๆ รู้จักรักรู้จักชอบเด็ก ตั้งแต่เด็กอายุได้แปดขวบ อะไรจะสัมผัสฟีโรโมนของน้องเค้าได้ไวขนาดน้านนน
แต่คุณน้องเป้ก็แอ๊บแบ๊วไปหน่อยนะคะ กอดรัดฟัดเหวี่ยง จูบเอาหอมเอาซะขนาดนั้น เค้าไม่ได้เรียกว่ารักแบบพี่น้องหรอกค่าคุณน้องขา    

[KoiKa]

แอร๊ยยยยย รักเป้ น้องน่ารักแบบสุโค่ยไปเลยอ่ะ
น้องขาาา มาเป็นน้องชายพี่บ้างได้ป่ะ จะแสดงความรักแบบนั้นให้เลย ฮ่าๆๆๆ
ส่วนพี่ตูน...รักพี่ตูน(ด้วยก็ได้) เห็นแก่ความดีที่รอน้องมานานแสนนาน นับถือๆ อิอิ

โอ๊ยยยย ชอบเด็กแบบเน้ ทำเราหลงไปเลยนะเนี่ย หงิงๆ

[BeeRY]

ตลอดอ่ะตลอด นายเอกของจุ๊บจิ๊บชอบคิดเอง เออเอง แล้วก็ชอบน่ารักตลอด
จริงๆอ่านไปรอบ แต่โพสต์ไม่ติด เน็ตชอบเน่า แต่เราไม่ยอมแพ้
รออ่านนิยายของจุ๊บจิ๊บนะคะ

[nongrak]

น้องเป้น่ารัก ตูนรอมาเป็น 10 ปี ให้เป็นยอดคุณแฟนเลย

[TanyaPuech]

   เป้น่ารักกกกก


พี่ตูนนี่สุดยอด  รอมา10ปี

พี่ทิมนี่เริ่ด  สมควรกับการเป็นซ้อใหญ่  55555

[IöLIKE]

ThankS

[aiwjun]

สนุกมาก ๆ เลยค่ะ .. 

[entirom]

เป้ไม่เอะใจสักนิดเลยหรอ
สิ่งที่พี่ตูนทำอ่ะ

[a_tapha]

กรีดร้อง  กรี๊ดดดดดดดด อิน้องเป้แรดมากกกกกกกกกคร๊า

[beamJ]

น่าหนุกอ่ะ

[pupuzaa]

เป้น่าีรัก   

[Whatever it is]

ดีจัง ลงเอยกันได้ ตอนอ่านสงสารเป้กับพี่ตูนมากเลย เหอะๆ

[loveview]

เห้อๆ แบบว่าน่ารักดีนะ

[gumrai3]

ตระกูล ป. ยิ่งอ่านยิ่งสนุก อ่ะ

[yashi]

น่ารักอ่ะ   แต่พี่ตูน....มันรักต่างวัยเกินไปเปล่าพี่  รักน้องตั้งแต่แปดขวบอ่ะนะ....

[jujill8]

ขอบคุณคร่า  ^^

[yuyie]

  ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ

[EoBen]

อร๊ายยย

น้อง เป้ แรงอ่ะ

ฮ่าๆๆๆ

ชวนเค้าเฉยเลยยย

ชอบทุกตอนเลยค่ะ

น่ารักดี

[IöLIKE]

ThankS

                       

[janeyuya]

สองพี่น้องไคล์กับเธียร์นี่.....พ่อแม่เป็นอะไรมากมั๊ยกับน้ำตา
ตั้งชื่อลูกโศกไปมั๊ยเพคะ Σ( ° △ °|||)︴
แต่ชอบตอาไคล์กับโชยะ ได้กลิ่นการ์ตูนญี่ปุ่นโชยมา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ชอบๆ

[chiji]

ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ โดยเฉพาะเรื่องแรกค่ะ

[na-au]

อ่านแล้วหัวใจคนแก่ละลายเพราะรักเด็ก

 

 

[phai]

 

สนุกทุกเรื่องค่ะ

[imagine_NB]

เป้น่ารักมาก ชอบสุดๆ
สนุกทุกเรื่องเลย

[EverGreen™]

นั่งอ่านตอนของน้องเป้
บอกได้คำเดียวว่าอ่านไปขำไป
 
คือเรารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้วไงว่าความจริงมันคือยังไง
ระหว่างปอกับบาร์ท ไรเงี้ย
พอน้องเป้คิดไปนู่นนนน เราเลยแบบ มันก็ช่างคิดเนอะะะ 

แต่ถ้าไม่รู้มาก่อนนี่เศร้ามากเลยนะ
พี่ชายกับคนที่รัก
โหหหหหหหห
 

ชอบๆ

ชอบทุกเรื่องเลยยยยยย 

[icetim]

ป่านทำให้พี่ตูนหลงไปอีก

สนุกทุกเรื่องเลยค่ะ

ชอบเรื่องแรกมากกก น่ารักแบบอายๆ