หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62

[Kfc_Pizza]

 
สิ่งที่น้องโจ้ทำคือดีงามมาก
 
 
 
อนุโมทนา สาธุ

[snowboxs]

น้ำตาไหลไปกับความเหงาของโจ้ที่มีในตอนนั้นเลย
ชอบความใจเด็ดของโจ้นะ ตัดสินใจแล้วทำตามนั้น

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ชาวบ้านที่รอตักบาตรหลายคนไม่สำรวมเอาซะเลย
เล่นหูเล่นตา หลงรูปพระ นินทากันซึ่งๆหน้า
อย่างว่าก็ตามประสาปากชาวบ้าน
ทั้งที่จะทำบุญนะเนี่ย ไม่ได้สงบ สำรวมกันซะเลย

ตอนที่พระอาจารย์เตือนโจ้เรื่องที่ว่าได้ยินอะไรให้เฉยๆนะ
ไม่ได้คิดเรื่องนินทาเล้ย ดันไปคิดเรื่องลี้ลับ น่ากลัวไปซะนี่ 

แต่โจ้ คิดถูก ทำถูก เรื่องไม่ถอยห่างจากพระทุกกรณี
จะขำๆ หรือเวทนาสองแม่ลูกดีนะ
ที่ไปวุ่นวายเรื่องเด็กวัดใหม่ เรื่องอยู่กุฏิเดียวกัน 
ช่างห่วงใยความถูกต้องการปฏิบัติของเด็กวัด
แต่ลูกสาวตัวเองเล่นหูเล่นตาให้พระหล่อ นี่ไม่บาปเล้ย
ให้พระได้ศึกษาธรรมะอย่างเต็มที่ ดีต่อทั้งสองฝ่ายจริงๆ

อาม่า  รู้หมดจริงๆว่าโจ้คิดไรๆ เยี่ยมมาก
       
 

[my.atty]

เข้ามาอ่านใหม่อีกรอบบ มีตอนใหม่เพิ่มดีใจจังค่ะะ   

[noy]

อ่านนิยายไม่ได้แค่ความบันเทิงนะ ได้ธรรมะด้วย ขอบคุณมากๆค่ะ 

[j123]

เป็นตอนที่อ่านแล้วดีมากๆ อีกตอนหนึ่งเลยค่ะ 

[jonathan2624]

สวัสดีครับทุกท่าน เป๊บครับ ทุกท่านเป็นอย่างไรบ้างครับ หวังว่าคงสบายดี เดือนนี้เป็นเดือนที่หดหู่ใจนะครับ ใกล้งานพระราชพิธีทีไร ผมก็รู้สึกเศร้ามากมายเสียใจ ยิ่งตัวขาวแล้วไม่ต้องพูดครับ นางรักในหลวงรัชกาลที่ 9 มาก เวลาดูข่าวหรือภาพยนต์พระราชกรณียกิจทีไร นางก็น้ำตาไหลตลอด

อ่านเรื่องที่ตัวขาวเขียนเล่าแล้ว ประหลาดใจเหมือนกันนะครับ คือ รู้แหละว่า นางคิดถึงมากขนาดไหน เพราะตอนสึกออกมาเจอนางวันแรก นางก็บ่นกระหน่ำว่าแบบนั้นแบบนี้ จำได้ว่า นางนอนกอดผมทุกคืนแบบต่อเนื่องนับเดือนเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ จนบางทีก็บอกนางไปว่า ไม่หนีไปไหนหรอก อะไรจะต้องกอดแน่นขนาดนั้น นางบอก ไม่เอากลัวเป๊บหนี สงสัยตอนไม่เจอกันคงเครียดมาก ฮ่าๆๆ

ตอนที่นางเล่าถึงการตัดสินใจไม่มาดูแลอีก อันนี้ผมชื่นชมตัวขาวจริงๆ ครับ นางใจเด็ดมาก นิสัยตัวขาว เวลาทำงานจะจริงจังมาก รู้ไปทุกเรื่อง และฉลาดสุดๆ ทุกครั้งที่นางวิเคราะห์และตัดสินใจแล้ว จะไม่มีทางเปลี่ยนทั้งๆที่รู้ว่าบางทีปลายทางมันไม่ได้คุ้มค่า นางก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ ดีกว่า เป็นคนโลเลไปตามน้ำ อันนี้คือความเด็ดเดี่ยวของภรรยาผมเลยละครับ

ก็รับสารภาพว่า ตอนที่ตัวขาวมาดูแลในขณะที่เป็นพระ สมาธิไม่มีจริงๆ คือจะบอกยังไงดี มันเหมือนกับว่า คนที่เรารักอยู่ใกล้ๆตลอด มันก็พาลคิดไปเรื่องทุกเรื่องไงครับ แต่ว่าจะไปไล่ก็ไม่ได้ มันผิดวินัยสงฆ์ ดีที่นางเข้าใจในความเป็นจริง ผมก็เลยได้ปฏิบัติธรรม ศึกษาธรรมะได้เยอะแยะมากครับ

ตอนเดินทางไปธุดงค์ที่พม่า วันนั้นจำได้ว่า แอบมองๆ ตัวขาวเหมือนกันว่าจะมาส่งหรือไม่ แต่พี่ปริมก็บอกแล้วว่า ไม่มาแน่ๆ เพราะโทรไปชวนนางปฏิเสธทันที จะโทรไปหาก็กลัวเผลอใจ สุดท้ายเลยต้องตัดนางออกจากความคิด เดินทางไปกับพระอาจารย์ การไปธุดงค์ครั้งนั้น คุ้มค่ากับชีวิตมากครับ ผมได้เห็นสัจจะธรรมความเป็นจริงของสรรพสิ่ง ภายใต้กฎ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นสิ่งที่ประเสริฐมาก สิ่งที่ท่านตรัสสอนไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่พันปี กี่หมื่นปี กี่ล้านปี มันจะเป็นจริงแบบนั้นไม่มีวันเสื่อมหรือหายไป ผมได้เจอพระสงฆ์ที่มีอภิญญามากมาย ลอยตัวก็ได้ หายตัวก็ได้ ท่านเหล่านั้นอยู่ในป่าเขาของพม่าทั้งสิ้นครับ ช่วงตอนนั้นผมเคยคิดจะละทิ้งทุกอย่าง อยากฝึกฝนตัวเองให้มีวิชาอาคมเหมือนกับพระอริยเจ้าบ้าง แต่ได้ท่านเตือนว่า

คนเราเมื่อถึงเวลาจะใช่ก็ใช่ อะไรที่มันไม่ใช่มันยังไม่ถึงเวลา ภพนี้หน้าที่ของท่าน คือ การนำพระธรรมไปใช้ในชีวิต และดูแลภาระของท่าน ท่านอย่าได้ทิ้งสิ่งเหล่านั้นเลย

ประโยคนี้พอพระอริยพูดจบ ภาพตัวขาว แด๊ดมัม พี่ๆ ทุกคนๆ มันแวบมาในสมองเอง ผมเลยเข้าใจแล้วว่า เวลาของผมยังไม่ใช่ ตัดสินใจกำหนดวันสึก เมื่อกลับมาถึงเมืองไทย ธุดงค์ที่พม่าเกือบๆ สองเดือน วันที่จากลา น้ำตาไหลเหมือนกันครับ เพราะรู้ดีว่า หลังจากกลับไปวันนี้แล้วจะไม่ได้กลับมาเจอ พระอริยหลายๆ รูปอีก

สิ่งที่นึกไว้เป็นจริงครับ จากวันนั้นถึงวันนี้ ผมไม่ได้กลับไปเจอพระท่านอีกเลย พระอาจารย์บอกว่า หลายท่านก็ละสังขารไปบ้างแล้ว จำแต่คำสอนและความรู้สึกดีๆไว้ เราจะไม่เป็นทุกข์ ผมนึกถึงคำที่พระพุทธองค์ตรัสสอน

คนเราจะพลัดพรากจากของที่รัก สิ่งที่รัก ไม่วันใดก็วันหนึ่ง คนที่เรารัก คนที่รักเรา คนที่เราเกลียด คนที่เกลียดเรา ทุกคนย่อมจากกันทั้งหมด จงวางใจเป็นกลาง เดินทางสายกลาง แล้วจะมีความสุข

สัจจธรรมข้อนี้ เป็นความจริง ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน คนเราทุกคนย่อมจากกันหมด นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ ผมกับตัวขาว เราจะสวีทกันเสมอ มีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่เราจะไม่ปล่อยให้นานครับ เพราะเวลาเหลือน้อย วันนึงเราต้องจากกันอยู่ดี

ผมอ่านคอมเม้น มีท่านนึงถามว่า ตัวขาวบวชหรือยัง นางบวชแล้วนะครับ บวชหลังผมประมาณห้าเดือน นางบวชประมาณ 70 วัน ผมเองไปดูแลนางช่วงเจ็ดวันแรก แล้วไปอีกครั้งวันที่นางสึก ตอนนางสึกนางร้องไห้หนักมาก เพราะนางเข้าใจถึงชีวิต คงเป็นความสุขส่วนตัว ไม่ต่างจากผมตอนสึกก็ร้องไห้เหมือนกันครับ สุภาพบุรุษท่านใดไม่ได้บวช หากพอมีเวลา บวชเถอะนะครับ ชีวิตเราจะเปลี่ยนจริงๆ

ว่าจะเล่าเรื่องฉากหื่นๆ แต่เดือนนี้งานพระราชพิธีงดไปก่อนนะครับ ยังไงแวะมาทักทายก่อนเลิกงาน วันนี้ว่างเลยสบายหน่อยครับ ส่วนตัวขาวก็นั่งอยู่ตรงโซฟาห้องผมนี่แหละ กินกล้วยฉาบหมดไปสามถุงใหญ่แล้ว แถมยังหันมาชวนผมด้วยนะ พร้อมทำหน้าถามว่า พิมพ์อะไร งานเยอะหรือ ผมก็ไม่ได้ตอบ เดี๋ยวนางโผล่มาอ่านว่ามาแอบเล่าเรื่อง ซวยอีก ฮ่าๆๆๆ แกล้งนางด้วยรูปไปกินบาร์บีคิวพลาซ่า หลายท่านคงจำนางตอนละอ่อนได้ ดูตอนนี้ซิครับ บวมมาก ใช่หรือเปล่า

ขอบคุณที่นั่งฟังหนุ่มหล่อเลยวัยกลางคนล่นนะครับ ถ้ามีเวลาว่างจริงๆ อาจจะเขียนเรื่องยาวมาให้อ่านกัน

PEP

ขอบคุณครับ 

[patee]

โจ้และเป๊บ ขอคารวะจริงๆในสิ่งที่ทั้งสองคนปฏิบัติ
ระวังอ้วนนะโจ้กินซะขนาดนั้น55555555

[YouandMe]

ลงรูปแกล้งแบบนี้เดี๋ยวจะฟ้องตัวขาวนะ 

[Yarkrak]

เศร้าครับ เราอยู่ภายใต้พระบรมโพธิสมภารของพระองค์ท่านมานานก็เลยเกิดความผูกพันกับพระองค์ท่าน ไม่อยากให้ถึงวันที่ 26 ตุลาคม เลย

ขอบคุณน้องเป๊บที่มาบอกเล่าถึงการไปธุดงค์เป็นประสบการณ์ที่หายากจริง ๆ อนุโมทนาบุญด้วยครับซาบซึ้งจริง ๆ
ประทับใจมากถึงงานจะเยอะแต่ก็ยังเจียดเวลาเข้ามาบอกเล่าถึงภรรยาให้fcได้รับรู้และย้ำถึงความน่ารักของนาง
ชอบมากภาพใหม่ที่ออกมา นางคงอวบไปตามวัยเนาะแต่ก็น่ารักครับ
 

[nutto]

พี่โจ้!!! มาแล้วๆ คิดถึงมากๆเลยครับ
เดือนนี้เป็นเดือนที่เศร้ามากจริงๆครับ มันอึมครึมไปหมดเลย
ส่วนเรื่องที่พี่โจ้ถาม ผมก็สบายดีครับ เรื่อยๆเปื่อยๆ ดำเนินชีวิตไปเรื่อยๆ ส่วนแฟนยังไม่มีครับ
เหตุผลก็คือหาไมไ่ด้ 5555

จริงๆ ผมว่าเรื่อยของพี่โจ้ไม่ใช่แค่ เรื่องเล่าสนุกๆละนะครับ
พี่สอนอะไรผมเยอะมากๆจริงๆ ถึงจะรู้จักพี่ๆทั้งสองคนผ่านตัวอักษร
แต่พี่ๆก็สอนอะไรผมเยอะมากๆเลยครับ ทั้งเรื่องการใช้ชีวิต เรื่องการทำงาน เรื่องพระธรรม และกฏแห่งกรรม

ขอบคุณนะครับ ขอบคุณพี่ๆทั้งสองมากเลยนะครับ

[Kfc_Pizza]

 

[sugarcane_aoi]

ต้องบอกว่าน้องทั้งสองมีบุญมากที่ได้บวชเรียน ทำให้บุพการีและครอบครัวมีความสุขและอิ่มบุญ มารมีทุกที่และพร้อมผจญกับเรา แค่เราตั้งมั่นถือมั่นมารก็ทำอะไรเราไม่ได้ค่ะ ยิ่งน้องเป๊บบอกว่าได้พบกับพระอริยสงฆ์ตอนธุดงค์ พี่ว่าน้องมีบุญจริงที่ได้พบ น้อยคนนักที่จะเจอพวกท่าน อนุโมทนาบุญด้วยจริงๆค่ะ สาธุ คิดถึงทั้งสองคนนะคะ

[Yarkrak]

วันนี้พระจันทร์สวยทำให้คิดถึงคู่หวานตลอดปีครับ

รอบทสวีทและบทหื่นของน้องเป๊บครับ
 

[nepjun366]

 หลงเขามาอ่านที่แรกก็แบบไม่ได้สนใจ พออ่านมาเรื่อยๆ โอ้ยแบบหลงความน่ารักของพี่เป๊ปกับพี่โจ้มาก พี่2คนผ่านอะไรมาเยอะมาก ขอให้พี่2คนรักกันตลอดไปนะค่ะ ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้วของให้พี่ๆดูแลสุขภาพกันดีๆนะค่ะ พักผ่อนกันเยอะๆด้วยนะค่ะ 
ปล.รอตอนต่อไป
ปล.2 ชอบพี่โจ้มากค่ะ น่ารักมากกก

[snowboxs]

โอ้โห ตื่นเต้นที่เป๊บเล่าเรื่องตอนไปธุดง

[aom2529]

โหย..สุดๆไปเลยค่ะ..ชอบค่ะ..มาเล่าอีกนะคะ

[Yarkrak]

คิดถึงครับคู่หวานตลอดปี
เมื่อไหร่จะว่างมาทักทายกันครับ

 

[jonathan2624]

สวัสดีค้าบบบบบบ โอ้ยยยยยยย โดนรุมประนามแน่ หายไปสามเดือนได้มั้งเนี่ยยยย ฮืออออ เหตุผลเดิม งานเยอะมากค้าบบบ แถมตอนนี้แด๊ดแตกไลน์ธุรกิจเพิ่มด้วย ภาระงานเลยเพียบมากกก ไม่มีเวลามาเม้ามอยซอยเก้าเลยอะค้าบ ไหนๆก็มาแล้วเม้าอารายดี เอาเรื่องน่าตื่นเต้นมะวานดีก่าเนอะ 55555+

"เป๊บ...ตกลงเย็นนี้กินโมโม่ที่เซ็นเวิลป่าว" ผมโทรหาเป๊บเพื่อย้ำนัดกินข้าวเย็น

"ได้ครับที่รัก นัดกันกี่โมงแล้วนี่"

"ทุ่มนึงอะ แต่พอดีโจ้เสร็จงานจากจิมแล้ว จะไปรอเซ็นเวิลนะ เป๊บเสร็จยัง"

"ใกล้ละครับ เซ็นต์งานอีกสองแฟ้ม ก็ออกจากบริษัทได้แล้ว"

"ขับมาหรือมารถไฟฟ้า"

"ขับรถไปดีกว่าครับ ขากลับจะได้ไม่ต้องวนไปมาอีก"

"อะเคร งั้นโจ้รอที่เซ็นเวิลน่า รีบมาๆ"

"เจอกันครับ"

ผมก้มมองดูนาฬิกาตรงข้อมือ

"เหลือตั้งชั่วโมงกว่าเป๊บจะมา ทำอารายดี"

ผมก็เดินเล่นดูนั่นนี่ไปเรื่อยๆ ช่วงใกล้ปีใหม่ของเซลเยอะดีจัง เดินผ่านร้านบิงซู ก็นึกอยากกินขึ้นมา แต่เพื่อแบ่งท้องไว้กินโมโม่ เลยสั่งถ้วยเล็กมากิน กินเสร็จเรียบร้อยก็เดินไปดูโซนน้ำหอม ทำไปทำมา ได้มาอีกสองขวด

"เอ ขวดนี้ซื้อให้เป๊บดีมั้ยหว่า" ผมยืนบ่นไปเรื่อยๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"ที่รักเป๊บถึงแล้ว อยู่ไหนครับนั่น"

"โซนน้ำหอมอะเป๊บ แวะมานี่ก่อน เจอน้ำหอมกลิ่นที่เป๊บชอบ"

"โอเคๆ ได้ครับ"

ผมก็ยืนเทสกลิ่นน้ำหอมไปเรื่อยๆ พนักงานก็เชียร์มากมาย แบบนั้นแบบนี้

"เอ่อ...โจ้หรือเปล่าครับ"

ผมได้ยินเสียงทักทายจากด้านหลัง หันไปมอง คุ้นหน้ามาก แต่นึกไม่ออก

"อ๋อ...เอ่อ...ใช่ครับ" ผมตอบยิ้มๆ

"ไม่ได้เจอกันตั้งนานมาก โจ้ยังเหมือนเดิมเลย" เขาทักทายแบบหน้าตาดีใจมาก

"ครับ...เอ่อ..." ผมยังยิ้ม คุ้นหน้ามาก แต่นึกไม่ออก ใครวะ

"ทำหน้าแบบนี้ จำเต้ ไม่ได้หรือครับ"

เขาคนนั้นเอ่ยชื่อขึ้นมา ผมตกใจมาก หน้าชา ร้อนผ่าวๆ เลยทีเดียว เพราะอะไรนะครับ

เต้....คือแฟนเก่าที่เคยคบกันตอนสมัยเรียน ม ปลาย ในช่วงยุคสมัยนั้น เต้ เป็นหนุ่มหล่อ ฮอทมาก สาวๆ รุ่นเดียวกัน รุ่นน้อง รุ่นพี่ ต่างขายขนมจีบเต้กันทั้งนั้น ส่วนตัวผมเองก็ชอบเต้มาก แต่ด้วยความที่สังคมไม่เปิดการยอมรับเพศทางเลือกมากนัก เลยได้แต่เงียบๆ ไว้ ไม่ได้แสดงตัวอะไร ผมก็ไม่รู้ว่า เต้ รู้ได้ยังไงว่าผมแอบชอบ จนกระทั่ง เต้ เองได้เข้ามาจีบและสานความสัมพันธ์ จนเราสองคนคบกันเป็นแฟนแบบไม่เปิดเผย ผมเลยกลายเป็นที่รังเกียจของบรรดาแฟนคลับเต้ไปโดยปริยาย โดนแกล้งพอสมควร เป็นความทรงจำที่ไม่ดีเอาเสียเลย แต่ถ้ามองในมุมบวก ก็ถือว่ารู้สึกดีที่เคยได้รักกัน

ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเต้ มาจบลงตอน ม 6 ก่อนการประกาศผลเอ็นทรานซ์ได้ไม่กี่เดือน ด้วยเหตุผลหลัก คือ ผมจับได้ว่าเต้คบซ้อน ระหว่างที่คบกับผมก้ไปคบกับผู้หญิงรุ่นน้องด้วย และรู้ว่าถึงขั้นมีอะไรกันกับน้องผู้หญิงนั้นแล้ว ตอนนั้นจำได้ว่าผมเองเสียใจมาก และคิดโทษตัวเองไปว่า เพราะตัวเราไม่ยอมให้เต้มีอะไรด้วย เขาจึงคิดนอกใจ

เหตุผลอีกประการหนึ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจเลิกกับเต้ เพราะรู้ความจริงมาว่า เต้ไปพูดเม้ากับเพื่อนชายแก๊งค์เขาถึงเรื่องการพนัน ถ้าจีบผมติด จะได้เงินเท่าไหร่อะไรยังไง ผมรับไม่ได้กับการที่เอาเรื่องความรักมาล้อเล่น และแปรเปลี่ยนเป็นการพนัน จึงตัดสินใจเลิกแบบเด็ดขาด เพื่อนผมก็เห็นดีเห็นงามด้วย ยังจำเพื่อนสาวที่ชื่อ เมย์ ปลอบได้ว่า

"อีโจ้ มึงอะนะสวยกว่ากูอีก ผู้ชายเหี้ยๆ แบบนั้น อย่าไปเอาทำพันธ์ หน้าตาแบบมึงอะ วันนึงต้องเจอคนรักจริงแน่นอน เชื่อกู"

ผมได้รับคำปลอบใจจากเพื่อนมากมาย จนตัดสินใจเลิกกับเต้ แต่เจ้าตัวไม่ยอม พยายามง้อขอคืนดี ถึงขั้นตามรังควาน ทำร้ายร่างกาย แต่เรื่องราวทุกอย่างจบลงที่ จิม เข้ามาเคลียร์ ถึงขั้นว่า ชกต้อยกัน จนครูฝ่ายปกครองเรียกพบ แก๊งค์ของเต้ น่วมไปมาก เพราะ แก๊งค์ของจิม ก็ห้าวพอๆ กัน

ความรู้สึกผมดีขึ้นได้เพราะเพื่อนๆ และพ่อแม่ รวมถึงจิม ที่คอยปกป้อง นับจากนั้นมาไม่เคยเปิดใจให้ใครอีกเลย จนกระทั่งมาเจอ "เป๊บ" 

"อ๋อ เต้ เป็นไงสบายดีนะ ไม่เจอกันตั้ง 20 ปี แล้ว"

"นี่ถ้าไม่เอ่ยชื่อ โจ้คงจำไม่ได้มั้ง" นางพูดพร้อมขยับตัวเข้ามาหา

"ก็ไม่ได้เจอตั้งนานไงเต้ เรื่องที่จำมีตั้งเยอะ เรื่องอะไรที่ไม่สำคัญมาก ก็ไม่จำเท่าไหร่" ผมขยับตัวห่างออกมา พร้อมแขวะนิดๆ

เต้ เองก็เสียหน้าไปเหมือนกัน แต่เพื่อมารยาทมั้งครับ นางก็กลบเกลื่อนไป

"แล้วนี่มาเที่ยวคนเดียวหรือครับ ซื้อของเยอะแยะ"

"มาซื้อของรอแฟนมากินข้าวด้วย...เอ๊ะ ไม่ใช่แฟน สามีมากกว่า" ผมก็ตอบแรงไปนะ

"เอ้ยจริงอะ...โจ้ตอบตรงไปป่าว" เต้ยิ้มแซวๆ

"ตอบความจริง เรามีครอบครัวแล้วเต้" ผมชูนิ้วที่สวมแหวนหมั้นให้ดู

อารมณ์ตอนนั้นบอกตรงๆนะครับ อยากอวดผัว เพราะอยากให้คนแบบนี้รู้ว่า ชีวิตของกูมันสดใสกว่ามึงมาก การที่ไม่มีมึงไม่ได้ทำให้ชีวิตกูพินาศแต่อย่างใด

"ว้า ไม่ได้เจอกันแปบๆ มีครอบครัวแล้วหรือนี่" นางยิ้มๆ แบบแบดบอยมาก ไม่ชอบเลย

"แล้วเต้ละ มาคนเดียว ไม่มาภรรยามาด้วยหรือ"

"ยังโสดครับ เต้ไปอยู่อเมริกามาสิบกว่าปี เพิ่งกลับมาอยู่ไทยนี่แหละ ติดต่อเพื่อนฝูงไม่ได้เลย...ว่าไปก็ขอเบอร์โทรโจ้ก่อนเลยละกัน"

"เอาเป็นไลน์ไปแทนละกัน" ผมไม่กล้าให้เบอร์โทร เลยส่ง id line ให้เต้ไป

"เอาไว้เต้จะโทรหาบ่อยๆนะครับ โจ้ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ"

"ต่างจากเต้นะ เปลี่ยนไปมาก นี่ถ้าไม่แนะนำตัวจำไม่ได้" ผมแขวะกลับนิดๆ นางก็ผงะ 5555+ ก็มันจริงนี่น่า อวบขึ้นกว่าเดิม หน้าตาดูโทรมๆ จะพูดปลอบใจกับคนที่ทำร้ายเราทำไม เชอะ 

"คอยนานมั้ยครับที่รัก" อยู่ดีๆ เป๊บก็เดินมาสวมกอดจากด้านหลัง

"อ้าวเป๊บ ไม่นานๆ พอดีรอซื้อน้ำหอมด้วย"

"แล้วนี่" เป๊บถามเชิงมองเต้แล้วยิ้มให้บางๆ

"อ่อ เพื่อนเก่าสมัยเรียนนะเป๊บ ชื่อ เต้...เต้ นี่เป๊บ สามีเราเอง" ตรงๆกันเลยไม่อ้อมค้อมแล้ว

เต้ทำหน้าอึ้งพอสมควร....เป็นไงละมึง...ชมรมคนอวดผัวก็วันนี้แหละ หล่ออะเดะ เหอะ สาแก่ใจอีโจ้ นัก 55555+ 


"สวัสดีครับคุณเต้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เป๊บเอ่ยทัก ที่สำคัญ ทักเป็นภาษาอังกฤษ ผมละงง

"ครับคุณเป๊บ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะครับ" เต้ทักภาษาอังกฤษกลับ

"งั้นผมกับที่รักขอตัวนะครับ พอดีเรามีนัดทานข้าวกัน" เป๊บพูดภาษาอังกฤษต่อ

"ตามสบายครับ" เต้ตอบภาษาอังกฤษ

เป๊บก็โอบผมเดินออกมาจากตรงนั้น พนักงานก็คง งง ไม่ได้ขายน้ำหอมเพิ่ม 5555+ เดี๋ยวพี่ค่อยแวะกลับไปซื้อนะ

นั่งในร้านโมโม่ ผมก็ถามเป๊บ

"นี่เป๊บ อย่าหน้าบึ้ง ไม่เอาๆ"

"เล่าเลยครับอะไรยังไง"

ผมก็เล่าให้เป๊บฟังเท่าที่เล่าได้

"อ๋อ คนนี้นะหรือที่โจ้เคยบอกว่าทำร้ายจิตใจ"

"ใช่ไงเป๊บ"

"หน้าตาดูแบดบอยนะครับ น่าจะต่อยซักที"

"เอ้ยเป๊บ ที่สาธารณะทำแบบนั้นไม่ได้ ช่างมันเถอะ ผ่านมาแล้ว"

"แล้วไปบอกเขาว่า มีสามี ไม่อายหรือไง" เป๊บถาม

"เหอะ ไม่อะ มีผัวดีขนาดนี้ ต้องอวด วันนี้วันอวดผัว" ผมตอบยิ้มๆ

เป๊บไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มร่า

"เป๊บ ว่าแต่โจ้อยากรู้ ทำไมทักเต้เป็นภาษาอังกฤษ"

"ก็เป๊บมายืนตั้งนานแล้ว โจ้คงไม่เห็น อีกอย่างเขาบอกว่าอยู่เมกามาหลายปี ก็พูดไทยไม่คล่องมั้ง"

"นั่นคือเป๊บประชด" ผมถามแบบยิ้มๆ

"นิดนึงครับ ฮ่าๆๆ" บางทีผัวเราก็แปลกๆ นะเนี่ย 

ทานโมโม่เสร็จ กลับมาถึงคอนโด อาบน้ำ เตรียมนอน สักพัก เป๊บอาบน้ำเสร็จ ก็มานอนกอด

"ที่รัก ทำไมตอนนั้นถึงไม่ยอมให้เต้มีอะไรด้วย" ผมแอบตกใจ เป๊บไม่เคยถามอะไรแบบนี้

"กลัวไงเป๊บ เด็กด้วย แล้วทำยังไงยังไม่รู้เลย ฮ่าๆๆ โจ้เลยปฏิเสธเต้ไป"

"แล้วตอนมหาลัยละ รอดมาได้ไงนี่" เป๊บหันมามองตาแวว

"ก็เป็นเด็กเนิร์ด เด็กเรียนไง มีคนมาขายขนมจีบ แต่ไม่อยากไปยุ่ง กลัวด้วยเป๊บ"

"อ้าวสรุป จากเต้ก็มาเจอเป๊บเลย"

"ใช่...ก็มาเจอเป๊บนะแหละ"

"นี่รักษาพรหมจรรย์รอเป๊บใช่มั้ยเนี่ย"

"แหวะ เว่อร์ ไม่ได้รักษาเพื่อรอ แต่รักษาเพื่อคนที่ใช่ตะหาก" ทุบ อกเป๊บเบาๆสองที หมั่นไส้

"รู้สึกดีนะครับ ฮ่าๆๆ แบบนี้ต้องจัด" ขอบคุณมากนะคะผัว นึกถึงจัดก็จัด จูบมาขนาดนั้น

เครื่องฟิตสตาทติดง่าย ยิ่งกว่าใช้ไดเกียวอีกกกกก 

เม้าพอแล้วละเนอะ ผลจากไดเกียวเมื่อคืน วันนี้ตื่นสายเลยง่า นี่ก็มาพิมพ์เม้ามอยซอยเก้า รอคุณสามี ทำอะไรก๊องแก๊งในครัว

กะว่าทานเช้าบวกเที่ยงเสร็จ ช่วงบ่ายจะแวะไปบ้านใหญ่อะครับ

จะปีใหม่แล้ว ทุกคนวางแผนเที่ยวไหนกานง่า แวะมาเม้ามอยบอกกล่าวกันบ้างน้า

คิดถึงทุกคนค้าบบบบบบบ   

ปล.เรื่องหลักกำลังปั่นๆน้า ใจเย็นๆ 5555555+ 

ปล. ลืมบอกไปอะค้าบ มีหลายๆคน DM ส่วนตัวมา อยากได้ไลน์ไว้คุย อันนี้เป็นไลน์ไว้คุยกะเพื่อนๆ แอดมาคุยได้นะคับ ตอบช้าไม่ว่ากันน้า

Line id : taechanut_jo

[j123]

ดีใจจังโจ้มาต่อแล้ว แถมเล่าเรื่องแฟนเก่าด้วย จำได้ว่าตอนต้นเรื่องมีพูดถึง แต่ไม่ได้เล่ารายละเอียดไว้
ชอบที่เพื่อนปลอบใจโจ้ ปลอบใจได้ดีมาก ในที่สุดก็มาเจอคนที่ใช่ 555

[YouandMe]

คิดถึงเหมือนกันจ้า 

ชอบจัง...วันอวดผัว 

[nutto]

โอ๊ยยยยย พี่โจ้ สุดอะสุด ชอบมากกกกกกกก สมาคมคนอวดผัว..อ่านแล้วนั่งอมยิ้มอย่คนเดียว
พี่เป๊ปก็ร้ายใช่ย่อย แสดงว่าตอนหาพี่โจ้เข้าไปกอดนี่หน่าจะเห็นอยู่แล้วแน่ๆ เลยเล่นใหญ่ไฟกระพริบ

คิดถึงพี่โจ้จังเลย....นานมากกว่าจะมาทีนึง น้องรอจนเหนียงยานแล้วเนี่ยพี่
ไม่ต้องมาเล่าแต่เรื่องหนักก็ได้นะครับ มาเล่าเรื่องแบบนี้แบบขำๆบ้างก็ได้นะพี่
มาเล่าให้ฟังบ่อยๆน้องจะได้หายคิดถึง เมื่อวานน้องก็ร่อนๆ อยู่แถวๆนั้น ทำไมเราไม่เจอกันสักทีน้า
ไม่รู้ว่าพอเจอกันน้องจะรู้ไหมว่าเป้นพี่โจ้อะ

คิดถึงนะครับ
น้องถั่ว 555

[patee]

คิดถึงน้องทั้งสองคนจ้า 

[❣☾月亮☽❣]

น่ารักกันมากๆเลย

[Yarkrak]

5555 เจอของจริงจัดไปเลยลูกเพ่ อิอิ
ชอบมาก ๆ ต้องอย่างนี้สิ หน้าม้านไปเลย

 

[snowboxs]

อ่านตอนไหนก็ชอบตอนนั้น fc โจ้เป๊บ ต่อไป อิอิ

[habanice]

 :hao3
การไปวัดก็ไปวัดธรรมดา ไหว้ ทำบุญ นั่งฟังเทศนา
เมื่อมาถึงวันที่เราบวช
แต่ก็ไม่เคยรู้ว่าการบวชมันดีเป็นอย่างนี้นี่เอง
จากการใช้นิสัยที่ใช้ทุกๆ วัน
พอบวชก็รู้สึกว่า สมาธิ มันคือสิ่งที่มีพลังจริงๆ
เหมือนนำใจตัวเองมาซักมาล้างทำความสะอาด
ให้ราวกลับเราเหมือนเด็กๆ ที่เหมือนกับผ้าขาว
รู้เลยว่าการนั่งสมาธิแล้วพบสมาธิมันสุขมากจริงๆ
 

เล่าเรื่องหลานบ้างสิครับอยากฟัง

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดีใจ ได้อ่านอีก 
ชอบเรื่องของโจ้ ของเป๊บมาก ได้ทั้งสิ่งบันเทิงและสาระประโยชน์มาก
ทั้งทางโลก และทางธรรม   

เต้ ทั้งที่คบซ้อน
พอโจ้ขอเลิกก็ไม่ยอมเลิกง่ายๆ ทั้งที่ผิดที่ตัวเอง
น่าจะเพราะส่วนหนึ่งรักโจ้จริงๆ แม้จะเริ่มจากการพนัน
กับไม่อยากเสียหน้า

คิดเหมือนเป๊บเลย โจ้เก็บไว้ให้เปีบ คนที่ใช่
เปีบต้องดีใจแน่ๆ ต่างฝ่ายต่างเป็นคนแรกของกัน
เป็บ โจ้ 
ต่างฝ่ายต่างเป็นคนสำคัญของทั้งคู่ คู่บุญจริงๆ
       
 

[noy]

 

[Kfc_Pizza]

 
เริดคะคุณน้องโจ้
อะไรไม่ดีก็ตัดออกไปไม่ต้องจำให้รกสมอง
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด