หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62

[snowboxs]

โอ้ยยยเมื่อยแก้ม อ่านที่เป๊บพูดถึงโจ้
แล้วรู้สึกว่ายิ้มได้เลยค่ะ น่ารักมาก
หนับหนุนว่าคนน่ารักมักซุ่มซ่าม

แต่คนที่นินทานายได้เสียหายขนาดนี้นี่มันสุดๆจริงๆ

[fc_fic]

 

[patee]

น้องโจ้สมเป็นคู่ชีวิตน้องเป๊ปจริงๆ 

[คนอ่าน]

รูปโปรนี่รูปพี่โจ้หรอค่ะ   ขาวเนียนใสมากกกกก  อิจฉาจัง T^T
หล่อด้วยอ่ะ    ขนาดภรรยายังหล่อขาวหน้าเด็กขนาดนี้แล้วสามีจะขนาดไหนเนี่ย
ขอแสดงความเสียใจให้กับคนดีๆอย่างคุณวิทยาด้วยน่ะค่ะ:)

[nutto]

แง้วๆๆๆ พี่เป๊ปก็หล่อมากครับ มาบ่นได้เลยครับ ไม่มีปัญหา
คนเราทุกคนถ้าเก็บความทุกข์เอาไว้มากๆมันจะเครียดได้ง่ายๆนะครับ

ผมว่าพี่เป๊ปโชคดีมากครับที่ได้พี่โจ้มาเป็นที่รักของพี่ อย่าที่ผมเคยอ่านที่พี่ฉัตรเคยพูดกับพี่ที่เสม็ด ว่าไม่ว่าจะเอาคนกี่คนมารวมกันก็ไม่เท่าที่พี่ได้พี่โจ้มายืนเคียงข้าง เหมือนกับพี่โจ้ที่ก็โชคดีมากๆครับ พี่ได้พี่เป๊ปมายืนเคียงข้างคอยดูแลกันและกันไม่ว่าเวลาไหน พี่เป็นตัวอย่างที่ดีมากในความรู้สึกของผผมในเรื่องของความรัก ความรักไม่มีเพศไม่มีพันธะ แต่ความรักจะสมบูรณ์แบบเพราะเราอยู่กันด้วยความรักความเข้าใจและดูแลกันและกันครับ

มีความสุขมากๆนะครับสำหรับพี่ทั้ง2คน เรื่องพี่วิทยาหลังจากผมได้อ่านเรื่องราวของพี่ผมก็รู้สึกเศร้าใจไปด้วย ถ้ามีโอกาสทำบุญผมจะอุทิศส่วนกุศลไปให้วิทยาด้วยนะครับ

พี่โจ้ครับรีบๆมาต่อได้แล้ว ผมรอเก้อชะเง้อมองมานานแล้วนะ!!!! อย่าใจร้ายสิครับ     

[jonathan2624]

สวัสดีครับ ผมเป๊บเองครับ....เป็นยังไงกันบ้าง หวังว่าทุกคนคงสบายกันดีนะครับ ตั้งแต่กลับมาจากนิวซีแลนด์ ผมกับตัวขาวก็รีบเคลียร์งานที่ค้างไว้ก่อนไปต่างประเทศทั้งหมด เพื่อให้ทันปิดไตรมาสที่สองของปีนี้ ตัวผมเองไม่เท่าไหร่หรอกครับ แต่ตัวขาวเค้ารับผิดชอบสองบริษัท ทั้งของครอบครัวตัวเอง และ บริษัทของผมด้วย จนกระทั่งมาเจอสถานการณ์แผ่นดินไหวทางภาคเหนือ และระเบิดที่ อ หาดใหญ่ทางภาคใต้ กระทบกับธุรกิจของบริษัทครอบครัวผมทันที ลูกค้าต่างชะลอการรับส่งสินค้า สถานการณ์เลวร้ายทันทีเลยครับ ส่วนตัวขาวตกใจมาก เพราะมันพ่วงไปยังบริษัทของครอบครัวเค้าด้วย

พอเกิดเรื่อง เราสองคนต่างรีบแก้ปัญหา ตัวขาวรีบลงไปทางใต้ ส่วนผมขึ้นไปเชียงใหม่และแวะดูเชียงราย แทบไม่ได้เจอกันเลยนะครับ สถานการณ์เลวร้ายถึงขั้นที่ว่า แด๊ด ต้องลงพื้นที่ทั้งภาคใต้และภาคเหนือด้วยตัวเอง ผมรู้สึกแย่มากที่ไม่สามารถประคองสถานการณ์ได้ ส่วนตัวขาวก็กำลังวุ่นกับบริษัทของครอบครัวตัวเอง ชนิดที่ว่าค่อนข้างวิกฤตอย่างมาก

จนกระทั่งช่วงเช้าของวันที่ 11 พค ที่ผ่านมา ตัวขาวเป็นลม ล้มหมดสติในห้องนอน ผมเองกำลังเตรียมอาหารอยู่ในครัว ยอมรับครับว่าตอนนั้นนึกว่าตัวขาวกำลังอาบน้ำ แต่เห็นเงียบผิดปกติ เลยเดินเข้าไปในห้อง ก็พบว่านอนหมดสติบนพื้น

ณ วินาทีนั้น ผมตกใจมากที่สุด รีบปฐมพยาบาลเบื้องต้น ก็ไม่ได้ผล เลยโทรไปแจ้ง ฝ่ายรปภ และรีบอุ้มตัวขาวพาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ผมขับรถเร็วมาก ดีที่ช่วงเช้ารถไม่ติดมากครับ เลยไปถึงโรงพยาบาลภายในสิบนาที

หลังจากตัวขาวเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว ผมก็โทรบอกแด๊ด มัม พ่อแม่ จิม และทุกๆ คน ไม่นานนักคุณหมอก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน
"คุณหมอครับ แฟนผมเป็นยังไงบ้าง" หมอคงตกใจนะครับ แต่ผมไม่สนใจละ
"เอ่อ...ไม่เป็นอะไรมากครับ ผู้ป่วยมีภาวะความเครียดมากรวมถึงอาจจะนอนหลับไม่สนิท พักผ่อนน้อย ร่างกายเลยต้านทานไม่ไหว จนหมดสติไปนะครับ"
"ครับๆ...แล้วมีอาการอื่นแทรกซ้อนมั้ยครับ"
"ไม่มีครับ หมอเลยให้น้ำเกลือ พร้อมวิตามินบำรุง ยังไงอยากจะให้แอดมิดนอนที่โรงพยาบาลสักสองสามคืน เพื่อดูอาการนะครับ"
"ได้ครับคุณหมอ รบกวนด้วยนะครับ"
"งั้นเรียนเชิญคุณที่ฝ่ายธุรการนะคะ"

ผมก็เดินตามพยาบาลไปฝ่ายธุรการ เพื่อจัดการค่าใช้จ่ายและเลือกห้องพัก เสร็จเรียบร้อย ก็รีบวิ่งมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน บุรุษพยาบาลเข็นตัวขาวออกมาจากห้องเพื่อที่จะไปห้อง 1117 ผมเดินตามด้วยใจที่เป็นห่วง พลันย้อนนึกถึงไปเมื่อสิบปีก่อน ที่ตัวขาวประสบอุบัติเหตุ ผมไม่ชอบอารมณ์แบบนี้จริงๆครับ การเห็นคนที่เรารักเป็นแบบนี้ มันทรมานจริงๆ

"ครับแด๊ด โจ้พักฟื้นที่อาคาร 1 ชั้น 11 ห้อง 7 หรือ 1117 ครับ" แด๊ดโทรเข้ามาถามพอดี

หลังจากเจ้าหน้าที่จัดการยกตัวขาวลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว แด๊ด มัม พ่อ แม่ จิม พี่ปริม พี่ปัน ก็มาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน ทุกคนดูเป็นห่วงตัวขาวมาก ไม่ต่างจากผมเช่นกัน

"เกิดอะไรขึ้นลูก" พ่อถามผม
"โจ้เป็นลมครับพ่อ ผมกำลังอยู่ในครัวเตรียมอาหารเช้า แต่เห็นโจ้เค้าเงียบผิดปกติ ผมเลยเดินเข้าไปตามก็พบว่าโจ้นอนหมดสติล้มลงบนพื้นแล้วครับ"
"แล้วหมอว่าไงบ้างลูก" แม่ถาม
"หมอบอกว่าคงเครียดจากการทำงานมาก และพักผ่อนน้อย ร่างกายรับไม่ไหว เลยหมอสติไปครับ"
"โถ...แด๊ดก็เตือนเรื่องนี้แล้วว่าอย่าเครียดมาก อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ทุกอย่างแก้ไขได้"
"ครับแด๊ด ผมก็ปลอบโจ้เค้าแล้ว แต่แด๊ดก็รู้ว่า โจ้เค้าจริงจังกับงานมาก ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟังครับ"
"เฮ้อ" บรรดาผู้ใหญ่ถอนใจกันเลยทีเดียว

สักพักหมอก็เข้ามาตรวจอาการอีกรอบ ตัวขาวก็ยังคงนอนหลับไม่ได้สติ จนกระทั่งช่วงค่ำ ทุกคนก็กลับไปพักผ่อน ผมก็เฝ้าตัวขาวไปเรื่อยๆ ผมนั่งมองตัวขาวด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าขาวๆ นอนหลับสนิท ผมโน้มตัวไปหอมแก้ม

"ที่รัก รีบตื่นนะ อย่าหลับนานแบบนี้ เป๊บใจไม่ดี...."ผมนั่งบ่นคนเดียว ความรู้สึกเมื่อสิบปีก่อนเข้ามาในจิตใจเป็นระยะๆ

ผ่านไป 12 ชั่วโมง ตัวขาวก็ยังนอนหลับ พยาบาลเข้ามาเปลี่ยนน้ำเกลือขวดที่สองแล้ว ผมก็จัดการเปลี่ยนผ้า อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เดินออกมาจากห้องน้ำ หันไปมองตัวขาว

ตัวขาวตื่น มองมาที่ผมตาใสแจ๋ว ผมตกใจและดีใจมาก รีบวิ่งเข้าไปที่เตียง

"ที่รักๆๆๆ เป็นไงบ้างๆๆ เป๊บตกใจมาก เป็นห่วงมาก" ผมคว้าตัวขาวมากอด น้ำตาไหลเลยครับ
"เป๊บๆๆ เดี๋ยวก่อน หายใจไม่ออก...แล้วนี่โจ้มาอยู่ที่นี่ได้ไง" ตัวขาวทำหน้างง ผลักผมออก
"ก็ที่รักนอนหมดสติไป เป๊บปฐมพยาบาลแล้วก็ไม่ฟื้น เลยรีบพามาโรงพยาบาลครับ"
"หา...จริงหรือ...ทำไมโจ้ไม่รู้ตัวละ จำได้ว่ากำลังคิดเรื่องสาขาหาดใหญ่แล้วก็ภาพมืดจำอะไรไม่ได้อีก"
"ก็นั่นไงที่รักเป็นลมหมดสติไป...ที่รักอย่าโหมงานจนสุขภาพแย่ซิครับ เป๊บเป็นห่วงนะ"
"ก็ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้นี่น่าเป๊บ ปกติโจ้ก็คิดเรื่องงานตลอด ก็ไม่เคยเป็นแบบนี้นี่น่า" พออาการเริ่มดี เถียงเสียงเจื้อยเแจ๊วอีกละ...น่าตีจริงๆ เมียผมเนี่ย
"นั่นละครับ ห้ามเครียดมากอีก แล้วนี่บรรดาผู้ใหญ่เค้าเป็นห่วงที่รักมากด้วย เป๊ํบเองใจไม่ดี คราวหลังอย่าเครียดมากแล้วนะครับ"
"อ้าวนี่แด๊ด มัมพ่อแม่มาหรือเป๊บ"
"ใช่ครับ"
"โหยยยยย" ตัวขาวคว้ามือถือของผมที่ตั้งบนโต๊ะข้างเตียง รีบกดไปหา พ่อแม่ แด๊ดมัม คุยฉอดๆๆๆ งั้นงี้นู้นนั่น เอ....สงสัยจะหายดีแล้วมั้งเนี่ย

นางคุยซะนาน ผมเริ่มสบายใจ ดูเหมือนว่าจะหายดีแล้ว จนกระทั่งนางวางสาย

"ที่รัก อาการเป็นไงบ้าง"
ก็...โอ๊ยยยย เหนื่อยอ่อน เพลียต้องการคนดูแล อยากกินนั่นนี่นู่น หิวอะเป๊บ ป้อนๆๆๆ

อาการเดิมออกมาละครับ ป่วยทีไรก็อ้อนสุดๆ ถามว่าผมจะตามใจมั้ย ตอบเลยว่า ที่สุด แค่ตัวขาวไม่เป็นอะไร ผมดีใจที่สุดแล้ว

ณ ตอนนี้ นางก็นอนบนเตียงไป กินขนมไป ดูละครช่องสามรีรันไป แล้วบ่นๆ ว่า นางเงือกจะมาเดินบนบกได้ยังไง

จะว่าไปก็แปลกนะครับ ตัวขาวดูไม่เครียดเลย ผมว่าการหมดสติไปอาจจะสมองรีสตาทข้อมูล เคลียร์แรม อะไรที่ค้างๆ คงนึกไม่ออก หลังจากตัวขาวออกจากโรงพยาบาล ผมคงต้องปฏิวัติการทำงานทั้งระบบ อะไรที่ปล่อยได้คงปล่อย ไม่พยายามมากแล้วครับ

ทำงานในประเทศไทยท่ามกลางสถานการณ์แบบนี้ ลำบากจริงๆ นะครับ

ยังไงถ้านางหายดีแล้ว คงจะมาเล่าต่อ ขออนุญาตทุกคนให้นางพักผ่อนเยอะๆ นะครับ

ผมบ่นมาซะเยอะเลย ขอบคุณมากที่อ่านจนจบ เป็นกำลังใจให้เราสองคนด้วยนะครับ

Pep 

โจ้ : เป๊บ ทำอะไรอะ พิมพ์อะไรเยอะแยะ 

เป๊บ : อ๋อ เช็คเมล์ ตอบเมล์ลูกค้านะครับ(จริงๆ พิมพ์เรื่องเล่า) 

โจ้ : อะไรเนี่ย เมียนอนป่วยอยู่ จะทำงานทำไมอะ ไปเอาส้มในตู้เย็นมาปอกให้กินหน่อย" 

เป๊บ : หือ เห็นตัวเองก็ทำงานจนหมดสติ (ผมบ่นเบา) 

โจ้ : อารายยย บ่นอะไรรรรรร 

เป๊บ : (ทำเสียงดุ เดี๋ยวปั๊ด....ตบจูบ ) เปล่าจ้าาาา ไม่ได้บ่นค้าบบบบบ (เดินไปหยิบส้มมาปอกให้เมียกินอย่างว่าง่าย )

[cinquain]

ขอให้งานการเข้าที่เข้าทางเร็วๆ
ขอให้คุณโจ้สุภาพดีแข็งแรงเร็ววัน
คุณเป๊บก็รักษาสุขภาพนะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

[bvan]

ตกใจเหมือนกัน..ดีแล้วค่ะที่ไม่เป็นไรมาก โจ้ดูแลตัวเองด้วยนะ ผ่อนคลายบ้าง..ฝากคุณเป๊บบอกโจ้ด้วยนะคะ แฟนคลับเป็นห่วง อย่างที่คุณเป็บบอกทำงานในสถานการณ์ช่วงนี้ลำบากจริงๆ แต่ก็ต้องผ่อนคลายบ้างนะ รักและเป็นห่วงเสมอจ้ะ 

[fc_fic]

 

[nanazaa002]

หายเร็วๆนะคะ

[Noo_Patchy]

  พี่ตัวขาวหายไวไวนะคะ สถานการณ์แบบนี้แย่เลย กระทบหลายอย่าง พี่คิงคองดูแลพี่ตัวขาวให้ดีดีนะ

[kasarus]

อย่าคิดมากนะครับ  ดูแลสุขภาพกันด้วย ทั้งสองคนเลยนะครับ

Que Sera Sera

Wharever will be,will be.....

[Yarkrak]

 
ดีแล้วที่ไม่เป็นไรมาก รักษาสุขภาพด้วยนะทั้งสองคนนั่นแหละ เหมือนที่แด๊ดว่า เดี๋ยวก็ดีเอง
สู้ๆจ้าทั้งสองคน

[patee]

เอาดอกไ ม้มาเยี่ยมคนป่วย หายไวๆนะจ๊ะ

[snowboxs]

หายไวๆนะคะโจ้
รักษาตัวให้แข็งแรง
เพื่อมาสู้กับปัญหาเนอะ

ขอบคุณเป๊บนะคะที่มาส่งข่าว
แต่บทสนทนาตอนท้าย ทำให้ยิ้มได้เลย

[fay 13]

 

[IsDeer]

หายไวไวนะ
อย่าเครียดมาก เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

[maemix]

หายป่วยไวไวนะ คุณสามีดูแลดีคงหายป่วยไวแน่นอน
สู้สู้ๆนะทั้งสองคน

[noy]

หายไวๆนะค่ะ

[bb_b]

 ลองอ่านแล้ว
ชอบ 
        
  

[rinia]

 

[หมูกระต่าย]

พักร่างกายกันบ้างนะคะ

[☾❤Nyanpire❤☽]

พี่โจ้พักผ่อนให้เยอะ ๆดูแลสุขภาพด้วยนะ น้องเป็นห่วง

บทส่งท้ายน่ารักมากกกกกกกกกกกกก   
พี่เป๊ปน่ารักอะ ว่านอนสอนง่าย พี่โจ้ใช้อะไรก็ทำ เค้าเรียกว่าอะไรนะ เกียมัว

[Key]

  หายป่วยไว ๆ กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะค่ะ

[KhunMay]

หมดสตินานมากน่ากลัวจังค่ะ
พี่ทั้งสองคนดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
เครียดๆกับข้างบน แต่อ่านบทสนทนาแล้วหัวเราะเลย^^
อย่าลืมดูแลสุขภาพนะคะ ย้ำๆเลยเรื่องนี้สำคัญค่ะ ^▼^

[nutto]

โหยยย พี่โจ้ช่วงนี้สถาณการณ์มันเป็นแบบนี้ เราทำอะไรไม่ได้หรอกครับ
แค่ประตองกิจการให้มีกำไรก็เก่งมากแล้วครับ
อย่าไปเครียดกับงานมาก ถ้าสุขภาพเราแย่ขึ้นมา ผลกำไรที่เราทุ่มเทมันไม่คุ้มกันหรอกครับ

ยังไงพี่โจ้ก็พักผ่อนเยอะๆนะครับ หายแล้วก็มาอัพต่อให้ได้หายคิดถึงกันอีกเนอะ

พี่เป๊ปทำหน้าที่ได้ดีมาก มาแจ้งข่าวให้ได้รู้กันตลอด ยังไงก็ช่วงนี้อย่าจับพี่โจ้ฉีดยาบ่อยนักนะครับ ให้เค้าพักบ้างนิดนึง

[pudcha]

เพิ่งเข้ามาอ่าน ยังอ่านไม่จบเลย แต่ขอเม้นก่อนละกัน
สนุกมากชอบ สาววายนี่แทบกรี๊ดดดดเลยหายไวๆนะคะ

       

[jonathan2624]

สวัสดีค้าบบบบบ.....แอบมาทักทายรอบดึกอะ สงสัยนอนกันหมดแล้วแน่เลยอะ.....ฮ่าๆๆๆ พอดีเพิ่งออกไปเดทกับคิงคองมาอะคับ หลังจากที่หายป่วย ก็กลับไปทำงานแหละ แต่ไม่บุกมากเหมือนช่วงก่อนแล้ว เพราะว่าแด๊ด มัม พ่อ แม่ จิม สั่งห้ามไม่ให้ทำงานหนัก ช่วงแรกๆ ก็เซ็งอะคับ แต่ก็ทำยังไงได้ ส่งงานมาน้อย ก็ทำน้อยๆ เนอะ

ว่าไปก็ดีนะคับ....ถ้ายังเครียดมากมาย พอเจอเหตุการณ์ประกาศกฏอัยการศึก ผมต้องสลบอีกรอบแน่เลย ตอนนี้ปล่อยวางได้เกือบหมดละคับ ทำเท่าที่ทำได้ แต่ที่น่าเอ็นดูมากๆ คือ แด๊ดเองก็เข้ามาควบคุมงานในภาพรวม คงลงมาช่วยคุณชายทั้งสามด้วยอะคับ เฮ้อ....เมื่อไหร่ประเทศไทยของเราจะสงบสุขดังเดิมซักทีน้า....

เปลี่ยนเรื่องๆ เนอะ จริงๆ วันนี้ก็ทำงานปกติละคับ ผมก็เข้าไปตรวจงาน ช่วงเช้าไปบริษัทของจิม พอเที่ยงก็บึ่งมาบริษัทเป๊บ มาตรวจงานไปกินข้าวไป จริงๆ เป๊บสั่งห้ามไม่ให้มาทำงาน ให้พักผ่อน หรือไม่ก็ทำแต่บริษัทของจิม แต่ก็อดห่วงไม่ได้อะคับ จังหวะมาถึงเป๊บกำลังประชุมพอดี ผมก็เลยแอบย่องๆ ไปห้องทำงานของตัวเอง แล้วเรียกเลขาเอางานมาให้ตรวจ พอเป๊บออกมาจากห้องประชุม ก็....

"ที่รัก....เป๊บบอกแล้วไงให้พักผ่อน ไม่ต้องมา่ทำงานครับ" เป๊บทำเสียงดุใส่
"ก็...เป็นห่วงอะเป๊บ....คนมันเคยทำตลอดนี่น่า...จะให้นั่งว่างๆ เบื่อแย่อะ" ผมตอบเสียงจ๋อย
"เป๊บเข้าใจครับ แล้วนี่ถ้าล้มป่วยอีกจะทำยังไงละ....เป๊บเป็นห่วงทำไมไม่เชื่อกันบ้าง" เสียงดุมากกว่าเดิม
"ก็....ฮึกๆๆ...." ผมน้ำตาเริ่มไหล สะอื้นนิดๆ คนเป็นห่วงอุตส่ามาตรวจงานดันมาทำเสียงดุใส่

เป๊บเห็นผมสะอื้นร้องไห้ คงตกใจ รีบเดินเข้ามาหา

"ที่รักๆๆ เป็นอะไร....เป๊บขอโทษๆๆ อย่าร้องนะครับ...." เป๊บกอดพร้อมลูบศรีษะผม
"น้อยใจอะเป๊บ....โจ้แค่ไม่สบายนะ ไม่ได้พิการ โจ้เป็นห่วงเป๊บอะเลยมาช่วยดูงาน...เป๊บมาดุแบบนี้ก็น้อยใจเป็นนะ" สงสัยตอนล้มหมดสติหัวฟาดพื้นแน่เลยอะ sensitive มากๆ 555555+
"เป๊บไม่ได้ดุนะครับ....แค่เป็นห่วงมากๆ ที่รักก็รู้ว่าเป๊บรักมาก ก็ต้องเป็นห่วงมาก ถ้าไม่สบายเหมือนวันก่อนอีก เป๊บก็รู้สึกแย่เหมือนกันนะครับ"
"แล้วทำเสียงดุทำไมอะ....รู้แหละว่าห่วง โจ้ก็ห่วงเป๊บเหมือนกันอะ...จำที่สัญญาไม่ได้หรือไง สุขก็สุขด้วยกัน ทุกข์ก็ทุกข์ด้วยกันอะ"

เป๊บทำหน้าเหมือนคิดได้......อยู่ดีๆ ประตูก็เปิดออก
"เอ้ยไอ้เสือ...ทำไมมา....อุ้ยยยยยย....โทษทีๆ พี่นึกว่าสะใภ้เหล็กลาป่วย" พี่ปริมเข้ามาตามเป๊บ เปิดประตูมาไม่ได้เคาะ แหม เราสองคนกอดกันกลมดิ๊กขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆ ขัดจังหวะจริงๆ พี่ผัวเนี่ย
"พี่ปริม คราวหลังเคาะประตูก่อนอะ....เชอะ" ผมแขวะพี่ปริม
"พี่ไม่รู้นี่น่า นึกว่าน้องลาป่วย...พี่ว่ากอดแบบนี้ ไปโรงแรมเลยมั้ย" พี่ปริมทำหน้าแซวยิ้มกว้าง ว๊ากกก ทะลึ่งงงง เชอะ ไม่ทันจะแขวะกลับ พี่แกก็ปิดประตูออกไปก่อนนนนน อายง่าาาาา 

"ที่รักหายงอนยังเอ่ย"
"ไม่หาย"
"อ้าว รีบหายซิ เปํ๊บจะไปคุยกับพี่ปริมต่อนะ"
"ไม่หาย...จะหายต้องพาไปกิน เที่ยว ดูหนัง ฟังเพลง เชอะ" อิอิ นานๆ ที ให้คิงคองเลี้ยง
"โอเคๆ แต่ต้องหลังเลิกงานนะ....เดี๋ยวเป๊บพาไปออกเดท"
"บ๊ะ...ใจป้ำมากค่าป๋าขา ออกเดทเลยหรืออออ" ผมแซว
"จ้าเมียจ๋า งั้นเป๊บไปคุยงานก่อนนะ ที่รักนั่งตรวจงานไปพลาง เดี๋ยวเลิกงานไปเดทกันนะ"
"เฮ....ได้ค้าบบบ รักนะคิงคองยักษ์..จุ๊บๆๆ" เขย่งตัวหอมแก้มสองที
"ครับๆ เดี๋ยวมานะ"

เป๊บก็เดินออกจากห้องไป...ส่วนผมก็เดินออกมาเพื่อจะขอแฟ้มงาน เห็นพนักงาน นั่งเล่นเฟสบ้าง เม้ามอยส์บ้าง สงสัยพวกนางนึกว่าผมลางาน แต่ก็จริงเนอะ แอบย่องๆ เข้ามาห้องทำงานตอนช่วงพักเที่ยงนี่น่า แบบนี้ต้องจัด....
"นี่ๆ จ้างมาทำงาน....ไม่ใช่มานั่งทำเรื่องไร้สาระ....แล้วไหนแฟ้มเอาเข้าไปให้ดูด้วยยยย เร็วๆๆๆ...." แหกปากซะ พวกนางแทบกริ๊ด ชิ .....(แอบคลั่งอำนาจนะนี่ 55555+)

ตรวจงานเสร็จ ก็ออกมาแหกปากอีกรอบ ตัวอักษรก็ผิด อันนี้ก็ไม่ถูก อันนั้นก็ไมไ่ด้ ไม่ดั่งใจอีกละ ถามเลขา ก็ตอบมาว่ามีพนักงานใหม่เพิ่งเข้ามาทำงาน อาจจะยังไม่คล่อง แล้วทำไมไม่เทรนงาน จัดการซะ ด่าอีกสารพัด (ทำใจนะครับ ประจำเดือนมาอะ) สุดท้ายผมเลยมานั่งแก้เองเกือบหมด 

กว่าเป๊บจะเลิกงานก็หกโมงเย็นแล้วครับ ฝ่าการจราจรมาเซ็นทรัลพระรามเก้า ห้างโปรดของผม แต่เป๊บเฉยๆ รายนั้นเค้าชอบเอ็มโพเรียม แต่วันนี้มาเดทต้องตามใจผมซิ

เข้าห้างมาเราสองคนก็ไปทานพวกปิ้งย่าง นานๆ กินทีนึงครับ กินร้าน โทคุเซ็น ตรงโรงหนังชั้นเจ็ด ทานเสร็จประมาณสามทุ่ม กำลังจะเดินลงบันไดเลื่อน สายตาเหลือบไปเห็นโปรแกรมหนัง
"เป๊บ มีหนังสไปเดอร์แมนรอบสี่ทุ่มอะ"
"ที่รักอยากดูหรือครับ"
"เป๊บอยากดูมั้ยอะ แต่มันเลิกดึกนะ พรุ่งนี้ทำงานอีกอะ"
"ไม่เป็นไรครับ ตามใจที่รัก พรุ่งนี้เป๊บเข้าบ่ายก็ได้ ไม่มีประชุมครับ"
"งั้นดูนะ นานๆ ที"
"ได้ครับ"
ซื้อตั๋วแบบโซฟา วันนี้เลขดีได้โรง 7 สี่ทุ่มก็เข้าไปดูหนัง สนุกดีนะครับ เอฟเฟ็กอลังการดี แต่สงสารพระเอกที่ต้องเสียนางเอกไป แต่ทำไมจะต้องจูบทั้งเรื่อง ผมแอบกระซิบเป๊บ
"เป๊บ ดูซิๆ เอะอะก็จูบตลอดอะ"
"อ้าวที่รักก็เค้ารักกัน การจูบก็แสดงความรักนะ"
"แหมมม ก็เกินไปนะเป๊บ จะจูบอะไรนักอะ ยิงพลังตูมๆ ขนาดนั้น"
"ปกตินี่ที่รัก....เป๊บก็จูบที่รักทุกวัน มากกว่าในหนังอีก  ยังไม่ชินหรือ" ทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่อีก
"อีกละ ตาลุงหื่น" ผมหันกลับมาดูหนังต่อ ว่าไปก็จริง หน้าแดงในความมืด 555555+

หนังจบตีหนึ่ง จอดรถชั้นสี่ ร้านค้าในห้างปิดแล้ว แอบหลอนเนอะครับ เราสองคนรีบเดินมาที่รถ กว่าจะถึงคอนโด ก็เกือบตีสอง อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็มาพิมพ์เล่านี่ละค้าบ.....แวะมาทักทายยามดึก สั้นๆ อย่าว่ากันน้า

ใครที่มีแฟนแล้ว ออกเดทกันบ้างนะค้าบ เติมความหวานให้ชีวิตบ้าง จะมีสีสันดีนะ...สำหรับตอนต่อไปกำลังปั่นนะคับ เสร็จเมื่อไหร่ จะเอามาลงนะ....ว่างๆ จะมาตอบเม้นๆ ด้วยนะคับบบ ขอตัวไปนอนแล้ววว ฝันดีค้าบบบบ 

เป๊บ : ที่รัก จะตีสามแล้วมานอนเถอะครับ 

โจ้ : ค้าบบบ เขียนเล่าเสร็จแล้วววว 

เป๊บ : เล่าเรื่องอะไรหรือ 

โจ้ : เรื่องเป๊บพาไปเดทวันนี้ไง...ขอบคุณมากนะเป๊บ รักนะๆๆ 

เปีบ : รักเหมือนกันนะ....ฝันดีครับบบบ 

 

[rarin]

น่ารักจังอ่านไปยิ้มไป ขอให้น้องโจ้หายไวไว แล้วมาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะ ♥♥♥

[☾❤Nyanpire❤☽]

  น่ารักกันเสมอต้นเสมอปลาย
ชอบคู่พวกพี่ที่สุดดดดดดดดดดดดดด
ออกเดทกันน่ารักฟรุ้งฟริ้ง
ยังกับคู่วัยรุ่น....โฮะๆๆๆๆ

พี่โจ้พักผ่อนเยอะๆนะน้องเป็นห่วง
รักษาสุภาพ