หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[debubly]

 

[BeeRY]

น้องมายด์ท่าทางจะยังไม่ชินกับการเป็นเมียพี่เมฆนะ 
แต่ไม่เป็นไร ของแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยๆป เนอะๆพี่เมฆ

[wottisit]

หนุกมากๆเลยครับ พี่เมฆนี่สุดยอดจริงๆ แถได้โล่ล่ะมั้งนั่นน่ะ น้องมายก็สุดๆกับความใสซื่อ รักนิยายเรื่องนี้จังครับ รออ่านตอนต่อไปอยู่น่ะครับผม เป็นกำลังใจให้นะครับ

[มะมะมะหมิว]

พี่เมฆน่ารักอ่ะ !!

สุดยอดของความเกรียน ฮ่าๆ

[เพื่อนบ้าน]

โบจ๋า แง่มทะลึ่งว่ะ
แต่เห็นแล้วก็อยากอ่านตอนจบเลย
กรี๊ดดดดดดดด ~ ทะลึ่งกว่า -////-

[supery]

น้องมายด์มันจะใสไปไหน ได้สามีแล้วยังไม่รู้เรื่องรู้ราว

[agatgy]

น้องมายด์  ใสๆ ได้อีก อิอิ

[The_outsider]

 

[m_pop91]

น้องมายด์มันไร้เดียงสาน่ารักจริงๆ

[foyer]

M ♠ M
11
         
วันรุ่งขึ้น หลังเกิดเหตุการณ์ ‘หักคอเกรียน’ (แต่เสือกไม่ตาย) ตำรวจก็แห่มาสอบปากคำผมกับนีออนซะยกใหญ่ 
   แต่ก็อย่างที่บอก ผมโคตรเกลียดตำรวจ ถึงตอนนี้จะยังไม่มีหลักฐานอันใดให้มันสอย แต่เชื่อเถอะ พวกมันจ้องอยากจะจับผมไปเชือดอยู่แล้ว ผมไม่อยากให้ไอ้ลูกเสือพวกนี้รู้เลยว่าผมเป็นครูอยู่ที่นี่ เพราะถ้ามันรู้... มันก็จะมาป่วนงานของผมอย่างไม่ต้องสงสัย... 
 
เหอะ แม่งเอ๊ย มันเวรกรรมอะไรกั๊น! ไอ้ที่อยากจะแต๊งกิ้วฮีโร่ของนีออนสงสัยต้องเปลี่ยนเป็นกระโดดถีบยอดหน้าแทนซะแล้วล่ะมั้ง!     


ก่อนสอบปากคำ ผมเจอนีออนที่หน้าห้องพักครูพอดี เขาทำหน้าเอ๋อๆ เมื่อเห็นผมมาในลุคใหม่   
“อ๊ะ ฮ่าๆๆ พี่เมฆ ทำไมแต่งตัวตลกจัง! ฮ่าๆๆ” ขำมันเข้าไป เจอตำรวจต้องปลอมตัวนิดนึงดิวะ! ใครแม่งจะยอมเป็นหมูให้มันเคี้ยวเล่นง่ายๆ

นีออนวิ่งเข้ามาหาผมอย่างสาวน้อย และดูท่าจะปลาบปลื้มกันเสียเหลือเกินกับความเสี่ยวของชุดและทรงผม
เออะ แต่หน้าตา ต่อให้ทำทุเรศยังไงมันก็ยังเป็นความหล่อขั้นเทพเจ้าอยู่ดีนะ อันนี้เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่เหนือการปรุงแต่งจริงๆ 


“ทำไมพี่เมฆแต่งตัวแบบนี้ล่ะครับ?”
“ชู่วว” ผมทำมือบอกนีออนให้เงียบ
“เวลาอยู่โรงเรียนเรียกผมว่า ‘ครู’ เหมือนเดิมนะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัย”
      
“..............หืม?” ใบหน้าที่ปกติก็เอ๋อรับประทานอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งเอ๋อหนักกว่าเดิม
         เอิ่ม...สรุปว่าเมียกูเต็มรึเปล่าชักไม่แน่ใจว่ะ
   
“ทำไมล่ะครับ?” กูว่าแล้ว...
      “ก็ที่นี่โรงเรียนไง ผมสอนคุณ ผมก็เป็นครู ถูกป่ะล่ะ?” จะงงทำไม 
         “แล้วถ้าสอนนอกโรงเรียนผมต้องเรียกครูด้วยป่าวครับ?”
            “ไม่ต้องหรอก” ผมตอบ
               “ถ้าอยู่ข้างนอก ..สองต่อสอง เรียกผมว่า ‘คุณสามีครับ’ ก็พอ” ผมกระซิบบอกเขาใกล้ๆ หู นีออนเหลือบตาแป๋วแหววมามองอย่างเชิญชวน
      เหอะๆๆ ถ้าผมมีพลังจิตรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่นะ คงหนีไม่พ้นประโยคนี้แน่ๆ

         ‘คุณสามีครับ! ช่วยกินผมที... กินผมทีเถอะครับ ผมอยากเป็นเมียพี่อีกเร็วๆ!!!’   
       

      อิอิ จินตนาการล้ำมาเลยกู 

      “ซ้อมพูดไว้นะ เดี๋ยวผมรอฟัง” ผมยกมือขยี้หัวเขาเบาๆ เพราะปลายหางตาเหลือบไปเห็นไอ้ครูเสกกำลังพาตำรวจเดินตรงมาทางนี้แล้ว


การสอบปากคำ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น แม่งน่าเบื่อซะด้วยซ้ำ มึงถามเหี้ยอะไรกูเนี่ย
      
“ผมไม่ทันเห็นตัวคนร้ายเลยครับคุณตำรวจ” ตอนนี้ผมเป็นไอ้เมฆเวอร์ชั่น บักหำน่อย แห่งโนนหำเห้ ...ซื่อๆ บ้านๆ และเนิร์ดแดรกสัด
“ผมไปตามหาตัวลูกศิษย์ขึ้นชั้นเรียน แล้วอยู่ๆ ผมก็เจอภาพสุดสยองนั้น! ...มันช่างบอบช้ำใจครูอย่างผมจริงๆ นะครับ ผมทนดูแทบไม่ได้น้ำตามันไหลรินออกมายังกับน้ำตาอีกวาสุ*ระเบิด คุณตำรวจครับ คุณตำรวจต้องช่วยติดตามหาตัวเจ้าผู้ร้ายตนนั้นมาลงทัณฑ์ให้ได้นะครับ อย่าปล่อยให้มันลอยนวลหลุดรอดออกไปสู่สังคมอันศิวิไลซ์ของเราได้ คุณตำรวจต้องพยายามอย่างสุดความสามารถนะครับ ผมเอาใจช่วย”
เอิ่ม ที่พูดมาทั้งหมด...กูอยากจะถุยตัวเองจริงๆ ให้ตายเหอะ
     
         “งั้นขอถามอีกสักข้อแล้วกันครับ” ไอ้ลูกเสือกระแอมขึ้นมานิดนึง
“...เด็กพวกนั้นเคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทร้ายแรงอะไรกับใครในโรงเรียนมาก่อนรึเปล่า?”

เอาล่ะสิมึง มันจะคิดว่านีออนตอแหลรึเปล่าวะ ก็คนนอกที่ไหนมันจะเข้ามาในโรงเรียนได้ง่ายๆ แถมเช็คกล้องวงจรปิดก็ดันไม่เห็นใครน่าสงสัยโผล่มาอีก     
โอ้ แม่เจ้า! อะไรมันจะล่องหนเทพได้ขนาดนั้นวะ

“เท่าที่ผมสอบปากคำเพื่อนในห้องของหนุ่มน้อยคนนี้” ลูกเสืออีกคนตดขึ้นมาอีก
      “ผู้เสียหายไม่เคยมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับใครในโรงเรียนเลย นอกจาก......” 
             “พอๆๆ หุบปากไปเลยคุณตำรวจ”
ผมขัดขึ้นอย่างมีมารยาทเมื่อพวกมันเบนสายตามาทางนีออนที่กำลังนั่งหน้าจ๋อยอยู่
            “อย่าบอกนะว่าพวกคุณกำลังคิดว่าเด็กตัวเล็กๆ อ่อนเปลี้ยยังกับหนอนใบไม้คนนี้เป็นคนทำ!?” แม่งเอาส้นตีนคิดรึไงวะ
            “ผมยังไม่ได้พูดว่าอย่างงั้นครับ ผมแค่จะบอกว่าผู้เสียหายไม่เคยมีเรื่องกับใครเลยนอกจากเด็กมายด์”
            
       “มายด์ไม่ได้เป็นคนทำ!!!” โว้ยย กูยั้วะแล้วนะมึง
      “เด็กมันก็บอกอยู่ว่าใครไม่รู้โผล่มากระทืบ คุณมีหน้าที่ตามจับไอ้สวะตัวนั้นไม่ใช่มาเล็งเด็กผมเข้าใจมั้ย!?”
         

“.......................” เกิดความเงียบขึ้นเมื่อผมประกาศกร้าวจบ

         อ่าว ฉิบหายล่ะ หลุดฟอร์มเอี๊ยเลยกู

         ไอ้พวกลูกเสือเหลือบตามองผม.. มองนีออนของผมอย่างพิจารณา เสร็จแล้ว... พวกมันก็ถอยตูดกลับสน. ด้วยประโยคที่ว่า...

         ‘เราจะตามสืบคดีนี้ให้อย่างสุดความสามารถนะครับ’
 

         โอ้ เชรด กูอยากจะถุย!            

 

   “มายด์ ไอ้เรื่องเรียนต่อสู้อะไรของคุณน่ะ ยังอยากจะเรียนกับผมอยู่รึเปล่า?” อันที่จริงก็ไม่ได้อยากสอนนักหรอกครับ วิชาพวกนั้นมันไม่เหมาะกับเด็กเอ๋ออย่างเขาสักนิด นีออนกับผมต้อง study on bed ด้วยความรักเท่านั้นถึงจะคู่ควร
      แต่ทีนี้... ผมเริ่มจะเล็งเห็นความยุ่งยากอะไรบางอย่างแล้ว

เมื่อเด็กเกรียนฟื้นคืนชีพ มันอาจจะคิดว่าฮีโร่ตัวนั้นเป็นพวกเดียวกับนีออนที่ซัดมันซะหมดท่า และจากนั้น มันก็ต้องเกิดการแก้แค้นตามสเตปเกรียน
นีออนของผมก็ซวย!
ต้องเจอมหกรรมส้นตีนชุดใหญ่แน่ๆ

ตัวผมเองก็ไม่ได้แปะกาวตราช้างกับนีออนอยู่ตลอดเวลา ถ้ามีอะไรฉุกเฉินเกิดขึ้นจริงๆ การช่วยตัวเองให้ได้ก่อน คงเป็นอะไรที่เวิร์คสุด   
      
“อยากเรียนสิครับครู!!” นีออนตอบซะหน้าบาน
   “พอดีผมเห็นครูไม่ค่อยว่างเลยไม่กล้าทวงอ่ะครับ”
      “คุณไหวแน่นะ?” ดูสภาพแล้วรอดยากเหลือเกินน้องเอ๊ย

          “ไหวแน่นอนครับ!”


เล่นตอบอย่างมั่นใจแบบนี้ แต่ไหวของเขาเนี่ย... มันสุดแสนจะทรมานลูกตาผมเลยว่ะ

“กำลังขา กำลังแขนไม่มีสักอย่างเลย!!!” 
   โว้ยยยย ทนดูไม่ได้ แล้วแบบนี้จะไปทำอะไรกิน!
ให้วิดพื้นก็ดันนอนคว่ำ ให้ซิตอัพก็ดันนอนหงาย ให้วิ่งนี่สลบเป็นลมไปเลย

พระเจ้า...! มองเห็นอนาคตอันน่าสลดหดหู่อยู่รำไรแล้วสิครับกู นี่มันแค่วอร์มร่างกายนะเว้ย ยังไม่เอาจริง ถ้ากล้ามเนื้อไม่แข็งแรงแล้วจะเอากำลังที่ไหนไปสู้กับใครเขาได้

หลังฟื้นจากสลบ ณ ห้องพยาบาลที่เก่า
“ผม..เหนื่อยไม่ไหวแล้วครับครู...” นีออนปรือตาหอบหายใจรวยริน เห็นแล้วไม่รู้จะสงสารหรือเศร้าดีว่ะ แต่รู้อย่างนึงกูปลงเหลือเกินเว้ย
“วันนี้พอเถอะ วันไหนๆ ก็เหมือนกัน ไม่ต้องอยากเรียนแล้ว” ผมไม่อยากเห็นเขาในสภาพนี้ว่ะบอกตรงๆ
“ถ้ามีใครมาทำไรคุณๆ ก็โทรเข้ามือถือผมแล้วกัน เดี๋ยวผมจะรีบไปหา” ว่าแล้วก็เมมเบอร์สามีเขาให้ว่อง
 
   “ไม่..ไม่เอาครับ ผมอยากเรียนต่อ!” นีออนลุกขึ้นมากระดื๊บเกาะแขนผม
   “มายด์ คุณโคตรง่อย ไม่ไหวหรอก” เตรียมกระสุนพร้อม แล้วยิงเบอร์เข้าเครื่องไอ้เมฆโลด

   “แต่ว่า! มันเพิ่งวันแรกเองนะครับครูๆ ให้โอกาสผมหน่อยได้มั้ย?” เฮ้ยๆๆ นีออนจะเขื่อนแตกแล้วว่ะ ผมคว้าคอเขามากอดแนบอกแล้วลูบหัวเบาๆ ปลอบใจในวาสนาที่เกิดมาไม่แมน 
   นี่ถ้าเป็นผมๆ คงเศร้าถึงขั้นตรอมใจตาย

“นะครับๆ ครูสัญญาว่าถ้าผมไม่ได้เป็นตุ๊ดแล้วครูจะสอนให้นี่ครับ” นีออนเขย่าแขนผมไม่เลิก ผมเหล่ตามองเขานิดนึง แล้วคว้าตัวมากอด
   “งั้นลองพูดที่ผมบอกเมื่อเช้าหน่อยดิ”
      “......หา?” แหม ทำเป็นแกล้งจำไม่ได้ แกล้งแอ๊บแบ๊ว
         “ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ลืม ไหนลองพูดซิ พูดขอให้ผมสอนเคล็ดวิชาลับให้คุณแบบเพราะๆ”   
            
“....เอ่อ” นีออนทำหน้าเหมือนมีก้อนความรักติดคออีกและ แต่แม่งรู้สึกว่าความรักที่มีให้ผมมันคงใหญ่คับปาก เวลาจะพูดอะไรทีก็เอ่อ อ่า อ่อก แอ่ก ได้ตลอด...
“คือตอนนี้เราอยู่ในโรงเรียน ไหนครูบอกว่าห้ามเรียกอย่างอื่นไงครับ”
   โว้ยยย ทีเรื่องแบบนี้จริงจังเหลือเกินนะน้อง!
      “ไม่เป็นไรหรอกมายด์ ตอนนี้ที่นี่มีแค่เราสองคน...”
         “สามนะครับ...” ไหนวะ! อยู่ๆ ก็เห็นกุมารทองหรือไง

         ผมหันขวับไปมองที่ประตูแล้วก็ปะทะสายตาเข้ากับยายเฒ่าเจ้าที่ห้องพยาบาลที่เพิ่งกลับมาพอดี
“ทำอะไรน่ะครูเมฆ ?” ผมรีบกระโดดออกห่างจากเตียงอย่างว่องไวแล้วแจกยิ้ม
   “มายด์เขาเวียนหัวตอนลุกขึ้นน่ะครับ ผมเลยช่วยพยุงกลัวลูกศิษย์จะล้มคว่ำ”
      ยายเฒ่ามองอย่างจับผิดแล้วเดินเหี่ยวเข้ามาหาเด็กผม

มาร............!!!!

“ดีขึ้นหรือยังคะหนู ทีหลังถ้าสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงก็อย่าออกกำลังกายหักโหมมากนะคะ ประเดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแล้งไปอีก”
“ดีขึ้นแล้วครับครูทิวา ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยดูแลผม” นีออนบรรจงไหว้อย่างสวยงาม ขณะที่ยายเฒ่าแทบจะคว้ากบาลเมียผมเข้าปาก
      
      ผมยืนเซ็งรอเด็กกับยายล่ำลากันอยู่ซักพัก นีออนก็เดินยิ้มเข้ามาหา
      “ครูครับ ผมว่าผมจะค่อยๆ ฝึกตามที่ครูบอกก่อนอ่ะครับ ถ้าได้ครบตามที่สั่งเมื่อไหร่ ผมจะบอกครูนะครับ” ยังๆ มันยังไม่หยุด
      “อะไร ก็บอกแล้วว่าให้เลิก พูดไม่รู้เรื่องรึไง” ผมว่านะ.. เอาเวลาไปฝึกเรื่องอย่างอื่นดูจะเข้าท่ากว่ากันตั้งเยอะ
      “นะครับครู ให้โอกาสผมเถอะ ผมจะขยันฝึกทุกวันเลย” เหอะ อ้อนมันเข้าไป ต่อให้ใช้สายตาหรือน้ำเสียงยังไง ผมก็ไม่หลงกลมุขตื้นๆ อย่างงี้หรอกนะ

         “ได้สิคร้าบบบ!! ผมจะรอคุณนะ ค่อยๆ เรียนรู้ไปเดี๋ยวร่างกายก็ค่อยปรับตัวได้เอง”

      เฮ่ย แม่งเอ๊ย ผมตอบไม่ตรงกับใจซะงั้น
         สงสัยอยู่ว่ะว่าวิญญาณใครมาเข้าสิงกู๊วว
         
“มายด์ วันนี้คุณไปกินข้าวกับผมก่อนดิ อย่าเพิ่งกลับ” และผมก็รั้งเขาไว้อีกแล้ว ไม่ต้องเป็นอันทำงานล่ะคราวนี้ อยากอยู่กับเขาทั้งวัน 
“แต่วันนี้แม่ผมจะกลับเร็ว ผมต้องกลับไปทำกับข้าวไว้รออ่ะครับ” ลูกกตัญญูสินะ
“เร็วน่ะกี่โมง... ไม่ต้องทำหรอก เดี๋ยวค่อยซื้อเข้าไปให้ก็ได้” ส่วนกู...ลูกเขยที่กตัญญูกว่า มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ อาหารที่เขาทำแต่ละอย่างก็ใช่ว่าจะอร่อย
“กับข้าวที่แม่ผมชอบ มันค่อนข้างหาซื้อยากอ่ะครับ แล้วมันก็แพงด้วย ผมเลยว่าจะลองทำเอง”
ผมจินตนาการตามแล้วสยองทันที ตัวลูกขนาดนี้ แล้วตัวแม่จะขนาดไหน...
   
“แม่คุณชอบอะไร?” ผมลองถามไปงั้นๆ
    “เอ่อ...แม่ผมชอบทานอาหารสไตล์เมดิเตอร์เรเนียนครับ”
         
“ห่ะ ว่าไงนะ?” ผมคงฟังผิดไป ว่างๆ อุตส่าห์ไปหาเพลงพี สะเดิดฟัง หวังจะโกอินเตอร์ตามนีออน แล้วไหง... มันกลายมาเป็นแบบนี้ได้วะ

“อาหารเมดิเตอร์เรเนียนครับ พอดีเพื่อนแม่เพิ่งกลับจากกรีกแล้วลองทำให้ทาน แม่บอกว่ามันอร่อยมาก เลยหาข้อมูลมาให้ผมหัดทำตั้งแต่เดือนที่แล้วแต่ผมยังทำไม่เป็นเลย” เมดิเตอร์เรเนียนกับลาบก้อยบ้านเอ็ง ผมเข้าใจว่ามันช่างต่างกันคนละโลก

“เอางี้แล้วกันมายด์ เราไม่ต้องออกไปกินข้างนอกกันแล้ว เดี๋ยวผมทำให้เองดีกว่า ไอ้ที่แม่คุณอยากกินน่ะ” นีออนตาโตเท่าไข่เป็ดพอผมพูดจบ
“ครูทำเป็นด้วยเหรอครับ!!!?” เขาตะโกนลั่น
“อ้าว แน่นอนดิ้ ความสามารถผมระดับโลกอยู่แล้ว เรื่องอาหารแค่นี้....จิ๊บๆ”
อย่าหาว่าโม้ ผมทำเป็นจริงๆ นะ ในโลกนี้มีอะไรที่ผมทำไม่ได้มั่ง ไม่มี๊!!

ผมจัดการเลี้ยวรถเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อเตรียมการ...
   “คืนนี้จัดเป็น Greek pasta, Lentil Soup แล้วก็...บาร์บีคิวเนื้อแกะ โอป่ะ?” ผมหันไปถาม นีออนส่ายหัวไม่รู้เรื่องทันที
      “ผมไม่รู้จักครับครู” กลับมาจากภูธรได้แล้ว
         “เฮ้ย อยู่ข้างนอกแล้วเรียกพี่เมฆดิ” สอนไม่จำ เดี๋ยวปั๊ดจับดูดปากแตก
            “...ขอโทษครับ แล้ว...เนื้อแกะจะไปหาซื้อที่ไหน เอาเนื้อหมู เนื้อไก่ก็พอครับพี่เมฆ” 
               “ไม่ล่ะ มันธรรมดาเกินไป นานๆ ทีผมจะทำอาหาร มันต้องประทับใจคนกินหน่อยดิ” ที่จริงไม่ใช่หรอก จะเอาใจแม่ยาย เผื่อครั้งหน้าจะได้ขอตัวลูกชายหนีไปอยู่ด้วยกันต่างประเทศ
                  
        ผมรู้จักร้านอาหารสไตล์ยุโรปหลายร้าน ไม่ใช่แรดชอบแดกอะไรนะครับ นายผมต่างหากที่แรด ผมเลยรู้จักก็เท่านั้น
         พวกเครื่องปรุงต่างๆ มันซื้อในห้างได้ แต่เนื้อแกะต้องมาหาเอาตามร้านข้างนอกแบบนี้แหล่ะครับ

   แต่กว่าจะได้ของครบก็เหนื่อยแทบลากเหมือนกัน
กลับถึงบ้านนีออน ผมแอบคิดในใจก็หลายที กูมัวทำบ้าอะไรอยู่….. หงุดหงิดความประสาทของตัวเองจริงๆ


         และขณะที่กำลังคนถั่วเลนทิล เพิ่มน้ำมะเขือเทศทำซุป มือถือผมก็ดังขึ้น
“มายด์คร้าบ... หยิบมือถือให้พี่เมฆหน่อยคร้าบ” พูดไปแล้วก็จะอ้วกตัวเอง แต่อยากพูดว่ะ
นีออนที่กำลังช่วยผมสับผักชีฝรั่งเพื่อทำไอ้ที่คลุกกับพาสต้าขานรับแล้ววิ่งดุ๊กๆ ไปที่โต๊ะอาหารเอามือถือมายื่นใส่มือ 
“มือไม่ว่าง กดรับให้หน่อย” คนถั่วอยู่ว่ะ อีกมือก็หั่นหัวหอม 
ผมยิ้มให้ นีออนยิ้มตอบกดรับแล้วแนบมือถือใส่หูผม
            
               “เมฆ” เสียงไอ้เป็ด
               “ครับผม” ผมยังมองหน้านีออนแล้วยิ้มให้กันอยู่
               “มึงยังมีหน้ามา ‘ครับผม’ อีกเหรอ เขานัดกันไปลากคอไอ้ย้อยแล้วมึงอยู่ไหน!!?”
               “ครับผม ห้ะ”
               “สัด”
               “ห้ะ”
               “พ่อมึงตาย”
       “ห้ะ”
    “.................”

ไอ้เป็ดวางสายไปแล้วครับ หุหุ เอี๊ยจริง ไม่ได้ฟังเลยมันพูดว่าอะไร
“ผักชีติดปากคุณอ่ะมายด์”
นีออนชะงักจะเอามือลูบที่ปากแต่ผมปัดมือเขาก่อน
   “เดี๋ยวผมเอาออกให้”
      เอาออกให้ด้วยปากนะ! จัดหนักไปเลยมัวแต่มองแล้วทำตาหวานใส่อยู่ได้ ผมก้มลงไปดูดปากเขาเบาๆ นีออนตัวแข็งสักพักก็ยกมือขึ้นมากำเสื้อผมไว้แน่น ผมส่งลิ้นไปเล่นกับลิ้นเขาอยู่พักนึงก็ได้ยินเสียงฮึมฮัมในลำคอ 
   
กำลังได้ที่เลย มารแม่งโทรมาขัดจังหวะอีกแล้ว
“รับโทรศัพท์ก่อนครับ” นีออนหลบเขาดันผมออก แล้วก็กดรับสายเอามาแนบที่หูผมเหมือนเดิม
ผมทิ้งมีดทิ้งทัพพี ปิดเตาแล้วดึงเอวเขาเข้ามาใกล้ๆ ส่วนปากก็ซุกเข้าที่ต้นคอขาวๆ ของนีออนอย่างรวดเร็ว
            
            “ครับ” ผมแกล้งเอาคางถูคอ ได้ยินนีออนหัวเราะอย่างคนบ้าจี้
            “มึงไสหัวมาที่คลับ S ภายในสิบห้านาทีเดี๋ยวนี้!!!” เสียงไอ้เป็ดเจ้าเก่ากัมปนาทออกมา แถมยังดูท่าว่าจะโมโหอย่างเชี้ยๆ ซะด้วย
            “เฮ้ย กูไม่ว่างจริงๆ” ผมพูดไปด้วยแนบปากพรมจูบที่แก้มนีออนไปด้วยเบาๆ   
            “อย่านึกว่ากูไม่รู้ว่ามึงทำเหี้ยอะไรอยู่ไอ้เมฆ ไอ้คมบอกกูหมดแล้ว มึงกำลังติดตูดเด็กผู้ชาย! ไอ้สัด!!!” ไอ้หอกหักปากสุนัข! เสือกพูดความจริงออกสื่ออีก 

“ฮื่อ ติดแล้วไง กูไป kill your father mother คุณเหรอ?”

ผมไม่สนใจดันนีออนเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ จนชนกับโต๊ะกินข้าว
“มึงจะให้เรื่องนี้ไปถึงหูนายหรือว่ามึงจะยอมมาทำงานของมึงดีๆ...." เสียงไอ้เป็ดเริ่มจริงจังขึ้นละคราวนี้ ผมมองตานีออนอย่างเสียดายเพราะสงสัยคงต้องไปจริงๆ
“กูขออีกชั่วโมงนึงได้ป่ะ?” แล้วเดี๋ยวจะรีบทำเวลา
“สิบห้านาที ไอ้เหี้ย!” ไอ้เป็ดยื่นคำขาดแล้ววางสายทันที

เป็นอันว่า...ดินเนอร์มื้อนี้ผมถูกมารพจญ เฮ้อ...เรื่องมันเศร้าจริงๆ ว่ะ มีแต่คนต้องการตัวผม ไม่ว่าจะเป็นอาชญากรจากนรก ตำรวจ หรือเพื่อนร่วมงาน
      แต่ไม่รู้ว่า... ผู้ชายตรงหน้าผมเนี่ย 
   จะต้องการผมเหมือนคนอื่นๆ บ้างรึเปล่า?



H
ขออภัยในความล่าช้าเป็นอย่างสูง
มีคำผิดบอกได้นะ    
 
*อีกวาสุ น้ำตกในบราซิลที่ใหญ่กว่าไนแองการ่าสี่เท่า

[kslave]

อร๊ายยย อ่านตอนนี้แล้วเขิล
อยู่ในครัวเค้ากุ๊กกิ๊กกัน 

ภาระกิจของพี่เมฆมันคืออะไรกันนน ??

[wottisit]

อิน้องมายนิ อินโนสุดริด ห้าๆ น่ารักจริงๆ อิพี่เมฆก็นะ หื่นเจงๆๆ ของคุณครับผม

[zhiki]

แอร๊ยยย เขิลพี่เมฆครับ 

มาอัพต่อ "ช่วง 15 นาที" นั่นให้ไวๆเลยนะ 

[indy❣zaka]

อิพี่เมฆ หื่นได้หื่นดี ไม่มีวันหยุดจริงๆ

[Alone Alone]

คุณ foyer คะ มีโครงการจะรวมเล่มนิยายเรื่องนี้บ้างไม๊คะ

อยากได้ อ่ะ ชอบน้องมายด์ที่สุดเลยอ่ะ >______<

[nunamicky]

นับวันยิ่งติดน้องมายด์นะคะพี่เมฆ
แล้วเมื่อไหร่น้องมายด์จะติดพี่เมฆบ้างละเนี่ย

[bellity]

555555555555555555555+

มีอะไรที่เมฆทำไม่ได้มั่งเนี่ย เมพโคตรๆ

[BeeRY]

น่ารักดีอ่ะตอนเล่นกันในครัว เขินนน
แต่พี่เมฆก็โดนมารพจญตลอดนะ กว่าจะได้แอ้มนีออนนี่ยากจริงๆ
อย่างน้องมายด์เค้าของดี ไม่ได้ง่ายๆหรอก

[tagloveX-Mark]

พี่เมฆหื่นได้ใจ 5555+

[kinjikung]

แม่มมมมทำมายไอ้เ*สเป็ดต้องมาขัดจังหวะ
ความสุขของพี่เมฆและน้องมายด์ด้วยเนี่ย 
เพราะไอ้คมแท้ ๆๆ ว่าแต่ฮีโร่ผู้นั้นคือใคร แล้วไอ้เกรียนทั้งหลายที่เข้าโรงบาล
ฟื้นมาจะทำอะไรน้องมายด์อีกไหมเนี่ยยยย ลุ้น ๆๆๆ 

[watop]

ครัวก็ไม่เว้นเนอะ

 

[brownie]

เย้ ในที่สุดก็มาต่อสักที 

[EunJin]

โดนขัดจังหวะเลยเป็นไงละพี่เมฆ กร๊ากกกกกกกกก

[gayraygirl]

ยังสงสัยอยู่ พี่เมฆมันทำอาหารได้จริงหรือตีเนียนมั่วไปเหมือนเคย 
ส่วนน้องมายด์แววหนูคงต้องพึ่งพาสามีในด้านกำลังหรือวิวาทแทนแล้วละ
ดูท่าแล้วคงไปเองไม่รอด

[sam3sam]

อู๊ย ชอบมีอะไรมาขัดจังหวะอิพี่เมฆทู๊กที คนอ่านเสียดายแทนอิพี่เมฆนะเนี่ย(จริงเหรอ)

[MokGaLaKom]

ไม่เดือดร้อนอะไรเท่าไหร่เลยพี่เมฆ
เขาจะฆ่ากันอยู่แล้วยังขอตั้ง1ชั่วโมง 555+

[Whatever it is]

หึๆ พี่เมฆเกรียนสุดแระเรื่องนี้ 

[pp4]

ฮาอ่ะ! นายเมฆเพ้อได้อีก 555
ฮา หื่น ตอแหล เทพ หล่อ เรียกว่าเพอเฟ็คได้มั้ยกรณีนี้?? 555
รอตอนต่อไป (อยากอ่านNC~~)

[e_new]

โถ่ๆๆ อดเลยเฆมน้อยของ...มายด์
555 สู้ๆ ค๊า NC ฮึดๆๆ

[tantansin]

หนุกหนานเหมือนเดิม
สมกับที่รอคอย
น้องมายด์น่ารักมากมาย
ครูเมฆ เจอมารเยอะจริงๆ บอกแล้วอย่าทำบาป