ตอนที่ ๒๗
ตอนนี้พวกผมมาถึงที่ร้านคาราโอเกะเรียบร้อย ไม่ใหญ่ไม่โตเป็นร้านที่ข้างหน้าเปิดเป็นขายอาหารตามสั่งแต่ข้างหลังเปิดเป็นคาราโอเกะ ผมเดินตามเบลล์เข้าไปในร้านตามด้วยพี่เป้ ข้างในไอ้ชาติ ไอ้อ้น ส้ม และลิลลี่ นั่งจับคู่กันเรียบร้อย 555 คืนนี้กลับไปไอ้ชาติตายแน่ ที่ปล่อยให้ส้ม กอดรัดฝัดเหวี่ยงขนาดนั้น ส่วนไอ้อ้น ขัดขืนบ้างตามประสามันคงเพราะมันไม่ชอบแบบนี้
”ติณมานั่งตรงนี้นะคะ” เบลล์ลากเก้าอี้มาให้ผมนั่งติดกัลป์เธอ ผมก็เดินไป แต่ก็ดึงแขนของพี่เป้ไปนั่งแทนส่วนผมลากอีกตัวมานั่งข้างพี่เป้ เบลล์ทำหน้าเสียเล็กน้อย เบียร์ถูกสั่งมาอีกครั้งในปริมาณที่สามารถอาบกันได้ พี่เป้ จิบบ้างเป็นครั้งคราว ไมค์และเพลงถูกแย่งกันร้องเป็นที่สนุกสนาน เบลล็พยายามขนแก้วกับผมและขยั้นขยอให้ผมดื่มจนหมดแก้ว และทุกคร้งพี่เป้ก็จะบีบขาผมทุกครั้งเหมือนพยายามจะปราม จนผมรู้สึกว่าวันนี้เมามากกว่าทุก ๆ วัน
“ติณ”
“คราบบบ”
“เมามากแล้วนะ กลับกันไหม”
“ยางม่ายมาว น่าพี่เป้ กินอีกๆ ชนๆๆ๐ ผมยกแก้วชนกับพี่เป้อีก แต่แกไม่ยอม ดื่ม ขัดใจจริง ๆ เลย ผมเดยยกแก้วขึ้นดืมเอง แล้วหันหน้าไปทางพี่เป้ จับหัวพี่เป้หันหน้ามา จุ๊บ ผมกดปากของผมที่มีเบียร์เข้ากับปากพี่เป้ ใช้ลิ้นแทรกเข้าไปในปากแก แล้วคายเบียร์ออกจนหมด
“แค่ก ๆ ๆ ติณ พี่เกือบสำลักนะ”
“5555 แล้วชอบไหมละ” พี่เป้ใช้กำปั้นทุบไปที่แขนผมเบาๆ แล้วยิ้มออกมา
“ไม่เกรงใจพวกกูเลยนะไอ้ติณ”
“ก็คนเป็นแฟนกัน” ผมคว้าเอวพี่เป้เข้ามากอดพร้อมกับหอมแก้มไปอีก 1 ฟอด
“รักกันจังนะคะ เบลล์ชักอิจฉาซะแล้วสิฮิฮิ”
“พี่เป้ผมไปห้องน้ำก่อนนะ”
“ให้พี่ไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรพี่ ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ” ผมลุกเดินไปที่ห้องน้ำด้านหลัง ขณะที่ผมฉี่อยู่นั้น ก็มีมือกอดผมไว้จากด้านหลัง
“พี่เป้ อย่าสิอายคนอื่นเขา กลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวจัดชุดใหญ่ให้”
“ฮิฮิฮิ ไม่ใช่พี่เป้คะ เบลล์เอง” อ้าวเหรอ ซสยละกู ผมรีบ ๆ ฉี่ แล้วใช้มืออีกข้างที่ว่างแกะมือเบลล์
“เบลล์อย่าครับ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น”
“แม้กลัวพี่เป้มาเห็นละสิ”
“ครับ
“กลัวจังเลยนะคะ เบลล์แค่กอดเฉยๆ นี้นา” เบลล์ไม่ยอมปล่อยมือแถมยังกอดผมแน่นขึ้น จนผมฉี่เสร็จจึงถอยตัวออกมา และใช้สองมือของผมแกะมือของเบลล์ออก แล้ว เดินกลับมาที่โต๊ะ พี่เป้หายไป
“ไอ้ชาติพี่เป้ไปไหน”
“อืม เมื่อกี้บอกว่าจะไปห้องน้ำนี้” ไปห้องน้ำหรือว่าพี่เป้เห็นเบลล์กอดผมที่ห้องน้ำ
สงสัยจะโกรธละสิ อืมไม่ได้การณ์ละ ผมรีบลุกออกข้างนอกแล้วมุ่งยังที่รถ ว่า แล้วสงสัยง่วงก้มหน้ากับพวงมาลัยรถอยู่ตรงนั้น ผมเคาะกระจก สอง สาม ครั้ง พี่เป้ ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น มือของพี่เป้ค่อย ๆ ปาดน้ำตาที่มันไหล จากนั้นพี่เป้ก็เปิดประตูออกมา
“ร้องไห้เหรอ”
“ป่าว”
“ป่าวไร แก้มเปียกหมดแล้ว แล้วออกมาทำไมเนี๊ยะ ข้างในไม่สนุกเหรอ”
“ป่าว”
“เป็นไร ถามจริง” ผมดึงพี่เป้มากอดไว้
“หึงเหรอ” ผมกระซิบที่ข้างหูพี่เป้ พี่เป้พยักหน้าตอบทั้ง ๆ ที่หน้ายังซบที่แกของผม ผมกอดพี่เป้แน่นขึ้นและก้มลงดมหอม ที่ผมพี่เป้อีกครั้ง
“หึงก็บอกสิ อย่าหนีออกมาแบบนี้”
“ชิ ทีตัวเองยังทำเลย”
“แน้ ใครทำ”
“ติณแหละเมื่อเช้ายังทำเลย”
“นั้นมันตอนเช้า แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันเห็นเบลล์กอดผมเหรอ”
“อืม”
“โกรธไหมละ” พี่เป้ส่ายหัวแทนคำตอบ
“อย่ามาโกหก รู้ว่าโกรธ รู้ว่าไม่พอใจ อืม ผมไม่ได้ทำอะไรนะฉี่เสร็จก็ออกมาเลย เขาเข้ามากอดเอง”
“พี่รู้”
“รู้แล้วออกมาทำไม”
“ก็.........”
“วันหลังโกรธก็บอก ไม่พอใจก็บอกนะ จะได้รู้ว่าผมทำอะไรผิด”
“พี่ทำได้เหรอ ฮึกๆๆ พี่โกรธติณได้เหรอ พี่หึงติณ ได้ด้วยเหรอ ฮึกๆๆ พี่มีสิทธิ์ด้วยเหรอ”
“ได้สิ ก็เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ”
“ฮือๆๆๆ ฮึกๆ ติณ พี่หึง พี่หวง พี่ไม่อยากให้ใครมาอยู่ใกล้ติณ พี่ไม่อยากให้ใครมากอดติณอีก”
“คราบบบบบ ต่อไปจะไม่ให้มาอยู่ใกล้ ไม่ให้ใครมากอดอีกเลยนอกจากพี่เป้คนเดียว”
“จริงนะ”
“คราบบบบบบบ เข้าไปข้างในกันเถอะ” พี่เป้ค่อย ๆ คลายกอดจากผม เงยหน้า จุ๊บ แล้วผมก็ลากพี่เป้เข้าไปข้างใน
“ไปไหนมาค๊า” เปิดประตูเข้าไปพี่บ้านพี่เรือนก็ทักทันที
“ออกไปฉี่มาครับ น้องสม”
“คะ สม ก็ สม ต่อไปเจอกันก็เรียกสม นะคะ อย่าได้เรียกชื่อส้มให้ระคายหู ชิ”
“ข้างในก็มีทำไมต้องไปฉี่ข้างนอกคะ”
“ข้างนอกบรรยากาศมันน่าฉี่กว่าข้างในนะสิครับ ลิลลี่ ไม่ลองยืนฉีที่เสาไฟฟ้าดูละครับ”
“ว๊ายๆๆ ลิลลี่ไม่ใช่หมานะคะ ติณนิหยาบคาย” จนถึงเวลาตี 4 พวกผมก็ถึงเวลาที่จะต้องสลายตัว ทั้งสม และลิ้นจี่ ต่างฉุดกระชากลากถูจะเอาไอ้อ้นกับ ไอ้ชาติไปนอนด้วยให้ได้ ส่วนผมกอดกอดพี่เป้ไว้จนเบลล็ไม่อาจจะเข้ามาเกาะตัวผม
“เร็วไอ้ชาติ ไอ่อ้น กูง่วง จะทำอะไรก็ทำ จะเอาก็ไปเอาอย่ามาลีลา”
“ม่าย พวกกูจะกลับ” ไอ้ชาติรีบเข้าไปลากแขนไอ่อ้นวิ่งมาที่รำอย่างรวดเร็ว
“ไว้เจอกันนะครับ สาว สาว พี่ชาติกลับก่อนนะ” ชิ่งมาอย่างด่วนพวกมึงสองตัวนั้นนะ
“ค๊า คงได้เจอกันอีกนะคะ” กลับมาถึงบ้านพี่เป้ หลับเป็นตายเลยครับ ไม่มีแรงจะจัดชุดใหญ่ชุดเล็กทั้งนั้น
“ติณๆๆๆ ตื่นนนนนนนนนน เช้าแล้ว” อะไรเช้าแล้วเหรอ เหมือนเพิ่งได้นอน
“เร็วสิติณเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย”
“ไม่ไปได้ไหม”
“ไม่ได้ พี่เรียกชาติกับอ้นลุกไปหอแล้ว เหลือแต่ติณแหละ ลุกเร็วๆๆ” และแล้วผมก็ต้องลุกไปทำธุระส่วนตัวและรีบเร่งไปโรงเรียนกับพี่เป้ในสภาวะความเป็นมนุษย์มีเพียง ไม่ถึง 20%
ที่โรงเรียนผมแยกกับพี่เป้ที่ลานจอดรถ แล้วรีบเร่งสังขารตัวเองไปที่โรงอาหารเพื่อหาอะไรให้เกิดพลังงาน ที่นั้นผมเห็นไอ้ชาติกับไอ้อ้นแดกก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ
“มาแล้วเหรอไอ้ติณ”
“อืมกูง่วงวะ”
“กูก็เหมือนกันง่วงสัสเลยมึง เดี๋ยวกูไปร้านเจ๊แสบก่อนนะ” กลับหลังหันรีบไปที่ร้านเจ็แสบ
“ว้ายยยยยย ที่รักฉันทำไมโทรมขนาดนี้ ทำหน้าเหมือนลิงป่วย” ผมเดินไปถึงที่ร้านเจ๊แสบก็กล่าวคำทักทายที่เพราะเหลือเกิน
“หน้ามันเป็นยังไงป้าลิงป่วยนะ”
“เรียกป้า เดี๋ยวตบด้วยถังแก๊สเลย ก็เหมือนกับติณที่รักตอนนี้ไง 555 จะกินไรก็ตักเองไปๆๆ”
“วันนี้ไม่มีแรงอะ ตักให้หน่อยเหมือนเดิมทุกอย่าง”
“จ้า ๆ แล้ววันนี้จะให้ใส่จ้านหรือว่าใส่กาละมัง”
“เจ๊ อย่ากวน หิว เดี๋ยวฆ่าทิ้งเลย”
“ว๊าย ก่อนฆ่า อย่าลืมข่มขืนก่อนนะ แบบว่า เวลาลงหนังสือพิมพ์จะได้ดูน่าสน เกย์สาวแสนสวยถูกผู้ชายน่าตาดี ข่มขื่นแล้วฆ่า หรือฆ่าแล้วข่มขืน อะไรเงี๊ยะ แบบว่าฆ่าอย่างเดียวรู้สึกไม่ค่อยมีค่า”
“เจ๊ หิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววแล้ววววววววววววววววววววววววว” แกหัวเราะแล้วรีบไปตักข้าวหมูกรอบพิเศษที่สุดในโลกให้ผม
“แม้กว่าจะได้หมูกรอบของโปรดเกือบได้ฆ่ากระเทยแก่”
“ไอ้ตริ๊ณณณณณณณณณณณณณณณณณณณ” 5555 ผมรีบปลีกตัวออกมาทันทีปล่อยให้แกบ่นไป ตามประสา
“แกไปแกล้งอะไรเจ๊แสบอีก ดูสิหน้าดำหน้าแดงไปหมด”
“55ไม่มีอะไรแค่บอกว่า แกเป็นกระเทยแก่”
“โห้ อย่างนั้นมึงด่าเจ๊เป็นหมาจะดูดีกว่านะ”
8.00 น. ณ ห้องเรียนอันสุดวิเศษของผม
“ตายแร๊ว วันนี้เดี๊ยนคงจะโชคดีมากเลยนะ ที่วันนี้ มีเปรตมาขอส่วนบุญถึงในห้อง 3 ตัว”
“อาจารย์แร๊ง”
“แรงเริงอะไรค่ะไอ้คุณชาติ กี่วันแล้วที่ไม่เข้าคาบแรกแล้วที่อว๊ดๆๆๆๆ!@#!$@#$!#@$!#&&*&!!**” โห้อาจารย์ปล่อยเป็นชุด
“เอาละคะคาบนี้ แค่นี้นะคะ เดี๊ยนเหนื่อยแล้ว อีกอย่าง สามชีวิตข้างหลังวันหลังไม่พกน้ำหอมกลิ่นลาเวนเดอร์ผสมกลิ่นสละ แบบนี้มาอีกนะคะ เกรงใจคนข้างๆ เขาบ้าง ดมยาดมจนหมดหลอกแล้วมั้ง”
พวกผมพยายามประคับประคองสติสัมปะชัญญะเรียนจนมาถึงคาบสุดท้าย
“พี่เป้อยู่ไหน”
“กำลังเลิกเรียนครับ มีไร”
“กลับกันเถอะ ผมจะตายแล้ว”
“ครับ ๆ เดี๋ยวพี่ไป เจอกันที่รถเลยนะ” ผมมาถึงที่รถก่อนพี่เป้ รู้สึกทำไมวันนี้แดดมันแรงชิหาย เหมือนกูกำลังจะเป็นลม
“มานานยัง”
“เร็วพี่จะเป็นลมอยู่แล้ว” พี่เป้ปลดล็อกผมรีบเข้าไปนั่งกด สต๊าทก่อนเลย เร่งแอร์สุด ๆ รถรุ่นนี้ก็ดีงี้แหละ ไม่ต้องเอากุญแจเข้าเสียบ แค่มีกุญแจอยู่กับตัวกดส๖ทได้เลย อ้า เย็นจัง ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้มาถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว
“ติณครับ ติณ”
“คราบบบบ”
“ถึงบ้านแล้วขึ้นไปนอนข้างบน เดี๋ยวตอนเย็นพี่เรียกกินข้าวนะ”
“ครับ” แล้วร่างที่เกือบมีวิญญาณของผมก็ล่องลอยขึ้นไปชั้นสอง เปิดแอร์หลับดีกว่า นานเท่าไรไม่ได้นับจำนวนเวลาผมสะดุ้งตื่น มาหนึ่งทุ่มพอดี รู้สึกเหนื่อย ๆ แต่ก็สบายกว่าเมื่อตอนเช้าเยอะ แล้วพี่เป้ไปไหนนะ ไหนว่าจะมาเรียก ผมเดินลงไปที่ชั้นหนึ่ง กวาดสายตาไปรอบ ๆ นั้นมันไอ้คิมนี้ แล้วพี่เป้ไปไหน
“สวัสดีครับ พี่คิม” ผมกล่าวทักทายพี่คิม
“ครับ แล้วนายชื่อ”
“ผมติณครับ”
“อ๋อคนนี้นี้เองที่เจอกันเมื่อวานด้วยใช่ไหม”
“ครับ”
“เป็นอะไรกับเป้เหรอ”
“อ๋อ ผมพี่เป้เป็นแฟนกันครับ”
“แฟน”
“ครับ เป็นแฟนกัน”
“จริงงะ เมื่อกี้พี่ถามเป้ไม่ได้พูดเลยว่าติณเป็นแฟน”...............................................
หัวข้อ: ก็....ผม...มัน...เด็ก...ขาย...ตัว (ภาคสองๆๆๆๆ ) ๒๐ กรกฏาคม ๒๕๕๔ (อ่าน 302593 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก