ตอนที่ ๒๔“มัน....มัน..ไม่ยอมเอากูวะ”............................
“5555 มึงนี้เป็นเอามากนะ”
“ไม่ใช่ มึงเข้าใจปะว่ากูกับมันนะเป็นเอ่อ....”
“เป็นแฟนกัน”
“ใช่ แต่มันไม่เหมือนคู่ผู้หญิงผู้ชายไง กูเลยกลัว กูไม่รู้จริง ๆ ว่ากูกับมันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่มันเกิดขึ้นแล้ว กูไม่อยากเสียมันไป”
“มึงอย่าคิดมากดิ”
“เมื่อคืนเมียเก่ามันโทรมา มันคุยกันไม่เห็นหัวกูเลย”
“แล้วคุยกันนานไหน”
“ไม่ถึงนาทีมั้ง”
“เพี๊ยะ” นี้ต้องโดนฝ่ามือกูมั้ง
“เหี๊ยะติณ ตบกูทำไมเนี๊ยะ”
“แค่ไม่ถึงนาที มึงเป็นเอามากนะ ไปเลยไปหาที่นั่ง” ผมลากคอมันมานั่งรอพี่เป้กับไอ้ชาติ ที่เดินตามมาแบบเงียบ ๆ พี่เป้เดินมานั่งฝั่งเดียวกับผม ส่วนไอ้ชาติเดินคอตกไปนั่งข้าง ๆ ไอ้อ้นที่ ยังทำหน้าบึ้ง เห็นแล้วตลกยิ่งนัก กลัวเมีย นี้หว่า เมื่อก่อนกับขิงไม่เห็นเป็นขนาดนี้น่าไอ้ชาตินะไอ้ชาติ ไอ้ชาติค่อย ๆ เอาแก้วน้ำส้มที่มันซื้อมาวางไว้ข้างหน้าไอ้อ้น
“กินไรกันดี”
“เอากัมปนาท พสุธา เลยดีไหม จะได้กินพร้อมกัน” ผมเสนอ
“ดีดี งั้นพี่เอาส้ม”
“ผมเอา เมล่อน มึงสองตัวละ จะกินติมหรือจะกินตีน”
“กูเอาช็อกโกเลท ส่วนไอ้อ้นเอาเหมือนกัน”
“ใครบอกกูจะเอาช็อกโกเลท กูเอาเชอเบทมะนาว”
“เฮ้ย มึงชอบช็อกโกเลทเหมือนกูนี้”
“ใครบอกมึง อีกอย่างมึงลองคิดดูสิ พี่เป้สั่ง ส้ม ไอ้ติณสั่งเมล่อน แล้วมึงกระแดะสั่งช็อกโกเลท มาปนกันในถ้วยมันจะเข้ากันไหม มึงจะกินช็อกโกเล็ทมึงสั่งแยกถ้วยไปเลย”
“มึง”
“ทำไม”
“อย่าทะเลาะกันได้ไหม ก็สั่ง ๆมารวมกันนี้แหละจะได้กินด้วยกัน ผสมกันอาจจะได้รสชาติใหม่ๆ ก็ได้นะ” สรุปก็สั่งกันไปตามนั้น ได้มาแล้วผสุธากัมปะนาท พวกเราผลัดกันจ้วง แต่โหมดบึ้งของไอ้อ้นยังไม่สู่สภาวะปกติ สงสัยต้องช่วยเหลือ
“ไอ้อ้น”
“ไร”
“มึงจะโกรธ อะไรนักหนาวะ แค่ไอ้ชาติไม่ยอมเอามึงเนี๊ยะ” พรวดดดดด ไอ้ชาติถึงกับสำลักไอศกรีม
“แค๊ก ๆ ๆ ไอ้เหี๊ยะติณ มึงพูดอะไรออกมาห๊า”
“อ้าวก็”อ้อ้นบอกกูเมื่อกี้ว่าที่มันโกรธมึงมี 2 เรื่อง เรื่องแรกเมื่อคืนมึงคุยกับเมียเก่า”
“ใช่ แต่ไม่มีมีอะไรเว้ย มันโทรมาถามว่ากูจะขนของออกหอเมื่อไร จะได้คืนห้องเพระว่าขิงมันย้ายออกไปแล้ว ก็แค่นี้ คุยกันไม่ถึงนาทีเลย”
“นั้นแหละ ไอ้อ้นมันหึง ทีหลังบอกมันด้วยว่าโทรมาทำไม อย่าให้มันคิดมาก”
“อืม อ้นมึงหึงกูจริงเหรอ”
“ไอ้เหี๊ยะ” เป็นคำตอบที่เพราะมากกกกกกกกกกกกก
“แล้วอีกเรื่อง มึงไม่ยอมเอามัน”
“ไม่จริงเว่ย” แล้วมึงจะก้มหน้าไปดมตีนทำไมไอ้ชาติ
“ก็ไอ้อ้นมันบอก”
“ก็ เอามันไปแล้วตั้ง 4 รอบ อะ มันจะเอารอบที่ 5 กูไม่ไหว”
“5555 จริงป่าวไอ้อ้น”
“...........................” เอ๊าๆ ๆ หน้าแดงกันใหญ่ สงสัยคืนนี้ต้องชุดใหญ่ให้พี่เป้ ซัก 5รอบเดี๋ยวงอลเหมือนไอ้ชาติ
“งั้นเอางี้นะชาติ คืนนี้ก็เอากันซะ แถมให้อ้นอีก 1 อ้นก็เลิกงอนได้แล้วดูหน้าชาติส แก่ไปเป็น 10 ปีแล้ว”
“ผมไม่ได้งอนมันซักหน่อย แค่.....น้อยใจ”
“โอ้ๆๆๆๆๆ รักนะๆๆๆ หายน้อยใจได้แล้ว รักมึงคนเดียวจริงๆ ตั้งแต่ต่อนี้ไปกูไม่มีใครแล้ว”
“จริงนะไอ้เหี๊ยะ”
“คราบบบบ เหี๊ยะ ก็เหี๊ยะของมึงแหละ”
“นั้นแหละกูมีแฟนเป็นเหี๊ยะ”
“55555 ดีละ ๆ หายงอนกันแล้วก็ดี” ทีนี้บรรยากาศการกินก็ดีขึ้น ไอติม 1 ถ้วยใหญ่ก็หมดไปในพริ๊บตา หลังจากจ่ายเงิน พวกผมก็เดินดูของไปเรื่อย ๆ เข้าร้านนั้นออกร้านนี้ แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไรซักอย่าง 555 พี่เป้จะซื้ออะไรให้ผมอีกหลายอย่างผมก็บอกว่าไม่ต้อง แค่นี้ก็พอแล้ว เราเดินจนถึงเย็น ก็รู้สึกหิว แน่นอนว่ายามเย็นของพวกผมก็มักจัดริ๊งกัน พี่เป้พาผมออกมานั่งกินแถว คันคลองชลประทาน บรรยากาศดีทีเดียว
“กินไรกันดีวันนี้”
“สั่งคนละอย่างนะ เอากับนะชาติเดี๋ยวเหล้าพี่จะสั่งให้เอง”
“แฮะๆๆ พี่เป้นี้รู้ใจจัง”
“ติณกินไรดี” พี่เป้ยื่นเมนูมาให้ผม ผมกางเมนูดู พี่เป้แอบ ๆมาพิงผมเหมือนว่ากำลังดูเมนู แต่จริงๆแล้ว แอบพิงผมมากว่า
“อืม ขาหมูทอดครับ”
“งั้นพี่เอา ยำเห็ดข็มทองกุ้งสด”
“อ้น เอา ต้มยำน้ำข้นครับ”
“ผมเอา ยำผักบุ้งกรอบครับ” ไอ้ชาติเป็นผุ้สั่งเมนูสุดท้าย สว่นสุรานั้นพี่เป้ก็สั่งมาก่อนแล้ว กริ๊งงงงงงงงงงง
กำลังอร่อย ใครโทรมาอีกวะ
“ครับ”
“ตริณณณณณณณณณณณณณณณ จ๋า”
“ครับ พี่โจ” พอผมเอ่ยชื่อเท่านั้น พี่เป้ปล่อยช้อนตกลงบนขานทันที พร้อมกับหันมามองผม
“คืนนี้มีแขก”
“แล้วไง”
“เอ๊ย ไอ้เชี่ย พูดแมว ๆ นะมึง งานนี้ว่างปะ
“......................” ตอนนี้พี่เป้เอามือมากำมืออีกข้างของผมไว้ ผมหันไปยิ้ม บางๆ ให้กับแก
“ว่าไง ว่างไหม”
“ไม่ครับ”
“อ้าวเหรอ ว้า เสียดายจัง ไม่เป็นไร พี่เรียกคนอื่นก็ได้ แล้วอยู่ที่ไหน”
“ออกมากินข้าว”
“กับใคร”
“คนเดียว แค่นี้นะพี่” ผมวางหูไป พี่เป้ยิ้มออกแล้ว ผมเลยบีบมือแกคืนไปพร้อมกับยิ้มคืนให้
“ขอบคุณนะ”
“ขอบคุณผมเรื่องอะไร”
“ติณก็น่าจะรู้ดีว่าพี่ขอบคุณเรื่องอะไร”
“ครับ”
“ถ้าติณมีปัญหาอะไรก็บอกกับพี่ได้นะ พี่ช่วยติณได้ทุกเรื่องนะ” ทุกเรื่องเหรอ เฮ้อ ไม่รู้สิพี่เป้ ว่าพี่เป้จะช่วยได้ทุกเรื่องจริงหรือเปล่า หรือแม้พี่จะช่วยผมได้บางเรื่องผมคงไม่อยากให้พี่ช่วย
“เป้ นั้นเป้ใช่ไหม” พวกผมทั้งสี่หันหน้าไปตามเสียงที่เรียก
“เอ๊า คิม นั้น คิม ใช่ไหม” พี่เป้ทักกลับคืนไปพร้อมกับทำท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก พี่เป้ ลุกขึ้นเข้าไปสวมกอดกับผู้ชายคนนั้นที่สูงขาว หน้าตา น่ารักมาก กูแล้วคงเป็นคนรวยเหมือนกัน
“คิมกลับมาตั้งแต่เมื่อไร ทำไมไม่บอกเป้ ฮือ ๆ ดีใจจัง” แล้วมึงจะร้องไห้ทำไมไอ้เป้
“คิมก็กะมาเซอร์ไพร เป้ไง เพิ่งมาถึงวันนี้แหละ ว่าจะเข้าไปหาเป้พรุ่งนี้ นี้เรามากับครอบครัว”
“เหรอ ๆ ๆ งั้นพรุ่งนี้เข้าไปหาที่บ้านนะ ตอนเย็น ๆ นะพรุ่งนี้เรามีเรียน”
“ได้ พรุ่งนี้คิมเข้าไปหาที่บ้านนะ คิมคิดถึงเป้นะ”
“เป้ก็คิดถึงคิมนะ คิดถึงมากๆ ด้วย”
“งั้น คิมขอตัวนะ พรุ่งนี้เจอะกัน”
“อืม พรุ่งนี้เจอกัน” ไอ้คนนั้นเดินออกไปแล้ว พี่เป้กลับมานั่งที่เดิมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ไอ้คนนั้นที่ชื่อคิมมันเป็นใครกันนะทำไม พี่เป้ต้องดีใจขนาดนั้น ดูสิยิ้มไม่หุบเลย แต่ผมก็ไม่ถามหรอกนะ ถ้าอยากบอกก็บอกเอง แต่โอ๊ยทำไมมันหงุดหงิดแบบนี้
“ติณ อิ่มยัง”
“ตาบอดเหรอไง ไม่เห็นเหรอว่ากำลังกินอยู่”...............................
หัวข้อ: ก็....ผม...มัน...เด็ก...ขาย...ตัว (ภาคสองๆๆๆๆ ) ๒๐ กรกฏาคม ๒๕๕๔ (อ่าน 302599 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก