We Have 2 Daddies : Ch. 12.1 : คราวชนะ 'รุก' ใหญ่ไม่รีรอ
“ซ้าย..ขวา..ซ้าย” พฤษภามานั่งเชียร์เด็กๆอยู่ข้างแปลงคุณนายตื่นสาย “เอ้า! ซ้าย ขวา ซ้าย..นับพร้อมกันแล้วค่อยเดินครับ..
อย่างนั้นเลย”
เด็กชายเมษาขยับขาป้อมๆขึ้นลง มือซ้ายกอดคอเด็กชายโจชัวร์ก้าวไปพร้อมกัน ฝ่ายจอชชี่ก็ทำตัวชิดเสียเป็นตังเมหนึบหนับ
“หนูเหนื่อยแล้ว” จู่ๆ น้องเมษก็ร้องประท้วงพร้อมกับตั้งท่าจะลงไปนั่ง
พฤษภาหน้าเหวอ ลุงโชคก็มึนตึ้บ ไม่รู้ว่าพักนี้น้องเมษอ้วนเกินไปหรือเปล่า ชักจะขี้เกียจเหมือนตัวสล็อธเข้าไปทุกที
“อีกจิ๊ดๆเอง” จอชชี้เส้นชัยที่อาเมย์เอาเชือกฟางมาผูกต้นปีปไว้
“อีกตั้งเยอะ” เมษาทำหน้างอนตุปัดตุป่อง “สุกี้หม้อหย่าย..”
ลุงโชคหัวเราะก๊าก น้องเมษดิ้นตับตุบเพราะท้องร้องนี่เอง “ถ้าน้องเมษตั้งใจวิ่งให้ถึงเชือกนะ ลุงจะยกลูกชิ้นปิงปองให้กินหมด
เลย”
พูดไม่ทันขาดคำ เมษาก็ลากเพื่อนซี้เข้าเส้นชัยไปเป็นที่เรียบร้อย
“คราวนี้ก็รู้แล้วว่าถ้าเกิดเจ้าอ้วนนี่อู้ตอนแข่งต้องล่อยังไง”
พฤษภาอมยิ้ม เดินไปแก้เชือกที่ขาเด็กๆแล้วจูงมือแต่ละคนเข้าบ้าน น้องเมษเหงื่อซ่กไปหมด ฝ่ายน้องจอชก็ตัวโทรมเพราะจับ
กบหลายรอบ
“พ่อจ๋าพาน้องเมษไปอาบน้ำดีกว่า” เขาเช็ดเหงื่อบนจมูกลูก
“พ่อจ๋าอาบด้วยกันนะ” เมษาชูมือโบกไปโบกมา
เขาหัวเราะ “อายจอชชี่มั้ยเนี่ย จอชชี่อาบน้ำเองแต่น้องเมษยังต้องให้พ่อจ๋าอาบให้อยู่เลย เมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่กัน หืม..”
ปากว่าไป มือก็ช่วยถอดเสื้อให้น้องเมษไป พุงกลมป่องน่าฟัดเชียว
โจชัวร์ยืนคอตกมองเพื่อนกับพ่อคุยกันหงุงหงิง
..แด๊ดดี้ไม่ค่อยจะอาบน้ำให้จอช..
..แด๊ดดี้ไม่ค่อยจะแต่งตัวให้จอช..
..จอชรู้ว่าแด๊ดดี้อยากให้จอชโตๆ..
..แต่บางครั้ง..จอชก็อยากอ้อนแด๊ดดี้ดูบ้าง..
เมษามองจอชชี่ที่ยืนน้ำตาคลอ แขนเล็กสะกิดพ่อ พฤษภาหันมาทางเพื่อนตัวน้อยของลูกชายพร้อมกับขยับเข้าไปหา ใบหน้า
อ่อนโยนคลี่ยิ้ม
“อาบน้ำด้วยกันนะโจชัวร์ พ่อ..จะอาบให้”
เด็กฝรั่งมองอีกฝ่ายตาใสแจ๋ว
..พ่อ?..
“ได้เหรอฮะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว” พฤษภาหอมแก้มกลมดังฟอด เขากอดเด็กชายแนบอก โจชัวร์ซุกตัวเข้าหาไออุ่น “แด๊ดดี้หนูไปทำงาน อย่าเพิ่ง
ไปน้อยใจเขาเลยเนอะ วันไหนที่แด๊ดไม่อยู่ หนูก็มาหาพ่อกับน้องเมษก่อน..ดีมั้ยเอ่ย”
โจชัวร์พยักหน้าหงึก กอดพ่อเมย์แน่นหนึบ ดวงตาสีฟ้าแอบชำเลืองมองเพื่อนเมษหน่อย กลัวว่าเพื่อนจะหวงพ่อ แต่เด็กชายเม
ษากลับยิ้มกว้าง
พฤษภาแก้ผ้าเด็กสองคนจนตัวเกลี้ยงเกลา พอจับให้ยืนเผชิญหน้ากันแล้ว พุงน้องเมษล้ำน้องจอชออกไปเป็นคืบ! “หนูต้องลด
ความอ้วนนะ”
“เด็กกำลังกินกำลังโตน่า” พี่โชคเก็บเสื้อเด็กๆขึ้นมาพับ
“ฮื่อ..ถ้าอ้วนเป็นตุ่มไม่มีสาวแล พ่อจ๋าจะขำให้ฟันหัก” เขาบิดจมูกจุ๋มจิ๋มแล้วจูงสองหน่อเข้าห้องน้ำ
โชคชัยเข้ามาเปิดน้ำลงอ่างให้ เด็กชายเมษาปีนไปเอาตุ๊กตาเต่ามาลอยเล่น พ่อจ๋าตีสบู่เหลวจนฟองขึ้นฟ่อดถึงได้อุ้มจอชชี่ลงไป
อีกคน
“บรื๋อ..” น้องเมษขี้หนาวเลยตัวสั่นกึก
“โทษๆ..เดี๋ยวลุงเปิดน้ำอุ่นให้เนอะ” เขาเอื้อมมือไปที่ก็อก ลื่นสบู่ไปหน่อยเลยพลาดหน้าคะมำ เด็กสองคนหัวเราะก๊าก เจ้า
พฤษภ์ก็พลอยผสมโรง
“นี่แน่ะ” โชคชัยสาดน้ำเข้าหน้าน้องเขย “ขำใช่มั้ย เปียกซะ!”
“โฮะ! เล่นงี้เหรอ” พฤษภามัวหันซ้ายหันขวาถึงได้ถูกพี่โชคดึงฝักบัวมารดใส่ “จ๊ากก! ขี้โกง” ไอ้ตัวพ่อเลยเอาสายฉีดก้นยิงน้ำ
เข้าหน้าพี่เมียเต็มรัก
เกิดสงครามย่อยๆขึ้นด้านใน เมษากับโจชัวร์หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ต่างฝ่ายต่างสาดน้ำเข้าหากันจนเปียกมะล่อกมะแล่ก กว่าจะสงบศึก
ได้ ทั้งพ่อจ๋าและลุงโชคก็โทรมเละเหมือนลูกหมาตกคลอง
โจชัวร์ดันลุงเต่านินจาลอยคู่กับเป็ดโดนัลด์ ใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“พ่อจ๋ากับลุงโชคลงมาอาบด้วยกัน” เมษาตีฟองป๋อมแป๋ม
“หือ..” โชคชะงักกึก หันมองน้องเขยอย่างตกตะลึงพรึงเพริด
พฤษภาคิดมากที่ไหน ชายหนุ่มถอดเสื้อ เขวี้ยงทิ้งมันลงบนพื้นนั่นเอง “เอ้า..เถิบหน่อยเด็กๆ พ่ออาบด้วย” ว่าแล้วก็ถอดซะล่อน
จ้อนเกลี้ยงเกลา
คนคิดไม่ซื่อคนหนึ่งถึงกับหน้าแดงเป็นถ่านติดไฟ
“ลงมาดิพี่ กว้างขวาง” กุ๊กพฤษภ์ยิ้มเผล่ กวักไม้กวักมือเรียกคนที่ทำท่าลังเลให้เข้ามาอาบด้วยกัน “อย่าบอกนะว่าอาย..กะจั๊วะ
เล็กเหรอ ฮ่าๆๆ”
โชคชัยย่นคิ้ว “ไม่เล็กโว้ย”
“งั้นก็ลงมาเด้”
“ไม่เอา” เขาหันหนี ตั้งท่าจะเปิดประตูออกไป “เดี๋ยวพี่อาบทีหลัง”
พฤษภาเหล่มอง สบโอกาสพี่โชคหันหลังก็ปีนอ่างไปกระตุกกางเกงอีกฝ่ายหลุดพรืด โชคชัยร้องลั่น เจ้าพวกตัวเล็กส่งเสียงผสม
โรงกันเจี๊ยวจ๊าว
“อู้ว..ไม่เล็กจริงด้วย” ไอ้กุ๊กแสบมันทะลึ่งแล้วยังกวนตีนอีก
“ไอ้พฤษภ์เอ๊ย!” เขาอยากเตะมันจริงๆให้ดิ้นตาย
กุ๊กพฤษภ์ลากแขนอีกคนมาข้างอ่าง สั่งให้ถอดเสื้อเสร็จสรรพ เอาน้ำรดหัวแล้วบอกเด็กๆช่วยกันซักกบาลลุงโชคที เน่ามาหลาย
วันแล้ว
โชคชัยนั่งยิ้มเป็นบ้าเป็นหลัง เมษากับโจชัวร์หัวเราะคิกคัก มีน้องเขยกวนตีนเอาแปรงขัดส้วมถูหลังให้..โอเค ทุเรศไปหน่อย!
..แต่ก็มีความสุข..
สุกี้หม้อใหญ่ของครอบครัวผ่านไปด้วยดี พฤษภาโทรบอกป้าสาวว่าขออนุญาตให้โจชัวร์นอนกับน้องเมษเพราะเห็นท่าทางหงอยๆ
แล้วทำใจปล่อยให้กลับไปนอนคนเดียวไม่ได้ ป้าสาวเลยต้องขออนุญาตคุณเฟรดที่ดูเหมือนกับจะตายคากองงานไปแล้วเรียบ
ร้อย นึกสภาพหัวทองๆจมในกองเอกสาร เกิดลูกน้องหมั่นไส้ เอาน้ำมันรดแล้วจุดไฟเผาคงฌาปนกิจเสร็จสรรพ
พออีกฝ่ายตกปากกลับมา เจ้าหนูสองคนก็ไชโยโห่ร้องด้วยความดีใจ..นี่เป็นครั้งแรกของน้องเมษเช่นกันที่มีเพื่อนมาค้างด้วย
“ก่อนนอนพวกเราต้องสวดมนต์” พฤษภานั่งพนมมือแต้อยู่ข้างเด็ก
โจชัวร์พยักหน้าหงึก เด็กชายนับถือศาสนาพุทธตามแด๊ด แต่ก่อนนอนยังไม่เคยสวดมนต์เลย “นะโม ตัสสะ..” เลยต้องว่าตาม
เพื่อนเมษ
“สัมมา สัมพุท ธัสสะ” เมษาว่าปาวๆ “ขอให้หนู พ่อจ๋า ลุงโชค จอชชี่ แล้วก็ลุงเฟรดฝันดี ไม่มีผีหลอก” แล้วก็หันไปทาง
เพื่อน “ขอพรได้นะ”
จอชทำตาม “ขอให้ทุกคนฝันดี..ขอให้แด๊ดดี้มางานแข่งของจอชทัน”
“กราบหนึ่งที” น้องเมษสั่ง
จอชชี่ก้มลงหัวชิดหมอน
“กราบอีกที” คนนำบอกเสียงเจื้อยแจ้ว “สุดท้ายอีกที”
โจชัวร์เอามือตบหัวตามเพื่อน พ่อเมย์บอกว่า เวลาไหว้พระ คนไทยชอบเอามือลูบหัวเพื่อความเป็นศิริมงคล เหมือนน้อมเอาพร
เข้าหาตัวเราเอง
พฤษภานั่งยิ้ม ส่งเด็กๆเข้านอน ห่มผ้าให้ถึงคอ
“จูบหนูหน่อย” น้องเมษออดอ้อน
“นี่แน่ะ” เขาหอมแก้มกลมด้วยความชื่นใจก่อนจะหันมาทางโจชัวร์ที่นอนมองตาแป๋ว “จูบจอชชี่ด้วยเนอะ จุ๊บ..ฝันดีนะครับคน
เก่ง”
โจชัวร์หลับตาพริ้ม ฝ่ามือข้างนั้นอบอุ่นเหมือนแด๊ดดี้ไม่มีผิด
“เมษบอกจอชชี่แล้ว” ไอ้แสบหันไปกระซิบ “ว่าเรามีพ่อสองคน”
จอชเบิกตากว้าง “พ่อสองคน..”
“พ่อจ๋าของเมษน่ารัก” เมษาอวดด้วยความภูมิใจ “เมษรักพ่อจ๋า พ่อจ๋าทำข้าวอร่อยที่ซู้ด เมษจะไม่ยกให้ใครด้วย..ยกเว้นจอชคน
เดียว”
“แด๊ดดี้ของจอชก็หล่อมากๆ” โจชัวร์ยิ้มเผล่ “แด๊ดดี้เท่ด้วย จอชไม่ให้ใครเหมือนกัน..แต่จอชจะให้แด๊ดดี้กับเมษ”
“อิอิ”
“รีบนอนกันนะ พรุ่งนี้พ่อจะมาปลุก” พฤษภาโบกมือบ๊ายบาย วันนี้ต้องระเห็จไปนอนอีกห้องเพราะว่าน้องเมษมีเพื่อนมาค้างด้วย
โชคชัยยืนรออยู่ด้านหน้า ใส่ชุดนอนเรียบร้อยพร้อมหมอนอีกใบ
“ยังไม่ง่วงเหรอ” เจ้าของบ้านหาววอด
“รอพฤษภ์” เขายิ้ม เดินตามอีกฝ่ายเข้าห้อง แอบมองกิริยาปีนขึ้นเตียงแล้วกลิ้งลงเกลือกฟูกด้วยความขบขัน “มีหมอนข้างมั้ย พี่
ติดหมอนข้าง”
“มีสองใบ ให้น้องเมษไปแล้ว อีกใบไม่ให้นะ ผมก็ติด” ไอ้กุ๊กขี้งก!
“ตามใจ..” อ้อมแขนแข็งแรงลากเอวน้องเขยเข้ามาหา คราวนี้ถึงกุ๊กดิ้นยังไงก็ไม่มีทางหลุด “งั้นเราก็เป็นหมอนให้พี่แทนแล้วกัน”
พฤษภาเบะปาก หันหลังให้พร้อมกับหลับตานิ่ง “ฝันดีนะพี่”
“อืม..” เขาพึมพำ แอบกดจูบข้างแก้มคนขี้เซาไปหน “ฝันดีครับ”
“กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ ฮ้าไฮ้! ฮ้าไฮ้!” เสียงบรรดากองเชียร์ที่เดินพาเหรดเข้าสนามร้องกันสนั่นโรงเรียน “กีฬา กีฬา เป็นยา
วิเศษ..”
พฤษภาจูงมือลูกชายสองคนไม่ปล่อย คนเยอะแล้วกลัวหาย ถึงโรงเรียนอนุบาลกางเกงแดงจะกว้างขวาง แต่พอมีอนุบาล
กระโปรงแดงเข้ามาสมทบ ทั้งงานนี้ก็แทบจะเหลือพื้นที่แค่ก้นหอย “ระวังหลงนะเด็กๆ”
ช่วงเช้าถึงบ่าย ลุงโชคมาไม่ได้เพราะติดนัดลูกค้าที่จะว่าจ้างให้ทางร้านช่วยจัดเลี้ยงอาหารไทย แต่ลุงโชคสัญญาว่าจะมาให้ทัน
ตอนเย็น
“นี่..” เด็กหญิงตัวอ้วนสะกิดแขนน้องเมษ “เธอชื่ออะไรเหรอ”
เมษาหันไปมอง “เต่าไมกี้”
“ชื่อแปลกจัง” สาวน้อยยิ้มอวดฟันหลอ “เราชื่อซินเดอเรลล่าล่ะ”
โจชัวร์เบะปาก “แปลกกว่าอีกยัยเออร์ซูล่า”
“บอกว่าซินเดอเรลล่า!”
“มอสซ่าเรลล่า?” อย่าหวังเลยว่าเมษาจะสนใจถ้าไม่ใช่ของกิน
“ชิ!” สุดท้าย หนูน้อยกระโปรงแดงก็ต้องล่าถอยไป
มีสาวน้อยอีกคนที่ยืนมองเด็กชายเมษาตาไม่กะพริบ พอคุณแม่เธอเรียกยังมีการหันมาหาตาละห้อย เสน่ห์แรงจับใจตั้งแต่เด็กเลย
เชียว
พฤษภาอมยิ้ม “ทำไมพ่อจ๋าไม่ป๊อปแบบนี้บ้างหว่า”
ช่วงเช้า เด็กที่ไม่ได้ลงแข่งต้องไปเป็นกองเชียร์ข้างสนามให้กับเพื่อนๆ เด็กชายเมษากับเด็กชายโจชัวร์ที่ไม่ได้ลงชื่ออะไรกับ
ใครเขาเลยต้องถือพู่สีฟ้ากันคนละมือ ทำตัวชิดติดขอบแล้วร้องเพลงให้กำลังใจชาวบ้าน
“ฟ้าสู้ๆ ฟ้าสู้ตาย ฟ้าไว้ลาย เสือกตายก่อนสู้”
พฤษภายืนมองอยู่ด้านหลัง เห็นน้องเมษเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกแล้วก็ถึงกับต้องคว้ากล้องขึ้นมาบันทึกวีดีโอ น้องจอชค่อนข้างขี้
อาย เลยได้แต่ขยับก้นเบาๆ ร้องเพลงอุบอิบงึมงำกับปาก แต่ถึงอย่างนั้นก็น่ารักไม่หยอกเลย
มีเสียงโทรศัพท์ดัง ปลายสายโทรมาจากทางไกลเสียด้วย
“คุณเฟรด..น้องจอชกำลังเต้นอยู่ เดี๋ยวส่งภาพให้ดูมั้ย”
......
ร่างสูงยืนน้ำตาปริ่มอยู่ข้างหน้าต่าง ภาพที่กุ๊กเมย์ส่งมาให้เป็นโจชัวร์ที่กำลังเต้นอย่างออกรสกับเพื่อนสนิท ลูกชายตัวน้อยใส่สีฟ้า
ทั้งชุด
“คุณเฟรดคะ..ถึงเวลาประชุมแล้วค่ะ” เลขาวัยดึกเดินมาแจ้ง
เขาตัดใจ กดปิดมือถือแล้วปั้นหน้าจริงจังกับงาน เมื่อเช้าเพิ่งเดินทางมาถึงกระบี่ ได้พักยังไม่ทันไรก็ต้องเตรียมตัวรายงานผล
ประกอบการให้เจ้านาย
บรรดาบอร์ดบริหารทยอยกันเข้าห้องประชุม พนักงานคนอื่นแจกเอกสารปึกใหญ่ วันนี้มีเรื่องให้ร่ายยาวชนิดสามปีไม่มีวันจบ
..เอาเถอะ..เขาแค่เหนื่อยนิดหน่อย..
..แล้วก็คิดถึงลูกมากๆด้วย..
“สวัสดีครับ” เสียงนุ่มนวลที่ทักทายดึงความสนใจให้หันไปมอง
รชต ภาษยวัต ยิ้มบางเบา เฟรดลุกขึ้นยืน จับมือกับคนที่ไม่ค่อยได้เห็นหน้าค่าตา เขาเองก็รู้สึกดีไม่น้อยที่เป็นฝ่ายถูกเลือกให้
มาบริหารงานแทน
“ผมดีใจที่ได้เจอคุณ” เขายิ้มให้
“ขากลับเอาปลาเค็มไปด้วย” และคุณรชตก็ยื่นหน้ามากระซิบ
เฟรดได้แต่หัวเราะเบาๆ บอสของเขาออกจะดูขี้เล่น แต่ในบางคราวก็จริงจังจนน่ากลัว มีไม่กี่คนเท่านั้นที่เคยเห็นเวลาคุณรชต
โกรธจัด เขาไม่ค่อยอยากเจอนักหรอก..ไม่สิ อย่าเจอเลยดีกว่า เพราะฉะนั้น การประชุมครั้งนี้เขาถึงไม่อยากขาด แม้ว่าใจมันจะ
แล่นไปอยู่กับลูกชายที่งานกีฬาแล้วก็ตาม
“เริ่มกันเลยดีมั้ย..”
ชายหนุ่มพูดในส่วนของตัวเองให้ง่ายที่สุดเท่าที่จะพอรวบรัดได้ แต่ในการบริหารมักมีคำถามปลีกย่อยตามมา ทั้งคนที่เห็นด้วย
และไม่เห็นด้วย เรื่องที่ควรจะใช้เวลาประมาณหนึ่งถึงได้ถูกยืดออกเป็นการร่ายยาว
ตั้งแต่เก้าโมงกระทั่งเที่ยงตรง เขานั่งกระสับกระส่ายแทบไม่ติดที่ จบส่วนของเขา ยังมีส่วนของคนอื่น มากมายก่ายกอง เขาบอก
แล้ว..สามปีก็ไม่จบ
“ดูคุณกังวลนะ” รชตรับกาแฟจากแม่บ้านในช่วงพักกลางวัน
ใบหน้าของเขาคงมีเครื่องหมายคำถาม คุณรชตถึงได้พูดย้ำ
“วันนี้ไม่ค่อยมีอะไร แต่ทำไมดูสีหน้าไม่ค่อยดี”
เฟรดเงียบกริบ ไม่อยากบอกว่าเขากำลังโทษทุกสิ่งทุกอย่างในโลกที่ทำให้เขาไม่ได้ไปงานกีฬาสีปีแรกของจอช
..และต้องทนมองน้ำตาของลูกโดยที่ทำอะไรไม่ได้..
เขาโทษตาแก่ที่เอาแต่พล่ามเรื่องงบประมาณไม่หยุด โทษฝ่ายบัญชีที่มันงี่เง่าจนใส่ตัวเลขพลาดเมื่อคืน เล่นเอาเขาต้องมานั่ง
เคลียร์เพื่อให้งานเสร็จทันกำหนด โทษความบ้างานของเขาที่ไม่รู้จักแบ่งสรรวันพักผ่อนให้ลูก โทษระยะทางจากกรุงเทพมากระบี่
ที่ทำให้เขาต้องอยู่ไกล
..สุดท้าย..เขาก็โทษตัวเอง..ที่ไม่อาจรักษาชีวิตสมรสไว้ได้..
..ถ้าเพียงแต่จอชมีแม่อีกสักคน..
..ลูกเขาคงไม่เคว้งคว้างอยู่คนเดียวในเวลาสำคัญ..
“ไม่หรอกครับ” เฟรดถอนใจ กัดแซนด์วิชหนังเหี่ยวไปคำด้วยความหงุดหงิด ตอนนี้เขากำลังด่าพ่อครัวที่ทำอาหารหมูมาให้กิน
..ซ้ำยังคิดถึงเมย์จับใจ..
“ผมใช้งานคุณหนักไปรึเปล่า” รชตวางแก้วไว้บนโต๊ะ ยืนกอดอก จ้องมองลูกน้องด้วยสายตาจับผิด “วันนี้วันหยุดด้วยสิ”
“ผมสบายดี” เฟรดยิ้มเฝื่อน เขาอาจจะเหนื่อยจนงี่เง่าพาลพาโลอย่างโง่ๆ แต่เขาไม่กล้าโทษคุณรชตหรอก เจ้านายที่ดีหาได้ไม่
ง่ายนักในโลกนี้
“มิสเตอร์..” รชตยิ้มมุมปาก “ผมให้โอกาสคุณห้าวินาที ตอบผมมาตอนนี้ว่าคุณติดค้างอะไรอยู่ที่กรุงเทพ ถ้าไม่ตอบ..คุณ
ต้องกลับเข้าห้องไปประชุมกับผม และห้ามถอนหายใจเฮือกๆข้างหูผมอีก มันจั๊กจี้!”
เฟรดยืนอึ้ง
“หนึ่ง..”
“คือว่า..”
“สอง..”
“โอเคครับ” ฝรั่งขี้นกของกุ๊กเมย์ไหล่ตก “คุณอาจจะมองว่าเรื่องมันเล็กน้อยก็ได้ แต่ผมกังวลกับมันมาก..”
“สาม..คุณอารัมภบทเยอะไป..สี่”
“วันนี้ลูกชายของผมแข่งกีฬาสีครั้งแรกในชีวิต ครูของเขาบอกให้พาผู้ปกครองไปด้วย แล้วเขาก็มีผมคนเดียว ผมหย่ากับแม่ของ
จอชไปแล้วครับ..เพราะฉะนั้น..ผมกลัวว่าลูกจะถูกล้อเรื่องที่ให้แม่บ้านไปแข่งกีฬาแทนพ่อตัวเอง” เฟรดรีบชิงบอกก่อนที่จะถูก
ตัดโอกาส
“อืม..” รชตพยักหน้า “กลับไปได้แล้ว”
“ครับ” ร่างสูงเดินกลับเข้าห้องประชุม
“ใครบอกให้ไปทางนั้น” เจ้านายใหญ่ขมวดคิ้ว “นั่น..ท่าเรือ”
เขางุนงง มองคุณรชตเรียกเลขาคนสนิท
“พี่กุ้ง..ช่วยจองไฟลท์กลับให้คุณเฟรดที เร็วที่สุดเลยนะ” ว่าแล้วก็หันมายิ้มพราว “เดี๋ยวแด๊ดดี้เฟรดดี้กลับไปไม่ทันแข่งกีฬาของ
น้องจอช”
เฟรดยืนค้าง “ผม..ไปได้?”
“ใช่” รชตพยักหน้า โบกมือไล่ “ถ้าไม่มีภาพคุณในงานกีฬาสีของโจชัวร์..ผมจะไล่คุณออก โทษฐานอู้งานบริษัทไปนั่งเครื่องบิน
เล่น!”
......
พฤษภาก้มลงใส่กางเกงให้น้องเมษกับน้องจอช สองหน่อร้องเพลงเชียร์ถึงกับเหงื่อซ่ก ยังดีที่เขาเตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้
“กินน้ำก่อนเร็วเด็กๆ” มือหนึ่งป้อนคนหนึ่ง อีกมือก็เช็ดเหงื่อให้อีกคน
อีกครึ่งชั่วโมงจะถูกเรียกตัว ป่านนี้พี่โชคยังรถติดอยู่เลย
ตามกติกาแล้วให้จับคู่ผู้ปกครองสองคนกับเด็กอีกสองคน รวมทีมกันมาเป็นหมู่คณะตามวัตถุประสงค์ที่เน้นความสามัคคี พฤษภา
เองก็ร้อนใจ ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกถ้าแพ้..แค่บุฟเฟ่ต์หัวละเก้าพันเอง!
“ฮึดช่า..ฮึดช่า” ป้าสาวเหวี่ยงแขนไปมาเตรียมตัวลงแข่ง “เด็กๆอย่ากลัวไป มีป้าซะอย่าง..หายห่วง!”
..หายไปจากโลกนี้อย่างหมดห่วง..
พฤษภ์หัวเราะ ป้าสาวน่ะ เดินธรรมดายังปวดเข่าเลย ถ้าให้วิ่งเต็มที่ แบบนี้กระดูกกระเดี้ยวแกไม่กระเด็นกระดอนเหมือนตกกระได
เรอะ
มีเสียงฮือฮาดังขึ้นด้านหลัง กุ๊กพฤษภ์หันไปมอง เห็นลีมูซีนสีดำ แพงโคตรพ่อโคตรแม่แล่นเข้ามาจอดเทียบรั้วโรงเรียนอนุบาล
เมษาขนลุกซู่ เด็กชายยกมือถูแขนพร้อมกับกระซิบจอชชี่
“ปีศาจเพนกวินมาแล้ว!”
โจชัวร์ชักจะใจเสีย “เราจะชนะเหรอ”
“ชนะสิ” เมษารับประกัน “เราเป็นแบทแมน จอชเป็นโรบิน เบิ้มเป็นปีศาจเพนกวิน! ปีศาจต้องถูกพากลับถ้ำค้างคาว ต้องแพ้
แน่ๆ!”
พฤษภาฟังลูกว่าแล้วก็อยากจะบอกอย่างนั้นอยู่หรอก แต่ไอ้คนที่ก้าวลงมาจากรถทั้งสองใหญ่กับอีกหนึ่งเล็กนั่นมันไซส์นักมวย
ปล้ำชัดๆ!
..คนไทยรึเปล่าวะ ไอ้พวกพันธุกรรมทรยศ!..
เด็กชายเบิ้มกราดมองแล้วคิ้วกระตุกกับศัตรูตัวฉกาจทั้งสอง เจ้าหนูชี้มือมาทางเหยื่ออันโอชะ “ปะป๊า! นั่นเมษากับโจชัวร์ที่แกล้ง
เบิ้ม!”
กุ๊กพฤษภ์กลืนน้ำลายเอื๊อก ไอ้คุณพ่อสารส้มมองมาทางพวกเขาตาไม่กะพริบ แล้วดูทำหน้าเข้าเถอะ..ทำเหมือนเขาวิ่งไปเหยียบ
ตาปลามันซะงั้น
“สวัสดีครับ..คุณพ่อน้องเมษ” หนุ่มร่างบึ้ก อวดอกผึ่งผายเหมือนนายแบบโฆษณาเสื้อยืดโปโลเดินเข้ามาทัก “ผมชื่อบิ๊ก พ่อน้อง
เบิ้ม”
..ไม่สงสัยเลย!..
พฤษภาเหงื่อตก ยิ้มทักตามมารยาทพลางหันมองอีกหนึ่งบึ้ก
คุณสส.บิ๊กแนะนำน้องชายตัวเอง “อาของเบิ้มครับ ชื่อโบ้”
..ตระกูลนี้มันมีแต่ตัวบอหรือไง..แล้วคนไหนชื่อบื้อล่ะ..
“ผมพฤษภ์ครับ” กุ๊กยิ้มเฝื่อน ถ้าไอ้ตระกูล บิ๊ก โบ้ เบิ้ม กระโดดทับมาที สงสัยตระกูลเขาคงจะแบนเป็นกล้วยปิ้ง “นี่เมษา โจชัว
ร์..แล้วก็ป้าสาว”
“สวัสดีค่า” คนที่เหมือนมาปิคนิคมากกว่ามาวิ่งวิบากออกปากทัก
สส.บิ๊กยิ้มมุมปาก “ได้ยินมาว่าน้องเมษท้าเบิ้มแข่งด้วยบุฟเฟ่ต์”
“ลืมๆบ้างก็ได้นะเพ่” กุ๊กพฤษภ์บ่นอุบอิบ
“ผมไม่แน่ใจว่าคุณป้าสาวใช่ทีมของคุณพฤษภ์หรือเปล่า แต่ยังไงก็ตาม..” คุณบิ๊กกระซิบ “ผมไม่ยอมอ่อนให้นะครับ ถึงจะเป็น
ผู้หญิงก็เถอะ”
“ผู้ปกครองกับนักเรียนที่ลงชื่อแข่งวิ่งวิบาก เชิญมารายงานตัวที่สนามได้เลยค่ะ” เสียงครูแหม่มประกาศเรียกเจื้อยแจ้ว
“แล้วเจอกันที่สนามครับ” แล้วตระกูลบอ ไซส์บึ้กก็โยกย้ายก้นออกไป
พฤษภากลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ “คนเก่งของพ่อทั้งสองซ้อมวิ่งสามขากันมาแล้วใช่มั้ยครับ” เขาช่วยจับปกเสื้อของเด็กๆ
น้องเมษล้วงมือเข้าไปเกาพุงแกรกๆ “กินฟรี กินฟรี”
“หนูไม่ต้องจ่ายอยู่แล้วล่ะ” คนพ่อบู้หน้าใส่
ป้าสาวสะกิดเรียก บอกว่าพวกนั้นไปลงชื่อแล้วว่าจะเข้าแข่งขัน ถ้าพวกเราช้าอาจจะโดนตัดสิทธิ์แพ้ฟาวล์ได้ “ลุยกันเถอะพวก!”
แกหันมาเบ่งกล้ามใส่น้องเมษกับคุณหนูที่รัก กำลังใจจอชชี่เลยมาเป็นกระบุง
“เอ้า..สามัคคีคือพลัง” พฤษภาวางมือแปะ ร้องไชโย ประสานเสียงสองเด็กกับอีกสองแก่ “งานนี้พี่โชคจ่าย!”
ตรงซุ้มลงชื่อมีผู้ปกครองอีกหลายทีมที่มาลงแข่งวิ่งวิบากกับลูกๆ บางทีมเป็นตระกูลอ้วนอุ้ยอ้าย บางทีมก็ตระกูลผอมกะหร่องโยงโย่ บางทีมก็นึกว่าลิเกหลงโรง ไม่รู้เครื่องเพชรจะประโคมกันมาทำไมให้วุ่นวาย
“ตอนนี้อีกสิบนาทีจะมีการแข่งขันวิ่งวิบาก ทีมเชียร์ขอให้อยู่นอกเส้นสีแดงนะคะ ทีมใดที่ไม่ได้รายงานตัวยกทีมขออนุญาตตัด
สิทธิ์ ส่วนทีมใดต้องการเปลี่ยนตัวผู้เข้าแข่งขัน สามารถเปลี่ยนได้ก่อนการแข่งค่า”
ถึงช่วงนี้ โจชัวร์ก็เริ่มตัวสั่นเพราะความตื่นเต้น ตรงข้ามกับน้องเมษที่ฝึกควงกระบองในอากาศเลียนแบบเต่าไมกี้อวดสาวๆอนุบาล
ที่มาออเชียร์
“หายใจเข้าลึก ลึ้กก..” พฤษภาไม่ได้วิ่งแข่งมาชาติเศษ เห็นลู่แล้วมันเนื้อเต้นด้วยความประหม่า ฐานอะไรสารพัดอย่างไม่รู้ แอบ
เห็นโอ่งด้วย
“มีผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดสิบทีม แต่ละทีมจะมีผู้ปกครองสองคนและเด็กสองคน มีฐานทั้งหมดห้าฐาน คือฐานกินขนมปัง..”
เมษาหูผึ่ง ท้องเด็กชายร้องโคร่ก
“ฐานเป่าแป้ง..ฐานไหปลาไหล”
มีเสียงร้องยี้ด้วยความขยะแขยง แต่กุ๊กพฤษภ์ยิ้มกริ่ม
..ปลาไหลต้มเปรต!..ของถนัดเลยน้องเอ๋ย..
“ฐานเลดี้แอนด์เดอะแทรมป์ สี่ฐานแรกต้องรวมพลังกันผู้ใหญ่กับเด็ก” ครูแหม่มว่า “ฐานสุดท้ายให้เด็กๆเท่านั้นแข่งกันเอง คือฐาน
วิ่งสามขาค่า”
โจชัวร์ยังเหลียวซ้ายแลขวา หวังในใจลึกๆ
..ขอให้แด๊ดดี้มา..
“อีกห้านาที เชิญทุกทีมเข้าประจำลู่ของตัวเองได้เลยค่ะ”
เจ้าหนูน้อยยืนคอตก ป้าสาวเข้ามาจูงมือแล้วลูบหัวปลอบใจ
“ไว้เราฝากคนอื่นถ่ายวีดีโอไปให้แด๊ดดี้เฟรดดูกันเนอะ”
“โอเคฮะ” เด็กชายยิ้มแฉ่ง “จอชจะไฟท์ ไฟท์”
พฤษภาเหลียวหาพี่โชค สายตากวาดล่อกแล่กไปมาก่อนจะสะดุดลงกับวีออสคันกระจ้อยที่ติดอยู่หน้าโรงเรียนอนุบาล “โอ้..อัศวิน
มาแล้ว”
“ในฐานกินขนมปัง ผู้ปกครองต้องช่วยกันอุ้มเด็กๆสองคนวิ่งไปที่เชือกตรงนู้น” ครูแหม่มชี้มือ “ให้เด็กๆกินขนมปังที่ห้อยจากเชือก
กันคนละก้อน”
เด็กชายเมษาชูมือหรา แผดเสียงถาม “ขนมปังไส้อะไรฮะ”
ผู้ปกครองคนอื่นที่ประจำที่แล้วหัวเราะกันฮาครืน
“ไส้คัสตาร์ดกับสังขยาค่า” ครูแหม่มแก้มแดง เจ้าลูกศิษย์ตัวเอ้!
พฤษภาไม่ค่อยได้ฟังกติกาเท่าไหร่ เอาแต่โบกมือหยอยๆให้พี่เมีย
“ฐานเป่าแป้ง ผู้ปกครองต้องเอาเชือกที่เราวางไว้มาผูกตัวติดกัน แล้วก็แบกเด็กๆขึ้นหลังวิ่งคู่กันไปที่โต๊ะ ทีมไหนที่ผู้ปกครองทำ
เชือกหลุดถือว่าแพ้ค่ะ พอถึงโต๊ะให้เป่าแป้งจากถาด จะเจอเหรียญซ่อนอยู่ ให้คาบเหรียญขึ้นมาส่งให้เด็ก น้องๆมีหน้าที่เอา
เหรียญหยอดกระปุกที่ตั้งอยู่บนเก้าอี้สามตัวต่อกัน”
กุ๊กยิ้มร่า เห็นพี่โชคเพิ่งจะจอดรถได้หลังทะเลาะกับยามอยู่นาน
“ที่ฐานไหปลาไหล ผู้ปกครองคนใดคนหนึ่งต้องล้วงเอากุญแจในไหที่มีปลาไหลเต็มไปหมด อี๊!” ครูทำเสียงประกอบได้อย่างน่าดู
ชม “เสร็จแล้วก็เอากุญแจไปไขสมบัติในหีบที่ฐานเลดี้แอนด์เดอะแทรมป์ ช่วยกันกินสปาเก็ตตีโดยไม่ใช้มือจนหมดจาน สุดท้าย
คือวิ่งมาส่งลูกๆที่ฐานวิ่งสามขาค่ะ”
“ทางนี้พี่โชค วู้ว! ทางนี้โว้ย!” พฤษภ์กระโดดตัวลอย ก็นะ..คนมันเตี้ย
“เด็กๆทีมไหนที่วิ่งเข้าเส้นชัยก่อน..ถือว่าชนะขาดลอยค่า!” ครูแหม่มชี้แจง “ฟังกติกากันดีแล้ว เชิญทุกท่านเข้าประจำที่ได้เล้ย!”
โชคชัยเหลียวหาจนสุดสายตา คนเยอะจนเขาเดินหลง เห็นกองเชียร์อยู่มุมหนึ่งก็ดิ่งไปทันที รับปากไว้ว่าจะมาให้ทันก็เลยรีบดิ่ง
มาหา
“เฮ้ย..” พฤษภางุนงง พี่โชคดันเดินไปอีกทาง “บอกว่าทางนี้”
ป้าสาวเลิ่กลั่ก มองเด็กๆแล้วนึกไม่ออกว่าจะให้แบกแล้ววิ่งยังไงไหว บังเอิ๊ญ..แกตื่นเต้นเกินเลยปวดท้องหนักตอนที่ถูกเรียกออก
ไปที่จุดสตาร์ท
“ป..ปวดอึ” ป้าสาวยืนบิด
พฤษภ์เบิกตากว้าง “หือ?”
“ป้าปวดท้องอึอึ๊” แกหน้าเขียว กลั้นไว้จนตัวเย็นเฉียบ
“พี่โชคโว้ย!” กุ๊กตะโกนสุดเสียง ทุกคนหันมามองกันทั้งแถบ
โชคชัยได้ยินเสียงแว่ว หันขวับก็บังเอิญเจอน้องเขยพอดี “พฤษภ์!” ชายหนุ่มวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหา หวิดถูกเบียดกระเด็นหลายรอบ
แล้ว
..อีกนิดเดียว..
“ผู้ปกครองอุ้มเด็กๆค่ะ”
เมษาเดินยืดพุงผึ่งผายเข้าไปหาพ่อ น้องจอชขยับไปทางป้าสาว กุ๊กพฤษภ์เป็นผู้ชาย อุ้มได้สบายมากอยู่แล้ว(มั้ง..) แต่ป้าสาวที่
ปวดอึอึ๊นี่สิ
ป้าสาวอุ้มคุณหนู น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นอีกหลังคบกับน้องเมษทำตัวโงนเงน อารามตื่นเต้นเล่นเอาท่อด้านหลังเปิด แกปล่อยลมดังปู๊ด
ละมือข้างหนึ่งปิดก้นกะทันหัน มืออีกข้างก็อ่อนยวบเยียบเพราะจอชชี่ตัวใหญ่
โจชัวร์หน้าเหวอ เด็กชายร่วงพรืดจากแขนป้าสาว กุ๊กพฤษภ์เบิกตากว้าง กระโจนพรวดเข้าไปคว้าตัวทัน แต่น้องเมษที่นั่งกาง
แขนอยู่บนบ่าพ่อนี่สิ
..เสียหลักหงายหลังลงมาเลย..
“ระวัง!” โชคชัยกระโดดข้ามรั้วเข้ามาหา แต่ยังช้ากว่าใครอีกคน
อ้อมแขนกว้างคว้าหมับเข้าที่เจ้าเต่าไมกี้ตัวอ้วนฉุ น้องเมษลอยหวือขึ้นไปนั่งขี่คอผู้ชายตัวสูงใหญ่ด้านข้างแทน เด็กชายยังมึนงง
อยู่เลย
พฤษภาอ้าปากค้าง โจชัวร์หันขวับมามอง
“แด๊ดดี้!”
......
สุขสันต์วันแม่คร้าบ
ปล.
http://www.facebook.com/pages/Nigiri-Sushi/254678547883661?ref=hnav อันนี้คือเพจคร้าบ ถ้าท่านใดสนใจเรื่องรวมเล่ม สามารถดูจากในนี้ได้ขอรับ หรือใช้แจ้งโอนอะไรก็ได้ อิอิ
อีกนิดเดียวจะจบตอน ฮิ้ววว แต่เดี๋ยวพาแม่ไปเที่ยวก่อน
หัวข้อ: We have 2 daddies : Last Chapter pg. 91 [1/8/56] จบแล้วจ้าา (อ่าน 912040 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก