ตอนที่6
"หยุด ได้ไหมเนี่ย ไอ้อิฐ กูเหนื่อยจะเเย่เเล้ว เดินตามมึงเนี่ย"ผมด่ามันอย่างโมโหเป็นอะไรอีกวะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย สงสัยจะเมาอากาศ อากาศคงจะบริสุทธิ์มากเกินไป สมองถึงได้กลับกัน เกิดบ้ากระทันหัน อุ๊บ
"ไอ้ฟาย หยุดก็ไม่บอก" เอามือกุมจมูกด้วยความเจ็บ มันยืนนิ่งอยู่ซักพักแล้วหันมามองผมเหมือนกำลังโกรธ
"นุ๊ก พี่ถามจริงๆเถอะ นุ๊กรู้สึกยังไงกับพี่" เป็นส้นตรีนอะไรอีกละครับ ท่าน
"เฉยๆ ทำไม เกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะ" ผมว่าแล้วทำตาค้อนใส่ ดั้งที่กระเเทกกับมันยังเจ็บไม่หายเลยต้องเอามือกุมไว้
"แต่พี่รักนุ๊ก นุ๊กได้ยิน ว่าพี่รักนุ๊กอ่ะ" มันตะคอก เเล้วจับผมเขย่า หัวผมโยกไปตามแรงอย่างมึนๆ
"เออ เออ เออ พอ พอ โว้ย" ผมโวยวายแล้วผลักมันออกไป
"กูรู้แล้วว่ามึงรัก ได้ยินไม่รู้กี่รอบเเล้วโว้ย มึงเป็นไรเนี่ยบ้าป่าว" ผมด่ามันแบบโมโห ใช่ว่ามันโมโหเป็นคนเดียวหรอ ผมก็โมโหเป็นนะ จู่ๆก็บ้าอะไรขึ้นมา ก็ไม่รู้
"แล้วนุ๊กล่ะ นุ๊กรักพี่บ้างหรือยัง ช่วยตอบพี่ทีเถอะ" มันเดินเข้ามา หา แล้วกอบกุมมือผมไว้ ผมทำหน้าเหวอ แล้วหันหน้าไปอีกทาง
"ไม่....................." ไม่รู้เว้ย ไอ้บ้า ถามอะไรที่กูตอบยากจริง
จู่ๆมันก็กระชากมือมันกลับไป แล้วไอ้สีหน้า โกรธ ๆ ของมันก็กลับมาอีกครั้ง
"ใช่สิ พี่มันคนป่าเถื่อนนี่ แถมแก่แล้วด้วย ไม่เหมือนไอ้เด็กหนุ่มคนนั้น ที่นุ๊กชอบ"ห๊ะ มันหมายถึงใครว่า ผมจับหน้าผากมัน เพื่อไข้
"ไม่ได้ป่วยนี่ อืม หรือมึงเมาแดด" มันมองผมแบบเคือง ๆ ที่ผมยิ่งพูดอะไรแบบบนี้ เอ๊าก็คนมันไม่รู้จริงๆนี่หว่า
"พี่ไม่ตลกนะ" คิ้มมันยิ่งขมวดใหญ่ จนดูเหมือนจะผูกโบว์เลยด้วยซ้ำ
"มึงก็บอกกูสิ ว่ามึงเป็นอะไร ไม่บอกเเล้วกูจะรู้ไหม" ผมถามอย่างเหลืออด ไอ้อิฐมองผมเงียบ ยังไม่ยอมปริปากบอกกูอีก
"ตกลงมึงจะบอกได้ยัง"ผมถามย้ำอีกรอบ
"ก็ ผู้ชายคนนั้นใครล่ะ" ถามให้กูงงอีกละไอ้บ้านี่
"ผู้ชายไหน มึงพูดให้กูเข้าใจทีเดียวได้ป้ะ"
"ก็ไอคน ที่มันจับมือนุ๊กไง แถมกอดด้วย เค้าเป็นใคร คนที่อยู่ที่ค่ายหน่ะ"
"อ๋อ น้องคินหน่ะหรอ ก็แค่รุ่นน้องสมัยเรียนมหาลัย แล้วมึงจะอยากรู้ไปทำไม"ผมถามมันด้วยความสงสัย ว่าทำไม มันถึงได้ถามถึงน้องคิน แถมยังทำท่าโกรธเข้าไปอีก
"ไม่อยากรู้อะไรหรอก แค่อยากรู้ว่า นุ๊กกับไอ้เด็กนั่น มีความสัพันธ์กันเเค่ไหน"
ที่แท้มันก็บ้าเรื่องนี้นี่เอง
"มึงอย่าบอกนะ ว่ามึงหึงกูกับน้องเค้าอ่ะ"
"ใช่ ก็พี่หึง แล้วนุ๊กจะบอกได้ยังว่าไอ้เด็กนั่นมันเป็นอะไรกับนุ๊ก" โวะไอ้นี่นิ่ ยิ่งพูดยิ่งบ้า
"ก็แค่พี่น้องโว้ย มึงนี่คิดไปถึงไหนวะ กูไม่ได้เป็นเกย์นะเว้ย ที่จะคบผู้ชายหน่ะห๊ะ ไม่ได้เป็นมาตั้งเเต่แรก ไม่เคยนึกชอบผู้ชาย แต่หมาตัวไหนไม่รู้เสือกทำให้กูชอบผู้ชาย ผู้ชายบ้าๆอย่างมึงอ่ะ" แฮก ๆ ๆ ๆเหนื่อยโว้ย
"นุ๊กพูดว่าอะไรนะ" มันทำตาโต แล้วถามผม หมดสิทธิ์รับรู้อีกรอบเเล้วเว้ย ของดีมีหนเดียว
"ผู้ชายบ้าๆอย่างมึง"ผมย้ำให้มันฟัง
"ไม่ๆก่อนหน้านั้น" เออ เอาเข้าไปอยากรู้ให้ได้ ไม่ตั้งใจฟังก็เรื่องของมึง
"ไม่รู้เว้ย ไปอาบน้ำก่อนล่ะ ช่วยน้องเค้า พาออกค่ายตั้งแต่เช้า ลุยก็เยอะ เหนียวก็เหนียวตัว กูไปละ" เเล้วผมก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีมันมา
"อ๊า~ นุ๊กเดี๋ยว มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน มันยังตามไม่เลิก ผมเลยวิ่งเข้าบ้าน แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำปิดประตูล๊อคกลอน
"นุ๊ก มาคุยให้รู้เรื่องก่อน" มันทุบประตูไม่เลิกอีก
"ไม่คุย ไม่รู้เว้ย กูจะอาบน้ำ อาบเสร็จก่อนเเล้วค่อยคุย" ผมตะโกนบอก
"คุยแน่นะ"
"เออ คุย แต่ในฝันนะ 555" หัวเราะลั่นห้องน้ำอย่างสะใจ
"นุ๊กอ่า ใจร้าย" เป็นไงล่ะ กวนดีนักคิดว่าตัวเอง ใหญ่กว่าไอ้นุ๊กคนนี้หรือไงวะ ข่มอยู่ได้ คิดหรอว่าจะยอมมันไปตลอดชาติอ่ะ
....................
ผมออกมาจากห้องน้ำ อย่างสบายตัว เฮ้อ เหนื่อยจังเลย เปิดตู้เย็นตัวเล็กเพื่อเอาน้ำมาดื่มแก้กระหาย แต่ไอ้บ้านี่มันเสือกเข้ามากอดทางด้านหลัง ตกใจถึงกับสำลักน้ำ
"แค๊ก แค๊ก ไอ้เอี่ย" ผมด่ามันอย่างเคืองๆ ชอบเล่นอะไรแผลงๆอยู่เรื่อย
"นุ๊ก พี่รักนุ๊ก" รอบที่ล้านเเล้วมั้ง
"เออ"
"แล้วนุ๊กอ่ะรักพี่ไหม" มันถามผมเสียงอ้อน
"ไม่รู้เว้ยคิดเอาเอง" ผมว่าแบบส่งๆ มันยิ้มแล้วหอมแก้มผม
"นุ๊กนี่น่ารักจัง คิดไม่ผิดเลยที่ฉุดนุ๊กมา" มันว่าแล้วหัวเราะ แต่ผมไม่หัวเราะกับมันหรอก
"เออ มึงคิดถูก แต่กูคิดผิด ที่จะต้องมาใช้ชีวิตอยู่กับมึง" แล้วผมก็ถองข้อศอกไปที่ท้องน้อยของมันเบาๆ มันทำท่าเจ็บซะเหลือเกิน
"เจ็บนะ"มันว่าแล้วทำหน้างอ
"เมื่อไรจะพากลับบ้าน น้องอิมก็เข้าโรงเรียนแล้วทำไมถึงยังไม่ให้กลับ"ผมถามมันแบบจริงจัง
"อ่า เดี๋ยวก่อนน่า นุ๊กก็ใจร้อนไปได้ อิมเพิ่งเข้าเรียนไม่กี่วันเอง"
"แต่น้องอิมก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว แล้วมึงจะกั๊กกูไว้ทำพระเเสงวิมาน อะไรล่ะห๊ะ "
"ก็พี่กลัวว่าถ้าปล่อยนุ๊กไป นุ๊กจะไม่สนใจพี่อีกอ่ะ" มันทำหน้าเศร้า น่าสงสารตายเลย
"คิดถูกแล้วล่ะ" ผมว่า แล้วมันก็ยิ่งทำหน้าสลดเข้าไปอีก
"งั้น ไม่ต้องกลับถ้าพูดแบบนี้" มันพูดเสียงเเข็งใส่ผม
"งั้นมึงก็ไปโดดเหวตาย ตามสัญญาที่มึงให้ไว้เลย" เริ่มโมโหละ กูยังไม่ลืมสัญญาของมึงนะ คิดจะกลับคำ กับนุ๊กหรอ อย่าหวัง จะได้อยู่ดี
"โธ่ นุ๊ พี่ขอเวลาอีกหน่อยนะ ๆ ๆ ๆ อีกแค่เดือนเดียว"มันเข้ามากอดผม
"ไม่รู้เว้ย ถ้าอัฐกลับมาเมื่อไร มึงต้องพากูกลับ ไม่งั้น มึงไดหล่นเหวตายสมใจกูแน่"ผมขู่มัน
"จ้า ๆ ๆ ๆ พี่อิฐสัญญาเลย ถ้าพี่ผิดสัญญา ขอให้พี่รักกับนุ๊กไปนานๆเลย" กวนเเล้วไง
"ไอ้อิฐ" ผมเรียกชื่อมันเสียงเเข็ง มันยิ้มเห็นฟันให้ผม แล้วหอมแก้มดังฟอด
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเวลาจะผ่านไปเร็วแบบนี้ ไม่อยากจะเชื่อตัวเองด้วยว่า ผมยอมใจอ่อนกับไอ้นี่ไปแล้ว ทั้งๆที่เมื่อก่อน ทำเลวกับผมไว้ขนาดนั้น ปากมันบอกจะปรับปรุงตัว มันก็ทำจริง แต่ ปรับปรุงในด้าน การเอาใจใส่คนอื่่น แต่สันดารยังเหมือนเดิม เอ๊ะยังไง ผมเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ ผมดันยอมเปิดใจให้ไอ้หมอนี่ไปแล้ว อย่างเงียบๆ ไม่ให้ไอ้อิฐได้รู้ ถ้ามันรู้มันก็ได้ใจ เอาแต่ใจตัวเองอีกดิ่ จากเมื่อก่อน ที่ผมต้องคอยยอมมันตลอด แต่เดี๋ยวนี้กลับตรงกันข้ามกัน เหมือนหน้ามือเป็นหลังมือ ถ้าเหตุการ์ณในวันนั้นไม่เกิดขึ้น ผมเองก็คงโดนมันหลอกมาจนถึงทุกวันนี้แน่ๆ
............................................................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
