หัวข้อ: [เรื่องสั้น]เขาหาว่าผมเป็นเกย์ ผมไม่ได้เป็นเกย์ หรือว่าเป็น? p6 UP 24/7/54 ตอน พิเศษ

[golove2]

พ่อของเอกน่าจะยอมรับนะ

 

[stupidchild]

โอ๊ยตาย น่ารักวะ รู้สึกตัวช้าไป แต่ยังไม่สายนะคะ นุ๊ก้ต้องสู้ๆ

[fannan]

ว้าวๆๆๆเอกบอกรักนุ๊แล้ว


โอ้โหยังไม่ทันตอบรับก็โดนพ่ออิฐมาขัดขวางแล้วดิ



รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบ

[m_pop91]

อยากต่อยหน้าพ่อเอก ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[beautyless]

นุ๊พูดดีอ่ะ ฟังแล้วเถียงไม่ออกเลย เค้าโครงน่าจะสนุกดีนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ สู้สู้

[๛ナーリバス๛]

พ่อเอกแค่ลองใจหรือเปล่า

 รักๆกันเถอะค่ะ
เอาใจช่วย ค่า

[yayee2]

พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้วันนี้ค่ะ  เป็นเรื่องที่มีพล็อตสนุกน่าสนใจทีเดียวแหละ
ก็เอาใจช่วยเอกกับนุให้ชนะสิ่งที่จะเป็นปัญหา-อุปสรรคก็แล้วกัน
ป.ล. ฝากนิดนึงค่ะ เรื่องคำผิด มีบ้างนิดหน่อยน่ะค่ะ

[MimicClub]

ตอนที่5 ใจมันสั่งอ่ะ





"รู้สึกดียัง"  ผมถามไอ้เอกพร้อมเอามือแตะที่หน้าผากและคอของมันเพื่อวัดอุณหภูมิร่างกาย

"อืมดีขึ้นเยอะเลย" มันว่าทำหน้าเหนื่อยๆเพราะไข้ยังไม่หายดี 1วันเต็มๆที่มันเป็นไข้ แล้วผมที่ต้องคอยดูแลเช็ดตัวให้ทั้งคืน จนแทบอยากจะล้มตัวลงไปนอนข้างๆมันแต่เพราะกลัวติดไข้เองเลยต้องป้องกันอย่างดี

"กลัวขนาดต้องเอาผ้าปิดปากเลยหรอ" มันว่าแล้วเอามือจิ้มปากผ่านผ้าลายปากใหญ่ แล้วมันก็หัวเราะ

"ตลกขำนะ  ถ้ากูน๊อคไปอีกคนแล้วใครจะดูมึง"   

"อ่าๆ" มันว่าเเล้วเอาผมเข้าไปกอด  มากไปละไอ้เอก เเค่กูยอมเรื่องเมื่อวาน มึงอย่าได้ใจให้มาก

"พอเลยมึง   หายดีก็ดีแล้ว ว่าแต่ เนี่ย มึงไปทำอะไรมา" ผมจิ้มไปที่รอยช้ำที่มุมปาก จนมันสะดุ้ง สงสัยยังไม่หายเจ็บ

"..........เอ่อ  กูโดนพ่อกูต่อยมาอ่ะ" มันว่าเเล้วเอามือลูบปาก แล้วหลบสายตาผมออกไป

"อ้าว  แล้วโดนมาได้ไงมึงทะเลาะกับพ่อมึงหรอ" ผมแกล้งถามมัน แต่ผมรู้อยู่แก่ใจแล้วล่ะว่าสาเหตุมันคงไม่พ้นเรื่องของผม
มันพยักหน้าเล็กน้อย

"ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตหรอกอย่าสนใจเลย" มันว่าแล้วทำหน้าเศร้า กูละเบื่อสีหน้าแบบนี้ของมึงจริงๆ

"จริงหรอ ถ้าเกิดมันไม่ใช่เรื่องของกู  กูไม่ยุ่งก็ได้"ผมว่าแล้วก็เชิดใส่มัน  กูงอลมึงแล้วนะไอ้เอก

"นุ๊  ขอโทษ ตอนนี้เล่าให้นุ๊ฟังไม่ได้จริงๆ" มันจับแขนผมให้ผมหันหน้าไปหามัน

"มึงยังไม่พร้อม ที่จะบอกก็ไม่เป็นไร แต่มึงต้องกลับไปเคลียร์กับพ่อมึงให้รู้เรื่อง "

"เอกเคลียร์เเล้ว"  โกหกอีกแล้วไอ้เอก

"ถ้ามึงเคลียร์แล้วพ่อมึงจะตามมึงมาถึงบ้านกูหรอ" ไอ้เอกทำตาโตเป็นไข่ห่าน อย่างตกใจ

"จริงหรอ แล้ว พ่อว่าไงบ้าง" มันพูดแบบรนๆ

"พ่อมึงบอกว่ามึงจะเเต่งงาน  เค้าให้กูเลิกยุ่งกับมึง" ทำไมนะพอพูดสิ่งนี้ทีไรข้างในใจผมมันเจ็บแปล๊บๆทุกที ไอ้เอกจับที่แขนของผมบีบเบาๆ แล้วเอาผมไปกอด

"นุ๊ เรื่องเมื่อวานเอกมีสติดีนะถึงเอกจะไม่สบายเอกก็รู้ตัวว่าพูด อะไรออกไป "มันว่าเสียงสั่นๆ

"แต่  เอกยังเคลียร์อะไรไม่ได้จนกว่าจะรู้ความรู้สึกจริงๆของนุ๊" ผมเงยหน้ามองมัน ตอนนี้สีหน้ามันดูจริงมาก  ผมเองตอนนี้ก็ยังสับสนอยู่แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร  แต่หัวใจมันบอกว่า   ทำตามความรู้สึกของมึงก็พอ

"กู......ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรมึงนะ" แทบอยากจะกัดลิ้นตัวเองซะ    ใจอยากจะพูดแต่ปากมันกลับพูดไปอีกอย่างกูหนอกู

"แค่นี่หรอ"  ผมได้ยินเสียงหัวใจมันเต้นแรง มันคงตื่นเต้นมากเลย  แต่ผมก็ตื่นเต้นไม่น้อยไปกว่ามันเหมือนกัน

"ป่าว              กูเอก........ก็รักมึง"  แล้วมันก็กระชับผมเข้าสู่อ้อมกอดมันเชยคางผมเเล้วถอดผ้าปิดปากออก  แล้วมอบจูบให้กับผม


"อื้ม   เอี๋ยว" ผมรั้งมันไว้่ ก็เพราะจูบที่มันดูเหมือนเก็บกดมานาน นั้นทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เพราะกลัวว่ามันจะทำมากกว่านั้น  เลยต้องห้ามไว้ก่อน

"ไอ้เอก!!   แฮ่ก ๆ " แม่งทำใจกูเต้นซะเหนื่อยเลย หลุดออกเสียที  มึงอย่ามาทำหน้าเสียดายเลยนะ

"กูบอกรักมึง  แต่ไม่ได้หมายความว่ากูจะยอมมึงแบบนี้นะ" 

"ก็เอกทนไม่ไหว" มันว่าแล้วยิ้มอย่างดีใจ

"แต่กูไม่ชอบ"  ถึงจะว่างั้น แต่ใจจริงก็ชอบนะ  แต่คนอย่างผมจะยอมง่ายๆได้ไงขอเล่นตัวซักนิด ให้หายแค้นที่มันชอบปิดบังหน่อยเถอะ

"แต่นุ๊บอกว่ารัก"  มันเถียงแล้วทำหน้างอล  หน้ารักตายเลย

"พอเลย อย่ามาได้ใจหน่อย  แล้วอย่าเรียกชื่อเฉยๆได้มะกูไม่ค่อยชินหูเลย" มันไม่ชินจริงๆอ่า ถึงแม้ว่าพักหลังๆมันจะเริ่มเรียกชื่อ ตัวเอง มากว่าพูดมึงกู แต่เวลาคุยกับมัน ทำให้รู้สึกแปลกๆก็ผมไม่ค่อยเรียกชื่อมันเลย

"ก็ให้เกียรติแฟน" มันว่าเเบบรวบรัดจริงๆ ผมเป็นแฟนมันไปแล้วหรอเนี่ย

"กูบอกว่ากูเป็นแฟนมึงหรอ" มันส่ายหน้า

" ตอนนี้ยังไม่บอก  แต่อีกเดี๋ยวก็ต้องเป็นบางทีอาจเป็นมากกว่านั้นอีก"  สายตาที่มันมองมา และพูดที่พูดออกมาทำเอาซะผมขนลุก  คงทนอยู่กับมันไม่ไหว รู้สึกกับบรรยากาศในห้องมันจะไม่ปลอดภัยเสียแล้ว

"เหอะ นอนฝันไปก่อนนะ   กูไปหาข้าวกินล่ะ  อ่ะ"  พอจะลุกมันดันดึงมือผมซะเต็มเเรงจล้มตัวลงไปทับมัน

"นุ๊ "  อย่าทำเสียง แบบนี้ได้ไหม ไอ้เสียงอ่อนๆ ของมึงเนี่ย

"อะไร ปล่อย" ผมพยายามเเกะมือที่เกาะหนึบยิ่งกว่าปลาหมึกนี่ออก   แต่มันก็ไม่เป็นผล

"กูรักมึงนะ" เออกูรู้เป็นรอบที่สองเเล้วที่มึงพูดแบบนี้แต่ตอนนี้กูหิว ><

"อืม รู้เเล้ว~"

"งั้นเราไปหาพ่อเอกกัน" 

"ห๊า" ผมว่าผมหูฝาดไปหรือเปล่าวะเนี่ย

"ไปหาพ่อกัน" ผมรีบส่ายหัวทันทีเรื่องเมื่อวานกูยังจำในสมองได้ดีอยู่เลยมึงจะให้กูไปฉะกับพ่อมึงอีกหรอ

"นะ เราต้องไปพบท่านพร้อมกัน ไปพบครอบครัวเอกด้วย"มันว่าทำสีหน้าอ้อนๆ

"ไม่เอา  อีกอย่างกูเป็นผู้ชายแล้วมึงกำลังจะเเต่งงาน" ผมว่าแบบเครียดแต่ มันกลับยิ้มระรื่น จนผมงง

"เรื่องแต่งงานอย่าห่วงเลยมันเป็นแค่เรื่อเข้าใจผิดของพวกผู้ใหญ่น่ะ" 

"อ้าวยังไงอ่ะ"

"ก็  เรื่องแต่งานมันเป็นคำพูดลอยๆของไอ้เมย์อ่ะ  มันไม่อยากแต่งกับคนอื่นมันเลยโยนขี้ใส่เอกแทน" มันว่าแล้วทำหน้าเเบบ รู้สึกผิดสุดๆ

"อ่อ กูก็ยังงง"

"ก็ตอนนั้นเอกยังไม่เจอกับนุ๊เลย เลยรับคำจะเเต่งอ่ะดิ่" ออ มันเป็นยังงี้เอง ผมเลยพยักหน้าเเบบเข้าใจนึดนึง ย้ำอีกนิดนึงเองนะ

"งั้นเราไปหาครอบครัวเอกกันเอกอยากแนะนำให้รู้จัก" มันทำน้ำเสียงและสีหน้าอย่างตื่นเต้นดีใจที่สุด

"จะดีหรอ" ผมย้ำอีกครั้ง

"อื้ม  เอกมั่นใจ นุ๊ไม่ต้องกังวลนะครอบครัวเอกต้องชอบนุ๊ แล้วเรื่องของไอ้เมย์ เอกกับมันจะเคลียร์เอง" มันว่าแล้วทำตาลุกวาว

ผมเลยไม่อยากนึกภาพอนาคตของผมกับมันเลยว่าจะเป็นยังไงเอาเป็นว่าผมจะทำปัจจุบันตอนนี้ให้ดีที่สุดละกัน ออลืมนึกไปเลยแล้วไอ้เจ กับไอ้นัท ถ้ามันรู้เรื่องความสัมพันธ์ของผมกับไอ้เอก    แล้วมันจะตกใจกันป่าววะ  แต่พวกมันเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อนผมนี่เรื่องนี้มันอาจจะรู้แล้วก็ได้ ฮึ่มฝากไว้ก่อนเถอะแล้วกูจะตามไปคิดบัญชีพวกมึงกันทีหลัง




....................................................


 

[m_pop91]

น่าติดตามครับ อ่านง่ายดี อ่านแล้วไม่เครียด แต่จะดีที่สุดถ้ามาอัพบ่อยๆ  ฮ่าาาาาาาาาาาาาา

[MimicClub]

  คนอ่านหายไปไหน

[rutchi]

ไม่ได้หาย อยากอ่านต่ออีกหลายๆตอนเลยด้วย

[Rhythm]

 

[beautyless]

ก็ยังดีที่เข้าใจตัวเองได้ชัดว่าจะเอายังไง สิ่งที่พลาดไปแล้วก็หาทางแก้เอาล่ะกัน

[MimicClub]

ตอน  จบ






หลังจากวันนั้น            ทุกๆคนคงรู้ดีว่าวันไหน  ไอ้เอกก็ตื้อให้ผมไปพบครอบครัวมันให้ได้ซึ่งผมก็งอแงไม่อยากไป  เพราะอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบพ่อตาเอาซะเลย ถึงไม่อยากไป  แต่สุดท้ายที่สุด  กูก็ต้องไปอยู่ดี

ผมนั่งตัวเกร็งภายในบ้านหลังใหญ่ซึ่งมีเมย์ นั่งอยู่เป็นเพื่อน ตอนนี้ผมกำลังรอพบหัวหน้าครอบครัวของไอ้เอกอย่างเกร็งสุดๆ

"พ่อค๊าบ  รับโทรศัพท์ด้วยค้าบ" เสียงโทรศัพท์ทำเอาผมสะดุ้งสุดตัว เลยต้องหันมองไปตามเสียง

"จ้าที่รัก" เสียงของเมย์กรอกเสียงไปตามสายอย่างหวานหยดจนผมแทบเลี่ยน

"จ้าเดี๋ยวพี่จะไปเดี๋ยวนี้เเหละ" เมย์ว่าแล้วกดสายทิ้ง เมย์หันมาทางผมแล้วทำหน้าเหมือนสำนึกผิด

"นุ๊ โทษทีอ่ะ เมียโทรตาม"

"อ้าวทำไมอ่ะ"

"โทรมาตามไปช่วยเลือกชุดไปเที่ยวทะเลอ่ะ  ไปก่อนนะเดี๋ยวกิ๊ฟรอนาน  โทษทีว่ะ" มันว่าแล้วก็โบกมือลา 

"เฮ้ยอย่าทิ้งกันดิ่"  ผมแทบอยากร้องเพราะมันวิ่งหนีผมขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน ผมวิ่งตามเพื่อง้อให้มันอยู่กับผมก่อน

"ไอ้เมย์  อย่าทิ้งกู" ผมตะโกนอย่างหมดหวัง เพราะมันเหยียบซะแรง

"เอาแล้วไงกู   แล้วกูจะทำไงดีวะเนี่ย แล้วไอ้เอกเมื่อไรมันจะมาวะ"  ผมบ่น ซวยเเล้วไงมาบ้านไอ้เอกหวังได้เมย์ มาอยู่เป็นเพื่อนแต่มันกลับชิ่งเพราะต้องไปช่วยเมียเลือกชุดเนี่ยนะ โอ้พระเจ้า ช่วยลูกด้วย จะทำไงดีวะ  พ่อแม่งก็ไม่ลงมาซักทีจะให้กูรอไปถึงไหน



...........................



"นุ๊ วันนี้พ่อเอกอยากคุยด้วยอ่ะ ขอร้องล่ะไปพบครอบครัวเอกด้วยกันนะ"

"นุ๊ เอกติดประชุมอีกทีรอบบ่ายอ่านุ๊ ไปกับเมย์ก่อนนะเมย์จบประชุมพอดี"

"เฮ้ยไม่เป็นไรนุ๊  เมย์ไปอยู่เป็นเพื่อน  พ่อเอกใจดีจะตาย"

อุตส่าห์ ตกลงแล้วนะอย่างน้อยก็มีไอ้เอกอยู่เคียงข้าง  แต่ดันถูกเหมือนลอยแพ   

ตั้งแต่ครั้งนั้นเป็นต้นมาผมไม่เคยเจอกับพ่อเอกอีกเลย  แถมตอนนี้กูพูดอะไรเหมือนไม่ดีไปตั้งหลายอย่างไม่เคยคิด แม้จะมาขอโทษขอขมาผู้ใหญ่ เอาละวะเป็นไงเป็นกัน

ไอ้นุ๊สู้ตายแต่ก่อนอื่นกูเมื่อยอ่ะจะมายืนคิดหน้าบ้านคนอื่นไมวะเข้าไปนั่งไม่ดีกว่าหรอ แต่บ้านไอ้เอกนี่ใหญ่สุดยอด  บริเวนบ้านก็กว้าง ผมเคยผ่านแค่หน้าบ้านมันไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าข้างในจะสุดยอดขนาดนี้่ แล้วสมาชิกครอบครัวมันอีกเห็นมันบอกว่ามันมีน้อง กับพี่ชาย แล้วก็พ่อมันที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ ส่วนแม่มันเสียชีวิตตอนคลอดลูกคนสุดท้องมันยิ่งทำให้ผมปวดตับขึ้นมาทันที  กูพูดอะไรกับพ่อไอ้เอกออกปาย  แต่กูก็คิดว่ากูพูดถูกแล้วอ่ะนะ  คนอย่างไอ้นุ๊ไม่เคยยอมใครอยู่แล้ว

เออนั่งบ้าอยู่คนเดียวก็ได้นะกูอารมณ์หลากหลายเสียงจริง ส่วนคนใช้มันก็จับตามอง พ่อมันเมื่อไรจะมาซักทีไม่เห็นแม้แต่วี่เเววของคนที่พูดถึงมาเลยบ้านนี้มันยังไงกันวะ  เบื่ออ่ะไปเดินเล่นบ้านคนอื่นดีกว่า

แล้วผมก็เดินออกมาตามทางเดินสวนไปเรื่อยๆผมชอบสวนมันมากเลยอ่ะมีทั้งดอกไม้จัดเป็นส่วนๆ ผมมองไปไกลๆมีต้นไม้ใหญ่มากมายเห็นมีคนกำลังเหมือนปืนต้นไม้อยู่ไกลลิบๆ เลยเดินเข้าไปดูดีกว่า

พอไปถึงก็เห็นเด็กราวๆ15-16ปี กำลังปืนเอื้อมไปหยิบลูกมะม่วงข้างบนนั้น  เออมีลิงเก็บมะม่วงด้วยว่ะบ้านนี้ดีวุ้ย  อ้าวที่สอยก็มีนี่หว่าไมไม่ใช้วะ 

"เฮ้  " ผมทักเรียก

"อ่ะ เหวอ"

"เฮ้ย    ตุบ" น้ำหนักของเจ้าเด็กนี่ก็หนักไม่น้อยผมวิ่งเข้าไปรับได้ทันเเต่ดันโดนทับซะจุก 

"อ่ะขอโทษครับ เอิน ตกใจ" น้องเอิน แหะๆได้โอกาศสนิทเลย   น้องเอินว่าแล้วยกมือไหว้ขอโทษ

"ไม่เป็นไรครับพี่เองที่ทำให้น้องตกใจ"ผมว่าแล้วยันตัวขึ้นมีเอินช่วยพยุง

"แล้วพี่เป็นใครครับ   มาหาใครหรอ"

"ออ พี่มาหาเจ้าของบ้านอ่ะ อ่อว่าแต่น้องเอินจะเก็บมะม่วงหรอ" น้องเอินพยักหน้า

"ครับแต่ลูกนั้นมันสูงมากไม้สอยเก็บมันไม่ถึงผมเลยปีนไปเก็บเอง"

"อ้าวหรอ"  ผมมองดูลูกลิงที่นั่งคุยตัวเเค่นี้แต้จะปีนขึ้นไปเก็บลูกมะม่วงที่อยู่สูงขนาดนั้นดูๆแล้วน้องเค้าตัวเล็กกว่าผมอีกนะเนี่ยว่าแล้วก็เห็นใจน้องเขานะ

"เอางี้ไหมเดี๋ยวพี่ปีนไปเก็บให้" ผมว่าแล้วยิ้มให้พร้อมลุกขึ้นเตรียมปีน

"จะดีหรอครับ" น้องเค้าถามน้ำเสียงเป็นห่วง

"สบายมากน้องพี่อ่ะเมื่อก่อนปืนต้นมะม่วงขโมยเอ้ย เก็บมะม่วงประจำ" แล้วผมก็เริ่มไต่ไปจบสุดแล้วเอื้อมหยิบจนได้แต่พอหันกลับบลงมา   ไมมันสูงงี้วะ

"พี่ครับระวังนะ" น้องเอินๆ ตะโกนบอกผมแต่  ผมมัวแต่กลัวค่อยๆไต่ลงมาเลยไม่ได้ฟัง

"เฮ้ย  ทำอะไรกัน" เเล้วก็ได้ยินเสียงอันทรงพลังตะโกนมาจนผมสะดุ้ง

"ว๊าก  ตุบ" แล้วทุกอย่างก็ดับสนิท   






..............





"นุ๊  นุ๊  เป็นไงบ้าง" เสียงของไอ้เอกเรียกพร้อมเขย่าผม

"อืม  กูเป็นไรเนี่ย"ผมกุมหัวที่รู้สึกปวดหนึบๆ

"นุ๊ตกต้นไม้หัวฟาดอ่าแต่ดีนะที่ไม่เป็นอะไรมาก"มันว่าแล้วเอามือมาลูบหัวผม

"พี่นุ๊เอินขอโทษนะครับ" น้องเอินที่เข้ามาขอโทษผมอีก

"อ่าไม่ต้องหรอกครับพี่ลงไม่ดีเอง" ผมทำท่าจะลุกแต่ดันลุกไม่ถนัดเพราะรู้สึกถึงขาที่ มันแปลกๆ

"ขาเป็นอะไร" ผมถามไอ้เอกอย่างตกใจ

"ขานุ๊ไปฟาดกับกิ่งไม้อ่า มันเลยร้าวนิดหน่อย แต่หมอเค้ากลัวจะเป็นหนักเลยเข้าเฝือกเพื่อให้มันสมานกัน"  เอออย่างนี้นี่เอง

"พี่เอกคืนนี้เอินจะเฝ้าพี่นุ๊นะ"  น้องเอินขอพี่ชาย

"ไม่เอาพี่จะเฝ้า" ไอ้นี่ก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน

"เอินจะเฝ้าอ่ะเอินทำพี่นุ๊เจ็บเอินจะเฝ้า"

"ไม่ได้นุ๊เป็นแฟนพี่ๆ พี่ต้องเฝ้านุ๊สิ"

"เอินจะเฝ้าอ่ะ"

"พี่เฝ้า"

"เอินเฝ้า"

"โอ้ยรำคาญพอซักทีได้ไหมคับ" ผมเริ่มรำคาญจนปวดสมองตึบๆกับไอ้สองพี่น้องนี่เสียจริง

"พ่อจะเฝ้าเอง" หืมใครวะจะเฝ้ากู อ้าวพ่อไอ้เอกก็อยู่ด้วย ตายเเล้วกูตกใจเล็กน้อย- -"

"หา"แล้วจะพร้อมใจกันประสานเสียงไมวะ

"แต่พ่อ" ไอ้เอกทำท่าจะค้าน

"พ่อยากคุยกับนุ๊เรื่องของเราทั้งคู่แต่ตอนนี้พ่อขอคุยกับนุ๊ตามลำพังก่อน" ไอ้เอกหันมามองผมแล้วทำหน้าเเบบเสียดาย มันกุมมือผม

"นุ๊  งั้นพรุ่งนี้เช้าเอกจะมาเยี่ยมนะ" มันว่าแล้วก็เดินจูงน้องมันออกไป

"อ้าว ไมรีบกลับอ่า" ผมถาม

"มันเลยเวลาเยี่ยมมานานเเล้วอ่ะต้องกลับแล้ว" แล้วมันก็กลับมาจูบหน้าผากผม แบบตั้งตัวไม่ทันแล้วมันก็เดินออกไปปล่อยให้ผมนอนอายกับการกระทำเมื่อกี้

"เจ็บไหมล่ะ" พ่อไอ้เอกเริ่มพูดคุย

"ไม่เจ็บก็แปลกล่ะครับ" ยังกวนได้อีกนะกู

"พูดแบบนี้ก็ดี" แล้วเค้าก็เงียบไปซักพัก

"หิวไหมล่ะ"

"ครับผมหิว" เริ่มรู้สึกถึงท้องที่ร้อง  แล้วพ่อไอ้เอกก็ไปหยิบนมกับขนมปังในตู้เย็นออกมา  ผมมองดูขนมปังเเละนม  นมช๊อกโกเเล๊ตกับขนมปังนมสดที่ผมชอบ  ผมมองหน้าพ่อไอ้เอกอย่างสงสัย

"ไอ้เอกมันซื้อไว้ มันกลัวเธอตื่นมาเเล้วหิว" เค้าว่าแล้วก็เดินไปนั่งที่โซฟาแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านส่วนผมก็ ตั้งหน้าตั้งตากิน  คิดถึงไอ้เอกอ่ะ มันน่าจะมาค้างอยู่ด้วย

"ฉันตกลงแล้วนะ" หืมตกลงไรวะ

"ตกลงอะไรหรอครับ"ผมถามด้วยความสงสัย

"ก็ฉันยอมรับให้เธอมาเป็นสะใภ้บ้านฉัน"

"แค๊กๆ อั่ก" เกิดอาการสำลักด้วยความตกใจ

"เป็นไงบ้าง" พ่อไอ้เอกวิ่งมาลูบหน้าลูบหลังของผม

"พูดแค่นี้ถึงกับสำลักเลยหรอ ฮะๆ" แล้วจะหัวเราะทำไมวะมันไม่ใช่เรื่องน่าหัวเราะนะเฟ้ย

"ผมแค่แปลกใจ"

"แปลกใจอะไร" เค้าถามเลิกคิ้วเหมือนสงสัยแต่ในตากลับแฝงความหมายบางอย่าง

"ก็ตอนนั้นที่บ้าน...."ผมยังพูดไม่จบเลยพ่อเอกก็ยกมือห้ามเสียก่อน

"พอเถอะเอาเป็นว่าฉันยอมรับนาย  เเล้วกัน "

"จะดีหรอ" ผมถามด้วยความแปลกใจ

"ทำไมถึงถามแบบไม่มั่นใจเเบบนั้นล่ะฉันอุตสาห์ให้พวกเธอคบกันเเล้วนะ  อย่างน้อยเธอก็ทำให้ไอ้เอกมันเปลี่ยนเป็นคนใหม่ได้แล้วอีกอย่าง......."พ่อเอกทำหน้าแบบคิด 

"อะไรครับ" ผมถามเมื่อมันค้างอยู่นาน

"พี่ชายของ..."

"ห๊าอะไรพี่ชายหรอครับ" ผมฟังไม่ถนัดเพราะเค้าพูดเบามาก

"ช่างเถอะเอาเป็นว่าฉันยอมรับพวกเธอ  แต่ชีวิตกับอนาคตของพวกเธอต้องตกลงกันเอาเองว่าต่อไปจะเอายังไง "แล้วพ่อไอ้เอกก็กลับไปนั่งที่เดิมปล่อยให้ผมนอนคิดอีกแล้ว




....................................


หลังจากนั้นอาทิตย์นึงผมก็ได้กลับบ้าน แต่ที่จริงผมยังไม่ได้กลับหรอกเเต่เพราะผมบังคับไอ้เอกมันต่างหาก

"ถ้ามึงไม่ให้กูกลับกูจะไม่คบกับมึงไปตลอดเลย" เหมือนเป็นคำต้องห้ามสำหรับไอ้เอกไปแล้วมันเลยต้องพาผมกลับบ้านทันที

"นุ๊  เอกเป็นห่วงนุ๊อ่าไปอยู่บ้านเอกนะ"ทันทีที่กลับมาบ้านมันก็ตื้อให้ไปอยู่กับมัน

"ไม่อาว ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านกูหรอก"

"ไม่เหงาหรอ" อึกเหมือนจี้ใจดำเข้าให้

"ไม่" ทำเสียงเเข็งใส่มัน

"นะ จะได้มีคนดูแลแทนเอกด้วยไงนุ๊อยู่นี่คนเดียวเอกเป็นห่วง" แล้วมันก็ส่งสายตาอ้อนวอน

"นะนุ๊นะ"

"ไม่"

"นะ"

"ม่าย"

"น้า~"ทำเสียงอ้อนแบบยานคาง

"เออก็ได้" ที่ผมยอมนี่ไม่ได้ใจอ่อนหรืออยากไปหรอกนะแต่รำคาญมันต่างหาก



...................

"ไอ้เอกไอ้บ้า มึงขนไรมาเยอะขนาดนี้เนี่ย"ผมมองดูข้าวของๆ ของผมที่อยู่ในกล่องภายในห้องนอนกว้างๆของมันจนตอนนี้มันกลับดูรกไปกับสมบัติของผมเสียเเล้ว

"ก็นุ๊บอกไม่ชอบ ของใหม่ ห้องเอกก็มีแค่ทีวีกับเครื่องเสียงแค่นี้เลยเอาของพวกนี้มานุ๊จะได้ไม่เกร็งไง"มันว่าทำสีหน้าหงอยปนยิ้มของมันทำให้ผมรู้สึกว่ามันมีอะไรแอบแฝง

"ไอ้บ้าแล้วมึงจะไม่ให้กูกลับบ้านเลยหรอไง เอาแค่ลูกกูมาก็พอเเล้ว" ผมว่ามัน

"นุ๊อ่ะ ก็เอกอยากให้นุ๊อยู่กับเอกไปนานๆนี่"นั่นไงจุดประสงค์หลักขอมันเดาไม่ผิดจริงๆ

"ไอ้บ้า  อื้ม" ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อไอ้เอกก็ประกบจูบผมทันที จนผมไม่ทันตั้งตัวหงายหลังลงบนที่นอนแถมมันล้มทับตัวล้ม
อีก  แต่ปากที่เกาะหนึบของมันก็ยังไม่ยอมปล่อยพร้อมทั้งมือลูบไล้ไปบนตัวผม

"แฮก  ไอ่  เอก" ผมปรามมันมันก็ยิ่งจูบเอาลิ้นชอนไชเข้ามาจนผมเคลิ้มไปกับมัน มันผละจากปากของผมแล้วก็เริ้มมาซุกไซร้ซอกคออย่างกระหาย

"นุ๊  เอกรักนุ๊" มันว่าแล้วก็ประกบจูบเข้ามาอีกครั้ง  เป็นจูบที่ร้อนแรงและนุ่มนวลในคราวเดียวกันมันทำให้ส่วนกลางของผมนั้นมันแข็งขืนขึ้นมา

มึงใจง่ายไปไหมเนี่ย

เเต่ใจกูเรียกร้องนะ

มึงแน่ใจแล้วหรอ

เออกูแน่ใจเเล้วเลิกถามเสียที

"อืมเอกนุ๊ไม่ไหวแล้ว"  ผมเริ่มทนไม่ไหวเพราะส่วนกลางมันเริ่มขยายอย่างเต็มที่เอกเอามือล้วงไปที่ส่วนนั้นมันทำให้ยิ่งรู้สึก

"นุ๊ เอกก็ไม่ไหวเหมือนกัน" แล้วมันก็จับผมแก้ผ้า แล้วเริ่มทำภารกิจบนเตียง

ผมกับมันเเลกจูบกันอย่างร้อนรนเหมือนไอ้เอกมันคงเก็บกดมานานมันถึงได้เป็นขนาดนี้

"อา"  มันจับส่วนกลางของผมขยับขึ้นลงช้าเบาๆแล้วก็เริ่มจังหวะใหม่ จนผมถึงกับเกร็งด้วยความเสียว

"เอกนุ๊ จะไปแล้ว" แล้วน้ำขุ่นๆก็พุ่งออกมาจนเลอะหน้าท้อง

"นุ๊เอกขอนะ" มันว่าแล้วจูบผมอีกที่ มันป้ายน้ำของผมจากท้องน้อย แล้วเอามาทาที่ด้านหลังของผม

"อืมเอก ทำอะไร" ผมเริ่มขัดเมื่อมันเริ่มเอานิ้วเเหย่เข้ามา

"นุ๊  เอกรักนุ๊นะ"  กูถามว่ามึงทำอะไร ไม่ใช่ให้มึงมาบอกรักกู แต่  อึก รู้สึกดีชอบกลเมื่อมันเอานิ้วแหย่เข้ามา

"อ๊า  เอก" ผมเริ่มทนไม่ไหวอีกแล้วเพราะส่วนนั้นเริ่มเเข็งตัวอีกครั้ง

"เอก ทนไม่ไหวแล้วนุ๊ " มันว่าแล้วเอามือออก  ผมรู้สึกถึงบางอย่างที่ใหญ่กว่านิ้วมาก  แต่คงไม่ต้องให้อธิบายอะไรมากก็รู้ว่ามันคืออะไร

"อึก  เอกเจ็บ" ความเเข็งขืนและใหญ่เกินกว่าจะเข้ามา มันทำให้ผมรู้สึก เจ็บเหมือนรูของผมจะฉีกขาด  มันประกบจูบกระตุ้นอารมณ์ผมอีกครั้งจนผมเคลิ้มแล้วรู้สึก ผ่อนคลาย จนมันได้ทีดันเข้ามาจนสุด

"อา "เสียงของมันครางออกมา แต่ผมแทบน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บ

"นุ๊  รักนะ " มันกระซิบข้างๆหูทั้งๆที่ยังแช่ส่วนนั้นคาไว้

"นุ๊รักเอกไหม" ผมพยักหน้า

"เอกอยากได้ยินจากปาก" มันว่าแล้วขบที่ใบหูของผม

"อืม รัก" พอสิ้นสุดประโยค  ไอ้เอกก็เริ่มขยับจนผมเสียว ความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างจะทะลักออกมา

"อานุ๊" มันเริ่มขยับตามจังหวะท่วงทีผมเองยอมรับว่ารู้สึกดีเหมือนกันเลยเผลอจิกหลังมันด้วยความเสียว มันบรรเลงนานซักพักจนผมทนไม่ไหวต้องพ่นน้ำออกมาอีกรอบ

"อา" แล้วก็มันก็ตามผมมาติดๆเพราะผมรู้สึกได้ถึงอะไรอุ่นๆและท่อนนั้นมันกระตุกเข้ามาในร่างกาย  มันเกร็งตัวพักนึงเเล้วฟุบมาบนตัวผมทั้งๆที่ส่วนนั้นยังคาอยู่

"นุ๊ เอกรักนุ๊" เป็นรอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้ที่มันพูดออกมา แต่ผมก็ชอบให้มันพูดแบบนี้นี้มันรู้สึกดี ที่ได้รับการบอกรักแล้วผมล่ะ

"นุ๊ก็รักเอก"




สุดท้ายที่สุดเเล้วผมก็ต้องเป็นสะใภ้ของบ้านนี้ไปจนได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยอยากจะรับบทบาทนี้เท่าไรแต่รักกูยอม เอาเป็นว่าผมรักมัน  มันรักผมก็พอ แต่ดูเหมือนผมจะลืมอะไรบางอย่างไปนะแต่     ช่างเถอะเหนื่อยอ่ะขอนอนก่อนดีกว่า  หายเหนื่อยค่อยว่ากันไหม่อีกที


"นุ๊ "เสียงไอ้เอกเรียก


"หืม"


"ถ้าขานุ๊หาย  เอกขอหลายๆท่าหน่อยนะ     ผลั๊ก!!  โอ้ย!" ฟาดไปด้วยความหมั่นใส้


"ไรอ่าแค่ล้อเล่นเอง" แต่กูรู้ว่ามึงพูดจริง


"รักนะ" แล้วมันก็ดึงผมไปกอด



"อืม  นุ๊ก็รักเอก"



..............................................จบ...................................................................





 

 :z10:จบดีไหมเนี่ย

[FrameMiNi]

ค้างงงงงงงงงงงงงง

[Gemm]

แล้วพี่ของนุ๊อ่ะ

[arty136]

เอาพี่นุมาต่อเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[loveyous]

จบแบบงงๆ

[seaz]

งงกับตอนจบนะเนี่ย
แต่ก็ดีครับ ไม่ดราม่า ^^

[golove2]

พี่ชายของ...... ประโยคนี้ไม่เคลียร์อ่ะ    มาต่อหน่อยได้ไหม๊จ๊ะ

[stupidchild]

5555555555555555
เอกทะลึ่ง

[LadyOneStar]

^^
แต่งงๆตอนที่คุนพ่อเอกพูดอ่ะ
พี่ชายอะไรอ่ะ

[O_a]

อย่าจบเลย เพิ่งเข้ามาอ่าน
เหมือนว่านุ๊เสน่ห์แรงกับทั้งบ้าน
พี่กับน้องจะตีกันหรือเปล่า

[MiSS-U]

ในที่สุดก็แฮปปี้ แต่ก็รอมาขยายความเรื่องพี่ชายนะ
แต่เดาว่าพี่ชายนี่คู่กะพ่อของเอกป่ะคะ

[yeyong]

ยังไม่จบใช่มั้ย ต้องมีตอนพี่ชายก่อนนะ
ไม่งั้นไม่เคลียร์

[tegonata]

ไม่เครียร์พี่ชายนุ๊จริงๆนะ
ต่อตอนของพี่ชายนุ๊เหอะ

[fannan]

แหมนึกว่าพ่อเอกจะคัดค้านนานซะอีกยอมง่ายเหมือนกันเนอะ


สงสัยจะถูกใจนุ๊พูดได้โดนใจเลยยอมง่ายอิอิ

[pimkung]

ยังไม่จบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เหลือพี่ชายเอกอีกอ่าาาาา 

[MimicClub]

ตอนพิเศษ   การกลับมาของพี่ชาย (พ่อลูก  ซวย)





"อื้มมมมมม~" บิดตัวอย่างขี้เกียจ แหกขี้ตาตื่นมารับวันใหม่ ด้วยสภาพที่งัวเงีย แถมปวดเมื่อยไปทั้งตัวก็เพราะไอ้กิจกรรมยามดึกของไอ้เอกนั่นแหละ  เอากูทุกคืนจนกูจะตายอยู่แล้ว

"ไม่ต้องเปิดร้าน วันนี้พักหน่อยนะ" โน๊ตกระดาษที่วางอยู่ข้างๆหมอน  อ่านแล้วอยากจะตบคนเขียน ใครวะมันทำให้กูขาดรายได้ไปตั้งหนึ่งวัน  เป็นถึงคนรักของเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่แต่แทบไม่มีเงินอยู่ในกระเป๋า  คิดแล้วอนาจจิต วันนี้จะหยุดทำไมไปหาเงินใช้ดีกว่า


ก่อนจะไปเปิดร้านแวะไปดูบ้านหน่อยดีกว่า  "แกร๊กๆ" ไขกุญแจโซ่ประตูรั้วอย่างยากลำบากเพราะฝนที่ตกมาหลายวันแล้วไม่ได้มาดูจนสนิมเกาะแต่สายตาก็พลันไปเห็นอะไรขาวๆในตู้ไปรษณีย์

"จดหมายไรวะ" ซองจดหมายที่เปียกด้วยน้ำจนตัวหนังสือจางลงแทบมองไม่เห็น

"กนกพล  เฮ้ย  พี่นุ๊กนี่" แล้วก็พยายามแกะซองที่เปื่อยๆนั่นอย่างเบามือภายในมีกระดาษหนาๆผมค่อยเปิดออกอย่างเบามือ

"วันที่14 นี้จะกลับบ้านอยู่บ้านด้วยนะ อ้าวพรุ่งนี้เเล้วนี่" ผมค่อยๆอ่านทุกคำที่มี   กระดาษใบใหญ่แต่มีข้อความอยู่แค่นี้  เออพี่กู   ถึงจะหายจากกันไปนานแต่ก็ยังคงความกวนไว้เหมือนเดิม แต่ก่อนอื่นขอคิดบัญชีกับไอ้เอกก่อนเหอะ

"ฮัลโหลไอ้เอก  มึง   กูบอกให้มึงมาเช็คจดหมาย ที่บ้านมึงไม่เคยมาดูเลยใช่ไหมเนี่ย ห๊า" ผมตะโกนด่าทางโทรศัพท์เมื่อมีคนกดรับ

"ไอ้นุ๊ กูเจเอง"อ้าว ไหงเป็นไอ้เจวะ

"ไอ้เอกล่ะ" พูดแบบคงความโมโหไว้

"มันติดประชุม มันเลยฝากไว้"

"เออ ถ้าเสร็จกูฝากบอกมันหน่อยละกัน จดใส่กระดาษไว้เลย"

"เออ ได้แปป.......เอามาจะฝากบอกอะไร"

"คืนนี้กู จะนอนบ้านกู แล้วไม่ต้องตามมานอนด้วย ใช้ไรไม่ได้เรื่องอด ไปซะ" แล้วก็กดสายทิ้ง หึหึ     ออแล้วกูจะห้ามมันได้ไงวะกุญแจมันก็มีบ้าป่าวตู


"พี่นุ๊เปิดร้านไหมเนี่ยวันนี้" เสียงของไอ้โย่งตะโกนมาอีกฝั่งของฟากถนน แต่ที่จริงมันไม่ได้ชื่อโย่งหรอกครับ มันชื่อจินแต่เพราะตัวมันสูงกว่าผมมากเลยเรียกโย่ง

"ไปๆ     ไอ้จินไปร้านพี่ใช่ป่าว"

"ครับพี่"

"เอากุญแจไปเปิดรอด้วยพี่เข้าบ้านแบบ" แล้วมันก็วิ่งมาเอาไป

"แหมพี่ใช้ได้ตลอดไม่เคยได้ค่าจ้างมั่งเลย"มันบ่น

"กูให้มึงเล่นฟรี1ชม.ก็บุญละ" แล้วมันก็เดินไป ผมแอบได้ยินเสียงมันบ่นด้วยว่า  อะไรวะ งกๆ

ผมเปิดบ้านเข้ามาสภาพแทบดูไม่ได้ สงสัยต้องเก็บหน่อยไม่งั้นพี่นุ๊กบ่นตาย ไอ้จินมันถึงร้านยังวะ โทรไปหน่อยดีกว่า
โทรเข้าโทรศัพท์ร้านซักพักก็มีคนมารับสาย

"สวัสดีครับร้านเน็ต...ครับ"

"จินพี่เอง วันนี้เอ็งว่างป่าวอ่ะ"

"ว่างพี่ผมอยู่ทั้งวัน"

"งั้นดีเลยเฝ้าร้านให้กูด้วย"

"อีกและตลอดอ่ะ" แล้วมันก็บ่นๆไปเรื่อยสงสัยต้องให้ค่าจ้างมันเฝ้าร้านแล้วล่ะ

ผมเก็บกวาดบ้าน    ไม่อยากจะเชื่อ     กูไม่อยู่ไม่กี่เดือนไมฝุ่นถึงจับขนาดนี้ เหนื่อยเลยกู เดี๋ยวต้องเอาผ้าปูที่นอนไปซักอีก นึกถึงหน้าพี่นุ๊ก อาคิดถึงจังไม่เจอกันนานจะเปลี่ยนไปหรือเปล่านะ  เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้เจอกันเเล้วล่ะ พรุ่งนี้จะนอนกอดให้หายคิดถึงเลย  แต่พี่นุ๊กจะตกใจเรื่องที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชายหรือเปล่านะ   

"เฮ้อเสร็จซักที "ผมปาดเหงื่อที่ตอนนี้เปียกชื้นไปทั่วตัวขนาดเสื้อเปียกเสื้อยืดสีขาวบางๆของผมที่กะว่าจะใส่สบายๆตอนนี้กลับรู้สึกรำคาญที่มันเปียกติดตัว

"อาบน้ำดีกว่าแล้วกูจะเอาผ้าที่ไหนเช็ดวะ" เพราะของๆส่วนตัวของผมแทบทุกชิ้นไอ้เอกขนไปไว้ที่บ้านมันหมดแล้ว เอาของพี่มาเช็ดก็ได้มั้ง เช็ดมันชื้นๆนั้นเเหละ เพราะผมขนไปซักหมดแล้ว แต่ผ้ายังไม่ได้ตากเลยนี่หว่า ออลืมสนิท
แล้วผมก็วิ่งไปดูที่ถังที่มันคงเสร็จนานแล้วจับยัดลงตระกร้าเเล้วไปตากหน้าบ้าน

ผมซึ่งกำลังตากผ้าอยู่อย่างร้อน  เหงื่อนี่ท่วมตัวเลย แค่10โมงแดดที่ส่องลงมาพอกับตอนบ่ายแล้วถ้าเกิดบ่ายกูไม่ละลายเลยหรอเนี่ย

"นุ๊" เสียงที่ฟังดูคุ้นหู  แต่ไม่ได้ยินมานานเรียกจนผมต้องรีบหันกลับไปดู

"พี่นุ๊ก  "อ้าพี่นุ๊กมา ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูรั้วทันที

"พี่นุ๊กคิดถึงจัง ไหนว่าจะมาพรุ่งนี้"ผมกอดพี่นุ๊กทันทีด้วยความดีใจพี่นุ๊กก็เช่นกัน กอดผมแน่นต่างคนต่างกอดด้วยความคิดถึง

"พี่ก็คิดถึงนุ๊นะ  ว่าแต่ไมเปียกงี้อ่ะ" พี่นุ๊สำรวจเสื้อผ้าที่เปียกของผม

"แหะๆ  ทำงานบ้านแล้วมันร้อนอ่ะ" ผมหัวเราะเเหะๆให้   พี่นุ๊กนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยผิดก็แต่ดูขาวขึ้นขาวกว่าผมอีก

"แล้วจะไม่ให้เข้าบ้านหน่อยหรอ"

"เอ้า นุ๊ก็คิดว่าพี่นุ๊กอยากคุยหน้าบ้าน"

"กวนนะเรา" พี่นุ๊กตีหัวนิดนึง

"มานุ๊ช่วยถือ" ผมรีบดึงของที่พี่นุ๊กถือซะเต็มมือ

"เอ้อเดี๋ยวนะ พี่พาเพื่อนมาด้วย"แล้วพี่นุ๊กก็ถอยกลับไปเรียกเพื่อนเข้ามา

"เฮ้ย  คุณมึงจะยืนทำบื้ออะไรวะตามาเด้ จะเเนะนำน้อง" โหพี่นุ๊กเรียกเพื่อนได้สุดยอดมาก แต่เพื่อนพี่แกก็ยังไม่โผล่หัวมาให้เห็นหน้าซักที

"นุ๊เอาของเข้าบ้านก่อนนะ พี่ไปลากมันมาก่อน" แล้วพี่นุ๊กก็เดินไปลากเพื่อนพี่เค้าเข้าบ้าน  เพื่อนพี่แกก็แปลกไม่เข้ามาซักที่ทำท่าแปลกๆ   ส่วนผมก็หิ้วของที่เต็มไม้เต็มมือ ซึ่งส่วนมากเป็นของฝากทั้งนั้น

"นุ๊กแน่ใจหรอนี่บ้านเธอ"เสียงที่ดูคุ้นหูอีกละ แต่ผมมัวแต่ลื้อของฝาก 

"เออดิ่ ถามแปลกเอ้ายกของเข้าไป"
ว้าวๆ  มีน้ำตาลสดแท้ด้วย ของชอบไอ้นุ๊เลย

"เอ่อ แต่..."

"วะไอ้อิฐ ทนไฟนี่ มรึงนี่ทำท่าแปลกๆนะ" หือใครวะชื่อิฐทนไฟแปลกดี       แต่ประโยคหน้ามันคุ้นๆนะ

"เฮ้ย!!!"  ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!พ่อ ไอ้เอก มาเสนอหน้าอยู่นี่ได้ไง

"แหะๆ" แล้วจะหัวเราะทำบ้าไรวะ ส่วนพี่นุ๊กก็ทำหน้างง

"อ้าว เป็นไร" พี่นุ๊กถาม

"เนี่ยหรอเพื่อนพี่"ผมถามพี่นุ๊กย้ำ

"อื้ม นี่พี่เค้าชื่ออิฐ"ผมถึงกับเหวอ  พี่นุ๊กครับผมอ่ะไม่เรียกพี่แล้ว  ผมเรียกเค้าว่าพ่อผัวไปแล้ว

"พี่นุ๊กเค้าแก่กว่าผมตั้งหลายปีไม่เรียกหรอกพี่อ่ะ"

"อ้าวรู้ได้ไงว่าแก่กว่าหลายปี"พี่นุ๊กทำหน้างงเข้าไปอีก

"เอ่อ ขอพูดบ้างได้ป้ะ" พี่อิฐ  เอ้ยพ่ออิฐ ขอแทรกบ้าง

"เออ  รอให้พูดอยู่เนี่ยรู้จักกันหรือไง"พี่นุ๊ก ว่าไปอย่างคนอารมณ์ไม่ดีแต่เวลาคุยกับผมกลับเปลี่ยนน้ำเสียงอย่างปกติ
เห็นแล้วกุอยากขำ  พ่ออิฐเวอร์ชั่น หงอยเพราะพี่กู อ้าวแล้วมากับพี่กูได้ไงวะงง

"ก็นะ นุ๊อ่ะเค้าเป็น"

"หยุด  หยุดเลยไอ้พี่อิฐ ถ้าพูดเรื่องนั้นออกไปผมฟ้องพี่ผมเเน่" เหมือนคำขู่จะได้ผล แล้วไมมันได้ผลวะ  พ่ออิฐเงียบกริบทันทีก่อนจะพูดจบ

"นุ๊เป็นไรไม่เห็นบอกให้จบ"พี่นุ๊กถาม

"ไม่มีไรหรอกพี่นุ๊ก ก็แค่เพื่อนบ้านอ่าเค้าอยู่ห่างจากบ้านเราแค่200เมตรเองมั้ง"

"อ้าวหรอไมไม่เห็นบอกกูเลย"

"แล้วพี่นุ๊กรู้จักพี่เค้าได้ไงอ่า"  รู้สึกคำว่าพี่มันกระดากปากไงไม่รู้

"เปล๊า พอดีไปเที่ยวผับ เเล้วเก็บตกมาได้มั้ง" พี่นุ๊กพูดแล้วยักไหล่

"นุ๊กทำไมใจร้ายกับผมนักล่ะ" พ่ออิฐทำหน้าเเบบน้อยใจสุดๆ

"ก็มันจริงไหมล่ะ"พี่นุ๊กว่าทำตาเขียวใส่  เอสองคนนี่เค้าชักจะยังไงๆแล้วนะ

"อาๆ พี่นุ๊ก  หิวไหมใกล้จะเที่ยงแล้ว  แล้วอีกอย่างผ้าผมยังตากไม่เสร็จเลยอ่าช่วยหน่อยสิ"ได้โอกาศ เอาพี่นุ๊กออกมาคุยซะเลย

"พี่นุ๊ก"ผมเรียกพี่นุ๊กเบาๆกลัวว่าคนข้างในจะได้ยิน

"ครับ"พี่นุ๊กรับคำแล้วก็ตากผ้าไปด้วย

"พี่นุ๊กไปเก็บตกคนนัั้นมาได้ไงอ่ะ"      เ หมือนพี่นุ๊กจะเงียบไปซักพัก

"ก็มันเมาพี่เลยพามันไปส่งห้องแล้ว......"เงียบแล้วไรวะรอฟังอยู่

"ช่างเถอะนุ๊มันไม่สำคัญหรอก" พี่นุ๊กว่าแล้วยักไหล่แบบไม่สนใจ

"งั้น  ทำไมพี่ไม่เห็นติดต่อมาหานุ๊มั่งเลย"ผมเริ่มเข้าเรื่องของผมบ้าง น้ำเสียงผมคงน้อยใจมากจนพี่นุ๊กฟังออก แล้วเลิกตากหันมากอดผม

"พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้โทรหาไม่ได้กลับมาแต่พี่ก็คิดถึงนุ๊นะพี่ส่งจดหมายมาทุกเดือนเลยนี่นา" พี่นุ๊กว่าแล้วยิ้ม

"จดหมายไรอ่าพี่"ผมว่าแบบงง ก็ตลอดมาผมไม่เคยติดต่ออะไรกับพี่ชายได้เลย

"ก็พี่ฝากคนเค้ามาส่งทุกๆเดือนนี่" พี่เขาว่าน้ำเสียงแปลกใจ

"หึ  ผมไม่เคยได้รับนอกจากฉบับที่พี่ส่งมาว่าจะกลับอ่า" แล้วพี่นุ๊กก็เม้มปาก แบบคนโมโหทุกครั้งๆที่เคยเป็น

"ยืนตากไปก่อนนะเดี๋ยวพี่มา" ผมพยักหน้ารับ แล้วพี่นุ๊กก็เดินเข้าไปในบ้าน

"ไอ้อิฐทนไฟมึงขึ้นไปเคลียร์ข้างบนกับกูหน่อยเดะ   บังอาจทำกับกูอย่างนี้หรอ" แล้วผมก็ได้ยินเสียงบ่นอะไรไม่รู้ มาเป็นระยะๆ
จากข้างบนบ้านผม  เองก็ตากผ้าจนเสร็จแล้วก็ยังไม่ลงมาซักที เลยโชว์ฝีมือไข่เจียว ให้กินเป็นอาหารกลางวัน

"เฮ้อ    แล้วเมื่อไรจะลงมากันวะนานชิบหาย"  แล้วผมก็ได้แต่นั่งมองไข่เจียวบนโต๊ะกินข้าวอย่างหิวโหย





...........................................................................


  เอาไปก่อนแค่นี้ละกันเดี๋ยวเอามาลงให้ต่อ
 

[Rhythm]

จบเเล้วอ่อ